३१ शिष्यकृत्याधिकारः

31 अथ शिष्यकृत्याधिकारः अशिथिल गुरुभक्तिस्त त्रशंसादि शीलः । प्रचुर बहुमुति 7 वास्ता _दिकेषि । गुणवति आ ० गोपयन्‌ सम्प्रदायम् ।. क तविदनघव्य त्रिक- कन्न निन्देनि नॆ 172 ढीमते निगमान्त महादेशिकाय नमः श्रीमद्रहस्य त्रयसारदल्लि “शिष्यकृत्याधिकार’क्कॆ “सारचन्द्रि कावा व्याख्यान. । पूर्वाधिकारदल्लि आचार्यनु सच्छिष्यनिगॆ सम्प्रदायार्थगळन्नु ८ पदेशिसिये ज्ञ्ञानदीपन न्नु प्रज्व लिसबेकॆन्दु निर्बन्धिसिदरु. ई अधिकारदल्लि सदाचार्यनल्लि ज्ञाननन्नु यसणेक हॊन्दिद शिष्यनिगॆ अवश्य वागिरबेकाद सदु pi त्य विशेषगळन्नू आचार्यरु व्यवस्थॆ गॊळिसुत्तारॆ. अशिथल गुरुभक्ति- इत्यादि – शिष्यन स्वल्पवू कडिमॆयागद रीतियल्लि परिपूर्णवाद आचार्य भक्तियिन्द कूडिदवनागि तत्र शंसादि शीलः - आ भक्तिय कार्यवाद आचार्य. गुण प्रशंसा शीलनागि, आदि शब्ददिन्द बिश्पूषादिगळु विवक्षित तद्वस्तुवास्ट्य्यादिकेपि. आचार्यन कॆ पुत्र क्षेत्र पूजास्थानगळु निनक्षित वास्तु-मन्य, आदि शब्ददिन्द गाङ्ग्‌ सङ्ग्रह. इवुगळल्लि प्रचुरबहुवन्ति8-विशेषवाद गौरव अभिमानगळन्नुळ्ळवनागिरबेकु. “तेनैसपूर्वमाक्रान्तः आश्रम श्रॆमनाशनः / मयासि भक्त्व्या तस्यैव वामनस्कोसप भुज्यते ॥ ऎन्दु विश्वामित्ररु, वामननु वासवागिद्द सिद्धाश्रमवन्नुु भक्तिपूर्वकवागि स्तुतिसि गौरविसुत्ता अल्ले वासिवागिरुत्तिद्दरु. ब्राह्मणोंसीति पूज्योने विश्वामित्रकृतेन च । विश्वामित्रः पूजनीय स्तदि( यस्त्वं द्विजोत्तम । 1234 श्रीनुग्रहॆस्यत्र्रयसारे अचार्य विषये प स्र त्युपकाराभावमुपपादयिति इव्वर्थज्गळ्ळॆ यिल्लावर्‌ मिडियनुक्कु अहत्तु क्ळुळ्ळी महानिधिय्यै क्का ट्वक्टॊडुळ्कु माप्पॊ ले सळियुडुह्यॆ रता महोसकारनास, ‘वाचार्यन्‌तिरत्त, ल्‌, शिष्य क “कृतज्ञ नायिरुक्क नेणुमॆन्रु म्‌, प्री हव पक्नाद्बॊगिय नेणम्मॆन्रुव्‌, शास्त्रज्ञळ्‌ शॊन्न विड्‌ इरणु. ह नस] निभूतिमानुम्‌ इवनै च्हॆ ची स्‌ सयॆन्नु व्‌ फडि ना, हितंशॊन्न्न प्र हाद विभीषणादिहळुक्कु प्र तिकूलरान हिरण्यरावणादि हळोडु तुल्कमाय्‌,, 1) विद्याचॊरो गुरुद्रोही वेदेश्व र विदूषक । त एते बहुषाष्मानः सळ्कोडण्ड्या इतिश्रु ति ॥» ऎन्निरपडिये दन्द्यनुमाहामैक्ळाहवत्तस्तै. प्रत्युपकारवर्‌ शॊन्नसडियनु. (नीनु ब्राह्मणनाद्दरिन्द पूज्यनु. मेलू विश्वामित्रर शिष्यनु. अवरु पूज्यरु.” अवर शिष्य नाद नीनू पूज्यनु) “गुरुवद्दुरुवर्गक्व द्रष्टव्यो नित्यमेवहि । शयनासनयानाद्यं तदीय मनसि वन्दये ॥ (आचार्यन हागॆये आचार्यन पत्न्नीपुत्र शिष्यादिगळु गौरव्यरु, आचार्यन शयन, आसन, रथ मॊदलादवगळन्नू वन्दिसुत्तेनॆ.) इत्यादि वचनगळु इल्लि अभिप्रेतगळु. गुणवतिविनियोक्तुं सम्प्रदायं - सद्गुणगळिन्द कूडिरवनल्लि सम्प्रदायार्थगळन्नु विनियोग माडलु, गोपयन्‌ - आ अर्थगळन्नु कापाडिकॊण्डु बन्दु, कृतनित - आचारैनल्लि कृतज्ञतानु सन्धान माडिकॊण्डु, अनघवृत्रिः - निरपराधवाद आज; ,“मुज्ञा कैङ्कर्यगळन्नु माड डु बन्दक्कॆ’ निधानं - कैङ्कर्य प्रतिसम्बन्धियाद परमपुरुष जम्ब महानिधियन्नु कं नविन्देत्‌- सडॆयुवुदिल्लवे, अवश्य सडॆयुत्तानॆन्दर्थ. । आचार्यनल्लि परिपूर्ण भक्तियिन्द कूडिद शिष्यनु, शुद्धवाद अनुष्ठानदिन्द कूडि, अचार्योसदिष्ट सम्प्रदायार्थगळन्नु सच्छिष्यनिगॆ उसदेशिसलु रक्षिसिट्टुकॊट्टुकॊण्डु बन्दरॆ भगनॆन्तन पादपद्मगळॆम्ब महानिधियॆन्नु सडका करु तात्सर्य. आचार्यनिगॆ शिष्यनु माडुव प्रत्युपकार यावुदू इल्ल. इव्वर्थङ्गळ्ळॆयॆल्लाम्‌ इत्यादि - ई तत्वहितपुरुषार्थ- रूप अर्थगळन्नॆल्ला . मिडिय नुक्कु-सरम दरिद्रनिगॆ, अहत्तु क्सुळे इत्यादि तन्न मनॆयल्ले महानिधियन्नु तोरिसिकॊडुवन्तॆ, प्रकाशपडिसुवुदरिन्द महो सकारकनाद आचार्यन निषयदल्लि शिष नु कृतज्ञ ्लनागिरबेकॆन्दू, “तस्मै ैन द्रुह्येत्‌ कृ तमस्य जानीहि? ऎन्दु हेळुवन्तॆ आचार्यनिगॆ स्फोहनन्नु. माडदे कृतज्ञ नागि इरबेकॆन्दू, शास्त्र गळु आ एतक्कॆन्दकॆ, लीलाविभूति नित्य विभूतगळविकुवनकू, ई विभूतिगळन्नुळ्ळ द सू इवनन्नु “छी, छि - ऎन्दु निन्दिसि, हितवन्नु हेळिद प्रह्लाद विभीषणादिगळिगॆ प्रतिकूलराद हिरण्य कशिपु, रावणादिगळिगॆ समनागि. 3) निद्याचोरो- शिष्यकृत्याधिकारः 1235 2) “शरीरमर्थं प्राणञ्च सद्गुरुभ्यो निनेदयेत्‌” ऎन्रुम्‌, 3) “सर्वस्वं वा तदर्धं वा तदर्धादर्भमोन वा! गुरवे दक्षिणां दद्याद्यथा शक्क कि वा पुनः ।» ऎन्रुवा्‌ इस्प्पडैहळिर्‌ च्हॊल्लुहिरनैयुम प्रजॆसाताभिवादनादिहक्ळॆ प्लॊ ले इवनुकु च्छल कर्रैव्यज्ञळ्ळॆ शॊल्लित्तत्तन्सस्क्रोक्सु, 4) कृपया निस्ब होवदेत्‌” ऎनु मडि इरु किर अनन्य प्रयोजननान आचार्यनुक्ळु प्रत्युपकारम्‌ शॊन्नपडियन्तु “भगॆनान क्स लिल्‌पोले आचार्यन्सक्सलिले वर्तिस्पानॆन्रुव्‌, अननुक्कु नल्लानानार्पोले आचार्य नुक्कु नल्लनाय्‌ इरुप्पानन्रुम्‌, वेदान्तज्गळिर्‌ शॊन्नदवुव्‌, 5) न स्रमाद्येद्नुरौशिष्टो वाज्मनः काय कर्मभिः । अनिभज्यात्मनाचार्यं वर्तॆ ेतास्मिन्‌ यथाच्युते 1 6) “देवमिव आचार्यमुसासीत” ऎस्रुम्‌ शाण्डिल्य आपस्तम्बादिहळ्‌ शॊन्नदुवुम्‌, : आचार्यनुक्कु प्रत्युपकारम्‌ शॊन्न पडियन्रु. शास्त्रचक्सुस्सान इवन्‌ न्विगिकण्‌ कुरु इत्यादि निद्याचोरनू, गुरुद्रोहियू, ’ वेदवन्नू ईश्वरनन्नू दूषिसुनननू . बहळ पासदिन्द ’ कूडिदवनागि तत्य ऎणॆये दण्ड्यनु” ऎन्दु हेळुवन्तॆ. . शिक्षॆयन्नु पडॆ यदे इरुस्रदक्कोस्वरवष्टे. प्रतुनकारनन्नु हेळिदन्तॆयल्ल. 2) शरीरमर्थम्प्राणञ्च इत्यादियागि शरीरवन्न्यू तन्न ग्रव्यनन्मू प्राणनन्नू सद्दुरुनिगॆ निवेदन माडबेकॆन्दु हेळिरुवुगू :’) सर्वस्वंवा तदर्थं वा इत्यादियागि तन्न सर्वस्वत्तन्नू आथवा अदरल्लि अर्धवन्मादरू आचार्यनिगॆ दक्षिणॆयागि समर्पिसबेकु. अदक्कॆ शक्तियिल्लदिद्दकॆ तन्न शक्त्यनु’ सारवागियादरू आचार्यनिगॆ गुुरक्तिणॆ कॊडबेकु, इत्यादियागि हेळिरुवुजिल्ला, प्रणिसाता दिहन्ळिप्फोले इत्यादि-नमस्कार, आभिनादनादिगळ हागॆ इवनिगॆ कॆलवु कर्तव्यगळन्नु हेळिरुत्तदॆ यस्टे. आल्लदॆ, 4) कृपयानिस्प )होवदडेत्‌-कृपॆयिन्द, हॆण कासुगळल्लि आसॆयिन्दल्लदॆ उस भीश माडबेकु, ऎन्दु हेळुनन्तॆ कृपॆ, निस्प्र ृहतॆगळिन्द कूडिद, अनन्य प्रयोजननाद आचार्यसिगॆ प्रत्युपकारवन्नु माडबेकॆन्दु. हेळिरुवुदल्ल. भगवान्‌ पक्कलिल्‌पोले इत्यादि भगवन्तन समीपदल्लि श्रद्धा भक्तियिन्द वर्तिसुन रीतियल्लि आचार्यन हत्तिरवू वर्तिसबेकॆन्दू, भगवन्तनल्लि योग्यनागि नडॆदुकॊळ्ळुवन्तॆ आचार्यनल्लियू योग्यनागि. नडॆदु कॊळ्ळबेकॆन्दू’ “यस्यदेवे सराभक्तिः यथादेवे तथागुरौ (श्वेताश्वरो सनिषत्तु) ऎन्दु वेदान्तगळल्लि हेळि रुवुदू 5) नप्रमाद्येद्दुरौशिस्यः-आचार्यन विषयदल्लि शिष्यनु अनवधाननागिरबारदु 6) देन निवाचार्यमुपासीत, भगवन्तन हागॆ आचार्यनन्नू सेविसबेकु, ऎन्दू, शाण्डिल्य आपस्तं बादिगळु हेळिरुवुदू अचार्यनिगॆ प्रत्युसकारवन्नु हेळिदन्तॆयल्ल. शास्त्रचक्सुस्सान इनन्‌ इत्यादि, ननवनय 1 ; 2) विहगेश्वर संहितॆ 3) we का po ऎफ्‌ गा” *सण्डिल स शि आ 4) शाण्डिल्क स्म ति 1-116, संवत्सरं तदर्धं वा तदर्धा दर्धमेव वा 5) शाण्डिल्य स्मृति 1-118 आ आनग स्स्‌ इहुदॊ 4 परीक्ष विविधोपाय्कॆः कृपया निस्त ृह्लो वदेत्‌ ॥ 6) अ.स 5 1286 `श्रीनुद्रहस्यत्र्रयसारी डना हामैैक्कुम्‌ भगवदनुभवनर्‌ पोले निलक्षणनान विन्वनुभवत्तै जन्मभिक्षुवान इवन्‌ इसामृक्युम्‌ शॊल्लित्तत्तनै. इप्पडि इव्यिषयत्रिल्‌ स ग्रत्युपकार मिल्लै ऎन्नि मिडत्त्वै 1) “ब्रह्मनिद्धा प्रदानस्य देनैरपि नशकृते । प्रति प्रदानमहि वा दद्याच्छक्तित आदरात्‌ ।» ऎन्रु स शाण्डिल्य भगवान्‌ अरुळिच्चॆय्‌दान्‌. इदिल्‌ यथाशक्ति दानम्‌ शॊन्नदु व्‌ तन्ना दरत्तुक्कु स्टॆ स्बॊ क्सु नीडाह च्चॊन न्न्न दत्त नै. इव्वळनॆ ऎत्कॊण्डु प्र त्ळु पकारवु्‌ सण्णि नानाहत्तन्नॆ 4 निनैति रुकृष्टॆरान्‌ आथ शिष्य क ऎत्यौनाह इप्पडि प्रत्युसकार रहितनान इननुक्कु चैय्यवडुपुदॆन्नॆन्सिल्‌, इवनुपदेशित्त अर्थज्गळ्ळ, टट (सू अत ३ शास्त्रवॆम्ब कण्णुळ्ळवनु अन्दरॆ अतीन्द्रियगळाद विषयगळन्नु शास्त्र मूलकवे तिळिदु कॊळ्ळलु साध्य… निकण्‌ कुरुडनाकइवॆन्फक्ळु वर्‌ - कण्णन्नु अगलवागि ट्टु कॊण्डिद्दरू» चक्षरिन्द्रियविल्लदवनु. हेगॆ बा हैनस्तुगळन्नु तोडलागजि इरुत्तानॆयो, ज। शास वॆम्ब कण्णु इद्दरू - अन्दरॆ वेदान्त ज्ञा क नवन्नु ’ सम्पादिसिद्दरू, आचार्यभक्तियिल्लदिद्दरॆ च्‌ स्थितनाद अर्थगळु प्रकाशिसिलारवु. हागॆ आगदॆ इरुवुदक्कोस्कॆरव्रू भगवदनुभवद हागॆ विलक्षणवाद ई आचार्य भक्तिरूसवाद अनुभवनन्नु जन्मभिक्षुवान इत्यादि - हुट्टिनिन्द आरम्भिसि भगवदाच चार्यानुभवरसवॆम्ब धनविल्लग, इवनु इदन्नु कळॆदुकॊळ्ळ जॆ इरलु हेळिरुत्तदॆयष्टॆ स इप्पडि इव्विषयत्तिल्‌ इत्यादि - हीगॆ ई विषयदल्लि प्रत्क्युसकारनिल्लवॆम्बुदन्नु (1) ब्रह्म निद्याप्र दानस्य इत्यादि - ब्रह्म प्रासकवाद बृ ्रह्मनिजॆयन्नु ३ ब्बनिगॆ दान माडुवुदक्कॆ समान वाद वस्तु प्रदानवु देवतॆगळन्दलू साध्यविल्ल. हीगॆ आचार्यनु उपदेशिसिद ब्रह्म विद्यॆगॆ प्रत्युपकारवेनू इल्लवॆम्बुदन्नु तिळिदु सुम्मनॆयू इरबारदु. इदक्कॆ प्रतियागि धनादिगळन्नु तन्न शक्त एनुसार आचार्य [निगॆ समर्पिसबेकु. ऎन्दु शाण्डिल्य भगवान्‌ कृसॆमाडि हेळिरुत्तूरॆ. यथाशक्तिदानवू अन्ततः ‘आचार्यसिगॆ माडुव प्रत्युपकारवल्लवे ऎन्दरॆ इदिल्‌ भुस्‌ ऎन्दारम्भिसि उत्तरिसुत्तारॆ. अदागि आचार्यन. विषयदल्लि यथाशकि, द्रन्यादि दानवन्नु- माड हेळिरुवुदू प्रत्यसकार दृष्टियिन्दल्ल. मुत त्रेनॆन्दकॆ तन्ना दरत्तु कु इत्यादि - तनगॆ अचार्य नल्लिरुव भक्तिगॆ पोक्सुनीडाह - सरीवाहवागि, शॊन्न दत्त नै - हेळ दॆयष्टे, इव्वळवै क्ळूण्डु इत्यादि - ई यथाशक्तिदाननन्नु. कॊण्डु प्रुत्युसकारवन्नु सार तन्नन्नु तिळिदुकॊळ्ळ लागदु, शिष्यन कतक व्यगळु हीगॆ आचार्यसिगॆ सन्तोषवागुवन्तॆ माडलु स्रत्युपकारवु यावुदू इल्लवॆन्दक्कॆ तिष नु आचार्यन विषयदल्लि माडबेकाददु. एनु ऎन्दरॆ अदन्नु इप्पडि प्रतुपकार EET RSENS EN EEE IE 1) शाण्डिल्क स्मृति 1-17 आ तिष्यकृत्याधिकारः 1287 ]) “कपालस्थ ० यथा तोयं श्वदृतौच यथापयः । दुष स्यात्‌ स्थानदोषेण प न ठहीने तथा श्रुतनु्‌ ॥ ऎन्हि रपडिये तन्‌ निषरीतानुष्टा नज्ग a कष हालस्थ कोयादिहळ्ळि स्पॊ ले आनु माक्काद्जोयवुन्‌. । 2) यच्छु २तॆं न निरागाय न धर्मा यन शान्तये। सुबद्ध मू शचि न काकवाशित नेव तत्‌ । ऎन्निरपडिये, कत्तदे प्रयोजनमाक्ट्काद्बॊगयनुम्‌, इवत्तै क्टॊण्डु वान्हाशियाहा द्यॊगनियनवुम्‌. इनत्तॆ पयॆल्ला म्‌ 3) “पण्णि तॆ रर्थकार्पण्यात्‌ सण्यस्त्रीभिरिव स्वयम्‌ । आत्मा क स्फृत्य संस्कृत्य परोपकरणीकृ त- > इत्यादिहळिल्‌ परिहसिक्किरपॆडिये गणॆकालङ्कारमाक्कुदल्‌, निलैच्छान्हा क्कुदल्‌, अन्बुल इत्यादि तिळिसुत्तारॆ. अदागि हीगॆ आचार्यन विषयदल्लि प्रत्युपकार रहितनाद ई शिष्यनु माडतक्करुदेनिदॆ ऎन्दक्ति ई आचार्यनु उपदेशिसिद अर्थगळन्नु. [1] (1) कपालस्कं यॆथाकोयं इत्यादि - मनुष्यन तलॆ चिप्पि नल्लिरुव नीरा शृदृत- नायिन रेजन्दॆ माडिद - चीलदल्लिट्टिरुव हालु आथवा नीरू, स्मानदोषदिन्द, हेगॆ अशुद्धवागुत्तनॆयो आ रीतियल्लि वृत्तहीने - आचार हीननल्लि श्रु सं शास्त्र वु, दोषयुक्तवागुत्तद्कॆ ऎन्दु हेळिरुवन्तॆ तन्नॆ विपरीतानुष्मा नगळिन्द, स लस्कवाद अन्दरॆ मनुष्यन तलॆ. चिप्पि नल्लिरुव नीरिन हागॆ आचार्योसजीशगळन्नु अनुपजीन्यमाक्‌ िद्यॊोिियॆवुवर्‌ — उपयोगविल्लदॆ इरुवन्तॆ माडदिरबेकु. [11[ (2) यच्छु तं {ncn यु इत्यादि - याव शास्त्रोस देशवु, वॆ वैराग्यवनन्नु ०टु. माडुवुदिल्लवो, भर्मानुष्का नगळल्लि प्रवर्तिसिसुवुदिल्लवो कतय इन्द्रियजयगळु एर्पडलु सहकरसुवुद्दीवो, आ शास्त्र ज्ञानवु व्याकरणक्कॆ अनुगुणवाद शब्ददिन्द कूडिद्दरू काक - कागॆय कूगिन हागॆ नष्टलपु. वाशितं - तिर्यक्‌ जन्तुगळ कूगिन हागॆयू निष्भलवु, ऎन्नि सरपडिये - इत्यादि हीगॆ हेळिरुव रीतियल्लि कलियुवुदे- .. p प्रयोजननॆन्दु अन्दकि नैराग्यादिगळन्नु सम्पादिसिकॊळ्ळदॆ, इरकूडुदु, [111] इवट्रि क्या ण्डु उत त ई ज्ञानवन्नु उपयोगिसि वान्ताशि - बायिनिन्द कक्किदुदन्नु सट, हार्द्योयॆवुवर्‌ - आ रीतियल्लि ई वेदान्त विद्यॆयन्नु इतररिगॆ हेळिकॊट्टु हणवन्नु ls बारदु. [IV] इवबॆ क्रियॆल्ला म्‌ ई विद्यॆगळन्नॆल्ला, सण्डितै रर्थकार्पणात्‌ इत्यादि - पण्डितरु हणवन्नु सम्पादिसबेकॆम्ब कोटाद पण्यस्ति (बिरिव - सूळॆयर हागॆ, आत्मा - तानु संस्थारवन्नु सडॆदु पडॆद, इतररिगॆ उपकरणवागुनन्तॆ इतर प्रयोजन क्योस्यर तन्नन्नु मारिकॊळ्ळुत्तारॆ, ऎन्दु सरिहास्यवागि हेळिरुवन्तॆ, गणॆकालङ्कारमाकुुदल्‌.. सूळॆयरु इतरर तृप्तिगॆ तन्न न्नु अलङ्कार माडिकॊळ्ळुवन्तॆ, विद्यॆयन्नु मारबारदु. विलै me

  1. शाण्डिल्य स्मृति 1-117 2) भारत शान्ति पर्व 12-42 3) इतिहास समुच्चय 14-43 सा 1288 शीनुद्रहॆसृत्रयसारे त्रिलनल्‌ पॊदियाक्कुदल्‌, कुरज्‌न्‌ कैयिल्‌ पूमालैयाक्कुदल्‌, शॆय्याद्यॊगि यनुन्‌. विल्लद नित्यसूरिगळ गोष्ठिगॆ योग्यवागुवन्तॆ सन्मार्गदल्लि प्रवर्तिसिद हरमोहपकारनाद आचार्यनिगॆ, माडुव प्रत्युपकारवु इल्लवॆम्बुदन्नु तिळुवागि अरितु 1) एकान्ती व्यसदेष्टव्यो इत्यादि - सरमैकान्तियादवनु तन्नन्नु गा ) मकुलादि हॆसरिनिन्द हेळिकॊळ्ळकूडदु. मत्तॆ हेगॆन्दरॆ विष्णु निन हॆसरन्नु हेळि हेळबेकु. विष्णुदासः इत्यादि रीतियल्लि व्यसदेश माडि हेळिकॊळ्ळ बेकु. तस्य सर्वं स एन हि. आ सरमै कान्तिगॆ विष्ठु वे सर्व प्रयोजननागिद्दानॆयॆल्लवे. “इनि र निलैंरिलुं काट्ट ल्‌ - ई रीतियागि हेळिकॊळ्ळु वुदक्किन्त, (2) “वसिष्ठ व्य पदेशिनः” - वसिष्ठर शिष्य त शरणा क्षगनतनु खु अडियिले निद्यैतान्‌ 1) “शेवधिष्टेसि रॆक्षमाम्‌’ ऎन्रु ज्राह्मणनै अपेक्रित्त पडियिले मुन्से असूयादिहळ्ळॆ कैष्टि ‘डित्तु, वैप्टार्‌ कैयिलुकाट्ट क्कॊडादे रस्तित्तु क्कॊ भॆ वुव्‌. निरनिकु )रुडनानतन्नै 3) “अयंर्व *डुवुरर्‌हळ्‌? सरिषत्तु कु अर्हना मड तिरुत्तिन महोपकारकनुक्कु कॆय्यॊलाव्‌ ह क्रत्युपकारमिल्लै ऎन्रु डक्कॆ ै त्रॆळिन्डु 1) “निकानि ीन्यपदेष्ट फो नैनग्रा Ka ब निषु सनाव्यपदेस्ट व्यस्तस्य सर्वं स एव हि ऎन्नि रनिलै यिलुजस्सा ट्फ ल्‌ “वसिष्मव सदेशिनः” ऎन्नि रसडिये शरण्यनान पॆरुमाळ्‌ वंश च्छान्दाक्कुदल्‌ - मारुव गन्धद हागॆ माडबारदु. अम्बलत्तिल्‌ इत्यादि पामर जनर मध्यॆ. अवल्‌ पॊदियाक्कुनल्‌ - भत्त द हरळन्नु ऎरचुनन्तॆ, ऎरचबारदु, कुरङ्गिन्‌ कैयिल्‌ इत्यादि - मर्कटद कैयल्लि हॊमालॆयन्नु कॊडुवन्तॆ, कॊडबारदु. अडियिले इत्यादि आरम्भदल्लिये, इननिगॆ विद्यॆयु प्रास्तनाद समयदल्ले 1) “शेवधि षैटस्मि रक्समाम्‌?, “नानु भूमियल्लिरुव महानिधियन्तॆ इद्देनॆ. नन्नन्नु रक्षिसिको”, ऎन्रु “ब्राह्मणन इत्यादियागि ब्राह्मणनन्नु अपेक्षिसिद रीतियल्लि पूर्वदल्लिये असूयादि । गळन्नु क्टैख्सि डितु २.नैस्टा ८ पाणिग्रहण IE कॆ य्यिल्लि तोरिसि कॊडदॆ रक्षिसि कॊळ्ळबेकु. असूयाळुगळु ई सरनुरहस्यवाद विद्यॆयल्लि दोषारोपणॆयन्नुु माडि हाळु मारुत्ता कुरु भान. [/]] पिरनिक्तुरुड नानतन्नै इत्यादि - जात्यन्धनाद अन्दरॆ , हुट्टिनिन्दले अज्जा कनान्धकारदल्लि बॆळॆद तन्नन्नु अयर्वरुमु मरर्‌हळ्‌ - अज्ज्यानान्धकार जमा थाणा रा. 1). मनुस्म ४3 2-114 नास्ति काय शठायापि मद्भ क्तिरहि ताय वा । असूयकाय मां प्रादाः ‘तेवधिष्ठॆ €$स्मि रक्षमाम्‌ ॥ स्तिकनिगू शठ-दुर्जननिगू, नन्नल्लि (विद्यॆयल्लि गौरव बदि ियिल्लदवनिग्यू, असूयॆयुळ्ळवनिगू नन्नन्नु Wd इडबेड. महानिधियन्तॆ इद्दे नॆ नन्नन्नु कापाडिको. च विष क्षेन संहितॆ स पुुतिि नो.1. गह प्पिरन्नुपडैत्तु कैक्ळॊण्ड निलै इन्निलै ऎन्रु परिग्रहित्तु 3) ऎन्नै ीमनवा्‌ कॆडुत्ता युनक्कॆन्‌ शॆय्‌ हेन्‌ ऎन्रिरुक्कुवुवर्‌ प्राप्रम्‌. तानिप्रडि प्पॆ त्र रहस्यत्रय सारार्थमान महाधनतॆ_, $ मुस्निल्‌ अधिकारत्तिर्हॊन्न पडिये उचित स्थानमरिन्दु समर्रिकुमॊ “दु, 4) “कथयामि यथापूर्वं दक्तादै $नर्णनि सत्तमैॆ; । सृष्ठः प्रोवाच भगवानब्द्बयोनि; पितामहः । तैश्टोक्तं पुरुकुत्साय भूभुजे नर्मदातटे । सारस्वताय तेनापि मम सारस्पतेनच ।? ऎन्रु श्री पराशर ब्रह्मर्षि मैत्रेय भगवानुक्नु अरुळिच्नॆय्‌दारोले गुरुपरं अ ई आल क ब ह परैय्यै प्रकाशिप्पित्तु कॊण्डु, तन्फतज्ञ श्ल त्सॆयु व्‌ अर्थत्तिन्‌ शीर्मॆ यम्‌ तोत्त क्रमागतवागि पिरन्दु - अवतरिसि, पडैत्तुकैैक्ळॊण्डनिलै - फलनागि अङ्गीकरिसि परिग्रहिसिद स्थितियु, इन्निलै - आचार्य सम्बन्धदिन्द व्यसदेश्यत्ववु एर्पट्ट ई स्थिति, ऎन्दु परिग्रहिसि, 3) ऎन्नैत्तीमनम्‌ कॆडुत्ताय्‌ इत्यादि - नन्न कॆट्टि बुद्धियन्नु होगलाडिसि सन्मार्ग प्रुवर्तकनन्मागि माडिदॆ, ऎन्दु आचार्यनल्लि नित्य खुणियागिरुवुदु प्रास्तवादद्दु 4 (1) हीगॆ सच्छिस्यनु, सत्सम्प्रदायागतवाद अर्थवन्नु आयोग्यनिगॆ उपदेशिसकूडदॆन्दु हेळि, अनन्तर सत्कात्रदल्लि - योग्यनल्लि विनियोग माडुव प्रकारनन्नु तिळिसुत्तारॆ. अदागि तानिप्रडि इत्यादि - तानु हीगॆ पडॆद रहस्यत्रय सारार्थवाद महाधननन्नु मुन्नि लधि कारत्तिल्‌ इत्यादि - आचार्य कृत्याधिकारदल्लि हेळिद रीतियल्लि उचितवाद स्थानवन्नु अन्दकॆ सत्बात्रवनस्स तिळिदु समरिसुवाग (4) कथयतानियहथापूर्वं इत्यादियागि पराशर ब्रह्मर्कियु मैत्रेय भगवानिगॆ उपदेश माडिद रीतियल्लि गुरुपरम्परॆयन्नु प्रकाश सडिसिकॊण्डु तन्न कृतज्ञतॆयू अर्थद शेस्मतॆयू तोरुवन्तॆ उपदेशिसबेकु. ;
  2. सदृशं राज शार्मूल तवैतद्भुविनान्यथा । महावंश प्रसूतस्य वसिष्ठ व्यृपदेशिनः ॥ रामा. बालकाण्ड 19-2 विश्वामित्ररु दशरथनन्नु कुरितु हेळुव मातु - ऎलै राज श्रेष्ठने महावंश प्रसूतनागि, वसिस्मर शिष्य नागिरुवुदक्कॆ तक्कन्तॆ इदॆ ई मातु. 3) वामनन्‌ मरतकवण्णन्‌ तामरैक्कण्णिनन्‌ कामनैप्पयन्दाय्‌ ऎन्रॆन्रु उन्‌क्टंल्‌ पाडिये पणिन्दु । तूमनत्तननाय्‌ पिरवित्तुट्टूदि नीङ्ग ऎन्नॆ त्त्रीमनं कॆडुत्ताय्‌ उनक्कॆन्‌ शॆय्‌हेन्‌ ऎन्‌ शिरीधरने ॥ तिरुवाय्‌ म्मॊो9(2-7-8) श्रीमानाद भगवन्तने नन्न मनस्सु निन्न पादगळु विनह बेरॆयावुदन्नू तिळियदन्तॆ माडिद्दीया निनगॆ एनु प्रत्मुपकार माडलि 4) विष्णुपुराण (1-2-8, 9) 1240 श्रीमुगहस्यत्रॆयसारे अध्यात्म रहस्यण्गळै छि. शॊल्लुमवन्‌ सम्प्रदायनिनि प्रक्केयिरुक्क एडु पार्तादल्‌ शुनरेरिक्केट्टुदल्‌ कनलुमाहिल्‌ कळवुकॊण्नु अभरनणमूू ण्नार्‌पोले कण्णा रै ल्लावर्‌ र्न अण्णनेणुम्मु डियाम्‌. 1) “यदृ च्छ या “श्र तो मन्त्र श्भ न्नेनाथ छलेनवा । पतॆ क्रीक्रितोवा व्यर्तस्स्यात्र्र न तानर्थदो भवेत्‌ ॥.: इता निषळिर्‌पडिये प्रत्य वायॆ पग्य न्त माम्‌. केट्टु च्चॊल्लच्चॆय्‌ दॆ 2) “तद्विद्दिप्र जाकी ‘रिप्रश्न्न स्य सेवया 4 3) “प्रणसक्याभिनाद्यच”न्त्यादिहळिव शॊल्लुहिर मुरैय्कोयक्केट्टु च्चॊ ल्लुमाहिल्‌ इलन्‌ कॊण्णु आभरणम्कू ण्ला र्‌पोले कण्णा कॆला रुं तन्नॆ । अरुवरुक्कुमु डियाम्‌. A य UNNI EET EL ES 244414 इल्लि गुरुपरम्परॆयन्नु कालक्षेप हेळुवाग भगवन्तनिन्द हिडिदु स्टाचार्य पर्यन्त उपदेश माबेकॆम्बुदु एर्पडुत्तदॆ. .’ सारास्वादिनियल्लू ई घट्टदल्लि “गुरुपरं परॆय्यैइति- भगवन्त मारभ्य गुरुपरम्परैय्य ऎन्रुसडि” ऎन्दु इदे क्रमवन्नु तिळिसिदॆ. गुरुसरंसरा सारदल्लि स्राचार्यनिन्द हिडि” भगवत्सर्यन्त अनुसन्धानवु हेळिरुवुदु तानु रहॆस्कप्रय ‘सारार्थ विमर्शन कालदल्लि माडबेकाद रीतियिम्बुदु हिरियर मातु. (ii) ` अध्यात्म! रहस्यङ्गळ्ळॆ इत्यादि - वेदान्त- रहस्यगळन्नु उसॆदेशिसुवननु, सम्प्र दायॆ मन्सि क्स € इरुक्क,- गुरूपदेश कना, आचार्यन ‘हॆत्तिर कालक्षेप माडदे इद्दु, एडु. नड. नोडियागलि, शुवरेरक्कॆ “ब्या दल्‌ 2 डिगॆ हिम्भागदल्लि निन्तु सक । इतररिगॆ कालक्षेसवन्नु हेळिदक्कॆ ‘कळवुकॊण्डनाभरणत्तै इत्यादि - ऒब्बन नु कळ्ळतन माडि तन्द आ भरणवन्नु तन्न द ऎन्दु यारु हेळुत्तारो ऎन्दु, कण्डारैल्लाम्‌ इत्यादि-नोडिद 8H वरिगॆल्ला तानु- हूड 60 बरुत्त थॆ. (1) यदृ च्छ या ‘श्रु तोमन्त्र 8 इत्यादि- यदृ च या - होगि बरुवाग दारियल्लियागलि, छन्नॆ (न गोडॆ मरॆयल्लियागलि, ‘भलीनवा- परीक्षॆ माडुन व्याजदिन्दागलि केळि, प्रतेक्षितोवा- प्रस्त कवन्न्नु नोडियागलि, तिळिद मन्त्रवन्नु हेळिदकॆ उपदेशवु व्यर्थवागुत्तदॆ, मेलू अनर्थवन्नुण्टु माडुत्त डै इत्यादि हेळिरुवन्तॆ प प्रत्य स वायपर्यन्तमाम्‌ - दोष पर्यन्तवागि मुगियुत्तदॆ. केट्टुच्लॊल्लच्लॆ य्‌दे - आचार्यन सकाशदिन्द कालक्षेप माडि शिष्यनिगॆ हेळुवाग, 2) तद्विद्धिप्रणिसातेन (3) प्रणिपता थिवाद्यच इत्यादिगळल्लि हेळुवन्तॆ मुरैय्योोय ]) पाद्म संहितॆ चर्कापाद 23-81 2) गीतॆ 4-34 तद्विद्धि प्रणिपन्तेन परिप्रश्लेन सेवया । उपदेक्ट्शन्ति तेज्ञानं ज्ञानिन स्तत शि दर्शिनः ॥ तत्वदर्शिगळाद आचार्यरन्नु नमस्करिसि, परिप्रश्नॆगळ जतॆ नन्नि गौरवदिन्द केळि, शु श्रूषॆ माडि जा नवन उपदेशवागि पडॆयबेकु. 4 त 3) पराशरं मुनिवरं कृतपौऎ ९ह्निक क्रियम । मैत्रेयः परिपप्रच्छ प्रणपतु भवादच ॥ NS, टग क क पु.त्निनो, शिष्यकृत्यादिकारः 124.1 4) “यश्चाधर्मेण विब्रूते यश्ना धर्मेण पृच्छति । तयोरन्यतर; प्रैति “बजॆ (षं वा धिगच्छ ति तॆ ऎन्निरपडिये अनर्थानहमुमाम. गुरूणां प्रकाशनं शिष्यकृत्ये प्रधानं यथा न्यायं केट्टुच्छॊल्लच्चॆय्दे शॊल्लुम्बोदु गुरुवै प्रकाशिप्रियाद्यॊगंयु माहिल्‌” इवन्‌ कॊल्लहिरॆ आर्थज” ४८ वेरिल्ला क्फॊत्ता न्‌फीते यडियत्तनैयो वॆन्रु शिष्यनुकुुमतिशजक्कि प्रि रक्कु म्‌ jer निषयमाम्‌. “स्वगुरूणां स्व ४ भ्य ख्यापनं चाकृ तं तथा” ऎन्रु त्रिंशदनचार वर्गत्ति ट्र गुरुवै प्र J स्रयाद्यॊङ्गै युम्‌ पठिक ओप्पट्टदु. आफ्ट स इत्यादि - शिष्यनु आचार्यनन्नु नमस्करिसि गुरुपरम्परा श्लोकगळन्नु अनुसन्धान माडबेकाद- क्रमनन्नु बिट्टु. हेळिदरॆ कालङ्कॊण्डाभरणं पूण्डार्बोले इत्यादि - काल पुरुषनन्नु दानवागि स्वीकरिसि अन्दरॆ ऒब्बन मरणादि कालगळल्लि कॊडुव दुर्दानगळन्नु स्वीकरिसि आ द्रवृदिन्द आभरणगळन्नु माडिसि धरिसुवन्तॆ नोडुववरॆल्लरू तन्नन्नु अरुवरुक्कुम्पडियावं* जॆ निन्दिसुवन्तॆ अगुत्तॆदॆ. (4) यश्शा शधर्मेणविब्रूते इत्यादियागि याव आचार्यनु स्वाचारृ सरम्परादिगळन्नु अनुसन्धान A तिष्कनन्नु सरियागि सरीक्षिसदॆयू, सु नमस्कारादिगळन्नु माडदॆ इद्दा ग्ळू, तानु कॆळगॆ कुळितुकॊण्डु शिष्य नन्नु “‘गुरुवंश्यनॆन्दु मेलॆ कुळ्ळिरिसियू . कालक्षेपवन्नु हेळुत्तानॆयो, यश्चा धर्मेण पृच्छति - याननु प्रणिपतनादिगळन्नु माडदॆ अधर्म रीतियल्लि केळुत्तानॆयो, अवरुगळल्लि ऒब्बनु सायुत्तानॆ अथवा -परस्पर विद्वेषव्रु उण्टागुत्तदॆ, ऎन्दु हेळिरुव रीतियल्लि अनर्थवू. एर्पडुत्तदॆ. (111) यथान्यायॆम्‌ केट्टु इत्यादि - न्यायवाद रीतियल्लि प्रणिसतनादि पुरस्सरवागि सदाचार्य सकाशदिन्द केळि, कॊल्लच्चॆ य्‌ बे इत्यादि - प्रणिसतन पुरस्सरवागि तन्नन्नु आचार्य नागि वरिसिद शिष्यनिगॆ हेळुवाग, गुरुवन्नु प्रकाशिसदॆ इद्दक्कॆ इवनु हेळुव अर्थगळु, नेरिल्लाक्कॊत्तान्‌. भूमियल्लि हूळबे1 इद बेल्ल बैल काशदल्लि बॆळॆयुव हॆम्बन हागॆ,अडियट्र नॆयो इत्यादिगुरुनुखखवागि केळदॆ इरुनवो ऎन्दं शिष्यनिगॆ सन्देहवुण्टागुवन्तॆ अनादरविषयं वागुत्तदॆ. 6) “स Mi ैशिष्येभ्यः इत्यादि - मूवत्तॆरडु अपचारगळल्लि गुरुनन्नु प्रकाशि सदॆ इरुवुदू, ek सठिसल्पट्टिदॆ. अस्पॊ €दु इत्यादि गुरुवन्नु प्रकाशिसजि उपदेश पूर्वाह्मदल्लि माडबेकाद नित्यकर्मानुष्मानगळन्नु माडिद पराशर मुनिगळन्नु मैत्रेयरु प्रणपतन माडि अभिवादनॆ माडि, भक्तिश्रद्धॆ यिन्द वेदान्त विषयवागि केळिदरु, 4). भारत शान्तिपर्व 335-51 6) तन्न गुरुवन्नु तन्न शिष्करुगळिगॆ ख्मापनॆ माडविर,वुदू 32 अपचारगळल्लि ऒन्दागुत्तदॆ. 1242 श्रीमग्रहॆसत्रयॆसरे
  3. “गुरुम्प्र काशयेद्धि (मान्‌ मनं यत्नेन PR अप्रकाश प्र काशाभ न्याङ्क्रियेते जात ऎन्सिरपडिये ज्ञा नन्नॆ शद्य पूर्वकमान भगनदनुभव वृत्ति हेतुवान “का नुसन्धान पूर्वक स्व निषॆ । गुरुवै प्रकाशिख्सि या निक्कचॆय्‌ दे, अनन्‌ “नण्णन सम्पत्तुम्‌, आता सुक्कु सत्तानु फयॆम्म्‌ कुलैयम्म्रडियावर्‌. शास्त्रीयोपदेशत्तुक्ळु निरुद्धं कॆऎल्लु चानल्‌ विप्र लम्भकनन्रु पेरुमाय्‌,
  4. *ज्योतिष्यं व्य वहारं च प्रा यश्च त्र. ० चिकित्स कम्‌ विनाशास्त्रेण होब यात्र ape ैघातुकम्‌ [ied । ऎन्नि रपडिये सापिष्य सुमाम्‌. स्वाचाक्कीण लब्धज्गा ्लिनमवश्यं सचि स्येभ्य उपदिकीत्‌ सचि ृष्यनुक्कु प्राप क्रैदतैैयिल्‌ उपदेशत्त्वैत्त त्तविर्ळुमाहिल्‌ उुब्बनॆन्रु सेरुमायॆ्‌, 1) “पात्र स्ममात्त ज्मा सञ्च क त्वापिज्ञं समुत जीत्‌ । “इरा! स जट 5” याति जगद्बीज मजीजकृत्‌ > ’ ऎन्स्टिर भगवन्नि योगसत्तॆ युव कडन्टा नाम्‌… आहैयाल्‌ विळक्कुप्रिडिक्ळुमवन्‌, माडुवाग, (1) गुरुम्प्रकाशयेत्‌ इत्यादि हेळिरुवन्तॆ, ज्ञा नवैशद्य पूर्वकवाद । भगवदनुभव सम्पत्तू शबा र्थ) आत्मानिगॆ सत्तानुवन्न त्रि ह शेषत्वानु सन्धान पूर्वक स्वनिष्क यू (आयुश्श ब्हार्थ) नशिसि होगुत्तवॆ. । (iv) गुरुनैप्र काशिप्पिया निर्क च्चॆ य्‌दे इत्यादि - चु ; sy सडिसिकॊण्डु ’ इरुनन्तॆये अननु माडिद शास्त्रि चिन नजीशक्कॆ विरुद्धवागि हेळिदरॆ विप्र लम्भकनॆन्रु — ‘`वञ्चकनॆन्दु : हॆसरु एर्सट्टु, (2 जॊ ीतिष्यं वृवहारञ्च इत्यादि ज्योतिष्य वन्नू , व्यवहारवन्नू पापगळिगॆ प्रायश्चित्त नस 1 व्याधिगळिगॆ चिकित्सॆयन्नू » शास्त्रद आधारविल्लदॆ हेळुववनु ब्र ह्मघातुकनागत्तानॆन्दु हेळिरुवन्तॆ, कैनुतिक न्यायवन्नु नलम्बस न्न ब्रह्मनिद्यॆयन्नु । शास्टा कलक हेळिदरॆ पासिष्मनागुत्तानॆ. a (४) सच्छिष्यनुक्ळु जत - सॆच्छिष्यनु सम्मगुनसन्ननागि बन्दाग प्राप्तदशॆयिल्‌.. हॆसरु कालानुगुण एर्सट्टु प्रार्थनादिगळु (इदु दृष्ट- ’ प्रत्यवाय), एर्पट्ट “तॆयल्लि, (3) पात्रस्क उपदेशवन्नु मात. ह्लानञ्च माडदॆ इद्दक्कॆ लुब्भनॆन्दु इत्यादि सत्पा. त्रदल्लि ज्ञानवन्नु बुजनेश माडदॆ Sat भगवन्तन नियोग *_‘ित्चयन्नु आगुत्तदॆ. आद्दरिन्द सत्पात्रॆदल्लि ज्ञानोसदेशवन्नु माडबेकॆन्दु विधि, उल्लम्फिसिदन्तॆ VI] . आहैयाल इत्यादि-आद्दरिन्द दीपवन्नु हिडियुववनु तन्नन्नु राजा ऒन्दु कार्य ।
    1. शेषधर्म 3) पौष्ठर संहितॆ - तन्नल्लिरुव ज्ञानवन्नु ई सत्पात्रदल्लि ४) उपदेशिसि शरीरवन्नु बिडबेकु, जगत्तिगॆ ज्ञानबीजवन्नु बित्तदॆ, तन्न ल्लॆ ी आज्ञा नवन्नु बच्चिट्टुकॊण्डु होग क शिष्य कृत्याधिकारः 1243 त्स र पोदु, अर्थ ret कार्यत्तुक्ळु । यिले कॊडुत्तु प्पोहच्चॊन्नाल्‌, प्पोनााप्पोले, ळ्ळॆये तनक्कु शॊल्लवुम्‌. उसदेशित्त आचार्यनैमुरडनॆळियिट्टु, तन्‌ कैयिल्‌ निळक्कैयदुक्कु प्राप्त सता त्रमानार्कु त्तान्‌ शॊल्लुम्‌ निन्बु तनक्कु ॥ उपदिष्टमान शिलकारणज ळाले दिव्यचक्षुश्कॊ ेत्रज्ञळ्‌ पॆत्तु तानिनत्ताले अरिन्हु शूल्लुमवत्तॆ, युनु्‌, 1) “व्यासन्र इदाच्चु तवाने तदु हृमहं सरम्‌ । योगं योगेश्वरातृष्ठात्साक्लात्म थधयतॆस्स वयम्‌ 1” ऎन्तिरसऔयो सदाचार्य प्रसादमडियाह इव्वर्थमरिन्नेन्‌, ऎन्नै निण्डुक्काले अरिन्बु शॊल्लुहिरेनल्लेन्‌ ऎन्रिव्रुण्मॆ यौ वॆळियिट्टुक्कूण्डु शॊल्लुवुव्‌ पॆरिल्‌, इवन्‌ शॊल्लुम्‌ नॆन्रु र्रि सात्मिकरुवु्‌ अर्थज्नळॆल्लाव्‌्‌ 3 ‘पृशंसित्तु र्र सर्ररुक्टु २ पृसादिकु प्र मादरणीयज्ञळुमाय, म्रु मु डियाया्‌, » सत्यवादियायिर सत्यवादियायि इवन्‌ कृतज्ञनायिरुन्ला नन्हानॆन्रु 4 उपनिषत्तु कृळुवत्‌, औपनिषदनरवु पुरुषनुम्‌, नॆस्रु आदरिक्कुम्पडियुवाम्‌. तज N ळोडॊक्क इवनॆ भ्र. पृवताण आ भूत छु वन्नु माडलु कळुहिसिदरॆ, तन्न कैय्यल्लिरुव दीपवन्नु अदक्कॆ प्रास्तरादवर कैय्यल्लि कॊट्टु होगुवन्तॆ, सत्सात्ररादवरिगॆ तानु हेळुवाग, तनगॆ उपदेशिसिद आचार्यनन्नु मॊदलु प्रकाश पडिसि तनगॆ उपदेश माडल्प्बट्टि अर्थगळन्ने हेळबेकु. शिलकारणङ्गळाल्‌ इत्यादि-प्राचीन सुकृत विशेषदिन्द दिन्य ज्ञान चक्षुस्सु, श्रोत्प-किविगळन्नु पडॆदु अदरिन्द ’ तानु. तिळिदु हेळुव अर्थगळन्नू सह 1) व्यासप्रसादात्‌ श्रुतवान्‌ इत्यादि-श्री कृष्णपरमात्मन्नु कुरुक्षेत्रदल्लि अर्जुननिगॆ माडिद गीतोसदेशवन्नु व्यासर अनुग्रहदिन्द दिव्यचक्षुसक्सि, दिव्य श्रोत्रॆगळन्नु पडॆद सञ्जयनु हस्तिनापुरदल्लि धृतराष्ट्रन अरमनॆयल्लि कुळितु कॊण्डिद्दन्तॆये केळिकॊण्डू अल्लि नडॆयुन युद्दादिगळन्कु साक्रात्सुरिसिकॊण्डॊ, धृतराष ट्रनिगॆ हेळिदन्तॆ, सदा चार्यर अनुग्रहदिन्द ई अर्थवन्नु तिळिदुकॊण्डॆनु. नन्न कैनिण्डुक्ळाले सामर्थ दिन्द तिळिदु हेळुत्तिल्लवॆम्ब निजांशवन्नु प्रकाशपडिसिकॊण्डु हेळबेकु; हीगॆ हेळिदरॆ इवनु हेळुव अर्थ गळु सर्वरिगू आदरणीयगळागि इवनु क तज्ञ सनागिद्दा नॆन्दु सात्विकरू अनुग्रहिसुवन्तॆय्कू सत्य वादियागिद्दानॆन्दु प्रामाणिकनॆन्दु आदरिसुवन्तॆयू उपनिषत्तुगळू आगुत्तानॆ. औसनिषद अदागि परम “आचार्यवान्‌ पुरुषनू पुरुषोवेद”, तमगॆ समाननागि आचार्यादै इवनन्नु २न विद्यानिदिता साधिष्टं प्रासत्‌, इत्यादि उसनिसत्रृतिपाद्यनाद भगवन्तनू तन्न हागॆये, “योमामेवम सम्मूढो जानाति पुरुषोत्तमम्‌ । स सर्वविदृजतिमाम्‌ सर्वभावेन भारत!” इवनन्नू सर्वॆवित्‌-सर्ववन्नू तिळिदवनॆन्दु कॊण्डाडुवन्तॆ आगुत्तानॆङ्गर्थ. 1.५.0403 LS LS ENE AN 1) गीतॆ 13-75 1244 श्रीमद्रहॆस्यत्रयसारी ‘आचार्यनुम्‌ क tei #1 । साक्टान्नुकॆ € रुषायान्‌ यो निद्याभेदानुसादिशत्‌ । कथ्यते मोक्ष शास्त्रेषु सतु श्र ीस्ठतनोगुरु; 111701 आचार्यनत्तया वॆनेक्षमानुनन्ति स्म रन्तिच ! इहामुत्र च तत्पाद” शरणं बेशिकानिदाः 171 ॥ एत्ति मनकॆ कैल्‌ ज्ञा नविळक्कॆ 4यिरुळन्नॆत्तु, म्‌ । वतात्ति न वक्ळॊरु फॆ ) म्मारु मायनुज्य्शाणहिल्ला न्‌ । पोत्ति युहप्प दुं पुन्चि यिर्कॊ ळ्वदुं पॊज्नु “पुह्य-! शात्रि ‘नळर्‌पै जुम्‌ शत्तल्लवो व नु त्त्व दर्‌के । इप्प डि कृतज्ञना यत्‌ इत्यादि-हीगॆ कृतज्ञनागि अवहितनान- स सावधानदिन्द कूडिद शिष्य नन्नु कुरित, हन माडिद कृषियु MR आचार्यनू कृतार्थनागिरुत्तानॆ. ऒब निगॆ अनेक आचार्यरुगळिद्दरॆ अवरुगळल्लि यारु प्रधानरॆम्बुदन्नु साक्लान्नु क्रेरुपा यान्‌ यॆः ऎम्ब सारिकॆयिन्द अनुग्रहिसुत्तारॆ. अदागि मोक्षक्कॆ सात्रातुनायगळाड भक्ति स्रसत्तिगळल्लॊन्दन्नुु उपदेश- माडुववनु श्रेष्ठतमनाद आचार्यनॊदु मोक्ष शा स्त्रगळल्लि हेळल्पडुत्तदॆ. . अचार वत्तया मोक्षं इत्यादि इन्थह आचार्यनन्नु पडॆदे ps ‘अभिसुत्त दॆयिन्दु वेदगळू : स्क्र्यृतिगळू, “आचार्यवान्‌ प्ररुषोवेद, आचार्यवत्त यू मुक्त्वा इत्यादियागि . हेळुत्तवॆ. इडामात्म त्रच-इत्यादि- ई लोकदल्लियू सरलोकदल्लि रू आ आचार्यन प पादगळे शरणु ‘ऎन्दं “नाथाय- नाथमुनयेकित्र सशत्रचासि नित्यंयदीय चरणौ शरणन्नुदीयम्‌? ऎन्दु आळ `वन्दार्‌ प प्रभृ ति सरमाचार्यरुगळु निश्च यिसिद्दारॆ. हीगॆ स्पाान्मोक्षोपायगळाद भक्ति प्रपत्ति गळन्नु उपदेशिसिद आचार्यनु श्रेष तननु. अवनिगिन्तॆ आचार्यनि षैयागि शिष्यभरवन्नु तन्नल्लि स ६ कॊण्डु शिष्यनिगोस्टर भरसनुर्पण’ माडुव आचार्यनु फैमुतिक’ न्यायदिन्द सर्वश्रेष्ठनु. अनन्तर आचार्यनु माडुन उपकारक्कॆ प्रत्युसकारवु यावुदू इल्ल. अवनन्नु स्तोत्र माडिकॊण्डु कृतज्ञतानु सन्धानदिन्द इरबॆ(कु ऎन्दु पाशुर रूपदल्लि अनुग्रहिसुत्तारॆ. एट क मनत्तॆ (८ इत्यादि मनत्तु-अति चञ्चलवाद मनस्सिनल्लि नल्‌ ज्ञा नविळक्कॆ -शोभायमान ‘वाद ज्ञान दीपवन्नु ज्ञानवॆम्ब दीपक्कॆ शॊ- भॆयु यावुदॆन्दरॆ भगवद्वि षद वैलक्षणदिन्दलू : आचार्यरून वक्ष ) नैलक्षण्णदिन्दलू, सचि. ैष्यरूस “आश्रय वैलक्षण्यदिन्दलू एर्पड’ तक्कद्दु क एट्र हत्तिसि, इरुत नैत्तु म्‌-जीवात्मक मतु सरमात्मक विषयकवाद अज कनगळन्नॆ ला माट ननक्कु होगलाडिसिद आचार्यनिगॆ ऒरुक्कॆ मा ६ररि-ऒन्दु स्न प्रत्युपकारवन्नु. जस्‌ काणहि ला न्‌ आफ्ट कैर्यगुण जेष्मितनाद बरस काणहला न्‌ - तिळियलु असॆमर्थनु. प्रत्युपकार वावदू इल्लवाद्दरिन्द बगॆ असमर्थनॆन्दु हेळिरुत्ता कॆ. पोट त्रियहप्पु दुम्‌-स्तोत्रमाडि सन्तोससडिसुवुदू. पुन्दियिल्‌ कॊळ्ळदुवु्‌, हृदयदल्लि स ध्यान माडुवुदू, पॊङ्गु पुह्य-. वृद्धराद आचारृन कल्याण गुणगळन्नु इट्रि-उद्दोषिसि, वळर्‌पदम्‌.मेलु शिषकृत्याधिकारः ६245 अध्यासीन तुरॆङ्गनक्त्रनिलसज्ञिह्वाग्र सिंहासनात्‌ आचार्यादिह देनतां समधिकामन्यां न मन्यामहे ’ यस्कासौभजते कदाचिदजहद्भूमा स्वयं भूमिकाम् । मग्न्नानां भनिनां भनर्णाव समुत्ताराय नारायणः 1741 इति कनितार्किक सिंहस्य स्वतन्त्र स्वतन्त्रस्य (श्रीमद्वेजृटनाथस्य वेदान्ताचार्यस्य ह (श्रीमद्रहस्यत्रयसारे शिष्य कृत्याधिकारः एकत्रिंशः श्रीमते निगमान्त्न महादेशिकाय नमः ।: मेलॆ अभिनृद्धिगॊळिसुवुदू, वाचिकमानस कैङ्कर्य परीवाहवागि शुश्रूषादि कायिक कैङ्कर्य वन्नु माडुवुदू मुन्नम्‌ पॆट्रुदर्ळु- पूर्वदल्लि आचार्यन हत्तिर तानु पडॆदुकॊण्ड ब्रह्म निद्यादि रास महालाभक्कॆ शट्रिल्लवो-अत्यल्पनल्लवे. उपकारक्कॆ सदृशवाद मत्तॊन्दु उप कारवन्नु प्रत्युसकारनॆन्नुत्तेवॆ. आचार्यनु माडिरुव उपकारक्कॆ इवनु माडुव गुणकीर्तन शुश्रूषादिगळॆल्ला अतल्पवादवॆन्दु हेळुवुदरिन्द आचार्यन उसकारक्कॆ प्रत्युसकारविल्लवागि, इवुगळु स्वसत्तालाभ हेतुगळाद अवनशकर्तवृगळष्टे. । *अध्यासीन तुरङ्गनक्क्‌”ऎन्दारम्भिसुव श्लोकदिन्द आचार्यनन्नु मनस्सिनल्लि ध्यान माडुव प्रकारवन्नु अनुसन्धान माडि मुनगिसुत्तारॆ. अध्यासीन तुरङ्गवक _विलसत्‌ जिह्वाग्रसिंहास नात्‌ आचार्यात्‌ -अध्यासीनेन तुरङ्गनन्टेण विलसत्‌ जिह्वाग्रमेव सिंहासनं यस्य आचार्यस्य ऎन्दु विग्रह. आचारृन नालिगॆयल्लि हयग्रीवनु कुळितुकॊण्डु स्रकाशिसुत्तानॆ. अन्थह प्रका शमाननाद हॆयग्रीननिगॆ तन्न नालिगॆयन्नु आसनवागि कॊण्डिरुव, आचार्यनिगिन्त इह ई लीलाविभूतियल्लि समधिकान्देवतां-ऎल्लरगू मेलाद देवतॆयन्नु अन्यां-बेरॆयवनॆन्दु समन्यामुहे-तत्वत- शास्त्रगळन्नु तिळिद नावु ऎणिसुवुदिल्ल. आचार्य रूपदल्लि आ हॆयग्रीनने अवन नालिगॆयल्लि सानिध्य माडिकॊण्डिद्दानॆङ्गु तिळियुक्तेनॆङ्गु तात्पर्य. अन्यनल्लनॆम्बुदन्नुु उपपादिसुत्तारॆ. य.स्कासौभजते इतादि-असौ-सनुधिक देवतॆयाद नारायणनु, अजहद्भू मासन्‌-तन्न माहात्म नन्नु बिडदननागिकॊंसु, मग्गानां-संसार समुद्रदल्लि मुळुगि कॊण्डिरुव भनिनां-संसारिगळ भवार्णवसमत्ता राय. संसारसागरदिन्द समुत्तारणार्थवागिकद चित्‌-शिस्यन स्फुकत सरिपाककालदल्लि स्वयं.तानागिये यसृ्कभूनमिकां-असौनारायण-;- ई नारायणनु याव आचार्यरूप वेषवन्नु भजते. “साक्षून्मारायणोदेनः कृत्वामर्तमयीन्तनुम्‌ । मग्गानुज्यरते लोकान्‌ कारुण्याच्चास्त्र फाणिना॥” “नीतहवाडैस्सिरानार्‌ निरमगुरुवाहिवन्दु” इत्यादि हेळिरुनन्तॆ, सरिग्रहिसुत्तानॆ. हीगॆ भगवन्त 1246 श्री मद्रहस्यत्रयसारी नाद नारायणनु रामकृष्ण्वाद्यवतारगळल्लि संसारि चीतनोद्धारणनन्नु माडलागदॆ. आचार्यन रूपदल्लि अवतरिसि आ चेशनोद्धारण कृत्यवन्नु माडुत्तानॆन्दरॆ साक्षान्मारायणनिगिन्तलू, आचार्य वेष विशिष्टनु उत्कृष्टनॆन्दु स्तोत्र माडुत्तारॆ. श्रीमद्रहस्यत्रयसारद *शिष्यक बत्याधिकार?क्कॆ “सारचन्द्रिका” व्याख्यानवु सम्पूर्ण. श्रीमते निगमान्त महादेशिकाय नमः. अस्मद्दुरु परंसराय्कै नमः, त्रिय्फॆ नमः श्रीमते रामानुजाय नमः श्रीमते निगमान्त महादेशिकाय नमः