॥ श्रीः ॥
॥ श्रीमते निगमान्तमहादेशिकाय नमः ॥
॥ श्रीमद्रहस्यत्रयसारे साङ्गप्रपदनाधिकारः ॥ १२ ॥
अभीष्टे दुस्साधे स्वत इतरतो वा क्वचन तत्
भरन्यासं याच्नान्वितमभिवदन्ति प्रपदनम् ।
इतः पश्चादस्मद्यतन निरपेक्षेण भवता
समर्थ्योऽसावर्थस्त्विति मतिविशेषं तदविदुः ॥ २८ ॥
मुमुक्षुवान अधिकारिक्कु इव्वुपायत्तिल् अङ्गिस्वरूपमावदु आभरणत्तै युडैयवनुक्कु अवन् ताने रक्षित्तुक्कॊण्डु पूणक्कॊडुक्कु माप्पोले यथावस्थिमान आत्मनिक्षेपम्. अदावदु प्रणवत्तिल् प्रथमाक्षरत्तिल्
प्रकृतिप्रत्यङ्गळाले सर्वरक्षकनाय् सर्वशेषियाय्त् तोऱ्ऱिन सर्वेश्वरनैप् पऱ्ऱ आत्मात्मीयरक्षणव्यापारत्तिलुम् आत्मात्मीयरक्षणफलत्तिलुम् स्वाधीनमागवुम्
स्वार्थमागवुन् दनक्कु अन्वयमिल्लादबडि भरन्यासप्रधानमान अत्यन्तपारतन्त्र्य-विशिष्टशेषत्वानुसन्धानविशेषम्.
“स्वात्मानं मयि निक्षिपेत्”(सात्यकितन्त्रम्.) ऎऩ्ऱु चोदितमान इव्वनुसन्धानविशेषत्तै अनुष्ठिक्कुम्बडि शेषियाय् स्वतन्त्रनान ईश्वरन् तन् प्रयोजनमागवे ताने
रक्षिक्कुम्बडिक्कीडाग अनन्यार्हानन्याधीनशेषभूतनाय् अत्यन्तपरतन्त्रनान नान् “आत्मापि चायं न मम”(भारतम् शान्तिपर्व 25-19) ऎन्गिऱप्पडिये ऎनक्कुरियेनल्लेन्, ऒऩ्ऱै निरुपाधिकमाग ऎन्नदॆऩ्ऱवुमुरियेनल्लेन्, “स्वयं मृत्पिण्डभूतस्य परतन्त्रस्य देहिनः । स्वरक्षणेऽप्यशक्तस्य को हेतुः पररक्षणे”(भारतम् शान्तिपर्व 294-19) ऎन्गिऱप्पडिये ऎन्नैयु
मॆनदॆऩ्ऱु पेर् पॆऱ्ऱवऱ्ऱैयुम् नाने स्वतन्त्रनायुम् प्रधानफलियायुम् रक्षित्तुक्कॊळ्ळ योग्यनुमल्लेन्, “आत्मा राज्यं धनं चैव कळत्रं वाहनानि च । एतद्भगवते सर्वमिति तत्प्रेक्षितं सदा”(भारतम् शान्तिपर्व 343-24) ऎऩ्ऱु विवेकिगळ् अनुसन्धित्त क्रमत्तिले ऎन्नुडैय आात्मात्मीयङ्गळुमवनदे, “आत्मात्मीयभरन्यासो ह्यात्मनिक्षेप उच्यते”(लक्ष्मीतन्त्रम् 17-79.)
ऎन्गैयाल् इवऱ्ऱिनुडैय रक्षणभरमुम्, “न हि पालनसामर्थ्यमृते सर्वेश्वरं हरिम्”(विष्णुपुराणम् 1-2-21.) ऎन्गिऱप्पडिये सर्वरक्षकनान अवनदे, “तेन संरक्ष्यमाणस्य फले स्वाम्यवियुक्तता । केशवार्पणपर्यन्ता ह्यात्मनिक्षेप उच्यते”(लक्ष्मीतन्त्रम् 17-73.) ऎन्गिऱप्पडिये रक्षणफलमुम् प्रधानफलियान अवनदे यॆऩ्ऱु भाविक्कै.
मुमुक्षुमात्रसामान्यं स्वरूपादिसमर्पणं । अकिञ्चने भरन्यासस्त्वधिकोऽङ्गितया स्थितः ॥ अत्र रक्षाभरन्यासस्समस्सर्वफलार्थिनाम् । स्वरूपफलनिक्षेपस्त्वधिको मोक्षकाङ्क्षिणाम् ॥
फलार्थियायुपायानुष्ठानम् पण्णुगिऱ जीवन् फलियायिरुक्क ईश्वरनिङ्गु
प्रधानफलियानप्पडि यॆङ्ङने यॆन्निल्, अचित्तिन् परिणामङ्गळ्बोले चित्तुक्कुत् तान् कॊडुत्त पुरुषार्थङ्गळुम् सर्वशेषियान तनक्कु उगप्पा यिरुक्कैयाले ईश्वरन् प्रधानफलियागिऱान्. अचेतनमान कुऴमणनै यऴित्तुप्पण्णियुम् आभरणम् पूट्टियुमऴगु कण्डु उगक्किऱदोडु,
चेतनमान किळियै पञ्जरत्तिल् वैत्तुप् पाल् कॊडुत्तुम् वेण्डिनबडि पऱक्कविट्टुम् अदिनुगप्पु कण्डु उगक्किऱदोडु वासि यिल्लैयिऱे निरपेक्षरान रसिकर्क्कु. आन पिन्बु इङ्गु -
स्वनिर्भरत्वपर्यन्तरक्षकैकार्थ्यभावनम् ।
त्यक्त रक्षाफलस्वाम्यं रक्ष्यस्यात्मसमर्पणम् ॥
स्तोत्रत्तिल् “वपुरादिषु योऽपि कोऽपि वा गुणतोऽसानि यथा तथाविधः । तदयं तव पाद पद्मयोरहमद्यैव मया समर्पितः”(आळवन्दार् स्तोत्रम् 52.)
ऎन्गिऱत्तुक्कुत् तात्पर्यमॆन्नॆन्निल्, मुद्रैयि ट्टिरुक्किऱ राजाविन् किऴिच्चीरै ऒरु हेतुवाले तन् कैयिलेयिरुन्दाल् राजा कैक्कॊळ्ळुमॊऩ्ऱु उळ्ळिरुक्किऱ माणिक्कत्तिन् स्वरूपस्वभावङ्गळै विशदमाग अऱियादे किऴिच्चीरैयोडे मीळक्कॊडुक्कुमाप् पोले देहाद्यतिरिक्तात्माविन् स्वरूपस्वभावस्थितिगळै विश्दमाग विवेकिक्क
अऱियादारुम् उळ्ळ अऱिवैक्कॊण्डु आत्मसमर्पणम् पण्णिनाल् अव्वळवालुम् अनादिकालम् पण्णिन आत्मापहारचौर्यत्तालुण्डान भगवन्निग्रहम् शमिक्कुमॆन्गिऱ शास्त्रार्थत्तिले तिरुवुळ्ळम्.
इदुक्कुमेल् “मम नाथ यदस्ति”(आळवन्दार् स्तोत्रम् 53.) ऎन्गिऱ श्लोकत्तिल् इस्समर्पणत्तैप् पऱ्ऱ अनुशयम् पण्णिऱ्ऱुम् स्वरूपादिविवेकमऩ्ऱिक्के समर्पिक्कप् पुक्कालुम्
तन्नुडैय द्रव्यत्तै राजावुक्कु उपहारमागक् कॊडुप्पारैप्पोले यॆन्नदॆन्गिऱ अभिमानत्तोडे समर्पिक्किल् आत्मापहारचौर्यमडियऱ्ऱ तागा तॆन्गैक्काग वत्तनै. अल्लदु शास्त्रचोदितमाय्त् तामनुष्ठित्त
समर्पणत्तै अज्ञकृत्यमाक्किनप्पडियऩ्ऱु. आग इरण्डु श्लोकत्तालुम् यथावस्थितस्वरूपादि विवेकमिल्लैयेयागिलुम् “न मम” ऎऩ्ऱु स्वसम्बन्धमऱुक्कैये “अहमपि तवैवास्मि हि भरः”(आळवन्दार् स्तोत्रम् 60) ऎन्नुम्बडि भरसमर्पणप्रधानमान शास्त्रार्थत्तिल् सारमॆऩ्ऱदायिऱ्ऱु.
इप्पडि शेषत्वानुसन्धानविशिष्टमान स्वरक्षाभरसमर्पणम् द्वयत्तिलुपायपरमान पूर्वखण्डत्तिल् महाविश्वासपूर्वकगोप्तृत्ववरणगर्भमान शरणशब्दोपश्लिष्टक्रियापदत्तिले सेर्त्तु अनुसन्धिक्क प्राप्तम्. इप्पडि यिवैयाऱुम् इम् मन्त्रत्तिले विमर्श-
दशैयिल् तनित्तनिये अनुसन्धित्तालुम् वाक्यार्थप्रतिपत्तिदशैयिल् अल्लाद वाक्यार्थङ्गळ् पोले साङ्गमान प्रधानम् एक बुद्ध्यारूढमाम्. आगैयाल्
यथाशास्त्रम् साङ्गप्रधानानुष्ठानम् सकृत्कर्तव्यमायिऱ्ऱु. अनेकव्यापारसाध्यमान धानुष्कनुडैय लक्ष्यवेधार्थमान बाणमोक्षम् क्षणकृत्यमागिऱाप्पोले इव्वात्मर-क्षाभरसमर्पणमिरुक्कुम्बडि यॆऩ्ऱु श्रुतिसिद्धम्. इब् भरसमर्पणमे प्रपत्तिमन्त्रङ्गळिल् प्रधानमाग अनुसन्धेयमॆन्नुमिडत्तै “अनेनैव तु मन्त्रेण स्वात्मानं मयि निक्षिपेत् । मयि निक्षिप्तकर्तव्यः कृतकृत्यो भविष्यति”(सात्यकितन्त्रम्.) ऎऩ्ऱु सात्यकितन्त्रत्तिले भरस्वीकारम् पण्णुगिऱ शरण्यन् ताने तॆळियवरुळिच्चॆय्दान्.
इदिल् साङ्गानुष्ठानमायऱ्ऱदु - कर्तृत्वत्याग ममतात्याग फलत्यागफलोपायत्वत्याग-पूर्वकमान आनुकूल्यसङ्कल्पाद्यर्थानुसन्धानत्तोडे गुरुपरंपरोपसत्तिपूर्वकद्वयवचनमुखत् ताले स्वरूपफलन्यासगर्भमान आत्मरक्षाभरसमर्पणम् पण्णुगै.
इक् कर्तृत्वत्यागत्तुक्कु निबन्धनम्, तन् कर्तृत्वमुमवनडियाग वन्ददॆऩ्ऱु तनक्कु यावदात्मभावियान भगवदेकपारतन्त्र्यत्तै यऱिगै. ममतात्यागत्तुक्कुम्
फलत्यागत्तुक्कुम् निबन्धनम्, आत्मात्मीयङ्गळुडैय स्वरूपानुबन्धिभगवदेकशेषत्वज्ञानम्. फलोपायत्वत्यागत्तुक्कु निबन्धनम्, शरण्यप्रसादनमान इवनुडैय अनुष्ठानम् प्रधानफलत्तुक्कु व्यवहितकारणमागैयुम् अचेतनमागैयाले फल-प्रदानसङ्कल्पाश्रयमल्लामैयुम्. ईश्वरन् फलोपायमागिऱदु, सहजसौहार्दत्ताले करणगळेबरप्रदानन्दुडङ्गि द्वयोच्चारणपर्यन्तमाग सर्वत्तुक्कुम् आदिकारणमान ताने
प्रसादपूर्वकसङ्कल्पविशेषविशिष्टनाय्क्कॊण्डु अव्यवहितकारणमागैयालुम् उपायान्तरशून्यनुक्कु अव्वो उपायस्थानत्तिले निवेशिक्कैयालुम्. इङ्ङनिरुक्कैक्कडि धर्मिग्राहकमान शास्त्रत्ताले अवगतमान वस्तुस्वभावमागैयाल् इव्वर्थम् युक्तिगळाल् चलिप्पिक्कवॊण्णादु.
इस्साङ्गानुष्ठानत्तुक्कु नडादूरम्माळ् अरुळिच्चॆय्युञ्जुरुक्कु -“अनादिकालम् तेवरीरुक्कु अनिष्टाचरणम् पण्णुगैयाले संसरित्तुप् पोन्देन्, इऩ्ऱु मुदल् अनुकूलनाय् वर्तिक्कक्कडवेन्, प्रतिकूलाचरणम् पण्णक्कडवेनल्लेन्, तेवरीरैप् पॆऱुगैक्कु ऎन्गैयिलॊरुगैम्मुदलिल्लै, तेवरीरैये उपायमाग अऱुदियिट्टेन्, तेवरीरे उपायमागवेणुम्, अनिष्टनिवृत्तियिलादल् इष्टप्राप्तियिलादल् ऎनक्किनि भर मुण्डो’ ऎऩ्ऱु.
इव्विडत्तिल् आनुकूल्यसङ्कल्पादिगळ् उपायपरिकरमाय् सकृत्तायिरुक्कुम्. मेल् इवन् कोलिन अनुकूलवृत्त्यादिगळोडे पोरुगिऱ विडमुम् उपाय-फलमाय् यावदात्मभावियायिरुक्कुम्. इवऱ्ऱिल् प्रातिकूल्यवर्जनमुम् अम्माळरुळिच्चॆय्दप्पडिये आनुकूल्यसङ्कल्पम्पोले सङ्कल्परूपमानालुम् सकृत्कर्तव्यमॆन्नुमिडम् सुस्पष्टम्. “अपायेभ्यो निवृत्तोऽस्मि”(लक्ष्मीतन्त्रम् 50-215) ऎन्गिऱप्पडिये
अभिसन्धिविराममादल् प्रातिकूल्यस्वरूपनिवृत्तियादलानालुमदिल् प्रथमक्षणम् अङ्गमाय् मेलुळ्ळदु फलमागक्कडवदु. इप्पडि विश्वासत्तिलुम् पार्प्पदु.
प्रवृत्तिरनुकूलेषु निवृत्तिश्चान्यतः फलम् । प्रारब्धसुकृताच्च स्यात् सङ्कल्पे च प्रपत्तितः ॥
आगैयालिरुन्द नाळिल् निरपराध कैङ्कर्यत्तैयुम् प्रारब्धशरीरानन्तरं मोक्षत्तैयुञ् जेरप् फलमागक्कोलि प्रपत्ति पण्णुवार्गळ् निपुणर्.
अऱवे परमॆऩ्ऱडैक्कलम् वैत्तनरऩ्ऱु नम्मैप्
पॆऱवे करुदिप् पॆरुन्दगवुऱ्ऱ पिरानडिक्कीऴ्
उऱवेयिवनुयिर् काक्किऩ्ऱ वोरुयिरुण्मैयै नी
मऱवेलॆन नम्मऱैमुडिसूडिय मन्नवरे. (19)
युग्यस्यन्दनसारथिक्रमवति त्रय्यन्तसन्दर्शिते
तत्त्वानां त्रितये यथार्हविविधव्यापारसन्तानिनि ।
हेतुत्वं त्रिषु कर्तृभाव उभयोस्स्वाधीनतैकत्र तत्
स्वामिस्वीकृतयद्भरोऽयमलसस्तत्र स्वयं निर्भरः ॥ २९ ॥
इति श्रीकवितार्किकसिंहस्य सर्वतन्त्रस्वतन्त्रस्य
श्रीमद्वेङ्कटनाथस्य वेदान्ताचार्यस्य कृतिषु
श्रीमद्रहस्यत्रयसारे
साङ्गप्रपदनाधिकारो द्वादशः ॥
श्रीमते निगमान्तमहादेशिकाय नमः ॥+++