SATYANVESHANA TRUST # 102, 2nd ‘A’ Cross, Near N.E.T. School, Gavipuram Extn, BANGALORE South - 560 019. Karnataka 25 26________________
श्रीमद्वितिष्टा दैतसिद्दा नरत्न माला द्वितीय रत्नवु-हदिनाल्कनॆय सञ्चिकॆयु श्रीमन्निगमान्य महादेशिक प्रणीत श्रीमद्रहस्यत्रयसारे प्रभावव्यवस्थाधिकारः पञ्चविंशः प्रभावरक्षाधिकारः षड्वंशः विद्याभ्यासद इलाखा रिटैर्ड् सर्कल् र्इस्पॆक्टरु सि. यं. विजयराघवाचाररिन्द रचिसल्पट्ट आचारहृदयान्वेषिणी ऎम्ब कन्नड प्रतिपदार्थ तात्सरगळू श्रुति स्मृतितिहास पुराण प्रमाणगळॊन्दिगॆ उपपादनॆय सह. कापिरैटु रिजिस्टरु माडल्पट्टिरुत्तदॆ. (१९४२, क्रय १-६०________________
२४९० श्रीमद्रहस्यत्रयसारे यल्लवॆन्दु सप्रमाणवागि उपपादिसुत्तारॆ. अधिकारदल्लि साध्य पायवाद प्रपत्तिय प्रभावद व्यवस्थॆयल्लि शास्त्रमर्यादॆयन्नति क्रमिसि वर्णिसल्पट्ट ई उपाय प्रभाववु शास्त्रमर्यादॆयिन्द व्यवस्थॆ माडल्पडुवदरिन्द इदक्कॆ प्रभाव व्यवस्थाधिकार वॆम्ब हॆसरु. कॆलवरु ई भरन्यासानुष्ठान संस्कारद माहात्म यिन्द शूद्रादि हीनवर्णवू कळॆदु उत्तम वर्णदवनागुवनॆन्दु भ्रमिसु वरु. इन्तह अतिशयोक्तियु सरियल्लवॆन्दु उपदेशिसुत्तारॆ. हिन्दिन अधिकारद सह श्लोकदल्लि “अध्यात्म श्रुति सम्प्रदाय कतरद्दा विरुद्धाशयाः” ऎन्दु तम्म आचार्यरुगळ सम्प्र दायवन्नु कॊण्डाडिरुवदरिन्द अवरुगळु शास्त्रमर्यादॆयन्नति क्रमिसि इल्लद प्रभाववन्नु आरोपिसुवदिल्लवॆन्दू, शास्त्रमर्यादॆ यन्नु त्यजिसि इरुव प्रभावक्कॆ न्यूनतॆयन्नु कल्पिसरु ऎन्दू हेळि दन्तायितु. अवरुगळु प्रभाव व्यवस्थॆयन्नू प्रभावरक्कॆ यन्नू माडतक्कवरॆन्दु सूचिसिदन्तायितु. ई अधिकारदल्लि मुख्य वागि ई साद्योपायवु अत्यन्त प्रभाव उळ्ळदुदेनो हौदु. प्रपन्नन प्रारबैतर सर्वपापगळन्नू तॊलगिसुत्तदॆ. उत्तरा घवु प्राप्तवागद हागॆ माडुत्तदॆ. अबुद्धिपूर्वक पापगळॆल्ला अण्टद हागॆ माडुत्तदॆ. बुद्धिपूर्वकवागि ऒन्दु वेळॆ प्राप्तवादरॆ पुनश्चरणागतियिन्द नाशवागुवहागॆ माडुत्तदॆ. अथवा अल्प शिक्षॆ यिन्द नष्टवागुवहागॆ माडुत्तदॆ. अन्तू देहावसानदल्ले मुक्ति युण्टागुवहागॆ माडुत्तदॆ. इष्टॆल्ला प्रभाव उळ्ळद्देनो सत्यवु. आदरॆ शूद्रचण्डालादिगळन्नु ब्राह्मणनन्नागि ई संस्कारवु माड लारदु. अन्तह प्रभाववु भरन्यासक्किल्लवॆन्दू, शरणागतियन्ननु षिसिद मात्रदिन्दले आतनु नम्म गोष्ठिगॆ योग्यनॆन्दु भाविसि वर साङ्कर्यवन्नु यत्निसुवदु शास्त्रमर्यादॆगॆ विरुद्धवॆन्दु ई सङ्गह श्लोकद मूलक तिळिसुत्तारॆ. विभोः - सर्वव्यापियागि सकलक्कू आत्मावागिरुव सर्वॆश्व रन स्वरूपवु, यत् - यावुदो, मत्तु यादृक् - आ स्वरूप निरूपक धर्मगळु ऎन्तवुगळो, हागॆये, गुण विभवलीलादिच, ई गुणवु यत् यादृक्, हीगॆ ऎल्लक्कू अन्वयिसबहुदु, गुणगळु________________
अथ प्रभाव व्यवस्थाधिकार तथा तद्भक्तानां तदु पसद नादेश महिमा यथाधीतं सद्धि र्यति पतिमुख्य रध्यवसितम् ॥ ာ २४९१ सत्यत्व ज्ञानगळु, ज्ञानबिलैश्वर्यादि षाडुण्य रूप कल्याण गुणगळु, विभवगळु - नित्य विभूति लीला विभूतिगळु, लीलादि च जगत्तिन सृष्टि स्थिति लयादिगळु, आदिशब्ददिन्द जगद क्षणार्थवागि ऎत्तिद अवताररूपदिव्यमळ विग्रहगळन्नु धरिसोणवू सहिस ल्पट्टवु, इवुगळॆल्ला शास्त्रगळल्लि ऎन्तवॆन्दू याव स्वभाववुळ्ळ वॆन्दू हेळल्पट्टवो, तदाज्ञा सेतुश्च - अन्तह भगवन्तन अज्ञा रूपवाद शास्त्रगळल्लि हेळल्पट्टिरुव मर्यादॆयू सह, इल्लि मुख्य वागि द्योतितवाद आ आज्ञासेतु यावुदॆन्दरॆ, वर्णाश्रमधर्मगळ मर्यादॆयू सह भगवन्तन विधि निषेधरूप आज्ञॆगळिगनुसारवागि वर्तिसोणवु दुस्तरवाद प्रवाहरूप संसारद आचॆ दडवन्नु सेतुवॆय मूलक सुलभवागि दाटुवहागॆ दाटबहुदॆम्ब भाववु, आदुदरिन्द सेतु शब्दक्कॆ प्रासकरूप साधनवॆम्बुदरल्लि तात्परम यत् यादृक् - याव स्वरूप स्वभाववुळ्ळदॆ, तडं - अवुगळॆल्लवन्नू, श्रुतिभिः - शास्त्रगळल्लि मुख्यवादवु वेदगळादुद रिन्द अवुगळिन्दलू, मत्तु अवुगळल्ले अडगिरुव अवुगळ शाखॆगळ उपरितन भागवाद उपनिषत्तुगळिन्दलू, अवसेयं - तिळियत क्कद्दु. इवुगळॆल्ला शास्त्र प्रमाणगळॊन्दिगॆ आयास्थळगळल्लि यत् यादृक् ऎम्बुदन्नु उपदेशिसिरुत्तेवॆ ऎम्ब भाववु इवुगळ महिमॆयल्ला हेगॆ शास्त्र मर्यादॆयन्नु अनुसरिसिये इवॆयो, तथा - हागॆये, तप्पा नां - अ भगवन्तन भक्तरुगळ, महिमा महिमॆय, तदु पसदनादेश - आ भागवतरुगळ समाश्रयणवे मॊदलादवुगळ आथवा तक्तानाम् ऎम्बल्लि तत् ऎम्बुदु भगवन्त नन्नु बोधिसुवदरिन्द, तदुपसदनादेः ऎम्बल्लियू, तत् ऎन्दरॆ भगवन्तन, उपसदनार्दे , आश्रयण रूपवाद भक्ति प्रपत्तिमार गळे मॊदलादवुगळ, महिमाच-महिमॆयू सह, इल्लि आदिपददिन्द भगवद्भागवत कैय ९गळ मूलक भगवद्भागवत प्रसन्नतॆयु सूचि सल्पट्टितु, हीगॆ इवुगळ महिमॆयल्ला यथाधीतं शास्त्रगळल्लि________________
श्रीमद्र हस्यत्रयसारे हेगॆ अधीतवागिदॆयो हागॆये, ऎन्दरॆ शास्त्रगळन्नु स्वल्पवू उल्लङ्घिसदे ऎम्ब भाववु, यतिपतिमुख्- श्री भाष्यकाररे मॊद लाद, सद्दि-महानुभावराद ब्रह्मवित्तुगळिन्द, अध्यवसितः-निश्चयि सल्पट्टितु ऎन्दरॆ व्यवस्थॆ माडल्पट्टितु. इन्तह प्रपत्र नुष्ठानरूप संस्कारद महिमॆयन्नेनो आकरिसिदरु, अनिष्ट निवृत्ति मूलक इष्ट प्राप्तियाद मोक्षवु सर्व वर्णदवरिगू लभिसुत्तदॆन्देनो अकरिसिदरु ; आदरॆ कीळु वर्णदवरु ई प्रसनुष्ठानदिन्द उत्तम वर्णनाद ब्राह्मणनिगॆ समाननागुवनॆन्दू आग वर्णसङ्क र्यवु साधुवॆन्दू, ऎन्दिगू आकरिसलिल्लवॆम्ब भाववू द्योतितवु. तात्पर्यवु :- भगवन्तन स्वरूपवु “सत्यं ज्ञानमनन्तं ब्रह्म” इत्यादिगळल्लि उपपादितगळाद स्वरूप निरूपकधरगळू, आतन हेय प्रत्यनीकत्व कल्याणगुणाकरताद्विगळू (३५०-३५९) आतनु चिदचित्तुगळिन्द कूडि सविशेषणनागिरुवदू, (२५७ २७९) उभय विभूतिनायकनागिरुवदू (३६७-३७३) आतन लीलाविभू तिय सृष्टि स्थितिलयादि व्यापारगळू, (५८५-६०५) आतनु हेगॆ ऐदु विधवाद दिव्यवद्मळविग्रहगळुळ्ळवनॆम्बुदू (५५०-५८४) आतनु ई चेतनर अनुग्रहार्थवागि दयपालिसिरुव आज्ञा रूपशासनगळू ऎल्लवू श्रुतिमूलकवागिये हेगॆ व्यक्तवो हागॆये, भागवतर माहात्मियु ऎष्टरमट्टिगॆ, आ भागवतरु हीनवर्णदवरादरॆ अवरॆ माकाळ्मॆयु ऎष्टरमट्टिगॆ, सर्वॆश्वरनन्नु वश माडिकॊळ्ळुव उपाय गळाद भक्ति प्रसगळ माहात्म यु ऎष्टरमट्टिगॆ, कीळु वर्णद वरु ई उपायगळन्ननुष्ठिसिदरॆ अवरुगळ माहात्मयु ऎष्टर मट्टिगॆ, ऎम्बिवे मॊदलादवुगळिगू कूड, श्री यतिराजरे मॊद लाद महानुभावराद ब्रह्म एत्तुगळु शास्त्रगळल्लि हेळल्पट्ट गॆरॆ यन्नु स्वल्पवू अतिक्रमिसदॆ उपदेशिसि अनुष्ठिसि तोरिसिदरो, आ सम्प्रदायानुगुणवागिये नावु अनुवर्तिसतक्कद्दॆन्दु हेळुत्तारॆ. हीगॆ ई श्लोकद पूर्वार्धदल्लि हेळिरुवदॆल्ला बहु चन्ना गियू, स्पुटवागियू, प्रधान प्रतितन्त्र, अर्थपञ्चक, तत्वत्रया धिकारगळल्लि उपपादितवागिरुवदरिन्द अवुगळन्नु पुनः अनुवाद माडिहेळुवदु अनावश्यकवादुदरिन्द अवुगळॆल्ला ऎल्लि उपपादित________________
www हन्ति » –
अथ प्रभाव व्यवस्थाधिकार २४९३ गळागिवॆ ऎम्बुदक्कॆ मेलॆ काणिसिरुव पुटगळन्नु पराम्बरिसबहुदु ई अभिप्रायगळिगॆल्ला श्रुतिये हेगॆ प्रमाणवो, हागॆये ई भगवद्भागवतरन्नु आश्रयिसिरुववर महिमॆ ऎष्टरमट्टिगॆ ऎम्बु दक्कू शास्त्रवे प्रमाणवु. इन्तह शास्त्रानुवर्तिगळाद श्री यति राजरे मॊदलाद आचार्यरुगळ सम्प्रदाय क्रमवे नमगू अनु ष्टे यवे विना अन्यथा अल्लवु. ई सन्दर्भदल्लि श्रुतियु एनन्नु विधिसि रुत्तदॆ ऎन्दरॆ.-(१) यवं ब्राह्मणो विद्यात् ऎम्ब वाक दिन्द ब्राह्मणेतरराद शूद्रादिगळिगॆ उपासनदल्लि अधिकारविल्लवॆन्दू प्रपत्तियल्ले अधिकारवुण्टॆन्दु तिळिसुत्तदॆ, (२) तस्य देवा आसन्वशे अन्तह प्रपदनवन्ननुष्ठिसिदवनिगॆ देवतॆगळु वशदल्लिरुवरु ऎन्दु माहात्मयु हेळल्पट्टिरुत्तदॆ (३) “सरेष्मॆ देवा बलिमाव इवनिगॆ समस्त देवतॆगळू पूजॆयन्नु माडुवरु. (४) एवं विदि पापं क नशिष्यते - इन्तह उपासक कर नल्लि सञ्चित मत्तु आगामि पापगळु याववू सम्बन्धिसुवदिल्लवु. (५) एवं हास्य सत्व पात्मानः प्रदूयन्तॆ हीगॆ ई प्रप नन समस्त पापगळु दहिसि होगुत्तवॆ. (६) नास्या ब्रह्म विष्कुले भवति - इवे मॊदलाद श्रुतिगळु इष्टरमट्टिगॆ मात्रवे ई प्रपन्ननिगॆ माहात्मयन्नु बोधिसुत्तवे विना, ई शरणागत्यनुष्ठानदिन्द ब्राह्मणनॊन्दिगॆ सव्यवहारादिगळिगॆ योग्यनॆन्दिगू आगुवदिल्लवु. इन्तह सम्प्रदायवे सरि ऎम्बुदु श्री यतिवर्यरे मॊदलाद सत्त गळ अनुष्ठानदिन्द व्यक्तवॆन्दु हेळिदरु. आदरॆ श्री यतिवर्यर अनुष्ठानवु शास्त्रमय्यादॆयन्नु स्वल्प मट्टिगॆ अतिक्रमिसिद हागागु वदिल्लवे ऎन्दु ऎरडु सन्दर्भगळन्नु कॆलवरु सूचिसबहुदु. नॆयदु- श्री भाष्यकाररु पूर्वाश्रमदल्लिरुवाग वैश्यराद तिरुक्कच्चि नम्बिगॆ श्री वरदराजरु प्रत्यक्षवॆम्बुदन्नु तिळिदु, अवरन्नु मनॆगॆ करॆ दुकॊण्डु होगि आ वैश्यरिगॆ साष्टाङ्ग नमस्कारवन्नु माडिदुदू, मत्तु अवरु कुळितिद्द स्थळवन्नु शुद्धि माडि तानू स्नानमाडिद पत्नि य विषयदल्लि कुपितरादुदू, इवु वर्णाश्रम धरक्कॆ विरोध वादुदल्लवो ऎन्दरॆ तिरुक्कच्चिन बिगेने इदु इष्ट वागदे इद्दुद रिन्द, इन्तह वाश्रमधरातिक्रमवु सरियल्लवॆन्दु सिद्धान्तिसिदरु. ऒन्द________________
श्रीमद्रहस्यत्रयसारे ऎरडनॆय सन्दर्भवु यावुदॆन्दरॆ श्री यतिवररु वृद्धरागि श्रीरङ्गदल्लिरुवाग प्रति दिनवू कावेरियल्लि स्नानक्कॆ होगुवाग तम्म शिष्यराद श्री दाशरथिय कैयन्नु हिडिदुकॊण्डु होगुत्तिद्दरॆन्दू अनुष्ठानगळन्नु तीरिसिकॊण्डु पद्धतिप्रकार श्री र नाथन सेवॆगॆ बरुवाग, शूद्रशिष्यनाद प्रियदासिय कैयन्नु हिडिदुकॊण्डु बर तिद्दरॆन्दू, “न शूद्रा भगवद्भक्ताः विप्रा भागवतास्स ऎम्ब हेळिकॆगनुसारवागि हागॆ माडिदरॆन्दू कॆलवरु हेळुत्तारॆ. इदक्कॆ सरियाद आधारविल्लदुदरिन्द इदु चर्चॆगॆ योग्यवल्लवु नीडि ताः ॥ F श्री यतिवरे कॊनॆय सूत्रद भाष्यदल्लि “एवमहरहरनु स्त्रीयमान वराश्रमधरिानुगृहीत तदु पास न रूप तत्समा राधनप्रीतः” ऎन्दु वाश्रव धरगळेनु नित्य नैमित्तिक कगळ अनु स्नानवेनु इवुगळिगॆ तुम्बा प्रामुख्यवन्नु कॊट्टिरुवरु अवुग ळन्नु उल्लङ्घिसलु ऎल्लियादरू प्रवर्तिसुवरे ? देहावसन उण्टा गुव दिनदल्लि अति दुर्बलवागिरुव दॆशॆयल्लि सन्ध्यावन्दनॆय अर्फ प्रदान कालदल्लि इब्बरु शिष्यरु तम्मन्नु ऎब्बिसि निल्लिसुव हागॆ माडि कॊण्डु अर्थ्यवन्नु कॊट्ट महानुभावरु वर्णाश्रम धर्मवन्नु ईषदपि मनस्सिनिन्दलादरू उल्लङ्घिसुत्तारॆये ? हागॆये मेलु कोटॆयल्लि रथोत्सवकालदल्लि पञ्चमरु देवस्थानवन्नु प्रवेश माडि ध्वजस्तम्भदवरॆगू बरुवहागॆ माडिदुदु वर्णश मधरॊ लङ्घनवागुवदिल्लवु. देवस्थानद एर्पाडिनल्लि तुम्बा साहसमाडि सहायमाडिद भक्तरिगॆ स्वल्प मट्टिगॆ मर्यादॆ तोरिसुवदु युक्त वादुदरिन्द अवरन्नु ध्वजस्थम्भदवरॆगू बरुवहागॆ न इडि, अदक्कागि अनन्तर सम्प्रोक्षणॆयन्नु प्रायश्चित्त रूपदल्लि विधिसिर वदु युक्त वाद विषयवे. इदरल्लि गीतॆयल्लि तुम्बा वादिसिरुव वर्ण साङ्कर्य दोषक्केनू अवकाशविल्लवु. आदुदरिन्द प्रपत्ति रूप संस्कार कॊं दिद शूद्रादि वर्णद प्रसन्ननिगॆ मेलॆ हेळिद रीतियल्लि पापविनाश, देहावसानदल्लि मोक्षप्राप्तिये मॊदलाद शा श्लाघि तारूप प्रभावार तॆये विना, वर्णसाङ्कचित माहा यु ऎन्दिगू इल्लवॆम्ब भाववु, गीतॆयल्लि - ९९ सङ्कय वु नीदिसिरव प्रकरण 7 7 ता व वॆन्दरॆ :-“स्त्रीपु दुष्टासु नाषॆय जायते वर्णसङ्कर- ”________________
अथ प्रभाव व्यवस्थाधिकार २४९५ अर्जुननु तानु स्वजनवन्नु वधिसुवदु अधर्मवॆन्दू, आ अधर्म दिन्द प्रतिगळ वधॆगळ मूलकवागि स्त्रीयरु दुष्टरागुत्तारॆन्दू, आ कारणदिन्द वर्णसाङ्कर्यवुण्टादीतॆन्दू, श्रीकृष्णनिगॆ हेळुत्तानॆ. वर्णसाङ्कर्यवु श्रीकृष्णनिगॆ अभिमतवादुदागिद्दरॆ, अर्जुननु वर्णसाङ्कर्यक्कागि शोकिसुत्तिरलिल्लवु मत्तु श्रीकृष्णने वर्ण साङ्कर्यवन्नुण्टुमाडुवदु युक्तवल्लवॆम्ब अभिप्रायवन्नु “उ देयु रिमेलोका नकुरां करचेदहन । सङ्करस्य का स्यामसहना विमाः प्रजाः । (गी. ३. २४) ऎम्ब वाक्यद मूलक स्पष्ट पडिसुत्तारॆ. अर्जुननु क्षत्रियधर्मवाद अधर्मिगळन्नु दण्डि सुव कर्मवन्नु त्यजिसिदुदु सरियल्लवॆन्दु हेळुव नॆपदिन्द “स्पेस्व करण्यभरतः” (गी, १८. ४५) ऎन्दु निगमन प्रकरणदल्लि वर्णाश्रम धर्मानुषानवन्नु गीतॆयु विधिसिद्दरू गीतॆयन्नॆ सदा पठि सुत्ता, सोषल् रिफात्मरल्लि अग्रेसररु वर्णाश्रम धरगळन्नु निन्दिसुत्तिरुवदु परमाश्चर्य विषयवु. 2 आदुदरिन्द शूद्रादिगळु प्रपन्नरादुदरॆम्बुदरिन्द सह प भोजन, कन्यादान परिग्रहादिगळू उपादॆयवॆन्दु भाविसुवदु शास्त्र सम्मतवल्लद विषयवु अन्तह अचरणॆयिन्द ब्रह्मवित्तू कूड मन्द ज्ञानवुळ्ळवनॊन्दिगॆ सेरुवदरिन्द लोकक्कॆ महत्त्ववन्नुण्टु माडुव ब्रह्मकुलक्कॆ नाशवुण्टागुत्तदॆ. इदे सरियल्लवागिरुवाग, पञ्चमाधिकारियु तन्न आचरणॆयिन्द इतर पञ्चमरिगिन्त मेलागि द्दानॆ ऎम्ब मात्रदिन्दले आतनॊन्दिगॆ सविभोजनादिगळन्नॆसगुवदु उत्कृष्ट ब्रह्मज्ञानाग्रेसरर कुलक्कॆ परम कुन्दकवु ऎम्बुदु कैमु तिकन्यायसिद्धवु. ब्रह्म कुलवन्नु कापाडुवदरिन्द देशक्कॆ ऎल्ला विधदल्लू क्षेम उण्टु. आदुदरिन्दले पुराणेतिहासमॊदलुगॊण्डु वेदानवन्नु बोधिसुव सर्वशास्त्रगळू वर्णाश्रमधरगळ पाल नॆगॆ तुम्बा प्रामुख्यतॆयन्नु कॊट्टिरुत्तवॆ. इदु पाश्चात्यरे मॊद लाद इतररल्लि इल्लदुदरिन्द अवरुगळल्लि क्षौरवू दौष्टवू हॆच्चु ; नम्मल्लियादरो कम्मियु, इदक्कॆ इटलि जर्पा देशीयरे निदर्शनवु ई जीवात्मरु अणुवॆन्दु श्रुतियु हेळुत्तदॆ. इवरॆल्ला ज्ञानैका कारतॆयिन्द ऎल्लरू समरॆन्दु “विद्याविनयसम्पन्ने ब्राह्मणेग________________
२४९६ श्रीमद्रहस्यत्रयसारे हस्तिनि । शुनिचैव श्वपाकेच पण्डितास्समदर्शिनः” (गी, ५, १८) ऎम्ब श्लोकदल्लू, इन्नू अनेक प्रमाणगळिन्द व्यक्तवागि हेळल्पट्टि रुत्तदॆ. हीगिरुवदरिन्द स्वतः ताने एनु कॆलसवन्नू माडलु अस मर्थनॆन्दु “नकर त्वं नकराणि लोकस सृजति प्रभुः” ऎम्ब गीता वाक्यदल्लि हेळल्पट्टिरुत्तदॆ. ईतनिगॆ पूर्वार्जित सुकृत दुष्कृत तारतम्यानुगुणवागि प्रकृतिसम्बन्ध वुण्टागि करण कळॆ बर योग दॊरॆयुवदरिन्द ज्ञान विकासदल्लि तारतम्यवू, माडुव करगळल्लि तारतम्यवू उण्टागबहुदु. इदरिन्द ऒब्बनु ८,००० मैलिय दूरदल्लि नडॆयुव सङ्गीतवन्नु इल्लि केळिसुवहागॆ माडुव ज्ञानदीप्तियुळ्ळवनागुत्तानॆ. आकाशवु विमानदल्लि नडॆयुव हागॆ माडुवनु. इन्नु इतररु अज्ञानान्धकारदल्लि तॊळलुवरु. इन्तह तारतम्यक्कॆल्ला कारणवु ई जीवात्मनु प्रकृतियॆम्बविधविधवागि विचित्र वागिरुव अङ्गियन्नु तॊट्टिरुवदे. हीगिरुवल्लि ऎल्लरू समवॆम्ब भावनॆयु शास्त्रज्ञान विवेकज्ञान इवुगळ शून्यतॆय विजृम्भणॆ य ल्लवे ? ई विविध वैचित्रतॆ हेगॆ ऎम्बुदन्नु सुलभवागि ऊहिस बहुदु हेगॆन्दरॆ, नायि ऎम्बुदरिन्द ऒन्दु सामान्यवाद तिर इन्तु हेळल्पट्टरू, अवुगळल्लि ऎष्टु भेदगळिवॆ ऎम्बुदु सर्वरिगू वेद्यवे. हागॆये माविन हण्णॆम्बदागि माविनगिडदल्लि बिट्ट फलक्कॆ हॆसरादरू साविरारुविध माविन हण्णुगळिवॆ ऎम्बुदू, अवुगळल्लि रुचि भेद उण्टॆम्बुदू व्यक्तवु. हागॆये मनुष्यरल्ल ऎन्दु तिळिय तक्कद्दु. ऎल्ला मनुष्यर देहरचनॆयु, कण्णु, किवि, मूगु, बायि, कै कालुगळॆल्ला ऒन्दे समनागिद्दरू, साविरारुमन्दि नॆरॆदिरुववर सङ्घदल्लि ईतनु नन्न मगनु, ईतनु नन्न तम्मनॆन्दु भाविसुवदरिन्द आ साविरारु जनरिगिन्तलू इवरुगळु भिन्नरॆन्दु हेगॆ तिळिदि ऎन्दु केळिदरॆ, ऎल्लरू समरॆम्ब दुरभिप्रायवन्नु हॊन्दिरुववनु सरियाद उत्तरवन्नु हेळलारनु, आदुदरिन्द लोकदल्लिरुवदु वैविध्य ऎन्दरॆ भिन्न तॆये विना समत्वविल्लवु. ऒन्दु वेळॆ ऎरडु वस्तुगळु कॆलवु गुणगळिन्द समपॆन्दु एर्पट्टरू, इन्नु कॆलवु धरगळिन्द सम विल्लदॆ इरले बेकॆम्बुदू एर्पट्टितु. इदु हिन्दॆये १८८८-९ नॆय पुटदल्लि उपपादिसल्पट्टरुत्तदॆ. आदुदरिन्द समतवॆम्ब________________
(-9) अथ प्रभाव व्यवस्थाधिकारः वक्षमाण प्रतिज्ञा व्याजेन सण्ण तिवाह, ာ २४९७ इप्पडि द्वयल् द्वितीयान्त पदळाले प्रकाशित मान सिद्धपाय विषय मागवु, आख्यात पदाले वादवु अज्ञानविजृम्भणॆयु. आदरॆ ऎष्टु उत्कृष्णाप कृष्ण भावगळि द्दरू यारन्नू द्वेषिसदॆ ऎल्लरन्नू समप्रीतियिन्द नोडतक्कद्दु लोकवेद सम्मतवु. आदरॆ हीगॆ असमत्वदिन्द उत्कृष्णा पकृष्टविद्दरू मनुष्यनु उत्कृष्टनिगॆ स्वल्प हॆच्चु मादॆयन्नु तोरिसुवदु न्यायवु. इदन्ननुसरिसिये हॆच्चु उत्कृष्टतॆ इरुववरिगॆ राज सन्मानगळू, बिरदुगळू सल्लुत्तिरुवदन्नु कण्डिरुवॆवु. हागॆये लोकद जनरू, सङ्घगळू, अन्तवरिगॆ मय्यादॆयन्नु ऎसगुवरु. आदरॆ निकृष्टरादव रन्नु ईर्ष्यासूयॆगळिन्द काणबारदु, स्वामियिन्द नमगॆ बन्द प्रीतियन्नू अवरल्लू तोरबेकु. इदरिन्द तुम्बा उत्कृष्टनाद वनु निकृष्णनॊन्दिगॆ शास्त्रविहितवल्लद आचरणॆगळाद सह प भोजन, कन्यादान परिग्रहादिगळन्नु माडबेकॆम्ब अभिप्रायवल्ल वॆन्दु तिळियतक्कद्दु. प्रसन्ननागि शूद्रादि पञ्चमरु भरन्यासवन्नु अनुष्ठिसिदुदरिन्द महत्ववन्नेनो हॊन्दिदरॆन्दु ऒप्पतक्कद्दु. अदरिन्द ब्राह्मणादि त्रिवर्णदवरिगॆ सव्यवहारक्कॆ योग्यरॆन्दु भाविसुवदु शास्त्रनिषिद्ध वाद विषयवु एकॆन्दरॆ सत्व शास्त्रगळू वर साङ्करवन्नु निषेधिसु इवॆयादुदरिन्द अदु ग्राह्यवल्लवु. हिन्दॆ हेळिदुदक्कू मुन्दॆ हेळुवदक्कू सण्णतियु, इप्पडि - हिन्दिन सिद्योपाय साद्योपाय शोधनगळाद ऎरडु अधिकारगळल्लू उपपादिसिद रीतियल्लि, द्वयतिल् - उपा यानुष्ठानरूपवाद द्वयमन्त्रद, द्वितीयान्त पदळाले श्रीमन्नारायण चरण् मत्तु शरणम् ऎम्ब द्वितीयान्त पद गळिन्द, प्रकाशितमान - व्यक्तगॊळिसल्पट्ट, सिद्धोपाय विषय मागवुम् - सिद्धोपायद विषयवागियू, मत्तु आख्यात पद________________
२४९८ श्रीमद्र हस्यत्रयसारे शोल्लप्पट्ट साद्योपाय विषय मागवुम् पिरक्कुं व्याकुलळ् शमिक्कुं वळि काट्टि नोम्, इवुपाय 6 ताले - प्रपद्यो ऎम्ब क्रियापददिन्द, कॊल्लप्पट्ट - विधिसल्पट्ट साद्योपायवाद प्रसक्तिय विषयवागियू, पिरक्कुम् - उण्टा गबहुदाद, व्याकुलङ्गळ् - शङ्कागळन्नु, तमस्सिक्कुम् - हॆग लाडिसुव, वळि - मार्गवन्नु, कट्टि नोम् - प्रदर्शिसिदॆवु, इल्लि द्वयमन्त्रवु साद्योपायानुष्ठान मन्त्रवादुदरिन्द अदरल्लि सिद्योपाय साध्यॆपाय विवक्षित स्थलवु यावुदॆन्दु उपदेशिसु चरम श्लोकवु इन्तह अनुष्ठानवन्नु विधिसुवव వ रिन्द इदु अदक्कू सह उपलक्षणवॆन्दु भाविसतक्कद्दु. चरम श्लोकदल्लि सह द्वितीयान्त पदगळाद, मामेकं शरणम् ऎम्ब पदगळिन्द सिद्धपायवू सूचिसल्पट्टु, प्रज ऎम्ब क्रियापद दिन्द साधॆ पायानुष्ठानवू विधिसल्पट्टितु ; अदरिन्दुण्टागुव फलप्राप्तियु उत्तरार्धदिन्द हेळल्पट्टितु. ई सिम्मॊ - पाय साद्योपायगळ विषयदल्लि शास्त्रज्ञानवु सम्पूर्णवागि इल्लदि रुववरिगॆ प्राप्तवागबहुदाद कॆलवु शब्दगळिगॆ समाधानवन्नु हेळि दॆवु ऎन्दु तिळिसुत्तारॆ. वळिका नोम् ऎम्बुदरिन्द अन्तवरिगॆ उत्पन्नवागबहुदाद ऎल्ला शब्दागळू आमूलाग्रवागि चर्चिसल्पड लिल्लवॆन्दू, इन्नू कॆलवु शस्त्रागळु चर्चिसल्पडदॆ बिट्टु होदवॆन्दू हेळिदन्तायितु ; ग्रन्थबाहुळ्ळ भयदिन्दलू चर्चिसल्पडलिल्लवॆम्ब भाववू द्योतितवु. हागादरॆ सम्पूर्णवागि विक् शन्मागळिगू समाधानवॆल्लि दॊरॆयुत्तदॆ ऎन्दरॆ, हिन्दिन अधिकारान्त्यदल्लि “ निक्षेप रक्षॆयिलॆ कण्णु कॊट्टदु” ऎन्दु सूचिसिरुत्तारॆ. आदरॆ मूल मन्त्रदल्लि ई सिद्धपाय साध्यॆपायगळ बोधविल्लवो ? हागॆ इद्दु दादरॆ एकॆ हेळल्पडलिल्लवु? ऎन्दु प्रश्निसिदरॆ, अल्लियू सिद्योपा यनु ओङ्कारद अकारदल्लू, नारायणाय ऎम्ब पददिन्दलू, साद्योपायवु नमः ऎम्ब पददिन्दलू तोरिबन्दरू, श्री विशि ष्टने उपायभूतनॆम्बंशवु ई द्वयदल्लि तोरिबरुवहागॆ, चरम श्लोकदल्लागलि मूलमन्त्रदल्लागलि व्यक्तवल्लवादुदरिन्द ऎरडन्नू________________
अथ प्रभाव व्यवस्थाधिकारः (निर्ष्ठ) प्रभाव विषयवाग प्रमाण एर निन्नॆत्तु म्, कुरैय निन्नॆत्तु, वरु (वेणुम) कैरोम्. कट्टिन वळवुक्कु कलक्कण्ण शमिप्पि बिट्टु द्वयमन्त्र ऒन्दन्ने मुख्यवागि उद्देशिसि हेळिरुत्तारॆ. श्री वैशिष्टवु चरम श्लोकदल्लि सन्नियोग शिष्यन्यायद मूलक ऊहिसबेकागुत्तदॆ. हागॆये मूलमन्त्रदल्लू अकारदिन्द आर्थ वागि ऊहिसतक्कद्दागिरुत्तदॆ. द्वयदल्लि मात्रवे व्यक्तवु. मुन्दिन वाक्यदमूलक हिन्दिन ऎरडु अधिकारगळिगू इवुगळिगू सण्णतियन्नु तोरिसुत्तारॆ. ई साद्योपायवु देहावसानदल्ले अनि ष्ट निवृत्ति पूर्वक इष्ट प्राप्ति रूप मोक्षप्राप्तियन्नुण्टुमाडुव माहात्मियुळ्ळदादुदरिन्द अदक्किल्लद माहात्मियन्नु आरोपिसि हेळुवरु, इन्नु कॆलवरु अदक्किरुव माहात्मियन्नु तग्गिसुवरु. इवॆरडू सरियल्लवॆन्दु तिळिसि, अदर माहात्मय यथार्थवाद स्वरूपवन्नु मुन्दिन ऎरडु अधिकारिगळिन्द तिळिसुत्तारॆ. इल्लद माहात्मयन्नु आरोपिसि हेळुव शब्दागळिगॆ ई अधिकारदल्लि समा धानवन्नु हेळि, अदर प्रभाववु इष्टरमट्टिगेने ऎन्दु व्यवस्थॆ माडि निल्लिसुवदरिन्द इदक्कॆ प्रभाव व्यवस्थाधिकारवॆन्दू, ई उपायद प्रभाववन्नु कम्मिमाडि हेळुववर शब्दागळन्नु निर सन माडि अदर प्रभाववन्नु रक्षिसुवदरिन्द मुन्दिन अधिकारक्कॆ प्रभावरक्षाधिकार वॆन्दू, हॆसरु. माहा इवुपाय प्रभाव विषयवाग - ई साद्योपायवाद भरन्यासद विषयवागि, प्रमाण - शास्त्र प्रमाणगळु, काट्टि नवळवुक्कु - तोरिसिद रीतिगॆ, एरनित्तुम् - हॆच्चु त्रैयन्नु ऎणिसि, कुरैयनिनैत्तु ं कम्मि माहात्मयन्नु ऎणिसि, वरु कलक्कण्णळ्ळॆ बरुव शब्यागळन्नु शमप्पिक्किरों होगलाडिसुवॆवु; ऎम्बदागि प्रतिज्ञा वाक्यवु. हीगॆ मुन्दिन ऎरडु अधिकारगळल्लि ई शब्दागळिगॆ परिहारवन्नु माडुवॆवु ऎन्दु तिळिसुत्तारॆ.________________
२४९८ श्रीमद्र हस्यत्रयसारे विषय मागवु कॊल्लप्पट्ट साद्योपाय सिरक्कुं व्याकुलळ् शमिस्सिक्कु ं वळि काट्टि नोम्, इवु पाय ताले - प्रपद्य ऎम्ब क्रियापददिन्द, इल्लप्पट्ट - विधिसल्पट्ट साद्योपायवाद प्रपत्तिय विषयवागियू, पिरक्कुम् - उण्टा गबहुदाद, व्याकुलङ्गळ् - शङ्कागळन्नु, शमस्सिक्कुम् - होग लाडिसुव, वळि - मार्गवन्नु, कट्टि नोम् - प्रदर्शिसिदॆवु, इल्लि द्वयमन्त्रवु साद्योपायानुष्ठान मन्त्रवादुदरिन्द सिद्धोपाय साध्यॆपाय विवक्षित स्थलवु यावुदॆन्दु उपदेशिसु आदरल्लि चरम श्लोकवु इन्तह अनुष्ठानवन्नु विधिसुवव रिन्द इदु अदक्कू सह उपलक्षणवॆन्दु भाविसतक्कद्दु. चरम श्लोकदल्लि सह द्वितीयान्त पदगळाद, मात्रकं शरणम् ऎम्ब पदगळिन्द सिद्धपायवू सूचिसल्पट्टु, प्रज ऎम्ब क्रियापद दिन्द साधॆ पायानुष्ठानवू विधिसल्पट्टितु ; अदरिन्दुण्टागुव फलप्राप्तियु उत्तरार्धदिन्द हेळल्पट्टितु. ई सिद्यो पाय साद्योपायगळ विषयदल्लि शास्त्रज्ञानवु सम्पूर्णवागि इल्लदि रुववरिगॆ प्राप्तवागबहुदाद कॆलवु शब्दगळिगॆ समाधानवन्नु हेळि दॆवु ऎन्दु तिळिसुत्तारॆ. वळिका नोवु ऎम्बुदरिन्द अन्तवरिगॆ उत्पन्नवागबहुदाद ऎल्ला शब्दागळू आमूलाग्रवागि चर्चिसल्पड लिल्लवॆन्दू, इन्नू कॆलवु शस्त्रागळु चर्चिसल्पडदॆ बिट्टु होदवॆन्दू हेळिदन्तायितु ; ग्रन्थबाहुळ्ळ भयदिन्दलू चर्चिसल्पडलिल्लवॆम्ब भाववू द्योतितवु. हागादरॆ सम्पूर्णवागि मिक्क शणागळिगू समाधानवॆल्लि दॊरॆयुत्तदॆ ऎन्दरॆ, हिन्दिन अधिकारान्त्यदल्लि निक्षेप रक्षॆयिलॆ कण्णु कॊट्टदु” ऎन्दु सूचिसिरुत्तारॆ. आदरॆ मूल मन्त्रदल्लि ई सिद्योपाय साध्यॆपायगळ बोधविल्लवो ? हागॆ इद्दु दादरॆ एकॆ हेळल्पडलिल्लवु? ऎन्दु प्रश्निसिदरॆ, अल्लियू सिद्धोपा यनु ॐकारद अकारदल्लू, नारायणाय ऎम्ब पददिन्दलू, साद्योपायवु नमः ऎम्ब पददिन्दलू तोरिबन्दरू, श्री विशि ष्टने उपायभूतनॆम्बंशवु ई द्वयदल्लि तोरिबरुवहागॆ, चरम श्लोकदल्लागलि मूलमन्त्रदल्लागलि व्यक्तवल्लवादुदरिन्द ऎरडन्नू________________
अथ प्रभाव व्यवस्थाधिकार २४९९ (निर्ष्ठ) प्रभाव विषयवाग प्रमाणळ् काट्टिन मळवुदु एर निन्नॆत्तु, कुरैय निन्नॆत्तु, वरु कलक्क (वेणुम) क्किरोम्. शमिप्पि बिट्टु द्वयमन्त्र ऒन्दन्ने मुख्यवागि उद्देशिसि हेळिरुत्तारॆ. श्री वैशिष्टवु चरमश्लोकदल्लि सन्नियोग शिष्यन्यायद मूलक ऊहिसबेकागुत्तदॆ. हागॆये मूलमन्त्रदल्लू अकारदिन्द आर्थ वागि ऊहिसतक्कद्दागिरुत्तदॆ. द्वयदल्लि मात्रवे व्यक्तवु. मुन्दिन वाक्यद मूलक हिन्दिन ऎरडु अधिकारगळिगू इवुगळिगू सण्णतियन्नु तोरिसुत्तारॆ. ई साद्योपायवु देहावसानदल्ले अनि ष्ट निवृत्ति पूर्वक इष्ट प्राप्ति रूप मोक्षप्राप्तियन्नुण्टुमाडुव माहात्मयुळ्ळदादुदरिन्द अदक्किल्लद माहात्मयन्नु आरोपिसि हेळुवरु, इन्नु कॆलवरु अदक्किरुव माहात्मियन्नु तग्गिसुवरु. इवॆरडू सरियल्लवॆन्दु तिळिसि अदर माहात्मय यथार्थवाद स्वरूपवन्नु मुन्दिन ऎरडु अधिकारिगळिन्द तिळिसुत्तारॆ. इल्लद माहात्मयन्नु आरोपिसि हेळुव शस्त्रागळिगॆ ई अधिकारदल्लि समा धानवन्नु हेळि, अदर प्रभाववु इष्टरमट्टिगेने ऎन्दु व्यवस्थॆ माडि निल्लिसुवदरिन्द इदक्कॆ प्रभाव व्यवस्थाधिकारवॆन्दू, ई उपायद - प्रभाववन्नु कम्मि माडि हेळुववर शब्दागळन्नु निर सन माडि अदर प्रभाववन्नु रक्षिसुवदरिन्द मुन्दिन अधिकारक्कॆ प्रभावरक्षाधिकार वॆन्दू, हॆसरु. माहा इवुपाय प्रभाव विषयवाग - ई साद्योपायवाद भरन्यासद विषयवागि, प्रमाण - शास्त्र प्रमाणगळु, काट्टि नवळवुक्कु – तोरिसिद रीतिगॆ, एरनित्तु - हॆच्चु त्रैयन्नु ऎणिसि, कुरैयनिनैत्तु कम्मि माहात्मियन्नु ऎणिसि, वरु कलक्कण्ण बरुव शब्यागळन्नु शमप्पिरो होगलाडिसुवॆवु; ऎम्बदागि प्रतिज्ञा वाक्यवु. हीगॆ मुन्दिन ऎरडु अधिकारगळल्लि ई शजागळिगॆ परिहारवन्नु माडुवॆवु ऎन्दु तिळिसुत्तारॆ.________________
२५०० श्रीमद्रहस्यत्रयसारे प्रथमं जाति विषय व्यामोहं निवरयति (१) “आस्फोटियन्ति पितरः प्रकृत्यन्ति पितामहा8 1 वैष्ण वो नः कुले जात स न स्पन्तार यष्यति” ऎन्नुम्, (२) केश वं तवर् कीळ मेलॆ मरळेळु पिरप्पु ! माशतिरुदु मॊदलु भागवतरॆल्ला एकजातीयरॆम्ब शा निरसनवु प्रथमतः ई साद्योपायवु अत्यन्त प्रभाववुळ्ळदु ऎम्बु दन्नु प्रमाण बलदिन्द तोरिसि, आकारणदिन्द भागवतरॆल्ला समरु, अवरुगळिगॆ जाति व्यत्यासगळन्नु हेळुवदु अन्यायवॆम्ब पूर्वपक्ष वन्नु पपादिसि, अदन्नु खण्डिसुत्तारॆ. प्रभाव प्रदर्शक प्रमाण गळल्लि कॆलवन्नु मॊदलु उदाहरिसुत्तारॆ, (१) नः - नम्म कुले- कुलदल्लि वैष्णवः - विष्णु सम्बन्धियनु तानु ऎन्दु श्री महा विष्णुवन्नाश्रयिसिरुव महा भागवतोत्तमनु जातः - हुट्टिदनु ऎम्बदागि, पितर - ई प्रपन्नन तन्दॆतायिगळु, आस्फोटियन्ति परम सन्तोषसूचकवागि भुजगळन्नु तट्टुवरु, अतन पिता महाः - तन्दॆय तन्दॆगळु ऎन्दरॆ तातन्दिरु सह प्रकृत्यन्ति - चन्नागि नर्तनॆ माडुवरु. हागॆ भुजास्पालन नरनॆगळिगॆ कारणवे नॆन्दरॆ तम्म कुलदल्लि हुट्टिदवनॊब्बनु ईग विष्णुविनल्लि शरणागति यन्ननुष्ठिसि प्रपन्ननादुदरिन्द नमगॆ इन्नु मुन्दॆ एनू खेदविल्लवु, सः - आतनु, नः सन्तारयिति - नम्मगळन्नु ई संसारबन्ध दिन्द दाटिसुवनु ऎम्ब परम सन्तोषदिन्द हागॆ माडुत्तारॆम्ब भाववु. विशेष सन्तोषदिन्द मैमरॆतु माडुव व्यापारगळु भुजास्पालन नर्तनगळॆन्दु भाविसतक्कद्दु” ऎन्नु - ऎन्दू, “भक्तनल्लि अभिमान उण्टादरॆ, भक्तनिगॆ सम्बन्धिसिदवरल्लू आ अभि मानवु सिद्धवॆन्दु हेळुत्तारॆ; भक्तनु भगवतियन्नु सम्पादिसु वदु भक्तन अनुबन्धिगळिगू उत्तारकवॆन्दु हेळुत्तारॆ :-कीळ् मेलॆळेळुस्सिरप्पु-कुलं तारयते तात सप्त सप्तच सप्त च” ऎम्ब भारत संहितानुसारवागि दशपूरा शापरा (१) वराह पुराण, (२) तिरु, २, ७, १________________
अथ प्रभाव व्यवस्थाधिकार २५०१ नात्मानञ्चै कविंशति पञ्चपुनाति” ऎम्ब बोधायन सूक्ति गनुसारवागियू कॆळगॆ एळु सन्तति तानू सेरि मध्यॆ एळु सन्तति, मेलॆ एळु सन्तति हीगॆ २१ सन्ततिय जन्मवन्नू, केशव तमर् - केशवन दासराद, (सर्वॆश्वरनु “ यस्मात्वव दुष्टात्मा हतःकेशी जनारन । तस्माशव नामां लोके ब्यातिं गमिसि” (वि. पु. ५, १६) दुष्टनाद केशी ऎम्ब राक्ष सनु निन्निन्द कॊल्लल्पट्टदुदरिन्द ओ जनार्दनने नीनु लोकदल्लि केशवनॆम्ब हॆसरिनिन्द ख्यातियन्नु हॊन्दुवि ऎम्ब नारदोक्ति यिन्द विरोधि निरसन शीलनॆन्दू अथवा हरिवंशदल्लि क इति ब्रह्म नानु ईशोहं सत्वदेहि नां’ (इदरर्थक्कॆ ६३१नॆय पुट नोडि) इत्यादि रुद्र स्तुतियिन्द सर्व निराहकनॆन्दू केशव शब्ददिन्द इल्लि हेळल्पट्टिरुत्तानॆ) ऎमर् - नन्न अनुबन्धिगळु, इदुवा इन्तह महत्ताद ऎन्दरॆ भगवदनुग्रहवु दॊरकुव इन्तह महत्तादुदन्नु, पत्तु - हॊन्दि, नम्मुडै - अदरिन्द नम्म, नाल्कु श्री वैष्णवरूप सम्पत्तु, वायनवा - मेलॆ मेलॆ बरुव प्रवाहद हागॆ वृद्धियन्नु हॊन्दुत्तिदॆयल्लवे ! इदरभिप्रायवु ऒब्ब महा विष्णु भक्तन अभिमानवे नमगॆ मुख्यवाद उत्तारकवॆन्दु हेळदन्तायितु. ई अभिप्रायवु पुरुषार्थ काष्ठाधिकारदल्लि सुस्स ष्टवु. इदु पूरार्धवु. उत्तरार्धवु- ईशनॆनरु माणिक्क र्मॆ शजलक्कण्ण स्कोर् नायर्क ऎम्पिरानॆमा नारा यण नाळे ” ऎम्बुदु. तम्मॊन्दिगॆ सम्बन्धिसिरुव अनुबन्धि गळन्नु केशवनु विषयाकरिसुवदक्कॆ कारणवेनॆम्बुदन्नु तिळि सुत्तारॆ कारणवेनॆन्दरॆ आतनु परम कारुणिकनु, परमोपकार कनु, परम वात्सल्ययुक्तनाद नारायणनादुदरिन्द ऎन्दु हेळु तारॆ. इन्तह सम्पत्तिन परीवाह एकॆन्दरॆ आतनु श्रीमन्नारा यणनादुदरिन्द; आतनु ई र्श - दासराद नमगॆ सहजनागिरुव स्वामिय, ऎ९ करुमाणिक्य र्मॆ शॆजलकर्ण - नील रत्न दहागॆ लावण्ययुक्तनु, इदरिन्द तन्नन्नु अनुभविसुवहागॆ नन्नन्नु आकर्षिसिदवनॆम्ब भाववु. “ अतीव प्रियदर्शन’नॆम्ब(रामा) भाववु, मत्तु कॆम्पगिरुव कण्णिन सौन्दय्यवुळ्ळवनु, रक्षिसिये रक्षिसु________________
२५०२ श्रीमद्र हस्यत्रयसारे पॆत्तु नम्मडै वाळ् नाय किन वा” ऎन्नुम्, कॊल्लुगिर हडि ये, अनुबन्धिगळुक्कुम् उत्तारकमान प्रभाव युड यनायिरे इवु पाय निम्म निरुप्पदु. (३) “योनं वनॆम्ब मनोदार्ढवन्नीयुव पुण्डरीकाक्षनु “कन्यासं पुण्ड रीकं” ऎम्ब श्रुतभिप्रायवु द्योतितवु. विक्टोर्नायर्क- हीगॆ अनुभविसुवहागॆ माडुववनु ; आदुदरिन्द आ लावण्य मत्तु कण्णिन सौन्दर्यगळिन्द नमगॆ महा भोग्यवस्तुवॆन्दु हेळिदरु हेगॆ भोग्यनॆम्बुदन्नु तिळिसुत्तारॆ, विक्टोर् नायर्क - नित्य सरि गळिगॆ नायकनागि दिव्य वैकुण्ठदल्लि हेगॆ परम भोग्यनो हागॆ इरुववनु, ऎष्ट र्रा-हीगॆ लावण्य तोरिसि आकर्षिसि कण्णिन सौन्द र्यदिन्द रक्षिसुत्तेनॆम्ब भरवसॆयन्नित्तु हीगॆल्ला महोपकारकना दवनु, हेगॆन्दरॆ लोकपिता हेगॆ पुत्रन विषयदल्लि उपकार कनो हागॆ पुत्रराद नमगॆ ऎर्मा लोकपितावादवनु, अन्तह वात्सल्यवु आतनल्लुण्टो ऎन्दरॆ तन्नल्लि अन्तह निर्हेतुक वात्सल्य वुण्टॆन्दु तन्न हॆसरिनिन्दले तोरिसिकॊण्डिरुत्तानॆन्दु, नाराय णनाले ऎम्ब प्रयोगवु, नम्मन्तह नररन्नॆआश्रयवागि वुळ्ळ वनु ऎम्ब बहुह्यर्थदिन्दले नम्मल्लि परम वात्सल्यवुळ्ळवनॆं बुदु व्यक्तवु. इन्तह करुणॆयू वात्सल्यवू उण्टागुवदक्कॆ कारणवु लक्ष्मी सम्बन्धवु ; इदू कूड नरशब्दद नारायणनल्ले अन्तर्गतवा दुदरिन्द ऎम्ब भाववु. नारायण नॆन्दु हेळिदरॆ श्रीवानादनारा यणनॆन्दे हेळिदन्तायितु.” ऎन्नुम् ऎन्दू, शॆल्लुगिर पडिये- हेळिरुवहागॆयॆ, अनुबन्धिगळुक्कुम् - तनगॆ सेरिदवरिगू कूड, उत्तारकमान - संसारवन्नु दाटुव, प्रभाव - प्रभाववन्नु, उडैयनायिरे - उण्टादवनागियल्लवे, इवुपायनिर्ष्ठ - ई भरन्यास निष्ठनाद कृतकृत्यनु, इरुप्पदु - इरुवन्ताद्दु. “मां मदीयञ्च निखिलं चेतना चेतनात्मकं” ऎन्दु ई प्रसन्ननु शरणागतियन्ननुष्ठिसिरुवदरिन्द ई उपायनिष्ठन अनु बन्धिगळू सद्गतियन्नु हॊन्दुवदरल्लि संशयविल्लवु; अन्तह प्रभाव (३) भा, आर. १६०,२०,________________
अथ प्रभाव व्यवस्थाधिकार पुरुषं वेद देवा असि नतं विद ” ऎनु डैयवनुडैय प्रभावं देवगळालुम् २५०३ भगवद् ज्ञान मु परिच्छेदिक्कॆ वॊ प्लादॆनागळिरे. अनालुव इदु विरुद्ध मल्लाद प्रमाण उपा उळ्ळदु ई भरन्यासवॆम्ब भाववु यावाग ऒब्बनु उपायानु इवन्नु माडिदनॆ, आतन सज्जल्पदल्लि सेरिद अनुबन्धिगळिगॆल्ला मोक्ष वुण्टॆम्ब भाववु ; इन्तह माहा युळ्ळदु ई स्वतन्त्र) प्रपत्तियु. इदर प्रभाववु इष्टॊन्दु हेळलु साध्यविल्लवु ; अन्तह उपाय निष्ठन मातायन्नु देवतॆगळू कूड तिळियलाररॆं बुदक्कॆ श्री व्यासोक्तियन्नु उदाहरिसुत्तारॆ :- (३) एनं पुरुषं पुरुष सूक्तदल्लि प्रतिपादिसिरुव हागॆ पुरुषशब्बवाच्यनागलु अर्ह नागिरव ऒब्बनाद श्रीकृष्णनन्नु, मिक्क ऎल्लरू स्त्रीप्राय मितरन् ऎन्दु हेळिरव हागॆ स्त्री समानर, यः वेद - याव महा भाग वत मनु, उ सामानुषन मूलक तिळिदनॆ, साक्षात्करिसि दनो, तं. अन्तह महा भागवतनन्नु ऎन्दरॆ आतन माहात्मियु इष्टॊन्दु, देवा अपि देवतॆगळू कूड, नविदुः - तिळियलाररु, ऎन्नु - ऎम्बदागि, भगवद ज्ञानमुडैय वनुड्डॆय - भगव द् ज्ञानवुळ्ळ प्रपन्नन, प्रभाववु, देवर्गळालुम् - देवतॆगळं दलू कूड, “ देवा अ” ऎन्दरॆ नित्य सूरिगळॆन्दु सारास्वादिनिय वरु, अर्थ माडिरुत्तारॆ, इदे सरियाद अर्थवागि तोरुत्तदॆ. परि च्छेदिवॊणादु - इष्टॆन्दु हेळलळवल्लवॆन्दु ऎन्नार् गळिगॆ - ऎन्दु हेळिदरल्लवे. यारु हेळिदवरु ऎन्दरॆ ई प्रमाण कर्तरु ऎम्ब भाववु ; श्री व्यासमहर्षि, नम्माळ्वाररे मॊदलाद महा शिखामणिगळु. ई प्रमाणदल्लि पुरुषं वेद ऎम्ब प्रयोगविरुवदरिन्द ई वेदन शब्दवु ऎरडु विध उपायनिष्ठरन्नू सूचिसुत्तदॆ. पुरुषसूक्तद य एवं विर्द्या अमृत इहभवति, नान्यः सन्या विद्यते अयनाय ऎम्बल्लि भक्तियोग मात्रवे उपायवॆन्दु हेळलिल्लवु, स्वतन्त्र प्रपत्तियू तॆन्दु श्रुतप्रकाशिकाचारर व्याख्यानविरुत्तदॆ. हीगॆ उपा यानुष्ठान माडिद अधिकारिय प्रभाववन्नु कॊण्डाडुवदरल्लि मुख्य कूड हेळल له________________
श्रीमद्रहस्यत्रयसारे बलत्तालॆ मुरड जातिव्यवस्थॆ कॊल्लुगिरोम्. (४) “नदा भगवद्भक्ता विप्रा भागवतास्मृताः सत्व वर्णॆषु ते शूद्रा येह्य भक्ताजनार्दने” ऎन्नु भगवद्भक्तियागिर गुणविशेष तात्परवेनॆन्दरॆ आन्तह महाभागवतन प्रभावदिन्द आतन अनु बन्धिगळू कूड सद्धतियन्नु हॊन्दुवरु ऎम्बुदरल्लि मात्रवे विना जाति व्यवस्थॆयन्नु मारि हेळिद माहात्मियल्लवॆन्दु मुन्दॆ उपपादिसुत्तारॆ. हीगॆ प्रभाववन्नु हेळिदुदरिन्द कीळु जातियवनु उत्तम जातियवनिगॆ समवॆन्दु हेळल्पडलिल्लवॆन्दू वर्णसङ्कर कूडदॆन्दू जाति व्यवस्थॆयु हेगॆ ऎम्बुदन्नू उपदेशिसुवदागि मुन्दॆ प्रतिज्ञा वाक्यवन्नु दयपालिसुत्तारॆ. मॊदलु पूरै पक्षिगळु याव प्रमा णवन्नु तन्दु वर्णभेदविल्लवॆन्दु वादमाडबहुदु ऎन्दु ऊहिसि आ प्रमाणवन्नु मॊदलु उदाहरिसि, अदर सरियाद अग्गवन्नु हेळि समाधानवन्नु हेळुत्तारॆ. आनालुव - हीगॆ इष्टॊन्दु हेळलु देवतॆगळिगू असाध्यवागिरुव प्रभाववुळ्ळदु ई प्रपत्तिया दरू, इदुक्कु - ई मेलिन अभिप्रायक्कॆ, विरुद्धमल्लाद - विरुद्ध वल्लद, प्रमाणबलत्तालॆ - प्रमाणद बलदिन्द, मुरड-मॊदलु जातिव्यवस्थॆयन्नु, शूल्लुगिरोम् - हेळुवॆवु हिन्दॆ अदर माहा d
यन्नु तिळिसुव मूरु प्रमाणगळिगू ई पूत्व पक्षिगळु वर्ण साङ्कय्यक्कॆ अर्हरॆन्दु उदाहरिसबहुदाद मुन्दिन नाल्कनॆय प्र माणद अभिप्रायक्कू एनॊन्दू विरोधविल्लवॆन्दु हेळुत्तारॆ. (४) भगवद्भक्ताः यावाग प्रसन्नरागि भरन्यासवन्न नुष्ठिसि भगवन्तनिगॆ प्रियतमरॆनिसि भगवद्भक्तरादरो, आग अवरु नशूद्राः - शूद्र योनियल्लि जनिसिद्दरू शूद्ररल्लवु, मत्तेनॆन्दरॆ, विप्राः - ब्राह्म णसमानरु, मत्तु भागवतरु ऎन्दु सता8 - स्मृतिगळल्लि हेळ ल्पट्टरुववरु, सत्ववरेषु - समस्त वर्णदवरल्ल, ये- यारु, जनार्दने - जनार्दननल्लि, अभा - उपायानुष्ठानमूलक आश्रयिसि भक्तरल्लवो, ते , अवरु, शूद्राति - शूद्ररे सरि. इल्लि (४) भारत आ. १०८ ३२,________________
(2) www अथ प्रभावव्यवस्थाधिकार 3 ५०५ सदसद्भावज्ञछाले, अपकृष्ण जातीयक्कॆ उत्कृष्ट जातिवाचक शब्द तालॆ शॆल्लि युम्, उजातीयरै ई पकृष्ट जाति वाचक शब्ब तालॆ शॆल्लियु म् इरदु. इदडियाग भगव दृकरॆल्ला रुव एक जातीयरन्नू नॆन्नु शिल मृदुप्रज्ञर् निनै स्पार् गळ्. इष्टनेयागि, भागवत ब्राह्मण निन्न भक्ति ఎంబ प्रयोगविद्दरू ई अधिकारिगळु योग निष्ठरल्लवु, एकॆन्दरॆ शूद्ररिगॆ उपासनाधिकारविल्लवु; आददरिन्द अथवा प्रपदनवन्ननुष्टिसि फलरूप भक्तियुक्तरागि रबेकॆन्दु तोरिबरुत्तदॆ. ऎम्बदागि, भगवद्भक्ति यागिर - भगवन्तन भक्तियागिरुव, गुणविशेषद, सदसद्भावङ्ग शालॆ - इरुविकॆ मत्तु इल्लदिरुविकॆ, इवुगळ मूलकवागि, अपकृष्ण जातिय उत्कृष्ट जाति वाचक शब्दत्तालॆ चॆल्लियुवुम् – शूद्रादि किळुजातियवरन्नु ब्राह्मणादि उत्कृष्ट जातीयरिगॆ समान वॆन्दु हेळियू, उजातीयरै - उत्कृष्ट जातियवरन्नु, अपकृष्ण जातिवाचक शब्द ता लेटॊल्लियुम् -शूद्रादि कीळु जाति नवरन्नागि हेळिय, इरुदु - इरुत्तदॆ, इदडियाग - ई प्रमाणवु मेलॆ मेलॆ तोरुव मूलकवागि, भगवद्भक्तरॆल्ला रुव - भगवद्भक्तरॆल्लरू यावजातीयवरे आगलि, एकजातीय वरन्नॊ - ई भरन्यास संस्कार बलदिन्द उत्तम वर्णदवरिगॆ समा रागि ऒन्दे जातियवरागुवदिल्लवो ? ऎन ऎम्बदागि, ऎन्नु शिल मृदु प्रज्ञर् - आगम विवेकोत्मज्ञानगळु सरियागि इल्लद कॆलवु मन्द बुद्धियुळ्ळवरु, निनै स्पागळ् - योचिसुवरु; “न शूद्रा भगवद्भक्ताः” ऎन्दु प्रमाणवु कण्ठोक्तवागिरुवदरिन्द, अवरु शूद्ररल्लवु. अवरु विप्राः ब्राह्मणरु ऎन्दु हेळिरुवदरिन्द शूद्र प पन्न रू सह ब्राह्मणर वर्णक्कॆ सेरिदवरॆ ऎम्बुद, पूर्व पक्षवु ; हिन्दॆ श्री निगमान्त देशिकरवर कालदल्लि बह्मणन उ स्वजातियवरॆन्दू, शूद न अपकृष्णातियवनॆम्बुदन ऒप्पि कॆ सण्डु शद भागवतनु मात्र ब्राह्मण भागवतनिगॆ समवॆन्दु पूरै ईगिन कालदल्लादरो उत्कष्णा, पकृष्ट जाति -________________
श्रीमद्र हस्यत्रयसारे पडिये वरि र्स्पा, भागवत शूद्र निन्न पडिय आचार नियम ल्लुं सत्व शास्त्रज्ञळुवर् वरिप, ऎन्नु विरोधि कुम ऎम्ब व्यवहार माडिदरॆने सहिसरु ; ऎल्लरू ऒन्दे जायॆन्दू पञ्चमनू सह ब्राह्मणनिगॆ समवॆन्दू उद्योषिसुव कालवु, शास्त्रज्ञान लोक मर्यादॆगळ सरियाद ज्ञानविल्लदॆ आत नरळुत्तिरुववर वाग्विजृम्भणॆ यु. मुख्यवागि अवरुगळु तिळि विषयवेनॆन्दरॆ, ई लोक सृष्टियल्लि प्राज्ञनिगॆ तॆरुवदु वैविध्यवू, विचित्रतॆय, चेतनरल्लिरुव आत्मरुगळॆल्ला जन आनन्दि आवलत्यादि गणगळिन्द हेय प्रत्यनीकरागि कल्याणगुणात रागि इन्तह ज्ञानैकाकारतॆयिन्द सवरागिद्दरू, यावाग तन्न तन्न कर्मानुगणवागि प्रकृतियॆ ०ब हॊदिकॆयन्नु हॊत्तु ऎष धारियादरो, आग ऎल्लरू गुणकर्म भेदगळिन्द बॆ रॆ बेरॆयॆ. उत्कृष्टतॆ अपकृष्णतॆ तप्पिद्दल्लवु. राजन गुणगळ, उत्कृष्टवु. आळिन गुणगळु निकृष्टवादवु. आचार्यन, उत ष्टनु, शिष्य न अष्टल्लवु, इतररु इन्नू कम्मियु हीगॆ समत्ववु दुर्लभव, भेदवे नैजवाद दॆम्बुदक्कॆ निदर्शनवन्नु हिन्दॆ हेळिदु तन्ने ज्ञापि सुवॆनु. नाल्कु साविर मन्दिय गुम्पिनल्लिरुव स्नेहितनन्नु ईतनु नन्न स्नेहितनॆन्दु गुर्तिसलु कारणवेनु ? ऎल्लरिगू करण कळॆ बरवु ऒन्दे समनागिरुवाग, भेददिन्द गुर्तिसुवदक्कॆ कारणवॆ नॆ : द केळ दरॆ, ई पूर्व पक्षिगळु समाधानवन्नु हेळलाररु. इदक्कॆ कार णवु वैविध्य वैचित्रगळे. लोकदल्लि ऎल्लियू भेदवे विना सव निल्लवु. हागादरॆ पण्डितरु सववॆन्दु नोडुवदु यावुदन्नु ऎन्दरॆ देहदल्लिरुव आत्मावन्नु, यावाग देहवन्नु स्वीकरिसिदनो आग ऎल्लरू भिन्नरॆ. इदु गीतॆयल्लि अनेक कडॆगळल्लि व्यक्तवु, “विद्या निन सम्पन्नॆ” ऎम्ब श्लोकदल्ल “नवाहं जातु नासम् ऎम्ब “चातुर्वण्य्र मयासृष्टं” ऎम्बल्ल, स्पष्टवु; “भूता सं प्राणिनः श्रेष्ठाः प्राणिनां बुद्धिजीवनः । बुद्दिमत्तु नराः श्रेष्ठानरेनु ब्राह्मणाः स्मृताः । ब्रह्मणेषु च विद्वां सॆ विद्वत्सुकृत बुद्धिय कृतबुद्धियु करारः कषु ब्रह्म________________
अथ प्रभाव व्यवस्थाधिकार 2 वेदिनः । ब्रह्मविः परन्नास्ति नभूतं नभविष्यति”ऎम्बल्लि ई तारतम्यवु उपपातवु. भागवतरॆल्ल एकजातीयरॆम्बुदन्नु व ऎन्दि सवाक्यदिन्द खण्डिसुत्तारॆ हागॆ ऎल्लरू ऒन्दे जातीयरादरॆ प्राप्तवागुव विरोधवन तिळिसुत्तारॆ :- इने यागिल् हीगॆ ऎल्ल ऒन्दे वर्णदव हागॆ भावनॆ याद पक्षदल्लि, भगवत ब्रह्मणि निन्न पडिये सरिर्प - भा गवत ब्राह्मणनु ई नीति यल्लि वॆवस, भागवत शूद्र निन्न पडिये वर्स्ट् - भाग नतॆ शिसु हीगॆ सरिसुवनु ऎन्दरॆ भागवत ब्राह्मणनु अनुष्ठिस तक्कॆ " वु हीगॆ, शूद्रभागवतननु सचिक्क क्रम हीगॆ, ऎन्दु, आहार नियमळ् .. अनुष्ठिसतक्क कम गळन्नु, कॊल्लुव - उप देशिसिरु, समस्त शास्त्रगळू विरोधिक्कुम् - विरुद्धवादवुग ळागुवुवु. एकज मरॆम्ब भावनॆ इद्दुदादरॆ, अवरिब्बरिगू ऒं विधवाद आन स्थान कववि बेकु, ह गल्लदॆ अनष्ठान कवदल्लि व्यत्यासवन्नु शास्त्रगळ, हेळिदरॆ आग ए जातिय रॆन्दु हेळल साध्य विल्लवॆम्ब भाववु हागॆ अनुष्ठान क्रमदल्लि व्यत्यासवु ऎल्लि हेळिरुत्तदॆ ऎवरॆ कॆ ष संहितॆयल्लि हेळिरुवदेनॆन्दरॆ– ब्रा मुहूर्तॆ’ चोत्ताय भगवन्नामकीत्रनम् । आचार कीत्रनं कुय्याद च्छ च्थ नदीं प्रति (द्विजः) । * ता निधनद चम्य, शौचाचमन पूर कम् । कौपीनं कट सूत्रञ्च वस्त्रयुद्धञ्च धारयेत् । सदा 30 23 । र्ध्वपुण्ड्रणि पवित्रञ्चद्विजोत्तमः” ऎन्दारम्भिसि पाखॆ : दम्मिवासि गयं मूलविद्यया । अष्टोत्तर सहस्रंवा शतमष् तरन्त वा। अष्टाविंशति मेनाथ जपेना सादि कं द्विजः । मन्त्ररत्नं जपेच्छक्ता यावजीवं द्विजो तमः । सत्वधा स कालेषु मोक्षाथि - स्वाश्रमो चितैः । जपोप स्थानकं कृत्वा ब्रह्मयज्ञरनन्तरम् । उपादानं ततस्सनं कुरान कं क मातॆ । होमार्चन विधानञ्च, नॆप ः परम्। पञ्च संस्कार संयु 81________________
२५०८ श्रीमद्रहस्यत्रयसारे स्वाध्यायञ्च पुराणंवा हरिसङ्कीर्तनादि कम् मुमुक्षुर्नित्ययुक्त मन्त्ररत्नं सदा जपेत् ॥ हीगॆ ब्राह्मण प्रसन्नन अनुष्ठान क्रमवु हेळल्पट्टितु. अनन्तर स्त्री शूद्ररिगॆ विधियन्नु हेळुत्तॆनॆन्दु प्रारम्भिसि हेळिरुवदेनॆन्दरॆ “तूणां विधिं न सत्यक्ष णव वर्जितम् 11 ब्र मुहूर्त” ऎन्दु आरम्भिसि, अवर विषयदल्लू गच्छे ब्याथ नदीं तथा” हागॆये इवर नदिगॆ स्नानक्कागि होगु वरागि अनन्तर, ब्राह्मणस्य विधानेन भक्तानां हि विधिर्भवेत् । प्रणवं वरयेत्सम्यगिधिस्सा, र करसु । ताह्मण निधा नेन कृत्वा शौचादिकं ततः । केशवायति मन्त्रार्जलं पीता ऎ तयय ऎन्दु हेळि, अनन्तर, मूलमन्त्रेण विरजं स्मृता स्नानं विधीयते । गुरु तक्क शुशूषं मश्रषां च कारयेत् एवं नियम युक्तानां शूद्राणां तथैव च ! तेभ्य मुक्तिं प्रदास्यामि किम्पुनभोग सम्पदः । एवमेव विधिस्तेषां मुक्तिरत नान्यथा । भगवद्भक्तियुक्तानां स्त्री शूद्राणां चतुर्मुख । हीगॆ भागवत ब्राह्मणनिगू भागवत शूद्रनिगू आचारद अन ष्ठान क्रमदल्लि तुम्बा व्यत्यासविरुवदरिन्द ई भागवत शूद्रनू ब्राह्मण निगॆ समवॆन्दु हेळिद्दर प्रशंसॆगागि हेळल्पट्ट वाक्यवे विना आतनु सव्यवहारादिगळिगॆ योग्यनागि समनल्लवॆम्ब भाववु. हागादरॆ “ये यजन्ति हरिं स ब्राह्मणा एव ते स्मृत 8 । न शूद्रा भगवद्भक्ता विप्रा भागवतास्कृताः । येषां चक्राङ्कितं गात्रं शूद्रेष्ट पिच दृश्यते । तेवॆ स्वरस्य नेतारो ब्राह्मणा भुवि देवताः । न शूद्रा भगवद्भक्ता स्नेहि विप्रा इति ता8 । शुचिसद्भक्ति दीपाग्नि दग्ध दुर्जाति किल्पिषः । श्वपचोपि बुद्धि श्या न वेदास्कोपि नास्तिक ।________________
अथ प्रभाव व्यवस्थाधिकारः हीगॆ ब्राह्मणनिगॆ समवॆन्दु कण्ठोक्तवागिरुवदरभिप्रायवेनॆन्दरॆ वि. पु. दल्लि “ वर्णाश्रमाचारवता पुरुषण परः पुर्मा विष्णु राराध्यते पना नान्यतॊषकारक (३ ८.९.) वर्णाश्रमाचारगळिगनुगुणवागि अनुष्ठानवुळ्ळ पुरुषनिन्द विष्णुवु आराधिसल्पडुव नेविना वर्णाश्रमाचारगळन्नुल्लङ्घिसि नडॆयुव बेरे मार्गदिन्द अवनिगॆ प्रीतियुण्टागुवदिल्लवॆन्दु हेळिरुत्तदॆ अदक्कॆ विरोधवागि नडॆयुवदरिन्द भगवतियन्नु हॊन्दुवदक्कॆ बद लागि शास्त्रमर्यादॆयन्नुल्लङ्घिसि नडॆदुदरिन्द आज्ञातिक्रम माडिद नॆन्दु भगव ग्रहक्कॆ पात्रनागुवनु, आदुदरिन्द आतनु उत्त मनु, ब्राह्मणनिगॆ गुणगळिन्द समाननु इष्टु मात्रवे हेळल्पट्टि तॆम्ब भाववु. ई प्रमाणवन्न श्री देशिकर वरू मुन्दॆ उदाहरि सुत्तारॆ. इन्नू गीतॆ यल्लि निगम : प्रकरणदल्लि हेळिरुवदेनॆन्दरॆ, *यतः प्रवृत्ति र्भतानां येन समिदं ततम् । स्वकरणा तमभ्यर्च्य सिद्धिं विन्दति मानवः । श्रेर्या स्वधर्म निगुण परधरात् नुष्ठितात् । 3 2 त, सहजं करकौन्तेय सदोष मपि न त्यजेत् ” । (गी.१८.४६.८) *ता तृ प्रणवं रूमन्ना मानि नकीत्रयेत् » भा). प्राणिगळिगॆ उत्पत्तिये मॊदलाद प्रवृत्तिगळॆल्लवू याव सर्वॆश्व रन मूलकवो, ई समस्त चिदचिदात्मक जगत्तॆल्ला यावनिन्द व्यापि सल्पट्टिरुत्तदो, अन्तह इन्द्रादि देवतॆगळिगॆल्ला अन्तरात्मावागि रुव भगवन्तनन्नु तन्न वर्णाश्रमानुगुणवागि विधिसल्पट्ट कर्मग ळिन्द आराधिसिदरॆ मनुष्यनु सिद्धियन्नु हॊन्दुवनु. आदुदरिन्द हीगॆ तन्नल्लि कत्रत्व बुद्धियन्नु त्याग माडि, कर्मयोगानुसारवागि तनगॆ सहजवागि विधिसिरुव कर्मवु विशेषगुणवुळ्ळदादुदरिन्द इन्द्रिय व्यापारगळ निग्रहगळ मॊदलादवुगळिन्द सप्रमादवागि दुष्करवाद ज्ञानयोगानुष्ठानक्किन्तलू श्रेष्ठ वादुदु.आद दरिन्द स्वधर्मवाद करयोगवन्नु बिडतक्कद्दल्लवु” “आ कारणदिन्द शूद्रनु अष्टोत्तर सहस्रनामादि पठनगळल्लि, प्रणवसहितवागि “हरिः ॐ श्रीकृष्णाय नर्म ऎन्दु हेळतक्कद्दल्लवु, प्रणववन्नु बिट्टु श्रीकृष्णायनमः ऎन्दु इष्ट मात्रवे उच्चरिसतक्कद्दॆम्ब भाववु.” हीगॆल्ला प्रमाण________________
श्रीमद्र हस्यत्रयसारे गळु भागवत ब्राह्मणनिगू भागवत शूद्रनिगू आचारगळल्लि व्यता सगळन्नु स्पुटवागि हेळिरुवदरिन्द, भागवत शूद्रन ऎन्दिगू सह प भोजनादि सव्यवहारगळिगॆ योग्यनागुवदिल्लवॆम्बुदु सिद्धा नव आ शूद्र भागवतनु सद्रेकादि महिमॆयन्नु हॊन्दिद वनादरू ब्राह्मण्य सिद्धियिल्लवादुदरिन्द सन्ध्यावन्दन, वेदाध्य यन निमन्त्रणादि ब्रह्मणगोष्णनु प्रवेशगळिगॆ अर्हनल्लवु हीग दनन्तर कन्यादान सरिगॆ हाडिगळल्लवॆम्बुद कै वति न्यायसिवु, हि गॆ सै सै कर्मगळल्लि अभिरतरागिद्दु र्कयोगादि निरतराद सै अन संसिद्धियॆण्टु, इल्लदिद्दरॆ इल्लवॆन्दु गीतॆयु पुनः पुनः उ “षिसि हेळिद्दरू, हागॆये श्री पराशर, शक, शौनक, वाल्मी काफि महर्षिगळू उपदॆशिसिद्दरू, महा मुखण्डराद भारतीय रफि रॆ असरन्नु धरिसि, गीतॆ यन्नु मात्र शिरस धरिसि, अदन्ने नि सर पठिसुत्ता, शूद्ररू, पञ्च तरू, ब्राह्मणर ऎल्लरू ऒन्दे ऎन्दु भारतीय सनातन धर्मगळन्नु निन्दिसुत्तिरॆणवू हीगॆ सर स्पर विरुद्धवाद प्रवृत्तिगळू ऎरडू हेगॆ साध वो पा जरे ऊहिस बहुदु, विश्वामित्ररू “धिलं कृतिय बलं ब्रह्मजो बलं बलं” ऎन्दु ब्राह्मण क्षत्रिय तेजस्सुगळिगेने इरुव व्यत्यासवन्नु हेळिरुत्तारॆ. (रा. बा. ५६-२३) हागॆये आशौच प्रकरणदल्लि ब्राह्मण शूद्र भागवतरिगॆ तारतम्यवु विधिसल्पट्टिरुत्तदॆ हेगॆन्दरॆ “ब्राह्मण नां दशरात्रम् आशौचं शूद्णां त्रिंशदातं” ऎन्दु सामान्य शूद्रनिगॆ ३० रात्रि आशौचवॆन्दु हेळि, आतने विष्णु भक्तनागिद्दरॆ “मासार्धं वैष्णवे शूद्रॆ दास दास्य-८६९ण” ऎम्ब प्रमाणानु सार १५ दिनगळ आशौचवॆन्दु हेळिरुवदरिन्द दशरात्रिय आशौच विरुव ब्राह्मणनिगॆ ऎन्दिगू समनल्लवॆम्बुदु सुस्पष्टवु. आदुदरिन्द “ये य जन्ति हरिं सर्वॆ ’ ब्राह्मणा एन ते ते स्मृताः । न शद भगवद्भक्ताः” ऎन्दु मेलॆ उदाहरिसिरुव साम्यवन्नु प्रतिपादिसुव प्रमाणगळिगॆ, परम पुर षाथ प य, समस्त अपराधगळ नियिन्दुण्टाद पावन न न न आकारण दिन्द इतर शूदरुग गिन्त इत्तो रै *________________
अथ प्रभाव व्यवस्थाधिकार अर्स्मि प्रकरणे वादि हंसाम्बु .ारु हदिष्ट माह केवल ब्रह्मणसुळ्ळुं केवल शूद्रनु व उळ्ळ जिल्लॆ, भागवत ब्राह्मणनुक्कुम् भागवत शूद्रनु ळ्ळुव हॊळ्ळ वेणु मॆम्, इदर्ळ्ळि समरॆर शास्त्रज्ञळुव परम पुरुषार्थ सामादिगळाले ऎन्नुम्, किडम्बि अप्पुळ्ळार् अरुळिचॆ य दार्, यू ऎम्बुदरल्लि अभिप्रायवु. इदे पूर्वचाररुगळ मत्तु तम्म आचारराद किडाम्बि अप्पुळ्ळाग्रवरुगळ अभिप्रायवॆन्दु हेळुत्तारॆ. आचारराद वादिहंसाम्बुवाहरवर अभिप्रायवु केवल ब्राह्मणनुक्कु - सरियाद ब्राह्मणनॆनिसिकॊळ्ळ बेकाद धर्मगळॆन्दू इल्लदॆ केवल ब्राह्मणयोनियल्लि जनिसि बा ह्मणनॆन्दु हेळिसिकॊळ्ळुवनिगू, केवल शूद्रनुकु शूद्रनिगॆ विहितवाद भागवत शुशूषादि धर्मगळॊन्दू इल्लदॆ बरी शूद्र योनियल्लि जनिसिदुदरिन्द शूद्रनॆन्दु हेळिसिकॊळ्ळुववनिगू, उळ्ळ नॆलॆ - ऎष्टु अन्तराळवो, ऎष्टु व्यत्यासविदॆयो, अष्टु व्यत्यास नन्नॆ भागवत ब्राह्मणनिगू भागवत शूद्रनिगू, कॊळ्ळवेणुवॆ नम् - आकरिसतक्कद्दॆन्दु, इवर सम रॆजर शास्त्रज्ञळु - ई भागवत ब्राह्मणनू ई भागवत शूद्रनू समरॆन्दु हेळुव शास्त्रगळू परम पुरुषार्थ सामादिगळालॆ - परम पुर षार्थ वाद परब्रह्म प्राप्ति, तत्समान भोगप्राप्ति, तर्य प्राप्ति मॊदलादवुगळु इब्बरिगू समवागि उण्टागुवदरिन्द, ऎन्नुम् ऎन्दु, किडाम्बि अप्पुळ्ळार् - तम्म गुरुगळाद श्री वादिहंसाम्बु वाहरवरु, अरुळिच्चॆ दार्- कृपया तमगॆ उपदेशिसिदरॆम्ब भाववु. साधारण ब्राह्मण शूद्ररिगॆ ऎष्टु व्यत्यासवो अष्ट व्यत्यासवु भागवत ब्राह्मण भागवतराद्ररिगॆ इद्दे इरुत्तदॆम्ब भाववु. केवल ब्राह्मणनिगिन्त भागवत ब्राह्मणनु हेगॆ उत्स प्रनॆ, हागॆये केवल शूद्रनिगिन्त भागवत शूद्रनु श्रेष्ठनॆम्ब केवल शूद्रनन्नू ई भागवत शूद्रनन्नू होलिसिदरॆ________________
श्रीमद्र हस्यत्रयसारे (१) “कुलन्तरु” ऎट रपाट्टुक्कु व्याख्यानम् पण्णिन वभियुक्तरुं जन्मताल् वृत्तत्ताल् कुरैन्ना नॊरुत्त नुक्कु ई तनु ब्राह्मणन हागॆ ऎम्ब भाववु. हागॆये केवल ब्राह्म नन्न ई भागवत श.द्रनन्न होलिसिदरॆ केवल ब्राह्म शूद्र समाननु ऎम्ब भाववु इदन्ने इन्नॊन्दु प्रमाणवु बोधि सुत्तदॆ–“सत्ववनु ते शूद्रा येहभक्ता जनार्दने” “समस्त वर्णगळल्लि यारु जनार्दननल्लि भक्तरल्लवो अवरॆल्ला शूद्ररे सरि” ऎन्दु हेळल्पट्टि रुत्तदॆ. “ नठदा) भगवद का हेळल्पट्टिरुत्तदॆ. विप्राः” ऎम्ब प्रमाणदल्लि भगवद्भक्तनाद शूदनु ब्राह्मण्यवन्ने हॊन्दुवनु ऎन्दु अर्थवन्नु माडिदरॆ, सत्ववसु ते शूद्रा ऎम्बल्लि भगवद्भक्तनल्लद शूद्रनु अदक्किन्त कीळाद शूद्रजातियन्नु हॊन्दुत्तानॆ ऎन्दु अर्थमाडि पञ्चमनागुत्तानॆन्दु अर्थ हेळलु साध्यवागुत्तदॆ ? अदरहागॆये इल्लियू ब्राह्मण जातियन्नु हॊन्दुत्तानॆम्ब अर्थमाडलु साध्यवल्लवु. ब्राह्मणनु हेगॆ मान्य नो हागॆये भागवत शूद्रनू मान्यनु, सामान्यनन्नागि भाविसु वदु युक्तवल्लवॆम्ब भाववु. इष्टु मात्रवे आ वाक्यद तात्पर्यवु. आदरॆ तिरुमयाळ्वार् अनुग्रहिसिद पॆरियतिरुवळियल्लि कुलन्तरु ऎम्ब पाशुरदिन्द अन्तह भगवत्सम्बन्ध दॊरॆत कीळु जातियवनिगॆ उत्कृष्टवाद ब्राह्मणकुल प्राप्तियु हेळल्पट्टिरुत्तदॆ. यागि, इदु आळ्वारादिगळिगॆ अभिमतवॆन्दु तोरुत्तदॆयल्ला ऎन्दरॆ आ श्लोकव्याख्यातृवाद भगवत्सम्प्रदाय प्रवर्तकरागि पूज्यराद श्री पॆरियवार्च्या पिळ्ळॆयु हागॆ अभिप्रायपडलिल्लवॆन्दू जन्मवृत्त गळल्लि कम्मियादवनिगू कूड भगवत्सम्बन्धवुण्टादरॆ अन्तवनन्नु निकृष्टवागि भाविसकूडदॆम्बुदु आ पाशुराभिप्रायवु ऎन्दु तिळिसु तारॆ “कुलन्तरु” ऎच् र पाट्टुक्कु व्याख्यनम् पण्णिन- “कुलन्तरुं” ऎम्बुव पाशुरक्कॆ व्याख्यानवन्नु माडिद, अभि रुव पूज्यराद श्री पॆरियार्चूपिळ्ळॆयवरू, जन्मतालॆ इत्त లో जन्नैदिन्दल ) अनुष्ठानदिन्दलू, कुरै नानॆंरुतन (१) पॆरिय मॊळि, १. १. ९.________________
(४) अथ प्रभावव्यवस्थाधिकारः २५१३ भगवत्सम्बन्धमुानाल् अवनैयिनैयुडैया नॊरुत्त ता आनि नैक्कॆ कॊशनेणुन्नुडियायित्तु भगवस्त्रभाव मिरुक्कुन्नुडि; कम्मियागि इरुव ऒब्बनिगॆ ऎन्दरॆ शूद्रादि कीळ जातियल्लि हुट्टिदव नॊब्बनिगॆ, भगवत्सम्बन्धवु, उण्डानाल्-उण्टादरॆ, अव नै-अन्तव नन्नु वैयुडैव नॊरुर्त- ई जन्म वृत्तिगळॆरडन्नू हॊन्दिद ऒब्बनु, ऎन्दरॆ उत्कृष्ट जन्मदल्लि हुट्टि अनुष्ठानपरनाद ऒब्बनु, ताळनिनैक्क निकृष्ट भावदिन्द काणलु, कूशवेणु न्नडियाय त्तु. सङ्कोच हॊन्दिदवनहागॆ माडुत्तदॆ, यावुदॆन्दरॆ, भगवत्स भाव मिरुक्कुं पडि-भगवद्भक्तनागि भागवतनॆन्दु हेळिसिकॊळ्ळुवदर मा हात्रॆय स्थितियु, कीळुजातियल्लि हुट्टि आ कारणदिन्द अनुष्ठानादि गळु तुम्बा इल्लदिद्दरू, यावाग भगवद्भक्तनागि तोर्पडिसिकॊण्ड नो, आग उत्तमजातियल्लि हुट्टिद भागवतरु अन्तवनन्नु निकृष्ट भावदिन्द नोडलु हिन्तॆगियुत्तारॆ, एतक्कॆन्दरॆ भगवत्सम्बन्ध वुळ्ळवनॆन्दु तोरिसिकॊण्डिरुवदर प्रभाववन्ताद्दॆम्ब भाववु. इदरिन्द जन्मदिन्द बन्द निकृष्ट जातियु होगि उत्कृष्ट जातियु बरुत्तदॆन्दु हेळल्पडलिल्लवॆन्दू, हागॆ बरुत्तदॆन्दु अभिप्राय पट्टरॆ, “सवनु तेदा) येहभा जनार्दने” समस्त वर्णगळल्लि जनार्दननल्लि भक्ति यिल्लदवरु शूद्ररु, ऎन्दु हेळिरुवदरिन्द देवभक्तरल्लद ब्राह्मणादिगळिगू शूद्र जातियुण्टागुत्तदॆन्दु भाविसबेकागुत्तदॆ. इदु सरियल्लवु. अन्तवरु शूद्ररिगॆ समानरु ऎन्दु अभिप्रायवादरॆ, भगवद्भक्त राद शूद्ररू ब्राह्मणरागुवदिल्लवु, ब्राह्मणनिगॆ समानरागुवरु ऎम्बुदु अभिप्रायवु. “कुलं तरुं” ऎम्ब पाशुरवु यावुदॆं दरॆ.-“कुलं तरुं शॆल्वं तडुम् अडियार् पडुतुयरा यिन वॆल्लाम्, निलं तरुं शॆयुं नीळ् विशम्बु अरळु, अरुळॊडु पॆरुनिल मळिक्कुम् । कुलं तरुवन्त डुं हॆन्तायिनुमायि नशॆयुम् 1 नलन्तरु नान् कण्णु कॊर्णे नारायणवॆन्नुं नानम् ॥९॥ इदरर्थवेनॆन्दरॆ श्रीमन्नारायणन नाम सर्तनॆयु________________
२५१४ श्रीमद्र हस्यत्रॆयसारे ୧ यावुदन्नु तानॆ कॊडलारदु ? सर्ववन्नू “तर्सि प्रसनॆ किमि हास्य लभ्यं” ऎम्ब महर्षिय वाक्किन हागॆ, साधिसिकॊडबल्लदु ऎन्दु हेळुत्तारॆ. कुलं तरुं - निहीन कुलदवरिगू उत्कृष्ट कुलवन्नुण्टुमाडुत्तदॆ, ऎन्दरॆ शद्रादि हीन वृत्तियल्लिरवन रन्नू उत्कृष्ट भागवत गोष्टिगॆ अर्हरन्नागि माडुत्तदॆ, यावुदु ऎन्दरॆ नारायणा ऎन्नु’ नामम् ऎन्दु पाशुरान्त्यदल्लिदॆ. श्रीम नारायण ऎन्दु निन्न नामवन्नु स्तुतिसि आश्रयिसोणवु, उ दृष्ट कुलवन्नुण्टु माडुव माहात्मयन्नुळ्ळद्दु ; हागॆये पॆरि याळ्वारवर “तॊण्ण कुलत्तिलुळ्ळि ! नन्नडिकॊळुदु आयिर नामं शॆल्लि, पट्टि कुल तनि न्नु पल्लाण्णु पल्लायिरु ताने” ऎन्दरॆ सेवावृत्तियन्नु माडुव निहीनकालदल्लि हुट्टि रुवरे, नीवू कूड आ भगवन्तन पादकमलवन्नु आश्रयिसि पूजिसि सहस्रनामोच्चारणवन्नु माडिदुदादरॆ, निम्म निहीन कुलवन्नु त्यजिसि स्वामिगॆ मङ्गळाशासनवन्नु माडुव गोष्टिगॆ सेरि पल्लाण्डु कैर्यवन्नु माडबहुदु ऎम्ब तात्पर्यवु. इल्लि उत्कृष्ट कुल ऎन्दरॆ उत्कृष्टजाति, ब्राह्मण जातियु प्राप्तवागुत्तदॆम्ब अर्थ मल्लपु; शूद्रनु भगवद्भक्तनादमात्रदिन्दले उत्तम वर्णनागुवदि इवु. हुट्टुवाग बन्दजातियु आ शरीरविरुवतनक तप्पदु, अन्तवनु ब्राह्मणनादरॆ वर्णसाङ्करवु सात्मना कूडदॆन्दु श्रीकृष्ण भगव९८वरे उपदेशिसिरुत्तारॆ. “उदेयु रिमे लोका न कुर्यां कर चेदहं सर च कासाम् उपहन्या मिमाः प्रजाः (गी, ३. २४). कुलन्तरु ऎम्बुदरिन्द शूद्रनिगू उत्तमजातिये प्राप्तवागुत्तदॆ ऎन्दु हेळिबिट्टरॆ, ऎल्ला ब्राह्म णरू स्नानसन्ध्यावन्दनादि नित्य कर्मगळन्नॆल्ला बिडबहुदु ऎन्दा गुत्तदॆ; हेगॆन्दरॆ कर्मभ्रष्टनागि मॊदलु शूद्रनागुवदु; अनं तर आयिर ना मादिगळन्नु हेळि ब्राह्मणनागि बिडुवदु; हीगॆ माडि बिट्टरॆ निनै मित्तिकगळन्नॆल्ला माडबेकाद केश तप्पुत्तदॆयादु दरिन्द ऎल्लरू मॊदलु शूद्ररागुवदे उत्तमवॆन्दागुत्तदॆ. आदु दरिन्द जातिभेद उण्टागुवदिल्लव, कुलं तरुम् उत्तम कुलव न्नुण्टुमाडुत्तदॆ ऎन्दरॆ, उत्तमराद भागवतरॊन्दिगॆ सल्लापादि ।________________
अथ प्रभाव व्यवस्थाधिकार २५.१ ५ गळिगॆ अर्हनागि अवर गोष्टियल्लिरबहुदॆम्ब अनुमति उण्टागुत्त दॆम्ब भाववु. इदक्कॆ महानुभावराद पॆरिय वार्चा पिळ्ळॆयवर व्याख्या नवु हेगॆन्दरॆ :- कुलन्तरु- जन्म वृत्त ळाल् कुरॆय नि नानॆरुत्तनुन्नु भगवत्सम्बन्धमुानाल् इवल् उय नानूरुन्, इवै यिरलु मिवनुन्नु ताळ् उण्णागुवु व, तान् उय स्थानागुवु निनैत्तिरु वुण्यड कूश वेणु म पडियाय्तु भगवत्पभाव विरुप्पदु. आगिलु हॆण्णुडत्ताल् कॊळ्ळादल् शॆ गिरारिल्ल ; अदक्कडि जातिनिबं धन मात्रॆ ; श्ला गुण निबन्धन. “सश्चा फ्य स्सगुणी धनस्स कुलीन सृबुद्धि र्मा” ऎन्नक्कडवदिरे ऎम्ब व्याख्यानविरुत्तदॆ. इदक्कॆ कॆलवु दृष्टान्तगळन्नु कॊडुत्तारॆ. विभीषणनिगॆ कूरक वि यागि परदारापहारवन्नु माडिद रावणन गोष्टियु परम हित वन्नु बोधिसिदरू “त्यान्तु धिक्कुल पांसनम्” ऎन्दु सभॆयल्लि निन्दिसिद गोष्टियु तुम्बा निहीनवादुदरिन्द आतनन्नु, भा तावॆन्दु सम्बोधिसदॆ, निशाचर ऎन्दु सम्बोधिसिदुदरिन्द तानु उत्तम, कुलवॆन्दायितु. इदन्ने श्रीराम चन्द्र प्रभुवु अनु मोदिसि विभीषणनन्नु तम्मगोष्टिगॆ सेरिसि, हीगॆ उत्तम कुल वन्नु हॊन्दिसि आतनन्नु केळुव सन्दर्भदल्लि निम्मगळ बलाबलगळु हेगॆ ऎन्दु केळदॆ विभीषणनन्नु उत्तम कुलदवनॆन्दु भाविसि “ राक्ष सानां बलाबलं” राक्षसर बलाबलगळन्नु तिळिसु ऎन्दु प्रश्निसिरु त्तारॆ. मत्तु श्री विधुररु देहत्याग माडिद सन्दर्भदल्लि, भगवत्सं बन्धवन्नु हॊन्दि महा भागवतरागिद्दुदरिन्दलू, अशरीरवाक्किनिं दलू, अवरिगॆ धर्मपुत्ररु ब्रह्ममेध संस्कारवन्नु, श्रीरामचन्द्र प्रभुवु जटायुविगॆ नडॆसिद तॆरदि, नडॆसिदरु ऎम्बिवे मॊदलाद निद र्शनगळन्नु कॊट्टिरुत्तारॆ. ई कुलं तरु” ऎम्ब श्री आळ्वार् सूक्तिय प्रस्तुतवादुदरिन्द विस्तरिसि व्याख्यानवु माडल्पट्टितु ; मिक्क भागद आर्थवेनॆन्दरॆ इन्नू यावुयावुदन्नु आ नारायण वॆम्ब नाम सङ्कीर्तनवु उण्टुमाडुत्तदॆ ऎन्दरॆ, शॆल्वन्तदुम् ऐश्वर्यवन्नु हॊन्दिसुत्तदॆ; ऐश्वर्यवु यावुदु ऎन्दरॆ “परित्य का________________
श्रीमद्र हस्यत्रयसारे मयालङ्का” ऎन्दु ऎल्लवन्नू परित्यागमाडि बन्द विभीषणा क्यानन्नु “अन्तरिक्षगतिर्मा” ऎन्दु हेळल्पट्ट ऐश्वर्यवु, मत्तु राजभोगगळन्नॆल्ला त्यजिसि अण्णनिगॆ कैर्य माडबेकॆन्दु हॊरट लक्ष्मणनन्नु “लक्ष लक्ष्मि सम्पन्न?” ऎन्दु हेळिद हागॆ आतनिगॆ आग इद्द ऐश्वर्यवु, मत्तु मॊसळॆयिन्द पीडितनागिद्द गजेन्द्रनिगॆ, “स तु नागवरर्मा” ऎन्दु, आग इद्द ऐश्वरवु यावुदो अदु; विष्णु सम्बन्धियागि श्री वैष्णवनागिरुव सम्पत्तु. इन्तह सम्पत्तन्नु हॊन्दिसुत्तदॆम्ब भाववु. अडियार् पडुतु यिर् आयिन ऎल्ला - तन्न भक्तरु अनुभविसुव दुःखगळॆल्ल वन्नु, निलं तरं शॆयुम् - निर्मूलमाडि बिडुत्तदॆ, अष्टु मात्रवे अल्लदॆ, नी विशुम्बु अरुळम् - परम पदवनू कृपया हॊन्दिसुत्तदॆ, अरुळोडु - आ कृपॆयॊन्दिगॆ, पॆरुनिलम् अळिक्कुम् - “ किङ्करत्वाधि राज्यं” ऎन्दु हेळिरुव हागॆ आतनिगॆ दिव्य वैकुण्ठदल्लि कैङ्कर्यवन्नु माडुव उवराज्य महा पदविय न्नुण्टुमाडुत्तदॆ. बलन्तरु-परिपूर्ण ब्रह्मानुभवक्कॆ बेकाद सत्तॆयन्नू कॊडुत्तदॆ, ममतन्निडुव - ईजक्षत् क्रीर्ड रममाणः” “ कामचारोभवति ” इत्यादिगळल्लि हेळिरुव इतर कोरिकॆगळन्नू उण्टुमाडुत्तदॆ. पॆन्तायि नु आयिनशॆ युम् - सैन्यवन्नु कॊट्टु साकि सलहिद तायिगिन्तलू हॆच्चागि हितगळन्नुण्टुमाडुत्तदॆ ; ई लोकदल्लिरुव कालदल्ले कुचेल रिगॆ d d आप्रार्थितवागि ऒदगिद हागॆ समस्ताभीष्टगळन्नु ऒदगिसु तदॆ. हीगॆ नारायणवन्नु नामम् इवॆल्लवन्नू उण्टु माडु तदॆ ऎम्ब भाववु. कुलं तरुम् ऎम्ब पाशुरदल्लू, मत्तु तिरुप्पल्लाण्डिनल्लि “प कुल पणॆ कै तनिरन्नु” ऎम्बल्ल, कुलशब्दवु उत्कृष्ट वैष्णवगोष्ठियन्नु बोधिसुत्तदॆये विना, उत्कृष्ट जातियन्नु बोधिसुवदिल्लवु. जातियु जन्मतः बन्दुदु, अदन्नु बदलायिसलु साध्यवल्लवु. శుల वन्नु गुणगळिन्द, वृत्तियिन्द, उत्कृष्टवागि माडिकॊळ्ळबहुदु’ आदुदरिन्द “कुलं तरु” इत्यादिगळ अभिप्रायवेनॆम्बुदन्नु स्पष्ट पडिसुत्तारॆ. तावु हेळुवदू अभियुक्तराद पॆरियवार्च्या________________
अथ प्रभाव व्यवस्थाधिकारः २५१७ अनाल् अवगळोडु पॆण् कॊडुत्तु कॊळ्ळुगिरदिण्णॆये ऎन्निल् अदु जाति निबन्धनम्, श्ला, गुणनिबन्धन यॆन्नु निष्कर्षित्तारॆ गळ, (१) “कुलन्तरुम्” ऎनदुवु, (२) “पक्कुल सर् न्नु” ऎन्नदुवु, तॊण्ण क्कु लत्तिल् उत्कर्षं सॊन्न पडि. पिळ्ळॆयवर अभिप्रायवे ऎन्दु तिळिसुत्तारॆ. आनाल् - शूद्रनु भगवद्भक्तनागि प्रपन्ननादरॆ, ६दरिन्द आतनु शूद्रनल्लवु विप्रने ऎन्दु भाविसतक्कद्दु ऎन्दरॆ विप्रजातिये प्राप्तवागुत्तदॆ ऎन्दु भावि सिदरॆ, आवगलोडु - अन्तवरॊन्दिगॆ, पॆण् कॊडुत्तु कॊळ्ळु गिरदु इल्लिये ऎन्निल् - कन्यादान परिग्रहगळु ऎन्दरॆ हॆण्णु कॊट्टु हॆण्णु तरुवदु इल्लवल्ला ऎन्दरॆ, अदु जातिनिबन्धन हागॆ कन्यादान परिग्रहादिगळु जन्मतः बन्द जातिगॆ अनुसारवागि नडॆयतक्कवु श्लाफ्ट् - शूद्रनु शूद्रनल्लवु विप्रनिगॆ समानवॆन्दु, “कुलं तरु” ऎन्दु श्लाघिसिसोणवादरॆ, गुणनिबन्धन यॆनु - आतन उत्कृष्ट वृत्तियन्नु सूचिसुव गुण मूलकवागि ऎन्दु, निष्कर्षित्तागळ् - ऎन्दु अभियुक्तराद पॆरियवार्च्या पिळ्ळॆयवरे व्यवस्थॆ माडिरुत्तारॆ. हागादरॆ कुलन्तरु’ ऎन्दू *पण्ण कुलत्तु तविद्दु” ऎन्दु मॊदलिद्द कुलवु तॊलगि उत्कृष्ट कुलवु प्राप्तवागुत्तदॆन्दु हेळिद ई पाशुरगळ अभिप्रायवेनु ? ऎन्दरॆ, उत्तरवन्नु दयपालिसुत्तारॆ– कुलन्त रुम्- ऎन्नदु वु ऎन्दु हेळुवुदू, “प कुल तनिद्दु” ऎन्दु हेळु वदू सह, “तॊण्डक्कुलत्तिल्” - भगवद्दासराद वैष्णव गोष्ठि यल्लिरुवदक्कॆ, उत्कर्ष सॊन्न पडि - योग्यतॆयुण्टॆम्ब माहा यन्नु हेळिदहागॆ ऎन्दु भाविसतक्कद्दु; इवनु सामान्य शूद्रन हागॆ अल्लदॆ भागवतनागि स्वल्प उत्कर्षवन्नु सम्पादिसिकॊण्डुदद रिन्द, सामान्य शूद्रनहागॆ भाविसतक्कद्दु युक्तवल्लवु. आतनु वैष्णव गोष्ठिगू अर्हनु ऎन्दु हेळिदन्तायितु. इष्टे विना इन्नु मिक्क सह प भोजन निमन्त्रण नित्य नैमित्तिकानुष्ठानगळु, कन्या दान परिग्रह मॊदलाद सव्यवहारगळिगॆ योग्यनागुवदिल्लवु; एत (१) परि, तिरु. १. १. ९. (२) पल्लाण्डु, ५,________________
२५१८ श्रीमद्र हस्यतयसारे देवतान्तर सङ्कीर्णकुलमनॆ इवनदु. (१) माजनिष्टस नो वंशे जातोवा द्राक्षि पद्यताम् । आजन्म मरणं यस्य वासुदे क्कॆन्दरॆ जन्मतः बन्द जातियु व्यत्यासवागुवदिल्लवादुदरिन्द ऎन्दु ग्रहिसतक्कद्दु. हागादरॆ उत्कर्ष हेगॆ ऎन्दरॆ देवतान्तर सङ्की र्णकुलमन्ने इवनदु ईतन ऎन्दरॆ ईग ई शूद्र प्रपन्नन कुलवु विष्णुवल्लदॆ इतर देवतॆय सम्बन्धविरुव निकृष्ट कुलवल्लवष्टे; एकॆं दरॆ आतनु ईग वैष्णव सम्बन्धवन्नु हॊन्दि शरणागतियन्नु माडि विष्णु भक्तनागिरुत्तानॆयादुदरिन्द ऎम्ब भाववु. * अण्डक्कुलत्तक्कॆ धिपतियागि” ऎम्बुदु पल्लाण्डु पाशुरवु, “तॊण्णक्कुलत्तिल वन्नडि तॊळुदायि रनामं तॊल्लिद कुलक्ष्मित्तनि न्नु स ल्लाण्डुपल्लायिरत्ताण्डॆन्निने? इदु उत्तरार्धवु. दासवृत्तिये उचितवादुवॆन्दु सर्वॆश्वरनिगॆ कैर्य वृत्तियन्नु माडुव कुलदल्लि रुव नीवु बन्दु स्वामिय दिव्यपादङ्गळिगॆरगि, सहस्रनामवन्नु हेळि, नीवु हिन्दिन कालदल्लि भगवद्विमुखरागिरुव दॆशॆयन्नु त्यजिसि, स्वामिगॆ मङ्गळाशासनवन्नु माडिरि ऎम्बुदु ई वाक्य तात्पर्यवु कुलं तरुम् ऎन्दरॆ हॊसकुलवु उण्टागुत्तदॆ ऎन्दु कुलं तरुम् ऎम्बुदरिन्द तोरि बरुत्तदॆ; पण्डै कुलतनिरन्नु ऎम्बल्लि पूर्व कुलवन्नु बिट्टु ऎन्दर्थवागुत्तदॆ; हीगिरुवाग सरियाद अर्थवु यावुदु ऎन्दु हेळलु हॊरटु कुलन्तरु ऎन्दरॆ भागवत समूहक्कॆ सेरुव योग्यतॆयन्नु सम्पादिसिकॊडुत्तदॆ. ऎम्बर्थवे विना, ब्राह्मणादि उत्कृष्ट जातियन्नु कॊडुत्तदॆ ऎम्बर्थवल्लवु ऎन्दु उपदेशिसल्पट्टितु हागॆये. पकुलक्कॆ त विर् न ऎन्दरॆ प्राचीन वाद देवतान्तरॆ सम्बन्धवुळ्ळवर समू हवन्नु त्यजिसि ऎम्बर्थवु, पपन्ननिगॆ अन्त ह देवतन्तर. सम्बन्धवॆन्दिगू इरुवदिल्लवॆम्ब पूर्ण नम्बिकॆयिन्द, सङ्कीर्ण कुल मन्ने इवनदु ऎन्दु हेळिदरु. ई अभिप्रायवन्नु समर्थिसुव दक्कागि वराह पुराणवाक्यवन्नु उदाहरिसुत्तारॆ- (१) “यस्य - यावनिगॆ, आजन्ममरणं - हुट्टिद्दु मॊदलु सायुवतनक, वासु (१) वराह पुराण.________________
अथ प्रभावव्यवस्थाधिकार २५१९ वो नदैवतं” ऎन्निरे एकान्ति कुलत्तिरा शुरम्. इप्पडि वेरॊरु कुलजानालु, जाति शब्द मुन्, कुलशब्द मुम् भिन्नार्थ मागमुम् प्रयुक्तमागै याले जातिभेदियादु, कुलं भेदि कुम, तिरु (चु रसि) सुरभियानालुव गोत्वं कळियादिरे. देवनु, न दैवतं - आराध्य देवतॆयागलिल्लवो, सः - अन्तह विष्णु विमुखनु, नः - भगवर्यप्रियराद नम्म, वंश - वंशदल्लि, माजनिष्ट - ऎन्दिगू हुट्टदे इरलि; जातोवा ऒन्दु वेळॆ नम्मगळ दुरदृष्टदिन्द हुट्टिदरू, द्राक् - क्षिप्रदल्लि, विप द्यतां - नाश हॊन्दलि,” ऎन्निरे - ऎन्दल्लवे, एकान्ति कुलत्तिद्दा शुरं-भगपत्रवन्न रागि एकान्तिगळॆनिसुववर हेळिकॆयु ऎन्दरॆ प्रार नॆयु हीगॆ हॊसदागि कलवु एर्पडुत्तदॆ ऎन्दरॆ जातियु एर्पडु इदॆ ऎम्बर्थवल्लवु, जाति कुल शब्दगळु भिन्ना र्थगळुळ्ळवॆन्दु हेळु त्तारॆ. कलवु समूहवाचियादुदरिन्द उत्कृष्ट सङ्घक्कॆ सेरिद वनॆम्बर्थवु एर्पडुत्तदॆ. हॊस जातिये उण्टागुत्त दॆम्बर्थवल्ल वॆन्दु तिळिसुत्तारॆ, एतक्कॆन्दरॆ जातियु जन्मतः उण्टागुवदरिन्द हुट्टुत्ता बन्द जातियु सायुववरॆगू अनुवर्तिसुत्तदॆ विना बद लायिसुवदिल्लवु ऎन्दु मुन्दॆ हेळुत्तारॆ. इप्पडि - हीगॆ, बेरो रु कुलानालु - विष्णु प्रपन्नतॆयिन्द ऒन्दु हॊस कुलवु ईतनिगॆ उण्टादरू, जाति शब्दवू कुलशब्दवू, भिन्नार्थवागवु म् प्रयुक्त मागैयाले - ऎरडु बेरॆ बेरॆ अर्थवुळ्ळवुगळागि प्रयोगविरुवदरिन्द, जाति भेदियादु - जन्मतः बन्दजातियु ऒन्दु जन्मदल्ले व्यत्यासवन्नु हॊन्दुवदिल्लवु, कुलं भेदिक्कुम्- तानु सेरुव सङ्घानुसारवागि व्यत्यासवन्नु हॊन्दबल्लदु. इदन्नु ऒन्दु दृष्टान्तमूलक व्यक्तपडिसुत्तारॆ. तिरुसुरभि यानालु मॊदलु साधारण गोवु आगिद्दु ईग अदु चक्राङ्कन संस्कारवन्नु हॊन्दुवदर मूलक उत्कृष्टतॆयन्नु हॊन्दि, देव गोवु ऎन्दॆनि सिदरू, गोत्वं कळियादरे-गोवु होगलिल्लवष्टे, ईगलू जन्मतः अदु गोवेयल्लवे ? ऎम्ब भाववु. जाति कुलशब्द गळु भिन्नार्थगळुळ्ळवॆम्बुदक्कॆ उत्साद्यन्तॆ चातिधर कुलधराश्________________
२५२० श्रीमद्र हस्य त्रयसारे शाश्वताः” (गी, १-४३) ऎन्दु गीतॆयल्लि ऎरडु विध धर्मगळू सहपरितवागिरुवदरिन्द भिन्नार्थगळुळ्ळवॆम्बुदु सिद्धवु. बाह्मण क्षत्रिय वैश्य शूद्ररिगॆ पृथक्षधक्कागि विधिसल्पट्ट धर्मगळु जाति धर्मगळु, ब्राह्मणरे मॊदलु ब्रह्मचारिगळागि, अनन्तर गृहस्थ रागि, अनन्तर सन्यासिगळागि हीगॆ बेरे बेरॆ सङ्घगळिगॆ सेरबहुदु, इवुगळू प्रत्येक प्रत्येकवागिरुव कुलधर्मगळु. इन्नू बेरॆ कारण गळिन्द कुलधर्मगळु व्यत्यस्तवागबहुदु. हागॆये “देशजाति कुलधराः आनाय्कॆ रविरुद्धा प्रमाणं” ऎम्बल्लिया जाति कुलध रा ऎन्दु सहपठितवागिरुवदरिन्द जाति कुलशब्दगळु भिन्ना र्थगळन्नुळ्ळवु. 0 पूर्वपक्षिगळु हेळुत्तारेनन्दरॆ– ई निम्म सुरभि दृष्टान्तदहाग इवु. गोत्ववेनो कळॆयलिल्लवॆम्बुदु सत्यवु;अदु आमरणान्तवागि अनुवर्तिसुवदु युक्तवु ; ब्राह्मणनिगू शूद्रनिगू अवयन संस्थान मूलकवाद याव व्यत्यासवू इल्लवु. आदुदरिन्द प्रपत्ति संस्कारबलदिन्द नशूद्रा भगवद्भक्ताः ऎन्दु हेळि अवरु विप्राः - ब्राह्मणरे ऎन्दु हेळल्पट्टितु. भगवन्तनिगेने ऒब्बन विषयदल्लि देश काल प्रवृत्ति भेददिन्द निग्रहानुग्रहगळु उण्टा गुत्तवॆ; निग्रहरूपदल्लि इदुवरॆगू शूद्रनागिरतक्कद्दॆन्दु विधिसि, ईग तन्न भक्तनादुदरिन्द अनुग्रहरूपदल्लि ब्राह्मणनागु ऎन्दु अनु ग्रहिसकूडदे ? इदू अल्लदॆ विश्वामित्र- नीतहव्यरे मॊदलाद वरिगॆ ब्राह्मणजाति प्राप्तियन्नु शास्त्रगळु बोधिसुत्तवॆयल्ला ? गोत्वं कळियादिरे ऎन्दु जातिबेदवु आगुवदे इल्लवॆन्दु हेळिबिट्टिरि. भ्रमरकीटन्यायवु जाति प्राप्तियन्नू अनुमोदिसु इदॆयल्ला ? ऎन्दु हीगॆल्ला पूर्व पक्ष तन्दरॆ अदक्कॆ समाधानवु हेगॆन्दरॆ :-“वर्णाश्रमाचरवता पुरुषेण परः पुर्मा 1 विष्णु राराध्यते पन्था नान्य स्वतोषकारकः I (वि, पु. ३. ८९) यतः प्रवृत्ति भूतानां येन सर्वमिदन्ततम् । स्वकणात मभ्यर्च्य सिद्दिं विन्दति मानवः । श्रेर्या स्वधरो एगुण परधरानुष्ठि तात् । सहजं करनेय सदोषमपि न त्यजेत्” (गी. १८, ४६-८) “तस्मात्स प्रवणं शूद्रू मन्ना मानि________________
(95) अथ प्रभावव्यवस्थाधिकार 52850 नकीर्तयेत्”(भा.आ. ११८.१४) श्रुतिस्कृति र्मवज्ञा यस्ता मुल्लङ्घ, वस्त्र ते। आ डी मन द्रोही मद्भपि न वैष्णवः”(वि.ध.६.४१) इत्यादि अनेक प्रमाणगळिन्द वर्णाश्रमध गळु मुख्यवागि पालनीयगळॆन्दू, आवुगळिन्दले विष्णुवु आराधिसल्प डुवने विना बेरॆ इन्नु यावुदरिन्दलू आतनु अष्टु सन्तुष्टनागुव दिल्लवॆन्दू मनुष्यनु तन्न वर्णक्कॆ अनुगुणवाद धर्मगळिन्दले सिद्धि यन्नु हॊन्दुवनॆन्दू, मत्तु तनगॆ विहितवाद कर्मयोगनिष्ठॆ ये कष्टवादरू बिडतक्कद्दल्लवॆन्दू, शूद्रनादवनु तन्न धर्मवन्नु बिट्टु प्रणव सहितवागि नन्न नाम सङ्कीर्तनॆ माडकूडदॆन्दू, श्रुति स्मृतिगळु सल्वेश्वरन आज्ञॆगळॆन्दू अदन्नुल्लङ्घिसि नडॆयुववनु आतनिगॆ द्रोहि ऎन्दू, हीगॆल्ला हेळिरुवदरिन्द वर्णाश्रम धर्म गळु सर्वथा उल्लङ्घिसतक्कवल्लवॆन्दू, उल्लङ्घिसिदरॆ अनेक प्रत्यवाय गळुण्टॆन्दू, शास्त्रगळु उद्योषिसुत्तवॆ ऎम्बुदु तात्पर्यवु. गीता शास्त्रवु इदक्कागिये मुख्यवागि एर्पट्टिदॆ. आदुदरिन्द “न शूद्रा भगवद्भका” ऎम्बल्लि जाति बोधकवाद शूद्र विप्रॊ शब्दगळे इरुवदरिन्द, साविरारु प्रमाणगळिगॆ विरोधवागुव अर्थवन्नु हे ळुवदु उचितवल्लवॆन्दू, हॊसजातियु अवरिगॆ उण्टागुत्तदॆम्ब र्थ वल्लवॆन्दू, तिळिसुवदक्कागि तावु हेळिद देवस्थानद गोविन दृष्टां तवु साधुवादुदे ऎम्ब भाववु. आदरॆ विश्वामित्रादिगळिगॆ बाह्मण्य प्राप्तियु श्रुति स्मृत्युपदेशक्कॆ विरुद्धवादुदु हेगॆ प्राप्तिया यितु ऎन्दु आक्षेपिसिदरॆ, श्री विश्वामित्रर प्रयत्नवु अनिर्वचनी यवु, अन्तह प्रयत्नवु परम दुस्तरवु कारणान्तरवू उण्टॆन्दु मुन्दॆ हेळल्पडुत्तदॆ. आदुदरिन्द आ इतिहासवु मुख्यवागि जन्मतः बरतक्क जातियन्नु बदलायिसुवदु, परम दुस्तरवु, सुतरां कूडदॆम्बुदन्ने बोधिसुत्तदॆन्दु तिळियतक्कद्दु. आदरे ऒन्दे जन्मदल्ले जातिभेद उण्टॆन्दु भ्रमरकीट दृष्टान्त वन्नु हेळिदॆवल्ला अदु हेगॆ ऎन्दरॆ श्रुतियल्लि न्याय स्व मियस्स” ऎम्बुवहागॆ कॆलवु प्राणिगळु हुट्टोदु सायुवदु हीगॆ बेरे जन्म भेदवॆन्दु ग्रहिसतक्कद्दु. आगलि न शूद्राभगवद का ऎम्बल्लि शूद्रत्ववन्नु निषेधिसि विप्रत्ववन्नु आरोपिसि हेळिरुत्तदॆ 8________________
२५२ २ 522 श्रीमद्रहस्य त्रयसारे महर्षिगळु व (१) “स शूद्र इति मन्तव्य-” इत्यादिगळि रडिये प्रति विशेष वृत्त उत्कृष्टर् पक्कल् अप कृष्ण शब्द मुव, अस कृष्ण पक्कल् उत्कृष्ट शब्द मुम्, प्रयोगित्ता गळत्त नै. यल्ला, हागादरॆ आ प्रमाणद अभिप्रायवेनु ? महर्षि वाक्यक्कॆ सारक्यवन्नु कल्पिसबेडवे ? ऎन्दरॆ अदर निष्कर्षार्थवन्नु मुं दिन वाक्यदिन्द तिळिस त्तारॆ. महर्षियु सामान्यरल्लवु. श्री व्यास महर्षिये आदुदरिन्द अदक्कॆ गतियन्नु कल्पिसदे इरलु साध्यवू अल्लवु. मषर्षिगळु - श्री व्यासमहर्षिय, गौरवार्थवागि बह वचनवु, सशूद्र इति मन्तव्यः आतनु जन्मतः शूद्रनल्लदिद्दरू शूद्रनन्नागि तिळियतक्कद्दु” इत्यादिगळिर् पडिये इवे मॊदला दवुगळल्लि हेळिरुव हागॆयॆ, ऎन्दरॆ उत्कृष्ट जातियवनन्नु निकृष्ट जातियवनन्नागि भाविसतक्कद्दु ऎन्दु हेळिदहागॆ, प्रतिपत्ति विशे हण्णप्पत - आनुसन्धान माडुव विशेषगळन्नु कुरितु, उत्त है पक्क अपकृष्ण शब्द मु - जन्मतः उत्कृष्टरागिद्दरू भगवद्भागवतत्वविल्लदुदरिन्द सर्ववर्णॆयु ते शूद्रा येह्य भक्ता जनार्दने ऎन्दु निकृष्टरॆन्दु शूद्रशब्द प्रयोगवू, अप कृष्ण पक्कल् उत्कृष्ट शब्द मुम् . जन्मतः अपकृष्टरागि शूद्ररागिद्दरू अवरन्नु विप्राभागवतास्कृताः ऎन्दु उत्कृष शब्दवन्नु, प्रयोगित्ता गळत्त नै - प्रयोगिसिरुत्तारॆ, इष्टे विना इन्नू हॆच्चु माहायन्नेनू हेळलिल्लवु. अवरु विप्ररे आगिबिट्टरु, अवरु सन्ध्यावन्दनॆ जपादिगळन्नू वेदाध्ययनवन्नू माडबहुदु, सहस भोजनक्कॆ अर्हरु, अवरिगॆ हॆण्णु कॊट्टु तरबहुदु, इत्यादि हॆच्चु माहात्मगळेनू इल्लवॆन्दु अत्त नै. ऎम्ब शब्ददिन्द उत्कृष्ट निकृष्ट जन्मवेनू उण्टागलिल्लवॆन्दु हेळिदन्तायितु. “ उत्कृष्ट पक्कल् अपकृष्ट शब्द मुन्, अपकृष्णर् पक्क उत्कृष्ट शब्द मुं गळ नै” ऎन्दु सहवागि हेळिदुदन्नु (१) पारमेष्टि संहिता प्रयोगित्ता मुन्दिन वाक्य________________
अथ प्रभाव व्यवस्थाधिकार २५२३, आगैयाल् भगवद्भक्तरल्लाद ब्राह्मणर् शूद्रर् गळ्ळि पोलॆ अनादरणीयरॆन्नु, भगवद्भक्तरान शूद्रर् गळ ब्राह्मणरॆ पोलॆ श्लाघनीयरॆनुं शास्त्र तात्परम्, दिन्द उपपादिसि आ प्रमाण तात्पर्यवन्नु विशदीकरिसुत्तारॆ. आगै याल् . आ कारणदिन्द ऎन्दरॆ प्रतिपत्ति विशेषमूलक हेळिदवाक्य वादुदरिन्द भगवद्भक्तरल्लद ब्राह्मणरु शूद्ररुगळ हागॆ अनादर णीयरॆन्दू, भगवद्भक्तराद शूद्ररु ब्राह्मणर हागॆ श्लाघनीय रॆन्दू शास्त्र तात्पर्यम-आव्यासोक्तिय तात्पर्यवु सिंहो माणवक - आ बालकनु सिंहवु ऎन्दरॆ निजवागि सिंहवल्लदॆ सिंहद हागॆ पराक्रमि ऎम्बुदु हेगॆ अर्थवो, हेगॆ सिंहशब्दक्कॆ मुख्यारवु कूडदॆ गौणार्थवन्नु हेळबेको, हागॆये भगवद्भक्तरल्लद ब्राह्मणरु शूद्ररु ऎन्दरॆ निजवागियू शूद्ररल्लदुदरिन्द शूद्ररु हागॆ अनादरणीयरु ऎन्दु अर्थवन्नु हेळतक्कद्दु. हागॆये भगवद्भक्तराद शूद्ररु ब्राह्मणरु ऎन्दरॆ निजवागियू ब्राह्मण रल्लवादुदरिन्द ब्राह्मणर हागॆ माननीयरु ऎन्दे अर्थमाडतक्क दॆम्ब भाववु, औपचारिकवागि हेळिदुदन्नु सत्यवागिये हेळ ट्टि तॆन्दु भाविसकूडदॆम्बुदु तात्पर्यवु. श्री वेदव्यासरु सत्व शास्तारगळन्नू चन्नागि विमर्शिसि तिळिद महानुभावरु ऎन्दिगा दरू शास्त्रविरुद्धवागिरुवदन्नु हेळुत्तारॆये? हागल्लदॆ, शास्त्र सम्मतवादुदन्ने हेळुत्तारॆम्ब भावदिन्द शास्त्र तात्पर्यम् ऎम्ब प्रयोगवु. ऎल्लि मुख्यारवन्नु हेळलु बाधक उण्टो, अल्लि गौणार्थवन्नु हेळतक्कद्दॆम्ब न्यायविरुवदरिन्द, “भगवद्भक्त श द्रनु ब्राह्मणनु, ऎम्बल्लि ब्राह्मण शब्दक्कॆ मुख्यार्थक्कॆ बाधकविरु वदरिन्द गौणार्थवन्नॆ हेळि, ब्राह्मणनु हेगॆ श्लाघनीयनो हागॆ भगवद्भक्तशूद्रनू श्लाघनीयनॆम्ब तात्पर्यवु. हागॆये भगवद्भक्तनल्लद ब्राह्मणनु शूद्रनु ऎम्बल्लियू, शूद्र शब्दक्कॆ मुख्यार्थ हेळलु बाधकविरुवदरिन्द शूद्रनु हेगॆ निकृष्टनो, हागॆ भगवद्भक्तनल्लद ब्राह्मणनु निकृष्टनॆम्ब भाववु. मुख्यार्थ له________________
२५२४ श्रीमद्रहस्यत्रयसारे पूक्त प्रमाणे गौणार्थान कारे बाधक माह इज् नल्लादपोदु (१) “चालमपि वृत्त स्थं तं देवा ब्राह्मणं विदुः” (२) “चण्णाळाः प्रत्यवसिताः परिव्राजक ताप साः.” (३) तेन स्थविरो भाति येनास्य पलितं शिरः । बालो पि यः प्रजनाति तं देवा स्थविरं विदुः” ऎन्निपुडैगळिले निन्दा प्रशंसॆ हण्णु गिर वाक्यण्णकॊण्डु सत्वमठादैगळु लु मृडियाम्. आनपिन्नु, 23 वन्ने हेळिदरॆ उण्टागतक्क बाधकगळु यावुवु ऎन्दु केळिदरॆ, उत्तरवन्नु दयपालिसुत्तारॆ आ भारत वाक्यक्कॆ गौणार्थवन्नु अकरिसदिद्दरॆ उण्टागुव बाधकगळु, इज्जिनल्लादपोदु - हीगॆ निन्दाश्लाघनॆगागि हेळल्पट्टि तॆन्दु भाविसदॆ जातिये बदलायिसितु ऎन्दु हेळिदरॆ, (१) “वृत्तं - तन्न जात्यनुगुणवाद आचारवुळ्ळ, तं - अन्तह, च डालमपि - चण्डालनन्नू कूड, देर्वा - देवतॆगळु, ब्राह्मणं ब्राह्मणनन्तॆ श्लाघनीयनन्नागि, निर्दु-तिळियुत्तारॆ” (२) परिव्राजक ताप - सन्न्यासिगळू वानप्रस्थरू सह, प्रत्यवसिताः, तम्म तम्म आश्रम धर्मगळन्नु परित्यागमाडिदवरु ऎन्दरॆ अदरिन्द जारिदवरु, गृहस्थ धर्मादिगळन्नवलम्बिसिदवरु आदुदरिन्द पतितरु ऎम्ब भाववु, अन्त वरु चण्डाळा8 - चण्डालरिगॆ समानरु ; (३) येन - यावकारण दिन्द, अस्य - ईतन, शिरः पलितं - तलॆयु कूदलु नरॆयुळ्ळद्दो तेन - आ कारणदिन्द, न स्थविरोभाति - वृद्धनु प्रकाशिसुवदिल्लवु. यः - यावनु, बालोपि - बालनादरू, प्रजा नाति - प्रकृ ष्ट ज्ञानवुळ्ळवनागुत्तानो, तं - अ तवनन्नु, स निरं देवाः निदुः - वृद्धनन्नागि देवतॆगळु तिळियुत्तारॆ ऎन्दरॆ ज्ञान दिन्द वृद्धनन्नागि भाविसुत्तारॆ ऎन्दरॆ वृद्धनिगॆ ऎष्टु मर्यादॆयन्नु (१) भा. आ शं. १०६ ८. (२) (३) मनुस्मृति, २, १५६________________
अथ प्रभाव व्यवस्थाधिकार प्रतिपत्ति विशेषार्थ मन्य तान्यत्व कीत्रनम् । विशेषविधिसाकाङ्क्षा सत्र तत्र त्रयः ॥४५॥ ऎन्नु इट्टुक्कु सव धानम्. क २५२५ माडबेको, अष्टु मर्यादॆयन्नु ई प्रज्ञाशालियाद बालनिगॆ माडुत्तारॆम्ब भाववु; धृव, प्रह्लादरहागॆ मान्यरॆम्ब भाववु.” ऎन्नि पुडिगळिले ऎम्ब इन्तह स्थळगळल्लि, सन्दर्भगळल्लि, निन्दॆयन्नू प्रशंसॆ - श्लाघनॆयन्नू, हण्णुगिर माडुव, वाक्य लैकॊण्डु- इन्तह वाक्यगळ मूलक, सत्व मय्यादॆगळुलु पडिया यथा शुतार्थवन्ने ग्रहिसिद,दादरॆ सर्वशास्त्र मर्यादॆगळू अल्लोलकल्लोलवागुववु. हेगॆन्दरॆ, स्वधर्मानुष्ठान माडिद चण्डा आनु ब्राह्मणने आदरॆ आतनिगॆ गायत्रि जपक्कू वेदाध्ययनक्कू, पितृ श्राद्धद दिन निमन्त्रण हेळुवदक्कू, हॆण्णु कॊट्टु तरुवदक्कू अर्हनॆन्दु भाविसबेकागुत्तदॆ. वर्णाश्रम धर्म मॊदलादवुगळॆल्ला तलॆकॆळगागुत्तदॆम्ब भाववु. वर्णसाङ्कर्यक्कॆ कारणवागुत्त दॆम्ब भाववु. इदु मुख्यवाद सिद्धान्हार्थवादुदरिन्द उपदेश वन्नु ऒन्दु कारिकॆय मूलक दृढपडिसुत्तारॆ. अन्यता न्यत्व कीरनं-भागवत शूद्रनन्नु ब्राह्मणनॆन्दु कीरवू मत्तु भाग वतनल्लद ब्राह्मणनन्नु शूद्रनॆन्दु हेळोणवू सह, प्रतिपत्ति विशेषार्थं - ब्राह्मणन हागू शूद्रन हागू पूज्य भाववू पूज्यभाववू ०६ पूज्य भाववू उण्टागुवदक्कागि ऎन्दु भाविसतक्कद्दु. वण९ साङ्कर्यवु गीतॆयल्लि विशे षनागि नन्दिसल्पट्टिरुत्तदॆ- श्री कृष्णनु हेळुत्तानॆ.-उदेयु रिमेलो काळिन कुरां कर चेदहम् । सङ्करस्यच का स्याम् उपहन्या निर्मा प्रजाः” (गी, ३. २८ .) विहित कर्मानुष्टानविल्लद्दरॆ नानू कूड वर्णसङ्करव नुण्टुमाडिदनॆम्ब अपकीर्तिगॆ ऒळगागुवॆनल्लदॆ ई प्रजॆगळ नाशक्कू कारणनादवनागुवनॆन्दु हेळिकॊण्डिरुत्तारॆ. अदू अल्लदॆ बालंस्कृ विरो निदुः ऎम्बल्लि मुख्यार्थवन्नु हेळलु साध्यवे इल्लवु; एकॆन्दरॆ प्रत्यक्षक्कॆ विरोधवु. आदुदरिन्द मुख्यार्थवन्नु त्यजिसि लाक्षणिका________________
२५२६ श्रीमद्र हस्यत्रयसारे र्थवन्नु हेळुवदु हेगॆ अल्लि आवश्यकवो हागॆये, न शूद्रा भगव दृका ऎम्बल्ल लाक्षणिकार्थवन्ने हेळबेकॆ विना मुख्यार्थवल्ल ऎम्बुदु तात्पर्यवु तक्रआ सन्दर्भदल्लि तत्तवृत्तयः अवरवरु गळ प्रवृत्तिगळु, विशेष निधि साकाङ्क्षा-विशेष विधिगळन्नु अपेक्षिसु वुगळागिवॆ. हेगॆन्दरॆ ब्राह्मण योनियल्लि जनिसि संस्कारादिगळन्नु हॊन्दिद्दरॆ ब्राह्मण कर्मगळु हागल्लदॆ शूद्रयोनियल्लि जनिसिद्दरॆ शूद्रनिगॆ विहित कर्मगळु; हीगल्लदॆ शूद्रनु तान. भगवद्भक्तनु प्रसन्ननु ऎन्दु ब्राह्मणरिगॆ समवॆन्दु भाविसि, ब्राह्मणन नित्यनैमि तिकानुष्ठानगळन्नु अवल बिसकूडदु ; हागॆये संसारहॊन्दिद ब्राह्मणनु एनो कारणान्तरदिन्द शूद्रवु तनगॆ प्राप्तवायि तॆन्दु भ्रमिसि, स्नान सन्ध्यावन्दनादिगळन्नु बिडतक्कद्दल्लवु. वर्ण साङ्कर्य आश्रमसाङ्कर्यादिगळु तुम्बा निन्दितगळागि भगवन्निग हक्कॆ गुरिमाडुवुवु ऎन्नु - ऎन्दरॆ ई कारिकॆयल्लि हेळिरुवदु इष्टु लैक्कु इन्तह ऎल्ला प्रमाणगळिगू समाधानवु; ऎन्दरॆ श्लाघनॆयिन्द उत्कृष्टजातियन्नु हेळुव “न शूद्राः” “चण्डाल म” इत्यादि समस्त प्रमाणगळिगू समाधानवॆम्ब भाववु अदु दरिन्दशास्त्र मर्यादॆयन्नु सर्वथा अतिक्रमिसबारदु शेष संहितॆ यल्लि ब्राह्मणादिगळिगू स्त्री शूद्रादिगळिगू अनुष्ठानक्रमवु हेळिरु तदॆ. हिन्दॆ २५०७- ८नॆय पुटगळन्नु नोडि. आदुदरिन्द इन्तह विशेष विधिगळिगनुसारवागि प्रवृत्तिगळिरबॆ के विना, अन्यथा कूडरु. हागॆ आनथा अनुष्ठिसिदरॆ आज्ञाच्छेडियागि भगवन्निग्रहक्कॆ पात्र नागुवनॆम्ब भाववु. भागवत शूद्रनु विप्रनादनॆन्दु आतनिगॆ नन स्नारवू, आतन कालन्नु ऒत्तुवदु, आतनु कॊट्ट दानवन्नु प्रतिग्रहिसु वदू, इवॆल्लवू अनेक अनर्थगळिगॆ कारणवागुत्तदॆम्ब तात्पर्यवु. अन्तह भगवद्भक्तनाद शूद्रनु मर्यादॆगॆ मात्र अर्हन ; आतु नॊन्दिगॆ कुशल प्रश्नॆयन्नु माडबहुदु, जॊतॆयल्लि करॆदुकॊण्डु होगि देवालयदल्लि तीर्थप्रसाद हूविन मालॆ मॊदलादवन्नु कॊडिसि आदरिसबहुदु आदरॆ “ वैष्ण वोवैष्णवं दृ दण्डन तृण मेद” ऎन्दिदॆयल्ला शूद्रनु यावाग विष्णु भक्तनादनो आग आतनिगॆ नमस्कारवन्नु ब्राह्मणनु एकॆ माडकूडदु ऎन्दरॆ ई________________
अथ प्रभाव व्यवस्थाधिकार २५२७ प्रमाणवु दण्डवत्पणामक्कॆ अर्हरागिरुवरन्नु कुरिते विना, अनर्ह राद शूदादिगळन्नु कुरितु हेळिदुदल्लवु. भारतदल्लि महा ज्ञानिगळाद विदुर भीष्मादिगळु इन्तह विशेष विधिगळिगॆ विरोधवागि परस्पर प्रणामादिगळन्नेयागलि अथवा इतर शास्त्रविरुद्ध प्रवृत्तिगळन्ने यागलि अनुष्ठिसलिल्लवु. धृतराष्ट्रनु श्री एदुररिन्द धर्मबोधॆय न्नॆल्ला केळि परम सन्तुष्टनागि, ब्रह्मविद्यॆयन्नू अनुग्रहिसबे कॆन्द पेक्षिसलु, अदक्कॆ श्री विदुररु “शूद्रयोनावहं जातो ना तोन्यद्दक्कॆ मुत्स हे” तावु शूद्रयोनियल्लि जनिसिरुवदरिन्द अर्हरल्लवॆन्दु तपदेशवन्नु उपदेशिसलिल्लवु. हीगॆ महा भाग वतोत्तमराद श्री विदुररे विशेष विधिगळन्न तिलङ्घिसि नडॆयलिल्ल वॆन्दु मुन्दॆ तिळिसुत्तारॆ. शबरियू कूड तन्न निकृष्ट जातिगॆ अनु गुणवाद बाह्मणगुरुवाद मतङ्गऋषिय शुशूषॆयल्ले इद्दळॆन्दु तोरिबरुत्तदॆ. आकॆयु तन्न वर्णक्कनुगुणवागि स्वादुवागिरुव फल गळॆन्दु तिळिदु अवुगळन्नु श्रीरामनिगॆ समर्पिसिरुत्ताळॆ. आकॆयु मॊदलु रुचिनोडि समर्पिसिदळॆन्दू, अदन्नु श्रीरामचन्द्रनु स्वीकरिसिदनॆन्दू हेळुवदु शास्त्रज्ञानविल्लदे हेळुव मातागिरु तदॆ. श्रीवाल्मीकि रामायणदल्लि अन्तह उक्तिगॆ एनॊन्दू साधन ऎल्लवु इदु हिन्दॆये उपपादितवु, आदरॆ ई सन्दर्भदल्लि कॆलवु ई संशयगळु तलॆदोरबहुदु :- अवुगळु यावुवॆन्दरॆ :- १. श्री भाष्यकाररु श्रीरङ्गदल्लिद्दाग पिळ्ळवरदासरॆम्ब ऒब्ब शूद्र शिष्यरिद्दरॆन्दू, स्नानानन्तर कावेरियिन्द श्रीरङ्गनाथन सन्नि धिगॆ बरुवाग आ शूद्रशिष्यर कैयन्नु हिडिदुकॊण्डु बरुतिद्दरल्ला इदु हेगॆ सम्मत वादुदु ऎन्दु केळबहुदु. इदु वास्तववॆम्बु दक्कॆ गुरु परम्परॆयल्लि आधारविल्लदुदरिन्द, निरस्तवु. २. श्री भाष्यका ररु वैश्यराद काञ्चि पूर्णरन्नु गुरुभावदिन्द नोडुत्तिद्दरॆन्दु “देवराज दया पात्रं श्री काञ्ची पूर्णमुत्तमम् । रामान जनु नेर्मान्यं वन्देहं सज्जनाश्रयम् ” ऎम्ब श्लोकदिन्द तोरिबरुत्तदॆयल्ला ऎन्दरॆ श्री भाष्यकाररिन्द मा न्यत्व मात्र हेळल्पट्टिरुवदरिन्द एनॊन्दू विरोधविल्लवु. प्रणा मादिगळन्नु नडॆसिदरॆम्बुदक्कॆ प्रमाणविल्लवु. अवरल्लिन माहात्म________________
श्रीमद्र हस्य त्रयसारे दॆशॆयिन्द स्वल्प मार्ग तप्पुव सम्भव उण्टागुवदन्नु कण्डु श्री विदु ररु धृतराष्ट्रनन्नु तिद्दिद हागॆ भाष्यकाररिगॆ अन्तह प्रवृत्तियन्नु निषेधिसिरुत्तारॆन्दु हिन्दॆये हेळल्पट्टिरुत्तदॆयष्टॆ. आदरॆ वन्दे ऎम्ब प्रयोगवु हेगॆ ? ऎन्दरॆ शरीर निनृत्यन्तरॆ शूद्रत्वविल्लदुद रिन्द अनन्तरोक्तियादुदरिन्द बाधकविल्लवॆन्दु सार विवरणॆयवरु उरपादिसिरुत्तारॆ. ३ श्री मधुरकवि मॊदलादवरु नाळ्वारिगॆ प्रणावादिगळन्नु माडिदुदू ब्रह्मविद्याग्रहणवू सह हेगॆ सं जसवॆन्दरॆ “ प्रत्यक्षितात्म नाथनां नैषाञ्चिन ० कुलादि कं” ऎम्ब प्रमाण त्या, आत्म याथात्मदॊन्दिगॆ भगवन्तन साक्षा तार उण्टाद तुम्बा माहात्मियुळ्ळवरागि, नित्य सूरिगळे मनु प्यावतारिगळागि बन्दवर विषयदल्लि विरोधवेनू इरुवदिल्लवॆम्ब भाववु ४. हरिपादरॆम्ब विप्ररयागदल्लि भक्ति सार मुनिगळिगॆ अग्र पूजॆयन्नु माडबहुदो ऎन्दरॆ अल्लियू मेलॆ हेळिद समाधा नवॆ ; अदन्नु निरोधिसिदुदरिन्द स्वामिये व्याघ्ररूपदल्लि बन्दु आग बहुदॆन्द, आज्ञापिसिदरॆम्ब इतिहासदिन्दलू सङ्गतवु. ५. श्री पाणाररन्नु लोकसारङ्गवनिगळु सैन्धारोहण मूलक श्री रङ्गनाथन सन्निधिगॆ करॆदुकॊण्डु होदुदू, श्रीर नाथन आ यादुदरिन्द, विरोधवल्लवु. सर्व वर्णदवरु अवरवर मनॆयल्लि अर्पिसिदुद्दन्नु भगवन्तनु परिग्रहिसुवनु. अदरल्लि विरोधवादुद यावुदू हेगॆ इल्लवो, हागॆये ऎन्दु ई सन्दर्भदल्लि भाविस तक्कद्दु ; हीगॆये इन्तह इतरर सन्दर्भदल्लि समाधानगळु दॊरॆयबहुदु. ६. श्री विदाररु हिन्दिन जन्मद संस्कार बलदिन्द शूद्ररागिद्दरू उपासनवन्नु माडिदरॆन्दु कॆलवरु हेळुवरु. इदू शास्त्रविरुद्ध विषयवु. हिन्दिन उपासनॆय बलदिन्दलेयागलि, अथवा ई जन्मक्कॆ विहितवाद भागवत संश्रयणदिन्दागलि मोक्षवु ऎन्दु भाविसबहुदु. १८६४नॆय पुटदल्लि श्री विदुररू मत्तु शब रियू सह उपासकरॆन्दु ऒब्ब भागवतर उपदेशानुगुणवागि बरॆ दॆनु. अदु शास्त्रविरुद्ध वॆन्दु ईग तोरिबरुवदरिन्द अदन्नु तिद्दि कॊळ्ळतक्कद्दु.________________
(2) अथ प्रभावव्यवस्थाधिकारः श्री कृष्णन भगवता कथं शूद्रा न्न भुक्त मिशङ्काम्परिहरति श्री विदुररुं स्वजात्यानुरूपवाग विवाहादिगळ पण्णि भगवन्तनाद श्री कृष्णनिन्द शूद्रान्नवु हेगॆ परिग्रहिसल्पट्ट तॆम्ब शा परिहारवु. e मॊदलु श्रीविदुरर प्रवृत्तियन्नु कॊण्डाडि धर्मसंस्थापनॆ गागिये अवतरिसिद श्रीकृष्णनु धरा क्रमवन्नु माडुवने ? ऎन्दिगू इल्लवॆन्दु समाधानवन्नु हेळुत्तारॆ. श्री विदुर रुम् - श्री विदुर महाभागवतोत्तमरादुदरिन्द गौरवार्थकवागि बहुवचनवु, तम्म जातिगॆ अनुरूपवागि विवाहादिगळन्नु, पण्णिनार् गळ् - माडिदरु. ब्राह्मणादिगळ हॆण्णन्नु अपेक्षिसलिल्लवॆम्ब भाववु; दृतराष्ट्रनिगॆ तत्रोपदेशक्कू कूड ऒडम्बडलिल्लवॆन्दु हिन्दॆये हेळल्पट्टिरुत्तदॆयष्टे. इन्तह धरदल्ले दृष्टियुळ्ळ महात्मरु श्री कृष्णनन्नु ऊटक्कॆ करॆदु शूद्र पक्वान्नवन्नु स्वीकरिसुवहागॆ माडि यारॆ ? ऎम्बुदू सूचितवु. अन्तह शूद्र स्पर्शदिन्द दुष्टवाद अन्नवन्नु धर्मसंस्थापनक्कागि अवतरिसिरुववनु स्वीकरिसुवने? क्षत्रि यनागि, यादव कुलमणियागिरुव श्रीकृष्णने परतत्ववॆन्दु चन्नागि तिळिदु मनॆगॆ करॆदु आतिथ्यवन्नु माडुव सन्दर्भदल्लि सरियाद एर्पा डन्नु माडदे शूद्रान्नवन्नू हागॆये भगवन्नि वेदनविल्लदन्नवन्नू श्री विदुररु समर्पिसुवरे ? श्री कृष्ण भगर्वारवरु अन्थाद्दन्नु परि ग्रहिसुवरे? तेत्व घं भुञ्जते पापाये पचनात्मकारणाति (गी.३.१३) ऎन्दुपदेशिसिद परतत्ववल्लवे? भगवन्निवेदनविल्लदॆ शूद्र स्पर्शवाद अन्नवन्नु परिग्रहिसुवरे? वर्णाश्रमधर्म परिपालनक्कागि यल्लवे श्री भगवद्गीतोपदेशवु? हागॆ उपदेशिसुवाग लोकसङ्ग्र हार्थवागि तानू धर्मानुगुणवागि वर्तिसुवॆनु ऎन्दु हेळलिल्लवे? हागॆ तानू अनुसरिसि नडॆयदे होदरॆ, “सङ्करस च कास्या मु सहनामिमा प्रजाः” (गी, ३, २४) ऎन्दू हेळलिल्लवे ? हीगॆल्ला धर्मोपदेशवन्नु मुन्दॆ माडबेकॆन्दु सल्पिसिरु ववरु मॊदले तावे अवुगळन्नु अतिक्रमिसुवरे ? इवुगळन्नॆल्ला________________
२५३० श्रीमद्रहस्यत्रयसारे नार्(गळ्) (१) “भुक्तवत्सुद्विजाग्रॆषु निषण्णः परमासने विदुरान्नानि बुभुजे शुचीनि गुणवन्तिच ऎन्नि दैक्कॆट्टु d तिळिद अर्जुननु आतनन्नु उपदेशकालदल्लि मूदलिसि बिट्टरॆ गौरव वेनु उळियितु ? आदुदरिन्द श्रीकृष्ण भगर्वारवरु याव विध वाद धर्माति क्रमवन्नू माडलिल्लवॆन्दु तोरिसुवदक्कागि “भुक्त वत्सुजा गोषु” ऎन्दारम्भिसि हेळुत्तारॆ. द्विजाग्रॆषु - ब्राह्मणश्रेष्ठरु, भुक्तवन्नु - भोजन पूरैसिदवरागि, परमा सने - श्रेष्ठवाद भोज्यासनदल्लि, निषण्णति - कूतवनागि, श्री कृष्ण भगर्वानवरु, शुचीनि - अधर्मदिन्द गळिसदॆ धर्मार्जित वादुदरिन्द महा परिशुद्धवाद, गुणवन्ति च - राजस तामस पदार्थगळिल्लदॆ सात्विक पदार्थगळिन्द कूडिद भगवन्निवेदितवाद भगवद्भागवत शेषवाद, विदुरानानि - महाभागवतराद विदुररिन्द आर्जिसल्पट्टु महा भक्ति विश्वासगळिन्द समर्पिसल्पट्ट अन्नवन्नु, बभुजे - भोजन माडिदरु परिग्रहिसिदरु” इल्लि द्विज श्रेष्ठरु ऎम्बुदरिन्द ब्राह्मण श्रेष्ठरु हेळल्पट्टरु, ब्राह्मण मुखदिन्द यावुदन्नु समर्पिसिदरू भगवतियु अदक्कॆ उण्टा गुत्तदॆम्ब शास्त्रमर्यादॆयन्ननुसरिसि नडॆदिरुत्तारॆ. श्री मद्भागव तार्चनॆयु अष्टु महिमॆयुळ्ळद्दॆन्दु तिळिसुवदक्कागि मॊदलु ब्राह्म णादि महाभागवत भोजनोत्तर क्षत्रियराद तावु ऊटक्कॆ कूतिरु तारॆ. अन्तह ब्राह्मणश्रेष्ठरॆल्ला ऊटक्कॆ निमन्त्रितरागिद्दरॆ, अव रॆल्ला परिग्रहिसुवहागॆये ब्राह्मण कैङ्कर्यपररिन्दले पाकक्कॆ एर्पाडागि, अन्तह ब्राह्मणरिन्दले भगवनिवेदितवागिरबेकॆन्दु नम्बबहदु. अदू अल्लदॆ विदुरनु महाज्ञानियु, प्रतिदिनवू ब्राह्मणभोजनवागि तच्छेषद माहात्मियन्नरितवनागि अतंह भगवद्भागवतशेषवाद अन्नवन्नु परिग्रहिसुव पद्धतियन्ने इट्टि द्दरू इट्टिरबहुदु. इन्तह कलिप्राबल्यविरुव कालदल्लि कॆलवु ब्राह्मण गौरववन्निट्टिरुव नायडु मॊदलादवरू कूड ब्राह्मण आडिगॆयवरन्नागिट्टु अवरु मॊदलु ऊटमाडिदनन्तर तावु रन्ने (१) भार, ९१, ४२-४५ .________________
d अथ प्रभाव व्यवस्थाधिकार 99120 e ऊटमाडिरुवदन्नु कण्डिरुवॆनु. बाह्मणेतररु अनाथालय विद्यार्थिनिलयगळन्नु कट्टि ब्राह्मणरिन्द अडिगॆय वरन्नु एर्पाडु माडि ब्राह्मण ब्राह्मणेतर विद्यार्थिगळिगॆ धरार्थवागि अन्नवन्नु हाकुत्तिरुव ऒन्दॆरडु निदर्शनगळु ईगलू उण्टु. भुक्तवन्नु द्वि जागोदु ऎन्दु हेळिरुवदरिन्द भगवद्भागवत भक्तराद विदुररु प्रतिनित्यवू भगवद्भागवत शेषवाद अन्नवन्नु स्वीकरिसुवदक्कागि ब्राह्मण अडिगॆयवरन्ने एर्पाडु माडिद्दरॆन्दू नम्बबहुदु. हागि ल्लदिद्दरू श्री कृष्णरु बिजमाडिसुवदिनदल्लादरू ब्राह्मणरन्ने एर्पाडु माडिरबहुदॆन्दागलि नम्बबहुदु. एकॆन्दरॆ हिन्दॆ “तै रयित्वा प्रथमं ब्राह्मर्णा मधुसूदनः । वेदविद्रू, दद् कृष्णः परमद्रविणान्यपि” ऎन्दु इरुवदरिन्द ब्राह्मण सन्तर्पणानन्तर ब्राह्मणरिगॆ दक्षिणॆयन्नु कॊट्टु, अवरु सुप्रीत रागुवदरमूलक पावनत्ववन्नु हॊन्दिद अन्नवन्ने श्री कृष्ण भगर्वा रवरू परिग्रहिसिदरॆम्बुदू तोरिबरुत्तदॆ. ई मेलुप यन्नू श्री’विदुररू अवलम्बिसुत्तिद्दरॆम्बुदू व्यक्तवागुत्तदॆ. हीगॆ वेदवित्तुगळू ब्रह्मवित्तुगळू आद ब्राह्मणरिगॆ परिग्राह्यवागिरबे कादरॆ ब्राह्मण सकान्नवे आगिरबेकॆन्दु ऊहिसबहुदु. ऒन्दु वेळॆ श्रीकृष्णरादरू सर्वज्ञरादुदरिन्द विदुरान्नवु शूद्र पक्ववा दरू बहुशुचियादुदू गुणवुळ्ळदू ऎन्दु परिग्रहिसिदरु ऎन्दु ऒप्पिदरू, द्विजागॆसररु शूद्र पकवागिद्द पक्षदल्लि ऎन्दिगू मुट्टरु. इदर मेलॆ इन्नॊन्दु पूर्वपक्षवन्नू तरबहुदु, हेगॆन्दरॆ निर्णय सागर प्रॆस्सिनल्लि मुद्रितवाद ग्रन्थदल्लि, “ भुक्तवन्नुज गोष्टु निषgष्टु वरासने ! शुचिसु प्रयतोभूतानिदु रोन्न मुपाहरत्” ऎम्ब पाठान्तरविदॆ; इदु श्री देशिकरवरु उदाहरिसिरुवदक्कॆ व्यत्यासवागिदॆ. इदरर्थवेनॆन्दरॆ ब्राह्मण श्रेष्ठरॆ मॊदलादवरॆल्ला भोजनवाडि श्रेष्ठ गळाद आसनदल्लि कुळित नन्तर, शुचिः - बाह्यान्तर पारशुद्धतॆयन्नु हॊन्दिदवरागि, सुप्रयतो - तनगॆ अर्हवाद अनुष्ठानगळन्नु नियमदिन्द नडॆ सिद भागवतोत्तमराद विदुररु, अन्नवन्नु, उषाहरत् - समर्पिसिदरु, ऎन्दु इरुवदरिन्द शूद्रराद अवरे बडिसिदरॆन्दु________________
66 श्रीमद्रहस्यत्रयसारे दुरॊधर्न, (२) “ भीष्म द्रोणावति क्रम्य माञ्चैव मधुसू धन । किमर्थं पुण्डरीकाक्ष भुक्तं वृषलभोजन” ऎन्नु हेळिदॆयल्ला, आदुदरिन्द ब्राह्मण्य प्राप्तियु अवरिगॆ उण्टॆन्दु ऒप्पि दरल्लवे अवरे बडिसलु *र्हरागुवरु ऎन्दाक्षेपवन्नु तर बहुदु. उपाहर ऎन्दु हेळिदुदरिन्द तावे बडिसुव कॆलसवन्नु माडिदरॆम्बुदु अलौकिकवु, तन्दु बडिसुववरु बडिसिदुदन्नु यज माननु समर्पिसिदनॆन्दु हेळुव वाडिकॆयुण्टु, हागॆये मुन्दॆ प्रार्थिसिरुत्तारॆ, “ तुष्य गोविन्द एतन्नः परमं धनं” ऎम्ब दागि, ई समाधानगळन्नु ऒप्पद पक्षदल्लि इन्नॊन्दु विधवागि समाधा नवन्नूश्री देशिकरवरु मुन्दॆ हेळुत्तारॆ. हीगॆ विदुरन्नानि बुभु जे शुचीनि गुणवन्ति च, ऎन्रिकेट्टु दुधर्न ऎम्बीमा तन्नु केळि दुर्योधननु श्रीकृष्णरन्नु कुरितु आक्षेपिसुत्तानॆ. हेगॆन्दरॆ (१) “भीष्मद्रोणावतिक्रम्य माञ्चैव मधुसूदन । किमर्थं पुण्डरीकाक्ष भुक्त वृषल भोजन, भीष द्रोणरन्नू अतिक्रम्य - तिरस्करिसि, मांव मधुसूधन - हे मधुसूदनने नन्नन्नू कूड तिरस्करिसि, हे पुण्डरीकाक्षने, किमर्थं - एतक्कॆ, वृषल भोजनम् - शूद्रनाद विदुरन मनॆय भोजनवु ? ऎन्दरॆ अन्तह निकृष्टवाद अन्नवन्नु परिग्रहि सिदॆ, ऎन्नु केळक - ऎन्दु आक्षेपिसि केळलागि, अन्नवु कीळु वर्णद वर मनॆयदागिद्दरू, अथवा अधर्मदिन्दार्जितद्रव्यदिन्द सम्पादि सल्पट्टिद्दरू दोष दुष्टवु; शूद्रन मूलकवागि अन्नवु आरु विध वागि दूषितवागबहुदॆन्दु प्रमाणविरुत्तदॆ. ई शूद्र स्पष्टं च दृष्टं च तद्दं तन्नि मन्त्रितम् । तरितं च पक्वान्नु शू द्रानं षड्डि धंस्कृत” ई अरु विधगळल्लि शूद्रनिन्द स्पष्टवा दुदु पक्ववादुदु ऎन्दु हेळलु प्रमाणविल्लवागि, शूद्रनिन्द निमं त्रितवागि दत्तवागिरबहुदु. इदरिन्दले दुर्योधननु प्रश्निसिद्द बहुदु. हागिल्लदॆ शूद्रस्पष्टवागि पक्ववागिद्दरॆ, स्वामिय “द्विष दं न भोक्तव्यं” ऎम्ब उत्तरवु दुर्योधननिगॆ हेगॆ समा (२) भारत सावित्रि O________________
अथ प्रभाव व्यवस्थाधिकार २३३ धानवादीतु ? अन्तह अन्नवु ऎन्दिगू परिग्राह्यवल्लवु. भीष्मद्रो इरु ब्राह्मण वर्णदवरागि महाप्राज्ञरागि ब्रह्म वित्तुगळेनो हौदु, आदरू भीष्मद्रोणरु श्रीकृष्णरन्नु तम्म मनॆगळिगॆ ऊटक्कॆ करॆदरू स्वामियु सम्मतिसलिल्लवु एकॆन्दरॆ महा दुष्टनागि महा पातकियाद दुर्योधननिन्द पडॆद धनदिन्दुण्टाद अन्नवु; अन्तह अन्नवन्नु स्वीकरिसबारदॆन्दु सत्येश्वरनु तन्न अनुष्ठानदिन्द तोरि सिरुत्तानॆ. हागॆये माञ्चैव अतिक्रम्य - निन्न हागॆ क्षत्रिय राज नागिरुव नन्न अन्नवन्नू तिरस्करिसुत्तीये ऎन्दाक्षेपव; महा पापियादुदरिन्द आतनु विशेष राजभोगगळिगनु गुणवाद भक्ष भोज्यादि समृद्धि इरुव अन्नवू स्वामिगॆ इष्टवागलिल्लवु. मां चैव ऎम्बल्ले चकार एवकारगळिन्दले तानु सत्तमवॆम्ब दुर हङ्कारवु व्यक्तवु. इन्तह ममकारदिन्द समर्पिसिदुदु स्वामिगॆ ग्राह्यवल्लवॆन्दु तिळिसलु इन्नॊन्दु इतिहासवन्नु कॆलवरु हेळुत्तारॆ. दुरॊधनन आतिथ्यवु सर्वथा ग्राह्यवल्लवॆन्दु निराकरिसि, स्वामियु भीष्मद्रोणविदुररॊन्दिगॆ माताडुत्ता बरुत्तिरुवाग भीष्मद्रोणर मनॆ मुन्दॆ निन्तु इदु यारव नॆगळु ऎन्दु केळिदाग, इब्बरू नम्म मनॆ ऎन्दु ममकारवन्नु त्यजिसलिल्लवादुदरिन्द, अवरुगळु ऒळगॆ बरबेकॆन्दु प्रार्थिसिदरू, मुन्दक्कॆ हॊरटु, श्री विदुरर मनॆय मुन्दॆ बन्दाग इदु यारमनॆ ऎन्दु केळिद ऒडनॆये श्री विदुररु स्वामियवर मनॆयु, ऒळगॆ दयमाडबेकॆन्दु तुम्बा दैन्यदिन्द प्रार्थिसलु; अदक्कॆ सर्वॆश्वरनु नक्कु नन्न मनॆये इदु, ऎन्दु ममता त्यागक्कॆ सन्तोषपट्टु ऒळक्कॆ प्रवेशिसिदरॆम्ब कथॆयू उण्टु. आदरॆ ई कथॆयु महा भारतदल्लि इल्लवु. भीष्म द्रोणादिगळु श्रीकृष्णनन्नेनो कुरितु प्रार्थिसुत्तारॆ, अदक्कॆ “सभवन्तोगच्छन्नु सामेZ पचितिः कृता, तावुग ळॆल्ला दयमाडिसबहुदु, तम्मगळॆल्लरिन्दलू उपचरिसल्पट्टॆनॆन्दु भाविसुवॆनॆन्दु इष्टु मात्र उत्तरकॊट्ट हागॆ तोरिबरुत्तदॆ; हीगॆ सत्येश्वरनु विदुरान्नवन्नु भोजन माडिदुदन्नु केळि आक्षेपिसिद नॆन्दु प्रमाणान्तरदिन्द तोरिबरुत्तदॆ ; महाभारतद उद्योग पर्वद ९१नॆय अध्यायदल्लि श्री विदुरर मनॆगॆ होगुवदक्कॆ मुञ्चि ఆల్లి________________
२५३४ श्री मद्रहस्यत्रयसारे तवागिये उक्ति प्रत्युक्तिगळु नडॆयितॆन्दु उद्योगसत्वद ९१नॆय अध्याय दल्लि तोरिबरुत्तदॆ. तुम्बा अट्ट हासदिन्द श्री कृष्णनिगॆ औतन माडिसबेकॆन्दु एर्पाडु माडि अवरन्नु दुधननु ऊटक्कॆ करॆयु तानॆ. दूतरागि बन्दवरु कृतार्थरादरल्लवे भोजन माडुवरु, हागॆ नानू कृतार्थनागिद्दरॆ ऊटमाडुत्तिद्दॆवु ऎन्दु स्वामियु हेळलु; अदक्कॆ दुद्योधनन ओ गोविन्दने, निनगॆ पाण्डवरू नावू इब्बरू समवु. आदुदरिन्द तिरस्करिस कूडदु ऎन्दु हेळलु. अदक्कॆ सश्व रनु दुरगळू सन्मारिगळू इब्बरू सम हेगादीतॆन्दु भाविसि, * द्विषदन्नु नभोक्तव्यं” ऎन्दु मुन्दॆ उदाहरिसुव वाक्यग इन्नु हेळि “गुणवन्तञ्च योद्वेष्टि तमाहुः पुरुषाधमं” गणवन्तनन्नु द्वेषिसुववनु पुरुषाधमनॆन्दु दुधननन्नु निन्दिसि, आदुदरिन्द “सर्वमेतन्नभोक्तव्य नन्नन्दुष्टाभि संहितं” इष्टॆल्ला नीनु माडिसिरुव मृष्टान्नवू तुम्बा दुष्टवादुदॆन्दु निराकरिसि, ई समूहदल्लॆल्ला ऒब्बन मनॆय ऊटवे तमगॆ परम ग्राह्यवादुदॆन्दु, कत्तु कस्य भोक्तव्य मिति मेधीयतेमतिः” ऎन्दु श्री विदुरर मनॆय अन्न मात्रवॆ योग्यवादुदॆन्दु मॊदले तिळिसि, अल्लिन्द श्री विदुरर मनॆगॆ होगलु हॊरटु बरुत्तारॆन्दु इरुत्तदॆ; श्री विदुरर मनॆयल्लि ऊटवादनन्तर -ाडिद आक्षेपवागि बेरॆ प्रमाणदिन्द प्रदर्शिसल्पट्टिरुत्तदॆ आदरॆ श्री कृष्ण भगर्वा रवर अभिप्रायवु अल्लिरुव भीष्मद्रोणादि महनीयर मनॆय अन्नवू कूड दुष्टनाद दुधनन धनमूलकवादुदरिन्द परम त्याज्यवॆन्दू, श्री विदुरर अन्नवु मात्र हागॆये त्याज्यवादरू, सदा श्री कृष्णनल्ले सक्तवाद मनस्सुळ्ळ परम भागवतोत्तमराद प्रयुक्त “याः क्रिया स्पम्प्रया स्सुरे कान्तग बुद्धि भिः । तारा रसादेवो परिगृहाति वैस्वयं” ऎन्दु हेळि रुवहागॆ परिग्राह्यवॆन्दु स्वामिय मॊदले सज्जल्पिसिबिट्टरॆन्दु हेळल्पट्टिरुत्तदॆ. आ सन्दर्भदल्लि श्रीकृष्णनु “नाहं कामान्न संरभा न द्वेषा न्नार्थ कारणात् : हेतुवादाभा धरं जह्यां कथञ्चन” ई ऎल्ला कारणगळिन्दलू नानु धवन्नु ऎन्दिगू त्यजिसलारॆ ऎन्दु दुधनन मुन्दॆ प्रतिज्ञॆ माडि अनन्तर 66 3________________
अथ प्रभाव व्यवस्थाधिकार 9828 0- केळ (३) द्विषदन्न न भोक्तव्यं द्विषन्तं नैव भोजयेत् पाण्डर्वा द्विषस् रार्ज ममप्राणाहि पाण्डवाः” ऎन्नु उत्तर क्षणदल्ले “क्षत्तु कस्य भोक्तव्यं” ऎन्दु श्रीकृष्णरे हेळिदरॆ धर्मवन्न ति क्रमिसिदरॆम्ब अपलापवु ऎन्दिगादरू कूडीते? श्रीविदुररु तावे अडिगॆ माडि बडिसिद अन्न वे ? शूद्रन मनॆय भोजनवन्नु हेगॆ माडिदॆ ऎन्दु द रोधननु आक्षेपिसिदुदक्कॆ स्वामियु उत्तरवन्नु दयपालिसुत्तारॆ. द्विषदन्न नभोक्तव्य द्वेषिय मनॆय अन्नवन्नु ऊटमाडबारदु ; हितैषिगळ मनॆय अन्नवु भगवद्भागवत निवेदन मूलक पूतवागि संस्कारवन्नु हॊन्दि द्दरॆ, अदु ज्ञानायुरारोग्यदायकवागुत्तदॆ, हागिल्लदिद्दरॆ दुष्टवागि इवुगळ नाशक्कॆ कारणभूतवागुत्तदॆ, इदू अल्लदॆ द्वेषि यादुदरिन्द आरोग्य कॆडलि अथवा नाशवागलि ऎन्दु विष मिश्र वन्नू माडबहुदु, आदुदरिन्द, द्विषदन्न’ न भोक्तव्यं, ऎन्दु हेळल्पट्टितु. हागॆये द्विषन्तं नैवभोजयेत् - द्वेषियन्नु भोजनक्कू करॆय कूडदु ; नीनु परमपापियादुदरिन्द नानु द्वेषियादॆनु, अन्तवनिगॆ नीनु अन्नवन्नु हाक कूडदॆम्ब भाववू तोरिबरुत्तदॆ. अथवा वभोजयेत् ऎम्बुदु लौकिकवा गियू सुसङ्गतवु हागॆ द्वेषिगॆ अन्न हाकिद ऒडनॆये आ द्वेषियु इन्याव कारणदिन्दलादरू मृतनादरॆ आथवा आरोग्य कॆट्टरॆ, आहार दल्लि विषमिश्र माडिदुदरिन्द हागायितॆन्दु अपवादवु तट्टितु, आदुदरिन्दलू कूडदॆम्ब भाववु. हीगॆ अपवादगळु प्राप्तवागि रुव निदर्शनगळु ऎष्टो उण्टु. आदरॆ हीगॆ साक्षात्तागि तिळिसलु इष्टविल्लदॆ, द्विषदन्नं न भोक्तव्यम् ऎन्दु हेळल्पट्ट तल्ला नानु हेगॆ द्वेषि ऎन्दु दुधननु पुनः प्रश्निसबहुदॆन्दु योचिसि हेळुत्तारॆ. पाण्डर्वा द्विषसे रार्ज - ओ राजने, राजनागि ऎल्लरन्नू हितदिन्द नोडुवदन्नु बिट्टु, पाण्डर्वा द्विष से - गुणाड्यराद पाण्डवरन्नु द्वेषिसुत्तीयॆ; आगलि पाण्डवर स्नेनो नानु द्वेषिसुवदु सत्यवु निनगॆ हेगॆ नानु द्वेषिया (३) भार, उद्यो, ९१. २७.________________
श्रीमद्र हस्यतयसारे उत्तर मरुळिच्चॆगैयाले श्री विदुररुक्कु दुधनन् भगवानि सैना नायित्तु. तॊन्न जाति विशेष 3
दॆनु ऎन्दु केळुत्ती ? ममप्राणाहि पाण्डवाति - ज्ञानी तात्वमेव तम् ऎन्दे नन्न भिपायवादुदरिन्द पाण्डवरु ननगॆ प्राणवु ; यावाग नन्न भक्तराद पाण्डवरिगॆ द्वेषियो, आग ननगू द्वेषियायित; आदुदरिन्द निन्न अन्नवन्नु स्वीकरिसलारॆनु, ऎन्नु उत्तरमरुळिच्चॆयाले - ऎन्दु उत्तरवन्नु दयपा लिसिदुदरिन्द, श्री विधुररिगॆ दरधननु, तॊन्न जाति विशेष - हेळिद जाति विशेषवन्नु, भगवानिसैना नायित्तु-सत्येश्वरनु ऒप्पि कॊण्डहागायितु महा भारतदल्लि श्री विदुररु समर्पिसिद अन्नवु शूद्र स्पर्श शूद्र पक्कादि दोषयुक्तगळॆन्दु ऎल्लियू हेळिल्लवु. दुरधननु वृषलान्नवॆन्दु भारतदल्लि निन्दिसिदहागिल्लवु. तन्न औतनवन्नु परिग्रहिसु ऎन्दिष्ट मात्रवे प्रार्थनॆयु, मॊदलु दूतनिगॆ अग्गवाद मय्यादॆ माडलिल्लवादुदरिन्द ऒल्लॆनॆन्दू अनन्तर निनगॆ पाण्डवरू सम, कौरवराद नावू सम, आदुदरिन्द नीनु समभावदिन्दिरतक्कद्दॆन्दु दुधननु हेळलु, अदक्कॆ उत्तरवागि भगवन्तनु इब्बरू सम हेगादीतॆन्दु हेळि, नीनु द्वेषियु अदरिन्द निन्न मनॆय ऊटवु ग्राह्यवल्लवॆन्दु हेळि विदुरन मनॆगॆ होदरॆन्दू हेळिरुत्तदॆ. ब्राह्मणराद तावॆल्ला इद्दरू, विदुरराद शूद्रर मनॆगॆ श्री कृष्णनु होगुवदु तमगॆल्ला अवनय्यादॆयॆन्दु भाविसि, अल्लिगॆ भीष्मद्रोणादिगळु बन्दु तम्म मनॆगळिगॆ बरबेकॆन्दु प्रां सुत्तारॆ अदक्कॆ श्री कृष्ण भगर्वारवरु “सरोभवन्नू गच्छन्नु सा मेzपचितिःकृता” तावुगळॆल्ला दयमाडिसबहुदु ; तम्म गळिन्द विशेषवागि उपचरिसल्पट्टनॆन्दु हेळि कळुहिसिकॊडुत्तारॆ. आदुदरिन्द अन्नवन्नु यारु पक्व माडिदरॆम्बुदु हेळिल्लवादुदरिन्द धरदल्ले दृष्टि इरुव श्री विदुररु ब्राह्मणपाकक्कॆ बहुदॆन्दू, आदुदरिन्द लोकसङ्ग हार्थवागि इरुव श्री कृष्ण भगर्वारवरु आ कारणदिन्दले दॆन्दू तोरिबरुत्तदॆ, एराडु माडिर धरदल्ले दृष्टि परिग्रहिसिरबहु________________
(2) प्रभाव व्यवस्थाधिकार युगादे जाह्म रसि भागवत शूद्र पान स्वीकारो न निषिद्धः २५३७ आ नाल् ब्राह्मण कुं क्षत्रियरु ं शूद्रनु डैय पान्न भुजक्कॆ निषिद्धनन्नो वॆन्निल् ? (१) * आराधिष्ठित ना शूद) (अन्न) संस्कृर्तार स्पु…” ऎन्नु आपस्तम्बदिगळ शूल्लुगिरपडिये युगान्तरज्ञळिल् आर परतन्त्ररान गुणव आदरॆ कॆलवरु शूद्रन मनॆयल्लि ब्राह्मण पाकक्कॆ एर्पाडु ऎल्लि यदु ऎन्दु सन्देह पडबहुदॆन्दु योचिसि, ईगलू कूड देशका लानुरीत्या अदु युगधवन्ननुष्टिसिदुदु, आदुदरिन्द धर्मक्कॆ हानियिल्लवॆन्दू, आ युगद सम्प्रदायवु ई कलियुगक्कॆ अन्वयिसु वुदिल्लवॆन्दू, मुन्दिन वाक्यदिन्द हेळुत्तारॆ : आदरॆ ब्रह्मणरिगू क्षत्रियरिगू, शसुडैय पक्वान्न भुजि d 00 e
- शूद्रनिन्द पक्ववाद अन्नवन्नु भुजिसोणवु, निषिद्ध म न वॆन्निल् - “मृत सूतक पुष्पाः द्विज शूद्रान्न भोजनः ! अहं तु नैव जानामि कङ्कां योनिं गमिष्यति’ ऎम्ब श्री पराशरोक्ति मॊदलाद शास्त्र मारीत्या निषिद्दवल्लवे ऎम्ब आक्षेप तन्दरॆ आ पस्तम्बरवचनरीत्या समाधान उण्टॆन्दु हेळुत्तारॆ. युगानरदल्लि ब्राह्मणरिन्दलू कूड भागवत शूद्र निन्द पक्ववाद अन्नद स्वीकारवु निषिद्धवल्लवु. आ नाल् - हागॆ आदिन पेदवित्तुगळू श्रीकृष्णन सह श्री विदु ठर मनॆयल्लि भोजनवन्नु स्वीकरिसिद पादरॆ ब्राह्मणरिगू क्षत्रि युरिगू सह शूद्रन हक्कान्नवन्नु मुजिसिदरु, निषिष्टम स्को वॆनिल् - निषिद्धवादुदल्लवो ऎन्दरॆ शास्त्रविरुद्धवाद- हल्लवो ऎन्दरॆ, “ आरथिषि ता8 - पूज्यराद ब्राह्मणादिगळिगॆ परतन्त्र राद ऎन्दरॆ भगवद्भागवत भक्तराद, शूद्रावा- शूद्ररू कूड, अन्न संस्कारः - अन्नवन्नु पक्व माडुववरु, स्युः - आगबहुदु” ऎनु ऎम्बदागि, आपसम्बरॆ मॊदलादवरुगळु, तॊल्लुगिर पडिये - हेळिरुवहागॆये, युगान्तरळिलु कलियुगवल्लदॆ (१) आ प, २-२.४.________________
श्रीव द्र हस्य कुसारे चह ग आक्यरु आ संस् रं सण्ण वसुजातरगैया ले अन्निस्तूल् निषिद्ध मिल्फ्, इदु (२) “शुचिस्तु प्रयतो भूत्वा विदुरन्न मुपादरत ” ऎन्नु श्री विदुररुडैय गुण विशेषण्ण आ शोल्ल गैयले सूचितम्, ब्रह्मवित्तु गळास इव द्वापरादिगळाद, बेरॆ युगदल्लि, आर्यराद ब्राह्मणादिगळिगॆ, पर तन्त्ररान , शिष्यराद, गुणनचूद्रर् गळ - इन्द्रियनिग्रहमाडि अहङ्कारवनकारगळन्नु त्यजिसिद गुणवन्तराद, इन्तह गुण गळुळ्ळवरादुदरिन्दले महाब्रह्मएतगळाद ब्राह्मणरन्नु आश्र बि.सि पञ्च संसाराविगळन्नु हॊन्दिरुवदरिन्द गुणवन्तराद शूद्ररु गळु, अन्न संस्कार सण्ण - अडिगॆयन्नु माडलु, अनुज्ञातरा गैयाले - शास्त्रमूलक अनुज्ञॆयन्नु हॊन्दिदवरादुदरिन्द अडल् - आ सन्दर्भदल्लि, निषिद्धवि - विषेधवादुदल्लवु. हीगॆ शास्त्र सम्मतियुण्टॆन्दु हेळलु कारण उण्टॆन्दु मुन्दॆ तिळिसु परिशुद्धनागि, इदु - हीगॆ, इदु शास्त्रसम्मतवु निषिद्धवल्लवॆम्बुदु (१) शुचिस प्रयतोभ त्वा - स्नान नियमादिगळिन्द परिशुदॆ सागि, विदुरः - श्री विदररु, अन्न मुपाहरत् - अन्नवन्नु समर्पिसि दर.” ऎन्नु - ऎम्बदागि श्री विदुरर, गुणविशेषणळ् जॊल्लु याले सूचितम् - शचियॆन्दू प्रयतनागि ऎन्दू हेळिरुवद रिन्द हेगॆ शचि ऎन्दरॆ ब्रह्मएत्तागि, अहङ्कार ममकार त्याग माडि, इन्द्रिय निग्रहमाडि, सदा परमात्मनन्नु ध्यानिसुववनागि इरुवदरिन्द बाह्यान्तरुचिय, मत्तु नियत धर्मदिन्दिरुववरु, हीगॆ अवर गुणगळन्नु प्रशंशिसि हेळिरुवदरिन्द सूचितवु. शूद्र सम्पादितान्नवे दोषावहवल्लवे अदु ब्रह्मवित्तुगळिन्दलू धर्म संसापवागिये अवतरिसिरुव भगवन्तनिन्द सरिग्रहवॆन्दरॆ अदक्कॆ हिन्दॆये समाधानवागि भगवद्भागनत परतन्त्रनागि तनगॆ धरार्जितवाद प्रव्यवन्नु भगवन्तनल्लर्पिसि, निरन्तर भगवानपर नाग, ई ष वसि आ हङ्कार ममकार इल्लदवनागिरुवदरिन्द अन्तवनु समर्पिसिदुदन्नु भगवन्तनु शिरसा परिग्रहिसुवनादुदरिन्द, भगव दृागवतरिन्द स्वीकरिसलु अर्हवॆन्दु व्यक्ति विशेषानुगुणवागि परि________________
प्रभाव व्यवस्थाधिकार २५३९ योगप्रभावाले देहन्यासं हण्णिन पिन्नु, प्राप्त नान धरपुत्र्र शॆट् संस्कारविशेष तूमनुषित E ग्राह्यवॆन्दु हेळल्पट्टितु. हीगॆ परिग्राह्यवादरू शूद्रनमनॆयल्ले पक्ववादुदु हेगॆ उपादेयवु ऎम्बुदक्कॆ ऎरडु विधवागि उप सत्तियु तोरिसल्पट्टितु. d माडबहुदु १. बा श्रेष्ठरिन्दले पक्षवागि भगवनि वेदितवागिर बहुदु, भगव वेदनविल्लदुदादरॆ श्रीकृष्ण भगर्वातवरु मुट्टरु. वेह विष्णुगळू परिग्रहिसिरुवदरिन्द इदन्नु याव सन्देहविल्लदॆय ऒप्पबहुदु. इदु ऒप्पदिद्द पक्षदल्लि, २. द्वापरयुगदल्लि, शिक नाद ब्राह्मणनिन्द संसारादिगळन्नु हॊन्दिद सद्दुणशीलनाद शूद्रनू सह ब्राह्मण क्षत्रियरुगळिगॆ अडिगॆयनु ऎम्ब आपसम्बर वाक्यदिन्दलादरू समाधानवन्नु हेळबहुदु. आन्तू भगवद्भागवत भक्तनादुदरिन्द शूद्र जातियु होगि ब्राह्मण जातियु प्राप्तवायितु ऎन्दु हेळलु ऎन्दिगू साध्यविल्ल वॆन्दु स्थापिसिदरु. हागॆ ब्राह्मण जातियु प्राप्तवागदिद्दरॆ श्रीविदुररिगॆ देहवियोग उण्टादाग श्री विदुररिगॆ श्री युधिष्ठिररिन्द ब्राह्मणादि गळिगॆ मात्रवे विधिसिरुव ब्रह्ममेध संस्कारवु माडल्पट्टितल्ला अदु हेगॆ ? ऎम्ब आक्षेपक्कॆ मुन्दॆ ऎरडु विधवागि समाधानवन्नु हेळ बहुदॆन्दु अप्पणॆ कॊडिसुत्तारॆ. ब्रह्मवितन - पूर्वजन्मदल्लि अनुष्ठिसिद योग प्रभावदिन्द ई निकृष्ट जन्मदल्लि ब्रह्मवित्तान, हीगॆ ऎल्लादरू उण्टॆ ऎन्दरॆ हागॆ उण्टॆम्बुदक्कॆ शबरि, गजेन्द्र, आदि भरतरु मॊदलादवर अनेक निदर्शनगळुण्टु, हागॆ ब्रह्म वित्ताद, इवर्- ई विदुररु, योगप्रभावत्ता ले हिन्दॆ भक्तियोग नन्न वं बिसि माडिद उपासनॆय माह न्द, देह स यि म कण्णिन तिन्नु - दॆहवन्नु माडिद नन्तर, योगर योगबलदिन्द तम्म इष्टानुसार द हागमाड बहुदॆम्बुदु देहना सं हण्णिन ऎम्ब प्रयोगदिन्द सूचितव, इदक्कॆ श्री भीष्मरू सह निदर्शनव, उत्तरायण कालवन्नु निरीक्षिसि इवरु देहत्यागमाडिदरॆम्ब वृत्तान्त उण्टु, प्राप्त ९ नयुधिष्ठिरन् と________________
२५४० श्रीमद्रहस्यत्रयसारे मादल, व्यक्ति विशेषनियतवाद व्यक्तन रळिल् न्याय सञ्चारम न्यायसञ्चार मित्त नै. इदुकॊण्डु पण्णवॊण्णादु इब्बन 3 अल्लिगॆ बन्दु सेरिद धर्मरायनु, शॆय संस्कार विशेषम-मा डिद ब्रह्म मेधरूप उत्तर कृत्य रूप संस्कारव, (१) तू म नुतमातल् - मन्त्रगळन्ने नू उच्चरिसदॆ बरी तन्त्ररूपदल्ला सलि, (२) अथव व्यक्तिविशेष नियत मादल् महा ब्रह्मवित्तागि भास वताग्रेसररागिरुव व्यक्ति विशेषवन्नु अनुसरिसिदुदागियागलि आमत्तने - आडुत्तॆदॆयष्टे; ऎन्दरॆ ऎरडु विध समाधानवन्नु हेळ बहुदु, क्षत्रियराजन शूद्रनिगॆ देहत्यागानन्तर संस्कार दिगळन्नु नडिसुव शास्त्रविरुद्धवु ; अदू अल्लदॆ ब्राह्मणागि भागव तरुगळिगॆ नडॆयुव ब्रह्म मेध संस्कारवन्नु नडॆसुवडु इन्नू विरुद्धवु. इदक्कॆ समाधानवन्नु ऎरडु विधवागि हेळबहुदॆन्दु तिळिसुत्तारॆ. (१) मन्त्रगळिल्लदॆ तान्त्रिकवागि नडॆसल्पट्टितॆन्दु भाविसबहुदु. हागादरॆ ऎल्ला शूद्ररिगू तान्त्रिकवागि अदन्नु नडॆसबहुदॆन्दु विधि ऎल्लि इदॆ ऎन्दागलि अथवा श्री विदुररिगॆ मन्त्रपूर्वकवागिये ब्रह्ममेध संस्कार नडॆयितॆन्दागलि आक्षेपिसिदरॆ, (२) विदुररु असदृशवाद ब्रह्म ज्ञानवुळ्ळवरादुद रिन्द, अन्तह व्यक्ति विशेषक्कॆ मात्र सल्ल इदे विना अदन्नु ऎल्लरिगू अन्वयिसुवदु युक्तवल्लवॆम्ब भाववु. अदु व्यक्ति विशेषनियत ऎन्दु हेळिदरल्ला अदक्केनादरू साधक उ, ऎन्दरॆ आग अव रिगॆ और्ध देहिक कर्मगळन्नु माडु ऎन्दु युधिष्ठिररिगॆ उण्टाद अशरीर वाक्यदिन्दले ऊहिसबहुदु. ऎल्लर विषयदल्लि अन्तह अशरीरवाक्कु उण्टागलारदष्टॆ ? आदुदरिन्दले व्यक्ति विशेष नियतवु. इदुकॊण्डु - ई व्यक्तिविशेष नियतवादुदन्नु निद र्शनवागिट्टु कॊण्डु * नरः - बेरॆ व्यक्तिगळल्लि, न्यायसञ्चारं - अदे न्यायद हॊरडिसोणवन्नु, पण्णवॊ कादु - माडुवदु सरियल्लवु. व्यक्ति विशेषगळ प्रवृत्ति न्यायवन्ने तदु स धारणदवरिगू अन्वयिसुवदु उचितवल्लवु. ऎम्ब भाववु. हागॆ व्यक्ति विशेषानुगुणवागि विधिव्यत्यस्त प्रवृत्तिगॆ________________
प्रभाव व्यवस्थाधिकार २५४१ लाद पोदु, धरोत्तर रान पण्णवर् गळु क्कोरु नियति विशेषत्तालॆ नन्न दार साधारण्यक्कॊण्डु सत्वलोक मुम्, व्याकुलमान्नुडियावर्, * तुण्टो ऎन्दरॆ उण्टॆन्दु निदर्शनवन्नु तोरिसुत्तारॆ. इन अादसोम - हीगॆ श्री विदुरर विषयदल्लि व्यक्ति विशेषद महिमॆ अन्द अन्तह संस्कारवु सल्लुत्तदॆन्दु ऒप्पिकॊळ्ळडे होडकॆ, धम्मोत्तरराद – धर्म प्राचर्यवुळ्ळ धर्महेवतॆगळे ऎन्दु हेळिसि कॊळ्ळुवन्तह पा डवरिगॆ, ऒरु नियति विशेष त्तले ऒन्दु व्यक्ति विशेष नियतियिन्द, नन्न - बन्द, दार साधारण्य कैकॊण्डु - ऒब्ब युवतियाद ब्रौपदियु ऐदु जन अण्ण तम्म विरुगळिगॆ साधारणवागि पत्नियागिरुवदननुसरिसि, सलोक मुम् , समस्तलोकद जनर सह, व्याकुलमां पडियाम्- बुद्धिभ्रंश उण्टागुवहागॆ आगुत्तदॆ. ऐदु जन भातृगळु ऒब्ब ळन्ने पत्नियागि वरिसिरुत्तारॆ. बहु धर्मिष्टरादवर प्रवृत्तिये हीगागिरुवाग, मत्तु अन्तवरु सर्वॆश्वरनाद श्रीकृष्णनिगॆ बहु मान्यरागि मम प्राण हि पाण्डवा ऎन्दु हेळुव हागॆ आद नन्तर, नावुगळू धर्मदिन्दले हागॆये नडॆयोण, हागॆये नावु भातृगळॆल्ला ऒब्बळन्ने पत्नियागि एकॆ वरिसकूडदॆम्ब भ्रमॆयु उण्टागबहुदु आदुदरिन्द पाण्डव पदिगळिगॆ मात्रवे, विधि विहितवल्लदिद्दर नियतवादुदु ऎन्दु इट्टु कॊळ्ळबेकु श्री कृष्णन हागॆये अष्टमहिषिगळन्नू मदुवॆ माडिकॊण्डु इन्नू d अनेक गोपियरन्नू पत्नि यरागि हॊन्दिद्दनॆन्दु ऎल्लरू हागॆये प्रवर्तिसबहुदो ? इन्तवुगळॆल्ला व्यक्ति विशेष नियतवॆम्ब भाववु. हीगॆ ऐदु जनरिगॆ पत्नियागिद्दरू, दौपदियु महा पतिव्रताशिरो मणि ऎन्दू श्रीकृष्णनिन्द बहुवागि सन्मानिसल्पट्टळॆन्दू, अन्तह पतिव्रतॆगॆ माडिद अवमर्यादॆगागि सर्व कौरव कुलवू नाशवन्नु हॊन्दितॆम्बुदू सर्वरिगू विदितवाद विषयवे. ब्रौपदियु ऒब्बळे हेगॆ ऐदु मन्दि पाण्डवरिगॆ पत्नियादळॆम्बुदु धर्मवे अधर्मवे ऎम्ब चर्चॆयू सह भारत आदि पर्व २११ - २०१५ने अध्यायगळल्लि________________
२५४२ श्रीमद्रहस्यत्रयसारे d उपपादितवु. अर्जुननु लक्षवन्नु भेदिसिद नन्तर दौपदियन्नु करॆतन्दु भीमार्जुनरिब्बरू तम्म जननियन्नु कुरितु ई वत्तु महत्ताद भिक्षवन्नु तन्दिरुवॆवु ऎन्दु हेळलु, कुन्तियु अदु यावुदॆन्दु विचारमाडि तिळियुवदक्कॆ मुञ्चॆये ऐदु जनरु भोजन माडिरि ऎन्दु हेळिबिट्टळु. कुन्तिय मातन्नु व्यर्थ माडलु इष्टविल्लदॆ युधिष्ठिरनु द्रुपदनन्नु कुरितु ऐदु जनरिगू प्रौसवियन्नु विक हॆमुडि कॊडु ऎन्द प्रार्थिसलु; “बहून एक पत्नि ता ऎम्बुदु लोक हेप विरुद्दवाहुदु, आगुवदिल्लवॆन्नलु, अदक मुष्ठिरनु जटला ऎम्ब गौतमि य एळु ऋषिगळन्नू, हागॆये वार्षि ऎम्ब युवतियु हत्तु मन्दि भ्रातृगळिगॆ पत्नियागिद्दळॆन्दू पुराणगळल्लि हेळिरुवदरिन्द धर्मविरुद्ध पल्लवॆन्दु नुडियलु; अदक्कू राजनु ऒप्पदिरलु ; आग श्री व्यासरु यादृच्छिकवागि बन्दु, कुन्ती युधिष्ठिरर इष्टदन्तॆ नडॆसुवदु अधर्मवागुवदिल्लवु; भगवत्सङ्कल्पा न.सार व्यक्ति विशेष नियतवादुदु, हौपदिगॆ इदु युक्तवु, ईग आकॆय पूर्व वृत्तान्तवन्नु तिळिसुवॆनु केळिरि ऎन्दु हेळि ऒडम्बडि P ईकॆयु हिन्दिन जन्मदल्लि इन्द्रसेना अथवा नालायनी ऎम्ब हॆसरिनिन्द वृद्धनागियू कुष्टरोगियागियू इरुव मध्य ल्यरॆम्ब महामुनियन्नु पतियागि वरिसि तुम्बा शषॆ माडुत्ता, कुष्ठरोगियॆन्दु तिरस्करिसदॆ पतिव्रतॆयादुदरिन्द पति य ऎलॆ यल्ले उच्छिष्टवन्नु भुजिसुत्ता, आग पतियु अवळ पतिव्रताधर दिन्द प्रीतनागि कामरूपवन्नु धरिसुव शक्तियिद्दुदरिन्द, दिव्याङ्ग सुन्दरनागि काणिसिकॊण्डु नीनु वरवन्नु बेडु कॊडुवॆनु ऎन्दु हेळलु, अदक्कॆ आकॆयु नीनु कामरूपवन्नु हॊन्दुव शक्तियिरुव दरिन्द नीनु ऐदु लावण्यवुळ्ळ शरीरगळन्नु ग्रहिसि नन्नॊन्दिगॆ क्रमेण रमिसतक्कद्दॆन्दु बेडलु, इदक्कॆ ऒप्पि आकॆयॊन्दिगॆ इन्द्रादि लोक गळल्लॆल्ला रमिसिदनु, ऎन्दु श्रीव्यासरु हेळलु, अदक्कॆ द्रुपदनु नन्न अध्वरदल्लि नन्न मगळागि हुट्टलु कारणवेनॆन्दु बॆसगॊळ्ळलु; श्री व्यासरु दृपदनन्नु कुरितु हेळुत्तारॆ- ऎलै दृपद राजने केळु, वद्धल्यरिगॆ वैराग्यवण्टागि, ई नालायनीयन्नु त्यजिसि, परब्रह्मपासनॆयन्नु कैकॊ कॊण्डरु. अनन्तर नालायिनिय इनु 2________________
d प्रभाव व्यवस्थाधिकश २५४३ कामतृप्तियिल्लववागि तुद्रवन्नु कुरितु तपस्सु माडि, सर्व विध भोगगळन्नू हॊन्दलु योग्यनाद पतियन्नु कॊडु, “हतिं सेहि पतिन्देहि” ऎन्दु ऐदु सल प्रार्थिसलु, आग रुद्रनु प्रत्यक्षनागि नीनु द्रुपदरायन मगळागि ऒळ्ळॆ सह शूरराद ऐदु जन पतिगॆ न्नु हॊन्दुवि ऎन्दु वरवन्नीयलु; अदक्कॆ नालायिनियु ऒब्ब स्त्रीगॆ ऐदु गण्डन्दिरॆम्बुदु अधर्मवल्लवे ; गण्डिसिगेनो हॆच्चु जन भाररुगळिरबहुदु. “एकोहि भक्ता नारीं” ऎम्बुदु प्रमाणसिद्दवु ; हीगिरुवाग निम्म वरवु सरियिल्लवॆ ऎन्दु हेळिकॊ ळ्ळलु; अदक्कॆ रुद्रनु नीन योचिसुव कॆलसविल्लवु. निन्न पूर्ववति याद मद्दल्यर शापदिंह नीनु ऐदु पतिगळन्नु हुदुवॆयागुवदु तप्पदु, आदरॆ निनगॆ सर्व सिद्धियू उण्टागुत्तदॆ, ऐदु पतिगळु भ्रूणवु निनगॆ मात्र अनर्थ रूपवागुवदिल्लवॆन्दु समाथानमाडि, गङ्गा नदियन्नु कुरितु तॆरळु ऎन्दु हेळि कळुहिसिदुदरिन्द, प दिय विषयदल्लि ऐदु मन्दिगॆ पत्नि यागिरुवदु अ धरवागुवदिल्लवु इदू अल्लदॆ अशरीरवाणिय मूलकवागियू सम्मतियु पैसानु ग्रहदिन्दलू दॊरॆयितु. अशरीरवाकु उण्टागबेकादरॆ, हागॆ ऐदु मुन्दियरिगॆ ऒब्बळे पत्नि यागिरुवदु शास्त्रविरुद्धवॆम्बुद व्यक्तवु.. आदरू सर्वॆश्वर सम्मतवॆन्दु सूचिसुवदक्कागिये आकाश वाणियु. आदुदरिन्द अधर्मवागुवदिल्लवु इदन्नु नोडि इतर स्त्रीयरु अवलम्बिसिदुदादरॆ, सर्वानर्थवू नरक प्राप्तियू सह उण्टागुत्तवॆ ऎम्ब भाववु हागॆये अनेकरु ऒब्ब हॆङ्ग सन्नु मदुवॆ माडिकॊण्डरॆ अनर्थगळू वरकप्राप्तिय तप्पदु ऎम्बुदु सूचितवु. श्री व्यासमहर्षिये पादवर मत्तु दौपदिय विषयदल्लि विहितवॆन्दु इतरर विषयदल्लि अधर्मवॆन्दू श्रुतद रायवन्नु कुरितु हेळिरुत्तारॆ. “शेष मे वयं विहितः स्याद्वि वा हो यष दौपदी पाण्डवानाम् । अषं नृणां योषितां च न धः स्यान्मानवोनरेन्द्र (आदि.२१५,६). आदुदरिन्द हॊस जातियुण्टागुवदिल्लवादुदरिन्द अवरवर उचित करदल्लिद्दु भगनब्बरवन्नु माडतक्कद्दु. 8 आगैयाल् - सर्कदिन्द कूडि शूद्रादिगळिगॆ उत्कृष्ट जाति .________________
२५४४ श्रीमद्र हस्य त्रयसारे तस्मात् सैस्थॆ कण्मण्य चिरतर्स्स, भगवत्य निकतोभव आगैयाल् त नां जातिगळॊ विडदॆ निन्न ळुक्कु चितप्रक्रियॆयाले यथाधिकारं भगव जातिगॆ रम् पण्ण प्राप्तम. मोहन शास्त्रळिल् चॆन्न जात्युद्धारादि गळ्ळि प्रामाणिकर् निन्नॆक्कलागदु. युण्टागुवदिल्लवॆम्बुदु शास्त्रसिद्धवादुदरिन्द, तना d t अजा जातिगळ्ळि निडादॆ - तम्म तनु जातिगळन्नु बिडदॆ, निन्नु - इद्दुकॊण्डु, अवैजातिगळुक्कुचित प्रक्रियॆयाले - आयाजातिगळिगॆ योग्य वाद ऎन्दरॆ शास्त्रविहितवाद रीतियल्लि, यथाधिकारं - तन्न अधिका रक्कनुगुणवागि, भगवरं पण्ण प्राप्तं – भगवङ्कर वन्नु माडतक्कद्दु. याव जातियल्लि जनिसिदनो, तिगिन्त उत्कृष्ट जातियु ఎంది గురి उण्टागुवदिल्लवादुदरिन्द तन्न जात्य मगुणवागि प्रवर्तिसि शास्त्र विधिगम गुणवागि भगव क्रौर्यवन्नु माडुवदु योगवॆन्दु स्थापिसल्पट्टितु. आदरॆ शैवादि शास्त्रगळल्लि उत्कृष्टजातियुण्टागुत्तदॆन्दे हेळल्पट्टिदॆ यल्ला? हेगॆन्दरॆ “दीक्षा प्रवेश मात्र ब्राह्मणोभवति ध्रुवम् । कापालं प्रतमास्टाय यतिर्भवति मानवः” दीक्षॆ यन्नु वहिसुवदरिन्द ब्राह्मणने आगुत्तानॆन्दु द्विजरिगॆल्ला ब्राह णत्व उण्टागुत्तदॆन्दू कापालव्रतवन्नु स्वीकरिसिदवनु यतिये आगुत्तानॆन्दु हेळिदॆयल्ला ? ऎन्दरॆ अदक्कॆ सरियाद उत्तरवन्नु हेळुत्तारॆ. मोहनशास्त्रज्ञळिल् - तामस शास्त्रवागि बुद्धि यन्नु मोहगॊळिसुव ऎन्दरॆ कैवागम अथवा पाकुमगळु मॊदलादवुगळल्लि, चैन - हेळल्पट्ट, जातुदाररिग - इद्द कीळुजातियु होगि उत्कृष्ट जातियुण्टागुत्तदॆ ऎम्बिवे मॊदलाद अपसिद्धान्तगळन्नु, निनॆक् लगामु - स्मरिसुवदू कूड अनुचितवु. आदुदरिन्द ऒन्दु जातिय होगि बेरॆ जातियु बरुत्तदॆम्ब हेळिकॆय, अप्रामाण्यवादुदु, आगलि विश्वामित्ररिगॆ अवर क्षत्रिय जातियु होगि उत्कृष्ट ब्राह्मण जातिय प्राप्तियु ऎम्बुदु, पुराणेतिहासगळल्लि प्रसिद्धियु. हागॆये वीतिहव्यरिगू d________________
(es) प्रभाव व्यवस्थाधिकार २५४५ विश्वामित्रा दीनां जात्यन्तर प्राप्तिस्तु चरुव्यत्यास हेतुना. चरुव्यत्यासादिगळान शिलविशेष निदान ळाले वरुगिर विश्वामित्रादिगळु जै यनि नीरुशिलरु कॊडुमॆ 급 ब्राह्मणत्व प्राप्ति ऎम्बदु श्रुति प्रसिद्धवु. वचन हीगिरुवाग कीळु जातियवनिगॆ भगवद्भकियिन्द उत्तमतति प्राप्तिय एकॆ कूडदु ऎन्दरॆ उत्तरवन्नु हेळुत्तारॆ. ఒ विश्वामित्ररे मॊदलादवरिगॆ उत्कृष्ट जातिय प्राप्तियु चरुविन व्यत्यास मूलकवादुदु. & चरुव्यत्यासादिगळान - खचिकरिन्द तम्म पत्निगू अत्तॆगू कॊडल्पट्ट चरुगळु व्यत्यस्तवागि अवरु भुञ्जिसिद, शिलविशेष निदा नळालॆ - हीगॆ कॆलवु विशेषगळाद कारणगळ मूलक, वरुगिर- प्राप्तवागुव, विश्वामित्रादिगळु दैयनि - विश्वामित्ररॆ मॊद लादवरुगळ स्थितियु, वेरु शिलरु - बेरॆ कॆलवरिगू कूडु मॆनै - अन्वयि सुत्तदॆ ऎन्दु हेळुवदु, वचन विरुव म् - शास्त्र प्रमाण विरुद्दवु ऎन्दरॆ भागवत ब्राह्मण भागवत भद्ररु गळिगॆ नियतवाद आचार विशेष विधायक वचन विरुद्धवॆम्ब भाववु विश्वामित्ररवर दृष्टान्तदिन्द उत्कृष्ट जातिय प्राप्तियुण्टागुत्त दॆन्दु ऒप्पलु अभ्यन्तरवेनु ऎन्दरॆ इदू कूड व्यक्ति विशेष नियत वादुदु ऎन्दु हेळलु हॊरटु समाधानवन्नु हेळुत्तारॆ. विश्वा मित्ररिगॆ क्षत्रियवु उत्पत्तियिन्दुण्टादुदल्लवु, ब्राह्मण्यवे उत्पत्तियिन्दुण्टादुदु, विश्वामित्र वृत्तान्त वेनॆन्दरॆ, कुशाम्ब पुत्रनाद गाधि ऎम्ब क्षत्रियराजनल्लिगॆ भार्गववंशजराद ऋचीक रॆम्ब मुनियु बन्दु निन्न मगळाद सत्यवतियन्नु तनगॆ मदुवॆयन्नु माडिकॊडु ऎन्दु प्रार्थिसिदनु. मुनिगॆ तन्न मगळन्नु कॊडलु इष्टविल्लदॆ, ऒन्दु किए कप्पगू इन्नॊन्दु किवि बॆळ्ळगू इरुव सहस्र कुदुरॆगळन्नु तन्दु कॊट्टवरिगॆ विवाहमाडिकॊडुत्तेनॆन्दु प्रति ज्ञॆयं माडिरुवॆनॆन्दु हेळलु; आग वरुणनन्नु प्रार्थिसि सहस्र कुदुरॆगळन्नु तन्दुकॊट्टु, मदुवॆ माडिकॊण्डनु. सत्यवतिगू________________
२५४६ श्रीमद्रहस्यत्रयसारे आकॆय तायिगू सह पुत्ररिल्लदिरलु, सत्यवतियु तन्न पतियन्नु प्रार्थिसि, इब्बरिगू पुत्ररागुवन्तॆ वरवन्नु दयपालिसबेकॆन्दु केळि कॊण्डळु. आग खचिकरु ऎरडु बेरॆबेरॆ चरुगळन्नु अभिमन्त्रिसि, इदन्नु नीनु भुजिसु, महा दीप्ति र्मा आगि तपोधननाद पुत्रनु जनि सुवनु; ई इन्नॊन्दन्नु निन्न तायिगॆ कॊड आकॆगॆ महावीरनाद क्षत्रि यनु जनिसुवनॆन्दु हेळिदनु. इवॆरडु चरुवन्नू तॆगॆदुकॊण्डु होगि, तायिगॆ तोरिसलागि, तन्न पत्निगॆ श्रेष्ठवाद चरवन्नू, तनगॆ सामान्यवाददन्नू कॊट्टिरबहुदॆन्दु तन्न मगळिगॆ कॊट्टिदु दन्नॆ : तानु तॆगॆदुकॊण्डु तन्नदन्नु मगळाद सत्यवतिगॆ कॊट्टळु. आ कारणदिन्द क्षत्रियनाद गाधिराजनिगॆ विश्वामित्ररु ब्राह्मणांश रागि हुट्टिदरु. ऋचीकरु ब्राह्मणरु, अवर हॆण्डति सत्यवतियल्लि क्षत्रियराद जमदग्नियु हुट्टिदरु. इवरु रेणुकॆयन्नु मदुवॆ माडिकॊण्डरु. अवरुगळिगॆ पुत्रनागि महापराक्रमियागि क्षत्रिय कुलवन्नु बकु क्रौर्यदिन्द २१ सल नाशमाडिद श्री परशुरामरु अवतरिसिदरु हीगॆ चरुव त्यासदिन्द विश्वामित्ररु क्षत्रियनिगॆ हुट्टि दरू, अभिमन्त्रिसल्पट्ट चरुवु ब्राह्मणन जन्मक्कॆ हेतुवादुदरिन्द, विश्वामित्ररु जन्मतः ब्राह्मणरे. आदरॆ क्षत्रियन मनॆयल्लि बॆळदुद नन्तर ब्राह्मण्यवु मरॆसि होगित्तु. अनन्तर वसिष्ठरिन्द प्रादु * र्भाववन्नु हॊन्दितॆम्ब भाववु. वसिष्ठर माहात्म यन्नु कण्डु क्षत्रिय बलवन्नु निन्दिसि, ब्रह्मतेजोबलम्बलम् ऎन्दु कण्डुकॊण्ड वरागि ब्राह्मण्यवन्नु अनन्तर इवरु अकरिसिदरु. इवरु जन्मतः ब्राह्मणरादुदरिन्द हॊस ब्राह्मण्यवेनू बरलिल्लवु. इद्दुदे अनं तर प्रकाशिसितु ऎम्ब भाववु. सत्यवतियु कॊनॆगॆ कौशिकी ऎम्ब हॆसरिनिन्द लोकपाविनियाद नदि यादळु आदुदरिन्द विश्वामित्र रिगॆ क्षत्रियजातियु होगि ब्राह्मण जाति बन्तॆन्दु हेळुववरु शास्त्र जन इतिहास ज्ञानगळिल्लदवरॆम्ब भावदिन्द वचन विरुद्ध ऎन्दु हेळरुत्तारॆ आगलि नम्माळ्वारवरू, तिरुप्पाणि आळ्वारवरू, तिरुमळि आळ्वा नावुगळॆल्ला अवरुगळन्नु रवरॆल्ल निष्कृष्ट जातियवरादरू, 3 महा भगव क्तरॆन्दु भाविसि अवरुगळन्नु आराधिसुवदिल्लवॆ ? अवर________________
विरुद्धं. प्रभाव व्यवस्थाधिकारः २५४७ विदुरादिगळिलु उत्कृष्ट प्रभावरान आळ्वा 3 d दिव्य सूक्तिगळन्नु तुम्बा आदर विश्वासदिन्द देवालय गृहाराधनॆ गळ कालगळल्लि पठिसुवदिल्लवे ? अन्तह नम्माळ्वारवरन्नु ब्राह्मणो तवराद मधुरकवियाळ्वारवरु आश्रयिसलिल्लवे ? तिरुप्पाणाळ्व रवरन्नु लोकसारण्ण महामुनिगळु आश्रयिसि, भजिसि अन्तिज जातियवर मध्यदल्लि बॆळदिद्दरू अदन्नु गमिनिसदॆ तम्म बॆन्निनमेलॆ कूडिसिकॊण्डु, श्रीर नाथन आज्ञा प्रकार करॆदुकॊण्डु होग लिल्लवे? ऎम्ब पूर्व पक्षगळन्नु तरबहुदॆन्दु भाविसि अवुगळिगॆ समा धानवन्नु हेळुत्तारॆ. श्री विदुररे महाभागवतोत्तमरागि पूर जन्मदल्लि परमातॊपासकरागिद्दुददिन्द, आ उपासन बलदिन्द महा ब्रह्मवित्तागिद्दरु. कारणान्तरॆदिन्द शूद्रयोनियल्लि जनिसि दरु. आदुदरिन्द अवरल्लि माहा ऎम्बुदु व्यक्ति विशेष नियतवु. आळ्वाराचाररुगळाद श्री विद’ ररिगिन्त माहात्मयल्लि उत्क इरु. इवरुगळॆल्ला स्वामिय आज्ञॆयन्नु धरिसि अवतरिसिद नित्य सूरिगळु, (६२ नॆय पुट नोडि) अल्लि “ पराङ्कुश परकालादि रूपत्ताले अभिनवनाग ऒरु दशावतारम्पण्णि” ऎन्दु हेळिरु वदरिन्द ई आळ्वारर अनुष्ठानगळू, वृत्तान्तगळू ऎल्लवू व्यक्ति विशेष नियतगळॆम्ब भाववु. आदुदरिन्द स्वामिय आज्ञानुसार वर्तिसिद नित्यसूरिगळ अनुष्ठानगळु नमगॆ अनुवर्तनॆय विषयदल्लि योग्यवादीतॆ ? अवरुगळ अनुष्ठानगळल्लि दोषादिगळन्नु आरोपिस बहुदो ? आदुदरिन्द नम्म नुष्ठानक्कॆ अवु दृष्टान्तवागलारवु ऎन्दु हेळुत्तारॆ. इदू अल्लदॆ अवरुगळ वृत्तान्तगळु नमगॆ सम्पू रवागि तिळियदु. कॆलवु तिळिद अवरुगळ प्रवृत्तिगळन्नु परिशीलिसिदरॆ अवरुगळू कूड स्वजाति नियमवन्नु अतिलङ्घिसि नडॆदवरल्लवॆम्बुदु तोरिरुत्तदॆन्दु हेळुत्तारॆ- विदुरादिगळॆलु - महाभागव तोत्तमरुगळाद श्री विदुररु, आदि पददिन्द गुह, शबरि मॊद लादवरुगळिगिन्त, उष्णप्रभावरान - इवरुगळॆल्ला नित्य सॊरिगळ अवतारगळादुदरिन्द हॆच्चु प्रभाववुळ्ळवरु, इवरुगळल्लि कॆलवरु कुपासगळिल्लदॆयू अन्न पानादिगळन्नु स्वीकरि________________
२५४८ श्रीमद्रहस्य त्रयसारे रुगळुडैय वृत्तान्तविशेष नम्मनु ज्ञानन्नु क्कु दृष्टान्त माक्क लागदु. सदे इद्दरॆन्दु इतिहास उण्टु. इदॆल्ला 4 मानस विचार वादु द रिन्द, उत्कृष्ट प्रभावगळळ्ळ, आळ्वारु, गान्त विशेष. आळ्वारगळ अनुष्ठानगळ वृत्त,०त विशेषगळन्नु, नम्म आनुष्यनक्कॆ दृष्टान्त माक्कगाद - रान्त माडलु आगुवदिल्लवु. विदुरादिगळु हेगॆ श्रेष्ठ रॆन्दरॆ– श्वपचोपि महि साल विष्णु भद्विकाधिकः । विष्णु भक्ति विहीनस्तु यश्च श्वपचाधवः। यदस्यतापि जि यन्ते योगिन योनिष । प्रत्यक्षितात्म नाथनां नै हां चिन्त्यं कुलादि कं” विष्णु भक्तियन्नु हॊन्दि रुवदे ऒन्दु माहात्मियु ; हिन्दिन जन्मदल्लि योगिगळागिरुववरु प्रारब्धकल्मशेषदिन्द याव योनियल्लियागलि जनिसबहद स्वातवर मा यथार्थज्ञानवु उण्टागिरुववर विषयदल्लि याव कुलदव रॆन्दु योचिसुव आवश्यकविरुवदिल्लवु, हीगॆ योगसिद्धियिन्द माहात्मयु इरबहुदु, वहासभावराद आळ्वारुगळादरो नित्य सूरिगळवतारगळागि भगवदनुभवदल्ले मग्नरागि अन्न पानादिगळन्नू कूड त्यजिसि जिविसुव शक्ति इद्दवरु, आदुदरिन्द विदुरादिगळिगिन्त हॆच्चु प्रभाववुळ्ळवरॆन्दु हेळल्पट्टितु. मधुर कवियाळ्वारु नवाारन्नु आश्रयिसिदरु, हागॆये ई शूद भागवतरन्नु नानू आश्रयिसि उक हॊन्द, युवुदु अनुचितवॆम्ब भाववु, लोक सारानिगळु पञ्चमर मध्यॆ बॆळद तिरुप्पाणा ारन्नु आश्रयिसिदरु, अदर हागॆ नान ई पञ्चवु भागवतनन्नु आश्रयिसुवनॆन्दु आश्रयिसकूडदु. बॆ इर मध्यॆ बॆळद तिम शॆयारन्नु याग सभॆगॆ करॆदुकॊण्डु होगि मराणि माडिरुत्तारॆ. हागॆये नानु ई सन्द्र भागवतनन्न भागवतगोष्ठियल्लि सेरिसि मर्यादॆयन्नु माडुत्तेनॆ ऎन्दु हॊरतुवद, अनुचितवु. टवरु गळ प्रकृति मत अवन मॆदलादवुगळु आयाया व्यक्ति विशेष गळिगॆ मात्रवे निरतवादुदे विना अदन्नु ऎल्लरू उपादेय वॆन्दु अकरिसुवदु युक्तवल्लवॆम्ब भाववु. -________________
प्रभाव व्यवस्थाधिकारः २५४९ अवर्गळ वृत्तान्तण्णयुव आधायन्साल् स्वजाति निय मक्कडमै यिल्लॆ. J जाति चन्नागि विमर्शिसि नोडिदरॆ अवरुगळू कूड तम्मतम्म निबन्धनॆगळन्नु श्री विदुररु हेगॆ अतिक्रमिसलु सम्मतिसलिल्लवो हागॆये अवरुगळु सम्मतिसलिल्लवॆम्बुदु तोरिबरुत्तदॆन्दु अप्पणॆ कॊडिसुत्तारॆ. अवर् वृत्तान्त कैयुम् . आ आळ्वारुगळ वृत्तान्तगळन्नू सह, आरायनाल् विवर्शिसि नोडिदरॆ, स्वजाति नियम तम जाति निबन्धनॆयन्नु कडन मैयि - त्यागमाडिदुदु इल्लवु. इवरुगळ दिव्य सूक्तियल्लि वेदवाक्यगळ ग्रहणवू ऎल्लियू काणबरुवदिल्लवु, प्रणवोच्चार णवू इल्लवु. हीगॆ तम्म जातिय नियमवन्नु ऎन्दिगू अतिक्रमिसि ल्लवु. व्याघ्रपुरियल्लि शूद्रवेषदिन्दिद्द भक्ति सारमुनियन्नु कण्डु वेदाध्ययनवन्नु माडुत्तिद्द विप्ररु वेद पठनवन्नु निल्लिसिदुदरिन्द ऎल्लि निल्लिसिदिदु ऎम्बुदु अवरिगॆल्ला मरॆतुहोगलु, आग भक्तिसाररु कृष्ण श्रीहियन्नु मुन्दिट्टु नखदिन्द सुलिदु तोरिसिदुदरिन्द, निल्लि सिद वाक्यद “ कृष्णानां हीणां नख निर्भिन्नं” ऎम्बुदु अवरिगॆ स्मरणॆगॆ बन्तु. वेदवाक्यगळु तिळिदिद्दरू शूव्रजन्मवादु दरिन्द अदन्नु पठिसबारदॆम्ब नियमवन्नु हीगॆ कापाडिरुत्तारॆ. (३६ नॆय पुटवन्नु नोडि) महानुभावरुगळु तम तम्म जातिय नियमवन्नु अति क्रमिसि नडॆयलिल्लवॆन्दु हेळिदरु. शूद भागवतरुगळन्नु ब्राह्मण शिष्यन्दिरु आश्रयिसिरुवदु धर्मविरुद्धवल्लवे ऎन्दरॆ अळ्वारुगळ विषयदल्लेनो समाधानवु हेळल्पट्टितु. कणिकृष्णरॆम्ब ब्राह्म णरिगॆ भक्ति सारु हेगॆ आचार्यरादरु ऎन्दु प्रश्निसिदरॆ, भक्ति सा ररु बेडर समूहदल्लि बॆळदरू भैगु महर्षियिन्द अस्पर स्त्री यल्लि हुट्टिदवरादुदरिन्द (२२नॆय पुट नोडि) हागॆ उपदेशिसलु अर्हतॆय ऎण्टॆन्देनो ऒप्पबहुदु. आदरॆ इन्नू इतर सन्दर्भग तुण्टल्ला अल्लॆल्ला हेगॆ समाधानवॆम्ब प्रश्नॆ बन्दीतागि, आ सन्दर गळन्नु उदाहरिसि हागॆ माडबहुदॆन्दु भारतवे मॊदलाद प्रमाण 3________________
२५५० श्रीमद्र हस्यतयसारे
- (१) विष्णुर्निं विद्यया तात ईड्य स्माद्दानं नित्य रूपं वरेण्यम्” (२) “ प्राप्यञ्ज्ञानं ब्राह्मण क्षत्रिया गळे इरुवाग आक्षेपणॆ हेगॆ ऎन्दु समाधानवन्नु हेळुत्तारॆ. विधुरर, क्षत्रियनाद धृतराष्ट्रनिगॆ ज्ञानोपदेशवन्नु माड लिल्लवे ? तुलाधाररिन्द चाजलि ऎम्ब ब्राह्मणनु उपदेशवन्नु हॊन्दलिल्लवे? ऎन्दरॆ समाधान नन्नु तिळिसुत्तारॆ. अन्तावरुग ळिन्द जानवन धर्मोपदेशवन्नू हॊन्दबहुदु. ब्रह्म विद्यॆ यन्नू ब्रह्म ज्ञानवन्नू मन्त्रोपदेशवन्नू मत्तु इतर संसा रादिगळन्नू हॊन्दकूडदॆन्दु उपदेशिसुत्तारॆ. अवरुगळु ऎष्टु महिमॆयुळ्ळवरागिद्दरू, इन्तह उपदेशगळिगू, आचार स्थानदल्लि रुवदक्कू, अनर्हरॆन्दु तिळिसुत्तारॆ. 8 (१) हे तात - ओ अप्पने, विष्णुवु, नित्यं - यावागलू, विद्यया - ज्ञानदिन्द ब्रह्मविषयवाद ज्ञानदिन्द, ईड्यः - पूजॆ सलु योग्यनु, तस्मात् - आ कारणदिन्द, ज्ञानं - ब्रह्म विष यवाद ज्ञानवु, नित्य रूपं - शाश्वतवादुदागि, वरेण्यम् - सत्व - श्रेष्ठवादुदु. हीगॆ ब्रह्मविषयवाद ज्ञानवु बहु श्रेष्ठवादुदागि आ ज्ञानदिन्दले भगवन्तनु अर्चिसल्पट्ट निरतिशय मोक्षसुखवन्नि युवनॆम्ब भाववु. हागॆये श्री विश्वावसरु हेळिदरॆन्दु भारत शान्ति पर्व ३२३-८७नॆय श्लोकदल्लि हेळल्पट्टिरुत्तदॆ हेगॆन्दरॆ; - “ज्ञानानो को जायते राज सिंह नास्त्रज्ञना देव माहुर्नरेन्द्र : तस्मादानं तम्म नैषितव्यं येना तानं मोक्षये नमः ॥” ज्ञानदिन्दले ओ राज ज श्रेष्ठनॆ मोक्षवु लभिसुत्तदॆ; अज्ञानदिन्द ऎन्दिगू दॊरॆयदु, आदुदरिन्द ई आत्मनन्नु याव ज्ञानदिन्द जन्म मरणगळिन्द तप्पिस बहुदो, अन्तह ज्ञानवन्नु यथार्थवागि हुडुकि तिळियतक्कद्दॆन्दु हेळिरुत्तदॆ. ई श्लोकद मुन्दिन शोकवे प्रापं ज्ञानम् ऎम्बुदु इदर अर्थवेनॆन्दरॆ, तत्व ज्ञानवु अष्टु महत्तादुद रिन्द, अदक्कॆ सहायकवाद ज्ञानव, ब्राह्मण जानियाद (२) भार, शान्ति, ३२३-८८
- जा________________
प्रभाव व्यवस्थाधिकारः द्व वैश्यचदाद्दापि नीचाद भीष्णं” ऎ५र - कल् भग वज्ञान मवश्यं सम्पादनीयवागैयाले पूरपूर लाभ अल् मत्तुळ्ळ पक्कलिलुव ज्ञानमात्रं निशदवाग सम्पाद नीय मॆनिव्वळवु तॊल्लित्तु. 29 ब्राह्मणनिन्दागलि, आतनु दॊरॆयद पक्षदल्लि, क्षत्रियनिन्दागलि, आतनु सिक्कद पक्षदल्लि वैश्यनिन्दागलि, आतनु सिक्कदिद्दरॆ शूद्रनिन्दागलि अथवा नीचादपि - आतनिगिन्तलू निच जातियवनिन्दलागलि, अभीष्ठं - यावागलू, श्रद्धधानेन - ज्ञान सम्पादिसबेकॆम्ब श्रद्धॆ इरुवव निन्द, श्रद्धातन्य - श्रद्धॆयिन्द सम्पादिसतक्कद्दु; उत्तरार्धवु “श्रद्नं श्रद्धधानेन नित्यन्द्धि नं जन्ममृत्यविशे ताव” ऎन्दिरुत्तदॆ; अन्तह श्रद्धॆयुळ्ळवनन्नु जन्म मरणगळु प्रवेशिसुवदिल्लवु; ऎन्दरॆ कमेण मुक्तियन्नु हॊन्दुवनॆम्ब भाववु.” ऎरकल् - ऎम्ब श्लोकदल्लि, भगवदानपु आवश्यकवागि सम्पादिसतक्कद्दादुदरिन्द, पूपूरा लाभल्- ई ब्रह्मण क्षत्रिय वैश्यादिगळल्लि मॊदल मॊदलु हेळल्पट्टवरु सिक्कदिरुव सन्दर्भदल्लि, मत्तुळ्ळा हक्कलिलम् - अनन्तर हेळि रुववर मूलकवागियू, नात्रं-भगवन्तन विषयवाद ज्ञान मात्र विशदवागि, इदरिन्द ब्रह्मविद्यॆ, मन्त्रोपदेश, रहस्यार ग्रहण मॊदलादवु व्यावर्तिसल्पट्टवु, सम्पादनीयवॆन्नु सम्पादिसतक्क द्दॆन्दु, इव्वळुवु तॊल्लित्तु - इष्टु मात्रवे हेळल्पट्टितु ; इन्तह सामान्य ज्ञानक्कू कूड ब्राह्मणनाद ब्रह्मज्ञानिये सर्वश्रेष्ठ वॆम्ब भावदिन्द मॊदलु हेळि अन्तवरु दॊरॆयदॆ, होदरॆ ज्ञानवे क्रमेण उपायानुष्ठान मॊदलादवुगळिगॆ हेतुवागि आवश्यकवादु दरिन्द, अन्तह सामान्य ब्रह्म जिनवन्नु मात्र क्षत्रिय वैश्य शूद्रादिगळिन्दलू हॊन्दबहुदॆन्दु शास्त्रवु सम्मतियन्नित्तितु. इद रिन्द मन्त्रोपदेश रहस्यार्थगळ ग्रहण, उपासना क्रम, ब्रह्म विद्यॆ मॊदलादवुगळन्नू इतर संस्कारगळन्नू सह अन्तह ब्राह्मणे तर जातियवरुगळिन्द हॊन्दबहुदॆन्दु सम्मतियन्नेनू कॊडलिल्ल वॆम्ब तात्पर्यवु. इदु सर्वात्मना कूडदॆम्ब भावदिन्द मुन्दिन वाक्यद मूलक विशदवागि तिळिसुत्तारॆ,________________
२५५२ श्रीमद्रहस्यत्रयसारे मनोपदेश ब्रह्मविद्यादयः ब्रह्मनिद्दाह्मणेभ्य एन सज्ञ ह्या, इप्पडिया नालुव, विद्यामादिगळुडैय ग्रहणम् आगवेणुवन्नु मिडम् (१) “ शूद्र न्य त्वक्कु मुत्स हे” ऎन्न श्री विदुर ब्राह्मणदि विषयत्तले योना वहञ्जातो ना वाक्यत्तालॆ सिद्धम् ब्रह्मविद्यॆ मन्त्रोपदेश मॊदलाद संस्कारगळन्नु ब्रह्मवित्तु गळाद ब्राह्मणरिन्दले सहिसतक्कद्दु. इप्पडि यानालुम् - ईश्वर विषयवाद ज्ञानवु ऒन्दु वेळॆ निर्महविल्लद सन्दर्भदल्लि ब्राह्मणेतररिन्दलू सम्पादनीयवॆन्दु ऒप्पिकॊण्डरू, विद्यामादिगळुडैयग्रहणम् - ब्रह्मविद्यॆय मत्तु मूलमय, चरम कादिगळे मॊदलादवुगळ उप देशवन्नु हॊन्दोणवु, इल्लि आदिशब्ददिन्द छन्दस्सु ऋषि मॊदला दवु हेळल्पट्टवॆन्दु सारप्रकाशिकॆयवर अभिप्रायवु, आचार्यरिन्द हॊन्दुव सर्वविध संस्कारगळु आदि शब्दार्थवॆन्दु इट्टुकॊळ्ळ बहुदु ; रहस्यार्थगळ उपदेशवू कूड आचार्य कृत्यवादुद रिन्द ब्राह्मणेतररिन्द अदन्नु हॊन्दुवदु अनुचितवादुदरिन्द अदू कूड ई आदि पददिन्द सहितवु, इवुगळ उपदेशवु, ब्राह्मणादि विषयत्तिले आगवेणु मॆनु मिडं - ब्राह्मणरे मॊदलाद उत्कृष्टर विषयदल्ले आगतक्कद्दॆम्ब सन्दर्भदल्लि इल्लि आदि शब्ददिन्द उत्कृष्टराद ऋषिगळू, मुनिगळू, सन्यासिगळू मॊदलादवरु हेळल्पट्टरु ; (१) शूद्र योन् - शूद्र योनि यल्लि, अहं जातः - नानु हुट्टिरुत्तेनॆ, जन्मतः तावु शूद्ररॆन्दु श्रीविदुररु हेळिकॊण्डिरुत्तारॆ, अतः-आ कारणदिन्द, अन्यत् - ब्रह्म विदा रूपोपदेशवन्नु, वक्कुं - उपदेशिसलु, नोत्सहे – उदुक्तलागलारॆनु,” ऎन - ऎम्बुव महाभागवतराद श्री विदु रर वाक्यदिन्दले सिद्धवु. श्री विदुररिगॆ शूद्र जन्म प्राप्ति हेगॆ ऎन्दरॆ (१) भार, उद्योग, ४१ ५.________________
(F) प्रभाव व्यवस्थाधिकार d अणिमाण्डव्यरॆम्ब ऋषियु तपस्सन्नु माडुत्तिरुवाग, आ देशद राजन राज्य दल्लि ई ळवु माडिद कळ्ळरन्नु अट्टिकॊण्डु राजभटरु बरल- भीतरागि, आ कळ्ळ आ ऋष्याश्रमद मार्गवागि बन्दु आ कद्द पदार्थगळन्नॆल्ला ऋषि दु मुन्दॆ इट्टु बिट्टु ओडि होदरु. ई राज भटलु ईतने कळ्ळतनवन्नु माडिबिट्टु, तिळियदिरुवदक्कागि ऋषियॆन्दु अभिनयिसुत्तानॆन्द ई वसन्निधिगॆ करॆदुकॊण्डु होगि शूलक्कॆ हाकि बिडुव हागॆ राजाज्ञॆय 1 पडॆदु शूलारोपणवन्नु माडिसिदरु. -: योगमाहात्मयिन्द मरणवन्नु हॊन्ददिरलु, राजनु कडॆगॆ ईतनु ऋषि ऎन्दु तिळिदु शलदिन्द इळिसि, प्रणामादिगळ मूलक तानु वॆ ‘हङ्गल अज्ञानदिन्दलू माडिद महापराधवन्नु मन्नि सबेकॆ -दु पार्थिसल. “प्रसाद मकरोन्मुनिः” मुनियु मन्निसिबिट्टरु. बळिक माण्डव्यरिगॆ ई दुर्दॆशॆ प्राप्तवागलु कारणवेनॆम्बुदु तिळियदॆ, दवनल्लिगॆ होगि, ननगेकॆ ई दुर्दॆशॆ य- प्राप्तवायित, “शीघ्र मातकमे तं पश्य मे तपसोबलं,” बॆग हेळु, इल्लदिद्दरॆ नन्न तपस्सिन बलवन्नु नोडुत्तीये ऎन्दु बॆदरिसलु अदक्कॆ यमनु नीनु बाल्यावस्थॆ यल्लि पतङ्गगळन्नु हिडिदु अवुगळ बालक्कॆ कड्डियन्नु चुच्चि कॊन्दु दरिन्द निनगॆ इन्तह दुरवस्थॆयु सप्रवायितॆन्दु उत्तरवन्नि यलु, अदक्कॆ खषि “आचत र्व्र काद्यर्षान भविष्यति पातकम् ! परि- तामेन दॊस एव भविष्यति”, हदि नाल्कु वर्षगळु कळॆद नन्तर माडिदपराधवु दोषवागि दण्डनी यवे विना बाल्यदल्लि ज्ञानविल्लदॆ माडिद ई अल्पापराधक्कॆ ई मह ताद ब्राह्मण वधर १ शिक्षॆयन्नु विधिसुवदु धर्मवे, अदुदरिन्द नीनु “शद्र नाव धर्म मानुषः सम्भविष्य सि” (भार. आडि ११६नॆय अध्याय) ऎन्दु शापवन्नित्तरु. आग यमने शूद्र योनियल्लि विदुण्डगॆ हट्टिदरु. श्री विदुरतु व्यासरिन्द अम्बिका दासियल्लि हुट्टिदरु; हागॆये श्री व्यासरिन्द अम्बिकॆयल्लि अन्धनाद धृतराष्ट्रनू, अम्बालिकॆयल्लि पाण्डुवू हुट्टिदरादुदरिन्द धृत राष्ट्र, पण्डु, विमल 1 मरू तम्मन्दिरु, श्री एचाररु तम्म अण्णन्दिराद धृतरात्मरिगॆ धर्मोपदेशवन्नॆल्ला माडिदरु.________________
२५५४ श्रीमद्र हस्ययसारे d इदु विदुरनीति ऎम्ब हॆसरिनिन्द बहु अमोघवाद धर्मोपदेश वागिरुत्तदॆ. ई उपदेशवनु हॊन्दिद कूडले धृतराष्ट्रनु बह्म प्राप्तिगॆ साधनवाद विद्यॆयन्नु केळि तिळियबेकॆन्दु प्रार्थिसलु, आग हेळिद उत्तरवु “शूद्रनाहं जात ” ऎम्बुदु, अन्तह तपदेशक्कॆ शूद्रनियल्लि तानु जनिसिदुदरिन्द अर्हनल्लवॆन्दु हेळि, धृतराष्ट्ररन्नु कुरितु, सनत्सुजातरु महा प्राज्ञरु, पुनःसंसारविल्लदहागॆ ब्रह्मविद्यॆ उपदेशिसुव सामर्थ्य वन्नुळ्ळवरादुदरिन्द अवरल्लिगॆ होगोण बा ऎन्दु करॆदु कॊण्डु होगि, तपदेशवन्नु हॊन्दबेकॆम्ब आशॆयु तन्न भ्राताविगॆ इरुवदरिन्द तानु उपदेशिसलु अयोग्यनादुदरिन्द तावु उपदेशि सबेकॆन्दु धृतराष्ट्रनिगागि अवरु प्रार्थिसिदरु; आग सनत्सुजातरु तत्रोपदेशवन्नु ऐदु अध्यायगळ मूलक (उद्योग, ४२-४६) उपदेशिसिदरॆम्ब इतिहास उण्टु. अवर मुख्योपदेशवु, योगि यागि परब होपासनॆयन्नु माडिदरॆ, मृत्युवन्नु दाटि, आतनन्नु हॊन्दबहुदु ऎम्बुदु, अप्रस्तुतवादरू ई “शूद्रनावहं जातः” ऎम्ब प्रमाणदिन्द ग्रहिसतक्क इन्नॊन्दु विषयवुण्टु. श्री विदुररु हिन्दिन जन्मद उपासनॆय बलदिन्दले मुक्तियन्नु हॊण्डिदरॆम्ब प्रमाण बलविरुवाग, श द्ररादरू ई जन्मदल्लि उपा सनॆयन्नु कैकॊण्डु मुक्तियन्नु हॊन्दिदरॆन्दु कॆलवरु हेळुवरु. ई हेळिकॆयु शास्त्रविरुद्धवादुदु. शूद्रयोना हञ्जातः ऎन्दु ब्रह्मविद्यॆयन्नु उपदेशिसुवदक्कू कूड इष्टविल्लदवरागि ब्रह्मविद्यॆ ऎन्दु कूड हेळलु इष्टविल्लदॆ “ अद्दुं” ऎम्ब प्रयोगविरु इदॆ. ब्रह्मविद्यॆ ऎन्दु कूड हेळलु अर्हतॆयिल्लवॆन्दु तिळिद महा नुभावरु तावे ब्रह्मविद्यॆयन्नु अनुष्ठिसुवरे ? हिन्दॆ २२१०नॆय पुटदल्लि इतरर तप्पु अभिप्रायवन्नु अनुसरिसि विवररु शूद्र रागिद्दरू अधिकारि विशेषरादुदरिन्द उपासनवन्नु माडि मोक्ष वन्नु हॊन्दिदरॆन्दु बरॆदिरुवदन्नु दयविट्टु तिद्दिळ्ळतक्कद्दु. अवरु उपासनॆयन्नु माडिदरॆम्बुदु अपरूदाधिकरणक्कॆ विरु दवु श्री देशिकवररु न्याय सिद्धाञ्जनदल्लि हीगॆयॆ हेळिरुत्तारॆ. तुलाभाररन्नु जालि ऎम्ब ब्राह्मणरू, धर्मवादनन्नु काशिकरॆम्ब________________
प्रभाव व्यवस्थाधिकारः तुल धर धर्मव्याध अन्तरपि ब्राह्मणा भां धरॆ देश ग्रहणं, न तु तत्रोपदेश प्राप्ति. तुलाभार धर व्याधि दिगळु सन्देह केळ् कवन ब्राह्मणरॆ राळ् सम्भावित्तु तीर्थयात्रॆयिले वळि तिगॆत्तारॆवळियिले शेर् मात्रम् अवगळ्ळॆ तॆळिवित्तु निट्टार गळि नै; इदु मुख्य मान आचार कम् पण्णिनागळन्नु. इप्प कारण्ण अ इतिहासङ्गले कण्णु कॊळ्ळदु. ब्राह्मणरु आश्रयिसि उपदेशवन्नु हॊन्दलिल्लवे ऎम्बाक्षेपगळिगॆ मुन्दिन वाक्यदिन्द समाधानवन्नु हेळुत्तारॆ. तुलाधार धर्मव्याध वृत्तान्तगळल्लि आया ब्राह्मणरिन्द धर्मोपदेशवन्नु हॊन्दिद्दु दे विना ततोपदेशवन्नु हॊन्दलिल्लवु. वैश्य पाद तुलाधाररू धर्मव्याधरे मॊदलादवरू सह, इल्लि आदिशब्ददिन्द सूतवृत्तान्तवु बोधिसल्पट्टितु, सन्दे हं केळ् क वन्द ब्राह्मणरॆ, तम्म मनस्सिनल्लिद्द सन्देह वन्नु केळलु बन्द ब्राह्मणरन्नु आ ब्राह्मणरु यारॆन्दरॆ, जाजलि मत्तु काश्यव हॆसरुळ्ळवरन्नु, ता - तावु ऎन्दरॆ, तुलाधार धर्मव्याधरु, सम्भावित्तु - ब्राह्मणरु तम्मल्लिगॆ बन्दरॆ ऎम्ब गौरवदिन्द अवरन्नु पूजिसि, तीर्थयात्रॆयिलॆ वळितिगत्तारॆ - तीर्थ यात्रॆगॆन्दु हॊरटु मध्यदल्लि मार्ग तप्पि बन्दवरन्नु तॆळिवित्तु सिट्टागळत्त नै विटार्गळत्त पै - अवर सन्देहवु होगुवहागॆ माडिदरु ; इष्टु मात्रवे विना हॆचु ब्रह्मविद्यॆय उप दॆशवु यावुदू इल्लवॆम्ब भाववु. जाजलियवरु तुलाधाररन्नू, काश्यपरु धर्मव्याधरन्नू, आचार्यभावदिन्द आश्रयिसि अवरिं देनू उपदेशवन्नु हॊन्दलिल्लवॆम्ब भाववु. ब्राह्मणरु तम्मल्लिगॆ बन्दरॆ ऎम्ब सन्तोषदिन्द अवरन्नु तुम्बा गौरवदिन्द पूजिसिरु वदरिन्द, इवरुगळु शिष्यरॆन्दु हेळलु साध्यविल्लवॆन्दु तोरिसुवद कागिये सम्भावित्तु ऎम्ब प्रयोगवु. अवरुगळु तम्म ळग________________
श्रीमद्र हस्यतयसारे @ इन्नु इवरुगळिन्द उपदॆशवन्नु हॊन्दबेकॆम्ब सब्रल्यदिन्द बिट्टव रल्लवु. तीर्थयात्रॆगळिगागि हॊरट बन्दवरिगॆ यादृच्छिकवागि ई तुलाधार धर्मव्याधरुगळ समागमवु दॊरॆतिरुत्तदॆ, ऎम्ब भाववु, अल्लदु - हीगल्लदॆ, मुख्य मान आचार्यळु हॆण्णिनार् गळन्नु अचार्यर मुख्यवाद करवु तम्म शिष्यनिगॆ यावुदॆन्दरॆ, मन्त्रोपदेशवू, मन्त्रगळ रहस्यार्थगळ उप’ कवू, ब्रह्मविद्या रूपवाद साद्योपायानुष्ठानद उपदेशवू ई दन्नु अनुष्टिसुव हागॆ माडोणवू; इन्तह ख्यवद अ र्य कृत्यगळन्नु माडि दवरल्लवु; हागॆ माडलिल्लवॆन्दु कण्ठोक्तवागि हेळुत्तीरल्ला, अदक्कॆ साधनवेनु ? ऎन्दरॆ, अवुगळ इतिहासगळन्ने चन्नागि वलो किसि विमर्शिसिदरॆ, निमगेनॆ वेद्यवागुत्तदॆन्दु हेळुत्तारॆ, इ प्रकार ळ् - ई मेलॆ हेळिद विशेषगळॆल्ला, अवु यावुवॆन्दरॆ, आ ब्राह्म णरु शिष्यरागि ब्रह्म विद्या काङ्क्षिगळागि बन्दु इवरुगळन्नु आश्र यिसि, ब्रह्मविद्योपदेशवन्नु हॊन्दलु बन्दवरल्लवॆम्बुदन्नु तिळि सुवदक्कागि, यादृच्छिकवागि अवरल्लिगॆ बन्दरॆम्ब. अवरिगॆ इद्द सन्देह विषयवन्नु मात्र केळि, अदन्नु निवृत्ति माडिकॊण्डरॆम्ब इन्तह प्रकारगळन्नु अवॊ इतिहासङ्गळॆले आया इतिहासगळल्लि, कण्णु कॊळ्ळदु तिळिदुकॊळ्ळुवुदु. तुलाधारर इतिहासवु एनॆन्दरॆ जाजलि ऎम्ब ब्राह्मणनु तानु अधिकरिसिद धर्मशास्त्रज्ञानदिन्द कृष्टनागि, तनगॆ धर्मवु चॆन्नागि तिळियुवदॆन्दु घट्टि यागि अकाश दल्लि प्रतिध्वनियागुवहागॆ कूगि हेळिदनु.. इदक्कॆ “धरण न समस्तं वै तुलाधारस्य चाजले” नीनु तुलाधाररिगॆ धर्म दल्लि समनागलारॆ ऎन्दु अकाशवाणियु उण्टायितु. आ तुला धाररु यारु? अवरिगॆ तिळिदिरुव धर्मवॆष्टु ऎन्दु अग तिळियुवद क्कागि वाराणसि पुरवन्नु सेरुत्तारॆ. अल्लि वैश्यरागि वर्तकरागि सामानुगळन्नु विक्रयिसुत्तिरुव ई तुला धाररन्नु कण्डरु. हीगॆ भाण्डजीवननाद तन्न मनॆगॆ ई विप्ररु बदरे ऎन्दु, “सोपि दृष्टिन तं विनायान्तं भण्डजीवनः 1 समुत्ताय सु सङ्कृष्ट स्वागतेना भपूजयत्” पार्थविक्रयदिन्द जीवि सुव ई तुलाधाररु आ विप्ररन्नु कण्डऒडनॆये ऎदरुगॊण्डु स्वागत 90________________
d प्रभाव व्यवस्थाधिकारः २५५७ वन्नु हेळि, बरमाडिकॊण्डु अवरन्नु हॆच्चागि पूजिसि, ग ज- जलियु “ ओ तुलाधाररे निम्म वृत्तियु पदार्थगळ 0 सोणव; हीगिद्दरू निमगॆ नैष्टिकी बुद्धियुण्टु, अ हॆ * गुण्टायितु ? अदन्नु तिळिसबेकॆन्दु प्रार्थिसल. आ कला १)वरु तानु ई वृत्तियल्लिद्दरू सत्व भूतगळल्लि द्रोहविल्लद्धि यन्नु, हन्दिरुवॆनु. व्यापारदल्लि ननगॆ वञ्चनॆ बदियिल्लवु. स्पर्धॆयु ऎन्दरॆ, ऎल्लरिगू मेलागिरबेकॆम्ब आसूया बुद्दि ननगॆ ई षदपि इल्लवु. हीगॆये तावूनू वर्तिसतक्कद्दॆन्दु तलाधाररु हितवन्नु बोधिसिदरु. धराध वृत्तान्तदल्लि, वृद्धवातापितृगळन्नु हॊन्दिद्द कौशिक * : ब ब्राह्मणनु इन्तह वृद्धमातापितृ शिशूषॆयन्नु त्यजिसि, तीर्थ यात्रॆगागि हॊरटु, मार्गदल्लि ऒन्दु वृक्षद नॆरळिनल्लि मलगिरुवाग ऒन्दु पक्षियु ईतन मेलॆ मलोर्तनवन्नु माडलु ; आदक्कॆ ई तपस्वि ब्राह्मणनु कोपगॊण्डु कूरदृष्टियिन्द आ पक्षियन्नु नो जैलु; आ पक्षियु दग्धवागि कॆळगॆबित्तु. अल्लिन्द मुन्दॆ ऒब्ब साद्विय मनॆगॆ होगि भिक्षवन्नु बेडलु; आग आ पतिव्रता शिरोमणियु पति शुशूषॆयल्लि निरतळागिद्दुदरिन्द सावकाशमाडिदळॆम्ब कोपदिन्द आकॆयन्नू ई विप्रनु कूरदृष्टियिन्द नोडलु; तानु सक्षॆयल्लवु पतिये परदैववॆन्दु तिळिदवळु. नीनु इन्नू धर्मविषयदल्लि तिळि यतक्कद्दुण्टु; मिथिला पट्टणदल्लिरुव धर्मव्याधरल्लिगॆ होगु निनगॆ र्गवन्नु बोधिसुवरॆन्दु समाधान माडि कळुहिसिदळु. नानु नन्न * यिन्द पक्षियन्नु भस्ममाडिदुदनु ईकॆयु ईगॆ तळु. 4. तुम्बा आश्चर्यवॆन्दॆणिसि, मिथिलानगरक्कॆ होगि मासवन्नु विक्रयिसुव व्यापारवुळ्ळ, व्याधनं कण्डरु. आग धर्मव्याधरु, * (अभिवादये त्वां भगर्व स्वाग तन्ते द्विजोत्तम ओ जो आमराद कौशिकरे तमगॆ स्वागतवु, तमगॆ प्रणामवन्नु माडु तॆनॆ ऎन्दु आ ब्राह्मणनन्नु, सम्भावित्तु - चन्नागि पूजिसि नम् ई गतक्कद्देनु ? ऎन्दु बेडलु, तम्मन्नु ऒब्ब महा पतिव्रतॆयु ९ मल्लिगॆ कळुहिसिरुत्ताळॆम्बुदु ननगॆ ज्ञान दृष्टियिन्दतिळॆयुवदु” ऎन्दू आग ई ब्राह्मणोत्तमरु, ई तनु ई वृत्तान्तवन्नु तिळि J________________
२५५८ श्रीमद्रहस्यत्रयसारे “ भक्तिरष्ट विधा” इति गरुड पुराणवाक्यस्य समञ्जसार
- भक्तिरष्ट विधा हैफा र्य देवं ततोग्रां स च पूजॆ वु मैचैसि नते । तस्यॆ यथा क रम् । ऎन्नदु कन । कन्याप्रदान परमतु ; ज्ञानप्रदा९सन्नु व्याख्या नम् पण्णिनाग४. द्विज दुदु ऎरडनॆय परमाश्चर्यवॆन्दु हर्षगॊण्ड!, कुलोचित मिदं कर पितृपै तामहं मन । वर मानस्य द : धक्कॆ नाव ज्ञां माकृथा द्वि । धात्रातु विहितम्पू *सैं पाल याम्यहम् ” ऎन्दु आधर्मव्याधरिन्द माता निम्म शुशूषॆयु, अवश्य कत्रव्यवु अपरित्याज्यवॆन्दु बोधितरागलु सीथयात्रॆयन्नु त्यजिसि, तन्न स्थळक्कॆ होगि वृद्ध मातापितृ शशल्लि निरतरागि द्दरॆम्ब वृत्तान्त उण्टु. इदु हिन्दॆये बॆट्टुदु प्रक रणानुगुणवागि पुनः ज्ञापिसल्पट्टितु. १८६४नॆय आटवन्नु नोडि “ भक्ति रष्टनिधा” ऎम्ब गरुड पुराणवाक्यक्कॆ समञ्जस वाद अर्थविवरणवु. 66 तरबहुदु मुन्दॆ पूर्वपक्षियु गरुडपुराण वाक्यदल्लि “भक्तिरष्टविधा” ऎन्दारम्भिसि इन्तह भक्तियन्नु ऒब्ब मेञ्छनल्लि रू, “ तस्मि देयं ततो ग्राह्यं” ऎन्दु हेळिरुवदरिन्द आन्त ह भक्तियुक्त निगॆ कन्यादानवन्नु माडबहुदु, आतनिन्द कन्यद ऎन्दु हेळिरुत्तदॆयल्ला, अदु हेगॆ ऎन्दु प्रश्नॆ बहुदॆन्दु योचि सिदवरागि, आ वाक्यक्कॆ अर्थवु हागल्लवॆन्दु हेळि, वन्नु दयपालिसिरुत्तारॆ. ई श्लोकवु बन्दिरुव 8 रियाद अर्थ रणवु समग्र वागि यावुदॆन्दरॆ, “मद्भक्त जनवात्सल्यं प्रजायाञ्चानु मोदनं 1 स्वयमभ्यर्चनञ्चैव मदर्थ सम्भवर्जनम् । मतथाश्रवणे भक्तिः स्वरनेत्राज्नि । ममानु स्मरणं नित्यं यच्च मां नोपजीवति ।” ऎन्दु १०८ अनन्तर * भक्ति रष्ट विधा हेषा” ऎन्दु मुन्दक्कॆ इरुत्त दॆ.’ इदरर्थ पुरुषार्थकाष्ठाधिकारद १३६४-५ नॆय पुटगळन्नु परम्बरिसि________________
प्रभाव व्यवस्थाधिकारः “ एषा - ई, छ- - भक्ति माडोणवु, अष्टविधा- मेलॆ हेळल्पट्ट ऎण्टुविध विशॆगळन्नुळ्ळद्दु, इन्तह भक्तियु, र्य मेच्छेपि वते - याव केळजातियवनाद मेच्छनल्लि कूड इद्दरू, तस्म बेयु - अन्तवनिगॆ आतनु अपेक्षिसिदरॆ शास्त्रज्ञानवन्नु कॊडतक्कद्दु; ततोग्रा ह्यम् अन्तवनु ज्ञानियागिद्दरॆ आतनदॆशॆयिन्द ज्ञानवन्नु पडॆयतक्कद्दु; स च अन्तवनादरो ऎन्दरॆ, अन्तह भक्ति युळ्ळवनादरॆ, यथा अहं - नानु हेगॆ पूजिसलु योग्यनो हागॆये, पूजः - पूजिसलु योग्यनु” ऎन्नुदुवु - ऎन्दु हेळिरुवदु, चॆ प्रदान परमनु - कन्या प्रदानवन्नु कुरितु हेळिदुदल्लवु ऎन्दु ; पॆरियवार्चा पिळ्ळॆयवरु “कुलं तरुम् ऎम्बुदरल्लि (सुमतिरुमॊळि १. १. ९) व्याख्यानम् पण्णिन सार्- व्याख्यानवन्नु माडिदरु. २५१५नॆय पुटवन्नु नोडि तस्म देयं तग्राह्यम् ऎम्बल्लि यावुदन्नु कॊड तक्कद्दु यावुदन्नु सङ्ग्रहिसतक्कद्दॆम्बुदन्नु इल्लि हेळलिल्लवागि, अन्तह भक्ति स्मनाद - वैच्छनिगॆ कन्निकॆयन्नु कॊडबहुदु, आतन कन्निकॆ यन्नु स्वीकरिसबहुदु, ऎन्दु शास्त्रानुमतियन्नु कॊडलिल्लवॆम्ब तात्पर्यवु. हागादरॆ यावुदन्नु कॊड बहुदु, यावुदन्नु स्वीकरिसबहुदु; ऎन्दरॆ हेळुत्तारॆ. ज्ञान प्रदान परन व्याख्यानम् पनागळ् - ज्ञानवन्नु कॊडुव तात्पर्यवुळ्ळदॆन्दु व्याख्यानवन्नु माडिदरु. ऎन्दरॆ, तस्कृ देयं ततो ग्राह्य’ ऎम्बुदु अन्तवनिगॆ ज्ञानोपदेशवन्नु माडबहुदॆं प ), आतनु ज्ञानियागिद्दरॆ ज्ञानवन्नु आतनिन्द सम्पा दिसबहुदॆन्दू तात्पर्ययुळ्ळदॆन्दु व्याख्यान माडिदरु. यारु माडिदरॆन्दु तिळलिल्लवु. श्री महा ज्ञातावाद पॆरियवाचा९ पिळ्ळॆयवरु, तॊण्डरडिप्रॊडियाळ्वारवर तिरुमालैय ४२नॆय पाशुरवाद “पळुदिला” ऎम्ब पाशुरद व्याख्यानदल्लि हागॆ व्याख्यान माडिरुत्तारॆ ऎम्ब तात्पर्यवु, आ पाशुरवु यावुदॆन्दरॆ– पळुदिला वॊळुगलां कलळदुपमागळ 1 इळि कुलत्तवगळलु मॆनडियागळुगिल् d 20________________
श्रीमद्रहस्यत्रयसारे पूज्य ः” ऎच्चर शब्द मुं साधारणमागै याणी भागवतत्व, मुण्डानाल्, सत्व रुं शास्त्रं शून्न मट्टु तोळुमिनी कॊडुर्मि कॊट्रैनन्नु निन्नॊदु मॊक्क । वळिपड वरुळि नाम् पोल् नदि तिरुवरङ्गत्ता ने ॥ तिरुमदिळाले - श्रेष्ठगळाद सप्त प्राकारगळिन्द सुत्त, तिरुवरङ्गत्ता ने - श्रीरङ्ग विमानदल्लि बिजमाडिसिरुव श्रीरङ्ग नाथने, ऒळुगळ आरु - चतुर्मुख ब्रह्म मॊदलुगॊण्डु तम्म वरॆगू परम्परॆयागि बरुव वंश प्रवाहदल्लि, पळदु इला-या दॊं. दोषवू इल्लदिरुव पलशतु बीदिमागळ् - अनन्ता वैवेदाः ऎन्दु हेळिरुवहागॆ बहुवादनाल्कु वेदगळन्नु चन्ना अध्ययन माडुववरॆ, इळि कुलत्तवरगळेलुव - हीनजति यल्लि हुट्टिदवरुगळादरू, ऎन्नुडियारगळगिल् - ऒन्दुवेळॆ नम्म कागॆ विष्णु भक्तरुगळादरॆ, नीर् - नीवुगळु, तॊळुर्मि - अवरुगळन्नु पूजिसिरि, कॊडमिन् - निमगॆ तिळिद विशेषार्थगळन्नु अवरुगळिगॆ उपदेशिसिरि, कॊर्मि - अवरुगळिगॆ तिळिद विशेष र्फ गळन्नु नीवु परिग्रहिसिरि, ऎन्नु - ऎम्बदागि, निन्नॊडुम् ऒक्क - निम्मॊन्दिगॆ समानवागि, वळिपड - अवरन्नु आराधिसि ऒळ्ळॆ दारियल्लि होगुवहागॆ, अरुळि नाम् पोल् - नम्मन्नु नीनु अनुग्रहिसिदहागॆ तोरुत्तदॆ; हेगॆ ऎन्दरॆ, तिरुप्पाणाळ्यावाग् मॊदलादवरुगळन्नु श्री लोकसारङ्गमुनिगळ मूलक अनुसि सिद तॆरदि मुन्दॆ आ अपकृष्ण जातिय भागवतनु पूज्यनॆन्दु “स क पूजॆय था ह्यहम्” ऎन्दु हेळिरुवदक्कॆ ऎष्टरमट्टिगॆ पूज्य नॆम्बुदन्नु तिळिसुत्तारॆ, ब्राह्मणादिगळिगॆ समाननागि पूज्यनॆ ? अथवा अवर जातियवरल्लि श्रेष्ठनागि साधारण शूद्रादिगळ हागॆ भाविसदॆ अवरल्लि उत्तमनॆन्दु मात्र मानार्हने ? अवनिगॆ र ब्रह्म एषयक यथार्थ ज्ञानवन्नु उपदेशिसबहुदे ? अवन ह तिळियदवनु ज्ञानवन्नु सम्पादिसबहुदॆ ? हीगॆल्ला अवनु पूज ने ऎम्ब व्यवस्थॆयल्लि आतनु उत्तम शूद्रादिगळ हागॆ आदरणीय ने एना, ब्राह्मणादि सम्प्रदायगळिगॆ योग्यनल्लवु, सहवॆ भटनॆ________________
(00) प्रभाव व्यवस्थाधिकार २५६१ इले आदरणीयर्, इवगळ्ळि सजातियरोडॊक्क निन्नॆत्तु अवज्ञॆ हण्णिनपोदु नरकमा मॆन्रिमळ विले तात्परम्, 66 कन्यादान, नित्यनैमित्तिकादिगळ अनुष्ठान मॊदलाद ब्राह्मणादि गळिगॆ मात्रवे सल्लुव आचारगळिगॆ अवनु योग्यनल्लवु. आदरॆ अव तॆयिन्द आतनन्नु सन्मानिसदॆ शूद्रादि सामान्यनॆन्दु भाविसिदरॆ नरकवु तप्पदु ऎन्दु हेळुत्तारॆ. पूज्य ” ऎच्चर शब्द मुम् - आ प्रमाणदल्लिरुव “स च पूज्यः” ऎन्दु हेळिरुवदु, साधारण मात्रॆ यारॆ? विशेष तात्पर्यवेनू इल्लदॆ, सामान्यवागि हेळिरुवदरिन्द, भागवतत्व मुण्डा नाल् - शूद्रादि हीनजातियवरिगॆ भागवतत्ववु उण्टादरॆ, शास्त्रं शून्न मट्टुक्क इले - शास्त्रवु ऎष्टरमट्टिगॆ मान्यरॆन्दु हेळिरुत्तदो अष्टु मात्र आदरणीय-आदरिसलु योग्यरु, सन्मानिसलु योग्यरु, शास्त्रवु ऎष्टरमट्टिगॆ अन्तवरु मान्यरॆन्दु अनुज्ञॆयन्नु कॊट्टिरुत्त अष्टरमट्टिगॆ अवरु आदरणीयरु; हागादरॆ शास्त्रवु ऎष्टरमट्टिगॆ अवरन्नु सन्मानिसबहदु ऎन्दु हेळरुत्तदॆ ? ऎन्दरॆ, “न परीक्ष वयो वन्द्या नारायण परायण 3 । अपिस्सु र्हिन जन्मा नो मा ना निन चेतसा” यावाग नारायणनल्लि भक्तियुळ्ळव रादरो, आग अवरन्नु परीक्षिसदेनॆ सजातियरु अवरन्नु वन्दिस तक्कद्दु, अवरु ऒन्दुवॆळॆ कीळु जातियरादरॆ, उत्तम जातियव रिन्द स्वजात्युत्कर्ष प्रयुक्तवाद अहङ्कारविल्लद, आदरदिन्द कूडिद मनस्सिनिन्द सन्मानिसलु योग्यरु” ऎन्दु इष्टु मात्र पून्दु हेळल्पट्टिरुत्तदॆ. कीळु जातियवनॆन्दु आतनन्नु सामान्यभाव दिन्द नोडकूडदु ऎम्ब मुख्य भाववन्निट्टु, स च पूज्य ऎन्दु हेळल्पट्टितु ऎम्ब अभिप्रायवु हागॆ सामान्य भावदिन्द नोडिदु दादरॆ आतनु नरकभागियागुवनु ऎन्दु हेळुत्तारॆ. इवर् गळ्ळि ई शूद्रादि जातिय भागवतरुगळन्नु, सजातिय कॊडॊक निन्नॊत्तु - इतर सजातीयराद शूदादिगळॊन्दिगॆ समानवॆन्दु भाविसि, अवज्ञॆ हण्णिन पोदु - तिरस्कारवन्नु तोरिसिद सन्द र्भदल्लि, नरक मां - नरकवु प्राप्तवागुत्तदॆ, ऎनिव्वळ निले तात्प 8________________
२५६२ श्रीमद्र हस्यत्रयसारे इव्वर्थ (१) “यशू द्रं भगवद्भक्तं” ऎन्नु तुडबु महर्षि सण्ण हित्ता. आहैयाल् जातिव्यवस्थॆ कुलियादे निर भागवत प्रभावं कण्णु कॊळ्ळदु. ජා रम् - ऎन्दु इष्टु मात्रदल्लि अभिप्रायवु; ऎन्दरॆ अन्तह शूद्र) भागवतरन्नु इतर शूद्रर हागॆ काण कूडद. ऎम्बुदरल्लि तात्पर्यवु. ई अभिप्रायवन्ने महर्षिगळु बोधिसिरुत्तारॆन्दु मुन्दिन वाक्य दिन्द तिळिसुत्तारॆ, इव्वर्थ - ई अभिप्रायवन्ने “यशूद्रं भगवद्भक्तं” ऎन्दु तुडबि - आरम्भिसि, महर्षिसहिर्ता - महर्षियु सण्ण हिसि हेळिरुत्तारॆ. इदर अर्थक्कॆ अपराध परिहारा धिकारद १५७७-८ नॆय पुटगळन्नु पराम्बरिसि, इल्लि तात्पर्यवे नॆन्दरॆ शूद्रने आगलि, निषादनॆन्दरॆ बेडरवने आगलि, आथवा चण्डालने आगलि, यावाग विष्णु भक्तनादनो आग आतननु शूद्र, बेड, चण्डालनॆम्ब आतन जाति सामान्यदिन्द नोडकूडदु, आतनु मान्यनु, हागॆ जाति सामान्यदिन्द निकृष्णनन्नागि भाविसिदरॆ नरक प्राप्तियुण्टागुत्तदॆन्दु अल्लि हेळल्पट्टिरुत्तिदॆ. हेळिदवरु इति हास समुच्छयद ग्रन्थकररु. ई अभिप्रायवन्ने व्यास मह र्षियू “ नशूद्रा, भगवद्भक्ता विप्रा भागवताता” ऎन्दु हेळिरुवदरिन्द इल्लि महर्षियु ऎन्दरॆ व्यासमहर्षिय ऎन्दू इट्टु कॊळ्ळबहुदु. d हीगॆ पूर्वपक्षगळन्नॆल्ला सत्य प्रमाणादिगळिन्द खण्डिसि, स्थापिसिदर्थवन्नु निगमन माडि हेळुत्तारॆ. आय्कॆयाल्-जातियु शरीरक्कॆ जन्मतः अण्टिदुदादुदरिन्द, देहावसानदवरॆगू तप्पुव दिल्लवादुदरिन्द, जातिव्यवस्थॆ कुलॆयादेनि - जाति मर्या दॆयु नष्टवागदॆ इरुव, भागवत प्रभाववन्नु, कण्डु कॊळ्ळुदु. तिळिदु कॊळ्ळुवदु. ब्राह्मणने आतनु ऎन्दु भ्रमिसि, शास्त्रमराद गळन्नुल्लङ्घिसुवदु अनुचितवॆम्ब भाववु. मुन्दॆ जाति व्यवस्थॆयु हेगॆ ऎम्बुदन्नु चॆन्नागि प्रतिपादिसुव दक्कॆ पूर्वभावियागि तावु ईग पूर्व पक्षवन्नु खण्डिसि स्थापिसिद (१) इति, समु, २७, २६,________________
प्रभाव व्यवस्थाधिकार परपक्षमसूद्य जाति व्यवस्सां स्थापयति द्याभं श्लोकाभ्याम् अतो जाते र्निकृष्णाया स्वर स्यावा विनाशतः । सजात्यं विष्णु भक्ताना मिति मन्द मिदं वचः ॥४६॥ वैष्णवन मान्यत्व, समानं मुनिसम्म तम् । जात्यादि ध्वंसत साम्यं मुक्ति काले भविष्यति ॥४७॥ अर्थवन्नु जपकदल्लिडलु सुलभवागिरुवहागू, सिद्धानार्थवु हीगॆये ऎन्दु तिळियलु सहकारियागुवहागू, ऎरडुकारिकॆगळन्नु अनुग्रहिसुत्तारॆ. पर पक्षानुवादवन्नु माडि ऎरडु कारिकॆगळिन्द जाति व्यवस्थॆय स्थापनॆयु, వ आतः - हिन्दॆ उपपादिसिद हेतुगळ दशॆयिन्द, निकृष्णाया जातेः - शूद्ररे मॊदलादवर जातिय, अथवा स सवा ब्राह्मणरे मॊदलाद समस्त जातिय, विनाशात् - नाशदिन्द, विष्णुभक्तानां - हीगॆ विष्णु भक्तरागि भागवतरागिरुवरिगॆल्ला, सा जात्यं - समानवाद ऒन्दु हॊसजातियुण्टागुत्तदॆम्ब हेळिकॆयु, मन्द अजानमूलकवादुदु, शासज्ञानद परिशीलनविल्लद मातु ऎम्ब भागवु; एकॆन्दरॆ, हागॆ विकल्पगळु कूडुवदे इल्लवा दुदरिन्द, ब्राह्मण भागवतरिगू शूद्रादि भागवतरिगू जातिय कळॆयदेने इद्दु कॊण्डे, साम्यवु हेळल्पट्टितु ऎम्ब तात्पर्यवु विकल्प हेगॆ ऎन्दरॆ उत्कृष्ट निकृष्टराद इब्बर जातिगळू कळॆदु हॊस वैष्णव जातियु प्राप्तवागुत्तदॆये ? अथवा ई विष्णु भक्तियुण्टागि वैष्णवभागवतरादाग, निकृष्ट जातियराद शूद्रादिगळिगॆ मात्रवे पूजातियु कळॆदु हॊस वैष्णव जातियु प्राप्तवागुत्तदॆये? ऎम्बदागि, कॆलवु पूर्वपक्षिगळिगॆ मॊदलनॆय विकल्पद हागू, इन्नु कॆलवरिगॆ ऎरडनॆय विकल्पद हागू अभिप्रायगळु. ई ऎरडु विकल्प गळन्नू मुन्दिन श्लोकदिन्द खण्डिसि सिदा स्वार्थगळन्नु दयपालिसु तारॆ, ब्राह्मण भागवतरू शूव्रभागवत रू इब्बरिगू________________
1 श्रीमद्रहस्यत्रयसारे जातियु कळॆदु होगुवदिल्लवु ; वैष्णवरूपदिन्द समान भावदिन्द माननीयरॆम्बुदु मुनिसम्मतवादुदु ऎन्दु पूर्वार्थ दिन्द तिळिसुत्तारॆ. मॊदलनॆय विकल्पवु सरियल्लवु, एकॆन्दरॆ अदरभि प्रायवु वैष्णवन - इब्बरु वैश्यव भागवतरागिरुवदरिन्द, मान्यत्वं . आयाजातीयरला उत्कृष्टरागि पूज्यरु ऎम्ब भाववीग, समानं - उत्कृष्टा प कृष्ण जातीयरिगू समानवादु दॆम्बुदु, मुनिसम्मतं- “ शूद्रस्साधुः” इत्यादि प्रयोगगळन्नु माडिद श्री पराशर व्यासादि मुनिगळिगॆ सम्मतवादुदु. आया जाति गळिगनुरूपवाद आचारगळन्न अन्तह भागवतरुगळु अनुष्ठि सतक्क द्दॆम्बुदरल्लि श्री पराशरादिगळिगॆ तात्पर्यवॆम्ब भाववु. “स विप्रें सोमुनि श्रीर्मा” “न शूद्रा भगवद्भक्ताः” इत्यादि प्रमाण गळिगॆ गति एनु? अवुगळिगॆ ई “वैष्णवन” ऎन्दारम्भिसि हेळिद मान्यत्वदल्ले अदक्कू अभिप्रायवॆम्ब भाववु. इब्बरू वैष्णव भागवतरागुवदरिन्द, इब्बरू बहुमानिसलु अर्हरॆम्बुदर मात्र दल्लि समवॆम्ब भाववु. श्री व्यासवाक्यवाद शूद्रस्साधुः इत्यादि वाक्यगळिगनुगुणवाद, श्री नाळ्वार् श्री पराशररे मॊदलाद हेळिरुवदरिन्द इल्लिरुव मुनि शब्दवु इवरन्नू बोधिसु वरू मात्रवे * आदुदरिन्द ई विकल्पवु शास्त्रविरुद्धवादुदु. उत्त रार्धदिन्द द्वितीय विकल्पवू दोषावहवादुदॆन्नुत्तारॆ. इल्लि साम्यवु. पुण्य पापे विधय निरञ्जनः परमसाम्य मुति ऎम्ब श्रुतियल्लि हेळिरुव हागॆ, मुकि कालदल्लि ततूर्वदल्लि जन्मतः जातिभेदविरुवाग साध्यविल्लवॆन्दु तिळिसुत्तारॆ. जातादि ध्वंसतः - जात्रादिगळ नाशवागुवदरमूलक, साम्यं - समभाववादरो, मुक्ति काले मुक्ति प्राप्तियागुवकालदल्लि मात्र, भविष्यति - उण्टागुत्तदॆ- मुक्तिकालदल्लि प्राकृत शरीरवे विरजातरण अमानव कर स्पर्शग ळिन्द तॊलगुवदरिन्द अनन्तर जातियु इरुवदिल्लवु. आगीग जाति भॆ दवु कळॆयुत्त देविना, प्राकृत शरीरविरुवाग जन्मतः बन्द जाति भेदवु इद्दे इरुत्तदॆ, जातिय शरीरक्कण्टिदुदे विना आताविगॆ अण्टिदुदल्लवु. आत्माविन स्वरूपवु अमोघवादुम, नैज स्वरू________________
प्रभाव व्यवस्थाधिकार जाति तदनुगुणवृत्त व्यवस्थायां प्रमाणानि २५६५ भगवद्गीतादिगळिलुम् (१) “ योवैश्यास्तथा शूद्रा पवु मुक्तदशॆयल्लीग प्रकाशिसुत्तदॆ. आगीग आ ता “सैनरू पेणाभिनि हृद्यते” ऎन्दु हेळिरुव हागॆ स्वयं प्रकाशनागि सत्व ज्ञत्वादिगुणाष्टकगळिन्द कङ्गॊळिस तानॆम्ब भाववु. आत्मनु शरीर दिन्दिरुवाग ऒन्दु जन्मदल्लि ब्राह्मणनागबहुदु. इन्नॊन्दु जन्म दल्लि शूद्रनागबहुदु, इदु जन्मतः देहसम्बन्धवागि उण्टादुद रिन्द जन्मविरुववरिगू तप्पिदल्लवाद दरिन्द, ऒन्दे जन्मदल्ले ऒन्दु जातियु कळॆदु इन्नॊन्दु प्राप्तवाग तदॆम्बुदु असम्बद्ध प्रलापवु ऎम्ब भाववु. इदरिन्द इल्लि शरीर भेददिन्द स्त्रीयागिरुव आत्मवू पुरुषनागिरुव आत्मवू, मुक्क दशॆयल्लू सि पुरुष रागिये इरुत्तारॆम्ब अभिप्रायवु शास्त्र सम्मतवल्लवादुदरिन्द हास्यास्पदवागुत्तदॆ. आगलि मुक्तियन्नु हॊन्दुव दश यल्लि, वैष्णवजाति सामान्यतः ऎल्लरिगू मुक्ति प्राप्तिया गुत्तदॆन्दू अदरिन्द समानभाववुण्टागुत्तदॆन्दू एकॆ भाविस कूडदॆन्दरॆ प्रमाणवन्नु उदाहरिसुत्तारॆ. भगवद्गीतॆ यल्लि, स्त्रीयरू, वैश्यरू शूद्ररू इवरॆल्लरू मुक्तियन्नु हॊन्दुत्तारॆन्दु हेळि, हिगिरुवाग उपायानुष्ठानमाडिद ब्राह्म णरु मुक्तरागुत्तारॆम्बुदु कैमुतिकन्यायसिद्धवॆन्दु हेळुत्तारॆ. भगवद्गीतॆयल्लि जाति व्यवस्थॆयन्नॆ हेळि, ब्राह्मण्यक्कॆ प्राशस्त्र वन्नु हेळिदॆये विना, ऎल्ला जातियू ऒन्दे ऎन्दु हेळिल्लवु. जाति साङ्क रवु प्रबलवागि निन्दिसल्पट्टिरुत्तदॆ जाति मत्तु अदक्कनुगुण वृत्ति, इवुगळ व्यवस्थॆयल्लि प्रमाणगळु. भगवद्गीतादिगळिलुम् - भगवद्गीतॆ मॊदलादवुगळल्ल, अदि शब्ददिन्द मुन्दॆ उदाहरिसुव, भारत विष्णु पुराणादि ग्रन्थग इल्ल ऎम्ब भाववु, (१) स्त्रीयः - स्त्रीयरुगळॆयागलि वैश्यरेया (१) १, ९-३२ ม________________
श्रीमद्रहस्यत्रय सा सोपि यान्ति पराङ्गतिं ” (२) स्टेस्टे करण्य भिरत स्संसिद्धिं गलि हागॆये शूद्ररेयागलि हीगॆ यारु पापयोनयः, पाप जन्मवन्नु हॊन्दिद्दरू, तेपि - अन्तवरू कूड पराङ्गतिं - * स्टवाद गतियाद श्रीमन्नारायण सायुज्यवन्नु, यान्ति - हॊन्दुत्तारॆ. इवरुगळू कूड उपायानुष्ठानविल्लदॆ मुक्तियन्नु हॊन्दलाररु. पूजन्मदल्लि योगभ्रष्टरागि ईग स्त्री शूद्रादि जन्मगळु प्राप्तवागिद्दरॆ आ महिवॆ.यिन्दलागलि अथवा इन्नु याव सुकृतदिन्दलागलि अवरुगळ जन्मक्कॆ अनुगुणवाद उपायानुष्ठान मूलकवॆन्दरॆ भागवतनन्नाश्रयिसि आतनु इवरुगळिगागि माडिद भरन्यास मूलक मुक्तियन्नु हॊन्दुत्तारॆम्ब भाववु. इदर पूरा र्धवाद “व ० हि पारव्यसाश्रित्य येपि स्यः पापयोनयः ऎम्बुदरल्लि ई अभिप्रायवु व्यक्तवु. ऎन्तह पापयोनियल्लि जन्म वॆत्तिद्दरू, अवरुगळु हेगॆ आश्रयिसतक्कद्दो हागॆ आश्रयिसिदरॆ, पराङ्गति यान्ति ऎन्दु हेळल्पट्टिरुत्तदॆ. इदक्कॆ मुन्दॆ “किं पुन ब्राह्मण 1: पुण्या भक्ता राजर्षयस्तथा” ऎन्दु इदॆ. हीगॆ अपकृष्ट जातियवरू कूड अवरवरिगॆ हेळल्पट्ट उपायानु स्नानद मूलक मुक्तियन्नु हॊन्दिदरॆ, इन्नु सुकृतिगळागि ब्राह्मण योनियल्लि जनसिरुवरु हागॆये, ओ अरु नने निन्न हागॆयॆ राज र्षिगळादवरू सह, उपायानुष्ठानदल्लि सामर वुळ्ळवरु ई भक्ति योगदल्ले इळिदु नन्नन्नु ऐकान्त्य भक्तियिन्द उपासिसि मुक्ति यन्नु हॊन्दुत्तारॆम्ब विषयदल्लि हेळतक्कद्देनु ? इदु कैमुतिक न्यायदिन्द सिद्धवॆम्बभिप्रायवु. स्त्रीगॆ निदर्शनवागि शबरियु, शब रत्व स्त्रीत्व इवॆरडु कारणगळिन्दलू अपकृष्णळागिद्दरू मतङ्ग ऋषि यन्नाश्रयिसि, अवरु माडिद शरणागतिय माहात्मियिन्दलू, श्री राम प्रसाददिन्दलू मोक्षवन्नु हॊन्दिदळु. वैश्यर उपास नक्कॆ रॆन्दु अपशूद्राधिकरणदल्लि हेळिद्दरू, अवरुगळ प्रबेध दल्लि कॆलवरिगॆ उपासनदल्लि योग्यतॆ इल्लदुदरिन्द इल्लि स्त्री शूद्रादि गळॊन्दिगॆ सेरिसल्पट्टिरुत्तारॆ. काञ्चि पू र्इरू तलाधाररू (२) १. १८-४५,४६. 00________________
प्रभाव व्यवस्थाधिकार लभते नरः स्वकनिरताद्दि यथा विन्दति तच्छण । … 3 वैश्यरु. ई महनीयरुगळू तमगॆ विहितवाद उपायानुष्ठान वन्नु अवलम्बिसि मोक्षवन्नु हॊन्दिरुत्तारॆ. हागॆ विदुरादि शूद्र ई महा भागवतोत्तमरॆन्दॆनिसि, ब्राह्मणश्रेष्ठरन्नाश्रयिसि मुक्ति यन्नु ब्राह्मणरिगिन्त अति सुलभवागि हॊन्दिरुत्तारॆ. हीगॆ अप कृष्ण जातियवरे मुक्तियन्नु हॊन्दिरुवाग उत्कृष्ट जातियव राद ब्राह्मणरु मुक्तियन्नु हॊन्दुत्तारॆम्बुदरल्लि सन्देहवेनिदॆ ऎम्बुदु श्लोकार्थवु. ई प्रमाणवन्नु श्री देशिकेन्द्ररु एकॆ उदाहरिसिदरॆन्दरॆ, स्त्री शद्रादि जातियवरे मुक्तियन्नु हॊन्दि रुत्तारॆ ऎन्दु हेळिरुवदरिन्द, इवरु वैष्णवत्ववन्नु हॊन्दि उपा यानुष्ठान माडि मुक्तियन्नु हॊन्दुव अवस्थॆयल्लियू, श्री कृष्ण भगर्वारवरिन्दले स्त्री शूद्रादि शब्दगळिन्द व्यवहरिसल्पट्टिरुवदरिन्द देहावसानदवरॆगू जातियु होगुवुदू इल्लवु, व्यत्यसवागु वुदू इल्लवु ऎम्ब भाववु तोरिबरुत्तदॆ ; इदरिन्द जन्म व्यवस्थॆयु हेळल्पट्टितु. (२) मुन्दिन प्रमाणदिन्द आया वर्णद वृत्तिन वस्थॆय माडल्पडुत्तदॆ. हिन्दिन मूरु श्लोकगळिन्द ब्राह्मण, क्षत्रिय वैश्य, शूद्र कर्मगळन्नु विवरिसि मुन्दॆ हेळुत्तारॆ. “सैसैक भरतः - हीगॆ मेलॆ हेळिद हागॆ अवरवरिगॆ व्यवस्थितगळाद कर्म गळल्लि आसक्तियुळ्ळ, नरः - मनुष्यनु, सिद्धिं लभते - परम श्रेयोरूप सिद्धियन्नु हॊन्दुवनु. हागॆ तन्न तन्न वर्णाश्रमा चारगळल्लि प्रवृत्तियुळ्ळवनिगॆ ऎन्दिगू हानियिल्लवु ऎन्दु सूचिसुवद क्कागि, नरः ऎम्ब प्रयोगवु, रीङ्ग् क्षये ऎम्ब धातुविन वुत्पत्ति यिन्द नरः ऎम्बुदरिन्द नाशविल्लदवनु अन्तह जीवात्मनिगॆ परम श्रेयस्सु इल्लदे होगोणवु परम हानियु, अथवा इल्लि ऐहिक दल्लि रमिसदॆ वैराग्य हॊन्दिदवनु, नर शब्ददिन्द नरमते ऎम्ब व्युत्पत्तियिन्द हेळल्पट्टनॆन्दू भाविसबहुदु; स्वकनिरता- हीगॆ अवरवरिगॆ विधिसल्पट्ट कर्मगळल्लि निरतरागिरुववरु, यथा सिब्बम् ऎन्दति - हेगॆ इन्तह सिद्धियन्नु हॊन्दुवरो, तच्छण________________
२५५६८ श्रीमद्र हस्यत्रयसारे स्वकरणा तमर सिद्दि विन्दति मानवः”!! (३) तस्यात प्रणवं शूद्रॆ मन्ना मानि नकीरयेत् ” (४) वर्णाश्रमाचार d अदन्नु सावधानदिन्द केळु हेळवॆनु; मुन्दॆ “यतः प्रव र्भूतानां येन सत्वविदं ततं” ऎम्ब मुन्दिन श्लोकद पूरा र्धविरुत्तदॆ. आदन्नु श्री देशिकरवरु उदाहरिसलिल्लवु; उत्तरार्धवन्नु मात्र करणा तमभ्यर” ऎन्दु उदाहरिसिरुत्तारॆ. यावनु ई समस्त विश्वद उत्पत्ति स्थितिलयगळिगॆ कारणभूतनो, यावनिगॆ ई समस्त जगत्तू शरीरवागि, अवुगळन्नु व्यापिसि अवुगळिगॆ सत्ता दायकनागि आत्मावागिद्दानॆ, तं- अन्तह निरतिशय महिमॆयुळ्ळ सर्वॆश्वरनन्नॆ, स्वकर णा - तनगॆ विधिसल्पट्टिरुव कर्मगळिन्द अध्यक्ष - पूजिसि, अन्य देवतॆगळु आ कर्मगळल्लि व्यवहरिसल्पट्ट द्दरू भगवन्मुल्लासक्कागि विहितकर्मवॆम्ब भावनॆयिन्द पूजॆ सिदरॆ, तत्तच्चरिरक परमात्मने पूजिसल्पडुवनॆम्ब भाववु. मानव - वनष्यनु, याव जातियवनादरू चिन्तॆ यिल्ल ऎम्ब भावदिन्द मानवः ऎम्ब प्रयोगवु, - सिद्धिं विन्दति - सुलभवागि सिद्धियन्नु हॊन्दुवनु ; इदरिन्द ब्राह्मणनागिये सिद्धि यन्नु हॊन्दबेकु, शूद्रनिगॆ सिद्धियिल्लवॆम्बुदिल्लव. अवरवरु गळिगॆ विहितवाद कर्मगळन्नु माडिकॊण्डु इद्दरॆ अवरु याव विध उपायानुष्ठानवन्नु माडबेकॊ अदक्कॆ अवर विहित कर्मवु अनुग्राहकवागि आ उपायानुष्ठानद मूलक मुक्तियुण्टु ऎम्ब भाववु. इदरिन्द मुक्तिगॆ निकृष्ट जाति कळॆदु उत्कृष्ट जातियु बरबेकॆम्बुदर आवश्यकतॆयिल्लवु. शूद चण्डालरिगू कूड मुक्तियुण्टु, इद ऒन्दॆये प्रजॆयोग्याधिकारदल्लि बहु निपुणतरवागि उपपादिसल्पट्टिरुत्तदॆ. कॆलवरु शूद्रादिगळिगॆ मुक्तियिल्लवॆन्दु हेळुव वादवु इदरिन्द निरसनमाडल्पट्टितु. मॊ क्षक्कॆ साधि कारत्ववु श्रुति प्रतिपाद्यव. आदुदरिन्द निकृष्ट जातिय निकृष्टजातिय प्रहाणवू उत्कृष्टजातिय प्राप्तियू, बेकागिल्लवु. इवॆरडू (३) भारत (४) वि. पु. ३. ८. ९.________________
(00 3 प्रभाव व्यवस्थाधिकारः वापुरुषण परःपुर्मा! विष्णु राराध्यते पन्था नान्य षकारकः 1 ” (५)* न चलति निजवर धरतो यः”इत्यादिगळाले असाध्य विषयवु ऎम्बुदु मुख्यतात्पर्यवु, जन्मतः बन्दुदु जन्मतः कळॆयतक्कद्दु ऎन्दु शास्त्रगळिन्द बोधितवु. 8 ३, तस्मात् - आ कारणदिन्द, शूद्रः -शूद्रनु, मन्ना मानि नन्न नामगळन्नु अष्टोत्तर शत सङ्ख्या रीत्या, सप्रणवं-प्रणव दॊन्दिगॆ, नकीरयेत् - हेळकूडिदु; (साद्योपाय २४६२नॆय पुटवन्नु नोडि) इदरिन्द शूद्रनिगॆ भगवन्नाम सङ्कीर्तनॆ कूड ब्राह्मणादिगळिगिन्त व्यत्यस्तवागिये हेळिरुवदरिन्द, वैष्णवभागवत नागि इद्दरू निकृष्ट जातियु गतिसिहोगि उत्तमजातिय प्राप्त वागुवदिल्लवॆम्बुदु व्यक्तवु ; भगवन्नाम सङ्कीर्तनॆयन्नु माडुव भागवतनु शूद्रनॆन्दे इल्लियू व्यवहरिसल्पट्टिरुत्तदॆ. G d (४) वर्णाश्रमाचारवता - तन्न वर्णाश्रमगळिगॆ विहित वाद आचारगळन्नुळ्ळ पुरुषनिन्द परः पुर्मा - परम पुरुष नाद विष्णवु, आराध्यते - आराधिसल्पडुवनु, नान- पण्णा - इन्नु याव मार्गवू, तषकारक - आ परम पुरुषनिगॆ सं तोषवन्नुण्टुमाडुवदिल्लवु. वर्णाश्रमगळिगॆ अनुगुणवागि विधिस आचारगळन्ननुष्टिसुवदरिन्द परम पुरुषनु आराधिसल्पट्टु सन्तोषवन्नु हॊन्दि अनुग्रहिसुवनॆम्ब तात्पर्यवु. अन्तह वर्णाश्रमक्कनुगुणवाद कर्मानुष्ठानमूलक आराधिसिद पुरुषनु, पुरुस नोति ऎम्ब व्युत्पत्ति मूलक, बहुवागि तनगॆ दानकॊट्टु, आराधिसिदनॆन्दु भाविसि भगवन्तनु सन्तोषपडुवनादुदरिन्द अन्तह आराधकनु, पुरुष नॆन्दू अदक्कॆ प्रीतनाद परम पुरुषनू प्रति यागि तानू बहुवागि कॊडुवदरिन्द, आतनू परः पुर्मा ऎन्दु प्रयोगिसिरुत्तारॆ. इदरिन्द वर्णाश्रम कर्मगळन्नु अनुष्ठिसुवाग अन्यदेवतास्तुति आराधनादिगळिद्दरू, फलाभिलाषियागदॆ विहित कर्म गळन्नु भगवन्नुल्लासक्कागि माडुत्तेनॆन्दु ससि माडतक्क द्दॆन्दू, हागॆ कर्मानुष्ठान माडदिद्दरॆ, भगवतियुण्टागदे इरु (५) वि. पु ३-७.२०.________________
२५७० श्रीमद्र हस्यतयसारे वदु मात्रवे अल्लदॆ, आज्ञा कैगळन्नु त्यजिसिदुदरिन्द भगवन्निर हक्कॆ गुरियागुवनॆन्दू भाविसतक्कद्दु. इदु औल्वरु सगर चक्रवर्तिगॆ बोधिसुव प्रकरणवु. ई अभिप्रायवन्ने श्री पराशररु इन्नू ऎरडु श्लोकगळिन्दलू उपदेशिसुत्तारॆ. तस्मात्सदाचारव ता पुरुषेण जनार्दनः । आराध्यते स्वर्व धर्मानुष्ठान कारिणा ब्राह्मणः क्षत्रियोवैश्य शू दश्च पृथिवीपते । स्वधरतत्परो विष्णु माराधयति नान्यथा ई श्लोकगळ अभिप्रायवू मेलिन श्लोकाभिप्रायद अनुवादवे ; इदरिन्दलू शूद्रादिगळिगॆ निकृष्ट जातियु तॊलगि उत्तम जातियुं टागुत्तदॆम्बवादवु सरियल्लवॆम्बुदु तोरिबरुत्तदॆ. आ जातियल्ले मोक्ष प्राप्ति यु इन्नू सुलभवागिये साध्यवादुदरिन्द उत्कृष्ट जाति बेकॆम्बपेक्षॆगॆ कारणवे इल्लवु. (५) विष्णु भक्तनादरॆ निजधरा चरणॆयु बेकिल्लवॆम्ब वादक्कॆ प्रत्युत विरोधवाद प्रमाणविदु. विष्णुभक्तनागबेकादरॆ स्वकीय वर्णाश्रम धर्मदिन्द चलिसदे इरबेकॆन्दु इदु उपदेशि सुत्तदॆ. यमनु तन्न भटरिगॆ विष्णु भक्तरतण्टॆगॆ होगबेडि, ऎन्दु हेळुव प्रकरणवु. आ विष्णु भक्तरु यारॆन्दरॆ हेळुत्तानॆ. “नचलति निजधर्मवर्णतो य सममति रात्म सुहृद्वि पक्ष पक्षे 1 न हरति न च हन्ति किञ्चिदुच्छ तमनसं त महि विष्णुभं”॥ ऎम्बुदु पूराश्लोकवु; यः - यावनु, निजवर्णधर्मतः - तन्नवर्णक्कॆ विहितवाद धर्मानु ज्ञानदिन्द, नचलति - कदलुवदिल्लवो, ऎन्दरॆ विधिगनुसारवागि तन्न वर्णद धर्मानुष्ठानवन्ने माडुत्तानो, आत्म सुहृद्वि पक्ष पक्षे - तनगॆ शत्रुमित्ररुगळल्लि, सममतिः - समत्व बुद्धियुळ्ळवनु यारो, किञ्चित् न हरति - यारु इतरर स्वत्तन्नु स्वल्पवागलि अपहरिसुवदिल्लवो, मत्तु किञ्चित् नहन्ति - यावुदन्नु कॊल्लुवदि ल्लवो अथवा नाशमाडुवदिल्लवो, तं - अन्तह, सितम नसं - पर शुद्ध मनस्कनन्नु, विष्णुभक्तम् अहि - विष्णुभक्तनॆन्दु तिळि, अन्तवर तण्टॆगॆ होगबेडवॆन्दु हेळुत्तानॆ. इल्लियू देहावसा________________
प्रभावव्यवस्थाधिकार- २५७१ भागवतनुक्कॆ यथापूर्वं चातिव्यवस्थॆयुं, अदक्क नुरूप मान वृतव्यवस्थॆयुं, सुस्पष्ट माग चॊल्लपट्टदु. इप्पडि भागवतत्व मागिर गुणमुम्, अदडियाग वरुं पुरुषार्थ विशेषमु, समान मायिरुक्क, जातिविशेषण्ण नदवरॆगू निज वर्णत - स्वकीय वर्णक्कॆ विधिसिद धर्मानुष्ठान दिन्द कदलदॆ इरबेकॆन्दु हेळल्पट्टितु,” इत्यादिगळाले - इवे मॊदलाद प्रमाणगळिन्द, भागवतनिगू, यथा पूत्वं - हिन्दॆ इद्द हागॆ ऎन्दरॆ जन्मतः बन्दहागॆये, जातिय व्यवस्थॆयन्नू, अद क नुरूपमान वृत वस्थॆयुम्-आ जातिगॆ अनुगुणवागि शास्त्र दल्लि विहितवाद अनुष्ठान क्रमवन्नू, स्पष्ट मागल्लप्पट्टदु - व्यक्तवागि हेळल्पट्टितु. ई ऎल्ला प्रमाणगळल्लि जन्मतः बन्द जातियु ऎन्दिगू तप्पुवदिल्लवॆन्दु हेळिरुवदु भागवतन विषयवे यादुदरिन्द, भागवतन विषयदल्लि मात्र जातिय व्यत्यस्तवु उण्टु, इतरर विषयदल्लि इल्लवॆन्दु हेळलु साध्यविल्लवॆम्ब तात्स र्यवु, जातियु जन्मतः बन्दुदादुदरिन्द जन्मविरुववरॆगू तप्पि दल्लवॆन्दू, हागॆये ऎन्दिगू आ जातिगॆ विहितगळाद प्रवृत्तिगळू तप्पिद्दल्लवॆन्दू, हीगॆ अनेक प्रमाणगळिन्दलू स्थापिसिदरु. आदरॆ श्री व्यास महर्षिय कूड “ शूद्र स्साधुः कलिस्साधुः” ऎन्दु शूद्रनिगॆ माहात्मवन्नु हेळिल्लवे ऎन्दरॆ आप्रमाणवु नावु मेलॆ स्थापिसिद अभिप्रायवन्ने अनुवादमाडि हेळुत्तदॆन्दु हेळु तारॆ-इप्पडि-हीगॆ मेलॆ उपपादिसिद रीतियल्लि भागवतत्व मागिर गुणमुम्, ऎल्ला जातियल्लि प्रसन्ननागि भागवतभाववन्नु हॊन्दिरुवदर मूलक बरुव गुण रूप माहात्मियू, अदडि यागवरु - हागॆ प्रपन्ननागि भागवतनॆन्दु हेळिसिकॊण्डिरुवदरॆ मूलक बरुव, पुरुषार्थ विशेष मुं दिव्य वैकुण्ठप्राप्तियू, समानवागिरुवाग, जातिविशेषळु- जाति विशेषगळू, प्रवृत्ति विशेषङ्गळु म् - आया जातिगळिगॆ विधिसल्पट्ट अनुष्ठानरूप् प्रवृ तिगळू सह, नित्य व्यवस्थितज्ञनुमिडम् - यावागलू निय तवादवुगळु ऎम्ब सन्दर्भदल्लि, “शूद्र साधुः - शूद्रनु महा________________
२५७२ श्रीमद्रहस्यत्रयसारे कुम, वृत्ति विशेषण्णु, नित्य व्यवस्थितङ्गळन्नु मिडम् (१) “ शूद्र स्साधुः कलिस्साधुः” इत्यादिगळिलुम् प्रसिद्ध. पुण्यवन्तनु, “कलिस्साधुः कलियुगवु धन्यवादुदु” इत्यादिगळि लुम् - ऎम्बिवे मॊदलाद प्रमाणगळल्लि प्रसिद्धवु; मेलॆ हेळिद प्रमाणगळु मात्रवे अल्लदॆ, ई “ शूद्र साधुः” इत्यादि प्रमाण गळल्लि प्रसिद्धवु. अवुगळिन्द सिद्धवादरॆ, इदरिन्द प्रकर्षण सिद्धवु; एकॆन्दरॆ श्रीव्यासमहर्षियु तावे व्यक्तपडिस त्तारॆ ; मेलॆ हेळिद इतर प्रमाणगळिन्द ऊहिसतक्कद्दागिरुत्तदॆ. ई प्रमाणदल्लि आ कष्टवू इल्लवु, महर्षिये व्यक्त पडिसिरुत्तारॆम्ब भाववु. प्रकरण वेनॆन्दरॆ-श्री पराशररु तम्म प्रिय शिष्यराद मैत्रेयरिगॆ कृत युगदल्लि तपस्से मॊदलाद केशयुक्त प्रयत्नगळिन्द साध्यवा दुदु, कलियुगदल्लि अल्प प्रयत्नदिन्दले अन्तह महत्ताद सिद्धियन्नु साधिसबहुदॆन्दु हेळि, अदन्ने विशदवागि बोधिसुवदक्कागि हिन्दॆ नडॆद वृत्तान्तवन्नु बोधिसुत्तारॆ, याव कालदल्लि, अल्प कोधरो ददाति सुमहत्लं . अल्पानुष्टानवु विशेषवाद महत्ताद फल वन्नु कॊडुत्तदॆ ऎन्दु मुनिगळल्लि वादहुट्टि इदर निर्णयवन्नु तिळियबेकॆन्दु गङ्गानदियल्लि आग स्ना माडुत्तिद्द सर्वज्ञराद नन मग व्यासमहर्षिय हत्तिरबन्दरु. नन्न मगनु अवर मनोभा ववन्नरितवरादुदरिन्द अवरु प्रश्निसुवदक्कॆ मुन्दॆये स्नाना नन्तर ई शूद्रस्साधुः कलिस्साधुः” ऎन्दु हेळिदरु. इदु चन्नागि तिळियुवदक्कागि इन्नॊन्दुसल स्नानमाडि बन्दु अदर अर्थ वन्नु विवरिसुत्तारॆ हेगॆन्दरॆ, साधु साद्विति चोत्थाय शूद्र धनॊसिचाब्रवीत्” शूद्रसाधुः ऎन्दु हेळिदरभिप्रायवु, शूद्रनु धन्यनु महापुण्यवन्तनु ऎन्दु विवरिसिदरु. पुनः स्नानमाडिबन्दु “योषित स्साधु धन्यास्ता स्वाभू धन्यत रोकः” स्त्रीगळु तुम्बा साधुगळु ऎन्दरॆ तुम्बा धन्यरु, पुण्य वन्तरु, अवरुगळिगिन्त हॆच्चु पुण्यवन्तरु यारु इद्दारॆन्दु हेळि (0) D. J. E. J. K. d d________________
प्रभाव व्यवस्थाधिकारि दरु ; हीगॆ हेळिबिट्टु अल्लि नॆरदिद्द मुनिगळन्नु कुरितु बन्द कार्य वेनॆन्दु केळलु; तावु ईग हेळिद उक्तिगळ अर्थवन्नु समग्रवागि उपदॆशिसबेकॆन्दु प्रार्थिसलु. अदव्यासरु अलायासदिन्द कलियुग, शूद्ररु, स्त्रीगळिगॆ धन्यतॆयुण्टागुत्तदॆन्दु हागॆ हेळिद नॆन्दु उत्तरकॊट्टरु. इतर युगगळल्लि ध्यान, यज्ञ, अर्चनादि तुम्बा प्रयासकरगळाद अनुष्ठानगळिन्द साध्यवादुदु कलौ सङ्कीर केशवं नाम सङ्कीर्तन मात्रदिन्दले उपायानषा नक सहकारियागुवदरिन्द कलियुगवु धन्यवा दुदॆन्दु हेळिदॆनु. बाह्मणनु बहु जागरूकनागि बह प्रयासदिन्द नित्यनै मिति कानुष्ठानगळिन्द हॊन्दतक्क फलवन्नॆल्ला शूद्रनु द्विज शुशूष मात्रदिन्दले हॊन्दुवनादुदरिन्द ब्राह्मण क्षत्रिय वैश्यरिगिन्त शूद्रनु धन्यतर नॆन्दु हेळिदॆनु. “योषि चुशूषणादरु कर्मण. मनसागिरा, स्त्रीयादरो भावन्नु मनोवाक्कायगळिन्द शुशूषॆ माडुवदरिन्द शुभ वन्नु हॊन्दुवळु. आदुदरिन्द आकॆयू धन्यतरळु, आदुदरिन्द “भरतुशूषयानारी लभते स्वर्गमुत्तमं ! अपिया निम्म मस्कार निवृत्ता देवपूजनात्" ऎन्दु वाल्मीकि महर्षियू हेळिरुत्तारॆ. (अयोध्या २४-२६) योषित्तु मत्तु कलियुग विषयगळु प्रासङ्गिकवागि हेळल्पट्टवु. शूद्रनु धन्यनु, अल्पा यासदिन्द ब्राह्मणादिगळ हागॆये मुक्तियन्नु हॊन्दबहुदॆन्दु हेळिरुवदरिन्द जातिय प्रवृत्तियू सह नित्यव्यवस्थितवागि नियत वॆन्दू, अवुगळन्नु बदलायिसलु साध्यविल्लवॆन्दू हेळल्पट्टवु. अल्पायासदिन्दले शूद्रनिगॆ बहुकष्टदिन्द ब्राह्मणनिगॆ लभिसुव पुरुषार्थवु लभिसिदरॆ, आतनु ब्राह्मणनहागॆ नडॆयबेकॆन्दु एकॆ यत्निसि भगवन्निग्रहक्कॆ ऒळगागुत्तानो तिळियदु, हागॆये अल्पा यासदिन्द महत्ताद फलवु दॊरॆयुवदरिन्द ब्राह्मणनादवनु नानू शूद्रन हागॆ आगुवनॆन्दु प्रवर्तिसिदरॆ, अवनू तन्न नियत धर्मपरित्याग निन्द भगवन्नि ग्रहक्कॆ गुरियागुवनॆन्दु तिळियतक्कद्दु. इल्लि “जाति विशेषळु” ऎन्दु हेळिरुवदरिन्द ब्राह्मणा दिगळन्नु निर्धरिसुव हेतवु यावुदु ऎन्दु सारास्वादिनि व्याख्या________________
श्रीमद्रहस्यत्रयसारे द्विविधब्राह्मण्याभिदानेन सत्वशास्त्रा विरोधित्व. (१) “तम शूद्रॆ रजक ब्राह्मणे सत्वमुत्कटम्” इत्यादिगळिल् शॆल्लुगिर पडिये सत्यादिगुण तारतम्यवान तृवु चर्चिसिरुत्तारॆ. नैयायिकन जाति शब्ददिन्द ब्राह्मणवन्नु निरूपिसलु साध्यविल्लवु; शिखा यज्ञपवीतादि अण्णगळिन्द निर्धरि सुत्तेवॆ ऎन्दरॆ, कॆलवु ब्राह्मणेतररु इदन्नु धरिसिरुवदन्नु कण्डिरु वॆवु. घटादि अवयव विशेषदहागॆ यावुदादरू निर्धारकवो? ऎन्दरॆ ब्राह्मण्यक्कॆ अन्तह अवयव विशेषवु यावुदू इरुवदिल्लवु. आतन सन्ध्यावन्दनादि अनुष्ठानगळिन्द निर्धरिसुत्तेवॆ ऎन्दरॆ ब्राह्मण्य विद्दरॆ अदरिन्द सन्ध्यावन्दनादि अनुष्ठानगळु निर्धरिसल्पडुवदरिन्द आताश्रय दोषवु. मातापितृगळिगॆ ब्राह्मण्यविद्दरॆ अदरिन्द ब्राह्म इवॆन्दरॆ, परमात्ममुखदिन्द बन्द ब्राह्मणनू, अयोनिजराद ब्राह्मणरू, हागॆये अगस्त्र वाल्मीकिगळू ब्राह्म णरल्लवॆन्दागु तदॆ. गोत्रपवरवुळ्ळवर उपदेशवन्नु हॊन्दिद गोत्र प्रवर उळ्ळवरॆन्दरॆ, आगलू अयोनिजरु ब्राह्मणरल्लवॆन्दागुत्तदॆ. आदु दरिन्द जन्ममॊदलु मरणान्तदवरॆगू ब्राह्मण्यवु इरतक्कद्दॆन्दु हेळुवदू कष्टवागुत्तदॆ. हीगॆल्ला तॊन्दरॆयुण्टागुवदरिन्द मुन्दॆ श्री देशिकरु ब्राह्मण्यवु ऎरडुविधवॆन्दू, मानसिक ब्राह्म इवु सत्वगुणाधिक्यदिन्दुण्टागतक्कद्दॆन्दू, कायिक ब्राह्मण्यवु जन्मतः उण्टागतक्कदॆन्दू, ऎरडु विधवागि विभागिसि मुन्दॆ हेळुत्तारॆ. ऎरडु विध बाह्मण्य उण्टॆम्बुदरिन्द सर्व शास्त्र गळिगू बाधकविल्लवु. (१) “तम शूद्रॆ उत्कटं - शूद्रनल्लि ऎन्दरॆ शूद्र शरीर दल्लि तमस्सु अधिक्यवु, हागॆये, कत्रॆ - क्षत्रिय शरीरदल्लि रजस्सु उत्कटवु-अधिकवु, हागॆये ब्राह्मणे - ब्राह्मणशरीरदल्लि सत्ववु अधिकवु, इल्लि अधिकवॆन्दु हेळिरुवदरिन्द त्रिगुणगळल्लि मिक्क ऎरडॆरडु भार. आश्च. ४०. ११________________
प्रभाव व्यवस्थाधिकारः 9828 शरीरल् ब्राह्मण्यादिगळ वेरे; मनस्सिल् सत्यादिगुण विशेष मडियाग सर्वजातिगळिलु प्रशंसा वाक्यळाले शूल्लप्पट्ट ब्राह्मण्यादिगळुं वेरे. गुणगळु इल्लवे इल्लवु ऎम्बर्थवल्लवु; अवु कम्मियागिवॆ ऎम्ब भाववु; मूवरल्लू मूरू उण्टु, आदरॆ शूद्रनल्लि तमस्सु अधिकवा गियू मिक्क ऎरडू अल्पवागियू इवॆ ऎम्ब भाववु; हीगॆ क्षत्रिय ब्राह्मण शरीरगळ विषयदल्लू ऒन्दु उत्कटवागियू इन्नॆरडु अल्पवागियू इवॆ. ऎन्दु तिळियतक्कद्दु. इल्लि वैश्यनु हेळलिल्लवु ; वैश्य शरीरदल्लि हेगॆ ऎन्दरॆ तमोगुणवु शूद्रनल्लिरुव हागॆ तुम्बा विशेषवागि तलॆदोरदॆ स्वल्प मट्टिगॆ तमोगुणाधिक्य वन्न हॊन्दिरुव शरीरवु” इत्यादिगळिले - इवॆ मॊदलाद प्रमा णगळल्लि, कॊल्लुगिरपडिये - हेळिरुवहागॆ, सत्यादिगुण तार तम्यवान - सत्वरजस्तमोगुणगळ तरतम भावगळन्नु हॊन्दि रुव, शरीरलॆ - शरीरदल्लिरुव, ब्राह्मणादिगळे बेरॆ-ब्राह्मण क्षत्रिय वैश्य शूद्ररे बेरॆ, इदक्कॆ शारीर ब्राह्मणादिगळॆम्ब हॆसरु- मनस्सिल् - मनस्सिनल्लि सत्यादि गुणविशेषगळ, अडियाग- मूलकवागि, सर्वजातिगळिलुम् प्रशंसा वाक्यळाले शोल्ल पट्टि - समस्त जातिगळल्लि माहायन्नु तिळिसुव वाक्यगळिन्द हेळल्पट्ट ब्राह्मण्यादिगळू कूड बेरॆ ; इल्लि निकृष्टजातियवनाद शूद्रादिगळन्नू ब्राह्मणनॆन्दु श्लाघिसि हेळुव ब्राह्मण्यवे बेरॆ ऎन्दु हेळिदन्दायितु. इल्लि प्रशंसा वाक्य ळाले ऎन्दु हेळि रुवदु उत्कृष्ट जातियवनन्नु निन्दारूपवाक्यदिन्द हेळुव मानस शूद्र त्यादिगळिगू उपलक्षणवॆन्दु भाविसतक्कद्दु. हीगॆ ब्राह्म ह्यादिगळु ऎरडु विधवॆन्दु हेळिदरु :- जन्म प्रभति शरीरदॊन्दिगॆ बन्दद्दु ऒन्दु विध शारीर ब्राह्मण्यवु : मनस्सिन सतोष दिन्द आगन्तुकवागि बन्दद्दु ऒन्दु विध मानस ब्राह्मण्यवॆन्दुप देशिसिदरु. आदुदरिन्द भारतवाक्यवाद “न शूद्रा भगवद्भ का ऎम्ब श्लोकार्थवेनॆन्दरॆ, इष्टे ऎम्बभिप्रायवु– शारीर शूद्रत्व वुळ्ळवरु भगवद्भक्तरागि मनस्सिनल्लि साधिक्यवुळ्ळवरु कारणान्तर दिन्दादरॆ, अवरु मानस शूद्ररल्लवु, अवरुगळ मनस्सिनल्लि तमो________________
9822 श्रीमद्रहस्यत्रयसारे उभय विध ब्राह्मण्य * र्विवेक १. इवत्तिल् शारीरगुण विशेष मडियाग व्यवस्थितान गुणद व्यापारगळाद कामक्रोधादिगळॆल्लवु,ज्ञान शमादि गुणयुक्त रागि ब्राह्मणरिगॆ समानरागुवदरिन्द विपति - मानस ब्राह्मणरॆ. ; भागवतरादुदरिन्द पूजनीयरु ; आदुदरिन्दले विप्राभागवता स्मृताः ऎन्दु हेळल्पट्टरु हागॆये येह्य भक्ताजनार्दने शारीरक सम्बन्धवाद उत्कृष्ट वर्णतॆयिद्दरू, यारागलि जनान नल्लि भक्तियिल्लदॆ भागवतरल्लवो, सर्ववर्णॆ पुते शूद्रा- समस्त जातिगळल्लू अवरू मनस्सिनल्लि तमोगुण विशिष्टराद युक्त मानस शूद्ररे सरि, ऎन्दरॆ रागद्वेषगळिन्द तुम्बिद मनस्सु ळ्ळवराद प्रयुक्त शूद्ररु. हेगॆ हेगॆ ई गुणगळुळ्ळवरु निन्दा र्हरो हागॆ निन्दार्हरॆम्ब भाववु *यो ब्राह्मणायोपगु रेशं शतेन यातये” “यावनु ब्राह्मणनन्नु कुरितु गद रिसुवनो आतनन्नु नूररष्टु दण्डिसतक्कद्दु मत्तु घन्तंशपन्तं परुषं वदन्तं योब्राह्मणं नार्चयते विमूढः” क्रूर मातुगळन्नाडि शपिसुव ब्राह्मणनन्नू कूड पूजिसबेकॆन्दु हेळिरुव दरल्ल, मत्तु “यावती देवता स्तास्सत्व वेदविदि ब्राह्म जीवसन्ति” ऎष्टु देवतॆगळॆल्ला इद्दा इद्दारो अवरॆल्ला वेदवित्ताद ब्राह्मणनल्ले इद्दारॆ, हीगॆल्ला प्रशंसॆगॆ अड्डवाद ब्राह्मण्य शब्दवु शारीर मात्र ब्राह्मण्यवन्नु बोधिसुवदिल्लवु, सत्वगुणाधिक्यदिन्द शोभिसुव मानस ब्राह्मण्यवन्नू सह कुरितु हेळिद प्रशंसॆयॆन्दु भाविसतक्कद्दु. ब्राह्मणनिगॆ नमस्कारवन्नु माडतक्कद्दु ऎन्दरॆ शारीर मात्र ब्राह्मण्यविद्दु मानसिक शूद्रत्वविरुवनु नमस्कारादि गळिगॆ अनरनु, शारीर मानसिक ऎरडु विध ब्राह्मण्यविद्दरेने नम स्वारादिगळिगॆ अक्षनागि माननीयनु ऎम्ब भाववू द्योतितवु. ऎरडु विध ब्राह्मण्यक्कू इरुव व्यत्यासवु. १, इवत्तिल् - ई ऎरडुविध ब्राह्मण्यादिगळल्लि, शरीर सम्बन्ध वाद, गुणविशेष मडियाग सत्व, रजस मोगुण विशेषगळ मूलक________________
(१२) प्रभाव व्यवस्थाधिकार २५७७ शारीर जाति विशेषळ उत्पत्ति सिद्धळाय् मरणान माग स्थिरळायिरुक्कु, मानसमान सादिगुणो नोष मडियाग चॊल्लुगिर ब्राह्मण्यादिगळ सत्वजातिगळु वागि, व्यवस्थितङ्गळान - एर्पट्ट, उत्पत्तिसिद्द विशेषङ्गळाय्- जन्मसिद्धवाद विशेषगळागि, मरणानमाग स्थिरङ्गळागिरुक्कु- शरीर सम्बन्धवाद प्रयुक्त मरण हॊन्दि आ स्कूल शरीरवु कळॆदु होगुव तनक स्थिरवागिरतक्कवु. ब्राह्मण जातियल्लि यावाग जन्म वन्नॆत्तिदनो आ शारिर ब्राह्मण्यवु प्राप्तवागुत्तदॆ ; आदु मर णान्तवागि ईतनिगॆ अनुसरिसि बरुत्तदॆ ; इदु नियतवु. इदु होगि बेरे शारीरक जातियु ऎन्दिगू उण्टागुवदिल्लवु. एकॆन्दरॆ इदु उत्पत्ति सिद्धवागि मरणान्तवागि स्थिरवागिरतक्कद्दु. स्थिरवागिरतक्क द्दॆन्दु हेळिदुदरिन्द भगवद्भक्तनल्लदवनु शूद्र जातियवनागुत्ता नॆन्दु हेळलु साध्यविल्लवॆम्ब भाववु ; शारीर जातियु ऎन्दिगू व्यत्यस्तवागुवदिल्लवु. मुन्दॆ मानस ब्राह्मण्यवॆन्ताद्दॆन्दु व्यवस्थॆ माडि हेळुत्तारॆ : मानसमान-मानसवाद, सत्ववे मॊदलाद गुणोषमडियाग - गुणाधिक्यद मूलकवागि, चॊल्लुगिर ब्राह्मणादिगळ – हेळुव ब्राह्मण्यादिगळु, सत्वजातिगळुक्कुं सम्भावितङ्गळा-नाल्कु जातिगळल्लि उण्टागबहुदागि, प्रह्ला दादिगळु कु-जन्मतः राक्षसनाद प्रह्लादने मॊदलादवरुगळिगॆ, आदि पददिन्द, विदुर, गुह, मॊदलादवरु हेळल्पट्टरु, जन्मसिद्धळा
- जन्म उण्टादागले प्राप्तवादवुगळागि, नीक्कि उळ्ळारु इन्नु मिक्कवरिगॆ आचारादि सम्बन्धहेतुक्कळाले ऒळ्ळे गुरुविन सम्बन्ध उण्टाद कारणदिन्द, आगन्तुकण्णळाय- इन्तह यादृच्छिक सुकृत मूलक मध्यॆ बन्दवुगळागि, इरुक्कु - इरुत्तदॆ. इदक्कॆ क्षत्र बन्ध वु निदर्शनवु. इल्लि प्रह्लाद मॊदलादवरिगॆ बन्दिरुवदु हुट्टु वागले ऎम्ब भाववु. प्रह्लादनु जन्मतः राक्षसनादुदरिन्द ईतनिगॆ उण्टागिरुव सात्विकाधिक्यवु जन्मक्कॆ मॊदले एर्पट्टि दुद रिन्द जन्मसिद्धवॆम्ब प्रयोगवु. हागॆये विभीषणनू जन्मतः राक्षसनु ; आञ्जनेयनु जन्मतः तिरण, शबरियु, जन्मतः शबर________________
श्रीमद्र हस्यत्रयसारे कुं सम्भावितळाय्, प्रह्लादिगळुक्कु जन्म सिद्दण्णनाय नीक्कियुळ्ळरु आचारादि सम्बन्ध हेतुक्कळाले आगन्तु कण्ण ळायि रुक्कु. 9. इदिल् शारीरजाति विशेषण्ण इट्टु शिलशास्त्रज्ञ नियतङ्गळाम्, मानसमान ब्राह्मण्यादिगळॊ यिट्टु अवत्तुक्क जातियवळु ; विदुरनु, शूद्रनु ; प्रह्लाद, आञ्जनेय विदुरादि गळिगॆ बन्दिरुव सात्विकभाववु हुट्टुवागले ; विभीषणनिगॆ चत्रु रुखन वरप्रसाददिन्दुण्टादुदु शबरिगॆ गुरुवाद मतङ्ग ऋषिय अनुग्रहदिन्दादुदरिन्द आचार सम्बन्धदिन्दुण्टादुदु ; क्षत्र बन्धुविगॆ मानस ब्राह्मण्य उण्टागुवदक्कॆ नारदमह र्षिय सम्बन्धवु. जानश्रुतिगॆ मानस ब्राह्मण्य उण्टागुव दक्कॆ रैल्वॆर सम्बन्धवु. हीगॆ अनेक हीनजातियरिगॆ सत्तोद्रेकदिन्द मानस ब्राह्मण्यवुण्टागलु आचार सम्बन्धवे हेतुवु. आदुद रिन्द आगन्तुकवॆम्ब भाववु. जन्मवु हीनजन्मदल्लियादुदरिन्द जन्मतः अल्लदॆ आगन्तुकवॆम्ब भाववु. हीगॆ हेळिदुदरिन्द पूजन्म प्राप्त वाद सुकृतवु व्यावर्तिसल्पडलिल्लवॆन्दु भाविसतक्कद्दु. २. मुन्दॆ अवरुगळिगॆ आचार व्यवस्थॆ हेगॆ ऎम्बुदन्नु तिळिसु तारॆ-शारीर ब्राह्मण्यादिगळन्नु कुरिते, शास्त्रगळल्लि आचार गळु आयाजातिगळिगॆ नियतवागि हेळल्पट्टिवॆ. इवु तप्पिद अल्लवु, बदलायिसलू साध्यवल्लवु. मानस ब्राह्मण्यादिगळु, बेरॆ जातिगळल्लि आगन्तुकवागि बरुवन्तवु ; आदुदरिन्द, ई ब्राह्मणादि अचारगळु अन्वयिसुवदिल्लवु अवरिगॆ हॆच्चिन पुरुषार्थगळ प्राप्ति यू उण्टु. तन्मूलक प्रशंसॆयू उण्टु. जन्मतः प्राप्तवाद जातिगॆ व्यत्यस्तवाद आचारगळु ऎन्दिगू अन्वयिसुवदिल्लवॆन्दु उप देशिसुत्तारॆ इदिल्-इवॆरडु ब्राह्मण्यादिगळल्लि, शारीर जाति विशेष #लै इट्टु-शारीर ब्राह्मण्यादिगळन्नु अनुसरिसि, शिल शास्त्रज्ञळ् कॆलवु शास्त्रगळु ऎन्दरॆ अवुगळल्लि हेळिरुव आचारगळु, नियतज्ञ राम् - व्यवस्थितवादवुगळु, जन्मतः बन्दु मरणदॊन्दिगॆ हो गुव ब्राह्मणादि जातिगळिगॆ इवुगळु आचारगळॆन्दु शास्त्रगळल्लि________________
प्रभाव व्यवस्थाधिकारः अनुरूपमान पुरुषार तदुपायज्ञ रुम् प्रशंसादिगळु सत्वजातियिलुं सम्भावितज्ञ नाम्. मानस ब्राह्मण्या निन्दाप्रशंसयो कथनम् इदिल् ब्राह्मणादिगळ पक्कलिले मानस विपरीताकार एरट्टिवॆ. आदुदरिन्द अवुगळ अनुयगळे विना, अवुगळन्नु ऎन्दिगू बदलायिसकूडदॆम्ब भाववु; हागॆ बदलायिसिदरॆ “श्रुति स्मृति र्ममै वाज्ञा” ऎम्बल्लि हेळिरुवहागॆ अवुगळन्नुल्लङ्घिसुवद रिन्द आज्ञादियागि भगवन्नि ग्रहक्कॆ गुरियागुवनॆम्ब अभिप्रा यवू, नियतज्ञ ऎम्ब प्रयोगदिन्द ज्योतितवु. मुन्दॆ मानस ब्राह्मण्यादिगळिन्द आचार भेदवेनू उण्टागुवदिल्लवु; अदरिन्दुण्टागुव लाभवेनु ऎन्दरॆ, हॆच्चिन पुरुषार्थ प्राप्तियू अदक्कॆ बेकाद साधनवू, आ कारणदिन्दुण्टागुव प्रशंसॆये मॊद लादवुगळॆन्दु हेळुत्तारॆ-मान समान ब्राह्मण्यादिगळ्ळियिट्टु - मानस ब्राह्मणादिगळ मूलकवागि, आदि पदवु क्षत्रियत्यादिग ळन्नु सूचिसुत्तदॆ, अवत्तुक्कु अनुरूपमान-अवुगळिगॆ अनुरूप वाद, पुरुषार्थवेनु, अवुगळन्नु हॊन्दुव साधनवेनु, प्रशं सादिगळु- “ शूद्राभगवद्भक्ताः” इत्यादिगळल्लि हेळिरुव हागॆ अवुगळिन्दुण्टागुव महिमॆ मॊदलादवुगळेनु, भागवतगोष्ठियिन्द सन्मानवेनु इवु हेळल्पट्टवु, सत्व जातियिलम्- ब्राह्मणादि नाल्कु जातिगळल्लू, सम्भावित नाम् - उण्टागबहुदु, शारीर सम्बन्ध ब्राह्मण्यादिगळल्लादरो आचारगळु आयायाजातिगॆ मात्र निय तवु. मानस ब्राह्मण्यवादरो ऎल्ला जातियल्लू उण्टाग बहु दॆन्दु हेळिदरु. मानस ब्रा ह्मण्यादिगळल्लि निन्दा प्रशंसगळ कथनवु. मुन्दॆ उत्तम वर्णदवनिगॆ बरुव शूद्रत्यादिगळु निन्द्यवॆन्दू कीळुवर्णदवनिगॆ बरुव ब्राह्मण्यादिगळु प्रशंसावहवॆन्दू हेळु त्तारॆ. इदिल् - ई मानस ब्राह्मणादिगळल्लि, बाह्मणादिगळ हक्कलि - जन्मतः ब्राह्मणनागि हुट्टिरुवन विषयदल्लि, मानस________________
श्रीमद्र हस्य त्रयसार वाल्, शमदमादि योग्यवाग शास्त्र सिद्धमान जन्मले ऒरन्नु तप्पि नानॆनु मिगुवु निन्दै नडक्कु म्, जात्यारण्य विपरीताकारळ् - मनस्सम्बन्धवाद ब्राह्मणनिगॆ विरुद्धवागि शूद्रादि तमोनिष्ठर भावगळु, वाल् - प्राप्तवादरॆ, शमदमा दियोग्यवाग - बान्द्रिय अन्तरिन्द्रिय निग्रहवे मॊदलादवु गळिगॆ उचितवाद शास्त्र सिद्धवाद, जन्मले सिरन्नु - अन्तह जन्म दल्लि हुट्टियू कूड, तप्पि ना नॆन्नु उचितवाद स्थितियन्नु अतिक्रमिसिद नॆन्दु, निन्दै नडक्कु - निन्दॆयु नडॆयुवदु, ऎन्दरॆ निन्दॆयु उण्टागुत्तदॆम्ब भाववु. अन्तह ब्राह्मणनन्नु शूद्रनॆन्दु भाविसि निन्दिसुवरु. ब्राह्मणनु भगवन्तनल्लि भक्तनागिरबेकु, अभक्तनादरॆ, सर्वषते शूद्रा येह्यभक्ता जनार्दने ऎन्दु हेळि रुवहागॆ शूद्रनॆन्दु निन्दिसल्पडुवनु, ब्राह्मणनिगॆ योग्यवाद स्वभाववु शम दमादिगळु, आदि शब्ददिन्द मुन्दॆ हेळववॆल्लवू ग्रहिसल्पट्टवु. “विद्यते ब्राह्मणीद मः”(रामा.१८-१६.९) ब्राह्मण नॆन्द नन्तर आतनल्लि स्वल्प मट्टिगॆ मनोनिग्रहवु उण्टे उण्टु ऎन्दु हेळल्पट्टिरुत्तदॆ. गीतॆयल्लि (१८-४२) “शमो दमस्त पश्च क्रान्ति रार्जन मेवच 1 ज्ञानं विज्ञान मास्तिं ब्राह्मं कर स्वभावजं” इवुगळॆल्ला ब्राह्मणनिगॆ सहजवाद अकारगळु. शम वॆन्दरॆ बाहेन्द्रियगळ नियमनवु. दन वॆन्दरॆ अन्तदिन्द्रिय नियमनवु, भोगवन्नु तडॆयुव शास्त्र सिद्धवाद कायक्कॆशवु तपस्सॆनिसुत्तदॆ. शौचं - शास्त्रि य कर्मक्कॆ योग्यतॆयुळ्ळव * नागि शुचिर्भूतनागिरुविकॆयु. कानिः - इतररिन्द तॊन्दरॆयुण्टा दरू सहिसिकॊळ्ळोणवु. आर्जवं - ऋजुवागिरुविकॆ ऎन्दरॆ मन स्सिनल्लि बाह्य व्यापारदल्लि ऒन्दे विधवागिरुविकॆ, ज्ञानं - परावर तत्वगळ विषयवाद यथार्थज्ञानवु, विज्ञानं - परतत्वक्कॆ मात्रवे असाधारणवागिरुव विशेषगळ ज्ञानवु. आ स्ति क्यं - वेद परमात्म मॊदलादवुगळल्लि सत्यवॆम्ब निश्चयवाद आचाल आ चाल्यवाद ज्ञानवु. इवॆल्ला ब्राह्मणनिगॆ स्वभावसिद्धवाद कर्मगळु ऎन्दु हेळ ल्पट्टिरुत्तदॆ. ब्राह्मणनिगॆ मुख्यवागि बुद्धियु सात्विकवादुदागिरत 100 1________________
प्रभाव व्यवस्थाधिकार इले सिरन्नु गुणोत्तरनाम् प्रोन्सानागिल् (१) “एतैस्समे (तः) शू द्रोपि वार्धके मानमर्हति” इत्यादिगळि र्पडिये प्रशंसॆ मिगवु नडक्कु म्. कद्दु. “प्रञ्च निवृत्तिञ्च करा काव्यभया भये । बन्धं मोक्षञ्च योवे बुद्धि सापार्थ सात्विकी । (गी १८. ३०) ऐहिकाभ्यदयक्कॆ साधनवाद धर्मवन्नू, मोक्षसाधन भूत धर्मवन्नू, इदु आवश्य माडतक्कद्दु इदु बिडतक्कद्दॆम्बु दन्नू, शास्त्रातिक्रम हेगॆ, शास्तानुगुणवागि नडॆयोण हेगॆ, संसार बन्धवु हेगॆ, अदरिन्द बिडुगडॆयू हेगॆ, इवुगळन्नॆल्ला यावनु तिळियुवनो अवन बुद्धियु सात्विक बुद्धियु ऎन्दु गीतॆ यल्लि हेळल्पट्टिरुत्तदॆ. इन्तह ज्ञानवन्नु हॊन्दलु योग्यवाद जन्मदल्लि हुट्टिद्दरू, अदरल्लि ममतॆयिल्लदॆ मार्गवन्नु तप्पिदरॆ, ब्राह्मणनु निन्द्यनागुवदरिन्द शूद्रनॆन्दु हेळिल्पट्टिरुवनु, इन्तह ज्ञानगळिल्लदवनु, शूद्रनु हेगॆ निन्द्यनो, हागॆ निन्द्यनॆम्ब भाववु. हागल्लदॆ जात्यन्तरङ्गळिले ब्राह्मणनल्लदॆ बेरॆ जातियल्लि, पिरन्नु हुट्टि, गुणोतरनाय् पोन्मानागिल् - श्रेष्ठवाद स प्रेकवुळ्ळ गुणवुळ्ळवनागि होदरॆ, हागॆ सत्वाधिक्यविरुवदरिन्द गुरु जनदल्लि विश्वासवू, अभि मुख्यवू मत्तु अवरन्नाश्रयिसि, उपदेश हॊन्दि भागवत प्रवृत्तियुळ्ळवनादरॆ “ एतै स्समेतः - शान्त्यादि इवुगळिन्द सेरिद ऎन्दरॆ हिन्दॆ उपपादिसल्पट्ट आत्मगुणगळिन्द सेरिद शूद्रोपि - शूद्रन कूड, वार्धक, मुप्पिन दॆशॆयल्लि, मान मर्हति - सन्मानवन्नु हॊन्दलु योग्यनु, इत्यादिगळिर् पडिय इवे मॊदलाद प्रमाणगळल्लि हेळिरुवहागॆ, प्रशंसॆ मिगवुं नडक्कुम् - श्ला फ्यतॆयु हॆच्चागि नडॆयुत्तदॆ. हिन्दिन वाक्यदल्लि शारीर ब्राह्मणनु हेगॆ तन्न स्वधर्मगळन्नु त्यजिसि निन्द्यनागबहुदॆम्बुदन्नू हेगॆ ब्राह्मणेतरनु मानस ब्राह्म इवन्नु हॊन्दि श्लाघनीयनागबहुदॆन्दु तिळिसिदरु. मानस ब्राह्म इवु तनगुण्टु ऎन्दु अहङ्कारयुक्तनादरॆ अनर्थ उण्टागुत्त (१) याज्ञवल्क स्मृति,________________
श्रीमद्र हस्यश्रयॆसारे ईदृश प्रशंसा गयुक्ता चेत् अनरावहा, कारण्ययुक्ता चेत् पुरुषार्थ साधिका, इवत्तिल शारीरमाय मानसायुव नरु मुत्कर्षं ग हेतुवावागिल् अनर्थकरनाम्, इब्बरु दॆन्दू, अदरल्लू तनगॆ शारीर मानस ऎरडु विधवाद उत्कर्षविद्दु दादरॆ अहङ्कारवु इन्नू हॆच्चबहुदु; आग तुम्बा अनर्थक्कॆ कारण वागबहुदॆन्दू, अहङ्कारक्कॆ बदलागि कार्पण्य विद्दुदादरॆ उपा यानुष्ठानमूलक पुरुषार्थ सिद्धिगॆ उपकारकवागुत्तदॆन्दू, मुन्दॆ उपदेशिसुत्तारॆ. इन्तह प्रशंसॆयु गयुक्तवादरॆ अनर्थक्कू, काल्पण्ययुक्त वादरॆ पुरुषार्थ प्राप्तिगू, कारणवागुत्तदॆ. इवल् - ई प्रशंसानिन्दॆगळन्नुण्टुमाडुव शारीरमानस ब्राह्मण्यगळल्लि, शारीर सम्बन्धवागियू, मानसवागियू, वरु उत्कर्षं - बरुव श्चा ध्यतॆयु, ग हेतुवावागिल्- गत्वक्कॆ कारणभूतवादरॆ, ऎन्दरॆ जन्मतः तानु ब्राह्मणनु, उत्कृष्टवंशदल्लि जनिसिदवनु, मानसब्राह्मण्यवू तनगुण्टु, आ कारणदिन्द तानु महा भागवतनॆम्ब गर्व उण्टादरॆ, अनर्थकरमाम् - अनर्थ वन्नुण्टुमाडुवदागुत्तदॆ. इदक्कॆ दृष्टन्तवु अजगरोपाख्या नवु. नहुषरायनु इन्द्रपदवियन्नु तन्न यज्ञ यागादिबलदिन्द पडॆदुदरिन्द, शचीपतित्ववू तनगॆ बरतक्कदॆन्दु दुराशॆयिन्द प्रेरित नागि, महा पतिव्रतॆयाद शचीदेवियन्नु पत्नियागबेकॆन्दु निर्बं धिसलु ; आग आकॆयु बृहस्पतिय बुद्धिवादानुसार, महर्षिगळे वाहकरागिरुव पल्लक्कियल्लि कूतु बन्दरॆ आगबहुदॆन्दु मातन्नु कॊडलु ; आग नहुषनु तनगॆ प्राप्तवागिरुव सर्वोत्कर्षदिन्द मदिसिदवनागि, महर्षिगळु तन्न पल्लक्कियन्नु हॊरुवहागॆ माडि, कालिन कडॆयिद्द अगस्तऋषियन्नु, कामातुरनागि शचीदेवियल्लिगॆ बेग होगुव अवसरदिन्द कालिनिन्द तिविदु सर्, सर, बेग होगु बेग होगु, ऎन्दु गदरिसलु ; आग सरवॆन्दु हेळि ब्रह्मवित्तिन दॆशॆ d________________
प्रभावव्यवस्थाधि कारः d यिन्द अपराधक्कॆ गुरियादुदरिन्द सर्पवागॆन्दु शापवन्नु कॊट्टि दुदरिन्द दॊड्ड अजगर जन्मवन्नॆत्तिदनु. आदरॆ नहुषनिगॆ ज्ञानो दय उण्टागि विशापवन्नु बेडिदुदरिन्द, युधिष्ठिरन सम्बन्ध उण्टादाग निनगॆ शापविमोचनॆ यागुत्तदॆन्दु महर्षियु अनु ग्रह माडिदरॆम्ब वृत्तान्तवन्नु निदर्शनवागि भाविस बहुदु. अज गरनु भीमनन्नु हिडिदुकॊण्डु, युधिष्टिरनॊन्दिगॆ उक्कि प्रत्युक्ति गळु नडॆदाग ई जातिव्यवस्था विषयवु बहु स्वारस्यवागि उपपादि तवु. “ब्राह्मणः कोभवेत्” यारु ब्राह्मणनु ऎम्बुदु सक्ष प्रश्नॆयु अदक्कॆ युधिष्ठिरर उत्तरवु. “ सत्यं दानं क्षमा शील मान्यशंस्यं तपोणा । दृश्यन्ते यत्रनागेन्द्र स ब्राह्मण इति स्मृतः” ऎम्बदागि. इदर तात्पर्यवेनॆन्दु ब्राह्मण नागि हुट्टिदुदक्कॆ अनुगुणवागि इन्तह वृत्तगळिद्दरॆ अवनीग सरि याद ब्राह्मणनु, इल्लदिद्दरॆ अल्लवु ऎम्बर्थवु. इदन्नु सरियागि ग्रहिसदॆ ब्राह्मण लक्षणविल्लदवनु ब्राह्मणनागिद्दरू ब्राह्मणन ल्लवु, अवनु शूद्रनु ऎन्दु तिळिदु, हागादरॆ जातियु वृथा ऎन्दु भाविसतक्कद्दे ऎन्दु सर्पनु केळलु; अदक्कॆ प्रत्युत्तरवागि य धिष्ठि ररु हेळुत्तारॆ. जातिरत्र महासर्प मनुष्यत्व महामते। सङ्करात्सवर्णानां दुष्टरीक्षॆति मे तुति” जातिसङ्करवुं टागि तन्मूलक उण्टागुव अनर्थगळन्नु तप्पिसुवदक्कागि जातिव्यवस्थॆ यिन्द ब्राह्मणनिगॆ जातकर्म उपनयनादिगळु हेळल्पट्टिवॆ; आदरॆ, अदरल्लि तत्वदर्शिगळु शीलक्कॆ प्राधान्यवन्नु हेळुवरु, आदुदरिन्द नानु शीलदिन्द ब्राह्मणनु यागु ऎन्दु हेळिदॆनु, ऎन्दु उत्तरवन्नु कॊ ट्टरु. यावाग वर्ण साङ्कर्यवु निषेधिसल्पट्टितो, अदन्नुण्टुमा डुव सहस भोजन, कन्यादान, परिग्रहादि यावुगळू कूड दॆन्दु हेळिदन्तायितु. ई इतिहासवु ई सन्दर्भदल्लि अनुसन्धेयवु. नहुषनिगॆ बन्दिद्द शारीर मानसोत्कर्षगळु गर्व हेतुवागि अनरक्कॆ कारणगळादवु. हीगॆये तानु कॆट्टिद्दु ऎन्दु युधिष्ठिररिगॆ तिळिसि, अवर अप्पणॆयन्नु पडॆदु पुनः स्वर्गवन्नु कुरितु तॆरळिदनॆन्दु हेळ ल्पट्टिरुत्तदॆ. इरणु वळियालु मुळ्ळ अपकर्षम् - शारीर बा ह्मण्यवू तनगिल्लवु; मानस ब्राह्मण्यवू इल्लवॆम्ब नैच्यभाववु,(१)________________
२५८४ श्रीमद्रहस्यत्रय सारे * वळियालु मुळ्ळ वसकर्षं (१) “ कुलळाय वीरिरिण्णिल् * पालुम् (२) “जनित्याहं वंशे” ऎण्यर श्लोक लुं शोल्लुगिर पडिये र्तानिनि तॆळिन कार्पण्य विळ्ळॆत्तु अकिञ्चनाधिकारमान उपाय विशेषले मूट्टु मागिल् पुरुषार्थकारण माकैयाले श्लाघ्र मा. 3 “कुलङ्गळाय वीररॆण्डिल्” ऎम्ब पाशुरदल्लि (२) “जनित्याहं वंश” ऎम्ब श्लोकदल्लदॆ, शोल्लुगिर पडिय - हेळिरुव हागॆ, र्ता निन्न निलै तॆळिन्नु तानु ईग इरुव दुरवस्थॆयन्नु अरितवनागि, कार्पण्य विळ्ळित्तु - तनगॆ सर्वविधदल्लि योग्यतॆ इल्लवे ऎम्ब दैन्यवन्नु मनस्सिनल्लि बॆळसिद, अकिञ्चनाधिकार मान हीगॆ योग्यतॆ इल्लवे ऎन्दु असमर्थनागिरुववनिगॆ अधिकारवाद, उपायविशेष तिले प्रवदनानुष्ठानदल्लि, मूट्टु मागिल्- अवलम्बिसुवहागॆ माडि दुदादरॆ, पुरुषार्थ कारणमागैयालॆ - मोक्षप्राप्तिगॆ कारणवागुवदरिन्द, श्लाघनाम्-श्लाघवागुवदु; अहङ्कार मम कारगळु सर्वात्मना प्रपन्ननिगॆ कूडदॆन्दु हेळिरुवदन्ने ईग ज्ञाप कक्कॆ कॊडुत्तारॆ. तनगॆ ऎरडु विधवाद ब्राह्मण्यविदॆ ऎन्दु गर्वयुक्त नादरॆ आतनु नष्टनागुत्तानॆ. हीगॆ उत्कर्ष विरुवदु ईतनिगॆ अनर वन्नुण्टुमाडबहुदु अपकर्षविद्दुदादरॆ तनगॆ शारीर सम्बन्धवाद जात्युत्कर्षवागलि, भागवतत्वरूप सादि गुणमलकवागि मानस ब्राह्मण्यद उत्कर्षवागलि, इल्लवे ऎम्ब दैन्यवु उण्टागि तन्मूलक वागि असमर्थनिगॆ विधिसल्पट्ट प्रपत्तियन्नु ऒब्ब आचार्य मुखेन अनुष्टिसि, परम पुरुषार्थवन्नु हॊन्दबहुदु ऎम्ब भाववु. त्या गो गत्व कारण्यम् ऎन्दू,इति या गत्व हानि इदैन्यं का कृण्य मुच्यते” ऎन्दू हेळिरुवदरिन्द गर्वविद्दुदादरॆ अपायद बाहुळ्यवुण्टॆन्दू, अधिकारवुण्टागदॆ उपायवु सिद्धिसुवदिल्लवॆन्दू हिन्दॆ ९६४ नॆय पुटदल्लि हेळल्पट्टिरुत्तदॆ. “पोधर मतिका मति” गर्विष्ठनु धर्मवन्नु अतिक्रमिसुवनॆन्दु हेळिरुवदरिन्द (१) तिरुमळियाळ्वार् तिरुचन्दविरुत्तं, ९०, (२) आळ, प्रो.६१.________________
d प्रभाव व्यवस्थाधि कार e अनर्थवन्नु हॊन्दुवनु ऎम्ब भाववु. आदुदरिन्द याव उ उ ष्टतॆयिन्दलू गर्वितनागदॆ, न धर निस्मि न चात्मवेदी नभक्ति र्मा त्व चरणार ऎन्दे ! अकिञ्च नो, नन्यगति शरण्य त्वत्पाद मूलं शरणं प्रपद्यॆ । ऎम्ब अनुसन्धानवु क्षेमकरवु. ई श्लोकक्कॆ कॆलवरु शास्त्र सम्मतवल्लद अर्थवन्नु माडि श्री निग मान्त देशिकरवर अभिप्रायवू हागॆये ऎन्दु हेळुत्तारॆ. महानु भावराद गुरुगळु शास्त्रमरादॆगॆ विरुद्धवागि ऎन्दिगू अभिप्राय पडुवदिल्लवॆन्दु खण्डितवागियू हेळुववु. आदुदरिन्द ई श्लोकक्कॆ शास्त्र सम्मतवाद अर्थवन्नु सूक्ष्मवागि तिळिसुवॆवु. न धर निष्ठॆ- कर्मयोगवन्नु अनुष्टिसुव अर्हतॆय ननगिल्लवु, नजातवेदी- आ कारणदिन्दले, आत्मसाक्षात्कारवन्नु हॊन्दुव ज्ञानयोगक्कॆ योग्य तॆयू इल्लवु, आदुदरिन्दले, नभक्तिर्मा त्वच्चरणारविन्दे - निन्न पादकमलदल्लि ऐकान्त्य परभक्तियिन्द उपासिसुव सामर्थ्यवू इल्ल वु, आदुदरिन्द आकिञ्चनः - ऎरडु उपायगळल्लि उपासनक्कॆ असमर नागि दीन दशॆयन्नु हॊन्दिरुवॆनु. अनन्यगतिः - नीनल्लदॆ ननगॆ बेरे रक्षकरिल्लवु, अवुगळिन्द शरणागतिगॆ बेकाद मुख्यवाद अण्णगळु हेळल्पट्टवु, आदुदरिन्द शरणं प्रपद्यॆ ऎन्दु भरन्यासवन्नु अनुष्ठ सिरुत्तेनॆन्दु हेळुत्तारॆ. पूार्धदल्लि हेळिरुव भक्तियोगक्कॆ कर्मयोग ज्ञानयोगगळॆरडू अण्णगळु, इवुगळिन्द साध्यवा दुदु भक्तियोगवॆन्दु श्री यामुनेयरवरे गीतार्थ सहद प्रथम श्लोकदल्लि स्वधरज्ञान वैराग्य साध्य भक्तिकगोचर- ऎम्बुदरिन्द व्यक्तपडिसिरुत्तारॆ. हागॆये श्रीयतिवरे मॊदलाद अवर शिष्य परम्परॆयवर अभिप्राय वु. हीगिरुवाग मॊदलनॆय मॆट्टिलाद कर्मयोगक्कॆ ननगॆ सामर्थ्यविल्लवॆन्दु हेळिद्दरॆ साकागित्तल्ला, अष्टु मात्र हेळद ज्ञानयोगक्कू शक्ति इल्लवु, भक्तियोगक्कू शक्ति इल्लवु ऎन्दु एकॆ हेळिदरु ? ऎम्ब प्रश्नॆगॆ उत्तरवागि कॆलवरु हेळुत्तारेनॆन्दरॆ, हिन्दिन जन्मगळल्लि कर्मयोग सिद्धियुण्टागिद्दरॆ अदन्नु बिट्टु ज्ञानयोगवन्न नुग्गिसु ऎन्दरॆ अदक्कू ननगॆ सामर विल्लवॆन्दू,हिन्दिन जन्मगळल्लि करयोग ज्ञानयोगगळ सिद्धियुण्टा गिद्दरॆ, अवुगळन्नु बिट्टु भक्तियोगवन्नादरू अनुषि सु ऎन्दरॆ R________________
२५८६ श्रीमद्रहस्यत्रय साके ww अदक्कू ननगॆ सामर्थ्यविल्लवॆन्दू हेळिदरु ऎन्दु अभिप्रायपडुवरु. इदु सरियाद अभिप्रायवल्लवु. एकॆन्दरॆ हिन्दिन जन्मद स्मरणॆयु यारिगू इरुवदागि तोरिबरुवदिल्लवु. हागॆ स्मृति इद्दु याव नादरू ऒब्बनु अनुष्ठिसिदरॆ अन्तह स्मृति यिल्लदवनू कूड कर्म योगवन्नु त्यजिसुवदक्कॆ मेलु पयन्नु हाकिकॊट्ट हागागुव दिल्लवे ? हागॆ ब्राह्मणजन उण्टागि कर्मयोगवु सिद्धिसिद्दु, कारणान्तरदिन्द शूद्रयोनियल्लि जनिसिदरॆ आतनू कूड शास्त्रविरुद निष्ठॆयाद उपासनवन्नु माडबहुदु ऎन्दु अनुमतियन्नित्त हागा गुवदिल्लवे ? पुनर्जन्मवु यावाग उण्टायितो, आग बालनागि मातन्नु कलियबेकु, विद्या व्यासङ्ग बेकु, ब्राह्मणनागि हुट्टिदरॆ उपनयन संस्कारबेकु, हागॆये मुमुक्ष वादरॆ पुनः कर्म योगवन्नु भक्तङ्गवागि अनुष्ठिसले बेकु, हागॆये श्रीयव ररवर अभिप्रायवु.-अर्जुननु श्रीकृष्ण भगर्वारवरन्नु कुरितु कय गनिष्ठनु योगभ्रष्टनादरॆ अवनिगॆ एनुगति ऎन्दु प्रश्निसिद्द कै, प्रश्नॆयन्नु, करॆयोगारम्भदरॆ ऎन्दू, परिपक्व करयोगि ऎन्दू, आरयोगारम्भवन्नु माडबेकॆम्ब सन्दॆशॆ ऎन्दू हीगॆ मूरागि भागिसिकॊण्डु, परिपक्व योगिय विषयवन्नु बोधिसुवाग हेळुत्ता रेनॆन्दरॆ“ परिपक्वयोग लितश्च योगिनां धीमतां- योगं कुश्व तां स्वयमेव योगोप देशक्ष माणां कुले भवति” अन्तह परिपक्कॆ करयोगनिष्ठनू कूड योगभ्रष्टनादरॆ करयोगवन्नु ताने अनुष्ठिसिकॊण्डु अदन्नु उपदेशिसुव यो ग्यतॆ इरुव करयोगनिष्ठन मनॆयल्लि जन्मवॆन्नुत्तानॆन्दु हेळ ट्टिदॆ अदुदरिन्द परिपक्वयोगिगू कूड उत्तर जन्मदल्लियू क योगारम्भवन्ने माडबेकॆम्बुदु व्यक्तवु. हिन्दिन जन्मद कर योगानुष्ठानवु एनॊन्दू काठ्यकारियल्लवो ? ऎन्दरॆ हिन्दिन जन्मद करयोग निष्ठॆय संस्कारदिन्द उत्तर जन्मवल्लि करयोग सिद्दियु सुलभवागि क्षिप्रवागि उण्टागुत्तदॆन्दु हेळिदरॆ समञ्जसवु. अन्तवनिगॆ कल्मयोगनिष्पत्तियुण्टागि भक्तियोगवू सिद्धिसि मोक्ष वन्नु हॊन्दुवनु, करयोगवे बेडवॆन्दरॆ शास्त्र विरुद्ध विषय वागुत्तदॆ. करयोगरूपवाद अण्णद सान्निध्यविल्लदुदरिन्द भक्ति________________
प्रभाव व्यवस्थाधिकार इप्पडिक्कु जाति व्यवस्थॆयु जात्यनु रूपमान वृत व्यव यु उत्थानालुम्, सत्वर, कुं भागवत निबन्धनवाग मुन्सुकॊन्न (समर्थित) उद्देशत्व प्रतिपक्कु विरोधमि, +3 योगवू सिद्धिसुवदिल्लवु, हागादरॆ श्री यामुनॆयरु मूरन्नु एक हेळिदरु ? ऎन्दरॆ, भक्तियोगस्वरूपद निरूपणॆयन्नु माडि, अदक्कॆ करॆयोगनिष्ठॆ, ज्ञानयोगनिष्ठॆ भक्तियोगनिष्ठॆ इवॆल्लवू बेकु, इवुगळल्लि ऒन्दन्नू कूड अनुष्ठिसलु योग्यतॆ इल्लवॆन्दु तिळिसुवदक्कागियू भरन्यासक्कादरो इन्तह निष्ठॆगळु यावुवु बेकि ल्लदॆ असमर्थनिगॆ योग्यवाद उपायवॆन्दु तिळिसुवदक्कागियू ऎन्दू भाविसतक्कद्दु. पू पूत्व निषेधवन्नु सपादिसि अण्ण मात्र दिन्दले फलनिष्पत्तिय, हागॆये उत्तरोत्तर निषेधदिन्द अज्जि इल्लदॆ बरी कयोगारिगळिन्द फलनिष्पत्तियू सह गमनिका बरी ऊहॆ ऎम्बुदु श्री निगमान्तदेशिकरवर अभिप्रायवु. गमनिका शब्दक्कॆ “गमनिका कापिल् क्यापिलीना, ऎम्ब प्रयोगवु अनुसन्धेयवु. कार्पण्यवन्नु प्रकटिसुव ऎरडु प्रमाणगळन्नु उदाहरिसिरुत्तारॆ. अवुगळु यावुवॆन्दरॆ - कुलज्जिळायि नीरिर आलुम् पिरि! ऎम्ब पातुरवु; इदर अर्थक्कॆ कृतकृत्याधिकारद १२७१नॆय पुटवन्नु नोडि.हागॆये *जनित्याहं वंश” ऎम्ब श्री यामुनेयर शोकार्थक्कॆ, साध्यॆपाय शोधनाधिकारद २२१३नॆय पुटवन्नु नोडि. इदरिन्द नावु मुख्यवागि ग्रहिसतक्क विषयवेनॆन्दरॆ, ऎन्तह उळ्ळ ई जातियल्लागलि वंशदल्लागलि जन्मविद्दरू, मानस शुद्धि इद्दु मानस ब्राह्मण्यविद्दरॆ उपायानुष्ठान मोक्षप्राप्तिगळिगॆ साधकवु, आदरॆ मानस शुद्धि इदॆ ऎम्ब गर्वविरकूडदु; तानु असमर्थने ऎम्ब कार्पण्यविरबेकु ; हीगॆ कार्पण्यविद्दुदादरॆ जन्मतः ऎष्टु निकृष्टनागलि, आतनिगॆ उपायानुष्ठान मोक्षप्राप्तिगळिगॆ अवका शवुण्टु ऎम्बुदु. मानस ब्राह्मण्यविरुव सत्व निवृद्धिय पुरु षनु सन्मानार्हनॆन्दु, ई ऎल्ला प्रमाणगळु हेळुत्तवॆ ऎन्दु ऒप्पि________________
श्रीमद्रहस्यत्रयसारे कॊळ्ळुवदक्कॆ एनॊन्दू विरोधविरुवदिल्लवॆन्दु हेळि प्रकृताभिप्राय वन्नु निगमन माडि हेळुत्तारॆ ईतनिगॆ शरीरवलकवागि बन्द जाति व्यवस्थॆयू, अदक्कनुगुणवाद शास्त्रविहित धर्मरूप आचार व्यवस्थॆयू, इवॆरडू तप्पिदल्लवॆन्दु स्थापिसिदरु. इप्पडिक्कु - ईग हिन्दॆ उपपादिसि स्थापिसिरुव प्रकार, जातिव्यवस्थॆयुम् - जाति यु शरीरतः बन्दुदरिन्द मरणान्तदवरॆगू बदलायिसलु साध्य विल्लवॆन्दू, जात्यनुरूपमान - आ जातिगॆ उचितवाद, वृत व्यव युम् - आचार विन्तादॆम्ब शास्त्रनिबन्धनॆयु, उण्डाना लुम् - प्राप्तवादरू, सरुक्कु म् - नाल्कु वर्णदवरॆल्लरिगू भागवतनिबन्धन माग - सत्तोद्रेकवुळ्ळ मनस्सन्नु हॊन्दिरुवदर मूलक भागवतरिन्दुण्टाद, मुन्नु तॊन्न - हिन्दॆ हेळिद, उद्दे श्यत्व प्रतिपक्कु - आतनु ब्राह्मणन कागॆ मानार्हनॆन्दु उद्देशिसि हेळबेकागिरुव अनुसन्धानक्कॆ, विरोधविल्लि - विरो धविल्लवु. नाल्कु वर्णदल्लि सत्तोद्रेक मूलक प्रशंसनीयनागि मानार्हनॆन्दु भाविसुवदरल्लि एनॊन्दू विरोधविल्लवॆम्ब भाववु. 3 हीगॆ भागवतत्व उण्टागिरुव सर्ववर्णदल्लि भेद उण्टु. कॆलवरु मोक्षवन्नु कोरदॆ प्रयोजनान्तरदल्लि दृष्टि यिट्टु, शरणागतियन्नु माडि प्रपन्नरागबहुदु, इन्नु कॆलवरु ऐहि कादि सुखगळन्नु तृणीकरिसि, मोक्षार्थिगळागिरबहुदु. इवरिब्बरू सह ऒन्दे विधवागि मान्यरे हेगॆ ? ऎम्ब प्रश्नॆयु प्रासकवागि उण्टागुत्तदॆ. अदक्कॆ उत्तरवन्नु हेळुववरागि मॊदलनॆय विध भागवतनु एका ऎन्दु करॆयल्पट्टु मान्यनॆन्दू, ऎरडनॆयव नीग चॊक्कभङ्गारवु भङ्गारगळल्लॆल्ला हेगॆ सर्वोत्कृष्टवो, हागॆ परमै कान्ति ऎन्दॆनिसि सर्वोत्कृष्ट नॆन्दू, उपदेशिसुत्तारॆ. इन्तह व्यत्यासवु गीतॆयल्ल, अनुगीतॆयल्लू उपपादिसल्पट्टिदॆ. अदन्ने श्री यामुनेयरू गीतार्थ सङ्गहदल्लि उपदेशिसिरुवदरिन्द, आ गीतार्थ सण्ण ह श्लोकगळन्नु उदाहरिसि, भगवत्सवन्नरल्लि प्रयोजनान्तरापेक्षॆयुळ्ळवनु एका ऎन्दू मोक प्राप्ति का मनु परमै कान्ति ऎन्दू श्री यामुनॆयरु विभागिसि हेळिदुदन्ने इल्लि उपदेशिसुत्तारॆ.________________
प्रभावव्यवस्थाधिकार; भागवतेषु एकाय्ति मान्य, परमै कान्तितु सत्व श्रेष्ठ इब्बगवक्रररिल (१) “ऐ कान्त्यं भगवतेषां समान मधि कारिणाम् ” ऎ रपडि, देवतान्तर स्पश्य मत्त वर्गळ एकान्तिगळ; अव गळिल् वृत्तु कॊण्डु(२) ज्ञानीतुपरमै कान्ती ऎ रपडिय प्रयोजनान्तर स्वरमु मत्त वर्गळ परमै कान्ति भागवतरल्लि एकानियु मान्यनु ; परमै कास्तियादरो सर्वोत्कृष्टनु इब्बगवत्सररिल् - हीगॆ भगवन्तनल्लि शरणागति माडिरुवदरिन्द भगवन्तनल्लि नितरागिरुववरल्लि (१) एषम् अधिकारिणां - अर्तना, अर्थार्धियु, जिज्ञासुवु, ज- नियु, हीगॆ ई नाल्कु विध भक्तरुग ळिगू, भगवति - भगवन्तनल्लि, ऐकानं - एकान्त चित्रदिन्दध्यानवु, समानं - समानवादुदु; मुन्दॆ यावाप्ति परार्थिचेत्र देवात्मनमत्तु ते - ऎन्दिरुत्तदॆ. आ ऐकान्तवु ऎल्लिवरॆगू ज्ञानियल्लदॆ इतररिगॆ इरुत्तदॆन्दरॆ हेळुत्तारॆ, तत् - आ ऐकान्त्य वु परार्थिजेत् - इतर प्रयोजन उळ्ळदादरॆ, यावाप्ति आ इतर प योजनवु लभिसुववरॆगू, अनमत्तु ते - विशेष वागि पडॆयुत्तानॆ, ऎर पडिये - ऎन्दु हेळिरुव हागॆ, देव तान्तर रम् अवर्गळ - अन्य देवता सम्बन्धवन्नु होगला डिसिकॊण्डिरुववरु, एकान्तिगळु. अव गळिल् वैत्तुकॊण्डु आ एकान्तिगळ मध्यदल्लि (२) “ज्ञानीतु परमैकान्ति - ज्ञानि यादरू पर कान्तियु ऎष्ट रपडिय - ऎन्दु हेळिरुव हागॆ, प्रयोजनान्तरस्पर मतवगळ् - ऐश्वरा दि बेरॆ प्रयोजनद सम्बन्धवन्नु त्यजिसिदवरु, परमै कान्तिगळु ऎन्दॆनिसु त्तारॆ. नश्वरगळाद भोगगळल्लि ममतॆयिल्लद परमात्म प्राप्तित 1 n र्यगळल्लि ममतॆयुळ्ळवरु परमै कान्तिगळु ऎन्दु हेळि दरु. ज्ञानीतु परमै कान्ति ऎम्ब पूरा श्लोकवु यावुदॆन्दरॆ *ज्ञानीतु परमॆ कानि तदायात्म जीवन- । तत्स (१) मत्तु (२) गीतार्थ सह. २९. ကာ________________
しおり श्रीमद्र हस्यत्रयसारे गळ, अवर्गळिल् वैत्तु कॊण्डु विळम्बाक्ष मराय सत्व शक्तिया न शेषि हॆक्कलिले भरन्न्यासं पण्णॆ चॆय् र कैरत्तुक्कु प्रयो जनान्तरं कॊलुगै, पॊक्किडुवार् मात्रमॆर कत्यर्थ तॆळनु, इर क्कु मोक्षनुव प्रयोजन मॆनु को लादॆ, कै क प्रयोजनरा यिरुक्कुमवगळुडैय परम्मॆ कान्तित्वं षोडशवर्ण सुवर्णत्तॊडॊक्कु म्. ऎन्दरॆ आसक्ति शेष वियोगैक सुखदु-खस्तदेकधीः । इल्लि परवॆकानि एकान्तियागि श्रेष्ठनु, एतकन्दरॆ ऐहिकदल्लि ऐहिकदल्लि यिल्लदॆ मोकपरनादुदरिन्द अवनु ऎन्तवनॆन्दरॆ कदा यात्म जीवनः - अतनिगॆ अधीनवाद आत्मस्वरूपवुळ्ळवनु अदु हेगॆन्दरॆ विवरिसुत्तारॆ. तत्संश्लेष इत्यादि-आतन संश्लेषये आत निगॆ परमानन्दवागियू, वियोगवे आतनिगॆ अतीव दुःखकरवागियू उळ्ळवनु, तदेकधीः - आतनॊब्बनल्लि मनस्सन्निट्टु ध्यानिसुवने विना, इन्नु याव फलदल्लि आतनिगॆ दृष्टि इल्लवु, आदुदरिन्द अवरु “मचित्ता मद तप्राणाः” (गी, १०-९) ऎम्बल्लि हेळिरुवहागॆ वृत्ति युळ्ळवरु. अवगळिल् वैत्तु कॊण्डु अवरुगळ मध्यदल्लि ऎन्दरॆ आ नाल्कु एकागळ मध्यदल्लि, विळम्बाक्षमराय्-मोक्षप्राप्ति यल्लि विळम्बवन्नु सहिसदे इरुववरागि, ई संसार केशवन्ननुभविसु वदु बॆङ्कियमध्यदल्लिरुवहागॆ भाविसि विळम्बवन्नु सहिसदवरागि, सत्व शक्तनागि शेषियागिरुववनल्लि, भरन्यासवन्ननुष्ठिसि, चम्र कै रत्तु कु - माडुव कैर्यक्कॆ, प्रयोजनान्तरं कोलुगै- नश्वरगळाद इतर प्रयोजनगळन्नु प्रार्थिसोणवु, पॊलिशैकु इडुवार मात्र मॆट्स् रश्रुत्यर्थ - बड्डिगागि मात्रवे हण वन्नु हाकुववरु” ऎम्ब श्रुतिय अर्थवन्नु, तळिद्दु - आ श्रुतिय उपदेशवन्नु चॆन्नागि तिळिदवरागि, ऎन्दरॆ, मूलधनद विषयदल्लि जागरूकतॆयिल्लदॆ बड्डिय विषयदल्लि मात्र आशॆयुळ्ळवरागि ऎम्ब भाववु, कैङ्कय्यत्तु क्कु मोक्षमु प्रयोजनवन्नु को लादे तानु अपेक्षिसिद कैर्यक्कॆ मोक्षवू ऒन्दु प्रयोजन वॆन्दु प्रार्थिसदॆ, कैङ्करैक प्रयोजनराय् इरुक्कमव________________
प्रभाव व्यवस्थाधिकार गळुडैय - तमगॆ लभिसिरुव कैर्यवे प्रयोजनवॆन्दु भाविसि रुववर परवॆ कान्तित्ववु, षोडशवर्ण सुवर्णडॊक्कु म् - १६ बण्णद चिन्नक्कॆ समानवागिरुत्तदॆ. ऒन्दु रूपायिगॆ १६ आणियु हेगो हागॆ सुवर्णद १६ भागदल्लि सम्पूर्ण वागि ऎल्ला भागवू सुवर्णवागिद्दरॆ, हेगॆ हलसिन तॊळॆयहागॆ प्रकाशिसुत्ता रमणियवागिरुवदू अल्लदॆ आमौल्यवादुदू आगुत्तदॆ, हागॆ आ परमै कान्तित्वव, सर्वोत्कृष्टवादुदु ऎम्ब तात्पर्यवु. परमात्मनु * पतिं विश्वस्य” ऎन्द. हेळिरुवहागॆ सर्वशेषिय; इदु आतनिगेनॆ असाधारण धर्मवु, हागॆये दास्यवे ई चेतन निगॆ असाधारण धर्मवु. हीगॆ स्वामि नृत्य सम्बन्धवे नित्यवादुद रिन्द, भत्यनिगॆ कैर्य माडि वदे युक्तवाद धर्मवु ; हीगॆ कै र्य माडुत्तेनॆयादुदरिन्द तनगॆ मोक्षवन्नु कॊडु ऎन्दु प्रार्थिस कूडदु. आदुदरिन्द शरणागतियन्ननुष्ठिसुवदरल्लि कै कैक प्रयोजननागिरबेके विना मोक्षवन्नु याचिसकूडदु. आदुदरिन्दले हिन्दॆ पुरुषार्थ काष्टाधिकारद सब्सि ह श्लोकदल्लि “ नाथनण मनदनदपिवा” ऎम्बल्लि मोक्षवन्नू कूड न याचामह - नानु याचिसुवदिल्लवॆन्दु हेळिकॊण्डरु. हीगॆ परमात्मनिगॆ कैर्यवन्नॆ सगुवदे तनगॆ स्वरूपवॆम्बुदु श्री लक्षणस्वामियु श्रीरामनल्लि माडिद शरणागतियल्लि स्पष्टवु. “सभातुश्चरणेगौडं निपीड रघुनन्दनः । सीता मुवाचा तिय शा राघवं च महाव्रतं” (अयोध्या. ३१. २) रघुनन्दननाद लक्षणन्नु, तन्न मुन्दॆ प्रार्थिसुव प्रयोजन प्राप्तिगागि पुरुष कारत्व उपायत्व उपेयत्वगळन्नु हॊन्दिरुव सीतॆय समक्षम दल्लि “मित्रभावेन सम्प्राप्तं न त्यजेयं कथञ्चन” ऎन्दू. सक्रदेव प्रसन्नाय तवाति च याचते । अभयं सत्व भूतेभो ददातद्व सं मम” ऎन्दु महाव्रतवन्नु कैकॊं डिरुव श्रीरामनल्लि जेष्ठ भ्राता पि समः ऎन्दु हेळिरुवदरिन्द मात्रवे शरणागतियन्स् न सिसदॆ, परतत्ववॆन्दे शरणागतियन्न नुष्ठिसिरुत्तानॆ. “भ्राता निवासश्चरणं सुहृत्” ऎन्दु उपनिषत्तिन ल्लिरुव हागॆ इल्लिन भातुः ऎम्ब शब्दवु सिद्धपायनागियू, प्राप्य e________________
२९ २ श्रीमद्रहस्यत्रयसारे d d d नागियू, सत्व विधबन्धुवु तनगॆ श्रीरामने ऎन्दु सूचिसल्पट्टितु. हागॆये इन्नॊन्दु कडॆयल्लू भ्राता भर्ता च बन्धुश्च पिता च ममराघव’ ऎन्दु हेळिरुवदरिन्द सर्व सुकृताद श्रीरामनल्लि * अहं श्वानुग मिष्यामि - नानु निन्नननुसरिसि बरुवॆनु” अनुज्ञॆय न्नु कॊडबेकॆन्दु प्रार्थिसि हेळुत्तानॆ.-नदेव लोका क्रमणं का महीनत्वया विना- देवानां पू रयोध्या ऎम्बल्लि हेळिरुव पर मपद प्राप्तियन्नू, त्वयाविना अपेक्षिसुवनल्लवॆन्दु तिळिसि, कुरुष्ट मामनुचरं वै धं नेह विद्यते कृतारोहम्भविष्यामि तव चार प, कल्पतॆ . नन्नन्नु निनगॆ दासनागि माडिकॊ, इदरल्लि वैधर्मवेनू इल्लवु, स्वामियाद निन्न सेव धर्मवू पूर्ण वायितु, दासनाद नन्न सेवकधर्मवू पूर्णवायितु, निन्न कैङ्कर्य प्राप्तियिन्द नानु कृतार्थनादॆनु, तवचारः प्रक ल्पते- अदु निनगेनॆ प्रयोजनवे विना ननगेनू अल्लवु. हीगॆ परम पदवन्नु, कोरदॆ, “भवांस्तु सह वैदेह्या गिरिसादु रंस्यते । अहं सत्वं करिष्यामि जाग्रतस्पृपतज्ञते ॥ ऎम्ब श्लोकदल्लि सीता रामरिब्बरिगू कैङ्करवन्ने प्रार्थिसिरुत्तानॆ. इदीग चेतनन स्वरूपक्कॆ योग्यवादुदरिन्द, अन्तह परमैकान्तिवु सम्पूर्ण बण्णवुळ्ळ चॊक्क भङ्गारक्कॆ समानवॆन्दु हेळिदरु. आदुदरिन्द इन्तह परमै कान्तियु सर्व श्रेष्ठनॆम्ब भाववु. ई वाक्यदल्लि प्रयोजनान्तरवन्नु प्रार्थिसोणवु निन्दिसल्पट्टिरुत्तदॆ. इदक्कॆ प्रमाणवागि श्रुतियन्नु सूचिसिरुत्तारॆ - पॊलिशैक्किसुवा मात्र मॆर श्रुतियु यावुदॆन्दरॆ, “ कुसिदमेके करन्ति सत्व य आशीर्वदन्तो ददत किञ्चित् । सरकास्तिहते भवन्ति अनारिषस्तु विजयाया नन्ताय” “ ये - यारु आशीर्वदन्तः - पुरुषार्थाभिलाषिगळागि, दद किञ्चित् - ई सन्दर्भदल्लि स्वल्प कैङ्कर्यवन्नु माडुवरो, कुसिद मेक् विह रन्ति सत्व - कॆलवरॆल्लरू बड्डियिन्दले जीविसुवरु यारो हागॆ ऎन्दु तिळियतक्कद्दागिरुत्तदॆ, एकॆन्दरॆ ते सत्व अ रॆल्लरू, परन्न लोकाह भवन्ति - मूलधनवु हेगॆ अस्थिरवो अन्तह अस्थिरग ळाद लोकगळन्नु हॊन्दुवरु. बड्डिय अपेक्षॆयिल्लदवरु स्थिरवाद ई________________
((8) प्रभाव व्यवस्थाधि कार ईदृश भागवतोत्कर्ष महर्षि दिव्य सूक्तयोपि सन्ति, इमात्तरियुम् महर्षिगळ महाभारतादिगळिले इप्पर मै कान्तिगळुडैय माहात्म प्रपञ्चित्तार् गळ. मूलधनवन्नु इट्टकॊण्डु हेगॆ सुखवागिरुवरो, हागॆ, अनाशि पस्तु - फलाभिलाषॆगळल्लदवरादरॆ, अनन्ताय विजयायभवन्ति अपारवाद निरवधिक नित्य कैङ्कर्यगळन्नॆसगुववरु आगुवरु. हागॆये एकायन शाखॆयल्लि, “अथ* भग रन्तं याचेत नभो इत्याद आश्रयतवोभगर्वा भवति, नव याचित व्य” ऎन्दु फलाभि काङ्क्षॆयु कूडदॆन्दु हेळल्पट्टिरुत्तदॆ, हागॆये “यस्य सत्व समा रम्भा अनाशीर्बन्धना इह । त्यागे यस्य हुतं सत्वं सत्यागी स च पण्डितः” ऎम्बल्लू फलाकाङ्क्षॆयिल्लदॆ बन्धनक्कॊळगागदॆ कर्मा नुष्ठानवन्नु माडुववने कर्मवन्नु परमात्मनल्लि समर्पिसिद वनु, आतने पण्डितनु, एकॆन्दरॆ परमात्म प्रीत्यर्थवागि कर वन्नु माडि फलाभिलाषॆयिल्लदॆ सात्विक त्यागमूलकवागि अदन्नु परमात्मनल्लि समरिसुवनॆम्ब भाववु. इन्तह भागवतनु परमै कान्तिगळल्लि चॊक्क बण्णद सुवर्णवॆन्दु कॊण्डाडिदुदक्कॆ महर्षिगळ दिव्य सूक्तिगळण्टो ऎन्दरॆ महर्षिगळॆल्ला हागॆये प्राशस्त वन्नु हेळिरुत्तारॆन्दु तम्म अभिप्रायवन्नु समरिसुत्तारॆ. आदरॆ ग्रन्थविस्तर भयदिन्द अवुगळन्नु उदाहरिसलिल्लवु आ ग्रन्था लोडनॆ युळ्ळवरिगॆ वेद्यवागलु सन्देहविल्लवॆम्ब भाववु. इन्तह सुवर सदृश भागवतोत्कर्षॆय विषयदल्लि अनेक महर्षिसूक्तिगळुण्टु. ro इमात्तु - ई विषयवाद मय्यादॆयन्नु ऎन्दरॆ चिक्कभङ्गा रद उत्कर्षक्कॆ समानवादुदु भाग आतोत्कर्षवु ऎम्ब मर्यादॆ यन्नु, आरियुम् महर्षिगळ - वेदार्थगळन्नु तिळिदिरुव व्यासरे मॊदलाद महरिगळु,ज्ञानव आचॆ व दडवन्नु सेरिदवरादुदरिन्दले अवरिगॆ महगळु ऎम्ब हॆसरु ऎ ब भाववु, महा भारतादिगळल्लि, d________________
२५९४ 3 श्रीमद्र हस्यत्रयसाले इल्लिआदि पददिन्द श्री भागवत, हरिभक्तिसुधोदय, स्कान्दपुराण, बृगु संहितादिगळु हेळल्पट्टवु, परमै कान्तिगळ मोक्षार्थियागि प्रपन्न नू भागवतन ऎन्दॆनिसुववर, मातॆयन्नु, प्रपञ्च तार्गळ - विस्तरिसि तिळिसिरुत्तारॆ. भारतदल्लि हेळिरुवदु, “ये यज हरिं सत्व ब्राह्मणा एव ते स्मृताः” मत्तु “न शूद भगवद्भका विषा भागवता “ताः” श्री भागवतदल्लि - * श्वपचोपि महीपाल विष्णुभक्तिद्विजाधिकः ” ऎन्दू, “न शूद्रा भगवद्भक्ता” ऎन्दू इरुत्तदॆ. हरिभक्ति सुधॆ दयदल्लि - “ शुचिषप्पदी स्तागि दग्धदुर्जाति किल्पि षः । श्वस चोपि बुद्धि- श्याम्मॆ नवॆदाडोपि नास्तिकः” इल्लिय श्वपचनागिद्दरू परमात्मनल्लि भक्तियुक्तनागिद्दरॆ पण्डित मान्य नॆन्दु हेळल्पट्टिरुत्तदॆ. स्कान्ददल्लि, “ एषां चक्राङ्कितं गा तं पिच दृश्यते । ते स्वर स्य नेतारो ब्राह्म णाभुवि देवताः” हीगॆ, भागवतरन्नाश्रयिसि पञ्च संस्कारादि गळन्नु हॊन्दिदवरु शूदरल्ल उण्टॆन्दू, अन्तवरु ई भूमि यल्लिरुव देवतॆगळु ऎन्दरॆ ब्राह्मणरिगॆ समानरॆन्दु हेळ ट्टिरुत्तदॆ. नशूद्र, भगवद काहि विप्रा इति स्मृताः” ऎन्दू इदॆ. हागॆये याः क्रिया स्पं प्रयुक्ता स्य रेकान्त गत बुद्दिभिः ! ता सा शिरसा देवः प्रतिगृहाति वैयं” ऎम्बल्लि जाति मॊदलादवुगळन्नु हेळदॆ ऎल्ला एकान्तवन्नु हॊन्दिद बुद्धियुळ्ळवर आराधनरूप कैर्यगळन्नॆल्ला देवनु शिरसावहि सुवनॆन्दु, सत्ववर्णदवरिगू माकाळ्मॆयु समानवागि हेळल्पट्टरु तदॆ. हीगॆ भागवत माहात्मयन्नु हेळुव सन्दर्भदल्लॆल्ला तावु उपदेशिसिद हागॆये अभिप्रायवॆन्दु तिळियतक्कद्दॆम्ब भाववु. d हीगॆ महर्षिगळु हेळिद्दरू नीवु हेळिदहागॆयॆ अर्थमाडि दरॆ विहगेन्द्र संहितॆयल्लि ऎन्तह निकृष्ट जन्मवन्नु हॊन्दिद्दरू “नारायक निष्ठ” ऎम्ब श्लोकदल्लि महाभागवतन व वृत्ति यॆल्लवू कूड भगवदर्चनवॆन्दू आतनु हेळुवदॆल्लवू मन्त्र जप वॆन्दू, आतन ईक्षणवॆल्ला ध्यानवॆन्दू, आतन पादसम्बन्धवुळ्ळ अशुद्ध जलवू पावनवॆन्दू हीगॆल्ला नानाविधवागि हेळोणवु,________________
प्रभाव व्यवस्थाधिकार “नाराय, है कनिष्ठ ‘ति श्लोक यस्य निष्कर्षार्थ इर्व प्रभावप (१) “नारायणै कनिष्ठस्य याया वृत्तिस्तदर्चन! योयो जल्प * सजप सद्धानं यन्निरीक्षणं तत्पादाम् । तुल, तीर्थं तदुच्छिष्टं सुपावनम् । तदुकि मात्र मन्त्रार, तमखिलं तस्सष्टमखिलं शुचि” ऎच्चरक शास्त्राभिप्रायवन्नु मारि हेळिदन्तॆ यागुवदिल्लवे? अदक्केनु उत्तर ऎन्दु पूर्व पक्षियु अक्ष पिसबहुदॆन्दु भाविसि, आ श्लोकग ळिगॆ सर्व समञ्जसवाद अर्थवन्नु बोधिसुत्तारॆ. हीगॆ सर्व समं जसार्थवन्नु बोधिसदे होदरॆ तुम्बा अनर्थगळुण्टादीतॆन्दु भाविसि, परम करुणॆयिन्द निष्कर्षार्थवन्नु तिळिसुत्तारॆ.
- नारायण् कनिष्ठ स्य” ऎम्बॆरडु श्लोकगळ निष्कर्षवाद अर्थवु. इर्व - ई जन्म निकृष्टतॆयुळ्ळ महा भागवतन, प्रभाव पत्र - माहात्मयन्नु कुरितु, (१) “नारायक निष्ठस्य - अन्य देवता सम्बन्धविल्लदॆ परतत्ववाद नारायणनॊब्बनल्ले निष्ठॆयुळ्ळ महा भागवतन, याया वृत्ति - यावयाव अनुष्ठानवे आगलि, अवॆल्ला अदर्चनं - आ भगवन्तन अर्चनॆय रूपवा दुदु ; योयो ज . आतनु यावु यावुदन्नु हेळुवनो ससजप - अवॆल्लवू जपरूपवादुदु, यनिरीक्षणं-यावुदन्नु दृष्टिसि नोडुवनो, तत् आदु, ध्यानं-ध्यानवु ; तप्पादाम्ब आतन पादस्पर्शवाद जलवु, अतुलं तीर्थम् असदृशवाद पवित्र वाद तीर्थवु, तदुच्छिष्टं-अतनु ऊट माडिद नन्तर मिक्किदुदु, सुपावनं तुम्बा पवित्रवादुदु ; तदुक्ति मात्रं-आतन माते, मं त्रागं - श्रेष्ठवाद मन्त्रवु ; तत्सष्टम् अखिलं-आतनु मुट्टिदुदु ऎल्लवू, शुचि-बहु पवित्रवादुदु ; इल्लि शास्त्रविरुद्धवाद वृत्तिये हेळल्पट्टितल्लवे ऎन्दरॆ, समाधानवन्नु हेळुत्तारॆ. (१) -विहगेन्द्र संहितॆ,________________
श्री मद्र हस्मृतिय सिरे ఒ N प्रमाणवॆयागिलु, इष्टु यायावृत्ति सदर नं” ऎन्न दु, शास्त्रविरुद्ध वृत्ति मैचॆ न्नपडियन्नु ; देश कालाधि वैगु ताले (१) “आपनन्तरावृत्ति” एण निन्नॆयि निना ง ऎ रक ४ - ऎम्ब श्लोकगळु, प्रमाणमेयागिलु - श्री यामुनेयरे मॊदलादवरु यारू प्रमाणवागि उदाहरिसदिद्द रू संहितावाक्यवागिरुवदरिन्द प्रमाणवॆन्दॆ ऒप्पिकॊण्डरू, इष्टु - ई सन्दर्भदल्लि, “यायावृत्ति सदर्चनं” ऎन्नदु - ऎन्दु हेळि रुवदु, शास्त्र विरुद्धवाद वृत्तियन्नु ऎन्दरॆ आचारवन्नु, चॆन्न पडियन्नु - हेळिद हागॆ अभिप्रायवल्लवु. भगवदर्चनवागुत्तदॆन्दु हेळबेकादरॆ, शास्त्रविरुद्धवागिरुवदन्नु संहितॆयु भगवदर्चनॆ यागुत्तदॆन्दु ऎन्दिगादरू हेळितॆ? मत्तु आ भागवतनु शास्त्र विरुद्ध वादुदन्नु ऎन्दिगादरू अनुष्टिसुवनो? ऎरडू इल्लवु. आदु दरिन्द सरियागि अर्चनादिगळन्नु नडॆसलु साध्यविल्लदॆ गौणवागि अर्चनारूपदल्लि अनुष्ठिसिदरू महाभागवतनाद प्रयुक्त, आ किञ्चि तारवन्नू कूड अर्चनरूपदल्लि भाविसि सर्वॆश्वरनु तृप्तनागुव नॆम्ब भाववु. हागल्लदॆ या या वृत्ति ऎम्बुदरिन्द तन्न दन्त धावन स्नानादि वृत्तिगळू याव वृत्तिगळे आगलि अर्चनरूपवल्ल दुदु आराधनॆयागुवदिल्लवु, आदुदरिन्द आ वृत्तियु आराधनरूप वादुदे आगिरबेकॆन्दू, अदरल्लि एनादरू क्रमदल्लि मात्र व्यत्या सवे विना शास्त्र विषयदल्लि विरुद्धवादुदेनू अल्लवॆन्दु तोरि बरुत्तदॆयादुदरिन्द, हागॆये शास्त्र निषिद्धवादवू ऎन्दिगू अक्कनॆ यल्लवॆम्बुदू व्यक्तवु. अदक्कॆ इन्नॊन्दु विधवागियू निर्वाहवन्नु हेळुत्तारॆ. ई संहिता श्लोकगळिगॆ मेलॆ मेलॆ तोरुव अर्थवन्नु हेळतक्कद्दल्लवु. एकॆन्दरॆ अवु शास्त्रविरुद्दार्थगळागुवुवु. भागवत माहात्मयन्नु प्रतिपादिसुवदरल्ले ई श्लोकगळिगॆ अभिप्राय वादुदरिन्द सर्वसमञ्जसार्थगळन्नु हेळलु उपक्रमिसु त्तारॆ. यायावृत्तिसदर्चनम् ऎम्बल्लि या या वृत्तिः तत् सा सा तदर्चनम् ऎन्दु अध्याहारमाडिकॊळ्ळतक्कद्दु, देशकाला दिव्यगुण्यत्तालॆ - देशकालगळु विपरीतवागि ऒदगिरुवदरिन्द (१)________________
प्रभावव्यवस्थाधिकार लु, अदु समाराधनोपयुक्त मान सम्य गुपादानमामॆ (पडि; (२) “मन्निमित्त कृतं पाप नुसि धरय कल्पते” ऎन्न 8 विरुद्धाचरणॆयु “आपनन्तरावृत्ति” - अपत्रगळल्लादरो युक्तवु, ऎच्चरिनियिलॆ - ऎन्नुव स्थितियल्लि, निन्नालुम् , आ विरुद्धाचरणॆयु इद्दरू अदु, समाराध नोपयुक्त मान - भगवन्तन आराधनॆगॆ योग्यवाद, सम्य गुपादान मान पडि- ऒळ्ळॆ परिकर द्रव्यगळन्नॆल्ला ऒदगिसिकॊण्डु माडिद आराधनॆय हागॆ आगुत्तदॆन्दु हेळल्पट्टितॆन्दादरू इट्टु कॊळ्ळबहुदु. भगव दाराधनॆगॆ बेकाद परिकरगळन्नु ऒदगिसिकॊळ्ळुव दरल्लि स्वल्प शास्त्रक्कॆ विरुद्धवागिद्दरू, सर्वॆश्वरनु अदन्नु परिगणिसदॆ अदन्नू अर्चनॆ यागि भाविसि सुप्रीतनागुवनॆन्दु अर्थवन्नादरू माडबहुदॆम्ब तात्पर्यवु, इदरिन्द यायावृत्ति ऎम्बुदरिन्द सिक्किद वृत्ति गळॆन्दु अर्थ माडलु साध्यविल्लवु. आतन आराधनोपयुक्तवाद वृत्तिये इल्लि मुख्यवागि हेळल्पट्टितॆम्ब भाववु. भानुवारद दिन तुळसी हरणवु कूडदॆन्दु हेळल्पट्टिरुत्तदॆ. ई महा भागवतनु देशकालानुगुणवागि यावुदो ऒन्दु प्रदेशदल्लि ऒन्दानॊन्दु कालदल्लिरुवाग, इन्नु याव द्रव्यगळन्नु ऒदगिसिकॊळ्ळलु साध्यविल्ल वागि, आ भानुवारद दिन हत्तिरविद्द तुळसीगिडदिन्द शूद्रनागिद्दरू तुळसीदळगळन्नॆत्ति भगवन्तनिगॆ समर्पिसिद, अदू अर्चनॆयॆन्दे भगवन्तनु भाविसि सुप्रीतनागुवनॆम्बुदु अभिप्रायवु. “मन्निमि तं कृतम्पाप मसि धराय कल्पते? इदु सर्वॆश्वरन वाक्यवु नन्नि मत्तं - नन्न आराधनॆ मॊदलादवुगळ मूलकवागि, कृतं पापमपि माडल्पट्टु दु अधर्मवागि परिणमिसिदरू, तोरिबन्दरू धाय कल्पते - धर्मानुष्ठानवागिये आगुत्तदॆ. ऎन्नदु कुम् - ऎन्दु हेळिरुवदक्कू इदुवे तात्परम् - ईग नावु मेलॆ तिळिसिदुदे तात्पर्यवु ; ऎन्दरॆ मनःपूर्वकवागि, अन्तह नारायणैकनिष्ठनु माडिद पापगळॆल्ला धर्मवॆम्ब मुख्यार्थवु तात्पर्यवल्लवु. आतनु माडुव धर्माचरणॆयल्लि एनादरू अध र्मवु प्राप्तवादरॆ अदन्नु सर्वॆश्वरनु अधर्मवॆन्दु भाविसुवन________________
२५९८ श्रीमद्रहस्यत्रयसारे दुक्कु मिदुवे तात्परम्, इ नल्लादपोदु अति प्रसण्ण इण्ण वरुम्. “यायाचेष्टा” ऎन्नु पाठवानालुम् अर्थ प्राप्त शास्त्र प्राप्त आ पोलॆ स्वभाव प्राप्तळान निमेषोपादि गळुव समर्षणीयळाग रहस्यशास्त्र सिद्ध मागै याले मागैयाले गॆये 3 इवु ऎन्दु भागवत प्रशंसॆगागि हेळिद वाक्यवु. प्रशंसारूपवाक्य वादुदरिन्द नावु हेळिद लाक्षणिकार्थवे समञ्जसवादुदॆम्ब भाववु. सायङ्काल आरु घण्टॆगॆ सरियागि सन्ध्यावन्दनॆयन्नु माडबेकु, कालातिक्रमदिन्द नडॆसुवदु अधर्मवु ; देवस्थानद कॆलसदल्लि मग्ननागि, अल्लिन उत्सव मॊदलाद कॆलसगळॆल्ला नडॆद नन्तर रात्रि हत्तु घण्टॆय समयदल्लि सन्ध्यान षनवन्नु नडिसि दरू अदू सरियाद अनुष्ठानवॆन्दे भगवन्तनु भाविसुवनॆम्ब तात्पर्यवु. हीगॆ लाक्षणि कार्थवन्नु हेळदॆ, मेलॆ तोरुव हा अर्थवॆन्दु भाविसिदरॆ, शास्त्रविरदाचरणॆगॆ हेतुवागुत्त दॆन्दु तिळिसुत्तारॆ.- इज्ञनाद पोदु - यायावृत्ति स्तद रनम् ऎम्बुदक्कॆ हीगॆ नावु हेळिदहागॆ अर्थवॆन्दु भाविसदे इद्दरॆ, अतिप्रसज्जिं वरुम् - विपरीतगळाद अतिवादगळुण्टाग बहुदु. हेगॆन्दरॆ भगवद र्चनॆगागि धनिकनन्नु कॊन्दु हाकि अवन इरुव हणवन्नु तॆगॆदुकॊण्डु ई नारायणै कनिष्ठनु बरुवदू युक्तवॆन्दागबहुदॆन्दागुत्तदॆम्ब तात्पर्यवु. या या वृत्ति ऎम्बुदक्कॆ बदलागि यायाचेष्टा ऎम्ब पाठान्तरवू उण्टु, आग लू समञ्जसार्थवन्नु हेळलु साध्यवॆन्दु तोरिसुत्तारॆ. “याया चेप्पा” ऎन्नु पाठ नानालुम् - या या चेष्टा ऎन्दु पाठ वादरू, अर्थ प्राप्तशास्त्र प्राप्त पोले - अर्थ प्राप्तज्ञळु देहधारणार्थगळु, शास्त्र प्रापङ्गळ सदाचार रूपगळु, इवुगळ हागॆ, इदीग सारदीपिकॆ मत्तु सारा स्वादिनियवरुगळ अर्थवु. यादृच्छिकवागि प्राप्तवाद शास्त्रविहित प्रयोजनवॆन्दिरुत्तदॆ, इदक्कॆ निदर्शनवागि देवालयद सुत्तलू हच्चिरुव दीपगळिगॆ ऎण्णॆयन्नु हाकुवदक्कागि सुत्तिदरॆ प्रदक्षिणॆयन्नु माडिद फलवु सिद्धिसुवहागॆ, मत्तु गङ्गा नदियल्लि मैयॆल्ला कॆसरागिदॆ ऎन्दु मैतॊळॆयलु 8________________
లె प्रभाव व्यवस्थाधिकारः t स्नान माडिदरॆ गङ्गास्नानफलवु सिद्धिसिद हागॆ, स्वभाव प्राप्तान- स्वाभाविकवागि नडॆयुव, नि षोषादिग . कण्णु मुच्चि कण्णु तॆरॆयुवदे मॊदलादवुगळु, आदि शब्ददिन्द ऊटमाडुवदू मलगुवदू ओडाडुवदू, इवॆल्ला हेळल्पट्टवु, समर्पणीय ङ्गळाग - भगवन्ननल्लि अर्चनॆय रूपदल्लि समर्पिसलु योग्यगळागि, रहस्य शास्त्रसिद्ध नागैयाले - रहस्य शास्त्रवु, भगवच्छास्त्रवु, आद रल्लि व्यक्तवागि हेळिरुवदरिन्द, तदन वॆन्नलाम् - भगवन्तन अर्चनॆ यागुत्तदॆन्दू ऒप्पिकॊळ्ळबहुदु. भागवतनाद परमै कां तिय शास्त्रविरुद्धवल्लद ऎल्ला चेष्टॆगळन्नू कूड देहपोषण मॊद लाद समस्त कर्मगळन्नू कूड, आतनु भगवदर्पण बुद्धियिन्द भगवन्तनल्लि समर्पिसुवदरिन्द अवू भगवदर्चन रूपवादुदॆन्दु अर्थ माडिदरू युक्तवे सरि ऎम्ब अभिप्रायवु. भगवच्छास्त्रदल्लि ऎल्लि हागॆ हेळिरुत्तदॆ, ऎन्दरॆ, “कायेन वाचा मनसेन्द्रियॆ बुद्धात्मनावा प्रकृते स्वभावात् ६ करोमियदात्मक कलं पर नारायणायति सम र्पयामि” मनोवाक्कायगळं दलू, इन्द्रियगळू मनसू बुद्धिमूलकवागियू, प्रकृतिसम्बन्ध विरुवदरिन्दलू, माडुवदन्नॆल्ला परमात्म नाद नारायणनल्लि परमात्मनाद समर्पिसुवॆनु ऎम्बुदु ई श्लोक तात्पर्यवु. इल्लि हेळल्पट्ट करॆ गळॆल्ला शास्त्र रीत्या निषिद्धगळागिद्दरॆ हेगॆ भगवदर्चनॆगॆ योग्यग इल्लवो, हागॆये, यायावृत्ति सदर्चनम् ऎम्ब पाठदल्लू, *याया चेष्टातद र्चनं” ऎम्ब पाठान्तरदल्लू सह, शास्त्र निषिद्ध गळल्लद वृत्ति, चेष्टॆगळे हेळल्पट्टन्दु मुन्दिनवाक्यदिन्द तिळिसुत्तार इदु - ई भगवदर्चन रूपवाद स्वभाव प्राप्तवाद व्यापारवु अथवा चेष्टॆयु, निषिद्धल् - शास्त्र निषिद्धवाद विषयदल्लि, प्रसज् यादु सम्बन्धिसुवदिल्लवु. परमै कान्तियाद भागवतनादुद रिन्द आतनु मनोवाकायगळ मूलक निषिद्ध कर्मगळन्नु ऎन्दिगू अनुष्ठि सुवदे इल्लवादुदरिन्द, अन्तह निषिद्ध कर्मगळु हेळल्पडले इल्लवॆम्बुदे तत्वार्थवु. मुन्दिन वाक्यदल्लि ई अभि प्रायवन्ने सूचिसुत्तारॆ. भगवन्तनल्लि आ स्वभावप्राप्त कर्मगळु समर्पणीयगळागबेकादरॆ शास्त्रनिषिद्धगळल्लदॆ इरबेकॆम्बुदे e 3 8-________________
9600 श्रीमद्रहस्यत्र मसारे www. “तदरन” मॆन्नलाव. इदु निषद्धल् प्रसादु. प्रति सिद्धविल्लाद स्वभावार्थ शास्त्र प्राळि समर्पणीयण्ण ळाग ओदप्पट्टदु. इर्दि उपब्र ह्मणमान (१) यारोषि यद रहस्य शास्त्रदल्लि हेळल्पट्टितॆन्दु तिळिसुत्तारॆ. प्रतिषिद्द मल्लाद शास्त्र निषिद्धगळल्लद, स्वभावार्थशास्त्र प्राप्तरे “यदाति य बति तदस्य सोमपानं” ऎन्दु (तै. ना. श्रुतियल्लि श्ला घिसि हेळिरुव हागॆ, स्वभाव सिद्धवागि नडॆयुव अन्न पानादिगळू वत शास्त्र विहितवागिरुव कर्मगळू इवॆ, समर्पणीय माग ओदप्पट्टद, - भगवन्तिनिगॆ समर्पिसलु योग्यवॆन्दु “का येन वाच” ऎम्बल्लि भगवच्छास्त्रदल्लि हेळल्पट्टितु. मत्तु इल्लि ओद प्पट्ट ऎन्दरॆ “य दश्याति यति” इत्यादि श्रुतियल्लि मत्तु यत्करोमि यदामि यज्जुहोमि दद मियत् । यत्तव स्वामि भगर्व तकरोमि त्वदपणम् इत्यादि मन्त्रगळल्लि ओद पट्टदु ऎम्ब भाववु. इदरिन्द अधर्मव्यापारगळन्नु माडि, श्री कृष्णा र्पणमस्तु ऎन्दरॆ अवु भगवदर्चनवागुवदिल्लवु. अधर्मदिन्द द्रव्यवन्नु सम्पादिसि, अदरिन्द भगवन्तनिगॆ निवेदन, उत्सव, आलय निर्माणगळन्नु माडिदरॆ, अदु तदर्पन ऎन्दिगू आगुवदिल्लवु, भगवन्तनु प्रीतनागुवदिल्लवु. श्रीरङ्गदल्लि उत्तरद कडॆयगोपुर वन्नु ऒब्ब वेश्यास्त्रीयु कट्टिसिदुदरिन्द श्री र नाथनिगॆ अदु इष्ट वागदॆ आ कडॆ उत्सवद प्रवेशवे इल्लवॆन्दु हेळुत्तारॆ. आदुदरिन्द धर्मक्कॆ अविरुवगळाद व्यापारगळु मूत्रवे तदर्चनवागुत्त वॆम्बुदु मुख्याभिप्रायवु. परम भागवतन विषयदल्लि मात्रवे अन्न पानादिगळु समर्पणीयगळागि अदरिन्द अर्चिसल्पडुवदु इतर साधारणद विषयगळल्लि हागल्लवॆम्बुदू द्योतितवु. तावु ईग अर्थ माडिरुवदे समञ्जसार्थवॆन्दु तोरिसुवदक्कागि, इदर उप ब्रह्मणवे “यरोषियदश्ना सि” ऎम्ब 1 ताश्लोकवॆन्दू, अदर भाष्यदल्लि तनगॆ परमाचार्य स्थानदल्लिरुव श्री भाष्यकाररू हीगॆ ये व्याख्यान माडिरुत्तारॆन्दु मुन्दिन वाक्यदिन्द तिळिसुत्तारॆ.________________
प्रभाव व्यवस्था धिकार 2605 शा” ऎ५ र - श्लोकुक्कुम् इ डि शास्त्र विरोधविल्लाद विषयले तात्पर्य, इवल् शास्त्रविरुद्ध ळ् नन्दाल् इर्द उपब्रह्मणमान - ई भगवच्छास्त्रद श्लोकद उपब्रह्मण वाद, यत्करोषि यदश्चासि ऎम्बुव श्लोकक्कू कूड, शास्त्र विरोधविल्लद, विषयत्तिलॆ - विषयदल्लि ऎन्दरॆ अन्तह कर्मगळन्नु बोधिसुवदरल्लि, तात्परम् - अभिप्रायवु. ई गीताकाभिप्रा यवू, “ कायेन वाचा” ऎम्ब भगवच्छास्त्रद श्लोकाभिप्रायवू ऎरडू ऒन्दे ऎम्बुदु अभिप्रायवु. अदर अर्थवन्नु सरियागि ग्रहिसिद पक्षदल्लि अल्लि हेळिरुव कर्मगळू सह शास्त्रनिषिद्धगळल्लद कर्मग ळॆम्बुदु व्यक्तपडुत्तवॆम्ब भाववु. आ पूरा श्लोकवु यावुदॆन्दरॆ, (१) यत्करोषि यदन्ना सि यु होषि ददासियत् । यत्र पस्यसि कौन्सॆय तत्तरुष्ट मदर्पणम् ॥ इदरर्थवेनॆन्दरॆ, इदु श्रीकृष्णनवाक्यवु. अर्जुननन्नु कुरितु नीनु महात्मनाद ज्ञानियागबेकॆन्दु उपदेशिसि, अन्तह ज्ञानियु . माडुव कर्मगळॆल्ला शास्त्रविहितवादवुगळादुदरिन्द अवुगळन्नॆल्ला भगवन्तनाद तन्नल्ले समर्पिसतक्कद्दॆन्दु उपदेशिसुत्तारॆ- यत्न रोषि - नीनु देहयात्रादिगळिगागि याव विहित लौकिक कर्मवन्नु माडुत्तीयो, इल्लि समस्तगळाद शास्त्रविहितगळागि, प्राणिगळिगू तनगू सह अनुकूलगळागि, प्राणिसामान्यक्कॆ हितकरवागिरुव, कर गळु हेळल्पट्टवु. आदरॆ प्रकरणानुगुणवागि ज्ञानियाद महात्म निगॆ इतर लौकिक कर्मगळु अष्टु आवश्यकवादवल्लदुदरिन्द श्री भाष्य काररु इवुगळन्नु सेरिसि बरॆयलिल्लवु, आदरॆ अर्जुनन विषयदल्ल यादरो लोकक्कॆल्ला अतिहितकरवाद दुधनादिगळाद लोककण्ट कर वधॆयु आवश्यकवादुदरिन्द, लोकसुखप्रदगळाद कर्मगळू सह इल्लि हेळल्पट्टवु. यदासि-देहधारणॆय उद्देश मात्रदिन्द उप भोग बेकॆम्ब आशॆयिन्दल्लदॆ आरुविध दोषगळु याववू इल्लद सात्विकवाद आहारवागिरुव यावुदन्नु शास्त्रविरुद्धवल्लद रीतियल्लि तिन्नु यॊ, इतरर दुड्डिनमूलकवागलि, कद्द दड्डि नमूलकवागलि, (n) ne. F. 92.________________
श्रीमद्रहस्य त्रय साते wwwww^^~^ अधिकारानुरूपमान, नैमित्तिक निग्रह शमनं काव्यवन् (श मनमान कै रम), “योयो जल्प स स जप” ऎरॆदु सम्पादिसिद अन्नवन्न मदादि शास्त्र दुष्टवादवुगळन्न गलि सत्वश्वरनिगॆ सव.र्पिसलु अक्षवल्लवॆम्बुदु ज्योतितवु, यज्ञ होषि, ददासिय, यत् तपस्यसि - ऎम्बुदरिन्द - शास्त्र विहित रीति यल्लि धरार्जित वित्तदिन्द अनुष्ठिसिद यज्ञ दान तपस्सुगळु हेळु ल्पट्टवु, हीगॆ याव लौकिक वैदिक कर्मगन्नु नन्न आज्ञा रूप शास्त्रगळिगॆ विरोधविल्लद हागॆ माडु, अवुगळन्नॆल्ला, कुरु ओमदर्पणं-ननल्लि समर्पिसिबिडु. हेगॆ समर्पिसतक्कद्दु? ऎन्दरॆ कत्वाभिमान, फलाभिसन्धिगळिल्लद हागॆ सात्विक त्यागवन्नु हेळिया गलि, अथवा “ कायेन वाचा मनसेन्द्रिया बुद्धात्मनावा प्रकते भावात्” ऎम्ब सर्वरिगॆ विदितवाद भगवचा स श्लोकदमूलकवागलि समर्पिसतक्कद्दु ऎम्ब भाववु.. समर्पणॆ ऎन्दरॆ कत्व फलममतागळ त्यागवे ऎन्दु तिळियतक्कद्दु. हीगॆ भगवन्तनल्लि समर्पिसुवाग भगवन्नि ग्रहवन्नुण्टु माडुव शास्त्रविरुद्ध वादुवन्न समर्पिसबहुदॊ? आतनु अकरिसुवनो? ऎन्दिगू इल्ल ऎम्बुदु व्यक्तवु हागल्लदॆ महाभागवतरु ऒन्दु वेळॆ शास्त्रविरुद्धानु स्थानवन्नु माडि भगवद र्पणवागि समर्पिसिदुदू भगवन्तनिगॆ ग्राह्य वादरॆ, शास्त्रविरुद्धाचरणॆगॆ प्रायश्चित्त रूपदल्लि विधिसिरुव शास्त्रगळिगॆ स्वल्प मट्टिगॆ वैयर्थ उण्टागलिल्लवे ऎम्बाक्षेपवू उण्टागुत्तदॆ. हागॆ शास्त्रविरुद्धाचरणॆय प्राप्तवादरॆ अदक्कागि विधिसल्पट्ट प्राय श्चित्तवु तप्पदु. अदन्न नष्टिसि भगवन्नि ग्रह शमनवन्नु माडिकॊळ्ळ बेकॆन्दु मुन्दिन वाक्यदिन्द तिळिसुत्तारॆ.-इवल् हीगॆ ई भागव तन वृत्तिगळल्ल, शास्त्रविरुद्ध वन्दाल् - शास्त्रविरुद्धवादवु प्राप्तवादर, अधिकारानु रूपमान ई अधिकारिगॆ शास्त्रदल्लि विहित वाद, नैमित्तिकं नैमित्तिकरूप प्रायश्चित्तवु, निग्रह शमनव का म् .भगवन्तन निग्रह सल्पवन्नु शमनमाड वदु आवश्यकवु. शमन मान कैरम् - ऎम्ब पाठवादरॆ भगवन्तन निग्रहवन्नु शमन माडुव कैर्यवन्नु नडॆसतक्कद्दॆम्ब भाववु. यावाग निषिद्धा________________
प्रभावव्यवस्थाधिकार- २६ ०३ वुम”, (१) * पारुष्य मतिवाद पैशुं चैव सत्वशः । अनि बद्ध प्रलापक्ष नायं स्यातुधम् ॥ ऎन्नु शास्त्र प्रति सिद्धमान वृथ जतॆ चॆन्न पडियन; तत्व हित विषय चरणॆय प्राप्तवायितो, आग “प्रायश्चित्तं समाचरेत् ऎन्दु विधि इरुवदरिन्द, अदन्नॆ कै रूपदल्लि अनुष्ठिसबेकॆम्ब तात्स र्यवु. सारास्वादिनियवरु ई सन्दर्भदल्लि हेळिरुवदेनॆन्दरॆ – शास्त्रविरुद्द वन्दाल् - ऎन्दरॆ ज्ञानियागि मोक्षार्थिया गिद्द कूड ऒन्दु वेळॆ बन्धकगळाद कैर्यगळन्नु आचरिसिदरॆ, भग नन्नि ग्रह शमनरूपवाद प्रायश्चित्त रूर कैर्यवू आतनिगॆ स्वरू पोचितवादुदरिन्द, निकृष्टतॆयन्नेन उण्टुमाडुवदिल्लवॆन्दु हेळल्पट्टितॆन्दु अभिप्राय पट्टिरुत्तारॆ. 3 मुन्दॆ आ विहगेन्द्र संहिताश्लोकदल्लि योयो जल्पस्सस जस? आ भागवतन प्रलापवॆल्ला जपरूपवॆन्दु हेळिदुदर आभिप्रायवेनॆं बुदन्नु उपदेशिसुत्तारॆ. यो यो जल्प कृस जपः” - नाराय जैकनिष्ठन याव याव वाद उण्टो, अवॆल्लवू जपरूपवे ऎच्चरुदु वुम् ऎन्दु हेळिरुव दू (१) * पार हैं-कठि नोक्ति, अतिवाद- वस्तु स्वभावक्कनुगुण वल्लद अतिशयोक्तियू सत्वशः ऎल्ला कडॆयल्ल पैशुन्यं - परस्पर मैत्रियु कॆडुवहागू इतररिगॆ पीडा उण्टागु वदक्कागियू चाडि हेळोणवु, अनिबद प्रलापश्च - असङ्गतवाद हॆच्चादमातु, हीगॆ वाक्किन मूलकवाद पापगळु, अपराधगळु, चतुधं स्यात् - नाल्कु विधगळागिवॆ ऎन्नु - ऎन्दु शास्त्र प्रतिषिद्ध मान - शास्त्रदल्लि निषेधिसल्पट्ट, वृथा ज व्यर्थवाद मातन्नु, शून्य पडियनु - हेळितॆम्ब अभिप्राय वल्लवु. हीगॆ नाल्कु विधगळाद वाक्किन मूलक माडुव अप राधगळु यो यो जल्प स स जपः ऎम्बल्लि इल्लि जल्प शब्दद मूलक हेळल्पडलिल्लवु. अन्तवु हेगॆ जपवादीतु? “वादेन ब्राह्म णं जिल्ला हृष्टो भवति यो द्विजः । स्मशाने पाद सस्या “ध कङ्कनिषेवितः ” ब्राह्मणनाद ब्रह्मवित्तनु वाददिन्द (१) मनु स्मृति- १२, ६. d स________________
श्रीमद्र हस्यत्रयसारे माग, “शिष्यगुरु सब्रह्मचारि शिष्ट्यश्रेयोर्थिगळोडॆ अज्ञात ज्ञापनार्थमागवु, ज्ञातस्थिरीकरणार्थमागवु, संशय निराकरणार्थ मागवुम्, (पण्ण) उक्ति प्रत्युक्ति परम्परै गळॆ चॊल्लुगिरदु. (१) “नविगृह कथं कुल्या” ऎन्नु सामा जयिसि यावनु हर्षिसुत्तानो अवनु स्मशानद गृर्ध कङ्क पक्षि गळिगॆ अकरवाद गिडवागि हुट्टु वन.” ऎन्दु हेळिरुवदरिन्द इन्तह दुरवस्थॆगॆ नारायण् कनिष्ठनु ऎन्दिगू गुरियागनु, नाराय है कनिष्ठ नाद भागवतनु ऎन्दिगादरू वाक्सिनमूलक अपराधगळन्नु माडुवनो? अदु जरवादि तो ? ऎरडू इल्लवॆम्ब भाववु. जल्प शब्दवु आ कारणदिन्द शुष्कवाद वादवन्नु ऎन्दिगू बोधिसलारदु. हागादरॆ जल्पशब्दक्कॆ एनु अभिप्रायवॆन्दरॆ हेळुत्तारॆ. तत्वहित विषयनागश्रीमन्नारायणने तत्ववॆन्दू,भक्तिप्रपत्तिगळल्लि ऒन्दर अनुष्ठानवे हितवॆन्दु हेळिसिकॊळ्ळुवदॆन्दू, आदुदरिन्द अदर विषय वागि शिष्यन्नु गुरुवु, सब्रह्मचारि ऎन्दरॆ ऒब्ब आचाररन्ने आश्रयिसि शिष्यरागिरुव सहाध्यायिगॆ हॆसरु; आदुदरिन्द सहाध्यायि मत्तु शिष्यरु इन्तह, श्रेयॊर्थिगळॊडॆ - पुरुषार्थगळन्नु अपेक्षिसुवव रॊन्दिगॆ, (१) अज्ञात ज्ञापनार्थवागवु - तिळियदे इरुव दन्नु तिळिदुकॊण्डु ज्ञापकदल्लिड वदक्कागि यू, (२) ज्ञातरी करणमागुवु - तिळिदिरुव विषयगळन्नु प्रमाणगळ मूलक समर्थनॆ, उपपादनॆगळ मूलक धृड पडिसिकॊळ्ळुपदकागियू, (३) संशय निराकरणार्थ मागुवु - मनस्सिनल्लि उण्टागि रुव संशयगळु तॊलगुवदक्कागियू, माडुव, उक्तिप्रत्युक्ति परम्परैगळ्ळि चॊल्लुगिरदु - ऒब्बरु हेळिदुदक्कॆ बदलागि इन्नू ब्बरु हेळुव समाधानरूपवागिरुवदर अथवा ऒब्बरु केळिद प्रश्नॆगॆ समञ्जसवाद उत्तरगळ परम्परॆयन्नु, ई जल्प ऎम्ब शब्दवु शूल्लुगिरदु- बोधिसुत्तदॆ ; आदुदरिन्द जल्प वॆन्दरॆ वाग्रूपदोष गळु याववू अल्लवु, निरर्थकवाद हरटॆयू अल्लवु, तत्वहितगळ विषयवागिरुव प्रयोजन रूपवाद उक्ति प्रत्युक्तिगळे इल्लि जल्प (१) मनु. ४, ७२________________
प्रभाव व्यवस्थाधिकार २६०५ वॆन्दु हेळल्पट्टितु. इल्लि ज्ञातव्यांशगळु मूरॆन्दु ऎल्ला शास्त्रग उपपादितवागिद्दरू, इल्लि मुमुक्षवु तत्त्वहितगळु यावुवु ऎम्बुदन्नु तिळिदु हितवन्नु आचरिसिदरॆ पुरुषार्थवु स्वतः सत्वश्वरनिन्द सिद्धवाद दरिन्द, तत्वहित विषयवाग ऎन्दु ऎरडु मात्रवे हेळल्पट्टितु; अथवा तत्वहितगळु यावाग हेळल्पट्ट वो इवु पुरुषार्थक्कॆ उपलक्षणवागि अदू हेळल्पट्टितॆन्दे भाविस बहुदु ; अथवा मोक्षार्थ ग्रन्थवादुदरिन्द पुरुषार्थवु व्यक्त वॆम्ब भावदिन्द हेळल्पडलिल्लवॆन्दू भाविसबहुदु. यावाग नारा यक प्रयोजनवागि परव, भागवतनॆनिसिदनो, आग आतन सामा न्य इल्बवू कूड, सदा तत्वहित पुरुषार्थगळ विषयवादुदरिन्द, अवु गळ सम्बन्धवाद जवे- माते आतनिगॆ जपवॆम्ब भाववु अन्त व नॆन्दिगू नागू पदोषक्कॆ गुरियागनु, निरर्थकगळाद गॊड्डु हरटॆयल्लि कालवन्नु कळॆयुवदू इल्लवु. अन्तवनॊन्दिगॆ जल्पवॆन्दरॆ सम्भाषणॆयु मूरुविध आयोजनगळिगॆ सहकारियागबहुदॆन्दु हेळिदरु. (१) तत्व हित पुरुषार्धगळ विषयदल्लि तिळियदे इरुव अंश वन्नु ग्रहिसुवदक्कू, (२) तिळिदंशद समर्धनॆयिन्द अदर ज्ञानवु दार्ड्यवन्नु हॊन्दुवदक्कू, (३) संशयादिगळिद्दरॆ निवर्तिसि होगु वदक्कू, सहकारियागबहुदॆम्बुदु तात्पर्यवु. इदीग यो यो जल्प स स जपः ऎम्बुदरभिप्रायवॆन्दु उपदेशिसिदरु. इन्तह मूरु प्रयोजनगळुळ्ळवे शिष्य सहाध्यायि गुरुगळ सम्भाषणॆयु, ऎन्दु न्यायसूत्रवाद, “तं शिष्य गुरुसब्रह्मचारि शिष्य श्रेयोर्थिभि रुपेयात्’ ऎम्बुदन्नु ज्ञापिसुवदक्कागि शिष्य गुरुब्रह्मचारि शिष्ट श्रेयोर्थिगळॊडॆ ऎम्ब प्रयोगवु. हीगॆ जल्ल शब्द ऎल्ला दरू अर्थ उण्टो ? ज शब्दक्कॆ हेगादरू माडि तानु वाददल्लि जयिसबेकॆम्ब अपेक्षॆयुळ्ळवन, वाद परम्परॆयॆन्दु अर्थवागुवाग, शास्त्रविहितवाद परम प्रयोजनवन्नुण्टुमाडुव उक्ति प्रत्युक्ति गळ परम्परॆयॆन्दु अर्थ हेळबहुदो? ऎन्दाक्षेपवन्नु तन्दु जल्व शब्दक्कॆ मुख्यार्थवन्ने हेळतक्कद्दु ; जाकन, ऎन्दरॆ वाचालन निष्ठुरवाद वादवीग जल्पवॆन्दु हेळतक्कद्दु, ऎन्दु निर्बन्धिसिदरॆ आगलू समञ्जसार्थवु साध्यवॆन्दु उपदेशिसुत्तारॆ. वादगळन्नु________________
२६ ०६ श्रीमद्र हस्य त्रयसार नैन चॊल्लचॆय देयु, (२) “यथाशक्ति निकृष्ठियाद्देव तागुरु निन्द र्का” ऎन्नु विश्लेषित्तु धरशास्त्रसिद्ध मागैयाले बाह्य कुदृष्टि गळ्ळि पत्र विजिगीषुवाग चॆल्लं वाक्य परम्प है जल्पवॆन्नदागवु नाम्, “तद्दा नं यन्निरीक्षणं” निषिद्द lo माडुवाग, जगळवु कूडदॆन्दू निष्टु रोक्तिगळु साधुवल्लवॆन्दू निन्दिसिद्दरू, स्वसिद्दान स्थापनॆगागि बाह्य कुदृष्टि सिद्धानगळन्नु खण्डिसि हेळुवदु युक्तवादुदरिन्द जल्प शब्ददिन्द अन्तह खण्ड नवु हेळल्पट्टिद्दरू आगलू समञ्जसवाद अभिप्रायवे आयितु ऎन्दु अदन्नू अकरिसि हेळुत्तारॆ. (१) “विगृह्य - जगळवाडुत्ता, नकथां कुरात् ऎन्नु-कथॆ यन्नु माडबेड, ऎन्द : वाद मॊद लादवुगळन्नु माडतक्कद्दल्लवॆन्दु, सामान्यन चॆल्लदे यु - सामान्यक्तियिन्द हेळल्पट्टिद्दरू, (२) “यथाशक्ति - निनगॆ ऎष्टरमट्टिगॆ निरसन माडल, शक्तियुण्टो, अष्टरमट्टिगॆ, देव ता गुरुनिन्दर्का - भगवन्तनन्नू गुरुगळन्नू दूषिसुव चार्वा कादिगळन्नु, निकृयात् - निग्रहिसतक्कद्दु” ऎन्नु - ऎम्बदागि, विशेषित्तु धशास्त्रसिद्द मायाले - विशेष विधियु धर्म शास्त्रदिन्द सिद्धवागिरुवदरिन्द, बाह्य कुदृष्टिगळ्य वृत्त-वेद प्रमाण वन्नु अकरसदवरु वेदबाह्यरु, वेदगळिगॆ मनस्सु बन्द हागॆ पर स्पर सामञ्जस्यविल्लद हागॆ अपार्थगळन्नु हेळुववरु कुदृष्टिगळु, इन्तवरन्नु कुरितु, विजगीसुवाग वादमूलक जयिसलु इच्छॆयिन्द चॊल्लुव वाक्य परम्परैय्य हेळुव वादगळन्नु, इल्लवॆन्नदागवु माम् - जल्पवॆन्दु हेळल्पट्टि तॆन्दादरू आगबहुदु. सामान्य विधि येनो मनुधर्मशास्त्र प्रकार, वादगळल्लि जगळवन्नु निषेधिसि हे ळितु. आदरॆ बाह्य कुदृष्टिगळॊन्दिगॆ वादमाडुवाग अवर पूर्वपक्ष गळन्नु यथाशक्ति खण्डिसलेबेकु ऎन्दु विशेषविधि इरुवदरिन्द जल्प वॆन्दरॆ खण्डनरूपवाद परम्परॆयॆन्दु अर्थ माडिदरू युक्तवा दुदे, अन्तवनॊन्दिगॆ कोपदिन्द वादमाडबहुदो? ऎन्दरॆ, आतनु भगवन्तनन्नू गुरुगळन्नू दूषिसुववनादुदरिन्द, अन्तवनॊन्दिगॆ ई जल्परूपवाद वादवु आवश्यकवादुदे ऎम्ब भाववु. नावु ऒन्दु________________
प्रभाव व्यवस्थाधिकार नृतादिदर्शन चॆन्नपडियनु. कैरार्थवाग प्रवरि कन्नोदु इर्व कण्णुक्किलक्कान पदार्थ ळॆल्लान (१) “अहं विधवगि जल्प शब्दक्कॆ अर्थहेळि, यो यो जल्प सज पः ऎम्ब दर अभिप्रायवन्नु तोरिसिदॆवु. जल्पशब्दक्कॆ हागॆ अर्थवल्लवु, वाद दल्लि गॆल्लबेकॆन्दु हट हिडिदिरुववन वाग्दालवॆन्दे अर्थमाडबे कॆन्दु निब९०धिसिदरॆ, हागू आगबहुदॆन्दु, आगलु समञ्जसार्थवु साध्यवॆन्दु तिळिसिदरु, 2 मुन्दॆ अदे संहिता वाक्यद “ता नं यन्निरीक्षणं’ ऎम्बु दक्कॆ सरियद अर्थवन्नु तिळिसुत्तारॆ. तद्दानं यन्निरीक्षणम् ऎन्नदु - ऎन्दु हेळिरवदु, निषिद्धत्यादि दर्शनच् न पडियनु - निषिद्धवागिरुव वाराङ्गनॆ मॊदलादवर नक वन्नु हेळल्पट्टितॆम्बर्थवल्लवु. अन्तवर नाट्यवन्नु अवरु स्मात्तागि नोडुत्ता निन्तरॆ अदू कूड ध्यानवॆन्दु ई संहितॆयु बोधिसलिल्लवु. ई वैष्णव महाभागवतनु प्रपन्ननागि अन्तह अधरिय नृत्यवन्नु ऎन्दिगू नोडुत्ता इरलारनु. अन्ताद्दु ऎन्दिगू ध्यानवागलारदु. संहितॆयु ऎन्दिगू अन्तह दोषा वहवाद निरीक्षणॆयन्नागलि, अथवा इन्नु अथवा इन्नु यावुदर यावुदर वृथा निरीक्षणॆयन्नागलि ध्यानवॆन्दु हेळलारदु. आतनु सतत भगवन्तन ध्यानदल्ले इरुववनादुदरिन्द, गिरि, तटाक, नदि, वनवे मॊद लाद यावुदन्नु निरीक्षिसिदरू आतनिगॆ भगवदात्मकवागिये काणुवद रिन्द अवुगळन्नॆल्ला नोडुवदरल्ल सह आतनन्ने ध्वनिसुवनु ऎम्बभि प्रायवॆन्दु मुन्दिन वाक्यदिन्द उपदेशिसुत्तारॆ. कैङ्करार्थ वाग - इन्तह भागवतनु माडुवदन्नॆल्ला यतरोषि यद शासि’’ ऎन्दु (गी, ९, ७२) हेळिरुवहागॆ भगवदर्पण, ब बुद्धि यिन्द माडुवदरिन्द ऎल्लवू कैङ्करवागुत्तदॆ, आदुदरिन्द कैङ्कर्य वागुवदआगि, प्रवक्क दु - प्रवर्तिसुवाग, ऎन्दरॆ इवन प्रवृत्तिगळॆल्ला कैङ्कर्यरूपवादुदरिन्द ऎम्बर्थवु, इर्व कण्णुक्कि लक्कान * ई सारायक निष्ठन कण्णिगॆ लक्ष्मवाद पदार्थगळ (१) वि, पु. १४२२, ८७, e________________
२६०८ श्रीमहस्यत्रयसाते 3 हरि स्वत्व मिदं जनार्दनः” इत्यादिगळिरडिये (२) “निन्न दॆल्ला न नॆडुमाल्” ऎन्नु ब्रह्मात्मकाय तोन र चॆन्नपडि, 3 प्रका ल्लवू (१) अहं - जीवात्मनाद नानू, हरिः - तच्छरीरकनागिरुवद रिन्द हरिये ऎन्दरॆ नानू श्री हत्यात्मकनु, हागॆयॆ, समिदं- ई चिदचिदात्मकवाद समस्त जगत्तू तच्छरिरकवाद, जनार्दनः – जनार्दननॆ, ऎन्दरॆ समस्त चिदचितुगळू भगवन्तनिगॆ शरीरवागि रुवदरिन्द, शरीर बोधक शब्द गळॆल्ला शरीरियन्नु बोधिसुवदरिन्द, समस्तवू भगवदात्मकवॆम्ब भाववु” इत्यादिगळिगॆ पडिये - इन्तह प्रमाणगळल्लि हेळिरव हागॆ, निन्नदॆल्ला न, जगत्तिनल्लिद्द कण्णिगॆ काणुवदॆल्लवू, नॆडुवाल - श्रीय & पतियु, सश्वरनु, ऎन्दरॆ ऎल्ल वू भगवदात्मकवु,” ऎन्नु - ऎम्बदागि, ब्रह्मात्मक माय्-ऎल्लवू परब्रह्मनिगॆ शरीरवागि, आतनु इदक्कॆल्ला, ऐतदात्म मिदंसं (छां. ६.८.७) ऎन्दु श्रुतियल्लि हेळिरुवहागॆ आत्मवु, आदुदरिन्द ऎल्लवू भगवदात्मकवागि, तोनम् - तोरुव, प्रकार चिन्न पडि - प्रकारवन्नु हेळितॆन्दु भाविसतक्कद्दु. आदुदरिन्द तद्दानं यरीक्षणम् ऎन्दरॆ आतनु यावुदन्नु नोडिदरू अवॆल्लवू भग वदात्मकवॆम्ब भाववु. आतन कण्णिनल्लि परमात्मने कट्टिरुवदरिन्द हागॆये ऎल्लवू आतनिगॆ भगवदात्मकवागिये तोरुत्तदॆ. अवुगळ ल्लॆल्ला परमात्मनन्ने नोडुवनु. मारीचनु तनगॆ अन्त काल ऒदगितॆन्दु भाविसि दुष्टनाद रावणनिन्द वधिसल्पडुवदक्किन्त श्री रामनिन्द वधिसल्पट्टरॆ तनगॆ सद्धतियुण्टॆन्दु यावाग श्रीरामनन्नॆ ध्यानिसुत्ता आतनल्ले सक्तवाद मनस्सन्नु ळ्ळवनादनो, आग विश्ववॆल्ला आतनिगॆ परब्रह्मात्मकवागि तोरिदुदरिन्द हेळुत्तानॆ “वृ वृक्षॆ च पश्यामि चीरकृष्णाजिनाम्बरं” “प्रतियॊन्दु वृक्षदल्लि नारु मडि कृष्णाजिनगळन्नु धरिसिरुव भगवन्तनाद श्री काणुतलिद्देनॆ” ऎम्बदागि (रा. अरण्य. ३९. १४), गळिन्द सेरिद जगत्तिगू परमात्मनिगू शरीरात्म (२) नानुर्ग तिरुवन्दादि. ५४. रामचन्द्रनन्ने हीगॆ चिदचि कु भावविर वदरिन्द ୧________________
(१६) प्रभाव व्यवस्थाधिकारः जगत्तिनॊन्दिगॆ परमात्मनिगॆ समानाधिकरण्यवु कूडुत्तदॆ ; इतर सिद्दानिगळिगॆ सामानाधिकरणवे कूडुवदिल्लवु. इदॆल्ला प्रधान प्रतितन्त्राधिकारदल्लि निपुणतरवागि उपपादिसल्पट्टिरुत्तदॆ. हीगॆ “अहं हरिः” ऎन्दु सामानाधिकरण्यवन्नु हेळुव ई श्लोकद हिन्दिन श्लोकदल्लि ई शरीरात्मभाववन्नु स्पष्टवागि हेळिरुत्तारॆ. ई ऎरडु श्लोकगळू यावुवॆन्दरॆ “यानि मूर्तान्य मूर्तानि यान्य त्रा नृत्र वा क्वचित् । सन्ति वै वस्तुजातानि तानि साणि तद्वपुः” आकृतियुळ्ळवु यावुवो आकृतियिल्लदवागियू इरुव वायु, आकाशादिगळु यावुवॊ?, मत्तु इल्लागलि इन्नॆल्लागलि इरुव समस्त वस्तु समूहवॆल्लवू आ भगवन्तनिगॆ शरीरवॆन्दु स्पष्टवागि हेळि, हीगॆ ऎल्लवू भगवदात्मकवादुदरिन्द मुन्दिन श्लोकवु “अहं हरि स्वत्वविदं जनार्दनो नान्यतः कारण कार जातम् । ईदृ नो यस्य न तस्य भूयो भवोद्भवा ध्वं द्वगता भवन्ति” अहं हरि इत्यादि सामानाधिकरण्यवन्नु बोधि सुत्तदॆ. इदरर्थवेनॆन्दरॆ “नान तच्छरक हरिये, ई परि दृश्य वाद जगत्तॆल्लवू तच्छरीरक जनार्दनने, हीगॆ कारण समूहवू कार्य समूहवू ऎल्लवू भगवन्तनल्लदॆ बेरॆयल्लवु, हीगॆ मनो भाववु यारिगो अन्तवनिगॆ पुनः देहोत्पत्तिगळू रागद्वेषादि द्वन्द्वरूपगळाद रोगादिगळू उण्टागुवदिल्लवु.” ऎन्दर्थवु. श्री पराशररु इन्नॊन्दु कडॆयल्ल परमात्मनिगॆ ऎल्लवू शरीरवु, आतनु ऎल्लक्कू आत्मा ऎन्दु हेळि, ज्योतींषि विष्णु र्भुवनानि विष्णु” * ज्योतिस्सॆल्ला विष्णुवु लोकगळॆल्ला विष्णुवु,’’ ऎन्दु आरम्भिसि “यद यन्ना स्तिच विप्रवर्य” ओ द्विजश्रेष्ठराद मैत्रेयरे आस्ति शब्दवाच्यवागिरुव ऎल्ला चद्वस्तुवू, नास्ति शब्दवाच्यवाद ऎल्ला अद्वस्तुवू, ऎल्लवू महा विष्णुवे ऎन्दु सामानाधिकगण्य वन्नु तम्म शिष्यरिगॆ उपदेशिसिरुत्तारॆ. हागॆये भार्गव महर्षिय पुत्ररागि ज्ञान निधिगळाद तिरुमळि शैयाळ्वारवरु तम्म ग्रन्थवाद नानु गरुवन्दादि यल्लि अन्तह सामानाधिकरण्यवन्ने दॆल्ला नॆडुमाले” ऎम्बुदरिन्द उपदेशिसिरुत्तारॆ. यावुदॆन्दरॆ.-“दैवराय निन्नु मत्तॆ वुदु अष्टे “ निल्किन आ पाशुरवु वरिल् ।________________
२६१० श्रीमद्रहस्यत्रयसारे “तत्पादां तुलं तीर्थम्” ऎन्नदुवुम् प्राप्तविषय तिले गुणाधिक्यं कॊल्लुगिरदु. मूवरां निरुम् मुदु पुर्ण प्पु - यावराम् । निरि नदॆल्लां नॆडु मालॆ -रातार् । करिनदॆल्ला डै १५४॥ “चतुर्मुख रुद्रेन्द्रादिगळिगॆल्ला अन्तरात्मावागि नियावकनागि रुव प्रकारवन्नू ब्रह्म विष्णु रुद्ररागिरुववर मध्यॆ तानॆ प्रथमाव तारियागि लोकपालनार्थक्कागि निन्तिरुव प्रकारवन्नू,मत्तु समस्त विश्ववू तनगॆ शरीरवागि “तत्त्वा तदेवानु प्राविशत्” ऎन्दु श्रुतियु हेळुवहागॆ ई अनु प्रवेशद मूलक ऎल्लक्कू आतावागिर वदरिन्द, समस्त विश्वक्कॆल्ला नामरूप भाग्यवन्नू सत्तॆयन्नू कॊट्टिदुदर मूलक, ताने ऎल्ला विश्ववु ऎन्दु भगवन्तनु तोरु तिरुवनॆम्बुदन्नू तिळियदवन ज्ञानवु निरर्थकवादुदु” ऎम्बुदु ई पाशुरार्थवु. इन्तह सामानाधिकरणवे “मुनिये नान्नकने मुक्कण्ण स्ना” (तिरु. १०. १०. १.) ऎम्बल्लि हेळल्पट्टिरुत्तदॆ. इन्तह भगवदात्मकत्ववन्नु “तानं यन्निरीक्षणं” ऎम्ब संहितावाक्यवु बोधिसुत्तदॆम्ब भाववु. d मुन्दिन वाक्यवाद तत्वादाम्ब तुलं तीर्थ ऎन्दरॆ “ आतन पाद तीर्थवु असदृश पवित्रतॆयन्नु हॊन्दिदुदु” ऎम्बुदरॆ अभिप्रायवेनॆन्दु तिळिसुत्तारॆ ऎन्नदुवु - ऎन्दु हेळुव ई वाक्यवू, प्राप्त विषयत्तिले - शास्त्रविहितवागि हेळल्पट्ट विषयग ळल्लि, गुणाधिक्य - उत्कर्षवन्नु, शूल्लुगिरदु - बोधिसुत्तदॆ. भागवतन पादोदकवु महा पवित्रवादुदु ऎम्ब विषयवु निर्वि वादवादुदु, तीर्थादच्युतपादजाद्गुरु तरं तीर्थं तदीयां *जव” भागवतर पादोदकवु, भगवन्तन पादतीर्थक्किन्तलू, अथवा गङ्गानदी तीर्थक्किन्तलू पावनतरवॆन्दु हेळल्पट्टिरुत्तदॆ. “यो मर्ध्व धारयेत्पह्म महत्पादतलोदकम् । सा त सृस्वतीर्थषु पुण्यवा नात्र संशयः” “यावनु महात्मर पादोदकवन्नु शिरसा धरिसुवनो, अवनु समस्त पुण्यतीर्थग इल्ल स्नानमाडिद फलवन्नु हॊन्दि परिशुद्धनागि सुकृतियागुव F________________
प्रभाव व्यवस्थाधिकार २६११ पादोदकं तीर्थवाग चॆन्न विषयल् नारायणै कनिष्ठत्व e नॆम्बुदरल्लि एनॊन्दू सन्देहविल्लवु. मत्तु प्रायश्चिमदम्पुण्यं महा पातकिना मसि । वैष्णवाञ्जलं शुभं भक्ता सम्प्रा श्यते यदि” महा पातकिगळिगू कूड इदु ऒळ्ळे उत्कृष्टवागि श्लान्यवाद प्रायश्चित्तवु, अदु यावुदॆन्दरॆ, महा वैष्णवन पवित्रकरवाद पादोदकवन्नु भक्तियिन्द सेवनॆ माडुवदु? ऎन्दू हेळल्पट्टिरुत्तदॆ. महा भागवतोत्तमन पादोदकक्कॆ अष्टु महिमॆ ऎम्बुदन्नु स्वामि श्री कृष्ण भगवानरे, विरक्त शिखामणियागि भागवताग्रेसरराद कुचेलर पादगळन्नु तॊळॆदु, आ पादोदकवन्नु “अग्रहीच्छिरसा रार्ज भगर्वा लोकपा वनः” (भाग, १०. ४०. १८) सत्व लोकक्कू ताने पावनत्वव न्नुण्टुमाडुवनागिद्दरू श्रीकृष्णनु शिरसा धारण माडि, ब्राह्मण पादोदकक्कॆ माहात्मवन्नु तोरिसिकॊट्टिरुत्तारॆ विना, इन्नु याव वर्णदवरु ऎष्टु महिमॆयुळ्ळवरागिद्दरू, अन्तह विदुरादि गळ सन्दर्भदल्लि कूड इन्तह प्रवृत्तियन्नु सर्वॆश्वरनु प्रद र्शिसलिल्लवु. ई पादोदक निषेवण विषयदल्लि, कीळु वर्णदवनु पादोदकवन्नु स्वीकरिसतक्क क्रमवु हेगॆन्दरॆ उत्तमवर्णदवनागि वैष्णव शिखामणियागि, ब्रह्मवित्ताद महा भागवतनागिद्दरॆ परम ग्राह्यवु. हागॆ दॊरॆयदिद्दरॆ, तन्न वर्णद महा भागवतन पादोदकवादरू ग्राह्यवे. हागल्लदॆ नारायणै कनिष्ठनाद इवनु कीळु वर्णदवनागिद्दरू उत्तम वर्णदवनिगॆ ग्राह्यवॆम्ब भाव, वल्लवु. ई वाक्यद अभिप्रायवेनॆन्दरॆ, ईतनु महा भागवत नागि माहात्मयुळ्ळवनादुदरिन्द, आ वर्णदवरॆल्ला आतन पादोदकवन्नु, “अतुलं तीर्थ” ऎन्दु भाविसि, तुम्बा सावन वादुदॆन्दु परिग्रहिसतक्कद्दॆम्बुदु. इदर अभिप्रायवेनॆम्बुदन्नु मुन्दिन वाक्यदिन्द विशदीकरिसुत्तारॆ. अन्तह तीर्थवु परि ग्राह्यवागबेकादरॆ, अन्तवन तीर्थवु परिग्राह्यवॆन्दु शास्त्रवु विधिसिरबेकु, हागिद्दपक्षदल्लि अन्तह नारायणैक निष्ठन पादोदकक्कॆ माहात्मियु हॆच्चु ऎन्दु ई संहितॆ मु तिळिसितु ऎन्दु हेळु________________
श्रीमद्रहस्यत्रयसारे w उण्डायित्तागिल्ल अदु सत्याधिक तीर्थमॆपडि; अल्लदु भागवत नुडैय पादले यादृच्छिकवाग पट्ट निराल्य जलादिगळु “अतुल”मान तीर्थ मा मन पडियन्नु त्तारॆ. पादोदकं - ऒन्दु वर्णदवन पादोदकवु, तीर्थ माग - पावनरूपवागि परिग्राह्यवॆन्दु, चॆन्न विषयल् - शास्त्रवु विधिसिरुव सन्दर्भदल्लि, अदु - आ पादोदकवु, सर्वाधिक तीर्थ नन्नपडि - सर्वाधिकवाद तीर्थवॆन्दु हेळितॆम्ब भाववु. ब्राह्मणाः पादतो मेध्या ऎन्दु ब्राह्मण पादोदकवु परि ग्राह्यवॆम्ब प्रमाणविरुवदरिन्द, अन्तवनु नारण्यक निष्ठनागि, ब्रह्मवित्तागिरुव भागवतनादरॆ, अन्तह पादोदकदष्टु पवित्र करवादुदिल्लवॆन्दू अन्तह पादोदकवु परिग्राह्यवॆन्दू हेळितु. अन्तह नारायण् क निष्ठनु, प्रपन्ननागि ज्ञानियागि, शूद्र वर्णदवनादरॆ, शूद्रवर्णदवन पादोदकवु शूद्ररिगॆ मात्र वे परिग्राहवागि, ब्राह्मणादिगळिगॆ परिग्राह्यवु शास्त्रविरुद्ध वादुदरिन्द, आग आ पादोदकवु इतर शूद्रादिगळिगॆ परम पवित्र वादुदागि परवग्राह्यवॆन्दु भाविसतक्कद्दु. अन्तवन पादोदक वन्नु ब्राह्मणरू कूड परिग्रहिसबहुदॆम्बर्थवल्लवु. हागॆ अर्थ माडिदरॆ शास्त्रवन्नु परित्यजिसि माडिद अभिप्रायवागुत्तदॆम्ब भाववु. ई अभिप्रायवन्नु मनस्सिनल्लिट्टु, प्राप्त विषय तिले गुणाधिक्यं शूल्लुगिरदु” ऎम्ब प्रयोगवु ; अल्लदु-हाग ल्लदॆ, भागवतनुडैयपादले - भागवतन पाददल्लि, यादृच्छिकॆ माग पट्ट- श्री पादतीर्थ परिग्रह शास्त्रक्रम ऒन्दू इल्लदॆ सुम्मनॆ अकस्मात्तागि पादक्कॆ तगलिद, निर्माल्य जलादिगळु - अपरिशुद्ध वाद कालुतॊळद नीरे मॊदलादवु, आदिशब्ददिन्द बीदियल्लि तुळिद नीरे मॊदलादवु हेळल्पट्टवु, अतुलमान तीर्थमा नन्न पडियन्नु - असदृश पवित्रकरवाद तीर्थवागुत्तदॆन्दु हेळिदुदल्लवु. श्री पादतीर्थक्कॆ समयवू, प्रकारवू ऎल्लवू शास्त्रग ळिन्दलू सम्प्रदायगळिन्दलूसिद्धवु. अदू अल्लदॆ श्रीपादतीर्थसेव नॆय कालदल्लि मन्त्रोक्तियू कूड आवश्यकवु, “आजन्मकृत पापा d________________
प्रभावव्यवस्थाधि कारॆ- २६१३ “तदुच्छिष्टं सुपावन”” ऎन्नदवु पुनरुपनयनादि प्रकरण ले पावनवाग शास्त्र प्राप्तमान उच्छिष्ट विशेष तुक्कु इद्दु ण विशेष मडियाग पावनातिशयं शून्नपडि ; नां प्रायश्चिं मनीषि भिः । निरीतं भगवद्भक्त पादोदक निषेवणम्” ऎम्बुदु श्लोकवु. तदनुगुणवागि अनुष्ठिसि परिग्र हिसबेकेविना महात्मन कालिनमेलॆ बिद्द नीरु ऎन्दु, आतनु माडि कॊण्ड पाद प्रक्षाळनादितीर्थवॆल्ला पवित्रवादुदॆन्दु अर्थ माड तक्कद्दल्लवु शास्त्रानुमतिय सम्प्रदाय व्यवस्थॆयू ऎरडू ई विषयदल्लि आवश्यकवॆम्ब भाववु. मुन्दॆ अदर मुन्दिन वाक्यवाद “तदुच्चिष्टं सुपावन ऎम्बुदर अभिप्रायवन्नु व्यवस्थॆ माडि हेळुत्तारॆ. “तदुच्छिष्टं सुपा वनम् ऎन्नदुवु ऎन्दु हेळिरुवदू, पुनरुप नयनादि प्रकरण ळिले - प्रायश्चित्त रूपदल्लि पुनरुपनयनवागबेकॆन्दु विधिसिरुव प्रकरणगळल्लि विकल्पिसि, पावनमाग- अदक्कॆ बदलागि प्रायश्चित्त रूपदल्लि, शास्त्र प्राप्त मान- वैखानसबोधायनीयाखण्डादरा दिशास्त्रगळल्लि विधिसिरुव, उच्छिष्ट विशेषक्कु- गुरु, पिता, जेष्ठ भ्रातायवर भोज नोच्छिष्टक्कॆ, इग्गुण विशेष मडियाग - आ गुरु, पिता मॊदला दवरल्लि ई नारायणैक निष्ठतॆय मूलकवागि, पावनातिशयम्- दोष परिहार रूपवाद पारिश,दद माजात्रॆयन्नु, तॊन्न पडि- हेळल्पट्ट हागॆ भाविसतक्कद्दु. कॆलवु अकृत्यगळिगॆ पुनरुपनयन वन्नु विधिसि अदक्कॆ अनुकूलविल्लदिद्दरॆ अदक्कॆ बदलागि कॆलवु विक ल्पगळु विधिसल्पट्टिवॆ. हेगॆन्दरॆ, “ अथातः पुनरुपनयनं” ऎन्दु हेळलारम्भिसि, अनन्तर “व्याहृतीश्च हुत्ता, पुनरुपनयनं क रोति, अथवा सावित्रिम शत मावरा भिमृ कृष्ण तं प्रायात्; गुरो रुच्चिष्टं वा भुञ्जीत, ततः पूतोभवति, ऎन्दु पुनरुपनयनक्कॆ बदलागि गुरुविन उच्छिष्ट भोजनदिन्द अप वित्रतॆयु होगि परिशुद्धनागुत्तानॆन्दु हेळल्पट्टिरुत्तदॆ. आ सन्दर्भ दल्लि आ गुरुवु नारायणॆकनिष्ठनादरॆ पावन तातिशयवु लभिसुत्तदॆं बुदु ई संहितावाक्यार्थवॆम्बभाववु. आदरॆ हीगॆ अभिप्राय 2 ”________________
२६१४ श्रीमद्र हस्यत्रयसारे मत्तु , शिष्य पुत्रादिगळुक्कु नारायणै कनिष्ठ मुण्डानाल् आ चाद्यादिगळुक्कु अवर् गळुडैयउच्छिष्टंसुपावनमॆन पडियनु, वादरॆ भक्ताङ्घि रेणुरवरु वैष्ण वोच्छिष्ट भोजनवु ऎल्लरिगू पा वनत्ववन्नुण्टु माडुत्तदॆन्दु हेळिर वाग, इदु प्रायश्चित्त विषय ऎन्दु हेगॆ हेळलागुत्तदॆन्दु आक्षेपिसिदरॆ, ई आक्षेपक्कॆ कारणविल्ल वॆन्दू, आ दिव्य सूरिगळ अभिप्रायवू सह प्रायश्चित्त विषयवे ऎन्दू, आ उच्छिष्ट सेवनॆयु याव सन्दर्भदल्लि विहितवो आ सन्द र्भदल्लि मात्रवे उपादेयवे विना, ऎल्ला सन्दर्भदल्लि हेळल्पड लिल्लवॆन्दू तिळिसुत्तारॆ. याव सन्धर्भदल्लि उपादेयवॆन्दरॆ? “ योस मन्त्रवरम्प्रादात् संसारोच्छेद साधनं प्रतीच्छेद्गुरुवर स्य तस्यच्छिष्टं सुपावन । गुरो सृस्य यदुच्छिष्टं भो जैं तत्पुत्र शिष्य यो” ऎन्दरॆ यारु श्रेष्ठवाद मूल मन्त्रवन्नु (द्वयवॆन्दू अर्थमाडबहुदु) दयपालिसि संसार निवृत्तियन्नुण्टु माडिदनो अन्तह महा गुरुविन उत्कृष्टवन्नु तानू तन्न पुत्र शिष्यरु पावनवॆन्दु स्वीकरिसबहुदु.” ऎन्दु हेळिदॆये विना ऎल्ला सन्दर्भदल्लू विहितवॆन्दु हेळदॆ इरुवदरिन्दलू, (इन्तह विहित भोजनवू कूड ईग तुम्बा बळिकॆयल्लिल्लवु.) तावु ईग उप देशिसि दुदे सरियादभिप्रायवॆन्दू, इदु प्रमाणवॆम्बुदक्कॆ, इदन्ने आगम प्रामाण्यदल्लि श्री यामुनेयरवरु उदाहरिसिरुत्तारॆन्दू तिळिसुत्तारॆ मत्तु म् - इष्टे अल्लदॆ, शिष्य पुत्रादिगळुक्कु - शिष्य, मग, आदिशब्ददिन्द तम्मनु मॊदलादवरुगळिगॆ, नारायणॆ कनिष्ठत्व मुण्डानाल नारायण् कनिष्ठत्ववु उण्टादरॆ, अचारादिगळु कु-आचार अदिशब्ददिन्द पिता मत्तु श्रेष्ठ भ्रातृगळिगॆ, अवर्गळु डैय उच्छिष्टं, शिष्यन उच्छिष्टवु गुरुविगू, मगन उच्छिष्टवु तन्दॆगू, कनिष्ठन उच्छिष्टवु ब्रेष्ठनिगू, सुपावन मॆनपडियन्नु सुपावनवॆन्दु संहितॆयु हेळितु ऎम्बर्थवू अल्लवु. नारायण् क निष्ठनाद मात्रदिन्दले शिष्यन, मगन, कनिष्टन, उच्छिष्टगळु क्रम वागि आचार, तन्दॆ, श्रेष्ठ भ्राता इवरुगळिगॆ पावनवागुत्तदॆन्दु संहितॆयु, तदुच्छिष्टं सुपावनम् ऎम्बुदरिन्द हेळल्पडलिल्लवु________________
प्रभाव व्यवस्थाधिकार 202 (१) “निराल्यं भक्षव मुच्चि मगुरोरपि । मासं पयोव्रतोभूत्वा जपन्न ष्टाक्षरं सदा । ब्रह्मकूर्चं ततः सीता पूतो भवति मानवः” ऎन्नु भगवद्द निष्ठनुकु समयाचारं चॊल्लुगिर सनत्तु मार संहिता वचन 0- आगनु ऎम्ब भाववु. आदुदरिन्द उच्छिष्ट पावनत्ववु शास्त्रदल्लि याव सन्द र्भदल्लि विहितवो, आ सन्दर्भदल्लि मात्रवे पावनवॆन्दु भाविस तक्कद्दु. सत अन्वयिसतक्कद्दल्लवु निरां- अन्यदेवतानिवेदन वागि तच्छेषवाद अनादिगळन्नू भक्षयित्वा- भोजन माडि, ऎन्दरॆ अकस्मात्तागि भोजन माडिद.दादरॆ ऎम्बर्थवु, एवं हागॆये, अगु रो-गुरुवल्लदे, ऎन्दरॆ आचार्य, पिता, जेष्ठ भ्राता वल्लदे इरुव वर, उच्छिष्ट मपि-उच्छिष्टवन्नू कूड, भक्षयित्वा - भोजन माडि दरू, अदक्कॆ प्रायश्चित्तवागि एनु माडतक्कद्दॆन्दु, संहितॆ यु तिळिसु तदॆ, मासं पयोव्र तोभूत ऒन्दु तिङ्गळ काल आहारक्कागि बरी हालु मात्र कुडियुव व्रतवन्नु अवलम्बिसिदवनागि, सदा - यावागलू ऎन्दरॆ तन्न नित्य नैमित्ति कानुष्ठान देहयात्रॆ मॊदला दवुगळु कळॆद मिक्क कालवॆल्ला, अष्टाक्षरं जर्व आष्टाक्षर मन्त्रवन्नु जपिसुववनागि, ब्रह्मकूर्चं ततः पीत्वा - अनन्तर पञ्चगव्यवन्नु प्राशन माडिदरॆ, पूतोभवति मानवः-मनुष्यनु पवित्रनादवना गुवनु. इल्लि मानव ऎन्दु हेळिदरू उपनयन संस्कारक्कॆ अर्ह नादवने इल्लि हेळल्पट्टनॆन्दु भाविसतक्कद्दु, हागादरॆ गुरुगळागि अवर उच्छिष्टवु उपादेयवागि इरुववरु यारॆन्दरॆ. एतुर्जॆ षस्य भातुरुच्छिष्टं भोक्तव्यं” ऎन्दु आपस्तम्ब सूत्रदल्लि हेळिरुव हागॆ, गुरु, तन्दॆ, अण्णन्दिरु. “तदुच्छिष्टं सुपावनं” इत्यादि संहिता वाक्यवू उपनयन संस्कारार्हनिगॆ पावनवागि, तदुच्छिष्टम् ऎन्दु हेळिरुवदरिन्द, आ वाक्यवॆल्ला द्विजनन्नु कुरित द्दॆन्दे भाविसतक्कद्दु” ऎन्नु - ऎम्बदागि, भगवद्धर्मनिष्ठनक्कु भक्ति मार्गदिन्द भगवन्तनन्नाश्रयिसि योगारूढनागिरुववनिगॆ, स मयाचारं - “धर समयः प्रमाणं वेदांश” ऎम्बल्लि हेळिरुव हागॆ भागवतर सम्प्रदायवू मुख्यप माणवागिरुवदॆ d________________
श्रीमद्र हस्यत्रयसारे प्रामाण्यले आळवन्दार् उदाहरित्तरुळिनार्, आगैयले पोनकं शॆयद शेडरुवरेल् पुनितमनॆ (0) रिन्द अन्तह सम्प्रदायाचारवन्नु, चॆल्लुगिर - उपदेशिसुव, सनत्कुमार संहितावाक्यवन्नु आगम प्रामाण्यवॆम्ब तम्म ग्रन्थदल्लि आळवन्दार्-श्री यामुनेयरु, उदाहरिरुळिनार् उदाहरिसि कृपॆगैदरु. अन्तह ज्ञान निधिगळे आ श्लोकवन्नु प्रमाणवागि उदाहरिसिदनन्तर अदरमेलॆ इन्नु याव आक्षेपवू इल्लवॆम्बभाववु. इदक्कॆ पञ्चगव्यवॆम्ब हॆसरु एकॆम्ब अपेक्षॆयल्लि “शमूत्र माज्यञ्च कुशाम्बुदधि वै पयः” ई गोसम्बन्धवाद ऐदू सेरु वदरिन्द ऎन्दु तिळियतक्कद्दु. अवुगळन्नु मिश्र माडुव क्रम, पुण्याह, अग्नि यल्लि होम माडुव क्रम, मन्त्र मॊदलादवुग ळॆल्ला आ सुमार संहितॆय नारायणीयदल्लि हेळल्पट्टिरुत्तदॆ. इदक्कॆ सर्वदोषहर मापाळ्मॆयुळ्ळदॆन्दु अल्लि हेळल्पट्टिरुत्तदॆ, मनोवाक्कर्मगळिन्द माडल्पट्ट सर्वापर धगळिगू, दुम्म संसर, दुष्टा न्न प्राशन इवे मॊदलादवुगळॆल्ला अग्नि यल्लि तूलराशि दग्धवागुवहागॆ दग्धवागुत्तवॆन्दु हेळल्पट्टिरुत्तदॆ. आदुदरिन्द जेष्ठभाता पितृविगॆ समानवादुदरिन्द इवरुगळु गुरुविगॆ समानरु, इवरुगळ उच्छिष्ट मात्र प्रायश्चित्त रूपदल्लि ग्राह्यवॆन्दु हेळिदन्तॆ आयितु. हागल्लदॆ. हीगॆ गुरुगळल्लदिरुव आगुरोः साक्षात्ताद उच्चिष्टवु प्रामादिकवागि सम्बन्धिसिदरॆ, मेलॆ हेळिद रीतियल्लि ऒन्दु तिङ्गळ क्षीरान्न व्रत, अष्टा क्षर जप, पञ्चगव्य प्राशन प्रायश्चित्तगळु हेळल्पट्टिवॆ ऎम्ब भाववु. हीगिरुवाग नारायण निष्ठन उच्छिष्टवु हेगॆ साक्षात्तागि सुपावन वादीतॆम्ब भाववु. हीगॆ गुरु, गुरुविगॆ समानरादवर साक्षात् भुक्त शेषवु प्रायश्चित्त रूपवादुदु, इवरल्लदॆ इतरर उत्कृष्ट सम्बन्ध उण्टादरॆ प्रायश्चित्तवु विधिसल्पट्टितॆन्दु हेळिदरु. आदरॆ महा भागवतराद तॊण्डरडिप्रॊडियाळ्वारवरु महाभागवतन भुक्त शेषवु पोनकं शॆय द” ऎम्ब पाशुरदल्लि महाप वित्र (१) तिरुमालॆ ४१. पिता वू________________
(१७) प्रभाव व्यवस्थाधिकार २६१७ ऎन्नदुवु गुरुविषय मामित्त नै. पॊदुवानालु, भगव 3 करवादुदॆन्दु हेळिद्दारल्ला अदक्कॆ निर्वाह हेगॆ ऎन्दरॆ, आळ्वार् सूक्तियादुदरिन्द नमगॆ परम ग्राह्यवु. अदन्नु शास्त्रक्कॆ अविरोध वागि नयनमाडतक्कद्दु युक्तवादुदरिन्द, अदन्नु ऎल्लर भुक्त शेष वॆन्दु भाविसदॆ ई गुरुगळ भुक्तशेषवॆन्दादरू अर्थमाडबहुदु. हागल्लवु, गुरु ऎन्दु हेळदे इरुवाग, हागॆ भाविसुवदु हेगॆ साध्यवु ऎन्दु आक्षेप तन्द, शास्त्र विरोधवन्नु तप्पिसुवदक्कागि, अवरु ऊटमाडिद शेषवॆन्दरॆ साक्षात् भुक्तशेषवॆन्दु अर्थमा डदॆ भाण्डशेषवॆन्दादरू अर्थमाडबहुदु ऎन्दु ऎरडुविध निराह वन्नु मुन्दिन ऎरडु वाक्यगळिन्द तिळिसुत्तारॆ. (१) “ पोनकं शॆट् दशेडम् - तावु भोजन माडि मिक्क शेषवन्नु, तरुव राकिल्- कृपया कॊडुवरादरॆ, अ - आगले, पुनिदम्- सद्यः पावन वॆम्ब भाववु” ऎन्रिदुवु - ऎन्दु हीगॆ हेळिरुवदू सह, गुरु विषय मा नत्त - गुरु शब्दक्कॆ अर्हराद आचार, पिता, जैष्ठ भ्राता इवरुगळ विषयवागुत्तदॆ ; अष्टे आ वाक्यद अभिप्रायवु ऎन्दरॆ शास्त्र पगॆ अविरोधन हागॆ ताने आ वाक्यद अभिप्राय वॆम्ब भाववु. आ पूरा पाशुरवु यावुदॆन्दरॆ, “वनळाररियलागा नानवा वॆन्सरागिल् । ते नुलान् कुळ मालॆ चॆन्नि या वॆस्ट् रागिल् । ऊनवायिनगळ् चॆय्युमून कारकर् गळेनु । पोनकं चॆय् द शेड - तरुवरेट् पुनिदन नॆ ॥ इदरर्थवु « ऊनम् आयिनगळ् चॆयु म् - तावु कॊल्लुवदल्लदॆ, ऊन कारगळेनुव - इतररन्नु प्रेरिसि कॊल्लि सुवहागॆ माडुवरादरू मेलिन लोकगळल्लि रुव चतुर्मुख ब्रह्मादिगळिन्द, अरियलागा - इन्तवनॆन्दु विमर्शिसि तिळियलागद, वानवा परम पददल्लिरुव परवासु देवने, ऎन्नरागिल् - ऎन्दु हेळुवरादरॆ, ऎन्दरॆ आश्रयिसुव रादरॆ, तेन् उलाम् परिमळ रूप मधुवन्नु स्रविसुत्ति रुव तुळ पं मालॆ - तुळसिय मालॆयन्नु, चॆन्निया - मुडि________________
श्रीमद्र हस्यत्रयसारे यल्लि धरिसिरुवने, ऎन्स्रागिल् - प्राप्यनु ऎन्दु हेळुवरादरू, अन्तवरु, पोनकं शॆणै शेडम् - भाण्डस्थभक्त शेषवन्नु, तरुवरेल्-कृपॆमाडिकॊट्टरॆ, अन्ने पुनिदम्- सद्यः पावनवु; आदरॆ सारास्वादनियवरु, ऊनवृत्तिगळ ऎन्दरॆ आपत्तिनल्लि कृष्णादि व्यापारगळन्नवलम्बिसिदवरॆन्दू, ऊ कारकर् - ऎन्दरॆ इन्तह वृत्ति यन्नु इतररिगॆ बोधिसि अन्तह वृत्तियन्नवलम्बिसुवहागॆ माडुव वरॆन्दु अर्थमाडिरुत्तारॆ. इतररु ई पाशुरदल्लिरुव शेषवु साक्षा त् भुक्त शेषवॆन्दे अर्थमाडि लोकविरुद्धवागियू लोक परि ग्रहविल्लदॆयू इरुव अर्थवन्नु हेळिदरल्ला ऎम्ब परितापदिन्द तावे मुन्दिन वाक्यदिन्द सरियाद अभिपायवन्नु दयपालिसिरु वदू अल्लदॆ तात्पर्य, चन्द्रिकॆयल्लि ई पाशुरार्थवन्नु सरियागि बोधिसुव ऒन्दु कारिकॆयन्ने अनुग्रहिसिरुत्तारॆ. “दिव्यरवेद्य विभवेति यदिब्रवन्ति माध्यमनोज्ञ तुळसी क यदीति चा हुः । ऊनकिया आपि परान पि कारयन्तो भुक्ताधि कं ददति चे न्ननुतवित्रं” स्वर्गदल्लिरुव देवतॆगळिन्दलू अरियलु असाध्य वाद विभववुळ्ळवने ऎन्दु हेळिदुदादरॆ हागॆये, मधुपूर्णवागि मनोहरवाद तुळसी मालॆयन्नुळ्ळवने ऎन्दू सह हेळिदुदादरू, अन्तवरु देहधारणार्थवागि कॊल्लुवदे मॊदलाद निकृष्ट वृत्ति यल्लिद्दवरादरू अथवा अन्तह निकृष्टवृत्तियन्नु इतररिन्द माडिसिदवरेयादरू अन्तवरु ऊटमाडिद नन्तर हॆच्चागि भाण्ड, दल्लि निन्तु शेषवादुदन्नु दयपालिसिदुदादरॆ अदु तुम्बा पावन वादुदल्लवे ? ऎम्बुदु तॊकतात्पर्यवु. ई मेलिन कारिकॆयिन्द तोरिबरुव अभिप्रायवे ई पाशुरद तात्पर्यवॆन्दु मुन्दिन वाक्यद मूलक श्री देशिकरवरे उपदेशि सुत्तारॆ. ई मेलिन पाशुरदल्लि हेळिरुवदन्नु परिशीलिसिदुदादरॆ, सामान्यनाद नाम सङ्कीर्तन परनादवन उच्छिष्टवु परमपावन ऎन्दु हेळिरुवाग, आ सामान्यनु आचार्यनु पिता भातावागिद्द बेकॆन्दु अर्थहेळबेकॆम्ब निर्बन्धवु सरिये ऎन्दु पूर्व पक्षियु ऎद्दु कूतरॆ, इन्नॊन्दु विधवागि मुन्दिन वाक्यदिन्द निराहवन्नु तोरिसुत्तारॆ, आ पाशुरद तात्पर्यवन्नु तावे अनुग्रहिसुत्तारॆ.________________
प्रभाव व्यवस्थाधिकार २६१९ *०कीरन पर देशकालादि गुण्यत्ताले ऊनवृत्तिगळु माय् ऊनकारकगळु मायिरुन्दारुगळे यागिलु, ताज्य * अमु दुशॆय शेडरुवरागिल् पुनिदु मा मॆनदिन्नॆ, इदिल् शेष शब्द “ अन्न शेषः किं क्रियतां, इस्सह भुज्य ताम् इत्यादिगळिल न्यायाले भाण्डस्थ विषयमानाल् विरोधमिल्फ्, R 1 पॊदुवानालुम - गुरुगळ उच्छिष्टवॆन्दे हेळितॆन्दु भाविसदे सामान्यवागि ऎल्ला भागवतर विषयदल्लि हेळितॆन्दु निम्मिष्टानु सार इट्टु कॊण्डरू, आग पाशुराभिप्रायवेनागबहुदॆन्दरॆ उपदेशि सुत्तारॆ. भगवत्सङ्कीत्रनपरर् - भगवन्तन नाम सङ्कीर्तनपदरु, देशकालादिवैगुण्यत्तालॆ - ब्राह्मणनिगॆ विहितवाद वृत्तिगळिन्द देह यात्रॆयन्नु नडॆसलु साध्यविल्लदहागॆ ईतनिरुव देश मत्तु कालगळु वैपरीत्यवन्नु हॊन्दिदुदरिन्द, ऊन वृत्तिगळुमाम्हीनवृत्तिगळाद मांसविक्रय, कृषि वाणिज्य सेवावृत्ति मॊदलादवुगळन्नु अवलम्बिसि दवरागि ऊन कारकगळुमायिरुनाळेयागिलु-अन्तह निकृष्ट वृत्तिगळन्नु इतररु अवलम्बिसुव हागॆ माडिसुववरे आदरू) ताळ आमुदुकॆय् शेड म् - तावु ऊट माडि नन्तर भाण्डदल्लि, विक्क शेषवन्नु, तरुवरागिल् - दयविट्टु कॊडुववरादरॆ, पुनिद माव - पवित्रवादुदागुवदु, अन्य - अष्टे अदर अभिप्रायवु. मनॆयल्लिरुववरॆल्लरिगू ऊटवाद नन्तर मनॆय कॆलस माडुववरिगॆ भाण्डदल्लि मिक्क अन्नवन्नु कॊडुव पद्धतिय प्रकार कॊट्टरॆ अवरिगू आ नारायण् कनिष्ठनु ऊट माडि पात्रदल्लि मिक्क अन्नवु, अवनॊन्दिगॆ सेरिदवरिगॆल्ला पावनकरवु ऎन्दु संहितावाक्यद अर्थवॆम्ब भाववु. इदिल् - ई आळ्वारवर पाशुरदल्लिन शेष शब्दवु, “अन्न शेषः किं क्रियतां” ऎन्दरॆ “इन्नु अडिगॆयल्लि मिक्किरुवदन्नॆल्ला एनु माड बेकु अप्पणॆयागबेकॆन्दु श्राद्ध करा निमन्त्रणक्कॆ बरमाडि कॊण्ड भागवतरन्नु प्रश्निसिदुदादरॆ, अदक्कॆ अवर प्रतिवचनवागि *इस्रोह भुज्यतां” – तम्म बन्धु बळगदवरॊन्दिगॆ भोजन माडबहुदु” ऎन्दु हेळिरुवदे, इत्यादिगळिल् - मॊदलादवुगळ इरुव, न्यायाले - न्यायद प्रकार, भाण्डस्थ विषयमानाल्- d________________
२६२० उच्छिष्ट शब्दं तानु श्रीमद्र हस्यत्रयसारे श्रुत्यादिगळिले भुक्तशिष्ट माय साक पात्रस्थ मानदिलुम् प्रयुक्तम. (१) “परित्यजेद र्थकाम् अडिगॆ माडिद पात्रदल्लि मिक्किरुवदन्ने ई उच्छिष्ट शब्दवु उद्देशिसि हेळितु ऎन्दु अभिप्रायवादरॆ, विरोधविल्लॆ - विरोधविल्लवु. इल्लि अन्न शेषवॆन्दरॆ भुक्तान्न शेषवल्लवॆन्दू भाण्डक्कॆ अन्न शेषवॆन्दू हेगॆ अर्थवो हागॆये श्री तॊण्डरडि पॊडियाळ्वार वर पाशुरदल्ल, पोनकन शयद शेडम् ऎम्बल्लू भुक शेष वल्लवॆन्दू, भाण्डस्थान शेषवॆन्दू, अर्थ माडिदरॆ याव शास्त्र पविगू विरोधविल्लवॆम्ब भाववु. ई विहगेन्द्र संहितावाक्यदल्लि “त दुच्छिष्टं सुपावनं” ऎन्दिरुत्तदॆ. उत्कृष्ट शब्दक्कॆ शेष वॆन्दु अर्थमाडि भुक्त शेषवल्ला भाण्डस्थ शेषवॆन्दु अर्थ माडिदरॆ, अदु ऒप्पतक्कद्दे ऎम्ब भाववु. आदरॆ उच्छिष्टवॆन्दरॆ साधारणवागि भुक्तशेषवॆन्दे आर्थवु, उच्छिष्टक्कॆ भाण्डस्थ शेषवॆम्बर्थवु आगुवदिल्लवे ऎम्बाक्षेप बन्दीतॆन्दु भाविसि हीगॆ प्रयोगवु श्रुति गळल्लि उण्टॆन्दु तिळिसुत्तारॆ. उच्छिष्ट शब्द म तानु - उच्छिष्ट शब्दवू कूड, श्रुत्यादि गळल्लि, भुक्तशिष्ट माय - भागवतरु ऊटमाडिदनन्तर शेषवागि, पाकपात्रस्थ मानतिलुव प्रयुक्त - अडिगॆ माडिद पात्रदल्लि रुवदरल्लि प्रयोगिसल्पट्टिरुत्तदॆ. आ श्रुतिवाक्यगळु यावुदॆम्बु दन्नु व्याख्यातृगळु तोरिसिरुत्तारॆ.-(१) * आदितिः पुत्रकामा साध्यदेवेभोब्रह्मदनमपचत्, तस्या उच्चेषण मुददु” ऎम्ब श्रुतियन्नु सारास्वादिनियवरु उदाहरिसिरुत्तारॆ. * अदितियु पुत्रनन्नु पडॆयबेकॆम्ब अभिलाषॆयुक्तळागि साध्यरिगू देवतॆगळिगू ब्रह्मदनवन्नु अडिगॆ माडि बडिसिदळु. अनन्तर अवरु ऊटवादनन्तर मिक्क अन्नवन्नु अनुग्रहिसिकॊट्टरु ” ऎन्दु हेळि रुत्तारॆ. (२) सारप्रकाशिकॆयवरु (२) उच्छिष्टं मे पीतं स्यात्” (३)*न स्विते पुच्छिष्टा” (6) “उच्छेषणेन जुहोति” (५) “ उच्छषण भागो वैरुद्र”, (६) आगि हॊषण (१) मनु, ४, १७६, 99________________
प्रभाव व्यवस्थाधिकारः २६२१ य स्यातां धरवर्जिता । धरञ्चा सुखोदरं, लोक संरुमेव च” ऎन्नुम् मादिगळ व्यवस्थॆ हण्णिनागळ्, मभा तनक्ति ” ऎम्ब श्रुतिवाक्यगळन्नु दाहरिसिरुत्तारॆ. इल्लि d आदि शब्ददिन्द त्वयोप भुक्त प्रगन्ध वासोलङ्कार चर्चिताः ॥ उच्छिष्ट भोजिनो दासा स्तवमायान्तरेम हि” इत्यादिगळु हेळल्पट्टवु. इदु भागवत वाक्यवु. हागादरॆ उत्कृष्ट शेष वॆरडु शब्दगळिगू भाण्डस्थ मिक्क शेषक्कू भोजन पात्रदल्लि मिक्क शेष क्कू सह व्यक्तवागि प्रयोगविदॆ ऎन्दु उपपादिसिद हागाद मेलॆ, इतररिन्द द्रव्य प्रतिग्रहमाडि, आद्रव्यदिन्द योगादिगळ न्ननुष्ठिसिदरॆ हेगॆ श्रेयस्साधनवु उण्टो, हागॆये भोजन पात्रशेषक्कू श्रेयस्साधनत्व उण्टॆन्दु एकॆ भाविसकूडदु ? गुरु वागिद्दरेने भोजन पात्रस्थश-षवु अङ्गी कार्यवु, गुरुवल्लदिद्दरॆ भाण्डस्थ शेषवु परिग्राह्यवॆम्ब निबन्धनवेतक्कॆ ? ऎन्दाक्षेप तरुव रन्दु, भाविसि ई सन्दर्भदल्लि मनुस्मृतियल्लि हेळल्पट्टिरुव न्याय बीग ग्राह्यवॆन्दु हेळि, “ तदुच्छिष्टं सुपावनं’ ऎम्ब वाक्यभि प्राय विषयवन्नु निगमन माडुत्तारॆ. आ न्यायवेनॆन्दरॆ धर्म वर्जित् शास्त्रविरुद्धवादवुगळु, यौ - याव, अर्थ कामगळु, स्यातां - आगुववो अन्तह अर्थ काम - अर्थ कामगळन्नु, परित्य जेत् - सम्पूर्णवागि त्यजिसतक्कद्दु; अन्तह अर्थकामगळल्लि लेशवा दरू सङ्गविड कूडदु. ऒन्दु वेळॆ अदु शास्त्र सम्मतवागि, धरञ्चापि- धर्मवॆन्दु हेळिसिकॊण्डु, असुखोदर - दुःख पाचुर्य वुळ्ळद्दागियू, लॆक संरुमेव च - बहुजनगळिगॆ सम्म त विल्लदॆ अवरिगॆ विरुद्धवादुदेयादरॆ, अदन्नु कूड, परित्यजेत् बिडतक्कद्दु ; आदुदरिन्द ईभागवतन भोजन पात्रशेषवु (ऎञ्जलु) ऒन्दुवेळॆ शास्त्रविहितवादुदॆन्दु बलात्करिसि हेळिदरू अदु लोक सम्मतवल्लद विषयवादुदरिन्द त्याज्यवे ऎन्दु मुगिसिरुत्तारॆ. लोकसम्मति इल्लदुदु शास्त्रविहितवादुदादरू परित्याज्यवॆन्दरॆ, शास्त्रविहितवो इल्लवो ऎम्ब ऎरडु पक्षाभिप्रायगळू इद्दु सन्दि ग्धवागिद्दू लोकसम्मतियिल्लदुदु परित्याज्यवॆन्दु हेळले कॆलस________________
وون श्रीमद्र हस्यत्रयसारे विल्लवॆम्ब भाववु. अदु कैमुतिक न्यायसिदवु. ई विषयदल्लि ई व्यवस्थॆयु तुम्बा मुख्यवादुदरिन्द इन्तह अपार्थगळन्ननुसरिसि शास्त्रविहित आचारगळिगॆ शैथिल्य उण्टागुत्तदॆम्ब भयदिन्द श्री देशिक रवरु इष्टु दूर चर्चिसि आ सन्दर्भदल्लि तम्म सिद्धान्तवन्नु स्थापिसि रुत्तारॆ. प्रायश्चित्त रूपदल्लि आचार पिता जै भ्रातागळ भो जन पात्रस्थ उच्छिष्टवु विधिसल्पट्टिरुत्तदॆ. मिक्क भागवत ब्राह्म णन विषयदल्लि भाण्डस्थ शेषवु परिग्राह्यवु. पामादिक वशात् अन्तह उच्छिष्ट सम्बन्धवुण्टादरॆ पञ्चगव्यादि प्रायश्चित्तगळु विधि सल्पट्टिवॆ. इदरिन्द कै मुतिक न्यायसिद्धवादुदु यावुदॆन्दरॆ. शूच्छिष्टवु, आतनु भागवतनागि प्रपन्ननागिद्दरू परित्याज्यवु, भाण्डस्थ शेषसम्बन्ध उण्टादरू प्रायश्चित्तवु आवश्यकवु. इवुगळॆल्ला धर्मशास्त्रगळल्लि व्यक्तवु. इल्लि मनुवु, धर्मवू कूड बहुजन संरुष्टवादरॆ परित्याग माडु ऎन्दु हेळिरुवदु, प्रजापरिपालन वहिसिरुववरिगू हितोप देशवागिरुत्तदॆ. तावु माडिरुव एर्पाडुगळु तमगॆ धर्मवागि तोरि, अदक्कॆ प्रतियागि नडॆयोणवु शिक्षार्हवागिद्दरू, जनसामा न्यक्कॆ अदु रुचिसदे होदरॆ, प्रजा क्षेमक्कागिये आ अधिकारिगळु सर्वॆश्वरनिन्द नियमिसल्पट्टिरुवदरिन्द, अन्तह एर्पाडुगळन्नु कूड लोक सम्मतियुण्टागुववरॆगू परित्यागवे माडतक्कद्दॆ बुदू सह सूचितवु. आदरॆ अनेक द्विजर आचारगळु द्विजेतरराद शूद्रारिगळिगॆ समर्पकवागुवदिल्लवु. आ कारणदिन्द, आचारः प्रथ मो धरो धरस प्रभुरच्युतः ऎम्ब प्रमाणक्कॆ विरुद्धवागि आचा रगळन्नू सम्प्रदायगळन्नू परित्यागमाडतक्कद्दल्लवु. पञ्चमर देवालय प्रवेशवु बहुजन सम्मतियिल्लद पक्षदल्लि सम्मतियुण्टा गुववरॆगू बलात्करिसि केशवन्नुण्टुमाडि, परस्पर मैत्रिगॆ हानि यन्नुण्टुमाडकूडदॆम्बंशवु इदरिन्द तोरिबरुत्तदॆ. सम्प्रदा यरीत्या निषिद्धवे. आ कारणदिन्दले सम्प्रदायवन्नु कापाडुव द क्कागिये तदुच्छिष्टंसुपावनम् ऎम्ब वाक्य विषयदल्लि सत्सम्प्रदाय व्यवस्थॆ हेगॆ ऎम्बुदन्नु चन्नागि तिळियपडिसिदरु. आदुदरिन्द ऎरडु________________
प्रभावव्यवस्थाधिकारः $3 २६२३
- तदुकि मात्रं मन्त्रारं” ऎन्नदु, इर्व तञ्च माग उपदेशि, भाषावाक्यळुं तिरुमन्त्रङ्गळ पोलॆ आदरित्तु अनु सन्धिक्कवेणुमॆन पडि ; अल्लदु इर्व कॊल्लुम लौकिक व्यव विधवागि तदुच्छिष्टं सुहावनम् ऎम्बुदक्कॆ अर्थ हेळिदरॆ निर्विवाद ऎन्दु मुगिसिदरु. (१) आतनु ऊटमाडिद ऎलॆयल्लि मिक्क शेषवॆन्दु अर्थ माडुव दादरॆ शास्त्रविरुद्धवल्लदॆ इरुवदकागि, आतनु मन्त्रप्रदनाद आचारनागिरबेकु, अथवा प्रायश्चित्ररूपदल्लि पावनवागबेकादरॆ पिता, जेष्ठ भ्रातावागिरबेकु. (२) अथवा उच्छिष्ट शब्दक्कॆ भाण्डस्थ अन्न शेषवॆन्दादरू अर्थ माडतक द्दु. मॊदलनॆय विषयदल्लू लोकसम्मति इल्लवादरॆ भाण्डस्थ शेषवॆन्दे अर्थ माडुवदे युक्तवॆन्दु तीर्मानिसिदरु. अदर मुन्दिन वाक्यवाद “ तदुकि मात्रं मन्त्रारं”ऎम्बु दर अभिप्रायवेनॆम्बुदन्नु मुन्दॆ उपदेशिसुत्तारॆ. तदुक्ति मात्रम् इत्यादि-आ नारायणैक निष्ठन सूक्तिये श्रेष्ठवाद मन्त्रदहागॆ महिमॆयुळ्ळद्दु ऎम्बर्थवु. इदर तात्पर्यवेनॆम्बुदन्नु हेळु तारॆ-इर्व - ई नारायक निष्ठनु तळ्ळि नाग उपदेशित्त- शिष्यनिगॆ आजीवनक्कागि उपदेशिसिद, भाषावाक्यळुव आतन साधारण वाक्यगळन्नू कूड, तिरुमगळ पोले - अष्टा क्षर मॊदलाद मन्त्रगळ हागॆ, आदरित्तु तुम्बा आदरवन्नु तोरिसि, अनुसन्धिक्कवेणु मॆन पडि - अनुसन्धानवन्नु माडबेकॆन्दु हेळि : दन्तॆ भाविसतक्कद्दु, अन्तह भागवतनु तन्न शिष्यनिगॆ उपदेशिसुव सामान्यक्तिगळू शास्त्रविहित विषयगळे, आदुदरिन्द मन्त्रगळ उपदेशदल्लि ऎष्टु आदरवन्नु तोरिसि परिग्रहिसतक्कद्दू, अष्टु आदर दिन्द अन्तवनु उपदेशिसिदवुगळन्नु अनुसन्धान माडतक्कदॆम्ब भाववु. इन्नु याव अभिप्रायवु सरियादुदल्लवॆन्दरॆ हेळुत्तारॆ. अल्लदु . हागल्लदॆ, इवन्- ई नारायणॆकनिष्ठनु शोल्लुं हेळुव लौकिक व्यवहारङ्गळ् - लौकिकॊक्तिगळॆल्ला, इतरर हत्तिर लौकिक विषयवागि माताडुवॆदॆल्ला, जपादि योग्यळ - मन्त्रगळु________________
२६ २४ श्रीमद्रहस्यत्रयसारे हारङ्ग जपादियोग्यळॆन पडियन्नु. (१) सॊल्लु मविडु शुरु तिया” ऎन्नदुक्कु इप्पडिहितार्थमानवाक्यमे विषयं हेगॆ जपयोग्यगळू हागॆ, जपमाडुवदक्कॆ योग्यगळागि, ऎन पडियन्नु ऎन्दु हेळिद हागॆ अल्लवु, तदुक्तिमात्रम्मन्त्रागम् ऎम्बल्लि अष्टाक्षरादि मन्त्रगळिगॆ समानवादुदु ऎन्दु यावाग हेळ ल्पट्टि तो, आग आतनु हेळुव वाक्यगळु महिमॆयुळ्ळद्दॆन्दू, अन्तह मातुगळन्ने आतनु सामान्यवागि आडतक्कद्दॆन्दू, एर्पट्ट नन्तर, लौकिक व्यापारोक्तिगळु इदरिन्द व्यावर्तियन्नु हॊन्दिदवॆम्बुदु स्वतस्सिद्धवॆम्बभिप्रायवु. (१) कॊल्लुम् - हेळुव, आडु - परिहा सोक्तियू शुरुतियाम् - श्रुतियु हेगॆ प्रमाणवागि आप्त वाक्यवो हागॆ हितोक्तियागुत्तदॆ, अथवा ज्ञानियागि श्रत्यर्थ वन्ने उपपादिसिरुवन्ताद्दागुत्तदॆ ऎम्ब भाववु. ई ज्ञानसारद पाशुरवु यावुदॆन्दरॆ “ अल्लि मला वैक्यन्सरडिक्कस्टर् ! कॊल्लु मविडु शुरदियावर्, नल्ल पडियामनुनूरवर् शरिद्रॆ । पाशॆ डियाविनत्तॊगैक्कु । अल्लि मलर् - कमलवासिनियाद, सावै क - श्रीमहालक्ष्मिय, अन्सर् - प्रीतिगॆ विषयभूतनाद सर्वॆश्व रन, अडिक्कु - पादकमलगळिगॆ, अन्सर् - प्रीतिपात्रराद भक्तरु, शूल्लुम् - हेळुव, अनुग्रहिसुव, अविडु - परिहासोक्तिय, शुरुदियाम् - श्रुति प्रतिपाद्याभिप्रायवुळ्ळदु. इल्लि वेदशास्त्र रथारूढाः ज्ञानखड्ग धरा द्विज क्रीडार्थम, य.यु सृ धरः परमो मत” ऎम्बुदु अनुसन्धेयवु. इल्लि धर्मवॆन्दरॆ वेददल्लि हेळिरुव विधिनिषेधरूपवाक्यगळु, मनुनूलक्कु - मनुधर शास्त्रक्कॆ, अवर चरित्रॆ - आ भक्तरुगळ दिव्य अनुष्ठानरूप प्रवृत्तिगळु, नल्लपडियाम् : नमगॆ अनुवर्तिसलु ऒळ्ळे निदर्शनगळागुवुवु, मनुधर्मशास्त्रवु हेगॆ सन्मार्ग प्रवर्तनॆयन्नु बोधिसुत्तदॆ, हागॆ सन्मार्ग बोधकगळु अवरुगळ सच्चरित्रॆगळु ऎन्दागलि, अथवा मनुनूलक्कुन पडिया - मनुशास्त्रक्कू मारिद सन्मार्ग बोधकगळु अवर सच्चरित्रॆगळॆन्दागलि आगबहुदु, मनुधर्म (१) ज्ञानसारं ४०, कॊनॆय पाशुरवु. 1 1________________
(SK) प्रभाव व्यवस्थाधिकार २६२५ शास्त्रवादरो सुम्मनॆ बोधिसुत्तदॆ. इवरु स्वतः अनुष्ठान मूलक तोरिसुवदरिन्द अदक्किन्त मेलॆम्ब भाववु. “वासुदेवं प्रसन्ना नां याव चरि तानि । ताव धरशास्त्राणीवं वेदविदो विदुः” ऎम्बुदु अनुसन्धेयवु. पात्रॆ - अवर दिव्य कटाक्षवीक्षणवु, शॆडियार् - ऒत्तागि बॆळॆद कळॆयहागिरुव, निन्नॆ तुगैक्य - पाप समूहक्कॆ, ती - अग्नि यागुवदु, “न शुद्धति तथा जन्तु तीर्थवारि शतैरपि लीलन यथा भूप वैष्णवानां हि वीक्षणॆ 8” ऎम्बुदु अनुसन्धेयवु. मत्तु “नह मयानि तीर्थानि नदेव मृच्छिलामयाः : ते पुनन्न रुकालेन दर्श नादेव साधवः” पुण्यतीर्थगळू, पुण्य क्षेत्रगळल्लिरुव मृबैला मयवाद अर्चामूर्तियु बहुदिन सेवॆमाडुवदरिन्द पापविनाश मूलक पावनत्ववन्नुण्टुमाडुत्तवॆ. साधुगळु कटाक्षवीक्षणमात्र दिन्दले ऒडने पवित्रीकरिसुत्तारॆम्ब तात्पर्यवु. इल्लि वैष्णव नॆम्बुदु बरीजन्मवन्नु बोधिसुवदिल्लवु, आतनु विष्णु भक्तनागि प्रपन्न नागिरबेकॆन्दु तिळियुवदु. ई पाशुरवन्नुळ्ळ ज्ञानसारवन्नु अनु ग्रहिसिदवरु, मॊदलु यज्ञ मूर्ति ऎम्ब नामधेयदिन्द अदैत सिद्धान्तिगळु. इवरु श्रीरण्ण दल्लि श्री यतिवर्यरॊन्दिगॆ १८ दिन गळु वादमाडिदरु, १७ दिनगळल्लि यज्ञमूर्तियवर वादवे प्रबलवागित्तु. १८नॆय दिन श्रीवरदन कृपॆयिन्द, श्री याळवन्दारर मायावादि खण्डन मत्तु “प्रणवो धनुः”ऎम्ब उपनिषद्वाक्य गळ उपब्रह्म णदिन्द यज्ञ मूर्तियन्नु यतिवर्यरु गॆद्दु, अव रन्नु शिष्यरन्नागि माडिकॊण्डु, अरुळाळ पॆरमाळॆरुमानार् ऎन्दु श्री वरदन मत्तु तम्म ऎरडु नामगळु सेरिद नामधेयवन्नु कॊट्टरु रु ऎम्ब इतिहास उण्टु. आ महानुभावरु ई उपनिषत्तु गळ अर्थगळन्नु गर्भिकरिसि स्त्रीयरे मॊलादवरुगळिगू अनुकूलिसु वन्तॆ अनुग्रहिसिरुवदरिन्द इदक्कॆ ज्ञानसारवॆम्बहॆसरु. इदरल्लि अमो घगळाद ४० पाशुरगळिवॆ. ज्ञानसारवॆम्ब हॆसरिगॆ अनुगुणवाद मा हातैयुळ्ळदु,” ऎन्नुदुक्कु - ई मेलॆ हेळिद पाशुरार्थक्कू कूड, इप्पडि - तदुक्कि मात्रं मन्त्रा ऎम्ब वाक्यदल्लि आतनु आजीवनक्कागि शिष्यनिगॆ माडुव उपदेशवीग उद्देशवॆन्दु________________
श्रीमद्रहस्यत्रयसारे भागवत स्पर माहात्म विहित विषय एव “तत्कृष्टमखिलं शुचि” ऎन्नदु, आतुरविषयल् स्पष्टात स्नानमोलवुम्, दीक्षा कालत्तिल् विष्णु हस्त प्रदानाख्य स्पर्श मोलुवु, तिरु प्रतिष्ठॆयिल् महाभागवत स्पर्रवॊलु वुम्, मत्तु ं स्परं विहितमान विडण्णळिले इवनुडैयस्पं पॆत्तदागिल् स्पष्टमान यॆल्लाम् परिशुद्ध मा मॆन्न पडि ; नावु समर्थिसि हेळिद हागॆये, हितार्थमान - हितवे प्रयोजन वागिवुळ्ळ, हितवु यावुदॆन्दरॆ याव उपायवन्नवलम्बिसिदरॆ मोक्ष वन्नु हॊन्दबहुदो, अदे हितवु, इदन्नु बोधिसुव, वाक्यम विषयम्-वाक्यवे विषयवागिरुवन्ताद्दु ; ऎन्दरॆ अल्लि हेळिरुव परिहासोक्तियू कूड, हितानुष्ठानवन्ने बोधिसुत्तदॆम्ब भाववु. वेदशास्त्ररथारूढा ज्ञानखड्ग धरा द्विजःक्रीडार्थमप्रियरू यु सै धरः परमो मतः” ॥ ऎम्बुदु इल्लि अनुसन्देहवु. अवरु परिहासक्कागि गि आडुव मातू सह धवे सरि ऎन्दु हेळल्पट्टिरुत्तदॆ. भागवतन स्पर्शद माहायु शास्त्रविहित विषयवे. “तत्त्व ऎष्टमखिलं शुचि” - आ नारायणनिष्ठनु मुट्टिदु दॆल्ला पवित्रवे ऎम्बर्थवुळ्ळ वाक्यद सरियादभिप्रायवेनॆम्बुदन्नु तिळिसुत्तारॆ. शास्त्र निषिद्धवादुदॆल्लवन्नू ईतनु मुट्टि बिट्टरॆ अवु पवित्र गळागुवुदिल्लवॆन्दू शास्त्रविहितगळादुवन्नु मुट्टिदरॆ अदक्कॆ पावनत्व उण्टाद महिळॆयन्नु हॊन्दुत्तदॆम्बुदरल्लि तात्पर्यवॆन्दू, उप देशिसुत्तारॆ. इदन्ने व्याजमाडिकॊण्डु, आहारादिगळल्लि शास्त्रनिषिद्ध वादुवु यावुवॆम्बुदन्नु तिळिसि, इन्तवुगळन्नॆल्ला आ साराय हैक निष्कनु मुट्टि दरॆ पवित्रवागुत्तदॆम्ब भ्रमॆयु कूडदॆन्दु हितोप देशवन्नु माडुत्तारॆ- तत्कृष्टमखिलं शुचि” ऎन्नदु - आतनु मुट्टिदुदॆल्ला पवित्रवागुत्तदॆ ऎन्दु हेळिरुवदु, (१) आतुरविषय ल्-ऒब्बनु रोगिष्टनागिरुव सन्दर्भदल्लि, स्पष्मा - अन्तवनु स्नानदिन्द शुद्धियन्नु हॊन्दबेकादरॆ अनातुरनादवनु ऎन्दरॆ रोगविल्लदवनु स्नानमाडुवदु, आतुरनन्नु मुट्टुवदु, हीगॆ हत्तु________________
प्रभाव व्यवस्थाधिकारः २६२७ सल माडिदरॆ शुद्धनागुत्तानॆम्ब शास्त्रविदॆ, आ रीतियल्लि स्पष्टा - मुट्टिदरॆ, स्नानमोलुवुम् - ई आतुरनिगॆ स्नानवागि परिशुद्धतॆ यन्नु हॊन्दिद हागू (२) दीक्षा कालत्तिल् - मन्त्रोपदेश दीक्षा कालदल्लि, विष्णु हस्त प्रदाना ख्यस्पर मैलुवु - अचार्यर तम्म शिष्यनन्नु कैयिन्द मुट्टिदरॆ ज्ञानदीप्तियु उण्टागुव रीति यल्लि, ई शिष्यनिगॆ ज्ञानविकासवुण्टागुत्तदॆम्ब अभिप्रायदिन्द माडुव विष्णु हस्तप्रदानरूपवाद स्पर्शद हागू (३) तिरुप्रतिष्ठॆ यिले महाभागवतस्पर सोलुवु - भगवत्प तिष्ठॆयु नडॆय बेकाद सन्दरदल्लि अधिवासादि क्रमगळु बहळवागि पाञ्चरात्रादि गळल्लि हेळल्पट्टिवॆ, अवुगळन्नॆल्ला सरियागि नडॆसलु अनुकूलविल्लद सन्दर्भदल्लि महाभागवतोत्तमनागिरुव ऒब्बनन्नादरू करॆसि, आतनकै यिन्द स्पर्शिसल्पट्टरॆ प्रतिष्ठॆयाद हागॆ भावनॆयु शास्त्रदल्लिरु वुदरिन्द, तिरुप्रतिष्ठॆयिले - भगवन्तन शिलाविग्रहादि प्रतिष्ठॆयल्लि, महाभागवतस्पर्शलुवु-ज्ञाननिष्ठ कनिष्ठॆगळिन्द महाप ख्यातनाद भागवतन स्पर्शद हागू, मत्तु म् - ई मूरु निदर्शन गळल्लदॆ इन्नू इतर सन्दर्भगळल्लू, अवु यावुदॆन्दरॆ, विवाहवागुव कन्य माङ्गल्यद, ब्रह्मपदेश संस्कार हॊन्दुव वटुविन यज्ञप वीतद, इवरुगळिगॆ पूजाकालदल्लि कॊडुव वस्त्राभरणगळ, भागवत स्पर द हागू हीगॆ, स्परंविहितमान विडळिले - स्पर्शवु शास्त्रगळल्लि हेळल्पट्ट सन्दर्भगळल्लि, इवनुडैय स्पश्यं पॆत्तदागिल् - ई नारा य कनिष्ठन करस्पर्शवन्नु हॊन्दिदुदादरॆ, स्पष्टमानवैयॆ ला म्-हीगॆ आतनु मुट्टिदुदॆल्ला, परिशुद्ध मामपडि - परि शुद्ध वागुत्तवॆ ऎन्दु हेळल्पट्टितॆन्दु भाविसतक्कद्दु. शास्त्र गळल्लि ऎल्लॆल्लि करस्पर्शवु, अतिशयदायकवागियू, अरिष्टादिगळिल्ल दवुगळागियू, पवित्रतॆयन्नु हॊन्दुत्तवॆ ऎन्दु हेळल्पट्टिरुत्तदो आया सन्दर्भगळल्लि ई नारायण्यक निष्ठन करस्पर्शवु अन्तह पवि ततॆयन्नुण्टु माडुत्तदॆ, ऎन्दु अर्थनिर्णयवन्नु माडिदरु. यावुदु स्पर्शदिन्द शुद्धवागुत्तदॆन्दु शास्त्रविहितवो अदु ई नारा य कनिष्ठनु महा भागवतनाद प्रयुक्त, परितः शुद्धवादु दागुत्तदॆ. सम्पूर्णवागि शुद्धवागुत्तदॆन्दु तिळिसुवदक्कागिये d________________
श्री मद्रहस्यत्रयसारे ww इल्लि परिशुद्ध माम् ऎम्ब प्रयोगवु. मुन्दॆ निषिद्ध वादवुग ळन्नु ई भागवत स्पर्शदिन्द शुद्धवागुवदिल्लवॆन्दु हेळुव स्थळ दल्लि परि ऎम्ब उपसर्गवन्नु बिट्टु हेळिरुवदरिन्दलू, शुद्धवॆन्दु शास्त्रविहितवादुदे हॆच्चु शुद्धियन्नु हॊन्दुत्तदॆ ऎन्दु परिशुद्ध प्रयोगवु. इदन्नु स्थापिसुवदक्कागि मुख्यवागि मूरु निदर्शन गळन्नु दयपालिसिरुत्तारॆ. (१) आतुरनन्नु अनातुरनु १० सल स्नानमाडि १० सल स्पर्शिसिदरॆ, आतुरनु हेगॆ पवित्रतॆयन्नु हॊन्द वनो हागॆ ऎन्दु हेळल्पट्टितु. इदक्कॆ प्रमाणवु d d 3 आतुरान उत्पन्ने दशकृत्यो हू नातुरः । स्नाता स्वाता शेनं ततशुद्धत् आतुरः । आतुराचेद्र तुमती सूति का ना तथाविधा’स्पष्टाता मपरा सायाद्वात्रिंशद्दारमे वना । राभिभूता यानारी रजसा च परिष्कृता । चतुर्थे हनि सम्प्राप्त स्पशे दन्यातु तां यम् । सा सचेलावगाह्या पस्सात्वा, स्नात्वापुनस्कृशेत्” ऎन्दु हेळल्पट्टिरुत्तदॆ. “आतुर निगॆ आशौचादिगळु प्राप्तवागियागलि इन्नु याव कारणदिन्दागलि स्नानमाडिसबेकागि ऒदगिदरॆ, अन्तह रोगिष्टनु स्नान माडुवदु सरियल्लवादुदरिन्द रोगिष्टनल्लदवनु तानु स्नान माडि रोगियन्नु मुट्टुवदु हीगॆ हत्तु सारि माडिदरॆ, आ आतरनु शुद्धि यन्नु हॊन्दु वनु. हागॆये ऋतुमतियागि आगलि, अथवा मगुवन्नु हडॆद नन्तरवागलि कायिलॆयवळागि आदरॆ, आगलू, कायिलॆ यिल्लद इन्नॊ बृ हॆङ्गसु अवळन्नु मुट्टि मुट्टि ३२ सल स्नानमाडिदरॆ परिशुद्धळ गुवळु. हागॆये रजस्वलॆयाद स्त्रीयु ज्वरपीडितळादरॆ, आकॆयन्नु इन्नॊब्बळु मुट्टि मुट्टि सचेल स्नान माडिदरू शुद्धळागुवळु” ऎम्बुदु तात्पर्यवु. (२) पञ्चरात्रादि मन्त्रदीक्षा कालदल्लि आचार्यनु शिष्यनन्नु स्पर्शिसिदरॆ, विष्ण हस्तवन्नु इट्ट हागॆ ऎम्ब भरद्वाज संहिता प्रमाणानुसारवागि अन्तह स्परदहागॆ ईतन स्पर्शवू ऎन्दु तिळियतॆकदॆम्ब भाववु. आ संहिता प्रमाणवु यावुदॆन्दरॆ.-करेण संस्कृशन्गात्र मन्त्र विद्यावयेत्तु यत् । एषाहि सर्व मन्त्राणां दीक्षॆ त्याह मुनि स्वयम ।?? शिष्यन शरीरवन्नु कैयिन्द चन्नागि स्पर्शिसुत्ता मन्त्रज्ञनाद आचा________________
णवु. प्रभाव व्यवस्थाधिकार عوار र्यनु शिष्यनन्नु भाविसुवदु यावुदुण्टो, अदे सर्वमन्त्रगळ उपदेशक्कॆ दीक्षॆ ऎन्दु मुनियु ताने हेळिरुत्तारॆ.” ऎम्बुदु इदर तात्पर्यवु. (३) भगवत्पतिष्ठॆयल्लि महाभागवतन करस्पर्शवु प्रतिष्ठा क्रमदष्टु माहातॆयुळ्ळदु ऎम्ब सन्दर्भदल्लि प्रमा अधिवासादिकं कर यथावतरु, मक्षमः । महा भागवतस्पश्य मेकंवा कारयेत्सु धीः” ऎम्बुदु, धान्य जलाद्यधिवासगळु बिम्बक्कॆ पाञ्चरात्राद्यागमगळल्लि हेळल्पट्टिवॆ; इवु गळन्नु शास्त्र विध्यनुसार नडॆसलु अशक्तनाद पक्षदल्लि प्राज्ञनादवनु, महा भागवतनिन्द स्पर्श ऒन्दन्नादरू माडिसतक्कद्दु,” ऎम्बुदु इदरभिप्रायवु. सारास्वादिनियवरु उदाहरिसिरुवदु ई मेलिन श्लोकवु, सारप्रकाशिका मत्तु सार विवरणियवरुगळु “अधिवा सादिकं कत्तु मशक्तदापदि । महाभागवतस्सर मेकं ना कारयेद्दुधः” ऎन्दु पाठान्तरवागि उदाहरिसिरुत्तारॆ. आपत्काल दल्लि अधिवासादिगळन्नु नडॆसलु अशक्तवादरॆ ऎम्बुदु अभिप्रायवा गुत्तदॆ. भगवत्स र्श माहात्म यिन्द ध्रवादिगळिगॆ ऒळ्ळे ज्ञान योगद प्राप्ति युण्टॆम्बुदु इतिहासगळिन्द व्यक्तवु. ई कट्टु ना पस्पर्श बालं कृपया कपोले” ऎन्दु हेळिरुव हागॆ यावाग भग वन्तन स्पर्श उण्टायितो आग परिज्ञात परात्मनिरय” नाद नॆन्दु हेळल्पट्टु, “योः प्रविश्य मन वाच मिमां”ऎम्ब अत्य द्भुत स्तोत्रवन्नु ध्रुवनु माडिरुत्तानॆन्दु हेळल्पट्टिरुत्तदॆ. इन्तह महिमॆये तदीयराद अनेक महर्षिगळिगू भागवतोत्तमरुग ळिगू उण्टॆम्बुदू व्यक्तवु. अवर स्पर्शवु हागिरलि, “दर्शनादेव साधवः” ऎन्दु हेळिरुवदरिन्द अवरुगळ कृपा पुरस्सरवाद ई क्षणवे माहात्मयुळ्ळद्दागिरुवाग साधुगळ स्पर्शवु तुम्बामाहा d S युळ्ळदॆम्बुदु कैमुतिक न्यायसिद्धवु. इदक्कॆ स्वामि देशिकर वरे निदर्शनवु. इवरु जनिसिद कालदल्ले भगवदनुग्रहविद्दुद रिन्द महत्ताद ज्ञानवुळ्ळवरॆम्बुदन्नु कालक्षेप कालदल्लि श्री नडा दूर् अम्माळ् (वरदाररॆम्ब अपरनामधेयवु) तिळिदवरागि अवर न्नॆत्ति तम्म तॊडॆयमेलॆ कूरिसिकॊण्डु करिसुदुदरिन्द मॊदले ज्ञान दीप्तियुळ्ळ ई महानुभावरु देदीपवाद ज्ञानप्रभॆ________________
Lao श्रीमद्रहस्यत्रयसारे युळ्ळवरादरॆम्बुदु व्यक्तवाद विषयवु. हागॆये ई नाराय जैकनिष्ठनाद महा भागवतोत्तमनिगू उण्टॆम्बंशवे इल्लि उप पादितवु. माहात्रॆयन्नु हॊन्दलु योग्यवॆन्दु शास्त्रविहित वस्तुगळिगॆ अतिशय उण्टागुत्तदॆम्बुवदरल्लि सन्देहविल्लवु. महा भागवतनागि स्पर्शिसिदरेनो माहात्मयुण्टॆन्दु यावाग स्थापि तवो, दुराचारिगळाद पापिष्ठर स्पर्शदिन्द केडुण्टागुत्तदॆम्बुदू इदरिन्द व्यक्तवु. इदरिन्द पाश्चात्यर हस्तलाघवरूप दुराचाग वन्नु (षेक् ह्याण्डसॆम्बुदन्नु) नावु अनुकरिसुवदु अनेक केडुगळिगॆ गुरियागि, लौकिकदल्लू परस्पर स्वददल्लिरुव रोगगळु ऒब्बरिन्दॊब्ब रिगू व्यापिसलु सहकारियागुत्तदॆ. इन्तह अनर्थगळन्नु मनस्सि नल्लिद्दे “नमः” ऎम्ब उक्तियागलि, कै मुगियुवदागलि, मित्र समा गमदल्लि नम्मल्लि एर्पट्टिरुत्तदॆ. हीगॆ “तत्कृष्टमखिलं शुचि” ऎम्बुदक्कॆ सिद्धास्त्रार्थवन्नु उपदेशिसि, आनन्तर यावुदु सरि याद अभिप्रायवल्लवु ऎम्बुदन्नु हेळुत्तारॆ. हीगॆ सिद्दानार्थवु लभिसुवुदक्कॆ तत्त्व ऎष्टमखिलं शुचि ऎम्बुदक्कॆ स्वारास्वादिनियवरु, अखिलम् ऎम्बुदन्नु स्पष्टम् ऎम्बुदक्कॆ विशेषण माडदॆ, अखिलं शुचि ऎन्दु शुचि शब्द दॊन्दिगॆ अन्वयिसिदरॆ, का९नशुचि- सम्पूर्ण शुचि भाववन्नु हॊन्दुत्तदॆन्दु अर्थ माडिदरॆ, शास्त्रविहित वादुदु आतनिन्द स्पर्शिसल्पट्टरॆ, सम्पूर्ण परिशुद्धतॆयन्नु हॊन्दु इदॆम्ब अर्थवु सरसवागि उण्टागुत्तदॆन्दु हेळिरुत्तारॆ. सरमाहात्मवु विहित विषयदल्लि अल्लदिद्दरॆ, बाधकवन्नु तिळिसुत्तारॆ. हीगॆ भागवत स्पर्श माहात्मयु शास्त्रविहित विषयदल्लि मा इवे ऎन्दु इट्टुकॊळ्ळदे, आतनु मुट्टिदुदॆल्ला पवित्रवादुदादरॆ, शास्त्र निषिद्धवॆन्दु हेळिदुदन्नॆल्ला अवन कैयिन्द मुट्टिसिबिट्टु पवित्र वादवुगळायितॆन्दु भाविसि अवुगळन्नु परिग्रहिसबहुदॆन्दागु वुदरिन्द शास्त्रक्कॆ वैपरीत्यवन्नु एर्पडिसदन्तागुत्तदॆ. निषेधिसुव शास्त्रवन्नॆल्ला परित्यागमाडिदन्तागुत्तदॆ ऎन्दु उपदेशिसुत्तारॆ.________________
स्पर्श माहात्म प्रभावव्यवस्थाधिकार विहितविषये नोचेत्, बाधमाह अल्लदु, (१) “उदुम्बरं खादेत्तु” (२)*कालिङ्गो दुम्ब रालाबु बिम्बानि परिवर्जयेत् । तान्यश्च तस्तु सततं नित्यं दूर तरो हरिः॥” (३) “वृन्ताककत कालिङ्ग बिल्लोदुम्बर भिस्सवः । यो भक्षयति सम्मोहात् तस्यदूरतरो हरिः ॥ कालिङ्गीं कुद्रवार्ताञ्च दग्दान्नं मौसन्तथा । तुम्बिकाफलमया
1 अल्लदु - स्पर्श माहात्मियु शास्त्रविहित विषयदल्लि मात्रवे विना शास्त्र निषिद्ध विषयदल्लल्लवॆन्दु अज्ज करिसदे होदरॆ, (१) उदुं बरं - अकायि अथवा हण्णन्नु, नखादेत् - तिन्न बारदु” ऎम्ब विधियु व्यर्थवागुत्तदॆम्ब भाववु. एकॆन्दरॆ आतन कैयल्लि मुट्टिसि ई निषिद्धवाद पदार्थवन्नु तिन्नबहुदॆन्दु एर्पडुत्तदॆ. हागॆये पिप्पलञ्च वटं चैव शणशाकं तथैवच ऎम्बुदु पूर्वार्धवु पिप्पलं - अश्वत्थ मरद हण्णु, वटं. आलद हण्णु, शणशा कं - शणबु- इदु भीष्मरु युधिष्कररिगॆ आयुस्सिगॆ साधकबाधकगळादवु गळन्नु उपदेशिसुव सन्दर्भवु. (२) कालिङ्गं - मूलङ्गियु, అలాబు सोरेकायि, बिम्ब - तॊण्डॆ कायि मत्तु हण्णु इवुगळन्नु परिवर्जयेत् - इवुगळु तामसाहारगळादुदरिन्द परित्यजिसतक्कद्दु. तान्यश्च तस्तुसततं - अवुगळन्नु ऊटमाडुत्ता बन्दरॆ, नित्यं दूरतरो हरिः- अन्तवनिगॆ श्री हरियु, यावागलू दूरवागिये इरुवनु, ज्ञानशून्यतॆयुण्टागुवदरिन्द. (३)वृन्ताक बिळी बदनेकायि, कतक- तेतापट्टॆ ऎन्दरॆ चिल्लद बीज, बिल्व - बिल्वद हण्णु, भिस्सटाः - सीदु होद आहारवु, इवुगळन्नू, सं मोहात् - अज्ञानदिन्द, यो भक्षयति - यावनु ऊटमाडु तानो, तस्य, अवनिगॆ, हरिः दूरतरः - श्रीहरियु दूरवागिरु वनु, इवुगळु अज्ञान दायकगळादुदरिन्द ऒळ्ळे ज्ञानवु उत्पन्न वागदिरुवदरिन्द श्री हरियन्नु श्री हरियन्नु आश्रयिसुवदिल्लवु, (१) भारत आनु. १६१. ९७ (२) आ कारण ३, भार अनु, १६१, ९७________________
६३.२. श्रीमद्र हस्यत्रयसारे तस्य दूर तरोहरिः” । “वार्ताक कालिङ्ग मसूर बिस कान्यपि । अन्तकाले जगन्ना थं गोविन्दं नस्करिष्यति” (३) “तुम्ब कोशातकञ्चैव पलण्डु ग्रञ्जनं तथा । छत्राकं विश्वराहं च भुक्या चान्द्रायणं चरॆत् । ” (४) *नाळि काचण छत्राक कुसुम्भालाबु विष्पर्वाकुम्भीकञ्चु कवृन्ताक कोविदारांश्च वर्जयेत् । श्रीरं लवण सम्मिश्र मुच्छिष्टे सि च यद्धतम्। दिन्द श्री हरिय इवनिगॆ दूरवागिरुवनु ऎम्ब भाववु. कालिङ्गीं- कॊम्म क्षुद्रवराञ्च - शिश्नवळ्ळि ऎन्दरॆ रा मगुळ्ळ, d सीद होद अन्नवु, ऎन्दु व्याखा नवु, तुम्बि काफलं मौली - निलप्पनॆ सोरॆकायि, यः यावनु, अग्नियात् - तिन्नुवनो, तस्य . अवनिगॆ हरियु दूर वागिरुवनु, “मसूर - करुवु हाकिद हत्तु दिनगळ ऒळगॆ करद हालन्नू, बिसकान्यपि - तावरॆ गॆड्डॆयन्नू, यो यो - यः अति - यावनु तिन्नुत्तानो, अवनु, अन्तकालदल्लि जगत्तिगॆ स्वामियाद गोविन्दनन्नु स्मरिसुवदिल्लवु; तामसाहारवन्नु स्वीक रिसुवुदरिन्द अज्ञान मुच्चिकॊण्डु अन्त्य कालदल्लि भगवन्तन स्मर णॆयु उण्टागुवदिल्लवॆम्ब भाववु.” तुम्बं - वेलङ्गाय ऎन्दु व्याख्यानवु, कोशातक - हीरेकायि, पलण्डुं - ईरुळ्ळि, ग्रञ्जनं बॆळ्ळुळ्ळि, छत्राकं - नायिय कॊडॆ, विश्वराहं च - ऊपन्नि ऎम्ब गॆड्डॆ ; इवुगळन्नु भुक्ता - तिन्दुदादरॆ, चान्द्रायणं चरेत् - प्रायश्चित्तरूपदल्लि चान्द्रायणव्रतवन्नाचरिसतक्कद्दु. (४) नाळिका - तॆङ्गिन कायियल्लिरुव मॊळिकॆयु, चण - शणबुसॊप्पु कुसुम्भ - कुसुम्भवु, विष्पर्वा - मनुष्यर गॊब्बर हाकि बॆळॆसिदवु गळन्नू, कुम्भीकॊळ् ऎन्दु व्याख्यानवु, हळसिद अन्नवु, कञ्चुक- वर्तुळालाबु ऎन्दु व्याख्यान, दुण्डगिरुव सोरॆकायि ऎन्दर्थ वागुत्तदॆ, इदक्कॆ कुडुक्कच्चिरै ऎन्दु श्री शॆट्टिलूरु नरसिंहाचारैरु बरॆदिरुत्तारॆ. कोविदा रं - कॊन्नॆ ऎन्दू, कोकिलक्काय ऎन्दू व्याख्यानवु. इवुगळन्नू सह वरयेत् - बिडतक्कद्दु. (३) भार, आश्व, ११२,४४ (४) 3________________
(OF) प्रभाव व्यवस्थाधिकार 1 222 सानं रजक तीर्थ च सुरापानसमं विदुः ॥” (५) “आरनाळं नसेवेत कदाचि दृगवत्परः । सुराकल्पं हि तत् जेयं तस्माद्य तेन वर्जयेत् ) प्रमादादपि कीलालं यस्सशेष्णवो नरः 1 उपचारशतेनापि नक्षमामि वसुन्धरे” (७) “एकादश्याम् उपयोगिसतक्कद्दल्लवु, लवण सम्मिश्र - उप्पु सेरिद, श्रीरं- हालन्नू, उच्छिपि च यद्ध तम्ऎञ्जलिनमेलॆ पुनः तुप्पवन्नू ऎन्दरॆ ऊटद मध्यदल्लि पुनः तुप्पवन्नु हाकिसिकॊळ्ळुवदन्नू, रजक तीर्थेच पानं - अगसरु ऒगॆयुव स्थळदल्लिन नीरन्नु कुडि युवदु, इवुगळन्नु, सुरापानसमं - मद्यपानक्कॆ समवादुदागि, विदुः - तिळियुत्तारॆ, ऎन्दरॆ मद्यपानवु हेगॆ ज्ञानारोग्यगळिगॆ कुन्दु कवो, हागॆये कुन्दकवॆम्ब भाववु, (५) आरनाळं- अन्न नॆनॆहाकि इट्टु, हुळियाद नीरु, भगवत्सरः - भगवन्तनल्लि आसक्तना दवनु, ऎन्दरॆ प्रपन्ननु, कदचित् - ऎन्दिगू, नसेवॆत - सेवनॆ माडबारदु हि-एकॆन्दरॆ, तत् - अदु, सुराकल्पं – मद्यक्कॆ समान वादुदॆन्दु, जोयं - तिळियतक्कद्दु, तस्मात् - आकारणदिन्द यत्नन वर्जयेत् - यत्न माडि त्यजिसतक्कद्दु, बिसलु हॊत्ति नल्लि अदन्नु कुडिदरॆ आप्यायनवागुवदरिन्द अदन्नु कुडिय बेकॆम्ब आशॆयन्नु तॊरॆयुवदु दुर्लभवादुदरिन्द यत्नन ऎम्ब प्रयो गवु, भगवत्परन्नु कुडियबारदॆन्दु हेळिरुवदरिन्द भगवन्तनल्लि मनस्सन्नु तप्पिसुत्तदॆम्बुदु बोधितवु. (६) “प्रमाददिन्दलू कूड कीलालं - रक्तवन्नु, याव वैष्णवनादवनु, स्मृति मुट्टुवनो, अवनन्नु अनन्तर आतनु माडुव, उपचार शतेनापि नूरु विधवाद उपचारगळिन्दलू ऎन्दरॆ अनेक आराधनॆगळिन्दलू, हे वसुन्धरे, ओ भूमि देवतॆये, (वराहावतारियाद स्वामियु तन्निन्द रक्षितळाद भूमियन्नु कुरितु हेळुव वाक्यवागिदॆ;) न क्षमामि - नानु क्षमिसुवदिल्लवु, इल्लि रक्तवन्नु मुट्टुवदन्ने निन्दि सिदनन्तर, अदर सेवनॆयु परम दोषावहवॆम्बुदु व्यक्तवु. इल्लि * शेत् - ऎन्दु इरुवदरिन्द, कॆलवरु कीलालं - ऎन्दरॆ समु ရွာ (५) शाण्डिल्य स्मृति, २, ५१. (६) वराह पुराणवु.________________
श्रीमद्रहस्यत्रय सारे d सुरश्रेष्ठ यो भु द्विजजन्मर्वा प्रतिग्रास मयं भुज किषं श्वानविट्ट म” “एकादश्यां तु यो भु शक्त सृन्नि रुपद्रवः 1 सुरापानसमं पापं भवे तस्य न संशयः । मद्य पाना तु रश्रेष्ठ पातैव नरकं व्रजेत् ।एकादश्यन्न कामस्तु पितृ भि स्नेह मज्ज ति” (८) * अन्न दोषा दशवना स्नानाविषय दर नात । द्रद नॊरॆयॆन्दु अर्थ माडिरुत्तारॆ. समुद्रद नॊरॆयन्नु मुट्ट कूडदॆन्दु शास्त्रविरुत्तदॆयादुदरिन्द हागॆ अर्थ माडिदरु. (७) ओ सुरश्रेष्ठने, एकादश्यां - एकादशि दिनदल्लि, य8 - याव, द्विज जन्मर्वा - द्विज जन्मवन्नु हॊन्दिरुववनु, इदरिन्द ब्राह्मण, क्षत्रिय, वैश्यरू हेळल्पट्टरु, शूद्रनु हेळल्पडलिल्लवु, भुज ऊटमाडुवनो, अयं - इवनु, प्रतिग्रसं - तुत्तु तुत्तिगू, श्वानविट्टमं - नायिय अमेध्यक्कॆ समानवाद, किषं - पाप वन्नु, भु - तिन्नुत्तानॆ” एकादशियल्लि, शर्क्त - काय पुष्टि कायपुष्टि युळ्ळवनागियू, निरुपद्रव - रोगादिगळॊन्दू इल्लदवना गियू इरुव, यः - यावनु ऎन्दरॆ याव द्विजन्नु, भुज् - अन्नवन्नु ऊटमाडुवनो, तस्य - अन्तवनिगॆ, सुरापान समं पापं - हॆण्डवन्नु कुडिदुदक्कॆ समवाद पापवु, भवेत्-उण्टा गुत्तदॆ, नसंशयः - अदरल्लि सन्देहविल्लवु. ओ सुर श्रेष्ठने, मद पानात् पातैन - मद्यपानवन्नु माडुवदर दतॆयिन्द कुडिदव नॊब्बने, नरकं व्रजेत् - नरकवन्नु हॊन्दुत्तानॆ, एकादश्यन्न कामस्तु - एकादशियल्लि अन्नदल्लि अपेक्षॆयुळ्ळवनिगॆ ऎन्दरॆ अदन्नु भोजनमाडुववनिगॆ, पितृभिस्सहमति - पितृगळॊन्दिगॆ नरकग इल्लि मुळुगुवनु” (आ) अन्न दोषात् - आहारदोषगळिन्दलू, ई आहार दोषगळु आरु विधगळॆन्दु भाविसल्पट्टिवॆ, अवु यावुवॆन्दरॆ, (१) जाति, (२) क्रिया, (३) काल, (४) संसर्ग,(५) आश्रय, (६) निमित्त, दुष्टगळु. जाति दुष्टवादवु – राजस तामस पदार्थ गळु, मूलङ्गि, बॆळ्ळुळ्ळि, ईरुळ्ळि, बिळी बदनेकायि, हीरॆकायि, नायि कॊडॆ, कल्लङ्गडि हण्णु इत्यादि, (२) क्रियादुष्पगळु - मैलिगॆ $ (७) सनत्कुमार संहितॆ, (८) गरुड पुराणं,________________
प्रभाव व्यवस्थाधिकारः २६३५ देहशौचादि विरहा तृमलं जायते मनः(९) आलस्या दन्न दो षाच्च मृत्यु र्निप्रर्ा जिघंसति” इत्यादिगळाले निषिद्धमानवै यॆल्ला इव तॊट्टवरे शुद्ध मा मॆपडि यन्नु यल्ल, ऋतुस्थान दिनदल्लि भारियिन्द माडल्पट्ट अन्नवू, पञ्च संस्कारविल्लद ब्राह्मणनिन्द माडल्पट्ट अन्नवू, अशुचि पात्रॆगळल्लि माडल्पट्ट अन्न वू, स्वामिगॆ निवेदनविल्लद अन्नवू, इत्यादि (३) काल दुष्टगळु, तुम्बा हळॆयदागि वासनॆयुळ्ळ पदार्थगळु, करिदु तुम्बा दिनगळाद भादिगळु, पक्वान्नवु ६ घण्टॆगिन्त हॆच्चादुदु, रात्रि पक्ववागि बॆळिग्गॆ शेषवागिरुवुदु इवे मॊदलादवु. (४) सं सर्ग दुष्ट गळु - क्रिमि मत्तु कूदलुगळिन्द सेरिद अन्नवु, (कूदलिन संसर्गविद्दरॆ देवर तीर्थदिन्द शुद्धि माडि स्वीकरिसुव सम्प्रदाय उण्टु.) सन्न्यासिगळु स्पर्शिसिद अथवा कॊट्ट अन्नवु, शूद्रादिगळिन्द स्पर्शिसल्पट्ट अथवा दृष्टि सल्पट्ट अन्नवु, इत्यादिगळु (५) आश्रय दुष्टगळु, कॆलवु कञ्चिनल्लू कब्बिणदल्लू इट्ट पदारगळु कूडदॆन्दु हेळल्पट्टिवॆ. हागॆये, हालू करुवु हाकिद हत्तु दिनगळॊळगिन हसि विनदागलि, करुविल्लदॆ अथवा बेरॆकरु विनिन्द करॆदहसुविनदागलि दोष युक्तवादुदॆन्दु हेळल्पट्टिरुत्तदॆ. (६) निमित्तदुष्टगळु ब्राह्मणन विक्रयिसिद हालु, नायि, कागॆ, कोळि, इलि, बॆक्कु मुन्तादवुगळु मुट्टिद आहारगळु, पाद प्रकाळन शेषोदकवू, पादस्पर्श आहारा दिगळू, सत्र, अरवट्टिगॆ होटलुगळल्लि कॊडल्पडुव पदार्थगळु द्वेषिय अन्नवु, कळ्ळतनदिन्द तन्द अन्नवु, चन्नागि तॊळॆयद शाख फलादिगळू, मळॆयनीरु इन्नू विस्तरवागि तिळियबेकादरॆ श्री जनार्दनैय्यङ्गारवरु ऎल्लरू तिळियुवहागॆ कन्नडदल्लि बरॆदिरुव सत्सम्प्रदाय दीपिकॆय आचारकाण्डदल्लि काणबहुदु. हीगॆ (८) अन दोषात्- अन्न दोषगळिन्दलू, अशवनात्-शान्तियिल्लदॆ कामक्रोधादिगळिगॆ वशवागिरुवदरिन्दलू, नानाविषय दर्शनात् बहुविधगळाद विषयगळन्नु नोडुवदरिन्दलू ऎन्दरॆ अवुगळ अनु भवदिन्दलू देह शौचादि विरहात् . देह नैर्मल्यादिगळिल्लदिरु (F) 55. H. 2. 1________________
श्रीमद्र हस्यत्रयसारे w वदरिन्दलू इल्लि आदि शब्ददिन्द देहारोग्य पालनादिगळु विवक्षित गळु, इवुगळिन्दॆल्ला मनः - मनस्सु समलं - मलयुक्तवादुदागि दोषयुक्तवादुदागि, जायते - उत्पन्नवागुत्तदॆ; (९) आल स्यात् - नित्य नैमित्ति कानुष्ठानगळन्नु शास्त्ररीता नडॆसलु सो मारितनदिन्दलू, अन्न दोषाच - मेलॆ विवरिसिद आहारद दोष दिन्दलू, मृत्यु- - जरामरणादिगळ जन्म सन्ततियु, विप्र्रा - ब्राह्मणरन्नु, जघंसति - कॊल्लुत्तदॆ ऎन्दरॆ कोश पडिसुत्तदॆ. ब्राह्मणनिगॆ नित्य नैमित्तिक पञ्चमहायज्ञादिगळन्नु माडलु बेसर विरकूडदु. बेसरविद्दरॆ पापगळु नशिसदिरुवदरिन्द रोगपीडित नागुवनु. हीगॆ कर्मनिष्ठनागि उपायानुष्ठानमाडि सद्यतियन्नु हॊन्दलु पूर्णानुकूलविरुवदु विप्रजन्मवु, हीगिद्दरू अन्तह सुसमयवनु
कळॆद कॊळ्ळुत्तानल्ला ऎन्दु इल्लि विप्र्रा ऎम्ब प्रयोगवु; “मृत्यु संसारवर्तनि” ऎम्बल्लि हेळिरुव हागॆ, मृत्यु वॆन्दरॆ वुनः पुनः संसार योगवु, जिघांसति - कॊल्लुत्तदॆ. ऎन्दरॆ निरतिशय सुखानुभवक्कॆ अवकाशविल्लदॆ आत्महानियुण्टागि कोशगळिगॆ गुरि माडुत्तदॆम्ब भाववु,” इत्यादिगळाले - इवे मॊदलाद प्रमाणगळिन्द, निषिद्ध मानवॆ यॆल्ला म् - निषिद्ध गळॆन्दु विधिसल्प ट्टिरुवुवॆल्ला, इर्व तॊट्टवारॆ - ई नारायणैक निष्ठनु मुट्टि बिट्टरॆ, शुद्ध मामन पडियन्नु - शुद्धवागि परिग्राह्यगळा गुववु ऎन्दु हेळल्पट्ट हागॆ अल्लवु. नारायण् कनिष्ठनागि प्रपदनानुष्ठानमाडिद मात्रदिन्दलॆ, अवनिगॆ ई आहार दुष्टवादवे मॊदलादवुगळन्नु अहार योगगळागि माडुव प्रभाव उण्टॆम्ब भ्रमॆयु कूडदॆन्दु उपदेशिसिदरु. आदुदरिन्द “तष्टमखिलं शुचि” ऎम्ब वाक्यक्कॆ मेलॆ सिद्दानिसि हेळल्पट्ट रीतियल्लि, शास्त्रविहितवाद वस्तु स्पर्शदल्लि ईतन स्पर्शवु माहात्म यन्नुण्टुमाड तदॆम्ब अभिप्रायदल्लि तात्पर्यवु ऎन्दु हीगॆ विहगेन्द, संहितावाक्यगळिगॆ सर्वसमञ्जसार्थगळन्नु तिळिसि, निगमन माडिरुत्तारॆ, आगलि ई विहगेन्द्र संहिता वाक्यगळिगॆ इष्टु दूर अर्थव्यवस्थॆयु एतक्कॆ ? ऎन्दरॆ, नम्मल्ले कॆलवरु ई श्लोकगळ सरि याद अर्थवन्नु ग्रहिसदॆ अपार्थगळन्नु कल्पिसिदुदरिन्द बुदि d________________
प्रभाव व्यवस्थाधिकार Z एतत्संहिता वाक्यस्य व्यवस्था न कारे बाधक वाह. २६३७ इप्पडि विषय व्यवस्थॆ पण्णादपोदु, परिगृहीततमण्ण ळान बहुशास्त्रज्ञडुम, शिष्टानुष्ठानत्तोडुव, विरोधि कैयाले अतिवादमात्र माय् बिडु भव उण्टागि शास्त्र विरुद्धाचरणॆगॆ हेतुवागुत्तदॆन्दु भीतरागि, परम कृपॆयिन्द माडिद उपदेशवॆन्दु भाविसतक्कदागिरुत्तदॆ. हागॆ भिन्नार्थकल्पिसिदवर दूषणॆय प्रकरणवु इदु ऎन्दु भाविसि दरॆ श्री देशिकरवरिगिरुव परम दयाळुत्ववन्नू तिळियद अज्ञानद प्रकाशवन्नु व्यक्तपडिसिकॊण्डहागागुत्तदॆ. श्री देशिकरवरे मुन्दिन वाक्यदिन्द अष्ट दूर आ वाक्यगळिगॆ विषय व्यवस्थॆयन्नु माडिदु दक्कॆ कारणवन्नु तिळिसुत्तारॆ. ई संहिता वाक्यार्थ व्यवस्थॆयन्नु हीगॆ अकरिसदिद्दरॆ उण्टागुव बाधकगळन्नु हेळुत्तारॆ. इप्पडि विषय व्यवस्थॆपण्णाद पोदु - मेलॆ श्रमपट्टु उप पादिसि ई वाक्यगळु याव विषयगळन्नु बोधिसुत्तवॆ ऎन्दु अर्थ निर्णय रूप व्यवस्थॆयन्नु माडदॆ होदरॆ, परिगृहित तमट्ट तान - अत्यन्त उपादेयगळाद ऎन्दरॆ प्रमाणगळॆन्दु नावु अकरिसबेकागिरुव, बहु शास्त्रज्ञळोडुम् , तावु उदाहरि सिरुव शास्त्रवु ऎल्लि कॆलवु, हागल्लदॆ इतर अनेक शास्त्रगळिगू, शिष्टा नुष्ठानक्कोडुम् - पूर्वाचार्यरुगळ अनुष्ठानरूपवाद सम्प्रदायक्कू सह, विरोधियाले - विरोधवागुत्तदॆ यादुदरिन्द अतिवादवात्रवागुत्तदॆ. अन्तह विरोधाभिप्रायवु (१) बहु शास्त्र प्रमाणक्कॆ विरुद्धवादुदू आगुत्तदॆ. (२) पूर्वा चारगुगळ अनुष्ठानक्कू विरोधवादुदागुत्तदॆम्ब भाववु, या वाग अभिप्रायवु इवॆरडक्कू विरोधवायितो, आग अतिवाद मात्रदल्ले अदक्कॆ परिणामवॆम्ब भाववु. इल्लि बहु शास्त्र प्रमाण गळिगॆ विरोध उण्टागुत्तदॆन्दु श्री देशिकरवरु सण्णहवागि हेळि________________
S श्रीमद्रहस्यतयसारे दुदन्नु विस्तरिसि सारप्रकाशिकॆयवरु इन्नू कॆलवु प्रमाणगळन्नु उदाहरिसुत्तारॆ. अवुगळल्लि कॆलवु यावुवॆन्दरॆ.- केशकीटानुसरणं नखरोमानुकृन्तनम् । तृणाग्र च्छेदनं वृक्षगुल्मानां भेदनं वृथा ।” “बालवृद्धा तुरा णा मषां ताडनं प्रधा । परदार परद्रव्य परामर्शञ्च कामतः । अल्याटिनं लीला पाणिताळादि हेळनम् । तर्जनं चैव मादीनि बहिष्कृत्य शुभानुगः 1 परापवादं पारुष्यं विवाद मनृतं तथा । असच्छास्त्रस्य पठनम् असद्धिस्सह भाषणम् । इत्यादिष्टु वचो हित्वा स्वाध्यायजपतत्परः” “न प्रेक्षेत नग्नां प्रियम् ” “नेक्षेद्यन्त मादित्यम्”, “ कपा लस्थं यथातोयं द्रुतौच यथापयः । दुष्टं स्यात्सा दोषेण,” “ रुद्रालय समीपस्थं स्मशानान्तर मास्थितं चण्डाळश्रेणि सम्बन्धं नवारि समुपशेत्” “एकपजु विष्णानां विप्राणां सहभोजने । यकोपि त्यजेत्पात्रं शेषमन्न न भोजयेत् । मोहाद्भुञ्जीत चेप्पः पा मुच्छिष्ट भोजनं ! प्रायश्चित्तं चरे प्रति कृछं सान्तननं स्मृतम् । एकपातु भुञ्जान उच्छिष्टं प्रशते यदि । द्वावन्नं विसृजेया तां भुक्ता चान्द्रायणं चरेत् । M “समान पज्ज भुञ्जानेषु ना, यतानुत्थायोच्छिष्ट प्रय च्छेदाचामेद्वा कुत्सयित्वाना, यत्रान्न ददु र्मनुष्यरा त मा ” ; “दिवाकी, मुदिक्याञ्च पतितं सूतिकां तथा । शनं तत्सष्टिनं चैव स्पष्टास्नानं समाचरेत् । अबु द्धि पूरैकं स्प द्वयोस्सा नं विधीयते । त्रयाणां बुद्धि पूरैतु तत्त्व न्याय कल्पना । ” “शवसृष्ट तष्टु प स्पर्शने सचेलमुदको पस्पर्शना क्षुधैट् इत्यादि बहुशास्त्र विरोधवुण्टागुत्तदॆन्दु उदाहरिसिरुत्तारॆ. ग्रन्थविस्तर भयदिन्द इवुगळ अर्थवन्नु बरॆयलिल्लवु. వ O मुन्दॆ तत्सम्प्रदायक्कू विरोधवागुत्तदॆन्दु हेळुत्तारॆ. महाप्रभाव नान - मेलॆ उपपादिसिद रीतियल्लि महावैष्णव नागि प्रमुखनवन्न मुष्टिसि, न.हाभागवतोत वनॆनिसि हीगॆ महा________________
प्रभावव्यवस्थाधि कारः 2225 महाप्रभावनान परमै कान्ति पक्कलिलुम् इश्यास्त्रीय यमं कुलॆयादॆन्नु मिडम्, नाथमुनिगळ्, आळवार्, ऎम्बॆरुमानार् उळ्ळिट्ट परमाचाररुगळुडैय अन्तिमदिवसा वधियान अनुष्ठानण्ण केट्टु तॆळिन्नु कॊट्टवदु. प्रभाववन्नुळ्ळ परमै कान्तिय, पक्कॆलुम् - विषयदल्ल, ई शास्त्रीय नियमवु, हीगॆ शास्त्रानुगुणवाद अनुष्ठानवु, कुलॆ यादॆन्नु मिडव - व्यत्यासवन्नु हॊन्दुवदिल्लवु अथवा नाशवागुव दिल्लवॆम्बुदन्नु नाथमुनिगळु, आळवन्दार्, ऎम्बॆरुमानार्ररु, इवरुगळल्लि, उळ्ळिट्ट परमाचाररुगळुडैय-अन्तर्भूतराद अवर ईचिन शिष्य प्रशिष्यरुगळू, अवर शिष्यरुगळू, हीगॆ क्रमवागि बन्द परमाचाररुगळ ; ईग इल्लि वक्तावागिरुववरे परमाचारैरुगळल्लि अग्रगण्यरागिरुवदरिन्द इवरनुष्टानवे नमगॆ परमोपदे वॆम्बुदन्नु ग्रहिसतक्कदागिरुत्तदॆ ; अन्तिम दिवसावधियान अनु स्नानङ्ग४ - देहावसानवागुव दिनदवरॆगू तप्पदॆ, आलस्यादिगळू इल्लदॆ नित्यनै मिति कादिगळे मॊदलादवुगळन्नॆल्ला शास्त्रीय नियमना नुसार अनुष्ठिसिदुदन्नु, केट्टु तम्म तम्म प्राज्ञराद आचाररुगळ मूलक केळि, तॆळिन्नु कॊळ्ळुवदु - तिळिदुकॊळ्ळुवदु. महा प्रभावनान-ऎन्दु इल्लि हेळिरुवदरिन्द साधारण मनुष्यर प्रवृ आयु प्रयोजनविल्लवॆम्बुदु एर्पट्टितु; अवु सम्प्रदायवॆनि सुवदिल्लवु. नाथमुनिगळु देहावसानदवरॆगू उपासन, पाठ प्रवचन, भगवद्भागवत कैर्यगळल्ले तम्म स्थळवाद वीरनारा यणपुरियल्ले वासमाडिकॊण्डिद्दरॆम्ब वृत्तान्त उण्टु. आळवं दारवरु तावु निरन्तर अनुष्ठिसुत्तिद्द बुद्धिवादगळन्ने चरम दश यल्लू तम्म शिष्यरिगॆ उपदेशिसिरुत्तारॆ; अदरल्लि मुख्यवागि शास्त्रीय नियमनानुसार अज्ञानुज्ञा कैर्यगळल्लि प्रवृत्तियु हेळ ल्पट्टिरुत्तदॆ. गुरु परम्परासारद ९२नॆय पुट नोडि, हागॆये श्री यतिवररु आज्ञा कैर्यगळन्नु यथाशास्त्रम् अनुषि सुत्ता इद्दरॆम्बुदु देहावसानदिनदल्लू प्रातस्सन्ध्यावन्दन कालदल्लि अर्घ कॊडुवाग ऎद्दु निन्तुकॊळ्ळलु शक्ति इल्लदिद्दरू इब्बरु शिष्यरन्नु ရာ d________________
श्रीमद्रहस्यत्रयसारे करॆदु ऎब्बिसि निल्लिसुवहागॆ अज्ञापिसि अर्घ प्रदानवन्नू गायत्रु ति पस्थानवन्नु अनुष्ठिसदरॆम्ब इतिहास उण्टु शिष्यरिगू चरम दशॆ यल्लि शास्त्रीय नियमनानुसार प्रवृत्तियन्नु उपदेशिसिरुत्तारॆ. शास्त्रीयनियवनाधिकारद १४३२ रिन्द १४४५ नॆय पुटगळन्नु पराम्बरिसि. ईचिन आचार्यरुगळल्लि कॆलवरु, महा परमै कान्तियागि प्रसन्ननागि ज्ञाननिष्ठॆ इरुववनिगॆ वर्णाश्रम धर्मगळन्ननुसरिसिद नित्य नैमित्तिकादि शास्त्रीय नियमनवु अनावश्यकवॆन्दु अभिप्राय पडुवरु. ई आभिप्रायवु अद्वितिगळभिप्रायक्कॆ समानवादुदागि श्री गीताचरम श्लोकक्कॆ, ई अदैतिगळु हेळुव अभिप्रायवन्ननु सरिसिरुवदागिरुवदरिन्द, प्रासण्ण कवागि आ अभिप्रायगळु सरियल्ल वॆन्दु उपदेशिसुत्तारॆ. अवरुगळ पूर्वपक्ष हेगॆन्दरॆ, “लिप्यन्ते न च पापेन वैष्णवा वीतकल्मषाः । पुनन्ति सकलं लोकं सह सांशु रिवोदितः” सार विवरणियवरु, ई श्लोकद पूर्वार्ध वन्नु “लिप्यते न समावेन वैष्णवो नीतकल्मषः” ऎन्दु एक वचनदल्लि उदाहरिसिरुत्तारॆ, अर्थभेदविल्लवु. वैष्णवनाद प्रप न्ननु सर्वपापगळिन्दलू विनिर्मुक्तनागिरुवदरिन्द, अवनिगॆ पापवु लेपिसुवदिल्लवु, आतनु उदिसिद सूरनोपादियल्लि सकल लोक वन्नु पवित्रि करिसुवनॆन्दु हेळिरुवदरिन्द अन्तवनिगॆ शास्त्रवश्य त्ववु एकॆ ? अदू अल्लदॆ गीतॆ यल्लि “दूरेण हैवरं करॆ बुद्दि योगा दनञ्जय । बुद्ध शरण मच्छ कृपणाः फलहेतवः” (गी २-४९) बुद्धि योगक्किन्त, करानुष्ठानवु अवरवॆन्दरॆ निकृष्ट वॆन्दु हेळिरुत्तदॆयल्ला ? ऎम्बाक्षेपगळु. हागॆये चरम श्लोकदल्लू “सत्वधराण परित्यज्य” ऎन्दु इरुवदरिन्दलू शास्त्रानुष्ठानवु पर मैकान्तियाद ज्ञानिगॆ अनावश्यकवु ; “लोक सङ्गहमे वापि संर्प” (गी. ३-२०) ऎम्बल्लि प्रपन्ननाद नीनु माडिद कर्म त्यागवन्नु नोडि, लोकद जनरू करभ्रष्टरागुवदरिन्द, अद क्कागि नीनु कर्म माडतक्कद्दु ऎन्दु हेळिरुवदरिन्द ज्ञानियाद प्रपन्ननिगॆ अनावश्यकवॆम्बुदु सिद्धवु ; हीगॆ इन्तह श्लोकगळिगॆल्ला अपार्थवन्नु कल्पिसि आक्षेपिसिदरॆ, अदक्कॆ समाधानवन्नु मुन्दॆ हेळु________________
(२०) प्रभाव व्यवस्थाधिकार प्रसन्नानामपि यावच्छर पातं शास्त्रवश्यत्व मावश्यकं वेदवैदिक शास्त्रज्ञळिल्लुगिर नियमण्ण बाह्यरुं कुद्र ष्टिगळु भायाले विडुगिरविडं तानसतागननु, त्तारॆ. ई आक्षेपगळु सरियल्लवॆन्दु मुन्दॆ बहु निपुणवागि उप पादिसि, वर्णाश्रमादि धर्मानुष्ठानगळन्नु शास्त्रीयनियवनानुसार नडॆसले बेकॆन्दु हेळि, उल्लङ्घिसिदरॆ भगवन्नि ग्रहक्कॆ व्यर्थवागि पात्र रागुत्तारल्ला ऎम्ब परितापदिन्द परम हितोक्तिरूपदल्लि मुन्दॆ तिळि सुत्तारॆ. हागॆ तिळिसुवागॆ श्रीकृष्ण भगर्वारवर स्पोक्तियिन्दले व्यक्तवॆन्दु आ प्रमाणवन्ने उदाहरिसि उपदेशिसुत्तारॆ. आदुद रिन्द मेलॆ पूर्वपक्षिगळु उदाहरिसिद मूरु श्लोकगळ सरियाद तात्सरवेनॆन्दु तिळियदे इरुवदरिन्दुण्टाद पूर्वपक्षवॆन्दु अप्पणॆ कॊडिसुत्तारॆ. शास्त्र, प्रपन्नरिगू कूड देहावसानदवरॆगू शास्रोक्त वर्णाश्रमधरगळु आवश्यकवु. वेदवैदिक शास्त्रज्ञळिल् वेदशास्त्र इदरल्ले उपनिषत्तुगळू सेरिदवु, वैदिक शास्त्रङ्गळिल् - वैदिकवॆन्दरॆ वेद सम्बन्धवादुदु, स्मृतिगळु वेदोप ब्रह्मण रूपगळाद ब्रह्म सूत्र, धर्म, इतिहास, विष्णु पुराण गीताशास्त्र मॊदला दवुगळल्लि चॆल्लुगिर नियम - हेळुव विधि निषेधरूपगळल्लिरुव शासन गळन्नु, बाह्यरु - वेदबाह्यरु, वेदगळन्नु प्रमाणवॆन्दु भाविसदे इरुवरन्नू, कुदृष्टिगळु - वेदगळन्नु प्रमाण ऎन्देनो भाविसि अवुगळिगॆ परस्पर विरोधउण्टागुवहागॆ अपार्थ गळन्नू कल्पिसुवरन्नू, (इवरुगळन्नु १७ पङ्गडवागि नम्म आळ्वार् आचार्यरुगळु विभागिसिरुत्तारॆ. २०९-२२३नॆय पुटगळन्नु नोडि,) भ्रान्तियाले - शास्त्रज्ञानविल्लद अज्ञान विजृम्भणॆयिन्द, निडुगिर विडं - बिडुव सन्दर्भवन्नु, तामसगमॆनु - तामस गुण प्राचुर्य रूपत्यागवॆन्दु, “नियतस्यतु” ऎम्ब श्लोकदल्लि गीता कार्यराद श्रीकृष्ण भगर्वारवरु अरुळिदान्- परम कृपया________________
२६४२ श्रीमद्रहस्यतयसारे (१) नियतस्य तु सन्मा सः करणो नोपपद्यते । मोहा त परित्याग स्वामसः परिकीर तः ऎरश्लोकत्ताले यरुळि क 3 तावे उपदेशिसिरुत्तारॆ; अन्तह त्यागवन्नु तावे निन्दिसिरुत्तारॆम्ब भाववु, आदुदरिन्द विहित करगळु बिडतक्कद्दल्लवॆम्ब तात्पर्यवु श्लोक तात्पर्यवेनॆन्दरॆ, (१) नियतस्य तु करणः - ई ई वर्णाश्र माधिकारिगळिगॆ ई ई कर्मगळु, ई ई नित्य नैमित्ति कानुष्ठानगळॆन्दू, ई देहविरुवतनक क्लिप्तवादवॆन्दु शास्त्रगळल्लि नियतवागि हेळिरुव कर्मगळ, सन्यासस्तु - परित्यागवादरो, नोपपद्यते - जन्मतः शरीरक्कॆ अण्टिद दागि बन्दिरुवदरिन्द शरीरविरुववरिगू ऎन्दिगू उण्टागलारदु, मोहात् - अन्तह कर्मगळु बन्धकगळु ऎम्ब अज्ञानदिन्द, तस्य परित्यागः - अन्तह विहित वर्णाश्रमोचित कर्वद परित्यागवु, तामसः परिकीरितः - तामसवॆन्दु शास्त्रदल्लि हेळल्प इरुत्तदॆ. नित्यमिति कान स्थानगळु बन्धविमोचनॆगॆ साधकग इन्दु, “अविद्यया मृत्युन्तीरा विद्यया मृत मश्नुते” ब्रह्मविद्यॆगॆ नित्य नैमित्तिक कानुष्ठानगळु सहायभूतगळॆन्दु ऎन्दरॆ अज्जिगळॆन्दु सहकारिद्देन ” ऎम्ब सूत्रदल्लि हेळल्पट्टरु इदॆ. कर्म ज्ञानानु ष्ठानगळिन्द, “शुद्ध भावङ्गतः” परिशुद्ध मनस्कनागि, “भक्ता, शास्त्रा द्विजनार्दनं” ब्रह्मविद्या शास्त्रग ळल्लि हेळिरुव हागॆ भक्तियोगदिन्द जनार्दननन्नु साक्षात्करिसुवॆ नॆम्ब अमोघवाद सञ्जयवाक्यदिन्दलू व्यक्तवु, (भार. उ. ६८-५) इदू अल्लदॆ गीतॆय “सै सै करणभिरतः संसिद्धिं लभते नरः (गी, (५, १८, ४४.) ऎम्ब श्लोकदिन्दलू “यज्ञ दान तपः कर न त्याज्यं कार मेव तत् ” (गी. १८. ४) ऎम्बल्ल सह, स्वकीय वर्षाश्रमोचित विहित कर्मानुष्ठानगळ आवश्यकतॆयु व्यक्तवु. हागॆये “स्वकर का तमध्य सिद्धिं विन्दति मानवः” (१.१८-४६) ऎम्बल्ल वर्णाश्रम धर्मगळु मुख्यवागि अनुष्ठयगळु; मत्तु “श्रुति स्मृत्युदितं कृत्यं मनसा पि च ये नराः । समुल्लङ्घ प्रवरन्ते न भक्ता मम भामिनि” ऎन्दु वर्णाश्रम धर्म (n) ne nes. 2,________________
प्रभाव व्यवस्थाधिकार SL2 ब्लान्, कुटुम्बभरणादिगळुक्कन्नु सन्मासादिग मत्तु वार् पोलॆ, दुःखरूपङ्गळान प्रवृत्तिगळुक्कु CO बिडुगिर लङ्घन माडुववरु नन्न भक्तरल्लवॆन्दु स्वामिये तन्न पत्नियाद भूमिदेविगॆ वराह वुराणदल्लि हेळिरुत्तारॆ. “यस्तु भोगतया विष्ण कृत्यं कुरुते सदा । सभवेत्परम्य कान्ती महाभागव तोत्तमः । यस्तुवै वैष्णवम् अङ्गं धृत्यापि तमसावतः त्यजे तु वैष्णवं कर सोपि पाषण्ड तां व्रजेत् ” ऎम्ब, “वर्णा श्रमाचारवता पुरुषण परः पुर्मा । विष्णु राराध्यते पन्या नान्य स्तत्तोपकारक” ऎम्ब प्रमाणगळु अनुसन्धेयगळु, आदुद रिन्द नित्यनैमित्तिकानुष्ठान कर्मत्यागवु सर्वात्मना कूडदॆन्दु अवु गळ आवश्यकतॆयु मुख्यवागि ई श्लोकदल्लि उपदेशिसल्पट्टिद्दरू, पापर सामञ्जसवन्नु नोडदॆ सधर्रापरित्यज्य ऎम्बुदक्कॆ आज्ञानुज्ञा कैर्यगळ त्यागवॆन्दु अर्थ माडिरुवदु आश्चर्यवु. शास्त्रवश्यतॆ आवश्यकवॆम्बुदु शास्त्रीय नियमनाधिकारदल्लि व्यक्तवु,१४२७ मत्तु १४८१नॆय पुटगळन्नु नोडि, श्रुतियू कूड कुन्नेवेह कल्याणि जीजीविषेच्छतग्ं समा एवं त्वयि नान्यथेतोस्ति न करलिप्यते नरे’ ऎन्दु विहित कर्मगळन्नु मरणावधि माडतक्क द्दॆन्दु विधिसि, अनन्तर इन्तह अनुष्ठानवु कर्म कर्तृत्व फलत्यागग ळॊन्दिगॆ अनुष्ठिसल्पडुवदरिन्द मोक्षार्थिगॆ बन्धकवल्लवॆन्दु हेळिरु तदॆ, इल्लि कामसत्यागक्कॆ अर्थ हेळि, मुन्दिन ऎरडु श्लोकगळिन्दलू राजस, सात्वि कत्याग शब्द गळिगॆ गीता प्रमाणमूलक अर्थवेनॆम्बु डन्नु मुन्दॆ उपदेशिसुत्तारॆ-कुटुम्ब भरणादिगळन्नु - हॆण्डति मक्कळ संरक्षणॆये मॊदलादवु दुःखकरवॆन्दु भाविसि, इल्लि आदि पददिन्द, अदक्कॆ बेकाद द्रवार्चनॆ, अदकागि कायकश, व्याधि, वियोगादिगळ सन्दर्भदल्लि द्रव्यवय देहासौख्यादिगळु स हिसल्पट्टवु ; सन्मासादिगळॊ सत्तुवा पोलॆ - सन्यासवेनु, आगि शब्ददिन्द ब्रह्मचर्यवन्नेनु, इवुगळन्नु अवलम्बिसुवर हागॆ, तुःख रूपळानप्रवृत्तिगळुक्कु - कष्ट साध्यवादुदरिन्द देह कृतकरगळाद, प्रवृत्तिगळिगॆ, जो - अलसतॆयिन्द सोमारि चोमि________________
२६४४ श्रीमद्रहस्यत्रयसारे विडं राजस त्यागवॆन्नु मिडत्तॆ (२) “दुःखमित्येव यः कर कायकेश भया जेत् । स कृत्वा राजसं त्यागं नैव त्याग फलं लभेत” ऎन्नु अरुळिच्चॆयान्, 3 तनदिन्द, विडुगिर विड - नित्य नैमित्तिकादि विहित कर्मगळन्नु त्यजिसुव प्रकरणवन्नु, राजसत्यागवन्नु मिड - राजसत्याग वॆन्नल्पडुत्तदॆम्बव सन्दर्भवन्नु “दुःखमिव” ऎम्ब श्लोकदल्लि गीताचार्यनाद श्रीकृष्ण भगर्वारवरु अरुळिच् दान् - कृपया उपदेशिसिरुत्तारॆ. ई श्लोक तात्पर्यवेनॆन्दरॆ, (२) यः- यावनु, कर - मोक्षदायकवाद उपासनवन्नू अङ्गवागिरुव वर्णाश मादि अज्ञारूप नित्यनैमित्तिक कर्मवन्नू, दुःखमित्येव - द्रवा र्जनादि दुःखयुक्तवादुदॆन्दू, कायकृशभयात् - बहुदेहा यासवेनु, अदरिन्दुण्टागुव केशवेनु, इवुगळ भयदिन्द, त्यजेत् - अनुष्ठिसदे बिट्टु बिडुवनो, सः - अन्तवनु, राज सत्या गं कृत्वा - इन्तह त्यागवु राजस त्यागवु, अन्थाद्दन्नु माडिदव्य नागि, त्यागफलं, तानु माडिदुदु शास्त्रविरुद्ध वादुदॆम्ब ज्ञान उण्टागुवदेनु, ध्यान निष्पत्तियेनु, मत्तु शास्त्रदल्लि विहित त्यागक्कॆ फलवागि मोक्ष प्राप्तियेनु, इन्तह परम्परा रूपत्याग फलवन्नु नलभेत् - हॊन्दुवदिल्लव” ऎम्बुदु ई शैकतात्पर्यवु. अग्नि साक्षियागि विवाह माडिकॊण्ड सहधर्म चारिणियन्नू मक्कळन्नू सलहुव देशगळिन्द तप्पिसिकॊळ्ळुवदक्कागिये, अवरुगळन्नु त्यजिसि यत्याश्रमवन्नु कॆलवरु अवलम्बिसिरुवदन्नु नोडि, अन्तह प्र तियु सरियल्लवॆन्दु तिळिसुवदक्कागि कुटुम्ब भरणादिगळन्नु सन्न सादिगळ्ळि पत्तुवार पोलॆ” ऎम्ब प्रयोगवु. सन्मासक्कॆ ऐहिकगळल्लि वैराग्यवे मुख्यवादुदरिन्द अन्तह परम वैराग्यदिं दिरुववनु सन्ना सिगिन्त मेलादवनु. स्वतः वैश्वदेवादि नित्यक गळन्नु नडॆसि पवित्रवाद अन्नवन्नु सेविसुत्ता, कूडिदमट्टिगॆ इतर रिगू उपयोगवागि अग्नि साक्षियागि माडिद प्रतिज्ञॆगॆ विरोधविल्लदॆ नडॆदुकॊण्डु, यतिगळ वैराग्यक्कू हॆच्चाद वैराग्यदिन्द इरबहुदु. (२) गी, १८, ८.________________
प्रभाव व्यवस्थाधिकारः सात्विक त्याग शब्दार्थ. २६४५ तन्नधि कारानुरूपवाग ‘विरवेणु वै विरन्नु, वेण्णु म वै शॆयुमिडल्, र्ना स्वतन्त्रनाय शॆय गिर्रे ऎन्नुम्, ऎनक्कु इक्करळ् शेषभूतवॆन्नु, ऎनक्कु इन्न फलत्तुक्कु इदु ताने साधन मॆनु, सिरक्कुं निन माति, सश्वर्र कॆय स्वामि देशिकरवरे इन्तह गृहस्थाश्रनिगॆ सतष्ट निदर्शनवु. आदुदरिन्दले श्री वेदव्यासरु ई गृहस्थाश्रमवन्नु “महाश्रम” वॆन्दु कॊण्डाडिरुत्तारॆ. मुन्दॆ शास्त्र विहित नित्य नैमित्तिक करगळ कत्व, ममतॆ, फलत्यागपूर्वकवाद अनुष्ठानवु, मोक्ष फलक्कॆ सहकारियागि शास्त्रविहितवागि सात्विक त्यागवॆन्दुहेळि अदर स्वरूप वन्नु निरूपिसुत्तारॆ. सात्विकत्याग शब्दद अर्थवु. d तन्न धिकारानुरूपनाग - तन्न वर्णवेनु आश्रमवेन इन्तह अधिकारक्कॆ अनुगुणवागि, तविरवेण्णु वै इविर्न्नु - `शास्त्र दल्लि त्याज्यवॆन्दु विधिसिरुवदन्नु त्यजिसि, वेण्णु मद्यॆ कॆय्यु मिडल् माडबेकॆन्दिरुव विहित कर्मवन्नु माडुव सन्दर्भदल्लि, र्ना स्व तन्त्रनाय् शॆयगिरे ऎन्नुम् - नाने स्वतन्त्रनाद कावागि नानु माडुत्तेनॆन्दू, ऎनुक्कु इक्करळ् शेषभूतवन्नु ं ननगॆ ई कर्मगळु अधीनवादवॆन्दू ऎनुक्कु इन्न फलत्तुक्कु इदु ताने साधननन्नु - ननगॆ अभिमतवागिरुव ई फलक्कॆ ईग नानु माडुत्तिरुव कर्मवे साधनवॆन्दू, हीगॆ स्वतन्त्र कत्ववेनु, कत्वदल्लि ममतॆ येनु, फलाभिसन्धि एनु, इन्तह मूरु विध ममतॆयू पपन्ननिगॆ युक्तवादुवल्लवादुदरिन्द पिरुक्कु निनवै मात्तु - आदरू इन्तह अहङ्कार ममकारगळु हुट्टुव ज्ञानवन्नु निराकरिसि, ऎन्दरॆ कत्वत्यागवेनु, ममता त्यागवेनु, फलत्यागवेनु, इवुगळॊन्दिगॆ ऎम्ब तात्पर्यवु, हागा दरॆ हेगॆ अनुसन्धानविरबेकॆन्दरॆ हेळुत्तारॆ.–सरेश्वर्र शॆय्य________________
श्रीमद्रहस्यत्रयसारे विक्क अवनुक्कु शेषमान कैर अवनुगष्टे प्रयोजन माग अनुसन्नित्तु अनुक्कॆ सात्वि कत्याग नन्नु मिडत्तॆ विक्क , तानु ईग माडिद कर्मवन्नु सर्वॆश्वरनु माडिसलागि, अव मुक्कु शेषमान कैर - अवनिगॆ अधीनवाद कॆजि र्यवन्नु ऎन्दरॆ आतन कृपॆयिल्लदॆ अन्तह कैर्यवु ऎन्दिगू नॆरवेरदम् ऎम्ब भाववु, अवनुगप्पॆ - आतन सम्प्रीणनवे, प्रयोजनवाग- तनगॆ प्रयोजनवागि, अनुसन्धित्तु. अनुसन्धान माडि, अनुषि अनुष्ठिसोणवु, सात्विकत्याग मॆनु मिडत्तॆ सात्विकत्यागवागुत्तदॆ दॆम्ब सन्दरदल्लि, गीता मुन्दिन श्लोक प्रमाणवन्नु उदाहरिसुत्तारॆ. विधि विहित कर्मगळन्नु अनुष्ठि सोणवु सात्विक त्याग रूपवा दुदॆ दु हेळिसिकॊळ्ळबेकादरॆ अनुसन्धानवु हेगिरतक्कद्दॆन्दरॆ.-(१) ननगॆ ई कर्मदल्लि स्वतन्त्र कत्वविल्लवु, सश्वरनदे करत्ववु, अवने ईकॆलसवन्नु निन्तु माडिसुवनॆन्दू कर्मवु साज्यवागि नॆरवेरिद नन्तर अवने निन्तु कर्मवन्नु नॆरवेरिसिदनॆन्दू (२) ई कर्मवु अवनदे विना नन्नदल्लवॆन्दू, (३) ई कर्मदल्लि भगवतियल्लदॆ इन्नु याव फलवन्नू कोरुवदिल्लवॆन्दू, आनुसन्धानविरतक्कद्दॆम्ब भाववु ; ई अनुसन्धानक्कागि नम्मल्लि कर्मारम्बदल्लू करस मास्ति यल्ल सात्विक त्यगवु हेळल्पडुत्तदॆ. अदु यावुदॆन्दरॆ,– e “भगवानेव नियाम्य स्वरूप स्थिति प्रवृत्ति स्वशेष क रसेन मया स्वकीयोपकरः स्वारा धनैक प्रयोज नाय परमपुरुष शेषि शेषभूत मिदं कर स्व स्व प्रीतिये स्वयमेव कारयति” ऎन्दु आरम्भदल्ल, “कारितर्वा” ऎन्दु परिसमाप्तियल्लू हेळुत्ता, अनुसन्धानवु. इदक्कॆ पूर्व भावियागि सल्प बलमन्त्रानुसन्धानगळु विधिसल्पट्टिरुत्तवॆ. अवु हेगॆन्दरॆ? सल्पवु कृतञ्च करिष्यामि, भगवन्नि त्येन भगवत र्थन महाविभूति चातुरात्म भगवासुदेव पादारविन्दार सेन, भगवन्तंवासुदेवं करणा अरयिष्यामि” ऎम्बुदु, बल तुंानु सन्धानवु हेगॆ? ऎन्दरॆ “भगवतो बलेन, भगवतो वीरेण, भगवतस्सेजसा भगवतः करणा भगवतः करकरिस्वामि________________
प्रभावव्यवस्थाधिकार- (३) कार मित्येव यत्न नियतं क्रियतेर्जुन । सण्णं त्य का फलञ्चैव सत्याग स्वात्वतो मतः” ऎन्नु अरुळिच्चॆदान् ऎन्दु अनुसन्धानवु. कर्मारम्भवू अवनदे ऎम्बुदक्कॆ “स्वशेष भूतेन मया स्त्री स्वत्व परिच्छदैः । विधातुं प्रीतमात्मानं देवः प्रक्रम ते स्वयं’ ऎम्ब वाक्यवू प्रमाणवे. ई सात्विक त्यागवे मुन्दिन गीताश्लोकदल्लि उपपादितवॆन्दु तिळिसुत्तारॆ. (३) “यतर - याव कर्मवु, (जात्येकवचनवु) नियतं- आज्ञा कैर्यरूपवागि वर्णाश्रमोचित नित्य नैमित्तिक कर्मवागि शास्त्रदल्लि विधिसल्पट्टिरुत्तदो, कार मिति - आवश्यकवागि नन्न आरा धन रूपभावनॆयिन्द माडतक्कदॆन्दु, हे अर्जुनने, क्रियते - माडल्पडुत्तदॆयो, इन्नू हेगॆ माडल्पडतक्कद्दॆन्दरॆ हेळुत्तारॆ, सण्णन्त्य का- कर्मानुष्ठानवे स्वयं प्रयोजनवु, ननगॆ फल दल्लि ममतॆ इल्लवॆन्दु, आ कर्मदल्लि सण्णवन्नु त्यजिसि, इन्नू हेगॆ ऎन्दरॆ, फलंवा - आ कर्मदफलवन्नू त्यजिसि, भगवन्तन प्रीतिये मुख्यवे विना ननगॆ फलदल्लि-याव सङ्ग वू इल्लवॆन्दू हीगॆ नियतवाद कर्मवु आनष्टिसल्पट्टरॆ अदे सात्विक त्यागवॆन्दु, मतः - नन्न अभिप्रायवु” ऎन्नु - ऎम्बदागि, अरुळि दान् - श्री कृष्ण भगर्वारवरु कृपया उपदेशिसिरुत्तारॆ. सात्विकाग दल्लि कर्मानुषान उण्टु. आदरॆ नानु माडुत्तेनॆम्ब ममता इल्लवु, फलाभि सन्धियू इल्लवु, सर्वॆश्वरने कर्मवन्नारम्भिसि, नडॆसि पूरैसुवनॆन्दू अदरिन्द भगवन्तनु तन्न प्रीत्यर्थवागिये नडॆसि कॊळ्ळुवनॆन्दू अनुसन्धानविरुत्तदॆ. तामस राजस त्यागगळल्ला दरो कानुष्ठानवे त्याज्यवु तामस त्यागदल्लि मोहदिन्द कर परित्यागवू, राजसदल्लि अनुष्ठानवु दुःखरूपवादुदु देहायान मनःकोशगळुळ्ळदॆम्ब भावनॆयिन्द कर्मपरिता गवू हेळल्पट्टवु. हीगॆ नित्य नैमित्तिकरूप आज्ञा कैर्यगळु आवश्यकवागि अनुष्ठिस तक्कवॆन्दू पदेपदे अनेक कडॆगळल्लि, “नियतं कुरु कर (३) गी, १८, ९४________________
श्रीमद्र हस्यत्रयसारे (१, ३. ८.) * तस्मादसक्कॆ सततं कारं कर समाचर” (P. ३. १९) “करष्टे वाधिकार सै माफलेषु कदाचन । माकर फलहेतु र्भूः मातेस करणि” (गि. २. ४८) “ सै करण्यभिरतः संसिद्धिं लभते नर” (१. १८. ४५) “स्वकणा तमभर सिद्धिं विन्दति मानवः” (गी १८, ४६) हीगॆल्ला हळिद्दरू, “सत्वर्धा परित्यज्य” ऎम्ब (गी, १८. ६६) श्लोकदल्लि सर्व कर्म परित्यागवु उपदेशिसल्पट्टितु ऎन्दरॆ परस्पर एरदाभिप्रायगळन्नु उपदेशि सिद हागागुवदिल्लवे ऎन्दु केळबेकागुत्तदॆ. आदुदरिन्द गीतॆयल्लि क परित्यागवन्नु ऎल्लियू बोधिसलिल्लवु. विहित कर्मपरित्यागमाडिद अर्जुननिगॆ बुद्धियन्नु कलिसि कर्मपरित्याग कूडदॆम्बुदक्कागिये गीताशास्त्रवॆन्दु तिळियतक्कद्दु. एकॆन्दरॆ करकुरु, युध्यस्त्र, इत्यादि प्रयोगगळे इरुत्तवॆ. क्षत्रिय धर्म परित्यागमाडि गाण्डीववन्नु बिसाडिद अर्जुननन्नु पुनः धनुस्सन्नु तॆगॆदुकॊण्डु युद्ध माडुव हागॆ प्रेरिसुवदु युक्तवागिरुवाग सर्व कर्म परित्यागदउ पदेशवु ऎन्दिगू समञ्जसवागलारदु करि वचनन्तव -नीनु आज्ञा पिसिद रीतियल्लि माडुवॆनु ऎन्दु करि ऎम्बुदरिन्द (गी १८-७३) तन्न इतिकर व्यतांशवन्नु ऒप्पिकॊण्ड बिट्टु युद्धवन्नु सम्पूर्ण वागि नडॆसिरुत्तानॆ. आदुदरिन्द नियतकर्मगळाद नित्यनैमित्तिक रूप अज्ञा कैङ्कय्यगळन्नु, कत्वदल्लि ममतॆयन्नु नीगि, करवु भगवच्छेषभूतवॆन्दु तिळिदु, आतन प्रीत्यर्थवागिये तानु अनु ष्ठिसतक्कद्दे विना, कल्मदल्लि सत्यवू, नानु माडुत्तेनॆम्ब ममतॆय, फलदल्लि अपेक्षॆयू, कूडदॆन्दु उपदेशिसल्पट्टु, अदे सात्विकाग वॆन्दु हेळल्पट्टितु. अदुदरिन्द त्यागी यारॆन्दरॆ फल, कत्व, करगळल्लि सख्यवन्नु ऎन्दरॆ ममतॆयन्नु तॊरदवने ऎन्दु मुन्दिन श्लोकदल्लि “यस्तुकरफलत्यागी स त्यागीत्यभिधीयते” करत्याग फलत्यागवॆरडन्नू त्यागमाडिदवनु त्यागी ऎन्दु हेळ ल्पडुवनु. इल्लि करत्यागी ऎन्दरॆ करवन्ने त्याग माडिदवनॆम्ब वल्लवु, गीतोपदेशवु मुख्यवागि तनगॆ विहितगळाद करगळनुष्ठान क्कागिये ऎन्दु भाविसतक्कद्दु. इदरिन्द उपायानुष्ठान विरोधि पापगळु तॊलगि उपायवु कैगूडि मोक्षप्राप्तियुण्टागुत्त d d________________
(30) प्रभाव व्यवस्थाधिकारः सात्विक त्यागस्य पराकाष्ठा दशावाह इब्बगवति प्रयोजनवाग आनुष्ठिक्किर विडल्, इप्पि दॆम्बुदे अदर सारतमवाद उपदेशवु. न करणा न प्रजया धनेन त्यागेनैके अमृतत्व मानशुः” ऎम्ब (तै. नारा, ४) श्रुति * वाक्यदल्ल, याव यतिगळु हॊन्दुव मोक्षवुण्टो अदन्नु, कणा ऎन्दरॆ फलाभिसन्धि इरुव करदिन्दलागलि अथवा केवल फलाभिसन्धि रहितवाद कर्मदिन्दलागलि मात्रवे हॊन्दलु साध्यवल्लवु. इल्लि त्या गेन ऎन्दरॆ कर्मवन्नु परित्यागमाडुवदरिन्द ऎम्बर्थवल्लवु. इल्लि त्याग वॆन्दरॆ सन्यासस्तार इत्युक्तशरणागरित्यपि” ऎम्बल्लि हेळि रुव हागॆ शरणागतियु अर्थवु. अन्तह फलाभिसन्धिरहितवाद नित्य मित्तिक कर्मगळ अनुष्ठानवु भगवदुपासनक्कॆ सहकारियागि मोक्ष हेतुवु. प्रपदनदल्लि अद्वारकवागिये भगवन्नु बोल्लासकरवागि उपयुक्तवु, मुन्दॆ आ सात्विक त्यागद पराकाष्ठॆ यावुदॆन्दरॆ तिळिसुत्तारॆ. सात्वि कत्यागद पराकाष्ठादॆशॆयन्नु तिळिसुत्तारॆ. नित्य निकक गळ अनुष्ठानवु आयास साध्यवादुदु. हीगिरुवाग अदक्कॆ सुखरूपत्ववॆल्लियदु ? स्वयं प्रयोजनवॆम्ब अनुसन्धानवु हेगॆ कूडुत्तदॆ ? अनिष्ट निवृत्तिगागियल्लवे अवुगळ अनष्ठानवु ? अनिष्ट निवृत्तियादनन्तर अदर आवश्यकतॆयेनु? इत्यादि पू पक्षगळिगू समाधानवन्नु मुन्दिनवाक्यदिन्दतिळिसुत्तारॆ. इदू अल्लदॆ भक्तियोग निष्ठनिगॆ मोक्ष प्रदत्व विषयदल्लि योगनिवृत्ति गूदेहावसानवुण्टागुववरॆगू अभयप्रदानविल्लवु. भरन्यासनिष्ठनि गादरो हागल्लवु. आतनु सकृच्छरणागति माडिद तम्मणदल्ले अभय प्रदानवागुत्तदॆ. मोक्षवु हेगादरू सिद्दवु. हीगिरुवाग अनिष्ट निम्म तिरूपदल्लि आगतक्कद्दु ताने यावुदिरुत्तदॆ ? इत्यादि सर्व पूर्वपक्ष गळिगू समाधानवन्नु हेळि, इन्तह प्रपन्ननु कैङ्कर्यगळन्ननु सिद नन्तर सात्विकत्यागानुसन्धानवीग सात्वि कत्यागद ऎल्लॆ निलवाग कडवदु-पराकाष्ठादशॆयागुत्तदॆन्दु उपदेशिसुत्तारॆ.________________
श्रीमद्र हस्यत्रयसारे तिन्नु मोक्षमुम् फलमागक्कोलादे पूर प्रपत्ति याल् पिरन्न परम कारुणिर्क प्रसादत्ताले, मोक्षं सिद्धमॆनु इब्बगवति प्रयोजनवाग - भगवतिये सर्वप्रयो जनवागि, इदरिन्द तनगॆ याव प्रयोजनविल्लवॆम्ब अनुसन्धानवु ज्योतितवु, अनुष्ठिर निडल् - अनुष्ठिसुव सन्दर्भदल्लि, यावाग प्रपदनानुष्ठानवायितो आग मोक्षवन्नु देहावसानदल्लि कॊडुवॆनॆम्ब वागानवादनन्तर, ई अजागळ सनरूप नित्य नैमिति कानुष्ठानवु एतक्कॆ ? ऎम्बाक्षेपक्कॆ समाधानार्थवागि इल्लि भगवति प्रयोजनवाग ऎम्ब प्रयोगवु. “आज्ञाचॆदी मनद्रोही” ऎन्दु हेळिरुवहागॆ, प्रारब्ध कर्मानुभवक्कागि अण्टद देहदॊन्दिगॆ बन्दु, देहदॊन्दिगॆ होगुव नित्यनैमितिक कर्मगळन्नु आचरिसदे इद्दरॆ परम पुरुषन अप्रीतियु उण्टा गदे इरुवदक्कागि आवश्यकवे विना, अजागळस्तन रूपवादुवल्लवॆन्दु हेळुवदक्कागि, इब्बगवति प्रयोजनवाग ऎम्ब प्रयोगवु. इप्रीतिक्कु मोक्षमुम् फलवाग कोलादे - हीगॆ नित्यनैमि कानुष्ठानगळिन्द भगवतियुण्टादरू, आदक्कॆ प्रतिफलवागि मोक्षवन्नू प्रार्थिसदॆ, भरन्यासदिन्द कृतकृत्यनादरू, आश्रयिसिद वनिगॆ तुम्बा सन्तोष उण्टागिरुवाग तन्न मनोरथवन्नु सूचि सुवदु ऒळ्ळॆयदल्लवो, हागॆ युक्तवादरॆ तनगॆ बेकाद मोक्षवन्नु कॊडु ऎन्दु हिन्दिन गोप्त त्ववरणदल्लि अपेक्षिसिदुदन्नु ज्ञापकक्कॆ कॊडकूडदो ? ऎन्दरॆ हागॆ ज्ञापक कॊडुवदु तन्न स्वरूपक्कू परमोदारियाद परमात्मन स्वरूपक्कू कुन्दकवॆम्ब भावदिन्द हेळुत्तारेनॆन्दरॆ.-पूरै प्रपत्तियाल् पिरन्न परम कारुणिर्क प्रसादत्तालेसिद्ध म् - हिन्दॆ आचारमुखेन अनुष्ठिसिद सकृत साण्ण प्रपदनदिन्दले उण्टाद निरतिशय करुणानिधिय अनुग्रह दिन्दले मोक्षवु सिद्धवु, ऎन्नुनिनैत्तु ऎन्दु दृढवागि नम्बि, अनु सतक्कद्दु ऎन्दु हेळुत्तारॆ. महा विश्वासदिन्द शरणागति यन्नु अनुष्ठिसिद्दायितु. सत्य सङ्कनु, “ नत्यजेयं कथञ्चन” ऎन्दू “ददा तम्मतम्मन” वॆन्दू, “नमे मोघं वचो 66 क________________
• प्रभावव्यवस्था धिकार निन्नॆत्तु, मुक्त नुडैय कैर मोलवु, आरोगनुडैय औदा भवेत्” ऎन्दू, “अमृतं नोक्तं पूम्मे न च व कदाचन” ऎन्दू, हेळिरुव हागॆ वाग्दान माडि बिट्टु हिन्तॆगॆयुवदि इव. हीगिरुवाग पुनः मोक्षवन्नु कॊडु ऎन्दु ज्ञापिसिदरॆ, महा विश्वासयुक्तनाद ई प्रपन्नन स्वरूपक्कू हानियु ; परमात्मन स्वरूपक्कू हानियु ; हेगॆन्दरॆ आतन परम कारुण्यक्कू र्यक्कू सत्य सङ्कल्पतॆगू कुन्दकवु. आदुदरिन्द हागॆ ज्ञापिसुवदु तुम्बा हास्यास्पदवॆम्ब भाववु. इदन्ने मनस्सिनल्लिट्टु हिन्दॆ पुरु षार्थ काष्ठाधिकारदल्लि नाथ न स्वण मन्यद दपिना….वाचान याचा महे”ऐहिक स्वर्गादि अणिमादि ऐश्वर्यगळन्नू कैवल्यव न्यू, मोक्षवन्नू सह नानु वाचा याचिसुवदिल्लवॆन्दु अवुगळ हॆसरु गळाद ऐश्वर्य स्वर्ग भोगगळॆन्दु कूड हेळलु इष्टविल्लदॆ सुम्मनॆ तृण, अन्यत्, अन्यत् हीगॆल्ला हेळिकॊण्डिरुत्तारॆ. ऐश्वर शब्ददिन्द उच्चरिसलु योग्यवादुदु मुक्तिश्वर ऒन्दे ऎन्दु अदे श्लोकदल्लि मुक्तिश्वर दिनप्रभात समया सं प्रसं मुहु” ऎम्बदागि प्रयोगिसिरुत्तारॆ. तानु मोक्षार्थियु ऎन्दु प्रपन्ननु हेळिकॊ ळ्ळुवदु तन्न स्वरूपक्कॆ तुम्बा कुन्दकवॆम्बुदु सिद्धवु, परमात्म स्वरूपक्कॆ कुन्दकवॆम्ब मातु हागिरलि. इदु हिन्दॆ १४१२-३ नॆय पुटगळल्लि उपपादितवु. हीगॆ नित्य नैमित्तिक रूपदल्लिरुव आज्ञा कैर्यगळन्ननुषिसुवदरिन्द आतनु सुप्रीतनागुवदे ईतनिगॆ प्रयोजनवॆम्बुदु एर्पट्टितु. सत्य सङ्कनु परम करुणॆ, औदा ल्यादिगळिन्द सल्पिसिरुवदरिन्द अदु सिद्धवॆम्ब पूर्ण नम्बिकॆयिन्द इन्नेनन्नु प्रार्थिसकूडदॆम्बुदु सिद्धवु. इदन्नु कॆलवु दृष्टान्त गळ मूलक स्थापिसुत्तारॆ. (१) मुक्त नुडॆयरल वुम्म् - मुक्तनु माडुव कैर्यदहागॆ ; मुक्तनु भगवति गागिये माडतक्कद्दु हेगो, हागॆ ई कर्मगळन्नु कैर्यरूप दल्लि भगवत्यर्थवागिये माडतक्कद्दु. मुक्तनिगॆ निरतिशयानन्द दॊन्दिगॆ भगवत्पाप्तियुण्टादनन्तर, इन्नेनू बेकागिल्लवु, आदरू दासभूतनाद तनगॆ शेषवृत्तिये युवराज्य पट्टवॆन्दु भाविसि________________
५२ श्रीमद्र हस्यश्रयसारे पाल् वा तुण्णु गै पोलुवु, अनुषिक्कॆ सात्विक त्याग त्तिन् ऎळ्ळॆ निलमागक्कडवदु. इदु पशित्तु उद्घार् कु मात्र; इल्लि हेगॆ माडुत्तानो,हागॆये ई उपायानुष्ठानवन्नु माडि कृत कृत्य नाद “ अमृत इहभवति” ऎन्दु आनन्ददिन्द इरुव प्रपन्ननू कूड, नित्य नैमित्ति कानुष्ठानगळु सत्वश्वरनिगॆ कृतज्ञताभावदिन्द मा डुव कैगळॆन्दु भाविसि, अवुगळिन्द आतनु प्रीतनागुवनॆन्दु नम्बि अनुष्ठिसतक्कद्दॆम्ब तात्पर्यवु. इदु इन्नु याव प्रयोजनाभिप्रा यवू इल्लदॆ भगवतिगागि अनुष्ठानवॆम्बुदक्कॆ दृष्टान्तवु (२) इन्नॊन्दु दृष्टान्तवन्नू दयपालिसुत्तारॆ. अरोगनुड्डॆय पाल्वातु पोलवुम् - रोगविल्लदवनु हालन्नु तॆगॆदु कॊण्डु कुडियुवहागू ई नित्यमित्तिकगळ अनुष्ठानवॆन्दू उपदेशिसिरुत्तारॆ साधारणवागि हालिन सेवनॆयु रोगिगॆ आरोग्य प्राप्तिगागि हेळल्पट्टिरुत्तदॆ. अरोगनिगॆ अनावश्यकवादरू हालिनल्लि प्रीतिमात्रदिन्द हेगॆ कुडिदु देहारोग्यवन्नु दृढपडिसिकॊळ्ळु तानो, हागॆयेनित्य नैमित्ति कानुष्ठानगळन्नु इष्टदिन्द अनुष्ठिसि भगवतियु वृद्धि हॊन्दुव हागॆ माडिकॊळ्ळतक्कद्दॆम्ब भाववु इदु, स्वयं प्रयोजनवॆन्दु बोधिसुवदक्कागि कॊट्ट दृष्टान्तवु. हीगॆ नित्य नैमित्तिक कर्मगळन्नु, अनुषिक्कॆ अनुष्ठिसोणवु सात्वि क त्यागत्तिन् - सात्विक त्यागद, ऎल्लॆ निलमागक्कडवदु - आचॆय दडवागि आगुवदु, ऎन्दरॆ अदग परमावधि स्थळवागि आगुत्तदॆम्ब भाववु. प्रसन्ननाद परमभागवतनु महा विश्वासदिन्द माडुव नित्य नैमित्तिकानुष्ठानुगळ अनुसन्धानवीग ई सात्विक त्यागद चर मावधि दशॆ, पराकाष्ठा दशॆयॆन्दु भाविसतक्कद्दॆम्ब तात्पर्यवु. න් हिन्दॆ पूर्व पक्षियु नित्य नैमित्तिक कर्मगळ अनुष्ठानवु आयास साध्यवादुदरिन्द, अदु सुखरूपवागुवदिल्लवु; अदरल्लि भोगता बुद्धि उण्टागुवदक्कॆ कारणविल्लवॆन्दु आक्षेपवन्नु हेळिद्दनु. अदक्कॆ दृष्टान्त मुखेन समाधानवन्नु हेळुत्तारॆ. इदु - हीगॆ नित्य नैमित्तिक कर्मानुष्ठानवु सात्वि कत्यागद पराकाषायुक्तवागिरु वदु, पशित्तु उच्चारु मात्रम् - हसिविनिन्द ऊटमाडुवरिगॆ________________
प्रभाव व्यवस्थाधिकार नल्लादपोदु, ऒट्टुत्तु कप्पं तिन्सार् मात्र
- २६५३ मात्र हेगो हागॆ ; ऎन्दरॆ ऊटमाडबेकु ऎम्ब हसिविनिन्द ऊट माडुववरिगू कूड हेगॆ ऊटदल्लि भूगता बुद्धि युण्टागुत्तदो हागॆ ऎम्ब भाववु. अयास साध्यवादुदक्कॆ भोग्यताबुद्दि हेगॆ ऎन्दरॆ हसिविनिन्द पीडितनिगॆ आहार सम्पाद नॆयु आयास साध्यवागि कुन्नि वृत्तिगॆ कारण भूतवादरू आहारदल्लि भोग्यताबुद्धियु हेगॆ उण्टागुत्तदो हागॆ ऎम्ब भाव वु अन्तवनिगॆ ऊटमाडुवदेनू आयासकरवाद प्रवृत्तियल्लवु. हागॆये सारप्रकाशिकावाख्यात्सवु इन्नॊन्दु दृष्टान्तवन्नु कॊट्ट रुत्तारॆ. ऒब्ब कामिनियन्नु वशमाडिकॊळ्ळुवदक्कागि आकॆय परिचरण वन्नु आयासवॆन्दु भाविसदॆ प्रीतियिन्द कामुकनु कैकॊळ्ळुवनो, हागॆये ई प्रपन्ननू स्वामियन्नु प्रीतिगॊळिसुवदक्कागि आयासा दिगळन्नु परिगणिसदे इरुवदु मात्रवे अल्लदॆ, परम सन्तोष दिन्द भगवन्तनु प्रीतनागुवनॆम्ब भावदिन्द नित्यनै मिति कानुष्ठान गळन्नु कैकॊळ्ळुवनॆम्ब भाववु. इण्णनल्लाद पोदु - हीगॆ हसिवि निन्द उण्डवरहागॆ भोग्यत्व बुद्धि इल्लदे होदरॆ, ओट्टुत्तक्कॆ आं तिणार् मात्रम्, ऒट्ट तुक्कु - हसिविल्लदॆ बरी पन्थक्कागि, अ प्पम् - भक्षविशेषवन्नु, शिस्टार् मात्रम् - तिन्नु वरहागागु वदु ; नित्य नैमित्तिक कर्मानुष्ठानवु अनिष्ट निवृत्ति प्रयोजन कागि ऎन्दु इष्टु मात्रवेयादरॆ, इष्टु अप्पगळन्नु तिन्दरॆ इष्टु रूपायिगळ पन्द्यवॆन्दु जूजु कट्टिकॊण्डु तिन्दरॆ हेगॆ भोग्यता बुद्धियिल्लदॆ होगुत्तदो, हागॆये नित्य नैमित्तिकगळल्लि भोग्यता बुद्दियु इल्लदॆ होगुत्तदॆ ऎम्ब तात्पर्यवु. आ भोग्यत्व उण्टाग बेकादरॆ हसिविरबेकु, हागॆये इल्लियू ई नित्य नैमित्तिकानुष्ठान दिन्द भगवतियुण्टागबेकॆम्ब श्रद्धॆयिन्द माडिदरॆ अदक्कॆ भोग्य त्ववू उण्टागुत्तदॆम्ब भाववु. दुडि गागि दूतमाडिकॊण्डु तिन्नुववरिगॆ हणदमेलॆ प्रीतिये विना, स्वयम्प्रयोजन बुद्दि यिल्लवु, ऊटद आनन्दवे इल्लवु. ई कर्मानुष्ठानदल्लि पाप परि हारक्कागि नानु माडुत्तेनॆम्ब फलसङ्गबुद्दि इल्लदॆ भोग्यता बुद्धि________________
श्रीमद्रहस्यत्रयसारे . गीता चरमके न कल्मस्वरूप त्यागोक्ति, अपितु सात्विक त्यागोक्ति. 8. (गीताभाष्यल्) * सत्वर्धा परित्यज्य” ऎणर विड प्रथम योजनैयिल् बुद्धि विशेषरूपमान सात्विकत्यागं शू लुगिरदॆन श्री भाष्यकारररुळिच्चॆं दार्. इद्दु भगवतिगागिये माडुत्तेनॆम्ब भावविरबॆकॆम्ब तात्परवु, मुन्दॆ पूरै पक्षियु हेळबहुदेनॆन्दरॆ गीता चरमश्लोकदल्लि, सत्वर्धा परित्यज्य ऎन्दु हेळुवाग, सर्व नित्य नैमित्तिक कर्मानु ज्ञानवू प्रपन्ननिगॆ अनावश्यकवॆम्ब भावदिन्द हेळल्पडलिल्लवो ? अदैतसिद्धान्तिगळु हागॆ अभिप्रायपडुवरल्लवे ? सत्वर्धा ऎम्बल्लि सत्व शब्ददल्लि ई नित्य नैमित्तिक कानुष्ठानगळु सेरलिल्लवो ? ऎन्दरॆ अल्लियू सात्वि कत्यागवे हेळल्पट्टितॆन्दु श्री भाष्यकाररु आ श्लोकक्कॆ व्याख्यानवन्नु दयपालिसिरुत्तारॆन्दु तिळिसुत्तारॆ. गीता चरमश्लोकदल्लि हेळिरुवुदु सात्विकत्यागवे विना आज्ञा कै ई त्यागवल्लवु. गीतॆय १८-६६नॆय श्लोकवु गीता चरमश्लोकवॆनिसुत्तदॆ. ई श्लोकवु तुम्बा अर्थगर्भितवागिरुवदरिन्द मूरु रहस्यगळल्लि ऒन्दागि नावु भाविसुवॆवु. मुन्दॆ श्री देशिकरवरे इदरल्लि तोरि बरुव समस्तार्थगळन्नु सविस्तारवागि व्यक्तपडिसुत्तारॆ. सत्वधरा परित्यज्य ऎम्बुदक्कॆ स्वामि भाष्यकाररवरु ऎरडु विधवाद योजनॆ यन्नु तोरिसिरुत्तारॆ. प्रथमयोजनॆयल्लि सत्व धर्रा परित्यज्य ऎम्बुदक्कॆ अदे १८नॆय अध्यायद आदियल्लि “नहि देह नृता शक्यं त्यकं का शेषतः । यस्तु कफलत्यागी सत्यागीत्यभिधी यते” (गी १८, ११) आज्ञाकैङ्कय्यगळाद नित्य नैमित्तिक करगळु ईतनु देहत्तागि जन्मवॆत्तिरुवदरिन्द अदक्कनुगुणवागि जन्मविरुव तनक अण्टिद्दु ; इदन्नु बिडलु साध्यविल्लवु ऎन्दु हेळि, करगळल्लि कत्व, ममता, फलत्यागगळे उपदेशिसल्पट्टिरुवदरिन्द अदक्कनु सारवागिये अर्थ हेळबेके विना, अदक्कॆ विरुद्ध वागि वर्णाश्रम________________
प्रभाव व्यवस्थाधिकारः धर्म त्यागवन्नु हेळबहुदो ? इदन्नॆ मनस्सिनल्लिट्टु, श्री भाष्य काररु, सत्वधा परित्यज्य ऎन्दरॆ ईग हेळि मुगिसिद परम निश्चि यस्सिगॆ साधनगळाद मत्तु नन्न आराधनरूपगळाद करयोग ज्ञान योग भक्तियोगगळ परम्परॆयल्लि, कर्तृत्व, ममता, फल इवुग ळन्नु परित्यागमाडि नन्नल्लि निरतिशय प्रीतियिन्द माडतक्कद्दॆन्दु अर्थ माडि सात्वि कत्यागवे हेळल्पट्टि तॆन्दु उपदेशिसुत्तारॆ.-यावाग धर्मगळल्लि कत्रत्ववू, मवतॆयू, फलवू, तागमाडल्पट्ट तो आग हेळल्पट्ट सर्वधर्मगळ परित्यागवे आयितु ऎम्ब भावदिन्द “सधर्रापरित्यज्य” ऎन्दु हेळल्पट्टितॆन्दु उपदेशिसुत्तारॆ. सत्वर्धा परित्यज्य ऎरविडल् - ऎम्ब स्थळदल्लि, प्रथम योजनॆयिल्-श्री भाष्यकाररु ऎरडु विधवागि अर्थमाडबहुदॆन्दु हेळि, दयपालिसिद मॊदलनॆय अभिप्रायद प्रकार, बुद्धि विशेष रूपमान - अनुसन्धान रूपवाद, सात्विक त्यागवु कॊल्लुगिर दॆन्नु - हेळल्पडुत्तदॆन्दु, श्री भाष्यकाररुळिच्चॆदार्.श्रीभाष्य काररु कृपया भाष्यवन्नु बरॆदिरुत्तारॆ. अल्लि अवरु अप्पणॆ कॊडिसि रुवदेनॆन्दरॆ.-इल्लि सत्वर्धा ऎम्बल्लि सत्व शब्दक्कॆ अर्थवेनॆम्बु दन्नु तिळिसुत्तारॆ. कयोग ज्ञानयोग भक्तियोग रूर्पा सर्रा धरान्” हीगॆ हिन्दॆ इष्टु दूर उपपादिसि हेळल्पट्ट सकल धर्मगळन्नू, अदु ऎन्तवॆन्दरॆ हेळुत्तारॆ. परम निश्रेयस साधन भूतान् निरतिशय मोक्षसाधनभूतवागि नन्न आराधन रूपवादुदॆन्दु हेळल्पट्टितु. इन्तह साधन कर्मगळन्नॆल्ला, परि त्यज्य वॆम्बुदक्कॆ मुन्दॆ अर्थ बरॆयुत्तारॆ. “उक्तरीत्या फलकर कर्तृत्वादि परित्यागेन परित्यज्य” मेलॆ नानु निनगॆ उपदेशिसिद रीतियल्लि आ योग परम्परॆगळल्लि कर्मदल्लि ममता कत्व अवु गळ फलवॆल्लवन्नू परित्यागमाडुवरीतियल्लि त्यजिसि ऎन्दु अर्थमाडि रुत्तारॆ. हीगॆ अर्थमाडुवदरिन्द पूर्वापरविरोधविल्लदॆ सामं जस्य उण्टागुत्तदॆ, हागल्लदॆ सत्व शब्दविरुवदरिन्द ईग उपदेशि सिद सर्व धर्मगळल्लदॆ वर्णाश्रम समस्तधर्मगळ परित्यागक्कू अनु ज्ञॆयन्नु इल्लि श्रीकृष्ण भगर्वारवरु दयपालिसिदरॆन्दु अर्थमाडि बिट्टरॆ, दुष्ट निग्रहरूपवाद क्षत्रियधर्म परितागमाडिदवनिगॆ, d________________
२६५६. श्रीमदहस्यत्रयसारे नीनु माडिदुदु अधर्मवु ऎन्दु हेळुत्ता बन्दु, कॊनॆगॆ क्षत्रिय धर्मवन्नू बिडतक्कद्दे ऎन्दु हेळिदरॆ, गीता शास्त्रक्कॆ सामञ्जस्यवू ऐककण्ठवू तॊलगिदवु. उपदेशकन मातुगळु बुद्दि वैकल्यविरुव हुच्चनहागॆ विपरीतवादुवुगळागि नम्बिकॆगॆ अर्हवल्लवॆन्दागु त्तदॆ, वर्णसङ्करवागुत्तदॆये ऎम्ब गीताचार्यर विषादवू व्यर्थवु’ हीगॆ असम्बद्ध प्रलापक्कॆ आस्पदवागुत्तदॆ. आज्ञा कैर्यगळन्नु विधिसुव समस्त शास्त्रगळिगू विरुद्धवागुत्तदॆ. हीगॆ सर्वधर्मगळ स्वरूपत्यागद उपदेशवे पारमार्थिकवादरॆ, इष्टु दूर श्रीकृष्ण भगर्वारवरु ई कष्टवाद कर्मयोग, ज्ञानयोग, भक्तियोग परम्परॆयन्नू यावजीव उपासनॆयन्नू अष्टु कष्ट पट्टु एक उपदेशिसिदरु ? ऎन्दु केळबेकागुत्तदॆ. इदे वास्तववादरॆ अर्जु ननु बिसाडिद गाण्डीववन्नु तॆगॆदुकॊण्डु युद्ध माडलु ई श्लोकवु हेगॆ प्रोत्साहवन्नु कॊट्टितु? सर्व कर्म परित्यागवु मुख्यवॆन्दु हेळुववरिगॆ आ श्लोकदल्लि पुनः कर्म बोधनॆयु शरणं व्रज ऎन्दु हेळल्पट्टिदॆयल्ला ? आगलू अदू सर्व कर्म परित्यागदल्लि सेरलिल्लवे ? सर्व कर्मगळ परित्याग माडु ऎन्दु हेळुवागले पुनः कर्मबोधनॆये ? करि वचनन्तव (गी, १८, ७३) निन्न आज्ञानुसारवागियुद्द माडुत्तेनॆन्दु अर्जुननु ऒप्पिकॊण्डिदुदु हेगॆ ? “करिष्यवचनन्तव” ऎम्बुदक्कू विजातीय वागि अर्थमाडिरुत्तारॆ. “नमे काव्यमभिप्रायः करव्य वागिरुवदु ननगॆ यावुदू इल्लवॆम्बुदु अभिप्रायवॆन्दु व्याख्यान माडिरुत्तारॆ, हागादरॆ युद्ध माडुवद कत्रव्यवल्लवॆन्दायितु. कत्रव्यवन्नु बिडतक्कद्दु सर्वात्मना कूडदॆन्दु हेळुवदक्केनॆ गीता शास्त्रवु हॊरटिद्दु. अर्जुननु तनगॆ कत्रव्यवे इल्लवॆन्दु तिळिदरॆ आतनु हेगॆ प्राज्ञनादानु? करिष्य वचनं तव ऎम्बुदक्कॆ “नमे कत्रव्य मस्ति ऎन्दु व्याख्यान हेगो प्राज्ञरे ऊहिसतक्कद्दु. इन्तह अनेक आक्षेपणॆगॆ उत्तरविल्लदे होगुवदरिन्द श्री भाष्यकारर सात्विक त्यागरूपद भाष्यवे परम समञ्जसवादुदु ऎम्ब भाव दिन्द, “सात्विकत्यागं शूल्लुगिरदॆनु, श्री भाष्यकाररुळिचॆ य दार्” ऎम्ब प्रयोगवु________________
(२२) प्रभाव व्यवस्थाधिकार चरमश्लोकोक्त सात्विक त्यागानुसन्धानविशेषं प्रपत्तिनिष्ठ स्यापि सत्तादायक इब्बुद्धि विशेषं स्वतन्त्र प्रप निष्ठनुक्कु प्रपत्र नुष्ठान काल त्रिलम्, पिन्नु स्वयं प्रयोजनवाय उपायडु तुवक्कत्त उत्तर कृत्यत्तिलु मुजीवम्. चरम श्लोकदल्लिन सात्वि कत्यागरूपानुसन्धानवु प्रपत्ति निष्ठनिगू सत्तादायकवु. 3 B हीगॆ करफलगळल्लि ममतॆयन्नु मुक्तसङ्गनागि योग वन्नु अदक्कॆ अण्णनाद शरणागतियॊन्दिगॆ अनुषि सतक्कद्दु गीता शास्त्रद फलितार्थवॆन्दु हेळि शरण्यनु उपदेशवन्नु निगमन माडि दरु ऎन्दु हेळिदरॆ ई चरम श्लोकद उपदेशवु भक्तियोगनि प्र निगॆ मात्र प्रयोजनवॆन्दु हेळिदन्तायितु, भरन्यासनिष्ठनिगू ई श्लोकवु तृतीय रहस्यवागि तुम्बा उपयुक्तवादुदु ऎन्दु हेळि वेदोत्तंसविहारसारथिगिरा गुम्भेन विस्तम्भितः” ऎन्दु हिन्दॆ सारनिष्कर्षाधिकारदल्लि ई श्लोकानुसन्धानवु परम महत्तादु दॆन्दू तुम्बा उपजीव्यवादुदॆन्दू, श्लाघिसल्पट्टितल्ला, आतनिगू हेगॆ उपयुक्त वॆन्दरॆ तिळिसुत्तारॆ.-इब्बुद्धि विशेष ई चरम श्लोकदल्लि उपवादिसल्पट्ट सात्विक त्यागरूप अनुसन्धान विशेषवु, स्वतन्त्र प्रपत्तिनिष्ठनुक्कुम् ई लघपायवाद भरन्यासनिष्ठ निगू कूड, प्रपनुष्ठानकालत्तिलु-प्रपत्तियन्नु अनुष्ठिसु वागलू, पिन्नु - अनन्तरदल्ल, स्वयं प्रयोजनवागि, उपाय तोडु तुमक्क - उपायानुष्ठानक्कॆ एनॊन्दू सम्बन्धविल्लद उत्तर कृत्यत्तिलु - उत्तर कृत्याधिकारदल्लि हेळल्पट्ट हन्नॆरडु विध उत्तर कृत्यगळल्लि नित्य नैमित्तिक कर्मानुष्ठानवु भगवदा राधनरूपवागि अथवा कैररूपवागि उपजीव्यम - सता दायकवादुदु, ईतन स्वरूपक्कॆ योग्यवादुदु ; भगवति यन्नु वृद्धि माडिकॊडुव द्वारा सत्तॆयन्नुण्टुमाडुवन्था दॆम्ब भाववु. आ भगवन्तन प्रीत्यतिशयविल्लदॆ ईतनिगॆ आत्म________________
श्रीमद हस्यत्रयसारे धारणॆये इल्लवादुदरिन्द उपजीवम् ऎम्ब प्रयोगवु, ई अनुसन्धानवु भरन्यासवन्नु अनुषि सुवकालदल्लि उपजीव्यवा दुदु हेगॆन्दरॆ, श्री निगमान्त गरुगळु श्री न्यास दशकद प्रथम श्लोकदल्ले व्यक्तपडिसिरुत्तारॆ. “ अहं पदक्षण भरो मद्र क्षण फलं तथा । नमम श्रीपते रेवेत्यात्मानं निक्षिपेद्दु धः” नानू नन्न रक्षणद भारवू नन्न रक्षणॆयिन्दुण्टागुव फलवू ई मूरू लक्ष्मियॊन्दिगॆ नित्ययोग हॊन्दिरुव लक्ष्मीवल्लभनदे विना नन्नदल्लवु, ऎम्ब आनुसन्धानदिन्द शास्त्रज्ञानहॊन्दिद विवेकिय, तन्न आत्मावन्नु परमात्मनल्लि समर्पिसतक्कद्दु ऎम्बुदु श्लोकार्थवु, इदे शरणागतियु ऎम्ब तात्परव. तानू लक्ष्मीनारायणर वस्तुव; यावाग अवर वस्तुवायितो, अदन्नु रक्षिसिकॊळ्ळुव भारवु अवरदे यावाग अवरुगळे तम्म वस्तुवन्नु रक्षिसिकॊळ्ळुत्तारो, आग अदरिं दुण्टागुवफलवू अवरदे ऎम्बुदु सिवहीगीग असन्धानवु भर न्यासकालदल्लि इरतक्कद्दु. इ सात्विक त्यागरूपवादुदु. ई सात्विक त्यागरूप बुद्धि विशेषवु, अदे न्यास दशकद मूरनॆय श्लोकदल्लि इन्नू व्यक्तवु. “स्वार्मि स्वशेषं स्ववशं भरन निर्भ रम् । स्वद स्वधिय स्वार्थं र्स्व न्य स्यसि मां स्वयम्” मॊदलिनश्लोकदल्लि तन्न आत्मवन्नु प्राज्ञनादवनु श्रीपतिय पादारविन्ददल्लि समर्पिसतक्कद्दु ऎन्दु हेळिदरु. ई समर्पिसुव कार्यवाद शरणागतियू कूड आतन आधीनवागि आतने अदन्नू नडॆसिकॊळ्ळुत्तानॆ, तानु सम्पूर्ण परतन्त्रनॆन्दु हेळल्पडुत्तदॆ, ओ स्वामिये, जगत्तिन सर्व स्वत्तु निन्नदागि नानू निन्न स्वत्तादुद रिन्द, ननगू सह नीनु नियामकनु, आदुदरिन्दले स्वशेषं - निन्न स्वन्त उपयोगक्कागिये नानु इरुवदु, आ कारणदिन्द, स्ववशं सम्पूर्णवागि निनगॆ अधीननादवनन्नु, इन्नू ऎन्तवनन्नु ऎन्दरॆ, स्वद स्वधिया- ई उपायानुष्ठानक्कॆ बेकाद सुज्ञानवू निन्नि दले कॊडल्पट्टिदुदु ; आदुदरिन्द अन्तह बुद्धियन्नुण्टुमाडि, स्वार्थं - निन्न स्वत्ताद, मां - दासनाद नन्नन्नु, स्वयम् . ताने ऎन्दरॆ नीने, र्स्म - निन्नल्ले, नस्यसि - सर्वरक्षण भरवन्नु - इट्टु कॊळ्ळुत्तीये, भरन्यासवन्नु माडिसिकॊण्डवनु नीने ऎम्ब________________
प्रभाव व्यवस्थाधिकार d २६५९ अन्त ह दागि सात्विक त्यागवु प्रपत्र निम्मिसिदनन्तरवू हेगॆ उपजीव वॆन्दु केळबहुदु, प्रपत्तियन्नु यावाग अनुष्ठिसिबिट्टनो आवाग कृत कृत्यनादनु, अन्तवनिगॆ ई नित्य नैमित्तिकगळिन्द उपाय भावदल्लि साधिसि बेकादुदु यावुदू इल्लवादुदरिन्द उपाय डुतुवक्कु ऎन्दु हेळिरुत्तारॆ. आदरू, ईतन जन्मक्कॆ अण्टिदुदु वर्णाश्रमोचित नित्यकर्मगळादुदरिन्द अवुगळन्नु तागमाडिदरॆ, अन्तह व,होपकारकन अप्रीतिगॆ गुरियागुवदरिन्द, महोपकारकनल्लि कृतज्ञताभाववन्निट्ट आतन मुखोल्लासक्कागि माडतक्कवुगळागिवॆ. अवुगळिन्द यावुदॊन्दु प्रयोजनवू आग तक्कद्दिल्लवादुदरिन्द, अवुगळ कर्तृत्व, ममता, फलगळल्लि ईतनिगॆ आशॆयिल्लवे इल्लवु. अवुगळु स्वयं प्रयोजनवागि भगवतिय न्नुण्टुमाडुव कैर्यगळु, अवुगळु अवनिगे भोग्यवादवु ऎम्ब अभिसन्धियिन्द अनुष्ठिसतक्कवॆम्ब तात्पर्यवु. एभिः करभिः भग र्ना प्रियतां वासुदेव - ऎन्दु अवुगळन्नॆल्ला समर्पिसतक्क द्दॆम्ब भाववु J हीगॆ स्वामि देशिकरवरु चरम श्लोकाभिप्रायवन्नु प्रदर्शिसु वदरल्लि इन्नॊन्दु विशेषाभिप्रायवु ग्रहिसतक्कद्दु इरुत्तदॆ. श्रीम दीता शास्त्रदल्लि हेळल्पट्टिरुवदु, गुरु लघु उपायगळॆरडरल्लि गुरूपायवाद भक्ति मार्गवे समर्थनाद अर्जुननिगॆ उपदेशिस ल्पट्टिरुवदरिन्द, श्री पतियन्नु वशमाडिकॊळ्ळबेकादरॆ ऎरडु विध उपायगळल्ल, “तस्य च वशीकरणं तच्छरणागतिरेव” (श्रीभाष्य) ऎन्दु श्री यतिवररु निर्धरिसिरुवदरिन्द, अज्ज शरणागतियु भक्ति योगक्कू, अबि शरणागतिय भरन्यसनक्कू, आवश्यकवॆन्दु निस्स शयवागि एर्पट्टितु. आदुदरिन्द श्री यतिवर्यरु ई चरमक व्याख्यानदल्लि, लीलासारथियु विधिसिरुवदु भक्तवागि शरणा गतियन्नु माडु ऎन्दु ऎरडुविधवागि यॊजनॆयन्नु तोरिसिरुत्तारॆ. आनादिकालदिन्दलू बन्दिरुव पापपुण्यगळु तॊलगिदल्लदॆ मोक्षप्राप्ति यु इल्लवु. मॊदलनॆय योजनॆयल्लि, कर्मज्ञान भक्तियोगरूप धर्मगळन्नु सात्विकत्यागपूर्वक अनुष्ठिसि शरणागति माडिदरॆ सम्पूर्ण पापगळिन्द बिडुगडॆयॆन्दु उपदेशिसल्पट्टितु, ऎरडनॆय योजनॆ________________
श्रीमद्र हस्मयसारे यल्लि, सत्वधरा, ई अनन्तगळाद विधविध पापगळिगॆ हेळल्पट्टिरुव विध विध प्रायश्चित्तरूपगळाद सर्वविध धर्मगळन्नू, परित्यज्य - बिट्टु, मामेकं शरणंव्रजनन्नन्नु शरणहॊन्दु, आ पापगळ न्नॆल्ला नाशमाडि बिडुत्तेनॆन्दु उपदेशिसल्पट्टितु. आदरॆ यति वररु ई गीतोपदेशप्रकार भक्तु पायवन्नु अवलम्बिसलिल्लवु. अवरु दयपालिसिरुव गद्यत्रयगळिन्द भरन्यासवन्नु, इतर शर णागति शास्त्रगळप्रकार अवलम्बिसि, अङ्गि शरणागतियन्ने अनुषि सिदरॆन्दु व्यक्तपडुत्तदॆ. ई चरम श्लोकवु शरणागतियन्नु उप पादिसिरुवदरिन्द, आ दिव्य लीला सारथिय सूक्तिगू, आदर श्री यतिवर्यर ई अमोघ भाषक्कू सह, तावु अनुष्ठिसिद स्वतन्त्र प्रपत्तिय विषयवागि विधेयांशवेनादरू उण्टो ऎम्ब विषयवु विवादास्पदवागिरुत्तदॆ. इन्तह शबानिवारणार्थवागि ऎरडु विध योजनॆयू ई भरन्यासरूप शरणागतिगू अन्वयिसुव हागॆये श्री यतिवर्यरु उपदेशिसिरुत्तारॆन्दु श्री देशिकरवरु परम कृपया तोरिसिरुत्तारॆ. अल्लि भक्तियोग निष्ठनिगॆ हेळल्पट्ट सात्विकत्यागवु प्रपनिष्कनिगू अन्वयिसुत्तदॆन्दु हिन्दिन वाक्यदल्लि तोरिसि, ईतनिगू उपजीव्यवॆन्दू, ई कृतकृत्यन स्वरूपक्कॆ उचित वादुदॆन्दू उपदेशिसिदरु. हागॆये ऎरडनॆय योजनॆय अभि प्रायवू भरन्यासनिष्ठनिगू अन्वयिसुत्तदॆन्दु मुन्दिन वाक्यदिन्द व्यक्तपडिसुत्तारॆ. श्री यतिवररु दयपालिसिरुव भाष्यवन्नु चन्नागि परिशीलिसि नोडिदुदादरॆ आ व्याख्यानवन्नु प्रपत्तिपरवागिये अन्वयिसबहुदागिरुत्तदॆ. इदे तमगॆ अभिप्रेतवॆन्दु श्री देशिक रवरु व्यक्तवागि अप्पणॆ कॊडिसुत्तारॆ. शरणागतियु सिदौषधियादुद रिन्द ऎरडुविध उपायनिष्ठरिगू इरुव रोगगळन्नु निवारण माडुत्तदॆम्बुदरल्लि सन्देहवे इल्लवु. श्री भाष्यकारर उपायास्कर नैरपेक्षवन्नु विधिसुव ऎरडनॆय योजनॆयु प्रपत्तु पायक्कू सज्जितवादु दे द्वितीय योजनैयिल् - ऎरडनॆय विधवागि अन्वयिसिरुवद रल्लि ऎरडनॆय विधवागि “ सरधा परित ज्य ” ऎम्बुदक्कॆ________________
प्रभावव्यवस्थाधिकारः श्री भाष्यकाराणाम् उपायान्नर नैरपेक्ष विधेयत्व रूप द्वितीय योजनाच प्रपत्तु पायस्यापि सज्जिता, £ $ द्वितीय योजनैयिल् अल्पशक्तियार विळम्बाक्षमना नवनुक्कु दुष्करमाय् चिरकाल साध्यमान उपायान्तर प्पारु शोकं पिरक्क, अवनुडैय शोका पनोद नार्थवाग व्याख्यान माडिरुवदरल्लि, अल्प शक्तियाय् - आ पापगळिगॆल्ला, विधिसल्पट्ट प्रायश्चित्तगळन्नॆल्ला अनुष्ठिसलु अशक्तनागि अथवा कर्मयोगादि परम्परॆगळन्नु अनुष्ठिसलु अशक्तनागि विळम्ब क्षम नावनुकु - भक्तु पायनिष्ठनु ऒन्दु वेळॆ देहाव सानदल्ले मोक्षविल्लदद्दरू विळम्बवन्नु सहिसुवनु, हागॆ विळम्ब वन्नु सहिसदे इरुव प्रपत्तु पायनिष्ठनिगॆ, दुष्करमाय् - अवलम्बिसलु साध्यवल्लदॆ, चिरकाल साध्य मान उपायान्त र - बहुकाल साधिसबेकागिरुव बेरे उपायवाद पा यश्चित्त रूप धर्मगळन्नु, आथवा सा भक्तियोगवन्नु पात्तु - नोडि ऎन्दरॆ आलोचिसि तिळिदु, शोकं सिरक्कॆ - ई अधिकारिगॆ शोक उण्टागलागि, इन्तह कष्ट तरवाद उपायानुष्ठानवन्नु मा डलु ननगॆ सामर्थ्यविल्लवे ऎन्दु, अवनुड्डॆय - अन्तह शोकि सुत्तिरुववनिगॆ, शोकापनधनार्थनाग शोकोप शमनार्थ वागि, सकरमाय्-आ प्रायश्चित्तगळ अनुष्ठानगळ हागॆयू, कर योगादिगळ हागॆयू, कष्टवल्लदॆ अनुष्ठिसलु सुलभवागि सकृतर व्यवुमान-ऒन्दे सल अनुष्ठिसबेकागिरुव, उपायान्तर इन्नॊन्दाद लघपायरूपवागि ई अङ्ग रूप भरन्यासवन्नु विधित्त दाक्कि-विधिसितु ऎन्दु तिळिदु,नी उपायान्तरल्-नीनु ई प्राय कृत्रगळ अनुष्ठानवॆम्ब बेरे कष्टवाद उपायदल्लि अथवा भक्तियोग दल्लि, अलॆयवेण्णानरदन्नु बळलि बॆण्डागबेडवॆन्दु हेळुत्त दॆन्दु, अरुळिच्चॆदार्- कृपया उपदेशिसिदरु, इदक्कॆ कर् पदवु “ श्री भाष्यकारर्” ऎन्दु हिन्दॆ इदॆ. ई ऎरडनॆय योजनॆयल्लि श्री भाषॆ काररु हेळिरुवदेनॆन्दरॆ- पापगळिन्द बिडुगडॆयन्नु हॊन्दि, महापुण्यशालियागि भगवन्तनिगॆ तुम्बा अत्यर्थप्रियना________________
فينو श्रीमद्र हस्यश्रयसारे सुकरमां सकृतर व्यवु मान उपायान्तर विधित्त दक्कि नीयुपायान्तरल् अलैय वेण्णावॆरदॆ नु आरुळिच्चॆयार्. 1 दवनादरीग भक्तियोगदल्लि प्रवृत्तियुण्टादीतु. ईग तनगादरू (अर्जुननु) आ भक्तियोगवन्नारम्भिसुवदक्कॆ प्रतिबन्धकगळागि अनन्त पापगळिवॆ ; हीगिरुवदरिन्द आयाया पापगळिगॆ नाना विध वाद प्रायश्चित्तगळु विधिसल्पट्टिवॆ. अवुगळन्नॆल्ला परिमित कालदल्लि अनुष्ठिसि पापगळन्नु कळॆदुकॊळ्ळुवदॆन्दरॆ साध्यविल्लवु. आदुदरिन्द सधर्रा परित्यज्य - हागॆ प्रायश्चित्त रूपगळागिरुव सत्व धर्म गळन्नू परित्यागमाडि, मामेकं शरणंव्रज - लक्ष्मीयुक्तनाद नन्नन्नॊब्बनन्ने शरणु हॊन्दु, नम्मिब्बरल्लू शरणागतियन्नु माडु, समस्त पापगळिन्दलू बिडिसुवॆनु, अळबेडावॆम्बर्थवु, पापवु अनन्तवु, अवुगळ प्रायश्चित्तगळू अनन्तवु ; इवुगळन्नॆल्ला अनुष्ठ सलु साध्यविल्लवे एनु माडलि ऎन्दु ऒब्ब अधिकारियु अत्तरॆ, अदक्कॆ अपारकारुण्य औदारादिगळिन्द प्रेरितनागि सिद्योपायनाद सत्येश्व रनु, नीनु एकॆ अळुत्ति, अळबेडय्या, नीनु नन्नन्नु शरणवन्नु हॊन्दु, नन्नल्लि शरणागतियन्नु माडु, नानु समस्त पापगळिन्दलू निन्नन्नु बिडिसुवॆनु ऎन्दु श्री कृष्ण भगर्वा उपदेशिसिदरन्दु व्याख्यानवन्नु बरॆदिरुत्तारॆ. ई उपदेशद मुख्य सारांशवेना यितॆन्दरॆ श्री देशिकरवरु हेळुत्तारॆ. साल्वत्रिकवागि अन्वयिसिदरॆ, सुदुष्करेण शोचेद्यो येन येनेष्ट हेतुना । स स तस्याह मेवेति चरमक सण्ण हः ॥” ऎम्बुदु चरवश्लोकद सहार्थवॆन्दु हेळिदरु. प्रायश्चित्त गळन्नॆल्ला अनुष्ठिसलु ननगॆ सामर्थ्यविल्लवे ऎन्दु शोकिसिदरॆ, अदक्कॆ बदलागि शरणागतियन्नु माडु नन्न कालन्नु हिडिदुकॊ, आ प्राय श्चित्तगळन्न नुष्ठिसिद फलरूपवाद सत्व पाप निवृत्तियन्नुण्टुमाडु वॆनु ऎन्दु हेळिदुदरिन्द, साल्वत्रिकवागि याव याव फलक्कागि याव याव धरानुष्ठानगळन्नु माडलु असमनागि शोकिसि नन्नल्लि शरणागतियन्नु माडुवनो, आया धरानुष्ठानस्थानदल्लि निन्तु नानु आया फलगळन्नु नाने कॊडुत्तेनॆम्बुदु ई श्लोकद सारांशवु. आदुद________________
प्रभाव व्यवस्थाधिकार रिन्द ई गीतॆयल्लि विवरिसिद करयोग, ज्ञानयोग, भक्तियोगगळ सानुष्ठानगळन्नु नडॆसलु कष्टवे, नन्निन्द साध्यविल्लवे ऎन्दु शो किसि, नन्नल्लि शरणागतियन्नु माडिदरॆ (स्वतन्त्र प्रपत्ति) आ ऎल्ला धरगळ स्थानदल्लि नाने निन्तु, अवुगळ अनुष्ठान फलवाद मोक्षवन्नु नाने कॊडुवॆनॆम्ब अर्थवु सुव्यक्तवु. हीगॆ ई अभिप्रायवु श्री भाष्यकारर ऎरडनॆय योजनॆय भाष्यदल्लि सुव्यक्तवॆन्दु श्री देशिकरवरु उप देशिसिरुत्तारॆ. आदुदरिन्द श्री भाष्यकाररु गीतॆयल्लि उपदेशिसिरु वदे ऒन्दु, तावु अनुष्ठिसिदुदे ऒन्दु ऎम्बाक्षेपणॆगागलि, अवरु भरन्यासवन्न नुष्ठिसले इल्लवु, आ कारणदिन्द अदु उपायवे अल्लवु, ऎम्ब आक्षेपणॆगागलि, आथवा ई भरन्यासवन्नु गीतॆयल्लि श्री यति वर्यरु अनुमोदिसले इल्लवु, अथवा गीतॆयु भरन्यासनिष्ठॆयन्नु बोधिसले इल्लवु ऎम्ब ऎल्ला आक्षेपणॆगळिगू कारणवे इल्लवु. विषयगळन्नु चन्नागि विमर्शिसितिळियदे इरुवदे ई आक्षेपणॆगळिगॆल्ला कारणवु. आदुदरिन्द प्रपत्तियु अण्णने आगलि, अल्लिये अगलि सर्वाभीष्ट प्रदवु. ईतनिगॆ एनेनु इष्टविदॆयो, अदक्कॆ साधनवागि याव याव धर्मगळु शास्त्रगळल्लि हेळल्पट्टु अदक्कॆ ई अधिकारिगॆ आ धर्मानुष्ठानगळल्लि तनगॆ अशक्ततॆयॆम्ब अभिसन्धियू, तन्मूलक शोकवू, इद्दु दादरॆ,आ धर्मगळ अनुष्ठानगळिल्लदेनॆ आ शरणागतिय माहात्मयिन्द अवनिगॆ इष्टवाद फलगळन्नॆल्ला कॊट्टु बिडुवनु ऎम्बुदु मुख्य तात्पर्यवु. ई शरणागतियु हीगॆ सर्वक्कू सिद् षधियादुदरिन्द, “ तस्य च वशीकरणं तच्छरणागतिरेव” ऎन्दु सारतमवाद उपदेशवन्नु श्री यतिवररु दयपालिसिरुत्तारॆ. इदे सर्वोपनिषत्तुगळ सारतम उपदेशवु.एव ऎम्ब अवधारणवु इतर वल्लवॆन्दु व्यावरिसि सदरि सुत्तदॆ. विदितस्सहिधर कृशरणागतवत्सलः। तेन वैश्री भवतु ते यदि जीवितुमिच्छसि ॥ आदुदरिन्द सीतॆयु महापापियाद रावणनिगॆ उपदेशिसिरुत्ताळॆ, एनॆन्दरॆ-आभगवन्तनु धर्मज्ञनु, नीनु माडुव उपायानुष्ठानवन्नु तिळिदु कापाडुववनु, शरणागतवत्सलनु, इदु विदितः-सर्वशास्त्र प्रसिद्धवु, हागॆये लोक प्रसिद्धवु, आदुदरिन्द निन्न जीवनवन्नु माडिकॊळ्ळबेकॆम्ब अपे कैयिद्दुदादरॆ, शरणागतियन्ननुष्टिसु हीगॆ ऎरडु योजनगळिन्दलू,________________
श्रीमद्रहस्यत्रयसारे सत्वर्धा परित्यज्य ऎम्बुदरिन्द नित्य नैमित्तिक वर्णाश्रमगळन्नॆल्ला बिट्टु बिडु ऎन्दु उपदेशिसलिल्लवॆन्दु स्थापिसल्पट्टितु. एकॆन्दरॆ नित्य नैमित्तिकगळिगू कगळिगू सकृत पदनानुष्ठानक्कू एनॊन्दू सम्बन्धवे इल्लवु, भक्तुपायानुष्ठानदल्लादरो नित्यमिति कादि आश्रम धरगळु उपासनक्कॆ अण्ण ऎन्दु विहितत्वाधिकरणदल्लि शारीरक सूत्र गळिन्द उपपादितवागिवॆ. आदुदरिन्द अवुगळन्नु परितागमाडिदरॆ प्रत्यवायवु सिद्धवु, हीगॆ ऎरडनॆय योजनॆय प्रकार ई चरम श्लोकविषयदल्लि श्री भाष्यकारर अभिप्रायवु अङ्गरूप शरणागति मात्रवे हेळल्पट्टि तॆन्दु भाविसुवदु, मन्दवु. शरणागतियु सर्व फलप्रदवॆन्दु, तस्य च वशीकरणन्तच्छरणागति रेव” ऎम्ब श्रीभाष्य दल्लि घण्टा घोषवागि तिळिसिरुत्तारॆ. हीगॆ आज्ञॆ माडिद नन्तर ऎल्ला फलगळिगू शरणागतियन्ननुष्ठिसबहुदॆन्दु एरट्ट नन्तर मोक्षप्राप्ति गागि स्वतन्त्र प्रपत्तियू आगबहुदॆम्बुदु सिद्धवु. आदुदरिन्द श्री देशिकरवरु अण्ण प्रपत्ति, अङ्गि प्रपत्ति ऎरडक्कू अन्वयिसुवहागॆये श्री भाष्यकाररु अर्थ हेळिरुत्तारॆन्दे “द्वितीययोजनैयिल् ” ऎन्दारम्भिसिहेळिरुव वाक्यदिन्द उपदेशिसिरुत्तारॆ/ ईग अङ्गि प्रपत्तिपर वागिये अर्थवु हेगॆन्दरॆ, अल्प शक्तियाय्-कर्मयोगादि धर गळन्नॆल्ला अनुष्ठिसलु शक्ति सालदवनागि, विळम्बाक्षमनानवनुक्कु - इन्नॊन्दु जन्मद विळम्बवन्नु सहिसदवनागिरुव अधिकारिगॆ, दुष्टरन्ना -बहुकष्टवागि, चिरकाल साध्यमान उपायान्तरक्कॆ बहुकाल अभ्यासमाडिदरॆ साध्यवागबहुदाद भक्तियोगवन्नु पातु पर्या लोचिसि, शोकपिरक्क-शोकवु हुट्टलागि, अवनुडैय-अन्तह अस मर्थनागि कार्पण्यवन्नु हॊन्दिरुव अधिकारिय, शोकोपनोद नार्थमाग-शोकोपशमनार्थवागि, सुकरमाय् अनुष्ठिसलु सुलभवागि, सकृतर्तव्यमान- ऒन्देसल अनुष्ठिसबेकागिरुव उपा यान्तर-बेरॆ उपायवाद स्वतन्त्र प्रपत्तियन्नु, विधित्तदाक्कि- विधिसल्पट्टितॆन्दु नीनु तिळिदु, उपायान्तरल् अलैयवेण्णा - भक्तु पायदल्लि नीनु बळलि बॆण्डागबेड ऎन्दु, अरुळिचॆय दार् - उपदेशिसिदरु ऎम्बदागि अर्थ हेळतक्कद्दु. हीगॆ स्वतन्त्र प्रपत्तिगू ई चरम श्लोकवु अन्वयिसुत्तदॆ ऎन्दु________________
(२३) प्रभाव व्यवस्थाधिकार ♪とめ इप्प पनुष्ठानत्तुक्कु पूरैावस्थॆयिल् उपायात्र रानस्वयं दैवादा गतमाम् प्रप धिकारले कॊरुक्क कड वदु. उत्तरावस्थॆयिल् उपायारानन्वयं शास्त्रादागत माय् इप्रपत्तियिनुडॆय नैरपेक्ष्यले निम्मक्कडवदु. 1 सहकारियागु अकरिसिदनन्तर, तनगॆ अभिमतवाद मोक्षप्राप्तिगॆ बेकाद भक्ति योगानुष्ठानक्कॆ तनगॆ सामर्थ्यविल्लवे ऎम्ब तोकविरबेकॆम्बुदु एर्पट्टितु. आदुदरिन्द अन्तह उपायान्तरवाद भक्तियोगदल्लि तनगॆ अन्वयविल्लवॆम्ब अभिसन्धियु आवश्यकवु ऎन्दू, अन्तह अभि सन्धियु शरणागतनुष्ठानक्कॆ पूर्वदल्लि अनन्तरदल्लू इरतक्क द्दॆन्दू, उपदेशिसिरुत्तारॆ. इप्प न नुष्ठानत्तुक्कु - ई भर न्यासवन्नु अनुष्ठिसुवदक्कॆ, पूरावस्थॆयिल् - मुञ्चिन अवस्थॆ यल्लि, उपायारान यं - भक्तु पायानुष्ठानदल्लि सम्बं धवु इल्लदिरोणवु, दैवादागतमाय्-सर्वॆश्वरसल्पदिन्दुण्टा दुदागि, प्रपत्यधिकारले आ किञ्चित्यादिगळिन्द उण्टाद प्रपत्तनु ज्ञानद अधिकारदल्लि, शूरु कडवदु - सेरिसलु इदॆ. . उत्तरावस्थॆयिल् - प्रदनानुष्ठान माडिदनन्तरवू, उपायानरान. यं - ई भक्तियोगदल्लि तनगॆ सामर विल्ल दिरोणवु, शास्त्रादागत माय् - शास्त्रदिन्द तोरिबन्दु, प्रपति यिनुड्डॆय नैरपेक्षले - प्रपत्रनुष्ठानक्कॆ इन्नु याव दर नैरपेक्षॆयल्लि, निक्कडवदु - इरुवन्ताद्दागुत्तदॆ. सहृदेवहि शास्त्रार्थ कृतोयं तारयेन्नरः - भरन्यासवु ऒन्देसल माड तक्कद्देविना, पुनः करव्यांशवु एनू इरुवदिल्लवॆन्दू, सक्क देव प्रसन्नाय तवाति च याचते । अभयं सभूते भो ददाम्य तद्वितं मम” नानु निन्नवनु रक्षिसिबिडु ऎन्दु हेळि ऒन्दु सल शरणागतियन्नु माडिदरॆ साकु अवनिगॆ मोक्षवन्नु कॊडुत्तेनॆम्बुदे नन्न व्रतवु ऎन्दू हेळिरुवदरिन्द, उपायान्नर दल्लि अन्वयवु इल्लवॆम्बुदु सिद्धवु. प्रपदनवे ऒन्दु सल माडतक्क द्दॆन्दू, अनन्तर इन्नु यावुदन्नू माडुव आवश्यकविल्लवु ऎन्दू, हेळिदनन्तर, भक्तु पायानुष्ठानवु अनावश्यकवॆम्बुदु कैमुतिक e________________
श्रीमहस्यत्रय साली न्याय सिद्धवु. अदु ई प्रप शास्त्रदिन्दले आगतवु - बन्दुदु ऎम्ब भाववु. “नजातिभेदं नकुलं नल्लिं नगुणाक्रियाः । न देशकाल् नावां योगोहाय मपेक्षते॥” प्रपदनरूप वाद ई योगवु ब्राह्मणादि जाति भेदवन्नागलि उत्कृष्ट निकृष्ण कुलवन्नागलि स्त्री पुरुष भेदवन्नागलि, उत्तमाधम गुणक्रियॆगळ नागलि, देश कालावस्थॆगळ उत्कृष्ट निकृष्ट स्थितिगळन्नागलि अपेक्षि सुवदिल्लवॆम्बल्लि प्रपदनक्कॆ पू 3९ भावियागलि तदनन्तरवागि तात्का लिक अण्णगळ हॊरतु सर नैरपेक्षवु हेळल्पट्टितॆन्दु भाविसतक्कद्दु. सत्वधर्रापरित्यज्य मामेकं शरणन्द्रज ऎम्बल्लि बोधितवागि रुव शरणागतिगॆ इतर नैरपेक्षवु शाब्दवागियू अर्थवागियू तोरिबरुत्तदॆ. వ श्री भाष्यकाररु हीगॆ “सधराण परित्यज्य” ऎम्बुदक्कॆ ऎरडु विधवाद योजनॆयिन्द अर्थहेळिरुवदक्कॆ कारणवेनॆन्दरॆ, प्रथमतः परित्यज्य ऎम्बुदरल्लिरुव अप् प्रत्ययवन्ननुसरिसि, अनुवाद रूपार्थवन्नु हेळुवदु युक्तवॆन्दु भाविसि, हिन्दॆ हेळिद कर्म योग, ज्ञानयोग, भक्तियोगगळ करफलगळन्नु परि त्यज्य ऎन्दु अर्थ माडि, एवं वरमानन्त्रां सपापेभो मोक्षयिस्वामि ऎन्दर्थ माडिदरु. सधा परित्यज्य ऎन्दु कण्ठोक्तवागिरुवाग, अवुगळ क फलवॆन्दु अर्थमाडुवदु बलात्कारवाद अर्थवल्लवे ऎम्बाक्षेपक्कॆ समाधानवागि आ्यप् प्रत्य यद इन्नॊन्दु अर्थवाद विधि रूपार्थवन्नु हेळि, असङ्ख्यॆयग ळाद पापगळिगॆल्ला हेळिरुव अनन्तगळाद प्रायश्चित्त धर्मगळन्नॆल्ला परित्यज्य-सम्पूर्णवागि त्यजिसि ऎन्दु अर्थ माडिदरु. हीगॆ ऒन्दे पदक्कॆ आनुवाद परवागियू, विधिपरवागियू कॆलवरु हागू कॆल वरु हीगू, अभिप्रायपडुवदु न्यायवो ऎम्ब क्षेपक्कॆ मुन्दिन * परित्यज्य” ऎन्दारम्भिसिदमूलक समाधानवन्नु हेळुत्तारॆ. मॊद लनॆय अनुवाददिन्द हेळल्पट्टिरुवदु अधिकारवु, ऎरडनॆय विधि रूपदल्लि हेळिरुवदु उपायास्तर नैरपेक्षवु. इवॆरडू आव श्यकवादुदरिन्द मॊदलनॆयदु अनुवाद परवॆन्दु हेळि, अधिकारवु आदितदु अनिसि वुळ्ळवरु उपायान्यर भैरपेक्षवन्नु________________
प्रभाव व्यवस्थाधिकार “परित्यज्य ” ऎच्चरविदु अनुवाद मॆन्सारु अधिकारव कॊल्लुगिरदॆन्नु तात्परम्, विधि यारु प्रपत्तियागिर उपा यतिनुडैय नैरपेक्षादिगळॆ मॊल्लागिरदॆन्नु तात्पर, इप्पडि “मामेकं” ऎम्बल्लिन अन्य नैरपेक्ष तॊरुव अर्थदिन्द अनु सन्धान माडबेकॆन्दू; ऎरडनॆय अभिप्रायद प्रकार उपायान्नर नैरपेक्षवु बोधितवॆन्दु अभिप्रायपडुववरिगॆ, माशुचः ऎम्बु दरिन्द ईतनिगॆ कारण्यवू, शोकवू, इत्तॆम्बुदु सिद्धवागि अधिका रानुसन्धानवू प्राप्तवागुत्तदॆन्दू ; हीगॆ ऎरडर अनुसन्धानवु प्राप्तवागुत्तदॆन्दू, हीगॆ ऎरडर अनुसन्धानवु बेकागिरुवदरिन्द श्री भाष्यकाररु ऎरडु परवागियु, परित्यज्य ऎम्ब कृप् प्रत्यय नन्ननुसरिसि सत्व समञ्जसवागि व्याख्यानवन्नु बरॆदिर.तारॆ विना याव अक्षेपणॆगू कारणविल्लवॆन्दु “ परित्यज्य ऎरविदु” ऎन्दा रम्भिसि “शॆट् कडवदु” ऎन्दु पूरैसिरुव ऐदु वाक्यगळ मूलक तिळिसिरुत्तारॆ. इदरिन्द मुख्यवागि ग्रहिसतक्कद्देनॆन्दरॆ नित्य नैमि तिक करस्थळ स्वरूपत्यागवॆन्दु अदैतिगळु मत्तु इतररु अर्थ माडिरुव हागॆ अर्थमाडलु साध्यवे इल्लवॆम्बुदु. परित्यज्य ऎ रविदु - परित्यज्यवॆन्नुव पदवु, अनुवादमॆन्सारु - श्री यति वरर मॊदलनॆय अर्थवन्नु स्वीकरिसि, अनुवादमाडि सात्विकत्यागवु हेळल्पट्टितॆन्दु ऒप्पिकॊळ्ळुववरिगॆ, अधिकार सॊल्लुगिरदॆन्नु तात्स रम् - अधिकारवु हेळल्पट्टितॆम्बुवदरल्लि तात्सरवु योगक्कॆ अङ्गरूप प्रसदनदल्लि अधिकारवु, करयोगादि परम्परॆगळ नन्ननुष्ठिसि, सात्वि कत्यागमाडिद अधिकारियल्लेयादुदरिन्द, अन्तह सात्विक त्यागदिन्द अधिकारवु हेळल्पट्टितॆम्ब भाववु. इल्लि अनुवाद मारु ऎन्दु एकॆ प्रयोगवॆन्दरॆ, परित्यज्य ऎम्बुदरल्लिरुव आ्यप् ऎरडु विधवाद प्रयोगगळल्लुण्टॆन्दु तोरिसुवदक्कागि; (१) अनु वाद (२) विधि, मुन्दिन वाक्यदल्लि विध्यर्थवन्नु उपपादिसुत्तारॆ. विधि यारु परित्यज्य ऎम्बल्लिरुव आ्यप् प्रत्ययवु विधियन्नु बोधिसुत्त दॆन्दु श्री भाष्यकारर ऎरडनॆय अभिप्रायवन्नु अकरिसि हेळु ववरिगू, उषायत्तनुडैय - उपायानुष्ठानद, नैरपेक ई भक्ति________________
श्रीमद हस्यत्रयसारे “परित्यज्य” वॆच्च र विडल् अधिकारं विवक्षित मानल्, “मा मेकम् ऎच्चरविडले, नैरपेक्षम अनुसन्धिक्क प्राप्तम् “परित्यज्यवॆन्नु नैरपेक्षं निरक्षितमानाल्, माशुचः”ऎङ्गिर शोक निषेधत्तालॆ, अकि ननाय् निर निन्नॆ तोत्तुगै याले अधिकारमुम् अर्थसिद्ध नागक्कडवदु, अप्पोदु दिगळ्ळि इन्नु यावुदु बेडवॆम्बिवे मॊदलादवुगळन्नु, मॊल्लुगिर दॆन्नुतात्परम् - हेळुत्तदॆम्ब अभिप्रायवु, भक्तु पायक्कॆ स पापगळ निवृत्तिगागि प्रायश्चित्तानुष्ठानगळ नैरपेक्षवू, प्रपत्तु पायक्कॆ सत्वधिगळ नैरपेक्षवू हेळल्पट्टितॆम्ब भाववु. मुन्दॆ इवॆरडर ऎन्दरॆ अधिकार, नैरपेक्ष्यगळ अभिप्रायगळु इब्बरिगू आवश्यकवॆन्दु तोरिसुत्तारॆ. इप्पडि मेलिन वाक्यगळल्लि उप पादिसिद रीतियल्लि, परित्यज्य वॆच्च रविडल् - परित्यज्यवॆन्दु हेळुव स्थळदल्लि, अधिकारं विवक्षितवानाल् - अधिकारवन्नु हेळुव इष्ट नादरॆ, मामेकम् ऎन्नुव स्थळदल्लि, नैरपेक्ष अनुसन्धिक प्राप्तम् - नन्नॊब्बनन्ने शरणहॊन्दु ऎन्नुवदरिन्द इन्नेनन्नू माडतक्क आवश्यकविल्लवॆम्ब नैरपेक्षवन्नु अनुसन्धानमाड तक्कद्दागिरुत्तदॆ. परित्यज्यवन्नु नैरपेक्ष विवक्षितवानाल् ई परित्यज्यवॆम्बल्लि विध्यर्थवाद अन्यनैरपेक्षवन्नु हेळुवदे इष्ट वादरॆ, माशुचः ऎच्चर शोक निषेधत्ताले - मुन्दॆ अळबेड वॆन्दु शोकवन्नु निषेधिसिरुवदरिन्द, अकिञ्चननाय निन्निर निन्नॆ तॊत्तुगैयाले - इदक्कॆ मुञ्चॆ आतनिगॆ शोकवित्तु ऎन्दु ऊहिसतक्कद्दादुदरिन्द, शोकरूप कार्पण्यवु ईतनिगॆ इत्तु ऎन्दु तोरिबरुवदरिन्द, आकिञ्चन्यरूप अधिकारवू सह, अर्थसिद्ध नाग कडवदु - साक्षात्तागि शब्द रूपदल्लि हेळदिद्दरू आर्थवागि बोधित वागुत्तदॆम्ब भाववु. हीगॆ अनुवाद रूप अर्थदिन्द अधिकारवू, विधिरूप अर्थदिन्द इतर नैरपेक्षवू हेळल्पट्टवॆन्दु अभिप्राय पट्टरू, ई ऎरडू ऎन्दरॆ अधिकारवू अन्यनैरपेक्षवू हीगॆ ऎरडू हेळल्पडुव आवश्यकविरुवदरिन्द श्री भाष्यकारर ऎरडु योजनॆ गळू बहु स्वारस्यवागि सर्वसमञ्जसगळागि वैयाकरणरु तलॆ________________
प्रभावव्यवस्थाधि कार प्रकृतोपासन न्यायाद जाना मुपस्थित् । अनेषां चैतदतत्यागो प्रतिपाद्यते ॥४८॥ तूगुव अर्थगळागिवॆ ऎम्ब भाववु सूचितवु. ईग प्रसक्तवागिरुव विषयवु सत्वर्धा परित्यज्य वॆन्दु हेळिरुवदरिन्द नित्यनैमित्तिक रूप वर्णाश्रमधर्मगळन्नु स्वरूपतः त्यागमाडबहुदे ? सन्ध्यावन्दनादिगळन्नु प्रपन्ननु त्यजिसबहुदे ? ऎम्ब विषयवादुदरिन्द, हीगॆ ऎरडनॆय योजनॆयल्लि, पापनिवारक धर्मगळाद प्रायश्चित्तादिगळन्नु परित्याग माडबहुदॆम्ब विधियु एर्पट्ट नन्तर, नित्य नैमित्तिकगळिगू पापपरिहार शक्तियिदॆ ऎन्दु हेळुवदादरॆ अवुगळन्नू एकॆ परित्याग माडकूडदु ऎन्दु आक्षेप तन्दरॆ अदक्कॆ समाधानवन्नु हेळुत्तारॆ अप्पोदु - हागॆ नैरपेक्षवु विवक्षितवागि, नैरपेक्ष अर्थ वन्ने सत्वधरा परित्यज्य ऎम्बल्लि हेळिदरॆ, आग, प्रक तोपा सन न्यायात् - उपासनवु गीता श्लोकदल्लि प्रकृतवागिरुवद रिन्द, अन्तह प्रकृतवाद उपासनॆयल्लि, आ प्रकरणदल्लि हेळल्पट्ट A गळु इल्लि निषेधिसल्पडलिल्लवॆन्दु इट्टु कॊळ्ळुवदु हेगॆ न्यायवो आ कारणदिन्द, तदा नामुपस्थित् - अदर अण्णगळाद गतिचिन्तना दिगळ, मत्तु अन्यषां - सहकारिन हेळल्पट्ट इतरगळाद नित्य नैमित्तिक कर्मानुष्ठानद उपस्थित सत्यां - प्रसक्तियुण्टाग लागि, तेषां - अवुगळ, एतद त्व त्यागएव - ई प्रपत्तिगेनू अवुगळन्नु अज्जिवागि भाविसुवदर त्यागवु, अत्र - ई चरम श्लोक दल्लि, प्रतिपाद्यते, प्रतिपादिसल्पडुत्तदॆ. प्रपत्तिगॆ अदर अण्ण ग ळाद अनुकूल्यादिगळ हॊरतु, इतरगळाद ई गतिचिन्तन नित्यमि श्रीकादिगळु आ भक्तपायक्कॆ अबिवागि हेळिद हागॆ, ई प्रपत्तिगॆ अवु अण्णगळल्लवादुदरिन्द, अवुगळ नैरपेक्षवु हेळल्पट्टितु. अज्जिग ळागिरुवदर नैरपेक्षवु बोधिसल्पट्टरॆ, आ गतिचिन्तन नित्य नैमित्तिक कर्मानुष्ठानगळु बेडलेबेड ऎन्दु हेगॆ अर्थवागुत्तदॆ ? इवु आ उपायक्कॆ अण्णगळागि हेळल्पडलिल्लवॆन्दरॆ अवुगळु बेडले बेक ऎन्दु हेगागुत्तवॆ ऎम्बभाववु. अवु जन्मक्कॆ अण्टिद आज्ञा कै________________
श्रीमद्र हस्यत्रयसारे “एक” शब्द ं सात्विक त्यागत्ताले तन्नलिल् पराधीन र्कादिगळ्ळि विवक्षिल्, फलोपाय्दॆ क चॊल्लुदल्, र्यगळागिरुवदरिन्द, भगवत्यर्थवागि अनुष्ठिसलेबेकॆन्दु स्थापिसि मुन्दॆ ई सन्दर्भदल्लि ४९नॆय कारिकॆयननुग्रहिसुत्तारॆ. 3 आदुदरिन्द नावु मुख्यवागि ग्रहिसुव भागवु इष्टे,-गतिचिन्तन नित्यनैमित्तिकादिगळु भक्तु पायक्कॆ अण्णगळागि अवुगळन्नु बिडलु मार्गवे इल्लवु, एकॆन्दरॆ विहितत्वाधिकरणदल्लि “सहकारिन च ऎम्ब शारीरक सूत्रदल्लि व्यक्तवागि हागॆ हेळल्पट्टिदॆ. आदुदरिन्द सर धर्रा परित्यज्य ऎम्बुदक्कॆ ऎरडनॆय योजनॆयल्लि पापनिवारक गळाद अनेक प्रायश्चित्त धरगळ त्यागवॆन्दु अर्थ हेळल्पट्टितु. ईग प्रपत्तु पायक्कॆ नित्यनैमित्तिक धानुष्ठानवु अण्ण ऎल्लदुदरिन्द हेगॆ अर्थवु हेळल्पडबेकॆम्ब आशयदल्लि, अङ्गन त्यागार्थवन्नु हेळिदरॆ, प्रपत्तिगॆ ई नित्य नैमित्तिकगळ नैरपेक्षवु हेळिदन्तायितु.; अवुगळन्नु स्वरूपतः त्यागमाडतक्कद्दू अल्लवु ; आज्ञा गळा दुदरिन्द भगवन्मुखोल्लासक्कागि माडतक्कवॆम्बुदू सिद्धिसितु ऎम्ब भाववु. प्रथम योजनॆयल्लि परित्यज्य ऎम्बल्लिरुव आ्यस् प्रत्ययद अर्थ वागि अनुवादार्थवन्नु उपपादिसुवदक्कागि स्वरूप त्यागार्थवन्नु हेळदॆ, एक शब्ददिन्द अन्यनैरपेक्षवन्नु साधिसिदिरि. ईग ऎरडनॆय योजनॆयल्लि आ्यप् प्रत्ययवे अन्यनैरपेक्षवन्नु बोधिसिदरॆ एक शब्दवू अदन्ने बोधिसुत्तदॆ ऎम्बुदु हेगॆ समञ्जसवु ? आग एक शब्दद प्रयोजनवेनु ? ऎम्बाक्षेपवु न्यायवादुदु. अदक्कागि आग एक शब्दक्कॆ अन्यनैरपेक्ष बोधकार्थवन्नु हेळुवदिल्लवु, अदक्कॆ बेरे मूरु विधवागि अर्थस्वारस्यवन्नु कल्पिसबहुदॆन्दु समाधानवन्नु हेळुत्तारॆ. परित्यज्यवॆम्बुदु अन्यरपेक्षवन्नु बोधिसितु, माशुचः ऎम्बुदु आर्थवागि अधिकारवन्नु बोधिसितु, ऎन्दरॆ, आ सन्दर्भदल्लि ई “एक” शब्दवु याव अनुसन्धानवन्नुण्टु माडुत्तदॆन्दरॆ हेळुत्तारॆ :-एकशब्दवु, (१) सात्विकत्यागत्ताले - सात्विक त्यागद मूलक, अहं मदक्षण भरो मद्रक्षण फलं________________
प्रभाव व्यवस्थाधिकार 0776 एकमे सरोपाय स्थानत्तिले निर निलैय काट्टु दल्, शय्य कडवदु. • · 1 J तथा । नननु” ऎन्दु सात्विक त्यागद मूलक भरसमर्पणॆ माडुव दरिन्द, तन्नक्कलिल् - अधिकारियाद तन्नल्लि, पराधीन कत्यादि गळ्ळि विवक्षित्तल्- परात्तु तच्चु तेः” ऎम्ब शारीरक सूत्रदल्लि हेळिर वहागॆ, तानु ऎल्ला कर्मदल्लू अस्वतन्त्रनु, स्वतन्त्रकरा वागिरुव मामेकं नन्नॊब्बनन्ने ऎन्दु, आतनल्लि स्वतन्त्र कत्व वन्नू, तन्नल्लि आतनिगॆ पारतन्त्रवन्नू, ई एकशब्दवु बोधिसुत्तदॆन्दा गलि, (२) फलोपाय्क कचॊल्लुदल् - प्राप्यनाद नन्नन्नु हॊन्दुवदक्कॆ मामेकं सिद्योपायनागियू नाने, फलवाद प्राप्यवू नाने, हीगॆ ऎरडू तानॊब्बनेयॆन्दु बोधिसि, शरणंव्रज ऎन्दु हेळितॆन्दागलि, (३) अथवा, एकमे सरोपायस्थानले निर निलै काट्टुदल् - तानॊब्बने समस्त उपायस्थानदल्लू निन्तिरुव स्थितियन्नु ई एकशब्दवु तोरिसुत्तदॆ ऎन्दागलि, हीगॆ शॆय्यक्कडवदु अनुसन्धानवन्नुण्टुमाडुत्तदॆन्दु इट्टुकॊळ्ळ बहुदु. हीगॆ विकल्पिसि हेळिरुवदरिन्द यावुदादरू ऒन्दर अनु सन्धान मात्रवन्ने इट्टुकॊळ्ळबहुदु, मूररल्लू अर्थस्वार स्यविरुवदरिन्द, श्लोकद इतर श्लोकद इतर पदगळिन्द इन्नु ऎरडर अनु सन्धानवन्नु आर्थवागि ऊहिसद पक्षदल्लि मूरन्नू इट्टु कॊळ्ळ बहुदु हीगॆ एकशब्दक्कॆ मूरुविधवागि अर्थस्वारस्यवन्नु कल्पिस बहुदु ; आ पदवु निरर्थकवागुवदिल्लवॆन्दु उपदेशिसिदरु. प्रकृत हिन्दिन कारिकॆयल्लि नित्यनैमित्तिक कानुष्ठानगळु प्रपदनक्कॆ अण्ण वल्लवु. अल्लिन अवुगळ परित्यागवू सह बोधिसल्पट्टितन्दु हेळिद नन्तर, अवुगळन्नुनुषिसलेबेकु ऎम्ब निर्बन्धताने एकॆ ? प्रपदनक्कॆ बेकिल्लवु. उत्तरकालदल्लि अदक्केनू सहायवल्लवु. इदू अल्लदॆ ईतनु कृतकृत्यनु. अवुगळन्नु अनुष्ठिसलेबेकॆन्दु निर्बन्ध हेगॆ ऎन्दरॆ, अदक्कॆ समाधानवन्नु हेळि, तम्म आचार्यर अभिप्रायवू सह हागॆये ऎन्दु स्थापिसि, स्थापिसल्पट्ट अभिप्राय वन्नु कारिकॆगळ मूलक उपदेशिसुत्तारॆ d d________________
وعا و श्रीमद्रहस्यत्रयसारे नित्यनैमित्तिक कर्माननुष्टाने प्रत्यवा दुर्लङ्घ- प्रपत्तिक्काग मॊन्नुम् अनुषिक वेण्णा वागिलुम्, स्वतं प्राधिकारत्ताले किरनान विवनुक्कु स्वामिनुडैय वाज्ञाति लङ्घन मारादन्नु समर्थि त्यागळ, नित्य नैमित्तिकगळन्ननुषिसदिद्दरॆ प्रत्यवायवु तप्पिद्दल्लवु. प्रपत्तिक्काग - ई प सदनक्कागि, ऒनुम् अनुषि कण्डा वागिलम - यावुदन्नू अनुष्ठिसबेकादुदु इल्लवॆन्दु हेळिदुदु सत्यवादरू हेळिद कारणवन्नेनो ऒप्पक्कद्दॆ, आ कारणदिन्द अवु आवश्यकवागि अनुष्ठिसतक्कद्दु ऎन्देनू हेळुवदिल्लवु, इन्नु याव कार णदिन्द आवश्यकवॆन्दु हेळुत्तीरि ऎन्दरॆ तिळिसुत्तारॆ ;-स्वतन्त्रा धिकारत्ताले - इदल्लदॆ शास्त्रदल्लि स्वतन्त्रवागि प्रमाणसिद्ध वाद नित्य नैमित्तिकगळल्लि अधिकारविरुवदरिन्द, किरनान इवनुकु-स्वतः दासभूतनागि स्वामिय इष्टानुसार कैय ९माडुवदे कत्रव्य वागिरुव ई प्रपन्ननिगॆ, स्वामियनुडैय आज्ञातिलङ्घनं कूडा दॆनु - ई नित्य नैमित्तिकगळ अनुष्ठानवु तन्न स्वावि य आज्ञा र्यगळादुदरिन्द, अन्तह तन्न स्वामिय आज्ञॆय उल्लङ्घनॆयु सरियल्लवॆन्दु, समर्थित्तागळ् - समर्थनॆ माडिदरु, यारॆं दरॆ तम गुरुगळागि तमगॆ उपदेशिसिद महानुभावराद अप्पुळ्ळा प्रकृतिगळॆम्ब तात्पर्यवु. शास्त्रप्रक्रियॆयप्रकार “श्रुति स्मृतिर्ममॆवाज्, यस्ता, मुल्लङ्घवरते । आजा, दी मनद्रोही मद्भकॊपि नवैष्णवः”, इल्लि मद्भपि नवैष्णव ऎन्दु हेळिरुवदरिन्द, अहरहरन्धामुपासीत इत्यादि शास्त्र प्रमाणगळिगॆ विरोधवागि नडॆयुववनु, मद्दपि नन्न भक्तनागि प्रसन्ननागिद्दरू, नवैष्णवः - विष्णुवाद ननगॆ सम्बन्धिसिदवनल्लवु ऎन्दु हेळिरुवदरिन्द भगवन्निग्रहक्कॆ ऒळपट्टव नॆन्दु तिळियबहुदु. इदू अल्लदॆ तम्म गुरुगळुपदेशवु हागॆये, आदुदरिन्द वर्णाश्रम धर्मत्यागवु सद्देश्वरन आज्ञॆयन्नुल्लङ्घिसिद________________
(943) प्रभाव व्यवस्थाधिकार आज्ञाविरोधिभिः स्वार्ह प्रायश्चित्त पराण्मुखै स्वाधिकारोचित सृष्टि प्रत्यवायो दुरत्ययः ॥४९॥ 33 हागागुवदरिन्द प्रत्यवायकरवॆन्दु तम्म गुरुगळू शास्त्रदल्लिरुव दन्नॆ समर्थिसि हेळिदरु ऎम्ब तात्पर्यवु. d आदरॆ प्रपन्ननु कृतकृत्यनु, प्रपदनवन्नु माडिद ऒडनॆये “सक्कदेव प्रपन्नाय” ऎम्बल्लि हेळिरुव हागॆ अभयवु दत्तवा यितु. नरकादिगळ भयवॆन्दिगू इल्लवु. हीगिरुवाग, नित्य नैमित्तिकगळ त्यागवु आज्ञातिलङ्घनॆयु हेगागुत्तदॆ? अदरिन्द प्रत्यवाय ताने हेगॆ? भक्ति मार्गक्केनो अण्णवागिरुवदरिन्द अतिलङ्घन माडिदरॆ प्रत्य वायविरतक्कद्दु न्यायवु. इदु भरन्यासक्कॆ अवू अल्लवु. अदर फल क्कागियागलि, सहकारियल्लवु. एनादरू स्वल्प प्रयोजनविद्दरल्लवे अनुष्ठिसतक्कद्दु, “प्रयोजन मनुद्दिश्य ननन्दोपि प्रवर प्रयोजनविल्लदिद्दरॆ अल्पज्जनूकूड प्रसरिसुवदिल्लवॆन्दु हेळल्पट्टि रुत्तदॆ; हीगिरुवाग इन्तह अजागळनरूपवाद नित्य नैमित्ति कानु ज्ञानद विचारदल्लि निर्बन्धवेकॆ ? ऎम्ब पूर्वपक्षतन्दरॆ अदक्कॆ समा धानवन्नु हेळुत्तारॆ. बिट्टरॆ प्रत्यवाय उण्टॆन्दू, अनुष्ठिसिदरॆ ऎरडु विध प्रयोजन उण्टॆन्दू, ऎरडु कारिकॆगळिन्द तिळिसुत्तारॆ. आज्ञा विरोधिभिः - सर्वॆश्वरन विधिनिषेध रूप अज्ञॆगळिगॆ विरोधिग ळाद ऎन्दरॆ अकृत्य करण - माडबेडवॆन्दु विधिसिदुदन्नु माडुव मत्तु कृत्याकरण - अवश्य कत्रव्यवॆन्दु विधिसिदुदन्नु प्रवृत्तिगळन्नुळ्ळ, स्वार्ह प्रायश्चित्त पराण्मुखै - अदक्कागि तनगॆ योग्यवॆन्दु विधिसल्पट्ट प्रायश्चित्तगळन्नुळ्ळ ऎन्दरॆ शक्तनागि भक्तु पायदल्लिरुववनिगॆ प्रायश्चित्त रूपदल्लि उपासनवन्नागलि, अशक्तनागिरुव प्रपदनानु षातृविगॆ पुनः पापनिवारक शरणा गतियन्नागलि, सत्व - ऎल्ला प्रपन्नरिन्दलू, स्वाधि कारोचितः - ईग तानु भक्तु पाय निष्ठनागलि अथवा भरन्यासनिष्ठनागलि आगि रुव अधिकारक्कॆ योग्यवाद, प्रत्यवाय - लघुदण्डनरूप प्रत्य वायवु, दुरतयः - मारलसाध्यवु, बलसाध्यवादुदु, नित्य नैमित्तिक कर्मगळु आज्ञा कैर्यगळु, इवुगळु त्यजिसतक्कद्दल्ल 6 8 बडव________________
stev श्रीमद्रहस्यत्रयसारी नित्यनै मित्तिक कानुष्ठाने लाभद्वय मद्यस्ति. आज्ञानुपालने तत्पत्यवाय निवारणम् । स्वामिसनॊषतः प्रीति रिति लाभद्वयं स्थिरम् ॥५oll वॆन्दु हिन्दॆये उत्तर कृत्याधिकारदल्लि उपपादितवु. बुद्धि पूरैक वागि ई आज्ञा कैर्यगळन्नु त्यजिसिदरॆ दासनादवनु तन्न स्वामिय आज्ञॆगळन्नु उल्लङ्घिसिदुदरिन्द बुद्धिपूरो राघक्कॆ गुरियागुवनु. आदुदरिन्द अदक्कागि प्रायश्चित्त माडिकॊळ्ळदे होदरॆ अल्पदण्डनॆ गळाद कञ्जाभवन्ति, काणाभवन्ति, इत्यादिगळल्लि हेळिरुव शिक्षॆगॆ गुरि यागुत्तानॆम्ब भाववु. हीगॆ ऒन्दु वेळॆ बुद्धि पूत्तराधरूप दल्लि नित्य नैमित्तिक करानुष्ठान त्यागवु प्राप्तवादरॆ आज्ञातिलङ्घन क्कागि अल्पदण्डनॆयन्नु तप्पिसिकॊळ्ळबेकॆम्ब इष्टविद्दरॆ, भक्तुपाय निष्कनु प्रायश्चित्तरूपदल्लियू उपासनवन्ने अनुष्ठिसतक्कद्दु, भर न्यास निष्टनागिद्दरॆ उत्तराघ निवृत्तिगागि शरणागतियन्नु अनुष्ठिस तक्कद्दु, हीगॆ प्रायश्चित्त पराह्मुखरादरॆ “जातेपि तन्निष्टते कटि सुशिक्षयाप्य नघर्य क्रोडीकरोति प्रभुः” ऎन्दु हेळिरुवहागॆ अल्प शिक्षॆयन्नु आज्ञातिलङ्घनक्कागि हॊन्दुवनु, इदु दुरतिक्रमवु तप्पिद्दल्लवॆन्दु अप्पणॆकॊडिसिरुत्तारॆ. हिन्दिन पूर्व पक्षदल्लि प्रयोजनवेनू इल्लद पक्षदल्लि ई नित्य नैमित्तिकगळन्नु अनु ष्ठिसलेबेकॆम्ब निर्बन्धवेतक्कॆ ऎम्बुदक्कॆ हीगॆ अनुषि सुवदरिन्द ऎरडु प्रयोजनगळुण्टॆन्दु मुन्दिन कारिकॆयिन्द तिळिसुत्तारॆ. (१) मेलॆ हेळिद हागॆ प्रत्यवायदिन्द तप्पिसिकॊळ्ळोणवू, (२) तन्न स्वामिगॆ सन्तोषवन्नुण्टुमाडि आतन अनुग्रहद लाभवू, हीगॆ ऎरडु प्रयोजनगळुण्टु. नित्य नैमित्तिक कानुष्ठानदल्लि लाभद्वयवुण्टु. आज्ञा सुतालने - नित्यनैमित्तिकरूप आज्ञार्यगळु भर न्यासकालदल्लि तदनन्तरवू उपायक्कॆ सहकारियागि बेडदिद्दरू भगवाज्ञारूप कैर्यगळॆन्दु भाविसि नडॆसिदरॆ, तत्रत्यवाय निवारणं - हागॆ आकरणेप्राप्तवागुव आया कृताकरणक्कॆ अनु________________
प्रभाव व्यवस्थाधिकार الفاو रूपवाद शिक्षा रूप प्रत्यवायद निवारणॆयॊन्दु, स्वामि सन्तो षतः - दासनादवनु स्वामिय आज्ञॆयन्नु शिरसावहिसि नडॆसिदनॆम्ब दागि स्वामिगॆ सन्तोषवुण्टागुवदर मूलकवागि, प्रीतिः - भगव दनुग्रह वॊन्दु, इति - हीगॆ, लाभद्वयं - ऎरडु प्रयोजन गळू उण्टॆम्बुदू, स्थिरन् - स्थापितवादुदु. आज्ञा कैर्यानु स्नान पालनदल्लि ई ऎरडु फलगळुण्टॆन्दु हेळल्पट्टवु. अनुज्ञा कृर्यगळ विषयदल्लि इल्लि एनू हेळल्पडलिल्लवु; एकॆन्दरॆ अवु आज्ञा कैर्यगळल्लदॆ ऐच्छिकगळादुदरिन्द; अनुज्ञानुपालने प्रयो जनवेनु ? ऎन्दु प्रश्निस बहुदु. ई ऎरडु प्रयोजनगळल्लि, मॊदलनेयदु उण्टागुवदक्कॆ कारणवे इल्लवादुदरिन्द कारवाद फलवू इल्लवु, आदुदरिन्द ऎरडनॆय लाभवाद भगवतियॊन्दे उण्टागुत्तदॆन्दु तिळियतक्कद्दु. आगलि, हागॆ नित्य नैमित्तिकगळन्नु अनुषिसुवदरिन्द शिक्षा रूप प्रत्यवाय निवारणॆयू, आज्ञा पालनदिन्द भगवतिय उण्टागुत्तदॆन्देनो ऒप्पिकॊळ्ळोण. आदरॆ नित्यमि), कादिगळिगॆ स्वर्गलोक ब्रह्मलोकादि फलगळन्नुण्टुमाडुव शक्ति इदॆयल्ला, अदु प्रत्यवायवल्लवो ? ई प्रपन्ननिगॆ अवुगळु बेकागिल्लवल्ला ऎन्दरॆ अवु काम्यवागियेनो करिणमि बहुदु. अन्तह काम्यगळल्लि अधिकार उण्टागबेकादरॆ, अर्थि त्ववू सामर्थ्यवू ऎरडू इरबेकॆन्दु हेळल्पट्टिदॆ. ई प्रपन्ननु काम्याधिकारियल्लवु, एकन्दरॆ अर्थित्वविल्लवु, ब्रह्मलोक स्वर्गको कादिगळन्नु अपेक्षिसुवदिल्लवु. आदुदरिन्द यावाग अधिकारवे इल्लवो फलवू इल्लवु. ईतनु अनुष्ठिसुव नित्य नैमित्तिकगळल्लि सात्विक त्यागवन्नु हेळुवदरिन्द, फलाधिसन्धिरहितनागि माडुवदरिन्द प्रत्यवायविल्लवॆन्दु तिळिसुत्तारॆ. आगलि, ई अधिकारिगॆ इच्छॆ इल्ल दिद्दरॆ फलविल्लवॆन्दु हेळुवदु हेगॆ न्यायवु ? अकृत्यकरण कृत्या करण, रूपगळाद परद्रव्यापहरणवेनु, तन्न शिशुवन्नु रक्षिसदॆ बिडु वदेनु, इन्तह निषिद्ध कर्मगळन्नु ऒब्बनु माडिदरॆ आ निषिद्ध कर्दु गळिगॆ फलवाद शिक्षॆगळल्लि ईतनिगॆ इच्छॆ इल्लवे इल्लवु. आग अवुगळल्ल म इच्छॆ इल्लद अधिकारियादुदरिन्द फल उण्टागदिरलि, मेजटरु________________
श्रीमद्रहस्य त्रयसार अनिच्छातो निवत स्वर्गाद्यं कणां फलम् । - अमादस्य दुारः प्रत्यवायोन्यहेतुकः ॥५ol शिक्षिसदिरलि ; ऎम्ब न्यायवु हेगॆ सरियल्लवो, हागॆये ई नित्य नैमि तिकगळ परित्यागद शिक्षॆय अपेक्षॆयु प्रसन्ननिगॆ इल्लवादुदरिन्द भगवनिगह उण्टागदे इरलि ऎन्दु पूर्वपक्ष तन्दरॆ, इवुगळ त्यागदल्लि शिक्षॆयु तप्पिद्दल्लवु ; एकॆन्दरॆ बेरॆ कारणगळुण्टु ऎन्दु हेळुत्तारॆ- करणां फलम् - तानु अनुष्टिसुव नित्य नैमित्ति कनदि कर्मगळेनु, इतर यज्ञदानादि कर्मगळेनु, इन्तह कर्म गळ फलवाद, स्वर्गाद्यं – स्वर्गवे मॊदलादवु, इल्लि आदिशब्ददिन्द ब्रह्मलोकादिगळू इतर ऐश्वर्यगळू, अनिच्छातः- ई भरन्यासनि निगॆ इच्छॆयिल्लदिरुवदरिन्द, अर्थित्व सामर्थ्यगळल्लि इच्छॆये इल्लदिरुवदरिन्द, अधिकारवे इल्लवागि, निवर्तॆत-हीगॆ कामनाधिकारि यल्लदे इरुवदरिन्द निवृत्तिसि होगुत्तदॆ, ऎन्दरॆ अन्तह काव्य फलवु नित्य नैमित्ति कानुष्ठानमाडुववनिगॆ उण्टागवदिल्लवॆम्बभाववु. हागादरॆ निषिद्ध कर्मवन्नु माडुववनिगॆ अदर फलदल्लि इच्छॆयिल्लदुद रिन्द आतनिगॆ प्रत्यवायरूप फलवू इल्लदे होगलि ; बॆरळु सुडु वदु इष्ट ऎल्लवु, बॆरळन्नु बॆङ्कियल्लिट्टरू सुडदे इरलि ऎन्दरॆ सुडदॆ इरुत्तदो ? ऎन्दरॆ हागल्लवॆन्दु हेळुत्तारॆ. अमरादस्य- शास्त्रमरादॆयन्नु आतिक्रमिसिदवनिगॆ ऎन्दरॆ शास्त्रद विधि निषेध वाक्यक्कॆ विरोधवागि नडॆयुववनिगॆ ऎन्दरॆ अकृत्यकरण - शास्त्रदल्लि निषेधिसिरुवदर आचरणॆ, कृत्याकरण - माडबेकादुदन्नु माडदे बिडुवदु, हीगॆ माडुववनिगॆ, प्रत्यवायः - शिक्षार्हतॆयु, दुरारः - तप्पिदल्लवु, एतक्कॆन्दरॆ अदु अन हेतुक - इच्छॆगिन्त बेरॆयाद कारणवुळ्ळदु, अदु यावुदॆन्दरॆ, अकृत्य करण कृत्या करणरूप पापगळाद पूरैकरगळे हेतुवागि उळ्ळदु, ई निषिद्ध कर्माचरणॆय फलवु नम्म इच्छॆगॆ अधीनवादुदल्लवु. निषिद्ध कर्माचरणॆयिन्द भगवन्नि ग्रहवुण्टागि तन्मूलक प्रत्यवाय उण्टा गुत्तदॆयादुदरिन्द अदु तप्पिद्दल्लवु. इन्तह प्रत्यवायवु उण्टा दरॆ प्रायश्चित्तवेनॆन्दरॆ, भक्तियोगनिष्कनिगॆ परमापासनॆ________________
प्रभावव्यवस्थाधिकार श्री गीता चरमश्लोकस्य श्री भाष्यकार योजनाद्वये स्वतन्त्रप्रव नुवा दोव्य व (इ)प्रपत्तियॊ भक्तियोगा कमान अरुळिच्चॆ ददु, प्रपत्ति सकल फलसाधनमान गडिय प्रकृतमान भक्तियोग यन्नु माडुवदे प्रायश्चित्तवॆन्दू, शक्तनाद प्रपन्ननिगॆ प्रतिपद प्रायश्चित्तवॆन्दू, आशक्तनाद प्रपन्ननिगॆ प्रायश्चि प्रपदनवॆन्दू इतररिगॆ कृछ चान्द्रायणादि प्रायश्चित्तगळॆन्दू भाविसतक्कद्दु हीगॆ प्रायश्चित्तगळन्नु अनुष्ठिसदे इरुववरिगॆ भगवन्निग्रहवु तप्पि ऎल्लवॆन्दु हिन्दिन श्लोकदल्लि हेळल्पट्टितु. भक्तियोगनिष्ठनिगॆ अदु सिद्धिसदे इरुव प्रत्यवाय रूपशिक्षॆय, प्रप निष्ठनिगॆ कुरुड, कुण्ट मॊदलाद रूपदल्लि शिक्षॆयु, इतररिगॆ इन्नू गुरुतरवाद शिक्षॆगळु ऎन्दु तिळियतक्कद्दु ॥१॥ ‘श्री गीता चरमश्लोकद श्री भाष्यकारर ऎरडु योजनॆगळल्लि स्वतन्त्र प्रपत्र नुवादवू इरुत्तदॆ. स्वतन्त्र प्रवत्रनुष्ठान माडिदवनिगॆ प्रपत्तु पाय कालदल्लिया गलि उत्तरकालदल्लियागलि नित्य नैमित्तिकगळ अनुष्ठानवु एनॊन्दू सहकारियल्लदिद्दरू आज्ञा कैर्यगळागि अनुषिसले बेकॆन्दू; बिट्टरॆ प्रत्यवायवॆन्दू, अनुष्ठिसिदरॆ अन्तह प्रत्यवायदिन्द तप्पिसि कॊळ्ळुवदल्लदॆ, किङ्करनादवनिगॆ स्वामिय आज्ञानुसार नडॆसि आतन अनुग्रहवन्नु हॊन्दुव परम लाभप्राप्तियुण्टॆन्दू हेळल्पट्टितु. आदरॆ श्री यतिवर्यरु श्री गीतॆयल्लि हेळिरुवदु अण्ण प्रपत्तिय विना स्वतन्त्रप्रपत्तिय विषयवागि हेळले इल्लवु आ कारणदिन्द श्री यतिवर्यर अभिप्रायानुसार प्रपत्तियु उपायवे अल्लवु ऎम्ब शबाविगॆ ईग समाधानवन्नु हेळुत्तारॆ. श्री यति वर्यर ऎरडुविध योजनॆगळिन्दलू स्वतन्त्र प्रपत्तिय अनुवादग इन्नू सह ग्रहिसबहुदॆन्दू, अदु हेगॆम्बुदन्नू, मुन्दिन ऎरडु वाक्यगळिन्द उपपादिसुत्तारॆ इप्पपत्तिय - ई गीताचरम श्लोकदल्लि हेळिरुव प्रपत्तियन्नु, भक्तियोगक्कॆ अण्ण वागि, अरुळि________________
ལ་ श्रीमद, हस्यश्रयसारे मागिर फलत्तिले उदाहरित पडि-इष्टु द्वितीय योजनैयिल् बैदु - भाष्यदल्लि अनुग्रहिसिरुवदु, प्रपत्ति . शरणागतियु सकल फल साधनमानपडिय सकल चतुर्विध पुरुषार्थगळन्नू साधिसिकॊडुवदॆम्बुदन्नु, प्रकृतमान - ईग प्रस्तुतवाद, भक्ति योगमागिर फलत्तिले भक्तियोगद निष्पत्ति रूपवाद फलविषय दल्लि, उदाहरि पडि - ऒन्दु निदर्शनरूपदल्लि उदाहरिसल्पट्टि तॆन्दु भाविसतक्कद्दु. “तस्य च वशीकरणं तच्छरणागति रेव भग वन्तनन्नु वशमाडिकॊण्डु तनगॆ अभिमतवाद फलवन्नु पडॆयबेका दरॆ, आतनल्लि शरणागतियन्नु माडतक्कद्दॆन्दु अवरे कण्ठोक्तवागि श्री भाष्यदल्लि हेळिरुवदर निदर्शन रूपदल्लि, ईग भक्तियोग निष्ठनिगॆ अदर निष्पत्तिरूप भगवत्साक्षात्कारफलक्कागियू शरणागतियन्नु अनुष्ठिसतक्कद्दॆन्दु हेळिदरु ऎम्ब भाववु. मुन्दॆ ५२नॆय कारिकॆय मूलक ई अभिप्रायवन्ने स्थापिसि हेळुत्तारॆ. चरम श्लोकाभिप्रा यवेनॆन्दरॆ-यावयाव मनोरथवन्नु मनस्सिनल्लिट्टु भगवन्तनल्लि शरणागति माडिदरॆ, अदर विषयदल्लि निनगॆ कॊरतॆयु बेड,नानु नडॆसि कॊडुत्तेनॆम्बुदे इदर मुख्य तात्पर्यवॆन्दु हेळुत्तारॆ. आदुद रिन्द अनादिकालदिन्द बन्द पापराशि इरुवदरिन्द उपासनवु हेगॆ कैगूडत्तदॆ ऎन्दु अर्जुननु शोकिसलु, अळबेडय्य नन्नल्लि शरणा गतियन्नु माडु, नानु उपासन निष्पत्तियन्नुण्टुमाडुवनु ऎन्दु अङ्गवागि शरणागतियु विधिसल्पट्टितु. सर्वफल प्रदवादुदु शरणा गतियु; आ कारणदिन्द भक्तियोगक्कॆ अङ्गवागि उपदेशिसल्पट्टितॆम्ब भाववु, श्री यतिवर्यर भाष्यदल्लि ई अभिप्रायवु तोरिबरु इदो ? ऎन्दरॆ तोरिबरुत्तदॆ ऎन्दु ऎरडु योजनॆयिन्दलू सूचि सल्पट्टु, अर्थवागि तोरिबरुव विषयगळन्नु उपदेशिसुत्तारॆ. नीनु भक्तियोगद प्रक्रियॆयॆल्ला बहळ कष्ट साध्यवे ऎन्दु शोकिसिदरॆ, आ भक्तियोगदस्थळदल्लि नानेनिन्तु निन्न इष्टार्थवन्नु साधिसिकॊडुवॆनॆम्बु दु द्वितीय योजनॆय भाष्यदिन्द वेद्यवॆन्दू प्रथमयोजनॆयिन्द, कत्व ममताफलगळ सम्बन्थविल्लदॆ, अनुष्ठिसल्पट्ट अङ्गप्रपत्तियू, प्रकृतवाद भक्तियोगनिष्पत्तियन्नुण्टुमाडिदुदरिन्द स्वतन्त्र प्रक________________
1 प्रभाव व्यवस्थाधिकार दुष्करळान भक्तियोग परन्तोपायळिनुडैय स्थानले नॆर उपाय विशेषमुम्, प्रथम योजनैयिल् बुद्धि विशेष पूरैकमान प्रपत्रनुष्ठानमुम्, कृतोपायनुड्डॆय स्वयं प्रयोजनमान कृर नुम्, अनुसन्धेयम्, तियु हागॆये अधिकारिगॆ बेकाद फलवन्नुण्टुमाडतक्कद्दॆम्बुदक्कॆ ऒन्दु निदर्शनवायितु ऎम्ब भाववु. प्रपत्तियू, स्वयम्प्रयो जनवागि अदू कैङ्कय्य रूपवागि, इष्टु - ई चरमश्लोकदल्लि, अथवा ई चरम श्लोकवू स्वतन्त्र प्रपत्तिगू अन्वयिसुत्तदॆन्दु नावु मेलॆ तिळिसिद सन्दर्भदल्लि, श्री भाष्यकाररु अनुग्रहिसिद भाष्यद द्वितीय योजनॆयल्लि, दुष्करान - करयोगज्ञानयोग भक्ति योगादि परम्परॆगळन्नु ऒळगॊण्डु,बहुकालानन्तर साध्यवागि, हीगॆ तुम्बा कष्ट साध्यगळाद, भक्तियोग परन्तवाद उपायद, स्थान दल्लि, निर उपायविशेषनुम् - सत्येश्वरनु ताने निन्तु उपा यवागि साधिसिकॊडुव विशेष विषयवन्नू, प्रथमयोजनॆयल्लि बुद्धि विशेषपूत्व कमान-अहं मद्रक्षण भरो मदक्षण फलं तथा । नममपतेरेनेत्यात्मानं निक्षिपेत् बुधः, नानु स्वामि य वस्तुवु, वस्तुविन मालीकनु तन्न वस्तुवन्नु कापाडिकॊळ्ळुव भारवु अवनदे, नानु पराधीननु, रक्षिसिकॊळ्ळुव योग्यतॆयु ननगॆ ऎल्लियदु? हागॆ आतनु तन्न वस्तुवन्नु कापाडिकॊण्डरॆ, अदरिन्दुण्टा गुव फलवू अवनदे सरि, ननगल्लवु, इन्तह विवेक युक्तवाद बुद्धि विशेष पूरकवाद, (इदरिन्द प्रपत्तियु ज्ञानरूपवादुदॆम्बुदू सूचितवु) प्रपानुष्ठाननु - भरन्यासानुष्ठानवू, कृतो पायनुड्डॆय - हीगॆ शरणागतियन्नु अनुष्ठिसिदवन, स्वयम्प्रयो जनवाद कैरवू सह, अनुसन्धेयवु. तानु ईग अनुष्ठिसिद शरणागतिय स्वयं प्रयोजनवागि कै रूपवु ; मत्तु अदरल्लि क त ममतॆ फलाभिसन्धि यावुदू इल्लवॆम्ब सात्वि कत्यागरूप ज्ञान विशेषवू, ई ऎरडू प्रथम योजनॆयिन्दलू, भक्तियोगवन्नु अनुष्ठिसलु तनगॆ शक्ति इल्लवे ऎन्दु अशक्तनागि शोकवुळ्ळवनिगॆ नीनु अळबेड, अदक्कॆ बदलागि, अदर स्थळदल्लि, नाने निन्तु निन्न मनो________________
२६८० श्रीमद्र हस्यत्रयसारे ऎन्दु रथवन्नु पूर्णमाडुवनॆम्ब भरवसॆयू चरमश्लोकद ऎरडनॆय योजनॆयिन्दलू, वेद्यवॆन्दु उपदेशिसिरुत्तारॆ, इदरिन्द सिद्ध पायनु रक्षिसलु सिद्धनागिद्दरू, साद्योपायवाद प्रपत्रनुष्ठानवू आवश्यकवॆन्दू हिन्दॆ आनॆक सन्दर्भगळल्लि हेळल्पट्टिदुदे इल्लियू अनुवाद माडल्पट्टु आ प्रपत्र नुष्ठानवु यद्रूपवॆन्दरॆ ज्ञान नरू पवागि मेलिन न्यासदश कश्लोकद उपपादनरीत्या बुद्धि विशेष पूरक वादुदॆन्दु हेळल्पट्टितु. हीगॆ करज्ञानगळ अब्बा भावगळ सम्मे ळनवु आवश्यकवॆम्बुदू इल्लियू प्रदर्शिसल्पट्टितु. “ कृतोपायनु डैय स्वयं प्रयोजनमान कैर मुम् अनुसन्धेयम् ऎम्बुदक्कॆ इन्नॊन्दु विधवागि कॆलवरु, ईग प्रस्तुतवाद नित्य नैमि तिकगळु स्वयं प्रयोजनरूप कैर्यगळॆम्बुदू अर्थवागि अनु सन्धेयवॆन्दु अर्थमाडिरुत्तारॆ. हेगॆन्दरॆ सत्वधर्ा परित्यज्य ऎम्बुदक्कॆ प्रथमयोजनॆयल्लि, तानु आवश्यकवागि अनुष्ठिसबेकाद भक्तियोगदल्लि कत्र, फलादि सम्बन्धगळन्नु तॊरॆदु अर्थवनु श्री यतिवारु हेळिरुवदरिन्द, अवश्यकवागि मा डबेकाद नित्य नैमिति कादिगळल्लू कफलादिगळन्नु तॊरॆदु स्वयं प्रयोजनवागि कैर्यरूपदल्लि आवुगळु. आनुष्ठिस तक्कद्दॆम्बुदू आर्थवागि सूचिसल्पट्टितॆन्दू अर्थमाडबहुदु. आदरॆ मुन्दिनकारिकॆयल्लि स्वतन्त्रतिष्टा, बेरॆ स्वतन्त्रशासनदिन्द एर्पडु इदॆ ऎन्दु हेळि, आ नित्य नैमित्तिकगळ आवश्यकतॆयन्नु स्थापिसुवदरिन्द ई ऎरडनॆय अर्थक्किन्त मॊदलनॆय अर्थवे उचितवागि तोरुत्तदॆ. ई चरमश्लोकद उपपादनॆयिन्द ऎरडु विषयगळन्नु मुख्यवागि ग्रहिसतक्कद्दागिरुत्तदॆ. (१) ई श्लोकदल्लि सर्वधर्मगळ स्वरूपतः त्यागवु हेळल्पडलिल्लवु, सात्विक त्यागवे हेळल्पट्टिरुवदु, आदुद रिन्द नित्य नैमित्तिकगळाद आज्ञ कैर्यगळ त्यागवु हेळल्पडलिल्लवु, (२) ई श्लोकवु गुरु लघपायगळाद भक्तियोग मत्तु भरन्यास गळाद ऎरडु उपायगळिगू अन्वयिसुत्तदॆ. अङ्गशरणागतियू, अङ्गि शरणागतियू ऎरडू हेळल्पट्टिवॆ. गीतॆयल्लि ई ऎरडु उपा यगळू बोधितवॆम्बुदक्कॆ ई चरमश्लोकवे दृष्टान्तवागिदॆ ऎन्दु तिळियतक्कद्दु. 6________________
(991) प्रभाव व्यवस्थाधिकारः सुदुष्करेण शोचेद्यो येन येनेष्ट हेतुना । स स तस्याह मेवेति चरमश्लोक सहः ॥५२॥ २६८१ तावु ईग इष्टु दूर स्थापिसिद अर्थगळन्नु गर्भीकरिसि कारिकॆ गळन्नु अनुग्रहिसुत्तारॆ. किञ्च - ईग समर्थिसि हेळिदुदे साका गिद्दरू हेळिदभिप्रायगळु चन्नागि मनस्सिगॆ ग्राह्यगळागुव दक्कॆ मुख्यवागि तिळियतक्क अंशगळु इष्टे ऎन्दु तिळिसतक्कद्दु उळदिरुवदरिन्द, किञ्च - इन्नू स्वल्प हेळतक्कदिदॆ ऎम्ब अव तारिकॆय मूलकवागि तिळिसुत्तारॆ. इदरिन्द मुन्दॆ तावु अनुग्रहि सुवदु तुम्बा सारभूतार्थवॆम्बुदु एर्पडुत्तदॆ, यः - याव उपायनिष्ठनु, येन येनेष्ट हेतुना - चतुर्विध पुरुषार्थ गळल्लि यावु यावुदु लभिसबेकॆम्बदागि, सुदुष्करेण - अवुगळ गागि विधिसिरुव अनुष्ठानगळु कष्टतरवागि, अय्यो नानु अशक्तने ऎम्ब आकिञ्चनदिन्द, शोचेत् - शोकिसिदुदादरॆ, तस्य अन्तह शोकिसुव अधिकारिगॆ, सः सः - अन्तह इष्टप्राप्तिगॆ बेकाद उपा यवु, अहमेव - नाने सरि, आदुदरिन्द, नामेकं शरणंव्रज ऎन्दु परम हितोपदेशवन्नु श्री कृष्णनु अर्जुननिगॆ उपदेश माडिदरॆम्बुदु, चरम श्लोकद सहार्थवु. इदे परम रहस्य वाद प्रधानोपदेशवु ऎम्ब तात्पर्यवु. माशुचः चरमकार्थदिन्द ईग नीवु उपदेशिसुव मुख्यार्थवु हेगॆ एर्पट्टितॆम्बुदु न्यायवाद प्रश्नॆयु, ई शा हिन्दॆये లుంటాంగి ई अभिप्रायवे सारभूतवाद उपदेशवॆन्दु स्वल्प हिन्दॆये चन्नागि उपपादिसल्पट्टिदॆ. आदरू मुख्य विषयवादु दरिन्द इन्नॊन्दु सल स्थिरी करणक्कागि तिळिसुवॆवु ; हेगॆन्दरॆ ऎन्दु श्री कृष्णनु निगमनदल्लि हेळबेकादरॆ तन्न शिष्यनाद अर्जुननिगॆ शोकवित्तॆम्बुदु व्यक्तवु. श्री कृष्णनु परम कृपया भक्तियोग प्रक्रियॆयन्नॆल्ला विशदवागि तिळिसिदुदन्नु केळि सन्तुष्टनादनु, आ भक्तियोगवु कैगूडबेकादरॆ अनेक जन्मगळल्लू माडिद पापगळ निवृत्तिगागि अववुगळिगॆ विधिसिरुव प्रायश्चित्तगळन्नॆल्ला अनुक्किसलु साध्यवे ऎन्दु सुदुष्करेण शोकिसुत्तानॆ. इदु हेगॆ________________
श्रीमद्र हस्यतयसारे भावाभात् नधराणां प्रपत्ते र मिष्यते । स्वतन्त्रशिष्टा शहा शेषा भावोधिकारगः ॥५३॥ 3 व्यक्तवु, ऎन्दु केळिदरॆ “सत्व पापेभो मोक्षयिष्यामि माशुचः” “निन्नन्नु समस्त पापगळिन्दलू बिडिसुवॆनु अळबेड” ऎन्दु श्री कृष्णनु हेळबेकादरॆ, तन्न शिष्यनाद अर्जुननिगॆ भक्तियोग कैगूडबेकादरॆ सुकृतविरबेकु, हागल्लदॆ अनादियागि बन्द जन्म सन्ततिगळल्लि पाप सञ्चयवु बॆळॆदु होगिदॆ ऎम्बुदु अर्जुननिगॆ तिळि युवदु. आदॆल्ला परिहारवागुवबगॆ हेगॆ ऎन्दु शोकिसुत्तिद्दनॆम्बुदु इदरिन्द व्यक्तवु. अदर अशक्ततॆयिन्द शोकिसबेड, आवुगळ स्थानदल्लि नानु निन्तु निन्न ऎल्ला पापगळिन्दलू बिडिसुवॆनु अळबेड ऎम्बुदु यावाग शोकार्थवॆम्ब दु व्यक्तवो, आग ई कर्मयोगादिग ळिन्द कूडिद भक्तियोगवनुष्ठिसि ई परम निश्रेयस्सन्नु सम्पादि सलु नानु आशक्तने ऎम्ब आकिञ्चन्यदिन्द शोकिसिदरॆ, “मामेक शरणंव” नानल्लदॆ इन्नु यारू साधिसि कॊडलाररॆम्ब दृढ नम्बिकॆयिन्द नन्नन्ने शरण हॊन्दिदरॆ आ कर्मयोगादि उपाया नरस्थानदल्लि नाने निन्तु आ श्रेयस्सिगॆ प्रति बन्धकगळागिरुव पाप गळिन्द बिडुगडॆयन्नु हॊन्दिसि, निन्न अभीष्टवन्नु दयपालिसुवॆनॆम्ब अर्थवू कूड सुव्यक्तवु, ईग सपरिकर भक्तियोगवु कष्टवे ऎन्दु शोकिसिदरॆ, अदर स्थानदल्लि ताने निन्तु अदर फलवन्नु साधिसिकॊडु वॆनु, ऎम्बुदु अर्थवाद नन्तर, याव यावुदक्कागि अशक्ततॆयिन्द शोकिसिदरू, अदर स्थानदल्लि ताने निन्तु अदर फलवन्नु शरणागतनिगॆ कॊडुवॆनॆम्बुदु सिद्धवु. “सत्यधराण परित्यज्य मामेकं शरणंवज” ऎन्दु व्यक्तवागि सर्वविध धर्मगळ स्वरूपतागवे शरणवन्नु हॊन्द लु अण्ण वागि हेळिदॆयल्लवे ? ईग आर्त प्रपत्ति माडिदवनिगॆ आ कालदल्ले नित्य नैमित्तिकगळनुषिसबेकॆम्ब निर्बन्ध हेगॆ इल्ल वॆन्दु हेळुविरो, हागॆये दृप्त प्रसन्ननिगू आवश्यकविल्लवॆन्दु एकॆ हेळकूडदु ? ऎम्ब शबानिगॆ समाधानवन्नु हेळुत्तारॆ, धाण 9 4 धर्मगळु इल्लि स्वकृतद नित्यमिकधर्मगळ,________________
प्रभाव व्यवस्थाधिकार भावाभाव् - आवश्यकतॆयन्नागलि अनावश्यकतॆयन्नागलि, न प्र प रङ्ग मिष्यते - ई स्वतन्त्र प्रपत्तियु अज्ञवन्नागि अने क्षिसुवदिल्लवु.. हागॆ याव धर्मगळ अनुष्ठानवू प्रपत्तिगॆ अण्ण वागदिद्दरॆ, नित्य नैमित्तिकगळ आवश्यकतॆ इल्लवॆन्दे आगलिल्लवे ? ऎन्दरॆ नित्य नैमित्तिकगळ आवश्यकतॆयागलि अथवा अनावश्यकतॆयागलि ई सर्वधरा परित्यज्य वॆम्बुदरिन्द हेळल्पडलिल्लवॆन्दु हेळि, अवुगळ आवश्यकतॆयादरो स्वतन्त्रवागि बेरे विधिगळाद “ अहरह स्पन्धा मुपासीत इत्यादिगळिन्द एर्पडुत्तदॆन्दु हेळुत्तारॆ, स्वतन्त्र शिष्टा - ई चरम श्लोकदल्लि हेळुव प्रपत्तिगॆ सम्बन्धिसदे इरुव स्वतन्त्रवाद आज्ञॆयिन्द, ऎन्दरॆ “सन्ध्याहीनो शुचिर्नितम् अनर सकसु” अहरहस्सन्ध्या मुपासीत हागॆये नियतं कुरुक त्वं”(गी३.८) मत्तु “स्वत्व करण्यभरतः संसिद्धिंलभतेनरः” इत्यादि बेरॆ विधिगळिन्द, अथवा स्वतन्त्र शिष्टा - स्वतन्त्रनाद श्रीयःपतिय, शिष्टा -बेरॆ आज्ञॆयिन्द ऎन्दागलि अल्लि हेळबहुदु. इदु हिन्दॆये व्यतिरेक दृष्टान्तदिन्द उपपादिसल्पट्टितु. नित्य नैमित्तिकगळु उपासनक्केनो सहकारियादहागॆ, प्रपत्तिगॆ सहकारियल्लवॆन्दु हेळल्पट्टितु. परित्यज्य ऎम्बुदु विधियु ; ई वर्णाश्रमधर्म रूपवाद नित्य मित्तिक कल्मानुष्ठानक्कॆ बेरे विधिये इरु वाग अदर त्यागवु विधिसल्पट्टितॆन्दु हेळुवदु सरियल्लवॆम्ब भाववु. शहा - इन्तह वर्णाश्रमधर्मगळागि शक्यवादुवुगळल्लि इष्टवू अनुष्ठानवू सह उण्टागुत्तदॆ. शेषा भावः - मिक्कवुगळु अशक्य गळागि इल्लदिरोणवू ऎन्दरॆ करयोगभक्तियोगगळन्नु अनुष्ठिसलु शक्यविल्लदिरोणवे, अधिकारगळ - अधिकारवन्नु हॊन्दिदवु. ऎन्दरॆ आकिञ्चन रूपवाद प्रपनुष्ठानक्कॆ अधिकारवन्नुण्टुमाडुत्त दॆम्ब भाववु. श्री यामुनेयरू ई अभिप्रायवन्ने “न धम्म निष्ठॆस्मिन चात्म वेदि न भक्ति र्माचरणारविन्दे । अकिञ्च नोड नन गतिश्चरणादमूलं शरणं प्रपद्यॆ’ (आळ, २२) ऎम्ब श्लोकदल्लि उपपादिसिरुत्तारॆ. धर्मनिष्ठॆ ऎन्दरॆ करयोगव न्ननुष्ठिसलु ननगॆ शक्तियिल्लवु, ऒन्दु वेळॆ अदक्कॆ शक्तियन्नु सम्पादि सिदरू, ज्ञानयोगक्कू शक्तियिल्लवु, ऒन्दुवेळॆ ज्ञानयोग शक्ति________________
stev श्रीमद्र हस्यत्रयसारे यन्नु हॊन्दिदरू, भक्तियोगक्कन्तू निरन्तर तैलाधारावदवच्छिन्न वाद स्मृति सन्तति इरुवहागॆ निन्न साक्षात्कारवन्नु सम्पादिसलु सुत राम् आशक्तनु, आदुदरिन्द सर्वलोक शरण्यने नानु भक्तु पायक्कॆ अशक्तनागि आकिञ्चन्यवन्नू अनन्य गतित्ववन्नू हॊन्दि, निन्न पादमूल दल्लि शरणागतियन्नु अनुष्ठिसिरुत्तेनॆ, रक्षिसु ऎम्बुदु श्लोकार्थवु. ई श्लोकद पूर्वार्धदिन्द अशक्ततॆयन्नु पपादिसि, आकारणदिं दले प्रपत्तियल्लि तनगॆ अधिकार उण्टॆन्दु तोरिसिरुवरादुदरिन्द, शेषाभावो 2 धिकारगः ऎन्दु हेळल्पट्टितु. प्रासकवागि ई “नधर निष्ठॆ” ऎम्ब श्लोकदल्लि कॆलवरु आक्षेपिसुवदन्नु उप पादिसि हेळुवॆवु, एनॆन्दरॆ पूर्वार्धदल्लि, कर्मयोग, ज्ञानयोग भक्तियोग, मूरू हेळल्पट्टिरुवदरिन्द मूरू उपायवे ? हाग ल्लदॆ, कर्मयोग ज्ञानयोगगळु अङ्गगळू, भक्तियोगवु अङ्गिया दरॆ, मॊदलनॆय मॆट्टिलु हत्तलु ननगॆ शक्ति इल्लवे ऎन्दु हेळिदरॆ साकागित्तल्लवे ? मिक्क ऎरडुगळाद ज्ञानयोगक्कू शक्ति इल्लवु, भक्ति योगक्कू ननगॆ योग्यतॆयिल्लवु ऎन्दु एकॆ हेळिदरु ? ऎम्बाक्षेप गळिगॆ उत्तरवेनॆन्दरॆ, करयोग ज्ञानगळु ऎरडू अङ्गगळु; भक्ति योगवे अङ्गियागि साक्षादुपायवु. इन्तह अङ्गाङ्गिगळ समु चयविरुव अनुष्ठानवु कष्टवे ऎम्ब शोकदिन्दुण्टाद कार्पण वन्नु पदेशिसुवदक्कागि मूरू हेळल्पट्टवॆम्ब भाववु. हीगॆ मूरन्नू हेळुवदक्कॆ इन्नॊन्दु कारणवन्नु कॆलवरु हेळुवरेनॆन्दरॆ.-हिन्दिन जन्मदल्लि कर्मयोगवु नडॆदिद्दरॆ अदन्नु त्यजिसि, ज्ञानयोगवन्नादरू अनुष्ठिसु ऎन्दरॆ अदक्कू ननगॆ योग्यतॆ यिल्लवॆन्दु नचात्मवेदि ऎन्दु हेळिकॊण्डरॆन्दू, हागॆये पूर्वजन्म दल्लि कर्मयोग ज्ञानयोगगळु नडॆदिद्द पक्षदल्लि अवॆरडन्नू त्यजिसि भक्तियोगवन्नादरू नडॆसु ऎन्दरॆ आदक्कू ननगॆ योग्यतॆ इल्ल वॆन्दू, तिळिसुवदक्कागि मूरन्नू हेळिदरॆम्ब कारणवन्नु कॆलवरु तिळिसुवरु.इदु शास्त्रविरुद्धवाद वादवु. एकॆन्दरॆ अनुष्ठानवु फलकारियागलु अङ्गाङ्गिगळ साहचरवु आवश्यकवु. यज्ञद अनेक अङ्गरूपविधानगळु नडॆदु अङ्गियाद पशुविन वपॆय होमवु नडॆयुवदक्कॆ पूर्वभावियागि विघ्नवु प्राप्तवादरॆ आ अधिका आ________________
प्रभाव व्यवस्थाधिकारः २६८५ रिगॆ यज्ञवु साङ्गवागि नडॆयलिल्लवे ऎम्ब परितापदिन्द यज्ञ वन्नु पूरैसबेकॆम्ब अपेक्षॆयुण्टादरॆ, विघ्नदिन्द बिट्टु हो दुदन्नु मात्र अनुष्ठिसबहुदो ? सन्ध्यावन्दनद मध्यदल्लि विघ्न बन्दु निन्तुहोदरू, अवुगळन्नु पुनः प्रारम्भिसि नडॆसबेकॆम्ब विधि इरुत्तदॆ. आदुदरिन्द पूर्वजन्मद अनुष्ठानवु ईगिन प्रकृ तिगॆ अङ्गवागलारदु. अन्तह सुकृतविद्दरॆ अदु व्यर्थवागु वदिल्लवु. अदर आ संस्कारबलदिन्द कर्मयोगादि अङ्गगळु बहु शीघ्र उपकारकगळागुत्तवॆ ऎन्दु हेळुवदीग समञ्जसवाद वादवु. आदुदरिन्द ईगिन भक्तियोगानुष्ठानक्कू कर्मयोगद सहायवु अपेक्षितवु. आ कर्मयोगक्कॆ सेरिद नित्य नैमित्तिकगळ अनुष्ठानवु देहावसानदवरॆगू उपासनॆगॆ अङ्गरूपदल्लि आवश्यक वॆम्बुदु ब्रह्मसूत्रदल्ले उपपादितवु. ई मेलिन अशास्त्रीय वादवन्नु मनस्सिनल्लिट्टु श्री विदुररु इन्तह विशेषाधिकारियादुदु रिन्द कर्मयोग ज्ञानयोगगळ अपेक्षॆ इल्लदेने शूद्ररादरू उपासनवन्नु माडिदरॆन्दु वादिसुवरु, ई वादवु ई कॆळगिन कारणगळिन्द अनादरिणीयवु. १. श्री विदुररु उपासनॆयन्नु माडिदरॆम्बुदक्कॆ श्रीमन्महा भारत भागवतादि पुराणगळल्लॆल्लू प्रमाणविरुवदिल्ल. “धरव्याधा दयः” ऎम्ब विष्णु धर्मश्लोकवु प्रमाणवन्नुवरु. इदक्कॆ अवरु गळ अर्थवु अपार्थवॆन्दु प्राप्त स्थळदल्लि तोरिसिरुत्तेवॆ. २. इवरु विशेषाधिकारियु इवरु सामान्याधिकारि ऎम्ब विवे चनॆयुण्टागुवदु कष्टवागि, सामान्याधिकारियु शूद्रनागिद्दरू शास्त्रातिलङ्घनॆयन्नु माडि उपासनॆयन्नु आनुष्टिसलु कारण वागुत्तदॆ. ३. अन्यायवागि शास्त्रदल्लि विशेष ममतॆ इरुव परम भागव तोत्तमराद विदुररन्नु तावे स्वतन्त्रिसि शासोल्लङ्घनॆयन्नु माडिदरॆम्ब अपवादक्कॆ गुरिमाडिदन्तागुत्तदॆ. धृतराष्ट्रनु अव रन्नु कुरितु निनगॆ ब्रह्मविद्यवू वेद्यवादन्तॆ तोरुत्तदॆ, दयविट्टु तिळिसि ऎन्दु बेडलु. अदक्कॆ श्री विधुररु हेळुत्तारेनॆन्दरॆ. “शूद्र योनावहं जातो नातोनद्दु मत्सहे” ऎन्दरॆ शूद्र________________
२६८६ श्रीमद्रहस्य त्रयसारे योनियल्लि जनसिदवनादप्रयुक्त नानु ब्रह्मविद्यॆयन्नु पदेशिसलु इष्टविल्लवॆन्दु उत्तरहेळि, सनत्सुजातर मूलक उपदेशवन्नु हॊन्दुवहागॆ माडिदरु. इल्लि ब्रह्मविद्यॆयॆन्दु बायल्लि हेळलु कूड तानु अनर्हनॆन्दु तोरिसुवदक्कागि, अन्यत् ऎम्ब प्रयोगवु. नीतियन्नू धर्मवन्नू हेळिदॆनु ; इन्नॊन्दन्नु उपदेशिसु ऎन्दु केळिदरल्ला अदन्नु हेळुवदु शास्त्रविरुद्धवागि अदक्कॆ योग्यनल्लवु ऎन्दु उत्तरकॊट्ट महनीयरु तावे शास्त्रविरुद्धवागि शूद्रनिगॆ अधिकारविल्लद उपासनॆयन्नु अनुष्ठिसुवरो ? ऎन्दिगू इल्लवु. 1 d” ४, इदू अल्लदॆ हागॆ भाविसिदरॆ सश्वरनल्लि पक्षपातवन्नु आरोपिसबेकागुत्तदॆ. एकॆन्दरॆ शम्बुकनॆम्ब शूद्रनु उपासनॆ यन्नु माडिदनॆन्दु श्री रामावतारियागि आतन शिरच्छेदनवन्नू श्री कृष्णावतारियागि श्री विदुररु उपासनॆयन्नु माडिदरॆ, आतन मनॆयल्लि ऊटमाडि विशेषानुग्रहवन्नू,भगवन्तनु माडिदनॆम्ब वैष म्यादि दोषगळिगॆ गुरियादरॆन्दु हेळबेकागुत्तदॆ. हीगॆ अनेक कारणगळिन्द ई वादगळॆल्ला निरस्तवु. आदुदरिन्द मेलॆ नावु तिळि सिरुव कारणवे निर्विवादुदॆन्दु भाविसतक्कद्दु. ई कारणगळिन्द शेषाभावोZधिकारिग ऎम्बुदक्कॆ अर्थ माडुवाग करयोगादि सप रिकर भक्तियोगद अभाववॆन्दे अर्थ माडतक्कद्दे न्यायवे विना बरी भक्तियोगमात्रवे हेळल्पट्टितॆन्दु अर्थमाडुवदुन्यायवल्लवु. आदुदरिन्द वर्णाश्रमोचित नित्य नैमित्तिकगळन्नु अनुषिस बेकॆम्बुदु स्वतन्त्र विधिमूलक उण्टादुदु. अन्तह आज्ञा कैङ्कर्यगळन्नु माडिये तीरबेकु. इल्लदिद्दरॆ भगवन्निग्रहक्कॆ ऒळगागुवदरिन्द प्रत्यवायवु तप्पदु, ज्ञानिगॆ आज्ञा कैङ्कय्य गळु आवश्यकविल्लवॆम्ब मातु शास्त्रविरुद्धवादुदु. इदन्नु शास्त्र ज्ञान निधिगळाद श्री शङ्कराचार्यरु हेगॆ अनुमोदिसिदरो तिळि यदु. श्री शङ्कराचारैर मत्तु अवर शिष्यरुगळ मातु हागिरलि. नम्मल्ले कॆलवरू सह हीगॆ अभिप्राय पडुषदु परमाश्चर्यवाद विषयवागिदॆ. इदक्कागिये परितापदिन्द स्वामि देशिकरवरु इष्टु दूर बरॆदरे विना वैषम्यदिन्द ऎन्दिगू इल्लवु. परम हितदिन्दलू परि शापदिन्दलू माडिद उपदेशवे विना मर्नोद्घाटनॆगागि माडिद्दा________________
प्रभावव्यवस्थाधि कार कनः तया येतु तदानी मननुषिताः । स्व काले स्वविधेरेन काव्या तद्वदत्र नः ॥५४॥ ୧ रॆम्ब हेळिकॆयल्लि औदारविल्लवॆन्दु ऊहिसबेकागुत्तदॆ. इष्टु दूर हेळियू नित्य नैमित्तिकगळ अनुष्ठानवॆम्ब कॆसरन्नु तुळियुवदेकॆ ? सात्विक त्यागवन्नु हेळि कालन्नु तॊळॆदुकॊळ्ळुवदेकॆ ? ऎन्दु वादि सिदरॆ मौनवे अदक्कॆ उत्तरवु; एकॆन्दरॆ नित्यनैमित्तिक कानुष्ठा नवु कॆसरु तुळिदहागॆ ऎम्बुदक्कॆ प्रमाणवॆल्लिदॆ ? हागॆ प्रामाणिक वल्लद वादक्कॆ निरुत्तरवे उत्तरवु. प्रपत्तिगॆ नित्य नैमित्तिकगळ अनुष्ठानवु अब्बवल्लवॆन्दु कण्ठो कवागि हेळुत्तीरि ; आदरू अवुगळन्नु अनुष्ठिसलेबेकॆन्दू हेळु तीरि ; आगले बेकागदिरुवदु अनन्तर बेकॆम्बुदु ताने हेगॆ ? ऎम्ब शा मेलॆ सूचिसल्पट्टित्तु. ईग अदक्कॆ समाधानवन्नु ऒन्दु दृष्टान्तद मूलक तिळिसुत्तारॆ.-क्रन तया सन्ध्यावन्दन औपा सनादिगळु ज्योतिष्टोमादिक्रतुगळिगॆ अण्ण वल्लवादुदरिन्द, तदानीम् आ क्रतुवन्नु अनुष्ठिसुव, दीक्षा कालदल्लि, येतु - याव सन्ध्या वन्दन औपासनादि नित्य नैमित्तिकगळु, अननु ता- अनुष्ठिसल्पडदे इरुववुगळू, स्वकाले अवुगळन्नु अनुष्ठिसबेकॆन्दु विहित कालदल्लि, स्वविधेरेव स्वतन्त्रविधिगळिन्दले, ते - अवुगळु, कारा : - हेगॆ माडतक्कवुगळो, तव्व - अदरहागॆये, अत्र - ई स्वतन्त्र प्र पत्नि विषयदल्लू, नः - प्रपन्नराद ननगॆ, कारा- - स्वतन्त्र विधिप्राप्तवागि अगत्यवागि अनुष्ठि सतक्कवुगळे सरि; नित्य नैमित्तिक गळु प्रपत्तिगॆ अज्जिगळल्लवु, आदरॆ बेरॆ विधिगळिन्द आयाया कालग ळल्लि ई सन्ध्यादि कर्मगळु अगत्य अनुष्ठिसले बेकॆन्दिरुवदरिन्द, अवुगळ त्यागवु शास्त्रविरुद्धवु, मत्तु आ कारणदिन्द भगव ग्रहवन्नु उण्टुमाडुवन्ताद्दु ऎम्ब भाववु. d हीगॆ सत्वर्धा ऎम्बुदक्कॆ अर्थवन्नु उपपादिसि हेळि, नित्य नैमित्तिकगळु सात्मना त्याज्यवल्लवॆन्दु सिद्दानिसिदरॆ, श्री व्यासरे (१) भारत, सान्ति, ३३९ ४४,________________
श्रीमद्र हस्यत्रयसारे ᄒ (१) “जधर मधरञ्च ऎरदुवुदू काम्य लैयुं निषिद्ध लैयुं डब्ल्यून्नपडि ; “त्यजिसत्यानृते” ऎच्चरुदु वु आत्मानुभवत्तै युम्, ऐश्वरयुव प्रयोजन मागक्कॊलादे कॊळ्ळॆपडि ; वाचिकळ्ळॆ विशेषित्तु चॊल्लित्ताग भारतदल्लि “त्यजधर मधरञ्च” ऎन्दू ऎल्ला धर्मगळ सम्पूर्ण त्यागवन्नॆ बोधिसुत्तारल्ला ऎन्दरॆ, आ सन्दर्भदल्लि नीवु हेळुवहागॆ अर्थवल्लवु, इतर शास्त्र विधिगळिगॆ विरोधविल्लद हागॆ अर्थवन्नु हेळु वदु उचितवादुदरिन्द अदर अर्थवन्नु तावे बोधिसुत्तारॆ. “ त्यज धरमधरञ्च” (राध र्मगळॆरडन्नू त्यजिसतक्कद्दॆन्दु हेळिरुवदु, धर्म शब्ददिन्द काम्य कर्मगळनुष्ठानवन्नू, अदरञ्च - अधर्मा चरणॆयाद निषिद्ध कर्माचरणॆयन्नू, विषचॆन्न पडि - त्यजिसतक्क द्दॆन्दु उपदेशिसितॆन्दु तिळियतक्कद्दु. “त्यज सत्यानते” सत्य वॆन्दरॆ कैवल्यार्थियागि आत्मानुभवक्कागि उपासनवु, अन्नतवॆन्दरॆ अल्पास्थिरवाद ऐश्वर्यगळिगागि उपासनानुष्ठानवु, इवॆरडन्नू बिडु; इदरिन्द मोक्षक्कागिये उपासनवु माडतक्कद्दॆन्दु एर्पट्टितु; ऎ रुवुदुम् - हीगॆ हेळिरुवदू, आत्मानुभववन्नू ऎन्दरॆ, कैव ल्यार्थियाद जिज्ञासुविन उपासन फलवन्नू ऐश्वरुम्-ऐहि क पारलौकिक ऐश्वर्यगळन्नू, आतनू अर्थार्थियू माडुव उपा सनफलवन्नू, प्रयोजनवाग कोलादे - फलवागि अपेक्षिसदे, कॊळ्ळॆन पडि - उपासनवन्नु अकरिसतक्कद्दु ऎन्दु उपदेशवॆम्ब भाववु. इदरिन्द नीनु ज्ञानियागि मोक्षक्कागिये उपासिसतक्कद्दॆं बुदे उपदेशद सारांशवु. नित्य नैमित्तिकगळन्नू बिडु ऎन्दु हेळितॆम्बर्थवल्लवु. “निषिद्ध काम रहितं कुरुमां नित्यकिङ्क रम” (न्यासदशक, ५) ऎम्ब प्रार्थनॆयु इल्लि अभिप्रेतवु, ईशान्ति पर्व श्लोकवु, श्री नारदरु श्री शुकरिगॆ मोक्षवन्नु हॊन्दुव उपा योपदेशवन्नु माडुव प्रकरणदल्लि बरुत्तदॆ. इदु परमगुह्यवादु दॆन्दु श्री नारदरिन्द हेळल्पट्टिरुत्त “जधर मधरञ्च उभ सत्या नृते त्यज । उभे सत्यानृते तक्ता येनत जसि नज ॥ एतत् परमं गुह्य मारा त मृषि सम”. इदर S 3________________
(92) प्रभाव व्यवस्थाधिकारः २८९ हिन्दॆ “इद मन्य तरं पश्य र्मात्र मोहं करिष्य” परम हित रूपवागि अवलम्बिसतक्कद्दु सरेश्वरनन्नु साक्षात्करिसुव उपायवु ; आ विषयदल्लि मोह बुद्धियु बेड ; अदन्नु हेळिद नन्तर मोक्षेतर फलगळल्लि वैराग्यवु मुख्यवागि उपदेशिसतक्कद्दागि हेळुत्तारॆ. त्यजधरं - प्रवृत्ति धर्मगळन्नु फलाभिसन्धियिन्द माडिदरॆ, “प्रवृ त्रि र्पुनरावृत्ति” ऎन्दु हेळिरुवहागॆ पुनः पुनः जन्मगळिगॆ कारणवागुवदरिन्द, अन्तह काव्य करगळन्नु मोक्षार्थियाद नीनु त्यजिसु; अधरञ्च - शास्त्रद विधि निषेधवाक्यगळिगॆ विरुद्धवाद अकृत्य करण कृत्याकरणरूपनिसिद कर्मगळु भगवग्रहवन्नु कटु माडि अनिष्ट फलदायकगळादुदरिन्द, अवुगळन्नू सह बिडु, हीगॆ अवॆरडन्नू बिडु ऎन्दू मत्तु आपुनरावृत्तियुळ्ळ आत्मानुभव बेकॆम्बपेक्षॆयिन्द उपासनवन्नागलि, नश्वरगळाद ऐश्वर्यकामनॆ यिन्द उपासनवन्नागलि, बिडु ऎन्दु हेळि, मुन्दॆ येनत्यजिसि तम्मज ऎन्दु हेळिरुवदरिन्द, येन-याव ईग प्राप्तवागिरुव देहमूलक इवुगळन्नु नानु स्वतन्त्रिसि त्यजिसुत्तेनॆम्ब अहम्भाव वन्नु अथवा प्राकृत शरीरवन्नू, त्यज - त्यजिसु, हीगॆ माडिदरॆ निरतिशय मोक्ष सुखवन्नु हॊन्दुवि ऎम्ब तात्पर्यवु. श्री नारदर श्री व्यासर मक्कळाद शुकरिगॆ मोकोपायवन्नु उपदेशिसुव प्रक रणवु. इल्लिरुव अमृत शब्दवु छान्दोग्यदल्लि (८. ३. २) रल्लि निव मेवे मास्सरा- प्रजा अहरहर च एतं ब्रह्म लोकं नविन्दन नृतेनहि प्रत्यढा” “हिरण्य निधियमेलॆ नडॆयुत्ता इद्दरू, विज्ञानहीनरु हिरण्य निधि इदॆ ऎन्दु हेगॆ तिळियलार रो हागॆये ई समस्त प्रजॆगळु प्रतिदिनवू सुषुप्तिकालदल्लि परमात्म नॊन्दिगॆ सम्पत्ति इद्दरू परमात्मनन्नु तिळियलाररु, एकॆन्दरॆ अन्न तेनहि प्रत्यथाः - पुनः पुनः संसारफलवन्नुण्टुमाडुव कर्म समूहदिन्द आवरिसल्पट्टिरुत्तारॆ, ऎन्दु कारणवन्नु श्रुतियु हेळि रुत्तदॆ. श्री भाष्यकाररु अमृत शब्दक्कॆ “ सांसारिक फलं करा नृतं ब्रह्म प्राप्ति विरोधि” परब्रह्म प्राप्तिगॆ विरोधवागि, सांसा रिक फलवन्नु कॊडुव कर्मवु अन्नतवॆनिसुत्तदॆन्दु वाखा नमाडि सुतरॆ, अमृतवल्लदुदु ऋतं ; इदु “कर फलाभि सन्धिरहितं S________________
9650 श्री मद्रहस्य त्रयसारे परमपुरुषाराधनवेषं तत्पाप्ति फलम्” ऎन्दु यतिवर्यर व्याख्यानवु, कर्मदल्लि फलवन्नु त्यागमाडि परम पुरुषन आरा धनॆयु ऎम्ब अभिसन्धियिन्द माडिद कर्मवु ब्रह्म प्राप्तिये परव सानवागि उळ्ळदु, आदुदरिन्द इवुगळन्नु अनुसरिसिये सत्य शब्दवु ऋत वॆम्ब शब्दद पराय पदवागिरुवदरिन्द ई आत्मानुभववू सर ब्रह्म प्राप्तिये पर्यवसानवागि उळ्ळदादरू, ई सत्यवन्नू त्यजिसु. हीगॆ हेळिरुवदरिन्द मोक्षक्कॆ आत्मानुभववन्नु होलिसिदरॆ, आत्मानु भववू निकृष्टवादुदरिन्दलू श्री निगमान्तदेशिकरु आत्मानुभववॆन्दु अर्थमाडिरुत्तारॆ. येनत्यजिसि तम्म ज ऎम्बल्लि ई जीवात्मनु अणुवागि स्वतन्त्रिसि एनॊन्दू माडलु साध्यविल्लदॆ “अधिष्ठानं तथाका” ऎम्ब गीता श्लोकदल्लि हेळिरुवहागॆ सर्वॆश्वर कृपॆयिन्द ईतनिगॆ उण्टाद करणगळेनु, कळेबरवेनु, चेष्टॆगॆ बेकाद इच्छा रूप सल्पवेनु, दैवं चैवात्र पञ्चमम् ऎन्दु हेळिरुव दैवानु मति, इष्टु कूडिदरॆ ताने, आतनु त्यज ऎन्दु हेळिदुदन्नु त्याग माडबहुदु, हीगॆ तानु अस्वतन्त्रनॆम्ब अनुसन्धानयुक्त त्यागवु आवश्यकवॆन्दु येनत्यजिसि तत्त्वज - यावदे हेन्द्रियगळ मूलक नीनु त्यजिसुत्तीयो अन्तह अहम्भाववन्नु त्यजिसु ऎम्बर्थवन्नु हेळिरुत्तारॆ. इदरिन्द श्री भाष्यकारर मत्तु श्री देशिकरवर अभि प्रायगळिगॆ ऐककण्ठवु एर्पट्टितु. सर्व कर्मगळ सम्पूर परित्याग वॆन्दु अर्थमाडि नित्य नैमित्तिकगळन्नू त्याग माडबहुदॆन्दु हेळुव अभिप्रायवु शास्त्रविरुद्दाभिप्रायवॆम्बुदु इदरिन्द व्यक्तवु आदरॆ हीगॆ, मोकोपाय प्रकरणदल्लि श्री नारदरु तम्म प्रियशिष्यराद शुकरिगॆ माडिद ई सन्दर्भदल्लू, उपदेशानुगुणवागि अर्थमाडिरबहुदु ; श्री भाष्यकाररू “ऋतानृते” ऎन्दरॆ श्री * सत्यानृते” ऎम्बुदक्कॆ याव प्रकरणदल्ले हागॆ व्याख्यान माडिरबहुदु ; सत्यवॆन्दरॆ साधारणवागि यथार्थवाद वाक्कु, अमृतवॆन्दरॆ अयथार्थवाद वाक्कु, इदीग रूढियल्लिरुवदु, इन्तह प्रयोगगळन्नु बिट्टु बेरॆ विधवागि अर्थहेळबहुदे ऎम्ब आक्षेपक्कॆ समाधानवन्नु हेळुत्तारॆ. हागॆयू इट्टु कॊळ्ळबहुदु, प्रत्य वायविल्लवु; आदरॆ प्रकरणानुगुणवागि स्वारस्यविल्लवु ऎन्दु मुन्दॆ________________
प्रभावव्यवस्थाधिकार वुमा, इर्दि अरिमै तोत्तुगैक्काग पर उभ सत्या नृते का ” ऎन्न अनुवदक्किरदु ; त्यागल् करमुक् धीनवॆ नु अनुसन्धिक्कॆक्काग “येन त्यजिसि तत्त्वज” ऎङ्गिरदु. हेळुत्तारॆ. वाचिकळ्ळॆ विश्लेषित्तु - ईतनु वाक्किन मूलक हेळबे कादुदन्नु विश्लेषिसि, चॆल्लि ागवु नाम् - हेळिदरू आगबहुदु; हीगॆ हेळिदुदरिन्द अर्धाङ्गीकारवु द्योतितवु, अन्तू शास्त्रविरुद्ध विल्लदिद्दरॆ साकु ऎन्दु ऒप्पिकॊळ्ळुव विषयवु. आदरॆ अमृत कागवु न्यायवु, सत्यद त्याग हेगॆ ? ऎन्दरॆ भूत हितक्कागिये सत्यव एर्प ट्टिरुवदरिन्द भूतहिंसारूप सत्यवन्नु त्यागमाडतक्कद्दॆम्बभाववु. नब्रूयात्मप्रियम् ऎम्ब धर्मशास्त्र प्रकार, अन्तह सत्य वन्नू बिडतक्कद्दु. ऒब्बन हॆण्डतियु व्यभिचारमाडिदळॆम्बुदु सत्यवा ‘दरू, गण्डनिगॆ अदन्नु तिळिसतक्कद्दल्लवु. ऒब्ब ऋषिकन्निकॆयु यारिगॆ विवाहितळादळु तिळिसु ऎन्दु इदु अग्निगॆ विदितवाद अंशवादुदरिन्द अग्नियन्नु ऒब्ब राक्षसनु केळलु, यथार्थवन्नु इल्लि आवश्यकवागि त्यजिसुवदन्नु बिट्टु, सत्यवन्नु हेळिदुदरिन्द अग्निगॆ कन्नि कय तन्दॆ याद ऋषिय शापवु प्राप्तवायितु. इदु आदिपर्वदल्लि उपपादितवु. अपराधपरिहाराधिकारद कॊनॆय श्लोकदल्लि इवॆल्ला उपपादितवु. ई अर्थवु युक्तवादरू प्रकरणानुगुणवागि स्वारस्यविल्लदुदु, हिन्दिन पाददल्लि ई उभेसत्यानृतेत्यज” ऎन्दु हेळि मुन्दॆ पुनः *उभेसत्यानृते ता” ऎन्दु हेळिदरॆ, पुनरुक्ति दोषवु बरलिल्ल वे ? ऎन्दरॆ पुनरुक्तियल्लवु, अनुवादवॆन्दु उपदेशिसुत्तारॆ. हेगॆ अनुवादवॆन्दरॆ तिळिसुत्तारॆ. इदि ई मेलॆ त्यजधर मधरञ्च ऎन्दारम्भिसि हेळिरुव उपदेशद, आरु - प्राधान्यवाद तिळुवळिकॆ यन्नु,तोत्तुगैक्काग-सूचिसुवदक्कागि उळे सत्या नृते क ऎन्दरॆ जिज्ञासुवागि आत्मानुभवक्कागियागलि, आर्तनागि अथवा अर्था ९यागि, भश्वरप्राप्तिगागियागलि अथवा नूतनैश्वर्य प्राप्ति गागलि उपासनरूप कर्मवन्नु बिट्टु, येन त्यजिसि तत्त्व - करण कळेबर योगदिन्दुण्टागुव स्वतन्त्र, कत्रत्ववन्नू त्यजिसु ऎन्दरॆ प्रकृति सम्बन्धद त्यागमूलक परम निश्रेयस्सन्नु नीनु हॊन्दुवि ऎम्ब भाववु. इदन्ने मु म उपदेशिसुत्तारॆ.________________
२६९२ 0 श्रीमदहस्यतयसारे त्यागल् कर्तृत्व मुम् - हीगॆ काव्य निषिद्धगळाद धराधर्मग ळेनु, कैवल्य मत्तु ऐश्वर भोगगळाद सत्यानृतगळेनु, इवुगळ त्याग दल्लि हेळल्पट्ट कत्व भोक्तित्ववन्नू, काशास्त्रार्थवत्ता ऎम्ब शारीरक सूत्रदल्लि हेळिरुव कवन्नू, पराधीनवॆन्नु *परात्तु तच्चु तेः ऎम्ब सूत्रदल्लू “दैवं च् नात्र पञ्च मम् ऎम्ब गीता श्लोकदल्लू हेळिरुवहागू, भगवन्तनिगॆ अधीन वॆन्दु, अनुसन्धिक्काग - अनुसन्धान माडुवदक्कागि, “येनत्यजिसि तम्म ज” ऎच् रदु ऎन्दु हेळिरुवदु याव स्वातन्त्राभिमान दिन्द त्यजिसुत्तीयो अन्तह स्वातन्त्राभिमानवन्नू त्यजिसु ऎम्ब र्थवु. इल्लि येन ऎन्दु करण ततीयॆ ऎन्दु भाविसि, तत् ऎन्द नपुंसक लिङ्गवू इरुवदरिन्दलू, “मन एव मनुष्याणां कारणं बन्ध मोक्षयो । बन्धाय विषयास मुक्कॆ निषयं मनः” ऎन्दु (वि. पु. ६.७-२८) हेळिरुवदरिन्दलू निषय मन स्सिनिन्द नानु त्यागमाडुत्तेनॆम्ब अहम्भावद त्याग बेकादुदरिन्द, हीगॆ मनस्सिन मूलक नानु त्यागमाडुत्तेनॆम्बुदु यावुदुण्टॆ तम्म ज - अदन्नू बिडु ऎन्दू अर्थमाडबहुदु, अथवा मेलॆ हेळि दुदन्ने त्यागमाडि, इदमत् परम्पश्य वॆन्दु परब्रह्म साक्षा तारक्कागि उपासनॆयु विधिसल्पट्टिरुवदरिन्द येन त्यजिसि - याव मनस्संयोगदिन्द इवॆल्लवन्नू देहमूलक त्यागमाडुत्तीयो अन्तह मनस्सन्नु (इदु देहेन्द्रियगळिगॆल्ला उपलक्षणवु.) अथवा अर्चरादि गति प्राप्ति विरजातरणादिगळ मूलक, तम्म ज - अदन्नु प्राकृत शरीरवन्नु त्यजिसु ऎन्दरॆ त्यजिसुत्तीयॆ, मेलिन त्यागादि मूलक उपासनॆगॆ इदे फलवॆम्ब भाववु. आदुदरिन्द सत्वर्धा परित्यज्य ऎम्बुदक्कॆ सर्व कर्मगळ स्वरूपत्यागवॆन्दु अर्थमाडि, नित्य मित्तिकगळन्नू कृतकृत्यनु त्यजिसबहुदॆम्ब वादवु अपसिद्दान्तवु ऎन्दु स्थापि पिसिदरु. मुन्दॆ प्रासङ्गिकवागि ऒन्दु अपसिद्दानवु, मत्तॊन्दु अपसिद्द. नक्कू कारणवागुत्तदॆन्दु तिळिसलु हॊरटु, हीगॆ नित्य नैमित्तिकगळन्नु बिडबहुदॆम्ब भ्रमॆयिन्द प्रपन्ननु बुद्दि पूर्वाघगळन्नॆसगिदरू लेपिसुवदिल्लवॆम्ब भ्रमरूपाभिप्रायवन्नू साधिसुवरु, अदू अपसिद्धानवॆन्दु मुन्दिन वाक्यगळिन्द तिळिसुत्तारॆ. S________________
प्रभाव व्यवस्थाधिकार चरमश्लोके बुद्धि पूरो राघश्लेषोपुक्त इतिवाद, तन्निरास. २६९३ इप्पडियानाल्,आज्ञातिलङ्घनुत्तुकु ऒरुविरगक्कॆ यिरुक्क, चरम श्लोकदल्लि बुद्धि पूरोत्तराघद आश्लेषवू हेळल्पट्टितॆम्ब वादवू, अदर निरासवू, इप्पडियानाल् - नित्य नैमित्ति कादिगळु आवश्यकवागि अनुष्ठ सलेबेकॆन्दु स्थापितवागलागि, अदन्ने विस्तरिसि हेळुत्तारॆ. आज्ञा लङ्घनत्तु - नित्य नैमित्तिकगळाद आज्ञा कैगळन्नु परित्याग माडकूडदॆम्ब विधियन्नु अतिक्रमिसि नडॆयुवदक्कॆ, ऒरुविरुगनि यिरुक्क ऒन्दु मार्गवू ऒन्दु प्रमाणवू अथवा साधकवू, इल्लदे इद्दरू, श्रुति स्मृति प्रमाणवे आगलि लिङ्ग दर्शन अर्थापत्ति प्रमाण बलवे आगलि, शिष्टाचाररूप सम्प्रदायवेयागलि यावुदॊन्दु बलवू इल्लदिद्दरू (पू पक्षिगळु एकादशसन्धभागवतदल्लि श्री कृष्ण भगर्वारवरु महाभागवतॆ गीत्तमराद उद्दवरिगॆ माडिरुव उपदेशवन्नु मूल माडिकॊण्डु अवरुगळु हेळुव पूर्वपक्षवन्नु मॊदलु अनुवाद माडि खण्डिसुत्तारॆ. इतिहासगळल्लि अनेक कडॆगळल्लि आज्ञातिलङ्घन माडिदहागॆ तोरिबरुत्तदल्ला ऎन्दरॆ अवुगळन्नॆल्ला चॆन्नागि परिशीलिसि नोडिदरॆ आज्ञातिक्रम माडिद अधर्म प्रवर्तनॆयागुवदिल्लवु. जड भरतरु बहु उदासीनभावदिन्दिद्दरु, न ददरच कराणि ऎन्दु हेळिरुवदु यज्ञादि कर्मगळु अन्तह योगसिद्धरिगॆ अनावश्यकवॆम्ब भाववु, मुन्दॆ “सतां धर मदूषर्य” ऎन्दिरुवदरिन्द नित्य नैमित्तिकगळन्नु त्यागमाडिदरॆम्बुदक्कॆ प्रमाणविल्लवु, ऋभु तुक संवर्तकरे मॊदलादवरुगळ नग्न चवु व्रतरूपवॆन्दुभाविसतक्कद्दु, तुकरु वारवनॆयल्लि भोजनवु माडिदुदू ब्राह्मणपक्ववादु दॆन्दु हेळल्पट्टिरुत्तदॆ. अजगरोपाख्यानदल्लि ज्ञाननिषेविरवा मद्भवा न प्रेक्षक । सलिङ्गानाश्रमां “क्याचरेद विधि गोचर” ऎन्दरॆ नानु ब्रह्मचर व्रतदल्लिरुववनु, नानु सन्यासियु________________
९४ श्रीमद्र हस्यत्रयसारे शिलर्,(१) तस्मात मुद्ध वोत्सज्यचोदनाम्प्रति चोदनाम् । ऎम्ब आश्रम विषयवाद दुरभिमानवन्नु बिट्टु ऎम्बर्थवु, चरद विधिगोचरः ऎन्दरॆ शास्रोल्लङ्घन माडि नडॆयतक्कद्दॆबर्थवल्लवु, शास्त्रक्कॆ मात्रवे गोचरनल्लदॆ अनुषानदल्लि इट्टुकॊण्डवनागि ऎम्बर्थवु. सनत्कुमाररु नग्नरागिद्दरल्ला ऎन्दरॆ नित्य बाल्यावस्थाया दुदरिन्द हागॆ प्रवृत्तियु, सम्पूर्ण ब्रह्मभावनॆयल्लि नग्नवागिरु वदु दोषवल्लवु. पशुपतियु नग्ननागिरुवदु पाशुपत व्रतधरवु. हीगॆ हिन्दिनवर शिष्टाचारगळु धर्मविरुद्धवल्लवु. आदुदरिन्द ऒरु विरुगनिक्कॆ ऎन्दु हेळिरुत्तारॆन्दु सारसङ्ग्रह व्याख्यातृवु अभि प्राय पडुवरु.) आ श्लोकगळ अर्थवेनॆन्दरॆ, (१) तस्मात् - आ कारणदिन्द याव कारणदिन्द मॊदलु बह्वङ्गवुळ्ळदुदागि, बहु कालदमेलॆ साध्यवाद, दुषरवाद भक्तियोगवन्नु उपदेशिस लागि, अशक्तने, हेगॆ इदन्नु साधिसलि, ऎन्दु शोकाविष्टनागिरु वाग, श्री कृष्णनु परम कृपया सुकरोपायवाद आत निक्षेप रूप शरणागतियु लघपायवागिरुवदरिन्द, सत्सङ्गमात्रदिन्दले इदन्नु आनुष्ठिसि परमात्मनल्ले सक्तवागिरुव मनस्सुळ्ळवराद “बह वो मत्सदम्प्राप्तास्ता कायादवादय- 1 “ वह पाबलि र्बाणो मयश्चाथ विभीषणः । सुग्रीवो हनुर्मा ऋ गजो गृ$ वणिकृथः । व्याधः कुप्पा वजे गोप्यू यक्ष पत्रस्तथापरे” (भा. ११. १२, ५-६-७) इवे मॊदलादवरेया गलि इन्नु इतर अशक्तरेयागलि, वेदाध्ययनविल्लदे इरुव वरु, उपासनॆ, व्रत, तपस्सु, यावुगळन्नू अनुष्ठिसदे इरुव वैश्या शूद्रायोजन्म जा8” इवरुगळॆल्ला हीगॆ लघपायानुष्ठान दिन्द नन्नन्नु हॊन्दिरुत्तारॆ ; इल्लि राक्षसरल्लि तानु, वृत्रासु कन्नु कायाधवः - प्रह्लादनु हेळल्पट्टरु. मृग जन्मगळल्लि सुग्री वनु हनुमन्तनु, ऋक्षनॆन्दरॆ जाम्बवाननु, पशुगळल्लि गजेन्द्रनु, पक्षिगळल्लि गृध्रनॆन्दरॆ जटायुवू, हेळल्पट्टरु, वणिक्षथनु तुला धारनु; व्याधनु धर्मव्याधन; वजदल्लि गोपस्त्रीयरू, मत्तु (१) भाग. ११. १२. १४, १५________________
प्रभाव व्यवस्थाधिकारः ९५ प्रवृत्तिञ्च निवृत्तिञ्च प्रोतव्यं श्रुतमेव च । मामेक मेव शरण मातानं सत्व देहिनाम् । याहि सातभावेन न्यू दर आङ्गिरस सत्र माडुत्तिद्द ब्राह्मणर पत्नियरू कृष्णनिगू गोपालरिगू आत्म, भक्ष मॊदलादवुगळन्नु कॊट्टवरु. इवरॆल्लरू शरणागतरा दुदरिन्द मुक्तियन्नु हॊन्दिदरॆम्ब भाववु. आदुदरिन्द हे उद्धव ओ उद्धवरे, त्वं नीनू सह, हागॆ शरणागतियन्न नुस्तिसु ऎन्दु हेळु तारॆ. दनां श्रुतियल्लि विधिवाक्यदिन्द हेळिरुव काम्यधर्मगळ प्रतिचोदनां-निषेधवाक्यगळिन्द हेळिरुववुगळन्नू, उत्सज्य बिट्टु, ऎन्दरॆ विधिवाक्यद मूलक हेळिरुव यज्ञ,दान, तपस्सुगळ अनु स्थानदल्लि उपायबुद्धियन्नु त्यागमाडि ऎम्बर्थवू, प्रतिचोदनदिन्द निषेधवाक्यानुसार नडॆयुवदरल्लू उपाय बुद्धियन्नु त्याग माडि ऎम्बर्थवू तोरिबरुत्तवॆ ; अथवा प्रतिचोदनाम् ऎन्दरॆ पापाचर णॆगॆ प्रायश्चित्त रूप प्रतिक्रियॆगळन्नु त्यागमाडि ऎम्बर्थवार माडबहुदु, हागॆये प्रवृत्ति - यज्ञ यागादि प्रवृत्तिधरवन्नू, निवृत्ति-उपासनादि सन्यासाश्रमादि निवृत्तिधर्मवन्नू, शोतम् ई लघपायवल्लदॆ इतर उपाय उण्टॆन्दु केळतक्कद्दन्नू श्रुतञ्च- अदक्कॆ अण्ण वागि हिन्दॆ हेळिद कर्मयोगादि सहकारिगळन्नू, हीगॆ ऎल्ल वन्नू, उत्सज्य - तन्न स्वन्त ऐदु अण्णगळाद अनुकूल्यादिगळल्लदॆ इवु यावुवू अज्यवल्लदुदरिन्द, अज्ञन अवुगळन्नॆल्ला परित्याग माडि, मालीकमेव - सर्वज्ञनागि, सर्वशक्तनागि, आश्रयण सौकर्यवन्नुण्टुमाडुव, आश्रितन अभीष्टवन्नु साधिसिकॊडुव सौलभ्य सौशील्य स्वामित्व ज्ञानशक्ति पूरि इवे मॊदलाद कल्याण, गुण महोदधियाद नन्नॊब्बनन्नॆ, ऎन्दु प्राप्यनू प्रापकनू उपेयोपायवॆरडू ऒब्बनेयागिरुव नन्नन्ने, नन्नन्नॆ ऎन्दु एवकारदिन्द नीनु कत्वदल्लि फलदल्लि एनॊन्दू अन्वयविट्टु कॊळ्ळदे आत्म निक्षेपवन्नू नाने माडिसिदॆनॆम्ब अभिसन्धियिन्द ऎम्ब भाववु; इदु साद्योपायवागि नानु अनुष्ठिसि निर्वहिसुत्तेनॆ ऎण्ट अहम्भाववू इल्लदॆ नन्नॊब्बनन्नॆ ऎम्बर्थवु, ई भाववन्ने मुन्दॆ उपपादिसि हेळुत्तारॆ. शरणं याहि - उपायवागि हॊन्दु ऎम्ब________________
श्रीमद्रहस्यत्रयसारे यासि है कुशोभयम्” ऎन्नु निवृत्ति युं कूड विड d भाववु; इदक्कागि आत्म निक्षेपवन्नु माडतक्कद्दॆन्दु हेळल्पट्टितु. चरमश्लोकद शरणं प्रज ऎम्बुदर उपदेशवु. उत्सज्य ऎन्दरॆ परित्यागमाडि, अङ्गन परित्यागमाडि ऎन्दु अर्थमाडुवदु कल्पनॆ यल्लवो ? ऎन्दु आक्षेपिसिदरॆ, विधि निषेधरूपदल्लिरुव श्रुतिवाक्यग ळॆल्ला भगवन्तन आज्ञॆगळु; ताने शास्त्रावागि तन्न आज्ञॆयागि सत्यं वद” तै. “ अहरह सन्ध्या मुपासीत” “अश्रद्धयादेयं” तै, “मागृधः कस्य सिद्धनम्” (ईशा.) इत्यादि विधि निषेधगळन्नु स्वरूपतः परित्यागमाडु ऎन्दु तन्न आज्ञॆगॆ विरोधवागि ताने उपदेशिसुवनो? आदुदरिन्द प्रपदनक्कॆ अवु अब्बवल्लदुदरिन्दअण्ण तेन त्यागमाडु ऎम्ब भाववु. ई श्लोकगळु गीता चरमश्लोकद उपपादनॆगळे विना अन्यथा अल्लवु, याव अनुसन्धानदिन्द माडतक द्दॆन्दरॆ उपदेशिसुत्तारॆ. “सत्व देहिनाम् आत्मानं. “सर तरबं सुहृति” “ सत्वलोक शरण्याय” यावविधवाद उत्कृष्टा पकृष गळन्नू ऎणिसदॆ ऎल्ला प्राणिगळु नन्नन्नु आश्रयिसिदरॆ साकॆन्दु अवसर प्रतीक्षॆयन्नु माडुत्ता इरुवदक्कागिये समस्त प्राणिगळिगू आत वागि अवरुगळ हृदयदल्ले वसिसुवनागिरुव नन्नन्न, सराभावेन सत्व प्राणिगळ मनस्सु मॊदलादवुगळिगॆ प्रेरकनागिरुवदरिन्द, परा त्तु तच्छते ऎन्दु व्यास सूत्रदल्लिरुवहागॆ, भगवन्तनिगॆ तानु पर तन्त्रनॆन्दु अनुसन्धान माडुत्ता, स्वतन्त्र करत्वबुद्धियिल्लदॆ, अथवा सत्वनाद परमात्मने, आत्म - तनगू आत्मा ऎम्ब भावेन नदिन्द अदु हेगॆन्दरॆ परमात्मनिगू तनगू नव विध परस्पर सम्बन्ध उण्टॆम्ब ज्ञानदिन्द “शरणं याहि” ऎन्दु परम हितोपदेशवन्नु माडिदरु ; इल्लि याहि - ऎम्बुदु गत्यर्थ वागि बुद्धर्थदल्लि उपयोगिसिरुवदरिन्द उपायवन्नागि तिळि ऎम्ब र्थवे स्वारस्यवु. हीगॆ भरन्यास माडिदरॆ फलवेनॆम्बुदन्नु तिळिसुत्तारॆ-यास्यसि कुतोभयव - हीगॆ नीनु सद्गुर मूलक नन्नन्नु शरणु हॊन्दिदरॆ, अकुतोभयम् - यारिन्दले यागलि, याव कडॆयिन्दलागलि, याव कारणदिन्दलागलि भयविल्लद रु________________
(92) प्रभाव व्यवस्थाधिकार- २६९७ चॆन्नपडियालु, “सत्व धरा परित्यज्य” ऎङ्गिरविडल् “स” शब्द सचियान्न क्यागवुद, निवृत्ति रूप धर लैयु कूड विडवेण्णुगैयाल्, आव विडुगैयावदु- निषेधि वै यॆल्लातिलु म यथाशक्तनुष्ठानमागैयाल्, इन्न निषिद्धानुष्ठानव विधिबलप्राप्त मागै याले प्रपन्ननुक्कु बुद्धि पूत्त राघुं लेपियादनु भ्रमिस्सागळ् ऎन्दरॆ पुनस्संसारभयवु, यावनिन्द उण्टागुवदिल्लवो अन्तप नन्नु यस्य - हॊन्दुवि, हि - सत्यवु, सन्देहवु ईषदपि इल्लवु. नाने मुक्तियन्नु हॊन्दिसुववनु, नाने मुक्त भोग्यनु ऎन्दु उपदेशिसल्पट्टितु. ई ऎरडु श्लोकगळु “सत्वर्धा परित्यज्य” ऎम्ब चरमश्लोकद उपपादनॆगळु ऎन्दु भाविसतक्कद्दु. स्वामि श्री कृष्णरे तम्म गीता श्लोकद सरियाद अभिप्रायवन्ने तावे तिळिसिरुत्तारॆ. ई श्लोकगळल्लि पूरै पक्षवन्नु हेगॆ तरुवरॆम्बु दन्नु प्रदर्शिसुत्तारॆ. ऎन्नु निवृत्तिययुवु निडक्कॊन्नपडिया लुव - विधिविहितवागि चॆ ೕदना रूपवादुदु प्रकृतियायितु, विधिविहितवल्लद अधर्मवीग प्रतिचोदना शब्ददिन्द हेळल्पट्टुदुदु, आदरॆ निवृत्ति ऎन्दु अर्थमाडि, अन्तह अधर्म त्यागरूप निवृत्ति यन्नू बिडु ऎन्दु हेळिरुवदरिन्द, प्रपन्ननु बुद्धि पूर्वकवागि अधर्ममाडिदरू बाधकविल्लवॆम्बभिप्रायदिन्द अधर्म त्यागदिन्द निवृत्तियन्नु उपदेशिसिरुवदरिन्द “ सत्व धरा परित्यज्य” ऎ विडल् ऎन्दुपदेशिसुव स्थळदल्लि सशब्द सचिका मै युम् - सर्व धर्मवॆन्दरॆ ऎल्ला धर्मगळू ऎल्ला प्रवृत्ति निवृत्ति रूपधर्मगळु ऎन्दु अर्थमाडुवदे न्यायवॆम्ब भावदिन्द, सर्व शब्दक्कॆ सङ्कोचवन्नु हेळदे इरुवदक्कागियू, निवृत्ति रूप अध रळ्ळॆयु कूड, बिडुवेणुगॆयले - हीगॆ निवृत्तिधम्मग इन्नू कूड बिडतक्कद्दागिरुवदरिन्द, आ निडुगैयावदु- अन्तह निवृत्तिधर्मवन्नु बिडुवदु ऎन्दरेनॆन्दु प्रश्निसिदरॆ, निषेधित्तवॆ ऎल्लालुम यथाशक्त नुष्ठानवागैयाले निषेधिसल ट्रवु यावुदॆन्दरॆ आल्लङ्घन रूपवाद अधर्मगळु d 금________________
२६९८ श्री मद्र हस्यत्रय सारे प्रपन्ना नां बुद्धि पूत्त राघपश्लेष इति वादं निरस्कृति, इदु मिगुवु परिहसनीयम् (परिहरणीयम्) ; इन्तह अधर्मगळन्नॆल्ला यथाशक्ति प्रपन्ननु अनुष्ठिसबहुदादुद रिन्द, इन्द निषिद्दानुष्ठान - इन्तह अधर्मानुष्ठानवु, विधिबल प्राप्तमागै याले सत्वर्धापरित्यज्य” ऎम्ब विधिबलदिन्दुण्टादु दरिन्द, प्रपन्ननुक्कु - प्रपन्ननिगॆ, बुद्धि पूतराघवू कूड, लेपियादॆन्नु भ्रमिस्सागळ - अण्टुवदिल्लवॆन्दु शास्त्रवन्नु चन्नागि विमर्शिसि तिळियदॆ इरुव नम्मल्ले कॆलवरु भ्रमिसुवरु. प्रपन्नरिगॆ बुद्धि पूत्तराघद लेपनॆ इल्लवॆम्ब वाददनिरसनवु. शरणा इदु - ई वादवु, मिगपुम् , हॆच्चागि, परिहसनीयम्- हास्यास्पदवादुदु ; परिहरणीयम् ऎम्बुदु पाठान्तरवु, परि हरिसलु योग्यवादुदु, एकॆन्दरॆ इन्तह अनुष्ठानवु तुम्बा अनर वन्नुण्टुमाडुवदरिन्द, अन्तवर भ्रमरूप ज्ञानवन्नु निरसन माडुवदु परमहितवन्नुण्टुमाडिद हागॆ ऎम्ब तात्पर्यवु. एकॆन्दरॆ इन्तह अभि सन्धियुण्टागबेकादरॆ एनो कारणदिन्द गतियु फलिसदॆ संसारदल्ले पुनः मुळुगिसलु सहकारियागबहुदु. स्वामि देशिकरवरु अपराध परिहाराधिकारदल्लि धी पू तरहात्मना मजननात् भरन्यास निष्पत्तियागिरुववनिगॆ करुणा सागरन कृपॆयिन्द बुद्धि पूत राघदल्लि मनस्से उण्टागुवदिल्ल वॆन्दु हेळिरुत्तारॆ. आदुदरिन्द पुनः संसार बेडवॆन्दु प्रार्थिसु तिरुव मुमुक्षुवु संसार बन्धक्कॆ एनु बेको अदन्नु ताने माडि कॊळ्ळुवदरिन्द, उरियुव कॊळ्ळियिन्द तलॆयन्नु कॆरॆदुकॊण्डहागॆ तुम्बा हरिहरणीयम् ऎन्दु हेळिरुत्तारॆ. ईग पू पक्षिगळ वादवु शास्त्र मय्यादॆयन्नु अतिक्रमिसि, लोकविरुद्धवाद विषयवन्नु ऒळ गॊण्डिरुवदरिन्द हास्यक्कॆ गुरियाद विषयवॆम्ब भावनॆयिन्द परि हसनीयम् ऎम्ब प्रयोगवादरू आगबहुदु. प्रपन्नन अध र्मवु अधर्मवल्लवु, मिक्कवरदु मात्र अधर्मवॆन्दरॆ, यारॊब्बरू ऒप्पतक्क मातल्लवु. आतनु आगत्य बुद्धिपूर्वकवागि अधर्मवन्नु________________
प्रभाव व्यवस्थाधिकार- JLFF ऎण्णने यॆन्निल् - अलेपकर् पापं पण्णिनाल् लेपियादॆना गळ् ; इवर्गळ पापमवश्य अनुष्ठिक्कवेणु यॆन्नागळ माडबहुदु ऎन्दरॆ परिहसनीयवे सरि ऎन्दु हेळबेकागुत दॆम्ब भाववु. अदू अल्लदॆ लीला सारथिय परमाद्भुतवाक्य वाप चरम श्लोकदिन्द इन्तह अपार्थवन्नु तरदिन्द साधिसिरुवद हास्यास्पदवल्लदॆ बेरॆ यल्लवॆम्बुदू तोरिबरुत्तदॆ. अदु हेगॆ परि हसनीय ऎन्दरॆ, ऎण्णने यॆन्निल् ऎन्दारम्भिसि हेळुत्तारॆ. अलेश कर् - बुद्धिपूराघगळु लेपिसुवदिल्लवॆन्दु हेळुववरु, इवरु चााकरागलि, अथवा अदैत सिद्धान रीत्या तत्वमस्यादि वाक्यार्थज्ञान उण्टागि जीवन्मुक्तरागुत्तारॆन्दु हेळुववरु, चााकरिगॆ पापवॆम्बुदे इल्लवु, अदैतिगळिगॆ यावाग, ताने पर मात्मनॆम्ब ज्ञान उण्टायितो,आग पापलेपनॆये इल्लवॆन्दु हेळु वरु, इवरुगळु, पापम्पण्णिनाल् - पाशवन्नु माडिदरॆ, लेपियादॆ स्पागळ् -लेपिसुवदिल्लवॆन्दु हेळुवरु, इवगळ् - ई तम्म पूर्व पक्षिगळादरो, पापमवश्यम् अन्नु वेणुवॆन्नार् गळायित्तु- प्रसन्ननु आवश्यकवागि पापगळन्नु अनिसतक्कद्दॆन्दु हेळिदन्ता यितु- आ कारणदिन्दले परिहसनीयवॆम्ब भाववु जारा करिगॆ निषि द्दवाद अधरवॆ इल्लवादुदरिन्द तन्न सुखक्कागि अधर्मवादुदन्नु अनुष्ठिसबहुदॆन्दु हेळिदरु. आदैतिगळिगादरो वाक्य जन्य ज्ञान उण्टाद नन्तर प्रपन्न नागुवदरिन्द बुद्धि पूत्तराघवु लेपिसु वदिल्लवु ऎन्दु हेळुत्तारॆ. नम्मल्लि कॆलवरादरो श्री यतिवर्यर सिद्धान्तक्कॆ ऒळपट्टवरागि, अवरे कण्ठक्तवागि, “तदधिगम उत्तर पूराघयोरशेष विनाशात्’ ऎम्ब ब्रह्मसूत्रद (४. १. १३.) भाष्यदल्लि ब्रह्मविद्यॆय उपाससारम्भवु लभिसिद प्रसन्ननिगॆ हिन्दिन पापगळु नाशवागुत्तवॆ, मुन्दिन पापगळु लेपिसिदल्लवु ऎम्बुदर व्याख्यानदल्लि, मुन्दिन पापगळु लेपिसुवदिल्लवॆन्दु हेळिरुवदु प्रामादिकवागि प्राप्तवाद पापगळ विषयवे विना बुद्धिपूर्वक वागि माडिद पापगळ विषयवल्लवॆन्दु “तदिद मशेष वचनं प्र मादिक विषयं मस्तव्यम् ” ऎन्दु सुव्यक्तवागि तिळिसिद्दरू, प्रस________________
२०० श्रीमद्र हस्यत्रयसारे यि! इदु (१)भत्तम प्रतिच्छन्न मत्तॊबडितमायसम् अन्नाभिलाषीग्रसते नानुबन्ध मवेक्षते” । ऎस्र कणक्काम्, न्ननु बुद्दि पूरकवागि माडिद पापवु लेपिसुवदिल्लवॆन्दु श्री यति वरर वाक्यक्कॆ विरुद्धवागि हेळुवदु “परिहसनीयनॆम्ब भाववु. इष्टे अल्लवु. सत्वर्धा परित्यज्य ऎम्बुदु विधियागि भाविसिदरॆ निषिद्ध धर्मवन्नु माडदिरोणदर परित्यागवु विधियादरॆ आवश्यक वागि प्रपन्ननु निषिद्द धर्मवन्नु माडबेकॆन्दु एर्पडुत्तदॆ. इदु इन्नू परिहस नीयवु. मत्तु अन्तह बुद्धि पूर्वाघगळिगॆ भक्ति योगिगॆ उपासनवन्ने प्रायश्चित्तवागियू प्रपन्ननिगॆ पाप निवारण कागि शरणागतियन्नु प्रायश्चित्तवागियू विधिसुव प्रमाणगॆ ळिगॆ सार्थकविल्लवागियू परिह सनीयवु. ई पू पक्षवादवु हेगायितु ऎन्दरॆ ऒन्दु दृष्टान्त मूलक तिळिसुत्तारॆ. पूर्व पक्षियु बुद्धि पूतराघवन्नु माडुवदरिन्द प्रत्यवायविल्ल वॆन्दु भाविसुवनु. आदरॆ अदु अनर्थावहवादुदे ऎम्बुदन्नु महर्षिवाक्यदिन्द प्रदर्शिसुत्तारॆ. (१) * भक्षॆत्तम प्रतिच्छन्न मत्स क्कॆ प्रियवाद उत्तम आहारवाद मांसादिगळिन्द मरॆसल्पट्ट आयसम् - कब्बिणद, बडिशन् - मत् बन्धनवन्नु इदक्कॆ गाण वॆन्दु हेळुत्तारॆ; बॆस्तरवनु नीरिनल्लि हाकिरुव ई मांसदिन्द मुच्च ल्पट्ट गाणवन्नु, अन्नाभिलाषि - आहारार्थियाद मत - मनु, ग्रनते - वेगदिन्द बन्दु बायिन्द हिडिदुकॊळ्ळुत्तदॆ, आदरॆ अनु बन्धं - अदरिन्द प्राप्तवागुव अनर्थवन्नु, नावेक्षते - नोडु वदिल्लवु, ऎम्मॆ रक्षणक्काम् - ऎम्बुव लॆख्यक्कॆ सरिहोगुत्तदॆ, ऎन्दरॆ हागॆ दृष्टान्तवन्नु धाराळवागि हेळबहुदॆम्ब भाववु. अदु हेगॆन्दरॆ प्रपन्ननॆन्दु तोरुववनु आवश्यकवागि बुद्धि पूरा घवन्नु अनुष्ठिसबेकॆन्दरॆ, ऐहिक कामनॆगळिन्द अन्तह अधर्मग ळन्नु, अदरिन्द तनगेनु केडु सम्भविसुवदिल्लवॆम्ब नम्बिकॆयिन्द माडुत्तानॆ. मतृवू कूड कब्बिणद मत्सवेधनक्कॆ सिक्किसिरुवभक्ष दिन्द तनगॆ प्रत्यवाय उण्टागुवदिल्लवॆन्दु नम्बिये हेगॆ गाणक्कॆ (n) was evanzen. 24. 02.________________
प्रभाव व्यवस्थाधिकार 9200 इवॆ ऎल्ला युं निन्नॆत्तु (२) “अहोबत महत्वं विपरीत मिदं जगत् । येनापपते साधु रसाधु स्तन तुस्मृति” ऎन्नु महर्षि निनार्ना 1 बन्दु बिद्दु मरणरूप अनर्थवन्नु हॊन्दुत्तदो, हागॆये ईतनू सह बुद्धिपूव्वकवागि पापानुष्ठानदिन्द प्रत्यवायविल्लवॆन्दु तिळिदु अनर्थगळिगॆ गुरियागुवनॆम्ब भाववु. आदुदरिन्द आदरन्तॆये इदू ऎन्दु हेळुवदक्कागि ऎरकणकम् ऎम्ब स प्रयोगवु. इदु यावस करणदल्लि हेळल्पट्टिदॆ ऎन्दरॆ -धृतराष्ट्रनु तन्न मक्कळिगॆ श्रेयस्सिन साधनवु हेगॆ उण्टादीतॆन्दु महाभागवत राद विदुररन्नु कुरितु प्रश्निसिदाग, विदुरु युधिष्ठिरादिगळिगॆ राज्य दानवे श्रेयस्सिन साधकवॆन्दु हेळुव सन्दर्भदल्लि विदुरर नीति बोध नॆयु, ‘इवै ऎल्लातियुं निन्नॆत्तु - इन्तह शास्त्रविरुद्धवादग ळन्नॆल्ला मनस्सिनल्लट्टॆ (२) “यॆन - याव अधर्मानुष्ठानदिन्द, साधुः - शास्त्रमय्यादानुगुणवागि, विधि निषेधवाकानुसारवागि, नडॆयुव सत्पुरुषनु, अपत्र पते - लक्ष्मिसुत्तानो, बरी लक्ष्मि मात्रवे अल्लवु, इन्तह नाचिक्केडाद कॆलस नन्नन्तह शास्त्रज्ञा विरुववनु माडबहुदे ऎन्दु हेळि निवृत्तनागुत्तानो, तेन - अन्तह लावह अन स्थानदिन्दले, आ साधु - सत्तुरुषनल्लदवनु तुष्यति - लक्ष्मिसुवदक्कॆ बदलागि सन्तोषिसुवनु, आदुदरिन्दल्लवे इदञ्जगत् - ई पाप भूयि प्रवाद जगत्तु, विपरीतं - अधर्म वन्नु धर्मवॆन्दु भाविसुवन्थाद्दु, अहोबत महत्वष्ट - अय्यो इदीग तुम्बा शोचनीयवादुदु” ऎन्नु - ऎम्बदागि, महर्षिनिर्विण्ण नानान् - शौनकमहर्षियु तुम्बा दुःखाक्रान्त रादरु, शोकक्कॆ कारण हेगॆ ऎन्दरॆ वाल्मीकि महर्षियु हेळिरुव हागॆ “ धादर्थ- प्रभवति, धरा प्रभवते सुखं ( धरण लभ ई सत्वं धरसार मिदं जगत्” (रामा. बाल) ऎन्दरॆ शास्त्रद विधि निषेधवाक्यगळिगनुसारवागि नडॆयुवदे धर्मवु, हागॆ नडॆदरॆ (२) भार, आरण्य, २. ६४ · G________________
श्रीमद्रहस्यत्रयसारे 2 अदरिन्द द्रव्यवू इतर अनुकूलगळू सदाचारगळू कॊनॆगॆ उपा यानुष्ठान मूलक परम पद प्राप्तियू ऎल्लवू लभिसुवदरिन्द ई जगत्तु धर्मसारवादुदु; हागिरबेकादुदु अधर्म भूयिष्ठवादु दादरॆ महर्षिगळिगॆ अदन्नु नोडि शोक उण्टागतक्कद्दु न्यायवे विपरीतानुष्ठानक्कॆ मनुष्यनु आसाधुवागिरुवदे कारणवु. हागल्लदॆ साधु समागमवुण्टादरॆ सदाचारगळू सद्दर्मगळू तलॆदोरुत्तवॆ. ई सन्दर्भदल्लि दुष्टरावणनिगॆ माडिद सीतॆय हितोपदेशवु अनु सन्धेयवु - “इहसन्तोन वासन्ति सतोवा नानुवर से। तथापि विपरीता शे बुद्दि राचारवर्जिता” “निन्न ई लङ्काराज्यदल्लि सत्तु रुषरिल्लवॆन्दु नानु भाविसुवॆनु, अनन्तर “महा साजनाद विभीषणनन्नु मनस्सिनल्लिट्टु हेळुत्ताळॆ. सतोवानानुवर से अथवा विरळरागि ऒब्बरिब्बरु इरबहुदु, इद्दरू अवरन्ननुसरिसि नीनु नडॆयुवदिल्लवु. अदरिन्दले निन्न बुद्दियु विपरीत वादुदागि सदा चार शून्यवादुदागिरुत्तदॆ” ऎन्दु हेळिरुत्ताळॆ. ई “अहोबत महत्वष्टं"ऎन्दु हेळिरुव प्रकरणवु यावुदॆन्दरॆ युधिष्ठिरादिगळु वन प्रवेश माडिद कालदल्लि कॆलवु ब्राह्मणरु अवरुगळन्नु अनुसरिसि बन्दरु. आग युधिष्ठिरनु अवरन्नु कुरितु पापिष्ठराद दुद्योधनादि गळु तन्न सत्व स्ववन्नू अपहरिसिर वदरिन्द तनगॆ निम्मन्नु भरिसुव शक्तियिल्लदुदरिन्द नीवु हिन्तिरुगबेकागिदॆ अरिकॆमाडिकॊळ्ळलु, आग अवरु युधिष्ठिरादिगळन्नु कुरितु नावु वनदल्लिरुव हण्णु हम्पलुगळन्नु तिन्दु उदरभरणवन्नु माडिकॊळ्ळु वॆवु, निम्मॊन्दिगॆ इरलु सम्मतिसिदरॆ नमगॆ मनोनॆम्मदियुण्टॆन्नलु; आगलू युधिष्ठिरनु ब्राह्मण भोजनादिगळन्नु माडिसदॆ सुम्मनिद्दरॆ सरि होगुवदिल्लवे ऎन्नलु. आग अवरुगळल्लि ऒब्बराद शौनकरॆम्ब वरु परितापदिन्द हेळुत्तारॆनॆन्दरॆ-याव दुष्कर्मवन्नु माडलु साधुवादवनु लज्जॆयिन्द हिन्तॆगॆयुवनो अन्तह नीचकर्मवन्नु असाधुवादवनु माडि बिट्टु अदरिन्द सन्तोषिसुवनु ऎन्दु दुष र्निगळाद दुर्योधनादिगळन्नु निन्दिसव प्रकरणवु. आदुदरिन्द नम्मन्तह ब्राह्मण भरणक्कागि, नीनु तपस्सन्नाचरिसि सिद्धियन्नु हॊन्दबेकॆन्दु आ ब्राह्मणरु प्रेरिसुव सन्दर्भवु. ऎन्दु शकाकुलसागि________________
प्रभाव व्यवस्थाधिकार- इवळ् तॊल्लुगिरपडि अर्थमानाल्, यावजीव मिरु न्नु अनुक्कुं निषिद्धानुष्ठान मॆल्लाम् प्रपत्तिक अङ्ग मा गैयाल् सा प्रपद नं सकृतर व्यमॆनुमिडु कळॆयु. हीगॆ ई वादवु लज्जास्पदवादुदॆन्दु तोरिसिदरु. मुन्दॆ सक्स इ व्यवु प्रपदनवु ऎम्ब शास्त्रक्कॆ ई वादवु विरोधवागुत्तदॆन्दू हेळुत्तारॆ.-इवर्गळ कॊल्लुगिरपडि - ई पूर्व पक्षिगळु माडि रुव वादद प्रकार, यावजीववू इरुन्नु अनुषिक्कुम् इद्दु अनुष्ठिसुव, निषिद्धानुष्ठानवॆल्ला - अकृत्य करण, कृत्याकरण रूप ऎल्ला शास्त्रविरुद्धगळाद अनुष्ठानवॆल्ल, प्रपत्तिगॆ अण्णवागु वदरिन्द, साण्ण प्रपदनवु सकृत्काव्यवॆन्नुव प्रमाणवू कूड कळियुम् - दूरीकृतवागुत्तदॆ. प्रसन्ननु सायुववरॆगू बुद्दि वॊरोत्तराघवन्नु माडुत्तले इरुवनादुदरिन्द, सायुव काल दल्लि अण्ण पूरियागुवदरिन्द ब्रह्मविद्या उपासनदहागॆ, “यावजी वन्तु तत्तुरात् येनप्रेत्य सुखं वसेत् ऎन्दु श्री विदुररु उपासनद विषयदल्लि हेळिरुव हागॆ, यावजीववू कायबेकागुवद रिन्द सकृत्रव्यवल्लवॆन्दु हेळिदन्तागुत्तदॆ, आग अदु सकृत व्य वॆन्दु हेळुव शास्त्रक्कॆ विरुद्धवागुत्तदॆम्ब भाववु. सत्वर्धा परित्यज्य ऎन्दिरुवदरिन्द निषिद्ध कर्मवन्नु माड दिरोणदर पत्रागवू आवश्यकवॆन्दु हेळिदुदरिन्द, प्रपन्ननु निषिद कर्मानुष्ठानवन्नु माडबहुदु ऎन्दु अर्थमाडिदरु. हीगॆ अर्थ माडुवदरल्लि परिहसनीयवादुदुण्टॆन्दु तोरिसिदरु. ई अभिप्रा यवन्नु खण्डिसुवदक्कागि विकल्पिसि केळुत्तारॆ. ई प्रपन्नरु माडुव निषिद्धानुष्ठानवॆल्ला नीवु हेळुव हागॆ प्रपत्तिगॆ अण्णवागि परवसान वन्नु हॊन्दुवदरिन्द, (१) ई निषिद्दानुष्ठानं यावजीववू अनु सुवदॆल्ला प्रपत्तिगॆ अण्णवे? ऎन्दु प्रथम विकल्पवन्नु माडि, हागॆ भाविसिदरॆ प्रपदनवु सकृत्करव्यवॆम्ब अनेक प्रमाणगळिगॆ विरोधवा गुत्तदॆ ऎन्दु हेळि अदन्नु खण्डिसिदरु.(२) ई निषिद्दानुष्ठानवन्नॆल्ला प्रपत्तिय क्षणदल्ले अनुष्ठिसबेकागि अल्लवे? ऎन्दु ऎरडनॆय विकल्प________________
२७२४ श्रीमद्र हस्य त्रयसारे प्रपक्षणत्तिल् ऎल्ला निषिद्ध रु अनुषि आतन ; अदु यथाशक्ति निषिद्दानुष्ठानं पणिकॊण्डु प्रपत्ति पण्ण वु कण्डरियोम् ; इप्पक्षल् पापण्ण अग्नि सोमिय हिंसैपोलॆ पापशब्द मल्लामैयाले, बुद्धि पूरो राघ युं कॊट्ट “सत्व पापेभो मोक्षयिषामि” ऎ र विडत्तुक्कु ताळ व्याख्यानं हण्णिन प्रकारमुं विरुद्ध माम्. e वन्नु हेळि खण्डिसुत्तारॆ. प्रपत्ति क्षणल् - प्रपत्तियन्न नुग्गिसुव क्षणदल्ले, ऎल्ला निषिद्ध कर्मगळन्नू अनुष्ठक्कॆ अशक्यम् – अनुस्ति सुवदु साध्यवल्लवु, (३) अथवा प्रपत्तिय क्षणदल्लि ऎल्ला निषिद्ध कर वन्नु अनुष्टिसुवदु साध्यविल्लदुदरिन्द यथाशक्ति अनुष्ठिसतक्कद्दॆन्दु आगि, हागॆ अब्बवो ? ऎन्दु मूरनॆय विकल्पवन्नु उपपादिसि, खण्डि सुत्तारॆ. मत्तु अप्पोदु - आ प पत्रन सानकालदल्लि, ऎल्ला निषिद्ध कर्मगळन्नु माडलु साध्यविल्लदॆ इद्दरू, यथाशक्ति नि द्धानुष्ठानं - ऎष्टु साध्यवो अष्ट मात्रवागलि निषिद्ध कर्मगळ अनुष्ठानवन्नु, पण्णि कॊण्डु - माडिकॊण्डु, प्रपपवु द कण्डरियम् - प्रपति माडिरुवदनु, कण्डरिय म् - नावु ऎल्लियू कण्डिल्लवु. हीगॆ मूरु एकल्पगळल्लू दोष उण्टागुवद रिन्द अभिप्रायवु सरियिल्लवॆन्दु हेळिदन्तायितु. मुन्दॆ पूरै पक्षियु नीवु प्रपन्नन उत्तराघगळन्नु निषिद्ध कर्मानुष्ठानवॆन्दु भाविसिरुवदे सरियल्लवु, अग्निष्टोमायवन्नु अनुष्ठिसुवनिगॆ पशु हिंसॆयु हेगॆ हिंसॆये आगुवदिल्लवो, हागॆ प्रपन्ननिगॆ ई निषिद्धकर्मगळु, निषिद्धवादुवे अल्लवु.” ऎम्ब वाद वन्नु तरबहुदॆन्दु योचिसि, आगलू पूर्व पक्षिय आभिप्रायवु सरि यल्लवॆन्दु तोरिसुत्तारॆ, इप्प हत्तिल् - ई सन्दर्भदल्लि, पाप *४ - प्रपन्ननु माडुव बुद्धिपूर्वकवाद पापगळु, आग्नि पो माय हिंसैपोलॆ - अग्निषपाय यागदल्लि पशुमालभेत ऎम्ब विधिवाक्यवन्ननुसरिसि पशु हिंसॆयु हिंसॆये अल्लवादुदरिन्द, ई पापगळू कूड, पाप शब्दवाच्य मल्ल मैयाले - पापशब्द दिन्द हेळिसिकॊळ्ळुवदिल्लवादरिन्द बुद्धि पूत्तराभियुव________________
(95) प्रभाव व्यवस्थाधिकारः 9208 यथाशक्ति त्रिविधा पचारङ्गळ् कत्रव्यळागवुम् प्रज्ञ कम्, क कॊट्ट - बुद्धि पूत्तराघगळन्नू सेरिसि, सत्व पापेभो मोक्ष यिष्यामि, ऎच्चरविडत्तुक्कु ऎन्दिरुव स्थळदल्लि, काळ् व्याख्यानं पन प्रकारं - ई पूर पक्षिगळाद तावे व्याख्यानवन्नु माडिद क्रमवु, विरुद्ध माम् - विरुद्धवागुत्तदॆ. पूर्वपक्षिगळु, सत्व पापेभू मोक्षयिष्यामि ऎन्दु हेळिरुवदरिन्दले, बुद्धि पूर्ववागि माडिद पापगळू, ई सत्वपापेभ्यः ऎन्दु हेळिरुव सत्व शब्द दल्ले अन्तर्गतगळु, ऎन्दु व्याख्यान माडिरुत्तारॆ. ईग ई बुद्धि पूत्तर पापगळु, यागदल्लि पशु हिंसॆयु हेगॆ हिंसॆयल्लवो, हागॆये प्रपन्नन विषयदल्लि पापगळे अल्ल वॆन्दरॆ, मॊदलिन निम्म अभिप्रायक्कॆ विरोधवु. मॊदलु इवु पापगळॆन्दु हेळि सपापेभ्यः ऎम्बुदरल्लि सेरिसिदिरि. ईग पास गळे अल्लवॆन्नुत्तीरि, हागादरॆ सत्व पापेभ्यः ऎम्बुदरल्लि सेरले इल्ल वागुवदरिन्द नम्म अभिप्रायवन्नॆ अनुमोदिस बेकागुत्तदॆम्ब भाववु अदू अल्लदॆ इतररु पाप वॆन्दु व्यवहरिसिदुदु प्रपन्ननिगॆ पापवल्लवॆन्दु हेळुवदरिन्द ऒन्दे व्यापारवु पापवू हौदु, पापवू अल्लवॆन्दु हेळिदन्तागुत्तदॆम्बभाववु. हीगॆ पूर्वपक्षिगळ सैक्तिगेने व्याघातवन्नु तोरिसिरुत्तारॆ. हीगॆ सत्व पाप शब्द दल्लि प्रपन्नन बुद्धि पूरोत्तराघवु सेरिदॆ ऎन्दु अर्थ माडुवदक्कॆ इन्नू ऒन्दु अत्यन्त प्रबलविरोधवु उण्टु, अदन्नू कूड परिगणि सदे हीगॆ अभिप्रायपट्टरल्ला ऎम्बुदू तोरुत्तदॆ. d d बुद्धि पूर्वकवाद उत्तराघद आषवन्नु ऒप्पिकॊण्डरॆ प्राप्तवागुव इन्नू कॆलवु बाधकगळन्नु तिळिसुत्तारॆ. (१) यथाशक्ति. तन्न कैलादष्टु, त्रिविधापचार ४ - मानस, वाचिक, कायिकग ळाद मूरुविध अपचारगळु, कत्रव्यळागवुं पसः क्कुम् - परित्यज्य ऎम्बुदु विधियादुदरिन्द अवश्य माडतक्कवुगळागि उपदे शिसिदन्तागुवदु. इवुगळॆल्ला सात्मना कूडदॆन्दु गीतादि शास्त्र गळल्लि उपदेशिसिरुवदक्कॆ विरुद्धवागुत्तदॆम्ब भाववु, हीगॆ सत्वशास्त्र विरुद्धाचरणॆगॆ हेतुवागुत्तदॆम्बुदु मुख्य तात्पर्यवु ; वाराह________________
BOL श्रीमद्रहस्यत्रयसारे इदु पॊानुष्ठानत्तुक्कु म्, पू सम्प्रदायत्तुक्कु, स्वानुष्ठानत्तु क्कुम्, मत्तु मिप्पोदु कार मुमुक्षुक्कु अनुष्ठानत्तु क्कुव, विरुद्धव्, इप्पडि कॊल्लुवगळ् तम्मॆ पुराणदल्लि मानस, वाचिक, कायिक, अपचारगळु यावुवॆम्बुदन्नु निरूपिसिरुत्तारॆ,
- परद्रव्यष्ट भिध्यानं मनसा निष्टचिन्तनम् । वितथाभिनिवे शश्च मानसं त्रिविधं स्मृतम् ॥ पारुष्य मनृ तञ्चैव पैशुन्य मसि सत्वशः । अनिबद्ध प्रलापक वाचिकं स्या च तुद्वि धम् ॥ अद ताना मुपादानं हिंसाच्यवा विधानतः । परदारोपसेवाच कायिकं त्रिविधं स्मृतव ॥” ई अपचारगळु भागवतन विषयदल्लादरू तवॆम्ब भाववु तोरिबरुत्तदॆ. महत्ताद अपराधगळागु इदु - ई प्रपन्नन उत्तरकालीन बुद्धि पूराघवू लेपिसुव दिल्लवॆम्ब अभिप्रायवु, पूरानुष्ठानत्तुकुम् - पूर्वकालीन राद ऋषिगळू धर्मज्ञरू मॊदलाद हिन्दिनवरुगळ आचरणॆगू, इदक्कॆ उदाहरणॆयागि, अम्बरीष, हरिश्चन्द्र, विदुर, उद्दवादिगळ अनुष्ठानवन्नु हेळबहुदु, पू सम्प्रदायत्तु क्यू - अकृत्य करण कृत्याकरण कूडदॆम्ब पूध्वाचाररुगळ उपदेशक्कू अनुष्ठानक्कू सह, इदक्कॆ उदाहरणवागि श्री यतिवररु “भगवदपचार भागवता पचारासह्या पचार रूपनानाविधानन्तापचार्रा सान शेषतः क्षम” ऎन्दु प्रार्थिसिरुव अनुष्ठानक्कू विरोधवागुत्तदॆ, हागॆये श्री यामुनेयरू ( अपराध सहस्र भाजन” ऎम्ब श्लोकदल्लि अपचारभीरुत्ववन्नु प्रदर्शिसिरुत्तारॆ. प्रसन्नन विषय दल्लि अपराधगळु लेपिसद पक्षदल्लि ई प्रार्थनॆयु असावश्यकवु, स्वानु स्नानत्तुक्कुम् - हीगॆ अभिप्रायवॆन्दु हेळुववरु तावे इन्तह अपचारगळिगॆ गरियागलाररॆन्दु सम्पूर्णवागि नम्बि, स्वानुष्ठान तुक्कुम् ऎन्दु प्रयोगिसिरुत्तारॆ. तावे तम्म शिष्यरुगळाद प्रप नङ्गॆ हीगॆ त्रिविधगळाद अपचारगळन्नु माडु ऎन्दु ऎन्दिगू उपदेशि వ________________
प्रभाव व्यवस्थाधिकार २७०७ ऊरु प्रपन्नर् अर्थकामङ्गळडियाग नलियप्पुक्लाल् इदु सिरलाररॆम्ब भावदिन्दलू स्वानुष्ठानत्तुक्कु ऎम्ब प्रयोग वॆन्दू भाविसबहुदु. मत्तु मिप्पोदु काणिरमुमुक्षुक्कळ् - इदल्लदॆ नावु ईग नोडुत्तिरुव मोक्षार्थिगळ, इल्लि मोक्षार्थिगळ आनुष्ठानवे अपचारभय विशिष्टवागिये इरुवाग, इन्नु प्रसन्नर विषयदल्लि हेळतक्कद्देनु, अन्तवरुगळिगॆ अन्तह अपचारगळ विषय दल्लि मनस्से श्रीशन कृपॆयिन्द प्रवर्तिसुवदिल्लवॆन्दु हिन्दॆये अप राध परिहाराधि कारान्त्यदल्लि, “धीपूरोत्तर पात्मना मजननात् ऎन्दु (१७०६नॆय पुट) हेळिरुत्तारॆ, आदुदरिन्द मुमुक्षुक्कळनु स्नानत्तु कुं विरुद्ध - विरुद्धवादुदॆन्दु हेळल्पट्टितु. पूरद ऋषिगळे मॊदलाद धर्मनिष्ठॆयुळ्ळ राजरुगळ अनुष्ठा नक्कू, पूराचाररुगळाद नाथमुनि आळवन्दार् भाष्यकाररुगळ अनुष्ठानगळिगू हीगॆ अभिप्राय पडुववर स्वानुष्ठानक्कू, प्रपन्न रुगळ अनुष्ठानक्कू विरुद्धवु ई अभिप्रायवॆन्दु हेळिदरु. బ S हीगॆ अनेकर अनुष्ठानक्कॆ विरुद्धवॆन्दु हेळि मुन्दॆ ऒन्दुवादद मूलकवागियू ई अभिप्रायवु सात्मना ऒप्पतक्कद्दल्लवॆन्दु तिळिसु तारॆ. इप्पडि कॊल्लुववर्गळ - सरपापेभो मोक्षयि फ्यामि ऎम्बल्लि सर्वपापगळल्ले प्रपन्नन बुद्धि पूर्वकगळाद उत्तरा घगळु सेरिदवु ऎन्दु हेळुववरु, तम्मॆ - तम्मन्नु, ऒरुप्रपन्न ऒब्ब प्रपन्नरु, अर्थकामङ्गळ अडियाग - अर्थ मत्तु काम, इवुगळ मूलकवागि, नलियपुक्काल् - हिंसिसलु उदुकरादरॆ, इदु प्रपन्न धन्मवॆन्दु, अवरॆ - अवरन्नु, उगनिरुक्क पाप् माम् - प्रीतिसबेकागि बरुत्तदॆ. हीगॆ ऎल्लादरु उण्टो ? अन्त वनु ऒन्दुवेळॆ हिंसिसिदरू प्रपन्ननादवनु अदन्नु तडकॊण्डु अवन अपराधवन्नु क्षमिसुवदु ईतनिगॆयोगवादरू, हिंसॆयु प्रपन्न धर्मवादीते ? अन्तवनु प्रपन्ननागुवने ? अन्तवनु सन्मा नार्हने ? ऎम्बुदीग भाववु. अन्तवनु मानार्हनल्लवॆन्दू कळं कर्य निजतनुं प्राज्ञॆर्नसंशिष्यते” प्राज्ञरॊन्दिगॆ सेरिरलु अयोग्यनॆन्दु हिन्दॆ हेळल्पट्टिरुत्तदॆ. (अपराध परिहाराधिकारद________________
9206 श्रीमद्र हस्यश्रयसारे प्रपन्न धर मॆनवर् उगरुक्क प्राप्तम्. इदु अनन्त प्रमा णळुक्कु विरुद्ध मान वळिवे यक्कॆ इडुत्त वचनळु कुं विवक्षितनन्नु. १४९०नॆय पुट) इदु - ई अभिप्रायवु, प्रपन्नन बुद्धि पूर्व काघगळ न्यू क्षमिसिबिडुवनॆन्दु चरमश्लोकदल्लि हेळल्पट्टिरुत्तदॆम्ब अभिप्रा यवु, अनन्न प्रमाण रुक्कु - अनेक शास्त्र प्रमाणगळिगू, विरुद्ध मामळवे अक्क विरुद्धवागुवुदु मात्रवे अल्लदॆ, इजि डुत्त वचनङ्गळुक्कुम्-ई सन्दर्भदल्लि उदाहरिसिद वचनगळिगू, “तस्मा मुद्द वोत्स ज्य” ऎन्दु उदाहरिसिद प्रमाणक्कू, विवक्षित मन्नु - उद्देशवादुदू अल्लवु, अनन्त प्रमाणगळिगॆ विरुद्धवादु दॆन्दु हेळिदरु, आप्रमाणगळु यावुवॆन्दरॆ, 8 १. कृतापराधस्य हिते नान्यं पश्याम्यहं क्षमम् । आ रेणाञ्जलिं बद्धा लक्ष्मणस्य प्रसादना ॥ २. यदि किञ्चदति क्रानं विश्वार्साणये न वा । प्रेष्ठ क्षमित व्यं मे न कश्चिन्नापराधृति । ३. यच्चशोकाभिभूतस्य श्रुत्ता रामस्यॆ भाषितम् । मया त्वं परुषाणुक सत्वं कन्नु मर्हसि ॥ ४. तमेव शरणं गच्छ नाभागतनयं द्विज । ५. अपाय सञ्ज्ञवे सद्यः प्रायश्चित्तं समाचरेत् । प्रायश्चित्त रियं सात्रयप्पुन शृरणं व्रजेत् ॥ ६. अपायानिरतश्यत्वां चैव शरणङ्गतः । तन्न कृत्या खिलं पापं मा मा ज्योति नर शनै : ॥ इत्यादिगळु. इवुगळ आर्थक्कॆ अपराध परिहाराधिकार १५३०-१ पुटग ळन्नु नोडि, ई सन्दर्भदल्लि उदाहरिसिद वचनगळु यवुवॆन्दरॆ- *तस्मात्म मुद्ध वोत्सज्य चोदनां प्रतिचोदनाम्। प्रवृत्ति चनिवृत्तिञ्च शोतव्यं श्रुतमेव च” “अहोबतमहत्वं वि. परीत मिदं जगत् ? येनापत्रपते साधुर साधु ऎम्ब प्रमाणदॊन्दिगॆ परिशीलिसिदरॆ, पूर पक्षिगळ अभिप्रायवु सरि यल्लवॆम्बुदु व्यक्तवॆम्बभिप्रायवु. विवक्षितवाद अर्थवेनॆम्बुदक्कॆ हिन्दॆ २६९५, २७००नॆय पुटगळन्नु नोडि, मुन्दॆयू श्री देशिकरवरे चोदनां प्रतिचोदनां प्रवृत्तिञ्च निवृत्तॆञ्च ऎम्बुदर अर्थ नुष्यति________________
प्रभाव व्यवस्थाधिकारः २७०९ निषिद्ध निवृत्ति रूपङ्गळॆल्लां सत्वधर्मशब्द शाले स हीतळन्नु मिडं धरशब्दार्थ मरियामल् शन्न पडियन्नु वन्नु विशदी करिसुत्तारॆ. इल्लिन पूर्वपक्षिगळ अभिप्रायवु सरियल्ल ऎन्दू अदु विविक्षितवल्लवॆन्दू कॆलवु आचार्यरुगळु उपपादिसिरु त्तारॆन्दु हेळुत्तारॆ. निषिद्ध निवृत्ति रूपण्णळॆल्लाम् - शास्त्र निषिद्ध वादवुगळादुदरिन्द निवृत्ति रूपवादवुगळॆल्लवू, शास्त्रदल्लि निषेधवाक्य गळल्लि निषेधिसल्पट्ट करगळिन्द निवृत्तियू ऎम्ब भाववु, सत्वभरतब्द शालॆ - सर्ववॆम्ब विशेषणदिन्द कूडिद धर्मशब्ददिन्द, इन्तह समस्त धर्मगळ परित्याग सन्दर्भदल्लि, सहित मॆन्नु मिडं सहिसल्पट्टवॆन्दु हेळुव सन्दर्भवु, धरशब्दार्थमरियामल्- धर्मशब्दद अर्थवु तिळियदॆ, शून्य पडि ऎन्नु - हेळिदुदु ऎन्दु, शिल आचाररुगळु - कॆलवु आचार्यरुगळु, नित्व हिप्पारगळ - समा धान हेळि सरियादर्थवन्नु उपपादिसिरुत्तारॆ. निषिद्ध धर्मगळ दशॆ यिन्द निवृत्तियू धर्मशब्ददल्ले सेरि, अदर परित्यागवु हेळल्पट्टितु, ऎन्दरॆ निषिद्द धर्मगळू सह प्रपन्ननिगॆ ग्राह्यगळे, अवुगळ आचरणॆयु प्रपन्ननिगॆ प्रत्यवाय हेतुवल्लवॆम्बुदु पूर्वपक्षिगळ अभिप्रायवु. · मुन्दॆ इदक्कॆ समाधानवन्नु हेळुत्तारॆ. श्री यतिवर्यरु सत्वर्धा परित्यज्य ऎम्बुदक्कॆ ऎरडु विध योजनॆयन्नु उपपादिसिरुत्तारॆ. प्रथम योजनॆयल्लि त्यागशब्दार्थवन्नु मनस्सिनल्लिट्टु, हिन्दॆ हेळिद कर्मयोग ज्ञानयोगागळुळ्ळ भक्तियोगद कर्तृत्व फलादिगळन्नु परित्यजिसि ऎन्दर्थमाडिदरु. ऎरडनॆय योजनॆयल्लि लॆविल्लदॆ तानु इदुवरॆगॆ ऎत्तिरुव जन्मगळ ल्लॆल्ला माडिरुव लक्षान्तर पापगळिगॆ प्रायश्चित्तवन्नु माडुवदु साध्यविल्लवे ऎन्दु शोकिसुत्तिद्द अर्जुननिगॆ आ ऎल्ला प्रायश्चित्त धर गळन्नु त्यजिसि इवॆल्लक्कू सर्व प्रायश्चित्तरूपवागिरुव शरणागतिय न नषिसिदरॆ पापगळॆल्ला तॊलगुत्तवॆन्दु हेळिदुदरिन्द, फलादिगळु मात्रवे अल्लदॆ अधर्मगळ स्वरूपतः त्यागमाडि ऎन्दु अर्थमाडि दुदरिन्द, पूर पक्षिगळु मुन्दॆ हेळुव ऎरडन्नू ऊहिसिदरु हेगॆन्दरॆ, (१) सन्ध्यावन्दनादि कर्मगळ, “पापेभो रक्षन्तां” ऎन्दि________________
२७१० श्री मद्र हस्य त्रयसारे शिल आचारगळ निहिस्सार् गळ, ऎण्णने यॆन्निल्?-निवृत्तिगळिले ऊरु फलत्तुक्कु साधनवाग नियम विशेष ळॊडने शॆय्द वै रुवदरिन्द, प्रायश्चित्तरूपवाद कर्मगळे आदुदरिन्द, अवुगळन्नू परित्यजिसि शरणागतियन्नु अनुष्ठिसु ऎन्दर्थवागिरुवदरिन्द प्रपन्ननिगॆ नित्य मित्तिकगळु अनावश्यकवु; ऐच्छिकवागि बेकादरॆ अनुष्ठिसबहुदु. त्यागमाडिदरू प्रत्यवायविल्लवु ऎन्दु पूत्व पक्षिगळु ऊहिसिदरु. (२) निषिद्ध निवृत्तिगळू धर्मवॆन्दागुवदरिन्द अन्तह निषिद निवृत्ति रूप धर्मगळ परित्यागवु प्रपन्ननिगॆ ई चरम श्लोकदल्लि विहित वागिरुवदरिन्द, निषिद्ध कर्मगळ अनुष्ठानवू सह युक्तवागि प्रपद नक्कॆ मॊदले अनुष्ठिसबहुदॆन्दु अवरु अर्थ माडिदरु. ई पूर्व पक्षद मॊदलनॆय विचारदल्लि सन्ध्यावन्दनादि नित्यनै मिकगळ परिताग वन्नु ऊहिसुवदु सरियल्लवु, एकॆन्दरॆ अहरहस्सन्ध्या मुपा सीत इत्यादि विशेष विधिगॆ विरोधवागुवदरिन्द अदु अपार्थवु, ई पूर्व पक्षद ऎरडनॆय विचारदल्लि निषेधिसिरुवदर दशॆयिन्द निवृत्तियु धर्म वागुत्तदॆये इल्लवे ऎम्बुदन्नु विचारमाडुत्तारॆ.-तावु ई अभि प्रायवन्नु खण्डिसुवदु हागिरलि, इतर आचाररुगळल्लि कॆलवरे आ अभिप्रायवन्नु खण्डिसिरुत्तारॆन्दु हेळुत्तारॆ.-खण्डन हेगॆ ऎन्दरॆ उपपादिसि हेळुत्तारॆ. ऎब्बने ऎन्निल् - अदु हेगॆन्दरॆ निवृत्तिग आल् - शास्त्रदल्लि निषेधिसि हेळल्पट्टवुगळल्लि, ऒरु फलत्तुक्कु साधन माग - ऒन्दु फलक्कॆ साधनवागि, नियम विशेषळुडनॆ - शास्त्र नियम विशेषगळॊन्दिगॆ शॆय वै - माडल्पट्टवु, धर शब्दार्थ माम् - धर शब्दार्थ वुळ्ळवुगळागुवुवु. श्री रुक्राङ्गदरु अनु सिद एकादशि व्रतदल्लि भुक्त चतुष्टय त्याग उण्टु, अदु धर्म वल्लवो ? ऎन्दरॆ अदु धर्मवे सरि; एकादशि उपवास सिद्धिसि फलदा यकवागबेकादरॆ नाल्कु हॊत्तिनल्लि आहारवन्नु, भुक्त चतुष्टयवन्नु बिडबेकॆम्ब नियम उण्टु. इन्तह नियमविरुवदरिन्द इदु धर्म वागुत्तदॆ. इन्तह धर्मवन्नु परित्यज्य ऎन्दरॆ फल कत्यादिगळ त्यागवॆन्दे हेळबेकु. हागल्लदॆ निषेधिसल्पट्ट भक्त चतुष्टय वन्नु बिडुवदर त्यागवॆन्दु अर्थमाडि, प्रपन्ननु ऊटमाडिदरॆ,________________
प्रभावव्यवस्थाधि कार २७११ धरशब्दार्थनाम्, सामान्य मान अहिंसादिमात्रं पापा भाववा नित्तनैप्पो धल्म शब्द तुक्कु मुख्यार्थननु. आगै ఒ विशेषणगळे इल्लदॆ विशेष्यवाद एकादशी धर्मवे सिद्धिसुवदिल्लवु. आग आदु धर्मवे आगुवदिल्लवॆम्ब भाववु. इल्लि विवक्षित प्रमाणवु. साय माद्यं तर स्वायंातश्च मध्यमे । उपवास फलं पैपु र्जह्या दुक्त चतुष्टयम् । ऐश्वरं सन्ततं स्वर्गं मुक्तिं वा यदिच्छति एकादशुपवासेन तत्संलभते नर” ऎम्बुदु. शास्त्रदल्लि निषेधिसिरुवदर निवृत्तियु धर्मवागुव दिल्लवॆन्दु हेळिदरु. धर्म शब्दार्थदल्लि सेरबेकादरॆ निवृत्तियु शास्त्रदल्लि निषेधिसि हेळल्पट्ट मदागिरबेकु, अदु ऒन्दु फलक्कॆ साधन वागिरबेकु, शास्त्र नियमदिन्द माडल्पडतक्कद्दागिरबेकु. स्यात्”*नकॆळञ्जं भक्षयेत् नानृतंवदेतनसुराम्पिबेत्” इत्यादिगळल्लि शास्त्रनियमपूर्वकवाद त्याग यावदू इल्लदुदरिन्द धर्मशब्ददल्लि इवुगळु सेरले इल्लवादुदरिन्द, अवुगळ परित्यागवु हेळल्पडलिल्लवु. आया स्वतन्त्र विधिगळिन्दले अन्तह निषिद्ध निवृत्ति गळ परित्यागवु सात्मना कूडदु. हीगॆ अर्थ माडदॆ, निषिद्ध निवृत्ति गळू धर्मगळे, अवुगळ परित्यागवू ई चरम श्लोकदल्लि हेळल्पट्ट वॆन्दु अर्थमाडिदरॆ, सुळ्ळु हेळि, कळञ्ज भक्षणमाडि, इतररन्नु हिंसिसि, अनन्तर शरणवन्नु हॊन्दतक्कद्दॆम्ब अर्थ उण्टागुत्तदॆ. आदुदरिन्द हागॆ अर्थमाडुवदु अपार्थवु ऎन्दु हेळिदरु. इदन्ने मुन्दिन वाक्यदिन्द उपपादिसि हेळुत्तारॆ. सामान्यमान - फल मत्तु शास्त्र नियमगळिल्लद बरी, अहिं सादि मात्रं-यागीय पशुहिंसावतिरिक्तवाद अहिंसवे मॊदला दवुगळु मात्र, पापा भावमात्रनां - पापगळिल्लदे इरुव भाव मात्रवुळ्ळवुगळागुववु, इत्तनैपोक्कि - इष्टु मात्रवल्लदॆ, धम्म शब्दत्तु कु - धन्मशब्दक्कॆ, मुख्यार्थननु - मुख्यार्थदल्लि सेरिद वल्लवु. अहिंसॆयु धरवागलु, एकादशि उपवासदल्लि भोजनत्यागद हागॆ ऒन्दु शास्त्र नियमवागलि, ऒन्दु गॊत्ताद फलवागलि इल्लवु. हिंसॆ माडिदरॆ पाप प्राप्तवागुत्तदॆ. अदु अहिंसॆयिन्द इल्लवायितु.________________
श्रीमद्र हस्यत्रयसारे याल् फलविशेष नियम विशेषण्णडे कूडिन अहिंसादिग विडुगैयावदु ? फललैयु नियमलैयुं विडुगै ; मत्तु म्, निवृत्ति शास्त्रल् तॊन्न निवृत्तिग विडुगैक्कु विरगिल्ल. नियमविशेषादिगळोडॆ कूडाद अहिंसादि मात्र मुं धर शब्दार्थवॆनुम् पक्षलुं शोल्लुगिरोम्. आदुदरिन्द धशब्ददल्लि अदु सेरिदुदे अल्लवु ऎन्दु हेळिदरु. हागल्लवु ; आहिंसादिगळू धरगळे ऎम्ब वादवु सरिये अल्लवु ; ऒन्दुवेळॆ अवुगळू धरगळू, निवृत्ति रूप धरगळू ऎन्दु हेळुवॆवु ऎन्दरॆ, आ सन्दर्भगळल्लि अवुगळन्नु परित्यज्य ऎन्दरॆ, अवुगळिन्दुण्टा गुव फलगळन्नू अवुगळन्ननुष्टिसुव शास्त्रनियमगळल्लि कत्ववन्नु बिट्टु बिट्टु ऎन्दर्थ माडबेके विना, बेरॆ मार्गवे इल्लवॆन्दु तिळसु त्तारॆ. आदुदरिन्द विरोधविल्लद हागॆ निषिद्ध निवृत्ति रूप धरत्याग वॆन्दरेनॆम्बुदन्नु तिळिसुत्तारॆ- आगैयाल् आ कारणदिन्द फलविशेष नियमविशेषण्णळोडे कूडिन . फलविशेष नियमविशेषगळिन्द सेरिद, अहिंसादिगळन्नु, विडुगैयावतु ?- परित्यज्य ऎन्दु हेळि रुव सन्दर्भदल्लि बिडोणवॆम्बुदु यावुदु ऎन्दरॆ फलयुं नियमङ्गयु विडुगै -इवॆरडन्नू बिडोणवे, फलकराग गळे इल्लि त्यागगळु ऎम्ब भाववु. मत्तु- इन्नेनॆन्दरॆ, निवृत्ति शास्त्र तिल् शास्त्रद निषेधवाक्यगळल्लि, शून्न हेळल्पट्टि, निवृत्तिगळॆ - निषेध नियमगळन्नु विडुगैक्युविरगि - बिडुवदक्कॆ मार्गविल्ल. परस्त्री सम्बन्ध बेड, अमृत हेळ बेड, हिंसॆ माडबेड, हीगॆल्ला निषेधिसि हेळिरुव शास्त्र वाक्यगळु स्वतन्त्र शास्त्र प्रमाणगळादुदरिन्द अवुगळिगॆ विरोधवागि नडॆदु अवुगळन्नु त्यागमाडलु मार्गविल्लवु. सश्वरन स्वतन्त्रगळाद आज्ञॆगळु अकृत्यगळन्नु माडबेडवॆन्दु शासन माडिरु इदॆ. अदन्नुल्लङ्घिसि ईतनु आ निषेधिसिरुवुवुगळन्नु अनुष्ठिसिदनादरॆ अकृत्य करण दोषक्कॆ गुरियागि पापफलवन्नु हॊन्दुवनु. अन्त वनु आज्ञाभेदियु, अन्तवनन्नु ननद्रोही ऎन्दु सद्देश्वरने हेळिरुत्तानॆयादुदरिन्द भगवग्रहक्कॆ ऒळगागुवनु. हिन्दॆ अहिंसादिगळु धशब्ददल्ले सेरलिल्लवु, एतक्कॆन्दरॆ फल________________
(SF) प्रभाव व्यवस्थाधिकारः अदर परिहारेपि धम्मन विवक्षि ते । स्वातन्त्र निधे रेव नित्यं तस्य परिग्रहः ॥५५॥ नियमादिगळॊन्दिगॆ अनुष्ठानविल्लवादुदरिन्द ऎन्दु हेळिदरु ; आदरॆ आहिंसादिगळू कूड धशब्ददल्ले सेरिदवु ऎन्दु बलात्करिसि हेळि दरू, आगलू समाधानवन्नु हेळुववु ऎन्दु मुन्दिन वाक्यदिन्द हेळुत्तारॆ. नियमविशेषादिगळॊडॆ कूडाद - शास्त्रदल्लि हेळिरुव नियमगळ सम्बन्धव्यावुदू इल्लद, अहिंसादिमात्रमुम् - अहिंसा मॊदलादवु कूड, धर्मज्ञार्थं - धर्मत ब्यार्थ वुळ्ळदॆन्दु, ऎन्नुव पक्षलु - ऎन्दु हेळुव सन्दर्भदल्ल, कॊल्लुगि रोम्- समाधानवन्नु हेळुवॆवु. समाधानवु आवश्यक वॆन्दु भाविसि ऒन्दु कारिकॆय मूलकवागि हेळुत्तारॆ
अधर परिहारेपि-अधर्मवन्नु माडबारदॆम्ब निषेधवू कूड, धनविवक्षिते-धर्मवॆन्दु ऒन्दुवेळॆ हेळलुद्युक्तरादरॆ, अन्तह अधर्म परिहारगळु धर्मवॆन्दु हेळुवदे कष्टवु, हागल्लदॆ धर्म ऎन्दु ऒन्दुवेळॆ अज्जकरिसुत्तेवॆ ऎन्दरॆ, तपरिग्रहः - आ अधर्म परिहारवन्नु अकरिसोणवु, स्वतन्त्रविधेः - हिंसादिगळन्नु माडतक्कद्दल्लवॆन्दु, यावुदॊन्दू फलकामनॆगॆ अधीनवागदेनॆ स्व तन्त्रवागिरुव विधिबलदिन्द, अथवा प्रपत्तिगॆ अण्ण वागदिरुव स्वतन्त्र विधिबलदिन्द नित्यंस्याक् - यावागलू अनुषिसतक्कद्दागिरुत्तदॆ. अथवा स्वतन्त्र विधेः - स्वतन्त्रनाद भगवन्तन आज्ञॆय मूलक नित्यं स्यात् - यावागलू आनुष्ठिसतक्कद्दागिरुत्तदॆ. इल्लि नित्यम् ऎन्दु इरुवदरिन्द प्रपन्ननागुवदक्कॆ मुन्दॆयू, भरन्यासानुष्ठानन्तरवू देहावसानदवरॆगू अधर्म परिहारवु आवश्यकवॆम्ब भाववु, इदू अल्लदॆ अधर्मवु यावागलू कूडदु, ऒन्दुवेळॆ अधर्मवु प्राप्त वा दरॆ, अदु बुद्धि पूर्वकवागिद्द पक्षदल्लि, “अपायसम्प्लवे सद्यः प्रायश्चिं समाचरेत्” ऎन्दु विधिये इरुवदरिन्द, अधर्मवु मुमुक्षुविगॆ, अदरल्लू प्रपन्ननिगॆ, सर्वात्मना कूडदु. आदुदरिन्दले प्राचीनरु स्वतन्त्रनाद भगवन्तन बेरॆविधियिन्दले अधर्म परिहा रवु आवश्यकवागि सद्दा अकरिसतक्कद्दॆम्ब व्याख्यानवु युक्तवादुदे.________________
२७१४ श्रीमद्र हस्यत्रयसारे एवं सत्वधर्मत्यागार्थ निश्चिते सति, “ चोद नां प्रतिचोदनाम् इति वाक्यस्य तात्सर वाह. इप्पडि (य) यान पिन्नु “चोदनां प्रतिचोदनां” स्वतन्त्रविधेश ऎन्दरॆ प्रपत्तिगॆ आज्ञगळिल्लदिरुव बेरॆ स्वतन्त्रविधि याद “न हिंस्यात् सत्वभूतानि” ऎन्दिरुवदरिन्द, अज्ञकार्य ऎन्दु अर्थमाडुवदू सह समञ्जसवे. एकॆन्दरॆ, स्वतन्त्रविधिग इन्द एर्पट्टवुगळन्नु “सत्वर्धा परित्यज्य” ऎम्ब वाक्यद मूलक त्यागमाडलु साध्यविल्लवॆन्दु तोरिबरुवदरिन्द, अहरहस्यन्ध्या मुपासीत” ऎम्ब स्वतन्त्र विधिबलदिन्द नित्य नैमित्ति कानुष्ठानगळ त्यागवू सरियल्लवॆम्ब भाववू उण्टागुवदरिन्द हागॆ वा व्याख्यानवू युक्तवे.. चरम श्लोकदल्लि हेळल्पट्टिरुव सर्वधर्मत्यागवु अधर्म परिहारद त्यागवन्नु बोधिसलिल्लवु. अधर्म परिहारवु स्वतन्त्र विधि बलदिन्द सिद्धवादुदरिन्द अदर त्यागवु मोक्षार्थिगू प्रपन्ननिगू सात्मना युक्तवल्लवु. अन्तह त्यागवु भगवन्नि ग्रहवन्नुण्टुमाडु इदॆयादुदरिन्द, सधरा ऎम्बुदक्कॆ समस्त धर्मगळन्नू ऎन्दु अर्थमाडलु साध्यविल्लवु; सचमाडि अर्थहेळबेकागिदॆ ऎन्दु हेळिदरु. हागादरॆ श्री कृष्ण भगर्वारवरु परम भागवत राद उद्धवरिगॆ माडिद तस्मात्य मुद्धवो, चोदनां प्रति चोदनां” ऎम्ब उपदेशद अर्थवेनु ? ऎन्दरॆ अदक्कॆ पूर्व पक्षि गळु “अनुकूल्य परित्यागवन्नू मत्तु प्रातिकूल्य परिहारद परित्याग वन्नू” ऎन्दु माडिरुव अर्थवु सुतरां प्राज्ञरु अनुमोदिसद तात्पर्यवॆन्दू हागॆ अनुमोदिसदे इरुवदक्कॆ कारणवनू प्रथमतः ऎरडु कारिकॆगळिन्द तिळिसि, अनन्तर आ श्लोकगळ सरियाद तात्परवन्नु उपदेशिसुत्तारॆ. हीगॆ सत्व धर त्यागार्थवु स्थापितवादरॆ “चोदनां प्रतिचोदनां” ऎम्ब वाक्य तात्सरवन्नु तिळिसुत्तारॆ. इप्पडियान पिन्नु - सर्व धर्मत्याग विषयदल्लि अभिप्रायवु________________
प्रभाव व्यवस्थाधिकारः २७१५ ऎङ्गिरविडल्, “आनुकूल्य- परित्यागं प्रातिकूल्य परिग्रहम् प्रपं प्रतिज्ञा तुं नशक्यं साधु संसदि । प्रपन्न मधि कृव सदाचारानति क्रमः । प्रपध्याय पठित- प्रति सन्धि यता बह ॥५६, ५७॥ मेलॆ, उपपादिसिद रीतियल्लि निर्णितवाद नन्तर, “चोदनां प्रति चोदनां” ऎष्टर विडल् - ऎन्दु हेळिद स्थळदल्लि अथवा श्लोक दल्लि, ई आनुकूल्य परित्यागं - अनुकूलवादवुगळ परित्यागवु, शास्त्र दल्लि विधिवाक्यगळ मूलक हेळल्पट्टवुगळ परित्यागवू, प्रातिकूल्य परिग्रहम् - अधर्म परिहारवु आवश्यकवॆन्दु हेळिद निषेधवाक्य गळ त्यागरूपवाद प्राति कूल्य परिग्रहवू सह, प्रपत्र मिति प्र ज्ञातुं - प्रपत्तिगॆ अण्णगळॆन्दु प्रतिज्ञा वाक्यवन्नु पूर्व पक्षिगळु हेळुवदक्कॆ, साधुसंसदि - तुम्बा प्राज्ञरादवरुगळ गुम्पिनल्लि, नशंसाध्यवे इल्लवु; प्राज्ञरादवर मुन्दॆ अन्तह तात्पर्यवन्नु हेळुवदु अवरुगळ मर्यादॆगॆ कुन्दकवॆम्ब भाववु. अदेतकॆ दरॆ अन्तह विपरीतार्थवन्नु अवरुगळु ऎन्दिगू पुरस्करिसलाररॆन्दु हेळिदन्तायितु. इन्तह विपरीतार्थदिन्द सदाचारातिक्रमवु कूड दॆन्दु प्रपत्य ध्यायदल्लि पठितवागिदॆ ; अदन्नु अनुसन्धानमाडि ऎन्दु हेळुत्तारॆ. “ प्रपन्न मधिकृव - प्रपन्नाधिकारियन्नुद्देशिसिये, सदाचारानति क्रमः शिष्टाचारद उल्लङ्घनॆयु कूडदॆन्दू, इदरिन्द वर्णाश्रमाचार त्यागवू कूड सरियल्लवॆन्दू, सूचिसल्पट्टितु. प्रप त्म ध्यायपठितः-प्रपत्तियन्नु कुरितु हेळुव अधिकारदल्लि हेळल्पट्टि दुदु, इह- ई सन्दर्भदल्लि, प्रति सन्धीयतां - अनुसन्धान माड ल्पडलि, अदु यावुदॆन्दरॆ “एवं निलङ्घर्य मर्त्यो मय्यादां वेद निश्चिताम् । प्रियोपि न प्रियो सौ मे मदाज्ञाव्यतिवर नात्” इदरर्थवु, वेद निर्मितां . वेदशास्त्रदल्लि हेळल्पट्ट, मरादां - विधि निषेधरूपदल्लि हेळल्पट्ट ऎल्लॆयन्नु, एवं विलङ्घ र्य- ई परियल्लि उल्लङ्घिसुव, मर्त्यः - मनुष्यनु, ऎन्दरॆ कृत्या करण अकृतकरणादि दोषगळुळ्ळवनु, प्रियोपि - प्रपन्ननादुद रिन्द प्रियनागिद्दरू, मदाज्ञा व्यतिवरनात् - अन्तह विधिनिषेध________________
२७१६ श्रीमद्रहस्य त्रयसारे
- प्रवृत्तिञ्च” निवृत्तिञ्च’ ऎङ्गिरविडत्तिलु प्रपत्ति कण्ण माग वॊन्नुं स्वीकरिक्कण्णा वॆङ्गिरदामित्तनै, f रूप शासनगळु नन्न आज्ञॆगळागि, अन्तवुगळन्नु अतिक्रमिसुवदरिन्द, आज्ञाभेदी ममद्रोही ऎन्दु हेळिरुव हागॆ, आसौ. ई तनु, मे ननगॆ, नप्रियः- ईग प्रियनल्लवु,” ऎम्बुदु अनुसन्धान माडतक्कद्दागिदॆ ऎम्ब भाववु.ई प्रवृत्तिञ्च निवृत्तिञ्च ऎरविडलु- प्रवृत्तिञ्च निवृत्तिञ्च ऎन्दु हेळिरुव स्थळदल्लि, प्रपन्नु अण्ण माग-प्रप अण्णनागि,वॊनु स्वीकरिक नेण्णा - अदक्कॆ हेळल्पट्ट ऐदु अङ्गगळल्लदॆ, इन्नु यावुदन्नू अङ्गवागि अकरिसबेड, ऎरदामित्र- ऎन्दु हेळिद हागॆ आगुवदु, अष्टु मात्रवे सरि ऎम्ब भाववु ई ऎल्ला अभि प्रायगळन्नू ऒळगॊण्डिरुव हागॆ त स्मात मुद्ध वोक्स् चोद नां प्रतिचोदनां’ ऎम्बुदक्कॆ सविस्तरवागि सरियाद अर्थवु हिन्दॆये बरॆयल्पट्टिरुत्तदॆ. २६९५नॆय पुटवन्नु पराम्बरिसि चोदन शब्ददिन्द यज्ञ यागादि कर्मगळू, प्रतिचोदना शब दिन्द पापगळिगॆ प्रतियाद चोदना ऎन्दरॆ प्रायश्चित कर्म गळू, प्रवृत्ति ऎम्बुदरिन्द तीर्थयात्रॆ, पुण्यक्षेत्र यात्रॆ, दान, तपस्से मॊदलादवुगळू, निवृत्ति ऎम्बुदरिन्द सन्यासाश्रम मॊदला दवु हेळल्पट्टवॆन्दु भाविसि, इवु यावुवू ई परम श्रेष्ठवाद उपायक्कॆ आज्ञवागुवदिल्लवॆन्दु श्री कृष्णनु उपदेशिसिदनॆन्दु भाविसतक्कद्दु. सश्वेश्वरनु विधिनिषेध वाक्यगळ मूलक तन्न आज्ञॆग ळन्नु तिळिसि अवुगळन्ने उल्लङ्घिसु ऎन्दु ऎल्लियादरू हेळियाने ? आदुदरिन्द इल्लि कॆलवु धर्मगळन्नु बिट्टु बिडु ऎन्दरॆ याव शास्त्र मर्यादॆगू विरोधविल्लदहागॆ अदन्नु अन्वयिसबेकादरॆ, अवुग ळन्नु प्रपत्तिगॆ अङ्गवागि साधनवागि अकरिसबेड ऎम्बर्थवागलि, अथवा पापनिवारणॆगागि प्रायश्चित्तरूप धर्मगळु आवश्यकवॆन्दु भाविसदॆ ऎम्बर्थवागलि, अथवा स्वतन्त्र विधिगळ मूलक. अनुष्ठिस तक्क धर्मगळागिद्द पक्षदल्लि अवुगळल्लि करत्व फलानिगळन्नु त्यागमाडि ऎन्दु हीगॆ अर्थ माडबेके विना, विरुद्ध धर्माचरणॆयिन्द निवृत्तिय त्यागवू हेळल्पट्टि तॆन्दु भाविसिदरॆ, अन्तह अभिप्रायवुळ्ळवरु सत्पुरु B________________
प्रभाव व्यवस्थाधिकार चोदना प्रतिचोदनयो प्रवृत्ति निवृत्ति परित्यागस्य निराहारं प्रदर्शयति. २७१७ ඊට मुमुक्षु मात्रप्प (१) “वरि कां जेर्द्धा ऎङ्गिर कट्टळॆयिले फलान्तर साधनवाग चोदितैगळन प्रवृत्ति निवृत्तिगळ्ळॆयुम्, अवत्तुक्कुरुप्पान शास्त्रळ्ळॆयु विड न्न दागवुमाम्. षर गोष्ठिगे अर्हरल्लवु, एकॆन्दरॆ वेद मर्यादॆगळन्नु आवरु उल्लङ्घिसि नडॆयबहुदॆन्दु अभिप्रायपट्टवनादुदरिन्द अर्हरा गुवदिल्लवु. ई श्लोकगळ हिन्दॆये, उद्धवरिगॆ श्री कृष्णनु शरणा गत्यनुष्ठानक्कॆ ई भरन्यास निष्ठर सवे साध्यवू साधनवू ऎन्दु हेळिरुत्तारॆ.
- चोदन प्रतिचोदन” गळ मत्तु “ प्रवृत्ति निवृत्तिगळ परित्यागक्कॆ इन्नॊन्दु विधवागियू निराहवु. गीता चरमश्लोकक्कू ई ऎरडु श्लोकगळिगू, ऐक कण्ठदिन्द अर्थहेळुवदु युक्तवादुदरिन्द, विहितवादुदर प्रवृत्तियू, निषिद्ध वादवुगळिन्द निवृत्तियू भरन्यासक्कॆ अण्ण वागि भाविसतक्कद्दल्लवॆन्दु ऒन्दु विधवाद निर्वाहवन्नु दयपालिसिदरु. ईग इन्नॊन्दु विध वागियू अन्वयिसबहुदॆन्दु हेळुत्तारॆ हेगॆन्दरॆ, मुमुक्षु मा प्रकृत - मोक्षार्थिमात्रवागिरुव अधिकारियन्नु कुरितु, ऎन्दरॆ धर्मार्थ काम फलापेक्षॆयिल्लदॆ मोक्षदल्लि मात्रवे अपेक्षॆ इरुव अधि कारियन्नु कुरितु, “नरि र्का- धर्मार्थकामरूपगळाद काव्य फलगळन्नुण्टुमाडुव, धर्रा - धर्मगळन्नु, त्यजेत्. त्यजिसतक्कद्दु. वरि कवु यावुदॆन्दरॆ नाल्कु पुरुषार्थगळल्लि मोक्षेत्रगळाद धर्मार्थकामगळु, ऎङ्गिर कट्टळॆयिले - ऎम्ब शास्त्रमर्यादॆगॆ अनुगुणवागि, फलास्कर साधन माह - मोक्षवल्लदॆ नश्वरगळाद काव्य फलगळिगॆ साधनवॆन्दु, चोदिगळान - शास्त्रदल्लि विधिसल्प (0) 2. 2).________________
२७१८ श्री पुद्र हस्यत्रयसारे अन्यथा बाधकमाह इज्जि नक्कॆ नित्य नैमित्तिकादिगळुडैय स्वरूपत्यागं विव श्रितमॆन्निल्, र्मुतॊन्न सत्वविरोधनुव प्रसङ्गिक्कु, ट्टिरुव प्रवृत्ति निवृत्ति रूपधर्मगळन्नू, अवत्तु कुरिप्पान - अवुग ळिगॆ सम्बन्धिसिद, शास्त्रगळन्नू ऎन्दरॆ शास्त्रप्रक्रियॆगळन्नू, विडचू इदागवु मान् - परित्यागमाडु ऎम्ब उपदेशवागियू भाविस बहुदु. नश्वरगळाद फलान्तरगळन्नु साधिसिकॊडुव काम रूप धर्मगळन्नू त्यजिसतक्कद्दॆन्दू अर्थ माडिदरू माडबहुदु ऎन्दु हेळल्पट्टितु. हीगॆ अभिप्रायवल्लदिद्दरॆ बाधकगळन्नु तॊल्पडिसुत्तारॆ. d इ न श्री कृष्ण भगर्वारवर ई अमोघपदेशवाद चोदना प्रतिच्छेदन परित्याग विषयदल्लि नावु मेलॆ हेळिद रीति यल्लि अन्वयिसदॆ नित्यनैमित्तिकादिगळ स्वरूपतः त्यागवे इल्लि हेळ ल्पट्टितॆन्दु पूर्व पक्षिगळु हेळिदरॆ अदक्कॆ समाधानवन्नु हेळुत्तारॆ. नित्य नैमित्तिगळुडैय - नित्य नैमित्तिक कर्मगळ, स्व रूपत्यागम्- बिडोणवू सह, विवक्षित मॆन्निल् - चरमश्लोकद, सर्धा परित्यज्य ऎम्बल्लि हेळल्पट्टिरुत्तदॆन्दरॆ, र्मुशून्य हिन्दॆ हेळिद, सत्व विरोधमुं प्रसङ्गिक्कु - समस्त विरोधवू उण्टागुत्तदॆ. पूर्वानुष्ठानक्कू पूर्व सम्प्रदायक्कु स्वानुष्ठानक्कू ईगिन प्रप नर अनुष्ठानक्कू, विरुद्ध वादुदागुवदल्लदॆ, प्रबल स्वतन्त्र शास्त्र विधिगळिगू इतिहास पुराणगळल्लिन उपब्रह्मणगळिगू विरुद्धवादुदागु इदॆ. स्वतन्त्र शास्त्रविधिगळन्नु परित्यागमाडि, “यशास्त्र विधियु जवर्तते कामकारतः । नस सिद्धिमवापोति न सुखं नस राङ्गतिम् । तस्माचां प्रमाणन्ते कारा काव्यव्यवस्थित” (गी, १६-२३, २४.) ऎन्दु हेळिरुवहागॆ मर्हागळ सम्प्रदायगळन्नु पुरस्करिसदॆ तन्न स्वच्छानुसार नडॆयुववनिगॆ इल्लिये सुखविल्लवु. हीगिरुवाग मुन्दॆ श्रेष्ठवाद गतियॆल्लियदु, आदुदरिन्द वेदप्रमा d________________
प्रभाव व्यवस्थाधिकार एवं स्वाभिप्राये दिव्यसूरि सूक्तयोपि सन्ति. २७१९ इन्न निष्कर्षं सत्वनिष्ठ राय् विवेकिगळायिरुप्पार् तॆळिन्नु अङ्गीकरि स्टार् गळ, इव्वर्थ- (१) “शॆयादन शॆयॊं तीक्कुरुळ्ळॆ चॆन्नो दोम्” ऎन्नुम्, (२) “शॆल् तीविनै ऎन्नरु शॆयु म् ” ऎन्नु अरुळिच्छॆ दार् गळ्. ఒ णगळन्ननुसरिसिद अहरहस्सन्ध्या मुपासीत, इत्यादि वाक्यगळिगनु सारवागि नडॆयबेकु. इल्लदिद्दरॆ आज्ञाछेदी मनद्रोही ऎन्दु हेळिरुवहागॆ भगवन्निग्रहक्कॆ पात्रनागुवदरिन्द अन्तवनिगॆ सिद्धि इल्लवु. हीगॆ तम्म निष्कर्षाभिप्रायदल्ल आळ्वारादिगळ दिव्य सूक्तिगळुण्टु. इन्न निष्कर्ष - ईगनावु हेळिद सिद्दानाभिप्रायवन्नु स निष्क राय - सात्विकवृत्तियल्लि निष्ठॆयुळ्ळवरागि, इदरिन्द शास्त्र मर्यादॆयिन्द नडॆयुव सदाचार निष्ठरु हेळल्पट्टरु, विवेकिग छाय - आगमोत्म ज्ञानमात्रवे अल्लदॆ विवेकोत्थज्ञानवन्नु हॊन्दिरुववरु, तॆळन्नु - परित्याग माडबहुदे माडकूडदे ऎम्ब विवेचनॆयन्नु हॊन्दिदवरागि, अङ्गीकरिप्पार्गळ - नम्म ई शास्त्र मर्यादॆगू सम्प्रदायक्कू अविरुद्धवागिरुव ई निष्कर्षाभिप्राय वन्नु ऎन्दु वाक्य प्रथमदल्लदॆ, अदन्नु अङ्गीकरिसुवरु. इदरिन्दशास्त्र - ज्ञान विवेकज्ञानगळिल्लदॆयू, सम्प्रदायानुष्ठानदल्लि अभिमानविल्लद वरादरो अज्ञकरिसदॆ होगुवरे विना, शास्त्र जन्य ज्ञान, सम्प्रदा यानुष्ठानदल्लि विशेष ममतॆ, इवुगळन्नु हॊन्दिदवरु नम्म अभि प्रायवन्नु स्वीकरिसुवरॆम्बुदरल्लि सन्देहविल्लवॆन्दभाववु. हागादरॆ सम्प्रदायद बलविद्द पक्षदल्लि आळारादिगळ दिव्य सूक्तियुण्टॆ ? ऎन्दरॆ उण्टु ऎन्दु उदाहरिसुत्तारॆ. इव्वर्थ - ई तम्म अभि प्रायवन्ने श्री आ डाक्टरवरु “शॆयादनशॆयॊं” तम्म व्रतवु ईडेरुवदक्कागि शास्त्रदल्लि निषेधवाक्यदिन्द हेळल्पट्टु आकारणदिन्द (१) तिरुप्पावै. २. (२) तिरुवाय मॊळि.________________
श्रीमद्र हस्यतयसारे • आचारनिष्ठरु माडदे इरुव अकृत गळन्नु नावु माडॆवु ऎन्दू, “विनै कय्यलऎन्नु- अकृत्य करणादि अपराधगळन्नु माडकूडदु ऎन्दु, अरुळ कॆयुम - नन्न विषयदल्लि कृपॆमाडुवदक्कोस्कर ऎन्नु - ऎन्दू, गोदा तिरुप्पावैयल्ल, नम्माळ्वारवरु तम्म पाशुरदल्ल, अरुळज्ञॆयदारगळ - कृपॆगैदु अप्पणॆ कॊडिसिरुत्तारॆ. ई पूरा पाशुरगळु यावुवॆन्दरॆ e لم “वैयत्तु वाल्वर्गणामुन्नं पावैक्कज्जॆयु रिकॆगळे आरो पारडलु । यत्तु निन्न परमनडिपाडि नैयुं पालुणोनाट्याले नीराडि । मैयिट्टु ऎळिदो मलरिट्टु ना मुडियों शयादन कॆयॊक्कु रच्चॆ नोदो मैय्यु मुं पज्जॆयु मान नैयु काट्टियुयु मारॆण्णॆयु क लॊरॆञ्जावै ॥ वैयत्तु वाल्वर्गाळ् ई लोकदल्लि बाळ बेकॆन्त बन्दवरे, नावु - नावॆल्लरू सेरि, नम साकु - नम्म ई व्रतक्कॆय्युं किरिशैगळ माडतक्क एर्पाडुगळन्नु केळिरो सावधानदिन्द केळिरि.-सारडुलु४ - क्षीरसमुद्रदल्लि, वैय eo - निन्न - योगनिद्रॆयल्लिरुव, परमनडि पाडि - सरस्मात् पर नाद श्री कृष्णन दिव्य पादारविन्दवन्नु स्तुतिसि, नैयॊ - तुप्पवन्नु सेविसुवदिल्लवु; पालु - हालन्नू सेविसुवदिल्लव; नाट्याले नीराडि - बॆळगिनझामदल्ले स्नानमाडि, मैयिट्टु ऎळि तोम् - तन्न जॊतॆगारराद तरुणियरन्नु कुरितु हेळुव प्रकरण वादुदरिन्द, कण्णिगॆ काडिगॆयन्नु हच्चुवदिल्लवु; मलुट्टु नाम डि रोम् - तलॆगॆ हूवुगळन्नु नावु मुडियुवदिल्लव; कॆयादन कॆं दुष्कृत्यगळन्नु माडुवदिल्लवु; तीरु रकॆ नोदों. क्रूरवाद दूषणॆगळन्नु इतररॊन्दिगॆ सेरि हेळुवदिल्लवु ; सारास्वादिनि व्याख्यात्सव, तीकुरळ - क्रूरवाद सूक्तिगळु ऎन्दरॆ असच्छास्त्रग ळन्नु, बॆन्नु - अदन्नु हेळुववर हत्तिरहोगि, ओदो - परिसुव डिल्लवु, ऎन्दरॆ पठिसकूडदु ऎन्दु अर्थमाडिरुत्तारॆ, ऐयमुव ऒज्जॆयुम् अस्थनॆयुं कैगाट्टि - दानवन्नू भिक्षॆयन्नू यथाशक्ति कॊट्टु, उय्युमारु ऎण्णॆ - हीगॆ आजीवनवन्नु माडुव उपायनन्नालोचिसि, उगनु - सन्तोषदिन्द, एव - - वरिसिदु________________
(20) प्रभाव व्यवस्थाधिकारः दादरॆ, ओर् अद्वितीयवाद, ऎं पावाय - ई नम्म व्रतवाग इदॆ. ई नम्म अमोघवाद व्रतवु सिद्धिसुवदक्कागि नावु हीगॆल्ला वर्तिसतक्कद्दु ऎन्दु गोदा तन्न स्नेहितराद युवतियरिगॆ उपदे शिसुत्तारॆ. प्रातःकालदल्लि मिन्दु क्षीराब्बि शायिय पदगळिगॆरगि स्तुतिसि तुम्बा भोग्यवस्तुगळन्नु अपेक्षिसदॆ, विरक्तिभावदिन्द हूवु मॊदलाद अलङ्कारगळन्नु परिग्रहिसदॆ, दुष्कृत्यगळिगू, क्रूरवाक्कु, इतरर दूषणॆ मुन्तादवुगळिगॆ मनगॊडदॆ, दान धर्मादिगळन्नु माडुत्ता हीगॆ ई तिङ्गळॆल्ला नावु वरिसिदरॆ, ई नम्म व्रतवु सिद्धिसि, नमगॆ सर्व श्रेयस्य लभिसुवुदु ऎम्बुदु तात्पर्यवु. नम्माळ्वारवर पाशुरवु यावुदॆन्दरॆ, शॆल्लो निनै यॆनुरुळ् शॆयुम्, ऎ९ । कैय्यार् शक्किर कण्ण पिराने ऐय्यार् कण्टमड्डॆक्किलु, निन्गळ । लॆया देत्तवर कॆय्यनक्के ॥३ अर्थवु :- शॆय्यलिविनै यॆन्नु- अकृत्य करणादि अपराधग ळन्नु माडदे इरु ऎन्दु, ऎण्णॆ अरुळ् शॆय्यु म्- ननगॆ कृपा पूर कवाद अनुग्रहवन्नु माडुवदक्कागि, कैयार् शक्करं - तन्न दिव्य हस्तदल्लि चक्रायुधवन्नु धरिसिरुव, कण्ण पिराने - श्रीकृष्णनागि अवतरिसि सौलभातिशयदिन्द उपकरिसिदवने, ऐयार् कण्टं- श्रेष्टदिन्द तुम्बिरुव नन्न कण्ठवु, अडॆक्किलु - देहावसान समयदल्लि मुच्चि होदहागॆ, निन् कळल् - निन्न पादारविन्दवन्नु ऎय्याद एत्त - श्रमविल्लद हागॆ स्तुतिसुव हागॆ, ऎनक्करुळ् शॆय्- ननगॆ कृपॆ माडु ऎन्दु प्रार्थिसुत्तारॆ. ओ कृष्णावतारियागि परम सौलभ्यदिन्द अनेक गोप गोपीयरिगॆ कृपॆगैद सत्येश्वरने, नीनु दिव्य हस्तदल्लि चक्रायुधवन्नु धरिसिरुवदु नन्न अनुग्रहक्कागि ऎन्दु भाविसुवॆनु, हिन्दिन दुष्कर्मगळू अदर भयदिन्द तॊलगि होगि मुन्दक्कू अदर भयदिन्द नानु दुष्कर्मगळन्नु माडद हागॆ ननगॆ अनुग्रहिसु ; देहावसान कालदल्लि श्रेष्ठ ऎम्बुव दुष्कनु पद्द माननागि, नन्न कण्ठवन्नु हिसिकि नन्नन्नु स्तुतिसिदहागॆ माडबहुदु; निन्न चक्रद बलदिन्द अदक्क वकाश कॊडद हागॆ माडि निन्न पादारविन्द वन्नु स्तुतिसुव हागॆ माडु ऎन्दु अतिदैन्यदिन्द बेडुत्तारॆ. श्री नम्मा________________
श्री मद्र हस्यत्रयसारे द्वारवरु प्रपन्न जन कूटसरॆन्दु प्रतीतियु ; अन्तवरे अकृत्यकर णादि अपराधगळ विषयदल्लि महा भीतरागि, अन्तवुगळल्लि मनस्सु प्रवर्तिसदहागॆ कृपॆ माडु ऎन्दु प्रार्थिसिदनन्तर, “सर धर परित्यज्य” ऎम्बुदरिन्द प्रपन्ननिगॆ दुष्कृतगळन्नॆसगुवदरल्लि सर्वॆ श्वरानुमति उण्टॆन्दू, बुद्धि पूर्वकवागि अन्तह दुष्कृत्यगळन्नु माडिदरू क्षमागुणपूर्णनागि रक्षिसि बिडुवनॆम्बुदू, आळ्वाराचा ररुगळ अनुष्ठानक्कॆ विरुद्धवाद विषयवॆन्दु उपदेशिसिरुत्तारॆ. d आगलि श्री तिरुवळि शैयाळ्वारवर तिरुच्चन्दविरुत्तदल्लि “ना यिर्दे” ऎम्ब पाशुरदल्लि, तावु माडिद अपराधवन्नु गुणवागि अङ्गीकरिसु, नानु माडिद अपचारगळन्नु उपचारवागि भाविसु, ऎम्ब प्रार्थनॆ इरुवदरिन्द प्रपन्नन दुष्कृत्यगळन्नू सुकृतवा गिये भाविसुवनॆन्दु तोरिबरुत्तदल्ला? ऎन्दाक्षेप तन्दरॆ, अदरर्थवु हागल्लवु, प्रायश्चित्त रूपदल्लि क्षमिसैया ऎम्ब प्रार्थनारूप शर णागतियु तोरिबरुत्तदॆन्दू अदु बुद्धि पूर्वकवाद उत्तराघद विषयवल्लवॆन्दू अबुद्धिपूर्वकवागि माडिद उत्तराघद विषय वॆन्दे व्याख्यातृगळॆल्ला अन्वयिसिरुत्तारॆन्दु हेळुत्तारॆ. आ पूरा पाशुरवु यावुदॆन्दरॆ- वैत्तु नि वल्लवा पळितवर् कुमा निन रिल् पोर् 1 चॆन्दु निन्न चॆयिन् वॆन्नवर कुं वस्तु । निषेदलागु नन्न रान्दलालॆ माय नायिर्ने । चॆयदु DD म मागवे कोळ् इलनाथने ॥ १११ ॥ इदरर्थवु. निन्नॆ नॆयत्तु - मन्द मतिगळाद नम्मिन्द स्तोत्र माडलु असाध्य वाद कल्याण गुणगळेनु, विचित्राद्भुत चेष्टॆगळेनु, इवुगळुळ्ळनिन्नन्नु मनस्वियागि निन्दिसि, ऎल्लवाडळितवरुक्कु म तन्नल्लिरुव शक्ति ऎन्दॆल्ला परुषवाक्किनिन्द दूषिसिद शिशुपालादिगळिगू, मारु इल् पोरॆ शॆयदु - ऎदिरिल्लाद युद्धवन्नु माडि, निन्न चॆं ती यिल् - निन्न कोपाग्नियिन्द, वॆन्वर् कुम् - दग्धराद वालि मॊदलादवरिगू, उ - सर्वाधिकनाद निन्नन्नु, वन्नु एय दल् आगुम् ऎन्सर् - बन्दु आश्रयिसबहुदागित्तु ऎन्दु ऋषिगळु हेळु तिरुवरु, आदलाल् - आदुदरिन्द, ऎमु माय - दयॆ मॊदलाद आश्चर्य गुणगळन्नु ननगू प्रकाशिसुवनागि, इल नाने - ऐहिक 3 6________________
A 66 प्रभाव व्यवस्थाधिकार d २७२३ (३) “नायिर्ने शयद कुत्तं न मागवे कॊळ् चाल नाथने” ऎन्नद तात्पर पार् ताल् क्षमिक्कवेणुवॆन क्कॆल्ला निरुपाधिक शेषियादवनॆ, नायिर्ने - अनन्य गतिकवागि निन्नन्ने शरणवागि आश्रयिसिद अथवा नाय ऎन्दरॆ नालिगॆ अदरिन्द नानु माडिद अपराधवन्नु ऎन्दु सारविवरणॆयवरु अर्थ माडिरु त्तारॆ. शॆयदकुम्म् - पमादिकदिन्द माडिद अपराधवन्नु नम्मागबेकॊळ् - गुणवागिये भाविसु ऎन्दु प्रार्थिसुत्तारॆ. शिशुपालनु युधिष्ठिरन सभॆयल्लि श्रीकृष्णनागि अवतरिसि माडिद दिव्या द्भुत चेष्टॆगळन्नॆल्ला ऒरॆदु परुष वाकुगळिन्द, सदसस्कृती नति क्रम्य गोपोयं कुलपांसनः सहराङ्कथ मर्हति? वरा श्रम कुलापेटॆ स्सत्वधबहिष्कृतः । स्वरवर्ति गुण्र्हिन कृप ब्याङ्क थ मर्हति?! ” हीगॆल्ला निन्दिसिद शिशुपालनिगॆ निन्न दयॆयु एनन्नु माडितु ऎन्दरॆ “चैद्यदेहोथं जोतिरा सुदेव मुपाविशत् ” ऎन्दु (भाग १०. २४) हेळिरुवदरिन्द विष्णु सायुज्य वन्नु शिशुपालन आता हॊन्दितु. हागॆये तन्न भक्तनाद सुग्री वन राज्यदारापहारगळन्नु माडिदनॆम्ब कोपदिन्द हतनाद वालि यिन्दलू मरॆयल्लि निन्तु बाण प्रयोगवन्नु हेगॆ माडिदॆ आक्षेपिस ल्पट्टिद्दरू, “स्वधरच संयोगाज्जि तन महात्मना । स्वर्गः परिगृत प्राणान परिरक्षणा, आ वालिगॆ नीनु वीरस्वर्गवन्नु दयपालिसिरुत्तीयॆ, नानादरो निन्नन्नु आश्रयिसिदवनु, अन्तव नेनादरू प्रामादिकापराधगळन्नु माडिद्दरॆ, वालियु “यद युं मया पूत्वं प्रमादादुक्त मप्रियम्। तत्रापि खलु मे दोषं करुं सार्हसि रामव” (रामा. किष्कन्धा, १८. ४८.) प्रमाददिन्द ज्ञानविल्लदॆ अयुक्तवाद परुषोतियन्नु क्षमिसि, आ दोषक्कागि नन्नन्नु शिक्षिसबेड, क्षमिसु ऎन्दु प्रार्थिसिदरीता, नानू सह प्रमाददिन्द माडिद अपराधगळन्नु ऎणिसबेड, प्रपन्ननु तिळि यदॆ माडिदनॆन्दु क्षमिसु ऎन्दु प्रार्थिसुत्तारॆ.” ऎन्नदुक्कु ऎन्दु पूर्व पक्षिगळु उदाहरिसबहुदाद पाशुरक्कू कूड, तात्पय्य (३) तिरुच्चन्द विरुत्तदॆ.________________
श्रीमद्र हस्यतयसारे 2 पेक्षित पडियालॆ, पपन नक्कु मपराधं पुगुट्बाल्, (४) *अज्ञानाद थवा ज्ञानादपराधेषु सतृप्ति । प्रायश्चित्तं तमस्वति प्राथकेव केवलम” । ऎङ्गिरपडिये क्षमैकॊळ्ळ प्राप्तम. पाद्वाल् - सरियाद अभिप्रायवेनॆम्बुदन्नु परिशीलिसि नोडि दरॆ, क्षमिक्कवेणुवॆनपेक्षित पडियाले - चर्यद कुम्न वागि मागकॊळ्ळु ऎन्दु अपराध माडिद्देनॆन्दु नम्बि अदन्नु दोष वागि ऎणिसि शिक्षिसबेड, गुणवागि भाविसु; ऎम्ब वाक्यदिन्द क्षमिसु ऎम्बुदु व्यक्तवु तानु शॆयदकुम्म्” ऎन्दु अपराध माडिद नॆन्दु यावाग हेळिदरो, आग अदक्कनुगुणवाद भगवन्नि ग्रहवुण्टॆं बुदु व्यक्तवु, हागॆ निग्रहिसदॆ नम्मागकॊळ्ळु ऎन्दरॆ अपराधगळन्नु क्षमिसु ऎन्दु प्रार्थनॆये विना अन्यथा अल्लवु. आदुदरिन्द क्षमिस बेकॆन्दु अपेक्षिसिदुदरिन्द, प्रपन्ननुक्कु अपराध पुगुट्बाल् भरसमर्पणवन्ननुष्टिसिद प्रसन्ननिगॆ अपराधवु प्राप्तवादरॆ (४) *अज्ञनादथवाज्ञानात् - ज्ञानविल्लदॆ प्रामादिकवागिये आगलि, अथवा बुद्धिपूर्वकवागिये आगलि, अपराधेषु सत्यपि - अप राधगळु ऒन्दु वेळॆ प्राप्तवादरू, इल्लि अपि शब्ददिन्द सामान्यवा प्रपन्ननिगॆ इन्तह अपराधगळु यावुवू उण्टागुवदिल्लवॆन्दु “ धी पूरैतर पात्मना मजननात् ५ (१६०६नॆय पुट) हिन्दॆ हेळिदुदु सूचिसल्पट्टितु क्षमस्वति क्षमिसैय्या ऎम्बदागि, प्रार्थनॆ का शरणागति रूपवाद दण्ड पत्पणामदॊन्दिगॆयू, अय्यो माडिबिट्टॆ ने ऎम्ब परितापदिन्दलू माडिद प्रार्थनॆयॊन्दे, केवलं प्रायश्चि तं-साकाद प्रायश्चित्तवु,”ऎ रपडिये-ऎन्दु हेळिरुवहागॆ, क्षमॆ कॊळ्ळ प्राप्तम्-क्षमिसु ऎन्दु प्रार्थिसुवदु उचितवु. तिरुमळिशैया ळ्वारवर पाशुरद व्याख्यातृगळॆल्ला प्रामादिकगळाद उत्तराघगळ विषयवॆन्दु अभिप्राय पट्टिरुत्तारॆ. अ अबुद्धि पूत्वगळ अपराधगळिगॆ क्षमस्व ऎम्ब प्रार्थनारूप प्रायश्चित्तवु हेळल्पट्टरॆ, बुद्दि पूर्वगळाद अपराधगळिगादरो क्षमस्ववॆम्बुदु कैमुतिक न्याय (४) जतना स्तोत्रम________________
प्रभावव्यवस्थाधिकार 92.98 प्रसन्न स्य बुद्धि पूत्र राघ श्लेषवादस्य खण्डन म्. प्रायश्चि ताराशक्तः कालक्षेपाक्षमो पि ना । पुनः प्रपद्यते नाथ मभिंर्द लोकसज्हम् ॥८॥ L * सिद्दवु. इदन्ने मुन्दॆ उपपादिसिरुत्तारॆ. श्री भाष्यकाररू तावु माडिद शरणागतिय अनुसन्धानरूपवाद गद्यदल्लि नानाविधगळाद अपराधगळन्नॆल्ला निरूपिसि “सर्ा अशेषतः क्षमस्व” ऎन्दुप्रार्थि सिरुत्तारॆ. प्रपन्ननिगॆ बुद्धि पूरकवाद पापगळ अलेपवुण्टॆम्ब वादद खण्डनवु. 3 · हीगॆ क्षमस्व ऎम्ब प्रार्थनॆयिन्दले बुद्धि पूरैतराघगॆ ळॆल्ला नाशवादरॆ, प्रायश्चित्त शास्त्रवु प्रपन्ननिगॆ हागादरॆ बेकि ल्लवो ऎम्ब आक्षेपवु उण्टागुत्तदॆ. ई सन्देहक्कॆ समाधानवु अत्यावश्यकवादुदरिन्द सिद्दान्तार्थवन्नु ऒन्दु कारिकॆय मूलक उपदेशिसुत्तारॆ. प्रायश्चि, तानगाशकः - प्रपन्ननागि बुद्धि पू र्वकवाद उत्तराघगळु प्राप्तवागि, अवुगळ निवारणॆगागि अवुगळिगॆ हेळिरुव कृष्ण चान्द्रायणादि बेरॆबेरॆ प्रायश्चित्तगळन्नु अनुषि सलु अशक्तनाद, कालक्षेपाक्षमोपिवा - मत्तू अनुतापातिशय दिन्द आ प्रायश्चित्तगळन्नॆल्ला अनुष्ठिसलु बेकाद कालविळम्बवन्नु सहिसलारदवनागि, ऎल्लि शरीरपात उण्टागुत्तदो ऎम्ब भीतियिन्दि रुवनाद, प्रपन्ननु, लोकसङ्गहनभिंर्द - तानु तुम्बा भग वन्तनिगॆ प्रियनागिद्दरू, “सहाय च लोकस्य मरादा स्थाप नायच शास्त्रमरादॆयन्नु लोकद जनरु व्यतिक्रम माडदिरुव दक्कागि लोक सङ्गहवन्नु मारदवनागि, “प्रायशिरिय सात्र युनतरणंव्रजेत्” प्रायश्चित्त रूपदल्लि उत्तराघ परि हारक्कागि पुनश्चरणागतियन्न नुष्ठिसतक्कद्दॆन्दु हेळिरुवमेरिगॆ, नाथं - तन्न स्वामियाद सर्वॆश्वरनन्नु, पुनः प्रपद्यते - पुनः शरणागतियन्नु अनुष्ठिसुववनु. प्रपन्ननु शक्तनागिद्दरॆ, काल विळम्बवन्नु सहिसल. मनस्सिद्दरॆ तानु माडिद बुद्धिपूर्वकगळाद________________
२७-२६ श्रीमद्रहस्य त्रयसारे उत्तराघगळिगॆ विधिसल्पट्टिरुव प्रायश्चित्तगळन्नॆ लोक स हार्थवागियादरू अनुष्ठिसले बेकु. आदरॆ आ विधिसल्पट्ट प्राय शित्रगळन्नु अनुष्ठिसलु शक्तियिल्लदिद्दरू, अथवा हागॆ अनुष्ठिसलु बेकाद कालविळम्ब सहिसदॆ ऎल्लि क्षित्रदल्ले देहावसान उण्टागु इदो ऎम्ब भीतनागिद्दरू, आगलू सह आया नियत प्रायश्चित्त गळिगॆ बदलागि पुनश्चरणागतियन्नॆ लोक सङ्गहार्थवागि अनु सलेबेकु ऎम्ब सिद्धानार्थवन्नु इल्लि अनुग्रहिसिरुत्तारॆ. प्रामा दिकवागि अबुद्धि पूर्वकगळाद उत्तराघगळेनो लेपिसुवदिल्लवॆम्ब शास्त्रार्थवुण्टु, अदरहागॆ बुद्धिपूर्वकगळाद उत्तराधगळू लेपि सुवदिल्लवॆन्दु अभिप्राय पट्टु हागॆ नडॆयुववरिगॆ भगवन्नि ग्रहवू शिक्षॆ य तप्पदु ऎम्ब भाववु. प्रपदनवु सहृदनुषेयवु, हीगिरुवाग, पुनः प्रपद्यते ऎम्ब प्रयोगवु हेगॆ शास्त्र सम्मतवु? ऎन्दरॆ मॊदलिन प्रपदनवु तन्न आत्जीवनक्कागियादुदरिन्द, आ विषयदल्लि ई पुन स्मरणागतियल्लवु. उत्तराघ निवारणॆगागि ई पुनः प्रपदनवादुद रिन्द शास्त्र सम्मतवे विना शास्त्रविरुद्धवल्लवु. अनेक महनीयरु इन्तह बुद्धि पूराघगळु प्राप्तवादुदरिन्द अनुतापोपरतिगळ मूलक प्रायश्चित्तगळन्नु माडिकॊण्ड निदर्शनगळुण्टु. रुद्रनु तन्न तन्दॆय ऐदनॆय तलॆयन्नु तॆगॆदु हाकिद गुरुपातकक्कागियू परशुरामनु द्विजराद क्षत्रियरन्नु वीरावेशदिन्द हॊन्दिदुक गियू, दूरस ऋषियु महा भागवत तवनाद अम्बरीषनिगॆ माडिद अपराधक्कागियू, लक्ष्मणनु महा भागवतनाद सुग्रीवनल्लि आडिद परुषोक्तिगळिगागियू, हीगॆ अनेक महनीयरु तम्म अप राधगळिगागि प्रायश्चित्तवन्ननुष्ठिसिरुत्तारॆ. आगलि, ईग सिद्दानिसि हेळिदवाक्यवु उपादेयवॆन्दे भावि सोण. आदरॆ पूराचाररुगळु, बुद्धि पूरकवाद निषिद्दानु ज्ञानवू पपनन्नु बाधिसुवदिल्लवॆन्दु हेगॆ हेळिदरु ऎन्दाक्ष पिसिदरॆ, प्रपन्नन माहात्मियन्नु मनस्सिनल्लिट्टु हागॆ हेळिदरे विना, शास्त्र पब्गळन्नु मरॆतु हेळिद अभिप्रायवल्लवॆन्दु मुमुक्षुमे? ऎन्दारम्भिसिद वाक्यदिन्द तिळिसुत्तारॆ. मुमुक्षुत्व मे अडियाग - मोक्षार्थियागि उपायानुष्ठानवन्नु माडिद प्रसन्नतॆय________________
प्रभाव व्यवस्थाधिकार 92.92 मुमुक्षत्वमे अडियाग बुद्दिपूर निषिद्ध ळ पुकुरा वॆन्नुव वा यु (१) * विद्यते ब्राह्मणेदमः” ऎन्नु माप्पोले औचित्यत्ताले चॆन्न पडि यत्तनै. मूलकवागि, बुद्धि पूर्व निषिद्धङ्गळ - बुद्धि पूर्वकवागि माडिद शास्त्रगळल्लि निषिद्ध कर्मगळॆन्दु हेळल्पट्ट अपराधगळु, पुकुरावॆ नं वायुम्-सम्बन्धिसि ईतनिगॆ बाधकगळागलारवॆम्ब पूर्वाचार्यरुगळ अभिप्रायवू (१) “विद्यते ब्राह्मणे दम ” यावाग ब्राह्मणनु ऎन्दु हेळल्पट्टनो आग आतनल्लि स्वल्प मट्टिगॆ इन्द्रियनिग हत्र उण्टॆन्दु, ऎन्नु मावॊले ऎन्दु वाल्मीकि महर्षिय वाक्किन हागॆ, औचित्र शालॆ - अल्लि ब्राह्मणनॆम्ब औचित्य दिन्द हेगॆ हेळिदरो, हागॆ इल्लियू प्रपन्ननॆम्ब औचित्यदिन्द, शून्नपडियत्त - हेळिद हागॆ भाविसतक्कद्दु, अष्टु मात्रवे सरि. ब्रह्मणनादवनु ऎन्दरॆ ब्राह्मणनियल्लि हुट्टिदवनिगॆल्ला दम उण्टु ऎम्ब हेळिकॆयु औचित्य मात्रवे. एकॆन्दरॆ इन्द्रिय निग्रह विल्लद ऎष्टु ब्राह्मणरिल्लवु. अदरहागॆ ऎम्ब भाववु. इल्लि अत्रन्य ऎन्दु हेळिदुदरिन्द औचित्य मात्रवे एना शास्त्रमर्यादॆयल्ल वॆन्दु हेळिदन्तायितु. प्रपन्ननादुदरिन्द बुद्धिपूर्वकवागि उत्त राघगळन्नु, ऎन्नडिया अदुशॆयार्” ऎन्दु हेळिरुवहागॆ ऎन्दिगू माडलाररॆम्ब अभिसन्धियु महानुभावरुगळिगॆ इरुवद रिन्द प्रपन्ननल्लि गौरवविट्टु शरणागत रक्षकनु तन्न अभय प्रदा नानुसारवागि हेगो रक्षिसि बिडुवनॆम्ब आशयदिन्द हेळिद मातॆन्दु भाविसतक्कद्दे विना शास्त्रमरादॆयन्नु मन स्सिनल्लिट्टु हेळिदमातल्ल वॆम्ब भाववु. श्रीमद्रामायणद पूरा श्लोकवु यावुदॆन्दरॆ, *विद्यते गोपु सम्पन्नं विद्यते ब्राह्मणेदनः । विद्यतेनु चापल्यं विद्यते ज्ञातितोभयम्” “यावाग गोवुगळिवॆयो तन्मूलकवागि समृद्धियु, स्वल्पमट्टिगॆ उण्टॆन्दे हेळबहुदु हागॆये ब्राह्मण कुलदल्लि हुट्टिदवनु ऎन्दनन्तर आहार पारिशुद्ध दिन्द स्वल्प मट्टिगॆ इन्द्रियनिग्रह इद्दे इरुत्तदॆ. स्त्रीगळु ऎष्टु (१) रामा, युद्ध, १६, ९. 3________________
२७२८ श्रीमद्र हस्य त्रयसारे లో मुमुक्षुवुक्कॆ बुद्धि पूर निषिद्ध * * पुगुन्नु परिहार हण्णुगै महर्षिगळ पक्कलिल ऋषि प्रायर् पक्कलिलु मुळ्ळ डक्कण्णु पोरानिनदिरै. मनुक्षणम्बुद्धि पूत्र रघुनुदयोक्तिस्सिद्दा नविरु स्था इ (अ) नन्नागिल् उपासकगळु मुमुक्षुक्कुळागै उत्तमरागिद्दरू स्वल्प मट्टिगॆ चापल्यवु इद्दे इरुत्तदॆ. हागॆये ज्ञाति ऎन्दनन्तर तन्मूलकवागि भयवु इद्दे इरुत्तदॆ.” ऎम्बुदु. श्लोकार्थवु. बुद्धिपूर्वोत्तराघद सङ्घटनॆयल्लि प्रायश्चित्तवु आवश्यक वॆन्दरॆ हिन्दॆ हागॆ नडॆदिरुवदक्केनादरू निदर्शनगळुण्टॆ ? ऎन्दरॆ महर्षिगळू, महर्षिगळिगॆ समानवाद प्रवृत्तिगळुळ्ळ महनी यरू सह, अन्तह सन्दर्भदल्लि प्रायश्चित्तवन्नु माडिकॊण्डिरुत्ता रॆन्दु तिळिसुत्तारॆ. मुमुक्षुवु - मोक्षार्थियाद प्रपन्ननिगे बुद्धि पूरैनिषिद्दळ्-बुद्धिपूर्वकवागि निषिद्दा चरणॆगळु, पुगल्लु - पाप्तवागि, परिहारङ्गळ पट्टु - प्रायश्चित्तगळन्नु अनुष्ठिसिरु वदु, महर्षिगळ पक्कलिलुवु - महर्षिगळल्लियू, ऋषिप्रायर् पक्कलिलुम् - ऋषिगळिगॆ समानवाद वृत्तिगळुळ्ळवरल्ल, उळ् पड कण्णु पोरानिनदिरे - शास्त्रगळल्लि लोकदल्लू सह कण्डिरुवॆ वष्टे, वसिष्ट महर्षिगॆ चण्डाळान्न भक्षण प्राप्तवादुदरिन्द प्राय श्चित्रवन्नु माडिकॊण्डरॆम्ब, लोक सारङ्गमुनियु मुनिवाहनर विषयदल्लि शिलाप्रहारक्कागि प्रायश्चित्त माडिकॊण्डरॆम्ब, वृत्तान्तग ळुण्टु. दूर्वासरु अम्बरीषनिगॆ नमस्करिसि अपराध परिहारवन्नु माडिकॊण्डरु. सुग्रीव लक्ष्मणरु प्रायश्चित रूपदल्लि परस्पर क्षाप्रणॆ यन्नु प्रार्थिसिदरु. d मोक्षार्थियाद प्रपन्ननिगॆ बुद्धि पूरै राघवे उण्टागुवदिल्लवॆम्ब वादवु सिद्धान्न विरुद्धवादुदु. इ नन्नागिल् - ईग नावु स्थापिसिदहागागदिद्दरॆ, उण्टागुव बाधकगळन्नु हेळुत्तारॆ. उ पासगळु - भक्ति मार्गवन्नव________________
(2n) प्रभाव व्यवस्थाधिकार याले अवगळुक्कुं बुद्धि पूत्त राघं घटियामैयाले उत्तराश्लेषम् प्रामादिकविषय. बुद्धि पूरो राघ तुक्कु क्षन्तव्यत्वमि यन्नु व्यवस्थॆ हण्णवॊण्णादॊळॆयुम्, · लम्बिसि उपासनॆयन्नु माडुववरूसह मुमुक्षुक्कआगैयाले- मोक्षार्थिगळाद प्रसन्नरादुदरिन्द अवरिगू कूड, बुद्धि पू इराघं - बुद्धि पूर्वकवागि माडिद उत्तराघवु, घटिया याले - उण्टागदे इरुवदरिन्द उत्तराघश्लेषम् - ब्रह्म विद्यारम्भानन्तर उण्टागुव पापगळु अण्टदिरोणवु प्रामा दिकविषयम् - अबुद्धि पूर्वकवागि सङ्घटिसिद विषयवु. बुद्धि पूरो राघत्तुक्कु विद्यारम्भोत्तरकालदल्लियागलि, अथवा प्रपदनानन्तरवागलि, बुद्धि पूर्वकवागि माडिद पापगळिगॆ, कन्त व्यत्वविल्ल - भगवन्तनु क्षमिसिबिडुवनॆम्बुदु इल्लवु ऎन्नु ऎम्ब दागि, व्यवस्थॆ पण्णादॊळियु श्री भाष्यकाररिन्द व्यवस्थॆ माडदे होगुत्तित्तु. శ్రీరియల్లి हेळिरुवदु, “ एवमेव विदि पापं कर न शिष्यते ? “ एवं हास्य सत्व पात्मानः प्रदूयनॆ” (छां, ४, १४, ३, ५, २४, ३) ऎम्बदागि, इदर तात्पर्यवेनॆम्बुदन्नु श्री व्यास महर्हियु “तदधिगम उत्तर पूराघयो रस्तॆषविनाश्, तद्व पदेशात् " ऎम्ब ब्रह्म सूत्रदल्लि (४. १. १३) व्यवस्थॆ माडिरुत्तारॆ. “तदधिगमे - आ ब्रह्म विद्यॆय अनुष्ठानवु आरम्भवाद ऒडनॆये, उत्तरा घयो – पश्चात्तागि उण्टागुव मत्तु पूर्वभावियागि उण्टाद पुण्य पापरूप गळाद अघगळिगॆ, अश्लेषविनाश् - उत्तराघक्कॆ आश्लेषवू, पूाघक्कॆ विनाशवू उण्टागुत्तदॆ; एकॆन्दरॆ, तद्व पदेशात्- हागॆ मेलॆ हेळिद श्रुतिगळल्लि हेळल्पट्टिरुवदरिन्द” ऎम्बुदु सूत्रार्थवु. उत्तराघवु अण्टुवदिल्लवॆन्दरॆ, उत्तराघवु (१) बुद्धि पूर्वकवॆन्दू(२) अबुड्डि पूरैक अथवा प्रामादिकवॆन्दू, ऎरडु विधवु, इवुगळल्लि ऎरडर आश्लेषवे अथवा ऒन्दर अश्लेषवे ऎम्ब व्यवस्थॆयल्लि, श्री भाष्यकाररु तदिद मश्लेष वचनं प्रमादिक विषयम मव्यं”-श्रुतियल्ल, ई सूत्रदल्लू सह उत्तराघवु अण्टुवदिल्लवॆन्दु हेळिद अशेषवाक्यवु________________
२६३० श्रीमद्रहस्यत्रयसारे उपासकनुक्कुम् प्रपन्ननुक्कुं वल्ला श्रम जातिगोत्र प्रवर चरण कुल देश कालावस्तागुण समयादिगळ्ळि उपाधि यागक्कॊण्ण तॊन्न निषिद्धङ्गळ तविरु मिडल् विशेषविल्फ्. प्रामादिकगळाद उत्तराघगळन्नु कुरिते ऎन्दु तिळियतक्कद्दु’ ऎम्बुदु तात्पर्यवु. बुद्धि पूर्वकवाद उत्तराघद अशेषवु श्रुतियल्लि हेळ ल्पडलिल्लवु. इदक्कागि प्रायश्चित्तवन्नु माडिये तीरबेकॆम्बुदु श्री यतिवर व्यवस्थॆयु. ऎल्ला उत्तराघगळू अण्टुवदिल्लवॆन्दु अर्थमाडि बिट्टरॆ, श्री यतिराजरु हीगॆ ई व्यवस्थॆ माडिरुवदु अयुक्तवॆन्दु हेळि दन्तागुत्तदॆम्बुदु श्री देशिकरवर अभिप्रायवु. ब्रह्मविद्यॆये ऒन्दु सर्वप्रायश्चित्त रूपानुष्ठानवु; हीगिरुवाग बेरॆ प्रायश्चित्त एकॆ ऎन्दु पूत्व पक्षतन्दरॆ, पापनिवारणॆगागि प्रायश्चि तरूपदल्लू उपासनॆयन्ने माडबेकॆन्दु “ अपिचेत्पातकं किञ्चि द्योगी कुरात मादतः । योगमेव निषेवेत नान्यं यज्ञं समाचरेत् ऎम्ब प्रमाणविरुत्तदॆ. इदु हिन्दॆये उदाहरिसल्पट्टि रुत्तदॆ. आगलि बुद्धि पूरैकवाद उत्तराघवु उपासकनिगॆलेपिसबहुदु आदरॆ “सत्करनिरता शुद्दा साङ्ख्ययोगविद स्वथानार्हन्ति शरण सस्य कला कोटित मसि”ऎन्दू तस्मान्यास मेषां तपसा मतिरिक्त माहुः” (तै.ना.) ऎन्दू, प्रपत्तिगॆ उपासनक्किन्त विशेष माहात्मयु हेळल्पट्टिरुवदरिन्द, भरन्यासवन्न नुष्ठिसिदवनिगॆ लेपिसदे इरबहुदु ऎन्दु पूर्वपक्षतॆन्दरॆ, अदक्कॆ प्रति द्वन्दियागि वर्णाश्रम जाति गोत्र प्रवर विषयगळल्लि निषेधिसि हेळिदवु कूड प्रपन्ननिगॆ सम्बन्धिसुवदिल्लवॆन्दू, अवुगळन्नु बिडबहुदॆन्दू आगुत्तदॆ, हागॆ बिडु वदु निमगॆ सम्मतवल्लवु ; आदुदरिन्द बुद्धि पूर्वकगळाद उत्तरा गळू सम्बन्धिसुत्तवॆ, अवुगळिगॆ प्रायश्चित्तवु आवश्यकवॆन्दे ऒप्पतक्क द्दॆन्दु हेळुत्तारॆ- उपासक नक्कु- उपासकनिगूऎन्दरॆ भक्तियोग निष्ठनिगू, प्रपन्ननुक्कुम् - भरना सनिष्ठनिगू सह, वर्णाश्रम वेनु, जातियेनु, गोत्रवेनु, प्रवरतेनु, चरणवेनु, कुलवेनु, केतवेनु, कालवेनु अवस्थॆयेनु, समयादिगळेनु, इवुगळन्नु उपाधिगळॆन्दु भाविसि, तॊन्न - शास्त्रगळल्लि हेळिरुव, निषिद्द ऒळ 2________________
प्रभाव व्यवस्थाधिकार २७३१ कूडदॆन्दु हेळिरुववुगळन्नॆल्ला तवरुमिडल् बिट्टु बिडुव सन्दर्भ दल्लि, अतिक्रमिसि नडॆयुव सन्दर्भदल्लि ऎम्ब भाववु, विशेषमिल्लॆ एनॊन्दू व्यत्यासविल्लवु, ऎन्दरॆ तुल्यन्यायवायितु ऎम्ब भाववु. प्रपन्ननु बुद्दि पूर्वकवागि अपराधमाड कूडदॆन्दिरुवदन्नु माड बहुदु ऎन्दु हेळुवदादरॆ, ब्राह्मणो न सुरां पिबेत् - ब्राह्म णनु हॆण्डवन्नु कुडियकूडदॆन्दिदॆ, हागादरॆ प्रपन्नु ब्राह्मणन कुडिय बहुदु ऎन्दु तुल्यन्यायद प्रकार हेळबेकागुत्तदॆ. ब्राह णनु हॆण्ड कुडियबहुदॆम्बुदु इष्टविल्लद विषयवु, आदुदरिन्द ई निषिद्दा चरणॆ कूडदादरॆ, उत्तराघगळू निषिद्दा चरणॆगळादुदरिन्द अवू कूडदॆन्दे हेळतक्कद्दॆम्ब भाववु. (6 (( वर विषयवाद निषिद्ध वाक्यवु ब्राह्मणोनसुराम्पिबेत्”, * परीक्षार्थमसि ब्राह्मण आयुधं नाददीत? आश्रम विषयवादुदु- “ताम्बूलेश भर्तृक णां यती नां ब्रह्मचारिणाम् एकै कं मांस तुल्यं स्यात्सं भूय मदिरा सम॥गण्डनिल्लद स्त्रीगळू,यतिगळू ब्रह्मचारिगळू ताम्बूलवन्नु स्वीकरिसतक्कद्दल्लवु, ऎलॆ, अडिकॆ, सण्ण इवुगळल्लि ऒन्दॊन्दन्ने स्वीकरिसि दरॆ मांसवन्नु तिन्दहागॆआगुत्तदॆ; मूरन्नू सेरिसि सेविसिदरॆ हॆण्डवन्नु कुडिदहागॆ आगुत्तदॆ, हीगॆ ताम्बूलवु कॆलवु आश्रमिगळिगॆ निषेधिसल्पट्टि रुत्तदॆ. “ब्रह्मसूत्रपरित्यागात् ब्रह्मचारि गृही वनीपरिवाट्ट पि पतति, यज्योपवीतवन्नु परित्याग माडुवदरिन्द, ब्रह्मचारियू कृहस्थाश्रमियू, वानप्रस्थनू, यतियादरू सह आत्मनाशवन्नु माडि कॊळ्ळुवनु; इल्लि जनिवारवन्नु तॆगॆदुहाककूडदॆन्दु नाल्कु आश्रमिगळ विषयदल्लू हेळल्पट्टिरुत्तदॆ. जाति विषयदल्लि “स्त्रीणां प्रताच क्षाणनां समाहितो ब्रह्मचारि इष्टं दं हुतं प्रर्जा पर्श ब्रह्मवरस मन्नाद्यं वृक्ति ; तस्मादुहवै ब्रह्मचारि सङ्घं चरन्तं नप्रत्याचक्षेत” ऎम्बुदू मत्तु “न स्वरः प्रण वोज्ञानि स्त्री शूद्राणां स्त्री शूद्ररिगॆ मूल मन्त्रोपदेश दल्लि स्वर प्रणव, अङ्गनासगळु निषेधिसल्पट्टिवॆ. गोत्र विषयदल्लि निषेधोक्तिगळु–“सगोत्रन्न निमन्त्रयात”. “श्राद्धदल्लि सगोत्र नन्नु निमन्त्रणक्कॆ हेळकूडदु” मत्तु “दानं ददात्सगोत्राय________________
२७३२ श्रीमद्र हस्यत्रयसारे कन्यादानन्तु वर्जयेत्” “सगोत्रनिगॆ इतर दानगळन्नु माड बहुदु, कन्यादानवु कूडदु प्रवर विषयदल्लि निषेधोक्तियु- “समप्रवरगोत्रञ्च विधुरं ब्रह्मचारिणम् । देवार्थ वरये द्विर्द्वापित्रर्थवरणं त्यजेत्” “ऒन्दे प्रवर गोत्रवुळ्ळवनन्नू, विधुरम् ऎन्दरॆ हॆण्डति यिल्लदवनन्नू, ब्रह्मचारियन्नू, देवकार्य गळल्लि करॆसबहुदु, आदरॆ पितृकारगळल्लि कूडदु.” हागॆये “समान प्रवरान्नॊदहेत्” ऎन्दिदॆ. d चरणनिमित्तकवाद निषेधवु. बह चावणेकरु श्या वणं नतुपणि” चरणवॆन्दरॆ शाखॆयु, ब चरु श्रवण नक्षत्रदल्लि उपाकर्मवन्नु माडबेकॆ विना पूर्णिमॆयल्लि कूडदु. कुल विषय वाद निषेधवु. “मृतबन्धो र्दशाहानि कुलस्यान्नं निषिध्यते” “बन्धुवु मृतनागिरुववन कुलदवर अन्नवु हत्तु दिनगळवरॆगू निषे धिसल्पट्टिरुत्तदॆ.” देश विषयवाद नीषेधवु.-“नाप्पुवाम्भस सीरे नस्मशाने समाचरेत् । उत्सर्ग वै पुरीषस्य मूत्र स्यच विसर्जनं” “नीरिनल्लि, उदकद तीरदल्लि, स्मशानदल्लि मलमू त्सर्जनवन्नु माडकूडदु. कालविषयवाद निषेधवु. नभो ‘व्यं नभोक्तव्यं सम्प्राप्त हरिवासरे,” हरिवासर बन्दागॆल्ला ऊटमाडबारदु. अवस्थाविषयवाद निषेधवु एकादश्यां नभुञ्जीत शक्तस्सनिरुपद्रवः” “आधिव्याधिगळेनू इल्लदॆ शक्तना गिद्दरॆ एकादशियल्लि ऊटमाडबारदु. नातुरुस्सायात् रोगिष्ठनु स्नानमाडकूडदु. गुणविषय वाद निषेधवु “नातकेशाम केशांवा नाति कृष्णाति पिज्जळाम् ! निसर्गतो धिकाज्ञांवा न्यूनां वापिनो हे, “तुम्बा कूदलुळ्ळ अथवा कूदले इल्लदिरुव, तुम्बा कप्पागिरुव, मत्तु तुम्बा अरशिन बण्णद हॆच्चु कम्मि बॆरळुगळे मॊदलादवुळ्ळ कनॆयन्नू मदुवॆ माडिकॊळ्ळकूडदु. अथवा “आरनाळं न सेवेत कदाचि ईगवत्पर” “भगवत्परनादवनु ऎन्दिगू आरनाळवन्नु ऎन्दरॆ नीरि नल्लि हाकिद हिन्दिन रात्रिय अन्नवन्नु सेविसकूडदु. समय निमित्तिकवाद निषेधवु. “अश्वरं लोकविद्विष्टं धर्म मश्याचरेतु” अदु ऒन्दुवेळे धर्मवे एकॆ आगिरकूडदु, 2________________
प्रभावव्यवस्थाधिकार २७२३ निषिद्ध बळ् पुगुनाल् प्रायश्चित्तं यथाधिकारमाग्य याले वैषम्यमुण्णु. (१) “ऎन्नडियारदु कॆय्यार्, शॆम् ऒळ्ळॆ श्रेयस्सिगॆ हेतुवागदॆयू लोकदवरिगॆ हितवल्लदॆयू इरुव दन्नु आचरिसकूडदु ; ऎण्टु वर्षद कन्यगॆ विवाह बॆळॆसुवदु धर्म वागिद्दरू, ई समयदल्लि अदु कॆलवु स्थळगळल्लि लोकद जनरिगॆ इष्ट वल्लदॆ शिक्षावहवॆन्दु एर्पडिसिरुवदरिन्द आचरिसतक्कद्दल्लवॆम्ब भाववु. आदि शब्ददिन्द हीगॆये इन्नू अनेक उपाधिगळल्लियू निषेधिसल्प ट्टवु उण्टु ऎम्ब भाववु, “ न भ्रातरनियु इन्त श्राद्ध पितृ सुतावसि” अण्ण तम्मन्दरन्नू ज्ञातिगळन्नू श्राद्ध निमन्त्रणक्कॆ करॆयबेड; इवे मॊदलाद अनेक निषेधिसल्पट्टिवु उण्टु, प्रसन्न नादवनु निषिद्धापराधगळन्नु बुद्धि पूर्वक माडिदरू अवु आतनिगॆ लेपिसुवदिल्लवॆन्दरॆ, ई मेलॆ निषेधिसि हेळिदवुगळन्नू अनुषिसलि, इवुगळु ताने एकॆ कूडदु ऎम्ब प्रतिद्वन्दि आक्षेपवु उण्टागुत्तदॆ. इवु कूडदॆन्दरॆ अवू कूडदु ऎन्दे सिद्धानिसबेकॆम्ब तात्पर्यवु निषिद्द जळ् पुगुनाल् , शास्त्रदल्लि निषेधिसल्पट्ट कृत्यगळु ऎन्दरॆ अकृत्य करणगळु प्राप्तवादरॆ, प्रायश्चित्तं यथा धिकारमागै याले - आया पातकगळिगॆ आया प्रायश्चित्त गळु ऎन्दु नियतवागिरुवदरिन्द अधिकारानुगुणवागि प्राय शित्रदल्लि, वैषम्य उण्डु - व्यत्यासवु उण्टु. भक्त प्रपन्न रिगॆ निषिद्दा चरणॆयु पातकवॆम्बुदु समनागिद्दरू प्रायश्चित्तक्रम दल्लि व्यत्यास उण्टु. हेगॆन्दरॆ, भक्तनिगॆ बुद्धि पूराघवु प्राप्तवादरॆ * आपिचेत्पातकं किञ्ञ द्योगि कुत्यात मादतः । योगमेव निषेवेत नान्यं यं समाचरेत्” ऎन्दु हेळिरुवहागॆ उपा सनवे प्रायश्चित्तवॆन्दु हेळितु स्वतन्त्र प्रपतियन्न नुष्ठिसिद प्रपन्ननिगॆ बुद्धि पूरैकवाद अपराधवु प्राप्तवादरॆ, आ आपराध निवृ तिगॆ “पुनश्चरणंव्रजेत् ” ऎन्दु हेळिरुव हागॆ पुनश्चरणागतियन्नु अनुष्ठिसतक्कद्दु ऎन्दु हेळल्पट्टिरुत्तदॆ. d आदरॆ प्रपन्ननु ज्ञानियादुदरिन्द आतनिगॆ बुद्धि पूरैकवागि अप (१) परि, तिरु, ४, ९, २________________
२७३४ श्रीमद्र हस्यत्रयसारे राधवे उण्टागलारदल्ला हागिरुवाग प्रायश्चित्त ताने ऎल्लियदु ? ऎन्दु पूर्वपक्षवन्नु तन्दरॆ, हागॆ अपराधगळु प्राप्तवागुवदुण्टु ऎम्बुदक्कॆ पॆरिय तिरुळिय पाशुरवन्नु उदाहरिसि अदर तात्सर वन्नु सूचिसुत्तारॆ. (-) ऎन्नडियार् अदु शॆय्यार् ऎम्ब पूरा पाशुरवु यावुदॆन्दरॆ तन्नडियार् तिरगत्तुत्ता मरॆयाळागिलुं शिवगुरैकु मेलॆ ऎन्नडियार् अदु शॆय्यार् शॆट्टि दारेल्न नशॆय्वारॆ न्सर् पोलुं नन्नु डैय विभीषणरायवदिळि लजत्ति शै नोक्कि मलकण् वैत्त । ऎन्नुडैय तिरुवरङ्गर् कनियुं मत्तॊरुव कु आळावरे ॥ .. 6 · शै अर्थवु तन्नडियार् - तन् ऎम्ब पददल्लि सन्नियोग शिष्ट न्यायद प्रकार नित्यानपायिनियाद लक्ष्मियू हेळल्पट्टळु, आदुद रिन्द हीगॆ लोकदम्पतिगळिब्बरन्नू उपायोपेयरन्नागि भाविसि आश्र यिसिद परम भक्तर, तिरगत्तु - विषयदल्लि, ता मरॆयाळागि लुम् - कमलदल्लि उत्पन्नळागिरुवदरिन्द भक्तरविषयदल्लि अनुग्रह मयळागि वात्सल्यकारुण्यादि महागुणगळन्नुळ्ळवळागिद्दरू, शिदगु उरैक्कुम् एल् - तानु आश्रितर विषयदल्लि पुरुषकारभूतवागि, अवरु माडिद अपराधगळन्नु तन्न पतिगॆ तिळिसुवदु तन्न कर्तव्य वॆन्दु भाविसि हेळलु आरम्भिसलागि, आग नाल्लभ्यातिशयदिन्द, अवळ पति याद श्रीरङ्गनाथनु, ऎन्नडियार् अदु शॆय्यार् - नम्मल्लि शरणा गतियन्ननुष्ठिसिद प्रपन्नराद भक्तरु ऎन्दिगू अन्तह अपराधगळन्नु बुद्धि पूर्वकवागि, “ धीपूत्तर पात्मना मजननात् (१६०६ ने पुटवन्नु नोडि) ऎम्बल्लि हेळिरुवहागॆ माडुवदिल्लवु; शॆं दार् एल् - ऒन्दुवेळॆ माडिदुदादरॆ, नन्नु शयर् ऎम्ब पो लुम् - प्रामादिकवागि नडॆदु होगिरुवदरिन्द अदन्नु नानु गुण वागिये भाविसुवॆनु ऎन्दु तन्न पत्निगॆ समाधानवन्नु हेळुवहागॆ, मन् उड्डॆय विभीषणरु आम् - “महाप्राज्ञ” नॆम्ब ख्याति यन्नु हॊन्दिरुव विभीषणनिगागि, मदिळ् इलङ्गै दि नोक्कि - आतनिगॆ सेवॆयन्नियुवदक्कागि दक्षिणाभिमुखनागि, एकॆन्दरॆ, श्रीराम चन्द्रनु पट्टाभिषेक महोत्सवदल्लि तनगॆ “कुलधन” वाद श्रीरङ्ग d________________
प्रभाव व्यवस्थाधि कार दारेल् नन्न कॆल्सार्” ऎरदुवु २७३५ अपराधम् पुगिरु नाथनन्नु बिजमाडिसि कॊट्टिदुदु, वरयरिन धर्मवर्मनॆम्ब राजन मत्तु कावेरिय प्रार्थनॆगळ मेरिगॆ श्रीरङ्गदल्लेनॆलसि होदु दरिन्द, विभीषणनिगॆ सेवॆयन्नियुवदक्कागि दक्षिणाभिमुखनागि(१६४३ नॆय पुट नोडि) मलर् कण् वै - पुण्डरीक सदृशगळाद कण्णुग ळन्नु हॊन्दि पवडिसिरुव, ऎन्नुडैय तिरुवरङ्गक्कु अयुं ननगॆ शेषियागि धारक पोषकनाद श्रीरङ्गनायकिसमेतनाद श्रीरङ्ग नाथनिगल्लदॆ, मम्ऒरुवन्नु आफ् आदरे - इन्नु याव अन्य देवतॆ मॊदलादवरिगॆ विवेकविरुवरु तावु शेषभूतरॆन्दु भाविसु वरे ? इदरिन्द प्रणवार्थवाद मकारवाच्य जीवनु, आय्कॆव - लक्ष्मीनारायणरिगू तदीयरिगू शेष भा तरॆ विना इन्नु यारिगू अल्लवॆम्बुदु इल्लि उपपादितु. इल्लि विभीषण दृष्टान्तदिन्द तिळियतक्क विषयवेनॆन्दरॆ आतनु यद्यपि राक्षसयोनियल्लि हुट्टि राक्षसर मध्यॆ बॆळदिद्दरू, लक्ष्मिय स्थानदल्लि पुरुषकाररूपदल्लि आञ्जनेयनु इद्दु कॊण्डु, विभीषणनु “बुद्धि पूरैनिवागतः । एतावत्तु पुरस्कृत्य युज्यते तत्र सहः । यथाशक्ति मयोक्तन्तु राक्षसस्या र्जनं प्रति । ऎन्दु पुरुषकारत्ववन्नु नडॆसिदुदरिन्द, स्वामियु ऒडनॆये “मित्रभावेन सम्प्राप्तं नत्यजेयं कथञ्चन” ऎन्दू “ दोषयुपि तस्य स्यात्” ऎन्दू हेळि, “आन. नं” ऎन्दु सुग्रीवनिगॆ आज्ञापिसिदरु. इल्लि यद्यपि ऎम्बल्लिरुव अपि शब्द स्वारस्य दिन्द ऎन्नडियार् अदु शॆयार् ऎम्बर्थवु द्योतितवु. आतनु राक्षस कृत्यवन्नु ऎन्दिगू माडनॆम्ब पूर्ण नम्बिकॆयन्नु श्रीराम चन्द्रप्रभुवु प्रकटिसिरुत्तारॆ. अवनल्लि दोषवे इरलारदु ; इद्दरॆ तानॆ एनु ? अदु प्रामादिकवागि उण्टागबहुदु. आगलू, आतनु प्राज्ञने, रक्षिसलु योग्यने ऎम्ब भाववन्नु तोरिसिरुत्तारॆ. तावु रै याळागिलु शिदैगुरैक्कुम् एल् ऎम्बुदक्कॆ लक्ष्मियु भक्तन अपराधगळन्नु तिळिसलु आरम्भिसिदरू, तन्नडियार् अदु शॆय्यार् ऎन्दु उत्तरवन्निरुवनॆम्बर्थवन्नु कॆलवरु हेळिरुत्तारॆ इदरिन्द श्रीरङ्गनाथने कृपाकरनु, लक्ष्मियु अल्लवॆन्दागुवदरिन्द, आकॆगॆ अनु «________________
श्रीमद्रहस्यत्र यसारे र्मगैक्कुलिङ्गम्, इष्टु, “शॆय दारेल् नन्नु कॆय ार्” ऎन्नुदु ई प्रामादिकवाग पुगुनाल् नाम क्षमिप्पु दोम् ; बुद्दि
ग्रहमयवू पुरुषकारवू ऎरडु इल्लवॆन्दु हेळिदन्तागुवद रिन्द, मेलॆ नावु हेळिरुव अर्थवु प्राज्ञरिगॆ उपादेयवागबहुदु. ऎन्नडियार् अदु कॆय्यार् ऎच्चरदुवु’ - ऎन्दु पॆरियाळ्वार वरु हेळिरुवदु, अपराधम् पुगुरु - प्रपन्ननागि मोक्षार्थि यागिरुववनिगू कूड बुद्धि पूत राघवु प्रवेशिसबहुदु ऎक्कु " ऎन्दु हेळुवदक्कॆ, अण्ण म् .. हेतुवु अथवा प्रमा णवु अथवा ज्ञापकवु. ई आळ्वार् दिव्य सूक्तियु, प्रपन्नरू कूड उत्तराघवुळ्ळवरागबहुदु, ऎम्बदन्नु सूचिसुत्तदॆम्ब भाववु. अदु हेगॆ ऎन्दरॆ, तयारेल् - माडिदरादरॆ ऎम्ब प्रयोगवे इरुव दरिन्द, ऎन्तह प्रपन्नने आगिद्दरू, ऒन्दानॊन्दु कालदल्लि तन्न प्रपन्न स्वरूपवन्नू स्वनिष्ठॆयन्नू मरॆतु बुद्धि पूरकवागिये अपराधक्कॆ गुरियागबहुदु. विश्वामित्रादि ऋषिगळे इदक्कॆ साक्षियु, दूर्वासरु महाभागवतराद अम्बरीषमहर्षिगॆ अपराधमाडिदरु. दौपदियु सभॆयल्लि धर्मवन्नु हेळु ऎन्दु भीष्मरन्नु प्रार्थिसिदरू धरसूक्ष्म वन्नु हेळदॆ अवरु अपराधक्कॆ गुरियादरु. तॊण्डरडि पॊडियाळ्वा रवरू सह अपराधवन्नु सम्पादिसिकॊण्डरॆम्ब वृत्तान्त उण्टु, आदुद रिन्दले तारॆयु लक्ष्मणनिगॆ हेळुत्ताळेनॆन्दरॆ, “महर्षयोधर तपोभिकामा कामाभिकामा प्रतिबद्ध मोहाः” धम्माभि कामरागिरुव महर्षिगळे ऒन्दानॊन्दु कालदल्लि ऐहिक कामादिग ळल्लि सण्ण उण्टागि अपराधगळन्नु माडुत्तारॆन्दु हेळिरुत्ताळॆ. आदु दरिन्द पॆरियाळ्वारवरु शॆयारेल् ऎन्दु हेळिरुवदरिन्द प्रष नरू बुद्धि पूर्वकवागि अपराधगळन्नु माडुवदुण्टु ऎन्दु हेळि डन्तायितु. अदुदरिन्द पूर्वपक्षिय अभिपायवाद प्रपन्ननु ऎन्दिगू बुद्धि पूर्वकवाद अपराधगळन्नु माडुवदे इल्लवु ऎम्बुदु इदरिन्द निरस्तवु. शॆय्दागेल् नन्नु कॆय्दार् ऎम्बुदक्कॆ तात्पर वेनु ऎन्दरॆ तिळिसुत्तारॆ. इट्टु ई पाशुरदल्लि, शॆय दारेल् नन्नु शॆम्दार्, ऎन्नदुक्कु - ऎन्नुवदक्कॆ, प्रामादिकवाग पुगु________________
(20) प्रभाव व्यवस्थाधिकार २७३७ पूरकवाग प्पुगु न्साल् अवर्गळ क्षमै क्कॊळ्ळाद वळविलुं शिक्षाविशेषण्णाले नां शमिप्पिदोम् ; ऒरु पडिक्कुं नां कैविडोनु तात्सर, “नन्नु शॆयरॆन्सार् पो ज नाल् - अबुद्धि पूरैकवागि अपराधवु प्राप्तवादरॆ, नाने क्षमिसु दोन-नावे क्षमिसिबिडुवॆवु. एकॆन्दरॆ, “एवं विदिपापं कर नल्लि व्यते” ऎम्बल्ल अश्लेष विनाशौ ऎम्ब सूत्रदल्लि हेळिरुवहागॆ, अदु लेपिसुवदे इल्लवु. ई अभिप्रायवु अपराध परिहाराधिकारद अन्त श्लोकदल्लि विदितवु. “पामादिकं चोत्तरं न्यासेन पर्य” “ धी पूत्तर पाम्मना मजनना जा तेपि तन्निष्ट तेः कौटिल्यसति शिक्षया त्यनघर्य क्रोडीकरोति प्रभुः” ऎम्बुदरिन्द ई पाशुरार्थवे अल्लियू उपपादितवु. प्रपन्ननिगॆ प्रामादिकवाद उत्तराघवु लेपिसुवदे इल्लवु. प्रपन्ननु साधारण वागि बुद्धि पूरैकवागि अपराधगळन्नु माडलु हिन्तॆगॆयुवनु. ऒन्दु वेळॆ विवेकवु हिन्तॆगॆदु अन्तह अपराधगळन्नु माडिदरॆ, प्रायश्चित्त वन्नागलि पुनश्चरणागतियन्नागलि माडिदरॆ, मन्निसि रक्षिसुवनु, हागॆ प्रायश्चित्तवन्नु माडिकॊळ्ळदिद्दरॆ अल्पशिक्षॆयन्नु कॊट्टु देहावसान दल्लि मोक्षवन्नु कॊडुवनु. आदुदरिन्द अवनिगॆ ऎन्दिगू केडिल्लवु ऎम्ब अभिप्रायवु. अपराध माडुवदू ऒळ्ळेदु ऎन्दु भाविसुवनु ऎम्बर्थवल्लवु ई अभिप्रायगळन्ने मुन्दिन ऎरडु वाक्यगळिन्द विशदवागि तिळिसुत्तारॆ. हिन्दॆ अपराधपरिहाराधिकारदल्लि हेळिदुदर अनुवादवॆन्दु भाविसतक्कद्दु, d बुद्धि पूरकवाद उत्तराघवु लेपिसुवदिल्लवॆन्दु वादिसुववरन्नु नाल्कु विधवागि विकल्पिसि प्रश्निसबहुदु एनॆन्दरॆ (१) ईश्वरनिगॆ निग्र हेच्छॆये उण्टागुवदिल्लवॆम्बुदु तात्पर्यवॊ? (२) निग्र हेच्छॆयुण्टा ‘दरू, निग्रहद फलविल्लवॆम्ब तात्सरवो ? (३) ईश्वरनिगॆ प्रीत्यभाव मात्र उण्टादीतु प्रत्यवायवेनू उण्टागुवदिल्लवॆम्ब तात्परपो? अथवा (४) कराविगॆ प्रीत्यभाव उण्टॆम्बुदु तात्परवो ? ऎन्दु विकल्पिसि, इवु नाल्कु अभिप्रायगळू सरियल्लवॆन्दु मुन्दॆ तोर्पडि (१) लक्ष्मी, १७,९१________________
२७३८ ं श्रीमद्र हस्य त्रयसारे लुम्” ऎन्नुकॊल्लुगैयाले इदु वस्तु वृत्तियिल् नन्नन्नु मिड चितम्. (१) “ अपायसंस्थवे सद्यः प्रायश्चिं समाच रेत् । प्रायश्चित्ति रियं सत्र यतुन स्मरणं वजेत” ऎन्नु सुत्तारॆ. मॊदलु प्रथम विकल्पक्कॆ समाधानवन्नु तिळिसुत्तारॆ.(१) बुद्धि पूरैकमागपुगुन्हाल्-बुद्धि पूरकवागि उत्तराघवु बन्दुसेरिदरॆ, अवळ आ प्रपन्नरु, क्षमै कॊळ्ळादवळविल् - इदक्कॆ प्रायश्चित्तानु ष्टानमाडि अनुतापदिन्द क्षमिसु ऎदु प्रार्थिसदे इद्दरू, शिक्षा विशेषङ्गळालॆ - “कञ्जाभवन्ति, “ काणाभवन्ति” “अविधेयपुत्रा भव” ऎन्दु हिन्दॆ हेळिद हागॆ अल्पगळाद शिक्षा विशेषगळ मूलक, नां शनप्पिदोम् - भक्तवत्सलनागि सत्येश्वरनाद नानु आ आस राधगळन्नु परिहरिसुवॆनु ; ऒरुपडियालुं यावुदॊन्दु रीतियल्ल, नां कैविडोनॆन्नु तात्परम्-नावु ऎन्दिगू प्रप न्ननन्नु कैबिडुवदिल्लवु ऎन्दरॆ रक्षिसदे इरुवदिल्लवु ऎम्बुदु तात्प रवु. आदुदरिन्द निग्रहेच्छॆयु उण्टागुवदु सिद्धवु. अल्पदण्डनॆ यिन्द शिक्षिसि, देहावसानदल्लि मोक्षवन्नु कॊट्टु सरेश्वरनु रक्षिसु वनु ऎम्ब भाववु. नन्नुशॆय् ऎन्सर् पोलुम् ऎन्नु-आ अप राधमाडिद प्रपन्नरु ऒळ्ळेदु माडिदरॆन्दु स्वामियु अन्नुवरॆन्दु शूल्लुगैयाले - हेळिरुवदरिन्द, इदु वस्तु वृत्तियिल् - सरि यागि नोडिदरॆ, सरियादभिप्रायवन्नु नावु ग्रहिसुव सन्दर्भदल्लि, नन्नन्नु मिडवु सूचितम् - ऒळ्ळेदल्लवॆम्बुदु सूचितवु. नन्नु शॆयदार् ऎन्दु हेळबेकादरॆ नन्नदल्लद्दल्लवे नन्नु ऎन्दु हेळ तक्कद्दु ? आ कारणदिन्द नन्नन्नु ऎम्बुदु सिद्धवु. यावाग बुद्धि पूरैकवाद अकृत्यवॆन्दु एर्पट्टितो, अदक्कॆ शिक्षॆयु इद्दे तीरबेकॆम्ब भाववु. इदु तम्म अभिप्राय मात्रवे अल्लवु. श्री यतिवय्यर अभि प्रायवू हागॆये. आदुदरिन्द “अश्लेष”वाक्यवु अबुद्धि पूरैकवाद उराघविषयवे विना, बुद्धि पूरकवाद उत्तराघ विषयवल्लवॆन्दु हेळिरत्तारॆ. इदु हिन्दॆये उपपादितवु. ईग लक्ष्मीतन्त्र प्रमाण वन्नु हिन्दॆ उदाहरिसिदुदन्ने ज्ञापिसुत्तारॆ. अपराधपरिहाराधिकारद १५०३-४ पुटगळन्नु पराम्बरिसि. “अपाय सम्प्लवे - उत्तराघवु________________
प्रभाव व्यवस्थाधिकारः 9215 शूल्लुगैयाले बुद्धि पूरोत्तराफॆल् ईश्वरनुक्कु निग्रहेच्छॆ युदियादॆन्नवॊण्णादु. सत्व शक्ति यानवनुक्कु निग्रहेच्छॆ पिर नाल् क्षमै कॊळ्ळाद पोदु फलसिद्धियल्लि यॆन्नवु मॊण्णादु. प्राप्तवादरॆ, सद्यः-ऒडनॆये, प्रायश्चित्तं समाचरेत्- प्रायश्चित्त नन्ननुष्टि सतक्कद्दु; पुनः शरणं व्रजेत्-पापपरिहारक्कागि पुनः शर णागतियन्ननुष्ठिसुवदु ऎम्बुदु, यत् यावुदो, सा-अदु, इयं प्रायश्चिति- - ई उत्तराघक्कागि प्रायश्चित्तवु” ऎन्नु कॊल्लुगैया ले ऎन्दु हेळिरुवदरिन्द बुद्धि पूरोरा घल्- प्रपन्ननु बुद्धि पूरैकवागि माडुव अपराधदल्लि, ईश्वरनुक्कु निग्रहेच्छॆ युदि यादु - सरेश्वरनिगॆ अदक्कागि निग्रहिसुव इच्छॆयु युण्टागला रदु, ऎन्नवॊण्णादु-ऎन्दु हेळलागुवदिल्लवु लक्ष्मीतन्त्र प्रमाणवु प्रसन्नन विषयदल्लि बुद्धिपूरकवाद उत्तराघ प्राप्तियल्लि सत्व श्वरनिगॆ निग्रहेच्छॆ युण्टु ऎम्बुदन्नु समर्थिसुत्तदॆ. यावाग निग्रहेच्छॆयुण्टायितो, अग प्रायश्चित्तवन्नु माडिकॊण्डागलि, अथवा अदक्कॆ बदलागि पुनश्चरणागतियन्ननुष्टिसियागलि, क्षमा पणॆ यन्नु प्रार्थिसदिद्दरॆ, अल्पशिक्षॆयन्नु कॊट्टॆ कॊडुवनु भाववु. ई अभिप्रायगळे “अपि चेत्सातकं किञ्चिद्योगि कुरा आमादतः 1 योगमेव निषेवेत नान्यं यत्नं समाचरेत्” ऎम्बल्ल उपपादितवागिवॆ. प्रपन्ननु सामान्यवागि पातकगळन्नु माडुवदिल्लव. ऒन्दुवेळॆ प्रमाददिन्द नडॆदुहोदरॆ, प्रायश्चित्त रूपदल्लि योगवन्नॆ अनुष्ठिसतक्कद्दु, इन्नु एनू बेकिल्लवॆम्बुदु तात्परवु. (२) मुन्दॆ ऎण्डनॆय विकल्पवू सरियल्लवॆन्दु तोरि सुत्तारॆ. निग्रहेच्छॆयेनो उण्टागबहुदु, प्रपन्नन विषय दल्लि अ निग्रहेच्छॆयु फलकारियल्लवॆम्बुदन्नु दूषिसुत्तारॆ. सत्वशक्ति यानवनुक्कु निग्र हेच्छॆ पिरन्साल्- हीगॆ बुद्धि पूत्तराघक्कागि, शिक्षिसबेकॆम्ब इच्छॆयु सत्वशक्तनिगॆ प्राप्तवादरॆ, क्षमॆ कॊळ्ळादपोदु अदक्कॆ विधिसिरुव प्रायश्चित्तवन्नागलि पुनश्चरणागतियन्नागलि अनु पिसि क्षमिसु ऎन्दु प्रार्थिसदे इद्दरॆ, फलमिल्फ् ऎन्नवॊण्णादु - अपराध फलवाद शिक्षॆयु इल्लवॆन्दु हेळलागुवदिल्लवु. अदक्कनु________________
०२४० श्रीमद्रहस्यत्रयसारे ईश्वरनु कु प्रीत्यभाव मात्रं पिरक्कु मित्तनै यॆन्नाल् तनक्कु अत्ताल् मेलॊरु प्रत्यवायमियागिल् पुनः प्रपत्ति (प्रायश्चिं) हण्ण वेणा, तनक्कु म् प्रीत्य भावव सिरक्कु मत्तनैयॆनालुव प्रत्यवायवु सिद्ध मायित्तु, ; गुणवाद अल्पशिक्षॆयन्नु विधिसिये रक्षिसुवनु ऎम्ब ता रवु’ (३) मुन्दॆ मूरनॆय विकल्पवू सरियल्लवॆन्दु ई ईश्वरनुक्कु” ऎन्दारम्भिसिद वाक्यदिन्द तोरिसुत्तारॆ ईश्वरनक्कु - सल्वेश्वर निगॆ, प्रीत्य भाव मात्रं पिरुक्क मित्तनॆ - आ सापराधिय विष यदल्लि प्रीतियिल्लदॆ होगुवदु इष्टु मात्रवे विना, अत्ताल् - आ प्रत्यभावदॆशॆयिन्द मेलॊरु प्रत्यवायमियागिल् , इन्नु याव तॊन्दरॆयु उण्टागुवदिल्लवु ; ऎन्दरॆ, आ प्रीत्यभावदिन्द सश्वेश्वरनु याव विधदल्लि शिक्षिसुवदिल्लवु ; आदुदरिन्द पुनः प्रप(प्रायश्चिं) पण्णण्णा - पुनः प्रायश्चित्तवन्नागलि, प्रस यन्नागलि माडुवदु अनावश्यकवॆन्दागुत्तदॆ; प्रायश्चित्त शास्त्रलक्ष्मि तन्त्रादि प्रमाणगळू निरर्थकवादवुगळागुत्तवॆ. मुन्दॆ (४) नॆय विकल्पवू सरियागुवदिल्लवॆन्दु हेळुत्तारॆ. ४नॆय विकल्पवु यावु दॆन्दरॆ सश्वेश्वरनिगॆ ई सापराधियाद प्रसन्नन विषयदल्लि प्रीत्यभाव उण्टाद कारणदिन्द प्रसन्ननिगू सत्येश्वरन विषयदल्लि प्रीत्य भाव उण्टादीतु, अष्टे विना इन्नेनू प्रत्यवाय उण्टागुवदिल्लवु ऎम्बुदु. यावाग परस्पर प्रीतभाववु प्राप्तवायितो आग प्रत्यवायवु सिद्दवु ऎन्दु हेळुत्तारॆ. तनक्कु म् – बुद्धि पूरैक कवागि अपराधमाडिद प्रपन्ननाद तनगू, प्रीत्य भावं स श्वरन विषयदल्लि प्रीतियिल्लदिरोणवु, पिरक्कु मत्तनै यॆन्ना लुम् - उण्टागुवदु अष्टे विना एनॊन्दु शिक्षॆयन्नू कृपासाग रनु विधिसुवदिल्लवु ऎन्दरू, प्रत्य पायवु, सिद्द मायित्तु - सिद्ध वादुदे आयितु. प्रपन्ननाद तनगॆ सत्येश्वरनल्लि भक्ति रूप प्रीति युण्टागि तन्मूलक भगवन्तन प्रीत्यतिशयवन्नु सम्पादिसिकॊण्डरेने तनगॆ उत्तारकवु ; हागल्लदॆ तनगेने प्रीति इल्लदे होदरॆ, सत्व श्वरनू ईतनन्नु प्रीतिसनु, आग ईतनिगॆ प्रत्यवायवॆम्बुदु सिद्ध________________
प्रभाव व्यवस्थाधिकार २७४१ वॆम्बभाववु. इल्लि “यज्ञरामं न पश्वेत्तु यञ्चरामोनपश्यति निन्दितस्सव सेरोके स्वात्मानं विगर्हते” ऎम्बुदु इल्लि अनु सन्धेयवु. श्रीरामनन्नु आतने सत्ववू ऎन्दु आतनन्नु भक्ति विश्वास गळिन्द यावनु नोडुवरिल्लवो ऎन्दरॆ आश्रयिसुवदिल्लवो, आ कारण दिन्द ईतनन्नु श्रीरामनु कृपॆयिन्द नोडुवदिल्लवो, अन्तवनु लोकदल्लि निन्दितनागि वसिसुवनु ; तानु ऎन्तह निर्भाग्यनॆन्दु तन्न मनस्से तन्नन्नु निन्दिसुत्तदॆम्बुदु ई श्लोकतात्परवु. आदुद रिन्द बुद्धिपूर्वकवाद निषिद्दाचरणॆय विषयदल्लि हेगॆ हेगॆ विकल्पिसि विचारमाडिदरू प्रत्यवायवु तप्पिद्दल्लवादुदरिन्द, आ निषिद्दाचरणॆगॆ प्रायश्चित्त शास्त्रदल्लि विधिसिरुवदन्नागलि अथवा पुनश्यर णागतियन्नागलि अनुष्ठिसि क्षमापणॆयन्नु बेडतक्कद्दु आगीग मन्निसि रक्षिसुवनु. हागॆ माडदे होदरॆ, निग्रहवु तप्पिद्दल्लवु. शरणा गतियु फलिसि अभयप्रदानवागिद्द पक्षदल्लि, ई निसिद्दाचरणॆगागि लघदण्डनॆयन्नु विधिसि रक्षिसुवनु. इदीग सिद्धान्वार्थवु. प्रसन्नन निषिद्दाचरणॆयल्लि भगवन्तन अप्रीतिय शमनक्कागि पुनः प्रपदनानुष्ठानद आवश्यकतॆयु. प्रपन्ननिगॆ निषिद्दाचरणॆयु बुद्धिपूर्वकवागि प्राप्तवादरॆ, विधिसिरुव प्रायश्चित्तवन्नागलि पुनः प्रपदनवन्नागलि माडतक्कद्दॆ उचितवॆन्दु हेळल्पट्ट तल्ला, अन्तह प्रायश्चित्तवन्नागलि प्रपदनवन्ना गलि, अनुष्ठिसुवदु एतक्कागि ऎन्दु चर्चिसि, अदर आवश्यकतॆयन्नु स्थापि सुत्तारॆ. कॆलवरु हेळबहुदु एनॆन्दरॆ-हिन्दॆ माडिद निषिद्दाचरणॆगागि एनू प्रायश्चित्तवु बेकागिल्लवु, मुन्दॆ भगवन्तन अप्रीतियु उण्टा गदिरुवदक्कागीग प्रायश्चित्तवन्नु अनुष्ठिसतक्कद्दु ऎन्नुवरु. इदक्कॆ समाधानवेनॆन्दरॆ तन्न योगक्षेमार्थवागि मुन्दॆ भगवद प्रीतियु उण्टागदिरुवदक्कागि पायश्चित्तवु आवश्यकवॆन्दु ऒप्पु ववरु, कळॆदु होद निषिद्दाचरणॆगागियू ऎन्दु भाविसि, श्रुतिवाक्य गळन्नु उल्लङ्घिसिद अपराधवन्नु कळॆदुकॊळ्ळुवदक्कागि, प्रायश्चित्त वन्नु अनुषिसुवदु उचितवल्लवे ऎन्दु परमहितोपदेशवन्नु माडुत्तारॆ.-अदिलम् - हागॆ भगवन्तनिगॆ आप्रीतियु उण्टागि________________
२७४२ श्रीमद्र हस्य त्रयसारे प्रपन्नस्य निषिद्दाचरणॆ, भगवदप्रीति शमनार्थं पुनः प्रपदनं कत्रव्यम् अदिलुं कन्नदुक्कु प्रायश्चित्त वेण्णा, मेलम् अनु वृत्त माय् वरुपुगिगर प्रीत्यभाव पत्र, प्रायश्चित्त मॆन्नाल्, इत्तॊडु तुल्य योग क्षेमत्तॆ याले यथासम्भवं श्रुत्यादि सिद्धण्ण तान उपकेशळुं वरुननु भीतनाय, प्रायश्चित्तम् पण्ण प्राप्तम्, रुव सन्दर्भदल्लि कळिनदुकु - गतिसिहोद निषिद्धाचरणॆगागि, प्रायश्चित्तं वेण्णा - प्रायश्चित्तवेनू बेकागिल्लवु, मेलु म् अनुवृत्तनागि पुनुगिर - इन्नु मेलॆ भविष्यत्कालदल्लि अनुसरिसि प्राप्तवागबहुदाद, प्रीत्य भावपत्र - निषिद्दाचरणॆय मू लक उण्टागबहुदाद भगवन्तन प्रीत्यभाववन्नु कुरितु, प्रा यश्चित्तवॆन्नाल् - प्रायश्चित्तवन्नु माडबहुदु, ऎन्देनादरू प्रति कक्षियवरु ऒप्पिदरॆ, तुयोगक्षेमत्तॆ याले - अतीत निषिद्दा चरणॆ मत्तु मुन्दॆ निषिद्दाचरणॆ, ई ऎरडु सन्दर्भदल्लि योग क्षेमवन्नु कापाडिकॊळ्ळतक्कद्दु समवादुदरिन्द, यथासम्भवं निषिद्दाचरणॆयु हेगॆ प्राप्तवायितो अदक्कनुगुणवागि, शुत्यादि सिद्धळन - श्रुति, अ पददिन्द स्मृतिधर्म शास्त्रगळल्लि विधिसल्पट्ट रव, उपशळ् - दुःखगळु, वरुननु भीतनाय - ऎल्लि बरुत्तो ऎन्दु भयपट्ट वनागि, प्रायश्चित्तं पण्ण प्राप्तम् - निषिद्दाचरणॆय शमनक्कागि पुरश्चरणागतियन्नु माडुवदु योग्यवा दुद, हिन्दॆ कळॆद, होद अपराधवन्नु मन्निसिबिडुवनु, अदक्कॆ प्राय श्चित बेड, मुन्दॆ बरुवदक्कागि आदरिन्दुण्टागुव भगवदप्रीति शव नक्कागि प्रायश्चित्तवन्नु माडबहुदु ऎन्दरॆ, मुन्दॆ निषिद्धाचर णॆयिन्द ऎल्लि भगवदप्रिति बरुत्तदॆ ऎन्दु प्रायश्चित्तवन्ननुषि सुववरु हिन्दॆ कळॆद होद बुद्धि पूरैक निषिद्दाचरणॆगू ऎन्दु माडिदरॆ तॊन्दरॆ एनु ? मुन्दॆ भगवदप्रीतियुण्टादीतॆन्दु भावि सुववरु हिन्दॆ कळॆदु होद निषिद्दाचरणॆयिन्द भगवदप्रीति उण्टा गिल्लवॆन्दु हेळलु हेगॆ साध्यवु ? ऎरडु सन्दर्भदल्लू तन्न योग________________
प्रभाव व्यवस्थाधिकारः २७४३ आगैयाल् उपकेशङ्गळु इट्टुत्त भगवदनु भवत्तुक्कु करणाशक्ति ज्ञानस च दुःखादिगळडियाग वरु विच्छेद सजचङ्गळुं नियतायुस्सुगळल्लादार् कार्युद्धि याले परमसलत्तुकु विळम्ब मुम प्रसयात्रॆक्कु पुनः प्रति दनव हण्णुगिरदु. क्षेमवन्नु कापाडिकॊळ्ळतक्कद्दु आवश्यकवु. अदू अल्लदॆ हागॆ कळॆ दुदक्कॆ प्रायश्चित्तबेडवॆन्दरॆ, श्रुतिस्मृति धर्मशास्त्रगळल्लि विधिसिरुव दक्कॆ विरुद्धवाद आचरणॆ यागुत्तदॆ. अदुदरिन्द इन्तह निषिद्दा चरणॆ माडिदुदरिन्द एनु उ पक्षेश बरुत्तदो ऎन्दु भीतनागि, अन्तह निषिद्धाचरणॆगॆ प्रायश्चित्तवन्नु अनुष्ठिसुवदे उचितवु ऎम्ब भाववु. हीगॆ इतररु हेळुवहागॆ मुन्दक्कॆ भगवदप्रीतियुण्टागद हागॆ पुनश्चरणागतियु अनयवु ऎम्ब अभिप्रायवू सरियल्लवॆन्दु खण्डिसि,निगमनदल्लि ई ऎरडनॆय प्रायश्चित्त रूप शरणागतियिन्दागुव प्रयोजनगळन्नु परमकृपया मुन्दिनवाक्यदिन्द उपदेशिसुत्तारॆ. आगैयाल् - आ अभिप्रायवू सरियादुदल्लवागि, श्रुत्यादि सिद्धगळाद उपकेशगळु ऎल्लि प्राप्तवागुत्तदो ऎन्दु भीतनागि प्रायश्चित्त वन्नु माडिकॊळ्ळुवदु उत्तमवॆन्दु निर्धरिसिद नन्तर अदक्कनुगुण वागि, उपकेतळु - दुःखगळू, इत्तुत्त भगवदनुभवत्तु क - ईग बेकागिरुव भगवदनुभवक्कॆ, करणाशक्ति - इन्द्रियगळ दुर्बल, ज्ञान सच मत्तु दुःखादिगळ, अडियाग - मूल वागि, वरुम् , प्राप्तवागुव, विच्छेद - तप्पोणवू, सज चगळु - न्यूनतॆयू, हीगॆ भगवदनुभवक्कॆ विघ्नगळू ऎम्ब भाववु, मत्तु नियतायुगळल्लादर्ु - नियतायुस्सगळल्ल दवरिगॆ, आयुर्वृद्धियाले - आयुस्सु हॆच्चु वदरमूलक, परम फलत्तुक्कु - सर्व श्रेष्ठवाद मोक्ष प्राप्तिगॆ, विळम्ब मुंविळम्बवू सह, प्रसःयामै कुं-सम्भविसदे इरुवदक्कू, पुनः प्रपदनं- प्रायश्चित्त रूपदल्लि पुन- प्रसदनवन्नु, हण्णुगिरदु - माडतक्कद्दा गिरुत्तदॆ. ई निषिद्धाचरणॆयिन्द भगवदप्रीतियुण्टागुवदु सिद्धवु________________
श्रीपद्र हस्यत्रयसारे इदु नेण्णा वॆन्सारुं निषिद्द ऒळ्ळॆ क्षमिक्कि रन्यायत्ताले इदुवु क्षमाविषय माकै याले इदुवे उचितम्. तन्मूलकवागि सत्येश्वरनु बुद्धि पूर्वकवाद उत्तराघक्कॆ शिक्षिसुवदू सिद्दवु. अदु यद्रूपवादुदु ऎन्दरॆ (१) इन्द्रिय शैथिल्यगळ मूलक केशगळु, (२) अथवा ज्ञान सचगळमूलक केशगळु अथवा (३) आयुस्सन्नु वृद्धि माडि अविधेय भाग्या, अविधेय पुत्र भ्राता इवरुगळ मूलक कोशगळ अनुभववु ; हीगॆ मोक्षप्राप्तिगॆ विळम्बवु. इवुगळिन्दॆल्ला तप्पिसिकॊळ्ळुवदक्कागिये प्रायश्चित्त रूप वाद पुनश्यरणागतियु ऎन्दु तिळिदु अदन्नु अनुषिसतक्कद्दु ऎन्दु हितोपदेशवु. م हीगॆ निषिद्धाचरणॆगॆ प्रायश्चित्तवन्नु माडिकॊळ्ळदिद्दरॆ प्रत वाय उण्टॆम्बुदन्नु बहुविधवागि उपपादिसि कॊनॆयल्लि ऒन्दु युक्तिवादद मूलकवू समर्थिसुत्तारॆ. आ वादवु हेगॆन्दरॆ निषि ब्ल्याचणॆगॆ प्रायश्चित्तविल्लदिद्दरॆ प्रत्यवाय उण्टॆन्दु नावु सप्रमा णवागि हेळिदॆवु ; नीवु प्रत्यवायविल्लवॆन्दु हेळुत्तीरि; ईग नावु हेळिदहागॆ एनॊन्दू प्रयासविल्लदॆ पुनश्चरणागतिरूपदल्लि पाय श्चित्तवन्नु माडिकॊण्डरॆ निमगेनू अदरिन्द प्रत्यवायविल्लदुदरिन्द, प्रायश्चित्तवु सार्थकवादरॆ आगलि; इल्लदिद्दरॆ निरर्थकवागलि, अनुष्ठिसि बिडुवदु ऒळ्ळेदल्लवो ? निषिद्दाचरणॆगॆ अल्लवे, प्रायश्चित्तवु. इदु निषिदाचरणॆयॆम्ब भावनॆयु कृपासागरनिगॆ इद्दरॆ, पुनश्चरणागति यिन्द सेरिद क्षमापणॆयिन्द तृप्तनागि मन्निसुवनु, अदु निषिद्दा चरणॆयल्लवॆन्दु सश्वेश्वरनिगॆ भावनॆ इत्तॊ, ई शरणागतियिन्द एनॊन्दू प्रत्यवायविल्लवु. आदुदरिन्द प्रायश्चित्तानुष्ठानवु उचित ऎन्दु “ इदुवेण्णा ऎन्दारम्भिसिद वाक्यमूलक उपदेशिसुत्तारॆ. इद वेण्णा वॆन्सारु क्कुम् - इदु बेडवॆन्नुवरिगू कूड, निषिद्ध क्ष मिक्किरन्यायत्ताले - निषिद्धगळागिद्द पक्षदल्लि प्रायश्चित्तवन्नु माडिकॊण्डरॆ क्षमिसुत्तानॆ ऎम्ब न्यायद प्रकार, इदुवु क्षमा विषयवागै याले - प्रपन्नन मातु हागिरलि, इदु कूडा निषि दाचरणॆये ऎन्दु ऒप्पिकॊण्डु भगवन्तनिगॆ क्षमाविषयवादुद________________
(22) प्रभाव व्यवस्थाधिकार २७४५ रिन्द, इदुवे उचितम् - हीगॆ प्रायश्चित्तवन्नाचरिसुवदे उचि तवु, इदुवे ऎम्ब अवधारणदिन्द हागॆ प्रायश्चित्तवन्नु आचरि सदे इरुवदु उचितवल्लवु ऎन्दु हेळिदन्तायितु. एकॆन्दरॆ ऒन्दु वेळॆ प्रत्यवायवु भगवन्नि ग्रहमूलक उण्टादरू उण्टागबहु दॆम्ब भाववु सूचितवु. यावविधदल्लि नडॆदरॆ प्रत्यवायद भयवु ईषदपि इल्लवॆन्दु तोरुत्तदो आ मार्गवन्नल्लवे अवलम्बिसबेका दुदु. प्रत्यवायविरलारदु ऎम्ब सन्देहदिन्द इद्दुकॊण्डु, प्राय श्चित्त त्यागमाडुवदक्किन्त, एनॊन्दू प्रत्यवायविल्लद मार्गवन्नु अवलम्बिसि, प्रायश्चित्तवन्नु अनुष्ठिसिबिट्टु, निर्भयनागिरुवदु उचित ऎल्लवे ऎम्ब भाववु द्योतितवु, निषिद्ध क्षमिक्कि रन्यायवॆन्दु हेळल्पट्टिदुदु यावुदॆन्दरॆ, “सन्दिग्लीषि परीलोके त्याज्य मेवा शुभं बुद्धः । यदिन स्याततः किं साद्यदि स्या न्नासिकॊ हतः” ऎम्बल्लि हेळिरुव न्यायवु. इदरभिप्रायवेनॆन्दरॆ इदु नास्तिकनिगॆ हेळुव न्यायवु परलोकवु इदॆयो इल्लवो ऎम्ब सन्देहविद्दरू कूड, पण्डितरुगळिन्द निषिद्दा चरणवु बिडल्पडतक्कद्दे उचितवु.एकॆन्दरॆ, नास्तिकनु हेळुवहागॆ परलोकविल्लदिद्दरू अन्तह निषिद्दाचरणॆय त्यागदिन्द प्रत्यवायवु इल्लव, आदरॆ परलोकविद्दुदादरॆ निषिद्दाचरणॆ यिन्द नास्तिकनु हतनादनु, ऎन्दरॆ कॆट्टु होदनु ऎम्बुदु श्लोका र्थवु. आ न्यायवन्ने इल्लियू उपयोगिसिदरॆ, बुद्धि पूर्वापराध गळिन्द प्रपन्ननन्नु सत्येश्वरनु मन्निसुवनो इल्लवो ऎम्बुदु सन्दिग विषयवु. मन्निसुवनॆन्दु ऒप्पिदरॆ, ई पुनश्चरणागतियन्न मुष्टिसिदुद रिन्द प्रत्यवायविल्लव, मन्निसलिल्लवादरॆ बुद्धिपूर्वापराधियु कॆट्टनु ऎम्ब तात्पर्यवु. आदुदरिन्दले प्राज्ञरादवरु हेळिरुवदु एनॆन्दरॆ,-बुद्धि पूत्र राघदल्लि प्रत्यवाय उण्टो इल्लवो ऎम्ब चर्चॆयु हागिरलि, अज्ञानदिन्दलो ज्ञानपूर्वकवागियो अपराध उण्टादरू “अपाय सम्प्तवे सद्यः प्रायश्चित्त समाचरेत्” ऎम्ब हितोपदेशवे अमोघवादुदु ऎन्दु हेळिदं तायि तु. श्री भाष्यकाररे शरणागति गद्यदल्ले सरापरार्ध क्षमस्व ऎन्दु शरणागति माडबेकॆम्बुदन्नु तोरिसिरुत्तारॆ, ई हेगॆ________________
२७४६ श्रीमद्र हस्यत्रयसारे बुद्धि पूत्त रामत्तुक्कु म् एरनवे प्रपत्ति पण्ण दॊण्णा बॆन्नु मिडमु, मुन्नु कोलिन फलमॊळिय फलान्तरार्थ ई सर्वशब्ददल्लि बद्धि पूरो राघवु सेरदे इद्दरॆ, इन्नु यावुदू सेरतक्कद्दिरुवदे इल्लवु. हीगॆ प्रायश्चित्त माडिकॊण्डरू प्रत्यवायविल्लवु, आदुदरिन्द प्रायश्चित्त रूपदल्लि बुद्धि पूरा घक्कागि पुनश्चरणागतियु उचितवु ऎन्दु यावाग स्थापिसल्पट्टि तो, आग ऎरडु शब्बागळु उदिसबहुदु. (२) शरणागतियु “सकृदेवहिशा स्वार्थः” ऎम्बल्लि हेळि वहागॆ ऒन्दे सल अनुष्ठिसतक्कदादुदरिन्द ऒन्देसलवे मो क्षार्थक्कागियू, बुद्धिपूर्वा घवु ऒन्दु वेळॆ प्राप्तवादरॆ अदक्कॆ प्रायश्चित्त रूपवागियू, ऎन्दु सल्पिसि, एकॆ माडकूडदु ? (२) पुनश्चरणागतियन्नु माडुवदु “सक्कदेव” ऎम्ब शास्त्रक्कॆ विरुद्धवागुवदिल्लवे ? हीगॆ ऎरडु शब्बागळु उण्टागबहुदु. ऎरडु शब्यागळिगू हिन्दॆये अपराध परिहाराधिकारदल्लि समाधान वन्नु हेळिरुत्तेवॆ ऎन्दु तिळिसुत्तारॆ. (१५५२-३नॆय पुटगळन्नु नोडि ) मॊदलु प्रपत्त नुष्ठानकालदल्लि प्रारब्ध निवृत्ति मत्तु बुद्धि पूर्वाघद अनुदय इवुगळन्नु सेरिसि भरन्यासवन्नु अनु षिसबहुदे विना, बुद्दि पूत राघक्कॆ प्रायश्चित्तवु सरियल्ल वॆन्दु तिळिसुवदक्कागि अल्लि कृते पापेनुतापोवॆ ऎम्ब प्रमाण वन्नु दाहरिसि निमित्त ऒदगिदनन्तरवल्लवे नैमित्तिकवु उचितवु ऎन्दु हेळिदरु. पापमाडुवदक्कॆ मुञ्चॆये प्रायश्चित्तवु ऎन्ताद्दु? मॊगुवु हॊट्टॆयल्लिरुवागले नामकरण शुभप्रस्तुतवे ? प्राय शित्रक्कॆ कारण ऒदगिदनन्तर प्रायश्चित्तवु न्यायवु ऎन्दु मुन्दिन वाक्यदिन्द हेळुत्तारॆ. हागॆये ऎरडनॆय प्रायश्चित्त शरणागतियु मोक्षार्थवागियल्लवादुदरिन्द सकृच्छास्त्रक्कॆ विरोधवुण्टागुवदि इवु ऎन्दू हेळुत्तारॆ. बुद्धि पॊराम तुक्कु - बुद्धि पूर्वकवाद अपराधगळिगू एनवे - मॊदले ऎन्दरॆ मोक्षार्थ वागि माडुव प्रथम शरणागतियल्ले, प्रपत्ति सण्ण वॊण्णादो ? मॊक्षार्थ सज्ज दॊन्दिगॆ, बुद्धि पूराघद शमनक्कागियू प्रप________________
प्रभाव व्यवस्थाधिकार माक प्रपत्यन्तर हण्णु गैयिल् विरोध मिल्फ् ऎन्नुमिड मुम्, मु समर्थि माडकूडदो ? ऎन्नु निडवु - ऎम्ब सन्दर्भवन्नू मत्तु मुन्नु कोलिन - प्रथम शरणागतियल्लि प्रार्थिसिद, फलमॊळिय फलान्तरार्थवाग - मोक्षफलवल्लदॆ बेरॆ फलक्कागि अदु यावुदॆं दरॆ बुद्धि पूराघद निवृत्तिगागि, प्रपत्त्व नरं हण्णु गै यिल् - बेरॆ प्रपत्तियन्नु अनुष्ठिसुवदरल्लि, विरोधविल्लॆ ऎन्नु मिडसुम - विरोधवेनू इल्लवु ऎन्नुव सन्दर्भवन्नू सह, मुनॆ - हिन्दॆ अपराध परिहाराधिकारदल्लि, समर्थि प्रमाण सारमूलक समर्थिसि हेळिरुत्तेवॆ. अल्लि पराम्बरिसबहुदु ऎम्बुदु तात्पयवु. (१५४६नॆय पुटनोडि) ई ऎरडु पूरै पक्ष गळिगू हिन्दॆये समाधानवन्नु चन्नागि उपपादिसिरुत्तेवॆ. मॊदल नॆय पूर्व पक्षक्कॆ समाधानवु हेगॆ ऎन्दरॆ प्रायश्चित्तद आवश्यक तॆयु पापमाडिदनन्तरवे उदिसुत्तदॆये विना अदक्कॆ मॊदले प्रायश्चित्तवॆम्बुदु हास्यास्पदवु ; एकॆन्दरॆ निमित्तवु उदसिदरेनॆ नैमित्तिकद आवश्यकवु; प्रायश्चित्तानुष्ठानक्कॆ अपराध कार्यवागिर बेकु ; अदक्कागि अनुताप उण्टागिरबेकु ; इन्नु मुन्दक्कॆ ऎन्दिगू अन्तह अपराधियागुवदिल्लवॆम्ब दृढसदॊन्दिगॆ उपरति इर बेकु, “अपायसम्प्लवे सद्यः प्रायश्चित्तं समाचरेत्” ऎम्ब प्रमाणदिन्द अपायद उदयवादनन्तरवे प्रायश्चित्तवॆं बुदु व्यक्तवु. १५५९नॆय पुटदल्लिरुव “अनुतापात्” ऎम्ब कारिकॆ यल्लि इदु सुव्यक्तवु. हीगॆ प्रायश्चित्तवन्नु क्षमिसु ऎम्ब प्रार्थनॆ यॊन्दिगॆ माडिदरॆ अदु सार्थक्यवन्नु हॊन्दुत्तदॆ ; हागल्लदॆ अपराध पूत्वभावियागिये प्रायश्चित्तवॆम्बुदु ऒप्पतक्क विषयवागुवदिल्ल वॆम्ब भाववु. पुनशरणागतियु सकृच्छरणागति विधिगॆ विरुद्धवल्लवो ऎम्ब आक्षेपक्कॆ विरुद्धवल्लवॆन्दु समाधानवु हेळल्पट्टिरुत्तॆदॆ. (१५३२ नॆय पुटनोडि) हागॆये प्रमाणविरुत्तदॆ, “प्रायश्चिरियं सत्र यत्सुनश्चरणं वजेत्” ऎन्दु लक्ष्मीतन्त्र विधि इरुत्तदॆ.________________
श्री मद्र हस्यश्रयसारे ऎरडनॆय शरणागतियल्लि मोक्षार्थवाद प्रार्थनॆये इल्लवु. अप राध निवृत्तिगागि प्रायश्चित्त रूपदल्लि शरणागतियादुदरिन्द सक्कदे वहि शा स्वार्थः ऎम्बुदक्कॆ एनॊन्दू विरोधविल्लवॆम्ब भाववु. सन्ध्या वन्दनॆय अर्त्यप्रदानद कालातीत प्रायश्चित्तक्कॆ पुनः अर्त्यप्रद नवु हेगो, मत्तु होमदल्लि न्यूनातिरिक्त प्रायश्चित्तक्कॆ ॐ भूरु वसुवाहा ऎम्बदागि पुनः होमवु हेगो, हागॆये शरणा गुत्तर कृत्यद दोषक्कॆ प्रायश्चित्तवु शरणागतिये ऎम्ब भाववु. हिन्दॆ सत्व धराण परित्यज्य ऎम्बल्लि सर्वधर्म शब्ददल्लि निषिद्ध निवृत्तियु सत्वधर्म शब्ददल्लि अन्तर्गत वॆम्ब वादवन्नु, इष्टु दूर प्रमाण, उपवादन, तर्क, युक्तिवाद, मॊदलादवुगळिन्द खण्डिसि, निषिद्दाचरणॆयु यारिगू कूडदॆन्दू, अदरल्लू प्रपन्ननादवनिगॆ सर्वात्मना कूडदॆन्दू, स्थापिसिदरु. अकृत्य करण दोषवु ज्ञानि यादवनिगॆ सुतरां सरियल्लवॆन्दू, अन्तह दोषियु “ प्राज्ञॆ र्नसंशिष्यते”(१४८९नॆय पुट नोडि) प्रपन्नर गोष्टिगॆ अयोग्य नॆन्दु हेळिदरु. मुन्दॆ कृत्याकरणद विषयवन्नु चर्चिसुत्तारॆ. हिन्दॆ उत्तर कृत्याधिकारदल्लि कृतकृत्यनाद प्रपन्न नूसह आज्ञा रूप कैर्यगळाद नित्य नैमित्तिकगळन्नु त्यागमाडतक्कद्दल्लवॆन्दु स्थापिसल्पट्टिद्दरू (हिन्दॆ ११४६रिन्द ११६०नॆय पुटगळन्नु नोडि) * सत्वधराण परित्यज्य” ऎम्बल्लि सर्व धर्मगळल्लि नित्यनैमित्तिकगळू सेरिदवॆन्दु भाविसि, अवुगळ परित्यागदिन्द प्रसन्ननिगॆ प्रत्यवायविल्ल ऎन्दु अभिप्रायपडुवरु. ई अभिप्रायवन्नू खण्डिसुत्तारॆ.अकृत करण दोषवु हेगॆ प्रपन्ननिगॆ अनुचितवादुदो, हागॆये कृता करण दोषवू सह प्रपन्ननिगॆ स्वरूपहानिकरवादुदॆन्दु “ इप्पडि भगवदाज्ञा सिद्धमान” ऎन्दारम्भिसिद वाक्यगळ मूलक तिळिसुत्तारॆ. निषिद्दा चरणॆयिन्द प्रसन्ननिगॆ हेगॆ स्वरूपहानियो, हागॆये कृत्याकरण दोषदिन्दलू, d इप्पडि - हीगॆ, ऎन्दरॆ निषिदाचरणॆयु प्रसन्न नल्ल कूड - हेगॆ प्रत्यवायक्कॆ हेतुवो हागॆये ऎम्बभाववु, भगवदाज्ञा, सिद्धमान - “ अहरहस्सन्ध्यामुपासीत” प्रतिदिनदल्लि त्रिसन्ध्या________________
प्रभाव व्यवस्थाधिकारः यथा अकृत्य करणदोषण प्र पन्न स्य स्वरूपहानि, तथा कृत्याकरण दोषेणापि, २७४९ इप्पडि भगवदाज्ञासिद्धमान सदाचारानुपाललं विरोधविल्लामै कण्णु कॊळ्ळदु. माडतक्कद्दॆम्ब भगवराज्ञा, महा भागवतोत्त d कालगळल्लि सन्ध्यावन्दनादिगळन्नु रूपवाद, सदाचारान पाललुं वर नित्य नैमित्ति कादिगळ अनष्ठानद कारवन्नु कापाडिकॊण्डु बरुवदरल्ल, विरोधविल्लामै कण्णु कॊळ्ळदु विरोधवेनू इल्लदि रुवदन्नु तिळिदुकॊळ्ळतक्कद्दु, प्रपन्ननिगॆ इवु अनावश्यकवॆन्दु भाविसि, परित्यागमाडिबिट्टु प्रत्यवायक्कॆ गुरियागतक्कद्दल्लवॆम्बुदनू ग्रहिसतक्कद्दॆम्बभववु. बुद्धि पूरैपापगळल्लि प्रवृत्तिसिदरॆ अदु प्रत्यवायक्कॆ हेतुवु अदक्कागि पुनश्चरणागतियन्नु माडबेकॆन्दु विधिसिदुदादरॆ, पुण्यगळू पापरूपगळे; आदुदरिन्द, अवुगळन्नू अनु सुवदू पत्यवायवॆन्दायितु. नित्यनैमित्तिकगळन्नू बुद्धि पूरैक वागि अनुष्ठिसिदरॆ सुकृत रूपगळागि “ प्राजापत्यं गृहस्थानाम् ऎन्दु हेळिरुवहागॆ मॊक्षप्रतिबन्धकगळागि परिणमिसवदरिन्द, आ ज्ञा कैर्यगळाद नित्य नैमित्तिकगळू प्रपन्ननिगॆ त्याज्यवल्लवो? ऎन्दरॆ, त्याग पूत्विकवागि इवुगळन्नु अनुष्ठिसलेबेकु. आग फलवु अण्टुवदिल्लवु. परित्याग माडिद पक्षदल्लि, कृत्याकरणदोषक्कॆ गुरियागुवनॆन्दु हेळल्प ट्टितु. आळ्वाराचाररुगळू ई सम्प्रदायवन्नु हिन्दिनिन्द कापाडि कॊण्डु बन्दिरुत्तारॆ. अन्तह सम्प्रदायवन्नु ऎल्ला प्रपन्नरू कूड पालनमाडिकॊण्डु भगवदनुग्रहक्कॆ पात्ररागबेके विना, आज्ञा कैर्यवन्नु परित्याग माडि, आज्ञा च्छेदी ममद्रोही ऎन्दु हेळि रुवहागॆ भगवन्नि ग्रहक्कॆ गुरियागबेडि ऎन्दु परम हितोपदेश वन्नु माडिरुत्तारॆ.. ऒन्दुवेळॆ नित्य नैमित्ति कानुष्ठान कालदल्लि फल त्याग माडदे इद्दु, फल सल्प उण्टाद अने विरक्तिमा साद्य विशते वैष्णवं पदं’ ऎन्दु हेळिरुवहागॆ, कॊनॆगॆ वैराग्यवुण्टागि देहावसानदल्लि मोक्षवु सिद्धवॆम्ब भाववु. C________________
श्रीमद्रहस्यत्रयसारे निषिद्धरष्य लेपठेत् सद्द रलेपः कैमुत्यन्यायसिद्ध : प्रसन्नस्य निषिद्धरस्य लेप मुपवादर्य यथाभिमत सत्ति (2) निषेभ्यः किमसूयति? ॥५९॥ निषिद्धवे अण्टुवदिल्लवॆन्दरॆ नित्य नैमित्तिकगळू अण्टुवदिल्ल वॆम्बुदु कैमुत्य न्यायसिद्दवु. निषिद्दाचरणॆयु प्रसन्ननिगॆ दोषावहवल्लवॆन्दु हेळुववरे, नित्य नैमित्तिगळ अनुष्ठानदल्लि मोक्षेतर फलप्राप्तियुण्टागबहुदु आदुदरिन्द प्रपन्ननिगॆ नित्य नैमित्तिकानुष्ठानवु अनावश्यकवॆन्दु हेळु त्तारॆ. अवरन्नु श्री देशिकरु केळुत्तारेनॆन्दरॆ, निषिद्धवादुदे अण्टुवदिल्लवॆन्दु वादिसुव नीवु, निषिद्धवल्लदॆ सद्वत्तवाद नित्य नैमिकगळु अण्टुत्तवॆ ऎन्दु हेळि, अवुगळ विषयदल्लि निमगॆ एकॆ असूयॆयु ? शास्त्र निषिद्धवू निमगॆ ग्राह्यवादुदादरॆ, ई शास्त्र विहित सद्वतवू कैमुतिकन्यायद प्रकार ग्राह्यवागबेकु ; हाग ल्लदॆ अवुगळ विषयदल्लि निमगॆ असूयॆ एतक्कॆ ? ऎन्दु मुन्दिन कारिकॆ यल्लि प्रश्निसुत्तारॆ. प्रपन्नस्य - प्रपन्ननिगॆ, निषिद्धरसि शास्त्र निषिद्धवादवुगळ अनु स्थानगळिन्दलू अलेपं - अवुगळ फलगळु अण्टदिरुविकॆयन्नु, उप पादर्य - वादिसुवन्तावनागि, यथाभिमत सदृत्त निभ्यः – शास्त्रगळल्लि न्यायवागि विधिसि सदाचाररु अनुष्ठिसिरुव प्रवृत्तिगळल्लि निष्ठरागिरुववर दॆशॆयिन्द, किमसूयति - एकॆ द्वेषिसुवदु ? एकॆ निमगॆ असूयॆयु, अन्तवर विषयदल्लि निमगॆ एकॆषवु ? ऎन्दु केळुत्तारॆ. शास्त्रनिषिद्धवे अण्टुवदिल्लवादरॆ, शास्त्रविहितवू अण्टु वदिल्लवॆम्बुदु कै मुत्य न्यायसिद्धवु. हीगिरुवाग शास्त्रविहितवाद नित्य नैमित्तिक अनुष्ठानपररन्नु एकॆ द्वेषिसुविरि ? ऎन्दु केळुत्तारॆ. हीगॆ निषिद्दानुष्ठानवू लेपिसुवदिल्लवॆन्दू विहितानुष्ठानगळु आव श्यकविल्लवॆन्दू वादमाडुववरु यारॆन्दु श्री देशिकरवरु मॊदलि निन्दलू हेळलिल्लवु. महानुभावराद श्री देशिकरवरिगॆ भागवतो तमरिगॆ ईषदसि मनःखेदवन्नुण्टुमाडुवदु इष्ट विल्लवु. आदरॆ________________
प्रभाव व्यवस्थाधिकारः का, आज्ञा लङ्घने यस्य रक्षकत्वं नभज्यते । आज्ञानुपालने तस्य कथं तदुपरुद्धते ? ॥६॥ २७५१ महागुरुवादवरु लोकदल्लि शास्त्रक्कू, तदनुगुणवाद सम्प्रदा यक्क, विरुद्धवाद अभिप्रायगळन्नु निराकरिसदिद्दरॆ, स्वालतैशा सिता वागिरबेकॆम्ब इति कर्तव्यतॆयन्नु त्यागमाडिद दोषक्कॆ गुरि यागकूडदॆन्दु भाविसि, अभिप्रायगळु सरियल्लवॆन्दु अष्टु मात्र हेळिदरे विना अनेक सन्दर्भगळल्लि यारु हागॆ अभिप्राय पट्टि द्दारॆम्बुदन्नु हेळलिल्लवु. d कारिकॆय अर्थवु :- हिन्दॆ हेळिदुदन्ने इन्नू उपपादिसि हेळुत्तारॆ. आज्ञा तिलङ्घ ने - परदार परधनादिगळ अपहारादि रूपवाद दोषगळु कूडदु ऎम्ब आज्ञॆयन्नु मारुवदरिन्द, यस्य - याव प्रपन्नन, रक्षकत्ववु, नभज्यते चेत् – भङ्गवागुव दिल्लवॆन्दादरॆ, आज्ञानुपालने - शास्त्रविहितगळाद नित्यमित्ति का नुष्ठानदल्लि, तस्य - अन्तह वपन्ननिगॆ, तत् - आ रक्षकत्ववु, कथमु परुद्धते - हेगॆ आ नित्य नैमित्तिकगळ नुष्ठिसुवदरिन्द तडॆयल्प डुत्तदॆ ? “श्रुतिस्मृतिर्ममै वाज्ञा यामुल्लङ्घवर्तते । आज्ञा जैदी मनद्रोही मद्दपि न वैष्णव”ऎम्ब सर्वॆ श्वर वाक्य प्रकार आज्ञातिलङ्घनवु प्रपन्ननिगॆ मुख्यवागि कूडदु. हीगिद्दरू प्रत्यवायविल्लवु, करुणामहोदधियु रक्षिसुवदरल्लि निस्सं शयवु ऎन्दु हेळुत्तीरि. “सन्ध्याहीनो शुचिर्नितमन र्ह स्सत्व कर सु” ऎन्दु नित्य नैमित्ति कानुष्ठान माडदिरुववनन्नु निन्दिसिरु इदॆ. इदन्नु मनस्सिनल्लिट्टु इवु विहितकर्मगळागिरुवदरिन्द तन्न अज्ञॆगळु सरियागि नडॆयबेकॆन्दु बद्दादरनाद भगवन्तन रक्षक इवु आ आज्ञॆगळ उल्लङ्घनॆयल्लि भङ्गवन्नु हॊन्दुवदिल्लवॆम्बुदु हेगॆ समञ्जसवादीतॆम्बुदु तात्पर्यवु. आज्ञाति लङ्घनदल्ले प्रत्य वायविल्लदिरुवाग आज्ञानुप लनक्कॆ प्रत्यवाय ऎल्लियदु ? आज्ञाति लङ्घनक्कॆ प्रत्यवायवन्नु हेळि, आज्ञानुपालनक्कॆ श्रेयस्सन्नु हेळुवदीग पूर्णसामञ्जस्य विषयवॆन्दु इदरिन्द हेळिदन्तायितु. d________________
உஅஉ श्री पद्र हस्यत्रयसारे विहित स्या परित्या ज्य युक्त र माह. नजाचारं निना किञ्चिंर मुख पद्यते । न हि शौच मकृव समाराधन मर्हति ॥६१॥ शास्त्रविहितद परित्याग कूडदॆम्बुवदक्कॆ युक्त स्तरवन्नु हेळुत्तारॆ. S आचारं विना - वर्णाश्रमादिगळिगॆ विहितवाद नित्यनैमित्तिक कर्मानुष्ठानगळिल्लदॆ, किञ्चित् र्यं - याव विधरवू, ऎन्दरॆ निमगॆ तुम्बा आभिमतवाद अनुज्ञा कैर्यगळू भागवत कैर्यगळू यावुवू, नोपपद्यते - सिद्धिसुवदिल्लवु. इदन्नु हेगॆ उपपादिसुत्तीरि ? ऎन्दु केळिदरॆ अदक्कॆ उत्तरार्धदिन्द उत्तर वन्नु हेळुत्तारॆ. आचारवु ऎन्दरॆ विहित आजा कबिर्यगळाद नित्य नैमित्तिकगळ अनुष्ठानवु, मलविसर्जन दन्तधावन स्नानादिगॆ ळिन्द बाह्य शौच उण्टागुत्तदॆ, ई बाह्य शौचवु “आपोहिष्टा मयोभुवः ” ऎम्ब मन्त्रस्नानदिन्द पूर्णतॆयन्नु हॊन्दुत्तदॆ. आन्तर शौच उण्टागुवदक्कॆ सन्ध्यावन्दनादि नित्य नैमित्ति कानुष्ठानगळु आवश्यकवु. सूर क्षेत्यादि मन्त्रगळिन्दलू आन्तर शौच प्राप्तियुण्टु; इदादनन्तर निमगॆ इष्टवाद भगवद्भागवताराधना रूप स अनुज्ञा कैर्यगळिगॆ अर्हतॆयु, मेलॆ उदाहरिसिद “सना हीनो 2 शुचर्नितमन र्हस्सत्व करसु”ऎम्ब प्रमाणदल्लि सिद्धवु. आदुदरिन्द आज्ञा कैर्यगळिल्लदॆ निमगॆ इष्टविरुव भगवद्भागवत कैर्यगळ सिद्धि इल्लवॆन्दु हेळुत्तारॆ. हि-याव कारणदिन्द, शौच मन स्नान सन्ध्यावन्दनानुष्ठानगळद्वारा शौचवन्नु हॊन्ददे ऎन्दरॆ बहिः अन्तः शुचित्वक्कॆ आवश्यकगळाद सन्ध्यावन्दनादि नित्य नैमित्तिक गळन्ननुष्टिसदे ऎम्ब भाववु. समाराधनं-अनुज्ञा कै रगळाद भगवद्भागवताराधनादिगळन्नु, ना र्कति - नडॆसलु योग्यनागुवदि ल्लवॊ, आ कारणदिन्द, कैरन्नॊपपद्यते ऎन्दु पूरार्धदल्लि रुवदरॊन्दिगॆ अन्वयवु. हीगॆ प्रपन्ननु अशुचियागिद्दरू अनुजा कैर्यगळन्नु ऎसगिदरू प्रपन्न मात्सल्यतिरेकवळ्ळ परमात्मनु________________
(३४) प्रभाव व्यवस्थाधिकार 2912 आचारस्य कैरार्हता जनक किं प्रमाण ? का, “आचारप्रभवो धर्मो धर प्रभुरच्युतः” इति पञ्चमवेदेपि सत्वशास्त्रार्थ ईरितः ॥६२॥ प्रीतनागबहुदु ऎन्दु अभिप्रायवुळ्ळवरागिरबहुदु ; अदू सरियल्ल वॆन्दु तोरिसुवदक्कागि हीगॆ आज्ञा कैय्यगळन्नु त्यजिसिदवनु समस्त गळाद अनुज्ञा कैर्यगळिगू अनरनु, एतक्कॆन्दरॆ, अन्तवनु आशुचियु समस्त देवभागवत कैष्करगळिन्दलू बहिष्कृतनु ; सर्वॆश्वरनु ऎन्दिगू इदरिन्द प्रीतनागनु ऎम्ब भाववु. प्रीतनागनु ऎन्दु हेगॆ हेळविरि ? ऎन्दरॆ अदक्कॆ श्री व्यासमह र्षिय भीष्म पर्ववाक्यवन्नु स्मरिसिदवरागि तन्मूलक उत्तर वन्नु दयपालिसुत्तारॆ. d अतारवे कैय्यार्हतॆयन्नुण्टुमाडुवदु ऎम्बल्लि प्रमाणवु यावुदु ?
- धरः - भगवति मात्रवे फलवागि अनुष्ठिसल्पट्ट शास्त्रदल्लि हेळल्पट्ट अन ज्ञ कै रवु, आचार प्रभवः- नित्य नैमित्ति कानुष्ठान दिन्द उण्टादुदु, कारणवा उळ्ळदु, अथवा प्रयोजनवागि उळ्ळ द्दु, तस्य च धरस्य. अन्तह धर्मक्कादरो, प्रभुरच्युतः-निराहकनागि समर्थनादवनु अथवा स्वामियादवनु अच्युतनु, ऎन्दरॆ आ कैय्य गळन्नु नडॆसिकॊट्ट अदरिन्द आराधनागिसुप्रीतनागुवनु अच्चुतनु ऎम्ब भाववु”, इति - ऎम्बदागि, पञ्चमवेदेसि वेदार्थगळ उप ब्रह्मणवे मुख्यवागि, “कृष्णपायिनंव्यासं सिद्दि नारा यणं प्रभु” ऎन्दु श्लाघिसल्पट्ट महर्षियिन्द रचिसल्पट भारतदल्लिरुवदरिन्द इदक्कॆ पञ्चम वेदवॆन्दु हॆसरु, इन्तह भारतदल्लि सर्वशास्त्रसारवाद ई अभिप्रायवु ईरितः - हेळ इट्टिरुत्तदॆ. ई श्लोकद पूर्वार्धवु, “सागमाना मा चारः प्रथमं परिकल्पते” ऎन्दु इरुत्तदॆ ई पूरार्धवन्नु मनस्सिनल्लिट्टु सरशास्त्रार्थ ईरितः ऎन्दु हेळिरुत्तारॆ. इद रिन्द सर्व वेदाध्ययन, वेदार्थज्ञान मॊलादवुगळिगिन्त नित्य________________
2284 श्रीमद्रहस्य त्रयसारे निषिद्ध निवृत्तये पूत्व प्रपदनानुसन्धान मेव युक्त, न तु पुनः प्रपदनम् इत्याह प्रपत्ति प्रतिसन्धान मारदु पदिश्यते । ताधिकारनियतहा सादा नसिद्धये ॥६३॥ सह नैमित्रि कानुष्ठानगळिगॆ माहात्मयु हेळल्पट्टिरुत्तदॆ. विष्णु स्रनामद फल श्रुतियल्लि ई श्लोकवु इरुत्तदॆ. महा भारतवु ऐदने वेदवॆन्दु “वेदान ध्यानयानास महाभारत पञ्चर्मा” ऎम्बल्लि हेळल्पट्टिरुत्तदॆ. कर्मयोगादिगळल्लि निष्ठॆयु उत्पन्न वागुवदक्कू मत्तु भक्तियोग निष्पत्तिगूसह नित्य नैमित्तिकॆगळु आवश्यकवादुदरिन्द, आचार प्रभवः ऎम्ब प्रयोगविरुत्तदॆ. आदरॆ प्रपन्ननिगॆ उपायवु सहृदनुषेयवागिरुवदरिन्द, नित्य नैमित्तिक गळ सापेक्षवु उपाय निष्पत्तिगॆ बेकागिल्लदिद्दरू, आज्ञा कैरग ळादुदरिन्द परित्यागमाडलु साध्यविल्लवु. परित्यागमाडिदरॆ आज्ञा च्छेदी यागि शिक्षॆगॆ अर्हनागुवनु. इदू अल्लदॆ इतर धर्मगळाद अनुज्ञा कैर्यगळन्नु ऎसॆगिदरू, सर्वॆश्वरनु फलोनुखनागु वदिल्लवु, प्रपत्तु तरकालदल्लि माडतक्क अनेक भगवद्भागवत कै र्यरूप धर्मगळुण्टु. इवुगळिगॆ अर्हतॆयुण्टागबेकादरू आहा रवु आवश्यकवु. निषिद्ध निवृत्तिगॆ पूत्वप्रपदनद अनुसन्धानवे युक्तवु, पुनः प्रपदन बेकिल्लवॆम्ब शानिगॆ समाधानवु. प्रसन्नरिगॆ बुद्धि पूरैकवाद निषिद्दानुष्ठानवु उण्टादरू अण्टु वदिल्लवॆम्ब वादवेनो सरियल्लवॆन्दायितु. इदु पूराचाररुगळ अभिमतक्कॆ विरुद्धवादुदरिन्दलू सरियल्लवु. आदरॆ निषिद्दानुष्ठानवु उण्टादरू पुनः प्रसदनवॆम्बुदु योग्यवादुदल्लवु, एकॆन्दरॆ प्रपद नवु, सकृदेव प्रसन्नाय ऎन्दु शास्त्रार्थविरुवदरिन्द, ऒन्दे सल अनुष्ठिसतक्कद्दु. आदुदरिन्द पूत्वप्रपत्तिय स्मरणवे ई निषिद्दानुष्ठा नम्म निम्मतियॆन्दु आप्तरे हेळिरुवरल्ला, पुनश्चरणागतियन्नु प्रायश्चित्त रूपदल्लि अनुष्ठिसतक्कद्दॆम्बुदु हेगॆ ? ऎन्दरॆ अदक्कॆ समा________________
प्रभाव व्यवस्थाधिकार २७५५ धानवन्नु ६३, ६४नॆय कारिकॆगळिन्द हेळुत्तारॆ. प्रपति प्रतिसन्धा नं - व्रपन्ननु मॊदलुमाडिद मोक्षार्थ प्रपत्तिय अनुसन्धा नवु उत्तराघगळिगागि प्रायश्चित्तवु ऎन्दु, आद्रॆ - आप्तराद आचार्यरिन्द, यत् . यावुदु, उपदिश्यते ई उपदेशिसल्पट्टि रुत्तदो, तत् - आ आप्तराद आचार्यर उपदेशवु, प्रायश्चित्तवे बेडवॆम्ब अभिप्रायदिन्द हेळल्पडलिल्लवु, इन्नु एतक्कागि हेळल्पट्टि तॆन्दरॆ तिळिसुत्तारॆ-स्वाधिकार नियत हानोपादान सिद्धये - प्रपन्ननाद तन्न अधिकारक्कॆ योग्यवाद, हानोपादान सिद्धये अपराधगळिगॆ प्रायश्चित्त रूपवाद पुनश्यरणागतियन्नु याव सन्द र्भदल्लि बिडतक्कद्दु, याव सन्दर्भदल्लि स्वीकरिसतक्कद्दॆम्बुदु सिद्धिसु वदक्कागि, पूर्व प्रपदनद स्मरणॆयॆन्दु भाविसतक्कद्दॆम्बुदु, आप्तर तात्पर्यवॆम्ब भाववु पूर्व प्रपत्तिय स्मरणॆ यु उत्तराघगळि गळगि प्रायश्चित्तद त्यागक्कागि अल्लवु, तानु अशक्तनागियल्लवे लघपायवन्नु अनुष्ठिसिदुदु ? तानु अकिञ्चननु; आदुदरिन्द ई उत्तराघगळिगॆ शास्त्रगळल्लि विधिसिरुव प्रायश्चित्तगळन्नु अनुष्ठिसलु आशक्तनु; ई अनुसन्धानदिन्द विहित प्रायश्चित्तगळन्नु बिट्ट लघुवाद पुनः प्रपदनवन्नु प्रायश्चित्तवागि भाविसुवदक्कागि आ अनुसन्धानवु. ई पुनः प्रपदनवन्नु यावाग बिडतक्कद्दु, यावाग अवलम्बिसतक्कद्दु ऎम्बुववुगळन्नू तिळियुवनु. अपराधवु अबुद्धि पूरैकवादुदादरॆ, अदु अण्टुवदिल्लवॆन्दु तिळिदु पुनः प्रपदनवन्नु बिडुवनु. बुद्दि पूर्वकवादरॆ पुनः प्रसदनवन्नवलम्बिसुवनु. ई विषयगळन्नु तिळि युवदक्कागि, प्रपदन प्रतिसन्धानवन्नु हेळिदरेविना, प्रायश्चित्त वन्नु ऎल्ला सन्दर्भदल्लि त्यागमाडबहुदॆम्ब विवक्षॆयिन्द हेळिदुद ल्लवॆम्ब तात्पर्यवु. आप्तरु हीगॆ सरियाद अभिप्रायदिन्दले हेळि रुवदरिन्द अदक्कॆ अपार्थवन्नु कल्पिसुवदु न्यायवल्लवॆम्ब भाववु. अथवा, ई उत्तरार्धक्कॆ इन्नॊन्दु विधवागियू सारविवरणॆ यवरु अर्थमाडिरुत्तारॆ; हेगॆन्दरॆ तन्न अशक्ततॆ आकिञ्चन्यादिगळिगॆ अनुगुणवागि, आ प्रपदन स्मरणॆयु, हानोपादानादि सिद्धये याव सन्दर्भदल्लि प्रायश्चित्तवन्नु बिडबहुदु, याव सन्दर्भदल्लि बिडबारदु अबकरिसतक्कद्दु, ऎम्ब ज्ञानवु उण्टागुवदक्कॆ________________
श्रीमद्रहस्यत्रयसारे तदेव स्पुटं दर्शयति. प्रतिसस्थानतोहि साद धीपूरैष्ट लेखधीः । बुद्धि पूरैसि पुनः प्रपव सण्ण हः ॥४॥ अतः सिद्धान माह. अतो निरपराधेन वर्तितव्यं कृतात्मना । अपराध प्रसज्ञ च पुनः प्रपदनं क्षमम् ॥३५॥ मात्रवे विना, अदे प्रायश्चितवागुवदिल्लवॆन्दू, अर्थ माड बहुदु ऎन्दु हेळिरुत्तारॆ. हिन्दॆ हेळिदुदन्ने स्पुटवागि व्यक्तपडिसुत्तारॆ. प्रतिसन्मानतो - पूर्व प्रपत्तिय स्मरणॆयिन्द अल्लवे, अधीपूद्वेषु - बुद्धि पूर्वकवागि अल्लदॆ प्रामादिकवागि माडिद अपराधगळल्लि, अलेपधीः - शास्त्रगळल्लि हेळिरुव हागॆ अवु अण्टुव दिल्लवॆम्ब बुद्धियु, स्यात्-उण्टागुत्तदॆ. बुद्धि पूरैसि बुद्धि पूर्वकवागि माडिद अपराधगळ विषयदल्लियादरो, पुनः प्रप रेव - तानु अशक्तनागि अकिञ्चनवादुदरिन्द तनगॆ तत्तायश्चित्त गळन्नु अनुष्ठिसुव आवश्यकतॆ इल्लदॆ पुनः प्रदनवन्ने, सहः - प्रायश्चित्त रूपदल्लि अकरिसोणवू सह, स्यात्-उण्टागुवदु. इल्लि एवकारवु प्रपत्ते रेव ऎन्दिरुवदरिन्द प्रतिपद प्रायश्चित्तवु अपराधगळिगॆ बेकिल्लवु, सर्वबुद्धिपूर्वापराधगळिगू प्रायश्चित्तवु प्रपन्ननिगॆ पुनः प्रपदनवे ऎम्ब भाववू सूचितवु. आदुदरिन्द सिद्धान्नवन्नु तिळिसुत्तारॆ आतः - आ कारणदिन्द, बुद्दिपूर्वापराध उण्टादरॆ, प्रायश्चित्त माडिकॊळ्ळबेकाद प्रसण्ण बरुवदरिन्द, अदक्कॆ कारणवे इल्लद हागॆ कृतात्मना - ई रक्षाभर समर्पणॆ माडि कृत कृत्यनादवनिन्द, निर पराधीन - बुद्धि पूर्वॊत्त राघगळु प्राप्तवागदहागॆ, वर्तितव्यं- नडॆदुकॊळ्ळतक्कद्दु. आदरॆ प्रारब्धवशात्, अपराधप्रसच - बुद्धिपूवॊ-राघवु प्राप्तवादुदेयादरॆ, पुनः प्रपदनवु, क्षमम् - योग्यवु ऎन्दरॆ उचितवु ऎम्ब भाववु.________________
प्रभाव व्यवस्थाधिकारः इल्लि ईतनु प्रपन्ननादरू अभ्युपगत प्रारब्ध कर्मानुभवक्कागि जन्मवन्नु ऎत्तिरुवनादुदरिन्द, प्रपदनानन्तरवू अन्तह फलानुभव क्कागि बुद्धिपूर्वक अपराधगळन्नु तन्न यत्नविल्लदॆ नडॆयुवदुण्टल्ला; निरपराधियागिरुवबगॆ हेगॆ ? ऎम्ब शब्बाविनल्लि समाधानवन्नु हेळु तारॆ-प्रारब्द करानुगुणवागि अपराधगळेनो माडबहुदु अवनु आदरॆ, प्रतियॊन्दु कर्मद प्रथम सल्पदल्लि सर्व स्वतन्त्रवन्नु करुणासागरनु ई जीवनिगॆ कॊट्टिरुवनु; ई अंशवु कृत प्रय ता पेक्षस्तु विहित प्रतिषिद्धवैयरा दिभ्यः” (शारीर, २. ३. ४१) ऎम्ब सूत्रदल्लि जीवात्मन करवु परमात्मायत्तवॆन्दु हिन्दिन सूत्रदल्लि हेळिद्दरू, आ जीवात्मन स्वबुद्धियिन्द माडल्पट्ट प्रथम प्रयत्नवन्नु अपेक्षिसि, आनन्तर तदनुगुणवागि परमात्मनु अनु मतियन्नु कॊडुवनादुदरिन्द, शास्त्रगळ विधिनिषेधवाक्यगळाद, सत्यं नद, नाहिंस्यात् इत्यादिगळिगॆ वैयर्थ्यविल्लवु. हागिल्लदॆ ऎल्ला प्रवृत्तिगळू प्रारब्धानुगुणवागि परमात्म सङ्गक्कॆ आधीनवाज वादरॆ शास्त्रगळ विधि निषेधवाक्यगळ वैयर्थ्यवु प्राप्तवागुवदल्लदॆ, जीवात्मन यत्नविल्लदॆ, परमात्म सल्प रीत्या नडॆयुवदक्कॆ शिक्षॆयॆं बुदू सरिहोगुवदिल्लवु यावाग ऒन्दुसल पापियादनो यावागलू पापियागिये आगुवनॆन्दागुत्तदॆ. आदुदरिन्द प्रप न्ननु तनगिरुव विवेक बुद्धियिन्द योचिसि, ऒन्दु कॆलसवन्नु माडु वदु शास्त्रविहितवो, इल्लवो, आककरण, कृत्याकरण दोषगळिगॆ सेरिदुदॊ, ऎन्दु विवेकिसि प्रवृत्ति निवृत्तिगळन्नु आचरिसबहुदु. इष्टु मट्टिगॆ आतनिगॆ स्वातन्त्रवुण्टॆन्दु सूत्रवु बोधिसुत्तदॆ. आकारण दिन्दले श्री निगमान्तदेशिकरवरु निरपराधियागिरुवदू साध्यवॆन्दे तिळिदे निरपराधीन वरि तव्यं कृतात्मना ऎन्दु हेळिरुत्तारॆ. ई अभि प्रायवन्ने मनस्सिनल्लिट्टु, प्रपन्ननु विवेकियादुदरिन्दले, अपराध परिहाराधिकारान्त्यदल्लि “ धीपूत्तरपात्मना मजनना बुद्धि पूत्तराघवु प्रसन्ननिगॆ उण्टागुवदे इल्लवॆन्दु हेळल्पट्टितु. हीगॆ प्रपन्ननिगॆ शास्त्र जन्यविवेकजनज्ञानगळ बलविरुवदरिन्दले, ऎन्नडियार् इदुकॆय्यार्” ऎन्दु नम्बिकॆयिन्द हेळल्पट्टितु.________________
92905 श्रीमद्रहस्य त्रयसारे निरपराधोत्तर कृत्य सिद्ध ये उपायद्वय माह. अडियिले निरपराधनागवेणुवॆनु कोलि प्रपत्ति पण्णवन्नु कम्, पिन्नु इदक्काग प्रपरम् पण्णिनवनुक्कुम्, उत्तर कृत्वं निरपराधनागवे नडक्कु प्रपन्नरल्लि इन्तह शक्तियन्नु कण्डे, कुलशेखराळ्वारवरु असूयाग्रस्त राद तन्न मन्त्रिगळ मुन्दॆ प्रपन्नरु निरपराधिगळॆन्दु घटसर्पविरुव कुम्भदल्लि बॆरळन्निट्टु प्रमाण माडिदरु. अनन्तर आ मन्त्रिगळन्नु करॆदु अवरु अपराधिगळॆन्दु नीवु बॆरळन्निडि ऎन्दरॆ अवरु आग हिन्तॆगॆदरॆम्ब इतिहासवुण्टु. हीगॆ तन्न शास्त्र जन्य ज्ञान, विवेक जन्य ज्ञानगळिन्द उत्तर कालदल्लि निरपराधियागिरलु साध्यवु. ऒन्दुवेळॆ प्रारब्ध कर्मवु बलि ष्टवागि बुद्धिपूर्वकवागि निषिद्ध कर्मदल्लि प्रवृत्तियन्नुण्टु माड बहुदु; अन्तह प्रवृत्तियुण्टागदहागू, ऒन्दुवेळॆ उण्टादरॆ अद रिन्द प्रत्यवाय उण्टागद हागू उत्तर कृत्यगळल्लि निरतनागिरलु माडुव उपायगळु यावुवु ऎम्ब विमर्शॆयल्लि ऎरडे उपायग इन्दु, “अडियिले” ऎन्दारम्भिसिद वाक्यमूलक उपदेशिसुत्तारॆ. निरपराधवाद उत्तर कृत्यद सिद्धिगागि माडतक्क उपायगळॆरडॆन्दु तिळिसुत्तारॆ. 3 अडियिले - प्रथमदलॆ ऎन्दरॆ मोक्षार्थवागि माडिद प्रथम प्रपदनकालदल्ले, निरपराधनाग वेणुवॆन्नु कोलि - प्रा रब्ध कर्मानुगुणवागि बुद्धि पूर्वाघगळु यावुवू सिद्धिसदिरलॆन्दु प्रार्थिसि, प्रपत्ति पण्णवनु - प्रपदनानुष्ठानवन्नु माडिदव निगू, इदॊन्दु उपायवु, अथवा पिन्नु - अनन्तरदल्लि, इदक्काग ऎन्दरॆ निरपराधनागुवदक्कागि, • प्रपत्र नरं रक्षाभर समर्पण रूप पपदनवादनन्तर, पनवन्नुक्कुम् - पुनः प्रपदनवन्नु माडिदवनिगू, उत्तरकृत्यवु, निरपराधमागवे बुद्धि पूर्वापराधगळु यावुवू इल्लदे, नडक्कु - नडॆयुत्तदॆ. (१) बुद्धि पूर्वोत राघगळू, प्रारब्धदिन्द उण्टागुव अपराधगळू सह प्राप्तवागदे इरुवदक्कागि, प्रथम प्रपदनदॊन्दिगॆ इवुगळन्नू________________
प्रभाव व्यवस्थाधिकारः सेरिसि सल्पिसबहुदु, (२) अथवा इदादनन्तरवू अदक्कागिये पुनः प्रसदनवन्नु माडिदरॆ, बुद्धिपूर्वोत्तराघगळु यावुवू प्राप्तवागदॆ, उत्तर कृत्यगळॆल्ला शास्त्रविहितवागिरुवहागॆ नडॆयुत्तवॆ. ऎन्दु उपदेशिसिदरु. प्रारब्ध कर्मद प्राबल्यानुसारवागि प्रपन्न निगू बुद्धिपूर्वकगळाद उत्तराघगळु प्राप्तवागुत्तवॆ ऎन्दु तट स्थनागिरकूडदु. अवुगळिन्द तप्पिसिकॊळ्ळलु यत्निसि, मेलॆ हेळिद ऎरडु विधगळाद उपायगळल्लि यावुदादरू ऒन्दन्नु अवलम्बिसिदरॆ उत्तराघगळु प्राप्तवागुवदिल्लवॆन्दु हितोपदेशवन्नु माडिरु त्तारॆ. इदन्नु विमर्शिसि तिळियद प्रतिकक्षियवरु, तम्मन्नु ई सन्द र्भगळल्लि निन्दिसिरुत्तारॆन्दु अभिप्रायपडुवरु. आदरॆ प्राज्ञरादवरु हितोपदेशवॆन्दे भाविसि, कृतज्ञतापूर्वकवागि नडॆदुकॊण्डिरुव दन्नु कण्डिरुवॆवु. हिरण्यकशिपु, रावण, शिश्न पालादिगळु यावागलू बुद्धिपूर्वक वागिये अपराधगळन्नु माडिद्दरू भगवन्तनु रक्षिसलिल्लवे ? घण्टा कर्णनू हागॆये अपराधियागिद्दरू रक्षिसल्पडलिल्लवे ? ऎम्ब इति हासगळन्नु मूलमाडिकॊण्डु, अवरुगळु क्षमिसु ऎम्ब स्वा र्थनॆ कूडा इल्लदॆ हेगॆ रक्षिसल्पट्टरो, हागॆये प्रपन्ननू सह कृत्याकरण, अकृत्य करण रूप अपराधगळन्नु माडिदरू क्षमिसिबिडु वनु ऎम्ब वादक्कॆ समाधानवन्नु हेळुत्तारॆ. आया प्रकरणगळ अभिप्राय तिळियदॆ माडुव वादवॆन्दु हेळुत्तारॆ शिशुपालादिविषय दल्लि शापप्रयुक्तवागि बन्दुदु विरुद्दाचरणॆयु ; जयविजयरु परम भक्तरे; आदुदरिन्द मूरुजन्मगळु कळॆदनन्तर अवरु ग्राह्यरे सरि, घण्टाकर्णनु शापदिन्द पिशाचनागि नारायण शब्दवु किविगॆ बीळकूडदॆन्दु घण्टॆयन्नु बारिसुत्ता विष्णु द्वेषियागिद्दरू, रुद्र निन्द प्रेरितनागि कॊनॆगॆ विष्णुविनल्लि शरणागतियॊन्दिगॆ ध्यानमाडि मोक्षवन्नु हॊन्दिदनु. मुक्ति प्रदाता सद्वेषां विष्णु रेवन संशयः” ऎम्ब रुद्रोक्तियु इरुत्तदॆ. . (हरिवंश, घण्टाकर्ण वृत्तान्त भविष्य, ८०-३०.) " मुन्दॆ इतिहासगळल्लि बुद्धि पूल्वत्तराघगळिगागि प्रायश्चित्त वन्नु माडिकॊण्डिदुदक्कॆ निदर्शन उण्टॆन्दु निदर्शनगळन्नु प्रदर्शि सुत्तारॆ,________________
२७६० श्रीपद्र हस्यश्रयसारे अपराध क्षा पणस्यावश्य कत्रव्य इतिहास प्रदर्शनम्. इतिहासपुराणङ्गळिल् शिलवृत्तान्त दर्शन मात्र वचनविरोध अनादरित्तु, भागवतनुडैय बुद्धि पू राघव कनव्यमॆन्नु शिलर् लॊल्लुवर् गळ् ; इदुवु प्रकरण४ल् अभिप्राय मरियानल् नन्नदु. कॊण्डु अन्नो महाराजकु मुळ् पड समयातिलङ्घन मात मान अपराध पॆरुमाळ् तिरुवुळ्ळत्तले शोकाभिभवत्ताले प्रति अपराधक्कागि क्षमापणॆय आवश्यकतॆयन्नु प्रदर्शिसुवनिदर्शनवु इतिहास पुराणगळल्लि शिलवृतास्त्रदर्शन मात्रक्कॊं डुशिशुपाल घण्टाकर्णादि वृत्तान्तगळ आपात प्रतीतियन्नु मात्र ग्रहिसि ऎन्दरॆ मेलॆ मेलॆ तोरुवदन्नु मात्र ग्रहिसि, वचनविरो ध अनादरुत्तु : “मनी वैदिकाचारं मनसापि न लङ्घ येत्” ऎम्ब मत्तु “आपाय सम्प्लवे सद्यः प्रायश्चित्तं समा चरेत्’ इत्यादि शास्त्र प्रमाण वचनक्कॆ विरोध उण्टागुत्तदॆम्बु दन्नु निराकरिसि, भागवतनुडैय - प्रपन्नन, बुद्धिपूत राघव् कनव्यमॆनु-बुद्धि पूत्त राघवु सर्वॆश्वरनिन्द क्षमिसि बिडलु योग्यवॆन्दु शिलल्लुवर् गळ कॆलवरु हेळुवरु, इदु वुम् - ई अभिप्रायवू सह, अवोप्रकरण ळिल् - आयाया वृत्तान्त प्रकरणगळल्लिन, अभिप्राय मरियामल् नन्नदु-विमर्शिसि तिळियबेकाद अभिप्रायद सरियाद ज्ञानाभाव मूलकवागि उण्टा दुदु. शिशुपाल, घण्टाकर्णरु अपराधिगळागि तोरिदरू रक्षिसल्पडलु कारणवेनु ऎन्दु विमर्शिसि तिळियदॆ माडुववादवु ऎम्बभिप्रायवु’ मुन्दॆ इतिहासगळल्लि तुम्बा भगवतिगॆ ऒळपट्टवरू कूड बुद्दि पूर्वोत्तराघगळिगागि प्रायश्चित्तवन्नु माडिकॊण्ड सन्दर्भ गळन्नु तिळिसुत्तारॆ. महाराजरु सुग्रीवनाद वानर राजनिगॆ, मुड सम अपराधं : वर्षतर्ुवागिरुवदरिन्द याति लङ्घन मात्र मान सीतान्वेषणक्कॆ अनुकूलविल्लवॆन्दु “चत्वारोवार्षिका मासा”________________
(235) प्रभाव व्यवस्थाधिकार भासित्तु (१) न च स चितः सन्हा एन वाली हतो गतः । समय तिष्य सुग्रीव मावालिपथ मगा ऎनरुळचॆय्यक्कॆट्टु इळ्ळॆय पॆरुमाळ्, पॆरुमाळ् ताने तणिय विड वेण्णु मृडि शीरि यरुळि किन्धॆयिले (शोल्ल) (२) कृतापराधस्य हिते नानत्र (रा. कि. ३०. ६४) नाल्कु तिङ्गळ कालवन्नु अतिक्रमणरूपमात्रवाद अपराधवु, पॆरुमाळ् तिरुवुळ्ळले - भगवन्तनाद श्रीरामन मनस्सिनल्लि, शोकाभिभवत्ताले प्रतिभासित्तु - “चत्वारो वार्षि को मासा गता वर्षशतोपमाः । मन शोकाभिभूतस सौम्य सीतामपश्यतः” (रा. कि. ३०. ६४) ऎन्दु हेळिरुव कालाति लङ्घनमाडिद अल्पापराधवु सीतॆयन्नु काणदॆ विरहतापदिन्दिरुव स्वामिगॆ, नाल्कु तिङ्गळू वर्ष शतगळिगॆ समानवागि तोरिदुदरिन्द तुम्बा शोकपारवश दिन्द, प्रतिभासित्तु - हॆच्चादुदागि तोरि, (तन्न तम्मनाद लक्षणनन्नु कुरितु नीनु होगि सुग्रीवनिगॆ हेळ तक्कद्दु एनु ऎन्दरॆ) “हे सुग्रीवने, एनवाली गतो हतः - वालियादवनु नन्निन्द ऒन्दे बाणदिन्द हॊडॆयल्पट्टु मरणहॊन्दि याव मार्गदिन्द हॊरटु होदनो, नचसुचितः पन्हा– अदेनु सण्णदारियल्लवु, निन्नन्नू हिडिसबल्लदु ऎम्ब भाववु, नीनू कूड ऒन्दे बाणदिन्द हतनागलु योग्यनॆम्बर्थवु, आदुदरिन्द समये शिष्य - माडिद प्रतिज्ञॆयल्लि निल्लु, मावालिपथ मगाति - वालि होद मार्गवन्नु नीनू अनुसरिसि होगबेड,” ऎन्नरुळट्टॆय्य - ऎन्दु अप्पणॆ कॊडिसलागि, केट्टु - अदन्नु केळि, इच्छॆय पॆरुमाळ् लक्ष्मणनु, पॆरुमाळ् तामेतणिय विडवेण्णु पडि - भगवन्तनाद श्रीरामनु ताने कॊपसमाधानवन्नु हेगॆ हॊन्दबेको हागॆ शीरि अरुळिकिन्धॆयिलॆ शोल्ल - कोपगॊण्डु किन्धॆगॆ होगि, हेळलागि, (आग सुग्रीवनु एनुमाडबेकॆन्दु तोरदॆ भयशङ्कितनागि तन्न प्राज्ञ नाद सचिवनाद आञ्जनेयनल्लि आलोचनॆ माडलु, आग आञ्जनेयनु ऒन्दु ऒळ्ळे उपायवन्नु तिळिसुत्तानॆ; एनॆन्दरॆ) (२) कृतापराधस्य प्रतिज्ञॆयन्नु मारिदुदरिन्द निर्ष्पणनॆम्ब अपराधवन्नु हॊन्दिद (0) 0.8.2010. (-2) 02, 8, 29-021 हाकि, ३१ ८१, (२)________________
२७६२ d श्री पुद्र हस्यश्रयसारे ఒ श्याम्य हं क्षम अन्तरेणाञ्जलिं बद्धा लक्षणस्य प्रसादनात्” ऎन्नु, ऐन्द्र व्याकरण पण्डित महाराजरु उपदेशित्तानिरे, अळविल् महाराजरुमिश्नु,३) यदिकि दतिकानं विश्वा साणयेनवा । प्रेष्ठ क्षमि तम्मं मे न कन्नापराधृति” ते-निनगॆ अहं हितचिन्तकनाद नानु, अञ्जलिं बा “अञ्जलि पर ना मुद्राक्षि देवप्रसादिनी” ऎन्दु हेळिरुव हागॆ अञ्जलिमाडि ऎन्दरॆ कैयन्नु मुगिदुकॊण्डु, लक्षणस्य प्रसादनात् अन्त रेण - श्री रामभक्तनागिरुव लक्ष्मणनन्नु प्रसन्ननागि माडि कॊळ्ळुवदन्नु बिट्टु, भगवदपराधक्कॆ भागवत क्षमापणॆये प्राय श्चितवादुदरिन्द, अदन्नु बिट्टु ऎम्ब भाववु, अन्यत् बेरॆ, क्षमं - योग्यवाद उपायवन्नु न पश्यामि निनगॆ काणॆनु, हि - इदु सत्यवाद विषयवु, ऎन्दरॆ श्री राम प्रसन्नतॆयन्नु सम्पादिसिकॊळ्ळबेकॆम्ब निनगिष्टविद्दरॆ, ईग अति कोपगॊण्डु बन्दिरुव आतन परम भक्तनाद लक्ष्मणनल्लि अञ्जलियन्नु माडि आतन प्रसन्नतॆयन्नु सम्पादिसिकॊळु वदक्किन्त बेरॆ उपायवु तनगॆ तोचुवदिल्लवॆम्ब भाववु” ऎन्नु) - हीगे ऐन्द्र व्याकरण पण्डिर्त- इन्द्र व्याकरण शास्त्रज्ञनागि, आकारण दिन्द महा प्राज्ञनाद आञ्जनेयनु महाराजरु-राजनाद सुग्रीव निगॆ, “सुग्रीवं नाथ मिच्छति” ऎम्बल्लि तोरिबरुवहागॆ श्रीरामनिन्द राजरागि माडल्पट्टिरुवदरिन्द हागॆ प्रयोगवु, उपदेशित्तानिरे - उपदेशिसिदनल्लवे, अव्वविल् - आ रीतियल्ले, महाराज - राज नाद सुग्रीवनू, इन्नु - तन्न सचिवनाद आञ्जनेयन हिशोपदेश वन्नु अङ्गी करिसि, (लक्ष्मणन क्षमापणॆयन्नु प्रार्थिसिदनॆन्दुमुन्दॆ हेळुत्तारॆ) (३) “विश्वासात् तम्बा विश्वासवु श्रीरामनिगॆ नन्नल्लुण्टु ऎम्बुदरिन्द अप्रमत्तनागियू, मत्तु प्रणयेनच - सम मित्रतॆ भावनॆयिन्दलू सह, किञ्चित् स्वल्प मट्टिगॆ, अतिकां यदि - अतिक्र मणवागिद्दरॆ, प्रेष्ठस्य - निनगू श्रीरामनिगू सह दास भूतनाद मे-नन्न, अपराधवु, क्षमितव्यं-क्षमिसल्पडतक्कद्दु, एकॆन्दरॆ कश्चिदसि - यावनॊब्बनेयागलि अपराध्यतीतिन-ई लोकदल्लि अपराधमाडुव (2) 05. 20. 22. nn.________________
प्रभाव व्यवस्थाधि कारु २७ ऎन्नु विण्णप्पं शॆय्यवेण्णित्तु; अन्नोदु इच्छॆय पॆरुमाळुक्कुम्, ता मिगुदियाग चॆन्न वागळुकु (४) यच्च शोकाभि भूतस्य श्रुत्वा रामस्य भाषितम् । मयात्वं परुषाणु स्त चत्वं कुमर्हसि” ऎन्नुक्ष कॊळ्ळवेण्णित्तु. दिल्लवॆम्बुदु इल्लवष्टे, संसारिगळागि ई लोकदल्लिरुववरॆल्ला अपराधि गळे ऎम्बर्थवु; अपराधियल्लदिद्दरॆ ई लोकद बन्धवन्ननुभविसुव दक्कॆ यारू बरुत्तले इरलिल्लवॆम्ब भाववु. हीगॆ सर्वरू अपराधिग ळागिरुवाग, क्षमिसु ऎन्दु बेडिदवनन्नागलि क्षमिसदिद्दरॆ, नीनु उदार नॆनिसि क्षमॆयन्नु तोरलु निनगॆ यारू इल्लवागुत्तदॆम्ब तात्पर्यवु इदु बुद्धि पूरैकवाद आपराधवल्लवॆन्दु विश्वासदिन्दलू प्रणयदिन्द लू भाविसिद्दॆनु बुद्धिपूर्वकवाद अपराधवॆ ऎन्दु नीनु भाविसुव दादरॆ, अदक्कॆ प्रायश्चित्त रूपदल्लि अञ्जलिबद्धनागि क्षमिसु ऎन्दु प्रा सिरुत्तेनॆयादुदरिन्द नीनु क्षमिसले बेकु ऎम्ब तात्पर्यवु” ऎन्नु ऎम्बदागि, निण्णप्प कॆय्य वेण्णॆत्तु-विज्ञापिसिकॊळ्ळबेकागि प्राप्तवा यितु. इदरिन्द बुद्धि पूत्तराघक्कॆ प्रायश्चित्तवू आवश्यकवॆम्ब भाववु, शॆय्यवेच्चॆत्तु ऎम्ब प्रयोगदिन्द प्रदर्शितवु. लक्ष णनू सह, महा भागवतनाद सुग्रीवनन्नु महा क्रूरवागि निन्दि सिद्दनु ; यावाग सुग्रीवनु क्षमापणॆयन्नु केळिकॊण्डनो आग तन्न अपराधक्कागि, सुग्रीवन क्षमापणॆयन्नु लक्ष्मणनु प्रार्थिसुत्ता नॆन्दु सप्रमाणवागि तिळिसुत्तारॆ. अप्पोदु आवाग ऎन्दरॆ सुग्रीवनु क्षमापणॆयन्नु बेडिदनन्तर, इळॆय पॆरुमाळुक्कुम् - श्रीलक्ष णनिगू, ताम् मिगुदियाग - तावु मितिमारि, चॆन्न वारिगळु क्कुं कु - “को नृशंस तरः” ऎन्दू “अना र तम्म मिथ्यावादीच वानर” ऎन्दू “न्दुरार्त्म” ऎन्दू, हीगॆल्ला निन्दिसि हेळिद कठिणोक्तिगळिगागि, (४) “शोकाभिभूतस्य रामस्य सीतावियोग शोक परवशनाद श्रीरामन, भाषितम् - “उच्यमा नोपि परुषं नोत्तरं प्रतिपदते” यारादरू कूरवागि मातन्नाडिदरू प्रतियागि क्रूर मातुगळन्नाडदवनु ईग अति क्रूर (4) 03. 82,0. 21. 20.________________
श्रीमद्र हस्यत्रयसारे इप्पडि प्रपन्ननुक्कु म् प्रारब्ध करविशेष माले बुद्धि బుది वागि आडिद मातुगळन्नु, श्रुत्वा - केळिदवनागि, मनस्सु तडॆयदॆ, मया - नन्निन्दलू सह, आ कारणदिन्द, परुषाणि - क्रूर गळाद मातुगळु, उक्त इतियत्-हेळल्पट्ट वॆम्बुदु यावुदुण्टो तच्च - अदन्नादरो, त्वं - नीनु, क्षुमर्हसि - क्षमिसलु योग्य नागु; इल्लि भागवतापराधक्कॆ प्रायश्चित्तवागि भागवत क्षमापणॆये ऎम्ब शास्त्रार्थवु इल्लि बोधितवु. क्षमापणॆगागि स्वामियन्नु प्रासि दरू, तानु भक्तपराधीननागि अशक्तनॆन्दु हेळिबिडुवनॆम्बुदु अम्ब रीषोपाख्यानदल्लि वेद्यवु, आदुदरिन्द भागवतापराधक्कॆ आ भागव तन क्षमापणॆये प्रायश्चित्तवे विना अन्यथा इल्लवु. हागॆ आ भाग वत सान्निध्यवु दॊरॆयदिद्दरॆ तन्न गुरुविन मूलक प्रायश्चित्तरूप पुनश्चरणागतिये अपराध निवर्तकवु” ऎन्नु " ऎन्दीपकारवागि, क्षमै कॊळ्ळवेण्णित्तु - क्षमॆयन्नु प्रार्थिस बेकागि बन्तु. पूर्ववाद भगवदपहारक्कॆ भगवन्तन अथवा आतन अन्तरङ्गभक्तन क्षमापणॆयु प्रायश्चित्तवॆन्दु सुग्रीव क्षमापणॆयिन्द वेद्यवु, भग वन्तनल्लि क्षमापणॆयू सह प्रायश्चित्तवॆन्दु हेळलु इल्लिगॆ साधकवे निदॆ ऎन्दु केळिदरॆ, लक्ष्मणनल्लि क्षमापणॆयन्नु प्रार्थिसिदनन्तर लक्ष्मणनु सुग्रीवनन्नु कुरितु “सान्त्वयस्व वयस्यं त्वं” श्रीराम नल्लिगॆ होगि आतनन्नु समाधान मनस्कनन्नागि माडु ऎन्दु हितो पदेश माडिदुदरिन्दलू, अल्लिन्द श्रीरामनल्लिगॆ होगि “ताञ्जलि पुरोभवत्” ऎन्दू, “पादयो पतितं मूरा तमुत्साप्य हरीश्वरम् । प्रेमाळ बहुमानाच्च राघवः परिषस्वजे”ऎन्दू इरुवदरिन्द अदू कूड सद्यः फलदायकवाद प्रायश्चित्तरूपवॆम्बुदु विदितवु ; मत्तु भागवतन बुद्धि पूर्वोत्तराघक्कॆ भागवतन क्षमा पणॆये प्रायश्चित्तवॆम्बुदु श्री लक्ष्मण प्रवृत्तियिन्द वेद्यवु. W ईग स्थापिसिद विषयवन्नु निगमन माडि हेळुत्तारॆ. इप्पडि- ईग मेलॆ सुग्रीव लक्षणर प्रवृत्तिगळ मूलक उपपादिसिद रीति यल्लि प्रपन्ननिगू कूड प्रारब्ध कर्मविशेषगळिन्द, बुद्धि पूरो राघवु, पुगिरवुं कूडम् - प्राप्तवागलू बहुदु. इदरिन्द________________
प्रभाव व्यवस्थाधिकारः पूक्रोत्र राघं पुगिरवु इडुव ; अव्व पुगुट्बाल् अनु तप्त नां क्षमॆ कॊळ्ळुवु वेणु. श्री यामुनेय भक्तां रेणु दिव्य सूक्तिभिः प्रायश्चित्तानुष्ठानं नोपपद्यत इत्य ताह (१) “नधर निष्क” (२) “ कुळित्तु मनु नलै यो रिकॊळणमै दन्ने यॊळिट्टेन्” इत्यादिगळु क प्राप्तवागुवदे इल्लवॆम्ब वादवु सरियल्लवॆन्दु हेळिदन्तायितु, अवै सुगुन्साल् - अन्तह बुद्धि पूरॆत्त राघवु ऒन्दु वेळॆ प्राप्त वादरॆ, अनुतम्मनाय् - अय्यो इन्तह अपराधवु सङ्घटिसिते ऎन्दु परितापवन्नु हॊन्दिदवनागि, इन्नु मुन्दक्कॆ इन्तह अपराध वन्नु ऎन्दिगू माडुवदिल्लवॆम्ब सल्पवन्नु हॊन्दिदवनागि ऎम्बु दक्कू उपलक्षणवु, क्षमै कॊळ्ळुवु ं वेणुम् - क्षमिसु ऎम्ब प्रार्थनॆयन्नू माडतक्कद्दु; हीगॆ हेळिदुदु भगवन्तनल्लि पुनश्चरणा गतियन्नु माडबेकॆम्बुदू हेळिदन्तायितु. श्री श्री यामुनेय भक्तां रेणु दिव्य सूक्तिगळिन्द प्रायश्चित्ता नुष्ठानद आवश्यकतॆयु तोरुवदिल्लवॆम्ब शाविगॆ उत्तरवु. श्री यामुनेयरवर “नधर निषेस्ट्” ऎम्ब श्लोकवु, मत्तु भक्ताङ्घि रेणुरवर तिरुमालैय “कुळितु मनुनि” ऎम्ब पाशुरवु, इत्यादिगळु - इवे मॊदलाद दिव्य सूक्ति गळू, कर्मयोगादिगळु, इल्लि आदिपददिन्द ज्ञानयोग भक्ति योगगळिगू सह, शक्ति यिल्ला मै - अशक्ततॆयन्नु, कॊल्लुगिरनव तन्य - हेळुत्तवे इष्टु मात्रवे सरि, धर्मानुष्ठान या वुदू आवश्यकविल्लवॆन्दु हेळलिल्लवॆन्दु उपदेशिसुत्तारॆ. भगव दाज्ञानुपालन - भगवदात्मारूपगळागि नित्य नैमित्तिकगळ अनुष्ठानरूप आज्ञॆयन्नु शिरसा वहिसि नडॆसतक्कद्दन्नु, तविर चॊल्लुगिरनवन्नु बिडबहुदॆन्दु आ दिव्य सूक्तिगळु हेळिदवु ऎम्बर्थ (१) आळ, स्तो, २२ (२) तिरुमालै २५,________________
श्रीमद्रहस्यत्रयसारे योगादिगळुक्कु शक्तियिल्ला कॊल्लुगिरन वत्रनॆ ; यथाशक्ति भगवदाज्ञानुपालन तविरचॆल्लुगिननवन वल्लवु. ई श्लोकद मत्तु पाशुरद समञ्जसार्थवन्नु मॊदलु तिळिसि, अनन्तर पूर्वपक्षिगळु हेगॆ अर्थ माडिद्दरॆम्बुदन्नु पपा दिसि, अदु हेगॆ समञ्जसवागुवदिल्लवॆन्दु तिळिसुवॆवु. “नधर निष्ठॆ” ऎम्ब श्लोकार्थक्कॆ हिन्दॆ उत्तर कृत्याधिकारद १२७४-५ पुटगळन्नु पराम्बरिसि, तिरुमालॆय पाशुरार्थक्कॆ १२६९नॆय पुट वन्नु पराम्बरिसि. पूर्व पक्षिगळु हेगॆ अर्थमाडिदरु ऎन्दरॆ नधर निम्मॊस्मि - निनगॆ अपेक्षणीयरु कर्मयोगनिष्ठरु, अवर हागॆ नानल्लवु, नानु सपन्ननादुदरिन्द आदन्नु त्यागमाडि धर्मनिष्ठॆ यिल्लदवनु, हागॆये नतात्मवेदि - ज्ञानयोग निष्ठॆयन्नु त्याग माडिदवनु, नभक्ति र्मा - भक्तियोगनिष्ठॆयन्नू त्यागमाडिदवनु; एकॆन्दरॆ सधराण परित्यज ऎम्बुदरिन्द इवुगळन्नॆल्ला त्याग ज माडु ऎन्दु हेळिरुवदरिन्द ऎम्ब भाववु. तिरुमालॆ पाशुरक्कू हीगॆये अर्थमाडुत्तारॆ. मनि ओद्दुगै कुरिकॊळ्ळि अन्न तन्नॆ ऒळित्तिद्दॆ” ऎन्दरॆ कर्मयोगक्कॆ बेकाद त्रेताग्नि यन्नु उपचरिसि सावधानदिन्द अनुष्टेयवाद ब्राह्मण कृत्यवन्नु त्यजिसिदॆनु, ऎम्बुदरिन्द कर्मयोग भक्तियोगादिगळन्नु ब्राह्मण कृत्यवन्नुवदरिन्द नित्यनैमित्ति कानुष्ठानगळन्नू प्रसन्ननागि त्यजिसि दॆनु, आदुदरिन्द नानु रक्षणीयनल्लवे ऎम्बुदु अवरुगळ अर्थवु. नम्म सिद्धान्तार्थ हेगॆन्दरॆ कर्मयोग ज्ञानयोग भक्तियोग द्वारा निन्नन्नाश्रयिसि मुक्तियन्नु हॊन्दलु नानु अशक्तनु, कर्मयोग निगागलि, अदु ऒन्दुवेळॆ सिद्धिसिदरू अनन्तर हागॆये ज्ञानयोग भक्तियोगनिष्ठॆगागलि ननगॆ सामर्थ्यविल्लवु अदुदरिन्द नानु आकिञ्चनन्नु, अनन्य गतिकनु; आदुदरिन्द ई गुरू पायवन्नु बिट्टु, लघपायवन्नु अवलम्बिसिरुत्तेनॆ ऎन्दु हेळि उत्तरार्धदिन्द अकिञ्चनो नन्यगतिश्चरण तत्पादमूलं शरणं प्रप” ऎन्दु शरणागतियन्नु माडिदरे विना, श्री यामुनॆयरे आगलि श्री भक्तां रेणुरे यागलि स्नान सन्ध्यावन्दनादिगळन्नॆल्ला________________
प्रभाव व्यवस्थाधिकारः 9212 अतः भगवदाज्ञानुपालन मेव कत्रव्य मिति निगमयति. आगैयाल् प्रपन्ननु क्कु ब्राह्मण्यादि विशिष्ट शरीरव बिडु मळवु अय्यो जात्यादिगळक्कीडान भगवराज्ञानु पालनं कत्रव्यम्. परित्यागमाडि भरस्यासवन्नु माडलिल्लवु ऎम्ब भाववु. आदुदरिन्द ई ऎरडु दिव्य सूक्तिगळू एनन्नु व्यक्तपडिसुत्तवॆ ऎन्दरॆ आकिञ्चनवन्नू अनन्य गतित्ववन्नू व्यक्तपडिसुत्तवॆ, हीगॆ शरणागतिगॆ बेकाद मुख्य वाद अण्णगळु हेळल्पट्टवु ऎम्ब भाववु. इदरिन्द तानु कर योगादिगळिगॆ आशक्तनॆन्दादुदरिन्द, शक्तियिल्ला मै कॊल्लुगिरन वत्रनॆ ऎन्दु हेळिदरु, नित्य नैमित्तिकादिगळन्नु परित्यागमाडल, शास्त्रानुमति युण्टु ऎम्बर्थवल्लवॆम्ब तात्पर्यवु. सत्वर्धा परित्यज्य ऎम्बल्लि नित्य नैमित्तिकगळु सेरलिल्लवु ऎम्ब भावदिन्द भग वदाज्ञानुपालनतविर चॆल्लुगिरनवनु ऎन्दु उपदेशिसिरुत्तारॆ. आदुदरिन्द भगवदात्मानुपालनवु आवश्यकवॆन्दु परिसमाप्तियु, आगैयाल् - आकारणदिन्द, ऎन्दरॆ हीगॆ ऎल्ला पूर्व पक्षगळिगू समाधानवन्नु हेळि, नित्य नैमित्ति कादि आज्ञा कै र्यगळु ऎन्दिगू बिडतक्कवल्लवॆन्दु उपपादिसि, सत्वधर्रा ऎम्बल्लि इवु सेरलिल्लवॆन्दु व्यवस्थॆ माडिदुदरिन्द, प्रपन्न नुक्कु - प्रपन्ननिगू कूड भक्ति योग निष्ठनिगेनो उपासनक्कॆ अण्णवागि नित्य नैमित्तिकगळ अनु स्नानवु आवश्यकवादरॆ, प्रपन्ननिगॆ भरन्यासक्कॆ इवुगळ अनुष्ठानवु अण्ण ऎल्लदिद्दरू प्रपन्ननिगू आवश्यकवु ऎन्दु हेळुवदक्कागि, प्रवन्न नुक्कु ऎम्ब प्रयोगवु, ब्राह्मणादि विशिष्ट शरीरम्, ब्राह्मण, आदि पददिन्द क्षत्रिय वैश्य योनिगळल्लि जनिसिद शरीर वन्नु विडुवळवु - बिडुव तनकवू, ऎन्दरॆ आया देह वियोग उण्टागुववरॆगू, अवॊजातिगळडान - आया जातिगळिगॆ योग्य वाद, भगवदाज्ञानु पालन - भगवन्तन आज्ञॆगळाद अहरह सन्ध्यामुपासीत” इत्यादिगळन्नु पालिसि अनुष्ठानवु, कत्रव्यम्-________________
२७६८ श्रीमद्र हस्यतयसारे माडतक्कद्दॆ, बिडतक्कद्दल्लवॆम्ब भाववु. ई प्रमाणगळु अप्रपन्न रन्नु कुरितद्दे विना प्रपन्नरन्नु कुरितद्दल्लवॆन्दु हेळिदरॆ, हागॆ हेळलु प्रमाणवॆल्लिदॆ ऎन्दु केळुवॆवु. इन्तह प्राज्ञरुगळ अभिप्रायगळिगॆ विरोधवागि प्रपन्ननिगॆ नित्य नैमित्तिकगळु बेकिल्ल वॆम्ब वादवु युक्तवल्लवॆन्दु ई अधिकारान्त्यदल्लि हितोपदेशवन्नु श्री देशिकरवरु माडिरुत्तारॆ. श्री पराशररु ताविद्द कालदल्ले कलि कालद स्वरूपवन्नु तम्म शिष्यराद मैत्रेयरिगॆ उपदेशिसुव सन्दर्भदल्लि “वर्णाश्रमाचारव प्रवृत्ति र्न कल् नणं” मनुष्यरल्लि “वर्णाश्रमगळिगनुगुणवाद आचारवु कलियुगदल्लि इरुवदिल्लवु’ ऎम्ब उक्तियु इरुवाग, मत्तू ब्राह्मणनु सामा न्यवागि सन्ध्यावन्दनॆ मॊदलाद आचारगळन्नु परिता गमाडि शूद्रादिगळॊन्दिगॆ समनागिरबेकॆन्दु सत्व प्रयत्नवन्नू माडुत्तिरु वाग, प्रपन्ननु नित्य नैमित्तिकगळन्नु परित्यागमाडलु शास्त्रानुमति युण्टॆन्दु भ्रमिसिदरॆ, श्री देशिकवारु वृथा परितापवन्नु प्रकटिसिद रॆन्दु नावीग हेळतक्कद्दागिरुत्तदॆ. अधोमुख प्रवाहवु लक्षण जोला गङ्गाप्रवाहदहागॆ बहु वेगवागि प्रवहिसुत्तिरुवदरिन्द ऎल्ला उच्चनीच प्रवाहगळॆल्ला समुद्रवन्नु हॊन्दि समवागु इदॆम्बुदरल्लि सन्देहविल्लवु. परम पवित्रवाद स्वादुवाद स्वच्छ वाद निर्मलवाद पक्वताग्रदल्लिद्द गङ्गोदकवु, सर्व मलगळिन्दलू युक्तवागि तन्न पवित्रतॆयन्नु नीगि कॊण्डु समुद्रदॊन्दिगॆ एकीभविसिते ऎम्ब परितापवु प्राज्ञरिगॆ तप्पिद्दल्लवु. आदुदरिन्द आ कालदल्लि कॆलवु महानुभावरुगळादरू इन्तह वर्णाश्रम धर्मगळन्नु परित्यजिसदॆ, भगवदाज्ञा कैर्य गळन्नु नडॆसि परम श्रेयस्सिगॆ साधनमाडिकॊण्डु, लोकस ह रूपदल्लि कॆलवरिगादरू मेलुवय रूपदल्लिरलॆन्दु हितोपदेश वन्नु “बाह्मणादि शरीरविडमळुवुदे भगवदाज्ञानुपाल नं कत्रव्यम्” ऎम्ब वाक्यद मूलक माडिरुत्तारॆ. इदनु दोषदक्कागि दोषोद्घाटनॆ माडिरुवरॆन्दू, तम्म सिद्धानक्कॆ विरोधवागि नडॆयुत्तारॆम्ब असूयॆयिन्द निन्दिसिदरॆन्दू, कॆलवरु हेळुवदु अनुचितवॆम्बुदन्नू इदरिन्द ग्रहिसबहुदु. लवणादिगळिन्दलू d________________
(22) प्रभाव व्यवस्थाधिकार २७६९ उक्तार्था (त्याज्योपदेर्या) द्वाभ्यां कारिकाभ्यांसंस्कृज्ञाति आहारग्र (1) ह मन्त्रार्थ जात्यादि नियमैय्युतः । कुश कैङ्करं शक्ता नन्य प्रयोजन- ॥६६॥ ई अधिकारदल्लि स्थापिसल्पट्ट अर्थगळन्न ऎरडु कारिकॆगळिन्द सहिसुत्तारॆ. विवादास्पदवाद विषयदल्लि पूर्व पक्षवन्नु माडि सिद्धानिसिद अर्थगळन्नु कारिकॆगळ मूलक स्थापिसुत्तारॆ. अभिप्रायगळ स्थिरीकरण क्कागिये ई कारिकॆगळादुदरिन्द ऎरडु कारिकॆगळ मूलक अधिकारा र्थवन्नु स्थापिसुत्तारॆ d अर्थवु ई अधिकारदल्लि प्रपन्ननु बुद्धिपूर्वकवागि अपराध गळन्नु माडकूडदॆन्दू, आ अपराध निवृत्तियल्लि अकृतकरण मात्रवे अल्लदॆ, कृताकरणवू सेरिदुदरिन्द बुद्धिपूर्वकवागि स्नान सन्ध्यावन्दनादि नित्य नैमित्तिक कर्मगळन्नू परित्याग माड कूडदॆन्दू आवश्यकवागि माडतक्कद्दॆन्दू, स्थापिसिदरु. नित्य नैमित्तिक कर्मगळ अनुष्ठानवु प्रयास साध्यवु ; प्रपन्ननागि कृतकृत्यनागि रुववनिगॆ इन्तह आयास साध्यवादुदन्नु अनुष्ठिसलेबेकॆम्ब निर्बं धवु सरिये ? अदू अल्लदॆ सन्ध्यावन्दनादिगळल्लि अनदेवताभजन रूप मन्त्रगळुण्टु. अन्यदेवता भजनवु सर्वात्मना प्रसन्ननिगॆ कूडदु ऎन्दू उपदेशिसल्पट्टिरुत्तदॆ. इदरिन्द मोक्षविरुद्ध फलगळु प्राप्तगळागुत्तवॆ. हीगिरुवाग इवु हेगॆ आवश्यकवु ? इत्यादि पूर्व पक्षगळिगॆ समाधानवन्नू हेळुववरागि, हिन्दॆ हेळिद त्याज्योपा देयगळाद अनुष्ठानगळन्नु सण्ण हिसि हेळुत्तारॆ. ई पूर्वपक्ष गळिगॆ समाधानवु कृतकृत्याधिकारदल्लिये हेळल्पट्टिद्दरू इल्लियू अवु अनुवादरूपदल्लि हेळल्पडुत्तवॆन्दु भाविसतक्कद्दु.(११५०-११६० पुटगळन्नु पराम्बरिसि.) अर्थवु-आहारग्रह………नियमैः - नियम शब्दवु आहा रादि ऎल्लादक्कू अन्वयिसतक्कद्दु, आहारवु, ग्रहवॆन्दरॆ ज्ञानवु ऎन्दरॆ सदाचाररिन्द उपदिष्टवाद ज्ञानानुसारवागि अनुषा नवु, मन्त्र - आचापदिष्टवाद मन्त्रवु, इदरिन्द रहस्य________________
२७७० श्रीपद्र हस्यत्रयसारे त्रयवु सूचितवु, अर्थ - द्रव्य सम्पादनॆ, जाति - तन्न वर्णवु, आदि शब्ददिन्द, आश्रम, प्रवर, चरण, कुलदेशगळु सूचिसल्पट्टवु, इवुगळ नियमै - शास्त्रगळल्लि विधिसल्पट्ट नियमगळिन्द, युतः - कूडिदवनागि, प्रपन्ननु, शक्ला तन्न शक्तनुसारवागि, लक्ष्मीश कैरम् - तानु माडुव नित्य नैमित्तिकादि इन्तह सर्व अनु स्नानगळाद लक्ष्मीनारायणर आज्ञा रूपक्कॆर्यवन्नु, अनन प्रयोजनः - अवरुगळ सम्प्रीणनक्कागि माडिद कैर्यवल्लदॆ इन्नु यावप्रयोजनवू इल्लदवनागि, कुरात् - माडतक्कद्दु, इल्लि आहारनियमवु यावुदॆन्दरॆ जाति आश्रय निमित्तवे मॊदलाद दोषगळिन्द दुष्टवादुदल्लदॆ, भगवन्तनिगॆ निवेदन माडि परिशुद्धतॆ यन्नु हॊन्दिद आहार सेवनॆयु. (२६३४-५नॆय पुटगळन्नु नोडि ) ग्रहनियमवु - सन्तान प्रसूतराद सदाचार निष्ठॆयुळ्ळ वेद वित्ताद आचार्यरिन्दले ज्ञानोपदेशवन्नु हॊन्दबेकॆम्ब निय मवु, मन्त्रनियमवु - देवतान्तर मन्त्रगळन्नू, काव्य साधन भगवन्मन्त्रगळन्नू त्यजिसि, व्यापक मॊदलाद मोक्षसाधक मन्त्रग ळाद मूलमन्त्र द्वय चरमश्लोकरूप मन्त्रगळ जपवन्ने अनुष्ठिसतक्कद्दॆम्ब नियमवु. इतर व्यापक मन्त्रगळू आग बहुदु. ई सन्दर्भदल्लि व्यापकत्रयमन्वरत्नानां जपः का मुमु” ऎम्ब वाक्यवु अनुसन्धेयवु. अर्थनियमः व्यभिचार, नपुंसक, पतित, शत्रुगळु इवरुगळिन्द ऒन्दु कवडॆ कासन्नादरू ऎन्तह कष्टदशॆयल्लू परिग्रहिसुवदिल्लवॆन्दू धर्मदिन्द स्वार्जित धनवन्नॆ परिग्रहिसुत्तेनॆम्ब नियमवु ; जाति नियमवु- ब्राह्मणनु परीक्षार्थवागियागलि तन्न वर्णक्कॆ अनुचित प्रवृत्ति याद आयुधवन्नु प्रयोगिसुवदिल्लवॆम्ब, मत्तु तन्न र्व चित प्रवृत्तियल्लिरबेकॆम्ब नियमवु ; क्षत्रियनु भिक्षाटन चर्यॆयन्नु माडुवदिल्लवॆम्ब मत्तु लोककण्टकरन्नु वधिसुवनॆम्ब नियमवु ; स्त्रीगळिगू “शूद्ररिगू मन्त्र मात्र उक्तिये विना पूरा मन्त्र कूडदॆम्ब नियमवु. आदि शब्ददिन्द वर्णनियमवु - ब्राह्मणनिगॆ यजन, अध्यापन, क्षत्रियनिगॆ शस्त्र जीवन, वैश्यनिगॆ वाणिज्य शूद्र निगॆ कूलियिन्द जीवन, इवे मॊदलाद नियमवु ; आश्रम निय________________
प्रभाव व्यवस्थाधिकार २७७१ मवु - ब्रह्मचारियु, पुष्प ताम्बूलादिगळन्नु परित्याग माडबेकॆम्ब नियमवु; गृहस्थनु पत्नियुक्तनागिद्दरॆ अन कनागिरकूडदॆम्ब निय मवु; यतिगू वानप्रस्थनिगू हागॆये अनेक नियमगळुण्टु, इवरु गळु यारु यज्ञपवीतवन्नु परित्यागमाडकूडदॆम्ब नियमवु, गोतनियमवु - सगोत्रदल्लि दानमाडबहुदु ; कन्यादान मात्र कूडदॆम्ब नियमवु; प्रवर नियमवु - समप्रवर गोत्रञ्च विधुरं ब्रह्मचारिणम् । देवार्थ् वरदिर्द्यापितर्थ वरणन्त्यजेत् ऎन्दिरुवदरिन्द देव कार्यगळल्लि तन्न प्रवरविरुव नन्नू हॆण्डति इल्लदवनन्नू ब्राह्मणनन्नू वरिसबहुदु, पितृकार्य गळाद श्राद्धादिगळल्लि कूडदॆम्ब नियमवु ; चरण नियमवु-ब चरु उपाकरवन्नु श्रवणनक्षत्रदल्ले माडबेके विना पौर्णमि बेकागिल्लवॆम्ब नियमवु, देश नियमवु नानु नैनामृ सरे स्मशाने न समाचरेत् । उत्सर्गं वा पुरीषस्य मूत्रस्य च विस र्जनम् ऎम्बुदु; कालनियम-हरिवासरदल्लि ऊटमाडकूडदॆम्ब नियमवु; अवस्थानियमवु - एकादश्यां नभुञ्जीत र्श नि रुपद्रवः ; रोगादिगळेनू इल्लदॆ शक्तनागिद्दरॆ एकादशियल्लि ऊट माडबारदॆम्ब नियमवु ; गुणनियमवु - तुम्बा उद्दवाद अथवा बहळ मोटाद कूदलुगळुळ्ळ, अधिकाङ्ग मत्तु हीनाङ्गगळादव ळन्नु मदुवॆ माडिकॊळ्ळकूडदु इत्यादि नियमवु ; इन्तह नियम गळिन्द प्रपन्ननु युक्तनागि, अनन्य प्रयोजनवागि भगवत्येक प्रयोजनवागि लक्ष्मीनारायणरिगॆ कैर्यवॆन्दु भाविसि, आज्ञा, नुज्ञा कैर्यगळन्नु माडतक्कद्दु ऎम्बतात्पर्यवु. नित्य नैमि तिकगळ अनुष्ठानदल्लि बहु आयासवू, सरियागि नडॆसिदरॆ स्वर्गादि फलगळू, सरियागि नडॆसदॆ व्यत्यस्तवादरॆ नरकादि फलगळू, हीगॆ नश्वर फलगळन्नु कॊडुवुवुगळन्नु एकॆ अनुष्ठिसुवदु? ऎम्बीशगळिगॆ कारण वे इल्लवॆम्ब भाववु. इन्तह आज्ञारूप नित्यनैमित्तिकानुष्ठानवन्नु त्याग माडिदरॆ अनर्थगळुण्टॆन्दू, हागॆ त्याग माडदॆ इद्दवनिगॆ अन र्थगळु यावुवू इल्लवॆन्दु इष्टु मात्रवे ग्रहिसतक्कद्दल्लवु. हीगॆ अनन्य प्रयोजननागिभगवत्यर्थवागिये इन्तह अज्ञानुज्ञारूप कैर्यगळन्नु नडॆसुववनु उत्कृष्टनु ऎन्दु हेळलु हॊगट्टु हागॆ________________
२७७२ श्रीमद्र हस्य त्रयसारे का, आचारात्मगुणोपाय पुरुषार्थ विशेषतः । अधिकारिणि वैशिष्ट्य - प्रकृतोत्तरोत्तरम् ॥६७ कैर्यगळन्नु ऎसगुववरल्लि याव याव अधिकारिगळु हेगॆ उत्त रोत्तर उत्कर्षक्कॆ अर्हरॆम्बुदन्नु सहवागि मुन्दिन कारिकॆ याद “आचारात गुणोपाय” ऎम्बुदरिन्द उपदेशिसुत्तारॆ. कारिकॆय अर्थवु-आचारात्मगुणोपाय पुरुषार्थ विशे षतः - आचारवॆन्दरॆ केवल नित्य नैमित्तिकादि सदाचारानुष्ठानवु, अदरॊन्दिगॆ आत्मगुण वॆन्दरॆ अन्तर बाहेन्द्रिय निग्रहरूपवाद शमदमादि गुणगळि रोणवू, अवुगळॊन्दिगॆ उपायानुपानवू, ऎन्दरॆ भक्तियोगवन्नागलि, प्रपत्तियन्नागलि अवलम्बिसोणवु. अवु गळॊन्दिगॆ परम पुरुषार्थवागिरुव मोक्षापेक्षॆयिरुव प्रपन्ननागि रोणवू, हीगॆ ई नाल्कु विशेषगळिन्द, अधिकारिणि वैशिष्यं - अधि कारियल्लि माहात्मरूप वैलक्षण्यवु, उत्तरोत्तरं - बरी सदा चार निष्ठनिगिन्तलू अदू इरुव गुणनिष्ठन श्रेष्ठनु, अवनिगिन्तसदा चार गुणनिष्ठॆयिन्द कूडिद उपायनिष्ठनु श्रेष्ठनु, इतर अन्तह उपायनिष्ठरुगळिगिन्त, पुरुषार्थ निष्ठॆयिरुव मोक्षार्थिगळाद एकान्ति परमेकान्तिगळु श्रेष्ठरु ; हीगॆ उत्तरोत्तरवागि, प्र त - श्रेष्ठरागु रु. ई नाल्कु विध अधिकारिगळू सदाचार निष्ठरे ऎम्ब भावदिन्द हेळिरुत्तारॆ. अन्तह सदाचारनिष्ठॆ यिल्लदवरु आत्म जीवनवन्नु माडिकॊळ्ळलु अनर्हरॆम्ब भाववु. सदाचारनिष्ठॆयुळ्ळ वरल्लादरो बरी निष्ठॆ युळ्ळवरू उत्तमरे ; आदरॊन्दिगॆ शम दमादि आत्म गुणगळिरुववरु इन्नू उत्तम; अवुगळॊन्दिगॆ उपाय निष्ठॆयुळ्ळ चतुर्विध भक्तरू इन्नू उत्तमरे; अवुगळॊन्दिगॆ इतर पुरुषार्थगळन्नु निराकरिसि मोक फलदल्लि मनस्सिरुव प्रपन्नरु परमोत्तमरु ; भक्तियोगनिष्ठ प्रपन्ननिगिन्त, भरन्यास निष प्रपन्ननु अधिकनु ऎन्दु हिन्दॆये “सरनिरताशु द्या साङ्ख्य योगविदस्तथा । नावन्ति शरणस्थस्य कलाङ्कोटितविमसि” ऎम्ब प्रमाणमूलक हेळिरुत्तारॆ. (२३६०-७नॆय पुटगळन्नु नोडि), ई भर न्यासानुष्ठानदल्लि स्वतन्त्र निष्ठनिगिन्त आचार निष्ठनु उत्तमनु. ई________________
प्रभाव व्यवस्थाधिकारः २७७३ उक्त प्रभाव नियम रहस्यय प्रतिपाद्यत्वमाह. इप्पभाव नियमं रहस्यत्रयल् ईश्वरनुडैय प्रशासि तृत्वादि गुणानुबन्धवाह अनुसनेयम्, भरसासान षान माडिद प्रसन्नरु एकान्ति पर कान्तिगळॆन्दु ऎरडु विधवॆन्दु यतीन्द्र मत दीपिकॆयल्लू इतर कडॆयल्लू हेळल्प ट्टिरुत्तदॆ. एकान्तिगळु परमै कारिगळु इवरे सदाचार निष्ठॆयुळ्ळ प्रपन्न रल्लि सर्पूत्कृष्टरु ऎम्ब भाववु. हीगॆ सदाचार सम्पन्न नाद परमै कान्तियन्नु अत्यन्त प्रशंसावहनॆन्दू, विशेष माननी यनॆन्दू हेळिदरु. मुन्दॆ ईग उक्तवाद प्रभाव नियमवु रहस्य त्रयगळल्लि ऎल्लियादरू प्रतिपाद्यवो ऎन्दरॆ अवुगळल्लि अनुसन्धान माडबहुदॆन्दु सूचिसुत्तारॆ. हिन्दॆ हेळल्पट्ट प्रभावनियमवु रहस्यत्रयदल्लि उपपादितनॆन्दु हेळुत्तारॆ. इष्ट दूर ई प्रभाव व्यवस्थॆयन्नु माडि, ऎल्ला पूर्व पक्षग ळिगू समाधानवन्नु हेळि, सापायद आवश्यकतॆयन्नू, हागॆ ये प्रपन्ननाद कृतकृत्यनिगू नित्य नैमित्ति काज्ञा कैर्यरूप सदाचार निष्ठॆ य आवश्यकतॆयन्नू, सह स्थापिसिदरु. इदन्नु रहस्य तयगळल्लि अनुसन्धान माडबहुदाद स्थळगळु यावुवॆन्दरॆ तिळि सुत्तारॆ. इप्पभाव नियम - हीगॆ नित्य नैमित्तिकरूप आज्ञा र्कैगळन्नु माडिये तीरबेकॆम्ब नियमवु, रहस्य त्रयल् - मूरु रहस्यगळल्लू, ईश्वरनुडैय - सर्वॆश्वरन, प्रशासितृत्वादि गुणानुबन्धवाह - नारायण शब्ददल्लि तोरिबरुव आज्ञापिसुव शक्तियुळ्ळोणवे मॊदलाप गुणगळ सम्बन्धमूलकवागि, अनु सन्नॆयवु. नारा अयनम् आधारः यस्य सः ऎम्ब बह हैर्थदिन्द नित्यराद चेतनरन्ने आधारवागि उळ्ळवनॆम्बुदरिन्द अन्तरामित्ववू, तन्मूलक प्रशासितृत्ववू व्यक पडुत्तवॆ. आदुद रिन्द भगवन्तनु शास्तवादुदरिन्द आतनिगॆ मकारवाच्यनागि दास भूतनागिरुववनिगॆ भगवन्तन आज्ञॆगळाद अहरहस्सन्ध्या उपासीत________________
9229 श्रीमद्र हस्यत्रयसारे $ d इत्यादिगळन्नु नडॆसुवदे कर व्यवॆम्बुदू, हागॆ नडॆसदे इद्दरॆ आज्ञाच्छेदी मनद्रोही ऎन्दु हेळिरुव हागॆ आतन निग्रहक्कॆ पात्रनागुवनॆम्बुदू, दॊतितवु. नारायण शब्दवेनो मूल मन्त्र, द्वयगळल्लि उण्टु; चरमश्लोकदल्लिल्लवल्ला; अल्लि ऎल्लि अनुसं धेयवॆन्दरॆ, मामेकं शरणं प्रज ऎन्दु निरुपाधिक करुणॆ यिन्द प्रेरितनागि हितोपदेश माडि रक्षिसबेकॆन्दिरुव आश्रयोप युक्त गुणसागरन विषयदल्लि अवनिगॆ अनुकूलवागि प्रवर्तिसबेके विना प्रतिकूल प्रवृत्ति कूडदष्टे; आदुदरिन्द अहरहस्सन्धा मुपासीतॆ ऎम्ब तन्न आज्ञॆयन्नु अनुवर्तिसुववनिगॆ हागॆ उपदे शवे विना वर्णाश्रम धर्मवन्नु त्यजिसुववनिगल्लवॆन्दु भाविसत कद्दु, “स्वकर णा त मध्यर सिद्धि विन्दति मानवः” ऎन्दु हितो पदेशवन्नु माडि, अनन्तर परमपुरुषार्थावाप्तिगॆ बेकाद परम हितोपदेशवन्नु मामेकं शरणन्द्रज ऎन्दु उपदेशिसिदरु. इवॆल्ला सर्वॆश्वरन निर्हेतुक कृपा प्रभावदिन्दुण्टाद उपदेशवु. इदन्नु मनस्सिनल्लिये प्रशासित्यादिगुण ऎम्बल्लि आदि पदवु. ई पददिन्द आश्रयोपयुक्त गुणगळू अवुगळल्लि मुन्दिन पाशुरदल्लि उपपादितवागिरुव निरुपाधिक कृपॆयू सह हेळल्पट्टवु. इहलोक दल्ल, शास्त्रावाद न्यायाधिपतिगॆ, शिक्षिसुव सन्दर्भदल्लि कृपॆयू स्वल्प मट्टिगॆ इद्दरॆ शोभिसुत्तदॆ. आदरॆ ईतनु अस्वतन्त्रनादुद रिन्द तुम्बा कृपॆमाडलु अवकाशविल्लवु. परमात्मनु स्वतन्त्र ना दुदरिन्द तन्न आज्ञानुसार नित्य नैमित्तिक कर्मानुष्ठानवन्नु माडुवनल्लि प्रीतियुण्टागि शरणागतियन्न नुग्गिसुवहागॆ माडि तन्न कृपा प्रभावदिन्द रक्षिसुवनॆम्बुदरल्लि सन्देहविल्लवु. 2 d अर्थवु- प्रसन्नरिगॆ वर्णाश्रमधर्म परिपालनवु मुख्यवागि कर्तव्यवॆन्दु ई पाशुर मुखेन सहिसि हेळुत्तारॆ. “निरपेक्षं मुनिं शां निर्वैरं समदर्शनम् । अनुजाम्यहं नित्यं पूये येत्यन्त्रि रेणुभिः” “ज्ञानीताव मेमतं” ऎम्बि वे मॊलादवुगळिन्द पावनवॆन्दू धारकवॆन्दू हेळल्पट्टिरुव चरम श्लोक तात्पर्यगळन्नु चॆन्नागि ग्रहिसिद भागवतरुगळु वैदिक मत्या दॆय उल्लङ्घनॆयिन्द सन्तोषिसुवदिल्लवॆम्बदागि तम्म महादयाळु________________
प्रभाव व्यवस्थाधिकारः तकवारिक्किन तन्नडियागळ्ळि तह ति (त) रल् । मिकवादरं शॆय्यु मॆय्यरु निर्ग मॆय्यु रैर्यि अकवायरिन नरारण नीतिनरि कुलैदल् । उकवारन वॆल्कडेशिकरुयुरैतनरे ॥३२॥ 9228 गळाद आचार्यरादरो नित्य, नैमित्तिक रूपगळाद आज्ञा, कैय्य गळन्नु माडियेतीरबेकॆम्बुदन्नु मनस्सिनल्लिट्टु हेळिदरॆन्दु उप देशिसुत्तारॆ. तगवाल् - “जीवेदुःखा कुले विषः कृपा का पुपजायते” प्रसन्नन दैन्यवन्नू अनन्य गतित्ववन्नू नोडि विष्णु विगॆ कृपॆयुण्टागुत्तदॆ ऎन्दु हेळिरुवहागॆ, तगवाल् ऎन्दरॆ परम कृपॆयिन्द, तरक्किन - आत्म सत्तॆयन्नु हॊन्दिरुव, तन्नडियार् गळ्ळि - तन्न पाददल्लि शरणागतियन्ननुष्ठिसिद प्रपन्नरन्नु, “उन्नडि कीळ मरन्नु पुगुन्देने” ऎन्दु हेळि भरन्यासवन्नु अनुष्ठिसिद वरन्नु ऎम्ब भाववु, र्त तरल् - तनगिन्तलू, “ज्ञानीत्वाव मेमतं” ऎन्दु हेळिरुव हागॆ, हॆच्चु माहात्म इरुवहागॆ अथवा र्ततरल् - तनगॆ समानवागुव हागॆ, तरम् ऎन्दरॆ स्वभा नवु, र्तरल् ऎन्दु सारप्रकाशिका, सारविवरणी व्याख्यात्मगळु पाठान्तरवन्नु स्वीकरिसिरुत्तारॆ. आगलू अदे अर्थवे, अथवा तनगॆ समवाद भोगप्रधानदिन्द, मिगवादरन्तॆयु म् 3 “उदा रास्सत्व एवै ते” “ इव स्ममुनि शार्दूल किङ्कसमुपस्थित आज्ञापययथेष्ट वै शासनं करवावकि” ऎन्दू हेळिरुव हागॆ, तनगिन्त हॆच्चादवरॆन्दु भाविसुव, मॆय्यरुळ् - सत्यवागिरुव ऎन्दरॆ फलदिन्द कूडिरुव कृपॆयिन्द, वित्तर्ग - आश्चर्य चेष्टित नाद श्रीकृष्णन, मॆयु रैर्यि - सत्यवाक्काद चरम काभिप्रा यद, अगवायरिद्दन - तात्पर्यवन्नु चॆन्नागि ग्रहिसिद प्राज्ञ राद व्यासादि महर्षिगळू, वादिहुसाम्बुवाहरे मॊदलाद गुरु परम्परॆयू सह, आरण नीति नॆरि-वेदान्तोदित नीतिमार्गद, उप निषत्तुगळल्लि विधिवाक्यदिन्द हेळिरुव मार्गद, कुदल् - भङ्ग ऎन्दरॆ नित्य नैनिकरूप आज्ञा कैर्यगळ परित्यागवन्नु, उग नार ऎन - कण्डु सन्तोषिसुवदिल्लवु ऎन्दु, ऎल्ल देशिकर् - ऎल्ल________________
3224 श्रीमद्र हस्यत्रयसारे वादिहंसाम्बुवाहरे मॊदलादवरु, उण्णॆ - यथार्थवाद अभि प्रायवन्नु ऎन्दरॆ तत्वार्थवन्नु, उरैतनरे - उपदेशिसिदरल्लवे. तात्पर्यवु- कृत कृत्यनाद प्रपन्ननिगॆ नित्य नैमिति कानु स्नानगळ आवश्यकतॆ इल्लवॆम्बुदु, सार्धा परित्यज्य ऎम्बल्लि सधर गळॆन्दु हेळिरुवदरिन्द, तोरिबरुत्तदॆ, ऎम्बुवरन्नु कुरितु श्री देशिक रवरु परमदयॆयिन्द हितोपदेशवन्नु माडुववरागि हेळुत्तारॆ. वेदगळ अर्थवन्नू वेदान्तार्थाभिप्रायवन्नू, इवुगळन्नु अनुस रिसि वेदोपबृह्मण माडिद स्मृतिकर्तनु, धर्मशास्त्रज्ञरेनु, तम्म गुरु परम्परॆयेनु तम्म स्वन्त आचार्यरेनु इवरुगळॆल्ला ऐक कण्ठदिन्द उपदेशिसिरुवदु एनॆन्दरॆ नित्य नैमित्तिकगळाद आज्ञा कैर्यगळन्नु ऎन्दिगू त्यागमाडतक्कद्दल्लवॆन्दू, हागॆ त्याग माडिदवरन्नु कण्डु तावु सन्तोषिसुवदिल्लवॆन्दू, इन्तह कृत्याकर णापराधदिन्द स्वामिय निग्रहक्कॆ पात्ररागुवदु सरियल्लवॆन्दू, ई पाशुरद मूलक सूचिसुत्तारॆ. नित्य नैमित्तिक परित्याग वन्नु चरमश्लोकवु अनुमोदिसिरुत्तदॆ ऎन्दु हेळुववरु पूर्व वाक्यगळन्नु मरॆतु हेळुव हागॆ इरुत्तदॆ. १६नॆय अध्याय दल्लि “यशास्त्र विधि मुत्सज्य वते काम कारतः । न स सिद्धिमवा ज्योति न सुखं न पराङ्गम् । तस्मा च्छास्त्रं प्रमाणन्ते कारा काव्य वस्थित” ऎम्ब उपदेशवु, उपायानुष्ठान माडिदव निगू कूड शास्त्रविधियु आवश्यकवॆन्दू, शास्त्रविधियन्नु त्यजिसिदवनिगॆ सुखवू पराङ्गतियू इल्लवॆन्दू हीगॆ कारा काव्यव्यवस्थॆयल्लि शास्त्रवे प्रमाणवॆन्दु हेळिरुवदरिन्द, उपायनिष्ठनू कूड अहरह सन्ध्यामुपासीत इत्यादि विधिवाक्यगळिगॆ विरुद्धवागि नडॆय कॊड दॆन्दु हेळितु. अनन्तर १८नॆय अध्यायदल्लि अमोघ चरम श्लोक वन्नु लीलासारथियु उपदेशिसुवदक्कॆ हिन्दॆये,४५, ४६नॆय श्लोक गळल्लि “स्वस्वकण्यभिरतः संसिद्धिं लभते नरः” ऎन्दू, “स्वक रणा त म सिद्धि, निन्नति मानवः” ऎन्दू, स्वर्वचित मभर शास्त्र विहितकरगळ अनुष्ठानवु विधिसल्पट्टिरुत्तदॆ. इदॆल्ला उपाय निष्ठन विषयवादुदरिन्द आतनिगॆ याव स्ववर्णोचित धरगळू________________
(22) ကွာ प्रभाव व्यवस्थाधिकारः 3 २७७७ बेकिल्लवॆम्बुदु समञ्जसवाद अभिप्रायवल्लवु. अदू अल्लदॆ, १८ नॆय अध्यायद आदियल्ले “यज्ञ दान तपःकर नत्याजं कार मेव तत्” ऎन्दु हेळिरुत्तदॆ. इल्लि यज्ञ शब्ददल्लि नित्य नैमित्तिक पञ्चमहा यज्ञगळु अन्तर्गतगळु. हीगॆ उपदेशिसि, शास्त्रान्त्यदल्लि “सत्वर्धा परित्य ज” वॆम्बल्लि नित्य नैमित्तिकगळु बेडवॆन्दु ऎन्दि गादरू उपदेशिसुवरे? कुवेहकाणि” ऎम्ब उपनिषदुप देशक्कू विरोधवागि उपदेशिसुवरे ? आरणनीति नॆरिकु तल्- आदुदरिन्द इन्तह वेदान्त विधिमार्गद भङ्गवन्नु ऎन्दरॆ इन्तह आज्ञा कैगळ त्यागवन्नु शास्त्रज्ञराद महर्षिगळू तम्म आचा र्यरू सह, उकवार् - सन्तोषिसरु ऎन्दु हेळिदरु, अवश्य कत्र व्यवॆम्बुदक्कॆ श्रुति,स्कृति, पुराणेतिहास प्रमाणगळ बाहुळ्य उण्टॆम्ब बलदिन्द हागॆ हेळिरुत्तारॆ. अरण नीतिनरि ऎन्दु हेळिरुवदक्कॆ श्रुति प्रमाणगळुण्टॆ ? ऎन्दरॆ सन्ध्यावन्दनॆ मनगळॆल्ला श्रुति मगळे, “सूर” ”अग्नि-मगळू, गायमवू, गायत्री देवता उपस्थान मन्त्रगळॆल्ला तैत रीय उपनिषद्वाक्यगळु, “मित्र स्या” दि मगळागिरुव ऋग्यजुर्वेद मगळ त्याग हेगॆ ? मन्मगळॆल्ला वेदप्रतिपादितगळॆन्दु ऒप्पोण. ब्रह्मवित्तिगॆ आवश्यक ऎन्दु ऎल्लि हेळिदॆ ? ऎन्दरॆ :- आगलि (१) “तस्माद्द ह्महोरात्र संयोगे सन्यामुपास्त्र (छां श्रुति) (२) “तदुहवा एते ब्रह्मवादिन- पूराभिमुखा स्पन्ध्यायां गायत्रा अभिमता प ऊर्ध्वं. विक्षिपन्ति (तै.आरण) (३) उद्यन मस्तं यमादित्य मभिधार्य कुर ब्राह्मणो विद्वास्थ्य कलं भद्रमन्नु तेव सावादि ब्रह्मति ब्रह्म व सन्न ह्मति ॥ له 20 (४) “नोपतिष्ठित यः पूरा मुपास् न च पति माम् । स शूद्रन द हिष्कार सत्वस्मात्साधु करणः” । (मनुः) (५) * अनागतान्तु ये पूरा मनतीतान्तु पश्चिमाम् । सां पासते विप्राः कथन्ते ब्राह्मणा स्मृताः ॥ यो हिंस सदासूरं मोक्षद्दाग मनुत्तमम् ।________________
श्रीपद्र हस्यत्रयसारे कथं मोक्षस्य सम्प्राप्तिः भवेत्तेषां द्वि जन्मना ?? ॥ (पितामहः) 3 (६) कामान्नोहात्र फालोभा न्यां नातिक्रमदिजः । सन्यातिक्रमणा द्विप्रॊ ब्राह्मणा कृततॆ यतः” ॥ (स्मृत्यथसारवु) (७) गायत्रीञ्चियेद्यस्तु हृतसमुपस्थितान् साधर विनिरुक्त सयाति परमाङ्गम् ॥ (योग याज्ञ ) गायत्रिय मुख्यार्थवेनॆन्दरॆ-सवितृमण्डलार्तियाद पुण्डरीकाक्षनाद, सकल जगत्तिगू आधारभूतनाद विष्णु सञ्ज्ञॆयुळ्ळ याव भर्गवो, याव तेज, अदन्नु धीमहि - चिसोण वॆम्बर्थवु. इन्तह अर्थवुळ्ळ गायत्रियु प्रसन्ननिगॆ हेगॆ अनाव श्यकवॆन्दु हेळुवरो तिळियदु. ई सन्दर्भदल्लि योग याज्ञवल्करु हेळिरुवदेनॆन्दरॆ. “ईश्वरं पुरुषा खञ्च सत्यदाण मच्यु तम् । भाख्यं विष्णु सञ्ज्ञॆञ्च ध्याता मृत मुपाश्रुते ! इल्लि भर्ग शब्दवु रुद्रनन्नु बोधिसुत्तदॆम्ब कॆलवर वादवु निराकरिसल्पट्टितु. रुद्रनन्नु बोधिसुव भर्गशब्दवु पुल्लिङ्गवागिरतक्कद्दु. आग भर्गम् ऎन्दिरबेकु. इल्लिरुवदु नपुंसकलिङ्ग द्वितीयान्त पदवु. (८) * अविद्यया मृत्युं तीरा विद्यया मृतवन्नु ते” इल्लि अविद्यया ऎन्दरॆ नित्य नैमित्तिक कानुष्ठानदिन्द ऎन्दु, व्यासमहर्षियू, श्री भाष्यकाररू सह अर्थमाडिरुत्तारॆ. पतिष्कनि वै सन्ध्यां ये नपूां न पश्चिमाम्। प्रज ते दुरात्मान स्वामिस्रं नरकं नृप । तस्मा नल्लङ्घनं कारं सन्यावन्दन करणः ॥ (विष्णु पुराणवु) (१०) * सन्मा मुपासते येतु सततं संशित व्रताः । विधूत पापायान्ति ब्रह्मलोकं सनातनम् ॥” (यमः) (११) “वेदोदितं स्वकं क नित्यं कुरा दततः । तद्धि । 99 कुर्श्व यथाशक्ति प्राप्रिति परमां गतिम* ॥ (मनु8) (१२) “ब्रह्मयज्ञपरो विप्रॊ ब्रह्मलोके महीयते ५ ॥ “ब्रह्मयज्ञ विहीन ब्रह्महा कीरि तो बुध्यॆ”( पै शीनसिः)________________
प्रभाव व्यवस्थाधिकारः ह (१३) आचारा लभते चा युराचारा दीप्पिताः प्रजाः । आचारा दृन मक्षय्य माचारो (१४) वेदाध्ययन हीनोपि श्रद्ध दानो e 9225 लक्षणम् (मनुः) जितेय- । आचारयुकॊ विप्रस्तु पुण्याङ्गति मनापुयात्। मनु (१५) वर्णाश्रमोक्तं कव विध्युक्तं काम पूरकम् । येन यत्नियते गार्गि बन्धस्तस्य करॆ स्थितः । वर्णाश्रमोक्तं यः कुत्याद्विध्युक्त कामवर्जितम् । विधिवत्तु र्वतस्तस्य मुक्तिर्गार्गि करेस्थिता । चतुर्णनाश्रमस्थाना महन्यहनि नित्य शः । विध्युक्तं कर कत्रव्यं कामसल्प वर्जितं ” ॥ (योगयाज्ञवल्क 8) (१६) वर्णाश्रमोक्तं कव येन कुराजाधमः सयाति नरर्का घोर्रा सारालीं योनिमा पुयात् (पराशरः) (१७) सन्ध्याहीनॆ शुचि र्नित्य मनर्ह सृत्व करसु । हीगॆ श्रुति स्मृति धरशास्त्र इति कासपुराणगळॆल्ला वर्णाश्रम धरगळु अवश्य कत्रव्यगळॆन्दु हेळिरुवाग श्रुति वाक्यक्कू, स्मृतिधर शास्त्रादि ग्रन्थगळ कत्रराद महर्षिगळागि ब्रह्मनिष्ठरुगळागि प्राज्ञ राद तत्वदर्शिगळ अभिप्रायक्कू, विरुद्धवाद अभिप्रायवन्नु हेळबहु दे? इन्तह अपार्थवन्नु चरमश्लोकक्कॆ कल्पिसि, तमगू तम्मन्नु अनु सरिसि नडॆयुववरिगू हित प्रवृत्ति इल्लद हागॆ माडि, भगवन्तन निग्र हक्कॆ तावू पात्ररागि, इतररू पात्ररागुवहागॆ माडुत्तारल्ला ऎम्ब परितापदिन्द ई पाशुरवन्नु अनुग्रहिसिरुत्तारॆ. महा भागवतरु गळाद ज्ञाननिधिगळिगॆ यावाग ई परित्यागवु इष्टवल्लवो, आवाग भगवन्तनिगू इष्टवल्लवॆम्बुदु स्पष्टवु. इतर विषयवु हागिरलि तमगॆ तम्म आचारर उपदेशवु, प्रपन्ननू इन्तह आज्ञा कैर्य गळन्नु माडियेतीरबेकॆन्दु इरुवदरिन्द, गुरुविन आज्ञॆयु तमगॆ तुम्बा उपादेयवु ऎम्बुदू सूचितवु. ई आचाररुगळु सम्प्र दायमूलक श्री भाष्यकारर अभिप्रायवन्नु चन्नागि अरितवराद प्रयुक्त अवर उपदेशवु, तमगॆ तुम्बा ग्राह्यवॆम्ब भाववू तोरि बरुत्तदॆ. श्री भाष्यकाररु तमगॆ देहवियोगवागुव दिनदल्ल शक्ति तुम्बा कुन्दिद्दरू, तम्मन्नु ऎत्ति निल्लिसबेकॆन्दु इब्बरु शिष्यरिगॆ________________
२७८० श्रीमद्रहस्यत्रयसारे d श्लोकवु, चातुर्वण्य्र चतुश्चि धाश्रम मुखे भेदे यथावस्थिते वृत्तं तन्मयतं गुणानुगुणयावृता विशिष्टं श्रिताः ॥ हेळि, सन्ध्यावन्दनदल्लि अर्थ्यवन्नु समर्पिसिदरॆम्ब इतिहा स वुण्टु, आज्ञा कैङ्कय्यगळु प्रपन्ननिगॆ अनावश्यकवॆन्दु हेळुववरु ई श्री यतिराजर अनुष्ठानवन्नु परिग्रहिसलि ऎम्बुदु इल्लि आशयवु श्लोकार्थवु-इष्टु दूर कष्ट पट्टु ई भरन्यासद प्रभाव वन्नु व्यवस्थॆ माडि, सिद्धान्त स्थापनॆयन्नु माडुव सन्दर्भदल्लि उण्टागबहुदाद अनेक पूर्वपक्षगळिगू समाधानवन्नु हेळि, प्रप ननिगॆ आज्ञारूप नित्य नैमित्तिक कर्मगळ आवश्यकतॆ एनू इल्लवॆम्ब पूर्वपक्षक्कॆ समञ्जसगळाद समाधानवेनो हेळिद्दु सरिये. आदरॆ ई कलिकालदल्लि वर्णाश्रम धर्मगळु सरियल्लवॆन्दू, ऎल्लरू सम वॆन्दू, आहारादिगळल्लि निर्बन्ध कूडदॆन्दू, हीगॆल्ला अभिप्रायगळु प्रबलवागिरुवाग, तावु ईग इष्टु कष्टपट्टु प्रभाव व्यवस्थॆयन्नु माडिदुदु, अरण्यदल्लि बिद्द चन्द्रिकॆयन्तॆ निरर्थकवल्लवो ? ऎन्दरॆ, ईगलू कूड सम्प्रदायदल्लि ममतॆयुळ्ळ प्रपन्नराद महनीय रुण्टु, अवरुगळु ई व्यवस्थॆय विषयदल्लि चिन्तिसुवरु, अवरिगागलि उपयुक्तवु. आदुदरिन्द निरर्थकवल्लवॆन्दु हेळि, ई अधिकारवन्नु पूरैसुत्तारॆ. ई भरन्यास सत्सम्प्रदायगळ रक्षॆयु अवरुगळिगॆ सेरिदुदु ऎन्दु हेळुत्तारॆ. चातुर्वण्य्र…. मुख्य, चार्तु ब्राह्मण क्षत्रिय वैश्य शूद्ररॆम्ब नाल्कु वर्णवू, चतुधा श्रम - ब्रह्मचर्य, गृहस्थ, वानप्रस्थ, यत्याश्रमवॆम्ब नाल्कु आश्रमगळ, मुख - मॊदलागिवुळ्ळ, भेदे - भेदवु (सतिसप्तमि), इल्लि आदि शब्ददिन्द शाखॆ मॊदलादवु हेळल्पट्टवु; यथावस्थिते सति- शास्त्रगळल्लि हेगॆ हेळिदॆयो हागॆ, तम्मिन्द ईग ई अधिकारदल्लि व्यवस्थॆ माडल्पडलागि, तन्नियतं वृत्तं - आया वर्णाश्रमदवरिगॆ शास्त्र गळल्लि विहितवाद धर्मवन्नु, गुणानुगुणयावृत्ता विशिष्टं - तन्न ईगिन प्रपन्न धर्मक्कॆ अनुगुणवादुदु भगवत्तैर्यवु, आदुद रिन्द आज्ञानुज्ञा कैङ्कर्यद, वृत्ता अनुष्टानदिन्द, विशिष्ट - युक्तवादुदन्नागि, श्रिताः • आश्रयिसिरुववरु (सा. दी.) अथवा प्रप________________
प्रभाव व्यवस्थाधिकार- 4375 त्यागोपल्लव नित्यदूर शरणव्रज्याविध कोविदा ! अन्ता मभ्युपगन्नु मनिमयुगे पैकान्तिन सन्ति नः!!५६ न्नत्व, ऐकां तिकत्वादि गुणक्कॆ अनुरूपवाद आज्ञानुज्ञा कैङ्कर्यग ळिन्द युक्तवादुदन्नागि आश्रयिसिदवरु (सा, सा) अथवा वर्णाश्रम धर्मगळिगॆ अनुगुणवाद वृत्तिगळिन्द विशिष्टरादवरु, अथवा गीतॆ यल्लि हेळिरुवहागॆ अमानित्यादि प्रपन्ननिगॆ योग्यवाद आत्मगुणग ळिन्द युक्तवाद अनुष्ठानवन्नु आश्रयिसिदवरु (सा, सं.), हीगॆ नियत वृत्तवन्नु आश्रयिसिदवरु, इन्नू ऎन्तवरॆन्दरॆ उत्तरार्ध दिन्द हेळुत्तारॆ. त्यागो…..विथ् कोविदाः - त्याग - पूर्व पक्षि गळु हेळिदहागॆ समस्त धर्मगळ स्वरूपतागवॆम्बर्थदिन्दुण्टाद उपप्लव - शास्त्र प्रमाण सम्प्रदायगळिगॆ उण्टाद सङ्क्षेभदिन्द, नित्य दूर - यावागलू इन्तह गन्धविल्लदॆ अतिदूरवागि वर्तिसुव, शरणंवुज्ञाविधेमामेकं शरणंव्रज” ऎन्दु गीता चरवु श्लोकद विधियल्लि, कोविदा - लीला सारथिय अमोघार्थ स्वार स्यवन्नु ग्रहिसिद प्राज्ञरु, इन्तह एकानिनः - चातक वृत्तियन्नु हॊन्दि तदेकध्यानदिन्द परमात्मनन्नु ध्यानिसुव प्रप नरु, अन्तिम युगेपि वर्णाश्रम धरगळन्नॆल्ला तलकॆळकु माडलु कुतूहलवुळ्ळवरिन्द कूडिद कलियुगदल्लू कूड, नःनम्म, चिन्ताम् अभ्युपगन्नु - नावु ईग कष्ट पट्टु परमहितक्कागि स्थापिसिद प्रभाव व्यवस्थॆय चिन्तॆयन्नु अकरिसलु, सन्नि - इरुत्तारॆ. कॆलवरु नः ऎम्बुदन्नु नम्म एकानिगळु ऎन्दु एकानिनः ऎम्बल्लि सेरिसिरुत्तारॆ. तात्पर्यवु-श्रुति स्मृति, धरशास्त्र, इतिहास, पुराण, इवॆल्ला शास्त्रगळल्लि वल्ला श्रम धरगळु श्लाघिसल्पट्टिवॆ. प्रति यॊब्ब वर्णदवरू स्व स्वी करण्यभिरतरागिरतक्कद्दॆन्दू इल्लियू कूड उपपादितवु. ई वर्णाश्रम धरगळु शास्त्रगळल्लि हेगॆ हेळ ल्पट्टिवॆ ऎन्दरॆ सदाचार परित्यागदल्लि प्रत्यवाय उण्टॆन्दु इदे गीतॆयल्ले व्यक्तवागि हेळिरुत्तदॆ. “न हि देहनृतां शक्यं त्युं कराज्यशेषतः” ऎन्दु सदाचार हीननागिरलु साध्यवे इल्लवॆन्दु हेळिरुत्तारॆ. हागॆये “नियतस्यतु सन्न्यासः कणोनोप________________
श्रीमद्रहस्यत्रयसारे d पद्यते । मोहा स्य परित्याग सामसः परिकीरितः” नियत कर गळ स्वरूप त्यागक्कॆ अवकाशवे इल्लवॆन्दु हेळि, हागॆ परित्याग माडु वदु तमोगुणविलासवॆन्दु हेळल्पट्टिरुत्तदॆ. आश्वमेधकदल्लि “श्रुतिः स्मृतिरमै वाज्ञा यस्ता, मुल्लङ्घवरतॆ ! आज्ञा च्छे मम द्रोहि, मद्भपि नवैष्णवः ॥ एतान्यपितु कल्याणि सज्जं ताफलानि चकत्रव्यानिसि मे पार् निश्चितं मत मुत्तमम् ” आदुदरिन्द वर्णाश्रमधर्मगळु यावुयावुवु नियतवागि विधिसल्प ट्टिरुववो, अवुगळल्लि फलसङ्गादिगळन्नु तॊरॆदु, अवु तन्न जन्मक्कॆ अण्टिदवुऎन्दु भाविसि, देहावसानदवरॆगू अनुष्ठिसले बेकु ऎन्दू, हागॆ अनुष्ठिसदिद्दरॆ भगवन्नि ग्रहक्कॆ प्रपन्ननागिद्दरू गुरियागुव नॆम्बुदक्कॆ अनेक प्रमाणगळु हिन्दॆ उदाहरिसल्पट्टिरुत्तवॆ. ईचातु र्वण्यक्कू शास्त्रविहितगळाद प्रवृत्तिगळु यावुवॆम्बुदु धर्मशास्त्र गळल्लि प्रोक्तवागिरुत्तदॆ सङ्क्षेपवागि ई श्लोकगळु अवरुगळ प्रवृ तिगळन्नु बोधिसुत्तवॆ. “अध्यापनञ्जाध्ययनं यजनं या नन्तथा । दानं प्रतिग्रहव पराग्रजन्मनः” “हान्तु करणां मध्यॆ त्रिणि कराणि जीविकाः । याजनाधाफनेचैव विशिष्टा परिग्रहः” “शस्त्रास्त्र कृत्वं पत्रस्य वणिक शुक विशः 1 आजीवनार्थं धरसु दानमध्ययनं यजि” इत्यादि सदाचारवु श्रुति स्मृति, धर्मशास्त्रगळिगॆ अनुसारवागिये इवॆ. आदुदरिन्द हिरियरनुष्ठिसिद सत्सम्प्रदायक्कनुगुणवागि आचारविर बेकु. इन्तह आचारवे परमधर्मवॆन्दू, अन्तह धर्मगळिगॆल्ला प्रभुवादवनु अच्युतनु ऎन्दु हेळल्पट्टिरुत्तदॆ. श्रीवुतो पदेशवु क्षत्रियधर्मगळन्नु त्यजिसि भ्रमयुक्तनाद अर्जु ननिगॆ क्षत्रिय धर्मवाद दुष्ट निग्रह शिष्ट परिपालनवन्नु बोधि सुवदक्कागि हॊरटु, चातुर्वण्य्रं मया कृष्णम् ऎन्दु श्रीकृष्ण भगर्वारवरिन्द उपदेशिसल्पट्टु, आ चातुर्वण्र धम्मवन्नु कॊनॆ यल्ल “ सै सैकर भिरतः” ऎम्ब, “स्वकरणा त मध्यर, सिद्धिं विन्दति मानवः” ऎम्ब, उपदेशगळिन्द समर्थनॆमाडि हेळिरुव दरिन्द वर्ण साङ्कवु सुतरां कूडदॆन्दु अर्जुननू (गी.१-४१ २) नॆय श्लोकगळल्ल, श्री कृष्ण भगर्वारवरु गी,३-२४नॆय श्लोकदल्लू 8________________
प्रभाव व्यवस्थाधिकार हेळिद्दरू, ई कालद कलिमहा पुरुषरु ऒन्दु कैयल्लि गीतॆयन्नु हिडिदुकॊण्डु अदन्नु श्लाघिसुत्तलू, इन्नॊन्दु कैयिन्द अदर अमोघोपदेशद मूलोत्पाटनॆगागि बरॆवणिगॆयन्नु माड तिरुवदन्नू, श्री निगमास्तरवरु तम्म कालदल्ले नोडि विशेष परि तापवन्नु प्रदर्शिसिरुवरागि, स्वल्प धैरवन्नु तॆगॆदुकॊण्डु यावागलू ई सम्प्रदायक्कॆ च्युतियिल्लवु;कॆलवरादरू प्रपन्नराद परमेकान्ति गळागि हिन्दिन मुनित्रयराद, नाथमुनि, यामुनमुनि, भाष्यकाररु लोकसहार्थवागि मेलुपट्टियन्नु हाकि इट्टिदुदर मय्यादॆ यन्नु ईषदसि अतिक्रमिसदॆ अदन्नु कापाडिकॊण्डु बन्द सत्पथवन्नु परम श्रद्धॆयिन्द अनुवर्तिसि नडॆयुववर प्रयोजनक्कागि ई हितोपदेशवु ऎन्दु हेळिरुत्तारॆ. हीगॆ यावागलू लोकदल्लि अति विरळवागियादरू इन्तवरु उण्टॆम्बदन्नु तिळिसुवदक्कागि इन्तह दुरवस्थॆगळुळ्ळ “अन्तिमयुगे अभ्युवगन्तुम् एकान्तिः सनः” ऎन्दु प्रयोगिसिरुत्तारॆ. श्रीनिवासन कृत श्रीनिवासन कृपॆयन्नु दयाशतकद मूलक कॊण्डाडिद महनीयरिगॆ श्रीनिवासन निर्हेतुक कृपॆयल्लि अत्यन्त विश्वासवु. कलियुगदल्लि “अधग्रसवे धरं” ऎन्दु श्री वाल्मीकि पराशर व्यासादिगळु तम्मगळ कालदल्लि सत्वज्ञरादुद रिन्द हेळिद्दरू, मत्तु “कल् कारयुगं धरं करु मिच्छति यो नरः । स्वामिद्रोही तं मा तस्कृ प्रद्वि षते कलिः” कलि युगदल्लि इद्दु कॊण्डु कृतयुग धर प्रवत्रनॆयन्नु माडुवनॆन्दु सज्जल्पिसिदरॆ, कलिमहापुरुषनु तनगॆ अधरवे धरवादुदरिन्द, हागॆ प्रवरिसुववन्नु तनगॆ द्रोहि ऎन्दु भाविसि नक्षत्रिकनु नळनिगॆ प्रेरि सिदहागॆ प्रेरिसि, अदर प्रोत्साहवन्नॆ माडिसुवनॆन्दु हेळल्पट्टि द्दरू, “धरेण लभते सत्वं धरसार विदञ्जगत् ऎम्ब महर्षि वचनदल्लि तुम्बा विश्वासयुक्तरागिरुवदरिन्दलू,” ध रोविग्रहवा अधरविरतिं ध सततुनः” (दशावतारदल्लि श्री रामावतार स्तोत्रवु.) धनुर्धारियागि धम्मवे मूर्तिभविसिद हागॆ इरुव श्री रामनु आधरोच्चाटनॆयन्नु माडुत्तानॆम्ब पूर्ण नम्बिकॆयिन्दलू, सम्प्रदाय निष्ठराद एकानस्कन्तिन ऎन्दु श्री वेदान्य गुरु गळु हेळिरुत्तारॆ. गीतॆय उपदेशक्रमवन्नु यथार्थवागि अरितु e________________
२७८४ श्रीमद्र हस्य त्रयसारे वेदोत्तंसविहारसारथिगिरा गुम्भेनविसम्भितो 8 सार” ऎन्दु हिन्दॆ सारनिष्क र्षाधिकारान्त्यदल्लि हेळिरुव हागॆ, शरणंवुज ऎम्ब विध्यर्थवन्नु चन्नागि विवेकिसि तिळिद महानुभावरू विरळवागि उण्ट, अन्तवरु सत्सम्प्रदायाचार निष्ठॆगळिन्द ऎन्दिगू दूरवागिरु वदिल्लवॆन्दू हेळिरुत्तारॆ. अवरुगळु वर्णाश्रमधरगळ मय्यादॆयन्नु ईषदपि उल्लङ्घिसरु. अन्तह महानुभावरुगळु सत्व कालदल्लि श्रीनि वासन कृपॆयिन्द अवतरिसि, सत्सम्प्रदाय सदाचार निष्ठॆ युण्टागुव हागॆ अवरुगळ भ्रमॆगळन्नु होगलाडिसुत्तारॆन्दु हेळिरुत्तारॆ हागॆये श्री भागवतदल्ल, जनस्य कृष्णा द्विमुख दैवाद भर शीलस्य सुदुःखितस्य । अनुग्रहाय्सव चरन्ति नूनं भूतानि भवानि जनार्दनस्य” ऎन्दु हेळल्पट्टिरुत्तदॆ. अनेक जनरु श्री कृष्णनन्नु ध्यानिसुव स्वभावविल्लदॆ ऐहिकदल्ले मुळुगि आतनिन्द विमुखरागिद्दारॆ. इन्तवरु प्रारब्ध करक्कॆ वशरागि अनेक जनगळु सत्सम्प्रदायवन्नू सदाचारवन्नू त्यजिसि आधरशीलरागिद्दारॆ. आदुद रिन्दले अवरु सुदुःखितरु, तुम्बा दुःखभाक्कुगळागिद्दारॆ; अन्तव रन्नु सत्सम्प्रदाय सदाचार शीलरन्नागि माडि, तन्नन्नु आश्रयिसि तन्नन्नु हॊन्दुवहागॆ माडुवदक्कागि जनार्दननु अनेक इन्तह सत्सम्प्रदायनिष्ठरागिरुव भव्यानि भूतानिपरमै कान्तिकगळाद भाग वतोत्तमरु ई लोकदल्लि तुम्बा पुण्य प्रदेशगळल्लि वसिसि सञ्चरि सुवहागॆ माडुवनॆन्दु हेळल्पट्टिरुत्तदॆ. आतन परम कृपॆयु अष्टु अमोघवादुदु ऎम्ब नम्बिकॆयिन्द आडिद मातागि रुत्तदॆ. आदुद रिन्द विष्णु पुराणदल्लि “वर्णाश्रमाचारवता पुरुषेण परः पु र्मा विष्णु राराध्यते पन्हा नान्य त्तॊषकारकः” (वि.पु.३.८९) ऎन्दु वर्हाश्रमाचारवुळ्ळ पुरुषनिन्द परम पुरुषनु आराधिस ल्पडुवने विना, ईगिन कलियुगद महानुभावरु ऎल्ला ऒन्दे वर दवरागबेकॆन्दु सत्व प्रयत्न माडुवरिन्द विष्णुवू आराधिसल्पडुव दिल्लवु. आदरॆ ई अधरप्रवर्तनॆय प्रवाहवु प्रबलवादुदादरॆ धर संस्थापनॆगागि कवतारवु मुन्दॆ नडॆयुत्तदॆन्दु तुम्बा प्राज्ञरॆल्लरू नम्बिरुत्तारॆ. आदुदरिन्द स्वल्प काल अडवु तलॆ ऎत्तिदरू धरवन्ने “ उद्ध राम्य हं” ऎम्बुवदे सत्येश्वरन सल्प________________
(३८) प्रभावव्यवस्थाधिकार- २७८५ वादुदरिन्द सत्सम्प्रदायवु नॆलॆगॊळ्ळुत्तदॆम्बुदे श्री देशिकरवर सम्पूर्ण निश्चयवु. लोककण्टक हिट्लरादिगळु दुरॊधनादिगळ हागॆ बहु काल निल्ललाररु. सारदीपिकाव्याख्यातृवु ई अधिकारदल्लि स्थापिसल्पट्ट अभिप्राय गळन्नॆल्ला श्लोकरूपदल्लि सहिसिरुत्तारॆ. अवुगळु यावुवॆन्दरॆ- १. स्ववंशत्तार कत्वं चा परिच्छिन्न प्रभावता । समं सत्व प्रसन्नानां जात्यादौ तु व्यवस्थितिः । २. सत्यादिगुणवद्देह प्रयुक्त ब्राह्मणत्वतः । सत्वादि गुणवत ब्राह्मण्यं त्वन्य दिष्यते ॥ ३. शारीरब्राह्मणत्यादि रुत्पत्ति मरणावधिः । मानस ब्राह्मणत्वादि कृत्याद्युन्मष हेतु कः ॥ ४. प्रह्लादादौ जन्मसिद्ध श्चान्यतागन्तुक स्मृतः । ब्राह्मणे चित्र शूद्रत्व मतिनिन्दावहम्भवेत् ॥ ५. शूद्रॆ मानसविप्रत्वं तत्पशंसावहं कृतम् । ग हेतु रैद्युभय मनर्थ परवस्यति ॥ ६. उभयं यदि नैच्याय पुरुषार्थाय ‘कल्पते । देवतान्तर सम्बन्ध त्यागादेका नतः ॥ ७. परमै कान्निन स्यु रर्थानर पराण्मुखाः । श्रेष्ठा त्रासि भगवक प्रयोजनाः ॥ ८ अदर परिहारेपि धरतेन विवक्षिते । त्यज धम्म मिति तत्र तत्ता गो नोपपद्यते ॥ ९ यन्त्र निधे रेव नित्यं तस्य परिग्रहः । शरणागति मात्रन्तु लोके यदपि दृश्यते ॥ १०. शास्त्रादृतॆ परिकरः क्रमश्चापि नसिद्धतॆ । सत्वर्धा परित्यजेत्यत्र धरोर्जुनोक्तितः ॥ ११. निवृत्ति रूपधराणा मपि त्यागप्रसज्जितः । बुद्दि पूत्तराघणा मलेशं केचिदू चिरे ॥ १२ अलेपक मतादेतत्वं पापस्य करणः । अवश्यकरणीयत्वं यदे- प्रतिपाद्यतः ॥________________
२७GL श्रीमद्र हस्यत्रयसारे १३. पूर्व मेन न्यास काले बुद्दिपूरोत्तरागसाम् । कन्तव्यत्याय सङ्कल्लो न कारॊ विधभावतः ॥ १४. पूरोद्दिष्ट फलादन्य फलार्थं चेत्पुनःक्रिय । प्रपत्तेर्नैव दोषायत्यर्थः प्रादेव दर्शितः । १५, प्रपत्तिकाले निष्पाप वृत्ति सनं क्षमम् । यद्वा पश्चात्तदर्थन्तु पुनः प्रपदनं चरेत् । ग्रन्थविस्तर भयदिन्द इदक्कॆ अर्थवन्नु बरॆयलिल्लवु. अर्थवु स्पष्टवु. ऎम्बल्लिगॆ श्रीमद्रहस्यतयसारद २५नॆय प्रभावव्यवस्थाधिकारक्कॆ तिरुनारायणपुरं सि, यं. विजयराघवकरन आचार्य हृदयान्वेषिणी ऎम्ब अर्थ तात्परगळू सम्पूर्णवु. श्रीमते श्रीनिवासमहादेशिकाय नमः " श्री कृष्णार्पणमस्तु,________________
अय्यो नमः श्रीनिवासाय नमः श्रीमते रामानुजाय नमः श्रीमते निगमान्य महादेशिकाय नमः U आथ प्रभावरक्षाधिकारः २६ शिलदे त्वादि परिणति रद्भुत मिदम् । ततोतट्टित्रं यदुत दहनव हिमता ॥ श्रीमते श्री निवाळ महादेशिकायनमः अवकारिकॆयु-हिन्दिन अधिकारदल्लि प्रपत्तिय प्रभावद व्यवस्थॆयन्नु माडिदर, ईग उपपादिसिद रीतियल्लि प्रभाव व्यव सैयु एनन्दरॆ, प्रारब्ध कर्मगळन्नू होगलाडिसुव शक्तियुळ इन्तह प्रपत्तियिन्द वशीकृतनाद करुणासागरनु पज्ज पावनादि गळ हागॆ, प्रपत्तु त्तरकालदल्लि ई प्रपन्ननिगॆ अतिदुस्सहवाद दुःख वन्नुण्टुमाडुव प्रारब्ध कर्मवन्नू होगलाडिसलु शक्तियुळ्ळव नादुदरिन्द, प्रपत्तु तरकालदल्लि आतनिगॆ दुःखाभावविरबेकु; हागल्लदे इरुवदरिन्द ई प्रभाव व्यवस्थॆ ऎम्बुदु अतिवादवागुव दिल्लवो ? ई स्थिरीकरण भागद आदियल्ले प्रदर्शिसिद ई शयन्नु हिन्दिन अधिकारदल्लि परिहार माडि, भगवन्तनल्लभागवतरल्ल माडुव प्रत प्रभावरक्षॆयन्नु ई अधिकारदल्लि उपपादिसुत्तारॆ. आदुदरिन्दले ई अधिकारक्कॆ प्रभावरक्षाधिकारवॆन्दु हॆसरु. हिन्दिन अधिकारदल्लि प्रति 2गॆ ऎष्टु प्रभाववन्नु हेळबेको अदन्नु बिट्टु अदर प्रभाव वन्नु हॆच्चिसि, प्रपन्नन बुद्धि पूरैक उत्तराघवन्नू कूड होगलाडि________________
२७८८ श्रीमद्रहस्यत्रयसारे सुव शक्तादिगळुण्टॆन्दु हेळुवदन्नु निराकरिसि, अदक्कॆ प्रभाववु इष्टे ऎन्दु स्थापिसिदुदरिन्द प्रभाव व्यवस्थाधिकारवॆम्ब हॆसरू, इदर ल्लादरो प्रपत्तिगॆ इरुव महात्मयल्लि न्यूनतॆयन्नु आरोपिसि हेळु वदन्नु खण्डिसि, अदक्किरुव प्रभाववन्नु रक्षिसुवदरिन्द ई अधिकारक्कॆ प्रभावरक्षाधिकारवॆम्ब हॆसरू, ऎन्दु भाविसतक्कद्दु, प्रारब्धवन्नु होगलाडिसुव शक्तियु प्रवदनक्कॆ इल्लवॆम्ब शत्यॆगॆ कारणविल्लवु. सर्वॆश्वरनिगॆ इरुव अघटित घटनरूप परमाद्भुताश्चर्य शक्तियु इतिहासगळिन्द स्पष्टवागुवाग, ई प्रारब्ध निवृत्तियु ऒन्दु असाधति विषयवे ? ब्रह्मासक्कॆ गुब्बियॊन्दु विषयवे ऎन्दु कै मुत्तिक न्यायदिन्द हेळलु उदुक्तरागि, इन्तह अनन्तवीर्यन दिव्य चेष्टितगळन्नु ई सङ्गह श्लोकदल्लि कॊण्डाडुत्तारॆ. 3 अर्थवु-शिलादेः - कल्ले मॊदलादवुगळिगॆ, स्त्रीत्वादि विपरि णतिः - रूपवे मॊदलागि व्यत्यस्थवागि परिणमिसोणवु ऎन्दरॆ पतियाद गौतमर शापदिन्द शिलॆयागिरुव आहत्यॆगॆ, श्रीराम पाद स्पर्शदिन्द विशाप उण्टागि पातिव्रत्य भङ्गदिन्दुण्टाद दोष निवृत्ति मूलक पारिशुध्यदिन्द मॊदलिद्द हागॆ स्त्रीरूप प्राप्तिय, इल्लि ऎरडु आदि पदगळिरुवदरिन्द शिलॆ मॊदलादवुगळिगॆ ’’ मॊदलदवुगळ प्राप्ति ऎम्बुदरिन्द अर्थात्, उत्तरॆय गर्भदल्लि अश्वत्तामर अ पाण्डवास्त्रदिन्द शिशुवु सुट्टु होगि इद्दिलादुदु, श्रीकृष्णन अद्भुत माहात्रॆयिन्द पुनः जीविसि परीक्षिदूपदल्लि पुस्त प्राप्तियू अथवा रामावतारदल्लि ब्राह्मणन मृतकुमारनु श्रीरामानुग्रहदिन्द पुनः जीविसिदुदू, अथवा कृष्णावता रदल्लि ब्राह्मणन पुत्ररुगळन्नु बदुकिसिकॊडुत्तेनॆन्दु शपथ माडिद अर्जुननु, मानभङ्गक्कागि प्राणत्यागवन्नु निश्चयिसिरुवाग अदन्नु तप्पिसि श्रीकृष्णनु आ पुत्ररुगळन्नु तन्दु कॊट्टिदुदू सह सूचि तवु. इन्तह परिणति रूपवाद, इदम् अद्भुतं • ई आश्चर्यवु. आस्तु - हागिरलि; दहनव - अग्निगेने, हिमता - तण्णगिरोणवु यत् उत - यावुदु उण्टल्लवे, एतत् - इदु, ततोपि चित्रं - हिन्दिनहागॆ सामान्य परिणतियल्लदॆ प्रत्युत विरुद्ध स्वभाववुळ्ळद्दागि परिणतियु, इन्नू हॆच्चु विचित्रवादुदु, इदक्कॆ निदर्शन ळागि मूरु________________
प्रभाव रक्षास्थाधिकारः तृणस्यॆ वा स्वत्वं रिपुदु निहते रेव हितता । पद वेह त्रिभुवन परित्राण मितिच ॥५७॥ . 320F वृत्तान्तगळन्नु हेळबहुदु; (1) प्रह्लादनु तन्दॆयिन्द अग्नियल्लि सुडल्पट्टरू सत्येश्वरन सज्जल्पदिन्द शीतलवागि अग्नि यु सुडदिरुवहू; (२) आञ्जनेयन बालक्कॆ बॆङ्कियु रावणन आज्ञॆयिन्द बिद्दरू परमात्म सङ्कल्पवन्नु तिळिद “शीतोभवहनमतः” ऎम्ब सीतॆय अनुग्रहदिन्द अग्नि यु शीतलवागि परिणमिसिदुदू; (३) सीतॆये अग्नि प्रवेश माडिदाग स्वामिसल्पदिन्द अग्नियु शीतलवागि तोरिदु; इवु मूरु इतिहासगळू निदर्शनगळागबहुदु. तृणसेव अस्त्रत्वं ततोपिचित्रं - ऒन्दु हुल्लुकड्डिये अस्वभाववन्नु हॊन्दिद परिण तियु, अदक्कू विचित्रवादुदु ; सीतॆय तॊडॆयल्लि श्रीरामनु मल गिद्दाग काकासुरनु बन्दु सीतॆय स्तनवन्नु चुच्चिद कोपदिन्द श्रीरामनु ऒन्दु दर्भॆयन्नु अभिमन्त्रिसि ब्रह्मास्त्रवागि बिट्ट इति हासवु अनसन्धॆयवु. रिपुवु निहतेरॆव हितता - आश्रितविरो धिगळागि प्रवृत्तियुळ्ळवरादुदरिन्द शत्रुगळागिरुववर विषयदल्लि, निहतेरेव सर्वॆश्वरनिन्द कॊल्लल्पडोणवे, हितता शापविमोचना डिगळमूलक श्रेयस्साधनक्कॆ कारणवागिरुवदरिन्द हितवागि परिणमि सोणवू, इदु इन्नू विचित्रवादुदु. इदु शिशुपाल रावणादिगळल्लि निदर्शनवन्नु हॊन्दिदॆ. पदव जडगळागि दारुमयवागिरुव मणिखचित दिव्य पादुकॆगळिन्दले, त्रिभुवन परित्राणं परमभागवत नाद भरतनिगॆ सहायवागि मूरुलोकद पालनॆय संरक्षणॆय इतिच - ऎम्बुदु यावुदुण्टो अदू, ततोपि चित्रं - इवुगळिगॆ ल्लक्कू विचित्रवादुदु. आदरॆ भरताळ्वारवर प्रार्थनॆयमेरिगॆ राष्ट्र परिपालनॆयन्नु माडिदुदु ई लोकद वृत्तान्तवायितु, त्रिभुवन परित्राणम् ऎम्ब प्रयोग हेगॆ ? ऎन्दरॆ त्रिविक्रमावतारदल्लि स्वा मिय पादुकॆयु मूर,लोकवन्नु अनुग्रहिसिदुदरिन्द आ इतिहासवन्नु इट्टु कॊळ्ळबहुदु. d तात्पर्यवु-शरणागतियु स्वामिपाददल्लि ई आतावन्नु समर्पिसुवन्ताद्दागिरुवदरिन्द, शरणागतिगॆ निरतिशयानन्ददायक________________
श्रीमद्र हस्यत्रयसारे वाद परिपूर्ण ब्रह्मानुभवरूप महत्वलवन्नुण्टुमाडुव शक्ति युण्टॆम्बुदु एतरिन्द ऎन्दरॆ सत्येश्वरन चरणद्वन्द्वद माहा त्रैयु इष्टॊन्दु हेळलु साध्यविल्लदुदरिन्द अदक्कॆ अनेक निदर्शन गळन्नु हेळि, ऒन्दक्किन्त ऒन्दु अद्भुतवु मत्तु आश्चर्यवॆन्द हेळुत्तारॆ. (१) मॊदलु शिलादेत्यादि ऎम्बुदरिन्द श्रीरामन पाद स्पर्शदिन्द शिलॆयॆ- श्रीरूपवन्नु हॊन्दितॆम्बुदरिन्द अहल्या वृत्तां तरन्नु सूचिसुत्तारॆ. अहल्या वृत्तान्तवु हिन्दॆये बरॆयल्पट्टि रुत दॆ. बालकाण्ड श्रीमद्रामायणदल्लि हेळिरुवदु इन्द्रनु गौतमरवेषवन्नु धरिसि, आश्रमवन्नु प्रवेशिसि, अहल्यगॆ तन्न निजाकार वन्नु व्यक्तपडिसलु; बन्दवनु स्वर्गलोकाधिपतियाद इन्द्रने, ऎम्ब दागि मोहपट्टु आकॆयु सङ्गमक्कॆ सम्मतिसिदळु. आनन्तर इन्द्रनु आश्रमवन्नु बिट्टु तॆरळुवदरल्ले गौतमरु बन्दुबिट्टिदुदरिन्द इन्द्रन मत्तु अहलैय शपिसल्पट्टरु. अहल्यगॆ प्राप्त शापवु अल्लि हेळिरुवदु हेगॆन्दरॆ “ इह वर्षसहस्राणि बहूनि त्वं निवत्स सि वायुभा निराहारा तम्मन्ती भस्म शायि नी अदृश्या सभूताना माश्रमे स्त्रीगॆ निवत्स सि । यदा चैतनं फोरं रामो दशरथात्मजः r 1 आगमिष्यति दुर्धष्र सदा पूता भविष्य सि"ओ अहल्यये नीनु इल्ले अनेक साविर वर्षगळु वसिसुत्तीये; निराहारळागि वायु भक्षण वन्नु माडुत्ता भस्मशायियागि तपस्सन्नु चरिसुववळागि, यारिं दलू काणल्पडदे, ई आश्रमदल्ले इरुत्तीये; यावाग दशरथ पुत्रनागि अवतरिसि श्रीरामचन्द्रनु नीनिरुव स्थळदल्लि पादविन्यास माडुवरो, आग नीनु हीगॆ पतितळागिद्दरू परिशुद्धळागुवि” ऎन्दु गौतमरु शापविशापगळन्नु कॊट्टिरुत्तारॆ. अहलैयु परपुरुष नॆन्दु तिळिदनन्तरवू इन्द्रनॊन्दिगॆ सङ्गमक्कॆ ऒप्पिदुदरिन्द मह र्षिगळाद वाल्मीकि गौतमरुगळिन्द “दु धा” ऎन्दू “दुर्वृ” ळॆन्दू दुष्ट चारिणि ” ऎन्दू हीगॆल्ला निन्दिसल्पट्ट इन्तह असतियू कूड श्रीराम पादस्पर्श माहात्मयिन्द स्वस्वरूप वन्नु हॊन्दि, परम साध्य ऎम्ब यशस्सन्नू लोकदल्लि हॊन्दिदळु. हागॆ पवित्रीकरिसल्पट्टुदरिन्द गौतम महर्षियू कूड आकॆयन्नु________________
प्रभाव रक्षाधिकार परिग्रहिसिदरु. ‘अहल्या दौपदी तारा तारा मण्डोदरीत था” ऎन्दु ई ऐदु कनैयर स्मरणॆयु महापातकनाश रूपवादुदॆन्दू हेळल्पट्टिरुत्तदॆ. ई सन्दरदल्लि आकॆयु शिलारूपदल्लिद्दळॆन्दु वाल्मीकि रामायणदल्लि हेळल्पडलिल्लवॆन्दू, अकारणदिन्द पाद पुराणादिगळिन्द अहल्यय शिलारूपवन्नु ग्रहिसतक्कद्दॆन्दू कॆलवरु इल्लि अभिप्रायपट्टि रुत्तारॆ. इदु सरियल्लवु. एकॆन्दरॆ उत्तररामायणद ३०नॆय सरद ५२नॆयश्लोकदल्लि शिलारूपप्राप्ति युव्यक्तवु, अल्लि हेळिरुवदेनॆन्दरॆ, *तप शकार सुमहत्सा प ब्रह्मवादिनःशिला रूप मनु प्राप्ता इतृ कृतकि ना” अल्ले श्रीगौतम महर्षिय शापदिन्द आब्रह्म वित्तिन पत्नियाद अहलैयु शिलारूपवन्नु हॊन्दि, तनगॆ प्राप्त वाद दोषक्कागि तपस्सन्नू माडुत्ता श्रीरामागमनवन्नु निरीक्षॆ सुत्ता इद्दळॆन्दु श्री वाल्मीकिये हेळिरुत्तारॆ. अल्लि ईकॆगॆ अहलै यॆम्ब हॆसरु एतक्कॆम्बुदू तिळिसल्पट्ट रुत्तदॆ. ईकॆयु ब्रह्मनिर्मित कनैयु, रूपदल्लि यावुदॊन्दू दोषविल्लदहागॆ निर्मिसल्पट्ट वळु, आदुदरिन्द अहल्य ऎन्दु हॆसरॆन्दु” हलं नाम ह वै रूप्यं हल्यं तत्भवं भवेत् । यस्या नविद्यते हल्कं ततोडहति विश्रुता” ऎन्दु हल्यवॆन्दरॆ अङ्गरूपदिन्दुण्टादुदु, अन्तह दोषपु स्वल्पवू इल्लद सर्वाङ्ग सुन्दरळादुदरिन्द अहल्य ऎम्ब हॆसरन्नु कॊट्टॆनु ऎन्दु अल्लि चतुर्मुखने इन्द्रनिगॆ हेळुत्तारॆ. आदुदरिन्द शिला रूपप्राप्ति उण्टॆम्बुदु श्रीरामायणदल्ले सुव्य क्रवु, श्री देशिकरवरिगॆ ई अभिप्रायवु परम ग्राह्यवागि शिलादे त्यादिः ऎम्ब प्रयोगवु. ई अहल्या वृत्तान्तवु, सत्येश्वरन पादकमलद पाननत्ववन्नु बोधिसुव इतर वृत्तान्तगळिगू उपलक्षणवु, गङ्गाजलक्कॆ शिव शिवोभूत” ऎन्दु हेळिरुवहागॆ अधिकमाहायु एतरिन्द दरॆ विष्णुविन नामपादाब्बदिन्द सम्भूतळागुदरिन्दॆम्बुदु सुप्रसि द्दवु. ई ग्रन्थकत्ररे श्रीपादुका सहस्रवॆम्ब स्तोत्ररतदल्लि श्री रङ्ग साथन पादकमलद माहात्मयन्नु पादुकॆयु तिळिदिरुवद रिन्द स्वामिय पादवन्नु बिट्टु अगलदिरलु इष्टविल्लवॆन्दु प्रभाव पद्दतियल्लि कॊण्डाडिरुव श्लोकवु, ई सन्दर्भदल्लि अनुसन्धेयवु.________________
श्रीमद्र हस्यत्रयसारे योषित दृषन्त्य पोढ शकट स्तॆमानि वैमानिक । सोतनु प्रलम्भनानि भसितो दञ्च त्परिक्षिन्ति च । दूत्यादिष्टपि दुध्वचनि पदयोः कृत्यानि मवय । द तक्षणयं तदेव चरणत्राणं वृणे रज्णः ॥९॥ e इदरर्थवु-श्री रामावतारदल्लि मिथिलानगरिगॆ होगुव अव सरदल्लि गौतमशापदिन्द अपवित्रळागि कल्लागि बिद्दिद्द अहलैयन्नु पवित्रीकरिसि स्त्रीयागि माडिदुदू, कृष्णावतारदल्लि मगुवागिरुवाग बण्डिय रूपद लोककण्टकनाद असुरनन्नु ऒद्दु कॊन्दुहाकि दुदू, त्रिविक्रमावतारदल्लि आकाशवन्नु अळॆदाग चतुरुखनु ईतन दिव्य पादवन्नु तॊळॆदाग विष्णु पादाम्बुवु देवगङ्गॆयागि प्रवहिसि दुदू, पुनः कृष्णावतारदल्लि द्रोणपुत्रनाद अश्वथामनु तन्न तन्दॆयाद द्रोणर मरणवन्नु केळि कडुदुःखितनागि अपाण्डवास्त्र वन्नु प्रयोगिसलु, उत्तरॆय गर्भदल्लि पिण्डवु बॆन्दु कप्पागिरुव दन्नु तन्न पादद माहायिन्द परीक्षिद्राजनन्नागि माडिदुदू, हीगॆल्ला अद्भु ताश्चय्य माहात्मियु इरुवदन्नु कण्डु पादगळ इन्दिगू अगलदॆ इरुव श्री र साथन मणि पादुकॆय शरणवन्नु हॊन्दुवॆनु ऎम्बुदु. कल्लु हॆङ्गसादुदु, इद्दिलु पुरुषनादुदु ऎर ई विचित्रकरवादुवॆम्ब तात्पर. d २. ई मेलॆ उपपादिसल्पट्ट अहल्या शापविमोचन मत्तु परीक्षिद्राजनिगॆ प्राणवित्तुदु, इवुगळिगिन्त आश्चरकरवादुदु यावु पॆन्दरॆ दहनव हिमता- प्रह्लाद आञ्जनेयरिगॆ तम्म पिता मत्तु शत्रुगळिन्द अग्नियिन्द सुडल्पट्टरू अग्निय स्वरूपानुगुण स्वभा ववे विरुद्धवागि परिणमिसिदुदु इन्नू आश्चरवे, हिन्दिन सन्दर्भ गळल्लि आया अवस्थॆगळिगॆ आनुगुणवाद गुणगळु व्यत्यस्तवागदॆ अव स्थान्तर प्राप्तियु ; ई सन्दर्भदल्लादरो, आग्नियागिये इद्दरू तन स्वरूपनिरूपक धरवे बदलायिसिहोगि दहन शक्तिगॆ बद ला? हिमता उण्टादरॆ हॆच्चु आश्चरैवॆन्दु हेळुवदु सहज वादुदे ; आदुदरिन्दले ततोपि एतट्टि त्रम् ऎन्दु हेळिदरु, प्रह्लादन विषयदल्लि सरेश्वरन करुणा माहाय निजृम्भणॆयु ; आञ्जनेयर विषयदल्लि, तनगॆ अनपायिनियागि विशेषवरूप________________
(३९) प्रभाव रक्षाधिकार २७९३ महालक्ष्मिय कृपा प्रभावद ळाद ईश्वर कोटियन्नु सेरिरुव श्री महालक्ष्मि विजृम्भणॆयु. 2. ई हिन्दॆ हेळिदुदक्कू इन्नू विचित्र विषय उण्टॆन्दू हेळुत्तारॆ. तणवा; आपराधियाद काकासुर निग्रहक्कागि मन्त्रिसिबिट्ट दर्भॆये ब्रह्मास्त्रवादुदु, हिन्दॆ अग्निय दहनशक्तिय निरोधदिन्द आतन सुडुव शक्तियुहोगि हिमता उण्टाद आतन माहात्मयु हेळल्पट्टितु. ई सन्दरदल्लादरो चलनशक्ति मारणशक्ति शत्रुहनन्न मॊदलाद याव शक्तियू इल्लदॆ जडवागिरुव तृणक्कॆ ब्रह्मास्त्र रूप विचित्र शक्तियुण्टादुदु परमाश्चर्यवु ऎन्दु तृणस्यवाक्यत्वम् ऎम्ब प्रयोगवु. हीगॆ ब्रह्मास्त्र बिट्टरॆ शत्रुविगॆ मरणवे विना आन्यथा आगुव सन्दर्भविल्लदिद्दरू, काकनु “तमेव शरणङ्गतः” (सुं. ३८.३४) ऎन्दु हेळिरुव हागॆ यावाग; शरणवन्नु हॊन्दिदनो, आग श्रीरामनु “स शं निवतं भूमौ शरण्य शरणागतम् । वधार्ह मपि काकुत्सः कृपया परपालयत् तन्न कृपा प्रभावदिन्द परिपालिसिदनु ; आदरॆ ब्रह्मास्त्रवु व्यर्थ वागलारदुदरिन्द अदक्कागि “हिनस्म सदक्षिणं” ऎन्दु हेळिरुव हागॆ बलगण्णन्नु ब्रह्मास्त्रक्कॆ अर्पिसॆन्दु हेळि करुणिसिदनु. 8 e ४. इदक्कू विचित्रवाद विषयवेनॆन्दरॆ मुन्दॆ हेळुत्तारॆ. रिपुदु निहतेरेव हिता - शत्रुगळन्नु ध्वंस माडलु सङ्कल्पिसि प्रयत्न पट्टु अवतारादिगळन्नू कूड माडि, अवरुगळ बहु प्रयासदिन्द जननवू कूड, अवरिगॆ परमहितवागि परिणमिसोणवु, हिन्दॆ हेळिदुदक्किन्तलू विचित्रकरवादुदु. हिरण्य कशिपुवु परम शत्रुवागि तन्नन्नु नाना बगॆयल्लि निन्दिसुवदू, मत्तु तन्न भक्तनन्नु हिंसिसिदुदू, रावणनु तन्न पत्नियन्ने कॊण्डुहोगु वदू, इन्तह दुर्मार्गिगळादुदरिन्द अवरुगळन्नु कॊन्दिद्दु, तन्नॊन्दिगॆ सेरुवदक्कॆ हेतुवागि परिणमिसितु. भगवद्वेषियागि आतनन्ने निरन्तर चिन्तनॆयल्लिरुवदरिन्द “भगवा दिव्य मनुपमं स्थानं प्रयच्छति” (वि. पु. ४.१४.५३.) ऎन्दु हेळिरुव हागॆ करुणा सागरनु तन्न सायुज्यवन्ने कॊडुवनु ऎम्ब भाववु. हीगॆ शत्रु गळन्ने अनुग्रहिसुववनादरॆ तन्न शरणागतनिगॆ प्रारब्ध करवु केश________________
२७९४ श्रीमद्र हस्य त्रयसारे पडिसकूडदॆन्दु प्रार्थिसल्पट्टरॆ आतन कोरिकॆयन्नु सल्लिसने? ऎम्ब भाववु द्योतितवु. मुन्दॆ स्वामि पादकमलवन्नु नम्बिकॊण्डिरुव पादुकॆय माहात्मियन्नु एनॆन्दु हेळलि? अदर प्रभाववन्नु ऎष्टॆन्दु हेळ लादीतु? मेलॆ हेळिदवुगळिगिन्त परमाद्भु ताश्चरयुक्तवादुदॆन्दु हेळुत्तारॆ पदवेह त्रिभुवन परित्राण मिति च ऎम्बुदु आश्चरवादवुगळल्लॆल्ला आश्चरवु. तानु हेगॆ ऎल्ला प्रजॆगळिगू एनॆन्दू ई बाधॆगळिल्लद हागॆ अतिशय सुखदायकनागि राज्यभारवन्नु माडुत्तिद्दनो, अष्टु सुखवागि निन्न पादकमलवन्नु अलङ्करिसुत्तिद्द पादुकॆय श्रीभरताळ्वारिगॆ आराधैष्ट देवतियागिद्दुकॊण्डु राज्यभारवन्नू नडॆसितु ऎम्बुदू, आश्चर तम विषयवॆन्दु हेळिरु त्तारॆ. ई पादुकॆगळ मासायन्नु प्रथमतः बल्लवरु वाल्मीकि वहर्षियु, अदन्ननुसरिसि गुरुवरराद श्रीदेशिकरु साविर श्लोक दिन्द श्रीरङ्गनाथन मणिपादुकॆयन्नु परमाद्भुतवागि कॊण्डा डिरुत्तारॆ. ई अमोघ ग्रन्थद रस स्वादनक्किन्त चेतनोत्ता रणॆगॆ सहायकरवाद मार्गवु बेरॆ दॆरॆयलारदु. स्वामिय कृपॆयन्नु सह नूरु श्लोकगळिन्द दयाशतकवॆम्ब अमोघ ग्रन्थदिन्द कॊण्डाडिदरु. स्वामि पादुकॆयन्नु नम्बिदरॆ आतन कृपॆयु तानागिये सिद्धवु ऎन्दु तिळिदवरादुदरिन्दले पादुकॆय माहात्म यन्नु १०० श्लोकदिन्द कॊण्डाडिदरॆ, मनवु दणियदु ऎन्दु भाविसि, १००० श्लोकगळिन्द कॊण्डाडिरुत्तारॆ. मेलॆ उदाहरि सिरुव प्रभाव पद्धति श्लोकवे ऒन्दु निदर्शनवु. प्रभाव ऒन्दन्ने ७० श्लोकगळिन्द वर्णिसिरुत्तारॆ-हागॆ पादुकॆय माहात्मयन्नु हेगॆ कॊण्डाडिरुत्तारॆम्बुदक्कॆ इन्नू ऎरडु श्लोक गळन्नु उदाहरिस बेकॆम्ब आशॆयिन्द बाधितनागि विज्ञापिसिकॊळ्ळुत्तेनॆ. (१) राम ननं प्रजति सर प्रसु राज्यापवाद चकिते भरते तदानीम् । आश्वासयेः कोसलवासिनस्ता सीतेव चेत्र मसि साहसवृत्तिरासी- ॥१०७॥ ई श्लोकदल्लि पादु कॆय प्रभाववु अनुग्रहमयळॆन्दु प्रसिद्धियन्नु हॊन्दिरुव सीतॆय प्रभावक्किन्त अतिशयवादुदु ऎन्नुत्तारॆ-हेगॆन्दरॆ, रामेवनं________________
प्रभाव शक्ताधिकारः व्रजति - श्रीरामनु पितृ वचन परिपालननॆपदिन्द वनवन्नु हॊन्दलु; प रथ प्रसु - दशरथनु पुत्रशोकदिन्द दीर्घ निद्रॆयन्नु हॊन्दलु ; राज्यापवाद चकिते भरते तदानीं - तन्न तायिगॆ चुच्चि कॊट्टु जैष पुत्रनिगॆ सल्लतक्क राज्यवन्नु दुष्ट तायिय मूलक अपहरिसिदनॆम्बलोकापवादक्कॆ नडुगि भरतनु निल्ललु; आग त्यामन्यत वैदेहः पिता मे मिथिलाधिपः । रामजामातरु प्रप्र स्त्रीयं पुरुषनिग्रहं” ऎम्बल्लि हेळिरुव हागॆ स्त्रीयाद तन्नन्न वनदल्लि रक्षिसलु योग्यतॆयिल्लदवनॆन्दु तिळियदॆ. तन्न तन्दॆयु पुरुष वेषधारियागिरुव स्त्री ऎम्ब ज्ञानविल्लदॆ, तन्नन्नु मदुवॆ माडिद नॆन्दु सीतॆ दु पतिगॆ इष्टु रोक्तिगळन्नु आडि, आतनन्नु बिट्टिरलारनॆन्दु हेगॆ इद्दु बिट्टळो, हागॆये, ओ पादुकॆये नीनू सह स्वामि पादवन्नु बिट्टु अगलिरलारनॆन्दु हेळि सीतॆय हागॆ साहसवृत्तिय नवलम्बिसि निन्तुबिट्टिद्दरॆ, आश्वासयेक कोसल वासिन सा अन्तह कष्टदॆशॆयल्लि कोसलदेशदवरन्नु समाधानवन्नु माडु वारु ? आदुदरिन्द नीनु दॊड्ड मनस्सु माडि स्वामिय अन यन्नु हॊन्दि बन्दिद्दरिन्दल्लवे राज्यदल्लॆल्ला क्षेम उण्टायितॆम्ब भाववु आदुदरिन्द सीतॆय प्रभावक्किन्त मेलादुदु पादुकॆय प्रभाववॆम्ब तात्पर्यवु. एकॆन्दरॆ निन्न सखवन्न निर, करिसि प्रजॆ गळन्नु पालिसबेकॆन्दु बन्दिदुदरिन्द. ရွာ ई मुन्दिन श्लोकदल्लि श्रीरामनिगिन्त श्रीरामप्पादुकॆय प्रभा ववु अतिशयवॆन्दु हेळ. त्तारॆ “ पादावनि प्रभवतो जगतां त्रयाणां रामादपि त्व मधिका नियतं प भाव त् । नोचे त्कथन्नु भरतस्य तमेव लिप्पोः प्रत्यायनं परिपणम्भवतीभवि (१०८) हे पादवनि-ओ रङ्गनाथन मणिपादुकॆये, श्रीरामचन्द्र गिन्तलू प्रभावदल्लि नीनु अधिकळॆम्बुदु सिद्दवु. एकॆन्दरॆ भरतनादरो महाप्राज्ञनु, श्रीरामनन्नु हेगादरू माडि वनवासदिन्द निवरिसि हिन्तिरुगि करॆदुकॊण्डु बरुवदे निश्चयवु, इल्लदिद्दरॆ प्राणत्याग माडुवॆनॆन्दु प्रतिज्ञॆ माडि रामनल्लिगॆ बन्दनु. नानु बरुवदक्कॆ आड वागि ई पादुकॆगळन्नु इट्टु को ऎन्दु हेळिदरॆ, ऒप्पि, पादुकॆगळन्नु तलॆयल्लि धरिसि भरतनु हिन्तिरुगिदुदरिन्द अडवागि इट्टुकॊळ्ळुव पदा________________
श्रीमद्र हस्यत्रयसारे र्थवु केळिद हणक्किन्त हॆच्चु बॆलॆयुळ्ळद्दागिरुव प्रयुक्त, श्रीराम प्रभुविगिन्त आतन पादुकॆयु माहात्मियल्लि अधिकवादुदॆम्बुदु भर तनिगॆ वेद्यवॆम्ब भाववु. त्रिभुवनपरित्राणम् ऎम्ब प्रयोगविरुवाग ई लोकक्कॆ मात्र अन्वयिसुव भरताळ्वारवर इतिहासवु हेगॆ समं जसवॆन्दु आक्षेपिसिदरॆ, त्रिविक्रमावतार कथॆयन्नु अकरिसबहुदु ऎन्दु हेळुवॆवु. बलिचक्रवर्तियिन्द मूरु हॆज्जॆय प्रदेशवन्नु प्रा र्थिसि बॆळॆदु त्रिविक्रमनागि मेलिन लोकगळन्नॆल्ला ऒन्दु हॆज्जॆयिन्द आक्रमिसि, भूमियन्नू कॆळगिन लोकगळन्नू इन्नॊन्दु हॆज्जॆयिन्द अळॆदु, मूरनॆय हॆज्जॆगॆ स्थळविल्लदॆ बलिय शिरस्सिनल्लिट्टु अनुग्रहिसिद वृत्तान्तवु इल्लि अनुसन्धेयवु. बलियु श्रीहरिय पादवन्नु तॊळॆदु मूरियल्लि पादोदकवन्नु स्वीकरिसिदुदरिन्द पावनत्ववन्नु हॊन्दि दनॆन्दु “श्रीमत्पादयुगन्ता अवनिच्या वहनरितदपो विश्व पावनी” ऎम्बल्लि (भाग, ८, २०. १८) हेळल्पट्टिरुत्तदॆ. त्रिविक्रम नागि बॆळदाग, स्वामिपादवु ब्रह्मलोकवन्नु व्यापिसिदाग, चतु र्मुखनु तन्न कमण्डलु जलदिन्द तॊळॆदुदरिन्द, “स्वरु भवन भसि पततीनिमा लोकत्रयं भगवतो विशदेवकीर्ति” (भाग, ८. २१. ५) आ नीरु मूरु लोकवन्नू पवित्रीकरिसुवदागि भगवन्तन कीर्तिय हागॆ निर्मलवादुदागि, ध्रुव मण्डलदिन्द कॆळक्कॆ देवनदियागि प्रवहिसितॆन्दु हेळल्पट्टिरुत्तदॆ. आदुदरिन्द हीगॆ त्रिभुवन परित्राणवु ऎल्लादक्किन्त अत्यन्तअद्भुतवादुदॆम्ब तात र्यवादरू आगबहुदु. आगलि मूलदल्लि पदव ऎम्ब प्रयोगदिन्द पादुकॆ ऎम्बर्थवागुवाग त्रिविक्रमावतार कथॆयल्लि हेळिरुव सर्वॆश्वरन पादमाहात्मयन्नु हेळबहुदो ? ऎन्दु आक्षेपिसिदरॆ, स्वामियु लक्ष्मी दिव्या भरण, दिव्यायुधगळ योग विल्लदे अवतरिसुवदिल्लवॆन्दू, आजह स्वरूपस्वभावनागिये अवतरि सुवनॆन्दू, हेगॆ हेळल्पट्टिदॆयो, हागॆये अवतरिसिद नन्तर पादुकॆगळिन्द ऒप्पुत्तिद्दनॆन्दु ऒप्पिकॊळ्ळुलु एनू अभ्यन्तरविल्लवु. d हीगॆ सर्वॆश्वरन पादुकॆगेने ऒन्दक्किन्त ऒन्दु अतिशयित वाद दिव्याद्भुत वृत्तान्तगळिरुवदरिन्द, सर्वॆश्वरन पादकम लदल्लि माडिद शरणागतियु प्रपन्नन प्रारब्ध कर्मवन्नु होग________________
प्रभाव, रक्ताधिकार अधिकारार्थं प्रति जानीते, उपाय प्रभाव व्यवस्थॆ तॊन्नो, इनिमेल् उपाय प्रभाव सुचितमाग पारु वरुव तप्पुगळ परिहरि प्रपत्तॆ प्रारब्ध नाशकत्वं न सम्भवतीति श तापनाय सिद्धानस्थिति माह. (१) “अत्युत्कटै- पुण्य पापै रिन फलमत्तु ते” ऎंर लाडिसलागदॆम्ब शाविगॆ तळहदिये इल्लवॆम्ब तात्परवु. प्रारब्ध कर्मद हावळि तप्पबेकॆन्दु शरणागतिय मूलक प्रार्थिसिदवन ई आल्प प्रार्थनॆयु, अन्तह अद्भुतवागियू आश्चर्यकरवागियू इरुव फलगळन्नुण्टुमाडुव इतिहासगळिरुवाग फलकारियागदॆ ऎन्दिगादरू इद्दीते ? आदुदरिन्द अन्तह शङ्काविगॆ ईषदपि अवकाशवे इल्लवॆम्ब तात्पर्यवु. ई अधिकारदल्लि हेळुवदर प्रतिज्ञा वाक्यवन्नु दयपालिसुत्तारॆ. उपाय प्रभावव वशूनो . हिन्दिन अधिकारदल्लि ई उपायद प्रभाववन्नु व्यवस्थॆ माडि हेळिदॆवु ; बुद्धि पूराघवन्नू कूड नाशमाडुव सामर्थ्यवे मॊदलाद अदक्किल्लदिरुव प्रभाववन्नु आरोपिसिदुदन्नु निराकरिसि, प्रभाव व्यवस्थॆ यन्नु माडिदॆवु. इनिमेल् - इन्नु मेलॆ ई अधिकारदल्लि, सज्जु चितमग पारुवरुम् - प्रभावक्कॆ सङ्कोचवन्नु उण्टु माडि दुदरिन्द बरुव, तप्पुगळ् - असङ्गतवाद अभिप्रायगळन्नु, परि हरिक्किरोम् - परिहरिसुवॆवु. प्रपत्निगिरुव माहात्मयन्नु तग्गिसि, माडुव पूर्व पक्षगळिगॆ समाधानवन्नु हेळुवॆवु ऎम्ब भाववु. प्रपत्तिगॆ प्रारब्ध नाशकत्वविल्लवॆम्ब शब्दवन्नुण्टुमाडलु सिद्धानद स्थितियन्नु अनुवदिसुत्तारॆ. (१) “अत्युत्कट्टॆ ः - अत्यन्त हॆच्चाद, पुण्य पापैः - पुण्य 8 (१) विहगेन्द्र संहितॆ,________________
श्रीमुद्र हस्यत्रयसारे व्यतिरिक्ताघनाशिनी कणक्किले, (२) *उपाय भक्ति प्रारब्ध व्यतिरिक्ता घनाशिनी । साध्यभक्तिस्तु सा हन्त्रि प्रारब्ध स्यापि भूयसी” ऎयाले प्रारब्द ज्युं कूड अमुक्ति, र्तफल कॊडुक्कवन प्रपत्ति हण्णिनवनुक्कु, विद्यानर न्यायत्ताले, उत्तरपूरा घळुव, इद्विद्यॆक्कु तन्ने मान सामर्थ्यळ्ताले प्रारब्ध कफल पत्र वुस्थान अरियिनॆडा आ क्षार, दिवसा मत्तु पापगळिन्द, इहैव - ई जन्मदल्लि, फलमश्नुते - फलवन्नु अनुभविसुवनु, ऎच्चर कणले ऎन्दु हेळिरुव न्याय रीत्या ऎन्दरॆ, तुम्बा उत्कृष्टवाद पुण्यवन्नु माडिदरू अथवा तुम्बा क्रूरवाद पापवन्नु मूडिदरू, अदर फलवन्नु ऒडनॆ ई जन्मदल्ले मूरु घण्टॆयो, मूरु दिनवो, मूरु तिङ्गळो अष्टरल्ले अनुभविसुवनॆम्ब प्रमाणरीत्या ऎम्ब भाववु, प्रपत्तिगॆ प्रारब्ध निवर कत्ववु ऎल्लियू हेळदिरुवुदरिन्द अन्तह शक्तियुण्टॆन्दु हेळ बहुदो ऎम्ब शङ्कानिवारणॆगागि ई प्रमाणवु. (२) * उपाय भक्तिः - साद्योपायवाद साभक्तियोगवु, प्रारब्ध व्यतिरिक्ता घनाशिनी - प्रारब्धवल्लद इतर पापगळन्नु होगलाडिसुवन्ताद्दु “सासाध्यभक्तिस्तु भक्तियोगद फलवन्ने यावुदु साधिसि कॊडुवदो अदु ऎम्बुदरिन्द प्रपदनवु हेळल्पट्टितु, प्रारब्धस्य - प्रारब्ध कक्कू • कूड, भूयसी हॆच्चागि, हन्त्रि नाशमाडु वन्ताद्दु”, ऎन्नॆ याले - ऎन्दु हेळिरुवदरिन्द, प्रारब्धण्ण कै युं कूड प्रारब्ध करगळन्नू कूड, इदरल्लि अनभ्यु पगत - प्रारब्धवू सेरितु, एकॆन्दरॆ, देहावसानदल्लि प्रवदनवु मुक्तियन्नु कॊडुत्तदॆ ऎन्दु शास्त्राभिप्रायवादुदरिन्द, अमुक्कि मुळुगिसि, ऎन्दरॆ फलकॊडद हागॆ निरोधिसि, र्तफल कॊडुवन - तन्न फलवाद मोक्षवन्नु देहावसानदल्ले कॊडुव प्रपत्तियॊ - भर न्यासवन्नु, पण्णिनवनुक्कु - अनुष्ठिसिद प्रपन्ननिगॆ, विद्यानरन्याय ताले - उपासनवाद भक्तियोगवन्न नुष्ठिसुवदरिन्दुण्टागुव न्यायदिन्द, उत्तरवू ाळुव श्रुतियल्लि ब्रह्मसूत्र (-9) d 1________________
प्रभाव लक्षाधिकारः नर, जन्मान राद्यनु वृत्तियुं कळियक्कडवदॆन्नु “माशु च” ऎण्रवाक्यत्तुक्कु अभिप्राय. दल्लि हेळिरुव हागॆ पूाघक्कॆ नाशवू उत्तराघद अश्लेषवू वुळ्ळ ई ऎरडु विध पुण्यपापगळन्नू, ई विद्यॆ - भक्तियोग विद्यॆगळ हागॆये, ई न्यासविद्यॆयाद भरन्यासक्कू, तन्नत्र मान सामर्थ्यत्ताले - तनगेने असाधारणवाद प्रभाववाद सामरद मूलक, प्रारब्ध कल्मफलपत्र - प्रारब्ध करफलवन्नु कुरितु, उद्दान आरियिनॆडान - उण्टाद आरिय ऎन्दरॆ हॆच्चाद दैन्यद तारतम्यक्कनुगुणवागि, क्षणान्यर दिवसानर जन्मा स्वरा दनुवृत्तियुव कळियक्कडवदॆनु - ऒन्दु क्षणवागलि दिनवागलि जन्मवागलि, ई अवस्थॆयु कूडदॆन्दु ऎष्टु मट्टिगॆ ई भरन्यासनिष्ठ नु आयुळ्ळवनागुत्तानो, अदक्कनुगुणवागि, आ क्षण, दिन जन्मगळल्ले, होगलाडिसि देहावसानवन्नुण्टु माडि फलवन्नु कॊडुवदॆम्बुदु, “माशुचः” ऎन्दिरुव चरमश्लोकदल्लिरुव वाक्यक्कॆ, अभिप्राय - तात्सरवु, इदीग सिद्दाभिप्रायवु. इदन्नु हीगॆ अनुवाद माडि, इदर मेलॆ मुन्दॆ पूर्वपक्षवन्नु हेळुत्तारॆ. ई वाक्यद तात्पर वेनॆन्दरॆ प्रपत्तियु अत्यद्भुत महिमॆयुळ्ळदुदु ; आदुदरिन्द प्रपन्ननु आप्तनागि, अग्नि पञ्जरद मध्यदल्लि सिक्किद हागॆ भाविसि, नम्माळ्वारवरु आ स्वरदिन्द परमात्म सायुज्यवन्नु अपेक्षिसलु हेगॆ हॊन्दिदरो, हागॆये इन्नू प्रारब्धवु अनुभविसतक्कद्दिद्दरू, आरनु यावाग अपेक्षिसुत्तानो आगले ऎन्दरॆ उत्तरक्षणवे निन्न विश्लेषॆयन्नु तडॆयलारॆ ऎन्दरॆ आ क्षणदल्लि, नाळॆ दिनदवरॆगॆ तडॆय लारॆनॆन्दरॆ ई दिनवे, मुन्दिन जन्मदवरॆगॆ तडॆयलारॆ ऎन्दरॆ ई जन्मान्त्यदल्ले हीगॆ लक्ष्मियुक्तनाद श्री वासुदेवनु परमपददल्लि तन्न सायुज्यवन्नु कॊडुवनु. हीगॆ आरदॆशॆयल्लि, प्रारब्ध विशेष विद्दरू कूड अदन्नू कूड नाशमाडि, परमात्म सायुज्यवन्नु कॊडुव अत्यद्भुतशक्तियु प्रपत्तिगॆ उण्टॆम्बुदु सिद्धानवु. इदर समर्थनॆगागि ऎरडु प्रमाणगळन्नु उदाहरिसिदरु. विहगेन्द्र संहिता प्रमाणदल्लि अति महत्ताद पुण्यपापगळिगॆ मूरु घण्टॆ दिन संवत्सरगळल्ले फल________________
२८०० श्री मद्र हस्य त्रयसारे वन्नु कॊडुव विशेष शक्तियुण्टॆन्दुहेळिरुवदरिन्द, प्रपतियू अन्तह अत्यद्भुत सुकृतवादुदरिन्द, महा विश्वास तारतम्यदिन्द तुम्बा आरनागि, प्रार्थिसिदुदादरॆ ईतनिगॆ परमात्म प्राप्तियुण्टॆन्दु आ वाक्यवु सूचिसुत्तदॆ. ऎरडनॆय प्रमाणवादरो कण्ठो क्रवागि प्रारब्ध शेषवन्नू होगलाडिसुव सामर्थवु भक्ति योगक्कॆ इल्लदिद्दरू, साध्यभक्ति ऎन्दु हेळिसिकॊळ्ळुव भरन्यासक्कॆ साहन्त्रि प्रारब्ध स्यापिभूयसी ऎन्दु हेळिरुव हागॆ प्रारब् वन्नू नाशपडिसुव शक्तियुण्टॆन्दु हेळल्पट्टितु. इदक्कॆ निदर्शनवागि श्रीभरताळ्वारवरु तिरुव योध्यॆयल्लि रामसायुज्या काङ्क्षॆयिन्द शरणागतियन्नु माडिदरु. इदु आ शरणागतियु ; आदरॆ आ शरणागतियु स्वामि सङ्कल्प रूपवाद पितृवाक्य परिपालन रूपवाद उपाधियु प्रतिबन्धकवागिद्दुदरिन्द १४ वर्ष कळॆद नन्तर लभिसितु. अदु कळॆयितो इल्लवो, विभीषणनिन्द लङ्कॆयल्लि ऒन्दु दिनवादरू निन्तु विश्रमिसिकॊण्डु होगबेकॆन्दु श्रीराम चन्द्र प्रभुवु बहुवागि प्रार्थितनादरू, निल्ललु सम्मतिसदॆ, उत्तरवन्नु हेळुत्तारेनॆन्दरॆ, * मां निवरयितुं योस् चित्र कूट मुहागळः । शिरसा याचि तस्तस्य वचनन्न कृतं मया” नन्नन्नु हिन्तिरुगिसि करॆदुकॊण्डु होगबेकॆन्दु तलॆबागि आरनागि बेडिदवन मातन्नु नडॆसिकॊड लिल्लवे, ऎन्दु परितपिसुत्ता हेळुत्तारेनॆन्दरॆ-अदुदरिन्द “ तन्तुम भ्रातरं द्रष्टुं भरतं त्वरते मनः”(युद्ध १२५.१८.१९)नन्न तम्म नाद भरतनन्नु बेग होगि नोडबेकॆन्दु मनस्सु ऊरॆगॊळिसुत्तदॆ. ऎन्दु हेळि होगि, “ अङ्के भरत मरज्य मुदितः पंष जे? (रा. युद्ध. १३०-३९) भरतनन्नु तन्न तॊडॆयमेलॆ कूडिसिकॊण्डु बहु सन्तोषदिन्द आलिङ्गिसिदनु ऎन्दु हेळल्पट्टिरुवहागॆ, आरनागि शरणागतियन्नु माडिदवनु प्रारब्ध शेषनिवृत्ति मूलकवागि श्री भर तरु रामसायुज्यवन्नु पडॆद हागॆ, श्री लक्ष्मी पतिय सायुज्यवन्नु हॊन्दुवरु ऎम्बुदु चरितार्थवु. ई महत्तादभिप्रायवु, माशुचः ऎम्ब अमोघवाक्यदल्लि अन्तर्गतवॆन्दु हेळल्पट्टितु. आदरॆ हिन्दॆ अपराध परिहाराधिकारद अन्त्यदल्लि “ प्रारब्धतर पूत्व पाप * मखिलं” ऎम्बल्लि प्रारब्ध मात्रवल्लदॆ इतर ऎल्ला पूत्व पापगळू d________________
(४०) प्रभावरक्षाधिकार- पूरैपक्षानुवाद- 6935 इव्वर्थव तत्वमागिल् प्रारब्ध कर विशेष फलमाय् कॊण्णु वरुगिरॆ दुःखङ्गळु, दुःख कारणङ्गळान करळिनु डैय, आर्जनमुम, कळियवेण्णावो ? आर्तनाय् पुरुष ई प्रपत्तियिन्द नाशवागुत्तदॆन्दु हेळिरुवुदु, ईग इल्लि उप पादिसिद अभिप्रायक्कॆ विरुद्धवल्लवो? ऎन्दु आक्षेप तन्दरॆ, अदु सामान्यवाद प्रारब्द करनाशवन्नु प्रार्थिसद दृप्राधिकारियन्नु कुरितु हेळिद वचनवु ; आतने प्रदनानुष्ठान कालदल्लि प्रारब्धवू कळॆयबेकॆन्दु शरणागति माडिद्दरॆ अदू कळॆदुहोगुत्तित्तु. इदु, अन्तह भरन्यासवन्नु कुरितु हेळिदुदॆन्दागलि अथवा आर्तन भरन्यास वॆन्दागलि, भाविसुवदरिन्द परस्पर विरोधवेनू इल्लवॆन्दु भाविसतक्कद्दु. इदीग तत्ववु इदर मेलॆ पूरै पक्षगळन्नु “इन्वर्थं तत्व मागिल्” ऎन्दारम्भिसि, वरैयिट्टु पार् पर्गळु ऎन्दु मुगिसिरुव वाक्यगळ मूलक अनुवादमाडि हेळुत्तारॆ. पू पक्षद अनुवादवु. इन्वर्थम् - ईग उपपादिसिद अभिप्रायवु, तत्वमागिल् - यथार्थवादुदादरॆ, प्रारब्द कविशेष फलवाय् कॊण्डु मरुगिर दुःखळुम् - प्रारब्ध कविशेषद फलवागि प्राप्त वागुव दुःखगळू दुःख कारणळन करळिनुडैय आर्जन मुन - अन्तह दुःखगळिगॆ कारणगळाद करगळ सम्पादनॆयू ऎन्दरॆ प्राप्तियू, कळिय वेण्णावो - कळॆदुहोगबेडवो ? इदीग आक्षेपवु. हागॆ प्रपत्तिगॆ प्रारब्ध कवन्नू कूड होगलाडि सुव शक्तियिद्दुदादरॆ प्रपन्ननिगॆ दुःखगळु प्राप्तवागकूडदु ; अन्तह दुःखगळन्नुण्टुमाडुव करगळ सङ्घटनॆयू कूडदु. हागॆ लोकदल्लि नोडिल्लवल्ला? प्रपन्ननिगॆ दुःखपाप्तियन्नू अन्तह दुःखवन्नीय व कर सङ्घटनॆयन्नू कण्डिरुववष्टे ऎम्बुदु आक्षॆ पवु. इदक्कॆ निदर्शनवागि कूरत्ताळ्वार्, पॆरियनम्बि, श्री भाष्यकारर्, श्रीनिगमान्त देशिकर् मॊदलागि इन्नू अनेकरन्नू पूत्व पक्षियु________________
२००२ श्रीमद्रहस्यत्रयसारे अर्थिक कॊडुक्क वेणु मॆन्निल्, अनुष कमान पज्जि पाव नादिगप्पोले, अनभि संहित युं कूड हितैषियान ईश्वर, ताने कॊडु क्कत्तद्दे ? इप्पडि कय काणामैयाल्, हेळबहुदु. कूरत्ताळ्वारर निदर्शनवन्नु श्रीनिगमान्त महादेशिकरे मुन्दॆ हेळुत्तारॆ. हागॆये इतिहासगळल्लि वसिष्ठरिगॆ पुत्रवियोग दुःखवू, विश्वामित्ररिगॆ वसिष्ठर कामधेनु हरणमूलक दुःखवू नारद दूर्वासरिगॆ महा भागवतापचारमूलक दुःखवू, इवरे मॊदलाद प्रपन्नराद ऋषिगळिगू प्रारब्द करफलवाद दुःखवु तप्पलिल्लवु. कूरत्ताळ्वार् पॆरियनम्बि इवरुगळिगॆ क्रिमिकण्ठ चोळन मूलक कण्णुगळन्नु कळॆदुकॊण्ड दुःखवु. श्री भाष्य काररिगू आतनमूलकवागिये श्रीरङ्गवन्नु बिट्टु विदेशदल्लि वास माडिद केशवु. श्रीनिगमान्त महादेशिकतवरिगॆ तुरुष्क यवनर मूलक तॊन्दरॆयु. हागॆये इन्नॊन्दु कलॆयवरिन्द पुनः पुनः केशवु, पाण्डवरिगू पदेपदे बहुकोशगळु. ई आक्षेपक्कॆ समा धानरूपदल्लि अन्तह प्रपन्ननु प्रारब्धनाशमूलक मुक्ति बेकॆन्दु प्रार्थिसलिल्लवादुदरिन्द प्रारब्धवु कळॆयलिल्लवु, तन्मूलक दुःखानुभववू, दुःखप्राप्तिगॆ सहकारि याद कर्मसङ्घटनॆयू प्राप्तवायितु ऎन्दु सिद्धान्तियु समाधानवन्नु हेळबहुदॆन्दु आलोचिसि, अन्तह समाधानवन्नु हेळिदरू आक्षेपवु निवर्तिसलिल्ल वॆन्दु पूर्व पक्षवे अनुवदिसल्पडुत्तदॆ हेगॆन्दरॆ? आर्तनाय् पुरुष आर्थिक- ई प्रपन्ननाद पुरुषनु आर्तनागि ई पृथ्वियल्लिद्दु कॊण्डु प्रारब्ध कर्म फलगळाद दुःखगळन्ननुभविसिकॊण्डु सा त्मना इरलारनॆन्दु प्रार्थिसिद्दुदादरॆ, कॊडुक्कवेणमॆनिल् परमात्मनु अन्तह प्रारब्ध कर्मफल निवृत्तियन्नु कॊडतक्कदु ऎन्दु समाधानवन्नु तन्दरॆ, आगलू आक्षेपवु तप्पलिल्लवॆन्दु पू द्विपक्षि यु हेळुत्तारॆ. आनुषः कमान पण पावनत्यादिग पोलॆ- आ प्रपत्तिगॆ सम्बन्धिसिद अवान्तर फलवागि, सम्बन्धमूलक उण्टाद मर्हागळ पप यु हेगॆ पावनत्ववन्नु अपेक्षिसदे इरुव अधिकारियन्नू कूड पवित्रीकरिसुत्तदो हागॆ, अनभिसंहितण्ण लैयु कूड हागॆ d________________
प्रभाव रक्षाधिकार २८०३ शोकविषयमान अंशमॆल्लां निश्वेषवाग प्रपत्तियाले कळियुव विडम् प्रपत्ति प्रभावातिशय प्रं स्तुतिपण्णिन पडियन्नु शिलर् इर्दि प्रभाव वकै यिट्टु स्टार् पगळ्. 人 आर्तनागि प्रार्थिसदे इरुवदन्नू कूड अदु यावुदॆन्दरॆ प्रारब्ध फल निवृत्तियन्नू कूड, हितैषियान-जीवात्मनविषयदल्लि तुम्बा दयाळु वागि हितवन्ने माडबेकॆन्दिरुव, ईश्वर्र-सर्वॆश्वरनु ताने, कॊडु कतर्टो- प्रारब्ध नाशवन्नु कॊडुवदक्कॆ प्रतिबन्धकवेनिदॆ? आर्तनागि अधिकारिय प्रार्थनॆ इल्लवादरू महानुभावर पट्ट लाभवु हेगॆ आत नन्नु पवित्रीकरिसुत्तदॆ, आ रीतियल्लि ईतनु प्रार्थिसदिद्दरू, जीवा त्मनिगॆ हितवन्ने माडबेकॆन्दिरुव सर्वॆश्वरनु, ई प्रपन्ननु आर्त नागि प्रार्थिसदिद्दरू, ताने करुणिसि प्रारब्ध कर्मशेषदिन्दुण्टा गुव दुःखगळन्नु तप्पिसलु अभ्यन्तरवेनु? ऎन्दु पूर्व पक्षिय अभि प्रायवु. अग्निय धर्मवु सुडुवन्ताद्दु, नीरिन धर्मवु तोयि सुवन्ताद्दु. कागदगळन्नु सुडबेकॆन्दू, बट्टॆयन्नु तोयिसबे कॆन्दू इरुव अधिकारियु अग्नियिन्द कागदवु सुट्टु होगलि, नीरि निन्द बट्टॆयु ऒद्दॆयागलि ऎन्दु प्रार्थिसबेकॆ ? प्रार्थिसदे ने अग्नि यु सुडुत्तदॆ, नीरु तोयिसुत्तदॆ ; हागॆये दयाळुवागि रक्षिसबेकॆन्दु कादिरुव सर्वॆश्वरनन्नु आश्रयिसिद नन्तर, तन्न कर्तव्यवन्नु ईश्वरनु नडॆसबेकल्लवे ! आतनन्नु कुरितु प्रार्थिस बेके ? ऎन्दु आ समाधानद मेलिन आक्षेपवु. मुन्दिन वाक्यदिन्द पूर्वपक्षिगळु तम्म आक्षेपवन्नु व्यक्त पडिसि, प्रपत्तिगॆ हीगॆ प्रारब्ध निवृत्ति रूप माहात्मयन्नु सिद्धा गळु हेळुवदु, लोकविरुद्धवाद विषयवादुदरिन्द प्रपत्ति माहा तैय स्तुतिरूपवादुदे विना, यथार्थवाद अदर प्रभावविषयवादु दल्लवॆन्दु निगमन माडि हेळुत्तारॆ. इप्पडि शॆयक्का काम यले - हीगॆ ईश्वरनु नडॆसिकॊडुवदन्नु कण्डिल्लवादुदरिन्द शोक विषयमान अंशवॆल्टाम् - शोकक्कॆ कारणभूतवाद पार बांशवॆल्ला, निश्लेषवागि, प्रपत्तियालॆ कळियुवनविडम् - प्रपत्ति मूलक निवृत्ति हॊन्दुवदु ऎम्ब विषयवु, प्रपत्तिय प्रभा________________
श्रीमदहस्य त्रयसारे शब्द परिहारः इदुक्कुत्तरम्-अनुग्रहशीलनाय् आश्रय स्पा कु प्र पत्नि वाच्चारण प्रारम्भत्तिले कडुग मोक्षं कॊडुक्कॆ वातिशयवन्नु, पp - कुरित, स्तुतिपण्णिनपडि यॆनु - स्तोत्र) माडिदहागॆ ऎन्दु, शिलर् - कॆलवरु प्रभाव ई प पतिय प्रभाववन्नु, वरॆयिट्टुपार् पगळ् - सतिचिसि कणवरु ऎन्दरॆ अदर माहात्रॆयन्नु तग्गिसि हेळुवरु ऎम्ब भाववु प्रप तिगॆ हीगॆ अद्भुत शक्ति इद्दुदादरॆ, प्रपन्ननु प्रारब्ध कर्मक्कॆ वश नागि दुःखदिन्द नरळकॊडिदु. आदरॆ प्रपन्न रू कूड प्रारब्ध कर्म फलदिन्द पीडितरागि केशगळन्नु अनुभविसिरुवदन्नु कण्डिरुवॆवु. अदुदरिन्द प्रपत्तियिन्द प्रारब्दांशवू कूड कळॆयुत्तदॆम्ब हेळि कॆयु, प्रपत्ति प्रभाव स्तुतिगागि हेळिद अतिशयोक्तिये विना, यथा र्थविषयवल्लवॆम्बुदु पूर्वपक्षिय आक्षेपवु. ई पूर्वपक्षक्कॆ इदु कुतरम्” ऎन्दारम्भिसि, अनु सन्धिक्कॆयुचितव” ऎन्दु मुगिसिरुव वाक्यगळ मूलक समाधानवन्नु हेळुत्तारॆ. पूर्व पक्षियु हेळिद लोकानुभव रीत्या प्रसन्ननु केशगळन्ननुभविसि रुवदेनो सत्यवे, आदरॆ परमकारणिकनाद श्रयःपतिय अन्तह सन्दर्भदल्लिन आशयवेनॆम्बुदन्नु तिळिसि, आरनागि प्रार्थिसिदरॆ प्रारब्ध नाशमाडुव माहात्मयु प्रपत्तिगॆ उण्टॆन्दु स्थापिसुत्तारॆ शज्ञा परिहा रवु. d इदुक्कु - ई मेलिन आक्षेपक्कॆ, उत्तरम् - समाधानरूप दल्लि उत्तरवेनॆन्दरॆ हेळुवॆवु.-अनुग्र हशीलनाय? - अनुग्रह माडुवदे असाधारण स्वभाववागिरुव, प्रपत्ति वाचारण प्रारम्भले - स्वतन्त्रनि आथवा उक्ति निष्ठॆय मूलकवागि, प्रपदन मनोच्चारणॆय प्रारम्भदल्लि ऎन्दरॆ वाक्यवन्नु पूर्णमाडुवदक्कॆ मुञ्चॆये, कडुग - शीघ्रदल्ले मॊ क्षं कॊडुक्क डैरिक्कर - मोक्षवन्नु कॊडुवदक्कागि त्वरॆगॊळि सुव ईश्वर - “सकृदेव प्रपन्नायत वाल्मीति च याचते !________________
प्रभाव रक्षास्थाधिकार ८ ०५ डैरिकर ईश्वरतॆ, इवनुडैय नकै याले शिरिदु काल निज वैक्त विशैन वळविलॆ इडलुळ्ळ शित्ति वृण्ण दुःखप्रसङ्ग रहित माग अनुभविद्दु मागिलिवनु न्न यॊरु कालुम् माळाद. अभयं सत्वभूतेभो ददाम्मॆ तम्मतं मम” ऎन्दु तन दृढ सल्पवन्नु हेळिकॊण्ड सरेश्वरनु, इवनुड्डॆय - ई आश्रयि सिद प्रसन्नन, नशैयाले - इच्छॆयिन्द शिरिदु कालं - स्वल्प काल इ - ई लोकदल्ले, इश्यन्नवळवले - अपेक्षिसिद प्रकार, इद्वि डलुळ्ळ - ई लोकदल्ले उण्टागुव, शित्तिगळ्ळि - विषयानुभव रूपवाद अल्प सारगळाद सुखगळन्नु, दुःखप्रसङ्खरहितवाग " स्वल्पवू दुःख सम्बन्धवे इल्लद हागॆ, अनुभविक्कु माल् , अन भव उण्टागुव हागॆ माडिदरॆ, इवनुक्कु - ई दृप्तप्रपन्ननिगॆ इन्नश्य - ई विषयानुभवगळल्लि अभिलाषॆयु, ऒरुकालुम् - ऒन्दु कालदल्ल, माळादु - निवरिसुवदे इल्लवु : सश्वरनु आश्रितन विषयदल्लि तुम्ब अनुग्रहशीलनु ; अवनल्लि याव दोषगळुण्टॆन्दु हिन्दु मुन्दु नोडदॆ, “यदिवारावणंस्वयं” ऒन्दु वेळॆ महा पराधियाद रावणने एकॆ शरणागतनागकूडदु, अन्तवनन्नु रक्षिसि बिड वनॆन्दु हेळिद महाकृपानिधियु ; इवनु महाविश्वासयुक्त नागि आरनागि इल्लि ऒन्दु क्षण कूड इरलारनॆन्दरॆ, ऒडने देहाव सान मूलक मुक्ति कॊडलु कङ्कणबद्धनागिरुववनु. इवन मनो व्यापारवन्नु सत्वज्ञनाद प्रयक्त तिळियुवनागुवदरिन्द, अन्तह आरियु ई प्रपन्ननल्लि इद्दुदादरॆ, प्रपदन मन्त्रवु पूरैसुवुदक्कॆ मॊदले मोक्षवन्नु कॊडुवन्तवनु, आदरॆ आतनु दृप्तप्रपन्ननागि : कॆलवु काल इन्नू इद्दु ऐहिक सुखगळन्नु अनुभविसिद नन्तर मोक्ष वन्नु अपेक्षिसिदुदादरॆ, हीगॆये ऐहिक सुखगळल्ले हॆच्चु प्रीतियु जनिसि, देहावसानवु इन्नू विळम्बिसलि ऎन्दे अपेक्षिसुववनु, “न जातु काम- कामाना मुखभोगेन शामति । हविषा कृष्ण नव भूय एवा भिवर्धते (भाग ९.१९,१४) विषयेच्छॆयु उपभोगदिन्द ऎन्दिगू शमनवागुवदिल्लवु, अग्निगॆ आजि हुतियन्नु माडिद हागॆल्ला अदु हॆङ्गॆ वृद्धियन्ने हॊन्दुत्तदो, हागॆये________________
२८०६ श्रीमद्र हस्यत्रयसारे भगवदनुभव भोग्यताबुद्धियुं कॊळन्न विट्टु वारा दु; आगैयाल् (१) “यस्यानुग्रह मिच्छामि तस्यवित्तं हराम हम् । बान्धवैष्णवियोगेन सदा भवति दुःखितःतेन दुःखेन सन्तपो यदिमां नपरित्यजेत् । तं प्रसादं करिष्यामि य सुरै रसि दुर्लभः” ऎरपडिगळिले दुःखादिगळुक्कु कारणमान विषयेच्छॆयु उपभोगदिन्द वृद्धियन्ने हॊन्दुत्तदॆ ऎन्दु हेळि रुव हागॆ, ई प्रपन्ननु दुःखगळिल्लदॆ ऐहिक सुखानुभवगळन्नु माडुत्ता होदरॆ, इल्लिये इरबेकॆन्दु मनस्सागुत्तये विना देहावसानक्कॆ ऒडम्बडुवुदिल्लवु. प्रपन्ननु मृत्युवन्नु “प्रियमिना तिथि’.ऎन्दु हेळिरुव हागॆ भाविसतक्कद्दु, आदुदरिन्द मुन्दिन वाक्यगळिन्द अन्तवनिगॆ भगवदनुभवदल्लि भोग्यता बुद्धियु हुट्टु वुदिल्लवु ; अदक्कागि आतनिगॆ प्रारब्ध मूलक कॆलवु क्षेशगळुण्टादरॆ आग ऐङ्कदल्लि जहासॆ यु हुट्टि, भगवन्तनल्लि ननन्नडुवनॆन्दु उप देशिसुत्तारॆ. भगवदनुभव - भगवन्तनन्नु ध्यानिसि आतनन्नु अनुभविसुववरल्लि, (इल्लि उपासनॆ यु हेळल्पडलिल्लवु) भोगता बुद्धि युम् - तुम्बा स्वारस्यवाद विषयवॆम्ब बुद्धिय, कॊळनु विट्टु वारदु अभिवृद्धियन्नु हॊन्दिदुदु आगलारदु, आगैयाल् आ कारणदिन्द, ऎन्दरॆ ऐहिकदल्लि जहासॆ हुट्टि भगवदनुभवदल्लि भोग्यताबुद्धियु वृद्धियन्नु हॊन्दुवुदक्कागि, (१) “यस्य यावनिगॆ अनुग्रहं - श्रेयस्सन्नुण्टुमाडबेकॆन्दु, इच्चामि - अपेक्षिसुवनो, तस्य - अन्तवन, वित्तं - धनवन्नु, इदु आ अधिकारिगॆ विशेष प्रीति यावुदरल्ल ०टो अदक्कॆल्ला उपलक्षणवु क्षेत्र, पुत्र, पशु मॊदलादवुगळॆल्ला ई वित्त शब्ददिन्द हेळल्पट्टितु, हरामि - अपहरिसुवॆनु; हागॆ अनुग्रह माडुवुदक्कागि आतनिगॆ तुम्बा प्रिय वादुदन्नु अपहरिसबहुदो ऎन्दरॆ अदक्कॆ सक्षेश्वरनु समाधान वन्नु हेळुत्तारॆ. भान्धवैकवियोगेन - पिता, पुत्र, पत्नि मॊद लाद बन्धुगळ वियोगदिन्द इदरिन्द बन्धु वियोगवू वित्ताप हरणक्कॆ समानवॆम्बुदु बोधितवु, आतनु, सदाभवति दुःखतः (१) वराह पुराण. -________________
प्रभाव रक्षाधिकारः D8502 प्रारब्द करविशे ष सन्नि हितळान कशादिगळ्ळि पॊले तुण्णॆयाग कॊण्डु पित्रादिग पोलॆ शिक्षकनान ईश्वर्र, (शिल) कठिन प्रकृति गळुक्कु हण्णुगिर वनुग्रहविशेष मिदॆनु अनुसन्धियुचितम्, यावागलू दुःखवुळ्ळवनागि आगुवनु ; तेनदुःखेन सन्तप्त आ दुःखदिन्द बन्दवनागि, यमां नपरित्यजेत् - नन्नन्नु दुःख निवरिगागि बिडदॆ स्मरिसि आश्रयिसिदवनादरे, यस्सुरॆरसिदुर्लभः – देवतॆगळिगू कूड दुर्लभवाद, तं प्रसादं करिष्यामि - अन्तह प्रसन्नतॆयन्नु अनुग्रहिसुवॆनु, देवतॆगळिगू कूड इल्लद भोगवॆन्दु हेळिदुदरिन्द अन्तवनिगॆ मोक्षानन्दवन्नीयुवॆनु ऎम्बर्थवु. आतनु हिन्दॆ माडिरुव सुकृत परिपाकवन्नु मनस्सिनल्लिट्टु, आतनु नन्नन्नु स्मरिसलि आश्रयसलि ऎन्दु स्वल्प सङ्कटवन्नु अवनिगॆ उण्टु माडुवॆनु. ‘सङ्कट बन्दरॆनेटरमण ऎम्बगादॆगॆ अनुसारवागि आतनु नन्नन्नु आ आस्ति निवारणॆगागि प्रथमतः भजिसुवनु, अनन्तर ऐहिकवु अस्थिरवॆन्दु तिळिदु, अदरल्लि जहासॆयु हुट्टि, नन्नन्नु आश्र यिसुवनु. आग आतनिगॆ मुक्तियन्नु कॊट्टु पालिसुवॆनु ऎम्ब तात्प र्यवु. भागवतदल्लि दशमस्कन्धद ८८नॆय अध्यायदल्लि श्री कृष्ण भगर्वारवरु श्री युधिष्ठिरनिगॆ उपदेशिसिद श्लोकगळु इल्लि अनु सन्धेयगळु, “यस् ह मनुगृहामिहरि तद्धनं शनैति । ततोधन त्यजन्यस्य स्वजना दुःखदुःखि तम् ॥ स तदा वितथ् द्योगो निण्ण स्यादनेहया । मत्सरॆ कृतम्य त्रस्य करिष्य मदनुग्रहम्। (८-९) यारिगॆ अनुग्रहिसबेकॆन्दु ननगॆ स उण्टागुत्तदो, अन्तवन धनवन्नॆल्ला अपहरिसि, आतनन्नु अधनन न्नागियू दुःख पीडितनागियू माडुवॆनु, अदरिन्द अग स्वजनरु त्यागमाडुवरु, धनोद्योगवन्नु बिट्टु, नन्न परम भक्तरल्लि मैत्रि यन्नु माडुवहागॆ प्रेरिसि, अवनिगॆ कॊनॆयल्लि नन्नन्नु हॊन्दुवहागॆ अनुग्रहिसुवनॆन्दु धर्मराजरिगॆ हेळुत्तारॆ. श्री शुकमहर्षियन्नु परीक्षिद्राजनु प्रश्निसुत्ता नेनॆन्दरॆ, लोकदल्लि साधारणवागि “ये भजन्न शिवं शिवम् प्रायधनिनोभोजा नतुलक्षा पतिं हरिम् ” ॥ रुद्रनन्नु भजिसिदवरिगॆ शीघ्र धनपा यू e 8________________
२८०८ श्रीमद्र हस्यत्रयसारे लक्ष्मीपतियन्नु प्रार्थिसिदवरिगॆ शीघ्रवागि उण्टागदिरुवदक्कू, कारण वेनु ऎन्दु प्रश्निसुत्तानॆ. आग महर्षियु हेळुत्तारेनॆन्दरॆ, मूरुविध अहङ्कारक्कू अधिपतियु रुद्रनु, अहङ्कारो ध्यात्मम् अहङ्कर व्य मधिभूतं, रुद्रस्त प्राधिदैतव” ऎन्दु श्रुति यल्लि हेळिरुवहागॆ रुद्रनन्नु प्रार्थिसिदरॆ क्षिप्र दल्ले धन प्राप्ति युण्टागुत्तदॆ. आदरॆ आतनिगॆ मोक्षवन्नु कॊडुव शक्तियिल्लवु. ‘श्री हरियादरो, हरिल्लि निर्गुण स्पाक्षागर्व प्रकृतेः परः।स सत्व दृगु पद्रष्टा तं भजनिर्गुणोभवेत्” श्री हरिगॆ रुद्रनहागॆ प्राकृतगुण सम्बन्धविल्लवु ; तन्नन्नु भजिसुववरिगू प्राकृत गुण सम्बन्धविल्लद हागॆ माडि मुक्तियन्नु कॊडबेकॆम्बुदे आ करुणा सागरन आशयवु. आदुदरिन्द नश्वरवाद धनवन्न पेक्षिसिदरॆ रुद्रन हागॆ शीघ्रदल्लि कॊडलु इष्टविल्लवु. एकॆन्दरॆ धनप्राप्तियल्लि जहासॆ यन्नु हुट्टिसि, नन्नन्नु मोक्षकागि भजिसुव हागॆ माडि मोक्षवन्नु कॊडुवॆनु, द्रवाकाङ्क्षॆगागि भजिसदॆ, मोक्षक्कागि भजिसुववरिगॆ तन्नल्ले मनस्सु नॆलगॊळ्ळुवदक्कागि अवरल्लिरुव धनवन्नू अपहरिसि बिडुवॆनु. ई विषयवन्नु कुरितु निन्न पितामहनाद युधिष्ठिरनु भगवन्तनाद कृष्णनन्नु प्रश्निसलु, आग श्रीकृष्णनु हेळिदुदन्नु निनगॆ तिळिसुवनॆन्दु हेळि मेलिन श्लोकगळन्नु उदाहरिसिरुत्तारॆ. ई विषयदल्लि श्रीव द्भागवतदल्लि इन्नॊन्दु इतिहासवु उण्टु. श्रीकृष्ण भगर्वारवरु उद्धवरॊन्दिगॆ होगुत्तिरुवाग मार्गदल्लि मळॆबरलु, ऒब्बराजनमनॆगॆ होगुत्तारॆ. आग राजभटरु इवरन्नु तडॆदुदन्नु राजनु तिळिदरू, अवरन्नु निरोधिसलिल्लवादुदरिन्द, बहुकाल राजनु हीगॆये इरतक्कद्दॆन्दु हेळि, अनन्तर इन्नू मळॆयु हॊय्युत्तले इद्दुदरिन्द, ऒब्ब ब्रह्मवित्तिन आश्रमवन्नु प्रवेशिसुत्तारॆ. आग अवरु इ रिब्बरन्नू अर्त्यपाद्याचमन फलमॊदलादवुगळ समर्पणियॊं दिगॆ अल्लिसिदुदरिन्द, आतनिगॆ शीघ्रदल्ले देहावसान उण्टागलि ऎन्दु हरिसुत्तारॆ. इदन्नु कण्डु उद्धवरु इदेनु विचित्रवु ? आ राजनिगॆ बहु काल हीगॆये इरु ऎन्दु हेळिदुदू, ई ब्रह्मवित्तिगॆ शीघ्रदल्लि मरणवागलॆन्दु हेळिदुदू, यावन्यायवु ? ऎन्दाक्षेपित सलु, अदक्कॆ श्रीकृष्णनु नक्कु ई राजनु आहङ्कारयुक्तनागि भागवत________________
(vn) प्रभाव रक्षाधिकार २०९ रम्ब भक्ति शून्यनादुदरिन्द बहुकाल ई लीला विभूतियल्ले दुःखानु भवक्कागि इरलि ऎन्दु हेळिदॆनु. ई ब्रह्मवित्तादरो परमभक्तनु, ईतनन्नगलि इरलु ननगॆ इष्टविल्लवादुदरिन्द, देहावसानवु शीघ्रदल्लि उण्टागि नित्यविभूतिगॆ नन्नल्लिगॆ शीघ्र बरलि ऎन्दु हागॆ वरवन्नि तॆनॆन्दु समाधानवन्नु हेळिदरु. इदु इल्लि अनुसन्धेयवु, ऎच्चर पडिय ऎन्दु हेळिरुव हागॆ, दुःखादिगळन्नु कारण मान - दुःख मॊदलादवुगळिगॆ कारणवाद, आदिशब्ददिन्द सुखवू हेळल्पट्टितु, प्रा रब्द कविशेष-प्रारब्ध कर्म विशेषवन्नु सन्निहितङ्गळान कशादि गळ्ळिप्पोलॆ-उण्टाद चाटिय हॊडॆतगळ हागॆ, तुट्टियागक्कॊण्डु सहकारिगळन्नागि भाविसि, पित्रादिगलॆ - पिता, जेष्ठभात, विद्याकलिसुव उपाध्याय, गुरु मॊदलादवरुगळ हागॆ, शिक्षकनन ईश्वर्र - शिक्षकनाद सश्वरनु, कठिन प्रकृतिगळुक्कु - क्रूर स्वभाववुळ्ळवरिगॆ, ऎन्दरॆ विरक्तियिन्द परमात्मन ध्यानदल्लि निरत रागदॆ ऐहिकदल्लि मग्नरागिरुववरिगॆ, हण्णुगिर - माडुव, अनुग्रह विशेष मिदॆनु - ई प्रारब्धदिन्दुण्टाद दुःखवु अनुग्रहरूपदल्लि अल्पशिक्षॆयॆन्दु, अनुसन्धियुचितम् , तिळियोणवु योग्यवा दुदु. प्रपन्नरादवरु हेगॆ इरबेको, मत्तु याव उत्तर कृत्यादिगळन्नु कैकॊण्डु हेगॆ इरबेको,हागिरदॆ कॆलवरु ऐहिकदल्ले लिप्तरागिद्दरॆ, अन्तवरिगॆ सरियाद मार्गदल्लिरद पुत्रनन्नु तन्दॆय ऒन्दु बॆत्तद मूलक ऎरडु हॊडतवन्नु कॊट्टु, हीगॆ अल्पदण्ड नॆयमूलक हेगॆ सरियाद मार्गक्कॆ तरुवदु बालनिगॆ अनुग्रह रूपवादुदू, ई प्रारब्ध कर्ममूलक अल्पदुःखवन्नुण्टुमा डुवदू सह ऐहिकदल्लि जहासॆ हुट्टिसि, तन्नल्ले मनस्सन्नु इडुवहागॆ माडुवन्तह अनुग्रहवॆन्दु भाविसुवदु उचितवु. स्वामियु तन्न न्नाश्रयिसिद्दरू कैबिट्टु केशकॊट्टनॆन्दु आतन दयॆयन्नु निन्दिसु वदागलि, सर्वशक्तनॆन्दु हेळिसिकॊळ्ळुव सर्वॆश्वरनल्लि माडिद शरणा गतियु प्रारब्धदिन्दुण्टागुव केशगळन्नु होगलाडिसुव शक्तियिल्ल दुदु ऎन्दु निन्दिसुवदागलि, युक्तवल्लवॆम्ब भाववु. अन्तह प्रारब्ध मूलक उण्टाद केशवू कूड, “यदिवा रावणस्सयं” ऎन्दु हेळिरुव करुणानिधिय अनुग्रहवॆम्ब भावनॆय प्रपन्ननिगॆ योग्य d________________
२८१० श्रीमद्र हस्य त्रयसारे 3 वादुदॆम्ब भाववु. इदरिन्द चरम श्लोकदल्लि हेळिरुव मातुचु ऎन्दु हेळिरुव वाक्यक्कॆ एनॊन्दु कॊरतॆयू उण्टागुवदिल्लवॆं बुदू सूचितवु. ई मुन्दिन श्लोकदल्लि हेळिरुव हागॆ, प्रारब्धां शवू कळॆयबेकॆन्दु आतनन्नु प्रार्थिसिदुदादरॆ अदू कूड नष्टवागि केशवु तप्पुवदरल्लेनू सन्देहविरुवदिल्लवु. ‘ई मुन्दिन श्लोक दल्लि प्रारब्ध पापवु तम्मन्नु बाधिसदहागॆ निन्न क्षमागुणवु अनुग्रहि सलॆम्ब प्रार्थनॆ यु इरुत्तदॆ-देवत्वां शरणं प्रपन्न म पि मां दुःखान्यनन्याश्रयं बाधन्ने यदि सत्वपाप निवहात् त्वां मो क्षयिष्याम्यहम् । इत्युं तववाक्यमल्ल विधुरं जायेतयद्वा भवान्तत्राशक्त इति प्रभेति, तको मां रक्षतु तम्म मा ॥हे देव लीलाविभूतियल्लि क्रीडिसुव स्वामि ये, करुणासागरनाद निन्न न्नु उपायवॆन्दु भाविसि शरणागतियन्ननुष्टिसिदनन्तरवू, अनन्य गतिक नाद नन्नन्नु दुःखगळु बाधिसिदुदादरॆ, अर्जुन लीलासारथियागि सर्वपापगळिन्दलू बिडुगडॆयन्नु हॊन्दिसुवॆनु नीनु अळबेडवॆन्दु हेळिदवाक्यवु व्यर्थवागुवदिल्लवो ? ऒन्दुवेळॆ निन्नन्तह महा पापि यन्नु कुरितु नानु हेळिद वाक्यवल्लवु, एनो अल्प स्वल्प पापग ळन्नु माडिदवरन्नु कुरितु हेळिदुदु ऎन्नुत्तीयो ? आग अशक्त इति प्रथ तहि - स्वल्प पापविद्दरॆ होगलाडिसुव शक्तियुळ्ळवनु, हॆच्चु पापमाडिदवरन्नु रक्षिसुव शक्ति इल्लवॆम्बदागि, निन्न सर्वशक्तित्वक्कॆ कुन्दक उण्टागुत्तदॆ. आदुदरिन्द निन्न सर्वशक्तनॆम्ब बिरुदन्नु कापाडिकॊळ्ळुवदक्कागि नन्न प्रारब्ध कर्मगळन्नू कूड निन्न क्षमागुणवु होगलाडिसलि ऎम्बुदु श्लोक तात्पर्यवु. दुःखदिन्द खिन्न नादवनु, कष्ट प्राप्तियन्नू हीगॆ अनुग्रह वॆन्दु भाविसुवदु साध्यवो? ऎन्दरॆ, तुम्बा ज्ञानशून्यनु हागॆ भाविसनु. ऒन्दु वेळॆ तन्न प्रसन्नतॆयिन्द एनू फलविल्लवु, तानु प्रपन्ननाद रू दुःखगळू तप्पलिल्लवॆन्दु ज्ञानशून्यनु प्रच्युत नागबहुदु. आदरॆ ज्ञानिगळु तावु हेळिदरीतियल्लि अनुग्रह वॆन्दे भाविसुवरु ऎन्दु हेळुवदक्कागि अभियुक्तर दिव्य सूक्तियन्नु तम्म हेळिकॆगॆ निदर्शनवागि प्रकटिसुत्तारॆ.- प्रारब्धदिन्द प्राप्तवागुव केशादिगळन्नु, तनगॆ शास्त्रावाद उपाध्यायरु ऎन्दु भाविसतक्कद्दु,________________
प्रभाव रक्षास्थाधिकार स्वाभिप्रायम् अभियुक्त सूक्तिना दृढयति. २८११ ऒरुव्याधि विशेषयुननु, राजकेळक्क, अवरु मॊरु उपाध्याय रु नु भट्टररुळिच्चॆदार्, आयुस्सु ऎन्दरॆ अनुग्रहक्कागि अल्प शिक्षॆयन्नु कॊडुववरॆन्दु भाविसतक्क दॆन्दु हेळुत्तारॆ. शिक्षॆयु हेगॆ अनुग्रहवॆन्दरॆ, अदु ऐहिकदल्लि जहासॆयन्नु हुट्टिसि, वैराग्यवन्नुण्टुमाडि, भगवन्तनल्लि मन *नू, मोक्षदल्लि आशॆयन्नू, हॆच्चिसुवदर मूलक अनुग्रहवे ऎम्ब भाववु. तम्म अभिप्रायवन्नु अभियुक्तर दिव्य सूक्तिय मूलक समर्थिसुत्तारॆ. प्रकरणवेनॆन्दरॆ-श्री पराशर भट्टरु व्याधियिन्द पीडितरागिरु वाग, अवरल्लि गुरुभाववन्निट्टिद्द ऒब्ब राजनु, अवरल्लिगॆ बन्दु अवर देहस्थितियन्नु विचारिसलु बन्दाग, रोग हेगिदॆ ऎन्दु प्रश्निसलु, रोगवु इन्नू गुणवागदे इरुव सन्दर्भदल्लि हेळुव वाक्यवु ऒरुव्याधि विशेषक्कॆ युण्डोवॆनु - निमगॆ व्याधि विशेषवु इन्नू ह्यागिदॆ ऎन्दु राजा केळ् - राजनु योगक्षेमवन्नु विचारिस लागि, अदक्कॆ अवरु उत्तरवन्नु दयपालिसुत्तारेनॆन्दरॆ, अवरु अवरु (पराशर भट्टरु), ऒरु उपाध्यायरुण्णु -ऒब्ब शिक्षकनु उण्टु एनु भट्टर् - ऎन्दु पराशरभट्टरु, अरुळिदार् - उत्तर वन्नु अनुग्रहिसिदरु, ाधि विशेषवन्नु ऒब्ब शिक्षकनन्नागि भाविसि हेळिदरु. अदरिन्द अवर अभिप्रायवेनॆन्दरॆ, व्याधियु प्रारब्धदिं दुण्टाद केशवु, इन्तह अल्पशिक्षॆय मूलक सर्वॆश्वरनु केश वन्नुण्टुमाडुवदरिन्द तन्निवारणमॊदलादवुगळिगागियागलि, अथवा मनस्सु तन्नल्लिरुवहागॆ अनुग्रहिसुवदक्कागलि, ई व्याधिरूपवाद अल्प शिक्षॆयु ऎम्ब भाववु. अथवा ऐहिकदल्लि जहासॆयु हुट्टि अल्प सारग ळाद इल्लिन अशाश्वत दुःखमिश्रवाद सुखगळिगागलि आशॆपडदॆ इरुवहागॆ शिक्षकराद ई रोगगळु, उपाध्यायरुगळु ऎम्ब तात्सरवु. उपाध्यायन कॆलसवेनु ऎन्दरॆ बालनु आमार्गदल्लि होगु तिद्दरॆ अदन्नु तप्पिसुवदक्कागि बॆत्तदिन्द ऒन्दॆरडु हॊडॆतवन्नु________________
• श्रीमद्र हस्कत्रयसारे वळरवॊण्णादपडि नियतायुस्सानवनुक्कुळ्ळ लुद्वेगं पिरक्कॆ क्कागवु, अनियतायुस्सु कळुक्कु आयुष्कामीय यिट्टु वळं निनैयामै क्यागवु दुःखादिगळिव नुक्कु उपाध्यायर्गळ, इदु आळ्वानळ्ळिट्टार् पक्कलिले प्रसिद्ध म्. कॊट्टु, आतनन्नु अन्तह मार्गदिन्द तप्पिसि सरियाद मार्गक्कॆ तिरुगिसुवदु. इन्तह व्याध्यादि क्षेशगळू सह हागॆये माडुत्त ऎम्ब भाववु, परमात्मनन्नु मरॆयदहागॆ आतनन्ने स्मरिसुवहागॆ माडुवदरिन्द अवु अनुग्रहरूपवादुवुगळे, व्याधिमॊदलादवु गळु नियतास्सुळ्ळवरिगू अनियतायुस्सुळ्ळवरिगू हेगॆ उपा ध्यायरुगळु ऎम्बुदन्नु मुन्दिन वाक्यदिन्द तिळिसुत्तारॆ. मनुष्यरु ऎरडु विधवु. नियतायुस्सुगळु, आनियतायुस्सुगळॆम्बदागि, नियता युस्सुगळु यारॆन्दरॆ आयुष्कामेष्टिये मॊदलादवुगळिन्द आयुस्सिन वृद्धियन्नु हॊन्ददवरु, अनियतायुस्सुगळु आयुष्का मायेष्टि मॊदलादवुगळिन्द आयस्सिन वृद्धियन्नु हॊन्दिदवरु, आयुस्सुवळरवॊण्णादपडि - आयुष्का मेष्टि मॊदलादवुगळिल्लदुद रिन्द आयुस्सु अभिवृद्धि हॊन्ददहागॆ, नियताय स्थानवनु क्कु-निय तवाद आयस्सुळ्ळवनिगॆ, उळ्ळ लुगम्पिरक्कागवु आतनिगिरुव आयुस्सिन मध्यदल्ले मनस्सिनल्लि व्यसन अथवा जहासॆयु जनिसुवद क्कागियू, अनियतायुस्सुगळक्कु - अनियताय स्सिनवरिगॆ, आयु न्यामाययिट्टु आयुष्का मे मॊदलादवुगळ मे मूलकवागि ऎन्दरॆ अवुगळन्न नुक्किसि, वळक निनैयामैक्काग वुम् - आयुस्सन्नु वृद्धिहॊन्दिसिकॊळ्ळबेकॆम्ब प्रयत्न माडदे इरुवदक्कागियू, दुःखादिगळ् - दुःखभय मॊदलाद क्षेशगळु, इवनुक्कु - ई प्रपन्ननिगॆ, उपाध्यायर्गळ - हितमाडुवदक्कागि एर्पट्ट शिक्षकरु, नियतायुस्सुगळिगॆ ई दुःख भयादिगळु हेगॆ हितमाडुव उपाध्यायरुगळु ऎन्दरॆ ईतनु अयुष्का मेष्टि मॊद लादवुगळन्नु अनुष्ठिसतक्कवनल्लवु, आदरू आतनिगॆ इन्नु मुन्दिरुव आयुःपरिमितियल्ले प्रारब्धवशात् दुःखगळन्नुण्टुमाडुवदर मूलक ईतनिगॆ अष्टरल्ले ऐहिक जहासॆयुण्टागि परमात्मनल्लि मन d________________
प्रभाव रक्षाधिकार- d 3 स्सन्नु इट्टवनागुवनु, अनियतायुस्सुगळिगादरो, ई दुःखादि गळु हेगॆ हित प्रवर्तकगळु ऎन्दरॆ, ई आयुष्कामेष्टि मॊदलादव गळन्नु अनुष्ठिसबहुदागिद्दरू, ईग इरुव केशगळे साकु, इन्नु हॆच्चिसिकॊळ्ळोण बेडवॆन्दु सल्पिसि अन्तह इष्टियन्ननुष्टिसदे इरुवदक्कू, तन्मूलक ऐहिक जहासॆयु हुट्टि परमात्मनल्लि मनस्स न्निडुवहागॆ माडुवदक्कू, हित प्रवर्तकगळाद उपाध्यायरुगळु ऎम्ब भाववु. हागॆ केशगळन्नु हितवागि भाविसुववरु लोकदल्लि उण्टो? ऎन्दरॆ “विपद स्वन्तु न शशद्यासु सङ्कीर्त्यते हरिः” ऎन्दु, “यदाहुर्तृद्धाः” ऎन्दू श्री सारविवरणियवरु उदा हरिसिरुत्तारॆ ; विपत्तुगळे नमगॆ बारिबारिगॆ उण्टागलि, हागॆ उण्टा गुवदरिन्द अन्तह कष्टगळल्लि श्रीहरियु स्तुतिसल्पडुवनादुदरिन्दऎन्दु ज्ञानवृद्धरु हेळिरुत्तारॆ. हागॆ विपत्तन्नु अनुग्रहवॆन्दु भाविसिदुदक्कॆ निदर्शन उण्टॆ? ऎन्दरॆ श्री भाष्यकारर प्रियशिष्यरागि श्रीभाष्य मॊदलाद ग्रन्थ रचनॆयल्लि सहायकराद श्री कूरत्ताळ्वारवर निदर्शन उण्टॆन्दु मुन्दॆ तिळिसुत्तारॆ. इदु - हीगॆ दुःखप्राप्तिगॆ हेतुवाद विपत्तन्ने अनुग्रहवॆन्दु ई भाविसोणवु, दुःखादिगळन्नु उपाध्यायरन्नागि भाविसोणवु, आळवनुळ्ळिट्टार् हक्कलिले प्रसि द - कूरुत्ता४र्, मॊदलादवरुगळ सान्निध्यदल्लि ऎन्दरॆ वृत्तान्तगळल्लि प्रसिद्धवु सहवागि ई वृत्तान्तवु यावुदॆं दरॆ. शैवनाद क्रिमिकण्ठ चोळ भूपालनु बलात्करिसि श्री भाष्य काररन्नु हिडिदु तन्दु, शैवनागि माडबेकॆन्दु सल्लिसिदनु. इदन्नु श्री कूरेशरु तिळिदु, श्री यतिवररन्नु श्रीरङ्गदिन्द मैसूरु देशद सालग्रामद कडॆगॆ प्रयाण माडुवहागॆ माडि, अवर काविशाट दण्ड कमण्डलुगळन्नु तावे धरिसि, तम्म प्राचार्यराद पॆरियनम्बिगळॊं दिगॆ चोळन सभॆगॆ होगि आ राजनन्नु वाददल्लि गॆल्लबेकॆन्दु यत्निसि दरु. ब्रह्म विष्णु रुद्ररल्लि, ब्रह्मनु विष्णुविन पादवन्नु तॊळॆदुद रिन्द आ जलवु गङ्गॆयागि बहु पवित्रवागि प्रवहिसितु. अदन्नु शिवनु तलॆयल्लि धरिसिदुदरिन्द पवित्रनादनु, हीगिरुवाग ई मूवरल्लि यारु अधिकरॆम्बुदन्नु नीने तिळि, श्रीमन्नारायणने जगत्कारणनागि सर्वस्मात्मरनॆन्दु कूरेशरु वादमाडलु तॊडगिदर राजनु ई________________
२८१४ श्रीमद्रहस्यत्रयसारे वादक्कॆ ऒडम्बडदॆ, शिवात्मरतरं नास्ति ऎन्दु बरॆसि, अदन्नु अज्ज करिसिदुदागि स्वहस्तदल्लि निम्म नामङ्गळन्नु बरॆयिरि ऎन्दु बलात्करि सलु;शिव शब्दक्कॆ क्लीषॆयिन्द ऒन्दु चिक्क कॊळगवॆम्बर्थवागुवदरिन्द, अदर कॆळगॆ दॊणमस्ति, ततः परं, ऎन्दु अदक्कू दॊड्डदागि कॊळगवॆम्बुदु बेरॆ उण्टु ऎन्दु बरॆदिद्दरिन्द, शिवनिगिन्त अधिक नागि श्रीमन्नारायणनु उण्टु ऎम्ब अर्थगर्भित वाक्यवॆन्दु भाविसि, अति कुपितनागि ई इब्बर महानुभावरुगळ कण्णन्नु कीळिसि बिट्टनु. ई अत्युत्कटवाद भागवतापराधदिन्द आ दुष्ट राजनु, कुत्तिगॆयल्लि प्रण उण्टागि हुळुबिद्दु सत्तद्दरिन्द, क्रिमिकण्ठ चोळनॆम्ब हॆसरिनिन्द निन्दि सल्पट्टनु, श्री पॆरियनम्बिगळिगॆ नेत्रवेदनॆयु दुस्सहवागि परिणमिसि, अवरु दिव्य वैकुण्ठवन्नु सेरिदरु, श्री कूरेशरु बन्दु श्रीरङ्गदल्लि इरुत्तिद्दरु. क्रिमिकण्ठ चोळनु मृतनादनॆम्ब वरमानवन्नु केळि, श्री यतिवर्यरु श्रीरङ्गक्कॆ बन्दु तम्म प्रिय शिष्यरिगॆ प्राप्तवाद दुरवस्थॆयिन्दलू, तम्म आचार्यरु दुरुळ राजनु कॊट्ट पीडॆयिन्द मृतरादुदरिन्दलू, परितापवन्नु हॊन्दि, तम्म शिष्यरन्नु कुरितु श्री वरदनु निम्म विषयदल्लि तुम्बा कृपॆयुळ्ळवनादुदरिन्द, श्री वरद नन्नु स्तुतिसि नेत्रवन्नु दयपालिसुवहागॆ प्रार्थिसॆन्दु आज्ञापिसलु आग श्री कूरेशर तम्म गुरुवाद यतिवर्यर आज्ञानुसारवागि “स्वस्ति हस्तिगिरि मस्त शेखरन नोतु मयि सन्ततं हरिः । निस्स माभ्यधिक मभ्यधयन्देव मौपनिषदी सरस्वती” ऎन्दु श्री वरदराजस्तववन्नु आरम्भिसि, २३नॆय श्लोकदल्लि “नील मेघ निभ मन पुष्प श्यामकुन्तल मनन्तशयं त्यां! अब्ब पाणि हदमन्नु जनेत्रं नतसातुरुकरीश सदाम् " अप्राकृत नेत्रवन्नु कॊट्टु निन्न अप्राकृत दिव्य मङ्गळ विग्रहवन्नु साक्षात्करि सुवहागॆ माडु ऎन्दु प्रार्थिसिदरेविना, प्राकृतनेत्रगळन्नु दय पालिसॆन्दु प्रार्थिसलिल्लवु; ई लोकद हेयवस्तु गळन्नु नोडदहागॆ माडिदुदु श्रीशन करुणॆयॆन्दे भाविसिदरु. कूरेशरु अनन्तर तम्म गुरुविन सान्निध्यवन्नु हॊन्दि, तावु माडिद स्तववन्नु ओदिसि हेळि, तमगॆ प्राप्तवाद दिव्य चक्षुस्सिन विषयवन्नु अरिकॆ माडिकॊं डरु. इदक्कॆ यतिवर्यरु प्रीतरागदॆ, शिष्यरन्नू करॆदुकॊण्डु________________
प्रभाव रक्षाधिकार काञ्चीपुरक्कॆ बन्दु श्री वरदनल्लि शरणागतियन्न नुष्ठिसि, श्रीकूरेशर रिगॆ प्राकृतनेत्रवन्नू दयपालिसबेकॆन्दु प्रार्थिसलागि, तम्म आचा र्यरन्नू अवलोकिसुव पुण्यवु तमगॆ श्रीवरदन कृपॆयिन्दुण्टा यितॆन्दु कूरेशरु हर्षचित्तरादरॆम्बुदु वृत्तान्तवु. तमगॆ कणु नष्टवादुदू कूड भगवदनुग्रहवागिये श्री कूरेशरु भाविसि, प्राकृत चक्षुस्सन्नु प्रार्थिसदे इद्दुदरिन्द, इदु आळ्वानुळ्ळिट्टार् पक्कलिले प्रसिद्ध म् ऎन्दु हेळिरुत्तारॆ. इल्लि उळ्ळिट्टार् - मॊद लादवरु ऎन्दु हेळिरुवदरिन्द, नारायण मुनि मॊदलादवरु सूचिसल्पट्टरॆन्दु सारप्रकाशिकॆयवरु हेळुत्तारॆ. श्री नारायणा ररु वाधियन्नु अनुभविसुत्तिरुवाग, राजनु अवरल्लिगॆ बन्दु व्याधियु हेगिदॆयॆन्दु प्रश्निसलागि, प्रारब्धवन्नु कळिसुवदक्कागि भगवन्तनिन्द माडल्पट्ट उपकाररूपवादुदु ऎन्दु हेळिदरॆम्ब वृत्तान्त उण्टु. साधारण जनगळिगादरॆ इन्तह दुःखवू, दण्डनॆयू उपा ध्यायरूपवागि परिणमिसि, परमात्मनल्लि मनस्सन्नु इडलु सहकारि यादीतॆन्देनो ऒप्पबहुदु. आदरॆ दिव्य सूरिगळ हागॆ प्रवृत्तिगॆ तुळ्ळ, यावागलू परमात्मनन्ने स्मरिसुत्तिरुव महा भागवतो तमराद कूरेश प्रकृतिगळल्लि, इन्तह कोशगळु उपाध्याय स्थानीयगळु ऎन्दु हेळलु हेगॆ साध्यवु ? अन्तवरुगळिगॆ उपाध्या यरु बेकिल्लवल्ला ऎन्दरॆ अन्तवरिगू कूड हेगॆ प्रयोजनवॆम्बु दन्नु मुन्दिन वाक्यदिन्द तिळिसुत्तारॆ. महा भागवतोत्तमरिगू कूड दुःखानुभव उण्टु माडु वदरल्लेनु प्रयोजनवु ? ऎम्ब शा समाधानवु. इन्तह भागवतोत्तमरुगळ विषयदल्लि अनुचित प्रवृत्तियन्नु तप्पिसि मनस्सु परमात्मनल्लि निल्लुवदक्कागि अल्लवु; एकॆन्दरॆ आ भागव तोत्तमरु परमात्मन चित्रनॆयल्ले यावागलू इरुवरु; इन्नु एत क्कॆन्दरॆ, ऐहिकगळल्लि निर्वेदवु सम्पूर्णवागि जनिसि, तन्मूलकवागि इरातिशय उण्टागुवदक्कागि इन्तह दुःखानुभववॆन्दु उपदेशिसु त्तारॆ. अपचारङ्गळ्ळियु - भगवन्तने मॊदलादवरुगळ विषय________________
TUDE श्रीमद्र हस्यत्रयसारे मह भागवतानामपि दुःखानुभवजननस्य किं प्रयोजन मित्य त्रा ह अपचार लैयुं तत्सल लैयु *र विदुवुम (१) “प ०बोडॊरु कूरैयिलॆ ताज्या दुळ्ळ सर् तळ्ळ मॆन् तादरॆ कण्णा” ऎन्नु कडुग प्पिप्पित्तु तानिशॆ न संसारनिवर्तन मिशैनि कागवतनै. शिलरुक्काट्ट मरै पयि नालॆ नित्व द पूरिय्य कडुग इवनॆयु दल्लि अपचारगळन्नू, तलुम् - अन्तह दुष्कर्मगळिन्द प्राप्तवागुव फलगळन्नू, शिलरु काट्टि - कॆलवरिगॆ तोर्पडिसि, मरैक्किरविदुवु - अन तर होगलाडिसुव दूसह (१) “पाम्बो डु - घट सप्पदॊन्दिगॆ, ऒरुकॊरैयिले ऒन्दे गुडिसलिनल्लि, पयिना रोल् - वासमाडुत्तिरुव हागॆ ऎष्टॆ - नन्न हिन्दॆ अनेक जन्मगळ केश वे सालदागिरुव नन्न तळरम् , चञ्चलवाद, उळ्ळवर् - मनस्सु, ताक्कादु - तडॆदुकॊळ्ळलारदु, ओतामरैक्कण्णा - आश्रितरन्नु परम दयॆयिन्द कटाक्षिसुव, तम्पददळ पत्राक्षं”ऎन्दु सीतॆयिन्द श्लाघि सल्पट्ट कमलदळदोपादियल्लिरुव नेत्रगळुळ्ळवने” ई पाशुरद पूरा र्धवेनन्दरॆ- तूस्टार् रविक्कळन्नु मु कप्पॆयु वाण्णायन्नु शिन्दित्तु नानदर इट्ट” ऎन्दिरुत्तदॆ; इदरर्थवेनॆन्दरॆ. ऎन्- ननगॆ स्वामियाद, तामरैक्का - प्रपन्नरन्नु दिव्य कटाक्षदिन्दीक्षिसुव “कन्यासं” ऎम्ब श्रुतियल्लि हेळिरुव हागॆ, आगतानॆ सूरकिरणदिन्द विकसितवाद तावरे पुष्पदहागॆ इरुव कण्णुळ्ळ सत्येश्वरने, इन्नु म् इन्नु मुन्दक्कू, तूट्टु आर् - तमः प्रचुरवाद, पिरविगळ् - जन्मगॆ ळल्लि पुहप्पॆयदु - होगुवहागॆ माडुवुदन्नु वाख्याम् ऎन्नॊ नन्न अपराधगळ मूलक तप्पिसलारॆ ऎन्दु, अदरु अन्तह जन्मसन्त तिगॆ, अञ्जि - भयपट्टु, पाञ्चोडु - घटसप्प दॊन्दिगॆ ऒरुकॊरै यिले - ऒन्दे गुडिसिलिनल्लि पयिनार् पोल् - वासमाडुवर हागॆ, उळ्ळम् - नन्न मनस्सादुदु, ताादु - स्थिरवागि निल्लला रदॆ, तळ्ळु म् - अनेक जन्मगळन्नॆत्ति केशपट्टिद्दे साकागित्तु ; ईग (१) परि, तिरु. ११. ८, ३.________________
(85) प्रभाव रक्षाधिकार २८१७ लादरू ई जन्मदल्लि स्वल्प मनस्सिगॆ नॆम्मदियुण्टो ऎन्दरॆ, क्रूर गळाद ई दशेन्द्रियगळिगॆ सिक्किरुवदू, मत्तु कळत्र, सुतादिगळिन्दुं टाद कोशगळिगॆ सिक्किरुवदू, अत्यन्तभयावहवागिदॆ ; हेगॆन्दरॆ घट सर्ववु वासवागिरुव मनॆयल्लि नानु वासवागिरुवहागॆ इरुत्तदॆ. क्षेत्रज्ञनागि ई क्षेत्रदल्लिरुवदु तनगॆ अनुकूलवॆन्दरॆ, अरिषड्वर्ग गळु हाविनोपादियल्लि कच्चि विषवेरि कुणिदाडुवहागॆ माडुत्तवॆ. अथवा चञ्चलवादमनस्से ऒन्दु घटसर्पवु. अदक्कॆ दशेय गळॆम्ब हत्तु हॆडॆगळु, ऒन्दॊन्दु हॆडॆयल्लू विषयरूप विषवुळ्ळ हल्लुगळु, टु. ऎल्लि आ विषयोपभोगवॆम्ब विषहल्लिनिन्द ई हावु कच्चि बिट्ट विषवेरि जरामरण जन्म हीगॆ जन्मसन्ततियुण्टाग इदो ऎम्ब भयदिन्द नॆलॆगाणदॆ मनस्सु अस्थिरवागिदॆ ऎम्ब भाववु तोरिबरुत्तदॆ. इन्नॊन्दु कडॆयल्लि दशेन्द्रियगळिगॆ वशवाद मनस्सन्नु हत्तु तलॆगळुळ्ळ रावणनॆन्दु रूपकमाडल्पट्टिरुत्तदॆ. - “दशेन्द्रि याननं घोरं यो मनोरजनीचरम् । विवेकशरजालेन शमं नयति योगिनाथ् । ऎम्बुदु अनुसन्धेयवु. विभीषणनिगॆ रावणगृहवासवु दॊरॆत हागॆ ननगू हाविनॊन्दिगॆ वासवु दॊरॆतिरु इदॆ. विभीषणनिगॆ हेगॆ रावणनॊन्दिगॆ वासवु सरिबीळलिल्लवो, हागॆये ननगॆ ई क्षेत्र वासवु सरिबीळुवदिल्लवु. ओ पद्मपत्र निभेक्षणने नीनु आ विभीषणनन्नु “मित्रभावेन सम्प्राप्तं नत्यजेयं कथं चन” ऎन्दू, “आननं हरिश्रेष्ठ” ऎन्दू हेळि, लोचनाभ्यां पिबन्नि व” ऎन्दु हेळिरुवहागॆ, निन्न पुण्डरीक सदृश्य लोचनद दिव्य कटाक्षदिन्द नोडिदहागॆ, नन्नन्नू मैत्रेणेक्ष स्वचक्षुषा” ऎन्दु श्रुतियल्लि हेळिरुवहागॆ, कटक्षिसु ऎन्दु तामकण्णा ऎम्ब सम्बो धनॆयु ” ऎन्नु - ऎम्बदागि नित्वदपूरि - ऐहिकदल्लि वैराग्यद सम्पूर्णतॆयन्नु, कडुगप्पिरसित्तु - शीघ्रदल्लि हुट्टिसि, तानिशैन्ह - प्रणतरक्षणॆयल्लि कङ्कणबद्धनाद तानु सल्पिसिद, संसारनिवर न - संसारदिन्द बिडुगडॆयन्नु, कडुग. शीघ्रवागि, इवनॆयु मिशैविक्कॆ कादव. ई मोक्षाधिकारियु अपेक्षिसुवहागॆ माडुव दक्कागि मात्रवे ऎन्दु भाविसतक्कद्दु, तुम्बा काल हीगॆ ई संसारदल्ले केश पडदहागॆ क्षिप्रदल्ले देहावसानमूलक मोक्षवन्नु कॊडु________________
२८२० श्रीमद्रहस्यत्रयसारे सुकृत विशेष फल मायुव् वरुम् - सुकृतविशेषगळिन्द ई अल्प गळाद शिक्षारूप फलगळागियू प्राप्तवागुवुवु. इल्लि आदिशब्ददिन्द, प्रायश्चित्त रूपशरणागतियु हेळल्पट्टितॆन्दु भाविसतक्कद्दु. इल्लि तात्परवेनॆन्दरॆ - प्रारब्धानुभवक्कागि सत्येश्वरनु नमगॆ ई क्षेत्रवन्नु दयपालिसिरुत्तानॆ. दुष्कृतानुभवक्कागि भगवन्नि ग्रहरूप शिक्षणवु उण्टागुत्तदॆन्दु हेळि, प्रपन्नन विषयदल्लि मूरुविध आकारवन्नु भाविसबहुदॆन्दु हेळिदरु. प्रारब्ददल्लि सुकृतवू इरुत्तदॆ, इदक्कागि ईतनिगॆ साधु समागम, सद्दु रुपाप्ति, तन्मूलक उपायानुष्ठान मॊदलाद सुकृतफलगळुण्टागतक्कद्दिरुत्तदॆ. अदक्कागि करुणासाग रनु यावुदादरू ऒन्दु दुष्करक्कागि प्राप्तवाद शिक्षॆयन्नु मूल माडिकॊण्डु, अदु ऐहिक जहासॆयुण्टागुवहागॆ माडि, ऐहिकगळन्नु धिक्करिसि, परमात्मनल्लि मनस्सन्निट्टु, तत्राप्तिगागि उपायानुष्ठानवन्नु माडुवहागॆ माडि, हीगॆ सुकृत विशेषफलक्कागियू प्राप्तवाग बहुदु ऎम्बभाववु. इदक्कॆ दौपदि, सुग्रीव्य विभीषणादिगळे निदर्शनवु. दौपदिगॆ दुरॊधन सभॆयल्लि मानभङ्गवू, सुग्रीवनिगॆ राज्य कळत्र वियोगवू, विभीषणनिगॆ दुष्टनॊन्दिगॆ वासवू, सभॆ यल्लि “ धिक्कुल पांसन” ऎम्ब निष्टुरोक्ति अवमानगळू, कारणगळागि तन्मूल क भगवदनुग्रह प्राप्तियुण्टायितु, श्री वसुदेव देवकियरिगॆ बन्द श्री दुःखरू पशिक्षॆयु सत्येश्वरनु पुत्रनागिजनिसुव मत्तु शत्रुनिरसन उण्टागुव, सुकृतगळिगॆ हेतुवायितु. हागॆये पाण्डवरिगॆ उण्टाद शिक्षॆगळु भगवदनुग्रहरूप सुकृतक्कॆ हेतुवायितु. ध्रुवनिगॆ उण्टाद केशवु आतनिगॆ महत्तादश्रेयस्सन्नुण्टु माडितु. श्री रामचन्द्रप्रभु विगॆ प्राप्तवाद वनवासवु, “वनवासो महोदयः” ऎन्दु अवरे हेळिकॊण्डहागॆ, अवरनिख्यातिगू ऋषिगळसंरक्षणॆगू लोकश्रेयस्सिगू हेतुवायितु; प्रह्लादनिगॆ प्राप्तवादशिक्षॆगळु परमात्मनल्लि ऐकान्ति कात्य निकभुत्पादनॆगॆ हेतुवायितु. हीगॆ इतिहासगळिन्द नूरारु निद र्शनगळन्नु आरिसि तॆगॆयबहुदु. ई वाक्यवन्नु हिन्दिनवाक्यवाद इ डल् ऎम्ब ऎरडुवाक्यवन्नु प्रकरणानुगुणवागि अन्वयिसुवाग तोरिबरुवदेनॆन्दरॆ, शिक्षॆयु कृतोपायनिगॆ अनुग्रह रूपवागि परि ऐविसबहुदॆन्दु हेळिदरु ई वाक्यदल्लादरो अकृतोपाय निगू,________________
प्रभाव रक्षाधिकार प्रवन्न जनस्य भगवन्निग्रहः अनुग्रह एव २८२१ प्राणार्थियाय् विरुद्ध काकत्तुक्कु प्राणनै कॊडुक्कॆ याले, अण्णु म् प्रपत्ति फलम् पूर्णम्, दुष्ट कृतियान कृतोपायरूप सुकृतवु प्रारब्ध रीत्या उण्टागुवदक्कू, शिक्षॆयु हेतुवागबहुदॆम्बुदु अभिप्रायवु. आदुदरिन्द ई ऎरडनॆय वाक्य दल्लि हेळिदुदु, शिक्षॆयु निदद्वारा, ईतनिगॆ उण्टागबेकागिद्द उपायप्रवृत्ति रूप सुकृतक्कू कारणवागबहुदॆम्बुदु मुख्य तात्स रवु. इदन्नॆल्लवन्नू मनस्सिनल्लिये, करुणानिधिय सुसङ्कल्पदल्लि पूर्णनम्बिकॆयन्निट्टु, “विपद स्वन्तु नश्यश्वत् नमगॆ विपत्तुगळु पदे पदे उण्टागलि ऎन्दु आशिसल्पट्टितु. हीगॆ ऒब्बनिगॆ दुष्कृत गळिद्दरॆ दुष्टतमूलक शिक्षॆयन्नुण्टुमाडि, अदर फलवागि वैरा ग्यवन्नु हुट्टिसि, साधु समागम, आचार्य प्राप्ति, साधनानुष्ठान गळन्नुण्टुमाडुत्तदॆ. प्रपन्न जनक्कॆ माडुव भगवन्तन निग्रहवु अनुग्रहवे. उपायानुष्ठानमाडिदवनिगॆ शिक्षॆयू अनुग्रहवॆन्दु हेळल्पट्ट तल्ला, काकासुरॆ वृत्तान्तदल्लि हागॆ तोरिबरुवदिल्लवल्ला? आतन ऒन्दु कण्णन्नु ब्रह्मास्त्रक्कॆ तुत्तागि माडि तॆगॆदु हाकिदुदु हेगॆ अनु ग्रहवादीतु? इदरिन्द शरणागतिगॆ सम्पूर्णवागि रक्षिसुव व कातॆ यिल्लवॆन्दागलिल्लवो ? ऎन्दरॆ ई ऎरडु आक्षेपणॆगू कारणविल्लवॆन्दु उपपादिसि हेळुत्तारॆ, अदु निग्रहवल्लवु, अनुग्रहवे ऎन्दू, शरणागतिय प्रभावक्कॆ एनॊन्दू न्यूनतॆयिल्लवॆन्दू हेळुत्तारॆ. प्राणार्थियाय् - काकनु माडिद महापराधक्कॆ कोपिसि, दर्भ यन्नु अभिमन्त्रिसि बिट्टु दुदु ब्रह्मास्त्रवागि परिणमिसि, प्राणापहारि यागि अट्टिसिकॊण्डु बन्दुदरिन्द आतनु प्राणार्थियागि, प्राणवन्नु कापाडु ऎन्दु प्रार्थिसुवनागि, विरुद्ध - ब्रह्म रुद्ररू तन्न तन्दॆ याद इन्द्रनू यारू तन्नन्नु कापाडलु असमर्थरॆन्दु हेळिद नन्तर (१) “सपित्राच परित्यक्त सुरैश्य समहर्षिभिः । र्श्री 2________________
श्रीमद्र हस्य त्रयसारे विक्काकत्तु कु शिक्षॆयाग ऒरु कण्णॆ वाज् निट्टिदुवु निग्रह मनु, अनुग्रह विशेष म. L d लोर्का सम्परिक्रम्म तमेव शरणागतः” श्रीरामचन्द्रप्रभु विन कालिनमेलॆ, विळु - बिद्द, काकत्तुकु - काकासुरनिगॆ, प्राण नैकॆडुक्कॆयाले - प्राणदिन्द उळिसि रक्षिसिदुदरिन्द, प्रपति फलं पूर्णम् - शरणागतिय फलवु सम्पूर्णवागि प्राप्तवा यितु. आ काकनु शरणागतियन्नु अनुष्ठिसिदुदु, तन्नन्नु अस्त्रदिन्द बिडिसि प्राणदानवन्नु माडबेकॆम्बदागि ; अदु सम्पूर्णवागि फलिसिरु वदरिन्द इल्लियू शरणागतिय माहात्मगॆ एनॊन्दू कुन्दुकविल्ल ऎन्दु ऒन्दु आक्षेपक्कॆ समाधानवन्नु हेळिदरु. मुन्दॆ आतन ऒन्दु कण्णन्नु तॆगॆदु हाकिदुदु अनुग्रह विशेषवॆम्बुदन्नु समर्थिसु तारॆ.-दुष्पकृतियान - तुम्बा कॆट्ट स्वभाववुळ्ळ, इक्काक तुक्कु शिक्षॆयाग - ई काकासुरनिगॆ शिक्षार्थवागि, ऒरुकट्टॆवाण विट्ट दुवु - (२) “ हिनस्तु दक्षि णाक्षित्वच्छर इत्यथसोब्रवीत् ” ऎन्दु हेळिरुवहागॆ दक्षिण कण्णन्नु ब्रह्मास्त्रवु तॆगॆदु हाकिदुदू, निग्रहवन्नु - निग्रहवल्लवु, एकन्दरॆ अदु अनुग्रह विशेष (३) “वधार्हमसि काकुत्स कृपया पर पालयत्” वधिसलु अर्हनागिद्दरू प्राणदिन्द उळिसि रक्षिसु ऎन्दु बेडिदुदरिन्द तुम्बा कृपॆयिन्द श्रीरामचन्द्रनु रक्षिसिदनु ऎन्दु महर्षिय वाका सारवागिये, अनुग्रह विशेषवु सरियागि नोडिदरॆ अन्तह अपराधक्कॆ वधॆय अनन्तर कल्पान्तदवरॆगू नरक प्राप्तियू, अद न्नॆल्ला तप्पिसि कापाडिदुदु अनुग्रहवॆम्बुदरल्लि सन्देहविल्लवॆम्ब तात्प ्रवु. ई सन्दर्भदल्लि इन्नॊन्दु पूत्व पक्षवु उदिसबहुदु. हेगॆन्दरॆ शरणागतियन्ननुष्ठिसिदरॆ, शरणागतिगॆ पूरैदल्लि माडिद सत्वपापगळू नशिसि होगबेकल्लवे ? हागिल्लदे अदक्कागि ऒन्दु कण्णन्नु कित्तु हाकुवदु, सरियो ? शरणागतिय प्रभावक्कॆ आगलू कुन्दकविल्लवो? ऎम्ब आक्षेपवन्नु तन्दरॆ इदक्कॆ ऎरडुविधवागि समाधानवन्नु हेळ बहुदु ; हेगॆन्दरॆ (१) इल्लि गोप्तत्ववरणवु प्राणदिन्द कापाडो 8 (१) रामा, सुं ३८-३४, (२) रा, सुं, ३८, ३६, -________________
प्रभाव रक्षाधिकारः & २८२६ णवु ; अदु कॊट्टिद्दायि तादुदरिन्द शरणागतियु वितथवागदॆ पूरवु, आदुदरिन्दले प्रपत्ति फलं पूर्णम् ऎन्दु स्वारस्यवागि हेळिरुत्तारॆ. (२) ई काकासुरनु शरणागतियन्नु माडुवुदक्कॆ मॊदले ब्रह्मा इवु प्रयोगिसल्पट्टिदरिन्द उपाधियु प्राप्तवादुदरिन्द अदरफल ागि ऒन्दु कण्णन्नु काकनु कॊडबेकागि बन्तु; अदू अनुग्रह विशेषवे ; आ अस्त्रक्कॆ अहुतियागि ऒन्दु कण्णन्नु कॊट्टु, प्राणवन्नु उळिसिदुदु अनुग्रहवॆम्बुदरल्लि सन्देहविल्लवु. “मोघं करुं नशक्यन्तु ब्राह्ममस्तं” अस्त्रवन्नु व्यर्थवादुदागि माडुवदु साध्य ऎल्लवु, शरणागतिगॆ पूत्वभावियाद ई अस्त्र प्रयोग रूप उपाधि यिल्लदपक्षदल्लि, काकन कण्णन्नु कूड ई कृपानिधियु ऎन्दिगू तॆगॆदुहाकु तिरलिल्लवु. शरणागतिगॆ पूरभावियाद उपाधियु इद्दुदादरॆ अल्लि वरॆगू शरणागतियफलवु सिद्धिसुवदिल्लवॆम्बुदक्कॆ, भरताळ्वारवरु श्री रामचन्द्रनल्लिगॆ काडिगॆ बन्दु राज्यदल्लि पट्टाभिषिक्तनागुऎन्दु माडिद शरणागतियु १४ वर्षदवरॆगू फलिसलिल्लवु. एकॆन्दरॆ कैकेयिा दश रथरल्लि तानु १४ वर्षगळ काल वनवासवन्नु माडुत्तेनॆन्दु ऒप्पि बन्द उपाधियु प्रतिबन्धकवादुदरिन्द, ऒडनॆये फलिसदॆ १४ वर्ष गळु कळॆद मारनॆ य दिनवे सिद्धिसितु. ई शरणागतियन्नु मनस्सिन इद्दे, विभीषण ४ार् “वस तानदिह प्राज्ञ यद्य मयि सौहृदम् ई लङ्कॆयल्लि स्वल्प काल तम्म प्रियनाद लक्ष्मणनॊं दिगू प्रियळाद पत्नियॊन्दिगू इरबेकॆन्दु विशेषवागि प्रार्थिसल्प ट्टरू, सम्मतिसदॆ, “ तन्तु मे भ्रातरं द्रष्टु भरतं त्वरते मनः 1 मां निवर्तयितुं योस् चित्रकूट मुवागतः । शिरसा याचित सस्य वचनं नकृतं मया” तलॆबागि नमस्करिसि शरणागति यन्ननुष्ठिसिद तम्मन मातन्नु नडॆसिकॊडलिल्लवे ऎन्दु हेळि, परि तापपट्टु, हॊरटु होगि आतन मनोरथवन्नु पूर्णमाडिदरॆम्ब वृत्तान्तवु अनुसन्धेयवु. इदरिन्द शरणागतिय प्रभावक्कॆ एनॊन्दु कुन्दकवू इल्लवॆम्बुदु सिद्धवु. इदू अल्लदॆ काकनु मुमुक्षुवल्लवु, इन्तह दुष्पकृतियु तॊलगि मुन्दक्कॆ सद्वा पारवुळ्ळवनागि तन्नन्नाश्रयिसलि ऎम्ब परम कृपॆयिन्दलू ऒन्दु कण्णन्नु तॆगॆदुहाकिरबहुदॆम्ब भावनॆयू साध्यवु. ऎरडु कण्ण________________
وفرف श्रीमद्र हस्य त्रयसाले आतन अन्तःपुरद्रोहमाडिद महापराधक्कागि कळॆयबहुदागिद्दरू काकनिगॆ गमन आहारान्वेषणादि देहयात्रॆगळिगॆ तॊन्दरॆयेनू आगदहागॆ, ऒन्दु कण्णन्नु मात्र अस्त्रक्कागि तॆगॆदुदू कृपा प्रभा ववे, ई भाववन्ने प्रतिपादिसि श्री निगमान्य देशिकरवरु दया शतकद “ अपाम्पत्युः” ऎम्ब (६३नॆय) श्लोकदल्लि समुद्र जामदग्नि मुनि, काक, इवरुगळ वृत्तान्तगळ मूलक हेळिरुत्तारॆ. हीगॆ शिक्षॆ यू अनुग्रहवॆन्दे महानुभावरुगळु भाविसुवदन्ने मूलमाडि कॊण्डु अनुज्ञालङ्कारवु उदाहरिसल्पट्टिरुत्तदॆ. हेगॆन्दरॆ “दोषस्याभ्यर्थ ना नुज्ञा तव गुणदर्शनात् । विषद स्सन्नु न *श्वद्यासु सते हरिः” इदरर्थवेनॆन्दरॆ विपत्तुगळे नमगॆ बारिबारिगॆ उण्टागलि, एकॆन्दरॆ अन्तह विपत्तुगळल्लि श्री हरियु स्तुति सल्पडुवनु. हीगॆ दोषदल्लि गुणवन्नु हेळुवदु अनुज्ञालज्ञा रवु. हीगॆ भगवन्निग्रहवु अनुग्रहरूपवॆन्दे अनेक साधु गळु भाविसुवरु, आदुदरिन्दले * किं दुस्सहन्नु साधूनां ” (भाग, १०) साधुगळिगॆ यावुदु निग्रहरूपवागि प्राप्तवादरू, अवु गळु तम्म अनुग्रहक्कागि बन्दवु ऎन्दु भाविसुवरे विना दुःखिसुवदि इवु. हागॆये हरि र्दुःखानि भक्तिभो हितबुद्धाकरोति वै शस्त्र क्षाराग्नि कराणि स्वपुत्राय यथापिता” ऎम्बुदु अनुसन्धे यवु, श्रीहरियु भक्तरिगॆ दुःखगळन्नु हितबुद्धियिन्द माडुत्तानॆये विना, अन्यथा अल्लवु, अदु हेगॆन्दरॆ ? पितावादवनु तन्न पुत्रनिगॆ हेगॆ हितक्कागिये वैद्यन मूलक शस्त्रप्रयोग, कत्तिय मूलक चौ लकर शङ्खचक्राङ्कनरूप अग्नि चिकित्सॆयन्नू माडिसुत्तानो, हागॆ ऎन्दु भाविसतक्कद्दु. क्षणकाल साध्यवाद प्रपत्तिगॆ मोक्ष परस्तवाद फलवन्नुण्टु माडुव प्रभाव उण्टॆन्दु हेगॆ नम्बतक्कद्दु ? प्रपदनवु ऒन्द क्षण काल साध्यवादुदु. हीगिरुवाग निरतिशय शाश्वतवाद सुखरूप मोक्षप्राप्तियन्नुण्टुमाडुत्तदॆन्दु हागॆये भक्तियोगदल्लि क्षणकालवनुष्ठिसिद अङ्ग शरणागतिय मूलक प्रारब्ध निवर्तकत्व उण्टॆन्दरॆ नम्बबहुदे ? ऎन्दरॆ ब्रह्महत्यादि पापगळू 1________________
(४३) प्रभाव रक्षाधिकारः क्षण कालसाध्य प्रपत्तेः कथं मोक्ष पर फल जनकत्वरूप प्रभाव? २८२५ आगैयाल् आभूतसम्प्लवं नरकले किडुक्कु मूडि क्षण कृत पापकरज्ञळुडैय प्रभावमान भगवन्निग्रह (विशेष) क्षणकालदल्ले माडतक्कवु ; अदु अनेक काल नरकवासवन्नुण्टु माडुत्तदॆ ऎन्दु ऒप्पिदरॆ, हागॆये ईक्षणकालसाध्य भरनासवू निरतिशय शाश्वत फलवन्नु कॊडुत्तदॆ ऎन्दु ऒप्पिकॊळ्ळलु अभ्यं तरवेनु ? आदुदरिन्द हीगॆ मोक्षवन्नु कॊडुव प्रभाववु ई शरणा गतिगॆ उण्टॆन्दु हेळुवदरल्लि एनॊन्दू असामञ्जस्यवु इल्लवु ऎन्दु मुन्दॆ हेळुत्तारॆ. आगैयाल् - आकारणदिन्द, प्रपदनद माहा गॆ बाधकत्ववु ऎल्लियू तोरिबरुवदिल्लवादुदरिन्द, आभूत सं प्लवं-भूत सञ्ज्ञॆ वॆन्दरॆ भूत प्रळयवु, भूतगळिगॆ प्रळय उण्टा गुववरॆगू नरकले किडुक्कु मूडि नरकदल्ले बिद्दिरुवहागॆ क्षण कृतपापकर ळुडैय ऒन्दु क्षण मात्रदल्लि माडिद ब्रह्महत्यादि महा पातकगळ, प्रभावमान-फलरूपवाद, भगवन्नि ग्रहविशेष भगवनि ग्रहरूपविशेषवन्नु, इशॆन्सार् पोलुवुम् - ऒप्पिकॊण्डवर हागू, प्रपत्तियू क्षणकाल साध्यवागिद्दरू देहवियोगानन्तर मुक्तियन्नु कॊडुव प्रभाववुळ्ळद्दॆन्दु ऒप्पबहुदल्ला ऎन्दु हेळु तारॆ,-मुन्दॆ हागॆये कॆलवु क्षणकालदल्लि माडिद सुकृतगळिगॆ विशेष श्रेयस्सन्नुण्टुमाडुव शक्तियुण्टॆन्दु हेगॆ ऒप्पुत्तीरो, हागॆये प्रपदनक्कू निरतिशय श्रेयस्सन्नु साधिसुव शक्तियुण्टॆन्दु ऒप्पबहुदॆन्दु “दुर्गसंसार” ऎन्दु आरम्भिसि “इन्सार् पोल वुम्” ऎम्बुववरॆगू उपपादिसि हेळुत्तारॆ. इल्लि आभूतॆ सम्प्लवं नरकले किडक्कुं पडि ऎन्दु हेळुवाग श्रीनिगमान्यरवरु “ब्रह्म हत्याश्वमेधाभां पुण्य पाप कृतोविधिः । आभूत संस्कृवं तल मुक्तं तयोर्द्विज” ऎम्ब सूक्तियन्नु मनस्सिनल्लिट्टु प्रयोगिसिरुव हागॆ तोरुत्तदॆ. आदरॆ इदन्नु एकॆ प्रमाणवागि उदा हरिसलिल्लवॆन्दरॆ ब्रह्महत्यवु क्षणिकवागि अवरिगॆ प्रकृतक्कॆ बेकादुदु________________
श्रीमद्र हस्यत्रयसारे यि नालवु म, (१) “दुर्ग संसार कानार मपार मभिधान ताम् । एक कृष्ण नमस्कारो मुक्ति तीरस्य देशिक” ऎन्नुव (२) “एकोपि कृष्ण सुकृतः प्रणामो d 3 दशाश्व अश्वमेधवु क्षणिकवल्लवु, आदुदरिन्द इदन्नु त्यजिसि ब्रह्महत्य दृष्टा इवन्नु मात्र तन्दिरुत्तारॆ. ई ब्र ह्महत्य मत्तु अश्वमेधगळिगॆ पापपुण्यरूप फलगळु आभूत संस्कृववॆन्दरॆ प्रळयदवरॆगू -उण्टागबहुदु ऎम्बुदु शोकतात्सर्यवु. हागॆये क्षणकृत सुकृतक्कू ऒळ्ळॆ फलवुण्टॆन्दु हेळुव प्रमाणगळन्नु उदाहरिसु तारॆ -(१) * अपारं - पारवे इल्लदिरुव ऎन्दरॆ बहु विशालवाद दुर्ग - दाचल, असाध्यवाद, संसार कान्तारं - संसारवॆम्बमरळु काडियु कुरितु, अभिधावतां - ओडिहोगुत्तलिरुव, ओडि ओडि आ यास उण्टागुव हागॆ सञ्चरिसुत्तिरुववरिगॆ, मरळु बिसलल्लि कादु, कालु बॆन्दु होगुवहागॆ सुडुत्तिरुवदरिन्द ओडि ओडि होगुव ऎम्ब भाववु. एकः कृष्णनमस्कार - ऒन्दाद कृष्णन नमस्कारवे, मुक्तिरस्य - मुक्ति ऎम्बुव दडक्कॆ, देशिकः - हॊन्दिसुवन्ताद्दु ऒन्दु सल नमस्कारवु मुक्तियन्नु हॊन्दिसुव शक्तियुळ्ळदु, इद रिन्द ऒन्दुसलवे नमस्कारमाडतक्कद्दॆन्दु विधिसिद हागल्लवु, एकॆं दरॆ शास्त्रवु प्रदक्षिण नमस्कारगळन्नु “युगेनैव कल्यात्” ऎन्दरॆ २, ४ सारि हीगॆ ऎरडॆरडु सारि माडबेकॆन्दु हेळुत्तदॆ, भक्तवत्सल नागि शरणागत वश्यनाद श्री कृष्णनिगॆ सहृत्पणामवे अनुग्रहिसलु साकु ऎम्ब भाववु. (७, ८, ९नॆय पुटगळन्नु नोडि.) संसार वॆम्ब अगाध समुद्रक्कॆ आचॆ मुक्तिस्थानविदॆ ऎम्बभिप्रायदिन्द मुक्ति तीर ऎम्ब प्रयोगवु. ” इल्लि नमस्कारवु साधारणनमस्कारवल्लवु. सरियाद नमस्कारवु श्री विभीषणार्ध्वा माडिद शरणागतिर सव सारवु. साधारणवाद सामान्य भक्तियिन्द माडुव नमस्कारवु मो क्षवन्नु हॊन्दिसलारदु. प्रपदनानु ष्ठानदॊन्दिगॆ माडुव नमस्कारवे मुक्ति तीरदायकवु, ऎन्नुम् - ऎम्बदागि य मत्तु (२) कृष्ण श्री कृष्णनल्लि, एकोपि सुकृतः प्रण वक ऒन्दागि चन्ना गि अन्न (१) वि. ध. १. १८. (२) भात श. ४६. १२३,________________
0810 प्रभाव रक्षाधिकार- २८२७ मेधावि थेन तुल्य दशाश्वमेधी पुनरेति जन्म कृष्ण प्रणा विा न पुनर्भवाय” ऎन्नुव, सुकृत प्रणाम विशेषत्तिनुड्डॆय प्रभाव शैनार् पोलवुम्, (३) “सक्कदेव प्रपन्नाय षिसल्पट्ट ऎन्दरॆ स परिकरवाद शरणागतियॊन्दिगॆ माडल्पट्ट प्रणा मवू कूड, आ प्रणामद लक्षणवॆन्तादॆम्बुदक्कॆ “ललादर जान्वन्त्रि युगान र्ध्वगतक । भूमौ सन्धायमनसा वासुदेव मनुस्मरेत् हणॆ उदर मॊणकालुगळु कालुगळु मत्तु शिरस्सिगू मेलक्कॆ चाचिद कैगळू, हीगॆ इवॆल्लवू भूमियन्नु स्पर्शिसुवुगळागियू, मनस्सु श्रीवासुदेवनन्नु स्मरिसुवदागियू, इर तक्कद्दॆन्दु हेळल्पट्टिरुत्तदॆ. हागॆये शाण्णिल्यरु, “उरसा मनसा दृष्टा ति शिरसापि यापि च । पद्मा कराभ्यां वाचाच प्रणा मोzष्टाङ्ग उच्यते” ऎन्दु हेळिरुत्तारॆ. दशाश्वमेधावभथेन तुल्य- - हत्तु अश्वमेधगळन्नु माडि अवकृथ स्नानदॊन्दिगॆ समा नवु ; श्री सारास्वादिनियवरु मुन्दिन उत्तरार्धाभिप्रायवन्नु मन स्सिनल्लिट्टु अपि ऎम्बुदन्नु प्रश्नार्थकवागि तुल्यःअपि - समानवेनु ? ऎन्दरॆ समानवागुवदिल्लवु ऎन्दु अर्थमाडिरुत्तारॆ. दशाश्वमेधी हत्तु अश्वमेधगळन्नु नडॆसिदवनु, पुनरेतिजन्म - पुनः जन्मवन्नु हॊन्दुवनु, कृष्णप्रणामि - श्रीकृष्ण नल्लि शरणागतनागि प्रणामव न्नॆसगिदवनु नपुनर्भवाय - पुनः जन्मवन्नॆत्तुवदिल्लवु” ऎन्नुम्- ऎन्दू, सुकृत प्रणाम विशेष नुडैय - इल्लि सामान्य प्रणा मवु हेळल्पडलिल्लवागि सुकृत - सुष्टुकृत, चन्नागि परिकरगळॊन्दिगॆ भक्तिश्रद्धा पूर्वकवागि माडल्पट्ट शरणागति रूप प्रणाम विशेषद, प्रभाव - महिमॆयन्नु, इन्सार् पोलवुम् - अज्जकरि सिदवरहागू मत्तु (३) “सदेव प्रसन्नाय तनाप्रीति च याचते-उपासनादिगळल्लि आवृत्ति इरुव हागॆ अल्लदॆ ऒन्दे सल शरणा गतियन्नु माडि, नम स्करिसि, नान, निन्न वनु रक्षिसुऎन्दु बायल्लि हेळि बहु दैन्यदिन्द प्रार्थिसिदवनिगॆ, मुन्दॆ “अभयं सत्वभूते ददामै तद्व तं मम” ऎन्दु इरुत्तदॆ, (३) रामा, युद्ध. १८, ३३________________
२८२८ श्रीमद्र हस्यत्रयसारे (४) “अथपातक भीतं” (५) “कुयोनिष्टपि सञ्जातो यस्सक्क च्छरणङ्गतः इत्यादिगळिर् सॊल्लुगिरपडिये इप्र पत्ति प्रभाव 8 టి अभयं ददानि - “ अथसोभयं गतोभवति”, “ आनन्दं ब्रह्म विद्या नबिभेति कन” ऎन्दु ब्रह्म विद्यॆगॆ फल वन्नु हेळिदहागॆ, ई न्यासविद्यॆयू ब्रह्मएदॆयादुदरिन्द पुनरा वृत्ति रूप भयविल्लद मोक्षवन्नु कॊडुवॆनु, इदन्नु सत्व भूते ददामि - सकुरनुष्यः पक्षि वा येज वैष्णव संश्रयाः । ते नैव ते प्रयास्यन्ति तद्विष्टो परमं पदम् ऎन्दु हेळिरुव हागॆ आ प्रपन्ननिगॆ सम्बन्धपट्ट इतर मनुष्यरू पशुगळू पक्षि गळू हीगॆ विष्णु भक्तनाद प्रसन्ननन्नु आश्रयिसिद सर्वरिगू कॊडु वॆनु ऎम्बर्थवु” मत्तु ४) अथ पातक भीतं - हागिल्लदिद्दरॆ नीनु पातकगळिन्द भयपट्टवनागि, मुन्दॆ “सत्वभावेन भारत । विमुक्तान समारम्भो नारायणपरो भव” ऎन्दु इरुत्तदॆ. उपासन रूप अन्नोपायदिन्द पाप निवृत्तियु कष्टवॆन्दु भावि सुवदादरॆ, कर्मयोगादि परम्परा रूप कर्मकलपवन्नॆल्ला बिट्टु श्री मन्नाराय णनन्नु शरणागतिय मूलक आश्रयिसु ऎम्ब तात्प र्यवु. इदु धर्मदेवतॆयु तन्न पुत्रनाद धर्मरायनिगॆ उपदेशि सुव प्रकरणवु [२३३५नॆय पुटवन्नु नोडि] (५) कुयोनिषु - इदु हिन्दॆये उदाहृतवु २२०४ नॆय पुटवन्नु नोडि, कुतगळाद शूद्र निषाद पञ्चम योनिगळल्लू कूड, सञ्जातोपि - हुट्टि दवनागिद्दरू कूड, य- - याव अन्तवनु, सकृच्छरणङ्गतः - ऒन्दु सल शरणागतनादरॆ * तम्माता पितृ हन्तर मपिपाति भवार्तिहा” ऎन्दु मुन्दिरुत्तदॆ, अन्तवनु ऒन्दुवेळॆ तायितन्दॆ यन्नु कॊन्दवनादरू कूड, संसार दुःखवन्नु होगलाडिसुव श्रीमन्नारायणनु, आतनन्नु पाति रक्षिसुवनु ऎन्दरॆ आतनु भरन्यास नन्न नुष्ठिसिदरॆ, अन्तह महा पातकिगू कूड मोक्षवन्नु कॊट्टु रक्षिसु वनॆम्ब भाववु” इत्यादिगळिल् शोल्लुगिर पडिय इतादि [४] वि. ध. ६६. ७२, (५) सनत्तु मार संहिता,________________
प्रभाव रक्षाधिकारः २८२९ युं शास्त्रार्थवष्णव प्रसण्ण मिल्लाद विषयल् शुरणादे यनु सन्धिक प्राप्तवम्, S बारि प्रमाणगळल्लि हेळिरुवहागॆ, प्रवत्ति प्रभावत्तॆ युव - प्रपत्ति माहात्मयन्नू, शास्त्रार्थोपप्लव प्रसण्ण मल्लाद विषय आल् - इल्लि शास्त्रार्थवु यावुदॆन्दरॆ जात्यादि नियत अनुष्ठानवु इदक्कॆ उपप्लव वॆन्दरॆ तॊन्दरॆ अथवा विरोधवु, अन्तह विरोधद प्रसण्ण विल्लदिरुव विषयदल्लि, शुरदॆ - सङ्कोच अथवा न्यूनतॆ बारदॆ इरोण हेगो हागॆ, अनुसनिक्क प्राप्तम् , अनुसन्धान माडुवदु उचितवु. मनुष्यनु अत्यल्प कालदल्ले महत्ताद ब कालवनुभविसिदरू मुगियदष्टु पापगळन्नु माडुत्तानॆन्दु “य ब्रह्म कल्प नियतानु भवे प्यनाशं तषंसृजतिजनुह क्षणार्ध” ऎम्बल्लि हेळल्पट्टिरुत्तदॆ. हीगॆ ऒन्दु अर्धक्षणकालदल्ले भ्रूणहत्य ब्रह्महत्य परदारगमन मॊदलाद महापातकगळन्नु माडि दवरिगॆ बहुकाल नरक प्राप्ति ऎम्बुदन्नु ऒप्पुवाग,हागॆये क्षणकाल दल्लि अनुष्ठिसुव साङ्ग भरन्या सानुष्ठानदिन्द मोक्षप्राप्तियुण्टु ऎन्दरॆ एकॆ ऒप्प कूडदु ? आदुदरिन्द सकृदनुष्ठानवादरू अदक्कॆ निरति शय मोक्षवन्नु हॊन्दिसुव प्रभावउण्टु. इन्तह प्रभावविदॆ ऎन्द दनन्तर “नशूद्रा भगवद्भक्ताः विप्रा भागवतास्कृताः” ऎम्बल्लि हेळिरुव वाक्य रीत्या, अन्तह शूद्रनूविप्रनादरॆ, अध्ययन माडबहु दॆन्दु अकरिसलागुत्तदॆये ? ऎम्ब भाववु. एकॆन्दरॆ “तस्माच्यद समाने नाध्यॆतव्यः” ऎम्ब शास्त्रक्कॆ अदु विरोधवागुत्तदॆ. आदु दरिन्द प्रपत्तिय प्रभाववन्नु अनुसन्धानमाडुवाग शास्त्रविरुद्ध विल्लदहागॆ अनुसन्धान माडबेकॆम्ब भाववु. अदु कीळुजातियवनन्नु उत्तम जातियवनन्नागियू माडुत्तदॆ ऎन्दु एकॆ ऒप्पकूडदॆम्ब वादवन्नु तन्दु शास्त्रक्कॆ उपप्लव उण्टागुव हागॆ माडतक्कद्दु युक्तवल्लवॆम्ब भाववु. इदु हिन्दिन अधिकारदल्लि हेळल्पट्टितु भरन्यासवू सहृदनुष्यवॆम्बुदक्कॆ मेलॆ ऐदु प्रमाण गळन्नु विष्णु धर्म, भारत शास्त्रि प, रामायण सनतु मार संहिता वाक्यगळन्नु उदाहरिसिदरु, आदुदरिन्द सहृदनुष्टिसिदुदा လ________________
२८३० श्रीमद्र हस्य त्रयसारे (१) “तं मातापितृहन्तार मसि पाति भवारिहा” ऎन्नुद वु उत्तराघ मल्लादपोदु उपप्लवमिल्फ्. दरॆ इन्तह निरतिशयानन्दरूपमोक्षवन्नु हॊन्दिसुव प्रभाव उण्टॆन्दु ऒप्पतक्कद्दरल्लि ऎनॊन्दू विरोधविल्लवॆम्ब तात्पर्यवु शास्त्र प्रमाणशरणरॆल्ला इदन्नु ऒप्पतक्क विषयवे, एकॆन्दरॆ मेलिन प्रमाणगळॆल्ला हागॆ हेळुवदरिन्द ऎम्ब भाववु. इन्नू इतर प्रमाणगळिगॆ १०८४नॆय पुटवन्नु पराम्बरिसि. (6 A 620441 शास्त्र प्रमाणानुगुणवागि क्षण काल साध्य भरन्यासक्कॆ इन्नॆं दिगू जन्मविल्लदॆ, दुःखानुभवविल्लदॆ, निरति शयानन्दरूप शाश्वत मोक्षसुखवन्नु कॊडुत्तदॆ ऎन्देनो ऒप्पोण. आदरॆ तं माता पितृहन्तार मसि पाति भवार्तिहा” ऎन्दु हेळिदुदु अतिशयो क्रियल्लवो ? अन्तह महा पातकियागि सदा नरकभाक्कागिये इरलु योग्यनादवनिगू ई भरन्यासदिन्द मोक्ष उण्टॆम्बुदन्नु हेगॆ नम्बलु साध्यवु? ऎम्ब शाविगॆ मुन्दॆ समाधानवन्नु हेळु तारॆ- इन्तह पातकगळु भरनासक्कॆ पूर्वभावियागिद्दरॆ हेगॆ ? उत्तराघगळादरॆ हेगॆ ? ऎम्बदागि ऎरडु विधवागि विकल्पिसि समा धानवन्नु हेळुत्तारॆ. तं - अन्तह सकृच्छरणागतनाद प्रपन्न नन्नु मातापितृ हन्तारमपि - तायि तन्दॆयन्नु कॊन्द पातकि यागिद्दरू कूड, भवरिहा - संसार दुःखगळन्नु होगलाडिसुव कृपासागरनु, पाति. संरक्षिसुत्तानॆ” ऎन्नदुवु - ऎन्दु हेळिरु वदु, उत्तराघमल्लादपोदु - उत्तराघवल्लदिरुव सन्दर्भ दल्लि ऎन्दरॆ पूर्वाघवागिद्द पक्षदल्लि, उपवमि - एनॊन्दु विरोधवू इल्लवु. अदरल्लि शास्त्रविरुद्धवादुदु एनू इल्लवु. * अपायसम्प्लवे सद्यः प्रायश्चित्तं समाचरेश्” ऎम्बदागि बुद्धि पूर्वकवागि इन्तह उत्तराघवु प्राप्तवादरॆ अदक्कॆ प्रायश्चि इवु विधिसल्पट्टिरुवदरिन्द, प्रायश्चित्तद अपेक्षॆ इल्लदेनॆ- इल्लि हेळ ल्पट्टिरुवदरिन्द इदु पूर्वाघ विषयवॆन्दे हेळतकद्दादरॆ, आग (U)________________
प्रभाव रक्षाधिकारः २८३१ शरणागतियु समस्त पापगळन्नू नाशपडिसि मोक्षवन्नु कॊडुत्तदॆं बुदु शास्त्रार्थवादुदरिन्द माता पितृ हनावादरू कूड मोक्ष उण्टॆन्दु हेळुवदरल्लि एनू विरोधविल्लवु. हागॆये श्री राम चन्द्र प्रभुविन उक्ति इरुत्तदॆ. विभीषणनेनू पापमाडिदवनल्लपु. आतनु निरपराधियु. आन्तह शरणागतवन्नु नम्म पङ्गडक्कॆ सेरिसि कॊळ्ळुवदु न्यायवे ऎम्ब चर्चॆये असङ्गतवादुदु. शरणागतनु ऎन्तवनादरेनु ? पुण्यवन्तनादरेनु ? महा पापियादरेनु? आदु दरिन्द आननं हरिश्रेष्ठ दत्त मस्याभयं मम । विभीष वा सुग्रीव यदिना रावणयं’ परदारापहारियाद परव नीचनाद रावणने बन्दु शरणागतनादरू, आतनिगू कूड अभय वन्नीयुवॆनॆन्दु सर्वलोक शरण्यनु हेळिकॊण्डिरुत्तानॆ. ऎन्तह गुरुतर पातकियागिद्दरू शरणागतियु अन्तवनन्नु कापाडुत्तदॆ ऎम्ब ई अभिप्रायवु क्षमा षोडशिय ऒन्दु अमोघ शोकदल्लि बहु निपुणवागि उपपादितवु अदु यावुदॆन्दरॆ, “देवत्वां शरणं प्रपन्न मपिमां दुःखननन्याश्रयं ! बाधनॆयदि सर पाप निवहात्वां मोक्षयिष्काम्यहम् । इत्युक्तं तववाक्य मर्ह विधुरं जायत यद्वाभवां1 स्वत- शक्त इति प्रथेतहि ततो मां रक्ष तुमा ॥ इदर अर्थवु, ओ लीला विभूति प्रियने! नीनु लीला सारथियागि अनुग्रहिसिद प्रसिद्ध गीता चरमकदल्लि शरणम्म्रज ऎन्दु विधिसिद रीतियल्लि निन्नल्लि शरणागतियन्ननुषिसि प्रपन्ननादॆनु. आदरू प्रारब्ध पापगळ मूलक दुःखगळु नन्नन्नु बाधिसिदुदादरॆ निन्न अमोघवाक्काद सरपाप निवहगळिन्दलू बिडि सुवॆनु अळबेड” वॆम्बुदु व्यर्थवागलिल्लवो ? ऎन्दु आक्षेपिसिदरॆ अदक्कॆ नीन प्रतियागि “ हेळिद्देनो हौदु, निन्नन्तह हिन्दॆ माता पितृहन्तारनागिद्द महा पातकियन्नु कुरितु हेळिदुदल्लवु, अल्प स्वल्प पातकगळन्नु माडिद्दरॆ मोक्षयिष्यामि ऎन्दु हेळिद्दॆनो हौदु” ऎन्दु नीनु समाधानवन्नु हेळिदरॆ, आग नीनु अल्प स्वल्प अपराधगळन्नु माडिव्य शरणागतरिगॆ शरण्यनु, गुरुतर पातकगळन्नु माडि शरणागतरादवरिगॆ रक्षकनल्लवु ऎन्दागि आग निनगॆ सर्वशक्तनॆम्ब बिदु होगि, गुरुतर पातकिगळन्नु रक्षिसलु अशक्तनॆन्दागुवदरिन्द,________________
१८३२ श्रीमद्र हस्यश्रयसारे निन्न सर्व शक्ततॆयन्नु कापाडिकॊळ्ळबेकॆम्बपेक्षॆ इद्दु दादरॆ, मां रक्ष तुमा - निम्म क्षमागुणवु नन्नन्नु कापाडलि” ऎन्दु स्तोत्र कर्ता हेळिकॊण्डिरुत्तारॆ. इदरिन्द मातापितृ हावागि महापातकियागिद्दरू अथवातत्सदृशवाद मुन्दॆ अनभ्यु पगत प्रारब्ध विद्दरू कूड, अदू नाशवागि, आ जन्मदल्ले देहावसानदल्लि मोक्षवॆं बुदु सिद्धवु. इदु हिन्दॆये “प्रारब्धतर पूपापमखिलं प्रामादिकं चोत्तरं न्यासेनक्षॆ पयन्ननभ्युपगत प्रारब्द खण्डञ्चनः”ऎम्बल्लि हेळल्पट्टिरुत्तदॆ [१६०८-९नॆय पुटगळन्नु नोडि] आदुदरिन्दले उत्तराघ मल्लादसोदु ऎम्ब व्याख्यानवु. उत्त राघवल्लदुदु ऎम्बुदरिन्द पूर्वाघवु अथवा प्रारब्द वु. पूराघवु नाश हॊन्दुत्तदॆ, प्रारब्दवु अनुभविसल्पडुत्तदॆ, अन्तू ऎरडु सन्द र्भदल्लि देहावसानदल्लि मोक्षवॆम्ब सिद्धानक्कॆ एनॊन्दू विरोध ऎल्लवु ऎन्दु हेळुवदक्कागि उपप्लव मिल्लॆ ऎम्ब प्रयोगवु. ई सन्दर्भदल्लि साध्यभक्तिस्तु साहं प्रारब्ध स्यापि भूयसि” ऎम्ब प्रमाणवु अनुसन्धेयवु. साध्य भक्ति ऎन्दरॆ प्रपत्ति ऎन्दु, “साधनं भगवत्पा स् सएवेतिस्थिरामतिः । साध्य भक्ति थाव प्रपरिगीयते” ऎम्बल्लि हेळल्पट्टिरुत्तदॆ. “तं माता पितृहं तारं” ऎम्बुदु उत्तराघाधिकारियन्नु बोधिसुत्तदॆ ऎन्दु हेळि दरू चिन्तॆयिल्लवु, अन्तवनिगू आजन्मदल्ले ई शरणागतिय माहा यिन्द देहावसानानन्तर मुक्तियुण्टॆ ? ऎन्दरॆ, ई उत्तरा घक्कागि प्रायश्चित्त रूपदल्लि पुनश्चरणागतियन्नु अनुष्टिसिदुदादरॆ आ अपराधवु परिहारवागि मुक्तियुण्टु. ऒन्दु वेळॆ प्रायश्चित्त रूप शरणागतियन्नु अनुष्ठिसदे होदरॆ सर्वॆश्वरनु आतनन्नु दण्डनॆगॆ गुरिमाडि रक्षिसुवनु. ई अभिप्रायगळु अपराथ परिहाराधिकारदल्लि “धी पूत्तर पात्मना मजननाज्ञातेपि तन्निष्टतेः कौटिल्य सति शिक्षया नर्य क्रोडीकरोति प्रभुः” ऎम्बल्लि व्यक्तवु, [१६०८-९नॆय पुटगळन्नु नोडि, अथवा इन्तह महापराधवन्नु माड बेकादरॆ, शरणागतियु सरियागि परिकरगळॊन्दिगॆ अनुषि स ल्पडदे, अदु शरणागतियागदॆ, स्वामिय कृपॆयु दॊरॆयदे, इन्तह दुष्कृत्यक्कॆ ऒळगादनॆन्दू भाविसबहुदु.________________
(४४) प्रभाव रक्षाधिकर8 उत्तरामु विषयल निस्तारक्रम मुन्नॆ शूम्, (१) “शरणं च प्रसन्ना नां तवास्थिति च याच ताम् । प्रसा दं पितृहन्त्रणामपि कुत्व साधवः” ॥ इत्यादिगळु इप्पडिक्कु सुघटतज्ञळाम्, हिन्दॆ उपपादिसिद रीतियल्लि प्रपन्ननादनन्तर इन्तह मातापितृ हननरूपवाद महापराधवु प्राप्तवादरॆ हेगॆ ऎम्बुदन्नु उत्तराघ विषयल्”ऎन्दु आरम्भिसिद वाक्यमूलक उपपादिसिहेळुत्तारॆ. उत्तराघ विषयुत्तिल्- ई मातापितृहननवु उत्तराघवागुव विष यदल्लि, यावाग मातापितृ हननवु हेळल्पट्टितो आग प्राणिहननवू सह हेळिदन्तॆ आयितु, अन्तह सन्दर्भदल्लि निस्तार क्रमळ् * अपायसम्प्लवेसद्यः प्रायश्चित्तं समाचरेत्” (लक्ष्मीतन्त्र. १७, ९१) ऎम्बल्लि हेळिरुवहागॆ, अन्तह अपराधगळिगॆ परिहार क्रम गळन्नु मुन्नॆ तॊन्नोम् , अपराध परिहाराधिकारदल्लि हिन्दॆये हेळिदॆवु. १५९९-१६०१नॆय पुटगळन्नु नोडि. (१) शरणं प्रपन्ना नां च-उपायवन्नागि तिळिदु शरणागतियन्नु अनुष्ठिसिदवरुगळिगॆ, तवा 8 च याच ताने - निनगॆ ऎन्दरॆ परम पुरुषनिगॆ शेषभूतनागिद्देनॆ ऎन्दु प्रार्थिसुव ऎन्दरॆ निनगॆ नित्य कैर्य माडबेकॆन्दु याचि सुव, पितृ हन्त्रणामपि - हागॆ शरणागतियन्नु अनुष्ठिसिदवरु पितृ वन्नु कॊन्दवरादरू कूड, साधवः - साधुजनगळु, प्राज्ञरु प्रसादं कुध्वनि अनुग्रहवन्नु माडुवरु” इत्यादिगळ् इवे मॊदलाद प्रमाणगळू कूड, इप्पडिक्कु - ई सन्दर्भदल्लि सुघटत नाम् - शास्त्रसम्मत वादवुगळे, अदु हेगॆ ऎन्दरॆ, प्रसन्ननागि उत्तराघरूपदल्लि इन्तह महत्ताद अपराधगळु प्राप्त वादरू कूड, आदक्कॆ अनुताप उण्टागि प्रायश्चित्तवन्ननुष्ठिसि, मुन्दॆ हागॆ माडुवदिल्लवॆम्ब सलयुक्तनागिद्दानॆन्दु भाविसि, साधुगळु प्रसादं कुन्ति ऎन्दु हेळल्पट्टितॆम्ब भावपु. हागॆ साधु गळु अनुग्रहिसुवदक्कॆ कारणवेनु ? ऎन्दरॆ, “या प्रीति र्मयि (१) वि. ध. १०६-५३, 1 क d________________
२८३४ श्रीमद्र हस्य त्रयसारे संवृत्ता मद्भकेषु सदास्तुते अवमान क्रिया तेषां संहरत्य खिलञ्जगत” ऎन्दु प्रसन्ना वमानवु निन्दिसल्पट्टिरुवदरिन्द साधु गळु अनुग्रहिसुवदे सत्यवु. इदरल्लि शास्त्रविरुद्धवेनू इल्लवॆम्ब भाववु. ऒन्दुवेळॆ आतनु हीगॆ पुनश्चरणागतियन्ननुष्ठिसि परिशुद्ध नागद पक्षदल्लि अपराधपरिहाराधिकारान्त्य श्लोकदल्लि “शिक्षयान घर्य क्रोडीकरोति प्रभुः” अन्तवनन्नु शिक्षिसि, परिशदन न्नागि माडि देहावसानदल्लि मोक्षवन्नु कॊडुवनॆन्दु हेळल्पट्टितु. आगलि, आपराधपरिहाराधिकारद आदिसह श्लोकदल्लि, “यद व मसार विषय स्वतः प्रसूतैः पुनः । पञ्जीव कळं कय निजतनुं प्राज्ञॆ रसङ्क्लिप्यते” ऎन्दु हेळिरुवदु ई अभि प्रायक्कॆ विरोधवागुवदिल्लवे ? शरणागतियिन्द शुद्धनाद प्रप ननु विषयोपभोगादिगळु, मत्तु इवुगळिन्दुण्टागुव अपराध गळु, इन्तह अपराधगळिगॆ गुरियादरॆ, प्राज्ञरॊन्दिगॆ सेरिरु वदक्कॆ योग्यनल्लवु ऎन्दु हेळिदुदु विरोधवल्लवो? ऎन्दरॆ विरोध वेनू इल्लवु; अल्लि हेळिदुदु प्रपन्नन स्वरूपक्कॆ योग्यवल्लवु, अन्त वनु ऐहिकोप भोगगळल्लि अप्तनाग कूडदु, लिप्तनादरॆ तन्न स्वरू पक्कॆ हानियु ऎन्दु इष्टु मात्र बोधिसल्पट्टि तेविना, अन्तवनिगॆ देहावसानदल्लि मोक्षविल्लवॆन्दु हेळलिल्लवादुदरिन्द परस्पर विरुद्द भिप्रायगळल्लवु. मैगॆ कॆसरु बळिदुकॊण्डवनु स्वच्छवागि परिशुद्ध रागिरुवर जॊतॆ सेरलु योग्यनल्लवॆन्दु इष्टु मात्रवे अल्लि हेळिदरु. मुन्दॆ प्रपत्तिय प्रभावद उपपादनॆगागि उपायनिष्ठ भागवतन प्रभाववन्नु तिळिसुत्तारॆ. उपायनिष्ठनाद भागवतन महिमॆयल्लि एनू न्यूनतॆ इल्लवु. हिन्दॆ ऒन्दु क्षणकालसाध्यवाद प्रपत्तियु ऎल्लियादरू महा पराधगळन्नॆल्ला होगलाडिसितॆ ऎम्ब सन्देहवन्नु होगलाडिसि प्रप दनक्कॆ अन्तह पापवन्नु होगलाडिसि मोक्षवन्नु कॊडुवशक्ति युण्टॆन्दु समरिसिदरु. आदरॆ कॆलवरु सम्पूर्ण वैराग्यविल्लदॆ, ऐहिक संसार प्रवृत्तिगळल्लि अन्वयवन्निट्टु कॊण्डु शरणागतियन्ननुष्ठिसिरु त्तारॆ; इदु कॆलवरिगॆ सरिबीळदॆ यावाग सम्पूर्णपैराग्यविल्लवो आग________________
प्रभाव रक्षाधिकार उपाय निष्ठभागवत प्रभावेसि न्यूनता नात्याह २८३५ नव दर्शनत्तिलॆ नियुडैयराय, मुमुक्षुक्कु काय्, करज्ञान भक्ति प्रपगळिल् एदेनु मॊरु शास्त्रीय मायाले भगवावण रानाकु यतमान सञ्ज्ञाद्यव 2 शरणागतियु मुक्तियन्नु तरलारदु, अन्तह प्रपन्नरॆन्दु हेळिसिकॊळ्ळु ववरु, सरियाद वैराग्ययुक्तभागवतरुगळॊन्दिगॆ सम्भाषणॆगू कूड अनर्हरॆन्दु अभिप्राय पडुवरु. श्रीनिगमान्त देशिकरवरु इदु सरि याद अभिप्रायवल्लवॆन्दु सप्रमाणवागि तोरिसुत्तारॆ-नं दर्श नल् - “ नादोपज्ञ प्रवृत्तं बहुभिरुपचितं यामु नेय प्रबन्धस्सम्य स्वातं यतीरखिल तमः कर्शनं दर्शनं नः” ऎन्दु हेळिरुवहागॆ, नाथमुनिगळ प्रथमज्ञानदिन्द उण्टाद्दागि श्रीयामुन मुनिगळ दिव्य ग्रन्थगळिन्द चन्नागि अभिवृद्धियन्नु हॊन्दि दुदागि, श्रीभाष्यकाररवरिन्द चन्नागि रक्षिसल्पट्टिद्दागि, ऎल्ला सिद्धां तगळल्लिरुव अज्ञानान्धकारवन्नॆल्ला यथार्थ ज्ञानवॆम्ब बॆळकिनिन्द होगलाडिसुवन्ताद्दागि, हीगॆ महिमॆयन्नु हॊन्दिरुव नं दर्शनल् - नम्म विशिष्टा दैत सिद्धान्तदल्लि, नियुडॆय त राय - प्रतिष्ठितॆयन्नु हॊन्दिद दरागि, मुमुक्षुक्कळाय् - मोक्षार्थिगळागि, करज्ञान भक्ति प्रपत्तिगळिल् - उपासनक्कॆ परं परया कारणगळाद कर्मयोगवेनु, ज्ञानयोगवेनु, मत्तु साक्षादुपायगळाद भक्तियोगवॆन्दरॆ परमात्मपासनवेनु मत्तु भरन्यासवेनु ई ऎरडु मारगळल्लि एदेनुमॊरुशास्त्रीयमर्यादॆ याले - यावुदादरू ऒन्दु मोक्षक्कॆ कारणभूतवागि शास्त्रदल्लि हेळिरुव प्रकार, भगवत्सवण रानारक्कु - भगवन्तनन्नु आश्रयिसि दवरिगॆ, यतमान सञ्ज्ञाद्यवस्थॆगळिले - यतमान सञ्ज्ञा वस्थॆ, आदिपददिन्द व्यतिरेक सञ्ज्ञावस्थॆ, एकेनि य सञ्ज्ञावस्थॆ, वशीकरण सञ्ज्ञावस्थॆ, हीगॆ इन्द्रियगळन्नू मनस्सन्नू विषयग ळिन्द तिरुगिसि मनस्सु जीवात्मनल्लि मत्तु परमात्मनल्लि निल्लुवहागॆ माडुव अवस्था विशेषगळु इन्तह वैराग्यवन्नु हॊन्दुव प्रयत्न له________________
१८३६ श्रीमद्रहस्यतयसारे कैगळिले अर्थसज्जादिगळागिर शिलव्याधिगळ निशेषवाग शमियाद मट्टॆक्कॊण्डु इवगळ प्राकृतरॆ पोलॆ असम्भाष्यरन्नु शिल वैराग्य मात्र प्रधानगळ सॊल्लुवर्गळ d दल्लिरुवाग, अर्थसङ्गादिगळागिर - द्रव्याशॆ मत्तु कामप्रवर्तनॆ यल्लि आशॆ इवे मॊदलादवुगळाद, इल्लि आवि शब्ददिन्द कामदिन्दुण्टा गुव, क्रोध लोभादिगळु हेळल्पट्टवु, शिल व्याधिगळ - कॆलवु रोग गळु, निशेषवाग शमियाद मट्टिकॊण्डु - निशेषवागि निवा रणॆ हॊन्ददिरुवदन्नु मात्र मूलमाडिकॊण्डु, अवर्गळ - आ मोक्षार्थिगळु, प्राकृतरॆ पोलॆ - साधारणरागि विषयोपभोग गळल्लि मात्रवे आशॆ इरुववर हागॆ, असम्भाष्यरॆन्नु - प्रपन्नरॊन्दिगॆ सम्भाषणॆगॆ अनर्हरॆन्दु, शिलवैराग्य मात्र प्रधान - कॆलवु वैराग्यवन्नु मात्रवे मोक्षार्थिगॆ मुख्यवादुदन्नागि भाविसुव वरु, शॆल्लुवर्गळ - हेळुवरु. यारु ऎन्दु हेळलिल्लवु. इन्त वरॆन्दरॆ वैषम्यगळिगॆ वृथा कारणवादीतॆन्दु भाविसि श्री निगमान्त देशिकरवरु हेळलिल्लवु. हागिरुवाग, श्री निगमान्तर मार्गवे नमगू सत्सम्प्रदायवादुदरिन्द नावू हेळुवदिल्लवु. प्रपतियन्नु अनुष्ठिसिदवनिगागलि, अथवा भक्तु पायवन्ननुष्ठिसुवदक्कागि, कर्म योग ज्ञानयोग भक्तियोगगळल्लि याव पर्वदल्लि अनुष्ठानविरु वाग यागलि मोक्षाधिकारिगॆ बेकाद वैराग्यद, मेलॆ हेळिद नाल्कु अवस्थॆगळल्लि ऎल्लियादरू, धनाशॆयागलि, काम क्रोधादि सङ्गवागलि उण्टादरॆ, अवरुगळु सम्पूर्णवागि मोक्षप्राप्तिगॆ अनर्हरॆन्दू अवरॊन्दिगॆ प्रपन्नरादवरु सम्भाषिस कूडदॆम्बुदु कॆलवर अभिप्रा यवु. इदु सरियाद अभिप्रायवल्लवॆन्दु मुन्दिन वाक्यदिन्द हेळुत्तारॆ. ई वाक्यदल्लि कर्मज्ञान भक्ति प्रपत्तिगळिल्’ ऎन्दु नाल्कु हेळल्पट्टिरुवदरिन्द इवु नाल्कू प्रत्येक मोक्षे पायगळॆन्दु कॆलवरु भ्रमयुक्तरागबहुदु. इन्तह भ्रमॆय निवारणक्कागि सारदीपिका व्याख्यात्रवु, “मोक्षत्तुक्कु परम्परया कारणङ्गळान करॆयोग ज्ञानयोगळन्न, साक्षा दुपाय ङ्गळान भक्ति प्रपत्तिगळॆन्न, इवत्तिलिवै यॆल्ला भगवदृजनल् 23________________
प्रभाव रक्षाधिकार ليه शास्त्रीय मरादॆगळ्"ऎन्दु हीगॆ व्याख्यान माडिरुत्तारॆ. स्वतन्त्र पायवाद प्रपत्तियु सहृदनुहेयवादुदु. कर्मयोग ज ज्ञान योगगळु भक्तियोगक्कॆ अण्णगळादुदरिन्द, इवुगळॆल्ला चिरकालानु प्रेयगळादुदरिन्द, अण्णगळू साक्षादु पायवू सह हेळल्पट्टवु. हागिद्द पक्षदल्लि भक्तियॊन्दे हेळिद्दरॆ साकागित्तल्लवे ? ई वैराग्य वन्नु साधिसिकॊडुव यतमान सञ्ज्ञाद्यवस्थॆगळु भक्तियोगदल्लि मात्रवे इल्लदॆ ज्ञानयोगादिगळल्लि उण्टादुदरिन्द इल्लि नाल्कू हेळल्पट्टवु. इदरिन्द इवु नाल्कू साक्षादुपायगळॆन्दु भाविस तक्कद्दल्लवु. ई सन्दर्भदल्लि श्री यतिवर्यर दिव्य सूक्तिगळु सर्व संशयगळन्नू होगलाडिसुत्तवॆ. (१) तदिद मपवर्गॊपाय तया विधि तं वेदन मुपासन मित्य वगम्यते - मोक्षक्कॆ उपा यवु उपासनवे ऎन्दु हेळल्पट्टिरुत्तदॆ. (२) पुनः “सासूपनि मत्तु मोक्ष साधनतया विहितं वेदन मुपासन मित्यु कम्५ - ऎल्ला उपनिषत्तुगळल्लू उपासनवे मोक्षसाधनवॆन्दु हेळल्पट्टरु तदॆ. (३) “नाहं वे” रित्यादिना (गी, ११. ५३) तद्ध व्यति रिक्तपायनिषेधउक्त-नाहम् ऎम्ब गीताश्लोकद मूलक भक्तियल्लदॆ बेरे साक्षादुपायविल्लवॆन्दु हेळिरुत्तदॆ. इल्लि भक्ति ऎन्दरॆ “एवरूपाध्यवानुस्मृतिरेव भक्ति, शब्दनाभिधीयते उपासनवे ऎम्ब श्री भाष्यकारोक्तिये इरुत्तदॆ. (४) श्री भगव द्गीता मूरनॆय अध्यायद अवतारिकॆयल्लू स्पष्टवागि कर्मयोग ज्ञानयोगगळु उपासनवाद मोकोपायक्कॆ अज्जिगळॆन्दु हेळु ट्टिवॆ. ई पुरुषोत्तम प्रापपाय भूत वेदनोपासन ध्या नादि शब्द वाच्य त कान्ति कात्यन्तिक भक्तिं वक्कुं तद भूतं प्रापुरात्मनो याथात्मदर्शनं तनित्य ता ज्ञानपूर का सण्ण करनिष्टाद्यज्ञानयोगसाध्य मुक्त इदरिन्द करयोगवु ज्ञानयोगवन्नु साधिसबल्लदॆन्दू हागॆये ज्ञानयोगवु भक्ति योगवन्नु साधिसबल्लदॆन्दू हीगॆ अण्णगळॆन्दु हेळल्पट्टिरुत्तदॆ. (५) हागॆये यामुननुनिगळू गीतार्थसङ्ग्रहद प्रथम श्लोकदल्लू “स्वधर ज्ञान वैराग्य साध्य भकगोचरः - कर्मयोग वेनु नयोगवेनु वैराग्यवेनु इवुग ळिन्द साधिसल्पट्ट परमा________________
२८३८ श्री मद्र हस्यत्रयसारे तोपासन मात्रदिन्दले साक्षात्करिसल्पडुववनॆन्दु हेळल्पट्टरु तदॆ. आदुदरिन्दले भक्ति प्रजॆगळे साक्षात्तागि उपायगळु, श्री निगमान्य देशिकरवरु ई मेलिन वाक्यदल्लि करज्ञानभक्ति प्रप तिगळिल् एदेनु मॊरुशास्त्र मय्यादॆयाले भगवत्सवणरा नाल्कु” ऎन्दु इवु नाल्कु उपायगळु ऎन्दु हेळिदरु ऎन्दु कल्पिसि भगव द्गीता बोधक्कॆ विरुद्धवागि इल्लि हेळिरुत्तारॆम्बुदु तुम्बा शोच नीयवाद विषयवु. स्वामि देशिकरवरे इदे अधिकारदल्ले मुन्दॆ “मुक्ति मार्गत्तुक्कु मुन्नडियान करयोगादिसले ऎन्दु इरुवदन्नादरू विमर्शिसि तिळिदरॆ भ्रम निवारणॆ यागुत्तदॆ. इल्लि कर्मयोगवु मुक्ति मार्गक्कॆ मॊदलु मॆट्टिलु ऎन्दु हेळिरुव दरिन्द मिक्क मॆट्टलुगळन्नु हत्तिदरेनॆ मोक्षप्राप्तियु ऎम्बुदु अति विशदवु. इदन्ने स्वामि नागमान्तरु न्यायसिद्धाञ्जनदल्लि “नकेवलं क ज्ञान समुच्चयोपि मोक्ष हेतुः” ऎन्दु व्यक्तवागि, बरी कयोगवे आगलि, अथवा ज्ञानयोग सहकृतवागलि मोक्षवन्नु कॊडुवदिल्लवॆन्दु तिळिसिरुत्तारॆ. वैराग्यद अवस्थॆगळु नाल्कॆन्दु ऒन्दक्किन्त ऒन्दु उत्कर्षावस्थॆ ऎन्दु भगवद्गीतॆय २नॆय अध्यायदल्लि ५५ रिन्द ५८ नॆय श्लोक गळल्लि उपपादितवु. इवु यावुवॆन्दरॆ- n. यतमान सञ्ज्ञावस्थॆयु, इदु ५८नॆय श्लोकदल्लि उपपादितवु इदरल्लि बाह्यन्दियगळन्नु विषयगळल्लि प्रवरिसिद हागॆय, जीवात्म स्वरूपदल्लि निल्लुव हागॆ प्रयत्निसुव अवस्थॆयु. २. व्यतिरेक सञ्ज्ञावस्थॆयु - बाहेन्द्रियगळन्नु निग्रहिस वाग मनस्सु चञ्चलवागुव सन्दर्भदल्लि विषयगळल्लि औदासीन वन्नु हॊन्दि, मनस्सु आत्मरूप चित्रनदल्ले निल्लुव हागॆ माडुव अवस्थॆयॆ. इदु गीता (२-५७) रल्लि उपवादितवु. ३, एकेन्द्रिय सञ्ज्ञावस्थॆयु - मेलॆ हेळिद हागॆ प्रयत्न वन्निट्टरू बहुकालदिन्द बन्द विष पभोगवासनॆयु जीवात स्वरूप चित्रनदल्लिट्ट ज्ञानवन्नु अपहरिसबहुदु. इन्तह वासनॆ यन्नु जयिसि, पुरुषनन्नु द्वेषिसुव युवतिगॆ, आ पुरुषन सण्ण नन्न निन्नडिसुव मूलक आत रल्लि अव राग उण्टाग वहागॆ माडोण________________
प्रभाव रक्षाधिकार इदुवु भगवच्छास्त्रादिगळिल् खिन्न वृत्तादि प्रकरणण काले परिहार. 20 हेगो हागॆ, तन्न परिशुद्धात्म स्वरूप चिन्ननदल्ले प्रीति हॆच्चि विष योपभोगवासनॆयन्नु सिलमाडुव अवस्थॆ यु. (गी २-५६) ४. वशीकार सञ्ज्ञावस्थॆयु, इदरल्लि परम वैराग्य प्राप्तियु. आत्मावलोकनवु सिद्दियागुव आवस्थॆयु, जीवात्मन साक्षात्कारवु पर मानन्दरूपवागि तोरुत्तदॆयादुदरिन्द, विषयगळल्लि अत्यन्त विर आयु. ई नाल्कु अवस्थॆगळ उपपादनक्कागि दासनु बरॆदिरुव भगव द्गीता (२-५५रिन्द ५८) “प्रजहाति यदा कार्मा” ऎन्दारम्भिसि हेळिरुव नाल्कु श्लोकगळन्नु पराम्बरिसि. हीगॆ नाल्कु हीगॆ नाल्कु अवस्थॆगळू भक्तियोगदल्लि उण्टु, अल्लि, आत्मसाक्षात्कारक्कॆ बदलागि परमात्म साक्षात्कारवागि अदरल्लि निरतिशयानन्दवु दॊरॆयुत्तदॆ. प्रपदनवन्ननुष्टिसि वैराग्य हॊन्दिरुवनिगू उण्टु. हागॆये हीगॆ ज्ञानयोग भक्तियोगगळल्लि प्रवृत्ति इरुव सन्दर्भदल्लि ई नाल्कु अवस्थॆगळल्लि याव सन्दर्भदल्लादरू अर्थकामगळल्लि अभि लाषॆयुण्टादरू, हागॆये भरन्यासवन्नु अनुष्ठिसिद नन्तर परित्यक्ता मयालङ्का ऎन्दु हेळिरुव वैराग्यवु उत्तरकालदल्लि अनुसरिसि बरबेकादुदक्कॆ बदलागि अर्थकामगळल्लि सण्ण उण्टादरॆ, अन्तवरु नष्टात्मरॆम्ब भावदिन्द अवरुगळु सम्भाषणॆगॆ कूड अनर्हरॆन्दु नम्मवरल्ले कॆलवरु हेळुवरु, इदु सरियाद अभिप्रायवल्लवॆन्दु मुन्दिन वाक्यदिन्द हेळत्तारॆ इदुवु- इन्तह आक्षेपवू भगवा स्त्रादिगळिल्- पाञ्चरात्रादि भगवच्छास्त्रवे मॊदलादवुगळल्लि, खिन्नव तादि प्रकरणज्ञळालॆ - देह यात्रॆयु नडॆयदे इरुव दरिद्ररा दवर वृत्तान्तगळिन्द, परिहार - परिहरिसलु योग्यवादुदु. इल्लि आदिपददिन्द शाल्य स्मृति मॊदलादवु हेळल्पट्टवु. देह धारणॆयु आवश्यकवादुदरिन्द, कुदादिगळिन्द पीडितरागि धनादिगळल्लि अवरिगॆ सण्ण उण्टादरॆ अवरु हेगॆ असम्भाणषीयरु? ऎम्ब तात्स र्यवु. अदरिन्द अवर प्रपन्नतॆगेनू कुन्दकविल्लवॆम्ब भाववु. प्रप दन सन्दर्भदल्लादरो, अदु ऎन्दिगू वितथवागदु. देहावसानदल्लि________________
श्रीमद्र हस्यत्रयसारे अवरुगळु मुक्तियन्नु हॊन्दुवरु. ऒन्दुवेळॆ ई धनाशॆय मूलक बुद्धि पूर्वाघवु प्राप्तवागिद्दरॆ प्रायश्चित्तवन्नु माडिकॊळ्ळदि द्दरॆ अल्पशिक्षॆय मूलक रक्षिसल्पडुवरॆम्बुदन्नु हिन्दॆये “क्रोडीक रोति प्रभुः” ऎम्बल्लि हेळल्पट्टितॆम्बुदु सूचितवु. अन्तह निर्धन रन्नु हीगॆ अवमर्यादॆयिन्द काणबारदॆम्बुदक्कॆ वचनगळु-टु, “निर्धनांश्चरतो लोके व्यत्यर्थं भूत कर्शितर्ा । नावमन्य त तैर्लोकं पवित्रि कुरुते हरिः” ई श्लोकवु भागवतदल्लू उण्टु, अल्लि नृशकर्शितर्ा ऎम्बुदक्कॆ बदलागि मिह वैष्णर्वा ऎन्दिरुत्तदॆ. देहयात्रॆयु नडॆयदॆ तुम्बा खिन्नरागि ई लोकदल्लि सञ्चरिसुत्तिरुव भागवतोत्तमरन्नु अवरु हाकिकॊण्डिरुव हरकु बट्टॆ मुन्तादवन्नु नोडि याचकक्कागि बन्दरॆन्दु अवरन्नु अवम र्यादॆयिन्द नोडतक्कद्दल्लवु, एतक्कॆन्दरॆ दुर्मार्गिगळिन्द अपवित्र वाद ई लोकवन्नु सर्वपाप हरनाद श्री हरियु इन्तह पवित्र राद भागवतरुगळ मूलक पवितमाडिसबेकॆन्दु सल्पिसिरुवनु ऎम्बुदु तात्पर्यवु, हागॆ अवमर्यादॆयन्नु माडिदरॆ उण्टा गुव अनिष्टवु हेळल्पट्टिरुत्तदॆ. *अनाचार्रा दुराचारा नर्ज्ञा हीनजन्मनः । मदर्का शोयो निंर्द सद्यक्ष डाल तां व्रजेत्” ऎन्दरॆ व्यत्यस्तवादवरे आगलि, कॆट्ट आचारवुळ्ळवरे आगलि तिळुवळिकॆ यिल्लदवरे आगलि अथवा कीळु जातियवरे आगलि, अवरु यावाग नन्नन्नु आश्रयिसि भक्तरादरो, अन्तवरन्नु प्रोत्रियना गिरुववनु निन्दिसिदुदादरॆ ऒडने चण्डालत्ववन्नु हॊन्दुवनॆन्दु हेळल्पट्टिरुत्तदॆ. हागॆये “ब्राह्मणानां परिभवात् परिवादाच्च भारत । कुलान्याकुलतां यानि न्यासापहरणेनच” (भारत उद्यो. ३६, ७६) ऎम्ब विदुरोक्तियू इरुत्तदॆ. मुन्दिन वाक्य दिन्द ई मेलिन अभिप्रायवन्ने समर्थिसि हेळुत्तारॆ. अमार्गर विषयदल्लि हेळल्पट्ट निन्दॆयू, सन्मार्गदल्लिद्दु स्वल्प जारिदवर विषयदल्लि कूडदु. असम्भाष्यरु ऎन्दु हेळिदुदु ऎन्तवरल्लि सम्भविसुत्तदॆ ऎन्दरॆ प्रमाणपूर्वकवागि हेळुत्तारॆ. डम्भि हैतुक पाषण्डि बक________________
(४५) प्रभाव रक्षाधिकार अमार्ग प्रवृत्ति विषये विहितनिन्दा, किञ्चित् स्थलन * विषय, नकारा २८४१ (१) “डम्भिहैतुक पाषण्डि बक वृत्ति ०श वर्जयेत्,” (२) “येतु सामान्यभावेन मन्यने पुरुषोत्तमम् । सेवॆ पाषण्णिनो या सत्वक बहिष्कृताः” (३) “पुंसां जट भरण मौण्ड्यवतां दृव इत्यादिगळिर् पडिये वळितप्पिनार् वृत्तिंश्च-डम्भाचाररन्नू हैतुक - शास्त्र प्रमाणवन्नु त्यागमाडि हेतुगळ मूलक युक्तिवाददल्ले इष्टवुळ्ळ कुतर्किगळु, पाषण्डि - परतत्त्ववन्नु बिट्टु अन्य देवतॆये परतत्ववॆन्दु वादिसुववरु, बक वृं-मरळिय हागॆ इद्दु कॊण्डु इतररन्नु वञ्चिसुववरु, इन्तव रन्नॆल्ला, वर्जयेत् - त्यजिसतक्कद्दु, मुन्दॆ * मुन्दॆ त्याज्यराद पाषण्डिग इन्तवरॆन्दरॆ तिळिसुत्तारॆ–येतु - यारादरो, सामान्यभावेन परतत्ववॆन्दू जगत्तिगॆल्ला सत्तादायकनागि नियामकनॆन्दू अरि यदॆ सामान्यनु ऎम्ब भावदिन्द, पुरुषोत्तमनन्नु, मन - तिळियुवरो, तेवॆ - अन्तवरादरो, पाषण्डिनः-पाषण्डिगळॆन्दू, अन्तवरु सकर बहिष्कृताः-समस्त शास्त्रविहित कर्मगळिगू योग्यरल्लवॆन्दू, क्षेयाः - तिळियल्पडतक्कवरु ऎन्दरॆ, हागॆ तिळि यतक्कद्दॆम्ब भाववु. “पुंसां जटाभरण इत्यादि पूराश्लोकवु यावुदॆन्दरॆ, “पुंसां जटाधरण मौण्डवतां वृव मोघा शिनामखिल शौच निराकृतानां तोयप्रदान पितृपिण्डबहिष्क तानां सम्भाषणादपि नरा नरकंश्रयान्ति”धरणि ऎम्बुदु पाठां तरवु. ऎन्तवरॊन्दिगॆ सम्भाषणमूलकवागि नरकप्राप्तियागुत्तदॆन्दरॆ हेळुत्तारॆ. व्यर्थवागि आचारविल्लदॆ डम्भक्कागि जटॆयन्नु धरिसुववरु, इन्नु कॆलवरु शिरस्सिन कूदलन्नु पूरा तॆगदबिट्टु शिखॆ इल्लदवरु,भग वन्निवेदनक्कागियू पञ्चमहा यज्ञक्कागियू अल्लदॆ, “येपचा कारणात्” ऎन्दु हेळिरुवहागॆ केवल उदरपोषणक्कागि अडिगॆ (१) याज्ञ वल्य स्मृति, १. १३० (२) बृहन्मारदीये, (a) D. J. 2. ne. nos..________________
२८४२ श्रीमद्र हस्यत्रयसारे माडि ऊटमाडुववरु, अवगाहनान मन्त्रस्नान सन्ध्यावन्दनादिग ळन्नु त्यागमाडि अपवित्ररादवरु, तर्पण श्रादिगळन्नु बिट्टवरु, इन्त वरॊन्दिगॆ सम्भाषणॆयू कूड नरक प्राप्तिगॆ कारणवागुत्तदॆन्दु हेळ ल्पट्टिरुत्तदॆ. श्रीमद्भागवतदल्लि, “ विष्णरन्यं परतेन चेतयानो हैचेतनः । स पावति विजेयः सकर बहिष्कृतः”ऎम्बदागि पाषण्डिय लक्षणवु हेळल्पट्टिदॆ ; मत्तु “येतु सामान्य भावेन मन्ते पुरुषोत्तमम् । ते पाषण्डि न या नर कार्ह नराधवाः । येन्यं देवं परत्वन वदन ज्ञानमो हिता नारायणाज्य गाथा पाषण्णि न ताः ऎम्ब बृह नारदीय प्रमाणगळुण्टु, विष्णु पुराणद तृतीयांश अष्टादशो ध्यायदल्लि शतधनुवॆम्ब राजनउपाख्यानमूलक ई पाषण्डाला पवु विशेषवागि निषेधिसल्पट्टिरुत्तदॆ. ई राजनु तन्न महा पतिव्रतॆयाद शैब्यळॊन्दिगॆ भागीरथि नदियल्लि स्नानमाडि ऒब्ब पाषण्डियॊन्दिगॆ सल्ला पगळन्नु राज नुमात्र माडिदुदरिन्द आतनिगॆ अनेक तिरग्नन्तु जन्म गळु प्राप्तवाद वॆन्दू, आदरॆ साल्वियाद शैब्यळु आ पाषण्डियॊन्दिगॆ सम्भाषिसदे इद्दुदरिन्द आकॆगॆ अन्तह तिरग्टन्मगळु उण्टागलिल्लवॆन्दू विस्तरवागि हेळल्पट्टिरुत्तदॆ ; आदुदरिन्द “सहालावस्तु संसर्ग कृ हास्या जाति पापिनी ! पाषण्डल्लि र्दुराचारै स्तस्मात्तागि परि वर्जयेत् ॥ पाषण्डिनो विकरर्स्टा बै डालतिर्का कर्ण । हेतुर्का बकवृत्तींश्च वाजाणापि नारयेत् । दूरत *स्तु सम्पर्क स्ताज्या पति पापिभिः । पाषण्डि र्दु राचारैस्त ९ परिवर्जयेत्” ऎम्बदागि अन्तवरॊन्दिगॆ सरससल्लाप सम्प र्कादिगळु अनर्थावहगळॆन्दु निन्दिसल्पट्टिवॆ. स्मात्ताग ..द, इन्तवरीग सम्भाषणॆगॆ अनररे विना, प्रपदनवन्नु अनुषिसि वैराग्य मात्र स्वल्प विल्लदिरुवदरिन्द, अवरु सम्भाषणॆगॆ अनर्हरॆन्दु हेळुवदु उचितवल्लवॆन्दु मुन्दॆ हेळुत्तारॆ इत्यादिगळिगॆ पडिये - ई मेलिन प्रमाणगळल्लि हेळल्पट्टिरुव प्रकार, वळि तप्पिनार् पक्कल् सॊल्लुम् - शास्त्राचार सम्प्रदायगळ मार्गवन्नु बिट्टु होद पाषण्डिगळन्नु कुरितु हेळुव, वाय्य- मातन्नु, निन्दॆयन्नु, नळियिल्-साधुगळागि उपायानुष्ठानवन्नु________________
प्रभाव रक्षाधिकार २८४३ वार्तॆय्य नळियिण्डि तडु मारिनार् पक्कल् कॊल्लुम् पक्कल् कॊल्ललागादिरे, प्रपन्नापचारः त एव. भागवतरिल् (१) “ऊनहीन परिस्रस्तनष्ट” विषयङ्ग इलुम् माडि ऒळ्ळॆ मार्गदल्लिद्दु, अडित्तड मारिनार् पक्कल्. स्वल्प कालुजारि धनाशॆमॊदलादवुगळन्नुळ्ळवर विषयदल्लि, कॊल्ललागादिरे - हेळु वदु न्यायवागुवदिल्लवष्टे, सम्भाषणॆगॆ अनर्हरु मेलॆ हेळिद प्रमाणगळल्लि तोरिबरुवहागॆ पाषण्डिगळु, दुराचाररे मॊदलाद वरु, मत्तु वर्णाश्रम धरगळन्नु त्याग माडिदवरु. आदरॆ हॊट्टॆ पाडिगागि निल्वाहविल्लदॆ स्वल्प धनाशॆ मॊदलादवन्नु इट्टु कॊण्डु वैराग्य शून्यरादप्रवन्नरु सम्भाषणॆगॆ अनर्हरॆन्दु हेळुवदु युक्त वल्लवॆम्ब भाववु. हीगॆ प्रपन्नरागिद्दरू वैराग्यशून्यतॆयिन्द असम्भाष्यरॆन्दु हेळुववर अभिप्रायवेनिरबहुदॆन्दु केळबेकागुत्तदॆ. (१)इवरेनु मोक्षार्हरल्लवॆम्ब अभिप्रायदिन्द असम्भाष्यरे ? (२) अथवा इन्तवरुगळन्नु माताडिसदे अवमानपडिसिदरू बाधकविल्लवॆम्ब भावदिन्द असम्भाष रे ? इवॆरडु विकल्पदल्लि अभिप्रायगळु सरि इल्लवॆन्दु हेळुत्तारॆ. प्रथम विकल्पदल्लि आन्तवरु प्रपन्नरादुद रिन्द क्रोडी करोति प्रभुः ऎम्बल्लि तावु उपपादिसिदरीतियल्लि अवरिगू मोक्षवु सिद्धवु ऎन्दू, द्वितीय विकल्पदल्लि अन्तवरू प्रसन्नरागि भागवतरादुदरिन्द अन्तवरल्लि अपचारवु सर्वात्मना कूडदॆन्दू मुन्दिन ऎरडु वाक्यगळिन्द उपदेशिसुत्तारॆ. प्रपन्नरल्लि अपचारवु सात्मना कूडदु मेलॆ हेळिद हागॆ प्रथम विकल्पदल्लि मॊदलु पूर्व पक्षवन्नु हेळि अदक्कॆ समाधानवन्नु हेळुत्तारॆ. भगवच्छास्त्रदल्लि “तथा कर शास्त्रश गुरु सवर्जिताः । ऊनहीन सस्तनष्ट दगा (१) भगवच्छा________________
२८४४ श्रीमद्रहस्यत्रयसारे (आलुव) परिमाङ्गळिल् तारतम्यं विधित्तदेयागिलुम्, एकां कुयादे इरुल् मुडुविलॊरु विरकाले . जोया समाख्यया” ऎन्दु हेळिरुत्तदॆ. “ तथा - हागॆये स्व कर. अवरवरिगॆ विहित कर्म, शास्त्र, सर्वेश्वर, गुरु, सक्स इवुग ळिन्द वर्जिताळि - बिडल्पट्टवरू, मत्तु ऊन - तापसंस्कारविल्लद वरु ऎन्दरॆ शङ्ख चक्राङ्कनविल्लदवरु, हीन - दादशोर् पुण्ड, संस्कारविल्लदवरु, परिग्रस्त - गुरुविनिन्द नाम संस्कारविल्लदवरु नष्ट . म संस्कारविल्लदवरु, इवरॆल्ला समाख्यया - ऒट्टिगॆ सेरिसिरुवदरिन्द, दग्गा- याः - सुट्टु होदवरॆन्दु ऎन्दरॆ जोयाः టి आत्मनाशमाडि कॊण्डवरॆन्दु तिळियतक्कवरु, ऎन्दु हेळल्पट्टिरुत्तदॆ” श्लोकक्कॆ कॆलवरु बेरॆ विधवागि अर्थवन्नु हेळुत्तारॆन्दु सारा स्वादिनियवरु हेळुत्तारॆ, हेगॆन्दरॆ स्वकरवर्जिताः ऊनाः ऎन्दु अर्थ माडिरुत्तारॆ. ऊना कमालङ्काररीत्या, स्वकत्व हीनरु हीना४- स्वसूत्रवन्नु त्यजिसिदवरु, परिस्ता - स्व गुरु देवता त्यागिगळु नष्टाति - सत्सङ्गदिन्द त्यजिसल्पट्टवरु ऎम्बदागि; हीगॆ निन्दिसिरुत्तदल्ला इवरिगॆल्ला प्रपन्नराद मात्रदिन्द मोक्ष उण्टो ऎम्बुदु पूर्व पक्षवु. इदक्कॆ समाधानवन्नु हेळुत्तारॆ. विषयजळिल् इन्तवर विषयगळल्लि, परिमात्रळिल् , आदरदल्लि अथवा उपचारगळल्लि, तारतम्यं विधित्त देयागिलुं - अदक्कागि तारतम्य क्रमदिन्द सर्वरू प्रायश्चित्तक्कॆ अर्हरॆन्दु विधिसिद्दरू कूड, ऐकान्त्यङ्कु यात इरुक्किल् - परमात्मनल्लि ऐकाव्य भक्तिगॆ लोपविल्लदे इद्दरॆ, ऎन्दरॆ महाविश्वासदिन्द आतनन्नु आश्रयिसिकॊण्डिद्दरॆ, ऒरुविर काले यावुदादरू ऒन्दु मार्गदिन्द ऎन्दरॆ यावुदादरू ऒन्दु प्राय श्चित्रमूलकवागियो अथवा अवु बुद्धि पूर्वकवाद उत्तराघगळा गुवदरिन्द प्रायश्चित्त रूप पुनश्चरणागतियिन्दलादरू, इवर्गळ्- इन्तह पातकगळिगॆ गुरियागिद्दरू कूड, ईडेरि बिडुवर् गळ् मोक्षरूप इष्ट सिद्धियन्नु हॊन्दिबिडुवरु. इदरल्लि सन्देहवु बेड ऎम्ब भाववु. यावाग सत्सम्प्रदायवन्ननुसरिसि उपायानुष्ठा नवन्नु माडिदरो मत्तु परमात्मनल्लि ऐकाव्य भक्तियन्निट्टरो________________
प्रभाव रक्षाधिकार २८४५ इवगळीडेरि बिडुवगळ्, इवगळ तिरलुव अपचार मागदॆरे शास्त्र विधित्तदु. अवरल्लि याव न्यूनतॆगळुण्टादरू, महाकृपानिधियाद सत्येश्वरनु, अवरिगॆ हेगादरू माडि परितापादिगळु उदिसुव हागॆ माडि, प्राय श्चित्तवन्न नुष्ठिसुवहागॆ माडि, आतनिगॆ कॊनॆगॆ परम पदवन्नु कॊट्ट रक्षिसिबिडुवनु. अवरु ऒन्दुवेळॆ उपासनक्कॆ अर्हतॆयिद्दु करयोगा दिगळ अनुष्ठानकालदल्लि एनादरूनतॆबन्दरू क्रमेण अदु पूर्ण वागुव हागॆ माडि अवरन्नू परिग्रहिसिबिडुवनु. गी.६-४०-४४नॆय श्लो कगळन्नु नोडि, आदरॆ परमात्मनल्लि मात्र इवरिगॆ ऐकाव्यवु कॆडकू डदु ऎन्दु हेळिदरु. इदु इद्दुदादरॆ कृपासागरनु हेगादरू माडि, प्रपत्ति निष्ठरागिद्दरॆ इदक्कागि प्रायश्चित्तवन्नु अनुष्ठिसुवहागॆ माडि, भक्ति निष्ठरागिद्दरॆ क्रमेण अदु कैगूडुवहागॆ माडि, हीगॆ रक्षिसि बिडु वनु. आदुदरिन्द अन्तह भगवन्निष्टर विषयदल्लि अपचारगळ सा त्मना कूडदॆन्दु शास्त्रगळु उपदेशिसुवदरिन्द भागवतापचारवु सात्मना आगदु ऎन्दु मुन्दिन वाक्यदिन्द उपदेशिसुत्तारॆ, हागॆ उपदेशिसुव सन्दर्भदल्लि ऎरडनॆय विकल्पवाद अन्तवरिगॆ माडुव अवमानवु दोषावहवल्लवॆम्ब अभिप्रायवन्नु खण्डिसुत्तारॆ. इवर् गळ तिरलुम् - इवरुगळ विषयदल्ल, अपचार मागदॆनु - अपचारवु अनुचितवॆन्दु, ऎरे शास्त्रं विधिदु - ऎन्दल्लवे शास्त्रवु विधिसिरुवदु, आ शास्त्रगळु यावुवॆन्दरॆ, हिन्दॆये हेळल्प ट्टवु. “निर्भनांश्चर तो लोकेनृत्यर्थ नृशकर्शितर्ा । नाव मत तैर्लोकं पवित्रीकुरुते हरिः” मत्तु * अनाचार्रा दुराचार्रा अज्ञार्त हीनजन्मनः । मद र्का प्रोत्रियो निंर्द सद्यक्षण्डाल तां व्रजेत् इत्यादि भगवच्छास्त्रवाक्यगळु, मत्तु “ये ब्राह्मणाह मसंशयं नृप तेर्चितेष र्चितोहं यथावत् । तेव तुष्टे हमेव तुष्टो रञ्चत्रस्य ममापिवैरंll”, ओ राजने यारु ब्राह्मणरो अवरे नानु, ई विषयदल्लि संशयवु बेड, अवरुगळु पूजिसल्पट्टरॆ नाने यथावत्तागि पूजिसल्पडुवनु ; अवरु सन्तुष्टरादरॆ नाने सन्तुष्ट ကာ वै________________
श्रीमद्र हस्य त्रयसारे भक्त प्रपन्न यो र्भंशेषि मोक्ष सिद्दि रस्तॆव, (१) “नेहाभि क्रमनाशो प्रत्यवायो नविद्यते । स्वल्प मष्यस्य धरस्य त्रायते महतोभयात्” ऎन्नुम्, (२) “पार्थ नैवेहनामुत्र विनाश सस्यविद्यते । नहि कल्याण कृत्य नागुवनु, अवरॊन्दिगॆ वैरवादरॆ नन्नॊन्दिगू वैरवे ऎम्बुदु ई श्लोकार्थवु. हागॆये “यशूद्र, भगवद्भक्तं निषादं श्वपचं कथा । वीक्षते जाति सामान्यात्सयाति नरकं नर” भगवद्भक्तना गिरुववनु शूद्रने आगिरलि प्राणि हिंसॆ माडुव बेडरवने आगलि, नायिमांसवन्नु तिन्नुव पञ्चमने आगलि, आतन कीळु जातियन्नु नोडि हीननादवनॆन्दु भाविसिदरॆ नरकवन्नु हॊन्दुवनु” मत्तु “वैष्णवे परिवादाच्च पतत्येव न संशयः” इत्यादि प्रमाणगळु इल्लि सूचिसल्पट्टवु. भक्त प्रपन्नरिगॆ स्टालित्य उण्टॆन्दरू क्रमेण मोक्षवु उण्टे उण्टु. भगवन्तनल्लि ऐकाव्य भक्तियिद्दुदादरॆ मोक्षवु तप्पिद्दल्लवु ऎन्दु हिन्दॆ हेळल्पट्टि तल्ला, हागॆ हेळलु साधनवेनादरू उण्टॆ ऎन्दरॆ उण्टु ऎन्दु कैमुतिकन्यायदिन्द स्थापिसुत्तारॆ.अदक्कागि श्री कृष्ण भग र्वारवर स्ववाक्यवन्ने उदाहरिसुत्तारॆ–ई “नेहाभिक्रमनाश ऎम्ब श्लोकदिन्द करयोगद महात्मयन्नु श्री कृष्ण भगर्वा रवर तन्न प्रियभक्तनाद अर्जुननिगॆ उपदेशिसुत्तारॆ. इह - ई कर योगानुष्ठान माडुव सन्दर्भदल्लि, करयोग ऎन्दरेनु ऎम्बु दक्कॆ हिन्दॆये विशदवागि उपाय विभागाधिकारदल्लि उपपादितवागि रुत्तदॆ. ८६५ नॆय पुटवन्नु नोडि, अभिक्रमनाशः - प्रारम्भिसि बिट्टु ददरिन्द फलनाशवु, नास्ति - इल्लवु. ऎन्दरॆ फलवु उण्टे उण्टु ऎम्ब भाववु. प्रत्यवायो नविद्यते - एनो विघ्नवु - उण्टादुदरिन्द मध्यॆ विच्छेद उण्टादरू प्रत्यवायवू (१) १, २-४०. (२) गी, ६.४०.________________
प्रभाव रक्षाधिकार- 2 رو इद्द र्गतिं तातगच्छति” ऎन्नुम्, करयोग प्रभा वन, भक्ति प्रपगळिल् कैमुतिकन्यायत्ताले सिद्ध मिरे ran इल्लवु; इतर कर्मगळन्नु माडि अर्धदल्लि बिट्टरॆ फलविल्ल वॆम्बुदु व्यक्तवु, कृषियन्नु अर्ध माडि बिट्टु बिट्टरॆ, पैरुसिक्कुत्त दॆये ? अदू अल्लदॆ यज्ञ यागादि करगळन्नु काव्यफलक्कागि अनु सुवाग विघ्नदिन्द पूरैसदॆ बिट्टरॆ, ब्रह्मरक्षस्से मॊदलाद जन प्राप्तियुण्टॆन्दु शास्त्रदल्लि प्रत्यवायवु हेळल्पट्टिरुत्तिदॆ ; राजनु तन्न कै कॆळगिरुव अधिकारिगॆ आज्ञापिसिद कॆलसवन्नु पूरैसदॆ बिट्टु बिट्टरॆ आतन आग्रहक्कॆ पात्रनागुव प्रत्यवायवुण्टु; आदरॆ भगवत्य र्थवागि, फलकरत्व ममता त्याग माडि, भगवदाराधनरूपदल्लि कैकॊण्ड ई करयोगवन्नु नित्यनै नित्तिकगळॊन्दिगॆ माडुव कानु स्थानदल्लि फलवु ऎन्दिगू सिद्धिसदे इरुवदिल्लवु; एनॊन्दु प्रत्य वायवू इल्लवु. स्वल्प मत्यस्य धस्य - हीगॆ विच्छेददिन्द कर योगवु स्वल्प काल अनुष्ठि सल्पट्ट रू कूड, तायते महतो भयात् - भगवदनुग्रहदिन्द क्रमेण महत्ताद भयवाद जन्म जरामरण दुःखदिन्द रक्षिसुत्तदॆ, ऎम्बुदु ई श्लोकतारवु. ऎन्न - ऎम्बदागियू, इन्तह अभिप्रायवे मुन्दॆ इदे गीतॆ यल्लॆ उपपादितवागिदॆ ऎन्दु आ शोकवन्नू उदाहरिसुत्तारॆ. आदरॆ ई श्लोकवेनु नेहाभिक ननाशोस्ति”ऎम्बुदर पुनरुक्तियो अथवा अनुवादवो ऎन्दरॆ, ऎरडू अल्लवु. अदु करयोगद विच्छेद वन्नु कुरितद्दु. इदादरो आत्मावलोकनक्कागि माडिद आत्मध्यानदल्लि विच्छेदवन्नु कुरितद्दु. इल्लियू कूड आतनिगॆ प्रत्यवायवे इल्लवॆन्दु ई पार्थनैवेह” ऎम्ब श्लोकदल्लि हेळि, मुन्दिन ऎरडु श्लोकदल्लू श्रेयस्सुण्टागि कडॆगॆ मोक्षवन्नू सह हॊन्दुवनॆन्दुहेळल्पडुत्तदॆ अन्तवनिगू ई सन्दर्भदल्लि आरु ननु प्रश्निसुत्तानॆ, एनॆन्दरॆ मोक्ष पायक्कॆ हेतुवाद इन्तह आत्मावलोकनदल्लिरुवाग मनस्सिन चाञ्च ल्यदिन्द एनादरू विच्छेद उण्टादरॆ “काङ्गति कृष्ण गच्छति?” अन्तव निगॆ ऎन्तह गतियु ? उभयभ्रष्टतॆयुण्टायितल्ला, ऎम्ब प्रश्नॆगॆ ई श्लोकवु इदर मुन्दिन श्लोकगळू उत्तरवु (३) “हे पार्थ - ओ d________________
१८४८ श्रीमद्रहस्यतयसारे 3 क अर्जुनने, तस्य - बहु सुकृत परिपाकदिन्दले साध्यवाद आत्माव लोकनरूपयोगवन्नारम्भिसि विच्छेद हॊन्दिदवनिगॆ इह इल्लियागलि, अमुत्र - स्वर्गादि लोकदल्लियागलि, विनाशः फलप्राप्तियु इल्लदॆ होगोणवु, नविद्यते इरुवदिल्लवु; आतनिगॆ उभयभ्रष्टतॆ इल्लवु. एकॆन्दरॆ समर्थिसि हेळुत्तारॆ-हि - एतक्कॆन्दरॆ, ईतनु कल्याण कृत् - बहु सुकृत विशेषदिन्द मोक्षार्थियागि नन्नन्नु हॊन्दबेकॆम्ब आशॆयिन्द मण्णळकरवाद उद्योगदल्लिद्दवनु, अन्त ह कश्चित् - यावनॊब्बनू, हेतात - करुणानिधिय करुणा प्रवाह वन्नु ई सम्बोधनॆयु बोधिसुत्तदॆ, ओ अप्पने ऎन्दु अर्जुननन्नु सम्बोधिसि हेळुत्तारॆ - दुर्गतिं - कॆट्ट फलवन्नु नगच्छति - हॊन्द लारनु, हीगॆ हेळिदुदरिं- सद्धति यन्नु क्रमेण हॊन्दुवनॆम्बुवदु निस्संशयवु ऎम्ब भाववु. इदन्ने मुन्दिन ऎरडु श्लोकगळल्लि उप पादिसि हेळुवाग अं वनिग कॊनॆगॆ कृपासागरनु मोक्षवन्नु कॊडुवनॆम्बुदु उपपा तरु” ऎनु - ऎम्बदागियू, कर योगरॆन्न - कयोगने हेळिद, प्रभाव - क्रमेण मोक्षवन्नु हॊन्दिसुत्तदॆन्दु हेळिद माहात्म यु, भक्ति प्रपत्तिगॆ आल् - भक्ति प्रपत्ति ऎन्दरॆ भगवन्तन उपासना रूप भक्तियोग मत्तु भरन्यासगळल्लि, कैमुतिनायत्ताले - कैमुतिकन्यायदिन्द, सिद्ध मिरे - सिद्धवॆम्बुदु स्पष्टवु. करयोग विच्छेददल्लि क्रमेण मोक्षप्राप्तियुण्टागुवदु सिद्धवादरॆ करयोगवन्नु चॆन्नागि अनु ओसि अदरिन्द प्राप्तवागुव आत्मावलोकनदॆशॆयल्लि विच्छेद उण्टा दरू क्रमेण मोक्ष प्राप्ति सिद्धवादरॆ, इन्तह हॆच्चाद सुकृतावस्थॆ यल्लिरुवाग विच्छेद उण्टादरॆ क्रमेण मोक्ष उण्टॆम्बुदु इन्नू निस्संशयवु ऎन्दु एर्पडुवदरिन्द, कै मतिक न्याय सिद्धवॆन्दु हेळल्पट्टितु, अज्ञानुष्ठान दशॆ यल्ले उण्टागुव माहात्मियु अङ्गिय अनुष्ठान दशॆयल्लि इल्लवे ? इद्दे इरबेकॆम्ब भाववु. प्रप तियल्लि आ उपायक्कॆ अज्ञवागि कर्मयोगविल्लदिद्दरू कर्म योगक्कॆ सेरिद, “नियतं कुरुकर त्वं” ऎम्बल्लि हेळिरुव हागॆ भरन्यासवन्नु अनुष्ठिसिद कृतकृत्यनू “मयिकराणि सन्म सा ध्यात्म चेतना” ऎम्बल्लि हेळिरुवहागॆ, नित्यनै मित्ति कानुष्ठानगळन्नु________________
(४६) प्रभाव रक्षाधिकार… (१) असिचेतु दुराचारो २८४९ भजते मा मनन्यभाक् । हि सः ” ॥ ऎन्नुम्, साधुरेव समस्तव्य सत्यवसितो कत्व फल ममतॆगळन्नु तॊरॆदु, त्यागवन्नु हेळि,नन्न आराधनारूप दल्ले नडॆसुवनाद प्रयुक्त अतन विशेष सुकृतशालिये; अन्तवनिगॆ एनादरू स्टालित्य उण्टादरॆ, अवनिगू कूड ऎन्दिगू देहाव सान कालद मोक्षवु तप्पदॆम्बुदु “क्रोडीकरोति प्रभुः” ऎम्ब हेळिकॆयिन्दले सुस्पष्टवु. $ 4 अन्तवरिगॆ अल्प स्वल्प स्टालितगळुण्टादरू कूड प्रत्यवाय वेनू इल्लवॆम्बुदक्कू, अन्तवरिगू परम श्रेयस्सिन प्राप्तियुण्टॆम्बु दक्कू श्री कृष्ण भगर्वारवर दिव्य सूक्तिगळन्ने पुनः उदाहरिसु तारॆ. (१) हिन्दिन श्लोकदल्लि जात्यादि उत्कृष्टतॆ निकृष्टतॆगळॊं दन्नू परिगणिसदॆ सर्व भक्तरन्नू अनुग्रहिसुवनॆन्दु हेळि, ई श्लोक दिन्द आतनिगॆ अकृत्य करण कृत्याकरणादि महा दोषगळिद्दरू, या वाग नन्नन्नाश्रयिसि ऒळ्ळॆ सल्पवुळ्ळवनादनो, आतनू साधुवाद वने, नन्न अनुग्रहक्कॆ पात्रने ऎन्दु हेळुत्तारॆ-सुदुराचा रोपि-प्रपदनानुष्ठानक्कॆ पूर्वभावियागि शास्त्रविरुद्धवाद कर्म गळन्ने नडॆसि, महत्ताद दुराचारनागिद्दरू कूड, ईग मां नन्नन्नु, अनन्य भाक् - देवतान्तर सम्बन्धविल्लदॆ एकान्त मनस्क नागि, भजते चेत् - नन्नन्ने ध्यानिसिदरॆ, उपायानुष्ठानवन्नु माडि नन्नन्नु सेविसिदरॆ, साधुरेव उत्तमने ऎन्दरॆ, आग नन्न अनु ग्रहक्कॆ पात्रनादवनेसः- अवनु,म व्यः- बहुमानिसलू योग्यनु एकॆन्दरॆ सः-अवनु, समवसितोहि-नन्नन्नु आश्रयिसि, नन्निन्द रक्षि सल्पडबेकॆम्ब निश्चय सल्पवुळ्ळवन, दासनु बरॆदिरुव गीतार्थ तात्पर्यगळन्नु नोडि” (गी, ९-३०) अपिचेत् सुदुराचारः ऎम्बुदु उत्तराघवन्नु हॊन्दिदवनन्नु कुरितु हेळल्पट्टितॆन्दु भाविसिदरू, मुन्दक्कॆ अन्तह दुष्कृत्यगळन्नु माडदे भगवत्पवणनागि प्राय शिवननुष्टिसिदरॆ, सद्धतियुण्टॆम्बुदरल्लि सन्देहविल्लवु ऎम्ब तात्पर्यवु. (इदु अर्जुननन्नु कुरितु हेळुव वाक्यवु.) (n) ne. 5. 20 2________________
२८५० श्रीमद्र हस्य त्रयसारे (२) “अपि पापेभरता मद्भक्ताः पाण्डुनन्दन । मुच्य पातक्कॆ “त्वति पद्मपत्र, विवाम्भ सा” ऎन्नुम्, सत्वश्वर९ ताने अर्जुन नैयुं धम्म पुत्रनैयुम् पत्त वरुळिच्चॆय र्दा, లె हे पाण्डु नन्दन-ओ युधिष्ठिरने, पापेभिरता अपि - पापग ळन्नु माडुवदरल्ले आसक्तियुळ्ळवरागिद्दरू कूड, मद्भक्ताः " अन्तवुगळन्नु त्यजिसि यावाग नन्न भक्तरागि नन्नन्नु उपासिसुव रादरो अथवा प्रदनानुष्ठानवन्नु माडिदरो आग, सति पातक्कॆ - आ ऎल्ला पापगळिन्दलू, मुच्यन् - बिडल्पडुवरु, हेगॆन्दरॆ अम्भसा - उदकदिन्द पद पत्रवु हेगॆ बिडल्पट्टिरु तदो, अण्टल्पडुवदिल्लवो, हागॆ, अथवा मदकरागिरुवा गले पापगळल्लि अभिरतरागिद्दरॆ, अदू कूड प्रायश्चित्तदिन्द तॊलगि होगि, मोक्ष प्राप्तियल्लि संशयविल्लवॆम्ब भाववु. ई मेलिन ऎरडु प्रमाणगळु उपासन रूप मोपाय विषयवागि हेळल्प द्दरू, प्रपत्तिरू पोपायक्कू अन्वयिसुत्तदॆम्ब भाववु.” ऎन्नुम् - ऎम्बदागि, सरेश्वर्र ताने सर्वेश्वरनु ताने, अर्जुन नैयुम् - “आपिचेष्” ऎम्बुदन्नु अर्जुननन्नु कुरितु, “आपि पापेषु” ऎम्बुदन्नु धर्मपुत्रयुम् पत्र - धर्मराय नन्नु कुरितु, अरुळिच्चॆदान् - कृपया हेळिरुत्तानॆ. ई ऎरडु प्रमाणगळन्नु इल्लि उदाहरिसिदुदु एतक्कॆन्दरॆ ? भागवतापचारवु सर्वात्मना कूडदु ; अवरुगळु स्वल्प मार्गतप्पि नडॆदु, धनादिग ळल्लि ममतॆयन्नु तोरिसिद मात्रदिन्दले अवरुगळु सम्भाषणॆगॆ कूड अनर्हरॆन्दु हेळि, अपचारवन्नु हॊन्दुवदु न्यायविल्लवु ऎन्दु हेळिदुदर समर्थनॆगागि, प्रपन्नरागिरुव इन्तह दुराचाररू, पाप गळल्लि अभिरतरागिद्दरू, अवरू कूड माननीयरे, अवरू कूड मोक्षवन्ने हॊन्दुवरॆन्दु सर्वॆश्वरने हेळिरुवदरिन्द अवरु मान्य रॆन्दे भाविसुवदु युक्तवे विना, अवरन्नु निन्दिसि भागवतापचार वन्नु सम्पादिसिकॊळ्ळुवदु युक्तवल्लवॆन्दु हेळिदन्तायितु, २, भरत, आश्वा, ९६, ४६, d d________________
प्रभाव रक्षाधिकारः उपायनिष्ठा प्रभावस्य दृढीकरणम्. २८५१ अप्पडिय श्री पुण्डरीक नारद संवादलुम् (१) “चीर नासा जटीवा स्या दण्डी मुण्ड एन ना । भूषि तोवा द्विज श्रेष्ठ नलिं धरकारणम् । ये नृशंसा दुरात्मानः पापा उपायनिष्ठॆय प्रभावद स्थापनॆयु श्री पुण्डरिक नारद संवाददल्लि हेळिरुवदेनॆन्दरॆ? उपाय निष्ठनिगॆ उत्तरकालदल्लि दोषवु अनुवर्तिसि बन्दरॆ, प्रायश्चित्तवन्नु आतनु अनुष्ठिसिदरॆ, मोक्षप्राप्तियल्लि सन्देहविल्लवॆन्दू, उत्तरकाल दल्लि निर्दोषरागिरुववरिगॆ कै मुति कन्यायद प्रकार एनॊन्दु संश यवू इल्लदॆ मोक्षप्राप्तियु ऎन्दु हेळिरुत्तदॆ. आदुदरिन्द उपाय निष्ठॆय प्रभावक्कॆ एनॊन्दु न्यूनतॆयन्नु भाविसुवदु उचितवल्ल वॆन्दु बोधिसुत्तारॆ. आ प्रमाणगळन्नु उदाहरिसुत्तारॆ. (१) “ चीरवासानारु मडियन्नु धरिसिदवनेयागलि, ज - जडॆयन्नु धरिसिदवनेयागलि, इदरिन्द तपश्चरणवू बोधितवु, दण्डी - नम्म सन्यासिगळ हागॆ मूरुदण्डवन्नु धरिसिरुव सन्यासिये आगलि, मुण्ड एवना - दैतात सन्यासिगळ हागॆ शिखॆयिल्ल दॆ इरुववनॆयागलि, भूषितोवास्यात् - भूषणगळन्नु धरिसि रुववने यागलि, लिङ्ग - हीगॆ आश्रमादिगळ चिह्नॆयु, नधरकार इम् , श्रेयस्साधनक्कॆ कारणवल्लवु ; मोक्षप्राप्तियु काविशाटी त्रिदण्ड मॊदलादवुगळन्नु धरिसुवदरिन्दुण्टागुवदिल्लवु; परम पुरु षनन्नाश्रयिसि उपायनिष्ठनादरेने मोक्षवॆम्ब भाववु. वा ऎम्ब विकल्प स्वारस्यदिन्द मेलॆ हेळिदवुगळ प्रतिद्वन्द्विगळाद पीताम्बर, सुकेश, एकदण्ड, शिखॆ मॊदलादवुगळन्नु धरिसुवदरिन्दलू मोक्ष प्राप्ति इल्लवॆन्दू हेळिदन्तायितु. इन्नु यारिगॆ मोक्षवु निस्सं शयवागि उण्टु ऎन्दरॆ हेळुत्तारॆ. नराः नारायणाश्रिताः मन्नारायणनन्नु आश्रयिसिद मनुष्यरु, नारायणाश्रयाः ऎम्ब (१) इतिहास समुच्चयं. ३३. १२३.४, d________________
२८५२ श्रीमद्र हस्य त्रयसारे चार रतास्सदा । तेपि या परं स्थानं नरा नारायणाश्रिताः पाठवादरॆ श्रीमन्नारायणनन्ने आश्रयवागि उळ्ळवरु ऎम्ब र्थवु, इदु भक्ति मार्गदिन्द आश्रयिसिरुवरन्नु कुरितु हेळिद्दरू प्रपत्तिगू अन्वयिसुत्तदॆम्ब भावदिन्द उदाहरिसल्पट्टिरुत्तदॆ, इल्लि नराः ऎम्बुदक्कॆ क्रमेण प्रपदनद माहात्मियिन्द ऐहिकदल्लि नरम तीति-रमिसदिरुव वैराग्य शिखामणिगळु हेळल्पट्टरु, इन्तवरु मोक्ष वन्नु हॊन्दुवरु; अवरु ऎष्टु दोष युक्तरागिद्दरॆ मोक्षवन्नु हॊन्दुवरॆन्दु हेळुत्तारॆ-ये - यारु, नृशंसः - पापिष्ठरागि द्दरू, दुरात्मा नः - दष्टू चित्तरागिद्दरू, स्पदा - यावागलू, पापाचाररता - पापाचरणॆयल्लि आसक्तियुळ्ळवरागिद्दरू, तेपि - अन्तवरू कूड, श्रीमन्नारायणनन्नु आश्रयिसिदवरादरॆ, यान्ति पराङ्गतिं - परम श्रेष्ठपदवाद मोक्षवन्नु हॊन्दुवरु. श्रीम स्नारायणनन्नु भरन्यासद मूलक आश्रयिसिदवरिगॆ मोक्षवे विना, हागिल्लदॆ काविशाट त्रिदण्ड मॊदलाद बरी चिह्नॆगळ मूलकवागि ऎन्दिगू मोक्षविल्लवॆम्ब भाववु, नृशंसरॆन्दू दुरात्मरॆन्दू पापा चाररतरॆन्दू हीगॆ दूषिसि हेळिरुवदु प्रपदनक्कॆ पूर्वकालिक अप राधगळ विषयवे अथवा प्रपदनोत्तर कालिक अवर धगळ विष यवे ऎम्ब चर्चॆयल्लि सारदीपिका व्याख्यातवु, “यथार्ह प्रायश्चित्तादि मुखत्ताले ऎच्चरवभिप्रायत्ताले निाहम्” ऎन्दु हेळिरुवदरिद उत्तराघवॆन्दु भाविसि, अवु प्रायश्चित्त मूलक परिहारवॆन्दु अभिप्रायपट्टिरुत्तारॆ, सारास्वादिनियवर अभिप्रायवू हागॆये. एकॆन्दरॆ यात्य त्रासि शब्दन प्रायश्चितॆनेति गम ते, अन्यथा अपि शब्दवैयर्थात् ऎन्दु कारणवन्नु तोरिसिरुत्तारॆ. तेपि ऎम्बल्लि असि शब्दविरुवदरिन्द प्रायश्चित्तवन्नु आचरिसिद नन्तर मोक्ष वॆम्बुदु तोरिबरुत्तदॆन्दू, हागल्लदिद्दरॆ अपि शब्दवु व्यर्थवागु इदॆन्दू हेळिरुत्तारॆ. इतररु भाष्यदल्लि ई विषयवन्नु चर्चिसलि ल्लवु. आदरॆ श्लोकदल्लि पापाचार रतास्सदा ऎम्बल्लि सदा शब विरुवदरिन्द उत्तर कालदल्लि सद पापाच रतर हेगॆ प्रसन्न________________
प्रभाव रक्षाधिकार नॆनिसलु योग्यनु ? प्रपन्ननादवनु ई प्रपदन मूलक महा परि शुद्धनागि स्वामिय दयॆ ऎम्ब मन्दाकिनियल्लि अवगाहनवन्नु माडि पुनः कॆसरल्लि बिद्दु हॊरळुवनल्लवॆन्दू, हागॆ पापमाडि दोष युक्तनादरॆ महाभागवतरॊन्दिगॆ सेरिसलु अनर्हनॆन्दू, अपराध परि हाराधिकारदल्लि हेळल्पट्टिरुत्तदॆ. हीगॆ पापाचार रतास्सदा आदव रिगॆ प्रपदनद सिद्धियुण्टागिरबहुदे ? अङ्ग वैकल्यादिगळिन्द सिद्धिसदे इरबहुदॆन्दु ऊहिसलू कूड साध्यवु. आदरॆ श्लोकवु अन्तवरिगू या पराङ्गति’ ऎन्दिरुवदरिन्द इदु प्रपदनद पूर्वकालद अप राधगळन्नु कुरितद्दॆन्दु एकॆ भाविसकूडदु ? उत्तराघ विषयवादरॆ सदा ऎम्ब शब्दवु बाधकवल्लवॆ ? पापाचरणॆयु सदा अनुवर्तिसि बरबारदु. माडिदुदक्कॆ अनुतापवू, अदक्कागि प्रायश्चित्तवू, तद नन्तर अन्तहदुरितॆयिन्द उपमवू आवश्य कवु. प्रपन्न तॆगॆ सदा पापरतनागिरुवदु अर्हवादुदल्लवु. ई अभिप्रायवन्ने श्री निगमान्तदेशिकरु कारिकॆय मूलक अप्पणॆ कॊडिसिरुत्तारॆ. अनुतापा दुपरमात्रायश्चितोन्मुखतः । तरणज्ञापराधास्सत्व नश्यनि सत्वशः ॥ e आदुदरिन्द बुद्दि पूत राघवु सदामाडल्पट्टरॆ प्रपन्नतॆगॆ अर्ह तॆये इल्लवु. कदाचित् नडॆदुहोदरॆ प्रायश्चित्त माडिकॊळ्ळुवदु न्यायवु. आदरॆ मुन्दॆ श्री निगमान्य देशिकरवरे “भगवत्रवण अनुवृत्त दोष रानालुवॆ” ऎन्दु अप्पणॆ कॊडिसिरुवदरिन्द प्रपन्नरागि अनन्तर पापाचरणॆयन्नु माडिदवरॆन्दे अन्न यिसबेकागिरुत्तदॆ, बहुशः तेपि यास्ति ऎम्बल्लि असि शब्द स्वारस्य दिन्दले हागॆ अन्वयि सिरबहदॆन्दू, तोरुत्तदॆ. हीगॆ अर्थमाडदि द्दरॆ असि शब्दवु निरर्थकवागुत्तदॆ. नरः ऎम्ब पदस्वारस्य दिन्दलू हागॆ व्याख्यान माडिरबहुदु; ऐहिक विषयगळल्लि क्रमेण अवरु न रमनॆ - रमिसुवदिल्लवादुदरिन्द नररु प्रपन्नरु ; अन्त वरु पापाचरणॆयिन्द निवृत्तरागि प्रायश्चित्तवन्नु अनुषिसि, पराङ्गति यास्ति ऎम्ब अभिप्रायवागिरबहुदु. आग सदाऎम्बुदक्कॆ प्रायश्चित्तवन्नु अनुष्ठिसिद हिन्दिन कालदल्लॆल्ला ऎम्बर्थवु. (२) “वैष्णवः - विष विरल्लि शरणा ति य न्नु माडिदवरु, - विषविरल्लि तिय________________
२८५४ श्रीमद्र हस्यत्रयसारे (श्रया)” (२) लिस्यने नच पापेन वैष्णवा वीत कल्मषाः । पुनः सकल लोकं सहस्रांशु रिवो दितः॥” (३) जन्मान्तर सहस्रेषु यस्य स्याद्भुद्धि शी । दासोहं वासुदेवस्य ୧ नीत कल्मषाः - प्रायश्चित मूलकवागि प्राचीन कर्मगळिन्द बिड ल्पट्टवरागिरुववरु, पापेन च - बुद्धि पूर्वकवागि माडद उत्तरा घगळिन्दलू कूड, नलिष्यनॆ - लेपिसल्पडुवदिल्लवु. ई श्लोकद मूलक “तदधिगम उत्तरवूरायो रश्लेष विनाशौ तत्व, पदेशात्” (शा सू. ४.१.१३) ऎम्ब शारीरक सूत्राभिप्राय वाद पूराघगळ विनाशवू उत्तराघगळ निर्लेपवू हेळल्पट्टितु. आदरॆ उत्तराघगळॆन्दु हेळिदुदु प्रामादिकवादवुगळे विना बुद्दि पूर्वकगळाद उत्तराघगळल्लवॆन्दु हिन्दॆ १६०८ नॆय पुटदल्लि उप पादिसल्पट्टिरुत्तदॆ, एकॆन्दरॆ श्रीयतिवर्यरु ई सूत्रद भाष्यदल्लि * तदिद मश्लेष वचनं प्रामादिक विषयं मव्यम प्रामा दिक उत्तराघ मात्र अण्टुवदिल्लवे विना बुद्दिपूर्वकवाद उत्तरा घवु लेपिसुत्तदॆ ऎम्ब भाववु; इदर निवृत्तिगागि प्रायश्चित्तवन्नु आचरिसतक्कद्दॆम्ब भाववु. हीगॆ आचरिसिदवरु वीतकल्मषरु. इन्तह विष्णु वन्ना श्रयिसिद प्रसन्नरु उदितः - उदयिसिद, सहस्रांशुरिव सूर्यनोपादियल्लि, सकलं लोकं समस्त लोकवन्नु, पुन पवित्रीकरिसुत्तारॆ. श्री सारास्वादिनियवरु “नीत कल्मषाः” ऎम्बु दन्नु उत्तराघविषयक्कू अन्वयिसबहुदॆन्दु प्रायश्चिन नीत कल्मषाः ऎन्दु व्याख्यानमाडिरुत्तारॆ. सार विवरणॆ यवरु लिप्य ऎम्ब श्लोकवु “ अबुद्धि पूर्वो राघस्य अलेप प्रमाण माह” अबुद्धि पूरैत राघविषयवॆन्दु अभिप्राय पट्टिरुत्तारॆ. (३) सत्व लोक महात्मनः - समस्त लोकक्कू महत्ताद आतावागिरुव, अदु हेगॆ महत्ताद आत्मा ऎन्दरॆ, ई जीवात्मन सत्ता स्थिति नियम नादिगळिगॆल्ला कारण भूतनागि महत्ताद आतावागिरुव, वासु देवस्य - सास समस्तञ्च वसति वै यतः (वि, पु) (9) 23. 55♪♪. 92. IR. (३) इतिहास समुच्चय ३३-१२५.७.________________
प्रभाव रक्षाधिकारः २८५ सत्वलोक महात्मनः । स याति विष्णु सालोक्यं पुरुषो नात्र संशयः । किं पुन सद्धतॆ प्राणाः पुरुषा सैंयतेन्द्रियागि” ऎन्नु भगवत्पवणर् अनुवृत्तदोषरानालुम, यथार्ह प्रा यश्चित्तादि मुखत्ताले, कडुग मोक्ष सिद्धियिल् संशयविल्फ् यॆन्नु निडॆयुम्, निर्दोषरुकु कैमुतक न्यायत्ताले ऎन्दु हेळिरुव हागॆ ईतनु ऎल्लॆल्लियू, ऎल्लवू ईतनल्लि यू वास वागिरुवदरिन्द वासुदेवनु, अथवा विश्ववन्नॆल्ला तन्नल्लिट्टुकॊण्डु रक्षिसुवदरिन्द वासुवॆन्दू, आ विश्वदल्ले क्रीडिसुवनादुदरिन्द देव नॆन्दू हेळिसिकॊळ्ळुवनु वासुदेवनु, इन्तह वासुदेवनिगॆ, अहं दासः - नानु शेषभूतनागि दासनॆन्दु, जनान्तर सहस्रेषु - अनादियागि बन्दिरुव असङ्ख्यॆय जन्मगळल्लॊन्दरल्लि यस्य - याव निगॆ, ईदृश्य - हीगॆ मेलॆ हेळिद हागॆ तानु वासुदेवनिगॆ दासनॆम्ब, बुद्धि ब्ल्यात् - बुद्दियुण्टादरॆ, सः पुरुषः - अन्तह शरीरदल्लि वसिसुत्तिरुव बद्धात्मनु, विष्णु सालोक्यं - विष्णुविनॊन्दिगिरुव लोकवाद परम पदवन्नु, याति - हॊन्दुवनु, इदरल्लि नात्र सं शयः - संशयवेनू इल्लवु. इल्लि सालोक्यशब्दवु परमात्मनॊं दिगॆ सायुज्य प्राप्तियवरॆगू अर्थबोधवन्नु सूचिसुत्तदॆ. हीगिरु वाग, पुरुषाः - ई बद्द चेतनरु, तद्दतप्राणाः - आ वासुदेव नन्ने हॊन्दिद प्राणवुळ्ळवरादरे, आतनन्ने सतत चिन्तिसुत्ता आतनल्ले सर्वव्यापारवन्नू इट्टिरुववरादरॆ, संयतेयाः - ऐहिकगळन्नॆल्ला तॊरॆदु निग्रहिसिद इन्द्रियगळुळ्ळ वरादरॆ, किम्पुनः – इन्नु हेळतक्कद्देनिदॆ, अवरिगॆ परम पदवुण्टॆन्दु हेळलु याव अभ्यन्तरविरुत्तदॆ, निस्संशयवाद विषयवे ऎम्ब भाववु”. ऎन्नु - हीगॆल्ला हेळिरुवदरिन्द, भगवत्सवणर् - सर्वॆश्वरनन्ने आश्रयिसिद प्रपन्नरु, अनुवृत्त दोषरानालुम् - प्रदनानन्तर बुद्धि पूर्वकवागि अनुसरिसिबन्द दोषयुक्तरादरू कूड, यथार्ह प्रायश्चितादि मुखत्ताले - आ अपराधगळिगॆ योग्यगळाद प्राय श्चित्तानुष्ठानमूलकवागि, अथवा प्रायश्चित्त शरणागति मूलक वागि, कडुग - शीघ्रदल्लि मोक्ष सिद्धियिल् - मोक्षप्राप्ति________________
२८५६ श्रीमद्र हस्यत्रयसारे d कडुगमोक्ष सिद्धियॆयुं शॆल्लि, (४) “अश्वमेध कनैरिष्टा न यल्लि, संशयविल्फ् ऎन्नु मिडियुं संशयविल्ल वॆम्बुव सन्दर्भवन्नू, निर्दोषरुकु - अपराधगळिल्लदवरिगॆ कैमुतक न्यायत्ताले - किमुत ऎन्दरॆ हेळतक्कद्देनिदॆ ऎम्ब न्याय मूलकवागि, कडुग मोक्ष सिद्दि - बहु बेगनॆ मोक्ष प्राप्तियन्नू, शॆल्लि - हेळि, इल्लि कैमुतिक न्यायवन्नु तन्दु, निर्दोषरॆन्दु हेळिरुवदरिन्द, हिन्दॆ हेळिदवरु सदोषिगळॆन्दू बुद्धि पूत्तराघवुळ्ळवरागि प्रायश्चित्त माडिकॊण्डु, वासुदेव नल्लि शेष बुद्धियन्नु हॊन्दिदवरॆन्दु सारविवरणॆयवरु अर्थ माडिरुत्तारॆ. इदरिन्द भरन्यासवन्ननुष्ठिसिदवनिगॆ अबुद्धि पूर्वकग ळाद अपराधगळु प्राप्तवादरू अवु लेपिसुवदे इल्लवॆन्दु हेळि, आ अपराधगळु बुद्धि पूरैकवागिये प्राप्तवादरॆ प्रायश्चित्तशरणागतिय मूलकवागि अवुगळ तॊलगि मोक्षसिद्धियुण्टागुवदरल्लि सन्देहविल्ल वॆन्दु इतिहाससमुच्चय प्रमाणगळन्नु उदाहरिसिदरु. ई प्रमाणग ळन्नॆल्ला मनस्सिनल्लिद्दे अपराध परिहाराधिकारद निगमन सङ्ग ह श्लोकदल्लि धीपूरॊत्तर पाप ना मजनना ज्ञा तेसि तन्नि వ S d d तेः । कौटिल्य सति शिक्षयाज्य नघर्य क्रोडी करोति प्रभुः ॥ ऎन्दु श्री निगमान्यरवरु अप्पणॆ कॊडिसिरुत्तारॆ. निम्मति यिन्द अन्तह बुद्धि पूर्वकवाद अपराधगळु तॊलगुववॆन्दु हेळि ऒन्दु वेळॆ प्रायश्चित्तवन्नु माडिकॊळ्ळदिद्दरू अल्प शिक्षॆयन्नु कॊट्टु परम कारुणिकनु देहावसानदल्ले मोक्षवन्नु दयपालिसुवनॆन्दु हेळिरुत्तारॆ. १६०९नॆय पुटवनु पराम्बरिसि, प्रायश्चित्तद मूलक बुद्धि पूत्तराघक्कू निवृत्तियुण्टॆम्बुदक्कॆ स्वामियवर “ आनुतापात्” ऎम्ब १७नॆय कारिकॆयन्नू पराम्बरिसि, १५९९ नॆय पुटवन्नु नोडि. हीगॆ प्रपदनक्कॆ इन्तह प्रभाव उण्टॆन्दु समर्थनॆयन्नु माडि हेळिदरु. प्रकरणवेनु ऎन्दरॆ प्रपन्ननु धन मॊदलादवुगळल्लि उदर पोषणादिगळिगागि ऒन्दुवेळॆ सक्तनादरॆ आतनु प्रपन्नने आगुवदिल्लवु, आतनु सम्भाषणॆगॆ कूड अनर्हनॆन्दु " . (४) इतिहास समुच्चयं ३३-१८०. d________________
(४७) प्रभाव रक्षाधिकार& २८५७ वाजपेय शरसि । न प्राप्पुवन्ति सगतिं नारायण पराजु बा” ऎन्नु भगवद्विमुखरुक्कु अनन्तङ्गळान उत्कृष्ट सुकृ तण्णळालुं सुगति यिल्लॆ यॆन्नुम्, महर्षि इव्वर्थ प्रपञ्चिर्त्ता. कॆलवरु हेळिरुवदु सुतरां शास्त्र सम्मत विषयवल्लवु. प्रपत्तिय प्रभावक्कॆ हीगॆ न्यूनतॆयन्नु कल्पिसि हेळुवदु न्यायवल्लवॆन्दु सप्र माणवागि समर्थिसि हेळिदरु. मुन्दिन वाक्यदिन्द हिन्दॆ अन्वय रीतियल्लि हेळिदुदन्ने व्यतिरेक रूपदल्लि अप्रपन्नरु ऎन्दरॆ भगवन्त नन्नु शरणागतिय मूलक आश्रयिसिदे इरुववरु, ऎष्टु सुकृतगळाद धर्मगळन्नॆसगिदरू अन्तवरिगॆ मोक्षविल्लवॆन्दु हिन्दॆ “ प्रपन्नादन्य पां नदिशति मुकुन निजपदं” ऎन्दु अधि कारिविभागाधिकार दल्लि हेळिद अभिप्रायवन्नु (८४८नॆय पुट नोडि) सप्रमाणवागि स्थापिसि हेळुत्तारॆ. (४) नारायण पराण्मुखः - श्रीमन्नारायण नन्नाश्रयिसदे आतनल्लि शरणागतियन्नु अनुष्ठिसदे इरुव अप्रपन्नरु अश्वमेध शतैरपि इष्टा नूरु वाजपेय यागगळन्नु अनुष्ठिसि - వ दरू कूड, सुगतिं - सर्व श्रेष्ठगतियाद परम पदवन्नु, ना पु वन्ति - हॊन्दुवदिल्लवु,” ऎन्नु ऎम्बदागि, भगवद्विमुखरुक्कु, भगवन्तनन्नु शरणागतिय मूलक आश्रयिसदे इरुववरिगॆ, अनन्न ङ्गळान उत्कृष्ट सुकृतज्ञळालुम् - लॆविल्लद तुम्बा अतिशय गळाद मेलॆ हेळिद सुकृतिगळिन्दलू कूड सुगति यिल्ल ऎन्नुम् मोक्षविल्लवॆन्दु, महर्षि - इतिहास समुच्चय ग्रन्थकर्तरु इर्थ ई मेलॆ नावु उपपादिसिरुव अभिप्रायगळन्नु, प्रपञ्चित्तार् गळ - विस्तरिसि समर्थनॆयन्नु माडि हेळिदरु. हीगॆ अन्वय व्यतिरेकरूपदल्लू भरन्यासद प्रभाववन्नु सप्रमाण वागि समर्थिसि हेळिदरु. ई मेलिन “अश्वमेध शतैरिष्टा” ऎम्ब श्लोकाभिप्रायवु अनेक यज्ञ यागादिगळ अधिकारियागिद्दरू ऒन्दु वेळॆ शतक्रतुवाद इन्द्रन पट्टक्कॆ योग्यतॆयन्नु सम्पादिसि कॊळ्ळुवनेविना शरणागतियन्ननुष्ठिसदे इरुवदरिन्द आतनिगॆ तत्काल दल्लि मोक्षविल्लवॆन्दिष्टु मात्रद अभिप्रायवु. ऎन्दिगू अन्तह 3 d________________
२८५८ श्रीमद्र हस्यत्रयसारे (५) “नं पुरुषंवेद देवा अपि नतं विदुः” ऎयाले भगवान मुडैय वनुडैय प्रभावं नित्य सूरिगळुक्कुम् परिच्छेद्य मरे, आगैयाल् अनुवृत्त बुद्धि सुकृतिगॆ मोक्षवे इल्लवॆम्ब अभिप्रायवल्लवु. उपासनाङ्गक वाद शरणागतियिल्लदॆयू मोक्षविल्लवॆन्दु “ नाहंवेदै ऎम्बल्ल (गी १२-५३) रल्लि हेळल्पट्टितु. उपायानुष्ठान माडुव तनक मोक्षविल्लवॆम्ब भाववु. “स्वल्प मष्यस्य धरस्य तायते महतोभयात्” ऎन्दु (गी, २-४०) गीतॆयल्लि हेळिरुवद रिन्द सुकृतवु ऎन्दिगू नष्टवागदु. अदर माकाळ्मॆयिन्द अन्तह यागादि अनुष्ठानवन्नु भगवन्तनल्लि समर्पिसि, जनमेजय जानुश्रुत्यादिगळ हागॆ आतन कृपॆगॆ पात्ररागि उपायानुष्ठानद मूलक मुक्तियन्नु हॊन्दुवरॆम्बुदू निस्संशयवु. इल्लि प्रकृत हेळबेकादुदु एनॆन्दरॆ, ऎल्लियवरॆगॆ आतनु भगवन्तनन्नाश्रयिसि प्रसन्ननागदे इरुवनो, अल्लिवरॆगू, आतनु ऎष्टु सुकृतगळन्नु अनु सिद्दरू, आतनु मोक्ष प्राप्तिगॆ अर्हनागुवदिल्लवु ऎम्बुदु मुन्दिन ऎरडु वाक्यगळ मूलक ई उपपादनॆगळिन्द ईग हेळतक्क प्रकरण वेनॆम्बुदन्नु तिळिसि, “आगैयाल्” ऎन्दु आरम्भिसिद वाक्यद मूलक निगमनमाडि हेळुत्तारॆ. (५) * योहि - याव अधिकारियादरो, एनं पुरुषं . ई परम पुरुषनन्नु, वेद-उपासनॆय मूलक साक्षात्करिसुत्तानो, इदरिन्द उपायानुष्ठानवन्नु माडिद अधिकारियु हेळल्पट्टनु, उपलक्षणवागि प्रपत्ति निष्ठनिगू इदु अन्वयिसुत्तदॆ, तं - अन्तव नन्नु, देवा अपि - नित्यसूरिगळू कूड, नविद 8 - तिळियलाररु. देवाः ऎम्ब शब्दवु, यत्र पूरै साध्यास्सन्ति देवा” ऎम्बल्लिन हागॆ नित्यसूरिगळन्नु बोधिसुत्तदॆ” ऎन्नॆयाले - ऎन्दु हेळिरु वदरिन्द, भगवद्मान मुडैयव नुडैय प्रभाव - भगवन्त नन्नाश्रयिसि आतन ज्ञानवन्नु हॊन्दिरुववन प्रभाववु, नित्यसूरिगॆ ळिगू सह परिच्छेद्य मरे - इष्टॆन्दु तिळियलु साध्यविल्लवष्टे (95)________________
प्रभाव रक्षाधिकार पूदोषरान भागवतरु पक्षेशादिगळु नालु अवज्ञादि गळ पण्ण लागदु (६) “अवैष्णव नमस्कारादवमानाच्च केशवे वैष्णवे परिवादाच्च पतव नसंशयः” (७) “यतिनिन्हापरो ईग इष्टु दूर समर्थनॆ माडिदुदर तात्पर्यवन्नु निगमनमाडि हेळुत्तारॆ. आगैयाल्-आकारणदिन्द, ऎन्दरॆ उपायानुष्ठानवन्नु माडिद महा भागवतोत्तमन प्रभाववु अपरिच्छेद्यवादुदरिन्द, अनुवृत्त बुद्धिपूर दोषरान भागवतरु अनुसरिसि बन्द बुद्दिपूर्वकगळाद अपराधगळन्नु माडिद भागवतरिगॆ, उपकेशा दिगळुण्णा नाल् - दुःखादिगळुण्टादरू, प्रपन्ननिगॆ अनर्हवाद कॆलवु प्रवृत्तिगळुण्टादरू, अवज्ञादिगळ पण्णलागदु - अवरुगळ विषयदल्लि अवज्ञतॆयन्नु माडतक्कद्दल्लवु ऎन्दरॆ अवरुगळन्नु तुच्छ वागि काणुवदु सरियल्लवु. इदक्कॆ प्रमाणगळबलवू उण्टॆन्दु उदा हरिसुत्तारॆ-(६) अवैष्णव नमस्कारात् - वैष्णवनल्लदवनिगॆ नम स्मारमाडुवदरिन्दलू, आ कारणदिन्द, केशवे अवमानात्म - हीगॆ ब्रह्मरुद्रादिगळिगू स्वामियाद सर्वॆश्वरनिगॆ माडुव अवमान दिन्दलू, वैष्णवे परिवादाच्च -विष्णु भक्तनन्नु निन्दिसुवदरिन्दलू, सतव - अन्तवनु हीनगतियन्नु हॊन्दिये हॊन्दुवन्नु, नसरि शयः - ई विषयदल्लि स्वल्पवू संशयविल्लवु ई श्लोकवन्नु उदा हरिसिरुवदु मुख्यवागि वैष्णवे परिवादाश्च सतव ऎम्बुदन्नु मनस्सिनल्लिट्टु ऎन्दु भाविसतक्कद्दागिरुत्तदॆ, क (७) सप्तर्षिगळु एनो ऒन्दु व्याजदिन्द भूमियल्लि सञ्चरिस तिरुवाग, द्वादशवर्ष क्षामवु उण्टागलु ; आग कन्दमूल फलादि गळु यावुदू आहारक्कॆ दॊरॆयदिरुवाग, ऒन्दु सरस्सिनल्लिरुव कमलपुष्पद नाळगळन्नु अवरु कित्तु तन्दु तीरदल्लिट्टु स्नानवन्नु माडुत्तिरुवाग मायारूपदिन्द इन्द्रनु बन्दु अवुगळन्नु अपहरिसलु ; आग अवरुगळु ऒब्बरन्नु मत्तॊब्बरु शम्मिसुव सन्दर्भदल्लि, अवरुगळल्लि यारादरू हागॆ ई कमलदण्टन्नु कद्दिद्द पक्ष दल्लि इन्त ह दोषगळिगॆगुरियागवनॆन्दु शपथवन्नु माडुव प्रकरणवु. (६) नारदीय, (७) इति समु, १२, ७१________________
అలాం श्रीमद्रहस्यत्रयसारे नित्यं वैष्णवा नवमन्य तु। अध्यात्म विमुखसोस्तु बिसिन्यं करोतियः ॥ अर्दुष्टो बहिश्यानॆ ब्रह्मविद्वेषतत्परः । कनिापर बिसं करोति यः ॥ नित्यानुष्ठान संयुक्ता नध्यात्म ज्ञान दुर्बलर्ा । व्यामोहयतु दुर्बुद्धि र्बिसं करोतियः” ऎन्न कॊल्लपट्टदिरे. 8- अनन्तर इन्द्रनु प्रत्यक्षवागि अवुगळन्नु इवरुगळिगॆ तन्दुकॊडु त्तानॆ. ई इतिहासवु भारतदल्लि बरुत्तदॆ. हिन्दॆ २४४७ नॆय पुटवन्नू नोडि, यः - नम्म ल्लि यावनु, बिसं करोति - ई कमल दण्टुगळ कळवन्नु माडिरुत्तानो, सः - अवनु नित्यं - यावागलू - यतिनिन्दापरः - यतियन्नु निन्दि सुव अपराध माडिदवनागि, वैष्णर्वा - विष्णु भक्तरन्नु, अव मन्यतु - अवमान पडिसलि ऎन्दरॆ इन्तह पापगळिगॆ गुरियागलि ऎम्ब भाववु मत्तु अध्यात्मविद्या विमुखः - अध्यात्मशास्त्र विषय दल्लि विमुखनागि, असु - आगलि, इल्लि वैष्णवावमानवु महाप राधवॆन्दु निन्दिसल्पट्टिरुत्तदॆ, यः भिस न्यं करोति - यावनु कमल गड्डॆगळ कळवन्नु माडिरुवनो, सः - अन्तवनु, अन्न र्दुष्ट - ऒळगॆ दुष्टमनस्कनागि, बहिश्यान - हॊरगॆ नोडुवदक्कॆ मात्र शान्त स्वभावनागियू ब्रह्म विद्वेष तत्परः - ब्रह्मज्ञानि गळन्नु द्वेषिसुवदरल्लि आसक्तियुळ्ळवनागियू, करनिन्दा परः भगववाराधनारूप शास्त्रीय कर्मगळन्नु निन्दिसुवनागियू, अस्तु - आगलि; हागॆ कमलगळन्नु कळवु माडिदवनु यावनो, सति दुर्बुद्दि - अन्तह कॆट्ट बुद्धियुळ्ळवनु, नित्यानुष्ठान संयुक्ता - नित्य नैमित्तिक कर्मानिष्ठॆयिन्द कूडिदवरागि, अध्यात्मज्ञान दुर्ब र्ला .. जीवात्म परमात्म सम्बन्ध ज्ञानवन्नु बोधिसुव वेदान्त ज्ञानदल्लि परिश्रमविल्लदवरागिरुववरन्नु, व्यामोहयतु - मोह गॊळसलि, ऎन्दरॆ अन्यथा ज्ञान, विपरीतज्ञानगळन्नुण्टुमाडलि,” ऎन्नशूल्लपट्टदिरॆ-ऎन्दल्लवे हेळल्पट्टिरुवदु, ई प्रमाणगळिन्द श्री महाविष्णुवन्नु आश्रयिसिरुव महा भागवतापराधवु सर्वा त्मना ना कूडदॆन्दु हेळल्पट्टितु. अन्तह भागवतनु, एनोकारणार d Ε________________
प्रभाव रक्षाधिकार d २८६१ दिन्द स्वल्प मार्ग तप्पि नडॆदुदरिन्द अन्तवनन्नु अवमानपडिसि तावु भागवतापराधक्कॆ गुरियागुवदु सात्मनायुक्तवल्लवॆन्दु स्थापिसि दरु. ई अभिप्रायवन्नॆ हिन्दॆये त्याज्यवादुवुगळल्लि मुख्य वादुदु भागवदपचारवॆन्दु हेळिरुत्तारॆ. श्री विल्लो रवमान ना दु रुतरं श्रीवैष्णवोल्लङ्घनम् ऎम्बल्लि भगवदपचारक्किन्त भागवतापचारवु हॆच्चु दोषवुळ्ळद्दॆन्दु हेळल्पट्टिरुत्तदॆ. श्री अम्ब रीषोपाख्यानदल्लू भागवतापचार दोष निवृत्तिगॆ तनगू अर्हतॆ यिल्लवॆन्दू, अपचारमाडिद भागवतनन्नु क्षमिसबेकॆन्दु प्रार्थिसु वदे प्रायश्चितवॆन्दु उपदेशिसिरुत्तारॆ ई उपाख्यानदल्लि भागवता पचारवन्नु हॊन्दिद दुरासऋषियन्नु कुरितु श्री विष्णु वु परम हितोपदेशवन्नु माडि कळुहिसुत्तारॆनॆन्दरॆ, “ब्रह्मं स्वच्छ भद्रं ते नाभागतनयं नृपं क्षमापय महाभाग ततश्यानि र्भविष्यति” ओ ब्रह्मवित्ताद दूरा सऋषिये! नीवु आ नाभागन मग नाद अम्बरीषराज रल्ले होगि आतन क्षमापणॆयन्नु बेडिदुदादरॆ, ईग प्राप्तवागिरुव विपत्तु परिहारवागुत्तदॆऎम्बदागि,”(भाग९.४.७३) १५८७नॆय पुट नोडि, आदुदरिन्द प्रपन्ननिगॆ अपचारगळल्लॆल्ला बहळ तीव्रतमवाद अपचारवु, भागवतापचारवॆन्दु हेळिदन्ता d यितु. इदन्नॆ श्रीयतिवर्यर दिव्य सूक्तिय मूलक समर्थनॆ माडि हेळुत्तारॆ. भगवदप्रीतियन्नुण्टुमाडि आतन निग्रहक्कॆ गुरि माडुवदन्नु भगवदपचारवॆन्नुत्तारॆ. आतनन्नु आश्रयिसिद प्रप नरु भागवतरु, अवरुगळ विषयदल्लि माडिद अपचारवु तनगॆ माडिद अपचारक्किन्त हॆच्चाद अपराधवागि भगवन्तनु भाविसुवना दुदरिन्द, अपचारगळल्ला ई भगवदपचार भागवतापचारगळु तीव्रतमवादुदरिन्दले श्री यतिवर्यरु ई अपचारगळन्नु प्रथ क्कागि तम्म गद्यदल्लि अपराध क्षमापणॆ यन्नु प्रार्थिसुव प्रकरणदल्लि हेळिरुत्तारॆन्दु मुन्दॆ उपदेशिसुत्तारॆ. 13 भगवद्भागवतापचारगळ तीव्रतम कथनवु. श्री भाष्यकाररु शरणागति गद्यदल्लि शरणागतियन्न नुडिसि अप राध क्षमापणॆयन्नु प्रार्थिसुवाग “मनो वाक्कायॆरनादिकाल________________
श्रीमद्र हस्यतयसारे भगवद्भागवतापचाराणां तीव्रतम कथन. श्री भाष्यकार अकृत्यकरण कृत्याकरणळोडे भगवदप चारादिगळॊ च्चरवॆडुत्तदु गोबलीवर्द न्यायत्तले भगवदप चारादिगळ्ळि तीव्रळ क्काग, प्रवृत्तानन्ना कृत्य करण कृत्याक रण भगवदपचार भागवताप चारा सहापचार रूपनाना विधानापचार्रा……. अशेषतः क्षमस्व” ऎन्दु हेळिरुत्तारॆ. अकृत्य करण कृत्याकरणगळळू भगव निग्रहक्कॆ कारण भूतगळागिद्दरू, उत्तरोत्तर तीव्र तमगळु भगवदपचार भागवतापचारगळु ऎम्बुदन्नु मनस्सिनल्लिट्टु, अकृत्य करण कृत्याकरणगन्नू हेळि पृथक्कागि भगवदपचार भागवतापचार गळन्नू हेळिरुत्तारॆन्दु मुन्दिन वाक्यदिन्द तिळिसुत्तारॆ- श्री भाष्यकारर् - श्री यतिवररु, इवरु श्रीव्यास सूत्रगळिग श्रीमद्भगवद्गीतॆगू सह सर्व समञ्जसवाद भाष्यवन्नु अनु ग्रहिसिरुवदरिन्द, श्री भाष्यकाररु ऎम्ब नामधेयवु, अकृत्य करण कृत्याकरण गळॆम्ब प्रयोगगळॊन्दिगॆ अकृत्य करणवॆन्दरॆ माडकूडदॆन्दु निषेधिसिरुवदन्नु माडोणवु, कृताकरण वॆन्दु माडु ऎन्दु हेळिरुवदन्नु माडदिरुवदु ; “मागृधः कस्यसिद्धन न” (ईशावास्य (1) इतरर धनदल्लि आशॆ इडबेड वॆन्दु हेळिद्दरू परधनवन्नपेक्षिसि अपहरिसुवदु, अकृत्य करणक्कॆ उदाहरणॆयु ; “कुत्ववेह काणि जिजीविषेच्छत समा” ऎन्दू, “अहरह स्पन्ध्या मुपासीत” ऎन्दू, विहित नित्य नैमित्तिग करगळन्नु माडु ऎन्दु विधिसिद्दरू माडदिरुवदु, कृत्याकरणक्कॆ निद र्शनवु ; इन्तह अकृत्य करण कृत्याकरणरूप अपराधगळॊन्दिगॆ, भग वदपचारादिगळ्ळि - भगवदपचार आदिपददिन्द भागवता पाचारादि गळन्नु चेरवॆडुत्तदु - सेरिसि प्रत्येकवागि हेळिरुवदु, गोबली वर न्यायत्ताले-गोबली वर्धन्यायद प्रकार, भगवदपचारादिग- भगवदपचार भागवता पचारगळन्नु, तीव्रङ्गळॆक्काग तुम्बा क्रू रगळाद अपराधगळु ऎन्दु प्रदर्शिसुवदक्कागि ऎन्दु भाविसतक्कद्दु, अकृत्य करण वॆम्बुद रल्ले भगवदपचार भागवतापचारगळू अन्त________________
प्रभाव रक्षाधिकारः 3 d र्गवु ; हीगिरुवाग अकृत्य करणवॆन्दू हेळि, मुख्यवागि भगवदपचार भागवतापचारगळन्नू हेळिरुवदु एतक्कॆन्दरॆ– ई अपचारगळु बहु तीव्रवादवुगळु ऎन्दु तोरिसुवदक्कागि पृथक्कागि प्रयोगवॆन्दु हेळ ल्पट्टितु अदु हेगॆ ऎन्दरॆ गोबली वर्दन्यायद प्रकारवॆन्दु हेळिदरु. गो शब्ददल्ले बलिवर्द ऎन्दरॆ ऎत्त सेरितु, आक इन्नू ऎत्तन्नू हीगॆ ऎरडन्नू गो शब्दवु बोधिसुत्तदॆ. आदरॆ गा मानय, बलि वर्दमानय - गोवन्नू तॆगॆदुकॊण्डु बा, ऎत्तन्नू तॆगॆदुकॊण्डु बा ऎन्दरॆ, गो शब्दवु ऎरडक्कू सामान शब्दवागिद्दरू बलिवर्दवु मुख्यवागि हेळल्पट्टिरुवदरिन्द, बलि वर्दवन्नू मत्तु गोशब्ददिन्द ऒन्दु आकळन्नू तरुवनु. हागॆये इल्ल भगवदपचार भागवतापचारगळू अकृत्य करणगळादरू, इवु गळु गोबलि वर्दन्यायद प्रकार मुख्यवागि अवुगळ तीव्र तमत्व वन्नु व्यक्तपडिसुवदक्कागि पृथक्कागि हेळल्पट्टिरुवदरिन्द इवुगळन्नु बिट्ट मिक्क अकृत्य करणगळु, अकृत्य करण शब्ददिन्द बोधिसल्पट्टवॆन्दु ग्रहिसतक्कद्दॆम्ब भाववु. भगवद सचारगळल्लि मुख्यवागि द्वात्रिंशद सचारगळु ; सर्वा त्मना कूडदॆन्दु विधिसल्पट्टिवॆ. अवु यावुवॆन्दरॆ.- 0. 2 आडु १. वाहनदॊन्दिगॆ अथवा पादरक्षॆयन्नु धरिसि भगवनन्दिर वन्नु प्रवेशिसुवदु. २. उत्सवकालदल्लि भगवन्तनन्नु सेविसुवदु साध्यविद्दरू सेविसदिरुवदु. ३. चामरवन्नु हिडिदु कैङ्कर्यादि गळन्नु माडुववरु विना इतररु एकहस्तदिन्द नमस्मरिसु वदु, ४, आशौचकालद, स्नानादिगळिल्लदॆयू, सेविसुवदु. ५. भग वत्सनिधियल्लि कालु चाचिकॊळ्ळुवरु, कालुमेलॆकालुहाकि कूतु कॊळ्ळुवदु. ६. भगवत्त्वनिधियल्लि ऊरिन मातन्नॆल्ला वदु, कूगि माताडुवदु, मलगुवदु, इत्यादि, ७. भगवत्सन्निधि यल्लि नगुवदु, अळुवदु. ८. भगवत्सन्निधियल्लि कोपिसुवदु, बय्यु वदु, जगळवाडुवदु, अनुग्रहिसुवदु. ९. स्त्रीयरॊन्दिगॆ क्रीडा विषय मातुगळन्नाडुवदु. १०. अपानवायुवन्नु बिडुवदु, ११. वस्त्रवन्नु सॊण्टक्कॆ कट्टदॆ सेविसुवदु. १२. भगवन्तनन्नु स्तुतिसदॆ इतररन्नु स्तुतिसोणवु. १३, यथाविधि भगवदुपचार d________________
२८६४ श्रीमद्र हस्यत्रयसारे A d गळन्नु माडलु शक्ति इद्दरू, सण्ण हवागि नडॆसोणवु. १४. भगवन्नि वेदनवागदॆ इरुवदन्नु तिन्नुवदु. १५, आया कालगळल्लि दॊरॆयुव फलगळन्नु भगवन्तनिगॆ समर्पिसदिरुवदु. १६, भगवन्नि वेदनवाद पदार्थक्कॆ इतर वस्तुगळन्नु सेरिसुवदु. १७. भगवन्त निगॆ बॆन्नन्नु तोरिसि कूतुकॊळ्ळुवदु. १८. भगवन्तन सन्निधियल्लि इतररिगॆ नमस्कार माडुवदु, १९ आचाररन्नु माताडिसदॆ सुम्म निरुवदु. २०. आत्म प्रशंसॆयु. २१ देवता निन्दनॆयु २२, कूदलु उगरु मुन्ताद्दन्नु देवालयदल्लि हाकुवदु. २३. देवा लयदल्लि उगियुवदु. २४, देवालयद अङ्गळदल्लि मलमूत् तर्जनॆयु, २५. देवालयदल्लि नडॆयुव भगवतथाश्रवणवन्नु माडदिरुवदु. २६. निषिद्ध पुष्पगळन्नु भगवन्तनिगॆ समर्पिसुवदु. २७. विमान चायॆयन्नु तुळियुवदु. २८. देवतान्तरवन्नू भगवन्तनन्नू समवॆन्दु भाविसुवदु. २९, भगवद्विग्रहवन्नु कल्लु लोह मुन्ताद्दागि भावनॆयु, ३०. भगवन्तनिगागि इट्टिरुव पुष्प वन्नु मूसिनोडुवदु. ३१. देवालयदल्लि बन्दिरुव शूद्रादि स्पर्शक्कागि स्नानमाडुवदु. ३२. भगवन्तनिगागि हच्चिरुव दीपग इन्नु इतर कॆलसक्कागि उपयोगिसुवदु. इन्तह भगवदपचारगळ सङ्घटनॆयिल्लद हागॆ नडॆयतक्कद्दु अत्या वश्यकवु. ऎल्ला विध अपचारगळिगू शिक्षकनु भगवन्तनु; आदुदरिन्द अकृत्य करण कृत्याकरणगळॆल्ला अपचारगळागि अवुगळिगॆल्ला भगवन्तने शिक्षकनु ; हीगिरुवाग भगवदपचार भागवदापचारगळॆन्दु विश्लेषिसि हेळिदुदु, आ अपचारगळल्लि इवु तीव्रतमवॆन्दु तिळिसुवदक्कागियू, भगवदपचारक्किन्त भागवतापचारवु अतिशयत दोषवॆन्दु तिळिसुव दक्कागियू पृथक्कागि प्रयोगवॆन्दु तिळिसिदरु. अदन्ने उपपादिसि हेळुत्तारॆ.-ऎल्लां हेळुत्तारॆ. ऎल्ला - समस्त अपचारगळॆल्ला शास्रोल्लङ्घनॆ गळागि, भगवदपचारळायिरुक्क - भगवदपचारगळॆन्दे भग वन्तनु भाविसुववनागिरुवाग, मुख भेद ळाले - याव विषय वागि ऎन्तह अपचारवु नडॆयितु ऎन्दु विवक्षित्तु - हेळुव अपेक्षॆ यल्लि शिलव-भागवतर विषवागि नडॆद कॆलवु अपचारगळन्नु, इष्टु - ई सन्दर्भदल्लि, श्री यतिवरदु श्री शरणागतिगद्यदल्लि हेळिरुव________________
(४८) ऎल्ला प्रभाव रक्षाधिकार २८६५ भगवदपचारळायिरुक्क मुखभेद काले 3 विवक्षित्तु चिलव इष्टु भागवतापचारङ्गळॆरदु. यावै शिल अपचारङ्ग पुर शॆयगिरान् अप्पडिप्पट्टवै तन्नॆये भगवद्भागवत विषयले शॆयदाल्, विषयस्वभावताले राजद्रोहादिगळ पोले, मिगवुं दण्ड हेतुक्कळामनु विशे सोपादानत्तु कैभिप्राय. सन्दर्भदल्लि, भागवतापचारज निरदु - भागवता पचारवॆन्दु हेळोणवु. भगवन्तनु तनगॆ माडिद अपचारक्किन्तलू तन्नव रागि तनगॆ अत्यर्थ प्रियरागिरुव भागवतोत्तमरिगॆ माडिद अपचार वन्नु तुम्बा क्रूरवाद अपराधवॆन्दु भाविसुवनादुदरिन्द प्रत्येक वागि हेळल्पट्टितॆम्ब भाववु. आदुदरिन्द अम्बरीषरिगू, प्रह्लाद निगू दौपदिगू दण्डकारुण्य ऋषिगळिगू, उण्टाद अवमानगळन्नु सश्वरनु सहिसनु. * गोविन्देति यदाक्रन्द तृष्णा मां दूरवासिनं” ऎम्बुदु अनुसन्धेयवु. हीगॆ पृथक्कागि भगवद्भागवतापचारगळन्नु हेळिदुदर अभि प्रायवन्नु व्यक्तपडिसुत्तारॆ-याशिल अपचार - याव कॆलवु अपराधगळन्नु, पुर - भगवद्भागवतरल्लदॆ इतर हॊरगिन वर विषयदल्लि, शॆय् गिरान् - माडुत्तानॆयो, अप्पडिपट्ट तन्नॆ - अन्तह अपचारगळन्ने, भगवद्भागवत विषयङ्गळि श.दाल् - भगवद्भागवतरन्नु कुरितु माडिदरॆ, विषयस्वभाव शाले , माहात्मयुळ्ळ भगवद्भागवतर विषयवाद प्रयुक्त, ‘राजदॊहादिगळ पोलॆ - राजद्रोहवे मॊदलादवुगळु हेगॆ अधिक शिक्षॆगॆ अर्हवाद, हागॆ, मिगवुण्डहेतुक्कळाम् - हॆच्चाद शिक्षॆगॆ अर्हगळागुववु, ऎनु - ऎन्दु विशेषपा दान तुक्कु - हीगॆ विशेषिसि भगवदपचार भागवतापचारवॆन्दु प्रथक्करिसि हेळुवदक्कॆ, अभिप्रायम् - तात्सरवु. ऒब्बन साधारणवागि कळवु माडिदरॆ आगुव शिक्षॆगिन्त राजन मनॆयल्लि माडिद कळुविगॆ हेगॆ हॆच्चु शिक्षॆयो, हागॆये, इल्लियू ऎम्बभाववु; भगवन्तनु राजाधिराजनु, भागवतरु आतनिगॆ अत्यर्थप्रियरु; इन्तवर________________
श्रीमद्रहस्यत्रयसाते उपायपूर भावा नाम पचारो भागवता पचार एव. नरकत्तु कु नास्कालान संसार मण्डलले नलवळि नड विषयदल्लि नडॆसिद अपचारवु, साधारणवागि इतरर विषयदल्लि माडिद अपचारक्किन्त तुम्बा क्रूरवादुदरिन्द भगवग्रह रूप शिक्षॆयू सह तुम्बा क्रूरवादुदॆन्दु तिळिसुवदक्कागिये, श्री यतिवय्यरु भगव दपचार भागवतापचारवॆन्दु पृथक्करिसि हेळिदुदु ऎम्ब भाववु. “पाण्डर्वा द्विषसेरार्ज मव, प्राणाहिपाण्डवा” ऎन्दु हेळि आ कारण दिन्द दुद्योधननु तनगू सह हॆच्चु द्वेषियु ऎम्ब श्री कृष्ण भगर्वारवर उक्तियु अनुसन्धेयवु. “तस्यॆव देवदेवस्य हरेरज्ञपतेः प्रभो । ब्राह्मणः प्रभवो दैवं नतॆ विद्यते पर” (भाग, १०-८१-१७) मत्तु “यावतीरि, देवता तास्कर वेदविदि ब्राह्मणे वस” इत्यादि प्रमाणगळू अनु सन्धेयगळु, परम भागवतराद अम्बरीषरिगॆ माडिद अपराधवन्नु क्षविसलु तानु भक्तपराधीननादुदरिन्द तनगॆ शक्तियिल्लवॆन्दू आकारण दिन्द अम्बरीषर क्षमापणॆयन्नु होगि केळिकॊ ऎन्दु अपराध माडिद दूर्वासऋषिगॆ हितोपदेशवन्नु भगवन्तनु माडिदनु. उषाय पूरियिल्लद कयोगादि निष्ठरू भागवतरे, अवरुगळिगू अपचारवु कूडदु. हीगॆ भरन समाडि प्रसन्न साह भागवतन विषयदल्लि अप चारवु सातना कूडदॆन्दु हेळिदरु. आदरॆ मोक्षार्थियागि उपाय पूर्तियिल्लदॆ करगज्ञानयोगनिष्ठरुगळ विषय वाद अपचारवू भागवतापचारदष्टु क्रूरवो ऎन्दरॆ अवरु गळू मोक्षार्थिगळागि ब्रह्मविद्याज्यकवाद करयोगादि निष्ठॆ यल्लिरुवदरिन्द भागवतरे सरि; अवर विषयदल्लू अपचारवु सा ना कूडदॆन्दु “नर कत्तु क” ऎन्दारम्भिसिद वाक्यदिन्द तिळिसु त्तारॆ.हिन्दॆ अन्तह करयोग निष्ठरू देह यात्रॆगागि स्वल्प द्रव्यार्जनॆ मॊदलादवुगळल्लि आशॆयुळ्ळवरादरू अन्तवरन्नू कूड________________
प्रभाव रक्षाधिकार २८६७ स्टार् दुर्लभरायिरुक्कॆ भगवद्विषयवृत्ति अधिकारानु रूपनाग मुक्ति मार्गक्कु मुन्नडियाग करयोगादि स भेदले निनारैयुं नॆगिळ निनै भागवतापचार. निकृष्टरॆन्दु भाविसि सम्भाषणादिगळिगॆ अनर्हरॆन्दु भाविस कूडदॆन्दु उपदेशिसिदरु. ईगलादरो ई बाय पूर्तियिल्लद भक्तियोग निष्ठर विषयदल्लू अपचारवु कूडदु ऎम्ब उपदेशवु-नरकत्तु कु - नरक प्रवेशक्कागि, नात्त बालान - नाजाल् ऎन्दरॆ साटीहाकुव प्रदेशवु, भत्तवन्नु नीरू गॊब्बरवू इरुव स्वल्प स्थळदल्लि ऒट्टु हॊयिदु, अदु आरङ्गुलदष्टु बॆळॆदनन्तर कित्तु गद्दॆयल्लि नाटी हाकुवदक्कागि बॆळसुव स्थळवु, अन्तह स्थळवागिरुव, संसारमण्ण अत्तिलॆ - संसार मण्डलवागिरुव ई पृथिवियल्लि ऎन्दरॆ नरकक्कॆ होगि सेरुवदक्कागि कृषियु नडॆयुत्तिरुव ई भूमण्डलदल्लि ऎम्ब तात्परवु, नल्वळिनड स्टार् - सात्विक मार्गदल्लि प्रवृत्ति युळ्ळवरु, अतएव विष्णुवन्नु आराधिसि ध्यानिसि मुक्तियन्नु हॊन्द बेकॆन्दिरुववरु, दुर्लभरायिरुक्क, मनुष्याणांसहस्रेषु क ततिसिद्धये । यतता मपिसिदल्लि नां करिना ंवे ततः” । ऎन्दु हेळिरुव हागॆ तुम्बा दुर्लभरागिरुवाग, भगवद्गीषय पत्रि - भगवद्विषयवन्नु कुरितु ऎन्दरॆ भगवदुपासन अथवा साक्षा तारवन्नु कुरितु - अधिकारानु रूपमाग - तम्मगळिगॆ इरुव शकनुसारवागि, अशक्तरागिद्द पक्षदल्लि ज्ञानयोग निरपेक्षवागि, समर्थरागिद्द पक्षदल्लि ज्ञानयोग सापेक्षवागि, हीगॆ मुक्ति मार्ग तुक्कु - मुक्तियन्नु हॊन्दुव उपायक्कॆ, मुन्नडियान - कर योगादि पत्वभेद - भगवदुपासनक्कॆ अड्डिगळागि अनुष्ठिस बेकाद बेरॆबेरॆयाद एणिय मॆट्टलुगळल्लि मॊदलु मॆट्टिलाद कर्मयोगदल्लि, आदिशब्ददिन्द ज्ञानयोगवु बोधितवु. निन्नारै युम् - अनुष्ठिसुत्तिरुववरन्नू, नॆगळनिनैक्कॆ - हीनवागि d सोण वू सह, భావి भागवतापचार - भगवग्रहक्कॆ हेतुवाद भागवतापचारवे. ई भक्तियोगवाद उपायदल्लि योगनिवृत्ति याद नन्तरवे मॊकवु. आदुदरिन्द उपासना निष्ठरु इन्नु उपाय________________
श्रीमद्र हस्ययसारे पूर्तियिल्लदुदरिन्द कृतकृत्य रल्लवु, तानादरो `सकृदनुषेय वाद भरन्यासवन्ननुष्ठिसिरुवदरिन्द उपाय पूर्तियन्नु हॊन्दिद कृतकृत्यनु ; हीगॆ हॆम्मॆयिन्द इन्तह उपाय पूर्तियिल्लदॆ प्रथम मॆट्टिलल्लिरुव कर्मयोगिगळु, भागवतरे अल्लवु ऎन्दुभाविसि, अवरुगळु भगवद्भागवतरुगळ कैर्यक्कागिये धनार्जनॆयल्लि प्रवृत्तरागिद्दरॆ, आ कारणदिन्द अवरन्नु निराकरिसि, अवरुगळू सम्भा पणॆगॆ अनर्हरॆन्दु भाविसि, निकृष्ण भावदिन्द नोडुवदु, युक्तवल्ल ऎन्दू, इदु भागवतापचारवागि भगवनि ग्रहक्कॆ गुरिमाडुत्त दॆन्दू, उपदेशिसिरुत्तारॆ. अन्तह अपचारवु नरक प्रवेशक्कॆ अङ्क रार्पणवादरू आगबहुदॆम्ब भाववु. प्रपदनद वैकल्यदिन्द अदु सिद्धिसदॆ इरुवदर मूलक इन्तह अपचारगळल्लि मनस्सुण्टागबहुदु, अन्तह वैकल्यविद्दरू अन्तवर अपचारदिन्द भगवन्नि ग्रहक्कॆ गुरियागु वदु सरियल्लवॆम्ब भाववु. ई भूमण्डलदल्लि अनेकर प्रवृत्तिगळॆल्ला नरकक्कॆ होगुवव्यवसायदल्ले इरुवन्ताद्दु. मोकोपायक्कॆ मार वन्नु हुडुकुवरु अति विरळरु; इवरुगळु भक्तियोगक्कॆ अण्णगळाद कर योगादिगळल्लि इद्दु कॊण्डु भगवद्भागवत कैङ्करगळिगागि धनार्जनादि गळल्लि प्रवर्तिसिदरॆ, आ कारणदिन्द अवरन्नु निकृष्ट भावदिन्द नोडि भाग वतापचारवन्नु सम्पादिसिकॊळ्ळुवदु युक्तवल्लवॆन्दु अप्पणॆ कॊडिसिरु तारॆ. श्रेर्या स्वधरो विगुणः परधरानुष्टि ताक् ” ऎम्बल्लि करण कळेबरगळन्नु हॊन्दिरुव तनगॆ न्यायवागि धर्मवागिरुव कर्म योगवे गीतॆय मूरनॆय अध्यायदल्लि हत्तु कारणगळिन्द विशेष गुणगळुळ्ळद्दॆन्दु हेळि, ज्ञानयोगक्किन्त करयोगवे अल्प शक्तनिगॆ सुकरवॆन्दू प्रमाद रहितवॆन्दू तिळिसि, इदक्कॆ निदर्शनवागि जनकादि गळु हागॆये प्रवर्तिसिद्दारॆन्दु, कवहि संसिद्धि मास्थिता जनका दयः”(गी.३-२०)ऎम्बल्लि हेळिरुवदरिन्द अशक्तनु कर्मयोगदिन्दले सिद्धि यन्नु हॊन्दि भक्तियोगवाद उपायवन्नु अवलम्बिसुवनॆन्दू, शक्तनादवनु कर्मयोगवादनन्तर ज्ञानयोगवन्नवलम्बिसि, अनं तर भक्तियोगदल्लि प्रवर्तिसुवनॆन्दू, गीतॆयल्लि हेळिरुवदरिन्द इल्लि अधिकारानुरूपवाग ऎम्ब प्रयोगवु. हागॆये करयोगादि सत्वभेदळिले ऎम्ब प्रयोगवूसह ऎन्दु भाविसतक्कद्दु, ई पठ्य________________
प्रभाव रक्षाधिकार मु (१) “न शब्द शास्त्राभिरतस्य मोक्ष न भोजनाच्छादन तत्प रस्य- नव रमा वसथप्रियस्य न लोक चित्र ग्रहणे रतस्य इत्या गळुएतक्कॆ ऎन्दरॆ भगवद्विषय पत्नि मुक्ति मार्गत्तु न्नडियान ऎन्दु हेळिरुत्तारॆ. भगवदुपासनवे मुक्ति मार्गवु इदक्कॆ अण्णगळु कर्मयोगादि पर्वगळु ऎन्दु गीताशास्त्र तात्प र्यवु इल्लि सहिसल्पट्टितु. हीगॆ निरतिशय ज्ञाननिधिगळ उक्तिय परमार्थ गर्भितवादवुगळु. हीगिद्दरू करयोगवू साक्षादुपाय वॆम्ब कॆलवर हेळिकॆ यु हास्यास्पदवु. कृतोपायरादप्रवन्न रेआगलि उपाय पूर्तियिल्लद मुमुक्षुगळेयागलि, धनार्जनादि ऐहिकद वृत्तिगळन्नु देहयात्रॆगागि यागलि अथवा भगवद्भागवत कैर्य गळिगागियागलि अवलम्बिसिदरॆ, अवरन्नु निराकरिसि, अवरॊन्दिगॆ सम्भा षणादिगळू कूड योग्यवल्लवॆम्ब भावनॆयु, भागवतापचारव नुण्टुमाडि भगवन्नि ग्रहक्कॆ गुरिमाडुत्तदॆयादुदरिन्द प्रवृत्तियु कूडदॆन्दु हितोपदेशवन्नु माडिरुत्तारॆ. 3 अन्तह आगलि इतिहास समुच्चय मत्तु भारत शापर्ववाक्यगळु अन्तह ऐहिकदल्लि अप्तनादवनन्नु निन्दिसिरुवाग, अन्तवन विषयदल्लि अपचा रवु कूडदॆम्बुदु हेगॆ ? ऎन्दु पूर्व पक्षवु बरबहुदॆन्दु भाविसि, अवुगळन्नु उदाहरिसि, आ प्रमाणगळ सरियाद तात्पर्यवेनॆम्बु दन्नु तिळिसुत्तारॆ. मोक्षशास्त्रवन्नु परित्याग माडि सङ्गीतवे मॊद लाद इतर शास्त्रगळल्लि प्रवीणतॆगागि श्रमपडुत्ता, अन्न बट्टॆ भूषण मनॆ क्षेत्रगळिगागि कोश पडुत्ता इरुववरिगॆ माडिद अपचारवु भागवतापचार तुल्यवादुदु हेगादीतु ? वादुदु हेगादीतु ? ऎन्दरॆ हेळुत्तारॆ. इतिहास समुच्छयवाक्यवु यावुदॆन्दरॆ.-“ई श्लोकदल्लि, वैरा गविल्लदॆ ऐहिकगळल्ले लिप्तनागि भगवन्तनन्नु हॊन्दबेकॆम्ब आशॆ यिल्लदवनिगॆ मोक्षविल्लवॆन्दु हेळल्पडुत्तदॆ. शब्द शास्त्रभिरहस्य - मोक्षशास्त्रदल्लि अभिमानविल्लदॆ केवल सत शास्त्रदल्लि अभिरुचियु इवनिगॆ, शब्द शास्त्रवन्नु हेळिदुदु इतर ऐहिक भोगगळिगागि एर्पट्ट अनेक शास्त्रगळिगू उपलक्षणवु, नमोक्ष - मोक्षविल्लवु ; हागॆये (१) इतिहास समुच्चय. २. १०.________________
२८७० श्रीमद्र हस्य त्रयसारे दिगळिलु,भगव ावण्य मनि, (२) “शिशोदरे ये भरता, इदैव यानृता वाक्षरुषाश्च नित्यम् । व्यपेत धरा इति र्त विदित्वा दूरा देवा सम्परिवर्जय” ऎच्चरपडिये, बाह्य विषय प्रावण्यमे युडैयारु मोक्षविल्लॆ, ऎन्न पडि. नभोजन च्छादन तत्सरस्य - केवल अन्न बट्टॆगागिये दुडियुत्ता अदरल्ले सक्तनादवनिगू मोक्षविल्लवु ; इदु भूषणादिगळिगू सिनी मादि आटपाटादिगळिगू उपलक्षणवु नव रम्यावसथ प्रियस्य. केवल बहु अलङ्कारवाद मनॆ मॊदलादवुगळन्नु हॊन्दुवदरल्ले प्रीतियुळ्ळवनिगू मोक्षविल्लवु ; नलोकचित ग्रहणेरतस्य - केवल लोकद जनर चित्रवन्नु आकर्षिसुवदरल्ले प्रीतियुळ्ळवनिगू, लोकद जनरॆल्लरू तन्नन्नु हॊगळबेकॆन्दु यावागलू प्रयत्निसु तिरुववनिगू मोक्षविल्लवु” इत्यादिगळिलुम्-इवे मॊदलाद प्रमा णगळल्लि हेळिरुवदेनॆन्दरॆ, केवल विषय प्रावणदल्ले इद्दु भगव तावण्यविल्लदवरिगीग मोक्षविल्लवॆम्बर्थवॆन्दु वाक्यशेषदिन्द तिळि सुत्तारॆ. हेगॆन्दरॆ भगवत्पावण्य मनिकॆ - भगवन्तनल्लि फ्री माडदॆ (२) यॆ - यारु, सदा - यावागलू शिश्नदरे - इवुगळल्लि ऎन्दरॆ इवुगळिन्दागुव कामसुख मत्तु ऒळ्ळॆ भोजन हल्ल, रताः - आसक्तियुळ्ळवरो, नित्यं - यावागलू, या कळ्ळतन माडुवरागियू, अनताः - सुळ्ळाडुववरागियू, वाक्ष रुषाक्ट् - क्रूरवाद वाक्कुगळन्नुळ्ळवगियू इरुत्तारो, र्ता अवरुगळन्नु, पेतधरा इति - धरातिक्रमगळन्नु माडिदवर नागि, विदित्वा - तिळिदु, देवाः - देवतॆगळू, दूर - दूरदल्ले, सम्परिवर्जय,त्यजिसि बिडुवरु”,ऎ रपडिय ऎन्दु भारतशास्त्रि पर्वदल्लि हंसवु सिद्धरिगॆ हेळिरुव हागॆ, बाह्य विषयप्रामण्यम बाह्य विषयोपभोगगळल्लि मात्र ममतॆयन्ने उडैयारु-हॊन्दि रुववरिगॆ, मोक्षमि ऎनपडि-मोक्षवु इल्लवॆन्दु हेळिदहागॆ भाविस तक्कद्दु. इदरिन्दमुमुक्षुवागि करयोगनिष्ठनागिरुववनु ऐहिकगळल्लि स्वल्प मट्टिगॆ प्रवर्तिसिदुदक्कागि आतन विषयदल्लि अपचारपडुवदु (२) भार, शानि ३०५-३६________________
प्रभाव रक्षाधिकार 1 २८६१ (३) पराण्मुखानां गोविन्द विषयासक्त चेतसाम् । तेषां न्यायवल्लवु ऎम्ब तात्पर्यवु. इतिहास समुच्चय मत्तु भारत शास्त्रि पक्व प्रमाणगळु मोक्षार्थियल्लदॆ, केवल बाह्य विषयोपभोग गळल्ले मग्नरागिरुववरन्नु निन्दिसिदवे विना, मुमुक्षुवागि करॆयो गादिगळन्नारम्भिसिदवनन्नु कुरितु हेळलिल्लवु. भारतशापर्वदल्लि हंसवेषधारियाद चतुर्मुखनु साध्यरन्नु कुरितु हेळुवमातु. धवित्ताद मोक्षार्थिगॆ नाल्कु द्वारगळु शुद्धवागिरबेकु, अवु यावु वॆन्दरॆ चत्वारि यस्याराणि सुगुप्पान मरोत्तमाः । उपसमुदरं हस्त वाक्य तुर्थीस धर वित्” (शास्त्रि. ३०५, २८) ऎम्बल्लि हेळिरुवहागॆ उपस्थ, उदर, कै, मत्तु वाक्कु, आदरॆ शिश्न दरे” ऎम्ब श्लोकदल्लि ई नाल्कु शुद्धविल्लवॆन्दु हेळि, अन्तह अशु द्धनु अधर्मियादुदरिन्द, आतनु सत्पुरुषरॊन्दिगॆ सेरलु अयोग्य नादुदरिन्द देवतॆगळिन्द दूरदिन्दले परित्यागमाडलु अर्हनॆन्दु हेळल्पट्टितु. इल्लि देवतॆगळु परित्यागमाडुवदु न्यायवॆन्दु एकॆ हेळ ल्पट्टितु ऎन्दरॆ, प्रजापतियन्नु ईग प्रश्निसुवरु देवतॆगळाद साध्य रादुदरिन्द हागॆ प्रयोगवु. देवतॆगळू नम्महागॆ कर्मबद्धराद चॆ वात्मरु. नम्महागॆये प्राकृत शरीरगळन्नुळ्ळवरु, अथवा नमगॆ देहपोषणॆगॆ बेकाद अन्नवू वर्षवू मॊदलादवॆल्ला देवतॆगळिन्द आगुवदरिन्द, अवरू कै बिडुवरुऎन्दरॆ देहयात्रादिऐहिकगळू तप्पु वुवु ऎम्ब भाववु. (गी, ३-१४-१६न्नु) पराम्बरिसि. मूलदल्लि बाह्य विषयप्रावण्य मे ऎम्बल्लि. अवधारणदिन्द भगवद्विषॆयप्राव इरहितरॆम्बुदु सिरट्टितु, अवरिगॆ मोक्षवु इल्लवु ; एकॆन्दरॆ अवरिगॆ भगवत्पावण्यविल्लदुदरिन्द उपायानुष्ठान माडबेकॆम्ब सशून्यरु. ई अभिप्रायद समर्थनॆगागि विष्णु धर प्रमाण गळन्नू उदाहरिसुत्तारॆ. भगवत्पावण्यविल्लदॆ विषयोप भोगा सक्तरिगॆ भगवत्पाप्तियु बहळ दूरवॆन्दू, हागल्लदॆ विषयत्यागमाडि गोविन्द ऎल्ले सक्तवाद मनस्सुळ्ळवरिगादरो, परब्रह्म प्राप्तियु बहळ हरवु ऎम्बुदक्कागि ऎरडु प्रमाणगळन्नु उदाहरिसुत्तारॆ. गोवि - भगवन्तन विषयदल्लि, पराजु नं - विमुखरागि (2) D5) PRIF. FF. 02.________________
२८६२ श्रीमद्र हस्यत्रयसारे น तारमं ब्रह्मदूरादूरतरे स्थितम् ” इत्यादिगळिलुम् इव्वरं सिद्ध न, (४) “तन्मयन गोविन् ये नरा चेतसः । विषयत्यागिन स्तेषां विज्ञॆयञ्च तदनि के’ इत्यादिगळ भगव तररुवाय विषयत्यागिगळु मानरु विळम्बविल्ल ऎंरन विषया सकचेतसां- बाह्य विषय सुखगळल्लि सक्तवाद मनस्सुळ्ळ तेषां - अवरुगळिगॆ, तत्परमम्ब्रह्म, आ सर्वाधिकनाद परब्रह्मवु, दूरादरतरे स्थितम् - दूरवागिरुवदक्किन्त इन्नू हॆच्चु दूर वागि, ऎन्दरॆ अत्यन्त दूरवागि निन्तितु, परब्रह्मवन्नु हॊन्दुव सन्दर्भवे इल्लदहागॆ आयितु ऎम्ब भाववु.” इतादिगळिलुव.. इवॆ मॊदलाद प्रमाणगळल्लि, इव्वर्थम् - नावु ईग हेळिद अभिप्रायवु, सिद्धम – स्थापितवु. भगवतावण्यविल्लदॆ बरिविषय सुखगळल्लि अप्तनागिरुववनिगॆ परब्रह्म प्राप्तियु अत्यन्त दूरवॆन्दु हेळिदरु. हागादरॆ परब्रह्म प्राप्तियु यारिगॆ हत्तिरवु, सन्निहि तवु, ऎन्दरॆ आ ग्रन्थदिन्दले इन्नॊन्दु वाक्यवन्नु उदाहरिसुत्तारॆ (४) ये नराः - इल्लि नरशब्दवु ऐहिकदल्लि नरमत इति नरः ऎम्ब व्युत्पत्ति मूलक ऐहिकदल्लि अप्तनागद मोक्षार्थियन्नु बोधिसु तदॆ आदुदरिन्द येनरा8 - याव मोक्षार्थिगळु, गोविन् - गाः - भक्तर स्तोत्ररूप वाक्कुगळन्नु हॊन्दुवदरिन्दागलि, बलि चक्रवर्तियिन्द गां - भूमियन्नु हॊन्दिदरिन्दागलि, अथवा वराह रूपियागि, हिरण्याक्षनन्नु कॊन्दु भूमियन्नु पडॆदुदरिन्दला गलि, गोविन्दनु; इन्तह गोविन्दनल्लि तन्मयन - भगवा वण्यदिन्द, व्यचेतसः - इडल्पट्ट मनस्सुळ्ळ ऎन्दरॆ एकाव्य भक्ति यिन्द ध्यानिसुव, विषय त्यागिनः - विषयगळल्लि ममतॆयन्नु त्याग माडिदवरागि आगुत्तारो, तेषां - अवरिगॆ, तत् - परब्रह्म, प्राप्ति यु, अनिक - समासवॆन्दरॆ विळम्बविल्लवॆन्दु, विज्ञॆयं - तिळियतक्कद्दु. इत्यादिगळ - इवे मॊदलाद प्रमाणगळू, भगव तररुवाय - भगवावण वुळ्ळवरागियू, विषयत्यागिगळु मा नाल्कु - विषय सुखगळन्नु परित्यागमाडिदवरागियू इरुवव (४) विष्णु धर, ९९, १५, မာ________________
(VF) प्रभाव रक्षाधिकर २८७३ रिगॆ, विळम्बविल्ल ऎज्रन - परब्रह्म प्राप्तियल्लि विळम्बविल्लॆन्दु हेळुत्तवॆ. इल्लि तन्मयत्व शब्ददिन्द यावागलू मनस्सु गोविन्द नल्ले सक्तवागिरुव भाववु बोधितवागुवदरिन्द, भगवावण्यवॆन्दु व्याख्यानमाडल्पट्टितु. इल्लि नराः ऎम्बुदरिन्द सामान्यवागि ऎल्ला मनुष्यरु ऎम्बर्थवल्लवु. न कर लिप्यते न (ईशा, २) ऎम्बल्लि नर शब्दक्कॆ ऐहिकदल्लि नरमते ऎन्दु प्राज्ञरु याव अर्थवन्नु अनु ग्रहिसिरुत्तारो, आ अर्थवे इल्लियू समञ्जसवु, विषय प्रावण्यतॆ इद्दु भगवत्सावण्यविल्लदिद्दरॆ मोक्षवु बहुदूरवॆन्दु, हिन्दॆ “परा जुवानाम् ऎम्ब श्लोकदल्लि हेळल्पट्टितु. विषयप्रावण्यविल्लदॆ भगव श्रावण्यविरुववरिगॆ, परब्रह्म प्राप्तियल्लि विळम्बविल्लदॆ सिद्धियु, ऎन्दु *तन्मयन” ऎम्ब श्लोकदल्लि हेळल्पट्टितु. आदरॆ भगवत्पाव ऐवू, तत्कालदल्लि मात्र विषयप्रावण्यवू, इद्द पक्षदल्लि मॊदलिनवन हागॆ निन्दनल्लवु ; ईतनिगॆ विळम्बदिन्द विषय प्रावण्यतॆयु तॊलगि मोक्ष प्राप्तियु लभिसबहुदादुदरिन्द अन्तवनविषयदल्लि अपचारवु कूडदॆम्ब भाववन्नु ई ऎरडु प्रमाणगळिन्द ग्रहिसबहुदु. भगव तररुवाय विषयत्यागिगळु मानरु विळम्ब मिल्लि ऎच्चरन ऎन्दु हेळल्पट्टिरुवदरिन्द, भगवत्पररागिय कॊञ्चकाल विषयत्याग माडदे इरुववरिगादरो भगवाप्तियल्लि विळम्बवुण्टॆम्बुदु तोरि बरुत्तदॆ. अन्तवर विषयदल्लू अपचारवु कूडदॆम्बुदु सूचितवु. भागवत वेषवू कूड आदरणीयव अन्तह भगवत्पावण्यतॆयू उण्टो इल्लवो, अन्तू भागवतन हागॆ नटनॆ इद्दरू, आतन निजस्थितियु तिळियुववरॆगू, आतनु मान नीयने ऎन्दु बोधिसुत्तारॆ, आतनु बरी आषाढभूतियागिरुव भागवत वेषधारि ऎम्बुदु चॆन्नागि तिळिदनन्तर बेकादरॆ तिरस्करिस बहुदु, अल्लिवरॆगू आतन वैष्णवत्र, लाञ्छन, भागवत वेषादिग ळिगॆ मर्यादॆयन्नु कॊडतक्कद्दॆन्दु उपदेशिसुत्तारॆ, अपचारवु ऐहिकदल्लि मग्ननागिरुववने मॊदलाद सर्वर विषयदल्लू कूडदु. हीगिरुवाग वैष्णवनागि भागवत चिह्नॆगळन्नु धरिसिरुववन विषयदल्लि अपचारवु कूडदॆम्बुदु कैमुतिकन्यायसिद्धवॆम्ब भावदिन्द हेळु________________
ن عرف श्रीमद्र हस्यत्रयसारे भागवत वेषमसि आदरणीयम् று उळ्ळूरु पश्चि य पशुत्तोल् पोतु फुलि न्साय् चल् पायुणक्किले भागवत भावनॆ पण्णॆ तिरुवारै युम् उळ्ळरियुमुळवु उपरिचरादिगळ असुरादिगळ्ळि यादरित्ता रोले रूपनाम यिट्टु आदरिक्कॆ प्राप्त, सारवत्ताद तारॆ-उळ् - मनस्सिनल्लि, ऒरु पशैयत्तु . ऒन्दु भगवद्भक्तियु स्वल्पवू इल्लदॆ, पशुत्तोल् - गोविन चर्मवन्नु, पोत्तु - हॊद्दु कॊण्डु, पुलि - हुलियु, पाच्च ८ - इतर गो वुगळन्नु हिंसिसुत्ता ऎन्दरॆ कॊन्दु, पायु - हिडिदु कॊळ्ळु तदो, कणक्किले - आ न्यायद प्रकार, भागवत भावनॆप्पण्णि- भागवत वेषवन्नु धरिसि, वैष्णव हॆसरेनु, द्वादशोर्ध्व पुण्ड्रग ळेनु इवे मॊदलाद चिह्नॆगळन्नु धरिसि, तिरिवारैयुम् - सञ्चरिसु ववरन्नू, उळ्ळरियु मळवु - अवर आन्तर्यवन्नु चन्नागि विमर्शिसि तिळियुववरॆगू, उपरिचरादिगळ् - उपरिचररे मॊद लादवरु असुरगि - असुररन्नु, आदरित्ता प्रॊलॆ - आदरिसिद हागॆ, रूप नामळ्ळॆ यिट्टु - द्वादशोर्ध्वपुण्ड्र, शङ्ख चक्र लाञ्छन मॊदलाद रूपगळेनु, कृष्ण, नारायण, गोविन्द मॊद लाद हॆसरुगळेनु इवुगळन्नु धरिसिरुवदर मूलकवागि, आदरि प्राप्तम-आदरिसतक्कद्दु उचितवु. इल्लि आदि शब्ददिन्द सीता मॊद लादवरु हेळल्पट्टरु. हुलियु गोविन चर्मवन्नु धरिसिरुवदु तिळियुव तनक, हेगॆ गोवॆम्ब भावनॆयिन्द गोविगॆ सल्लतक्क आदरवन्नु तोरिसबेकॊ, आ तॆरदि, भागवत चिह्नॆगळन्नु मात्र धरिसिद्दरू, आषाड भूति ऎन्दु तिळियुववरॆगू माननीयने; यावाग गोवेषधारियाद हुलि ऎम्बुदु तोरिबन्दनन्तर अदु तिरस्कारार्हवो, हागॆये ई भागवत वेषधारियू सह आतन आन्तरवु चन्नागि व्यक्तवाद नन्तर तिरस्कारार्हने ऎम्ब भाववु. सीतॆयू कूड हागॆये यतिवेषधारियाद रावणनन्नु एकाकि यागि आश्रवदल्लिद्दर. यथार्हवागि पूजिसिदळु; एकॆन्दरॆ * चोरोन श्व चोदः रण्य पीठ सरस्क 8________________
r प्रभाव रक्षाधिकार d 3 త २८७५ ता- 1 योह्यङ्कितो वैष्णव लाञ्छनेन सएव विष्णु प्रतिमा समान यावनु वैष्णव लाञ्छन युक्तनागिद्दानो, आतनुचोर नागिद्दरू वधिसलु योग्यनल्लवु; हिन्दिन कालदल्लि चोरकृत्यक्कॆ मरणशिक्षॆयु ; नायिय मांसवन्नु तिन्नुवनागिद्दरू दोषियॆन्दु दूषिसतक्कद्दल्लवु, ऋणियागिद्दरू पीडिसतक्कद्दल्लवु, पशुवागिद्दरू हॊडॆयतक्कद्दल्लवु ; एकॆन्दरॆ, अदे विष्णु प्रतिमॆगॆ समानवागिरुवद रिन्द ऎन्दु हेळल्पट्टिरुत्तदॆ. निजस्थिति तिळिद नन्तर निन्द्यरे विना, अदु तिळियुव तनक मान्यरे सरि ऎम्ब भाववु. वेषवॆन्दु तिळिद नन्तर मरादिसलु अनर्हवॆम्बुदु “वेषं नविश्वसे त्याज्यो वेष दॆषाय कल्पते । रावणो भिक्षु वेषेण सीतामप जहारह” ऎम्बल्लि हेळल्पट्टिरुत्तदॆ. प्राज्ञनु वेषवन्नु कुरितु विश्वासवन्नु इडतक्कद्दल्लवु. वेषवु दोषक्कॆ कारणवागुत्तदॆ. रावणनु सन्यासि वेषदिन्द सीतॆयन्नु कद्दॊय्द नल्लवे ऎम्बुद शोक तात्पर्यवु. उपरिचरादिगळ असुरादिगळॊ आदरित्ता ले ऎम्बल्लिरुव पूर वृत्तान्तवेनॆन्दरॆ ई उपरिचरवसु वॆम्ब राजनु पुरुकुलोत्पन्ननाद कृतिराजन पुत्रनु, चेदिदेशाधि पति यु, आतन भाल्कियु गिरिका ऎम्बुवळु. ईतनु यमुनानदियल्लि ऒन्दु सन्दर्भदल्लि शुक्रोत्सर्जन माडिदुदरिन्द मत्तॆ वु अदन्नु नङ्गिदुदरिन्द मत्सनॆम्ब पुत्रनू मत्स गन्धि ऎम्ब पुत्रियु ह ट्टिदरॆन्दू मत्तु राजनु इन्द्रजोत्सववन्नु नडॆसिदनॆन्दू इन्द्रनिन्द उपरिचर विमानप्राप्ति ऎन्दू, ई कथॆयॆल्ला श्रीमन्महा भारतद आदिपक्व ६४नॆय आध्यायदल्लि बरुत्तदॆ. शापत्व ३६४-५नॆय अध्यायगळल्लि ई राजनु बृहस्पतिय मूलक यज्ञ माडिदनॆन्दू तन्मूलक स्वर्ग प्राप्तियू, अनन्तर, इन्द्रनु यज्ञवन्नु आरम्भिसि दाग साक्षात्पशुवन्नु प्रयोगिसबहुदॆन्दु देवतॆगळ परवागि अभि पयकॊट्टिदुदरिन्द पिष्य पशुवादिगळाद ऋषिगळिन्द शपिसल्पट्टु ऒन्दु भूमिय विवरदल्लि स्वर्गदिन्द पतनवू हेळल्पट्टिरुत्तदॆ. आदरॆ ईतनु मॊदलु माडिद यज्ञदिन्द प्रीतनाद श्री हरियु गरुडनन्नु कळुहिसि आतनन्नु आ विवरदिन्दॆत्ति तन्दु ब्रह्मलोकवन्नु हॊन्दिसुव हागॆ माडतक्कद्दॆन्दु आज्ञापिसुवनु. आदरॆ वेषधारियाद असुरनिगॆ________________
श्रीमद्रहस्यत्रयसारे इप्पडिक्कॊत्त शैलूषवृत्तिगळ्ळि वृत्त “नलि धकारणम् (२) फलं कतक वृतस्य यद पम्बु प्रसादकम् । न नानग्रहणे नैव तस्यवारि प्रसीदति” ऎच् रदु. माडिद मय्यादॆय वृत्तान्तवु ऎल्लि बरुत्तदो तिळियदु, वैष्णव चि यिन्द भागवतनहागॆ तोरुववनन्नू आदरिसबेकॆन्दु इल्लि उपदेशिसि देनो सरिये आगलि, “वेष दोषाय कल्पते” ऎम्बुदरिन्द वेषधारियन्नु दोषियागि भाविसतक्कद्दॆन्दू, नलिं धर कारणं” वेषमात्रवे भगवतिरूपवाद धवन्नु निश्चयिसुवन्ताद्दल्ल ऎन्दू हेळिरुवाग, अन्तवनन्नु आदरिसबेकॆन्दु हेळिरुवदु विरोध वागुवदिल्लवो? ऎन्दरॆ वेषवॆन्दु तिळियुव तनक माननीयनॆन्दू, तदनन्तर वञ्चकनॆन्दु भाविसतक्कदॆन्दू तम्म ताक्षरवॆन्दु मुन्दिन वाक्यदिन्द तिळिसुत्तारॆ-इडित - इन्तह, शैलूष वृत्तिगळ्ळि प्रत्र - वेषधारिगळन्नु कुरिते (१) “नलिज्यन्धर कारणं केवलाश्रमादि वैष्णवटक्कॆ यु, केवल ऊर्ध्वपुण्ड्र, संस्कार, विष्णु नामधारणॆगळु, भगवति रूप धक्कॆ कारणवल्लवु; * मत्तु * कतकवक्षस्य - चिल्लद वृक्षद, फलं - बीजवु, यदरम्बु प्रसादनव - कॆम्पगिरुव कॆरॆय मॊदलाद नीरिगॆ कैरल्यवन्नुण्टु माड पदेनो निश्चयवादरू, नामग्रहणेनैव बरी चिल्लद बीज वॆम्ब हॆसरन्नु हेळिद मात्रदिन्दले, तस्य - कॆम्पाद नीरन्नु शुद्धि माडबेकॆम्बवनिगॆ, वारि - नीरु, नप्रसीदति नैरल्यवन्नु हॊन्दुव दिल्लवष्टे?” ऎज्जरदु - ऎन्दु हेळिरुवदु. केवल वेषधारि ऎन्दु तिळियुव तनक नावु वैष्णव चिह्नॆगळन्नुळ्ळवर विषयदल्लि अनादरणॆ यन्नु माडकूडदु ; तिळिद नन्तर बेकादरॆ अनादरणॆयन्नु तोर बहुदु. वेषधारिगळु जगत्तिनल्लि इल्लवॆन्दु हेळुवदिल्लवु. अन्तह वञ्चकराद वेषधारिगळिरुवदरिन्दले, नलिं धर कारणम् ऎन्दु हेळल्पट्टिरुत्तदॆ ऎन्दुहेळिदरु मनस्सिन पारिशुद्धक्कॆ यावाग अभा ववो, आग हॊरगिन वेषवु ऎन्दिगू काकारियागुवदिल्लवु; ई विष यदल्लि दृष्टान्तक्कागि “फलं कतकवृक्षस्य” ऎम्ब श्लोकवन्नु उदा (१) इतिहास समुच्चयं. ५३-१२४________________
प्रभाव रक्षाधिकार- ع عرق हरिसिदरु. बरी कतकवॆम्ब नामोच्छारण ऎन्दरॆ व्यवहार मात्र दिन्दले कश्चलवाद नीरु स्वच्छवागि हेगॆ आगुवदिल्लवो हागॆये केवल वैष्णवलाञ्छन राम कृष्ण गोविन्द इत्यादि नामगळन्नु धरिसुव मा त्रदिन्दले भागवतरागुवदिल्लवु. कतकज्ञानदॊन्दिगॆ अदक्कॆ वारिसम्बन्ध वुण्टादरेने वैरल्य प्राप्तियु, हागॆये लाञ्छनदॊन्दिगॆ, भागवत निगॆ अड्डवाद आचार सम्बन्धवू मनस्सिन पारिशुद्धवू, इद्दरॆ आग भागवतत्व प्राप्तियु ऎम्ब भाववु. ई श्लोकवु इन्नॊन्दु सन्दर्भ दल्ल उदाहरिसुवदुण्टु. अद्वितियु ज्ञानाक्षः ऎन्दु हेळु वदन्नु विशिष्टाद्वतिगळाद नावू अब्बकरिसुवॆवु ; आदरॆ आ ज्ञानवु ऎन्ताद्दॆम्बुदरल्लि अवरिगू नमगू व्यत्यासवु. अवरुगळु तत्व मस्तादि वाक्य जन्य ज्ञानदिन्दले मोक्षवॆन्दु हेळवरु ; नावा दरो नित्य नैविकगळिन्द कूडिद करयोग ज्ञानयोगगळिन्द अनुगृहीतवाद ध्रुवा नुस्मृतिरूप परमै कान चिन्तनदिन्दवॆन्दु हेळुववु. बरी वाक्य जन्य ज्ञानदिन्दले फलसिद्धियिल्लवु. उपासनादि प्रवृत्तियिन्द कूडिद ज्ञानदिन्दले फलसिद्धियुण्टागुत्तदॆन्दु तोरि सुवदक्कॆ नम्मसिद्दानिगळु ईश्लोकवन्नु उदाहरिसिरुत्तरॆ, कतकफलवु नीरन्नु शुद्धि माडुत्तदॆ ऎम्ब बरी ज्ञानदिन्दले हेगॆ उदक नैरल्ल सिद्धियिल्लवो, मत्तु कतक फलवन्नु उपयोगिसिये उदक नॆर सिद्धियन्नु हेगॆ हॊन्दतक्कद्दू, हागॆये तत्वमसि ऎम्ब ज्ञानवू कार कारियागुवदिल्लवु. मोक्षप्राप्तिगॆ बेकाद परमात्मसाक्षात्कार रूप ज्ञानवन्नु हॊन्दिये तत्पाप्ति यु ऎन्दु भाविसतक्कद्दागिरुत्तदॆ. बरी अडिगॆय ज्ञानदिन्द हॊट्टॆ तुम्बुवदिल्लवु. माडिदरॆ हॊट्टॆ तुम्बुत्तदॆ. इदु प्रकरणक्कॆ बेकागिल्लव; प्रासक वागि कतकफलदृष्टान्तवन्नु व नस्सिनल्लिट्टु हेळिदुदागिरुत्तदॆ. अडिगॆमाडि ऊट ईग हेळल्पट्टिदुदु एनॆन्दरॆ बरी वेषधारियागि विष्णु नाम धारियागिद्दानॆन्दु तोरिबन्दरॆ आतनु मय्या दाहनल्लवॆन्दू, हागॆ वेषधारि ऎन्दु व्यक्तवागि तिळियुववरिगू आतनु माननीयने ऎम्बुदु. वेषं न विश्वसेन् प्राज्ञ वेष दोषाय कल्पते! रावबिकुवेषेण सीता मठ जहारह” ॥ “वेषवन्नु प्राज्ञनु विश्वासिसकूडदु; एकॆन्दरॆ वेषवु दोषक्कॆ कारणवागुत्तदॆ, रावणनु________________
A श्रीमद्रहस्यतयसारे भगवन्नामसङ्कीत्रनादेः भगवद्विमुखभावे पावन (१) आर्ता विषण्ण शैथिला भीताः घोरेषु च व्याधिष वर्तमानाः । सङ्कीर नारायण शब्दमात्रं विमुक्तदुःखा सुखिनो भवन्ति” ऎन्नुव, (२) “अवशेनापि यन्नावि- कीरि ते यति वेषवन्नु धरसियल्लवे सीतॆयन्नु अपहरिसिदुदु” ऎन्दु हेळल्प ट्टिरुवदरिन्द, केवल वैष्णव नामधारणादिगळु विश्वासार्हवल्लवॆन्दु हेळल्पट्टितु. बरी वैष्णवनाम सङ्कीर्तनवू कूड शास्त्रगळल्लि कॊण्डाडल्पट्टिरुवाग, परमात्म द्वेषियु हीगॆ वैष्णव नामधारण उच्चारणादिगळन्नु माडिदरू आतनिगॆ अवु उत्कारकवागि परिणमि सुवदिल्लवो ? ऎम्ब शङ्काविगॆ समाधानवन्नु हेळुत्तारॆ. अदक्कागि, भगवन्ना मोच्चारणॆगळन्नु कॊण्डाडुव अनेक प्रमाण गळल्लि कॆलवन्नु उदाहरिसि, ऎन्तह सन्दर्भदल्लि अवु श्रेयस्साधनभूत वादुवु ऎन्तह सन्दर्भदल्लि अल्लवु ऎम्बुदन्नुसिद्धानिसि तिळिसुत्तारॆ– भगवद्वेषरहितनिगॆ सङ्कीर्तनम पावनवु, भगवद्वेष युक्तनिगॆ काव्यकारियल्लवॆन्दू उपदॆ शिसुत्तारॆ. भगवद्विमुखत्वविल्लदिद्दरॆ भगवन्नामसङ्कीत्रनादिगळिगॆ पावनत्ववुण्टु 8- (१) * आर्ताः - ऐहिकगळन्नु कळॆदुकॊण्डु अवु पुनः इल्लवे ऎन्दु बहु दैन्यदल्लिरुववरु, विषण्णा - आमुष्टिकवु लभिसदिरुवदरिन्द दुःखाक्रान्तरू, शिथिला संसारदल्लि भयवन्नु हॊन्दिदवरू घोरे पुच व्याधिष्टु वरमान - वासियागदॆ, तुम्बा देहक्कॆ आसौख्य वन्नुण्टुमाडिरुव रोगगळल्लिरुवरू इल्लि मॊदलु दैन्यवू, अनं तर विषादवू, अनन्तर शैथिल्यवू, अनन्तर भीतिय, हीगॆ क्रम क्रमवागि दुःखातिरेकवु सूचिसल्पट्टितु. नारायण शब्द मात्रवन्नु, सङ्कीर - कीत्रनमाडिद पक्षदल्लि विमुक्त दुःखाः - ऎल्ला दुःखगळिन्दलू बिडल्पट्टवरागि, सुखिनोभवनि - इल्लियू सुखिगळागुवरु. क्रमेण निरतिशय सुखवन्नू हॊन्दुवरॆम्ब (-) व्यास सञ्जयस्कृति________________
प्रभाव रक्षाधिकारः २८६९ सत्व, सातक्कॆ- 1 पुमा मुच्यते सद्य सिंह र्तगैरिन भाववु. श्रीमन्नारायणनाम सङ्कीर्तन रूप सुकृतवु, साधु समागम आचार प्राप्ति उपायानुष्ठानगळन्नुण्टु माडुवदक्कॆ बेकाद भगवदनुग्रहवन्नु ऒदगिसि कॊडुत्तदॆम्ब अभिप्रायवु इल्लि विवक्षतवु.” ऎन्नुम् ऎम्बदागियू, (२) “यामि याव प्रसिद्धनाद भगवन्तन नामवु, अवशेनापि- बुद्धि पूरैक वागि हेळबेकॆन्दिल्लदॆ सुम्मनॆ यादृच्छिकवागियागलि, कीर्ति सति - हेळल्पडलागि, पुर्मा ई परिशुद्धात्म स्वरूपवन्नु, सिंहः- सिंहवु, प्र्रगैरिव - भयदिन्द नडुगिद मृगगळिन्दलोपादि यल्लि सत्व पातकि - समस्त पापगळिन्दलू, विमुच्यते - बिडल्प डुवनु. ई भगवन्नाम सङ्कीर्तनवन्नु कण्डु आतन पापगळॆल्ला ओडि होगुवुवु, हेगॆन्दरॆ सिंहवन्नु कण्डु जिङ्कॆ मॊदलादवुगळु हेगॆ भीतियिन्द ओडिहोगुववो, हागॆ ऎम्ब भाववु. कण्मयोगादि नित्य नैमिति कानुष्ठानगळन्नु यथाक्रमं यथाविधि अनुष्ठिसि, फल, सण्ण, ममतॆगळन्नु तॊरॆदु अवुगळन्नु भगवन्तनल्लि समत्निसिदरॆ उपाया रम्भक्कॆ प्रतिबन्धक पापगळु मात्र नाश हॊन्दुत्तवॆम्ब शास्त्रविरु वाग, सरपातक्कॆ र्निमुच्यते ऎन्दु हेळिदुदेनु अतिशयोक्तिये, अथवा नामसङ्कीरनवन्नु माडलि ऎन्दु उपच्छन्दोक्तिये ऎन्दरॆ, ऎरडू अल्लवु; बरीनाम सङ्कीत्रनदिन्दले एका एकि साक्षा तागि सत्व पापनाशदॊन्दिगॆ भगवत्पाप्तियिल्लवु. क्रमेण साधुसमा गम्म उत्कृष्टनाद साधुविन कुलदल्लि जनन, सद्गुरुविन प्राप्ति, उपा यानुष्ठान, हीगॆ क्रमेण सरपातक विमोचनवॆन्दु भाविसतक्कद्दु.” ऎन्नु-ऎम्बदागियू (३) इदु अजामिळोपाख्यानद श्लोकवु, अजा मिळनु तन्न अग्नि साक्षियागि मदुवॆ माडिकॊण्डभागैयन्नु त्यागमाडि शूद्रस्त्रीयल्लि रमिसिद महा पापियु; सायुत्तेनॆन्दु तिळिदु तन्न कॊनॆय वगनन्नु नारायणनॆन्दु कूगिदनु. अजामिळनु मोसचौल्य वृत्तियन्नवलम्बिसि सदाचारवन्नु त्याग माडिदुदरिन्द यमभटरू, नारायण ऎन्दु कूगिदुदरिन्द विष्णु भटरू इब्बरू बन्दरु ; इदु (२) नि. पु. ६. ८ १९________________
श्रीमद्रहस्य त्रयसारे ऎन्नुम् (३)साङ्कं पारिहास्यं वा भं हेळनमेववा वैकुण्ठनाम ग्रहण मशेषाघ नाशनम्” ऎन्नुम्.(४) हरिहरति विष्णु भटरु यमभटरिगॆ हेळुव विष्णु नाम सङ्गर्तनद महिमॆयन्नु तिळिसुव श्लोकवु, बाह्मणनागिद्दरू स्वधरवन्नू स्वभाल्कियन्नू त्यागमाडि अधर प्रवृत्तिगळवलम्बिसिद्दरू, बूदि मुच्चिद कॆण्ड वन्नु मुट्टिदरॆ अदर कॆलसवाद दहनवन्नु हेगॆ माडिबिडुत्तदॆ, हागॆये, नारायण शब्दवु भगवन्तन हॆसरॆम्ब ज्ञानविल्लदिद्दरू भगवन्तनन्ने बोधिसुवदरिन्द अन्तह नारायण शबोच्चारण मा पात्रॆयिन्द ईतनु विष्णु भटर वशवादनु. आदरॆ आग सायदॆ पुनः बदुकिकॊण्डनादुदरिन्द आ विष्णु भटर सन्दर्शनद सुकृतमूलक भग वन्तनल्लि भक्तियु अरिसि, तानु माडिद अधरगळिन्द खेदवन्नु हॊन्दिदवनागि, वैराग्यवन्नु हॊन्दि, समस्तवन्नू त्यजिसि मोक्षमार्ग वाद भक्तियोगवन्नवलम्बिसि मोक्षवन्नु हॊन्दिदनॆम्ब इतिहास उण्टु. आदुदरिन्द वैकुन्त नामग्रहणवु दिव्य वैकुण्ठवन्नु हॊन्दि सुवदरल्लि संशयविल्लवु ऎन्दु इल्लि हेळल्पडुत्तदॆ-साङ्केत्यं – पुत्ररे मॊदलादवरल्लि सङ्केत माडल्पट्टिदुदु ऎन्दरॆ पुत्रनिगॆ नारा यण राम कृष्ण गोविन्दनॆम्ब सङ्केतवन्नु इट्टु करॆयुवदु, पारि ० वा - परिहासदिन्दुण्टादुदागलि, हेगॆन्दरॆ निनगॆ गोपाल नॆम्ब हॆसरु सार्थकवायितु, विद्यॆयिल्ला दनमेयि सबहुदु ऎन्नु वस्तु, स्तोभं - अक्षरगळननुकरिसि भगवन्नामवन्नु व्यत्यस्तवागि हेळुवदु, नारायण ऎम्बुदक्कॆ बदलागि नानानन ऎन्दागलि, नान ऎन्दागलि, उच्चरिसुवदु, कृष्ण ऎन्नुवदक्कॆ किट्टनॆन्नुवदु, नरसिंह नॆन्नुवदक्कॆ बदलागि नरसय्यनॆन्नुवदु, हेळनमेववा - अवमरा दार्थवागलि कृष्णमूल मनर्थाय ऎन्दु कृष्णन हॆसरन्नु उच्च रिसुवदु ; अनेक स्त्री सम्बन्धविरुवनॆन्दु हेळुवदक्कागि आतनेनु कृष्णावतारवे ऎन्दु हेळुवदागलि, वैकुण्ठनामग्र हणं - परम पुरुषन नामवन्नु हेळुवदु, अशेषाघनाशनम् - समस्त पाप गळन्नु नाशमाडुवन्ताद्दु. वैकुण्ठ शब्दक्कॆ अर्थ हेगॆन्दरॆ कुटि (३) भाग, ६. २. १४,________________
(950) प्रभाव रक्षाधिकार पापानि दुष्ट चित्ररसि स्मृतः । अनिच्छयापि संस्कृष्टो दह तेव हि पावक” ऎन्नुम्, (५) “एतावताल मघनिर्हरणाय पुंसां सङ्कीरनं भगवतो गुणकर नाम्मा म् । आक्रुश्य पुत्र मघर्वा यदजामिपि नारायणीति नियमाण उपैति गति प्रतिघते ऎम्ब धातुविनिन्द, विगतवाद ऎन्दरॆ कळॆदुहोद ऎम्ब र्थवु. कळॆदु होद आतनॊन्दिगॆ संश्लेष विघातवुळ्ळवरु यारो अवरु विकुण्ठरु. अन्तवरिगागिये ईतनादुदरिन्द वैकुण्ठनु, अथवा ऒन्दानॊन्दु मन्वन्तरदल्लि विकुण्ठळॆम्बुवळिगॆ पुत्रनागि अवतरिसिदुद रिन्दलागलि वैकुण्ठनु, ऎन्नम् -ऎम्बदागियू, (४) दुष्टचित्ररसि दुष्टव्यापारदल्ले बुद्धियुळ्ळवरिन्दलू कूड स्मृतः स्मरिसल्पट्ट, हरि- पापहरनाद विष्णुवु पापानि- स्मरिसिदवर पापगळन्नु हरति अपहरिसु तानॆ; अदु हेगॆन्दरॆ, अनिच्छयासि - मुट्टबेकॆन्दु इष्टविल्ल दिद्द रू, संस्कृष्टः-स्प सल्पट्टवनागि, पावक अग्नियु, दह वहि दहिसुत्तानॆयष्टे श्रीमहाविष्णुवु हरियु, एतरिन्द ऎन्दरॆ स्मरिसिदवर पापगळन्नु दहिसुव शक्तियुळ्ळवनादुदरिन्द, दुष्टचित्रनागलि साधु चित्रनागलि, स्मरिसिदवर पापवन्नु सुट्टु बिडुव स्वभाववुळ्ळवनाद प्रयुक्त, अग्नि यु हेगॆ मुट्टिदवर कैयन्नु सुडुवनो हागॆ ऎम्ब भाववु” ऎन्नुव - ऎन्दू, (५) “ पुंसां - पुरुषरिगॆ, अघनिर्ह रणाय - पापगळ निवृत्तिगागि, एताव - इष्टु मात्रवे, अलं- साकागिरुत्तदॆ ; ऎष्टु मात्रवे ऎन्दरॆ हेळुत्तारॆ– भगवतः – भगवन्तन, गुणकरनानां - कल्याण गुणगळन्नु दिव्य चेष्टित गळन्नु प्रतिपादिसुव हॆसरुगळ, सङ्कीत्रनु, सङ्कीत्रनवु, साकागिरु इदॆम्ब भाववु ; तम्म अभिप्रायवन्नु ऒन्दु दृष्टान्त मूलक सम र्थनॆयन्नु माडुत्तारॆ.–यत् - याव कारणदिन्द, अघर्वा-महा पापिष्ठनाद, अजामिळोपि - अजामिळनू कूड, मि यमाणः - सायुव अवस्थॆयन्नु हॊन्दिदवनागि, पुत्रं - (तन्न कॊनॆय मग नन्नु, नारायणेति - नारायणा ऎन्दु, अकश्य - घट्टियागि कूगिदवनागि, विक्रुश्य ऎन्दु पाठान्तरवु, मुक्तिं. मोक्षवन्नु, (४) हरष्टक. १. (५) भाग, ६, ३. २४________________
श्रीमद्र हस्यत्रयसारे उपैति - हॊन्दिदनो, आ कारणदिन्द, एताव देवालं - भगवन्नाम स्मरणॆये, अलं - मोक्षप्राप्तिगॆ सद्वारकोपायवागि साकु ऎन्दरॆ इन्नेनन्नु माडतक्क आवश्यकविल्ल ऎम्बर्थवल्लवु; एकॆन्दरॆ आगलू कूड भक्तियोग अथवा प्रपत्ति सम्बन्धविल्लदॆ मोक्षविल्लवॆम्बुदु व्यक्तवु ; ई भगवन्नाम स्मरणॆये मोक्षप्राप्तिगॆ साकु ऎम्बुदरिन्द, अदेभगव दनुग्रहवन्नु सम्पादिसिकॊट्टु, उपायानुष्ठानवाद भक्तियोगा धियन्नु साधिसिकॊट्टु मुक्तियनियुत्तदॆम्ब भाववु. ई अभिप्रा यवन्नु हिन्दॆये हेळिरुत्तारॆ– एतावानेन लोर्के पुंसां धरः सरस्कृतः । भक्तियोगो भगवति तन्नामग्र हणादिभिः (भाग. ६. ३. २२) इन्तह, भगवन्तन दिव्य चेष्टितगळन्नू मत्तु कल्याणगुणगळन्नू बोधिसुव, “हे गोपालक हे कृष्णा जल निधे हे सिन्धुकन्यापते, हे कंसान्तक, हे गजेन्द्र करुण, (मुकुन्द) “शरणागतवत्सल” इत्यादि नामसङ्कीरनादिगळिन्द सम्पादिसल्पट्ट भगवदनुग्रहदिन्दुण्टाद भगवदुपासनवे सरो ष्टवाद धनुष्ठानवॆन्दु हेळल्पट्टिरुत्तदॆ. अजामिळनू सह बरी नारायण ऎन्दु कूगिद मात्रदिन्दले मोक्षवन्नु हॊन्दलिल्लवु. भगवदनुग्रह परम्परॆगळिगॆ अदु सहकारियागि कॊनॆगॆ उपायानु नमूलक मुक्तियन्नु हॊन्दिदनॆन्दे भागवतदल्लि हेळल्पट्टरु तदॆ-सर्त देव सदन आसीनो योग माश्रितः । प्रता हृतेयग्रामो युयोज मन आत्मनि । ततो गुण आत्मानं वियुज्या त्मसमाधिना । युयुजे भगवद्दानि- ब्रह्म नुभवात्मनि” हीगॆ ई ऎरडु श्लोकगळिन्द मॊदलु करयोगवन्नु रम्भिसि आत्मावलोकनवन्नु हॊन्दुवदक्कागि मनस्सन्नु आत्मस्वरूप चित्तनदल्लिट्टनु. अनन्तर मनस्सन्नु अल्लिन्द तिरुगिसि,स्थिरवागि परब्रह्मन दिव्यमच्चळ विग्रहद उपासनदल्लिट्टनॆन्दु हेळल्पट्टिरुत्तदॆ. आदुद रिन्द एतावदेवालम् ऎम्बुदर अर्थवु, इदु ऒन्दे क्रमवागि दिव्य वैकुण्ठवन्नु हॊन्दिसुव प्रवृत्तिगळन्नुण्टुमाडुवुदरल्लि साकु ऎम्ब अर्थवे विना, ई नाम सङ्कीत्रनवे इन्नु याव प्रवृत्तिय आवश्यक विल्लदॆये मोक्षवन्नु कॊडुत्तदॆम्ब अर्थवु ऎन्दिगू ऎन्नुव - ऎम्बदागि (६) “मॊय्वल् विन्” ऎम्ब पाशु________________
प्रभाव रक्षाधिकार త అ मुक्ति व” ऎन्नुम्, (६) “मॊयुवल् विद्यॆयुळ् निन्नु म नॆळुत्तुडैय पेरालाकत्तिरबन्दु मनॆ पराङ्गति कण्डुकॊंर्ड इत्त नैयडियरा नारु नमर नायपित्त नैपॆम्” ऎन्नुव, शल्लुगि निन्नॆयल भगवद्वेष विल्लादवन्नु कु आस्ति क्यम् मन्दवागिलु, बालादिगळ्ळॆ पोलॆ अर्थ ज्ञानवि येयागि म्, वायवॆरुवुमाप्पोलॆ अभिसन्धियल्लिये या गिलु, सजत परिहासादिगळिले तुमक्कुण्डु अभिसन्ध्यनर न ऎण्डागिलु, प्रयोजनान्तर सण्ण मुण्डागिलुम्, दोषान तार्थक्कॆ हिन्दॆ साद्योपाय शोधनाधिकारद २३९१-२नॆय पुटग इन्नु पराम्बरिसि; ऎन्नुव - ऎम्बदागियू, शूल्लुगिर - हेळिरुव, इवॆ ऎल्लम् - इवॆल्लवू, भगवत्पद्वेष मल्लादवनुक्कु - भग वन्तनल्लि द्वेषविल्लदवनिगॆ, अस्ति क्यं मन्दवागिलु . शास्त्रदल्लू वरमात्मनल्लि विश्वासवु कम्मि यागिद्दरू, बालादिग पोलॆ - बालरे मॊदलादवरहागॆ, आदि शब्ददिन्द तुम्बा ज्ञानविल्लद स्त्रीगळू हेळल्पट्टरु, अर्थज्ञानमियागिलुवम् - उच्चरिसुवुदर अर्थ ज्ञानविल्लदॆ इद्दरू, इदु सङ्कीर नारायणशब्द मात्रम् ऎम्ब इरुव, मात्रम् ऎम्बुदर तात्पय्य विवरणवु, वाय् वॆरुवु मालॆ - निद्रॆय कालदल्लि बायल्लि एनन्नू हेळुवहागॆ, अभिसन्धि यिल्लेयागिलु - इन्तह प्रयोजनक्कागि नामोच्चारणॆ माडि नॆनॆम्ब अपेक्षॆयिल्लदिद्दरू, इदु “ अवशेनापि” ऎन्दु हिन्दॆ हेळिद प्रमाणद तात्सरवु, इल्लि अभिसन्धि ऎन्दरॆ नामोच्छारणॆ माड बेकॆम्ब अपेक्षॆयु, सन्त परिहासादिगळिले - परमात्मन हॆस रन्नु मक्कळिगिडुवुदु, परिहासक्कागि भगवन्ना मोच्चारणॆयु इवे मॊदलादवुगळल्लि, तुवक्कुण्डु - सम्बन्धविद्दु, अभिसन्ध्यनर मुण्डागिलुम्- बेरॆ प्रयोजनद सम्बन्ध उण्टादरू, साङ्केत्यं परिहासं ना” ऎम्ब प्रमाणवन्नु मनस्सिनल्लिट्टु हेळिदुदु, प्रयो जनान्तर सण्ण मुण्डागिलुम् , बेरे प्रयोजनद सम्बन्ध वुण्टा दरू, इदु “हरिर्हरति पापानि ऎम्ब प्रमाणदल्लि दुष्ट चित्र (६) तॊण्डरिप्रॊडि तिरुमालै ४________________
२८८४ श्रीमद्र सस्यत्रयसारे रळुण्डागिलु सङ्कीत्रनर्म पावन तननन्न पडि ; अल्लदु भगवत्परिवादादिगळुक्काक भगवन्नामसङ्कीत्रन पण्णिनाल पापम् पोमन पडियनु. भगवत्परिवा दादीनां पातक प्रमाणा नि. भगवत्परिवादादिगळ पातकण्णळाग विरे परिगणित्तु किडप्पदु; ऎम्बुदर तात्परवु, सङ्कीरनं - भगवन्नाम सङ्किनवु, सावन तमपडि - भगवदनुग्रहवन्नुण्टु माडि तन्मूलक पाप विमो चनद्वारा अत्यन्त पावनवादुदॆन्दु हेळुवदरल्लि तात्सरवु ; यावाग भगवदनुग्रह उण्टागि पापविमोचनॆयो, आग भगवदाश्र यण बुद्धियुण्टागलु सहकारियागुत्तदॆम्ब भाववू सूचितवु; अल्लदु - हागल्लदॆ, भगवतरिवादादिगळु कग - भगवद्गीषियागि भगवन्तनन्नु निन्दनॆ माडुवदे मॊदलादवुगळिगागि, भगवन्नावु सङ्कीर नवन्नु पण्णि नालुम् माडिदरू, पापम् पोम् पापवु नाशवागुत्तदॆ, ऎपडियन्नु - ऎन्दु हेळिद हागॆ अल्लवु. भगव द्वेषियागि मनःपूर्वकवागि निन्दिसिदरू, अन्तह पापगळू कूड, ई भगवन्नाम स्मरणॆयिन्द होगुवदिल्लवु. हागॆ होगुवदिल्ल वॆम्बुदक्कॆ साक्षात्तागिये प्रमाणगळुण्टॆन्दु अवुगळन्नु उदा हरिसुत्तारॆ. भगवत्परिवादादिगळु पातकगळॆम्बुदक्कॆ प्रम गळु. भगवत्परिवादादिगळ् - भगवन्तन निन्दॆ मॊदलादवुगळु आदि शब्ददिन्द द्रोह, तद्विषय दुर्बोधनॆ मॊदलादवुगळु हेळल्ल. •ट्टवु, पातकळाग विरे - महत्ताद पापगळॆन्दल्लवे, परिगणित्तु डप्पुदु - ऎणिसल्पट्टिरुवदु ? प्रमाण शतगळु हागल्लवे हेळि रुत्तवॆ ऎम्ब भाववु, मुन्दॆ अन्तह प्रमाणगळल्लि कॆलवन्नु उदा हरिसुत्तारॆ. (१) इदु नारदरु व्यासमहर्षिगॆ हेळुव वाक्यवु, बाहीकरु हरिबाह्यरॆन्दु हेळुव प्रकरणवु. महात्मानं - “य अत्मनिषिर्ष्ट” ऎन्दु श्रतियल्लि ये - यारु, हेळिरुव हागॆ________________
प्रभाव रक्षाधिकार (१) “ये द्वि सनि महात्मानं न स्मरन्ति च केशवम् । नतेषां पुण्य तीर्थषु गति संसर्गिणा मसि” ऎन्नम्, (२) यः पुत्रः पितरं द्वेष्टितं विद्यादन्यरेतसम् । यो विष्णुं सततं द्वेष्टि तं विद्या दन्न रेतस.” ऎन्नुं स्टार् गळिरे, 2 जीवात्मरुगळिगॆल्ला आत्मावागिरुव महात्मनन्नु, अथवा आत्मा ऎन्दरॆ देहवु, महत्ताद अप्राकृतवाद शुभाश्रय वाद दिव्यमळ विग्रह युक्तनाद, अथवा आत्मा ऎन्दरॆ मनस्सु अथवा स्वभाववु, महा पापिगळागिद्दरू शरणागतरादवरन्नु रक्षिसुव उदारमनस्कनु, इन्तह केशवं - चतुर्मुख रुद्ररिगू नियामकनाद श्री महा विष वन्नु, येषनि - यारु द्वेषिसुत्तारो ऎन्दरॆ, अन्तवनॊब्ब परमपुरुषनु इल्लवे इल्लवॆन्दागलि, आतनिगॆ स्वरूप रूपगुण विभवै श्वरादिगळु यावुवू इल्लवॆन्दागलि, अन्तह अवतारपुरुषनन्नु यारु द्वेषिसुवरो, मत्तु नस्करन्निच स्मरिसुवदे इल्लवो, तेषाम् अवरु गळिगू, संसर्गिणामपि - अवरॊन्दिगॆ संसर्गवन्नु हॊन्दिरुवव रिगू ऎन्दरॆ अवरिगॆ सेरिदवरागि अवरॊन्दिगॆ स्नेहवन्नु माडिसुवव रिगू कूड, पुण्य तीर्थषु - पतितरन्नु पावन माडुव गगुदि पुण्य तीर्थगळल्लि, ऎन्दरॆ अवुगळल्लि पाप परिहारवागुत्तदॆम्ब भावनॆ यिन्द अवगाहनॆयन्नु माडिदरू ऎम्ब तात्पर्यवु, गतिः - अन्त पावनत्वरूप गति यु. श्रेयस्सु, न- इल्लवु. अन्तह परम पुरुषनन्नु द्वेषिसिद मत्तु स्मरिसद महापातकवु गङ्गादि पुण्यतीर्थगळल्लि मुळु गिदरू होगुवदिल्लवॆम्ब भाववु”, ऎन्नुम् ’ ऎम्बदागियू, (२ “यः पुत्रः - याव पुत्रनु, पितर - तन्न तन्दॆयन्नु, दृष्टि - द्वेषिसुवनो, तं - अन्तवनन्नु, अन्यरेतसं - आ तन्दॆगल्लदॆ इ रर रेतस्सिगॆ हुट्टिदवनॆन्दु विद्यात् - तिळि, तन्न तन्दॆगेनॆ हुट्टिद पक्षदल्लि स्वाभाविकवागि उण्टागुव प्रीतियु जनिसि, अदन्नु तोरिसु तिद्दनु ; हागल्लदॆ द्वेषिसुवदरिन्द विद्या दन्यरेतसम् ऎन्दु हेळ ट्टितु; मत्तु हागॆये, यः- यावनु, सततंयावागलू, श्री महा विष्णुवन्नु द्वेष्टि द्वेषिसुत्तानो, तम् अन्तवनन्नु, अन्न रेतसं · (१) भारत, शास्त्रि. ३३६, ३६, (२) ब्रह्माण्ड पुराणवु________________
श्रीमद्र हस्यत्रयसारे 1 चण्डालनिगॆ हुट्टिदवनन्नागि, विद्यात्- तिळि; ऎनं न्सार्गळि ऎन्दु हेळिरुत्तारॆयल्लवे. इष्टे अल्लवु; हीगॆ अनेक प्रमाणगळुण्टॆम्ब भाववु. हिन्दिन वाक्यदल्लिरुव परिगणित्तु किडप्पदु ऎम्बुदरिन्द तोरि बरुत्तदॆ. “मातृवत्परिरक्षन्तं सत्व स्वाधार मच्युतम् । योन भर्चयते विष्णुं त माहु ब्र्रह्मघातकम् ॥ ” “आद्यं पुरुष विराशानं सत्वलोक नमस्कृतम् । नटनयन्ति ये विष्णुं तेवॆ निरयगामिनः । विष्णु ब्रह्मण्यदेवेशं पुराणं पुरु षोत्तमम् । लोकनाथ ननाद्यं जगतः कारणं परं नार्चयन्निये मूढाः परमात्मान मव्ययं ते यानि नरकं घोरम् इष्टा क्रतुशतै रसि” इत्याद्यनेक प्रमाणगळू उण्टु. इवु अनुसंस्थॆयगळु, श्री भगद्गीतॆयल्लि श्री कृष्ण भग वारवरु हागॆये हेळिरुत्तारॆ– तानहं द्विषतः कॊर्रा संसा रेषु नराधर्माक्षि साम्य जर मशुर्भ आसुरेव योनिसु” (गी, १६, १९) यारु नन्नन्नु द्वेषिसुत्तारो, नानु इल्लवे इल्ल ऎन्दु युक्तिवादगळन्नु हेळुवरो, नानॊब्बनुण्टॆन्दु तिळिदू कूड नन्नन्नु आश्रयिसुवदिल्लवो, भगवन्तनॊब्बनिद्दानॆम्ब ज्ञानवे इरुव दिल्लवो, इवरॆल्लरन्नू नानु पुनः पुनः संसारदल्लि हाकुत्तेनॆ ऎम्बुदु ई श्लोक तात्सरवु. 81 e) हीगॆ भगवद्वेषिगॆ परगतियिल्लवॆन्दरॆ “द्वेषा द्यादयो नृपा” ऎम्बल्लि उण्टॆन्दु हेळिदॆ :ल्ला ? मत्तु “ययाकयाच विधया सम्बन्ध तुपावनः” यावदादरू ऒन्दु प्रकारदल्लि पर मात्मन सम्बन्धवु इद्दरॆ, अदु पावनरूपवादुदु ऎन्दू सह हेळिदॆ यल्ला? वैरेण यन्न पतय शिशुपाल पौण्ड्र सालादयो गति विलासविलोकना ध्यायन्न आ कृतिविद शयनासनादौ ता मापु रनुरक्तधिया पुनः किम्” वैरदिन्दले शिशुपाल पौण्ड्रक वासुदेव साल्तादिगळु परमात्म साम्यवन्नु हॊन्दिदरु. हीगिरुवाग परमात्मनल्ले सक्तवागिरुव मनस्सुळ्ळवर विषयदल्लि हेळतक्कद्देनिदॆ” ऎन्दु हेळिरुवदरिन्द भगवद्वेषिगळिगू ऒळ्ळॆगतियुण्टायितॆन्दु तोरिबरुत्तदॆयल्ला? भगवद्वेषिगळल्लदवरिगॆ मात्रवे नाम सङ्कीर्तन दिव्य दशवास मॊदलादवु सद्धतिगॆ सहकारिगळॆन्दु हेळिदुदु हेगॆ ?________________
प्रभाव रक्षाधिकारः (१) “गोप्य कामाद यांसो द्वेष ब्यादयो नृपः । सम्बन्धा ष्णयो यं हाका वय प्रभो” । ऎस् रवडिये एतेनु मॊरुवगैयालॆ तुवकॊण्डु रुम् ऒळ्ळॆद्दारॆन्नुदुवु (२) “याकयाच विधया सम्बन्ध d ऎन्दु आक्षेप बन्दीतागि अदक्कॆ समाधानवन्नु, “गोप्य- कामात ऎम्ब श्लोकवन्नु उदाहरिसि अदर सरियादतात्पर्यवन्नु तिळिसुत्तारॆ. (१) इदु शुकमहर्षियु परीक्षिद्राजनिगॆ हेळुव मातु, यावविध दिन्दलागलि परमात्मनल्लि मनस्सन्निडुवदु, परमाप्त प्राप्तिगॆ हेतुवा गुत्तदॆन्दु हेळुव प्रकरणवु. ई श्लोकद हिन्दिन श्लोकवाद “कामाषायात्रॆ हादथा भक्तिश्वरेमनःआवेश्य तद घं हिता बहव स्वं गताः” ऎम्बल्लि भक्ति मार्गदल्लि हेगॆ मनस्सु सश्वेश्वरनल्लि सक्तवागिरुत्तदो हागॆये, कॆलवरु कामदिं दल, कॆलवरु द्वेषदिन्दलू, कॆलवरु भयदिन्दलू कॆलवरु स्नेह दिन्दलू, आतनल्लि निरन्तरवागि मनस्सन्निट्टु,हीगॆ अनेकरु आतनन्ने हॊन्दिरुत्तारॆ ऎन्दु हेळल्पट्टिरुत्तदॆ. अदक्कॆ दृष्टान्तवागि ई श्लोक दल्लि हेळुत्तारॆ. कामात् - भगवन्तनॊन्दिगॆ रमिसबेकॆम्ब आशॆ यिन्द गोप्य - गोपिका स्त्रीयरू, भयात् - श्री कृष्ण नभय दिन्द, कंसः - कंसनू, द्वेषमूलकवागि, चैद्यादयो नृषाः - शिशुपाल दन्तवक्रादिगळाद राजरुगळू, सम्बन्धात् - सम्बन्ध दिन्द सृष्टि कुलदवरू, हात् यं - स्नेह मूलकवागि नीवू, इल्लि नीवु ऎन्दरॆ निम्म पितामहराद पाण्डवरू, हे प्रभो- ओ परीक्षिद्राजने, भक्ता - परमै का काव्यनिक प्रीतिपूर्वक वाद उपासनदमूलक, वयं - नावू, (शुकमहर्षिये मॊदलाद वरु) तद्ध तिं गताः - आतनन्नु प्राप्यवागि हॊन्दिदॆवु", ऎरपडि ये - ऎन्दु हेळिरुव मेरॆगॆ, एदेनु मॊरुवगैयाले - यावु दादरू ऒन्दु प्रकारवागि, तुवण्डारुम् - भगवत्सम्बन्धवन्नु हॆदिदवरु, पिळ्ळॆप्पार् - संसारवन्नु बिट्ट कळॆदु उत्तीर्णरागु d (१) भाग, ७. १, ३२. (२) गरुड पुराण ८, १२.________________
श्रीमद्र हस्यत्रयसादे तु पावनः” ऎन्नदुवु पू सुकृत विशेषङ्गळाले नियत रानवधिकारि विशेषस्पतवॆन्नु मिडवु इवर्गळुडैय पापर वृत्तान्तङ्गळ शॆल्लुगिर पुराणादिगळिले प्रसिद्ध.
वरु, ऎनदुवु - ऎन्दु हेळिरुवदू (२) “यया कयाच निधया - कामदिन्दलो, द्वेषदिन्दलो, भयदिन्दलो, स्नेह दिन्दलो भक्तियिन्दलो, हीगॆ यावुदादरू ऒन्दु विधवागि, सं बन्धः - ई चेतननिगॆ भगवन्तनन्नु स्मरिसुव सम्बन्धवाद, सतु - अदादरो, पावनः - ईतनन्नु पवित्रीकरिसि तन्न प्राप्तिगॆ योग्य वाद परिशुद्धतॆयन्नु हॊन्दिसुवन्ताद्दु.” ऎनदुवुम् ऎन्दु हेळिरु वद सह, पूत्व सुकृत विशेषजनाले - पूर्व जन्मदल्लि माडिद सुकृत विशेष गळिन्द, नियत रान - भगवदनुग्रहक्कॆ नियतरागिरुव, अधिकारि विशेषरुगळन्नु पत्तॆ - कुरितद्दु, ऎन्नु मिडम् - ऎम्बुव सन्दर्भवु, इवरुगळड्डॆय - ई गोपिका स्त्रीयरु, कंसनु, शिशुपाल दन्तवकरु, वृष्ठिगळु, पाण्डवरु, पराशर शुकादिगळु इवरॆल्लर, पूापर वृत्तान्तज्ञळिले - हिन्दिन मत्तु मुन्दिन मृतान्तगळल्लि प्रसिद्दवु. ई श्लोकदल्लि हेळिरुव गोपिका स्त्री यरू, कंसनू शिशुपालन वृत्तिगळू मॊदलादवरॆल्ला विशेषाधि कारिगळादुदरिन्द हीगॆ भगवद्वेषिगू मोक्षपा यागबहुदॆन्दु हेळुवदु शास्त्रविरुद्ध विषयवल्लवु. अवरुगळु विशेषाधि कारिगळॆं बुदु पुराणप्रसिद्धवॆन्दु हेळिदरु ; हेगॆन्दरॆ-शिशुपालदन्तवक्क मुगळिगॆ द्वेषदिन्द मुक्तियु हेगॆ ऎन्दरॆ इवरु जयविजयरु, सनकादिगळ शापदिन्द हुट्टिदवरु. सनकादिगळिगॆ माडिद भागवताप लाधदिन्दुण्टाद शापवननुभविसलेबेकु ; एळु जन्मगळन्नॆत्ति ननगॆ मित्ररागिद्दु नन्नन्नु बन्दु सेरुविरो, इल्लवे ननगॆ द्वेषिगळागि मूरु जन्मगळन्नु मात्र ऎत्ति नन्नन्नु बन्दु सेरुविरो ऎन्दु श्री महाविष्णुवु जयविजयरन्नु केळिदुदक्कॆ, एळु जन्मदष्टु काल विश्लेष यन्नु सहिसदॆ, द्वेषिगळादरू चिन्तॆयिल्लवु, मूरु जन्मगळल्ले कळॆदु होगलॆन्दु ऒप्पि जन्मवॆत्तिद द्वेषिगळु. मॊदलु जन्मदल्लि हिरण्य कशिवु हिरण्याक्षरागि, ऎरडनॆय जन्मदल्लि रावण कुम्भकर्णरागि, मूर________________
(310) प्रभाव रक्षाधिकारः वसु नॆय जन्मदल्लि शिशुपाल दन्तवक्ररागि हुट्टिदरॆम्ब पुराणोक्तिगळुण्टु. आदुदरिन्द श समूलक द्वेषिगळादुदरिन्द जन्म मुगिदनन्तर मुक्ति युण्टायितु ; इदरिन्द इवरुगळ हागॆ इतररु द्वेषदिन्द मुक्ति हॊन्दलादीते ? द्वेषिसिदरॆ, “ तानहं द्विषतः रा९ संसारेषु नराधर्मा । पान जमशुर्भ आसुरेव योनिषु (गी, १६-१९) ऎन्दु हेळिरुव हागॆ भगवन्नि ग्रहवु तप्पिद्दल्लवु. इल्लि द्विषतः ऎम्ब शब्दवु बरी भगवन्तनन्नु मात्र द्वेषिसुववरल्लदॆ तदी यरागि प्रपन्नरन्नू द्वेषिसुववरिगू अदे गतियु, ई अर्थवू कूड जयविजयरु वेत्रवन्नु सनकादिगळमेलॆ प्रयोगिसिद भागवताप चारदिन्द प्राप्तवाद मूरु जन्मगळिन्दले व्यक्तवु. ऋषिगळे पर मात्मन अङ्गसङ्ग सरस सल्लाप मॊदलाद अनुभवगळन्नु प्रार्थिसि गोपिका स्त्रीयरागि जन्मवॆत्तिरुत्तारॆम्ब पुराण प्रसिद्धि युण्टु. देव, मालाकार मॊदलादवरॆल्ला सम्बन्धक्कॆ दृष्टान्तवु. स्नेहक्कॆ निदर्शनवागियू यूयम्ऎम्बुवदरिन्द पाण्डवादिगळन्नू, हागॆये अक्रूरादिगळन्नू कुचेलरन्नू हेळबहुदु. सम्बन्धवू सह सद्ध तिदा यकवॆन्दु भाविसिये, ईगलू अनेक पलकनिगळु, श्रीरङ्गादि दिव्य क्षेत्रगळल्लि अल्लि बिजमाडिरुव स्वयं व्यक्ति दिव्यमच्चळविग्रह सेवॆयु दॊरॆ युवदरिन्द,दे कावसानदवरॆगू वसिसुवदागि सज्जल्पिसिरुत्तारॆ. आदुदरिन्दले श्री यतिराजरिगू “आव श्रीरङ्गॆ सुखमास्ट” ऎम्ब श्री रङ्गनाथन स्वतः उपदेशवु. ई भाववन्नॆ मुन्दॆ उपपादि सुत्तारॆ अनुकूलरागिद्दरागलि, अथवा प्रतिकूलरल्लदॆ अनुभय रागिद्दरू सद्गतियुण्टे विना, साक्षप्प तिकलरिगॆ सात्मना “पाम्यजं” ऎम्बल्लि हेळिरुव हागॆ इल्लवॆन्दु मुन्दिन वाक्यदिन्द उपदेशिसुत्तारॆ. आगलि, हीगॆ द्वेषिगळागिद्दरू भगवत्रवासियागि आ क्षेत्र महिळॆयिन्दागलि मोक्षप्राप्ति युण्टॆ ? एकॆन्दरॆ- जातोवा मृतोर्व पि पापाना मतिपापकृत् । मम लोक मनाप्रॊ ति न पुन र्गभ्र मृच्छति पुण्यक्षेत्रादिगळल्लि हुट्टि दवनागलि मृतन्न दननागलि अवनु पापिगळल्लॆल्ला हॆच्चु पापमाडि दवनादरॆ, “दरङ्गि कृति दुतन” ऎन्दु हेळिरुवदरिन्द पाप वॆल्ला दूरवागि होगिबिडुवदरिन्द, आतनिगॆ पुनः गर्भ प्रवेशविल्लवु,________________
श्री मद्रह सैत्रयसारे क्षेत्रवास मोकोपकारकत्वं भगवद्दॆषिणां नास्ति. इप्पडि भगवत् क्षेत्रल् शरीर विश्लेषादिगळ् मोक्षेप कारक मानॆनदुवुदु पश्चादिग प्रोलॆयागिलुमु प्राति कूल्यविल्लादारु उपकारक मानपडि. नन्न लोकवाद दिव्य वैकुण्ठवन्नु सारुवनु ऎन्दु हेळिरुवदरिन्द यद्यपि पावनकरवादवुगळे ; आदरॆ अवरुगळु भगवद्वेषिगळाद पक्षदल्लि, ऎन्दिगू इल्लवॆन्दु हेळुत्तारॆ-“गण्णादि तीर्थषु वसन्ति मत्ता देवालये पक्षि सङ्घश्च नित्यम् । ते 25 नहीना नफलं लभ तीर्थानि देवायत नाश्च पुण्या ” पुण्यक्षेत्रगळू, देवालयगळू, पुण्य तीर्थगळू, यद्यपि पावनकरवादवुगळे, आदरू गङ्गादि तीर्थगळल्लि मत्सगळुण्टु ; हागॆये देवालयगळ विमानादिगळल्लि अनेक पक्षिगळ वसिसुत्तवॆ; इवुगळिगॆल्ला, हागादरॆ मोक्षवे ? ऎन्दरॆ अवुगळिगॆ ज्ञानविल्ल मदरिन्द मोक्षविल्लवॆन्दु हेळल्पट्टिरुत्तदॆ. हीगॆ अनु कूलतॆयू प्रतिकूलतॆयू ऎरडू इल्लद प्राणिगळिगे यावाग मोक्षविल्लवॆन्दायितो, कै मुत्तिक न्यायदिन्द महा प्रतिकूलवागि परमात्मनन्नु द्वेषिसुव चारा कनि द्दरॆ, आतनिगॆ ऎन्दिगू मोक्षविल्लवॆम्बुदु सिद्धवॆन्दु हेळुत्तारॆ- क्षेत्रवासद मोकोपकारक महिमॆयु भगवद्वेषिगिल्लवु इप्पडि . ई मेलॆ उपपादिसिद रीतियल्लि भगदत्रल् भगवन्तन क्षेत्रगळाद श्री रङ्गादि दिव्य देशगळल्लि, इदु पुण्य तीर्थ गळागि महिमॆयुळ्ळ गङ्गादितीरवाद स्थळगळिगू उपलक्षणवु, शरीर विश्लेषादिगळ- देह वियोगवे मॊदलादवुगळू आदि शब्ददिन्द जनन वास मॊदलादवुगळु हेळल्पट्टवु, मोकोपकार काम-मो क्षक्कॆ सहायभूतगळागुवुवु ऎन्नदुवु - ऎन्दु हेळरुवरू कूड, पश्वादिग प्रोलॆ- ज्ञानशान्यगळाद आकळु मॊदलाद प्राणिगळ हागॆ यादरू, प्राति कूल्यमिल्लादरु - भगवन्तन आज्ञॆयाद शास्त्रदल्लि विहितगळादवुगळिगॆ प्रतिकूलाचरणॆ इल्लदिरुववरिगॆ, उपकारकमाम्________________
प्रभाव रक्षाधिकार विप बाधकमाह, ୧ २८९१ इण्णनदु पोदु अन्नो भगवत्पातिकूल्यम् पण्णपुगळु पट्टवरगळु क्कु मोक्ष मुण्डाग प्रस> क्यम्. (१) “दुष्टे ऎन्न पडि - मोक्षप्राप्तिगॆ सहायवागुत्तदॆ ऎन्दु हेळुव अभिप्रा दुव, सहाय हेगॆ ऎन्दरॆ साक्षात्तागि आजन्मदल्ले उपायानुष्ठान वन्नु माडदिद्दरॆ, उपायानुष्ठानक्कॆ अनुकूलवाद उत्तर जन्मवु प्राप्तवागि मोक्ष सिद्धियागबहुदु ऎम्ब तात्पर्यवु. अथव अल्लिये वासमाडुत्तिद्दरॆ, इन्तह प्रति कॊलाचरणॆयु यावुदू इल्लदिद्दरॆ पापनिवारणॆयमूलक सात्विक सम्भाषणॆ, सद्गुरुविन प्रा, उपायानुष्ठानगळु लभिसि, अल्लिये देहावसानवागि मोक्ष प्राप्तियु सिद्धवु. हीगीग मोक्षेपकारकवु, ताने साक्षा तागि मोक्षदायकवल्लवॆन्दु तिळिसवदक्कागिये, मोक्षेप कारक माम् ऎम्ब प्रयोगवु, साक्षात्तागि अव्यवहित उपायगळु, उपा सन, भरन्यास, इवॆरडरल्लि ऒन्दिल्लदॆ मोक्षविल्लवॆम्बंशवन्नु गलू ज्ञापकदल्लिडतक्कद्दागिरुत्तदॆ. भिन्नाभिप्रायदल्लि बाधकवन्नु हेळुत्तारॆ. यावा इनल्लादु पोदु - हीगॆ प्रतिकूलरल्लदॆ अनुकूलरागिरु ववरिगॆ मात्रवे मोक्षक्कॆ सहकारिऎन्दु अभिप्रायवागदिद्दरॆ, अ आ दिव्य क्षेत्रगळल्ले, प्रातिकॊल्यं सण्ण पुगुन्नु पट्टव प्रतिकलाचरणॆगळन्नु माडुवदक्कागिये अल्लि इद्दुकॊण्डु इरुववरिगॆ ऎन्दरॆ अल्लि देवर आभरणगळन्नु कदियुवदक्कागियू, अथवा अल्लि सेवॆगागि बरुव भक्तराद स्त्रीगळू मत्तु मक्कळुगळू धरिसिरुव आभरणगळन्नु कदियुवदकागियू, इन्नू इतर पापगळन्नु माडु वदक्कागियू अल्लिये इरुव पापिगळिगू, मोक्षमुण्डाग प्रस कम् - मोक्षवु उण्टागबेकागि बरुत्तदॆ. अल्लि महा पापि (१) सात्वत, ७, १२० ม________________
श्रीमद्र हस्यत्रयसारे *य य वशाच्चिं नृणां यत्न र्वतव । तदन्त काले संशुद्धिं याति नारायणालय ” ऎच्चर श्री सात वचन मुं क्षेत्रवा सादि तत्पररानारु शास्त्रविरोध विल्लाद शब्दादि प्रावण्याले मन्न भगवाक्षात्कारादिगळिल्लिये यागिलुवु, अामकालले कॆळिवुण्णा मॆनु, मिव्वळिविले तत्पर मॆनु मिडन प्रकरणादि सिद्धव. गळु प्रतिकूलरागिद्दु अन्तह प्रतिकूलाचरणॆयिन्दले उदर पोषणॆगागि अल्लि वसिसुववरू उण्टु. अन्तह पापिगळिगॆल्ला मोक्ष प्राप्तियुण्टागबेकॆन्दागुत्तदॆम्ब भाववु. आदरॆ “दुष्टेन्द्रियवशात्” ऎम्ब सात्वत वचनवु महापापिगू कूड देहावसान कालदल्लि अन्तह क्षेत्र वासवु, पावनत्ववन्नुण्टु माडुत्तदॆन्दु हेळल्पट्टिदॆ यल्ला ऎन्दरॆ अदू प्राति कूल्यविल्लदॆ अनु कूल्यविरुव सन्दर्भवे ऎन्दु हेळुत्तारॆ (१) दु यवशात् चिं” ऎम्बुदु स्थानविशे षाधिकारदल्लि १६३१ नॆय पुटद उदा कृतवु अर्थवन्नु अल्लि पराम्बरिसबहुदु. नणं - मनुष्यर यत् - याव, चित्र - प्रवृत्ति मुखवागिरुव मनस्सु, दुनि य, वशात् - अहङ्कारदिन्द मदिसि दुष्टवागिरुव विशेष शब्दादि प्रावण्यवुळ्ळ इन्द्रियगळ मूलकवागि, कल्मषॆ र्वृ - महा पराधगळिन्द आवरिसल्पडुत्तदॆ, अथवा “तानदारिसावाञ्छा तावन्नॊहस्त था-सुख ” ऎन्दु हेळिरुवहागॆ परमात्म साक्षा तारविल्लदुदे किषवु, अथवा परमात्मनन्नु स्मरिसदे इरुवदे किल्पिषवु, तत् - अन्तह मनस्सु, अन्त काले - देहत्यागमाडुव कॊनॆय कालदल्लि, नारायणालय - श्री व हाविष्णुविन देवस्थानदल्लि, संशुद्दिं याति पवित्रतॆयन्नु हॊन्दुत्तदॆ” ऎम्बुव श्री सात्वत वचनवन्नु, क्षेत्रवा सादि तत्परर ना कु गवत्रगळल्लि वास मॊबलादवुगळल्लि विशेष आसक्ति युळ्ळवरिगॆ, आदि शब्ददिन्द पुण्यतीर्थगळल्लि अवगाहन, नाम सङ्कीत्रनगळु हेळ ल्पट्टवु, शास्त्र विरोधविल्लाद शास्त्रविरोधविल्लदॆ, शब्दादि प्रावण्य ताले शब्दवे मॊदलादवुगळल्लिरुव ममतॆयिन्द, मुन्सु- इदक्कॆ బ 29 -________________
प्रभाव रक्षाधिकारः मॊदलु, भगवत्साक्षात्कारादिगळिल्लि ये यागिलु भगवत् सा क्षात्कारादिगळु इल्लदॆ इद्दरू, अनिम कालत्तिल् - देहावसानवन्नु हॊं दुवकालदल्लि,तिळिवु उण्डवनु-परमात्मन ज्ञानवन्नुण्टुमाडुव दॆन्दु, इव्वळिविले - इष्टु मात्रक्कॆ, तत्परवॆनु निडम् . आ क्षेत्र वासदमाहात्रॆयन्नु कुरित श्लोकाभिप्रायवॆम्बुदु, प्रकरणादि सिद्ध म् - प्रकरणवे मॊदलादवुगळिन्द सिद्दवु. “दुष्टेन्द्रिय वश चित्रं” ऎम्ब श्लोकदल्लू नृणाम्ऎम्बुदक्कॆ भगवद्वेषिगळल्लद नृणाम् ऎन्द. इट्टुकॊळ्ळबेकॆम्ब तात्सरवु. आगलि, भगवदॆषियल्लद वनु विषयप्रावण्यदल्ले इद्दु भगवन्तनन्नु ध्यानिसि, भगवत् साक्षात्कार विल्लदिद्दरू, अनिम कालदल्लि परमात्मसाक्षात्कारउण्टागि सद्धतियुण्टा गुत्तदॆ; ऎन्दरॆ, ई क्षेत्रवासवु हागादरॆ भक्तियोग भरन्यास रूप गळाद उपायानुष्ठानगळ आवश्यकतॆ यिल्लदॆये अनि मस्कृति मत्तु परमपदवन्नु कॊडुत्तदॆ ऎम्ब भाववल्लवु. हागॆ कॊडुत्तदॆन्दरॆ ई उपायानुष्ठानक्कॆ वैयर्थउण्टागलिल्लवे? ऎम्ब आक्षेपणॆगॆ समा धानार्थवागि हेळुत्तारेनॆन्दरॆ देहावसानदवरॆगू बहु कष्टवाद भगवन्निदि ध्यासनदिन्द अमस्कृतियन्नु साधिसतक्कद्दागिरुत्तदॆ; अदू अल्लदॆ पापगळु कळॆयदॆ विषय प्रावण्यदिन्द दूषितवाद मनस्सिन मूलक निदिध्यासनवे उण्टागदे इरबहुदु; अन्तह सन्दर्भगळु योग निष्पत्ति, अन्नि मस्कृति, मोक्ष प्राप्तिगळन्नुण्टुमाडुव विशेष वळ्ळद्दु ई क्षेत्रवासद महिमॆयु ऎन्दु “यं योगिन” ऎन्दु सप्रमाणवागि हेळुव मुन्दिन श्लोकद मूलकवागि ऎन्दु तिळिय तक्कद्दु. हिन्दॆ प्रपन्नाद षां’(अधिकारि विभागाधिकार) ऎम्ब श्लोक दल्लि मोक्षक्कॆ अधिकारिगळिब्बरॆन्दू, आदुदरिन्द उपायगळु भक्ति प्रश्नॆ तिगळॆरडे ऎन्दू व्यक्तवागि तिळिसिरुत्तारॆ. हीगिरुवाग ई नाम सङ्की रनॆ, पुण्य क्षेत्रवासादिगळू साक्षात्तागिये ई उपायगळ अपेक्षॆ यिल्लदॆ अनि मस्कृति मॊदलादुवन्नुण्टुमाडि मोक्षप्रदगळे ? ऎम्ब सन्देहदल्लि, उपायानुष्ठानवू आवश्यकवे ; ई क्षेत्रवा दिगळु उपकारगळागि ऎरडु विधगळाद उपाय निष्ठरिगू अं मस्कृति मॊदलादवुगळन्नुण्टुमाडबहुदॆन्दु तिळिसुत्तारॆ ; इदीग क्षेत्र वासद महिमॆ ऎन्दु मुन्दॆ हेळुत्तारॆ-________________
श्री पुद्र हस्यत्रयसारे भरन्यासनिष्ठानां क्षेत्र वासमहिम्मा अयत्तेनैव आनि मतिर्भवति (१) “यं योगिनः प्राणयोगकालॆ यत्नन चित्र विनिवेशय” ऎन्नुल्ल स्पडुगिर स्वयत्ना पेक्षॆय, अन्निन कालत्तिले इ (अ) वरुगळुक्कु तॆळिवु वरुगिर विदुवॆp, इदु क्षेत्रवास महिमॆयिन्द तानागिये अनि मस्कृतियु भरन्यासनिष्ठरिगॆ लभिसुत्तदॆ. क्षेत्र वासमहिमॆयु ऎष्टरमट्टिगॆ ऎन्दरॆ भक्तियोग निष्ठनिगॆ अन्नि मस्कृतियु आवश्यकवु, आतनु प्रयत्न पट्टु अनि मस्कृतियन्नुण्ट माडिकॊळ्ळबेकॆन्दू आदरॆ भरन्यास निष्ठनिगादरो ईभरन्यासमहिमॆ यिन्दले भगवन्तनु ताने अन्निम स्मृतियन्नु दयपालिसुत्तानॆन्दू हिन्दॆ हेळल्पट्टिदुदन्नु ज्ञापिसुववरागि भक्तियोग निष्ठरिगॆ बॆ काद अनिम स्मृतियु ई क्षेत्रवास माहायिन्द तुम्बा प्रयत्न विल्लदॆ तानागिये लभिसुत्तदॆन्दू, इष्टु मात्रवे क्षेत्र वासव महिमॆ ऎन्दु तिळिसुत्तारॆ “योगिनः - भक्तियोग निष्टरु, पर मातोपासकरु, पाणयोगकाले - देहावसान कालदल्लि, यन - प्रयासदिन्द, यं . याव परम पुरुषनन्नु, चित्ते - मनस्सिनल्लि विनिवेशयनि - चन्नागि इडुत्तारो” ऎन कॊल्लप्पडुगिर . ऎन्दु हेळल्पडुव, स्वयत्नापेक्षॆयर - तन्न प्रयत्नद अपेक्षॆयिल्लदेनॆ, अनि मकालत्तिले - देहावसानकालदल्लि, इवरुगळन्नु ई क्षेत्रवासिगळागि भक्तियोगादि उपाय निष्करु गळिगॆ, मरुगिरविदुवेम् , बरुवन्ताद्दे अतिशयवु, मा हा तॆ यु. पुण्यक्षेत्रवासदिन्द तुम्बा प्रयत्नविल्लदॆ देहावसान कालदल्लि अनि मस्कृतियु उपायनिष्ठरिगॆ प्राप्तवागुत्तदॆ. इदीग पुण्यक्षेत्रवासद महिमॆयु ऎम्ब भाववु. ई पुण्यक्षेत्रवासद महिमॆयु भक्तियोग निष्कनिगॆ मात्र अल्लवु. “केवलं पुदीयया दयया”ऎन्दु श्रीरङ्गनाथनु श्री भाष्यकाररिगॆ आग्रहिसिदुदू, इदे अभिप्रायवुळ्ळदॆन्दु मुन्दिन वाक्यदिन्द तिळिसुत्तारॆ. इदु क्षेत्रवासदियण्टागुव योगिय अना________________
प्रभाव, रक्ताधिकार (२) केवलं वदीयया दयर्याति प्रबुद्धः” ऎन) प्रक नर् विषयत्तिलाम् प्रदर्शित. 8 यास अन्तिम स्मृतियु, प्रपन्नर विषयुत्तिलुव - भरन्यासनिष्ठर विषयदल्लि, प्रदर्शितम् - उण्टागुवदॆन्दु हेळल्पट्टितु. यारिन्द ऎल्लि ऎन्दरॆ ? श्री यतिवर्यरु शरणागति गद्यदल्लि हेळिरुत्तारॆ. गद्यवु श्री यतिवर्यरिगू श्री रङ्गनाथनिगू नडॆद संवाद रूपदल्लि रुवदरिन्द इदु श्री रङ्गनाथन वाक्यवु. श्री यतिवर्यरु दिव्य वैकुण्ठदल्लि अवरिगॆ अनवरत कैङ्कर्यवन्नु माडुव प्राप्तियन्नु प्रार्थिसिदुदरिन्द, अदक्कॆ श्रीरङ्गनाथ स्वामियु हेळुत्तारेनॆन्दरॆ, यावच्छरीरपातं श्रीरङ्गे सुखमास’ निन्न देहावसानदव वरॆगू ई पुण्यक्षेत्रवाद श्रीरङ्गदल्ले इद्दुबिडु, “स्व शरीर पात समये तु केवलं मदीयन दययाति प्रबुद्ध- मामे वा वलोकर्य” इन्नु यावुदर आपेक्षॆयू इल्लदॆ केवल नन्न सम्बन्धवाद दयॆयिन्दलॆ, अति प्रबुद्ध - तुबा तिळुवळिकॆ यन्नु हॊन्दिदवनागि, नन्नन्ने प्रत्यक्षीकरिसुत्ता, मुन्दॆ स सूक्ष्मरूप प्रकृतिय सम्बन्धवन्नु कळॆदुकॊण्डवनागि, दिव्य वै कुण्ठ वन्नु सेरि, नन्न कैगळन्ने माडुवि, संशयविल्लवॆन्दु अप्पणॆ कॊडि सिदरु. ई प्रमाणदिन्द भरन्यास निष्ठनिगू केवल परमपुरुषन कृपॆयिन्दले अन्तिमस्मृतियु लभिसुत्तदॆन्दु हिन्दॆ हेळियदन्ने ज्ञापकक्कॆ तन्दिरुत्तारॆ. ई अभिप्रायवु, निराणाधिकारदल्लि उपमादि तवु, १२२६-१७३८ पुटगळन्नु पराम्बरिसि, वराह पुराण वाक्यगळाद “स्थिते मनसि सुस्वस्थ” ऎन्दारम्भिसि हेळिरुवदरल्लू ई अभिप्रा यवु व्यक्तवु. १७३१-२नॆय पुटगळन्नु नोडि, हीगॆ हेळिरुवदरिन्द प्रसन्नर् विषयलुम् प्रदर्शितम् ऎन्दु हेळल्पट्टितु. आदरॆ भक्तियोगनिष्ठनिगू भरन्यास निष्कनिगू ई अनिमस्कृति विषय दल्लिरुव वैलक्षण्यवेनु? ऎन्दरॆ; भक्तियोगनिष्ठनिगॆ अनिमस्मृतियु आवश्यकवादुदरिन्द प्रयत्न पूक हॊन्दतक्कागिवॆ ; आदरॆ क्षेत्र व्यतिरिक्त स्थळगळल्लि कष्ट साध्यवु ; पुण्यक्षेत्रदल्लादरू अना (२) शरणागतिगद्यद अन्त्यभाग 233________________
श्रीमद्रहस्यत्रय सार पुण्यक्षेत्र प्रातिक्ल्याचरणॆ अधि कानिष्क जन कत्वरू रं सिद्योपाय प्रभाववाह आकैयाल् भगवत्प तिकूलरु प्राति कूल्य शेषमान रूप, नाम, क्षेत्रवास, सङ्कीर्तनादिगळ तळ्ळि मागाद ; पुण्यक्षेत्र ळिल् सण्ण प्रतिकूलाचरण ४ मिगवु म वॆनु मिडवु बहशास्त्र सिद्धम, बाधकळा यासवागि लभिसुत्तदॆम्ब भाववु ; भरवास निष्ठनिगादरो पुण्यक्षेत्र वागिरलि, इल्लदे इलि, परम पुरुषन कृपॆयिन्दले इदु लभिसुत्तदॆ ऎम्ब भाववु. आददरिन्द परम पुरुषनन्नु आश्रयिसि उपायानुष्ठानमाडि आमकूलरागिरुववरिगॆ मात्रवॆ, महताद क्षेत्र वासिगळु ऎम्ब भावनॆयिन्द आतनु अनुग्रहिसुवने विना प्रतिकूलरागिरुववरिगॆ ऎन्दिगू क्षेत्रवासद माहात्म यु इल्लवॆन्दु निगमनवाडि हेळुव सन्दर्भदल्लि अन्तह प्रति कूलरागि अन्तह पुण्यस्थळगळल्लि अपराधगळ न्नॆसगुवरिगॆ शिक्षॆय आधिक्य वुण्टॆन्दु तिळिसुत्तारॆ पुण्यक्षेत्रदल्लि प्रातिकॊल्याचरणॆयु विशेषान र्धदायिकवॆन्दु सिद्धपायन प्रभाववन्नु हेळुत्तारॆ. अगैयाल् - भगवन्तनन्नाश्रयिसि उपायानुष्ठानमाडिद अनु मूलरिगॆ मात्रवे पुण्य क्षेत्रवासवु परम पुरुषन कृपा प्रभावदिन्द अन्तिम स्मृति जनकवॆन्दादुदरिन्द, भगवति लरु - भगवन्तनिगॆ एरोधवागि नडॆयुववरॆगॆ, प्राति कल्यशेष मान - इन्तह प्राति ल्यक्कॆ अधीनवागि सम्बन्धिसिरुव, रूप - दादशोर्ध्वपुण्ड शङ्ख चक्राङ्कन मॊदलादवू, नानु - कृष्ण, राम, वासुदेव, श्रीनिवास इत्यादि भगवन्नामवू, क्षेत्रवास, भगवन्नाम सङ्कीत्रन मॊदलादवुगळु, आदि शब्ददिन्द पुण्य तीर्थावगाहनवू, पुराण श्रवण, देवालय कै र्यादिगळु हेळल्पट्टर, इवुगळु, त मागाडु - श्रेयस्साधकगळागुवदिल्लवु ; अनिष्ठगळु प्रतिकूल्या चर मिन्द तप्पिद्दल्लवु, प्राति कूल्या चरणॆयु अधर्ववु, अदर फलवन्नु ई अल्प धर्मगळाद रूप नाम क्षेत्र वास सङ्कीर्तनादिगळु होग________________
(५२) प्रभाव रक्षाधिकाठ… २८९७ लाडिसलारवु ऎम्ब भाववु, लोकदल्लू कूड आभिजात्य पाण्डित्य, धनादि बलविद्दरू अन्तवनु अपराधगळन्न सगिदरॆ हेगॆ विशेष दण्ड्यनो, हागॆये क्षेत्रवासिय अपराधवू कूड विशेषवागि दण्डि सलु योग्यवादुदु. परम पुरुषनु तन्न भागवतरु वसिसुव स्थळदल्लि धरातिक्रमगळन्नु नडॆसिदने ऎम्बदागि अन्तवनन्नु विशेष दण्डनॆगॆ गुरिमाडुत्तानॆम्ब भाववु. इदन्ने मुन्दिन वाक्यदिन्द उपपादिसु तारॆ पुण्य क्षेतळि हण्णु प्रति कूलाचरण - पुण क्षेत्रगळल्लि माडुव अधरगळु, मगवु हॆच्चागि, बाधकळाम् अनर्थवन्नुण्टुमाडुवुवु, ऎमिडम् , ऎम्बुव सन्दर्भवु, बहु शास्त्रसिद्ध - अनेक शास्त्रगळिन्द सिद्धवादुदु. अन्तह शास्त्र पज्ञ गळल्लि ऒन्दॆरडन्नु व्याखत्यगळु उदाहरिसिरुत्तारॆ- तीर्थपापं नकुल्वित विशेषात्तु (3) प्रतिग्रहम् । दुर्जरं पातकं तीर्थे दुर्जर प्रतिग्रहः!” ऎन्दू अत्रययते कर पुण्य पापा त्मकं न । ज्ञान ज्ञानतोट पि/ तत्समृद्धति कोट शः” ऎन्दू हेळल्पट्टिवॆ. इवुगळ अर्थवेनॆन्दरॆ, “पुण्य तीर्थस्थळदल्लि पापवन्नु माडबारदु ; दानप्रतिग्रहवन्नू मुख्यवागि माड बारदु; एकॆन्दरॆ पुण्यतीर्थ स्थळगळल्लि माडिद पापवु कळॆदुहोगु वुदु कष्टवु, हागॆये प्रतिग्रहदिन्दुण्टागुव अनर्थवु वरुणमन्त्रो चारणॆय मूलक अवगाहनमाडिदरू होगलु कष्टवादुवु.” “ई पुण्यक्षेत्रदल्लि याव पुण्यपापरूप करवु ज्ञानदिन्दागलि अज्ञान दिन्दागलि मनुष्यरिन्द माडल्पडुत्तदो, अदु कोट्यंशवागि समृ द्धियन्नु हॊन्दिदागुत्तदॆ” ऎम्बुदु. d हीगॆ भगवत्रदल्लि माडिद पुण्य पापगळु साधारण प्रदेशगळल्लि माडिदुदक्किन्त अधिक फलगळन्नुळ्ळवुगळागिरुवदु सह भगवत्स भाव दिन्दले ऎन्दु हेळुत्तारॆ, प्राति कूल्यदल्लि हॆच्चु अनर्थवन्नू आनुकूल्यदल्लि हॆच्चु श्रेयस्सन्नू हॊन्दिसुवदू सह भगवत्स भाव ऎन्दु हेळ, तारॆ इदुवुदु - हीगॆ प्रातिकूल्य सन्दर्भदल्लि विशेषा नर्थ प्रदवागिरुव, भगवत्स भाव-भगवन्तन प्रभावदिन्दले उण्टादुदॆम्ब तात्परवु. भगवत्सवणर कु – भगवन्तनन्नु आश्र यिसिदवरिगॆ, वृर्तकत्र बन्धु उळिट्टारु प्रोलॆयुळ्ळ - वृत्रासु________________
श्रीमद्र हस्यत्रयसारे इदुवु भगवत्प भावव. भगवत्पवर्ण क्कु वृर्त क्षत्र बन्धु उळ्ळिट्टाकु प्रोलॆ युळ्ळ आनुकूल्यङ्गळ् ताने ऎल्ला दोषङ्गळॆयुम्, ऒरुविर काले पोक्कि उत्तारकळाम्. रनू क्षत्र बन्धुवू इवरे मॊदलादवरुगळ हागॆ, अनुकूल्य ज्ञक् ताने - भगवन्तनिगॆ अनुकूलरागिरुवुदे, ऎल्ला दोष युम् , ऎल्ला अपराधगळन्नू, ऒरुविरकाले - ऒन्दु उपाय दिन्द, पोक्कि - होगलाडिसि, उत्कारकळा - अवरुगळ आजीवनक्कॆ सहायकगळागुवुवु; प्राति कूल्याचरणॆयन्नु त्यजिसि, आनु कॊल्याचरणॆयन्नु अवलम्बिसिदुदादरॆ करुणा सागरनु अन्तव नल्लि अनुग्रह माडबेकॆन्दु सल्पिसि एनादरू ऒन्दु मार्गदिन्द तन्नन्नु आश्रयिसुव हागॆ माडिकॊण्डु, आतन हिन्दिन प्राति कूल्या चरणॆगळन्नॆल्ला मन्निसि, अन्तवनन्नु रक्षिसिबिडुवनॆम्बुदु तात्पय्यवु. इल्लि प्रा कॊल्याचरण वॆम्बुदु शास्त्र सम्मतवल्लद अधर प्रवृत्तियल्ले मुख्यवागि तात्सरवु. भागवत तेजोवधॆयू वाक्सारुष श मॊदलादुवुगळु, आदरॆ मार्गतप्पिद शिष्यनन्नु तिद्दुवदु प्राति कूल्य वागुवुदिल्लवु. आगलू वाक्सारुष्यवु गुरुविगू सह निन्दितवे. परम दयाळुवागि, हितोक्तिगळिन्द शिष्यनन्नू सह तिद्द तक्कद्दे न्यायवु. वृत्त क्षत्रबन्धुगळु मॊदलु बहु पावॆगळन्नु माडिद अपराधिगळागि द्दरू, कॆनॆगॆ परमात्मनन्नु आश्रयिसिद अथवा परम भागवतनन्ना श्रयि- * कृष्ण परिवकरूपानु कल्य वृत्तियन्नु हॊन्दिदुदरिन्द मोक्षवन्नु हॊदरु : - वृत्रासुरवृत्त वेनॆन्दरॆ-विश्वरूपनॆम्ब ब्राह्मणनु इन्द्र निगॆ पुरहितान :- गोप्यवागि असुररिगू हविस्सन्नु समरिसु तिद्दनु. इदक्कॆ प्रनु कोपिसि ई विश्वरूपनिगिद्द मूरु तलॆग ळन्नु कत्तरिसिबिट्ट. इदरिन्द इन्द्रनिगॆ ब्रह्महत्या दोषवु प्राप्त वागि अदन्नु ऒन्दु विधवागि कळॆदुकॊळ्ळुत्तानॆ. आ विश्वरूपन तन्दॆ याद त्वष्टु वु इन्द्रनन्नु कॊल्ललु शक्तियिरुव मगनन्नु पडॆय बेकॆन्द यज्ञवन्नु माडि वृत्रासुरनॆम्बुवनन्नु पडॆदनु. ईतनु देवतॆगळन्नॆल्ला बहळ हिंसिसुव प्रवृत्ति इद्दुदरिन्दले, “सवृत्त________________
प्रभाव रक्षाधिकार 9555 इति पोः पापः परवदारुण …” ई महा पापियागि परम क्रूरनागिरुवदरिन्द ई तनु वृत्रनॆन्दु करॆयल्पट्टनु ऎन्दु हेळल्प ऊरुत्तदॆ. आग इन्द्र मॊदलाद देवतॆगळॆल्ला होगि परम पुरुष नल्लि शरणागतियन्ननुष्ठिसलु; आग आतनु प्रत्यक्षवागि, इन्द्रनन्नु कुरितु, दधीचि महर्षियु तपस्सिनल्लिरुवनु ; आतनल्लिगॆ होगि, आतन पक्कॆ लबन्नु याचिसि, अदरिन्द बाणवन्नु रचिसि, प्रयोगिसिदरॆ वृत्रनु हतनागुवनॆन्दु हेळि श्री हरियु अन्तर्धाननागलु ; बळिक इन्द्रादि गळु श्री महाविष्णुविन आज्ञॆयन्नु शिरसावहिसि हागॆये माडि, अस रमेलॆ युद्धवन्नु नडॆसिदरु. आग असुररु पराजयवन्नु हॊन्दि पलायनवन्नु माडिदरु. आग वृत्रनु तन्न देहावसानवु हत्तिरबन्तॆन्दु तिळिदु, आतनु तन्न इष्ट देवतॆयाद सङ्कर्षणनल्लि शरणागतियन्नु माडि आतनन्नु स्तुतिसिदनु ; अदरिन्द आतनु माडिद अपराधगळन्नॆल्ला कळॆदु कॊण्डु आनुकूल्य युक्त प्रवृत्तियिन्द रक्षितनादनु. “ अहंहरे तव पाकमूलदासानुदासो भवितास्मि भूयः । मन सैरे तासुपतेर्गुणां गणीतवाक्क करोतु कायः ननाकप्पष्टं न च परमेष्ट्र न सामं न रसाधिपत्यं नयोग सिद्धि रपुनर्भवं वा समञ्जसत्वां विरहय्यकाङ्क्षॆ (भाग) ऎन्दु देहावसान कालदल्लि हेळिकॊण्डिरुत्तानॆ. श्रीहरिये निन्न पाद कमलवन्ने मुख्याश्रयवागि भाविसिरुव दासरन्नु अनुवरिसि दासनागि रुव नानु निन्न पादसेवकनु; आदुदरिन्द, नन्न मनस्सु नन्न प्राणादि गळिगॆ नाथनाद परमपुरुषन कल्याण गुणगळन्नु स्मरिसलि, नन्न शरीरवु आतनिगॆ कैरगळन्नु माडलि. देवेन्द्रन लोकवन्नागलि, चतुरुखन पदवन्नागलि, ई भूमण्डलाधिपत्यवन्नागलि, पाताळ लोकाधिपत्यवन्नागि कुबेरन अणिमाद्यष्ट सिद्धिगळन्नागलि, अपुन र्भवंवा - कैवल्यवन्नागलि, हे समञ्जस ऎन्दरॆ निखिल सौभाग्य निधिये, निन्नन्नु बिट्टु इन्तह यावुदन्नू ऎन्दरॆ निन्न सायुज्य वन्नु त्यजिसि इन्नु यावुदन्नू, नकाङ्क्षॆ - अपेक्षिसुवदिल्लवॆन्दु प्रार्थिसि शरणागतनादुदरिन्द मुक्तियन्नु हॊन्दिदनु. ୧ 400 हागॆये क्षत्र बन्धुवॆम्ब राजनु राज्यवन्नु कळॆदुकॊण्डु महपराधगळन्नु माडुत्ता नीचवृत्तियिन्द उदरपोषणॆयन्नु________________
श्रीमद्र हस्य त्रयसारे भागवत दोषानां शास्ता विष्णुरिति मत्ता, परमभागवतानां निकटे, यावच्छरहातं, मोक्ष निस्संशयः कृतार्थ स्तिदिति निगमयति. आनपिन्नु, स्वसल्प नियतमायिरुप्पदेदेनु मॊरुव्याज माडुत्तिद्दरू कॊनॆगॆ श्री नारद समागम वुटागि अवरन्नु आश्र यिसि उपायानुष्ठान माडि अनुकूल्य वृत्तियन्नु आश्रयिसिदुदरिन्द मुक्ति हॊन्दिदनॆम्ब इतिहास उण्टु. ईतन वृत्तान्तक्कॆ गुरु परं परासारद ५०नॆय पुटवन्नु पराम्बरिसि. भागवत दोषगळिगॆ शास्ताविष्णवॆन्दु तिळिदवनागि परम भागवतर मध्यदल्लि देहावसानदवरॆगू मोक्षदल्लि संशयविल्लदॆ कृतार्थनु इरतक्कद्दॆन्दु निगमनवु. उपायनिष्ठनु भागवतर दोष प्रवृत्तिगागि ईतनेनू माड तक्कद्दिरुवदिल्लवु ; अन्तवनन्नु धिक्करिसि आतनन्नु सरियाद मार्गक्कॆ बरुवहागॆ माडुत्तेनॆम्ब सल्पवु अनावश्यकवु सॆल्वरिगूशास्त्रा परम पुरुषनु : अन्तवरन्नु शिक्षिसि, अवरिगॆ मोक्षवन्नु कॊडुव कॆलसवु अवनदु ; अदक्कागि नावु माडतक्कद्देनू इरुवदिल्लवु ; परुषव कु गळिल्लदॆ हितवन्नु बोधिसबहुदु; इदु ज्ञानिय कर व्यवु ; आ नन्नु धिक्करिसि, निन्दिसि, द्वेषिसुवदॆल्ला कॊडदु ; अन्तवरॊन्दिगॆ सल्लापादि गळन्नु त्यजिसुवदू सह न्यायविल्लवु; आदुदरिन्द इन्तादन्नॆल्ला त्यजिसि, महा भागवतोत्तमरॊन्दिगॆ दिव्य क्षेत्रदल्लि “निर्भरो निर्भयो” ऎन्दु हेळिरुव हागॆ देहावसानदवरॆगू वासिसतक्क दॆन्दु परमहितवन्नु उपदेशिसुत्तारॆ. मूलमन्तादिगळ अर्थ निरूपणॆगळु विना मिक ऎल्ला हितोपदेशगळॆल्ला ई अधिकार दॊन्दिगॆ समाप्तियादुदरिन्द कृतकृत्यनिगॆ परमहितोप देशवन्नु इन्नॊन्दु सल अनुवाद माडि हेळ, त्तारॆ-आनपिन्सु हीगादनन्तर, क्षेत्रवासवु प्रतिकूलरिगॆ इन्नू प्रतिकूलवागि, अनुकूलरिगॆ हेगो हागॆ ऒन्दु विधवागि अनुकूलवागि, सत्येश्वरनु कॊनॆगॆ रक्षिसिबिडुवनादु दरिन्द, स्वसङ्कल्पनियतमायिरुपुद ईचेतनन सुकृत तारतम्यानु @________________
प्रभाव रक्षाधिकारः २९ ०१ ताले सरेश्वर्र स्वरूप प्राप्तमान मुक्तिश्वरं कॊडुक निनैप्पिट्ट अधिकारिगळ पक्क लुळ्ळ दोषळुक्कु लवु शॆर्वा ఒ गुणवागि परम पुरुषनाद तन्न संल्पदिन्द नियतवागिरुव एदेनु मॊरु व्याजत्ताले-यावुदादरू ऒन्दु भक्ति प्रपत्ति मार्गगळल्लि ऒन्दादव्याजदिन्द सत्येश्वरन्-सत्वनियामकनु, स्वरू पप्राप्त मान - सत्वशेषियागिरुव तन्न स्वरूपक्कॆ अर्हवाद, मुरवन्नु, कॊडु निनैप्पिट्ट कॊडबेकॆन्दु सल्पिसिरुव, अधिकारिगळ पक्कलुळ्ळ दोषङ्गळुकु - इन्तह उपायनिष्ठनल्लिरुव दोषगळिगॆ, कॆलवु शॆयवान् - शिक्षॆय मूलक दोषनिकनु ; आदुदरिन्द अन्तह उपायनिष्ठरागिरुव भागवतरु माडिद दोषगळ विषयदल्लि नमगॆ याव सम्बन्धवू इरुवदिल्लवु; परम पुरुषनु हेगॆ शिक्षिसि अनन्तर अन्तवरन्नु स्वीकरिसबेको, अदन्नु अवने तिळिदु नडॆसुवनु; आदुद रिन्द आ विषयदल्लि अवरन्नु कुरितु कोपिसुवदू निन्दिसुवदू इवे मॊदलादवुगळु उपायनिष्ठराद नमगॆ योग्यवल्लवॆम्बुदु तात्प रवु ; अदु सश्वरन काव्यवु ; अदरल्लि नमगॆ एकॆ सम्बन्धवु ऎम्ब भाववु तोरिबरुत्तदॆ. अनुकूलराद क्षेत्रवासिगळन्नु आतनु होगो ऒन्दु व्याजद मूलक अनुग्रहिसबेकॆन्दु आतने मॊदले सज्जल्पिसि बिट्टिरुत्तानॆ; अवरु भागवतरन्नु आश्रयिसि ऎरडु उपाय गळाद भक्ति प्रपत्तिगळल्लि यावुदादरू ऒन्दन्नु अवलम्बिसुव हागॆ माडि मॊदले सल्लिसिरुवदक्कनुगुणवागि नॆरवेरिसि बिडुत्तानॆ. हागॆ उपायानुष्का नमाडियू दोषगळन्नु सम्पादिसिकॊण्डरॆ, अव रिगॆ हेगादरू माडि मोक्षवन्ने कॊडतक्कद्दॆम्ब सल्पविद्दु दादरॆ, अन्तवरिगॆ पापनिवृत्तियू सह उण्टागुवहागॆ ऒन्दु विध वागि माडिबिडुवनु. अनुताप उ परम प्रायश्चित्तादिगळन्नु माड सियो, अथवा कौटलॆ सति शिक्षॆयादनर्य, प्रायश्चित्तादि गळन्नु माडदिद्दरॆ अशिक्षॆयन्नु अनुभविसुव हागॆ माडि, क्रोडीकरोतिप्रभुः - इन्तह अघटनघटना सामर्थ्यवुळ्ळ प्रभुवु आतनन्नु मोक्षक्कागि अकरिसि बिडुवनॆम्बुदु वाक्य तात्प रवु. हीगिरुवाग अन्तह उपाय निष्कनु दोषियागिद्दानॆन्दु *________________
२९०२ श्रीमद्र हस्य त्रयसारे (१) “एकश्या सा नद्वितीयोःशास्त्रा” ऎन्नुव -(२) “प्रशासि तारं सद्वेषां” ऎन्नुम्, (३) शास्ता विष्णु र शेषस्य” ऎन्नुव आतनु व्यवहारक्कॆ अनर्हनॆन्दु अतनन्नु परुषोक्तिगळिन्द निन्दिसु वदु, उपायनिष्ठराद नम्मगळिगॆ अर्हवादुदल्लवु ; आररुगळन्नु शिक्षि सुवदे मॊदलादवॆल्ला, सत्वशास्त्रावाद सत्येश्वरनिगॆ सेरिदुदु ऎम्ब भाववु. एदेनवॆरु व्याजत्ताले ऎम्बुदरिन्द ई ऎरडु उपायगळाद भक्ति प्रपत्तिगळु व्याजवॆन्दु हेळल्पट्टवु, एकॆन्दरॆ उपायनिष्ठॆये मुक्तियन्नु कॊडलारदु ; मुक्तियन्नु कॊडुव वनु मुकुन्दनु ; ईतनु माडिद उपायानुष्ठानदिन्द प्रीतनाड सिद्योपायने मोक्षदायकनु ऎम्ब तात्सरवु. आतनु ई उपायनिष्टॆगळन्नु मुक्ति पाप्तिगॆ व्याज्यगळागि एर्पडिसिरुवदरिन्द अवुगळु व्याज्यगळॆन्दु इल्लि हेळल्पट्टवु. स्वरूप पापमान एन् मुक्तश्वरम् ऎन्दु हेळिदुदरिन्द सश्वरनल्लदॆ इतररिगॆ यारिगू सरळ आस्वरूप प्राप्त वल्लदॆन्दु हेळिदन्तायितु ; परम पुरुषनु शास्तावागिरुवदरिन्द शिक्षॆयु आतनिगॆ सेरिदुदु ऎम्बुदक्कॆ प्रमाणगळन्नु उदाहरिसुत्तारॆ “एकशास्ता नद्विती यो शास्त्र” “ऒब्बने ऎल्लरिगू शास्ता - शिक्षकनु, आतने परम पुरुषनु, ऎरडनॆय, शास्तावॆ- इल्लवु,” ऎन्नुवु - ऎन्द , (३) अशेष स्य - मुन्दॆ जगतः ऎन्दु इदॆ-समस्त जगत्तिगू ८० सा - नियामकनु शिक्षकरु, विद्यः - विष्णुवु, मुन्दक्कॆ “जगतॊ यो हृदि स्थितः । तते परमात्मानं तात कः केन शास्य” ऎन्दु इरुत्तदॆ; अवनु यारु ऎन्दरॆ नम्म हृदय गुहॆयल्ले नम्म अनु ग्रहक्कागिये यावनिरुत्तानो अवनु ऎम्ब भाववु ; हीगॆ हेळिदॆ रिन्द नम्म अधर प्रवृत्तिगळेनादरू इद्द पक्षदल्लि, आतने नोडु तिरुवनादुदरिन्द शास्तवागि निग्रहिसलु सिद्धनागिरुवनु; इष्टु मात्रवे अल्लदॆ आतन धर्मानुपालनॆयल्लि हृदय गुहॆयल्लिद्दु कॊण्डु सन्मार्गप्रेरकनागि, अनुग्रहिसुवनू अवने ऎम्ब अर्थवू (१) भार, (२) मनु- १२,१२२, (३) वि. पु.१-१७, २३.________________
प्रभाव रक्षाधिकारः कॊल्लप्पडुगिर अवन् ताने ऎन्नु तॆळिनु (४) *रागादिदषिते चित्र नास्पदी मधुसूदनःन बाति रतिं हंस कदाचिर्द माम्भसि” इत्यादिगळ्ळॆप्पार नॆगिळिदे इधिकारिगळ पक्कलुळ्ळ सूचितवु. हीगॆ आ परमात्मनल्लदॆ इन्नु यारिन्दलू यावनॊब्बनु शिक्षिसल्पडलु समर्थनल्लवु, इन्नु यारिन्दलादरू शिक्षिसल्पट्टरू आ शास्त्रवाद परमात्मन आज्ञानुसारवागि ऎन्दु भाविसतक्कदॆम्बुदु ई श्लोक तात्पर्यवु इदु हिरण्यकशिपुविगॆ हेळुव प्रहादो कियु, विनम् - ऎन्दु कॊल्लप्पडुगिर - हेळल्पडुव, अवन् ताने ऎन्नु तॆळिन्नु - सर्वॆश्वरनाद अवने ऎन्दु तिळिदवनागि, अपराधगळि गागि शिक्षिसुवनू अवने, कृपा मूलकवागि मोक्षप्रदातावू अवने, ऎन्दु तिळिदवनागि ऎम्बर्थवु, मुन्दिन प्रमाणदिन्द ऐहिक कामग इल्ले लिप्तनागिरुववनिगॆ भगवदनुग्रहवु इल्लवॆ बुदक्कॆ प्रमाण वन्नु उदाहरिसुत्तारॆ. (४) रागादि दूषिते चित्र - कामादि दोषगळिन्द दूषितवाद मनस्सिनल्लि, आदि शब्ददिन्दक्रोधादिगळु हेळल्पट्टवु, मधुसूदनः - मधु ऎम्ब असुरनन्नु कॊन्द महा विष्णुपु, नास्पदि - वशनल्लवु, ऎन्दरॆ अन्तह चित्रवुळ्ळवनल्लि विष्णु विगॆ इष्टयुवदिल्लवु; अदरिन्द अनुग्रहविरुवदिल्लवु ऎम्ब तात्पर्यवु; हेगॆ दरॆ अदक्कॆ ऒन्दु निदर्शनवन्नु कॊडुत्तारॆ. हंसः - निर्मल वाद स्वादूदकविरुव कमल सरस्सिनल्लि रमिसुव हंसवु, कर्द माम्भसि - कॆसरु नीरु इरुव पलदल्लि, रं - आशॆयन्नु, न बधाति - बन्धिसुवदिल्लवु ऎन्दरॆ माडुवदिल्लवु. ‘इल्लि हंस शब्दक्कॆ परमात्म परवागि अर्थविरुवदु सहस्रनामदल्लि व्यक्तवु ; कर्दमां भस्सिन रूपदल्लिरुव हृदयगुहॆयल्लिरुवदु, हंसनाद परमात्मनिगॆ इष्टविल्लवॆम्ब अभिप्रायवु सूचितवु; संसार दुःखगळन्नु हति हंसः ऎन्दरॆ परमात्मनु ; आदुदरिन्द दृष्टान्तदल्लि हंस शब्दवु बहु स्वारस्यवागि उपयोगिसल्पट्टिरुत्तदॆ. “निर्लोभ नृपत विषान्तरात्म मत्सरे । यतिभेदे च हंस स्यात् श्रेष्ठ राजादिपूके” ऎम्ब निघण्टु अनुसन्धेयवु. इल्लि हंसः (४) विष्णु धर्म, ६, ११, d________________
२९०४ 3 श्रीमद्र हस्यत्रयसारे गुणांश मरुभूमियिल् तण्णीर् पत्तालॆ युगन्नु (५) * करणा मनसा वाचा यदक्ष निषेवते । तदेवा पहर नं तात्कल्याण माचरेत् ऎरपडिये करणत्रय ऎन्दरॆ यति ऎन्दु अर्थ माडिदरू अर्थ स्वारस्य उण्टु. वैराग्य दल्लिरुव यतियु कॆसरिगॆ समानवाद विषयोपभोगगळल्लि रति यन्नु माडुवदिल्लवष्टे ऎम्ब भाववु. इत्यादिगळ्ळॆ प्पातु - इत्यादि प्रमाणगळ अभिप्रायगळन्नु मनस्सिनल्लिट्टु, याव याव अभिप्रायगळन्नु मनस्सिनल्लिट्टु ऎन्दरॆ भागवतरु एनादरू अपराधगळन्नु माडिदरॆ शिक्षकनु भगवन्तने ऎन्दु चॆन्नागि तिळिदु, ई अभिप्रायगळन्नु नॆगळादे - अनादरवाडदे अथवा सन्देहपडदॆ आदुदरिन्द अन्तवरन्नु तिद्दुवदक्कू, शिक्षिसुवदक्कू, भगवन्तनु बद्ध कङ्कणनागिरुवाग, नावुगळु अन्तवर विषयदल्लि परुष वाक्कुगळ मूलक निन्दिसुवदे मॊदलादवु ननगॆ स्वरूपवल्लवु. उपा यानुष्ठान माडिद कृतकृत्यनु, मनोवाक्करगळल्लि परिशुद्ध नागिरबेकु; मण्णळकरवादुदन्ने चिन्निसतक्कद्दु, हेळतक्कद्दु माड तक्कद्दु ऎन्दु सप्रमाणवागि मुन्दॆ उपदेशिसुत्तारॆ- इव्वधि कारिगळ् पक्क लुळ्ळ गुणांश - हीगॆ उपायानुष्ठान माडि यू स्वल्प ऐहिकगळल्लि कामनॆयुळ्ळवरु सम्भाषणॆगू कूड अनर्ह रॆन्दु भाविसदॆ, अन्तह अधिकारिगळल्लिरुव गुणांश-गुणांशवन्नु मरुभूमियल् तण्णीर् पार् पोलॆ - “नकन्नापराधृति” (रा. युद्ध - ११६. ४४) ऎन्दु हेळिरुवहागॆ ऎल्लरल्लू दोषगळे इरुवदरिन्द, बिसलु बेगॆयिन्द तापयुक्तवाद मरळिन काडिनल्लि तम्पाद नीरिनाश्रयवन्नु हॊन्दिद हागॆ, उगन्नु - स्तोत्र माडि अदरिन्द सन्तोष पट्टु, इदु धृतराष्ट्र नन्नु कुरित विदुरवाक्यवु. (५) करणा - शरीरमूलक नडॆयुव करदिन्दलू, मनसा - मनस्सि निन्दलू, वाचा - मातिनिन्दलूयत्-यावुदु अभीक्षं - यावा गलू ऎन्दरॆ पदे पदे निषेवते • सेविसल्पडुत्तदो, तदेव . अदेने, एनं - ई मनोवाक्कुगळिन्द कूडिदवनन्नॆ, अपहरति-अप (५) भार, उद्योग, ३९ ५६.________________
(sa) प्रभाव रक्षाधिकार तालुम र्ता नळिकैविडादे (६) “संसार विषवृक्षस्य द्वेफले ह्य मृतोपमे कथाचिशवे भक्ति सद्दक्कॆ क्या समागम” ऎन्नु इन्न कालन्नु प्रयोजनवागनॆडुत्त (७) परमनै हरिसुत्तदॆ ऎन्दरॆ पदे पदे माडुव हागॆ प्रेरिसुत्तदॆ, यावाग अन्ताद्दन्नॆ पदे पदे माडुत्ता बरुत्तानो आग अदे अभ्यास वागुत्तदॆ ; तस्मात् - आ कारणदिन्द, कल्याण माचरेत्-शुभवादु दन्ने अनुष्ठि सतत्वद्दु. यावुदु मनस्सिनिन्द सङ्कल्पिसल्पडुत्तदॆ, यावुदु वाचा हेळल्पडुत्तदो यावुदु करदिन्द माडल्पडुत्तदो अवुगळिगनुसारवागि प्रवृत्तियु एरुत्तदॆ. “यन्मनसा ध्यायते, तद्वाचावदति, तत्कणाकरोति” ऎ बुदु अनुसन्धेयवु, तस्मात् आ कारणदिन्द, कल्याण- शुभवाद नॆ, आचरेत्-“शुभ कृष्णभ मापोति” ऎन्दू, साधु कारी सायर्भवति ऎन्दू हेळिरुवहागॆ, అనుషి सतक्कद्दु; ऎन्दरॆ शुभवादुदन्ने मनसा सल्पिसतक्कद्दु; शुभ वादुदन्ने बायल्लि हेळतक्कद्दु, अश्लीलवादुदु यावुदन्नू बायल्लि उच्चरिसतक्कदल्लवु; साधजनगळन्नु धिक्करिसि परुषवाक्कुगळन्नाडतक्क द्दल्लवु. हेगॆ नडॆसिदरॆ, हागॆये अभ्यासवागुत्तदॆम्ब भाववु, शुभवादुदन्नु सम्मिसि, अन्तहवुगळन्नु वाचा हेळि, करणा अन्तवुग ळन्ने माडिदरॆ, हागॆये अभ्यास बिद्दु होगि शुभवाद प्रवृत्तिये उण्टागुत्तदॆम्ब भाववु.” ऎरपडिये - ऎन्दु हेळिरुव हागॆ, करण तयत्तालनु स ळिकैविडागे मूरु करणगळाद मनस्सु वाक्कु शरीर इवु मू रिन्दलू ऒळ्ळे मार्गद आश्रयवन्नु बिडदे, (६) “संसार विषवृक्षस्य-संसारवॆम्ब विषवृक्षदल्लि, अनर्थ साधकवागि अनिष्ट फलवन्नु कॊडुवदरिन्द संसारवु विषवृक्षवॆन्दु रूपकमाड ल्पट्टितु ; इन्तह वृकक्कॆ मिक्क फलगळॆल्ला विषसमानवागिद्दरू ऎल्लो ऒन्दानॊन्दु वृक्षद ऒन्दानॊन्दु कालदल्लि बिडुव ऎरडु अमृतसमान फलगळुण्टॆन्दु हेळुत्तारॆ. अवु यावुवॆन्दरॆ(१) कदाचि शवे भक्तियावागलो ऒन्दु कालदल्लि केशवनल्लि भक्तियु (२) तरक कैर्वसमागमः - आतन भक्तराद महा भागवतरॊन्दिगू (1) D. 5). (2) $8) 2-2-7,________________
२९०६ श्रीमुद्र हस्यत्रयसारे यिलुं तिरुवुडैय ”(८)“शिरिमा मनिशरु र्डशक्तियागिर शीरय पेरा तिरुवरुळाले सत्तो” ऎन्नु कृतार्थराय,(९). “तिरुमाल् तकॊण्ड नट्स् वरुस्तीवि नैये??ऎन्नु व्यव समागमवु. इल्लि ना ऎम्बुदु विकल्पारवल्लवु; समुच्च यावुळ्ळदु, अथवा इल्लि “व्यासोवा सत्व धरज्ञ” ऎम्बल्लिन हागॆ अवधारण वाचकवु ऎम्बुदु श्री यतिराजर अभिप्रायवु. (पयिलु शुडरडि” ऎम्ब मुन्दिन पाशुरद ईडु व्याख्यानवन्नु पराम्बरिसि) ऎन्नु-ऎम्ब दागि, इ रुन्द कालत्तुक्कु प्रयोजनवाग- इल्लि देहावसानद वरॆगू इद्दुदक्कॆ प्रयोजनवागि, ऎडुत्तप्रमाणवागि हेळल्पट्ट (७) परमनै-हिन्दे “पारैडल् शेर् न परम” ऎन्दिरुत्तदॆ. क्षीर सागरवन्नु हॊन्दिद परम पुरुषनन्नु, पयिलुम्-आश्रयिसुवदक्कॆ योग्यवाद तिरुवुडैय-सम्पत्तन्नु हॊन्दिरुव, अथवा तिरुवुडैय लक्ष्मियन्नु सहधर्मचारिणियागि हॊन्दिरुव, परमनॆ परम पुरुष नन्नु, पयिलु -आश्रयिसुवदक्कॆ अर्हराद शिरिया न्यूनतॆयुळ्ळ देहयात्रादि वृत्तियिन्द चिक्कवरागि तोरिदरू, ना - ज्ञानभक्ति वैराग्यगळिन्द महत्ताद प्रभावराद, मनिशर्-भागवतरॊन्दिगॆ, शेरि यागिर - संसर्गवॆम्ब, शीरिय - शाम्यवाद, पेरापेटॆ दॊड्ड निरतिशय पुरुषार्थवन्नु, तिरुवरुळाले - दिव्य दम्पतिगळ कृपा प्रभावदिन्द, पॆट्रोम् - हॊन्दिदॆवु. ऎन्नु- ऎन्दु, कृतार्थराय् - कृतार्थरागि, (८) “तिरुमाल् - श्रीयः पतियु, तलैकॊण्ड , “याः क्रियास्सम्प्रयुक्तास्सुरेका गतबु द्दिभिः । तारारसा देवः प्रतिगृह ति वैस्वयम् . (भार, शास्त्रि. ३५३-६४) ऎम्बल्लि तोरिबरुवहागॆ नम्म शरणागतियन्नु अनुमोदिसि नम्म रक्षा भरवन्नु शिरसावहिसिद अनुग्रहवुळ्ळ, नळ्ळु, अवरिगॆ शेषभूतराद नमगॆ, तीनिनैये पापगळु, ऎच्वरुम्- ऎल्लिन्द बन्दीतु?” ऎनु, व्यवसितनाम्, निर्भरवागि, निश्चयिसि कॊण्डवनागि, तिरुमालुरुवॊक्कुं मेरु अम्मेरुनिल् शट्टु कण्डरोन् तिरुमाल् तिरुक्कॆ तिरुच मॊक्कुम् अन्न (८) तिरु. ८-१०-३ (९) तिरुविरुत्तु, ८८,________________
प्रभाव रक्षाधिकार · 9502 डुम् । तिरुमालुरुवोड, अवन् चिन्नवे सिदन्तिप्पदु तिरु माल् तकॊण्ड नकु ऎवरुं तीनिनै ये ॥ ऎम्बुदु पूरा श्लोकवु, इदर अर्थवेनॆन्दरॆ-मेरु - हिरण्यविरुवदागि आ कारणदिन्द हिरण्य शोभॆ युळ्ळ बृहत्ताद मेरुपर्वतवु, तिरुवा श्रीयपतिय, उरुवु - दिव्यमण्णळ विग्रहदॊन्दिगॆ, ऒक्कुम् - सदृत ऎन्दु हेळिदरू हेळबहुदु ; इल्लि मेरुवु सुवर्ण पर्वतवादुद रिन्द, छान्दोग्य श्रुतियाद “य एषरादित्ये हिरण्मयः पुर षो दृश्यते, हिरण्यत्मतुः हिरण्य केश आप्रणतत्सत्व एवसु वर्ण” ऎम्बल्लि हेळिरुवहागॆ दिव्य मच्चळविग्रहवु हिरण्मयवॆन्दु हेळल्पट्टितु. आदुदरिन्द अदक्कॆ मेरुसाम्यवु, अम्मेरुविल् - आ मेरु पर्वतदल्लि (सञ्चरिसुव) शॆ दरोन् - कॆम्पाद तेजस्स नुळ्ळ सूर्यनु, तिरुमालॆ तिरुक - श्रीयः पतिय श्लाम्यवाद कैयल्लिरुव, तिरुचकर मॊक्कु - श्री सुदर्शन चक्रक्कॆ समा नवॆन्दु भाविसबहुदु. हागॆये भागवतदल्लि ‘तत्तूर कोटि प्रतिमं सुदर्शनं जाज्वल्य मानं” (१०. ६६. ३९) ऎन्दु हेळिरुव हागॆ सूर साम्यवु सुदर्शन चक्रक्कॆ हेळल्पट्टितु. इवुगळु परिच्छिन्नवादरू इवुगळ साम्यदिन्द अपरिच्छिन्न माहात्रॆयुळ्ळ परमात्मन दिव्यवङ्गळविग्रहवन्नू आतन चक्तायुधवन्नू इवुगळ साम्यदिन्द ध्यानिसबहुदु. चक्रायुधवन्नु इल्लि हेळिदुदरिन्द आतन दिव्याभरण, मत्तु दिव्यायुधगळन्नू उपलक्षणरीत्या हेळल्पट्टितॆन्दु भाविसबहुदु. स्वामियु हीगॆ दिव्यायुधगळन्नु धरिसि आतनन्नु ध्यानिसुववरिगॆ साक्षात्कारवन्नु ईयुवदु एतक्कॆन्दरॆ, श्रीपराशर मह र्षियु अभूषण संस्थान स्वरूपं रूपवर्जितः । बिभक्ति मायारूपो सौ श्रेयसे प्राणिनां हरि” ऎन्दु हेळिरुव हागॆ, तन्न भक्तनिगॆ अभयवन्नित्तु, आतनन्नु रक्षिसि श्रेयस्सन्नुण्टु माडु वॆनॆन्दु प्रकटिसुवदक्कागि ऎन्दु तिळियतक्कद्दु. इन्तह दिव्यायुधग ळिन्द कूडिरुव निन्नन्ने ध्यानिसुत्तिरुव नमगॆ ऎक्स् वरुं तीवि नैयहेगॆ पापगळिन्द भयवु उण्टादीतु? चक्रायुधवु, दूरा सऋषिय कोपोत्पन्न व्यक्तियिन्दुण्टाद अम्बरीष राजर्षिय भय वन्नु निर्मूलमाडिरुवाग, नम्म पापगळन्नु होगलाडिसुवदु________________
२९०८ श्रीमद्र हस्यतयसारे सितनाय, (१०) “आळगिना यानारां कुरैयुडैयुव” ऎरपडिय परमपद परप्पुगुगि) परिपू = कैर साम्राज्यत्तुक्कु इ (पू मडि कूडि इरुक्क प्राप्त म्. ऒन्दु कष्टवे ? गुब्बि मेलॆ ब्रह्मास्त्र प्रयोग बेकॆ ? आतनन्नु आश्रयिसि प्रपन्नराद नन्तर ननगॆ वापगळ सम्बन्धवॆल्लियदु ? ऎम्ब भाववु. हीगॆ सर्वॆश्वरन दिव्य मट्टळ विग्न सवू मत्तु आतन उदार पीवर बाहुवाद कैयल्लि धरिसिव सुदर्शन चक्रवू, मेरुविगू सुद र्शन चक्रक्कू हीनोरमॆयागि ऎन्दिगू सरासवागलारदु. आदरू ई मेरु सूररुगळिगिन्त निरतितियवादुदॆम्ब भाववन्नु ग्रहिसि ध्यान माडलु सहकारियागबहुदॆ भाववु, अन्न कण्डु म-हीगॆ ई मेरु सूररुगळु स्वामिय शुभाश्रय सुदर्शनचक्रगळिगॆ समानवॆन्दु या वाग कण्डॆवो आग, तिरुनाल् उरुवोडुत्रिय पतिय दिव्य मच्चळ विग्रहदॊन्दिगॆ, अर्व चिन्नमे – आतन दिव्यायुधगळाद चिह्नॆगळाद, शङ्ख गदा, पद्म, असिमॊदलादवुगळन्नु नोडबेकॆन्दु, सिदरा निदु - बायल्लि यावागलू हुच्चळ हागॆ कूगुत्तिरुवुदु, ओर् - * द्वितीयवाद,तिरु - श्चा वाद, वाल् - व्यामोहवु, इलै कॊण्ड निरतिशयवादुदागि दृढवागिरुव, नक्कु-सतत निन्नन्ने ध्यानिसुत्ति रुव नमगॆ, तीविनै पापवु, ऎवरु - ऎल्लि बन्दीतु? ऎल्लिन्दलू ऎन्दिगू उण्टागुवदिल्लवॆम्ब भाववु. (१०) * ळि र्या - नम्मन्नु रक्षिसुवदक्कागि चक्रायुधवन्नु धरिसिरुव श्री महाविष्णुवु, आळ गिद्र्रा - अम्बरीषनन्नु चक्रमूलक रक्षिसिद तॆरदि, विरोधिवर्गवन्नु होगलाडिसि रक्षिसलु समर्थनागि कङ्कण बद्धनागिरुवाग, अराल् कुरैयुडैयुव, यारिन्द याव कारणदिन्द न्यूनतॆयन्नु हॊन्दुवॆवु, परिपूर्णानुभववन्नु कॊडलु, आतनु प्रतिबन्धक निव गागिये चक्रपाणियागि निन्तिरुवाग, ननगॆ कॊरतॆयन्नुण्टुमाडलु यारिगादरू साध्यवे ? ऎन्दरॆ नावु परिपूर्ण ब्रह्मानुभव रूप निरतिशयानन्दवन्नू, कैर साम्राज्यवन्नू, हॊन्दुवु; अदक्कॆ ऎन्दिगू न्यूनतॆयिल्लवॆम्ब भाववु”, विरळगिन दिल्लि ९, तिरु, १०, ४, 300.00. v, 2. 66 सिरगितु________________
प्रभाव रक्षाधिकारः २९०९ 3 यर् कडिस्टोम्” ऎन्दु मुन्दक्कॆ इदॆ. पिरवित्तुयर् कडि न्यूम् - अदरिन्द जन्मप्रयुक्तवाद सकल दुःखगळन्नु, कत्तरिसि निर्मलमाडिदॆवु, मागिदिल्लॆ - अवु पुनः उण्टागलारवु. ऎम्बर्थवु ऎरडिये - ऎन्दु हेळिरुवहागॆ, परमपदल् पॆरप्पुगुगि - मुन्दक्कॆ दिव्य वैकुण्ठदल्लि नमगॆ प्राप्तवागुव, हरि पूर्णक्कॆ सामाजक्कॆ, इङ्गे - ई लीला विभूतियल्ले, पू मुडिश् डि इरुक्क प्राप्तम् - लङ्का राज्य प्राप्तिगॆ विभीषणनु समुद्र - त नाडिगळिगिन्त मुञ्चॆये हेगॆ अभिषिक्तनागिद्दनो, हागॆये नावु मुन्दॆ कैर साम्राज्य पट्टवु प्राप्तवागु ह क्कागि ईगलॆ तलॆ यल्लि पुष्पमालालङ्कृतरागिरुव हागॆ इरतक्कद्द युक्तवु. ई वाक्यवु (f) प्रमाणगळिन्द सेरिद दॊड्ड वाक्यवु. निगमनदल्लि कृत कृत्यनन्नु कुरितु हेळिरुव परम श्लाम्यवाद हितोफ देशवागिरुवदरिन्द अदक्कॆ तुम्बा गमनवन्नु कॊडतक्कद्दागिरुत्तदॆ. इवुगळल्लिरुव हितोपदेशगळु यावुवॆन्दरॆ- भक्ति प्रपरूप ऎरडु व्याजगळल्लि यावुदादरू ऒन्दर मूलक आश्रयिसिदवरन्नु कापाडुवदक्कॆ स्वतन्त्रनु सर्वॆश्वरनु. इवरुगळु एनादरू ऐहिक विषयासक्तरागि पापगळन्नु माडिदरॆ शिक्षिसुव शास्त्रा सर्वज्ञ साद सर्वॆश्वरनु; आदर सम्बन्धवु तमगिल्लवॆन्दु तिळिदु, अन्तवर विषय दल्लि दोषवन्नॆणिसबॆ, अरवल्लिरुव गुणगळन्नु ग्रहिसि, अदक्कागि सन्तोष पट्टु, मनस्सु वाक्कु कर्मगळॆल्ला परिशुद्धवागि, मङ्गळकर वाद प्रवृत्तियन्ने यावागलू हॊन्दिरुवहागॆ माडिकॊण्डु, परम पुरुषनल्लि भक्तियन्नू, तदीयनल्लि हॆच्चाद विश्वासवन्नू, इट्टु, कं सु भागवतरॊन्दिगॆ समागमवु तनगॆ दिव्य दम्पतिगळ कृपा प्रभावद लभिसितु ऎन्दु हृष्टनागि, दिव्य दम्पतिगळ कृपॆयिन्द तनगॆ अपराधव सम्बन्धवु उण्टागुवदिल्लवॆन्दु नम्बि, परम पददल्लि तनगुण्टागुव परिपूर्ण ब्रह्मानुभवक्कू मत्तु आतनिगॆ निरन्तर माडुव परिपूर्ण कैर्य साम्राज्य प्राप्तिगू, इल्लिये तानु अभिषिक्तनागिद्देनॆन्दु भाविसि, अदन्नु ऎदुरुनोडुत्ता, सन्तोषचित्तनागिरबेकॆन्दु उपदे शिसिरुत्तारॆ. दरिन्द प्रपन्ननिगॆ अत्यन्तदॊषावहवाद प्रवृत्तियु भग वद्भक्तन तेजोवधॆयु इदु सर्वा त्मना कूडदॆन्दु हेळिदन्तायितु________________
CUST श्रीमद्रहस्यत्रयसारे मनुस्मृतिय पूरा श्लोकवु :- “प्रशासितारं सषा मणीयांस महोरसि । रुक्याभं स्वप्न धीगत्य विदां पुरुषं परं ” ऎम्बुदु; इदर अर्थवेनॆन्दरॆ, सद्वेषां - समस्त चिद चित्तुगळिगू, प्रशासितारं - “एतवाक्षरस्य प्रशासने गार्गि” ऎम्बल्ल, “भयादागि पति, भयापति सूर ऎम्बल्लि हेळिरुव हागॆ, समस्तगळ व्यापारक्कू नियामकनागिरुव, आरसि अणीयांसः - तुम्बा सूक्ष्मवस्तुगळिगू सूक्ष्मवागि अन्तर्यामियागि व्यापिसुव शक्तियुळ्ळ, रुक्काभं - यद्यपि स्वरू पतः व्याप्तिदकॆयल्लि “अशब्द मरमरूप मव्य कम्” ऎन्दु हेळिद्दरू, प्रपन्नन अनुग्रहक्कागि दिव्यमण्णळ विग्रहवन्नॆत्रि सुवर्ण कान्तियिन्द कङ्गॊळिसुव, स्वप्न धीगम्यम् - स्वप्न कालदल्लि इन्द्रिय गळ उपरति इद्दु मनस्सु मात्रदिन्द हेगॆ ग्राह्यनो हागॆ, “नैवास् चक्षुषा ग्रा न च शिक्षॆकिपी8 । मनसातु प्रस न गृह्यते सूक्ष्मदर्शिभिः” ऎम्ब व्यासोक्त नुसार कण्णु मत्तु इतर इन्द्रियगळिगू ग्राह्यनल्लदॆ, प्रपन्नन परिशुद्ध मनस्सिनिन्द मात्र ग्राह्यनु, इन्तह प्रसिद्धनाद परम पुरुषनन्नु, विद्यात ध्यानिसतक्कद्दु. ई श्लोकवन्नु एतक्कॆ उदाहरिसिदरॆन्दरॆ सा पराधक्कू कूड प्रशासितावागि परम पुरुषनु सन्निहितनागिरुवाग, यावनो ऒब्ब प्रपन्ननु अतिक्रमिसि नडॆदनॆन्दु, नावु अन्तवनन्नु निन्दिसि, शिक्षिसलॆत्निसुवदु, स्वतन्त्रनाद परमात्मन कॆलसवन्नु ई सर्व पारतन्त्रवन्नु हॊन्दिदवनु तन्नल्लि आरोपिसिकॊळ्ळुवदु तुम्बा हास्यास्पदवु. ई भाववन्नु प्रदर्शिसुवदक्कागि ऎन्दु भाविसतक्कद्दु लज्जास्पदवु हेगॆ ? ऎन्दरॆ, प्राज्ञनाद आञ्जनेयनु रावण वधानन्तर सीतॆगॆ महापराधगळन्नॆसिगिद राक्षसियरन्नॆल्ला ऒन्दे सल कॊन्दुबिडुत्तेनॆ, आज्ञॆयन्नु कॊडु ऎन्दु सीतानुज्ञॆयन्नु प्रा सिदरू कूड, हागॆ शिक्षिसुव विषयदल्लि प्रार्थनॆयू कूड लज्जा वह वॆन्दु तोरिसुवदक्कागि, “राजसंश्रय वश्यानां कुश्वनाम्पा ज्ञया । विधेयानाञ्च दासीनां कःकुद्मानरोत्तम ऎन्दु मूदलिसि, ई प्रपन्नरू कूड प्रारब्ध कर्मक्कॆ अधीनरागि तम्म स्वरूपक्कॆ योग्यवल्लद कार्यवन्नॆसगिदरॆ, अन्तवरमेलू________________
प्रभाव रक्षाधिकार- २९११ नावु कोपिसबहुदो ? ऎन्देनादरू हेळुवहागॆ अनुग्रह मयळु, नैवकार मशोभनव - अवळ काव्यवन्नु माडुवदु स्वरूपवल्ल वॆम्ब अमोघांशवन्नु लोकमातॆयु उपदेशिसिरुत्ताळॆ. इवरॆल्ला, त्रिजटॆयु शरणागतियन्नु माडिदुदरिन्द प्रपन्नरु, अव रन्नु शिक्षिसुव कारवु निन्न स्वरूपक्कॆ अर्हवल्लवॆन्दु हेळुवहागॆ तोरुत्तदॆ. (रामा युद्ध, ११७. ४५) ई महत्ताद उपदेशवन्नु कैकॊण्डवनीग तुम्बा ज्ञानियाद प्रपन्ननॆन्दु भाविसतक्कद्दागि रुत्तदॆ. अन्तह उपदेशवन्नु श्री निगमास्तरु इल्लि उपदेशिसिरुवद रिन्द अवर महत्ववु ऎन्ताद्दॆम्बुदन्नु वाचकरे विमर्शिसबहुदु. “सयिलु तिरुवुडैयार्” ऎम्ब पाशुरवु यावुदॆन्दरॆ- हयिलु इदरॊळिमूरि प्रय कण्णनॆ । पयिलु विनिय नवाडर्न परम । पयिल इरुवुडैयार् यवरेलु मवर कण्डीर् । पयिलुब्बर प्पिडै तोरॆयाळु परमरे इदरर्थवु-निबिडवाद तेजस्सुळ्ळ सुन्दर दिव्य मळविग्रहव न्नुळ्ळवनागि, तावरॆ पुष्पदहागॆ कोमलवागि कृपासूचक कण्णुगळ न्नुळ्ळवनागि, इन्तह लावण्यातिशयवन्नु हॊन्दिदवनन्नु ध्यानिसि तिळिद प्रसन्नरिगॆ निरतिशय भोग्यभूतनागि, तनगॆ निरतिशय प्रियळाद लक्ष्मिय जन्मस्थानवादुदरिन्द तनगॆ क्षीरसागरवु बहुप्रियवागि अल्लि पवडिसिरुव, परत्वादिगुणगळिन्द ऎन्दरॆ विग्रह मत्तु आत्म गुणगळिन्द परम श्रेष्ठनागिरुव सर्व शेषियाद सत्येश्वरनॆन्दु तिळिदु शेष सम्प तन्नु हॊन्दिरुव महाभागवतरुगळु, प्रपन्नराद नम्मन्नु आळुव स्वामिगळु शेषिगळु ऎन्दु हेळिरुत्तारॆ. “रियामनुशरुडं” ऎम्ब पाशुरवु यावुदॆन्दरॆ उरुमो पावि यनुप्पुलग मून्नु मुड निरै य । रुमामेनि निमिर्त वॆइ नामरैकट्टिरुक्कुरर्ळ ! नरुमाविरै नालरडिक्कि प्पुगदलन्रि यवनडियार् । शिरुमामनिशरायाारि तिरियवे ॥ इदर तात्पर्यवु -मूरु लोकवन्नू ऒन्दे सल पूर्ण वागि अनुभविसुवदक्कागि मॊदलु वामनरूपदल्लि नोडलु विलक्षणवाद________________
२९१४ श्रीमद्रहस्यत्रयसारे प्रपन्ना नां माहात्म म परिच्छेद्य मिति अस्मदाचारा उपदिदिरुरित्याह उयुरै 3 मद्यॆ गळिय वुत्त मनार् ! वयळ त्परितादलिल् वन्नु कळल् पणिवार् ! तणॆ किडड तर (ता) मळवन्न वियप्पिलताम् । उ उरत्तन रोरस्तविर वुयर् नरे ॥३३॥ प्रपन्नर माहात्मियु अपरिच्छेद्यवॆन्दु नम्म आचाररु तमगॆ उपदेशिसिदरॆन्नुत्तारॆ. समस्तवर्णदवरल्ल, प्रपन्नरागि यारु यावाग अमोघ प्रभा ववन्नू तम्म वर्णदवरल्लि प्राशस्त्रवन्नू हॊन्दिदरो, आग अवरु सौलभ्य सौशील्य कृपौदार्य गुणगळिन्द प्रेरितनाद सर्व शरण्यनाद मुकुन्दन कृपॆयिन्द देहावसानदल्लि श्रुति सिद्धवाद परमात्म नॊन्दिगॆ परम साम्यवन्नु हॊन्दि परिपूर्ण ब्रह्मानुभववन्नु हॊन्दुवरॆन्दु नम्म परमाचार्यरु उपदेशिसिरुत्तारॆन्दु तिळिसि, भरन्यासवु निरतिशय महिमॆयुळ्ळदॆम्ब अधिकारार्थवन्नु सङ्ग हिसि ई मुन्दिन पाशुरदल्लि हेळिरुत्तारॆ. ई d अर्थवु :- निकृष्टनागिद्दरू, प्रपन्ननागि भागवतनॆनिसिदव निगू सल्वेश्वरनु इतर प्रपन्नरहागॆ निरतिशय फलवन्नु कॊडुवनु, तनगॆ समाननन्नागि माडिकॊळ्ळुवनु ; इदीग उपनिषत्तुगळल्लिरुव यथार्थवाद अभिप्रायवॆन्दु ई अधिकारदल्लि उपपादिसिरुवदु, एनू अतिशयोक्तियल्लवु. अन्तह वेदान्तार्थवन्नु यथार्थवागि ग्रहिसि तमगॆ उपदेशिसिदवरु, परमोदारराद तम्म आचाररुगळाद वादि हंसाम्बुवाहादिगळॆन्दु अवरुगळन्नु कृतज्ञताभावदिन्द कॊण्डा डुत्तारॆ. उयुरैक्कुम् - सत्यवादुदन्ने उपदेशिसुव अपौ रषेयवागिरुवदरिन्द बाध बाधकादि दोषगळॊन्दू इल्लदॆ सर्व समञ्जसवागि यथार्थवादुदन्ने उपदेशिसुव, मॊदलॆल्ला श्रुतियु ऒन्दु विधवागि हेळि, अनन्तर अदे नेति नेति ऎन्दु हिन्दॆ हेळिदु दक्कॆ विरुद्धार्थवन्नु ऎन्दिगू बोधिसुवदिल्लव, सर्व समञ्जसवागि________________
प्रभाव रक्षाधिकार & २९ १५ सत्यवादुदन्ने उपदेशिसुव, मरैगळिल् , वेदगळल्लि, ऎल्ला वेद भागगळू प्रसन्ननिगॆ बेकिल्लवु, तॆगुण्य विषया वेदाः नि गणो भवार्जन” (गी २.४५) ऎम्ब श्री कृष्ण भगर्वारवर दिवो क्तियन्ननुसरिसि प्रपन्ननिगॆ उपादेयवादवु ऎल्ला उपनिषत्तुगळु, अवुगळल्लि ओजिय प्रतिपाद्यनागिरुव, हेगॆ प्रतिपाद्यनॆन्दरॆ नतत्सम शा भधिक दृश्यतॆ ऎन्दु हेळिरुव हागॆ, निस्समाभ्यधिकनागि सकल जगत्कारणनागि, नम्म सत्ता स्थिति नियमगळिगॆ हेतुवागि, नम्म रक्षणॆ यल्लि बद्दादरनागि इद्दानॆन्दु प्रतिपाद्यनागिरुव, उत्तमनार् - परम पुरुषनु, वेदाहमे तं पुरुषं महान ऎन्दल्लवे उपनिषत्तु हेळुत्तदॆ. इन्तह उत्तम पुरुषन, वणॆ - प्रभा ववु, सिद्धपायनागि, कादुकॊण्डु नम्मन्नु रक्षिसबेकॆन्दु कङ्कण बद्धनागिरुव प्रभाववु, अळप्परिदु - इष्टु ऎन्दु विमर्शिसि तिळियलु असाध्यवादुदु, आदलिल् - आ सिद्योपायन प्रभाववु अपरिच्छिन्न वादुदरिन्द, वन्नु - आ किञ्चिन्यानन गतियुक्तरागि बन्दु, कळल पणिवार् - भगवन्तन चरणारविन्दवे तमगॆ सरियाद आश्रयवॆम्ब सम्पूर्ण महा विश्वासदिन्द, अदक्कागि तदीयराद भागवतर पाददल्लि बिद्दवरु, तण्म किडड अवरिगॆ शूद्रादि अपकृष्ट जातियु इद्दरू कूड, तरं - अन्तह प्रपन्नर प्रभाववु, अळवननियप्पु - - परिच्छिन्नवादुदु ऎम्बुक्तियु, हेगॆन्दरॆ कॆलवु प्रपन्नरु दोषयु करु, इन्नु कॆलवरु निर्दोषिगळु, कॆलवरु मन्दाधिकारिगळु कॆलवरु पूर्णाधिकारिगळु ऎन्दु हीगॆ अवरुगळ प्रभावदल्लि तारतम्य वन्नु हेळुव दोषक्तियु, इलताम् - इल्लदिरुव तावादरो, आदुदरिन्द तावु ऎन्तवरॆन्दरॆ ऎल्ला प्रपन्न भागवतर महिमॆयु अपरिच्छिन्नवादुदॆन्दु भाविसुववरु ऎम्ब भाववु, “यो हैनं पुरुषं वेद, तं देवा अपि नतं निदुः” यावनु परम पुरुष नन्न सापायदिन्द आश्रयिसुत्तानो, अन्तवन महिमॆयन्नु देवतॆगळू कूड तिळियरॆन्दु हेळिरुवहागॆ अपरिच्छिन्नवॆन्दु भाविसुव तावु, ओरनविर - इन्तह तारतम्य रूप पक्षपातादिगळु यावुवू इल्लदहागॆ, उयननरे उपदेशिसिदरल्लवे ? यारु ऎन्दरॆ तम्म पूर्वाचार्यराद किडम्बि अप्पुळ्ळा मॊदलादवरु ऎम्ब भाववु. d d________________
श्रीमद्र हस्य त्रयसारे d कु प्रसन्नरल्लि तारतम्यवु स्वल्पवू इल्लवु. इदु श्रीरामप्रवृत्ति यिन्दले व्यक्तवु, अङ्के भरतमारोप्य मुदितः परिषस्वजे (रा युद्ध. १३०, ४ २) ऎम्बल्लि तन्न प्रिय तम्मनाद भरतनन्नु आलिङ्गिसिदहागॆये, गुहनु नीच जन्मदल्लि हुट्टिदरू परम भागवत नागि, राज्यमॊदलागि सर्वस्ववन्नू श्रीरामनल्लि समर्पिसिदुदरिन्द प्रीतनागि, भुजाभ्यांसाधु पीनाभ्याम्पीडर्य वाक्य मब्रवीत्” ऎन्दु श्रीरामनु भरतनन्नु हेगो, हागॆये आलिङ्गिसिदनॆन्दु हेळ ल्पट्टिदॆ. इष्टु मात्रवे अल्लदॆ श्रीरामचन्द्र प्रभुवु “भविष्यति गुहः प्रीत सममात्म समस्थ खा” ऎन्दु हीनजातीयनादरू इक्षाक कुलनाद तनगॆ समवॆन्दु भाविसिरुत्तारॆ. हागॆये सुन्दरकाण्डदल्ल, प्राज्ञनादुदरिन्द “महात्म” नॆन्दु हेळि आञ्जनेयनन्नू आलिङ्गिसिद रॆम्बुदु “एषस्सत्व स्व भूतस्य परिष्टङ्गो हनूमतः मया काल मिमं प्राप्य दत्तस्य महात्मनः । इत्युका प्रीति दृष्टाङ्गो राम स्तं परिषस्व जे” ऎम्बुदरिन्दलू व्यक्तवु. हागॆये राक्षसनाद विभीषणनन्नु आलिङ्गिसिरुत्तारॆ. श्री विभीषणन विषयदल्लू “तस्मात् क्षिपं सहात्माभि स्तु भवत राघव । विभीषणो महा प्राज्ञः सखं चाभुतुनः ॥” (रा. युद्ध. १८, ३८) ऎन्दु श्री रामचन्द्र प्रभुवु हेळिरुत्तारॆ. इदरिन्द जाति वैषमादिगळ परिगणनॆ इल्लदॆ ऎल्ला मुक्ति हॊन्दुव प्रपन्नरू तनगॆ समरू ऎन्दु “निरञ्जनःपरमं साम्य मुनै ति” ऎम्ब श्रुत्यर्थवु ई प्रमाण गळल्लि प्रकटिसल्पट्टितु. ई अभिप्रायगळन्नॆ तम्म आचार्यरु तमगॆ उपदेशिसिदरॆम्ब भाववु. ई श्लोकदल्लि उण्णॆयुक्कु मरॆगळ् ऎम्बुदरिन्द श्रुति वाक्यगळॆल्ला यथार्थवादुदन्ने हेळुत्तवे विना, इतररु हेळुव हागॆ परस्पर विरुद्धार्थगळन्नु ऎन्दिगू उपदेशिसवदिल्लवॆम्ब अभि प्रायदिन्द हागॆ हेळिरुत्तारॆन्दु भाविसतक्कद्दु. अवुगळल्लि इतररु हेळुवहागॆ बाध्य बाधक भावगळु इल्लदॆ ऎल्लवू सर्व समञ्जसार्थग ळन्ने बोधिसुत्तवॆम्बभाववु. मरै ऎन्दरॆ ऎल्ला वेदक्कू अर्थवा दरू यागादि भागगळु ई प्रपन्ननिगॆ अनुपयुक्तवादुदरिन्द, इल्लि म शब्ददिन्द वेदानभागवाद उपनिषत्तुगळे हेळल्पट्टवु. उत्त________________
प्रभाव रक्षाधिकार8 मनार् न ऎम्बुदरिन्द परब्रह्मवु कल्याण गुणाकरने विना वणॆ निर्गुणनॆम्ब इतरर अभिप्रायवु निरस्तवु एकॆन्दरॆ द्रव्यलक्षणवु गुण विशेषवागिरुवदु, धर्मगळिन्द कूडिदुदेधर्मियु हागिद्दरेने श्रुति प्रतिपाद्यनागुवनु हागल्लदॆ निर्गुणनादरॆ परब्रह्मवु द्रव्यवे अल्ल वॆन्दू श्रुति प्रतिपाद्यनू अल्लवॆन्दू हेळबेकागुत्तदॆ. आदुदरिन्द विशेषणगळिन्द युक्तनाद विशेष्यवॆन्दु हेळुवदरल्लि एनॊन्दू बाधक ऎल्लवु ; अवैतप्रतिपादक श्रुतिगळू सह नमगॆ समञ्जसवादुवुगळे. अ पृथक्षिद्ध विशेषणविशेष्य भावदिन्द ऒन्दु ऎम्बुवदरिन्द नमगॆ अ श्रुतिगळु समञ्जसवु. ओज्य. उत्तमना’ ऎम्बुदरिन्द स इष्ट परम पुरुषनॆन्दु निस्समाभ्यधिकत्ववन्नु स्थापिसबेकादरॆ, प्रत्य कविरुव इतर अनेक आत्मरू इद्दरल्लवे सत्कृष्ट वॆन्दु हेळ बहुदु. इरुवदॆल्ला ऒन्दे आत्मा आदरॆ, निस्स माभ धिकत्ववन्नु स्थापिसुव श्रुतिगॆ मुख्यार्थवन्नु त्यजिसि, लाक्षणिकार्थवन्नु हेळ बेकागुत्तदॆ. ऒन्दु तरगतियल्लि ऒब्बने हुडगनिद्दु, आतने तर गतियल्लि मॊदलनॆयवनु ऎन्दु हेळिदरॆ हेगॆ हास्यास्पदवो, हागॆ निस्स माभ्यधिकत्ववन्नु बोधिसुव श्रुतियू हास्यास्पद वादुदागुत्तदॆ गीतॆयल्लि द्वावि पुरुष लोके कराक्षर एवच ऎन्दु हेळि, उत्तमः पुरुषः ऎन्दु व्यक्तवागि हेळिरु वदु “भोक्ताग्यं प्रेरितारञ्च मत्वा” इत्यादि श्रुतिगळ उप ब्रह्मणवागिरुवदरिन्द एकात्मनादवु सात्मना कूडुवदिल्लवु ; अदू अल्लदॆ जीवात्म स्वरूपवन्नु अणुवागियू, परमात्म स्वरूपवन्नु विभुवागियू, श्रुतिगळु हेळिरुवदरिन्द एकात्मवादवु ऎन्दिगू सरि होगुवदिल्लवु; आदुदरिन्दले ओजियउत्तमनार् ऎम्ब प्रभाववु. ओजय उत्तमनार्” ऎम्ब प्रयोगवु ओ उलगळन्न उत्त मनॆ d
- झाडि ऎम्ब गोदावाक्यवन्नु स्मरिसुवहागॆ माडुत्तदॆ ; ई त्रिविक्रमावतारदल्ले स्वामियु तन्न पादवे सपजीववॆम्ब महिमॆयन्नु हरडिरुत्तानॆम्बुदु सूचितवु. उलग मून्नॊडयाय् ऎन्नॆ आळ्वाने” (तिरु, ६,१०.१०) ऎम्बल्लि इदु सूचितवु. सिद पायनाद श्रीयःपतिय अनुग्रहवे उत्तारकवॆन्दू, अन्तह अनुग्रह वन्नु सम्पादिसुवदक्कॆ मार्गवु, आतन पादकमलदल्लि ऎसगुव शरणा________________
२९१८ श्रीमद्र हस्यतयसारे गतिये ऎम्बुदु श्रुति स्मृति इतिहासगळल्लॆल्ला व्यक्तवु. “तस्मान्नु समेषां तपसा वतिरिक्तमाहुः” (तै, नारा, ४.) ऎन्दु भरन्या सवु कॊण्डाडल्पट्टिरुत्तदॆ. आदुदरिन्दले श्री यतिवय्यरु, तस्यच व करणं तच्छरणागतिरेव ऎन्दु अवधारण मूलक उपदेशिसिदरु ; रावणनाद निकृष्ट स्वभावनिगू कूड “प्रसादयत्वं चैनं शरणागतवत्सलं” ऎन्दू सीतॆयु, बोधिसिरुत्ताळॆ. शरणागतन गुण दोषगळन्नु पालोचिसदे आतनन्नु रक्षिसुवनु ऎम्बुदु भगवं तन स्ववाक्यदिन्दले सिद्धवु. “आनय्यनं हरिश्रेष्ठ दत्त नस्या भयं मया । विभीषणोवा सुग्रीव यदिवा रावण यम्”ऎम्बल्लि महा पापियाद रावणनू कूड शरणागतनादरॆ अभयवन्नु कॊडलु सिद्धनागिद्देनॆम्ब अभिप्रायवन्नु सूचिसिरु तारॆ इन्तह प्रभाववुळ्ळवनु सिद्दपायनॆन्दु सूचिसुवदक्कागि उत्तमनार् व अळप्परिदु - आतन प्रभाववु अपरिच्छिन्नवादु दॆन्दु हेळल्पट्टितु. हागॆये गीतॆयल्लि (९. २०. २७) आपिजेत्सु दुराचारो भजते मा मनन्यभाक् । साधुरेव समन्तप्प सत्यवसितो हि सः । d मां हि पार्थ व्यपाश्रित्य येपि स्युः पापयोनयः । प्रिय वैश्या था शूद्रा स्तेपि यान्ति परां गतिम् ॥ हीगिरुवाग इन्तह सिद्धपायनु प्रारब्ध कर्मवन्नु हॆग लाडिसुवदिल्लवॆम्ब हेळिकॆयु, आतन प्रभावक्कू दयॆगू, औ ना र्यक्कू सह, न्यूनतॆयन्नु असूयॆयिन्द कल्पिसिदन्तागुत्तदॆ. पूर्व पापगळल्लि कॆलवु प्रारब्धवॆन्दॆनिसि भोगदिन्दले कळॆदु होगु तक्कवॆन्देनो ऒप्पतक्कद्दे. अन्तह प्रारब्धानुभवक्कागिये ईग ईत निगॆ प्राप्तवागिरुवदु ई शरीरवु. आदरॆ यावाग शरणागतनागि उपायानुष्ठानमाडिदनो, आ उपायवु सद्वारक प्रपत्तियाद उपासनवादरॆ, आगलू प्रारब्ध निवृत्तियिन्द परम पुरुषने ई विद्या ननिगॆ प्रेरकनागि उपायनिष्पत्तिगागि तमेव शरणङ्ग च्छसत्व भावन भारत । तत्पसादातरां शं स्थानं प्राप्सि शाश्वतव (गी, १८.) ऎम्बल्लि हेळिरुव हागॆ आतनन्ने शरण हॊन्दिदरॆ आतनु प्रारब्ध कौटिल्यवन्नू परिगणिसदॆ, सरियाद मार्गदल्लि प्रेरिसि, अनभ्युपगत________________
प्रभाव रक्षाधिकार प्रारब्धविद्दरू, अन्तह अनिष्ट निवृत्तियन्नू इष्ट प्राप्तियन्नू उण्टुमाडुवनु. हागॆ उपायानुष्ठानवन्नु ईतनु माडदिद्द पक्षदल्लि स्वामियु प्रारब्धानुगुणवागि “भ्रामर्य सत्यभूतानि यनारूढानि मायया” ऎम्बल्लि हेळिरुवहागॆ शरीररूप यन्न वन्नु धरिसिरुव प्राणिगळन्नु प्राराब्धानुगुण प्रवृत्तियन्नु हॊन्दुव हागॆ माडुत्तानॆ. अथवा शरणागतिय स्वतन्त्रोपायवागि भाविसि भरन्यासवन्नु अनुष्ठिसुव कालदल्ले प्रारब्दवु तॊलगबेकॆन्दु प्रार्थिसि अनुष्ठिसिदुदादरॆ, अदू तॊलगुवदरल्लि सन्देह ऎल्लवु. शरणागतियन्ननुषिसि आर्तनागिरुववनिगॆ ऒडनॆ मोक्ष प्राप्ति यु ऎम्बुदु हिन्दॆये उपपादिसल्पट्टिरुत्तॆयष्टॆ सन्दर्भदल्लि प्रारब्द शेषवू कळॆदु होगुत्तदॆन्दु ऒप्पबेकल्लवे ? नम्माळ्वारवर “शूळ् नगु” ऎम्बुव पाशुरार्थदल्लू इदु व्यक्तवु. “अन्द सल्प ज्ञान ब्याट्टिलुम् पॆरुदायिरुद्ध वॆन्नु डैय विडायॆल्ला नीरुम्पडि” ऎम्ब भाष्यदल्लि इदु सूचिसल्पट्टितु हीगॆ शरणागतियन्ननुष्ठिसिदवन जाति गुण वृत्ति मॊदलादवुगळ उत्कृष्टा पकृष्टतॆगळन्नु परिगणिसदॆ, मोक्षवन्नु कृपासागरनु दय पालिसुवनु ऎन्दु हिन्दॆ प्रपत्ति योग्याधिकारदल्ले स्पष्टवागि भगवं तन सर्व शरण्यतॆयु, “सस्यशरणं सुह ” “सलोक शर ज्याय राघवाय महात्वने” “सकृदेव प्रसन्नाय तवाति च याचते । अभयं सत्वभूतेभो ददाम्य तद्वितं मनु” इत्यादि श्रुति स्मृतिहासगळल्लि कॊण्डाडल्पट्टिरुत्तदॆ. हीगॆ परमौ दार्यदिन्द सर्वलोक शरण्यनु ऎल्लरन्नू सम भावनॆयिन्द रक्षिस बेकॆन्दु कङ्कणबद्धनागिरुवाग आतन अभिप्रायक्कॆ विरुद्धवागि अन्तह प्रपन्न नल्लि गुणदोषगळिवॆ ऎन्दु निन्दिसि, प्रपन्नरल्लि उत्त ष्टापकृष्ट रूप तारतम्य भावनॆयु सर्वात्मनाकूडदॆन्दू अन्तह भावनॆयु करुणासागरनिगॆ इष्टविल्लद विषयवॆन्दू, तम्म आचा र्यरु तमगॆ अमोघोपदेशवन्नु माडिरुत्तारॆन्दू, अवरन्नु श्लाघिसिरुत्तारॆ, इदरिन्द नावु ग्रहिसतक मुख्य विषयवेनॆन्दरॆ भागवतन प्रभाववु ऎन्तह जाति गुणगळुळ्ळवने आगलि, अमोघवा दुदरिन्द आतन एषयदल्लि अपचारवु सर्वात्मना कूडदु ऎम्बु ॥ e e________________
२९ २० 3 श्रीमद्र हस्य त्रयसारे अवतारिकॆयु :-हिन्दिन पाशुरदल्लि भागवत प्रभाववु अवरि च्छिन्नवादुदरिन्द अवरुगळन्नु निकृष्ट भावदिन्द काणुवदु, सम्भाष णॆगॆ अर्हरल्लवॆन्दु निन्दिसुवदु, इवे मॊदलाद अपचारगळु कूड दॆन्दु प्रसन्नन प्रभाववन्नु कॊण्डाडिदरु. इन्तह प्रभाववु भागव तनिगुण्टागबेकादरॆ आ महिमॆयु एतरिन्द ऎन्दरॆ न्यास शबितवाद प्रपदनद प्रभाववु. ऎल्ला यज्ञ दान तपस्सुगळिगिन्तलू मत्तु भक्ति योगानुष्ठानक्किन्तलू, तैत्तरीय कठ उपनिषत्तुगळल्लि प्रश्न संहितॆ, सनत्कुमार संहितॆ, अहिर्बुध, संहितॆ, सात्यकि तन्त्र, व्यास स्मृति, दक्षस्कृति, श्रीमद्रामायण, भारत, भागवत, पाद पुराण, वराहपुराण, ब्राह्म पुराणादिगळल्लि इदर महिमॆयु हॆच्चादु दॆन्दु, श्लाघिसल्पट्टिरुत्तदॆ. अदर महिमॆयु ऎन्ताद्दॆन्दु हेळलु हॊरटु तोचदॆ, इदर महिमॆयु अपरिच्छिन्नवादुदु ऎन्दु तसा नासमेषां तपसा मतिरिक्त माहुः” (तै. ना.) इष्टु मात्र हेळि उपनिषत्ते सुम्मनायितु. हीगादनन्तर नावु अदर प्रभाववु इष्टॆन्दु हेळलु साध्यवो ?उपनिषत्ते अदर प्रभाववन्नु स्वतन्त्रिसि हेळलु साध्यविल्लदॆ, यावु यावुवु तुम्बा प्रभाव उळ्ळद्दॆन्दु कॊण्डाडुवरु ऎन्दु हेळलु हॊरटु, सत्यं परमं वदन्ति, परमं वदन्ति, दमः परमं वद, हागॆये शर्म, दान, धर्म, प्रजननं, अर्ग्नि, अग्नि होत्र, यज्ञं मनसम् ऎन्दरॆ मन नवु, हीगॆ महिमॆयुळ्ळवुगळिगॆल्ला महिमॆयल्लि हॆच्चादुदु न्यास शब्द दिन्द हेळल्पट्ट स्वात्म समर्पणरूप भरन्यासवॆन्दु हेळल्पट्टिरुत्तदॆ. इदर महिमॆयु प्राप्त स्थळगळल्लॆल्ला विशेषवागि हिन्दॆये कॊण्डाडल्प ट्टिरुत्तदॆ. अधिकारिविभागाधिकारदल्लि इदर महिमॆयन्नु कूडिदष्टु मट्टिगॆ काणबहुदु. ८३८नॆय पुटवन्नु पराम्बरिसि, मत्तु ८९७नॆय पुटदल्लि उदाहरिसिरुव अहिरुद्ध संहिता प्रमाणपाद “यन कामकामेन”ऎम्ब श्लोकगळन्नु पराम्बरिसबहुदु. मत्तु ८४२नॆय पुटदल्लि इन्तह महिमॆयुळ्ळ भरन्यासवन्नु अनुष्ठिसिद महा भाग वतन महिमॆयु लक्ष्मीतन्त्र प्रमाणवाद “सत्कर्मनिरत शुद्धा स्टाङ्ख्ययोग विदस्तथा । नार्ह शरणस्थस्य कलाङ्कोटि तपा मसि” (१७-६२) ऎम्बल्लि श्लाघिसल्पट्टिरुत्तदॆ- तपः________________
प्रभाव रक्षाधिकार रागद्वेष मदादिकैरिह महा रथोभि रक्षॆभि(ते)तम् । नित्य रक्षितरि स्थिते निजभरन्यासाभिधानं तपः ॥ यक्षीकृत मत्य शेत विविर्धा धरानधरदुह । UF35 सद्य मार्णव लेशवर्णनमपि प्राचां नवाचां पद ॥५॥ 8 अर्थवु- इह - ई जगत्तिनल्लि, रागद्वेषमदादि - राग वॆन्दरॆ विषयोपभोगगळल्लि आसक्तियु, अदक्कॆ तॊन्दरॆयुण्टादरॆ तन्मूलकवागि कोपदिन्द द्वेषवू, अथवा भगवद्भागवतर विषयदल्लि प्रति कूलरूप बुद्दि यू, मदवॆन्दरॆ ताने द्रव्यदिन्दलू पाण्डित्य दिन्दलू सत्वश्रेष्ठनॆम्ब दुरहङ्कारवु, आदिशब्ददिन्द, लोभ मोह मात्सल्यगळु हेळल्पट्टवु, इवे मॊदलादिगळन्नुळ्ळ, महार इन्तह पापिगळाद महा राक्षसरूप शत्रुगळिन्द, अशोभितं कल्लोलवन्नु मात्र हॊन्दिरुव ऎन्दरॆ नाशवन्नु हॊन्ददॆ सुम्मन कोभॆयन्नु हॊन्दिरुव ज्ञान वैराग्य भक्तिगळु आ प्रप कारियल्लिरुवदरिन्द ई भरन्यासक्कॆ ई राग द्वेषादिगळु एनॊन्दू तॊन्दरॆयन्नु माडलारवु ऎम्ब भाववु तोरिबरुत्तदॆ ; अथवा आग सिद्धोपायनाद सत्वश्वरन अनुग्रहवु ऒदगुवदरिन्द ई राक्षसराफ रागादिगळु दुर्बलरागि याव तॊन्दरॆयन्नू माडलारवॆम्ब भाववु सूचितवु ; हीगॆ शोभवन्नु हॊन्ददिरुवदु यावुदु ऎन्दरॆ मुन्दॆ भरन्यासाभिधानं तपः ऎन्दु इरुत्तदॆ, अदक्कॆ इदु विशेषणवु; हीगॆ इवुगळिन्द कोभॆ इद्दरू पराजयवन्नु हॊन्ददिरलु कारणवेनॆन्दरॆ नित्य - शाश्वतनागि, रक्षितरि - आश्रितरिगॆ सरक्षकनॆन्दु कङ्कणबद्धना गिरुव सत्येश्वरनु, स्थिते सति - कादु निन्तिरलागि, निजभरन्यासाभि धानं तपः - तन्न आत्मभर समक्षणवॆन्दु हेळिसिकॊळ्ळुव तपस्सु, यत् कक्षीकृतं - याव प्रसिद्धोपायवु भगवन्तनिन्द अ करिसल ला ट्टितो, आग अधरद्रुहः - प्राचीन रूप अपराधगळ होगलाडिसुव, विविर्धा धर्रा - नाना विधगळाद, यज्ञदान तपस्सुगळिन्द सेरिद करयोगादि भक्तियोग परवाद समस्त धर्म गळन्नू सह, इवुगळल्ले नानाविध प्रायश्चित्तगळू सेरिदवु. इवॆल्ल________________
श्रीमद्रहस्य त्रयसारे वन्नू, अत्यशत - आ तन्न प्रभावदिन्द अतिरिक्तवादुदु ऎन्दरॆ मेलादुदॆन्दु तैत्तरीयश्रुति सिद्धवायितो, तद्दूमार्णव लेश. वर्णनमपि-अन्तह भरन्यासद, महिमार्णव-महिमॆ’ ऎम्ब समु द्रद, लेश एकदेशवॆन्दरॆ अत्यल्पभागद ऎन्दरॆ बिन्दुमात्र वर्णनवू कूड, प्राचां वाचामपि - श्रुति वाक्यगळाद उपनिषत्तुगळिगू कूड, अपि शब्दवन्नु ऎरडु कडॆगू अन्वयिसतक्कद्दु, न पदम् - साध्यवल्लवु. हीगिरुवाग नम्मगळ पाडेनु ? आदरॆ माहात्मियन्नु नावु बल्लवे ? अदर बिन्दुमात्र प्रभाववन्नागलि वर्णिसलु योग्यतॆ युळ्ळवरे ? ऎम्ब भाववु सूचितवु. १५८H काश्यवु. इल्लि रागद्वेष माडि ऎन्दु रागवन्नु मॊदलु हेळिरुवदर अभिप्रायवु रागद तम्म न्दिरागि रागवनु हिम्बालिसिरुव राक्षसरॆम्बुदन्नु तिळिसुवदक्कागि ऎन्दु भाविसतक्कदु “कामाधोभिजायते । क्रोधाद्यवति सम्मोहः । स मोहाति विभ्रमः” इत्यादिगळु अनुसन्धेयवु. ई आत्मनिगॆ दॊड्ड शत्रुगळु कामक्रोधगळॆन्दु काम एष क्रोध एष रजो गुणसमुद्भवः । महाशनो महापापा विद्धन विहरि णम (१, ३, ३७) ऎन्दु कामक्रोधगळु महा वैरिगळॆन्दु हेळ ल्पट्टु काम ऒन्दन्नु जयिसि बिट्टरॆ मिक्किदॆल्लवू जितवागुत्तदॆन्दु *जहिशत्रुं महा बाहो कामरूपं दुरासदव” (गी, ३, ४३) ऎम्बल्लि श्रीकृष्णनिन्द अर्जुननिगॆ उपदेशिसल्पट्टितु, रागद्वेषादिग ळिन्द अरिषड्वर्गगळॆल्ला हेळल्पट्टवु. ई रागद्वेषादिगळु ई मनु ष्यनिगॆ प्रबलवाद अरिषड्वर्गवादुदरिन्द अवुगळन्नु जयिसुवदु विवेक ज्ञान भक्ति वैराग्यादिगळॆम्ब देवतॆगळिन्द स्वल्प कष्ट तरवा दुदु. ई कुरुक्षेत्रवागि परमात्मनिगॆ आवासस्थानवागि तुम्बा पवित्रकरवागियू, धम्मानुष्ठानवन्नु माडि पापगळन्नु होगलाडिसि कॊळ्ळुव धर क्षेत्रवागियू इरुव नम्म देहदल्लि, समवेतायु युत्सवः - युद्ध माडुवुदक्कागि नॆरदिरुव कौरव पाण्डवर हागॆ ई अरिषड्वर्गवॆम्ब राक्षसरिगू विवेक ज्ञान वैराग्यवॆम्ब देवतॆ गळिगू महत्ताद युद्द वु ई देहवॆम्ब पट्टणदल्लि नडॆयुत्तदॆ. इदु________________
प्रभाव रक्षाधिकार २९२३ “धम्मक्षेत्रे कुरुक्षेत्र समवेता युयुत्सवः (गी. १. १) ऎम्ब व्यङ्ग्य गर्भितवाद महर्षि सूक्तियिन्द हेळल्पट्टिरुत्तदॆ. ई कौरव पाण्डवर युद्धदल्लि पाण्डवर कडॆ श्रीकृष्णनु इद्दुदरिन्द जयवु हेगो, मत्तु समुद्र मथनकालदल्लि असुरर मत्तु सुरर युद्धदल्लि सुररिगॆ सहायकनागि श्री विष्णुवु इद्दुदरिन्द इवरिगे हेगॆ जय उण्टायितो, हागॆये ई युद्धदल्लि विवेक ज्ञान वैरा ग्यादिगळिगॆ सिद्योपायनाद हृदय गुहॆयल्लिरुव भगवन्तन बलविरु वदरिन्द ई अरिषड्वर्गगळु नाशवागि अवुगळिन्द, याव कोभॆयू इरुवदिल्लवॆन्दु भरन्यासद महिमॆयु हेळल्पट्टितु. रागद्वेषादिगळु ई चेतननिगॆ विशेष शत्रुगळादुदरिन्द राक्षसरिगॆ होलिसल्पट्टिवॆ. इदरिन्द सीतॆयु हेगॆ लङ्कॆयल्लि तॆरॆयल्लि सिक्कि राक्षस स्त्रीयरुगळ मूलकवागि पीडिसल्पट्ट हागॆये ई चेत ननु ई देहवॆम्ब बन्धदल्लि सिक्कि ई अरिषड्वर्गगळिन्द पीडितनागिद्दा नॆम्ब भाववु सूचितवु. हीगॆ बन्धदल्लि सिक्कि राक्षस सदृशरागादिक ळिन्द पीडितनागिद्दरू, अन्तह कष्टवन्नॆल्ला होगलाडिसि संरक्षिस बेकॆन्दु कादुकॊण्डु सिद्धपायनु इरुत्तानॆ. आतनन्नु आश्रयि सिदरॆ समस्त कष्टगळन्नू होगलाडिसिबिडुवनु ऎम्बुदन्नु सूचिसुव दक्कागि निरक्षि तरि स्थिते ऎम्ब प्रयोगवु. इल्लिरुव स्थिते ऎम्ब पदवु प्रपन्ननु ऎल्लि प्रार्थिसुवनो अल्लि ताने कादुकॊण्डिरुवव नॆम्ब भाववु सूचिसुत्तदॆ. गजेन्द्रनू ध्रुवनू ऎल्लि अपेक्षिसिदरो अल्लियू, प्रह्लादनु ऎल्लि अनि चनीय कोशगळन्ननुभविसुत्तिद्दनो, * अल्लिये इद्दुकॊण्डु रक्षिसुवनॆम्बुदु तोरिबरुत्तदॆ. कायुवदक्कॆ ऎदुरिगे बरबेकॆम्ब आवश्यकतॆयू इल्लवु. ब्रौपदियन्नु सल्ल मात्रदिन्दले रक्षिसिदनु. आदुदरिन्द स्थिते ऎन्दरॆ भक्तरन्नु रक्षिसलु कादिरुवळु ऎम्ब भाववु. हागॆये शरणागतियन्नु अनुष्ठिसुवदक्किन्त मुञ्चॆ दण्डकारुण्यदल्लिद्द ऋषिगळिगॆ राक्षसरमूलक विशेष कष्ट गळू तॊन्दरॆगळू इद्दवु, ऎम्बुदन्नु “ एहि पश्य शरीराणि मुनी नां भावितात्मनां ! हतानां राक्षसै र्फोलै र्बहनां बहु धा वने” ऎम्बल्लि नावु ग्रहिसबहुदु. अवरे यावाग श्री रामनल्लि “ततस्तां शरणार्थञ्च शरण्यं समुपस्थिताः । परि________________
श्रीमद्र हस्यत्रयसारे पालय नो राम वधमाना निशाच”ऎन्दु हेळि अवरे शर णागतियन्ननुष्टिसिदरो, आग अदर माहात्मियिन्द “दाभयं ७८.पि तपोधनानां” ऎम्बल्लि हेळिरुव हागॆ अभयवु उण्टायि तॆन्दु हेळल्पट्टिदॆ. इल्लियू भरन्यासद माहात्मियु सिद्धवु, हागॆये ई भरन्यास निष्ठन द्वेषिगळाद राग द्वेषादिगळिन्द तॊन्दरॆयु भरन्यास माहात्म यिन्दले तॊलगुत्तदॆ ऎम्बुदन्नु ग्रहिसबहुदु. (रामा, अरण्य, ६नॆय सर्गवु) हागॆये शरणागति यिल्लदॆ तपस्सन्नु मात्र माडुत्तिद्द विश्वामित्ररिगॆ ऊश्वशिय मूलक शोभॆयु तप्पलिल्लवु. शरणागतराद भरतादिगळिगॆ राज्यादिगळल्लि रागद तॊन्दरॆयु उण्टागलिल्लवु, हीगॆ अनेक निदर्शनगळुण्टु. इल्लि तपः ऎम्ब शब्ददिन्द शरणागतियन्नु रूपक माडि हेळिर वदु ऎरडु अभिप्रायगळन्नु व्यक्तपडिसुत्तदॆ (१) इल्लि तपश्यब्दवु यज्ञदानादिगळिगॆ उपलक्षणवु ; एकॆन्दरॆ मुन्दॆ अत्यशेत विविर्धा भर्रा ऎन्दिरुत्तदॆ. ई भरन्यासवु ऎल्ला तपस्सुगळिगू मारिद अत्यु त्कृष्टवागियू बहु सुलभवागियू इरुव तपस्सु ऎन्दू, हागॆये श्रुति प्रमाणवू “तस्माना समेषां तपसा मतिरिक्त माहुः” ऎन्दु इरुत्तदॆ ऎम्बुदन्नू (२) इदु विलक्षणवाद तपस्सु ; तपस्सु गळु बहुकालानुयगळु, अवुगळिन्दुं टागुव फलवु धण पाप वसनुदति” ऎम्ब श्रुत्यनुसार उपायानुष्ठानक्कॆ प्रतिबन्धक रूप पापगळु बहुकालानन्तर क्रमेण तॊलगुत्तवॆ, मत्तु तुम्बा काय केशवू उण्टु; मत्तु केवल तपस्सु मात्रदिन्दले मोक्षप्राप्तियिल्लवु आदरॆ, विलक्षणतपस्साद भरन्यासदल्लादरो, ऎल्ला पापगळू तॊलगु इवॆ; आरनादरॆ प्रारब्धवू सह तॊलगुत्तदॆ; कायकोशवू इल्लवु; सण्ण दनुयवु; ऒडनॆये निरतिशय फलवाद मुक्तियन्नू कॊडुत्तदॆ. आद दरिन्द विलक्षण महिमॆयुळ्ळ तपस्सु ऎम्बुदन्नू,तिळिसुवदक्कागि न्या सा भिधानं तपः ऎम्ब प्रयोगवु, इल्लि अत्यशेत ऎम्ब पदवु श्रुतियल्लि . रुव आतिरिक्त माहुः ऎम्ब प्रयोगद तात्सरवन्नु सूचिसुवदरिन्द “तस्मान्ना सं” ऎम्ब तैत्तरीय श्रुतियन्नु मनस्सिनल्लिट्टॆ श्री निग मात्र देशिकरवरु ई श्लोकवन्नु अनुग्रहिसिरुत्तारॆम्बुदु व्यक्तवु.________________
प्रभाव रक्षाधिकार d s २९२५ ईतन विहित धरगळू, इन्नू यज्ञदान तपस्सु ति र्थयात्रॆ मॊदलादवुगळू मत्तु दमश्य मादिगळू, “धणपापमपनुदति” कषाये करभिः प.” “कषाय पक्तिः काणि” “यज्ञ दानतपव पावनानि मनीषिणां” “अविद्यया मृत्युन्तीरा इत्यादनेक प्रमाणगळिन्द उपायानुष्ठान प्रतिबन्धक पापगळु नित्यनैमित्ति कादिगळिन्द तॊलगुत्तवॆ. ई भरन्यासवादरो, अन्तह ऎल्ला धरगळिगिन्तलू अतिरिक्तवादुदु, महिमॆयल्लि मारिदुदु, एकॆन्दरॆ इतर तपस्सुगळिगॆ रागद्वेषादि प्राप्तियल्लि तपस्सु नष्ट वागबहुदु ; ई तपस्सादरो हागल्लवु;रागद्वेषादिगळ प्राप्तियल्ल सह “शिक्षयाज्य नघर्य क्रोडीकरोति प्रभुः” (अपराध परिहाराधिकारद अन्त्य श्लोकवु,) ऎम्बल्लि हेळिरुव हागॆ अवुगळन्नु अल्प शिक्षॆयिन्द होगलाडिसि आ प्रसत्यधिकारियन्नु अकरिसि, मोक्षवन्नु कॊडुवनु ; मेलॆ हेळिद “तस्माना समेषां” ऎम्ब श्रुतिवाक्य रीत्या, इन्तह अतिशयित प्रभाववुळ्ळदादुदरिन्दले ई भरन्यास रूप तपस्सिन महिमा समुद्रद ऒन्दु बिन्दु मात्र वन्नू कूड श्रुतियल्लि हेळिद करयोग ज्ञानयोग भक्ति योग धरगळू, प्रायश्चि धरगळू, इतर तपस्सुगळे मॊदलादवु गळू सह, होललारवु ऎन्दु इष्टु मात्र हेळि उपनिषत्तु विराम वन्नु हॊन्दितु ऎम्ब भाववु. इल्लि प्राचां वाचाम् ऎम्बुदु श्रुति वाक्कन्नु बोधिसिदरू “सत्कर्म निरताशुद्धाः साङ्ख्ययोग विद स्तथा । नार्हनि शरणस्थस्य कलाङ्कोटि तमपि”ऎम्बिवे मॊद लाद स्मृति वाक्यगळिगू अदु उपलक्षणवु. हागॆये मित्र भावेन सम्प्राप्तं नत्य जेयं कथॆञ्चन । दोषो सामेतदगर्हितम” *सकृदेव प्रपाय चते । अभयं सत्वभूते ददा इत्यादि प्रमाणगळू सह प्रचां वाचम् ऎम्ब प्रयोगदिन्द उपलक्षणवागि हेळल्पट्टवॆन्दु भाविसबहुदु अदर भूमा ऎन्दरॆ महिमॆयु अपरिच्छिन्नवादुदु ऎम्ब तात्सरवु श्रुतियु आ परमात्मन आनन्दवु इवॆल्लक्किन्त मिक्क ऎल्ला आनन्दगळिगिन्त हॆच्चादुदु यतोवाचो निवरने आप्राप्य मनसा” ऎन्दु e यपि तस्य स्यात् तवास्क्रिति च या तद्वितं नम________________
६९२४ श्रीमद्र हस्यत्रयसारे पालय नो राम वध माना निशाचः” ऎन्दु हेळि अवरे शर णागतियन्न नुष्ठिसिदरो, आग अदर माहात्मियिन्द “दा- भयं 2८पि तपोधना नां” ऎम्बल्लि हेळिरुव हागॆ अभयवु उण्टायि तॆन्दु हेळल्पट्टिदॆ. इल्लियू भरन्यासद माहात्मियु सिद्धवु, हागॆये ई भरन्यास निष्ठन द्वेषिगळाद राग द्वेषादिगळिन्दु *१०दरॆयु भरन्यास माहात्म यिन्दले तॊलगुत्तदॆ ऎम्बुदन्नु ग्रहिसबहुदु. (रामा, अरण्य, ६नॆय सर्गवु) हागॆये शरणागति यिल्लदॆ तपस्सन्नु मात्र माडुत्तिद्द विश्वामित्ररिगॆ ऊश्वशिय मूलक शोभॆयु तप्पलिल्लवु. शरणागतराद भरतादिगळिगॆ राज्यादिगळल्लि रागद तॊन्दरॆयु उण्टागलिल्लवु, हीगॆ अनेक निदर्शनगळुण्टु. इल्लि तपः ऎम्ब शब्ददिन्द शरणागतियन्नु रूपक माडि हेळिर वरु ऎरडु अभिप्रायगळन्नु व्यक्तपडिसुत्तदॆ (१) इल्लि तपश्यब्दवु यज्ञदानादिगळिगॆ उपलक्षणवु ; एकॆन्दरॆ मुन्दॆ अत्यशेत विविर्धा र्भा ऎन्दिरुत्तदॆ. ई भरन्यासवु ऎल्ला तपस्सुगळिगू मारिद अत्यु स्पष्टवागियू बहु सुलभवागियू इरुव तपस्सु ऎन्दू, हागॆये श्रुति प्रमाणवू “तस्माना समेषां तपसा मतिरिक्त माहुः” ऎन्दु इरुत्तदॆ ऎम्बुदन्नू (२) इदु विलक्षणवाद तपस्सु ; तपस्सु गळु बहुकालानुषेयगळु, अवुगळिन्दु टागुव फलवु धण पाप वसनुदति” ऎम्ब श्रुतनुसार उपायानुष्ठानक्कॆ प्रतिबन्धक रूप पापगळु बहुकालानन्तर क्रमेण तॊलगुत्तवॆ; मत्तु तुम्बा काय d 3 शवू उण्टु; मत्तु केवल तपस्सु मात्रदिन्दले मोक्षप्राप्ति यिल्लवु आदरॆ, विलक्षणतपस्साद भरन्यासदल्लादरो, ऎल्ला पापगळू तॊलगु इवॆ; आत्रनादरॆ प्रारब्धवू सह तॊलगुत्तदॆ; कायक्रोशवू इल्लवु; सळ्ळ दनुयवु; ऒडनॆये निरतिशय फलवाद मुक्तियन्नू कॊडुत्तदॆ. आद दरिन्द विलक्षण महिमॆयुळ्ळ तपस्सु ऎम्बुदन्नू, तिळिसुवदक्कागि न्यासा इधानं तपः ऎम्ब प्रयोगवु. इल्लि अत्यशेत ऎम्ब पदवु श्रुतियल्लि . रुव आतिरिक्त माहुः ऎम्ब प्रयोगद तात्सरवन्नु सूचिसुवदरिन्द “तस्माना सं” ऎम्ब तैत्तरीय श्रुतियन्नु मनस्सिनल्लिट्टॆ श्री निग माणि देशिकरवरु ई श्लोकवन्नु अनुग्रहिसिरुत्तारॆम्बुदु व्यक्तवु.________________
प्रभाव रक्षाधिकार á s ईतन विहित धम्मगळू, इन्नू यज्ञदान तपस्सु ति र्थयात्रॆ मॊदलादवुगळू मत्तु दमश्यवादिगळू, “धणपापम पनुदति” * कषाये करभिः प” “कषाय पक्ति काणि” “यज्यो दानतपन पावनानि, मनीषिणां” “ अविद्यया मृत्युन्तीरा इत्यादनेक प्रमाणगळिन्द उपायानुष्ठान प्रतिबन्धक पापगळु नित्यनै मित्तिकादिगळिन्द तॊलगुत्तवॆ. ई भरन्यासवादरो, अन्तह ऎल्ला धरगळिगिन्तलू अतिरिक्तवादुदु, महिमॆयल्लि मारिदुदु, एकॆन्दरॆ इतर तपस्सुगळिगॆ रागद्वेषादि प्राप्तियल्लि तपस्सु नष्ट वागबहुदु ; ई तपस्सादरो हागल्लवु;रागद्वेषादिगळ प्राप्तियल्ल सह “शिक्षयाज्य नघर्य क्रोडीकरोति प्रभः” (अपराध परिहाराधिकारद अन्त्य श्लोकवु,) ऎम्बल्लि हेळिरुव हागॆ अवुगळन्नु अल्प शिक्षॆयिन्द होगलाडिसि आ प्रसत्यधिकारियन्नु अकरिसि, मोक्षवन्नु कॊडुवनु ; मेलॆ हेळिद “तस्माना समेषां” ऎम्ब श्रुतिवाक्य रीत्या, इन्तह अतिशयित प्रभाववुळ्ळदादुदरिन्दले ई भरन्यास रूप तपस्सिन महिमा समुद्रद ऒन्दु बिन्दु मात्र वन्नू कूड श्रुतियल्लि हेळिद करयोग ज्ञानयोग भक्ति योग धरगळू, प्रायश्चित्त धरगळू, इतर तपस्सुगळे मॊदलादवु गळू सह, होललारवु ऎन्दु इष्टु मात्र हेळि उपनिषत्तु विराम वन्नु हॊन्दितु ऎम्ब भाववु. इल्लि प्राचां वाचम् ऎम्बुदु श्रुति वाक्कन्नु बोधिसिदरू “सत्कर्म निरताशुद्धाः साङ्ख्ययोग विद स्तथा । नार्ह शरणस्थस्य कलाङ्कोटि तमपि”ऎम्बिवे मॊद लाद स्मृति वाक्यगळिगू अदु उपलक्षणवु. हागॆये मित्र भावेन सम्प्राप्तं नत्य जेयं कथॆञ्चन । दोषो यपि तस्य स्यात् सामेतदगर्हितम्” *सकृदेव प्रपन्नाय तवाति च या जते । अभयं सत्वभूते ददा तद्वितं मम इत्यादि प्रमाणगळू सह प्रचां वाचम् ऎम्ब प्रयोगदिन्द उपलक्षणवागि हेळल्पट्टवॆन्दु भाविसबहुदु अदर भूमा ऎन्दरॆ महिमॆयु अपरिच्छिन्नवादुदु ऎम्ब तात्सरवु. श्रुतियु आ परमात्मन आनन्दवु इवॆल्लक्किन्त मिक्क ऎल्ला आनन्दगळिगिन्त हॆच्चादुदु यतोवाचो निवरने आप्राप्य मनसा” ऎन्दु________________
२९२६. श्रीमुद्र हस्यत्रयसारे हेळि हेगॆ विरामवन्नु हॊन्दितो, अदर हागॆये इल्ल, प्राचां नवाचां पद, उपनिषत्तू कूड भरन्यास महिमॆयन्नु हॊगळ लारदु ; अदु अपरिच्छिन्न महिमॆयुळ्ळद्दॆन्दु ई प्रभावरक्षाधिकार वन्नु निगमनमाडिरुत्तारॆ. ऎम्बल्लिगॆ श्रीमद्र हस्यत्रयसारद २६नॆय प्रभावरक्षाधिकारक्कॆ तिरुनारायणपुरं सि. यं. विजयराघव शरन आचार्य हृदयान्वेषिणी ऎम्ब प्रतिपद कन्नड अर्थ तात्पय्यादिगळू समाप्तवादुवु. श्री निगमान्य महादेशिकाय नमः श्री श्रीनिवास महादेशिकाय नमः________________
కుద్ధ पुट पट् शूद्रनु SMON शुद्ध ९६६ पच्छिपूणां मच्छु पूणां २५ ०८ १५ सन्देहवु सन्धेयवु अनुष्ठान वाल्मीकागि, वाल्मीकाद २५१० साध्यवो साध्य कुलत्त कुल सहपरित आचरवता आचरवता प्रणव 99 ई मु शब्द मुव २५२२ शूद्रर ब्राह्मण्य ब्राह्मण्य शब्द शूद्ररु. बुरुत्तदॆ. € परशुद्धतॆ परिशुद्धतॆ २५३१ ता शारदा संर भा వారుమళ 3 अन्त्यज ब्रह्म माहात्म माहात्म 500€ पञ्जु प > * ९६३२ सांसति एळजप एकपट्टि २२६३८ स्वकीय स्वकीय्कॆ आ नम्म सि २६४६ कावनक्कु न नवयुक्कु २६६१ अपनोधन अपनोदन नैरपेक्षवू नैरपेक्षवू.२६६८ भाव भान् भावाभाव २६८२ आत्मवेदि २६८३ आत्मवेदि सिदल्लव सुव तिल्लवु २६९९ कृशापिराध कृपापराध २६०८ निवृत्त च पट्टियु पियुम् २७२० 33 प्रार्थनॆ २७२४ प्रायश्चित्ति मन मन २७-३ माडिदॆ. माडिदॆ ऎन्दु प्राथ प्रायशि नोदपेत् नो हे.२७३२ २८५ प्रत्य पाय प्रत्यवाय २७४० सा माडु स्नानमाडु २५७२ उत्कर्ष- उत्कर्ष शरणॆ इन्दु इतॆन्दु २५९९ SU USES O त्वदर्पणं २६०० एनम्म रु पुनुरु २६२५
- सपालन आपोहिष्टा, आपोहिष्णा २७५२________________
अशुद्ध शुद्ध पुट प बिट्ट आ कत्य बिट्टु १६ आ कृत्य ता पण का पण 9212 येन २७६१ १, १४ प्रेमाच्च प्रेमाच २७६४ आत्मवेदि आत्मवेदी २७६६ चॆल्लुगिन चॆल्लुगिर शरण शरण्य 39 उक्तार्था उ कर्थान्२७६९ ما अशुद्ध संस्कृ पुट पज 16555 संस्कृत यब्रह्म यक्ष क्कॆ २८२९ दूणहत्य भ्रूण हत्य २८२९ नागमान्तरु निगमान्तरु २८३८ निम्मल पाषण्डभिः पाषण्डि- २८४२ रमतीति रमनॆ इति२८५२ कै मुतक कै मुति क H SCHE निष निष्ठ 9223 सन्ध्या उपा सन्ध्यामुपा२७७३ २९ कानि कनि भिस बिस 93 आदि ब्रह्म आदि to २८०५ C.88 वव 92 द.ःख त दुःखतः .८०६ ब्रह्म२७७७ २५ कैक कैङ्कक २७८५ तृणव तृणव २७८९ पुण्य षा पुण्यपापै २७९७ सिद्दाभिप्राय सिद्दानाभि २७९९ कारणिक करुणिक २८०४ १६ रावण स्वयं रावण Iv प्रायश्चित प्रायश्चित्त २८६१ अपाचार अपचार वै- ख्या २८७८ नाशनम् प्रति शनव २८८० २ وو गवु गतवु भागवदा भागवता Co अतिशयत आ तिशयित २८६४ नॆरल्य नैर्मल्य २८७७ विमुखा विवक्षत आ८७९ : ५ रैतं दैवतम् २८०८ किपामि आक्षेपित स आक्षॆ” पिस कदाचिद आद चित्र २९०३ प्रथेति हि प्रज्ञतहि २८१० अनिष् ఆనిక్ష STOR आ यस्सिन आयुस्सिन २८१२ प्राशस्त्र ; २९१४ no प्रपत्ति २८.१ वहात मा कात्रॆ महात्मने सुतात्मने २९१९ – १९ तसानासं तना सं२९२० १२________________
नम्मल्लि दॊरॆयुव ग्रन्थगळु आचार हृ दयान्वेषिणि ऎम्ब कन्नड प्रतिपदार्थ तात्पर्यगळॊडनॆ श्रीमन्नि गमान्य महा देशिकरवर १. अभीतिस्तववॆम्ब श्रीरङ्गनाथस्तोत्रवु श्रीस्तुति ऎम्ब श्री रङ्गनायकी स्तोत्रवु ३. श्रीमद्रहस्यत्रय सारवु :- (१) गुरुपरम्परा सारवु (२) उपोद्घाताधिकारवु मत्तु सारनिष्कर्षाधिकारवु ० १२. १ O GU O (३) प्रधान प्रतितन्त्राधिकारवु मत्तु अर्थपञ्च काधिकारवु ० १२ (४) तत्वत्रयाधिकारवु (५) परदेवता पारमाराधिकारवु मत्तु मुमुक्षुत्वाधिकारवु (६) अधिकारि विभागाधिकारवु, उपायविभागाधिकारवु मत्तु प्रपत्तियोग्याधिकारवु § (७) परिकरविभागाधिकारवु मत्तु साङ्ग प्रपदनाधिकारवु ० ११ (८) कृतकृत्याधिकारवु, स्वनिष्ठाभिज्ञानाधिकारवु मत्तु उत्तरकृत्याधिकारवु (९) पुरुषार्थ काष्ठाधिकारवु, शास्त्रीय नियमनाधि कारवु मत्तु अपराधपरिहाराधिकारवु (१०) स्थानविशेषाधिकारवु, नित्याणाधिकारवु (११) गतिचिन्तनाधिकारवु, परिपूर्णब्रह्मानुभवाधिकारवु (१२) सिद्धपायशोधनाधिकारवु (१३) साद्योपाय शोधनाधिकारवु C (१४) प्रभावव्यवस्थाधिकार, प्रभावरक्षाधिकार ४३६ पुटगळु १ (१५) मूलमाधिकारवु श्री यामुनॆयरवर चतुश्लोकी 8. श्री विष्णु सहस्र नामावळि (अर्थ सहित) ६. (१) श्रीमद्भगवद्गीताभाष्यद प्रथम षट्टवु ८०० पुट, मूलक्कू भाष्यक्कू प्रतिपदार्थ, तात्पर चन्द्रिकॆय अर्थगळू, गीतार्थ सह सह द्वितीय षट्टवु ८६४ पुटगळु 99 20 (9) (2) तृतीय 2. श्री स्तोत्ररत्न माला श्री सूक्तवू अदर भाष्यवू अच्चा गुत्तलिदॆ O अच्चागुत्तलिदॆ. 99 सि. यं विजयराघवाचार्, विद्याभ्यासद इलाखा रिटैर्ड् सर्कल् र्इ स्पॆक्टर्, बसवनगुडि, बॆङ्गळूरु सिटि. बॆङ्गळूरु सिटि जुम्मा मसीदि रोडिनल्लिरुव गिरिजाविलास प्रॆस्सिनल्लि, प्रॊप्रैटराद हे सङ्कटरमणय नवरिन्द मुरिग 2________________
C