॥ श्रीः ॥
॥ श्रीमते निगमान्तमहादेशिकाय नमः ॥
॥ श्रीमद्रहस्यत्रयसारे अधिकारिविभागाधिकारः ॥ ८ ॥
मुमुक्षुत्वे तुल्ये सति च मधुविद्यादिषु यथा
व्यवस्था संसिद्ध्यत्यधिकृतिविशेषेण विदुषाम् ।
विकल्प्येत न्यासे स्थितिरितरविद्यासु च तथा
नियत्या वैयात्यं नियमयितुमेवं प्रभवति ॥२०॥इप्पडि परमपुरुषार्थोपायङ्गळाऩ निवृत्तिधर्मङ्गळिले प्रवृत्तराऩ अधिकारिकळिरुवर्। अवर्गळागिऱार्:- अद्वारकप्रपत्तिनिष्ठऩुम् सद्वारकप्रपत्तिनिष्ठऩुम्। स्वतन्त्राङ्गप्रपत्तिभ्यां प्रपन्नावत्र तावुभौ । फलसाधनभक्तिभ्यां भक्तावपि च दर्शितौ ॥‘‘स्नानं सप्तविधं स्मृतं’’ ऎऩ्गिऱबडिये यथाधिकारं मान्त्रमानसदिव्यवायव्यादिगळुम् तुल्यफलङ्गळाऩ स्नानभेदङ्गळाऩाऱ्पोले उक्ति, आचार्यनिष्ठैयॆऩ्गिऱ विवैयुम् प्रपत्तियिल् मुखभेदङ्गळ्। इवऱ्ऱिल् उक्तियावदु आनुकूल्यसङ्कल्पाद्यङ्गङ्गळिल् वैशद्यमिल्लादार् अवऩैयॊऴियप् पोक्कऱ्ऱु निऱ्किऱ अधिकारमुम्अपेक्षित्ताल् रक्षिक्कुमॆऩ्गिऱ विश्वासमुमुडैयराय्क्कॊण्डु शरण्यऩऱिय पूर्णप्रपत्तिगर्भमाऩ आचार्योपदिष्टवाक्यत्ताले तादिमार्सॊऩ्ऩ पासुरत्तैच् चॊल्लि सार्वभौमऩै शरणम्बुगुम् मुग्धराऩ सामन्तकुमारर्गळैप्पोले यॆऩ्ऩुडैय रक्षैयुऩक्के भरमाग वेऱिट्टुक्कॊळ्ळवेणुमॆऩ्गै। पदवाक्यादिवृत्तान्तमऱियाद बालऩ् ऒरुक्काल् भवति! भिक्षां देहि ऎऩ्ऱाल् आढ्यराऩ सत्तुक्कळगत्तिले अप्पोदे अपेक्षितसिद्धि युण्डामाप्पोले “कॊळ्ळक्कुऱैविलऩ् वेण्डिऱ्ऱॆल्लान्दरु” (तिरुवाय्मॊऴि ३-९-५।) मॆऩ्ऩुम्बडियिरुक्किऱ परिपूर्णपरमोदारविषयत्तिलिव्वुक्तिक्कुम् फलाविनाभावमुण्डु। अऱिविलिगळायिव्वुक्तिमात्रमे पऱ्ऱासाऩवर्गळ् तिऱत्तिल् ‘‘येन केनापिप्रकारेण द्वयवक्ता त्वं’’ (शरणागति-गद्यम्।) ऎऩ्ऱु सॊल्लुगिऱबडिये यिव्वुक्तिमात्रमु मुण्डऱुक्क माट्टादु शरण्यऩ् कृपै। इव्वर्थत्तै ‘‘पापीयसोऽपि शरणागतिशब्दभाजः’’ (अदिमानुषस्तवम् ६१।) ऎऩ्ऱुम्, ‘‘शरणवरणवागियं योदिता न भवति बत सापि धीपूर्विका’’ (वरदराजस्तवम् ८४।) ऎऩ्ऱुम्, ‘‘प्रपत्तिवाचैव निरीक्षितुं वृणे’’ (वरदराजस्तवम् ९२।) ऎऩ्ऱुमभियुक्तर् पेसिऩार्गळ्। इव्वुक्तिमात्र-निष्ठऩुडैयवु माचार्यनिष्ठऩुडैयवुम् निलैगळिरण्डैयुम् ‘‘तव भरोऽहमकारिषि धार्मिकैश्शरणमित्यपि वाचमुदैरिरम् । इति ससाक्षिकयन्निदमद्य मां कुरु भरन्तव रङ्गधुरन्धर’’ (श्रीरङ्गराजस्तवम् २-१०२।) ऎऩ्ऱु सेर्त्तनुसन्धित्तार्गळ्। इदिल् मिगुदि काट्टुगिऱ अपिशब्दत्ताले योरॊऩ्ऱे यमैयुमॆऩ्ऱु सूचितमायिऱ्ऱु। इवर्गळिलाचार्यनिष्ठऩ् ‘‘पुत्रः प्रेष्यस्तथा शिष्य इत्येवञ्च निवेदयेत्’’ (शाण्डिल्य स्मृति ३-७५।) ऎऩ्ऱु शाण्डिल्यस्मृत्यादिगळिऱ्सॊल्लुगिऱबडिये आचार्यऩुडैय वात्मात्मीयभरसमर्पणत्तिले ताऩुमन्तर्भूतऩ्। ‘‘सिद्धिर्भवति वा नेति संशयोऽच्युतसेविनाम् । न संशयोऽत्र तद्भक्तपरिचर्यारतात्मनाम्’’ (शाण्डिल्य स्मृति १-९५।) ऎऩ्गिऱ कणक्किले आचार्यनिष्ठऩुक्कु कैमुतिकन्यायत्ताले फलसिद्धियिल् सन्देहमिल्लै। ऒरुमलैयिऩिऩ्ऱुमॊरुमलैयिले तावुम् सिंहशरीरत्तिल् जन्तुक्कळैप्पोले भाष्यकारर् संसारातिलङ्घनम् पण्ण अवरोडुण्डाऩ कुडल् तुवक्काले नामुत्तीर्णरावुदोमॆऩ्ऱु मुदलियाण्डाऩरुळिच् चॆय्द पासुरम्। ‘‘अन्धोऽनन्धग्रहणवशगो याति रङ्गेश यद्वत्पङ्गुर्नौकाकुहरनिहितो नीयते नाविकेन । भुङ्क्ते भोगानविदितनृपस्सेवकस्यार्भकादिस्त्वत्संप्राप्तौ प्रभवति तथा देशिको मे दयाळुः’’ (न्यासदिलगम् २१।) ऎऩ्ऱुन्यासतिलकत्तिले सॊऩ्ऩोम्। एदेऩुमॊरु प्रकारमागवुमाम् आरेऩुमॊरुवरनुष्ठिक्कवुमाम् प्रपत्तिक्कल्लदु सर्वेश्वरऩ् परमपुरुषार्थङ्गॊडुक्क इरङ्गाऩॆऩ्ऱदायिऱ्ऱु।
इप्पडि ‘‘पशुर्मनुष्यः पक्षी वा ये च वैष्णवसंश्रयाः । तेनैव ते प्रयास्यन्ति तद्विष्णोः परमं पदम्’’ (शाण्डिल्य-स्मृतिः १-१५।) ऎऩ्ऱुम्, ‘‘ते वयं भवता रक्ष्या भवद्विषयवासिनः । नगरस्थो वनस्थो वा त्वन्नो राजा जनेश्वर’’(इरामायणम्-आरण्य १-२०।) ऎऩ्ऱुम्, “नऱ्पालयोत्तियिल् वाऴुञ्जरासरम् मुऱ्ऱवुम् नऱ्पालुक्कुय्त्तऩ"ऩॆऩ्ऱुम् (तिरुवाय्मॊऴि ७-५-१), “वऩ्मैयावदु उऩ्गोयिलिल् वाऴुम् वैट्टणवऩॆऩ्ऩुम् वऩ्मै” (पॆरिया-ति-५-१-३।) यॆऩ्ऱुञ्जॊल्लुगिऱ भागवताभिमानभगवद्विषयवासादिगळुक्कुम् तऩ् पक्कलिलेयादल् पिऱर् पक्कलिलेयादल् मुऩ्बेयादल् पिऩ्बेयादलॊरु उपायत्तुवक्कुण्डु। ऎङ्ङऩेयॆऩ्ऩिल्; इवैयुपासनत्तिलेयादल् प्रपत्तियिलेयादल् मूट्टियुम्, उत्पन्नोपासनऩुक्कु उत्तरोत्तरोपचयत्तैप् पण्णियुम्, स्वतन्त्रप्रपत्त्यनुष्ठानम् पण्णिऩवऩुक्कु इङ्गुऱ्ऱ कैङ्कर्याभिवृद्धियैयुण्डाक्कियुम्, भगवत्प्राप्तियिले त्वरैयैयुण्डाक्कियुमुपकारकङ्गळाम्। इवर्गळिल् व्यासादिगळैप्पोले उपायान्तरसमर्थऩागैयाले अकिञ्चनऩुमऩ्ऱिक्के विळम्बक्षमऩागैयाले अनन्यगतियुमऩ्ऱिक्केयिरुक्किऱ सद्वारकप्रपत्तिनिष्ठऩुक्कु प्रारब्धकर्मपर्यवसानभावियाऩ अन्तिमप्रत्ययत्तै अवधियाग उडैत्ताऩ उपासनरूपाङ्गियिऩुडैय यथावन्निष्पत्तिपूर्वकमाऩ मोक्षम् फलम्। सर्वाधिकारमाय् सर्वानिष्टनिवर्तनक्षममाय् सर्वेष्टसाधनमागवऱ्ऱाय् सुकरमाय् सकृत्कर्तव्यमाय् आशुकारियाय् प्रतिबन्धानर्हमाय् ब्रह्मास्त्रबन्धम् पोले स्वफलत्तिलुपायान्तरप्रयोगासहमायिरुन्दुळ्ळ प्रपत्तियैत् तऩ्ऩधिकारानुरूपमाग अद्वारकमागप् पऱ्ऱिऩवऩुक्कु परिपूर्णानुभवत्तुक्कु वेऱु प्रतिबन्धकमिल्लाद पडियाले प्रपत्तिक्षणम् मुदलाग “इङ्गे तिरिन्देऱ्किऴुक्कुऱ्ऱॆऩ्” (तिरुवाय्मॊऴि ८-१०-४।)ऎऩ्ऱुम्, “इच्चुवै तविर याऩ् पोयिन्दिरलोगमाळुमच्चुवै पॆऱिऩुम् वेण्डे” (तिरुमालै २।) ऩॆऩ्ऱुम्, “एरार्मुयल् विट्टुक् काक्कैप् पिऩ् पोवदे” (सिऱिय तिरुमडल् १६।) यॆऩ्ऱुम्, ‘‘स्नेहो मे परमो राजन् त्वयि नित्यं प्रतिष्ठितः । भक्तिश्चनियता वीर भावो नान्यत्र गच्छति’’ (रामायणम् उत्तरकाण्डम् ४०-१५।) ऎऩ्ऱुञ्जॊल्लुगिऱबडिगळिले इच्चरीरत् तोडेयिरुन्दु कैङ्कर्याद्यनुभवम् पण्णवेणुमॆऩ्गिऱ अभिसन्धिक्कुक् कारणमाऩ अर्चावतारादिसङ्गमडियाग वन्द स्वानुमतियाले स्थापितमाऩ शरीरत्तिऩवसानत्तैयॆल्लैयाग उडैत्ताय् देशकालस्वरूपपरिच्छेदवत्ताय्क्कॊण्डु इङ्गुण्डाम् कैङ्कर्यफलोद्गमत्तै मुदलाग उडैत्ताऩ परिपूर्णकैङ्कर्यपर्यन्तमोक्षम् फलम्। ‘‘वरं वरय तस्मात्त्वं यथाभिमतमात्मनः । सर्वं संपत्स्यते पुंसां मयि दृष्टिपथं गते’’ (विष्णुपुराणम् १-१२-७६।) ‘‘किं वा सर्वजगत्स्रष्टः प्रसन्ने त्वयि दुर्लभम्’’ (विष्णुपुराणम् १-१-७९।) ‘‘तस्मिन् प्रसन्ने किमिहास्त्यलभ्यम्’’ (विष्णुपुराणम् १-१७-९१।) ‘‘किं लोके तदिहपरत्र चास्ति पुंसां यद्विष्णुप्रवणधियां न दाल्भ्य साध्यम्’’ (विष्णु-धर्मः ४३-४६।) ‘‘फलमत उपपत्तेः’’ (ब्रह्म-सूत्रम् ३-२-३७।) ऎऩ्ऱुञ् जॊल्लुगिऱबडिये सर्वेश्वरऩ् सकलफलप्रदऩागैयाले अवऩ् तिरुवडिगळिल् प्रपत्ति सकलफलसाधनमागैयाल् इव्वधिकारिकळिरुवरुक्कुमिदु यथाभिमतफलहेतुवायिऱ्ऱु। ‘‘चतुर्विधा भजन्ते माम्’’ (गीता ७-१६।) ऎऩ्गिऱबडिये उपासनम् यादॊरुबडि चतुर्विधफलत्तुक्कुम् साधनमायिरुक्किऱदु; अप्पडिये‘‘तावदार्तिस्तथा वाञ्छा तावन्मोहस्तथाऽसुखम् । यावन्न याति शरणं त्वामशेषाघनाशनम्’’ (विष्णुपुराणम् १-९-७३।) ऎऩ्गिऱबडिये प्रपत्तियुम् इच्चतुर्विधफलत्तुक्कुम् साधनमागविऱे महर्षिकळ् अऱुदियिडुवदु। इदिल् ‘‘अशेषाघनाशनम्’’ ऎऩ्गैयालुम् आदरन्दोऱ्ऱ ‘‘तावत्’’ ऎऩ्ऱु अधिकारन्दोऱुम् आवर्तिक्कैयालुम् इवऩ् अपेक्षित्त फलमॆल्लामिवऩ् कोलिऩ कालत्तिले यथामनोरथम् सिद्धिक्कुम्। इप्पडिप्पट्ट एऱ्ऱत्तै निऩैत्तु ‘‘सत्कर्मनिरताश्शुद्धास्साङ्ख्ययोगविदस्तथा । नार्हन्ति शरणस्थस्य कलां कोटितमीमपि’’ (लक्ष्मीतन्त्रम् १७-६२।) ऎऩ्ऱु सॊल्लुगिऱदु। इवऩुक्किङ्गिरुन्द कालत्तिल् कैङ्कर्यत्तिल् वैषम्यम् तऩ् कोलुदलिल् वैषम्यत्ताले वन्ददु। अदुदऩक्कडि प्रारब्धसुकृतविशेषम्। अन्तिमशरीरानन्तरम् पॆरुम् पेऱ्ऱिलॊरु वैषम्यमिल्लै। पारतन्त्र्यमुम् एकरूपम्। ‘‘पारतन्त्र्यं परेपुंसि प्राप्य निर्गतबन्धनः । स्वातन्त्र्यमतुलं प्राप्य तेनैव सह मोदते’’ (विष्णु-तत्त्वम्।) ऎऩ्ऱु फलदशैयिऱ् सॊल्लुगिऱ स्वातन्त्र्यमुम् कर्मवश्यऩऩ्ऱिक्के सर्वविधकैङ्कर्ययोग्यऩागैयॆऩ्ऱु फलपादत्तिले निर्णीतम्। वेण्डुम् पॆरुम्बयऩ् वीडॆऩ्ऱऱिन्दु विदिवगैयाल्
नीण्डुङ् गुऱुगियुनिऱ्कु निलैगळुक्केऱ्कुमऩ्बर्
मूण्डॊऩ्ऱिऩ् मूलविऩैमाऱ्ऱुदलिऩ् मुगुन्दऩडि
पूण्डऩ्ऱि मऱ्ऱोर् पुगलॊऩ्ऱिलैयॆऩ निऩ्ऱऩरे। // १५ //
प्रपन्नादन्येषां न दिशति मुकुन्दो निजपदं
प्रपन्नश्च द्वेधा सुचरितपरीपाकभिदया ।
विळम्बेन प्राप्तिर्भजनसुखमेकस्य विपुलं
परस्याशु प्राप्तिः परिमितरसा जीवितदशा ॥ (२१)
इति कवितार्किकसिंहस्य सर्वतन्त्रस्वतन्त्रस्य श्रीमद्वेङ्कटनाथस्य वेदान्ताचार्यस्य कृतिषु श्रीमद्रहस्यत्रयसारे अधिकारिविभागाधिकारोऽष्टमः ॥
श्रीमते निगमान्तमहादेशिकाय नमः ॥