॥ श्रीमद्रहस्यत्रयसारे कृतकृत्याधिकारः ॥ १३ ॥
१३।१ समर्थे सर्वज्ञे सहजसुहृदि स्वीकृतभरे
यदर्थं कर्तव्यं न पुनरिह यक्किञ्चिदपि नः ।
नियच्छन्तस्तस्मिन्निरुपधिमहानन्दजलधौ
कृतार्थीकुर्मः स्वं कृपणमपि कैङ्कर्यधनिनः ॥ ३० ॥
१३।२ इव्वुपायविशेषनिष्ठऩ् प्रपत्तिक्कु अनन्तरकालन्दुडङ्गित् ताऩिदुक्कुक् कोलिऩ फलत्तैप्पऱ्ऱ तऩक्कु कर्तव्यांशत्तिल् अन्वयमिल्लामैयालुम् कर्तव्यांशम् सकृदनुष्ठानत्ताले सिद्ध(कृत)मागैयालुम् स्वतन्त्रऩाय् सत्यसङ्कल्पऩाऩ फलप्रदऩ् ‘‘माशुचः’’ ऎऩ्ऱरुळिच्चॆय्गैयलुम्, तऩक्कुप् पिऱन्द
१३।३ भरन्यासरूपदशैयैप् पार्त्तु निर्भरऩाय्, ‘‘मामेकं शरणं व्रज’’ ऎऩ्गिऱबडिये सिद्धोपायत्वेन स्वीकृतऩाऩ सर्वेश्वरऩ् ‘‘अहं त्वा सर्वपापेभ्यो मोक्षयिष्यामि’’ ऎऩ्ऱु फलप्रदानसङ्कल्पत्तैप् पण्णुगैयाले इप्पडि विश्वसनीयऩुमाय् समर्थऩुमाय् उपायभूतऩुमाऩ ईश्वरऩैप् पार्त्तु फलसिद्धियिल् निस्संशयऩुमाय् निर्भय ऩुमाय् कडैयऱविट्ट अन्यपुरुषार्थङ्गळैयुम् काम्बऱविट्ट उपायान्तरङ्
१३।४ कळैयुम् अकिञ्चनऩ् अयत्नमागमहानिधियैप्पॆऱुमाप्पोले ताऩ् पॆऱप्पुगुगिऱ परमपुरुषार्थत्तैयुम् पार्त्तु हृष्टमनावाय् ‘‘देवर्षिभूतात्मनृणां पितॄणां न किङ्करो नायमृणी च राजन् । सर्वात्मना यश्शरणं शरण्यं नारायणं लोकगुरुं प्रपन्नः ॥’’(भागवतम् ११-५-४१)
१३।५ ऎऩ्गिऱ श्लोकत्तिऩ्बडिये प्रजापतिपशुपतियॆऩ्ऱाप्पोले पेरिट्टुक् कॊण्डिरुक्किऱ सजातीयराऩ क्षेत्रज्ञरैप्पऱ्ऱ ऒरोरवसरङ्गळिले कैक्कूलिबोले सिल उपाधिकळडियाग ऎऴुदामऱैयिले येऱिट्टुक्किडक्किऱ अडिमैत्तीट्टुम् मुदल् माळादेबॊलिसैयिट्टुप्पोरुगिऱ तऩिसु तीट्टुङ् गिऴित्तवऩागैयाले पञ्चमहायज्ञादिगळाऩ नित्यनैमित्तिकङ्गळिल् अवर्गळ् पेर् सॊल्लुम्बोदु ‘‘ये यजन्ति पितॄन् देवान् ब्राह्मणान् सहुताशनान् ।
१३।६ सर्वभूतान्तरात्मानं विष्णुमेव यजन्ति ते ।’’(पारदम् शान्दि-पर्व ३५५-४१) इत्यादिगळिल् महर्षिकळ् अऱुदियिट्टबडिये राजसेवकर् राजावुक्कुच् चट्टैमेले मालैयैयुम् आभरणत्तैयुमिट्टालुम् सट्टैयिल् तुवक्कऱ्ऱु राजाविऩ् प्रीतिये प्रयोजनमागत् तॆळिन् दिरुक्कुमाप्पोले यज्ञाग्रहराद्ध्यायादिगळिलुम् श्रीहस्तिगिरिमाहात्म्यत्तिलुम्,
१३।७ ‘‘साक्षादप्यविरोधं जैमिनिः’’(ब्रह्म-सूत्रम् १-२-२९) ऎऩ्गिऱ सूत्रत्तिलुम् सॊल्लुगिऱबडिये देवर्गळ् पितृक्कळ् ऎऩ्गिऱ सट्टैगळोडु तुवक्कऱ अव्वो शब्दङ्गळ् अवयव- शक्तिपौष्कल्यङ्गळाले ईश्वरऩ्बक्कलिले नारायणादिशब्दङ्गळ् पोले
१३।८ निऱ्किऱ निलैयैयुङ्गण्डु अवऱ्ऱिऩुडैय उच्चारणादिगळिल् श्वेतद्वीपवासिकळाऩ शुद्धयाजिकळुक्कुप्पोले तऩ् परमैकान्तित्वम् कुलैयादे निऱ्किऱबडियै निरूपित्तुत् तऩ् वर्णाश्रमनिमित्तगुणाद्यधिकारत्तुक्कु अनुरूपमाग अडिमैगॊळ्ळ संकल्पित्तिरुक्किऱ शासितावाऩ शेषियिऩुडैय शास्त्रवेद्याज्ञानुज्ञापरिपालनरूपकैङ्कर्यमुखत्ताले प्रत्यक्षविदितपरमपुरुषाभिप्रायराऩ मुक्तरैप्
१३।९ पोले किञ्चित्करऩाय्क्कॊण्डु मुक्ततुल्यऩाय् उपायपूर्तियाले कृतकृत्य ऩॆऩ्ऱुम् पुरुषार्थपूर्तियाले कृतार्थऩॆऩ्ऱुम्, शास्त्रङ्गळालुम् तन्निष्ठरालुम् कॊण्डाडुम्बडियायिरुक्कुम्। इवऩुडैय विन्द कृतकृत्यत्वानुसन्धानत्तै ‘‘अतस्त्वन्तव तत्वतो मत् ज्ञानदर्शनप्राप्तिषु निस्संशयस्सुखमास्व’’(शरणागति-गद्यम्।) ऎऩ्ऱु शरणागतिगद्यत्तिले निगमित्तरुळिऩार्। इदुक्कुक् करुत्तु अनादिकालम् आज्ञाति-
१३।१० लङ्घनमडियागवुण्डाऩ भगवन्निग्रहत्ताले संसरित्तुप्पोन्द नमक्कु अवसरप्रतीक्षैयाऩ भगवत्कृपैयडियागवुण्डाऩ सदाचार्यकटाक्षविषयीकारत्ताले वन्द द्वयोच्चारणानूच्चारणत्ताले प्रपत्त्यनुष्ठानम् पिऱन्द पिऩ्बु शरण्यप्रसादनङ् गळिल् इदुक्कु मेलॊऩ्ऱिल्लामैयाले निग्रहहेतुक्कळै यॆल्लाम् क्षमित्तु, तीर्न्दवडियवर्दम्मैत् तिरुत्तिप् पणिगॊळ्ळवल्ल सर्व-शेषियाऩ श्रियःपति तऩ्बेऱागत् ताऩे रक्षिक्कुमॆऩ्ऱु तेऱि निर्भरऩायिरु ऎऩ्गै। इदु मा शुचः ऎऩ्गिऱ शरण्यवाक्यत्तिलुम् तीर्न्द पॊरुळ्।
१३।११ इवऩुक्कुप् प्रपत्तिक्कु मुऩ्बुऱ्ऱ शोकम् अधिकारत्तिले सेरुगैयाले मुऩ्बु शोकित्तिलऩागिल् अधिकारियल्लामैयाले, कारणाभावात् कार्याभावः ऎऩ्गिऱ न्यायत्ताले उपाय निष्पत्तियुण्डागादु। उपायस्वीकारम् पण्णिऩा ऩागत् तऩ्ऩै निऩैत्तिरुन्द पिऩ्बु शरण्योक्तियिले नॆगिऴ्च्चियुडैयऩाय् सोगित्ताऩागिल्, कार्याभावात् सामग्र्यभावः ऎऩ्गिऱ न्यायत्ताले पूर्णोपायऩल्लामैयाले फलम् उपायपूर्तिसापेक्षमाय्क्कॊण्डु विळम्बिक्कु
१३।१२ मॆऩ्ऱऱियलाम्। मुऩ्बु प्रसक्त शोकऩाय्प् पिऩ्बु मा शुचः ऎऩ्ऱु प्रतिषेधित् तिरुक्किऱबडिये वीतशोकऩाऩवऩ् कृतकृत्यऩॆऩ्ऱऱियलाम्।
मऩ्ऩवर् विण्णवर् वाऩोरिऱैयॊऩ्ऱुम् वाऩ्गरुत्तोर्
अऩ्ऩवर् वेळ्वियऩैत्तुमुडित्तऩरऩ्बुडैयार्क्-
कॆऩ्ऩवरन्दरवॆऩ्ऱु नम्मत्तिगिरित्तिरुमाल्
मुऩ्ऩम् वरुन्दि यडैक्कलङ्गॊण्ड नम्मुक्कियरे। (२०)
१३।१३ भगवति हरौ पारं गन्तुं भरन्यसनं कृतं
परिमितसुखप्राप्त्यै कृत्यं प्रहीणमकृत्यवत् ।
भवति च वपुर्वत्तिः पूर्वं कृतैर्नियतक्रमा
परमिह विभोराज्ञासेतुर्बधैरनुपाल्यते ॥ ३१ ॥
इति श्रीकवितार्किकसिंहस्य सर्वतन्त्रस्वतन्त्रस्य श्रीमद्वेङ्कटनाथस्य वेदान्ताचार्यस्य कृतिषु श्रीमद्रहस्यत्रयसारे कृतकृत्याधिकार स्त्रयोददशः ॥