॥ श्रीमद्रहस्यत्रयसारे उपोद्घाताधिकारः ॥ १ ॥
१।१ आभगवत्तः प्रथितामनघामाचार्यसन्ततिं वन्दे ।
मनसि मम यत्प्रसादाद्वसति रहस्यत्रयस्य सारोऽयम् ॥ ४ ॥
१।२ कर्मब्रह्मात्मके शास्त्रे कौतस्कुतनिवर्तकान् ।
वन्दे हस्तिगिरीशस्य वीथीशोधककिङ्करान् ॥ ५
१।३ आळुमडैक्कलमॆऩ् ऱॆम्मैयम्बुयत्ताळ् कणवऩ्
ताळिणै सेर्न्दॆमक्कुमवैदन्द तगवुडैयार्
मूळुमिरुट्कळ् विळ मुयऩ्ऱोदिय मूऩ्ऱिऩुळ्ळम्
नाळुमुगक्कविङ्गे नमक्कोर्विदि वाय्क्किऩ्ऱदे ( ७ )
१।४ मणिवर इव शौरेर्नित्यहृद्योऽपि जीवः
कलुषमतिरविन्दन् किङ्करत्वाधिराज्यम् ।
विधिपरिणतिभेदाद्वीक्षितस्तेन काले
गुरुपरिषदुपज्ञं प्राप्य गोपायति स्वम् ॥ ६ ॥
१।५ श्रियःपतियाऩ सर्वेश्वरऩुक्कु श्रीकौस्तुभस्थानीयऩाय्क् कॊण्डु हृदयङ्गमऩाय्, कुमारऩॆऩ्ऱुम्, पुत्रऩॆऩ्ऱुम्, शिष्यऩॆऩ्ऱुम्, प्रेष्यऩॆऩ्ऱुम्, शेषभूतऩॆऩ्ऱुम्, दासभूतऩॆऩ्ऱुम्, अव्वो शास्त्रङ्गळिले प्रतिपन्नऩायिरुक्कुम् जीवात्मा । इवऩ् तऩक्कु वगुत्त शेषियाय्, अयर्वऱुम मरर्गळदिबदियाय्, उयर्वऱवुयर् नलमुडैयवऩाय्, नमक्कुम् पूविऩ्मिसै नङ्गैक्कुमिऩ्बऩाय्, ञालत्तार् तमक्कुम् वाऩत्तवर्क्कुम् पॆरुमाऩाऩ सर्वेश्वरऩ् ‘‘वैकुण्ठे तु परे लोके श्रिया सार्धं जगत्पतिः । आस्ते’’
१।६ ऎऩ्ऱुम्, “ऒण्डॊडियाळ् तिरुमगळुम् नीयुमे निलानिऱ्प” वॆऩ्ऱुम् सॊल्लुगिऱबडिये पॆरियबिराट्टियारोडेगूडत् तॆळिविसुम्बिले ‘‘याऽयोध्येत्यपराजितेति विदिता नाकं परेण स्थिता’’ ऎऩ्गिऱबडिये अयोध्यादिशब्दवाच्यमाऩ कलङ्गाप्पॆरुनगरिले सहस्रस्थूणादिवाक्यङ्गळाले योदप्पडुगिऱ तिरुमामणिमण्डबत्तिले कौषीतकिब्राह्मणादिगळिले योदप्पडुगिऱ पर्यङ्कविशेषत्तिले “सॆऩ्ऱाल्गुडैयामिरुन्दाल्सिङ्गादऩमा” मॆऩ्ऱुम्, ‘‘निवासशय्यासन’’ ऎऩ्ऱुञ् जॊल्लुगिऱबडिये सर्वदेश सर्वकाल सर्वावस्थोचितसर्वविधकैङ्कर्यङ्गळैयुम् सर्वविधशरीरङ्गळाले अनुभवित्तु शेषत्वमे तऩक्कु निरूपकमागैयाले शेषऩॆऩ्ऱे तिरुनाममाम्बडियाऩ तिरुवऩन्दाऴ्वाऩागिऱ तिरुप्पळ्ळिमॆत्तैयिले वाऩिळवरसाय्क् कॊण्डु ताऩ् वाऴ्गिऱ वाऴ्वै सर्वात्माक्कळुम् अनुभवित्तु कृतार्थराग वेणुमॆऩ्ऱु सहृदयऩायिरुक्किऱविरुप्पडियाग नित्यानुभवं पण्णुगिऱ अन्दमिल् पेरिऩ्बत्तडियराऩ नित्यसूरिकळोडॊक्कत् ताऩुम् स्वामिकैङ्कर्यत्तुक्कु स्वरूपयोग्यतैयाले यिट्टुप्पिऱन्दुवैत्तु, अनादिमायैयाले
१।७ सुप्तऩाय् ‘‘अनेकजन्मसाहस्रीं संसारपदवीं व्रजन् । मोहश्रमं प्रयातोऽसौ वासनारेणुकुण्ठितः’’ ऎऩ्गिऱबडिये प्रकृतियागिऱ पाऴिले विऴुन्दु ओडियोडिप् पलबिऱप्पुम् पिऱन्दु तट्टित् तावऱ्ऱु अऴुक्कडैन्दॊळियऴिन्दबडियाले तत्त्व-हितविषयमाय् यथावत्प्रकाशरहितऩाय् निऱ्क; ऒरु राजा अन्तःपुरत्तुडऩे
१।८ वेट्टैक्कुच्चॆऩ्ऱु विळैयाट्टिले सक्तऩाऩवळविले वार्त्तै यऱिवदऱ्कु मुऩ्बे वऴि तप्पिऩ राजकुमारऩ् ऎडुत्तार् कैयिऱ्पिळ्ळैयाय् एदेऩुमॊरु कुरुच्चियिले वळर, तऩक्किल्लाद शबरत्वादिजातिकळै
१।९ येऱिट्टुक् कॊण्डु ‘‘माताप्येका पिताप्येको मम तस्य च पक्षिणः । अहं मुनिभिरानीत-स्सचानीतो गवाशनैः ॥ अहं मुनीनां वचनं शृणोमि गवाशनानां स वचश्शृणोति । प्रत्यक्षमेतद्भव-ताऽपि दृष्टं संसर्गजा दोषगुणा भवन्ति ॥’’ ऎऩ्गिऱबडिये वेडुवच्चेरियिल् किळिबोलेयवर्गळ् पऴक्किवैत्त पासुरमे तऩक्कुप् पासुरमाय्, अवर्क्कुप्पिऱन्दवर्गळैप्पोले यवर्गळूणुम् वृत्तियुमे तऩक् कूणुम् वृत्तियुमाय्, तऩ् पिऱविक्कुरिय भोगङ्गळिलुम्, आचारसंस्कारादिगळिलुम् पुदियदुण्णादे राजभोगविरुद्धङ्गळाऩ जुगुप्सितविषयङ्गळिले तऩक्कुप्
१।१० पेऱुमिऴवुम् हर्षशोकङ्गळुमाय्, राजकुमारऩॆऩ्ऱु तऩ्ऩडियऱिवार् सिल ऋषिप्रायरुण्डाऩालुमवर्गळुक्कुङ्गिट्टवॊण्णाद अवस्थैयुडैय ऩाय्, इप्पडि भ्रान्तिसिद्ध शबरत्वाद्यवस्थैयोडे यावज्जीवं नडक्किल् उत्तरजन्म-ङ्गळिलुमॊरु योग्यतै पॆऱ विरगिल्लादबडियाय्त् तट्टुप् पट्टु निऱ्कुमाप्पोले इवऩुम् देहात्माभिमानादिगळाले तऩ्ऩुरुक् कॊडुत्तु वेऱ्ऱुरुक् कॊण्डु निऱ्क, अन्द राजकुमारऩुडैय लक्षणादिगळाले जाति विशेषत्तै यऱिवार् सिल धार्मिकर् ऒरु विरगाले यिवऩै मीट्कप्
१।११ पॆऱ्ऱु अभिमानिक्क विवऩुक्कु वन्देऱियाऩ जात्यन्तराभिमानत्तै वऴि विलक्कि, दृष्टादृष्टसंस्कारादिगळाले उत्तरोत्तरभोगतदुपायङ्गळुक्कु योग्यऩाम् पडि विरगुसॆय्दु, इवऩुक्कु स्वजात्यनुरूपमाऩ गुणवृत्तङ्गळैत् तङ्गळु- पदेशानुष्ठानङ्गळाले कुडिप्पुगुरविट्टु, इवऩुक्कु अनेकदोषदुष्टङ्गळाऩ शबरादि भोग्यक्षुद्रविषयङ्गळै यरुवरुप्पित्तु, राजादिभोग्यङ्गळाऩ अतिशयित-पुरुषार्थङ्गळै आय्न्दॆडुक्कवल्ल अळवुडैमैयैयुण्डाक्कि निऱुत्तुमाप्पोले इव्वात्मावुक्कु सिल धार्मिकर् पित्रादिमुखेन नॊडित्तु
१।१२ ‘‘पुमान्न देवो न नरो न पशुर्न च पादपः । शरीराकृतिभेदास्तु भूपैते कर्मयोनयः ॥’’ ऎऩ्गिऱ पडिये उरुवियन्दविन् निलैमैयैयुणर्त्ति, अदुक्कु अनुरूपमाऩ पुरुषार्थतदुपायङ्गळिले अन्वयिक्कलाम्बडि विरगुसॆय्दु, उडम्बु तिऩ्ऩार् पडियऩ्ऱिक्के ऒरु वॆळिच्चिऱप्पुडैयार्क्कु वरुम् गुणवृत्तङ्गळै युण्डाक्कि हेयोपादेयविभागक्षमऩुमाक्कि निऱुत्तिऩ वळविले, इवऩुडैय अडियुडैमैयैयुम् सिल धार्मिकरडियाग वन्द योग्यतैयैयुम् अळवुडै मैयैयुम् नेरागक्कण्डु परमकारुणिकऩाऩ परमशेषियाले प्रेरितराय्त्
१।१३ ताङ्गळुम् कारुणिकोत्तमरायिरुप्पार् सिल देशिकर् ‘‘ईश्वरस्य च सौहार्दं यदृच्छासुकृतं तथा । विष्णोः कटाक्षमद्वेषमाभिमुख्यं च सात्त्विकैः ॥ संभाषणं षडेतानि ह्याचार्यप्राप्तिहेतवः ।’’ ऎऩ्गिऱबडिये नेर्बट्टु, अन्द राजकुमारऩुक्कुच् चिल राजान्तरङ्गर् नेर् पट्टुप् पिऱवियैयुणर्त्ति मेलुळ्ळ प्रियतमङ्गळैयुम् हिततमङ्गळैयुन्दॆळिवित्तु ऒरुविरगालेयन्द राजावुक्कुम् राजकुमारऩुक्कुम् परस्परसंश्लेषाकाङ्क्षैयै युत्तम्भिक्कुमाप्पोले यिवऩुक्कुम् ‘‘नायं देवो न मर्त्यो वा न तिर्यक्स्थावरोपि वा । ज्ञानानन्दमयस्त्वात्मा शेषो हि परमात्मनः’’ ऎऩ्ऱुम् ‘‘दासभूतास्स्वतस्सर्वे ह्यात्मानः परमात्मनः’’ ऎऩ्ऱुम् प्रमाणङ्गळ् सॊल्लुगिऱबडिये पॊङ्गोदञ् जूऴ्न्द पुवऩियुम् विण्णुलगुमङ्गादुञ् जोरामे याळ्गिऩ्ऱ सॆङ्गोलुडैय श्रियःपति नारायणऩुडऩे कुडल् तुवक्कैत् तॆळिवित्तु, इवऩुक्कु तत्प्राप्त्युपायङ्गळिले मुयऩ्ऱु, इवऩ् पॆऱुगिऱ पेऱे तङ्गळुक्कुप् पॊऩ्ऩुलगैयुम् पुवऩि मुऴुवदैयुमाळुगैयाग उगन्दु अदडियाग अऩ्ऱीऩ्ऱ कऩ्ऱुक्किरङ्गिच् चुरक्कुम् धेनुवैप्
१।१४ पोले यिद्देशिकरिव्वात्मावुक्कु अज्ञान संशयविपर्ययङ्गळ् तीरवेण्डु मॆऩ्ऱु मिगुदि कुऱैवऱच् चुरक्कुम् पासुरङ्गळैक् कॊण्डु ‘‘तत्त्वेन यश्चिदचिदीश्वर तत्स्वभावे’’ त्यादिगळिऱ्पडिये ईश्वरऩुडैयवुम् ईशितव्यङ्गळु टैयवुम् स्वरूपस्वभावसम्बन्धङ्गळुम्, भोगापवर्गङ्गळुम्, त्याज्योपादेयङ्गळाऩ इवऱ्ऱिऩुडैयवुबायङ्गळुम्, अवऱ्ऱिऩ् गतिप्रकारङ्गळुम्, उक्तानुक्तङ् गळाऩ मोक्षविरोधिकळागिऱ इव्वर्थङ्गळ् मुमुक्षुवाऩ इव्वात्मावुक्कु ज्ञातव्यङ्गळ्। इव्वर्थङ्गळॆल्लाम् अध्यात्मविषयशब्दराशियिल् सारतममाऩ रहस्यत्रयत्तिले प्रतितन्त्रसारोद्धारेण संग्रहिक्कप्पडुगिऱदुगळ्।
१।१५ तिरुवुडऩ् वन्द सॆऴुमणिबोऱ्ऱिरुमालिदयम्
मरुविडमॆऩ्ऩ मलरडि सूडुम् वगैबॆऱु नाम्,
करुवुडऩ्वन्द कडुविऩैयाऱ्ऱिल् विऴुन्दॊऴुगा-
तरुवुडऩैन्दऱिवा ररुळ्सॆय्य वमैन्दऩरे। ( ८ )
१।१६ कर्माविद्यादिचक्रे प्रतिपुरुषमिहानादिचित्रप्रवाहे
तत्तत्काले विपक्तिर्भवति हि विविधा सर्वसिद्धान्तसिद्धा ।
तल्लब्धस्वावकाशप्रथमगुरुकृपागृह्यमाणः कदाचि
न्मुक्तैश्वर्यान्तसंपन्निधिरपि भविता कश्चिदित्थं विपश्चित् ॥ ७ ॥
इति श्रीकवितार्किकसिंहस्य सर्वतन्त्रस्वतन्त्रस्य श्रीमद्वेङ्कटनाथस्य वेदान्ताचार्यस्य कृतिषु श्रीमद्रहस्यत्रयसारे उपोद्घाताधिकारः प्रथमः ॥