०४ अर्थपञ्चकाधिकारः

॥ श्रीः ॥
॥ श्रीमते निगमान्तमहादेशिकाय नमः ॥
॥ श्रीमद्रहस्यत्रयसारे अर्थपञ्चकाधिकारः ॥ ४ ॥

आदौ प्राप्यं परममनघं प्राप्तृरूपं च मादौ
इष्टोपायं त्वयननमसोरीप्सितार्थं चतुर्थ्याम् ।
तद्व्याघातं ममकृतिगिरिं व्यञ्जयन्तं मनुं तं
तत्प्रायं च द्वयमपि विदन् संमतस्सर्ववेदी ॥ १२ ॥

नारायणादिशब्दङ्गळिले विवक्षितमान सम्बन्धविशेषत्तै सिद्धान्तत्तुक्कुत् तळमाक्कि इत्तै अनुबन्धित्तिरुक्कुम् अर्थपञ्चकत्तै सिलर् विचारित्तार्गळ्.

इस्सम्बन्धत्तोडे कूड षडर्थङ्गळॆऩ्ऱु सिलर् अनुसन्धित्तार्गळ्.
इस् सम्बन्धम्पोले मुमुक्षुवुक्कु विशेषित्तऱिय वेण्डुवदागच् चेर्त्त अर्थपञ्चकम् ऎदॆन्निल् -
“प्राप्यस्य ब्रह्मणो रूपं प्राप्तुश्च प्रत्यगात्मनः । प्राप्त्युपायं फलं चैव तथा प्राप्तिविरोधि च ॥ वदन्ति सकला वेदास्सेतिहासपुराणकाः ॥”(हारीतसंहितै) ऎऩ्ऱु सॊल्लप्पट्टन.

इवऱ्ऱिल् प्राप्यमान ब्रह्मत्तिनुडैय स्वरूपम् तिरुमन्त्रत्तिल् प्रथमाक्षरत्तिलुम् नारायणशब्दत्तिलुम्, द्वयत्तिल् सविशेषणङ्गळान नारायण शब्दङ्गळिलुम्,
चरमश्लोकत्तिल् ‘माम्’ ‘अहम्’ ऎन्गिऱ पदङ्गळिलुमनुसन्धेयम्.

अव्विडङ्गळिल् अनुसन्धिक्कुम् पोदु
“श्रिया सार्धं जगत्पतिः” (लैङ्ग पुराणम्)
“एष नारायणः श्रीमान्” (हरिवंशम् 113.62)
“भवान्नारायणो देवः श्रीमांश्चक्रधरो विभुः”(रामायणम् युद्धकाण्डम् 120-13)
“श्रीवत्सवक्षा नित्यश्रीः” (रामायणम् युद्धकाण्डम् 114-15)
“विष्णोः श्रीरनपायिनी” (विष्णुपुराणम् 1-8-17)
“सीतासमक्षं काकुत्स्थमिदं वचनमब्रवीत्” (रामायणम् अरण्यकाण्डम् 15-6.)
“सीतामुवाचातियशा राघवं च महाव्रतम्” (रामायणम् अयोध्या 31-2)
“अलमेषा परित्रातुं राघवाद्राक्षसीगणम्” (रामायणम् सुन्दरकाण्डम् 58-87)
“भवेयं शरणं हि वः”(रामायणम् सुन्दरकाण्डम् 58-90)
“भवांस्तु सह वैदेह्या” (रामायणम् अयोध्या 31-27)
“तया सहासीनमनन्त-भोगिनि” (आळवन्दार् स्तोत्रम् 39)
“कान्तस्ते पुरुषोत्तमः” (चतुःश्लोकी 1)
“स्वपरिचरणभोगैः श्रीमति प्रीयमाणे” (आत्मसिद्धि)
“श्रीमते निर्मलानन्दोदन्वते विष्णवे नमः” (वेदान्तसारम्)
“श्रियः कान्तोऽनन्तो वरगुणगणैकास्पदवपुः” (वेदान्तदीपम्)
“ब्रह्मणि श्रीनिवासे” (श्रीभाष्यम्)
“श्रियःपतिर्निखिल-हेयप्रत्यनीक-कल्याणैकतान-अनन्तज्ञानानन्दस्वरूपः” (गीताभाष्यम्)
“नीयुन्दिरुमगळुम् निऩ्ऱायाल्” (मुदल् तिरुवन्दादि 86)
“ऒण्डॊडियाळ् तिरुमगळुम् नीयुमे निलानिऱ्‌प” (तिरुवाय्मॊऴि 4-9-1)
“कोलत्तिरुमामगळोडु उन्नै”(तिरुवाय्मॊऴि 6-9-3)
“निन् तिरुवरुळुम् पङ्गयत्ताळ् तिरुवरुळुम्” (तिरुवाय्मॊऴि 9-2-1)
“उन् तामरैमङ्गैयुम् नीयुम्” (तिरुवाय्मॊऴि 9-2-3)
“अगलगिल्लेनिऱैयुम्”(तिरुवाय्मॊऴि 6-10-10)
“उणर्मुऴु नलम्” (तिरुवाय्मॊऴि 1-1-2)
“नन्दाविळक्के यळत्तऱ्‌करियाय्” (पॆरियदिरुमॊऴि 3-8-1)

ऎऩ्ऱुम् प्रमाणङ्गळ् सॊल्लुगिऱप्पडिये सर्वप्रकारत्तालुम्,
सर्वावस्थैयिलुम् सहधर्म-चारिणियान
पॆरिय पिराट्टियारोडु पिरिविल्लाद मुऴु नलमान अनन्त-ज्ञानानन्दस्वरूपमाग अनुसन्धिक्कवेणुम्.

इप्पडि “समस्तहेयरहितं विष्ण्वाख्यं परमं पदं” (विष्णुपुराणम् 1-22-53)
“परः पराणां सकला न यत्र क्लेशादयस्सन्ति परावरेशे” (विष्णुपुराणम् 6-5-85)
ऎन्गिऱप्पडिये हेयप्रत्यनीकमाग अनुसन्धेयम्.
“तैर्युक्तश्श्रूयतां नरः” (रामायणम् पा-का 1-7.)
“तमेवं गुणसंपन्नं” (रामायणम् अ-का 2-48.)
“ज्येष्ठं श्रेष्ठगुणैर्युक्तं” (रामायणम् पा-का 1-20)
“एवं श्रेष्ठगुणैर्युक्तं” (रामायणम् अ-का 1-32)
“गुणैर्विरुरुचे रामः” (रामायणम् अ-का 2-47)
“तमेवं गुणसंपन्नं अप्रधृष्यपराक्रमं” (रामायणम् अ-का 1-34)
“बहवो नृप कल्याणगुणाः पुत्रस्य सन्ति ते” (रामायणम् अ-का 2-26)
“आनृशंस्यमनुक्रोशः श्रुतं शीलं दमश्शमः । राघवं शोभयन्त्येते षड्गुणाः पुरुषोत्तमम्” (रामायणम् अ-का 33-12)
“विदितस्स हि धर्मज्ञश्शरणागत वत्सलः”(रामायणम् सुन्दरकाण्डम् 21-20)
“शरण्यं शरणं च त्वां आहुर्दिव्या महर्षयः” (रामायणम् युद्धकाण्डम् 120-18)
“निवासवृक्षस्साधूनां आपन्नानां परा गतिः” (रामायणम् किष् काण्डम् 15-19)
“तेजो-बलैश्वर्य-महावबोध-सुवीर्य-शक्त्यादि-गुणैकराशिः” (विष्णुपुराणम् 6-5-85)
“सर्वभूतात्मभूतस्य विष्णोः को वेदितुं गुणान्”(ब्राह्मपुराणम्)
“यथा रत्नानि जलधेः असङ्ख्येयानि पुत्रक । तथा गुणाश्च देवस्य त्वसङ्ख्येया हि चक्रिणः ॥” (वामनपुराणम् 74-40)
“वर्षायुतैर्यस्य गुणा न शक्या वक्तुं समेतैरपि सर्वदेवैः ।
चतुर्मुखायुर्यदि कोटिवक्त्रो भवेन्नरः क्वापि विशुद्धचेताः ।
स ते गुणानाम् अयुतैकमंशं वदेन्न वा देववर प्रसीद ॥”(भारतम् कर्णपर्व 83-15)
“तवानन्तगुणस्यापि षडेव प्रथमे गुणाः । यैस्त्वयेव जगत् कुक्षावन्येप्यन्तर्निवेशिताः ॥”(विष्णुपुराणम्)
“इषुक्षयान्निवर्तन्ते नान्तरिक्षक्षितिक्षयात् । मतिक्षयान्निवर्तन्ते न गोविन्दगुणक्षयात् ॥”
“वल्विनैयेनै ईर्गिऩ्ऱ कुणङ्गळैयुडैयाय्” (तिरुवाय्मॊऴि 8-1-8)
“उयर्वऱवुयर् नलमुडैयवन्” (तिरुवाय्मॊऴि 1-1-1)
ऎन्गिऱप्पडिये प्राप्यत्व-प्रापकत्वोपयुक्तङ्गळान गुणङ्गळाले विशिष्टमाग अनुसन्धेयम्.
“सदैकरूपरूपाय” (वि-पु. 1-2-1)
“नित्यसिद्धे तदाकारे तत्परत्वे च पौष्कर । यस्यास्ति सत्ता हृदये तस्यासौ सन्निधिं व्रजेत् ॥” (पौ॰-सम्)
“समस्ताश्शक्तयश्चैता नृप यत्र प्रतिष्ठिताः । तद्विश्वरूप-वैरूप्यं रूपमन्यद्धरेर्महत्” (विष्णुपुराणम् 6-7-70.)
“इच्छागृहीताभिमतोरुदेहः” (विष्णुपुराणम् 6-5-84)
“न भूतसङ्घसंस्थानो देहोऽस्य परमात्मनः” (भारतम् शान्तिपर्व 206-60)
“न तस्य प्राकृता मूर्तिर्मांसमेदोस्थिसंभवा” (वराहपुराणम् 34-40)
“भुजैश्चतुर्भिस्समुपेतमेतद्रूपं विशिष्टं दिवि संस्थितञ्च”(भारतम् मॆळसल 5-34)
“रुक्माभं स्वप्नधीगम्यं” (मनुस्मृति 12-123 (12-122))
“तत्रैकस्थं जगत् कृत्स्नं ”(गीता 11-13)
“पश्यामि देवांस्तव देवदेहे” (गीता 11-15)
“अस्त्र-भूषण-संस्थान-स्वरूपं”(विष्णुपुराणम् 1-22-76)
“भूषणास्त्र-स्वरूपस्थं यथेदमखिलं जगत्” (विष्णुपुराणम् 1-22-66)
“तमसः परमो धाता शङ्खचक्रगदाधरः”(रामायणम्-युद्धकाण्डम् 114-15)
ऎन्गिऱप्पडिये सर्वजगदाश्रयमान अप्राकृत-दिव्यमङ्गळ-विग्रह-विशिष्टमाग अनुसन्धेयम्. इव्विग्रहम् - पर-व्यूह-विभव-हार्दार्चावताररूपेण पञ्च-प्रकारमायिरुक्कुम्बडियुम्, इवऱ्ऱिलुळ्ळ विशेषङ्गळुम्, भगवच्छास्त्र-संप्रदाय-त्ताले अऱियप्पडुम्.

“विष्णोरेता विभूतयः”(विष्णुपुराणम् 1-22-32)
“महाविभूतिसंस्थान!” (विष्णुपुराणम् 5-6-50)
“नान्तोस्ति मम दिव्यानां विभूतीनां परन्तप” (गीता 10-40)

इत्यादिगळुडैय संग्रहमान “यदण्डमण्डान्तरगोचरञ्च यत्”(आळ-स्तो 17)
ऎन्गिऱ श्लोकत्तिन्बडिये अनन्त विभूति-विशिष्टमाग अनुसन्धेयम्.

इव्विभूतिगळिल् चेतनङ्गळायुम् अचेतनङ्गळायुमुळ्ळ इरण्डुवगैयुम् लीलार्थङ्गळायुम्, भोगार्थङ्गळायुम्, विभक्तङ्गळायिरुक्कुम्.
आनुकूल्यमात्रम् पॊदुवायिरुक्क रसवैषम्यत्ताले लीला-भोग-विभागम् यथालोकङ् गण्डु कॊळ्वदु.

अप्पडिये
“जन्माद्यस्य यतः”(शा-सू 1-1-2.)
“ क्रीडा हरेरिदं सर्वं”(भारतम् शान्तिपर्व 206-58)
“ क्रीडतो बालकस्येव”(विष्णुपुराणम् 1-2-18)
“बालः क्रीडनकैरिव”(भार सभा 12-57)
“हरे विहरसि क्रीडा-कन्तुकैरिव जन्तुभिः”(विष्णु-धर्मः)
“लोकवत्तु लीलाकैवल्यं”(शा-सू. 2-1-33)

ऎन्गिऱप्पडिये लीलारूप-जगद्वयापार-लक्षणमाग अनुसन्धेयम्.

इप्पडि लक्ष्मीसहायमाय्
अपरिमित-ज्ञानानन्दमाय् हेयप्रत्यनीकमाय्
ज्ञान-शक्त्याद्यनन्त-मङ्गळगुणविशिष्टमाय्
दिव्यमङ्गळ-विग्रहोपेतमाय् शरीरभूत-विभूतिद्वययुक्तमाय्
जगत्सृष्ट्यादि-व्यापारलीलमाय्क् कॊण्डु
प्राप्यमान ब्रह्मत्तै
प्रापिक्कुम् प्रत्यगात्माविनुडैय बद्ध-मुक्त-नित्य-साधारणरूपमुम् उपायाधिकारियान तनक्किप्पोदु असाधारणमान रूपमुम् अऱियवेणुम्.
इवर्गळिल् बद्धरावार्, अनादि-कर्म-प्रवाहत्ताले अनुवृत्त-संसारराय् ब्रह्मादि-स्तम्ब-पर्यन्त-विभागभागिगळान क्षेत्रज्ञर्.
मुक्तरावार् शास्त्रचोदितङ्गळान उपायविशेषङ्गळालुण्डान भगवत्प्रसादत्ताले अत्यन्त-निवृत्त-संसारराय् सङ्कोच-रहित-भगवदनुभवत्ताले निरतिशयानन्द रायिरुक्कुमवर्गळ्.
नित्यरावार् ईश्वरनैप्पोले अनादियाग ज्ञानसङ्कोचमिल्लामैयाले
“सवयस इव ये नित्य-निर्दोष-गन्धाः” (श्रीगुणरत्नकोषम् 27)
ऎन्गिऱप्पडिये अस्पृष्टसंसारराय्क्कॊण्डु नित्यकैङ्कर्यम् पण्णुगिऱ अनन्त-गरुड-विष्वक्सेनादिगळ्.
इवर्गळॆल्लार्क्कुम् साधारणमान रूपम् अणुत्व-ज्ञानानन्द-अमलत्वादिगळुम्, भगवच्छेषत्व-पारतन्त्र्यादिगळुम्.
मुमुक्षुवान तनक्कु असाधारणमाग अऱियवेण्डुम् आकारङ्गळ् उपोद्घातत्तिले सॊन्नोम्;
मेलुङ् गण्डु कॊळ्वदु.
इप्प्राप्ताविनुडैय स्वरूपम् प्रणवनमस्सुक्कळिल् मकारङ्गळिलुम्, नार-शब्दङ्गळिलुम्, ‘प्रपद्ये’ ऎन्गिऱ उत्तमनिलुम्, ‘व्रज’ ऎन्गिऱ मध्यमनिलुम्, ‘त्वा’ऎन्गिऱ पदत्तिलुम् ‘मा शुचः’ ऎन्गिऱ वाक्यत्तिलुम् अनुसन्धेयम्.

प्राप्त्युपायमुम् इदिन् परिकरङ्गळुम् फलस्वरूपमिरुक्कुम्बडियुम् मेले प्राप्तस्थलङ्गळिले परक्कच्चॊल्लक्कडवोम्.
इवऱ्ऱिल् उपायम् तिरुमन्त्रत्तिल् नमस्सिलुम् अयन-शब्दत्तिलुम्, द्वयत्तिल् पूर्वखण्डत्तिलुम् चरमश्लोकत्तिल् पूर्वार्द्धत्तिलुम् अनुसन्धेयम्. फलस्वरूपम् चतुर्थ्यन्त-पदङ्गळिलुम् द्वयत्तिल् नमस्सिलुम्, सर्वपापेभ्यो मोक्षयिष्यामि” ऎन्गिऱविडत्तिलुम् अनुसन्धेयम्.
प्राप्तिविरोधियावदु अविद्या-कर्म-वासनादि-रूपमान मोक्ष-प्रतिबन्धकवर्गम्.
अदिल् प्रधानम् अनादियाग सन्तन्यमानमान आज्ञातिलङ्घनमडियागप् पिऱन्द भगवन्निग्रहम्.

इदु क्षेत्रज्ञर्क्कु ज्ञानसङ्कोचकरमान त्रिगुणात्मक-प्रकृतिसंसर्ग-विशेषत्तै उण्डाक्कियुम्,
प्रकृति-परिणाम-विशेषङ्गळान शरीरेन्द्रियादिगळोडे तुवक्कि, ““तिण्णमऴुन्दक्कट्टिप् पलसॆय्विनै वन्गयिऱ्ऱाल् पुण्णै मऱैय वरिन्दॆन्नैप् पोरवैत्ताय् पुऱमे”"(तिरुवाय्मॊऴि 5-1-5) ऎऩ्ऱुम्, ““अन्नाळ् नी तन्दवाक्कैयिन् वऴियुऴल्वेन्”"(तिरुवाय्मॊऴि 3-2-1) ऎऩ्ऱुञ्
चॊल्लुगिऱप्पडिये देहेन्द्रियादि-परतन्त्रनाक्कियुम्,
अव्ववस्थैयिलुम् शास्त्रवश्यतै कूडाद तिर्यगादि-दशैगळिले निऱुत्तियुम्,
शास्त्रयोग्यङ्गळान मनुष्यादि-जन्मङ्गळिल् बाह्य-कुदृष्टि-मतङ्गळाले कलक्कियुम्,
अवऱ्ऱिल् इऴियादवर्गळैयुम् उळ्बड
“भगवत्स्वरूप-तिरोधानकरीं विपरीत-ज्ञानजननीं स्वविषयायाश्च भोग्यबुद्धेर्जननीम्”(पॆरिय गद्यम्) ऎन्गिऱ पडिये इम्मूलप्रकृति मुदलान मोहन-पिञ्छिकै तन्नाले तत्त्वाज्ञान-विपरीत-ज्ञान-विषय-प्रावण्यङ्गळैप् पण्णियुम्,
इवैयडियाग “आवि तिगैक्क ऐवर्गुमैक्कुम् सिऱ्ऱिन्बम् पावियेनैप्पल नी काट्टिप्पडुप्पायो”(तिरुवाय्मॊऴि 6-9-9.) ऎन्गिऱप्पडिये
सुखलवार्थमान अकृत्यकरणादिरूपमान आज्ञाति-लङ्घनत्तैप् पण्णुवित्तुम्,
“पापं प्रज्ञां नाशयति क्रियमाणं पुनःपुनः । नष्टप्रज्ञः पापमेव पुनरारभते नरः ॥”(भारतम्-उद्योगपर्व 35-73.)
ऎन्गिऱप्पडिये मेलुम् अपराधपरंपरैगळिले मूट्टि
अदिन् फलमाग “क्षिपाम्यजस्रं”(गी. 16-19.) इत्यादिगळिऱ्‌पडिये गर्भ-जन्म-जरा-मरण-नरकादि-चक्र-परिवृत्तियिले परिभ्रमिप्पित्तुम्,
क्षुद्र-सुखादिगळुक्कु साधनमान राजस-तामस-शास्त्रार्थङ्गळैक्कॊण्डु
‘‘यक्ष-रक्षांसि राजसाः । प्रेतान् भूतगणां-श्चान्ये यजन्ते तामसा जनाः”(ग्. 17-4) ऎन्गिऱप्पडिये
तन्नोडॊक्क ऒऴुगु सङ्गिलियिले कट्टुण्डु उऴलुगिऱ क्षेत्रज्ञर् कालिले विऴप्पण्णियुम्,
अवर्गळ् कॊडुत्त जुगुप्सावह-क्षुद्र-पुरुषार्थङ्गळाले क्रिमिगळैप्पोले कृतार्थराग मयक्कियुम्,
योग-प्रवृत्तरानवर्गळैयुम् क्षुद्र-देवता-योगङ्गळिलेयादल्
नामादि अचेतनोपासनङ्गळिलेयादल् मूळप्पण्णि
सिल्वानङ्गळान फलङ्गळाले योगत्तैत् तलैसाय्प्पित्तुम्,
आत्मप्रवणरैयुम् प्रकृति-संसृष्टम् प्रकृति-वियुक्तमॆन्गिऱ इव्विरण्डुप्पडियिलुम्
ब्रह्मदृष्टियालेयादल्, स्वरूपमात्रत्तालेयादल् उपासिक्क मूट्टि अवै नालुवगैक्कुम् फलमाग अल्पास्वादङ्गळैक् कॊडुत्तु पुनरावृत्तियैप्पण्णियुम्,
ब्रह्मात्मक-स्वात्मचिन्तन-प्रवृत्तरानवर्गळैयुम् स्वात्म-शरीरक-परमात्म-चिन्तनपररैयुम्
अन्तरायमान आत्मानुभवत्तालेयादल्, अष्टैश्वर्यसिद्धिगळालेयादल्, वस्वादिपद प्राप्ति ब्रह्मकाय-निषेवणादिगळालेयादल्, अभिषेकत्तुक्कु नाळिट्ट राजकुमारनुक्कुच् चिऱैयिले ऎडुत्तुक् कैनीट्टिन चेटिमार् पक्कलिले कण्णोट्टमुण्डामाप्पोले
प्रारब्ध-कर्म-फलमान देहेन्द्रियङ्गळिलुम्
तदनुबन्धिगळान परिग्रहङ्गळिलुम् तन्मूल-भोगङ्गळिलुम्
काल्दाऴप् पण्णियादल् अन्यपरराक्कियुम्,
इप्पडिप् पलमुखङ्गळाले भगवत्प्राप्तिक्कु विलक्कायिरुक्कुम्,
मुप्पत्तिरण्डडियान तुरवुदत्तुवार् मुन्नडियिले विऴुन्ददोडु मुप्पत्तोरामडियिले विऴुन्ददोडु वासियिल्लादाप्पोले एदेनुमॊरु पर्वंत्तिले अन्तरायमुण्डानालुम् इवन् संसारत्तैक् कडन्दानागान्.

कर्मयोगादिगळिल् प्रवृत्तनुक्कु ‘‘नेहाभिक्रमनाशोऽस्ति”(गी. 2-40) इत्यादिगळिऱ्‌पडिये इट्टबडै कऱ्‌पडैयाय् ऎऩ्ऱेनु मॊरुनाळ् फलसिद्धियुण्डाम् ऎन्गिऱविदुवुम् कल्पान्तर-मन्वन्तर-युगान्तर-जन्मान्तरादिगळिल् ऎदिलेयॆऩ्ऱु तॆरियादु.
आनुकूल्यम् मिगवुम् उण्डायिरुक्क वसिष्ठादिगळुक्कु विळम्बङ्गाणानिऩ्ऱोम्.
प्रातिकूल्यम् मिगवुम् उण्डायिरुक्क वृत्र-क्षत्रबन्धुप्रभृतिगळुक्कुक् कडुग मोक्षमुण्डागक्काणा निऩ्ऱोम्.
आदलाल् विळम्ब-रहित-मोक्षहेतुक्कळान सुकृतविशेषङ्गळ् आर् पक्कलिले किडक्कुम् ऎऩ्ऱुन् दॆरियादु. विळम्बहेतुवान निग्रहत्तुक्कुक् कारणङ्गळान दुष्कर्म-विशेषङ्गळुम् आर् पक्कलिले किडक्कुम् ऎऩ्ऱुम् तॆरियादु.
इप्पडि अनिष्ट-परंपरैक्कु मूलङ्गळान आज्ञातिलङ्घनङ्गळाले वन्द भगवन्निग्रहविशेषमागिऱ प्रधानविरोधिक्कुच्चॆय्युम् परिहारत्तै ‘‘तस्य च वशीकरणं तच्छरणागतिरेव” ऎऩ्ऱु कठवल्लियिल् वशीकार्य-परंपरैयै वगुत्तविडत्तिल् श्रीभाष्यकारर् अरुळिच्चॆय्दार्.

इव्विरोधिवर्गत्तैयॆल्लाम् रहस्यत्रयत्तिल् विधिक्किऱ अर्थङ्गळुडैय व्यवच्छेद-शक्तियालुम्, नमस्सुक्कळिल् मकारङ्गळिल् षष्ठिगळालुम्, सर्व-पापशब्दत्तालुम् अनुसन्धित्तु संसारत्तिल् अडिच् चूट्टाले पेऱ्ऱुक्कु उऱुप्पान वऴिगळिले त्वरिक्क प्राप्तम्.

पॊरुळॊऩ्ऱॆन निऩ्ऱ पूमगळ् नादन् अवनडिसेर्न्दु
अरुळॊऩ्ऱुम् अन्बनवन् कॊळुबायम् अमैन्द पयन्
मरुळॊऩ्ऱिय विनै वल्विलङ्गॆऩ्ऱु इवैयैन्दऱिवार्
इरुळॊऩ्ऱिलावगै ऎन्मनन्देऱ इयम्बिनरे. ॥ 11 ॥

प्राप्यं ब्रह्म समस्तशेषि परमं प्राप्ताऽहमस्योचितः
प्राप्तिर्दाय-धन-क्रमादिह मम प्राप्ता स्वतस्सूरिवत् ।
हन्तैनामतिवृत्तवान् अहमहंमत्या विमत्याश्रयः
सेतुस्संप्रति शेषि-दंपति-भरन्यासस्तु मे शिष्यते ॥१३॥

इति श्रीकवितार्किकसिंहस्य सर्वतन्त्रस्वतन्त्रस्य श्रीमद्वेङ्कटनाथस्य वेदान्ताचार्यस्य कृतिषु श्रीमद्रहस्यत्रयसारे अर्थपञ्चकाधिकारश्चतुर्थः ॥
श्रीमते निगमान्तमहादेशिकाय नमः ॥