regex ([िइेी])त(ि|्य) …
॥ श्रीः ॥
श्रीसारबोधिनीव्याख्यायां
मुमुक्षुत्वाधिकारः ॥
इप्पडि प्रधानप्रतितन्त्राधिकारम् मुदल् नाऩ्गु अधिकारङ्गळाले शेषशेषिभावसम्बन्धार्थ-पञ्चकतत्त्वत्रयपरदेवतापारमार्थ्यङ्गळै निरूपणम् पण्णि निरूपितङ्गळाऩ इव्वर्थङ्गळिल् विविच्य ज्ञानमुडैयवऩ् बन्धासहिष्णुवाय् मुमुक्षुवावाऩॆऩ्बदै इव्वधिकारत्तिल् निरूपिक्कप्पोगिऱवराय् ‘‘इष्टंही’’तिन्यायेन अधिकारार्थत्तै श्लोकत्ताले सङ्ग्रहिक्किऱार् कालावर्तानित्यादिना । कालावर्तान् – कालत्तिऩुडैय आवर्तङ्गळै। क्षणदिवसपक्षमाससंवत्सरयुग-कल्पादिरूपङ्गळाऩ सुऴल्गळैयॆऩ्ऱबडि। इङ्गु क्षणादिगळ् आवर्तत्वेन निगरणम् सॆय्यप्पट्टदुगळ्। इप्पडि कालावयवङ्गळाऩ क्षणादिगळै आवर्तत्वेन निरूपित्तदाल् महाप्रवाहावर्तत्तिऱ्कु स्वान्तःपतितऩाऩ पुरुषऩुडैय परिभ्रमणहेतुत्वम्बोले क्षणादिगळुक्कुम् स्वसम्बन्धिपुरुषऩुक्कु गर्भजन्मजरामरणादिभिर्भूयोभूयः परिभ्रमणापादकत्वमुम्, अतिदुस्सहत्वमुम्, अनुपरतत्वमुम्, अत्यन्तपारवश्यापादनेन क्वचिदप्यविश्रान्तत्वमुम् ज्ञापितमागिऱदु। प्रकृतिविकृतीः – मूलप्रकृतियैयुम् तत्कार्यमाऩ महादादिगळैयुम्। इदऱ्कु विदन् ऎऩ्बदोडन्वयम्। मूलप्रकृतिक्कु प्रलयदशैयिल् अत्यन्तज्ञानसङ्कोचापादकत्वेन, महदादिगळुक्कु सृष्टिदशैयिल् शरीरादिमुखत्ताले देहात्मभ्रमाद्यापादकत्वेन च वेदनम् विवक्षितम्। कामभोगेषु – काम्यन्त इति कामाः; शब्दादिजन्यसुखविशेषाः, तेषां भोगाः – अनुभवाः, ऐहिकामुष्मिकशब्दादिजन्यसुखविशेषानुभवा इति यावत् । तेषु, दोषान् – अल्पत्वास्थिरत्वदुःखोदर्कत्वादिदोषान् । ज्वालेति । ज्वालया निर्मितो गर्तः ज्वालागर्तः – तीक्कुऴि। अदऱ्कु प्रतिमं – समानमाऩ; इदु दुःख विशेषणम्। दुरितानां – पापविशेषङ्गळुक्कु, उदर्कदुःख – उत्तरफलङ्गळाऩ कुम्भीपाकनरकादिरूपङ्गळाऩ दुःखङ्गळुडैय। अनुभूतिं – अनुभवत्तै। पाबङ्गळ् क्रियमाणदशैयिलनुकूलङ्गळायिरुन्दालुम् अदिऩ् फलमाऩदु नरकानुभवमाय् मुडियुमॆऩ्ऱु तात्पर्यम्।
स्वपरनियतं याथातथ्यं – तऩक्कुम् भगवाऩुक्कुम् व्यवस्थितमाऩ यथावस्थितस्वरूपत्तै; अदावदु शेषशेषिभावत्तै। यद्दिव्यं पदं – अप्राकृतं स्थानम्। तच्च, अत्र यत्तच्छब्दङ्गळाले परिपूर्णब्रह्मानुभवप्राप्तिहेतुवाऩ परमपदत्तिऱ्कु पूर्वोक्तसकलदोषरहिततया निरतिशयसुखावहत्वेन च प्रमाणप्रसिद्धत्वम् ज्ञापिक्कप्पडुगिऱदु। काराकल्पं वपुरपि – सिऱैवीट्टिऱ्कु सदृशमाऩ देहत्तैयुम्; राजकुमारतुल्यऩाय्, नित्यसूरितुल्यभोगार्हऩायिरुक्किऱ सेदऩऩुक्कु स्वोचितभोगप्रतिबन्धकमाय्, स्वच्छन्दविहारविरोधियाय्, स्वस्वामि-वृत्तान्तत्तिऩ् परिज्ञानविरोधियाय्, तऩक्कु अत्यन्तमनुचितस्थानमुमाऩ कारागृहम् पोलिरुक्किऱ शरीरत्तैयॆऩ्ऱबडि। विदन् – तत्त्वत्रयाधिकारादिगळिल् नऩ्ऱाग अऱिन्दवऩ्। फलोन्मुखमाऩ ज्ञानमुडैयवऩॆऩ्ऱबडि। कस्तितिक्षेत बन्धमिति । फलोन्मुखमाऩ एतादृशज्ञानमुडैयवऩ् ऎवऩ् ताऩ् कर्मकृतमाऩ प्रकृतिबन्धत्तै सहिप्पऩ्। इतरदोषत्तैयुम्, परमपदवैलक्षण्यत्तैयुम्, तऩक्कुम् भगवाऩुक्कुमुळ्ळ स्वस्वामिभावादिसम्बन्धत्तैयुम् पूर्वोक्तप्रकारत्ताल् अऱिन्द ऒरुवऩुम् इन्द बन्धत्तै सहिक्कमाट्टाऩ्। किन्तु अन्द बन्धमोक्षत्तिलिच्चैयैयुडैयवऩाय् मोक्षोपायत्तिले शीघ्रमागवे प्रवर्तिप्पाऩॆऩ्ऱबडि।
लोगत्तिल् कस्तितिक्षेत बन्धं ऎऩ्ऱु सॊऩ्ऩ बन्धासहनपूर्वकमोक्षेच्छै उण्डागुम् रीदियै क्रममाग उपपादिक्किऱार् इप्पडि इत्यादि चूर्णिकैयाले। इप्पडि - प्रधानप्रतितन्त्राद्यधिकारचतुष्टयङ्गळिऱ्सॊऩ्ऩबडि। इव्वर्थङ्गळै - शरीरात्मभावसम्बन्धार्थङ्गळै। अध्या-त्मशास्त्रङ्गळ् - उपनिषत्तुक्कळुम्, सात्त्विकेतिहासपुराणङ्गळुम् आऴ्वार्गळुडैय दिव्यसूक्तिकळुम्। तॆळिन्दु - अज्ञानसंशयविपर्ययादिगळऱ सोपपत्तिकमाग विशदज्ञानत्तै यडैन्दु। इदु पूर्वसिद्धतत्त्वज्ञानरूपप्रथमपर्वत्तिऱ्कु अनुवादकम्। द्वितीयपर्वत्तै यरुळिच् चॆय्गिऱार् स्वयम्प्रकाशत्वेत्यादिना वैलक्षण्यत्तैक्कण्डु इत्यन्तेन । इदऩाल् तत्त्वत्रयाधि-कारत्तिल् निरूपिक्कप्पट्ट अर्थङ्गळिल् आत्मावुक्कु देहेन्द्रियादिवैलक्षण्यप्रतिपादकमाऩ अंसम् मोक्षोपयुक्तमॆऩ्ऱु वॆळियिडप्पट्टदु। इङ्गु कण्डु ऎऩ्बदाल् मम शरीरं, ममेन्द्रियं, अहं जानामीत्यादि व्यतिरेकप्रत्यक्षमुम् विवक्षितम्। इवऩुडैय परलोकगमनदेहान्तर-प्राप्तियोग्यत्व निश्चयत्ताले इति । इवऩुक्कु देहाद्वैलक्षण्यज्ञानमिल्लादबोदु देहादिगळेआत्मावाग मुडिगैयाल् इङ्गेये विनाशत्तैयडैगिऱ आत्मावुक्कु परलोक-गमनप्रसक्तियिल्लामैयाल् तद्योग्यतानिश्चयम् घटियातिऱे। सामान्येन लोकोत्तीर्णपुरुषार्थ-योग्यरायिति । ऒरुवऩुक्कु परलोकगमनयोग्यतैयुण्डॆऩ्ऱु निश्चितमाऩाल् अवऩ् स्वर्गमोक्षरूपमाऩ लोकान्तरानुभाव्यमाऩ पुरुषार्थत्तैयॆल्लामनुभविक्कयोग्यऩावाऩिऱे। इन्द निश्चयत्ताल् लोकोत्तीर्णपुरुषार्थयोग्यरागिऱाप्पोले निषिद्धकर्मङ्गळिल् निऩ्ऱुम् निवृत्तर्गळागवुमागलामॆऩ्ऱु सहेतुकमाग उपपादिक्किऱार् नरकपतनादि जन्मान्तरक्लेशङ् गळुक्कञ्जि इत्यादिना । इङ्गु आदिपदत्ताल् स्थावरत्वप्राप्त्यादिगळुक्कु ग्रहणम्। अवऱ्ऱिऩ् कारणङ्गळाऩ - नरकादिगळुक्कुक् कारणङ्गळाऩ। कर्मङ्गळिऩिऩ्ऱुम् निवृत्तराय् - निषिद्धकर्मङ्गळिल् निऩ्ऱुम् निवृत्तरायॆऩ्ऱबडि। ऒरुवऩुक्कु लोकान्तरगमनयोग्यतैयुम् देहान्तरप्राप्तियोग्यतैयुम् नमक्कु उण्डॆऩ्ऱु निश्चयम् पिऱन्दालवऩ् नरकपतनादिजन्मान्तरक्लेशङ्गळुक्कञ्जुवाऩ्। अन्द अच्चत्ताल् निषिद्धत्तिल् निऩ्ऱुम् निवृत्तऩागवुमा वाऩॆऩ्ऱु करुत्तु।
इऩि मेल् पर्वत्तैक् काट्टुगिऱार् आधेयत्वेत्यादिना । इवैगळ् प्रधानप्रतितन्त्राधिकार-निर्णीतधर्मङ्गळ्। अल्पशक्तित्वमॆऩ्गिऱदु तत्त्वत्रयाधिकारत्तिल् ईश्वरऩुक्कु तदुभयनियन्तृत्व-कथनत्ताले अर्थसिद्धमाऩ धर्मम्। अणुत्वेत्यादि दुःखादियोग्यत्वेत्यन्तं तत्त्वत्रयाधिकारलब्धम्। अत्र आदिशब्देनसुखादिगळुक्कु ग्रहणम्। अशुभाश्रयत्वादिगळ् परदेवतापारमार्थ्याधिकारसिद्धङ्गळ्। इङ्गु आदिपदत्ताले कर्मवश्यत्वादिगळुक्कु ग्रहणम्। उण्डाऩ - जन्यमाऩ। विशेष्य-भूतेश्वरव्यावृत्ति निश्चयत्ताले - प्रकारीभूतऩाऩ पूर्वोक्तधर्मविरुद्धधर्माश्रयऩाऩ ईश्वरऩैक् काट्टिलुम् व्यावृत्ति; (वैलक्षण्यम्) अदऩुडैय निश्चयत्ताले। भगवत्कैङ्कर्यरूपमाऩ स्वरूपप्राप्तविभवत्तै - शेषियाऩ भगवाऩुडैय कैङ्गर्यम् शेषऩाऩ जीवऩुक्कु स्वरूपप्राप्तमाऩ सम्बत्तु; अदै। अपेक्षिक्कैक्कु योग्यराय् - व्यावृत्तिनिश्चयाभिन्नयोग्यतावाऩायॆऩ्ऱबडि। इङ्गु आधेयत्वविधेयत्वशेषत्वङ्गळाले उण्डाऩ ईश्वरव्यावृत्तिनिश्चयम् अन्द कैङ्गर्यविभवत्तै स्वरूपप्राप्तमाग वऱिन्दपेक्षिक्कैक्कु उऱुप्पाम्। इवऩ् ऒरु धर्मङ्गळाल् ईश्वरव्यावृत्तऩायिरुन्दालुम् शेषत्वादिरहितऩागिल् भगवत्कैङ्कर्यत्तै स्वरूपप्राप्तमाग अऱिन्दु अपेक्षिक्कमाट्टाऩिऱे। अदिल् स्वामियुगन्दगैङ्गर्यमिवऩुक्कु पुरुषार्थमागैक्कु शेषत्वमुऱुप्पायिरुक्कुम्। अदै स्वामिक्कु उगप्पाऩबडियिले सॆय्यवेण्डुमॆऩ्गिऱ वपेक्षैक्कु उऱुप्पायिरुक्कुम् विधेयत्वम्। तऩक्कु अवऩुडैय अपृथक्सिद्धत्वत्तैयऱिन्दु सर्वदा अन्द कैङ्गर्यत्तैयपेक्षिक्कैक्कु उऱुप्पाम् आधेयत्वम्। अल्पशक्तित्वादिगळालुण्डाऩ ईश्वरव्यावृत्तिनिश्चयम् तऩक्कुक् कैङ्गर्यापेक्षैक्कु उऱुप्पाम्। इवऩुम् सर्वशक्तऩाय्, विभुवाय्, अज्ञानसंशयादिदोषरहितऩाय् शुभाश्रयऩुमायिरुन्दाल् अन्ततः ईश्वरऩागवे आगवेण्डुमागैयालिवऩुक्कु ईश्वरकैङ्गर्यापेक्षैयॆऩ्बदु ऒऩ्ऱु घटियातिऱे।
इऩि अर्थपञ्चकाधिकारार्थत्तिऱ्कु उपयोगत्तैक् काट्टप्पोगिऱवराय् तिरुमन्त्रत्तिल् मकाराद्यर्थानुसन्धानत्तालेये मुमुक्षाहेतुभूताहङ्कारममकारनिवृत्तिकळै उपपादिक्किऱार् सर्वापेक्षितसङ्ग्रहमाऩ तिरुमन्त्रत्तैक् कॊण्डु इत्यादिना । सर्वशास्त्रङ्गळैयुङ्गॊण्डु सारतमार्थानुसन्धानम् दुर्घटमागैयाल् तिरुमन्त्रत्तैक् कॊण्डु ऎऩ्गिऱदु। अप्पडि सङ्क्षिप्तमाऩ तिरुमन्त्रत्तिले सारतमार्थङ्गळॆल्लाम् अनुसन्धिक्कमुडियुमोवॆऩ्गिऱ शङ्गै वारामैक्काग सर्वापेक्षितसङ्ग्रहमाऩ ऎऩ्गिऱदु। ‘‘सर्वमष्टाक्षरान्तस्थं वाङ्मयं वेदवैदिकम्’’ ऎऩ्गिऱबडि सर्वशास्त्रसारतमार्थङ्गळैयुम् तिरुमन्त्रम् सङ्ग्रहित्तुच्चॊल्लु मागैयाल् सङ्क्षिप्तमाऩ अदैक्कॊण्डु सारतमार्थङ्गळै सुलभमाग पुनःपुनः अनुसन्धिक्कलामॆऩ्ऱु करुत्तु।
प्रथमपदत्तिल् तृतीयाक्षरत्ताले - प्रणवत्तिऩ् तृतीयाक्षरमाऩ मकारत्ताले ऎऩ्ऱबडि। प्रतिपन्नमाऩ – मन ज्ञाने, मस परिमाणे, मन अवबोधने ऎऩ्गिऱ व्युत्पत्तिकळैक् कॊण्डु ज्ञातङ्गळाऩ। ज्ञानत्वाद्यनुसन्धानत्ताले - इङ्गु आदिपदत्ताल् अणुत्वादिपरिग्रहः । अनुसन्धानत्ताले ऎऩ्बदऱ्कु अडियऱुत्तु ऎऩ्बदोडन्वयम्। देहतदनुबन्धिकळिल् वरुम् अहङ्कारममकारङ्गळैयुम् - देहत्तिल् वरुवदु अहङ्कारम्। देहानुबन्धिकळाऩ पुत्रादिगळिल् वरुवदु ममकारम्। प्रथमाक्षरत्तिल् लुप्तचतुर्थियाले - अकारत्तिलेयिरुन्दु समासत्ताले लोपित्तदाऩ आय ऎऩ्गिऱ चतुर्थियाले। प्रतिपन्नमाऩ तादर्थ्यत्ताले - ज्ञातमाऩ अकारार्थशेषत्वत्ताले यॆऩ्ऱबडि। इदऱ्कुम् अडियऱुत्तु ऎऩ्बदोडन्वयम्। देहातिरिक्तात्मस्वरूपतद्गुणङ्गळिल् - मकारत्तालेदेहातिरिक्तऩागत् तोऩ्ऱिऩ आत्मस्वरूपत्तिलुम् तदनुबन्धिकळाऩ ज्ञानाद्यात्मगुणङ्गळिलुम्। तऩक्कुरिमैयुण्डाग निऩैक्किऱ - उरिमै - शेषत्वम्; तऩक्कु शेषत्वमुळ्ळ ताग निऩैक्किऱ, स्वभिन्नवस्तुक्कळिल् स्वशेषत्वज्ञानम् अयं मम पुत्रः, इदं मम गृहं इत्यादिगळिले प्रसिद्धमाऩालुम् स्वस्वरूपत्तिल् स्वशेषत्वज्ञानमुण्डागुमोवॆऩ्ऱु शङ्गियामैक्काग मुऩ्बे अभियुक्तश्लोकत्तैक् काट्टियरुळिऩार्। त्वमेऽहं मे ऎऩ्गिऱ श्लोकत्तिऩ् पडिये इति । ‘‘त्वम्मेऽहम्मे कुतस्तत्तदपि कुत इदं वेदमूलप्रमाणादेतच्चानादिसिद्धादनुभवविभवात्तर्हि साक्रोश एव । क्वाक्रोशः कस्य गीतादिषु मम विदितः कोऽत्र साक्षी सुधीः (नरः) स्याद्धन्त त्वत्पक्षपाती स इति नृकलहे मृग्यमध्यस्थवत्त्वम् ॥’’ ऎऩ्गिऱ श्लोकत्तिऩ्बडिये ऎऩ्ऱबडि। इदिल् अहम्मे ऎऩ्गिऱ कलहत्तैच् चॊल्लियिरुप्पदाल् शब्दव्यवहाररूपमाऩ इन्द कलहम् अहम्मे ऎऩ्गिऱ व्यवहर्तव्यज्ञानमऩ्ऱिक्के उण्डागादागैयाल् तऩक्कु स्वशेषत्वज्ञानमुण् डॆऩ्बदिलिदु प्रमाणमागलाम्। साक्रोशः – आक्षेपयुक्तमाऩदु। मृग्यमध्यस्थवत् – ‘‘प्रमाणं कर्तमुद्युक्तो मृग्यमध्यस्थ ईरितः’’, तद्वत् । अहङ्कारममकारङ्गळै – स्वस्वरूपत्तिल् तऩक्कुरिमै युण्डाग निऩैक्कै अहङ्कारम्। स्वभिन्नवस्तुविल् तऩक्कुरिमैयुण्डाग निऩैक्कै ममकारम्। मध्यमाक्षरत्तिल् अवधारणार्थत्ताले - उकारप्रतिपाद्यमाऩ अवधारणत्ताले। उकारत्तुक्कु लक्ष्मीयुम् अर्थमागैयाल् मध्यमाक्षरत्तिल् अर्थत्ताले ऎऩ्ऱु सॊल्लामल् अवधारणार्थत्ताले ऎऩ्ऱदु। इदऱ्कुम् अडियऱुत्तु ऎऩ्बदोडन्वयम्। अन्यशेषभूतोऽहमॆऩ्ऱुम् ममान्यश्शेषीयॆऩ्ऱुम् वरुम् अहङ्कारममकारङ्गळैयुमिति । उभयत्राप्यन्यपदम् भगवद्व्यतिरिक्तपरम्। अन्यशेषभूतोऽहमॆऩ्गिऱ अभिलापकशब्दत्तिल् अहं पदम् घटक मायिरुप्पदाल् इदऩाल् वरुम् ज्ञानविशेषत्तै अहङ्कारमॆऩ्गिऱदु। ममान्यश्शेषी ऎऩ्गिऱ अभिलापकशब्दत्तिल् ममपदम् घटकमायिरुप्पदाल् इदऩाल् वरुम् ज्ञानविशेषत्तै ममकारमॆऩ्गिऱदु। मध्यमपदम् - नमस्सु । निषेधविशेषत्ताले इति । स्वातन्त्र्यमॆऩ्गिऱ ओर् पदत्तै इत्तुडऩ् योजित्तु अदऩाल् वरुम् न मम स्वातन्त्र्यमॆऩ्गिऱ निषेधविशेषत्तालुम्, शेषित्वमॆऩ्गिऱ पदत्तै योजित्तु अदऩाल् वरुम् न मम शेषित्व मॆऩ्गिऱ निषेधविशेषत्तालुमॆऩ्ऱबडि। इदऱ्कुम् अडियऱुत्तु ऎऩ्बदोडन्वयम्। स्वरक्षणव्यापारत्तैप्पऱ्ऱवरुम् - स्वरक्षणार्थस्वव्यापारमाऩ उपायत्तैप् पऱ्ऱ वरुम्। निरपेक्षस्वातन्त्र्यनिरुपाधिकशेषित्वाभिमानरूपङ्गळाऩ - स्वरक्षणव्यापारे निरपेक्षस्वतन्त्रोऽहं, निरुपाधिकशेष्यहमॆऩ्ऱु वरुमदु अहङ्कारम्। स्वरक्षार्थव्यापारे मम निरपेक्षस्वातन्त्र्यं, ममनिरुपाधिकशेषित्वमॆऩ्ऱु वरुमदु ममकारम्। इन् निषेधसामर्थ्यन्दऩ्ऩाले - मुऩ्बु स्वातन्त्र्यपदत्तोडुम् शेषित्वपदत्तोडुम् योजित्त नकारत्तिऩ् निषेधसामर्थ्यत्ताले ऎऩ्ऱबडि। ऎन्द पदत्तैत् तऩ्ऩोडु योजित्तालुम् तदर्थत्तै निषेधिक्क नञस्सामर्थ्यमुण्डिऱे। तृतीयपदम् - नारायणाय ऎऩ्गिऱ पदम्। अदिल् चतुर्थी आय ऎऩ्गिऱदु। अभिप्रेतमायिति । तादर्थ्यचतुर्थी शेषत्वत्तैयॊऴिय अदिऩ् कार्यमाऩ कैङ्गर्यत्तैच् चॊल्लमाट्टादागैयाल् चतुर्थियिलभिप्रेतमाय् ऎऩ्गिऱदु। भावियाऩ मोक्षदशै यिलुण्डागप्पोगिऱदाऩ। कैङ्कर्यपर्यन्तानुभवमागिऱ - कैङ्गर्यत्तैप् परीवाह मागवुडैय अनुभवमागिऱ। फलत्तैप्पऱ्ऱ - उपायफलत्तैप्पऱ्ऱ। इङ्गु उभयविभूतिविशिष्टभगवदनुभवमे मुमुक्षुवुक्कुप् फलम्। अव्वनुभवजनितप्रीतियाले वरुमङ्गुळ्ळ भगवत्कैङ्गर्यम् अदऱ्कुप् परीवाहमॆऩ्ऱु करुत्तु।
अन्द भगवदनुभवरूपफलम् मुक्तिदशैयिल् वरुवदॊऩ्ऱागैयाल् अदिलप्पोदु अहङ्कारममकारङ्गळ् वर प्रसक्ति यिल्लैये यॆऩ्ऩिल्, अदु मुमुक्षुदशैयिल् वरक्कूडुमॆऩ्गिऱार् इप्पोदु इति । मुमुक्षुदशैयिल् ताऩ् अज्ञातमाऩ अन्द फलत्तिल् अहङ्कारममकारङ्गळ् वरक्कूडुमो वॆऩ्ऩ वरुळिच्चॆय्गिऱार् फलान्तरानुभवन्यायत्ताले इत्यादिना । भावियाऩ फलम् अज्ञातमायिरुन्दालुम् तद्भिन्नमाऩ इदानीन्तनफलानुभवत्तिल् ‘‘अहं स्वतन्त्रकर्ता’’ ‘‘स्वाधीन-भोक्ता’’ ऎऩ्गिऱवहङ्गारमुण्डावदुबोल् भावियाऩ भगवदनुभवत्तिलुम् स्वाधीनकर्तृत्वभ्रममुम् स्वार्थकर्तृत्वभ्रममुम् वरक्कूडुमॆऩ्ऱु करुत्तु।
स्वाधीनकर्तृत्वभ्रममावदु स्वाधीनोऽहं कैङ्कर्यं करिष्यामीत्येवंरूपः । स्वाधीनभोक्तृत्वभ्रममावदु स्वाधीनोऽहं भोक्ष्य इत्येवंरूपः । स्वार्थकर्तृत्वभोक्तृत्वभ्रममावदु स्वार्थं कैङ्कर्यं करिष्यामि; स्वार्थं फलं भोक्ष्य इत्येवंरूपम्। इवैगळ् अहङ्गारङ्गळ्। मम स्वाधीनं कर्तृत्वं, मम स्वाधीनं भोक्तृत्वमित्यादिगळ् ममकारङ्गळ्। यथायोग्य-मार्थमागवुम् शाब्दमागवुमिति । देहतदनुबन्धिविषयाहङ्कारममकारङ्गळुक्कु जीवऩुडैय ज्ञानस्वरूपाद्यनुसन्धानत्ताल् निवृत्तिसॊऩ्ऩदु आर्थम्। शेषत्वाद्यनुसन्धानत्ताले स्वरूपतदनुबन्धिकळिले वरुम् अहङ्कारममकारनिवृत्तियुमार्थम्। अन्यद्यथायोग्यम् शाब्दम्। अडियऱुत्तु - मूलङ्गळाऩ वासऩैगळोडे छेदित्तु। इप्पडि - कीऴ्च्चॊऩ्ऩ अहङ्गारममगारङ्गळॆल्लाम् सवासनमागक् कऴियुम्बडि। स्थिरप्रतिष्ठितज्ञानरायिति । ज्ञानस्य स्थिरप्रतिष्ठितत्वमावदु वादिगळाल् अचञ्चलमाय् यावत्फलमनुवर्तिक्कै। इप्पडि स्थिरप्रतिष्ठितज्ञानवाऩ्गळुम् क्षद्रपुरुषार्थासत्तियाले मुमुक्षुक्कळागामै लोकत्तिल् काण विल्लैयो? अदऩाल् अन्वयव्यभिचारम् वारादोवॆऩ्ऩिल्, मुमुक्षारूपकार्यत्तिल् दोषसप्तकानुसन्धानजन्यवैराग्यरूपसामग्रयन्तरमपेक्षितमागैयाल् व्यभिचारमिल्लैयॆऩ्ऱु परिहारम् पण्णप्पोगिऱवराय् दोषसप्तकानुसन्धानप्रकारत्तैयुम् वैराग्यस्वरूपत्तैयुम् सप्रमाण मागक्काट्टुगिऱार् अऱ्पसारङ्गळित्यादि - ऎऩ्गिऱ अवस्थैयैयुडैय इत्यन्तेन । अऱ्पसारङ्गळवै - अल्बसारङ्गळाऩ अन्द विषयङ्गळै। सुवैत्तु - रुचित्तु। अगऩ्ऱॊऴिन्देऩ् - उऩ्ऩै विट्टॊऴिन्देऩॆऩ्ऱबडि। कण्डु केट्टु इत्यादि । कण्डु - रूपवद्वस्तुक्कळैक् कण्णाले कण्डु। केट्टु – शब्दङ्गळैक् कादाल् केट्टु, उऱ्ऱु - स्रक्चन्दनादिगळै स्पर्शित्तु। मोन्दु - गन्ध-वस्तुक्कळै घ्राणत्ताले मुगर्न्दु। उण्डु - रसङ्गळै रसनया आस्वादनम् पण्णि, उऴलुम् ऐङ्गरुवि - उऴलुगिऱ पञ्चेन्द्रियङ्गळ्, उऴलुगैयावदु - अनेककष्टङ्गळ् वन्दालुम् तऩ् व्यापारत्तै विडामै। कण्डविऩ्बम् - इन्द इन्द्रियङ्गळ् कण्ड विषयसुखम्। इदऩाल् चक्षुरादीन्द्रियङ्गळ् रूपादिगळिल् “कण्डु केट्टु” ऎऩ्गिऱबडि एकैकग्राहकङ्गळागैयाल् अवऱ्ऱाल् वरुम् सुखम् अत्यल्पमॆऩ्ऱु सूचितमागिऱदु। तॆरिवरिय - पञ्चेन्द्रियङ्गळाले काणवॊण्णाद। अत एव अळविल्ला - इन्द्रियङ्गळ् काट्टिऩ सुखम् पोले अल्पमिल्लाद। सिऱ्ऱिऩ्बम् - अल्पमाऩ सुखम्। ऐन्द्रियिकसुखापेक्षया अळविल्लाददाय् भगवदनुभवापेक्षया अत्यल्पमाऩदाऩ कैवल्यसुख मॆऩ्ऱबडि। इप्पडि ऐन्द्रियिकसुखत्तिऱ्कुम्, आत्मानुभवरूपकैवल्यसुखत्तिऱ्कुम् अत्यल्पतै यैक्काट्टि ऐश्वर्यसुखत्तिल् अल्पतैयैक्काट्टुगिऱार् तस्मिन् प्रसन्न इत्यादिना । तस्मिन् – भगवति । प्रसन्ने सति, अलभ्यं किमिहास्ति – अडैयक्कूडाद पुरुषार्थमॊऩ्ऱुण्डो? अपरिमितसुखमाऩ मोक्षमुम् किडैक्कुमॆऩ्ऱबडि। अतएव धर्मार्थकामैरलं – धर्मार्थकामङ् गळाले पोरुम्। पर्याप्तमिति यावत् । यतस्ते अत्यल्पकाः – अत्यल्पङ्गळो? आगैयालवैगळ् वेण्डामॆऩ्ऱबडि। इव्वळवाल् ऐश्वर्यकैवल्याद्यनुभवङ्गळुक्कु परिमि-तत्वमुम् भगवदनुभवत्तिऱ्कु अपरिमितत्वमुम् सॊल्लप्पट्टदु। अन्तवदित्यादिना ममत्वं कुरुते नरः इत्यन्तेन कीऴ्च्चॊऩ्ऩ अवैगळुक्कु अस्थिरत्वे प्रमाणङ्गाट्टप्पडुगिऱदु। अल्पमेधसां – अल्पबुद्धीनां, इन्द्रादिमात्रयाजिनां तत् – आराधनफलं अल्पमन्तवच्च भवति । इदु अल्पत्वत्तिऱ्कुम् अस्थिरत्वत्तिऱ्कुम् प्रमाणम्। अनित्यमसुखं लोकमित्यादि । इदिल् अनित्यमिति अस्थिरत्वमुम् असुखमिति दुःखमिश्रत्वमुम् सॊल्लप्पडुगिऱदु। इमं लोकं प्राप्य वर्तमानः मां भजस्वेत्यन्वयः । इङ्गु इन्द पादत्तै उदाहरित्तदु अनित्यत्वादिदोषानुसन्धानम् मोक्षोपायाधिकारसम्पादकमॆऩ्ऱु ज्ञापिक्कैक्काग। महाबलानित्यादि । ‘‘श्रुत्वा न पुत्रदारादौ’’ ऎऩ्गिऱ श्लोकत्तैयिङ्गु ऎडुत्तदु इन्द अनित्यत्वादिदोषानुसन्धानत्ताले वैराग्यमुण्डागुमॆऩ्बदु लोकानुभवसिद्धमॆऩ्ऱु ज्ञापिक्कैक्काग। सर्वं दुःखमयमिति । दुःखमयं – प्राचुर्ये मयट् । दुःखमूलत्वेन दुःखमिश्रत्वेन दुःखोदर्कत्वेन च दुःखप्रचुरमिति यावत् । स्वर्गेऽपि पातभीतस्येति । इदु पतनरूपदुःखोदर्कत्वे पतनभयरूपदुःखमिश्रत्वे च प्रमाणम्। राज्ये गृध्नन्त्यविद्वांस इति । इदु विपरीताभिमानमूलत्वे प्रमाणम्। गृध्नन्ति – अभिलषन्ति । आब्रह्मभवनादिति । एते दोषाः – इन्द अल्पत्वास्थिरत्वादिदोषङ्गळ्। इन्द वचनत्तै यिङ्गुदाहरित्तदु चतुर्मुखैश्वर्यत्तुक्कुङ्गूड इन्द दोषङ्गळ् समानङ्गळॆऩ्ऱु ज्ञापिक्कैक्काग। इप्पडि इतरपुरुषार्थङ्गळिल् वैराग्यमुण्डावदऱ्काग अवैगळिल् दोषसप्तकङ्गळुक्कु प्रमाणङ्गळैयुदाहरित्तु भगवदनुभवत्तिलनुरागमुण्डावदऱ्काग परमपदवैलक्षण्यत्तिल् उभयलिङ्गपादन्यायत्ताले प्रमाणङ्गळैक् काट्टुगिऱार् ब्रह्मणस्सदनादूर्ध्वमिति । शुद्धं – कीऴ्च्चॊऩ्ऩ सर्वदोषङ्गळालुम् अस्पृष्टम्। सनातनं – नित्यम्। ज्योतिः – स्वयं प्रकाशम्। तत् – परमपदं, परब्रह्मप्रापकत्वात् परं ब्रह्म इति विदुः । न तत्रेति । परमपदत्तिऱ्कु उत्कर्षम् सॊल्लवन्द इव्विडत्तिल् विषयानुभवसक्तर्गळुक्कु अगम्यत्वादिगळ् सॊऩ्ऩदुविषयानुभवत्तिऱ्कु स्वाभाविकानन्दविरुद्धत्वज्ञापनार्थम्। विषयात्मकाः – विषयासक्तमनस्काः । अभिद्रुताः – उपद्रविक्कप्पट्टवर्गळ्। इप्पडि परमपदत्तिऱ्कुप् पोगक्कूडादवर्गळैच् चॊल्लिप् पोगक्कूडियवर्गळैक् काट्टुगिऱार् निर्ममा इत्यादिना । निर्द्वन्द्वाः – शीतोष्ण-सहनशीलाः । रम्याणीति । सभाः – आस्थानमण्डबङ्गळ्। आक्रीडाः – उद्यानङ्गळ्। एते वै निरया इति । इङ्गु एतच्छब्दत्ताले ‘‘अमूनि यानि स्थानानि देवानाममरात्मनाम् । रम्याणि कामचाराणि’’ ऎऩ्ऱु मुदलिल् सॊल्लप्पट्ट स्वर्गादिदेवस्थानङ्गळै परामर्शित्तु, अदऱ्कु निरया इति परमात्मस्थानापेक्षया निरयप्रायत्वम् सॊल्लप्पट्टदु। दुःखमूलत्वं – भोगदशैयिलेये करण-कळेबरङ्गळुडैय प्रेरणप्रयासत्ताले उण्डाऩ दुःखत्तै मूलमागवुडैत्तायिरुक्कै। दुःखमिश्रत्वं – विरोधिभयादिजनितदुःखसमानकालिकत्वम् । विपरीताभिमानः – स्वाधीनभोक्तृत्व-स्वार्थत्वादिभ्रमः । स्वाभाविकानन्दविरुद्धत्वम् – विषयासक्तमनस्कादिनिष्ठम् । ‘‘न तत्र मूढा गच्छन्ति पुरुषा विषयात्मकाः’’ ऎऩ्गिऱबडि परमपददेशत्तिल् अनुभाव्यमाऩ आनन्दविरुद्धत्वम् । अचिद्विषयानुभवम् – कामिनीस्रक्चन्दनाद्यैश्वर्यानुभवम्। यथासम्भवमिति । कैवल्यभोगत्तिऱ्कु करणकळेबरप्रेरणायासरूप-दुःखमूलत्वमिल्लै; दुःखमिश्रत्वमुमिल्लै। पञ्चाग्निविद्यानिष्ठऩुडैय कैवल्यानुभवत्तिऱ्कु दुःखोदर्कत्वमुमिल्लै। भगवदनुभवत्तिऩ् वैलक्षण्यत्तैयुमिति । भगवदनुभवत्तिऱ्कु वैल-क्षण्यमावदु अप्राकृतस्थानविशिष्टभगवत्स्वरूपरूपगुणविषयकत्वम्। विशदमागवनुसन्धित्तु इति । दोषानुसन्धानत्तिल् वैशद्यमावदु अदऱ्कु यादृशावस्थै वन्दाल् दोषयुक्तङ्गळाऩ चिदचिद-नुभवङ्गळिल् सद्य एव जिहासैयुण्डागुमो तादृशावस्थै । भगवद्वैलक्षण्यानुसन्धानत्तिल् वैशद्य मावदु अदऱ्कु ऎन्द अवस्थै वन्दाल् उपायप्रवृत्तिपर्यन्तमाऩ भगवदनुरागविशेषम् सिद्धिक् कुमो तादृशावस्थै । परमात्मनि यो रक्त इति । परमात्मनि रक्तत्वावस्थैयावदु ‘‘ज्ञानी तु परमैकान्ती परायत्तात्मजीवनः । तत्संश्लेषवियोगैकसुखदुःखस्तदेकधीः ॥ भगवद्ध्यानयोगोक्तिवन्दनस्तुतिकीर्तनैः । लब्धात्मा तद्गत प्राणमनोबुद्धीन्द्रियक्रियः ॥’’ इत्यादिगळिऱ् सॊल्लप्पट्टबडि तदेकभोगऩायिरुक्कै। विरक्तोऽपरमात्मनि – परमात्मभिन्नत्तिल् विरक्तत्वावस्थैयावदु ‘‘न देहं न प्राणान्न च सुखमशेषाभिलषितं न चात्मानन्नान्यत्किमपि तव शेषत्वविभवात् । बहिर्भूतं नाथ क्षणमपि सहे’’ ऎऩ्ऱु सॊल्लप्पण्णि वैक्कुम् वैराग्यावस्थै । इङ्गु विशदमागवनुसन्धित्तु परमात्मनीत्याद्युक्तावस्थैयैयुडैयवराय् ऎऩ्गिऱ समभिव्याहारत्ताले इव्विशदानुसन्धानमिल्लादार्क्कु इव्वैराग्यावस्थै पिऱवादॆऩ्ऱेऱ्पडुवदाल् सिलर्क्कु परावरतत्त्वविवेकम् मात्तिरम् पिऱन्दिरुन्दुम् मोक्षोपायत्तिल् प्रवृत्तियिल्लाविट्टालुम् विशदज्ञानतत्फलवैराग्यमुळ्ळवर्गळुक्कु सिद्धमाग मोक्षोपायप्रवृत्ति उण्डागलामॆऩ्ऱु सूचितमागिऱदु। इप्पडि परमात्मभिन्नत्तिल् वैराग्यमुम् परमात्मनि अनुरागविशेषमुम् वन्दाल् वरुम् अवस्थाविशेषङ्गळै अडैवे अरुळिच् चॆय्गिऱार् प्रवृत्तिलक्षणमित्यादिना । प्रवृत्तिः – धर्मार्थकामङ्गळुडैय सम्पादनानुकूलमाऩ प्रयत्नम्। सा विषयतासम्बन्धेन लक्षणं यस्य धर्मस्य सः प्रवृत्तिलक्षणः । धर्मार्थकामसाधनानुकूलप्रवृत्तिविषयत्वत्तै लक्षणमागवुडैयदु। प्रवृत्तिलक्षणधर्ममॆऩ्ऱबडि। बन्धकं काम्यं कर्मेति यावत् । उक्तप्रवृत्तिभिन्नाकृतिः - निवृत्तिः; मोक्षसाधनानुकूलप्रवृत्तिरिति यावत् । सा विषयतासम्बन्धेन लक्षणं यस्य सः । मोक्षसाधनानुकूलप्रवृत्तिविषयत्वत्तै लक्षणमागवुडैयदु निवृत्तिलक्षणधर्ममॆऩ्ऱबडि। मोक्षोपयुक्तं कर्मेति यावत् । नारायणः – बदरिकाश्रमवासी, मुमुक्षुक्कळाऩ अधिकारिकळिति । कीऴ् देवतापारमार्थ्यनिष्कर्षन् दॊडङ्गि एतावत्पर्यन्तम् क्रममागच् चॊऩ्ऩ दशैकळै यॆल्लामुडैयवर्गळे मुमुक्षुक्कळाऩ अधिकारिकळॆऩ्ऱबडि। इप्पडि परावरतत्त्वङ्गळिलुम् परावरपुरुषार्थङ्गळिलुम् तॆळिवु उण्डायिरुक्कच् चॆय्देयुम् ऒरुवऩ् अनादिपापविशेषवशाद्वैराग्यपूर्वकमाग मोक्षोपायत्तिल् प्रवृत्तियाऩागिल् अवऩुक्कु ऐहिकत्तिल् वरुम् फलहानियै अरुळिच् चॆय्गिऱार् कीऴ्च्चॊऩ्ऩबडियिले इत्यादिना । कीऴ्च्चॊऩ्ऩबडि - प्रधानप्रतितन्त्राधिकारत्तिऱ्सॊऩ्ऩबडि। परावरतत्त्वङ्गळ् - चिदचिदीश्वरतत्त्वङ्गळ्। परावरङ्गळाऩ पुरुषार्थङ्गळ् - धर्मार्थकामङ्गळुम् मोक्षमुम्। “तॆळिन्दालुम्” ऎऩ्गिऱविडत्तिलुम् विरोधद्योतकम्। तॆळिन्दवऩुक्कु वैराग्यपूर्वकोपायानुष्ठानप्रवृत्त्यभावम् विरुद्धमिऱे। “इप्पडि” ऎऩ्ऱदु इव्वधिकारत्तिऱ्सॊऩ्ऩ क्रमत्तालेयॆऩ्ऱबडि। इङ्गु कीऴ्च्चॊऩ्ऩदऱ्कु ऎदिर् तट्टाग ‘‘निवृत्तिधर्मत्तिल् प्रवृत्तियाऩागिल्" ऎऩ्ऱे सॊल्लवेण्डियिरुक्क ‘‘परमपुरुषार्थोपायानुष्ठानत्तिल् प्रवृत्तियाऩागिल्" ऎऩ्ऱु निर्देशित्तदु इदु इतरधर्म-प्रवृत्त्यभावम्बोल् स्वल्पफलहानिहेतुवऩ्ऱिक्के महाफलमाऩ मोक्षत्तिऱ्के हानिकरमॆऩ्ऱु ज्ञापिक्कैक्काग। शीलं – आत्मगुणम्। वृत्तं – सदाचारम् इवैगळै फलमागवुडैयदु श्रुतं– शास्त्रश्रवणजन्यज्ञानम्। शमार्थं – शमादिगुणसिद्ध्यर्थम्। सर्वशास्त्राणि विहितानि । तस्माद्यस्य मनः सदा शान्तं – प्राचीनसुकृतविशेषत्ताले संसारविरक्तम्। स एव सर्वशास्त्रज्ञः – शास्त्रज्ञानफलभूतशान्त्यादिमत्वात् अवऩ् सर्वशास्त्रार्थत्तैयुमऱिन्दवऩॆऩ्ऱबडि। श्रुतफलत्तैयुमिऴन्दु इति । परम-पुरुषार्थमाऩ मोक्षफलत्तैयिऴन्दुबोवदुमात्तिरमऩ्ऱिक्के इङ्गु वरक्कूडिय शीलवृत्तशमादिगळैयुमिऴन्दु पोवाऩॆऩ्ऱबडि; इङ्गुऱ्ऱ फलहानिमात्रमऩ्ऱिक्के शास्त्रज्ञऩायिरुन्दे परिहास्यऩावाऩॆऩ्गिऱार् नाच्छादयतीत्यादिना । शुनःपुच्छं कौपीनं – गुह्यप्रदेशं नाच्छादयति । दंशमशकापहञ्च न भवति । तदिव धर्मवर्जितं पाण्डित्यं, अनर्थं – स्वल्पप्रयोजनत्तैयु मुडैयदऩ्ऱु। आगैयाल् - परमपुरुषार्थोपायानुष्ठानप्रवृत्त्यभावत्ताले परमपुरुषार्थम् किट्टादागैयालुम् शीलवृत्तशमादिरूपङ्गळाऩ श्रुतफलङ्गळुक्कु हानियुण्डागुमागै यालुम् लोकपरिहास्यतारूपानिष्टत्तिऱ्कु अवश्यम् प्राप्तियुण्डागुमागैयालुमॆऩ्ऱबडि। इदऱ्कु त्वरिक्कुमवर्गळ् ऎऩ्बदोडन्वयम्। वयस इति । वयःप्रभृतिकळुक्कु वेषवा-ग्वृत्तिकळ् सदृशङ्गळाग इरुक्कुम्बडि कर्मानुष्ठानङ्गळैच्चॆय्दुगॊण्डु इङ्गु सञ्चरिक्कक्कडवऩ्। ऎऩ्गिऱबडिये – इत्यादिप्रमाणोक्तप्रकारमागवे। श्रुतानुरूपमाग - शास्त्रजन्यज्ञानानुरूपमाग स्वोचितमाऩ - तऩ्ऩुडैय शक्त्यशक्तिक्कनुगुणमाऩ; इदऱ्कु उपाय मॆऩ्बदोडन्वयम्। परमपुरुषार्थोपायानुष्ठानत्तिल् - परमपुरुषार्थोपायमाऩ भक्तिप्रपत्त्यन्य-तरानुष्ठानत्तिल्, त्वरिक्कुमवर्गळ् - इङ्गु उपायत्तै अनुष्ठिक्कुमवर्गळॆऩ्ऱु सॊल् लादे अनुष्ठानत्तिले त्वरिक्कुमवर्गळॆऩ्ऱु सॊऩ्ऩदु उपायानुष्ठानपूर्वावस्थैये श्लाघ्यता हेतुवॆऩ्ऱु ज्ञापिक्कैक्काग। तऩ्गरुमम् सॆय्य - तऩक्कु विहितमाऩ तऩक्के फलजनकमुमाऩ करुमत्तै अनुष्ठिक्क, पिऱर् - अन्द कर्मत्ताले वरुम् फलत्तै यडैयाद साधुक्कळ्, उगन्दार् - ‘‘यत्त्वार्याः क्रियमाणं प्रशंसन्ति स धर्मः’’ ऎऩ्गिऱबडि प्रशंंसापूर्वकमाग सन्तोषित्तार्, ऎऩ्गिऱबडिये - इत्युक्तप्रकारेण, इदऱ्कु एऱ्ऱम्बॆऱुवर्गळ् ऎऩ्बदोडन्वयम्। तन्देवा ब्राह्मणं विदुरिति । येनकेनचिदाच्छन्नः येनकेनचिदाशितः । यत्रक्वचनशायी स्यात् तं देवा ब्राह्मणं विदुः ॥ सर्वद्वन्द्वसहो धीरः सर्वसङ्गविवर्जितः । सर्वभूतहिते रक्तः तन्देवा ब्राह्मणं विदुः ॥ द्रवन्ति दैत्याः प्रणमन्ति देवताः नश्यन्ति रक्षांस्यपयान्त्यथारयः । यत्कीर्तनात्सोऽद्भुतरूपकेसरी ममाऽस्तु माङ्गल्यविवृद्धये हरिः, इत्यादिगळिल् सॊल्लुमेऱ्ऱम् पॆऱुवर्गळिति । देवतैगळुमवऩे ब्राह्मणऩॆऩ्ऱऱियुम्बडियायुम् देवतैगळॆल्लाम् नमस्करिक्कुम्बडियायुमुळ्ळ एऱ्ऱत्तैप् पॆऱुवर्गळॆऩ्ऱबडि।
इव्वधिकारत्तिल् सॊऩ्ऩ भगवदनुभवपूर्वकमाऩ भगवत्कैङ्कर्यवैलक्षण्यत्तैयुम् सांसारिकफलत्तिऩ् हेयत्वत्तैयुमुपदेशम् पण्णिऩ आचार्यऩुडैय कृपाविशेषत्तालेये ऒरुवऩ् इन्द्रियादिगळै जयित्तु मोक्षत्तै यभिलषिप्पऩॆऩ्ऱॊरु पाट्टाले यरुळिच्चॆय्गिऱार् निऩ्ऱपुराणऩित्यादियाल्। निऩ्ऱपुराणऩ् - तिरुमादुडऩ् निऩ्ऱ पुराणऩॆऩ्ऱु कीऴधिकारगाथैयिल् सॊल्लप्पट्ट पॆरियबिराट्टियोडु सर्वस्मात्परऩाग निऩ्ऱ पुराणबुरुषऩुडैय, अडियिणै - परस्परसादृश्यसौन्दर्यत् ताले इणैन्दिरुक्किऱ तिरुवडिगळै, एन्दुम् - शिरसा वहित्तु कैङ्कर्यम् पण्णु कैयागिऱ, नॆडुम्बयऩुम् - नीण्ड पुरुषार्थत्तैयुम् नित्यमाऩ पुरुषार्थत्तैयु मॆऩ्ऱबडि। पॊऩ्ऱुदले - नशिक्कैये, निलैयॆऩ्ऱिड - स्वाभाविकधर्म मॆऩ्ऱु सॊल्लुम्बडि, पॊङ्गुम् - बाधकमाम्बडि अडिक्कडि अभिवृद्धमागुम्, पवक्कडलुम् - संसारसमुद्रत्तैयुम्, नऩ्ऱिदु - इदु नॆडुम्बयऩाऩ इदु, नऩ्ऱु - नल्लदु, तीयदिदु - इदु – बाधकमाऩ इन्द संसारसागरम्, तीयदु - पॊल्लाददु, हेयमॆऩ्ऱबडि। ऎऩ्ऱु नविऩ्ऱवर् - ऎऩ्ऱुबदेशित्त आचार्यर्गळुडैय, नल्ल रुळाल् - नल्लदाऩ कृपैयाले, इङ्गु कृपैक्कु नऩ्मैयावदु परोज्जीवनैकप्रयोजनतै। पुलऩ्गळै वॆऩ्ऱु – इन्द्रियङ्गळै जयित्तु, शब्दादिविषयङ्गळिल् निऩ्ऱुंसर्वात्मना निवर्तिप्पित्तॆऩ्ऱबडि। पॆरुम्बयऩे - परमपुरुषार्थमाऩ, वीडिऩै - मोक्षत्तैये, वेण्डुम् - अपेक्षिक्कुम्। मुमुक्षुवाऩ ऒरुवऩ् ऎऩ्ऱु अध्याहरिक्कवुम्।
आयिरत्तिलॊरुवऩ् जन्मान्तरशतार्जितादृष्टविशेषत्ताले ऐश्वर्य कैवल्यविरक्तऩाय् भगदनुभवकुतूहलियाय् मुमुक्षुवावाऩॆऩ्ऱु ऒरु श्लोकत्ताले यरुळिच्चॆय्गिऱार् विषमधु इत्यादिना । जगति कश्चित् – आयिरत्तिलॊरुवऩ्, दैवात् – विलक्षणादृष्टविशेषत्ताले, धीरस्सन् – चित्तप्रमाथिकळाऩ विषयङ्गळालुम् कलक्कमुडियादवऩाय्क्कॊण्डु, बहिर्विषयात्मकं – शब्दादि विषयरूपङ्गळाऩ, विषमधु – विषत्तोडु कलन्द मधुऎऩ्ऱबडि, इदऩाल् शब्दादिविषयङ्गळ् अनुभवदशैयिल् भोग्यमायिरुन्दालुम् विपाकदशैयिल् विषमिश्रमधुपोल् अनर्थावहमागैयाल् बहिष्कार्यमे ऎऩ्ऱु ज्ञापितमागिऱदु। बहिष्कुर्वन् – परित्यजित्तवऩाय्, परिमितरस – भगवदनुभवापेक्षया अत्यल्परसत्तैयुडैय, स्वात्मप्राप्ति – केवलस्वात्मानुभवत्तिऩुडैय, कैवल्यानुभवत्तिऩुडैय ऎऩ्ऱबडि। प्रयास – हेतुभूतमाऩ प्राणाद्युपासनप्रयासत्तिल्, पराङ्मुखः – आदरविल्लादवऩ्, अन्द प्रयासत्तैये पार्क्कादवऩाय् ऎऩ्ऱबडि। निरवधिमहानन्दब्रह्मानुभूतिकुतूहलीति । निरवधि – इदु अनुभूतिक्कु विशेषणम्। स्वापेक्षया उत्कृष्टावधिरहितमाऩ महानन्द – इदु ब्रह्मविशेषणम्। ब्रह्मरूपानन्दत्तिऱ्कु महत्वमावदु स्वरूपत्तालुम् गुणत्तालुम् विभूतियालुम् परिच्छित्तियिल्लामै। इङ्गु ब्रह्मत्तुक्कु आनन्दत्वम् सॊऩ्ऩदु ब्रह्मानुभवत्तिऱ्कु भोगरूपत्वम् सॊल्लुगैक्काग। महत्वम् सॊऩ्ऩदु अन्द भोगत्तिऱ्कु अनवधिकत्वम् सॊल्लुगैक्काग। कुतूहली – अन्द ब्रह्मानुभवत्तिलुत्कटप्रीतिमाऩाग, इन्द ब्रह्मानुभवम् ऐश्वर्यकैवल्यानुभवम्बोल् परिमितत्वनश्वरत्वादिदोषवत्तऩ्ऱा कैयालुम् स्वयं निरतिशयानन्दरूपमागैयालुम् अदिल् उत्कटाभिलाषैयैयुडैयवऩायॆऩ्ऱबडि। जिहासितसंसृतिः – हातुमिष्टा जिहासिता, जिहासिता संसृतिः प्रकृतिसम्बन्धः येन सः जिहासितसंसृतिः । भविता । इङ्गु कश्चिद्भविता ऎऩ्गिऱ समभिव्याहारत्ताले एतादृशपुरुषऩुक्कु दौर्लभ्यम् द्योतितमागिऱदु। जगति कश्चिद्धीरः दैवाद्बहिर्विषयात्मकं विषमधु बहिष्कुर्वन्दैवात्परिमितरसस्वात्मप्राप्तिप्रयासपराङ्मुखस्सन् दैवात् निरवधिमहानन्दब्रह्मानुभूतिकूतूहली च सन् दैवाज्जिहासितसंसृतिश्च भविता इत्यन्वयः ।
निगमान्तमहादेशिकऩ् तऩक्कु अव्यवहितकालत्तिलवदरिक्कप्पोगिऱ श्रीमदादिवण्शठकोप-यतीन्द्रमहादेशिकऩै उत्तेसित्ते इन्द श्लोकत्तै यरुळिच्चॆय्दारॆऩ्ऱु श्रीवण्शठकोपश्रीवीरराघवशठकोपयतीन्द्रमहादेशिकऩ् (श्रीबिळ्ळैबाक्कम् श्री अऴगियसिङ्गर्) अरुळिच्चॆय्वाराम्। इन्द श्लोकत्तिल् प्रथमपादत्तिले ‘‘बहिर्विषयात्मकं विषमधु बहिष्कुर्वन्’’ ऎऩ्ऱु सॊल्लियिरुप्पदाल् विषयानुभवसम्भावऩैयुळ्ळ गृहस्थाश्रमत्तैप् पऱ्ऱादे ब्रह्मचर्यत्तिल् निऩ्ऱे धीरराय् सन्यसित्तुप्पोन्द स्वामियिऩ् प्रभावम् स्पष्टीकृतमागिऱदु। ‘‘जिहासितसंसृतिः भविष्यति भवति ऎऩ्ऱु इप्पडिच्चॊल्लामल् भविता ऎऩ्बदालुम् देशिकऩुक्कुप्पिऱगु समीपकालत्तिलवदरिक्कप्पोगिऱ सन्न्यासियाय् कुटुम्बपरित्यागम् पण्णिऩ नम् स्वामिये विवक्षितरॆऩ्ऱु उपपत्तिकळैयुम् अरुळिच्चॆय्वाराम्।
इति श्रीमदहोबिलमठास्थाने द्विचत्वारिंशत्पट्टे मूर्धाभिषिक्तस्य निरवधिकगुरुभक्तिभरितस्य श्रीलक्ष्मीनृसिंहदिव्यपादुकासेवक
श्रीवण्शठकोप श्रीश्रीरङ्गशठकोपयतीन्द्रस्य कृतौ श्रीसारबोधिन्याख्यायां व्याख्यायां मुमुक्षुत्वाधिकारः सप्तमः ॥