regex ([िइेी])त(ि|्य) …
॥ श्रीः ॥
श्रीसारबोधिनीव्याख्यायां
सारनिष्कर्षाधिकारः ॥
कीऴधिकारारम्भत्तिल् “मूऩ्ऱिऩुळ्ळम् नाळुमुगक्क” इत्यादियाल् रहस्यत्रयम् व्याख्येयतया ज्ञापिक्कप्पट्टदु। मुडिविल् तस्यैव व्याख्येयत्वे प्रतितन्त्रसारोद्धारत्ताले मुमुक्षुज्ञातव्यार्थ-प्रतिपादकत्वमुम्, अध्यात्मविषयशब्दराशियिल् सारतमत्वमुम् हेदुक्कळाग सूसिप्पिक्कप् पट्टदुगळ्। इऩि इव्वधिकारत्तिल् सारतमशब्दमे मुमुक्षुवुक्कु ग्राह्यम् ऎऩ्बदिलुम्, असारादिगळ् त्याज्यङ्गळ् ऎऩ्बदिलुम् वचनत्तै उपन्यसित्तु, रहस्यत्रयमे सारतममॆऩ्ऱुम्, अत एव अदुवे उपादेयतमम् ऎऩ्ऱुम् निष्कर्षिक्कप् पोगिऱवराय् इव्वधिकारार्थत्तै इष्टं हीतिन्यायेन ऒरु श्लोकत्ताल् सङ्ग्रहित्तरुळुगिऱार् श्रुतीति । इङ्गु साङ्ख्यादिबाह्यकुदृष्टिशास्त्रङ्गळै श्रुतिपथविपरीतम् ऎऩ्गिऱदु। क्ष्वेळकल्पं – विषसदृशम्। इष्टसाधनमागादवळवऩ् ऱिक्के, अनिष्टसाधकमुमागुम् ऎऩ्ऱबडि। इदऩाल् अवैगळुक्कु अव्याख्येयत्वं सूचितम्। श्रुतिविपरीतम् अव्याख्येयमाऩालुम्, नित्यनिर्दोषमाऩ वेदत्तिल् कृत्स्नांशत्तिऱ्कुम् व्याख्यानम् सॆय्यलागादोवॆऩ्ऩ अरुळिच्चॆय्गिऱार् श्रुतौ चेति । इङ्गु चकारम् नित्यनिर्दोषमाऩ श्रुतियिलुम् मुमुक्षुक्कळुक्कु त्याज्यांशम् उण्डॆऩ्बदै द्योतिप्पिक्किऱदु। प्रकृतीत्यादि । पश्वन्नवृष्ट्यादि ऐहिकफलसाधन प्रतिपादकांशत्तैयुम्, स्वर्गादि आमुष्मिकफलसाधनप्रतिपादकांशत्तैयुम् प्रकृति भोगप्रापकांशम् ऎऩ्गिऱदु। पुरुषभोगप्रापकांशमावदु केवलात्मानुभवसाधनप्रतिपादकभागम्। न पथ्यः – इप्पोदु प्रियमायिरुन्दालुम्, उदर्कदुःखहेतुवाम् ऎऩ्ऱबडि। इदऩाल् श्रुतियिलुम् सिल भागत्तिऱ्कु मुमुक्षुत्याज्यतायां कारणम् सूचितमायिऱ्ऱु। तत् – तस्मात् । इप्पडि मुमुक्षुक्कळुक्कु वेदविपरीतशास्त्रमुम् वेदैकदेशङ्गळुम् दुःखसाधनमाय् मुडिगैयालेऎऩ्ऱबडि। इह – श्रुतियिले। इदऱ्कु ‘‘उपनिषत्’’ ऎऩ्बदोडु अन्वयम्। विबुधगुप्तं – तिरुक्कोट्टियूर् नम्बि मुदलाऩ पूर्वाचार्यर्गळाल् रक्षिक्कप्पट्टदाऩ। इदऱ्कु ‘‘सारं’’ ऎऩ्बदोडन्वयम्। उपनिषदित्यादि । इङ्गु शास्त्रसामान्यं समुद्रस्थानीयम्; अदिल् साङ्ख्यादिबाह्यशास्त्रं समुद्रोत्पन्नविषतुल्यम्। वेदाख्यशास्त्रत्तिल् प्रकृतिपुरुषभोगप्रापकांशङ्गळ् समुद्रत्तिलुण्डाऩ सुरादिस्थानीयङ्गळ्। उपनिषत्तुक्कळ् अमृतस्थानीयङ्गळ्। अवैगळुम् अनन्तङ् गळागैयाल् अवैगळै अब्धित्वेन रूपित्तदु। उत्तमं सारमिति । अमृतत्तिलुम् सारभू-तैयाऩ पॆरियबिराट्टि स्थानीयम् रहस्यत्रयमॆऩ्ऱु तिरुवुळ्ळम्।
इन्दत् तिरुवुळ्ळम् “अव्वम्शत्तिलुम्” ऎऩ्ऱु तॊडङ्गि, “मिगवुम् सारतममायिरुक्कुम् रहस्यत्रयम्” ऎऩ्गिऱवळवाल् मेले व्यक्तमागुमिऱे। इङ्गु ‘‘विबुध गुप्तं’’, ‘‘उत्तमं सारं’’ ऎऩ्गिऱ पदङ्गळाल् व्यापकमन्त्रान्तरङ्गळैक्काट्टिलुम् रहस्यत्रयत्तिऩ् वैलक्षण्यम् द्योतितमायिऱ्ऱु। मृत्युः – संसारम्; ‘‘भीताः’’ इत्यनेन तेडुवदिल् त्वरातिशयो व्यज्यते । आर्याः – सारासारविवेक-मुळ्ळवर्गळ्। विचिन्वन्तीति । इदऩाल् मृतसञ्जीविनिक्कुप्पोल् रहस्यत्रयत्तिऱ्कुम् अद्यापि मृग्यमाणदशै सॊल्लप्पट्टदु।
श्लोकत्तिल् ‘‘उत्तमं सारं’’ ऎऩ्गिऱ पदङ्गळाल् रहस्यत्रयमे विवक्षितमॆऩ्ऱु व्यञ्जिप्पित्तुक् कॊण्डे रहस्यत्रयत्तिऩ् उत्तमत्वत्तै उपपादिक्किऱार् इन्द रहस्यत्रयत्तिल् इत्यादिना । अऱिन्दु तरुम्बडियाय् इति । अऱिवित्तुत्तरुम् पडियाय् इत्यर्थः । तमिऴिलुम् अन्तर्भावितणिच् पोल् प्रयोगमुण्डिऱे। चरमश्लोकम् इति । अनुष्ठानं विधिवाक्यपरामर्शपूर्वकमागैयाल् अदैयनुसरित्तु अनुष्ठापकद्वयात्पूर्वं इङ्गु विधायक चरमश्लोकोपादानम्। उपायमॊऩ्ऱैये अवलम्बिक्क इत्यादि । इदु ‘‘सुदुष्करेण’’ इति लोकानुसारि योजनाभिप्रायकम्। कठश्रुतीति । ‘‘यस्सकृदुच्चारस्संसारतारको भवति’’ ऎऩ्बदु कठश्रुति । इप्पडि रहस्यत्रय वैलक्षण्यकथनत्ताल् द्वादशाक्षरादि व्यापकमन्त्रान्तरङ्गळुम्, ‘‘मुमुक्षुर्वै’’ इत्यादि विधायकवाक्यान्तरङ्गळुम्, ‘‘श्रीमन्नारायण स्वामिन्’’इत्याद्यनुष्ठापक वाक्यान्तरङ्गळुम् उपनिषत्सारङ्गळाय् इरुन्दालुम् अवैगळुक्कु एतादृशमाऩ एऱ्ऱमिल्लामैयाल् अवैगळ् इग्ग्रन्थत्तिऱ्कु व्याख्येयङ्गळागविल्लै ऎऩ्गिऱ तिरुवुळ्ळम् व्यञ्जितमागिऱदु। रहस्यत्रयमे मुमुक्षुक्कळुक्कु आदरणीयं इति । एतादृश वैलक्षण्यमिल्लैयागैयाल् इतरङ्गळ् आदरणीयङ्गळल्ल ऎऩ्ऱु करुत्तु।
इप्पडिये “रहस्यत्रयमे” ऎऩ्ऱु सावधारणमाग अरुळिच्चॆय्यक्कूडुमो? एतादृश वैलक्षण्यमिल्लाविडिलुम्, ‘‘साङ्ख्यं योगः पाञ्चरात्रं वेदाः पाशुपतं तथा’’ ऎऩ्ऱु साङ्ख्यादिशास्त्र-ङ्गळैयुम् वेदङ्गळोडु भारतादिगळिल् सॊल्लियिरुप्पदाल्, अवैगळुम् उपादेयमागत् तट्टॆऩ्? एवं वेदत्तिल्दाऩ् पल उपादेयांशङ्गळिल्लैयो? इवैगळ् ऎल्लाम् त्याज्यम् ऎऩ्बदऱ्कुत्ताऩ् कारणमॆऩ् ऎऩ्गिऱ शङ्कैयिल्, अवैगळ् असार (अल्पसार?) सार सारतरङ्गळिल् अन्यतमङ्गळागैयाल् त्याज्यङ्गळ् ऎऩ्ऱुम्, रहस्यत्रयमे सारतम मागैयाल् उपादेयमॆऩ्ऱुम् अवैगळिऩ् स्पष्टमाऩ पॆयरैच् चॊल्लामले उपपादिक्किऱ वचनत्तै अरुळिच् चॆय्गिऱार् असारं इति । इन्द वचनत्तै सिल व्याख्याताक्कळ् श्रीदेशिकऩ् कारिकैयाग निऩैक्किऱार्गळ्; दीपिकै प्रकाशिकैयै अनुसरित्तु नामिदै प्रमाण वचनमागक् करुदुगिऱोम्। ‘‘सारतमं शास्त्रे’’ ऎऩ्गिऱविडत्तिल् शास्त्रशब्दम् शास्त्रशब्दवाच्य वेदतदनुयायि तद्विरुद्धसकलशास्त्रपरम्; नतु श्रुतिमात्रपरम्। अप्पडियागिल् असारमाऩ बाह्यशास्त्रम् श्रुतिघटकमिल्लामैयाले ‘‘शास्त्रे असारं त्यजेत्’’ ऎऩ्गिऱ निर्धारणसप्तमि बाधितै याम्; ‘‘श्रुतिपथ विपरीतं’’ ऎऩ्गिऱ श्लोकैकरस्याभावमुम् प्रसङ्गिक्कुम्। ‘‘साङ्ख्यं योगः पाञ्चरात्रम्’’ इत्यादिगळिल् बाह्यग्रन्थङ्गळुम् शास्त्रत्वेन परिगणितङ्गळिऱे। इन्द श्लोक व्याख्यानावसरत्तिल् बाह्यकुदृष्टिशास्त्रङ्गळ् ऎऩ्ऱु अवैगळैयुम् शास्त्रङ्गळागत् तामे अरुळिच्चॆय्यप् पोगिऱारिऱे। मोक्षतदुपायङ्गळ् शब्दैक समधिगम्यङ्गळाऩालऩ्ऱो तदर्थम् सारतमशब्दमे उपादेयमॆऩ्ऩलावदु। अवैगळ् प्रत्यक्षादि वेद्यङ्गळागिल् तदर्थम् रहस्यत्रयम् उपादेय-मागवेण्डियदिल्लैयेयॆऩ्ऩ अरुळिच्चॆय्गिऱार् परमपुरुषार्थमुम् इति । शास्त्राद्वेद्मीति – इङ्गु सर्वं वाक्यं सावधारणं इति न्यायत्ताले एवकारत्तैक् कूट्टुवदु। शब्दब्रह्म – आगमजन्यं ज्ञानं; परं ब्रह्म – विवेकादिजन्यमुपासनात्मकं ज्ञानम्। ‘‘शब्दब्रह्मागममयं परं ब्रह्म विवेकजं’’ इत्युत्तरत्र विवरणात् । इप्पडि शास्त्राद्वेद्मीत्यादि वचनङ्गळाल् पुरुषार्थ तदुपायङ्गळिल् सामान्यतो वेदशास्त्रं प्रमाणमॆऩ्ऱु एऱ्पडुगैयाल् वेदसामान्यमुपादेयमायिरुक्क, अदिल् एकदेशमाऩ रहस्यत्रयमे उपादेयम् ऎऩ्ऱु नियमिक्कक् कूडुमोवॆऩ्ऩ अरुळिच्चॆय्गिऱार् इव् विडत्तिल् इति । इव्विडत्तिल् - वेदरूपशास्त्रत्तिल्। इदऱ्कु सारतमशब्दम् ऎऩ्बदोडन्वयम्। अनन्तेति । वेदितव्यं – मोक्षार्थ ज्ञातव्यमाऩ सोपबृंहण वेदान्तबृन्दमाऩदु, अनन्तपारं; प्रत्येकमनिश्चितपारमित्यर्थः । इङ्गु अन्तशब्दम् दृष्टोन्तः ऎऩ्गिऱ विडत्तिल् पोल निश्चयवाची । अतएव बहुविस्तृतमायुम् इरुक्कुम् ऎऩ्ऱबडि। क्षीरमित्यादि । अम्बुमिश्रं क्षीरमिव स्थितं असाराल्पसारमिश्रितं ऎऩ्ऱु करुत्तु।
यत् सारभूतं – सारभूतमाऩ शब्दवस्तु । तत् – अदै; हंसो यथा – इङ्गु ‘‘यथा’’ शब्दम् इवार्थकम्। पुरुषः ऎऩ्ऱु अध्याहार्यम्। हंसम्बोल् सारासारविवेकियाऩ पुरुषऩ् ऎऩ्ऱबडि। उपाददीत – नीरात् क्षीरं हंस इव असारात् सारं विविच्य गृह्णीयादित्यर्थः । इङ्गु ‘‘उप’’ ऎऩ्गिऱ उपसर्गं विविच्य ग्रहणद्योतकम्। इत्थं च इन्द वचनत्तिल् पुरुषार्थ तदुपायङ्गळिल् सोपबृंहण वेदसामान्यम् प्रमाणमेयाऩालुम्, अदु अनन्तमायिरुप्पदालुम् आयुस्सु परिमितमायिरुप्पदालुम् विघ्नम् बहुळमायिरुप्पदालुम् अदिल् सारांशमे उपादेयम् ऎऩ्ऱु विधिक्कप्पडुगैयाल् रहस्यत्रयमे उपादेयमॆऩ्ऱु सावधारणमाग नियमिक्कक् कूडुम् ऎऩ्ऱु तिरुवुळ्ळम्।
इङ्गु ‘‘अम्बुमिश्रं क्षीरमिव’’ ऎऩ्बदोडु ‘‘स्थितं’’ ऎऩ्गिऱ पदत्तैक् कूट्टिऩदाल् दार्ष्टान्तिकमाऩ सारभूतशब्दत्तिऱ्कु असारमिश्रितत्वं द्योतितमागिऱदु। आगैयाल् इन्द श्लोकत्तिल् ‘‘यथा’’ शब्दमे पोदुमायिरुक्क, इवशब्दम् व्यर्थम् ऎऩ्गिऱ चोद्यत्तिऱ्कु अवकाशमिल्लै। अथवा ‘‘ततः प्रतस्थे कौबेरीं भास्वानिव रघुर्दिशम् । शरैरुस्रैरिवोदीच्यानुद्धरिष्यन् रसानिव’’ ऎऩ्गिऱविडत्तिल् पोल् इदु अनेकेवशब्द घटितोपमैयागैयाल् इव शब्दवैयर्थ्य शङ्कैक्के अवकाशमिल्लै। उक्तं च दण्डिना – ‘‘एकानेकेवशब्दत्वात्सा वाक्यार्थोपमा द्विधा’’ इति । इप्पॊऴुदु उपमान स्वारस्यादेव सारभूतत्तिऱ्कु असार मिश्रितत्वं सिद्धमागिऱदु। इन्द वचनत्तिल् सारभूतमे उपादेयमॆऩ्ऱु सॊल्लियिरुक्क, इदै सारसारतरङ्गळ् त्याज्यङ्गळॆऩ्ऱुम्, सारतमशब्दमे उपादेयमॆऩ्ऱु सॊल्लुगिऱ कीऴ् वचनत्तिऩ् अर्थत्तिऱ्कु उपपादकमाय् ऎडुक्कक्कूडुमो? प्रत्युत विरुद्धमाय् मुडियादोवॆऩ्ऩ इदऩ् भावत्तै अरुळिच् चॆय्गिऱार् श्लोकत्तिल् सारभूतमॆऩ्गिऱ पदत्ताले इति । इन्दश्लोकत्तिल् सारभूतशब्दत्तिऱ्कु अल्पसार सारतर सारतम शब्दसमभिव्याहारमिल्लैयागैयालुम्, सारीभूतमॆऩ्ऱु च्विप्रत्यय समभिव्याहारमिल्लामैयालुम्, निरुपाधिकमाऩ इन्द सारभूतशब्दमे निरुपाधिक सारार्थमाऩ सारतमशब्दत्तै प्रतिपादिक्किऱदागैयाल् असारं ऎऩ्गिऱ श्लोकत्तिऱ्कु इन्द श्लोकम् उपपादकमागलामॆऩ्ऱु तिरुवुळ्ळम्।
इप्पडि वचनद्वयाविरोधत्तैक् काट्टि असारं ऎऩ्गिऱ श्लोकत्तिऱ्कु अर्थमरुळिच् चॆय्गिऱार् बाह्येत्यादियाल्। साङ्ख्यादिशास्त्रङ्गळ् वेदविरुद्धङ्गळागैयाल् बाह्यङ्गळ्, कुदृष्टिशास्त्रङ्गळ् - शङ्करादिग्रन्थङ्गळ्। अत्यन्तासारङ्गळ् इति । सफलङ्गळागाद मात्रमऩ्ऱिक्के अनर्थावहङ्गळुमामॆऩ्ऱु करुत्तु।
इवै अत्यन्तासारङ्गळॆऩ्बदु ‘‘या वेदबाह्यास्स्मृतयो याश्च काश्च कुदृष्टयः । तास्सर्वा निष्फलाः प्रेत्य तमोनिष्ठा हि तास्स्मृताः ॥ इत्यादि वचनसिद्धम्। ऐहिकफलसाधनकर्मेति । इदऩाल् अन्द प्रदेशत्तिऱ्कु अल्पसारत्वम् प्रत्यक्षसिद्धमॆऩ्ऱदायिऱ्ऱु। मोक्षापेक्षया आमुष्मिक स्वर्गादिफलङ्गळुम् अतिक्षुद्रमायिरुक्क, तत्साधन प्रतिपादकांशत्तै सारमॆऩ्ऩक् कूडुमोवॆऩ्ऩ वरुळिच्चॆय्गिऱार् ऐहिकफलत्तिऱ्काट्टिल् अतिशयितेति । इदऩाल् अदऩ् सारत्वम् अत्यन्ताल्पसारावधिकमागैयालुम्, निरुपाधिकमल्लामैयालुम् तथा निर्देशत्तिल् बाधकमिल्लै ऎऩ्ऱदायिऱ्ऱु। अदुवुम् अमुमुक्ष्वपेक्षया ऎऩ्गिऱार् सिलर्क्कु इति । मुमुक्ष्वपेक्षया अनुपादेयत्वे हेदुवैयरुळिच्चॆय्गिऱार् दुःखमूलत्वादीति । श्रुतियिल् सिलवम्शम् सारतरमायिरुप्पदऱ्कुक् कारणमरुळिच् चॆय्गिऱार् आत्म तत्प्राप्तिसाधनमात्रत्तै प्रतिपादिक्कुम् इति । ऐहिकामुष्मिकैश्वर्यत्तैक् काट्टिलुम् ज्ञानानन्दमयऩाऩ आत्मा विलक्षणऩागैयाल् अवऩैयुम् तत्प्राप्ति तत्साधनङ्गळैयुम् प्रतिपादिक्कुम् अंशम् सारतरमाम् ऎऩ्ऱु करुत्तु।
आऩाल् अदु मुमुक्षुक्कळुक्कु अनुपादेयमावाऩॆऩ् ऩॆऩ्ऩ अरुळिच्चॆय्गिऱार् अत्यन्तातिशयितेति । मुमुक्षक्कळ् निरतिशय ज्ञानानन्दमय भगवदनुभवापेक्षिकळागैयाल् अवर्गळुक्कु सातिशय ज्ञानानन्दमयात्मप्राप्तिसाधन प्रतिपादकांशम् त्याज्यमाम् ऎऩ्ऱु करुत्तु।
श्रुतियिल् सिल अंशम् सारतममावदऱ्कुक् कारणमरुळिच् चॆय्गिऱार् परमात्मेति । विवेगिक्कु - हेयोपादेयक्षमऩाऩ मुमुक्षुवुक्कु। इप्पडि परमात्म तत्प्राप्ति तदुपायङ्गळै प्रतिपादिक्किऱ उपनिषद्भागमॆल्लाम् सारतममागैयाल् मुमुक्षुक्कळुक्कु उपादेयमॆऩ्ऩिल्, अदऱ्कुत्ताऩ् व्याख्यानम् सॆय्यलागादोवॆऩ्ऩ अरुळिच् चॆय्गिऱार् अव्वम्शत्तिलुम् इति । सङ्ग्रहमिति । सिऱिय कण्णाडि पॆरिय उरुक्कळैक् काट्टुङ्गणक्किले उपनिषदर्थङ्गळैयॆल्लाम् सङ्ग्रहित्तु अनायासेन विशदीकरिक्कैयाले ऎऩ्ऱबडि। मिगवुम् सारतममायिरुक्कुम् रहस्यत्रयम् इति । श्लोकत्तिल् सारसारतरत्यागपूर्वक सारतमग्रहण विधानन्यायत्ताले अत्यन्त सारतमम् उपादेयतममागैयाले सारतममाऩ उपनिषद्भागमुम् इदऱ्कु व्याख्येयमागादॊऴिन्ददॆऩ्ऱु तिरुवुळ्ळम्।
अत्यन्त सारतममे अत्यन्तोपादेयतमम् ऎऩ्बदै सप्रमाणम् उपपादित्तुक्कॊण्डु अधिकारार्थत्तै उपसंहरिक्किऱार् आगैयाल् इत्यादिना । महद्भ्यः – सारतमङ्गळाऩ। सर्वतश्शास्त्रेभ्यः – सर्वाध्यात्म शास्त्रेभ्योपीत्यर्थः । मिगवुम् उपादेयमागक् कडवदु इति । मिगवुम् उपादेयमागत् तक्कदॆऩ्ऱबडि। इऩि इव्वधिकारार्थमॆल्लाम् तमक्कु आचार्यप्रसादलब्धमॆऩ्ऱु तॆरिवित्तुक् कॊण्डे इदै ऒरु पाट्टाले सङ्ग्रहिक्किऱार् अमैया इत्यादि । इवै नाम् अभ्यसित्त इन्द वित्यै। अमैयादु - पोदादु। ऎऩ्ऩुम् - ऎऩ्गिऱ। आसैयिऩाल् - इऩ्ऩुम् अभ्यसिक्क वेण्डुम् ऎऩ्गिऱ आसैयिऩाले। अभ्यस्यामानङ्गळाऩ इति शेषः । उलगिल् सुमैयाऩ - ‘‘वेदभारभराक्रान्त’’ ऎऩ्गिऱबडिये निष्फलङ् गळागैयाले केवल भारमाग लोग सिद्धङ्गळाऩ ऎऩ्ऱबडि। अऱुमूऩ्ऱु - अष्टादशङ्गळाऩ। कल्विगळ् - वित्यैगळ्। उपवेदचतुष्टयसहितङ्गळाऩ रहस्यत्रयव्यतिरिक्त चतुर्दशविद्यास्थानङ्गळ् ऎऩ्ऱबडि। सूऴ वन्दालुम् - कार्त्स्न्येन लब्धङ्गळाऩालुम्। इवै तॊगै - इवै यॆल्लाम् सङ्ख्यामात्रपूरणङ्गळ्; निस्सारङ्गळॆऩ्ऱबडि। ऎऩ्ऱु - ऎऩ्ऱु निश्चयित्तु। इदऱ्कु “ऎण्णिय” वॆऩ्बदोडु अन्वयम्। इमैया - अनिमिषर्गळाऩ। इमैयवर् - देवतैकळाले; ज्ञानसङ्कोचमिल्लाद नित्यसूरिकळाले यॆऩ्ऱबडि। एत्तिय - स्तोत्तरिक्कप्पट्ट। ऎट्टु - श्रीमदष्टाक्षरत्तैयुम्। इरण्डु - द्वयत्तैयुम्; इदु चरमश्लोकत्तिऱ्कुम् उपलक्षणम्। अथवा इरण्डु - द्वयचरमश्लोकङ्गळिरण्डैयुमॆऩ्ऩवुमाम्। ऎण्णिय - सर्वदा अनुसन्धानम् सॆय्गिऱवर्गळाऩ। नम् समयासिरियर् - नम् दर्शनप्रवर्तकर्गळाऩ आचार्यर्गळ्। सदिर्क्कुम् - सदिरैत् तरुवदाऩ, सामर्थ्यप्रदमाऩ ऎऩ्ऱबडि। तऩि निलै - अद्वितीयमाऩ इरुप्पै। असारादिगळैविट्टु सारतमत्तिलुम् मिगवुम् सारमाऩ रहस्यत्रयत्तैये उपादेयतममागक् कॊळ्ळुम्बडियाऩ स्थितियै। तन्दऩर् - कॊडुत्तार्गळ्; केवल-कृपैयाले उपदेशित्तार्गळ् ऎऩ्ऱबडि। इप्पडि मूऩ्ऱु रहस्यङ्गळुम् सारतमङ्गळाय् अत एव उपादेयतमङ्गळागिल्, अदिल् अन्यतमत्तिऱ्कु व्याख्यानम् सॆय्दाल् पोदादो? अवैगळिऩ् प्रत्येकार्थज्ञानत्ताल् विशेषप्रयोजनमुण्डो? उण्डॆऩ्ऱालुम् प्रत्येकम् अवऱ्ऱिऩ् सारार्थङ्गळै मात्तिरम् अऱिन्दवर् देवरीरैप् पोऩ्ऱ प्राज्ञर्गळुक्कु श्लाघ्यरावार्गळोवॆऩ्गिऱ शङ्कैकळै परिहरित्तुक्कॊण्डु अधिकारार्थत्तैप् पूर्त्ति सॆय्गिऱार् शाखानामित्यादिना । शाखानां – अथर्वणादिशाखैकळुडैय। उपरि – ऊर्ध्वभागत्तिल्; उपनिषत्तिलॆऩ्ऱबडि। स्थितेन – ‘‘ओमित्यग्रेव्याहरेत् । नम इति पश्चात् । नारायणायेत्युपरिष्टात् ॥’’ इत्यादिक्रमेण प्रतिपादिक्कप्पट्टिरुक्किऱ। मूलेन मनुना – मूलमन्त्रत्ताले। लब्धात्मकः – प्रतिपन्नात्मस्वरूपयाथात्म्यऩाय्, “तिरुमन्दिरत्तिले पिऱन्दु” ऎऩ्गिऱबडिये मूलमन्त्रार्थज्ञानमुण्डाऩ पिऱगिऱे इवऩ् सत्तै पॆऱ्ऱदु; अदऱ्कु मुऩ् ‘‘असन्नेव स भवति’’ ऎऩ्गिऱ दशैयिऱे इवऩुक्कु। इदऩाल् उपायाधिकार-आपादकमाऩ आत्माविऩुडैय स्वाभाविक-शेषत्व-पारतन्त्र्यादिगळिऩ् वैशद्यं (ज्ञानम्) मूलमन्त्रत्तिऱ्कु असाधारण प्रयोजनमॆऩ्ऱु सॊल्लप्पट्टदु। सत्तेत्यादि । सत्ता – स्वरूपानुबन्धियाऩ दास्यवृत्ति । हेतु – इदऱ्कु हेदुवाऩ। सकृज्जपेन – प्रपत्त्यनुष्ठानकालीन सकृदुच्चारणत्तैयुडैयदाय्। ‘‘शाखानामुपरिस्थितेन’’ ऎऩ्बदै इङ्गुम् अनुषङ्गिप्पदु। कठशाखैयिऩ् उपनिषत्तिल् ‘‘अथातश्श्रीमद्द्वयोत्पत्तिः । वाक्यो द्वितीयः । षट्पदान्यष्टौ वा । पञ्चविंशत्यक्षराणि । पञ्चदशाक्षरं प्रथमं । दशाक्षरमपरं । नवाक्षरं प्रथमपदं । द्वितीयतृतीयचतुर्थास्त्र्यक्षराणि । पञ्चाक्षरं पञ्चमं । द्व्यक्षरष्षष्ठः । ’’ इत्यादिक्रमेण प्रतिपादिक्कप्पट्टदायुमिरुक्किऱ। ‘‘वाक्यो द्वितीयः’’ – द्वितीय वाक्य अस्तीति शेषः । (द्वितीयवाक्योऽस्तीति?) इरण्डुवाक्यमायिरुक्कुमॆऩ्ऱबडि। ‘‘चतुर्थाः’ इत्यनन्तरं पदानिति शेषः । अत्र सर्वत्र लिङ्गव्यत्ययश्छान्दसः । एवंविधमाऩ वैदिकप्रयोगत्तिऱ्कुप् फलम् अनधिकारिकळुक्कुब् भ्रान्तियै उण्डुबण्णि मन्त्रत्तै गोपनम् पण्णुवदु ताऩ्। द्वयेन मन्त्ररत्नत्ताले। सकलं कालं क्षिपन्निति – इदऩाल् अनुष्ठानकालिक सकृदुच्चारणमात्रत्ताले परमपदत्तिल् भगवत्कैङ्कर्य-प्राप्तिक्कु हेदुवाय्क्कॊण्डु स्वयम्प्रयोजन सदाजपत्ताले समीचीन कालक्षेपयोग्यमायि रुक्कै द्वयत्तिऱ्कु असाधारणाकारम् ऎऩ्ऱु सॊल्लप्पट्टदु।
वेदेत्यादि । वेदोत्तंसे विहारो यस्येति विग्रहः । शिरोभूषणवाचियाऩ उत्तंसपदं इङ्गु शिरोमात्रलाक्षणिकम्। तथाच वेदान्तविहारी ऎऩ्ऱदायिऱ्ऱु। अथवा वेदस्य उत्तंसभूतः वेदान्तभूषणायमाऩऩ् ऎऩ्ऱबडि। सार्वज्ञ्यसर्वशक्तियुक्ततया वेदान्तप्रतिपाद्य इति यावत् । इदऩाल् भ्रमप्रमादाशक्त्यादिरहितऩ् ऎऩ्ऱदायिऱ्ऱु। विहारेण सारथिः विहारसारथिः, इवऩुडैय सारथ्यं कर्मकृतमऩ्ऱिऱे। गुम्भः – सन्दर्भः । दयैयालेयुण्डाऩ चरमश्लोकत्ताले; दयैयिऩ् गुम्भं पोलिरुक्किऱ चरमश्लोकत्ताले ऎऩ्ऩवुमाम्। विस्रम्भितः – महाविश्वासत्तै अडैविक्कप्पट्टवऩायुमिरुक्किऱ। इदऩाल् इन्द ऒरु उपायत्तै अनुष्ठित्ताल् प्रतिबन्धकसर्वपापनिवृत्तिपूर्वकसर्वफलसिद्धियुण्डामॆऩ्गिऱ महाविश्वासोत्पादनम् चरमश्लोकत्तिऱ्कु असाधारण प्रयोजनमॆऩ्ऱदायिऱ्ऱु। इप्पडि मूऩ्ऱु रहस्यङ्गळुम् विलक्षणप्रयोजनवत्तागैयाले अवश्यापेक्षितङ्गळायिरुक्कैयाल् मूऩ्ऱिल् अन्यतमत्तिऱ्कु व्याख्यानम् सॆय्दाल् पोदादो ऎऩ्गिऱ शङ्कैक्कु अवकाशमिल्लै। सारज्ञः – इप्पडि फलपर्यन्तमाऩ रहस्यत्रयसारार्थवेदियाऩवऩ् कश्चित् भुवने अस्ति यदि इत्यन्वयः । ‘‘कश्चित्’’, ‘‘यदि’’, ‘‘भुवने’’ ऎऩ्गिऱ पदङ्गळाल् फलपर्यवसन्नरहस्यत्रयसारवेदनवान् अतिदुर्लभऩ् ऎऩ्ऱु ज्ञापिक्कप्पट्टदु। सः – अन्द सारवेदियाऩवऩ्। नः – ऎट्टिरण्डॆण्णिय समयाचार्यशिक्षितर्गळाऩ नम्मुडैय। यूथस्य – समूहत्तिऱ्कु। नाथः – निर्वाहकः इदऩाल् इवर् शास्त्रान्तरवेदियागाविडिलुम् उपयुक्तवैशद्यमुळ्ळवरागैयाल् नम् सम्प्रदायधुरन्धररावर् ऎऩ्ऱ तिरुवुळ्ळम् सूचितम्।
इति श्रीमदहोबिलमठास्थाने द्विचत्वारिंशत्पट्टे मूर्द्धाभिषिक्तस्य
निरवधिकगुरुभक्तिभरितस्य श्रीलक्ष्मीनृसिंहदिव्यपादुकासेवक
श्रीवण्शठकोप श्री श्रीरङ्गशठकोपयतीन्द्रस्य कृतौ
श्री सारबोधिन्याख्यायां व्याख्यायां
सारनिष्कर्षाधिकारः द्वितीयः ॥