5शिय्कॆ नमः श्रीमते रामानुजाय नमः श्रीमते निगमान्त महादेशिकाय नमः सम्प्र दाय प्र. क्रियाभाग- । आचार्य कृत्ता धिकारप्रिंशः अधिजिगनिषुराद्यं धाम दिव्यं त्रि त्रिधाम्न श्रुत विविध परीक्षाशोधिते का पि पात्रॆ ९ (। अनघ गुज दशाया माहितस्नॆ(हमार्यः प्रदिशति निरपायं सम्प्रदाय प्रदीपम ॥ रा नानाना अ घू अज जा (शठीमते निगवतान्त महादेशिकाय नमः ’ श्रीमद्रहस्यत्रयसारदल्लि आचार्यकृत्याधिकार’कैॆ “सारचन्द्रिका? व्याख्यान, हीगॆ “सदवाक्य योजना भाग? वॆम्ब मूरनॆय भागवन्नु कृसॆमाडि रचिसि, आचार्यरु ‘इया[ू स्रक्रियाभाग?वॆम्ब ‘नाल्बनॆय भागवन्नु सृपॆमाडि हेळलु, मॊदलु “आचार्य त्य”गळन्नु ई अधिकारदल्लि “अधिजिगनिषुराद्यं” ऎन्दारम्भिसि अनुग्रहिसुत्तारॆ. ’ अदागि a “अम्भस्य पारे, भुननस्यमध्ये,: नाकस्यपृष्ठे?, ऎन्दु श्रुतियु हेळुव क्षीराब्कि, भूलोकदल्लि श्रीरङ्गादि दिव्य क्षेत्रगळु, श्री वैकुण्ठवॆम्ब परमसद इवुगळन्नु ’ स्थानवन्नागि उळ्ळ भगवन्तन, दिव्यन्धाम - जरमसदवन्नु अधिजिगमिसुः - हॊन्दबेकॆम्ब आसॆयुळ्ळ वनागि, “se जा आचार्यनादवनु श्रुतनिनिधपरीक्सा - ज्ज । P “सव वत्सैरं तदर्थंवा मासॆत्रय महथानिवा ॥ बज; परीक्ष्यविनिधोपाय्किः कृसया निस्पृहो वदेत् [” ऒन्दु वर्षकाल आथवा आरु हगळु अथवा मूरू तिङ्गळु काल अनेक रीतियल्लि शिष्यनन्नु सरीक्षिसि अन्दरॆ प्रजापति विद्यॆयल्लि ब्रह्मा इन्द्रनन्नु कुरितु “वॆसापराणि द्वाक्रिंशतं वर्षाणि” ऎन्दि बहुकालयॊपन माडि शिष्यनिगॆ नेदान्त विद्यॆयन्नु अधिकरिसलु श्रद्धा भक्तिगळु इवॆये ऎन्दु परीक्षॆ माडिदनु. प्रश्कोपनिषत्तिनल्लि, सुकेशादिगळन्नु पिस्प्रलादरु. “शान् ह. खुसिरुवाच भूय एवतपसा ब्रह्मचर्येण श्रद्धया संवत्सॆरन्नत्स्यथ, यथाकामं प्रश्नान् सृच्छथ, यदिनिज्ञास्यामो सर्वं हवोवक्ष्याम इत्रि”- इन्नू ऒन्दु वर्ष काल शसस्सु 1210 शी मद्रहस्यत्रयसाके अस्मिन् श्लोके सङ्गृहीतमाचार्यकृत्यं निस्तरेणाह । इप्पडि 1) “गुरुर्गरीयान्? ऎन्रुम् 2) “तमिमं सर्वसम्पन्नमाचार्यं ब्रह्मचक्कॆगळन्नु माडिकॊण्डु श्रद्धा भक्तियिन्द इल्लिये वासवागिरि. नन्तर नीवु केळुवुदन्नु तिळिद मट्टिगॆ हेळुत्तेनॆन्दु संवश्सर काल अनर तपो ब्रह चर्यादि निष्ठॆगळन्नु परीक्षॆ माडलॆणिसिदन्तॆयू, हीगॆये सत्यकामादिगळिगॆ समित्सु शाहरण. थेनु परिरक्षण, अग्नि परिचर्यादिगळन्नु विधिसि अनरवर श्रद्धाभका, तग परीक्षिसि नन्तर ब्रह्मनिद्यॆयन्नु उपदेशिसिदन्तॆयू, शोधिते - सरीक्षिसल्पट्टि क पि निर्दिष्टवाद मत्तु, दुर्लभवाद, पात्रे - विद्यॆगॆ पात्रॆभूतॆनाद सच्छिष्यनल्लि (कॊळॆ सो इल्लदॆ शुद्ध वाद ऒन्दु दीस पात्रदल्लि) अनघगुणदशायां - रजस्सु तमस्सु विश्रॆनल्लद सत्वो न्मेन दशॆयल्लि (शुद्धवाद बत्तियल्लि) आहितस्सेहं - निरतिशय न्सीतियुळ्ळ वनागि (ऎण्णॆयन्नु हाकि) निरपायं - नाशरहितॆनाद [प्रवाहतः नित्यवाद]: सम्प्रदायप्रदीसं - सरमा चार्यनाद भगवन्तनिन्द आरम्भिसि, विच्छॆ (दविल्लदॆ परम्परया उपदेशिसल्पडुव मन्त्र मन्त्रार्थ विशेषगळन्नु - अज्ञानान्धकार निवृत्ति रॆरवाड वेदान्त शास्तार्थनन्नु ऎन्दर्थ- [दीपवन्नु] सम्यक् पदार्थ ज्ञाननन्नुण्टु an ‘दीपनॆन्दु. रूपक. . अर्यः - सदाचार्यनु प्रदिशति - प्रदिशेत् ऎन्दु विधि, उपदेश माडबेकु. “फात्रस समात्मज्ञा नन्तु क ैत्वा पिण्डं समत्स ऎजेत् नान्तर्धाय स्वयं याति जगद्दि ेज स त् तन्नल्लिरुव ज्ञानवन्नु सॆत्पात्रदल्लिट्टु शरीरवन्नु बिदबेकु, ज्ञाननॆम्ब बीजवन्नु तन्मल्ले अडगिसिकॊण्डु. जगत्ति किनल्लि ज्ञा न बीजवन्नू बित्तदॆ होगबारदु, ऎन्दु विधि. आद्दरिन्द सदाचार्यनु सच्छिष्यनिगॆ वेदान्त शास्त्रनन्नु उपदेशिसिये तन्न प्ला कृत शरीरवन्नु बिड बेकॆम्बुदु. शास्त्रविधि. । आचार्यन कर्तव्य हीगॆ आचार्यरिगॆ निहितॆवाद सम्प्रदाय प्रदानद प्रकारवन्नु विशदवागि कृ सॆ’ माडि हेळुत्तारॆ. अदागि - इप्पडि (1)… गुरुर्गरीयान् इत्यादि - हीगॆ गुरुवु “ड्ड वनु ऎन्दू (2) तमिमं सॆर् संसन्नं इत्यादियागियू हेळुनन्तॆ सरमाचार रैनाद सर्वेश्व. सरनॆ
- पितासि लोकस्य चराचरस्क त्वमस्य पूज्यश्च गुरुर्गरीयान् । ,नत्वत्स्फमोस्त (भृधिकः कुतोन्न्म लोक. श्रयेम्पृप्रतिम प प्रभाव ॥ गीतॆ 411-43) चराचरात्मकवाद ई प्रपञ्चक्कॆ नीनु इदॆ. पूज्य नु परमूचार्क न्नु निनगॆ समनू ‘मेलादवनू मूरु लोकदल्लियू बेरॆ यारू इल्ल. निनगॆ न महिमॆयुळ्ळ ऎ यारू इल्ल. 2) मम्राप्य खिल लोकानां गु रुर्नारायणोगुरुः ॥ ऎम्बुदु उत शरार्ध, सभापर्व(&]- 21) ई कृष्ण परमात्मनु. सर्व गुण सम्पन्ननु, आचार्यनु, पिता, गुरु. ननगू सर्वलोकगळिगू ’ गुरु, इवनिगॆ PE बब इल्ल. जि अचार्य कृत्याधिकारः’ ’ 1211 पितरं गुरुं” ऎन्रुम्. शॊल्लुहिरपडिये, परनाचार्यनान सर्वेश्वरन- मुदलाह सदाचार्य सम्प्र दाय सवतागतज्ञ ळायं् सिंहीस्तन )२सोले ‘विजातीयरुकु- रसं तॆरियाद रहस्यृत्तयार्थङ्गळ्ळि सङ्ग (‘हेण शेर्त्तु. त्ता सह अनुसन्धित्तु,
- यो गोपायत्ययोग्याना ० योगा नां ‘सम्प्र यच्छ ति । इममर्थं समान्योमे स्वसि ्रि पोसु; न त्रजाम्युहनर् ॥ 4) “इदन्ते नातपस्थाय नाःभक्ताय कदाचन । द्य 52९जू न चांशुश्रूषवे वाचृं न च मां योम्भ्यसूयति । : । 5G य इवु जनम गुह्यं मद्भक्कॆ ेस्वभधास्य ति । ष्ट । भक्ति ० मयिपरां क त्वा माम नैष्यत्य सङ्कयॆः।” 5) “नाषेदनिष्म स्क जनस्य राजन् प्रदेय मे तत्परमं त्रया भवेत् ! प्रभोधहेतो-ः प्रणतस्य शासनम् 1 मॊदलाद सम्प्रदाय पूर्वक बन्दु, सिंहीस्तनैम्पोले स् हॆण्णु सिंहद हालु सिंहशिशु वल्लदॆ इतर प्राणिगळिगॆ तिळियदन्तॆ, विजातीयरिगॆ-नम्म सिद्धान्तक्कॆ बहिर्भूतरादवरिगॆ रसन्तॆरि याद-भगवजैेषत्वादि रसवन्नु तिळियद, रहस्यत्र्रयद iE सङ्ग्रहेण ऒन्दु गूडिसि? तावुगळू अनुसन्धान माडि3)ियोगोपायत्ययोग्कानां इत्यादि 4)इदन्ते नातसस्टाय 5) नाावेदनिष सै इत्यादि- इदु वसिष्करु जनक वंशि उन्स बन्ननाद कराळनॆम्ब राजनिगॆ उपदेश
- :सात्वत संहितॆ (25-375) ई रहस्कार्थगळन्नु अयोग्यरिगॆ उपदेशिसदॆ, योग्यरिगॆ मात्र उपदेशि सुववनु ननगॆ बहळ गौरव्यनु, निमगॆ मङ्गळव तलि होगि बरुत्तेनॆ.
- तपस्सु, नन्नल्लि भक्ति, इल्लदवनिगॆ ई गीता रहस्यवन्नु उपदेशिसकूडदु. केळबेकॆम्ब आसॆयिल्लदवनिग हेळकूडदु, नन्नन्नु द्वेषिसुववनिगॆ उपदेशिसले कूडदु, ई परम रहस्यवन्नु नन्न भक्त रिगॆ उपदेशिस्तु ववनु, नन्नल्लि उत्कृष्टवाद भक्तियन्नु माडि नन्नन्ने पडॆयुत्तानॆ, गीतॆ 18. 66. 68
वेदाध्य यन सम्पन्न नल्लदवनिगॆ द् उत्कृ ष्मवाद अर्थगळन्नु हेळकूडदु. ज्ञानवन्नु ' सम्पादिसबेकॆन्दु आसॆयुळ्ळवनागि, प्रणाम पॊर्वक प्रार्थिसुववनिगॆ ज्ञानकारकवाद ई ऎदॆयन्नु उपदेशिसबेकु. (महा भारत वसिष्ठ कराळ संवाददल्लि हेळिरुव मातु इदु.) सुळ्ळु हेळुववनिगू, वञ्चकनिगू, नपुंसकनिगू, वक्र बुद्धियुळ्ळ वनिगू, पण्डितम्मन्मनिगू, इतररिगॆ तापवन्नुण्टु माडुववनिगू ई वेदान्तार्थगळन्नु हेळ कूडदु. श्रद्धॆयिन्द कूडिदवनिगू, गुणाढ्यनिगू, इतररन्नु दूषिसदे इरुववनिगू, विशुद्धयोगाय-भक्ति युळ्ळवनिगू, पण्डितनिगू, हितपरनिगू, एकान्त वासतत्वरनिगू, शास्त्रदल्लि हेळिद कर्मगळन्नु माडुवुदरल्लि प्रीतियुळ्ळवनिगू, वादगळल्लि प्रवेशिसदवनिगू, बहु श्रुतनिगू, हित, क्षम्मॆ दयादिगळन्नुळ्ळवनिगू सर्व रल्लियू. आत्म तुल्कवाद प्रीतियुळ्ळवनिगू ई रहस्कार्थगळन्नु उपदेशिसतक्कद्दु. ई गुणगळिल्लदवनिगॆ परिशुद्ध वाद ई परब्रह्म स्वरूपवन्नु उपदेशिसकूडदु. , अन्थह अ पात्रदल्लि धर्मवन्नु उपदेशमाडिदवनिगॆ पु.ति.नो 1212 श्रीमद्रहसृत्रयसाके “नदेयनेतच्च तथानृतात्मने शठाय क्लि जाय नजिह्मबुद्ध ये! नॆ पण्डितज्ञा यॆ PEE त्वयेदन्निनिजोध "यादृ शे! :' श्रद्धान्सि तायाथ' गुणान्तिताय नॆरापवाडाद्वि रताय नित्यम् । ; विशुद्ध बाबु बुधायच्छॆ व क्रियावतेथ "्चनिणे. हिताय ॥ विविक्वशीलाय विधिप्रियाय एविवादभीताय बहुश्रु ताय ।निजानतेचैन तथा “हतक्षमादनाय नित्यात्म- समायदेहिनान् । एतैर्गुणैर्हीनतनमे न देयमे तत्परं ब्रह्म- निशुद्धमाहुः । न श्रेयसायोक्स्यति तादृशी कृतं धर्नु प्र वक्ता रम पात्रदानात्॥ पृथ्वीमिमां यद्य पि रत्न पूर्णां दद्यान्न जीयन्त्रिदमुव्रताय । जितेन्दि ्रायाय्यॊतदसंशय ते भनेत्छ्र देयं फ्! नरेन्द्र ।) कराळ माते भयमंस्तु किञ्चिदेतत्स Fr ब्रह्मश्रुतं त्व याद्य यथावदुक्तॆं परमं पवित्रं निशिनीकमत्यन्त मनादि मध्यम् ॥’: 6) निद्ययैन समं कामं मर्रव्यम् ब्रह्मवादिना । अपड्यफि च घोरायतां नत्रेना नीनिणॆे वपेत् ॥- मूर्याश्च पण्डितं मन्या अधर्का धार्मि’ काळव YS धर्म युक्तान् प ग्रभाधन्ते सा चा अिङ्गमास्म्थिताः ।. एकतस्स्न र् मनुष्का नादि कौशलवरं् । स्य पोकानुसारसॆ ESR गुरुः पश्चा दुदीरितः Il माडिद संवाद… योग्यनाद सच्छिस्यनिगॆ ई वेदान्तार्थगळु उसदेशिसल्प डतक्कुवु. अयोग्य निगॆ उपदेशिसल्पड कूडदॆन्दु विस्तारवागि निरूपिसुत्तारॆ. कसल विद्ययै वसवङ्कामं इत्यादि मनुस्मृति (2-115). ब्रह्मनित्तादवनु यारिगू उपदेशिसजि विद्यॆयॊडनॆ मरण हॊन्दिदरू चिन्तॆयिल्ल… घोरवाद आसद्मशॆयल्लियू ब्रह्म ज् ज् ईरिणे-ऊषर भूमियल्लि, बित्तकूडदा. अपात्रदल्लि ई ब्रह्म बा माडकूडदॆन्दु तात्पर्य. 7) मूर्हाशृ सै पण्डितम्मन्याः इत्यादि शाण्डिल्यस्म ृृति-(4-251 रिन्द 258रवरॆगॆ) म तम्मन्ने पण्डितरन्नागि’ तिळिदनरू आद आधर्निष्मरु साधुगळन्तॆ धार्मिक वेषवन्नु धर्मुदिन्दिरुववरन्नु बाधिसुत्तारॆ. मोक्षूर्थवागि अनुष्का ननन्मु माडुव कौशलवुळ्ळ ब ऒन्दु गुम्पु. _ छोकानुसारवागि पण्डितं मन्यरादवरु मत्तॊ न्दु गुम्पु, ई ऎरडनॆय श्रेयस्सु- उण्टागलारदु. . रत्न. सम्पूर्णवाद : भूमियन्नु कॊट्ट रू गुणविल्लदॆ व्रतासुष्मानगळिल्लदवनिगॆ’ ई रहस्कार्थगळन्नु उपदेशिसकूडदु. . जितेन्द्रियनागिरुववनिगॆ’ ई उत्कृष्टवाद : परमरहस्यवु उपदेशिसल्पड क्र ऊ तक्कद्दु. . ऎलै- -कराळने .. (जनकर वंशदल्लि उत्पन्नराद. राजनिवनु),. : परमः :पवित्रवाद. आदि ‘मध्यान्त रहितनाप’ परब्रह्म विषयकवाद ई परम रहसृवु “न उपदेशिसल्पट्टिदॆ. नीनु स्वल्पवू भयपडबेकिल्ल. आचार्यकृत्याधिकारः 1213 भननि, बहवोमूर्याः क्वचिदेको विशुद्धधीः! त्रासितोपि सदामूर्सैरचलोयस्स बुद्धिमान् ॥। न निश्वासः क्वचित्यार्यो विशेषात्तु, कलौयुगे । पाहिष्ठावादवर्षेण मोहयॆन्त निचक्षणान् गोपयन्ना चरे द्धर स नाःसृ ष्मः किञ्चिदुच्च रेत्॥ पृ ष्कॊ (निनसदे. दरु गुह्यं सिद्धा न्व मेवच ER भक्ताय शास्त्र श्रद्धापरायच । न्यायेन चु सर्वं वक्तव्यं शौचयोगिने ॥ आत्मसूजार्थ मर्थार्थं डम्भार्थमपि खन धीः ll अयोग्येषु वदण्णा स्त्र ० सन्मार्गात्न 4 च्युतो भवेत् । ऊषरे निवसेद्धि बाषॆ! कन्यां प्रयोजयेत् ॥ सृजेद्वा मानरे वळालां eg ¢ शास्त्र मन्त्स चेत् । गुम्पिनॊन्दिगॆ सेरिरुवर आचार्यनु पश्चादुदीरितः - अथमनु. भनन्तिबहवोमूर्हाः - _ ऎष्टो जन मूरूरु लोकदल्लि आजार्यकृ तनन्नु वहिसि इरुत्तारॆ. परिशुद्ध ज्ञ्ञानवुळ्ळ वन क्वचिदेकः - ऎल्लियो ऒब्ब मूर्बरिन्द हॆदरिसल्पह्टिरू अपवर्गार्थवाद अनुष्ठानदिन्द चलिसदवनु बुद्धिवन्तनु. अन्थह मूरर मातिनल्लि स्वल्पवू विश्वासवन्नु. माडतक्कद्दल्लु पासिष्ठावादवर्षेण इत्यादि - पापिष्ठरु वादद. मळॆयन्नु सुरिसि, सिद्धान्त विरुद्धवाद अर्थगळन्नु हेळि विचक्षणरल्लदवरन्नु मोहॆगॊळिसुत्तारॆ. अन्थहनर मातिनल्लि यावागलू, विशेषनागि : कलियुगदल्लि विश्वासवन्निडकूडदु. गोपसयन्ना चरेद्ध र्मवर् इत्यादि - धर्मवन्नु गोस्यवागि अनुस्मिबेकु, नांस । ष्टः इत्यादि - केळदे इरुववनिगॆ हेळकूडदु, ’ पृष्टॊ 8. इ एत कॆलनरु केळिदरू गुज्जनाद सिद्धान्तनन्नु (रहॆसार्थगळन्नु) सम्यक् परीक्षॆ माडजि हेळकूडदु. आश्रितायातिभक्ताय इत्यादि - भॆक्तिक्रद्धॆयिन्द ळु मत्तु, शास्त्रदल्लि विश्रासनन्मुळ्ळननागिरुववनिगॆ न्यायेन पृच्छते - तद्दिद्धि प्रणिपातेन इत्यादियागि आचार वरणमाडि प्रणिॆपातपुरस्सरवागि शौचयोगिने - करणश्रयदिन्दलू शुद नागि केळुववनिगै ऎल्लवन्नू उपदेशतिसबेकु. आत ,सॊजार्थं इत्यादि - ख्याति लाभ पूजॆगळिगानियू डम्भार्थ वागियू, खिन्नधीः दारिद्र्य दिगळिन्द सनीडतनागि NR) अयोग्यरिगॆ नेदान्त शास्त्रवन्नु उपदेशिसिदरि सन्मार्गदिन्द जारिबीळुत्तानॆ, ऊषरे निनपेद्बीजं इत्यादि - (उप्पु). चौळुनुण्णिनिन्द कूडिद भूमियल्लि बीजवन्नु बित्तबहुदु, षण्डनिगॆ कन्यादान माडबहुदु, कहिय कत्तिगॆ हूमालॆ हाकबहुदु, अन्दरॆ इवुगळु हेगॆ निष्ट्रयोजनवो हागॆ अपात्रदल्लि शास्त्रोपदेशवु निष्ट्रयोजन. आद्दरिन्द अपात्रॆदल्लि वेदान्त शास्त्रवन्नु उपदेशिसकूडदु. ९ 1214 शीनुद्रॆहसैत्रयसाके
- ननास्ति काया नृ जने नाभक्ताय कदाचन । नैव बं साधक! नलुब्बा “य निशेषतः । दातव्योमन्न्र राजोयं ‘मन्तॊ €«यॆं हिन तादृ शः । यजवे गुरुभक्ताय वॆ ष्नमाय “निशेषत; । सर्व प्राण्यनुकूलाय दातिव्यो देशि केन तु? 2) तॊण्डर्कमुदुण्णच्टॊल मालैहळ् शॊन्नेन् । “अन्मादिमेलिट्ट रिनित्तेनाः पॊरुळ्ळॆ च्छिन्नामल् कॊणि नीर् तेर्न्नु? ऎन्रु श्री सात्व त ‘भगवद्दि (ता वसिष्म क ळसंवा द शाणि ‘लृस्मृृ ति सात्यकितन्रादिहळिल् श्चॊ लु हिरसडियॆे शरण्यन् अनुमतिसण्णु म्पडिक्कीडानसात्विकतासि कादि गुणङ्गळॆ गयुडैयरार्य
- न नास्तिकायानृजने इत्यादि - नास्तिक्क करणत्रयसारूप्यवॆम्ब खुजु बुद्धियिल्ल ग भगवद्भक्ति यिल्लदवनु, प्राणिहिंसारुचियुळ्ळवनु, अर्थलौभ्यवुळ्ळवनु, इत्यादिगळिगॆ “तदि ऎष्टोः? ऎम्ब ई मन्त्रराजनु ४ पदेशिसल्पडतक्कदल्ल. यजु बुद्धियाग्कि गुरुभक्तियिन्द कूडि, विशेषवागि विष्णु भक्तियुळ्ळवनागि, सर्व प्राणिगळल्लियू भगवच्छरीरवॆम्ब भावनॆयिन्द हिंसाकृत्यगळन्ना चरिसदवनिगॆ आचार्यनु ई मन्त्रनन्नु उपदेशिसतक्कद्दु. हीगॆ. रहॆस्यार्थगळन्नु योग्यरिगॆ हेळबेकॆम्बुदक्कू, अयोग्यरिगॆ हेळदॆ रक्षिसबेकॆम्बुदक्कू नम्मा ट्रवार्, तिरुम्मशैय्या वार् अवरुगळ श्रीसूक्तिगळन्नु प्रमाणीकरिसुत्तारॆ. 2) तॊण्डर्कमुदण्ण इत्यादि - भगवत्तॆ शॆ पिङ्कर्य परराद भगवद्भक्ष, रिग, हूमालॆयन्तॆ भगवन्तनिगॆ हृदयङ्गमवाद श्रीसूक्ति बॊ हेळिदॆनु, अन्दादिमेलिट्टु इत्यादि - अन्त्यादि रूसवाद प प्रबन्धवन्नु व्याजवागिकॊण्डु अतिगूढवाद रहसा ्यर्थगळनन्टु पामररू सुलभवागि तिळिदु कॊळ्ळुवन्तॆ हेळिद्देनॆ. इदन्नु तेर्न्नु ६ 1! (3) शिन्दामल् हॊणि नीर् - अयोग्यरुगळिॆ उपदेशिसि ग्रहिसि, इत्यादियागि, श्रीसात्वत संहित्का भगवद्दि ता, वसिष्ठ कराळ संवाद शाण्डिल्यस्मृ ति, सात्यकितन्त्र, आदि शब्ददिन्द आळ्वारुगळ श्री. सूक्तिगळल्लि हेळिरुव रीतियल्लि शरण्यनु अनुमति माडुवुदक्कॆ योग्यवाद सात्विकतॆ, आस्तिकतॆ वॊदलाद गुणगळन्नुळ्ळवराद, अचार्यरुगळु दैव प्रकृतिगळाद सचि ष्यरुगळिगॆ रहस्क्यार्थगळन्नु रक्षिसिडुवन्तॆ उसॆनेतिस तित्त्यारॆन्दुथिगमिसुत्ताकॆ. दैवप्त्रक तगळादकिन्थहस चैष्यरुगळु
- सात्य कि तन्त्र. 2) क डॆकिडन् कण्णिणैयारक्कळित्तु, ::पण्डै ऎनै यायिन “पत्तॊ इळिस तॊण्डरैमुद्दच्चॊल् मालॆ हळ् शॊन्नेस् आण्डत्तमरर् पॆरुमानडियॆने ॥ तिरुवाय्म्म(9- 4-9) भगवन्तनन्नु कण्णिन्द तृप्तियागि नोडि सन्तॆ तोषपट्टु, प्राचीन कर्मगळन्नु सवासनॆयागि बिट्टु भगवद्भ । क्षरु`“भगवद्दु Re अमृत प्राशन माडलु हडॊलियन्तॆ भगवन्तनिगॆ ह्म दयङ्गमवाद हाडिन मालॆ पु.त्किनो, . आचार्य कृत्याधिकारः 31315 4) “अभयं सत्व संशुद्धिज्ञा र्व नयोगव्यनस्थितिः । दानं दमश्चॆ यज्ञ श्च सा ऎध्यायस्त गॆ अर्जनन् । अहिंसा सत्य मळॊ. सथस्ता $गश्यान्तिर पॆ शुनम् । दया भूतेष्व कवलु ऎ० नार्दनं ह्री रचा पलम् । यारॆन्दरॆ (4) अभयं सत्वसंशुद्धिः ऎन्दारम्भिसि उपपादिसुत्तारॆ. अदागि अभॆयं-आगामि दुःखहेतुगळन्नु. दर्शन माडुवुदरिन्द उ-टाद. दुःखवु भय. :. अदिल्लदिरुवुद. अभय. सत्वसंशुद्धिः - सत्वगुण संशुद्धि - सत्रोद्रेक अथवा सत्वस ऎस्ट ऎ अन्तकरणद . संशुद्धि - जस्तमोगुणगळिल्लदिरुविकॆ, ज्ञा ानयोगन्य वस्थिति8 - प्रकृति वियुक्तनाद आत्म स्वरूस संशीलन. दानं - न्यायार्जितवाद धननन्नु सत्पात्रदल्लि अर्पण माडुवुदु. दमः - विषय स.खगळन्नु नॆनॆदुकॊळ दॆ इरुवन्तॆ क न्नु आडिसुवुदु अन्दरॆ अन्तःकरणवन्नु अडगिसिडु वुदु. यज 8 सात्रिक त्यागयुक्तवाद भगवदारा धन, सञ्चवुहा यज्ञा द्यनुष्ठान.स्था ऎध्यायः- वेदगळु भगवदाराधन प्रतिपादकगळॆन्दु तिळिदु, अवुगळन्नु अध्यायन माडुवुदु, तपः कृच्छ चान्द्रायण रूप कायक्षेशवन्नु माडुवुदु अर्जवं - मनोवाक्भायगळ प्रवृत्तियु एकरूपवागिरुवुदु. A NS उत्तर ’ कालदल्लि सुखकरवल्लदॆ. .इरुवन्तहॆ सॆहोदकळनिल्लर सरपीडावर्जन. सत्य - भूतहितवाद यथादृष्टार्थ वचन. अक्रोधः.- इतररिगॆ कष्टवन्नुण्टु माडुव चित्तनिकारविल्लदिरुवुदु, त्यागः - तन्न हितक्कॆ विरुद्धवादवु गळन्नू बिडुवुदु. शान्तिः - बहिरिन्द्रियगळिगॆ विषय प्रानण्य थिवृत्तियन्नु ‘माडुवुदु अन्दरॆ बहिरिन्द्रिय निग्रह, अपैशुसं - इतररिगॆ अनर्थवन्नुण्टु माडुव सिशुनतॆ-चाडियन्नु; हेळदिरुवुदु. भूतेषु दया - प्राणि दयॆ. अलोलुत्तं -. विषयगळल्लि आसॆयिल्लदिरुवुदु, मार्दनं - काठिण्य स्वभाववनिल्लदॆ साधुजनरॊडनॆ कूडियिरुवुदक्कॆ अर्हतॆ, ह्रीः - तप्पु माडिदरॆ लज्जॆ पडुवुदु, अचापलं - स्प ऎकणीयॆवाद ससय सानिध्यदल्लि sr तेजः- दुर्जनरिन्दल्लू इन्द्रियगळिन्दलू नराफनविल्लदिरुव मन सॆ 6र क्षमा तन्न न्न पीडिसु- - यन्नु ब्रह्मादि अण्डान्तवर्तिगळाद अमररुगळिगू नित्यव :क्तरिगू स्वा वमियाद भगवन्तनिगॆ दासनागिद्दु कॊण्डु समर्पिसिद्धेनॆ. x
- नान्मुहनै नारायणन् पडैत्तान् नान्मुकनुम् तान्नुहमाय् शङ्करनैत्तान् पडैत्तान् ॥ यान्मुखिमाय् अन्दादि मेलिट्टु अरवित्तेन् आखपॊरुळ्ळॆ शिन्दामल् कॊण्मिनीर् तेरन्नु ॥ चतुर्मुखनन्नु नारायणनु सृष्टि सिदनु. भगवन्तनु आन्तर्यावि- यागिद्दु कॊण्डु तन्मूलकवागि चतुर्मुखनू शङ्करनन्नु सृष्टिसिदनु, नानू अन्तर्का ‘मियाद भगवन्तन मूलक अन्त्का दरूपवाद पाशुरगळिन्द, परम रहस्य वाद अर्थगळन्नु उपदेशिसिद्देनॆ, इवुगळन्नु नीवु असत्पात्रदल्लि दान माडदॆ निम्मल्ले शेखरिसिट्टु कॊळ्ळि,
- गीतॆ 16-12-3. तेजः क्षमा धृ तिश्रौाचमजद्रोहो ना तिमानिता । भवन्ति न, दॆ । वीमभिजा इ भारत॥ ऎन्नुवु, 2) “द्विनिधोभूतसर्गोयं दैन आसुर एन च ॥ । निष्णु भक्ति परोदै वः? ऎन्रुम् शॊल्लप्प ट्र दैव स र्रकृतिहळुक्कु 3) “संवत्सरं तदर्धन्ना मासत्रय मथापिवा । परीक्ष निनिधोषाय्कैः कृपया निस्प हो वदेत् ।
- “यदृ च्छयो पसन्ना नां देशान्तर निवासिनान् । इष्टॊ परत- कर वॊ! डॆ रतात्मनाम् । २ इत्यादिहळिर् चॊन्न परीक्षादि नूल गुण निश्चय पूर्वकमाह
- “श्रुतादन्यत्र सन्तुस्टस्स स सत्र वच कुतूहली ।ऎन्रलामवस्थॆ यिले असट्टर्णमाहनॆळियिट्नु ववरल्लियू कोसविल्लदिरुवुदु. धृतिक-धैर्य. ऎष्टु नष्टगळु बन्दरू विहितवाद कर्मगळन्नु माडलेबेकॆम्ब अध्यनसाय. शौचं - बाह्यान्तर करण शरीरगळिगॆ कर्मानुष्कान माडलु अर्हतॆयन्नु सम्पादिसिकॊळ्ळुवुदु, अद्रोहः - इतरर स्न स्वच्छन्द वृत्तियन्नु तडॆयदॆ इरुवुदु द्रोह बुद्धिमाडदिरुवुदु. नातिनरानिता - तनगॆ उचित् गर्वविल्लडॆ इरुवुदु. भारत - भरत वंश प्रसूतनाद ऎलै अर्जुनने, इन्थह सम्पॆदं-सदु णग ळम्ब सम्पत्तु दैवीं अभिजातस्थ भवन्ति - सत्कुल प्रसूतनिगॆ उम्बागुत्तनॆ, ऎन्दु 2) द्विनिधो भूत सर्गोयं इत्यादि - ई प्राणिगळ सृष्टियु ऎरडु विध. हं दैव. प्रकृति मत्तॊन्दु आसुर प्रकृति. निष्णु भक्तियुळ्ळननु धैव प प्रकृति. (आदिल्लदिरुववनु आसुर प्रकृति) ऎन्दु हेळल्पट्ट दैव प्रकृतिगळु शिष्यरागि बन्दरॆ (3) “वत्स रं तदर्थंवा- ऒन्दु सॆंवत्सरकाल अथवा अदरल्लि अर्ध अथवा मूरु तिङ्गळु कालवादरू कालयासनॆगॆ तन्न शुश्रूषादि विनिधगळाद उपायगळिन्द परीक्षॆ माडि कृपॆयिन्दलू सतार कीर्ति धन लाभगळ आसॆयिल्लदॆयू वेदान्त कालक्षेपवन्नु हेळबेकु. (4) यदृच्छयोपसन्ना नां- इत्यादि - देशान्तर वासिगळागि यद च्ट यागि बन्दु आश्रयिसि रा 01 भक्तियुळ्ळ वरिगॆ, चिरकाल परीक्षॆयिल्लदॆ इष्टवाद He अपेक्षिसुव) वेदान्तार्थगळन्नु उपदेशिसबेकु. इत्यादिहळिर् च्हॊन्न _ इत्यादिगळल्लि हेळिद परीक्षूदि मूलगुण निश्चय पूर्वकवागि (1) शु त्रतादन्यत्रसन्तुष्टः - तनगॆ केळबेकॆम्ब रहस्य विषयगळन्नु बिट्टु इतर विषयगळल्लि आसॆयिल्लदॆ आ रहस्य विषयगळन्नु केळुवुदरल्लिये dp अनि यल्लि अषट्विर्ण माह इत्यादि - आचार्य शिष्यरिब्बरु.. विनह पक्कदल्लि जेरॆयनरिल्लद रीतियल्लि [मूरनॆयन निद्दरॆ आरु किविगळु केळुत्तवॆ. हागिल्लदॆ. आचार्य शिष्यनु इब्बरे इद्दु ऎन्दर्थ] शिस्यनिगॆ
- -3) शाण्डिल्क स्मृति 1.116. 4) सात्तत संहितॆ 21.45 21217 2) “डम्भोदक्टॊ ति मानश्च क्रोधः पारुष्यनॆनीवच । अजा सं चाधिजातस्य द्द वह सदमासुरीनु् । ऎन्नुवनु
- निपरीतॆस्त धांसुर्य, ऎन्रुं शॊल्लप्पैट्टि आसुर प्रकृतिहळुक्ळु मरैत्तु, ६७य धनमुडैयार् शेनित्तु i चरिताथयय्य्, वर्तिप्पा र् हॆळ् पॊूर्नाजार्य र्हळ्.
आधिकारिभेधेन विस्तर सज्ज २हरॊसाचार्कोसदेश क्रमः
इवर् हळ् जीहेन्द्रि यादि वृतिरिक्ट नाय्, नित्य इयर् इरुष्टानॊरु आत्मावुण्डु, इच्छेतनाचेतनज्ञळिरणु सय निवत्तुक्कु अन्न रामियाय् शीषियाय् इरुप्पा
उपदेश माडबेकु. (2) डम्भोदर्पोन्तिसूानश्च - डम्भः - तन्नन्नु ऎल्लरू धार्मिक नॆन्दा हेळबेकॆम्ब स्वाभिमानदिन्द धर्मानुष्मान माडुवुदु, दर्प॥ - कृत्याकृत $गळन्नु विवेकिसदॆ आनुष्मिसतक्क, सन्तोषाःशयदिन्द कूडिरुवुदु, अतिमानः - तन्न गॆ अभि जात्यक्टू अनुगुणवल्लद अहम्भाव, क्रोधः - कोस, हपारुष्यम् - वाक्सिनल्लि कठिणतॆ, अज्ञानं - रावर तत्वगळल्लि भेरवनि तिळियदिरुवुदु, इत्यादि आसुर सम्पत्तुगळु, अभिजातनिगू उण्टागत्यवु, ऎन्दू, 3) विपरीतस्त थाःसुरः-आसुर प्र कृतियु विसरीत वर्तनॆयुळ्ळ समु. विष्णु भक्तिगॆ विसरीतवागि. विष्णु द्रॆ (षनन व्नळ्ळवनु आसुर प्र क ति ऎन्दर्थ. विन्रुंशॊल्ल पट्टि इत्यादि - इत्यादियागि हेळल्पट्ट आ सुध प्रुकृतिगळिगॆ ई ‘सरुसनिादगळ्नु “माडदॆ मठॆयागिट्टु, शीरियधन मुड्कॆयार् इत्यादि - बहळ श्लाघ्यवाद धनवन्नुळ्ळवरु, सकालदल्लि उपयोगिसलु, अदन्नु रक्षिसिट्टु सुखवागि बाळुवन्तॆ, तरकार य् कृतार्थरागि, नम्म पूर्वाचार्यरुगळु इद्दरु इदरिन्द आचार्यरुगळु रहस्यार्थगळन्नु सत्बुरुषरिगॆ उनदेश माडबेकॆन्दू, असत्तुरुषरुगळिगॆ उपदेशमाडकूडदॆन्दू तिळिसल्पट्टितु
आचार्यरुगळु सच्चिष्यनिगॆ उपदेशिसुव तत्वहित पुरुषार्थगळ सङ्ग्रह
हीगॆ ‘श्लाघ्यवाद विद्यॆयिन्द कूडिद आचार्यरुगळु सरमास्तिकनागि अल्बश्रुतनाद शिष्यनू, हागॆयो सरमास्तिकराद स्त्रीशूद्रादिगळू चन्नागि तिळिदुकॊळ्ळुवन्तॆ उपदेशिसुव प्प क्रकारवन्नु इवर् हळ् ऎन्दारम्भिसि अनुग्रहिसुत्तारि अदागि ई आचार्यरुगळु देहेन्द्रियॆगळिगिन्त . (अन्दरॆ अजेतन सदार्थक्सिन्तॆ) बेरॆया वनू, नित्यनू आगिरुव जीनात्म्मा । चेतन पदार्थ) इद्दानॆ. ई चेतन मत्तु अजेतनगळॆरडू बृ य - अदॆ इवुगळिगिन्त बेरॆयागि, इवुगळिगॆ अन्तर्यामियागि शेषियागिरुव परमात्म तत्तवू उण्टु. (इदु ईश्वर तक्त्वेपदेश) अन्तर्यानियताय् शेषिंययाय*् ऎम्ब पदगळु लक्ष्मीीनारायणरिब्बर दिन्यात्म स्वरूपवन्नु तॆ विशेषण विशिष्ट वेषदिन्द ई शत्ववु ऒन्दु ऎम्बुदन्नु इरुप्पा नॊरुपरमाश्ना ऎन्दु निरूपिसुत्तारॆ” “यथासर्नगतो विष्णु सृथैवेयन्दि _जोत्तम? वम्बल्लि सर्वान्तर्या मित्वक्कॆ अनुगुणवाद व्याप्तियु लक्षि नारायणरिब्ब रिगू ‘जेळल्पडुत्त द्रॆ ऎन्दु ई विष्णु पुराण श्लोकक्कॆ, विष्णु चित्ररु व्याख्यान माडिरुवुदरिन्द “सर्नान्तर्यावि” पगवु उभय साधारण. “उभयाधिष्का नम् ऎएककेषित्तम्’ ऎण्ट प्रस् णा ऒंसार “तेहि” पदवु उभय
1218 श्रीमग्रहॆस्यत्रॆयसाके
नॊरु परमात्मा उण्डु. इप्प रमात्मानॆ ैय्यॊो£य निम्वात्मावुक्सुत्तानुम् हिररुम्, रक्षकहॆराहमाब्बारॆन्रु तत्वत्तॆ युवर्, अनादिकालमन्सा दियाह संसरित्तु प्रोन्स वडि येनुक्कु इनियॊरु गायि क्लेशव् वारादसडि तिरुवड्शिहळ्ळॆ त्तन्दु रक्षित त्करुळ नेजुमॆन्रु आचार्यन् प्रसादित्त गुरुपरम्परापूरक द्वयत्ताले श्रीमानान नारा यणन् तिरुवडिहळ्ळॆ शरणनुाहप्प त्ति. आत्मूत्मीयज्ञ ळुवर् अवत्तॆ, सत्त नरुम् शुम्रह ळ्टॆयुंवर् अजकी समर्पिप्सदॆन्रु हितत्तैयम्म्, सदाचार्यन् काट्टिक्कॊडुक्क कैकॊण्ड ऎम्बॆरुमान् इनि नम्मॆ } ऒरुपडिक्कुव् कैनिडानॆन्सि रतेत्तत्तोडे इज्लू रुन्न कालम् अपवर्गपूर्वरङ्गमान निसा धानुकूलवृत्ति त्तियोडे नडप्प, डन्रु उत्त रक्य “त तॆ युवर्. सज्ज )हरुचिहळुक्कु च्छुरुङ्गवरुळिच्चॆ umes म
साधारण. सर्नान्तर्यामित्व सर्वशेषित्वगळिङ्गले, सरमात्म तत्ववु अभिप्रेतनॆन्दु तिळिसलु इल्लि आचार्यरु “परमात्म” पदवन्नु प्रयोगिसिरुत्तारॆम्बुदु भाव, ’ इप्परमात्मानैय्योय इत्यादि - ई परमात्मनन्नु बिटु सॆ ई जीवात्मानविगॆ तानू इतररू रक्षकरागुवुदिल्लवॆन्दु तॆत्वनन्नू अनादि कालदिन्द अन्दादियाह-अन्त्यकालगल्लि तन्न शरीरदिन्द सूक्ष्मगळाद पञ्च भूतगळन्नू इन्द्रियगळन्नू तॆगॆदुकॊण्डु सूक्ष्मवाद शरीरवॊन्दन्नु एर्सडिसिकॆ इळ्ळुवुदु उत्तर शरीरक्कॆ आदियागुत्तदॆ. ई रीतियागि ऒन्दु शरीरदिन्द मत्तॊन्दु शरीरक्कॆ प्रवेशिसि जीवात्मा ; चा सुत्तानॆ. हुटु ितानॆन्दर्थ. इन्थह अडियेनुक्कु इत्यादि - दासभूतनिगॆ इन्नु मेलॆ म गर्भवासादिक्लेशवु बडि इरलु तिरुवडिहळ्ळत्तन्दु रक्षित्तरुळ वेण्डुमु् इत्यादि - निन्न्न श्रीपादगळन्नु कॊट्टु. कृपॆमाडि रक्षिसबेकॆङ्गु, आचार्यनु प्रसादित्त २ उपदेशिसिद द्वय मन्त्रदिन्द गुरुपरम्परा पूर्वकवागि श्रीमानान नारायणन् तिरुवडिहळ्ळॆ शरजमाह प्पट्र इत्यादि - द्वयमन्त्रवन्नु उच्चरिसि श्रिय्य पतियाद नारायणन श्री पादगळन्नु बता अध्यवसायमाडि - लक्षि विशिष्ट नाद नारायणने सर्वशरण्यवाद नरतत्ववॆम्बुदन्नु कळिसलकि इल्लि “द्वयत्ताले’ भट ग हेळिरुत्तारॆम्बुदु गमक - शरणमाहप्प ट्र ऎम्बुदरिन्द सरणेक्टोपायवागि सुदृढनागि अध्यनसाय माडि । विश्वासदिन्द कूडि) ऎन्दर्थ आत्मात्मीयङ्गळ्ळॆयुुम् इत्यादि आता स्वरूस, आत्मीय - फॆल, अवि सु ट्रवरुंशुमैहळॆ Wd भर, जा तानु भ्र तन्मन्माश्रयिसिरुव शिष्यादिगळ स्वरूप भर, फलगळन्नु आ भगवन्तन हावारनिन्दगळल्लि समर्पिसबेकॆम्ब " हितनन्नू, - इल्लि आत्मात्म €यॆगळन्नु हेळिरुवुदु आचार्य निस्मॆयल्लि विशेषाभिमानदिन्द ऎम्बुदु भाव सदाचार्यन् काट्ट कॊ )िडुक्क इत्यादि… सदाचार्यनु उपदेश सूर्वकवागि ’ तोरिसिकॊडलु कृ क्फूण्ड वाचिकुवान् इत्यादि - आ भरवन्नु अङ्गीकरिसिद भगवन्तनु, इन्नु मेलॆ नम्मन्नु यान रीतियल्लू कैबिडुवुदिल्लवॆम्ब तेट्र त्कॊ €डे - निर्भरतॆयिन्द, ई लोकदल्लिरुव काल असवर्ग पूर्वरङ्गमान- मोक्षक्कॆ पूर्वभावियाद, निरसराधनाद अनुकूल वृत्तियॊडनॆ नडॆदि बरुवुदॆम्ब उत्तर कृत्यवन्नू सङ्ग्रह रुचिहळुक्कु - सङ्ग्रहवागि तिळिदुकॊळ्ळबेकॆम्ब आसॆयुळ्ळवरिगॆ. शुरुङ्गवरुळिच्टॆ य्
नर्हळ् - सङ्क्षेपवागि कृ सॆयिन्द आचार्यरुगळु उपदेशिसुत्तारॆ.आचार्यन स्यधिकारः 1219
एिनमेव मम आचार्याः उपदिदिशुरित्याह क प्रत्यग्वैस्तु (प स्रत्केयस्तु)निलक्षणं प स्रकृतित स्वातापतिस्त्रृत्सरः स्मिन्मात्म भरार्पां हिततमं तच्छेषवृत्तिः फलम् ग 6६ हीगॆ सङ्ग्रहवागि हेळिद अर्थवन्नु ‘सुखानुसन्धानार्थक्कागि प्रत्यग्वस्तु विलक्षणं ऎम्ब श्लोकदिन्द आचार्यरुगळु तमगॆ उपदेशिसिदुवागि अनुसन्धान ज् रॆ.
इल्लि “प्रत्यग्ग स्तु, विलक्षणं? ऎम्ब पाठवु सनीचीननॆन्दु पूर्वाचार्यरुगळु इदन्ने अङ्गीकरिसिद्दारॆ. ई पाठदल्लि अध्या हार दोषगळिल्लदॆ विशेषवाद अर्थवु द्यॊ (त्र ्यवागिरुवुरिन्द ई पाठभेदनन्नु अङ्गीकरिसि चतुश्कास्ट्र विद्वान् पुत्तङ्कोट्टकं श्रीनिवासाचार्य र रवरु ई श्लोकक्कॆ विस्तारवागि व्याख्यान माडिरुत्तारॆ. अदन्नु कॆळगॆ बरॆयलागिदॆ. ई श्लोकदल्लि ज्ञातव्यगळाद, तत्व हित पुरुषार्थगळु सङ्ग्रहिसल्पट्टिनॆ आदागि - प्रत्यग्वस्तु - जीवात्मा प्रश्यक् शब्दवु रूढि शक्तियिन्द जीवात्म नाचकवु. “अहं” ऎम्ब शब्दक्कॆ पर्यायवादद्दु. प्रकृति शब्दवु
“प्रकृतिः सञ्चभणतेषु स्वभावे सचिवादिषु । प्रधाने, : कारणे, गुह्ये, जन्तौ छन्दसि मातरि ।, ऎम्ब नानार्थरत्नमाला कोशद प्रकार, अनेकार्थगळन्नु ळृद्धा गिद्दरू,.. गोशब्बवु प्रसिदि पा ्र्रचुर्यदिन्द हसुवन्नु तिळिसुवन्तॆ, “प्प ्रकृति’ शब्दवु मूल प्रक तियन्नु तिळिसुवुदागि स्वीकरिसि अदर कार्यभूतवाद “शरीर”वन्न्मु तिळिसुत्तॆ. सृति कन्दर, कारण शब्ददिन्द कार्यवन्नु औपचारिकवागि हेळुवुदू युक्तवादद्दु. प्रत्यश्वृवॆन्दरॆ स्वसॆ ब ब्रभासमानत्ववॆन्दर्थ. अन्दरॆ तनगॆ ताने तोचुवुदु. जीवात्मतत्ववु ica “आहा, “अहं” ऎन्दु तनगॆ ताने तोचुत्तॆदॆ. तनगॆ ताने तोचुन प्रत्यक्क्व ’ विशिष्ट तत्ववु प्रत्यग्हसु, - जीनात्मा; इदु “स्रकृतितः निलक्सणं? देहक्किन्त बेरॆयादद्दु. काण्णवेनॆन्दरॆ प्रत्त्य्यक्ष्व गुणवुळ्ळ द्हागिदॆ. देहवु अचेतन तत्व. तनगॆ ताने तोचुवुदिल्ल. परस्मै भास मानवु - इतरररिगे तोचतक्कद्दु.
अहमर्थो न चेदात्मा प्रत्यक्कृं नात्मनो भवेत् । आहॆम्बुद्ध्या परागर्थात् प्रत्यगर्थोहि भिद्यते । ऎन्दु .यामुनाचार्य.: श्री सॊक्तिय प्रकार इतररिगेनॆ प्रकाशिसुव स्वभाववुळ्ळ देहक्किन्त, तनगॆ ताने प्रकाशिसुव जीवात्मतत्ववु , बेरॆयादद्दु चेतनत्व, स्वयं प्रकाशत्व, विकार रहितत्व, ज्ञ्यानस्वरूसत्व, Wario ैत्वादि गुणगळन्नुळ्ळॆ जीननु अचेतनवाद देहक्किन्त
बेकॆयॆम्बुदु स्पष्टवागुत्तदॆयॆम्बुदु तात्पर्य.
बृहदारण्यकदल्लि (6-8-.7)“कतम आत्मा? ऎम्ब जनकर प्रश्नॆगॆ याज्ञ नल्ल रु उत्तरिसुत्ता “योतयॆं विज्ञानमय; प्राणेषु हृद्यन्त र्ज्योतिः पुरुषः स समानस्स न्नुभ् लोक
1220 श्री मद्रकस्यत्रयसारे
अनुसञ्चरति सवा अयम्पुरुषो जायमानः शरीरमभिसंसद्यमानः, , स्मभिः संसॆ ैज्यते सउत्पा $मन्न्रौयनाणः पास्मनो निजहाति” ऎन्दु ज्ञानस्वरूसनू ज्ञा न हॊ आद जीवात्मा हृदयदल्लि वासवागिरुत्ताकॆ.. : इवनु नस्य नटक मगळ दॆसॆयिन्द शरीर सम्बन्धवन्नु स डु हुटु त्तानॆ. शरीरवन्नु कर्मानु गुणफलानुभवानन्तर बिटु होगुत्तानॆ- “अविनाशीवा अरे आयमात्मा’, अनुच्छित्तिधर्मा - ई आत्मानाशविल्लद्दु. : इदर धर्मक्कॆ छेदविल्ल. इत्याद्यनेक प्रमाणगळु देहात्म विवेकवन्नु तिळिसुत्तवॆ.
. अत्मा नित्यो8व्य य शुद्धः एकः क्षेत्रज्ञ क आश्रॆ यः ।
अनिक्रय स्वद्धग्रेतु न्यापको$ म तः ॥ (भाग. 7स्टुन्ध)
1 आत्मा नित्यनु-उत्पत्तिनाशरहितनु. 1, देहवु अनित्य-उत्सृत्रिनाशवुळ्ळद्दू. " PY अव्ययः-क्षय, नाशगळिल्लदवनु. व सॆ क्षयनाशगळन्नु ळ्ळ द्व. कच् शुद्धः-सत्पादिगुणदो षरहितनु प्रज सत्वागजस्त मो. गुणजोषवु्ळ ब ZN दिक्कु ज्ञ्यानैकाकारनु. श्च. अनेकाकारवुळ्ळ द्दु. व ब केतॆच्ग कष्टा कनाश्र्रयनु, 5. जानरहितवु । 6. ” आश्रयः देहेन्द्रियाधारनु. 6. ” इन्द्रि यगळिगॆ आथेयभूतवु. 7. *» अविक्रियः-परिणामरहितनं. आ वृद्धा द्भ्य्यादि विकारगळन्नु छॆ द्दु. 8 ’ ” स्वदृक्-तनगॆ ताने तोचुनननु. 8.५5% सं शोचतक्क्दू क्ष go हेतु रनु कार्यवन्नु माडुवु 9. ” कतृत्व साधन. pn
॥ दक्कॆ कारणभूतनु. ।
10: इ व्यापकः-सर्वशरीरगळल्लियू आन्त; 10. घि इत
इग व्यापरिसिरुववनु, 1 1. स्न असॆङ्गी-बन्धुरहितनु. 11%- ५- पुता ऎ स युत्तषु- 12.- ५? अनावृतः-अनुकूलनागि स्वयं
स प्रकाशनु 12,1५ ई धिक प्रकाशनु.
“हीगॆ देहने आत्मानॆम्ब ज्ञानवु अनवुगळिगॆ इरुव लक्षणगळिन्द निराकृतवु.
अनन्तर इन्द्रियात्मनादवु निराकरिसल्पडुत्तदॆ प्रत्यग्वस्तु, - आत्मा प्रकृतितः - प्रकृ ति सरिणामगळाद इन्द्रियगळिन्द विलक्षणनु. : हिन्दॆ हेळिदन्तॆ देहवे आत्मानॆम्बुदु इल्लवादरू नानु नोडुत्तेनॆ, ननगॆ केळुत्तदॆ. ऎम्बन्तॆ, कण्णुनोडुत्तदॆ ’ कनि केळुत्तदॆ, ल न्यु इत्यादियागि. इन्द्रियगळे आत्मानॆन्दु कल्पिसुवुदु युक्तवॆन्दु तोरुत्तदॆ यॆन्दरॆ ई भ्रमवू जीवात्मा - प्रत्यग्हस्तु, प्र सृति - इन्द्रियगळिन्द विलक्षणं -बेकॆ ऎन्दु हेळि निराकरिसल्कडुत्तदॆ. हेगॆन्दरॆ ऒन्दु शरीरद ल्लि कण्णु, मूगु, नालिगॆ किवि, त्वक् पायु, उपस्कृ, पार्क पाणि, वाक् ऎम्ब ऐदु “‘ज्ञानेन्द्रियगळू ऐदु कर्मेन्द्रिय गळू; इवॆ. “इवु ऒन्दडॆ आत्मा बन्दु हेळुवुदादरॆ शरीङ्क्कॆ अनेकात्मत्तवु एर्सटुट-
आचार्यकृत्याधिकार 1221 जा त ्षत त तु आसौू ऎइ सष ष, 6 ऒ6, सिऎ स सस ख५५
बहु नायकत्व दोषवु एर्पडुत्तदॆ… इवुगळ समुदायवु; आता नॆन्दकॆ, कण्णु नोडुत्तदॆ किवि केळुत्तदॆ इत्यादि बेरॆ. बेकि व्यवहारगळु सरिहोगुवुदिल्ल. मेलू समुदायवु आत्मा वादरॆ कण्णु शब्दग्रहण माडबेकु, कवियु नोडबेकु, इत्यादि ऒन्दु इन्द्रियद- कार्यवु मत्तॊन्दु “न्द्दियक्कॆ प्रसक्तवागबेकागुत्तदॆ. इदु आनुभवसिद्ध वज्र. आद्दरिन्द इन्द्रिय समुदायवू आत्मानागलारदु आत्मा प्रक्रति कार्यभूतगळाद इन्द्रियगळू अल्ल.
हीगॆये मनस्सॆम्ब इन्द्रियवू “आहम्मनसास्मरामि- ऎन्दु स्मरणक्कॆ. साधनवागि सिद्धिस वुदरिन्दलू, “आहम्मनः” ऎम्ब अनुभववु एर्पडदॆ इरुवुदरिन्दलू प्रकृति शब्द. वाच्यवाद मॆनस्सिगिन्तलू प्रत्यग्वस्तुवु विलक्षणवादद्दु. बेरॆयॆन्दर्थ. ।
हीगॆये वायुविन विशेष परिणामवाद प्राणनायुगळू,सानयत्व सङ्घातरू-त्वगळॆङ्गु अहम् ऎन्दु निरवयत्व्व एकरूपत्व, प्रत्यक्ता _दिगळिन्द कूडिद आता ननिगॆ. विरुद्ध वाद्द रिन्द प्राणवु आत्मानल्लवॆम्बुदू “पुत्यग्हस्तु, विलक्षणं प्रकृतितः” ऎन्दु हेळल्पडुत्तदॆ.
इन्द्रियाधीनवाद प्रत कनु धर्मभूत ज्ञानद स्रकरणदिन्द उण्टागुवुदरिन्द, साङ्ख्य, सौगत, अद्वॆ ृतिगळु ज्ञा ्ल नवन्ने आत्मवन्नागि अङ्गीकरिसिरुवन्तॆ, ज्ञानने आत्मानागलि ऎन्दरॆ पानॊ तिळिसुत्तारॆ. “घटमहॆञ्जानामि?-घटनन्नु नानु तिळियुत्तेनॆ ऎम्ब व्यवहारदल्लि अहं ऎम्ब प्रत्यग्वस्तुवु ज्गा नक्कॆ आश्रयवागि भासमाननागुवुदरिन्द प्रकृति शब्दवाच्छवाद अत्म स्वभाव भूतवाद ज्ञानक्किन्त स्रत्यग्वस्तुवु बेरॆयागि अदरॊडनॆ कूडिरुत्तदॆयाद्दरिन्द धर्मभूत ज्ञा नवे आत्मा ऎंऒ वादवू सरियल्ल. ज्ञानवु ननगॆ उण्टायितु, ज्ञा नवु. ईग नष्टवायितु नन्दू ज्ञा नक्कॆ उत्पत्ति विनाशगळन्नु हेळुवुदरिन्द नित्यवाद आत्मतत्ववु ज्ञान वागलारदु. आद्दरिन्द, यथा स्रकाशयत्यॆ (कः कृत्स्नुंलोक मिमं रविः ।
क्षेत्रं क्लेत्री तथाकृत्स ं स्य भारत ग ऎन्दु गीतॆयल्लि हेळिरुवन्तॆ सूर ैनु तन्न प्रभॆयिन्द “ई लोकनन्नॆल्ला प्रकाश सडिसुनन्तॆ, ई शरीरवन्नु, आदकॊळगॆ इरुव जनन (श्लेत्री) प्रकाश सडिसुत्तानॆ. जीवन धर्मभूत ज्ञानवु शरीरदल्लिल्ला प्रसरिसि इन्द्रियाधीन भोगगळन्नु अनुभविसुत्तानॆन्दु तात श्ररै
हीगॆ देह, इन्द्रिय, मनस्सु, प्राणवायु, धी-धर्म भूशज्ञ्यानइवुगळिन्द जीवनु बेरॆ यॆॊम्बुदु “प्रत्यग्वसु, निलक्षणं स्रकृतितः” ऎन्दु तिळिसल्पट्टितु. इदरिन्दागि देहेन्द्रियादि गळिगिन्तलू आत्मा बेकॆ ऎम्बुदु. प्रामाणिकवाद्दरिन्द “सर्वखल्विदम्ब्रह्म? . ऎम्ब श्रुतियन्नु आधारवागिट्टुकॊण्डु जगदात्मैॆ कृवादिगळ मतवू अनुपनन्नवु ऎन्दु अर्थात् हेळल्बट्टितु. अल्लि “तज्जलान्” ऎन्दु जगत्तु, अवनिन्द उण्टागि अवनल्लि लयवागि अवनिन्द रक्षिसल्पडुत्तदॆ. (शज्मत्व, तल्लत्व, तदनत्व) ऎन्दु हेळिरुवुदरिन्दलू, निस्पलम्, निष्क्रियम् » आविकार्योय् मुच्यते ऎन्दु आत्मतत्वक्कॆ अविकारित्ववु हेळिरुवुदरिन्दलू जगदात्मत वादवु सरियल्ल. “सत्यं ज्ञ्ञानमनन्तम्ब्रक्म? न श्रुतियिन्द आत्माज्ञानरूपनू’ जगतु, जडरूसनागिरुवुदू प्प त्यक्षसिद्द वाद्दरिन्द जगदात्मनादिगळिगॆ जगत्तुज्ना नरूपवादद्दु आत्मा-ब्रह्मवु जडरूपवु ऎन्दु अङ्गीकरिस
1222 श्रीमग्रहस्यत्रयसारे
EES । बेकाद प्रसङ्गवु बरुत्तदॆ. रज्जुवन्नु सर्पमॆदु. भ्रमिसुवन्तॆ ब्रह्मदल्लि जगद्भा )न्तिकल्पन पक्षवु ऒन्दे अधिष्ठानदल्लि ऒन्दे कालदल्लि. अनन्त भ्रृमगळु एर्पडुवुदु असम्भावितवाद्दरिन्द ज्ञान स्वरूसवाद ब्रह्मदल्लि तद्विजातीयवाद जडरूप जगद ुखनुत्ववु असम्भावितॆ.
जीवने ब्रह्म- वॆन्दू, इवरुगळिगॆ प रस्पर. भेधविल्लनॆन्दू, भ्रमिसिरुव अद्रॆ ृतिगळवादवन्नु अङ्गीकरिसि जगद्ब ह्म भेदविल्लवॆम्बवादवु निराकरिसल्पट्टितु- ईग सॆ ब्रह्मवू बेकॆ- ऎम्बुदु ई श्लॊ ेकदिन्दले निरूनिसल्पडुत्तॆजॆ. प्रश्यग्व स्तु जीवनु, प्रकृ तितः- प्रक ैष्टाः क तयः यस्य ऎम्ब “ग्र हदिन्द जगत्स ष्टि स्थिति संहार मोक्ष प्रदत्वादि उत्कृष्ट वाद त गॆळिन्द कूडिद अन्दरॆ जगत्कारण भूतवाद ज्रह्मक्कॆन्त; निलक्षणं-बेरॆ ऎम्बुदु. हेळल्पडुत्तदॆ… इरक्कॆ प्रमाणवागि “ज्ञा कज्ज दा _वजावीशनीश्ौ, ऒब्बनु ज्ञानि मत्तॊ “ब्ब नु आजा कथी, इवरिब्ब रल्लि मॊदलनॆयननु ईशनु, मत्तॊब्ब नु आतु. नद तयद सरस्सॆरॆ व्यत्यासवु तिळिसल्पडुत्त दॆ. समानेवृ क्षे प्ररुषोनिनग्न ॥ ज् मुह्यमानः “न सृथगात्मानं प्रेरितारञ्च मत्वा? जीवात नू, र परमात्मनू बेरकॆयॆन्दु उपासनॆ माडि, इत्यादि वाक्यगळिन्दलू § “ईश्वरस सर्वभूतानां कृद्धि तेर्जाधतिष्य ति ति, भ्रामयन्. सर्वभूतानि-सर्वभूतगळिगू हृत्छ्र देशदल्लि ईश्वरनु सु यन्त्रदल्लि कुळितिरुव वस्तुगळन्तॆ, तन्न सङ्कल्पदिन्द सुत्ति- सुत्तानॆ, इत्यादि वाक्यगळिन्दलू जीव परमात्मर भेदवु. सिद्द. ।
अनन्तर जीवात्म्मा देहक्किन्तलू, ईश्व रनिगिन्तलू बेकॆयॆम्बुडु ‘प्रामाणिकवादरू आत्म तत्सवु” ऒन्दे अनेकविल्लवॆम्ब वादवु सघननादद्दु » आद्धरिन्द अदन्नु अङ्गीकरिसबहुदे ऎन्दक” न कूडदु ऎन्दु तिळिसुत्ता कॆ. प्रुत्यग्वस्तु विलक्षणं जीवक तत्ववु विविधगळु - विलक्षणं ऎम्बल्लि” “वि” ऎम्ब ‘उससर्गक्कॆ नाना विधगळु ऎन्दर्थ. नाना विधगळाद.विचित्रगळाद कर्मगळिन्द आनेकगळॆबुदु प्रत्यक्षवागि तिळियल्पडुत्तदॆ. ’ प्रकृतितः- स्रकृ ष्टाः कृतयः-पुण्यपास कर्मगळु अवुगळिन्द विलक्षणं- ऒन्दे अल्ल अनेकगळु"नित्योनित्यानां चेतॆनश्चॆ 1 एकोबहूनां यो विधधातिकामान्?- -नित्यवागि ऒब्बनाद परम चेतननु (भगनन्तनु)
नित्यराद, अनेकराद जीवरु गळिगॆ अवरनर इषा ग Ey नॆ ऎम्ब श्रुति वाक्यदिन्द "अनेक जीवात्मरुगळसद्दा ववु ' व्यक्त. बि । जीवात्मरुगळिगॆ सुख दुःख भेददिन्द अनेक जीवनादनवु अङ्गीकरिसल्पट्ट रू, शरीरगतवाद स्त्रीत्व पुस्त भेदविदॆये ऎम्ब सण्डीहनन्नु इदे वाक्यदिन्द” निरसनॆ "माडुत्ताकॆ.' आदागि प्रत्यग्वसु, जीवनु 'निलक्षणं प्रकृतितः - 'कार्यकारणगळिगॆ अभोदोपचारदिन्द, प्रकृति शब्दक्कॆ" शरीरवन्नागि अर्थमाडि शरीरक्किन्त' बेकॆयादननु, ऎन्दु एर्पडुवुदरिन्द स्त्रीत्र भ्र वीद गळु शरीरक्के विनह, अत्मानिगॆ इल्ल ऎम्ब' अर्थवु" एर्पडुत्तदॆ. : आद्दरिन्द आत्मरुगळु स्वरूपतः - ऒन्दे. आकारवुळ्ळ वरु, अन्दरॆ ज्ता नैकाकाररु, स्त्री, प्रमान् ऎम्ब भेदवु शरीर सम्बन्धदिन्द उण्टागतक्कद्दु. । F । ) महाभारतदल्लि आनुशासनिक पर्वदल्लि पार्नतियु.. परमशिननन्नु कुरितु आत्मरुगळु स्त्री, प्राणरागियू,. प्ररुषप्रा णरागियू बेकॆ बेकॆ पङ्गडक्कॆ सेरिदवरे ऎन्दु केळलु. सरमशिननु- नानाना स्त्रीत्वं पुंस्कृ_मिति प्राणेस्थिति र्नैनासि, कोभने ! निर्वि कारस्पृदैॆ वात्मा स्वीत्वं पुंस्क्वञ्च नात्मनि ॥ कर्मप्रकारेण तथा जात्यां जात्यां प्रजायते ॥ ऎन्दु आत्मरुगळल्लि स्त्री प्राणरु पुरुषप्राणरु ऎम्ब भेदविल्ल. आतात्म निकारविल्लदननु. स्त्रीत्व पॆंस्क्त्वगळु आत्म स्वरूपदल्लिल्ल कर्मुसम्बन्धदिन्द आत्मा स्त्रि शरी रू पुरुष शरीरक नागियू हुट्टुत्तानॆन्दु समाधाननन्नु तिळिसिरुत्तारॆ. “द्द रिन्द जीवात्म स्वरूपदल्लि स्त्रीत्वादि भीदोक्तियु बहु स्रमाण विरुद्धवादद्दु. त अनन्तर स्वरूपतः समानराद जीवरुगळिगॆ अनेक देह सम्बन्धवु हेगॆ उण्टायितु ऎम्ब आ शङ्कॆगॆ, प्रकृतितः, प्रगत :आचार्यः प्राचार्यः ऎम्बन्तॆ प्रगत कृतितः :ऎन्दु .विग्रहमाडि प्राचीन कर्मवु कारणनॆन्दु तिळिसुत्तारॆ. श्रुतियु “रमणीय. चरणाः रमणीयां, योनिमापग्यन्ते, ब्राह्मणयोनिंवा, क्षत्रिय योनिंवा, वैश्य योनिंवा, अथ य इह कपूयु. चरणाः कपूयां योनिमापद्यन्ते श्रयोनिंवा सूकरयोनिंवा चण्डाल योनिंवा” ऎन्दर सत्यर्मगळन्नु माडिदवरु श्रेष्टनाद, बानन क्षत्रिय, वैश्य शरीरगळन्नु पडॆयुत्तारॆ. पाप. कर्मगळन्नु माडिदवरु कुप्सितवाद नाय्कि : हन्दि. चण्डाळ शरीरगळन्नु पडॆयुत्तारॆ. ऎन्दु _ हेळिरुवुदरिन्द शरीर भेदगळु आत्मरुगळिगॆ , कर्मसम्बन्धदिन्द उण्टागुत्तदॆयिन्दु एर्पडुत्तदॆ. अनन्तर जीनात्मरुगळु. स्वाभीष्ट सम्पादनदल्लू स्वानिष्ट निवारणदल्लू समुर्थरल्लरॆन्दनि प प्रत्यग्व स्तु विरक्षणिं प्र ko ततः बिन्दु योजिसुत्ता रॆ. र, ल योरभेदः ऎम्बुदु शास्त्र वित प्रक्रिय. अदन्नु Hes निलक्षणं ऎम्बुदक्कॆ विरक्षणं ऎन्दु रेफदिन्द कूडिद पाठवन्न नु सरिसि जीनात्मा प्रकृतितः- तन्न स्वाभावदिन्द अन्दरॆ प्रकृष्टनाद तन्न प्रयत्नदिन्द विरक्षणनं हसिवु, दाह, व्याधि; जन्म, जरॆ, pe: इवुगळिन्द तन्नन्नु कापाडिकॊळ्ळॆलागदवनु. आज्ञोजन्तुरफीशोयं आत्मानस्सुखगुःखयॊ"ः । स्वयं मृत्सिण्ड भूतस्य परतन्त्रस्य देहिनः ॥ स्वरक्षणे$ स्यशक्तस्य कोहेतुः सररक्षणे ॥ ॥ जीवात्मा तॆनॆ सुखवन्नु उण्टुमाडिकूळ्ळलू दुखःवन्नु होगलाडिसिकॊळ्ळॆलू असमर्थनु. आज्ञनू सह, अदक्कॆ दारि तिळियदवनु ऎर, मण्णिन मुद्दॆय हागॆ परतन्त्रनाद जीवनु तन्नन्नु ताने रक्षिसिकॊळ्ळलु असमर्थरु. हा ष्ट सररक्षणॆयन्नु माडलु ria ह्मादिगळिन्दलू जीनात्म्मा रक्षिसल्प डलारनु ऎम्ब अर्थवू ह क्रकृतितः निरक्षणं... ऎन्द& एर्पडुत्तदॆ. प्र कृष्टनाद कृतिगळन्नुळ्ळॆ अन्दकॆ सृ स्टिकर्तावाद ब्रह्मदेवनिन्दलू. लय कर्तावाद नरनु Wits निगतरकणिं इ रक्षिसल्पडलारनु ऎन्दु भाव “नितौद्वौनिबुधश्रीष्कौ प्रसाद क्रोधजौमतॊौ । तदादर्शित पन्थानॆ”” सृष्ठि संहार कारकौ ॥ 1124 श्रीमुद्रहॆस्कॆ त्रयॆसाके ऎन्दु भगवन्तनु शान्तवागिरुवाग ब्रह्मनू, कोसदिन्दिरुवाग रुद्रनू हुट्ट, आ भगवन्तनिन्द तोरिसल्पट्टि मार्गदिन्द सृष्टि, संहार कार्यगळन्नु माडुत्ताराद्दरिन्द स्वयं. .आशक्तरु, जीवनन्नु संसारदिन्द कापाडि मोक्षनन्नु कॊडलु असमर्थरु. ; ' हीगिरुवाग जीवनन्नु रक्षिसुननरु यारु ऎन्दरॆ “त्रातापतिस्त त्र रः”ऎन्दु. तिळिसुत्तारॆ. तत्परः-आ ब्रह्मादिगळिगू मेलाद, “पतिं विश्वस्य? ऎम्ब श्रुतिय प्रकार विश्वसतियाद भगवन्तनु त्राता-रक्षकनु. “न हि पालन सामर्थ्यं खुते सर्वेश्वरं हरिं” हुरि - सर्नेश्वरनन्नु बिट्टिरॆ जगत्पालन सामर्थ्यवु बेकॆ यारिगू इल्ल ऎन्दू । न सम्पदां समाहारे विसदां विनिनर्तने । ' समर्थो विद्यते कश्चित् तं निना पुरुषोत्तनुम् ॥ सम्पत्तुगळन्नु कॊडुवुदक्कू, आसत्तुगळन्नु होगिलाडिसुवुदक्कू आ पुरुषोत्तमनु विनह बेरॆ यारू समर्थरल्ल, ऎन्दु हेळिरुत्तारॆयल्लवे, “पाठक्रमादर्थक्रमो ऒबलीयः” ऎम्ब न्यायदन्तॆ “शत्सरः सतिः त्राता” चेतनाजेतनगळिगिन्तलू मेलाद “पतिंविश्वस्य* ऎन्दु श्रुति प्रसिद्धनाद जगत्पृतियु रक्षकनु. “त्राता अपति;? ऎन्दु सदच्छेद "माडिदरॆ आ जगत्सृतियु तनगॆ मेलादवनु यारू इल्लदवनु ऎम्ब अर्थवु लभिसुत्तॆदॆ. "श्रुतियु “आत्मेश्वरं” ऎन्दु आ विश्वसतियु तनगॆ ताने स्वामियु ऎन्दु हेळुत्तदॆयल्लवे. त्राता ऎन्दु सङ्कोचकवाद पदवावुदन्नू हेळदॆ इरुवुदरिन्द करणकळेबर प्रदानपूर्वक, ज्ञानोत्सुत्तिगागि सदाचार्य सम्बन्धनन्नुण्टु माडि, भक्ति प्रसत्रि रूपगळाद मोक्षोपायगळॊन्दरल्लि प्रवर्तिसि नोक्रान्त ऐश्वर्यवन्नु कॊटु ल कापाडुत्तानॆम्बुदु तिळिसल्पडुत्तदॆ. तेषानुहंसमुद्धर्ता- मृत्यु संसार सागरात् । भवानि नचिरात् पार्थ मय्यावेशित जीतसाम् ॥ ऎन्दु “नन्न उपासनॆ माडुववरन्नु मृत्युरूप संसार सागरदिन्द नाने उद्दार माडुत्तेनॆन्दु” गीतॆयल्लि भगवन्तनु हेळिरुत्तानॆ. हागॆये च् "दैवीहैेषागुसवुयी मम माया दुरत्यया । मामेन ये प्रसद्यन्ते मायामेतां तरन्ति ते” स रजस्तनोमुयनाद ई प्रकृति सम्बन्धवन्नु जीवनु ताने 'बिडिसिकॊळ्ळ लारनु, नन्नल्ले शरणागति माडिदवनु ई प्रकृति सम्बन्धनन्नु (मायां) बिडुत्तानॆ. ई सम्बन्धदिन्दॆ विनिर्मुक्तनागुत्तानॆन्दर्थ - ऎन्दु भगवद्गीतॆयल्लि हेळिरुवुदु इल्लि अनुसन्थेय. विष्णुवु. संसारि -सकल जीवरन्नु रक्षिसुत्तानॆम्बुदन्नु हेगॆ नम्बुवुदु. अवने रामानतारदल्लि दुःखाक्रांशनागिद्दनु, ऎन्दु ॥ राज्याद्बंशो ननेवासः सीतानष्टा हॆतोद्विजः । ईरृशीयं ममालक्ष्मीः निर्दहेदनि पावकम् ॥॥, सुत” ता आचार्यक त्याधिकारः 1225 गागा घघघाूघघाग7)ग्ष काकागघगूगागउागागउ/ग)सगग%ागागघगसागसा सता र ना “राज्यदिन्द हॊरबन्दु, काडिनल्लि वासवागि, सीतॆयन्नु आगलि, जटायुनॆम्ब स्नीहितनन्नू कळॆदुकॊण्डॆनु. नन्न इन्थह जुरद ुस्टवु बॆङ्कियन्नू सुडबल्लदु,” ऎन्दु ताने हेळिकॊळ लिल्लवे? व्यसनेषु मनुष्याणां भं भवति दुःखितः ॥ नक्करु कष्टृसडुवुदन्न्सु नोडि तानू बहळ दुखाक्रान्तनागुत्ता नॆ), ऎम्बी वचनगळु आ भगवन्तनू सः खनन्नु अनुभविसतक्कुवनु ऎन्दु हेळुवाग, इतरर दुःखगळन्नु SU ; होग लाडिसुव सामर्थ्यवु अवनिगॆ उण्टी ऎम्ब शङ्कॆयु बरलु अदन्नु “प्रत्यग्वस्तु प्रकृतितः त्राता तत्परः पति? ऎम्ब वाक्यवु . निवारणॆ माडुत्तदॆ. इल्लि “प्रत्यग्वस्तु'' ऎम्ब पदवु द्वितीयान्त, जीवात्मनन्नु, प्रकृतिसम्बन्धदिन्द बिडिसि कापाडुव आ निश्वसपतियु, तत्परः8 - आ प्रकृतिगिन्त मेलादननु. प्रकृति सम्बन्ध विनिर्मुक्तनु ऎन्दर्थ- ॥ “विश्वं पुराणं तमसः परस्तात् । तमसः परमोधाता शङ्ख चक्रगदाधरः ।” ऎम्ब प्रमाणगळिन्द तमशृब्दवाच्यवाद प्रकृतिगिन्त मेलादननु. प्राकृत सुख दुःख सम्बन्ध विल्लदवनु ऎन्दु तात्पर्य. “मयाध्यक्षेण प्रकृतिः सूयते सचराचरम् ।”, ऎन्दु भगनन्तनु नाडु प्रकृ तिय सम्बन्धदिन्द, चराचरात्मकवाद प्रसञ्चनन्नु सृष्टिसुत्तानॆदु. हेळिरुवुदरिन्द प्रकृतियु अवन अधीननॆन्दु तिळिसल्पडुत्तदॆ.अनतार दशॆयल्लि भगवन्तनु शोकदिन्द कूडिद्दानॆन्दु हेळुवुदु शोकाभिनय मात्र… “मायाविडम्बनम वेहि यॆथानटिस्य”. नाट्यगारनु रङ्गस्कृलदल्लि नटिसुवन्तॆ, अवतार दशॆयल्लि भगवन्तनु दुःखि सुवुदे पटद केवल नटनॆ निजवल्ल, “तेन नञ्चयते लोकान् माया योगेन केशवः” ऎम्ब प्रमाणदन्त्कॆ साधारण जनरन्नु नञ्चिसुत्तानॆ. अवरुगळु इननन्नु सर्वेश्वर नॆन्दु तिळियदे इरुवन्तॆ मोसॆ होगुत्तारॆन्दर्थ. “ये तमेव प्रसद्यन्ते नते मुह्यन्ति मानवाः” - आ भगवन्तनन्ने यारु आश्रॆयिसुत्तारो अवरुगळु ई मोहक्कॆ ऒळगागुवुदिल्ल, इत्यादि वचनगळिन्द भगवन्तनु संसारि चेतनरन्नु दुःखदिन्द बिडिसलु शक्यनु ऎम्बुदरल्लि सन्देहॆविल्लवॆन्दु ताश्पॆर्य. संसारि चेतनरन्नु भगनन्तनु रक्षिसुवुदरिन्द अवनिगॆ एनु प्रयोजन. अननु अवास्त्य समस्तकामनु. “प्रयोजन मनुद्विश्य न मन्दॊणसि प्रवर्तते? - प्रयोजनवन्नु उद्देशिसदॆ मन्दबुद्धियू याव कार्यदल्लियू प्रवर्तिसुवुदिल्लवल्लवे, ऎन्दक्कॆ प्रकृतित्य त्राता - स्वभावतः रक्षकनु ऎन्दु व्याख्यान माडुवुदरिन्द ई शङ्कॆयू साचा स्वभाव सिद्धवाद व्यापारगळल्लि “हेगॆ? “एतक्कॆ”, ऎम्ब प्रश्नैयनि उदिसुवुदिल्ल. जीनरक्षणॆयु अवन स्वभावसिद्ध. हागादरू रक्ष्यनस्तुगळिगू अवनिगू यावुदादरू सम्बन्धवु बेकल्लवे? लोकदल्लि पुत्रॆरक्षणादिगळल्लि पितृत्वादि सम्बन्धगळु काणल्बडुत्तदॆयल्लवे ऎन्दरॆ, त्राता पतिः - ऎन्दु भगनन्तनु पति - स्तावि पति शब्दवु रूढि शक्तियिन्द स्वामि वाचकवु. स्वामियु तन्न स्वत्तन्नु रक्षिसिकॊळु वुदु स्वभान सिद्ध वादद्दु. 1226 श्रीमद्रॆहस्यत्रयसारे हु ताता ाागाघा/)? ग)ूगा/:ग ्र्यणणुकणाौ-ग- ५५ण9हळ पचक ळ भग 4 सर्वभूतगळिगू स्वामियाद विष्णुनिगू मेलादवनु मत्तॊब्बनु इद्दक्कॆ विष्णुविन स्वानित्ववु औसाधिकवागुत्तॆदॆयाद्दरिन्द ’ अवनु चिक्रतॆतळन्टु रक्षिसुष्तदु भु ऎम्ब शङ्कॆयन्नु निवारिसलु त्रात्रा अपति- ऎन्दु पदविभागनाडि, अपतिः - आ भगनन्तनि स्वामियू मेलादननू यारू इल्लनॆन्नुत्तारि. आद्दरिन्द अवने निरुपाधिक सर्वस्वामी, तत्परॆ; - “तत्सके प्रसिकासक्कौ’, इत्यमर, सत्व रूप सॆम्बन्धनिद्दरू, यौवनदिन्द कूडिद हसु, कुदुरॆ इवुगळु सिक्करॆ मुदि हसु मुनि कुदुकिगळन्नु बिडुवन्तॆ निर्दोषनाद भगवन्तनु. फिर्जोसनाद नित्यसूरियं लभिसिरुवाग्य सदोषनाद संसारि चेतननन्नु अनादरिसबहुदे ऎन्दरॆ “तत्सरः पतिः? आ संसारि चेतननल्लि आसक्कनागिद्दानॆन्दर्थ. “तत्परः प्रकृतितः पति? औपाधिकस्टाविनियल्लवाद्दरिन्द, प्रकृतितः - स्वभावदिन्द तत्सृरक - संसारि चीतननल्लियू आसक्तियिन्द कूडिद पति - स्वामि. विष्णुवु संसारिगळन्नु बिडुवुदिल्ल. “जड इवसुते वत्सला मादृशेत्वं”. दड्ड मगनल्लि तायिगॆ वात्सल्यवु हॆच्चु, आ रीतियल्लि संसारि चीतननल्लि भगवन्तनिगॆ विशेषवाद आदर. “दासभूताः स्वतस्सर्वेह्यात्मानः परमात्मनः” ऎन्दु ऎल्ला जीनरू सरमात्मनिगॆ दासभूतरु. “स्वत्वमात्मनि सञ्जातं स्वामित्वं ब्रह्मणि स्थितम् । नान्यथा लक्षणं तेषां बन्थे मोक्षे तथैवच ॥? जीवरुगळु भगवन्तन स्वत्तु. . आ परब्रह्मनु स्वामि. संसारदल्लिरुवागलू, संसारदिन्द बिडुगडॆ एर्सट्टागलू, ई स्वानिदास सम्बन्धवु होगलारदु. ई लक्षणवन्नु अन्यथाकरिस gp “उरवेल् नमक्सिङ्गॊ्रकृबधियादु” - ई स्वामिदास सम्बन्धनन्नु अन्यथाकरिस हागादरॆ स्वामियु तनगॆ सेरिद वस्तुवन्नु ताने रक्षिसबेकल्लवे? स्वाभाविक रक्षकत्व साभाविक सम्बन्ध, स्वाभाविक सौहार्दवु इरुवाग तापत्रयदिन्द- अभिहतराद ऎल्ला संसारि जेतनरन्नू सर्वज्ञनागि सदा साक्लात्सरिसिकॊण्डु इद्दू, एकॆ रक्षिसुत्तिल्ला ऎम्ब शङ्कॆयन्नु निवारिसलु, *प्रकृतितः विलक्षणं प्रत्यग्वस्तु तत्परः पतिः त्राता? ऎन्दु अन्वयिसि तिळिसुत्तारॆ. अन्दरॆ प श्रिकृष्णनाद कर्मणज्ञा सन भक्तिरूस उपायानुष्कानदिन्द, विलक्षणनाद प्रतृग्वस्तुनन्नु - (प्रत्यग्वसु,वॆम्बुदु इल्लि द्वितीयान्त) जीवात्मनन्नु, अवनल्लि विशेषवाद आदरवन्नुळ्ळ स्फावियु अन्दरॆ “ज्ञा ्लनीत्वात्मॆ एन मे मतं” ऎन्दु तनगू अन्तरात्मनन्तॆ नॆनॆसुव अत्यादरवुळ्ळननागि, रक्षकनागुत्तानॆन्दर्थ. लोकदल्लि राजरुगळु विपरीत हिंसा चौर्यादिगळन्मु माडुववरन्नु कारागृहदल्लि बन्धिसियू, शिक्षॆयन्नु कॊट्टू अवर विपरीता चरणॆयन्नु होगलाडिसुवन्तॆ, सर्वेश्वरनू शास्त्रोल्लङ्घननन्नु माडुव प्रजॆगळिगॆ नरकादि शिक्षॆगळन्नु कॊट्टु, संसारवॆम्ब कारागृहदल्लि गर्भ जन्म जरामरणादि शोकगळिन्द पीडिसि, इ म टु मूलक सुकृत जव es कर्मज्ञ्वा न नक्किगळन्नु ऎ खाडि सद्गतियन्नु कॊट्टु कापाडुत्तानॆ. . निर्हेतुक. ओपॆयिन्द अचार्यकृत्याधिकारः 1227 AL EN ऒब्बनिगॆ मोक्षवन्नु कॊट्टकि भगवन्तनिगॆ वैषम्य नैफनृण्यादि दोषगळु उण्टागुवुदरिन्द जीवकृत व्याजवन्नु A SS मोक्षवन्नु कॊडुत्तानॆम्बुदु शासा र्थ. सर्वज्ञोनिहि विश्वीशः सॆदाकारुणिकोतपिसन् । संसारतात्रवाहित्वात् रक्षापसेक्षां प्रतीक्षते ॥ सर्वेश्वरनु संसारि चेतनर कष्ण सुखगळनु स तिळिदिद्दरू, सदा करुणा शालियागिद्दरू, लीलाविभूतियन्नु नडॆसुत्तिरुवुदरिन्द, बद्ध जीय (फन्नन न्म रक्षिसु” ऎम्ब प्रार्थनॆयन्नु ऎदुरु नोडुत्तानॆयल्लवॆ. प्रकृतितः - प्रकृष्ट कार्यरूप भक्ति यिन्द, निलक्षणं - स्वेतर संसारिगळिगिन्त विलक्षणनाद, प्रत्यग्वस्तु, - जीवात्म रूपवाद वस्तुवन्नु तत्परः पतिः - अवनल्लि आसक्तियुळ्ळ, स्वामियाद विष्णुवु, त्राता - रक्षसुत्तानॆन्दु अन्वय. “तमेवं विद्वानमृत इहभवति?, “नाहन्नेदैः > भक्त्या $त्वनन्यया शक्यः, मामेकं शरणं व्रज इत्यादि प्रमाण वचनगळु इल्लि KIRA RD इदरिन्द “नायमात्म्मा प्रवचनेन लभ्यः” ऎन्दारम्भिसुन श्रुतियल्लि “यमेवैष नृैणुते तेनलभ्यः? ऎन्दु भगवन्तनु यारन्नुवरिसुत्तानॆयो, अननिन्द भगवन्तनु लभ्यनु, ऎन्दु. आपाततः आर्थमाडि, कॆलवरु मार्जारकिकोर न्यायनन्नु अवलम्बिसि भगनन्तनु तन्न निर्हेतुक कृपॆयिन्द संसारि जीननन्नु कापाडुत्तानॆन्दु हेळुत्तारॆ. आद्दरिन्द संसारि जीतॆननु तानु आत्यन्त परतन्त्रनागिरुवुदरिन्द मोक्रार्थवागि याव उतासा बा नन्नू माडकूडदॆन्दू हेळुत्तारॆ. इदु शास्त्रवन्नु तिळिदवरिगॆ सम्मतनल्ल. भगवद्भाष्यकाररे “यमेवैष नृणुते तेनलभ्यः” ’ ऎम्ब श्रुतिगॆ “प्रियतम एहि वरणीयो भवति, यस्यायन्थिरतिशयः प्रियः स एवास्य पि )यॆतनो भवति”, ऎन्दु व्याख्यान माडिरुत्तारॆ. अदागि भगवन्तनु. तन्नल्लि आत्यन्त प्रीतियन्नु माडुनननन्नु . वरिसुत्ताकॆ. प्रियतमनादवने वरणीयनल्लवे. यारु भगवन्तनल्लि अत्यन्त प्रीतियन्निटि दारियो, अवरु भगवन्तनिगॆ प्रियतमरागुत्ताकि. अन्दरॆ भक्तियोगदिन्द भगवन्तनल्लि निरतिशिय प्रीति माडु वनरन्नु भगवन्तनू अत्यधिक प्रीतिसि तन्नल्लिगॆ बरमाडिसि कॊळ्ळुत्तानॆ. आद्दरिन्द भक्तियु स्वरूस विरुद्धवॆम्बवादवु विषय निनेचनॆ माडदॆ हेळुववर मातु. अप्रमाण भूतवु- परिसास्यास्पॆदवू सह. भगवन्तनु संसारि चीतनरन्नु अवरु अनुष्ठिसुव भक्ति योगरूप व्याजदिन्दले रक्षिसुत्ता,नॆन्दकॆ, भक्तियोगवन्नु अनुस्मिसलु बेकाद जा ्लिनशक्रिगळिल्लदनरू, अदरल्लि अधिकारविल्लदॆ इरुव अत्तॆ ृवर्णिकरू त्रैनर्णिकस्त्रीगळू भक्ति योगवन्नु आनुष्टि सलागजि इरुवुदरिन्द, अवरिगॆ रक्षणॆयु हेगॆ निर्पडुत्त डॆयॆम्ब शङ्कॆयन्नु निवारिसलु, *तस्मिन्नात्म त्त भरार्पणं हिततमवु्’ ऎन्दु अनुग्रहिसुत्तारॆ. तस्मिन् -आ समर्थकारुणिकनाद भगवातनल्लि’ आत्मभरार्पणं - आत्मरशक्षाभरसमर्न्पणवु, हिततमम् - अत्यन्त हितवादद्दु. “मुमुक्सुनॆ र्नैशरणनहं प्रसद्ये?, “तस्मान्यास मेषां तससानुतिरिक्कमाहुः” “ओमित्यात्मा न युं जीत”, 1228 श्रीमद्रहस्यत्रयसारे हो ाातातााासापाूाूा/)सागउ; गउागागाग/:ग/उओसग5)गू0गबहह क घाकघपघाघघाघाघूा घ घा घा घा पारण घ ला ळू घट घो क कू कठ कशीा् “शरणन्त्वां प्रुसन्नायी ध्यानयोग विवर्जिताः । ते$निमृत्युमतिक्रम्य यान्ति तद्वै पस्नन वं पदम् [> वन्तॆ अशक्तनिगॆ भक्तिस्मानदल्लि स सत्रियु विहितवागिदॆ. ल इ बि! आचार्यरु अनुग्रहिसुत्तारॆ. । इल्लि “अपर्ण? शब्ददिन्द, “अनेनैवतु मन्त्रेणस्वा त्मानं मुयि निक्षिसेत् । मयिनिक्षिप्त कर्तव्यः कृतक ओत्योभविष्यति ॥ ऎन्दु का क्त EE तिळिसिरुवुदरिन्द, कृतिनिषेधक मार्जार किशोर न्यायवु स्ट्रोज्ह्रीननेच्छायदितॆे स्वसतायां स्प हायदि । आत्मॆदास्यं हरेः स्वाम्यं स्वभावञ्च सदास्मर ।” ऎन्दु (आत्मोज्जीननदल्लि इजैॆयुळ्ळवनागि, . तन्न भगवच्छेषत्वरूस सत्तैयल्लि आसॆणद्दरॆ, तानु दासनु, भगवन्तनु स्वामि, सु वन्नु रक्षिसुवुदु नरस ्रैभाववॆम्बुदन्नु . सदा नॆनॆसिको) ऎम्ब वचनदन्तॆ सम्बन्ध ज्ञानवे उज्जीननक्कॆ हेतु ऎन्दु हेळिरुवुदु सम्बन्ध ज्ञानवु भरसमर्न्पण कृत्यदल्लि जीपनन्नु प्रवर्तिसि उपकारकवागुत्तदॆ. ऎन्दर्थ. इल्लदिद्दरॆ जीव कृत्यवाद सखल पत्रिरूह साधनानुष्ठ्कान बोधकगळाद शास्त्रगळिगॆल्ला वैय्यर्थ्यवु एर्पडुत्तदॆ. (वनु भगवद्धत्तकरण कळेबरगळन्नू ज्ञानशक्तिगळन्नू उपयोगिसिकॊण्डु स हु भक्तिप्रपत्रिरूस शास्त्रार्थगळन्नु परिपालनॆ. माडुवुदे, पारतन्त्स ्र्यॊद सराकाष्कॆ. इल्लवॆन्दरॆ मुण्डॆ कैङ्कर्यगळन्नु माडुवुदू , इवन अत्यन्त पारतन्त्र क्कॆ धक्कॆयन्नु ०टु’ माडुत्तदॆयाद्दरिन्द, अदन्नू माडदॆ पशुमृग पक्ष्यादिगळ हागॆ स्वेच्छॆयागि इरुव प्रसङ्गवु बरुत्तदॆ. “इदु दासभूतन स्वरूपक्कॆ विरुद्धवादुदॆन्दक्कॆ भगवन्तनिगॆ वैषम्य नैफृण्या दिगळु बारदे इरलु शास्त्रविहितगळाद भक्ति पुसत्ति रूपगळाद व्याजगळन्नु यथाधिकार अनुष्ठिसुवुदू स्वरूपानु कूसपादद्दु. । ’ अनन्तर “तच्च ीष व ैत्तिः फलं” ऎन्दु जीवनिगॆ भगवन्तनल्लि शेषवृत्तियु - अन्दरॆ कैङ्कर्यवु पुरुर्षार्थवॆन्दु इगवि Ms लोकदल्लि ऒब्बनिगॆ दास वृत्तियन्नु ‘माडुवुदु श्रमवागि तोरिदरू गुणाधिक विषयदल्लि, प्रतिन प्रशास्ट्रीयु. पर्तिशुश्रूषॆ माडुवन्तॆ, दास्यवु श्रमवाग लारदु. ज्ञानानन्द स्वरूपनाद भगवन्तनन्नु अनुभविसि आनुभव परीवाहवाद कैङ्कर्यवु, जा स्वरूप प्रास स्हवादद्दु. “सोश्नु ते सर्वान्कामान्. सह ब्रह्म! णाविसश्चि ता? ऎन्दु गवन्तॆन कल्याणगुणादिगळन्नु न! अनुभन परीवाहवाद कैङ्कर्यगळन्नु माडुनुदु ल्ल प्रियराद भार्या पुत्रादिगळ रक्षणॆगोस्कर श्रमपट्टु. द्रव्यार्जनादिगळन्नु ’ माडिदरू अदु श्रमवागि शोरुवुदिल्लवल्लवे. . ’ नित निर्शोष सस- कल्याण गुणाकरनाद - प्ररुषोत्तम विषयक कैङ्कर्यवु स्वरूपोचितवागि चन मुत हवागिरुत्तदॆ. ऎम्बुदु तचॆ ट्लीस वृ त्तिः फलं ऎम्बुदरिन्द तिळिसल्पडुत्तदॆ. “माता पिता भ्राता निवास शृरणं सृहृद्धति नातृत्यधिकार- Ki 1229 इत्मॆन्तत्व हितेपुनुर्थ इति न स्त्रेधा निभक्कं धनम् । क दायत्तेन दयाधनास्स यय मुदु र्दत्तात्मनां देशिकाः 112 इसडि रहस्कतृयत्तॆ,पतिन की २म् मेलुम् उळ पाशुरज ळॆल- म् वेदां न् कल ल्ल ऎ इ १ m तोदयन सम्प्रदायमान मडप्पळ्ळिवार्त्तैय्यॆ आचार्यन पक्कलिले तान् केट्ट रुळिनपडिये डाम्बि अप्पुळ्ळारडियीनै (यृ प्र्रक्कुविक्कू माप्रोले पट्रक्टुनिक्क यणः” ऎन्दु सर्वविध बन्धुवाद सर्वेश्वरनल्लि माडुन शेषनृत्तियु पुरुषार्थवे सरि. इत्सं तत्वहिते -पुमुर्थ इतिनः इत्यादि-हीगॆ तत्व हित पुरुषार्थगळन्नु नमगॆ दायत्वेन दयाधनाः - दायप्रास्तवागि, दयियन्ने धनवागि- उळ ग), अन्दरॆ सरमकारुणिकराद,देशिका; नम्म आचार्यरु ख्याति लाभ पूजानिरसेक्षरागि दत्तात्मनां-अनरन्नु आश्रयिसिद नमगॆ स्वयं मदुः-तावे उसदेशिसिरुत्तारॆ. दत्तात्मनां - ऎम्बुदरिन्द आ आचार्यगुगळल्लि “शिष्यस्त्रेंहॆं शाधिमान्त्वा प्रसन्म्नम् ऎन्दु शिष्यनागि शरणवरण माडिये ई अर्थगळन्नु उपदेश हॊन्दबेकॆम्बुदु सूचित. आचार्यनू “नासृष्टः कस्यचित् ब्रूयात्” ऎन्दु,: सम्यगुपसन्न नागि अन्दरॆ आचार्यनल्लियू शास्त्ररल्लियॊ भक्तिश्रद्धॆयुळ्ळवनागिरुव, तिष्यनिगे उपदेशिस बेकॆम्बुदू इल्लि सूचित. देशिकाः “दिश अतिसर्जने’ विम्बनानार्थक दिशधातु निष्टैन्नवाद देशिकशब्दवु. उदार स्वभाववन्नु तिळिसुत्तदॆ. ऒब्ब संसारि जेतननल्लि सरमकृषॆयिन्द अवन सकल सांसारिक क्लेशगळन्नू होगलाडिसलु आचार्यनु सरमोदार स्वभावदिन्द ब्रह्म विद्यॆयन्नु शिष्यनिगॆ उपदेशिसुत्तानॆम्बुदु इल्लि सूचित. ई ग्रन्थदल्लि निरूपिसल्पट्ट अर्थगळु सत्सम्प्रदायागतगळु, इप्पडि रहस्य त्रयत्तॆ सहन इत्यादि. हीगॆ रहस्यत्र्रयगळन्नु कुरित्कु पूर्वदल्लि “प्रश्यग्यस्तु विलक्षणं’ ऎम्ब श्लोकदिन्द हिडिदु “रहस्यत्रयॆसारोयं” ऎन्दु मुञ्जॆ हेळुव. श्लोक पर्यन्तवागियू ऎल्ला वेदान्तोदयनरॆम्ब कडाम्बियाच्छ्यान्रवरं उपदेशिसिद अर्थ विशेषगळु. अदागि भाष्यकाररिगॆ मडस्प्सळ्ळि - माहानसिक्क कैङ्कर्यवन्नु माडुत्तिद, यतीन्द्र माहानसिकरॆन्दु सुप्रसिद्ध वैभवनराद कॆडाम्बि आच्छ्यान्रनरु न्याय शास्त्र प्रणेतराद उदयनाचार्यरन्तॆ, वेदान्त दर्शनक्कॆ उदयनरॆन्दु लोक प्रसिद्ध. यतीन्द्र माहनसिकराद किडाम्बि आच्च्रान् आवर श्रीपादगळल्लि अवर कुमारराद कडाम्बि रामानुजाचार्यरु श्री भाष्यकाररवर अडिगॆ मनॆयल्ले कालक्षेपवन्नु माडिनन्तर तन्म्म शिष्यरुगळिगॆ कालक्षेपनन्नु हेळिदुदरिन्द अवर उपदेशवन्नु माहानसिक सम्प्रदायवॆन्दू, मडप्पळ्ळि नन्दमणम्, मडस्पळ्ळि वार ऎङ्गू आचार्यरु आल्लल्ले व्यवहरिसिरुत्तारॆ. मडप्सळ्ळि वन्द नार्कैयैॆ इत्यादि - आडिगॆ मनॆयल्लि कालक्षेप माडि तिळिदुकॊण्ड . उपदेशवन्नु आचार्यर सकाशदल्लि तावु श्रनण माडिद प्रकार, किडाम्बि अप्पुळ्ळार् ऎम्ब स्वाचार्यराद वादिहंसाबुवाशरॆन्दु प्रसिद्धराद आत्रेयरामानुजाचार्यरु, अडियेनै - आचार्य सार्व भौनुराद नेदान्त देशिकरु कम्मुन्नु सम्बोधनॆ माडिकॊळ्ळुत्तारॆ. किळिय्ळि प्पुक्ळु निक्सु माप्टोले इत्यादि गिणिगॆ मातन्नु हेळि कॊट्टु सळगिसुनन्तॆ, मधुरवाद अर्थ विशेष 1220 शीनुग्रहसत्रयसारी अवर् तिरुवुळ्ळत्तलिरक्क मडियाह पॆरुमाळ् तॆळिय प्रकाशिप्टित्तु मरवानुल् कात्तु पि यर सेतुवित्त ‘पाशुरज ळ्. छु क साट्टुक्ळुरियु- पू यवर् मूनवरैपृण्नॊरुकाल् माट सि क्टुरुळ् तरुनकायन् मलिन्नु वरुत्तुदलाल्! नाट्ट क्क रुळ् शह नान्म रै यॆन्सि नडैॆ विळज्स नीटु 8 स डैक (क्के वॆळिकौट्टु निम्मय “निळक्के 1८01 गळन्नु उपदेशिसि पळगिसलु, .अवर दिव्य हृदयदल्लि कृपॆयिन्दागि, भगवन्तनाद हॆयग्रीननु, तॆळियप्रशकाशिस्टितु, -. संशय विपर्ययगळिल्लदॆ प्रकाश पडिसि, आदन्नु मरॆयदॆ रक्षिसि, पी यर इत्यादि; तप्पिल्लदॆ तमगॆ- पेशुनित्त पाशुरङ्गळ् - हेळिकॊट्ट अर्थ विशेषगळु इवु. पाट्टुक्कुरिय पा यवरि् इत्यादि, .. प्राषर- हूगद अन्त्यदल्लि तिरुक्टॊो(नलूर् दिवैजीशदल्लि मन्दला./.वार्गळु ऎन्दु प्रसिद्ध राद पॊय् गैमुनि, सूदत्तार्, पेयाळ्वार् खि वि ऎन्दु हॆसरुळ्ळ. मूरु आळ्वारुगळन्नु ऒन्दू- गूडिसि अवरल्लि अनु स्रवेशिस्सि अवर मखान्तरॆ भगवन्तनु ओट दिव्य प्रबन्धगळन्नु लोक जनरन्नु कापाडलु, उपदेशिसिदनु. आ वृत्तान्त वन्नु. इल्लि अनुसन्धान माडुत्तारॆ. हागॆये हयॆग्रीननु हु हृदयदल्लि प्रवेशिसि आचारक्योस दिष्टगळाद अर्थ विशेषगळन्नु ई ग्रन्थ रूपवागि प्रकाशपडिसिरुत्तानॆन्दूू ऎल्लरू इदन्नु अत्यादर पूर्वकवागि स्तीकरिसबेकॆम्बुणू इदर भाव. पाट्टुक्कुरियॆपण,;, यवर् - भगव प्रृति पादकगळाद द्रमिड गाथॆगळिगॆ, योग्यराद क्व सर युगदल्लिये अवतरिसि A मूवरै - मुदलाट्यवा-”गळॆम्ब. मूवरन्मु 0 ल् - पूर्वदल्लि ऒन्दु सन्दर्भ निशेषदल्लि, “ द्रापरान्त्यदल्लि माट्टुक्करुळ्तरु - स माडु -: धनम्, अन्दरॆ भगवन्तन विभूतिगळाद चेतनरुगळ उज्जि ेवनार्थवागि क सॆमाडि, मायन् - आश्चर्य गुण जेष्टितनाद कृष्णनु, मलिन्दु अधिकवागि `वरुत्त दलाल् उप मर्दन माडिदरिन्द, अन्दकरॆ आ सन्नु मध्यॆ तानू आअविर्भविसि स्थळ सङ्कोचदिन्द अवरन्नु उपन मर्दिसल्मु सत्त भय्या पुरदल्लि ऒन्दु” मनॆय मुम्भागद देहळियल्लि, इव्न य्विळक्कु - सत्यार्थ प्रकाशवाद : तिरुवन्दादि रूपवाद ई ज्ञा कन दीपवु? नाट्ट क्करुळ्ॆहॆ - कोकगौगॆ अज्ञानवॆम्ब अन्धकारवु नशिसुवन्तॆ, नान्म रै यन्दि नडॆ विळॆङ्गऎ नाल्कु वेदगळ अन्त्यदल्लिरुव, अन्दकॆ वेदान्तॆगळल्लि निरूपिसिरुव नडैनिळङ्ग - भत प्रपत्ति स सन्मार्गगळु प्रकाशवागुवन्तै वॆळिकाट्टु म्. ऎल्लरिगू तिळिसुत्तवॆ. मॊदलाळ्वारुगळु मूवरू ऒन्दु रात्रि यल्लि गोसपुरद देहळियल्लि सेरिदाग इवर मध्यॆ भगनन्तनु आविर्भविसि स्थळ सङ्कोचदिन्द अवरन्नु र माडिदनु. . आग अवरु कत्तलॆयल्लि इवनु यारॆण्णु नोडलागडॆ, ज्ञानवॆम्ब. दीसदिन्न : इवनन्नु साक्षूत्सरिसि, वैय्यन्द कळिय्का . आन्प’:‘हळय्का तरुसृण्डेन्, ऎन्दारम्भिसुव मूरु अन्दादिगळ मूल्य अचार्यकृ तैधिकारः 1281 ग्रन्थॆरूपेजवा उपदेश नुङ्खेनवा ज्ञा नप्रदानं स चन्न मॆरुळत्त देशिकर वानुकष्टालिन न्नयुवुल्ला वक् । इरुळत्ति रैयव निणॆ यडिपूण्णि ड वॆण्णुदलाल् । तॆरुळुत्त “नॊ गर् चिल्वम् “नॆरुहिचि. रन्न वर्पाल् । अळुत्त. शिन्हॆ " यिनाल्ययानिळक्कॆ त्ति सरे 371 निरवधिदया दिव्यॊ ीदन्वत्तरङ्गॆ निरज्कु शॆ f ; र्नीयवमयति- यस्रिषान् शिक्पा क्र मॆर्गुणसङ्क्र वः अआचरनुगुरो राजा ) पारम्परी परवानसा न परविहतान् तल्लक्षेण स्पमप्य भिरक्षति ॥7 ॥ : इति कविताक्किक सिंहस्य सर्वतन्त्र स्वतन्त्रस्य 6ीमद्वेज्व टनाथस्य - वेदान्ताचार्यस्य कृतिषु श्रीमद्रहस्यत्रयसारे आचार्य । ैत्याधिकार स्त्रिंशत् (श्रीमते निगमान्त महाजेशिका य नमः ॥ इवनन्नु स्फोत्रॆ माडिदरु. ई मूरु अन्दादिगळु .भगनन्तन, स्वरूप- स्वभानगळन्न्यू भक्ति प्रसत्तिगळन्नू, पुरुषार्थगळन्नू निरूपिसि’ लोकक्कॆ अज्ञानान्धकारगळन्न्नु . होगलाडि सुत्तवॆ. : गोस पुराधिराजनु कृपॆयिन्द, ई आळ्वारुगळल्लि अनुप्रवेशिसि उपदेश माडिद प्रबन्धगळु इवु. ई रीतियल्लि पि मन्नि गमान्त महादेशिकरल्लियू भगवन्तनाद हयग्रीवनु अनुप्रनेशिसि लोकोज्जीवनार्थवागि ई रहस्य ग्रन्थवन्नु प्रकाशसडिसिद्दानॆन्दु तात्पर्य. मरुळट्र देशिकर् इत्यादियागि अनन्तर अधिकारार्थनन्नु सङ्ग्रहिसुत्तारॆ. अदागि, मरुळट्र नीशिकर् - अज्ञान, . अन्यथाज्ञान, निसरीतज्ञ्हा नगळिल्लद आचार्यरुगळु, वान् - नरमवरदॆल्लि, उहप्पाल्” - तमगॆ उण्ट-द आसॆयिन्द, तावु परमसदवन्नु हॊन्दि भगवन्तनन्नु अनुभविसि अवन पाद सद्मगळल्लि भक्ति सरीनाहवाद कैङ्कर्य गळन्नु माडबेकॆम्बुदु मात्रवल्लदॆ, इन्दनैय्यमॆल्लाम्- ई प्रपञ्चदल्लिरुव जनरिल्ला, इरुळट्टु - अज्ञानवन्नु तॊरॆदु, इक्कियवन् - स्वामियाद भगवन्तन, इण्छॆ यडि - श्री नादगळिरडन्नू पूण्डिड- आश्रयिसि उज्जी विसुनन्तॆ, ऎण्णु दलाल् - नॆनॆसिकॊण्डु (ल्यब्लोपे पञ्चमी) “किुळुट्र - जा नदिन्द कूडिद्द शॆम् - सात्विक त्याग युक्तनागि भगनदाराधन रूपवाद, ’ तल् - नित्य नैमित्तिक कर्मानुष्ठानरूप, शॆल्वम् हॆरुहि - सम्पत्तु अधिकवागि, शिरन्द वर्पाल् - औहपनूदि गुणगळिन्द उत्कृष्ट राद स्य रुगळ हत्तिर, अरुळुट्ट शिन्दॆ यिनाल्- कृपॆयिन्द कूडिद मनस्सिनिन्द, अगियाविळक्सु - निरपायवाद सम्प्रदाय ज्ञ्ञानरूप दीपवन्नु, एट्रसनरे - हत्तिसिद्दारॆ. इदरिन्द सच्छिस्यरुगळिगेनॆ आचार्यनु सम्प्रदायार्थनन्नु उसदेशिसबेकॆम्ब “आचार्यगृत्यन्र’ तिळिसल्पट्टितु. 1282 श्री मुग्रहस्यत्रयसाकी POSS UE हीगॆ आचार्यरुगळ्ळु ज्ञानानुस्मान पूर्णराद सच्छिष्यरुगळिगॆ ;सम्प्रदायार्थगळन्न्नु उनदेशिसबेकॆन्दु हेळि, अस्टे अल्लदॆ अवरुगळिगॆ “नेदमनूच्याचार्कों5ते वासिनमनु शास्ति” ऎन्दु हेळिरुवन्तॆ सन्मार्ग प्रनर्तन हेतु भूतगळाद, सत्यंवद, धर्मञ्चर, इत्यादि शिक्षाविशेषगळन्नू माडि, अवरन्नू रक्षिसि, तम्मन्नू रक्षिसिकॊळ्ळुत्तारॆन्दु, “निरवधि दयादिव्योदन्हान’, ऎन्दारम्भिसि अनुग्रहिसुत्तारॆ. अदागि यः-यान आचार्यनु, निरवधि- ऎल्लि इल्लदॆ, दयादिव्योदन्वत् - रयॆयिम्ब दिव्य- समुद्रद तरङ्ग - अलॆगळ हागॆ, निगङ्कुशैः - तडॆगळिल्लद, गुण५सङ्क कृमैैः - सदु णगळन्नु ऒन्दु गूडिसुव, . (गुणानां सङ्क्रमोयॆः ऎन्दु समास) शिक्ताक्रमैः - कार्याकार्य व्यवस्थितिरूप शास्त्र क्रमगळन्नु अनुसरिसि, शिस्कान् नियमयति - शिष्यरन्नु नियमिसुत्ता नॆ. अचरनुगुरो$ - प्रथम. गुरुवाद भगवन्तन, अज्ञापारम्परी - श्रुतिस्मृृति सदाचार रूसवाद आज्ञ्यासरम्पकॆगॆ परवान् - परनशनाद, असा - ई आजा र्यनु, इह - ई लोकदल्लि, तान्परं - आ शिस्यरु गळन्नु मात्रवल्लदॆ, तल्लश्लेण - आ शिष्यशिक्षा व्याजदिन्द, स्वमप्यभिरक्षति - तन्नन्नू रक्षिसि कॊळ्ळुत्ता नॆ. अन्यथा “शिष्यपासं गुरोरपि” ऎन्दु शिष्यनु माडुव पापवु आचार्यनिगू सङ्क्रमिसि, आचार्यनू कष्टसडबेकागि बरुत्तदॆ. श्रीमद्रहॆस्यत्रयसारद “आचार्य कृत्याधिकार? भु ; *सारचन्द्रि का” व्याख्यानवु सम्पूर्ण. श्रीमते सख्य मुहादेशिकाय नमः. अस्मद्दुरु सरम्पराय्कै नमः, शिय्कॆ नमः श्रीमते रामानुजाय नमः श्रीमते निगमान्त नुहादेशिकाय नमः