॥ श्रीः ॥
॥ श्रीमते निगमान्तमहादेशिकाय नमः ॥
॥ श्रीमद्रहस्यत्रयसारे उत्तरकृत्याधिकारः ॥ १५ ॥
सन्तोषार्थं विमृशति मुहुस्सद्भिरद्ध्यात्मविद्यां
नित्यं ब्रूते निशमयति च स्वादु सुव्याहृतानि ।
अङ्गीकुर्वन्ननघलळितां वृत्तिमादेहपातात्
दृष्टादृष्टस्वभरविगमे दत्तदृष्टिः प्रपन्नः ॥ ३४ ॥
इप्पडि कृतकृत्यऩाय् स्वनिष्ठैयैत् तॆळिन्दु शरीरत्तोडिरुन्द कालम् पऴन्दिरुविडैयाट्टत्तिल् सिऱुदिडत्तै यडैत्तुक् कॊण्डिरुप् पारैप्पोले ऒरुबडि तुवक्कऱ्ऱॊरुबडि तुवक्कुण्डिरुक्किऱ इव्वधिकारिक्कु
मुक्तरुडैय कैङ्कर्यपरंपरैपोले स्वादुतममागैयाले स्वयंप्रयोजनमाय्, शास्त्रविभक्तकालविशेषनियतमाय्
उत्तरकैङ्कर्यत्तुक्कु अवसरलाभार्थमाग पूर्व-कैङ्कर्यम् तलैक्कट्टवेण्डुम्बडि सङ्गिलित् तुवक्काय् स्वामिसंप्रीतिक्कुक् कारणमुमाय् कार्यमुमाय्,
‘वासित्तुङ् गेट्टुम् वणङ्गि वऴिबट्टुम्बूसित्तुम् पोक्किऩेऩ् पोदु’(नाऩ्मुगऩ् तिरुवन्दादि ६३।) ऎऩ्ऱुम्,
‘सीर् कलन्द सॊल् निऩैन्दु पोक्कारेल् सूऴ्विऩैयिऩाऴ्दुयरै यॆऩ्ऩिऩैन्दु पोक्कु वरिप्पोदु’(पॆरिय तिरुवन्दादि ८६) ऎऩ्ऱुम्,
‘ऒऴिविल् कालमॆल्लामुडऩाय् मऩ्ऩि वऴुविलावडिमै सॆय्यवेण्डु नाम्’(तिरुवाय्मॊऴि ३-३-१) ऎऩ्ऱुम्,
‘पॊङ्गेऴ् पुगऴ्गळ् वायवाय् पुलऩ्गॊळ् वडिवॆऩ् मऩत्तदायङ्गे मलर्गळ्गैय्यवाय् वऴिबट्टोड वरुळिल्’(तिरुवाय्मॊऴि ८-१०-४।) ऎऩ्ऱुम्,
‘नाडाद मलर् नाडि’(तिरुवाय्मॊऴि १-४-९) ऎऩ्ऱुम्,
‘वडिविणैयिल्ला मलर्मगळ् मऱ्ऱ निलमगळ् पिडिक्कु मॆल्लडियैक् कॊडुविऩैयेऩुम् पिडिक्क’(तिरुवाय्मॊऴि ९-२-१०) ऎऩ्ऱुम्,
‘तऩक्केय् आगव् ऎऩैक् कॊळ्ळुमीदे’(तिरुवाय्मॊऴि २-९-४) ऎऩ्ऱुम्, ‘उऩक्के नामाट्चॆय् वोम्’(तिरुप्पावै २९।) ऎऩ्ऱुम्,
‘पळ्ळिगॊळ्ळुमिडत्तडिगॊट्टिडक्कॊळ्ळु मागिल्’(नाच्चियार् तिरुमॊऴि ४१) ऎऩ्ऱुम्,
‘ऎण्णक्कण्ड विरल्गळ्’(पॆरियाऴ्वार् तिरुमॊऴि ४-४-३) ऎऩ्ऱुम्; ‘उण्णा नाळ् पसियावदॊऩ्ऱिल्लै योवादे नमो नारणावॆऩ्ऱॆण्णा नाळुमिरुक्कॆसुच् चामवेद नाण्मलर् कॊण्डुऩबादम् नण्णा नाळवै तत्तुऱुमागिलऩ्ऱॆऩक्कवै पट्टिऩि नाळे’(पॆरियाऴ्वार् तिरुमॊऴि ५-१-६)
ऎऩ्ऱुम्,
‘नाक्कु निऩ्ऩैयल्लालऱियादु नाऩदञ्जुवऩॆऩ् वसमऩ्ऱु’(पॆरियाऴ्वार् तिरुमॊऴि ५-१-१) ऎऩ्ऱुम्,
‘वायवऩैयल्लदु वाऴ्त्तादु’(मुदल् तिरुवन्दादि ११) ऎऩ्ऱुम्
‘दोळवऩैयल्लाल् तॊऴा’(मुदल् तिरुवन्दादि ६३।) ऎऩ्ऱुम्,
‘नयवेऩ् पिऱर् पॊरुळै’(मुदल् तिरुवन्दादि ६४) ऎऩ्ऱुम्,
‘निरन्दरम् निऩैप्पदाग नी निऩैक्कवेण्डुम्’(तिरुच्-छन्दविरुत्तम् १०१) ऎऩ्ऱुम्,
‘इरुळिरिय’(पॆरुमाळ् तिरुमॊऴि १-१)
‘ऊऩेऱु सॆल्वत्तु’(पॆरुमाळ् तिरुमॊऴि ४-१)
‘नीणागम् सुऱ्ऱि’(पॆरियदिरुमॊऴि ११-७-१)
ऎऩ्गिऱ तिरुमॊऴिगळिलुम्,
‘‘पत्युः प्रजानामैश्वर्यं पशूनां वा न कामये । अहं कदम्बो भूयासं, कुन्दो वा यमुना तटे’’() ऎऩ्ऱुम्,
‘‘कुरुष्व मामनुचरं वैधर्म्यं नेह विद्यते । कृतार्थोऽहंभविष्यामि तव चार्थः प्रकल्पते’’(रामायणम् अयोध्या-काण्डम् ३१-२४)
‘‘अहं सर्वं करिष्यामि जाग्रतः स्वपतश्च ते’’(रामायणम् अयोध्या-काण्डम् ३१-२७)
‘‘परवानस्मि काकुत्स्थ त्वयि वर्षशतं स्थिते । स्वयन्तु रुचिरे देशे क्रियतामिति मां वद’’(रामायणम् आरण्यकाण्डम् १५-७)
‘‘कामये वैष्णवत्वन्तु सर्वजन्मसु केवलम्’’(जितन्ता-स्तोत्रम् १-१३।) ऎऩ्ऱुम्,
‘‘वर्तमानस्सदा चैवं पाञ्चकालिकवर्त्मना ।
स्वार्जितैर्गन्ध- पुष्पाद्यैश्शुभैश्शक्त्यनुरूपतः ॥
आराधयन् हरिं भक्त्या गमयिष्यामि वासरान्’’(वङ्गी-पुरत्तुनम्बि-कारिका।)
ऎऩ्ऱुं सॊल्लुगिऱ बडिये स्वरूपानुरूपकालक्षेपार्थमाऩ उत्तरकृत्यमिरुक्कुम्बडि; तऩ् निष्ठैक्कनुरूपमागत् तॆळियवेण्डुम् अर्थङ्गळिल् तऩक्कुत् तॆळियाद निलङ्गळै नाम् कृतकृत्यऩॆऩ्ऱु अनादरित्तिरादे अनुभवपूर्तियुण्डाम् पोदु तॆळिवुम् प्रेममुम् वेण्डुगैयालुम्।
‘‘तत्पादभक्तिज्ञानाभ्यां फलमन्यत्कदाचन ।
न याचेत्पुरुषो विष्णुं याचनान्नश्यति ध्रुवम्’’()
ऎऩ्गिऱबडिये ज्ञानभक्तिकळै अपेक्षित्ताल् कुऱ्ऱमिल्लामैयालुम् तऩक्कु शेषिविषयत्तिलेचित्तरञ्जनम् पिऱक्कैक्काग;
‘पीदगवाडैप् पिराऩार् पिरमगुरुवागि वन्दु’(पॆरियाऴ्वार् तिरुमॊऴि ५-२-८)
ऎऩ्ऩुम्बडि निऱ्किऱ तॆळिवुडैय परमैकान्तिकळ् पक्कलिले
‘‘तद्विद्धि प्रणिपातेन परिप्रश्नेन सेवया । उपदेक्ष्यन्ति ते ज्ञानं ज्ञानिनस्तत्त्वदर्शिनः ॥’’(गीता ४-३४)
ऎऩ्गिऱ कट्टळैयिले तॆळियक्केट्टु,
‘‘मन्दोऽप्यमन्दतामेति संसर्गेण विपश्चितः । पङ्कच्छिदः फलस्येव निघर्षेणाविलं पयः ॥’’(मालविकाग्निमित्र-नाटकम्)
ऎऩ्गिऱबडिये परिशुद्धज्ञानऩाय्,
‘‘यस्यानुभवपर्यन्ता बुद्धिस्तत्त्वे प्रतिष्ठिता । तद्दृष्टिगोचरास्सर्वे मुच्यन्ते सर्वकिल्बिषैः ॥’’(श्रीसात्त्वत-संहिता)
ऎऩ्गिऱबडिये इव्वर्थङ्गळिल् निष्ठैयुडैयवर्गळुडऩे नॆरुङ्गि वर्त्तित्तु,
अवर्गळ् अनुष्ठानङ्गळिल्
‘‘यावानर्थ उदपाने सर्वतस्संप्लुतोदके’’(गीता २-४६।) ऎऩ्गिऱप्रकारत्तिले
तऩ् वर्णाश्रमजातिगुणादिगळुक्कनुरूपमाऩ कर्तव्यांशत्तै निष्कर्षित्तु अनुष्ठित्तु, इव्वनुष्ठानादिगळैयुडैयोमॆऩ्ऩुम् भावनैयडियाग वरुम् स्वोत्कर्षपरनिकर्षानुसन्धानङ्गळागिऱ पडुगुऴिगळैत् तप्पुम्बडि तऩ् मुऩ्ऩडिबार्त्तु नडक्कवुम्,
तऩक्कु शरण्यप्रसादविशेषमूलमाग नम्माऴ्वार् नाथमुनिकळुळ्ळिडार्क्कुप्पोले साक्षात्कारादिगळागिऱ फलोद्गमपर्वङ्गळ्वन्दालुम्
‘नऩ्मै तीमैगळॊऩ्ऱुमऱियेऩ्’( पॆरियाऴ्वार् तिरुमॊऴि ५-१-३।) ऎऩ्ऱुम्,
‘अऱिव ऩेलुमिवैयॆल्लामॆऩ्ऩालडैप्पु नीक्कॊण्णा’(पॆरिय तिरुवन्दादि ३) ऎऩ्ऱुम्
निश्चयित्तु पराधीनस्वरूपस्थितिप्रवृत्तियाऩ तऩ्ऩधिकारत्तिले सॊरुगिऩव् आकिञ्चन्यत्तैयऴियमाऱादे
‘‘अहमस्म्यपराधानामालयोऽकिञ्चनोऽगतिर्’’ (अहिर्बुध्न्य-संहिता ३७-३०)इत्यादिगळैय् अडियॊत्ति नडक्किऱ
‘नोऱ्ऱनोऩ्बिलेऩ् नुण्णऱि विलेऩ्’(तिरुवाय्मॊऴि ५-७-१)
‘ऎऩ्ऩाऩ् सॆय्गेऩ्’(तिरुवाय्मॊऴि ५-८-३),
‘कळैवाय् तुऩ्बङ्गळैया तॊऴिवाय् कळैगण्मऱ्ऱिलेऩ्’(तिरुवाय्मॊऴि ५-८-८),
‘पुगलॊऩ्ऱिल्लावडियेऩ्’(तिरुवाय्मॊऴि ६-१०-१०),
‘आविक्कोर् पऱ्ऱुक्कॊम्बु निऩ्ऩलालऱिगिऩ्ऱिलेऩ्’(तिरुवाय्मॊऴि १०-१०-३)
‘कऱवैगळ् पिऩ् सॆऩ्ऱु’(तिरुप्पावै २८),
‘कुळित्तु मूऩ्ऱऩलैयोम्बुम्’(तिरुमालै २५।),
‘कुलङ्गळायवीरिरण्डिल्’(तिरुच्-छन्दविरुत्तम् ९०),
‘एऴैयेदलऩ्’(पॆरिय तिरुमॊऴि ५-८-१),
‘पऱ्ऱेलॊऩ्ऱुमिलेऩ्’(पॆरिय तिरुमॊऴि १-९-९),
‘तरुदुयरन्दडायेल्’(पॆरुमाळ् तिरुमॊऴि ५-१) ऎऩ्गिऱ पाट्टुगळिलुम्,
‘‘न धर्मनिष्ठोऽस्मि’’(आळवन्दार् स्तोत्रम् २२)
ऎऩ्गिऱ श्लोकत्तिलुम् इवर्गळरुळिच्चॆय्द कार्पण्यत्तिऩ् कवडुगळै यॆल्लामवलम्बित्तुक्कॊण्डु पोरवुम्,
इप्पडित् तऩक्कनादिकालम्बिऱन्द अनर्हतैयुमदडियागविऴन्द कैङ्कर्यत्तैयुम् पार्त्तु
‘पॊय्न्निऩ्ऱ ञाऩमुम् पॊल्लावॊऴुक्कुमऴुक्कुडम्बुम्’(तिरुविरुत्तम् १)
ऎऩ्ऱलऱ्ऱप्पण्णुम् निर्वेदप्राचुर्यत्ताले अवसन्नऩागादे,
‘उयिरळिप् पाऩॆऩ्ऩिऩ्ऱ योऩियुमाय्प् पिऱन्दायिमैयोर् तलैवा’(तिरुविरुत्तम् १) ऎऩ्गिऱबडिये ऎदिर् सूऴल्बुक्कु निऱ्किऱ शरण्यऩुडैयदाय् मुलैप्पाल्बोले पथ्यतममुमाय् प्रियतममुमाऩ उपदेशत्ताले तॆळिन्द अवताररहस्यादिगळागिऱ तीर्थङ्गळै अवगाहित्तुत् तेऱि,
‘‘उत्तमे चेद्वयसि साधुवृत्तः’’(पोदायनसूत्रम् १४-१०।) ऎऩ्ऱुम्
‘‘दुराचारोऽपि सर्वाशी कृतघ्नो नास्तिकः पुरा । समाश्रयेदादिदेवं श्रद्धया शरणं यदि ॥ निर्दोषं विद्धितं जन्तुं प्रभावात्परमात्मनः’’(सात्त्वत-संहिता १६-२३-२४।) ऎऩ्ऱुम्,
‘‘यत् ब्रह्मकल्पनियुतानुभवेऽप्यनाश्यं तत्किल्बिषं सृजति जन्तुरिह क्षणार्द्धे । एवं सदा सकलजन्मसु सापराधं क्षाम्यस्यहो तदभिसन्धिविराममात्रात्’’(वैकुण्ठ-स्तवः ६१) ऎऩ्ऱुम्,
‘‘प्रवहत्येव हि जले सेतुः कार्योविजानता’’(वङ्गी-पुरत्तुनम्बिगारिगै ३१।) ऎऩ्ऱुम्,
‘माळुमोरिडत्तिलुम् वणक्कॊडु माळ्वदु वलमे’(तिरुवाय्मॊऴि १-३-८) ऎऩ्ऱुञ् जॊल्लुगिऱ न्यायत्ताले गतत्तुक्कु शोकियादे, गतमाऩवयोग्यतैयैक्कण्डगलवुम् पारादे,
अपर्यनुयोज्यमायनवधिकमाऩ शरण्यप्रभावत्तालेयिप्पोदु पिऱन्द योग्यतैयैक्कण्डु
वरुगिऱ नीरुक्कणै कोलुङ्गणक्किलेय् इव्ववस्थैक्कनुरूपमाऩ आज्ञानुज्ञानुवर्तनमागिऱ कैङ्कर्यानुभवत्तैयिऴवादे,
‘मुडियाऩे’यिऱ्पडिये विडाय्त्त करणङ्गळै सात्त्विकाहारसेवादिगळाले योग्यङ्गळाक्कि प्राप्तङ्गळाऩ अनुभवङ्गळिले मूट्टि
अयोग्य विषयान्तरङ्गळिल् पट्टिबुक्कवासऩैगळै माऱ्ऱुविक्कवुम्, अक्करैयिलभिमतदेशत्तुक्कुप्पोग ओडम् पार्त्तिरुप्पार्निऩैत्तबोदु विडवॊण्णाद पणबन्धद्यूतत्तिलिऴियादे
वेण्डिऩ मट्टिले तलैक्कट्टुगैक्कीडाऩ विहारद्यूतत्तिलेय् इऴिन्दालुम् द्यूत शास्त्रत्तिऩ्बडिये अडिदप्पादे करुवि वैक्कुमाप्पोले
अज्ञानुज्ञै कळाले यडिमै कॊळ्ळुगिऱ शासिताविऩुडैय शासनत्तुक्कुप्पॊरुन्दिऩ कालविशेषादिनियतमाऩ कैङ्कर्यत्तै पित्तपरिहारार्थमाग क्षीरसेवैप् पण्णुवारैप्पोलऩ्ऱिक्के अयत्नलब्धमाऩ औषधत्ताले अविळम्बितमाग आरोग्यम् पॆऱ्ऱवर्गळ् पाल् वार्त्तुण्णुमाप्पोले युगन्दु पण्णवुम्,
अप्पोदु ‘‘नित्यसिद्धे तदाकारे तत्परत्वे च पौष्कर । यस्यास्ति सत्ता हृदये तस्यासौ सन्निधिं व्रजेत् ॥’’(पौष्करसंहिता) ऎऩ्ऱुम्,
‘‘यथा सामुद्रमम्भोब्दैः स्पृष्टमेत्युपभोग्यतां । तथैव हि मनुष्याणां भक्तैस्संभावितो हरिः ॥’’(पौष्करसंहिता) ऎऩ्ऱुञ् जॊल्लुगिऱबडिये ओरधिकारि-विशेषत्तुक्काग सान्निध्यादिगळैप् पण्णि, परमैकान्तियाऩ तऩ्ऩैयुगन्दु वन्द अर्चावतारम् पण्णियिरुक्किऱ ऎम्बॆरुमाऩ् पक्कलिले
‘‘सर्वातिशयिषाड्गुण्यं संस्थितं मन्त्रबिम्बयोः’’(विष्वक्सेनसंहिता) ऎऩ्गिऱ पूर्तियैयुम्,
‘‘आपीठान्मौळिपर्यन्तं पश्यतः पुरुषोत्तमं ।
पातकान्याशुनश्यन्ति किं पुनस्तूपपातकम् ॥’’(शाण्डिल्य-स्मृतिः २-८९।)ऎऩ्गिऱ पावनतमत्वत्तैयुम्,
‘‘सन्दर्शनादकस्माच्च पुंसां संमूढचेतसां ।
कुवासना कुबुद्धिश्च कुतर्कनिचयश्च यः ॥
कुहेतुश्च कुभावश्च नास्तिकत्वं लयं व्रजेत्’’(पौष्करसंहिता।)
ऎऩ्गिऱबडिये प्रत्यक्षादिप्रमाणत्रयत्तिलुम् हेतु-फलभावत्ताले वरुम् मदिमयक्कुगळॆल्लात्तुक्कुम् मरुन्दायिरुक्किऱबडियैयुम्,
‘‘ये यथा मां प्रपद्यन्ते तांस्तथैव भजाम्यहम्’’(गीता ४-११) ऎऩ्ऱुम्,
‘तमरु कन्ददॆव्वुरुवम्’(मुदल् तिरुवन्दादि ४४।) ऎऩ्गिऱ पाट्टिलुञ्जॊल्लुगिऱबडिये वाङ्मनसा-परिच्छेद्यमाऩ आश्रितपारतन्त्र्यत्तैयुम्,
‘कण्डगण्गळ् मऱ्ऱॊऩ्ऱिऩैक् काणाव्’(अमलऩादि पिराऩ्-१०।) ऎऩ्गिऱ आकर्षकत्वत्तैयुमनुसन्धित्तु,
‘‘सतीव प्रिय भर्तारं जननीव स्तनन्धयं ।
आचार्यं शिष्यवन्मित्रं मित्रवल्लालयेद्धरिं ॥
स्वामित्वेन सुहृत्वेन गुरुत्वेन च सर्वदा ।
पितृत्वेन तथा भाव्यो मातृत्वेन च माधवः ॥’’
(शाण्डिल्य-स्मृतिः ४-३७।)
‘‘यथा युवानं राजानं यथा च मदहस्तिनं ।
यथाप्रियातिथिं योग्यं भगवन्तं तथार्चयेत् ॥’’
(शाण्डिल्य-स्मृतिः ४-३१।)
‘‘यथा च पुत्रं दयितं तथैवोपचरेद्धरिम्’’()
ऎऩ्गिऱबडिये अव्वो सम्बन्धवर्गपरत्वसौलभ्यादिगळुक्कनुरूपमाऩ वृत्तियैप् पण्णवुम्,
अप्पोदु
‘‘तदा हि यत्कार्यमुपैति किञ्चिदुपायनं चोपहृतं महार्हं ।
सपादुकाभ्यां प्रथमं निवेद्य चकार पश्चाद्भरतो यथावत्’’
(रामायणम् अयोध्या-काण्डम् ११५-२७)
ऎऩ्ऱु तिरुवडि निलैगळ्विषयत्तिल् श्रीभरताऴ्वाऩ नडत्तिऩ राजसेवकवृत्तियै न्यायार्जितद्रव्यङ्गळाले नडत्तवुम्,
इव्वृत्तियै वाऴ्क्कैप्पट्ट वधूविऩ् माङ्गळ्यसूत्रादि रक्षणमात्रमाग निऩैत्तिरुक्कवुम्,
इप्पडि भगवदुपक्रममाय् भागवतपर्यन्तमाग वरुगिऱ कैङ्कर्याख्यपुरुषार्थसिद्धिक्कु प्रधानकारणम्;
‘‘पापिष्ठः क्षत्रबन्धुश्च पुण्डरीकश्च पुण्यकृत् ।
आचार्यवत्तया मुक्तौ तस्मादाचार्यवान् भवेत् ॥’’()
ऎऩ्ऱुम्,
‘ऎम्मीसर् विण्णोर् पिराऩार् मासिऩ् मलरडिक्कीऴॆम्मैच् चेर्विक्कुम् वण्डुगळे’(तिरुविरुत्तम् ५४) ऎऩ्ऱुम्,
‘विल्लिबुदुवैनगर् नम्बि विट्टु सित्तर् तङ्गळ् तेवरै वल्ल परिसु वरुविप्परेलदुगाण्डुमेय्’(नाच्चियार् तिरुमॊऴि १०-१०।) ऎऩ्ऱुञ्जॊल्लुगिऱबडिये
सदाचार्यसम्बन्धमेयॆऩ्ऱु विश्वसित्तु,
अभिषेकम् पण्णप् पुगुगिऱ राजकुमारऩुक्कु रात्रियिल् विळक्केऱ्ऱि वैक्कुमाप्पोले तऩक्कु अवर्गळ् पण्णिऩ वॆळिच्चिऱप्पैयुम् अदडियागत् तऩक्कु वन्द कैङ्कर्यादिगळैयुमनुसन्धित्तु अवर्गळ् पक्कलिले कृतज्ञऩायिरुक्कवुम्,
इवैयॆल्लात्तुक्कुम् साधारणमाऩ प्रधानकारणमुमाय् मुक्तदशैयिल्आत्मानुबन्धियाऩ भगदनुभवत्तैप्पऱ्ऱ अपर्यनुयोज्यस्वातन्त्र्यमडियाग शङ्कितमाम् विच्छेदत्तुक्कुम् परिहारमायिरुप्पदु;
‘इरुळगऱ्ऱुमॆरिगदिरोऩ् मण्डलत्तूडेऱ्ऱिवैत्तेणिवाङ्गिय्’(पॆरियाऴ्वार् तिरुमॊऴि ४-९-३) ऎऩ्ऱुम्,
‘पोयिऩाल् पिऩ्ऩैयित्तिसैक्कॆऩ्ऱुम् पिणैगॊडुक्किलुम् पोगवॊट्टा’(पॆरियाऴ्वार् तिरुमॊऴि ४-५-२) ऎऩ्ऱुम्,
‘वण्बुगऴ् नारणऩ् तिण्गऴल्’(तिरुवाय्मॊऴि १-२-१०।) ऎऩ्ऱुम्,
‘सऩ्मसऩ्मान्दरम् कात्तडियार्गळैक्कॊण्डुबोय्त् तऩ्मै पॆऱुत्तित् तऩ् ताळिणैक्कीऴ्क् कॊळ्ळुमप्पऩ्’(तिरुवाय्मॊऴि ३-७-७।) ऎऩ्ऱुम्,
‘तऩ् ताळिणैक्कीऴ्च् चेर्न्दवऩ् सॆय्युञ्जेमम्’ (तिरुवाय्मॊऴि ७-५-१०।) ऎऩ्ऱुञ् जॊल्लुगिऱबडिये अपुनरावृत्तियिलुम् मुऩ्बु संसरिप्पिक्कैयिऱ्पोले सत्यसङ्कल्पऩाय् शेषियाऩ श्रियःपतियिऩुडैय ‘पण्डै नाळाले निऩ् तिरुवरुळुम् पङ्गयत्ताळ् तिरुवरुळुङ्गॊण्डु निऩ्गोयिल् सीय्त्तु’(तिरुवाय्मॊऴि ९-२-१) ऎऩ्ऱु सॊल्लप्पट्ट सहजकारुण्यमॆऩ्ऱु तॆळिन्दव्विषयत्तिलुम् कृतज्ञऩायिरुक्कवुम् प्राप्तम्।
इव्वुत्तरकृत्यत्तिल् मनोवाक्कायङ्गळॆऩ्ऱु सॊल्लुगिऱ करणङ्गळ् मूऩ्ऱालुम् परिहरणीयङ्गळिलुम् परिग्राह्यङ्गळिलुम् सारमिरुक्कुम्बडि सॊल्लुगिऱोम्।
‘‘विषस्य विषयाणाञ्च दूरमत्यन्तमन्तरं । उपभुक्तं विषं हन्ति विषयास्स्मरणादपि’’() ऎऩ्ऱुम्,
‘आविदिगैक्क वैवर् कुमैक्कुञ्जिऱ्ऱिऩ्बम् पावियेऩैप् पल नी काट्टिप्पडुप्पायोय्’(तिरुवाय्मॊऴि ६-९-९) ऎऩ्ऱुञ् जॊल्लुगैयाले परमपुरुषार्थरुचि कुलैयामैक्काग मऱक्कवेण्डुमवऱ्ऱिल् प्रधानंविषयास्वादम्।
कृतघ्नतै वारामैक्काग निऩैक्कवेण्डुमवऱ्ऱिल् प्रधानम् आचार्यऩ् सॆय्द प्रथमकटाक्षम् मुदलाऩ उपकारम्।
कार्पण्यङ्गुलैयामैक् कागच् चॊल्लादॊऴियवेण्डुमवऱ्ऱिल् प्रधानम् आत्मोत्कर्षम्।
उपायनिष्ठैयै मऱवामैक्काग ‘‘सदैवं वक्ता’’(शरणागति-गद्यम्) ऎऩ्गिऱबडिये सॊल्लवेण्डु मवऱ्ऱिल् प्रधानम् द्वयम्।
उगन्दु पणिगॊळ्ळ उरियऩाऩ वॆम्बॆरुमाऩ् तिरुवुळ्ळमऴलामैक्काग करणत्रयत्तालुम् ‘सॆय्यादऩ सॆय्योम्’(तिरुप्पावै २) ऎऩ्ऩुमवऱ्ऱिल् प्रधानम् ब्रह्मविदपचारम्।
पुरुषार्थसागरम् वऱ्ऱुदल् वरैयिडुदल् सॆय्यामैक्काग करणत्रयत्तालुम् कर्तव्यङ्गळिल् प्रधानम् भगवत्कैङ्कर्यत्तिऩॆल्लै निलमाय् शास्त्रानुज्ञातमाऩ आचार्यादिभागवतकैङ्कर्यम्,
स्वयंप्रयोजनमाऩ इव्वुत्तरकृत्यमुम् रहस्यत्रयत्तिल् फलप्रतिपादकङ्गळाऩ प्रदेशङ् गळिले अनुसन्धेयम्।
विण्णवर् वेण्डि विलक्किऩ्ऱि मेवुमडिमैयॆल्लाम्
मण्णुलगत्तिऩ् मगिऴ्न्दडैगिऩ्ऱऩर् वण्डुवरैक्
कण्णऩडैक्कलङ् गॊळ्ळक् कडऩ्गळ् कऴऱ्ऱिय नम्
पण्णमरुन्दमिऴ्वेदमऱिन्द पगवर्गळे। ( २२)
प्रणयिनमिव प्राप्तं पश्चात्प्रिया स्वसमन्वितं
महति मुहुरामृष्टे दृष्ट्वा मनौ मणिदर्पणे ।
प्रपदनधनास्सन्तश्शुद्धैः प्रभुं परिभुञ्जते
प्रसृमरमहामोदस्मेरप्रसूनसमैः क्रमैः ॥ ३५ ॥
इति श्रीकवितार्किकसिंहस्य सर्वतन्त्रस्वतन्त्रस्य
श्रीमद्वेङ्कटनाथस्य वेदान्ताचार्यस्य कृतिषु
श्रीमद्रहस्यत्रयसारे
उत्तरकृत्याधिकारः पञ्चदशः ॥
श्रीमते निगमान्तमहादेशिकाय नमः ॥