१५ उत्तरकृत्याधिकारः

॥ श्रीः ॥
॥ श्रीमते निगमान्तमहादेशिकाय नमः ॥
॥ श्रीमद्रहस्यत्रयसारे उत्तरकृत्याधिकारः ॥ १५ ॥

सन्तोषार्थं विमृशति मुहुस्सद्भिरद्ध्यात्मविद्यां
नित्यं ब्रूते निशमयति च स्वादु सुव्याहृतानि ।
अङ्गीकुर्वन्ननघलळितां वृत्तिमादेहपातात्
दृष्टादृष्टस्वभरविगमे दत्तदृष्टिः प्रपन्नः ॥ ३४ ॥

इप्पडि कृतकृत्यनाय् स्वनिष्ठैयैत् तॆळिन्दु शरीरत्तोडिरुन्द कालम् पऴन्दिरुविडैयाट्टत्तिल् सिऱुदिडत्तै यडैत्तुक् कॊण्डिरुप् पारैप्पोले ऒरुबडि तुवक्कऱ्ऱॊरुबडि तुवक्कुण्डिरुक्किऱ इव् वधिकारिक्कु मुक्तरुडैय कैङ्कर्यपरंपरैपोले स्वादुतममागैयाले स्वयंप्रयोजन

माय्, शास्त्रविभक्तकालविशेषनियतमाय् उत्तरकैङ्कर्यत्तुक्कु अवसरलाभार्थमाग पूर्व-कैङ्कर्यम् तलैक्कट्टवेण्डुम्बडि सङ्गिलित् तुवक्काय् स्वामिसंप्रीतिक्कुक् कारणमुमाय् कार्यमुमाय्, ‘वासित्तुङ् गेट्टुम् वणङ्गि वऴिबट्टुम्

पूसित्तुम् पोक्किनेन् पोदु’(नान्मुगन् तिरुवन्दादि 63.) ऎऩ्ऱुम्, ‘सीर् कलन्द सॊल् निनैन्दु पोक्कारेल् सूऴ्विनैयिनाऴ्दुयरैय् ऎन्निनैन्दु पोक्कु वरिप्पोदु’(पॆरिय तिरुवन्दादि 86) ऎऩ्ऱुम्, ‘ऒऴिविल् कालमॆल्लामुडनाय् मन्नि वऴुविलावडिमै सॆय्यवेण्डु नाम्’(तिरुवाय्मॊऴि 3-3-1) ऎऩ्ऱुम्, ‘पॊङ्गेऴ् पुगऴ्गळ् वायवाय् पुलन्गॊळ् वडिवॆन् मनत्तदायङ्गे मलर्गळ्

कैय्यवाय् वऴिबट्टोड वरुळिल्’(तिरुवाय्मॊऴि 8-10-4.) ऎऩ्ऱुम्, ‘नाडाद मलर् नाडि’(तिरुवाय्मॊऴि 1-4-9) ऎऩ्ऱुम्’ ‘वडिविणैयिल्ला मलर्मगळ् मऱ्ऱ निलमगळ् पिडिक्कु मॆल्लडियैक् कॊडुविनैयेनुम् पिडिक्क’(तिरुवाय्मॊऴि 9-2-10) ऎऩ्ऱुम्, ‘तनक्के याग वॆनैक् कॊळ्ळुमीदे’(तिरुवाय्मॊऴि 2-9-4) ऎऩ्ऱुम्, ‘उनक्के नामाट्चॆय् वोम्’(तिरुप्पावै 29.)

ऎऩ्ऱुम्, ‘पळ्ळिगॊळ्ळुमिडत्तडिगॊट्टिडक्कॊळ्ळु मागिल्’(नाच्चियार् तिरुमॊऴि 41) ऎऩ्ऱुम्, ‘ऎण्णक्कण्ड विरल्गळ्’(पॆरियाऴ्वार् तिरुमॊऴि 4-4-3) ऎऩ्ऱुम्; ‘उण्णा नाळ् पसियावदॊऩ्ऱिल्लै योवादे नमो नारणावॆऩ्ऱॆण्णा नाळुमिरुक्कॆसुच् चामवेद नाण्मलर् कॊण्डुनबादम् नण्णा नाळवै तत्तुऱुमागिलऩ्ऱॆनक्कवै पट्टिनि नाळे’(पॆरियाऴ्वार् तिरुमॊऴि 5-1-6) ऎऩ्ऱुम्, ‘नाक्कु निन्नैयल्लालऱियादु नानदञ्जुवनॆन् वसमऩ्ऱु’(पॆरियाऴ्वार् तिरुमॊऴि 5-1-1) ऎऩ्ऱुम्, ‘वायवनैयल्लदु वाऴ्त्तादु’(मुदल् तिरुवन्दादि 11) ऎऩ्ऱुम्

तोळवनैयल्लाल् तॊऴा’(मुदल् तिरुवन्दादि 63.) ऎऩ्ऱुम्. ‘नयवेन् पिऱर् पॊरुळै’(मुदल् तिरुवन्दादि 64) ऎऩ्ऱुम्, ‘निरन्दरम् निनैप्पदाग नी निनैक्कवेण्डुम्’(तिरुच्-छन्दविरुत्तम् 101) ऎऩ्ऱुम्, ‘इरुळिरिय’(पॆरुमाळ् तिरुमॊऴि 1-1) ‘ऊनेऱु सॆल्वत्तु’(पॆरुमाळ् तिरुमॊऴि 4-1) ‘नीणागम् सुऱ्ऱि’(पॆरियदिरुमॊऴि 11-7-1) ऎन्गिऱ तिरुमॊऴिगळिलुम्, “पत्युः प्रजानामैश्वर्यं पशूनां वा न कामये । अहं कदम्बो भूयासं, कुन्दो वा यमुना तटे”() ऎऩ्ऱुम्, “कुरुष्व मामनुचरं वैधर्म्यं नेह विद्यते । कृतार्थोऽहं

भविष्यामि तव चार्थः प्रकल्पते”(रामायणम् अयोध्याकाण्डम् 31-24) “अहं सर्वं करिष्यामि जाग्रतः स्वपतश्च ते”(रामायणम् अयोध्याकाण्डम् 31-27) “परवानस्मि काकुत्स्थ त्वयि वर्षशतं स्थिते । स्वयन्तु रुचिरे देशे क्रियतामिति मां वद”(रामायणम् अरण्यकाण्डम् 15-7) “कामये वैष्णवत्वन्तु सर्वजन्मसु केवलम्”(जितन्तेस्तोत्रम् 1-13.) ऎऩ्ऱुम्, “वर्तमानस्सदा चैवं पाञ्चकालिकवर्त्मना । स्वार्जितैर्गन्ध- पुष्पाद्यैश्शुभैश्शक्त्यनुरूपतः ॥ आराधयन् हरिं भक्त्या गमयिष्यामि वासरान्”(वङ्गीपुरत्तुनम्बिकारिकै.) ऎऩ्ऱुम्

सॊल्लुगिऱप्पडिये स्वरूपानुरूपकालक्षेपार्थमान उत्तरकृत्यमिरुक्कुम्बडि; तन् निष्ठैक्कनुरूपमागत् तॆळियवेण्डुम् अर्थङ्गळिल् तनक्कुत् तॆळियाद निलङ्गळै नाम् कृतकृत्यनॆऩ्ऱु अनादरित्तिरादे अनुभवपूर्तियुण्डाम् पोदु तॆळिवुम् प्रेममुम् वेण्डुगैयालुम्. “तत्पादभक्तिज्ञानाभ्यां फलमन्यत्कदाचन । न याचेत्पुरुषो विष्णुं याचनान्नश्यति ध्रुवम्”() ऎन्गिऱप्पडिये ज्ञानभक्तिगळै अपेक्षित्ताल् कुऱ्ऱमिल्लामैयालुम् तनक्कु शेषिविषयत्तिले

चित्तरञ्जनम् पिऱक्कैक्काग; ‘पीदगवाडैप् पिरानार् पिरमगुरुवागि वन्दु’(पॆरियाऴ्वार् तिरुमॊऴि 5-2-8) ऎन्नुम्बडि निऱ्‌किऱ तॆळिवुडैय परमैकान्तिगळ् पक्कलिले “तद्विद्धि प्रणिपातेन परिप्रश्नेन सेवया । उपदेक्ष्यन्ति ते ज्ञानं ज्ञानिनस्तत्त्वदर्शिनः ॥”(गीता 4-34) ऎन्गिऱ कट्टळैयिले तॆळियक्केट्टु, “मन्दोऽप्यमन्दतामेति संसर्गेण विपश्चितः । पङ्कच्छिदः फलस्येव निघर्षेणाविलं पयः ॥”(मालविकाग्निमित्रनाटकम्) ऎन्गिऱप्पडिये परिशुद्धज्ञाननाय्, “यस्यानुभवपर्यन्ता बुद्धिस्तत्त्वे प्रतिष्ठिता । तद्दृष्टिगोचरास्सर्वे मुच्यन्ते सर्वकिल्बिषैः ॥”(श्रीसात्त्वत-संहितै) ऎन्गिऱप्पडिये इव्वर्थङ्गळिल् निष्ठैयुडैयवर्गळुडने नॆरुङ्गि वर्त्तित्तु, अवर्गळ् अनुष्ठानङ्गळिल् “यावानर्थ उदपाने सर्वतस्संप्लुतोदके”(गीता 2-46.) ऎन्गिऱ

प्रकारत्तिले तन् वर्णाश्रमजातिगुणादिगळुक्कनुरूपमान कर्तव्यांशत्तै निष्कर्षित्तु अनुष्ठित्तु, इव्वनुष्ठानादिगळैयुडैयोमॆन्नुम् भावनैयडियाग वरुम् स्वोत्कर्षपरनिकर्षानुसन्धानङ्गळागिऱ पडुगुऴिगळैत् तप्पुम्बडि तन् मुन्नडिबार्त्तु नडक्कवुम्, तनक्कु शरण्यप्रसादविशेषमूलमाग नम्माऴ्वार् नाथमुनिगळुळ्ळिडार्क्कुप्पोले साक्षात्कारादिगळागिऱ फलोद्गमपर्वङ्गळ्

वन्दालुम् ‘नन्मै तीमैगळॊऩ्ऱुमऱियेन्’( पॆरियाऴ्वार् तिरुमॊऴि 5-1-3.) ऎऩ्ऱुम्, ‘अऱिव नेलुमिवैयॆल्लामॆन्नालडैप्पु नीक्कॊण्णा’(पॆरिय तिरुवन्दादि 3) ऎऩ्ऱुम् निश्चयित्तु पराधीनस्वरूपस्थितिप्रवृत्तियान तन्नधिकारत्तिले सॊरुगिन वाकिञ्चन्यत्तैयऴियमाऱादे “अहमस्म्यपराधानामालयोऽकिञ्चनोऽगति”(अहिर्-बुध्न्य-संहिता 37-30)-रित्यादिगळैयडियॊत्ति नडक्किऱ ‘नोऱ्ऱनोन्बिलेन् नुण्णऱि विलेन्’(तिरुवाय्मॊऴि 5-7-1) ‘ऎन्नान् सॆय्गेन्’(तिरुवाय्मॊऴि 5-8-3), ‘गळैवाय् तुन्बङ्गळैया तॊऴिवाय् कळैगण्मऱ्ऱिलेन्’(तिरुवाय्मॊऴि 5-8-8), ‘पुगलॊऩ्ऱिल्लावडियेन्’(तिरुवाय्मॊऴि 6-10-10),

आविक्कोर् पऱ्ऱुक्कॊम्बु निन्नलालऱिगिऩ्ऱिलेन्’(तिरुवाय्मॊऴि 10-10-3) ‘कऱवैगळ् पिन् सॆऩ्ऱु’(तिरुप्पावै 28), ‘गुळित्तु मूऩ्ऱनलैयोम्बुम्’(तिरुमालै 25.), ‘कुलङ्गळाय वीरिरण्डिल्’(तिरुच्-छन्दविरुत्तम् 90), ‘एऴैयेदलन्’(पॆरिय तिरुमॊऴि 5-8-1), ‘पऱ्ऱेलॊऩ्ऱु मिलेन्’(पॆरिय तिरुमॊऴि 1-9-9), ‘तरुदुयरन्दडाये’(पॆरुमाळ् तिरुमॊऴि 5-1) लॆन्गिऱ पाट्टुगळिलुम्, “न धर्मनिष्ठोऽस्मि”(आळवन्दार् स्तोत्रम् 22) ऎन्गिऱ श्लोकत्तिलुम् इवर्गळरुळिच्चॆय्द कार्पण्यत्तिन् कवडुगळैय् ऎल्लामवलम्बित्तुक्कॊण्डु पोरवुम्, इप्पडित् तनक्कनादिकालम्

पिऱन्द अनर्हतैयुमदडियागविऴन्द कैङ्कर्यत्तैयुम् पार्त्तु ‘पॊय्न्निऩ्ऱ ञानमुम् पॊल्लावॊऴुक्कुमऴुक्कुडम्बु’(तिरुविरुत्तम् 1) मॆऩ्ऱलऱ्ऱप्पण्णुम् निर्वेदप्राचुर्यत्ताले अवसन्ननागादे, ‘उयिरळिप् पानॆन्निऩ्ऱ योनियुमाय्प् पिऱन्दायिमैयोर् तलैवा’(तिरुविरुत्तम् 1) ऎन्गिऱप्पडिये ऎदिर् सूऴल्बुक्कु निऱ्‌किऱ शरण्यनुडैय ताय् मुलैप्

पाल्बोले पथ्यतममुमाय् प्रियतममुमान उपदेशत्ताले तॆळिन्द अवताररहस्यादिगळागिऱ तीर्थङ्गळै अवगाहित्तुत् तेऱि, “उत्तमे चेद्वयसि साधुवृत्तः”(बोधायनसूत्रम् 14-10.) ऎऩ्ऱुम् “दुराचारोऽपि सर्वाशी कृतघ्नो नास्तिकः पुरा । समाश्रयेदादिदेवं श्रद्धया शरणं यदि ॥ निर्दोषं विद्धितं जन्तुं प्रभावात्परमात्मनः”(सात्वतसंहितै 16-23-24.) ऎऩ्ऱुम्, “यत् ब्रह्मकल्पनियुतानुभवेऽप्यनाश्यं तत्किल्बिषं सृजति जन्तुरिह क्षणार्द्धे । एवं सदा सकलजन्मसु सापराधं क्षाम्यस्यहो तदभिसन्धिविराममात्रात्”(वैकुण्ठ-स्तवः 61) ऎऩ्ऱुम्, “प्रवहत्येव हि जले सेतुः कार्योविजानता”(वङ्गीपुरत्तुनम्बिकारिकै 31.) ऎऩ्ऱुम्, ‘माळुमोरिडत्तिलुम् वणक्कॊडु माळ्वदु वलमे’(तिरुवाय्मॊऴि 1-3-8) ऎऩ्ऱुञ् चॊल्लुगिऱ न्यायत्ताले गतत्तुक्कु शोकियादे, गतमानवयोग्यतैयैक्कण्डगलवुम् पारादे, अपर्यनुयोज्यमायनवधिकमान शरण्यप्रभावत्ताले

यिप्पोदु पिऱन्द योग्यतैयैक्कण्डु वरुगिऱ नीरुक्कणै कोलुङ्गणक्किलेय् इव्वस्थैक्कनुरूपमान आज्ञानुज्ञानुवर्तनमागिऱ कैङ्कर्यानु-भवत्तै यिऴवादे, ‘मुडियाने’यिऱ्‌पडिये विडाय्त्त करणङ्गळै सात्त्विकाहारसेवादिगळाले योग्यङ्गळाक्कि प्राप्तङ्गळान अनुभवङ्गळिले मूट्टि अयोग्य विषयान्तरङ्गळिल् पट्टिबुक्कवासनैगळै माऱ्ऱुविक्कवुम्, अक्करैयिलभिमतदेशत्तुक्कुप्पोग ओडम् पार्त्तिरुप्पार्

निनैत्त-पोदु विडवॊण्णाद पणबन्धद्यूतत्तिलिऴियादे वेण्डिन मट्टिले तलैक्कट्टुगैक्कीडान विहारद्यूतत्तिलेय् इऴिन्दालुम् द्यूत शास्त्रत्तिन्बडिये अडिदप्पादे करुवि वैक्कुमाप्पोले अज्ञानुज्ञै कळाले यडिमै कॊळ्ळुगिऱ शासिताविनुडैय शासनत्तुक्कुप्

पॊरुन्दिन कालविशेषादिनियतमान कैङ्कर्यत्तै पित्तपरिहारार्थमाग क्षीरसेवैप् पण्णुवारैप्पोलऩ्ऱिक्के अयत्नलब्धमान औषधत्ताले अविळम्बितमाग आरोग्यम् पॆऱ्ऱवर्गळ् पाल् वार्त्तुण्णुमाप्पोले युगन्दु पण्णवुम्, अप्पोदु “नित्यसिद्धे तदाकारे तत्परत्वे च पौष्कर । यस्यास्ति सत्ता हृदये तस्यासौ सन्निधिं व्रजेत् ॥”(पौष्करसंहितै) ऎऩ्ऱुम्, “यथा सामुद्रमम्भोब्दैः स्पृष्टमेत्युपभोग्यतां । तथैव हि मनुष्याणां भक्तैस्संभावितो हरिः ॥”(पौष्करसंहितै)

ऎऩ्ऱुञ्चॊल्लुगिऱप्पडिये ओरधिकारि-विशेषत्तुक्काग सान्निध्यादिगळैप् पण्णि, परमैकान्तियान तन्नैयुगन्दु वन्द अर्चावतारम् पण्णियिरुक्किऱ ऎम्बॆरुमान् पक्कलिले “सर्वाति-शयिषाड्गुण्यं संस्थितं मन्त्रबिम्बयोः”(विष्वक्सेनसंहिता) ऎन्गिऱ पूर्तियैयुम्, “आपीठान्मौळिपर्यन्तं पश्यतः पुरुषोत्तमं । पातकान्याशुनश्यन्ति किं पुनस्तूपपातकम् ॥”(शाण्डिल्यस्मृति 2-89.)

ऎन्गिऱ पावनतमत्वत्तैयुम्, “सन्दर्शनादकस्माच्च पुंसां संमूढचेतसां । कुवासना कुबुद्धिश्च कुतर्कनिचयश्च यः ॥ कुहेतुश्च कुभावश्च नास्तिकत्वं लयं व्रजेत्”(पौष्करसंहितै.) ऎन्गिऱप्पडिये प्रत्यक्षादिप्रमाणत्रयत्तिलुम् हेतु-फलभावत्ताले वरुम् मदिमयक्कुगळॆल्लात्तुक्कुम् मरुन्दायिरुक् किऱप्पडियैयुम्, “ये यथा मां प्रपद्यन्ते तांस्तथैव भजाम्यहम्”(गीता 4-11) ऎऩ्ऱुम्, ‘तमरु कन्ददॆव्वुरुव’(मुदल् तिरुवन्दादि 44.) मॆन्गिऱ पाट्टिलुञ्चॊल्लुगिऱप्पडिये वाङ्मनसा-

परिच्छेद्यमान आश्रितपारतन्त्र्यत्तैयुम्, ‘कण्डगण्गळ् मऱ्ऱॊऩ्ऱिनैक् काणा’(अमलनादि पिरान्-10.) वॆन्गिऱ आकर्षकत्वत्तैयुमनुसन्धित्तु, “सतीव प्रिय भर्तारं जननीव स्तनन्धयं । आचार्यं शिष्यवन्मित्रं मित्रवल्लालयेद्धरिं ॥ स्वामित्वेन सुहृत्वेन गुरुत्वेन च सर्वदा । पितृत्वेन तथा भाव्यो मातृत्वेन च माधवः ॥”(शाण्डिल्यस्मृति 4-37.) “यथा युवानं राजानं यथा च मदहस्तिनं । यथाप्रियातिथिं योग्यं भगवन्तं तथार्चयेत् ॥”(शाण्डिल्यस्मृति 4-31.) “यथा च पुत्रं दयितं तथैवोपचरेद्धरिम्”() ऎन्गिऱप्पडिये अव्वो सम्बन्धवर्गपरत्वसौलभ्यादिगळुक्कनुरूपमान वृत्तियैप् पण्णवुम्, अप्पोदु “तदा हि यत्कार्यमुपैति किञ्चिदुपायनं चोपहृतं महार्हं । सपादुकाभ्यां प्रथमं निवेद्य चकार पश्चाद्भरतो यथावत्”(रामायणम् अयोध्याकाण्डम् 115-27) ऎऩ्ऱु तिरुवडि निलैगळ्

विषयत्तिल् श्रीभरताऴ्वान नडत्तिन राजसेवकवृत्तियै न्यायार्जितद्रव्यङ्गळाले नडत्तवुम्, इव्वृत्तियै वाऴ्क्कैप्पट्ट वधूविन् माङ्गळ्यसूत्रादि रक्षणमात्रमाग निनैत्तिरुक्कवुम्, इप्पडि भगवदुपक्रममाय् भागवतपर्यन्तमाग वरुगिऱ कैङ्कर्याख्यपुरुषार्थसिद्धिक्कु प्रधानकारणम्; “पापिष्ठः क्षत्रबन्धुश्च पुण्डरीकश्च पुण्यकृत् । आचार्यवत्तया मुक्तौ तस्मादाचार्यवान् भवेत् ॥”() ऎऩ्ऱुम्, ‘ऎम्मीसर् विण्णोर् पिरानार् मासिन् मलरडिक्कीऴॆम्मैच् चेर्विक्कुम् वण्डु

कळे’(तिरुविरुत्तम् 54) ऎऩ्ऱुम्, ‘विल्लिबुदुवैनगर् नम्बि विट्टु सित्तर् तङ्गळ् तेवरै वल्ल परिसु वरुविप्परेलदुगाण्डुमे’(नाच्चियार् तिरुमॊऴि 10-10.) यॆऩ्ऱुञ्चॊल्लुगिऱप्पडिये सदाचार्यसम्बन्धमे यॆऩ्ऱु विश्वसित्तु, अभिषेकम् पण्णप् पुगुगिऱ राजकुमारनुक्कु रात्रियिल् विळक्केऱ्ऱि वैक्कुमाप्पोले तनक्कु अवर्गळ् पण्णिन वॆळिच्चिऱप्पैयुम् अदडियागत् तनक्कु वन्द कैङ्कर्यादिगळैयुमनुसन्धित्तु अवर्गळ् पक्कलिले कृतज्ञनायिरुक्कवुम्, इवैयॆल्लात्तुक्कुम् साधारणमान प्रधानकारणमुमाय् मुक्तदशैयिल्

आत्मानुबन्धियान भगदनुभवत्तैप्पऱ्ऱ अपर्यनुयोज्यस्वातन्त्र्यमडियाग शङ्कितमाम् विच्छेदत्तुक्कुम् परिहारमायिरुप्पदु; ‘इरुळगऱ्ऱुमॆरिगदिरोन् मण्डलत्तूडेऱ्ऱिवैत्तेणिवाङ्गि’(पॆरियाऴ्वार् तिरुमॊऴि 4-9-3) यॆऩ्ऱुम्, ‘पोयिनाल् पिन्नैयित्तिसैक्कॆऩ्ऱुम् पिणैगॊडुक्किलुम् पोगवॊट्टा’(पॆरियाऴ्वार् तिरुमॊऴि 4-5-2) ऎऩ्ऱुम्, ‘वण्बुगऴ् नारणन् तिण्गऴ’(तिरुवाय्मॊऴि 1-2-10.) लॆऩ्ऱुम्, ‘सन्मसन्

मान्दरम् कात्तडियार्गळैक्कॊण्डुबोय्त् तन्मै पॆऱुत्तित् तन् ताळिणैक्कीऴ्क् कॊळ्ळुमप्प’(तिरुवाय्मॊऴि 3-7-7.) नॆऩ्ऱुम्, ‘तन् ताळिणैक्कीऴ्च् चेर्न्दवन् सॆय्युञ्जेमम्’ (तिरुवाय्मॊऴि 7-5-10.) ऎऩ्ऱुञ् चॊल्लुगिऱप्पडिये अपुनरावृत्ति यिलुम् मुन्बु संसरिप्पिक्कैयिऱ्‌पोले सत्यसङ्कल्पनाय् शेषियान श्रियःपति यिनुडैय ‘पण्डै नाळाले निन् तिरुवरुळुम् पङ्गयत्ताळ् तिरुवरुळुङ्गॊण्डु निन्गोयिल् सीय्त्तु’(तिरुवाय्मॊऴि 9-2-1) ऎऩ्ऱु सॊल्लप्पट्ट सहजकारुण्यम् ऎऩ्ऱु तॆळिन्दव्विषयत्तिलुम् कृतज्ञनायिरुक्कवुम् प्राप्तम्.

इव्वुत्तरकृत्यत्तिल् मनोवाक्कायङ्गळॆऩ्ऱु सॊल्लुगिऱ करणङ्गळ् मूऩ्ऱालुम् परिहरणीयङ्गळिलुम् परिग्राह्यङ्गळिलुम् सारमिरुक्कुम्बडि सॊल्लुगिऱोम्. “विषस्य विषयाणाञ्च दूरमत्यन्तमन्तरं । उपभुक्तं विषं हन्ति विषयास्स्मरणादपि”() ऎऩ्ऱुम्, ‘आविदिगैक्क वैवर् कुमैक्कुञ्जिऱ्ऱिन्बम् पावियेनैप् पल नी काट्टिप्पडुप्पायो’(तिरुवाय्मॊऴि 6-9-9) यॆऩ्ऱुञ्चॊल्लुगैयाले परमपुरुषार्थरुचि कुलैयामैक्काग मऱक्कवेण्डुमवऱ्ऱिल् प्रधानम्

विषयास्वादम्. कृतघ्नतै वारामैक्काग निनैक्कवेण्डुमवऱ्ऱिल् प्रधानम् आचार्यन् सॆय्द प्रथमकटाक्षम् मुदलान उपकारम्. कार्पण्यङ्गुलैयामैक् कागच् चॊल्लादॊऴियवेण्डुमवऱ्ऱिल् प्रधानम् आत्मोत्कर्षम्. उपायनिष्ठैयै मऱवामैक्काग “सदैवं वक्ता”(शरणागतिगद्यम्) ऎन्गिऱप्पडिये सॊल्लवेण्डु मवऱ्ऱिल् प्रधानम् द्वयम्. उगन्दु पणिगॊळ्ळ उरियनान वॆम्बॆरु

मान् तिरुवुळ्ळमऴलामैक्काग करणत्रयत्तालुम् ‘सॆय्यादन सॆय्यो’(तिरुप्पावै 2) मॆन्नुमवऱ्ऱिल् प्रधानम् ब्रह्मविदपचारम्. पुरुषार्थसागरम् वऱ्ऱुदल् वरैयिडुदल् सॆय्यामैक्काग करणत्रयत्तालुम् कर्तव्यङ्गळिल् प्रधानम् भगवत्कैङ्कर्यत्तिनॆल्लै निलमाय् शास्त्रानुज्ञातमान आचार्यादिभागवतकैङ्कर्यम्, स्वयंप्रयोजनमान इव्वुत्तरकृत्यमुम् रहस्यत्रयत्तिल् फलप्रतिपादकङ्गळान प्रदेशङ् गळिले अनुसन्धेयम्.

विण्णवर् वेण्डि विलक्किऩ्ऱि मेवुमडिमैयॆल्लाम्
मण्णुलगत्तिन् मगिऴ्न्दडैगिऩ्ऱनर् वण्डुवरैक्
कण्णनडैक्कलङ् गॊळ्ळक् कडन्गळ् कऴऱ्ऱिय नम्
पण्णमरुन्दमिऴ्वेदमऱिन्द पगवर्गळे. ( 22)

प्रणयिनमिव प्राप्तं पश्चात्प्रिया स्वसमन्वितं
महति मुहुरामृष्टे दृष्ट्वा मनौ मणिदर्पणे ।
प्रपदनधनास्सन्तश्शुद्धैः प्रभुं परिभुञ्जते
प्रसृमरमहामोदस्मेरप्रसूनसमैः क्रमैः ॥ ३५ ॥

इति श्रीकवितार्किकसिंहस्य सर्वतन्त्रस्वतन्त्रस्य
श्रीमद्वेङ्कटनाथस्य वेदान्ताचार्यस्य कृतिषु
श्रीमद्रहस्यत्रयसारे
उत्तरकृत्याधिकारः पञ्चदशः ॥
श्रीमते निगमान्तमहादेशिकाय नमः ॥+++