११ परिकरविभागाधिकारः

॥ श्रीः ॥
॥ श्रीमते निगमान्तमहादेशिकाय नमः ॥
॥ श्रीमद्रहस्यत्रयसारे परिकरविभागाधिकारः ॥ ११ ॥

इयानित्थंभूतस्सकृदयमवश्यंभवनवान्
दयादिव्याम्भोधौ जगदखिलमन्तर्यमयति ।
भवध्वंसोद्युक्ते भगवति भरन्यासवपुषः
प्रपत्तेरादिष्टः परिकरविशेषः श्रुति मुखैः ॥ २६ ॥

इव्विद्यैक्कुप् परिकरमावदु - आनुकूल्यसङ्कल्पमुम्, प्रातिकूल्यवर्जनमुम्, कार्पण्यमुम्, महाविश्वासमुम्, गोप्तृत्ववरणमुम्. इव्विडत्तिल् “आनुकूल्यस्य सङ्कल्पः प्रातिकूल्यस्यवर्जनम् । रक्षिष्यतीति विश्वासो गोप्तृत्ववरणं तथा ॥ आत्मनिक्षेपकार्पण्ये षड्विधा शरणागति”(अहिर्बुद्न्यसं. 37-18.) रित्यादिगळिऱ्‌चॊल्लुगिऱ षाड्विध्यमुम् अष्टाङ्गयोगमॆन्नु माप्पोले अङ्गाङ्गिसमुच्चयत्तालेयागक्कडवदॆन्नुमिडमुम्, इवऱ्ऱिल्

इन्नदॊऩ्ऱुमे अङ्गि, इतरङ्गळ् अङ्गङ्गळॆन्नुमिडमुम् “निक्षेपापरपर्यायो न्यासः पञ्चाङ्ग संयुतः । सन्न्यासस्त्याग इत्युक्तश्शरणागतिरित्यपि”(लक्ष्मीतन्त्रम् 17-74.) ऎन्गिऱ श्लोकत्ताले न्यायनिरपेक्षमाग सिद्धम्. इव्विडत्तिल् “शाश्वती मम संसिद्धिरियं

प्रह्वीभवामि यत् । पुरुषं परमुद्दिश्य न मे सिद्धिरितोऽन्यथा ॥ इत्यङ्गमुदितं श्रेष्ठं फलेप्सा तद्विरो-धिनी”(अहिर्बुद्न्यसं. 52-14.) ऎऩ्ऱु अहिर्बुध्न्योक्तमान फलत्यागरूपाङ्गान्तरम् मोक्षार्थमान आत्मनिक्षेपत्तिले नियतम्. फलसङ्गकर्तृत्वादित्यागम् कर्मयोगम् मुदलाग निवृत्तिधर्मङ्गळॆल्

लात्तिलुम् वरुगैयाले इव्वनुसन्धानम् मुमुक्षुवुक्कु साङ्गसमर्पणदशैयिले कर्तव्यम्. इङ्गु परिकरङ्गळानवऱ्ऱिल् आनुकूल्यसङ्कल्पत्तुक्कुम् प्रातिकूल्यवर्जनत्तुक्कुम् निबन्धनम्, सर्वशेषियान श्रीयःपतियैप्पऱ्ऱ प्रवृत्तिनिवृत्तिगळाले अभिमतानुवर्तनम् पण्णवेण्डुम्बडि यिवनुक्कुण्डान पारार्थ्यज्ञानम्.

इत्ताले “आनुकूल्येतराभ्यां तु विनिवृत्तिरपायतः”(लक्ष्मीतन्त्रम् 17-76.) ऎन्गिऱप्पडिये अपायपरिहारम् सिद्धम्. कार्पण्यमावदु मुन्बु सॊन्न आकिञ्चन्यादिगळुडैय अनुसन्धानमादल्, अदडियाग वन्द गर्वहानियायादल्, कृपाजनककृपणवृत्तियादलाय् निऩ्ऱु शरण्यनुडैय कारुण्योत्तंभनार्थमुमाय्, “कार्पण्येनाप्युपायानां विनिवृत्तिरिहेरिता”(लक्ष्मीतन्त्रम् 17-77.) ऎन्गिऱप्पडिये पिन्बुम् अनन्योपायतैक्कुम् उपयुक्तमायिरुक्कुम्. महा-

विश्वासम्, “रक्षिष्यतीति विश्वासादभीष्टोपायकल्पनम्”(लक्ष्मीतन्त्रम् 17-77.) ऎन्गिऱप्पडिये यणियिडाद अनुष्ठानसिद्ध्यर्थमुमाय्प् पिन्बु निर्भरतैक्कुमुऱुप्पायिरुक्कुम्. स्वरूपा-नुचितपुरुषार्थङ्गळ् पोले स्वरूपप्राप्तमान अपवर्गमुम् पुरुषार्थमाम् पोदु

पुरुषन् अर्थिक्कक् कॊडुक्कवेण्डुगैयाले इङ्गु गोप्तृत्ववरणमुम् अपेक्षितम्. नऩ्ऱायिरुप्पादॊऩ्ऱैयुमिप् पुरुषन् अर्थिक्कक्कॊडाद-पोदु पुरुषार्थङ्गॊडुत्तानागानिऱे. आगैयालेयिऱे “अप्रार्थितो न गोपायेत्”(लक्ष्मीततन्त्रम् 17-72.) ऎऩ्ऱुम् “गोप्तृत्ववरणं नाम स्वाभिप्राय निवेदनम्”(लक्ष्मीतन्त्रम्17-78.) ऎऩ्ऱुञ् चॊल्लुगिऱदु. इप्पडि इव्वैन्दुम् इव्विद्यानुष्ठानकालत्तिल् उपयुक्तङ्गळागैयाल् इवै इव्वात्मनिक्षेपत्तुक्कु अविनाभूतस्वभावङ्गळ्.

इव्वर्थम् पिराट्टियै शरणमागप्पऱ्ऱ वारुङ्गोळॆऩ्ऱु सात्त्विक प्रकृतियान त्रिजटै राक्षसिगळुक्कुच् चॊल्लुगिऱ वाक्यत्तिलुङ्गाणलाम्. “तदलं क्रूरवाक्यैर्वः”(रामायणम् सुन्दरकाण्डम् 27-41.) ऎऩ्ऱु प्रातिकूल्यवर्जनञ् चॊल्लप्पट्टदु. “सान्त्वमेवाभिधीयताम्” ऎन्गैयाले मनः पूर्वकमागवल्लदु वाक्प्रवृत्तियिल्लामैयाले

आनुकल्यसंकल्पम् आकृष्टमायिऱ्ऱु. “राघवाद्धि भयं घोरं राक्षसानामुपस्थितम्”(रामायणम् सुन्दरकाण्डम् 27-43) ऎऩ्ऱु पोक्कऱ्ऱु निऱ्‌किऱ निलैयैच् चॊल्लुगैयाले अधिकारमान आकिञ्चन्यमुम् अदिनुडैयअनुसन्धानमुखत्ताले वन्द गर्वहान्यादिरूपमाय् अङ्गमान कार्पण्यमुञ्चॊल्लिऱ्ऱायिऱ्ऱु. “अलमेषा परित्रातुं राक्षस्यो महतो भयात्”(रामायणम् सुन्दरकाण्डम् 27-44) ऎन् कैयालुम् इत्तै विवरित्तुक्कॊण्डु “अलमेषा परित्रातुं राघवाद्राक्षसीग-

णम्”(रामायणम् सुन्दरकाण्डम् 58-91.) ऎऩ्ऱु तिरुवडि अनुवदिक्कैयालुम्, पॆरुमाळॊरुत्तनै निग्रहिक्कप्पार्क्किलुम् अवर् सीऱ्ऱत्तैयाऱ्ऱि यिवळ् रक्षिक्क वल्लवळागैयाले रक्षिष्यतीति विश्वासञ् चॊल्लप्पट्टदु. “अभियाचाम वैदेहीमेतद्धि मम रोचते । भर्त्सितामपि याचध्वं राक्षस्यः किं विवक्षया”(रामायणम् सुन्दरकाण्डम् 27-41, 43.) ऎन्गैयाले गोप्तृत्व-

वरणञ् चॊल्लिऱ्ऱायिऱ्ऱु. इव्वैन्दुक्कुम् अङ्गियान आत्मनिक्षेपम् “प्रणिपातप्रसन्ना हि मैथिली जनकात्मजा”(रामायणम् सुन्दरकाण्डम् 27-43.) ऎऩ्ऱु प्रसादकारणविशेषत्तैच् चॊल्लुगिऱ प्रणिपातशब्दत्ताले विवक्षितमायिऱ्ऱु. आगैयाल् “न्यासः पञ्चाङ्गसंयुतः”(लक्ष्मीतन्त्रम् 17-74.) ऎन्गिऱ शास्त्रार्थमिङ्गे पूर्णम्
इप्पडि युपदेशिक्क राक्षसिगळ् विलक्कादमट्टे पऱ्ऱासागप् पिराट्टि तन् वात्सल्यातिशयत्ताले “भवेयं शरणं हि वः”(रामायणम् सुन्दरकाण्डम् 58-89.
) ऎऩ्ऱरुळिच्चॆय्दाळ्.

इप्पासुरम् सहृदयमाय् फलपर्यन्तमानप्पडियै “मातर्मैथिलि राक्षसीस्त्वयि तथैवार्द्रापराधास्त्वया रक्षन्त्या पवनात्मजाल्लघुतरा रामस्य गोष्ठीकृता”(श्रीगुणरत्नकोषम् 50.) ऎऩ्ऱु अभियुक्तर् वॆळियिट्टार्गळ्. इव्विडत्तिल् त्रिजटैयुडैय आत्मात्मीयभरसमर्पणत्तिलेयवळुक्कुप् पिऱवित्तुवक्काले नम्मवर्गळॆऩ्ऱु कण्णोट्टम् पिऱक्कुम् राक्षसिगळुमन्तर्भूतैगळ्.

अप्पडिये श्रीविभीषणाऴ्वानोडु कूड वन्द नालु राक्षसरुम् अवरुडैय उपायत्तिले अन्तर्भूतर्. अङ्गुऱ्ऱ अभयप्रदानप्रकरणत्तिलुम् इव्वङ्गाङ्गिवर्गमडैक्कलाम्. ऎङ्ङनेयॆन्निल्; प्रातिकूल्यत्तिले

व्यवस्थितनान रावणनुक्कुङ्गूड “प्रदीयतां दाशरथाय मैथिली”(रामायणम् युद्धकाण्डम् 14-3.) “सीताञ्च रामाय निवेद्य देवीं वसेम राजन्निह वीतशोकाः”(रामायणम् युद्धकाण्डम् 15-14.) ऎऩ्ऱु हिदञ्चॊल्लुगैयाले आनु-कूल्यसङ्कल्पन्दोऱ्ऱिऱ्ऱु. इन्द हिद वचनम् पित्तोपहतनुक्कुप्पाल् कैक्कु माप्पोलेयवनुक्कु उद्वेगहेतुवायिऱ्ऱु. “त्वां तु धिक्कुलपांसनम्”(रामायणम् युद्धकाण्डम् 16-15) ऎऩ्ऱु

धिक्कारम् पण्णिन पिन्बु इनि यिवनुक्कु उपदेशिक्कवुमागादु, इवनोडु अनुबन्धित्त विभूतिगळुमागादु, इवनिरुन्दविडत्तिलिरुक्कवुमागा तॆऩ्ऱऱुदियिट्टु “त्यक्त्वा पुत्रांश्च दारांश्च”(रामायणम् युद्धकाण्डम् 17-14) “परित्यक्ता मया लङ्का मित्राणि च धनानि च”(रामायणम् युद्धकाण्डम् 19-5.) ऎन्गिऱ स्ववाक्यत्तिन् पडिये यङ्गु तुवक्कऱ्ऱुप्पोरुगैयाले प्रातिकूल्यवर्जनाभिसन्धि तोऱ्ऱिऱ्ऱु. “रावणो नाम दुर्वत्तः”(रामायणम् युद्धकाण्डम् 17-10) ऎऩ्ऱु तुडङ्गि सर्वजित्तान रावणनोट्टै विरोधत्ताले ताम् पोक्कऱ्ऱु निऱ्‌किऱ निलैयैच् चॊल्लुगैयालुम्, पिन्बुम् “अनुजो रावणस्याहं तेन चास्म्यवमानितः । भवन्तं सर्वभूतानां शरण्यं शरणं गतः”(रामायणम् युद्धकाण्डम् 19-4) ऎन्गैयालुम् कार्पण्यञ्

जॊल्लप्पट्टदु. अञ्जादे वन्दुगिट्टि “सर्वलोकशरण्याय राघवाय महात्मने”(रामायणम् युद्धकाण्डम् 17-15.) ऎऩ्ऱु सॊल्लुम्बडि पण्णिन महाविश्वासम् “विभीषणो महाप्राज्ञः”(रामायणम् युद्धकाण्डम् 19-35.) ऎऩ्ऱु कारणमुखत्ताले सॊल्लप्पट्टदु. प्राज्ञतैयै विशेषिक्किऱ महच्चब्दत्ताले विश्वासातिशयन्दाने विवक्षितमागवुमाम्. “राघवं शरणं गतः”(रामायणम् युद्धकाण्डम् 17-14.) ऎन्गैयाले उपायवरणान्तर्नीतमान गोप्तृत्ववरणञ्चॊल्लिऱ्ऱायिऱ्ऱु.

उपायवरणशब्दत्ताले व्यञ्जितमागिऱवळवऩ्ऱिक्के “निवेदयत मां क्षिप्रं विभीषणमुपस्थितम्”(रामायणम् युद्धकाण्डम् 17-15.) ऎन्गैयाले घटकपुरस्सरमान आत्मनिक्षेपम् सॊल्लिऱ्ऱु. इप्प्रकरणत्तिले निवेदनशब्दम् विज्ञापनमात्रपरमानाल् निष्प्रयोजनम्.

इप्पडि मऱ्ऱुमुळ्ळ प्रपत्तिप्रकरणङ्गळिलुम् लौकिकद्रव्यनिक्षेपङ्गळिलुम् संक्षेपविस्तरप्रक्रियैयालेय् इव्वर्थङ्गळ् काणलाम्. तान् रक्षिक्कमाट्टाद तॊरु वस्तुवै रक्षिक्कवल्लनॊरुवन् पक्कलिले समर्पिक्कुम्-पोदु तानवन्दिऱत्तिल् अनुकूलाभिसन्धियै युडैयनाय् प्रतिकूलाभिसन्धियैत् तविर्न्दु इवन् रक्षिक्कवल्लन् अपेक्षित्ताल् रक्षिप्पदुञ् जॆय्युम् ऎऩ्ऱु तेऱित् तान् रक्षित्तुक्कॊळ्ळमाट्टामैयै यऱिवित्तु नी रक्षिक्क

वेणुमॆऩ्ऱपेक्षित्तु रक्ष्यवस्तुवै यवन्बक्कलिले समर्पित्तु तान् निर्भरनाय् भयङ्गॆट्टु मार्बिले कैवैत्तुक्कॊण्डु किडन्दुऱङ्गक् काणा निऩ्ऱोमिऱे.
इक् कट्टळैयॆल्लाम् क्रियमाणार्थप्रकाशकमान द्वयाख्यमन्त्रत्तिले अनुसन्धिक्कुम्बडि यॆङ्ङनेयॆन्निल्; सार्वज्ञसर्वशक्तियुक्तनाय्, कर्मानु-

रूपफलप्रदनाय्, सर्वोपकार निरपेक्षनाय्, क्षुद्रदेवतैगळैप्पोले क्षिप्रकारि यऩ्ऱिक्केय् इरुप्पानाय्, समाधिकदरिद्रनान सर्वेश्वरन् अनन्तापराधङ्गळै युडैयार्क्कु अभिगम्यनागैयुम्, प्राप्तिविरोधियान अनन्तापराधङ्गळैयु टैयार्क्कु अळविल्लाद फलत्तैत् तरुगैयुम्, अल्पव्यापारत्तुक्कुत् तरुगैयुम्, ताऴादे तरुगैयुम्, तरम्बारादे तरुगैयुङ्गूडुमोव् ऎन्गिऱ शङ्कैगळुक्कु निवर्तकङ्गळुमाय्, यथासंभवम् उपायत्वप्राप्यत्वोपयुक्तङ्

गळुमायिरुन्दुळ्ळ पुरुषकारसम्बन्धगुणव्यापारप्रयोजन विशेषङ्गळागिऱ शेषियिनुडैय आकारङ्गळैप् पॊदिन्दुगॊण्डिरुक्किऱ श्रीमच्छब्दत्तिलुम् नारायणशब्दत्तिलुम् आर्थमाग आनुकूल्यसङ्कल्पमुम् प्रातिकूल्यवर्जनमुम् अनुसन्धेय मागक्कडवदु.
इप्पडि विशिष्टनान स्वामियैक् काट्टुगिऱ शब्दङ्गळ् औचित्यत्ताले अवन् तिऱत्तिल् प्राप्तमान अभिमतानुवर्तनसङ्कल्पत्तैयुम् अनभिमतनिवर्तनत्तैयुम् प्रकाशिप्पिक्किऩ्ऱन. इप्पुरुषकारादिगळञ्जुक्कुम् विशेषङ्गळावन:- मऱुक्कवॊण्णामैयुम्, ऒऴिक्कवॊऴियामैयुम्, निरुपाधिकमा

कैयुम्, सहकारियैप् पार्त्तिरुक्कवेण्डामैयुम्, तण्णियरान पिऱरुडैय पेऱे तन्बेऱागैयुम्.
इव्विशेषङ्गळञ्जालुम् शङ्कापरिहारम् पिऱन्दप्पडि यॆङ्ङनेयॆन्निल्, सर्वज्ञनाय् सर्वशक्तियायिरुन्दानेयागिलुम् मऱुक्क वॊण्णाद पुरुषकारविशेषत्ताले अन्तःपुरपरिजनविषयत्तिऱ्‌पोले अभिगन्तव्यताविरोधिगळान अपराधङ्गळैयॆल्लाम् क्षमित्तु इवऱ्ऱिल् अविज्ञाता ऎन्नुम्बडि निऩ्ऱु अभिगन्तव्यनाम्.

कर्मानुरूपफलप्रदने यागिलुम् इप्प्रपत्तिरूपव्याजत्ताले प्रसन्ननाय् स्वामित्वदासत्वसम्बन्धोपाधिकमाय् दायम् पोले स्वतः प्राप्तमान अळविल्लाद फलत्तैयुन्दरुम्. अवाप्तसमस्तकामतैयाले सर्वोपकारनिरपेक्षनेयागिलुम् अल्पव्याजत्ताले वशीकार्यनान सुजनसार्वभौमनैप्पोले तन् निरुपाधिककारुण्यादिगळाले इवन् सॆय्गिऱ सिल्वान व्यापारत्तैत् तनक्कु परमोपकारमाग आदरित्तुक्कॊण्डु कृतज्ञनाय् कार्यञ्जॆय्युम्.

क्षुद्रदेवतैगळैप्पोले क्षिप्रकारियऩ्ऱागिलुम् मऱ्ऱुळ्ळ शास्त्रार्थङ्गळुक्कु विळम्बित्तु फलङ्गॊडुत्तानेयागिलुम् अनन्यशरणनुडैय प्रपत्तिक्कु औदार्यादिगुणसहितमाय् सहकार्यन्तर निरपेक्षमान तन् सङ्कल्पमात्रत्ताले काकविभीषणादिगळुक्कुप् पोलेय् इवन् कोलिन कालत्तिले अपेक्षितम्

कॊडुक्कुम्. समाधिकदरिद्रनेयागिलुम् स्वातन्त्र्यादिगुणविशिष्टनाय् तन् प्रयोजनमाग आश्रितर्क्कु अपेक्षितञ्जॆय्गिऱानागैयाल् कोसलजनपदत्तिल् जन्तुक्कळुक्कुप्पोले कुमारनोडॊक्क तिर्यक्कान किळिक्कुप्पालूट्टुङ्गणक्किले तरम्बारादे कॊडुक्कुम्. इप्पडि यथालोकम् पिऱन्द

शङ्कैगळुक्कु यथालोकम् परिहारमुण्डागैयाले यथाशास्त्रम् प्रपत्ति अपेक्षितसाधन मागक् कुऱैयिल्लै.
इव्विशिष्टमान पुरुषकारादिगळ् अञ्जैयुम् सदाचार्य कटाक्षविशेषत्ताले तॆळिन्दवनुक्कल्लदु महाविश्वासम् पिऱवादु ऎङ्ङनेयॆन्निल्; ईश्वराभिमुखनल्लामैयाले कर्मयोगादिगळुक्कु अनर्हनाम्बडियान महापराधङ्

गळैयुडैयनाय् “धिगशुचिमविनीतम्”(आळवन्दार् स्तोत्तिरम् - 47.) ऎन्गिऱ श्लोकत्तिन्बडिये ऎट्टवरिय फलत्तैक्कणिसिक्कुम्बडियान चाफलत्तैयुमुडैयनाय् इप्फलत्तुक्कनुष्ठिक्कप् पुगुगिऱवुपायम् कायक्लेशार्थव्ययकालदैर्घ्यादिगळॊऩ्ऱुम् वेण्डादतॊरु सकृदनुसन्धानमादल् समुदायज्ञानपूर्वकसकृदुक्तिमात्रमादलाय् इन्द लघुतरमानवुपायत्तैक्कॊण्डु अन्द गुरुतरमान फलत्तैत्तान् कोलिनगालत्तिले पॆऱवासैप्पट्टु इप्फलत्तुक्कु “शुनामिव पुरोडाशः”(पाद्मसंहिता चर्यापाद 12-83) ऎन्गिऱप्पडिये जन्मवृत्तादिगळाले तान् अनर्हनाय् वैत्तुत्

तन् अनुबन्धिगळैयुङ्गॊण्डु इप्पेऱु पॆऱुवदाग ऒरुत्तनुक्कु महाविश्वासम् पिऱक्कैयिल् अरुमैयै निनैत्तु ‘कल ऎळ्गट्टुप् पोय्क् कल ऎण्णैयायिऱ्ऱु’ ऎऩ्ऱु ऎम्बाररुळिच्चॆय्दारिऱे.
इव्विडत्तिल् सर्वेश्वरनुडैय परत्वमात्रत्तै यऱिन्दु अगलुगैयाले नराधमनॆऩ्ऱु पेर्बॆऱ्ऱ पिऱन्दु कॆट्टानिऱ्‌काट्टिल् इडैच्चि

कळैप्पोले विवेकमिल्लैयेयागिलुम् सौलभ्यत्तैयऱिन्दु अन्नलनुडैयॊरुवनै नणुगुमवने परमास्तिकनॆऩ्ऱु अप्पुळ्ळार रुळिच्चॆय्युम् पासुरम्.
इप्पडि पुरुषकारादिज्ञानत्ताले पिऱन्द विश्वासमहत्वमुम् विश्वासस्वरूपमुम् कार्पण्यमुम् ‘प्रपद्ये’ ऎन्गिऱ क्रियापदत्तिल् उपसर्गत्तिलुम् शरणशब्दोपश्लिष्टमान

धातुविलुम् उत्तमनिलुमनुसन्धेयङ्गळ्. इदिलुत्तमनिल् विवक्षितत्तै “अनन्य-शरणः”(शरणागतिगद्यम्.) ऎऩ्ऱु गद्यत्तिले व्याख्यानम् पण्णिनार्. इव्विडत्तिलुपायत्वा-ध्यवसायवाचकशब्दत्तिले गोप्तृत्ववरणमन्तर्नीतम्.

“अहमस्म्यपराधानामालयोऽकिञ्चनोऽगतिः”(अहिर्बुद्न्यसं. 37-30.) “त्वमेवोपायभूतो मे भवेति प्रार्थनामतिः । शरणागतिरित्युक्ता सा देवेऽस्मिन् प्रयुज्यताम्”(अहिर्बुद्न्यसं. 37-31.) ऎऩ्ऱुम्, “उपाये गृहरक्षित्रोश्शब्दश्शरण-मित्ययम् । वर्तते सांप्रतं त्वेष उपायार्थैकवाचकः”(अहिर्बुद्न्यसं. 37-29.) ऎऩ्ऱुञ्चॊल्लुगिऱप्पडिये उपाया-

न्तराशक्तनुक्कु सर्वेश्वरन् सर्वशास्त्रार्थसाधारणमान रक्षकत्वमात्रत्तिले निऱ्‌कैयऩ्ऱिक्के स्वीकृतभरनाय्क्कॊण्डु उपायान्तरस्थानत्तिले निवेशिक्कैयालुम् न्यस्तभरनान इव्वधिकारिक्कुप् पिन्बु अनन्योपायत्वम् निलै निऱ्‌कैक्कागवुम् उपायत्वाध्यावसायमिव्विडत्तिले विवक्षितमायिऱ्ऱु. उपायमॆऩ्ऱाल् ऒरु विरगु ऎऩ्ऱ मात्रमागैयालेय् इव्वुपायत्वम् चेतनाचेतनसाधारणमायिरु

क्कैयालुम्, “रक्षिष्यतीति विश्वासो गोप्तृत्ववरणं तथा”(अहिर्बुद्न्यसं. 37-18.) ऎऩ्ऱुम्, “सर्वज्ञोऽपि हि विश्वेशस्सदा कारुणिकोऽपि सन् । संसारतन्त्रवाहित्वाद्रक्षापेक्षां प्रतीक्षते”(लक्ष्मीतन्त्रम् 17-78) ऎऩ्ऱुञ् चॊल्लुगिऱप्पडिये चेतनैकान्तमान गोप्तृत्ववरणमनुसन्धेयमागैयालुम् गोप्तृ-त्ववरणमुमिङ्गे विवक्षितम्.
अदिल् शरणशब्दमॊरु प्रयोगत्तिले इरण्डर्थत्तै यभिधानम् पण्ण

माट्टामैयालेय् इव्वधिकारिक्कु असाधारणमान उपायत्वाद्ध्यवसाय मिव् विडत्तिले शाब्दमाय् सर्वाधिकारिसाधारणमान गोप्तृत्ववरणमार्थमागक्कडवदु.
अऱिवित्तनरन्बरैयम्बऱैयुमुबायमिल्लात्
तुऱवित्तुनियिऱ्ऱुणैयाम् परनै वरिक्कुम् वगै
उऱवित्तनैयिऩ्ऱियॊत्तारॆन निऩ्ऱ वुम्बरै नाम्
पिऱवित्तुयर् सॆगुवीरॆऩ्ऱिरक्कुम् पिऴैयऱवे. (18 )

प्रख्यातः पञ्चषाङ्गस्सकृदिति भगवच्छासनैरेष योग-
स्तत्र द्वाभ्यामपायाद्विरतिरनितरोपायतैकेन बोद्ध्या ।
एकेन स्वान्तदार्ढ्यं निजभरविषयेऽन्येन तत्साध्यतेच्छा
तत्त्वज्ञानप्रयुक्ता त्विह सपरिकरे तादधीन्यादिबुद्धिः ॥ २७ ॥

इति श्रीकवितार्किकसिंहस्य सर्वतन्त्रस्वतन्त्रस्य
श्रीमद्वेङ्कटनाथस्य वेदान्ताचार्यस्य कृतिषु
श्रीमद्रहस्यत्रयसारे
परिकरविभागाधिकार एकादशः ॥
श्रीमते निगमान्तमहादेशिकाय नमः ॥+++