२८ द्वयाधिकारः

श्रीमते निगमान्तमहादेशिकाय नम; । अस्मद्गुरु परम्परायै नमःश्रीः त्रीमते हॆयग्रीवायॆ नमः Ub (श्रीमते निगमान्त महादेशिकाय नमः द्व्रयादिकारः आकर्णितो वितनुते कृतकृत्य कक्ट्याम्‌ । आनॆ्रीडितोदिशति यश्न" कृतार्थभानम्‌ ॥ स्रत्यूषतां भजति संस्क ति ‘ााळरात्रेः । पद्मासहायॆ शरणागति नमन स ओिषः ॥ श्रीमते हयग्रीवायॆ नमः ` श्रीमते लक्ष्मी नृसिंह सरब्रह्मणेनमः पराङ्कुश परकाल यतिवरादिभ्योनमः । श्रीमते निगमन्त महादेशिकायनम; । श्रीमते श्रीसुन्दर सौम्यनारायणार्य महादेशिकाय नमः । श्रीमते श्रीनिवास गोपालार्याय महादेशिकाय नमः श्री मद्रहसृत्रयसारद द्वयाधिकारळ्कॆ सार चन्द्रिका नाख्या. हीगॆ मूलमन्त्राधिकारवन्नु अनुग्रहिसि अनन्तर मूल मन्त्रद विवरणवागि द्वय मन्तॆ क्कॆ व्याख्यानवन्नु अनुग्रहिसुववरागि अदरॆ असाधारण प्रभाववन्नु अधिकारद आरम्भ दल्लि आकर्णितो वितनुशे ऎन्दारम्भिसुव श्लोकदिन्द प्रकाश पडिसुत्तारॆ. यॆः- याव ऒन्दु मन्त्रवु आकर्णितः- भगवन्तनु केळुवन्तॆ उच्चरिसल्पट्टिदागि कृत कृत्यकक्ट्यां - अनुस्टितो पायनन्नागि कृत कृत्यावस्थॆयन्नु वितनुते- उण्टुमूडुत्तदॆयो, अनॆ प्रीडितः-अम्र्रेडितं द्विस्त्रिरुक्तं इत्यमरः सकृदुच्छारणदिन्द कृत कृत्थनादवनिन्द ध्वयमर्थानु सन्धानेन सह सदनं नक्ता ऎम्बन्तॆ, ऎरडु मूरु सल-इदु उपलक्षणवागि अनन्त कालगळल्लि अनवरतानु सन्धानदिन्द कृतार्थ भावञ्च कृतार्थभाववन्नु दिशति__कॊडुत्तदॆयो इदरिन्द सकृदुच्च्वारणवु उपाय कोबयल्लियू, दि infil कज कैङ्कर्य कोटयल्लियू निवेशिसुत्तदॆ. ऎन्दर्थ. एषः_आष्ट्राक्षर मन्त्रक्कू इल्लद इन्थह प्रभाववन्मुळ्ळ पद्मसहाय शरणागति मन्त्र–लक्ष्मी नारायणन सहायनाद शरणागति प्रतिपादकवाद मन्त्रवु, संस्कृतिकाळ रात्रेः-संसारनॆम्ब काळ रात्रिगॆ-प्रत्यूषताम्प्रातः सन्ध्याकालदन्तॆ.प्रतूसोहर्मुखंसल्यं” ऎन्दु अमरभजति-आगुत्तॆदॆ अदागि बॆळगिन रूवद बॆळकु हरिदरॆ कत्तलॆयु निनर्तिसल्पडुवन्तॆ ऒन्दु सल ई शरणागति मन्त्रो च्चारणॆयु संसारवॆम्ब कत्तलॆयन्नु हॊगलाडिसुत्तदॆ ऎन्दु तात्पर्य. 941 श्रीमद्रहस्यत्रयसारे द्वय मन्रृः अष्टाक्षरस्य निवरणम्‌. तिरुमुन्नत्तिल्‌ मध्यमहदत्ति ल्‌ अर्थनाहवादल्‌, शाब्दमाहवादल्‌, शॊन्न उपाय विशेषत्तै युन, इदिन्‌ फलमाहतृतीय पॆदत्तिल्‌ कॊन्नप्ररुषार्थ विशेष त्रॆ $यौंव्‌ सा प्रकाशिस्टिक्कि रदु द्वयनर्‌. अयं (त्रितिमूल ताप्त्रिकनुत्र : इदु कठनल्लियिले पिरियवोदिच्चॆ ीर्‌त्तनुस ‘न्धिक्स विधिक्सै यालुम्‌, भगवच्चास्त्र त्रि ले श्री प्रश्नसंहितादिहळिले नर्णोद्धा रादिगळुव्न ण्ण प्र सपाडिक्कॆ यालुम्म्‌, ह्म कानि तास्र्र क मन्त्रम्‌. इत्तॆ, पूर्वाचार्यवाकृमॆन्रु शिलर्‌कॊन्नदवुम्‌, आप्तरुपदेशित्ताकॆन्रु बद द्वयवु तिरुमुन्त्रद अर्थ विवरणॆ. तिरु मन्त्रत्तिल्‌ इत्यादि श्री’मदस्काक्षर मन्त्रदल्लि मध्यम पददल्लि ग माहवाद ल्‌ शाब्दमाहनादल्‌ शॊस्न इत्यादि-सूर्ष योजनॆयल्लि आर्थवागियू स्कूल सर योजनॆ गळल्लि शाब्दवागियू हेळिद शरणागतिरूप दिव्य मिथुनोद्देश्यवाद उपाय विशेषनन्सु इदर फलवागि तृतीय पदत्ति क्हॊन्स इत्यादि- नारायणाय ऎम्ब मूरने पददल्लि हेळिद दिव्य मिढुनोष्येश्वकवाद पुरुषार्थ निशेषवन्नू : विशदवागि अन्दरॆ उपायवु श्री मन्सा रायण चरणारनिन्दगळल्लि माडुव शरणागतियॆन्दू पुरुषार्थवू अनिष्ट. ग श्री मन्नारायणन कनुभव परी सास भवव भि द्वय बल ज्न ज्‌ द्वयवु श्रुतिमूलवाद तान्त्रि क मन्त्र इदु तकवल्लियल्‌ इत्यादि ई ‘द्वय मन्त्रवु’ कठनल्लियल्लि,’ चड ‘खण्डॆगळन्नु’ बेकि जीकॆ’ यागि हेळि, अदागि" “फ्री मन्ना रामयण चरणौ शरणं प्रुनष्यी ऎण्टि मॊदलु हेळि मॆथ्यदल्लि’ इदं ‘प्रर्णमॆदः- पूर्णं इत्यादि- वाक्यगळन्नु ’ हेळि आनन्तर ““श्रीमते ’ नारायणाय नमः" “ऎन्दु ’ जीशियागि हेळ ” शेर्रनु सन्धिक्क निधिक्कॆ यालुवक्‌ इत्यादि - पुरुषार्थ काकक्सिगळु’ “श्रीमन्न्ना ‘रायण . चरणौ शरणं : प्रपद्ये [श्रि मत्‌ नारायॆणायॆ- नमः!” ऎन्द सेरिसि, अनुसन्धान हाडदु, अल्ले विधिसिरुवुदरिन्दलू भगनच्च्वास स्तृदल्लि श्री प्रश्न संहिता डिगळल्लि-: नर्णोद्धा उदिहळुवू*पण्णि’’ श्रीः -प्रथमाक्षर्कॆ क द्वितीयाक्षर " इत्यादि क्रमदिन्द ॐजॊन्दु अक्षरवन्नू ऎत्ति हेळि प्रतिपादिसिकुवुदरिन्दलू ज्र मूलवाद तान्त्रिक मातॆ तान्त्रिक मन्त्रनॆन्दरॆ ब्राह्मण क्षत्रिय नैश्य शूद्ररॆम्ब’ स र ब बहुदाद मन्त्र. छु इत्तॆ पूर्धाजार ्रवाक्कमॆन्पु इत्यादि-इदन्नु पूर्वाचार्यरुगळ वाक्यवॆन्दु “कॆलवरु हेळिरुवुनॊ. आप्तरु उपशेशिसिदरॆन्दु आदरिसुवुदक्कोस्टरवाासल्कि परमाचार्यनाद सर्वेश्व. सस आ) द्वयाधिकारः 942 क्साहवनादल्‌, परमाचार्यनान सरॆ श्वर भगवच्छा सृति त्रिले अरुळिच्चॆ य्‌गै यालेयाव लामत्त नै. इदुक्तु यसा,दिहळुम्‌ मूलनमुन्रादिहळिर्‌पोले अपेक्षमाणर्‌ क्सु मन्तव्याक कणादिहळिर्‌ “फडिये कण्णु कॊळ्ळलावर्‌. द्वयशब्दप प्रवृत्ति निमित्तमाह इम्मन्वैम्‌ (१) “सब्रातुश्शॆ । २) “भवांस्कु सॆहॆ नैदेह्या? ऎन्निरश्लॊ आक रनु, भगवच्चास्त्र त्रिले-श्रीः प्रश संहितादिगळल्लि अन्तःपुरदल्लि नुहालक्ष्म्मिगॆ कृनॆयिन्द’ उपॆ वेश माडिदनॆम्ब भ्राता आमत्तॆनै-आगबहुदु. इदुक्कु इत्यादि - ई मन्त्रक्कॆ खंष्यादि छन्दोदेवतॆगळु मूल मन्त्रादिगळ हागॆ अपेक्स माणर्क्सु - आसेक्षॆयुळ्ळवरिगॆ मन्त्र शास्त्र - आदिशब्ददिन्द पाञ्चरात्रागम शास्त्रगळल्लि हेळिरुवन्तॆ, तिळिदुकॊळ्ळबहुदु. अपेक्षॆयिल्लदवरु खयुषिच्छ धो देवतॆगळन्नु तिळियदॆ अनुसन्धान माडिदरू यात ‘यानुत्तादि दोषगळु सम्भविसुवुदिल्ल. वॆन्दु तात्पर्य. प्रपदन समयदल्लि खुषिच्छन्थधो देवतॆगळु हेळ बेकिल्ल. जस कालदल्लि बेकु ऎन्दु तात्वर्य. नानुकूल्यं न नक्सश्रं नतीर्थादि निषेवणम्‌ ! नपुरश्चरणं वापि मन्त्र मात्तॊ )क्तिरिष्यते ॥ ऎम्बुदु पाद्म नचन. श्री प्रश्न TES प्रकार लक्ष्मी नारायणनु खुषि. गायत्रियु छन्दस्सु. लक्षि क्लिटि नारायणनु rk प्रतिपाद्य देवतॆ. ई मन्त्रक्कॆ “द्वय” मन्त्र वॆन्दु हॆसरु बरलुकारण. इम्मन्त्रवत्‌ इत्यादि- 1) सभ्रातुश्चरणौ गाढं, 2) भमांस्तु सहवैदेह्या, ऎम्ब ऎरडु श्लोकगळल्लि विवक्सितवाद उपायोपेय कॊसन्साद ऎरडु अर्थगळन्नु प्रतिपादिसुवुदरिन्द द्वय वॆम्ब हॆसरन्नू पडॆदिदॆ. इदर भाववेनॆन्दरॆ, दिव्य दम्पतिगळु उनपास्सु मत्तु उपेय भत मूल मन्त्रदल्लियू इनरुगळु उपायोपफेयरागि विवक्षितरागिद्दरू, विशदवाद प्रतीतियु

  1. रामायण 2-31-2 1) सभ्राताश्चरणौगाढं निपीड्करघुनन्दनः । सीतामु वाचातियशाः राघवञ्चमहाौव्रतम्‌ ॥ श्री लक्मणस्वामियु सीताविशिष्टनाद श्रीरामचन्द्रन षादगळल्लि महा विश्वासानि पूर्वकवागि शरणागति माडि, आवरिब्बरन्नू कुरितु विज्ञा सिदनु
  2. भवांस्थॆ सहवैदेह्यागिरिसानुषु रंस्कते । अहं सर्वं करिष्काविं चागतस्स्प पतश्चते ॥ स्मामि नीवु वैदेहियॊडनॆ जॆट्टद तप्पलु प्रदेशदल्लि क्रीडिसुवाग, निमगॆ सर्वकाल सर्वावस्थॆ गळल्लियू नानु ऎल्ला विधवाद कैङ्कक्कवन्नू माडुत्तेनॆ.
  3. रामायण (2-31-28) 948 श्रीमद्रहस्यत्रयसारे द्वयत्तिल” विवस्ततमान उपायोपेयरूसपनान आर्थद्वयत्रॆ प्रतिषादिक्कॆ $याले “द्वय” मॆनु पेर्‌ हॆत्तदु. अस्कमन्र्रस्य अधिकारी कः) इप्पडि इन्मुन्रत्तुक्कु इरुक्ळैयाल्‌ उपायान्तरज्गळिलुम्‌ पूर्णाधिकारि. । उपेयान्ररज्जळिलुवा्‌ तुवकृत्तवन्‌ ई मन्त्रद भाग द्वयगळिन्द उण्टागुत्तदॆ. आद्दरिन्द उपायोपेयगळु ई शरणागति मन्त्रद खण्डद्वयगळिन्द प्रकाशमानवाद्दरिन्द, ई मन्त्रवु द्वयनॆन्दु श्रात्यादि प्रसिद्ध. हेगॆन्दरॆ, “सभ्रातुश्चरणौगाढं’’ ऎम्ब वचनवु द्वय मन्त्रद पूर्व खण्डवन्नु उपब्भंहिसु त्तदॆ. समस्तॆ पदवाद सॆभ्रातुः ऎम्बुदक्कॆ ससीतस्यभ्रातु8 ऎन्दु पद विभाग “सीतां राघनं च उवाच” ऎन्दु मुन्दॆ हेळिरुवुदरिन्द, नन्तॆव्यरागि सन्निहितराद सीतारामरिब्बरिन्दलू, तन्न काल विशेषवन्नु आकाङ्क्षिसुत्तानॆयाद्दरिन्द, इट्बरल्लॊब्बरन्नु मूत्र आश्रयिसिदरॆ दृष्ट्वा दृष्ट प्रत्यवायगळु उण्टागुव प्रसङ्गवु निर्पडुत्तदॆ फि- लोक बहिष्कतवाद आचार प्रवर्त नवु व्यनदेश्यरिगॆ आयुक्तवाददु. सीतां राघवञ्च उवाच, ऎन्दु इब्बरन्नू कुरितु ऒन्दे वचनक्रियॆयु प्रतीयमानवागिरुवाग पत्निगॆ पुरुषकारत्व मात्रदिन्द वचन क्रियॆयनक्क्ब व्यवस्थॆ गॊळिसुवुदु अन्याय. आद्दरिन्द सिद्धोपाय भूतरागि शरणागतियिन्द वशीकार्यरागु ववरु, दिव्य दम्पतिगळिब्बरू सभ्रातुः ऎम्ब श्लोकदिन्द प्रकाशिसल्पडुत्तारॆ. श्लोकदल्लि चरण द्वय मन्त्र दॆ प्रत्यभिज्ञा सनवु स्वरसवागि तिळियुत्तदॆ. ‘गाढं’ ऎन्दु महा निश्वास र्वकत्ववू, उपायान्तर शून्यत्ववू, अनुकूल्यादि सङ्कल्पत्तगळू सूचिसल्पडुतन्तॆ. “निवीड्य ऎम्बुदु “प्रपद्ये” ऎम्बुदर अर्थ. , “महाव्रतं’ ऎम्बुदरिन्दलू, “अभयम्‌ सर्वभूतेज्योॊ दडान्योतद्यव म्‌, ऎम्ब तन्न वाक्यदिन्द प्रसन्न संरक्षणदल्लि बद्धदीक्षनॆम्बुदु तिळिसल्पडुत्तदॆ. नन्न शरण्यक्कॆ ‘उपयुक्तगळाद म सत्त सौशील्य, सौलभ्य, हरमकारुणिकत्वादि स्ट, कल्याणगुणगॆळु सङ्ग्रहिसल्प डुत्तनॆ. समुच्चय ee “च” शब्ददिन्द -सिद्धोपायरुगळ, Pr रौदौ५ति’‘रॊपॆ’‘गुणि स)धारभावनु’ तिळिसल्प ( गू, र) सन्नॆक सन्नक्षणॆय इब्बरू 7म न्वितरॆम्बुदु तिळिसल्ल सडित्तॆदॆ. . “आहं सर्नङ्ककष्यानि हॊसते स्स पहकश्च ते”नऎम्बल्लिय युष्मत्‌ सरवु “भवांसुि; सहवनेदेह्या- –ऎम्ब–वाक्यानुसारवागि.. सस्पपत्ति ्नीकस्यतेि. इत्यादियागि. विशिष्ट ग्राहकवु. आद्दरिन्द शरणागति मन्त्रद पूर्वोत्तर खण्डगळिन्द प्रधानोपाय.. भूतरू, परमप्पा स्यरू अद दिव्य दम्पतिगळन्नु स्रशाशिसिसुवुडरिइ५ ‘द्वयनॆम्ब सञ्ज्ञॆ तस उपनन्न वागिदॆ ऎन्दर तास&्क एर्य” 9:90 इररु रज गञ्ज इदक्कॆ अधिकारि. यारु. तॆ RC स इप्पडिइरुकैयाल्‌ इत्यादि- हीगॆ ई मन्त्रवु लक्ष्मी वितिष्टनाद फयूतनक्ट ल उपाय वन्मागियू उपेयवन्ना गियू प्रतिपादिसिकॊण्डिरुवुदरिन्द, उपायान्तरत्रि लुम्‌ उहेयां तरत्ति लुमः्‌.. लक्षीविशिष्ट.. नारायणनॆम्ब सिद्धॊ “पायदल्लियण, “लक्षि क्सी विशिष्ट _ नारायणनॆम्ब परनुप्रा स्यदल्लू दृढाभिसन्धियिन्द र उपायान्तरदल्लिय्यू प्राप िसात्यरदलियू सम्बन्धविल्लदवनु श्र ह कै पूर्णाधिकारियागुत्ता,कॆ. आर्म्‌ EA RW ळ्‌ ४.६. वष ा द्वयाधिकार; 944 द्वयशब्दस्य अर्थान्ररमाह इन्मुन्व म्‌ वरण समर्पणज्गळ्ळॆ आडै मने स प्रतिषादिक्कैयाले द्वयनॆ $न्रु कॊल ल्लप्प डुहिरदॆनु) व्‌ शिलर्‌ शॊल्लुवर्‌ हळ इस्पडि श्रीमन्ना रायणस्वामिन्‌ इत्यादि मन्रान्तरत्ति लुवर” “द्वय” शब्दस्त्र्रयो गत्तु कु इवै सी निमित्त म्‌. द्वयानुष्कानक्रमः १. “मन राजवमिमं निद्याद्गु Ra पूर्त कम्‌ । गुरुरेव हरम्ब्रह्म गुरुरेव सरागतिः । गुरुरेव सरानिद्या गुरुरेन परायणम्‌ । गुरुरेव परःकानो गुरुरेन षरन्धनम्‌ । यस्मात्मदुपदेष्ट्रासा तस्माद्गुरुतरो गुरुः नानुकूल्यं ननक्षत्रं नतीर्थादि निषेनणम्‌। सपुर श्हरणं नित्यञ्जपं वापेक्सतेह्ययवर्‌ । नमस्कृत्य गुरुं दीर्फ्थस ्रैणामैस्ति भिरादितॆः। इम्मन्त्रम* इत्यादि. ई मन्त्रवु शरणवरणाद्यङ्गगळन्नू समर्पणरूपवाद अङ्गि यन्नू क्रमवागि स्रतिपादिसुवुदरिन्द, अदागि पूर्वखण्डवु अङ्गपर, उत्तरखण्डवु अङ्गिपर वाद्दरिन्द द्वयवॆन्दु हेळल्पडुत्तदॆयॆन्दु, अरुळाळप्पॆरुमाळ्‌ ऎम्बॆरुमानार्‌ प्रभृतिगळु हेळुत्तारॆ. इप्पडि “ श्रीमन्ना रायणस्वामिन्‌”, इत्यादि- हीगॆ, श्रीमुन्नारायॆणस्वामिन्‌ अनन्य शरणस्तव ! चरणौशरणंयातः तवास्क्रै ्यवाहमुच्युत ॥ इत्यादि मन्त्रान्तॆंवन्नू द्वयनॆन्दु हेळुवुदक्कॆ उपायोपेय प्रतिपादकत्ववू अङ्गागि प्रतिपादकत्तवू निमित्त, स द्वय मन्त्रवन्नु उपदेश हॊन्दुव क्रम मन्त्र राजवॆन्दु हेळल्पडुव, “तद्हि स्नोः परमम्पदं” ऎम्ब मन्त्रदल्लि हेळिरुव गुरु वन्दन मॊदलादवु ई द्वय मन्त्सॆ षर्टु उपदेशवागि पडॆयलू बेकादवु ऎन्दु 1) मन्त्र राजनिमन्निद्यात्‌” ऎन्दारम्भिसि तिळिसुत्तारॆ, अदागि, ई श्रेष्टवाद मन्त्रवन्नु आक नमस्करिसि, अवरिन्द पडॆयबेकु. गुरुवे साक्षात्‌ सर्वेश्वरनु. सक्रीश्वरने आचार्यरूप दल्लि तोरि शिष्यसिगॆ मन्त्र मुन्त्रार्थगळन्नु उपदेशिसुत्तानॆ.. गुरुवे हरागति8-प्रापकनु सरंविद्या- निश्योपदेशवन्नु पं गुरुवु प्रासकनागुत्तानॆ..भगवन्तनन्नु पडॆयुवन्तॆ सॆहायमाडुत्तानॆन्दर्थ. गुरुरेव परायजम्‌.-गुरुने सरमप्पास्यनु, परः कामः उत्कृष्टवाद मोक्रनन्नुु सडॆयलु निमित्तभूतनु, गुरुरेव सरन्धनन्‌ - ज्ञान शक्ट्यादि रूप धनवु आचार्यनिन्दले लभिसतक्कद्दू- यस्मात्रदुपदेष्टासौ. ८ मन्त्र नन्नु उप जीशिसुवुदरिन्द गुरुवे बहळ पूज्यनु. नानुकूल्यं ननक्सत्रं इत्यादि- आनुकूल्यवॆन्दरॆ TL ATE तत्भा दौगृ ह्य मूर्लि ९स्टे निधाय विनयास्वितः। गृ ब्र (यान. इत्र राजानं निधिकांश्रीव निर्धन;। आज्य” नरि मन्स) राजानं माङ्गच्छै च्छ रणं नरः । अनेक वतॆ मॆ ४ स्वात्मानं क ळृत्तिसे्‌ 1 व ] चॆ गुरूपस मयिसिक्षिस्त कर्तव्यः कृतकृ त्कोभविष्य ति.»ऎन्रु मन्रान्तरत्तिर्‌ चॊन्न गु त्या दिहळ्‌ इज्लुवर्‌ वरप्राप्त म्‌. द्वयमन्व्र माहात Re कथनम्‌ आस्ति कनुक्ळु. इम्मुन्र्रार्थत्ति, नुडैॆयॆ समुदाय ज्ञान पूर्वकमान सक्रदुच्चा र जने उत्तारक मॆन्रुनिडम्‌ शास्त्र सिद्धम्‌. मन्त्रद प्रथमाक्षरक्कू, तन्न हॆसरिन प्रथमाक्षरक्कू सिद्धारिकोष्टगळु. इवन्नु नोडबेकाद आवश्यकतॆयिल्ल. नक्षत्रगळ हॊन्दाणिकॆ, योग मॊदलादवू, पुण्य तीर्थ स्थानवू, पुरश्चरणॆ होम, पॆष्टाञ्जलियू, जपवू, बेकिल्ल नमस्कृत्य इत्यादि आचार्यनन्नु आदितकि-मॊदलु, मूरु दण्डनत्‌प्रणामगळिन्द नमस्सुरिसि अवर पादगळन्नु तन्न तलॆयल्लि धरिसि, विनय पूर्वकवागि ईमन्त्र वन्नु निर्धननु निधियन्नु अपेक्षिसुवन्तॆ पडॆयबेकु. हीगॆ मन्त्रवन्नु पडॆदु माङ्गच्छेत्‌ शगणन्नर8-नन्नन्नु शरणहॊन्दबेकु. इदु भगवन्तन वाक्यवाद्दरिन्द, नन्नन्नु ऎन्दु निर्देशि सिरुत्ताकॆ. क मगॆ मन्त्रॆ (५ इत्यादि. ई मन्त्रवन्नु करण मन्त्रवन्नागि बळसि तन्न आत्म वस्तुवन्नु नन्नल्लि स समर्पिसबेकु. आत्म रक्षा भर समर्पणवन्नु माडबेकु ऎन्दर्थ. हागॆ नन्नल्लि (भगवन्तनल्लि) माडिद आत्म निक्षेपदिन्द. कृत क्क त्यनागुत्तानॆ, ऎन्नु प्रपत्ति मन्त्रान्त रत्तिल्‌ शॊन्न इत्यादि- ई रीतियागि प्रपत्ति माडलु हेळल्पट्ट “तद्दिष्टो8 परमुम्पदं” ऎम्ब मन्त्रदल्लि हेळिद गुरूपसत्यादिहळ्‌- आचार्य समाश्रयणवे रा इङ्गुव वरपू प्रम्‌ इल्लियू अनुष्मिसबेकादवु. प्रपत्ति मन्त्र गळिगॆल्ला एर्पट्ट प्रभावनिदु. द्वय मन्त्रद प्रभाव. हीगॆ प्रपत्ति मन्त्रातरगळ प्रभाववन्नु तिळिसि, द्वय मन्त्रद असाधारण प्रभाववन्नु Lk ऎन्दारम्भिसि आचार्यरु तिळिसुत्तारॆ. अदागि, आस्तिकन्‌- महा विश्वासशालिि, महा श्वासदिन्द कूडिदवनिगॆ इम्मन्त्रार्थत्तिनुडैैय इत्यादि. ई द्वयमन्त्रक्कॆ आर्थवाद अङ्गा सत समुदाय ज्ञा न सता सकृदु चारणवे संसारोत्तारकवागि साश्तून्योित साधननॆम्बुदु शास स्र द म्‌. “सकृ दुच्च्या नु स्संसार मोचकं भवति”, “सक्क ज्ज स्रेनमन्त्रेण कृत कृत्य सु खीभवेत्‌?, द्वयेन प्रानः कात्‌ पुत्र तदि ्रिष्टोः परिं पदम्‌”, इत्यादि Bape सिद्ध । हॆकेर्निज्ञायपारवन्यं असगच्छेन्नराधमः! सौलभ्य वेदीकश्चित्तं भजते : सरमास्तिकः॥, ऎन्दु भगवन्तन परश्ववन्नुु तिळिदु” अवनु नम्म पुण्य अच सु त शि द्वयाधिकारः 946: इम्मन्र, प्रभानत्तै 1) “येनकेनापि प्रकारेण द्वयनक्तात्वनु” ऎन्रु मन्व्रान्त रज्गळिर्याट्बल्‌ व्यावृत्ति तोत्त अरुळिच्लॆ यु्‌दार्‌. 2) “अवकेनापि यन्मान्सि कीर्रिते सर्वपातक्कैः । पुर्मा विमुच्यते सद्यस्पिंहत्रस्तॆ, सर्नुगैरिव ॥” 8) “नाम स्तेयावती शक्तिः पासनिर्हरणे हरे ॥ श्वपचोपि नरः कर्तुं क्षम स्तावन्न किल्बिषम्‌ ” इत्यादिहळिले तिरुनाम सङ्कीर्तन मात ्रत्तिनुडैेय प्रभावमिरुक्ळुम्पडि शरण्य शरणागति तत्सल विशेषज्गळ्ळॆ पूर्णमाह प्रका शख्पिक्टिर इव्मुन्हु निशेषत्तिनुडैय सकृदुच्चारण मात्रत्तळनिलुळ्ळ प्रभावम्‌ श्रुत्यादि प्रमाणत्ताले सुग्रहमः. यन्नू कॊडुत्तानॆ सुलभवागि आश्रयणीय नॆल्लनॆम्ब भावनॆयिन्द दूर सरियुनननु नराधमनु अवन सौलभ्य सौशेल्य गुणगळन्नु तिळिदु परमास्तिकनु अ भगवन्तनु शरणागतरन्नु सर्वपाप गळिन्दलू विनि र्नूक्तरन्मागिमाडि कापाडुत्तानॆम्ब महा निशा ऎसदिन्द कूडि आश्रयिसुत्तानॆ. अन्थष महाविश्वासशालियु ई द्वय मन्त्रनन्नु आङ्गाङ्गि समुदाय ज्ञानदॊडनॆ ऒन्दु सल उच्च रिसिदरॆ अदरिन्दले संसार निस्तारवु एर्पडुत्तदॆ ऎम्बुदु ऎन कारार्थ. इतर शिरणागतिमन्त्रगळिगिन्त ई मन्त्रक्कॆ इरुव प श्रैभावातिशयवन्नु इम्मन्त्र प्रभावत्तॆऎन्दारम्भिसि अनुग्रहिसुत्तारॆ. अदागि 1) “येन केनापि प्रकारेणद्दय वक्तात्वं ऎन्दु समुदाय ज्ञान पूर्वकवागियो विशद ज्ञान पूर्वकवागियो द्वय मन्त्रवन्नु उच्छरिसिदवनिगॆ निश्शेष संसार निवृत्तियुहेळल्प ट्विरुवुदरिन्दमन्त्रान्तरगळिन्द व्याव त्ति-वैलक्षण्यवु तोरुवन्तॆ ई द्वयमन्त्रद असाधारण प्रभाववन्नु भगनद्भाष्यकाररु गद्यदल्लि निरूपिसिरुत्तारॆ. अनन्तर कै मुतिक न्याय दिन्दलू ई मन्त्रक्कॆ प्रभानवु अतिशयनादद्दु ऎन्दु 4) “अवशेनापि” ऎन्दारम्भिसि तिळिसु तारॆ. अदागि अवशेनापि बुद्दि पूर्वकविल्लदॆये भगवन्तन नामोच्चारणॆमाडिदरू, सिंहद हॆदरिकॆयिन्द हुलि मूदलादवु तावु आहारार्थवागि हिडिदुकॊण्ड मॊल मॊदलाद प्राणिगळन्नु बिट्टु बिट्टु ओडिहोगुवन्तॆ तक्षणवे पुरुषन सर्न पासगळू बिट्टुहोगुत्तनॆ 3) नामस्ते यूनती शक्तिः इत्यादि ऎल्लॆ पासहरनाद भगवन्तने, पापगळन्नु होगलाडि सुवुदरल्लि निन्न नानोच्चारणॆगॆ ऎस्टु शक्तियिदॆयो अष्टु पासवन्नु श्वनचनू माडलु समर्थनागलारनु इत्यादिगळल्लि भगवद्दिव्यनाम सङ्कीर्तन मात्रक्कॆ इरुव प्रभानवन्नु नो डिदकॆ शरण्य शरणागति तत्पल विशेसङ्गळ्ळॆ इत्यादि-2रण्यन स्वरूस स्वभाव, शरणागतिय आ अङ्गाङ्गिभाव, शरणागतिय फल, इवुगळन्नु पूर्णवागि प्रकाशसडिसुव इन्मुन्त्र विशेषत्तिन डैय ई ग्वय नुन्त्रद सकृदु च्चारण मात्रत्तळनिलुळ्ळ प्रभावम्‌ बन्दु सल उच्छ्या रण मात्रदिन्द एर्पडुव प्रभाववु, श्रुत्यादि स्रमाण बलत्ताले सुग्रहम्‌. “सकृदु च्च्रार स्संसार ‘मोचनं भवति”, ऎम्ब कठश्रुत्ति, आदिशब्ददिन्द भगनच्छास्त्र पाद्म पुराण नचन गळिगॆ ग्रहण, प्रमाणगळ बलदिन्द सुग्रहः सुलभवागि तिळियल्पडुत्तदॆ.
  4. शरणागतिगद्क, 2) ऎष्टुषुराण 6-8-19 3) विष्णुस्म,ति 109 947 श्रीमद्रहस्यत्रॆयसारे इस्ट्रभाव निबन्धनत्तैयॆम्म्‌ इजक्ली प्रमाण सम्प्रदायज्गळाले कण्डुकॊळ्ळॆद्दु, इप्पडिप्पट्टि रहस्यतमार्थजैळिल्‌ हेतु निरूसणम्‌ पण्णक्ळ्कडवदनु . शास्त्रत्तैक्टॊण्डु विश्वसिकु मत्तनैैयॆन्रुमिडम्‌ मुहाभार तादिहळिल्रै
  5. “देव गुह्येषु चान्येषति हेतु र्देवि निरर्फ्थकः । बधिरान्धवदे वात्र वर्तितव्यं हितैषिणा ॥? इत्यादिहळाले शॊल्लप्पट्टदु. इम्मन्रत्ति ले विवक्लितमान आत्म समर्प्षजणम्‌ २) “सर्कोपाधि विनिर्मुक्तं श्लेत्रज्ञं ब्रह्मणि न्यसेत्‌ । एतद्धा नञ्च योगश्व शेषोन्यो ग्रन्थ विस्तरः ॥? इत्यादिहळाले प्रकरण्णास्तरज्गळिलुम्‌ स्तुतिकृप्पट्टिदु. “एतद्भा 3नञ्च ध्येयञ्च” ऎन्नु पाठान्तरम. क नं सद सं सन REE बं्प्र । जघघसंसफ हञ्ज सस ह्याहाट अ बहष इस्रभावनिबन्धनत्तैयुम्‌ इत्यादि- प्रभावद. निबन्धनॆ - कारणवन्नु इल्लि भगनद्रा मानुजदर्शनदल्लि, प्रमाण सम्प्रदायङ्गळाले कण्डुकॊळ्ळदु- प्रमाणवु-“ आहोद्वयस्य माहात्म्य्यम्‌” - इत्यादियिन्दलू, सम्प्रदाय. सराङ्कुशादि गुरुपरम्पराप्राप्तवाद उपदेश परम्परॆयिन्दलू तिळिदुकॆ-ळ्ळतक्कुद्दु. यावज्जीव आनुवर्तिनीयवाद भक्तियिन्द हॊन्दल्पडुन मोक्षवु द्वय मन्त्रॆद समुदाय ज्ञान पूर्वकवाद सकृदुच्छारण मात्रदिन्द विळम्ब विल्लदॆ सिद्दिसुत्तडॆ ऎम्बुदु युक्तियुक्तवागबहुदे ऎन्दरॆ अदक्कॆ समाधानवन्नु इप्पडिप्प ट्व रहस्य तमार्थङ्गळिल्‌ ऎन्दारम्भिसि अनुग्रहिसतकित्तारॆ. आदागि ई रीतियाद रहस्यतमवाद आर्थगळल्लि हेतु निरूपणवन्नु माडलागदु. शास्त्रत्तॆ, क्कॊण्डु इत्यादि-शास्त्रनन्नु प्रमाण वागि अङ्गीकरिसि” विश्वासॆदिन्द कूडिरबेकॆम्बुदु महाभारतादिगळल्लि 1) देनगुह्येषु चान्येषु इत्यादि. देवॆतॆगळिगू रहस्य भूतवाद इन्थहॆ अर्थगळल्लि हेतु प्रश्नॆयिन्द एनू प्रयोजनविल्ल. आत्म हितैषिया वनु इन्तहॆ विषयगळल्लि बधिरान्धवत्‌-किविड्क कुरुडर हागॆ” सुम्मनिरबेकु. . हागादरॆ, तमेवै कञ्जानथात्मानम्‌, अन्यावाजो निमुञ्चथाः, अमृतस्सॆ पिससेतुः ऎन्दू, क्लेशानाञ्चक्षयकरं योगादन्यन्नविद्यते, ऎन्दू श्रुतिस्मृृतिगळल्लि ध्यानवन्ने माड बेकु थ्यानवे संसार विमोचक, आदन्नु बिट्टु बेरॆ माते बेकागिल्लनॆन्दु : हेळिरुवाग इल्लि द्वयोच्चारणवे मोक्षजनकवॆन्दु हेळि- विवरिसुवुदु- युक्तवे, ’ ऎन्दरॆ कष्ट्यान्त्सृति आग्‌ इत्यादि आरम्भिसि समाधानवन्नु अनुग्रहिसुत्तारॆ. अदागि- ई मन्त्रदल्लि एिवक्षितमान- प्रधानवागि तात्पर्य विषय भूतनाद आत्मसमुर्पणम्‌.. आत्म समर्पण गर्भवाद भरसमर्पणवु, . सर्वोहाधिविनिर्मुक्तं इत्यादि कर्मानिद्यादि सर्पॊोपाधिगळिन्द बडल्बुट्ट, श्रेत्रज्ञं-निष्कृष्टात्म. स्वरूपवन्नु ब्रह्यणिन्यसेत्‌-. सरमात्मनल्लि भरडॊडनॆ समर्पिसबेकु. ऐतद्धा नञ्च, ई समर्पणवे भक्तियोग, योगश्च -कर्मयोग ज्ञानयोग ह त अाकाळाघाघाघाघघ घू चप 7)शाशाथकाथाूळू पफौघूपपफपा,/)ू/“गक)सासागारागागग7सरासासासापाहाणाणागासाा सा 1) भारत आनुशासनिकपर्व “228-60 1) दॆक्कस्मृति 2) व्यासस्मृति पु.ति,नो, द्वयाधिकारः 948 इश्लोकम्‌ स्वरूप समर्पण परमानालुम्‌ इजु शॊल्लुहिर भरसमर्पणम्‌ तदनु प्रनिष्टम्‌ इस्समर्पणत्तुक्कु, 1) निवेदयात स्वात्मानं वनिष्टाननुल तेजसि । तदात्मा तन्मन श्शान, स्तद्धिष्टोरिति मन्त्रॆतः ॥ ऎन्रु व्यास स्मृत्यादिहळलुम्‌, श्वेताश्वरादिहळिलुम्‌, शॊन्न मन्र्रान्वरङ्गळिस्पडि शरण शरणागति तत्पलङ्गळ्ळि विशदमाह प्रकाशिप्पियादु. तिरुमन्र्रत्तिलुम्‌;इवै नून्रु म्‌ सङ्क्रिप्रज्नळ्‌, आहैयाले प्रापैस्रा नक विशीषज ळ्ळ सम्पूर्णमाह प्र कासि ) करॆ इद्वयवे प्रॆ पति मन्न ैज्ञळॆल्लात्तिलुम्‌ प स्रधानम्‌. शरणागत गद्यस्य द्वयव्याख्यानरूपत्वं दर्शयति. इदिन्‌ अर्फत्तॆ ृश्रुतिस्म ृतीतिहास पुराण भगवच्छास्व्रादिहळिल्‌ प्रसिद्धमान पडिये गळू सह. अन्दरॆ कम ज्ञा कनाङ्गळ भक्तियोगवु कॊडुव फलवन्नु कॊडुत्तदॆ; ऎन्दु तात्पर्य. शेषोन्योग्रन्थ विस्तरः-बाकॆ ऎल्लवू ग्रन्थ विस्तर, इत्यादिगळिन्द प्रकरणान्तरदल्लियू . स्तुतिसल्पट्टिदॆ. एतद्धा $नञ्च ध्येयञ्च ऎम्ब पाठान्तरदल्लियू इदे ध्यान-भक्तियोग्य ध्येय प प्रास्यवाद सक ह्मवु. (उपाय उपेय)इवुगळन्नु अभेदवागि हेळिरुत्त त इश्लॊ (कम्‌ इत्यादि. ई श्लोकवु स्वरूप समर्सणवादरू, इल्लि हेळुन भर समर्सणवु, तदनुप्र निष्ट म्‌ श्लोकदल्लि विवक्षित. भरदिन्द कूडिद आत्म समर्पणवे इल्लि विवक्षित. इस्स स क्सु इत्यादि - “तद्विष्टो ऎम्ब मन्त्रदिन्द तन न्नु विष्णुविनल्लि समर्पिस बेकॆन्दु व्यासस्म त्यादि गळल्लियू “मुमुक्सुर्वॆै शरण इष? प्रनद्ये ? ऎन्दु श्वेताश्वतकोप _निषत्तिनल्लियू हेळि . रुव इतर मन्त्रॆगळु द्वय मन्त्रदल्लि हेळिरुवन्तॆ, शरण्य, EN तत्सॆलगळन्नु विशदवागि प्र काशिसुवुदिल्ल. तिरुमूत्रति त्रिलुवा्‌ इत्यादि. अष्टाक्षर मन्त्रदल्लियू इवु मूरू सङ्क्षिप्त गळु. आहैयाले.-प्राप्यपापकरूपवाद PR प्रकाशकवाद्दरिन्द द्वयमन्त्स ने प्रपत्ति मन्त्रान्तरगळिगिन्त प्रधानवादद्दु. प्ला श्रप्यनु श्रीमन्नारायणनु. पा कड अवने. इदिनर्थत्तॆ 3 इत्कादि- ई द्वय मन्त्रद अर्थवन्नु श्रुतिस्म छतीतिहास इत्यादि… श्रुति- “योब्रह्माणं विदधाति पूर्वं योवै वेदांश्चै प्रहिणोति तस्मै ।तंहॆदेवंआत्मबुद्धि प्रसादं मुमुक्सुर्वैै शरणं महं प्रपद्ये”, ऎम्बुदु, स्मृति-श्रीनुत्वत्पा दकमले प्रसद्ये शरणं विभो । नारायणाय नाथाय हॆरये श्रीमते नमः ॥ इत्यादि इतिहास. सभ्रातुश्श रण्‌ गाढं निपीड्य रघुनन्दनः । सीतामुवाचातियशा राघवञ्च महाव्रतम्‌ 1
  6. स्वात्मानं-तन्नन्नु, परिशुद्धतेजस्सिनिन्द कूडिद, तेजोविशिष्टनाद ऎन्दर्थ ऎष्टुऎनल्लि, तदात्मा- सःआत्मा यस्क्मसः., तच्छरीरभूतनागि अन्दरॆ “अवनगॆ शेष भूतनागिरुवुदरिन्द (हेतु गर्भ विशेषण) तन्मनाः-प्रा पृनादॆ वनल्ल नृस्तमनस्कनागि, शान्तः- प्रयोजनान्तराभिसन्धियिल्लदवनागि, निवेदयीत-समर्पिसबेकु, वा स्मति ब श्रीमद्रह्यसत्रयसाके . सदाचार्य सम्प्रदाय क्रमत्ताले गद्यत्तिले विवरत्ररुळिनार्‌. ऎज्सने ऎन्निल्‌? “भगनन्ना रायणाभिमतानु रूप स्व रूप रूप? ऎनु तुडज्ज 6 श्रीमच्छ’ ब्बाभि प्रेतत्तै अरुळिच्च य्‌ दार्‌. “अखिलहेय प्रतृनीक” इक्सा दियाले स्फरूपरूपगुण निभूतिहळ्ळॆ प्ब रक्स वरुळिचॆ कय्‌ हैयाले नारायण शबा र्थॆम्‌व्याख्यात मायिन्त्रु. मु गड पिराट्कि यॆ सॊ च्च य्‌दे पुरुषकारत्व निर्राहार्थमाहॆ विभूति वन्ध्यत्तिल्‌ निलै तोतु २,हैक्साह” नीटु म” ” निफकेंल्बु शब्द व्याख्यानत्ति लुनु अरुळि ब्हैय्‌दार्‌. । त भवांस्तु सहनैदेह्या गिरिसानुषु, रंस्कृते । अहंसर्वं करिष्यामि जाग तःस्व णतश्च ते ॥ इत्यादि. पुराण- हस तनप्रास्क्यै त्वमुपायतयावृणे । इत्यादि. भगवच्छास्त्र-श्रि मन्ना! रायॆणस्वा निन्‌ दासोहं तवतस्यवै ॥ ज्‌ प्रॆ सैनेवार्थ मनुकूलो विवर्जयन्‌ ॥ प्राकिकूल्यं सुविस्रब्दस्सम्प्राथ्थ्य शरणं परम्‌ ॥ व शु युष्मच्चरणं तॆत्रैवाहं मयार्पितः इत्यादि. सुत ऎम्बल्लि आदि शब्ददिन्द- भरतमुनि प्रणीतवाद लक्षण वाक्य वू विवक्षित, अदागि- अ न्य साध्येस स्वाभीष्ट्रे महा निश्वास पूर्वकम्‌ । तदेकोपायता याञ्चा प्रसत्ति ty रणागति8 । प्रसिद्धवतानपडिये इत्यादि- प्रसिद्दवाद रीतियल्लि सदाचार्य सम्प्रदाय क्रमवागि, गद्य त्तिले निवरित्तरुळिनार्‌…भगनद्भाष्यकाररु, शरणागति गद्यदल्लि विवरवागि अनुग्रहिसिरुत्तारॆ- ऎङ्गॆनेयॆन्नि ८्‌- हेगॆन्दरॆ भगवन्ना रायण इत्यादि आरम्भिसि श्रीमत्‌ शब्द दल्लि अभि प्रेतनाद जब प्रकाशपडिसिरुत्तारॆ. “अखिलजीयॆ प्र त्यनीक ऎन्दारम्भिसि नारायण. शब्दार्थ वन्नु स्वरूप. सत्य जा नानन्दादि स स्वरूप निरूस त्य बं कूडिद भगनत्स रूप, रूप-सौन्दर्य, सौगन्ध सौरुमार्र. लावण्य, यकौवनादिगळिन्द कूडिद अपा कृत दिव्यमङ्गळ विग्रह, गुज-ज्ञ्यान बलैश्चर्य वीर्यशक्ति सौशिल्य वात्सल्यादि गुणगळु, निभूति - भूषणा युध महिसीपरिजनस्मान विशिष्ट विभूत्रि मत्तु लीलाविभूतिगळु, इवुगळन्नु. परक्क- विस्तार वागि, अरुळिच्छॆय्‌ हैयाले इत्यादि. कृपॆयिन्द हेळिरुवुदरिन्द नारायण शब्दार्थवु व्याख्यान माडल्पट्टितु. मुरड पिराट्टियै इत्यादि. भगवन्मारायण ऎन्दारम्भिसि श्रीमत्‌ शब्ददल्लि अडगिरुव श्री शब्ददल्लि महालक्ष्मि यन्नु स्वरूप स्वभावगळॊडनॆ निरू पिसिरुवाग पुरुषकारत्व निवा इहार्थमाह- प्ररुषकारत्व निर्नाहक्कोस्कर विभूति मध्यदल्लि निल्पॆशोट्र्रिहॆ हैक्सा ह. तियु द “स्वाभिमत नितैनिरनदा फनिरूस्म, कल्याण गुणगणश्रीवल्लभ-ऎन्दु त मध्य लक्ष्मियन्नु नारायण शब्द व्याख्यानदल्लियू कृ क्लपॆमाडि अनुग्रहिसिरुत्तारॆ. इदरिन्द लकि 4 ईश्वर कोटिगॆ सेरिदवळल्ल जीवकोट प्रनिष्ठ ळु, ऎन्दु कॆलवरु हेळुवुदु सम्प न्रदायार्थानभिज्द तॆयिन्द ऎन्दु एर्पडुत्तदॆ. -द्वयाधिकारः । 950 आनन्तरम्‌ “श्रीमन्नारायण? ऎन्रु फलोपाय वाक्यज्गळिल्‌ प्रयुक्तमान वाख्येय शब्दत्तॆ यम्‌ उपादानं पण्णियरुळिनार्‌. “प्रपद्ये? ऎन्नि 3 निडत्ति लुत्त मनाले निव. ५ तमान अधिकारि निशेषम्‌, “अनन्य शरणोयहम्‌? स्य निनै तमामित्तु. “त्र श्र त्र्रादारनिन्द युगळं शरणं प्रपद्ये? ऎक्स याले “चरणौ” ऎन्सिर शब्दमुम्‌, क्रियासदमुम्‌ प्रदर्शि तमायित्तु. अनन्तरन्‌ “द्वयम्‌” ऎन्रु व्याख्येयत्तै पूर्णमाह निर्देशित्तार्‌.अडियिले यादल्‌, मण्डुनिलेयादल्‌ द्वयमॆन्रु निर्देशियादे इव्वळनिले शॊल्लवेण्णु ‘वानेनॆन्निल्‌ ? उपाय प्राप्यज्गळिल्‌ इज्नुप्रधान भूतन्‌ श्रीमानान नारायण नाहैयाले, इरण्णिडत्तिलुम्‌ किडक्किर सविशेष नारायण शब्दव वाख्यातमाय$ निन्रवळनिले इव म्म्मन्र्र तु. क्कु प्रतिषाद्यमान साध्यॊषायत्तॊ डे कूड प्रधानो नरस सदन प्राप्यमुवर्‌ व्याख्यातमॆन्सु तोत्तुहैक्काह इङ्गे द्वय मॆनु अरुळिच्चॆ य्‌दार्‌- । अनन्तरम्‌ “पितरं मातरं” ऎन्रु कुडङ्गि जितन्रा निशेष भगवद्गीतादि स्थितमानॆ आनन्तरं शि ्रीमन्ना रायण इत्यादि- अखिलहेयप्रत्यनीक ऎन्दारम्भिसि नारायण शब वु व्याख्यानिसल्प ट्बनन्तर, श्रीमन्नारायण आशरण्य ,शरण्य इत्यादि वाक्यदल्लि “श्रीमन्नारायण ऎन्दु कफलोपायनाक्यङ्गळिल्‌ इत्यादि- ’ द्वय मन्त्रद उपायॆसरवाद पूर्वखण्ड दल्लियू फॆलसरवाद उत्तर खण्डदल्लियू प्रयुक्तवाद व्याख्येय शब्दवन्नु-श्रीमन्नारा यण, श्रीमते नारायणाय ऎम्ब शब्धगळन्नु ऎत्ति हेळिरुवुदु मूल मन्त्रद प्रदर्शनार्थ «प्रपद्ये’ ऎम्बल्लि उत्तम पुरुसदिन्द विवक्षितवाद अधिकारि विशेषवन्नु आनन्यशरणो;हं ऎन्दु विनरिसिरुत्तारॆ.त्वत्पादारविन्द युगळं शरणम्प्रॆपद्ये ऎम्बुदरिन्द, “चरणौशरणम्प्रनद्ये? ऎम्ब पदत्रयगळ अर्थवु स्पष्टवागि तिळिसल्पट्टदॆ. ; अनन्तरं द्वयवर्‌ ऎन्रु, अनन्तर ‘अत्रद्वयर्म ्म’ ऎन्दु हेळिरुवुदु, व्याख्येयवाद मन्त्रवु पूर्णवागि निर्जेशिसल्पट्टितु, अडियिलेयादल्‌ इत्यादि- अदागि आरम्भदल्लियागलि कॊनॆयल्लियागलि “द्वयंव्याख्यास्यामि? ऎन्दो “व्याख्यातम्‌” ऎन्दो हेळदॆ मध्यदल्लि रुवुदक्कॆ ‘अत्रद्वयं’ ऎन्दु हेळबेकाद अवश्यकतॆयु एनिदॆ ऎन्दरॆ उपाय प्रास्यगळल्लि इल्लि प्रधान भूतनु श्रिमानाद नारायणनाद्दरिन्द, पूर्वोत्तर खण्डगळल्लि हेळिरुव सविक्रीषण नारायणशब्द व्‌. लक्ष्मी विशिष्ट नारायण शब्दवु व्याख्यासिसल्पट्ट दाद मेलॆ, ई मन्त्र क्क प्रतिपाद्यविषयवाद साध्योफायदॊडनॆ, प्रधानवाद सिद्धोपायवू स्रधान प्रास्यवू व्याख्यानिसल्पट्ट तु ऎन्दु तोरिसुवुदक्कागि इल्लि “द्र यं? ऎन्दु कृसॆ. माडि हेळिरुत्तारॆ. आनन्तरम्‌ सितरं मातरंऎन्दारम्भिसि जितन्ता विशेष भगनद्लीतादिगळल्लि हेळल्पट्ट श्लोकगळन्नु संवादरूसवागि हेळि, अनन्य प्रयोजनवागियू अनन्योपायवागियू उपायवन्नु अनुस्कि 951 ’ श्रीवुद्रहॆस्यत्र्रयसारे संवाहक वाक्यमुखत्ताले अनन्यप्रयोजसनाय, अननो्यसायनाय्‌क्कॊण्डु उपाय परिग्रहम्‌ पण्णिन पडिय्बॆयम्म्‌, शरण्यस्वभावानुसन्धान पूर्व कमाह असराध क्मापणम्‌ सण्णहिरपडियैयवर्‌, द्वयत्तु क्कु समुदितार्थमाहॆ वरुळचॆ य्‌ दार्‌. ॥ मेल्‌ अर्थक्रमत्ताले मुरृड नमस्सा ले प्रार्थिक्सिरॆ अनिष्ट निनृत्तियै व्याख्यानम्‌ पण्णि पिन्पु इज्गुळ्ळॆ सरघक्ता दि पुरुषार्थ पूर्व कमाह चतुर्थ्यन्त पदज्गळिल्‌ निभक भिप्रॆ ‘डिमान ‘रमपु र्ररुषार्थ लाभत्तॆ, वॆळियिट्टि । रुळिनार्‌, इप्पडि अनुष्कि तोपषायनान अधिकारि निषयत्तिल्‌ इज्लुमज्ग मुळ्ळ निदि यैप्पत्त्व त चरम क्लोकत्तिलुत्त रार्धत्रिल्‌ हडिय स्वाभानिक दयाद. र्पमान- चगसवुसा य्‌ मिरुकृ मृडिय्य, तद्व ञ्जक भगनद्वाक्क प्रकि क्रिय्बॆयाले अरुळिच्चॆय्‌दु काट्टनार्‌. आहै सिद रीतियन्नू शरण्यन स्वभावानु सन्धान पूर्वकवागि अपराधगळन्नु क्षनिसुन रीतियन्नू द्वयक्कॆ समुदितार्थवागि कृपॆ माडि हेळिरुत्तारॆ. । मेल्‌ अर्थक्रमत्ताले इत्यादि- अनन्तर प्रथना श्रुतवाद “श्रीमते नारायणाय ऎम्बल्लियॆ “आय” ऎम्ब चतुर्थिगॆ व्याख्यान माडदॆ, चरम श्रुतवाद नमः ऎम्ब पदकॆ3 “मुनोवाक्टाय्कैॆः? ऎन्दारम्भिसि विवरिसिदुदक्कॆ कारणवन्नु “अर्थक्रमत्ताले?” ऎन्दु निरूपिसु त्तारॆ. अर्थक्रमवॆन्दक्कॆ “अग्लिहोत्रुं जुहोति, यनागूंसचति” ऎम्ब श्रुतियल्लि मॊदलु यवागुवन्नु (धान्य) आडिगॆ माडिकॊण्डु अनन्तर होम माडुत्तानॊबुदु. होमक्कॆ बेकाद हॆनिस्सिल्लदे होम माडलागुवुदिल्लनल्लवे; आद्दरिन्द श्रुतियल्लि हेळिद पाठ क्रमक्किन्तॆ अर्थ क्रमवु बलीयस्सु. आ क्रमदल्लि कैङ्कर्यरूप इष्ट प्राप्तियु “आयॆ” ऎम्ब शब्ददिन्द मॊदलु हेळिद्दरू, अनिष्ट निवृत्तियाद सन्तर अदु ))िपुवागबॆकाद्दरिन्द, “नमः” ऎम्बल्लि विव क्लितवाद अनिष्ट pe त्रियन्नु मॊदलु व्याख्यान माडुत्तारॆ. मंर्फ ड नमस्सा ले इत्यादि. तूलु ननुशैब्बदिन्द प्रार्थिसल्कडुन अनिष्ट निवृ त्रियन्नु व्याख्यानमाडि बिन्पु- आनन्तर इङ्गुळ्ळि इत्यादि- इह लोकगल्लिये प्रसन्न नग सि फलभक्ता सदिरूप “भरुषार्थ प्रार्थना पूर्वकवागि चतुर्थ्यन्त पदगळल्लि आय? ऎम्ब विभक्त सिभिप्रेतनाद सरनुपुर्क षार्थ लाभवन्नु प्रकाशसडिसुत्ताकॆ. ; इप्पडि अनुष्ठितोपायनान इत्यादि- ई रीतियागि उपायानुष्ठानवन्नु मूडिद अधिकारिय निषयदल्लि स्कूल सूक्ष क्षनळापांविसृज्य; ऎम्ब पर्यन्त इङ्गुळ्ळि सिद्धि प्रक ति मण्डल दॊळगॆ एर्पडुन सिदि त्र तदानीमेन मत्चैसादलब्द ऎन्दारम्भिसि हेळिरुवुणु अङ्गुळ्ळसिद्धि.. अप्रा कृतदेशविशेष प्रास्त्यनन्तर ट्ट सिद्धि ब इवुगळन्नु पट्र कुरितु चरम क “क दल्लि उत्तरार्धदल्लि “माशुचः” ऎन्दु हेळिरुवन्तॆ दयार्द्रनाद ब अभिप्रायविरुव रीतियन्नु तड्यञ्जकभगवद्वाक्य प्रक्रिय्रॆयाले- इसाकन “ववम्भूतमत्सॆ ृङ्कर्य प्राप्रैॆसायतया”, ऎन्दारम्भिसुन भगवदस्विक्यरीतियल्लि कृ कृपॆ माडि हेळिरुत्तारॆ. आहै याले द्वयाधिकारः 952 याले, गद्यत्ति लरुळिच्चॆय्‌ददॆल्लाम्‌ द्वयत्तिले निनक्षितम्‌. इदु “ द्वयमर्थानु सन्धानेन सह सदैनं नक्ता”, ऎन्दिर पाशुरत्तालुम्‌ सूचितम्‌, इतादि. आद्दरिन्द गद्यदल्लि हेळिरुवुदॆल्ला द्वय मन्त्रदल्लि विनक्षितवु. इदु द्वयनुर्थानृ सन्धानेन इत्यादि-इदु द्वय मन्त्रवन्नु SN SEE यावागलू हेळुत्तिरुवव नागि श्रीरङ्गादि दिव्य नीतगळल्लि सुखवागिरु ऎम्ब गद्य श्री सूक्तियिन्दलू सूचितवु. ई गद्य ग्रन्थवु द्वय विनरण रूपवाद विषयदल्लि कॆलवु मन्दमतिगळ विप्ठ त्रतिसत्रियन्नु आचार्यरु इदु द्वयमर्थानुसन्धानेन ऎन्दारम्भिसि प्रागप्यन्वभुवन्‌ प्रभुम्‌, ऎन्दु होग डिसिरुत्तारॆ. आ विप्रतिसत्तिय बीजवू अदक्कॆ समाधानवू सारकौमुदी ग्रन्थदल्लि श्री करूरु स्वामिगळिन्द निरूपिसिरुव रीतियल्लि इल्लि बरॆयलागिदॆ. आदागि, अनिप्रत्तिपत्तियु एनॆन्दरॆ- श्री मच्छब्दवु सिद्दोपाय विशेषण परवॆम्बुदु सिद्धान्त. अदु पुरुषकारत्व वन्नु प्रदर्शिसुत्त नियॆन्दु भ्रगवन्ना रायण” ऎन्दारम्भिसि गद्यदल्लि निरूपिसिरुवुदु गद्यवु i यॆ विनरणवल्लवॆम्बुदक्कॆगमक. “अखिल हेय प्रत्यनीक’इत्यादियू भगवन्तन स्कोत्पवेविनह रूढ्यर्थ योगार्थगळल्लि यावुदादरॊन्दन्नू विवरिसिल्लवाद्दरिन्द नारायण शब्द व्याख्यानवल्ल. परम प्रापकळागियू परमप्राप्कळागियू पतिय हागॆ प्रमाण सिद्धळागि द्वय मन्त्रदल्लियू हागॆये तिळिसल्पडुव लक्ष्मियन्नु पतिय विभूति मध्य दल्लिरिसिरुवुदू सरियल्ल. नेलू आदि यल्लियू अन्त्यदल्लियू वाख्येयनाद मन्त्रद प्रतीकवन्नु ऎत्ति हेळुवुदु व्याख्यानवॆम्बु दक्कॆ गमक. ई गद्यदल्लि हागॆ निरूसिसिल्ल. “अत्रद्वयम्‌” ऎम्बुदु तावु हेळिद अर्थक्कॆ संवादक प्रमाणवागि उदाहरिसिरुवुदागि हेळबहुदु. प्रपत्रियु ऒन्दु सल माडबेकागि रुवुदरिन्द ई गद्यदल्लि अनेक सल निरूसिसिरुवुदू काणुत्तदॆ. सकृतैर्तन्यवाद विद्यॆय स्वभानक्कॆ विरुद्धवादद्दु. उत्तर खण्डदल्लियॊ इष्ट प्राप्तियु मॊदलु हेळल्बट्टु अनन्तर अनिष्ट निवृत्तिय हेळल्पडुत्तदॆ. गद्यदल्लि इदन्नु व्यत्यासवागि हेळिरुत्तारॆ. " विनम्भूत मत्तॆ 3°रै. प्रास्त्युपायतया? इत्यादि भगवद्वाक्यवु गद्यदल्लि निबद्ध वागिदॆ. व्यूख्येय वाद द्वयॆ मन्त्रदल्लि ई भगनद्वाक्कनन्नु हेळिल्ल. अत्रैव श्रीरङ्गे सुखमास्त” ऎम्ब भगवदाजीशवू प्रॆपत्ति नैरपेक्ष्यक्कॆ निरुद्धवादद्दु. सरभक्ति, सरज्ञान, सरम भक्ति सि गद्य दल्लि प्रार्थिसल्पडुत्तवॆ. स्वतन्त्र स्रसत्ति मन्त्र भूतवाद द्वयक्कॆ, इदु व्याख्यानवाग लारदु” इत्यादि. इदक्कॆ सरिहार रूपवागि श्री सूक्तिय भावनेसॆन्दकि- श्रीमच्छ्चब्धवु सिद्धोपाय विशेष णांश सरवागिद्दरू, श्री शब्ददल्लि “श्रावयति” ऎम्ब व्युत्पत्तियु इरुवुदरिन्द ‘अकिञ्चनाधिकारिगॆ उपाय सरिग्रह दशॆयल्लि असेक्षितनाद पुरुषकारत्व, उपायत्च, उपेयत्वरूप ऎल्ला आकार गळिन्दलू कूडिरुव. _श्रीयनन्टु तिळिसुव श्री शब्ददल्लि सन्दर्भक्कॆ अनुसार वागि पुरुषकारत्वक्कॆ उचितवाद आकारनन्नु ‘भगवन्ना यण्‌ इत्यादि आरम्भिसि पुरुषकार प्रपदन रूपवागि तिळिसिरुत्तॆ. हीगॆ पुरुषकारत्वनन्नु अवलम्बिसि उपायत्ववु श्रीमुच्छैब्बदल्लि 953 श्री मद्र हॆस्यत्रयसारे रारा अभिप्रेत, श्रीमच्छब्दद एक देशवाद श्री शब्ददल्लि श्रावयति ऎम्ब व्युत्पत्ति सिद्दवाद पुरु षकारत्ववु श्री मच्छदल्लि अभिप्रेतनॆन्दु हेळुवुदु विरोधवागुत्तदॆ. पुरुसकारत्वाभि प्रायकवु श्री मत्सुदनॆन्दु श्री सूक्तिगॆ तात्पर्यविल्ल. भगवन्मारायणाभिमत” इत्यादियागि विवरिसुव निरङ्कुश्छॆश्वर्य प्रसञ्चनवु “त्री” शब्दास्रेतवॆम्बुदु श्री सूक्ति ताश्पॆर्य. “अभिमत’ वॆन्दरॆ परस्सरेच्च्मा विघात राहित्य मात्रनॆन्दु गद्यवाख्यानवाद श्रीमद्रहॆस्मरक्षॆयल्लि व्याख्या तवु. “स्परूप रूप गुण विभवैश्वरा दिगळिगॆ आनुरूप्यवु दिव्यदंसतिगळ अनवधिकातिशय बृहत बृंहणत्वादिगळल्लि वैषम्य विल्लदिरुवुदे. “देवदेव दिव्यमहिहीं?” ऎम्बुदू “कृताभिषेकामहिषी ,. ऎम्ब अमरक्कॆ अनुगुणवागि, एकाधिपत्यदिन्द कूडिद आधि राज्यवु दिव्य . दम्पतिगळल्लि व्यासज्म वृत्तिक- परस्पर अन्वयदिन्द कूडिदुदु ऎन्दु तात्परृ.. इदू श्रीमद्ररहस्य रक्षॆयल्लि व्यक्तवु. आद्दरिन्द “भगवन्मारायण” इत्यागियिन्द माडल्पडुव लक्ष्मिय पारम्योपपाद नवु श्रीमच्छदल्लि इभिप्रेतवाद अर्थवर्णननॆम्बुदु हैद्यतर्य “अखिलहेय प्रत्यनीक” ऎन्दारम्भिसि हेळिरुवुदु “ऎण्‌्‌सॆरुक्कन्मलत्तू” इत्यादि आचार्यरे व्याख्यान माडिरुवन्तॆ नारायण शब्दद योगार्थवे विनह बेरॆयल्ल. इल्लवॆन्दु हेळुवुदु साहसद मातु. गद्यदल्लि नार शब्मार्थवे गुण, निग्रह विभूतिगळ वर्णनात्मकवागि निरूपिस ल्प ट्टिदॆ, लक्ष्मियन्नु नारगळ मध्यॆ हेळिरुवुदु सरियल्लवॆन्दु हेळुवुदू उपपन्नवागलारदु. नरसम्बन्धि नारः, ऎम्ब अर्थदल्लि श्रीयन्नु विष्णुविनॊडनॆ कूडिडवळु ऎन्दु सम्बन्धार्थदल्लि हेळुवुदु. शप्पिल्ल. पतिय हागॆ प्रसत्रॆव्यळाद (उपायभूतॆयाद) लक्ष्मिगॆ, पुरुषकारत्व रूपवु अधिकवाद्धरिन्द्क गद्यदल्लि आ आकारदल्लि विभूति मद्यदल्लिरिसिरुवुदाु समञ्जसवादद्दु- इदरिन्द “भगवन्मारायण’ ऎन्दारम्भिसुव चूर्णिकॆयु लक्ष्मियु सिद्धोपाय कोटियल्लि ११ सेरिदवळु ऎन्दु विवरिसुत्तदॆ. तदनुगुणवाद निरङ्कुशैश्चर्यवु वर्णिसल्पट्टरुत्तॆ. वस्तुवृत्ति यल्लि “श्रावयति? ऎम्ब व्र्यत्पत्तियिन्द तिळिसल्पट्टि श्री शब्मार्थवु, पुरुषकारत्वरूपवागि मॊदलु वर्णिसल्पट्टितु. देवियु. पुरुसकारभूतॆयू’ अहुदु ऎम्बुदक्कॆ गद्य ग्रन्थदल्लि विभूतिय मध्यदल्लि लक्ष्मियन्नु हेळिरुवुदे प्रमाणवु. पूर्व खण्डदल्लि त्रीमत्स्रददल्लि श्री विशिष्टनिगॆ उपायत्ववु हेळल्पट्टिदॆ ऎम्ब श्री भाष्यकारर हृदयवु आसत्सख, श्री मन्नारा यण्य अशरण्यशरण्य, ऎम्बल्लि सिद्धो पायवनन्नु तिळिसुव सविशेषण नारायण शब्ददिन्द तिळिय ल्पडुत्तदॆ. ई रीतियल्लि “श्रीमन्नारायण? ऎम्ब द्वय मन्त्रद प्रतीक धारणदिन्द्क आ मन्त्रक्कॆ गद्यवु व्याख्यानवादद्दु ऎन्दु तिळिसल्पडुत्तदॆ. चरणौ शरणं प्रपद्ये?” ऎम्बुदु त्वत्सादारनिन्द युगळं शरणम्प्रनद्ये” ऎन्दु व्याख्यानिसल्पट्टिजि. शरणं पै ्रिपद्ये ऎन्दु प्रपत्ति यन्नु सङ्ग्रहवागिहेळि सिद्धोपायद विस्तारवन्नु हेळिरुवुदु सिजद्होपायद प्ला ्रिधान्यतॆयन्नू प्रसत्तियु व्याजमात्रनॆम्बुदन्नू तिळिसु दि. “अत्र दृयॆम्‌” ऎम्बुदू मेलॆ हेळिद आर्थगळु द्वयदल्लि निकूपितगळु ऎन्दु तिळिसलु हेळिल्प ट्वदॆयी हॊरतु द्वयवु मेलॆ हेळिद अर्थगळिगॆ संवादकरूपनॆन्दल्ल. “पितरं मातरं” इत्यादि आरम्भिसि, “लोकविक्रान्तचरण* शरणन्तेव्रजं विभो? तस्मात्‌ स्रणाम्य प्रणिधाय कायं, प्रसादयीत्वां, इत्यादि पुनः पुनः प्रपत्ति माडिरुवुदु कालुष्य मूलकवादद्दु. द्रमिडोपनिषत्तिनल्लियू . आ रीतियागि आनेक द्वयाधिकारः 954 सल आळ्वारवरु शरणागति माडिरुत्तारॆन्दु हेळुवुदु अनिरूसणकल्पि तवु. अनादरणीयवु. ऒन्दु सल मोक्षार्थवागि शरणागतियु अनुस्मिसल्पट्टि नन्तर, शरण्यन गुणगळल्लि भोग्यताबुद्धि यिन्द अनेक सल भोग प्रसत्रिय अनुसन्धानवु उससन्नवु. प्रबन्धगळल्लि ई रीतियाद भोगप्रपत्तियू, स्वापराधक्ष्मासणवू सह सेरिसि अनुसन्धान माडल ट्मैदॆयष्टे. नम्म पदवु मन्त्रदल्लि अनन्तर पठितवागिद्दरू पाठ क्न क्रमवन्नु अनुसरिसि गद्यदल्लि मॊदलु व्याख्यान माडल्पट्टु ¥ अनिष्ट निवृत्यनन्तर इष्क प्रास्त्रियू “परभक्ति परज्ञान परमभक्तिकृत स नित्य किङ्करो भवानि” ऎन्दु पा ्रिर्थिसल्पट्वदॆ. ई द्वय करणकवाद प्रपत्तियिन्द भक्तिरूप उपायन्तरद हागॆ कॆर्मावसानदल्लि मोक्षवु, RE 00जननु क्क्‌प्र माडिहेळिदकालदल्लेमोक्षप्रास्तियॆम्बुदन्नु तिळिसलु “एवं भूतमत्कॆ 9 कर्य? ऎन्दारम्भिसुव. भगनद्वाक्य प्रक्रियॆयु अनुसन्धानमाडल्पट्टदॆ. इदू मन्त्रक्कॆ अभिप्राय वॆम्बुदु “नूतुच-” ऎम्ब चरम श्लोकवाक्य संवाददिन्द तिळिसल्पडुत्तदॆ. इदरिन्द मन्त्रदल्लि ई अर्थवु प्रतिपादिसिल्लनॆम्ब दोषक्कॆ अवकाशविल्ल. गद्य ग्रन्थवु द्वय वाख्यान रूपवादद्दु ऎम्बुदक्कॆ “द्वय मर्थानु सन्धानेन सह सदैॆवं वक्ता” ह गमक, इल्लि “सदा? ऎम्ब रीति यल्लि पुनः विनः अनुसन्धान माडुवुदु कृतार्थ भावनन्नु कॊडुत्तदॆ. ऎन्दर्थ- अष्टल्लदॆ पुनः पुनः प्रपत्त नुष्मान माडिरुवुदु सकृद नुष्कान शास्त्रक्कॆ. भङ्गरूसवु ऎन्दल्ल. «अत्रैव श्री रङ्गे सुखमास्त? ऎन्द श्री रङ्गगल्लि (इदु दिव्य देशगळिगॆ उसलक्षण) निश्यवा सोक्तियु प्रपन्नन स्वारसिकवाद स्वामि कैङ्कर्यक्कॆ अनुगुणवाददॆम्ब आशयदिन्द हेळल्ब ट्टिजॆ, इदु. प्रसत्त्तिय नैर पेक्ष्यक्कॆ . भगनन्मुण्टु. मूडुवुदिल्ल. इदु साधन वॆम्ब दृष्ठि ट्बयिन्दल्ल पर भक्त्यादि मूलक कैङ्कर्य प्रार्थनॆयु मुक्तॆ,श्वर्य प्रार्थनात्मिकवादद्दु. कॆलवु महात्मरिगॆ ई देशॆदल्लियू मुक्त तुल्कवाद अनुभववु बेकॆम्ब त्वरॆयु ऎएर्पट्टिरि शर्यणन अनुग्रह विशेषदिन्द. अदू इल्ले उण्टागुत्तदॆ ऎन्दु शिष्य हितकोस्कर हेळल्पट्टिदॆ. आयं भावः-मोक्षदशॆयल्लि उण्टागुव पर भक्तियु उत्तरोत्तर रूपवाद इच्चा रूप बुद्दि विशेष. परज्ज्यानवु उत्तरोत्तर सासात्सार-सरमु भक्तियु साक्षात्थारानन्तर विच्छेदविल्लदॆ निरन्तर वाद भगवदनुभवरूप इच्छॆ. ई रीतियाद अनुभववू इल्ले प्रार्थिसल्पडबहुदु. ई रीतियागि गद्यवु द्वयार्थानुसारवादद्दु. एकदेशिगळु गद्यवु द्वयार्थ विवरण वॆन्दु अभिमानिसि, उपक्रमदल्लि लक्षि यॆ पारम्यक्ळॆ भङ्गवन्नुण्टु माडि, नारशब्दार्थवागि अवळन्नु जीव कोटियल्लि सेरिसिरुवुदु अन्याय. िकॆन्दरॆ पुरुषकारवु ऐच्छिकवागि लक्ष्मी पारन्युक्कॆ भङ्गनन्निण्टुमाडलारदु. श्रीमन्नारायण ऎम्बल्लि विशिष्टोपायवु हेळिरु दन्नु असलफिसुवुदा दुष्परिहर… चरम श्लोकद उत्तरार्धदल्लि तिळिसल्पट्ट स्वाभाविक दयार्द्रचित्रनाद भगवन्तनल्लि माडिद शरणागतियु फॆलनन्नु कॊडदॆ इरलारदु, ऎम्बुदु टि प्रकाशसडिसिद्द रू”, “आर्तॊोपच्छन्दनं गद्यं भाष्यन्तु पर रञ्जनर्म? ऎन्दु गद्यक्कॆ 955 श्रीमद क ऎ हां परभक्ता A मूलत्वं कैङ्कर्यस्य स्म यदुच्यते । गद्यानिषु तदप्या हु रपनर्गदशाश्र यव 1911 उत्तरोत्तरयो स्टा मि साक्तात्मरण भोगयोः । पूर्व पूर्व क्षणेष्ट त्वा ; नू लत्य मुदीरितम्‌ 192 शरीर पातकालेतु हार्दस्यानुग्र ह-स्स । यम्‌ । परि साकं प्रपन्मानां प्र यज्ञ ति तथानिधम्‌ 1931 अज्योलतैल सिक्तानां बीजाना मचिराद्यथा । निषाकः फलपर्य न्न स स्पथात्रॆ ति निदर्शितव्व 01940 दुष्टेन्नि य नशाच्चित्तं नृणां यतृल्महैर्वृतवं्‌ । तदङ्ककनते संशुद्धिं मात बाज हकिकलॆ 1051 प्रामाण्यवन्नु निराकरिसुवुदु त्री भाष्यकार सम्प्रदायक्कॆ. विरुद्धवागि कुदृष्ट्रिमत पोषक वागि परिणमिसुत्तदॆ, सक्टीश्वरन स्वातन्त्र मात्रदिन्द मुक्तियु एर्पडुत्तदॆ ऎम्बुदु, सर्वा पराधनन्नू क्षमिसुव प्रुपडनानुन्नाननन्नु प्रकाशिसुव मन्त्रद अभिप्रायक्कॆ विरुग्हवादद्दु. इन्थह वादगळन्नु साधुगळु अनादर माडबेकादद्दु ऎम्बुदु भाव. अलं प्रॆसक्तानु प्रसक्केन. परभक्ता दि मूलत्वं इत्यादि. गद्यदल्लि कैङ्कर्यवु- परभक्ति सरज्ञान सरम भक्ति मूलवु- ऎन्दु हेळिरुवुदु, अपवर्ग-नोक्ष : दशॆयल्लि एर्न्पडतक्कद्दु. उत्तरोत्तरयोः इत्यादि. उत्तरोत्तर- मेलु मेलॆ भगवन्तन साक्षात्थार, कैङ्कर्यरूप भोग- . इवुगळिगॆ पूर्व पूर्व. क्षणगळल्लि, ननगॆ साक्षात्कारवु उण्टागबेकु तद्रूस परिपूर्णानुभव परिवाहवाद कैङ्कर्यवु बेकॆम्ब इच्छॆयु मूलवाद्दरिन्द परभक्र्यादि मूलत्चवु हेळल्पट्टतु. अपवर्गदतॆ यल्लि उण्टागुव परभक्ति, यु उत्त कोत्तर साक्षात्कारद , इच्छा रूपवाद मुद्दि विशेष. पर ज्ञानवु उत्तरोत्तर साक्षौत्थार. `` सरमभक्रियु ई स साक्षातब्बरानुभनवु- निरङ्ककॆवागिरबेकॆम्ब $k. ( । x दृष्त प्रपन्नरिगू. हार्दनाद भगवन्तन अनुग्रहदिन्द अन्थह अनुभववु. उण्टागुत्तदॆ यॆन्दु शरीरपातकालेतु- ऎन्दारम्भिसि आनुग्रहिसुत्तारॆ. अदागि “शरीरपातकालेतु केवलं मदीय य्किन दयया अतिप्प प्रबुद्ध;”,, ऎन्दु. गद्यदल्लि भगनद्दा िष्यकाररु अनुग्रहिसिरुवन्तॆ, शरीरवु कळॆचि बीळुव सनुयदल्लि म भगवन्तन अनुग्रहदिन्द, प्रसन्नरिगॆ परभक्ति, परज्ञान, सरम भक्ति रूपवाद बुद्दि परिपाकवु कॊडल्पडुत्तदॆ. जीवित. कालदल्लि अनुभन निफॆयनागद परभक्र्यादिगळु कॊनॆयल्लि भगवत्भ्रसाददिन्द. उण्टागुत्तवॆ ऎम्बुदक्कॆ ‘अङ्कोल तैलसिक्र्वानां’ ऎम्ब दृष्ट्रान्तॆवनन्स कॊडुत्ता द अदागि माविन बीज मॊदलादवु. अङ्कोल तबदल्लि नॆकॆसल्पट्टु भूमियल्लि नॆडल्पट्ट क्कि. ऒडनॆ गिडवागि बॆळॆदु हूवु कायि हण्णु गळिन्द कॊड इरुवन्तॆ, इल्लियू हार्दन अनुग्रहदिन्द परभक्त्वा बदिगळु उण्टागुत्तॆवॆ. दुष्टॆ उद्रि य वशाच्चॆ त त, ० इत्यादि- दुष्ट वाद इन्दि ्रयगळिगॆ परनॆशवाद मनस्सु )) अन्त्यकालदल्लिश्रीरङ्गादि. दिवश्लेत्र ` द्वयाधिकार; । 956 इति व्रत विशेषे यता त्वतादिसु शिष्यते ; तद्वदत्रोपपद्येत गज्योक्तान्त्य दशागमः 1961 अनुग्रह विशेषेण केनचित्परवतात्मनः ! कुरुकाधीश नाथाद्या- प्रागप्यन्वभुनन्‌ प्रभुम्‌ 1२71 ई शॆठारि दिवृसूक्तिषु एतड्ड _यार्थानु सन्धान महि व्यक्तमिति सम्प्रदायं प्रदर्शयति. द इद्वयत्ति लर्थत्तॆ $- नम्मा टरुव्‌ 1) “तिरुनारणन्ताळ्‌ कालम्मॆरच्चिश्तित्तुय्‌ वासदिन्द शुद्धवागुत्तदॆ. , -इति-हीगॆ, व्रतनिशेषे-नोक्तार्थवाद. विशेष व्रतगळन्नु हेळुव सन्दर्भदल्लि, सात्वतादिषु इत्यादि- सात्वतादि- पुराणगळल्लि. उपदेशिसल्पट्टन्त्कॆ, गद्योक्तवाद अन्त्यदशा प्राप्तियु उपपन्मवु. अनुग्रहनिशेषण इत्यादि- भगवन्तन विलक्षणवाद अनुग्रह विशेषदिन्द नम्माळ्वार्‌, नाथमुनि प्रभृतिगळु प्रागप्यन्हभुवन्‌ प्रभुवु. भगवन्तनन्नु ई बद्ददशॆयल्लियू साक्षूत्सरिसि अनुभविसिदरु. आदिशब्ददिन्द, कुरुहै क्ळावलस्सन्‌, किरुक्कच्चॆ नम्बि श्री भाष्यकाररु, श्री मन्निगमान्त महाशेशिक प्रभृतिगळु अभिप्रेतरु. कुरुह्गॆक्टानलस्कृन्‌ समाधिदकॆयॆल्लि भगवन्तनन्नु साक्षात्कार पूर्वक अनुभविसुत्तिद्दाग, अवरल्लि भक्तियोगोप देशवन्नु पडॆयबेकॆन्दु. अल्लिगॆ बन्दु. गोडॆय हिन्दॆ निन्तिद्द, आळवनन्दारवरन्नु, भगवन्तनु हिन्तिरुगि नोडिदनु. आग कुरुजैक्कानलस्सृन्‌ अवरु, समाधि भॆङ्गवागि “तॊट्टि क्कुलत्तार्‌ इङ्गुण्डो? ऎन्दु केळलु, आळवन्दारवरु “नायिण्डॆळि ऎन्दु बन्दु पाजोस सर्स्पणवन्न्नु माडिदरॆम्ब वृत्त्वान्तवु इल्लि अनुसन्धेय. . हागॆये तिरुक्कच्छिनम्बियवरु देवाधिराजनन्नु अर्चा समाधियल्लि साक्रूत्ळरिसि सम्भाषण माडुत्तिद्दु श्री भाष्यकारर प्रार्थनॆय प्रकार, अहम्मेव परं तत्वं, दर्शनं भेद एव नः” ऎन्दारम्भिसि आरु मातुगळन्नु भगनॆन्तनिन्द केळि तिळिदुकॊण्डु भाष्यकाररिगॆ उपदेशिदुदु इल्लि अनुसन्थेय. भगवद्भास्यकाररू श्री रङ्गदल्लि सङ्गुनि उत्तरद दिव्य दिनदल्लि शी रङ्गनाथन पादगळन्नु शरण हॊन्दि अर्चासमाधियल्लि आश्वा सन माडल्प टैरॆम्बुदू लोकविदित. श्री मन्सिगमान्त महाशेशिकरिगॆ, तिरुवहीन्द्रपुरद ओषदाद्रियल्लि हयग्रीनन साक्षात्कारवु निर्पट्टु सकल विद्यॆगळू उपदेशवादुदू इल्लि अनुसन्धेय. इद्वयत्ति लर्थत्तै- इत्यादि. ई द्वय मन्त्रद अर्थवन्नु नम्माळ्वारवरु. (1)तिरु
  7. ऒरुसायकमाय्‌ ओडउलहुडसाण्डवर्‌, करुसाय्‌ कवर्न ौलर्‌ शिदैगिय पानॆयर्‌ ॥ पॆरुनाडुकाण इम्मॆ 4मिले. पिच्चॆ ठतौङ्कॊळ्ळर्‌, तिरनारणन्‌ताळ्‌ कालं पॆरच्छिन्दित्तुय्‌मिनो ॥ तिरुवाय्‌म्यॊथि (4-1-1) प्राकृतवाद ऐश्चॆर्कादिगळु पृ. ति नो, 957 श्रीमद्रहस्यत्रयसारे विंसो? ऎन्रुम्‌, 2) “मुहिर्लवण्मनडियॆयडैन्डरुळ* शूडियु य्‌न्नर्व” निघुम्‌. 3) “आहिलहिर्ले” मुदलान प्र देशज्ग ळिलुम्‌ अरुळिच्हॆ य्‌ दार्‌. अथ द्वयस्य प्रतिसदम्‌ विस्तरेणार्थमाह. इदिल्‌ मुरृड “प्रीमन्मारायण” ऎन्नु सर शरण्यमान परतत्त्व त्रॆ खॊ न्नपडि (श्रियःपतित्व लिज त्ता लुम्‌, नारायण शब्दत्तालुनिके, श्रु तिहळिल्‌ पठति निशेष निर्ण नारणन्‌ताळ्‌ इत्यादियागिय, (2)मुहिल्‌ वज्जनडिय्यै इत्यादियागिय, (3)अहलहिळ्लेन्‌ मॊदलाद प देशगळल्लियू कृ सॆमाडि हेळिरुत्तारॆ. अदागि “तिरुनारणन्‌’ताळ्‌?.. त्रिमन्नारायण ’ चरणौशिन्दित्तुशरणं प्र पद्य मज अर्थ.उय्‌वििनो ऎम्बुदु द्वयद उत्तरखण्डदअर्थनुहिल वण्णन्‌- त्रि मन्नारा ५६) शब्बा र्थ. अडिय अडैन्दु-“शरणम्प्प सद्य; ऎम्बुदर अर्थ.“आरुळ्ळशूडि उयॆन्ननन्‌ौ-द्वयमन्त्रुद उत्तरखण्डार्थ.“आहल हिल्लेन्‌ ‘इत्यादि पूर्णवाद पाशुरदिन्द पूर्व खण्डार्थ. मॊदलादसप्रजेशगळॆन्दकि, “ऒण्डॊडियाळ्‌ तिरुमहळुम्‌” इत्यादियु द्वयमन्त्रद उत्तरार्ध विवरण. द्वय मन्त्रद पद पदार्थ आनन्तर द्वय मन्त्रद पदगळ अर्थवन्नु हेळ तॊडगि मॊदलु इदिल्‌ मुर्रड शि ्रीमन्ना रायण इत्यादि आरम्भिसि, “श्रीमन्नारायण? ऎम्ब पदद अर्थवन्नु अनुग्रहिसुत्तारॆ. अदागि ई मन्त्रदल्लि मॊदलु “श्रीमन्नारायण” ऎन्दु सर्वशरण्यवाद परतत्ववन्नु हेळिरुत्तदॆ इदु हेगॆ ऎम्बुदन्नु श्रियः प्रतित्व लिङ्गात्तालुम्‌ ऎन्दारम्भिसि विवरिसुत्तारॆ. अदागि “अद्भ स सं भूतः?, ऎन्दारम्भिसुव उत्तर नारायणानुवाकॆदल्लि “ह्रीश्चते लक्षि ओश्चसत्तौ 3” अस्सिरवॆन्दु तिळिदु, श्रियःपतियाद नारायणन पादगळन्नु शीघ्र वागिये आश्रयिसि उज्जीविसि
  8. मुहिल्‌ वण्णनडियै अडॆ ैन्दरुळ्‌शॊडि उय्‌ न्हवन्‌ मॊय्‌पुनल्‌ पॊरुनल्‌ । तुहिल्‌वण्णत्तूनीर्‌शेर्पन्‌ वण्‌प्कॊ9ल्‌शॊ ) वण्णुरुहूर्‌ शडगोपन्‌ । मुहिल्‌वण्णनडिमेलशॊन्न शॊल्‌माल्कॆ ग यायारत्तिप्पत्तुम्‌ वल्लार्‌, मुहिल्‌वण्णवानत्तिमैयवर्‌ शॊटpविरुप्पर्‌ पेरिन्सवॆळ्ळ त्त्ते ॥ तिरुवाय्‌मॊि (7–2-11) नीलमेघश्कामळनाद भगवन्तन पादगळन्ना श्रयिसि, अवन कृ पॆयिीद उज्जीविसिद नम्मा ळ्व्वा रवरु कृ पॆयिन्द अनुग्रहिसिद ई पाशुरगॆळन्नु अभ्यसिसिदवरु श्री वैकुण्ठदल्लि नित्य सूरिगळिन्द सुत्तु वरियुल्प ट्टु “मंहानन्दसागर दल्लि. मुळुगि इरुत्तारॆ,
  9. अहलहिल्लेन्‌ इरैयु मॆन्पु अलर्‌मेल्‌मङ्गैयुरॆ मार्बा, निहरिल्‌ प्रह्म;ार्य उलगमून्रुडैयाय्‌ ऎन्नॆ 4याळ्वाने .! निहरिल्‌ अमरर्‌ मुनिक्कणङ्गळ्‌ विरुम्बुम्‌ तिरुवेङ्गडत्ताने पुहलॊन्सिल्लावडियेन्‌ उन्म्मडिक्कीथु अमर्‌नु _पुहुन्देने ॥ तिरुवाय्‌म्मॊऔ (6-10-11) क्षणकालवू निन्नन्नु बिट्टि रलारॆ जड हेळुव पङ्कजवासिनियु नित्यवूसवन्नु माडुव ऎदॆयन्नुळ्ळवने सौलभ्य सौशिला दिगुणगळुळ सवने, ! ननगॆ सा स्वामिये, ! नित्यसूरि निर्वाहकनागिद्दु “सन्नि हितवाद तिरुवेङ्गडवॆम्ब बॆट्टदल्लिरुवव ने! बेरॆ आश्रयवावुदू रे दासनाद नाना निन पादगळन्नु महा विशा िसपूर्वकवागि- ऎ. रणहॊन्द्धि देनॆ. । % । ल $ ष्ट द्वयाधिकार; 958 यम्‌ पण्णप्पट्टिदु नारायणन्‌ शरण्यनाम्पोदु लक्षि (निशिष्टनायिरुक्कु मॆनॆ ैक्काह पूर्त खण्डत्ति ल्‌ “तीमच्छ ब्लम्‌. “आकारिणस्तु विजा इ माकारजा स्न पूर्व कम्‌ । ला तेनाकारं (श्रियं ज्ञात्वाज्ञा 9 तव्य्यो 1828 हरिः” ॥ ऎन्ररुळाळप्पॆ रुमाळॆन्सॊ रुमानाररॆञ्चॆ यक्‌दार्‌. इदु उत्तरॆ खण्डत्तिर्फोले पूर्त बण्डत्ति लुम्‌ निशेषणनॆन्नु निडमुम्‌, पाय वनिशेषणज्ञळाल्‌ उपायद्वित्ववर्‌ ऎन्दु हेळल्पट्ट श्रियः सतित्व्त (लक्ष्मीपतित्वॆ) लिङ्ग-चिह्नॆयिन्द पुरुष सूक्तदल्लि “ वेदाहॆ मेशं पुरुषं महान्तम्‌”, ऎन्दु हेळल्पट्ट महापुरुषनु परतत्व वाद नारायणनॆन्द्‌ ळिसल्प्रट्टतु. इदन्नु “सहॆस्पतीर्न्षं नीम” citadel तॆर इ “विश ्रैमेवेदम्पुरुषः “नारायणं महाज्ञेयं विश्वात्मानं”, ऎन्दू नारायण परब्र ह्म तत्वन्नारायणः सरः ऎन्दू, विश्व शब्द सामानाधिकरण्यवागि पठिसल्पट्ट पुरुषनू, विश्वा तृनाद वास ऒब्बने ऎन्दु एर्पट्टु तत्वन्नारायणः परः, ऎन्दु आ नारायणने परतत्ववु ऎन्दु हेळिरुवुदरिन्द, पुरुष वाच्यने Se, अवने शफ्रियःसति ऎम्बुदु निर्निवादवागि एर्पडुत्तदॆ. नारा यणशब्दवु ऒन्दे, परतत्व निर्धारणक्कॆ साकागिरुवाग, मन्त्रदल्लि श्री मच्छब्दवन्नु एक प्रुयोगि सबेकॆन्दकि, स्‌ु शरण्यनाम्‌ पोदु इत्यादि सौ डु श्रीमच्छ ब्द प्रयोगक्कॆ प्रयोजनवन्नु अनुग्रहिसुत्तारॆ. अदागि नारायणनु शरण्यनावर्‌ पोडु- शरणागतिगॆ विषयनागि रक्षकनागुवाग लक्षि विशिष्ट नागिरुत्तु नॆम्बुदन्न्नु तिळिसलु, जग खण्डदल्लि श्रीमच्छ ब्हवु हेळल्पट्टिदॆ. शण्णागत्युद्देश्यत्ववु केवल नारायणनिगॆ. श्री विशिष्टनिगेनॆ ऎन्दु तोरुवुद क्योस्टर श्री मच्चब्बवु हेळल्पट्टिदॆ. अन्दरॆ, शरण्यत्वक्कॆ उपयुक्तगळाद गुणगळु महा लक्षि यल्लू, नारायणनल्लू स्वातन्त्र्येण परस्पर सम्बन्धानसॆ “क्रितगळागिनॆ, ऎम्बुदन्नु श्री मन्सा रायणनॆम्ब विशिष्ट पदवु तिळिसुत्तदॆ. इल्लदिद्दरॆ शरण्यत्वक्कॆ “उपयुक्त गळाद वात्सल्य कारुण्य, सौलभ्य, सौसिल्यादि गुणगळु. विशेष्य भूतनाद केवल नारायण निष्कगळागि, तत्सॆ बन्धदिन्द लक्ष्मियल्लू : अनुसन्धान. माडल्पडुत्तवॆ. ऎम्ब शङ्कॆगॆ अवकाशवु निर्पडुत्त क आद्दरिन्द अन्तह शङ्कॆयु उण्टागदिरलु, लक्ष्मियल्लू शरण्यतॆगॆ उपयुक्तगळाद गुण जातगळन्नु शदवागि तिळिसलु श्रीमत्सदवु प्रयोगिसल्पट्टिदॆ ऎन्दु भाव. स्वरूपनिरूपक धर्मत्वदिन्द, भगवन्तन सै रॊप ज्ञान दशॆयल्लि अविनाभूतॆयाद लक्ष्मिगॆ शरण्य त्वनन्नु निराकरिसुवुदु शक्यवल्लवाद्दरिन्द, नाग! मूडुवागलू, कैङ्कर्यवन्नु माडु वागलू, लक्ष्मी विशिष टनागिद्दानॆम्बुदन्नु आकारिणसु ठ्रिविज्ञॆ €यॆः६ ऎन्दारम्भिसि निरूसिसिरुत्तारॆ’ आदागि, आकारी-धर्मि, आकार-धर्मुः, आकारियाद घटद ज्ञानवु आकारवाद स्वरूप निरू पकवाद घटत्तॆज्ञा कन पूर्वकवागिये उण्टागुवन्तॆ, आकारं- भगवन्तनिगॆ स्वरूप निरूपक धर्मवागि, श्रियञ्ज्य्यात्वा- लक्ष्मियन्नु तिळिदुकॊण्डे, ज्ञ्ञातव्योभगवान्‌ हरक-हॆरियु तिळिय ल्पृडुत्तानॆ. लक्ष्मि गॆळुपायत्वविल्लवाद्दरिन्द पूर्व खण्डदल्लि अवळिगॆ विशेषणवु कूडदु हागॆ ऒप्पिदरॆ उपायॊन्वित्ववु एर्सडुत्तदॆ, ऎम्ब परसक्षवु हिन्दॆये निराकरिसल्प ट्वद्यॆ ऎम्बुदन्नु “इदुउत्तरॆ खण्डश्मिर्बोले“ ऎन्दारम्भिसि ज्ञ्यापिसुत्तारॆ. आदागि शि ) मत्पुदवु, द्वय मन्त्रद उत्तर खण्डदल्लि 959 श्रीमद्रहस्यत्रयसानी नाठाजिन्सुमिडमुम्‌, सिद्धोसाय शोधनत्तिले शॊन्नोम्‌. “श्री? शब्दार्थाः आ श्री? शब्दं “श्रीयते, श्रयते, शृ श गोत्कि श्रानयतकि शृ णाति, श्रीणाति ऎन्रु आरु पडियाह भगनचा च्छास्त्र ज्र ४ले निर्व चनम्‌ पण्ण पट रक्ळुम्‌. अनत्ति ल्‌ असेश्षित पॆदान्त र जळ औचित्यत्तालु “मव्पो प्र माण बलत्ता ‘लुम्‌ विशेषित्त रियसेणुम्‌. अव्विडत्ति ल्‌ स्वॊ ज्वि (वनार्थिहळाले अश्र ्रयिक्क प कैडमॆन्रु म्‌, इवर्‌हळ्ळॆ उज्जि निप्पि क का ह सरि ¢ शरन अश्रयिति रुळ्ळुमॆन्सुम्‌ सॊरुळानसोदु, 1 *नितेव तृत्टिर्टा जननि सरिपूर्णागसि जने हितस्रोतो वृत्ता ks कदा चित्तलुषधीः । किमेतन्नि र्दोषः क इहजगतीति त ऎमुचितै रुसाय्कॆ.! र्विस्मा र्य स _जनयसि माता तदसि नः ।” ऎन्सिरपडिये सापराथरानवर्‌हळ्‌ पक्कल्‌ स्वयं नितृषियाय्‌, हेळिरुवन्तॆ, पूर्व खण्डदल्लियू विशेषणनॆम्बुद्यू उपाय विशेषणगळिन्द उपायद्वित्ववु व्रण्टागवुदिल्लवॆ-दू सिद्धोपाय शोदनाधिकारदल्लि हेळल्पट्टिदॆ. ऎन्दू आचार्यरु ज्ञापक पडिसुत्तारॆ. । फी शब्दक्कॆ आरु आर्थगळु अनन्तर श्री शब्दन्‌ ऎन्दारम्भिसि, आरु निधनाद अर्थगळन्नु श्री शब्दक्कॆ निरूपिसुत्तारॆ. दागि श्री शब्दवु श्रीयते- जेतनरिन्द अश्रयिसल्पडुत्ताळॆ, श्रयते- भगवन्तनन्नु आश्व यिसुत्ताळॆ, श्रवणोति-आर्तनादवन्नु केळुत्ताळॆ, श्रावयति- भगवन्तनु केळुवन्तॆ हेळुत्ताळॆ, तृणाति-ऎल्ला दोषगळन्नू होगलाडिसुत्ताळॆ, श्चणाति- तन्न गुणगळिन्द जगत्तन्नु कापाडु त्ताळ्कॆ, ऎन्दा अरु विधवागि भगवच्छा स्त्रगळल्लि निर्वचनम्मपण्ण पृट्टदं-निवरनागि हेळल्पट्टिदॆ. अवट्रल्‌ इत्यादि-अवुगळल्लि वाका थननन्नु हेळुवाग, असपेक्षितगळाद कतगृकरणादि वाचक पदान्तरगळन्नु ओऔचित्यदिन्दलू, Pa प्रमाण बलदिन्दलू विशेषवागि तिळियबेकु. श्रीज्‌ श्रयणे ऎम्ब धातुनिनल्लि कर्मणि लट्‌, आदाग स्वोज्जीवनार्थिगळिन्द ऎम्ब कतळ्ळवाचकपद वन्नु अध्याहरिसि योजिसि तात्पर्यवन्नु अन्विडत्तिील’ ऎन्दारम्भिसि तिळिसुत्तारॆ. अदागि आ सन्दर्भदल्लि स्टोज्जीवनार्थिगळिन्द “श्रीयते?आश्रयिसॆल्प डुत्ताळॆ, ऎन्दू इवरुगळन्नु उच्छीवन गॊळसलु सर्वेश्ररनॆन्नु श्रयते - आश्रॆयिसुत्ताळॆन्दू, पॊरुळ्‌आनपोदु-अर्थवादागः 1) नितेवत्वत्र्वेयान्‌ इत्यादियागि. सापराधरादवरुगळल्लि, स्वयं हितैषियागि दण्डधरनाद सर्वेश्वरन शीटि त्तॆ 4 कोसनन्नु, आत्ति- होगलाडिस्कि अवन सहज कारुण्यादिगळु इवरु गळिगॆ उज्जीवनगळागुवन्तॆ, अदागि : लोकदल्लि यारु ताने तप्पु माडुवुदिल्ल इत्यादियाद 1, श्रीगुणरत्नकोश- ऎलै ताये, परिपूर्णवाद पापगळन्नु माडिद जनर विषयदल्लि, तन्दॆयहागॆ, निन्न वल्लभनु, हितवन्नु बयसलु यावागलादरू कलुषवन्तियागि (कोपदॆन्द कूडिदवनागि) आगुत्तानॆ, आग नीन्‌ एनिद्कुई प्र पञ्चदल्लि तप्पु माडदवरु यारा ? कोपिसिकॊण्डेनु प्रयोजन? नम्मन्नु शरणागति- हॊन्दिदवरनु्‌ नावु कै बिट्टरॆ बेरॆ यारु नम्मल्लिगॆ बरुत्तारॆ. इत्कादि उपायवाद मातुगळन्नु हेळि. मन्दहास वस्मित भ्रूक्षीपादिगळिन्द, भगवन्तनु भक्तन दोषगळन्नु यॊ त निग हाभिसन्धियन्नु बिट्टु, नमगॆ बन्धुवन्ना गि माडुत्तीया आद्दरिन्द नीनु नमगॆ तायि.,द्वयाधिकारः 960 दण्डधरनान सरेश्व रनुडै य शीटत्तॆ यात्रि, अवनुडै य सहजकारुण्य मिवर्‌ हळुक्कु उज्जि £वकमाम्प डिपणि ळ्ळॊडुक्कै याल्‌ मातृत्व प्र युक्त वात्सल्याति शयत्ताले, पुरुषकार भूतैयाय्‌ निक्कि रॆ वित्तम्‌ कट्रा मा, 2. “अविज्ञ्ञाता? इत्यादिहळिर्‌ पोले इजू “निसा र्र” ऎन्न स्रडुक्सुम्‌ 3) अल्लि “मन्त महळ्‌ पेहमयकाु )ि कृृळ्‌” इत्यादिहळुक्कु म्‌ सदा सर ज्ञ नान- ‘ईश्व रनुडै यॆ निग्रहाभिसन्धि निवृ त्तियिले ताश्परैम्‌. ‘सापेक्षनान पुरुषनुक्नु असेक्तितम्‌ तलॆ कट्ट क्ळॊडुकृ नल्लजेतनन्‌ अभिगॆम्युनाहैक्सु उपायमाह वरिक्क प्प ट्टि चेतनान्तरत्त पुशुषकारनॆन्रु व्यवहरिप्पा र्‌हळ्‌. इपु ) रुष फारम्‌ फलत्तुक्ळु फरन्नॆकया कारणम्‌. अर्थस्वभावानुष्कान लोकदृष्टि ऎ गुरूक्ति किभिः 1 श्रु त्या स्म त्याच्‌ संसिद्ध ० AE र९नॆलम्बनमा्‌ ॥ ऎन्रु इन्न नसगरद भावत्तु क्कु प्रमाणम्‌ निश्लेपरश्षैयिले शॊन्नोम्‌. मातुगळन्नु हेळि, समाधान पडिसि, जीवननन्नि अङ्गीकरिसुवन्तॆ, माडि कॊडुवुदरिन्द मातृत्व प्रयुक्तवाद वात्सल्यातिशयदिन्द पुरुषकारभूतैयाय्‌- पुरुष कारभूतॆयागि निर्किर- निल्लुव, एट्रिनुशॊल्लिट्राम्‌- पतिगिन्त पत्निगॆ उत्कर्षवु हेळल्पट्ट तु. इल्लि “आकारत्रय सम्पन्मां“ ऎम्बन्तॆ पुरुषकारत्व, उपायॆत्व, उपेयत्वाकारगळु लक्ष्मिगॆ हेळल्पट्ट रुवुदु अनुसन्थेय. अनिज्ञाता- भगनन्तनु iS नादरू. तन्नन्न आश्रयिसिद भक्तर दोष वन्नु गणिसुवुदिल्ल इत्यादिगळल्लि हेळिरुवन्तॆ इल्लियू विसा र्य ऎम्बुदक्कू 2) अल्लि मलर्‌ महळ्‌ भोगमयक्कुक्क ४5- पङ्कजवासिनियॆ भोगदिन्द उण्टाद बुद्धि निस्मरणॆ गळु इत्यादिगळिगू सदा सर्वज नाद भगवन्तन निग्र हाभिनिवृ त्ति यिले- कोपवॆम्ब अभिसन्धियु निवृत्तवागुवुदरल्लि तात्पर्य, आनॆ विनह भगवन्तनिगॆ निस्मरणॆयन्नु उण्टु माडुत्तदॆ ऎन्दल्ल. सापेक्षनान पुरुषनुक्कु इत्यादि. ऒब्बन हत्तिर फलनन्नु अपेक्षिसुव पुरुषनिगॆ, अपेक्षितन्तलैकृट्टिक्कॊडुकृ..अवन अपेक्षितवन्नु साधिसिकॊडलु वल्लचेतनन्‌ - समर्थनाद राजादिरूपचेतननु ,अभिगम्यनाशैक्कु-आश्रयणीयनागलुउपायमाह वरिक्कप्न शट्टि चेतनान्त रतॆ त्रै -उपायवागि साधकनागि वरिसल्पट्ट जेतनान्तरवन्नु पुरुषकारनॆन्दं व्यवहरिसुत्तारॆ- इपु ।)रुषकारं फलत्तु कु इत्यादि- ई पुरुषकारवु फलरक्कु पडॆयलु परम्परॆयागि कारण- अर्थस्वभावानुष्का स्स इत्यादि- आरु कारणगळन्नु पुरुषकारभावक्कॆ प्रमाणवागि निक्षेप रक्षॆयल्लि निरूपिसिरुवुदागि आचार्यरु अनुग्रहिसुत्ताकॆ.
  10. अल्ललिन्सम्‌ अळविरुं दॆङ्गुम्‌ अङ्गमर्‌ शूट्रुऒळियन्‌ आल्लिमलर्‌ महळ्‌ भोगमयक्कुक्कळ्‌ अहियम्‌निर्कुमम्मान्‌ ।] ऎल्लैैयिल्‌ इानॆत्तन्‌ इानमह्‌देकॊण्डु ऎल्लाक्करुमङ्गळुम्‌शॆय्‌ ऎल्लॆयिल्‌ मायनैक्कण्णनैत्ताळ्‌पत्तिया नओर्‌दॆुः खमिलने ५ त;सुस्ळै श्रिक्स दल्लिरुव महालक्षि यं भोगगळल्लि मग्ननागि इरुववनु भगवन्त, आन्तह भगवन्तन पादगळनु आश्रयिसि नानु दुः खविल्लदवनागि आगिद्देनॆ 961 . श्रीमद्रहस्यत्रयसाके ण्ण इवत्तिल्‌ अर्थस्वभानवतावदु? ईश्वरनैप्पोले नितृत्वानुरूपमान प्रतापोष्मळत्ववमं कलशादे मात्नत, प्रुयुक्कज्नळान वात्सल्यादिहळतिशयित्तु १) “नकश्लिन्ना पराध्यति? २) “कःकुष्ये द्वानरोत्तवा? ३) “मर्षयाविताहॆ दुर्बला? ऎन्नय स्वभावमायि रुक्कॆ पयुम्‌,वाल्ल भा ति शयत्तालेइनळॆ मुन्निब्दा शल्‌ अनन्‌मरुकृमा बा िद्यॊगिहैयुम्स्‌ इवुर्थस्वभावत्ताले इवळ्ळॆस्पतुुवार्कु पुरुषकारन्तरा पेक्षॆयुण्डाय्‌ अनवस्थै वारादु. २) अनुष्ठानमावदु. प्रह्लाद विषयत्तिल्‌ प्रेमातिशयत्ताले प्रतिकूलविष इवत्तिल्‌ आर्थस्वभावमावदु- इवुगळल्लि अर्थस्वभावनेनॆन्दरॆ-ईश्वरनैप्पॊले इत्यादि - ईश्वरन हागॆ प्रताप मत्तु ऊष्मलत्व-कोपगळ्ळु, उण्टागदॆ मातृत्व प्रयुक्तगळाद वात्सल्यादिगळु हॆच्चि 1) नकश्चिन्नापराध्यति 2) कःकुपैेद्वानकोत्तम स) मर्षयानमीह दुर्बला ऎम्बुदे स्वभानळाद मत्तु, वाल्लभ्यातिशयदिन्द कूडिद ई लक्ष्मियन्नु मुन्दिट्टुकॊण्डु होदरॆ, भगवन्तनु मरुकृमाटा हदॊ है युम-तिरस्करिसलागदॆ इर वुदु. अन्दक्कॆ यारु ताने तप्पु. माडुवुदिल्ल कोपगॊण्डु एनु प्रयोजन, नन्न प्रजॆगळु कष्ट सट्टरॆ नोडि सहिसलारद दुर्बलनन्नुळ्ळ नानु अवर अपराधगळन्नु सहिसिकॊळ्ळुत्तेनॆ ऎम्ब स्वभावळाद महालक्ष्मि यू) भगवन्तॆनल्लियू वाल्गभ्यवन्नुळ्ळवळाद्दरिन्द, इवळ मातन्नु. अवनु ऎत्ति हाकुवुदिल्लवॆन्दु तात्सैर्य. इव्वर्थस्वभावत्ता ले इत्यादि- कोपद सम्बन्ध विल्लदॆ मृदु स्वभावदिन्द. कूडिरुवुदॆम्ब अर्थ स्वभावदिन्द, ई लक्ष्मियन्नु पट्टुवार्कु..आश्रयिसुववरिगॆ पुरुषकारान्तरानेस्टॆयु, बेकागि अनवस्थॆयु बारादु. अनुष्कानमावदु इत्यादि-अनुष्ठिसिरुवुदु, प्रह्मादन विषयदल्लि प्रेमातिशयदिन्द, प्रतिकूलनाद हिरण्यकशिपुविन विषयदल्लि एर्पट्ट श्रीट्रत्तिन्‌ घनत्तै कृण्डु इत्यादि-कोसद
  11. पापानां वा शुभानांवा वधार्हाणां प्लवङ्गम ट कार्यकरुण मार्शेण नकश्चिन्नु पराध्यति ॥ रामायण युद्धकाण्ड 116-43 ऎलै कपिय निन्नॆ दृष्टियल्लि ई राक्च्बसिगळि- पाप माडिदवरागिरबहुदु. नन्न पापक्कॆ शिक्षॆयागि इवरु ऒळॆ यदन्नु माडिद्दारॆ. इवरु वधार्हरागिद्दरू दॊड्ड मनोभाववुळ गवनु इवरल्लि दयॆयन्नु तोरिसबेकु. लोकदल्लि तप्प माडदवरु यारिद्दारॆ,
  12. राज संश्रयवश्शानां कुर्वन्तीसां पराज्ञ या । विधेयानाञ्च दासीनां कःकुप्येद्वानरोत्तम y (रामायण 6-1 10-37) राजनिगॆ पराधीनरागि अवन आज्ञॆय प्रकार कॆलस. ’ माडुववरागि अवनिगॆ दासिगळादवर विषयदल्लि यारा तानी कोपगूळ्ळुत्तारॆ, ।
  13. प्राप्तव्यन्तु दशायोगान्मयैतदिति निश्चितम९ । दासीनां रावणस्काहं मर्षया मीह दुर्बला ॥ रामायण (6-116-39) नन्न ग्रहदशॆय निमितवागि कष गळन्नु अनुभविसबेकागि बन्तॆन्दु नानु निश्वयिसिद्देनॆ- रावणन दासिगळु : माडिद अपराधगळन्नु क्ल्षमिसुत्तेनॆ, अवरिगॆ शिक्षॆयन्नु विधिसि अदरिन्द उण्टागुव अवर कष गळन्नु नोडिसहिस लारॆ, आद्दरिन्द आ अपराधगळन्नु सहिसिकॊळ्ळु ित्तेनॆन्दॆ तात्पर्य; द्वयाभिकारः 962 यत्निरिरन्न शीत्रत्तिन्‌ कनत्तैकण्डणुहवञ्जिन ब्रह्मा! दिहळ* इवळ्ळॆ शरणमाहप्पत्ति त्तिइवळ्‌मुन्नि ल्रै यॆसह शि क्रेनृसिंहकूपनानि सक्वेश्वरनैक्किट्टि त्ल ीत्रव म्‌पण्णि नार्‌हळॆनुु पुराणप्र सिद्दम्‌ ल) “सीताव निनाचातियशा राघवञ्ज मना तम्‌… २) “सीतासमुक्तं काळुत्स “म्‌ इत्यादिगळिलुवक्‌ : कण्डुकॊळ्ळदु. ३) तोतदृष्टि यानदु ?- अन्तःपुरसनिबॆनॆक्तॆ अपराध भूयुस्तॆ यॆखण्डानालुम्‌ राजास्कळ्‌ : अल्पब्बळान प ्रसाडनण्ण पे क्षमिक्यक्काण्नॆ . इव्वर्थम्‌ ३) “मातर्लक्षिियथैन , मैधिलजनः” ऎन्निरत्लॊ A लुम्‌ स त्‌ ४) गुरूक्तियावुदु ?- नम्मा; वार्‌ मुदलासॆ तडा. ३-डर्मि इडा… आधिक्यवन्नु अन्दरॆ बहळ कोपगॊण्डिरुवुदन्नु नोडि,हॆदरिद ब्रह्मादिगळु इवळन्नु रक्षकळन्नागि आश्रयिसि, इवळन्नु पुरस्करिसिकॊण्डु. श्री नैसिंहरूसनाद सर्वॆेश्वरनन्नु समीपिसि स्तोत्र माडिदरॆन्दु अदागि । 2 जाज्वल्यमानं तॆन्धृष्का ल नरसिंहं सुरोत्त माः [। पुरस्कृत्यश्रियॆं भेजुः शरणं शान्ति काङ्क्षिणः । ; ऎन्दु पुराण प्रसिद्ध. इदरिन्द लक्ष्मियु पुरुषकारभूतॆयागिद्दु देवतॆगळु भगवन्तनन्नु आ यिसलु सहकरिसिदळु, ऎम्ब अनुष्ठानवु तिळिसल्पट्टितु. 1) सीतामुवाचातियशा-ः २) सीता समक्सङ्काकुत्स्म म्‌ इत्यादि-लक्ष्मणनु सीतॆयन्नु पुरस्करिसिकॊण्डु श्री .रामचन्द्रननु आश्रयिसिदनु. मत्तु सीतॆय ऎदुरिनल्लि श्री रामचन्द्रनल्लि विज्ञा सनॆ माडिदनु ऎम्ब नचनगळिं दलू पुरुषकारानुष्कानवु व्यक्तवागुत्तदॆ. लोकदृष्टियावदुइत्यादि-आन्तःपुर-राज महिषि सरिजसत्तॆ -अवळ हॆत्तिर सेवॆमाडुव सेवकरति बहळ अपराधगळन्नु माडिद्दरू, राजरुगळु अल्पगळाद प्रणामादिगळिन्द अवरुगळन्नु क्षनिसु वुदन्नु नोडिरुवुदु. इवृर्थम..ई अर्थवु 1) मार्तलस्ष्मियथैव मैथिलजनः ऎम्ब श्लोकदल्लियू विनक्षित. . अदागि मिथिलानगरदॆ. जनरु मैथिलिय . सम्बन्धवन्नु पुरस्करिसिकॊण्डु जामाता, मैथिलिय वल्लभनु ऎन्दु श्री रामुचन्द्रनन्नु आश्रयिसिदन्तॆ नावू लक्ष्मिय सम्बन्धनन्न्नू पुरस्करिसिकॊण्डु भगवन्तनन्नु आश्रयिसि कैङ्कर्यनन्नु माडि सन्तोषपडलॆणिसुत्तेवॆ. आदागि नवन्नु अन्तःपुर सरिजनरन्मागि भाविसि भगवत्यॆ $०कर्यनन्नु माडलॆणिसुत्तेवॆ. . इदरिन्द लक्ष्मीपरिजनिराद नमगॆ भगवत्यटाक्षवु शी फ्रवागि बस्गॆ दॆ ऎन्दु तात श्रर्य. गुरूकि,यानदु इत्यादि-आचार्यरुगळ श्री सूक्तिगळु यावुवु ऎन्दरॆ नम्मा वार्‌ मुदलाद अचार्यरुगळ
  14. रामायण अयोध्याकाण्ड 31-2, 2) रामायण अरण्यकाण्ड 15-6
  15. मातरक्ष्मी यथैव वमॆ थिल जनसॆ क्वीनाध्व ना ते वयं त्व द्दा सॆ ४ रसाभिव मानसुभगै र्भावैरिहामुत्रच 1 जामाता दयितस्तवेति भवती सम्बन्ध डृष्टा हरिम्‌ पश्येम प्रतियाम यामच परी चारान्‌ प्रहृष्ठेमच ॥ श्री गुणरत्न कोश 51 ऎलॆ ताये, महालक्षि ये मिथिला नगरद जनरु श्री रामचन्द नन्नु नम्मूर अळिय, सीतॆय गण्ड ऎन्द सीतॆय सम्बन्धवन्नु पुरस्करिसिकॊण्डु हेगॆ अनुभविसिदरो, आ रीतियल्लि नावू निनगॆ कैङ्कर्य माडुवुदॆम्ब रसाभिमानदिन्द मनोज्ञ गळाद भावगळिन्द इल्लियू परलोकदल्लियू नवं्मूरिन अळिय, निन्न प्राणवल्लभनॆन्दु नन्न सम्बन्ध दृष्टियिन्द श्री हरियन्नु नोडुत्तेवॆ, अवनिगॆ कैङ्कर्यवन्नु माडि सन्तोषपडुत्तेवॆ, 968 श्रीमद्रहस्म 33856 आजार्यरुहळुडैय 4)“अहलहिल्लेन्‌” मन्दलान पाशुरज्गळ्‌. ५) इवत्तुक्कु मूलमान सूक्त विशेष रूपैहळान श्रु तिहळ्ळॆ युवर्‌ कण्णु कॊळ्त दु. इनैयडियाह वन्मस्मृतिहळानन ? 1) “वाचः परं प्रार्थयिता स्रसद्येन्नियतः (शियवत्‌? इत्यादिहळान शौनकादि वाकृज्ञळ्‌ इप्पडि इवळुक्कु ‘स्वेश्वरन्‌ तिरुवडिहळिल्‌ घटकत्वं बहु प्रमाण सिद्धमाहै
  16. अहलहिल्लेन्‌ मॊदलाद पाशुरगळु- अज्ञान गन्धविल्लद परिपूर्ण ज्ञा नवन्नु सडॆद नम्मा ळ्वार्‌ आवरु” मॊदलु महालक्षि ऒयॆन्नि पुरुषकौरवागि अवलम्बिसि, A आ दिव्यदम्पतिगळ पाद नद्मदल्लि शरणाग£यॆन्नु माडिदरु ऎम्बुदु, अवर पाशुरदिन्द स्प ष्ट. श्री भाष्यकाररू “भग वन्नारायण’ ऎन्दारम्भिसि श्री प्रसत्तियन्नु ‘मॊदलु माडि नन्तर न हेय प्रत्यनीक” ऎन्दारम्भिसि भगवत्भृसत्तियन्नु मांय्‌ शरणागति गद्यदल्लि अनुसन्धान माडिरुवुदू मुदलान-ऎम्ब पददिन्द इल्लि निवक्षित- इवब्रुक्कु मूलवतान- ई सूक्तिगळिगॆ मूलवाद्क सूक्तविशेष रूपैहळान-श्री सूक्त घटकवाद “चन्द्राम्प्रॆभासां यशसा ज्वलन्तीं श्रियं लोतेजेवजुष्टा मुदरां 1,”इत्यादि श्रुतिगळन्नु कण्डुकॊळ्तदु-नोडिकॊळ्ळु वुदु. इल्लि श्रियं लोके-ऎन्दु फलव जनरिगॆ आश्रयणीयळु ऎन्दु हेळि देवजुस्या न भगनन्तनन्नु आश्रॆयिसिदवळ्ळु ऎन्दु हेळिरुवुदरिन्द, ल क्ष्मिय पुरुषकार समर्पक स शविदु इनैयडियाहवन्द स्मृतिहळावन- ई श्रुति वाक्यवन्नु अवलम्बिसि बन्दिरुव स्क्रृतगळ्ळ यावुवॆन्दरॆ1) नाचःपरं प्रार्थयिता इत्यादि-वा चा मगोचरनाद भगनन्तनन्नुप्रार्थयित्स शरणवागि वरिसुववनु, नियतः-नियनु युक्तनागि, श्रियं प्रसणॆ त्‌ -पुरुषकाररूसदिन्द महा_ लक्ष्मियन्नु शरणहॊन्दबेकु. अन्दरॆ पुरुषकारवागि श्री करत. यन्नु माडबेकु, इत्यादि यागि हेळिरुव शौनक वाक्यगळु- इप्पडि इवळुक्कू-इत्यादि- हीगॆ महालक्ष्मि ऒगॆ सर्वेश्वरन दिव्य पादगळल्लि घटकत्ववु बहु ee
  17. . अहलहिल्लेन्‌इरैयु मॆन्चरलर्‌ मेल्‌ मङ्गैयुरैमार्बा निहरिल्‌ पुह्रुनय्‌ उलहमून्रुडैयाय्‌ ऎन्नॆ पयाळा ने, I निहरिल्‌ अमरर्‌ मुनिक्कणङ्गळ्‌ परम्बुम्‌ तिरुवेङ्गडत्तनॆ प्रहलॊन्रिलावडियेन्‌ उन्नडि कि अमर्दु प्रहुन्देने ॥ तिरुवाय्‌मॊ।) (6-10-10) क्षणकालवू निन्न नु ( बिट्टि रलारॆ. ऎम्ब पङ्कज वासिनियाद परिपूर्णॆयु नित्यवास माडिकॊण्डिरुव ऎदॆयन्नुळ्ळवने अन्यादृशवाद कल्मा गुणगळन्नु ळ्ळवने, मूरु लोकक्कू स्वामिये, स ५6 मिये, तमगॆ सद्य र इल्लद नित्य Aare मुक्तात रू निन्नन्नु आदरिसुवन्तॆ परम पददल्लिरुवन्तॆ, आश्रित सुलभनागि तिरुवेगडवॆम्ब बॆट्ट दल्लि नित्य सान्नि ध्य वन्नु माडिकॊण्डिरुववने, अनन्मगतिकनागि लक्ष पतियाद निन्न पादगळन्नु विश्वास युक्तनागि पुकुषकार प पत्रि नळ आश्रयिसिद्दॆ नॆ, द्वयाधिकारः 964 याल्‌ इज्जुम्‌ इव्विवस्लैक्कॊळ्ळ उचितम्‌. च पुरुषका- रभूकै युवमाय्‌, सिदॆ. ्लीपाय विशेषणवनुमाय्‌ क्फॊण्ड्स
  18. कव स्वातन्त्र्यम्‌?, 2) “स्वतश्रि ्रीस्तृं विष्णोस्स्वमसि?, ऎन्मिर श्लॊ कज ळिन्‌ पडियो आदित्यादिकळुक्बु प्रभादिहळ्‌व्लॆ स अतिशय इ७णियाय्‌क्यॊणु? सिद्धॊ सायुत्त आश्रयित्तिरुक्कुम्‌. ऎल्ला रुं सेवै हाय्‌ सर्वेश्वरनै सेवित्तिरुक्तु मॆन्रु पॊरुळान पोदु ऎल्लूर्गुं स्वानिन्नियाय्‌ 3) कान्तस्ते पुरुषोत्तमः” 4) “शेषित्ते परमःपुर्मा प्रमाण सिर्धवाद्दरिन्द इङ्गुव्‌-ई द्वय मन्त्रदप्लियू उपायपॆर पूर्वखण्डदल्लि इव्वि वक्षॆ कॊळ्ळ उजितर्म-कई पुरुषकारत्वॆ नन्नु विवक्ति; सुवुदु. उचित. इप्पडि पुरुषकार भूतैयुमाय्‌ इत्यादि- हीगॆ पुरुषकार भूतॆयागियू, सिद्धो पाय विशेषणळागियू सह (इदरिन्द उपायत्ववू हेळल्बट्टितु) आश्रॆयिसल्पडुत्ताळॆन्दु “श्रीयतीजा खिलैर्नित्यं” ऎम्बल्लि ‘च’ कारदिन्द द्योतित, इदु ऎरडनॆय योजनॆ. श्रयते चपरम्पदं ऎम्बल्लि केनल विशेषण भूतळागि भगवन्तनन्नु आश्रयिसिद्धाळॆम्बुदु मात्रवल्लदॆ भगवद्वाल्ल भ्यातिशयवु तोचुवुदक्कागियू अतिशय कारिणियागिद्दु आश्रॆयिसुत्ताळॆम्बुदन्नु विवक्षिसिदॆ. 1)स्वरूपं स्वातन्त्र्यं 2) स्वतः श्रीस्तं्ण निष्ठो स मसि ऎम्ब श्लोकगळल्लि हेळिरु Hy आदित्कादिगळिगॆ सचिव हागॆ भगवन्तनिगॆ अतिशयसन्निण्टु माडिकॊण्डु, सिद्धॊ (पाय नाद भगनन्तनॆन्नु आश्रयिसिरुत्ताळॆ. अदागि भगवन्तन स्वरूस्य स्वातन्त्र्यगळु, लक्ष क्षय संश्लेषदिन्द , अन्दरॆ लक्ष्मि य सतियॆम्ब आकारदिन्द आण्टागिवॆ. हागॆये लक्ष्म्मियृ स्वेच्छॆयिन्दले विष्णुविगॆ स्वत्तागिद्दाळॆ. प्रभॆयिन्द प्रभावानिगॆ (सूर्यनिगॆ) अतिशयवु उम्बाग नन्तॆ नुहालक्ष्म्मिय सम्बन्धदिन्द भगवन्तनिगॆ अतिशयवु उण्टागिदॆ. हीगॆ अतिशयकारिणियागिद्दु कॊण्डु भगनन्तनन्नु आश्रयिसिरुत्ताळॆन्दु तात्पर्य. अनन्तर मूगनॆय योजनॆयागि “श्रीज्‌ स सीवायाम्‌ ऎम्ब. धात्वर्थदल्लि अर्थान्तरवन्नु अनु ग्रहिसुत्तारॆ. अदागि ऎल्लोर्क्युं सेव्ळै याय्‌ इत्यादि- ऎनि सेव्यळाग्यि- सर्वॆ(श्वरनन्नु सेविसिरुत्ताळॆ, ऎम्ब अर्थदल्लि ऎल्लरिगू स्वामिनियागि, 3) कान्तस्ते पुरुषोत्तमः-पुरुषो त्रृमनु निन्न कान्तनु 4) शेषित्तेपरमः पुमान्‌… :परनु पुरुषनु निनगॆ शेषि… ऎन्‌हिर
  19. श्रीगुणरत्नकोश, 28-6-6 29ने पुटनोडि 2) श्री गण्णकत्नकोश 31 ति) चतुश्लोकी । 4) हेलायामखिलञ्चराचरमिदं भोगे विभूति; परा प्रण्यास्त्रे परिचुरकर्मण सदापश्यन्ति ये सूरयः । श्रीरङ्गेश्वॆर देवि केवलकृपा निर्वाह्य वर्गे वयं शेषित्वॆ परमःपुमान्‌ पॆरकाराहै, ई तवस्था रणे ॥* 965 श्रीनुद्रहस्यत्र्रयसारे ऎन्नि गपडिये अननुक्टु शेषमाननिलै शॊल्तित्ताम्‌. 1) “जगत्स मस्तं यदपाज संश्र यम्‌? इत्यादिहळिर्र ये ऎल्ला अ क्स एंलुम्‌’ आश श्रयिक्कप्प दि ऎल्ला त्रॆ युं “तानाश्र यित्ति रुक्कु मॆन्रु पॊरुळा ऎनपोदु ब शब्दळ्लळ्‌ श्रियः तिक्कु शॊल्लुम्‌ कट्टळ्ल र्य विष्णु सत्ति क्कि न्‌ शॊभ्लित्ता गट श्री भाष्यकाररुवु, 1) _ *भगवन्नारायण? ऎन्ट्टिर स “भगवतीं (श्रियव्‌? ऎन्ररुळिच्चॆर्यदार्‌. । शृणोति श्रावयतीति व्युत्प तता निव सैतार्थमाह. “शृणोति, श्रानयुति? ऎन्सिरव्युत्पत्रिहळिल्‌ सापराधरान अडियोज्गळ्ळॆ सर्रैश्वेरन्‌ तिरुवडिहळले काट्टिक्टॊडुत्तरुळनेणं. मॆन्रिपु हैहळिले आश्रितरुडैय आर्रध्यनिय्यै क्केट्टु IX सजॆ. र्रेश्वरनक्कु नळु विण ण्ण पं ह शॆयन्हि इवर ९ हळुडैय क्र आर्तिय्य श्ल शमिप्पिक्ळुमॆन्र्रद णॆ इवत्‌ नु पडिये- ऎम्बन्तॆ क भगव न्तथिनॆ तेषभूकॆयागिद्दा छॆ ऎम्ब न यु हेळल्मट्टिकु. आनन्तर श्रीयशे, श्रयते ऎम्बुदक्कॆ अर्थान्तरवन्नु ‘अनुग्र हिसुत्तारि आदागि 1) जगत्सनुस्त२ यद पूङ्ग संश्रल-ं- स्वाधीन HS चेतना चेतन स्वरूस स्थित प्रवृत्ति a , यऐबम्बन्तॆ. समस्त प्रपञ्चवू नुहालक्कि यॆ कटाक्षनन्नु अवलम्बिसिदॆ, इत्यादि हेळिरुवन्तॆ ऎल्ला वस्तुगळिं दलू आश्रयिसल्पट्टु (श्रीयते-दारकत्व) ऎल्ला वस्तुगळन्नु तानु आश्रयिसिद्दाळॆ (श्रॆयॆते-सर्व म्थूसकत्व,) ऎन्दु पॊरुळान पोदु-अर्थवादाग नारायॆणादि- नारायण, विष्णु, वासुदेव शब्दगळु स श्रि य- सति. लि. सी पतिगॆ हेळुव सर्वाधारत्व सर्वव्यासकत्व प्रकारवन्नु विष्णु पत्ति कुं न १ल्लिबा र्म महालक्ष्मि गू हेळिदॆ. श्री भाष्यकाररुव्‌्‌ इत्यादि-भगनद्भा स्यकाररू “भगवन्ना रायण’ ऎन्दु हेळिरुवुदक्कॆ ग! “भगवतीं श्रियवन्‌? ऎन्दु हेळिरुत्तारॆ. अदागि नारायण शब्दद हागॆ श्री शब्दवू स्थान स्रमाण बलदिन्द आश्रॆयत्व व्यापकत्वगळन्नु श्रीयॆते, शैयते ऎम्ब व्र्यश्सुत्ति त्तियिन्द. तिळिसुत्त दॆ ऎन्दर्थ. श्रीयते-आश्रयत्व, आन्दरॆ धारकत्व श्रयते- व्याप कत्त, ऎल्लन ननू स अन्तॆ व्यापरिसि नियॆमिसुववळु ऎन्दर्थ. वा सन भरणस्वाम्क्यादि गळिन्द जेतना चेतनगळॆगू इ भगवन्तन हागॆ शरीरात्म भाववु ई अनन्तर “शृणोति” “श्रावय ३? ०ब व्यत्पत्ति यिन्द सिद्धवाद अर्थवन्नु तिळिसुत्ताकॆ- अदागि भूतरन्नु शृणोति, सर्वेश्वरन श्रानयति शा श्री पादगळल्लि ऎम्ब i तोंसिकॊट्टु गळल्लि सासराधरान कृपॆ माडबेकॆम्ब आडियोङ्गळ्ळि रीतियल्लि इत्यादि- अश्रितर आर्त दास ध्वनियन्नु केळि सर्वेश्वरनिगॆ विज्ञ्ञानिसि इवरुगळ ज्‌ होगलाडिसुत्ताळॆन्दु अर्थ श्री गुणरत्नकोश 22 विषयषादुदु. निनगॆ लीलोपकरणवॆन्दर्थ. विलै श्री रङ्गनाथन महिषिये ई चरा चरात्मकवाद उत्कृष्टवाद ’ नित्यविभूतियु निन्न प्रपञ्चवु निन्न क्रीडॆगॆ भोगक्कॆ विषयदादद्दु- भोगोपकरणवादद्दु ऎन्दर्थ. सर्ववन्नू सदा साक्षात्करिसिकॊण्डिरुव पुण्मात्मराद नित्य सूरिगळु निन कैङ्कर्यक्कॆ साधनभूतरु, निन्नष्टु 1) .प्रकाशपडिसुवुदक्कॆ “आळवन्दार्‌स्तोस्त नावु KS) षरिकरगळ्ळु 37 केवल निन्न कृपावर्गक्कॆ सेरिदवरु, । परम च पुरुषनु ke निनगॆ शेषि-स्वामि, इवॆल्ला द्वयाधिकारः 966 इप्पडि पुरुषका-कृत्यत्तै शॊल्लुहिरनिदुक्कुं पुषकार भावत्तिलेनोक्सु. योजनान्तरमाह 1) *मत्पदद्वन्द्रनेकं ये प र्रपद्यनॆ € परायणन्‌ा । उद्दॆ! रिषा. ,म्यहॆं देवि संसा रात्स ऎयॆमेोव तान्‌ ll 2) “आनृशंस्कं : सरोधर्मः? इत्यादिहक्कियव न्‌ पक [लिलेकेट्टु, 3) *श्रुणुचावहितः कान्त यत्ते वक्ट्यान्मुहं हितम्‌ । प्रा णै रहि त्व यानित्य ० संरक्ष शृ रणागत; ।” ऎनु स मीतत्तॆ कप्पॆ इ केट्‌पित्तार्‌पोले अवसरत्तिले केट’सि ) क्टुम्‌ ऎन्न वुनताम्‌. तृतीय योजनामाह सर्रेश्वर्र स्य लोकहितत्तैक्टेट्टु 4) “मिश्रमौपयिकं कर्रुवर्‌? इत्यादि इप्सडि पुरुषकार कृत्यत्तॆ । इत्यादि- हीगॆ पुरुष कार कृत्यवन्नु हेळुव इदक्कॆ पुरुष कार भावदल्लि दृष्ठि श्र अनंशर शृ णो . श्रावयति ऎम्बुदक्कॆ योजनान्तरवन्नु तिळसुत्तारॆ. अदागि 1) मतद “द्व न्द्व मोकं ये इत्यादि-2) आनृशंस्यं ‘परोधर्मुः- इत्यादिगळन्नु भग वन्तन सकाशदिन्द ई “श्य णोति) 3) शुणचावहितःकान्त, इत्यादियागि गण्डु कपोतकॆ हॆण्णु कपोतशवु हेळुवन्तॆ हेळिद रीतियल्लि अवसरत्तिले आश्रित रक्षण समयदल्लि भगवन्तनु केळुवन्तॆ हेळुत्ताळॆ. (श्रावयति) अन्दरि वराह रूपियाद भगवन्तनु भूदेविगॆ मतद द्वन्द्वं-नन्न पादगळन्नु एकं-प्रास्यवन्मागियू, प्रासकवन्नागिय्कॊ/ परायणं यीप्र प दृन्ते. सिद्धोपायवन्नागि यारु आश्रयिसुत्ताकरॊो, उद्भरिषानि इत्यादि. भटरु. संसारदिन्द साने उद्धार माडुत्तेनॆ.आन शशस्तंसरो धर्म; इत्यादि-न नृशंसॆस्कभावः न शंस्कृम्‌. क्रूरश्व -तदभावःआन शंस्कम्‌. दय्कॆइदु नकोधर्मः उत्कृष्ट वादधर्मवॆन्दुत्वत्त एव मया श्रुतः निन्निन्दले ननगॆ हेळल्पट्टित्कु ऎम्बी मातुगळन्नु भगवन्तन सकाशदिन्द केळि आर्तरक्षण समय व्यदल्लि भगवन्तनल्लि इदी मातुगळन्नु हेळि आर्तरन्नु कापाडुत्ताळॆ ऎन्दु तात्पर्य. शृणोति, श्रानयति ऎम्बुदक्कॆ सर्वेश्व रन्‌ पक लिले- ऎन्दारम्भिसि मत्तॊन्दु योजनॆ यन्नु तिळिसुत्तारॆ, अदागि सर्वेश्वरन सकार ति हितनन्नु केळि (शृणोति) 1) मित्र मौौसयिकं कर्तुं इ इत्यादि रीतियल्लि, ऎल्फै रावणने नीनु लङ्कॆयल्लि इरबेकॆन्दु आसॆसट्ट क्र ।) वराह पुराण 2) अन्य शंस्कू परोधर्मः त्व त्र एव मयाश्रुतः । जानामित्वा ० महावीर ० महोत्साहं महाबलम्‌ ॥ . रामायण (5-38-41)
  20. इतिहाससॆमुच्नॆयॆ (10-51)
  21. रामायण सुन्दरकाण्ड 21-19 : ’ मित्रषौौपयक कर्तुं राम स्थानं -परीप्णत्ता । ` 413. ‘वथञ्चानिच्छता घोरं. त्वयासौ. पुरुषर्षभः 4 £ ॥ po ० ऎं ९.3% स्न हह “कु, त्र- नही 82% 967 श्रीमद्रहस्यत्रयसारे हळिग्रडिये निपरीतरैैयंवर्‌ कूड केट्‌पिक्सु मॆन्न पुमाम्‌. अथ शृणातीति प्रीरिति व्यत्पत्त न्तरमाहॆ. “शृणाशि नि लान्‌ दोषान्‌?ऎनुु व्य प्रति श्रियानपोदु, 2) “ल्क सह हॆ हृ सीकेशो देव्या कारुण्यगूस सयता ॥ रक्षकस्स न सिद्दा न्रे नेदान्रेसि च गीयते 1” ऎन्रुम्‌ 3) “वेरिमाराद. पूमेलिरुप्पाळ्‌ विनैतीर्‌क्सु म्‌ ऎन्रम्‌ शॊल्लुहिरपडिये उपा याधिकारिहळुक्तु निरोधिहळान’ कर्मा दिहळ्ळॆ कृ(ओक्ळु मॆनु दाम्‌. मत्तु घोरवाद नथनन्नु इच्छॆ सजि इद्दक्कॆ ई पुरुष श्नॆ ्रीष्टनाद रामचन्द्रनॊडनॆ स्नेहवन्नु बॆळॆसिको- अनन कालल्लि बिद्दु i कमासणॆय याचना पूर्वक शरणागति माडु, इत्यादि हित वाक्यवन्नु निपरीतक्टॆयुवन्त्‌ केट्टिक्टुमॆन्नवुमाम्‌-निसरीतॆस्वभानराद रावणादिगळन्नु किविगॊट्टु केळुवन्तॆ हेळुत्ताळॆ (श्रानयति), ऎन्दू हेळबहुदनि. अनन्तर शृणाति, श्रीणात्मि ऎम्ब ऎरडु व्यत्सत्तिगळिगू अर्थवन्नु तिळिसुत्तारॆ. आदागि शृणाति निखलानदोषान्‌” ऎन्दु व्यत्पत्तियाद समयदल्लि 2) लक्ष्म्यासहृहहीकेकॊक इत्यादियागियू 3)नेरिमारादपूमेलिरुप्पा ळ्‌ इत्यादियागियू हेळुव प्रकार, उपायाधि कारिगळिगॆ मोक्ष निरोधिगळाद सर्वकर्मगळन्नू होगलाडिसुत्ताळॆन्दु तात्पर्य. हृषीकेशन्न? देनियाद कारुण्यरूपॆयाद लक्षि यॊडॆगूडिये नक्षकनागुत्तानॆ. पास्ति निकोधितासगु? होगलाडिसुत्तानॆन्दर्थ उषायााधिकारिहळुक्कु -उपायसिष्मरिगॆ ऎन्दर्थ निकोधिहळाद-. प्राप्ति निरोधिगळाद ऎन्दु अर्थ. शैणाति, ऎम्ब स्रृतृत्तिगॆ, उकूयॆ विरोधि पासनन्नु होग लाडिसि, श्रीणाति- ऎम्ब व्यत्सत्तिगॆ सजा दशॆयॆन्नि उण्टु माडुत्ताळॆ. पुरुषकार ऎलै रावणने स्थानं परीप्पता- लङ्कॆयल्लि इरलु आसॆयुळ्ळ वनागियू. घोरवाद वधवन्नु अन्दरॆ भातृ पुत्र बन्ध्वा दिगळ न्नु कॊन्दु आदरिन्द “उण्टाद शोकवन्नु ep नन्तर- ऒन्दॊन्दु तलॆ लॆयन्नू कत्तरिसुव रूपवाद घोर “वरवन्नु असॆपडदॆ इरुववनागियू, इरुव निन्निन्द, रामचन्द्रनाद ई पुरुष श्रेष्ठनु. _ मित्रनागि माडिकॊळ्ळु वुदु उपयुक्तवु.
  22. लक्ष तन्त्र 28-14 (3) ति) मारिमारादतण्‌ आम्‌मलै वेङ्गडत्तण्णलै वारिमाराद पैम्‌ पूम्‌ पॊट्टल्‌शॊटpु कुरहूर्‌नगर्‌ । कारिमारन्‌ शडगोपन्‌ शॊल्लायिरत्तिप्पत्ताल्‌ वेरिमाराद पूमेलिरुप्पा लक्‌ ऎनै तीर्कुमे 1 सदा वर्षदिन्द शीतळवागि सुन्दरवाद तिरुवेङ्गडमलै ऎम्ब चॆट्टि दल्लि वासवागिरुववनु श्रीनिवास. अव नन्नु सदा नीरिन्फिद कूडिद उद्मानदिन्द सुत्तुवरियल्पट्ट. कुरुकापुरियल्लिरुव आळ्वार्‌ शडगोपरु, हाडि हड साविर पद्मगळु, अवुगळल्लि ई हत्तु षाशुरगळन्नु हाडुववर सकल पापगळव्सू ई सिदा परिमळितवाद पङ्कजदल्लि वास माडुव महालकि यु होगलाडिसुत्ता ळ्ळ, । । ६5 `` द्वयाधिकारः (अ « x 968. । अथ (श्रीणाति इति (श्रीरिति व्यत्स त्यर्थवताह तप च गुण्छॆर्जगत्‌” ऎनु) निरुक्तियिल्‌, तारिण्यादि गुणज्ञळाले” 1) नि रु वरुळम्‌ पज्नयत्ताळ्‌ *रुवरुळुनु्‌ कॊण्णु? इत्यादिहळर्‌ पडि गी आशि श्रितरु कैज्छर्य पर्यन्त गुणपरिपाकत्तॆ प यॊण्ण्हाक्कुमॆब्रदानर्‌. परवागि अर्थ माडुवुदक्किन्त, उपायसरवागि अर्थ माडुवुदु स्वरस.- हेगॆन्दरॆ, इल्लि उदाहृत गळाद 1,“लक्ष्म्म्यासह हृषिकेशःदेव्याकारुण्य रूसया रक्षक, 2)“वेरिमाराद पोमेलिरुप्पाळ्‌ िैतीर्ळुमे, ऎम्ब मारिकॊ प्राप्ति विरोधि निरसनदल्लि ऐकान्त्यगळु. निश्केषानिष्ठ निरसनवे ऎरडु प्रमाणगळिगू स्टारसिकवागि प्रतीति. ऎकॆन्दरॆ लक्ष्मिगॆ पुरुषकार रूस रक्षकत्ववन्नु मात्रॆ विवक्षिसिकि जतॆयल्लिरुवॆ > ैषिकेशनिगॆ रक्षकत्ववु पॆरुषकार रूपवल्लदिरुवुदरिन्द अविनक्षितवु एर्प डुत्तदॆ. आग्दरिन्द इब्बरू उपायभूतरागि रक्षिसुत्तारॆन्दु हेळिदरेनॆ श्री सूक्तिगॆ सामञ्जस्यवु एर्पडुत्तदॆ. आ रक्षकत्वॆवु सर्वारिष्ट निवारण रूपवागि मोक्ष रूप परम पुरुषार्थ प्रदान रूसवादद्दु ऎम्बुदु “आत्र्मा सक कषिकेश’ ऎम्ब नजनगळिगॆ समञ्जसवागुत्तॆदॆ ऎन्दर्थ “वेरिमाराद पूमेलिरुप्पाळ्‌विन्सै तीरव्वम्‌” ऎम्ब श्री सूक्तियल्लि निन्नॆ-पासनॆम्ब पदक्कॆ सङ्कॊ चविल्लदिरुव्रदरिन्द्क सिद पाय विशेषनाद भगवन्तनन्नु अवलम्बिसिरुव पङ्कजवासिनियु सर्व पापगळन्नु होगलाडिसुत्ता ळॆम्बुदु श्री सूक्तिगॆ स्वारस्कवाददत्ति. आद्दरिन्द मन्त्रवर्णक्यनत्की सारवागि, विशिष्ठ [शरण्य तत्ववन्नु ec आ धिव्यदम्पतिगळ परिपूर्णानुभव विरोधिगळाद सर्व कर्मगळ निश्शेष निवर्तनवु देवियाद सॆङ्कजवासिनियिन्द माडल्पडुत्तदॆम्बुदु श्रीसूक्ति, तात्पर्य फ्री विशिष्टनु सर्व पास निवारणा पूर्वक रक्सिसुत्तानॆन्दु हेळिदरेनॆ अल्लवे सर्व पाप निवारणवन्नु नक तीर्पु म” ऎम्ब पदगळल्लि वनक्षिसबहुदु, निन्दु कुचोद्य माडुववरिगॆ समाधानवेनॆन्दरॆभगवन्तफु न रक्षिसुत्तानॆन्दु हेळिदरू `श्री विशिष्टनु रक्षिसुत्ता सन्दुहेळिदरॊ कुरृ षि गळिगॆ सर्वपासवनिनिमोक्षदल्लि लक्कि टौ अन्वयविल्लवॆम्ब भावनॆयु गर्‌ अदुउण्ट्य गदिकलुलकि ऒयु सर्वपापनिवारळळॆन्दु स्पष्टपडिसिद्दारॆ आवळु स्टा विनयाद भगवन्तन अभिषा य. कृनुगुणवागिये नॆडॆयुत्ताळाद्मरिन्द इब्ब सु सेरिये हागॆ सकल ))सुत्तारॆन्दु सर ्यनॆसितार्थ. क ‘श्रीणाति च गुणैर्जगत्‌ ऎन्दु निरुक्तियल्लि तन्न कारुण्यादि गुणगळिन्द, 1) निन्‌तिरुव. रुळुम्‌ इत्यादिहळल्लि हेळिरुवन्तॆ आश्रि तरिगॆ कैङ्कर्य पर्यन्त गुण सरिपाकनन्नु उण्टु. माडु त्ताळॆ ऎन्दर्थ.श्रीज्‌ परिपाके ऎम्ब धातुविनिन्द गुणपरिपाकवु निवक्षत “श्रि ीणाति च गुण्सैर्जगत्‌”
  23. पण्डैनाळाले निन्‌ तिरुवरुळुम्‌ पङ्गयत्ता ळ्‌ तिरुवरुळुम्‌ कॊण्डु, निन्‌कोयिल्‌ शीय्तु प्पल्‌ पडिहाल्‌ कुडिकुडिव)िवन्दाळ्मॆय्कुम्‌ . । तॊण्डरोर्यरुळि च्कोदिवाय्‌ तिरन्दु उन्‌तामरैक िळाल्‌ नोक्काय्‌ तॆण्‌तिरै फ्टॊरुनल्‌ तणपणैशॊबुन्ह तिरुप्पु ळिङ्गुडिक्किडन्दाने ॥ शीतळवाद तामृपर्णिनदियिन्द सुत्तुवरियल्पट्ट तिरुप्पुळिङ्गुडियल्लि मलगिरुव देवने, अनादि कालदिन्द एर्पट्ट सुकृत परिपाकद निमित्तवागि, निन्न श्री मत्क ,पॆयॆन्नू पङ्कजवासिनिय श्रीमत्क पॆ यन्नू पडॆदु निम्म देवस्थानदल्लि सारिसि, गुडिसि, वंशपारम्पर्यवागि कैङ्कर्यवन्नु माडुव, दासनिगॆ कृपॆ माडि निन्न वदनारविन्दवन्नु तॆरिदु, तावरॆ पुष्पदन्तिरुव कण्णुगळिन्द नन्नन्नु कटाक्षिसं, श्रीमद्रहस्कत्रयसाके 969 इव्रु कतृति त्तिहळॆल्लानत्ता लुमुळ्ळ वैभवत्तॆ A णिशित्तु 2) श्रीरिकै ीवच नाम ते भग ऊटि बिसिरस ES ऎम्बल्लि परिपूर्ण नित्य कैङ्कर्य पर्यन्तवाद अपहतॆ पास्म त्वादि गुणाष्टकाविर्भावलक्षण परि पाकवु विवनित.. आद्द द “शृणाति निखलान” दोषान्‌?* ऎम्ब निरुक्तवु ब श्रह्मप्रास्ति गॆ विरोधि याद पुण्य पापात्म- क सर्वविकोधि निवृत्ति परवागि तीर्मानिसुवुदु युक्तवादद्दु. “श्रीणाति चगुणै र्जगत्‌, ऎब “फ्रीणाति” ऎम्ब पदक्कॆ भगवदन्तॆरङ्ग कैङ्कर्य पर्यन्त गुणपरि जाक्‌ विवस्षितनॆम्बुद्रू “निन्‌तिरुवरुळुम्‌ पङ्गयत्ताळ्‌ तिरुवरुळुम्‌ कॊण्डु फिन्‌कोयिल्‌ ’ शीय्तु? इत्यादि निन्न : मॆत्तु पङ्कज वासिनिय श्री मत्यृपॆगळन्नु प पडॆदु निन्नॆ देवस्था नदल्लि कैङ्कर्य माडलॆणिसुवॆ, ऎन्दु अनिसन्धान माडिरुव श्री सूक्तियन्नु ई सन्दर्भदल्लि प्रमाण वागि ऒळॆसिरुवुदरिन्द निश्च यिसल्प डुत्तदॆ. दिव्य प्रबन्ध श्री सूक्तिगळिगू निरुक्तार्थगळ निनरणक्कू आनुगुण्य वेनिदॆ ऎन्दु “जोद्यि माडबारदु. द्वयार्थ निवरणनन्नु अज्जा > नगन्धलेशवू इल्लद आळ्वारनरु आयाया सन्दर्भगळल्लि द्वय मन्त्रद पूर्वोत्तर खण्डगळिगॆ अनुगुणवागिये तिळिसिरुवुदरिन्द Sion न (इडॆ. ई प्रकरणदल्लि निरोधि निवर्तन मात्रवु उपाय कृत्य. स्वरूपाविर्भानवु सा भानिकाननधि कातिशॆय कारुण्य सरिणामनाद दिव्य दंसतिगळ र विशेषाधीनवादद्दु. आद्द न मेलॆ निरूपिसिद सर्ववू उससन्मवाददक्त. मेलॆ निरूपिसिद श्री शब्दार्थवन्नु सॆङ्ग्रहिसुवुदादक्कॆ श्रीयते, श्रयते ऎम्ब वु कुसि गळिन्द, समस्त चेतना चेतनगळिन्द आश्रयिसल्पडुत्ता ळॆ, समस्त चेतना चेतनगळन्नु म आश्रयिसिद्दाळॆ.* इदरिन्द धारकत्व व्यासकत्वगळॆरडू पतिय हागॆ सिद्ध, इदरिन्द परावर तत्व याथात्म्य धी विकासकरत्ववु लब्ध. श्रुणोति, श्रावयति ऎम्ब ऎरडरिन्द नित्यमज्ज्यातनिग्रहॆ याद लोकमातॆय पुरुषकारत्ववुहेळल्पट्टु उपाय विरोधिपाप निवर्शॆनत्ववन्नुतिळिसुत्तवॆ. अद रिन्दागि. अनिष्टसाधन निवर्तनवू इष्ट साधन प्रासणवू लक्ष क्ष्यीधीनवॆम्बुदु एर्पडुत्तदॆ. 4 शृणाति”, श्यूणात्रि’ ऎम्ब व्यत्सुत्ति गळि-द निरतिशय श्रेयोरूप च क्रै श्व र्यक्कॆ विरोधिगळ निर्मूलनवू अन्दरॆ प्रास्ति विरोधि निरसनरूस i शव, स्वरूपोचित परमशेषि परिपूर्ण नित्य कैङ्कर्य लक्षण सरम पुरुषार्थ परिवाह सर्यन्त परिपूर्ण ब्रह्मानुभवरूप परिपाक सरिमळित स्वाभाविक ज्ञान विकासात्मक मङ्गलमहिम हेतुत्ववू वास्तववादद्दि. ऎन्दु हेळल्प ट्रैतु. हीगॆ परतत्व, परमहित्य परम पुरुषार्थगळल्लि लक्षि ग अधीनवल्लदन्दु “यावुदू न तिळिसल्पट्टितु… हीगॆ ऒस्सदिद्दरॆ निरुपाधिक अनवधिक मङ्गळ सर्यनसन्न प्रमाण वादुदु, शरणर श्री ऎम्ब गोष्ठियल्लि पदवॆम्बुदू, हेळलिक्किल्ल- अनवधिकातिशय इव्वभिप्रायदिन्द्क शैयोरूप मुक्ति अव्युत्पत्तिहळॆल्लात्तालुम्‌- संसत्‌, “श्री? ऎम्बुदू, ऎन्दारम्भिसि आभियुक्तर श्री सूक्तिगळन्नु प्रमाणीकरिसुत्तारॆ. आदागि मेलॆ हेळिद श्री शब्दद व्यत्सु त्तिगळॆल्लदरिन्दलू इरतव वैभववन्नु कणिशित्तु-पर्यालोचिसि, नामते भगवति, ऎन्दु निन्न महिमॆयन्नु श्री शब्ददिन्द 1) श्रीरित्येवच हेळुवुदु विनह जीकॆ हेगॆ
  24. कान्तस्ते प्ररुषोत्तमः फणिपतिश्ययासनं वाहनं वेदात्मा विहगेश्वरो यवनिका माया जगन्मॊहिनी । ब्रह्मेशादि सुरव्व जस्सदयितः त्वद्दासदासीगणः श्रि ीरिकेवच नुमते भगवती ब्रूमः कथं त्वांवयम”* । बितुश्तोकि 1 पु.ति.नो.“py द्वयाधिकारः 970 वति ब्रूमः कथं त्वां वयम्‌? ऎन्रु आळवनन्दार्‌ अरळि च्चॆय्‌दार्‌. भट्टिरुम्‌ निरुपाधिकमज्ञळत्वत्तॆ निनैत्तु 7) *श्रीरसियतः? ऎन्रार्‌. इव्वर्थङ्गळिलीश्वरनुडैय उपायॆभानत्तुक्कु उपयुक्तङ्गळानवै पूर्वखण्डति लुम्‌, प्राप्यत्सैक्टु उपयुक्क्तमानवै उत्तरॆखण्डत्तिलुव्‌ अनुसन्थेयङ्गळ्‌. न श्री विशिष्टस्येवोसषायोपेयत्वं चाह स्वाम्युषाय उपेय श्च स्वरूपादि समर्पणे । प्रथितः प्रतिसम्बन्धी श्रीमान्सिगम चक्सुषाम्‌ 99 हेळुवुदु ? निन्न महिमॆयन्नु पूर्णवागि हेळलु अशक्य, परिच्चेदिसि इष्टु ऎन्दु अळतॆ माडि हेळुवुदु अनुचित्क ऎन्दु आळॆनन्दारनरु अनुग्रहिसिरुत्तारॆ.. भट्टिरुम्‌ इत्यादि पराशर भट्ट बरू निरुपाधिक मङ्गळत्ववन्नु नॆनॆदु 2) श्रीरसियतः- श्री शब्द वाज्यॆयागिद्दि य ऎन्दु अनुग्रहिसिरुत्तारॆ. । इव्वर्थङ्गळिल्‌ इत्यादि- ई अर्थगळल्लि, द्वयनुन्त्र पूर्व खण्डदल्लि श्री शब्ददिन्द ईश्वरनं-शरण्यनु उपायवागिरलु उपयुक्तगळाद पुरुसकारत्व, उपायत्वगळू, उत्तर खण्डदल्लि श्री शब्ददिन्द पाष्यत्वक्कॆ उपयुक्तगळाद उभय विभूति शेषित्वातिशयकरत्वादिगळू अनुसन्धेयगळु. श्री निशिष्टने उपाय मुत्तु उपेयनं. एतादृश महिमॆयुळ्ळ `श्री? यॊडनॆ नित्य योगनन्नुळ्ळ (सम्बन्धवन्नुळ्ळ) भगवन्तने स्वरूप- भर फल समर्पणगळल्लि प्रति सम्बन्धियागि वेदान्तिगळिगॆ ई द्वय मन्त्रदल्लि अन्न. सन्धेयनागि प्रसिद्धनागिद्दानॆन्दु स्वाम्युषाय ऎन्दारम्भिसुव कारिकॆयिन्द निरूपिसुत्ताकॆ- आदागि स्वरूपादि समर्पणे-स्वरूस्य भर, फल समर्पणगळल्लि, श्री विशिष्टने स्वरूस सम : र९णक्कॆ प्रति सम्बन्धियागि स्वामी-स्वामियु, श्री विशिष्टने, भर समर्पणदल्लि प्रति सम्बन्धि यागि उपायनु-उपायभूतनु, च-मत्तु श्री विशिष्टने फल समर्पणदल्लि प्रतिसम्बन्धि यागि, उपेय-उसपेयनादननु, अन्दरॆ समर्पण. त्रयदल्लियू प्रति सम्बन्धित्ववु श्री विशि स्मनिगॆ व्यासजवृत्तिकवु. स्वरूस समर्पणदल्लि स्वामित्ववु . इब्बरल्लियू व्यासज्य वृत्तियिन्द. ऎलै ताये पुरुषोत्तमनु निनगॆ वल्लभनु. लीला विभूति, नित्य निभूतिगळॆरडू . निनगू अधीनवागिवॆ आन्तह निन्नन्नु सावु श्रीः ऎम्ब हॆसरिनिन्द करॆयुत्तेवॆ, बेरॆ हेगॆ हेळुवुदु,
  25. शवस्पर्शादीशं स्ट शति कमले मङ्गळ पदम्‌ तवेदं नोपाधेरुपनिपतितं श्रीरसियतः! । प्रसूनं पुष्कन्ती मपि परिमलर्थिं जिगदिषुः नचैवन्त्वादेवं स्वदत इत्ति कश्चित्‌ कवयते ॥ श्री गुणरत्नकोश 19 ऎलै ताये निन्न सम्बन्धदिन्दले स्वामियाद भगवन्तनन्नु मङ्गळ शब्ददिन्द करॆयुत्तेवॆ. निनगॆ ई मङ्गळत्ववु स्वतः सिद्धवु. कारणवेनॆन्दरॆ “श्री” शब्द वाच्कॆयागिद्दीया, 971 श्रीमद्रहस्यत्रयसाकी श्रीमा’नॆन्रु पॊदुविले शॊन्मालुम्‌ प्रमाजानुसारत्ताले इज्नु श्रियःपति Fe सामान्यमाहत्तॊ, ेत्तिन सम्बन्धनर्‌ श्रुतिबलश्ता, ले विशेषितम्‌. सर्व रुक्कुम्‌ आश श्रयणीयैयायः्‌ जगन्माता वान इवळुक्ळु पति ऎन्न वे परत्तमुम्‌, सौलभ्यमुर कोतु. म्‌. इब पिराट्ट त्तॆ निशेसित्तॆडुकॆ ‘याले“ नारशब्दा र्थज्ल ळान वस्त ऎन्तरज्ञ ळिर्‌ काट्टिल्‌, व्यावृत्ति स्‌ , निशेषणमाह निर्देशिक्कॆ याले यथाप्र माणम्‌ पति पारार्थ्यमुव3्‌ सूचितम्‌ इह मतुप्‌ प्रत्ययार्थः “भूम निन्दा प्रशंसासु नित्ययोगे. तिशायिने । संसर्ले स्ति निवळ्सायां भवस्ति मतुपादयॆः 1” I जटा EE ES SO Te कूडिरुवुदु नारण. हागॆये भरसमार्पणक्कॆ इब्बरू प्रति सम्बन्धिगळागिरुवुदक्कॆ(उद्देश्य भूतरु): स्वामित्व विशिष्ट उसायॆत्वव इब्बरल्लियू व्यासज्य वृत्तियिन्द कूडिरुवुदु निमित्त, फलसवम र्पणक्कॆ त्री नशिस्टन २ प्रतिसम्बन्धियागिरुवुदु स्वामित्व सहितवाद उसपेयत्वॆ निबन्धन-कारण श्रीमा न्‌निगमचस्षुषाम्‌- आदागि ई मूरक्कू प्रतिसम्बन्धि श्री विशिष्टनॆम्बुदु वेदान्तिगळल्लि प्रसिद्धवादद्दु. अनन्तर श्री शब्दद मेलॆ बन्दिरुव “मतुप्‌” प्रत्ययक्कॆ नित्ययोग, अतिशय, सम्बन्ध अस्तित्व इत्यादि अनेकार्थगळिद्दरू “पतिं विश्वस्य” ऎम्ब सप्रमाणानुसारदिन्द इङ्गु-द्वय मन्त्र दल्लि, पतिश्च बोधक सम्बन्धदिन्द श्रियः पति ऎन्दु अर्थ. सामान्यमाह इत्यादि सामान्य वागि तोचुन दम्पति भाववन्नु तिळिसुव दिव्य विग्रहगळिगॆ शेष शेषि भाव सम्बन्धवु “अस्ये : शाना जगतो विष्णु पत्नी”, इत्यादि श्रुतियिन्द विशेषितवु. अन्कॊन्ळेना निनाभावात्‌, आन्यॊन्सेन सप तादथण्यं विद्धि सम्बन्धं ममनाथस्यचोभयोः ॥ । ऎम्ब वचनदिन्द ई आ विधवाद सम्बन्धवु विवक्षित. अदागि अन्टोैेशाविनाभावार्त्‌ ऎन्दु दिव्यात्म स्वरूपगळिगॆ अनृथक्‌ सिद्ध शेष शेहि भाववु, लक्ष्मी तन्त्रदल्लि हेळल्पट्टिदॆ. इदकॆ समानार्थवागि, ऎ मूर्तिर्मम तदात्मिका” ऎम्ब सात्वत वचनवु तत्व SE उदाहरिसल्पट्टु, स्वरूपगळू, दिव्य विग्रहगळू परस्पर केन शेषि भाव दिन्द अपृथक्‌ सिद्ध विशेषण ५ ह ऎन्दु विवकि सल्प ट्रृदॆ. सर्वरुकु म्‌ अश्र यणी चाय्‌ इत्यादि-स सर्वरिगू अश्रॆयचीयुयूद लक्षि, च स ऎन्दु हेळिरुवुदरिन्द सन्त व्यू जगन्मातॆयाद लक्ष्मिगॆ पति ऎम्ब आकारदल्लि सौलभ्यवू सिद्धिसुत्तदॆ. नार शब्दददल्लि लक्षि क्सियु- हेळल्पट्ट रुवाग स सिराट य्य निशेषित्तु इत्यादि- त द्वय मन्त्र ल्लि लक्ष्मियन्नु विशेषणवागि हेळिरुवुगरिन्द, वस्त्रन्तरगळिगिन्त व्यावर्तियू सतिपाराथण्यवू ग प्रमाण सूचितवु. “अनन्याराघनेणाहॆं भास्टरेण प्रभायथा”ऎम्बुदु आ प्रमाण. इल्लि भास्करनिगू अवन प्रभॆगू इरन्न धर्मित्व धर्मत्वगळ हागॆप्री रामचन्द्रनिगू सीतॆगू,धर्न्मीत्व धर्मत्व गळू सूचित. मतुष्‌ प्रत्ययद अर्थ. भूम निन्दा प्रशंसासु इत्यादि-“मतुप्‌” प्रश्ययक्कॆ अनेकार्थगळु इद्दरू “मतुप्‌?
  • yp द्वयाधिकारः 972 ऎन्रु अनेकार्थमायिरुन्न देयाहिलुम इ इर्लि ‘मतुष्‌’उपयोगविशेषत्ता लेप्रमाण इड मान नित्य योग त्तॆ च्चॊल्ल लुहिरदु. विग्र हत्तिल्‌ ब ब्रह टचिर्यावस्थै ,यिलुमुळ्ळड ।) कृ ष्ला जिनेन स संवृण्वन्‌ नधूं वक्ष स्थला न्य नन्नु म” पडियिरे नित्यंोगनिरुप्प प्रि पृथक्सि द्ध वसु त्रिवुक्कु “श्रीनता?ननु) मत्तर्थीय फ ग्रत्यय सापेक्समाह सामानाधि ग्‌ कूडुपोवॆस्रु म्‌, प ैथक्सि द टर्‌ 1) “कीर्तिशि ) २वाक्ह नारीणाम्‌” प्रत्ययवु उपयोग निशेषत्ता ले-पुरुषकारादि ४ सयोगनिशेषदिन्द, “लक्षीमनसगामिनीं” विष्णोश्री रनपायिनी, इत्यादि प्रमाण सिद्दवाद नित्य योगवन्नु हेळुत्तदॆ. आनेकार्थगळकि यावुवु ऎन्दरॆ 1) भूमार्थ- सशुमान्‌, धनवान्‌ ऎन्दु बहळ हसुगळनु ळ्ळवन्नू बहळ धननन्मुळ्ळननू विवक्षित. निन्दॆ-अल्फायुष्यनन्नु निन्दिसुवाग “महदिदं कौशलं आयुष्मतः’, ऎन्दु प ्रयोग प्रशंसॆयल्लि “बुद्धि मान्‌“ “नीतिमान्‌”, ऎन्दु प्रयोग. नित्ययोग- प्रभा वान्‌, कृष्ण सर्पवान्‌ वल्मीकि ऎम्ब उदाहरणॆगळु, अतिशयार्थदल्लि-शक्तिमान्‌, वीर्य वान्‌ त ८.दाहरणॆगळु. संसर्ग-संसर्क, स्पओक8 लौहित्यवान्‌, ऎञ्जुदु उदाहरणॆ. आस्ति विवक्षॆगॆ उदाहरणॆ, भूतलं घटिनत्‌-भूतलदल्लि घटविजॆ. सर्न्वतोवह्मिमान्‌ ऎम्बुवु-. विग्रहत्तिल्‌ ब्रह्मचर्यावस्थॆ युमळ्‌पड इत्यादि- ई नित्य योगवु-नित्य सम्बन्धवु भगनन्तन विग्रहदल्लि विशेषण विशिष्ट वागिदॆ. बलिय हत्तिर मूरडि भूमियन्नु याचिसलु ब्रह्म चारिय हागॆ वेषवन्नु ईडु होद भगवन्तन विग्रहदल्लू सू लक्ष्मियु इद्दळु. आग 1) कृष्णाजिनेन संवृण्वन्‌ ऎन्दु तन्न वक्ष स्कलदल्लिद्द लक्ष्मियन्नु कृष्णा जिनदिन्द मकिसि कॊण्डु बलिय हत्तिरक्कॆ होदनु, ऎन्दु हेळिरुवुदरिन्द आ अनतारदल्लियू सेरि, ऎल्ला अव तारगळल्लियू, भगवन्तनिगॆ लक्ष्मिय नित्य योगवु हेळल्पडुत्तदॆ, ऎन्दु तात्पर्य. ई अपृथक्‌ सिद्ध शेष शेषि भाववु. दिव्कात्म स्वरूपदल्लियू, ‘व्यासकावति संश्लेषादेक तत्वमिवोदितौ? ऎम्ब प्रमाणानुसार इदॆ. नित्ययोग निषयनाद चोद्यगळु मत्तु अवुगळिगॆ परिहारगळु अप कथक्‌ सिद्ध वसु पुक्क इत्यादि- लस यु भगवन्तनिगॆ अपृथक्‌ सिद्ध विशेषणळाद्दू “श्रि (मान्‌. ऎम्बल्लि मत र्थीय प्रत्यय सासपेक्षवाद प्रयोगवु कूडदु. पृथक्‌ सिद्ध वतेषणळादकि गीतॆयल्लि 1) कीर्तिः श्रीकि, ऎन्दु भगनन्तनु सर्ति शब्दनवाच्यनु, श्रीयू अवने
  1. मृत्युस्सर्वहरश्थायं उद्भवश्च भविष्यताम्‌ कीर्तिः श्रीर्वाक्क नारीणां स्मृति र्मेधा धृति क्षमा । गीतॆ 10-34) सर्वरन्नू संहार माडुव यमनू नाने, उद्भविसुववरिगॆ उद्भववॆम्ब कर्मवु साने, नन्न अधीनवॆन्दर्थ. लक्ष्मियू सानॆ, स्तीगळिगॆ कीर्तियू नाने. नारिगळ वाक्‌, स्मृति, बुद्धि, धैर्यक्समॆयू नाने. स्त्रीगळल्लि रुव ई गुणगॆळॆला भगवन्तन असाधारण शक्तिगळु, २) “पूनिल्‌वािमहळांय्‌” ऎन्रनर्‌, मत्त र्थीय प्रत्यय निरपेक्षमाह,सामानाधि करण्य व्‌ कूडमो ? ऎनु म्‌ न हॊल्लुं चोद्यज. ४5 इरण्णु वा्‌ मन्दज्ञ ४5. ऎच्स ने ऎन्नि ल्‌” 1) “आतदु ) बसारत्पात्त द्व ;पदेशः प्राज्ञ वत्‌? ऎन्स्टि र न्या यत्ताले ज्ञा नगुणत्तॆ त्र इट्टु आत्मा- नै ज्ञा नमॆन्रु तॊल्ललायरुक्क च्चॆ य्‌दे जा नवान्‌, ऎनु मत्त र्धीय प्रत्ययान्वि तमौहसुम्‌ सामानाधिकरण्य ग ) हिराप्टॊ ले इच म्‌ ऎम्बन्तॆ सामानाधिकरण्य प्रयोगवु मत्वर्थीय प्रत्यय निरपेक्षवागि हेळिरुवुदू, 2) “पूवि ल्‌ वािमुहळाय” - पङ्कजवासिनियाद द क्सियू ताने (भगवन्तने), ऎम्ब सजा हेगॆ सङ्गतगळु ऎन्दु कॆलवरु माडुव चोद्यगळॆरडू बल्ब जवादवुगळु. ऎङ्गनेयॆन्निल्‌.. हेगॆन्दक्कॆ 1) तद्गुणसारत्वात्‌ इत्यादि- तद्दुण- ज्ञौन गुणसारः यस्य तत्वात्‌ ऎन्दु निग्रहॆ ज्ञानवॆम्ब गुणवु सारवागिरुवुदरिन्द, तद्व पदेशः- निज्ञानं यज न्तनुते’ ऎम्बल्लि- जीवनन्नु “निज्ञा ता? ज्ञानवुळ्ळननु ऎन्दु हेळजि म सनं - ज्ञा नं ऎन्दु हेळिरुत्तारॆ. प्राज्ञनत्‌ प्राज्ञ नाद सरॆ रनु, सार भूतवाद अनन्द गुणदिन्द कूडिरुवाग, श्रुतियु “यदेष आकाशः आनन्दो न स्यार्त ऎन्दु आनन्दनॆन्दु अवनन्न व्यव हरिसुवन्तॆ. इदू सॆहॆ, ऎन्दु सूत्रार्थ. ऎन्स्टिरन्यायत्ता ले-ऎम्ब न्यायदन्तॆ, ज्ञ्यान, गुजत्तॆ यिट्टु इत्यादि- ज्ञान गुणवन्नु इट्टुकॊण्डु आत्मावन्नु ज्ञा ्लनॆवॆन्दु हेळबहु दागिद्दरू, “ज्ञा नवान्‌’ ऎन्दु मत्वर्थीय प्रत्यय दिन्द कॊडियू, सामानाधिकरण्य प्रयोगवु एर्पडुवन्त्कॆ इल्लियू अपृथक्‌ सिद्ध विशेषणळाद श्रीयन्सु कीर्तिः श्रीर्वाक्र इत्यादियागि निर्देशिसिदॆ. अप्भथक्‌ सिद्ध विशेषणवागिद्दरॆ मत्तॆर्थीय प्रत्यय निरपेक्ष सामा नाधिकरण्यवु बरलिक्किल्ल ऎम्ब नियमविल्ल, आद्दरिन्द ज्ञानवान्‌, ज्ञानं ऎन्दु अत्मावन्नू व्यवहरिसुवन्तॆ इल्लियू “श्रीमान्‌, श्रीः” ऎन्दु व्यवहरिसुवुदक्कॆ आक्षेपविल्लवॆन्दु तात्वर्य. . मॆतुप्‌ प्रत्ययवन्नु प्रयोगिसिरुवुदर सारांशवेनॆन्दरॆ, मतुप्‌ प्रत्ययक्कॆ पतित्व नित्ययोग, ऎम्ब ऎरडु अर्थगळुण्टु. इल्लि विकप्प ्रियोगदल्लि ऎरडु अर्थगळन्नू हेगॆ तु सन्धान माडुवुदॆन्दक्कॆ ऎरडु अर्थगळिगू उपयोग निशेषविद्द रू, पतित्वनॆम्ब शेष शेषि भाववु अनुसन्धेय. अदु सिद्धवागि अषृथक्‌ सिद्धि सर्यन्तवादुजिन्दू तब ई आपृथक्‌ . सिद्ध त्ववु लक्षि ीनारायणरिब्ब, र दिन्यात्म स्वरूसगळिगू दिव्य मङ्गळ विग्रहगळिगू प्न क सिद्धवु. अन्दरॆ भगनन्तन दिव्यात्म स्वरूपनु” लक्ष्मिय दिव्यात्म स्वरूपदिन्द विशेषितवागि पृथक्‌ स्टित्यनर्हॆवागिदॆ. हागॆये . भगवन्तन दिव्य मङ्गळ विग्रहदल्लि-ऎदॆयल्लि, लक्ष्मिय दिव्य मङ्गळ विग्रहवु पृथक्‌सि स तैनर्हवागि कूडिदॆ. भगवन्तन दिव्यात्मॆ स्वरूपगतवाद सर्व शेषि त्ववु “पतिंविश्वस्य्‌ ऎम्ब श्रुः त्युक्कवादद्दु. € ्रश्चते लक्ष्म्मीश्चसत्स्यौ्‌ ऎम्ब श्रुति प्रमाणा पूविल्‌वा्रमहळाय्‌ तप्पॆ शयाय्‌ पु पुह्रूय्‌ पै मार्य । तेवर्‌ मेवित्त्क्नम्‌ तिरुवण्णगर्‌ शेर्‌न्न पिरान्‌ पानियेन्‌ मनत्ते उरैहिन्र परं जुडरे 1 तिरुवाय्‌म्मॊ9 6-3-6 द्रयाधिकारः 974 कुक्कैयिळ्लि आहैयाल्‌ मत्तर्थीय प्रत्ययमात्रत्त ःक्कॊण्डु पृथक्षिद्दनॆन्रु निश्च यिकृप्पोहादु. “नरपतिरेव सर्वेलोकाः” इत्यादिहळिर्‌पॊले’ विनक्षान्तरमा्‌ सम्भा वितमान विड्त्रिल्‌ इप त्ययमिल्लाद सामानाधिकरज्यमात्रत्तॆ क्काण्लि पृथक्सिद्दमन्रॆन्रवु मॊणा दु. आनपिन्सु निशदमाह प्रतपादिकुव्‌ प्रमताणान,रङ्गळ्ळॆक्कॊ डु, इव्नस्तु, सिति इरुकु मुडि तॆळियपा, सव्‌ क आजु” । रु i श्रियः नित्ययोगे प्रमाणानि इज्लु उपायदशैयिलुव्‌, फलदशैयिलुवु्‌ प्रमाणज्गळ्‌ नित्ययोगत्तॆ च्टॊल्लु नुसार लक्ष्मिगॆ पतियॆम्बुदु विशेषितवु. इदु श्रीमान्‌ ऎन्रुपोदुविले शॊन्नालुम्‌,स्रमा ’ णासुसारत्ताले इङ्गु. श्रियःसति ऎन्नपडि*’ ऎम्ब प्रथम वाक्य दिन्द तिळिसल्प ट्टॆ. अन्दरॆ पत्नी ऎम्ब आकारक्कॆ प्रति सॆम्बन्धियाद्दरिन्द एर्पडुव पतित्वक्किन्त निश्वस्कपत्रि ऎम्ब सामान्या कारनागि शेषित्वरूस सतित्ववू प्रामाणिकवादद्दु. «सामान्य माहत्तोत्तिन सम्बन्धम्‌ श्रुतिबलत्ताले निशेषितम्‌, ऎम्ब ऎरडनॆय वाक्यदिन्द दम्पति भाव व्यञ्जकवाद दिव्य विग्रह गळिगॆ सरस्पॆर शेष शेषि भानवु “अस्केशाना जगतोविष्टु पत्नी्‌ इत्यादि श्रुतियिन्द निशेषितवु- “अन्योन्येनाविनाभावात्‌, अन्कोन्येन समन्वयात्‌ ! तादाथ्यां निद्दि सॆम्बन्धं ममनाथस्य चोभयोः” ऎन्दु हिन्दॆये हेळिदन्तॆ, “अन्योनेनाविनाभावात्‌ - परस्पर अविनाभाववु बेकॆ बेरॆयागिरदॆ ऒब्बरॊडनॆ मत्तॊब्बरु कूडिरुवुदु, स्वरूपगतॆवाद शेष शेषि भाव- “अनोन्येन सवान्वयात्‌, ऎम्बुदु दिव्य विग्रहॆगळिगॆ अपृथक्‌ सिद्धवाद शेष शेषि भाव. “यतो हमाश्रयश्चास्याः मूर्ति र्मम तदात्मिका” ऎम्ब सात्वत संहिता वचनद प्रकार इदे अर्थवु प्ल ्रैतिपादिसल्पडुत्तदॆ. “यतोहमाश्रयश्चास्याः” ऎम्बुदु अपृथक्‌ सिद्धवाद स्वरूपगत शेष तेहि भान. “मूर्तिर्मम तदात्मिका- ऎम्बुदु विग्रह गतवाद अपृथक्‌ सिद्ध शेष शेषि भाव. वातुप्‌ प स्रत्ययक्कॆ नित्कयोगवन्नु हेळुवुदु ऎरडनॆय योजनॆ. ई नित्ययोगवु दिव्यात्म स्वरूपगळल्लियू, दिव्य मङ्गळ विग्रहगळल्लियू इदॆ. आहैयाले मत्तर्थीय प्रत्वय मात्रत्तॆ,ैक्कॊण्डु इत्यादि- आद्दरिन्द मत्वर्थवन्नु हेळुव प्रत्ययवन्नु मात्र अङ्गीकरिसि लक्ष्मी(नारायणरिब्बरू अस्भथक्‌ सिद्ध रल्लवॆन्दु हेळलागुवुदिल्ल. “नरपति कीवसर्वेलोका- इत्यादि स्थळगळॆल्लि हेळिरुवन्तॆ नरपतिगॆ जनरॆल्लरू अधीनरु ऎम्ब अर्थदल्लि विवक्टान्तरं-. राजरिगॆ जनरु अधीनरु ऎम्ब तादधीन्य विवक्षॆयिन्द मत्तर्थीय प्रत्यय निरपेक्ष सामानाधिकरण्य प्रयोगवन्नु अङ्गीकरिसि, पृथक्‌ सिद्धवल्लवॆन्दू हेळलिक्सिल्ल. आनहिन्बु इत्यादि ई रीतियाद व्यवस्थॆयिन्द, विशदवागि प्रतिपादिसुव प्रुमाऔणान्तरगळॆन्नु अङ्गीकरिसि ई वस्तु, स्कि यु इरुवन्तॆ तिळियुवुदु युक्त. हीगॆ नित्ययोग (नित्यसम्बन्ध) वन्नु अवश्यवागि अनुसन्धान माडुवुदरिन्द उण्टागुव प्रयोजनवन्नु इङ्गु उपायदशॆयिलुवु*्‌ इत्यादि-तिळिसुत्तारॆ. अदागि ई द्वय मन्त्रदल्लि सन्तोषवू, कोपवू, प्रष्टदल्लि वास माडुव लक्ष्मियू, जैष्मू देवियू आवनेष्याअवन प्रकारवॆन्दर्थ, कीर्ति, निन्दॆ, मॊदलादवॊ अवन व्यापारगळु, अन्तहवनु नन्न मनस्सिनल्लि वासवागिद्दानॆ. 975 श्री मद्र हस्यत्रॆयसारे हैयॆतालुम्‌ इन्मुन्वत्तिल्‌ इव्वृर्थं प्रकाशिप्टिक्कॆ आसेस्षितमाहैयतालुम्‌ पूर्वोत्त रॆ खण्डज्गळिल्‌ मतुप्पा ती १ (सभ्रा तुश्च सण व्‌ २] pe सह नैदेह्या इन्स्‌ र्र. सडियी पिरिनत्त नडिकॊल्लित्ता यित्तु. नम्मा (नारुनु्‌ अहलहिल्लॆ (न्‌ इरैयुमॆस्रलर्‌ मोल्‌ मजकॆ यर मार्ता? 3) ऒण्णॊ डियाळ्‌ शिकुमहळुवु्‌ नीयुने निलानिर्ब- ऎन्रु म्‌. 4) इज्लु ऎनु ष्‌, ऎन्रु व्‌ उपाय सकथा ‘फलदक्कॆ यिलुम्‌्‌ मज्लुम्‌ तिरुवता लसि स इन्मै कण्णु ताग स सच अजय स्‌ पचन ग टि आग EOS SN हास- ऎऎ प्‌, VE SN ES RE TE EES TS SE OR यग ला जा हा ऎ शरणागतियन्नु अनुस्कान माडुव कालदल्लू, फलदशॆयल्लू-कैङ्कर्यवन्नु माडुव कालदल्लियू, प्रमाणङ्गळ्‌ 1) भ्रातुक्चरणौगाढं 2) भवांस्तु सहवै देह्या, इत्यादि प्रमाणगळकि नित्ययोग्यवन्नु हेळुवुदरिन्द ई द्वय मन्त्रदल्लि ई अर्थवन्नु प्रकाशपडिसुवुदु अपेक्सि तवु. आहैयालुम्‌- आद्दरिन्दलू पूर्व खण्डदल्लि ‘मठुफ्‌’ प्रत्ययदिन्द 1) सभ्रातु श्चरणौगाढं 71 सक सह नैदाह्या ऎम्बन्तॆ, सिरवट्र पडि_सरस्सर वियोगविल्लदॆ इरु प हेळल्पट्टिदॆ. दिव्यात्म स्वरूपदल्लि वैशद्यविल्लदवरिगू दिव्य मङ्गळ विग्र हगळल्लि नितु योगवु विशदतरवागि जा न श्य वॆन्दु तात र्य. नम्मा; मारुम्‌ इता ;दि-नम्माळ्ळारवर्रू pe ग ेनिक्टॆयुम्‌ इताद्यियागि उपाय दशॆ यल्लि नित्ययोगवन्नु अनुसन्धान माडि) ऒण्डॊण्डियाळ्‌ तिरुवुहळंर्म इत्यादियागि फ फलदकि अकॆ प्रॆ 7 ङ्कर्यदशॆयल्लियॊ लक्षि क नारायणरिब्बर नित्य योगवन्नु अनुसन्धानमाडिद्दारॆ. हीगॆये 4). इङ्गुमङ्गम्‌. इत्यादि. इङ्गुम्‌- उपाय दकशॆयल्लियू अङ्गुम्‌ - कैङ्कर्य दशॆयल्लियू, तिरुमालस्रिइन्मै कण्डु- लक्ष्मी, अवळ वल्लभ्य इवरिब्बरु अनि-अल्लदॆ, इन्मैकण्डु-बेरॆ इल्लवॆम्बुदन्नु तिळिदु, ऎन्दु ‘उसायवकेयिलुनर्‌-शरणागत्यनुस्यान कालदल्लियू. फलदशॆ “) मत्तु 2) 942ने पुट नोडि, 3): तिरुवाय्‌म्कॊथि 4-9-10 । कण्डुकेट्रुट्रुमोन्दुण्डु्रलुम्‌ ऐङ्गरुवि कण्डविन्बम्‌, तॆरिवरिय अळविल्लाच्छित्विन्सवर्‌ । ऒण्डॊडियॊळ्‌ तिरुमहळम्‌ नीयुमेनिलानिर्ब कण्डशदिर्‌ कण्ड्यॊग्लिन्देन्‌ अडैन्देन्‌ उन्ति स ॥ पञ्चेन्द्रियगळिन्द अनुभाव्यवाद ह सुखवन्नू परिच्छॆ ीदविल्लदॆ. अत्म न्तानुकूलवाद कैवल्क सुखवन्नू उज्वलवाद हस्तूभरणनिन्द कूडिद लक्ष्मियू,नीनॊ आदिशेष न मडियल्लिरुव सौ *भाग्यवन्नु च्‌ er ऒट ०देष्‌ सवासनवागि बिट्टु बिट्टि, अदरिन्दागि नन्न पाद कमलगळन्नु शरणवागि हॊन्दिद्दॆ (नै, 4; सर मि (7-9-11) इङ्गुमङ्गुम्‌ तिरुमूलन्रिइन्मॆ कण्डु “अङ्गनेवण्‌ कुरुहूर्‌ शडगोपन्‌ । इङ्गने शॊन्न!रायिरत्तुळिप्पत्तुवु ऎङ्गनेशॊलिलुम इन्सम्‌ पयस्कुमे ॥ इह लोकदल्लि उपाय दशॆयल्लियू परलोकदल्लि प्राप्ति दशॆयल्लियू लक्ष्मी नारायणरिब्ब रल्पदॆ बेरॆ इल्लवॆम्बरि दन्नु तिळिदु नम्मा ळ्भ्यारवरु असूसन्थान माडिद रीतियल्लि ईपातारॆगळन्नु अनुसन्धान धड मोक्षानन्दवु लभिसुत्त दॆ.

द्वयाधिकारः 976 श्री मच्चब्बत्तिल्‌ शॊन्न नित्य योगकत्तै अनुसन्धित्तार्‌. इव्वनुसन्धानम्‌ सासराधरु अचियिड्सादे निन्फै त्र होदे आश्र यीक्सॆ 4क्बरुप्पा मे. स यस्य काळाय तवा अनुसन्थेय कल्याणगुणाः इप्पडि अपेक्षितमान पुरुषकारम* तानुम्‌तन्नेत्रमान्रुडि इरुक्किरन, नारायण शब्दत्तिल्‌ तोत्तूहिर सम्बन्धनुम्‌ गुणज ळुम्‌. इदु 1) “तन्नडियार्‌’ ऎनिरॆ १ ०० प्टाटले काणलाम्‌. यिलुम*- प्राप्ति, अन्दरॆ स दशॆयल्लियू श्रीमत्‌ ऎम्ब शब्ददल्लि हेळिद नित्य योग वन्नु अनुसन्धान मूडिद्दा रॆ. वृनुसन्धानं इत्यादि- ई नित्य “जोगद अनुसन्धानवु, अपराध . माडिदवरिगॆ जात यारू इल्लवल्ला ई दिव्य दम्पतिगळन्नु हेगॆ मोक्रार्थवागि आश्रयिसुवुदु, ऎन्दु संशय सडजि नडग. निन्फत्तसपोदे-तनगॆ अवरन्नु, आश्रयिसबेकॆम्ब अभिलाषॆ उण्टाद तक्षणवे, आश्रयिकॆ सि क्टुरुप्पावर्‌ आश्रॆयिसुवुदकॆ* साधनवागुत्तदॆ. । नारायण शब्दार्थ आनन्तर इपृडि अपेक्षितनतान ऎन्दारम्भिसि नारायण शब्दार्थवन्नु तिळिसुत्तारॆ. आदागि हीगॆ आपेक्सितवाद लक्ष्मिय पुरुष कार कृत्यवू : तन्नेट्रिमान्पडि इति-अधिकवॆन्दु अन्दरॆ बेकिल्लवेदु हेळ बहुदाद रीतियल्लि इरुक्किरन इत्यादि- नारायण शब्ददल्लि स्वामिदास सम्बन्धवू वात्सल्यादि गुणगळू इवॆ. अन्दरॆ नारायणन स्वामित्व, वात्सल्य, सौलभ्य कारुण्यादि गुणगळे कार्यकरगळाग्यि लक्ष्मिय पुरुषकारवु हॆच्चु ऎन्दु तोरुत्तदॆ, इदक्कॆ प्रमाणवन्नु 1) तन्नडियार्‌ - ऎन्दु आरम्भिसि तिळिसुत्तारॆ. pr तन्न भक्तर निषय दल्लि महालक्सीयू दोषारासणॆ माडिदरू ( अन्तह सम्भावनॆ इल्लवॆम्बुदु तात्पर्य) परम कारुणिकनाद भगवन्तनु “नन्न भक्तरु हागॆ माडुवुदिल्ल, माडिदरू नन्न क्षमॆगॆ विषयवन्नु तोरसिकॊट्टि ०तॆह उपकारवन्नु माडिदरु”, ऎन्दु हेळुवुदरिन्द सम्बन्थ मत्तु गुणगळ श्रेष्ठ तॆयु” व्यक्त. “कॆय्‌ दारेल्‌” ऎन्दु अप्रति बुद्धदशॆयल्लि कॆलवरु माडिद्दरॆ प्राय श्चितगळिन्दलो, स शिक्षॆयिन्दलो नावु आदन्नु क्षमिसुत्तॆ नॆन्दु तात्सैरृ- इदू ऒळ्ळॆय दागिये परिणमिसुत्तदॆ. “ऎन्सर्‌ पोलुम्‌” ऎम्ब वाक्यदिन्द. वस्तुतः अदु ज्‌ वॆन्दु तात्पर्यविल्ल. दोषवे अहुदु, आदरॆ नम्म क्षमॆगॆ प्राप्तवागुत्तदॆ,ऎन्दु तात्पर्य.

  1. तन्नडियार्‌ तिरत्तहत्तुत्तामरैयाळा हिलुं शिदगुरैक्कुमेोल्‌. ऎन्नडियार्‌ अदुशॆय्यार्‌ शॆयादारेल्‌नष्रु शॆयदारॆन्सर्‌ पोलाम्‌ 1 षुत्मुडैयविभीषणर्कामदिळिलङ्गैत्ति शैनोक्कि मलर्‌ कण्‌वैत्व ऎन्नुडैय तिरुषङ्गर्‌ क्न्नियुम्‌ मत्तॊरुवर्काळावरे ॥ पॆरिया्रवाठ्‌वॆॊ (4-10-2) तन्न भक्तर विषयदल्लि लक्ष्मियू कूड दोषवन्नु (शिदगु- दोष) हेळिदरू (हेळुव सम्भावनॆयिल्लदॆम्बं दु उळैक्कुमेल्‌ ऎम्बुदरिन्द म्योतित,) नन्न भक्तरु हागॆ तप्पु माडुवुदिल्ल माडिदरू नन्न क्षमॆगॆ विषय वाद्दरिन्द ऒळ्ळॆयदे. 977 श्रीमद्रहस्यत्रयसारे १) “श्रीधर श्रीकर श्रॆ यं- श्रीमान्‌ जोकत्रयाश्रंयंः” इत्यादिहळिले भगनन्ना मवमाह “प्रसिद्ध नान न मच्छ्चब्दने अनु याजोनॆन्निल्‌ पॊर्वखण्डत्ति८* उपाय भावक्तुळ्व प्विरुप्पा न गुण निशेषानुस्थधानार्थ माहवुम, ऊत्तॆरॆखण्डत्तिल्‌ सर्वनिशिष्टनान न हा सृनाय तोत्सुक्कैक्ळा हवुष्टु] नारायण शब्द्धमपेश्बितमाहै ज्‌ इज्लु श्रि मच्च ‘ब्रम्‌ दिशेषणम्‌. इज्बुत्तै नारायणशब्दत्तु क मॆखालमन्राधिकारत्तिल्‌ व्यत्पत्ति त्किहळाले शॊन्ननथं गळॆल्ला; न्‌ निवक्सि तङ्गळाहिलुम्म्य. पूर्वखण्डत्ति ल्‌ नारायण शब्द डु कु शरण्यतॆ 4यिल्ले नोक्का ससडियाले १; “निहरिल्‌ पुह्यूय* इत्या दिहळिले सङ्ग्र हीतङ्गळान वात्सल्य शौ स सौशील्य, सौलभ्य, सर्क ज्ञत्व, सर्रशक्तित्व्य, सत्य सङ्कल्सुत्व, परमका रुणिकत_ PR स्लिरक्त, परिसूर्णत्त, सपरनोदारता दिहळिज नुसन्थेयॆज ळिल्‌, प्रधान तम बळ्‌, डि नि सम श्रीमत्‌ शब्ददॊडनॆ नारायण शब्दद अनश्यकतॆ. ग्वयॆ मन्त्रदल्लि श्रीमत्‌ ’ शब्दवॊन्दे उपायवन्नु निर्देशिसलु साकल्लवे, नारायण शब्दवु बेके ऎम्ब आक्षेपक्कॆ समाधानवन्नु अनुग्र ह! रॆ.अदागि “शि श्रीधरः, श्रीकर; श्रेय, श्रीनतान’, लोकत्रयाश्रयः इत्यादिगळल्लि भगवन्तन नामवागि प्रसिद्धवाद श्रीमत्‌. शब्दवु साकल्लवे नन्दरॆ, पूर्वखण्डत्तिल्‌ इत्यादि- द्वय मन्त्रद पूर्वखण्डदल्लि उपाय भावक्कॆ उरुप्पान-साधकगळाद गुणनिशेष- स्वानि.त्व सौशील्यादि गुणगळन्नु अनुसन्धान माडुवुदक्कू उत्तरखण्डत्तिल्‌ इत्यादि-द्दय मन्त्रद उत्तिर खण्डदल्लि सर्व विशिष्टनाद शेषी प्रास्यक्कॆ उपयुक्तगळाद गुण विशिष्टनाद स्वामियु प्रास्यनु ऎन्दु तिळिसुवुदक्कागियू नारायण शब्दवु अपेश्बितवाद्दरिन्द इल्लि श्रीमच्चब्बवु नारायण शब्दक्कॆ विशेषण. नारायण शब्ददिन्द असुसम्भेयवाद गुणगळु, अवुगळ अर्थ. इङ्गुत्तैनारायण शब्दत्तु कु इत्यादि-इल्लि हेळल्पट्ट नारायण शब्दक्कॆ मूलमन्त्रा धिकारदल्लि. व्यत्प गळिन्द हेळिद अर्थगळॆल्ला विवक्सितगळादरू पूर्वखण्डदल्लि नारायण शब्दक्कॆ . शरण्यतै ‘यिले इत्यादि. .उपाय भावदल्लि, दृष्टि यिरुवुदरिन्द, 1) निहरिल्‌ पुह./ य्‌ इत्यादिगळल्लि सङ्गृहीतगळाद, (निहरिल्‌ पुह्र/निय्‌) ऎन्दु तनगॆ सद्य शविल्लद गुणवाद वात शल्य, “९लहमूनु शैयार्य’ मूरु लोकक्कू अधिपति, ऎन्दु स स्वामि, ऎन्न्टैयाळ्वाने नन्नन्नु आळुवनने ऎन्दु सौशिल्य गण, तिरुवेङ्गडत्ताने-’ तिरुपति बॆट्टि ैदल्लिरुववने, ऎन्दरि सौलभ्य, इवुगळिन्द आक्सिस्त्यगळाद (अर्थार्त सिद्धवाद) सर्वज त्व, सर्वशकत्व . सत्य सङ्कल्पत्व, सरम कारुणिकत्व्य कृतज्ञत्व, स्किरत्व्य सरिफूर्णत्र .परमोदारत्वा स. इल्लि अनुसन्धान माड ल्प डुव, गणगळल्लि. -स्रुधान ब सर्वज्ञ फतिादिगळु. बा सिद्दगळु, स्‌ काण जु जा ग स य 1) बृ 0 9571 नेपुट नोडि, । नरिय क शारि ळद ४ । द्वयाधिकारः 978 इवत्ति ल्‌ वात 3 लृमानदु ? ।) “दोषोयद्यपि तस्य स्यात्‌ स सतामेतदगर्ज तम्‌” ऎन्निरपडिये आशि ्रतनुडैय अपराधत्तॆ j स्पौरादे अज्गा (करिकॆ ओक्ळीडान इरक्सम्‌’ इदु र्तॆदो षङ्गळ्तॆ पारु, अहलामैृकु कुष्ट” सामित्तमा a न णवादिहळिल्‌ शिक्सितमान सम्बन्धविशीषम*; इदु ९ सेराह रक्षक बिसिगॆ तेत्तत्तुकु इष म्‌. सौशिल्य मावदु ? र्ता सर्वाधिक नाय” न नैत्तुत्त त णॆ न यॆरान का नानर गोपा लादिहळोडे नीरन्थ )संश्लेषं पणु है इदु १; “अमा ६न प्रि रानवनॆन्हि डत्तान्‌ यानार्‌ ऎन्रु अहलादे “सारथ्य दूत्या दि पर्यन्न नृमाह असेक्लिक्टुम्बु सि विश सनीयतॆ, क्रुरुप्पा म्‌. तरा eo ps अनन्तर ई गुणगळु उपायत क्कॆ हेगॆ ‘साधकगळु ऎम्बुद दन्नु “इवट्रिल्‌ वात शल्य मावदु” “न्दारम्भिसि विवरिसुत्तारॆ अदागि वात शैल्यवॆम्बुदु 1) दोषोयद्यपि तस्यस्यत्‌ अवनल्लि दोष विद्धरू बादकनिल्ल. नम्म दयॆगॆ अदु विषयवागुत्तदॆ. सत्सुरुषरिगॆ इन्थणॆ ’ वरन्नु रक्सिसुव दः निन्दॆगॆ कारणवागुवुदिल्ल, ऎम्बन्तॆ अश्रितन आपराधवन्नु नोडदॆ अङ्गी करिसुवुदक्कॆ अनुगुणवाद दयॆ. स्वाविंित्वमावदु- स्वामित्ववॆन्दरॆ प्रणवदल्लियू, ’ आदि पददिन्द “यस्यास्मिनत नुन्तकेवि” “दासभूतास्प्पतस्वर्वे, इत्यादिगळल्लियू अनन्यार्ह वागि शिक्सिसल्पट्ट स्वामि दास रूपवाद सम्बन्ध विशेष. इदु इत्यादि तन्‌ पेराह- तन्न प्रयोजनक्कागि रक्षिसुत्तानॆम्ब तेट्रतु, कुमहा विश्वासक्कॆ उरुप्पानर्‌. साधनवु” सौशील्यमावदु इता ्यादि- तानु ऎल्लरिगिन्तलू मेलादननागिद्दु कॊण्डे, तण्णियॆरान-आतिनीच राद निषाद-गुह, वानर - सुग्रीव, गोपालादिगळॊडनॆ (गॊल्लरे मॊदलादनरु) निरन्ध्र संश्लेषम*-गाढालिङ्गन, माडुवुदु. इदु 1) अमा नौ; परान्‌ इत्यादि-चक्रपाणियागि उपकरिसुव, सर्वॊ “क्य स्टनाद नम्म स्वानियु ऎल्लि रत नन्न, यानाूर्‌- अवनन्नु समीनिसलु योग्यतॆ इल्लद नानु AN ननगू बहळ अन्तरविदॆ ऎन्दर्थ) ऎन्दु तन्न नैच्छवन्नू अवन उत्कर्षनन्नू नोडि अहलादे - अवनन्नु बिट्टरदॆ, सारर्थ्य
  2. मित्र भावेन सम्प्राप्तं नत्मजेयं कथञ्चन । दोषोयद्यखि तस्कस्कात्‌ सतामेतदगर्जिकम्‌ ॥ मित्र भावेष- मैत्री भावदिन्द अन्दरॆ शरणागतनागि बन्दवन्नन्नु याव कारणदिन्दलू बिडुवुदिल्ल. अवनल्लि दोषविरबहुदु. दोषवु इरलि दोषविल्लदवनिगॆ , नम्मु दयॆयिन्द आगुवुदेनिदॆ ऎन्दु भाव. हीगॆ दोप युक्तनन्नु रक्षिसुषदु सतु रुषरिगॆ निन्दॆगॆ कारणवागुवुदिल्ल. रामायण (6-18-3)
  3. अवक्मान्मा9 व्लिरान्‌ अववॆवॆ ओडत्तान्‌ यास्‌आर्‌ ऎम्मापावियर्कुं विधिवाय्‌ क्लिप्पु वाय्‌कुं कण्डीर्‌ । कैम्मातुन्बॊ9त्ताय” ऎन्नु त्रकैतलै पूशलिट्टे मॆय्‌मालाय्कू8ण्डेन* ऎम्बि रानुमॆन्मेलाने ॥ स्मामियाद चक्रैपाणियु ऎल्लि, अत्यन्त नीचनाद नानॆल्लि, नम्मिब्बरिगू बहळ आन्तरविदॆ, हागिद्दरू नन्नॆ न्थहॆ हसु. आदृष्टवु ई दिव्द कूडि बन्दिदॆ, गजेन्द्रन कष्ट 4 वन्नु तीरिसिद षरम सौशील्य युक्तषॆ? ऎन्दु अञ्जलिबन्धनागि अवनल्लि प्कामोहदिन्द कूडिद्देनॆ, सर्वेश्वरनु ननगॆ षरमोहषकारनु, 979 श्रीमद्र हस्यत्रयसारे सौलभ्य मावदु ? सनक सनन्दनाडि नुहायोगिहळुक्कु पर्‌ कूडकिट्ट निलमल्लाद तन्नॆ 11) ₹सकल EE नयन एषयतां गतः” ऎन्नुम्मुडि पणन्सि है. इदु किट्ट ‘नरियनॆन्लि स स्प हत्सॆ वारामैक्टुरुष्टा मक. । सर्वज्ञत्वमावदु? 7) “अज्जा तुं नास्तिते किञ्चित्‌? 3) “योनेत्रियुगपत्सरुं प्रत्यस्लेण सदास्व्व न ऎन्नि रपडिये सर्वतॆ त्रै ब्रयुम्म्‌ साक्तातृरिक्कॆ - इदु आशि तरु को म्‌ ननॆ हळिलुव, घः गिक्कवेण्णुव म्‌ निरोधिहळिलुवु्‌ इनसरियाददि यन्नु वमु्‌आनुसन्धान त्तु २,क्बुरुप्पाव म .सर्रशक्कित्न । मावदु? अघटित घटना सामर्थ मे.इनु संसारिहळान नम्मै निन्नॆत्तपोदु नित्य सॊरिषरिष्तूले निेशिप्पिक्सवल्लनॆन्सिर निश्चयत्तु क्बुगुप्पाम्‌. सत्यसज्वल्प a द्द करौ दाद इर… रूर, हूतकृत्य- ८०न्द5 पाण्डवरिगॆ दूतनागि दुर्कोधनन बळिगॆ होदद्दु, आदि शब्ददिन्द राज सूययागदल्लि ब्राह्मणर ऎञ्जलॆलॆयन्नु ऎत्ति हाकॆ स्थलवन्नु शुद्धि माडिदुदु निनक्सित्क ई रीतियाद सौशील्य भावगळिन्द कूडिरुवुदरिन्द, अत्यै ह निश्वासनीयनु. धैर्यवागि ऎ ननदु ऎम्बुदक्कॆ साधकवादद्दु. सौलभ्यमानदु-सॆ सौलभ्यवॆन्दर्कॆ सनक सनन्दनादि महा योगिगळिगू कूड किट्टनिल मल्ल्यार-ध्यानक्कॆ गोचरनागद शन्मन्न्नु 1) सकलमनुजनयन निषयताङ्गत; ऎल्ला जनर कण्णिगॆ काणिसुवन्तॆ परम सुलभनागिरुवुदु. इदु किच्चिवरियन” इत्यादि इदु आ भगवन्तनु कण्णिगॆ काणिसुवुदिल्ल. दुष्ट्रापनु, ऎम्ब अभिप्रायवु एर्पट्टु अननॆन्नु हॊन्दलु आसॆ पडदॆ इरुव स्थितियु निर्पडदॆ इरलु कारणवागुत्तदॆ. सर्वज्ञत्क मावदु. सर्वज्ञ तत्ववु एनॆन्दरॆ) अज्ञातन्नास्तितेकिञ्चित्‌ नि निनगॆतिळियदे इरुवुदु यावुदू इल्ल. 8) योनेत्तियुगपत्‌सर्वं-एक कालदल्लिये सर्ववन्नू साक्षात्यरिसिकॊण्डि रुत्लान, इत्यादि हेळुवन्तॆ सर्ववन्नू प्रत्यक्षवागि तिळिदुकॊण्डिरुवुदु. इदक्कॆ प्रयोजनवेनॆं दरि इदु आश्रितरुक्कु इत्यादि- इदु आश्रितरिगॆ कॊडबेकाद ऒळ्ळॆयदरल्लियू निवर्तिसबेकाद विरोधिगळल्लियू, इवनु तिळियदिरुवुदु यावुदू इल्ल, ऎम्ब अनुसन्धानक्कॆ उरुप्टाम* साधकवागुत्तदॆ. सर्नशक्तियावहं- सर्व शक्तित त्वनॆन्दरॆ अघटत घटना सामथ्यवर्‌-घटस लागदॆ इरुवुदन्नू घटसुवुदणु. इदु संसा ज्‌ इत्यादि- इदु संसारिगळाद नम्मन्नु नॆनॆसिद क्षणदल्लि नित्यसूरिगळ गोष्ठियल्लि सेरिसलु शक्यनु ऎम्ब सिश्चयक्कॆ साधकवादद्दु. सत्यसङ्कल्प बगवः ६ सत्तु वु FY भगवक्षीताभाष्य-उपषोद्वात. 2, अज्जा तं नास्तिते किञ्चित्‌ त्रिषुलोकेषु राघव ।. आत्मानं पूजयन्‌राम प पृच्च स्मस्मान्‌ सुह्मत्तया 1… स क रामु. (6-1 173 35) राघवने मूरु लोकदल्लि य निनगॆ तिळियदु यावुदू इल्ल. आदरू नम्म ह सर्‌ भावदिन्द, नम्म अभिप्रायवन्नू केळि तिळिदुकॊळ्ळु वुदु निन्न घनतॆ, ’ ॥ 2 3). योवेत्ति युगपत्‌ सर्वं. प्रत्यक्षॆ कण सदा स्वतः ॥ सह Ke धा; [ड्न जु *तूम्प्रणम्म्धदृषीकेशं न्यायतत्वं प चक्क ई ब [। ना यतक्क -मङ्गळ. श्णॊ क इ- [बस ह स रल्लिय स सर्ववैन्मू, सदा ; साक्षात ७५ कॊण्डिरु वनु, आ ह्म कि, “केकन्नु नमस्क रिसि न्का यत्त पन्नु प p) बल्य नॆद्वयाधिकारः 980 त्वमावदु 9% तन्‌ सज्शल्पत्तु क्कुत्तन्ना उम्‌ स्पतिहति यिस्रिक्टीयॊ/गिह्सॆ. इदु 1) “अहं त्वासर्वपाहेभो मोक्षयिष्यामि? ऎन्निर पाशुरनु्‌ प्रदाहादडॆन्सिर विस्रम्भत्तु क्ळुरु पाम्‌. सरमकारुणिकत्तवतावदु ४ स्वाह- निरपेश्सैयान परदुःखनिराकरणेचॆ 3न इदु आनन्तासराधज ळुडैयवर्‌ हळ्ळॆयॆम्मु्‌ `) “मित्रभावेन सम्प्राप्तं” ;) “यदिव, रावणस्स मयं” ऎन्लिरपडियी, ऒरुव्याजमात्रत्ताले श्रनिक्टुमॆस्सिरतॆळवुक्पूरुस्पा म्‌. कृतज्ञत्तमावदु ? 4) “नस्मरत्यपकाराणां शतमष्यात्मनत्तया । कथञ्चिदुस कारेण कृतेनैकेन तुष्यति” 5) “ुणम्प्रुवृद्धनिवन नी हृदया न्न्नापसर्भ ति? ऎन्सिर त्वमानदु- सत्यसङ्कल्पत्तवॆन्दरॆ तानु माडिद सङ्कल्पक्कॆ तन्निन्दलू प्रतिहति- तडॆ, इल्लदॆ इरुवुदु. इदक्कॆ प्रयोजनवन्नु तिळिसुत्तारॆ. इदु, 1) आहन्त्वा सर्वसाहेभ्यो मोस्टयि ष्यामि) इदु नानु निन्नन्न सर्व पासगळिन्दलू बिडिसुत्तेनॆ ऎम्ब सपाशुरव्र-मातु, पदा हादु-व्यर्थवागुवुदिल्लवॆम्ब विस्रम्भत्तुक्ळु–नम्बिकॆगॆ “रुप्पाम्‌- ‘साधकवागुत्तदॆ. परम कारुणिकत्तमावदु-सरनुकारुणिकत्ववु एनॆन्दक्कॆ स्वार्थ निरसेक्षनाद परदुःखनिराकरणॆयल्लि, इच्छॆयुळ्ळ ननागिरुवुदं इदर प्रयोजनवेनॆन्दरॆ अनन्तापराधङ्गळ्ळॆयुडै यवर्‌ हळ्ळि. युवक्‌ -अनन्ता सराधगळन्नु माडिदवरन्नू ?) “मित्रभावेन सम्प्राप्तं” 8) यदिवा रावण स्वयम्‌, ऎन्दु, मैत्री भावदिन्द-साक्षात्‌ रावणने बन्दरू शरणागतॆनॆम्ब ऒन्दु व्याज मात्रदिन्द क्षवितिसुत्तानॆम्ब तॆळिवु.-निश्चासवु, उम्भागलु साधकनवागुत्तदॆ. कृतज्वत्वमावडु… कृतॆज्ञशत्ववु एनॆन्दक्कॆ 4) नस्मरत्यपकाराणां इत्यादि-5) य इम्प्रनृद्धनिंवमे इत्यादि महोदार स्वभावनाद्दरिन्द अत्यल्पवाद उपकारवन्नू मरॆयदॆ इरुवुदू, दौ)पदियु वस्त्राप हार समयदल्लि “गोविन्द’ ऎन्दु आक्रन्दन माडलु अवळ मान संरक्षणॆयन्नु माडिद्दरू 2
  4. सर्वधमान्‌ परित्कज्यमामेकं शरणं व्रज । अहं त्वू सर्वपापेभ्को मोस्सयिष्कामि माशुचः ॥ गीतॆ-चरमश्लोक 18-66
  5. रामायण युद्धकाण्ड 18.3-978 ने पुट नोडि
  6. अनय्यॆनं हरि तॆ श्रेष्ठ दत्तमस्क्माभयम्मया । विभीषणोवा सुग्रीव यदि वा रावण स्ल्वयम” ॥ ऎलै सुग्रीव महाराजने अन्तङ्क्षदल्लिद्दु नन्नन्नु शरण हॊन्दिद इवनु विभीपणने, आगिरलि, अवनु वेषवन्नु हाकिकॊण्डु बन्द रावणने आगलि, ईतनिगॆ नानु आभय प्रदान माडिरुत्तेन,. इवनन्नु करॆदुकॊण्ड) बा, रामायण युद्धकाण्ड 4) कथञ्चिदुपकारेण कृतेनै केन तुष्कति ॥ नस्मरत्यपकाराणां शतमप्कात्मवत्तया ॥ रामा (2-1-13) नावु माडिद ऒन्दु कृत्यवु यदृच्चॆयागियादरू सत्कार्यवॆ.सिदरॆ अदन्नु महोपकार मुाडदुदागि श्री रामचन्द्रनु तिळिदु सन्तोष पडुत्तानॆ. महोदार स्वभावनाद्दरिन्द नूरु अपकारगळन्नू (अनन्तापराध गळन्नु ऎन्दु भाव.) नॆनॆयुवुदिल्ल.
  7. गोविन्देति यदा क्रन्दत्‌ कृष्णा मां दूरवासिनम्‌॥ खुणं प्रवृद्धमिवमे हृदयान्नापसर्पति ॥ भारत उद्योग पर्व 981 श्रीमद्र हैसत्रयसारे पडिये अत्यल्पा नुकूल व्यापारत्तॆ ःयॆं परमोसपकारं पण्णि नार्कॊ (ले मरनादॊ’ गै इदु तन्‌ “क ळिल्‌ एतेनु मॊरुवल्ल्‌ कुरि कॆण्डाल्‌ इनि नम्मॆ यॊिरकालत्ति लुवम्‌ कैविडानॆश्रिरुक्ळै क्ळु रुप्पाम्‌. ; १०) स्थिरत्व मावदु ] आश्रितरक्षणत्तिल्‌ निलैॆयुडै मै. इदु अत्यन्तान्र रङ्गर्‌ निलक्कि लुम्‌ 1) “नत्य जेयं कथञ्चन” ऎन्नि रपडिये नम्मॆ निडानॆन्रु नमः हैक्ळु रुप्पा मक्‌. ११. सरिप्रर्जात्त मावदु ? अवाप्त समस्त कामुत्त वर्‌, ple 2) “अण प्रुनिहृ तं भकॆ कक प्रेम्जा भूरै ीवनीजिवेत ।? ष्ट “पत त्रम्पुष्पं सक यो मे भक्त प्रयच ह ॊसृदिहळॆल्‌ प पडिये भाव बन्धवु पार्कु मत्त नॆ नैय्योय मत्तुम्‌ हुमिदुं नच्चि यल्‌ वरिशै पारानॆन्रु वल्ल किञ्चित्का रत्तिले न र क्कु िकुप्पा म्‌. । क Ss रत्नन बाड ? os लाघवनमुुम्‌ इपेय गौरननुंषु 5, पात्रा पकर्षनुम्‌ हारादे “सर्वस्तडानर्म्‌ सण्णॆयुम्‌, ’ नानु्‌ कॆय्द दु पोराजिस्रिरुकृव्‌ चर्‌… हरा राहा हूव… सर ब SE बब. 0… अहा सा. ऎ५. सा… आ आक्रन्दनद सालवन्नु इन्नू तीरिसलिक्टागिल्ल ऎन्दु भगवन्तनु हेळिरुवन्तॆ, अत्यल्ला नुकूल. न्यापरक्तॆ, युम्‌- बहळ आल्बवाद शरणागति रूप अनुगूल व्यापारवन्नु परगोसकारॆ मिडमुद्दगॆ मरॆयदॆ इदुतन्‌पक्कलिले इत्यादि- इदु तन्न हत्तिर यानुदादरू ऒन्दु वल्लकुरि-तनगॆ शक्कवाद व्याजवु एर्पट्ट तॆ अनन्तर नन्मुन्नु ऒन्दु समयदल्लू कैबिडु वुदिल्लवॆन्दिरुवुदक्कॆ साधनवागुत्तदॆ स्थिरत्वनावदु.स्थिरत वु यावुदॆन्दरॆ, आश्रितरक्षणदल्लि निल्फॆयुडैमै.. अप्रकम्प्यवाद मनोभाववन्नुळ्ळवनागिरुवुदु. इदु अत्यन्त इत्यादि. इदु बहळ आन्तरङ्गरु (तनगॆ बेकादवरु) तडॆदरू 1) नत्यजेयं कथञ्चन… यान कारणदिन्दलू बिडुवुदिल्ल ऎम्बन्तॆ शरणागतराद नन्मुन्नु कै बिडुवुदिल्लवॆन्दु नम्बुवुदक्कॆ उरुप्पाम्‌-. साधनवागुत्तदॆ. परिपूर्णत्वमावदु-सरिपूर्णत्ववॆन्दकॆ अवास्त्रसमस्तकामत्त. तानु इच्छिसिदु दन्नु पडॆयुवुदु, इदु २) अण्वप्र्युपहृतम्भक्कॆ 5 इत्यादि इदु भक्त ज्‌ स्वल्पवाद उपहारवन्नु समर्पिसिदलू अवर भक्तियन्नु नोडि बहळ द्रव्यवन्नु समर्पिसिदुदागि भाविसुवुदू, 3) पत्रम्पुष्पं फलन्तोयं इत्यादि ऒन्दु तुळसिदळ, ऒन्दु हूवु, ऒन्दु हण्णु, ऒन्दु उद्भरिणीतीर्थ इव्पॆगळन्नु भक्तियिन्द यारु समर्स्निसुत्ताको आवर शुद्ध गाववन्नु नोडि नानु तृप्तियागि अदन्नु स्टीकरिसुत्तेनॆ, इत्यादि हेळिरुवन्तॆ भानबन्धम्‌ नम्म भक्ति भाववन्नू नोडुत्तानॆये विनह, नावु समर्पिसुव पच्छॆ पयिले-पत्र, पुष्पादि गळल्लि वरिशैसारान्‌- तातम्यवन्नु नोडिवुदिल्लवॆन्दु तिळिदु. वल्लकिञ्चित्वारत्तिले-तनगॆ शक्य वाद ह याना ऒन्दु ऒळ्ळॆय कॆलसदल्लि प्प प्रवर्षिसुवुदक्कॆ साधकवागुत्तॆदॆ. सर मोदारत्व मावदु इत्यादि. सर सोडारॆत्व नॆन्दरॆ क्षणकाल साध्यवाद बाज. 1. सा प्रास्यवाद परम STS ADRES IE STR 4 4( 1) : रामायण 6-18-; । पुट नोडि 2). अण्णप्पुपहृतं भक्तः प्रेम्ठू भूरै’ व मे भवत्‌ । भ-.र्यप्यभक्तो पह्मतं न मे तोषाय कल्पते ॥ _ भागवत (10-81-3) नन्न भक्तरु प्रीतियिन्द समर्पिसिद आत्मल्पवाद उपहाुरवू ननगॆ बहळ समर्शिसिदुदागिआगुत्तदॆ. भक्तरल्ल दवरु बहळ समर्पिसिदरू ननगॆ सन्तॆ- ोषवन्नु टु ह 3) तदहम्भक्त्युपहैतॆं अश्लामि प्रयतात्मनः ॥ इदु उत्करार्ध-गीतॆ 9-26 द्वयाधिकारः - । 982 वदान तै इदु दधिभाण्डादिहळ्ळॆप्पॊ ले हशात्तारं पण्णि युव्‌ अनुबन्धि सर्क सरमप पुरुषार्थत्तैयपेश्रिक्कॆ क्कुरुप्पाम्‌. इप्पडि मुत्तुम्‌ शरण्यतैक्कु . गा मान गुण्णज्लळ्ळयॆम्म्‌, अनत्तिनुडैय चरग विशेषण, फॆ युम्‌ इज्से अनुसन्धि त्रुक्कॊळ्ळनदु. उत्तरखण्डस्म नारायण शस्थी अनुसन्धेय गुणा; उपायानुष्टा पदशॆ कयिंलव्वोनिदै हळुकृडैत्त कतिसय गुण विशिष्ट न्‌ अनुसन्धेय नाय्‌, प्र्राप्तिदन्ळॆ ph “मस्त गुण विभूतिविशिष्टन्‌ अनुभाव्यन नालुम्‌, इच उत्तर खिण्डत्तिल्‌ नारायणशब्दत्तु क्कु स्परूपॆकृतॆमायम्म्‌, गुणकृतमायंवु”, वरुम्‌ कैङ्कर्य प्रतिसम्बन्धित्वत्ति ले नोक्कानसडिया ले, अदुक्ळु उपयुक्त ज्ञळान केषित्त सिरति शय भोग्यत्तादिहळ्‌ स्रधानतॆमज्नळ्‌. पददल्लुळ्ळ उत्कर्ष विशेषनॆम्ब उपहेय गौरववन्नू ई फॆलवन्मु हॊन्दलॆणिसुव प नन्नन अति. नीचतॆयिम्ब पात्रा सकर्षनन्नू नोडदॆ सर्वस दानवन्नु माडियू नावु माडिदुदु सालदु ऎन्दिरुव नदास्यतॆ बदार्य- इदु दधिभाण्डादिहळ्ळि प्रोले- ई औदार्यवु दधिभाण्डादिगळ हागॆ हठाता रम्‌ _बलात्यारवन्नु माडियू आनबधिह्‌ु तनगॆ. सेरिद जनर पर्यन्तवागि परम पुरुषार्थवाद मोक्षवन्नु अपेक्षिसुवुदक्कॆ साधकवागुत्तदॆ. अदागि दधिबाण्डनॆम्ब गोपनू ऒन्दु सल कृष्णनु कण्णा ) मुच्छालॆयाडुत्ता, त तन्न मनॆयल्लि अवितुकॊळ्ळलु बन्दाग अवनन्नु तन्न दॊड्ड मडळॆयॊळगॆ अनिसिट्टु, नेलॆ मुच्चळवन्नू हाकि मि हुडुकलु बन्द हुडुगरु अवनॆ मुनॆयसन्सॆल्ला’ मुखुकॆ,. कृष्णनु जॆ नॆन्दु कॊड) होद मेलॆ कृष्णनु दधिभाण्डनन्नु मुच्चळ तॆगॆदु तन भत्त. “हॊरगॆ बिडॆन्द दं केळलु, दधिबाण्डनु, कृष्णा * नीनु : देवरन्तॆ,” हागादरॆ ननगॆ मोक्षनन्नु ’ कॊडु ऎन्दु ’ केळिदनु.: अग कृष्णनु कॊट्टॆ ऎन्दु हेळलु नन्नॆ ई मडकॆगू कॊडु ऎन्दु केळलु, कॊट्टि नॆन्दु. कृष्णनु- हेळिदनु. “आदि शब्द दिन्द ध्रुवनु तन्नॆ तायिगू, मोक्षवन्नु अपेक्षिसिदुदू, घण्टाकर्णनु तन्न ऒड हाट दनफिगू मो क्षननक्नि असेक्षिसिदुदु विवक्सित, हीगॆ aig बच्च मोक्षनन्नु कॊडु ह प्रपत्ति विद्यॆगॆ असाधारणवाद महिनॆ नप्टडि हीगॆ शरण्यत्तॆ कूआरक्षकत क्स उपयुक्तगळाद गूड आर्जवादि गुणगळन्नू आवुगळ उनयोग विशेषगळन्नु इल्लि अनुसन्धान माडिकॊळ तक्कद्दु.
  • उत्तरखण्डदल्लिय नारायण शब्ददल्लि अनुसन्धेयवाद गुणगळु, प्रॆसङ्गॆवागि उत्तर खण्डदल्लिरुवॆ’ ’ नारायण शब्दवन्नु उपायानुष्ठानदक्य यिल्‌- ऎन्दारम्भिसि व्याख्यानिसुत्तारॆ. अदागि उपायानुष्कानवन्नु माडुवाग आयाया- " विद्यॆगॆळिगॆ -अन्दकॆ-दहर शाण्डिल्य, वैत्रानर,… भूम न्यास. विद्यॆगळिगॆ, हेळिद कॆलवु. गुणगळिन्द कूडिदननृ आदि शब्धदिन्द विग्रह. .विशिष्टनागि. अनुसन्थेयनागि, प्रास्तिदशॆयल्ल, समस्तगुण विभूति विशिष्ट नागि अनुभाव्यनादरू इङ्गु उत्तरॆखिण्डत्तिल्‌- ई शरणागति : मन्त्रदल्लि उत्तरखण्डदल्लियॆ नारा यण शब्दक्कॆ स्वरूप कृतवागियू गुणकृतवागियू उण्टागुव कैङ्कर्य प्रति सम्बन्धियाद 983 शीमॆद्रहस्यत्तयसारे इजु सम्बन्धविशेषादि मुखत्ताले आनुकूल्य सङ्कल्पमुम्‌ प्रातिकूल्यवर्जन मुम्‌ सूचितमानसडि अधिकारान्तरत्तिले शकॊन्नोम्‌. चरण शब्दार्थः इवि डत्तिल्‌, “श्रीमन्नारायण चरणौ. ऎन्नु समस्तमाहनवुवं्‌ योजिप्पर्‌हळ्‌. १) “कमलसयन वासुदेन भनशरणव्‌” ऎन्सिरॆ प्रयोगत्तैयुम्‌, “त्षवेीेवोषाय भूतो मॆ भनु? ऎन्सिर वाक्यत्तैैयुम्‌, २) “अहलहिल्लेन्‌? ऎन्सिर पाट्टैयुम्‌, ३) “अकिञ्चनॊन्यगति शृरण्य ? ऎन्निर स्तोत्रवाक्यत्तैयुवा्‌, ४) “श्रीमन्नारायण स्वामिन्‌” इत्यादि. मन्व्रान्तरङ्गळ्ळॆ युव्‌, द्वय निवरणमान गद्यत्तै युव्‌, पारु, “श्रीमन्‌, नारायण ” ऎस्रिरण्णु सम्बुद्धिहळाक्कि “तव” ऎन्रॊरुपदत्तै आध्या हरित्लुम योजिप्पर्‌हळ्‌. भगनन्तन गुणगळल्लि दृष्टि, ष्टि, अदक ) ४. पयुक्तगळादवु शेषित्व, (इदु स्वरूपक्कॆ वुचितनादुदु) निरतिशय बोग्यत्ववु, (गुणकृतवादुदु) इवु प्रधानतमगळु इङ्गुसम्बन्ध निकेसादिमुख त्राले इत्यादि. इल्लि स्वस्वानि भावरूप सम्बन्ध विशेष, आदि-शब्ददिन्द सूचितवाद सर्व तरीरित्व, इवुगळ मूलक आनुकूल्य सङ्कल्पवू प्राति कूल्यवर्जनवू सूचितवाद रीतियन्नु अधिकारान्तरत्मिले-सरिकर विभागाधिकारदल्लि हेळिदुदागि आचार्यरु अनुग्रहिसुत्तारि. चरण शब्धार्थ अनन्तर चरण शब्दार्थवन्नु “इन्विडत्तिल्‌ श्रीमन्नारायण चरण”? ऎन्दारम्भिसि अनु ग्रहिसुत्तारॆ. आदागि इल्लि श्रीमुन्नारायॆणचरणौ ऎन्दु सनुस्त सदवागियॊ योजिसुत्ताकॆ. व्यस्त देव! पदगळागि भव शरणं”. योजिसुवुदक्कॆ ऎम्ब प्रयोगदल्लि प्रमाणगळन्नु सम्बुद्धियागि अनुग्रहिसुत्तारॆ. भगवन्मामगळन्नु अदागि 1) “कमलनयन हेळि, वासु नीनु ननगॆ शरण्यनागु-रक्षकनागु, ऎम्ब प्रयोगनन्नू त्वमेवोपायॆ भूतो मे भव”, नम्ब वाक्य वन्नू 2) अकलहिल्लेन्‌ ऎम्ब पाशुरनन्नू 8) अकिञ्चनो-नन्यगतिशृ रण्य ऎम्ब स्तोत्र वाक्यवन्नू 4) श्रीमन्सा रायण स्वामिन्‌. इत्यादि मन्त्रान्तरगळॆन्नू द्वय विवरणवाद गद्यवन्नू नोडि श्रीमन्‌ नारायण ! ऎन्दु ऎरडु सम्बोधन पदगळन्नु हेळि, `तव’ ऎम्ब पदवन्नु अध्याहार माडिकॊण्डु सह योजिसुत्तारॆ. इल्लि शरणागति गद्यदल्लि “श्रीमन्नारायण त्वत्पादारविन्द. युगळम, ऎन्दू श्रीरङ्ग गद्यदल्लि “श्रीमुन्नारायण तव चरणारविन्द युगळं शरण महं प प्रपद्ये ऎन्दू अनुसन्धान माडिरुवुदु विवक्षित. । TE SLE I SAL द सु यव पज भष जु स बज ऐऐटि 41 1) विष्णु पुराण 3-7-33 2) तिरुवाय्‌ म्यॊ$ (6-40-10) 3) आळवन्दार स्तोत्र 22 4) पौष्ठर संहितॆ द्वयाधिकारः 984 इप्पडि वैस्तमानालुम्‌, समुस्तनानालुव5 विशेषण विशेष्यङ्गळ* निर्कुं निल्फैक्सु वैषम्यमिल्लॆ प- इन्निल्फॆ पूश्रोत्तॆर खण्डगळिलु मॊक्सुम्‌. “त्तरणौ” ऎन्सिर शब्दव नित्मनान दिन मङ्गळ निग्रहत्तुक्कु उपलक्षणवु. श्रियःपति यिनुडैय सर्वस्मात्ररत्ववुम्‌, नित्यविग्रह योगमुम्‌, ज्ञातव्यज्गळिल्‌ प्रधानतम’ मॆन्नुमिडम्‌, ; 1) नित्यसिद्धे तदाकारे तत्सरत्वेच पौष्टर । युस्यासि,सत्ता हृदये तस्यासौ सन्निधिं व्रजेत्‌ ।” इत्यादिहळिले प्रसिद्धम्‌. आहैयाल्‌ “(श्रीमन्नारायण ऎन्निरविडत्तिले सौलभ्यान्वित वतन परत्वमुम्‌, ६च्छरणौ” ऎन्सिरनिडत्तिले नित्यविग्रह योगनुम अनुसन्धेयवा, दिव्यात्मॆ स्वरूपकल्याण गुणापेक्षया ज्ञातव्यत्ते दिव्यमज्गळ विग्रहस्य कथं स्राधान्यर्म? ज.10 करुन्‌, की(9शॊन्न गुणादिहळलुम्‌, तॆळनिल्लादार्ळुवु्‌ शुद्धसत्त ब स इद्री (6! इप्पडि व्यस्त मानालुम्‌ इत्यादि - हीगॆ बिडिसि हेळिदरू, समस्त-समास युक्तॆ वागि हेळिदरू श्री मत्सदवु. विशेषणवागियू, नारायण पदवु विशेष्यवागियू इरुव निलैक्ळु-.स्थितिगॆ वैषम्यमिल्लॆ- व्यत्यासविल्ल, त्रुल्यवॆन्दर्थ. इन्निल्फै इत्यादि - ई विशेषण विशेष्य भाववु पूर्वोत्तर खण्डगळल्लि समानवादुदु. इदरिन्द उपायद्वित्वॆवो उपेयद्वि त्ववो वारिशवु. विशेषण विशेष्य भावदिन्द कूडिद. तत्ववु ऒन्दे. चरण्‌ ऎम्ब शब्दवु नित्यवाद दिव्य मङ्गळ विग हक्कॆ उपलक्षण. अन्दरॆ चरणवॆम्ब अव यववु अवयवियन्नुु उपलक्सिसुत्तदॆ. इदरिन्द नारायणादि दिव्य नामगळिगॆ दिव्यमङ्गळ विग्रह विशिस्कृत्व, लक्ष्मी विशिष्टत्व चतुर्भुज त्वाद्यसाधारणा कारवु रूढि निमित्त. श्रियपतियिनु डैय इत्यादि. लक्ष्म्मीसतिय सर्वस्मात्‌ परत्व शू, नित्य निग्रह योगवू तिळियल्पडबेकादवु गळल्लि प्रधानगळु. ई अंशवु 1) सित्यसिद्धेतदाकारे इत्यादिगळल्लि प्रसिद्ध. हेपषौष्ठर- तावरॆ प्रष्टदल्लि वुण्टागिरुव ब्रह्मदेवने, नित्यसिद्धेतदाकारे. नित्य सिद्धवाद भगवन्तन दिव्य मङ्गळ विग्रहॆदल्लिय्यू तत्परत्तेच-अननसर्वस्मात्‌ परत्वदल्लियू यस्यासि, सत्ताहृदये इत्यादि यावनिगॆ हृदयदल्लि ज्ञानवु रूढवागिदॆयो, अवनिगॆ भगनन्तनु प्रत्यक्षनागुत्तानॆ. अदागि सर व्यूहॆ विभवार्चनादि शुभाश्रय दिव्यमङ्गळ विग्रहगळु अवरवर इष्टानुसारब्रह्म विद्यॆ यल्लि अनुसन्थेयॆगळादरू, व्यूह विभवार्चनादि रूपगळु श्री वैकुण्ठदल्लि विराजमाननागि दिव्य मिङ्गळविग्रह विशिष्टनागिरुव भगॆनन्तन नित्य सिद्धवाद सररूपद परिणामगळॆन्दु तिळियल्पडबेकॆन्दु तात्पर्य. आहैयालित्यादि, आद्दरिन्द श्रीमन्नारायण ऎम्बल्लि सौलभ्यदिन्द कूडिद सरत्ववू चरण्‌ ऎम्बल्लि नित्य निग्रह. योगवू अनुसन्धेयवु. दिन्य मङ्गळ विग्रहद उत्कर्ष दिव्यात्मस्वरूसक्किन्तलू, गण्णगळिगिन्तलू दिव्य मङ्गळ विग्रहक्कॆ उत्कर्षवन्नु दिव्यात्म सरॊपत्तिलुम ऎन्दारम्भिसि अनुग्रहिसुत्तारॆ. अदागि “सत्यॆं ज्ञानमनन्तं ब्रह्म” ऎन्दु 985 । श्रीमुद्रहस्यत्र्रयसारे द्रन्यमय माय्‌, स्वविषयज्ञानत्ता ले ज्ञा सनसजक्कोचत्तु कु निवर्तकमाय्‌, सरत सौलभ्य व्यञ्जकमान दिव्यमज्नळ “निग्र नि हनेयिलक्का म्‌. । a निग्रहानु सन्धान प्राधान्यत्हे प्रमाणानि. इषा श्राधान्यतॆ त पृत्रि गद्य क ल्‌ गुणज्गळुक्कुमुन्ने दिन्नमण्ज ळ निग्रहत्तैयरुळि च्चॆ यॆ न दिम्मात्मस्व सॆ रूपत्ति ल्‌ तॆळवुडै यरायिरुक्क च्छै य्‌देयुम्‌ 1) मूर्तं उऊसनिषस्र्रतिष पाद्यवाद भगवन्तन दिव्यात्मस्न स्वरूपदल्लियू, क; शॊन्न-पूर्व दल्लि नारायण शब्ददल्लि स शुभा हेळिद स्वरू रूसज्ञानॆ निषयज्ञा श्रैय गुण दिव्यमङ्गळ नत्ता सॊशोचनन्न्न विभूत्यादिगळल्लियू ले ज्ञान एिग्रहवे निवर्त संशोचत्तुक्यु-तन्नन्नु कमूय-होगलाडिसुव वैकथ्यवाद यिलक्काम्‌-लक्ष्यवु. ज्ञानविल्लदवॆरिगू ध्यान आन्दरॆ माडिद सरत्व्त शि. श्रीमन्नारायण शुद्मसत्त मात्रदिन्द सौलभ्य द्रव्यमयवागि न्यञ्जकवाद दिव्यात्य शब्ददल्लि तिळिसल्पटि 4. हरॆ द न- सौलभ्यगळू अदक्कॆ स कल्याण गुणगळू न्यासोपासॆन विद्यॆगळन्नु, अनुष्मि सुववरिगॆ प्रुतृक्षनल्लदॆ इद्दरू दिव्य मङ्गळ विग ग्रहवु, मनुष्यर ण्णु मत्तु मन 3न तिळियुवन्तॆ बहळ सुन्दरवागि प्रत्यक्षवागि काणुत्तदॆ. सरत्व सौलभ्यगळल्लियू अवुगळिगॆ उचितवाद कल्याण गुणगळल्लियू ऎल्लरिगू दर्शन समानाकारवाद विशादुनुभववु उण्टागलु उपयुक्तवाद सत्टोन्मेषवन्नू उण्टु माडि उपकार माडुत्तदॆ. ई विषयवु “असौरामोमहाबाहुः अतिमानुष चेष्कया ! तेजोमहत्तया जापि संस्कार यति बूतु ॥ ऎन्दु तिळिसल्पट्टदॆ अदागि महासराक्रम शालियाद ई रामनु तन्न अतिमानुषवाद व्यापार दिन्दलू, सराभिभवनरूपतेजस्सिनिन्द लू पुरुष शब्द वाच्यनाद भगवन्तनन्नु ज्ञ्ञासकपडिसुत्तानॆ. सर्वास्मात्ररनाद पुरम पुरुषने इवनत, ऎन्दु द्योतवागुत्तदॆ ऎन्दु तात्सृर्य, ई रीतियाद उपकारतिशयदिन्द विज्या निष्ट त्तिगॆ दिव्य व्नङ्गळ विग्रहवु गुणगळिगिन्तलू प्रधानवादद्दु, ऎम्बुदन्नु तिळियपडिसलु “चरण? शब्ददिन्द उपलक्षितवागि द्वय मन्त्रदल्लि “नारायण”“ शब्बानन्तर सठितवागिद्दरू भगवद्भाष्यकाररिन्द, शरणागति गद्यदल्लि नारायण शब्दार्थवाद गुणगळिगिन्त्त मुं चितवागिं? ऎ९ “स्वाभिनुतानुरूपै हरा फ्‌ य ्प ऎट ऎन्दर दिव्य मङ्गळ विग्रहवु अनुसन्धान माडल्पट्टिदॆ. . ई विषयवन्नु प्राधान्यतॆ स्प त्र ऎन्दा रम्भिसि आचार्यरु तावे निरूसिसुत्तारि. अन्दरॆ दिव्य मङ्गळ सत्त वाधान्यवन्नु भ्‌ गद्यदल्लि गुणगळिगॆ मुञ्चितवागि दिव्य मङ्गळ विग्रहवन्नु आनुसन्धान माडिरुत्ताकि- दिव्य मङ्गळ विग्रहद प्राधान्यवन्नु भगवन्तन दिव्यात्म स्वरूपदल्लि कुरितु ऒन्दु ऐतिह्य अदागि विव्यात्मस्ट रूपत्ति ल्‌ इत्यादि- तळुवळकॆयुळ्ळवरागिद्दु कॊण्डे 1) मब ब्रह्म इत्यादि - SSE
  1. शान्तानन्त म न रूपं हरेः मूर्तं ब्रह्मततॊ-पि हि तस्ल्रिीयतरं रूपयदत्मद्भुतम्‌ ! यान्मन्कानि. य तासुबिं विहन्तो रूपाणि सर्वाणि तानि : आहुस्वैैरनुरूप रूपविभवैः गाडिळुगूढानिने ॥ पु.ति नो ’ द्वयाधिकारः 986 ब्रह्मततोपि तत्रियतरं रूपं यपत्यद्धु तव्‌” ऎन्रुम्बुड्लि ईश रॆन्‌तनक्कुं भोग्य फा मान नित्यनिग्रृहानुभवत्तिल्‌ ऊत्तत्ता ल RE. इर्‌ तमॆ कत्त र निषय त्तिल्‌ देहात वादिहळाह नरुञ्जॆ यश्‌दार दिव्यमङ्गळ विग्रहस्य शुभाश्रयॆत्वम्‌ सर्वेश्वरनुडैय दिव्यमङ्गळ विग्रहत्तु क्कु मूर्तम्ब्रह्म-दिव्य मङ्गळ विग्रहवु, ततोपि स्वरूसक्किन्तलू सौन्दर्यदि गुणगळिन्द कूडि अत्यग्भृतवागिदॆ. ऎन्दर हेळुवन्तॆ, ईश्वरन्‌ तन क्कुम्‌ इता,डि-भगनन्तनिगू भोग्यशमवाद अवन नित्य विग्रहद अनुभनदल्लि अभिनिवेशदिन्द तिरुमङ्गैयाळ्वार्‌रवरु भगवन्तन विषयदल्लि अवन देहवे आत्म स्वरूप-ब्र ह्म- स्वरूनमॆदुहे ळुत्तिद्दरु. देहवू आत्म वू ऒन्दे प्रकारवादवुऎन्दु हेळुवरु. ई देवात्म सट अज्ञान कृतवल्ल गत दिव्यात्म स्वरूपद हागॆ, अनन सञ्च प्रकारगळाद पर व्यूह विभव, हार. अन्तर्यामि विग्रहगळू ज्ञ्ञान्नस्वयं प्रकाश) आनन्दनुय गळागि दृष्टि चित्ता पहारगळागिरुवुवु ऎन्दु तात्सृर्य.. ऎरडू ऒन्दे विधवागिरुवुवु. ऎन्दु भाव. ई सन्दर्भदल्लि,
  2. विश्वातिशायि सुख रूप युदात भस्तं व्यक्तिं करीश कथयन्ति तदात्मिकान्ते ! यीनाधिकोहॆति मतिस्त ऒदु पासकानां सा कॆं त्रमेव तन वेति वितर्य डोलाम्‌ ॥। वरदराज सञ्चाशत्‌17) ऎल्र करीश! निन्न स्वरूपवु. विश्वातिशयवाद ज्ञानानन्द रूपवु. निन्न दिव्य मङ्गळ विग्र हवू मः ज्ञ्य्ञाननन्द स्वरूपवादद्दु. इडि निन्न न्नु उपासनॆ ` माडुववरिगॆ ४ दिव्य मङ्गळ विग्रहवेनीने ? अथवा अड निन्नॆ” शरीरवे ऎम्ब सन्देहवु : उण्टा गुत्तदॆ. 2) किमात्म को भगवान्‌, कॆमात्मिका व्यक्ति, ज्ञानात को भगनान्‌, ज्ञानात्मिसा व्यक्तिकि, रहस्याम्माय) (भगव ह्‌ रूपनति. आवन व्यक्ति -शरीरवु यान रूसनादद्दु. भॆगवन्तनु ज्ञाना त्मकनु. अवनु शरीरवु, ज्ञानात्मकनादद्दु. स्वियं प्रकाशवु.) इत्यादि प्रमाणगळु इल्लि अनुसन्धेयगळु. सर्नेश्वरनुडैय दिव्य मङ्गळ निग्रहत्तुक्कु इत्यादि हक्कॆ शुभत्ववु (पासहारित्रवू) आश्रॆयत्तॆवू - बा (९श्वरन उण्टु. fii प्रमाण EE पसिवु दाह, मॊदलादवुगळिल्लद भगवन्तन स्वरूपवेनु, बेरॆ आवतार विग्रहगळेनु इवॆल्लक्कू लक्मियु सदृश वाद स्वरूप रूप विग्रह, विभवैः- आनुकूलृगळिन्द गाढवागि संश्लिष ळागिद्दाळ, चतुश्लों.4 987 श्रीमद्रहस्यत्रयसारे
  3. नापंहरति यत्नुंसां स्मृतं सङ्कल्पनामयवु । तत्पु ण्डरीक नयनिर्म निष €र्र्द्रृक्र्यान्युहं मुखम > 2) * रूपादार्य गुणः पुंसां द ष्टि चित्तापहारिणवा्‌? इत्यादिहळिर्र डिये, शुभत्व मव आश्रयत्व मुमुञ्जु बद्द र्ळु आश्र यत्न मुण्डाहिलुवु्‌ शुभत्व मिल्लै. भगनत्स ऎरूप त्तु क्सु शुभत्व माणॆ eS ‘आत्रयत्त मिल्ल.
  4. षापंहरति इत्यादि शुभ प्रदत्व कै दृष्टान्तविदु. 2) रूपौदार्य गुणैः : इत्यादि-अत्यॆं्ध सुन्दरवाद्दरिन्द दृष्टि चित्ता, Te pe निलम्बनॆवागिदॆ. मनस्सिगॆ म जियॆन्दथ बद ; ल्राश्र यत, स्टे इत्यादि. बद्ध जीवरिगॆ शरीरदिन्द कूडिरुवुदरिन्द, आश्रयत्व प्रमनो ग्राहैरूसवाद आश्रॆयत्वनु इद्दरू पापहॆरत रूपवाद शुभत्वविल्ल. भगवत्सरूपत्तुक्ळु- इत्यादि-भगनन्तन स्वरूसवु ध्यानिसल्पट्टु पासनन्सु ज्‌ क] दॆ. आदरॆ नुनोगाहैत्व रूसवाद आक्र्रयत्वविल्ल. “नतत्‌ योगयुजा शक्कं नैनञ्चॆन्तयिकुं यतः “ऎन्दु आरम्भदल्लि योगदिन्द कूडिद ‘मनस्सि गॆ भॆगनत्स रूपवु गोचरवागुवदिल्लवॆन्दु विष्णु पुराणवु हेळु त्तदॆ. आदरॆ शुभाश्रॆय दिव्य मङ्गळ निग । हॆनन्नु चिन्तनॆ. माडुवुदरिन्द योगव निस्क्रन्ननागि तदनन्तर स्वरूसवु ध्यानक्कॆ विषयवागुत्तदॆयॆन्दु “निष्टन्न्मयोगि भध्येयन्तत्‌? ऎन्दु हेळि रुवुदरिन्द, भगवनत्स ृरूसक्कॆ आश्रॆयॆत्ववु. इल्लवॆम्बुदु आरम्भयोगि विषय. भगनत्स्वरूपक्कॆ आश्रयत्ववु इदॆयॆम्बुदु निष्पन्न योगि विषय. ।
  • इदर तात्सैर्यनेनॆन्दकॆ मनस्सिन कल्मषत्ववन्नु ? वारिसुवुदक्कॆ शुभवॆन्दर्थ. आश्रयत्व वॆन्दकॆ मनस्सु विषयान्तरगळल्लि होगदॆ अवुगळल्लि निष्ट हतॆयन्नुण्टु माडुवन्तॆ सर्वाधिक सौगन्ध्य सौकु माग्य लानण्यादि गुणगळिन्द क्वि कूडिद्दु मनस्सन्नु सॆळॆयुवुदु. दिव्यात्म स्वरूप वु मनोमालिन्यवन्नु होगलाडिसिदरू, उपासनॆयु निस्प्रन्नवाद मेलॆये मनस्सिगॆ विषय वागुत्तदॆ. “भा मालिन न्यवन्नु होगलाडिसलु समर्थवागुत्तदॆ. दिव्य मङ्गळ विग्रहवु विद्याधिकारदशॆयल्ले अन्दरॆ आरम्भदल्ले मालिन्य निवारकवागुत्तदॆ. अद्दरिन्द शुभ श्था सौ आश्रयस्ट शुभाश्रयः ऎन्दु दिव्य मङ्गळ विग्रहवु विशेषिसल्पडुत्तदॆ. —— ९१/२६”) -्ण गर कार 77
  1. विष्णु पुराण (5-12-4) भगवन्तन सङ्कल्पनामयं- इच्चॆयिन्द परिग्रहिसल्पट्ट दिव्य मङ्गळ विग्रहवु नोडुववर पापगळन्नु होगलाडिसुत्तदॆ. आ भगवन्तन ताम्‌ पुष्पक्कॆ सदृशवाद कण्णागळिन्द कूडिद मु-खवन्नु नोडुव भाग्यवु ननगिदॆ (आक्रूरर मातु इदु) । 2) चन्द्रकान्ताननं रामं अतीव प्रिय दर्शनम्‌ ॥ रूपौदार, गुणॆःपुंसां दृष्टिचित्तापहारिणम* ॥ न ततर्प सदब नन्तक पश्य मस नराधिपम्‌ ॥ क चन्द्रन हागॆ प्रकाशवाद व रुखवुळ्ळवनु श्री रामचन्द्रनु अवन दर्शनवु बहळ प्रि यकरः रूपद औदार्म- महत्व दिन्दलू ( उदारोदात्म महतो. ऎन्दु अमर) कल्माण गुणगळिन्दलू गण्डसर कण्णु मनस्स न्नु सॆळॆयु युववनु. रूपद औदार्य दान अन्दरॆ नोडुववरिगॆ तन्न सौन्दर्य वन्नुक्ळिदान माडि अवर मनस्स न्नु सॆळॆयुववन्नु दशरथनु इन्थह श्रि « रामचन्द्र नन्नु नोडि तृप्तियन्नु हॊन्दले इल्लु द्वयाधिकारः । 988 संसारबन्धरहितमान परि शुद्धात्म स्वरूसत्तु क्कु, संसरिकॆ क्कु सहकारिं्‌ि १ ेग्यृतॆ यिल्ल ये याहिलुम्‌, परतन्त्र चत यताले संसरिकॆ कु स्प रूसयोग्य वस्तुवा हैयाले अआदुक्टु हेयप्प ्रत्यफीकत्त रूपॆ शुभत्त मुमिल्लॆ” स आश्रयत्च ममुम्मिल्छॆ मुक्त रुडैय निग्र ह परिग्र ह दश्रॆ यिंलुवर्‌, नित्यविग ग्रहरान नित्य ;र्युम्‌, अश्रयत्त मुण्ण्णॆ (याहि लुवत्‌ चा ट्‌ क्षममान शुभत निल्लॆ. आहै याल्‌ दिव्य मङ्गळ. विग्र हतु मक्क मुमुश्षोपयुक्तमतान शुभत्वमुनं*, आश्रयत्त मुम्‌ उळ्ळदु. उक्तमर्थं कारिकया सङ्गहाति ल इ सरावर सुखग्राह्यं प्रॆ प्रेमबजोध स स्रसावकम्‌ । स्वरूपा त्‌ स्वानिनोरूप बम निदुः॥ 1001 सं ॊरॆबन्धरहितमान इत्यादि संसार बन्धविल्लद मुक्तात्म स्वरूपक्कॆ पुनः संसारदल्ली हुट्टलु कर्मपर वश्यत्व नॆम्ब सहकारि Se इल्लदॆ इद्दरू, परतॆन्त त्र चेतनतैयाले भगवन्तनिगॆ परतन्त्र चेतनत्व रूप संसरण स्वरूसयॆ.. (ग्यतॆयिन्द कूडिद स न्रिवाद्दरिन्द आ मुक्तात्म स स्वरूसक्कॆहेय स्प प तैनीकत्व रूस ५ वु इल्ल. निग्र्रहॆविल्लदिरुवुदरिन्द योगयुज्मनो ग्राह्यत्वरूप आश्रयत्चवू इल्ल. मुक्त रुडै य इत्यादि - दिव्य निग्रहनन्नु परिग्रहिसिरुव दशॆयल्लि मुक्त रिगू नित्य निग्रहदिन्द कूडिद नित्यरिगू आश्रयत्ववु इग्णरू संसार निवर्तन क्षनुवाद शुभत्ववु इल्ल. आहॆ याल्‌-आद्द 0 भगवन्तन दिव्य मङ्गळ निग्रहक्कॆ मुमुक्षुगळिगॆ ल. A del शुभत्ववू RN वू उण्टु. मेलॆ हेळिद अर्थवन्नु कारिकारूपवागि सङ्ग्रहिसुत्तारॆ. परावर सुखग्रा ))ह्यं इत्यादि- पर-ब्रह्मादिगळु अवर-निष्ट न्नयोगिगळल्लद नानुगळु, ई इब्बरिगू सुखवागि ग ६ आश्रयत्त्ववॆङ्गर्थ. इल्लि अवर ग्राह्यं ऎन्दति हेळिरुवुदु योग युक्कुगळिगॆ भगवश्स्हरूहवु स ग्गा ह्य वल्पवाद्दरिन्द निरालम्बनयोग विषयवाद दिव्यात्म स्वरूपक्कॆ निष्टन्नयोगिगळल्लदॆ ik योगगॆ आश्त) य त्वविल्लवॆम्बुदु सूचिसल्प टैतु. पॆ क्रेमुबोध- भक्ति चा ह स्वरूप साक्रात्कारक्कू नो निवर्तन द्वारा, “पुसावकमे्‌-उत्पादकव. इदरिन्द शुभत्ववु सिद्ध स्वामिनः- स्वामिय स्वगूपात्‌ म स्वरूसक्किन्त रूसं-दिन्यनुङ्गळ विग्रहवु बनान तमं विदु-- ध्यानॆक्कागि स्वीकरिसलु बहळ श्रेष्टवु- दिव्यात्म स्वरूपवु हेय निवर्तॆकवागि उपादेयवु, निष्टन्भ Wiad ध्यानिसल्पडुवुदरिन्द उपादेयतर. अदक्किन्तलू, योग युक्कुगळादनरिगॆ (योगारम्भ दकतॆयल्लिरुवरिगॆ) सुख ग्राह्यवाद्दरिन्द दिव्य मङ्गळ विग्रहवु उपारीयतनुवु. ध्यान माडलु स्वीकरिसुवुदक्कॆ बहळ श्रेष्ठवु. इल्लि, पद्माभिराम वदनेक्षण पाणि पारं दिव्यायुधाभरणमाल्य निलेसिनं त्वाम्‌ । योगेन नाथ शुभमाश्रयमात्मनन्तः सालम्बनेन सरिचिन्त्य नयान्ति तृस्तिम्‌ । ``989 श्रीमद्रहस्यत्रयसाकी शरण- गति सच वाकृत्तिलुम्‌ “मामेकं शरणन्नव्रज ।» ऎन्रु विग्रह विशिष्टन" इलक्ळाय्‌ तोत्तिनान ऎम्ब शरणागति दीपिका श्लोकवु आनुसन्धेयवु. (तामरॆ हूविनन्तॆ महोज्ञनाद बायि, कण्णु, कै कालुगळन्नुळ्ळवनागि दिव्यवाद आयुध आभरण, चन्दन, मालॆगळिन्द अलङ्कृतवाद ₹9 4 शुभाश्रय दिन्यमङ्गळ निग्रह विशिष्टनाद भगनन्तनन्नु सालम्बन योगदिन्द ध्यान माडि इत 9, कि यॆ ह साक्षूतृरिसि तृप्ति यन्नु हॊन्दुवुदिल्ल.) “ओवितित्यात्मानं युञ्जीत” ऎन्दु प्रपदनवन्नु विधिसुव वाक्यदल्लि दिव्य मङ्गळ निग्रहनन्नु वेद्यवागि तिळिसलिल्लवल्लवे. द्वय मन्त्रदल्लि चरण शब्दनन्नु हेळिरुवुदु श्रुत्यनुसार वेद्य वल्लदुदरिन्द्य अधिकवागि हेळिरुवुदु दोषनल्ल आद्दरिन्द श्रीमन्नारायण ऎम्बल्लि स्वरूपवे विवक्षितवॆन्दु चोद्य. इदक्कॆ समाधानवन्नु "शरणागतिनिधायक वाक्यत्ति ल ऎन्दा ! रम्भिसि समाधानवन्नु तिळिसुत्तारॆ. अदागि शरणागतियन्नु विधिसुव सर्वधर्मान्‌ परित्यज्य” ऎन्दारम्भिसुव चरनु श्लोकदल्लि “मामेकं शरणंव्रॆजग ऎन्दु विग्रह वितिष्ठनु इलक्टाय्‌_ लक्ष्यवागि तोट्रॆनान 6. प्रशाशिसिदनु. इदक्कॆ भाववेनॆन्दरॆ चरम शॊ तवु. शरणगति विधिवाक्य श्रुति निहितवादुदस्सि स स्मृतियल्लियू विधि कल्ल शि माडुवुदरिन्द एनु प्रयोजनवॆन्दरि केळबारदु. श्रुतियन्नु उपजीविसि स्प वृश्तॆगळाद पुरुषकृतगळाद ग्रन्थगळिगॆ श्रुतिये मूलवाद्धरिन्द श्रुति विधियी साकु. पौरुषेय ग्रन्थगळु श्रुतिय अनुवाद मात्रनागिद्दु - अबादितार्थगळल्लि मात्र स्रमाणगळागुत्तॆवॆ, ऎम्बुदु ऒप्पॆल्बडुत्तॆदॆ. आदरॆ भगवन्तनिन्द प्रणेतगळाद श्री गीतोषनिसदृगवच्चास्त्रगळु स्वाभाविक सर्न्वज्ञमूलकत्ववाद्दरिन्द श्रुति मूलकत्ववु बेकॆम्ब अवश्यकतॆयिल्ल. श्रुतिगळल्लियू अन्योन्यवाद” उपजीव्यूपजीवक भाववु हेगॆ इल्लवो हागॆये भगवद्वाक्यगळिगू श्रुति वाक्यगळिगू परस्पर ऊउपजीव्योसजीवक भाववु इल्ल, वेद संवादवु सार्वत्रिकवाद्दरिन्द वैदिकत्ववू होगुवुदिल्ल. वेद शाखॆगळल्लियू ऒन्दे करवन्नु विधिसिदरू पति पत्रै त त्रभेरदिन्द सार्थकतॆ साधिसल्पट्टदॆ. अल्लियू अनेक धर्मगळन्नु तिळिसु वाक्यगळे कर्म विधायॆकगळु. आल्ब धर्मवन्नु उन्‌ वाक्यगळु आ गुणगळ विध्य गळ अन्यत्रविहितवा र्‌ कर्मगळ आनुवार मात्रवॆन्दु मीमांसकर अभिप्राय आद्दरिन्द “ओनिन्त्या त्मानं युञ्जीत”, :ऎम्ब श्रुति. वाक्यक्किन्तलू, अधिकारिनैरपेक्ष वेद्याकार ’ फॆलविशेषादि, अनेक धर्मगळु हेळल्पडुवुदरिन्द चरम श्लॊ (कमे शरणागतिगॆ निधि वाक्यवॆन्दु आङ्गीकरिसुवुदु. युक्तवॆम्बुदु तत्व, ई चरम श्लोकदल्लि “मामेकं शरॆणव्रज”. ऎम्ब विधियल्लि दिव्य मङ्गळ निग्रह विशिष्टनाद तन्नन्नु “माम्‌ ऎन्दु कळिस सुवुदरिन्द, शुभा श्रयवाद दिव्यमङ्गळ विग्रह विशिष्टतॆयिल्लदॆ दव्यात्म स्वरूसवु ग्रहिसल शक्कवाद्दरिन्द, दिव्य मङ्गळनिग्रहनिशिष्टने प्रसत्त व्यनु. विग्रह एशिस्टृ नल्ले शरणागतियन्नु माडबेकॆन्दु निधियु. पर्य व वसानवागुत्त दॆ. pees ऎम्बल्लियू जू नागि हेळल्प डुव वाक्यान्तरगळ गॆ अनुगुणवागि विग्रह , विशिष्ट ने न्यास विद्यॆयिन्द नशीकार्यनु आ अभिमतवादद्दु. आदरिन्द वस्तु सामर्थ्यदिन्दल्लू विधि बल दिन्दलू दिव्य मङ्गळ विग्रह विशिस डने प्रसत्तन्यनु. ऎम्बुदु सिद्धा ;न्तनॆन्दू करूरु स्वामिगळु तॆम्म सारकॆ सामुदी व्याख्यानदल्लि ववस्थॆ स रॆ,द याधिकारः 990 इद्दि व्यनिग्रहं परव्यूहाद्यवस्थापञ्चकत्र,लुम्‌ शुभाश्रयमॆन्नुमिडम्‌ शास्त्र सिद्धम्‌. दिन्यमङ्गळ विग्रहस्य शुभाश्रयत्ते स्थित, चरणयोकीव शरणत्ते को हेतुः? चित्तालम्बन . सौकर्य कृपोत्तम्भक (न) तादिभिः । उपायत्चमिह स्वाविषादयोरनुसंहितम्‌ ॥ इ दासभूतन्‌ औचित्यातिशयता, लुनु्‌,1) “अनतिक्र मणीयंहि चरण ग्रहणवु? ऎन्सि नपडिये कृ पोत्त म्भकश्पा ति शयॆत्तालुम्‌,2)” कनाम्स तस न्दिनि” इत्यादिहळिर्पडिये भोग्यत्वा तिशयत्ता मम्‌ तिरुवडिहळ्ळॆ अवलम्बिक्सिरान्‌. हागादरॆ. उत्पत्ति विशिष्ट श्री पार्थ सारथिय दिव्य निग्रहॆदिन्द कूडिद भगनन्त नल्लि शरणागतियन्नु मूडबेकॆन्दु एर्पट्टु विग्रहान्तरगळु अन्वयिसदॆ अवतारान्तरगळल्लि प्रस त्रियन्नु गु तडॆयल्पडुत्तदॆ. यॆन्दरॆ आदक्कॆ समूधाननन्नु इद्दिव्य निग्रहॆम्‌ ऎन्दारम्भिसि अनुग्रहिसुत्तारॆ. ई दिव्य विग्रहॆवु सरव्यूहाग्यनस्थॆगळिद कूडिद ऐदु रूप गळल्लियू शुभा श्रयवॆम्बुदु शास्त्र सिद्ध. आद्दरिन्द आयाया शास्त्रगळिन्द अल्लल्लि हेळल्बट्टु परव्यूहादि ऎल्ला रूपगळू शुभाश्रयगळाद्दरिन्द प्रपत्त्यव्यगळु मत्तु उपास्यगळु ऎन्दु उपदेशिसल्पट्टदॆ. इवुगळिगॆ विरोधविल्लदॆ सर्व प्रकार शुभाश्रय विशिस नाद पार्थ सारथि रूपदल्लिरुव तन्नन्नु प्रसत्रव्यनन्नागि “मामेकं शरणंव्रज” ऎन्दु हेळिरुवुदु इतर रूसगळिगू उप लक्षणवॆम्बुदु सिद्धान्त. हागादरॆ अचेतॆनवाद चरणगळन्नु शरणवागि हेळिरुवुदक्कॆ एनु कात्सर्यवॆन्दरॆ आदन्नु चित्ता लम्बन सौकर्य इत्यादियूगि आरम्भिसि निरूपिसुत्तारॆ. हनि दॊड्डदार भगवन्तन विग्रहवन्नु उपायवागि ध्यान माडुवुदक्किन्तॆ चिक्कदाद श्री पादगळन्नु उपायवागि ध्यान माडुवुदरल्लि चित्तक्कॆ-.आलम्बन आश्रय सौकर्यनिरुवुदरिन्दलू क पोत्त ०भन तादिभिः कृपॆगॆ उत्तं भकवाद्दरिन्दलू उपायत्व 0-निरपेश्स रक्षकत्ववु स्वामियाद भगवन्तन पादगळल्लि अनुसन्धान मूडल्पट्टदॆ. इदन्नु इङ्गु on भूतनु ऎन्दारम्भिसि विवरिसुत्तारॆ. अदागि इङ्गु ई प्रकरणदल्लि दास भूशनिगॆ पादग्रहणवु अत्यन्त उचितनाद्मरिन्दलू अनति क)मुणीयं हि चरण ग्रहणन`्‌? दयाळुवु तन्न कालन्नु हिडिदवन इषा फर्थवन्नु कॊडदॆ बिडिसिकॊण्डु होगलागुवुदिल्ल, ऎम्बन्तॆ कृपोत्तम्भक श्वातिशयत्ता लम्‌ चरण ग्रहणवु. भगवन्तन कृपॆयन्नु अधिक सडि सुत्तदॆमाद्दरिन्दलू 2) तवामृतॆ स्यन्धिनि इत्यादिगळल्लि हेळिरुवन्तॆ भोग्यत्वातिशयदिन्दलू प्रपन्ननु भगवन्तन श्रीपादवन्नु आश्रयिसुत्तानॆ. 1.2) तलामृतस्मन्दि पादपङ्कजे निवेशितात्माकथमन्यदिच्छति । सि तेंरविन्दे मकरन्द निर्भरे मधुवृतोनेक्ष-रकंहि वीक्षते ॥ भगवन्तने दि न्न मधुस ै०दियाद पादपद्म दल्लि मनस्स न्न्न ट्र वन्नु ऐश्व र्य कॆ वल्मा दि इतर क ऎद्रपुरुषार्थ गळन्नु अपॆ पेक्षिसुवुदिल्ल. हेगॆन्दॆरॆ जेनिनिन्द पूर्णवाद ता वरपुष्टवु इरुव, मधुकरवु- जेनुहुळवु इक्षुरकं- तीरौमु कळ्ळिहूवन्नु अपेक्षिसुवुनिल्लवल्लवे. 991 श्रीमद्रहॆस्कत्तयॆसा २₹ इवृर्थं 3) “सर्वदा चरणद्वन्द्वम्‌” 4) “त्रत्साद कमलादन्यत्‌” क्र) ममते पादयोटसि तम्‌” 6), “लोक निक्रान्न चरणौ शरणं ते-व्रजं निभो? 7) “सभ्रातु श्हरणौ गाढवर्‌” 8) “तस्य ताम्रुतलौ तात चरणौ सुप्र तिष्कितौ । `` सुजात मृुदुरक्ताभि रज्नु वीचिकॆलङ्क्क तौ । प्र यॊतेन मुयामूर्ध्मा गृहीत्का द्यभिनन्दितौ ॥» 0) “वण शरणंयातः” 10) प्र सना हघौघविध्वंसि चरणौ शरणङ्गत;? इत्यादिहळ लुव्‌ इव्दर्थम इत्यादि शेषभूतनु भगवन्तन पादगळन्ने आश्रयिसुवुदु युक्तवादद्दु ऎम्बुदक्कॆ नचनान्तरगळन्नु प्रमाणीकरिसलु इनव्वृर्थवत्‌ - ऎन्दारम्भिसि आचार्यरु आनुग्र सुत्तारॆ. अदागि 8) सर्वदाचरण द्वन्द्वम्‌ व्रजामि शरणं तवै ऎम्बुदु मुन्दिन पाद. निन्न ऎरडु पादगळन्नु शरण हॊन्दिद्देनॆ 4) त्वत्पाद कमला दन्यत्‌ निन्न पादकमलवल्लदॆ ह्लेमनन्नु कॊडतक्कद्दु ननगॆ बेकि यावुदू इल्ल 7) मम ते पादयोः स्थितमगि “न काम कलुषं चित्तं” ऎम्बुदु मॊदलनेय पाद. नन्न शुद्द मनस्सु निन्न पादगळल्लि लग दागि 6) लोक निक्रान्त चरणौ शरणन्ते वज्रं निभो_रोकगळनन्नु, अळॆद निन्न पादगळल्लिशरण” 7) सभ्रातु श्लरणौगाढं -लक्ष्मणनु सीतॆयॊडगूडिद अण्णन कालुगळल्लि विश्वासयुक्तना शरणु हॊन्दिदनु 8) तस्य ताम्र तलौ तात चरणौ सुप्रतिष्ठितौ इत्यादि- परिशुद्धनागिद्दु आ कृष्ण सरनूत्मन पादगळन्नु तलॆयल्लि धरिसि नमस्सुरिसिदॆनु ‘) चरणौ शरणं यतातः पारगळनक्नि शरणं हॊन्दिदॆनु. 10) प्रपन्ना घौघ विध्वंसि चरणौ शरणं गतः- प्रसन्नर po
  2. देवानां दानवानां च सामान्य मधि दैवतम। सर्वदा चरण द्वन्द्वं व्रचामि शरणं तव ॥ धि चितातास्तोत्र(1-2) : दॆ1वतॆगळिगळु दानव ू, भगवन्तनु सामान्यनाद देवरु.ऎल्लरिगू बेकादवनु. अन्थह निन्न ऎरडु पादगळन सर्पकालगळल्लियू रक्षकगळन्नागि आश्रयिसन्त्तेन्मॆ वं
  3. त्वत्पाद कमलादन्मत्‌ नमे जन्मान्तरेष्टपि’! निमित्तं कुतलस्कास्ति येन गच्छामि सद्धितिम ॥ ’ . जिन्ततास्तोत्प (1-10) चितन्त; (1-10) स्वामिये । इन्न पाद कमलगळन्नु बिट्ट रॆ, ननगॆ क्षेमवन्नुण्टिुमाडि सद्गतियन्नु पडॆयलु ुवन्त्रवु बेरॆ गा इल्ल
  4. न काम कलुषञ्चित्तं ममतेपादयोः स्थितम्‌ । तु सर्वजन्मसु कीवलम्‌ ॥ जिन्ततास्तोत्रम्‌ (1.13 निन्न पादगळल्लि सक्तवागिदॆ, ऎल्ला जन्मगळन्लियू विष्णु नियाम्ब कुलुष्कविल्लद नन्नमनस्सु इमा रण्मकाण्ड (15-6) 942ने पुटनोडि
  5. भारत आरण्यपर्व (160-135) 9) 10, ‘द्वयाधिकारः 992 प्र सिद्ध म्‌. इवतॆ तॆ यडियॊत्ति नवर्‌हॆळुम्‌ ) “उन्न डिक्की) अमर्‌न्नु पुहुन्बेने? वन्रुर्‌ 2) आ । त्रादमूलवु्‌ शरण्य प्रुसद्ये” ऎन्फुव्‌ अरुळिच्चॆ य्‌दार्‌ ल सौकुमार्या दि गुणविग ग्रहवान” हरिः । तस्यसा स्वा ऒप ग्रदानेतु साधनं ड्‌ पद द्वयनं्‌’ ॥ ऎन्नु बज्‌ प गादन चरण शब्दे अवधारणं विनस्तितम्‌. चरणौ ऎन्मिर विडत्तिले 4) “तमेव शरणं गच्छ” न) “क्रृल्‌हळ्‌वैयी शरणाह पापगळन्नु होगलाडिसुव पादगळन्नु शरण हॊन्दिदॆनु इत्यादि वाक्यगळल्लियू भगनन्तन पादगळन्नाश्रयिसुवुदु प्रसिद्धवागिदॆ. । इवट्ट्रीयडियॊत्तिनवर्‌ हळुम्‌ इत्यादि- ई श्री सोत्तिगळन्नु 1) उन्नडिक्टी /; अमर्‌नु पुहुन्देने - निन्न पाद सरिसरगळल्लि महा विश्वासदिन्द नन्मात त्म रक्ष्मा भरवन्नु समर्पिसि ज्हीनॆ ऎन्दू 2) त्वत्वाद मूलं शरणं प्रपन्ये - निन्न पाद मूलवन्नु शरण च- द्वेनॆ ऎन्दू कृ गि हेळिद्दारॆ. 8) सौगुध्य सौकुमार्यादि - ऎन्दु सौगन्ध्य सौ मार्यादि बळद काडिद दिव्य. शरीरवनुळ्ळव वनु श्री हॆरियु. अवनु तन्नन्नु नमगॆ 3 भविसलु कॊडुवुदक्कॆ : अवन ऎरडु पादगळे उपाय भूतगळु ऎन्दु अरुळाळ पॆरुमाळ्‌ ऎम्बॆरुमूनार्‌ प्रतिपादिसिद्दारॆ. रण्‌ ऎन्निर विडत्तिल्‌ इत्यादि चरणौ ऎम्बल्लि “तमेव शरणङ्गच्छ? अवनन्ने उपायवागि वरिसु 5) क्टेल्‌हळनॆ ये शरणाह-पादगळन्नॆ ₹ उपाय कै). अहिलडिळ्लीन्‌ ट्‌ उन्नडिक्की) अमर्न्नु ऎ पुहुन्देने । तिरावाय्‌म्नॊळि (6-10- 10. 963 ने प्रट fs
  6. नधर्मनिष्को,स्मि नचात्मवेदी नभक्तिमान्‌ त्हच्छ्चरणार विन्दे । अकिञ्चनो,नन्मगति शृरण्य त्वत्वादमूलं शरणं प्रपद्मे ॥ आळवन्दार्‌ स्तोत्र
  7. सौगन्ध्य सौकॆमार्य लावण्कादि- शरणागति गद्म.
  8. तमेव शरणं गच्छ सर्व;भावेष भारत । तत्त्प्रसादात्‌ परां शा-तिं स्थानं प्रुप्प्यसि शुश्चतम्‌ ॥ गीतॆ (18-62) ऎलै आर्जुस, सर्वात्म ना आ भगवन्तन न्ने शरण हॊन्दु, सर्वकर्म बन्धनदिन्दबिडल्बट्टु शाश्वतवाद परम पदवन्नु हॊन्दुत्तीया.
  9. उृ्यलैयॆन्बिल्‌ पेय्‌चिषुलॆयोडु अवळ्ळॆउयिरुण्डान* कल्‌ हळवैये शरणाह क्कॊण्ड कुरुहूर्‌ शडगोपन्‌ । क्रंलिन्‌ मलियच्चॊन्न ओरायिरत्तुळिप्पत्तुम्‌ म्मुंलैतीरवल्लार्‌ कामर्‌ मानेय्‌” नोक्कियर्ये ॥ तिरुवाय्‌म्मॊ0 (२-8-11) पूतनासंहार माडि ऎरोधि पापनिरसन तडणडिद भगवन्तन पादगळन्ने उपायवागि आश्रयिसिद नम्माळ्वार्‌ 992 । श्रीमद्रहस्यत्रयसाके
  10. नाकसैनिश्सै नन्ब्फ्रिरान्‌ शरणे शरण्‌” इत्यादिहळिर्‌सडिये अवधारणम्‌ निनक्तितम्‌.
  11. नागण्ण मिश्र नम्बरान्‌ शरणे शरण्‌ - आदि शेषन मेलॆ नमगॆ सरमोसकारनागि कुळितिरुव a, शरणे-त्री पादगळे, शॆरण्‌-उसपायॆ इत्यादि वचनगळल्लि निरूपिसिरुनन्तॆ, “सर्वंवाक्यं, सावधारणं” ऎम्ब न्यायॆनन्मनलम्बिसि आवधारणवमं्‌-आनवधारणवु विवक्तित. इदर तात्सर्यवेनॆंरक, इल्लि “चरणावेव शरणं प्रपद्ये” निन्न पादगळन्ने उपायवागि अध्यनसाय माडुत्तेनॆ ” ऎन्दु हेळुवुदरिन्द निन्न पादगळु विनह बेरि पादगळु ननगॆ उपायविल्लवॆन्दु फलिसुत्तदॆ. इदरिन्द बेरॆ सिद्धोपायवु यावुदू इल्लवॆन्दु एर्पडुत्तदॆ यल्लवॆ. इदु उपासनक्कू साधारणवाद्दरिन्द प्रशस्तिगॆ गॆ विशेषविदॆ, “ऎम्ब चोद्यक्कॆ परिहारवु. इल्लि विवक्षतवु. अदागि- “देवतान्तर धर्म्यादि त्यागोक्तिर विरोधिसि । उपासकेइनितुल्यत्वादिहसा न न विशेषिता ॥ ऎन्दु हेळिरुवन्तॆ सिद्धोपायन्तरवु निवकारदिन्द व्यावर्तिसल्पडुत्तदॆ. ऎन्दु हेळुवुदु इल्लिन ` अनधारणक्कॆ तात्परृविल्ल. मत्तेनॆन्दरॆ “तनचरणावेव तरक अध्यवस्यामि, नतु मामनि मद्र कायान्‌ ४ फायॆमाकलयानि”आन्दरॆ निन्न पारगळन्ने उपायवन्नागि अध्यवसाय माडुत्तेनॆ. नन्नन्नू जतॆ रक्षॆयल्लि उपायनन्नागि सेरिसिकॊळ्ळ तॆ त्रेनॆन्दल्ल. ऎन्दु तन न्नु उपाय कोट यिन्द निवर्तिसि, तॆन्नल्लि तन्न भरद अन्वयवन्नु निवर्शिसिकॊळ्ळुवुदु विवक्षितवु. तः सश्च्रादस्मद्य तन निरपेक्षेण भवता समर्थ्योससानर्थः” ऎन्दु अनुग्रहिसिद रीतियल्लि निरसेक्षोसायत्न प्रपत्तिगॆ विशेषनाद नेद्याकार प्रॆसत्तिगॆ असाधारणवागि “तडेकोपायतायाञ्चा,त्वमेवो - पाय भूतोमे भन, इत्यादिगळल्लि प्रसिद्धवाद ईनिरपेक्षोपायत्ववु अध्याहॆरिसल्पट्टि अवधारण वाद-एवकारदिन्द फलितवु ऎन्दु तिळियुवुदु. युक्त. शरण शब्ददल्लिये निरपेक्षोपायत्व वन्नु कॆलवरु अनुसन्धान माडुवुदु. अवधारणार्थ्वकवाद एनकारवन्नु इल्लि अध्या हार माडि अनुसन्धान माडिरुव वचनगळिगॆ नैष्य स) ल्यवन्नु टु माडुवुदरिन्दसरियल्ल. ई अंशवु मुन्दिन अधिकारदल्लि”: नेकं शरणन्न्रज’ ऎम्बल्लि व्यक्त. चरणौ ऎम्बल्लि निभक्त भि प्रेतवाद अर्थ. उपायद्वित्व ‘प्रसङ्ग परिदार 1… सुशिन दु तत्व निवक्तॆ. ॥ ई द्वय मन्त्रदल्लि पूर्व खण्डदल्लि लक्ष्मिगॆ. निशेसणत्वनन्नु ऒप्पि दरॆ अवळिगू उपाय ’ त्ववु एर्पट्टु चरणौ ऎम्बल्लि द्वि वचनक्कॆ बाधकवु एर्पडुत्तदॆ. अदन्नु परिहरिसलु चर णान्‌ ऎन्दु स्र्‌योगविरबेकागि बरुत्तणि. आदरॆ, मुन्त्रदल्लि जरणौ ऎन्दु द्विवचन , प्रयोग
  12. नागणैवि इस? शरणे शॆरण्‌ नमकॆ सुनाक्‌ hd अयंरुत्तुळ्‌ se पक्तु ंवल्ला. ध्‌ माहवि हुन्दत्तु महिगिवॆय्‌ दुवर्‌ वॆ’हे pr ाइहव्महुन्दत्तु मह्मिसिवॆय्‌दुवर्‌ वैहलामे. ॥ पु.ति. नो. द्वयाधिकारः 994 “चरणौ” इति दि िवचनात्‌ पूर्वखिण्डे (श्रियोप्र्यसायत्वानु पपत्ति रित्य त्राह. चरणाविति निर्दीशः पत्ति वैशिष्ट ,बाधकः ! इतिमं दैरिदं प्रोक्तं श्रीमच्छब्द निरोधतः॥ ००21 शब्दस्टरसतः प्राप्तं वैशिष्ट क्रति प्रथम श्रुतम्‌ । विशेष्य चरणद्वित्वं नहिबाधितु मर्हत 11 21 चरणानितिवक्क व्य नितियच्च प्रसञ्जितॆम्‌ । ग्रन्थज्ञॆ कसॆहास्यं तप्प ति” प्रा बन य तोस्वया त्‌? 41 विरुवुदरिन्द लक्षि गॆ विशेषणत्ववन्नू उपायत्तननू हेळकूडदु” ऎम्ब एकदेशिगळ मत वन्नु र्‌ मूधानवन्नु चरणाविति निर्देशः ऎन्दारम्भिसि अनुग्रहिसुत्तारॆ. आदागि- चरणानिति निर्देश- मन्त्रदल्लि चरणौ ऎन्दु निर्देश मूडिरुवुदु पति वैशिष्ठ्य सबाधकः लक्ष्मि वैशिष्ट वन्नु बाधिसुत्तदॆ. ऎम्बुदु इतिम्मन्दैरिदम्प्रोक्तॆ ० - मन्द बुद्धि गळु हेळुनॆ मातु. ई मातन्नु त्री मच्च ब्भ्ध ऒप्पि दरॆ निरोधतः पत्नी वै शिष्ट बोधकवाद 3) ( नुच्चब्बक्कॆ विरोधवु एर्पडुत्तॆदॆ इदर ह रै गनेसॆन्दकॆ उप सस ससर नुसरिसि कनिहदव श्रि k मच्छब्दवु विशेषण विशिष्टवागि प्रयोगिसल्पट्टि रुवाग उप खा २९ वुस संहार वाक्यवन्नु नयन नूडबेकारद्नु अवश्य. इदन्नु शब्द स्वरसतः प्राप्तं ऎन्दारम्भिसि निरूपि सुत्तारॆ अदागि मतुप्‌ प प्रत्ययान्तवाद त्री मत्‌ स स्वारस्यदिन्द प्रास सवागियू उप क्रमदल्लि मन्त्रद स श्रुतवाद पत्ती विशिष्टृत्ववन्नु स संहार मन्त्र द ds हेळल्पट्ट विशेष्य चरणद्वित्वर. विशेष्य भूतनाद भगवन्तन चरणद्वित्ववु - ऎरडुपाद गळु ऎम्ब पदवु «स क्रमूधिकरण न्यायक्कॆ बाधकवागुत्तदॆ यूद्धरिन्द नहिबाधितु मर्हति भाधिसलु अर्सनागुवुन. हि ऎम्बुदु आ न्यायद प्रसिद्धियन्नु तिळिसुत्तदॆ. चरणाफिति वक्तव्यम्‌ इत्यादि मन्त्रथल्लिलक्ष्मिगॆविशेषणत्ववन्नु ऒप्पिदरॆ अवळू : पाय भूतॆयूगि आग बेकाद्दरिन्द. चरणान्‌ ऎन्दु हेळबेकागुत्तदॆ ऎम्ब यूवुदूण्णु प्रसङ्गवु हेळल्पडु त्रगॆयो अदु गॆ न्थज्ञॆ 1-श्रीनारायण शब्दवु उभय स्रधाननॆन्दूश्रीमुन्नाराय ण ऎम्बशब्दवु श्रीविशिष्टनारायण प्र र्रधानवॆङ्गू तिळिदशास्त्य ज्ञ रिन्दअपहास्य-सरिहास्यन माडल्पडुत्तदॆ. पतिप्राढा नृतोअन्वयात्‌ ष्ट िीमुन्नारायॆण ऎम्बल्लि श्री ऎम्ब विशेषण विशिष्ट नारायणनिगॆ चरण” ऎम्बल्लि प्रधानान्वय, विशेषण विशिष्टवाद टग ऒन्दु “सामात्यः राजा स ऎन्दरि मन्त्रियूडगूडिद राजनु हेळिदनु ऎन्दु हेळुत्तवॆयी. हॊरतु आहतुः - हेळिदरु ऎन्दु बहुवचन प्रयोग विल्ल. “गुरोस्सदारस्य निपीड्य पादौ? ऎन्दु कवि श्रेष्ठर प्रयोग. ‘पादान्‌’ ऎन्दु हेळुवुदु सोताग काका अगा घौ /: ग ।]/-ौ-/]ौ -)ृ्धणऒव्राूजार त तिरुवाय्‌ मॊ (5-10-11) आदिशेषन मडियल्लिरुव परमोपकारनाद भगवन्तन प्रीपादगळन्नेे उपायवागि प्रतिदिवसवू अध्यवसाय. माडुव नम्माळ्वार्‌ अवर साविर] पाशुरगळल्लि ई हत्तु पाशुरगळन्नु असासॆन्धान माडुववरु परमाकाशवॆम्ब परमपददल्लि निरन्तर भगवदनुभव जनित निरषधिकाशिशमवाद आनन्द दिन्द कूडिरुत्तारॆ. २०5 । श्री मद्र हस्यत्रयसारे न सम्राजि सपत्नि (के सद्रि तीयोक्ति साहसम* । तथातॆ ड्य परामृश्य दर्शित गुरुसाहनम्‌ 1: 5॥ (शियोप्र्य पायॆक्वे भगवत्सर्वशक्कित्त निरोध इत्याशॆङ्क्क परिहरति. सर्प शक्ति यानवनन्‌ उपाय ाम्टॊ €ु इद्दि शेषत्ता ल्‌ अपेस्सैऎन्‌ ?सापेक्षनाहिल्‌ सर्व शक्ति जु थॆ य्यॊोयानोनॆन्सि ल्‌ इ इजॊ €द्यं नारायण शब्द त्तालुम्‌, चरण कब्ब त्रा सा कॊल्लप्प ट्र गुणनिग्र “हयोगत्ति लुम्‌ सण्ण लाम्‌. अनै इननुक्कु निशेसणज, छा इद यालुम्‌ अवत्तुक्सु ‘वस्त ऎनुरूपॆमाह : “पयोग निशेषज्ञ ळ्‌उणा _हैयालुवर्‌ अनत्ताल्‌ सर्वशक्ति त्वनिरोध मिल्लि यिन्रु यथाप्रवताणवम्‌ य रावा वक वाम LA NSS EES 14144441 असाधु. नसम्राजिसपपि (के इत्यादि-सत्मियिन्द कूडिद साम्राट्‌-राजनन्नुराजनु अद्दितीयनं ऎन्दु हेळबेके विनहृ सद्दितीयनॆम्बुदु साहसद मातुतथात्रेत्यसरामृश्य-हागॆये इल्लियू चरणौ ऎम्बुदु युक्तवादद्दु. इदन्नु सरामर्तिसजॆ, ‘चरणान्‌’ ऎन्दु हेळबेकॆम्बुदु गुरुसाहसवु्‌- बहळ साहसवाद मातु. चरणान्‌ ऎन्दु ‘हेळकूडदॆम्बुदरि तात्पर्य. पतिय दिव्यात्म स्वरूपदल्लि तानू स्वरूपदिन्द अवनिगॆ स्वरूप निरूसक धर्म प्रधानळागि लक्ष्मियु निशेषण भूतळागिरुवन्तॆ स-य दिव्य ट्‌ तन्न विग्रहदिन्द विशेषण धग छॆ. हीगॆ विशेषण विशिष्टवाद पतिय विग्रहवु. ऒन्देयूद्वरिन्द चरणौ ऎम्ब निर्देशवु उपसन्न वादद्दु. आद्दरिन्द ‘ऎशेषणक्कॆ सृथक्कागि चरण ग्रहणननत्ति माडबारदु. विशेषणांशदल्लि चरण ग्रहणवन्नु हेळिल्लवादरू. एशेषण भातॆयूद लक्ष्मि य शरण्यत्ववु-उपायत्ववु होगुवुदिल्ल. आद्दरिन्द चरणौ ऎन्दु द्विवचनवे युक्तवादद्दु. लक्ष्मि कल्याणदल्लि स्वयं वस्तू कुर्वन्‌ जन ननिममुकस्मात्‌ सरसिज प्रकारौ पद्मायास्त वच चरणौ. नश्शरणयन्‌, ऎन्दु नम्माळ्वार्‌ आवर प्री सूक्तिंिन्दु सराशम्भट्टरु अनु सन्धान मूडिरुवुदागि श्री मत्सारसारदल्लिवर्णि तवु. क₹द्मायास्तनच चरणौ लक्ष्मिय मत्तु निन्न ऎरडु चरणगळल्लि ऎन्दु विशेष्य निष्क चरण द्विक्वगळन्नॆे हेळि आवुगळन्नु नावु उपायवागि स्वीकरिसुवन्तॆ अनुग्रहिसुव : भगवन्तनॆन्दु अनु- सान मूडिरुवुरन्नु प्रामाणिकरु आङ्गीकरिसबेकु. एतावता लक्ष्मियू उपायभूतॆ ऎम्बुदक्कॆ आक्षेपवु इल्लवॆम्बुदु निरूपिसल्प ट्वितु. लक्ष्मिय ऊपायत्वदिन्द भगवन्तन सर्वशक्तित्वक्कॆ भङ्गनिल्ल सर्व शक्तियानवन्‌ इत्यादि सर्व शक्षनाद भगवन्तनु मोक्षक्कॆ उपायॆ वागुवाग लक्ष्मियु विशेषण भूतळागि तानं उपायभूतॆयागिरबेकाद « आपेक्षॆ “ऎजि लक्ष्मिय उपाय त्ववन्नुु असेक्षिसुवुदादरॆ सर्वशक्ति आनि िक्टे भगवन्तनिगॆ सॆर्नशकियु इल्लदॆ ऒगयानोवॆ : न्निल्‌ होगुत्तानॆल्लने ऎन्दकॆ इच्छॊ दृवरक्‌ इत्यादि- “ई जोद्यवु नाणयॆण शब्ददिन्दलू. चरण शब्ददिन्दलू हेळल्पट्ट गुण “नग्ब हगळ सम्बन्धदल्लियू पण्णलाम्‌ माडबुहदु अनॆ नैयिननुक्कु इत्यादि आगुण विग्रहगळु भगवन्तनिगॆ निशेषणगळाद्दरिन्द अवुगळिगॆ वस्तु, विगॆ तक्कन्तॆ उपयोग प्रयोजनगळु ऊट अवुगळिन्द सर्व शक्तितॆ क्स विरोध 4 । द्वयाधिकारः 995 कॊळ्ळिल्‌, इदु बहु प्रनताणप्रास्त माय्‌ इज्लु “श्रीमच्छब्बत्तिलुव्‌्‌ स्वारसिक विशेषण भावमान पत्नी सम्बन्धत्तिलुम्‌ तुल्यव्‌्‌. इप्पडि इरुक्क “चरण्‌ ऎन्हिर द्विनजनमात्रत्ति पक्फॊण्डु प्रीसम्बन्धत्रै ४. पॆलक्षण मॆन्निल्‌, इग्गुणादि सम्बन्धत्तै युं इस्पडि शॊल्लस्रॆसजू कुम, चरणशब्दत्तिल्‌ अफूयवाचि शब्द समभिव्याहारत्ताले -पयुक्तगुण विग्रह निशिर्ष्न उषायमाहिरा नॆन्रु विवस्तितमॆन्निल्‌, इदु इज्लुम्‌ तुल्यवर्‌. इप्पडियिरुक्क इवळ्ळ विकेषणमाहक्कॊळ्ळिल्‌ सर्वशक्तित्व निरोधम्‌ वरुमॆन्बार्कु का गु. अघ घू घू ूपघूपघूघघघाघ घा सा सरा नं इञ्च ऎट जप ऎ औच जृ इ हथ जं भास ऐज्लभ भज ू आ a सि. जण्ट ऐ 2 2 रु. BE पज न्‌ ई समाधानवु अनेक प्रमाणगळिन्द वएर्सटु, इङ्गु इल्लि श्रीमच ब्हत्तिलळ - श्रीमत्‌ ल 6 न्‌ फ्‌ ३9 0 ख्‌ शब्ददल्लियू स्वारसिक विशीषण भावमान स्वरससिद्ध विशेषण भाननन्नुळ्ळ पत्नी सम्बन्धद ल्लियू तुल्कम’ - समानवादद्दु. लक्ष्मीविषयदल्लियू स्रयोजनगळॆन्नु उद्देशिसि निशेषणत्व वन्नु ऒप्पिक्कॊळ्ळबेकॆन्दु तात्पर्य. इप्पडि. यिरुक्स इत्यादि - लक्ष्मिगू विग्रहादिगळिगू विशेषणत्वदल्लिरुव चोद्य परिहार गळु समवागिरुवाग चरणौ ऎन्सिर इत्यादि चरणौ ऎम्ब द्विनचन मात्रनन्नु स्वीकरिसि, श्री सॆम्बन्दवन्नु उपलक्षणवॆन्दु हेळिदरॆ गुणादि सम्बन्धवू हीगॆ उपलक्षणनॆन्दु हेळबहु दाद प्रसङ्गवु बरुत्तदॆ. चरण शब्दत्तिल्‌ इत्यादि नारायणन चरण शब्ददल्लि उपायॆवाचि शब समभिव्याहा-रत्ता ले - उपायवन्नु तिळिसुव शरण शब्दनन्नु जतॆयल्लि हेळिरुवुदरिन्द उपयुक्त, गुण विग्रह विशिषस्टनुपाय माहिरानॆन्रु उपायक्कॆ उपयुक्तवाद गुण विग्रह विशेषणगळिन्द कूडिदवनु ४ पायवनागुत्तानॆम्बुदु विवक्षितवॆन्दरॆ इदु इङ्गुं ५ ल्यम्‌ ई उपायक्कॆ .सयुक्तवाद लक्ष्मि (सम्बन्धक्कू ई विशेषणत्ववु समान. इदर तात्सर्यनेनॆन्दरॆ पूर९ पक्षियु चरणौ शरणं : ऎन्दु नारायणन चरणगळन्नु ४- पायवन्मागि वरिसलु गुण विग्रहगळु विशेषणगळागिरबेकॆन्दु विवक्षिसुत्तानॆ. अदे रीतियल्लि लक्षि ऒयु विशेषण भूतॆयागि भगनन्तनॊडनॆ उपाय भूतॆयागिद्दाळॆम्बुदु विनक्षतवॆम्बुदु न्यायवादद्दु ऎन्दु सिद्दां तिय उत्तर. इप्टदि यिरुळ . इत्यादि हीगॆ गुण विग्रहगळ हागॆ श्रीयन्नू विशेषणळॆनन्नुगि आङ्गिकरिसिदरि भगवन्तन सर्वॆ- शक्तित्वक्कॆ विरोधवु बरुत्तदॆ. ऎन्दु हेळुववरिगॆ इसु रुषकारा पेक्षॆयिलुवस्‌ इत्यादि -लक्ष्मि यन्नु पुरुषकार भूतॆयन्नागि असेस्षिसिदरॆ. सर्व शक्तित्वक्कॆ विरोधवु बरुव प्रसङ्गवु एर्पडुत्तदॆ ऎन्दु प्रति बन्दियागि उत्तरनन्नु अचार्यरु हेळु त्तारॆ. ई रीतियाद उत्तरक्कॆ प्रतियागि : पूर्व पक्षियु पुनः ईश्वरनु उपायवागुवुदू, लक्ष्मियु पुरुषाकार . वागुवुदू ईश्वरन स्वातन्त्र्य नियतनॆन्दु समूधानवन्नु हेळुत्तानॆ, ईश्वर विशेषणळागिद्दुक्कॊण्डु “लका खसहॆ हृषीकेशः” ऎम्ब प्रमाणदन्तॆ लक्ष्मियु उपाय वागुवुदु. ईश्वरन स्वातन्त्र्य नियशनवॆङ्गु केळुवुदु याव प्रमाणगळिगू विगूोधवा 997 ; श्रीमद्रॆ अस्पक्‌ नूसारे इसु रुषकारासेक्षॆ 4यिलुम्‌ स सरैशक्तित्व विकोधम्‌ प स्रसङ्गिक्कु वा. 1) “युंवश्वादौ तुल्लॆ ५ ऎन्नि रश्लॊ ेकत्तिर्‌ चॊन्न गुण निभागत्तिन्‌ आय । प्र py पितृत्व प्रशासितृ त्वादिह भु प ॆ’तापोत्त रनाय्‌, दण्डधरनाय्‌, निर्किर ईश्व रनै प्प त्त इ0वार्यु सि स्त्रीत्व मातृ त्वा निहळाले वन्हमार्दव वात्ग । ल्यांिगुणातिकयत्ता, ले सळ्‌ ‘अननैप्पत्त त नमक्कु. पु कारमाकैयुवज्‌, ईश्वर स्वा तन्त्र ;नियॆतमॆस्रु शॊल्लिल्‌, इप्प डिये सहॆधर्मि. चारिणि यान अवळाले विशिष्ट नाय्‌क्यॊ च शरण्यनाहैयुम्‌, ईश्वर स्वातन्त्र्य नियतमॆन्नु कॊण्माल्‌ ऒरु प्रमाणत्ति रम्‌ विरोधनिल्लॆ छ्‌ । शरण शॆब्दू र्थ- - इन्विडत्तिल्‌ शरण” शब्दवर्‌, 1) “उषाये ग हरक्तित्रोश्यब्द श्यरणनिन्त युवा । वर्तते साम्प्रतं त्रेष उपायाथॆग्सकनाचकः ॥» ऎन्रु नितीषिक्कै याले : पायॆपरम्‌. गुवुदिल्लवॆन्दु 1) युनत्तादौ तुल्केपि ऎन्दारम्भिसि आचार्यरु तिळिसुत्तारॆ. आदागि युव त्वादौ तुल्केपि ऎम्ब श्लोकदल्लि. हेळिद. गुण विभागद क्रमदल्लि पुंस्त्य पितृत्व प्रशासितृ त्वादिगळिन्द :प्रतापोत्तरनागि दण्डधरनागिरुव ईश्वरनन्नु रक्रयिसलु होगुववरिगॆ स्तिवीत्व मातृत्वादिगळिन्द उण्टाद मार्दव नात्सल्यादि’ ee कूडिद लक्षि क्स्मियु ) पुरुष कार भूतॆयूगिरुवुदु ईश्वरनु स्वातन्त्र्य नियतवॆन्दु हेळिदरॆ हा गॆय- सह. धर्मचारिणि याद लकि क्स यूडगूडिये शरण्य नाहैयुम्‌ उपायभूतनागंुवुदू ईश रन स्वातन्त्र तुड अङ्गीकरिसिदरॆ यान प्रमाणक्कू विरोधवागलारदु ऎन्दं ब रु निगमिसु त्तारॆ. इल्लि ईश्वर स्वातन्त्र्य यत वॆन्दरॆ केनल नारायणन स्वातन्त्र्य. नियतनॆन्दु अभिप्रायविल्ल ईश्वर शब्दवु द्विनिष्ट. . लक्षि शि (नारायणरिब्बरल्लियू अन्वयिसुत्तदॆ. आद्दॆरिन्द भगवन्त मत्तु ब क्सि इब्बर स्वातन्त्र्यदिन्द नियतवागि परस्पर ऐकरस्यॆभावदिन्द लक्षि सिय पुरुषकारत्ववू नन्तर दिव्य दम्पःगळब्बरॆ उपायत्पवू सम्प्रति सन्नवु ऎन्दु . तात रै, शरण शबा र्थ. अनन्तर इव्विडत्तिल्‌ ऎन्दारम्भिसि शरण शब्द क व्याख्यान माडुत्तारॆ. अदागि ई द्वयौ मन्त्रदल्लि शरण शब्दवर–शरण शब्दवु 1) उपाय गृह रक्षित्रो;इत्यादियागि उपाय हेतु, .मन्यॆ रक्षकनाद पुरुष ऎन्द अर्थ ळल्लि प्रयोगिस सल हसव. साप्रतं त्रेष- ई द्वय मन्त्रार्थ प्रकरणदल्लि उपायर्थवन्नु तिळिसुत्तदॆ ऎन्नु विशेषिक्कॆ याले “ऎन्दु विशेष वागि हेळिरुवुदरिन्द शरण शब्दवु उपायपर, ई प्रकरणदल्लि भगवन्तन रक्षकत्तॆवु. इद्दे इदि. रक्षकत्त प्रार्थनॆयु गोपृत्व वरणवॆम्ब अङ्ग रूपवागि विधिसॆल्पडुत्तदॆ. इदर प्रकाशनवु इल्लि " उचितवादद्दु आदरू आ रक्षकत्व प्रार्थनॆयु . विद्यान्तर साधारणवादद्दु. : निरसॆ नेक्षोपायश्ववु प्रपत्तिगॆ आसाधागॆणवाद 1” श्री गुणरत्वकोश (34) 122ने पुटनोडि ७२ द्वयाधिकारः 998 शरण शब _स्फोषायपरत्व २ कथनितृत्राह भरन्यास बलादेन स स्वयत्न्न निनिवृत ये । अतॊ ीपायान्तरस्साने की विविनेशितः '१०६॥ । सरा ऎिधिकारिहळुक्टु म्‌ अव्टोशास्था प्रर्थज ळाले आराधितनान सर्रेश्वरन्‌ फलो यॆ मायिरुक्कु जजु, *विशेषितु. उपा इयननिन्न नेण्न त्तु? उहायान र स्था नत्तिले सहजकारुण्यादि निशिष नान ईश रनैनिरुत्तु, हिर स्र पत्रि प्रकार्‌ तोतु हैक्ळा ह नानु त तन्न. इब भक्ति योगस्था नत्तिले प प्रपत्ति निल्ला निर्द ईश्वरनुषायान्तर स्का नत्तिले निर्फै स्न. सि ल्‌? आज्ञ माह प्र क्य यॆंवत्‌ पण्णि, SE उपासनमु मनुष्मित्तु RE AEE RES EEE CSN . वेद्याकार आदरल्लि नैर पेक्षांशलाभवु अध्याहार माडल्पट्ट आवधारणदिन्द (एवकारदिन्द) एर्पडुत्तदॆ. इदु तमेव शरणङ्गच्च इत्यादि प्रमाणान्तरानुगुण्यवु. आद्दरिन्द शरणागतिगॆ असाधारण वेद्याकारव शरणशब क्स निरपेक्षोपाय श्वार्थकत्व वॆम्बुदे युक्तवादद्दु. उपायान्तार स्थान निवेश वॆम्बुदर अर्थ शरण शब्दवन्नु ४.पाय परव गि निष्कर्षिसुवुदक्कॆ प्रयोजनवन्नु "भरन्यास बलादेव? ऎन्दारम्भिसि निरूपिसुत्तारॆ. अदागि अत्र.ई मन्त्रदल्लि शरण शब्ददिन्द भरन्यास. बलादेव भर सर्मपण बलदिन्द रक्षक, सर्वाधिकान!नू रक्षकनागि प्रसिद्धनाद भगवन्तनु उपायां तर स्थाने ६ मोकॆ उपायवाद भक्ति योगस्का नदल्लि स्त यत्न विन्सि व ैत्तये- तन्न प्रयत्नद निवृत्तिगोस्कर विनिनेशितः - निवेशिसल्पट्टि दा सॆ. आदागि भक्ता, दिगळ्लि आशक्कनागि अक्कि चननाद अधिकारियु ननगॆ भक्ता द्युपायगळन्नू अनुष्क सलु. शक्तियिल्ल आ. उपायगळ स्थान दल्लि नीवे इद्दु अन्दरॆ भक्ता ;द्युपायान्तर निरसेक्षनागि मोकनन्नु दयपालिस सबेकु ऎन्दु भगवन्तनन्नु प्रार्थिसुवुदु उपायान्तर स्थान निवेशक्कॆ आर्थ. ई प्रार्थनॆयु भरन्यास बलादेव भक्ता फ्यू पायान्तर रूपवाद भॆरनन्न्नु भगवन्तनल्लि सर्मपिसि अन्दरॆ आ उफायां तरगळन्नु अपेक्षिसदे फल प्रदानवन्नु माडबेकॆम्ब प्रार्थनाबलदिन्द, . तनगॆ उपायान्तर दल्लि प्रवृत्तियु इल्लदिरलु उपायून्तर . सान निवेशनॆन्दु तात्पर्य. सर्वाधिकारि हळुक्ळुम्‌ सर्वाधिकारिगळिगू आयाया शास्प्रार्थगळिन्द आराधिकनाद सर्वेश्व रनु फलक्कॆ. उपायवागिरु वाग ई प्रकरणदल्लि विशेषवागि. /ओऒपायवागबेकॆन्दु प्रार्थिसुवुदु, 'उपायान्तर स्मानदल्लि सहॆजकारुण्यादि. निशिस्टनाद ईश्वरनन्नु स्था सिसुवुदॆम्ब प्र पत्तिप्रकारं तोट्रु- हैक्का हनाम त्रनै- _ 7 पायत्व स्रा क्‌नारूपवाद प्रकार कगिन्त मावु तोचुवुदक्कोग्त रवष्टे. इङ्ग्ळ भक्ति योग सा ऎत्ति च इत्यादि-इल्लि, “यथ्येन "कानुकामेन नसाध्यं साधनान्तरैः! तेनतेनाप्यते तत्त्व न्यासेनैव महामुने॥,? ऎम्ब कारिकॆय प्रकार, भक्ति यागादिगळन्नु अनुष्ठि सलु अशक्तरिगॆ, भक्ति स्का नदल्लि भरन्यास वन्नु निधिसिरुवाग्य, ईश्वरनु “-पायान्तर स्थानत्ति ले निर्फॆयावदु टापु, उपायां तर स्मानदल्लि इरुवुदेकॊदरॆ, अङ्गनाह इत्यादि अङ्गवागि. प्रपत्तियन्नु उपाय 999 श्रीमद्रहस्यश्रयसारे प्रॆ रनेण्णुम्‌ क ळनु जुहस्‌ प्रपत्ति नात्रत्ता २, लेपॆरुहैक्स डिईश्वरनुडॆ य्य सॆहजकारुण्यादि स्वभाव निशेषम्‌ ; आहै याने 'आकिञ्चननुक्कु ईश्वर उसायान्तर स्था नत्ति ले निन्रा नन्नि रदु. अभिमतफलत्तु, कु उपायमाह निहितमानभरम्‌ शुमक्स माट्लू द वकिण्टनन्‌ गोप्पामाय्‌ निर्कि र अननै. नी ऎनक्कु उषायमाह वेणुमॆन्रु न र स्था नत्तिले निनेशिप्पि क्रै या! तलै यिल्‌ ऊअपायान्त रत्त्वै चु मत्ता डी अवत्तॆ च्चु मन्सा ल्‌ मेल्‌वरुसा सु म्‌ तरुगै समर्क कारुणिकननिनवुनक्के भनवाथ १ निट्टु कॊळ्ळॆ नेणुमॆक्गॆ वागि ४ पासननन्नू अनुष्ठिसि हॊन्दबेकाद फलनन्नु आ उपायवन्नु माडदेने प्रपत्ति मात्रदिन्द हॊन्दुवुदक्कॆ अडि-कारणवागि, सहजकारुण्यादि विशिष नाद ईश्वरनन्नु भकिस्मान दल्लि सनिवेशिसुवुदॆन्दगर्थ. हीगॆ भक्तिस्थानदल्लि भगवन्तनन्नु निवेशिसुवुजी प्रपत्तियाद्दरिन्द बक्यादिगळल्लि अशक्कनिगॆ, आ स्थानदल्लि स्पृपत्ति यनन्नि विधिसुव प्रमाणवु सङ्गतवागुत्तदॆ. ऎन्दु तात्पर्य. । प्रतिदिनवू सरिकरगळॊडनॆ मोक्षक्कॆ प्रयाण माडुव पर्यन्त अभ्यास माडिद --पासन दिन्द सॆमर्थाधिकारियाद नएमुस्सुविगॆ भगवन्तन मोक्षजनकनाद अनुग्रहवु-प्रसन्मतॆयु ऎप्टरमट्टिगॆ आविकलवागि उण्टागुत्तदॆयो, अष्टु स्रसन्मतॆयॊ, अकिञ्चननिगॆ आदे क्षणदल्लि सॆपरिकर सकृस्छृत भरन्यास मात्रदिन्द, सर्वेश्वरनिगॆ ८-म्बागुत्तॆदॆ. ऎम्ब नैर्भर्य सिद्दिगोस्कर, भगवन्तनु इ पायान्तर स्थानदल्लि डा कॆ. ई रीतियाद व्याज मात्र प्रसन्ननाद भगवन्तन कारुण्य सॆम्पाकदल्लि - परमादरवु सिद्धॊ (पाय प्राधान्य वादक्कॆ. कारण. निद्रायितान्‌ निगमवर्त्मनि चारुदर्शिी प्रस्थान शक्ति सहितान्‌ प्रतिबोध्य जन्तून्‌.! चीर्जस्त नन्थधय जडान्ध मुखानिवास्मान्‌ नेतुं मुकुन्द यतसे दयया सहत्व म्‌ ॥ ऎम्ब शरणागति दीपिका (शॊ क) श्रीसूक्तयु इल्लि अनुसन्थेय. याञ्चा न्वित भरन्यास रूप प्रपरनदल्लि याञ्चॆयु प्रकार. इदन्नु प्रश्नपूर्वकवागि विवरिसुत्ताकॆ.. अभिमत फलत्तुक्क्पु इत्यादि. अभिमत फलक्कॆ उपायावाद भरवन्न्नु हॊत्तुकॊळ्ळलागद आकिञ्चननु, गोप्तावागि निन्तिरुव भगवन्तनन्नु “नीनु ननगॆ उपायॆवागबेकॆन्दु उपायां तर स्थानदल्लि निनेशिसुवुडीनॆन्दकॆ ऎन्‌तलैयिलुषायान्तरत्तै च्च मत्ता, दे इत्यादि -नन मेलॆ भक्ति योगनॆम्ब- उपायान्तरवन्नु अनुष्ठिसुव भारवन्नु “हॊरिसॆ दॆ आ भारवन्नु” हॊत्तरॆ मन्दॆ बरुव संसार निव शति पूर्वक भगवत्प्रास्तिरूप इष्टार्थगळन्नॆल्ला कॊडुवुदु उपायं तर निरसेक्षनाग्कि समर्थ "रडि निनगे भॆरवागि एरिटुक्कॊळ्ळ वेणुमॆन्नै- स्वीकरिसबेकॆम्ब प्रार्थनॆ. इदे भर स्वीकार हॊ निरपेक्ष रक्षकत्व प्रार्थनॆ इदरिन्द केवल भॆरना कसवु सत्ति शब्द वाच्यवल्ल, मत्तेनॆन्दकि तडेकोपायता याञ्चा विशिष्ट भरन्यासवु स्रपत्ति शब्दार्थ. अन्दरॆ भगवन्तने उपायवागिरबेकॆम्ब प्रार्थना विशिष्टवादद्वयाधिकारः 1000 इव्वंशत्त्वै निस्कर्षित्तु निक्षेपत्तॆ अजं यनु शॊल्लुहिरदु. इदु स्वनिर्भरत्त्व पर्यन्तम्‌. 1 भरन्यासवु प्रसत्ति शब्दक्कॆ अर्थ.आज्ञ्या दक्षिणापूर्वक ॥ NE जेरियादुदु, प्रार्थनान्वित भरन्यास. ई नसुनन्नु कापाडुन भारवु निन्नदु ऎन्दु राजनु भै त्यनन्नु आज्ञ माडि आ वस्तु वन्नु आवनल्लिडुवुगु आज्ञापूर्वक भरन्यास. आ क वन्नु कापाडलु स्पल्प द्रव्यनन्स्‌. कॊट्टु ऒब्बनल्लिडुवॆदु दक्षिणापूर्नक भरन्यास. इनॆरडॊ 'भगवन्तनल्लि कारृकारियागलारवु. आद्दरिन्द ई आत्मवस्तु नन्नु कापाडुन भारवु निन्नणु ऎन्दु प्रार्थनापूर्वकवागि इदन्नु समर्पिसुवुदु, .प्रार्थनापूर्नक भरन्मास ; ९ना भर न्रासगळॆरिड-न लि यावुदु स्तन, कर्ना र्थतॆन्दु निष्कर्षिसॆलु ब्रह्मदेननु पवे इत ह कार ष्ट टु पवेनु ऎन्दु भगनंशननन्नि प्रार्थिल्मु “६ने नतु मन्त्रेण सा ऎत्मानं व मयि निक्षि पेत्‌ । मयि निकिस्त्य हर्तव,ः कृतकृ त्योभविष्यति ॥ तन्न आत्मवॆस्तुन नन्नु सन्नि डबि बेकु. नन्नल्लिट्ट नॆम्ब कर्तन्यदिन्द कृत 6b क्रौ ८६ ल ० 1 ल कृश्यनागुत्तानॆ, ऎन्दु भगवन्तनु प्रत्युत्तरवन्नु कॊडुत्तानॆन्दु सात्यकि तन्त्रदल्लि हेळिदॆ. इदरिङ्ग’ निक्षेगवे शरणागति ऎन्दु एर्पडुत्तदॆ. प्रार्थनॆयू शरणागत शब्दवाच्यवॆङ्ग्कु “त्रमेवोपायॆ भूतो मे भनेति प्रार्थनामतिः ! शरणागतिरितृुक्ताग, आनन्यसाध्ये स्वाभीष्टे महाविशा क कथेकोपायतायाञ्चा £ त्रिश्यगणागति॥॥ इत्यादिनचनगळु हेळिनॆयाद्द रिन्द, यावुदु सरि ऎम्ब दु प्रश्नॆ इवुगळिगॆ स RE निषृर्षित्तु ऎन्दारम्भिसि अनुग्र हिसुत्तारॆ. अदागि बा” प्रार्थना विशिष्ट भरन्यास वु” प्रस शब्दार्थ. आल्लि“निक्षे पासर स सर्यायो न्या सः पञ्चाङ्ग संयुतः? २ इत्या दि Se हेळल्पट्ट आनु कूल्यसङ्कल्पगळिन्द कूडिद अङ्गिय केवल प्रार्थनारूपवल्ल. निक्षेनवल्लजि केवल प्रार्थनॆयिन्द प्रयोजनवु एर्नडलारदु. केवल भरन्यासवू अङ्गिस्वॆरूपवागलारदु.. आज्ञ्यादक्षिणा पूर्वक भरन्यासगळल्लि व्यभिचरिकवागुत्तदॆ. आद्दरिन्द उपायत्व प्रार्थनारूप भरस्वीकार प्रार्थना विशिष्ट स्वनिर्भरत्वॆ पर्यन्त भरन्यासवे पत्ति शब्दार्थ. प्रार्थनॆयु प्रपत्ति स अंश-विशेषण. इव्वंशत्तै we ETA भूतवाद ई प्रार्थनांशवन्नु सृथक्कागि हेळि, (निष्ट वॆंरकॆ-व्यनच्छेद-सृृथक्क्‌रिसि) निशेसत्तै अङ्गि ऎन्रुकॊन्लुहिसदु- भरन्यासवन्नु अङ्गि ऎन्दं वैव हॆरिसुुदु, ऎन्दु आचार्यरु निनरिसित्ताॆ. आदागि उपायत्त (भरस्वीकार) प्रार्थनॆयु आङ्गि तानच्छेदक-आङ्गि विशेषण. निक्षेपवु अङ्गि ऎन्दु तात्पर्य. आद्दरिन्द प्रार्थनॆयु मात्र ऎल्लि हेळल्पट्ट तो आल्लि भरसमर्सणवू आक्षिस्त. ऎल्लि स्वतन्त्र प्रस्त रूप भरसमर्पणवो अल्लि प्रार्थनॆयू आक्षिस्तनागि सिद्धिसुत्तदॆ. ाक्षनामाक्रने भरसमर९णवल्ल. भरसिवुर्हण’ पर्थनॆयल्ल. ऎरडू सेरि आङ्गि नषॆ ६ त्ति. ऒन्दन्नु हेळिदरॆ ऎरडू सिद्धिसुत्तदॆ ऎरक, “आक्कात्मीयं भरंसॆर्वं निक्षिस्य श्रीपते- पदे । उपायं वृणु लक्ष्म्मीशं, तमुपेयविचिन्तय । 1001 । श्रीमद्र हस्यत्रयसारे इन्निस्कर्नत्तॆ क निनैत्तु “साम्प्रतन्त्रेष उपायार्थैकवाचकः? ऎन्सिरदु’ ; क SSIES SEIS 4444 इत्यादि वचनगळल्लि भरसनुर्सणवू, उपायत्व प्रार्थनॆयू हेळिरुवुदक्कॆ तात्सृर्यवेनॆन्दकॆ उपायत्त्व प्रार्थना विशिष्ट भगन्यासवु म वक्तितनॆन्दु भान. उपायत्व प्रार्थनॆयू भॆरस्ति कतृत्न प्रार्ध तू आनॆकिभिन्नगळु. उपायत्न (प्रार्थनॆयु भक्तियिम्ब उपायि वन्नु आनुष्ठि सॆबेतॆन्दु. अपेश्वसदि आस्थानदल्लि भगवन्तनन्नु इरिसुवुदॆम्ब प्रार्थनॆ. इदे भर स्वीकार प्रार्थनॆ आद्दरिन्द उफायित्व वरण रूपवाद भरस्वीकार प्रार्थनॆयु भरन्यासक्कॆ अन्तरङ्ग विशेषणवॆम्बुणु तात्पर्य आ स्वनिर्भरत्व पर्यन्तम्‌-ई निक्षेसवु तनगॆ नैभर्यवु उण्टागुव - सर्यन्तॆवागबेकु. इनिष र्षत्तॆ 2 निनैत्तु-निरसेक्ष रक्षकत्व प्रार्थनाप्वित स्वनिर्भ रत्व सर्यन्तवाद भरन्यासवे अङ्गि ke शि फर्षवन्नु तिळिदु, (केवल “ पायत्ववु व्यवळ्ळीदिस ल्बडुत्तदॆ.ऎङ्गु निष्कर्ष शब्दार्थ.) साम्प्र तन्त्र षः ऊउपायार्थैक वाचक; इदु उपाया र्थवन्नु तिळिसुत्तदॆ ऎन्दु नव ह हेळुत्तदॆ. अकृतेतु भरन्यासे रक्रूसेक्षण मात्रकः । ऎङ्ग हिन्दॆये अनुग्रहिसिद टि रक्षिसबेकॆन्दु प्रार्थनॆयन्नु मात्र माडि, भरन्यास नन्नु माडदॆ इ द्वकॆ आन्दरॆ रक्ष्यनस्तुवन्नु समुर्सिसदिक्लरॆ, आनन्तर स्वष्ट निवृत्तिय एर्सडुवुदिल्ल. नन्नु हेगॆ रकॆ प्रार्थिसि आ रक्ष्यनस्तुनन्नु लोकवत्‌ - अवनल्लि लोकदल्लि तन्निन्द समर्निसंवुदन्नु रक्षिसलागद नोडिद्देवॆ. वस्तुवन्नु नु ओत आ डी. रक्षिसलु न्यायवन्नु. समर्थ इल्लियू अवलञ्जिसबॆ.कु. इदन्ने आचार्यरु साभ्योपाय तोधनाधिका 1 रदल्लि, आकिञ्चन्य भरन्या सोपायत्त प्रार्थनात्मनानं’ . न सौहृदं सूक्ष न्‌ यः पश्यति सेश्यति । ऎम्ब कारिकॆयिन्द विशदीकरिसिद नरॆ अदागि आकिञ्चन्य-स्वनैर्भर्य.आङ्गरूसवाद आकिञ्चन्यवल्ल. भरन्यास भरवन्नु समर्पिसुवुदु. प्रार्थन–%रस्वीकार प्रार्थना रूप ४-पायॆप्व प्रार्थनॆ, इवुगळल्लि सौहार्दभाववन्नु तिळिदवनु सैन्य कब्मार्थॆनन्न्नु कळिनवनागुत्तनॆ.अदागि तन्निन्द रक्तिसॆल्पडलागद वस्तुवन्नु रक्षिसलु समर्थ (: सूय भूत)नादनॆ नल्लि समर्पिसुवाग नीने ई वस्तुनन्नु रक्षिसलु उपायभूतनु. ई नस्तानन्न स्वीकरिसि रक्षिसु ऎम्ब प्रार्थनॆ. अनन्तर आ वस्तुवन्नु अवनल्लि समर्पिसुवुदु. आनन्तर निर्भरो निर्भयोसस्मि ऎम्ब अनुसन्धान शरणागतियल्लि ‘इवु मूरू सेरिये इवॆ ऎन्दु तात्रॆर्य.. इन्थह जि प्रसत्ति शब्दवाच्यनॆन्दु, उपायेगृह रक्षित्रोश्शब्द शैरणमित्ययम् । ०. नर्तते सा साम्प्रतं त्तेष उपायार्थॆ कवाचकः ॥ ऎन्दु शरण शब्द निष्कर्ष वचनदिन्द अभिप्रेतवु. स्वनिर्भरत्व पर्यन्त भरसमर्पणक्कॆ फिनपेक्षो पायत्चवु वेद्याकारवु. इदु उपायार्थॆ प्ल वाचक, ऎम्ब निष्कर्षक वचनदिन्द एर्सडुत्तथॆ. उपायत्ववॆन्दरॆ रक्षानुकूल प्रयत्नवत्व. इदरिन्द तन्न रक्षणॆगोस्कर समर्थकारुणिकनु प्रयत्निसुत्तानॆन्दु निश्चयवन्नु ग) आसनुर्थनु, बेरॆ स्पयत्न गळन्नु माडुवुदिल्लनॆम्बुदु द्वयाधिकारः 1002 उपाय प्रार्थनैय्ययंवम्‌ निशेपत्तैयुवत्‌ ओर्‌ इड्तूले पिरियचॊल्लूनिण्डं गळिल्‌ उसायशब्धत्तिल’ इद्विवक्षॆ भय्य तृविरुतल्‌, भरसमर्पणादिहळ्‌ सुव्यक्त ज्गळाहैक्ळाह पिरियच्चॊल्लुहिरदादल्‌, इज्लु स्वरूसमुनु फलमुम्‌ समर्पणेय माहैयाले अनेकांश निशिष्टवाानसमर्प णत्ति ल्‌ अंशान्तरपर मादलाहक्कडनदु. इवै मून्रुप्रकारत्तुक्कुव५ण पुनरुक्ति दोषमिल्लै इव्वुसायत्वं न्यासनिद्यॆ 5 आर्थसिद्ध. आद्दरिन्द निरपेक्षोपायत्व तात्परृदिन्दले निष्यष वचनवु प्रवृत्त. अदे तात्पर्य दिन्दले “चरणगळल्लिये शरण” ऎम्ब अवधारणवु अभिमतनॆन्दु हिन्दॆये व्याख्यातवागिदॆ, आद्दरिन्द स्वनिर्भरत्वॆ सर्यन्त निरपेक्ष रक्षकत्त प्रार्थनारून उपायत्व प्रार्थनास्वित भर न्यासवु अङ्गिभूतवागि प्रसदन शब्दार्थ, ऎम्बुदु परिनिष्टन्नवु. उपाय प्रार्थनॆ मत्तु निश्लेस इवॆरडन्नू हेळुव जागगळल्लि पुनरुक्ति परिहार उपायत्व प्रार्थनै यैेयुम्‌ इत्यादि - आत्मात्मीयं भरं सर्वं िक्षिस्यश्रीपतेः पदे । उपायं व्रणु लक्ष्म्मीशं, तमुपेयं विचिन्तय ॥ ऎम्बन्तॆ भरसमर्पणवन्नू. उपायत्प प्रार्थनॆयन्नू बेकॆ बेकि हेळिरुव स्थलगळल्लि; उपायॆ शब्ददल्लि भरसमर्सॆणांशवन्नु त्यजिसुवुदु, अथवा भरसनुर्सणादिगळु स्पष्टवागलु, बेकि बेकि हेळिरुत्तारॆ. इङ्गु स्वरूपमुम्‌ इत्यादि - इल्लि स्वरूसवू, भरवू फलवू सम र्पणीयवाद्दरिन्द अनेकांश विशिष्टवाद समर्सणदल्लि, आंशान्तरपरमादलाहक्कडवदु - “आत्मात्मीयम्भरं’ ऎम्ब वचनदल्ल भरशब्दवु हेळल्पह्टिद्दरू, आत्मस्वरूप समर्सणरल्लि तात्पर्य साहचर्यदिन्द भरवू हेळल्पट्ट दॆ, इदरिन्दागि “आत्मात्मीयं भरं निक्सिन्य’ ऎन्दु स्वरूप समर्पणवू, “उपायं वृणु लक्ष्म्मीशं’ - ऎन्दु उपायत्व विशिष्ट भरन्यासवू, तमु पेयं विचिन्तय ऎन्दु फल समर्शणवू निनक्सितनॆन्दु तात्पर्य. ई सक्षने उत्तमनॆम्बुदति आचार्यर कृदयॆ. इवैमून्रुप्रकारत्तु कम्‌ इत्यादि - ई मूरु प्रकारगळिगू फुन रुक्ति दोषविल्ल. . इदरिन्द स्वरूप समर्शणवन्नु मॊदलु माडि, आनन्तर उपायत्च प्रा र्थनारूस भरस्वीकार प्रार्थनापूर्वक भरन्यासवन्नु माडि, अनन्तर फल सनमुर्पणवनन्नु माडबेकॆम्ब क्रमवू सूचित, ई रीतियाद तात्पर्य निषयांशणल्लि फुनरुक्तिदोषवु उण्टा गुवुदिल्लवॆन्दु आचार्यर अभिप्राय. इदरिन्द उपायत्ह (भरस्तीकार) प्रार्थनॆयु शरणाग ७यॆल्लि अन्तर्भविसिरुत्तॆदॆ ऎम्बुदु सर्वानुपसत्ति परिहार पूर्वक समर्थिसल्प ट्वद्दायितु. प्रपत्तिगॆ निशीेषवाद वेद्याकार ई -.पायत्व स्रार्थनॆयु “शरणागति’ ऎन्दु हेळल्पट्ट न्यास विद्यॆयल्लि अनुस्रविष्टनागिरु वुजी विनह. अङ्गगळल्लियागलि, अधिकार विशेषणवागियागलि सेरुवुदिल्लवॆम्ब अभिप्रायदिन्द इप्पुपायत्त्ववर्‌ि इत्यादि अनुग्रहिसुत्तारॆ. अदागि इवुपायत्वम्‌ - ई निरसेक्ष रक्षकत्टोपायत्ववु वात्सल्यादि गुणगळिगिन्त्क ई न्यासविद्यॆगॆ असाधारणवाद नेद्याकार -., 1008 श्रीनुद्रहॆस्यत्तयसारे विकेषित्तु नेद- $कारम्‌. इदुक्कु अपेक्सि- त माय्‌क्कॊ ण्णु ज्ञा ्लिनशक्ता दिहळ्‌ वरुहिन्रन. अथ “प्र पदे” इत्स स्यार्थमाह प्रपद्ये? ऎन्सिरनिड्तूल्‌ iS धातु गत्यर्थज्लळ्‌ बुद्ध । र्थङ्गळाहैयाले इजु सेक्स बुद्धि निशेषत्तॆ जॊ लंहिरदु. बुद्धियानवुदु ? इनि डल्‌ रक्षिष्यतीति विश्वास? ऎफिर अध्यनॆसायमख्‌. “अज्ज ज्लळिर्ल सारमान निश्चास्त त नट्टु कॊण्डु नागा नाखााघा-:ाौ ्ण[ौ कळ/्ण गाजा ाअाकघाघ-ौ)7ऐागादाघूघ घा उपा घघूघघूाघूघघघूघूणाूघ)ू7गग/)ग /गकागाअ/ाशाका घर घो घूोघोूफ घूघूफ घूघघूो घू घूोूघ ड्‌ बा वेद्यवाद गुण. नैरसेक्ष्यवु मुक्तकण्ठवागि हेळल्बडदॆ इद्दरू स्वनिर्भरत्व सर्यन्त भर न्यासनॆन्दु हेळुवुदरिन्द, नैरपेक्ष नु विव क्सितवॆंरं हेळुवुदु अनुससन्मवागलारदु. हागादरॆ वात्सल्य स्वामित्वादि कल्याणगुणगळ पूर्वखण्डदल्लिरुव “नारायण? शब्द दल्लि विशेषवागि विनक्षिसल्पडु त्तवॆ “ऎन्दु सूर्वदल्लि हेळिरुवुदरिन्द आवुगळे घट वे न्यासविदैगॆ विशेषनाद नेद्याका रगळु. अवगळन्नु बिट्टु “निरपेशोपायत्त्वनन्नु पत्रिगॆ विशेषवाद वेद्याकारनॆन्दु हेळुवुदु सरिये ऎम्ब आक्षेपक्कॆ समाधाननागि “दुक्क पेत्रितमाय्‌ क्ळॊण्डु ऎन्दारम्भिसि आचार्यरु अनुग्रहिसुत्तारॆ. आदागि निरॆ!कोफायत्नषे प्रकत्तिगॆ विशेषवाद वेद्याकार. निरसेक्रोपायॆत्तवॆन्दकॆ, भक्तियोगनन्नु अपेक्षिसदॆ तत्ल्यानदल्लि भगवन्तने उपायॆवागिरुवुदु- ऎन्दर्थ. “त्वमेवोपाय भूतो मे भव,’ “तदेकोपायता याञ्चा? इत्या दि प्रमाणदिन्द ई अर्थवु द्योतित. : वात्सल्य, स्वामित्व, आदिशब्द ग्राह्यगळाद, सौशील्य, सौलभ्य, स सार्वज्ञ्य्यादि गुणगळु निरपेक्षोपायत्वक्कॆ Rh गळागि, नारायण शब्ददल्लि अनंसन्धेयगळर. ५? द्म्य्यानशक्ति करुणासु सतीषु” नैनपासं पराक्रविन्तु मर्हतिमामकीनम्‌” ऎम्ब. कूरेशर श्रीसॊक्तियु इल्लि अनुसन्धेय. ; “प्रपद्ये शब्दार्थ आनन्तर “प्रसद्ये? ऎम्ब पदक्कॆ अर्थवन्नु :. “ह प्रपद्ये ऎन्सिरनिडत्ति ल्‌? ऎन्दारम्भिसि आचार्यरु आनुग्रहिसुत्तारॆ. आदागि “प्रषड्ये?: ऎम्बल्लि गतिवाजियान धातु “पदल्‌ गतौ? ऎन्दु शब्दानु शासनद प्रार गत रगळु ऎकिर्हगळाग्द रिन्द इङ्गहेस्बित इत्यादि - इल्लि अपॆक्क तवाद बुद्दि निशेषॆव नम्म सीळुत्तदॆ तीव्रतरवाद : शोकदिन्द. शरण्यन चरणगळल्लि जल फा। मुमुंसुन नमस्करिसि हस्तगळिन्द : अवन कालुगळन्नू कट्टॆ कॊळ्ळुवुदन्नु नो डुत्तेवॆ. . इदु युक्तवादरू सर्वत्र इदु सम्भविसलारद नट. दौ नदी विभीषण शरणागति प्रकरणदल्लि न ननाद शरण्यनन्नु कुरितु शरणागति वास! तत्कालदल्लि पादोपसङ्ग हणक्कॆ अवक ;शखल्ल. आद्दरिन्दल्कू ज्ञानान्मोक्षोपदेशवन्नु हेळिरुवुदरिन्दलू प्रपब्ये ऎम्बल्लि गकवाचि धातुविगॆ बुद्धि नाचित्ववन्नु शब्दानुशासन प्रकार : अङ्गीकरिसुवुदु युकृषादरण्ट ऎम्ब अभिप्रायदिन्द बुद्ध $र्तवन्नू दृढीकरिसुत्तारॆन्दु. तात्पर्य. स्रस्‌द्ये ऎम्बुदु ७५ण्ठशब्द. धातुवु तिजकिगॆ प्रकृति. इदरिन्द ई गत्यर्थक्कॆ बुद्ध ्य र्थनन्नु हेळुवुदु दोषवागलारदु. बदि यावदु इत्यादि - जुद्धियु . यावुदॆन्दरॆ, इल्लि रस्तॆस्कतीतिनिश्रास 3 रॆक्बिसुत्तानॆम्ब िश्वासनॆम्ब अध्यवसाय. अङ्गगळिल्‌ इत्यादि -महा द्वय धिकारः । 1004 सपरिकरमान साध्यॊ (हायम्‌ यो हिरदु निज ्लनेयॆन्नि ल्‌ ? इज्लु “प्र? ऎन्निर उपसर्गम्‌ निश्मा सत्ति सुडै यॆ प स्रकर्षरूसमान महत्तॆ यै क्ळा ट्टु वर्‌, इव्वि श्वा सा प्र कर्न्षनं्‌ श्री मच्छ ब ति लुमः जा शब्दत्तिलुनर्‌ उत्स पुकिसकार” सङ्कवनुणादि क्कि असुसन्धित्त वा रे नरुवु 5. इत्ता ले तन्‌ fh इर हा ्रबॆर्यादिहळ्‌ अडियाहवनरुं शजक्ति सि हळॆ ल्लाङ्क-’ युम्‌. विश्वासवु । अङ्गगळल्लि सारवादद्दु. अदन्नु मुन्दिट्टु कॊण्डु सपरिकरमान साध्कोपायम्‌ निरपेक्षोपायत्व प्रार्थना विशिष्ट भरन्यास च इल्लि तोट्रुहिरदु हेळल्पडुत्तदॆ. “प्रपत्ति” शब्दक्कॆ “तडेकोपायता भा प्रसत्ति” ऎन्दु याञ्चान्पित भरन्यासवु रूढ्यर्थ- हीगॆ " ‘प्रसद्ये”ऎम्ब शब्ध क्क. याञ्चान्वित भरन्यासनॆ ने रूढ्यर्थवाद रै अष्टरिन्दले आ €यार्थवु संसन्मवागुवुदरिन्द विश्वासार्थकत्ववू एतक्कॆ. आङ्गीकरिसल्पडुत्तदॆंयन्दक्कॆ साङ्ग प्रपत्तिय त्‌ प्रपत्ति स्रकाशनार्थवॆन्दु. तात्पर्य. हागादरॆ . इतर अङ्गगळु बेडवॆन्दल्ल, नुशाव्यानने आङ्गवु प्रधानवादद्दु . नावु समर्पिसुव भरनन्नु निर्वहिसुव सामर्थ्यवु भगवन्तनिगॆ इदॆ- ऎम्ब आध्यनसायने महाविश्रास. ई आध्यनसायनिल्लदिद्दकॆ भरसमर्पणवे Ss आग्लरिन्द आङ्गगळल्लि सारभूतवा दद्दु विश्वास, आं थक्‌ सारवन्नु स्रकाशसडिसलु धातुविनल्लि नज सेरिसि- हेळिरुत्तदॆ.. `इदु उसपत्तिमात्र ’ कल्पि तनल्ल. अनन्य साध्येस्वाभीष्टॆ € महाविश्चास पूर्वकम्‌ । तदीेकोपायतायाञ्चा प्रसत्तिगैरणागतिः 1, ऎम्ब लक्षण नचनदिन्दलू सिक्क. आद्दरिन्द महाविश्वासपूर्वक याञ्चान्वित भन्ना स, “प सद्य. ऎम्ब धातुविगॆ अर्थ. ‘्रोमत्तात्पर्य चुद्रिकॆयल्लू “रक्षिष्यतीतिविश्वा सपूर्वक विशिषा ध्यवसाय लक्षण बुद्धि विशेष रूढत्वॆं,”: “प्रपद्यस्व’ - ऎम्बल्लि व्याख्यातवु. इल्लियू विशिष्टा ध्यनसायॆनॆंररॆ, याञ्चान्वित भगन्यासवॆन्दर्थ । याञ्चास्वित भरन्यासवु “प्रपद्ये” ऎम्बल्लि रूढियागि प्रमाणान्तुसारवागि सिद्दिसिदॆ. विश्वासरूपवाद अङ्गवु हेगॆ सिद्धिसुत्तदॆ pa अरन्नु ऎङ्गनेयॆन्सिल्‌, इङ्गु “ऒप्प? न्सिर उपसर्गवक्‌ ऎण्डारम्भिसि निरूसिसुत्तारॆ. अदागि “प्र? ऎम्ब उ- सर्गवु ३५ सज महत ऎनन्नु तिळिसुस्तुदॆ. सरि हीगादरू NRG शक्तियिन्द महानिश्वासवु लब्ध, समुदाय्‌ शक्तियाद स्रसरनरूस. : अङ्गिय- £ळिसल्पडुत्तडि इवॆरडक्कू हेगॆ अन्वयवॆन्दरॆ अङ्गङ्ग ळिल्‌. _ सारमान विश्टासत्तै मुन्निट्टुकॊण्डु सपरिकरनूनसाध्योपायं इङ्ग तोब्रुहिरदु? ऎम्ब पूर्वश्रीसूक्तियिन्द इदु विवृतवु. श्रीमत्सारसारदल्लियू विश्वास पूर्वक पा र्थना, ऎन्दु अनुग्रहिसल्पट्टिडॆ. इदरिन्द. आङ्गियाद शरणागतिगॆ सम्बन्धपट] विश्वास विशिष्ट स्रसरनवु. “प्रपद्यते? ऎम्ब धातुविगॆ अर्थ. श्रीमद्रहस्यरक्षॆयल्लियू, गद्य स्तोत्र व्याख्यान ‘गळॆरडॆरल्लियॊ, प्र सृपब्ये इत्यनेनैन भरन्यासा इभिधाननरा” ऎन्दु न्याख्यातवु. आद्द रिन्द कॆलवरु प्रपत्ति शब क्कॆ मॆहाविश्वास समात्र वॆन्दु अर्थमाडि, बेरॆयॊन्दु पदवन्नु आधाहरिसि भरन्यासनन्न्नु विवक्तिसिरुवुदु, प्रपत्ति भजना का निरोध. सहरिकरमान साध्यो पायं इङ्गोतोत्तुहिरडु” ऎम्ब श्रीसूक्तिगू निकोधवादद्दु. हीगॆ महानिश्वासाङ्गक 1005 श्री मद) हस्यत्रॆयसारे “प्रपद्ये? इत्यत्रस सूचित महानिश्चासस्य अनश्यकत्वम्‌. इव्विश्वासदार्थ्यं वेणुमॆन्न्नु माडत्तॆ ), ] ) “राक्षसानाम विस्प्रम्भा जा बन्न ने! यथाविगळिता सद्यस्त्वमोफघाप्य स 4 बन्धना । LALLA ESS ं6िञ्छ छॆ प्रार्थनान्वित भरन्यासवु “प्रृसद्ये” शब्दा र्थवॆन्दु हेळल्पट्टतु. ई निधनाद प्रार्थनान्वित भरन्यासदिन्द साक्ष्मान्मोक्षहेतुवाद प्रसन्न तॆयु भगवन्तनिगॆ उण्टागुत्तदॆ. शरण्यनू प्रय त्श्मा-तरवन्नु आपेक्षिसदेनॆंये चरमकरुणॆय आकिञ्चनन विषयदल्लि अवन मनोरथक्कॆ अनु गुणवागि सरमफलवि वन्मु कॊडुत्तानॆम्बुदु विशेष. लघुतरवाग्यि आङ्गगळॊडनॆ ऒन्देसल अनु ह्किसल्पट्ट प्रसत्तियन्नु न्याजवागिट्टुकॊण्डु. शरण्यनु विशेषवागि करुणिसि रक्षिसुवुदरिन्द, आननन्नु प्रधानोपायनॆन्दु, हेळि प्रसत्तियु अनुपायनॆम्ब वादवु हॊरटिदॆ अस्टे, ऎन्दु अभिप्रायपट्टु इयं केवल लक्ष्मीशोपायत्व प्रार्थनात्मिका ! स्वहेतुत्वधियिं रुन्थे किं पुनः सहकारिहाम्‌ । ऎम्बुदागि आचार्यरु निक्षेसरक्षॆयल्लि अनुग्रहिसिद्दारॆ. इदर अभिप्रायनेनॆन्दकॆ, “रामेण बाणेन हतो वाली” ऎम्बल्लि वालिय हननक्कॆ अव्यनहित वूर्ववृत्तियाद बाणवु प्रधान कारण, रामनु बाण प्रयोगक्कॆ कारण. ई रीःयल्लि “नोक्षयिष्याविं? ऎम्ब अव्यवहित सङ्कल्पवन्नु माडुव भगवन्तनु प्रधानोपाय. आ सङ्कल्पक्कॆ साधकवाद व्याजरूपवाद. प्रपत्रियु व्यवहित कारण. आद्दरिन्द प्रधान-साधकतमवाद फिरपेक्षोपायनाद शरण्यनु उपायभूतनु ऎम्ब वादवु युक्तवु. ई अभिप्रायवन्ने आचार्यरु फ्रीमत्स्यारसार, विरोध परिहार, न्यायसिद्धाञ्जन, न्यासकिलकादि प्रबन्धगळल्लियॊ ई प्रबन्धदल्लियू, अनेकसल आनु ग्रहिसिद्दारॆ. “स हेतु धियंरुन्थे’ ऎम्बुदक्कॆ साक्षात्साधनवल्लवॆम्बुदु तात्पर्य. सिद्धोपाय नाद भगवन्तन पशीकारक्कॆ उपाय प्रकृतमनुसरामः - इव्विश्वास प्रकर्षम्‌ - इत्यादि ई विश्वासद प्रकर्षवु हॆचु क्ट) त्री नुच्छब्बगल्लियू नारायण शब्ददल्लियू विवक्षिगळाद पुरुषकार, सम्बन्ध, गुण, व्यापारु प्रं'१ीजनॆगळन्नु आनुसन्धान माडिदरॆ उण्टागुत्तदॆ. ई विषयनन्नु हिन्दॆये परिकर विभा गाधिकारदल्लि आचार्यरु फिरूपिसिरुत्तारॆ. इता ठा ले-इत्यादि-इदरिन्द तॆन्न अपचार प्राचुर्यादि गळु कारणवागि बरुव शङ्कॆगळॆल्ला होगि विश्वासदार्ड्थवु एर्पडुत्तदॆ. इव्विश्वास दार्थ्यवु्‌ प विश्वासद दाढण्यवु आन्दरॆ प्रपत्ति गॆ उत्तर कालदल्लियू, भगनन्तनु अनश्य रक्षिस सुत्तानॆम्बुद्ध बेकॆम्बुदन्नु ) राक्षसाना मवनिस्तम्भात्‌, ऎन्दारम्भिसि टं बृष्टान्त । प्रतर्पण निरूपि सुत्तारॆ. अदागि इन्द्रजितु, हनुमन्तनन्नु कट्ट हाकलु ब स्रवन्नु प्रयोगिसिदनु. ब अस्त्रदिन्द कट्टिबिद्द हॆनुमुन्तनन्सु राक्षसरु ऎल्लि ब्रह्म सव as ऎम्ब उत्तर द्वयाधिकारः 1006 तथा पुंसाम विस्रम्भाश्‌ प्रसत्तिः प्रच्युताभनेत । तस्माद्विस्रम्भयुक्तानां मुक्तिं दास्कृति साचिरात्‌ ॥” ऎन्रु शूल्लित्तु. इव शै क्रिवसायुत्ति नुड्लॆ यॆ प स्रभावम्‌ ) व्यवसायादृ कट्ट ब्रह्मनासादयति तत्परम्‌? 2) निस्स ंशयेषु सर्वॆ (षु नित्यं वसति वै हरिः । Rr सह नि ध्यावसति माधवः!” इत्यादिहळिलुम्‌ सुप्रसिद्धम्‌ इम्मुहा विश्वासम्‌ 7ण्डानाल्‌ निन्बु नमर्शकाल्तिल्‌ ऒरुकालुवम्‌ भाव बरवादु. आहैयाल्‌ पिन्फु Eu इव्विषयत्तिल्‌ संशयम्‌ पिरवादपडियान प्रथम क्षणजत्तिल्‌ महाविश्वासम्‌ प्रपत्तिक्कु अज्ञम्‌. इदु मन्दमायिरुन्दालुं विकेषित्तु काल शङ्कॆ-अविश्वासदिन्द, हग्ग गळिन्द कट्ट दरु. ई रीतियाद अविश्वासकार्यदिन्द अमोफवाद ब्रह्मास्त्र्यवु कळचिकॊण्डितु. “इदे रीतियल्लि प्रसत्तु त्तर कालदल्लियू तानु अनुष्ठिसिद प्रस्‌” त्रियु फलवन्नु कॊडुत्तदॆयो इल्लवो ऎम्ब शङ्कॆ - अनिश्वासवु ऒब्बनिगॆ एर्पट्टरॆ प्रसत्तियति प्रच्युता भवेत्‌ जारिकॊळ्ळुत्तदॆ. आन्दरॆ फलकारियागुवुदिल्ल. अन्दरॆ भन स्वरूसवु पूर्णवागि ;निस्प्रन्नवागलारदु महाविश्वासदिन्द माडिद स्रसत्तियु फलकारि यागदॆ इरुवुदिल्ल. आद्दरिन्द स्रसत्त नुष्मानकालदल्लि मन्द विश्वासदिन्द माडिद स्रसत्रियु निस्पृत्तियागलारदु ऎन्दु तात्सैक्य. अद्दरिन्द विस्रम्भॆयुक्तानां-निश्वासयुक्तरिगेनॆ प्रपत्तियु Fre ऎनु ल्लदॆ अवरवरु अपेक्षिसिद कालदल्लि मोक्ष फलनन्नु कॊडुत्तदॆ. इल्लि “अचिरात्‌? ऎम्ब पदवु स्रयोगिसल्पट्टिरुवररिन्द मन्द विश्वासदिन्द अनुस्मिसल्पट्टि प्रपत्तियू विशेष सुकृतवागि सरिणनिससि, महा विश्वासदिन्द कूडिद पुनः प्रसत्तियल्लि इवनन्नु तॊडगिसि मुक्ति यन्नु कॊडिसुत्तदॆ ऎन्दु तात्पर्य. इवु $नसायत्तिनुडैय प्रभावम्‌ इत्यादि-ई महा विश्वासद प्रभाववु 1) व्यवसा यादृते ब्रह्म इत्यादि-नुहा विश्वा _सविल्लद, याव मनुष्यनू आ परब्रह्मनन्नु सडॆयलागु वुदिल्ल.* “भवांश्ट्रोन्सन्न विज्ञानः स्थिर बुद्दिररोलुसः । ऎम्बुदु पूर्वार्ध. 2) निस्संश येषु सर्वेषु. इत्सादि-हिन्दॆ. हेळिद सन्देहॆगळावुवू .इल्लद महा निश्वास शालिगळादवरल्लि भगवन्तनु नित्यवास माडुत्तानॆ, संशय युक्तरागि, आद्दरिन्दले हेतु वाद माडुनवरल्लि आ श्रियकसतियु ऒन्दु कालदल्लियू नासमाडुवुदिल्ल. इत्यादिहळिलुव्‌ इत्यादि-इत्यादि वाक्य गळिन्दलू नुहाविश्वासवु अनश्यबेकॆम्बुदु सुप्रसिद्द. इम्मुहानिश्वा सव्‌ इत्यादि ई महा विश्वासवु प्रसत्त्रियन्नु आनुष्मिसुवाग विर्पट्टरॆ, प्रसत्त तस्मा इळ विमर्शकालत्तिल्‌- सरामर्शनॆ माडुव कालगळल्लि यावागलू संशयवु निर मादु-उम्बागुवुदिल्ल. आह्टॆयाल्‌ इत्यादि-स्रसत्त्यनुष्ठासा नन्तर, विमर्शॆनाडुन ऎल्ला कालदल्लियू ई प्रसत्तियिन्द मोक्षवु लभिसुत्तदॆ ऎम्ब विषयदल्लि संशयवु एर्पडदन्तह, स्रसत्ति प्रथमक्षणानच्छिन्न महानिश्चासवे प्रसत्तिगॆ अङ्ग. इदु मन्दमायिरुन्दालुवु्‌ इत्यादि-स्रस सत्र्यनुष्ठान क्षणदल्लि ई विश्वासवु ह िन्निमवलरावननुदनमन्नननयनवमानननलवनरान्नरनिनवननाननावनाननदयारननानाननननननाराानानानानानननाानानाराननविानाारानाननिवनानननानाननाारानाानानानाानननरानानारानााानानाननानानयिांरारयूिदााारारानाजाननानानाराननािाारािानानानाादारनानानाााााारााााााााााााानाानााााााा ।) 2) भारतश.न्तिपर्व 334-47, 359-71 1007 श्री मद्रहस्कत्तयसारे कबास्तिक्क तो डङ्गिन ईश्र रन्‌ शेषपूरणं ह ठि म्‌. “मित्रभावेन सम्प्रास्तं नतृ जेयं कथञ्चन?ऎन्रु शरिण्यन्‌ अरुळिच्छॆ यदानिरे. अञ्जल्यादिहळुम्‌ अहप्रड 2) “नजा तुहीयते? ऎन्नुन्टु नयिरे इरुप्पदु. 3 तार्‌ CATS SUB SET दारर SMD MES ऎड Ws TBR»: क राका गा मुन्द ्गडिमॆयागिद्दरू, विशेषिसि कटाक्तिसलु तॊडगिद ई _८न्‌- लक्ष्मीसतियु, शीषपूरणम्‌ पणु म्या इवनु अपेक्षिसिद कालदॊळगॆ सुहानिश्वासनन्नुण्टु माडि महाविश्वासपूर्वक उपाया £9 ॥ । नुष्का नव माडिसि रक्षिसुत्ता दर्थॆ.
  13. मिंस्रभानेन सम्प्रा प्रवर इत्यादि मित्रभानेन मैत्रीभावदिन्द, इदरिन्द क्‌ तोचुत्तदॆ. “गॆ मन्द विश्वासदिङ्ग सात सम्प्राप्तं-पुत्रदारादि गळन्नु बिट्टु, नन्नन्नु आश्रयिसबेकॆम्ब ऒळ्ळॆय तीर्मानदॊडनॆ, पुरुषकार पूर्नकवागि नन्न ल्लिगॆ बन्दवनन्नु नित्यञ्जेयङ्कथञ्चन-यान कारणदिन्दलू बिडुवुदिल्ल. “दोषो सिद्यनितस्य स्यात्‌ सतामेतद गर्जितम्‌* ऎम्बुदु उत्तर र्ध. शरणागतनिगॆ गुणगळु इल्लदिद्दरू, दोष गळु आनेकविद्दरू, रानणनन्तहॆ सरमणुष्य नन्नू शरणागतनॆम्ब मात्रक्कॆ भगवन्तनु अङ्गीकरिसलु इच्छि सिदनॆम्ब नुहागुणसिद्दि गोस्टर“स्या तिजोनगळु अवनल्लिरबेकॆम्ब हम्बल भगवन्तनदु. इन्थह नुहा पानियन्नू भगवन्तनु आङ्गीकरिसुवनॆम्बुदु, शिष्ट गर्हॆगॆ कारणवागुवुदिल्लवे ऎन्दरॆ, सतां एशत्‌-सत्ट्पुरुषरिगॆ ई पापिगळ रक्षणवू अगरितम्‌- गर्मितादन्यत्‌ पूजितर्‌-पूज्यवादद्दु. ऎन्रुशरण्यनरुळिच्चॆय्‌दानिरे . ऎन्दु शरण्यनु कृपॆ माडि ‘हेळिदनल्लवे. आञ्जल्यादिहळुम्‌ उऊळ्‌ पड-इत्यादि भगवन्तनल्लि माडिद अञ्जल्यादिगळू आदि शब्ददिन्द प्रदक्षिण, स्पणामनाम : सङ्कीर्कनगळु ग्राह्य. 2) नजातुहीयते.. क्रमवागि सुकृत परम्परॆगळ मूलक म्रॊन्त वाद फलवन्नु कॊट्टू नशिसुवुदिल्ल. इदरिन्द कैमुतिक न्यायवु सूचित हीगॆ अञ्जल्यादि गळिगे ई प्रभावविद्दरैॆ, मन्द विश्वासदिन्द कूडिद शरणागतियू. विशेष सुकृतवागि परिणमिसि. महाविश्वास . पूर्वकवाद पुनः स्रपत्तियॆन्नु अनुष्ठ्मिसुवन्तॆ माडि फलनन्नु कॊडुत्तदॆ
  14. . रुमायण युद्ध काण्ड 1-3 2) त्वदङ्घ्र मुक्य क कदा३केनचित्‌ यथा तथावापि सकृत्‌ कृ तोञ्जलिः । तदैव व मुष्णा त्य जहा न्म शेषतः शुभा? पुष्कूति नजातु हीयते ॥ आळवन्दार्‌सोत्र- 28 ऎलै भगवन्तने ! निन्न पादगळन्नु उद्देशिसि यावागलादरू यारिन्दलादरू (बालनागलि स्त्रीयागल । पण्डितनागलि, च्लानविल्लदवनागलि, श्रफाकनागलि) परावरतत्व. विषयगळफ्रि विशद बुद्धियु. इरलि इल्लदिरलि, मस्तिष्क सम्पुटादिगळल्लि ष्ट प्रकारवागिरलि कैगळिल्लदवनिगॆ वाक्कनिन्दागलि. मनस्सि निन्दागलि याव प्रकारवागि यागलि माडिद सक्क त जब सल माडिद अञ्जलियू, ऎल्ला पाषगळन POR होगलाडिसुत्तदॆ. मङ्गळगळ न्न्न ८५ माडुत्तदॆ, “नह नतुहीयते- याव “कारणदिन्दलू नष्ट वागुवुदिल्ल स्वर्गाधि फलगळ. कर्मक्षयवाद नन्तर नशिसु होगुवन्तॆ, क्रमेण मोक्षान्तवाद परम फलक्कॆ यावागलू नाशऎल्लवॆन्दू ता त्रर्य. । द्रयाधिकारः 1008 आहु याल्‌मन्दवनिश्वासमुम्‌ नुहानिशा सपॆग्यन्तमाम्‌ 5 इप्पडि उपायमाह अथ्यवसिक्किरेनॆन्रु महाविश्वासक्तैचॆनाल्ल 1) “अनन्यसाध्ये स्वाभीष्टे महाविश्वास पूर्रकवर्‌ : तदेकोपायता याच्ना प्रपत्ति त, टु । 2) “त्वनीीेीवोषायभूशोनरी भनेत प्रार्थनामतिः ’ शरणागतिरित्युक्ता ॥* 3) भटिकरणव ५3: इत्यादि प्रमाणानुसारत्ताले प्रार्थनैयुर्म इज्दतीकॊल्लित्तायित्तु. मन्द विश्वासदिन्द कूडि माडिद प्रपत्तियु पूर्णवागि निष्सन्नवागुनुदिल्लनॆम्बुदति “प्रपत्ति प्रॆच्युताभवेत्‌? ऎम्बुदक्कॆ तात्पर्य, प्रसत्तियु पूर्णवागि निष्टन्नवादरॆ स्प श्रच्युत वागुवुदिल्लवल्लवे. एकॆन्दरॆ प्रार्थनापूर्वक भरन्यासदिन्द, भरवन्नु स्वीकरिसिद सत्यसङ्कल्पनाद भगवन्तनु रक्षिसदे इरुवुदिल्लवल्लवे. अनिकलनाद स्तसत्तियु हेगॆ भरस्वीकारनन्नु उण्टु माडुवुदिल्ल? माडिये : माडुत्तदॆ ऎन्दर्थ. आद्दरिन्द मन्दनिश्वासयुक्तरागि प्रपत्तिमाडिद वरिगॆ, स्रसत्तियु यथावस्यि : :वाद आकारदिन्द निष्टन्ननागुवुदिल्लवॆन्दु. भाव, ई विषयरल्लि कॆलवरु प्रपत्तिय अनुष्मानकालदल्लि विश्वासवु मन्दवागिद्दरू अनन्तर आ विश्वासवु महा विश्वासवागि परिणमिसि पुनः प्रसत्तियन्नु माडबेकाद अनश्यविल्लजे, फलनन्नुु कॊडुत्तडॆयॆन्दु हेळि इदक्कॆ “निन्त्रभावेनसम्प्रास्त्‌ं” ऎम्ब वचनवन्नु प्रमाणीकरिसि व्याख्यान माडिरुत्तारॆ, इदु युक्तवल्ल. वन्दविशासदिन्द कूडिदवरिग्ळू शरण्यन अनुग्रह विशेषदिन्द, महाविश्वासवु उण्टागि, नन्तर पूर्णप्रपत्तियु अनुष्मिसल्पट्टु परमपुरूषर्थवु लभिसुत्तदॆ ऎम्बुदु “मिश्रभावेन सम्प्रास्तम्‌” ऎम्ब वचनद तात्पर्यवॆन्दु निरा क ल. आचार्य रिन्द निर्णीतवागिदॆ. सन्निसत्कोसकारियाद अंॆनॆ वैकल्यदिन्द अङ्गिस रूपशिद्ट आसॆम्भाविशॆ. शरणागत्यनन्तर मन्द विश्वासवु महानिश्चासा नधियागि सरिणमिसिदरू भक माडिद प्रप त्रिगॆ अङ्गवागलारदु. आद्दरिन्द यावनिगॆ प्रपत्ति क्षणदिन्द. आरम्भिसि यावज्जीव शङ्कापञ्चकदल्लि याव ऒन्दू प्रसक्त्ववागुवुदिल्लवो आ महात्मनिगॆ प्रनस्त्यनुष्ठान प्रथमक्षणदल्लि उण्टाद विश्वासवे, महाविश्वास. यावनिगॆ शङ्कापञ्चकगळल्लि यावुदादरू ऒन्दु उण्टागुत्तदॆयो अवनिगॆ पुनः पूर्णप्रपत्तियिन्दले परमपुरुषार्थलाभवे हॊरतु बेरॆयल्लवॆम्बुदु आचार्यर- हृदय आद्दरिन्द आहैयाल्‌ मन्द विश्वासमुम्‌ महानिश्चास पर्यन्तमाम्‌ - मन्द विश्वासपूर्वकवागि अनुसष्मिसल्पट्ट स्रसत्ति यु महाविश्वासाङ्गक प्रपत्रियनन्नु उण्टुमूडि तत्‌ सग्यन्तॆवागि आगुत्तदॆ ऎन्दर्थ. इप्पडि उसायमःाह अध्यवसिक्कि रेन्‌ इत्यादि - हीगॆ उपायवन्नागि आध्यवसाय माडि ऎन्दु महानिश्वासनन्नु हेळलु (1) अनन्यसाध्येस्वाभीष्टे इत्यादि (2) त्वमेनो पाय भूतोमेभव इत्यादि (3) भवशरणम्‌ इत्यादि प्रमाणगळन्नु अनुसरिसि उपायत्व प्रार्थनॆयू इल्लि हेळल्बट्टिकॆ. (1) प्रुपक्तव्येतरनिन्द साध्यनल्लद स्काभीष्टवन्नु महा विश्वासपूर्वॆकवागि, ऒब्बनल्लि नीये उपायवागिद्दु अभीष्टनन्नु कॊडु ऎन्दु प्रार्थिसि आ भरवन्नु अवनल्लि समर्पिसुवुदु प्रॆसत्त्वि, शरणागति ऎन्दर्थ, इदक्कॆ समानार्थकवागि (2) नीने उपायवागिरु ऎन्दु प्रार्थनारूसवाद बुद्धि विशेषवु शरणागति. सादेवेस्मिन्‌ स्रयुज्य 1009 श्रीमद्रहस्यत्रयसारे’ उपाय प्रार्थनायां गोप्र्यृ त्वनरणम$ आन्तर्गतम्‌ इव्रुपायप्रार्थनेयि-ले गोप्त्यृत्ववरणम्‌ अन्तर्गतं, पृथग्भूतमन्नु त प्रपद्ये इतृत्र प्रार्थनीयांश निर्धारणम्‌ इष्टप्पा प .निष निवृ त्रि रूपमान फलत्ति नुडै यं प्रार्थनै यी उत्त रखण्डत्ति ले पण्णा प्रास्ट्य्यणष्न EL UN pa स अज जं जजाचा जाणा ताम्‌” ऎम्बुदु नाल्बने पाद. आ शरणागतियन्नु भगवन्तनल्लि माडु, अन्दरॆ आ रीतियल्लि प्रार्थिसि भरसनुर्ससण माडु (3)भवशरणम्‌ - नीनु उपायवागु इत्यादि प्रमाणानु सारदिन्द उपाय प्रार्थनैयुम्‌ इत्यादि - उपायप्रार्थनॆयु “प्रपद्ये” ऎम्बल्लि हेळल्प तु इव्पुसा य पा ार्थनॆयिले इत्यादि - ई उपाय प्रार्थनॆयन्नु हेळुव पददल्लि सोस्टृत्वनरणवू A ऎन्‌तलैयिल्‌ उपायान्तरत्रैच्छुमत्तादे, अवट्रिच्छुमन्दा €5 मेल्‌ वरुमभिमत मॆलान्तरुहै समर्थकारुणिकनानवुनक्के भरमाह वेरिट्टुक्कॊळ्ळवे णुम्म्‌* ऎन्दु हेळिद उपायान्तर निरपेक्ष रक्षकत्त प्रार्थनारूप उपायत्च प्रार्थनॆ यल्लि, रक्षकत्वरूप गोप्रृत्वनरणवु आगन इवॆरडू “शरणं प्रपद्ये? ऎम्बल्लि विवक्सितु,. पृथग्भूतमन्नु प्रत्येकवागि अध्याहरिसल्पट्ट सदान्तरदिन्दागलि, तरणशब्दद शक्ति भेददिन्दलागलि. प्रकाश्यवल्लवॆन्दु तात्परृ. गोप्त ऎन जीतननिगॆ सेरिदुदु. उपायत्ववु चीतनाजि चीतनगळॆरडक्कू साधारणवागि करणरूसवादद्दु. विधि प्रकार याव शब्ददिन्द यावुदु अनुष्मिसल्बडबेको, यावुदु” विधिस ल्स ट्ट दॆयो हागॆये अदे शब्ददिन्दलू “मन्त्रदिन्दलू अदु प्रकाश्यवु मत्तु अनुष्कॆ यव आद्द रिन्द. शब्दगळल्लि हेळिरुवन्तॆ गास्‌ ऎतैवरण मॆत्तु पायत्ह्व वरणवॆरडू प प्रत्येकवागि अनु ह्ठिसल्फ धबेकु, क्कॆ गोप्र्यृत्व सष आङ्गपञ्चकगळ नं इगॆणित तवु. उपायत्ववरणवु ery भरन्यासक्कॆ अन्तरङ्ग निशेषणवागिद्दु कॊण्डु, ‘प्रपतििशब्छार्थ स्वरूप निरूसकवु. कॆलवॆरु । न्यासविद्यॆगॆ विशेष नेद्याकारवाद निरपेक्षोपायत्ह सहक. गोप्टृत, वरण स्वान अनुष्ठिसि तदन्तर्गतवाद गो- स्र्यॊक्टवरणवू आङ्गवागि-अनु ुष्मिसल्पट्टिदागि भाविसु त्तारॆ. मत्तॆ, कॆलवरु महाविश्वासवॆम्ब आ ङ्गस्वरूसरल्लि निरसॆ सेक्षोपायत्हनन्नू सेरिसि अनुसन्धान माडुत्तारॆ… इवुगळॆल्ला “इतःपश्शा शदस्मद्यतन निरपेक्षेण ‘” भवता समुर्थ्योसावर्थः इतिमतिविशेषन्तदनिदु;” ऎम्ब आचार्य श्रीसूक्तियल्लि गव प्रार्थना न इगि अनु सन्धान माडिरुन श्रिसूक्तिगॆ विरुद वादवु. : 4 द्वयमन्त्र द ऎरडु भागगळिन्दलू हा न अंश . इष्टपसा प्र्यनिष्टनिवृत्तिगूपव इन इत्यादि - “प्रपद्ये” ऎम्बल्लि महाविश्वासवन्नू प्रार्थनॆ । यन्नू हेळिदॆ ऎन्नुप्रीरल्ला, आ प्रार्थनॆयु आनिष्ट निवृत्ति इष्टप्राप्ति प्रार्थनॆयिन्दकॆ उत्तरखण्डदल्लि हेळिरुवुदक्कॆ पुनरुक्तिडोषवु : एर्पडुत्तदॆ. उप पायप्रार्थनॆयॊदरॆ सिद्ध्यो पाय प्रार्थनॆयु इब्ब रिगू सम्म साध्योपायवाद भक्तिप्रार्थनॆयु. अङ्ग प्रपत्ति निष्क नगॆद्वयाधिकारः 1१10 निर इजि्सिम फलप्राक्य नैय्यॆप्प ड्हैनाल्‌ पुनरुक्ति युण्डाम*.. प्रसत्तिकु क्विफलमाह भक्ति रूपोषायत्त्वै प्रार्थिक्कुमासॊ (ले स्वतन्त्रप्र पत्तिनिष्य नङ्क्कु अजं साध्यमाय्‌ प्रार्थ नीयमायिरुस्प दॊरु उसायुरिल्लै “अनसिन्नु, इजं ’ स्रार्थनैतॊल्लुहिरपडि ऎन्नॆन्सि र्‌ फलप्रॆ दान मणि हिरविडम्‌ सर्राधिकारि विषय, उम्‌ पॊदुवायिरुक्क आकिञ्चननाय्‌ सर । भॆरन्यासं पण )‘हिरवन्‌ पक्क ल्‌ प्रपति श्रि नेकॊणु वुपायॆतु क्सु अङ्गमाह निल्ला द पडि शरण्यन्‌ तान्‌ वुपायान, जा नत्त ले “शिन्रुफलम्‌ कॊडुक्किर अंशॆम्‌, एत्तमानप पडि याले अव्वेत्तनान भरस्वि (कारां शं इजन्सु पा र्थिकृप्टडुहिरदु. आनालुम्‌, इप्पडि वुषायमाये्‌ निर्यनेणुमॆन अपेस्सिक्कवे अभिमतफलनिशेषत्तॆ उपायोान्मर व्यवधानमरत्तर वमेणुमॆन्रु प्रार्थित्तदाहादो, आहैयाल्‌ उत्तर खण्डत्तिल्‌ प्रार्थनै मिहुदियन्रोनॆन्सिल्‌, उक्त प्र कारत्ताले पा त्रान्मना निषयत्नि ८्‌ अंशभेदं तोत्तुहैक्ळाहप्पिरिङ्गु अहेश्रिक्किरदाहै जे मिहुदियिल्लॆ व. उत्त गखण्ड त्तिल्‌ अपेक्षणीय फलनिशेषव्या जकमान ष्ट त्रिसुजै यअन्वयमात्र त्तु काह प्रार्थन- सॆदव्‌ सात लुम्‌. फलस्वरूपमात्रत्तिले तात्प र, मॆनु Me te विनह. स्न ऎतन्त्र ‘प्रपत्तिनिष्य निगॆ कूडरंु’ आद्दरिन्द महाविश्वासदिन्द आ क्षिप्रवाद प्रार्थनॆयु जावद ऎन्दु केळिकॊण्डु समाधानवन्नु नुग्रहिसुत्तारॆ. फलप्रदानम्पण्णु हिरनिडवा्‌ इत्यादि - फलवन्नु कॊडुवुदु भक्त, स्न प्रॆपन्नरिब्ब रिगू समानवागिरुवाग, अकिञ्चननागि सर्वभर न्यासवन्नु माडुववन विषयदल्लि प्रनत्तियु बेकॆयॊन्दु उपायक्कॆ अङ्गवागिरदॆ, शरण्यन्ये उपायान्तर सा नदल्लि निन्तॆ फलनन्नु कॊडुव अंशवु ऐटि त्रिमानपडियाले - उत्कृष्ट वाद्दरिन्द, आ उत्कृष्ट वाद भरस्वीकारांशवु इल्लि Sr दॆ. आनालुम्‌ - इत्यादि- ‘आदरू हीगॆ उपायवागिरबेकॆन्दु अपेक्षिसिदरॆ- अभिमत. फलविशेषनन्नु उपायांशर व्यवधान विल्लदॆ कॊडबेकॆन्दु प्पा र्थिसल्पडुत्तदॆयल्लने, आद्दरिन्द उत्तैर खण्डदल्लि, “श्रीमते नाराय णाय भवेयप्‌ ऎन्दु (भवेयं’ ऎम्ब प्रार्थना पदवन्नु आध्याहार माडि प्रार्थिसुवुदु अधिकवल्लवे ऎन्दक्कॆ उक क, प्रकारत्ता ले इत्यादि.मेलॆ हेळिद रीतियागि प्रार्थना विषय त्तिल्‌_विशिष्टवाद प्ला ्रिर्थना विषयदल्लि अंशभेदवमु5्‌ तोट प्रहैक्ळा ह.ऎन्‌ शलैयिल्‌ शुमॆ त्ताजी ऎम्बुदरिन्द उपायान्तर निरपेक्षता त्वांशवू “मेल्‌ वरुमभिमत मॆल्ला तरुहै उनक्के भॆर माह एरिट्टुक्कॊळ्ळवेणुम्‌? - ऎम्बुदन्द फलप्रदत्व रूप रक्षकत्वांशवू मरु, सिंयवसेक्षिक्किरदाहैयाल्‌ .. “प्रपद्ये ऎन्दु पूर्व खण्डदल्लि उपायान्तर निरपेक्ष रक्षकत्वांशवन्नु बिडिसियू, उत्तर खण्डदल्लि फल प्रदतश्वांशवन्नु प्रत्येकवागि” आपेक्सिसियू इरुवुदरिन्द निहुदियिल्ल - पुनरुक्तियिल्ल. सरिहारान्तरवन्नु उत्तरखुण्डत्तिल्‌ ऎन्दारम्भिसि’ आनुग्रहिसुत्तारॆ. अदागि स्र्‌सद्ये ऎम्बल्लि निरपेक्षप्व विशिष्ट रक्षकत्तद प्रार्थनॆ ऎञ्जी आङ्गीकरिसिदरू, उत्तरखण्डदल्लि प्रार्थनासदविल्लदुदरिन्द अदक्कॆ इष्ट प्राप्ति अनिष्ट निनृत्तिरूस फलस्वरूप मात्र स्रतिपादनदल्लि दृष्ठि यिरुवुदरिन्द, अल्लि प्रार्थना पदवु ह्योत्यविल्ल. अस्वयार्थवागि “भवेयं” . स्क्याम्‌,” ऎ प्रार्थनासदगळन्नु अध्या कर माडिकॊण्डरू उत्तरखण्डक्कॆ फलस्वरूपदल्लि मात्र तात्पर्यवे हॊरतु प्रार्थना ऎम्बु 1011 श्रीमग्रहृ्यसत्रयसारे खण्डद्वयेन एकवाक्यार्थसिद्धिः, द्वयस्कनिषृ स्मार्थ- पूर्लोत्तर खण्डज्गळ्‌ इरणं कम्‌ तिरण्डपॊरुळ- निष्ठ सी क्यमिडत्तिल्‌ ,अकिञ्चन नान ऎनक्टृ नी उपायान्तर स्थानत्ति ले निन्रु फलविशेषतॆ श्र तरुहैक्सा ह यथोक, मान आत रक्वाभरनिश्टेपं, पन्न हिरेन्‌ ऎनु ब प्रार्थनास्वि त भरसमर्सणमाम. कारार्‌ दरल्लि तात क रृविल्लरुगरिन्द, पौनरु्‌ न विल्लवॆन्दु परिहार माडबहुदु. ई पक्षवे मेलॆम्बुदु आचार्यर रू. । द्वयमन्त्रद पूर्वोत्सर खण्डगळगॆ ऒन्दुगॊडिद अर्थ. पूर्वखण्डदल्लि हे ळल्प डुन प्रार्थनॆयु निरपेक्षोपाय सर्य उत्तर खण्डदल्लि हेळल्पडुव फलप्रार्थनॆयु बेरॆ स्स पक्षदल्लि फल विशेषार्थक्कोस्सर भरसमर्न्पणवू निरपेक्षो पायत्वार्थक्कागि. भरसमर्पणवू ऎन्दु इरलि ऎन्दरॆ ऎरडु वाक्यवु एर्पडुत्तदॆयॆम्ब शङ्कॆगॆ आवकाशवागुतव्तदॆ उत्तरखण्डदल्लि प्रार्थनार्थवाद क्रियापदद अध्याहारदल्लि तात्पर्यविल्ल.. फलविशेषदल्ली परम तात्पर्यवॆम्ब पक्षदल्लि वाक्य भेद शङ्कॆये उण्टागुवुदिल्ल. आद्दरिन्द ई सक्षवे मेलादुदॆम्ब अर्थदल्लि शाब्य िबोधनन्नु पूर्वोत्तर खण्डगळ्नु- ऎन्दारम्भिसि अनुग्रहिसुत्तारॆ. अदागि पूर्वोत्तर खण्डगळिगॆ महा वाका व्यर्थवागि ऒन्दुगूडिद अर्थवन्नु निषृर्षिक्कु मिडत्तिल्‌ -निष्कर्षिसुव सन्दर्भदल्लि, अकिञ्चननावॆनक्कु- इत्यादि-अकिञ्चननाद ननगॆ नीनु ६. पायान्तर स्थानदल्लि निन्तु फलविशेषवन्नु कॊडुवुदक्को स्मर यथोक्त्यवाद. आत्मरक्षा भर निक्षेसम्‌ - समर्नणवन्नु माडुत्तेनॆन्दु ऒन्दु विशिष्ट श्र ))र्थनान्वित ir eed दि “इल्लि उषायान्तर स्थानत्तिले निन्रु? ऎम्बुद उपायत्व प्रार्थनाद्योतक. “फलविशेसत्रॆ ‘त्तरुहै काह” ऎम्बुदु रक्षकत्व प्राथ्थनारूस गोस्त्यृत ग द्योतक. यथोक्तनतान-अङ्गसञ्चर सम्पन्मवाद्क आत क्त भन्निक्टेपवक्‌ पण्णुहिरेन्‌ ऎम्बुदु प्रसद्ये ऎम्ब सददल्लि हेळल्पडुव गग `न. ऒरु. विशिष प्रार्थनान्वित त-ऎम्बुरं. फॆलनिशिष्ट निरपेक्षोपाय्डु प्रार्थनॆ ऎन्दर्थ. आन्तितमान भरसम र्षणमावः.. _िरपेश्षोपायित्‌ प्रार्थनारून भरस्वीकार प्रार्थनान्वित भरसमर्नणवॆन्दर्थ. इल्लि उपायत्व प्रार्थनॆयन्नु अङ्गस्नूचकक्किन्त्य बेकॆयागि तोरिसिरुवुदरिन्द उऊपायत्व स्पार्थनॆ मत्तु गोस्त्यृत्व प्रार्थनॆ ऎम्ब : ऎरडन्नू अनुषि ह्किसबेकॆम्बुदु द्योतित. गोस्ट्स त्न पठणवु आङ्गपञ्चगळल्लि ऒन्दागि सरिगणितवु. उपायत्व- नरणवु अङ्गिभूतवाद भरन्यासक्कॆ अन्त रङ्ग विशेषणवागिद्दु प्रपत्ति पदार्थद स्वरूपवन्नु तड; उपायप्रार्थना विशिष्ट वाद भरन्यासने अङ्गि ऎं.रिदन्नु आनेक कडॆगळल्लि निरूपिसिरुत्तारॆ. कॆलवरु उपायत्व प्रार्थनॆयु अङ्गिविशेषणवॆन्दु ऎल्लियू आचार्यरु स्पष्ट वागि हेळिल्ल वॆन्दु ग्रॊथ परिचयद जनित हेळुव मातु. “अभीष्टेदुस्साधे”’ ऎम्ब साङ्ग प्रपद नाधिकारद मॊदलनॆय त्लॊ सु “याञ्चा विशिष्टवु” भरन्यासवॆन्दु हेळि; याञ्चा स्वरूप. वन्नु “इतः i, इत्यादि आरम्भिसि सिक. रॆ. अकिञ्चनानुष्केयवाद स्रपत्तियन्नु द्वयाधिकारः । 1013 इस्समर्पणमुम्‌ अध्यनसाय शब्दार्थ माम. EN SE NENTS SATEEN EE आज्ञ्यादक्षिणा पूर्वक भरन्यासगळिगिन्तलू बेकॆयादद्दु ऎन्दु. तिळिसलु प्रार्थना विशिस भर न्यासवॆन्दु. अनेक कडॆगळल्लि हेळिरुवुदल्लदॆ, प्रसदन शब्दार्थवु “निरपेकोपायत्व विशिष्ट भर समर्स्पण’वॆन्दु अल्लल्ले विनरिसिरुत्तारॆ. शरणशब्दोपसश्चिष्ट बुद्धि सामान्यवाचक प्रपूर्वक सदल्‌ धातुविगॆ प्रकृताधि कार्यनु गुणवागि महानिश्वास रूप अध्यवसायार्थकत्ववन्नु हेळि अदर प्रसक्तियिन्द आक्सिस्तवाद प्रार्थना स्वरूपवन्नु विचारिसि कॊनॆयल्लि बुद्धिसामान्यवाद धातुवे भरसमर्पण रूपवाद अध्यवसायवन्नु हेळुत्तॆदॆयॆन्दु इस मर्हणमुम्‌- इत्यादि अनुग्रहिसुत्तारॆ. अदागि ई भरसमर्पणवू अध्यवसाय शब्दार्थवु ऎन्दर्थ-अन्दरॆ अध्यवसाय वाचक सदल्‌ धातुरूप शब्दार्थवॆन्दर्थ. इदु कॆलवर मतवॆन्दु कुमार वरद गुरुगळु तम्म ग्रन्थदल्लि अनु हिसिद्दारॆ. “ इस्समर्पणम्‌ अध्यवसाय शब्द्मार्थमुमानुा्‌” ऎम्ब पाठान्तरदल्लियू इदे अर्थ. तथाच ऎरडु पाठगळल्लियू “प्रपद्ये” ऎम्बुदक्कॆ सू िर्थनान्वित . भरन्यासवॆन्दर्थ. ई सिद्धान्ति मत दल्लि मत्तॊन्दु सूक्ष्मवाद अंशवु तिळियल्लडबेकु, यावुदॆन्दक्कॆ “शरण? शब्दविल्लदॆ केवल प्रस द्यति ऎम्ब धातुवे प्रपत्ति सदद हागॆ प्रार्थनान्वित भरन्यासवाचक. “सपत्तीः पासद्यत* तॆमेन चाद्यं पुरुषं प्रसद्येत्यादि प्रयोगप्राचुर्यगळु इदक्कॆ प्रमाणगळु. हागादरॆ “शरणं प्रपद्ये ऎन्दु द्वयमन्त्रदल्लियू श्वेताश्वतर मन्त्रदल्लि “मुमुकुर्वै शरणमहं प्रसद्ये* ऎन्दू, गद्य स्तोत्रौदिगळल्लियू शरणम्प्रसद्ये’ ऎन्दु रूढियागि, शरणशब्दवन्नु सेरिसि “प्रपद्ये? ऎन्दु प्रयोगिसिरुवुदक्कॆ. एनु प्रयोजनवॆम्ब शङ्कॆयन्नु मनस्सिनल्लिट्टुकॊण्डु आचार्यरु “प्रपद्ये ऎन्सिरवळवालुं अमैन्दिरुक्कु, शरणशब्द मुपायान्तर स्थान निनेश भाना र्थम्‌?.. प्रसद्ये ऎम्ब शब्ददिन्दले उपाय प्रार्थना विशिष 1 भरन्यासवॆन्दु अर्थवादरू “शरण? शब्दवु भगवन्तनु उपायान्तर स्का नदल्लि निनेशिसल्पडुत्तानॆम्ब अर्थवन्नु प्रकाश पडिसि “शरणं प्रपद्ये? ऎम्ब निशिष्टसदवु तादृश उपायत्व प्रार्थना विशिष्ट भरन्यासनॆम्बुदन्न्नु स्पष्ट्रीकरिसुत्तदॆ, ऎन्दु सारसारदल्लि समाधानवु हेळल्पट्टिदॆ इदर अभिप्रायनेनॆन्दरॆ- “प्रसद्यते’ ऎम्ब धातुवु समुदाय शक्तियिन्द, भरस्वीकार प्रार्थनान्वित भरन्यासनन्नु तिळिसि, अदरिन्द प्रपत्तिविद्या वेद्याकारभूत निरपेक्षोपायत्वनन्नु. तिळिसुत्तदॆ. प्र ऎम्ब उससर्गदिन्द कूडिद धातुविगॆ शक्त 3०तरदिन्द महानिश्वास वाचित्ववू, गत्यर्थगळिगॆ बुद्ध र्थ गळु अनुशासन बलदिन्द, सम्प्रतिपन्नव. ई महा विश्वासवु प्रसत्तव्यनल्लि निरपेक्षोपाय त्वाध्यनसाय विशेषरूसनादुद्दु. बेरॆ विधनाद विश्वासवु… ई प्रकरणदल्लि अनसेक्षित. ई महानिश्वासक्टॆ विषय भूतवाद निरनेक्रोपायत्ववु शरण शब्ददिन्दले उपस्कासनीय, शरण?शब्दवु उपायत्व मात्र नाचकवादरू, “नागणैमिशै नम्बिरान्‌ शरणे शरण्‌”, तमेन शरणङ्गच्छ, मानोकं शरणंव्रॆज्य इत्यादिगळल्लि एनकारदिन्दलू, निकशब्ददिन्दलू नैरनेक्ष्यवु अभिप्रेतवु. आद्दरिन्दले द्वयमन्त्रद . चरण? शब्ददल्लियॊू “चरणानेव” ऎन्दु अनधारण गर्भत्ववु व्याख्यातवु. आद्दरिन्द अनधारणसहितवाद “शरण? शब्ददिन्द प्रतिपन्नवाद निरपनेक्षो पायत्ववु. “स्प पद्य ऎम्ब धातॆनिनल्लि अवयवशक्तियिन्द उसस्का सितवाद नुहा विश्वासक्कॆ 1013 । श्रीमद्रहस्यत्रयसारे इप्पडि सपरिकरमान भरसमर्पणमे प्रपत्तिशास्ट्रार्थमॆन्नु निडम्‌ प्रमाण सम्प्र दायज ळाले सलविडश्रिलुम९ समर्थित्कोमः. । 1) “अनेनैनतु मन्रेण स्वात्मानं मयि निस्लिपेत । मयिनिक्षिसै कर्तव्यः कृतकृत्योभविष्यति? ॥ ऎनु प्रपत्तिमन्तां तरत्तिक्टॊन्न कर्तव्य निक्षेप प्राधान्यम इङ्गुव तुल्कम, मोक्ष प्रदमान सिद्धोपायन्त्तुक्सु, मुमुश्सुनिन्‌ पक्कलिले उळ हॊरु शासि ्रीयॆमान साध्य व्याजम ऎशीकरणनमॆन्नु मिडम* तन्नैकर्तानाहक्काट्टुहिर उत्तमनाले सिद्मवर्‌. अनेक्सितवाद प्रकार विशेषवागि सेरिसल्पडुत्तदॆ. आन्दरॆ, अत्यन्ताकिञ्चननाद अतिसरतन्त्रनाद मत्तु अतिनीचनाद ननगॆ. उपायान्तॆर फिरपेक्षनागि, नीने (भगवन्तने) त्रदनुभवजनित प्रीति कारित सर्वनिध कैङ्कर्यरूप सरमपुरुषार्थ सिद्धियन्नु कॊडुत्तीयिन्दु सुदृढवाद अध्यन सायदिन्द कूडिद्देनॆम्ब महानिश्वासक्कॆ “निरसेक्षोपायनागि?, ऎम्बुदु विशेषणवॆन्दु. ताश्पर्य- “प्रपद्ये? ऎम्बल्लि महानिश्वास रूप अध्यवसाय विशेषवु तिळियुत्तदॆयाद्दरिन्द, आजी प्रपत्ति शब्दार्थवागलि, अदक्किन्त बेकॆयाद “भरन्यास? वॆम्बुदन्नु “प्रपद्ये? ऎम्बल्लिअर्थवागि हेळ- बेके ऎम्ब शङ्कॆयन्नु मनस्सिनल्लिट्टुकॊण्डु, विश्वासाङ्गक भरस्तीकार प्रार्थाना पूर्नक भरन्यासवे. “प्रपद्ये? ऎम्बल्लि विवक्षितवॆन्दु साध्योपाय शोधनाधिकारदल्लियू निक्षेपरक्षूदि प्रबन्धान्तरगळल्लियू सप्रमाणोपपत्ति सम्प्रदाय पुरस्सरवागि निरूपिसिद अर्थवन्ने पुनः इल्लियू इष्टडि सपरिकरमान भरसमर्पणमे प्रपत्ति शास्प्रार्थम्‌ इत्यादियागि तुल्कम्‌- ‘इत्यंशवागि सिद्धान्तीकरिसुत्तारॆ. हीगॆ विश्वास, प्रार्थनादिसरिकर- सहितवाद भरसमर्पणवे “प्रपत्ति? शब्मार्थवॆम्बुदन्नु प्रमाणसम्प्रदायङ्गळाले. प्रमाण पुरस्सरवागियू सम्प्रदाय वचनगळन्नु ऎत्ति तोरिसियू पलविडत्ति लुम्‌ अनेक स्मळॆगळल्लियू समर्थित्तोवर्‌- समर्थिसि- दुदागि आचार्यरु निगमिसुत्तारॆ.
  15. अनेनैवतु मुंश्रेण इत्यादि - प्रपत्ति नुन्त्र्रान्तरगळल्लि हेळल्पट्टु कर्त्यव्यवाद्क । निश्लेव प्राधान्यम*- भरसमर्पणिद प्राधान्यवु, इङ्गुं शुल्कम्‌ - इल्लियू समान. “मयि निक्षिप्त्न कर्तव्यः “आत्मात्मीय भरन्यासः?, इत्यादि शास्त्रगळ प्रकार भरन्कासरूसवाद आत्मनिक्षे पवे इल्लि तिळिसल्बडुत्तदॆ. देवदश्तनल्लि, धनवु निक्षिस्तवु ऎन्दर्कॆ अवनिन्द रक्षिसल्पडलु धनवु देवदत्तनल्लिडल्पट्टिडॆ ऎन्दु अर्थ. आ अर्थदल्लि भरसमर्पणवु प्रधान, स्वरूप फल निक्षेस गळु मोक्षकाङ्क्लिगळिगॆ अधिक. । प्रपद्ये ऎम्बल्लिय आख्यात प ्रित्ययक्कॆ अर्थ, इदुवरॆगॆ धातुविन अर्थवु हेळल्पट्टतु, अनन्तर “प्रपज्ये? ऎम्बल्लिय अख्यात प्रत्ययक्कॆ अर्थवन्नु मोक्षप्र दमतान- ऎन्दारम्भिसि निरूपिसुत्तारॆ. अदागि मोक्षवन्नु दयपालिसलु हिद्मोपायनाद भगवन्तन वशीकारक्क्यागि मोक्षवन्नु बयसुववनु अनंष्मिसबेकाद शास्त्रीय वाद व्याजविशेसव्रु तन्नन्नु शर्तावागि तोरिसुव उत्तम पुरुसदिन्द सिद्ध. अदागि भगवन्तनु परमकाकुणिकनागियू सिद्धोपायनागियू फलप्प )दनागिद्दरू तनगॆ वैषम्य नैर्फैण्यगळू सर्व द्वयाधिकारः 1014. “प्रसद्ये*इति शब्देन अधिकार विशेषं परिकरसाज्न प्रपदनञ्च । सप्रमाणमुपपादयति ॥ इदिल्‌ औचित्यत्ताले 1) “पुहलॊन्रिल्ला वडियेन्‌», 2; “अहमस्म्यपराधाना माल योजकिञ्चनूलगति;? 3) नधर्म निष्कोस्मि नचात्मवेदी? इत्यादिहळर्रडिये अधिकार निशेष मुम्‌ कार्पण्यमाहिर परिकरमुम्‌ सूचितमे. इदु गद्यत्तिल्‌ “अनन्य शरणः”ऎन्लिरपदत्तिलुनु्‌. शिरु गद्यत्तिल्‌“स्टात्म नित्यनियाम्म्म मुक्ति प्रसङ्गवू बारदॆ इरलु चीवकतनृकवाद ऒन्दु शास्त्रीयवाद व्याजनन्नु अपेक्षिसिये रक्षिसुत्तानॆन्दर्थ. कर्काशास्ट्रार्थवत्वात्‌ ऎम्ब सूत्रारम्भकवाद कर्त्रॆधिकरणवु इल्लि सूचित. ई अर्थवु मुमुक्षुवन्मु. “कर्तावागि’ तोरिसुव उत्तम पुरुषदिन्द. एर्पडुत्तदॆ. “स्रसत्ति” ऎम्ब उपायक्कॆ आश्रयॆ भूतनादवनु “कर्ता? ऎम्बदु इल्लि वाच्यनाद आर्थ. इदरिन्द सूचि सल्पडुव अर्थवन्नु इदिल्‌ औजित्यत्ताले-इत्यादियागि विवरिसुत्तारॆ. अदागि कर्त्रसामान्य वाचकवाद उत्तमसुरुषदल्लि, शरणशब्दादि साहचर्यदिन्दलू, शरणागत प्रतिपादक स्रनाण सरामर्शदिन्दलू, अकिञ्चननाद अधिकारियू कार्पण्यरूपवाद अङ्गवू सूचितवु. आकिञ्चन्यवु आधिकार, आदरिन्द एर्पट्ट गर्वहानियु कार्पण्य. (1) पुहलॊस्रिल्लानडियेन्‌, - उपा यान्तर शस्तनाद दासनु (2). अहमस्म्यपराधानां आलयॆः - नानु अपराधगळिगॆल्ला आश्रुयभूतनु - अपराधगळिन्द कूडिदवनॆन्दर्थ, अकिञ्चनः - उपायान्तर शून्यनु, अगतिः - शरण्यान्तर शून्यनु - बेकॆ यारू रक्षकरिल्ल. (3) सधर्मनिष्टॊोस्मिन चात्मनेदी - इत्यादि. कर्मज्ञानाङ्गकभक्त्मि योगवन्नु अनुष्ठिसलु अशक्तनु - उपायान्तर शूनृनु, ऎन्दर्थ. इत्यादि गळल्लि हीळिरुवुतॆ, अकिञ्चननाद अधिकारियु उत्तमपुरुषदिन्द हेळल्पट्टु, अदरिन्द एर्पट्ट कार्पण्यरूस परिकरम्‌ -. अङ्गवु हेळल्पट्टितु. कार्पण्यसददिन्द, उपायान्तर सम्पत्तिन अभाववू तत्ट्रयुक्त गर्वहानियू सिद्ध. उपायान्तरगळन्नु स्वरूप विरुद्धगळॆन्दु तिळिय बेकॆन्दु एकदेशिगळु हेळुवुदु सरियल्ल. “ज्ञानक्रिया भजन संसदकॆञ्चनोतहम्‌” - कर्म ज्ञा नभक्तिगळॆम्ब सम्पत्तु इल्लद अकॆञ्चननु, ऎन्दु सम्पत्तागि हेळिरुव कर्मज्ञानभक्तिगळन्नु विसत्तागि कल्पिसुवुदु परिहास्यास्पद. इदु -ई आकिचन्यवू कार्पण्यवू गद्यत्तिल्‌ - शरणा गतिगद्यादल्लि अनन्यशरणः' ऎम्बसददल्लियू, शिरुगॆद्यत्तिल्‌- श्रीरङ्ग गद्यदल्लि स्वात्मनित्यनियाम्य (1) तिरुवाय्‌म्यू 6 - 10 - 10 ;- 3ने पुट नोडि (2) अहिर्बुध्ल्यसंहितॆ <7 «तिर (3) आळवन्दार्‌ स्तोत्र - 32 , नधर्व निष्कोस्मि नचात्मवेदी न भक्ति मान्‌ त्वच्चरणारविन्दे । अकिञ्चनोनन्य गतित्मरण्य त्वत्बादमूलं शरणं प्रपद्ये ॥ कर्मज्ञानभक्तिगळल्लि अन्वयविल्लदवनु, उपायान्तरशून्मनु रक्सकान्तर शून्मनु, ऎलैशरण्मने निन्न पाप गळष्नु उपायवागि आश्रखिसिद्देनॆ. 1015 श्रीमद्रहस्यॆ त्रियसारे ऎन्लि र चूर्णिकैॆयिलुम्‌, श्री वै कुण्ठॆगद्मत्तिल्‌ “तत्राप्त येच तत्पा दाम्बुजद्वय प्र प" तॆ क्षीरन्यन्न वॆं कल्प होट सहस्र ज्‌ साधनमस्मीति मन्वानः”? ऎनि शॆचूर्णिकयिलुम्‌, । प्रसञ्चितमायिप्त. अरुळाळॆस्र रुवाळॆम्बॆरुमानारुवा्‌ “स्वाभीष्टॆ इषरिन सम्बन्धे स्वाशक्ता ;हीनसा धनः । तत्रापु ऒपायं तत्पादौकृत्ता विश्वासपूर्वकवः ।? ब ऎन्दारम्भिसि “अनागतानन्त कालसविीक्षयाप्यदृष्टसन्तारोपायः? - मुन्दॆ बरुव अनन्त कालगळल्लियू . संसारवन्नु दाटुव उपायवावुदन्नू तिळियदवनु, ऎन्दू ्रीवैकुण्ठॆ गद्यत्तिल्‌ तत्भ्रा प्रयोच इत्यादि - आ भगवन्तनन्नु पडॆयलु अवन पादगळल्लि प्रसत्तिनिनह बेकॆ यावुदू pe सहस्र कोट कल्पगळल्लियू स साधननिल्लनॆम्ब, BLS विवरिसल्पट्टिदॆ. "स्वात्मनियाम्य? ऎम्ब चूर्णिकॆयल्लि, स्वरूपाविर्भावपूर्वक परिपूर्ण भगवदनुभन परी वाह नित्यकैङ्कक्कैक भोगलक्षण परमपुरुषार्थक्कॆ . भक्तियोगवु उपाय. अदक्कॆ कर्म योग ज्ञानयोगगळिन्द अधिकारवु सम्पागिसल्पडुत्तदॆ. कर्मयोग ज्ञानयोगगळु अङ्ग वॆन्दर्थ. इदक्कॆ अधिकारवु नित्यन्सैमित्तिक वर्णाश्रमगळ अनुष्ठानदिन्द सम्पादिसल्पडुत्तदॆ. ई वर्णाश्रम "र्मामुष्ठा नवु सात्विकत्कॆ, आस्तिक्क, अध्यात्म (वेदान्त) शास्त्रगळिन्द अवगत वाद आत्मगुण सम्पत्तियिन्द एस अ] इन्तह. समस्त विधवाद महास नगि प्रतिबन्धक . वादद्दु दुरन्तॆ कर्मप्रवाहनॆम्ब सुळियल्लि सिक्किकॊण्डिरुवुद्कु इदु आकॆञ्चन्यक्कॆ कारण. हीगि रुवाग कॆलवरु-भक्तियोगवु स्वरूप विकोधनॆन्दू, कर्मयोग ज्ञानयोगगळु मुक्तिगॆ साक्षात्कारणगळुु, ऎन्दू हेळि उपायांशरद अनुष्ठानदिन्द मोक्षनन्नु पडॆदवरिगॆ कैङ्कर्य पर्यन्तवाद आनुभवविल्लवॆन्दु कल्पि सुवुदू विपरीतग्रहण फल. प्रपत्तियु अधिकारि विशेषणवॆम्ब वादवू, तत्प्राप्तये च तत्पादाम्बुजद्दय प्रपक्रीरन्यन्नमो कल्पकोटसहॆस्रेणापि साधन मसि हीत्यादि आ भगवन्तनन्नु पडॆयलु अवन ऎरडु पादकमलगळल्लियू शरणागति विनह कोटिकल्पसहस्तगळल्लियू बेकि यावुदू साधनविल्लवॆन्दु-हेळिरुव गद्यश्रीसूक्तिगॆ विरोध वादद्दु, आलम्प्रसाक्तानु प्रसक्षीन. हीगॆ गद्यग्रन्थानुसारवागि आख्यातप्रुत्ययक्कॆ अर्थवन्नु हेळि, इदे जास्यृरत अन्त रङ्ग शिष्यरुगळाद पूर्वाचार्यरुगळ अभिमतॆवॆन्दू, अवरुगळ उप पदेशोपज्ञवाद सम्प्रदाय वॆन्दू, अभिप्रायप ट्टु अरुळाळ प्रैरुमाळॆम्बॆरुमानारुम्‌ नं अनुग्रहिसुत्ताकॆ. अदागि अरुळाळ, जॆ नमाळिटॆरु स्वाभीष्टॆ ीपरसम्बन्धे इत्यादि - तनगे इष्ट वाद, परसम्बन्धदल्लि अन्दरॆ जीशनिशेष प्राप्तिपूर्वक भगवत्प्रासि,रूप. सम्बन्धॆ विषयदल्लि. स्वाशळ्त्या - तन्न अज्जा कनाशक्तिगळिन्द शीनसाधनः - भक्तिरूस उपायानुष्ठान माडलनर्ह स निशा सपूर्वकवर्‌ _ महाविश्वासपूर्वकवागि तत्राप्युपायं - त भगवन्तनन्नु हॊन्दलु उपायवागि अवन पादगळन्नु आश्रयिसबेकॆन्दु, अरुळिच्चॆ यार्‌ - कृसॆमाडि हेळिद्दारॆ… इदरिन्द आकिञ्चन्यवू स सिद वादवु. महानिश्वास सपूर्वकवागि भगवन्तन ` द्वयाधिकारः 1016 ऎन्ररुळिच्लॆ ये्‌दार्‌. इप्पडि आकिञ्चनाधिकारमाय्‌ भरसमर्सण रूसमान उपायुत्तॆ 4 ’ च्हॊल्लुहैयाले दुष्टर कर्मान्तर नैरसेक्ष $० अर्थसिद्धम्‌े. पूर्वखण्डे सपरिकरभरन्यास इत्याह. इप्पडि शरण शब्दान्वितमाह “प्रपद्ये” ऎन्सिरपदत्तिले “रक्षिष्यतीति ‘निश्रासो गोप्त ृत्ववरणं तथा । अत्मनिक्षेप कार्पण्ये” ॥ ऎन्रु निर्दिष्ट मान नालुम्‌ शॊल्लित्तायित्तु. . 1) “चराचराणि भूतानि सर्वाणि भगवद्वपु-ः । ज्न ‘अतस्तदानुकूल्यम्मे कार्यनमित्येव निश्चयः । फ्रा स्वस्यस्वामिनिवृत्तिर्या प्रातिकूल्यस्य वर्जनम्‌ परद गा कारा दारा दाव रगत्‌ पादगळल्लि शरणहॊन्दबेकॆम्बुदू सिद्धवु. “उपायांशरवु स्वरूप विरोधवादद्दु भगवन्तने रक्षिसुत्तानॆम्ब महानिश्वासवे प्रॆसत्ति शब्दार्थनॆम्ब एकदेशिगळ मतवु निरस्तवायितु. इप्पडि अकिञ्चनाधिकारमांय्‌ - इत्यादि हीगॆ अकिञ्चनरिगॆ अधिकारवाद भरसमर्सणरूपवादॆ उपायवन्नु हेळुवुदरिन्द, दुष्कर कर्मान्तर नैरपेश्सम्‌ -माडलशक्यवाद भक्तिरूस उपायान्तरगळ निरपेक्षत्ववु, अर्थसिद्दम्‌ - अर्थात्‌ सिद्धवु. निरवेक्षोपायत्चवु नेद्या इरवॆंरु “शरण” शब्द व्याख्यान सन्दर्भदल्लि हेळिद्दरू, शरणागति विद्याविशेषदिन्दलू उपायान्तर नैरपेक्ष्यवु सिद्धवॆन्दु पुनः आनुग्रहिसल्पट्टिदॆ. “शरणं प्रपद्ये? ऎम्बल्लि अनुसन्धान माडबेकाद नाल्कु अर्थगळु. इप्पडि शरणशब्दान्वितमान इत्यादि - हीगॆ “शरण” शब्ददिन्द कूडिद “प्रसद्ये” ऎम्ब पददल्लि रक्षिष्यतीतिनिश्चासः इत्यादि - महाविश्वास, गोस्त्रैत्वनरण, कार्पण्य आत्मनिक्षेसनॆन्दु निर्देशिसल्पट्ट नाल्कू हेळल्पट्टितु. अन्दरॆ महाविश्वास, गोस्टृ वरण, कार्पण्यरून अङ्ग गळॊडनॆ, निरपेक्षोपायत्व प्रार्थनारूस भरस्वीकार प्रार्थनान्वितॆ भरसमर्सणवु निर्देशिस ल्पट्टितॆन्दु तात्पर्य. इदरिन्द, “प्रसद्ये? ऎम्बुदु निश्वासमात्र्र बोधकनॆन्दु हेळि “फ्रार्थयावि” ऎम्ब पदवन्नु अध्याहारमाडिकॊण्डु, श्रीमन्नारायण चरणौ शरणं, भावयामि, प्रार्थयावि, ऎन्दु, प्रस्त_कल्पनवन्नु कॆलवरु हेळुवुदु असरामर्शमूल वादद्दु. आसुकूल्यसङ्कल्प प्रातिकूल्यवर्जनगळन्नु द्वयमन्त्रदल्लि. अनुसन्धान माडुव स्थल. अनन्तॆर आनुकूल्यसॆङ्कल्प, प्रातिकूल्यवर्जनवॆम्ब ऎरडु आङ्गगळन्नु अनुसन्धान माडुव स्मलवन्नु (1) “चराचराणिभूतानि” ऎन्दारम्भिसि अनुग्रहिसुत्तारॆ. अदागि चराचरभूत गळॆल्लवू भगवन्तनिगॆशरीर. अवन नियमक्कॆ ऒळसट्टिवु, अवनु शरीरि - स्वामि, आद्दरिन्द सर्व. भूतगळल्लियॊ अनुकूलनागिरुवुदे स्वाविङ्गॆ अनुकूलनागिरुवुदॆम्बुदु, दासन स्वरूप. कार्य मित्येवनिश्चयः - आनुकूल्यसङ्कल्लनन्नु माडलु ई वचनवु प्रमाण, (2) स्वस्कस्वामिनि (1) मत्तु (2, अहिर्बुध्ध्यसंहितॆ ई. 23,
    1. पी मद्द स्रहॆस्यत्तः यसाकी ३६1५ इत्यादि. ‘प्रमाणङ्गळिन्‌ पडिये स्वामित्वादि निबन्थनज ळ्ळ च्रॊ ल्लुहिर स. विशेषण मान नारायण शब्दत्तिले आनुकूल्य सज्जल्पमुम्‌ स्पातिकूल्य वज? नमम्‌ सृूटित मॆन्नुनिण्डवु्‌ मुन्नि ९ न शॊळ्नॊ म्‌, इप्प रिकरज्ल ळुम्‌ उपा यान सकृ ैक्रन्यज्नळ्‌, ऎन्नु मिडवर्‌ आधिकारान्तर त्रिले शॊन्नॊ म्‌. क TEC ष्टि (प्र श्रषज्बे इत्यत्र वर्त मान निर्दीकस्य तात ैरैमाह- तरॆ तात र्याणां स्र प्र माटि । निरोधं. दर्शयति, । ह इक्रिया पदत्तिल्‌ वर्त मान निर्देशव्‌ “बर्हिल९नकादि? मस्त ज तक्को अनु स्का नकालाभिस्रा यन्‌ : इज्ञनश्रिके ई वर्तमान वृपॆजीकम्‌ वर्तमान देहा ’ इन्नत्तिर्या इत्याडि - तन्न यॆजमाननल्लि पा तिकूल्यवर्जननॆम्ब आज्ञा. कव्याघातॆवर्जन ’ कूप “वृत्तियु - अवन आज्ञॆयन्नु मीरदॆ नडॆदुकॊळ्ळबेकॆम्ब वृत्तियु -.प प्रातिकूल्यवर्जनवु- इदत “ऐदनॆ अङ्ग, इतादि ’ स्रमाजङ्गळिन्‌सडिये -. ई रीतियाद प्रमाणगळिगॆ अनुसारवागि, “स्रामित्व निबन्धनङ्गळ्ळिचॊ ल्लुहिर - आनुकूलृसङ्कल्प प्रातिकूल्यवर्जनगळिगॆ कारणवु भग ‘वन्तनु स्वामि ऎम्बुदु स्वामि, विषयदल्लि दासनु आज्ञापालकनागि, अवनिगॆ अनुकूलवागि नडॆदुकॊळ्ळ बीकॆम्बुदु अर्थात्‌ सिद्ध ई अंशवन्नु, सनिशेषण नारायणशब्ध्द ले - लक्ष्मी एशिष्ट सायण शब्दवु तिळिसुत्तदॆ. इदरिन्द : “श्री? शब्दक्कॆ. “नारायण? शब्द I हॊडित अन्दरॆ; श्रीयते श्रयॆते ऎम्ब व्यत्सुत्रिगळिन्द शरीरात्म भानवु न्योटितनागि, लक्ष्मि तद्वभूतिगळॆल्लिय्कू सर्वभूतसौहार्दवू, स प्रतिकूलाचरणनिल्लदिरुवुदू इल्लियू विवक्षित. स्वामि . तैवु. . लक्ष्मीनारायणकरॆम्ब, । उभयॆरल्लियू . विनक्सित्क ई अर्थगळन्नु हिन्दॆये परिकरविभागा ::धिकारदल्लि. अनुग्रहिसिरुवुदागि स्ट ५ । हीगॆ . स्वामित्वादि गुणगळु नित्यगळाद्द रिन्द तन्निब बन्धन(कारण)गळाद. स्रासॊट्यनर्जना ध्य ङ्गगळु. नित्यवागि अनुस ीयगळे ऎन्दक्कॆ ‘इप्परिकरङ्गळुवु्‌ इत्यादि अनुग्र हिसुत्ता कॆ अदागि स अङ्गगळु, उपायानुष्ठा नदशॆयल्लि सक तैर्तव्यङ्गळ्‌ - ऒन्दुसल अनुषि ऒसल्पडतक्कवु, ’ ऎम्बुदन्नु अधिकारान्तरत्ति ले - स्टार परिकर निभागाधिकारदल्लि हेळिरुवुदागि ल्रच्छार्यरु तिळिस सुत्तारॆ. त्न स्‌ आप्प प्रपद्यॆ € ऎम्बल्लि वर्तमान निर्देशद अभिप्राय. क्रि यान दत्ति, ल्‌ इत्यादि ई क्रियापददल्लि वर्तॆमानकालवन्नु. तिळिसिरुवुदु, रन सदनं सस ऎम्ब लवन मन्त्रवू जीवसदन(स्थान)वाद. बहीः-दर्भवन्नु-कत्तरिसुत्तेनॆ “आदि शब्द दिन्द “अग्नयेजुस [न्विर्नपाविरि ऎम्ब निर्वासन ’ मन्त्रॆफूू : अनुष्ठान कालाभिप्राय “दिन्द वर्तमान निर्देश. आ रीतियल्लि- स्प्रसत्त श्र्यानुष्का न कालदल्लि कर्तव्यत्व नन्नु- ‘निवस्सि] सुत्तदॆ -“यॆन्द्दु-अभिप्राय- इङ्गनस्रिक्के इत्यादि - हीगल्लडि ई स म सदेशवु, . ग] 1 कहावव* इद्वयाधिकार- 5 1018 वधियाह “प्रसत्त्य स नकर ैवैतैय्यॆ 'विवक्सि ऒरदॆन्रुवर्‌ पव वरु” मळवुम्‌ प्र पत्ति सरकरमान' निशा सानुनृत्तिय्बॆ विवकि क्तिरॆदॆन म्‌ प्रपत्ति कालत्तिल्‌ तान्‌ षा ल्पत्त त्रपडिये आनुकूल्या दिहळ्‌ प्रपत्तिसरिकर माहने मेल्‌ अनुव रिक्टवेण्णु म्‌ पडिय्यि हाट्टुहिरतॆनू्रम्‌- कॊल्लुव प सक्षज्लळ, इवु पायम्‌. सपरिकरमाह सकृत्यक्यव्य मॆन्रु काटु; 'हिर प्रमाणज्ञ ळोडे विरोधिकु म्‌. त्वरातिशॆयत्तालुम्‌:भोगरूप कैयालाम्‌ वरुनु आवृत्ति त्रिक म्‌ पूर्व खण्डत्ति र्टॊन्न सडिये अनुस्मितमान उहाया- शरीरत्तिल्‌ प्रवेशमिल्लॆ स आत्र याल्‌ र वाकृत्ति ल्‌ वर्तमान व्यसदेशव्‌ “द्द ;यमथा No सह सडैैवं वक्ता” ऎन्निर रागप्रास्त भोग रूपानु वृत्तिय निवक्षि क ; रॆदुमन्रु. जत्त पूर्व खिण्डॆस्कू र्मान्‌ निगमुयॆति po pS न्य कणर इप्पडि सर्व । शरण्यात्त मुम्‌ शरणागति स्वरूसमन्नु इदिन्‌ सरिकरल्लळुम्‌ अधिकारि एिशेष जि गात घू श्रहिण्डत्तिले 6 प्रेळाशितया यित्तु. इत्ताल्‌. अनन्योषा इयत्व माम्‌ सिद्दित्त डु, भा धरिसि डुव] 'जीहानधियागि प्रत त्र्यनुष्मन न कर्तव्यवन्नु- किसॆ सुत्तदॆयॆन्द्ळू ट्ट 3 आ] पर्यन्त ' प्रपॆश्त' परिकरवाद. विश्वास तव्‌ यन्नु राज्‌ प्रॆपत्रिकालदल्लि तौना सङ्कल्पिसिद रीतियल्लि आनुकूल्या दिगळु स्र्‌पत्तिगॆ अङ्गवागि ‘मतरन्दॆयू अनतनर्ति सबेकॆम्बिदन्ट्स तिळिसुत्तदॆ.ऎन्दू हेळुव सक्षगळु »ईउपायवु pe ऒन्देसल अनुष्ठिसल्पडबेकॆन्दु तिळिसुव Wc संसार मोचनं भवति)” सळ ैडेवप्रसना यॆ, इत्यादि स्न स्रमाणगळॊडकॆ निरोधिस सुत्तदि कैरातिशयत्तालुवु्‌ - जीहावसानदल्लि मोक्षननु अपेक्षिसि प्रपत्ति माडिदवनिगॆ, आनन्तर क संसारदल्लि वैराग्य दिन्द इन्नू शीघ्रदल्ले नॊ सड्तॆयबेकाब” आसॆयिन्द त्वशियु एर्सट्ट र्क आ. कालथॊळसे. बगॆ माडुव पुनः त्रिगू, भोगरूपत्तै ओज भोग्य र्थवागि- अनुसन्धान. माडुव प्रपत्ति यिन्द di आवृति त्रिग्गू, सर्वजन ल्लि हेळिदन्तॆ आन्नु स्कि लृट्ट. उपायदल्लि प ्रवेशविल्ल. अदकॊडनॆ इदु सेळुवुदिल्लवॆन्दर्थ. है याल्‌.- इष्टुसाय वाक्य त्रिल्‌ इत्यादि आद्दरिन्द ई उपाय परवाद- पूर्वखण्डदल्लि वर्तमानव्यन पबेशवु $द्व य मधाूसुसूफातेन सहसदै वंवक्ता? -: द्वयमन्त्रॆवन्नु अर्थानुसन्धाननॊडकॆ यावागलू हेळुत्ता, इर्कु’ ऎम्ब ’ रागष्टा प ्र भॆनोगरूसानंवृ त्रि यै इत्यादि आ ’ उपायदल्लिकुव” प्रीति यिन्द एर्पट्ट भोगरूसवाद. अनुसन्धानद सितान क्रयन्नु विनक्सि, सुत्तदॆ चा” प्र. ५” द्वयमन्त्रद पूर्वखण्डद विषयगळ सङ्ग्र ह, इप्पडि सव ९शरण्यत्तमुम्‌ा - इत्यादि “हीगॆ शरण” शब्ध दिन्द स pus “शरणं व्रसद्ये? ऎम्ब पदगळिन्द उपायत्ववरणवू हेळल्पट्टु, शरणागतिय स्वर ब दिनपरि सरङ्गळुवम्‌, इदर अङ्गगळु - “श्रीमन्मारायण’ स गळिन्द इर सकला ्रुतिकूल्य वर्जनगळू, “शरणम्प्रपद्ये” ऎम्बन्लि महाविश्वासवू गोस्‌ र्रृत्रवरणवू- उत्त तैमपुरुषस्पत्नूजु ‘दिन्द, अधिकारिनिकेषमुवत्‌ - अकिञ्चननाद अधिकारि विशेषवू, ` पूर९खन्तश्तिल्‌-प्रकाशित मायिट्रु - पूर्नखण्डदल्लि “pal इत्ताले इत्यादि -हीगॆ सर्वशकण्यत्व पूर्वश-काभा यान्तरस्या न निनेशरूप प्रपत्ति स्वरूस प्रतिपादनदिन्द अनॆन्योपायत्वॆक्रनसन्नि सतं 1019 श्री मद्रॆ हस्यत्रयसाके उत्तरखण्डः फलप्रा र्थनारूस इति न्याख्यातुं, पूकर्कोत्तर खण्डयो स्स जि तिमाह इप्पडितोत्तिन शरणागति 1) “तावदार्शि स्नथावाञ्छा” इता ओदिहळिरृ डिये सकल फलसाधनमाहैयाशुम्‌, _ तदन्यः- को महोदारः ऎन्निरपडिये सरमोदार नान शरण्य न्‌ अर्थितार्थ सरिदानदीक्बितनाय्‌ 3) “कॊळ्ळ त ) रैनिलन्‌ वेण्मॆ त्रॆ ल्लां तरुवर्‌” ऎनु म्भुडिये निरै यालुम्‌ इज्बु ऎन्न फलत्तु, क्बिषॆ प्र प्रसत्ति पण्णु ‘ओरदॆनि र द्वयमन्त्रद उत्तर खण्डार्थ. अनन्तर द्वयमन्त्रॆद उत्तरखण्डार्थवन्नु निरूपिसुत्तारॆ. इष्टडितोट्रिन शरणागति इत्यादि-हीगॆ स्रकाशनडिसिद शरणागतियु 1 तावदार्तिस्म्तधावाञ्चा इत्यादि हेळल्पट्ट रीतियल्लि सकल फलनन्नू साधिसिकॊडुवुदाद्दरिन्द, 2) तदन्यःको महोदारः इत्यादि. अवनन्नु बिटु बेकि यारु सरमोदाररु इद्दाक्कॆ ऎम्बन्तॆ, सरमोदारनाद शरण्यनु अर्थि तार्थ परिदानदीस्षतनाय्‌्‌-याचिसिदनर इष्टार्थवन्नु अनुबन्धि प पर्यन्त कॊडुवुदरल्लि दीक्षित नागि, 8) कॊळ्ळॆ क्ळुरैनिलन्‌ इत्यादि - यारु दानवन्नु स्वीकरिसुवुदरिन्द, भगवन्तनिगॆ । कॊरतॆयु ऎर्सडडॆ याचकरु असेक्षिसुवुदन्नॆल्ला कॊडुव दृढ सङ्कल्पनागि 1 . तावदार्तिस्तथावाञ्चा तावन्नोहस्तथ्तासुखम्‌ । यावन्न यातिशरण २0 त्वा मशेषाघनाशनम ॥ विष्णु पुराण 1 -9 . 73 . सकल पापगळन्नू होगलाडिसुव भगवन्तनन्नुशरण हॊन्ददॆ इरुव पर्मन्तवे नूतन ऐश्वर्कवु लभिसदॆ इरुवुदू, कळॆदुहोद ऐश्वर्यद पुनरप्राप्तियू, कैवलृवु लभिसदॆ इरुवुदू, भगवत्पा _प्तियु लभिसदे इरुवुदू सह एर्पडुत्तदॆ. आ भगवन्तनन्नु तरणह 90886) ऐश्वरृ, कैवल्म, मोक्सवॆम्ब सकल फलगळू लभिसुत्तवॆ ऎन्दु तात्पर्म, ; 2 . तस्मात्तमपि राजेन्द्र । नारायण परोभव । तदन्नः को महोदारः प्रार्थितं दातुमीश्व रः ॥ इति समु (31-114) ऎलै राजने नीनू व ससि परायणनागु. अवनन्नु बिट्टरॆ, बेरॆ यारू नम्म इष्टार्थवन्नु कॊडलु तरा समर्थनू अल्ल. (3) तिरुवाय्‌मॊगि (3-9-5). कॊळ्ळुम्‌ पयनिल्लै कुप्पैकिळर्तन्न शॆल्पत्तै वळ्ळल्‌ पुहट्रन्नु नुम्‌ ‘वाय्‌मै यिट्रक्कुम्‌ पुलवीर्‌हाळ्‌ । कॊळ ैक्ळुरैविलन्‌ वेण्डित्तॆल्लाम्‌ तरं कोदिलन्‌, ऎन्‌ । वळ्ळल्‌ मणिवण्णन्‌ तन्नै कृवि शॊल्लवव्मिनो 8 । ऎलै पण्डितरे उदारनादवनन्नु सॊ श्री त्रमाडि कसक्कॆ सदृ शवाद ऐश्वर्यवन्नु पडॆदु एनू प्रयोजन ऎल्ल, KA अनित्य, निम्म स्वरूपयोग्य तॆयन्नु कळॆदुकॊळ्ळुत्तीरि अष्टॆ ी. नावु “ष्टु अपेक्षिसि पडॆदर्कू अन्दरॆ नमगॆ ऎष्टु कॊट्ट रू भगवन्तनिगॆ कॊरतॆ एर्पडदु, नम्म अपेक्षितार्थवन्नॆल्ला केडिन महोदारन्ना.’ दोषरजितन्मु अहितवादवन्नु कॊडदॆ रक्षिसुववनु ऎन्दर्थ. अन्थह रत्न्नदन्तॆ परम सुलभनाद, मतळ सुन्दराङ्गनाद भगवन्तनन्नु स्तोत्रमाडलु बन्नि,असेश्सैयिले महोदारनान शरण्यनुक्कुम्‌ सर्वोतृ्रष्ट विषयनान इव्वशीकरण विशेषत्तु क्ळुनर्‌ शेषतैकरसनान र्त स्वरूपत्तुक्तुव्‌ अनुरूपमान फलविशेषत्त्वै उत्तरखण्डम्‌, 1) “तनक्केयाहनॆनै क्लॊळ्ळुमीदे” वन्सिरसडियी, समस्त विरोधि निवृत्ति पर्यन्त माह प्रार्थिक्किरदु. इत्ताले अनन्य प्रयोजनत्वमुम्‌ सिद्दि करदु. उत्तर-खण्डस्थ नारायण शब्दार्थ इन्विडत्ति ले सविशीषणमान नारायण शब्दम्‌, प्राप्यतै क्टु अनुरूसमान स्वामि त्वादिहळुम्‌, अनन्तगुण विभूति विशिष्टनान स्वामियिनुडैय सर्वप्रकार निरतिशय भोग्यतैयु माहिर आकारङ्गळ्ळॆ यथास्रमाणम्‌ प्राधान्येन काट्टुहिरदु. इप्पडि उभय विभूति निशिष्टव*्‌ षा प्यमायिरुकृ च्हैय्‌ देयुवर्‌ आत्महविरुद्देश्यरुववाय्‌, सिद्धनागिरुवुर रङ्ग, इल्लि याव फलक्कागि प्रपत्तियन्नु माडबेकॆन्दु केळिदरॆ, अदन्नु महो दारनान ऎन्दारम्भिसि विवरिसुत्तारॆ. अदागि परमोदारनाद शरण्यनिगू, सर्वोतृृष्टवाद ई प्रसत्रिरूस वशीकरणक्कू, भगवन्तनिगॆ शेष वृ, माडुवुदरल्लिये रुचियन्नुळ्ळॆ, दासनाद तन्न स्वरूसक्कू उचितवाद फल विशेषवन्नु द्वयमन्त्रद उत्तॆरखण्डव्र 1) तनक्केयाह ऎनैक्कॊळ्ळुनीदे-तन्न कैङ्करृक्टोस्टरवागिये नन्नन्नु किङ्करनागि स्वीकरिसबेकॆम्बुदे, इल्लि समस्त विरोधिसर्यन्त प्रार्थिसल्पडुत्तदॆ. इत्ताले अनन्य प्रयोजनत्वमुम्‌ इत्यादि-पूर्व खण्डदल्लि आनन्योपायत्ववु सिद्धिसुवन्त्कॆ, उत्तर खण्डदल्लि प्रार्थनॆयिन्द अनन्य प्रयोजनत्ववु, आन्दरॆ भगवन्तने उपायवॆम्बन्तॆ भगवन्तने पा )ि)स्यनॆम्बुदु सिद्धिसुत्तदॆ. उत्तर खण्डद नारायण शब्दार्थ, इव्विडत्तिल्‌ -उत्तर खण्डदल्लि सविशेषणमान नारायण शब्द मुवा्‌ इत्कादि-लक्ष्मी विशेषण विशिष्टवाद नारायण शब्दवु प्राप्यत्वक्कॆ अनुगुणवाद स्वामित्व, आदि शब्ददिन्द लक्ष्म विशिष्ट त्व सुकामार, सुन्दर विग्रहवत्वादिगळन्नू अनन्त गुण विभूति विशिष्ट नाद स्वामिय सर्व प्रकार निरतिशय भोग्यत्ववॆम्ब आकारगळन्नू “विराजमानोज्वल नीतवाससं” ऎम्ब प्रमाण दन्तॆ प्रधानवागि तोरिसि कॊडुत्तदॆ. उत्तर खण्डदल्लि “श्रीमत्‌” शब्दार्थ. अनन्तर श्रीमत्‌ शब्दक्कॆ प्रयोजनवन्नु इस्पडि उभयविभूति विशिष्ट्रम्‌ ऎन्दारम्भिसि तिळिसुत्तारॆ भारव RETEST, RTE (1) तिरुवाय्‌ मॊगि 2-9-4. ऎनक्के याळ्‌ शॆय्‌ ऎक्कालतु मॆष्रु * ऎन्‌ कि मनक्केषन्दु, इडैवीडिन्रि मन्नि. । तनक्केयाह ऎन्नॆ क्कॊळ्ळु वीदे ५ क्र क) ऎनक्के कण्णनै यान्‌ कॊळ्‌ शिरप्पे ] ननगे ऎल्लाकालदल्लियू कैङ्कर्यवन्नु माडॆण्डु, मध्यॆ बिट्टु होगुवुदॆम्बदु इल्लदॆ नन्न मनस्सिनल्ले रवागि नॆलसि, तन्न प्रयोजनक्कागिये नन्नन्नु स्वीकरिसबेकॆम्बुदे नानु भगवन्तनिन्द पडॆयुव भाग्य. 1091 शीमद्रहस स्यत्प यसाके न्न्न त्व. प्रतिस ट्‌ जः अदडियाहवरुसि-र कृजृर्यत्तु क्रुम्‌. इलक्काय्‌ शॆकॊण्डु प्रधान प्रा शिस्यसुनाणिन र्‌. इद्वि शिष्ट, दरपतिगळॆन्रु तोत्तु हॆ ैक्य्याहॆ श्रीमच्छ ब्हम्‌. . इव्वर्थ Al *वैकुङ्केतु टीक्‌ स्र ्रियासार्धं. स 2) “तया ब भोगिनि’ ) “अता नुरूपमा श्रिया- सहा सीनम्‌” 4) “ऒण्नॊडियाळ्‌ तिरुमुहळुम्‌ शीयुमे निलानिद्स स “शोलत्तिरु मामहळोडुन्नै? इ त्यादिहळिलुवर्‌ निवश्रितम्‌, । इङ्गुत्त्वै त्री शब्दम्‌ as आदाग, हीगॆ उभयविभूति विशिष्टनु. प्राप्यनु. अन्दरॆ- नारायणनु प्रास्य नॆन्थक्कि -सार शब्दार्थ’ वाद उभय- विभूति विशिष्ट समु fe तदन्तर्गत त्री-विशिष नु प प्राप्यनॊद; ऎर्सट्ट रू. आत्म हनिरुद्देश्श रुमाय्‌ ख्यदि-आत्मा ऎम्ब ह उद्दॆ ॆ(शृभूतॆरागिंयू, A छ्‌ पाय प्वगल्लि ‘फ्रधानोज्लीश्यभॊतरे. श्रीषत्व स्पतिसम्बन्धिहळुमाय्‌ — इत्यादि शेषिगळाग्यि आदडियाहणरुहिर कैङ्करैत्तु कवर्‌ इलका यर्‌ इत्यादि-त न्मूलकवागि एर्पडुव कैङ्कर्यक्कू लक्ष्यभूकरागिद्दुकॊण्डु प्रधान्य प्रा रुगळानियू “इरुवरु, ‘इन्वि शिष्ट दम्पतिहळिस्रु इत्यादि - ई लक्ष्मी विशिष्टनारायणनॆम्ब’ रम्पतिगळु. ऎन्दि तोचुवुदळएुसि इल्लि. श्रीमत्‌ शब्दवु प्र नोगिसल्प ट्ट थि इव्वर्थमा्‌-इत्यादि ई विशिष्ठ नम्पकिगळे प्रधान स्पाप्यकॆम्बुडु 1) वैङ्कु ुशेतु स सोक्‌ 2). तयासह भासन 13)”. आता संुरूसया “श्रिया
  1. ऒण्डॊडियाळ्‌ सष सुत -‘5) सोलत्रि रुमामपळोतुकॆ ऒळ ह स्रमाण वा ऎद्‌ त (1) आस्ते विष्णुर चिन्त्कात्मा न भार्गवतैैस्थ स्लह॥, इदु उत्तरार्ध. श्रि वै ऎन उत्त मस्का नदल्लि अचिन्त्य वंहिमनाजद विष्णु वु लक्षियॊडगूडि जगत्ति गॆ शेषीरू गिद्दा ड्‌ नित्य सूरिगळू र वु सह अल्लिद्दा रॆ. बलकॆ ैङ्गपुराण. (2 सहा मन्न भोगिनि प्रकृष्ट. विज्ञा न बैकधामन Lg च ब स्या ले फणामणि व्रातमयूख. मन्दल प क्रकाशमानोदर दिव्य धामनि ॥ टु अळवन्दार्‌. स्तॊ त्र 39 सु प्रकृष्ठ ष्ट ज्ञा नबलग ळिन्द कूडिद भण्ड मडिलल्लि लक्षि यॊडगॊडि आ भगवन्तनु श्रि त वै कुण्ठदल्लि कुळितिद्द. नॆ आ स हॆडॆगळल्लिरुव रत्न गळ किरण समूहगळ भं आ आसनवॆल्ला. प्रकाश’ सग ज्‌ A 3) पैकुण्ठगद्म-शीलरूपगुण विलासादिभरात्मानुरूपया प्रिया ऎ नारायणं” ध्यन योगेन दृष्टा-शीलरूप गुणादिगळिन्द ‘तनगॆ कॊं लक्षि ,यॊडगूडि कुळितिरुव भगवन्तनाद नारायण नन्न थ्या नं योगदिन्द स साक्षात्तागि नोडि, 4) तिरुमाय्‌.म्यो9 (4-9-10) 975ने प पुट नॆ नोडि. 6 EN 0 1 आ _ ्न #4
  2. शिरुपाय्‌ म्मो (6-9-3) ` इइलत्तूडे नडन्दुम्‌, निन्बुम्‌ किडन्दिरुन्दम्‌ - शालप्पलनाळ्‌ उहन्दोरुयिर्‌हळ्‌ काप्टाने । स टोलति शि रुमामहळोडुन्नॆ ,क्कूडादे शालप्प लनाळ्‌, आ भट इन्नुं तळर्‌ वेनो ॥ ई bie अवतरिसि नडॆद्दु निन्तु मलगि बहळ कालदिन्दलू कटाक्षिसि, जीवरन्नु कापाडि सन्तोष पडुव लक्ष्मियॊडगूडिद निन्न सन्नु, इन्नू बहळ कालवादरू, पडॆयदॆ नानु कष्ट पडुत्तिद्देनॆ. प्रैम्याधिक्नारफ्ट्‌न 1022
  • “शै हाति निखिलान्‌ नोषान्‌ श्रीणाति इच गुणैर्जगत* । ठीयते चाखलैर्नित्यं. श्रयते च परम्पदम्‌ । इ श्रॆयन्तीं श्रीयनाणां च शृणन्तीं शृण्वतीमनि 1” इत्यादिहळिरृडिये आ उण्डेयाहिलुम्‌, “प्रीज्‌ जा ऎन्सिरधातुनिले सेव्यश्चा दि हळ्ळॆ च्चॊ ल्लिक्कॊ डु कैज्वर्य र्य प्रतिसम्बन्धित्व परम्‌. अत्त त्रत्छ नारायण शब स स्य प्रयोजनमाह श्रीनुते ऎन्हिर शब्द म्‌ तन्ना लेविशिस्टव नान. प्रतिसम्बन्दि शोत्तित्लेयाहिलुम्‌, सर्वविध कैज्छर्य त्तु कुव न त प्र योब प्रीतिविशेषत्तॆ खि रप्पि क्सु नु सै गुण निभू क्याडि स सरिपूहा र्णानुभव सिद्द भट ज्न नाटा म्‌ स्र युक्त माहिरदु. स्स । Ee डा 1 अथ चतुर्थ्यर्थमाह इज्जि चतु तादर्थ्य मुखत्ताले त्र ज्य यतॆ क्रै कृजशिक्सि रदु. तादर्श्र्यवाश्रन म्‌ नित्य वाक्यगळॆल्लियू, लक्षि 20; विशिष्ट दम्पतिगळ प्रास्यरॆम्बुदु निनक्षित- इङ्गुट्टि श्री :शब्दम्‌ श णाशि' निपिलान्‌ 'नोषान्‌ इत्यादि - इल्लिरुव- त्री शब्दक्कॆ मोक्षनिरोधि सकल पाप ळन्नू होगलाडिसुववळ्ळु तन्न गुणगळिन्द .जगत्तन्नु कापाडुत्ताळॆ (उपायत्च) ऎल्लरिन्दलू आश्रयिसल्पट्टु 'भगवन्तन न्सु आश्रयिसुत्ताळॆ. (पुरुषकारत्व) ' श्रयन्ती (श्रीयमाणाञ्च इत्यादि भगवन्तनन्नु आश्रॆयिसुववळु, जीसरिन्द आश्रयिसल्पडुननळु आर्तर कष्टगळन्नु. केळि भगवन्तनिगॆ तिळिसुववळू इत्यादियागि, अनेकार्थगळिद्दरू श्री आ सेवायां ऎम्ब धातु पिनल्लि “से- वैत्वा दिगळॆन्नु Sed कैङ्कर्य प्रतिसम्बन्धित्वदल्लि आन्दरॆ कै सर्यगळन्नु स्तीकरिसकि ‘बनॆळु- ऎम्ब स दॆ ऎस्टु तळुत्ता 3, । इरायण शब्दद प्रयोजन. श्रीमते इ शब्द अन्ना प्रे इत्याद-श्रीनुते ऎम्ब शब्ददिन्द लक्ष्मी विशिष्टनाद नारा यणनु कैंशर्य” प्रतऔम्बन्धियागि तोरिदरू सर्पविधॆ प्रिङ्कर्यकू स स्रयोजक वतान-स्रेर कवादॆ- प्रीति विशेषवन्नु उण्टुमाडुव गुण विग्रह, सम्बन्ध मी व्यापारगळन्नु मुक्त कण्ठवागि हेळुवुदरिन्द एतद्वि शिष्ट परिपूर्ण भगवदनुभव सिद्दि गोस्तर इल्लि “नारायण” शब्दवु * प्रॆयॆङ्क्त वागिदॆ. मूलनुन्त्र्राधिकारदल्ल हेळिरुवन्तॆ प्रास्यत्वक्कॆ उ नयुक्तनाद अनन्त गुण विशिष्ट वाद ई "नारायण शब्दव. भगनच्छास्ट्र स्मृृतीति हास. पुराणगळल्लि उपब (RE आने श्रुतिनिकरगळित वर्णितवाद अपारमुहिनॆयिन्द कूडिदुदु ऎन्दर्थ. 'चतुथी विभक, वु । "कॆ कगृस्रतॆ हटॊधिगळागि लक्ष्मि! नारायणरन्नु. ई “त्तर खण्डदल्लि हेळिरुत्तॆ दॆ ऎम्बुदक्कॆ 'एनु गमकवॆ बुद इङ्गु 'चतुर्थी शारर्थृमि्ता ले इत्यादि सप (श्रीमति- नारायणाय ऎम्बल्लि नारायण सदद मेलॆ "आय' ऎम्ब तादर्थ्य चतुर्थी विभक्तियिन्द तागर्थ नङ्खित्ता ले-शेषत वर्म ड्वारीशरिसि. ५ॆ ै0करृत्त्वै कणॆशिक्किरदु-लक्षणया कैङ्कर्य; वन्नु 1023 श्रीमुद्रहॆस्यत्तैयसारे । कारद मा साहैयाले 1) “तच्छॆ डषत्वानु सन्धानपूर्व तजॆ टषवृत्ति क;? "अहं सर्वं करि स्यामि? इत्यादिहळिर्‌स सडिये सरिपूर्णानुभव ee Fi प्रा र्थनीयनु्‌ शरणागतनान्फॊ "दु शरण्यनै अभिनुत पा ्र्रर्थनै सण्णु हिरनाहै याले mt € “भवे यम्‌» ऎनॊ रुपथम्‌ अधा ;हार्यम्‌ . अथ नमशृब्दार्थः इप्प डि पा ्रधान्यत्ता, ले मुर डॆ इष्ट प्रा ब पय्सॆ अफेक्टि त्तु इदक्काह आनन्तरमा्‌ ० नमस्टा ठे सर्वानिष्ट निवृ त्रि य्भि यविन प्रा A क्किरदु, नमश्शब्बार्थ बोधित बग रूपं त वृति ति प्रकारञ्च शॊ (केन सङ्गृह्हा ति. अप्राप्लितः परिहर९ स्पपरैस्स स रक्षां तादथ्य ९धी सरिहृ तस सरार्थभावः ! अनोपभोग निरहादनफः प्रनन्नॊ छुःक्र स्वभोग हॊल पतिभोगकीषवा्‌!: बोधिसुत्तदॆ. तादथ्ळ्यम्‌ इत्यादि - तादथण्यनॆन्दरि-अनन (लकि ६. सतिय) प्रयोजनक्कागिये शेषभूतनॆन्दर्थ. ई शेषत्ववु नित्यवाद्दरिन्द 1) तच्च षत्टानु सन्धान इत्यादि- आ भगवन्तनिगॆ तेषभूतनॆम्ब अनुसन्धान पूर्वकवागि अवनिगॆ ऎल्ला कैङ्कर्यनन्नू माडुत्तेनॆ; इत्यादिगळल्लि हेळिरुवन्तॆ इल्लि परिपूर्णवाद अनुभन पूर्वकवाद कैङ्कर्यवु प्रार्थनीय. शरणागत नान्बोदु इत्यादि-शरणागतियॆन्नु माडुवाग शरण्यनन्नु कुरितु अभिनुत फल वन्नु प्रार्थिसुत्तानाद्दरिन्द इल्लि “भवेयं? ऎन्दॊन्दु पदवु अध्याहार वु. नमश्शब्दार्थ. इप्पडि पा धान्य त्लाले इत्यादि - हीगॆ प्रधानवाद्धरिन्द मॊदलु इष्ट प्राप्ति यन्नू अपेक्षिसि ई प्राप्तिगॆ शेषवागि अनन्तर "नमस्टालॆ?-नमशृब्ददिन्द सर्वानिष्ट निवृत्तियू . प्रार्थिसल्पडुत्तदॆ. - टनष्नन प्रकृति सम्बन्ध, अदरिन्द क्ष सार्थकर्तृत्व स्वाधीन कर्तृत्वाभिमानरूसवाददु. आदर निवृत्तियु प्रार्थिसल्पडुत्तदॆ. अथना स्वरक्षण निरोधिरूस अनिष्ट निवृप्तियू स्तशेषत्व ज्ञ्यान वक दरूनवाद अनिष्ट निवृत्ति त्रियू स स्वामिकै ०कर्य विरोधि रूपानिष्न निवृश्तियू प्रार्थिसल्पडुत्तदॆ. सर्वानिष्ट निदि हे मोक्राख्यवाद पॆरुषार्थ त्ववादरू, आ मोक्षवु मतान्तरस्थरु हेळुवन्तॆ पाषाण “ कल्पुनल्लवॆम्बुदन्नु तिळियसडिसलु, श्रीनुते नारायणाय भवेयं? ऎन्दु भॆगनदनुभव परिवाह पुरस्सरवाद कैङ्कर्यनॆन्दु तिळिसि अदक्कोस्टर अनन्तर अनिष ह -निवृत्तिय प्रार्थनॆयु उचिततर नॆम्बूदु भाव. अनन्तर नम शृब्दार्थवन्नु "अप्रार्थितः परिहरन्‌' ऎम्ब कारिकॆयिन्द सङ्ग्रहिसुत्तारॆ अदागि स्वपरैः - तन न्दल्कू इ स्वरक्सां - तन्न रक्षणनन्नु, अस्रा ह्रितः - पडॆय" लागदॆ. इरुवुदरिन्दले, परिहरन्‌ - परिहरिस RE डिजि अनन्यरक्ष्यत्वरूप पूर्वखण्डा र्थवु हेळल्पट्टितु. तादर्थधी भगनजीक शेषत्ववॆम्ब बुद्धियिन्द सरिहृत - सरिहॆरिसल्पट्ट, स्वपरार्थभावः - स्वशेषत्व्व बुद्धियन्नु च सवनागि, इदरिन्द शेषत्वज्ञान विरोधियू त न नभ त पु पं जु पम्पा 18.441 1) पराश- भट्टर नित्यग्रन्थ .द्वयाधिकारः त 1024 इन्नमस्सु क्ळु म्‌ कि $५ यादव. अध्याहरित्तु क्कॊ ळ ग वेणुम्‌*नमम स्याम्‌ ऎन्नु “ऎनक्कानेनक्षेनल ऎन्रसडि. «नमम किञ्चिता त्‌” ऎन्नु” सरैनिषय ममकार निवृत्ति यै प्रार्थिक्किरदाहवुमाम्‌ तिरुमन्र्रत्तिल्‌ इष्ट प्राप्त निष निवृ त्तिगळिर्लॊन्न चोद्यसरिहार ज्ग ह इज्लु म्‌ अनुसन्नि त्तु क्कॊ ळ्ळ हॆ अथ नमश्शज्हेन प्रार्थितानिष्टनिवृत्त्‌ प्रधान ता 3त्रर्यमाह. इन्न मश्शब्धत्ताले आनिद्याकर्म- तदुभय Te प्रकृति सम्बन्धादि रूसज्निळान्न सर्वनिरोधिहळ्ळॆयुवु्‌ कृगिया निरृच्छेंर्‌देयुम्‌ इदुक्कु निर्चचनं पण्णुहिर श्रुति यिन्‌सडिये परिपूर्ण कै जृर्य रूप फलदशैयिल्‌ फलान्ररानुभव न्यायश्ञा,ले शज्बत अदर सरिहारक्कॆ कारणवू "श्रीमते नारायणाय” ऎम्ब चतुथण्यन्त सदगळिन्द सूचिसल्प ट्वदागि, हेळल्पट्टतु. अन्योसभोगनिरहादनघः - मोक्षेतरवाद सुखगळु इल्लदॆ इर वुदरिन्द, पापरहितनागि ;: मोक्षेशर भोगगळु पासनिमि गळॆन्दु तात्पर्य, इदु नमशृब्दार्थ प्रसन्नः - प्रपन्ननु, अखिलं स्वभोगं - भगवदनुभवदिन्द तनगॆ उण्टाद सव्वजटोगवन्नू पतिभोगशेषं - राजान्तःपुर न्यायदिन्द अन्दकॆ राजनिगॆ भोगवु अन्तःपुर स्त्रीगळिन्द ऎिर्पट्टु, तदधीनवाद भोगवु आ स्त्रीगळिगू उण्टागुवन्तॆ, पतियभोगक्कॆ शेषवागि अखलं ब भुङ्क्ते - तन्न ऎल्ला भोगगळन्नु अनुभविसुत्तानॆ. “मम याः क्रियाः तास्फर्वा भगवत एव” इत्यादि रहॆस्काम्नाय ब्राह्मणदल्लि अधीतवाद अर्थवु श्रीमत्ताश्सर्य चन्द्रिकॆयॆल्लि उदाहरिसल्प टै रीतियल्लि इल्लू अनुसन्थेयवु. इन्नमस्सुशन्सिम्‌ क्रियावदम्‌ इत्यादि - ई नमशृब्धक्कू क्रियापदवन्नु अध्याहार माडिकॊळ्ळबेकु. आदा *स्यां?, ऎम्बादा, "न मम स्यां? ऎन्दु ननगोस्फरवल्लवॆन्दु अर्थ. इदु अहङ्कार फिवृत्तियन्नु तिळिसुत्तदॆयॆम्ब प्रथम योजनॆ. "किञ्चित्‌ स्यात्‌” ऎम्ब पदगळन्नु अध्याहार माडि, नमम किञ्चित्‌स्कात्‌ ऎन्दु ऒन्दु वाक्यवन्नु अनुसन्धान माडिदक्कॆ सव विषय ममळार निवृत्तिमुखत्ता ले इत्यादि - स्वविषय मत्तु, स्वकीय विषयवाद ममकारद थिवैॆत्ति पुर्नग सर्वानिष्ट सिवृत्तियू प्रार्थिसल्पडुत्तदॆ ऎन्दु आग बहुदु, इदु द्वितीय योजनॆ. तिरुमन्त्रत्लिल्‌ इत्कादि - अषाक्षर मन्त्रदल्लि इष्टप्राप्र्यनिष्ट्र निवृत्तिगळल्लि हेळिद चोद्य परिहारगळु इल्लियू अनुसन्धेयगळु. अदागि इष्टप्राप्त्रियन्न्सु प्रार्थिसिदरॆ "भावांश राभाव? वादिगळ पक्षदल्लि अनिष्ट निवृत्ति स्था र्थनॆयू सिद्धिसुत्तदॆ ऎम्बुदु अल्लि विवक्षितवु. इन्नमशैब्दत्ताले इत्यादि . ई नमशृब्ददिन्द अविद्या, कर्म, इवॆरडुगळ वासनॆ, रुचि, प्रकृति सम्बन्धवे मॊदलाद सर्व विरोधिगळन्नू निर्वहिसुवुदादरू, इदक्कु निर्वचनम* पण्णु हिरश्रु तियिन्‌ पडिये-ई ननुकृऒ्मक्कॆ निर्वचननन्नु हेळुव “न मनॊहनस्स । भगवॆक एवाहनुस्सि द ऎम्ब श्रुतियु हेळुव प्रकार परिपूर्ण कैङ्कर्य रूप फलदशॆयल्लि, फलान्तरानु भव न्यायत्ता ले-ऐश्वर्य कैवल्याद्यनुभव दकॆयल्लि नाने कर्ता, नाने भोक्ता, नानु स्काधीननु- स्न ऎतन्त्रनु ऎम्ब न्यायदन्तॆ शङ्कितमान इत्यादि-शुकिसल्पट्ट स्वाधीनस्वार्थ कर्तृ त्व मान स्वाधीन स्वार्थकर्र त्व स्वाधीन स्वार्थ भोक्त त्वमाहिरळळ्ळॆहळ्ळॆरैक्कै यिलेइज्लु प्रधान तात्सर्यम्‌ ऎन्नु आनुसन्निप्टार्‌हळ्‌, इत्ताल्‌ फलान्तरानुभॆव दशैयिलुण्माम्‌ स्पाधीन स्वार्स कर्त ऎश भोक्क त्व भ्रमज्ञळ्‌ मुक्तदक्कियिल्‌ कै जृर्यत्तिल्‌ इल्लादपडि कण्णु अकृट्टिळ्ळॆ यिल्‌ प्रार्थिक्ळिरानॆस्रवायित्तु, अरुळाळ्‌ पैॆरुमाळॆम्बॆरुमानार्यस्य द्वयार्थमाह.. “परमात्मनि नाराणां सर्रैभारसमर्पणात्‌ । सञ्जातं नैरपेश्स्यन्तु नवम इत्युच्छते बुधै sll ऎन्रु इब्लूत्त नमस्सॆ अरुळाळपैरुमाळ्‌ ऎम्बॆरुमानार्‌ वाख्यानव्‌ पण्णिनार्‌ इन्न श्लोकत्तिर्‌ चॊन्न नैरपेक्ष म्‌, स्वरक्षणत्तिल्‌ निर्भरत्वम्‌. इन्न निभरत्वत्ताले भरसमर्पणम्‌ सूचितमादल्‌ स्पनिर्भरत्व पर्यन्तमान भरसमर्पणम्‌ -इव्विडत्ति ले निन स्लितमादलाहक्कडवदु. हविस्समर्पणत्तिल्‌, “इदनिन्हा य नमम” ऎन्नुमाप्टोले “अहं श्रीमते नारायणाय” ऎन्रिज्ञु भरगर्भमाह समर्पित्तु, “नमम? ऎनु LT ST SSS वर्णना जाजि सिवा... इ. NETO ENT याह तथ इह. MESS CORRES MSO सर I कहा? EE RRND BOTA TOC डा SSCS इरर ९ इरा. स्वाधीन स्टार्थ भोक्त्यृत्ववाद कळ्ळॆहळ्ळॆ-विरोधि पापगळन्नु कक्क पयॆले-निवर्तिसुवुदरल्लि, इङ्गु इत्यादि- ई नमश्यब्धक्कॆ प्रधान तात्सर्यवॆन्दु अनुसन्धान माडुत्तारॆ. इत्ताल्‌ फलां तरानुभव दशैयिलुण्डाम्‌ इत्यादि-इदरिन्द फलांशरवन्नु अन्दरॆ ऐश्वर्य कैवल्यगळन्नु अनुभ विसुव दशॆयल्लि उण्टागुव स्वाधीन स्वार्थ कत्यृत्व भोक्क्वत्व भ्रमगळु मुक्तदशॆयल्लि कैङ्कर्य माडुवाग इरुवुदिल्लवागि शास्त्रदिन्द तिळिदु आ रीतियल्लि प्रार्थिसुत्तानॆन्दु आयितु. आनन्तर पूर्वखण्डवु आङ्गपञ्चक मात्रपर उत्तरखण्डवु स्वरूप, भर, फलसमर्न्पणपरवॆम्ब अरुळाळप्पॆरुमाळ्‌' ऎम्बॆरुमानार्‌ अवर मतवन्नु परिष्करिसि निरूपिसुत्तारॆ. अदागि परमात्मनि नाराणां इत्यादि परमात्मनि. भगवन्तनल्लि, नाराणां - मुमुक्षु जीवरुगळिन्द, सर्वभाव समर्पणात*- अनिष्ट निवृत्ति 'इष्टप्पान्ति रूप रक्षूभरसनुर्सणदिन्द, सञ्जातं-उण्टाद, नैर हेक्ष क०तति-निर्भरत्ववु. नमइति-नमश्शब्दक्कॆ आर्थवागि बुधैरुच्यते-सण्डितरुगळिन्द हेळल्पडु त्तजि- ऎन्नु इङ्गुत्तैनमनस्सैै इत्यादि-ऎन्दु ई द्वयमन्त्रदल्लिरुन नमश्शब्दवन्नु अरुळाळ प्रैकुमाळ्‌ ऎञ्जॆरुमानार्‌ ऎम्ब आचार्यरु व्याख्यानमाडिद्दारॆ. इन्द श्लोकत्तिल्‌ इत्यादि ई श्लोकदल्लि हेळल्पडुव नैरपेक्ष वु स्वरक्षणदल्लि निठ्चरत्ववु. इन्द निर्भरत्वत्ता ले.इत्यादि भरसर्म९णवन्नु माडदॆ निर्भरत्ववु उण्टागुवुदिल्लवाद्दरिन्द ई श्लोकदल्लि हेळिरुव नैरपेक्ष दिन्द अन्दरॆ निर्भरत्त्वदिन्द 1) भरसमर्नणवु सूचिसल्प ट्विदागियागलि, 2) स्वनिर्भरत्व पर्यन्त वाद भरसमर्सणवु इल्लि विवक्षितवागि आहक्कडवदु-आगबहुदु, सूचनॆगिन्त, शाब्दत्ववु मेलु- अदक्किन्तलू प्रत्येकवागि वाक्यान्तरदिन्द समर्पणनु प्रधानवागि प्रकाशिसल्पडुवुदु मेलॆन्दु हनिस्स्पमर्नणत्रिल्‌ ऎन्दारम्भिसि मूरनॆय योजनॆयन्नु तिळिसुत्तारॆ. अदागि 8) हविस्सन्नु समर्निसुवाग "इदविन्द्रायॆ नमम? ऎन्दु ई हनिसु )) इन्द्रनिगॆ समर्प्यवु ऎन्दु सम्प्रदा नार्थक चतेर्थियिन्द तिळिसल्पट्टु "नमम? ऎन्दु तन्नुडन्‌ तुवक्करुक्ळिरदडॆन्रार्ल- तनगॆ सम्बन्ध वन्नु निवर्तिसुत्तदॆ ऎन्दरॆ, इस्समर्नणयॊजनै क्फु -ई भरसमर्पण योजनॆगॆ स्परसम्‌- स्वारस्यवु अधिक ऎन्दर्थ. ई योजनॆयल्लि (अहं) “अहं अ्रीमते नारायणाय? ऎन्दु द्वयाधिकारः 1026 तन्नु र्ड तुवक्करुक्कि रदॆन्रा ल्‌ इस्स मर्शणयोजनॆ क्सु स्वरसम्‌. इन्द योजनैयिल्‌ पूर्नखण्डं जगा! स उत्तरखण्डं आगि प्रतिपदकम्‌ 1) *अहमद्यॆ व मया समर्पितः” ऎन्नि रपडिये, इनि िडत्तिल्‌, नान्‌ श्रीमानान नारायजनुकैन्रु सम र्पिक्क 2) “यत्न रक्ष. तॆयार्यणते”-) *तवैवास्मिहि भरः” इत्यादिहळिरृडिये स्वरक्षण सनम्‌. स रक्षण फलमुम्‌ कनन जी स भिष्रेत कत नमः Ky र भरविशिष्टवागि तन्नन्नु समर्पिसि, अन्दरॆ श्रीमानाद नारायणनल्लि, भरगर्भमाह-रक्रूभरडॊडनॆ तन्नन्नु समर्पिसि नममण- ऎन्दु इस्समर९ण योजनैशैुस्वरसर्म तन्न रक्षॆयल्लि ४ तनगू सम्बन्धविदॆयॆम्बुदन्नु - ई भ भर समर्पण योजनॆगॆ निवर्तिसिकॊण्डकॆ स्वरस. इन्द योज नैयिल्‌ - ई. भरसमर्पण योजनॆयल्लि पूर्वखण्डवु अङ्ग पञ्चक सरॆ, उत्तर खण्डवु अङ्गिप्रतिपादक्क ई योजनॆयल्लि “इतदेकोपायतायाञ्चा, श्वमेवोषाय भूतोमे भव, ऎम्ब आ-पायत्व प्रार्थना रूप भरस्वीकार प्रार्थनॆयु "प्रनद्ये? ऎम्ब धातुविगॆ मुख्यार्थ रूढियिन्द प्रार्थनॆयु हेळल्पट्टु. अवयन शक्तियिन्द महा निश्वासवु विशेषणवागि अन्वयिसुत्तदॆ. . ई योजनॆयल्लि उपायत्व प्रार्थनॆयु अङ्ग. गोत्र त्वनरणवु इदरल्लि जत्‌ हीगॆ पूर्वखण्डवु अङ्गगळन्नु तिळिसि, उत्तैरखण्डदल्लि अङ्गियु प्र.िपादिसल्ब ट्पदॆ, नाल्कनॆय योजनॆयन्नु 1) अहमद, मया समर्पितः-ऎम्बङ्कॆ नानु श्रीमा नाद नारायणकनिगॆन्दु समर्निसल्पडलु, 2) यत _ंरक्षतयासर्पशे-रक्षारूप फल विशिष्ट वागि “समर्पिसल्पडुत्तदॆ न, तनैवास्मि हिभरः- रक्रारनितिन्द वाद आत्म- RA किळिसल्प त्त इत्यादिगळल्लि हेळिरुवन्तॆ स्वरश्षणभरमुम्‌ इत्यादि स्वरक्षणभरवू स्हिरक्षण फलवू, अननदे न्रिङ्गे आभिप्रेतवताम्‌-आ भगनन्तनजॆन्दु श्रीमते नारायणाय, ऎम्बल्लि अभिप्रॆ ेशवागुत्तदॆ 1; वष्टरानिपु योषि कोपि पा गुणतोटसानि उथाकरा पिधॆः । तदयं तव पाद षड्मयोः अषमद्कॆ,व मळिता सतार तः ॥ आळवम्बार स्तोत्रम्‌ 52 अहं तब्दवाच्मनाड सौना तॆरीरेन्दि श्रियगळल्लॊब्ब ने, अष्टगळिगिन्त चेरॆये, अणुवे, विभुवे इत्यादि विचार हळ्ळि ननगॆ निर्बन्धविल्लः निफगॆ तेषभूतवाद वस्ता ऎम्बन्दरल्लि मात्र निर्बन्ध, निनगॆ शेषभूतवाद अहं तब्दवाच्कवाद ई पस्तूषन्नि निन्न पाद पद्मगळल्लि ईगले नितगॆ तेहषभूतवागि सवर्षिसिद्देनॆ. 2, अहिर्बाध्ल, संहितॆ २2-36 3) पितात्वं मातात्मळ दयात कनस प्रियसॊस्कत्‌ त्ववोव त्रैम्मित्र$ गारारसि गतिश्वासि टगतानु्‌ । त्वदीय स्ट दॆ तैस्तव परिजन स « द्लतिरहं प्रपस्नश्नॆ वं “सत्य हवुहि तवैपास्सि प भर 4 आळवन्दार्‌ स्तोत्प (60 ऎलै “भगवन्तने नीवा लोकक्कॆ तन्दॆयन्तॆ उत्पादकसू-हितप्प वर्तकनु तायियन्तॆ प्रियप्पवर्तकनु, सर्वा धिक प्रीति विषयवागि रक्षकषू, प्रियनाड स्नेहितनु, मित्र नन्तॆ सर्वरहस्मयोग्यनु, गुरु सहि प्राप्यनु, नानु निन्नवनु, निन्निन्द भरिसल्पडाववनु, निन्न सेवॆ माडकक्कवनु नीने ननगॆ प्रयोजननु प्रपन्ननू सह. नानू निनगॆ रक्षणीयता 1027 श्रीमद्रहस्यश्रयसारे वित्ता ले आत्मात्मीयङ्गळोडुम्‌ स्वरक्षजतत्सलङ्गळोडुं, तनक्कुत्तु वक्क त्र मै काट्टु हरदु. सरॆसम्बुदॆ विधियिलुन्तात्स रै माह्टयाले इच्च तुर्थी नमस्सु क्र । इगॆ कव्‌ घलमुणु . इस्समर्पणवु्‌ त्स अं सरनिरपेक्षकत्सः ९श्वादिहळ्ळॆ निषेधिकॆ काह “नमः” नन्नि रदाहवुमाम्‌. स्मूलप्र क्रियैयैक्ळॊण्डालुम्‌ “नमाविं” ऎन्निरपदत्तै आत्मसमर्पणार्थमॆनु व्या सब्यान नम्म पण्णिन पदस्तोत्र प्रक्रियैयाले इन्न मश ब्यम्‌ समर्पण पॊरळुक्टु सङ्गतम्‌. इप्पडि उत्त 5रबन्दत्तॆ आतॆ ‘समर्पणपरमाह अनुसन्धि स्पार्यु इदुक्कु अनुरूपमाय्‌ स्व CR फलविशेषं इजक्सी स्वतः प्राप्तम्‌, पूर्टॊ ई मानसडिये फलसरमाह इत्तरखण्डत्तै आनुसन्धिष्ठा शरु इव्वात रड ANN MENS SSSR LS SEES EES तॆ. नमः ऎन्सिरवित्ताले इत्यादि. आनन्तर (नम8 ऎम्ब शब्ददिन्द आत्मात्मीय रक्षण भर मत्तु फलगळॊडनॆ, तनगॆ सम्बन्धविल्लवॆम्बुदु किळिसल्पडुत्तदॆ. परसम्बन्ध विधियिलुम्‌ इत्यादि - हीगॆ आ श्रीमते नारायणाय”, ऎम्बल्लिय चतुर्थि विभक्तियिन्द, परसम्बन्ध विधियु. सम्प्रदानार्थ वागि हेळल्पट्टिकॆ इदरिन्द स्वसम्बन्ध निषेधवु तात्पर्यवागि सिद्धिसिदरू, चतुर्थी विभक्तियु सरसॆम्बन्ध विधियल्ले तात्पर्यक. “नमः” ऎन्दु स्वसम्बन्धॆ निषेधदल्लिये तत्परवाद्दरिन्द, ई चतुर्थी नमश्शब्दगळिगॆ फलवुण्टु. इस्समर्पणं तन्निलुम्‌ चतुर्थी विभक्तियल्लि कोरिद स्वरूप भर फल समर्सणगळल्लियू पषरनिरपेस्न कर्तृत्वादिहळ्ळि निसेधिक्कॆ 4क्ताह इति-चतुर्थि यल्लि स्वरून भर फलगळिगॆ परसॆम्बन्ध विधियू, आर्थिकवागि स्वसम्बन्ध निषेधवू अभिप्रेत ग शाब्दवागि नमस्सिगॆ समर्पणत्रयदल्लि परनिरपेक्ष कर्त चारिगळन्नु निपेधिसुवुदरल्लि तात्सर्यवाद्द रिन्द प्रॆनरुक्तियिल्ल. अनन्तर अहिर्ब्‌थ्क्य संहितॆयल्लि हेळिद स्कू लप्रक्रिय्कॆ क्कॊ ंहालुम्‌. अधर नमनन्ते प्रकीर्तितम्‌” ऎम्ब स्कूल प्ल स्रह्रिडियिट. स ज्‌ नमामि ऎन्सिर पदत्तै इत्यादि. -मन्त्रराज पद स्तॊ (त्र दल्लि “नमावि”, ऎम्ब पदक्कॆ आत्म समर्पण परवागि व्याख्यान माडिद रीतियल्लि ई ननुश्शब्धवु (समर्पण’वॆम्ब अर्थक्कॆ सङ्गत. “नमसा िरौत्मकं यस्मै विधायात्म . निवेदनम्‌’ ऎन्दु नमस्सु आत्मनिनेदन परवॆन्दु स पदस्तोत्रदल्लि व्याख्यातवु. आत्मनिवेदनवॆम्बुदु केनल स्वरूप. समर्नणवल्ल. मत्तेनॆन्दरॆ भगवदेक रक्ष त्रेन समर्पणनॆन्दर्थ. स । हीगॆ पूर्वखण्डवु अङ्गसञ्चकवन्नु तिळिसि. उत्तरखण्डवु अङ्गियाद भर समर्नणसरवादरॆ फलनिशेष प्रकाशनक्कॆ अवकाशविल्लवागुत्तदॆयल्ल्वा ऎन्दु केळिदरॆ इदक निनुरूपमाय,, 2 सतः प्राप्तम्‌्‌ ऎन्दु आनुग्रहिसुत्तारॆ. अदागि फलविशेषवु स सरमतेषिदुल्लि स्ह रूपोचित परिपूर्ण नित्यक्टॆङ्कर्य रूसवॆम्बुदु. बोधक वाक्यविल्लदिद्दरू साधनानुष्ठ्मा न दशॆयल्लि आनुसन्धान माड ल्बट्टु स्वतः ‘प्राप्तवागुत्तदॆ. हीगॆ अरुळाळनॆ शैरुमाळ्‌ ऎम्बॆरुमानार्‌ आवर मतवन्नु सरि हरा” 1 त्री भाष्ककाररु गद्य ग्रन्थदल्लि हेळिरुव रीतियल्लि आरम्भदल्लि विवरिसिद प्रकारवे मेलु ऎम्बुदन्नु “पूर्वोक्त मानापडिये.. ऎन्दु अनुग्रशहिसुत्तारॆ. अदागि हिञ्जि हेळिद रीतियल्लिये फलपरवागि उत्त श्ररखण्डवन्नु अनुसन्धान माडुववरिगॆ. ई आत सरक्षाभरसमर्प द्वयाधिकारः 1028 सवार्पणं उपायसरमान सूर्वखिण्डत्तिल्‌ शरणशब्दान्सितमान क्रियासदत्ति ले अनु सन्फेयम*. ॥ द्वयस्रतिपादितार्थान्‌ सुखानुसन्धानाय क्रमेण दर्शयति इप्प डि द्वयत्तिल्‌ सदङ्गळलडैवे शब्दार्थ स्वभावङ्गळाले पुरुषकारयोगम्‌, णवु उपाय परवाद पूर्वखण्डदल्लि “शरण” शब्ददिन्द कूडिद “प्रसड्के”, ऎम्ब क्रियासददल्लि अनुसन्धेयवु. । पुनः आचार्यरु पूर्वदल्लि हेळिद रीतियन्नु इल्लि अनुवादिसुवदर भाववेनॆन्दकॆ-“सभ्रातु श्चरणौगाढं” “भवांसु, सह वैदेह्या” ऎम्ब श्ल्योकगळिन्द शरणागति मन्त्रद उसब्यंह णवु माडल्पट्टिदॆ. द्वयॆनॆम्ब शरणागति मन्त्रदल्लि पूर्वोत्तर खण्डगळल्लि उपाय फलगळु क्रमवागि हेळल्पट्टॆनै ऎम्बुदु श्रुत्यभिमतवॆम्बुदु संस्रनाय वृद्ध व्यवहारसिद्ध. “शरण’ शब्ददिन्द कूडिद “प्रसद्ये’ ऎम्ब धातुवे प्रार्थनान्वित भरसमर्पण पर्यन्तवॆम्बुदु “तडेको पायता याञ्चा प्रसत्ती, त्वमेवोपाय भूतोमे भनेति प्रार्थनामतिः शरणागतिः”, ऎम्ब प्रपत्ति लक्षणवचनगळिन्द हेळल्पट्टिदॆ. ई लक्षणवचनगळल्लि “एन कारदिन्दलू . “एक”वचनॆदिं दलू अकिञ्चनाधिकारिगॆ प्रयत्नान्तर नैरपेक्ष्यवु हेळल्पट्टिरुवुदरिन्द्र समर्थ कारुणिकनल्लि भरसमर्पणवन्नु माडदॆ स्रयत्न्नान्तर नैरपेश्ष्यवु सिद्धि सुव्रदिल्लवाद्दरिन्द याञ्जॆयु, याञ्चा विशिष्ट भरसमुर्नणदल्लि निश्रान्तवॆम्बुदु तिळियल्पडतक्कद्बु. उपायत्ववरणगळॆरडू चोदना नुसारवागि अनुष्मिसबेकाद्दरिन्द्द यथाबोदनं बेकॆ बेरॆयागिये अनुस्मिसल्पडबेकु. उपायत्ववनरणनन्नु मात्र अङ्गवागि अनुस्मिसि अदरल्लि गोस्त्रृत्वनरणवू अंशर्गतवॆन्दु हेळि सृथक्कागि गोप्त्यृत्ववरणवन्नु अनुष्किसडॆ होदरॆ शास्तार्थ वैकल्यवु एर्पडुत्तदॆ. स्पृसत्ति पदक्कॆ प्रार्थनॆयल्लि विश्रान्तियन्नु हेळि आदे अङ्गि, भरसमर्पणवु गौणनॆन्दु हेळुवुदु, अङ्गिस्वरूप निष्पत्तिगॆ निरोधवन्मुण्टु. माडुत्तदॆ. आदरिन्द अङ्गिये . निष्टन्नवागदॆ शास्त्रा र्थक्कॆ लोपवु एर्पडुत्तदॆ. आद्दरिन्द उपायत्व प्रार्थनारूप भरस्वीकार प्रार्थनाविशिष्ट भरन्यासवे आङ्गि. अङ्गगळॊडनॆ ई अङ्गियू निष्पन्नवाद केनॆ शरणागति शास्त्रवु याव लोपगळू इल्लदॆ निष सन्न वागुत्त दॆयॆम्बुदु युक्तवु. उत्तरखण्डवु फलपरवागि व्याख्यान नताडल्पडुवुदरिन्द, शरणागतिय अनुष्ठान समयदल्लि अभिमतवाद फलविशेष साधनत्ववु शाब्दनागि भासमानवागु त्तदॆ. मन्त्रक्कॆ ई व्याख्यानवे न्यायवादद्दु. श्रिीभाष्यकाररु गद्यदल्लि अवलम्बिसिरुव क्रन’: वू इदे अरुळाळ पॆरुमाळ्‌: ऎम्बॆरुनानार्‌ अवर योजनॆयल्लि फलवु अशाब्दवागिरुवुद अस्वारसिकवॆन्दु भाव, । हीगॆ द्र्वयनुन्त्रदल्लि प्रतिपादिसिद अर्थगळ सङ्ग्रह. हीगॆ आयाया प्रमणोपसत्ति सम्प्रदायानुसारवागि विनरिसल्प ट्टि प्रसत्तिय सदार्थ गळू, वाक्यार्थवू सुखवागि तिळियल्पडुवुदक्कोसैर आनुपूर्वियागि निष्भृष्टवाद सदगळ अर्थ मत्तु वाक्यार्थद सारांशवन्नु इप्पडि द्वयत्तिल्‌ सदङ्गळिल्‌ अडैने ऎन्दारम्भिसि सरिस्करिसि अनुग्रहिसुत्तारॆ. अदागि हीगॆ द्वयनुन्त्रद सदगळल्लि अडैने - क्रमवागि, शब्दा र्थगळ स्वभावदिन्द, पुरुषकार योगं - पुरुषकारयोगवु - इदु श्रीमच्चब्बदल्लिरुव 1029 श्रीमद्रहस्यत्रयसारे अदिन्‌नित्यत्वम, सु वैशिष्ट्यम्‌, शरण्यगुणपूर्णत्व म्‌, सम्बन्धनिश्रेषव्‌, दिव्य मङ्गळनिग हयोगवमा, अदिल्‌ कीषभॊतन्बणुम्‌तुक्कै अदिल्‌ उपायत्वप्रकारम्‌, वशीकरण विशीषम्‌, तत्परिकरङ्गळ्‌, अधिकारि विशेषम्‌, प्रास्यनैशिष्ट्यम्‌, गुणविभूति श्रीशब्दार्थ. अदिन्‌ नित्यत्ववर्‌ - अदर नित्यत्व - इदु मतुप्‌ प्रत्ययार्थ. उपाय वैशिष्ट्यम्‌ - श्रीविशिष्टनु उपायभूतनु ऎन्दर्थ. इदु श्रीमत्‌ शब्दार्थ. वैशिष्ठ्य वु मतुबर्थ, उपायत्तॆवू उभयसाधारणवागि नित्यसिद्धवु ऎन्दर्थ. श्रीयः निशेषणभूतळॆम्बुदु ई अधिकारदल्लियू, सिद्धोपाय क्योदनाधिकार, मूल मन्त्राधिकार, तत्पत्रयचिन्तन, सरदेव तापारमाथाण्यधिकारगळल्लियू सिद्धान्तितवु. तत्वत्रयचिन्तन. सरदेवतापारमार्थाधधिकारगळल्लि पतिय हागॆ पतिगू पारमृवु याव वैकल्यवू. इल्लदॆ तिळिसल्पट्टिदॆ. प्रकार प्रकारिभाववु स्वतन्त्रराद इब्बर इच्छॆयिन्द सिद्धवॆन्दु समर्थिसल्पट्टिदॆ. प्रास्यप्रासकभाववु इब्बरल्लियू समानवॆम्बुदु अनेक कडॆगळल्लि हेळल्पट्टिदॆ. दिव्यात्मस्वरूप, दिव्यविग्रहगळ नित्ययोगप्रशा रवू, उपायोपेय दशॆगळल्लि अनुरूसनॆम्बुदु तोरिसल्पट्टिदॆ हीगॆ विशिष्टवाद सरतत्वदल्लि विशेषण भूतॆयाद, जगन्मातॆयाद लक्ष्मिगॆ प्रजॆगळन्नु पुरुषकारभूतॆयागियू इद्दु इरि पालनमाडुनुदु अधिकवाद आकारनॆम्बुदु प्रामाणिकनाद मातु, ऎम्बुदु “आकारत्रयॆ सम्पन्माम्‌?, - उपायत्त्व, उपेयत्त, पुरुषकारत्ववॆम्ब मूरु आकारगळिन्द कूडिद्दाळॆन्दु हेळुव कूटिस्कराद, “अम्माळ्‌? - ऎम्ब वाश्स्यवरदाचार्यरवर श्रीसूक्तियिन्द एर्पडुत्तदॆ. “यद्दानमे स 8 तवनादनर्कॆ लाभेत्वमेन शरणं विधितः कृतासि” ऎम्ब सराशरभट्टिर श्रीसूक्तियू ( श्रीगुणरत गा 0 पुरुषकारत्वक्कॆ ता सतिय हागॆ तिगॆ उपायॆत्ववु सुधिश्चतवाद मेलॆ, “श्रावयति” ऎम्ब व्युत्पत्तियिन्द श्रीशब्द दल्लि पुरुषकारत्ववू सिद्धवॆम्बुदू, अदर नित्यत्ववू, प प्रजॆगळिगॆ हितबुद्धियिन्द पतियल्लि लक्ष्म यिन्द परिपालिसल्पडुत्तदॆ यॆम्बुदू प्रामाणिकरिन्द अङ्गीकरिसॆ तम्ब सिद्धान्त. ई अर्थगळु त्री, श्रीमत्‌ शब्द गळिन्द तिळिसल्पडुत्तवॆयॆम्बुदु आचार्यर हृदय, शरण्य गुणपूर्णत्वम्‌ - उपायत्तकॆ अपेक्षितवाद कल्याणगुणगळ परिपूर्ति - इदु नारायण शब्दार्थ. सम्बन्ध विशेषम्‌ - इदू नारायण शब्दार्थ. आधारत्व व्यास्यत्वादिगळू, “मातापिताभ्राता निवासॆश्यरणं सुहृत” गति र्नारायणः” ऎम्ब शु ित्युक्तवाद सम्बन्ध विशेषणवू विवक्षित. दिव्यमङ्गळ विग्रह योगम्‌ इदु “चरण” शब्ददिन्द उपलक्षितवाद अर्थ. दिव्यमङ्गळ : विग्रहवू लक्ष्मी निशेषण विशिष्टवादद्दॆम्बुदू विनक्षितॆ. “अदिल्‌ कीषभूतन्‌ इ.१युम्‌तुरै - इदू, चरणशब्दार्थ- शेषभूतनु’ भगवन्तन पादगळन्नु कट्टिकॊण्डु तन्न असेक्षितार्थनन्नु दैन्यदिन्द विज्ञापिसिदरॆ, भगवन्तनिगॆ इवनल्लि विशेषकृनॆयु ( उण्टागुत्त श्रदॆयॆम्बुदुभाव. अदिन्‌ उसायत्व प्रकारम्‌ - इदु “चरण? शब्द दिन्द स “शरण”? शब्दार्थ. वशीकरण निकेषम्‌ - “प्रपद्ये? ऎम्ब धात्वर्थ. अङ्गियाद भरसनुर्सणार्थ तत्प रिकरङ्गळुम्‌, प्र ऎम्ब उपसर्गदिन्द महाविश्चास वू, शरणम्प्रस द्ये - ऎम्बल्लि उपायत्व “फार्थनान्तर्गत गोप्र्यत्ववरणवू, उत्तमपुरतिस दिन्द कार्नण्यवू, श्रीमन्स्या रायण शब्ददिन्द आनुकूल्य सङ्कल्प प्रातिकूल्य वर्जन सङ्कल्प गळू, ई रीतियाद ऐदु अङ्गगळू विनक्षित. आधिकारि निशीषम्‌ ऎ आकिञ्चन्यानन्यगतित्वगळुद्वयाधिकारः 1030 विशिष्ट प्रास्यत्वम्‌. कैङ्कर्य प्रति सम्बन्धित्विम*. कैङ्कर्य प्रार्थनै, सर्वविध कैङ्कर्य लाभम्‌, सर्वानिस्ट निवृत्ति, अदिनुडैय आत्यन्तिकत्ववत्‌, पराधीन परार्थकर्तृ्यत्वम्‌ तथानिध भोक्क ृत्वनु, ऎस्रिवै प्रधानमाय्‌, इवत्तुत्तु अषेस्ततङ्गळुमॆल्लाम्‌ सिद्धसाध्य विभागवत्तान उपायमॆन्रुवु्‌ १ पेयमॆन्रुम्‌, इरण्णु प्रधान प्रति पाद्यङ्गळोडे तुवक्कुण्णु प्रकाशितङ्गळायित्तु. अनुष्कानकाले अनुसन्धानक्रनुं शिक्षयति. इप्पडि शारीरक शास्त्रत्ति र्फोले तत्तनिशेषमुमु्‌, उपाय निशेषमुम्म्‌, फलनविशेष मुवश्‌ इम्मुन्त्ररत्सॆत्रिले प्रतिषादितमानालुम्‌ इदु श्वेताश्वतर मन्त्रम्पोले फला इदु उत्तमनल्लि शाब्द. प्राप्यवै शिष्ट्यवर्‌ -.. उत्तॆरखण्डदल्लि श्रीविशिष्टनु प्रास्यनॆम्बुदु, श्रीमत्‌ शब्ददल्लि विवक्षितवु. गुण विभूति विशिष्ट स्राप्यत्वनं* - इदु उत्तरखण्डद चतुधण्यन्त नारायण शब्बार्थ - गुण, विग्रहॆ, विभूतिगळिन्द कूडिद भगवन्तनु प्रास्यनु. कैङ्कर्य प्रतिसम्बन्धित्रम्‌ - कैङ्कर्यक्कॆ उद्जेश्यभूतरु - इदं चतुर्थिगॆ अर्थ. कैङ्कर्य प्रार्थना - “भ्रवेयु” ऎम्ब पददिन्द कूडिद चतुर्थिगॆ कैङ्कर्यवन्नु प्रार्थिसुवुदु अर्थ. सर्वविध कैङ्कर्य लाभम्‌ - इदू चतुर्थिगॆ अर्थ. सर्वानिष्ट निवृत्ति - सर्वअनिष्टगळु होगुवुदु अदिनुड्सॆय अत्यन्तकित्वम्‌ ई अदक्कॆ उत्तरावधि इल्लदिरुवुदु पराधीन सरार्थ कतन्यृित्वम्‌- कैङ्कर्यवन्नु माडुवुदु. भगवदधीन. कतण्यृत्ववु परार्थ - भगवन्तन प्रयोजनक्कागि माड तक्सुद्धु. तॆथानिध भोक्तृत्वम्‌ पराधीन भॊ-क्रृत्ववु जीवनदु. इवु नाल्कू नमश्शब्रा र्थगळु. ऎस्रिमैप्रधासमाय्‌ इत्यादि - इवुगळे प्रधानवागि इवुगळिगॆ आसपेक्षितनादवुगळॆल्ला सिद्धसाद्ध विभागवत्तान उपायॆमॆन्रुम्‌ उपेयमॆन्रुम्‌ क सिद्धोपाय श्रीमन्न्ना रायॊणनु, साद्दोोपाय शरणागति इदु पूर्वखण्ड प्रतिपाद्यवु. सिद्धोसेय - भगनत्सरि पूर्णानुभव कैङ्कर्यादि, इदु उत्तरखण्ड स्रतिपाद्यवु, ई रीतियागि इरण्डु प्रधान प्रति पाद्यङ्गळोडे - ऎरडु प्रधानवागि प्रतिपाद्यगळूडनॆ तुवक्कुण्डु - सम्बन्धवन्नु हॊन्दि प्रकाशितङ्गळायिटब्रु - प्रकाशितगळागिवॆ. अनुष्ठानकालदल्लि द _यार्थानुसन्धान कम । अनन्तर अनुष्मेयार्थ प्रुकाशनाद ई द्वयॆनुन्त्रद अर्थवन्न्नि. अनुसन्धानमाडबेकाद रीतियन्नु इप्पडि शारीरक शास्त्रत्तिल्‌ ऎन्दारम्भिसि आनुग्रहिसुत्तारॆ. आदागि, हीगॆ शारीरक शास्त्रदल्लि अन्दरॆ ब्रह्मसूत्र व्याख्यानवाद श्रीभाष्यादिग्रन्थगळल्लि तत्तविशेषवु मॊदलॆरडु अध्यायगळिन्द हेळल्पट्टिदॆ. उपायविशेषवु साथनाध्यायनॆम्ब मूरने अध्यायदल्लि हेळ ल्पट्टदॆ, फल विशेषवु फलाध्यायनॆम्ब नाल्कने अध्यायदल्लि हेळल्पट्टिदॆ. ई रीतियल्लि तत्व विशेषवु द्वयमन्त्रदल्लि पूर्वखण्डदल्लि “शीमन्नारायण’ शब्दगळल्लि हेळल्पट्टिदॆ. उपाय विशेषवु “चरणौ शरणं प्रपड्यी” ऎम्बल्लि हेळल्पट्टिदॆ, फलनिशेषवु उत्तरखण्डदल्लि प्रतिपा दितवागिदॆ. आनालुव्‌ - हीगॆ तत्वहित पुरुषार्थगळ क्रमवु, उत्पत्ति क्रम मत्तु पाठ क्रमगळन्नु अनुसरिसि एर्सट्टिद्दरू इदुश्वेताश्वतर मन्त्रम्‌पोले - श्वेताश्वतर मन्त्र त 1031 । श्रीमद्रहस्यत्रयसाकी पेक्लापूर्वकमान उपायानुष्कान प्रधानमाहैयाल, उपायफलङ्गळुडैय उत्त त्ति क्रमतोडे केर्‌न्न साठक्र मत्ताले फलप्रतिपादक वाक्यम्‌ पिर्र ब्बालुम्‌ा सर्‌ ले इदु मुरृड अनुसन्धॆयन्नॆन्रु फूर्वर्‌हळ्‌ रुं मेवर्‌हळ्‌: पुरुषन पुरुषार्थत्तॆ निमर्शित्तु तक्कॊण्डन्रि इटि निमर्शॆमुम्‌, उपायानुष्ठा नमुमु पणानिरे. भिप्प डि तिरुमन्रत्तिलुवक्‌, उपायॆफ प्र शिपादिकांशज्ग ळिल्‌ क्र म प्रकारण्ग कै कृष्ण कॊळ्ळॆदु. A । अधिकारिय (। इवनुक्ळुव्पुपायानूष्ठा सम्‌ वरुनदु. 1 “द्वयेन शरणंव्रजेत्‌ 2) द । यार्थश्य रणागतः” ऎक्लि र अभियुक्कर्‌ पाशुर ज ळालुम्‌ द्वयम्‌ उपायानुष्ठान. प्रधानमाह प्रकाशिस्टि क्र रदु. रा दल्लि “मुमुक्षुर्नॆै शरणमहं प्रसद्ये? “मोक्षवन्नु इच्छिसि, शरण हॊन्दुत्तेनॆ’ ऎन्दु फलापेक्रापूर्वकवागि “आ पायानुष्ठानवु हेळल्पट्ट रुव क्रमदल्लि फलापेक्तापूर्वकॆमान इत्यादि - फलवन्नु मॊदलु अपेक्षिसि उपायानुष्ठान प्रधानमाहैयाले - अनन्तर प्रधानवाद उपायानुष्कानवु ह काद्वरिन्द उपषायफलङ्गळुडैय इत्यादि उपाय-शर कागति, फल - मोक्ष, इवुगळु उत्पत्तिक्रमुदॊडनॆ सेरिद पाठक्रमवन्नु अनुसरिसि फलप्रशिपा दक वाक्यवु निरट्टालुम्‌ - द्वयमन्त्रदल्लि अनन्तर हेळल्पट्टिद्दरू, अर्थक्रमदल्लि ई फलासेक्षॆयु मॊदलु अनुसन्थेयनॆन्दु पूर्वाचार्यरुगळु अनुग्रहिसिद्दारॆ. . अदागि मन्त्रॆ गळिगॆ पदक्रनुवु अध्ययननियत. अन्वयवु आर्थानुगुणवागि माडल्पडुत्तदॆ” ऎन्दु पूर्वा धिकारदल्लि हेळिरुवन्तॆ, इल्लियू उत्तरखण्डदल्लि” हेळिरुव भगनदनुभनॆ रूप परिवाहवाद कैङ्कर्यवन्नु मॊदलु अपेक्षिसि नन्तर पूर्वखण्डदल्लि हेळिरुव शरणागतिरूप उपायानुष्ठान वन्नु माडबेकु ऎन्दु तात्पर्य. इदक्कॆ कारणवेनॆन्दरॆ पुरुषन्‌ पुरुषार्थत्तॆ प इत्यादि - यान पुरुषनू पुरुषार्थवन्नु (स्र्रयोजनवन्नु)नॊदलु विमर्शॆमाडिकॊण्डल्लडॆ, उपाय विमर्शनन्नू उपायानुष्ठानवन्नू माडुवुदिल्ल. इप्पडि तिरुमन्त्रत्ति लुम्‌ इत्यादि -हीगॆ अष्टाक्षरमन्त्रदल्लियू उपाय फलप्रतिपादकांशगळल्लि क्रम प फा- किळिदुकॊळ्ळतक्कुद्दु, फलार्थि याम्‌ इत्यादि - फलवन्नु अर्थिसि (अपेक्षिसि) फलार्थित्वरूप अधिकारियादरेने इव निगॆ ई उपायानुष्कानवु घटसुत्तदॆ. अधिकारवु सिद्धिसलु मॊदलु फलवन्नु अनु सन्धान माडबेकु. । (1) द्वयेन शरणं व्रजेत्‌ त्र द्वयमन्त्रवन्नु करणमन्त्रवन्नागि बळसि शरणागति माडबेकु. (2) द्व०-रार्थशृरणणगतिः_रणागिये द सयमन्त्रक्कॆ प्रतिपाद्यवाद अर्थनॆन्दु, अभियुक्तर (अग्र गण्यरु) श्रीसूक्तिगळिन्दलू द्वयमन्त्रवु उपायानुसा. नवन्नु प्रधानवागि, प्रकाशपडिसुत्तदॆ. । वा वव नहि कू आड इरिव BE ३ प) नारायणम्‌ द याधिकारः ; 1082 द्वयस्य अखंर्डार्थम्‌ इच पूर्रैखण्डमुम्‌, चतुर्थ्यन्त पदज्लळुम्‌, नमस्सुमाह मून्रु अवान्तर वाक्यज्गळानालुव तिरळ उपाय प्रधानमान ऒरुवाक्यमाय्‌ त्त लैक्कब्टि कृडवदु, द्वयमन्त्रक्कॆ वाक्यार्थ अनन्तॆर द्वयमन्त्रदल्लि मूरु अवान्तरवाक्यगळिद्दरू उपायप्रधानवाद महावाक्यवु ऒन्दे ऎन्दु इङ्गु पूर्वखण्डमुवत्‌ ऎन्दारम्भिसि अनुग्रहिसुत्तारॆ. ई द्वयमन्त्रदल्लि पूर्वखण्डवु ऒन्दु वाक्य. “त्रीमते नारायणाय”ऎम्ब चतुथण्यन्त पदगळु सेरि ऒन्दु वाक्य, नमश्शब्द्धवु ऒन्दु वाक्य. हीगॆ मूरु बेकॆ बेरॆ अवान्तर वाक्यगळादरू, . उपायप्रधानवाद एकवाक्यवागि तलैकृट्टक्कडवदु - ॐदुगूडिसल्पडबेकु. उक्ररखण्डदल्लि अध्याहृतगळाद क्रियापदगळिन्द ऎरडु वाक्यगळिगू भेदवु अभिमत. अदागि “ श्रीमतॆ नारायणाय भवेयम्‌*, “नमम किञ्चित्‌स्कात्‌’ ऎन्दु ऎरडु वाक्यगळु, “श्रीमन्नारायण चरणौ शरणं प्रसद्ये? ऎम्बुदु ऒन्दु वाक्य. ऒट्टु मूरु वाक्यगळु, पूर्वखण्डदल्लि “प्रार्थयामि’ ऎम्ब पद वन्नु आध्याहार माडि प्रार्थनास्वित भरन्यासवन्नु आङ्गीकरिसुववरिगॆ, प्रसद्ये ऎम्बुदु महाविश्वासमात्रदल्लि सर्यवसन्नवागि, श्रीमन्नारायण चरणौ शरणं प्रार्थयाव, प्रपद्ये, ऎन्दु ऎरडु अवान्तॆर वाक्यगळु एर्पट्टु. ऒट्टु नाल्कु अवान्तर वाक्यगळागुत्तनॆ. इदु मूरु वाक्यगळॆम्ब आचार्य श्रीसूक्तिगॆ विरोधवादद्दु. आड्मन्द “प्रार्थयाविं?’ ऎम्ब पद वन्नु ‘अध्याहार माडिकॊळ्ळुवुदु अनुचित. “श्रीमन्नारायण चरणौ शरणं प्रपद्ये” ऎम्बुदु ऒन्दे वाक्य, ; ॥ हागादरॆ महाविश्वास भरन्यासॆगळॆरडू, प्रनद्ये” ऎम्ब ॐदे धातुविनिन्द ‘हेगॆ तिळियु त्तवॆ शाब्दबोध प्रकारवु हेगॆ ऎन्दकॆ अदन्नु आचार्यरे तिळिसिरुत्तारॆ. ’ अदागि श्रीमत्त्यात्सश्य चन्द्रिकॆयल्लि, “महाविश्वासपूवेक विशिष्टाध्यवसाय विशेषे प्रार्थनान्वित भरन्यासे प्रसद्यते र्धातॊ :मुहाविश्वा सपॊर्वकं, “तदेकॊ पायाता याञ्चा प्रपत्रिः”, इति लक्षणवचनानु सारेण रौढेः प्रदर्शनात्‌ , ऎन्दु प्रसद्ये ऎम्ब धातंवे शक्तिद्वयॆदिन्द (ऒन्दु अवयनशक्ति, मत्तॊन्दु रूढिशक्ति)नुहाविश्वासॆ, अदन्नु अङ्गवागि उळ्ळ प्रसॆत्ति ऎम्ब ऎरडन्नू तिळिसुत्तॆदॆयॆम्बुडु सिद्धान्त इदे, “अङ्गगळिल्‌सारमान विश्वासत्त्रै मुन्निट्टु ) क्फ्कॊण्डु ससरिकरमान साध्योपाय मिङ्गे तोत्तुहिरदु. शरणशब्दान्सितमान प्रपद्ये ऎन्मिर पदत्तिले, “रक्षिस्यतीति विश्वासो गोप्त्यृत्व वरणन्तथा, आत्मरिक्षेप कारुण्ये? ऎन्रु निर्दिष्ठ कमान नालुं शॊल्लिता,यिट्रु?,. ऎन्दु हिन्दॆये व्यक्तवागि अनुग्रहिसल्प टृदॆ, श्रीनुत्सारसार, रहस्यरक्षादि ग्रन्थगळल्लियू “प पदे” ऎम्बु दक्कॆ भरन्या सॆपर्यन्त अर्थवॆन्दु व्यक्तवागि हेळल्बट । रुवुदक्कॆ निरोधवागि बेरॆ यावुदन्नू हेळकूडदु. आद्दरिन्द “श्रीमन्नारायण ! निन्न चरणगळन्नु निरपेक्षोपायवागि अध्यवसा यमाडि “शरणम्प ्रिपद्यी”” प्रार्थनान्वित भरन्यासवन्नु माडुत्तेनॆम्बुदु विनक्षित इल्लि “चरणावेव” ऎन्दु अनधारणवन्नु हेळुवुदरिन्द निरपेक्षत्ववु एर्पडुत्तदॆ. ई निरपेक्षो 10232 श्रीमद)हस्यत्र यसारी ऎज्सने ऎन्निल्‌ ? सर _स्वामियाय्‌, सर्व प्रकार निरतिशय भोग्यनाय्‌, पॆरिय पिराट्व या कोडु पिरिनिल्लाद नारायॆर्ण $रुवडिहळिल्‌ स्वरूप प्राप्त मान सर्व देश सर्व कालि सर्वानस्फोचित सर विध कैज्छर्यत्तु क्सु म्‌ स सर्रमुम्‌ कित्तु फॆरिपूर्ण थॆ जरॆ म्‌ सॆरुहॆ क्सु ppd अडियेन्‌ स रक्षण भतादिहळिल्‌ ऎनक्कु अन्वयवमं रुकु मृडि पीमानान नारायर्ण तिरुवडिह स अज्ज पञ्चक संसन्ममान आत रक्ताभर पायत्ववु उससॆर्गदिन्द कूडिद धात्वर्थवाद महाविश्चासक्कॆ निषयॆभूतवु. अन्दरॆ, उपा यान्तरॆगळन्नु असेक्षिसदॆ नीने रक्षिसुत्तीया ऎम्ब महाविश्चासॆदिन्द ’ कूडिद्दॆ (नॆम्ब अध्यवसाय- “प्रपद्यते? नम्बुदक्कॆ स समुदाय शक्तियिन्द, “तदेको पायता याञ्चास्वित भरन्यासवु निवक्षिसल्पडुत्तदॆ. अल्लि “निरपेक्षोपायत्ववु शब्बा र्थदल्लिये अन्तर्गतवाद्द रिन्द “शरण” शब्दक्कॆ विषय समर्नकत्ववु अङ्गीकरिसल्पडबेकिल्ल. इदन्नु अभिप्रायदल्लिट्टु कॊण्डे, ‘श्रीमत्सारसार दल्लि “स्रपद्ये ऎन्निर. वळवालुममैन्दिरुक्ळ उपायान्तर निनेशं तोट्रुहैक्पाह “शरण? शब्दवॆन्दु अनुग्रहिसल्प द्दॆ. “अमैन्दिरुक्ळ ऎम्बुदरिन्द निरपेक्रोपायत्ववन्मॊळगॊण्डॆ व्यवसायविशेषरूनवाद प्रस्तिगॆ अदे धाशुविनिन्दले मुख्यवृत्तियागि विनक्षॆयु सिद्ध. उपा यान्तर स्थाननिनेशवे निरपेकोपायत्व. ई विषयगळन्नु आनंसरिस्रि ऎङ्गनेयन्निल्‌..ऎन्दारम्भिसि महावाका र्थवन्नु आचार्यरु ‘अनुग्रहिसुत्तारॆ. अदागि- सर्वस्वानिनयाय्‌- ऎल्लरिगू स स्वामियागि, (इदु त रखण्डदल्लि लक्ष्मि विशिष्ट नारायण शब्दार्थ) सर्वप्रकार निरतिशय भोग्य आज ऎल्ला रीतिगळल्लियू चण्ण भ्यो!ग्यनागि (सर्वस्वामित्ववू 00 भोग्यत्ववू लक ेनारायणरिब्द रिगू समान)पॆरिय पिराट्टयारोडु हिरिनिल्लाद.महालक्षि्मयॊडनॆ निश्चेषनिल्लजि ऒडगूडिरुव, (इदु श्रीमते शब्दार्थ)नारायणन्‌ तिरुवडिहळिल्‌ नारायणन श्री पादगळल्लि - शी पादगळु दासनिगॆ ’ स्वरूप प्रास्तवाद कैङ्कर्य स्थान. स्वरूप प्राप्तमान इत्यादि-स्वरूस. सास वाद सर्वदेश has: ‘सर्वावस्योचित सर्वनिध फङ्कर्यक्क ६. “सम्पद्याविर्भाव स्सॆ वन्न शब्दा श्‌. ऎम्ब ‘अधिकरणार्थ)वि कोधियाद J कळॆदु (इदु नमश्श ब्ला र्थ). अन्दरॆ. अनन्त मद्विकोधि पापाक्रान्तो;फि ऎन्दु आरम्भिसि शरणागति गद्यदल्लि निरूपिसिरुव ऎण्टु विधवाद विरोधि पाप गळू. इळिदु ऎन्दर्थ. परिपूर्ण कैङ्कर्य म्‌ पॆरुहैक्सु-सरिपफूर्णवाद भगवदनुभव परी वाहवाद कैङ्कर्यवन्नु पडॆयुवुदक्कॆ (इदु नारायण शब्दद मेलॆ बन्दिरुव “आयॆ? ऎम्ब चतुर्थिगॆ- अर्थ.) अङ्किचसनान अडियेन्‌-आकिञ्चननाद दास a (प प्रपद्ये ऎम्बल्लि उत्तम फुरुसक्कॆ अर्थ) आकॆञ्चन्यवु “एवं भूतमतैेैङ्कर्य प्रास्तु ,पायतयू अवक्च स्त. समस्त वस्तु, सिहीनोपि” ऎन्दु गद्यदल्लि विवरिसल्प रुवुदु इल्लि विनक्षित. स्वरक्षण भरादिहळिल्‌ ऎनक्टु अन्व य मगुक्कु म्‌पडि-स्प रक्षण भरादिगळल्लि्‌ ननगॆ याव सम्बन्धवू इल्लडॆ (इदु “चरणावेव’ ऎम्ब कनु सण्ढानदल्लि एर्पट्ट एनकारार्थ) (श्रीमानान नारायणन्‌ तिरुवडिहळिल्‌- श्रीमन्ना ‘रायणन त्री पादगळल्लि (शीमका रायण चरणौ ऎम्बुदर अर्थ,)अङ्गसञ्चक : सम्पन्न मान ऎ द्वयाधिकारः 1034 समर्रणवम्‌ पण्णुहिरेन्‌ ऎनु द्वयत्तिल्‌ तिरण्ण पॊरुळ्‌. वैराग्य निजितस्वान्तैः प्रपत्ति निजितेश्वरॆ ः । अनुक्रोशैक विजितैरित्युपादेशि देशिक- 081 आत्मरक्बाभरसमर्सणवर्‌ पण्णु हिरेन’-ऐदु आङ्गगळिन्द कूडिद अङ्गियाद प्रार्थना विशिष्ट आत्मरक्राभरसॆमर्सणवन्नु माडुत्तेनॆन्दु (इदु “प्रसद्ये” ऎम्बुदर समुदाय शक्त र्थ.) तिरण्डफॊरुळ्‌-मुहानाक्कार्थ. । पीमानान नारायणन्‌ तिरुवडिहळिल्‌ आक्ष्मी विशिष्ट नारायणन श्री पादगळल्लि ऎन्दु सप्तमी विभक्तिकवागि हेळिरुवुदु, “चरणौ” ऎम्बल्लि द्वितीयान्तवागि मन्त्रदल्लि हेळिरुवुदक्कॆ हेगॆ सङ्गतवु ऎन्दरॆ :-“चरणौ शरणं” ऎम्बल्लि क्टंल्‌ हळवैंय शरण्‌? ऎम्ब अर्थानुसन्धानद प्रकार अवधारणार्थवु विनक्षिसल्पट्टु, सावधारण शरण शब्ददिन्द कूडिद सोपसर्ग धातुविगॆ अवयव शक्तियिन्द एर्पट्टि निरपेश्षोपायत्व रूस महानिश्वासवु विषयवादरू, विभक्ति व्यत्यास दिन्द चरणगळल्लि ऎन्दु अनुसन्धान माडि भरसमर्न्पणवु कार्यवॆन्दु ताश्सर्य, हीगॆ प्रपद्ये ऎम्बुदक्कॆ भरसमर्सणं सण्णुहिरेन्‌? ऎन्दु अर्थ माडिरुन श्री सूक्तियिन्द “चरणौ शरणं? ऎम्बुदु सोससर्गधातुनिनिन्द लब्दवाद मुहानिश्वास निषयत्वरूस कर्मत्वॆनन्नु तिळिसुत्तदॆ. श्री( पादगळन्नु उपायवन्नागि अध्यनसाय माडुत्तेनॆन्दु अर्थ. समुदाय शक्तियिन्द एर्पट्ट प्रार्थनान्मित भरसमर्सणवन्नु “चरणयो( श्री. पादगळल्लि” ऎन्दु विभक्ति व्यत्यास पूर्वक अन्वय माडि अनुसन्धान माडबेकॆन्दु व्यनस्थॆ माडल्पट्टिजॆ. “अङ्गपञ्चक सम्पन्न मान’ इत्यादियिन्द इतर अङ्गगळ हागॆ महाविश्वासवू अङ्गवागि गणिसल्पट्टु, भरसमर्पण ,दल्लि महाविश्वासवू कूडिरुवुदागि हेळिरुवुदरिन्द “प्रपद्ये? ऎम्ब धातुवु केनल विश्वासार्थ दल्लि : विश्रान्तनॆम्बवादवु दूरीकृत.. तिरण्डपॊरुळ्‌-हीगॆ अखण्डनाद शाब्द बोधवन्नु तिळिसु वुजरिन्द द्वयमन्त्रवु ऒन्दु मुहावाक्यनागिि, ऎरडु खण्डगळू सेरि ऒन्दे मन्त्रनॆम्बुदु उस पन्नवागिदॆ ऎम्बुदु भाव. हेगॆन्दरॆ पूर्वोत्तर खण्डगळु अनन्कोपायत्त्व, अनन्य प्रयो जनत्व सर्यवसानवृत्तियिन्द बेकॆ बेरॆयागि. हेळिदरू एकवाक्यक्कॆ याव विरोधवू इल्ल. . उपूयोपेयत्चगळु परस्पर साकाङ्क्षत्वगळाद्दरिन्द अखॆडवाद अर्थैकृवु एर्पडुत्तदॆ. “प्रपद्ये” बम्बल्लि उत्तम पुरुषदिन्द आ कॆञ्चन्यवू उपायान्तर शून्यत्ववू आवगतवु. अल्लि याव फलवन्नु साधिसलु उपायवु दुष्टरवॆम्ब जिज्ञासॆयु एर्सडुवाग उत्तॆर खण्डार्थवु अन्वितवागुत्तॆदॆ. पूर्वखण्डार्थवू आकिञ्चन्याधिकारानुरूपवागि समनस्र्वितॆवु. आद्दरिन्द द्वय मन्त्रवु ऒन्दु महावाक्यार्थवन्नु निरूसिसुत्तदॆयॆम्बुदु समन्सितवागुत्तदॆ.’ हीगॆ द्वयव्याख्यान रूपवाद अर्थगळॆल्ला नम्म बुद्धि चातुर्यदिन्द हेळिरुवनल्ल. सत्सं “प्रदाय सिद्ध सदाचार्यरुगळिन्द उपदेशिसल्पट्टवु ऎन्दु वैराग्यनिजितस्वान्तैः- ऎन्दारम्भिसि, आचार्यरु अनुग्रहिसुत्तारॆ. वृराग्य विजित स्वान्तै-अर्थकामगळल्लि स्प हॆ इल्लदॆ चञ्चलवाद मनस्सन्नु जयिसिद नरिन्द-इदरिन्द उपायान्तर नैस्सृ एहतॆयु हेळल्पट्ट इन्थहॆनरी द्वयनुन्त्रदल्लि पूर्णाधि कारिगळॆन्दु तिळिसल्पट्टतु. प्रपत्ति निजितेश्वरैः- प्रनत्तियिन्द ईश्वरनन्नु जयिसिदनरु-“तस्यच वशीकरणं तच्चरणा गतिरेव? ऎन्दु हेळल्पट्ट प्रसत्तियिन्द ईश्वरनन्नु जयिसिदवरु. अन्दरॆ तमगॆ वशवागुवंसॆ माडिकॊण्डवरु. अनुक्रोशैक विजितैः-दयॆयन्द मात्र जयिसल्पट्टिनरागि 1035 ’ श्रीमद्रहस्यत्रयसारे इदमष्टपदंव्यासे सवतासेषट्टदंविदुः । वाक्यं सञ्च पदैर्युक्त निन्त्याख्यात प्रधानकम्‌ 1109/ अथ द्वयं प्रशंसत्ति विकन्द्वयनर्‌ त्र )्गवयवना्‌ सुखलभ्यतुर्यम्‌ । व्यक्तार्थसञ्चक मुपात्त षडङ्ग योगमः॥ अन्दरॆ दयापरवररागि शिष्यरिगॆ समीचीन शास्त्रार्थगळन्नु उपदेश माडिदवरु. “सत्वार कीर्ति धनलब्धिसु निव्य्‌सेक्ष? ऎन्दु गौरव कीर्ति धन प्या ))प्लिगळल्लि आसॆ इल्लदवरागिद्दु सरमकृषॆ यिन्द सॆंसार क्लेशगळिन्द बहळ दुःखिगळाद चेतनरल्लि प्रसन्मरागुत्तारॆन्दु भाव. इन्थह बेशिकैः-उसदेशवन्नु माडलु अर्हरागि ज्ञानसरिपूर्णराद आचार्यरुगळिन्द-संसारि जीतन रन्नु उद्दरिसुव सामथण्यविल्लदवर दयियु तमगॆ बाधकवागुत्तदॆ. इतररिगू उसकारवाग लारदु. आद्दरिन्द देशिक्सैः ऎम्ब निशेष्यवु ज्ञ्यान परिपूर्णतॆयन्नु तिळिसुत्तॆदॆ. इत्युपादेशि हीगॆ द्वयार्थवु उपदेशिसल्पट्टतु. इदम्‌ ई द्वयमन्त्रवु व्यासे-सद विभाग माडि हेळुवाग, अष्टपदं-ऎण्टु पद गळिन्द कूडिदुदु. अदागि श्रीमन्‌, नारायण ऎन्दु सॆम्बुद्ध शृन्तवागि पदगळन्नु हेळि, तव- ऎम्ब पदवन्नु अध्याहार माडि अनुसन्धान माडुन योजनॆयल्लि ऎण्टु पदगळिन्द कूडिदुदु. ऎन्दर्थ. अदागि श्रीमन्‌ नारायण (तव) चरणौ शरणं, प्रपद्ये, शीमुते, नारायणाय नमः ऎन्दु’ ऎण्टु पदगळु. सवतासे-“त्रीमन्मारायणचरण्क ऎन्दु. समस्तनागि ऒन्दु पदवागि गणिसि, शरणं, प्रसद्ये, श्रीमते नारायणाय नमः ऎम्ब इतर पदगळॊडनॆ सेरि षट्टदं-आरु पदगळन्नागि, विदुः- तिळिदिद्दारॆ. नइकृम्पञ्च पदैर्युक्त म्‌-वाक्यवु ऐदु पदगळिन्द कूडि इति-ई रीतियल्लि आख्यात प्रधानकम्‌-“स्रसज्के ऎम्बल्लि शरणागतियन्नु माडुववनन्नु प्रधानवागि अन्दरॆ मुख्य विशेष्यवागिवुळ ओद्धागिदॆयिन्दुविदुतिळिदिद्दारॆ.वाक्कम्पञ्चपदैर्यक्त मा्‌-ऎम्बुदु अनन्योपायत्व परवाद पूर्वखण्डवु आख्यात प्रधानवागि, ऐदु पदगळिन्द कूडिदॆ” हागॆय अनन्यस्तुयोजनत्व परवाद उत्तॆरखण्डवू,नमश्यब्धवन्नु न, मः ऎम्ब सूक्ष ६ योजनॆ यल्लि ऎरडु पदगळन्नागि विभजिसि भवेयं ऎम्ब आख्यात पदवन्नु अध्याहार माडिकॊण्डु, श्रीमते नारायणाय, भवेयं, न, मः ऎन्दु ऐदुपदगळिन्द कूडिदॆ ऎम्बुदू इल्लि आचार्यर अभिप्राय. अनन्तर ई द्वयमन्त्रॆद प्रभाववन्नु एकं द्वयं- ऎन्दारम्भिसि विवरिसुत्तारॆ. एकं- एकवाक्यदिन्द कूडिरुवुदु अथवा उच्छ्यारणदिन्दले मोक्षवन्नु तरुव मन्त्रवॆन्दु “सकृदु च्चारः संसार मोचनं भवति” ऎन्दु श्रुतियु हेळिरुवुदरिन्द इतर मन्त्रगळिगिन्तॆ मेलाददु. एके मुख्यान्य केवलाः ऎम्ब अमरद प्रकार, एक शब्दक्कॆ मङ्ख्यार्थवू अन्दकॆ मेलादुदु ऎम्ब अर्थवुण्टु. द्वयं-.7पायोपेय प्रतिपादकवाद खण्डद्हयगळिन्द कूडिदुदु. त्र व यॆवं-अवान्तर वाक्यत्रयदिन्द कूडिदुदु सुखलभ्यतुर्यं-सुखेनलभ्यः तुर्यः-मोक्षाख्य पुरुषार्थः, अन्दरॆ सुखवागि नाल्कने पुरुषार्थवाद मोक्षवु ई मन्त्रोच्चारणदिन्द सुखवागि लभ्यवु. व्यक्तार्थ पञ्चकं- अर्थपञ्चकगळनन्नु स्पष्टवागि तिळिसतक्कद्दु. प्राप्यवाद द्वयाधिकारः । 1036 सप्ता र्णनीमहिमवदि शॆ वृताष्ठ तैवर्णम्‌ रङ्गे सताविंहरसम्‌ नवम्‌ प्रसूते 661 द्वयार्थं द्रानिडगाधया सङ्गह्हाति. ओदुमिरण्णॆ 5 यिश्सैन्नरुळालुदन्रन्सि रुमाल्‌ । पादमिरण्णुवं्‌ शरणॆनप्पत्ति नम्प ज्हयत्ताळ ॥ नातनै नण्णि नलस्तिग्य) नाट्ट लडिनॆन्न यॆल्ला फ्‌ कोदिलुणक्ति युडन्‌ कॊळ्ळु अ कुरित त्र नमॆ 81 a जावा. ब्रह्मवु श्री विशिष्ट नारायणनु ऎम्बुदु स्पष्ट. प्रास्तनाद जीवनु प्रसद्ये ऎम्बल्लि उत्तम पुरुष प्रतिपाद्यनु. उपायवु पूर्वखण्डार्थ. फलवु उत्तरखण्डदल्लि” श्रीमते नारायणाय (सां), ऎम्ब पदगळिन्द स्पष्टवु प्राप्ति विरोधियु नमश्शब्दार्थ. उपात्त षडङ्गयोगवर्‌ षडङ्गयोगवु शरणागतिविदैॆ. ऐदु अङ्गगळू, ’ आङ्गियू कूडि, अष्ट्राङ्गॆयोगवॆन्दु व्यवहारॆ माडुवन्त्कॆ,षडङ्गयोगवॆन्दुव्यवहरिसल्पडुत्तदॆ. नि.प्रपत्तियोगवन्नु्नु ग दॆ ऎन्दर्थ. पूर्वखण्डॆवु स उपायपर. उत्तरखण्डवु जस 129 नदिदिद्दरू, उपाय प्रधानवाद मन्त्रदल्लि फल प्रदानांशनन्नु : पायक्कॆ शेषभूतवागि तिळिसुत्तदॆ. ऎन्दर्थ. फलानुसन्धानविल्लदॆ ४-पायानु ष्मानवन्नु माडुवुदिल्लवल्लवे सप्तार्णवी महिनुनत्‌-सस्त समुद्रगळ हागॆ अपार महिमॆ युळ्ळदु. निवृ ताष 4 वर्णम्‌-अस्टास्स र ब्रह्मनिद्यॆय निवरणरूसवादद्दु अन्दरॆ अवरल्लि ee त्स हित पुरुषार्थगळन्नु विवरिसि तिळिसतक्कद्दु. इह रङ्गे-इल्लि ‘श्रीरङ्गदल्लि इदरिन्द ई प्रबन्धवु ‘श्रीरङ्गदल्लि इ ऎम्बुदरि ज्योतितवु. सतां-सत्पुरुषरिगॆ ननमं रसं… ऒम्भत्तनॆयदाद शान्ति रसवन्नु प्रसूते- कॊडुत्तदॆ “शमस्तु परिशिष्यते शविन्तः चित्कखेदॊ दयः ऎन्दु शान्तिरसवु मनस्सिनल्लिकुव कष्टगळन्नॆ ल्ला होगलाडिसि तानु मात्र उळियुत्तदॆ. ऎन्दु तात्मर्य. अनन्तर अधिकारद अर्थवन्नु ऒन्दु पाशुरदिन्द सङ्ग्रहिसुत्तारॆ. अदागि ओदुविंरण्डै यं शैन्दु-इत्यादि ओदं-करश्रु तियॆल्लि पठिसल्पट्टि इरण्डै- श्रीमन्नारायण चरणॆौ शकणं स्रॆ सक्क ऎम्ब पूर्वखण्डर्वू श्रीमते नारायणाय नमः” ऎम्ब उत्तर खण्डनन्न्यू इक्रॆ द मोक्षवन्नु साधिसिकॊडुवुदागि अङ्गीकरिसि, “ओदियिरण्डै इत्यॆन्दु” ऎन्दु पाठवादकॆ इरंै पूर्वोत्तरखण्डगळन्नु इत्सॆन्दु ऒन्दुगूडिसि उच्छ्रारण माडुवन्तॆ सम्मतिसि, अथवा इच्छा पूर्वकवागि ओदि-ऊच्च 4 रस ऎन्दु अर्थ. अरुळाल्‌ - कृपॆयिन्द उदनुम्‌ ऊउपकरिसुव्य तिरुमाल्‌ लक्ष्म टयल्लि व्यानोहवन्नुळ्ळ नारायणन (इदु श्रीमन्नारायण शब्दार्थ) घाननिं9ड0. ऎरडु पादगळन्नू शरणॆनप्प ट्रि. उपायवागि आश्रयिसि, श्री पाद गळल्लि साङ्गवाद भरसमर्पणवन्नु माडि ऎन्दर्थ इदु चरण” शरणं प्रपद्ये ऎम्बुदर अर्थ) नम्‌-नन्म ल्लि बहळ कृसॆयिन्द कूडिद पङ्गयत्काळ्‌ नादनै- सङ्कजवासिनिगॆ स्वाविंयाद नारायणनन्नु नण्णि-सरमसददल्लि ऒन्दुगूडि, नलम९- आनन्ददिन्द, तिह्य)- प्रकाशिसुव नाट्टल्‌ श्री वैकुण्ठदल्लि अडिमैैयॆल्लावत्‌–सर्नदीश सर्वकाल ’ र्नावस्कोचित सर्वशेष वृत्तियन्नू 1087 श्रीनुद्रहस्कत्रॆयसारी द्वयस्क हिततमतृ मुपपादयति. न वेदान्ताच्छास्न न मधुमथनात्तत्व मधिकवर्‌ न तद्बक्तात्रि इ ह त्सात्ति कपदम्‌ । न सत्ता स ०न बुध भजनॆ जनकनु्‌ । समुकॆ ेस्सौख्यं, न द्वयवचनतः श्षेमुकरणवम* । अन्दरॆ ऎल्ला कैङ्कर्यवन्नू कोडिल्‌. स्वार्थकतणृत्वादि भ्रम रूपवाद दोषविल्लजिनमश्यब्बार्थ ल र्तियखडन्‌_सरिपूर्ण ब्रह्यानु भनदॊडनॆ हॊळॆ समारु ; अनुष्ठिसुव प्रकारवन्नु कुरित्त नमे-द्वयॆ मन्त्रदल्लि निर्णयिसि तिळिसिद्देवॆ, अनन्तर, “अथ सकृदुच्छार स्संसार मोचनं भवत्ति? अहोद्वयस्य माहात्म्म्यं? इत्यादि श्रुतिस्मृगळल्लि द्वयमन्त्रद सकृदुच्चारणवे मोक्षसाधननॆन्दु हेळि ई द्वयमन्त्र क्किन्त बेकॆ मोक्ष साधननिल्लनॆन्दु इदर माहात्म्यवन्नु आनेक दृष्टान्तगळॊडनॆ तिळिसुत्तारि अदागि न वेदान्तात्‌ शास्त्रं- वेदांशक्किन्तलू उत्तमवाद शास्त क हेगॆ इल्लवो, “सत्यं ‘सत्यम्पुनस्सत्यं उद्भृत्यभुजमुच्यते । वेदात्‌ शास्त्रं परन्नास्ति” ऎन्दु शपथपूर्वकवागि न वेदक्किन्तलू उत्कृष्टवाद शास्त्रॆविल्लवॆन्दु महर्षियु उद्भोहिसिरुवुद रिन्द, इदु वास्तवार्थ, उत्रेक्षॆयल्लनॆन्दु भान. न मधु महथनात्‌ तत्वमधिकं - मध ‘वॆम्ब राक्षस सनन्नु कॊन्द भगनन्तनिगिन्त मेलाद तत्ववु बेकॆ यावुदू इल्ल. न तद्भक्ता 35 अधिकं तीर्थं 2 भगवद्भक्तराद भागवतरिगिन्त मेलाद परिशुद्धिकरवाद वस्तुवु यावुदू इल्ल. . “तीर्थीकुर्वन्ति Re स्वान्तस्क (नगॆदाभृत्ला” “तेपुनन्त्युरुकालेन दर्शनादेव साधनः, ” “इत्यादि वचनगळु. हेळिरुवन्तॆ प्रण्यतीर्थगळन्नू भागवतरु तम्मल्लि नॆलॆसिरुव गदा ` थॆरनिन्द स्थानकालदल्लि सविप्रीकरिसुत्ता रॆन्दू, दर्शनमात्र डने साधुगळु इतररन्नु पनित्री करिसुत्तारॆ ऎम्बुदू इल्लि विवक्तित. तदभिमतादधिकं सात्वि कॆपदं न- आ भागवतरिगॆ अभिमत वाद, फ्लेत्रक्किन्तलू उत्कृष्ट नाद बेरॆ क्षेत्रविल्ल. इ. “यत्राष्टाक्ष्टर संसिद्धो मुहाभागो- महीयते । ;-नशत्र- सञ्चरिष्यन्ति व्याधि दुर्भिक्ष तस्कराः ।, “निग्रहेतेन्द्रियग्रामो यत यव) । तत्रतत्र कुरुक्षेत्रं नैमिशं पुष्करं तथा 1 इत्यादि वचनगळल्लि भागवताभिमान स ैळक्टॆ स सर्वोत्सृष्टत्न हवु हेळिरुवुदु इल्लि विनक्सित. सता ‘दधिकमारोग्यन्न - सत्य 5 गुणक्सिन्तलू आरोग्यजनकवाददु बेकॆ यावुदू इल्ल. “सत्वात्‌ सञ्जायते ज्ञा नख? “सत्वं सुखे सञ्जयॆत्ति” ऎम्ब वचनगळु इल्लि निनक्तित- बुध भज ‘नादधिकं बोध जनकं न- सदाचार्यरुगळ अनवरत भजनक्कॆन्तलू ज्ञ्य्ञानजनक वाद बेरॆ साधननिल्ल. “सत्सङ्गश्च विनेकश्च निश्चितं नयनद्वयम्‌,” इत्यादि वचनगळु निन `` क्लितॆगळु-: मुक्तः - EE सीगॆ अधिकं - मेलाद, सौख्यं - द्वयाधिकारः 1038 इति (श्रीमद्रहस्क्यत्र्रयसारे “द्वयाधिकार-* सम्पूर्णः । (श्रीमते निगमान्त महादेशिकाय नमः! आस्मद्धुरु परंसराय्कॆ नमः ॥ सुखानुभनवु यथान - हेगॆ इल्लवो “मुक्तिरोक्षोमहानन्दः, निरस्तातिशयाह्लाद सुखभावैकलक्षणम्‌.।! भेषजं भगवत्पाप्रिःस ऎम्ब वचनवु इल्लि अभिप्रेतनु. हागॆ नद्वय वचनतः श्लेमकरणम्‌ - द्वयोक्तिगिन्तलू मेलाद मोक्षरूप क्षेमक्कॆ करण साधनवु, बेकॆ इल्ल. द्वयोक्तिये मोक्षसाधकवॆन्दर्थ. द्वयाधिकारक्कॆ “सारचन्द्रिका? व्याख्यानवु समाप्तवु. शीमते निगमान्तमहादेशिकायनमः. 1 शीीमते सुन्दरसौन्युनारायणार्य महादेशिकायनमः । श्रीमते श्रीनिनास गोपालार्याय महादेशिकायनमःः । AES BNO जर भट sm treet po ट्‌ । ऎ क NF Waa” ph 11 क स 1।