॥ श्रीः ॥
॥ श्रीमते निगमान्तमहादेशिकाय नमः ॥
॥ श्रीमद्रहस्यत्रयसारे आचार्यकृत्याधिकारः ॥
अधिजिगमिषुराद्यं धाम दिव्यं त्रिधाम्नः
श्रुतविविधपरीक्षाशोधिते क्वापि पात्रे । अनघगुणदशायामाहितस्नेहमार्यः
प्रदिशति निरपायं संप्रदायप्रदीपम् ॥ ६९ ॥
इप्पडि 1“गुरुर्गरीयान्”(गीता 11-43) ऎऩ्ऱुम्, 2“तमिमं सर्वसंपन्नमाचार्यं पितरं गुरुम्”(भारतम् सभापर्व 41-21) ऎऩ्ऱुञ् चॊल्लुगिऱप्पडिये परमाचार्यनान सर्वेश्वरन् मुदलाग सदाचार्यसंप्रदायसमागतङ्गळाय्, सिंहीस्तन्यम्पोले विजातीयर्क्कु रसन्दॆरियाद रहस्यत्रयार्थङ्गळै संग्रहेणसेर्त्तुत् ताङ्गळुमनुसन्धित्तु 3“यो गोपायत्ययोग्यानां योग्यानां संप्रयच्छति । इममर्थं समान्यो मे स्वस्ति वोस्तु व्रजाम्यहं”(सात्यकिसंहिता 25-375)
“इदन्ते नातपस्काय नाभक्ताय कदाचन । न चाशुश्रूषवे वाच्यं न च मां योभ्यसूयति ॥ य इमं परमं गुह्यं मद्भक्तेष्वभिधास्यति । भक्तिं मयि परां कृत्वा मामेवैष्यत्यसंशयम्”(गीता 18-67, 68), “नावेदनिष्ठस्य जनस्य राजन् प्रदेयमेतत्परमं त्वया भवेत् । विवित्स मानस्य विबोधकारकं प्रबोधहेतोः प्रणतस्य शासनम् ॥ न देयमेतच्च तथानृतात्मने शठाय क्लीबाय
न जिह्मबुद्धये । न पण्डितज्ञाय परोपतापिने देयं त्वयेदं विनिबोध यादृशे ॥ श्रद्धान्वितायाथ गुणा-न्विताय परापवादाद्विरताय नित्यम् ॥ विशुद्धयोगाय बुधाय चैव क्रियावतेथ क्षमिणे हिताय ॥ विविक्तशीलाय विधिप्रियाय विवादभीताय बहुश्रुताय । विजानते चैव तथा हितक्षमादमाय नित्यात्म-समाय देहिनाम् ॥ एतैर्गणैर्हीनतमे न देयमेतत् परं ब्रह्म विशुद्धमाहुः । न श्रेयसा योक्ष्यति तादृशे कृतं धर्मप्रवक्तारमपात्रदानात् ॥ पृथ्वीमिमां यद्यपि रत्नपूर्णां दद्यान्न देयन्त्विदमव्रताय । जितेन्द्रि-
यायैतदसंशयन्ते भवेत् प्रदेयं परमं नरेन्द्र ॥ कराळ मा ते भयमस्तु किञ्चिदेतत्परं ब्रह्म श्रुतं त्वयाद्य । यथावदुक्तं परमं पवित्रं विशोकमत्यन्तमनादिमध्यं”(4 भारतम् शान्तिपर्व 313-32 मुदल् 38 वरै), “विद्ययैव समं कामं मर्तव्यं ब्रह्मवादिना । आपद्यपि च घोरायां न त्वेनामिरिणे वपेत्”(मनुस्मृति 2-113), “मूर्खाश्च पण्डितम्मन्या अधर्मा धार्मिका इव । धर्म युक्तान् प्रबाधन्ते साधूनां लिङ्गमास्थिताः ॥ एकतस्त्वपवर्गार्थमनुष्ठानादिकौशलम् । लोकानुसारस्त्वे-कत्र गुरुः पश्चादुदीरितः ॥ भवन्ति बहवो मूर्खाः क्वचिदेका विशुद्धधीः । त्रासितोऽपि सदा मूर्खैरचलो यस्स बुद्धिमान् ॥ न विश्वासः क्वचित्कार्यो विशेषात्तु कलौ युगे । पापिष्ठा वादवर्षेण मोहयन्त्यवि-चक्षणान् ॥ गोपयन्नाऽऽचरेद्धर्मन्नापृष्टः किञ्चिदुच्चरेत् । पृष्टोपि न वदेदर्थं गुह्यं सिद्धान्तमेव च ॥
आश्रितायातिभक्ताय शास्त्रश्रद्धा पराय च । न्यायेन पृच्छते सर्वं वक्तव्यं शौचयोगिने ॥ आत्म पूजार्थमर्थार्थं डंभार्थमपि खिन्नधीः । अयोग्येषु वदञ्छास्त्रं सन्मार्गात् प्रच्युतो भवेत् ॥ ऊषरे निवपेद्बीजं षण्डे कन्यां प्रयोजयेत् । सृजेद्वा वानरे मालां नापात्रे शास्त्रमुत्सृजेत्”(शाण्डिल्यस्मृति 4-251 मुदल् 258 वरै), “न नास्तिकायानृजवे नाभक्ताय कदाचन । नैव हिंसाभिरुचये न लुब्धाय विशेषतः । दातव्यो मन्त्रराजोऽयम्मन्त्रोऽयं हि न तादृशः । ऋजवे गुरुभक्ताय वैष्णवाय विशेषतः ॥ सर्वप्राण्यनुकूलाय दातव्यो देशिकेन तु”(सात्यकितन्त्रम्) ॥
”तॊण्डर्क्कमुदुण्णच्चॊन्मालैगळ् सॊन्नेन्”(तिरुवाय्मॊऴि 9-4-9), ”अन्दादि मेलिट्टऱिवित्तेनाऴ् पॊरुळैच् चिन्दामऱ् कॊळ्मिनीर् तेर्न्”(10 नान्मुदन् तिरुवन्दादि 1) तॆऩ्ऱु श्रीसात्त्वतभगवद्गीतावसिष्ठकराळसंवादशाण्डिल्यस्मृति सात्यकितन्त्रादिगळिऱ् चॊल्लुगिऱप्पडिये शरण्यननुमतिपण्णुम्बडिक्कीडान सात्त्विकतास्तिक्यादि गुणङ्गळैयुडैयवराय्, “अभयं सत्वसंशुद्धिर्ज्ञानयोगव्यवस्थितिः । दानं दमश्च यज्ञश्च स्वाध्यायस्तप आर्जवम् ॥ अहिंसा सत्यमक्रोधस्त्यागश्शान्तिरपैशुनम् । दया भूतेष्वलोलुप्त्वं
मार्दवं ह्रीरचापलम् ॥ तेजः क्षमा धृतिश्शौचमद्रोहो नातिमानिता । भवन्ति संपदं दैवीमभिजातस्य भारत”(गीता 16-1, 2,3) ऎऩ्ऱुम्, “द्विविधो भूतसर्गोऽयं दैव आसुर एव च । विष्णुभक्तिपरो दैवः”(विष्णुधर्मम् 109-74) ऎऩ्ऱुञ् चॊल्लप्पट्ट दैवप्रकृतिगळुक्कु 13“संवत्सरं तदर्धं वा मास त्रयमथापि वा । परीक्ष्य विविधोपायैः कृपया निस्स्पृहोवदेत्”(शाण्डिल्यस्मृति 1-116), “यदृच्छयोपसन्नानां देशान्तरनिवासिनाम् । इष्टोपदेशः कर्तव्यो नारायणरतात्मना”(सात्वतसंहितै 21-45) मित्यादिगळिऱ्चॊन्न परीक्षादि मूलगुणनिश्चयपूर्वकमाग
“श्रुतादन्यत्र सन्तुष्टस्तत्रैव च कुतूहली”() ऎन्नलामवस्थैयिले अषट्कर्णमाग वॆळियिट्टु, “डंभो दर्पोऽतिमानश्च क्रोधः पारुष्यमेव च । अज्ञानञ्चाभिजातस्य पार्थ! संपदमासुरीम्”(गीता 16-4) ऎऩ्ऱुम्, “विपरीतस्तथासुरः”() ऎऩ्ऱुञ् चॊल्लप्पट्ट वासुरप्रकृतिगळुक्कु मऱैत्तु सीरिय धनमुडैयार् सेमित्तु वाऴुमाप्पोले चरितार्थराय् वर्तिप्पार्गळ् पूर्वाचार्यर्गळ्.
इवर्गळ् देहेन्द्रियादिव्यतिरिक्तनाय् नित्यनायिरुप्पानॊरु आत्मावुण्डु. इच् चेतनाचेतनङ्गळिरण्डुमॊऴिय इवऱ्ऱुक्कन्तर्यामियाय् शेषियायिरुप् पानॊरु परमात्मावुण्डु. इप् परमात्मावैयॊऴिय इव्वात्मावुक्कुत् तानुम् पिऱरुम् रक्षकरागमाट्टारॆऩ्ऱु तत्त्वत्तैयुम्, अनादिकालमन् दादियाग संसरित्तुप्पोन्द वडियेनुक्कु इनियॊरु गर्भवासादिक्लेशम् वारादबडि तिरुवडिगळैत् तन्दु रक्षित्तरुळवेण्डुम् ऎऩ्ऱु आचार्यन् प्रसादित्त गुरुपरंपरा पूर्वकद्वयत्ताले श्रीमानान नारायणन् तिरुवडिगळै शरणमागप्पऱ्ऱि आत्मात्मीयङ्गळैयुम् अवऱ्ऱैप् पऱ्ऱ वरुञ् जुमैगळैयुम् अङ्गे समर्पिप्पदॆऩ्ऱु हितत्तैयुम्, सदाचार्यन् काट्टिक्कॊडुक्कक् कैक्कॊण्ड वॆम्बॆरुमानिनि नम्मै यॊरुबडिक्कुङ् गैविडा नॆन्गिऱ तेऱ्ऱत्तोडेय् इङ्गिरुन्द कालम् अपवर्गपूर्वरङ्गमान निरपराधानुकूलवृत्तियोडे नडप्पदॆऩ्ऱुत्तरकृत्यत्तैयुम् वरुळिच्चॆय्वर्गळ्.
प्रत्येयस्तु (प्रत्यग्वस्तु) विलक्षणः प्रकृतितस्त्राता
पतिस्तत्परस्तस्मिन्नात्मभरार्पणं हिततमं तच्छेषवृत्तिः फलम् ।
इत्थं तत्त्वहिते पुमर्थ इति नस्त्रेधा विभक्तं
धनं दायत्वेन दयाधनास्स्वयमदुर्दत्तात्मनां देशिकाः ॥
इप्पडि रहस्यत्रयत्तैप्पऱ्ऱिन कीऴुम्मेलुमुळ्ळ पासुरङ्गळॆल्लाम् वेदान्तोदयनसंप्रदायमान मडप्पळ्ळि वार्त्तैयै आचार्यन् पक्कलिले ताङ्गेट्टरुळिनप्पडिये किडाम्बि यप्पुळ्ळारडियेनैक् किळियैप् पऴक्कुविक्कुमाप्पोले पऴक्कुविक्क अवर् तिरुवुळ्ळत्तिलिरक्क मडियागप् पॆरुमाळ् तॆळियप् प्रकाशिप्पित्तु मऱवामऱ्कात्तुप् पिऴैयऱप् पेसुवित्त पासुरङ्गळ्.
पाट्टुक्कुरिय पऴैयवर् मूवरैप् पण्डॊरुगाल् माट्टुक्करुडरु मायन् मलिन्दु वरुन्दुदलाल् नाट्टुक्किरुळ् सॆग नान्मऱैयन्दि नडैविळङ्ग वीट्टुक्किडैगऴिक्के वॆळिगाट्टुमिम् मॆय्विळक्के. (46 )
मरुळऱ्ऱ तेसिगर् वानुगप्पालिन्द वैयमॆल्लाम्
इरुळऱ् ऱिऱैयवनिणैयडि पूण्डिड वॆण्णुदलाल्
तॆरुळुऱ्ऱ सॆन्दॊऴिऱ्चॆल्वम् पॆरुगिच् चिऱन्दवर्बाल् अरुळुऱ्ऱ सिन्दैयिना लऴिया विळक्केऱ्ऱिनरे. ( 47 )
निरवधिदयादिव्योदन्वत्तरङ्ग निरङ्कुशै-
र्नियमयति यश्शिष्यान् शिक्षाक्रमैर्गुणसंक्रमैः । अचरमगुरोराज्ञापारंपरी परवानसौ
न परमिह तांस्तल्लक्षेण स्वमप्यभिरक्षति ॥ ७० ॥
इति श्रीकवितार्किकसिंहस्य सर्वतन्त्रस्वतन्त्रस्य श्रीमद्वेङ्कटनाथस्य वेदान्ताचार्यस्य कृतिषु श्रीमद्रहस्यत्रयसारे आचार्यकृत्याधिकारस्त्रिंशः
श्रीमते निगमान्तमहादेशिकाय नमः ॥