॥ श्रीः ॥
॥ श्रीमते निगमान्तमहादेशिकाय नमः ॥
॥ श्रीमद्रहस्यत्रयसारे शिष्यकृत्याधिकारः ॥
अशिथिलगुरुभक्तिस्तत्प्रशंसादिशीलः प्रचुरबहुमतिस्तद्वस्तुवास्त्वादिकेऽपि ।
गुणवति विनियोक्तुङ्गोपयन् संप्रदायं
कृतविदनघवृत्तिः किन्न विन्देन्निधानम् ॥ ७१ ॥
इव्वर्थङ्गळैयॆल्लाम् मिडियनुक्कु अगत्तुक्कुळ्ळे महानिधियैक् काट्टिक्कॊडुक्कुमाप्पोले वॆळियिडुगैयाले महोपकारकनान वाचार्यऩ्ऱिऱत्तिल् शिष्यन् कृतज्ञनायिरुक्कवेणुम् ऎऩ्ऱुम्, द्रोहम् पण्णादॊऴियवेणुम् ऎऩ्ऱुम्, शास्त्रङ्गळ् सॊन्नविडम् इरण्डु विभूतियुम् विभूतिमानुम् इवनैच् चीच्चीयॆन्नुम्बडियुमाय्, हितञ् जॊन्न प्रह्लाद विभीषणादिगळुक्कु प्रतिकूलरान हिरण्यरावणादिगळोडु तुल्यनुमाय्, 1“विद्याचोरो गुरुद्रोही वेदेश्वरविदूषकः । त एते बहुपाप्मानस्सद्यो दण्ड्या इति श्रुतिः”() ऎन्गिऱ पडिये दण्ड्यनुमागामैक्कागवत्तनै; प्रत्युपकारञ् जॊन्नप्पडियऩ्ऱु. 2“शरीरमर्थं प्राणं च सद्गुरुभ्यो निवेदयेत्”(विहगेश्वरसंहिता) ऎऩ्ऱुम्, 3“सर्वस्वं वा तदर्धं वा तदर्धार्धार्धमेव वा ।
गुरवे दक्षिणां दद्याद्यथाशक्त्यपि वा पुनः”() ऎऩ्ऱुमिप्पुडैगळिऱ् चॊल्लुगिऱवैयुम् प्रणिपाताभिवादनादि कळैप्पोले इवनुक्कुच् चिल कर्तव्यङ्गळैच् चॊल्लिऱ्ऱत्तनै पोक्कि, “कृपया निःस्पृहो वदेत्”(शाण्डिल्यस्मृति 1-116) ऎन्नुम्बडियिरुक्किऱ अनन्यप्रयोजननान आचार्यनुक्कु प्रत्युपकारञ् जॊन्नप्पडियऩ्ऱु. भगवान् पक्कलिल् पोले आचार्यन्बक्कलिले वर्तिप्पानॆऩ्ऱुम्, अवनुक्कु नल्लनानाऱ्पोले आचार्यनुक्कुम् नल्लनायिरुप्पान् ऎऩ्ऱुम् वेदान्तङ्गळिऱ्चॊन्नदुवुम् “न प्रमाद्येद्गुरौ शिष्यो वाङ्मनःकायकर्मभिः । अविभज्यात्मनाऽचार्यं वर्तेतास्मिन् यथाच्युते”(शाण्डिल्यस्मृति 1-118), 6”देवमिवाचार्यमुपासीत”(6 आपस्तम्बधर्मम् 2-6-13) ऎऩ्ऱुम् शाण्डिल्यापस्तम्बादिगळ् सॊन्नदुम् आचार्यनुक्कुप् प्रत्युपकारञ्चॊन्नप्पडियऩ्ऱु. शास्त्रचक्षुस्सान विवन् विऴिगण्गुरुडनागामैक्कुम् भगवदनुभवम् पोले विलक्षणमान इव्वनुभवत्तै जन्मभिक्षुवान विवनिऴवामैक्कुञ् चॊल्लिऱ्ऱत्तनै.
इप्पडि इव्विषयत्तिल् प्रत्युपकारमिल्लैयॆन्नुमिडत्तै “ब्रह्मविद्याप्रदानस्य देवैरपि न शक्यते । प्रतिप्रदानमपि वा दद्याच्छक्तित आदरात्”(शाण्डिल्यस्मृति 1-117) ऎऩ्ऱु शाण्डिल्यभगवानरुळिच्चॆय्दान्. इदिल् यथाशक्तिदानञ्चॊन्नदुवुम् तन्नादरत्तुक्कुप्पोक्कु वीडागच्चॊन्नदत्तनै. इव्वळवैक् कॊण्डु प्रत्युपकारम् पण्णिनानागत् तन्नै निनैत्तिरुक्कप्पॆऱान्.
इप्पडि प्रत्युपकाररहितनान इवनुक्कुच् चॆय्यवडुप्पदॆन्? ऎन्निल्; इवनुपदेशित्तवर्थङ्गळै “कपालस्थं यथा तोयं श्वदृतौ च यथा पयः । दुष्टं स्यात् स्थानदोषेण वृत्तहीने तथा श्रुतम्”(भारतम् शान्तिपर्व 35-42) ऎन्गिऱप्पडिये तन् विपरीतानुष्ठानङ्गळाले कपालस्थतोयादिगळैप्पोले अनुपजीव्यमाक्कादॊऴियवुम्, 9“यच्छ्रतं न विरागाय न धर्माय न शान्तये । सुबद्धमपि शब्देन काकवाशितमेव तत्”(इतिहाससमुच्चयः 14-43) ऎन्गिऱप्पडिये
कऱ्कैये प्रयोजनमाक्कादॊऴियवुम्, इवऱ्ऱैक्कॊण्डु वान्ताशिया कादॊऴियवुम्, इवऱ्ऱैयॆल्लाम् “पण्डितैरर्थकार्पण्यात् पण्यस्त्रिभिरिव स्वयम् । आत्मा संस्कृत्य संस्कृत्य परोपकरणीकृत”() इत्यादिगळिऱ् परिहसिक्किऱप्पडिये गणिकालङ्गारमाक्कुदल्, विलैच्चान्दाक्कुदल्, अम्बलत्तिलवल्बॊदियाक्कुदल्, कुरङ्गिन् कैयिल् पूमालैयाक्कुदल् सॆय्यादॊऴियवुम्, अडियिले विद्यैतान् “शेवधिष्टेऽस्मि रक्ष माम्”(मनुस्मृति 2-114) ऎऩ्ऱु ब्राह्मणनै अपेक्षित्तप्पडियिले मुन्बे असूयादिगळैक्कैप्पिडित्तुवैप्पार् कैयिऱ् काट्टिक्कॊडादे रक्षित्तुक्कॊळ्ळवुम् पिऱविक्कुरुडनान तन्नै अयर्वऱुममरर्गळ् परिषत्तुक्कर्हनाम्बडि तिरुत्तिन परमोपकारकनुक्कुच्
चॆय्यलाम् प्रत्युपकारमिल्लै ऎन्नुमिडत्तैत् तॆळिन्दु, “एकान्ती व्यपदेष्टव्यो नैव ग्रामकुलादिभिः । विष्णुना व्यपदेष्टव्यस्तस्य सर्वं स एव हि”(विष्वक्सेनसंहिता) ऎन्गिऱ निलै यिलुङ्गाट्टिल्, “वसिष्ठव्यपदेशिनः”(रामायणम् बालकाण्डम् 19-2) ऎन्गिऱप्पडिये शरण्यनानबॆरुमाळ् वंशक्रमागतमागप्पिऱन्दु पडैत्तुक् कैक्कॊण्ड निलै इन्निलैय् ऎऩ्ऱु परिग्रहित्तु ”ऎन्नैत् ती मनङ्गॆडुत्तायुनक्कॆन् सॆय्गे”(तिरुवाय्मॊऴि 2-7-8) नॆऩ्ऱिरुक्कवुम् प्राप्तम्.
तानिप्पडिप्पॆऱ्ऱ रहस्यत्रयसारार्थमान महाधनत्तै मुन्निलधिकारत्तिऱ् चॊन्नप्पडिये उचितस्थानमऱिन्दु समर्पिक्कुम्-पोदु “कथयामि यथापूर्वं दक्षाद्यैर्मुनिसत्तमैः । पृष्टः प्रोवाच भगवानब्जयोनिः पितामहः ॥ तैश्चोक्तं पुरुकुत्साय भूभुजे नर्मदा-
तटे । सारस्वताय तेनापि मम सारस्वतेन च”(विष्णुपुराणम् 2-8-9) ऎऩ्ऱु श्री पराशरब्रह्मर्षि मैत्रेयभगवानुक् करुळिच्चॆय्दाऱ्पोले गुरुपरंपरैयैप्रकाशिप्पित्तुक्कॊण्डु तन् कृतज्ञतैयुम् अर्थत्तिन् सीर्मैयुन्दोऱ्ऱ उपदेशिक्कवेणुम्. अध्यात्मरहस्यङ्गळैच् चॊल्लुमवन् संप्रदायमऩ्ऱिक्केयिरुक्क एडुबार्त्तादल्, सुवरेऱक्केट्टादल् सॊल्लुमागिल् कळवुगॊण्डाभरणम् पूण्डाप् पोले कण्डाऱ्कॆल्लाम् तानञ्जवेण्डुम्बडियाम्. 16“यदृच्छया श्रुतो मन्त्रश्छन्नेनाथच्छलेन वा । पत्रेक्षितो वा व्यर्थस्स्यात् प्रत्युतानर्थदो भवे”(पाद्मसंहिता चर्यापाद 23-49) दित्यादिगळिऱ्
पडिये प्रत्यवाय पर्यन्तमुमाम्. केट्टुच् चॊल्लच्चॆय्दे “तद्विद्धि प्रणिपातेन परिप्रश्नेन सेवया”(गीता 4-34), “प्रणिपत्याभिवाद्य चे”(विष्णुपुराणम् 1-1-1) त्यादिगळिऱ् चॊल्लुगिऱ मुऱै यॊऴियक् केट्टुच् चॊल्लुमागिल् कालन्गॊण्डाभरणम् पूण्डाऱ् पॊले कण्डारॆल्लारुन्दन्नैयरुवरुक्कुम्बडियाम्. 19“यश्चाधर्मेण विब्रूते यश्चाधर्मेण पृच्छति । तयोरन्यतरः प्रैति विद्वेषं वाधिगच्छति”(भारतम् शान्तिपर्व 335-5) ऎन्गिऱप्पडिये अनर्थावहमुमाम्. यथान्यायम् केट्टुच् चॊल्लच्चॆय्दे सॊल्लुम्-पोदु गुरुवै प्रकाशिप्पियादॊऴियुमागिल्, इवन् सॊल्लुगिऱ अर्थङ्गळ् वेरिल्लाक् कॊत्तान् पोले यडियऱ्ऱवैयोवॆऩ्ऱु शिष्यनुक्कु-
शिष्यनुक्कुमतिशङ्कै पिऱक्कुम्बडिया यनादरविषयमाम्. “स्वगुरूणां स्वशिष्येभ्यः ख्यापनं चाकृतं तथा”() ऎऩ्ऱु द्वात्रिंशदपचारवर्गत्तिले गुरुवै प्रकाशिप्पियादॊऴिगैयुम् पठिक्कप्पट्टदु. अप्पोदु “गुरुं प्रकाशयेद्धीमान् मन्त्रं यत्नेन गोपयेत् । अप्रकाशप्रकाशाभ्यां क्षीयेते संपदायुषी”() ऎन्गिऱप्पडिये ज्ञानवैशद्यपूर्वकमान भगवदनुभवसंपत्तुम् आत्मावुक्कु सत्तानुवृत्तिहेतुवान शेषत्वानुसन्धानपूर्वकस्वनिष्ठैयुङ् गुलैयुम् पडियाम्. गुरुवै प्रकाशिप्पियानिऱ्कच्चॆय्दे अवन्बण्णिन शास्त्रीयोपदेशत्तुक्कु विरुद्धञ्चॊल्लुमागिल् विप्रलंभकनॆऩ्ऱु पेरुमाय् “ज्यौतिषं व्यवहारं च प्रायश्चित्तं चिकित्सकम् । विना शास्त्रेण यो ब्रूयात् तमाहुर्ब्रह्मघातकम्”(शेषधर्मम्) ऎन्गिऱ पडिये पापिष्ठनुमाम्. सच्छिष्यनुक्कु प्राप्तदशैयिलुपदेशत्तैत् तविरुमागिल् लुब्धनॆऩ्ऱुबेरुमाय् “पात्रस्थमात्मज्ञानं च कृत्वा पिण्डं समुत्सृजेत् । नान्तर्धाय स्वयं याति जगद्बीजमबीजकृत्”(पौष्करम्) ऎन्गिऱ भगवन्नियोगत्तैयुङ्गडन्दानाम्. आगैयाल्
विळक्कुबिडिक्कुमवन् तन्नै राजा ऒरु कार्यत्तुक्कुप् पोगच्चॊन्नाल् तन्गैयिल् विळक्कैयदुक्कु प्राप्तरानार् कैयिले कॊडुत्तुप् पोमाप् पोले सत्पात्रमानार्क्कुत् तान् सॊल्लुम्-पोदु तनक्कुपदेशित्त आचार्यनै मुऱ्पडवॆळियिट्टु पिन्बु तनक्कुपदिष्टमानवर्थङ्गळैये सॊल्लवुम्, सिल कारणङ्गळाले दिव्यचक्षुश्श्रोत्रङ्गळ् पॆऱ्ऱुत्तानिवऱ्ऱाले यऱिन्दु सॊल्लुमवऱ्ऱैयुम्
“व्यासप्रसादात् श्रुतवान्
एतद्गुह्यमहं परम् ।
योगं योगेश्वरात् कृष्णात्
साक्षात् कथयतः स्वयम् ॥“(गीता 18-75)
ऎन्गिऱप्पडिये सदाचार्यप्रसादमडियाग इव्वर्थमऱिन्देन्, ऎन् कैमिडुक्काले यऱिन्दु सॊल्लुगिऱेनल्ले नॆऩ्ऱिव्वुण्मैयै वॆळियिट्टुक्कॊण्डु सॊल्लवुम् पॆऱिल् इवन् सॊल्लुमर्थङ्गळॆल्लाम् सर्वर्क्कुमादरणीयङ्गळुमाय्, इवन् कृतज्ञनायिरुन्दानॆऩ्ऱु सात्त्विकरुम् प्रसादिक्कुम्बडियाय्,
सत्यवादियायिरुन्दानॆऩ्ऱुबनिषत्तुक्कळुम् औपनिषदपरमपुरुषनुम् तङ्गळोडॊक्क इवनै प्रमाणभूतनॆऩ्ऱादरिक्कुम्बडियुमाम्. इप्पडि कृतज्ञनायवहितनान शिष्यनैप्पऱ्ऱ नाम् सॆय्द कृषि फलित्तदॆऩ्ऱु अचार्यनुम् कृतार्थनायिरुक्कुम्.
*साक्षान्मुक्तेरुपायान् यो विद्याभेदानुपादिशत् ।
कथ्यते मोक्षशास्त्रेषु स तु श्रेष्ठतमो गुरुः ॥
आचार्यवत्तया मोक्षमामानन्ति स्मरन्ति च ।
इहामुत्र च तत्पादौ शरणं देशिका विदुः ॥ * ॥
एऱ्ऱि मनत्तॆऴिन् ञानविळक्कै यिरुळनैत्तुम् माऱ्ऱिनवर्क्कॊरु कैम्माऱु मायनुङ् गाणगिल्लान् पोऱ्ऱियुगप्पदुम् पुन्दियिऱ्गॊळ्वदुम् पॊङ्गुबुगऴ्च् चाऱ्ऱि वळर्प्पदुञ् जऱ्ऱल्लवो मुन्नम् पॆऱ्ऱदऱ्के. (48)
अध्यासीनतुरङ्गवक्त्रविलसज्जिह्वाग्रसिंहासना
दाचार्यादिह देवतां समधिकामन्यां न मन्यामहे ।
यस्यासौ भजते कदाचिदजहद्भूमा स्वयं भूमिकां
मग्नानां भविनां भवार्णवसमुत्ताराय नारायणः ॥ ७२ ॥
इति श्रीकवितार्किकसिंहस्य सर्वतन्त्रस्वतन्त्रस्य श्रीमद्वेङ्कटनाथस्य वेदान्ताचार्यस्य कृतिषु श्रीमद्रहस्यत्रयसारे
शिष्यकृत्याधिकार एकत्रिंशः
श्रीमते निगमान्तमहादेशिकाय नमः ॥+++