०६ परदेवतापारमार्थ्याधिकारः

॥ श्रीः ॥
॥ श्रीमते निगमान्तमहादेशिकाय नमः ॥
॥ श्रीमद्रहस्यत्रयसारे परदेवतापारमार्थ्याधिकारः ॥ ६ ॥

आत्मैक्यं देवतैक्यं त्रिकसमधिगतातुल्यतैक्यं त्रयाणा
मन्यत्रैश्वर्यमित्याद्यनिपुणफणितीराद्रियन्ते न सन्तः ।
त्रय्यन्तैरेककण्ठैस्तदनुगुणमनुव्यासमुख्योक्तिभिश्च
श्रीमान्नारायणो नः पतिरखिलतनुर्मुक्तिदो मुक्तभोग्यः ॥ १६ ॥

उक्तवैधर्म्यङ्गळाले पॊदुविले प्रकृतिपुरुषेश्वरविवेकम् पण्णिनालुम्
“ऒऩ्ऱुन्देवुम्” (तिरुवाय्मॊऴि 4-10-1) इत्यादिगळिऱ्‌पडिये
परदेवताविशेषनिश्चयमिल्लाद पोदु “उन्नित्तु मऱ्ऱॊरु तॆय्वन्दॊऴाळवनैयल्लाल्” (तिरुवाय्मॊऴि 4-6-10) ऎन्गिऱ परमैकान्तित्वङ्गूडामैयालुम्,
परमैकान्तिक्कल्लदु व्यवधानरहितमाग मोक्षङ् गिडैयामैयालुम्
ईश्वरनिन्न देवताविशेषम् ऎऩ्ऱु निष्कर्षिक्कवेणुम्.

अव्विडत्तिल् चेतनाचेतनङ्गळुडैय अत्यन्तभेदम् प्रमाणसिद्धमागैयाले ऎल्लाम् परदेवतैयायिरुक्किऱ ब्रह्मद्रव्यमॆन्गिऱ पक्षम् घटियादु.

स्वभावसिद्धमान जीवेश्वरभेदमुमप्पडिये
देवादिरूपरान जीवर्गळुडैय अन्योन्यभेदमुम्
सुखदुःखादिव्यवस्थैयाले प्रामाणिकमागैयाल् सर्वान्तर्यामियॊरुवनेयागिलुम्
ब्रह्मरुद्रेन्द्रादिसर्वदेवतैगळुम् ईश्वरनोडुम्
तन्निल् तानुम् अभिन्नरॆन्गिऱ पक्षङ्गूडादु.

इद्देवतैगळिल् प्रधानरागच् चॊल्लुगिऱ ब्रह्मरुद्रेन्द्रादिगळुक्कु कार्यत्वकर्मवश्यत्वङ्गळ् प्रामाणिकङ्गळागैयालुम्,

“आभूतसंप्लवे प्राप्ते प्रलीने प्रकृतौ महान् । एकस्तिष्ठति विश्वात्मा स तु नारायणः प्रभुः” (भारतम् शान्तिपर्व 210-24.)
“आद्यो नारायणो देवस्तस्माद्ब्रह्मा ततो भवः ।" (वराहपुराणम् 25-6.) “परो नारायणो देवस्तस्माज्जातश्चतुर्मुखः । तस्माद्रुद्रोऽभवद्देवि” (वराहपुराणम् 90-3.)
इत्यादिगळिले

“ततस्त्वमपि दुर्द्धर्षस्तस्माद्भावात्सनातनात् । रक्षार्थं सर्वभूतानां विष्णुत्वमुपजग्मिवान्” (रामायणम् उत्तरकाण्डम् 101-26.)

ऎन्गिऱप्पडिये स्वेच्छावतीर्णनाय् त्रिमूर्तिमध्यस्थनान विष्णुनारायणादिशब्दवाच्यन् ताने तन्नुडैय पूर्वावस्थैयाले सर्वजगत्तुक्कुम् कारणमॆन्गैयालुम्,

“नित्यं हि नास्ति जगति भूतं स्थावरजङ्गमम् । ऋते तमेकं पुरुषं वासुदेवं सनातनम्” (भारतम् शान्तिपर्व 347-32)

ऎन्गिऱप्पडिये
अवने नित्यनॆन्गैयालुम्

त्रिमूर्तिगळुम् समरॆऩ्ऱुम्,
त्रिमूर्तिगळ् एकतत्त्वम् ऎऩ्ऱुम्,
त्रिमूर्त्युत्तीर्णनीश्वरनॆऩ्ऱुम्,
त्रिमूर्तिगळुक्कुळ्ळे ब्रह्मावादल्, रुद्रनादलीश्वरनादलॆऩ्ऱुञ्
चॊल्लुगिऱ साम्यैक्योत्तीर्णव्यक्त्यन्तरपक्षङ्गळ् घटियादु.

ब्रह्मरुद्रादिगळ् सर्वेश्वरनुक्कुक् कार्यभूतर् ऎन्नुम् इडम्,
“तद्विसृष्टस्स पुरुषो लोके ब्रह्मेति कीर्त्यते” (मनुस्मृति 1-11.) इत्यादिगळालुम्,
“संक्षिप्य च पुरा लोकान् मायया स्वयमेव हि । महार्णवे शयानोऽप्सु मां त्वं पूर्वमजीजनः (रामा -उत्. 104-4.),
“क इति ब्रह्मणो नाम ईशोऽहं सर्वदेहिनाम् । आवां तवाङ्गे संभूतौ तस्मात्केशवनामवान्" (हरिवंशम् 134-48.),
“अहं प्रसादजस्तस्य कस्मिंश्चित् कारणान्तरे । त्वं चैव क्रोधजस्तात पूर्वसर्गे सनातने” (भारतम् शान्तिपर्व 352-62.)
ऎऩ्ऱु ऎदिरि कैयाले विडुदीट्टानप्पडिये यवर्गळ् तङ्गळ् पासुरङ्गळालुम् सिद्धम्.

इवर्गळ् कर्मवश्यराय् सिल कर्मविशेषङ्गळाले सर्वेश्वरनै आराधित्तुत् तन्दाम् पदङ्गळ् पॆऱ्ऱार्गळॆन्नुमिडम्
“सर्वे देवा वासुदेवं यजन्ते सर्वे देवा वासुदेवं नमन्ते” (),
“सब्रह्मकास्सरुद्राश्च सेन्द्रा देवा महर्षयः ।
अर्चयन्ति सुरश्रेष्ठं देवं नारायणं हरिम्” (भारतम् शान्तिपर्व 350-30),
“चिन्तयन्तो हि यं नित्यं ब्रह्मेशानादयः प्रभुम् । निश्चयं नाधिगच्छन्ति तमस्मि शरणं गतः” (भारतम् शान्तिपर्व 210-33),
“पद्मे दिव्येऽर्कसङ्काशे नाभ्यामुत्पाद्य मामपि । प्राजापत्यं त्वया कर्म सर्वं मयि निवेशितम् । सोऽहं सन्यस्तभारो हि त्वामुपासे जगत्पतिम्” (रामा-उत्. 104-7,8),
“युगकोटिसहस्राणि विष्णुमाराध्य पद्मभूः । पुनस्त्रैलोक्यधातृत्वं प्राप्तवानिति शुश्रुम”(पार-कुण्डदरोबाक्यानम्),

“विश्वरूपो महादेवस्सर्वमेधे महाक्रतौ । जुहाव सर्वभूतानि स्वयमात्मानमात्मना ॥ (भारतम् शान्तिपर्व 8-37),
महादेवस्सर्वमेधे महात्मा हुत्वाऽऽत्मानं देवदेवो बभूव । विश्वान् लोकान् व्याप्य विष्टभ्य कीर्त्या विराजते द्युतिमान् कृत्तिवासाः (भारतम् शान्तिपर्व 20-12),
“यो मे यथा कल्पितवान् भागमस्मिन् महाक्रतौ । स तथा यज्ञभागार्हो वेदसूत्रे मया कृतः (भारतम् शान्तिपर्व 34-61)” इत्यादिगळिले प्रसिद्धम्.

इवर्गळ् भगवन्मायापरतन्त्रराय् गुणवश्यराय् ज्ञानसङ्कोचविकासवान् कळायिरुप् पार्गळॆन्नुमिडम् वेदापहारादिवृत्तान्तङ्गळिलुम्,

“ब्रह्माद्यास्सकला देवा मनुष्याः पशवस्तथा । विष्णुमायामहावर्तगर्तान्धतमसावृताः” (विष्णुपुराणम् 5-30-47)
“ब्रह्मा विश्वसृजो धर्मो महानव्यक्तमेव च । उत्तमां सात्त्विकीमेतां गतिमाहुर्मनीषिणः” (मनुस्मृति 12-50) इत्यादिगळिलुम् सुव्यक्तम्.

इवर्गळ् तङ्गळुक्कु अन्तरात्मावान अवन् कॊडुत्त ज्ञानादिगळैक्कॊण्डु अवनुक्केवल् तेवै सॆय्गिऱार्गळॆन्नुमिडम्
“एतौ द्वौ विबुधश्रेष्ठौ प्रसादक्रोधजौ स्मृतौ । तदादर्शितपन्थानौ सृष्टिसंहारकारकौ” (भारतम् शान्तिपर्व 350-19) ऎऩ्ऱु सॊल्लप्पट्टदु.

इवर्गळुक्कु शुभाश्रयत्वमिल्लैय् ऎन्नुमिडत्तै
“हिरण्यगर्भो भगवान् वासवोऽथ प्रजापतिः” (विष्णुधर्मम् 6-7) ऎऩ्ऱु तुडङ्गि
“अशुद्धास्ते समस्तास्तु देवाद्याः कर्मयोनयः” (विष्णुधर्मम् 56-77) ऎऩ्ऱुम्,
“आब्रह्मस्तम्बपर्यन्ता जगदन्तर्व्यवस्थिताः । प्राणिनः कर्मजनितसंसारवशवर्तिनः” (विष्णुधर्मम् 104-23) ऎऩ्ऱुम्,
“कर्मणां परिपाकत्वादाविरिञ्चादमङ्गळम् । इति मत्वा विरक्तस्य वासुदेवः परा गतिः” (श्रीभागवतम् 11-19-18)
ऎऩ्ऱुम्,
पराशरशौनकशुकादिगळ् प्रतिपादित्तार्गळ्.
इवर्गळुक्कु भगवान् आश्रयणीयनॆन्नुमिडत्तैयुम् भगवानुक्कु ओर् आश्रयणीयरिल्लैय् ऎन्नुमिडत्तैयुम्
“रुद्रं समाश्रिता देवा रुद्रो ब्रह्माणमाश्रितः । ब्रह्मा मामाश्रितो राजन्नाहं कञ्चिदुपाश्रितः ॥ ममाश्रयो न कश्चित्तु सर्वेषामाश्रयो ह्यहम्” (पार. आश्वमेदिगपर्व 118-37, 38.)
ऎऩ्ऱु तानेयरुळिच्चॆय्दान्.

इवर्गळ् उभयविभूतिनाथनान सर्वेश्वरनुक्कु विभूतिभूतरॆन्नुमिडम्
“ब्रह्मा दक्षादयः कालः" (विष्णुपुराणम् 1-22-39)
“रुद्रः कालान्तकाद्याश्च” (विष्णुपुराणम् 1-22-33)
इत्यादिगळिले मऱ्ऱुळ्ळारोडु तुल्यमागच् चॊल्लप्पट्टदु.
इप्पडि वस्त्वन्तरम् पोले इवर्गळुम् सर्वशरीरियान सर्वेश्वरनुक्कु प्रकारभूतरॆन्नुमिडम् वस्त्वन्तरङ्गळुक्कु मिवर्गळुक्कुञ् जेर नारायणादिशब्दसामानाधिकरण्यत्ताले सिद्धम्.

इवर्गळ् शरीरमाय् अवन् आत्मावायिरुक्किऱप्पडियै
“तवान्तरात्मा मम च ये चान्ये देहिसंज्ञिताः । सर्वेषां साक्षिभूतोऽसौ न ग्राह्यः केनचित् क्वचित्” (भारतम् शान्तिपर्व 361-4)
ऎऩ्ऱु ब्रह्मा रुद्रनैक् कुऱित्तुच् चॊन्नान्.
इवर्गळ् शेषभूतर् अवन् शेषी ऎन्नुमिडत्तै
“दासभूताः स्वतस्सर्वे ह्यात्मानः परमात्मनः । अतोऽहमपि ते दास इति मत्वा नमाम्यहम्” (मन्त्रराजपदस्तोत्रम्.)
ऎऩ्ऱु मन्त्रराजपदस्तोत्रत्तिले सर्वज्ञनान रुद्रन् ताने सॊन्नान्.
इप्पडि सर्वप्रकारत्तालुम् नारायणन् समाधिकदरिद्रनॆन्नुमिडत्तै
“न परं पुण्डरीकाक्षाद्दृश्यते पुरुषर्षभ ।"(भारतम् - भीष्मपर्व 67-2.)
“परं हि पुण्डरीकाक्षान्न भूतं न भविष्यति । न विष्णोः परमो देवो विद्यते नृपसत्तम”
“न वासुदेवात्परमस्ति मङ्गळं न वासुदेवात्परमस्ति पावनम् । न वासुदेवात्परमस्ति दैवतं न वासुदेवं प्रणिपत्य सीदति” ॥ (भारतम् - भीष्मपर्व 67-17.)
“त्रैलोक्ये तादृशः कश्चिन्न जातो न जनिष्यते” ()
“न दैवं केशवात्परम्” (नारदीय पुराणम् 18-33.)
“राजाधिराजस्सर्वेषां विष्णुर्ब्रह्ममयो महान् । ईश्वरं तं विजानीमस्स पिता स प्रजापतिः” (भारतम् आच्वमे. 43-13.)
इत्यादिगळाले पलप्पडियुञ्चॊन्नार्गळ्.
करुविले तिरुवुडैयार्गळाय् जायमान दशैयिले रजस्तमःप्रशमहेतुवान मधुसूदननुडैय कटाक्षमुडैयवर्गळ् मुमुक्षुक्कळावार्गळॆन्नुमिडमुम् ब्रह्मरुद्रदृष्टरानवर्गळ् रजस्तमःपरतन्त्ररावार्गळॆन्नुमिडमुम्
“जायमानं हि पुरुषं यं पश्येन्मधुसूदनः । सात्त्विकस्स तु विज्ञेयस्स वै मोक्षार्थचिन्तकः ॥
पश्यत्येनं जायमानं ब्रह्मा रुद्रोऽथ वा पुनः । रजसा तमसा चास्य मानसं समभिप्लुतम्” (भारतम् शान्तिपर्व 358-73-77) ऎऩ्ऱु विभजिक्कप्पट्टदु.
इवर्गळ् मुमुक्षुक्कळुक्कु अनुपास्यरॆन्नुमिडमुम्,
इवर्गळुक्कुक् कारणभूतनान सर्वेश्वरनेय् इवर्गळुक्कुम् मऱ्ऱुमुळ्ळ मुमुक्षुक्कळुक्कुम् उपास्यनॆन्नुमिडमुम्
“संसारार्णवमग्नानां विषयाक्रान्तचेतसाम् । विष्णुपोतं विना नान्यत् किञ्चिदस्ति परायणम् ॥” (विष्णुधर्मम् 1-59.) ऎऩ्ऱुम्,
“ब्रह्माणं शितिकण्ठञ्च याश्चान्या देवतास्स्मृताः । प्रतिबुद्धा न सेवन्ते यस्मात्परिमितं फलम्” (भारतम् शान्तिपर्व 350-36.) ऎऩ्ऱुम्,
“हरिरेकस्सदा ध्येयो भवद्भिस्सत्वसंस्थितैः । उपास्योऽयं सदा विप्रा उपायोऽस्मि हरेः स्मृतौ” () ऎऩ्ऱुञ्चॊल्लप्पट्टदु.

इत्ताले इवर्गळै मोक्षोपकारकरागच् चॊन्न विडङ्गळुम् आचार्यादिगळैप्पोले ज्ञानादिहेतुक्कळागैयालेयॆऩ्ऱु निर्णीतम्.
इव्वर्थम् “सूर्यस्यैव तु यो भक्तस्सप्तजन्मान्तरं नरः । तस्यैव तु प्रसादेन रुद्रभक्तः प्रजायते ॥
शङ्करस्य तु यो भक्तस्सप्तजन्मान्तरं नरः । तस्यैव तु प्रसादेन विष्णुभक्तः प्रजायते ॥
वासुदेवस्य यो भक्तस्सप्तजन्मान्तरं नरः । तस्यैव तु प्रसादेन वासुदेवे प्रलीयते ॥”
ऎन्गिऱविडत्तिलुम् विवक्षितम्.
इप्पडि सूर्यभक्त्यादिगळ् परम्परया भगवद्भक्त्यादिगळिले मूट्टुवदुम् परावरतत्त्वङ्गळिले ऐक्यबुद्धियुम् व्यत्ययबुद्धियुम् समत्वबुद्धियुम् मऱ्ऱुमिप्पुडैगळिले वरुम् मदिमयक्कङ्गळुम् आसुरस्वभावत्ताले ऒरु विषयत्तिल् प्रद्वेषादिगळुमऩ्ऱिक्के सूर्यादिगळैप्पऱ्ऱुमवर्गळुक्के यॆन्नुमिडत्तै
“ये तु सामान्यभावेन मन्यन्ते पुरुषोत्तमम् । ते वै पाषण्डिनोज्ञेया-स्सर्वकर्मबहिष्कृताः” इत्यादिगळिले कण्डुगॊळ्वदु.
इप्पडि ज्ञानादिगळिल् माऱाट्टमुडैयार्क्कु देवतान्तरभक्तियुण्डागिलुम् भगवन्निग्रहत्ताले प्रत्यवायमे फलिक्कुम्.
आगैयाल् “त्वं हि रुद्र महाबाहो मोहशास्त्राणि कारय । दर्शयित्वाल्पमायासं फलं शीघ्रं प्रदर्शय” (वराहपुराणम् 70-36.)
ऎन्गिऱप्पडिये मोहनशास्त्रङ्गळिले दृष्टफलसिद्धियै युण्डाक्किनदुवुम् अवऱ्ऱैयिट्टु मोहिप्पित्तु नरकत्तिले विऴविडुगैक्कागवित्तनै.
सत्यसङ्कल्पनान भगवान् ऒरुवनै निग्राह्यनागक्कोलिनाल्
“ब्रह्मा स्वयंभूश्चतुराननो वा रुद्रस्त्रिनेत्रस्त्रिपुरान्तको वा । इन्द्रो महेन्द्रस्सुरनायको वा त्रातुं न शक्ता युधि रामवध्यम्” (रामायणम् सुन्दरकाण्डम् 51-45.)
ऎन्गिऱप्पडिये देवतान्तरङ्गळ् रक्षिक्क शक्तरल्लर्गळ्.

सर्वदेवतैगळुम् सुग्रीवमहाराजादिगळैप् पोले तनक्कु अन्तरङ्गरायिरुप्पारुम् तन्नैयडैन्दानॊरुवनै नलिय निनैत्ताल् ‘‘सकृदेव प्रपन्नाय” (रामायणम् युद्धकाण्डम् 18-33) ऎन्गिऱप्पडिये सत्यप्रतिज्ञनान तन् व्रतङ्गुलैयामैक्काग रावणादिगळैप्पोल दुष्प्रकृतिगळाय् निराकरिक्क वेण्डुवोरै निराकरित्तुम्,
श्रीवानरवीरर्गळैप् पोले सत्प्रकृतिगळाय् अनुकूलिप्पिक्क वेण्डुवोरै अनुकूलिप्पित्तुम् सर्वेश्वरन् रक्षिक्कुम्.

देवतान्तरङ्गळ् पक्कल् ‘‘काङ्क्षन्तः कर्मणां सिद्धिं यजन्त इह देवताः । क्षिप्रं हि मानुषे लोके सिद्धिर्भवति कर्मजा” (श्री गीता 4-12.) ऎन्गिऱप्पडिये
विषमधुतुल्यङ्गळान क्षुद्रफलङ्गळ् कडुग सिद्धिक्कुम्.

अवैदानुम् ‘‘लभते च ततः कामान् मयैव विहितान् हि तान्” (श्री गीता 7-22.) ‘‘एष माता पिता चापि युष्माकञ्च पितामहः । मयानुशिष्टो भविता सर्वभूतवरप्रदः ॥
अस्य चैवानुजो रुद्रो ललाटाद्यस्समुत्थितः । ब्रह्मानुशिष्टो भविता सर्वसत्ववरप्रदः” (भारतम् शान्तिपर्व 349-76-77.)
इत्यादिगळिऱ्‌पडिये भगवदधीनङ्गळ्.
‘‘यस्मात्परिमितं फलम्” (भारतम् शान्तिपर्व 350-36.)

‘‘सात्त्विकेषु तु कल्पेषु माहात्म्यमधिकं हरेः । तेष्वेव योगसंसिद्धा गमिष्यन्ति परां गतिम्” (मात्स्य पुराणम् 290-16)
ऎन्गैयाले अवर्गळ् पक्कल् मोक्षम् विळम्बित्तुङ् गिडैयादु.
सर्वेश्वरन् पक्कल् ‘‘युगकोटिसहस्राणि विष्णुमाराद्ध्य पद्मभूर्” (भारतम् कुण्डदरोबाक्यानम्.)
इत्यादिगळिऱ्‌पडिये अतिशयितमान ऐश्वर्यादिगळुम् वरुम्.
पिन्बु विडाय्दीर गङ्गास्नानम् पण्णप् पाबम् पोमाप् पोले विषयस्वभावत्ताले आनुषङ्गिकमाग पापक्षयम् पिऱन्दु रजस्तमस्सुक्कळ् तलैसाय्न्दु सत्वोन्मेषमुण्डाय् जनकाम्बरीषकेकयादिगळुक्कुप्पोल क्रमेण मोक्षपर्यन्तमाय्विडुम्.
मोक्षोपायनिष्ठनाम्-पोदु ‘‘बहूनां जन्मनामन्ते ज्ञानवान् मां प्रपद्यते” (गीता 7.19)
‘‘ये जन्मकोटिभिस्सिद्धास्तेषामन्तेऽत्र संस्थितिः” (पौष्करसंहितै.)
‘‘जन्मान्तरसहस्रेषु तपोध्यान-समाधिभिः । नराणां क्षीणपापानां कृष्णे भक्तिः प्रजायते” (पाञ्चरात्रम्.)
ऎन्गिऱप्पडिये विळम्बमुण्डु.

मोक्षरुचि पिऱन्दु वल्लदॊरु उपायत्तिले मूण्डाल्
‘‘तेषामहं समुद्धर्ता मृत्युसंसारसागरात् । भवामि न चिरात्पार्थ मय्यावेशितचेतसाम्”(गीता 12-7.)
ऎन्गिऱप्पडिये मोक्षसिद्धिक्कु विळम्बमिल्लै.
स्वतन्त्रप्रपत्तिनिष्ठनुक्कुत् तान् कोलिनदेयळवु, वेऱु विळम्बाविळम्बङ्गळुक्कुक् कुऱियिल्लै.

इन् नियमङ्गळॆल्लाम् ‘‘स्वातन्त्र्यमैश्वरमपर्यनुयोज्यमाहुः” (वैकुण्ठ-स्तवः 55.) ऎन्गिऱ निरङ्कुशस्वच्छन्दतैयाले सिद्धङ्गळॆऩ्ऱु प्रमाणपरतन्त्ररुक्कु सिद्धम्.

इव्वर्थङ्गळिप्पडि तॆळियादार्क्के देवतान्तरङ्गळ् सेव्यङ्गळॆन्नुमिडम् ‘‘प्रतिबुद्धवर्जं सेव्यं तु” () ऎऩ्ऱु व्यवस्थै पण्णप् पट्टदु.
इद्देवतान्तरङ्गळै भगवच्छरीरम् ऎऩ्ऱु अऱियादे पऱ्ऱिनार्क्कु चार्वाकनायिरुप्पानॊरु सेवकन् राजाविनुडम्बिले चन्दनादिगळै प्रयोगिक्क राजशरीरत्तिल् आत्मा प्रीतमानाप्पोले वस्तुवृत्तियिल् सर्वेश्वरने आराध्यनानालुम्
‘‘ये त्वन्यदेवता भक्ता यजन्ते श्रद्धयान्विताः । तेऽपि मामेव कौन्तेय यजन्त्यविधिपूर्वकम्” (गीता 9-23.)
ऎन्गिऱप्पडिये शास्त्रार्थवैकल्यमुण्डानप्पडियाले अवऱ्ऱिऱ्‌चॊन्न फलम् विकलमाम्.
भगवच्छरीरङ्गळॆऩ्ऱऱिन्दु क्षुद्रफलङ्गळैक् कडुगप् पॆऱवेणुमॆन्गिऱ रागविशेषत्ताले अवर्गळै उपासिप्पार्क्कु अव्वो फलङ्गळ् पूर्णङ्गळाम्.

इप्पडियऱिन्दाल् भगवान् तन्नैये ‘‘आर्तो जिज्ञासुरर्थार्थी” (गीता 7-16.) ऎन्गिऱप्पडिये फलान्तरङ्गळुक्कागवुम् पऱ्ऱिनाल् अन्द फलङ्गळ् अतिशयितङ्गळाम्.

अनन्यप्रयोजनराय्प् पऱ्ऱिनार्क्कुम्
‘‘शरीरारोग्यमर्थांश्च भोगांश्चैवानुषङ्गिकान् । ददाति ध्यायिनां नित्यमपवर्गप्रदो हरिः” (विष्णुधर्मम् 74-43) ऎन्गिऱप्पडिये फलान्तरङ्गळ् आनुषङ्गिकमाग वरुम्.

इव्वर्थत्तै अनुषङ्गसिद्धैश्वर्यरान श्रीगुलसेगरप्पॆरुमाळुम्

“निन्नैये तान् वेण्डि नीळ्सॆल्वम् वेण्डादान् तन्नैये तान् वेण्डुञ् जॆल्वम् पोल्” (पॆरुमाळ् तिरुमॊऴि 5-9.)

ऎऩ्ऱरुळिच्चॆय्दार्.

‘‘अभिलषितदुरापा ये पुरा कामभोगा जलधिमिव जलौघास्ते विशन्ति स्वयं नः” () ऎऩ्ऱु ईसाण्डानुम् तामरुळिच् चॆय्द स्तोत्रत्तिले निबन्धित्तार्.
इदु विद्याविशेषरागविशेषादिनियतम्.

इप्पडि सर्वेश्वरनुक्कुम् ब्रह्मरुद्रादिगळुक्कुमुण्डान विशेषङ्गळै
“ऎम्बॆरुमानुण्डुमिऴ्न्द वॆच्चिल् तेवरल्लादार् तामुळरे” (पॆरियदिरुमॊऴि 11-6-2.) यॆऩ्ऱुम्,
“नान्मुगनै नारायणन् पडैत्तान् नान्मुगनुम् तान्मुगमाय्च् चङ्गरनैत्तान् पडैत्तान्” (नान्मुगन् तिरुवन्दादि 1.) ऎऩ्ऱुम्,
“मेवित्तॊऴुम् पिरमन् सिवनिन्दिरनादिक्कॆल्लाम् नाबिक्कमल मुदऱ्‌किऴङ्गे” (तिरुवाय्मॊऴि 10-10-3.) ऎऩ्ऱुम्,
“तीर्त्तनुलगळन्द सेवडिमेऱ्‌ पून्दामञ्जेर्त्ति यवैये सिवन्मुडिमेल् तान् कण्डु पार्त्तन् तॆळिन्दॊऴिन्द पैन्दुऴायान् पॆरुमै” (तिरुवाय्मॊऴि 2-8-6.) ऎऩ्ऱुम्,
“वानवर् तम्मैयाळुमवनुम् नान्मुगनुम् सडैमुडियण्णलुम् सॆम्मैयालवन् पादबङ्गयञ् जिन्दित्तेत्तित् तिरिवरे” (तिरुवाय्मॊऴि 3-6-4.) ऎऩ्ऱुम्,
“पेस निऩ्ऱ सिवनुक्कुम् पिरमन् तनक्कुम् पिऱर्क्कुम् नायगनवने” (तिरुवाय्मॊऴि 4-10-4.) ऎऩ्ऱुम्,
“ऒऱ्ऱैविडैयनुम् नान्मुगनु मुन्नै यऱियाप् पॆरुमैयोने” (पॆरियाऴ्वार् तिरुमॊऴि 4-10-4.) ऎऩ्ऱुम्,
“ऎरुत्तुक् कॊडियुडैयानुम् पिरमनुमिन्दिरनुम् मऱ्ऱुमॊरुत्तरु मिप्पिऱवि यॆन्नुम् नोय्क्कु मरुन्दऱिवारुमिल्लै” (पॆरियाऴ्वार् तिरुमॊऴि 5-3-6.)
ऎऩ्ऱुम् पलमुगङ्गळालेयरुळिच्चॆय्दार्गळ्.
इप्परदेवतापारमार्थ्यमुम् तिरुमन्त्रत्तिल् प्रथमाक्षरत्तिलुम् नारायणशब्दत्तिलुम्,
द्वयत्तिल् सविशेषणङ्गळान नारायणशब्दङ्गळिलुम्, चरमश्लोकत्तिल् ‘‘माम्” ‘‘अहम्” ऎन्गिऱ शब्दङ्गळिलुम् अनुसन्धेयम्.

इद्देवताविशेषनिश्चयम् उळ्ळवनुक्कल्लदु
“कण्णन् कण्णल्लदिल्लैयोर् कण्णे”(तिरुवाय्मॊऴि 2-2-1.) ऎऩ्ऱुम्,
“कळैवाय् तुन्बङ् गळैयादॊऴिवाय् कळैगण्मऱ्ऱिलेन्” (तिरुवाय्मॊऴि 5-8-8.) ऎऩ्ऱुम्,
“आविक्कोर् पऱ्ऱुक्कॊम्बु निन्नलालऱिगिऩ्ऱिलेन् यान्” (तिरुवाय्मॊऴि 10-10-3.) ऎऩ्ऱुम्,
“तरुदुयरन् दडायेल्” (पॆरुमाळ् तिरुमॊऴि 5-1.) ऎन्गिऱ तिरुमॊऴि मुदलानवऱ्ऱिलुञ् चॊल्लुम् अनन्य-शरणत्वावस्थै किडैयादु.
इन्द परदेवतापारमार्थ्यत्तैत् तिरुमन्त्रत्तिले कण्डु तदीयपर्यन्तमाग देवतान्तरत्यागमुम् तदीयपर्यन्तमाग भगवच्छेषत्वमुम् प्रतिष्ठितमान पडियै
“मऱ्ऱुमोर् तॆय्वमुळदॆऩ्ऱिरुप्पारोडु उऱ्ऱिलेन् उऱ्ऱदुमुन्नडियार्क्कडिमै” (पॆरिय तिरुमॊऴि 8-10-3.)
ऎन्गिऱ पाट्टिले सर्वेश्वरन् पक्कलिले सर्वार्थग्रहणम् पण्णिन आऴ्वाररुळिच्चॆय्दार्.
इवर् “पारुरुविल् नीरॆरिगाल्” (तिरुनॆडुन्दाण्डगम् 2.) ऎन्गिऱ पाट्टिले
परिशेषक्रमत्ताले विवादविषयमान मूवरै निऱुत्तियवर्गळ् मूवरिलुम् प्रमाणानुसन्धानत्तालेय् इरुवरैक् कऴित्तु
परिशेषित्त परंज्योतिस्सान ऒरुवनै “मुगिलुरुवमॆम्मडिगळुरुवम्” (तिरुनॆडुन्दाण्डगम् 2.) ऎऩ्ऱु निष्कर्षित्तार्.
इन्द रूपविशेषत्तैयुडैय परमपुरुषने सर्ववेदप्रतिपाद्यमान परतत्वमॆन्नुमिडत्तै सर्ववेदसारभूतप्रणवप्रतिपाद्यतैयाले
“मूलमागिय वॊऱ्ऱैयॆऴुत्तै मूऩ्ऱुमात्तिरै युळ्ळॆऴवाङ्गि वेलैवण्णनै मेवुदिरागिल्” (पॆरियाऴ्वार् तिरुमॊऴि 4-5-4.) ऎऩ्ऱु पॆरियाऴ्वाररुळिच् चॆय्दार्.
तैत्तरीयत्तिल् श्रियः पतित्वचिह्नत्ताले महापुरुषनुक्कु व्यावृत्तियोदिनप्पडियै निनैत्तु
“तिरुक्कण्डेन् पॊन्मेनि कण्डेन्” (मूऩ्ऱाम् तिरुवन्दादि 1.) ऎऩ्ऱु उपक्रमित्तु
“सार्वु नमक्कु” (मूऩ्ऱाम् तिरुवन्दादि 1.100.) ऎन्गिऱ पाट्टिले प्रतिबुद्धरान नमक्कुप् पॆरियबिराट्टियारुडनेयिरुन्दु ऎऩ्ऱुमॊक्कप् परिमाऱुगिऱ विवनैयॊऴिय प्राप्यान्तरमुम् शरण्यान्तरमुमिल्लै. इद्दम्पतिगळे प्राप्यरुम् शरण्यरुम् ऎऩ्ऱु निगमिक्कप्पट्टदु.
इव्वर्थत्तै ‘‘देवतापारमार्थ्यञ्च यथावद्वेत्स्यते भवान्” (विष्णुपुराणम् 1-1-26)
“पुलस्त्येन यदुक्तं ते सर्वथैतद्भविष्यति (विष्णुपुराणम् 1-1-28.)” ऎऩ्ऱु पुलस्त्यवसिष्ठ-वरप्रसादत्ताले परदेवतापारमार्थ्यज्ञानमुडैयनाय्,
पॆरियमुदलियार् ‘‘तस्मै नमो मुनिवराय पराशराय” (आळवन्दार् स्तोत्रम् 4.) ऎऩ्ऱु आदरिक्कुम्बडियान श्रीपराशरब्रह्मर्षि परक्कप् पेसि
‘‘देवतिर्यङ्मनुष्येषु पुन्नामा भगवान् हरिः । स्त्रीनाम्नी लक्ष्मीर्मैत्रेय नानयोर्विद्यते परम्’’ (विष्णुपुराणम् 1-8-35.)
ऎऩ्ऱु परमरहस्ययोग्यनान सच्छिष्यनुक्कु उपदेशित्तान्.

इत्तै मयर्वऱ मदि नलमरुळप्पॆऱ्ऱु ‘‘आद्यस्य नः कुलपतेः’’ ऎन्गिऱप्पडिये प्रपन्नसन्तानकूटस्थरान नम्माऴ्वारुम्
“ऒण्डॊडियाळ् तिरुमगळुम् नीयुमे निलानिऱ्‌पक्कण्ड सदिर्गण्डु” (तिरुवाय्मॊऴि 4-9-10.) ऎऩ्ऱरुळिच्चॆय्दार्.
इव्विषयत्तिल् वक्तव्यमॆल्लाम् चतुश्श्लोकीव्याख्यानत्तिले परपक्षप्रतिक्षेपपूर्वकमागप् परक्कच्चॊन्नोम्. अङ्गे कण्डुगॊळ्वदु.

वादियर्मन्नुन् दरुक्कच्चॆरुक्किन् मऱैगुलैयच्
चादुसनङ्गळडङ्ग नडुङ्गत् तनित्तनिये
आदियॆनावगै यारणदेसिगर् साऱ्ऱिनर् नम्
पोदमरुन् दिरुमादुडनिऩ्ऱ पुराणनैये. // 13 //

जनपदभुवनादिस्थानजैत्रासनस्थेषु अनुगतनिजवार्तं नश्वरेष्वीश्वरेषु ।
परिचितनिगमान्तः पश्यति श्रीसहायं जगति गतिमविद्यादन्तुरे जन्तुरेकः ॥१७॥

इति कवितार्किकसिंहस्य सर्वतन्त्रस्वतन्त्रस्य श्रीमद्वेङ्कटनाथस्य वेदान्ताचार्यस्य कृतिषु श्रीमद्रहस्यत्रयसारे परदेवतापारमार्थ्याधिकारः षष्ठः ॥
॥ श्रीमते निगमान्तमहादेशिकाय नमः ॥