॥ श्रीः ॥
॥ श्रीमते निगमान्तमहादेशिकाय नमः ॥
॥ श्रीमद्रहस्यत्रयसारे निर्याणाधिकारः ॥ २० ॥
मनसि करणग्रामं प्राणे मनः पुरुषे च तं
झटिति घटयन् भूतेष्वेनं परे च तमात्मनि ।
स्वविदविदुषोरित्थं साधारणे सरणेर्मुखे
नयति परतो नाडीभेदैर्यथोचितमीश्वरः ॥ ४४ ॥
इप्पडि ‘‘लोकविक्रान्तचरणौ शरणं तेऽव्रजं विभो’’(जितन्ता-स्तोत्रम्) ऎऩ्ऱिवऩ् काल्बिडिक्क
‘‘हस्तावलम्बनो ह्येको भक्तिक्रीतो जनार्दनः’’(विष्णुधर्मः ३-२४) ऎऩ्गिऱबडिये इवऩैक् कैप्पिडित्तु
‘‘राजाधिराजस्सर्वेषां’’(भारतम् शान्ति-पर्व ४३-१३।) ऎऩ्गिऱबडिये उभयविभूति नाथऩाऩ सर्वेश्वरऩ् ताऩुगन्ददॊरु निलत्तिले वैक्क अभिषिक्तैयाऩ महिषियैप्पोलेबहुमतऩाय्त् तऩ् परमैकान्तित्वत्तुक्कनुरूपमाऩ वृत्तियोडे पोरुमिव्वधिकारी।
इप्पडि वधिकारिकळिले प्रारब्धदुष्कृतविशेषवैचित्रियाले वरुम् अहंकार ममकारङ्गळॆऩ्ऩ, अवैयडियाग वरुमपचारङ्गळॆऩ्ऩ, प्रयोजनान्तररुचियॆऩ्ऩ, अदडियाग संभावितमाऩ देवतान्तरस्पर्शमॆऩ्ऩ, बुद्धिदौर्बल्यमॆऩ्ऩ, अदडियाग वरुमुपायान्तरप्रत्याशैयॆऩ्ऩ, इव्वैपरीत्यम् पिऱन्दवर्गळुक्कुम्
इवै पिऱवादे प्रारब्धसुकृतविशेषत्तालुम् पूर्वप्रपत्तियिल् फलसङ्कल्पविशेषत्तालुम् छिद्रमिल्लाद कैङ्कर्यत्तिले प्रतिष्ठितराय्प्पोन्दवर्गळुक्कुम्
संसारत् तिऩिऩ्ऱुम् निर्याणत्तुक्कु विळम्बाविळम्बङ्गळिले निलैयिरुक्कुम्बडि यॆङ्ङऩेयॆऩ्ऩिल्, इव्विडत्तिलिवर्गळुक्कु चार्वाकादिगळुक्कुप्पोले निलै निऩ्ऱ अहङ्कारममकारङ्गळ् पुगिरादु।
अवहितराय् नडप्पारिडरुमाप् पोलेयॆऩ्ऱेऩुमॊरुगाल् वरुमहङ्कारममकारङ्गळ् विवेकावधिकळाय् पिऩ्बुऱ्ऱ तॆळिवाले कऴिन्दुबोम्।
अपराधङ्गळ् पिऱन्दाल् क्षापणावधि यायुम् शिक्षावधियायुङ्गोलिऩ कालत्तुक्कुळ्ळे अपराधनिस्तारम् पिऱक्कुम्बडि अपराधपरिहाराधिकारत्तिले सॊऩ्ऩोम्।
मोक्षम् पॆऱुगैक्कुक् कालविशेषङ्गुऱियादे प्रपन्नराऩरैप्पऱ्ऱ ‘‘अपायाविरतश्शश्वन्माञ्चैव शरणङ्गतः । तनूकृत्याखिलं पापं मामाप्नोति नरश्शनैः ॥’’(लक्ष्मीतन्त्रम् १७-१०२) ऎऩ्ऱु सॊल्लुगिऱदु।
मुमुक्षुवायिऴिन् दवऩागैयाले प्रयोजनान्तररुचि निलै निऱ्कवुण्डागादु।
उभयभावनर्क्कुप्पोले मोक्षरुचियोडे कूड प्रयोजनान्तररुचियुङ्गलन्दु वन्दाल् इवऩुक्कु हितपरऩाऩवीश्वरऩ्
‘‘याचितोऽपि सदा भक्तैर्नाहितं कारयेद्धरिः’’(विष्णुधर्मः।) ‘‘यस्यानुग्रहमिच्छामि धनं तस्य हराम्यहम्’’(श्रीभागवतम्।) कुण्डधारोपाख्यानादिगळिलुञ्जॊल्लुगिऱबडिये
सिल प्रयोजनान्तरङ्गळैक्कॊडादे कण्णऴित्तुम्
सिलवऱ्ऱिले अल्पास्थिरत्वदुःखमिश्रत्वादिविवेकत्तालेय् इवऩ् तऩक्करुचियै विळैप्पित्तुम्
सौभरिकुचेलादिगळुक्कुप्पोले सिल भोगङ्गळैक् कॊडुत्तुत् ताऩे यलमर्न्दुविडप्पण्णियुम्
विडुगैयाले मोक्षकालङ्गुऱित्तु प्रपत्तिपण्णिऩवऩुक्कु अक्कालत्तुक्कुळ्ळे प्रयोजनान्तरवैमुख्यम् पिऱन्दुविडुम्। मऱ्ऱैयवऩुक्कुम् ‘‘अथोपायप्रसक्तोऽपि भुक्त्वा भोगाननामयान् । अन्ते विरक्तिमासाद्य विशते वैष्णवं पदं’’(लक्ष्मीतन्त्रम् १७-१०३) ऎऩ्गिऱबडिये वैराग्यावधिये विळम्बमायिरुक्कुम्।
देवतान्तरस्पर्शमुण्डायिऱ्ऱागिलुम् सर्वेश्वरऩ् एदेऩुमॊरुनाळिलेश्रुत्युक्तमाऩबडिये परमैकान्तिकळोडे सेर्त्तु लज्जावधियागत्तिरुत्ति यिवऩुडैय व्यभिचारत्तैत् तीर्क्कुम्।
सिलर्क्कु देवतान्तरस्पर्शम् निलै निऱ्कुमागिल् मुऩ्बु उपायस्पर्शमिल्लै। मेल् नरकादिगळुमुण्डॆऩ्ऱऱियलाम्।
इवऩुक्कु भगवद्विषयत्तिल् कृतांशम् ऎऩ्ऱेऩुमॊरुनाळु पायनिष्पत्तियैप् पण्णिक् कार्यकरमाम्।
महाविश्वासम् पूर्णमागप् पिऱन्दु प्रपत्ति पण्णिऩार्क्कु बुद्धिदौर्बल्यमुम् उपायान्तरप्रत्याशैयुम् पिऱवादु।
इवै पिऱन्दवर्गळुक्कु मुऩ्बु पिऱन्द विश्वासम् मन्दमायिरुक्कुम्। इवर्गळैयुं सर्वेश्वरऩ् महाविश्वासावधियागत् तिरुत्तिप् पूर्णप्रपत्तिनिष्ठराक्कुम्।
इव् वैपरीत्यङ्गळुळॊऩ्ऱुम् पिऱवादे नडन्दवर्गळुक्कु विळम्बादिशङ्कैयुङ्गूड इल्लै।
इवर्गळुक्कु इच्छावधि विळम्बम्।
इवर्गळ् कोलिऩ वॆल्लैयिल् मोक्षमविनाभूतम्।
इन् निष्ठैयैप् पॆऱ्ऱ इव्वधिकारी ‘कडैत्तलै यिरुन्दु वाऴुञ्जोम्बरैयुगत्तिय्’(तिरुमालै ३८।) ऎऩ्गिऱबडिये श्रियःपतियाऩ सर्वेश्वरऩुक्कु सर्वदाभिमतऩायिरुक्कुम्।
इवऩ्ऱिऱत्तिल् निरुपाधिकसर्वशेषियाय्निरुपाधिकस्वतन्त्रऩाय् सत्यसङ्कल्पऩुमाऩ सर्वेश्वरऩ् सर्वभयङ्गळुक्कुम् कारणमाऩ निग्रहसङ्कल्पत्तै ‘‘तदधिगम उत्तरपूर्वाघयोरश्लेषविनाशौ तद्वयपदेशात्’’(ब्रह्मसूत्रम् ४-१-१३) ऎऩ्गिऱबडिये सद्वारक प्रपत्तिनिष्ठऩुक्कु उपासनप्रारंभत्तिऱ्पोले प्रपत्तिवाक्योच्चारणत्तिल् प्रथमक्षणत्तिले विलक्कि, इवऩैयुमिवऩुडैय वनुबन्धिकळैयुम् नित्यसूरिकळ् कोर्वैयिले कोर्त्तालुमावल् कॆडादे
आश्रितापराधराशिकळिलुण्डदुरुक्काट्टादे वयिऱुदारियाय् अनुबन्धिगळुडैय बुद्धिपूर्वापराधङ्गळुक्कुमनुतापादिगळाले निस्तारम् पण्णुविक्कुम्बडिक्कीडाऩ अनुग्रहसङ्कल्पत्तैप्पण्णि, ‘विण्णुलगन्दरुवाऩाय् विरैगिऩ्ऱा’(तिरुवाय्मॊऴि १०-६-३) ऩॆऩ्गिऱबडियेयिवऩिसैन्द विळम्बत्तुक्कुत् ताऩ् सानुशयऩाय् त्वरित्तु,
‘इरुळ्दरुमाञालत्तुळिऩिप्पिऱवि याऩ् वेण्डे’(तिरुवाय्मॊऴि १०-६-१।) ऩॆऩ्ऱुम्,
‘मायञ्जॆय्येलॆऩ्ऩै’(तिरुवाय्मॊऴि १०-१०-२) यॆऩ्ऱुञ् जॊल्लुगिऱबडिये इवऩुक्किसैवै युण्डाक्कि,
‘उऩ् तिरुमार्वत्तुमालै नङ्गै वासञ्जॆय् पूङ्गुऴलाळ् तिरुवाणै निऩ्ऩाणै’(तिरुवाय्मॊऴि १०-१०-२।) यॆऩ्ऱुइवऩ् ताऩ् त्वरित्तु वळैक्कुम्बडि पण्णि,
‘सरणमागुन् दऩ ताळडैन्दार्क्कॆल्लाम् मरणमाऩाल् वैगुन्दम् कॊडुक्कुम्बिराऩ्’ (तिरुवाय्मॊऴि ९-१०-५) ऎऩ्गिऱबडिये इवऩ् कोलुदलुक्कीडाग प्रारब्धशरीरावसानत्तिले परमपदप्राप्तियुण्डाक्कुवदागक् कोलि,
पॊऩ्ऩुमिरुम्बुमाऩ विलङ्गुगळ् पोले बन्धकङ्गळाऩ पूर्वोत्तरपुण्यपापङ्गळैयुम् प्रारब्धकार्यमाऩ कर्मत्तिल् इवऩिसैन्द अंशमॊऴिय मेलुळ्ळ कूऱ्ऱैयुम् ‘पोयबिऴैयुम् पुगुदरुवा निऩ्ऱऩवुन्दीयिऩिऱ्ऱूसागुम्’(तिरुप्पावै ५) ऎऩ्गिऱबडिये मुऩ्बेयिवऩोडु तुवक्कऱुत्तुवैक्कैयाल् शरीरपातत्तुक्कुनिऩैप्पिट्ट समयम् वन्दवाऱे
‘‘प्रियेषु स्वेषु सुकृतमप्रियेषु च दुष्कृतं । विसृज्य ध्यानयोगेन ब्रह्माप्येति सनातनं’’(मनुस्मृति ६-७९।) ऎऩ्ऱुम्,
‘नम्मऩ्बोले वीऴ्त्तमुक्कुम् नाट्टिलुळ्ळ पावमॆल्लाञ्जुम्मॆऩादे कैविट्टोडित् तूऱुगळ् पाय्न्दऩवेय्’ (पॆरियाऴ्वार् तिरुमॊऴि ५-४-३।) ऎऩ्ऱुम् स्मर्ताक्कळ् सॊऩ्ऩ उपनिषदर्थत्तिऩ् पडिये इवऩुक्कनुकूलप्रातिकूलरायिरुन्दुळ्ळ विरण्डुसिऱगिलुम् इवऩ् पक्कलानुकूल्यप्रातिकूल्यङ्गळुक्कु फलमाग असल्बिळन्देऱिडुगिऱदॆऩ्ऩुम्बडिबण्णि
‘‘दिवा च शुक्लपक्षश्च उत्तरायणमेव च । मुमूर्षतां प्रशस्तानि’’(भारतम् आनुशाासनिक-पर्व २४२-३१) ऎऩ्ऱु स्मृतियिलुम् ज्योतिश्शास्त्रत्तिल् निर्याणप्रकरणत्तिलुम् फलान्तरप्रसक्तरैयुम् मोक्षोपायपूर्तियिल्लादारैयुम् पऱ्ऱच्चॊल्लुम् कालनियममिऩ्ऱिक्के ‘‘निशि नेति चेन्न सम्बन्धस्य यावद्देहभावित्वात्’’(ब्रह्मसूत्रम् ४-२-१८।) ऎऩ्ऱुम्, ‘‘अतश्चायनेऽपि दक्षिणे’’(ब्रह्मसूत्रम् ४-२-१९।) ऎऩ्ऱुञ् जॊल्लुगिऱबडिये मनुष्यपितृदेवर्गळुडैय पगल्गळिलेयादल् रात्रिकळिलेयादल् ताऩ् सङ्कल्पित्त समयत्तिले अप्रच्युतपूर्वसंस्कारमनोरथऩाम्बडिबण्णि,
सिऱै किडन्द राजकुमारऩ् तिऱत्तिल् प्रसन्नऩाऩ राजा विलङ्गै वॆट्टिच् चिऱैक्कूडत्तिऩिऩ्ऱुङ्गॊण्डु पुऱप्पडुमाप्पोले प्रशस्ताप्रशस्त नियममऱत् तत्कालोपस्थितमायिरुप्पदेदेऩुमॊरु शरीरविश्लेष निमित्तत्तैयुण्डाक्कि,
वागादिगळाऩ बाह्येन्द्रियङ्गळ् पत्तैयुम् मनस् सिले सेर्त्तु, इप्पडिक् कर्मज्ञानेन्द्रियङ्गळॆल्लावत्तोडुङ् गूडिऩ मनस्सै प्राणवायुवोडे सेर्त्तु, इप्पडि पदिऩोऱु इन्द्रियङ्गळोडुम् कूडिऩ प्राणवायुवै जीवऩोडे सेर्त्तु, प्राणेन्द्रिय संयुक्तऩाऩजीवऩै त्रिस्थूणक्षोभदशैयिले स्थूलदेहत्तिऩिऩ्ऱुङ् गडैन्दॆडुत्त पञ्चभूतसूक्ष्मङ्गळोडे सेर्त्तु, इप्पडि इन्द्रियप्राणभूतसूक्ष्मसंयुक्तऩाऩ जीवऩै निसर्गसौहार्दमुडैयहार्दऩाऩ तऩ् पक्कलिलेयिळैप्पाऱ्ऱि,
इप्पडि स्थूलशरीरत्तिऩिऩ्ऱुम् विद्वदविद्वत्साधारणमाऩ वुत्क्रान्तिक्रमत्तै नडत्ति,
‘‘अनन्ता रश्मयस्तस्य
दीपवद्यस्स्थितो हृदि ।
सितासिताः कद्रुनीलाः
कपिलाः पीतलोहिताः ॥
ऊर्ध्वमेकस्स्थितस्तेषां
यो भित्त्वा सूर्यमण्डलम् ।
ब्रह्मलोकमतिक्रम्य
तेनयाति परां गतिम् ॥
यदस्यान्यद् रश्मिशतम्
ऊर्ध्वमेव व्यवस्थितम् ।
तेन देवशरीराणि
सधामानि प्रपद्यते ॥
येनैकरूपाश्चाधस्ताद्
रश्मयोऽस्य मृदुप्रभाः ।
इह कर्मोपभोगाय
तैस्संसरति सोऽवशः॥’’
(याज्ञवल्क्यस्मृति ४-६६, ६७, ६८, ६९।)
ऎऩ्गिऱबडिये कळ्ळर् कॊण्डु पोम् वऴिगळ् पोले आत्मापहारिकळ् स्वर्गनरकङ्गळुक्कुप्पोम् मार्गान्तरङ्गळुक्कुमुखङ्गळाऩ नाडीविशेषङ्गळिल् पोगादबडि वऴिविलक्कि,
अर्चिरादिमार्गत्तुक्कु मुखमाऩ शताधिकैयाऩ ब्रह्मनाडियिले प्रवेशिप्पित्तु, सूर्यकरावलम्बियाय्क्कॊण्डु पुऱप्पडुम्बडि पण्णुम्।
आऴ्वाऩ् अन्तिमदशैयिले विडायिले नाक्कॊट्टि ऎम्बॆरुमाऩार् तिरुवडिगळैप् पिडिक्क, इवरप्पोदाऴ्वाऩ् सॆवियिले द्वयत्तैयरुळिच्चॆय्य,
इप्पेऱु नमक्कु वरुगैयरिदु, नामॆऩ् सॆय्यक्कडवोमॆऩ्ऱु अप्पोदु सेवित्तिरुन्द मुदलिगळ् कलङ्ग,
इवर्गळभिप्रायत्तैत् तिरुवुळ्ळम् पऱ्ऱि, ‘आऴ्वाऩ् प्रकृतियऱियीर्गळो; इव्वस्थैयिलिवरुक्किदु कर्पूरत् तैयुम् खण्डशर्करैयैयुमिट्टमात्रमऩ्ऱो, नामिदु उपायत्तुक्कुप् परिकरमागच् चॆय्दोमल्लो’ मॆऩ्ऱरुळिच्चॆय्य मुदलिगळ् तॆळिन्दु निर्भरराऩार्गळ्।
आगैयाल् ‘‘नष्टस्मृतिरपि परित्यजन् देहं’’(वराहपुराणम्।) ऎऩ्ऱुम्,‘‘स्थिते मनसि सुस्वस्थे’’(वराह-चरम-श्लोकः।) ऎऩ्गिऱ श्लोकद्वयत्तिलुम्,
‘तुप्पुडैयारैयडैवदॆल्लाम् ‘(पॆरियाऴ्वार् तिरुमॊऴि ४-१०-१।) ऎऩ्गिऱ पाट्टिलुञ् जॊल्लुगिऱबडिये
प्रपन्नऩुक्कन्तिमस्मृत्यादिगळिल् निर्बन्धमिल्लै।
‘‘शरीरपातसमये तु केवलं मदीययैव दययाऽतिप्रबुद्धो मामेवावलोकयन्नप्रच्युतपूर्वसंस्कारमनोरथः’’(शरणागति-गद्यम्) ऎऩ्ऱरुळिच्चॆय्ददुम् इव्वचनङ् गळुक्कविरुद्धमागवॊरुप्रकारत्ताले निर्वाह्यम्। ऎङ्ङऩेयॆऩ्ऩिल्; गद्यत्तिलरुळिच्चॆय्गिऱवन्तिमस्मृति इव्वन्तिमस्मृतियैयुमुपायफलमागक् कोलि प्रपन्नराऩवर्गळुक्कु वरक्कडवदॆऩ्ऱु सिल आचार्यर्गळ् निर्वहिप्पर्गळ्।
इप्पडियागिल् ऒरु शरीरत्तिलुमन्तिममाऩ प्रत्ययम् निर्विषयमायिरामैयाल्
इप्पडियागिलॊरु शरीरत्तिलुमन्तिममाऩ प्रत्ययम्निर्विषयमायिरामैयालिदु भगवद्व्यतिरिक्तविषयत्तिले पोमागिल् “यं यं वाऽपि स्मरन्भावम्" ऎङ्गिऱ कणक्किले विपरीतफलमाम्।
आन पुऩ्बु
गद्यत्तिलेय् अरुळिच् चेय्द पडीये
स्वतन्त्र-प्रपत्ति-निष्ठऩुक्कु
भगवद्-विषयत्तिल् अन्तिम-प्रत्ययम् अवश्यं वरुम् -
नष्टस्मृतिर् अपि +इत्यादिगळ्
श्रीगीतेयिल् अष्टमाद्ध्यायत्तिलुम्
“यं योगिनः प्राणवियोगकाले यत्नेन चित्ते विनिवेशयन्ति’’(भारतम् शान्ति-पर्व ४६-१४३) इत्यादिगळिलुम् स्वयत्नसाध्यमाग विधित्त कट्टळैयिले उपायमाग अन्तिमस्मृति वेण्डावॆऩ्गिऱऩवॆऩ्ऱु सिल आचार्यर्गळ् अनुसन्धिप्पार्गळ्।
‘‘केवलं मदीययैव दयया’’(शरणागति-गद्यम्) ऎऩ्ऱिऱेयिङ्गरुळिच् चॆय्ददु।
अन्तिमस्मृतियावदु; वागादिगळ् उपशान्तमाऩाल् मनस्सु उपशान्त मावदऱ्कु मुऩ्बे पिऱप्पदॊरु स्मृति । इदु अरुगिरुन्दार्क्कुत् तॆरियादु।
‘‘दृश्यते हि वागिन्द्रिय उपरतेऽपि मनःप्रवृत्तिः’’ ऎऩ्गिऱ भाष्यमुम् ऎदेऩु मॊरु लिङ्गत्ताले ऒरु मनःप्रवृत्तियिवऩुक्कुण्डॆऩ्ऱऱिगिऱवळवैच् चॊल्लुगिऱदु,
तऩक्कु सिल व्याध्याद्यवस्थैकळिले कण्डबडियैच् चॊल्सॊल्लुगिऱदागवुमाम्।
आऩ पिऩ्बु भगवद्विषयत्तिल् अन्तिमस्मृतिमुक्तरागिऱवर्क्कुम् मोक्षङ्गॊडुक्किऱवर्क्कुन् दॆरियुमित्तऩै।
इदुक्कनन्तरम् योगिकळोडुम् अयोगिकळोडुम् वासियऱ हार्दऩाऩ परमात्माविऩ् पक्कलिले विश्रमिक्कुमळवुम् सुषुप्तितुल्यमायिरुक्कुम्।
इव्ववस्थैयैप्पऱ्ऱ‘‘काष्ठपाषाणसन्निभं’, ‘नष्टस्मृतिरपि’’(वराह-चरम-श्लोकः) ऎऩ्ऱुम्, ‘निऩैक्कमाट्टेऩ्’(पॆरियाऴ्वार् तिरुमॊऴि ४-१०-१) ऎऩ्ऱुञ् जॊल्लुगिऱदॆऩ्ऱाल् प्रपन्नाधिकारिक्कु विशेषित्तोरतिशयञ्जॊल्लिऱ्ऱागादु।
इदुक्कुमेल् ‘‘मत्तः स्मृतिर्ज्ञानमपोहनञ्च’’(गीता १५-१५।) ऎऩ्गिऱ प्राज्ञऩुणर्त्त तत्प्रकाशितद्वारऩाय्क्कॊण्डु ब्रह्मनाडियिले प्रवेशित्ताल् पिऩ्बु कालतत्त्वमुळ्ळ तऩैयुमॊरुबगलायुणर्त्तियेयाम्।
नऩ्ऩिलमामदु नऱ्पगलामदु नऩ्ऩिमित्तम्
ऎऩ्ऩलुमामदुयादाऩुमा मङ्गडियवर्क्कु
मिऩ्ऩिलैमेऩि विडुम्बयणत्तु विलक्किलदोर्
नऩ्ऩिलैया नडु नाडिवऴिक्कु नडैबॆऱवे। (२७)
दहरकुहरे देवस्तिष्ठन्निषद्वरदीर्घिका
निपतितनिजापत्यादित्सावतीर्णपितृक्रमात् ।
धमनिमिह नस्तस्मिन् काले स एव शताधिकां
अकृतकपुरप्रस्थानार्थं प्रवेशयति प्रभुः ॥ ४५ ॥
इति श्रीकवितार्किकसिंहस्य सर्वतन्त्रस्वतन्त्रस्य
श्रीमद्वेङ्कटनाथस्य वेदान्ताचार्यस्य कृतिषु
श्रीमद्रहस्यत्रयसारे
निर्याणाधिकारः विंशः ॥
श्रीमते निगमान्तमहादेशिकाय नमः ॥