॥ श्रीः ॥
॥ श्रीमते निगमान्तमहादेशिकाय नमः ॥
॥ श्रीमद्रहस्यत्रयसारे परदेवतापारमार्थ्याधिकारः ॥ ६ ॥
आत्मैक्यं देवतैक्यं त्रिकसमधिगतातुल्यतैक्यं त्रयाणाम्
अन्यत्रैश्वर्यमित्याद्यनिपुणफणितीराद्रियन्ते न सन्तः ।
त्रय्यन्तैरेककण्ठैस्तदनुगुणमनुव्यासमुख्योक्तिभिश्च
श्रीमान्नारायणो नः पतिरखिलतनुर्मुक्तिदो मुक्तभोग्यः ॥ १६ ॥उक्तवैधर्म्यङ्गळाले पॊदुविले प्रकृतिपुरुषेश्वरविवेकम् पण्णिऩालुम् “ऒऩ्ऱुन्देवुम्” (तिरुवाय्मॊऴि ४-१०-१) इत्यादिगळिऱ्पडिये परदेवताविशेषनिश्चयमिल्लादबोदु “उऩ्ऩित्तु मऱ्ऱॊरु तॆय्वन्दॊऴाळवऩैयल्लाल्” (तिरुवाय्मॊऴि ४-६-१०) ऎऩ्गिऱबरमैकान्तित्वङ्गूडामैयालुम्, परमैकान्तिक्कल्लदु व्यवधानरहितमाग मोक्षङ् गिडैयामैयालुम् ईश्वरऩिऩ्ऩ देवताविशेषमॆऩ्ऱु निष्कर्षिक्कवेणुम्। अव्विडत्तिल् चेतनाचेतनङ्गळुडैय अत्यन्तभेदम् प्रमाणसिद्धमागैयाले ऎल्लाम् परदेवतैयायिरुक्किऱ ब्रह्मद्रव्यमॆऩ्गिऱ पक्षम् घटियादु। स्वभावसिद्धमाऩ जीवेश्वरभेदमुमप्पडिये देवादिरूपराऩ जीवर्गळुडैय अन्योन्यभेदमुम् सुखदुःखादिव्यवस्थैयाले प्रामाणिकमागैयाल् सर्वान्तर्यामि ऒरुवऩेयागिलुम् ब्रह्मरुद्रेन्द्रादिसर्वदेवतैकळुम् ईश्वरऩोडुम् तऩ्ऩिल् ताऩुम् अभिन्नरॆऩ्गिऱ पक्षङ्गूडादु। इद्देवतैकळिल् प्रधानरागच् चॊल्लुगिऱ ब्रह्मरुद्रेन्द्रादिगळुक्कु कार्यत्वकर्मवश्यत्वङ्गळ् प्रामाणिकङ्गळागैयालुम्,“आभूतसंप्लवे प्राप्ते प्रलीने प्रकृतौ महान् । एकस्तिष्ठति विश्वात्मा स तु नारायणः प्रभुः” (भारतम् शान्ति-पर्व २१०-२४।), “आद्यो नारायणो देवस्तस्माद्ब्रह्मा ततो भवः” (वराहपुराणम् २५-६), “परो नारायणो देवस्तस्माज्जातश्चतुर्मुखः । तस्माद्रुद्रोऽभवद्देवि” (वराहपुराणम् ९०-३।) इत्यादिगळिले “ततस्त्वमपि दुर्द्धर्षस्तस्माद्भावात्सनातनात् । रक्षार्थं सर्वभूतानां विष्णुत्वमुपजग्मिवान्” (रामायणम् उत्तरकाण्डम् १०१-२६) ऎऩ्गिऱबडिये स्वेच्छावतीर्णऩाय् त्रिमूर्तिमध्यस्थऩाऩविष्णुनारायणादिशब्दवाच्यऩ् ताऩे तऩ्ऩुडैय पूर्वावस्थैयाले सर्वजगत्तुक्कुम् कारणमॆऩ्गैयालुम्, “नित्यं हि नास्ति जगति भूतं स्थावरजङ्गमम् । ऋते तमेकं पुरुषं वासुदेवं सनातनम् ॥” (भारतम् शान्ति-पर्व ३४७-३२) ऎऩ्गिऱबडिये अवऩे नित्यऩॆऩ्गैयालुम् त्रिमूर्तिकळुम् समरॆऩ्ऱुम्, त्रिमूर्तिकळ् एकतत्त्वमॆऩ्ऱुम्, त्रिमूर्त्युत्तीर्णऩ् ईश्वरऩॆऩ्ऱुम्, त्रिमूर्तिकळुक्कुळ्ळे ब्रह्मावादल्, रुद्रऩादल् ईश्वरऩादलॆऩ्ऱुञ् जॊल्लुगिऱ साम्यैक्योत्तीर्णव्यक्त्यन्तरपक्षङ्गळ् घटियादु। ब्रह्मरुद्रादिगळ् सर्वेश्वरऩुक्कुक्कार्यभूतरॆऩ्ऩुमिडम्, “तद्विसृष्टस्स पुरुषो लोके ब्रह्मेति कीर्त्यते” (मनुस्मृति १-११।) इत्यादिगळालुम्, “सङ्क्षिप्य च पुरा लोकान् मायया स्वयमेव हि । महार्णवे शयानोऽप्सु मां त्वं पूर्वमजीजनः ॥” (रामा -उत्। १०४-४), “क इति ब्रह्मणो नाम ईशोऽहं सर्वदेहिनाम् । आवां तवाङ्गे संभूतौ तस्मात्केशवनामवान् ॥” (हरिवंशः १३४-४८), “अहं प्रसादजस्तस्य कस्मिंश्चित् कारणान्तरे । त्वं चैव क्रोधजस्तात पूर्वसर्गे सनातने ॥” (भारतम् शान्ति-पर्व ३५२-६२।) ऎऩ्ऱु ऎदिरि कैयाले विडुदीट्टाऩबडिये अवर्गळ् तङ्गळ् पासुरङ्गळालुम् सिद्धम्। इवर्गळ् कर्मवश्यराय् सिल कर्मविशेषङ्गळाले सर्वेश्वरऩैआराधित्तुत् तन्दाम् पदङ्गळ् पॆऱ्ऱार्गळॆऩ्ऩुमिडम् “सर्वे देवा वासुदेवं यजन्ते सर्वे देवा वासुदेवं नमन्ते” (), “सब्रह्मकास्सरुद्राश्च सेन्द्रा देवा महर्षयः । अर्चयन्ति सुरश्रेष्ठं देवं नारायणं हरिम् ॥” (भारतम् शान्ति-पर्व ३५०-३०), “चिन्तयन्तो हि यं नित्यं ब्रह्मेशानादयः प्रभुम् । निश्चयं नाधिगच्छन्ति तमस्मि शरणं गतः ॥” (भारतम् शान्ति-पर्व २१०-३३), “पद्मे दिव्येऽर्कसङ्काशे नाभ्यामुत्पाद्य मामपि । प्राजापत्यं त्वया कर्म सर्वं मयि निवेशितम् ॥ सोऽहं सन्यस्तभारो हि त्वामुपासे जगत्पतिम्” (रामा-उत्। १०४-७,८), “युगकोटिसहस्राणि विष्णुमाराध्य पद्मभूः । पुनस्त्रैलोक्यधातृत्वं प्राप्तवानिति शुश्रुम” (पार-कुण्डदरोबाक्याऩम्),“विश्वरूपो महादेवस्सर्वमेधे महाक्रतौ । जुहाव सर्वभूतानि स्वयमात्मानमात्मना ॥” (भारतम् शान्ति-पर्व ८-३७), “महादेवस्सर्वमेधे महात्मा हुत्वाऽऽत्मानं देवदेवो बभूव । विश्वान् लोकान् व्याप्य विष्टभ्य कीर्त्या विराजते द्युतिमान् कृत्तिवासाः ॥” (भारतम् शान्ति-पर्व २०-१२), “यो मे यथा कल्पितवान् भागमस्मिन् महाक्रतौ । स तथा यज्ञभागार्हो वेदसूत्रे मया कृतः ॥” (भारतम् शान्ति-पर्व ३४-६१) इत्यादिगळिले प्रसिद्धम्। इवर्गळ् भगवन्मायापरतन्त्रराय् गुणवश्यराय् ज्ञानसङ्कोचविकासवान्कळायिरुप्पार्गळ् ऎऩ्ऩुमिडम् वेदापहारादिवृत्तान्तङ्गळिलुम्,“ब्रह्माद्यास्सकला देवा मनुष्याः पशवस्तथा । विष्णुमायामहावर्तगर्तान्धतमसावृताः ॥” (विष्णुपुराणम् ५-३०-४७), “ब्रह्मा विश्वसृजो धर्मो महानव्यक्तमेव च । उत्तमां सात्त्विकीमेतां गतिमाहुर्मनीषिणः ॥” (मनुस्मृति १२-५०) इत्यादिगळिलुम् सुव्यक्तम्। इवर्गळ् तङ्गळुक्कु अन्तरात्मावाऩ अवऩ् कॊडुत्त ज्ञानादिगळैक्कॊण्डु अवऩुक्केवल् तेवैसॆय्गिऱार्गळॆऩ्ऩुमिडम् “एतौ द्वौ विबुधश्रेष्ठौ प्रसादक्रोधजौ स्मृतौ । तदादर्शितपन्थानौ सृष्टिसंहारकारकौ ॥” (भारतम् शान्ति-पर्व ३५०-१९) ऎऩ्ऱु सॊल्लप्पट्टदु। इवर्गळुक्कु शुभाश्रयत्वमिल्लै यॆऩ्ऩुमिडत्तै “हिरण्यगर्भो भगवान् वासवोऽथ प्रजापतिः” (विष्णुपुराणम् ६-७-५६) ऎऩ्ऱु तुडङ्गि “अशुद्धास्ते समस्तास्तु देवाद्याः कर्मयोनयः” (विष्णुपुराणम् ६-७-७७) ऎऩ्ऱुम्, “आब्रह्मस्तम्बपर्यन्ता जगदन्तर्व्यवस्थिताः । प्राणिनः कर्मजनितसंसारवशवर्तिनः” (विष्णुधर्मः १०४-२३) ऎऩ्ऱुम्, “कर्मणां परिपाकत्वादाविरिञ्चादमङ्गळम् । इति मत्वा विरक्तस्य वासुदेवः परा गतिः” (श्रीभागवतम् ११-१९-१८) ऎऩ्ऱुम्, पराशरशौनकशुकादिगळ् प्रतिपादित्तार्गळ्। इवर्गळुक्कु भगवान् आश्रयणीयऩॆऩ्ऩुमिडत्तैयुम् भगवाऩुक्कु ओर् आश्रयणीयरिल्लै ऎऩ्ऩुमिडत्तैयुम् “रुद्रं समाश्रिता देवा रुद्रो ब्रह्माणमाश्रितः । ब्रह्मा मामाश्रितो राजन्नाहं कञ्चिदुपाश्रितः ॥ ममाश्रयो न कश्चित्तु सर्वेषामाश्रयो ह्यहम्” (पार। आश्वमेदिग-पर्व ११८-३७,३८) ऎऩ्ऱु ताऩेयरुळिच्चॆय्दाऩ्। इवर्गळ् उभयविभूतिनाथऩाऩ सर्वेश्वरऩुक्कु विभूतिभूतरॆऩ्ऩुमिडम् “ब्रह्मा दक्षादयः कालः” (विष्णुपुराणम् १-२२-३१), “रुद्रः कालान्तकाद्याश्च” (विष्णुपुराणम् १-२२-३३) इत्यादिगळिले मऱ्ऱुळ्ळारोडु तुल्यमागच् चॊल्लप्पट्टदु। इप्पडि वस्त्वन्तरम् पोले इवर्गळुम् सर्वशरीरियाऩ सर्वेश्वरऩुक्कु प्रकारभूतरॆऩ्ऩुमिडम् वस्त्वन्तरङ्गळुक्कुम् इवर्गळुक्कुञ् जेर नारायणादिशब्दसामानाधिकरण्यत्ताले सिद्धम्। इवर्गळ् शरीरमाय् अवऩ् आत्मावायिरुक्किऱबडियै “तवान्तरात्मा मम च ये चान्ये देहिसंज्ञिताः । सर्वेषां साक्षिभूतोऽसौ न ग्राह्यः केनचित् क्वचित् ॥” (भारतम् शान्ति-पर्व ३६१-४) ऎऩ्ऱु ब्रह्मा रुद्रऩैक् कुऱित्तुच् चॊऩ्ऩाऩ्। इवर्गळ् शेषभूतर् अवऩ् शेषी ऎऩ्ऩुमिडत्तै “दासभूताः स्वतस्सर्वे ह्यात्मानः परमात्मनः । अतोऽहमपि ते दास इति मत्वा नमाम्यहम् ॥” (मन्त्र-राज-पद-स्तोत्रम्।) ऎऩ्ऱु मन्त्रराजपदस्तोत्रत्तिले सर्वज्ञऩाऩ रुद्रऩ् ताऩे सॊऩ्ऩाऩ्। इप्पडि सर्वप्रकारत्तालुम् नारायणऩ् समाधिकदरिद्रऩॆऩ्ऩुमिडत्तै"न परं पुण्डरीकाक्षाद्दृश्यते पुरुषर्षभ" (भारतम् - भीष्म-पर्व ६७-२), “परं हि पुण्डरीकाक्षान्न भूतं न भविष्यति । न विष्णोः परमो देवो विद्यते नृपसत्तम ॥”, “न वासुदेवात्परमस्ति मङ्गळं न वासुदेवात्परमस्ति पावनम् । न वासुदेवात्परमस्ति दैवतं न वासुदेवं प्रणिपत्य सीदति ॥” (भारतम् - भीष्म-पर्व ६७-१७), “त्रैलोक्ये तादृशः कश्चिन्न जातो न जनिष्यते” (), “न दैवं केशवात्परम्” (नारदीय पुराणम् १८-३३।), “राजाधिराजस्सर्वेषां विष्णुर्ब्रह्ममयो महान् । ईश्वरं तं विजानीमस्स पिता स प्रजापतिः” (भारतम् आच्वमे। ४३-१३) इत्यादिगळाले पलबडियुञ्जॊऩ्ऩार्गळ्। करुविले तिरुवुडैयार्गळाय् जायमानदशैयिले रजस्तमःप्रशमहेतुवाऩमधुसूदनऩुडैय कटाक्षमुडैयवर्गळ् मुमुक्षुक्कळावार्गळॆऩ्ऩुमिडमुम् ब्रह्मरुद्रदृष्टराऩवर्गळ् रजस्तमःपरतन्त्ररावार्गळॆऩ्ऩुमिडमुम् “जायमानं हि पुरुषं यं पश्येन्मधुसूदनः । सात्त्विकस्स तु विज्ञेयस्स वै मोक्षार्थचिन्तकः ॥ पश्यत्येनं जायमानं ब्रह्मा रुद्रोऽथ वा पुनः । रजसा तमसा चास्य मानसं समभिप्लुतम् ॥” (भारतम् शान्ति-पर्व ३५८-७३-७७) ऎऩ्ऱु विभजिक्कप्पट्टदु। इवर्गळ् मुमुक्षुक्कळुक्कु अनुपास्यरॆऩ्ऩुमिडमुम्, इवर्गळुक्कुक् कारणभूतऩाऩ सर्वेश्वरऩे इवर्गळुक्कुम् मऱ्ऱुमुळ्ळ मुमुक्षुक्कळुक्कुम् उपास्यऩॆऩ्ऩुमिडमुम् “संसारार्णवमग्नानां विषयाक्रान्तचेतसाम् । विष्णुपोतं विना नान्यत् किञ्चिदस्ति परायणम् ॥” (विष्णु-धर्मः १-५९।) ऎऩ्ऱुम्, “ब्रह्माणं शितिकण्ठञ्च याश्चान्या देवतास्स्मृताः । प्रतिबुद्धा न सेवन्ते यस्मात्परिमितं फलम् ॥” (भारतम् शान्ति-पर्व ३५०-३६) ऎऩ्ऱुम्, “हरिरेकस्सदा ध्येयो भवद्भिस्सत्त्वसंस्थितैः । उपास्योऽयं सदा विप्रा उपायोऽस्मि हरेः स्मृतौ ॥” () ऎऩ्ऱुञ्जॊल्लप्पट्टदु। इत्ताले इवर्गळै मोक्षोपकारकरागच् चॊऩ्ऩ इडङ्गळुम् आचार्यादिगळैप्पोले ज्ञानादिहेतुक्कळागैयालेयॆऩ्ऱु निर्णीतम्। इव्वर्थम् “सूर्यस्यैव तु यो भक्तस्सप्तजन्मान्तरं नरः । तस्यैव तु प्रसादेन रुद्रभक्तः प्रजायते ॥ शङ्करस्य तु यो भक्तस्सप्तजन्मान्तरं नरः । तस्यैव तु प्रसादेन विष्णुभक्तः प्रजायते ॥ वासुदेवस्य यो भक्तस्सप्तजन्मान्तरं नरः । तस्यैव तु प्रसादेन वासुदेवे प्रलीयते ॥” ऎऩ्गिऱविडत्तिलुम् विवक्षितम्। इप्पडि सूर्यभक्त्यादिगळ् परम्परया भगवद्भक्त्यादिगळिलेमूट्टुवदुम् परावरतत्त्वङ्गळिले ऐक्यबुद्धियुम् व्यत्ययबुद्धियुम् समत्वबुद्धियुम् मऱ्ऱुमिप्पुडैगळिले वरुम् मतिमयक्कङ्गळुम् आसुरस्वभावत्ताले ऒरु विषयत्तिल् प्रद्वेषादिगळुमऩ्ऱिक्के सूर्यादिगळैप् पऱ्ऱुमवर्गळुक्के ऎऩ्ऩुमिडत्तै “ये तु सामान्यभावेन मन्यन्ते पुरुषोत्तमम् । ते वै पाषण्डिनो ज्ञेयास्सर्वकर्मबहिष्कृताः ॥” इत्यादिगळिले कण्डुगॊळ्वदु। इप्पडि ज्ञानादिगळिल् माऱाट्टमुडैयार्क्कु देवतान्तरभक्तियुण्डागिलुम् भगवन्निग्रहत्तालेप्रत्यवायमे फलिक्कुम्। आगैयाल् “त्वं हि रुद्र महाबाहो मोहशास्त्राणि कारय । दर्शयित्वाल्पमायासं फलं शीघ्रं प्रदर्शय ॥” (वराहपुराणम् ७०-३६) ऎऩ्गिऱबडिये मोहनशास्त्रङ्गळिले दृष्टफलसिद्धियै उण्डाक्किऩदुवुम् अवऱ्ऱैयिट्टु मोहिप्पित्तु नरकत्तिले विऴविडुगैक्कागवित्तऩै। सत्यसङ्कल्पऩाऩ भगवान् ऒरुवऩै निग्राह्यऩागक्कोलिऩाल् “ब्रह्मा स्वयंभूश्चतुराननो वा रुद्रस्त्रिनेत्रस्त्रिपुरान्तको वा । इन्द्रो महेन्द्रस्सुरनायको वा त्रातुं न शक्ता युधि रामवध्यम् ॥” (रामायणम् सुन्दरकाण्डम् ५१-४५) ऎऩ्गिऱबडिये देवतान्तरङ्गळ् रक्षिक्क शक्तरल्लर्गळ्। सर्वदेवतैकळुम् सुग्रीवमहाराजादिगळैप्पोले तऩक्कु अन्तरङ्गरायिरुप्पारुम् तऩ्ऩैयडैन्दाऩॊरुवऩै नलिय निऩैत्ताल् “सकृदेव प्रपन्नाय” (रामायणम् युद्ध-काण्डम् १८-३३) ऎऩ्गिऱबडिये सत्यप्रतिज्ञऩाऩ तऩ् व्रतङ्गुलैयामैक्काग रावणादिगळैप्पोल दुष्प्रकृतिकळाय्निराकरिक्क वेण्डुवोरै निराकरित्तुम्, श्रीवानरवीरर्गळैप् पोले सत्प्रकृतिकळाय् अनुकूलिप्पिक्क वेण्डुवोरै अनुकूलिप्पित्तुम् सर्वेश्वरऩ् रक्षिक्कुम्। देवतान्तरङ्गळ् पक्कल् “काङ्क्षन्तः कर्मणां सिद्धिं यजन्त इह देवताः । क्षिप्रं हि मानुषे लोके सिद्धिर्भवति कर्मजा” (श्री गीता ४-१२) ऎऩ्गिऱबडिये विषमधुतुल्यङ्गळाऩ क्षुद्रफलङ्गळ् कडुग सिद्धिक्कुम्। अवैदाऩुम् “लभते च ततः कामान् मयैव विहितान् हितान्” (श्री गीता ७-२२।), “एष माता पिता चापि युष्माकञ्च पितामहः । मयानुशिष्टो भविता सर्वभूतवरप्रदः ॥ अस्य चैवानुजो रुद्रो ललाटाद्यस्समुत्थितः । ब्रह्मानुशिष्टो भविता सर्वसत्त्ववरप्रदः ॥” (भारतम् शान्ति-पर्व ३४९-७६,७७) इत्यादिगळिऱ्पडिये भगवदधीनङ्गळ्। “यस्मात्परिमितं फलम्” (भारतम् शान्ति-पर्व ३५०-३६), “सात्त्विकेषु तु कल्पेषुमाहात्म्यमधिकं हरेः । तेष्वेव योगसंसिद्धा गमिष्यन्ति परां गतिम् ॥” (मात्स्य पुराणम् २९०-१६) ऎऩ्गैयाले अवर्गळ् पक्कल् मोक्षम् विळम्बित्तुङ् गिडैयादु। सर्वेश्वरऩ् पक्कल् “युगकोटिसहस्राणि विष्णुमाराद्ध्य पद्मभूः” (भारतम् कुण्डदरोबाक्याऩम्) इत्यादिगळिऱ्पडिये अतिशयितमाऩ ऐश्वर्यादिगळुम् वरुम्। पिऩ्बु विडाय्दीर गङ्गास्नानम् पण्णप् पापम् पोमाप् पोले विषयस्वभावत्ताले आनुषङ्गिकमाग पापक्षयम् पिऱन्दु रजस्तमस्सुक्कळ्दलैसाय्न्दु सत्त्वोन्मेषमुण्डाय् जनकाम्बरीषकेकयादिगळुक्कुप्पोले क्रमेण मोक्षपर्यन्तमाय्विडुम्। मोक्षोपायनिष्ठऩाम्बोदु “बहूनां जन्मनामन्ते ज्ञानवान् मांप्रपद्यते” (गीता ७। १९), “ये जन्मकोटिभिस्सिद्धास्तेषामन्तेऽत्र संस्थितिः” (पौष्करसंहिता), “जन्मान्तरसहस्रेषु तपोध्यानसमाधिभिः । नराणां क्षीणपापानां कृष्णे भक्तिः प्रजायते ॥” (पाञ्जरात्रम्) ऎऩ्गिऱबडिये विळम्बमुण्डु। मोक्षरुचि पिऱन्दु वल्लदॊरु उपायत्तिले मूण्डाल् “तेषामहं समुद्धर्ता मृत्युसंसारसागरात् । भवामि न चिरात्पार्थ मय्यावेशितचेतसाम् ॥"(गीता १२-७) ऎऩ्गिऱबडिये मोक्षसिद्धिक्कु विळम्बमिल्लै। स्वतन्त्रप्रपत्तिनिष्ठऩुक्कुत् ताऩ् कोलिऩदेयळवु, वेऱु विळम्बाविळम्बङ्गळुक्कुक् कुऱियिल्लै। इन्नियमङ्गळॆल्लाम्"स्वातन्त्र्यमैश्वरमपर्यनुयोज्यमाहुः” (वैकुण्ठ-स्तवः ५५) ऎऩ्गिऱ निरङ्कुशस्वच्छन्दतैयाले सिद्धङ्गळॆऩ्ऱु प्रमाणपरतन्त्ररुक्कु सिद्धम्। इव्वर्थङ्गळिप्पडि तॆळियादार्क्के देवतान्तरङ्गळ् सेव्यङ्गळॆऩ्ऩुमिडम् “प्रतिबुद्धवर्जं सेव्यं तु” () ऎऩ्ऱु व्यवस्थै पण्णप् पट्टदु। इद्देवतान्तरङ्गळै भगवच्छरीरमॆऩ्ऱु अऱियादे पऱ्ऱिऩार्क्कु चार्वाकऩायिरुप्पाऩॊरु सेवकऩ् राजाविऩुडम्बिले चन्दनादिगळैप्रयोगिक्क राजशरीरत्तिल् आत्मा प्रीतमाऩाप्पोले वस्तुवृत्तियिल् सर्वेश्वरऩे आराध्यऩाऩालुम् “ये त्वन्यदेवताभक्ता यजन्ते श्रद्धयान्विताः । तेऽपि मामेव कौन्तेय यजन्त्यविधिपूर्वकम् ॥” (गीता ९-२३) ऎऩ्गिऱबडिये शास्त्रार्थवैकल्यमुण्डाऩबडियाले अवऱ्ऱिऱ्सॊऩ्ऩ फलम् विकलमाम्। भगवच्छरीरङ्गळॆऩ्ऱऱिन्दु क्षुद्रफलङ्गळैक् कडुगप् पॆऱवेणुमॆऩ्गिऱ रागविशेषत्ताले अवर्गळै उपासिप्पार्क्कु अव्वो फलङ्गळ् पूर्णङ्गळाम्। इप्पडियऱिन्दाल् भगवान् तऩ्ऩैये “आर्तो जिज्ञासुरर्थार्थी” (गीता ७-१६) ऎऩ्गिऱबडिये फलान्तरङ्गळुक्कागवुम्बऱ्ऱिऩाल् अन्द फलङ्गळ् अतिशयितङ्गळाम्। अनन्यप्रयोजनराय्प् पऱ्ऱिऩार्क्कुम् “शरीरारोग्यमर्थांश्च भोगांश्चैवानुषङ्गिकान् । ददाति ध्यायिनां नित्यमपवर्गप्रदो हरिः ॥” (विष्णुधर्मः ७४-४३) ऎऩ्गिऱबडिये फलान्तरङ्गळ् आनुषङ्गिकमाग वरुम्। इव्वर्थत्तै अनुषङ्गसिद्धैश्वर्यराऩ श्रीकुलशेखरप्पॆरुमाळुम् “निऩ्ऩैये ताऩ् वेण्डि नीळ्सॆल्वम् वेण्डादाऩ् तऩ्ऩैये ताऩ् वेण्डुञ् जॆल्वम् पोल्” (पॆरुमाळ् तिरुमॊऴि ५-९) ऎऩ्ऱरुळिच्चॆय्दार्। “अभिलषितदुरापा ये पुरा कामभोगा जलधिमिव जलौघास्ते विशन्ति स्वयं नः” () ऎऩ्ऱु ईशाण्डाऩुम् तामरुळिच् चॆय्द स्तोत्रत्तिले निबन्धित्तार्। इदु विद्याविशेषरागविशेषादिनियतम्। इप्पडिसर्वेश्वरऩुक्कुम् ब्रह्मरुद्रादिगळुक्कुमुण्डाऩ विशेषङ्गळै “ऎम्बॆरुमाऩुण्डुमिऴ्न्द वॆच्चिल् तेवरल्लादार् तामुळरे” (पॆरियदिरुमॊऴि ११-६-२) ऎऩ्ऱुम्, “नाऩ्मुगऩै नारायणऩ् पडैत्ताऩ् नाऩ्मुगऩुम् ताऩ्मुगमाय्च् चङ्गरऩैत्ताऩ् पडैत्ताऩ्” (नाऩ्मुगऩ् तिरुवन्दादि १) ऎऩ्ऱुम्, “मेवित्तॊऴुम् पिरमऩ् सिवऩिन्दिरऩादिक्कॆल्लाम् नाबिक्कमल मुदऱ्किऴङ्गे” (तिरुवाय्मॊऴि १०-१०-३) ऎऩ्ऱुम्, “तीर्त्तऩुलगळन्द सेवडिमेऱ् पून्दामञ्जेर्त्ति यवैये सिवऩ्मुडिमेल् ताऩ् कण्डु पार्त्तऩ् तॆळिन्दॊऴिन्द पैन्दुऴायाऩ् पॆरुमै” (तिरुवाय्मॊऴि २-८-६) ऎऩ्ऱुम्,“वाऩवर् तम्मैयाळुमवऩुम् नाऩ्मुगऩुम् सडैमुडियण्णलुम् सॆम्मैयालवऩ् पादबङ्गयञ् जिन्दित्तेत्तित् तिरिवरे” (तिरुवाय्मॊऴि ३-६-४) ऎऩ्ऱुम्, “पेस निऩ्ऱ सिवऩुक्कुम् पिरमऩ् तऩक्कुम् पिऱर्क्कुम् नायगऩवऩे” (तिरुवाय्मॊऴि ४-१०-४) ऎऩ्ऱुम्, “ऒऱ्ऱैविडैयऩुम् नाऩ्मुगऩु मुऩ्ऩै यऱियाप् पॆरुमैयोऩे” (पॆरियाऴ्वार् तिरुमॊऴि ४-१०-४) ऎऩ्ऱुम्, “ऎरुत्तुक्कॊडियुडैयाऩुम् पिरमऩुमिन्दिरऩुम् मऱ्ऱुमॊरुत्तरु मिप्पिऱवि यॆऩ्ऩुम् नोय्क्कु मरुन्दऱिवारुमिल्लै” (पॆरियाऴ्वार् तिरुमॊऴि ५-३-६) ऎऩ्ऱुम् पलमुखङ्गळाले अरुळिच्चॆय्दार्गळ्। इप्परदेवतापारमार्थ्यमुम् तिरुमन्त्रत्तिल् प्रथमाक्षरत्तिलुम् नारायणशब्दत्तिलुम्, द्वयत्तिल् सविशेषणङ्गळाऩ नारायणशब्दङ्गळिलुम्, चरमश्लोकत्तिल् “माम्”, “अहम्” ऎऩ्गिऱ शब्दङ्गळिलुम् अनुसन्धेयम्। इद्देवताविशेषनिश्चयमुळ्ळवऩुक्कल्लदु “कण्णऩ् कण्णल्लदिल्लैयोर् कण्णे” (तिरुवाय्मॊऴि २-२-१) ऎऩ्ऱुम्, “कळैवाय् तुऩ्बङ् गळैयादॊऴिवाय् कळैगण्मऱ्ऱिलेऩ्” (तिरुवाय्मॊऴि ५-८-८) ऎऩ्ऱुम्, “आविक्कोर्बऱ्ऱुक्कॊम्बु निऩ्ऩलालऱिगिऩ्ऱिलेऩ् याऩ्” (तिरुवाय्मॊऴि १०-१०-३) ऎऩ्ऱुम्, “तरुदुयरन् दडायेल्” (पॆरुमाळ् तिरुमॊऴि ५-१) ऎऩ्गिऱ तिरुमॊऴि मुदलाऩवऱ्ऱिलुञ्जॊल्लुम् अनन्यशरणत्वावस्थै किडैयादु। इन्द परदेवतापारमार्थ्यत्तैत् तिरुमन्त्रत्तिले कण्डु तदीयपर्यन्तमाग देवतान्तरत्यागमुम् तदीयपर्यन्तमाग भगवच्छेषत्वमुम् प्रतिष्ठितमाऩ पडियै “मऱ्ऱुमोर् तॆय्वमुळदॆऩ्ऱिरुप्पारोडु उऱ्ऱिलेऩ्उऱ्ऱदुमुऩ्ऩडियार्क्कडिमै” (पॆरिय तिरुमॊऴि ८-१०-३) ऎऩ्गिऱ पाट्टिले सर्वेश्वरऩ् पक्कलिले सर्वार्थग्रहणम् पण्णिऩ आऴ्वाररुळिच्चॆय्दार्। इवर् “पारुरुविल् नीरॆरिगाल्” (तिरुनॆडुन्दाण्डगम् २) ऎऩ्गिऱ पाट्टिले परिशेषक्रमत्ताले विवादविषयमाऩ मूवरैनिऱुत्तियवर्गळ् मूवरिलुम् प्रमाणानुसन्धानत्ताले इरुवरैक् कऴित्तु परिशेषित्त परञ्ज्योतिस्साऩ ऒरुवऩै “मुगिलुरुवमॆम्मडिगळुरुवम्” (तिरुनॆडुन्दाण्डगम् २) ऎऩ्ऱु निष्कर्षित्तार्। इन्द रूपविशेषत्तैयुडैय परमपुरुषऩे सर्ववेदप्रतिपाद्यमाऩ परतत्त्वमॆऩ्ऩुमिडत्तै सर्ववेदसारभूतप्रणवप्रतिपाद्यतैयाले"मूलमागिय वॊऱ्ऱैयॆऴुत्तै मूऩ्ऱुमात्तिरै युळ्ळॆऴवाङ्गि वेलैवण्णऩै मेवुदिरागिल्" (पॆरियाऴ्वार् तिरुमॊऴि ४-५-४) ऎऩ्ऱु पॆरियाऴ्वाररुळिच् चॆय्दार्। तैत्तरीयत्तिल् श्रियः पतित्वचिह्नत्ताले महापुरुषऩुक्कु व्यावृत्तियोदिऩबडियै निऩैत्तु “तिरुक्कण्डेऩ् पॊऩ्मेऩि कण्डेऩ्” (मूऩ्ऱाम् तिरुवन्दादि १) ऎऩ्ऱु उपक्रमित्तु “सार्वु नमक्कु” (मूऩ्ऱाम् तिरुवन्दादि १००) ऎऩ्गिऱ पाट्टिले प्रतिबुद्धराऩ नमक्कुप्पॆरियबिराट्टियारुडऩेयिरुन्दु ऎऩ्ऱुमॊक्कप् परिमाऱुगिऱ इवऩैयॊऴिय प्राप्यान्तरमुम् शरण्यान्तरमुमिल्लै। इद्दम्पतिकळे प्राप्यरुम् शरण्यरुमॆऩ्ऱु निगमिक्कप्पट्टदु। इव्वर्थत्तै “देवतापारमार्थ्यञ्च यथावद्वेत्स्यते भवान्” (विष्णुपुराणम् १-१-२६), “पुलस्त्येन यदुक्तं ते सर्वथैतद्भविष्यति” (विष्णुपुराणम् १-१-२८) ऎऩ्ऱु पुलस्त्यवसिष्ठवरप्रसादत्तालेपरदेवतापारमार्थ्यज्ञानमुडैयऩाय्, पॆरियमुदलियार् “तस्मै नमो मुनिवराय पराशराय” (आळवन्दार् स्तोत्रम् ४) ऎऩ्ऱु आदरिक्कुम्बडियाऩ श्रीपराशरब्रह्मर्षि परक्कप् पेसि “देवतिर्यङ्मनुष्येषु पुन्नामा भगवान् हरिः । स्त्रीनाम्नी लक्ष्मीर्मैत्रेय नानयोर्विद्यते परम्” (विष्णुपुराणम् १-८-३५)ऎऩ्ऱु परमरहस्ययोग्यऩाऩ सच्छिष्यऩुक्कु उपदेशित्ताऩ्। इत्तै मयर्वऱ मदि नलमरुळप्पॆऱ्ऱु “आद्यस्य नः कुलपतेः” ऎऩ्गिऱबडिये प्रपन्नसन्तानकूटस्थराऩ नम्माऴ्वारुम् “ऒण्डॊडियाळ् तिरुमगळुम् नीयुमे निलानिऱ्पक्कण्ड सदिर्गण्डु” (तिरुवाय्मॊऴि ४-९-१०) ऎऩ्ऱरुळिच्चॆय्दार्। इव्विषयत्तिल् वक्तव्यमॆल्लाम् चतुश्श्लोकीव्याख्यानत्तिले परपक्षप्रतिक्षेपपूर्वकमागप् परक्कच्चॊऩ्ऩोम्। अङ्गे कण्डुगॊळ्वदु। वादियर्मऩ्ऩुन् दरुक्कच्चॆरुक्किऩ् मऱैगुलैयच्
चादुसऩङ्गळडङ्ग नडुङ्गत् तऩित्तऩिये
आदियॆऩावगै यारणदेसिगर् साऱ्ऱिऩर् नम्
पोदमरुन् दिरुमादुडऩिऩ्ऱ पुराणऩैये। // १३ //जनपदभुवनादिस्थानजैत्रासनस्थेष्वनुगतनिजवार्तं नश्वरेष्वीश्वरेषु ।
परिचितनिगमान्तः पश्यति श्रीसहायं जगति गतिमविद्यादन्तुरे जन्तुरेकः ॥ १७ ॥
इति कवितार्किकसिंहस्य सर्वतन्त्रस्वतन्त्रस्य श्रीमद्वेङ्कटनाथस्य वेदान्ताचार्यस्य कृतिषु श्रीमद्रहस्यत्रयसारे परदेवतापारमार्थ्याधिकारः षष्ठः ॥
॥ श्रीमते निगमान्तमहादेशिकाय नमः ॥