॥ श्रीः ॥
॥ श्रीमते निगमान्तमहादेशिकाय नमः ॥
॥ श्रीमद्रहस्यत्रयसारे अधिकारिविभागाधिकारः ॥ ८ ॥
मुमुक्षुत्वे तुल्ये सति च मधुविद्यादिषु यथा
व्यवस्था संसिद्ध्यत्यधिकृतिविशेषेण विदुषाम् ।
विकल्प्येत न्यासे स्थितिरितरविद्यासु च तथा
नियत्या वैयात्यं नियमयितुमेवं प्रभवति ॥ २० ॥
इप्पडि परमपुरुषार्थोपायङ्गळान निवृत्तिधर्मङ्गळिले प्रवृत्तरान अधिकारिकळिरुवर्.
अवर्गळागिऱार्:- अद्वारकप्रपत्तिनिष्ठनुम् सद्वारकप्रपत्तिनिष्ठनुम्.
स्वतन्त्राङ्गप्रपत्तिभ्यां
प्रपन्नावत्र तावुभौ ।
फलसाधनभक्तिभ्यां
भक्तावपि च दर्शितौ ॥
“स्नानं सप्तविधं स्मृतं” ऎन्गिऱप्पडिये
यथाधिकारं मान्त्रमानस दिव्यवायव्यादिगळुम् तुल्यफलङ्गळान स्नानभेदङ्गळानाऱ्पोले उक्ति, आचार्यनिष्ठैयॆन्गिऱ विवैयुम् प्रपत्तियिल् मुखभेदङ्गळ्.
इवऱ्ऱिल् उक्तियावदु आनुकूल्यसङ्कल्पाद्यङ्गङ्गळिल् वैशद्यमिल्लादार् अवनैयॊऴियप् पोक्कऱ्ऱु निऱ्किऱ अधिकारमुम् अपेक्षित्ताल् रक्षिक्कुमॆन्गिऱ विश्वासमुमुडैयराय्क्कॊण्डु शरण्यनऱिय पूर्णप्रपत्तिगर्भमान आचार्योपदिष्टवाक्यत्ताले तादिमार्सॊन्न पासुरत्तैच् चॊल्लि सार्वभौमनै शरणम्बुगुम् मुग्धरान सामन्तकुमारर्गळैप्पोले यॆन्नुडैय रक्षैयुनक्के भरमाग वेऱिट्टुक्कॊळ्ळवेणुमॆन्गै.
पदवाक्यादिवृत्तान्तमऱियाद बालन् ऒरुक्काल् “भवति! भिक्षां देहि” ऎऩ्ऱाल् आढ्यरान सत्तुक्कळगत्तिले अप्पोदे अपेक्षितसिद्धि युण्डामाप्पोले
“गॊळ्ळक्कुऱैविलन् वेण्डिऱ्ऱॆल्लान्दरु”(तिरुवाय्मॊऴि 3-9-5.) मॆन्नुम्बडियिरुक्किऱ परिपूर्णपरमोदारविषयत्तिलिव्वुक्तिक्कुम् फलाविनाभावमुण्डु.
अऱिविलिगळायिव्वुक्तिमात्रमे पऱ्ऱासानवर्गळ् तिऱत्तिल् “येन केनापि प्रकारेण द्वयवक्ता त्वं”(शरणागतिगद्यम्.) ऎऩ्ऱु सॊल्लुगिऱप्पडियेय् इव्वुक्तिमात्रमुमुण्डऱुक्कमाट्टादु शरण्यन् कृपै.
इव्वर्थत्तै “पापीयसोऽपि शरणागतिशब्दभाजः” (अतिमानुषस्तवम् 61.) ऎऩ्ऱुम्,
“शरणवरणवागियं योदिता न भवति बत सापि धीपूर्विका”(वरदराजस्तवम् 84.) ऎऩ्ऱुम्,
“प्रपत्तिवाचैव निरीक्षितुं वृणे”(वरदराजस्तवम् 92.) ऎऩ्ऱुमभियुक्तर् पेसिनार्गळ्.
इव्वुक्तिमात्र-निष्ठनुडैयवुमाचार्यनिष्ठनुडैयवुम् निलैगळिरण्डैयुम्
“तव भरोऽहमकारिषि धार्मिकैश्शरणमित्यपि वाचमुदैरिरम् ।
इति ससाक्षिकयन्निदमद्य मां कुरु भरन्तव रङ्गधुरन्धर”(श्रीरङ्गराजस्तवम् 2-102.)
ऎऩ्ऱु सेर्त्तनुसन्धित्तार्गळ्.
इदिल् मिगुदि काट्टुगिऱ अपिशब्दत्ताले योरॊऩ्ऱे यमैयुम् ऎऩ्ऱु सूचितमायिऱ्ऱु.
इवर्गळिलाचार्यनिष्ठन् “पुत्रः प्रेष्यस्तथा शिष्य इत्येवञ्च निवेदयेत्”(शाण्डिल्य-स्मृतिः 3-75.) ऎऩ्ऱु शाण्डिल्यस्मृत्यादिगळिऱ्चॊल्लुगिऱप्पडिये आचार्यनुडैय वात्मात्मीयभर-समर्पणत्तिले तानुमन्तर्भूतन्.
“सिद्धिर्भवति वा नेति संशयोऽच्युतसेविनाम् । न संशयोऽत्र तद्भक्तपरिचर्यारतात्मनाम्”(शाण्डिल्य-स्मृतिः 1-95.) ऎन्गिऱ कणक्किले आचार्यनिष्ठनुक्कु कैमुतिकन्यायत्ताले फलसिद्धियिल् सन्देहमिल्लै.
ऒरुमलैयिनिऩ्ऱुमॊरुमलैयिले तावुम् सिंहशरीरत्तिल् जन्तुक् कळैप्पोले भाष्यकारर् संसारातिलङ्घनम् पण्ण अवरोडुण्डान कुडल् तुवक्काले नामुत्तीर्णरावुदोम् ऎऩ्ऱु मुदलियाण्डानरुळिच् चॆय्द पासुरम्.
“अन्धोऽनन्धग्रहणवशगो याति रङ्गेश यद्वत्पङ्गुर्नौकाकुहरनिहितो नीयते नाविकेन । भुङ्क्ते भोगानविदितनृपस्सेवकस्यार्भकादिस्त्वत्संप्राप्तौ प्रभवति तथा देशिको मे दयाळुः”(न्यासतिलकम् 21.) ऎऩ्ऱु न्यासतिलकत्तिले सॊन्नोम्.
एदेनुमॊरु प्रकारमागवुमाम् आरे नुमॊरुवरनुष्ठिक्कवुमाम् प्रपत्तिक्कल्लदु सर्वेश्वरन् परमपुरुषार्थङ्गॊडुक्क इरङ्गानॆऩ्ऱदायिऱ्ऱु.
इप्पडि “पशुर्मनुष्यः पक्षी वा ये च वैष्णवसंश्रयाः । तेनैव ते प्रयास्यन्ति तद्विष्णोः परमं पदम्”(शाण्डिल्यस्मृति 1-15.) ऎऩ्ऱुम्,
“ते वयं भवता रक्ष्या भवद्विषयवासिनः । नगरस्थो वनस्थो वा त्वन्नो राजा जनेश्वर”(रामायणम्-आरण्य 1-20.) ऎऩ्ऱुम्,
“नऱ्पालयोत्तियिल् वाऴुञ्जरासरम् मुऱ्ऱवुम् नऱ्पालुक्कुय्त्तनन्” ऎऩ्ऱुम्(तिरुवाय्मॊऴि 7-5-1),
““वन्मैयावदु निन्गोयिलिल् वाऴुम् वैट्टणवनॆन्नुम् वन्मैय् “"(पॆरिय-ति-5-1-3.)
ऎऩ्ऱुञ्चॊल्लुगिऱ भागवताभिमानभगवद्विषयवासादिगळुक्कुम् तन् पक्कलिलेयादल्, पिऱर् पक्कलिलेयादल्, मुन्बेयादल् पिन्बेयादलॊरु उपायत्तुवक्कुण्डु.
ऎङ्ङनेयॆन्निल्; इवैयुपासनत्तिलेयादल् प्रपत्तियिलेयादल् मूट्टियुम्,
उत्पन्नोपासननुक्कु उत्तरोत्तरोपचयत्तैप् पण्णियुम्,
स्वतन्त्रप्रपत्त्यनुष्ठानम् पण्णिनवनुक्कु इङ्गुऱ्ऱ कैङ्कर्याभिवृद्धियैयुण्डाक्कियुम्,
भगवत्प्राप्तियिले त्वरैयैयुण्डाक्कियुमुपकारकङ्गळाम्.
इवर्गळिल् व्यासादिगळैप्पोले उपायान्तरसमर्थनागैयाले अकिञ्चननुमऩ्ऱिक्के विळम्बक्षमनागैयाले अनन्यगतियुमऩ्ऱिक्केयिरुक्किऱ सद्वारकप्रपत्तिनिष्ठनुक्कु प्रारब्धकर्मपर्यवसानभावियान अन्तिमप्रत्ययत्तै अवधियाग उडैत्तान उपासनरूपाङ्गियिनुडैय यथावन्निष्पत्तिपूर्वकमान मोक्षम् फलम्.
सर्वाधिकारमाय् सर्वानिष्टनिवर्तनक्षममाय् सर्वेष्टसाधनमागवऱ्ऱाय् सुकरमाय् सकृत्कर्तव्यमाय् आशुकारियाय् प्रतिबन्धानर्हमाय्
ब्रह्मास्त्रबन्धम् पोले स्वफलत्तिलुपायान्तरप्रयोगासहमायिरुन्दुळ्ळ प्रपत्तियैत् तन्नधिकारानुरूपमाग अद्वारकमागप् पऱ्ऱिनवनुक्कु परिपूर्णानुभवत्तुक्कु वेऱु प्रतिबन्धकमिल्लाद पडियाले प्रपत्तिक्षणम् मुदलाग ““इङ्गे तिरिन्देऱ्किऴुक्कुऱ्ऱॆन्”"(तिरुवाय्मॊऴि 8-10-4.) ऎऩ्ऱुम्,
““इच्चुवै तविर यान् पोयिन्दिरलोगमाळुमच्चुवै पॆऱिनुम् वेण्डे”"(तिरुमालै 2.) नॆऩ्ऱुम्,
““ऎरार्मुयल् विट्टुक् काक्कैप् पिन् पोवदे”"(सिऱिय तिरुमडल् 16.) यॆऩ्ऱुम्,
“स्नेहो मे परमो राजन् त्वयि नित्यं प्रतिष्ठितः । भक्तिश्च नियता वीर भावो नान्यत्र गच्छति”(रामायणम् उत्तरकाण्डम् 40-15.)
ऎऩ्ऱुञ्चॊल्लुगिऱबडिगळिले इच्चरीरत्तोडेयिरुन्दु कैङ्कर्याद्यनुभवम् पण्णवेणुमॆन्गिऱ अभिसन्धिक्कुक् कारणमान अर्चावतारादिसङ्गमडियाग वन्द स्वानुमतियाले स्थापितमान शरीरत्तिनवसानत्तैयॆल्लैयाग उडैत्ताय् देशकालस्वरूपपरिच्छेदवत्ताय्क्कॊण्डु इङ्गुण्डाम् कैङ्कर्यफलोद्गमत्तै मुदलाग उडैत्तान परिपूर्णकैङ्कर्यपर्यन्तमोक्षम् फलम्.
“वरंवरय तस्मात्त्वं यथाभिमतमात्मनः । सर्वं संपत्स्यते पुंसां मयिदृष्टिपथं गते”(विष्णुपुराणम् 1-12-76.)
“किं वा सर्वजगत्स्रष्टः प्रसन्ने त्वयि दुर्लभम्”(विष्णुपुराणम् 1-1-79.)
“तस्मिन् प्रसन्ने किमिहास्त्यलभ्यम्”(विष्णुपुराणम् 1-17-91.)
“किं लोके तदिह परत्र चास्ति पुंसां यद्विष्णुप्रवणधियां न दाल्भ्य साध्यम्”(विष्णु-धर्मः 43-46.)
“फलमत उपपत्तेः” (ब्र-सू 3-2-37.)
ऎऩ्ऱुञ् चॊल्लुगिऱप्पडिये सर्वेश्वरन् सकलफलप्रदनागैयाले अवन् तिरुवडिगळिल् प्रपत्तिसकलफलसाधनमागैयाल् इव्वधिकारिगळिरुवरुक्कुमिदु यथाभिमतफलहेतुवायिऱ्ऱु.
“चतुर्विधा भजन्ते माम्”(गीता 7-16.) ऎन्गिऱप्पडिये उपासनम् यादॊरुबडि चतुर्विधफलत्तुक्कुम् साधनमायिरुक्कुगिऱदु;
अप्पडिये
“तावदार्तिस्तथा वाञ्छा तावन्मोहस्तथाऽसुखम् । यावन्न याति शरणं त्वामशेषाघनाशनम्”(विष्णुपुराणम् 1-9-73.) ऎन्गिऱप्पडिये
प्रपत्तियुम् इच्चतुर्विधफलत्तुक्कुम् साधनमागविऱे महर्षिगळ् अऱुदियिडुवदु.
इदिल् “अशेषाघनाशनम्” ऎन्गैयालुम् आदरन्दोऱ्ऱ “तावत्” ऎऩ्ऱु अधिकारन्दोऱुम् आवर्तिक्कैयालुम् इवन् अपेक्षित्त फलमॆल्लामिवन् कोलिन कालत्तिले यथामनोरथम् सिद्धिक्कुम्.
इप्पडिप्पट्ट एऱ्ऱत्तै निनैत्तु “सत्कर्मनिरताश्शुद्धास्साङ्ख्ययोगविदस्तथा । नार्हन्ति शरणस्थस्य कलां कोटितमीमपि”(लष्मीतन्त्रम् 17-62.) ऎऩ्ऱु सॊल्लुगिऱदु.
इवनुक्किङ्गिरुन्द कालत्तिल् कैङ्कर्यत्तिल् वैषम्यम् तन् कोलुदलिल् वैषम्यत्ताले वन्ददु.
अदुदनक्कडि प्रारब्धसुकृतविशेषम्.
अन्तिमशरीरानन्तरम् पॆरुम् पेऱ्ऱिलॊरु वैषम्यमिल्लै.
पारतन्त्र्यमुम् एकरूपम्.
“पारतन्त्र्यं परे पुंसि प्राप्य निर्गतबन्धनः । स्वातन्त्र्यमतुलं प्राप्य तेनैव सह मोदते”(विष्णुतत्त्वम्.)
ऎऩ्ऱु फलदशैयिऱ् चॊल्लुगिऱ स्वातन्त्र्यमुम् कर्मवश्यनऩ्ऱिक्के सर्वविधकैङ्कर्ययोग्यनागैयॆऩ्ऱु फलपादत्तिले निर्णीतम्.
वेण्डुम् पॆरुम्बयन् वीडॆऩ्ऱऱिन्दु विदिवगैयाल्
नीण्डुङ्गुऱुगियुनिऱ्कु निलैगळुक्केऱ्कुमन्बर्
मूण्डॊऩ्ऱिन् मूलविनैमाऱ्ऱुदलिन् मुगुन्दनडि
पूण्डऩ्ऱि मऱ्ऱोर्बुगलॊऩ्ऱिलैयॆन निऩ्ऱनरे. // 15 //
प्रपन्नादन्येषां न दिशति मुकुन्दो निजपदं
प्रपन्नश्च द्वेधा सुचरितपरीपाकभिदया ।
विळम्बेन प्राप्तिर्भजनसुखमेकस्य विपुलं
परस्याशु प्राप्तिः परिमितरसा जीवितदशा ॥ (२१)
इति कवितार्किकसिंहस्य सर्वतन्त्रस्वतन्त्रस्य
श्रीमद्वेङ्कटनाथस्य वेदान्ताचार्यस्य कृतिषु
श्रीमद्रहस्यत्रयसारे
अधिकारिविभागाधिकारोऽष्टमः ॥
श्रीमते निगमान्तमहादेशिकाय नमः ॥