॥ श्रीमद्रहस्यत्रयसारे अर्थपञ्चकाधिकारः ॥ ४ ॥
४।१ आदौ प्राप्यं परममनघं प्राप्तृरूपं च मादौ
इष्टोपायं त्वयननमसोरीप्सितार्थं चतुर्थ्याम् ।
तद्व्याघातं ममकृतिगिरि व्यञ्जयन्तं मनुं तं
तत्प्रायं च द्वयमपि विदन् संमतस्सर्ववेदी ॥ १२ ॥
४।२ नारायणादिशब्दङ्गळिले विवक्षितमाऩ सम्बन्धविशेषत्तै सिद्धान्तत्तुक्कुत् तळमाक्कि इत्तै अनुबन्धित्तिरुक्कुम् अर्थपञ्चकत्तै सिलर् विचारित्तार्गळ्।
४।३ इस्सम्बन्धत्तोडे कूड षडर्थङ्गळॆऩ्ऱु सिलर् अनुसन्धित्तार्गळ्। इस् सम्बन्धम्बोले मुमुक्षुवुक्कु विशेषित्तऱिय वेण्डुवदागच् चेर्त्त अर्थपञ्चकम् ऎदॆऩ्ऩिल्:- ‘‘प्राप्यस्य ब्रह्मणो रूपं प्राप्तुश्च प्रत्यगात्मनः । प्राप्त्युपायं फलं चैव तथा प्राप्तिविरोधि च ॥ वदन्ति सकला वेदास्सेतिहासपुराणकाः ॥’’(हारीदसंहिता) ऎऩ्ऱु सॊल्लप्पट्टऩ।
इवऱ्ऱिल् प्राप्यमाऩ ब्रह्मत्तिऩुडैय स्वरूपम् तिरुमन्त्रत्तिल् प्रथमाक्षरत्तिलुम् नारायणशब्दत्तिलुम्, द्वयत्तिल् सविशेषणङ्गळाऩ नारायण शब्दङ्गळिलुम्, चरमश्लोकत्तिल् ‘माम्’ ‘अहम्’ ऎऩ्गिऱ पदङ्गळिलुमनुसन्धेयम्।
४।४ अव्विडङ्गळिल् अनुसन्धिक्कुम् पोदु ‘‘श्रिया सार्धं जगत्पतिः’’ (लैङ्ग पुराणम्) ‘‘एष नारायणः श्रीमान्’’ (हरिवंशम् ११३।६२) ‘‘भवान्नारायणो देवः श्रीमांश्चक्रधरो विभुः’’(रामायणम् युद्ध-काण्डम् १२०-१३) ‘‘श्रीवत्सवक्षा नित्यश्रीः’’ (रामायणम् युद्ध-काण्डम् ११४-१५) ‘‘विष्णोः श्रीरनपायिनी’’ (विष्णुपुराणम् १-८-१७) ‘‘सीतासमक्षं काकुत्स्थमिदं वचनमब्रवीत्’’ (रामायणम् आरण्यकाण्डम् १५-६।) ‘‘सीतामुवाचातियशा राघवं च महाव्रतम्’’ (रामायणम् अयोध्या-३१-२) ‘‘अलमेषा परित्रातुं राघवाद्राक्षसीगणम्’’ (रामायणम् सुन्दरकाण्डम् ५८-८७) ‘‘भवेयं शरणं हि वः’’(रामायणम् सुन्दरकाण्डम् ५८-९०) ‘‘भवांस्तु सह
४।५ वैदेह्या’’ (रामायणम् अयोध्या-३१-२७) ‘‘तया सहासीनमनन्त-भोगिनि’’ (आळवन्दार् स्तोत्रम् ३९) ‘‘कान्तस्ते पुरुषोत्तमः’’ (चतुः-श्लोकी १) ‘‘स्वपरिचरणभोगैः श्रीमति प्रीयमाणे’’ (आत्मसित्ति) ‘‘श्रीमते निर्मलानन्दोदन्वते विष्णवे नमः’’ (वेदान्दसारम्) ‘‘श्रियः कान्तोऽनन्तो वरगुणगणैकास्पदवपुः’’ (वेदान्ददीबम्) ‘‘ब्रह्मणि श्रीनिवासे’’ (श्रीभाष्यम्) ‘‘श्रियःपतिर्निखिल-हेयप्रत्यनीक-कल्याणैकतान-अनन्तज्ञानानन्दस्वरूपः’’ (गीता-भाष्यम्) “नीयुन्दिरुमगळुम् निऩ्ऱायाल्” (मुदल् तिरुवन्दादि ८६) “ऒण्डॊडियाळ् तिरुमगळुम् नीयुमे निलानिऱ्प” (तिरुवाय्मॊऴि ४-९-१) “कोलत्तिरुमामगळोडु उऩ्ऩै”(तिरुवाय्मॊऴि ६-९-३) “निऩ् तिरुवरुळुम् पङ्गयत्ताळ् तिरुवरुळुम्” (तिरुवाय्मॊऴि ९-२-१)
४।६ “उऩ् तामरैमङ्गैयुम् नीयुम्” (तिरुवाय्मॊऴि ९-२-३) “अगलगिल्लेऩिऱैयुम्”(तिरुवाय्मॊऴि ६-१०-१०) “उणर्मुऴु नलम्” (तिरुवाय्मॊऴि १-१-२) “नन्दाविळक्के यळत्तऱ्करियाय्” (पॆरियदिरुमॊऴि ३-८-१) ऎऩ्ऱुम् प्रमाणङ्गळ् सॊल्लुगिऱबडिये सर्वप्रकारत्तालुम्, सर्वावस्थैयिलुम् सहधर्म-चारिणियाऩ पॆरिय पिराट्टियारोडु पिरिविल्लाद मुऴु नलमाऩ अनन्त-ज्ञानानन्दस्वरूपमाग अनुसन्धिक्कवेणुम्।
४।७ इप्पडि ‘‘समस्तहेयरहितं विष्ण्वाख्यं परमं पदं’’ (विष्णुपुराणम् १-२२-५३) ‘‘परः पराणां सकला न यत्र क्लेशादयस्सन्ति परावरेशे’’ (विष्णुपुराणम् ६-५-८५) ऎऩ्गिऱबडिये हेयप्रत्यनीकमाग अनुसन्धेयम्। ‘‘तैर्युक्तश्श्रूयतां नरः’’ (रामायणम् पा-का १-७।) ‘‘तमेवं गुणसंपन्नं’’ (रामायणम् अ-का २-४८।) ‘‘ज्येष्ठं श्रेष्ठगुणैर्युक्तं’’ (रामायणम् पा-का १-२०) ‘‘एवं श्रेष्ठगुणैर्युक्तं’’ (रामायणम् अ-का १-३२) ‘‘गुणैर्विरुरुचे रामः’’ (रामायणम् अ-का २-४७) ‘‘तमेवं गुणसंपन्नं अप्रधृष्यपराक्रमं’’ (रामायणम् अ-का १-३४) ‘‘बहवो नृप कल्याणगुणाः पुत्रस्य सन्ति ते’’ (रामायणम् अ-का २-२६) ‘‘आनृशंस्यमनुक्रोशः श्रुतं शीलं दमश्शमः । राघवं शोभयन्त्येते षड्गुणाः पुरुषोत्तमम्’’ (रामायणम् अ-का ३३-१२) ‘‘विदितस्स हि
४।८ धर्मज्ञश्शरणागत वत्सलः’’(रामायणम् सून्दरकाण्डम् २१-२०) ‘‘शरण्यं शरणं च त्वां आहुर्दिव्या महर्षयः’’ (रामायणम् युत्त काण्डम् १२०-१८) ‘‘निवासवृक्षस्साधूनां आपन्नानां परा गतिः’’ (रामायणम् किष् काण्डम् १५-१९) ‘‘तेजो-बलैश्वर्य-महावबोध-सुवीर्य-शक्त्यादि-गुणैकराशिः’’ (विष्णुपुराणम् ६-५-८५) ‘‘सर्वभूतात्मभूतस्य विष्णोः को वेदितुं गुणान्’’(प्राम्मपुराणम्) ‘‘यथा रत्नानि जलधेः असङ्ख्येयानि पुत्रक । तथा गुणाश्च देवस्य त्वसङ्ख्येया हि चक्रिणः ॥’’ (वामऩपुराणम् ७४-४०) ‘‘वर्षायुतैर्यस्य गुणा न शक्या वक्तुं समेतैरपि सर्वदेवैः । ‘‘चतुर्मुखायुर्यदि कोटिवक्त्रो भवेन्नरः क्वापि विशुद्धचेताः । स ते गुणानाम् अयुतैकमंशं वदेन्न वा देववर प्रसीद ॥’’(पारदम् कर्ण-पर्व ८३-१५) ‘‘तवानन्तगुणस्यापि षडेव प्रथमे गुणाः । यैस्त्वयेव जगत् कुक्षावन्येप्यन्तर्निवेशिताः ॥’’(विष्णुपुराणम्) ‘‘इषुक्षयान्निवर्तन्ते नान्तरिक्षक्षितिक्षयात् । मतिक्षयान्निवर्तन्ते न
४।९ गोविन्दगुणक्षयात् ॥’’ “वल्विऩैयेऩै ईर्गिऩ्ऱ कुणङ्गळैयुडैयाय्” (तिरुवाय्मॊऴि ८-१-८) “उयर्वऱवुयर् नलमुडैयवऩ्” (तिरुवाय्मॊऴि १-१-१) ऎऩ्गिऱबडिये प्राप्यत्व-प्रापकत्वोपयुक्त ङ्गळाऩ गुणङ्गळाले विशिष्टमाग अनुसन्धेयम्।
‘‘सदैकरूपरूपाय’’ (वि-पु। १-२-१) ‘‘नित्यसिद्धे तदाकारे तत्परत्वे च पौष्कर । यस्यास्ति सत्ता हृदये तस्यासौ सन्निधिं व्रजेत् ॥’’ (पॆळ-सम्) ‘‘समस्ताश्शक्तयश्चैता नृप यत्र प्रतिष्ठिताः । तद्विश्वरूप-वैरूप्यं
४।१० रूपमन्यद्धरेर्महत्’’ (विष्णुपुराणम् ६-७-७०।) ‘‘इच्छागृहीताभिमतोरुदेहः’’ (विष्णुपुराणम् ६-५-८४) ‘‘न भूतसङ्घसंस्थानो देहोऽस्य परमात्मनः’’ (पारदम् शान्दि-पर्व २०६-६०) ‘‘न तस्य प्राकृता मूर्तिर्मांसमेदोस्थिसंभवा’’ (वराहपुराणम् ३४-४०) ‘‘भुजैश्चतुर्भिस्समुपेतमेतद्रूपं विशिष्टं दिवि संस्थितञ्च’’(पारदम् मॆळसल ५-३४) ‘‘रुक्माभं स्वप्नधीगम्यं’’ (मऩुस्मृति १२-१२३ (१२-१२२)) ‘‘तत्रैकस्थं जगत् कृत्स्नं ’’(गीता ११-१३) ‘‘पश्यामि देवांस्तव देवदेहे’’ (गीता ११-१५) ‘‘अस्त्र-भूषण-संस्थान-स्वरूपं’’(विष्णुपुराणम् १-२२-७६) ‘‘भूषणास्त्र-स्वरूपस्थं यथेदमखिलं जगत्’’ (विष्णुपुराणम् १-२२-६६) ‘‘तमसः
४।११ परमो धाता शङ्खचक्रगदाधरः’’(रामायणम्-युत्त काण्डम् ११४-१५) ऎऩ्गिऱबडिये सर्वजगदाश्रयमाऩ अप्राकृत-दिव्यमङ्गळ-विग्रह-विशिष्टमाग अनुसन्धेयम्। इव्विग्रहम् – पर-व्यूह-विभव-हार्दार्चावताररूपेण पञ्च-प्रकारमायिरुक्कुम्बडियुम्, इवऱ्ऱिलुळ्ळ विशेषङ्गळुम्, भगवच्छास्त्र-संप्रदाय-त्ताले अऱियप्पडुम्।
४।१२ ‘‘विष्णोरेता विभूतयः’’(विष्णुपुराणम् १-२२-३२) ‘‘महाविभूतिसंस्थान!’’ (विष्णुपुराणम् ५-६-५०) ‘‘नान्तोस्ति मम दिव्यानां विभूतीनां परन्तप’’ (गीता १०-४०) इत्यादिगळुडैय संग्रहमाऩ ‘‘यदण्डमण्डान्तरगोचरञ्च यत्’’(आळ-स्तो १७) ऎऩ्गिऱ श्लोकत्तिऩ्बडिये अनन्त विभूति-विशिष्टमाग अनुसन्धेयम्।
इव्विभूतिकळिल् चेतनङ्गळायुम् अचेतनङ्गळायुमुळ्ळ इरण्डुवगैयुम् लीलार्थङ्गळायुम्, भोगार्थङ्गळायुम्, विभक्तङ्गळायिरुक्कुम्। आनुकूल्यमात्रम् पॊदुवायिरुक्क रसवैषम्यत्ताले लीला-भोग-विभागम् यथालोकङ् गण्डु कॊळ्वदु।
४।१३ अप्पडिये ‘‘जन्माद्यस्य यतः’’(शा-सू १-१-२।) ‘‘ क्रीडा हरेरिदं सर्वं’’(पारदम् शान्दि-पर्व २०६-५८) ‘‘ क्रीडतो बालकस्येव’’(विष्णुपुराणम् १-२-१८) ‘‘बालः क्रीडनकैरिव’’(पार -सबा १२-५७) ‘‘हरे विहरसि क्रीडा-कन्तुकैरिव जन्तुभिः’’(विष्णु-धर्मः।) ‘‘लोकवत्तु लीलाकैवल्यं’’(शा-सू। २-१-३३) ऎऩ्गिऱबडिये लीलारूप-जगद्वयापार-लक्षणमाग अनुसन्धेयम्।
४।१४ इप्पडि लक्ष्मीसहायमाय् अपरिमित-ज्ञानानन्दमाय् हेयप्रत्यनीकमाय् ज्ञान-शक्त्याद्यनन्त-मङ्गळगुणविशिष्टमाय् दिव्यमङ्गळ-विग्रहोपेतमाय् शरीरभूत-विभूतिद्वययुक्तमाय् जगत्सृष्ट्यादि-व्यापारलीलमाय्क् कॊण्डु प्राप्यमाऩ ब्रह्मत्तै प्रापिक्कुम् प्रत्यगात्माविऩुडैय बद्ध-मुक्त-नित्य-साधारणरूपमुम् उपायाधिकारियाऩ तऩक्किप्पोदु असाधारणमाऩ रूपमु मऱियवेणुम्। इवर्गळिल् बद्धरावार्, अनादि-कर्म-प्रवाहत्ताले अनुवृत्त-संसारराय् ब्रह्मादि-स्तम्ब-पर्यन्त-विभागभागिकळाऩ क्षेत्रज्ञर्। मुक्तरावार् शास्त्रचोदितङ्गळाऩ उपायविशेषङ्गळालुण्डाऩ भगवत्प्रसादत्
४।१५ ताले अत्यन्त-निवृत्त-संसारराय् सङ्कोच-रहित-भगवदनुभवत्ताले निरतिशयानन्द रायिरुक्कुमवर्गळ्। नित्यरावार् ईश्वरऩैप्पोले अनादियाग ज्ञानसङ्कोचमिल्लामैयाले ‘‘सवयस इव ये नित्य-निर्दोष-गन्धाः’’ (श्रीगुण-रत्न-कोशः २७) ऎऩ्गिऱबडिये अस्पृष्टसंसारराय्क्कॊण्डु नित्यकैङ्कर्यम् पण्णुगिऱ अनन्त-गरुड-विष्वक्सेनादिगळ्। इवर्गळॆल्लार्क्कुम् साधारणमाऩ रूपम् अणुत्व-ज्ञानानन्द-अमलत्वादिगळुम्, भगवच्छेषत्व-पारतन्त्र्यादिगळुम्। मुमुक्षुवाऩ तऩक्कु असाधारणमाग
४।१६ अऱियवेण्डुम् आकारङ्गळ् उपोद्घातत्तिले सॊऩ्ऩोम्; मेलुङ् गण्डु कॊळ्वदु। इप्प्राप्ताविऩुडैय स्वरूपम् प्रणवनमस्सुक्कळिल् मकारङ्गळिलुम्, नार-शब्दङ्गळिलुम्, ‘प्रपद्ये’ ऎऩ्गिऱ उत्तमऩिलुम्, ‘व्रज’ ऎऩ्गिऱ मध्यमऩिलुम्, ‘त्वा’ऎऩ्गिऱ पदत्तिलुम् ‘मा शुचः’ ऎऩ्गिऱ वाक्यत्तिलुम् अनुसन्धेयम्।
प्राप्त्युपायमुम् इदिऩ् परिकरङ्गळुम् फलस्वरूपमिरुक्कुम्बडियुम् मेले प्राप्तस्थलङ्गळिले परक्कच्चॊल्लक्कडवोम्। इवऱ्ऱिल् उपायम् तिरुमन्त्रत्
४।१७ तिल् नमस्सिलुम् अयन-शब्दत्तिलुम्, द्वयत्तिल् पूर्वखण्डत्तिलुम् चरमश्लोकत्तिल् पूर्वार्द्धत्तिलुम् अनुसन्धेयम्। फलस्वरूपम् चतुर्थ्यन्त-पदङ्गळिलुम् द्वयत्तिल् नमस्सिलुम्, सर्वपापेभ्यो मोक्षयिष्यामि’’ ऎऩ्गिऱविडत्तिलुम् अनुसन्धेयम्।
प्राप्तिविरोधियावदु अविद्या-कर्म-वासनादि-रूपमाऩ मोक्ष-प्रतिबन्धकवर्गम्। अदिल् प्रधानम् अनादियाग सन्तन्यमानमाऩ आज्ञातिलङ्घनमडियागप् पिऱन्द भगवन्निग्रहम्।
४।१८ इदु क्षेत्रज्ञर्क्कु ज्ञानसङ्कोचकरमाऩ त्रिगुणात्मक-प्रकृतिसंसर्ग-विशेषत्तै उण्डाक्कियुम्, प्रकृति-परिणाम-विशेषङ्गळाऩ शरीरेन्द्रियादिगळोडे तुवक्कि, “”तिण्णमऴुन्दक्कट्टिप् पलसॆय्विऩै वऩ्गयिऱ्ऱाल् पुण्णै मऱैय वरिन्दॆऩ्ऩैप् पोरवैत्ताय् पुऱमे””(तिरुवाय्मॊऴि ५-१-५) ऎऩ्ऱुम्, “”अन्नाळ् नी तन्दवाक्कैयिऩ् वऴियुऴल्वेऩ्””(तिरुवाय्मॊऴि ३-२-१) ऎऩ्ऱुञ्जॊल्लुगिऱबडिये
४।१९ देहेन्द्रियादि-परतन्त्रऩाक्कियुम्, अव्ववस्थैयिलुम् शास्त्रवश्यतै कूडाद तिर्यगादि-दशैकळिले निऱुत्तियुम्, शास्त्रयोग्यङ्गळाऩ मनुष्यादि-जन्मङ्गळिल् बाह्य-कुदृष्टि-मतङ्गळाले कलक्कियुम्, अवऱ्ऱिल् इऴियादवर्गळैयुम् उळ्बड ‘‘भगवत्स्वरूप-तिरोधानकरीं विपरीत-ज्ञानजननीं स्वविषयायाश्च भोग्यबुद्धेर्जननीम्’’(पॆरिय कत्यम्) ऎऩ्गिऱ पडिये इम्मूलप्रकृति मुदलाऩ मोहन-पिञ्छिकै तऩ्ऩाले तत्त्वाज्ञान-विपरीत-ज्ञान-विषय-प्रावण्यङ्गळैप् पण्णियुम्, इवैयडियाग “”””आवि तिगैक्क
४।२० ऐवर्गुमैक्कुम् सिऱ्ऱिऩ्बम् पावियेऩैप्पल नी काट्टिप्पडुप्पायो””(तिरुवाय्मॊऴि ६-९-९।) ऎऩ्गिऱबडिये सुखलवार्थमाऩ अकृत्यकरणादिरूपमाऩ आज्ञाति-लङ्घनत्तैप् पण्णुवित्तुम्, ‘‘पापं प्रज्ञां नाशयति क्रियमाणं पुनःपुनः । नष्टप्रज्ञः पापमेव पुनरारभते नरः ॥’’(पारदम्-उद्योग-पर्व ३५-७३।) ऎऩ्गिऱबडिये मेलुम् अपराधपरंपरैकळिले मूट्टि अदिऩ् फलमाग ‘‘क्षिपाम्यजस्रं’’(की। १६-१९।) इत्यादिगळिऱ्पडिये गर्भ-जन्म-जरा-मरण-नरकादि-चक्र-परिवृत्तियिले परिभ्रमिप्पित्तुम्, क्षुद्र-सुखादिगळुक्कु साधनमाऩ
४।२१ राजस-तामस-शास्त्रार्थङ्गळैक्कॊण्डु ‘‘यक्ष-रक्षांसि राजसाः । प्रेतान् भूतगणां-श्चान्ये यजन्ते तामसा जनाः’’(की। १७-४) ऎऩ्गिऱबडिये तऩ्ऩोडॊक्क ऒऴुगु सङ्गिलियिले कट्टुण्डु उऴलुगिऱ क्षेत्रज्ञर् कालिले विऴप्पण्णियुम्, अवर्गळ् कॊडुत्त जुगुप्सावह-क्षुद्र-पुरुषार्थङ्गळाले क्रिमिकळैप्पोले कृतार्थराग मयक्कियुम्, योग-प्रवृत्तराऩवर्गळैयुम् क्षुद्र-देवता-योगङ्गळिले
४।२२ यादल् नामादि अचेतनोपासनङ्गळिलेयादल् मूळप्पण्णि सिल्वाऩङ्गळाऩ फलङ्गळाले योगत्तैत् तलैसाय्प्पित्तुम्, आत्मप्रवणरैयुम् प्रकृति-संसृष्टम् प्रकृति-वियुक्तमॆऩ्गिऱ इव्विरण्डुबडियिलुम् ब्रह्मदृष्टियालेयादल्, स्वरूपमात्रत्तालेयादल् उपासिक्क मूट्टि अवै नालुवगैक्कुम् फलमाग अल्पास्वादङ्गळैक् कॊडुत्तु पुनरावृत्तियैप्पण्णियुम्, ब्रह्मात्मक-स्वात्मचिन्तन-प्रवृत्तराऩवर्गळैयुम् स्वात्म-शरीरक-परमात्म-चिन्तनपररैयुम्
४।२३ अन्तरायमाऩ आत्मानुभवत्तालेयादल्, अष्टैश्वर्यसिद्धिकळालेयादल्, वस्वादिपद प्राप्ति ब्रह्मकाय-निषेवणादिगळालेयादल्, अभिषेकत्तुक्कु नाळिट्ट राजकुमारऩुक्कुच् चिऱैयिले ऎडुत्तुक् कैनीट्टिऩ चेटिमार् पक्कलिले कण् णोट्टमुण्डामाप्पोले प्रारब्ध-कर्म-फलमाऩ देहेन्द्रियङ्गळिलुम्
४।२४ तदनुबन्धिकळाऩ परिग्रहङ्गळिलुम् तन्मूल-भोगङ्गळिलुम् काल्दाऴप् पण्णियादल् अन्यपरराक्कियुम्, इप्पडिप् पलमुखङ्गळाले भगवत्प्राप्तिक्कु विलक्कायिरुक्कुम्, मुप्पत्तिरण्डडियाऩ तुरवुदत्तुवार् मुऩ्ऩडियिले विऴुन्ददोडु मुप्पत्तोरामडियिले विऴुन्ददोडु वासियिल् लादाप्पोले एदेऩुमॊरु पर्वंत्तिले अन्तरायमुण्डाऩालुम् इवऩ् संसारत्तैक् कडन्दाऩागाऩ्। कर्मयोगादिगळिल् प्रवृत्तऩुक्कु ‘‘नेहाभिक्रमनाशोऽस्ति’’(की। २-४०) इत्यादिगळिऱ्पडिये इट्टबडै कऱ्पडैयाय् ऎऩ्ऱेऩु
४।२५ मॊरुनाळ् फलसिद्धियुण्डाम् ऎऩ्गिऱविदुवुम् कल्पान्तर-मन्वन्तर-युगान्तर-जन्मान्तरादिगळिल् ऎदिलेयॆऩ्ऱु तॆरियादु। आनुकूल्यम् मिगवुम् उण्डायिरुक्क वसिष्ठादिगळुक्कु विळम्बङ्गाणानिऩ्ऱोम्। प्रातिकूल्यम् मिगवुम् उण्डायिरुक्क वृत्र-क्षत्रबन्धुप्रभृतिकळुक्कुक् कडुग मोक्षमुण्डागक्काणा निऩ्ऱोम्। आदलाल् विळम्ब-रहित-मोक्षहेतुक्कळाऩ सुकृतविशेषङ्गळ् आर् पक्कलिले किडक्कुमॆऩ्ऱुन् दॆरियादु। विळम्बहेतुवाऩ निग्रहत्तुक्कुक् कारणङ्गळाऩ दुष्कर्म-विशेषङ्गळुम् आर् पक्कलिले किडक्कुमॆऩ्ऱुम् तॆरियादु।
इप्पडि अनिष्ट-परंपरैक्कु मूलङ्गळाऩ आज्ञातिलङ्घनङ्गळाले वन्द भगव-न्निग्रहविशेषमागिऱ प्रधानविरोधिक्कुच्चॆय्युम् परिहारत्तै ‘‘तस्य च वशीकरणं तच्छरणागतिरेव’’ ऎऩ्ऱु कठवल्लियिल् वशीकार्य-परंपरैयै वगुत्तविडत्तिल् श्रीभाष्यकारर् अरुळिच्चॆय्दार्।
४।२६ इव्विरोधिवर्गत्तैयॆल्लाम् रहस्यत्रयत्तिल् विधिक्किऱ अर्थङ्गळुडैय व्यवच्छेद-शक्तियालुम्, नमस्सुक्कळिल् मकारङ्गळिल् षष्ठिकळालुम्, सर्व-पापशब्दत्तालुम् अनुसन्धित्तु संसारत्तिल् अडिच् चूट्टाले पेऱ्ऱुक्कु उऱुप्पाऩ वऴिगळिले त्वरिक्क प्राप्तम्।
४।२७ पॊरुळॊऩ्ऱॆऩ निऩ्ऱ पूमगळ् नादऩ् अवऩडिसेर्न्दु
अरुळॊऩ्ऱुम् अऩ्बऩवऩ् कॊळुबायम् अमैन्द पयऩ्
मरुळॊऩ्ऱिय विऩै वल्विलङ्गॆऩ्ऱु इवैयैन्दऱिवार्
इरुळॊऩ्ऱिलावगै ऎऩ्मऩन्देऱ इयम्बिऩरे। // ११ //
४।२८ प्राप्यं ब्रह्म समस्तशेषि परमं प्राप्ताऽहमस्योचितः
प्राप्तिर्दाय-धन-क्रमादिह मम प्राप्ता स्वतस्सूरिवत् ।
हन्तैनामतिवृत्तवान् अहमहंमत्या विमत्याश्रयः
सेतुस्संप्रति शेषि-दंपति-भरन्यासस्तु मे शिष्यते ॥१३॥
इति श्रीकवितार्किकसिंहस्य सर्वतन्त्रस्वतन्त्रस्य श्रीमद्वेङ्कटनाथस्य वेदान्ताचार्यस्य कृतिषु श्रीमद्रहस्यत्रयसारे अर्थपञ्चकाधिकारश्चतुर्थः ॥