२९ चरमश्लोकाधिकारः

॥ श्रीः ॥

॥ श्रीमते निगमान्तमहादेशिकाय नमः ॥
॥ श्रीमद्रहस्यत्रयसारे चरमश्लोकाधिकारः ॥

य उपनिषदामन्ते यस्मादनन्तदयाम्बुधेः त्रुटितजनताशोकश्श्लोकस्स्वयं समजायत । तमिह विधिना कृष्णं धर्मं प्रपद्य सनातनं शमितदुरिताश्शंकातङ्कत्यजस्सुखमास्महे ॥ ६६ ॥

दुर्विज्ञानैर्नियमगहनैर्दूरविश्रान्तिदेशैः बालानर्हैबहुभिरयनैश्शोचतान्नस्सुपन्थाः ।
निष्प्रत्यूहं निजपदमसौ नेतुकामस्स्वभूम्ना सत्पाथेयं किमपि विदधे सारथिस्सर्वनेता ॥ ६७ ॥

ऒण्डॊडियाळ् तिरुमगळुन्दानुमागि यॊरुनिनैवा लीऩ्ऱ वुयिरॆल्लामुय्य
वण्डुवरै नगर् वाऴ वसुदेवऱ्‌काय् मन्न वर्क्कुत्तेर्प्पागनागि निऩ्ऱ तण्डुळवमलर्मार्बन् ऱाने सॊन्न
तनित्तरुम न्दानॆमक्काय्त् तन्नैय् ऎऩ्ऱुङ् गण्डु कळित्तडि सूड विलक्काय् निऩ्ऱ
कण्बुदैयल् विळैयाट्टैक् कऴिक्किऩ्ऱाने. // 41 //

“एष नारायणश्श्रीमान् क्षीरार्णवनिकेतनः । नागपर्यङ्गमुत्सृज्य ह्यागतो मधुरां पुरीम्”(हरिवंशम् 113-62) ऎन्गिऱप्पडिये श्रियःपतियान सर्वेश्वरन् साधुपरित्राण दुष्कृद्विनाश धर्मसंस्थापनङ् गळुक्काग वण्डुवराबदिमन्ननाय् वन्दवदरित्तरुळि सर्वसुलभनाय्, “द्रौपद्या सहितास्सर्वे नमश्चक्रुर्जनार्दनम्”(भारतम् अरण्यपर्व 192-56) ऎन्गिऱप्पडिये शरणागतरान पाण्डवर्गळुक्कु इन्नार्दूदनॆन निऩ्ऱु अर्जुननै रथियाक्कित् तान् सारथियायवनुक्कु विधेयनाय् निऩ्ऱवळविले, इव्वर्जुनन् तन्नै निमित्तमात्रमागक्कॊण्डु सर्वेश्वरन् तन् प्रतिपक्षङ्गळै निरसिक्क निऩ्ऱ निलैयैक् कण्डु बन्धुविनाशम् सिद्धम् ऎऩ्ऱु निश्चयित्तु अस्थानस्नेहत्ताले पिऱन्द शोकत्तालुम् अस्थानकृपैयालुम् आचार्यादिगळ् युद्धोन्मुखरेयागिलुम् अवर्गळ् वधत् ताले पापम् वरुगिऱदॆन्गिऱ भयत्तालुङ् गलङ्गि ऎदु हितम् ऎऩ्ऱु तॆळियवेणुम् ऎऩ्ऱु पार्त्तु “यच्छ्रेयः स्यान्निश्चितं ब्रूहि तन्मे शिष्यस्तेऽहं शाधि मां त्वां प्रपन्नं”(गीता 2-7) ऎऩ्ऱु विण्णप्पञ्जॆय्य अवनुडैय शोकत्तै निवर्तिप् पिक्कैक्काग देहादिव्यतिरिक्तमाय् परशेषतैकरसमान नित्यात्मस्वरूपत्तैयुम्, इस्स्वरूपन्दॆळिन्दवनुक्कु परमपुरुषार्थलाभत्तुक्कु परंपरया कारणङ्गळान कर्मयोगज्ञानयोगङ्गळैयुम्, साक्षादुपायमाग चोदितमान भक्तियोगत्तैयुम् सपरि-करमाग उपदेशिक्क, इप् परमपुरषार्थत्तैक् कडुगप् पॆऱवेणुमॆन्गिऱ

त्वरै युण्डेयागिलुम् सपरिकरमानविव् उपायत्तिनुडैय दुष्करतैयिनालुम् इव् उपायानुष्ठानत्तुक्कपेक्षितज्ञानशक्ति कळुण्डेयागिलुम् अनेकावधानत्तोडे कूड चिरकालसाध्यमान उपायस्वभावतालेयभिमतम् कडुगत् तलैक्कट्टाद पडियिरुक्कैयालुम् निरतिशयशोकाविष्टनान अर्जुननै व्याजमागक् कॊण्डु परमकारुणिकनान गीतोपनिषदाचार्यन् “भक्त्या परमया वापि प्रपत्त्या वा महामते । प्राप्योऽहं नान्यथा प्राप्यो मम कैङ्कर्यलिप्सुभिः”() ऎऩ्ऱु तान् विकल्पित्तु विधित्त उपायङ्गळिल् “तावदार्तिस्तथा वाञ्छा तावन्मोहस्तथाऽसुखम्”(विष्णुपुराणम् 1-9-73) ऎन्गिऱप्पडिये तन् तिरुवडिगळैप् पॆऱुगैक्कुम् मऱ्ऱुमभिमतमानवैयॆल्लात्तुक्कुम् पॊदुवान साधनमाय् आनुकूल्यसंकल्पादि व्यतिरिक्तपरिकरनिरपेक्षमाय् लघुतरमाय् क्षणमात्रसाध्यमान रहस्यतमोपायत्तै श्रोतव्यशेषमिल्लादबडि उपदेशपर्यवसानमान चरमशलोकत्ताल् सकललोकरक्षार्थमाग वरुळिच्चॆय्गिऱान्.

श्रुतिसिद्धमान विव्वर्थत्तै शरण्यनान सर्वेश्वरन् ताने उपदेशिक्क विदुदाने 6“सन्त्यज्य विधिना नित्यं षड्विधां शरणागतिम् । आचार्यानुज्ञया कुर्याच्छास्त्रदृष्टेन वर्त्मना”(श्री विष्णुतत्त्वम्) ऎऩ्ऱु श्रीविष्णुतत्त्वादिगळिऱ्‌चॊन्न आचार्यानुज्ञैयुमायिऱ्ऱु.

(सर्वधर्मानित्यादि) इन्द श्लोकत्तुक्कु शङ्करादिकुदृष्टिगळ् सॊल्लुम् पॊरुळ् कळॆल्लाम् तात्पर्यचन्द्रिकैयिलुम् निक्षेपरक्षैयिलुम् परक्क दूषित्तोम्. इङ्गु सारमान अर्थङ्गळै सत्संप्रदाय सिद्धमानप्पडिये सॊल्लुगिऱोम्. इदिल्

पूर्वार्धमुपायविधायकम्; उत्तरार्धम् फल निर्देशादिमुखत्ताले विधिशेषम्. आगैयाल् इश् श्लोकम् उपायविधायप्रधानम्. धर्ममावदु; शास्त्रमे कॊण्डऱियवेण्डि यिरुक्कुम् पुरुषार्थसाधनम्. “धर्मान्” ऎन्गिऱ बहुवचनत्ताले अभिमतसाधनमाग शास्त्रचोदितङ्गळान धर्मङ्गळुडैय बाहुळ्यत्तैच्चॊल्लुगिऱदु. सर्वशब्दत् ताले सपरिकरमान निलैयै विवक्षिक्किऱदु. धर्मपरिकरङ्गळैयुम् धर्मम् ऎऩ्ऱुसॊल्लक्कुऱैयिल्लैयिऱे. इस् सर्वशब्दत्तै एकशब्दप्रति-

सम्बन्धियाग योजिक्कुम्-पोदु इदु अङ्गिगळान नानाधर्मङ्गळिनुडैय कार्त्स्न्यत्तैच् चॊल्लुगिऱदु. इप्पडि पॊदुविले सॊन्नालुम् इङ्गु प्रकरणवशत्ताले मोक्षार्थमाग शास्त्रविहितङ्गळाय् सपरिकरङ्गळाय् नानाप्रकारङ् गळान उपासनङ्गळैयॆल्लाञ् चॊल्लुगैयिले तात्पर्यम्. पुरुषोत्तमत्वज्ञानम् सर्वविद्यैगळुक्कुमुपकारकमान तत्त्वज्ञानमात्रमागवुम्, अवताररहस्यचिन्तनम् अनुष्ठिक्किऱ उपासनादिगळुडैय शीघ्रनिष्पत्तिहेतुवागवुम्, देशवासादिगळ् उपायविरोधिपापक्षयहेतुक्कळाय्क् कॊण्डु उपायनिष्पादकङ्गळागवुम् श्रीगीताभाष्यादिगळिले समर्थिक्कैयाले इवऱ्ऱै साक्षान्मोक्षोपायङ्गळाक्कि अङ्गिबहुत्वविषयमान बहुवचनत्ताले विवक्षिक्किऱदॆन्गै उचितमऩ्ऱु. “नानाशब्दादि भेदात्”(ब्रह्मसूत्रम्3-3-56) ऎन्गिऱप्पडिये इवैयॊऴियवुम् सद्विद्या - दहरविद्यादिभेदत्ताले अङ्गिबहुत्वङ्गिडैक्कैयाल् इब् बहुवचनम् सार्थम्. अङ्गिबहुत्वत्तैयुम् परिकरबहुत्वत्तैयुङ्गूड विवक्षित्तालुम् विरोधमिल्लै.

“परित्यज्य” ऎन्गिऱविडत्तिल् त्यागमावदु, “अनया च प्रपत्त्या मामाकिञ्चन्यैकपूर्वक”() मित्यादिगळिऱ्‌पडिये अकिञ्चननान तन्निलैयैक् कण्डु उपायान्तरङ्गळिऱ्‌ पिऱन्द नैराश्यम्. आसैयाले पऱ्ऱानालासैयै विडुगै त्यागमॆन्न उचितमिऱे. अदिल् “परि” ऎन्गिऱ उपसर्गत्ताले “अनागतानन्तकालसमीक्षयाप्यदृष्टसन्तारोपायः”(श्र्रङ्गगद्यम्), “त्वत्पादकमलादन्यन्न मे जन्मान्तरेष्वपी”(जितन्तेस्तोत्रम् 1-10) त्यादिगळिऱ्‌ पडिये अत्यन्ताकिञ्चननुक्कु सर्वकालत्तिलुम् सर्वप्रकारत्तालुम् योग्यतैयिल्लामै तॆळिगैयाले पिऱन्द नैराश्यातिशयञ्चॊल्लप्पडुगिऱदु. सर्वप्रकारत्तालुम् त्यागमावदु; पूर्णानुष्ठानशक्तियिल्लाद पोदु यथाशक्त्यनुष्ठानम् पण्णुगिऱोम् ऎऩ्ऱुम्, अदुक्कु योग्यतैयिल्लाद दशैयिले वेऱे सिल अनुकल्पङ्गळैयादल् उपायोपायङ्गळैयादलनुष्ठिक्किऱोम् ऎऩ्ऱुम्

तनक्कु दुष्करङ्गळैक् कणिसिक्कुम् दुराशैयऱ्ऱिरुक्कै. इव्वनुवादत्तुक्कु अधिकारविशेषत्तैक् काट्टुगै प्रयोजनम्. अदिल् “परि” ऎन्गिऱ उपसर्गम् अधिकारपौष्कल्यत्तै विवक्षिक्किऱदु. 11“अनित्यमसुखं लोकमिमं प्राप्य भजस्व मां”(गीता 9-33) ऎन्गिऱविडत्तिल् प्राप्य ऎन्गिऱदु विधियऩ्ऱिक्के “प्राप्य वर्तमानस्त्वं” ऎऩ्ऱु व्याख्यातमानाऱ्‌पोले इङ्गुम् “परित्यज्य स्थितस्त्वं” ऎऩ्ऱु विवक्षितमागक् कडवदु. इप्पडि अर्थान्तरङ्गळिलुम् प्रयोगमुण्डागैयाले क्त्वाश्रुतिमात्रत् तैक्कॊण्डु त्यागमङ्गमॆन्नवॊण्णादु. “परित्यज्य” ऎन्गिऱविदु

विधियान-पोदु प्रपत्यद्ध्यायादिगळिल् विधिक्किऱप्पडिये आकिञ्चन्यप्रतिसन्धानादिरूपमान कार्पण्यमागिऱ प्रपत्त्यङ्गत्तै विधिक्किऱदॆऩ्ऱाल् अर्थत्तिल् विरोध-मिल्लै. अप्पोदु “सर्वधर्मान् परित्यज्य” ऎन्गिऱदु “अहमस्म्यपराधानामालयोऽकिञ्चनोऽगतिः”(अहिर्-बुध्न्य-संहिता 37-30), “न धर्मनिष्ठोस्मी”(आळवन्दार् स्तोत्रम् 22) त्यादिगळिऱ्‌पडिये सर्वधर्मङ्गळुम् तन्नै योग्यतापर्यन्तमागक् कऴित्तप्पडियै मुन्निट्टुक्कॊण्डॆऩ्ऱबडि. इव्वळवु विळम्बितप्रतीतिकमानवर्थमुम् बहुप्रमाणानुगुणमागैयाल् अवऱ्ऱुक्कु विरुद्धमाग शङ्कराद्युक्तङ्गळान सर्वधर्मस्वरूपत्यागाद्यर्थङ्गळिऱ्‌काट्टिलुमुपादेयम्. प्रपत्तिक्कागवॊरु धर्मङ्गळुमनुष्ठिक्कवेण्डावॆऩ्ऱु प्रपत्तियिनुडैय नैरपेक्षयत्तैच् चॊल्लुगिऱदॆन्गै विधिपक्षत्तुक्कु उचितम्. अप्पोदु “परि” ऎन्गिऱ उपसर्गम् “आचान्तेन कर्तव्यं”, “शुचिना कर्तव्य” मित्यादिगळिऱ्‌ चॊल्लुगिऱ सर्वसाधारणयोग्यतापादकङ्गळुमिदुक्कङ्गमाग स्वीकार्यङ्गळागा तॆऩ्ऱु विवक्षिक्किऱदु. इङ्ङनऩ्ऱिक्के कर्मयोगम् ज्ञानयोगम् भक्तियोगमॆन्गिऱ धर्मङ्गळिनुडैय स्वरूपत्यागम् प्रपत्तिक्कङ्गमॆन्नुम् पक्षत्तिल्

प्रपत्ति सर्वाधिकारमऩ्ऱिक्कॆ यॊऴियुम्. धर्मानुष्ठानशक्तनुक्किऱे यवऱ्ऱिनुडैय त्यागत्तै विधिक्क वेण्डुवदु. इदु बहुप्रमाण सिद्धमान कार्पण्यमागिऱवङ्गत्तुक्कुम्, ”पुगलॊऩ्ऱिल्लावडियेन्”(तिरुवाय्मॊऴि 6-10-10), ”कुलङ्गळाय”(तिरुच्-छन्दविरुत्तम् 90), ”गुळित्तु मूऩ्ऱु”(तिरुमालै 25), “न धर्मनिष्ठोऽस्मी”(आळवन्दार् स्तोत्रम्) त्यादिगळिले प्रसिद्धमानवकिञ्चनाधिकारमॆन्गिऱ संप्रदायत्तुक्कुम् विरुद्धमाम्. ईश्वरनैप् पऱ्ऱ अत्यन्तपरतन्त्रतैयाले उपायान्तरङ्गळुक्कु क्षेत्रज्ञन् नित्याशक्तनॆऩ्ऱुगाट्टि यिवनुक्कवऱ्ऱिनुडैय त्यागत्तै विधिक्किऱदॆन्नुमदु सर्वशास्त्र स्ववचन स्वप्रवृत्त्यादि विरोधत्ताले अत्यन्त परिहास्यम्. अप्पोदु तुल्यन्यायत्ताले “व्रज” ऎन्गै

तानुम् घटियादु. उपायान्तरङ्गळुक्कु जीवात्मा नित्याशक्तनॆन्गै तङ्गळुक्कनिष्टमान वनुवादपक्षत्तुक्कु स्थिरीकरणम् पण्णिनप्पडियामत्तनै. एकप्रयोगन् दाने अशक्तनैप्पऱ्ऱ त्यागानुवादमाय् इतरनैप्पऱ्ऱ त्यागविधियागै एकवाक्यत्तिल् घटियादु. फलत्तिल् वैषम्यमुमऩ्ऱिक्के अधिकारियुम् एकना यिरुक्क गुरुलघु विकल्पमुञ्चॊल्लवॊण्णादु. गुरूपायत्तिले शक्तना नवनुक्के अदिन् त्यागविशिष्टमान लघूपायत्तै विधित्ताल् गुरूपायत्तिलॊ रुत्तरुम् प्रवर्तिप्पारिल्लामैयालुम्, वेऱॊरु मुखत्ताले अधिकारभेदञ् चॊल्लवॊण्णामैयालुम् गुरूपायत्तै विधिक्किऩ्ऱ शास्त्रङ्गळॆल्

लाम् प्रमाणमऩ्ऱिक्के यॊऴियुम्. लघूपायप्ररोचनार्थमाग गुरूपायत्तै विधित्तु अदु तन्नैये निषेधिक्किऱदॆन्गैयुमत्यन्तानुचितम्. अनुपायङ्गळै उपायङ्गळाग विधिक्किऱदॆऩ्ऱाल् श्रुतिस्मृतिगळ् मोहनशास्त्रङ्गळाग प्रसङ्गिक् कैयाले शरण्यस्वरूपादिगळुम् सिद्धियादप्पडियाम्. गुरुक्कळान कृष्यादि व्यापारङ्गळुम् लघुक्कळान रत्नवाणिज्यादिगळुम् अर्थार्थिगळ्बक्कल् विकल्पिक् किऱदुवुम् अधिकारिविशेषव्यवस्थैयाले ऎन्नुमिडम् लोकप्रसिद्धम्. आऴ्वानुडैय चरमश्लोकव्याख्यानत्तिलु मिव्वळवे विवक्षितमागैया लॊरु विरोध मिल्लै.

समावर्तनादिगळिल् गुरुलघु विकल्पमुम् अवस्था विशेषङ्गळाले नियतम् ऎऩ्ऱु कॊळ्ळाद-पोदु, गुरुविधानवैयर्थ्यमुम् वरुम्. ज्ञानपूर्तियादल् विश्वासपूर्तियादलुडैयवन् प्रपत्तिक्कधिकारि, ज्ञानमान्द्यमादल् विश्वासमान्द्यमाद लुडैयवन् उपासनादिगळुक्कधिकारियॆऩ्ऱाल् इच् चरमश्लोकादिगळुक्कुपदेष्टाक्कळुमाय् परमास्तिकरुमागैयाले पूर्णज्ञानविश्वासरान व्यासादिगळुक्कुपासनादिगळिल् अधिकारमिल्लैयाम्. अवर्गळुपदेश्कालत्तिले ज्ञानविश्वासङ् गळैयुडैयवराय्प् पिन्बु कलङ्गि उपासकरानार्गळॆन्गैक्कॊरु प्रमाणमिल्लै. प्रपन्नराय् वैत्तु लोकसंग्रहार्थमागवुपासनादिगळै अनुष्ठित्तार् कळॆन्गैक्कुमव्वो प्रबन्धङ्गळिलॊरु वचनमिल्लै. अप्पडि कल्पिक्कप्पुक्कालुम्

तन्नधिकारत्तुक्कु निषिद्धमानवऱ्ऱै लोकसंग्रहार्थमाग वनुष्ठिक्कप्पुक्काल् अवैयिवऩ्ऱनक्कुम् पापमाय् अधिकारत्तुक्कु विरुद्धानुष्ठानम् पण्णुगैयाले तन्ननुष्ठानत्तैयिट्टु लोकसंग्रहम् पण्णवुङ्गडप् पडादॊऴियुम्. तनक्किरण्डु वऴिगळ् शास्त्रानुमतङ्गळानाल् अवऱ्ऱिल् लोकत्तार्क्कु शक्यमाय् अवर्गळुक्कु हितमायिरुप्पदॊऩ्ऱैत् तान् अनुष्ठित्तुक्काट्टि लोकत्तारैयदिले निलैनिऱुत्तुगैये लोकसंग्रहम् ऎऩ्ऱु श्रीगीताभाष्यत्तिलेयरुळिच्चॆय्दार्. अल्लदु सन्न्यासिक्कु निषिद्धमान गृहस्थैकान्तधर्मत्तै सन्न्यासियनुष्ठित्तुक् काट्टुमदु लोकसंग्रहार्थमागादु. इदु आज्ञातिलङ्घनमामत्तनै. इप्पडिये प्रपत्त्यधिकारिक्कु निषिद्धत्तै यवन् ताने कैङ्कर्यबुद्धियालेयनुष्ठिक्कैयुम् स्वाधिकारविरुद्धम्. प्रपत्तिक्कनपेक्षितङ्गळान

शास्त्रीयङ्गळै कैङ्कर्यबुद्धियाले अनुष्ठिप्पार्क्कु विरोधमिल्लै. तन्दाम् जात्यादिगळुक्कनुरूपङ्गळुमाय् तन्दामुक्कु शक्यङ्गळुमान सर्वधर्मङ्गळि नुडैय स्वरूपत्यागमङ्गमाग विधेयमॆन्नुम् पक्षत्तिलुम् प्रपत्त्युत्तरकालम् तन् वर्णाश्रमाद्यधिकारङ्गळुक्कु अनुरूपमागवडैन्द कैङ्कर्यफलत्तैयुमिऴन्दु अहिंसासत्यवचनादि सामान्यधर्मङ्गळैयुम् आचार्यवन्दनादिगळैयुन् दविर्न्दु पशुमृग पक्ष्यादिगळैप्पोले तिरियुम्बडियाम्. निषेधवाक्यसिद्धङ्गळान निवृत्तिरूपधर्मङ्गळ् स्वरक्षणार्थस्वव्यापारमल्लामैयाले शरणागतियोडु विरोधमिल्लै यामैयाल् इङ्गु प्रवृत्तिरूपधर्मङ्गळिनुडैय त्यागमे विवक्षितमॆन्नुम् निर्वाहमुम् मन्दम्; निवृत्तियुम् व्यापारविशेषमॆन्नुमिडमुम् अदुवुम् स्वरक्षणार्थ मामॆन्नुमिडमुम्

लोकवेदसिद्धमिऱे. इव् विधिबलत्ताले प्रवृत्तिनिवृत्तिरूपङ्गळान सर्वधर्मङ्गळैयुन् दविर्न्दु तिरिगैदाने प्रपन्ननुक्कु शास्त्रार्थमानालोवॆन्निल्; प्रपन्नरान पूर्वर्गळुम् इप्पोदुळ्ळारुम् सावधानराय्प् पण्णिप्पोरुगिऱ कैङ्कर्यङ्गळुम् अपचारपरिहारङ्गळुम् विरुद्धानुष्ठानमाम्. यथाप्रमाणम् प्रपत्तिसंप्रदायप्रवर्तकराय् परमकारुणिकरुमायिरुक्किऱवर्गळुक्कु भ्रमविप्रलंभसंभावनैयुमिल्लै. यावज्जीवं सर्वधर्म त्यागम् विधेयमागिलऩ्ऱो इव् विरोधमुळ्ळदु. प्रपत्त्यनुष्ठानक्षणत्तिल् सर्वधर्मङ्गळिनुडैय स्वरूपत्यागमङ्गमानाल् विरोधमिल्लैये यॆन्निल्; अप्पोदु संभावितमानवऱ्ऱिनुडैय स्वरूपत्यागम् विधिक्कवेण्डा; संभावितमल्लादवऱ्ऱिनुडैय स्वरूपत्यागम् विधेयमागिल् अप्पोदुण्डान भगवत्क्षेत्रवासशिखायज्ञोपवीतोर्ध्वपुऩ्ऱधारणादिगळैत् तविर्न्दुगॊण्डु प्रपत्ति पण्णप् प्रसङ्गिक्कुम्. आगैयालुपासनत्तिल् वरुम् कर्माद्यङ्गङ्गळाले निरपेक्षैयायिरुक्किऱ प्रपत्तिक्कङ्गमागवॊरु धर्मङ्गळैयुम् पऱ्ऱवेण्डावॆन्गैये त्यागविधिपक्षत्तुक्कुचितम्.

इन्द त्यागविधियान पक्षन्दन्निलुम् उपायान्तरसामर्थ्यमिल्लादार्क्कुम् अदुण्डागिलुम् विळम्बाक्षमरल्लादार्क्कुमिप् प्रपत्तियिलधिकारम्. इप्पडियाना लॊरु प्रमाणङ्गळुक्कुम् विरोधमिल्लै. पूर्वाचार्यर्गळुम् इव्विडत्तिल् सर्वधर्मस्वरूपत्यागम् प्रपत्त्यङ्गम् ऎऩ्ऱुम् इप्पडियऩ्ऱॆऩ्ऱुम् विवादम् पण्णि नार्गळऩ्ऱु; प्रपत्तिक्कधिकारमानवाकिञ्चन्यमुम् प्रपत्तियिनुडैय नैरपेक्ष्यमुम् इच् चरमश्लोकत्तिल् ऎन्द पदङ्गळिले विवक्षिक्कैयुचितम् ऎऩ्ऱु विमर्शित्तार्गळत्तनै.

अधिकारं पुरस्कृत्योपायस्य निरपेक्षताम् ।
एकशब्देन वक्तीति केचिद्वाक्यविदो विदुः ॥

नैरपेक्ष्यं पुरस्कृत्य विहितस्य लघीयसः । उपायस्याधिकारन्तु शोकद्योत्यं विदुः परे ॥ इत्थमर्थाविशेषेपि योजनाभेदमात्रतः ।
प्राचां विवादस्संवृत्तो भाष्यकारैरवारितः ॥ अज्ज्ञातपूर्ववृत्तान्तैर्यत्तत्रारोपितं परैः ।
तत्तु श्रीविष्णुचित्ताद्यैर्निर्मूलमिति दर्शितम् ॥ *

आनाल् 18“इदं शरणमज्ञानादिदमेव विजानताम् । इदं तितीर्षतां पारमिदमानन्त्यमिच्छताम् ॥”(लक्ष्मीतन्त्रम् 17-100) ऎऩ्ऱुम् 19“अविद्यातो देवे परिबृढतया वा विदितया स्वभक्तेर्भूम्ना वा जगति गतिमन्यामविदुषाम्’’(पट्टर् मुक्तगम्) ऎऩ्ऱुञ्चॊल्लुगिऱवधिकारि भेदमिरुक्कुम्बडियॆन्नॆन्निल्; इव्विडत्तिऱ्‌चॊन्नवज्ञानं पश्वादिगळैप्पोले शास्त्रीयमॊऩ्ऱु मऱियायॊऴिगैयऩ्ऱु. मऱ्ऱॆदॆन्निल्; उपासनादिगळिल् तॆळिविल्लामैयादल् प्रपत्ति तन्निलुम् सूक्ष्मविशेषङ्गळऱियामैयादलामत्तनै. इवऱ्ऱिल् “विजानतां’’ ऎऩ्ऱुम्, ‘‘देवे परिबृढतया वा विधितया’’ ऎऩ्ऱुञ्चॊन्न ज्ञानविशेषमुम् उपासनादिगळिल् तॆळिवादल् प्रपत्तिक्कुपयुक्तमान शरण्यगुणादि विषयत्तिल् तॆळिवादलामित्तनै. अल्लदु इदुक्कनपेक्षितमान सर्वविषयज्ञानमऩ्ऱु; परिबृढत्वरूपशरण्यगुणविशेषत्वरूपज्ञानमिऱेय् इङ्गु सॊल्लप्पडुगिऱदु.

इव्वुपयुक्तज्ञानमुण्डानालुम् उपायान्तरत्तिल् शक्तियिल्लाद पोदु अकिञ्चननाय् प्रपत्तिक्कधिकारियाम्. शक्तियुण्डेयागिलुम् ‘‘शरैस्तु सङ्कुलां कृत्वा लङ्कां परबलार्दनः । मां नयेद्यदि काकुत्स्थस्तत्तस्य सदृशं भवेत् ॥“(रामायणम् सुन्दरकाण्डम् 39-30) रक्षकन् कै पार्त्तुत् तान् कैवाङ्गियिरुक्कैयऩ्ऱो इदु प्रपन्ननुडैय उत्तरकृत्यविशेषत्तिऱ्‌कुदाहरणमाम्. अल्लाद पोदु उपायविधायकशास्त्रङ्गळ् निरर्थकङ्गळाम्. उपायान्तरत्तिल् तनक्कु ज्ञानमुण्डाय् अदिलनुष्ठानशक्ति युण्डानालुम् विळम्बक्षमनऩ्ऱिक्केयिरुक्कुमागिल् कडुगफलन्दरवल्ल प्रपत्तिये नमक्कुचितैयॆऩ्ऱिरुक्कुमवनुमिप् प्रपत्तिक् धिकारियाम्. इत्तै ‘‘इदन्तितीर्षतां पार’’ मित्यादिगळिले सॊल्लुगिऱदु. ऎङ्ङने यॆन्निल्; तितीर्षतां पारं’’ ऎऩ्ऱदु कडुग अनिष्टनिवृत्तिपिऱक्कवेणुमॆन्नुम् त्वरैयुडैयार्क्कॆऩ्ऱबडि. ‘‘आनन्त्यमिच्छतां’’ ऎऩ्ऱदु स्वरूपप्राप्तपरिपूर्ण भगवदनुभवत्तैप्

पॆऱ्ऱल्लदु धरिक्कमाट्टादार्क्कॆऩ्ऱबडि. इवै यिरण्डैयुम् निनैत्तु ‘‘स्वभक्तेर्भूम्ना वा’’ ऎन्गिऱार्. इङ्गु भक्तियॆऩ्ऱदु प्रेमपारवश्यत्तैच् चॊन्नबडि अल्लदु भक्तियोगत्तैच् चॊन्नप्पडियऩ्ऱु. इब् भक्तियिनुडैय भूमावागिऱदु कडुग प्राप्ति किडैयादबोदऴियुम्बडि यानववस्थाविशेषम्. इदु सिलर्क्कुक् कट्टळैप्पट्ट भक्तियोगमिल्लै यागिलुम् सुकृतविशेषमूलमान भगवत्प्रसादत्ताले वरुम्. इव्ववस्थैयुडै यवनुम् प्रपत्तिक्कधिकारि. इप्पडियागैयाल् उपायान्तरत्तिलज्ञराय्

इव्वुपायत्तिल् समुदायज्ञानमात्रमुडैयरायिरुप्पार्क्कुम् इदिलुमुपायान्तरत् तिलुन् दॆळिवुण्डानालुमुपायान्तरत्तिलनुष्ठानशक्तियिल्लादार्क्कुम् इवै यिरण्डुमुण्डानालुम् विळम्बम्बॊऱादवार्त्यतिशयमुडैयार्क्कुम् प्रपत्तियिलेयिऴियलाम्. इव् विळम्बाक्षमनुम् तान् निनैत्तगालत्तिले फलम् पॆऱुगैक्कुपायान्तररहितन्. इप्प्रकारत्तै निनैत्तु ‘‘जगति गतिमन्यामविदुषां’’ ऎन्गिऱदु. व्यासादिगळ् अधिकारिपुरुषर्गळागैयाले विळम्बक्षमरुमाय् उपायान्तरशक्तरुमायिरुप्पार्गळ्. आगैयालुपासनत्तिलिऴिन्दार्गळ् अल्लदु ज्ञानमान्द्यमादल् विश्वासमान्द्यमादलुण्डायिऴिन्दार्गळऩ्ऱु. *अशक्तस्यातिकृच्छ्रेषु दुराशादार्ढ्यशालिनः । कस्यचिद्बुद्धिदौर्बल्यं लघुत्यागस्य कारणम् ॥ तत्र प्रपत्त्यनर्हाणामन्यदित्यपि युज्यते ।

व्यासादिषु तु नैवैषा नीतिस्संशयघातिषु ॥* इप्पडि उपासनप्रपदनङ् गळुक्कधिकारम् व्यवस्थितमागैयाल् इरण्डु शास्त्रमुम् सप्रयोजनम्. इरण्डधिकारिगळुक्कुम् स्वधर्मत्तिल् प्रपत्तिवैषम्यमेयुळ्ळदु. प्रपन्नक्कुक् कोलिनफलत् तैप्पऱ्ऱ वेऱॊऩ्ऱैयनुष्ठिक्किल् ब्रह्मास्त्रबन्धन्यायत्ताले विरोधमुण्डानालुम् स्वयंप्रयोजनमागवादल् भगवद्भागवतसमृद्ध्यादि फलान्तरत्तैप्पऱ्ऱवादल् वेऱॊऩ्ऱैयनुष्ठित्ताल् विरोधमिल्लै.

इप्पडि स्वरूपत्यागङ्गूडादॊऴिन्दालुम् उपायत्वबुद्धित्यागम् पण्णुगै परित्यज्यवुक्कुप् पॊरुळानालोवॆन्निल्; प्रपन्ननुक्कुक्कुत्तरकृत्यगोचरङ्गळान वाक्यङ्गळिल् उपायबुद्धित्यागम् विधिक्किऱविड मुचितम्. इङ्गु उत्तरकृत्यपरमऩ्ऱिक्के उपायविधायकमायिरुक्किऱ विव्वाक्यत्तिऱ्‌ चॊल्लुगैयाले इब्बुद्धित्यागपूर्वकमाग धर्मस्वरूपम् प्रपत्तिक्कङ्गमागवनुष्ठेयम् ऎऩ्ऱु फलिक्कैयाल् स्वयंप्रयोजनमान केवलकैङ्कर्यमुत्तरकृत्यमॆन्गिऱ मतम् सिद्धियादु. इव् उपायत्तुक्कुच् चॊल्लुगिऱ धर्मान्तरनैरपेक्ष्यमुङ्गिडैयादु. इव्वुपायम् अकिञ्चनाधिकारमऩ्ऱिक्केयॊऴियुम्. ऎङ्ङनेयॆन्निल्; उपायमल्लाद वऱ्ऱिल् उपायबुद्धित्यागम् इङ्गु विधिक्कवेण्डा. उपायमानवऱ्ऱिल् उपायबुद्धि त्यागम्बण्णि अनुष्ठिक्कैयावदु पऴैय वुपासनादिगळिल् निलै उपायबुद्धित्यागम् पॊरुळागच् चॊल्लुगिऱ पक्षत्तिल् त्याग विधिक्कु मनुष्ठानविधिक्कु मधिकारिभेदत्ताले विरोधम् परिहरित्तविडमुमनापेक्षित वचनम्.

इङ्गु स्वरूपत्यागञ्चॊल्लुम्बोदिऱे, इव् विरोधप्रसङ्गमुळ्ळदु. इप्पडि बुद्धिविशेषत्यागपूर्वककर्मज्ञानभक्तिगळै प्रपत्तिक्कङ्गमागविसैयुम् पक्षत्तिल् उपासनप्रपदनङ्गळुक्कु अङ्गाङ्गिव्यपदेशत्तिल् माऱाट्टमेयुळ्ळदु. अङ्गभावत्तिल् यथाकथञ्चिदनुष्ठानममैयुमॆन्गिऱ वैषम्यमुम् मन्दम्. ‘‘सकलाङ्गोपसंहारे काम्यं कर्म प्रसिध्यति’’
*अतस्स्वरूपत्यागोक्तौ कैङ्कर्यस्यापचारता । उपायत्वमतित्यागे तत्स्वरूपाङ्गता भवेत् ॥ सात्त्विकत्यागयुक्तानां धर्माणामेतदङ्गता ।
नूनं विस्मृतकाकादिवृत्तान्तैरुपवर्णिता ॥

सकृत्प्रपदनेनैव धर्मान्तरदवीयसा ।
तत्क्षणेऽभिमतं पूर्वे संप्रापुरिति शुश्रुम ॥
प्रसक्ताङ्गत्वबाधे तु ब्रह्मास्त्रसमतेजसः ।
उपायस्य प्रभावश्च कैङ्कर्यादि च सुस्थिरम् ॥ *

आगैयाल् इङ्गु सर्वधर्मङ्गळिनुडैय स्वरूपत्यागत्तै अङ्गमाग विधिक्किऱदॆऩ्ऱुम्, अवैयङ्गमाम्बडि इङ्गु बुद्धिविशेषत्यागमात्रम् विधिक्किऱ तॆऩ्ऱुञ् चॊल्लुगिऱ पक्षङ्गळ् आज्ञानुपालनादिशास्त्रङ्गळुक्कुम् प्रपत्तिक्कु नैरपेक्ष्यञ् चॊल्लुगिऱ शास्त्रङ्गळुक्कुम् पूर्वाचार्यसंप्रदायङ्गळुक्कुम् प्रपन्नराय्प् पोन्द पूर्वशिष्टर्गळुडैय आचारत्तुक्कुम् विरुद्धङ्गळाम्. इप्पडियुक्त-दोषङ्गळाले धर्मङ्गळिनुडैय स्वरूपत्यागमुम् प्रपत्तिक्कङ्गमऩ्ऱु; उक्तनैरपेक्ष्यत्ताले अन्द धर्मङ्गळिनुडैय स्वरूपमुमिदुक्कङ्गमऩ्ऱु. आगैयालिङ्गु मऱ्ऱॊरु धर्मङ्गळालुमिप् प्रपत्तिक्कपेक्षैयिल्लैय् ऎन्गैयिले इत् त्यागविधिक्कुत् तात्पर्यम्. इप्पडि प्रतिषेधिक्कैक्कु प्रसङ्गम् वेणुम्.

इङ्गु ऎन्न धर्मङ्गळ् प्रसक्तङ्गळाय् प्रतिषेधिक्कप्पडुगिऱन वॆन्निल्; वेदान्तचोदितैगळान विद्यैगळिल् ऒरु विद्यैगळिलेयोदि अङ्गङ्गळाय् तोऱ्ऱिन वर्णाश्रमधर्मङ्गळुम् गतिचिन्तनादिगळुम् विद्यान्तरत्तिलुम् वरुमाप् पोले न्यासविद्यैयिलुम् इवै तुल्यन्यायतैयाले अङ्गङ्गळाय् वरप्पुग, इप्पडि अङ्गत्वप्रसङ्गत्वमुडैय सर्वधर्मङ्गळालुम् इदुक्कपेक्षैयिल्लैय् ऎन्गै यिव्विडत्तुक्कुचितम्. इत् धर्मङ्गळुक्कु ‘‘सहकारित्वेन च’’(ब्रह्मसूत्रम्3-4-33) ऎऩ्ऱ सूत्रत् तिऱ्‌चॊन्न विद्यासहकारित्ववेषन् दविर्न्दालुम्. ‘‘विहितत्वाच्चाश्रमकर्मापि’’(ब्रह्मसूत्रम्3-4-32) ऎऩ्ऱु सूत्रान्तरत्तिऱ्‌चॊन्न विनियोगान्तरत्तुक्कु प्रपन्नन्बक्कल् निवारकरिल्लै. आगैयाल् इत् धर्मङ्गळिनुडैय वनुष्ठानमुम् धर्मङ्गळै त्यजिक्कैयुम् प्रपत्तिक्कङ्गमल्लामैयाल् अशक्यङ्गळिल् नैराश्यमधिकारत्तिले सॊरुगुम्. शक्यमान नित्यनैमिक्तिकङ्गळुडैय वनुष्ठानम् आज्ञानुपालनमान कैङ्कर्यमात्रमाम्.

*सङ्कल्पमात्रमेवाङ्गं श्रुतमाचरणं पुनः ।
अनङ्गमाज्ञया प्राप्तं न सङ्कल्पनिबन्धनम् ॥ *
इप्पडियागिल् इवनुक्कु नित्यनैमित्तिकङ्गळिलडैक्कवॊण्णाद प्रभूतकैङ्कर्यङ्गळुक्कुप् प्रयोजकरारॆन्निल्; इवै इवनुक्कुपायान्तरत्तिऱ्‌ पुगादु, अङ्गान्तर निरपेक्षैयान प्रपत्तिक्कु परिकरङ्गळुमागादु. अकरणत्तिल् ईश्वरन् वॆऱुक्कुम् ऎऩ्ऱु सॆय्गिऱानुमल्लन्, तनिये इवै तनक्कॊरु पापक्षयस्वर्गपशुपुत्रादि फलान्तरत्तै यासैप्पट्टुच् चॆय्गिऱानुमल्लन्, लौकिकरानवर्गळ् द्यूतादिगळ् पण्णुमाप्पोले केवलम् तन्नुगप्पाले प्रवर्तिक्किऱानुमल्लन्, मुक्तरैप्पोले भगवदभिप्रायत्तै प्रत्यक्षमागक् कण्डु अवनैयुगप्पिक्कैक्कु प्रवर्तिक्किऱानुमल्लन्. मऱ्ऱॆङ्ङने

यॆन्निल्; इक् कैङ्कर्यङ्गळुक्कुम् फलान्तरङ्गळ् पोले भगवत्प्रीतियुम् फलमाग शास्त्रसिद्धमागैयाले अवनुगप्पिले सत्वोत्तरनान तन् प्रकृतिस्वभावत्ताले रुचि पिऱक्कैयाले सुहृत्पुत्राद्युपलालनङ्गळिऱ्‌पोले सर्वविधबन्धुवानवनुडैय प्रीणनङ्गळिले शास्त्रङ् गैविळक्काग प्रवर्तिक्किऱान्.

इव्विडत्तिले सिलर् सर्वेश्वरन् पक्कलिले सर्वभरन्यासम् पण्णिन विवेकिक्कु त्याज्योपादेयविभागनिर्णायकम् स्वरूपज्ञानमऩ्ऱो; इप्पडि इवन् स्वरूपवश्यनामत्तनैबोक्कि शास्त्रवश्यनाम्बडि यॆन्नॆऩ्ऱु सॊल्लुवर्गळ्. इदुवुमनुपपन्नम्. ऎङ्ङनेयॆन्निल्; स्वरूपमिन्नप्पडियिरुक्कुम् ऎऩ्ऱु शास्त्रत्तैक्कॊण्डऱुदियिट्टाल् इस्स्वरूपत्तुक्किन्न पुरुषार्थमुम् तदुपायमुम् त्याज्यम्, इन्न पुरुषार्थमुम् तदुपायमुमुपादेयम् ऎऩ्ऱु पिरित्तुत्तॆळिगैक्कु मुक्तनामळवुम् शास्त्रमॊऴिय वऴियिल्लै. स्वरूपत्तिल् शेषत्वादिगळैक् कॊण्डु सिल वौचित्यमात्रमऱियलामत्तनै, अल्लदु शेषियुगन्द कैङ्कर्यत्तिन् प्रकारमिदु; इक् कैङ्कर्यत्तुक्कुपायङ्गळिवैय् ऎऩ्ऱु स्वरूपज्ञानम् नियमित्तुक् काट्टादु. आनबिन्बु शास्त्रत्तै यनादरित्तु

निषिद्धद्रव्यङ्गळैक् कॊण्डादल्, विहितङ्गळ् तन्निलुम् न्यायार्जितमल्लाद द्रव्यङ्गळैक् कॊण्डादल् तनक्कु रुचित्तप्पडिये शास्त्रविरुद्धमा यिरुक्कुङ्गट्टळैयिले कैङ्कर्यत्तै नडत्तप् पार्त्ताल् उपचारापचारङ् गळुक्कुप् पिरिविल्लैयाम्. अप्पोदु तन् रुचियॊऴिय वेऱु निया-मकमल्लामैयाले मुमुक्षुक्कळ् तविर्न्दुबोरुगिऱ सर्वनिषिद्धङ्गळैयुम् तन् रुचिमात्रत्ताले कैङ्कर्यमाग अनुष्ठिक्क प्रसङ्गिक्कुम्. हविर्निवेदनत्तिलुम् श्रीभाष्यकारर् ‘‘शास्त्राविरुद्धानि संभृत्य’’(नित्यम्) ऎऩ्ऱरुळिच्चॆय्दार्. आगैयाल् शास्त्रवश्यनाय्त् तन्नधिकारत्तुक्कु शास्त्रमडैत्त कैङ्कर्यङ्गळैये पण्णप् प्राप्तम्. 24‘‘तस्माच्छास्त्रं प्रमाणन्ते कार्याकार्यव्यवस्थितौ । ज्ञात्वा शास्त्र विधानोक्तं कर्म कर्तुमिहार्हसि’’(गीता 16-24) ऎऩ्ऱवुपदेशम् सर्वाधिकारिगळुक्कुम् पॊदुवायिरुक्कुम्. आळवन्दार् श्रीगीतार्थसंग्रहत्तिले 25‘‘ज्ञानी तु परमैकान्ती परायत्तात्मजीवनः । तत्संश्लेषवियोगैक सुखदुःखस्तदेकधीः ॥ भगवद्ध्यानयोगोक्तिवन्दनस्तुतिकीर्तनैः । लब्धात्मा तद्गतप्राणमनोबुद्धीन्द्रियक्रियः ॥ निजकर्मादिभक्त्यन्तं कुर्यात्प्रीत्यैव कारितः । उपायतां परित्यज्य न्यस्येद्देवे तु तामभीः’’(गीतार्थ-सङ्ग्रहः 32) ऎऩ्ऱरुळिच्चॆय्दविडत्तिल् ‘‘प्रीत्यैव कारितः’’ ऎऩ्ऱदुवुम् शास्त्रम्

वेण्डा वॆऩ्ऱप्पडियऩ्ऱु. इङ्गु शास्त्रङ्गॊण्डेयऱियवेण्डुगिऱ कैङ्कर्यन्दन्निल् स्वामिसन्तोषजनकत्वमडियाग शेषभूतनान तनक्कुप्

पिऱक्किऱ प्रीतियिनुडैय प्रेरकत्वातिशयञ्चॊल्लुगैयिले तात्पर्यम्. इश् श्लोकङ्गळै उपासनाधिकारिपक्कलिले योजिक्कुम्-पोदु उपासनादिगळुडैय स्वादुतमत्वत्तैयुम्, फलोपायमान शरण्यनुक्कु प्रसादनमाय्क्कॊण्डु फलत्तुक्कु साक्षादुपायमऩ्ऱिक्के निऱ्‌किऱ निलैयुम्, इव्वुपासनत्ताले प्रसन्ननान सर्वेश्वरऩ्ऱाने फलत्तुक्कु साक्षादुपायमाय् निऱ्‌किऱ निलैयुञ् चॊल्लुगैयिले नोक्कागक्कडवदु. स्वतन्त्रप्रपत्तिनिष्ठन्दिऱत्तिल् इश् श्लोकङ्गळै योजिक्कुम्-पोदु इवन् आज्ञानुज्ञैगळाले पण्णुम् कैङ्कर्यमॆल्लाम् भक्तियोगादिगळिन् कट्टळैगुलैयादिरुन्दालुम् स्वामिसन्तोषमॊऴिय वेऱॊरु स्वर्गमोक्षादि प्रयोजनत्तुक्कुपायमाग अनुष्ठिक्किऱानल्लामैयाले इवनुक्कनन्योपायतैयुम नन्यप्रयोजनतैयुङ्गुलैयादेय् इरुक्किऱप्पडियैयुम् अकिञ्चननानविवनुक्कु ईश्वरऩ्ऱाने उपायान्तरस्थानत्तिले निऩ्ऱु फलङ्गॊडुक्किऱप्पडियैयुञ्चॊल्लुगैयिले तात्पर्यम्.

इरण्डधिकारिगळुम् ‘‘प्रतिबुद्धा न सेवन्ते’’(भारतम् शान्तिपर्व 350-36), ‘‘अनन्यदेवताभक्ताः’’(भारतम् आश्वमेधिकपर्व 104-91), ‘‘नान्यं देवं नमस्कुर्या’’(पादरायणनॆऩ्ऱु श्रीबाञ्जरात्ररक्षै) दित्यादिगळिऱ्‌पडिये परमैकान्तिगळायिरुक्क, इङ्गु ‘‘निजकर्मादि-भक्त्यन्तं’’ ऎऩ्ऱरुळिच्चॆय्दप्पडिये वर्णाश्रमादिधर्मङ्गळै इवर्गळनुष्ठिक्कप्पुक्काल् अग्नीन्द्रादि देवताव्यामिश्रतैयाले परमैकान्तित्वङ् गुलैयादोव् ऎऩ्ऱु वेदान्तव्युत्पत्तिपण्णादार् चोद्यम् पण्णुवर्गळ्. इव्विडत्तिल् ‘‘साक्षादप्यविरोधं जैमिनिः’’(परह्मसूत्रम् 1-2-29) ऎन्गिऱ सूत्रत्तिन्बडिये अग्रनयनादिव्युत्पत्तिवशत् ताले अग्न्यादिशब्दङ्गळै सर्वेश्वरनुक्कु साक्षाद्वाचकङ्गळाग निर्वहिक्कलामिडत्तिल् इवै श्रीसहस्रनामत्तिन् तिरुनामङ्गळिन्बडिये निऱ्‌कैयाले इवऱ्ऱिल् देवतान्तरस्पर्शमिल्लै. ‘‘देवानृषीन् पितृन् भगवदात्मकान् ध्यात्वा सन्तर्प्य’’(नित्यम्)

ऎऩ्ऱु नित्यप्रभृतिगळिल् श्रीभाष्यकारररुळिच्चॆय्दप्पडिये तत्तद्देवताशरीरकनाग परमात्मावै अनुसन्धित्तुक्कॊण्डु तत्तत्कर्मङ्गळै अनुष्ठिक्कै शास्त्रबलसिद्धमान विडत्तिल् ‘‘उपासा त्रैविध्यात्’’(ब्रह्मसूत्रम्1-1-32) ऎन्गिऱप्पडिये प्रतर्दनविद्यादिगळिल् विशेष्यमान दिव्यात्मस्वरूपत्तालुम् चेतनाचेतनविशिष्टनागवुम् परमात्मावै उपासियानिऩ्ऱालुम् विशेषणमान चेतनाचेतनङ्गळिलाराध्यत्वमिल्लादाप्पोले इव्विडत्तिलुम् विशेषणमान देवर्षिपित्रादिगळै इवनाराधिक्किऱानल्लन्. ‘‘अहं हि सर्वयज्ञानां भोक्ताच प्रभुरेव च’’(गीता 9-24), ‘‘हव्यकव्यभुगेकस्त्वं पितृदेवस्वरूपधृत्’’(विष्णुपुराणम् 1-19-73), ‘‘ये यजन्ति पितृन्देवान् ब्राह्मणान् सहुताशनान् । सर्वभूतान्तरात्मानं विष्णुमेव यजन्ति ते’’(भारतम् शान्तिपर्व 355-41. (दक्षस्मृति)) ऎन्गिऱ पडिये सर्वान्तर्यामियानवने प्रतिबुद्धनानविवनुक्काराध्यनागैयाले इप्पडि तॆळिन्दनुष्ठिक्कुमवनुक्कु यथाशास्त्रमनुष्ठिक्किऱ कैङ्कर्यङ्गळालुपायान्तरस्पर्शम् वारादाप्पोलवुम्, कैङ्कर्यार्थङ्गळान द्रव्यार्जन निवेदितोपयोगादिगळाल् प्रयोजनान्तरस्पर्शम् वारादाप्पोलवुम् आराध्यविशेषणमाग विधिबलप्राप्तङ्गळान

चेतनाचेतनङ्गळाल् देवतान्तरस्पर्शदोषम् वारादु. ‘‘नारायणं परित्यज्य हृदिस्थं प्रभुमीश्वरं । योऽन्यमर्चयते देवं परबुद्ध्या स पापभाक्’’(प्राजापत्य स्मृति), ‘‘यस्तु नारायणन्देवं सामान्येनाभिमन्यते । स याति नरकं घोरं यावच्चन्द्रदिवाकरं’’(पारदमॆन्बर्गळ्), ‘‘बुद्धरुद्रादिवसतिं श्मशानं शवमेव च । अटवीं राजधानीञ्च दूरतः परिवर्जये’’(शाण्डिल्यस्मृति 4-191) दित्यादिगळिऱ्‌पडिये देवतान्तरङ्गळिले परत्वबुद्धिपण्णुदल्, समत्वबुद्धिपण्णुदल्, नित्यनैमित्तिकङ्गळिल् तुवक्कऱ्ऱ देवतान्तरस्थलङ्गळिले सॆल्लुदल् सॆय्यिल् परमैकान्तिक्कु दोषमामल्लदु नित्यनैमित्तिकङ्गळिलाराध्यनान सर्वान्तर्यामिक्कु शरीरमाय् निऱ्‌किऱ निलैयिलिद् देवतैगळ् पक्कल् परत्वबुद्धियुम् साम्यबुद्धियुम् स्वनिष्ठत्वबुद्धियुम् आराध्यत्वबुद्धियुम् फलप्रदत्वबुद्धियुमिल्लामैयाले उपास्य विशेषणङ्गळान प्राणवैश्वानरत्रैलोक्यादिगळालिवनुक्कु व्यभिचारम् वारादाप्पोले शास्त्रसिद्धङ्गळान अग्नीन्द्रादिविशेषणङ्गळालुमिवनुक्कु

ऐकान्त्यविरोधम् वारादु. वङ्गिबुरत्तु नम्बियुम् प्रपन्ननुक्कहोरात्रकृत्यमान भगवत्समाराधनत्तैच् चॊल्लविऴिन्दु ‘‘गायत्रीजपपर्यन्तम्मन्त्राचमनपूर्वकं । सान्ध्यं कर्माखिलं साधु समाप्य च यथाविधि ॥ समिदाज्यादिभिर्द्रव्यैः मन्त्रैरपि यथोदितैः । हुत्वाग्नीनग्निहोत्रादावुक्तं कालमपि क्षिपन्’’(वङ्गिबुरत्तु नम्बि नित्यम् 77-84) ऎऩ्ऱुम्, ‘‘ततो माध्यन्दिनं कर्म स्वोदितं श्रुतिचोदितं । स्नानादिब्रह्मयज्ञान्तं कृत्वाखिलमतन्द्रितः’’(वङ्गिबुरत्तु नम्बि नित्यम् 77-90) ऎऩ्ऱुम्, ‘‘होमं पितृक्रियां पश्चादनुयागादिकञ्च यत्’’(वङ्गिबुरत्तु नम्बि नित्यम् 77-496) ऎऩ्ऱुमिप्प्रकारङ्गळिले तत्तन्मन्त्रपूर्वकङ्गळान वर्णाश्रमधर्मङ्गळै यरुळिच्चॆय्दार्. भट्टरुम्, आऴ्वानुम् तन्दाङ्ग ळरुळिच्चॆय्द नित्यङ्गळिले ‘‘श्रुतिस्मृत्यादि तं कर्म यावच्छक्तिपरात्मनः । आराधनत्वेनापाद्य सोर्द्ध्वपुऩ्ऱश्च तर्पये’’(पराशरभट्ट-नित्य-ग्रन्थः) दित्यादिगळै यरुळिच्चॆय्दार्गळ्. पॆरिय जीयरुम् ‘‘श्रीपराशरभट्टार्यचरणौ संश्रयेमही’’(पॆरिय-जीयर्-नित्य-ग्रन्थः) त्यादियाले संप्रदायविशेषज्ञापनार्थमाग गुरुनमस्कारादिगळैप्पण्णि ‘‘भगवच्चरणाम्भोज परिचर्याविधिक्रमम् । एकान्तिभिरनुष्ठेयं नित्य समभिदध्महे’’(पॆरिय-जीयर्-नित्य-ग्रन्थः) ऎऩ्ऱु तुडङ्गि ‘‘आपो हीत्यादिभिर्मन्त्रैर्वाचकैः परमात्मनः । संप्रोक्ष्य मन्त्राचमनम्मन्त्रैस्तत्प्रतिपादकैः ॥ आदित्यान्तस्स्थितस्यार्घ्यं वितीर्य परमात्मनः । प्रतिपादिकया विष्णोस्सावित्र्या तं जपेद्धरिम् ॥ ध्यायन् जप्त्वोपतिष्ठेत तमेव पुरुषोत्तमम् । नारायणात्मकान् देवानृषीन् सन्तर्पयेत्पितॄन्’’ ऎऩ्ऱरुळिच्चॆय्दार्.

भाष्यकारसंप्रदायत्तिलुळ्ळ कुलङ्गळॆल्लाम् इऩ्ऱऱुदियाग स्वसूत्रोक्तमान पडिये तत्तद्देवतामन्त्रङ्गळैक्कॊण्डु विवाहोपनयनादिगळनुष्ठिक्कवुङ् गाणा निऩ्ऱोम्. पॆरियनम्बि मुदलान परमाचार्यर्गळुम् तन्दाम् सूत्रङ्गळिन् पडिये यज्ञादिगळ् पण्णिनार्गळॆन्नुमिडम् सर्वर्क्कुम् प्रसिद्धम्.

आनबिन्बु भाष्यकाररुडैयवुम् तच्छिष्यप्रशिष्यर्गळुडैयवुमुपदेशानुष्ठानङ् गळिले निष्ठैयुडैयार्क्कु आगमसिद्धान्तानुवर्तिगळान संहिताविशेषङ्गळिल् प्रतिनियतमागच् चॊल्लुम् मन्त्रविशेषङ्गळैक् कॊण्डु क्रियाविशेषङ् गळनुष्ठिक्कवॊण्णादु. अधिकारादिगळुक्कनुरूपमाग चतुर्विधपञ्चरात्रमुम् विभक्तमाय् निऱ्‌कुम् निलैयुम्, वचनविरोधमिल्लादविडत्तिल् ‘‘अनुक्तमन्यतो ग्राह्यं’’ ऎन्गिऱ न्यायम् नडक्कुम्बडियुम् नालाश्रमत्तिलुम् ब्रह्म विद्यैयुम् मोक्ष लाभमुमुण्डॆऩ्ऱु

शारीरकादिगळिले समर्थित्ताऱ्‌पोले आगमसिद्धान्तादिगळ् नालिलुम् साक्षान्मोक्षोपायमुम् मोक्षप्राप्तियुमुण्डॆऩ्ऱुम् श्रीपाञ्चरात्ररक्षैयिले उपपादित्तोम्. इश् शास्त्रङ्गळिल् व्यवस्थितमाग विधित्तप्पडि यॊऴिय तन्दामुक्कु रुचित्त मन्त्रङ्गळैक्कॊण्डु सर्वकर्मङ्गळैयुमनुष्ठित्ताल् प्रायश्चित्तादिगळुम् परक्कच् चॊल्लप्पट्टदु. आनबिन्बु मुक्तनामळवुम् स्वाधिकारानुगुणमाग कैङ्कर्यम्बण्ण विरगिल्लै. इप्पडि प्रपन्ननुक्कुम् शास्त्रवश्यनाय् शास्त्रोक्तकैङ्कर्यमे पण्ण वेण्डुगैयाले विधिनिषेधलङ्घनपक्षमुम् विहितनिषिद्धत्यागपक्षमुम्, वर्णाश्रम-धर्मङ्गळ् औपाधिकङ्गळागैयाले स्वरूपज्ञानम् पिऱन्दवनुक्कु त्याज्यङ् गळॆन्गिऱ पक्षमुम्, इवै सॆय्यवुमाम्, तविरवुमामॆन्गिऱ पक्षमुम्, इवै तविर्न्दालुमुगप्पिऴक्कुमत्तनैये वेऱॊरु प्रत्यवायमिल्लै

यॆन्गिऱ पक्षमुम्, इवैयनुष्ठियाद-पोदु लोकविरोधमात्रमे प्रत्यवायमॆन्गिऱ पक्षमुम् मऱ्ऱुमिप्पुडैगळिलुळ्ळ पक्षङ्गलॆल्लाम् सम्यङ्न्यायानुगृहीतशास्त्रसंप्रदायविरुद्धङ्गळान पडियाले सत्त्वस्थर्क्कनुपादेयङ्गळ्. सन्न्यासाश्रमस्थर्क्कुप् पण्डुळ्ळवै सिलवऱ्ऱै निषेधित्तुप् पुदिदाग सिलवऱ्ऱै विधिक्कुमाप्पोले भागवतत्वमडियागच् चिलवऱ्ऱै निषेधित्तुच् चिलवऱ्ऱै अपूर्वमाग विधित्तालुम् ‘‘सन्ध्याहीनोऽशुचिर्नित्यमनर्हस्सर्वकर्म’’(दक्षस्मृति) स्वित्यादिगळाले अवश्यकर्तव्यङ्गळागच् चॊल्लप्पट्ट कर्मङ्गळै विडवॊण्णादु. धर्मशास्त्रसूत्रभेदङ्गळिऱ्‌पोले भगवच्छास्त्रसंहिताभेदङ्गळिलुम् इतिहासपुराणङ्गळिलुम् सॊल्लुम् सन्ध्योपासनभेदङ्गळ् अव्वो शास्त्रङ्गळिलेय् इऴिन्दवर्गळ नुष्ठिक्कक्कडवर्गळ्. ‘‘दैवतान्यभिगच्छेत्तु’’(मनुस्मृति 4-153) ऎऩ्ऱुम् 46‘‘देवस्थानप्रणामनं’’(आनुशाासनिकम् ऎऩ्ऱु पूर्वर्गळ्)

ऎऩ्ऱुमिप्पुडैगळिले धर्मशास्त्रेतिहासादिगळिऱ्‌ चॊन्न वाचारमुम् परमैकान्तिक्कु शास्त्रबलत्ताले भगवद्विषयत्तिले नियतम्. आगैयाल् ऒरु शास्त्रङ् गळुक्कुम् विरोधमिल्लै. ‘‘तस्मादष्टाक्षरं मन्त्रं मद्भक्तैर्वीतकल्मषैः । सन्ध्याकालेषु जप्तव्यं सततञ्चात्मशुद्धये’’(भारतम् आश्वमेधिकपर्व 98-69) ऎऩ्ऱु श्रीवैष्णवधर्मशास्त्रङ्गळिऱ्‌चॊन्नदुवुम्, ‘‘द्वयमर्थानुसन्धानेन सह सदैवं वक्ता’’(शरणागति गद्यम्) ऎऩ्ऱु गद्यत्तिलरुळिच्चॆय्ददुवुम् मऱ्ऱुमिप्पुडैगळिलुळ्ळवैय् ऎल्लाम् अवश्यकर्तव्यङ्गळान नित्यनैमित्तिकङ्गळुक्कु विरोधम् वारादबडि अवऱ्ऱुक्कुप्पोक्कि मिक्क कालत्तिलेयेयागक्कडवदु.

‘श्रौतस्मार्ताविरुद्धेषु कालेषु जपमाचरेत्’’(वङ्गीपुरत्तु नम्बि नित्यम्) ऎऩ्ऱु नारदादिगळुम् सॊन्नार्गळ्. होत्रादावुक्तं कालमपि क्षिपन्’’ ऎऩ्ऱु वङ्गिबुरत्तु नम्बियुमरुळिच्चॆय्दार्. श्रीभाष्यकारर् अन्तिमदशैयिलुम् वरुन्दियॆऴुन्दिरुन्दु सन्ध्याकालत्तिले जलाञ्जलि प्रक्षेपम् पण्णियरुळिनार्. आगैयाल् वर्णाश्रमधर्मङ्गळ् औपाधिकङ्गळॆऩ्ऱु त्यजिक्कै पूर्वानुष्ठानादिविरुद्धम्. इप्पडि त्यजिक्किल् देहेन्द्रियाद्युपाधिगळै यॊऴिय मालाकरणदीपारोपणादिविशेषकैङ्कर्यङ्गळुमनुष्ठिक्कवॊण्णामैयाल् अवैयु मॆल्लाम् औपाधिकङ्गळाय् त्याज्यङ्गळाम्. अवै यनुष्ठिक्कवासैप्पडिल् अवऱ्ऱुक्कु योग्यतापादकङ्गळान आचारसंस्कारादिगळैयुम् विड वॊण्णादु. आनबिन्बु,

*आहारग्रहमन्त्रार्थजात्यादि नियमैर्युतः ।
कुर्याल्लक्ष्मीशकैङ्कर्यं शक्त्यानन्यप्रयोजनः ॥
मङ्गळ्यसूत्रवस्त्रादीन् संरक्षति यथा वधूः ।
तथा प्रपन्नश्शास्त्रीयपतिकैङ्कर्यपद्धतिम् ॥
यद्वन्मङ्गळ्यसूत्रादेस्त्यागे संरक्षणेऽपि वा ।
रक्षेन्निरोधैर्भोगैर्वा पतिस्तद्वदिहापि नः ॥
अवज्ञार्थमनर्थाय भक्तजन्मादिचिन्तनम् ।
शास्त्रव्यवस्थामात्रार्थं न तु तद्दुष्यति क्वचित् ॥

अत एव हि शास्त्रेषु तत्तज्जात्यैव दर्शिताः ।
धर्मव्याधतुलाधारशबरीविदुरादयः ॥
स्वजात्यनुगुणैवैषां वृत्तिरप्यैतिहासिकी ।
विशेषविधिसिद्धन्तु तद्बलात्तत्र युज्यते ॥
देशकालाधिकार्यादिविशेषेषु व्यवस्थिताः ।
न धर्माः प्राप्तिमर्हन्ति देशकालान्तरादिषु ॥
केचित्तत्तदुपाख्यानतात्पर्यग्रहणाक्षमाः ।
कलिकोलाहलक्रीडां वर्धयन्ति रमापतेः ॥
मातृभिः पितृभिश्चैताः पतिभिर्देवरैस्तथा ।
पूज्या भूषयितव्याश्च बहुकल्याणमीप्सुभिः ॥

जामयो यानि गेहानि शपन्त्य प्रतिपूजिताः ।
तानि कृत्याहतानीव विनश्यन्ति समन्ततः ॥
एवमादिषु पूजोक्तिर्यथौचित्यान्नियम्यते ।
भक्तम्लेच्छादिपूजोक्तिरेवमेव नियम्यताम् ॥

इन् नियमगळॆल्लाम् संप्रतिपन्नशिष्टानुष्ठानपरंपरैयालुम् सिद्धङ्गळ्. आगैयाल् तन् वर्णाश्रमादिगळुक्कडैत्त नियमङ्गळोडे भगवत्कैङ्कर्यम् पण्णुगै परमैकान्तित्वविरुद्धमऩ्ऱु.

साक्षाल्लक्ष्मीपतावेव कृतं कैङ्कर्यमञ्जसा ।
सारकल्कविभागेन द्विधा सद्भिरुदीर्यते ॥
कृतकृत्यस्य कैङ्कर्यं यदनन्यप्रयोजनम् ।
गुर्वादिरक्षणार्थं वा तत्सारं संप्रचक्षते ॥
डंभार्थं परपीडार्थं तन्निरोधार्थमेव वा ।
प्रयोजनान्तरार्थं वा कैङ्कर्यं कल्क इष्यते ॥ *

परमैकान्तिगळल्लादार् पण्णुम् कैङ्कर्यत्तै सर्वेश्वरन् तिरुवडिगळाले कैक्कॊळ्ळुमॆन्नुमिडत्तैयुम्, परमैकान्तिगळ् पण्णुम् कैङ्कर्यत्तैत् तिरुमुडियाले कैक्कॊळ्ळुमॆन्नुमिडत्तैयुम् ‘‘तत्सर्वन्देवदेवस्य चरणावुपतिष्ठते’’(भारतम् शान्तिपर्व 358-63) ऎऩ्ऱुम् ‘‘याः क्रियास्संप्रयुक्तास्स्युरेकान्तगतबुद्धिभिः । तास्सर्वाश्शिरसादेवः प्रतिगृह्णाति वै स्वयम्’’(भारतम् शान्तिपर्व 358-64) ऎऩ्ऱुम् श्रीवेदव्यासभगवानरुळिच् चॆय्दान्. इप्पडियिवन् भगवदाज्ञैयाले यनुष्ठिक्किऱ नित्यनैमित्तिकङ्गळुम् भगवदनुज्ञैयाले इवनुगप्पे प्रयोजनमागवनुष्ठिक्किऱवेऱ्ऱमान कैङ्कर्यङ्गळुम् इप्प्रपत्तियोडु तुवक्कऱ्ऱु निऩ्ऱ निलै ‘‘सर्वधर्मान् परित्यज्य’’ ऎन्गिऱ विधानत्ताले सिद्धमायिऱ्ऱु.

*अतश्शक्यानि सर्वाणि न प्रपत्त्यर्थमाचरेत् ।
अशक्येषु च सामर्थ्यं न तदर्थं समार्जयेत् ॥ *

इन्द योजनैयिल् अधिकारमानवाकिञ्चन्यमुम् शोकियादे कॊळ् ळॆऩ्ऱु तेऱ्ऱुविक्किऱ वाक्यत्ताले सूचितम्. अनुवादपक्षत्तिल् तन्नशक्ति याले कऴिन्दवैयॊऴिय शक्यमाय्च् चॆय्गिऱवाज्ञानुपालनादिगळुम् प्रपत्तियिल् तुवक्कॊण्णादॆन्नुमिडम् एकशब्दत्तिले विवक्षितमागक् कडवदु. इप्पक्षत्तिल् मा शुचः ऎन्गिऱ वाक्यं, ‘‘सर्वधर्मान् परित्यज्य’’ ऎऩ्ऱु उक्तमान वधिकारत्तै व्यक्तमाक्किक् कॊण्डु मेलुळ्ळ निर्भरत्वादिगळै मुन्निट्टु उत्तरकालत्तिलिरुक्कक् कडव पडियैयॆल्लामुबलक्षिक्किऱदु. त्यागविधिपक्षत्तुक्कु प्रमाणविरोधम् वारादप्पडियिन्नमुम् सिल गतिगळुण्डु.

*आत्माशक्यवृथायास निवारणमिहापि वा ।
लज्जापुरस्सरत्यागवादोऽप्यत्र नियम्यताम् ॥
स्वदुष्करेषु धर्मेषु कुशकाशावलम्बतः ।
आशालेशानुवृत्तिर्वा त्यागोक्त्या विनिवार्यते ॥

अविशिष्टफलत्वेन विकल्पो यश्च सूत्रितः ।
तन्मुखेनापि वाऽत्रेष्टं ब्रह्मास्त्रन्यायसूचनम् ॥ *

अशक्यत्तिले प्रवृत्तनैत् तविरॆन्गैयुम्, तनक्कु दुष्करङ्गळाय्क् कऴिन्दु निऱ्‌किऱवऱ्ऱिले अभिनिवेशमुडैयवनै इदु वेण्डावॆन् कैयुम्, विकल्पित्त उपायान्तरङ्गळिले ऒऩ्ऱैयिङ्गे कूट्टिल् ब्रह्मास्त्रन्यायत्ताले विरोधिक्कुम् ऎऩ्ऱु कऴिक्कैयुम् विधिप्रकारङ्गळ्.

*अतोऽशक्ताधिकारत्वमाकिञ्चन्यपुरस्क्रिया ।
अनङ्गभावो धर्माणामशक्यारंभवारणम् ॥
तत्प्रत्याशाप्रशमनं ब्रह्मास्त्रन्यायसूचनम् ।
सर्वधर्मपरित्यागशब्दार्थास्साधुसम्मताः ॥
देवतान्तरधर्मादित्यागोक्तिरविरोधिनी ।
उपासकेऽपि तुल्यत्वादिह सा न विशेषिका ॥ *

‘‘उपायापायसन्त्यागी’’(लक्ष्मीदन्दिरम्) त्यादिगळिऱ्‌ चॊन्न उपायत्यागमुमिप् प्रकारङ्गळिले निर्वाह्यम्.

मूण्डालु मरियदनिन् मुयलवेण्डा मुन्नमदिलासैदनै विडुगै तिण्मै
वेण्डादु सरणनॆऱि वेऱोर्गूट्टु वेण्डि लयनत्तिरम्बोल् वॆळ्गि निऱ्‌कुम्
नीण्डागुनिऱैमदियोर् नॆऱियिऱ्‌कूडा निऩ्ऱनिमै तुणैयाग वॆऩ्ऱन् पादम्
पूण्डा लुन्बिऴैगळॆल्लाम् पॊऱुप्पेनॆऩ्ऱ पुण्णियनार् पुगऴनैत्तुम् पुगऴुवोमे. // 42 //

इङ्गु ‘‘मां अहं’’ ऎन्गिऱ पदङ्गळुक्कु अडैवे अवतार रहस्यप्रकरणत्तिलुम् पुरुषोत्तमत्वप्रतिपादनप्रकरणत्तिलुञ् चॊल्लुगिऱप्पडिये सौलभ्यत्तिलुम् स्वातन्त्र्यत्तिलुम् प्राधान्येन नोक्कु.

*अवतारस्य सत्यत्वमजहत्स्वस्वभावता ।
शुद्धसत्वमयत्वञ्च स्वेच्छामात्रनिदानता ॥
धर्मग्लानौ समुदयस्साधुसंरक्षणार्थता ।
इति जन्मरहस्यं यो वेत्ति नास्य पुनर्भवः ॥ * ॥

इव्ववताररहस्यज्ञानम् सद्वारकप्रपत्तिनिष्ठनुक्कुपायपूरकम्. स्वतन्त्रप्रपत्तिनिष्ठनुक्कु स्वतन्त्रनुडैय सौलभ्यत्तैक् काट्टुम्. इप्प्रकरणङ्गळिरण्डिल् सिद्धमान सौलभ्यमुम् स्वातन्त्र्यमुमॊऩ्ऱुक्कॊऩ्ऱु तुणैयायिरुक्कुम्

*स्वतन्त्रस्यापि नैव स्यादाश्रयो दुर्लभस्य तु ।
अस्वतन्त्रात्फलन्नस्यात्सुलभादाश्रितादपि ॥
अस्वतन्त्रेन कैङ्कर्यं सिद्ध्येत्स्वैरप्रसङ्गतः ।
दुर्लभे साध्यमप्येतन्न हृद्यं लोकनीतितः ॥ * ॥

आगैयाले केवलसुलभमान तृणादिगळैप्पोलऩ्ऱिक्के श्लाघ्यमाय् दुर्लभमान मेरुवैप्पोलुमऩ्ऱिक्के सुलभनुमाय् परनुमान शरण्यन् आश्रयणीयनुमाय् प्राप्यनुमागिऱान्. इव्विरण्डु पदत्तिलुम् सर्वरक्षकनान सर्वशेषि रक्षणत्तुक्कवसरम् पार्त्तु निऱ्‌किऱ निलैयुन्दोऱ्ऱुगिऱदु. इप्पडिअवसरप्रतीक्षनान ईश्वरन् ‘‘रक्षापेक्षां प्रतीक्षते’’(लक्ष्मीतन्त्रम् 17-78) ऎन्गिऱप्पडिये ऎऩ्ऱो नम्मै इवर्गळपेक्षिप्पदॆन्गिऱ अभिप्रायत्ताले अभिमुखनाय् निऱ्‌किऱ निलै ‘‘मां’’ ऎन्गिऱ पदत्तिले सूचितम् ऎऩ्ऱु नामिवर्गळै अऴुक्कुक् कऴऱ्ऱिन वाभरणत्तैप्पोले अङ्कीकरिप्पदॆन्गिऱ अभिप्रायत्ताले सत्वरनाय्त् तन् पेऱाग फलङ्गॊडुक्क निऱ्‌किऱ निलै ‘‘अहं’’ ऎन्गिऱ पदत्तिले काट्टप्पडुगिऱदु. इप्पडि अकिञ्चननान अधिकारिक्कु यथाविधि रक्षापेक्षापूर्वकभरन्यासत्तै यॊऴिय वेऱॊऩ्ऱालपेक्षैयिल्लाद सिद्धोपायत्तै ‘‘मामेकं’’ ऎऩ्ऱु काट्टि अदिनुडैय वशीकरणार्थमान साध्योपायत्तै ‘‘शरणं व्रज’’ ऎऩ्ऱु विधियाले काट्टुगिऱदु. इप्पडि विधिक्किऱ प्रपत्तिरूपविद्यैक्कु शरण्यप्रसादनमाग चोदितत्वत्ताले वरुगिऱ उपायत्वम् भक्तियोगतुल्यम्. इदनाले प्रसन्ननान ईश्वरन् मोक्षत्तुक्कु साक्षादुपायम्. इव् विद्यैक्कु विशेषित्तु वेद्याकारम्

निरपेक्षोपायत्वम्. इदुक्कुपयुक्ताकारङ्गळॆल्लाम् ‘‘मामेकं’’ ऎन्गिऱ पदङ्गळिले विवक्षितङ्गळ्. ‘‘एष नारायणश्श्रीमा’’(हरिवंशम् 113-62) नित्यादिगळिले निर्दिष्टप्रकारनान शरण्यनैच् चॊल्लुगिऱ ‘‘मां’’ ऎन्गिऱ पदत्ताले तिरुमन्त्रत्तिलुम् द्वयत्तिलुम् प्रकाशितमान सर्वरक्षकत्वमुम् सर्वशेषित्वमुम् श्रियःपतित्वमुम् नारायणत्वमुम् इवऱ्ऱालाकृष्टमाय् परत्वसौलभ्यङ्गळुक्कुऱुप्पाय् वरुगिऱ सर्वज्ञत्व सर्वशक्तित्वादिगळुम् परमकारुणिकत्व सौशील्य वात्सल्यादिगळुम् द्वयत्तिल् द्विवचनान्तपदत्ताले तोऱ्ऱिन शुभाश्रयमाय् परत्वसौलभ्यव्यञ्जकमान पार्थसारथियिनुडैय दिव्यमङ्गळ विग्रहविशेषमुङ्गाट्टप्पडुगिऱदु. इङ्गे ’’निगरिल् पुगऴाय्”( तिरुवाय्मॊऴि 6-10-10) इत्यादिगळिऱ्‌चॊल्लुगिऱ वात्सल्यस्वामित्वसौशील्यसौलभ्यरूपमान इक् गुणचतुष्टयमुमडियिले अस्थानस्नेहादिगळाले कलङ्गिन अर्जुननै यनादरियामैयालुम्

‘‘मत्तः परतरन्नान्यत्’’(गीता 7-7) ऎऩ्ऱु ताने यरुळिच्चॆय्गैयालुम्, ‘‘हे कृष्ण हे यादव’’(गीता 11-41), ‘‘रथं स्थापय मेऽच्युत’’(गीता 1-21) ऎन्नुम्बडि निऩ्ऱु सारथ्यादिगळैप् पण्णुगैयालुम् काणवेणुमॆन्न स्ववैश्वरूप्यत्तैक् काट्टि मीण्डुम् पऴय सौम्यविग्रहत्तैक् काट्टवेणुमॆन्न वप्पोदे सारथिरूपनाय्त् तोऱ्ऱि निऱ्‌कैयालुम् व्यञ्जितमायिऱ्ऱु. उक्तमान शरण्यगुणङ्गळिल् आश्रितसंरक्षणत्तुक्कु प्रधानतमङ्गळ् ‘‘सर्वज्ञोऽपि हि विश्वेशस्सदा कारुणिकोऽपि सन्’’(लक्ष्मीतन्त्रम् 17-78) ऎऩ्ऱु भगवच्छास्त्रत्तिलुम् ‘‘त्वद्ज्ञानशक्तिकरुणासु सतीषु’’(अतिमानुषस्तवम् 61) ऎन्गिऱ अभियुक्तवाक्यत्तिलुम् संग्रहिक्कप्पट्टन. इवै मूऩ्ऱिलुम् ज्ञानशक्तिगळ् निग्रहानुग्रहसाधारणङ्गळ्. स्वामित्वमुम् लीलोपकरणमाक्कुगैक्कुम् भोगोपकरणमाक्कुगैक्कुम् पॊदु वागैयाले ज्ञानशक्तिगळै रक्षणैकान्तङ्गळाग नियमिक्कमाट्टादु. कारुण्यमुम् इदिन् कवडुगळान सौशील्यवात्सल्यादिगळुम् अनुग्रहत्तुक्केकान्तङ्गळ्.

इप्पडि इक् कारुण्यत्तिनुडैय वासियैक् कण्ड पूर्वर्गळ् ‘‘सोऽहन्ते देवदेवेश नार्चनादौ स्तुतौ न च । सामर्थ्यवान् कृपामात्रमनोवृत्तिः प्रसीद मे’’(विष्णुपुराणम् 5-7-70) ऎऩ्ऱुम्, 63’’निन्नरुळे पुरिन्दिरुन्दे’’(पॆरियाऴ्वार् तिरुमॊऴि 5-4-1) नॆऩ्ऱुम्, 64’’तुणियेनिनि निन्न रुळलल्लदॆनक्’’(पॆरियदिरुमॊऴि 11-8-8) कॆऩ्ऱुम्, 65’’उन्नरुळे पार्प्पनडिये’’(पॆरुमाळ् तिरुमॊऴि 5-4) नॆऩ्ऱुम्, 66’’तिरुमामगळैप् पॆऱ्ऱुमॆन्नॆञ्जङ् गोयिल् कॊण्ड पेररुळाळ’’(तिरुविरुत्तम् 62) नॆऩ्ऱुम्, 67’’निऩ्ऱिरुवरुळालऩ्ऱिक् काप्परि’’(तिरुवाय्मॊऴि 9-2-1) तॆऩ्ऱुम्, 68’’निऩ्ऱिरुवरुळुम् पङ्गयत्ताळ् तिरुवरुळुम्’’(तिरुवाय्मॊऴि 5-1-5) ऎऩ्ऱुम्, 69’’आवावॆऩ्ऱरुळ्सॆय्’’() तॆऩ्ऱुम् 70‘‘कृपया केवलमात्मसात्कुरु’’(आळवन्दार् स्तोत्रम् 48) ऎऩ्ऱुम्, 71‘‘करीश तेषामपि तावकी दया तथात्वकृत्सैव तु मे बलं मतं’’(वरदराजस्तवम् 94) ऎऩ्ऱुमिप्

प्रकारङ्गळिले इक् कृपागुणत्तैत् तञ्जमाग अनुसन्धित्तु सम्बन्धत्तैयुम् गुणान्तरङ्गळैयुम् कारुण्यत्तुक्कुच् चॊल्लिऱ्ऱुच् चॆय्वाराक्कित् ताङ्गळ् कारुण्यैकान्तिगळाप्पोन्दार्गळ्. पिराट्टियुम् गुणान्तरङ्गळिरुक्क ‘‘वधार्हमपि काकुत्स्थः कृपया पर्यपालयत्’’(रामायणम् सुन्दरकाण्डम् 38-33) ऎऩ्ऱरुळिच्चॆय्दाळ्. गद्यत्तिलुम् ‘‘मदीययैव दयया’’(शरणागतिगद्यम्) ऎन्गैयाले इक् कृपैयिन् प्राधान्यम् विवक्षितम्. इप्पडि आश्रितरक्षणत्तुक्कुप् प्रधानमायुम् परिकरमायुमुळ्ळ सर्वाकारङ्गळालुम् विशिष्टनान तन्नै अभिमुखस्थितियिले ‘‘मां’’ ऎऩ्ऱु निर्देशित्तरुळिनान्.

‘‘मां’’ ऎन्गिऱ पदत्तिले एकवचनत्ताले एकत्वम् तोऱ्ऱानिऱ्‌कप् पिन्बुम् एकशब्दम् ’’तन्नैत्तन्द कऱ्‌पग’’(तिरुवाय्मॊऴि 2-7-11) मॆन्गिऱप्पडिये प्राप्यनानवन् ताने प्रापकनानप्पडियाले उपायफलैक्यत्तैच् चॊल्लुगिऱदॆऩ्ऱुम् योजिप्पर्गळ्. इदुक्कु ‘‘मामेकमेव शरणं’’(श्रीभागवतम् 11-12-14) ऎन्गिऱ समानप्रकरणवाक्यमुमनुगुणम्. एवकारमुण्डायिरुक्क एकशब्दङ्गिडन्दालिदुक्कवधारणमॊऴिय वेऱेबॊरुळ् कॊळ्ळुगैयुचितमिऱे. इङ्ङनऩ्ऱिक्के ‘‘मुख्यान्यकेवलेष्वेक’’() मॆन्गिऱप्पडिये बह्वर्थमान एकशब्दमिङ्गु केवलपर्यायमाय् ‘‘मामेव ये प्रपद्यन्ते’’(गीता 7-14), ‘‘तमेव शरणङ्गच्छे’’(गीता 18-62) त्यादिगळिऱ्‌पडिये अवधारणार्थमाय् शरण्यगुणपौष्कल्यत्ताले स्वस्वातन्त्र्यादिगळै निवर्तिप्पिक्किऱदॆऩ्ऱुञ् चॊल्लुवर्गळ्. ऎङ्ङनेयॆन्निल्; स्वरक्षैक्कुपयुक्तङ्गळान वशीकरणङ्गळै शास्त्रनियुक्तनान ताननुष्ठिक्कैयाले रक्षैयिले तनक्कुम् कर्तृत्वन्दोऱ्ऱि सिद्धोपायभूतनान शरण्यनोडॊक्कत् तन्नैयुमुपायमागवॆण्णप्पुग,

इप्पडि प्रसक्तमान उपायद्वित्वत्तैक् कऴिक्किऱदु एकशब्दम्. अदु कऴिन्दप्पडि यॆन्नॆन्निल्; ‘‘कर्ता शास्त्रार्थवत्वात्’’(ब्रह्मसूत्रम्2-3-33) ऎन्गिऱप्पडिये जीवनुक्कु कर्तृत्वम् प्रामाणिकमेयागिलुम् इदु पराधीनमुमाय् अल्पविषयमुमाय् प्रतिहतियोग्यमुमा यिरुक्कुम्. आगैयाल् इवन् तानुपायानुष्ठानम् पण्णिऱ्ऱुम् ‘‘वरद! तव खलु प्रसादादृते शरणमिति वचोऽपि मे नोदियात्’’(वरदराजस्तवम् 88) ऎऩ्ऱु सॊल्लुगिऱप्पडिये अवन् कटाक्षमडियाग वरुगैयाल् अवनाले प्रेरितनाय् अवन् सहकारियागाद-पोदु नीट्टमुडक्क माट्टादे अवन् कॊडुत्त करणगळेबरङ्गळैक् कॊण्डु अवन् काट्टिनवुपायत्तै अवन् तुणैसॆय्य वनुष्ठित्तु अवन् कॊडुक्कप्पुगुगिऱ फलत्तुक्कु चातकम् पोलेयण् णान्दिरुक्किऱ विवनै स्वाधीनसर्वविषयाप्रतिहतकर्तत्व मुडैयवनोडे तुल्यमाग विरण्डाम् सिद्धोपायमाग वॆण्णुगै विवेकियान मुमुक्षुवुक्कु चितमऩ्ऱॆऩ्ऱु एकशब्दत्ताले सॊल्लिऱ्ऱायिऱ्ऱु. इक्कट्टळैयिले साध्योपायमान प्रपत्तियैयुम् सिद्धोपायत्तोडॊरु कोवैयाग वॆण्णा

वॆण्णामैक्काग एकशब्दम् ऎऩ्ऱुञ् चॊल्लुवर्गळ्. अदॆङ्ङनेयॆन्निल्; इप् प्रपत्तियुम् भक्तियोगम्पोले प्रसादनमाग विधिक्कप्पट्टिरुन्ददे यागिलुम् सहजकारुण्यादिविशिष्टनान सर्वेश्वरनुडैय कालुष्यशमनमात्रार्थमाय् साक्षात्फलत्तुक्कु सहजसामर्थ्यकारुण्यविशिष्टनानविवन् निनैवे कारणमाम् पडियाय् अवन् ताने अत्यन्ताकिञ्चननान प्रपन्ननुक्कु भरस्वीकारत्ताले भक्तियोगादिगळान गुरुतरोपायङ्गळिन् नेरे निऩ्ऱु इव्वानुकूल्यसङ्कल्पादियुक्त प्रपत्तिमात्रव्याजसापेक्षनाय् वेऱॊऩ्ऱालपेक्षैयिल्लामैयाल् निरपेक्षोपायत्वमे इन्न्यासविद्यैक्कु वेद्याकारमागक्कॊण्डु ‘‘त्वमेवोपायभूतो मे भव’’(अहिर्-बुध्न्य-संहिता 37-31) ऎऩ्ऱु अपेक्षणीयनायिरुक्क, ’’ऎन्नुणर्विनुळ्ळेय् इरुत्तिनेनदुवुमवन तिन्नरुळे’’(तिरुवाय्मॊऴि 8-8-3) यॆऩ्ऱुम्, ’’इसैवित्तॆन्नै युन् ताळिणैक् कीऴिरुत्तुमम्माने’’(तिरुवाय्मॊऴि 5-8-9) यॆऩ्ऱुञ्चॊल्लुगिऱप्पडिये उपायभूतनान विवन् सॆय्विक्कच् चॆय्गिऱ व्याजमात्रत्तै यवनोडॊक्क उपायमाग

वॆण्णुगै उचितमऩ्ऱॆऩ्ऱु एकशब्दत्तुक्कुत् तात्पर्यम्. इप्पडि सिद्धोपायत्तैप् पऱ्ऱ साध्योपायम् व्याजमात्रमाय् इदु प्रधानमऩ्ऱिक्के निऱ्‌किऱ निलैयैप् पऱ्ऱ; सम्बन्धज्ञानमात्रम्, सिद्धोपायप्रतिपत्तिमात्रम्, अनिवारणमात्रम्, अनुमतिमात्रम्, अचिद्व्यावृत्तिमात्रम्, चैतन्यकृत्यम्, चित्तसमाधानम्, अधिकारिविशेषणम् ऎऩ्ऱिप्पुडैगळिले अतिवादम् पण्णिनार्गळ्. इव्वन्यपरोक्तियैक् कॊण्डु इवैदाने यर्थमॆऩ्ऱऱुदियिड वॊण्णादु. इवैय् ऎल्लाम् ‘‘शरणं व्रज’’ ऎन्गिऱ विधिक्कु विरुद्धङ्गळाम्. अतिप्रसङ्गादिदोषङ्गळुमुण्डु. अदॆङ्ङने यॆन्निल्; सम्बन्धज्ञानमात्रमॆऩ्ऱालुम् सिद्धोपायप्रतिपत्तिमात्रमॆऩ्ऱालुम् इदु वाक्यमात्रजन्यमागिल् विधिविषयमागमाट्टादु. अविधेयज्ञानत्ताले मोक्षमॆन्बार्क्कु उपासनादिविधिविरोधम् भाष्यादिसिद्धम्.

तत्त्वज्ञानमुडैयवनुक्कुप् पिन्बु कर्तव्यमान ज्ञानान्तरमागिल् प्रपत्तियिनुडैय विधिलक्षणानुष्ठानवाक्यङ्गळ् सॊल्लुगिऱप्पडिये इदिन् स्वरूपमङ्गीकरिक्क वेणुम्. सिद्धोपायस्वीकारमॆऩ्ऱ पासुरत्तुक्कुम् सिद्धोपायत्तैयऱिन्दु अदु तनक्कुक् कार्यकरमाम्बडि पण्णुगिऱ विधिप्राप्त प्रार्थनापूर्वक भरन्यासरूपाधिकारिकृत्यत्तिलेयिऱे तात्पर्यम्. अनिवारणमात्रमॆऩ्ऱदु विलक्काद मात्रमानाल् रक्षकनान ईश्वरनै इवन् मुन्बु प्रबलनाय् विलक्किनानागिल् ईश्वरनुडैय ईश्वरत्वम् सङ्कुचितमाम्. अपराधत्ताले निग्रहत्तैयुण्डाक्कि विलक्किनानागिल् इवन् पण्णुगिऱ प्रपत्ति प्रसादनमेयागवेणुम्. स्वरक्षणार्थव्यापारत्ताले विलक्किनानॆन्निल्; निर्व्यापारमान सुषुप्तिप्रळयाद्यवस्थैगळिलुम् व्यापरिक्क योग्यनायिरुक्किऱ जाग्रद्दशैयिल् विलक्कादेयिरुक्कुम् पोदुम् ईश्वरन् मोक्ष प्रदानम् पण्णप् प्रसङ्गिक्कुम्. अनुमतिमात्रमॆऩ्ऱाल् अदु उपासकनुक्कुम् तुल्यम्. अचिद्व्यावृत्तिमात्रम् प्रतिकूलदशैयिलुमुण्डागै

याले इव्वळवे रक्षणीयतैक्कुऱुप्पागादु. चैतन्यकृत्यमॆऩ्ऱाल् उपासनादिगळुम् मऱ्ऱुमुळ्ळ चेतनवृत्तिगळुमॆल्लाम् चैतन्यकृत्यमागैयाले इदुक्कॊरुवासि सॊल्लिऱ्ऱागादु. चेतननुक्कुत् ताने वरुमदॆऩ्ऱु विवक्षिक्किल् उपदेशादिगळ् वेण्डादॊऴियुम्. फलानुपयुक्तचित्तसमाधानमात्रमॆन्निल्; तन्दाम् रुच्यनुरूपमाग प्रतिपुरुषम् वेऱुबडुम्. ‘‘व्रज’’ ऎऩ्ऱु विधेयमाय् फलतत्कामनादिगळऩ्ऱिक्केयिरुक्किऱवित्तै अधिकारिविशेषणमॆन्नवॊण्णादु. कर्तव्यमाग विधिक्किऱ प्रपत्ति तनक्के इप्पडि येदेनुमॊरु कण्णऴिवुबण्णिल् उपासनादिगळैयुम् इप्पडि कण्णऴिक्कलाम्. अप्पोदु इम् मुखङ्गळाले उपासनादिगळिऱ्‌काट्टिल् प्रपत्तिक्कु व्यावृत्ति सॊल्ल निनैत्तदु तलैक्कट्टादु. स्वविषयस्वीकारविशिष्टमाय्क् कॊण्डु फलप्रदमागा निऱ्‌कच् चॆय्दे इस्सिद्धोपायम् स्वीकारत्तालुम्

निरपेक्षम् ऎऩ्ऱु बुद्धि पण्णवेणुमॆन्निल्; इदु दृष्टिविधिपोले आरोपितमादल् स्ववचनविरुद्धमादलाम्. आगैयाल् ईश्वरन् प्रसादनीयनाय् प्रधानमान सिद्धोपायम्; भक्तिप्रपत्तिगळिरण्डुम् प्रसादनङ्गळाय्क्कॊण्डु प्रधानमल्लाद साध्योपायङ्गळ्. इदैयिरण्डत्तॊऩ्ऱिले यथाधिकारम् निलैयागक् कडवदु. अपेक्षितफलत्तुक्कुपायमाग विधित्त साधनान्तरङ्गळै यिडै यिडवेण्डादबडि प्रपत्तिक्कनन्तरम् भरस्वीकारम् पण्णिन शरण्यन् तनित्तु निऱ्‌कुम् निलैयैप्पऱ्ऱ एकशब्दम् ऎऩ्ऱुञ्चॊल्लुवर्गळ्. अदॆङ्ङने यॆन्निल्; प्रपत्तियुम्बण्णि अनन्तरमदडियाग उपासनादिगळुमनुष्ठित्ताल् फलोपायमागक् कडवनान शरण्यन् अकिञ्चननाय् विळम्बक्षमनल्लादविवन् तिऱत्तिल् प्रपत्तिक्कुम् तनक्कुम् नडुवे निऱ्‌पदॊरु सुमै सुमत्तादे

इवन् सुमैयैत् तन् गुणङ्गळिन् मेलेयेऱिट्टु ‘‘शरणं त्वां प्रपन्ना ये ध्यानयोगविवर्जिताः । तेऽपि मृत्युमतिक्रम्य यान्ति तद्वैष्णवं पदम्’’(ब्राह्मपुराणम्) ऎऩ्ऱुम्, ’’आऱॆनक्कु निन्बादमे सरणागत् तन्दॊऴिन्दा’’(तिरुवाय्मॊऴि 5-7-10) यॆऩ्ऱुञ् चॊल्लुगिऱप्पडिये गुणविशिष्टनान ताने निरपेक्षफलप्रदनाय् निऱ्‌कुम् निलैयै अनुसन्धित्तुक् कॊण्डु शरणमागवडैयॆऩ्ऱु इङ्गु सॊल्लिऱ्ऱायिऱ्ऱु.

इप्पडिये परिपूर्णनान तन्नै प्रपत्तिपण्णुम्-पोदु आनुकूल्यसङ्कल्पादिगळै यॊऴिय वेऱॊरु परिकरत्तै यिदिले विद्यान्तरत्तिऱ्‌पोले सॊरुगिक्कॊण्डु अदुवुम् प्रसादनमान उपायकोटियिले निऱ्‌किऱदॆऩ्ऱुम् निनैवैक् कऴिक्कैक्काग एकशब्दनॆऩ्ऱुम् सॊल्लुवर्गळ्. आज्ञानुज्ञैयाले अनुष्ठिक्कुम् कर्तव्यान्तरङ्गळुमॆल्लाम् प्रपत्तिक्कुत् तुणैयऩ्ऱु.

इप् प्रपत्तियाले वशीकृतनाय् फलन्दरविरुक्किऱनानॊरुवनुमे इक्क्षणिकोपायत्तुक्कुप् प्रतिभूवाय् निऩ्ऱेन्. इप् प्रपत्ति फलत्तैप्पऱ्ऱ वेऱॊरु तेवै सॆय्यवेण्डा. अत्तेवैयैत् तुणैयागक् कॊण्डु उन्नै नान् रक्षिक्कप्पुगुगिऱेनल्लेनॆऩ्ऱु तात्पर्यम्. इत्ताल् आनुकूल्यसङ्कल्पादिविशिष्टप्रपत्तियॊऴिय प्रपत्तिपरिकरम् ऎऩ्ऱु पेरिट्टुत् तनक्कु वेऱॊरु सहकारिकारणत्तैक् कूट्ट वेण्डावॆऩ्ऱु सॊल् लिऱ्ऱायिऱ्ऱु. ‘‘येन केनापि प्रकारेण द्वयवक्ता त्वं’’(शरणागतिगद्यम्) ऎऩ्ऱुम्, ‘‘प्रपत्तिवाचैव निरीक्षितुं वृणे’’(वरदाजस्तवम् 92) ऎऩ्ऱुञ्चॊल्लुगिऱप्पडिये पूर्णप्रपत्तिक्कपेक्षितमान तॆळिविल्लाविडिलुम् यथाकथञ्चिदनुष्ठानत्ताले कार्यञ्जॆय्गिऱ इव्वुपायत्तुक्कु वेऱॊरु परिकरत्तैत्तेड प्रसङ्गमिल्लैयिऱे. ‘‘ततस्सागरवेलायां दर्भानास्तीर्य राघवः । बाहुं भुजगभोगाभमुपधायारिसूदनः ॥ अञ्जलिं प्राङ्मुखः कृत्वा प्रतिशिश्ये महोदधेः’’(रामायणम् युद्धकाण्डम् 21-1, 2) ऎऩ्ऱु पॆरुमाळ् समुद्रत्तैप्पऱ्ऱ शरणागति पण्णविडत्तिलुम् ‘‘स राजा परमापन्नो देवश्रेष्ठमगात्तदा । शरण्यं सर्वभूतेशं भक्त्या नारायणं हरिम् ॥ समाहितो निराहारष्षड्रात्रेणमहायशाः । ददर्शादर्शने राजा देवं नारायणं प्रभुम्’’(हरिवंशम् 27-11,13) ऎऩ्ऱु सप्तव्याधोपाख्यानत्तिले ब्रह्मदत्तचरितत्तिलुञ् जॊन्न प्रकारङ्गळुमॆल्लाम् प्रपत्तिक्कङ्गमऩ्ऱु.

इव्विरण्डिडमुम् सपरिकरप्रतिशयनादिप्रधानमागैयाले अङ्गन्द नियमङ्गळ् सॊल्लप् प्राप्तम्. इप्पडि सुकृतप्रणामत्तिलुङ्गण्डुगॊळ्वदु. इङ्गु प्रपत्त्यध्यायादिगळिऱ्‌ चॊन्न वानुकूल्यसङ्कल्पादिपरिकरङ्गळॊऴिय वेऱॊरु नियमङ्गळ् वेण्डा. आकिञ्चन्यैकधनरान द्रौपदी-दमयन्ती-राक्षसी-विभीषण-क्षत्रबन्धु-मुचुकुन्द-गजेन्द्र-पाण्डव-देव-सुमुख-त्रिशङ्कु-शुनश्शेप-किरात-काक-कपोतादिगळ् शरणागतरा किऱ-पोदु अप्पोदै आनुकूल्यादिगळै यॊऴिय वेऱॊरु इतिकर्तव्यतैयैच् चॊल्लक् कण्डिलोम्. क्षणकालसाध्यमाय् निरपेक्षमान प्रपत्तिमात्रत्ताले कडुग अव्वो शरणागतर्क्कु अव्वो अपेक्षितसिद्धियुङ्गण्डोम्. इप्पडि मोक्षार्थप्रपत्तियिलुम् इवन् कोलिन कालत्तिले फलसिद्धिक्कुक् कुऱैयिल्लै. इदु ‘‘मा शुचः’’ ऎन्गिऱ वाक्यत्तिऱ्‌कुम् तात्पर्यम्. ‘‘परित्यज्य’’ ऎन्गिऱविडत्तिले परिकरान्तरनैरपेक्ष्यञ्चॊन्न पॊरुळिले एकशब्दत्तिलिन्द योजनै

दृढीकरणार्थमागक्कडवदु. इदुक्कु अर्थान्तरम् विवक्षितमागवुमाम्. एकशब्दत्तुक्किदुबॊरुळानाल् ‘‘परित्यज्य’’ ऎन्गिऱ विदुक्कङ्गु सॊन्न अर्थान्तरङ्गळैक् कॊळ्ळवुमाम्. सपरिकरप्रपत्तिक्कु उपासनादिगळान अङ्गिगळैयुम् इवऱ्ऱिन् परिकरङ्गळान धर्मान्तरङ्गळैयुङ् गऴिक्किऱ विप् पॊरुळ्गळिल् इव्वेकशब्दम् शरण्यनै विशेषित्तप्पडि यॆन्नॆन्निल्; अकिञ्चनन् पक्कलिले इवै प्रसादनमाय्क्कॊण्डु शरण्यनोडु तुवक्कऱ्ऱमै काट्टुगैक्काग ‘‘मामेकं’’ ऎन्गिऱदु ‘‘सर्वधर्मान्’’ ऎन्गिऱ कीऴिल् सर्वशब्दत्तैयुम्, ‘‘सर्वपापेभ्यः’’ ऎन्गिऱ मेलिल् सर्वशब्दत्तैयुम् पार्त्तिव्वेगशब्दम् सर्वशब्दत्तुक्कुप् प्रतिसम्बन्धियाय् निऱ्‌किऱदॆऩ्ऱुञ् चॊल्लुवर्गळ्. अप्पोदु,

*सुदुष्करेण शोचेद्यो येनयेनेष्टहेतुना ।
स स तस्याहमेवेति चरमश्लोकसंग्रहः ॥ *

इत्ताले ऎन् सॊल्लिऱ्ऱायिऱ्ऱॆन्निल्; ‘‘यद्येनकामकामेन न साध्यं साधनान्तरैः । मुमुक्षुणा यत्साङ्ख्येन योगेन न च भक्तितः ॥ प्राप्यते परमं धाम यतो नावर्तते यतिः । तेन तेनाख्यते तत्तन्न्यासेनैव महामुने ॥ परमात्मा च तेनैव साध्यते पुरुषोत्तमः’’(अहिर्बुध्न्यसंहितै 37-25) ऎन्गिऱ कट्टळैयिले तनक्कभिमतङ्गळायिरुप्पदेदेनुमॊरु फलङ्गळैप् पऱ्ऱ अवऱ्ऱुक्कु अनुगुणमागत् तनित्तनिये शास्त्रङ्गळाले विधिक्कप् पट्ट उपायङ्गळिल् ज्ञानभावत्तालेयादल्, ज्ञानमुण्डायिरुक्क शक्त्यभावत् तालेयादल्, इवैयिरण्डुमुण्डायिरुक्क विळम्बाक्षमत्वत्तालेयादल् शोकित्तवधिकारियैप्पऱ्ऱ अव् उपायङ्गळॊऩ्ऱिलुम् नी यलैयवेण्डा; अवै तनित्तनिये तरुम् फलङ्गळुक्कॆल्लाम् प्रपत्तिवशीकृतनान नानॊरुवनुमे यमैयुम् ऎऩ्ऱु सॊल्लिऱ्ऱायिऱ्ऱु. पल औषधङ्गळ् तरवल्ल आरोग्यत्तैय् ऎल्लाम् इस् सिद्धौषधमॊऩ्ऱुमे

तरवऱ्ऱागैयाले नी औषधान्तरङ्गळुक्कलमरवादेयिन्द औषधमॊऩ्ऱैयुमे उपजीविक्कवमैयुम्; इदुवुनक्कन्द औषधङ्गळाले कऴिक्कप्पडुम् व्याधिगळॆल्लात्तैयुङ् गऴिक्कुम्; उनक्कुप् पिन्बु सर्वभोगङ्गळैयुम् भुजिक्कलाम्; नी आरोग्यत्तैयुम् भोगङ्गळैयुमिऴक्किऱोम् ऎऩ्ऱु वॆऱुक्क वेण्डावॆऩ्ऱु सॊल्लुमाप्पोलेय् इरुक्किऱदु इच् चरमश्लोकम्. सर्वशब्दप्रतिसम्बन्धियान वेकशब्दम् सिद्धोपायप्राधान्यत्ताले शरण्यनै विशेषित्तुक् कॊण्डु निऩ्ऱालुम् ‘‘न्यासेनैव’’ ऎन्गिऱप्पडिये प्रपत्तियॊऩ्ऱुमे सर्वधर्मान्तरस्थानत्तिलुम् विधिक्कप्पडुगिऱदॆऩ्ऱु फलिक्कुम्. इत्ताल् त्रिवर्गार्थिगळुम् इब् भगवत्प्रपत्ति पण्णलामॆऩ्ऱदायिऱ्ऱु. अप्पोदु ‘‘त्वयापि प्राप्तमैश्वर्यं यतस्सन्तोषयाम्यहम् । नाहमाराधयामि त्वां तव बद्धोऽयमञ्जलिः’’(विष्णुधर्मम् 2-14), ‘‘स त्वं प्रहर वा मा वा मयि व्रजं पुरन्दर । नाहमुत्सृज्य गोविन्दमन्यमाराधयामि भो’’(विष्णुधर्मम् 8-28) इत्यादिगळिऱ्‌पडिये

नित्यनैमित्तिकङ्गळिल् विशेषणणमाय्प् पुगुमळवॊऴिय मऱ्ऱुम् सर्वावस्थैयिलुम् देवतान्तरस्पर्शमऱ्ऱिरुक्कै उचितम्. मोक्षत्तुक्कुपायान्तरार्थिगळाय् उपायविरोधिगळैक् कऴिक्कवेण्डुवार्क्कुम् इप् प्रपत्ति प्राप्तिविरोधियैक् कऴिक्क वेण्डुवार्क्कुमिप् प्रपत्तिताने यमैयुम् ऎऩ्ऱु प्रपत्तियिनुडैय सकलाभिमतसाधनत्वमिङ्गे सॊल्लिऱ्ऱायिऱ्ऱु. इदिल् प्रपत्ति उपायविरोधियैक् कऴिक्कुङ्गट्टळैयै श्रीगीताभाष्यत्तिल् द्वितीययोजनैयिले यरुळिच्चॆय्दार्. प्राप्तिविरोधियैक् कऴिक्कुङ्गट्टळैयै गद्यत्तिले यरुळिच्चॆय्दार्. इवै यिरण्डिडत्तिलुमॊऩ्ऱैयनादरित्तॊऩ्ऱै यरुळिच्चॆय्दप्पडियऩ्ऱु. इरण्डिडमुम् सर्वाभिमतसाधनमान इव्वुपायत्तिन् प्रभावत्तुक्कु उदाहरणपरम्. प्रणवम् मन्त्रान्तरत्तिल् प्रवेशित्तु निऩ्ऱु स्वतन्त्रमायुम् निऱ्‌कुमाप्पोले इप् प्रपत्ति अधिकारिविशेषत्तिले भक्त्यङ्गमुमाय् अधिकार्यन्तरत्तिले स्वतन्त्रमुमायिरुक्कै वचनबलत्ताले सिद्धम्.

इप्पडि नियताधिकारमाग भक्तिप्रपत्तिगळ् विकल्पित्तु निऱ्‌किऱ निलै “रमया वापि प्रपत्त्या वा महामत’’() इत्यादिगळिले प्रसिद्धम्. आगैयाल् “ज्ञानेन वा मोक्षं गङ्गायां मरणेन वा । प्रणामाद्वापि सुकृताद्भक्त्या वा लभते नर’’() इत्यादिगळिले साक्षादुपायत्तोडे कूड परंपरोपायङ्गळैय् ऎडुत्तदुवुम् अवऱ्ऱिनुडैय प्राशस्त्यातिशयन् दोऱ्ऱुगैक्काग वत्तनै.

*प्राप्यस्यैव प्रापकत्वं स्वप्राधान्यनिवारणम् ।
प्रपत्तेर्व्याजमात्रत्वमन्योपायैरनन्वयः ॥
तदङ्गैरप्यसम्बन्धस्सर्वसाध्येष्वभिन्नता ।
इत्थमर्थाष्षडाचार्यैरेकशब्दस्य दर्शिताः ॥
केचित्त्विहैकशब्दार्थं शरण्यैक्यं प्रचक्षते ।
विशिनष्टि तथापि श्रीर्गुणविग्रहवत् प्रभुम् ॥
ईश्वरी सर्वभूतानामियं भगवतः प्रिया ।
संश्रितत्राणदीक्षायां सहधर्मचरी स्मृता ॥

एकं जगदुपादानमित्युक्तेऽपि प्रमाणतः ।
यथापेक्षितवैशिष्ट्यं तथात्रापि भविष्यति ॥
एकोपास्तिविधानेऽपि गुणादीनां यथान्वयः । तथैकशरणव्रज्याविधानेऽप्यनुमन्यताम् ॥
यथा गुणादिवैशिष्टे सिद्धोपायैक्यमक्षतम् ।
एवं पत्नीविशिष्टत्वेऽप्यभीष्टं शास्त्रचक्षुषाम् ॥ प्रभाप्रभावतोर्यद्वदेकोक्तावितरान्वयः ।
एवमन्यतरोक्तौ स्यात्सहवृत्त्यभिधानतः ॥

स्मरन्ति चैनां मुनयस्संसारार्णवतारिणीम् । ऊचतुस्स्वयमप्येतस्सात्वतादिषु तावुभौ ॥
उपायोपेयदशयोर्द्वयेऽपि श्रीस्समन्विता ।
इष्टा च शेषिणी द्वंद्वे शेषवृत्तिर्यथोचिता ॥ अतोऽनन्यपरानेकश्रुतिस्मृत्यनुसारतः ।
पत्नीविशिष्ट एवैकः प्रपत्तव्य इहोदितः ॥ *

इङ्गुऱ्ऱै शरणशब्दत्तुक्कुम् द्वयाधिकारत्तिऱ्‌ चॊन्न पॊरुळैयनुसन्धित्तुक्कुगॊळ्वदु. इन्द शरणवरणम् अर्जुननैक्कुऱित् तुपदेशिक्कप् पट्टदे यागिलुम् ‘‘अनालोचितविशेषाशेषलोकशरण्य’’(शरणागतिगद्यम्) ऎन्गिऱप्पडिये सर्वविषयमॆन्नुमिडम् श्वेताश्वतरश्रुतिप्रसिद्धम्. ‘‘कृष्णं धर्मं सनातनं’’(भारतम् अरण्यपर्व 71-123), ‘‘शरण्यं शरणं च त्वां’’(रामायणम् युद्धकाण्डम् 120-18), ‘‘योगो योगविदां नेता’’(श्रीविष्णुसहस्र-नाम-स्तोत्रम्), ‘‘अमृतं साधनं साध्य’’(विष्णुधर्मम् 72-4) मित्यादिगळिलुम् सङ्कोचमिल्लामैयाले सर्वविषयत्वम् विवक्षितम्. इप्पडियिवन् शरणमाग वरणीयनाम्बोदैक्कुत् ताननन्यशरणनागैये वेण्डुवदु. ‘‘व्रज’’ ऎन्गिऱ शब्दमुम् ‘‘प्रपद्ये’’ ऎन्गिऱविडत्तिलऱुदियिट्ट सपरिकरात्मनिक्षेपत्तैये सॊल्लुगिऱदु. अव्विडमनुष्ठाताविनुडैय अनुसन्धानमानप्पडियाले उत्तमनायिऱ्ऱु. इव्विडम् ‘‘शिष्यस्तेऽहं शाधि मां’’(गीता 2-7) ऎऩ्ऱभिमुखनाग

निऩ्ऱवनैक् कुऱित्तु विधिक्किऱदागैयाले मध्यमनायिऱ्ऱु. इव्वानुकूल्यसङ्कल्पाद्यङ्गान्तरङ्गळुमिङ्गे सूचितमानप्पडियै द्वयत्तिऱ्‌पोले उचितपदङ्गळिले कण्डुगॊळ्वदु. 101‘‘सकृत्कृतश्शास्त्रार्थः’’() ऎन्गिऱ निर्णयत्तुक्कु
उपासनत्तिऱ्‌पोले इङ्गावृत्तिवेण्डुम्बडि अपवादमिल्लै. इव्वर्थम् 102‘‘सकृदेव प्रपन्नाये’’(रामायणम् युद्धकाण्डम् 18-33) त्यादि वचनत्तालुम् सुप्रतिष्ठितम्. इप्पडि महोदारनान सर्वशक्तिपक्कलिले भरन्यासम् पण्णुमवनुक्कु स्वाभिप्रायविशेषमॊऴिय फलविळम्बत्तुक्कु हेतुविल्लै. आगैयाले इन् न्यासविद्यैक्कु प्रारब्ध निवर्तकत्वम् विशेषमागिऱदु.

इव्विडत्तिले सिलर् स्वतन्त्रनैक् कुऱित्तऩ्ऱो वॊऩ्ऱै विधिप्पदु; अत्यन्तपरतन्त्रनाग अध्यात्मशास्त्रङ्गळिलुम् मूलमन्त्रादिगळिलुम् शिक्षितनान अधिकारियैक् कुऱित्तु ‘‘व्रज’’ ऎऩ्ऱॊरु कर्तव्यत्तै विधिक्कुम्बडि यॆन् नॆऩ्ऱु सॊल्लुवर्गळ्. इदु पारतन्त्र्यकाष्ठैयैप् परामर्शियामऱ्‌चॊन्न पडि. ऎङ्ङनेयॆन्निल्; ‘‘कर्ता शास्त्रार्थवत्वात्’’(ब्रह्मसूत्रम्2-3-33.
), ‘‘परात्तु तच्छ्रुतेः’’(ब्रह्मसूत्रम्2-3-40) ऎऩ्ऱु वेदान्तत्तिलऱुदियिट्टप्पडिये इवनुक्कु भगवदधीनकर्तृत्वमुण्डागैयाले इवनैप्पऱ्ऱ विधिक्कक् कुऱैयिल्लै. अचित्तुक्कळ् शब्दादिगळै ईश्वरनुण्डाक्कच् चुमक्किऱाप्पोले इव्वळवु स्वातन्त्र्यत्तैय् ऎडुत्तुच् चुमक्कैयुमिवनुक्कु भगवत्पारतन्त्र्यकाष्ठैयिरुन्दबडि. इवनुक्कॊरुवऴि यालुम् कर्तृत्वमिल्लैयॆन्निल्; प्रकृत्यविद्यादिगळुक्कु कर्तृत्वञ्चॊल्लुगिऱ

सिद्धान्ततुल्यमाम्. कर्तृत्वम् स्वाधीनमॆन्निल्; सर्वात्मनियन्ता वॊरुव नॆन्गिऱ अर्थङ्गिडैयामैयाले निरीश्वरसिद्धान्तप्पडियाम्. ईश्वराधीनमाग वरुम् कर्तृत्वन्दानुम् ज्ञातृत्वमात्रमॆन्निल्; पुरुषार्थसंपादनरुचियुम् तदुपाय प्रवृत्तियुम् तविरप् प्रसङ्गिक्कुम्. ज्ञानमुम् अदिनवस्थाविशेषमान इच्छैयुमे युळ्ळदु. वेऱॊरु व्यापारमिल्लैयॆन्निलुम्; दृष्टादृष्टार्थङ्गळान वॊरुपायङ्गळैयुम् स्वयंप्रयोजनमान कैङ्कर्यङ्गळैयुमनुष्ठिक्क विरगिल्लै. आगैयाल् ज्ञानचिकीर्षाप्रयत्नङ्गळ् मूऩ्ऱुम् आत्मावुक्कु उण्डु. इदिल् चिकीर्षाप्रयत्नङ्गळ् ज्ञानत्तिनुडैय अवस्थाविशेषङ्गळॆन्नुमिडत्तै वेदार्थसंग्रहत् तिलरुळिच्चॆय्द

लाघवयुक्तियाले कण्डुगॊळ्वदु. क्रियाश्रयत्वरूपमान कर्तृत्वम् चेतनाचेतनसाधारणम्; प्रयत्नाश्रयत्वरूपमान कर्तृत्वम् चेतनैकान्तम्. प्रयत्नमावदु शरीरादिप्रेरणहेतुवान बुद्धिविशेषम्. ज्ञानमात्रत्तुक्काश्रयमान-पोदुम् भोगमात्रत्तुक्काश्रयमान-पोदुम् क्रियाश्रयत्वमात्रमान सामान्य कर्तृत्वमे युळ्ळदु. ऒऩ्ऱैत् तन् बुद्धियाले उत्पादिक्कुम्-पोदु प्रयत्नाश्रयत्वरूपमान कर्तृत्वम्. इप्पडिप्पट्ट कर्तृत्वम् कैङ्कर्यमात्रत्तिले यॆन्गैयुमुचितमऩ्ऱु. अङ्गुम् भगवत्प्रीतियॆऩ्ऱॊरु प्रयोजनत्तै उद्देशित्तुपायानुष्ठानम् पण्णिनानायिऱेय् इरुप्पदु.

आनबिन्बु कर्तृत्वत्तिल् बन्धहेतुवान आकारमे त्याज्यम्. अदॆ तॆन्निल्; ईश्वरन् कॊडुत्त ज्ञानशक्त्यादिगळैयुम् करणगळेबरादिगळयुङ् गॊण्डु अवन् प्रेरकनुमाय् धारकनुमाय् फलियुमाय्क्कॊण्डु सहकरिक्कप् प्रवर्तिक्किऱ तन्नैयिदुक्कु विपरीतमाग अनुसन्धित्तिरुक्कैयुम् इव्वनुसन्धानत्तिल् तिरुत्तमुण्डेयागिलुम् इदिले प्रयोजनान्तरत्तै यिडुक्कि अनुष्ठिक्कैयुम् बन्धकम्. भक्तिप्रपत्तिगळ् तानुम् प्रयोजनान्तरपरनुक्कु बन्धकमायिऱेय् इरुप्पदु. आगैयाल् स्वाभाविककैङ्कर्यार्थियाय् अनन्यप्रयोजननायिरुक्कुमवनुक्कुम् फलदशैयिल् कर्तृत्वम् पोले उपायदशैयिल् कर्तृत्वमुम् विरुद्धमऩ्ऱु. फलदशैयिल् विविधविचित्रकैङ्कर्यकर्तृत्वम् केवलमीश्वरेच्छावैचित्रियोडे पॊरुन्दिन स्वेच्छैयालेयायिरुक्कुम्. संसारदशैयिलुळ्ळ कर्तृत्वमॆल्लाम् कर्मानुरूपमाग ईश्वरन् परिणमिप्पित्त सत्वरजस्तमस्सुक्कळै उपाधियागक्कॊण्डु बहुविधमायिरुक्कुम्. इदिल् रजस्सालुम् तमस्सालुम् प्रयोजनान्तरसङ्गहेतुवान सत्त्वत्तालुंवरुम् कर्तृत्वम् बन्धकम्. भगवत्प्राप्तियिले सङ्गत्तैप् पुणर्क्कुम् प्रकृष्टसत्वविशेषमडियाग वरुम् कर्तृत्वम् मोक्षकारणम्.

इक् गुणत्रयत्तोडु तुवक्कऱ्ऱिरुक्कुम् मुक्तदशैयिल् कर्तृत्वम्. इप्पडि यिरुक्कैयाल् आत्मावुक्कु कर्तृत्वमिल्लैयॆन्गिऱ वाक्यङ्गळुक्कुम् कर्तृत्वमुण्डॆन्गिऱ वाक्यङ्गळुक्कुम् विषयव्यवस्थैयुण्डागैयाले विरोधमिल्लै. अदॆङ्ङने यॆन्निल्; कर्तृत्वमिल्लैय् ऎन्गिऱ वाक्यङ्गळ् ईश्वराधीनमायुम् तदायत्तप्रकृतिगुणाधीनमायुम् वरुम् कर्तृत्वत्तै निरपेक्षम् ऎऩ्ऱु निनैक्कलागा तॆन्गिऱन. कर्तृत्वमुण्डॆन्गिऱ वाक्यङ्गळ् ईश्वरेच्छादिगळडियागवे वन्द ज्ञानत्तुक्कुम् तद्विशेषङ्गळान चिकीर्षा प्रयत्नङ्गळुक्कुमिवने आश्रयमॆन्नुमिडत्तैच् चॊल्लुगिऱन. इन् निष्कर्षप्रकारत्तै ‘‘शरीरवाङ्मनोभिर्यत्’’ ऎऩ्ऱु ‘‘दैवञ्चैवात्र पञ्चमं’’ ऎऩ्ऱु पुरुषोत्तमनैच् चॊल्लुगिऱदु. इवन् जीवनैयॊरु कार्यत्तिल् प्रवर्तिप्पिक्कुम्-पोदु इक् कार्यत्तैप्पऱ्ऱ कारयितावॆऩ्ऱु सॊल्लप्पडुम्, ताने प्रवर्तिक्कुम् फलप्रदानादिगळिलुम् सृष्ट्यादिगळिलुम् कर्तावॆऩ्ऱु सॊल्लप्पडुम्, ऒऩ्ऱिले प्रवृत्तनान चेतननै विलक्कादवळविल्

उपेक्षकन्; अप्पोदिसैन्दिरुक्कैयाले अनुमन्ता; इळन्दलै सुमक्कुमवनुक्कु प्रबलन् पॆरुन्दलै सुमक्कुमाप्पोले कूडप् प्रवर्तिक्कैयाले सहकारि । सृष्ट्यादिगळिल् देवमनुष्यादिवैषम्यम् जीवकर्मविशेषोपाधिकमागैयाले 105‘‘चातुर्वर्ण्यं मया सृष्टं गुणकर्मविभागशः । तस्य कर्तारमपि मां विद्ध्यकर्तारमव्ययं’’(गीता 4-13) ऎऩ्ऱु ईश्वरनुक्कु कर्तृत्वनिषेधम् पण्णुगिऱदु. इप्पडि सर्वविषयसाधारण कर्तृत्वमुडैय ईश्वरनडियाग जीवनुक्कु स्वबुद्धिपूर्वप्रवृत्ति शक्तिरूपमान नियोगयोग्यत्वम् सिद्धमागैयाले इङ्गु ‘‘व्रज’’ ऎऩ्ऱु विधिक्कक्कुऱैयिल्लै. इप्पडि भक्त्यादिगळ् पोले शरणागति धर्ममुम् कर्तव्यमाग विधिक्कप्पडुगैयाल् ’’तन्नाल् वरुम् नन्मै विलैप्पाल् पोले, ईश्वरनाल् वरुम् नन्मै मुलैप्पाल्बोले’’ ऎऩ्ऱु पिळ्ळान् वार्तैक्कु भक्तिप्रपत्त्यादिगळॆल्लाम् अवनाले वरुगिऱदॆऩ्ऱु निनैक्कवेणुम् ऎऩ्ऱु तन्नुडैय पराधीनकर्तृत्वत्तिले तात्पर्यम्.

*अन्यविश्वाससिद्ध्यर्थं भक्त्युपायविधिं वदन् ।
सर्वशास्त्रेष्वविश्वासमाधत्ते मुखभेदतः ॥
मद्योपहतपात्रस्थतीर्थदृष्टान्तवर्णनम् ।
अहङ्कारान्वये तु स्यात् प्रपत्तावपि भक्तिवत् ॥ *

आगैयाल् ‘‘प्रसीद मद्वृत्तमचिन्तयित्वे’’(आळवन्दार् स्तोत्रम् 65) त्यादिगळ् मुन्बु तान् पण्णिन प्रपत्तिक्कु क्षमै कॊळ्ळुगिऱप्पडि यॆऩ्ऱु सिलर् सॊल्लुमदुवुम् अहङ्कारस्पर्शादिशङ्कैयैप् पऱ्ऱवामत्तनै. अल्लदु यथाशास्त्रमनुष्ठित्त प्रपत्ति अपराधमाय् अदुक्कु क्षमै कॊळ्ळुगिऱप्पडियऩ्ऱु. अप्पडियागिल् ‘‘पितामहं नाथमुनिं विलोक्य प्रसीद’’ ऎन्गिऱ पूर्वाचार्यपुरस्कारादिगळुम् तान् सॆय्गिऱदागैयाले इदुक्कु क्षमै कॊळ्ळवेण्डियनवस्थैयाम्. इदु स्वपरनिर्वाहकमागिल् इदुबोले मुन्बु पण्णिन प्रपदनमुम् स्वपरनिर्वाहकमॆन्नलाम्. इङ्गु सॊल्लुम् कुतर्कङ्गळाले पूर्वर्गळ् पण्णिन प्रपत्तियुमपराधमायऱु कैयाले पूर्वर्गळै मुन्निडवुमॊण्णादॊऴियुम्.

आगैयाल् इस् स्तोत्रत्तिल् आद्यन्तङ्गळिल् पण्णिन आचार्य पुरस्कारम् इङ्गरुळिच्चॆय्गिऱ प्रपत्तिक्कपेक्षितमायादल् वैकल्य परिहारार्थमायादल् उपयुक्तमाय् वन्ददित्तनै. इव्वाचार्यपुरस्कारत्तिऱ्‌पोले प्रपत्त्यादिगळिलुम् पराधीनकर्तत्वम् दोषमऩ्ऱु. इप्पडि पराधीनकर्तृत्वम् प्रामाणिकमागैयाले आत्मावुक्कु कर्तृत्वमिल्लामैयाले स्वरूपन्दॆळिन्दवनै निषिद्धकर्मङ्गळॊऩ्ऱुम् लेपियादॆन्गिऱ पक्षमुम् निरस्तम्. मुमुक्षुवुक्कुच् चॊन्न बाल्यम् बालकृत्यङ्गळान कामचारादिगळऩ्ऱु. स्वमाहात्म्यानाविष्कारमात्रमॆन्नुमिडम् ‘‘अनाविष्कुर्वन्ननन्वयात्’’(ब्रह्मसूत्रम्3-3-49) ऎन्गिऱ सूत्रत्तिले समर्थितम्. ‘‘अनिष्टमिष्टं मिश्रञ्च’’(गीता 18-12), ‘‘यस्य नाहङ्कृतो भाव’’(गीता 18-17) इत्यादिवचनङ्गळ् बुद्धिपूर्वोत्तराघविषयङ्गळन् ऱॆन्नुमिडम् बहुशास्त्रविरोधम् वारामैक्काग भाष्यादिगळिले समर्थिक्कप् पट्टदु. ‘‘हत्वापि’’ ऎऩ्ऱदुवुम् धर्मयुद्धादिविषयम्.

*उपभुक्तौषधन्यायादुत्तरापथ्यमर्दनम् ।
अनन्यपरनिर्बाधश्रुतिस्मृतिशतैर्हतम् ॥ *

मन्वादिगळुम् ‘‘जीवितात्ययमापन्नो योऽन्नमत्ति यतस्ततः । आकाश इव पङ्केन न स पापेन लिप्यते’’(मनुस्मृति 6-194), ‘‘प्राणसंशयमापन्नो योऽन्नमत्ति यतस्ततः । लिप्यते न स पापेन पद्मपत्रमिवांभसा’’() ऎऩ्ऱु नियमित्तार्गळ्.

इदु ब्रह्मवित्तुक्कुम् तुल्यमॆन्नुमिडम् ‘‘सर्वान्नानुमतिश्च प्राणात्यये तद्दर्शनात्’’(ब्रह्मसूत्रम्3-4-27) ऎन्गिऱ सूत्रत्तिले दृष्टान्तरूपेण साधितमायिऱ्ऱु. आगैयाल् कर्तृत्वमात्मावुक्किल्लैयॆऩ्ऱादल् पारतन्त्र्यज्ञानमात्रत्तैक्कॊण्डादल्

बुद्धिपूर्वोत्तराघमॊरुबडिक्कुम् लेपियादॆन्गैयुमित्तैप्पऱ्ऱ पुनः प्रपदनम् वेण्डावॆन्गैयुम् परपक्षमाम्. इव्विडत्तिले सिलर् ‘‘व्रजे’’ त्यादि-विधिगळै अन्यपरङ्गळाक्कि 113‘‘योऽन्यथा सन्तमात्मानमन्यथा प्रतिपद्यते । किन्तेन न कृतं पापं चोरेणात्मापहारिणा’’(भारतम् उद्योगपर्व 42-35), 114‘‘यमो वैवस्वतो राजा यस्तवैष हृदि स्थितः । तेन चेदविवादस्ते मा गङ्गां मा कुरून् गमः’’(मनुस्मृति 8-92), 115‘‘आत्मदास्यं हरेस्स्वाम्यं स्वभावञ्च सदा स्मरे’’(विष्णुतत्त्वम्) त्यादिगळिल् तात्पर्यगतिगळैयुम् परामर्शियादे इवऱ्ऱैक्कॊण्डु शास्त्रजन्यसम्बन्धज्ञानमॊऴिय वेऱु मुमुक्षुवुक्कनुष्ठेयमायिरुप्पदॊरु उपायमिल्लैय् ऎन्बर्गळ्. इदु भक्तिप्रपत्त्यादिविधिस्वारस्यविरुद्धम्. रागप्राप्तश्रवणमननङ्गळाले सिद्धमान शास्त्रजन्यज्ञानत्तै विधिक्कवुम् वेण्डा. अविधेयज्ञानत्तै मोक्षसाधनमागच् चॊल्लुवार्क्कु विधिविरोधादिदोषङ्गळुम् वरुम् ऎऩ्ऱु साधित्तदिऱे. आनबिन्बु सर्वविद्यानिष्ठरान मुमुक्षुक्कळुक्कुम् पॊदुवाय्

परंपरयोपकारकमान जीवपरमात्म सम्बन्धज्ञानम् शास्त्रत्ताले पिऱन्दवनुक्कु नम्मुडैय स्वामियाय् निरतिशयभोग्यनान श्रियःपतियै प्रापिक्कैक्कु विरगॆदॆन्गिऱ उपायाकांक्षै पिऱन्दवळविल् इङ्गे यव्वो अधिकारिविशेषानुरूपमाग विधिक् कप्पडुगिऱ ज्ञानान्तरङ्गळ् भक्तिप्रपत्तिगळ्. अवऱ्ऱिल् प्रपत्तियावदु ‘‘यत्संरक्ष्यतयार्प्यत’’(अहिर्बुध्न्यसंहितै 52-35) इत्यादिगळिऱ्‌पडिये सपरिकरमान स्वरक्षाभरसमर्पणम्. इदु सम्बन्धानुसन्धानगर्भमागवेणुमॆन्गैक्काग सम्बन्धज्ञानम् प्रपत्तियॆऩ्ऱु सॊन्नार्गळत्तनै. इब् भरन्यासरूपप्रपत्तियिन् स्वरूपपरिकराधिकारादिगळै मुन्बे परक्कच् चॊन्नोम्.

सादनमु नऱ्‌पयनु नाने यावन्
सादगनु मॆन्वसमा यॆन्नैप् पऱ्ऱुम्
सादनमुञ् जरणनॆऱि यऩ्ऱुमक्कुच्
चादनङ्गळिन्निलैक्कोरिडैयिनिल्ला वेदनैसेर् वेऱङ्गमिदनिल् वेण्डा वेऱॆल्ला निऱ्‌कुनिलै नाने निऱ्‌पन्
तूदनुमा नादनुमा मॆन्नैप् पऱ्ऱिच्
चोगन्दीरॆन वुरैत्तान् सूऴ्गिऩ्ऱाने. // 43 //

इप्पडि पूर्वार्धत्ताले ओरधिकारिविशेषत्तुक्कु द्वयत्तिल् अनुसन्धेयमाय् सर्वधर्मङ्गळुक्कुमुळ्ळ प्रभावत्तैयुम् अवऱ्ऱुक्किल्लाद स्वासाधारणप्रभावत्तैयुमुडैत्तान सकृत्कर्तव्योपायविशेषत्तै अधिकारनैरपेक्ष्यादिविवरणपूर्वकमाग विधित्तु उत्तरार्धत्ताले द्वयत्तिलुत्तरखण्डत्तिल् फलत्तै नमश्शब्दसंक्षिप्तानिष्ट निवृत्तिविवरणमुखत्ताले यरुळिच्चॆय्गिऱान्. इङ्गु

पूर्वार्धत्ताले अधिकारिकृत्यत्तै यरुळिच्चॆय्दान्. उत्तरार्धत्ताले शरण्यनाय् स्वीकृतभरनान तन् कृत्यत्तै यरुळिच्चॆय्दु कृतकृत्यनान विवनैत् तेऱ्ऱुगिऱान्. इव्विडत्तिल् ‘‘मोक्षयिष्यामि’’ ऎन्गिऱ उत्तमनाले नानॆऩ्ऱु तोऱ्ऱानिऱ्‌क, मिगुदियान ‘‘अहं’’ ऎन्गिऱ पदम् अर्थस्वभावत्ताले सर्वपापविमोचनत्तुक्कुऱुप्पान अघटितघटनाशक्त्यादिगळै विवक्षित्तु सप्रयोजनमागिऱदु. अपराधम् पण्णिनवनै विलङ्गिट्टुवैत्त समाधिकदरिद्रनान नानॊरु व्याजत्ताले उल्लसितकारुण्यनाय् अपराधत्तैप् पॊऱुत्तुविडुम्-पोदु विलक्कवल्लारिल्लै, वेरोरुवनाले इवनै मुक्तनाक्कवुमॊण्णादॆऩ्ऱु इङ्गु तात्पर्यम्. इव्वर्थम् ‘‘मोक्षदो भगवान्विष्णुः’’(), ‘‘पशवः पाशिताः पूर्वं परमेण स्वलीलया । तेनैव मोचनीयास्ते नान्यैर्मोचयितुं क्षमा’’(श्रीविष्णुतत्त्वम् 1-2-10) इत्यादिगळिले प्रसिद्धम्. इव्वहं ऎन्गिऱ पदत्तिल् सहजकारुण्यादिगळ् पेरणियाय् प्रपत्तियडियाग वन्द प्रसादविशेषमिळवणियाय्

निरङ्कुशमान स्वातन्त्र्यम् सर्वविरोधिनिराकरणार्थमाग मुन्ने निऱ्‌किऱदु. अदॆङ्ङनेयॆन्निल्; सहजकारुण्यम् अल्पव्याजत्तैक् कॊण्डु अनन्तापराधङ्गळै अनादरिक्कुम्बडियान प्रसादत्तै युण्डाक्किऱदु. इप्प्रसादविशेषम् कारुण्योपश्लिष्टमाय्क्कॊण्डु निरङ्कुशस्वातन्त्र्यत्तै आश्रितरुडैय सर्वविरोधिनिराकरणत्तुक्कुऱुप्पागिऱदु. इप्पडि सर्वपापविमोचनत्तुक्कपेक्षितमान सर्वाकारत्तालुम् विशिष्टनान ईश्वरनुडैय निरपेक्षकर्तृत्वतत्परमान अहं शब्दत्तिले अवधारणम् फलितम्. ‘‘त्वा’’ ऎऩ्ऱदु ‘‘न त्वेवाहं’’ मुदलान उपदेशपरंपरैयाले चिदचिदीश्वरतत्वत्रयविवेकम् पिऱन्दु ऐश्वर्यादिपुरुषार्थङ्गळिनुडैय अल्पत्वास्थिरत्वादिदोषङ्गळैत् तॆळिन्दु मत्प्राप्तिरूपमान परमपुरुषार्थत्तैप् पॆऱवेणु मॆऩ्ऱभिनिविष्टनाय् इदुक्कुपदिष्टमान दुष्करोपायान्तरत्तिऱ्‌ ऱुवक्कऱ्ऱु प्राप्यनाय् सर्वविरोधिनिराकरणक्षमनान ऎन्बक्कलिले भरन्यासम्बण्णि कृतकृत्यनाय्क्कोलिन फललाभत्तैप्पऱ्ऱ इनियॊरु कर्तव्यान्तरत्तिल् प्राप्तियिल्लाद वुन्नैय् ऎऩ्ऱबडि.

इप्पडि बन्धमोक्षशक्तनान मोक्षप्रदनैयुम् अशक्तनायवन् पक्कलिले न्यस्तभरनान मुमुक्षुवैयुञ्चॊल्लि, मेल् ‘‘सर्वपापेभ्यः’’ ऎऩ्ऱु बन्धकङ्गळैच् चॊल्लुगिऱदु. पापमावदु शास्त्रवेद्यमान अनर्थसाधनम्. अनर्थमावदु, प्रतिकूलप्राप्तियुम् अनुकूलनिवृत्तियुम्. इङ्गु पापशब्दम् मुमुक्षुवैप्पऱ्ऱवनिष्टफलङ्गळान सांसारिकपुण्यङ्गळैयुञ् चॊल्लुगिऱदु. ‘‘एते वै निरयास्तात स्थानस्य परमात्मनः’’(भारतम् शान्तिपर्व 196-6) ऎन्गैयाले स्वर्गादिगळुम् मुमुक्षुवुक्कु नरकमागैयाल् इवनुक्कु स्वर्गहेतुवोडु नरकहेतुवोडु वासियिल्लै. आगैयालेयिऱे मुमुक्षुवुक्कु पापङ्गळै विडच्चॊल्लुगिऱाप्पोले ‘‘त्रैवर्गिकांस्त्यजेद्धर्मान्’’(विष्णुपुराणम् ऎऩ्ऱु मुन्नोर्गळ्) ऎऩ्ऱु विधिक्किऱदु. ’’इरु वल्विनैगळुञ्जरित्’’(तिरुवाय्मॊऴि 1-5-10) तॆन्गिऱ

पडिये सुकृतदुष्कृतङ्गळिरण्डुम् मुमुक्षुवुक्कु निराकरणीयङ्गळागविऱे श्रुतिस्मृतिगळ् सॊल्लुगिऱदु. इप्पडि पुण्यपापरूपमान बन्धकारणत्तै पापशब्दत् ताले सॊल्लि बहुवचनत्ताले पुण्यपापङ्गळिनुडैय वानन्त्यत्तै विवक्षिक्किऱदु. इनि सर्वशब्दत्ताले विशेषिक्किऱदॆन्नॆन्निल्; प्राप्तिविरोधियान कर्मत्तुक्कुक् कारणमायुम् कार्यमायुम् वरुगिऱ अविद्यैयैयुम् विपरीतवासनैयैयुम् विपरीतरुचियैयुम् स्थूलसूक्ष्मरूपप्रकृतिसम्बन्धत्तैयुम् पापराशियिले सेर्क्कैक्काग. इप्पडि ‘‘सर्वपापेभ्यः’’ ऎन्गिऱ विरोधिवर्गत्तैयॆल्लाम् ‘‘मनोवाक्कायैः’’(शरणागतिगद्यम्) ऎऩ्ऱु तुडङ्गि मूऩ्ऱु चूर्णिकैयाले शाब्दमागवुमार्थमागवुमरुळिच्चॆय्दार्.

‘‘क्षपयित्वाधिकारान् स्वान् शश्वत् कालेन भूयसा । वेधसो यत्र मोदन्ते शङ्करास्सपुरन्दराः’’(लक्ष्मीतन्त्रम् 17-18) ऎऩ्ऱुम्, ‘‘यावदधिकारमवस्थिति-राधिकारिकाणां’’(ब्रह्मसूत्रम्3-3-31) ऎऩ्ऱुञ्चॊल्लुगिऱप्पडिये सिलर्क्कु अधिकारावसानत्तिले मोक्षमायिरुन्ददु. अधिकारिगळल्लादार्क्कुम् 125‘‘अनारब्धकार्ये एव तु पूर्वे तदवधेः’’(ब्रह्मसूत्रम्4-1-15) ऎन्गिऱप्पडिये प्रारब्धकर्मभोगावसानत्तिलेयायिरुन्ददु. इप्पडियिरुक्क यिव्विडत्तिल् आरब्धकार्यत्तै क्षमिक्कैयावदॆन्नॆन्निल्; फलप्रदानप्रवृत्तमान कर्मत्तिलुम् जन्मान्तर दिवसान्तरस्थित्यादिगळुक्कारंभकमान अंशमुम् इस् स्वतन्त्रप्रपत्तिनिष्ठनुक्कनिष्टमाय् अत्तैयुम् पऱ्ऱविवन् शोकिक्किल् अव् वंशत्तैयुम् ईश्वरन् क्षमिक्कुम्; अप्पोदे मोक्षम् पॆऱ्ऱऩ्ऱि धरिक्क माट्टाद वार्त्यतिशयमुडैयार्क्कु अक्षणत्तिले प्रारब्धकार्यमान कर्मत्तै

निश्शेषमाग क्षमिक्कुम्. आगैयाल् आरब्धकार्यत्तै क्षमिक्कवेणुमॆऩ्ऱ पेक्षिक्कक्कुऱैयिल्लै. इव्विडत्तिल् प्रपत्तिकालत्तुक्कु मुन्बुळ्ळवऱ्ऱै ‘‘कृतान्’’ ऎऩ्ऱॆडुत्तुप् पिन्बुळ्ळवऱ्ऱै ‘‘करिष्यमाणान्’’ ऎऩ्ऱु सॊल्लानिऩ्ऱदु. प्रपत्तिकालत्तिले पण्णुवन सिल पापङ्गळ् काण्गिऱिलोम्; इप्पडियिरुक्क क्रियमाणङ्गळै क्षमिक्कैयावदॆन्नॆन्निल्; ‘‘प्रारब्धोपरि समाप्तश्च वर्तमानः’’() ऎन्गिऱ प्रक्रियैयाले प्रपत्तिक्कु मुन्बे तुडङ्गिप् पिन्बे तलैक्कट्टवेण्डुम्बडि चिरकालसाध्यमायिरुक्कु मवऱ्ऱैयुम् तत्क्षणत्तिल् प्रामादिकङ्गळैयुम् इङ्गु क्रियमाणङ्गळॆन्गिऱदु. करिष्यमाणङ्गळावन पिन्बु तुडङ्गुमवै. इप्पडि क्रियमाणैक देशङ्गळायुम् करिष्यमाणङ्गळायुमुळ्ळ उत्तराघत्तिल् बुद्धिपूर्वकमल्लादवै ईश्वरन् क्षमिक्क श्लेषियादेबोम्. बुद्धिपूर्वकङ्गळानवै प्रपन्ननुक्कु

‘‘प्रायश्चित्तिरियं सात्र यत्पुनश्शरणं श्रयेत्’’(लक्ष्मीतन्त्रम् 17-92) ऎन्गैयाले पुनःप्रपत्तियाले शमिक्कुम्. सर्वेश्वरऩ्ऱान् मोक्षन्दर निनैक्कुम्-पोदु पातकङ्गळुम् विलक् कागादॆन्नुम् वार्तैयुम् बुद्धिपूर्वोत्तराघत्तिल् निग्रहमुम् वारादु प्रायश्चित्तमुम् वेण्डावॆऩ्ऱप्पडियऩ्ऱु. प्रसादनत्ताले अवन् प्रसन्ननानाल् मोक्षमवश्यंभावियॆऩ्ऱबडि. इदुक्किप्पडि ईश्वरन् पुनःप्रपत्तियागिऱ प्रायश्चित्तत्तिले मूट्टुगिऱदुवुम् क्षमाफलम्, प्रियतमैयुडम्बिलऴुक्कुम् वत्सत्तिनुडैयवळुम्बुम् पोले प्रपन्ननुडैय दोषमॆन्गिऱ वार्तैयुम् दुष्टरुम् शरणागतरानाल् ईश्वरन् कैविडादे तिरुत्तुमॆऩ्ऱबडि. इङ्ङनऩ्ऱिक्के बुद्धिपूर्वोत्तराघमुम् ईश्वरनुक्कु भोग्यम् ऎऩ्ऱु विवक्षितमागिल् प्रपन्ननुक्किदुवे यथाशक्ति संपाद्यमाम्. प्रकृति विशेषस्वभावत्ताले अपराधङ्गळ् बुद्धिपूर्वकमाग वन्दालुम्

पुनःप्रपत्तिपण्णादार्बक्कलिलुम् ‘‘देवं शार्ङ्गधरं विष्णुं ये प्रपन्नाः परायणम् । न तेषां यमसालोक्यं न च ते नरकौकसः’’(वामनपुराणम् 94-43), ‘‘यस्मिन् कस्मिन् कुले जाता यत्रकुत्र निवासिनः । वासुदेवरता नित्यं यमलोकन्न यान्ति त’’() इत्यादिगळिऱ्‌पडिये नरकादिगळ् वारादबडि पण्णि राजपुत्राद्यपराधत्तिऱ्‌ पोले लघुप्रत्यवायत्ताले कण्णऴिक्किऱदुवुम् क्षमाविशेषम्. पापङ्गळुक्कु दृष्ट प्रत्यवायङ्गळुम् नरकादिप्रत्यवायङ्गळुमुण्डा यिरुक्क नरकादिगळिवनुक्किल्लैयॆऩ्ऱु विशेषवचनङ्गळ् सॊन्नाल् दृष्टप्रत्यवायङ्गळुक्कु बाधकरिल्लै. वचनविरोधत्तिल् न्यायम् प्रवर्तियादु.

सापराधरुमाय् अनुतापमुमऩ्ऱिक्के पुनःप्रपत्तियुम् पण्णादेयिरुप्पार् सिल प्रपन्नर्क्कु उपक्लेशङ्गळागच् चॊन्न काणत्वादि दृष्टप्रत्यवायङ्गळ् काणादिरा निऩ्ऱोमॆन्गै मन्दचोद्यम्; अवर्गळुक्कुम् अपराधादितारतम्यत्तुक्कीडाग नानाप्रकारतापत्रयानुभवम्, उपयुक्तज्ञानमान्द्यम्, इङ्गुळ्ळ भगवदनुभवरस सङ्कोच विच्छेदङ्गळ्, भगवद्भागवतकैङ्कर्यरसविच्छेदम्, भगवदपचारभागवतापचारादिगळ्, शिष्टगर्हाबहिष्कारादिगळ्, सुकृतविशेषनाशम् सात्त्विकानादरम्, मनोरथभङ्गक्लेशम् ऎऩ्ऱिप्पुडैगळिल् एदेनुमॊरु उपक्लेशरूपमान प्रत्यवायङ् गाणालाम्. अकृत्यकरणकृत्याकरणादिरूपङ्गळान नानाविधपापङ्गळुक्किप्पडि नानाविधदृष्टप्रत्यवायकरत्वमुम् श्रुतिगळिलुम् मन्वादि धर्मशास्त्रङ्गळिलुम् इतिहासपुराण भगवच्छास्त्रादिगळिलुम् प्रसिद्धम्. आगैयाल् काणत्वाद्युपक्लेश विशेषोदाहरण मुपलक्षणमॆन्नुमिडम् वाक्योपक्रमत्तिल् समुदायनिर्देशादिगळाले सिद्धम्. वचनबलसिद्धमाय् बुद्धिपूर्वोत्तराघफलमान उपक्लेशवर्गत्तै

प्रारब्धकर्मविशेषफलम् ऎऩ्ऱु निष्कर्षिक्क विरगिल्लै. इवै यथासंभवम् उभयविधकर्मत्तालुम् वरुम्. आगैयालेयिऱे बुद्धिपूर्वोत्तराघत्तुक्कु सात्त्विकरञ्जिप् पोरुगिऱदु. इङ्ङनल्लाद पोदु पुनः प्रपत्तिविधायकशास्त्रमुम् अप्पडिक्कु शिष्टानुष्ठानमुम् पूर्वसंप्रदायमुम् विरोधिक्कुम्. अपचारानन्तरमनुतापम् पिऱन्ददिल्लै यागिल् ज्ञानम्बिऱन्ददिल्लैयागक्कडवदॆऩ्ऱु नञ्जीयर्वार्त्तैक्कुम् अनुतापम् पिऱवादारुडैय ज्ञानमान्द्यत्तिले तात्पर्यम्. सोपाधिकङ्गळान भगवदभिप्रायभेदङ्गळुक्कीडाग वरुम् बुद्धिपूर्वापचारम् सिलर्क्कुप्पिऱवादु, सिलर्क्कुप्पिऱन्दवै अनुतापादिगळाले कऴियुम्. कठिनप्रकृतिगळुक्कु अनुतापमुम् पिऱवादु. आगैयाल् बुद्धिपूर्वोत्तराघम् पिऱन्दाल् अनुतप्तनाय् पुनः प्रपत्तिपण्णाद-पोदु उपक्लेशञ्चॊल्लुगिऱश्रुत्यादिगळिन् कट्टळैयिले लघुप्रत्यवायत्ताले तीरुम्.

*विवेकिनां प्रपन्नानां धीपूर्वाघस्यनुद्यमः ।
मध्यानामनुतापादिश्शिक्षा कठिनचेतसाम् ॥ *

आनबिन्बु ऒरुप्पडियालुम् भगवन्निग्रहम् वारामैक्काग बुद्धिपूर्वापराधम् परिहरणीयम्.

*प्रीतिमेव समुद्दिश्य स्वतंत्राज्ञानुपालने ।
निग्रहानुदयोप्यस्य नान्तरीयक एव वा ॥ *

इप्पडि यथाशक्ति अपराधङ्गळैप् परिहरित्तुक्कॊण्डु पोरानिऩ्ऱाल् भागवतापचारमुम् अदुडैयारोडु संसर्गमुम् पोरप् परिहरणीयम्.

*ब्रह्मवित्पापवर्गाणां अनन्तानां महीयसाम् ।
तद्वेषिसंक्रमं जानन् त्रस्येत्तदपराधतः ॥
सापराधेषु संसर्गेप्यपराधान् वहत्यसौ ।
वोढुमीश्वरकृत्यानि तद्विरोधादभीप्सति । *

तन्निनैविल्विलक्किऩ्ऱित् तन्नै नण्णार् निनैवनैत्तुन् दान्विळैत्तुम् विलक्कुनादन्
ऎन्निनैवै यिप्पवत्ति लिऩ्ऱु माऱ्ऱि
यिणैयडिक्की ऴडैक्कलमॆऩ्ऱॆन्नैवैत्तु
मुन्निनैवाल् यान् मुयऩ्ऱ विनैयाल् वन्द मुनिवयर्न्दु मुत्तिदर मुन्ने तोऩ्ऱि
नन्निनैवानामिसैयुङ्गालमिऩ्ऱो नाळैयोवॆऩ्ऱु नगै सॆय्गिऩ्ऱाने. // 44 //

‘‘मोक्षयिष्यामि’’ ऎऩ्ऱदु उनक्किष्टमान-पोदु मुक्तनाक्कुवन् ऎऩ्ऱबडि. सिल पाबङ्गळै ‘‘न क्षमामि’’ ऎन्गैयुमिङ्गे ‘‘सर्वपापेभ्यो मोक्षयिष्यामि’’ ऎन्गैयुम् विरुद्धमऩ्ऱो; आगैयालिदु वुपच्छन्दनमामत्तनैयऩ्ऱोव् ऎन्निल्; इवैयिरण्डुम् भिन्नविषयमागैयाले विरोधमिल्लै. ‘‘न क्षमामि’’ ऎऩ्ऱदु ‘‘पद्मपत्रशतेनापि न क्षमामि वसुन्धरे, उपचारशतेनापि न क्षमामि वसुन्धरे’’(वराहपुराणम्) ऎऩ्ऱाऱ्‌पोले सॊल्लुगिऱबोलियान प्रायश्चित्तान्तरङ्गळाल् क्षमियेन् ऎऩ्ऱबडि. इङ्गु सर्वपापप्रायश्चित्तमाग यिरुप्पदॊरु उपायविशेषत्ताले यॆल्लात्तैयुम् क्षमिप्पेनॆन्गिऱदु. ‘‘यदि वा रावणः स्वयं’’(रामायणम् युद्धकाण्डम् 18-34) ऎऩ्ऱिऱे शरण्याभिप्रायमिरुप्पदु. इप्पडि व्यवस्थितविषयमाग वचनङ्गळ् ताने काट्टुगैयाले विरोधमिल्लामैयालिदु उपच्छन्दनमात्रमऩ्ऱु.

इङ्ङनल्लाद पोदु भक्तिप्रपत्तिरूपमोक्षोपायङ्गळै विधिक्किऱ शास्त्रङ्गळॆल्लाम् अत्यन्तव्याकुलङ्गळाम्. इङ्गु पापङ्गळिनिऩ्ऱुम् विडुविक्कैयावदु; अनादियान विपरीतानुष्ठानत्ताले पिऱन्द निग्रहाभिप्रायत्तै ईश्वरन्दान् विडुगै. इन् निग्रहनिवृत्तियाले निग्रहकार्यङ्गळान अविद्यादिगळॆल्लाम् निवृत्तङ्गळाम्. ईश्वरनुडैय निग्रहनिवृत्तियावदु, ‘‘मत्प्रसादात्’’ ऎन्गिऱ अभिप्रायविशेषम्. जीवनुक्कविद्यादिगळुडैय निवृत्तियावदु ज्ञानविकासादिगळ्. इवनुक्किप्पडि पुण्यपापरूपमान संसारकारणङ्गऴियुम् क्रममॆदॆन्निल्; उपायविरोधिगळ्

मुन्बे स्वहेतुक्कळाले कऴिन्दाल् प्रारब्धेतरङ्गळाय् प्राप्तिविरोधिगळाग वल्ल पूर्वपुण्यपापङ्गळ् उपायारंभत्तिले निश्शेषमागक् कऴियुम्. उत्तरङ्गळान पापङ्गळिल् बुद्धिपूर्वमल्लादवैयुम्, देशकालवैगुण्यादिगळाल् वरुमवैयुम् ऒऩ्ऱुम् लेपियादु. अनापत्तिल् बुद्धिपूर्वोत्तराघङ्गळ् स्वाधिकारानुगुणप्रायश्चित्तविशेषत् तालेयादल्, शिक्षार्थमान लघुफलविशेषत्तालेयादल् तीरुम्. प्रपन्ननुक्कु प्रारब्धत्तिलिसैन्द कालत्तुक्कुळ्ळे विपक्वमाम् कर्मांशम् अनुभवत्तालु मवान्तरप्रायश्चित्तत्तालुम् नाश्यम्. मेलुळ्ळदुवुम् उपायमाहात्म्यत्ताले

कऴियुम्. उभयभावनाक्रमत्ताले वन्द बुद्धिपूर्वोत्तरपुण्यङ्गळिल् प्रतिबन्धकमिल्ला तवैयुम् उपासकनुक्कु विद्यानुगुणपूर्वोत्तरपुण्यङ्गळुम् फलप्रदानत्ताले कऴियुम्. विद्यैक्कनुपयुक्तबुद्धिपूर्वोत्तरपुण्यङ्गळिल् प्रतिबद्धफलङ्गळुम् विद्योपयुक्तपूर्वोत्तरपुण्यङ्गळिल् अनुकूलप्रतिकूलप्रबलकर्मान्तरफलङ्गळाले निरुद्धावसरङ्गळाय् फलङ् गॊडुक्कप् पॆऱादे मिगुदियाय् निऩ्ऱवैयुम् अन्तिमकालत्तिले कऴियुम्. इव्वर्थम् ‘‘इतरस्याप्येवमसंश्लेषः पाते तु’’(ब्रह्मसूत्रम्4-1-14) ऎन्गिऱ सूत्रत्तिले अभिप्रेतम्. भगवत्प्रीतिमात्रमे फलमाग अनुष्ठित्त केवलकैङ्कर्यरूपसुकृतङ्गळ् अप्पोदे दत्तफलङ्गळागैयालेयवऱ्ऱुक्कु अश्लेषञ्चॊल्लवेण्डा. लोकसंग्रहार्थविधियाले अनुष्ठिक्कुमवैयुम् तनक्कप्पडिये भगवदाज्ञासिद्धङ्गळागैयाले

यवैयुमिवनुक्कु केवलकैङ्कर्यङ्गळाय् दत्तफलङ्गळ्. इवऱ्ऱिल् अनवधानत् ताले सात्त्विकत्यागरहितमाग अनुष्ठितङ्गळुण्डागिल् अवैयुमॆल्लाम् ‘‘तान्येव भावोपहतानि कल्कः’’(भारतम् आदिपर्व 1-301) ऎन्गिऱप्पडिये पापतुल्यङ्गळाय् मोक्षयिष्यामिक्कु विषयमाम्. फलान्तरार्थमागप् पण्णिन प्रपत्त्यन्तरङ्गळुम् दत्तफलङ्गळाय्प् पोम्. पूर्वप्रपत्तिक्कुक् कोलिन फलत्तैप् पऱ्ऱ पुनःप्रपत्ति पण्णुगै महा-विश्वासत्तोडे कूड अनुष्ठित्त पूर्वप्रपत्तिप्रतिसन्धानत्ताले कूडादु. अनेकप्रपत्तिगळ् कूड एकफलसाधनम् ऎऩ्ऱु निनैत्तनुष्ठित्तालुमुपायान्तरच्छायैयाम्. विद्यामाहात्म्यत्ताले इक् कर्मङ्गळुक्कु विनाशमावदु; ईश्वरनिवऱ्ऱुक्कुप् प्राप्तमान फलप्रदानाभिसन्धियै विडुगै. अश्लेषमावदु; इव्वाश्रितर् तिऱत्तिल् इक् कर्मफलप्रदानाभिसन्धि युदिया तॊऴिगै.

इप्पडि सर्वकर्मङ्गळुङ्गऴियानिऱ्‌क सुहृत्तुक्कळुम् द्विषत्तुक्कळुङ् गूऱिट्टुक्कॊळ्ळुमवैयॆवैयॆन्निल्; अश्लेषविनाश विषयङ्गळुम् बुद्धिपूर्वोत्तरपुण्यङ्गळिल् कर्मान्तरप्रतिबद्धफलङ्गळुम्. इवऱ्ऱै ईश्वरनुपायारंभत्तिले सुहृत्तुक्कळ् पक्कलिलुम् द्विषत्तुक्कळ् पक्कलिलुम् संक्रमिप्पियादे अन्तिमदशैयळवुम् पार्त्तिरुक्क वेण्डुवानेनॆन्निल्; इव्वाश्रितर् पक्कल् पण्णिन वानुकूल्यत्तुक्कुमेल् विपरीतञ् जॆय्यिल् इस् सुकृतङ् गळै संक्रमिप्पिया तॊऴिगैक्कागवुम्, आश्रितर्बक्कलिल् पण्णिन

प्रातिकूल्यत्तुक्कुमेल् क्षमैगॊळ्ळ अवसरङ्गॊडुक्कैक्कागवुमिव् वाश्रितरुडैयवन्तिमशरीरविश्लेषत्तळवुमिवर्गळुडैय पुण्यपापङ्गळै यसल् पिळन्देऱिडा तॊऴिगिऱान्. स्वर्गाद्यर्थसुकृतम् मुमुक्षुवुक्कु पापमागै याले यदु मुमुक्षुवान सुहृत्तिन् पक्कल् संक्रमियादु. आरेनुम् पण्णिन कर्मङ्गळ् वेऱे सिलर् पक्कलिले संक्रमिक्कैयावदॆन्नॆन्निल्; इक् कर्तावैप् पऱ्ऱ ईश्वरनुक्कु वरुम् निग्रहानुग्रहङ्गळोडु समानमाग विवनुडैय शत्रुमित्रर्गळ् पक्कलिले निग्रहानुग्रहङ्गळुदिक्कै. आरेनु मनुष्ठित्त कर्मङ्गळुक्कारेनुम् पक्कलिले निग्रहानुग्रहङ्गळ् पिऱन्दालतिप्रसङ्गम् वारादोवॆन्निल्; इदुवुम् मुमुक्षुविषयत्तिल् अनुकूलप्रतिकूलर्क्कुपचारापचाररूपमान

कर्ममडियाग वरुगिऱदागैयाले अतिप्रसङ्गमिल्लै. आगैयालेयिऱे उदासीनर् पक्कल् सुकृतदुष्कृतङ्गळिरण्डुम् संक्रमिक्कु मॆन्नादॊऴिगिऱदु. फलसारूप्यमात्रत्तालेय् इङ्गु संक्रमणोपचारम्. इस् सुकृतदुष्कृतसंक्रान्ति सॊल्लुगिऱ श्रुतियाले ईश्वरनुक्कत्यर्थप्रियनान ज्ञानिविषयत् तिऱ्‌ पण्णिन उपचारापचारङ्गळाल् वरुम् प्रीति कोपङ्गळिनुडैय तीव्रतमत्वम् सूचितमायिऱ्ऱु.

‘‘सुदुष्करेण शोचेद्यः’’ ऎन्गिऱ श्लोकत्तिऱ्‌चॊन्न योजनैयिल् सर्वपापेभ्यः ऎऩ्ऱदु अधिकारियुडैयवपेक्षैक्कीडाग प्राप्तिविरोधिगळैयुमुपायविरोधिगळैयुम् प्रतिकूलानुभवहेतुक्कळैयुम् संग्रहिक्किऱदु. इङ्गु प्राप्तिविरोधियावदु; सापराधनानविवन् नम्मै अनुभविक्कक् कडवनल्लनॆन्गिऱ भगवत्सङ्कल्पम्. उपायविरोधियावदु; नम्मैयिवन् तॆळिन्दु वशीकरिक्क्कडवनल्ल नॆन्गिऱ सङ्कल्पम्. प्रतिकूलानुभव हेतुवावदु; अव्वो प्रतिकूल कर्मानुष्ठानङ्गळाले वन्द अव्वो फलप्रदान सङ्कल्पम्. मुमुक्षुवैप् पऱ्ऱ सर्वनिग्रहङ्गळुम् निवृत्तङ्गळानाल् निग्रहकार्यङ्गळान वचित्सम्बन्धादिगळ् निग्रहनिवृत्तिरूपप्रसादत्ताले निवृत्तङ्गळाम्. पिन्बु कारणाभावत्ताले कार्यमान प्रतिकूलङ् गळॊऩ्ऱुम् वारादु. इदु ‘‘अनावृत्तिश्शब्दात्’’(ब्रह्मसूत्रम्4-5-22) ऎन्गिऱ सूत्रत्तिले

विवक्षितम्. इन्द निष्कर्षङ्गळॆल्लाम् भाष्यत्तिले सत्संप्रदायत्तोडे कूड चिरपरिचयम् पण्णिन महाप्राज्ञरुक्कु निलमायिरुक्कुम्. इप्पडि ‘‘सर्वपापेभ्यो मोक्षयिष्यामि’’ ऎऩ्ऱु कार्यकारणरूपसमस्तप्रतिबन्धप्रवाहनिवृत्तियैच् चॊल्ल स्वतः प्राप्तमान परिपूर्णभगवदनुभवाविर्भावञ्चॊल्लिऱ्ऱायिऱ्ऱु. ‘‘यथा न क्रियते ज्योत्स्ना मलप्रक्षाळनान्मणेः । दोषप्रहाणान्न ज्ञानमात्मनः क्रियते तथा ॥ यथोदपानकरणात्क्रियते न जलाम्बरम् । सदेव नीयते व्यक्तिमसतस्संभवः कुतः ॥ तथा हेयगुणध्वंसादवबोधादयो गुणाः । प्रकाश्यन्ते न जन्यन्ते नित्या एवात्मनो हि ते’’(विष्णुधर्मम् 105-55-57) ऎऩ्ऱु श्री शौनकभगवानरुळिच्चॆय्दान्. ज्ञानद्रव्यमुम् इदिनुडैय सर्वविषयविकासत्तुक्कु स्वरूपयोग्यतारूपैयान शक्तियुम् नित्यङ्गळागैयाले यवऱ्ऱिलाविर्भावशब्दम् मुख्यम्. सर्वविषयविकासमुम्

दुःखनिवृत्त्यादिगळुम् सङ्कल्पादिगळुम् कैङ्कर्यङ्गळुम् आगन्तुकङ्गळायिरुक्क इवै निवृत्तप्रतिबन्धस्वरूपोपाधिकङ्गळागैयाले मेल् मुऴुक्क नडक्कुम्बडि तोऱ्ऱुगैक्काग विवऱ्ऱिल् 136‘‘आविस्स्युर्मम सहजकैङ्कर्यविधय’’ अष्टश्लोकी 3) इत्यादिगळाले आविर्भावशब्दम् प्रयुक्तमागिऱदु. स्वरूपयोग्यत्वत्ताले कर्मोपाधिकमाग बहुविधमान आनुकूल्य प्रातिकूल्यङ्गळ् नडन्द भगवद्विभूतियान वस्तुक्कळुक्कु मेलॆल्लाम् मोक्षदशैयिलानुकूल्यमे स्वरूपप्राप्तमागैयाले अदिलुमाविर्भावशब्दत्तुक्कु विरोधमिल्लै. आगैयाल् ‘‘सर्वपापेभ्यो मोक्षयिष्यामि’’ ऎन्नविव्वनुकूलावस्थान्तरम् सिद्धमायिऱ्ऱु. एकशब्दत्तुक्कु उपायफलैक्यम् पॊरुळान-पोदु इव्विष्टप्राप्तियुमिश्श्लोकत्तिले सुव्यक्तमागच् चॊल्लिऱ्ऱाम्. आगैयाल् ‘‘मामेवैष्यसि’’ प्राप्तिविरोधियैक् कऴिक्कैयालुम् एकशब्दत्तिल् विवक्षा विशेषत्तालुञ् चॊल्लिऱ्ऱाम्. आनबिन्बु इदु सापेक्षमय्क्कॊण्डु कीऴिल् श्लोकत्तिऱ्‌कु शेषमागिऱदऩ्ऱु.

‘‘सर्वपापेभ्यो मोक्षयिष्यामि’’ऎऩ्ऱ इव्वळवाल् ‘‘मामेवैष्यसि’’ ऎऩ्ऱु सॊन्न भगवत्प्राप्ति सिद्धिक्कुमो; सर्वपाप निवृत्ति युण्डाये भगवत्प्राप्तियऩ्ऱिक्के स्वात्ममात्रानुभवरूपमान कैवल्यम् पॆऱुवारुमिल्लैयो! भगवत्प्राप्तियिऱ्‌ काट्टिल् वेऱुबट्ट कैवल्यम् ‘‘ऐहलौकिकमैश्वर्यं स्वर्गाद्यं पारलौकिकम् । कैवल्यं भगवन्तञ्च मन्त्रोऽयं साधयिष्यति’’(नारदीयकल्पम्) ऎऩ्ऱु नारदादिगळाले सॊल्लप्पट्टदिऱे. आळवन्दारुम् ‘‘ऐश्वर्याक्षरयाथात्म्यभगवच्चरणार्थिनां’’(गीतार्थ सङ्ग्रहम् 12) ऎऩ्ऱुम्, ‘‘संसृत्यक्षरवैष्णवाध्वसु’’(चतुःश्लोकी 3) ऎऩ्ऱुमरुळिच्चॆय्दार्. गद्यत्तिलुम् ‘‘सर्वकामांश्च साक्षरान्’’(शरणागतिगद्यम्) ऎन्गिऱ वाक्यमुपात्तमायिऱ्ऱु. श्रीगीताभाष्यादिगळिलुमिव्वर्थम् प्रपञ्चितम्.

आगैयाल् ‘‘सर्वपापेभ्यो मोक्षयिष्यामि’’ ऎऩ्ऱ सर्वपापनिवृत्ति कैवल्यत्तुक्कुम् भगवत्प्राप्तिक्कुम् पॊदुवऩ्ऱोव् ऎन्गै मन्दचोद्यम्. ऎङ्ङने यॆन्निल्; सर्वपापङ्गळुङ्गऴिन्दाल् स्वतःप्राप्तमान भगवदनुभवत्तै यिऴन्दु किडक्कैक्कुक् कारणमिल्लामैयाले अप्पोदु भगवदनुभवरहितमान आत्ममात्रानुभवम् घटियादु. आगैयाल् अव्ववस्थैयिल् ऐश्वर्यमुम् जरामरणादि दुःखङ्गळुम् वरुगैक्कीडान कर्मङ्गळ् कऴिन्दु परिपूर्णभगवदनुभवत्तुक्कुप् प्रतिबन्धकमान कर्मङ्गऴियादे किडक्किऱवळविले ‘‘यं लब्ध्वा चापरं लाभं मन्यते नाधिकं ततः’’(गीता 6-22) ऎन्नुम्बडि यिरुप्पदॊरु स्वात्मानुभवानन्दविशेषम्. ‘‘आत्मार्थी चेत्त्रयोऽप्येते तत्कैवल्यस्य साधकाः’’(गीतार्थ-सङ्ग्रहः 27) ऎऩ्ऱु सॊल्लुगिऱप्पडिये तनक्कु शक्यमा यिरुप्पदॊरु उपायविशेषत्ताले सिद्धित्त इव्वनुभवत्तै अचिदनुभवत्तोडुम् भगवदनुभवत्तोडुन्दुवक्किल्लादप्पडियाले कैवल्यम् ऎऩ्ऱु

पेरिट्टार्गळ्. भगवत्प्राप्तियिल् कैवल्यशब्दम् सर्वोपाधि निवृत्तियै निनैक्किऱदु. आत्म मात्रानुभवविषयमाग ‘‘स्वात्मानुभूतिरिति या किल मुक्तिरुक्ते’’(वरदराजस्तवम् 81) त्यादिगळिल् प्रयुक्तमान मुक्तिशब्दमुम् ‘‘विगतेच्छाभयक्रोधो यस्सदा मुक्त एव स’’(गीता 5-28) इत्यादिगळिऱ्‌पोले निर्वाह्यम्. ‘‘जरामरणमोक्षाय’’(गीता 7-29) ऎऩ्ऱदुवुम् देवर्गळुडैय अमरत्वव्यपदेशम्पोले आपेक्षिकम्. क्रमेण मुक्तिपर्यन्तमाम् विषयत्तैप् पऱ्ऱच् चॊल्लुगिऱदागवुमाम्. इप्पडि विभवव्यूहसालोक्यादिमात्रत्तिल् मुक्तिशब्दमुम् निर्वाह्यम्. ‘‘लोकेषु विष्णोर्निवसन्ति केचित्समीपमृच्छन्ति च केचिदन्ये । अन्ये तु रूपं सदृशं भजन्ते सायुज्यमन्ये स तु मोक्ष उक्तः’’(श्री भागवतम्) ऎऩ्ऱु नियमिक्कप्पट्टदिऱे. इदिऱ्‌चॊन्न

सायुज्यम् परमपदत्तिऱ्‌ चॆऩ्ऱवनुडैय भोगसाम्यम्. केवलात्मानुभवम् नित्यमन् ऱॆन्नुमिडमुम् साक्षान्मोक्षमऩ्ऱॆन्नुमिडमुम् ‘‘चतुर्विधा मम जना भक्ता एव हि ते श्रुताः । तेषामेकान्तिनः श्रेष्ठास्ते चैवानन्यदेवताः ॥ अहमेव गतिस्तेषां निराशीः कर्मकारिणाम् । ये तु शिष्टास्त्रयोभक्ताः फलकामाहि ते मताः ॥ सर्वे च्यवनधर्माणः प्रतिबुद्धस्तु मोक्षभाक्’’(भारतम् शान्तिपर्व 350-33-335) ऎन्गिऱ वचनत्ताले सिद्धम्. ‘‘मुच्येतार्तस्तथारोगात् श्रुत्वेमामादितः कथाम् । जिज्ञासुर्लभते भक्तिं भक्तो भक्तगतिं लभेत्’’(भारतम् शान्तिपर्व 348-81) ऎन्गैयाले श्री गीतैयिल् ‘‘जिज्ञासुः’’ ऎन्गिऱ

वात्मनिष्ठनुम् क्रमेण ज्ञानियाम् ऎऩ्ऱुक्तमायिऱ्ऱु. ’’मन्नुऱि’’(तिरुवाय्मॊऴि 1-2-5)लॆऩ्ऱु भगवदनुभवत्तै नित्यमॆन्गैयालुम् इदुक्कु व्यवच्छेद्यमागच् चॊल्लुमात्ममात्रानुभवम् नित्यमऩ्ऱॆन्नुमिडम् व्यञ्जितम्. इदुक्कु ’’इऱुदि कूडा’’(तिरुवाय्मॊऴि 6-9-10) वित्यादिगळिल् नाशमिल्लैयॆन्गिऱ पासुरमुम् चातुर्मास्यादिकर्मफलविशेषङ्गळिल् अक्षय्यत्वोक्तिपोले ’’ऎनैयूऴि” यॆन्गिऱ वतिचिरकालस्थायित्वाभिप्रायम्. ‘‘योगिनाममृतं स्थानं स्वात्मसन्तोषकारिणाम्’’(विष्णुपुराणम् 1-6-28) ऎऩ्ऱु इव्वात्मानुभवस्थानविशेषमुञ्चॊल्लप्पट्टदु. इस् स्थानविशेषम् परमपदमऩ्ऱॆन्नु मिडम् इप् प्रकरणन्दन्निले

‘‘एकान्तिनस्सदा ब्रह्मध्यायिनो योगिनो हि ये । तेषां तत्परमं स्थानं यद्वै पश्यन्ति सूरयः’’(विष्णुपुराणम् 1-6-39) ऎऩ्ऱु भगवत्प्राप्तिकामनान परमैकान्तिक्कु सूरिदृश्यमान स्थानान्तरञ् चॊल्लुगैयाले सिद्धम्. पञ्चाग्निविद्यादिगळिऱ्‌ चॊन्न ब्रह्मात्मकस्वात्मानुसन्धानम् पण्णुवार्क्कु भाष्यादिगळिले अर्चिरादिगतियुम् ब्रह्मप्राप्तियुञ्चॊल्लप्पट्टदु. आगैयाल् इप् पञ्चाग्निविद्यानिष्ठर्क्कु आत्ममात्रानुभवरूपमानववान्तरफलम् वन्दालुम् मधुविद्यान्यायत्ताले ब्रह्मप्राप्तिपर्यन्तमाय् विडुम्. प्रकृतिसंसृष्टमायादल् प्रकृतिवियुक्तमायादलिरुक्कु मात्मवस्तुवै स्वरूपेण

वादल् ब्रह्मदृष्टियाले यादल् पण्णु मनुसन्धानङ्गळ् नालुक्कुम् नामाद्युपासनङ्गळुक्कुप्पोले अर्चिरादिगतियुम् ब्रह्मप्राप्तियुमिल्लैयॆन्नुमिडत्तै ‘‘अप्रतीकालम्बनान्नयतीति बादरायणः, उभयथा च दोषात्तत्क्रतुश्च’’(ब्रह्मसूत्रम्4-3-14) ऎन्गिऱ सूत्रत्तिले यरुळिच्चॆय्दार्. ‘‘श्रुतोपनिषत्कगत्यभिधानाच्च’’(ब्रह्मसूत्रम्1-2-17) ऎन्गिऱ सूत्रत्तिलुम् ऒरु विद्याविशेषत्तिलुपास्यन् परमात्मावॆन्गैक्कु अर्चिरादिगति सॊन्नदै हेतुवागक्कॊण्डु साधिक्कैयाले जीवमात्रोपासकनुक्कर्चिरादिगतियिल्लैय् ऎन्नुमिडम् सिद्धमायिऱ्ऱु. आगैयाल् ब्रह्मप्राप्तियिल्लादार्क्किश् श्लोकत्

श्लोकत्तिऱ्‌चॊल्लुगिऱ सर्वपापनिवृत्तियिल्लै. सर्वपापनिवृत्तियुडैयार्क्कु ब्रह्मानुभवसङ्कोचमिल्लै. इप्पडि यिङ्गु सर्वपापनिवृत्तियैच् चॊल्लुगैयाले केवलात्मानुभवत्तुक्कुक् कारणमाय् परिपूर्णब्रह्मानुभवत्तुक्कुप् प्रतिबन्धकमान कर्मविशेषमुङ् गऴिगैयाले ‘‘मामेवैष्यसि’’ ऎऩ्ऱु कीऴ्श्लोकत्तिऱ्‌चॊन्न अर्थमिङ्गुम् सिद्धमायिऱ्ऱु ‘‘मामेवैष्यसि’’ ऎन्गिऱ प्राप्तियावदु परिपूर्णानुभवम्. इप् परिपूर्णानुभवसिद्धिक्काग अर्चिरादिगतियुम् देशविशेषप्राप्तियुमुण्डागिऱदु. इक् क्रमत्तिले इव्वनुभवङ्गॊडुप्पदाग स्वतन्त्रननादियाग नियमित्तु वैत्तानॆन्नुमिडम् इग्गतिविशेषादिगळैप् प्रतिपादिक्किऱ शास्त्रङ्गळाले सिद्धम्. इग्गतिविशेषत्तुक्कु मुन्बु शास्त्रत्ताले ब्रह्मस्वरूपत्तै यऱिगिऱ पोदुम् योगत्ताले साक्षात्करिक्किऱ पोदुम् विभवलोकादिगळिल् प्रापिक्कुम्

पोदुम् पिऱक्कुम् प्रकाशम् सुकृताधीनमाय् करणायत्तमाय् वरुगिऱदागैयाले परिमितमुमाय् विच्छेदवत्तुमायिरुक्कुम्. मुक्तदशैयिऱ्‌ पिऱक्किऱ प्रकाशम् सङ्कोच विच्छेदङ्गळुक्कुक् कारणमॊऩ्ऱुमिल्लामैयाले परिपूर्णविषयमुमाय् पुनर्विच्छेदरहितमुमायिरुक्कुम्. इव्वनुभवपरीवाहमाय् ‘‘क्रियतामिति मां वद’’(रामायणम् अरण्यकाण्डम् 15-7) ऎन्गिऱप्पडिये शेषियुगन्द परिपूर्णकैङ्कर्यम् वरुगिऱदु. ‘‘पारमार्थिक’’ ऎन्गिऱ गद्यवाक्यत्तिऱ्‌चॊन्न फलपर्वपरंपरैयॆल्लाम् इङ्गे यथाप्रमाणम् विवक्षिक्कप् पडुगिऱदु.

इनिमेल् ‘‘मा शुचः’’ ऎन्गिऱवित्ताले कीऴरुळिच्चॆय्दवर्थत्तिल् तीर्वु प्रकाशितमागिऱदु. सिलर् ‘‘मा शुचः’’ ऎन्गिऱ विधियाले प्रपन्ननान पिन्बु शोकिक्कै विद्यतिलङ्घनमाय् इवनै उपायभूतनान शरण्यन् नॆगिऴ्न्दु

तन् कार्यत्तुक्कुत् ताने कडवनागैयागिऱ प्रत्यवायमुण्डाम् ऎऩ्ऱु सॊन्नविडम् बुद्धिपूर्वोत्तराघत्तैयुम् ‘‘सर्वपापेभ्यः’’ ऎन्गिऱविडत्तिले कूट्टित् ताङ्गळे पण्णिन व्याख्यानत्तुक्कुम्, प्रपन्ननै शरण्यनॊरु पडियालुङ्गैविडानॆन्गिऱ वाक्यङ्गळुक्कुम् विरुद्धमाम्. आगैयाल् इव्वुपायत्तिलिऴियुमवनुक्कु शोकहेतुक्कळॆल्लाङ् गऴिगैयाले शोकिक्कवेण्डावॆन्नुमिडत्तैच् चॊल्लिक्कॊण्डु विश्वासत्तै दृढीकरिक्कैयिले तात्पर्यम्.

*बन्धुनाशादयः पूर्वं बहवश्शोकहेतवः ।
तत्तत्समुचितैस्सम्यगुपदेशैरपोदिताः ॥
सुदुष्करत्वाद्धर्माणामपारत्वाद्विरोधिनाम् ।
सिद्धः फलविळम्बाच्च शोकोऽद्य विनिवार्यते ॥ *

अभिमतफलत्तुक्कु दुष्करसाधनमुमऩ्ऱिक्के सर्वविरोधिनिवर्तनक्षममुमाय् फलविळम्बमुमऩ्ऱिक्केय् इरुक्किऱ इव् उपाय विशेषमुपदिष्टमान पिन्बु उपायदौष्कर्यादिगळडियाग वुनक्कु शोकिक्कप् प्राप्तियिल्लै. इव्वुपायमनुष्ठित्ताल् उन् कार्यमॆनक्कु भरमाय् नाने फलियुमाय् उन्नै रक्षियाद-पोदु ऎनक्कवद्यमाम्बडियायिरुक्कुम् दशैयिलुम् धनादितुल्यनान वुनक्कु शोकिक्कप् प्राप्तियुण्डोव् ऎऩ्ऱु तिरुवुळ्ळम्. इङ्गु कऴिक्किऱ शोकम् यथावस्थितात्मोपदेशादिगळाले कऴिन्द बन्धुवधादिनिमित्तमान पऴैय शोकमऩ्ऱु; प्रकरणानुगुणमान शोकान्तरम्. ऎङ्ङनेयॆन्निल्; ‘‘दैवी संपद्विमोक्षाय निबन्धायाऽऽसुरी मता’’ ऎऩ्ऱु पिरित्तुच् चॊन्नवाऱे नाम् आसुरप्रकृतिगळागिऱ्‌

सॆय्वदॆन्नॆऩ्ऱु शोकित्त अर्जुननैप् पऱ्ऱ ‘‘मा शुचस्संपदन्दैवीमभिजातोऽसि पाण्डव’’(गीता 16-5) ऎऩ्ऱाऱ्‌पोले इङ्गु सीरिय फलत्तिल् तीव्रसङ्गम् नडवा निऱ्‌क चिरकालसेव्यमाय् अन्तरायबहुळमाय् अत्यन्तावहितर्क्कुम् कृच्छ्रसाध्यमान उपायत्तैयुम् तन्नळवैयुङ्गण्डु नमक्किव्वुपायन्दलैक्कट्टि ऎङ्गे इप्फलसिद्धियुण्डागप्पुगुगिऱदॆऩ्ऱु शोकित्त अर्जुननुक्कु क्षणकालसाध्यमाय् सर्वान्तरायरहितमाय् सुकरमान उपायत्तैक् काट्टिक्कॊडुत्तु अम् मुखत्ताले फलसिद्धियिल् निर्भरनुमाय् निस्संशयनुमाम्बडिबण्णि ‘‘मा शुचः’’ ऎऩ्ऱु सॊन्नाल् इदु उपायान्तरदौष्कर्यादिगळडियागप् पिऱन्द शोकत्तैक् कऴिक्किऱदामित्तनैयिऱे. इब् भगवद्गीतैयिल् मुऱ्‌पड प्रकृत्यात्म विवेकत्तै युण्डाक्किप् पिन्बु परंपरया मोक्षकारणङ्गळान कर्मयोगज्ञानयोगङ्गळैयुम् साक्षान्मोक्षसाधनमाग वेदान्तविहितमान भक्तियोगत्तैयुम् सपरिकरमाग उपदेशित्तु ‘‘इति ते ज्ञानमाख्यातं गुह्याद्गुह्यतरम्मया । विमृश्यैतदशेषेण यथेच्छसि तथा कुरु’’(गीता 18-63) ऎऩ्ऱरुळिच्चॆय्दवाऱे अर्जननुडैय मुखत्तिलुऱावुदलैक्कण्ड रुळियिरुक्कच्चॆय्दे कडुग लघूपायत्तै यरुळिच्चॆय्यादे

‘‘परीक्षाञ्च जगन्नाथः करोत्यदृढचेतसां’’(विष्णुधर्मम् 74-89.) ऎन्गिऱ कट्टळैयैक् कण्डरुळि नाम् इन्नदुनक्कु साक्षान्मोक्ष साधनमान परमहितम्, इत्तै प्रधानमागक् कणिसित्तु इदुक्कनुरूपमाग वर्तियॆऩ्ऱु निगमियादे ‘‘एष पन्था विदर्भाणामेष यास्यति कोसलान्’’(भारतम् अरण्यपर्व 50-48) ऎन्नुमाप्पोले उपेक्षकत्वशङ्गै पण्णलाम्बडि ‘‘यथेच्छसि तथा कुरु’’ ऎऩ्ऱु सॊल्लित् तलैक्कट्टिनोम् ऎऩ्ऱु इदु व्याजमाग शोकित्तानॆऩ्ऱु भावित्तु इन्नमॊरु निलै प्रधानमान भक्तियोगत्तै निष्कर्षित्तुपदेशित्तुप् पार्प्पोम् ऎऩ्ऱु इदॊरु विनोदत्तै कणिसित्तरुळिप् पण्डुपदेशित्त भक्तियोगन्दन्नैये ‘‘सर्वगुह्यतमं भूयः’’ ऎऩ्ऱु तुडङ्गि इरण्डु श्लोकत्ताले अत्यादरन्दोऱ्ऱ सप्रत्यभिज्ञमाम्बडि निष्कर्षित्तु निगमिक्क अव्वळविलुमिवन् शोकमिरट्टित्तुत् तोऱ्ऱिनप्पडियैक् कण्डरुळिन सारथिरूपनान सर्वेश्वरन् इनियिवन् परमरहस्यमायतिलघुवान मोक्षोपायत्तै उपदेशिक्कैक्कु पूर्णपात्रमानानॆऩ्ऱु तिरुवुळ्ळम्बऱ्ऱि अरुळिच्चॆय्यप् पुगुगिऱ सीरिय लघूपायत्तुक्कुप् प्रशंसारूपमाग वॊरु कालक्षेपम् पण्णादे कडुग सकलफलसाधनमान स्वविषयशरणागतियै उपदेशित्तु इवनुडैय मनोरथत्तुक्कुम् सारथियाय् सर्वशोकत्तैयुङ् गऴिक्किऱानागैयालेयिङ्गु निवारिक्किऱ शोकम् पऴैय शोकङ्गळिल् वेऱुबट्टदॆन्नुमिडम् प्रकरणपरामर्शत्ताले सुव्यक्तम्.

उपायान्तररहितनानवनैक् कुऱित्तु ‘‘मामेकं शरणं व्रज’’ ऎऩ्ऱु विधित्त कट्टळैयिले अशक्तनानवन् शक्तन् कैयिले भरसमर्पणम् पण्णुगैयालुम् स्वतन्त्रकारुणिकनान शेषि भरस्वीकारम् पण्णुगैयालुम् इप् प्रपन्ननुक्कु इश् श्लोकत्तिल् पूर्वार्धत्तिले निर्भरत्वमुम्, सर्वशक्तियाय् स्वीकृतभरनाय् आश्रितविषयत्तिल् सत्यवादियान शेषि ‘‘अहं त्वा सर्वपापेभ्यो मोक्षयिष्यामि’’ ऎऩ्ऱरुळिच् चॆय्गैयाले न्यस्तभरनानविवनुक्किनि आगामिनरकादिप्रत्यवायशङ्काप्रसङ्गमिल्लामैयाले निर्भयत्वमुम्, इश् श्लोकम् सॆम्मैयुडैय तिरुवरङ्गर् ताम् पणित्त मॆय्म्मैप् पॆरुवार्त्तैयागैयाले निस्संशयत्वम् फलितम्. आगैयालिङ्गु उपाय विशेषश्रवणानुष्ठानङ्गळ् वन्दाल् उपायानुबन्धियायुम् वरुम् शोकत्तिल् प्राप्तियिल्लैय् ऎन्गिऱदु. इत्ताले शोकविशेषाविष्टन् प्रपत्तिक्कधिकारि यॆऩ्ऱु तोऱ्ऱानिऱ्‌क ‘‘अहं भीतोऽस्मि’’(जितन्तेस्तोत्रम् 1-8) ऎऩ्ऱुम्,

’’पावी तऴुवॆन मॊऴिवदऱ्‌कञ्जि नम्बने वन्दुन् तिरुवडिय टैन्दे’’(तिरुमॊऴि 1-6-4) नॆऩ्ऱुम् भीतनानवन् प्रपत्तिक्कधिकारि यॆऩ्ऱुञ् चॊल्लुगिऱप्पडि यॆन्नॆन्निल्; कीऴभिमतम् सिद्धियादे निऩ्ऱ निलैयैप् पार्त्तु शोकमुम्, मेल् अभिमतत्तुक्कुप् प्रतिबन्धकङ्गळान प्रबलविरोधिगळैप् पार्त्तु भयमुम् नडैयाडुगिऱदागैयाले मुमुक्षुवुक्कनिष्टनिवृत्तियिलु मिष्टप्राप्तियिलुम् ऒऩ्ऱैच् चॊल्लविरण्डुम् वरुमाप्पोले अधिकारत्तिलुम् भयशोकङ्गळिलॊऩ्ऱैच् चॊल्ल विरण्डुम् सिद्धिक्कुम्. अत्यन्ताकिञ्चननुक्कु इब् भयशोकङ्गळिरण्डुम् विञ्जियिरुक्कुम्. आगैयाल् इङ्गतिशयितशोकाविष्टनान अधिकारिविशेषत्तुक् कनुगुणमान उपायविशेषत्तैक्

काट्टि इवनै निस्संशयनुमाय् निर्भरनुमाय् निर्भयनुमाय्, हृष्टमनावुमाक्कित् तलैक्कट्टुगिऱदु. इव्वतिशयितभयत्तैप्पऱ्ऱ ’’अञ्जिन नी यॆन्नै यडैयॆऩ्ऱार् वन्दा’’(तिरुच्चिन्नमालै 8) रॆऩ्ऱुञ् जॊन्नोम्. इप्पडि कृतकृत्यनान इवनुक्कु ‘‘तत्तु कर्म समाचरेत्’’(लक्ष्मीतन्त्रम् 17) ऎऩ्ऱु विहितमान कर्तव्यान्तरम् कैङ्कर्यानुप्रविष्टसदाचारविशेषमॆन्नुमिडम् पूर्वापरग्रन्थङ्गळालुम्, इश् श्लोकन्दन्निल् ‘‘अक्रियावदनर्थाय’’(लक्ष्मीतन्त्रम् 17) ऎन्गैयालुम् सिद्धम्. आगैयाल् मेल् फलसिद्धियिल् संशयमिल्लामैयालुम्, मोक्षोपायमागवॊरु कर्तव्यशेषमिल्लामैयालुम्, इवनुक्कुळ्ळ कर्तव्यम् आज्ञानुपालनरूपमान स्वयंप्रयोजनमागैयालुम्,

अपराधम् प्रसक्तमानालधिकारान्तरत्तिऱ्‌चॊन्न कट्टळैयिले अनुतापादिगळाले सुपरिहरमागैयालुमिवन् हृष्टमनावागक् कुऱै यिल्लै. इन्द हर्षम् विवेकियुमाय् हेयमान शरीरादिगळोडे तुवक्कुण्डिरुक्किऱ विवनुक्कु निर्वेदमिश्रमाय् नडन्ददेयालुम् इन् निर्वेदमुम् इश्शोकनिवृत्तियुम् भिन्नविषयङ्गळागैयाले विरोधमिल्लै. ‘‘मा शुचः’’ ऎन्गिऱ विदुवे शोक निमित्तमानवैयॆल्लाम् मोचनीयमागैक्कु नियामकमागैयाले प्रारब्धकर्मत्तालुम् शोकनिमित्तांशमॆल्लाङ्गऴिगैयाल् आर्त्यतिशयमुडैयवनुक्कु अप्पोदे मोक्षम् सिद्धिक्कुम्. ’’मरणमानाल् वैगुन्दङ् गॊडुक्कुम् पिरान्’’ इत्यादिगळिऱ्‌पडिये प्रारब्धकर्मत्तिल् मेलुळ्ळदॆल्लाङ्गऴिन्दु इश् शरीरावसानत्तिले मोक्षमॆऩ्ऱिसैय वेण्डियदाल् इश् शरीरन्दन्निलुम् आयुश्शेष मनिष्टमान-पोदु इदुवुम् प्रपत्तिवशीकृतसर्वशक्तिसङ्कल्पत्ताले कऴियक् कुऱैयिल्लैयिऱे.

*प्रायश्चित्तविशेषेषु सर्वस्वारादिकेषु च ।
नात्महिंसनदोषोऽस्ति तथार्तशरणागतौ ॥
दृप्तस्य तु यथाशास्त्रं चिरं जीवितुमिच्छतः ।
प्राणरक्षणशास्त्रार्थलङ्घनं त्वपराधनम् ॥ *

योगिगळ् योगविशेषत्ताले देहन्यासम् पण्णुमाप्पोले आर्त्यतिशयमुडै यवन् प्रपत्तियाले देहन्यासम् पण्णुगैक्कुत् तीर्थप्रवेशादिगळिऱ्‌पोले युगविशेषनियममुमिल्लै. इव्वार्तप्रपन्नने ऎल्लारिलुङ्गडुग वात्मरक्षणम्

पण्णुगिऱवन्. इप्पडि आर्तन् दृप्तन् ऎन्गिऱ पिरिवुम् इवनुक्कुप् पिऱन्द शोकत्तिल् वैषम्यमडियागच् चॊल्लुगिऱदत्तनै, ऒरुवनुक्कु शोकमिल्लामैयऩ्ऱु. जन्मान्तरादिमात्रम् शोकनिमित्तमाय् एदेनुमॊरु नाळ् मोक्षम् पॆऱुवोम् ऎऩ्ऱु तेऱियिरुक्कुमवन् इङ्गु दृप्तन्; अल्लदु उत्कृष्टजनावमानादिहेतुवान गर्वरूपमानवनात्मगुणत्तै युडैयवनल्लन्. इश् शरीरत्तिल् चतुर्मुखैश्वर्यम् पॆऱ्ऱालुम् इदु परिपूर्णभगवदनुभवविरोधियान पडियाले इव्वर्तमानदेहसम्बन्धमुङ्गूड महाग्निपोले दुस्सहमाय् ’’उडलु मुयिरुम् मङ्गवॊट्’’(तिरुवाय्मॊऴि 10-7-9) टॆन्नुम्बडि प्रपत्त्यनुष्ठानानन्तरम् क्षणमात्रविळम्बक्षमनल्लादवन् आर्तप्रपन्नन्. अल्लदु ‘‘आर्तो जिज्ञासुरर्थार्थी’’(गीता 7-16) ऎन्गिऱविडत् तिऱ्‌चॊल्लप्पट्टवनल्लन्.

‘‘आर्तो वा यदि वा दृप्तः’’(रामायणम् युद्धकाण्डम् 18-28) ऎन्गिऱविडम् अतिवादमॆन्बार्क्कुम् इङ्गिव् वर्थस्थितियिल् विवादम् पण्णवॊण्णादु. उपायानुष्ठानत्तुक्कुप् पिन्बु फलमागैयालुम् इदु उपदेशवेळैयागैयालुम् इव्वार्तऩ्ऱिऱत्तिलुम् ‘‘मोक्षयिष्यामि’’ ऎऩ्ऱु भविष्यन्निर्देशत्तिऱ्‌कुक् कुऱैयिल्लै. इव्वार्तदृप्तादिविभागङ्गळॆल्लाम् सुकृत तारतम्यमूलमान भगवदनुग्रहतारतम्यत्ताले वरुम्. ‘‘प्रारब्धमात्रभुक्तत्र तत्त्ववित् सुखमाप्नुया’’() दित्यादि वचनङ्गळ् आर्तप्रपन्नविषयत्तिल्

निरवकाशङ्गळ्. दृप्तप्रपन्नऩ्ऱिऱत्तिल् उत्तरकृत्यांशत्तैप् पऱ्ऱ ‘‘मा शुचः’’ ऎन्गिऱ वाक्यत्तिन् करुत्तै ‘‘आध्यात्मिकाधिभौतिक’’ ऎऩ्ऱु तुडङ्ग्कि ‘‘अतस्त्वं तव तत्त्वतो मद्ज्ञानदर्शनप्राप्तिषु निस्संशयस्सुखमास्व’’(शरणागतिगद्यम्) ऎऩ्ऱरुळिच् चॆय्दार्. इङ्गु सॊल्लुगिऱ शोकनिवृत्तिक्कु ऒरुप्पडियालुम् सङ्कोचकरिल्लामैयाले इव्वुपायविशेषज्ञानत्तालुम् अनुष्ठानत्तालुमाग सर्वप्रकारशोकहेतुक्कळॆल्लाम् कऴियुम्बडि सॊल्लिऱ्ऱागिऱदु. अनुष्ठानपर्यन्तमल्लाद ज्ञानमात्रम् इव्वुपदेशत्ताले पिऱन्दालुम् ‘‘न गाथा गाथिनं शास्ति बहु चेदपि गायति । प्रकृतिं यान्ति भूतानि कुलिङ्गशकुनिर्यथा’’(भारतम् सबापर्व 42-21) ऎन्गिऱ कणक्काय् निष्प्रयोजनमागैयाले

ज्ञानानुष्ठानङ्गळिरण्डिनुडैयवुम् फलमान शोकनिवृत्तियैयॆल्लाम् इङ्गु विवक्षिक्किऱदु. आगैयालुपायानुष्ठानत्तिल् पूर्वापरमध्यदशैगळैप्पऱ्ऱ संभावितमान शोकमॆल्लामिङ्गे कऴिक्कप्पडुगिऱदु. ऎङ्ङनेयॆन्निल्; अधिकारविशेषत्तैयुम् उपायविशेषत्तैयुम् उत्तरकृत्यविशेषत्तैयुम् परिपूर्णकैङ्कर्यपर्यन्तफलसिद्ध्रियैयुम् पऱ्ऱप् पलप्पडियाग शोकम् संभावितम्. अदिल् अनुष्ठिक्कप् पुगुगिऱ शरणागतिधर्मम् ऒरु जाति वर्णाश्रमादिविशेषनियतमल्लामैयाले प्राप्यरुचियुम् प्रापक विश्वासमुम् आकिञ्चन्यज्ञानादिगळुमुण्डानबोदॊरुवर्क्कुम् नामिदुक्कु अधिकारिगळल्लोम् ऎऩ्ऱु शोकिक्कवेण्डा. इव्वुपाय विशेषम् सपरिकरमाग क्षणकालसाध्यमाय् सुकरमाय् आवृत्तिनिरपेक्षमाय् उपायान्तरव्यवधानमुम् दुष्करपरिकरान्तरमुमऩ्ऱिक्केयिरुप्पदाय्क् कोलिन कालत्तिले अपेक्षितफलङ्गळॆल्लात्तैयुन् दरुवदायिरुक्कैयाल् आकिञ्चन्यमुम्

फलविळम्बभयमुमुडैय नमक्कु सपरिकरमाग चिरकालानुवर्तनीयमाय् अत्यन्तावहितर्क्कुम् कृच्छ्रसाध्यमाय् तथाविध परिकरान्तरसापेक्षमुमाय् फलविळम्बमुडैत्तान उपायान्तरत्तिले अलैयवेण्डुगिऱदोवॆऩ्ऱु शोकिक्कवेण्डा. इप्पडि लघूपायमात्रत्ताले वशीकार्यनाय् फलप्रदानम् पण्णविरुक्किऱ शरण्यन् सर्वसुलभनाय् विश्वसनीयतमनाय् परमकारुणिकनाय् निरङ्कुशस्वातन्त्र्यनायिरुक्कैयाल् सिद्धोपायत्तैप्पऱ्ऱ शोकिक्कवेण्डा. इव्वुपायानुष्ठानत्तुक्कुप् पिन्बु आज्ञानुज्ञैगळाले पण्णुम् सत्कर्मङ्गळॆल्लाम् इप् प्रपत्तिक्कङ्गमल्लामैयाले अवऱ्ऱुक्कु देशकालादिवैगुण्यत्ताले सिल वैकल्यमुण्डानालुम् उपासनत्तुक्कुप्पोल् इदुक्कु परिकर वैकल्यम् पिऱक्किऱदोवॆऩ्ऱु शोकिक्कवेण्डा. भगवत्कैङ्कर्यादिगळुक्कनर्हतैयै युण्डाक्कुम् बुद्धिपूर्वमहाभागवतापचारादिगळै विळैवित्तु दग्धपटम् पोले याक्कवल्ल प्रारब्धफलमान पापविशेषत्तुक्कञ्जि प्रथमप्रपत्तिकालत्तिलेयादल् पिन्बॊरुक्काल् अदुक्काग प्रपत्तिपण्णियादल् निरपराधमानवुत्तरकृत्यत्तै अपेक्षित्ताल् मेलपराधप्रसङ्गत्तैयुम् पऱ्ऱ शोकिक्क वेण्डा. इप्पडि निरपराधमान उत्तरकृत्यत्तै अपेक्षियादार्क्कुम् मेल् बुद्धिपूर्वापराधम् वन्दालुम्

‘‘न त्यजेयं कथंचन’’(रामायणम् युद्धकाण्डम् 18-3) ऎऩ्ऱिरुक्कक्कडव अशरण्यशरण्यन् इवनुक्कनुतापत्तैयुण्डाक्कि पुनःप्रपत्तियागिऱ प्रायश्चित्तविशेषत्तिले मूट्टियुम्, अदुवुङ्गैदप्पुम्बडि यान कठिनप्रकृतिगळुक्कु शिक्षारूपङ्गळान उपक्लेशमात्रङ्गळैक् काट्टि मेलपराधम् पण्णादबडि विलक्कियुम् फलङ्गोलिन कालत्तुक्कु मुन्बे कण्णऴिक्कैयाले प्रपन्ननुक्कु मिन्नॊळिप्पोले तोऱ्ऱि निलै यिल्लादे पोगिऱ बुद्धिपूर्वापराधलेशङ्गळाले नरकादिमहाक्लेशङ्गळ्वरिल् सॆय्वदॆन्नॆऩ्ऱु शङ्कित्तु शोकिक्कवेण्डा. आर्तप्रपन्ननुक्कप्पोदे फलसिद्धियुण्डाम्बडियिरुक्कैयाले ‘‘देहे चेत् प्रीतिमान् मूढो भविता नरकेऽपि सः’’(विष्णुपुराणम् 1-17-62) ऎन्नुम्बडि नरकतुल्यमान इश् शरीरमनुवर्तिक्किऱदोवॆऩ्ऱु शोकिक्क वेण्डा. कर्मयोगम् मुदलान निवृत्ति धर्मङ्गळॆल्लाम् ‘‘नेहाभिक्रमनाशोऽस्ती’’(गीता 2-40) त्यादिगळिऱ्‌पडियेय् इट्ट पडै कऱ्‌पडैयागैयालुम् इश्शरणागतनैप् पऱ्ऱ विशेषित्तु ‘‘न त्यजेयं कथं च न’’ ऎन्गैयालुम् दृप्तप्रपन्ननुक्कुङ्गोलिन कालत्तळवुम् विळम्बित्तालुम् फलसिद्धियिल् संशयमिल्लामैयाले ‘‘यज्ञोऽनृतेन क्षरति तपः क्षरति विस्मयात् । आयुर्विप्रपरीवादाद्दानञ्च परिकीर्तना’’(मनुस्मृति 4-237) दित्यादिगळिऱ्‌पडिये सुकृतनाशकङ्गळायिरुप्पन सिल दुष्कृतङ्गळाले इप् प्रपत्तिरूपमान सुकृतम् नशित्तु फलङ् गिडैयादॊऴियिल् सॆय्वदॆन् नॆऩ्ऱु शोकिक्कवेण्डा. इश् शरीरानन्तरम् मोक्षम् पॆऱवेणुम् ऎऩ्ऱु कालङ्गुऱिक्कैयाले जन्मान्तरादिहेतुक्कळान प्रारब्धकर्मविशेषङ्गळाले नमक्कु

जन्मान्तरङ्गळ्वरिल् सॆय्वदॆन्नॆऩ्ऱु शोकिक्क वेण्डा. अनन्यप्रयोजननाय् प्रपन्ननान इवनुक्कु प्रतिबन्धकङ्गळान सर्वपापङ्गळुङ्गऴिगैयाले केवलात्मानुभवादिगळान अन्तरायङ्गळाले परमफलत्तुक्कु विळम्बम् वरुगिऱदोवॆऩ्ऱु शोकिक्कवेण्डा. इप्पडि सर्वप्रकारशोकहेतुक्कळुङ् गऴियुम् पडि ऎनक्कनुग्रहविषयभूतनान नी इनि शोकिक्कैयावदु मुन्बु निग्रहविषयभूतनाय् निऩ्ऱ दशैयिल् शोकियाताप्पोले अनिपुणकृत्यमाय् इव् उपायविशेषवैलक्षण्यत्तुक्कुम् रक्षणभरमेऱिट्टुक्कॊळ्ळुगिऱ सिद्धोपायभूतनान वॆन् प्रभावत्तुक्कुम् ऎन् पक्कलिले सर्वभरन्यासम् पण्णि कृतकृत्यनायिरुक्किऱ वुन्निलैक्कुन् दगुदियऩ्ऱॆऩ्ऱु तिरुवुळ्ळम्. इप्पडि चरमश्लोकत्तिल् सारतममान ‘‘मा शुचः’’ ऎन्गिऱ चरमवाक्यत्तिल् तात्पर्यत्तैत् तङ्गळ् चरमदशैयिले आचार्यर्गळ् सच्छिष्यर्गळुक्कुपदेशिप्पर्गळ्. इश् श्लोकत्तिल् पदङ्गळिलडैवे अधिकारविशेषम्, आकिञ्चन्यपुरस्कारम्, दुष्करपरिकरान्तरनैरपेक्ष्यम्, अशक्यप्रवृत्त्यनौचित्यम्, दुष्कराभिनिवेशवैयर्थ्यम्, उपायविशेषत्तिन् सुणैयुडैमै, मुमुक्षुवुक्कु शरण्यविशेषम्, शरण्यनुडैय सुलभत्वसुशील

-वादिगुणपूर्णत्वम्, हिततमोपदेशित्वम्, प्राप्यने प्रापकनानमै, निरपेक्षसर्वविषय-निष्प्रत्यूहकर्तत्वम्, व्याजमात्रप्रतीक्षत्वम्, उपायान्तरव्यवधाननिरपेक्षत्वम्, परिकरान्तरनिरपेक्ष-प्रसाद्यत्वम्, सर्वफलार्थिशरण्यत्वम्, शरण्यान्तरपरिग्रहासहत्वम्, शरण्यवैशिष्ट्यम्, उपायान्तर-स्थाननिवेश्यत्वम्, भरस्वीकर्तत्वम्, भरन्यासरूपसाध्योपायविशेषम्, अदिन् परिकरङ्गळ्

सर्वाधिकारत्वम्, सकृत्कर्तव्यत्वम्, सुकरत्वम्, अविळम्बितफलप्रदत्वम्, प्रारब्धनिवर्तनक्षमत्वम्, अधिकारियिनुडैय पराधीनकर्तृत्वम्, शास्त्रवश्यत्वम्, रक्षकनुडैय परमकारुणिकत्वम्, सुप्रसन्नत्वम्, निरङ्कुशस्वातन्त्र्यम्, दुर्निवारत्वम्, परानपेक्षत्वम्, अवसरप्रतीक्षत्वम्, शरणागतनुडैय कृतकृत्यत्वम्, परिगृहीतोपायतत्फलङ्गळैप्पऱ्ऱ कर्तव्यान्तरत्तिल् प्राप्तियिल्लामै, भगवदत्यर्थप्रियत्वम्, त्रैकालिकविरोधिभूयस्त्वम्, विरोधिवर्गवैचित्र्यम्, अवऱ्ऱिनुडैय ईश्वरसङ्कल्पमात्रनिवर्त्यत्वम्, प्रपन्नेच्छानियतमान विरोधि-निवृत्तिकालम्, विरोधिनिवृत्तिस्वरूपं, आत्मकैवल्यव्यावृत्तयथावस्थितस्वरूपाविर्भावं, परिपूर्ण-भगवदनुभवम्, सर्वविधकैङ्कर्यम्, अपुनरावृत्ति, मुन्बु शोकहेतुप्राचुर्यम्, पिन्बु शोकिक्कप् प्राप्तियिल्लामै, विमर्शकालमॆल्लाम् निस्संशयत्वम्, शोकनिवृत्ति निर्भयत्वम्, हर्षविशेषम्, शरीरपातकालप्रतीक्षत्वम्, निरपराधकैङ्कर्यरसिकत्वम्, ऎऩ्ऱिवै प्रधानमाय् मऱ्ऱुमिवऱ्ऱुक्कपेक्षितङ्गळॆल्लाम् शब्दशक्तियालुमर्थस्वभावत्तालुमनुशिष्टङ्गळ्. अल्पज्ञनाय्, अल्पशक्तियाय्, परिमितकालवर्तियाय् विळम्बक्षमनुमऩ्ऱि क्केयिरुक्किऱ वुन्नाले यऱियवुमनुष्ठिक्कवुमरिदाय् फलविळम्बमुमुण्डा यिरुक्किऱ उपायान्तरङ्गळिललैयादे सर्वसुलभनाय्, सर्वलोकशरण्यनाय्, शरण्यत्वोपयुक्तसर्वाकारविशिष्टनान वॆन्नै यॊरुवनैयुमे उपायमाग अध्यवसित्तुक्कॊण्डु अङ्गपञ्चकसंपन्नमान आत्मरक्षाभरसमर्पणत्तैप्पण्णु. इप्पडि अनुष्ठितोपायनाय्, कृतकृत्यनाय्, ऎनक्कडैक्कलमाय्, अत्यर्थ प्रियनान वुन्नै परमकारुणिकनाय्, सुप्रसन्ननाय्, निरङ्कुशस्वान्तंत्र्यनाय्, स्वार्थप्रवृत्तनान नाने यॆन् सङ्कल्पमात्रमे तुणैयागक्कॊण्डु बहुप्रकारमाय् अनन्तमाय्, दुरत्ययमान सर्वविरोधिवर्गत्तोडुम् पिन्दुडर्च्चियिल्लादबडि तुवक्कऱुत्तु ऎन्नोडॊक्क वॆन्नुडैय आत्मात्मीयङ्गळैय् ऎल्लामनुभविक्कैयाले तुल्यभोगनाक्कि परिपूर्णानुभवपरीवाहरूपमान सर्वदेशसर्वकाल सर्वावस्थोचित सर्वविधकैङ्कर्यत्तैयुन्दन्दुगप्पन्. नी यॊऩ्ऱुक्कुम्
शोकिक्कवेण्डावॆऩ्ऱु चरमश्लोकत्तिन् तिरण्डबॊरुळ्.

*एकं सर्वप्रदं धर्मं श्रिया जुष्टं समाश्रितैः ।
अपेतशोकैराचार्यैरयं पन्थाः प्रदर्शितः ॥ *
कुऱिप्पुडन् मेवुन् दरुमङ्गळिऩ्ऱि यक्कोवलनार् वॆऱित्तुळवक्कऴल् मॆय्यरणॆऩ्ऱु विरैन्दडैन्दु
पिरित्त विनैत्तिरळ् पिऩ्ऱुडरावगैयप्पॆरियोर्
मऱिप्पुडै मन्नरुळ् वासगत्तान् मरुळऱ्ऱनमे. ( 45 )

व्यासाम्नायपयोधिकौस्तुभनिभं हृद्यं हरेरुत्तमं श्लोकं
केचन लोकवेदपदवी विश्वासितार्थं विदुः ।
येषामुक्तिषु मुक्तिसौधविशिखा सोपानपङ्क्तिष्वमी
वैशंपायनशौनकप्रभृतयः श्रेष्ठाश्शिरःकम्पिनः ॥ ६८ ॥

इति श्रीकवितार्किकसिंहस्य सर्वतन्त्रस्वतन्त्रस्य
श्रीमद्वेङ्कटनाथस्य वेदान्ताचार्यस्य कृतिषु
श्रीमद्रहस्यत्रयसारे चरमश्लोकाधिकार
एकोनत्रिंशः

श्रीमते निगमान्तमहादेशिकाय नमः ॥

इति कवितार्किकसिंहस्य सर्वतन्त्रस्वतन्त्रस्य
श्रीमद्वेङ्कटनाथस्य वेदान्ताचार्यस्य कृतिषु
श्रीमद्रहस्यत्रयसारे पदवाक्ययोजनाभागस्तृतीयः ॥+++