regex ([िइेी])त(ि|्य) …
॥ श्रीः ॥
श्रीसारबोधिनीव्याख्यायां
परदेवतापारमार्थ्याधिकारः ॥
इप्पडि तत्त्वत्रवयत्तिल् ईश्वरतत्त्वत्तै विभुत्वे सति चेतनत्वमित्यादि लक्षणङ्गळोडे सामान्यमाग निरूपित्तालुमन्द ईश्वरऩिऩ्ऩारॆऩ्ऱु निर्णयिक्कप्पडविल्लैये? मुडिविल् ‘‘पुंस्त्वे तत्त्वेन दृष्टे’’ इत्याद्यर्थान्तरन्यासत्ताले अवऩ् परमपुरुषऩेयॆऩ्ऱु सूचितमाऩालुम् बहुविप्रतिपन्नमाऩ इव्विषयत्तिल् विशेषविचारमऩ्ऱिक्के निर्णयन्दाऩ् सिद्धिक्कुमोवॆऩ्गिऱ शङ्कैयिल् विशेषविचारपूर्वकमाग परदेवतापारमार्थ्यत्तै इव्वधिकारत्तिल् निर्णयिक्कप्पोगिऱवरायिव्वधिकारार्थत्तै मतान्तरङ्गळुडैय निरासपूर्वकमाग परदेवताविशेषनिर्धारकमाऩ श्लोकत्ताले सङ्ग्रहिक्किऱार् आत्मैक्यमित्यादिना । आत्मैक्यं – इङ्गु आत्मशब्दम् परमात्मपरम्। अत्तोडु चेतनाचेतनप्रपञ्चत्तुक्कु ऐक्यम्। इदु यादवमतम्; अवऩ् मतत्तिल् सद्ब्रह्मशब्दवाच्यमाऩ परमात्मावुक्के सर्वप्रपञ्चरूपेण परिणाममॊप्पुक्कॊळ्ळप् पडुवदालुम्, इङ्गु प्रतिसम्बन्धि निर्देशिक्कप्पडामैयालुम् तन्मतरीत्या परमात्मावुक्कु कृत्स्नप्रपञ्चैक्यमे इदिल् सॊल्लप्पडुगिऱदु। देवतैक्यं – ब्रह्मरुद्रादिदेवतैकळुक्कु सर्वान्तर्यामियाऩ ईश्वरऩोडुम्, तङ्गळुक्कुळ्ळे परस्परमुम् ऐक्यम्। देवतैकळुक्कुम्, परमात्मावुक्कुम् शरीरभेदमेयॊऴिय आत्मस्वरूपत्तिल् भेदमिल्लैयॆऩ्ऱबडि। त्रिकसमधिगता तुल्यता – त्रिकं – ब्रह्मविष्णुरुद्ररूपमूर्तित्रयम्। समधिगता – सम्यगधिगता, प्राप्तेत्यर्थः । तुल्यता – ज्ञान-शक्त्यादिगळिल् अत्यन्तसाम्यम्। ऐक्यं त्रयाणां – त्रिमूर्तिकळुक्कुम् स्वरूपैक्यम्। अग्नीन्द्रादिदेवतैकळुक्कु स्वरूपभेदमिरुन्दालुम् इन्द त्रिमूर्तिकळुक्कु शरीरभेदमेयॊऴिय आत्मस्वरूपभेदमिल्लैयॆऩ्ऱबडि। अन्यत्रैश्वर्यं – ब्रह्मविष्णुरुद्रर्गळैक्काट्टिलुम् वेऱुबट्ट उत्तीर्णब्रह्मत्तिऩिडत्तिले ईश्वरत्वम्। इत्याद्यनिपुणफणितीः – इङ्गु इतिशब्दम् उक्तिपरम्। आत्मैक्यं देवतैक्यं त्रिकसमधिगतातुल्यता त्रयाणामैक्यं अन्यत्रैश्वर्यमित्येवंरूपा उक्तयः आदयः यासां ताः इत्यादयः । इङ्गु आदिशब्दत्ताले केवलनारायणऩे परदेवतै; श्रीविशिष्टऩऩ्ऱु त्रिमूर्तियिल् ऎऩ्गिऱ उक्तिकळुक्कु ग्रहणम्। इत्यादयश्च ताः अनिपुणफणितयश्चेति विग्रहः । अनिपुणाः – सम्यङ्न्यायनिरूपणासमर्थाः । इदऩाल् पूर्वोक्तमतङ्गळुक्कु न्यायाभासमूलत्वम् सूचितम्। तेषां फणितीः – तत्सम्बन्धिकळाऩ उक्तिकळै। सन्तः नाद्रियन्ते – सारासारविवेककुशलर्गळ् आदरिक्किऱार्गळिल्लै। इप्पडि सत्तुक्कळुक्कु आदरणविषयत्वमिल्लैयागैयाल् कीऴ्च्चॊऩ्ऩ मतङ्गळुक्कु अनिपुणफणितित्वम् सिद्धमागिऱदु। आऩाल् परतत्वमॆदुवॆऩ्ऩ वरुळिच्चॆय्गिऱार् त्रय्यन्तैरिति । पूर्वकाण्डस्थानां ‘‘एक एव रुद्रः, नकिरिन्द्र त्वदुत्तरः, अग्निस्सर्वा देवताः’’ इत्यादिवाक्यानां कर्मविधिशेषभूतत्वात्तत्वनिरूपणे न प्रामाण्यमॆऩ्गिऱ अभिप्रायत्ताले ‘‘त्रय्यन्तैः’’ ऎऩ्गिऱदु। त्रय्यन्तत्तिलुम् ‘‘सदेव सोम्येदमग्र आसीत्’’ ‘‘ब्रह्म वा इदमग्र आसीत्’’ ‘‘आत्मा वा इदमग्र आसीत्’’ ‘‘एको ह वै नारायण आसीत्’’ ऎऩ्गिऱ कारणवाक्यङ्गळ् भिन्नभिन्नतत्त्वङ्गळै जगत्कारणमागच् चॊल्लुगैयाल् अवैगळाल्दाऩ् परदेवतानिर्णयङ् गूडुमोवॆऩ्ऩ वरुळिच् चॆय्गिऱार्। एककण्ठैरिति । इन्द कारणवाक्यङ्गळिल् भिन्नभिन्नशब्दङ्गळिरुन्दालुम् अवैगळॆल्लाम् प्रकरणविशेषत्तालुम् सामान्यविशेषन्यायत्तालुम् एकार्थप्रतिपादकङ्गळागैयाले अदावदु सच्छब्दम् सत्तावत्ताऩ अदावदु कालसम्बन्धियाऩ ऎल्लावस्तुवैयुञ् जॊल्लुगैयाल् सामान्यमायुम्, ब्रह्मशब्दम् बृहत्वविशिष्टवस्तुवै मात्तिरम् सॊल्लुगैयाल् सच्छब्दत्तैक्काट्टिलुम् विशेषमायुम्, आत्मशब्दम् चेतनमात्रब्रह्मत्तैच् चॊल्लुगैयाल् ब्रह्मशब्दत्तैक्काट्टिलुम् विशेषमायुम्, नारायणशब्दम् परमात्मावै मात्तिरञ्जॊल्लुगैयाल् आत्मशब्दत्तैक्काट्टिलुम् विशेषमायुम् सिद्धिक्कैयाल् सद्ब्रह्मात्मशब्दङ्गळ् नारायणपर्यवसन्नङ्गळाय् नारायणरूपैकार्थप्रतिपादकङ्गळागैयाले यॆऩ्ऱबडि। इदऩाल् त्रय्यन्तङ्गळॆल्लाम् एकार्थपर्यवसन्नङ्गळाय् नारायणऩैये जगत्कारणमाग प्रतिपादिक्कैयालवैगळाल् परदेवतानिर्णयङ् गूडुमॆऩ्ऱु ज्ञापितमायिऱ्ऱु। इप्पडि त्रय्यन्तङ्गळ् एककण्ठङ्गळाऩालुम् उपबृंहणङ्गळाऩ शैवागमादिगळिल् शिवऩैये परदेवतैयॆऩ्ऱु निष्कर्षित्तिरुक्क अन्द उपबृंहणविरुद्धमाय् नारायणऩे परदेवतैयॆऩ्ऱु निष्कर्षिक्क मुडियुमोवॆऩ्ऩ वरुळिच्चॆय्गिऱार् तदनुगुणमनुव्यासमुख्योक्तिभिश्चेति । मनुव्यासाद्युक्तिकळुक्कु तदनुगुणत्वञ् जॊऩ्ऩदाल् शैवागमादिगळुक्कु अननुगुणत्वम् अदावदु विरुद्धत्वमेऱ्पडुवदाल् श्रुतिविरुद्धमाऩ स्मृतिपुराणङ्गळुक्कु ‘‘विरोधे त्वनपेक्षं स्यात्’’ ऎऩ्गिऱ विरोधाधिकरणन्यायत्ताले अप्रामाण्यम् पूर्वकाण्डत्तिलेये स्थापिक्कप्पट्टिरुप्पदाल् अप्रमाणमाऩ शैवागमादिगळ् वेदान्तत्ताल् सॆय्यप्पडुम् परदेवतानिर्णयत्तिऱ्कु बाधकङ्गळागादु। इङ्गु मनुवैयुम् व्यासरैयुम् प्रधानमागच्चॊऩ्ऩदु ‘‘यद्वै किञ्च मनुरवदत्तद्भेषजम्’’ ‘‘स होवाच व्यासः पाराशर्यः’’ इत्यादिश्रुतिकळिल् आप्ततमत्वेन अवर्गळैक् कॊण्डाडुवदैयिट्टु। मुख्यशब्दत्ताले प्राचेतसपराशरशौनकादि कळुक्कु ग्रहणम्। मुख्योक्तिभिश्च ऎऩ्गिऱ बहुवचनत्ताले अनुगुणोपबृंहणानां बहुत्वम् सिद्धिक्कैयाल् अन्द सात्त्विकबहूपबृंहणोपबृंहितत्रय्यन्तङ्गळाले परदेवतानिर्णयम् सॆय्यप्पट्टाल् तामसङ्गळाऩ शैवागमङ्गळे बाधितङ्गळामॆऩ्ऱु करुत्तु।
‘‘श्रीमान्नारायणः पतिः’’ ऎऩ्गैयाल् विशेषणभूतैयाऩ श्रीक्कुम् पतित्वम् सिद्धिक्कुम्। इदऩाल् केवलनारायणऩुक्कु अस्मदादिपतित्वमिल्लै यॆऩ्ऱदायिऱ्ऱु। ‘‘नः पतिः’’ ऎऩ्गैयाल् जीवर्गळुक्कु परस्परैक्याभावमुम् ईश्वरऩोडु अभेदाभावमुम् द्योतितमागिऱदु। अखिलतनुः – सर्वशरीरकऩ्। इदऩाल् शरीरवाचकशब्दङ्गळ् शरीरिपर्यन्तमागैयाल् कारणोपासनवाक्यङ्गळिलुळ्ळ रुद्रेन्द्रप्राणादिशब्दानां तत्तदन्तर्यामिपर्यन्ततया तेषामपि परस्परैककण्ठ्यमुम् देवतैकळुक्कु परस्परैक्याभावमुम् ईश्वरऩोडु अभेदव्यावृत्तियुम् सूचितमागिऱदु। मुक्तिदः – मोक्षरूपोत्कृष्टफलदः । इदऩाल् परदेवतात्वञ्जॊल्लप्पट्टदु। उत्कृष्टफलप्रदा हि परदेवता । मुक्तभोग्यः – मुक्तर्गळाले अनुभाव्यऩ्। इदऩाल् परमप्राप्यत्वञ् जॊल्लप्पडुगिऱदु। परमफलप्रदः परमप्राप्यो हि परदेवता भवितुमर्हति । मुऩ्ऩधिकारत्तिऱ्सॊऩ्ऩ चिदचिदीश्वरतत्वत्रयज्ञानत्तालेये अमृतत्वसिद्धि युण्डॆऩ्ऱु उपनिषत्तुक्कळिल् सॊल्लियिरुक्क, परदेवतानिर्णयमॆदऱ्कागवॆऩ्ऩ वरुळिच्चॆय्गिऱार् उक्तवैधर्म्यङ्गळाले इति । उक्तवैधर्म्यङ्गळ् - गुणत्रयाश्रयत्व, अणुत्वे सति चेतनत्व, विभुत्वे सति चेतनत्वादिगळ्। पॊदुविले - विष्णुब्रह्मरुद्रसाधारणमाग। विभुत्वे सति चेतनत्वादिगळ् ब्रह्मविष्णुरुद्रादिगळिलॆवर्गळीश्वरऩाऩालुमवर्गळुक्कु साधारणमागुमिऱे। ऒऩ्ऱुम् तेवुमित्यादिगळिऱ्पडिये। ऒऩ्ऱुम् तेवुमॆऩ्गिऱ तिरुवाय्मॊऴि नालाम्बत्तिल् पत्तावदु तिरुवाय्मॊऴि। इङ्गु आदिपदत्ताल् “तिण्णम् वीडु” इत्यादिगळुक्कु ग्रहणम्। इत्यादिगळिऱ्पडिये - इत्यादिगळिल् निश्चयित्तबडिये। परदेवताविशेषनिश्चयमिल्लादबोदु - “पेस निऩ्ऱ सिवऩुक्कुम् पिरमऩ् तऩक्कुम् पिऱर्क्कुम् नायगऩवऩे” ऎऩ्गिऱबडि नारायणऩे परतत्वमॆऩ्गिऱ निश्चयमिल्लादबोदु। उऩ्ऩित्तु इत्यादि । अवऩैयल्लाल् - भगवाऩैविट्टु, मऱ्ऱॊरु तैवम् - मऱ्ऱॊरु दैवत्तै। उऩ्ऩित्तुत्तॊऴाळ् - परत्वेन निऩैत्तुत्तॊऴाळॆऩ्ऱबडि, ऎऩ्गिऱ परमैकान्तित्वङ्गूडामैयालुमिति । एकस्मिन् अन्तः – परत्वेन उपायत्वेन उपेयत्वेन च निश्चयः एकान्तः । एकान्तः अस्यास्तीति एकान्ती । परमश्चासौ एकान्ती च परमैकान्ती तस्य भावः परमैकान्तित्वम्। अदु परदेवतानिर्णयमिल्लाद ऒरुवऩुक्कु इरुन्दालुम् इदु रुद्रादिविषयत्तिलुङ् गूडुमागैयालवऩुक्कु देवतान्तरवैमुख्य सहितमाऩ “उऩ्ऩित्तु मऱ्ऱॊरु तैवम् तॊऴाळवऩैयल्लाल्” ऎऩ्ऱु कॊण्डाडप्पडुगिऱ पारमैकान्त्यम् घटियातॆऩ्ऱु करुत्तु।
इप्पडि वैमुख्यमिल्लाद रुद्रभक्तऩाऩ परमैकान्तिक्कुम् ‘‘शङ्करस्य तु यो भक्तस्सप्तजन्मान्तरं नरः । तस्यैव तु प्रसादेन विष्णुभक्तः प्रजायते’’ इत्यादि क्रमत्ताले मोक्षम् किडैक्कलामेयॆऩ्ऩ वरुळिच्चॆय्गिऱार् परमैकान्तिक्कल्लदु व्यवधानरहितमाग मोक्षङ्गिडैयामैयालुमिति । इङ्गु परमैकान्तिशब्दम् वैमुख्य सहित-परमैकान्तिपरम्। इदऩाल् जन्मान्तरव्यवधानमिल्लामल् मोक्षत्तैयपेक्षिक्कुमवऩुक्कु वैमुख्यसहितपारमैकान्त्यमे वेण्डुमागैयालुम् अदु परदेवतानिर्णयमिल्लामल् सिद्धिक् कादागैयालुम् तन्निर्णयार्थमिव्वधिकारारम्भम् आवश्यकमॆऩ्ऱु ज्ञापितमागिऱदु। ईश्वरऩ् - पूर्वाधिकारत्तिल् विभुत्वे सति चेतनत्वम् इत्यादिलक्षणङ्गळोडु ब्रह्मरुद्रादिसाधारणमागच् चॊल्लप्पट्ट ईश्वरऩ्। इऩ्ऩ देवताविशेषम् - नारायणाख्यदेवताविशेषम्। निष्कर्षिक्कवेणुम् - अनेकव्यक्तिकळीश्वरऩाग प्रसक्तमाम्बोदु प्रमाणोपपत्तिकळाले नारायणऩॊरुवऩे ईश्वरऩॆऩ्ऱु निश्चयिक्कवेण्डुमॆऩ्ऱबडि। इप्पडि यनेग पक्षङ्गळ् प्रसक्तङ्गळागुम्बोदु इतरपक्षङ्गळिल् अनुपपत्तिकळै प्रकाशिप्पित्तालॊऴिय स्वपक्षत्तै निष्कर्षिक्कमुडियादे यॆऩ्ऩ इतरपक्षङ्गळिले अनुपपत्तिकळै प्रकाशिप्पिक्किऱार् अव्विडत् तिलित्यादिना ॥ अव्विडत्तिल् - देवताविशेषत्तै निष्कर्षिक्किऱ विषयत्तिल्। चेतना-चेतनङ्गळुडैय अत्यन्तभेदम् प्रमाणसिद्धमागैयाले इति । इदऩाल् मेले सॊल्लप्पोगिऱ पक्षत्तिऱ्कु अनुपपत्ति काट्टप्पट्टदु। अत्यन्तभेदम् - चेतनाचेतनङ्गळुक्कु परस्परभेदमुम् अवैगळुक्कुळ्ळवान्तरभेदमुम्। अत्यन्तभेदमॆऩ्ऱदाल् अभेदसहिष्णु-भेदवादियाऩ भास्करपक्षव्यावृत्तिः । प्रमाणसिद्धमागैयाले - यथासम्भवं प्रत्यक्षानुमानागमाख्यप्रमाण-सिद्धमागैयाले। इदऩाल् सर्ववस्तुवुम् अभिन्नमॆऩ्गिऱ मेल्सॊल्लुम् पक्षत्तिऱ्कु प्रमाणविरोधम् सॊल्लप्पट्टदु। ऎल्लाम् परदेवतैयायिरुक्किऱ ब्रह्मद्रव्यमॆऩ्गिऱ पक्षमिति । इदु यादवपक्षम्। अवऩ् पक्षत्तिल् ब्रह्मद्रव्यमे परदेवतैयॆऩ्ऱुम्, अदुवे कृत्स्नप्रपञ्चरूपेण परिणमिक्किऱदॆऩ्ऱुम्, आगैयाल् सर्वत्तिऱ्कुमभेदमॆऩ्ऱुम् सॊल्लुगिऱार्गळिऱे। अदु सर्वप्रमाणविरुद्धमागैयाले घटियातॆऩ्ऱु तात्पर्यम्।
इदऩाल् श्लोकत्तिलुळ्ळ आत्मैक्यम् ऎऩ्गिऱ पक्षम् दूषितमायिऱ्ऱु। इऩि देवतैक्यमॆऩ्गिऱ पक्षङ् गूडादॆऩ्गिऱार् स्वभावसिद्धमाऩ इत्यादियाल्। स्वभावसिद्धमाऩवॆऩ्बदाल् औपाधिक भेदवादनिरासः । जीवेश्वरभेदमुम्। इदऱ्कु प्रामाणिकमागैयालॆऩ्बदोडन्वयम्। अप्पडिये इति । स्वाभाविकमागवेयॆऩ्ऱबडि। सुखदुःखादिव्यवस्थैयाले प्रामाणिक मागैयाले इति । देवतैकळॆल्लामेगरागिल् ऎल्लोरुक्कुमॊरुविदमाऩ सुखमो अल्लदु ऒरु विदमाऩ दुःखमो इरुक्कवेण्डुमेयॊऴिय प्रत्येकम् व्यवस्थितमाऩ सुखदुःखङ्गळ् कूडादॊऴियुमॆऩ्गिऱ प्रसङ्गंवरुमागैयालुम् प्रत्येकम् सुखदुःखव्यवस्थैयिरुप्पदालुम् तदन्यथानुपपत्तियाले भेदमे प्रामाणिकमॆऩ्ऱु करुत्तु।
सर्वान्तर्यामि ऒरुवऩेयागिलुम् इति । देवतैक्यपक्षी सॊल्लुगिऱदावदु - देवतैकळै भिन्नभिन्नमाग ऒप्पुक्कॊण्डालुम् सर्वान्तर्यामियाग भगवाऩैयुम् अवश्यम् प्रमाणबलत् ताले ऒप्पुक्कॊळ्ळवेण्डुम्। अप्पोदु सर्वदेवशरीरत्तिलुमिरुक्किऱ अवऩैये लाघवात् सर्वदेवतारूपऩाग ऒप्पुक्कॊळ्ळलामागैयाल् तद्भिन्नर्गळाऩ देवतैकळे यिल्लैयॆऩ्ऱुम्, इप्पडियाऩाल् देवतैकळुक्कुळ्ळे परस्परभेदमुम् वेण्डा मॆऩ्ऱुम्, इन्द लाघवयुक्ति मुऩ् सॊऩ्ऩ सुखदुःखव्यवस्थानुपपत्तिरूपप्रमाणविरुद्धमागै याले सुखदुःखव्यवस्थैयाले ब्रह्मरुद्रादिदेववर्गळुक्कॆल्लाम् परस्परभेदमुमवर्गळुक्कु अन्तर्यामियाग प्रमाणबलत्ताले भगवान् ऒरुवऩुम् सिद्धिक्कलामागैयाल् ऐक्यसाधकमा कादु। देवतैक्यपक्षत्तै भगवाऩोडु देवतैकळुक्कु ऐक्यमॆऩ्ऱुम् देवतैकळुक्कु परस्परं ऐक्यमॆऩ्ऱुम् इरण्डु विदमागक्काट्टि अदै निरसिक्किऱार् ब्रह्मरुद्रेन्द्रादिसर्वदेवतै कळुमीश्वरऩोडुम् तऩ्ऩिल् ताऩुम् अभिन्नरॆऩ्गिऱबक्षङ्गूडादु इति । इऩि श्लोकत्तिऱ्सॊऩ्ऩ त्रिमूर्तिसाम्यैक्योत्तीर्णादिपक्षङ्गळै प्रमाणोपपत्तिप्रदर्शनत्ताले निरसिक्किऱार् इद्देवतैगळिल् इत्यादिना । प्रधानरागच्चॊल्लुगिऱ इति । प्रधानर्गळुक्के कार्यत्वकर्मवश्यत्वङ्गळाले जीवत्वम् सिद्धमाऩाल् इतरदेवतैगळुक्कु जीवत्वम् कैमुतिक सिद्धमॆऩ्ऱु ज्ञापिक्कैक्काग प्रधानरागच्चॊल्लुगिऱ ऎऩ्ऱु ब्रह्मादिगळुक्कु विशेषणम्। ब्रह्मरुद्रेन्द्रादिगळुक्कु ऎऩ्ऱु कार्यऩाय्, कर्मवश्यऩाय् प्रसिद्धऩाऩ इन्द्रऩैयुम् सेर्त्तॆडुत्तदु दृष्टान्तार्थम्। प्रामाणिकङ्गळागैयालुमिदि। सम्प्रतिपन्न प्रमाणसिद्धङ्गळागैयालुमॆऩ्ऱबडि:
इप्पडि ब्रह्मादिगळुक्कु कार्यत्वादिगळ् प्रामाणिकङ्गळॆऩ्ऱु सॊल्लि भगवाऩुडैय जगत्कारणत्वत्तिल् प्रमाणङ्गळैक्काट्टुगिऱार् आभूतसम्प्लव इत्यादिना । सम्प्लवः – लयः । आभूतसम्प्लवः – व्यष्टिदेवादिकार्यङ्गळुक्कु समष्टियाऩ पञ्चभूतङ्गळै यभिव्याप्य अदावदु: - अदु पर्यन्तम् लयः, तस्मिन् प्राप्ते, महान् – सप्तम्यर्थे प्रथमा; महतीति यावत् । महत्तत्त्वे प्रकृतौ प्रलीन इत्यन्वयः । अत्र पञ्चभूतमहत्तत्वमध्यवर्तिनामहङ्कारेन्द्रियादीनामपि लयः अर्थसिद्धः । एकस्तिष्ठति विश्वात्मा – व्यष्टिसमष्टिरूप-समस्तकार्यङ्गळुक्कुम् स्वस्वकारणे लयमिरुन्दालुम् तत्तदन्तर्यामियाऩ भगवाऩॊरुवऩे लयसम्बन्धमऩ्ऱिक्के यिरुक्किऱाऩ्। स तु नारायणः प्रभुः – तुः अवधारणे, नारायण एवेत्यर्थः । इप्पडि सृष्टेः पूर्वम् विद्यमानतया नारायणऩुक्कु जगत्कारणत्वत्तैच् चॊल्लि ब्रह्मादीनां स्रष्टृत्वेनापि जगत्कारणत्वत्तैच् चॊल्लुगिऱ प्रमाणत्तैक् काट्टुगिऱार् आद्यो नारायणो देवः इति । इङ्गु नारायणऩुक्कु आद्यत्वम् सॊल्लुगैयाल् कारणत्वं सिद्धम्। तस्मात् ब्रह्मा ततो भवः ऎऩ्गैयाले ब्रह्मादिगळुक्कु कार्यत्वम्, परो नारायणो देवः ऎऩ्गैयाले कारणत्वेन नारायणऩुक्कु परत्वमुम्, तस्माज्जातश्चतुर्मुखः ऎऩ्गैयाल् चतुर्मुखऩुक्कु अवरत्वमुम्, तस्मात् रुद्रोऽभवद्देवि ऎऩ्गैयाल् रुद्रऩुक्कु अत्यन्तावरत्वमुम् सॊल्लप्पट्टदु। इत्यादिगळिले – इत्यादि प्रमाणङ्गळिले। इदऱ्कु सर्वजगत्तुक्कुम् कारणमॆऩ्गैयालुम् ऎऩ्बदोडन्वयम्। ‘‘ब्रह्मविष्णुरुद्रेन्द्रास्ते सर्वे सम्प्रसूयन्ते’’ ऎऩ्गिऱ श्रुतियिल् ब्रह्मादिगळोडॊक्क भगवाऩुक्कुम् कार्यत्वम् तोऩ्ऱविल्लैयो? अदु स्वेच्छैयाले वन्द अवतारविशेषमागैयालुम् कर्मकृतोत्पत्तियै सॊल्लुगिऱदऩ्ऱागैयालुम् बाधकावहमऩ्ऱॆऩ्ऩिलिदिल् प्रमाण मुण्डोवॆऩ्ऩ वरुळिच्चॆय्गिऱार् ततस्त्वमपीत्यादियाल्। इदु चतुर्मुखवचनम्। इदऱ्कु मुऩ् वचनम् ‘‘पद्मे दिव्येऽर्कसङ्काशे नाभ्यामुत्पाद्य मामपि । प्राजापत्यं त्वया कर्म सर्वं मयि निवेशितम् । सोहं सन्यस्तभारो हि त्वामुपासे जगत्पतिम् ॥’’ ऎऩ्गिऱदागैयाल् इङ्गु ततश्शब्दमुम् चतुर्मुख-कृतोपासनानन्तर्यार्थकम्। त्वमपि – जगत्कारणमाऩ नीयुम्, दुर्धर्षः । अपियै इङ्गु कूट्टुवदु। अकर्मवश्यऩायिरुन्दालुम्। तस्माद्भावात् सनातनात् – पूर्वप्रकृताद्रूपात् । विष्णुत्वं – विष्ण्ववतारविग्रह-विशिष्टत्वम्। उपजग्मिवान् – स्वेच्छैयाले प्राप्तवान् । इङ्गु दुर्धर्षः विष्णुत्वमुपजग्मिवान् ऎऩ्बदाल् अकर्मवश्यत्वमुम् स्वेच्छाकृतावतारत्वमुम् सॊल्लप्पडुगिऱदु। ऎऩ्गिऱबडिये स्वेच्छावतीर्णऩायिदि। तस्मात् जातश्चतुर्मखः’’ ऎऩ्गिऱाप्पोले विष्णुर्जातः ऎऩ्ऱु सॊल्लामल् विष्णुत्वमुपजग्मिवान् ऎऩ्ऱु सॊल्लुगैयाल् ताऩे तऩ्ऩिच्छैयाले अवदरित्ताऩॆऩ्बदु स्पष्टमागिऱदु। इप्पडि त्रिमूर्तिमध्यत्तिल् अवदरित्तवऩुक्कु सर्वजगत्कारणत्व ङ्गूडुमोवॆऩ्ऩवरुळिच्चॆय्गिऱार् तऩ्ऩुडैय पूर्वावस्थैयाले इति । विष्णुत्वावस्थैयिले सर्वजगत्कारणत्वङ् गूडामल्बोऩालुम् ‘‘परो नारायणो देवस्तस्माज्जातश्चतुर्मखः’’ ऎऩ्ऱु सॊल्लप्पट्ट नारायणत्वावस्थैयिले अदु कूडुमॆऩ्ऱु करुत्तु।
इदऩाल् त्रिमूर्तिमध्यस्थऩाऩ विष्णुविऱ्कु सर्वजगत्कारणत्वङ् गूडादागैयाल् इन्द त्रिमूर्त्युत्तीर्णऩाऩ ऒरुवऩुक्के जगत्कारणत्वमुम् परदेवतात्वमुङ् गॊळ्ळवेण्डुमॆऩ्गिऱ उत्तीर्णब्रह्मवादियिऩुडैय युक्तियुम् निरस्तमायिऱ्ऱु। नित्यं हीति । तं – नित्यदिव्यमङ्गळविग्रहविशिष्टतया प्रसिद्धम् । सनातनं – सर्वजगत्कारणभूतम् । वासुदेवमृते – वासुदेवं विना । जगति नित्यं नास्ति हि । अवऩे नित्यऩॆऩ्गैयालुमिति । तदितरङ्गळुक्कु नित्यत्वनिषेधत्ताले यवऩुक्के नित्यत्वम् सिद्धमॆऩ्ऱु करुत्तु।
कीऴ्च्चॊऩ्ऩ हेतुक्कळाल् पक्षचतुष्टयमुम् सङ्गतमागादॆऩ्ऱु स्पष्टीकरिक्किऱार् त्रिमूर्तिकळुमित्यादिना । ब्रह्मरुद्रेन्द्रादिगळुक्कु कार्यत्वकर्मवश्यत्वङ्गळ् प्रामाणिकङ्गळागैयालॆऩ्गिऱ हेतुविऩाल् कार्यत्वकर्मवश्यत्वङ्गळिल्लाद भगवाऩोडु ब्रह्मरुद्रर्गळुक्कु साम्यञ्जॊल्लुगिऱ पक्षमुम्, ऐक्यम् सॊल्लुगिऱ पक्षमुम्, अन्यतमरुक्कु ईश्वरत्वञ्जॊल्लुगिऱ पक्षमुम् निरस्तमागिऱदु। सर्वजगत्कारणऩ् त्रिभूर्तिमध्यत्तिल् विष्णुवाग अवदरित्ताऩॆऩ्ऱदाल्उत्तीर्णपक्षमुम् ‘‘नित्यं हि नास्ति’’ यॆऩ्गिऱ प्रमाणत्तिल् अवऩुक्के नित्यत्वञ्जॊल्लुगैयाल् इन्द पक्षचतुष्टयमुम् घटियातॆऩ्ऱुम् तिरुवुळ्ळम्।
ब्रह्मरुद्रर्गळुक्कु कार्यत्वञ्जॊल्लुगिऱ प्रमाणङ्गळै यरुळिच्चॆय्गिऱार् तद्विसृष्टः इत्यादिना । इदु मनुवचन मागैयाले तटस्थम्। तद्विसृष्टः – अन्द नारायणऩाले सृष्टिक्कप्पट्ट, सः – अन्द चतुर्मुखपुरुषऩ्। लोकत्तिल् ब्रह्मावॆऩ्ऱु सॊल्लप्पडुगिऱाऩ्। इत्यादिगळालुमिदि। आदिपदत्ताल् ‘‘यन्नाभिजातादरविन्दकोशाद्ब्रह्माऽऽविरासीद्यत एष लोकः’’ इत्यादियाऩ श्रीशुकादिमहर्षिवचनङ्गळुक्कु ग्रहणम्। इप्पडि तटस्थवचनत्तै युदाहरित्तु अदैक्काट्टिलुम् साधकतरमाऩ ब्रह्मरुद्रवचनङ्गळैक् काट्टुगिऱार् सङ्क्षिप्येत्यादिना । मध्यस्थवचनत्तैक्काट्टिलुम् विवादविषयर्गळाऩ ब्रह्मादिगळुडैय वचनम् साधकतरमिऱे। ‘‘सङ्क्षिप्य’’ ऎऩ्गिऱदु रामायणत्तिल् ब्रह्मवचनम्। मायया – सङ्कल्परूपज्ञानेन । क इतीति । इदु हरिवम्शत्तिल् रुद्रवचनम्। इप्पडि ब्रह्मरुद्रर्गळ् भगवाऩिडत्तिल् नेरिल् विण्णप्पम् सॆय्द वचनङ्गळै युदाहरित्तु अवर्गळ् सहृदयमाग परोक्षत्तिल् तङ्गळै भगवाऩिडत्तिल् निऩ्ऱुम् उण्डाऩवर्गळागच् चॊल्लुम् वचनत्तै युदाहरिक्किऱार् अहं प्रसादजः इति । इदु भारतत्तिल् रुद्रऩिडत्तिल् ब्रह्मा सॊऩ्ऩ वचनम्। इङ्गु मध्यस्थवचनम् प्रकृतमाऩ ब्रह्मादिकार्यत्व पक्षसाधकम्। ऎदिरिगळ् नेरिल् सॊऩ्ऩ वचनम् साधकतरम्। ऎदिरिगळ् परस्परम् परोक्षत्तिल् सॊल्लिक्कॊण्डदागच् चॊऩ्ऩ वचनम् साधकतममॆऩ्ऱु क्रमनिर्देशत्तिऱ्कु तात्पर्यम्।
कस्मिंश्चित्कारणान्तर इति । इदु ‘‘अहं प्रसादजः’’ ऎऩ्गिऱविडत्तिलुमन्वयिक्किऱदु। तृतीयार्थे सप्तमी । प्रसादक्रोधहेतुभूतकर्मविशेषेणेत्यर्थः । ऎदिरि कैयाले - प्रतिवादि कैयाल्। विडुदीट्टु - कडऩाळिक्कुक्कॊडुत्त विडुदलैच्चीट्टु। अवर्गळ् तङ्गळ् पासुरङ्गळालुमिदि। अवर्गळे तमक्कु कार्यत्वमेयुळ्ळदु; कारणत्वमिल्लैयॆऩ्ऱु कैयॊप्पमिट्ट विडुदलै सीट्टुप्पोलिरुक्किऱ पासुरङ्गळालुम्; वचनङ्गळालुमॆऩ्ऱबडि। इप्पडि ब्रह्मरुद्रादिगळुडैय कार्यत्वत्तिल् वचनङ्गळै युदाहरित्तु इवर्गळुडैय कर्मवश्यतैयिल् प्रमाणङ्गळैक् काट्टप् पोगिऱवरायदिऩ् विषयङ्गळै सङ्ग्रहेण उपक्षेपिक्किऱार् इवर्गळ् कर्मवश्यराय् सिल कर्मविशेषङ्गळाले सर्वेश्वरऩै आराधित्तुत् तन्दाम् पदङ्गळ् पॆऱ्ऱार्गळॆऩ्ऩु मिडमिति । कर्मवश्यतै यिरण्डु विदम्। अदावदु कर्मविशेषानुष्ठानत्तिऩाले तङ्गळ् तङ्गळुडैय अधिकारप्राप्तियुम्, अधिकारम् पॆऱ्ऱबिऱगु विहितङ्गळाऩ यज्ञादिगळै यनुष्ठिप्पदुमॆऩ्ऱु। सर्वे देवा इति । इङ्गु सर्वशब्दम् वासुदेवव्यतिरिक्तसर्वदेवविषयमागैयाल् ब्रह्मरुद्रर्गळुक्कुम् इतरदेवतैकळुक्कुप् पोले वासुदेवयजनमुम् वासुदेवनमनमुम् सिद्धिक्किऱदॆऩ्ऱु करुत्तु।
असङ्कोचेन ब्रह्मरुद्रादि देवर्गळैच् चॊल्लुगिऱ सर्वशब्दघटितवचनत्तै युदाहरित्तु ब्रह्मरुद्रादिशब्दघटितङ्गळाऩ वचनङ्गळैयुदाहरिक्किऱार् सब्रह्मका इति । इदु भारतत्तिल् शान्तिपर्ववचनम्। इङ्गु अप्राधान्यन् दोऱ्ऱ सब्रह्मकास्सरुद्राः ऎऩ्ऱु सॊऩ्ऩदु सुरश्रेष्ठऩाऩ नारायणऩुडैय अर्चनाविषयत्ति लितरदेवादिगळुक्कुम् ब्रह्मादिगळुक्कुम् वासियिल्लैयॆऩ्ऱु तोऱ्ऱुगैक्काग। इप्पडि सर्वदेवतैकळुक्कुम् वासुदेवयजनत्तैयुम् तन्नमनत्तैयुम् तदर्चनत्तैयुङ् गाट्टुगिऱ वचनङ्गळैयुदाहरित्तु तद्ध्यानत्तैच् चॊल्लुगिऱ वचनत्तैक् काट्टुगिऱार् चिन्तयन्तो हि यं नित्यमित्यादियाल्। नित्यं चिन्तयन्तः ऎऩ्बदाल् सार्वकालिकमानसकर्मानुष्ठानम् सॊल्लप्पट्टदु। निश्चयं नाधिगच्छन्ति ऎऩ्बदाल् निश्चयाधिगमविरोधिकर्मपरवशत्वम् सॊल्लप्पट्टदु। पद्म इति । इङ्गु प्राजापत्यमित्यादियागवे प्रकृतत्तिलुदाहरिप्पदे यमैन्दिरुक्क पद्मे दिव्येति पूर्वार्धकथनम् कार्यत्वसहितकर्मवश्यत्वद्योतनार्थम्। प्राजापत्यं सर्वं कर्म – प्रजापतिपदत्तिलधिकृतऩाले सॆय्यवेण्डिय सृष्टियुम् अण्डाधिपत्यम् मुदलाऩदुम्। इप्पडि कर्मानुष्ठानत्ताले कर्मवश्यत्वप्रतिपादकङ्गळाऩ वचनङ्गळैक् काट्टिकर्मविशेषानुष्ठानाधीन पदप्राप्तिरूपकर्मवश्यता प्रतिपादकवचनङ्गळै काट्टुगिऱार् युगकोटीत्यादिना । त्रैलोक्यधातृत्वम् – लोकत्रयस्रष्टृत्वम्। पुनःप्राप्तवानित्यनेन ऒरु ब्रह्मा मोक्षेच्छैयऩ्ऱिक्के स्वस्थानत्तिलेये रूढाभिलाषऩाय् स्वस्थानलाभार्थम् युगकोटिसहस्रङ्गळ् भगवाऩै आराधित्तु मऱुजन्मत्तिलेयुम् स्वस्थानत्तैयडैन्दाऩ् ऎऩ्गिऱवर्थम् द्योतितमागिऱदु। इङ्गु वसुपदत्तिलिरुक्किऱ ऒरुवऩ् पुनर्जन्मत्तिलुम् स्वस्थानमाऩ वसुपदप्राप्तीच्छैयाल् वस्वाद्युपासनरूपैयाऩ मधुविद्यैयै अनुष्ठिक्कलामॆऩ्ऱुम् अदऩालवऩुक्कु मऱुजन्मत्तिलुम् वसुपदं किडैक्कलामॆऩ्ऱुञ् जॊल्लुगिऱ मध्वधिकरणसिद्धान्तत्तै स्मरिप्पदु। रुद्रविषयत्तिल् तादृशवचनङ्गळैक् काट्टुगिऱार् विश्वरूपो महादेवः इत्यादिना । सर्वमेधे – सर्वं मेध्यत्वेन हविष्ट्वेन कल्प्यते यस्मिन् यागे सः सर्वमेधः सर्वभूतहविष्कः क्रतुविशेषः । तस्मिन् महाक्रतौ । विश्वरूपऩाऩ महादेवः – रुद्रः, सर्वभूतानि जुहाव । स्वयमेवात्मानमपि । आत्मना – मनसा जुहाव । रुद्रऩ् भगवाऩाले तऩक्कु विधिक्कप्पट्ट सर्वभूतसंहाररूपयागत्तिल् सर्वभूतङ्गळैयुम् तऩ्ऩात्मावैयुम् संहरित्ताऩॆऩ्ऱबडि। इन्द वचनत्ताल् विचित्रकर्मानुष्ठातृत्वरूपमाऩ कर्मवश्यत्वम् सॊल्लप्पट्टदु। महादेवः – देवश्रेष्ठऩाऩ रुद्रऩ्। सर्वमेधे – सर्वभूतसंहाररूपक्रतुविशेषत्तिल्। आत्मानं हुत्वा, देवदेवो बभूव – मऱुबडियुम् देवश्रेष्ठऩाग आऩाऩ्। इदऩालिवऩ् चतुर्मुखन्यायत्ताले महादेवऩाग इरुन्दुवैत्ते सर्वसंहाररूपकर्मत्तै अनुष्ठित्तु देवदेवस्थानत्तै यडैन्दाऩॆऩ्ऱु सॊल्लप्पट्टदु। देवदेवत्वप्राप्तिमात्रमऩ्ऱिक्के तत्समनियतफलान्तरत्तैयुङ् गाट्टुगिऱार् विश्वान् लोकानिति । अण्डान्तरवृत्तिसर्वलोकङ्गळैयुम्, व्याप्य विष्टभ्य – धर्मभूतज्ञानत्ताले व्यापित्तुम्, धरित्तुम्, कीर्त्या – अष्टमूर्ति ऎऩ्गिऱ यशस्साले। कृत्तिः – याऩैत् तोल्। इन्द वचनत्तिल् रुद्रऩुक्कु कर्मविशेषत्ताले स्थानप्राप्त्यादिरूपकर्मवश्यतै सॊल्लप् पट्टदु। यो मे इति । ब्रह्मादिदेवतैकळाले अनुष्ठितङ्गळाऩ क्रतुविशेषङ्गळाले प्रीतऩाऩ भगवाऩाले अन्दन्द देवतैगळुक्कु वरप्रदानरूपमाऩ इन्द वचनम् महाभारतत्तिल् शान्तिपर्वत्तिल् नारायणीयस्थम्। अस्मिन् – महाक्रतौ, मे भागं यः यथा कल्पितवान् – ऎन्द मन्त्रद्रव्याङ्गादिगळोडे ऎप्पडिच्चॆय्दाऩो? ऎप्पडिक् कॊडुत्ताऩो ऎऩ्ऱबडि। सः तथा –तादृशमन्त्रद्रव्याङ्गादिगळोडे विशिष्टमाऩ यज्ञभागत्तुक्कु अर्हऩाग, वेदसूत्रे – द्वन्द्वैकवद्भावः । वेदत्तिलुम् आपस्तम्बादिसूत्रङ्गळिलुमॆऩ्ऩबडि। मया कृतः – आज्ञप्तः । इदऩाल् सर्वदेवतैकळुक्कुम् यज्ञभागार्हत्वमे भगवाऩुडैय वरदानत्ताले लब्धमॆऩ्ऱेऱ्पडुवदाल् कर्मविशेषाधीनफलप्राप्तिरूपम् कर्मवश्यत्वम् सर्वदेवतैकळुक्कुम् सॊल्लप्पट्टदु। इन्द प्रकरणत्तिल् ब्रह्मरुद्रादिगळुक्कु सामान्यतः उत्पत्त्यादिगळैच् चॊल्लुगिऱ वचनङ्गळैयु दाहरिक्कामल् ‘‘आद्यो नारायणो देवः, तस्मात् ब्रह्मा ततो भवः, परो नारायणो देवस्तस्माज्जातश्चतुर्मुखः, तस्मात् रुद्रोऽभवत् ऎऩ्ऱु भगवाऩिडत्तिल् निऩ्ऱुम् उत्पत्त्यादिगळैच् चॊल्लुगिऱ वचनङ्गळैयेयुदाहरित्तदुम्, इप्पडिये ब्रह्मरुद्रादिगळुडैय सामान्यतः कर्मप्रतिपादकवचनङ्गळै युदाहरिक्कामल् भगवाऩैयुत्तेसित्तुच् चॆय्युम् यजनार्चनचिन्तनादिरूपकर्मप्रतिपादकवचनङ्गळैये उदाहरित्तदुम्, भगवदधीनपदप्राप्तिरूपकर्मवश्यताप्रतिपादकवचनङ्गळैये उदाहरित्तदुम्, उत्पाद्यर्गळाऩ ब्रह्मरुद्रादिगळुक्कुम् उत्पादकऩाऩ भगवाऩुक्कुम्,, इप्पडिये अर्च्यऩुक्कुम् अर्चकऩुक्कुम्, नन्तव्यऩुक्कुम् नन्तावुक्कुम्, स्थानादिदातावुक्कुम् तत्प्रतिग्रहीतावुक्कुम्, साम्यमुम्, ऐक्यमुम्, विकल्पमुम् सुतरां बाधितमॆऩ्ऱु ज्ञापिक्कैक्काग। इप्पडि कर्मवश्यतैयिल् वचनङ्गळै युदाहरित्तु इवर्गळुक्कु मायापारवश्यादिगळुमुण्डॆऩ्बदै वृत्तान्तमुखत्तालुम्, वचनविशेषत्तालुम् निरूपिक्किऱार् इवर्गळित्यादिना । माया – प्रकृतिः । इङ्गु मायापरतन्त्ररॆऩ्ऱिव्वळवे सॊल्लामल् भगवन्मायापरतन्त्ररॆऩ्ऱु सॊऩ्ऩदु तन्मायापरतन्त्रर्गळुक्कु तत्साम्यम् तदैक्यङ्गूडादॆऩ्गैक्काग। अन्द पारतन्त्र्यकार्यत्तैक् काट्टुगिऱार् गुणवश्यरायिदि। अदिऩ् कार्यत्तै यरुळिच्चॆय्गिऱार् ज्ञानसङ्कोचविकासवाऩ्गळा यिरुप्पार्गळिदि। इदिल् ज्ञानसङ्कोचविकासङ्गळुक्कु वेदापहारादि-वृत्तान्तम् प्रमाणमॆऩ्गिऱार् वेदापहारादि वृत्तान्तङ्गळिलुमिदि। वेदापहारवृत्तान्तमावदु शान्तिपर्वत्तिल् तिरुनारायणीयत्तिल् सॊल्लप्पट्टदु। अदावदु ब्रह्मा भगवन्नाभीकमलत्तिलिरुन्दु चतुर्वेदङ्गळैयुम् सॊल्लिक्कॊण्डिरुक्कुम्बोदु विग्रहवत्तुक्कळाऩ अन्द वेदङ्गळै रजस्तमोगुणविशिष्टर्गळाय् बलवाऩ्गळायिरुक्किऱ इरण्डु असुरर्गळ् अन्द नाभीकमलत्तिल् नाळत्तिऩ् वऴियाग वन्दु ब्रह्मा पार्त्तुक् कॊण्डिरुक्कुम् पोदे अपहरित्तुक्कॊण्डु रसातलत्तिऱ्कुप् पोय्विट्टार्गळ्। पिऱगु ब्रह्मा वेदहीनराय् भगवाऩैप्पार्त्तु ऎऩ्ऩुडैय वेदङ्गळॆल्लाम् असुरर्गळाल् बलात्कारत्ताले अपहरिक्कप्पट्टदुगळ्; ऎऩक्कु वेदमे उत्कृष्टमाऩ नेत्रम्; उत्कृष्टमाऩ धनम्;नाऩ् आसैप्पडुम् वस्तुक्कळिल् उत्कृष्टमाऩ वस्तु अदुवे; उत्तमऩाऩ ब्रह्मभूतऩाऩ नीरुमदुवे ऎऩ्ऱु सॊल्लप्पट्ट वृत्तान्तम्। इन्द वृत्तान्तत्तिल् ‘‘अन्धकारा इमे लोकाः जाता वेदैर्विवर्जिताः’’ इत्यादिगळाले ज्ञानसङ्कोचम् स्पष्टमागच् चॊल्लप्पट्टदु। इङ्गु आदिपदत्ताल् गुरुपातकग्रहणम्। गुरुपातकवृत्तान्तमावदु मात्स्यपुराणत्तिल् (रुद्रः) ‘‘ततः क्रोधपरीतेन संरक्तनयनेन च । वामाङ्गुष्ठनखाग्रेण छिन्नं तस्य शिरो मया । (ब्रह्मा) यस्मादनपराधस्य शिरश्छिन्नं त्वया मम । तस्माच्छापसमायुक्तः कपाली त्वं भविष्यसि ॥ ब्रह्महाऽऽकुलितो भूत्वा चरन् तीर्थानि भूतले । ऎऩ्ऱारम्बित्तु सॊल्लप्पट्टदु। इङ्गु क्रोधपरीतऩॆऩ्गैयालुम् ब्रह्महाऽऽकुलितः ऎऩ्गैयालुम् गुणवश्यतैयुम् ज्ञानसङ्कोचादिगळुञ् जॊल्लप्पट्टदु। इप्पडि ज्ञानसङ्कोचादिगळिल् वृत्तान्तङ्गळै युदाहरित्तु भगवन्मायापारवश्यतैयिलुम् ज्ञानसङ्कोचादिगळिलुम् वचनमुदाहरिक्किऱार् ब्रह्माद्याः इत्यादिना । विश्वसृजः – नवप्रजापतिकळ्। धर्मः – धर्मदेवतै। महानव्यक्तमॆऩ्ऱदु तत्तदधिष्ठानदेवतापरम्। सात्त्विकीं – सत्वगुणप्रचुरां । गतिं – गम्यत इति गतिः प्राप्यमित्यर्थः इदऩाल् ब्रह्मादिगळुक्कुम् पारवश्यम् सॊल्लप्पट्टदु। ब्रह्मा विश्वसृजो धर्मः महानव्यक्तमेव च इत्येतां मनीषिणः उत्तमां सात्त्विकीं गतिमाहुरित्यन्वयः । ऒरुवऩ् सत्वोत्तरऩाय् उत्कटपुण्यङ्गळैप् पण्णिऩालवऩुक्कु सत्वोत्तरमाऩ ब्रह्मशरीरादिगळ् मऱु जन्मत्तिल् प्राप्यङ्गळॆऩ्ऱु तात्पर्यम्।
इप्पडि ब्रह्मरुद्रर्गळ् कर्मवश्यर्गळाय् मायापरवशर्गळाय् ज्ञानसङ्कोचवाऩ्गळायिरुन्दालवर्गळुक्कु सृष्टिसंहारकर्तृत्वङ् गूडुमो? ब्रह्मविष्णुरुद्रर्गळिल् मध्यवर्तियाऩ विष्णुवे पूर्वावस्थैयिले सृष्ट्यादिकर्तृत्वेन ‘‘आद्यो नारायणो देवः’’ इत्यादिगळिले स्थापिक्कप्पट्टिरुक्क ब्रह्मादिगळुक्कु सृष्टिसंहारकर्तृत्वङ् गूडुम्बडिदाऩॆङ्ङऩेयॆऩ्ऩ वरुळिच्चॆय्गिऱार् इवर्गळित्यादिना । “तङ्गळुक्कु अन्तरात्मावाऩ” ऎऩ्ऱदाल् अन्तर्यामियाऩ ऒरुवऩुक्के साक्षात्सृष्ट्यादिकर्तृत्व मॆऩ्ऱुम्, इवर्गळुक्कु प्रयोज्यकर्तृत्वम् मात्तिरमेयुळ्ळ तॆऩ्ऱुम् ज्ञापितमागिऱदु। “अवऩ् कॊडुत्त ज्ञानादिगळैक् कॊण्डॆऩ्बदाल् ज्ञानसङ्कोचादिगळैयुडैय इवर्गळुक्कुम् तदाहितज्ञानत्ताले सृष्ट्यादिकर्तृत्वङ्गूडु मॆऩ्ऱु ज्ञापिक्कप्पट्टदु, “अवऩुक्केवल् तेवै सॆय्गिऱार्गळ्” ऎऩ्बदाल् राजभृत्यन्यायत्ताले यिवर्गळ् सॆय्युम् सृष्टिसंहारङ्गळ् पराधीनङ्गळेयॊऴिय स्वतन्त्रमागच् चॆय्यप्पडुगिऱदुगळऩ्ऱॆऩ्ऱु ज्ञापिक्कप्पट्टदु, एवल्देवै - भृत्य-कृत्यम्, उक्तार्थत्तिल् प्रमाणङ्गाट्टुगिऱार् एतौ द्वावित्यादियाल्। ‘‘प्रसादक्रोधजौ’’ ऎऩ्ऱु सृष्टिसंहाररूपकार्यङ्गळुक्कु मूलकारणम् सॊऩ्ऩबडि। ‘‘तदादर्शितपन्थानौ’’ ऎऩ्बदाल् इवर्गळ् स्वतन्त्रर्गळाग सृष्टिसंहारङ्गळैच् चॆय्गिऱार्गळल्लरॆऩ्ऱुम् भगवाऩाले कॊडुक्कप्पट्ट ज्ञानशक्त्यादिरूपमार्गत्तैक्कॊण्डे सॆय्गिऱार्गळॆऩ्ऱुञ् जॊल्लप्पडुवदाल् कीऴ्च्चॊऩ्ऩ शङ्कैकळ् निरसिक्कप्पट्टदुगळ्। इवर्गळुक्कु शुभाश्रयत्वमिल्लैयॆऩ्बदऱ्कु वचनङ्गळैक् काट्टुगिऱार् इवर्गळुक्कु इत्यादिना । शुभश्चाऽसावाश्रयश्च शुभाश्रयः । शुभत्वमावदु संसारनिवर्तकत्वम्। आश्रयत्वमावदु योगयुक्किऩुडैय चित्तालम्बनत्वम्। हिरण्यगर्भ इति । हिरण्यगर्भः – चतुर्मुखः । प्रजापतिः – नवप्रजापतिकळ्, जात्येकवचनम्। कर्मयोनयः ऎऩ्ऱु हेतुगर्भविशेषणम्। कर्मयोनित्वादशुद्धाः । शुभत्वरहिताः ऎऩ्ऱबडि। आब्रह्म – ब्रह्माणमारभ्येत्यर्थः । ‘‘संसारवशवर्तिनः’’ ऎऩ्बदाल् संसारनिवर्तकत्वरूपशुभत्वमिल्लै यॆऩ्ऱु सॊल्लप्पट्टदु। अमङ्गळं – शुभत्वाभाववत् । ब्रह्मरुद्रादिगळुक्कुम् भगवाऩुक्कु मुळ्ळ सिल विशेषङ्गळैक्काट्टि यवऱ्ऱिऱ्कु वचनङ्गळैयुमुदाहरिक्किऱार् इवर् कळुक्कु इत्यादिना । “इवर्गळुक्कु भगवाऩ् आश्रयणीय’’ ऩॆऩ्बदालिवर्गळुक्कु आश्रयित्वमुम्, भगवाऩुक्कु आश्रयणीयत्वमुम्, ‘‘भगवाऩुक्कु ओर् आश्रयणीयरिल्लै” ऎऩ्ऱदाल् भगवाऩुक्कु आश्रयणीयरहितत्वमुम् विशेषङ्गळॆऩ्ऱु सॊल्लप्पट्टदु। इदिल् वचनङ्गळै उदाहरिक्किऱार् रुद्रं समाश्रिता देवा इत्यादिना । इङ्गु ‘‘रुद्रो ब्रह्माणमाश्रितः’’ ऎऩ्ऱु रुद्रऩुक्कु ब्रह्मावे आश्रयऩॆऩ्ऱु सॊल्लप्पट्टदालुम्, ‘‘ब्रह्मा मामाश्रितः’’ ऎऩ्ऱु मेले सॊल्लुवदालुम् ‘‘सर्वेषामाश्रयोह्यहं’’ ऎऩ्ऱु सॊल्लुवदालुम् रुद्रऩुक्कुम् भगवाऩे आश्रयऩॆऩ्ऱु सिद्धम्। भगवाऩुक्कु उभय विभूतिनाथत्वरूपविशेषमुम्, इवर्गळुक्कु तद्विभूतित्वरूपविशेषमुम् वचनसिद्धमॆऩ्गिऱार् इवर्गळित्यादियाल्, ब्रह्मा दक्षादयः काल इति । ‘‘विभूतयो हरेरेताः’’ ऎऩ्ऱु वाक्यशेषमिरुप्पदाल् ब्रह्मादिगळुक्कु विभूतित्वमुम् भगवाऩुक्कु विभूतिनाथत्वमुम् सिद्धम्। विभूतियावदु नियाम्यवस्तु । ‘‘विष्णुर्मन्वादयः’’ ऎऩ्गिऱ श्लोकत्तिल् विष्णुविऱ्कुम् विभूतित्वन्दोऩ्ऱविल्लैयो अदु औपचारिकमॆऩ्ऩिल् इवर्गळुडैय विभूतित्वमुम् औपचारिकमागलागादोवॆऩ्ऩिल् विष्णुर्मन्वादयः ऎऩ्बदऱ्कुमेल् विष्णोरेता विभूतयः ऎऩ्ऱु विष्णुविऱ्के विष्णुविभूतित्वम् सॊल्लियिरुप्पदालुम्, तऩक्के तऩ् विभूतित्वङ्गूडादागैयालुम् विष्णुविऩुडैय विभूतित्वम् औपचारिकमागलाम्। अदावदु ‘‘आत्मेश्वरं’’ ‘‘स्वे महिम्नि प्रतिष्ठितः’’ इत्यादिरीत्या इतरऩुक्कु विभूति यऩ्ऱॆऩ्बदु। अप्पडि ब्रह्मा दक्षादयः कालः ऎऩ्गिऱविडत्तिल् औपचारिकत्वकल्पकमिल्लामैयाल् दक्षादिगळुक्कुप्पोलवे ब्रह्मादिगळुक्कुम् मुख्यविभूतित्वम् सॊल्लप्पट्ट तॆऩ्गिऱार् मऱ्ऱुळ्ळारोडु तुल्यमागच् चॊल्लप्पट्टदु इति । इप्पडि इति । ब्रह्मा दक्षादयः कालः ऎऩ्ऱु दक्षादिगळोडे सहपाठत्ताले ब्रह्मादिगळुक्कुम् दक्षादितुल्यमुख्य-विभूतित्वम् सिद्धित्ताप्पोले ऎऩ्ऱबडि। वस्त्वन्तरङ्गळ् पोले - दिक्कालेन्द्रादि-वस्तुक्कळ् पोले। इवर्गळुम् - ब्रह्मरुद्रर्गळुम्। सर्वशरीरियाऩ सर्वेश्वरऩुक्कु इति । इङ्गु सर्वेश्वरऩुक्कु ऎऩ्बदे अमैन्दिरुक्क सर्वशरीरियाऩ ऎऩ्ऱु अधिकम् सॊऩ्ऩदु इवऩ् ब्रह्मादिशरीरकऩालुम् इवऩुक्कु ऒरु शरीरियुण्डोवॆऩ्गिऱ शङ्कावारणार्थम्। प्रकारभूतरॆऩ्ऩुमिडम् - उपसर्जनतया अपृथक्सिद्धविशेषणभूतरॆऩ्गिऱ विषयम्। वस्त्वन्तरङ्गळुक्कुमिवर्गळुक्कुम् सेर नारायणादिशब्दसामाधिकरण्यत् ताले सिद्धमिति । ‘‘विश्वं नारायणं देवं’’ ‘‘विश्वमेवेदं पुरुषः’’ सब्रह्म स शिवस्सेन्द्रः’’ ‘‘ब्रह्मा नारायणः । शिवश्च नारायणः । दिशश्च नारायणः । कालश्च नारायणः’’ ‘‘ज्योतींषि विष्णुर्भुवनानि विष्णुः’’ इत्यादिगळिले ब्रह्मरुद्रर्गळागिऱ वस्त्वन्तरङ्गळोडे कूड निर्देशित्तु ब्रह्मादिशब्दङ्गळुक्कु नारायणादिशब्दसामानाधिकरण्यम् सॊल्लियिरुप्पदाले सिद्धमॆऩ्ऱबडि। इप्पडि सामानाधिकरण्यनिर्देशत्ताले ब्रह्मादिगळुक्कु नारायणप्रकारत्वम् सिद्धित्तालुम् नारायणशरीरत्वम् सिद्धिक्कुमो? नीलो घटः ऎऩ्गिऱविडत्तिल् नीलत्तिऱ्कु घटप्रकारत्वमिरुन्दालुम् घटशरीरत्वमिल्लैये? अङ्गु अदु गुणमागैयाल् शरीरत्वमिल्लै। इवर्गळ् द्रव्यमागैयालुम् इवर्गळुक्कु अवऩ् आत्मावॆऩ्ऱु सॊल्लुगैयालुम्, इवर्गळवऩुक्कु शरीरमागलामॆऩ्ऩिल् अप्पडिच्चॊल्लुम् वचनमुण्डो वॆऩ्ऩ इवर्गळुक्कुमवऩुक्कुम् शरीरात्मभावत्तैच् चॊल्लुम् वचनङ्गळै उदाहरिरिक्किऱार् तवान्तरात्मेत्यादियाल्। इदु नारायणीयस्थवचनम्। इङ्गु अन्तरात्मावॆऩ्ऱु सॊल्लुगैयाल् अवर्गळुक्कु शरीरत्वम् सिद्धम्। असौ – नारायणः । उपरि ‘‘तत्र यः परमात्मा तु स नित्यो निर्गुणः स्मृतः । स हि नारायणो ज्ञेयस्स आत्मा पुरुषो हि सः’’ इत्युक्तेः । ब्रह्मरुद्रर्गळ् भगवच्छेषर्गळॆऩ्ऱुम् भगवाऩ् शेषियॆऩ्ऩुम् विषयत्तिले वचनमुदाहरिक्किऱार् दासभूतास्स्वतस्सर्वे इति । चेतनत्वे सति शेषत्वमे दासत्वरूपमागैयाल् शेषत्वत्तै उपक्षेपित्तु दासत्वबोधक-वचनत्तै उदाहरित्तदाल् बाधकलेशमुमिल्लै। इन्द वचनत्तिल् स्वतः ऎऩ्बदाल् दासत्वम् निरुपाधिकमॆऩ्ऱदायिऱ्ऱु। इन्द सर्वचेतनरुडैय दासत्वमे सर्वघटकऩाऩ तऩक्कु भगवद्दासत्वज्ञानप्रयोजकमॆऩ्ऱुम्, अदऩाले नमस्काररूपमाऩवात्मनिवेदनत्तैप् पण्णुगिऱेऩ् ऎऩ्ऱुम् उत्तरार्धत्तिऩर्थम्। इन्द वचनत्तिऱ्कु आकरत्तैयुम् कर्तावै युमुदाहरिक्किऱार् मन्त्रराजपदस्तोत्रत्तिल् सर्वज्ञऩाऩ रुद्रऩ् ताऩे सॊऩ्ऩाऩिदि। मन्त्रराजः – श्री नृसिंहानुष्टुप्मन्त्रः । पदस्तोत्रम् अदिऩुडैय पदङ्गळुक्कु प्रत्येकं व्याख्यानतया ईश्वरसंहितैयिल् रुद्रऩ् सॊऩ्ऩ ‘‘वृत्तोत्फुल्लविशालाक्ष’’ मित्यादियाऩ नृसिंहस्तोत्रम्। सर्वज्ञऩाऩ रुद्रऩॆऩ्गैयाल् भारतादिवचनम्बोले इदुवुम् आप्ततमप्रणीतमागैयाल् प्रमाणमॆऩ्ऱु ज्ञापिक्कप्पट्टदु। ताऩे सॊऩ्ऩाऩ् ऎऩ्बदालिन्द वचनमुम् विवादविषयऩाऩ रुद्रऩुडैय विडुदलैच्चीट्टॆऩ्ऱु ज्ञापितमागिऱदु। इप्पडि - पूर्वोदाहृतवचनङ्गळिल् सॊल्लप्पट्टबडि। सर्वप्रकारत्तालुमिति । सर्वजगत्कारणत्व, नित्यविग्रहविशिष्टत्व, ब्रह्मरुद्रजनकत्व, तत्पदप्रदत्व, तन्मोहापादकत्वादि-सर्वधर्मङ्गळालु मॆऩ्ऱबडि। समाधिकदरिद्रऩॆऩ्ऩु मिडत्तै - नारायणऩ् समरालुम् अधिकरालुम् रहितऩॆऩ्ऱु अनुमित्त विषयत्तै। न परं पुण्डरीकाक्षाद्दृश्यत इत्यादि । इङ्गु पुण्डरीकाक्षात्परं न दृश्यते ऎऩ्ऱु वाचनिकमागवे वर्तमानकालिकाधिकनिषेधम् सॊल्लप्पडुगिऱदु। ‘‘परं हि पुण्डरीकाक्षान्न भूतं न भविष्यति’’ ऎऩ्ऱु पुण्डरीकाक्षऩुक्कु भूतभविष्यत्कालाधिकनिषेधम् सॊल्लप्पडुगिऱदु। मङ्गळं – श्रेयःप्रदम्। पावनं – अनिष्टनिवर्तकम्। त्रैलोक्ये तादृशः कश्चिन्न जातो न जनिष्यते इति । इन्द वचनम् वाचनिकमाऩ त्रैकालिकसमनिषेधपरम्। राजाधिराजस्सर्वेषां – राजानः – ब्रह्मादयः, तेषामप्यधिराजः – अधिकराजः । ब्रह्ममयो महान् – ब्रह्ममयः – परब्रह्मभूतः । स्वार्थे मयट् । पलबडियुम् सॊऩ्ऩार्गळिति । कालत्रयत्तिलुमवऩुक्कधिकरिल्लै यॆऩ्ऱुम्, देवर्गळिले ऒरुवऩुमवऩुक्कु अधिकरिल्लै यॆऩ्ऱुम्, अवऩुक्कुमेल् मङ्गळमुम् पावनमुमिल्लैयॆऩ्ऱुम्, कालत्रयत्तिलुमवऩुक्कु समऩिल्लैयॆऩ्ऱुम्, राजाधिराजत्वेन निस्समाभ्यधिकऩॆऩ्ऱुम् इप्पडिये पलबडिगळिलुम् सॊऩ्ऩार्गळॆऩ्ऱबडि। इऩि जायमानदशैयिल् भगवत्कटाक्षम् मोक्षेच्छैक्कुक् कारणमॆऩ्ऱुम् ब्रह्मरुद्रर्गळुडैय दर्शनम् संसारकारणमॆऩ्ऱुम् सॊल्लुगिऱ वचनङ्गळै इवर्गळुडैय उत्कर्षापकर्षार्थ मुदाहरिक्कप् पोगिऱवरायवैगळिऩर्थत्तै युपक्षेपिक्किऱार् करुविले इत्यादियाल्। करुविले - गर्भदशैयिले तुडङ्गि। तिरुवुडैयार्गळाय् - श्रीमाऩ्गळाय्, जायमानदशैयिले भगवत्कटाक्षम् पॆऱुम्बडि याऩ सम्बन्दत्तैयुडैयवर्गळायॆऩ्ऱबडि। जायमानदशैयिले यॆऩ्ऱदु‘‘जायमानं हि पुरुष’’ मॆऩ्गिऱदिऩर्थम्। ‘‘रजस्तमःप्रशमहेतुवाऩ” ऎऩ्ऱदु मधुसूदनशब्दत्तिऱ्कु द्योत्यार्थम्। ‘‘मधुसूदनऩुडैय कटाक्षमुडैयवर्ग"ळॆऩ्बदु यं पश्येत् ऎऩ्बदऱ्कर्थम्। ‘‘मुमुक्षुक्कळावार्गळ्" ऎऩ्बदु ‘‘सात्त्विकस्स तु विज्ञेयस्स वै मोक्षार्थचिन्तकः’’ ऎऩ्गिऱ उत्तरार्धत्तिऩर्थम्। ब्रह्मरुद्रदृष्टर्गळॆऩ्बदु ‘‘पश्यत्येनं जायमानं ब्रह्मा रुद्रोऽथ वा पुनः’’ ऎऩ्बदिऩर्थम्। रजस्तमःपरतन्त्ररावार्गळॆऩ्बदु ‘‘रजसा तमसा चास्य मानसं समभिप्लुतं’’ ऎऩ्गिऱ उत्तरार्धत्तिऩर्थम्। ऎऩ्ऱु विभजिक्कप्पट्टदु। उत्कृष्टापकृष्टफलप्रदत्वेन पिरिक्कप्पट्टदॆऩ्ऱबडि। सर्वमुमुक्षुक्कळुक्कुम् भगवाऩे उपास्यऩॆऩ्ऱुम् ब्रह्मरुद्रादिगळनुपास्यरॆऩ्ऱुम् सप्रमाणमाग उपपादिक्किऱार् इवर्गळ् मुमुक्षुक्कळुक्कु इत्यादिना । इवर्गळुक्कु कारणभूतऩाऩ इति । इदु हेतुगर्भविशेषणम्। सर्वमुमुक्षुक्कळुक्कुमॆऩ्ऱु सॊल्लादे इवर्गळुक्कुम् मऱ्ऱुमुळ्ळ मुमुक्षुक्कळुक्कुमॆऩ्ऱु सॊऩ्ऩदु इदरर्गळुम् भगवावाऩै उपासित्ते मोक्षम् पॆऱवेण्डियिरुप्पदाल् इवर्गळ् अनुपास्यरॆऩ्ऱु स्पष्टीकरिक्कैक्कागवुम्, उपासकर्गळाऩ इवर्गळुक्कु उपास्यऩाऩ भगवाऩोडु साम्यैक्यादिगळ् घटियातॆऩ्ऱु ज्ञापिक्कैक्कागवुम्। संसारार्णवमग्नानामिति संसारार्णवमग्नत्वं आब्रह्मस्तम्बपर्यन्ताः ऎऩ्गिऱ वचनत्तिल् ब्रह्मरुद्रादिगळुक्कुम् सॊल्लप्पट्टदिऱे। परायणं – ईयते अनेनेत्ययनं, श्रेष्ठमाऩ उबायम्। याश्चान्या देवतास्स्मृताः । ता इत्यध्याहारः । प्रतिबुद्धाः – उपास्यस्वरूपज्ञाः । यस्मात्परिमितं फलमिति । यस्मात्तत्सेवनस्य फलम् परिमितमो तस्मान्न सेवन्त इत्यर्थः । ‘‘हरिरेकस्सदा ध्येयः’’ ‘‘उपास्योऽयं सदा विप्राः’’ ऎऩ्ऱु अवऩुक्के ध्येयत्वादिगळ् सॊल्लप्पट्टदुगळ्। एवन्तर्हि भवतउपास्यत्वं नास्ति किमित्यत्राह उपायोऽस्मि हरेः स्मृताविति । हरेः स्मृतौ – हरियिऩुडैय निरन्तरस्मृति रूपोपासनत्तिले। उपायोऽस्मि – उपदेशादिमुखत्तालेयॆऩ्ऱु करुत्तु।
इदऩाले रुद्रादिगळै मोक्षप्रदरॆऩ्ऱु सॊल्लुगिऱ वचनमुम् निर्व्यूढमॆऩ्गिऱार् इत्ताले इत्यादिना । इवर्गळै मोक्षोपकारकरागच् चॊऩ्ऩविडङ्गळुमिति । पुराणङ्गळिल् रुद्रं प्रस्तुत्य ‘‘त्वमेकस्सर्वजगतामीश्वरो बन्धमोक्षयोः । तं त्वामर्चन्ति कुशलाः प्रपन्नार्तिहरं गुरुम्’’ इत्यादिवचनङ्गळु मॆऩ्ऱबडि। आचार्यादिगळैप्पोले - आचार्यादिगळुक्कु भगवत्स्वरूपोपायादिगळुडैय उपदेशमुखत्ताले ‘‘आचार्यवत्तया मुक्ता’’ वित्यादिस्थलङ्गळिले मोक्षोपकारत्वम् सॊल्लुगिऱाप् पोले यॆऩ्ऱबडि। ज्ञानादिहेतुक्कळागैयाले - मोक्षापायमाऩ उपासनादिगळुक्कु उपदेशमुखत्ताले उपायङ्गळागैयाले ऎऩ्ऱबडि। इप्पडि रुद्रादिगळ् परम्परया मोक्षोप-कारकरॆऩ्गिऱवर्थम् इतरवचनङ्गळिलुम् विवक्षितमॆऩ्गिऱार् इव्वर्थमिति । सूर्यस्यैवेत्यादि । इव् वचनङ्गळिल् ऎवऩ् सप्तजन्मान्तरं सूर्यभक्तऩो? अवऩ् अवऩुडैय प्रसादत्तालेये रुद्रभक्तऩागिऱाऩॆऩ्ऱुम्, ऎवऩ् रुद्रभक्तऩो:? अवऩ् अवऩुडैय प्रसादत् तालेये विष्णुभक्तऩागिऱाऩॆऩ्ऱुम्, ऎवऩ् वासुदेवभक्तऩो? अवऩ् अवऩुडैय प्रसादत्तालेये अवऩिडत्तिल् लयिक्किऱाऩॆऩ्ऱुम् सॊल्लियिरुप्पदाल् वासुदेवऩुक्के मोक्षार्थमाग उपास्यत्वमुम् अवऩुक्के मोक्षप्रदत्वमुम् आदित्यरुद्रादिगळुक्कु परम्परया अदावदु भक्तिजननद्वारा मोक्षोपकारकत्वमुम् विवक्षितम्। तस्यैव तु प्रसादेन ऎऩ्ऱु रुद्रऩुडैय प्रसादत्तालेये विष्णुभक्तऩागिऱाऩ्। अदावदु देवतान्तरप्रसादमे विष्णुभक्तिक्कुक् कारणमॆऩ्बदु विवक्षितमऩ्ऱु। अपसिद्धान्तप्रसङ्गात् । ऎवऩॊरुवऩ् रुद्रऩुक्के भक्तऩागिऱाऩो अवऩुडैय विष्णुभक्तिक्के रुद्रप्रसादम् कारणमाऩालुम् विष्णुभक्तिसामान्यत्तिऱ्कु रुद्रप्रसादम् कारणमऩ्ऱिऱे। वासुदेवे प्रळीयत इति । इङ्गु वासुदेवभक्तऩुक्कु वासुदेवप्राप्तियिल् सप्तजन्मव्यवधानम् सॊऩ्ऩदु ‘‘सूर्यस्यैव तु यो भक्तः’’ इत्यादिवचनोक्तक्रमेण वासुदेवभक्त-विषयमागैयाले वासुदेवभक्तसामान्यत्तिऱ्के सप्तजन्मव्यवधाननियममिल्लै। प्राकृतनाम-रूपङ्गळै विट्टु आविर्भूतगुणाष्टकङ्गळाले वासुदेवतुल्यऩागिऱाऩॆऩ्ऱबडि। देवतान्तर-परर्गळुक्कु मोक्षमे किडैयादॆऩ्ऱऩ्ऱो सिद्धान्तम्। अप्पडियिरुक्क सूर्यादिभक्तर् कळुक्कुम् मोक्षम् परम्परया उण्डॆऩ्ऱु सॊल्लप्पोमोवॆऩ्ऩिल्, अदु सूर्या-दिभक्तर्गळिल् अधिकारिविशेषत्तिऱ्कॆऩ्ऱु अरुळिच्चॆय्गिऱार् इप्पडि सूर्यभक्त्यादिगळित्यादिना । परम्परया – रुद्रभक्त्यादिद्वारा । मूट्टुवदु - प्रवेशनम्। परावरतत्त्वङ्गळिल् - नारायणऩिडत्तिलुम् रुद्रादिगळिडत्तिलुम्। व्यत्ययबुद्धियुम् – परतत्त्वत्तिल् अवरतत्वबुद्धियुम् अवरतत्त्वत्तिल् परतत्त्वबुद्धियुम्। मऱ्ऱुमिप्पुडैगळिले वरुम् - वेऱाऩ एवम्प्रकारमाग उण्डागुम्। मदिमयक्कङ्गळुम् - त्रिमूर्त्युत्तीर्णऩुण्डॆऩ्ऱुम्, यादवऩ् सॊल्लुगिऱबडि ब्रह्मम् सविकारमॆऩ्ऱुम् उण्डागुम् मोहङ्गळॆऩ्ऱबडि। ऒरु विषयत्तिल् - परतत्त्वविषयत्तिलो अवरतत्वविषयत्तिलो वॆऩ्ऱबडि। प्रद्वेषादिगळुमिति । इङ्गु आदिपदत्ताल् प्रद्वेषकार्यङ्गळुक्कु ग्रहणम्। अऩ्ऱिक्के - कीऴे सॊऩ्ऩ दोषङ्गळ् ऒऩ्ऱुमऩ्ऱिक्के। सूर्यादिगळैप्पऱ्ऱुमवर्गळुक्के - अन्द अधिकारविशेषत्तिऱ्के यॆऩ्ऱबडि। ऒरुवऩ् परावरतत्वङ्गळै यथावस्थितमागवऱिन्दालुम् आदित्यादिगळ् परम्परया मोक्षसाधकर्गळॆऩ्ऱऱिन्दाल् आचार्यादिगळैप्पऱ्ऱुम् कणक्किले आदित्यादिगळैयुम् पऱ्ऱलामिऱे। सूर्यस्यैव तु यो भक्तः इत्यादिवचनङ्गळिल् सामान्यमाग सूर्यादिभक्तर्गळुक्के परम्परया मोक्षमॆऩ्ऱु तोऩ्ऱानिऱ्क अवर्गळै पूर्वोक्तदोषरहितभक्तर्गळाग विशेषिक्कक्कूडुमोवॆऩ्ऩिल्? इवैगळिल् सामान्यमागविरुन्दालुम् वचनान्तरबलत्ताले विशेषिक्कक्कूडुमॆऩ्ऩिल्; अन्द वचनमॆदुवॆऩ्ऩवरुळिच्चॆय्गिऱार् ये तु इत्यादिना । सामान्यभावेन – समत्वेन । पुरुषोत्तमऩाऩ परतत्वत्तै अवरतत्वतुल्यतयेति यावत् । इन्द वचनत्तिल् साम्यबुद्धियुळ्ळवर्गळै पाषण्डिकळागवुम् सर्वकर्मबहिष्कृतर्गळागवुम् सॊल्लियिरुप्पदाल् इन्द साम्यादिबुद्धिरहितर्गळे सूर्याद्युपासनकर्माधिकारिकळागक् कॊळ्ळवेण्डुमागैयाल् सूर्यस्यैव तु यो भक्तः ऎऩ्गिऱविडङ्गळिल् भक्तपदम् पूर्वोक्तदोषरहितभक्तविशेषपरमॆऩ्ऱे कॊळ्ळवेण्डुमॆऩ्ऱुगरुत्तु। इत्यादिगळिले इति । इङ्गु आदिपदत्ताल् ‘‘अस्मादन्यं परत्वेन चेतयानो ह्यचेतनः । स पाषण्डीति विज्ञेयस्सर्वकर्मबहिष्कृतः ॥’’ इत्यादिगळाऩ रुद्रादिगळुक्कु भगवत्परत्वचिन्तनम् पण्णुगिऱवऩै पाषण्डियॆऩ्ऱु निन्दिक्कुम् वचनङ्गळुक्कु ग्रहणम्। इप्पडि व्यत्ययबुद्धियोडे रुद्राद्युपासनम् पण्णुमवऩुक्कु परम्परया मोक्षमिल्लाविट्टालुम् रुद्रादिभक्तिक्कनुगुणमाऩ फलम् किडैक्कादोवॆऩ्ऩ वरुळिच्चॆय्गिऱार्। इप्पडि ज्ञानादिगळिल् माऱाट्टमुडैयार्क्कु इति । भगवन्निग्रहत्ताले इति । बुद्धि माऱाट्टत्तोडु रुद्रादिभक्ति पण्णुमवऩुक्कु सर्वकर्मबहिष्कृतत्वम् वचनसिद्धमागैयाले अवऩुक्कु रुद्रादिभक्तियिलुम् अधिकारमिल्लामैयाले अनधिकारिणा कृतमकृतमॆऩ्गिऱ न्यायत्तिऩाले अन्द भक्ति फलजनकमागाद तोडु भगवन्निग्रहहेतुवाय् प्रत्यवायाऽऽपादकमागवे आगुमॆऩ्ऱु करुत्तु।
इप्पडि अनधिकारिकृतमागैयाले रुद्रभक्तिफलजनकमऩ्ऱॆऩ्ऱुम् प्रत्यवायमेयुण्डॆऩ्ऱुम् सॊल्लिल्; पाशुपतादिशास्त्रङ्गळिल् रुद्रभक्तऩुक्के सिल कर्मङ्गळाल् फलम् सॊल्लियिरुप्पदु कूडुमोवॆऩ्ऩ वरुळिच्चॆय्गिऱार् आगैयालित्यादिना । आगैयाल् - वैदिककर्मानर्हर्गळाय्प्पोन्द इवर्गळुक्कु अवैगळैयनुष्ठित्ताल् भगवन्निग्रहमुम् तन्मूलपापविशेषमुमे वरुमॆऩ्ऱु निष्कर्षित्तदालॆऩ्ऱबडि। त्वं हीत्यादि । इदु वराहपुराणवचनम्। वरदानसमयत्तिलेये ‘‘मोहशास्त्राणि कारय’’ ऎऩ्बदाल् पाशुपतादिशास्त्रङ्गळिऱ्सॊऩ्ऩ कर्मविशेषङ्गळुम् तत्फलङ्गळुम् भगवन्निग्रहकार्यङ्गळॆऩ्ऱु ज्ञापिक्कप्पडुगिऱदु। वचनतात्पर्यत्तै विस्तरेण विवरिक्किऱार् ऎऩ्गिऱबडिये इत्यादिना । इप्पडि रुद्रादिभक्तर्गळै भगवाऩ् निग्रहित्ताल् स्वभक्तर्गळै रुद्रादिगळ् रक्षित्तुक् कॊळ्ळमाट्टार्गळोवॆऩ्ऩ वरुळिच्चॆय्गिऱार् सत्यसङ्कल्पऩाऩ इत्यादियाल्। ब्रह्मा – अण्डाधिपतित्वरूपबृहत्ववान् । अदावदु उत्कर्षवान् । स्वयम्भूः – अयोनिजः । चतुराननः – नालु वेदङ्गळुक्कुम् प्रवर्तकङ्गळाऩ नालुमुगत्तैयुडैयवऩ्। इन्द पदङ्गळाल् स्वरूपत्तालुम् जन्मत्तालुम् वृत्तत्तालुमुत्कर्षम् विवक्षितम्। रुद्रः – रावयतीति रुद्रः । अदावदु संहारकालत्तिल् सर्वजगत्तैयुम् आक्रन्दनम् पण्णुम्बडि सॆय्गिऱवऩ्। त्रिनेत्रः – त्रिलोकविजयियाऩ मन्मथऩै भस्मीकरित्त ललाटनेत्रत्ताले नेत्रत्रयत्तैयुडैयवऩ्। त्रिपुरान्तकः – ‘‘तेषामसुराणां तिस्रः पुर आसन्’’ ऎऩ्ऱु श्रुतिप्रसिद्धङ्गळाऩ मूऩ्ऱु पुरङ्गळै नाशम् सॆय्दवऩ्। इन्द्रः – निरुपपदेन्द्रशब्दवाच्यः । परमैश्वर्यवानित्यर्थः । महेन्द्रः – ‘‘महान्वाऽयमभूद्यो वृत्रमवधीत्’’ऎऩ्ऱुम्, ‘‘तन्महेन्द्रस्य महेन्द्रत्व’’ मॆऩ्ऱुम् श्रुतिकळिले प्रसिद्धमाऩ वृत्रवधजनितमहोत्कर्षविशिष्टः । सुरनायकः – स्वेतरदिक्पालादिसर्वदेवतैकळुक्कुम् नियन्ता । देवतान्तरङ्गळ् रक्षिक्क शक्तरल्लर्गळिति । इवर्गळे रक्षिक्क शक्तरिल्लैयॆऩ्ऩिल् इतरदेवतैकळ् अशक्तर्गळॆऩ्बदु कैमुतिकन्यायसिद्धमागैयाले देवतान्तरसामान्यम् रक्षिक्क शक्तरल्लरॆऩ्ऱु करुत्तु।
इप्पडि भगवाऩाले निग्रहिक्कप्पट्टवऩै रक्षिक्क देवतान्तरङ्गळ् शक्तरल्लाविडिऩुम् इन्द न्यायत्ताले भगवाऩैयडैन्दवऩै इत्तऩैगालम् तङ्गळुक्कु एवल् तेवै सॆय्दु पोन्दु इप्पोदु मुमुक्षुवाग तङ्गळै विट्टुप्पोऩाऩे ऎऩ्ऱु कोबत्ताल् नलिय निऩैत्ताल् अवऩुक्कु रक्षणम् किडैक्कुमोवॆऩ्ऩ वरुळिच्चॆय्गिऱार् सर्वदेवतैकळुमित्यादियाल्। इङ्गु “तऩक्कु अन्तरङ्गरायिरुप्पारु” मॆऩ्ऱदाल् सर्वदेवतैकळुमॆऩ्ऱदु गोबलीवर्दन्यायत्ताले अन्तरङ्गव्यतिरिक्तसर्वदेवतापरम्। सर्वदेवतैकळुमॆऩ्ऱदु ऒरुवरिरुवरऩ्ऱिक्के विरोधियाऩ देवतैकळॆल्लोरुम् सङ्घीभवित्तालुमॆऩ्ऱबडि। अन्तरङ्गरायिरुप्पवर्गळ् भगवदाश्रयमुळ्ळवर्गळै नलियक् कण्डदुण्डोवॆऩ्ऩ दृष्टान्तम् काट्टुगिऱार् सुग्रीवमहाराजादिगळैप् पोले इति । सुग्रीवमहाराजादिगळ्, भगवाऩैयाश्रयिक्क वन्द विभीषणाऴ्वाऩै नलिय निऩैत्तार्गळॆऩ्बदु रामायणमुखत्ताले लोकप्रसिद्धमिऱे। अन्तरङ्गर्गळ् नलिय निऩैत्तालुम् रक्षिक्कुमॆऩ्ऱाल् विरोधिकळ् नलियनिऩैत्ताल् रक्षिक्कुमॆऩ्बदु कैमुतिकन्यायत्तालुम् सिद्धम्। लोकत्तिल् राजावै आश्रयिप्पवर्गळै राजान्तरङ्गर्गळ् विरोधित्ताल् अवर्गळै राजाकैविडक् काण्गिऱोमे? अप्पडि लोकत्तिल् कण्डालुम् भगवाऩुक्कु आश्रितसंरक्षणम् व्रतमागैयाल् अवऩ् अन्तरङ्गादिपरश्शतविरोधियिरुन्दालुम् रक्षित्ते तीरुवऩॆऩ्ऩिल्, आश्रितरक्षणम् अवऩुक्कु व्रतमॆऩ्बदिल् प्रमाण मुण्डोवॆऩ्ऩ, वदिल् वचनोदाहरणपूर्वकम् दृष्टान्तप्रदर्शनेन रक्षिक्कुम् प्रकारत्तै यरुळिच् चॆय्गिऱार् सकृदेव प्रपन्नायेति । इङ्गु ‘‘सकृदेव प्रपन्नाय तवास्मीति च याचते । अभयं सर्वभूतेभ्यो ददाम्येतद्व्रतं मम’’ ऎऩ्गिऱ पूर्णश्लोकमे विवक्षितम्। ऎऩ्गिऱबडिये - सर्वभूतेभ्यो अभयं ददामि, एतन्ममव्रतम्, ऎऩ्ऱु श्लोकत्तिल् सॊऩ्ऩबडिये। तऩ् व्रतम् कुलैयामैक्काग - शरणागतरक्षणरूपमाऩ तऩ् व्रतम् बाधितमागामैक्काग। इङ्गु विभीषणरक्षणत्तै दृष्टान्त-मागक् काट्टि रक्षणप्रकारभेदत्तैयुपपादिक्किऱार् रावणादिगळैप्पोले इत्यादियाल्। दुष्प्रकृतिकळायिति । इदु निराकरिक्कैक्कु प्रधान हेतु । अनुकूलविरोधे रक्षणप्रकारत्तैयुपपादिक्किऱार्। श्री वानरवीरर्गळैप्पोले इत्यादिना । सत्प्रकृतिकळायिति । इदु अनुकूलिप्पिक्कैक्कु प्रधानहेतु । अनुकूलिप्पित्तुमिति, अन्तरङ्गर्गळ् आश्रितर्गळै बाधिक्कप्पुक्काल् अन्तरङ्गर्गळुक्कुत् तऩ् गुणत्तैयुम् आश्रितरक्षणत्तिलुळ्ळ सुकृतविशेषादिगळैयुम् बोधिप्पित्तु अन्तरङ्गरैयुम् पुदिदागवाश्रयिक्कुमवर्गळैयुम् परस्परसुहृत्तुक्कळागप् पण्णि ऎऩ्ऱबडि। सर्वेश्वरऩ् रक्षिक्कुमिति । राजाक्कळ् अन्तरङ्गर् कैविडिल् नमक्कॆऩ्ऩ वरुमो वॆऩ्गिऱ भयत्ताले आश्रितर्गळै रक्षिक्काविट्टालुम् अवऩ् सर्वेश्वरऩागैयाल् कीऴ्च्चॊऩ्ऩ प्रकारान्तरङ्गळिल् अन्यतरत्ताले रक्षित्ते विडुमॆऩ्ऱु करुत्तु।
इप्पडि सर्वरक्षणसमर्थऩाऩवीश्वरऩिरुक्क लोकत्तिल् देवतान्तरङ्गळै सिलर् आश्रयिप्पाऩेऩ्? अदु शीघ्रमाग क्षुद्रफलङ्गळै अडैवदऱ्कागवॆऩ्ऩिल्, अदिल् प्रमाण मुण्डोवॆऩ्ऩ वरुळिच्चॆय्गिऱार् देवतान्तरङ्गळ् पक्कलित्यादिना । ‘‘काङ्क्षन्तः कर्मणां सिद्धिं’’ ऎऩ्बदाल् अपरिमितफलप्रदऩाऩ वीश्वरऩिरुक्कच् चॆय्देयुम् इह शीघ्रमाग क्षुद्रफलसिद्धिकामऩैये देवतान्तराश्रयणत्तिऱ्कु कारणमॆऩ्ऱु ज्ञापिक्कप्पट्टदु। अप्पडि आराधिप्पवऩुक्कु कामऩैयिरुन्दालुम् देवतान्तरयजनत्ताल् शीघ्रमाग फलसिद्धियुण्डागुमोवॆऩ्गिऱ शङ्कावारणार्थम् ‘‘क्षिप्रं हि मानुषे लोके सिद्धिर्भवति कर्मजा’’ ऎऩ्गिऱ उत्तरार्धम्। इप्पडियाऩाल् शीघ्रफलप्रदत्वम् देवतान्तरङ्गळुक्कु सिद्धियादोवॆऩ्ऩिल् अदु सिद्धित्तालुम् फलम् दुष्टमागैयाल् अदऩालॊरु उत्कर्षमिल्लैयॆऩ्ऱु ज्ञापिक्कैक्काग फलस्वरूपत्तै निरूपिक्किऱार् विषमधुतुल्यङ्गळाऩ क्षुद्रफलङ्गळिति । विषमधु तुल्यङ्गळॆऩ्ऱदाल् अवर्गळ् कॊडुक्कुम् फलम् तत्कालत्तिलनुभाव्यमाऩालुम् उदर्कत्तिल् मरणतुल्यदुःखावहमॆऩ्ऱु सूचितमायिऱ्ऱु। क्षुद्रत्वविशेषणात् अन्द फलम् अल्पमॆऩ्ऱुम् अस्थिरमॆऩ्ऱुम् दुःखमिश्रमॆऩ्ऱुम् ज्ञापितमागिऱदु। इप्पडि देवतान्तरङ्गळुक्कुळ्ळ क्षुद्रफलप्रदत्वमुम् शीघ्रफलप्रदत्वमुम् भगवदधीनमागैयाले अदऩालुमिवर्गळुक्कु उत्कर्षमिल्लैयॆऩ्ऱु ज्ञापिक्कैक्काग। इवर्गळुडैय फलप्रदानत्तिऱ्कु भगवदधीनत्वत्तैच् चॊल्लुगिऱ वचनङ्गळै युदाहरिक्किऱार् अवै ताऩुमित्यादिना । ततः – अन्यदेवताराधनत्ताले, प्रपद्यन्तेऽन्यदेवताः इति प्रकृतत्वात् । इङ्गु मयैव विहितान् हि तान् ऎऩ्ऱु अन्यदेवताराधनत्ताले यवर्गळडैयुम् कामङ्गळुम् भगवद्विहितङ्गळागच् चॊल्लुगैया लवर्गळुडैय शीघ्रफलप्रदत्वम् भगवदधीनमॆऩ्ऱु स्पष्टीकरिक्कप्पट्टदु। एष मातेत्यादि । इदु शान्तिपर्वत्तिल् देवतैकळैक् कुऱित्तु भगवद्वचनम्। एषः – चतुर्मुखः ‘‘एष लोकगुरुर्ब्रह्मा’’ इति तस्यैव प्रकृतत्वात् । इन्द वचनङ्गळिल् ‘‘मयानुशिष्टो भविता सर्वभूतवरप्रदः’’ ऎऩ्गैयाल् ब्रह्मादिगळुडैय वरप्रदत्वम् भगवदधीनमॆऩ्ऱु स्पष्टमाग ज्ञापिक्कप्पडुगिऱदिऱे। देवतान्तरङ्गळुक्कु इतरफलप्रदत्वम् भगवदधीनमाग सिद्धिक्कुमॆऩ्ऱालप्पडिये तदधीनमाग मोक्षप्रदत्वमुम् सिद्धिक्कादो? अदु वचनविरुद्धमागैयाल् सिद्धिक्कादॆऩ्ऩिल्, अन्द वचनमॆदुवॆऩ्ऩ वरुळिच्चॆय्गिऱार् यस्मात्परिमितमित्यादिना । इदु ब्रह्माणं शितिकण्ठञ्च ऎऩ्गिऱ श्लोकत्तिऩ् चतुर्थपादम्। यस्मात् परिमितमेव फलं ब्रह्मादिभ्यस्सिद्ध्यति, नत्वपरिमितं मोक्षफलं तस्मात्, प्रतिबुद्धाः – सारासारविवेकज्ञाः । तान्न सेवन्त इति वचनार्थः । इदिल् सर्वं वाक्यं सावधारण मॆऩ्गिऱ न्यायत्ताल् परिमितमेव फलमॆऩ्ऱु सॊल्लवेण्डुवदाल् अपरिमितमोक्षरूपफलप्रदानत्तिल् ब्रह्मादिगळुक्कु स्वरूपयोग्यतैयेयिल्लै यॆऩ्ऱेऱ्पडुवदाल् अवर्गळुक्कु भगवदधीनमागवुम् मोक्षप्रदत्वम् घटियातॆऩ्ऱु तिरुवुळ्ळम्।
सात्त्विकेष्वित्यादि । इदु मात्स्यपुराणवचनम्। ऎन्द कल्पङ्गळिल् चतुर्मुखऩुक्कु सत्वगुणम् मात्तिरम् उद्बुद्धमागिऱदो अवैगळ् सात्त्विककल्पङ्गळ्। इन्द प्रकरणत्तिल् ‘‘कल्पाश्चतुर्विधाः प्रोक्ताः ब्रह्मणो दिवसाश्च ते’’ इत्यादिना कल्पङ्गळुक्कु चतुर्मुखगुणङ्गळुडैय उद्भवाभिभवमुखत्ताले सात्त्विकत्वादिप्रतिपादनात् । माहात्म्यमधिकमित्यत्र पूर्वत्तिल् निऩ्ऱुम् निगद्यते ऎऩ्गिऱ क्रियापदमनुषङ्गिक्कप्पडुगिऱदु। ‘‘सङ्कीर्णेषु सरस्वत्याः पितॄणाञ्च निगद्यते’’ ऎऩ्बदु पूर्ववचनम्। ‘‘यस्मिन् कल्पे तु यत्प्रोक्तं पुराणं ब्रह्मणा पुरा । तस्य तस्य तु माहात्म्यं तत्स्वरूपेण वर्ण्यते’’ ऎऩ्गिऱ प्रक्रमश्लोकत्तिलिरुक्कुम् ब्रह्मणेतिपदमुम्, तत्स्वरूपेणेतिपदमुमनुवर्तिक्किऱदु। तत्स्वरूपेण – यस्मिन्कल्पे ऎऩ्ऱु पूर्वनिर्दिष्टकल्पस्वरूपेण, तत्तत्कल्पोद्भूतसात्त्विकत्व-राजसत्वादिस्वभावेनेति यावत् । तदुक्तं श्रुतप्रकाशिकायां तत्तद्गुणमयेन ब्रह्मणेति । तथा च सात्त्विककल्पङ्गळिल् सात्त्विककल्पस्वरूपेणोद्भूतसात्त्विकस्वभावराऩ ब्रह्माविऩालॆन्द पुराणंसॊल्लप्पडुगिऱदो अन्द पुराणत्तिल् भगवाऩुक्कु माहात्म्यमधिकमागच् चॊल्लप् पडुगिऱदॆऩ्ऱु करुत्तु।
सात्त्विककल्पङ्गळिल् ब्रह्माविऱ्कु यथावस्थितज्ञानहेतुभूतमाऩ सत्वगुणविवृद्धियाले अन्द कल्पत्तिल् अवराल् सॆय्यप्पट्ट पुराणङ्गळुक्कु वक्तृदोषमिल्लामैयाले भगवाऩुडैय माहात्म्यत्तै अधिकमागच् चॊल्लुमन्दप् पुराणङ्गळे उपादेयङ्गळॆऩ्ऱबडि। तेष्वेव योगसंसिद्धा गमिष्यन्ति पराङ्गतिमिति । योगसंसिद्धा इति आहिताग्निवत्समासः । संसिद्धयोगा इत्यर्थः । तथा च सात्त्विककल्पप्रणीतङ्गळाऩ पुराणङ्गळालेये परदेवतापरामार्थ्यनिश्चयद्वारा भगवाऩिडत्तिल् अनन्ययोगनिष्पत्तियै युडैयवर्गळॆऩ्ऱबडि। इङ्गु तेष्वेवेत्यवधारणत्ताले राजसतामसकल्पङ्गळिल् प्रणीतङ्गळाऩ ब्रह्मरुद्रादिमाहात्म्यप्रतिपादकङ्गळाऩ पुराणङ्गळिले मोक्षहेतुभूतमाऩ योगनिष्पत्ति किडैया तॆऩ्ऱेऱ्पडुवदाल् ब्रह्मरुद्रादिगळुक्कु परगतिप्रदानस्वरूपयोग्यतैयुमिल्लैयॆऩ्ऱु इन्द वचनङ्गळिल् सिद्धिक्किऱदॆऩ्ऱु तिरुवुळ्ळम्।
इन्द वचनङ्गळाल् अभिप्रेतार्थत्तै निष्कृष्टमाग निगमिक्किऱार् अवर्गळ् पक्कल् मोक्षम् विळम्बित्तुङ्गिडैयादु इति । इप्पडि भगवाऩिडत्तिल् अपरिमितमाऩ मोक्षफलं सिद्धित्तालुम् ऐश्वर्यादिफलसिद्धियुण्डो वॆऩ्ऩ अतिशयितमाऩ ऐश्वर्यादिफलसिद्धियुमुण्डॆऩ्गिऱार् सर्वेश्वरऩ् पक्कलित्यादिना । अदिल् प्रमाणङ्गाट्टुगिऱार् युगकोटिसहस्राणीत्यादिना । अतिशयितमाऩ ऐश्वर्यादिगळुम् वरुमिति । ब्रह्मरुद्रादिगळाले कॊडुक्कमुडियाद ब्रह्मरुद्राद्यैश्वर्यमवऩिडत्तिल् किडैक्कु मॆऩ्ऱालवऩे अतिशयित ऐश्वर्यादिप्रदऩॆऩ्ऱु सिद्धिक्कुमिऱे। इङ्गु आदिपदत्ताल् कैवल्यग्रहणम्। इङ्गु अतिविधिशिवैः ऎऩ्गिऱ दयाशतकश्लोकत्तै यनुसन्धिप्पदु। इप्पडि ऐश्वर्यार्थमाग भगवाऩैयाश्रयित्ताल् विषयस्वभावत्ताले ऐश्वर्यमुम् वन्दु विळम्बेन मोक्षप्रतिबन्धकमाऩ पाबङ्गऴिन्दु मोक्षमुम् सिद्धिक्कुमॆऩ्बदै सदृष्टान्तमाग वुपपादिक्किऱार् पिऩ्बु इत्यादिना । पिऩ्बु - भगवाऩाल् वन्द अतिशयित ऐश्वर्यादिगळै समग्रमाग अनुभवित्तबिऱगु। इदऱ्कु मोक्षपर्यन्तमाय् विडुमॆऩ्बदोडऩ्वयम्। ताऩ् पण्णिऩ भगवदाश्रयणम् ऐश्वर्यार्थमाग विरुक्क वदऱ्कु तऩक्कु उद्देश्यमल्लाद मोक्षपर्यन्तमाऩ फलमानुषङ्गिकमाग वरक्कूडुमोवॆऩ्ऩिल्, वरक्कूडुमॆऩ्बदिल् दृष्टान्तमरुळिच्चॆय्गिऱार् विडाय्दीर गङ्गास्नानम्बण्णप् पाबम् पोमाप्पोले इति । इन्द दृष्टान्तत्तिल् गङ्गास्नानत्तिऱ्कु श्रमनिवृत्तिये उद्देश्यमाऩालुम् इतरस्नानम्बोलऩ्ऱिक्के अनुद्देश्यमाऩ पापनिवृत्तियुम् वरुवदागक् काण्गैयाल् दार्ष्टान्तिकत्तिलुम् ऐश्वर्यार्थमाऩ भगवदाश्रयणत्तिऱ्कुम् आनुषङ्गिकमाग मोक्षपर्यन्तफलम् वरलामॆऩ्ऱु करुत्तु।
ऐश्वर्यानुभवत्ताले रजस्तमस्सुक्कळ् मेऱ्पट्टु पापत्तिल् प्रवृत्तिये काणानिऱ्क, इन्द अधिकारिक्कुप् पिऩ्बु पापनिवृत्ति कूडुमोवॆऩ्ऩ वरुळिच्चॆय्गिऱार् विषयस्वभावत्ताले इति । देवतान्तराश्रयणत्ताल् वन्द ऐश्वर्यानुभवम् रजस्तमोऽभिवर्धकमाऩालुम् भगवदाश्रयणत्ताल् वन्द ऐश्वर्यानुभवम् आश्रयित्त भगवाऩागिऱ विषयम् पावनतममागैयाल् पापक्षयहेतुवागलामॆऩ्ऱु करुत्तु।
पापक्षयम् पिऱन्दाल् वरुम् कार्यपरम्परैयै यरुळिच्चॆय्गिऱार् रजस्तमस्सुक्कळ् तलै साय्न्दु इत्यादिना । अदिऩ् कार्यत्तैयरुळिच्चॆय्गिऱार् सत्वोन्मेषमुण्डायिदि। इप्पडि ऐश्वर्यानुभवानन्तरम् पापक्षयद्वारा मोक्षपर्यन्तफलत्तैयनुभवित् तवरुण्डोवॆऩ्ऩ वरुळिच्चॆय्गिऱार् जनकाम्बरीषकेकयादिगळुक्कुप्पोले इति । क्रमेण मोक्षपर्यन्तमाय्विडुमिति । भगवदाश्रयणमिति शेषः । इङ्गु देवतान्तरङ्गळ् पक्कल् मोक्षम् विळम्बित्तुङ्गिडैयादॆऩ्ऱुम् भगवाऩै मोक्षार्थमाश्रयित्ताल् मोक्षङ्गिडैक्कु मॆऩ्ऱुम् ऐश्वर्यार्थमाग भगवाऩै आश्रयित्तालन्द ऐश्वर्यमुम् किडैत्तु विळम्बेन मोक्षमुम् किडैक्कुमॆऩ्ऱुम् सॊऩ्ऩदालिवर्गळुक्कु साम्यैक्यादि सुतरां घटियादॆऩ्ऱु तात्पर्यम्।
इप्पडि ऐश्वर्यार्थम् भगवाऩै आश्रयित्तवऩुक्कुम् ऐश्वर्यानुभवानन्तरं पापक्षयादि द्वारा मोक्षम् सिद्धिक्कुमॆऩ्ऱाल् भगवत्प्राप्तियैयुत्तेसित्तु मुदलिलेये भगवदाश्रयणम् पण्णिऩ वऩुक्कुमिवऩुक्कुमॊरुविदवासियुमिल्लैये? इप्पडियाऩालॆल्लोरुम् ऐश्वर्यार्थम् भगवदाश्रयणम्बण्णि ऐश्वर्यत्तैयनुभवित्तु मोक्षम्बुग विरुम्बार्गळे? ऒरुवऩ् मुदलिलेये बहुपुण्यजन्मपरिपक्वमाऩ सुकृतविशेषत्ताले मोक्षरुचियुळ्ळवऩाय् अनन्यप्रयोजनऩाय् भगवदाश्रयणत्तिल् मूण्डाल् अवऩुक्कु कर्मयोगज्ञानयोगरूपनिवृत्तिधर्मा-नुष्ठानङ्गळाले झटिति वैराग्यम् पिऱन्दु अनन्यप्रयोजनभक्तियोगानुष्ठानम् सिद्धिक्कुम्। ऐश्वर्यादिगळिल् वैराग्यमिल्लाद ऐश्वर्यार्थिक्कु चिरकालम् ऐश्वर्यानुभवम्बण्णि पिऱगु अदिल् दोष-दर्शनत्ताले वैराग्यम्बिऱन्दु मोक्षरुचियाले अनन्यप्रयोजनऩाय् ‘‘बहूनां जन्मना’’ मॆऩ्गिऱ पडिये वासुदेवऩे प्रयोजनमॆऩ्ऱु करुदि भक्तिप्रपत्तिरूपोपायनिष्ठतै वरवेण्डुम्। अदावदु मुदलिलेये मोक्षरुचियाले भगवदाश्रयणम् पण्णुगिऱवऩुक्कु ‘‘बहूनां जन्मनामन्ते’’ऎऩ्गिऱबडि बहुपुण्यजन्मङ्गळ् मुडिन्दे मोक्षोपायनिष्ठै सिद्धित्तिरुप्पदालवऩुक्कु अनन्य-प्रयोजनोपायनिष्ठैक्कु बहुजन्मविळम्बमिल्लै। ऐश्वर्यार्थिक्कु ऐश्वर्यार्थभगवदाश्रयणत्ताल् ऐश्वर्यानुभवम् वन्दु अदिल् दोषदर्शनत्ताल् वैराग्यम्बिऱन्दु पापक्षयादि द्वारा भगवदेकप्रयोजनत्वम् सिद्धित्तु ‘‘बहूना’’मॆऩ्गिऱबडि बहुपुण्यजन्मपरिपक्वसुकृतविशेषसाध्यमाऩ मोक्षरुचियुम् अदऩाल् मोक्षो-पायमाऩ मोक्षोपायनिष्ठतैयुम् वरवेण्डुम् ऎऩ्बदागैया लिरुवरुक्कुम् वासि युण्डॆऩ्ऩिल्, अदऱ्कु प्रमाणमुण्डोवॆऩ्ऩ वरुळिच्चॆय्गिऱार् मोक्षोपायनिष्ठऩाम्बोदु इति । मोक्षोपायमाऩ भक्तियैयनुष्टिक्क प्रवृत्तिक्कुम्बोदु इत्यर्थः । बहूनां जन्मनामन्त इत्यादि । इङ्गु जन्मशब्दम् पुण्यजन्मपरम्। बहुपुण्यजन्मङ्गळिऩ् मुडिविलॆऩ्ऱबडि। जीवऩ्गळ् अनादियागैयालॆल्लोरुक्कुम् बहुजन्मम् सिद्धमागैयालदु वक्ष्यमाण ज्ञानहेतुवागादिऱे। ज्ञानवान् – वासुदेवस्सर्वमिति ज्ञानवान् । वासुदेवऩे प्राप्यऩुम्, प्रापकऩुम्, इतरमाऩ भोग्यजातमुमॆऩ्गिऱ ज्ञानवान् । इदऩाल् अनन्यप्रयोजनभक्तियोगादिहेतु भूतज्ञानमे बहुकालविळम्बसाध्यमॆऩ्ऱु ज्ञापितमायिऱ्ऱु। ये जन्मकोटिभिस्सिद्धा इति । सिद्धाः – सिद्धिं प्राप्ताः । इङ्गु सिद्धियावदु मोक्षव्यतिरिक्तफलङ्गळ्। भगवाऩिडत्तिल् निऩ्ऱुम् जन्म-कोटिकालम् मोक्षव्यतिरिक्तैश्वर्यादिफलङ्गळैयडैन्दवर्गळॆऩ्ऱबडि। अत्र – अनन्यप्रयोजन-भक्तिरूपमोक्षोपायत्तिले तपोध्यानसमाधिभिः – फलान्तरार्थमाऩ तपोध्यानसमाधिकळाले। क्षीण-पापानां – पूर्वोक्तरीत्या आनुषङ्गिकपापक्षयवताम् । कृष्णे भक्तिः प्रजायते – ‘‘मयि चानन्ययोगेन भक्तिरव्यभिचारिणी’’ इत्यादिगळिल् सॊल्लुगिऱबडिये अनन्यप्रयोजनभक्तियुण्डागुमॆऩ्ऱबडि। उक्तश्लोकार्थत्तै सङ्ग्रहित्तुक् काट्टुगिऱार् ऎऩ्गिऱबडिये विळम्बमुण्डु इति । इप्पडि ऐश्वर्यार्थिक्कु अन्ततो मोक्षम् सिद्धित्तालुम् ऐश्वर्यरुचि माऱि मोक्षत्तिल् रुचि वरुवदऱ्कुम् मोक्षोपायप्रवृत्ति वरुवदऱ्कुम् बहुकालविळम्बत्तै वचनङ्गळाले काट्टि, मुदलिलेये उत्कटसुकृतविशेषत्ताल् मोक्षरुचि पिऱन्दु मोक्षार्थं भगवाऩै आश्रयित्तवऩुक्कु मोक्षसिद्धियिल् विळम्बमिल्लै यॆऩ्गिऱार् मोक्षरुचि पिऱन्दु इत्यादिना । मोक्षरुचि पिऱन्दु ऎऩ्बदाल् मोक्षरुचिहेतुभूतबहुजन्मविळम्बमिवऩुक्कु इल्लैयॆऩ्बदु सूचितम्। वल्लदॊरु उपायमिति । वल्लदु - शक्यमाऩदु। सद्विद्यादिभक्तिभेदङ्गळिल् तऩ् शक्तिक्कनुगुणमाऩदु ऎऩ्ऱबडि। मूण्डालिति । मूळुगै - प्रवृत्तिक्कै। तेषामित्यादि । अनन्यप्रयोजनयोगत्तालेऎऩ्ऩै ध्यानम् पण्णुगिऱवर्गळै मोक्षविरोधिसंसारसागरत्तिल् निऩ्ऱुम् स्वल्पकालत्तिलेये समुद्धरणम् पण्णुगिऱेऩ् ऎऩ्गै। मोक्षसिद्धिक्कु विळम्बमिल्लै इति । ऐश्वर्यार्थिक्कुप्पोले ऐश्वर्यानुभवत्तालुण्डाऩ विळम्बमुम् मोक्षरुचियुण्डावदऱ्काग बहुपुण्यजन्मविळम्बमुमिल्लैयॆऩ्ऱबडि। इप्पडि मुदलिलेये मोक्षरुचि पिऱन्दु सद्विद्यादिगळिलिऴिबवऩुक्कुम् ‘‘भवामि न चिरात्’’ ऎऩ्गिऱबडि मोक्षमविळम्बेन वरुमॆऩ्ऱाल् स्वतन्त्रप्रपत्तिक्कु अविळम्बेन मोक्षजनकत्वप्रथै ऎङ्ङऩेयॆऩ्ऩवरुळिच्चॆय्गिऱार् स्वतन्त्र-प्रपत्तिनिष्ठऩुक्कुत् ताऩ् कोलिऩदेयळवु इति । ताऩ्गोलिऩदेयळवु - ताऩ् कोलिऩ क्षणान्तर दिवसान्तर देहावसानादिगळिल् इवऩ् कोलिऩगालमे मोक्षावधियॆऩ्ऱ पडि। वेऱु विळम्बाविळम्बङ्गळुक्कुक् कुऱियिल्लै इति । सद्विद्यादिनिष्ठर्गळुक्कु ‘‘तस्य तावदेव चिरं यावन्न विमोक्ष्ये’’ ऎऩ्गिऱबडि तङ्गळ् तङ्गळ् प्रारब्धकर्मनाशावधि विळम्बाविळम्बङ्गळ् वरुवदुबोल् इवऩुक्कु वेऱु विळम्बाविळम्बहेतुविल्लै यॆऩ्ऩबडि। तथा च भक्तऩुक्कु भवामि न चिरात् ऎऩ्गिऱबडिये मोक्षम् कडुग वरुमॆऩ्ऱालुम् ‘‘तस्य तावदेव’’ ऎऩ्गिऱबडि प्रारब्धकर्मावधि विळम्बमुण्डु। प्रारब्धत्तुक्कुम् नाशकमाऩ स्वतन्त्रप्रपत्ति यिलिऴिन्दवऩुक्कु इवऩ् कोलिऩगालत्तिल् प्रारब्धमुम् नशित्तु मोक्षमुण्डागैयाल् भक्ति, विळम्बेन मोक्षजनकमॆऩ्ऱुम्, स्वतन्त्रप्रपत्ति कोलिऩगालत्तिले अविळम्बेन मोक्षजनकमॆऩ्ऱुम् शास्त्रङ्गळिल् प्रथै ऎऩ्ऱु करुत्तु।
इन्नियमङ्गळिदि। इप्पडि ज्ञानादिगळिल् माऱाट्टमुडैयाऱ्कु देवतान्तरभक्तियुण्डागिलुम् भगवन्निग्रहत्ताल् प्रत्यवायमे फलिक्कुमॆऩ्ऱुम्, पाशुपतादिशास्त्रङ्गळिल् सॊल्लियिरुक्कुम् देवतान्तरङ्गळिल् निऩ्ऱुम् वरुम् शीघ्रफलम् ‘‘त्वं हि रुद्र’’ ऎऩ्गिऱबडि निग्रहकार्यमॆऩ्ऱुम्, देवतान्तरङ्गळुक्कु मोक्षप्रदानस्वरूपयोग्यतैये यिल्लैयॆऩ्ऱुम्, ऐश्वर्यार्थम् भगवाऩै आश्रयित्तालुम् अन्ततो मोक्षसिद्धियुण्डॆऩ्ऱुम्, मुदलिलेये मोक्षरुचि पिऱन्दु सद्विद्यादिगळिलिऴिन्दवऩुक्कु प्रारब्धावसानत्तिले मोक्षमॆऩ्ऱुम्,, स्वतन्त्रप्रपत्तिनिष्ठऩुक्कु अव्वळवु विळम्बमुमऩ्ऱिक्के कोलिऩ कालत्तिले मोक्षमॆऩ्ऱुम् सॊऩ्ऩ इन्नियमङ्गळॆल्ला मॆऩ्ऱबडि। ऐश्वरमिति हेतुगर्भविशेषणम्। अपर्यनुयोज्यं – पर्यनुयोगः, प्रश्नः । तदनर्हम्। प्रश्नम् पण्णक्कूडाददॆऩ्ऱबडि। ईश्वरऩ् स्वच्छन्दतैयाले मुऩ्सॊऩ्ऩबडि सिल नियमङ्गळैच् चॆय्दाल् इदु इप्पडिये इरुक्कवेण्डुमो? वेऱुविदमागइरुक्कक्कूडादो? इत्यादिप्रश्नङ्गळै अनीश्वरऩाऩवऩ् पण्णक्कूडादु इति यावत् । प्रमाणपरतन्त्रऩुक्कु सिद्धमिति । प्रमाणम् सॊल्लुगिऱवर्थत्तैये ऒप्पुक्कॊळ्ळ वेण्डुमॆऩ्गिऱ निर्बन्धमुळ्ळवर्गळ् प्रमाणपरतन्त्रर्गळ्। अवर्गळुक्के मुऩ्बु प्रमाणोपन्यासपूर्वमागच् चॊऩ्ऩ इन्नियमङ्गळॆल्लाम् सिद्धिक्कुमॆऩ्ऱबडि। इदऩाल् प्रमाणपरतन्त्ररऩ्ऱिक्के केवलहेतुवादिगळुक्कु भगवाऩुम्, तदुपासनमुम्, तत्फलप्रदत्वमुम्, देवतान्तरङ्गळुम्, तदुपासनतत्फलप्रदत्वादिगळुमे सिद्धियादागैयाले अदिल् नियमङ्गळ् सुतरां सिद्धियातॆऩ्ऱु ज्ञापिक्कप्पट्टदु। इप्पडियाऩाल् ‘‘आदित्यमम्बिकां विष्णुं गणनाथं महेश्वरं’’ ऎऩ्ऱु देवतान्तरपूजादिगळुम्, तदुपासनङ्गळुम्, तस्मात्फलङ्गळुम् शास्त्रसिद्धङ्गळऩ्ऱो? अवैगळुम् प्रमाणङ्गळऩ्ऱो? प्रमाणपरतन्त्ररुक्कु देवतान्तरमुम् सेव्यमाय् सिद्धियातोवॆऩ्ऩ वरुळिच्चॆय्गिऱार् इव्वर्थङ्गळिप्पडि तॆळियादाऱ्के इति । इव्वर्थङ्गळ् – सर्वेश्वरऩुक्कुम् देवतान्तरङ्गळुक्कुम् सॊऩ्ऩ विशेषङ्गळागिऱ वर्थङ्गळ्। इप्पडि तॆळियादार्क्के - पूर्वोक्तरीत्या तॆळियाद अप्रतिबुद्धर्क्के। प्रतिबुद्धवर्जं सेव्यं तु ऎऩ्ऱु व्यवस्थै पण्णप्पट्टदु इति । इङ्गु ‘‘प्रतिबुद्धवर्जं सेव्यं तु’’ ऎऩ्ऱु प्रतिबुद्धेतरर्गळुक्के देवतान्तरङ्गळ् सेव्यङ्गळॆऩ्ऱुम् ‘‘प्रतिबुद्धा न सेवन्ते यस्मात्परिमितं फलं’’ ऎऩ्गिऱ श्लोकत्तिल् देवतान्तरङ्गळ् परिमितफलप्रदङ्गळागैयाले अपरिमितफलाकाङ्क्षिकळाऩ प्रतिबुद्धर्गळुक्कु सेव्यङ्गळल्ल वॆऩ्ऱुम् सॊल्लियिरुप्पदाल् आदित्यमित्यादिश्लोकङ्गळिल् सॊल्लियिरुक्कुम् देवतान्तरसेवनम् प्रतिबुद्धेतरविषयमागवे व्यवस्थै सॆय्यप्पट्टदॆऩ्ऱु करुत्तु।
इप्पडि प्रतिबुद्धेतरर्गळुक्के देवतान्तरमाराध्य मॆऩ्ऱालुम्, अन्द आराधनत्ताल् तत्तद्देवतान्तरान्तर्यामियाऩ भगवाऩे वस्तुतः आराध्यऩागैयाले अवऩुक्कुम् प्रतिबुद्धऩुक्कुम् सममागवे ईश्वरऩ् फलप्रदानम् पण्ण वेण्डुगैयालिरुवरुक्कुम् फलांशत्तिल् साम्यमे सिद्धिक्कादोवॆऩ्ऱु शङ्कित्तु समाधानमरुळिच्चॆय्गिऱार् इद्देवतान्तरङ्गळै भगवच्छरीरमॆऩ्ऱु अऱियादे पऱ्ऱिऩार्क्कु इत्यादिना । इदऱ्कु वस्तुवृत्तियिल् सर्वेश्वरऩे आराद्ध्यऩाऩालुमॆऩ्ब तोडन्वयम्। इदऱ्कु अनुरूपदृष्टान्तमरुळिच्चॆय्गिऱार् चार्वाकऩायिरुप्पाऩॊरुसेवकऩित्यादिना । चार्वाकऩ् - प्रत्यक्षसिद्धङ्गळाऩ शरीरादिगळैत् तविर अदिलुळ्ळे आत्मा ऎऩ्गिऱ वस्तु ऒऩ्ऱुण्डॆऩ्ऱु ऒप्पुक्कॊळ्ळादवऩ्। इदऩाल् राजाविऩुडैय आत्मप्रीतियै उद्देशित्तु अवऩ् राजशरीरत्तिल् चन्दनादिगळैप् पूसुगिऱाऩल्लऩॆऩ्ऱु ज्ञापिक्कप्पडुगिऱदु। राजशरीरत्तिल् आत्मा प्रीतमाऩाप्पोले इति । चन्दनम् पूसुगिऱ चार्वाकऩुक्कु राजाविऩुडैय आत्मप्रीति उद्देश्यमिल्लाविडिलुम् वस्तुतः राजाविऩुडैय आत्मावे प्रीतऩागिऱाऩागैया लदुबोलेयॆऩ्ऩबडि। इदै दार्ष्टान्तिकत्तिल् काट्टुगिऱार् वस्तुवृत्तियिल् सर्वेश्वरऩे आराध्यऩाऩालुमिति । आऩालुमित्यनेन दृष्टान्तदार्ष्टान्तिकयोः आराध्यत्वांशत्तिल् साम्यमङ्गीकरिक्कप्पट्टदु। इप्पडियाऩालुम् अप्रतिबुद्धऩुक्कु फलवैकल्यम् वचनसिद्धमॆऩ्गिऱार् ये त्वन्यदेवताभक्ताः इत्यादि । इदिल् मामेव कौन्तेय यजन्ति ऎऩ्गिऱ पर्यन्तम् सर्वेश्वरऩे आराध्यऩाऩालुमॆऩ्बदाल् पूर्वमेव विवरिक्कप् पट्टदु। अविधिपूर्वकमिति । कर्मङ्गळुक्कु पूर्णफलोत्पादनसिद्ध्यर्थमाग देवतैकळुक्कु भगवच्छरीरत्वानुसन्धानम् शास्त्रङ्गळिल् विधिक्कप्पट्टदु। अन्द भगवच्छरीरत्वानुसन्धानमिल्लाविडिल् अन्द यजनम् विधिपूर्वकमऩ्ऱॆऩ्ऱु करुत्तु।
इप्पडि यिवर्गळुडैय यजनत्तिल् विधिवैकल्यमुण्डागैयाल् फलवैकल्यमुमुण्डॆऩ्गिऱार् ऎऩ्गिऱबडिये शास्त्रार्थ-वैकल्यमुण्डाऩबडियालवऱ्ऱिल् सॊऩ्ऩ फलं विकलमामिति । इप्पडियागिल् देवतान्तरभक्तर्गळुक्कुम् फलसिद्धियुण्डॆऩ्ऱुम् अदु भगवाऩालेये दत्तमॆऩ्ऱुम् ‘‘मयैव विहितान् हि तान्’’ इत्यादिगळिले सॊऩ्ऩदु ऎङ्ङऩे यॆऩ्ऩ वरुळिच्चॆय्गिऱार् भगवच्छरीरङ्गळ् ऎऩ्ऱऱिन्दु इत्यादिना । सर्वं भगवच्छरीरमॆऩ्ऱु तॆरिन्दाल् अवर्गळ् शरीरियाऩ आत्मावै विट्टु शरीरभूतराऩ अवर्गळै आश्रयिप्पार्गळो वॆऩ्ऩ वरुळिच्चॆय्गिऱार् क्षुद्रफलङ्गळैक् कडुगप् पॆऱवेणुमॆऩ्गिऱ रागविशेषत्ताले इति । भगवान् सर्वशरीरी, अवऩुक्कु सर्वम् शरीरम् ऎऩ्ऱु तत्त्वज्ञानमुळ्ळवऩुक्कुम् प्रारब्धकर्मवशत्ताले क्षुद्रफलङ्गळिलासैयुम् देवतान्तरङ्गळ् शीघ्रफलप्रदङ्गळॆऩ्गिऱ ऎण्णमुमुण्डागुमादलाल् तदर्थमाग देवतान्तरङ्गळै आश्रयिक्कलामॆऩ्ऱु करुत्तु।
इप्पडियऱिन्दालिदि। कीऴ्च्चॊऩ्ऩबडि भगवाऩ् शरीरी, देवतान्तरङ्गळ् शरीरमॆऩ्ऱऱिन्दालॆऩ्ऩबडि। भगवाऩ् तऩ्ऩैये - शरीरियाऩ भगवाऩैये, आर्तः – भ्रष्टैश्वर्यकामनावान्, जिज्ञासुः – केवलात्मानुभवकामनावान्, अर्थार्थी – नूतनैश्वर्यकामनावान्, ऎऩ्गिऱबडिये - ऎऩ्ऱु गीतैयिल् सॊऩ्ऩबडिये। इदऩाल् प्रतिबुद्धर्गळुक्कुम् भगवद्व्यतिरिक्तैश्वर्यादिकामऩैयुम् तदर्थम् भगवदाश्रयणमुमुण्डॆऩ्बदिलिन्द श्लोकमे प्रमाणमॆऩ्ऱु काट्टप्पट्टदु। फलान्तरङ्गळुक्कागवुम् पऱ्ऱिऩालिति । इङ्गु उम्मैयाल् शरीरियाऩ भगवाऩै मोक्षत्तिऱ्काग आश्रयिप्पदुबोल् प्रारब्धकर्मविशेषत्ताले ऐश्वर्यादिप्रयोजनसिद्ध्यर्थमुमाश्रयिक्कलामॆऩ्गिऱवर्थम् द्योतितम्। अन्द फलङ्गळ तिशयितङ्गळामिदि। भगवदुपासनत्ताल् वन्द अन्द ऐश्वर्यादिफलङ्गळ् चतुर्मुखाद्यैश्वर्यापेक्षयापि उत्कृष्टङ्गळॆऩ्ऩबडि। तथा च इन्द प्रकरणत्तिल् प्रतिबुद्धेतरऩुक्कु देवतान्तरम् सेव्यमॆऩ्ऱुम्, अन्द सेवनम् विधिविहितमऩ्ऱॆऩ्ऱुम्, अन्द सेवैयाल् वरुम् फलम् विकलमॆऩ्ऱुम्, प्रतिबुद्धऩुक्कु क्षुद्रफलकामऩैयाल् देवतान्तरभजनम् कूडुमॆऩ्ऱुम्, भगवान् शरीरी, देवतान्तरम् शरीरमॆऩ्गिऱ ज्ञानत्तोडे पण्णुगिऱ अन्द भजनम् विधिपूर्वकमागैया लदऩाल् वरुम् फलम् परिपूर्णमॆऩ्ऱुम्, इन्द प्रतिबुद्धऩे ऐश्वर्यादिफलसिद्ध्यर्थम् शरीरियाऩ भगवाऩैये आश्रयिक्कलामॆऩ्ऱुम्, अदऩाल् वरुम् फलम् अतिशयितमामॆऩ्ऱुम् सॊल्लप्पट्टदु। प्रतिबुद्धऩुक्कु प्रयोजनान्तरापेक्षया देवतान्तराश्रयणम् अल्पफलप्रदमॆऩ्ऱुम् प्रयोजनान्तरापेक्षयैव भगवदाश्रयणमतिशयितफलप्रदमॆऩ्ऱु मुपपादित्तु इऩि प्रयोजनान्तरापेक्षै यऩ्ऱिक्के मोक्षार्थमाग भगवदाश्रयणम् अनपेक्षितप्रयोजनान्तरङ्गळैयु मानुषङ्गिकमागत् तरुमॆऩ्गिऱार् अनन्यप्रयोजनऩाय् पऱ्ऱिऩार्क्कुमित्यादिना । इङ्गु उम्मै विरोधद्योतकम्। अदावदु मोक्षकामऩैयालॊरुवऩुबायत्तै अनुष्ठित्ताल् अवऩुक्कु कामनाऽविषयफलसिद्धि शास्त्रविरुद्धमिऱे। कामनाऽविषयफलम् प्रधानमाग वरुवदु शास्त्रविरुद्धमाऩालुम् आनुषङ्गिकमाग प्रधानफलत्तोडे वरुवदु विरुद्धमागादॆऩ्गिऱ वभिप्रायत्ताले तदनुगुणवचनत्तैक् काट्टुगिऱार् शरीरेति । फलान्तरङ्गळानुषङ्गिकमाग वरुमिति । यद्यपि फलेच्छै यिल्लामल् उपायेच्छैयुम् उपायानुष्ठानमुम् घटियादागैयाले फलेच्छा आवश्यकी । फलार्थित्वस्याधिकाररूपत्वात् । तथापि अदु प्रधानफलेच्छाविषयमागैयाले मोक्षरूपप्रधानफलेच्छया भक्तिप्रपत्तिकळै अनुष्ठिप्पवऩुक्कु इच्छां विनापि शरीरारोग्यादिफलङ्गळ् आनुषङ्गिकमाग वरलामॆऩ्ऱु तिरुवुळ्ळम्।
वेदान्तङ्गळिल् ‘‘ज्योग्जीवति’’, ‘‘अन्नवानन्नादो भवति’’, ‘‘भाति च तपति च कीर्त्या यशसा ब्रह्मवर्चसेन’’ इत्यादिगळिल् अव्वो ब्रह्मविद्यैकळै अनुष्ठित्तवऩुक्कु आनुषङ्गिकफलम् सॊल्लप्पट्टदिऱे। इदऱ्कु साम्प्रदायिकत्वमुण्डो वॆऩ्ऩ वरुळिच्चॆय्गिऱार् इव्वर्थत्तै इत्यादिना । अनुषङ्गसिद्धैश्वर्यराऩ कुलशेखरप्पॆरुमाळुमिदि। इङ्गु अनुषङ्गसिद्धैश्वर्यरॆऩ्ऱदाल् केवलशास्त्रमात्रत्तै विश्वसित्तु सॊल्लुवदऩ्ऱिक्के अनुषङ्गसिद्धैश्वर्यत्तै अनुभवित्तवर् सॊल्लुगैयालिन्द पासुरम् प्रमाणतममॆऩ्ऱु द्योतितमागिऱदु। निऩ्ऩैये इत्यादि । निऩ्ऩैयेदाऩ् - निरतिशयानन्दरूपऩाऩ उऩ्ऩैये, वेण्डि - प्राप्यमाग वासैप्पट्टु, नीळ्सॆल्वम् - अतिदीर्घमाऩ ब्रह्माद्यैश्वर्यत्तैयुम्, वेण्डादाऩ् तऩ्ऩैये - अपेक्षियादवऩैये, ताऩ् वेण्डुम् सॆल्वम्बोले - स्वयमे प्रार्थित्तुवरुम् आनुषङ्गिकैश्वर्यम्बोल्। इन्द दृष्टान्तकथनत्ताल् ऐहिकैश्वर्यादिगळैयपेक्षियाद वनन्यप्रयोजनऩुक्कु मानुषङ्गिकफलसिद्धि लोकप्रसिद्धमॆऩ्ऱु सॊल्लप्पट्टदु। अभिलषितेति । ये कामभोगाः पुरा – अनन्यप्रयोजनऩाय् भगवाऩै याश्रयिप्पदऱ्कु मुऩ्बु, अभिलषिता अपि दुरापा अभवन् – दुर्लभा अभवन्, ते, नः – अनन्यप्रयोजनऩाय् भगवाऩैप् पऱ्ऱिऩ नम्मै, जलधिं जलौघा इव स्वयं अस्मदपेक्षां विनैव विशन्ति । ईसाण्डाऩुम् - आळवन्दार् तिरुवडिगळै याश्रयित्त ईसाण्डाऩुम्। इव्वानुषङ्गिकैश्वर्यादिसिद्धि, अनन्यप्रयोजनरॆल्लार्क्कुमुण्डो वॆऩ्ऩ वरुळिच् चॆय्गिऱार् इदु विद्याविशेषेति । विद्याविशेषङ्गळ् - उपकोसलादिविद्यैकळ्। अवैगळिले ‘‘ज्योग्जीवति’’, ‘‘अन्नवानन्नादो भवति’’, ‘‘भाति च तपति च कीर्त्या यशसा ब्रह्मवर्चसेन’’, ऎऩ्ऱु आनुषङ्गिकफलम् सॊल्लप्पट्टदिऱे। रागविशेषेति । अनन्यप्रयोजनऩाग भगवाऩै याश्रयिप्पदऱ्कु मुऩ्बुण्डाऩ रागविशेषमॆऩ्ऩबडि। अनन्यप्रयोजनऩाग भगवाऩै याश्रयित्त पिऱगु इतरविषयकरागमिल्लामल्बोऩालुम् आश्रयणत्तिऱ्कु मुऩ्बु ‘‘अभिलषितदुरापाः’’ ऎऩ्गिऱबडि दुरापङ्गळाऩ ऐश्वर्यादिगळिल् रागमिरुक्कगूडुमागैयाल् अवऩुक्केअन्द फलत्तै आनुषङ्गिकमाग आश्रयणानन्तरम् नियतमागक्कॊडुप्पाऩॆऩ्ऱु तिरुवुळ्ळम्।
इङ्गु आदिपदत्ताल् रागविशेषहेतुभूतकर्मग्रहणम्। इदऩाल् आनुषङ्गिकफलङ्गळैच् चॊल्लाद विद्याविशेषत्तिलिऴिबवऩुक्कुम् पूर्वत्तिल् रागविशेषादिगळिल्लाद अनन्यप्रयोजनऩुक्कुम् आनुषङ्गिकफलम् नियतमऩ्ऱॆऩ्ऱु ज्ञापिक्कप्पट्टदु।
इप्पडि भगवाऩुक्कुम् ब्रह्मरुद्रादिगळुक्कुम् सॊऩ्ऩ विशेषङ्गळॆल्लाम् आऴ्वार्गळिऩ् पासुरङ्गळिले सिद्धङ्गळॆऩ्ऱु काट्टुगिऱार् इप्पडि सर्वेश्वरऩुक्कु मित्यादिना । ऎम्बॆरुमाऩित्यादि । ऎम्बॆरुमाऩाले प्रलयदशैयिलुण्डु सृष्टिकालम् वन्दवाऱे उमिऴप्पट्टवर्गळाय् अदऩाले उच्छिष्टम्बोल् अनुपादेयराऩ देवर्गळैक्काट्टिलुम् वेऱुबट्टवर्गळ् ब्रह्मादिगळिल् यारेऩुमुण्डो? नाऩ् मुगऩै नारायणऩ् पडैत्ताऩ् - नारायणऩ् सृष्टित्ताऩ्। नाऩ्मुगऩुम् ताऩ्मुगमाय् - नारायणऩुक्कु शङ्करादिसृष्टियिल् द्वारभूतऩायिरुन्दु शङ्गरऩैत् ताऩ्बडैत्ताऩ्। स्वयमाग सृष्टित्ताऩ्। मेवीत्यादि । मेवि - पॊरुन्दि। अदावदु एककण्ठराय्। तॊऴुम् - सेविक्कुम्। पिरमऩ् सिवऩिन्दिरऩादिक् कॆल्लाम्। कारणमाऩ इत्यध्याहार्यम्। नाबिक्कमलमुदऱ्किऴङ्गे - नाभी- कमलत्तिऱ्कु मूलकन्दमे। मूलमाऩ उपादानमेयॆऩ्ऱबडि। तीर्त्तऩित्यादि । तीर्त्तऩ् - पावनतमऩाऩ भगवाऩुडैय उलगळन्द सेवडिमेल् - त्रिविक्रमावतारदशैयिल् ‘‘त्रीणि पदा विचक्रमे’’ ऎऩ्गिऱबडि त्रिलोकत्तैयुमळन्द सिवन्द तिरुवडियिऩ् मेले। पून्दामम् - पुष्पमालैयै। सेर्त्तु - समर्प्पित्तु। अवैये - अन्द पुष्पमालै यिऩ् पुष्पङ्गळैये। सिवऩ्मुडिमेल् - ‘‘यच्छौचनिस्सृत सरित्प्रवरोदकेन तीर्थेन मूर्ध्नि विधृतेन शिवश्शिवोऽभूत्’’ ऎऩ्गिऱबडि भगवत्पादोदकसम्बन्धत्ताले परिशुद्धऩाय् शिवऩॆऩ्ऱुबेर्बॆऱ्ऱ रुद्रऩुडैय शिरस्सिऩ् मेले। ताऩ् कण्डु - कैलासयात्रैयिल् स्वयमागवे पार्त्तु पार्त्तऩ् - अर्जुनऩ्। तॆळिन्दु - कृष्णऩे परदेवतैयॆऩ्ऱु निश्चयित्तु। ऒऴिन्द - तीर्न्ददाऩ। ‘‘पार्थोपनीतं (विजेता) मधुसूदनस्य पादारविन्दार्चितचित्रपुष्पम् । ददर्श गङ्गाधरमौलिमध्ये बभूव वीरः कृतनिश्चितार्थः’’ ऎऩ्गिऱबडिये अर्जुनऩाले कृष्णऩे परतत्वमॆऩ्ऱु निश्चयित्तुत् तीर्न्ददाऩ ऎऩ्ऱबडि। पैन्दुऴायाऩ् - पसुमैयाऩ तिरुत्तुऴायै ताळिणैमेलुम् नऩ्मार्बिऩ्मेलुम्, सुडर्मुडिमेलुम्, तोळिणैमेलुम् पुऩैन्द तण्णन्दुऴायऩ् ऎऩ्गिऱबडि तिरुमेऩियिल् धरित्तवऩाऩ भगवाऩुडैय। पॆरुमै - पारम्यम् । वाऩवरित्यादि । वाऩवर् तम्मैयाळुमवऩुम् - देवर्गळुक्कु नायगऩाऩ इन्दिरऩुम्। नाऩ्मुगऩुम् - नाऩ्गु वेदङ्गळैयुमेगगालत्तिले सॊल्लुम् नाऩ्गु मुगङ्गळैयुडैय ब्रह्मावुम्। सडैमुडियण्णलुम् - उपासकत्ववेषम् तोऩ्ऱ जडैयै मुडियिले उडैत्ताऩ स्वामियुम्। उपासकत्वन्दोऩ्ऱ जडैयै मुडियिले तरित्तालुम् स्वामित्वाभिमानमुळ्ळ रुद्रऩुमॆऩ्ऱबडि। सॆम्मैयाल् - आर्जवत्ताले। नारायणऩे स्वामी; नामवऩुक्कु दासभूतर्गळ् ऎऩ्गिऱ ऋजुबुद्धियाले ऎऩ्ऱबडि। अवऩ् पाद पङ्गयम् - अन्द श्रियःपतियिऩुडैय तिरुवडित्तामरैयै। सिन्दित्तु - ध्यानम् पण्णि। एत्ति - स्तोत्रम् पण्णिक्कॊण्डु। तिरिवरे - सञ्चरियानिऱ्पर्गळ्। ध्यानम् पण्णिक्कॊण्डुम् स्त्रोत्रम् पण्णिक्कॊण्डुम् सर्वदा सञ्चरियानिऱ्पर् कळॆऩ्ऱबडि। पेस निऩ्ऱवित्यादि । पेस निऩ्ऱ - सर्वेश्वरऩॆऩ्ऱु सिलर् सॊल्लुम् पडि शक्तिमाऩाय् निऩ्ऱ। सिवऩुक्कुम् - रुद्रऩुक्कुम्। पिरमऩ् तऩक्कुम् - ब्रह्मावुक्कुम्। पिऱर्क्कुम् - मऱ्ऱुमुळ्ळ देवमनुष्यादिगळॆल्लोरुक्कुम्। नायगऩवऩे - अन्द नारायणऩे नायगऩ्। ऒऱ्ऱैविडैयऩुमित्यादि । ऒऱ्ऱै विडैयऩुम् - विडै - व्रुषबम्। अद्वितीयमाऩ वृषभवाहनत्तैयुडैय रुद्रऩुम्। नाऩ्मुगऩुम् - चतुर्मुखऩुम्, उऩ्ऩैयऱियाप् पॆरुमैयोऩे - अऱियमुडियाद माहात्म्यत्तैयुडैयवऩे। ऎरुत्तुक्कॊडियुडैयाऩुम् इत्यादि । ऎरुत्तुक्कॊडियुडैयाऩुम् - वृषभध्वजऩाऩ रुद्रऩुम्, पिरमऩुम् - ब्रह्मावुम्, इन्दिरऩुम् - इन्द्रऩुम्, मऱ्ऱुमॊरुत्तरुम् - नारायणव्यतिरिक्तराऩ ऒरुवरुम्, इप्पिऱवियॆऩ्ऩुम् नोय्क्कु - इन्द संसारमागिऱ व्याधिक्कु, मरुन्दु - औषधम्, अदावदु मोचनोपायत्तै, अऱिवारुमिल्लै - अऱिवार्गळेयिल्लै। अदावदु संसारत्तै मोचनम्बण्ण शक्तरिल्लैयॆऩ्ऱबडि। पलमुगङ्गळाले यरुळिच्चॆय्दार्गळिदि। कीऴ्च्चॊऩ्ऩ सर्वेश्वरऩुक्कुम् ब्रह्मरुद्रादिगळुक्कुमुण्डाऩ विशेषङ्गळै यॆऩ्बदै इङ्गु अन्वयित्तुक् कॊळ्ळवेण्डियदु।
रहस्यत्रयनिष्ठऩुक्कु रहस्यङ्गळिल् इव्विशेषङ्गळै यऱियुम् स्थलत्तैक् काट्टुगिऱार् इप्परदेवतेत्यादियाल्। पारमार्थ्यम् - ब्रह्मरुद्राद्युत्कर्षावहङ्गळाऩ उक्तविशेषङ्गळ्। उम्मैयाल् परदेवतैयै अनुसन्धिक्कुम् स्थलत्तिलेये तत्पारमार्थ्यमुमनुसन्धेयमॆऩ्ऱु द्योतितमागिऱदु। धर्मियै अनुसन्धित्तवाऱे सामान्येन तद्धर्मङ्गळुमुपस्थितङ्गळागुमागैयाल् धर्मिप्रतिपादकस्थलमे धर्मानुसन्धानत्तुक्कुम् स्थलमॆऩ्ऱु करुत्तु।
सविशेषणङ्गळाऩ नारायणशब्दङ्गळिलुमिति । अवैगळिल् लक्ष्मीपतित्वादिरूपविशेषङ्गळ् अभिधा-वृत्त्यैवानुसन्धेयङ्गळागुमिऱे। इप्पडि परदेवतैक्कुमदिऩ् पारमार्थ्यत्तुक्कुमनुसन्धेयस्थलङ् गळै रहस्यत्रयत्तिले काट्टि श्रीमाऩाऩ नारायणऩे परदेवतै यॆऩ्गिऱ निश्चयमिल्ला तवऩुक्कु अनन्यशरणत्वादिरूपपारमैकान्त्यम् किडैयादॆऩ्गिऱार् इद्देवताविशेषेत्यादि । अनन्यशरणतैयिऩ् प्रकारत्तै पासुरङ्गळाले काण्बिक्किऱार् कण्णऩित्यादि । कण्णऩ् कण् - कृष्णऩे रक्षकऩ्, अल्लदु - तद्व्यतिरिक्तमाऩ, ओर्गण्णे -ऒरु रक्षकऩे इल्लै। कळैवायित्यादि । तुऩ्बम् - संसारदुःखत्तै, कळैवाय् - पोक्कडित्तरुळुवाय्; अऩ्ऱिये कळैयादॊऴिवाय् - पोक्कडिक्कामल् पोवायागिल्, कळैगण्मऱ्ऱिलेऩ् - अदैप् पोक्कडिप्पदऱ्कु उपायम् वेऱुडैयेऩल्लेऩ्। त्वद्व्यतिरिक्तरक्षकरॆऩक्कॊरुवरुमिल्लै यॆऩ्ऱबडि। आविक्कु इत्यादि । आविक्कु - संसारमागिऱ नदियिले अडित्तुक्कॊण्डुबोगिऱ ऎऩ्ऩात्मावुक्कु, ओर् पऱ्ऱुक्कॊम्बु - ऒरु हस्तावलम्बनशाखै, शरणमॆऩ्ऱबडि। निऩ्ऩलाल् - ‘‘अमृतस्यैष सेतुः’’ ‘‘विष्णुपोतं विना नान्यत्’’ ऎऩ्ऱु सॊल्लप्पट्ट उऩ्ऩैयॊऴिय, अऱिगिऩ्ऱिलेऩ् - अऱियमाट्टुगिऱिलेऩ्। तरुदुयरमित्यादि । तरुदुयरम् - कर्मानुगुणमाग नी तरुम् तुयरत्तै, अक्करुमङ्गळै नीक्कि नीये तडुक्कवेणुम्। अप्पडित् तडायेल् - पोक्कडिक्काविडिल्, उऩ् सरणल्लाल् सरणिल्लै - तेवरीर् तिरुवडिगळैयॊऴिय वेऱु शरणमिल्लै। ऎऩ्गिऱ तिरुमॊऴि मुदलाऩवऱ्ऱिलुम् - इदै उपक्रमगाथैयागवुडैय दशगाथापरिमितमाऩ तिरुमॊऴि प्रभृतिकळिलुम्, मुदलाऩ ऎऩ्बदाल् “कॊण्डबॆण्डिर्” इत्यादिग्रहणम्। अनन्यशरणत्वावस्थै किडैयादु इति । अनन्यगतित्वरूपप्रपत्त्यधिकारमे सिद्धियादॆऩ्ऱबडि।
इप्पडि देवतापारमार्थ्यनिश्चयमिल्लादवऩुक्कु अनन्यशरणत्वम् सिद्धियादॆऩ्ऱु सॊल्लि इन्द देवतापारमार्थ्यत्तैत् तिरुमन्त्रत्तिले यऱिन्दवऩुक्कु सिद्धिक्कुम् प्रयोजनङ् गळैत् तिरुमङ्गैयाऴ्वार् तऩ् पासुरत्ताले अरुळिच्चॆय्दारॆऩ्गिऱार् इन्द परदेवतापारमार्थ्यत्तै इत्यादिना । तिरुमन्त्रत्तिले कण्डु इति । तिरुमन्त्रत्तिल् कण्डे “मऱ्ऱुमो” रॆऩ्गिऱ पासुरत्तैयरुळिसॆय्दारॆऩ्बदु अन्दप्पासुरत् तिऩ् उत्तरार्धत्तिल् “निऩ् तिरुवॆट्टॆऴुत्तुम् कऱ्ऱु नाऩ्” ऎऩ्बदाले सुव्यक्त मागिऱदु। तदीयपर्यन्तमाग देवतान्तरत्यागम् प्रतिष्ठितमागैयावदु सैवर्गळ् सॊल्लुम् रुद्रोत्कर्षवादत्तालुम्, पाशुपतादिगळिल् सिद्धिप्पदागच् चॊऩ्ऩ क्षुद्रफलङ्गळिले आसैयालुम् कलङ्गामल् यावदायुषम् निलै निऱ्कै। तदीयपर्यन्तमाग भगवच्छेषत्वम् प्रतिष्ठितमागैयावदु स्वतन्त्रात्मज्ञानत्तालुम्, अन्यशेषत्वज्ञानत्तालुम् कलक्कमऱ्ऱु “उऩ्ऩडि यार्क्काट्पडुत्ताय्” ऎऩ्ऱु प्रार्थिक्कुम्बडियाय् निऱ्कै। मऱ्ऱुमोर् तॆय्व मुळदॆऩ्ऱिरुप्पारोडुऱ्ऱिलेऩुऱ्ऱदुमुऩ्ऩडियार्क्कडिमैयॆऩ्गिऱ पाट्टिले इति । इदै पूर्वार्धमागवुडैय पाट्टिले यॆऩ्ऱबडि। “मऱ्ऱॆल्लाम् पेसिलुम् निऩ् तिरुवॆट्टॆऴुत्तुम् कऱ्ऱुनाऩ् कण्णबुरत्तुऱैयम्माऩे” ऎऩ्बदु इदिऩ् उत्तरार्धम्। कण्णबुरत्तुऱैयम्माऩे - तिरुक्कण्णबुरत्तिल् नित्यवासम् पण्णुगिऱ स्वामिये! नाऩ् - उऩक्कु दासभूतऩाऩ नाऩ्। निऩ्दिरु वॆट्टॆऴुत्तुम् - उऩक्कु प्रतिपादकमाऩ अष्टाक्षरत्तै, कऱ्ऱु - अभ्यसित्तु, मऱ्ऱॆ ल्लाम् - मऱ्ऱुमुळ्ळ अर्थपञ्चकादिगळैयॆल्लाम्, पेसिलुम् - सॊल्लिऱ्ऱेयागिलुम्, मऱ्ऱुम् - उऩ्ऩैविड वेऱाऩ, ओर् तैवम् - ऒरु तैवमावदु, उळदु - उण्डु, ऎऩ्ऱिरुप्पारोडु - ऎऩ्ऱु ऎण्णिक्कॊण्डिरुप्पारोडु, देवतान्तरभक्तरोडु ऎऩ्ऩबडि। उऱ्ऱिलेऩ् - सम्बन्धमुडैयेऩल्लेऩ्। इदऩाल् देवतान्तरसम्बन्धमिल्लामै कैमुतिकन्यायसिद्धमिऱे। उऱ्ऱदुम् - नाऩ् प्रधानार्थमाग निश्चयित्तदुम्, उऩ् - उऩ्ऩुडैय, अडियार्क्कु - शेषभूतर्गळाऩ भागवतर्गळुक्के, अडिमै - शेषभूतऩायिरुप्पदे। तिरुवष्टाक्षरत्तिल् अनेकार्थङ्गळ् सॊल्लप्पट्टि रुन्दालुमवैगळिल् देवतान्तरभक्तर्गळुडैय सम्बन्धपरित्यागरूपमाऩ सारतमार्थत्तै यनुष्ठानपर्यन्तमाक्किऩेऩ्। भागवतशेषत्वरूपसारतममाऩ वर्थत्तै अभिनिवेशित्तुप्पोन्देऩ् ऎऩ्बदु इप्पासुरदात्पर्यम्। सर्वेश्वरऩित्यादि । सर्वार्थग्रहणम् पण्णिऩ - सकल-रहस्यार्थङ्गळैयुम् साक्षात्ताग ग्रहित्त, इदऩाल् इव्वाऴ्वारुक्कु आप्ततमत्वम् द्योतित मागिऱदु। सर्वार्थग्रहणमॆऩ्बदाल् लौकिकाभरणादिग्रहणम् ध्वनिक्किऱदु।
इप्पडि परमैकान्तियागप्पोन्द इव्वाऴ्वार् “तिरुनॆडुन्दाण्डग” मॆऩ्गिऱ प्रबन्धत्तिल् परतत्वत्तै निर्णयित्तारॆऩ्गिऱार् इवर् पारुरुविल् नीरॆरिगालित्यादिना ।
“पारुरुविल् नीरॆरिगाल् विसुम्बुमागिप् पल् वेऱुसमयमुमाय्प् परन्दुनिऩ्ऱ
एरुरुविल् मूवरुमे यॆऩ निऩ्ऱ विमैयवर् तन् दिरुवुरु वेऱॆण्णुम्बोदु
ओरुरुवम् पॊऩ्ऩुरुवमॊऩ्ऱु सॆन्दी ऒऩ्ऱुमागडलुरुवमॊत्तु निऩ्ऱ
मूवुरुवुम् कण्डबोदॊऩ्ऱांसोदि मुगिलुरुवमॆम्मडिगळुरुवन्दाऩे”
ऎऩ्बदु पाट्टु। उरुविल् - अण्डकारणङ्गळाऩ पदार्थङ्गळिल्, पार् - पूमि, नीर् - जलम्, ऎरि - तेजस्सु, काल् - कात्तु, विसुम्बुम् - आगाशमुम्, आगि - ताऩ् उपादा-नभूतऩाय् पञ्चभूतङ्गळैयुम् सृष्टित्तु, इत्ताल् समष्टिसृष्टि सॊल्लप्पट्टदु। पल् - समष्टिपोले सङ्ख्यातमऩ्ऱिक्के असङ्ख्यातमाऩ, वेऱु - वेऱुबाट्टैयुडैय, अदावदु प्रत्येकम् भिन्नमाऩ, समयमुमाय् - समयम् - व्यवस्थै देवतैकळाराध्यराय् मनुष्यराराधकराय्, देवतैकळुक्कु अमृतम् भोज्यमाय्, मनुष्यऩुक्कु अन्नम् भोज्यमाय्, एता-दृशव्यवस्थाविशिष्टमायिरुक्किऱ व्यष्टिसृष्टियैप् पण्णिऩवऩाय् ऎऩ्ऱबडि। परन्दु निऩ्ऱ - आत्मतया व्यापित्तु निऩ्ऱ, इदऱ्कु आंसोदि ऎऩ्बदोडन्वयम्। एरु रुविल् - एऱ्ऱदाऩ उरुविल्, अऴगियदाऩ उरुवत्तिलॆऩ्ऱबडि। भगवच्छरीरत्वेनोद्देश्यमाऩ जगतीति यावत् । मुमुक्षुक्कळुक्कु त्याज्यमाऩ जगत्ते ‘‘जगत्सर्वं शरीरं ते’’ ऎऩ्गिऱबडिये भगवच्छरीरत्वाकारत्ताले उद्देश्यमायिरुक्कुमिऱे। मूवरुमेयॆऩ निऩ्ऱ - मूऩ्ऱुबेर्गळे प्रधानर्गळॆऩ्ऱुम्बडि निऩ्ऱ, आराध्यराऩ देवतैकळिल् इन्द्रादिदेवतैकळैक्कऴित्तु परिशेषक्रमत्ताले सृष्टिस्थितिसंहारकर्तृत्वत्ताले मूवरे प्रधानरॆऩ्ऱु वादिगळ् सॊल्लुम्बडि निऩ्ऱवर्गळाऩ ऎऩ्ऱबडि। इमैयवर्दम् - अनिमिषत्वेन तुल्यर्गळाऩ ब्रह्मविष्णुरुद्रर्गळुडैय। तिरुवुरु - श्लाघ्यङ्गळाऩ स्वभावङ्गळै, इङ्गु तमक्कु उद्देश्यमिल्लाद ब्रह्मरुद्रस्वभावङ्गळैयुम् सेर्त्तु तिरुवुरु ऎऩ्ऱु श्लाघित्तुच् चॊऩ्ऩदु, अवर्गळैप्पोले अवर्गळुडैय शरीरमुम् ईश्वरशरीरमागैयाले। वेऱु - तऩित्तऩिये, ऎण्णुम्बोदु - अनुसन्धिक्कुम् पोदु, शरीरात्मभावम् सॊल्लुगिऱ प्रमाणङ्गळैप् पारादे इवर्गळैत् तऩित् तऩिये स्वतन्त्रमाग अनुसन्धिक्कुम्बोदॆऩ्ऱबडि। ओरुरुवम् - ऒरु स्वभावम्, पॊऩ्ऩुरुवम् - पॊऩ्ऩिऩ् स्वभावम्, सुवर्णत्तिऩ् स्वभावम् सर्वाभरणङ्गळैयुम् पण्ण योग्यमायिरुक्कुमाप्पोले ब्रह्माविऩुडैय स्वभावम् सर्वसृष्टियोग्यमायिरुक्कु मॆऩ्ऱबडि। ऒऩ्ऱु सॆन्दी - सिवऩुडैय स्वभावम् सिवन्दवग्निपोले सर्वसंहारयोग्यमायिरुक्कुम्। ऒऩ्ऱु - विष्णुविऩुडैय स्वभावम्, मागडलुरुवम् - पॆरिय समुद्रस्वभावमायिरुक्कुम्। समुद्रस्वभावम्बोले विष्णुविऩुडैय स्वभावम् कण्डार्क्कु श्रमहरमायुम्, सर्वपदार्थङ्गळैयुम् तऩ्ऩुळ्ळे इट्टुवैत्तु रक्षिप्पदायुमिरुक्कुम्। ऒत्तु निऩ्ऱ - सेर्न्दु निऩ्ऱ, अवरवर् व्यपारङ्गळोडु सेर्न्दु निऩ्ऱ ऎऩ्ऱबडि। मूवुरुवुम् - मूऩ्ऱु स्वभावङ्गळैयुम्, कण्डबोदु - शरीरात्मभावादिपरङ्गळाऩ प्रमाणङ्गळैक् कूट्टिक्कॊण्डु प्रमाणङ्गळॆल्लात्तालुम् अनुसन्धिक्कुम्बोदु ऎऩ्ऱबडि। आंसोदि ऒऩ्ऱु - समीचीनमाऩ ज्योतिस् ऒऩ्ऱे। सर्वजनकमायुम्, सर्वात्मभूतमायुम्, सर्वशेषियुमाऩ ज्योतिस् ऒऩ्ऱे मऱ्ऱिरण्डुमऩ्ऱॆऩ्ऱबडि। मुगिलुरुवम् ताऩे - श्रमहरमाऩ मेघश्यामळमाऩ उरुवमे, ऎम्मडिगळ् - ऎऩ्स्वामियिऩुडैय, उरुवम् - दिव्यरूपमॆऩ्बदु पासुरार्थम्। इदिऩ् तात्पर्यत्तैयरुळिच् चॆय्गिऱार् परिशेषक्रमत्ताले विवादविषयमाऩ मूवरै निऱुत्ति इति । ‘‘त्रीणि शता त्रीषहस्राण्यग्निं त्रिँशच्च देवा नव चासपर्यन्’’ (अस्यायमर्थः । अग्निं परि – अग्नेःपरितः, त्रिँशच्च नव च त्रीणि शता त्रीसहस्राणि देवाः आसन् - आराध्यत्वेनावर्तन्त ।) ऎऩ्ऱु सॊल्लप्पट्ट (३३३९) मूवायिरत्तु मुऩ्ऩूऱ्ऱिमुप्पत्तॊऩ्बदु देवतैकळैयुम् आश्रयणीयर्गळागच् चॊल्लि, अदिल् जगत्कारणवस्तुवे प्रधानमाग आश्रयणीयमाग ‘कारणन्तु ध्येयः’ ऎऩ्ऱु वेदान्तम् सॊल्लुगैयाल् सृष्टिस्थितिसंहारकारणमाऩ विवादविषयराऩ मूवराऩ ब्रह्मविष्णुरुद्रर्गळैये परिशिष्टर्गळागत् तिरुत्तियॆऩ्ऱबडि। इदु “ओरुरुविल् मूवरुमे यॆऩ निऩ्ऱ” ऎऩ्बदिऩ् तात्पर्यार्थम्। अवर्गळ् मूवरिलुम् - अन्द मूऩ्ऱुबेर्गळुडैय मध्यत्तिलुम्, प्रमाणानुसन्धानत्ताले - ‘‘नारायणाद्ब्रह्माजायते’’ ‘‘नारायणाद्रुदो जायते’’ ‘‘स ब्रह्मा स शिवः’’ इत्यादियाऩ नारायणऩुक्के ब्रह्मरुद्रादि कारणत्वम् सॊल्लुगिऱ प्रमाणत्तिऩुडैयवुम्, शरीरात्मभावत्ताले नारायणऩोडु सामानाधिकरण्यम् सॊल्लुगिऱ प्रमाणत्तिऩुडैयवुमनुसन्धानत्ताले, इदु “मूवुरुवुम् कण्डबोदॊऩ्ऱाम् सोदि” ऎऩ्गिऱ विडत्तिल् “कण्डबोदु” ऎऩ्गिऱवंसत्तिऩ् तात्पर्यार्थम्। इरुवरैक्कऴित्तु इति । “ऒऩ्ऱांसोदि” ऎऩ्बदाल् मऱ्ऱिरुवरैक्कऴित्तारॆऩ्बदु स्वतस्सिद्धमिऱे। परिशेषित्त परञ्ज्योतिस्साऩवॊरुवऩै इति । कार्यमागैयाले कारणमऩ्ऱिक्के इरुवर् कऴिन्दाल् परिशिष्टऩाऩ ‘‘नारायणपरो ज्योतिः’’ ऎऩ्ऱु सॊल्लप्पट्ट परञ्ज्योतिस्साऩवॊरुवऩै यॆऩ्ऱबडि। मुगिलुरुवमॆम्मडिगळुरुवमॆऩ्ऱु निष्कर्षित्तार् इति । मुगिलुरुवम् - मेघश्यामळमाऩ रूपम्दाऩे, ऎम्मडिगळुरुवम् - नम् स्वामियिऩुडैय उरुवम्। इप्पडि प्रमाणपरामर्शम्बण्णि परिशेषन्यायत्तै सञ्चरिप्पित्तु सर्वस्वामियाग आऴ्वार् निष्कर्षित्त परञ्ज्योतिस्सोडे ब्रह्मरुद्रादिगळुक्कु साम्यैक्यङ्गळ् सर्वात्मना घटियातॆऩ्ऱु तिरुवुळ्ळम्।
इन्द नीलमेघश्यामळरूपैयाऩ देवतैये सर्ववेदसारप्रणवप्रतिपाद्यतया सर्ववेदप्रतिपाद्यैयॆऩ्ऱुम् अदुवे आश्रयणीयै ऎऩ्ऱुम् पॆरियाऴ्वार् अरुळिच्चॆय्दारॆऩ्गिऱार् इन्द रूपविशेषत्तैयुडैय परमपुरुषऩे इत्यादियाल्। रूपविशेषम् - श्यामळरूपम्, परतत्त्वमॆऩ्ऩुमिडत्तै - परतत्त्वमॆऩ्गिऱ विषयत्तै, सर्ववेदसारभूतप्रणवप्रतिपाद्यतैयाले इति । सकलवेदसारभूतप्रणवप्रतिपाद्यपरतत्वम् नीलरूपमॆऩ्ऱाल् अन्द नीलरूपभगवाऩे सर्ववेदप्रतिपाद्यपरतत्त्वमॆऩ्ऱु सिद्धिक्कुमिऱे। मूलमागियवित्यादि । मूलमागिय - सकलवेदमूलमागिय, ऒऱ्ऱैयॆऴुत्तै - ‘गिरामस्म्येकमक्षर’मॆऩ्ऱु सॊल्लप्पट्ट प्रणवत्तै, मूऩ्ऱु मात्तिरैयुळ्ळॆऴ - ‘‘यः पुनरेतं त्रिमात्रेणोमित्येतेनैवाक्षरेण परं पुरुषमभिध्यायीत’’ ऎऩ्ऱु श्रुतियिल् सॊऩ्ऩबडि त्रिमात्रमाग हृदयत्तुक्कुळ्ळे विळङ्गुम्बडियाग, उपांशुवाग यॆऩ्ऱबडि। वाङ्गि - उच्चरित्तुक्कॊण्डु, वेलैवण्णऩै - अन्द प्रणवप्रतिपाद्यऩाऩ समुद्रश्यामळऩाऩ भगवाऩै, मेवुदिरागिल् - आदरवोडु ध्यानम् पण्णुवीर्गळागिल्, इङ्गु सर्ववेदसारमाऩ त्रिमात्रप्रणवत्ताले ध्येयऩुम्, प्रतिपाद्यऩुम् समुद्रम् पोऩ्ऱवऩ् ऎऩ्ऱदाल् अप्पडि प्रणवप्रतिपाद्यऩाय् समुद्रम्बोऩ्ऱवऩे सर्ववेदप्रतिपाद्यऩॆऩ्ऱु स्वरसतः प्रतीतमागुमिऱे।
श्रियःपतित्वलिङ्गत्ताले परतत्वत्तुक्कु तैत्तिरीयत्तिले देवतान्तरव्यावृत्तियैच्चॊल्लुम् श्रुतियै अनुसरित्तु पेयाऴ्वारुम् श्रियःपतिये शरण्यऩुम् प्राप्यऩुमॆऩ्ऱु निष्कर्षित्तारॆऩ्गिऱार् तैत्तिरीयत्तिलित्यादिना । श्रियः पतित्वचिह्नत्ताले - ‘‘ह्रीश्च ते लक्ष्मीश्च पत्न्यौ’’ ऎऩ्गिऱ विडत्तिल् सॊऩ्ऩ लक्ष्मीपतित्वरूपमाऩ वडैयाळत्ताले; व्यावर्तकधर्मत्ताले यॆऩ्ऱबडि। महापुरुषऩुक्कु - ‘‘वेदाहमेतं पुरुषं महान्तं’’ ऎऩ्ऱु कीऴनुवाकत्तिल् सॊऩ्ऩ परमपुरुषऩुक्कु। व्यावृत्तियोदिऩबडियै निऩैत्तु - देवतान्तरव्यावृत्तिसॊऩ्ऩबडियै निऩैत्तु। तिरुक्कण्डेऩ् पॊऩ्मेऩि कण्डेऩ् इति । ऎऩ्ऩाऴिवण्णऩ्बाल् - ऎऩक्कु असाधारणस्वामियाय् समुद्रम्बोले श्यामळमाऩ देवताविशेषत्तिऩ् पक्कल्, मुदलिले तिरुवैक्कण्डेऩ् - अदावदु लक्ष्मियैक् कण्डेऩ्। अनन्तरम् ‘‘हिरण्मयः पुरुषः आदित्यवर्णमित्यादिगळिल् सॊल्लप्पट्ट पॊऩ् मेऩि कण्डेऩ्; पॊऩ् - पॊऩ्बोले स्पृहणीयमाऩ, मेऩि - दिव्यमङ्गळविग्रहत्तै, कण्डेऩॆऩ्ऱबडि, ऎऩ्ऱुबक्रमित्तु - मूऩ्ऱाम् तिरुवन्दादियै आरम्भित्तु, सार्वु नमक्कॆऩ्गिऱबाट्टिले - सार्वु नमक्कॆऩ्गिऱ समापनगाथैयिले, तण्डुऴाय्दार्वाऴ्वरैमार्बऩ् - कुळिर्न्द तिरुत्तुऴायैयुडैय पुष्पमालैवर्तिक्कुमदाय् पर्वतवद्विस्तीर्णमाऩ तिरुमार्बैयुडैय सर्वेश्वरऩुम्, ताऩ् मयङ्गुम् - अवऩ् ताऩुम् मयङ्गुम्बडियाऩ, वण्दामरैनॆडुङ्गण् - विलक्षणतामरसदीर्घनेत्रैयाऩ, तेऩमरुम्बूमेल् तिरु - मधुस्यन्दियाऩ कमलपुष्पत्तिल् वसिक्कुमवळाऩबिराट्टियुमे, नमक्कु - प्रतिबुद्धराऩ नमक्कु, ऎऩ्ऱुम् - आश्रयणीयदशैयिलुम् प्राप्यदशैयिलुम्, सार्वु - प्रतिसम्बन्धियाऩ शरण्यमुम् प्राप्यमुम्, वेऱिल्लै यॆऩ्ऱबडि। इत्येतादृशार्थकमाऩ समापनगाथैयिले यॆऩ्ऱबडि। प्रतिबुद्धराऩ नमक्कु इति । पाट्टिल् नमक्कु ऎऩ्ऱुसॊऩ्ऩ अस्मच्छब्दम् सर्वनामशब्दमागैयाले भगवाऩुम् पिराट्टियुमे सर्वदा अपाश्रयमॆऩ्ऱु निष्कर्षिक्कुम्बडियाऩ बोधवत्परमागैयाले प्रतिबुद्धराऩ नमक्कु ऎऩ्ऱु विशेषित्तुच् चॊऩ्ऩदु। ऎऩ्ऱुमॊक्कप्परिमाऱुगिऱ - ऎक्कालत्तिलुम् तुल्यमागवे अनुग्रहम् पण्णुगिऱ। ऎऩ्ऱुम् सार्वु ऎऩ्बदाल् फलितमाऩ ववधारणत्तिऩर्थत्तै मुदलिले काट्टुगिऱार् - इवऩै यॊऴिय प्राप्यान्तरमुम् शरण्यान्तरमुमिल्लै इति । अपाश्रयार्थकमाऩ सार्वु शब्दत्तिऩर्थत्तै प्रकृतानुगुणमाग विवरिक्किऱार् - इद्दम्पतिकळे प्राप्यरुम् शरण्यरुमॆऩ्ऱु निगमिक्कप् पट्टदु इति । इदऩाल् प्रबन्धोपक्रमत्तिले ‘‘आकारिणस्तु विज्ञानमाकारज्ञानपूर्वकं । तेनाकारं श्रियं ज्ञात्वा’’ ऎऩ्गिऱबडिये स्वरूपनिरूपकधर्मङ्गळिल् प्रधाऩैयाऩ पिराट्टियै मुदलिले कण्डु भगवत्स्वरूपादिगळैप् परक्कप्पेसि उपसंहारत्तिल् अन्द श्रियःपतिये नमक्कु सार्वॆऩ्ऱु निगमनम् सॆय्दिरुप्पदाल् उपक्रमोपसंहारलिङ्गङ्गळाले इव्वाऴ्वार्, तिरुमङ्गैयाऴ्वारुम् पॆरियाऴ्वारुम् नीलमेघश्यामलरूपऩे परतत्त्वमॆऩ्ऱु निष्कर्षित्तदुबोल् श्रियःपतिये परतत्त्वमॆऩ्ऱु निष्कर्षित्तारॆऩ्ऩुमिडम् सुव्यक्तमागिऱदु।
इद्दम्पतिकळे शरण्यरुम् प्राप्यरुमॆऩ्ऩुमिडत्तै पराशरब्रह्मर्षियुम् अरुळिच् चॆय्दारॆऩ्गिऱार् इव्वर्थत्तै इत्यादिना । ‘‘देवतापारमार्थ्यं च यथावद्वेत्स्यते भवान्’’ऎऩ्बदु पुलस्त्यरुडैय वरप्रदानवचनम्। ‘‘पुलस्त्येन यदुक्तं ते सर्वथैतद्भविष्यति’’ ऎऩ्बदु वसिष्ठरुडैय वरप्रदानवचनम्। ऎऩ्ऱु - एतच्छ्लोकप्रतिपाद्यमाऩ, पुलस्त्यवसिष्ठवरप्रसादत्ताले परदेवतापारमार्थ्यज्ञानमुडैयऩायिति । कालविशेषत्तिले पराशरब्रह्मर्षि, वसिष्ठर् तमक्कु पितामहऩॆऩ्ऱुम्, तऩक्कु पिदावाऩ शक्ति ऒरु राक्षसऩाल् कॊल्लप्पट्टाऩॆऩ्ऱुम् वसिष्ठरिडत्तिले केट्टु कोपाविष्टराय् सर्वराक्षसर्गळैयुम् कॊल्ल निऩैत्तु ऒरु यागविशेषत्तैप् पण्णुम्बोदु वसिष्ठभगवाऩ् यागस्थलत्तिऱ्कु वन्दु पराशररैप् पार्त्तु, यारो ऒरु राक्षसऩ् उऩ् तगप्पऩैक् कॊऩ्ऱदऱ्काग सर्वराक्षसर्गळैयुम् कॊल्वदु ब्रह्मवित्ताऩ उऩक्कुत्तगादॆऩ्ऱु सॊऩ्ऩवुडऩ्, अवर् यागसंरम्भत्तिऩिऩ्ऱुम् झटिति उपरतराग, अदैक् कण्ड अप्पोदु अङ्गु वन्द पुलस्त्यभगवाऩ् ‘‘देवतापारमार्थ्यं च’’ इत्यादि वचनत्तै प्रसादित्तार्। अप्पोदु वसिष्ठभगवाऩुम् इन्द वरप्रदानत्तैक् केट्टु ‘‘पुलस्त्येन’’ इत्यादियाल् पुलस्त्यानुगृहीतं यद्देवतापारमार्थ्यादिवेदनं एतत्सर्वं तव भविष्यति ऎऩ्ऱु अनुग्रहित्तार् ऎऩ्गिऱ विष्णुपुराणकथैयै इङ्गे अनुसन्धिप्पदु। इप्पडि इवरै उभयवरप्रसादलब्धज्ञानरॆऩ्ऱदाल् इतरमहर्षिकळैक् काट्टिलुमिवर् उत्कृष्टतमरॆऩ्ऱुम्, इवररुळिच्चॆय्ददॆल्लाम् परमार्थतममॆऩ्ऱुम् ज्ञापिक्कप्पट्टदु। इवरुक्कु वेऱु विशेषत्तैयुम् काट्टुगिऱार् पॆरियमुदलियार् इत्यादिना । पॆरियमुदलियार् - आळवन्दार्। ऎऩ्ऱादरिक्कुम्बडियाऩ - मुनिवररॆऩ्ऱु नमस्कारपूर्वकमाग आदरिक्कुम्बडियाऩ। इदऩाल् इतरमहर्षिकळैक्काट्टिलुम् इवरुक्कु नम् पूर्वाचार्यादरणरूपमाऩ उत्कर्षम् सॊल्लप्पट्टदु। इदु श्रीभाष्यत्तिल् पुलस्त्यवसिष्ठवरप्रसादलब्धपरदेवतापारमार्थ्यज्ञानवतो भगवतः पराशरात्’’ ऎऩ्गिऱ भाष्यकारादरणत्तुक्कु मुपलक्षणम्। पराशरब्रह्मर्षि इति । इङ्गु ब्रह्मर्षि ऎऩ्गिऱ पदम् ब्रह्मसाक्षात्कारवत्तैयैच् चॊल्लुगिऱदु। परक्कप्पेसि इति । इव्वर्थत्तै परक्कप्पेसि ऎऩ्ऱन्वयम्। ‘‘नित्यैवेषा जगन्माता विष्णोश्श्रीरनपायिनी’’ ऎऩ्ऱु प्राप्यप्रापकदशैयिलिवळुक्कु अनपायत्वम् सॊल्लि ‘‘यथा सर्वगतो विष्णुः’’ इत्यादियाले समानधर्मत्वत्तै युपपादित्तु ऎऩ्ऱबडि। देवतीर्यगिति । देवतिर्यङ्मनुष्यसमुदायरूपमाऩ जगत्तिल् पुन्नामा सर्वोऽपि भगवाऩाऩ हरिः । हरेर्विभूतिरित्यर्थः । स्त्रीनाम्नी सर्वापि लक्ष्मीः । लक्ष्म्याः विभूतिरित्यर्थः । अतः अनयोः परं – वेऱाऩदु, इवर्गळुडैय विभूतियल्लाददु ऒऩ्ऱुमिल्लै यॆऩ्ऱबडि। इप्पडि इवरुक्कुम् सर्वविभूतिकत्वम् सॊल्लुगैयाल् इवर्गळे परदेवतैयॆऩ्ऱुम्, प्राप्यरॆऩ्ऱुम्, शरण्यरॆऩ्ऱुम् सॊल्लित् तागिऱदु। ऎऩ्ऱु - इवर्गळे सर्वविभूतिमाऩ्गळ् इवर्गळुक्कु विभूतियल्लाददु इल्लैयॆऩ्ऱु। परमरहस्ययोग्यऩाऩ सच्छिष्यऩुक्कुपदेशित्ताऩिदि । पराशररिडत्तिलेये सामान्यविशेषशास्त्रङ्गळै अभ्यसित्तु पराशररालेये ‘‘मैत्रेय! कथयिष्यन्ति त्वामन्येनाकृतश्रमं’’ ऎऩ्ऱु श्लाघिक्कप्पट्टुम्, अत एव परमरहस्ययोग्यऩायुमुळ्ळ मैत्रेयरुक्कु उपदेशित् ताऩॆऩ्ऱबडि।
नम्माऴ्वारुम् इप्पडिये अरुळिच्चॆय्दारॆऩ्गिऱार् इत्तै मयर्वऱ मदि नलमित्यादिना । इत्तै - इद्दम्पतिकळे प्राप्यरुम् शरण्यरुमॆऩ्ऩुमिव्वर्थत्तै। आऴ्वार्गळिल् नम्माऴ्वार्क्कु उळ्ळ एऱ्ऱत्तै यरुळिच्चॆय्गिऱार् मयर्वऱ मदि नलमरुळप्पॆऱ्ऱु इति । मयर्वु - अज्ञानम्, अऱ - पोगुम्बडियाय्, गर्भत्तिले तुडङ्गि अज्ञानगन्धमिल्लादबडि यॆऩ्गै। मदि - ज्ञानत्तैयुम्, नलम् - भक्तियैयुम्, अरुळप्पॆऱ्ऱु - सर्वेश्वरऩ् ताऩे तऩ् कृपैयाले प्रसादिक्कप्पॆऱ्ऱु, इदै मुदऱ्पाट्टिले इव्वाऴ्वार् सॊल्लुगैयाले मऱ्ऱ आऴ्वारैक् काट्टिलुमिवरुक्कु अभ्यर्हितत्वम् तोऩ्ऱुगिऱदु। प्रपन्नसन्तानेति । नाथमुनिप्रभृतिकळाऩ प्रपन्नपरम्परैक्कु कूटस्थराऩ ‘‘आद्यस्य नः कुलपतेः’’ ऎऩ्गिऱबडि आद्यभूतराऩ, इदऩाल् प्रपन्नर्गळुक्कॆल्लाम् कूटस्थवचनम् मिगवुमादरणीयमॆऩ्ऱु ज्ञापितमागिऱदु। ऒण्डॊडियाळित्यादि । ऒण् - उज्ज्वलमाऩ, तॊडियाळ् - हस्ताभरणङ्गळैयुडैयवळाऩ, तिरुमगळुम् - लक्ष्मियॆऩ्गिऱ युवदियुम्, नीयुमे - सर्वेश्वरऩाऩ नीयुमे, निलानिऱ्प - स्वतन्त्रमाऩ वेऱु वस्तुवऩ्ऱिक्के नीङ्गळ् इरुवरुमे ईश्वरर्गळाग निऱ्कुम्बडियै, कण्डसदिर् - नी पार्त्तुवैत्त सामर्थ्यत्तै, अदावदु नित्यसूरिकळोडु तुल्यानुभाव्यमाग सर्वात्माक्कळुक्कुम् नी अनादियाग सङ्कल्पित्तुवैत्त पुरुषार्थत्तै यॆऩ्ऩबडि। कण्डु - नाऩ् साक्षात्करित्तु। इप्पडि नीङ्गळिरुवरुमे ईश्वरत्वेन निऱ्कुम् निलैयैक् कण्डेऩॆऩ्ऱदाले इव्विरुवरुमे प्राप्यरॆऩ्ऱुम् शरण्यरॆऩ्ऱुम् इदिल् निष्कर्षिक्कप्पट्टदॆऩ्ऱु करुत्तु।
इप्पडि इरुवरुमे ईश्वरर्गळॆऩ्ऱुम् उपायभूतर्गळॆऩ्ऱुम् निष्कर्षित्ताल् ईश्वरद्वित्वोपायद्वित्वादिप्रसङ्गमुम्, पिराट्टिक्कु पारतन्त्र्यम् सॊल्लुगिऱ प्रमाणविरोधमुम् वरुमॆऩ्ऱु वादिगळ् सॊल्लुम् पूर्वपक्षङ्गळुक्कु समाधानम् सॊल्लवेण्डावोवॆऩ्ऩ वरुळिच्चॆय्गिऱार् इव् विषयत्तिल् वक्तव्यमॆल्लामित्यादिना । चतुश्लोकीव्याख्यानत्तिले - आळवन्दाराल् लक्ष्मीविषयमाग अरुळिच्चॆय्यप्पट्ट ‘‘कान्तस्ते’’ इत्यादिश्लोकचतुष्टयव्याख्यानत्तिले, परपक्षप्रतिक्षेपपूर्वकमाग परक्कच्चॊऩ्ऩोम् अङ्गे कण्डुगॊळ्वदु - इङ्गु रहस्यत्रयव्याख्यानत्तिलेये नमक्कु नोक्कागैयालुम् इङ्गु प्रसक्तमाऩ पूर्वपक्षादि कळुक्कु चतुश्लोकीव्याख्यानत्तिल् पूर्वमेव खण्डनम् सॊल्लप्पट्टिरुप्पदाल् पुनरपि इन्द ग्रन्थत्तिल् अदै विस्तरिक्किऱोमल्लोम्। बुद्धिमाऩ्गळ् लोकप्रसिद्धमाऩ चतुश्लोकीभाष्यत्तिलेये तिऩैवडङ्गत् तॆळियलामॆऩ्ऱु करुत्तु।
इव्वधिकारत्तिल् सॊऩ्ऩबडि श्रीमाऩाऩ नारायणऩे परदेवतैयॆऩ्ऱुम् परम-कारणऩॆऩ्ऱुम् नम् पूर्वाचार्यर्गळे निष्कर्षित्तु जयघोषणम् पण्णिऩार्गळॆऩ्बदै प्रकाशिप्पित्तुगॊण्डे अधिकारार्थत्तै पाट्टाले सङ्ग्रहिक्किऱार् वादियरित्यादिना । वादियर् - दुर्वादिगळ्, मऩ्ऩुम् तरुक्कच्चॆरुक्किल् - स्थिरमाऩ अदावदु तडुक्कमुडियाददाऩ तर्कमूलमाऩ गर्वत्ताले, तृतीयार्थे सप्तमी । मऱै कुलैय - वेदङ्गळ् कुलैन्दुबोम्बडि, स्वार्थसमर्थनाशक्तमाम्बडि ऎऩ्ऱबडि। सादुसऩङ्गळ् - तर्कपरिश्रममिल्लाद परमास्तिकर्गळाऩ भगवद्भक्तर्गळ्, अडङ्ग - कार्त्स्न्येन, नडुङ्ग - भयत्ताले कम्पत्तैयडैयुम्बडि, तऩित्तऩिये आदियॆऩावगै - वादियर् ऎऩ्बदै इङ्गे अन्वयिप्पदु। अदावदु ब्रह्मा परदेवतै जगत्कारणम्, रुद्रऩ् जगत्कारणम्, इन्द्रऩ् जगत्कारणम् ऎऩ्गिऱबडि वॆव्वेऱाग जगत्कारणत्तैच् चॊल्लादबडि, अदावदु दुर्वादिगळ् तऩ् तमक्कुत् तोत्तिऩबडि वेऱे वेऱे जगत्कारणमॆऩ्ऱु सॊल्लादबडि। इदऩालिन्द परदेवतानिर्णयत्तिऱ्कु वेदभयनिवृत्तियुम् महाऩ्गळुडैय कम्पनिवृत्तियुम् प्रथमप्रयोजनमागक्काट्टप्पट्टदु। आरणदेसिगर् - वेदान्तोपदेष्टाक्कळाऩ नम्माचार्यर्गळ्, नम् - परत्वेन सर्वशास्त्रप्रसिद्धऩाय्, इङ्गु नम् शब्दम् प्रसिद्धपरम्। पोदु - पुष्पत्तिल्, अदावदु तामरसत्तिले, अमरुम् - नित्यवासम् पण्णुमवळाऩ, तिरु –लक्ष्मियॆऩ्गिऱ, मादुडऩे - युवदियुडऩे, निऩ्ऱ - सर्वकालमुम् सर्वरुक्कुम् प्राप्यरुम् शरण्यरुमाय् निऩ्ऱ, पुराणऩैये - ब्रह्मादिगळैप्पोले उत्पाद्यमऩ्ऱिक्के ‘‘त्वमादिदेवः पुरुषः पुराणः’’ ऎऩ्गिऱबडि प्रसिद्धऩाऩ पुराणपुरुषऩैये, साऱ्ऱिऩर् - जगत्कारणमॆऩ्ऱुम्, परदेवतैयॆऩ्ऱुम् सात्तिऩर्। अदावदु ‘‘सत्यं सत्यं पुनस्सत्यमुद्धृत्य भुजमुच्यते’’ ऎऩ्गिऱबडिये कैदूक्कि प्रतिज्ञै पण्णिऩार्गळॆऩ्ऱबडि। तऩित् तऩिये आदियॆऩावगै नम्पुराणऩैये साऱ्ऱिऩरॆऩ्गिऱ समभिव्याहारत्ताले “आदि ऎऩ्ऱु साऱ्ऱिऩर्” ऎऩ्बदु स्वरससिद्धमिऱे। आदियाऩवऩुक्कु परदेवतात्वम् सहजसिद्धमिऱे।
इप् परदेवतापारमार्थ्यनिश्चयम् कोडियिल् ऒरुवऩुक्कावदु वरुमागैयाल् इन्द निष्कर्षम् सफलमॆऩ्ऱु ऒरु श्लोकत्ताले निगमिक्किऱार् जनपदेत्यादिना । अविद्यादन्तुरे – अविद्यैयिऩाले विषमितमाऩ, कर्मत्ताले निम्नोन्नतमायिरुक्किऱ यॆऩ्ऱबडि। जगति – इन्द लोकत्तिले, एकः – कोडियिलॊरुवऩाऩ, जन्तुः – पुण्यतममाऩ जन्मत्तै युडैयवऩ्, परिचितनिगमान्तस्सन् – आचार्यानुग्रहलब्धवेदान्तङ्गळिल् बहुपरिश्रमङ्गळै युडैयवऩाय्क्कॊण्डु, जनपदः – देशम्, भुवनं – लोकम्, आदिपदत्ताले अण्डादिगळुक्कु ग्रहणम्। तान्येव स्थानानि तेषु यानि जैत्रासनानि । अदावदु सिह्मासनङ्गळ्, तेषु तिष्ठन्तीति तत्स्थाः तेषु । ईश्वरेषु – देशाधिपलोकाधिपत्रैलोक्याधिपाण्डाधिपतिषु, अनुगतनिजवार्तं यथा तथा । अनुगता – तऩ्ऩै अनुमरणम् पण्णिऩ, निजवार्ता – स्वीयकथा यस्मिन्कर्मणि । तऩ्ऩुडैय कथैकळुम् तऩ्ऩै अनुमरणम् पण्णिप्पोम्बडि, नश्वरेषु सत्सु – नश्वरेषु ज्ञातेषु सत्स्वित्यर्थः, ‘‘येनाश्रुतं श्रुत’’ मित्यत्र श्रुतेन येनेतिवत् । श्रीसहायं – लक्ष्मीसहायऩाऩ नारायणऩैये, गतिं – प्राप्यऩागवुम् प्रापकऩागवुम्, पश्यति – साक्षात्करोति, साक्षात्कारतुल्यमाऩ नारायणविषयकप्राप्यत्वप्रापकत्वनिर्णयवाऩाग आगिऱाऩॆऩ्ऱबडि।
इति श्रीमदहोबिलमठास्थाने द्विचत्वारिंशत्पट्टे मूर्धाभिषिक्तस्य निरवधिकगुरुभक्तिभरितस्य श्रीलक्ष्मीनृसिंहदिव्यपादुकासेवक श्रीवण्शठकोप श्री श्रीरङ्गशठकोपयतीन्द्रस्य कृतौ श्री सारबोधिन्याख्यायां व्याख्यायां परदेवतापारमार्थ्याधिकारः षष्ठः ॥