स्थिरीकरण भागवु समाप्त,. श्रीमते निगमान्त महादेशिकाय नमः
श्रिय्यै नमुः श्रीमते रामानुजाय नमः श्रीमते निगमान्त मॆहाबेशिकाय नमः 1
पदवाक्य योजना भाग;
तारं पूर्वं तदनुहृदयं तच्चना रायणाये त्यामा यो भज ब सार्थमाचजार्यदत्तवना ।
श्रीमते निगमान्त महापदेशिकायनम;ः
श्रिनुद्रॆहॆस्यत्र्रय सारदल्लि मुूलमुन्ता धिकारक्कै सारचन्द्रि का व्याख्यान;
इत न्तॆत्तक्कु मतिभिस्सारार्थानानुसप्टवम ।
प्रास्तं निवार्यतद्राक्र्षामन्त्रकोशो वितन्यते । रहॆस्कनदवाक्कानां योजनैन यथाक्षरर्म ।
प्रारीस्सिता प्रबन्धे-स्मि नैन्यत्सैर्नं तदर्थतः ॥
भाष्यादि. शिक्षितार्थेषु. सारनिष्टर्ष पूर्वकम् । रहस्यमन्त्र तात्पर्य मनि- तत्र- प्रकाश्यते ॥ (सारकौमुदी) हीगॆ स्थिरीकरण भागदल्लि आर्थानु शासन भागोक्तवाद अर्थवन्नु स्थापिसलु, कुमतिगळिन्द एर्पट्ट सारार्थगळ उपस्थववु होगलाडिसल्पट्टिकु. ई तृतीय भागदल्लि रहस्यत्त्रयगळ नॆरवा योजनगळन्नु तोरिसुववरागि मॊदलु तिरुमन्त्रॆवाद अष्टाक्षरदल्लि पदवाक्क योज- नॆय इरुव रीतियनन्ट्सु कळिसुत्तारॆ. नुन्त्रेतज्जीवतायाञ्च ३ तथामन्त्रस्रशेगुरौ । त्रिषुभक्कि स्पदाकार्या साहि प्रथम साधनर्व्म॥ ऎन्दु हेळिरुवन्तॆ मन्त्र प्रतिपाद्य डेवत्तॆ, मन्त्र प्रदनाद आचार्य, मत्तु मन्त्र, ऎम्बी मूरु विषयगळन्नु मूकु श्लॊ ेकगळिन्द आचार्यरु आनुसन्धिसुत्तारॆ. भाष्यादिगळल्लि शिक्षितवाद अर्थगळल्लि सार निष्ठर्ष पूर्वकवागि. रहस मन्त्स [गळ तात्सर्यवु, ई भागदल्लि प्रकाशिसल्पडुत्तदॆ. तारम्पूर्वैम् इत्यादि. ई शोक वु प क् योजना भागद विषय प्रयोजन सङ्ग्राहॆकवु मत्तु, मङ्गलाचारवू आगुत्तदॆ. «पद शब वु सद्यतॆनेनेति व्युत्पत्तियिन्द वाक्यपरवू आगुत्तॆदॆ. “एतद्वै नारायॆणस्याष्टाक्षरं पदम् । योहन्सै नारायणस्याष्ठाक्षरं परदमथ्येति 1 इत्यादि शुतिप्रसिद्ध. ई मॊदलने श्लोकवु तिरुमन्त्रॆदल्लि उपनिषत्सृति तिपाद्यवाद क तोरिसुवुदागि तरुमन्त्र प्रति श्रीनाद्रहस्यत्र्रयसारे 806 अजि (कुर्त न्द असमुनसा मातॆ का भरं नः! शिसु- ० देवः क्षिपॆतु निखर्ला कज्ज रैश्वर्यविर्फ्या ॥55॥ कल्याण मावहतु कानलुगं स्पढर्मॆं प्रख्यापर्य प्रणिहितेषु नरादिकेषु । आद्यं कमप्यधिगतो रथ वंष्टचक रि बन्धुस्सृतां एदरिकाश्रमतापसोनः॥60 पाद्यैनसिर नारा यिणन्मु आर्थदॊडनॆ अचाक्योॊसदिष्टवाद ककुमन्त्रॆनन्मु अनुसन्धान माडि शरण वरण माडिद नम कैङ्करथ साम्राज्य विरोधिसॆकलपापगळॆन्नॊ हो गळाडिसुवननुऎन्दु “तारं पूर्वं'ऎन्दारम्भिसि अनुग्रहिसुत्तारॆ. अदागि पॊर्वॆं.-नॊदलु तारं-आम्मा योक्त प प्रणववन्नु तदनुऎन्दू तदनन्तर हृदयम्पेददल्लि हेळिरुव नमश्शब्दवन्नू तॆदनु ऎन्दुअनुसङ्गिसि नारायण येति, नारायणाय' ऎन्दु अम्म्मायोक्तं.. ऒमित्यग्रेव्याहरेत्! ननुइतिसॆश्टात् 1नाराय यणायेत्युपंष्कात् । ऎन्दु श्रुत्युक्तवाद, सार्थं-अर्थदॊडनॆ आचार्यदत्तं..आचार्यथिन्द उपदेशिसल्पट्ट, पदञ्च पदवन्नू अवयॆतां - अनुसन्धान माडुववर, अलसमनसां - कर्नुयोगादिगळन्नु आनुस्ठिसॆलु शश्यरल्लद अकिञ्चनराद. नः- नम्म अत्मरक्षाभरं - समर्पि सल्पट्ट आफ्मरक्षणाभरनन्नु देव :- जगद्यापार लीलनाद लक्ष्मीसतियु, अङ्गीर्कुवन्सन् अङ्गीकरिसुववनागि, निजिलान् .. ऎल्लू किङ्करै श्वर्यविघ्ना न्” कैङ्कर्य सामाज्य विघैगळ न्नु प्राप्ति विरोधिगळाद सर्वपासगळन्नू श्लिप्र क स स्रदल्लिये (नावु अपेक्षिसिद कालदल्लियीि' स्रिसतु - होगॆलाडिसलि. ई मन्त्रदल्लि स्रणनन्रु स्वरूसवन्नु तिळिसि नमशृब्धवु" शरणागतियन्नु 8: सि नारायणाय ऎम्ब पदवु प्ररुषार्थनन्नु न सुत्तॆदॆ ऎम्बुदू क्रन त सूचित. “आङ्गीकु र्वन्म्न लसमनसामात्म रक्षाभरं”ऎन्दु द्वयार्थवु सूचित. “क्षिप्रॆम्बेव ः क्षिसतु निखिलान् किङ्क रैश्वर्य विफ्मान्” ऎन्दु सर्नपान ब नवन्मुसे ME चन शॊग्लिकाधिकारार्थवू सूचित. मेलू “किङ्कक्सैश्वर्य विघ्मान्क्षिनतु” ऎन्दु स्वतन्त्र प्रसप्तिसरत्ववन्नुचरनु श्लोकक्कॆ गद्यदल्ल निरूपिसिरुवुदू सूचित. ई प्रथम श्लोकदिन्द , सङ्ग्रहवागि, श्रीमन्मूलमंश्रद अर्थज्ञ्ञानदिन्द. सम्पन्मराद अकिञ्चनाधिकरिगळिगॆ द्वयनुन्त्रोक्त ससरिकर भरसमर्पणदिन्द कृतकृत्यतॆयुम्बागि- चरमु शोक दल्लि सर्वानिष्टनिवृत्ति पूर्वक स्वसङ्कल्प कालदल्लिये स्वरूपोचित सरमशेषि विषयकवाद सर पूर्ण सित्यत्कैङ्करैकूननाद सक्ति कपु शरण्यप्रॆसाद विशेषदिन्द उम्बागुत्तॆदॆयॆम्बुणु हेळि गन्तायितु. भर यहु इत्यादि. हीगॆ. मन्त्रप्न आङ्ग बदरिकाश्रम वासियाद नारायण नन्नु अनुसन्धान माडि अनिष्ट निनृ (यन्नु प्रार्थिसि अवनन्ने इष्टॆ- पाप्तियन्नू प्रार्थिसुत्तारॆ, अष्ट! चक्रं - ऎण्टु चक्रगळन्नुळ्ळ आदं्य-मॊदलसॆयदाड, कमहि 'तरिर्माच्यवाद, रथं. महा भारतदद्दॆ नारायणीयदल्लि"अष्ट आ ळं. ह तद्यानं भूतयुङ्क्रं मुनोजनॆन्”नीन्दु हेळल्ल ट्स्य रथवन्नु अधिगत :- £शिदवनागि, तिरुमन्त्रवु रथनॆन्दु अदर ऎण्टु अक्षरगळु नाटु चक्रगळॆन्दु, नारायणनु. आ मॆन्त्रस्रुतिपाद्यनाद अर्थवागिद्दानॆम्बुदू सूचित. "नरादिकेषु_ तन्न द्वितियावशारद नरन! मॊदलादॆ (आदि शब्ददिन्द नौरदरू विनक्षित) प्रॆ णिहितेषु -. बहळ सावधानवागि. प्रशान्तचित्तॆरागि शिस्कलक्षण परिपू रियुळ्ळ वरिगॆ Kiran 7 -कृ तॆयुगॆ सम्बन्ध 807 मूलमन्त्र्याधिकारः यदन्तस्थ मशेषेण वाज्मयं वेदनै दिकनु्। तस्मॆ न्या "क मुख्या यु "मन्त्रा यु महते ननंः 6! आजनहळविस संवत नुर्थ जु शेसेण : कश्चि दनुभवति । स्पटिक- तलनिहित निधिनिव देशिकदत्तेन जकासा जन्नु 1021 वाद, स्वधर्मं - .“सिवृत्तिलक्षणं धर्मं- खुहिर्नारायणोब्रवीत्? ऎन्दु हेळल्पट्ट सॊप स्टनिवृत्ति धर्मवन्नु -प्रख्यापॆयॆन् - विशेषवागि -उ सदेशिसुवनागि, बन्धु ;-. “माता हिता भाता”: इत्यादि. सकलविध बन्धुवाद, बदरिकाश्रमुतापस ः 1-.: बदरिकाश्रमदल्लि तपस्सन्नु माडु त्रि;रुप7 नारायणनु, न-8- सनुगॆ कल्याणं - मङ्गळवन्नु निव िभर्मदल्लि निष्मॆयन्नु अवहतु- उण्टुमाडलि. मङ्गळ भूयस्त नन्नु ई श्लोकदल्लि अनुसन्धान माडिद्दरू, श्रीमन्मूलमन्त्रवु ब्रह निद्यॆगळाद सस सनगळिगॆ अधिकारपूरकवॆन्दु. मुमुक्षुत्वाधिकारदल्लि तिळिसल्पट्ट रीतियल्लि ब्रह्मनिद्यानिरोधि भगनन्निग्रहुनु निवृत्तिधर्मानुष्ठानदिन्दले होगलाडिसल्पडु त्तदॆ, ऎम्बुदे सूचित. सरमैकान्ति धर्मगळु कृतयुग धर्मगळॆन्दु महाभारताद्यनेक स्र देशगळल्लि प्रसिद्ध गळु ऎम्बुदु आचार्यर आशयॆ. बदरिकाश्रमतापस ः ऎन्दु मन्त्र न् अनुस्मरणवू सदि" सुत्तदॆ. ई रहस्यत्रयगळल्लि मूलमन्त्र चरन श्लोकगळु न्यासोपासन विद्यॆगळिगॆ स साधारण. ऎरडु विद्यॆगळिगू निरूसकगळु. मूलमन्त्रार्थवैश्यद पूर्वकवागि भगवदेकान्त निवृत्ति धर्मा नुष्कानवु ऎरडु विद्यॆगळिगू अधिकारपूरक. निवृत्तिधर्मानुष्कानदिन्द विद्या विरोधि पासगळु तॊलगि विद्यॆगळन्नु अनुष्ठिसलु शक्य. चरनु श्लोकवु, “सुदुष्ठरेण शोचेद्य ः यीनयेनेष्टहेतुना ! सस तस्याहमेवॆति चरनु श्लोक सङ्ग्रह ॥॥ ऎन्दु आनुग्रहिसिरुव रीतियल्लि अङ्गवागियू, स्वतन्त्रवागियू अवरवर अपेक्षानुसार शरणागतियन्नु विधिसि, ऎरडु अधिकारिगळन्नू सङ्ग्रहिसि हेळुत्तदॆ, द्वयमन्त्रॆवु ऒन्दे, अकिञ्च नाधिकारिगॆ असाधारण. अनन्तर अषा िकरात्मॆकनाद मन्त्न राजनन्नु यदन्तस्थ वा् ऎन्दारम्भिसि स्तोत्र माडु त्ताकॆ. अदागि नेदवै दिकमव् - नेद रूपवागियू वेद मूलकगळाद उपब्भह्मण रूप वागियू इरुव, न यं - वाग्विकारगळाद शब्दगळॆल्ला, अशेषेण - शेषनिल्लदॆ यदन्तस्थवर्-यान अन्टा करदल्लिवॆयो अन्दरॆ तत्वहित पुरुषसार्थरूस सकलवेदान्तार्थगळू आष्ट्राक्षरदल्लि आडगिनॆ स तस्मै तादृशार्थ प्रकाशकवाद, व्यापकमुख्याय-अष्ट्राक्षर, वासदेव द्वादशाक्षर, विष्णु षडक्षर” रूपगळाद व्यापक मन्त्रगळल्लि मुख्यवाद महते - महाप त्का! कूडिद मन्त्रा 'य-“मन्तारन्ता )ियतेयस्मात् मन्त्रॆमित्यभिधीयते” ऎन्दु हेळिरुवन्तॆ तन्मन सिसु रक्षिसुव स्वभाववुळ्ळ अष्ट्राक्षर मन्त्रक्कॆ, नमः-नमस्कारवु. अनन्तर र द रहस्यार्थग्र हणवु सत्सम्प्रदाय सिद्ध सदाचार्य कटाक्ष विशेष -दिन्द साविरदल्लि ऒब्ब निगॆ लभिसुत्तदॆ, ऎन्दु" हेळि ताडृश सदाचार्य । कटाक्ष विशेषवु तमगॆ ' लभिसिजॆयिम्बुदन्नु र मन्त्र संवृ तवर्- ऎन्दु आरम्भिसि अनुग्रहिसुता, कॆ. क्ति त् श्रीमद्रहस्यत्रयसाके 808 वृत्तानुवाद पुरस्सरं रहस्क्यत्रयाणां पदवाक्ययोजनानि क्रमेण प्रतिजानीते. प्रकारज्ञ सत्त्व स ळ्ळ @ र्ळु ळ्ळेयॆंवं” अ- सुसन्सै प्र €यॆब्लळान तिपादित्तॊ (म्. सारतमार्थङ्गळ्ळॆ इवत्तॆ लल्ला युव्, म् अनत्ति नुडै यॆ स्थिरीकरण प्रकाशिसि ु सुर रहस्यत्रय त्ति ल् पदव वाक्य योवक्कैहळिरुक्कु मृ डि कॊल्लुहरोम् रहस्यत्रयोससादने पौर्वापर्यस्य कारणमाह अवत्तिल् मुर ड तिरुमन्र्रं परशेषत्सॆकरस स्व रूपादिहळ्ळॆ तॆळनित्तु अम्मुख त्ताले सव मस्त प ्रृतिनिन्धक निवृ त्ति पूर्वक परम प्रराषा र्थ प्रा 3 यिले रुजियुम् त्र रै युव्, नि ैप्पित्तु उहाहादिकार पूर्ति य्ळै युणा कुम. “इस्ट डि अधिकारियान वनुडै यॆ न पूर्त कोसपांय निशेषानुष्ठा न प्र कारत्तॆ द्र यॆन् निशदमाह जन्तु--साविरदल्लि ऒब्ब अदृष्ट शालि पुरुषनु देशिकदत्तेन चक्षुषा-सदाचार्योपदिष्टवाद ज्ञानगूप कण्णिनिन्द, इह - pS लोकरल्लि मूलमन्त्र संवृ तव् -अष्टाक्सरवाद मूल मन्त्रदिन्द मुञ्चॆ तैिडल्प ट्ट अर्थं - शश्व हित प्ररुषार्थरूसवाद अर्थवन्नु li - शेष विल्लदॆ ऎल्लावन्नू स्पटिकत खनिहित निधिमिव - स्वच्छवाद स्फटिक कल्लुगळन्नु हाकिरुव स्थलदल्लि इडल्पट्टि निधिय भिगि अनुभवति- साक्रात्वरिसुत्ता ग "मनसिममयत्च्रसादात् वसत रहस्य त्रयस्य सारोsयनु्” ऎन्दु तॆमुगॆ सदाचार्य कटाक्षदिन्द लभिसिद रहस ूत्रुयगळ सारगळल्लि स ऒन्दाद मूल मन्त्रद (अष्ट्राक क्षरद) आथःगळन्सु इल्लि उपपादिसुवुदागि तिळिसुत्तारॆ. रहस ्यत्रुयगळ मुख्य दृष्टि इ सॆङ्गतिगोस्फग मेलॆ हेळिदुदन्नू मुन्दॆ हेळुवुदन्नू , सत्वस्थरुक्कु अनुसन्धेय्ये गळान- इत्यादि “ अनुग्रहिसुत्तारॆ. ' अदागि स्वातिकरिगॆ अनुसम्भीयगळार सारतमार्थगळन्नु अर्थानुशासन भागदल्लि तिळिसि, अवुगळ स्थिरि'करण स्रकारगळन्नु स्थिरीकरण भागदल्लि आचार्यरु स्रतिषादिसुवुदागि अघुसृहिस्तुत्तारॆ. अनन्तर इवट्टि यॆल्ला म् इत्यादि- इवुगळन्नॆल्ला प्रकाश सडिसुव, रहस्यृत्त्रयदल्लि,. सदगळ_परस्सर, अन्वयवू, वाक्यगळ परस्पर अन्वयवू, इरुव रीति यन्नु सुत्तद -. अनगळल्लि वू टमॊदल्कु तिरुमन्त्रनर्-अषा करव, परशेसतैकरस 'सृरूपादिसक्कॆ : इत्यादि; सरनाद सर्वेश्वरनिगॆ - शेषनागिरुवुदे मुख्य सवार सिन निरूपक धर्मवाद; जीनात्म स्वरूप डि शब्ध दिन्द. सॊचितॆवादॆ. उपाय स्वरूपै' फॆल स्वरूसगळन्नु तिळुवागि 'निठूफिसि, - -तन्नूळ्ळिस रिस्त्य.. प्रतिबन्धकग;: जाप्रियुटि, उपायाधिकारतॊदकॆ मत्तु. त्वशियॆन्नु - 'उुपौय ५ ._ साध्यवाद, माड्ति उपायाधिकार' निवृत्ति "फलदल्लि. - आसॆ. मॆत्तु पूर्वक पूर्तियन्न्सु उपायानुष्ठान सरम इण्टुमाडुत्तदॆ. पुरुषार्थ प्रास्ति ज्ञ्यान. स्कर इप्पडि. वनिगॆ... ऎम्ब “सीमतेनारायणायु".. अधिकारियिनुडै फलासेनिपूर्वकनागि..* य, इत्यादि ऎम्बल्लि श्रीमन्ना इ.जोग्गॆ... श्री रामुणचरणौ मूलमात्रदिन्द विशिष्टनारायणनल्लि शरणं सिद्धवाद प्रपद्ये” 'फैङ्कर्यवन्नु -- उपायाधिकारियाद ऎन्दु माडुवुदक्टॊ लक्ष्म्मीविशिष, नारायणन ऎरडु. पादगळन्नु उपायवागि आश्रयिसुत्तॆ, "नॆ, ऎन्दु "उपाय विशेषद, सट 809मूलमन्त्राधिकारः
प्रकाशिप्रिक्कुव्. इवु साय विशेषत्तॆ । विधिक्किरदु : चरमश्लॊ (कवर्. इवै मूस्रि उुवु् तनित्तनिये ऎल्ला आर्थब-ळुवर् शाब्दनाहनुम्, अर्थमाहवुनर् काणला वताहिलुवु् ओरॊस्रिले ओरॊन्रूक्का नोक्कायिरुक्पावर्: ॥
रहस.त.येी अन्नोन्न्य विवरण निवरणेय भावोसि.. ४.२ जि ठि हाड तिरुमन्त्रत्तिल् प्रथम पडत्तिल् प्रथमाश्ररत्तिले सङ्क्षिष्तॆमान शरण्य पर (त) त्वत्तै युव् इदिल् मध्यम तृ तीयपदज्बळिले पतिपन्न मान- उपायोपेयब्गळ्ळॆ याम् आडॆ मे निशदमाक्तु हरदु द्व्रयनमख्
इदिल् आन र्रपद्ये? ऎन्नि र पदत्ति ८ उत्तमनाले ‘विनक्तितमान; अधिकारि निशेषक्र हि ; अर्थ नान उप इयान्र र नैरषे; स त्रैीयोनर्, उसेयत्तिल् नमशृ
3 ०शतॆ युन इ वॆळियडुहिरदु चर; मश्लोत म्.
प्रकारवन्नु द्वयॆमन्त्र वु विशदवागि प्रकाश पडिसुत्त दॆ. इव्रु प्या य निशेषतॆ, श्र इत्यादि- फु विशेषवन्नु च चरम श्लोकवु विधिसुत्तदॆ. इनै मूसि लिम् इत्यादि -ई मूरु मन्त्रगळल्लियू प्रत्येकवागि ऎल्लावर्थगळन्नु Fh आर्थवागियू तिळियबहुदादरू ऒन्दॊन्दु मन्त्रदल्लि ऒन्दॊन्दु विष यकैदृष्टि. अन्दकॆ मूलमन्त्रवु अधिकारनन्नु सम्पादिसि कॊडुत्तदॆ. द्वयनमुन्त्रॆवु अनुष्ठान प्रकारनन्सि प्रॆकाशपडिसुत्तदॆ. चरनुशो कव प्रपत्ति विधायक तिरुमन्त्रत्तिल् इत्यादि - तिरुमन्त्रदल्लि प्रथम पददल्लिरुव “अ? ऎम्ब प्रथमाक्षर दल्लि शरण्य सरतत्ववु सङ्क्षिप्तवागिदॆ “शरण्य पर तत्त्व प” ऎम्ब पाठवादकॆ शरण्यन जगत्का रणत्व रक्षकत्वाद्युत्वर्षवन्नु ऎन्दु अर्थ. सडिल मध्यम तृतीय पदङ्गळिल् इत्यादि मध्यमपदवाद नमश्यब्ददल्लियू, “नारायण” ऎम्ब तृतीय सडदल्लियू प्रतिसन्नमान - सङ्क्षिप्तनागि हेळॆल्बट्टि उपाय-स्रसत्ति, उपफेय-प्रास्यनाद नारायणनु इवुगळन्नु अडैने.- क्रमनागि श्वयमन्त्रवु विशदवागितिळिसुत्तदॆ.
इदिल् . ई द्वयमन्त्रदल्लि घटकवाद, प्रपज्ये ऎम्ब पददल्लि उत्तमनाले - उत्तम पुरुषदिन्द, विवक्षितवाद्य अधिकारि विशेषकॆ यम् - आनन्य शरणनाद अकिञ्चनाधि कारियन्नू , अर्थसिद्ध मान इत्यादि, नारायणन * रणगळन्नु उपायवागि आश्रयिसुत्ती नॆन्दरॆ, चरणव्यिरक, गळाद उपायगळल्लि अपेक्षॆयिल्लवॆम्बुदु, “सर्वंवाक्यंसानधारणं” ब न्यायदिन्द आर्थात् सिद ऎनल्लने. आ रीतियल्लि उपायान्तरदल्लि नैरसेक्षॆयू, उपेयत्ति ल् निरोधि निवृत्तिपूर्नक इष्ट प्राप्ति रूपवाद उसपेयदल्लि, नमत्कज्य सङ्क्षिप्त वरान _ इत्यादि द्वयमन्त्र नं उत 1 ल्लि नमश्य ब्द सङ्क्षिस्त, वाद, निरोधि निवृ त्त त्र ंशवॆन्नू वॆळियुडरहडु जॆकमत्तो कम् -‘आदागि चरनु को कदल्लि “सर्वथरान् परित्यज्य” ऎम्ब सदगळल्लि द्वय मन्त्रदल्लि उत्त; मपुरुषदिन्द हेळल्पट्ट टि अधिकारियु सर्वधर्नुगळनत्नि खु माडलनर्हकॆम्ब ई चन्यांशवन्नु ळिसुत्तॆ दॆ, “मामेकं शरणॆ ज" ऎम्ब पदगळु अर्थसिद्ध वाद उप पायान्तर सन क्ष ह तिळिसु शॆ उसेयदल्लि मश्यब्द सङ्क्षिप्त, वाद" नरोधनवृत्त वन्नु ग ासेभ्यो मोक्षयिष्यामि” ऎम्ब पड a ०रहस्कत्र्रयस्व उपजीन्यसोपसपादनम्
इवै मून्रुम् नमङ्क्सु ज्ञानानुष्ठान फलनिदानज्ञिळाय् क्ळॊण्डु धारक पोषक भोग्यज्गळ*.
।) “व्यक्तं हि भगर्नादेव स्साक्षान्नारायण स्स यम ।
अष्टा क्षर स्वरूपेण मङ्खेषु सरिवरृते ॥?
ऎस्सि रपडिये देशिकजिह्वॆ $यिले इरुन्नू. शिष्य हृ दय गुहान्धकारत्त्वै स त्तु पर केषत्तॆ करसमान सरिशुद् स्वरूपत्तॆ वॆळियिट्टु ek 2 लाभत्तॆ lg तिरु मॆन्त्रवर् धारकम्. बकनोपायकि ले प क्रवर्रिक्कु 3 डयान जा इ नॆनितेषोसचय हेतुऎइ ज्र यताले शॊ प्रोतॆष्यशेषनिल्ला! दपडि उप. योधिदेश पर्यवसानमान चजरवु
——————
अषा स्स चरमश्को क मत्तु द्व यॆमन्त्र गळु
इरकपोषक भोग्य गळु.
इनैमून्रुम् इत्यादि ई रहस्यगळु मूरू मुमुक्षुगळाद नमगॆ ज्ञानानुष्ठान फलसशिदानङ्गळाय*कॊण्डु तिरुमन्त्रवु स्वस्तरूप ज्ञानक्कॆ कारणवागियू चरनुश्टो कवु प्रसत्तियन्नु विधिसुवुदरिन्द अनुष्ठानक्कॆ. कारणवागियू द्वयमन्त्रवु प्रथमाच्चारणदिन्द घि उपायवागि द्वितीयाद्युच्च्छारणदिन्द सर्वदाभोग्यवागिरुवुदक्कॆ कारणवागियू, (निदानॆ - कारण! धारक शोषक भोग्यगळु. ।
तिरुमन्त्रवु हेगॆ धारकवॆम्बुदन्नु 1) “व्यक्तंहि” ऎन्दारम्भिसि उपपादिसुत्तारॆ. भग वन्तनाद नारायणनु आषा िश्तरष ्रतिपाद्यनागि आ मन्त्रनन्न्नु जपिसुवव र.बायल्लि परिर्वतसु त्रिरुत्तानॆ. ऎम्बन्तॆ, बेशिकजिहॆ रयिले इरुन्दु ऎ आचार्यन नालिगॆयल्लिद्दु, उपदेशिस सल्पट्टु शिष्यहृदयगुहान्धकारत्तॆ सत्तु - शिष्यन हृदय गुहॆयल्लिरुव अन्धकारवन्नु होगलाडिसि परशेषतैस रसमान - भगपन्तनिगॆ तेषभूतनागिरुपुदे- रसमयवागिदॆ ऎम्बज्ञा ्लिनवु उण्टागि परिशुद त्यस्परूपत्वै इत्यादि, प्रकृतिनियुक्तवाड आत्म स्वरूसवन्नु तिळिसि, ‘सत्तालाभकॆ, R जसत [ल्बनाद क सत्व ज्या श्ल नवन्मुण्टु माडुवुदरिन्द सैसत्तालाभनॆन्नु -जीनन इरुविकॆय न्रयाजसनन्नु पण्मुहृयाले-उण्टु माडुवुदरिन्द, तिरुमन्त्रवु धाककवु. नवॆ 4सायात्ति ले -चरनोपायस्रसत्रि. कर्मयोग, ज्ञानयोग, भक्तियोगप्पसत्तियोगगळल्लि प्रपत्तियोगवु चठकनोफाय, कर्मयोग ज्ञा योगगळु भक्तियोगक्कॆ अङ्गवागिद्दरू, साक्षादुषायगळाद भक्तिस्रसत्तिगळॊडनॆ- आवुगळन्नु सतसुवदु, अवुगळ. प्राशस्त्य वन्नु सूचिसु वृवक्टोसृरन वष्टे औरनोपायवाद प्रसत्त्रियोगदल्लि प्रवर्तिसुवन्तॆह ज्ञ्यानविशेषक्कॆ - भगवन्तनॊब्ब ने उपाय वॆम्ब ज्ञ्यान. अदर उपचयु हेतुवाड-आस्थादिगळिन्द धरिसल्पट्ट शरीरवुळ्ळ नरगॆ. हाल्कुतुप्प मॊदलादवु पोषकवागुनन्तॆ स्वरूप ज्ञ्या नदिन्द आत्मसत्तैयन्नु जॆदवनिगॆ उपायानुष्ठान माहुनन्तॆ सैरेसिसि आ ज्ञानवन्नुण्टु मॊयॆवयॊद उपायोपॆटीकफिर्कवसानननानन्त-कर्मे
811 मूलनमुन्राधिकारः
श्लोकनः् पोषकम्. सकृ दुच्छा रणत्ता ले परम पुरुषार्थ हेतुवाय् क्कॊ डु सदानुसन्धानत्ता ले क । तार्थनाकु हॆ याले द्व यम्भोग्य म्.
अषा स्पर महामन्र्र स्य खुहिच्छ दो देवतादि विषयाः,
इवत्तिल- तिरुमस्त्र त्तिनुडै यॆ बुहिच्छ दो जीवताबीज शक्तिनर्ण Pn न्यासा दिहळ् अन्टॊ कल्प सम्पु दायॆज्ल ळु ीडाह कृण्णु कॊळ्ळदु.
नूल बस्य” माहात्म ० उपनिषद् द्यनेक शास्त्र षु ५ कैॆसिद्ध म्.
इत्तिरुमन्र्रमाफर्वण कठा द्युपनिसत्तुकृळिलुन्, मत्तुम् मन्रादि (सर्व) शा ५ ळिलुम््, जारु यणात्मक क्ट हैरण्यगर्भादि नारदीय बोडढायनाडि बहुविध कल्प ळिलुम्, ह प्रसिद्ध नैभनमायिरुक्कुम्.
जि स ई १
ज्ञा न भक्तियोगगळन्नु उस्डेशिसि कॊनॆयल्लि सृपुत्रियोगगळन्नु उपदेशिसि रुवुदरिन्द चरम त कव उपायोपदेशद ऎल्लि. . अन्थह चरम श्लोकवु पोषक. सक्कदुच्चा रणत्ता ले इत्यादि- नोक्षार्थनागि सङ्कल्पवन व्र माडिकॊण्डु ऒन्दु सल उच्चारणॆ. माडुवुदरिन्द मोक्ष रूप : परम- पुरुषार्थक्कॆ कारणवागि अनन्तर भोग रूपवागि सदानुसॆन्धानदिन्द क ‘तार्थन् कृतकृत्यनन्नागि माडुवुदरिन्द- द्वयॆमन्त्रॆपु– भोग्य. : शरीरक्कॆ. अन्नवु. धारण हेतसवागि दधि कीर मॊदलादवु ‘पोषकगळागि, : हूमाल्कॆ चन्दनादिगळु भोग्यवागुवन्तॆ, आष्ट्राक्षरवु शेष शेषि ज्ञानोसदेशदिन्द धारक. चरम श्लोकवु उपाय ज्ञ्य्ञानवन्नुण्टु मार वू पोषक द्वयमं २४ प्रथमोच्छा किरणदल्लि मोक्ष हेतुवागि नन्तर उच्चारणॆ माडुवुदरिन्द भोग्य शस जि. ऎन्दु" तात्पर्य,
इवट्रिल् तिरुमन्त्रत्तिनुडैय इत्यादि
अनिदित्ता “युषि च इडो शैनॆतं योगमोवच । यो” याजयेज्ञ पेद्वानि पापीयान् जायतेशु सः ॥ ‘ऎन्दु ’ हेळिरुवुदरिन्द मन्त्र गळ खुहि छन्दस्सु देवतॆगळे नॊदलादनन्नू ऎस तिळियबेकु क रीतियल्लि तिरुवष्टाक्षरद यषि, छन्दस्सु, जीवति, बीज, शक्तिवर्ण विनियोगगळन्नू स्का न, “न्यासादिगळन ह आयाया कल्प - सम्प्रदायगळिगॆ ‘आनुगुणवागि” तिळिदुकॊळ्ळबेकु. आ रीतियल्लि श्रि मदस्टा क्षर “मन्त कक्कॆ 7 बदरिकाश्रम- वासियाद श्रीमन्ना, रायणनु, बु गायती छन्दस्सु- परमात्म्मानाद श्रिीमुन्माकायॆणने ’ मन्त्र प्रतिफाद्य ‘जेवतॆ.’’“अं-बीजाक्षर,’ `-आय ऎम्बुदु शक्ति” “शुक्ल वर्ण. ‘भोगार्थवागियू’ अन्दरॆ -ऐहिक फलगळिगू” मोक्ष्सार्थनागियू विनियोग. ‘वैकुण्ठवु’ क्षेत्र वॆम्ब स्टा “आदि ह ‘मुद्रादिगळु 7 ग्गा है.” भ्र तट ग् ज्या ळ्ळ सि कीलक दिम्पयखांय ‘कवच,्म अस्त्र हि बं यु सक ट् य स्टाक्षशद 8a: 835 ०१०५५१४ अट
kN ko nh wend
ि ह ह ग् आं सः ५1 ड् ५. गत” मन्त्र कै स इतर” मन्त इत्ति KN गळिगिन्त ह “सुन्ता य” महत, ‘ऎवंसॆत्स् नञ्जु- कि” अदाग “हेळल्ल ई डुव आष्ट्रा
श्रीमद्रहस्यत्रयसारे 812
व्यापक- मन्म्राणां मधथ्येमूलमन्रो परवो मन सः
मन्रान्नरज्मळिर्याट्टल् भगवन्मस्तृज्ञळ४ अधिकमानारॊ ीलवुवक्, अनन्तज ळन भग वन्मन्त्र बळ् तन्नि ल्: व्यापकत्र य “‘मॆथिकमानार्रोलवुम्म्,.
ry -“नुनल्रहां हॆरनोनमन्न्यो गुहा स्यानां गुह्यैमुत्तैवम्म् ।
पनित्रञ्च पवित्राणां मखूलमसन्र्र स्पनातनः” ऎन्नॆ ःयाले व्यापक मन्त्रज्ञिळॆल्ला
त्रिलुम् अ कनायु् सर्व वेद ळुक्का वक् सारनांय् सरा निष्ट निवर्तन क्रममायॆ् सर ैपुरुषार्थब्न ळुक्बुव्् फ् हौमलि सर्तोषायज्ग ळक्सु म् उपकारकमायॆ्, सक्कव्मङ्गळॆक्नुव व् ‘तन्ता मधिकारानु गुणमाड वै दिकरूपत्ता लुम् तासन्तिक रूप त्तालुम् उप पजीव्यमा य्, व्याप्यन्यापक सॆर्वतत्व “कङ्कोक्ति मत्ताय सर्व मस्त नैर
व् ग्ग
कर मन्त्रवु अथर्वण . वेददल्लियू, कठोनिषत्तिनल्लियॊ, आदि शब्ददिन्द सुबालोप निषत्तु ग्राह्य. आ उसनिषत्तिनल्लियू मत्तु हसन (कास ने.मॊदलाद स स्म गळल्लियू नारायणात्मक हैरण्यगर्भनारदीय बोधायनादि बहु विध कल्पगळल्लियू, सुप्रसिद्द वैभनदिन्द कूडिदुदागिदॆ
मन्त्रान्तरगळिल् काट्बल्-इत्यादि - इतर मन्त्रगळिगिन्त भगवन्मन्त्रगळु उत्कृष्ट गळादन्तॆ, *अनन्तगळाद भगवन्मन्त्रॆगळल्लि, मूरु व्यासक- मन्त्रगळु अधिकनादन्तॆ, 1) मन्त्राणाम्परमोमन्त्रः-इत्यादियागि सनातनवाद मूलनुन्त्रवु परनु उत्कृष्टवाद मन्त्रवॆन्दू गोपनीयगळाद मन्त्रगळल्लि बहळ गोपनीयवाद मन्त्रनॆन्दू पवित्रवाद मन्त्र गळल्लि पवित्रवादद्दॆन्दू हेळिरुवुदरिन्द, व्यापकमन्त्र गळॆल्ला त्रिलुम् आष्ट्राक्षर, विष्णु षडक्षर मत्तु वासुदेव द्वादशाक्षर, वॆम्ब व्यापक मन्त्र गळॆल्ला दवुगळिगिन्त, मेलागि, सर्ववेदसारवागि, सर्वानिष्ट गळन्नू होगलाडिसतॆक्टदुदागि, जन माडुवुदरिन्द सर्व पुरुषार्धगळन्नू साधिसि कॊडतक्कदुदागि, सर्मोपायङ्गळुक्कु उपकारकमाय्.–स्वरूस ज्ञानवन्नु उण्टुमाडि कर्मयोग, ज्ञ्ञानयोगवे जसु ऎल्ला उपायगळिगू उपकारकवागि. सर्ववर्णङ्गळु कुम्-इत्यादि ऎल्ला जातीयरिगू आवरवरॆ अधिकारानुगुणवागि वैदिक रूपत्तालुम् - हद सहितवाद रू सदिन्दलू तान्त्रिकरूपत्ता लुं-स्र्रणन निहीनवागियू, उपजीव्यवागिडॆ. व्याप्य व्यापक सर्वतत्व इत्यादि व्यास्य-व्यासंसल्पडुव जेतनाचेतनरूस तत्वगळु “नार” श्ल दिन्द हेळल्पडुत्तॆवॆ. यन शब्ददिन्द व्यासक- आन्तः र्बहिश्च व्यापरिसुवननागि सरमात्माविगॆ कण्ठोक्तियुण्टु. इतर व्यापक मन्त्रगळु हीगॆ स्पष्टवागि व्याप्य व्यापक तत्वगळन्नु तिळिसुवुदिल्ल. सर्व मन्त्रनै रपेक्ष २करमाम्-आ इतर ना गळु कॊडुव सकलविध ताने कॊडु वुदरिन्द तन्न नन्न्न जसिसुववनिगॆ मन्त्रान्तर.. जपद अपेक्षॆयिल्लदन्तॆ अष्ट्वाक्षरवु माडुत्तदॆ. ऎन्दु
1). 83न्दीय्यव 1-11…” त
813 मॊलनुत्राधिकारॆः सेक्ष करनाय्, सर्व भॆगॆवन्मूर्तिहळुक्ळुम् साधारणवहायॆ्; इरुळ्ळै याले सर्वा चार्यर् हळु मित्तॆ शविरुनिन्सि प्पोरुवर् हळ्,
आळ्वार् प्रभ्छतिभिरप्यत्कादरेण उपाजीयोयं मस्त्रः-
आ() वार्हळुवम् 1) *र्नि तिरुनॆट्टॆ (त्तु म् कत्तु ऎन्रु म्, 2 «ऎटि सै टत्तु, व् ओदंवार् हळ वल्लर् वानमाळवे? नन्रुव सु इऎट्ट सत्तु म् वारमाहवोदु
तात्पर्य- सर्वभॆगनन्कूर्तिहळुक्कुव् इत्यादि - रामकृष्णादि मूर्तिगळिगॆ . आयाया मूर्ति ऎन्त्रगळु आराधनक्कॆ उप समुद गळु. आष्ट्राक्षरवु ऎल्ला भगवन्मूर्ति मन्त्रॆगळिगू उपयुक्तवादद्दु. आद्दरिन्द सर्वाजार्यरगळू ई अष्टाक्षर मन्त्रुवन्ने आसॆसट्टु अधिकरिसुत्तारॆ.
आ वार् हळुम् इत्यादि मयन्वरमदिनलम्-अज्ञानगन्धविल्लदॆ पूर्ण ज्ञानदिन्द कूडिद आळ्लारुगळू 1 इति निन्तिरुनट्टि त्त धः कट्रु निन्न आष्ट्राक्षर मुन्त्रवनन्सि अधिकरिसि ऎन्दू 2) ऎट्टि, क्रानोदुव कहळॆ ऎ सकीना हा करवन्नु गुरुसकाशदिन्द उपदेशॆ हॊन्दि जपिसुववरु सरनुसदनन्सु स समर्थरागुत्तारॆ ऎन्दू, ) ऎट्टॆ त्तु पक्वार
- सजि तैय्वम ळदॆन्रु इरुप्पा रोडु R वि ऐ ओट्रत्तवु् स कागि डड । कट्ट्रुनान् सण्ण पुरत्तु रै यम्माने ॥ पॆरि. तिरु 8 10-3 नीनु विनह छौरॆयॊन्दु क्ॆ ईदानॆयॆन्दु इरुवषरॊडॆनॆ सम्बन्धवन्नु बॆळॆसुवुदिल्ल. निन्न अष्टा क्षर मन्त्रद अर्थवन्नु तिळिदुकॊण्डु आदरल्लि अनेकार्थगळु हॆळळिद्द ूइ; नानु सारवागिकिळिदरुवुदु निन्न डासरिगॆ हास भूतनागिरबेकॆम्बुदु ऎम्बुदे.
- इ त्र
मॆट्टु माय्, । ओरे्शटमॆ मेटमाय्,
मॊन्सु माहि निन्न आअआदिदेवतेग y दमोडु इरैञ्जि विन्सषन् पॆयर्, जग श् ऎट्टॆ र जोळद- वार्हळ् पटर्वास -माळवे ॥ । ‘तिरुच्च न्दविरुत्तम्-77 मूरु. 2०टुगळु अन्दरॆ. इप्पतं्र नाल्कु तत्वगळ गॆ अन्तरात्म नागियू एळु-स द्रि पगळु, एस सप्तकु ल पर्वश”ळं;
ओट -सष्तसमुद्रगळु, "इवुनळिगॆ अन्त्य नानय्मू द्वा दॆशादित्य रिगू क नागियू, इरुव आदि देवनॆ- अष्टाङ्ग भेद.रूपवाद. प्रणाम वन्नु मा ड्किआ ET आश्रयिसि अवन हॆसराद आष्टाक्क सरवन्नु गुरफकाशदिन्द उपदेशहॊन्दि उजॆ : रहववरु, परम पदवन्नु" निर्व हसला 'सव १र्थरागुत्तारॆ- अवाग अष्टा क्षर मन्त्सवन्नु करणमं वन्नागि बळसि अष्टाङ्ग भ क्रियोगवन्नु अनुष्टि सि, परमशिदवन्नु पडॆयलु टा 3) शोर्विलाद सादलार्ल तुदक्करामिनत्तराय् नीरर् वण्यक्किडण्डनिन्न लक् सळरिगट्रल्,. ४ क्ष आर मोडिक्कॆ जिन्ह अवन् पॆयरॆट्टॆ ्रत्तुम्. वर LS WE वानमाळवे ॥ विषयान्तर स्ट योग निद्रॆ माडुव ृहॆयिल्लद भक्तियिन्द विच्चेदविल्लद वताष्टस गु क्षीराब्दियल्लि ‘तिरुच्चन्दविरुत्तम् अदिशेषन 78. मुडियल्लि हेय प्रत्मनीकनाद भगवन्तन रुचिजनकवाद पादगळन्नु प्रेमदिन्द क डि अश्ट यिसि, श्रीमद्रहस्यत्रयसाकी 814 वार्हळ् वल्गर् वानमनाळवे? -. ऎन्रुम्, .4) नाडुनगरमुम् नन रिय. नमो नारायणाय ऎन्रुम् 5, “नल्वहैयाल् ननोनारायणाग ऎन्रुम् इत्तिरै मन्तत्तॆ ये मिरुमिप्पोन्नार्हळ्. बुहिहळुवु्, । 1) “बहवो हि) पि महात्मानो मुनय स्पनकादय्य- । अष्टास्लरं समाश्रित्यते जग्गुर्नैष्ण वं.पॆदम्? 2) : यथा सर्वेषु देनेषु न नारायणात्सरः । ’ तथासर्टेषु मन्र्रेषुनास्ति ष्टाश्सरात्परः॥* षा इ मा हा “ं,ु जा ऎ भं च 00. र राद जा माहवोदुवार्हळ् वल्गर् वानमाळने अष्टाक्षरवन्नु निष्ठॆयिन्द अष्ट्रसहस्र सल हेळुव वरः परमपदक्कॆ निर्वाहकरु, ऎन्दू 4) नाडुम्नहरुमुम्नन्नरिय ननोनाराय कायि, पामुररू, पण्डितरू अर्थडॊडनॆ तिळिदुकॊण्डु ननोनारायणाय ऎन्दु हेळु वनरू, ऎन्दू 5) नल् वपैयाल् नमोनारायणा - प्रयोजनान्तर प्रसक्ति इल्लदॆ. “नॆमोनारायॆण” ऎन्दु भगवन्नामनन्नु अनेकावर्ति हेळि ऎन्दू, इत्तिरुमन्त्रत्तॆै यि इत्यादि. ई अष्ट्राक्षर मन्त्रुवन्ने विरम्बिप्पोन्दार्हळ् - आसॆपट्टु अधिकरिसिदरु. हीगॆये ह्ह अष्टा क्षर मन्त्रवन्ने ’ अनेक खुहिगळु आदरिसिदरु ऎन्दु, यषिहळुव् बहवोहि महात्मानः ऎन्दारम्भिसि अनुग्रहिसुत्तारॆ. अदागि सनकादि महर्षिगळु अष्टाक्षरनन्नु जनिसि वैष्णन पदवन्नु हॊन्दिदरु 2) यथासर्वेषु.. हेगॆ ऎल्ला देवतॆगळिगिन्तलू नारायणने मेलो हागॆ ऎल्ला मन्त्रगळिगिन्तलू मेलाद अष्ट्राक्षरक्किन्तॆ मेलाद मन्त्रविल्ल अवन तिरुनामवाद अष्टाक्सरवन्नु निष्ठॆयिन्द प्रीति पूर्वकवागि आनुसन्धान माडुववरु, परम पदक्कॆ निर्वाहकराग-ु समर्थरागुत्तारॆ. 4) एडुनिलश्तिलिडुवदन् मुन्नंवन्दु ऎङ्गळ् कुटyूं प्रहुन्दु, कूडुमनमुडैयीर्हळ् वरं प्कोॊ8वन्दॊल्लॆक्कूडुमिनो नाडुनहरमुम् नन्नरिय नमो नारायणायवॆन्रु पाडुमनमु ैष्टत्वरुळि कीर् वन्दु पल्लान्दु कळिरुमिने ॥ पॆरियाट्र तिरु (1-1-4) महाप्रळयदल्लि पुनः मूल प्रकृतियॊडनॆ सेरिकॊण्डु लयवन्नु हॊन्दुवुदक्कॆ मुञ्चितवागि, सम् गोष्ठियन्नु सेरिकॊळ्ळॆ लु मनस्सुळवरॆ- स्वात्मानुभववॆम्ब ऎस्सिय- ३ बिट्टु जाग्रतॆयागि नम्मॊडनॆ सेरिकॊळि” 7ण्डित पामररु तिळियुवन्तॆ आप्टाक्षरवन्नु हेळलु भक्तियुळ्ळवरागि बन्दु सेरिकॊळ्ळि. 5) अल्ऎ्र्रकॊन्रुमिल्ला अणिकोट्जियट् कोन् आभिमानतुङ्गसन् शॆल्षनैप्टोलत्तिरुमाली नानुमुनक्कुप्प ट्र वडियेन् । नल्वह्मॆयाल् नमोनारायणा ऎनु नावूम् पलपरवि पल्वहैयालाम् पवित्तिरने उन्नु ैप्पल्लाण्डु कूरुवने ॥ पॆरि, तिरु (1-1-11) कॆट्ट अभ्यासवावुदू इल्लद भूमिगॆ अलङ्कार भूतवाद गोष्ठीपुरक्क स्वामियाद भगवदभिमानक्कॆ पात्रनाध शॆल्वनॆम्बिय हागॆ नानू निनगॆ बहळ कालदिन्द दाळनु ऒळ्ळॆय रीतियल्लि नमोनारायणावॆन्दु नामवन्नु `अनेककाल उच्चरिसि ऎल्लु विथगळन्लियू ववित्रनागि निन्नन्नु मङ्गळाशा”न माडुत्तेनॆ. 1) नारदेय 1-16 । 2) नारनीय ।-42 815 मूलमन्त्राधिकारः
- *भूत्वोर्थ्वजबाहुन्त्राद्य सत्य प; रं ब्रवीमि वः । हेपुत्र शिष्या शु हत नम्मन्त प्र्रीष्ट्राक्षरात्र रः । Pres परोनित्य ० तद्भक्तस्तन ैमस्सुरु । तद्भ क्लान निनश्यस्ति षा इरॆ परायणाः ॥” 4) 4s शयानावा तिस्कन्नो यत्रकुत्रवा ! ननोनारायणणयेशि मस्त ४ ककन ॥» ऎन्रार्हळ्. इत्तिरुमन्त्रत्तै सर्रेश्वर्र (श्री नारद भगवानै इट्टु श£ीपु पुण्डरीकनुक्कु उपॆडेशिक्सु अवनुम् इत्तॆ, ये परम हितखाहक्टेट्टपडियाले 5) *पुण्डरीकोपि’ धर्मात्मा नारायणपरायणः । ननोनारायणा येति ‘मन्र मस्तास्सरॆं जर्प । खबदिहळिल् शॊल्लुहिरपडिये इनुन्त निष्कनाय् मुक्तनानान् इम्मन्वत्तॆ (इत्तिरु ee त्रिरुमज या स्वारुक्सु रॆ 5 श्वर ताने उपदेशित्तान्.
- भूतो रॆ इहुः इत्यादि कैयन्नु मेलॆत्ति- हेळुत्तेनॆ. शिष्यरे पुत्ररी केळि आषा,क्षरक्सॆन्त मेलाद मन्त्रविल्ल. आमन्त्रॆ प्रतिपाद्यनाद नारायणनन्नु अर्चिसि नमस्क रिसि आषाकर सरायॆणराद अवन भक्तरु नाशवन्नु हॊन्दुवुदिल्ल. 4) सूत- ु
दि, कुळिकिरुवागलू, मलगिरुवागलू नीतिरुवागल्रू ऎल्लादरू अल्लि “नमो नारायणाय ऎम्ब. मन्त्रनन्से”’ आवलम्बिसुववरु
नावुऎन्दु : :युषहिगळु हेळिद्दारॆ इत्तिरुमन्त्रत्तॆ इत्यादि ई-आष्ट्राक्षर-मन्त्रवन्नु…सर्देश्वरनु.. श्री नारदमहर्षिय मूलक श्रीप्रुण्डरीकनिगॆ : उपदेशिसिदनु. आपुण्डरीकनू, . इदन्ने… परमहितवागि उपदेशहॊन्दि 5) पुण्डरीकोपि धर्मात्मा इत्यादि हेळिरुनन्तॆ नारायणनन्लि भक्तियोगवन्नुमूडि, नारायण परायणनागि सदा आषा करवन्नु जनिसुत्ता ई मन्त्रिसिष्ठनागि मुक्तियनु हॊन्दिदनु. श्रीपुण्डरीकनु श्रीमदष्टा करवन्नु करणमुन्त्रॆनन्मागि बळसि” २-पासन्नॆभक्तियोग4 वन्नु मूडि मोक्षवन्नु हॊन्दिदनॆन्दु श्रीमत्सङ्कल्प सूर्योदयदल्लि सुव्यक्त. अल्लि बम्भत्तॆनॆय “अङ्कदल्लि *पुण्डरीकमिवषाहि मन्त्रॆतः” . ऎन्दु मुमुक्षुवाद पुरुषनिन्द ’ प्रार्थिसल्मृडल्यु नारदरु ‘कागॆये अनुग्रहिसिदरु, अल्लि & ne स्वफॆलेन IS lk र्मुक्तिसाधकः । न कः मुश्चेषु विकल्बायिवकल्पते-॥ ऎन्दु समाधि सूप्त यु वर्णिसल्पट्टिदॆ हीगॆ उपासनदल्लि’ सत्सम्प्रदायसिद्द ‘वादकरण- मन्त्र वन्नागि आष्क्याक्सरनन्सि बळसुवन्तॆ, सैतन्त्र प्रपत्तियल्लियू - करणमन्त्रवागि बळसल्पट्ट -साक्षा सोक साधनसॆम्बुदन्नु इति किरु मं त “तिरुमङ्ग्रै याट्रवारुक्कु” ‘सरिदारम्भसि अनुग्रहिसुत्तारॆ. , अदागि, ई आष्टाक्षर, मन्त्रवन्नु सर्वेश रनु” ताने, तरुमं्गॆ ‘याळ्वार्रवरिगॆ उपदेशिसिगन्नु. श्री. सरकालराद “रुमङ्गैयाळ्बारवर ‘सप्रम्बधगळल्लि स्वतन्त्रप्रन्तू विषयदल्लि विशेष दृष्टियु इरुवुदरिन्द, इम्मु न्त्रत्तॆ 4 निन्दारम्भिसुव वाक्यदिन्द स्वतन्त्र. न प्रपत्ति करण बुसु ऎम्म मु ज.41 14144 । 3) नरसिंह प्रराण 18-32 4) नाररीय २) इतिहास समुच्चय, माला ली श्रीमद्रहस्यतॆयसाके 816
- अस्टाक्षर मन्त्र स्य प्रजन चतुर्थी राहित्ये सरा धिकारत्ववमर् ऎ इदु प्रणवचतुरैि गॆळ य्यॊोन्व “पोदु :सर्वाधिकारमॆन्नुमिडम् पीनराह पुराण त्तिल्’ कैशिकप्टा दशि माहत्य , .ति.८े 7) “नमॊ सन यणीत्कुक्सा ऎश्वपाकः he मुन्त्रुवागि :श्रीमद्वष्ट्वाक्षरवु .. सान्रात् सर्वेश्वरनिन्द . उपदेशिसल्पट्ट दागि आचार्यर हृदय इदरिन्द श्रीमदष्टाक्ष्सरवु उपासनद हागॆ प्रसत्तिगू करणमन्त्रनागि जै यिम्बुदु अभिप्राय. “वायिनाल् नामोनारणानॆन्रुनुत्तकत्तिडैकैॆ ऎहळ्ळॆक्टूप्बि, सोयि नाल् निन्न इत्तितैकैन्रुं सिणैकॊडुक्कुलुं पोहवॊब्टारे” ऎन्दु पॆरियाळ्वारवरु, ई मन्त्र वन्नु करणमन्त्रनन्नागि उसयोगिसि. भगवन्तनल्लि अञ्जलियन्नु (शरणागति) माडिदवरु शरीर वियोगानन्तर, पुनरानवृत्तियिल्लदॆ. सरम, पदवन्नु हॊन्दुनरॆन्दु अनुग्रहिसिरुवुदू इल्लि भाविस तॆक्सद्दु. हीगॆ ई अष्टाक्षर मन्त्रॆक्कॆ इल्लि व्याख्यान माडल्पडुव सारार्थगळॆल्ला साक्षाश्सर्ने श्वरनिन्द उसदेशिसल्पट्टु सत्सम्प्रदायागतगळॆन्दु सूचिसॆल्पडुत्तवॆ. शीीसरकालनुनिगळे आदियाद आळ्वारुगळु, त्री पराशर ब्रहैर्सियन्तॆ, प्रबन्ध पूर्वक वागि -रहसार्थ वैशद्यांशदल्लि उपकारवन्नु माडिरुत्तारॆयष्टे. साक्षात्तागि सारवाद अर्थ गळु- अवरुगळॆ मूलक उपदेश- परम्परॆयल्लि बन्दिल्लवॆन्दु कॆलवु आ पात प्रतीति रसिकरु हेळु त्तारॆ इदु विषयविमर्शन माडदवर मातु आळ्वारुगळू पराशररू उपदेशिसिद सत्सम्प्र दायार्थगळु कलिक्लोभद दॆशॆयिन्द क्रमेण नष्टवागि होदरू, भगनद्वकुळढररु(नम्माळ्वा रवरु) त्री मन्नाथमुनिगळिगॆ योग दशॆयॆल्लि साक्षात्तागि तोरि शारीरक शास्ता ्रार्थगळन्नू तावु मत्तु इतॆररु अनुग्रहिसिद दिव्यृप्रबन्धगळन्कूू , इवुगळन्नु उपजीविसि बन्द रहस्यार्थगळन्न्यू सरव कृपॆयिन्द लोकोज्कीवनक्कागि उपदेशिसिदरॆम्बुदु सम्प्रदायवन्नु तिळिद त्रैय्यन्त वृद्धर मातु, इदन्नु अल्लगॆळॆयुवुदु कुमति मतॆवन्नु अनलम्बिसॆदन्तॆ आगुत्तदॆ… तथाच सरकालराद तिरुमङ्गैयाळ्वार्रवरिगॆ सर्वेश्वरनु उपदेशिसिद. सत्सम्प्रदायार्थगळन्नॊळगॊण्ड प्रबन्धवु मेलॆ हेळिदन्तॆ नम्माळ्वारवर मूलक उपदेशिसल्पट्टु सत्सम्प्रदाय समागतवागिदॆ, ऎम्बु दन्नु तोरिसि तावु मयिन्दॆ विवरिसुव रहॆस्यत्रॆयगळॆ अर्थदल्लि श्रद्धातिशयवु उण्टागलॆम्बुदु भाव. अष्टाक्षरवु अधिकारि भेददिन्द प्रणव सहितवागियू प्रणव रहितनागियू ऎल्ला जातीयरिगू उपजीव्य. हीगॆ मूलमन्त्रद प्राशस्त्य दिन्द अदन्नु व्याख्यान माडबेकाददु अवश्यवॆन्दु अनु ग्रहिसि, श्रुतियल्लि हेळिद क्रमदल्लि प्रणव सॆहितवागि ऎल्लरिगू अध्ययन माडलु आधिकारनिल्लदि द्वरू, प्रणवस्थानदल्लि बेरॆयॊन्दु अक्षरवन्नू सेरिसिकॊण्डु स्रणवोच्चारणानधिकारिगळु हेळ बहुजिन्दु हेळि, मत्तॆ कॆलवरु प्रणन चतुर्थिगळिल्लदेनॆ अनुसन्धिसबहुदु ऎन्दु प्रमाणग ळॊडनॆ निरूपिसि, ऎल्लरिगू अर्छतूगधातत ऒन्दे रीतियादद्दॆम्बुदन्नु निशूपिसि, अष्ट्राक्षरवु ऎल्ला मुमुक्षुगळिगू उपकारकनॆन्दु, इदु प्रणव चतुर्थिहळ्ळिय्यॊ;न्दपोदु - इत्यादियागि दृढीकरिसित्तारॆ. प्रणनवू 817 मूलमसन्र्राधिकारः ऎन्लिरवचनत्ताले ० निन्रुम्, सिद्दम्. ननो ९ अडि :) काट्टिपट्टदु. इवृर्थं 2 नामं शॊल्लिल् ननो “र्न “मूलॆ कॊणल्ल समो नारॆणा” ऎन्रु म् 4’ नारायणमे? नावांिलुण्णे नारणाणि न्न ्शनादुत्सै क्कु मुकि युग्म € ऎन्रुम्म,; ” कॊब्लहिरपाशुरज. ळालाम् मूलमन्नस्य सर्वाधिकरत्व मुपषादयति. इदु ब्राह्मणादिहळक्कु वरॆ क्रमत्तिले प्रजनत्तोहे कूड अष्टाक्षर नालिकुक्कुम. 5) “वै दिकं तान्त्रिकं चैव तथानै दिक तान्त्रि कम् । खॆ श्रिनिधं कर सम्प (क्लॆ पाञ्च रात्रा म्ळ रन! वौदिकं ब्रा डॆ जननसिितु राज्ञां न नी तान्त्रि कम् । तन्त्रि कन्नॆ गकृळॊड्रा णां सर्तेषां “तन्ति कण वा । स्रत्ययवू इल्लदॆ इरुवाग “ननोनारायण’ ऎम्ब रूपदिन्द ई अष्ट्राक्षरदल्लि सर्व रिगू ६धिका वुण्टु ऎम्बुदु, श्री वराह पुराणदल्लि कैतिकद्वाणशी माहात्म कनन हेळुव । ल्लि 1) नमोना इयणीत्युका, इत्यादि नचनदिन्द तिळिसल्पट्टदॆ. इव्वर्थवर् इत्यादि ई आर्थव्र 2) नानमुमा्शॊल्तिल” ननोन-रायणनॆेण-ऎन्दु 3) नन्माल्रै कॊण्डु ननोनारिणा? ऎन्दॊ, 4: नावायिलुण्डे ननोनारणावॆस्रु - इत्यादनियागियू, हेळुव शभ पाशुरगळिन्दलू सिद्ध.” ई पाशुरगळल्लि प्रणव चतुर्थिरहितवागि अष्टाक्षर वन्नु हेळिरुवुककिन्द’ इदु सर्नाधिकारसॆम्बुदु सूचित- ठागादरॆ प्रणन चठुर्थिगळल्लदॆ ई मन्त्रवु आष्टाक्षरवागुवुदु हेगॆ ऎङ्ककि इदु ब्राह्मणा दिहळुक्तु अथीत मान क्र मत्ति, ले ऎन्दु विवरिसुत्तारॆ. अदागि ई सूत्रवु ब्राह्मणक्षत्रिय वैत्यरू ॐ ननो सज निणायेति मन्त्रोसपासकः ऎन्दुअध्ययन माडबहुदाद रीतियल्लि प्रॆणववू, चतिर्थियू सेरि निण्टिक्षरॆवागिरुत्तॆदॆ. 5) वैदिकन्तान्त्रिकञ्च्छैव इत्यादि हुलमादिर्ल अडि ही लाजा घाडि हजांाहार इच बज 4 छं त त २ ताका ४ गडद इरल । वराह प्रराण 139-63 2). किडन्दनम्बि कुडन्दैमेवि रे(१लाङ्गु उलगै इचन्द नम्बि ऎङ्गळ्नम्बि ऎरररण्यगिय, कृडन्दनम्बि कडियारिलङ्गै उलगै ईरडियाल् मीटि न्नॆल्ला 3) नडन्दनम्बि तरुक्कुं मेलक्कॆ ऎरडु नामम् शॊल्बल् ‘फमोनारतिसिहामे॥ नदल्लि- शयनिसिरुव-“परपूर्णनु– प्रिदपः २ नम्म परिपूर्णनु,. कालुगळिन्द अळॆदवनु अवन वराह” रूपवन्नु ताळि शत्रुगळ _कोटॆयन्नु स् साशमाडि पॆरिय तिरुम्मॊईि (6-10-1) नूमियन्नु तन्न . कॊरॆहल्लुगळिन्द लङ्कॆयन्नु. प्रवेशिसिदवनु लोकव तिरुसामवु “नमोनारायण” ऎम्बुदु आयल् ओिन्रवल् ऎनैय्यॆ अञ्जिनेन् आञ्ज नयम निन्रैनन लैकॊण्डु नॆमोनारणावॆन्रुप उयनिन् -शिरुवडिये शेरा न् । म् `शॊल्माल्डॆ ैकट्रेन् ति ॥ मदल” तिशुवन्दादि $7 नमोनार- उण्णावं 0ब ई सूक्ति मालॆयन्नु तिळिदुकॊण्डॆ 4) नौबा०निलन्दे नम्मॆ ोनारणवॆनु न्रिबर् ओवादुरैक्क उरैयुण्डे वावाद ऎनाक्कदिक्कण 5) : पाञ्चरात्रागम Koy शल ११ €वशृ्रयुन्द्मि ऎन्नॊरुवर् . तीक्क दिक्कण् 9नॆ शॆल्लुं तिरम् ॥ डिस मुदल् तिरु 95 फ्रीमद्रहॆस्यत्तयसारे 818 अषा ्सरश्च यो मनॊ त्री द्वादशास्रर एवच । षडप्षरत्क “जो मन्रॊ तॆ निषॊ नि (रमिततेजसः । एते मन्रा $ प्रधानास्तु वै दिका इकि प्र नै यर्यताः । प्रणवनेन निहीसास्तु तान्त्रिक इ hel 6) नस रः प्रजमोजानि- नाप्कन्म निधयसृथा । स्त्रि हान्तु. शूद्र जा तीनां मन्त्र मात्रॊ क्ति रिष्यते त्त ऎस्डि रॆपडिये प्रणव ‘नन्नपोदु, 1) “तत्रॊ (तॆ [रायजस्काधि ३ र्बिन्दुमा न्व ष्टु रन्ततः । बीज pe िस्नरस्य स्यात्रॆ (नाष्टात्षरतु भनेत् I> ऎन्हिर प्रक्रिय्छॆ याले नट्टि-; त्रुम् अनुसन्थेय माह निधिकृप्पॆट्टदु. प्रणन म्याग न्हालुम्, अदु कूडिनाळुळ्ळ फलम् इव्वधिकारिहळुक्ळुण्णॆन्रु मिडवं् त ा हाळ् रडा, ई मन्त्रनु मैदिक, तान्त्रिकै वैदिक तान्त्रिक ऎन्दु मूरु . विधवागि हञ्चरात्रनॆम्बक्षीर समुद्रदल्लि हेळल्ब डॆ. ब्राह्मणरिगॆ प्रणव सहितवाद वैदिकवाद कर्मदल्लि अधिकार राजरु गळिगॆ प्रणव सॆहितवागियू, प्रणवरहितवागि त्रांश्रिकवागियू अनुष्मिसॆल्पडतक्कद्दु. वैश्य शूद्ररिगॆ तान्त्रिकवागि कर्मवु माडतक्कद्दु. ’ ऎल्लरू कर्मवन्नु तान्त्रिकवागियू माडबहुदु. ष्ट्याक्षर, द्वादशाक्षर, विष्णुषडक्षरवॆम्ब ई मूरु मन्त्रगळू महानिस्टुनन्नु कुरितु हेळुव मन्त्रगळल्लि प्रधान मन्त्रगळु. वैदिक मन्त्रॆनॆन्दकि प्रणनदिन्द कूडिदुदु- प्रणवविल्लदॆ हेळुव मन्त्रगळुक्थितान्त्रिक मन्त्रॆगळु स्त्रीशूद्ररुगळिगॆ प्रणव, अङ्गगळु, स्वर इत्यादिगळन्नु हेळलु आधिकारविल्लवॆन्दु 6) नस्वर; प्रणवॊङ्गानि इत्यादि नचनवु हेळुत्तदॆ. अवरुगळिगॆ प्रणवविहीनवाद मन्त्रवन्नु उच्छरिसबहुदॆन्दु विधिसिदॆ. हागादकॆ प्रणननिल्लदॆ अष्टाक्ष रत्तवु हेगॆ सिद्धि सुत्तदॆ, यॆन्दरॆ, “अ” ऎम्ब बीजाक्षरनन्नु सेरिसिकॊण्डु. ऎण्टक्षरनागुत्तदॆ ऎन्दु 1) तत्रॊ ेत्तरायणस्यादि; इत्यादि अनुग्रहिसुत्तारॆ, अदागि, तत्र- आ मन्त्रदल्लि उत्तरायॆणस्क-, औय; सरिष्कात् ऎन्दु अनन्तर हेळिद नारायण शब्ददल्लिरुव “अयन” शब्दद आदियाद आकारवु, अन्ततः -कॊनॆयल्लि बिन्दु मान् ऎ अनुस्वारदिन्द कूडिदुदागि “आं? ऎन्दागुत्तदॆ. विष्णु 1-विष्णुवाचकवाद आकारवु अष्ट्राक्षरस्य बीजंस्क्याश्–अष्ठा क्षरक्कॆ बीजाक्षर. तेन-आदरिन्द कूडि, “८० नमोनारायॆणायॆ” ऎन्दु अहा रता भवेत् -आषा क्षर त्ववु सिद्धिसुत्तदॆ. ऎस्निर प्रक्रियैयाले इत्यादि- ई रीतियाद क्रमदल्लि ऎण्टर “क्षर- आनुसन्धेयॆगळागि नधिसॆल्प नैष इदरिन्दागि प्रणव सहितवाद अस्टाक्ष करद अर्थवु, प “प्रणव विल्लदॆ बीजाक्षरदिन्द कूडिद अष्ट्राक्षकदल्लियॊ शाब्दवागियॊ आर्थवागियू अनुसन्धेयॆवु. स्रणनम्मॊनण्डालुम्’ इत्यादि-प्रणवरहितवागि अष्ट्राक्षरवन्नु हेळलु विधिसिरुन अधिकारि ; प्रणव सहितवागि अष्काक्षरनन्नु हेळुव अधिकारिगळिगॆ. उण्टागुव फलवु समाननॆम्बुदु ८) ताळदीय. कल्प… …… ………… 1) सारदीय 1-57 819 मूलमन्वा धिकार-
- “किं तत्र बहुभिर्मन्व म ५० तत्र बहुभिव्र ९तैः । नमो नारायणा पे मन स्स र्वार्थसा ५4; इत्यादिहळाले सिद्दम्. प्र णवराहित्ये कथं तदर्थफल सिदि रित्यत्रा तड इप्प्नडि प्रणव मॊ /य आष्ठा शश्सरमानपोडु प्रणवत्तिल् अर्थमॆल्लाम् इप्रणवन 0 प्रतिच्छन्न माह शास्त्रम् वहुत्त अक्षरत्तिले, प्रथॆमाक्षरम् सर्रसज्ञा ‘हळमान” कण कैले शुरज्नवनुसन्स यम् मध माक्षरत्तिल् पॊरळुम् अर्थसिद्द मौन्. इदिल् तृतीयाश्षरत्ति ८् तॊल्लुहिर ज्ञ्ञातृत्वा दिहळुवु् नमस्सि ल् द्वितीयाक्षर त्तिल् प्रकृ तियाले अनुसन्धेयम्- तु. ३. a pO जाहायियासरा या 1.
- *न्तत्रबहुभिर्मन्त्रॆ 3 इत्यादिगळिन्द सिद्ध. आदागि अनेक मन्त्रॆगळिन्द एनु फलवो अनेक र्पैगळिन्द विनुफलवोआनॆल्लू “नमोनाणंयॆणौयॆ”ऎम्ब मन्त्र जपदिन्द साधिसल्पडुत्तवॆ. प्रणव विहीनवाद ई मन्त्रवु आयाया अधिकारिगळिगॆ प्रणव सहितवाद मन्त्रनन्नु जपिसुववरिगॆ उण्टागुव सर्व फॆलनन्नू साधिसिकॊडशक्कद्दुऎन्दु तात्पॆर्य. प्रणवदल्लि अकार, उकार मकारगळु सेरिवॆ. “अं” ऎम्ब बीजाक्षरदल्लि ,उकारविल्ल. मेलू स्रणनदरल्लि शेषत्व बोधकवाद लुप्त- चतुर्थ्यवु बीजाक्षरदल्लि हेगॆ अनुसन्धान माडुवुदु ऎम्ब आक्षेस गळिगॆ समाधानवन्नु इप्पडि प्रणवमॊ,१यॆ ऎन्दारम्भिसि अनुग्रहिसुत्तारॆ. अदागि हीगॆ- .प्रणवविल्लदॆ. “आं”ऎम्ब बीजाक्सौन न्नु सेरिसिकॊण्डु अषा ष्टाक्षरवादाग,. प्रणवदल्लि हेळुव अर्थनॆल्ला, प्रणवक्कॆ बदिलागि शास्त्रवु विधिसिरुव ड्ड ऎम्ब अक्षरदल्लि सर्वार्थगळू प्रथमाक्षरं सर्व सङ्ग्राहक मान कणक्किले - प्रथमाक्षरनाद प्रणववु , मेलुळ्ळ “नमो€ारायणाय?’. ऎम्ब पदगळ अर्थगळन्मॆल्ला सङ्ग्रहिसि हेळान रीतियल्लि , सङ्ग्र स् अनुसन्थेयगळु इदर तात्पर्यवेनॆन्दक्कॆ “नस्वरः. प्रणवोङ्गानि” ऎम्ब वचनदल्लि अकार, उकार… मकारगळिन्द समुस्तनाद प्रणववे स्त्री शूद्रादिगळिगॆ निसिद्दवादद्दू-बिडिसि अक्षर गळन्नु हेळुवुदु निहिद्दवल्ल आद्दरिन्द उकारवन्न्नु बिट्टु अकार म कारगळन्नु अनुसन्धान माडुवुदरिन्द । बाधकवेनू. इल्ल. Hi ऎम्बल्लि “वा स्रदाम्पस्य’ ऎम्ब व्याकरण सूत्रॆद प्रकार सदान्तृद मकारवु अनुस्वारवागुत्तॆदॆ ऎन्दु. हेळिरुवन्तॆ, म कारवु अनुस्वारवागिदॆ. आग लुप्प न्रैचतुर्थ्यन्तवाद 1 अ कारदल्लि सर्वरक्षकत्व, सर्वकारणत्वगळॊडनॆ चतॆर्थ्यर्थवाद शेषित्ववू मत्तु, इतर लक्षणगळू अनुसन्धिसल्पडबहुदु. “म”कारस्मा नीयवाद अनुस्वारदल्लि ज्ञा कतृत्व ज्ञ्ञानत्वाडिगळन्नु अनुसन्धान माडबहुदु. “मध्यमाश्चरत्ति न् पॊरुळुं? इत्यादि. “सर्वं ‘वाक्यं सावधारणम्” ऎम्ब न्यायदन्तॆ’ «उ’ कारद एवकारार्थवू अर्धात् ` सिद्धवागुत्तदॆ. म कारस्थानदल्लि अनुस्वारवन्नु अङ्गीकरिसदॆ इद्द पक्षदल्लि “नमः” ऎम्ब पददल्लिय द्वितीया र 2) नारदीय 1-41श्रीमद्रहॆस्यत्रयसारे 820 अथ प्रणनस्य स्वतन्व्रस्सितौ मन्त्रान्तर शेषस्थितौच अर्ड्पा आह. प्रणवम् स्वतन्वमानपोदु एकमात्रम्, द्विमात्रम. त्रिमात्रम्, सार्थत्रि मात्र ब ऎन्रार्रोले पलप्रकारज्ग भा अर्थज ळु ‘मप्पडिये तार्यकारणावस्थॆ परमात्म वाचकता दिप्र क्रय याले सलवहै प्प ट्रि रुक्कु म्. व्या पक मस्त्र जळिलुवत् प्रणवत्तॆ द परमात्म पा ऎ ध्याननाहवुम् शिलशसिस बळ् न कटक 3माह इर्दि प्रभानम् 1) “आद्यन्तु त्र्य्यक्षरं ब्र , त्रॆये यत्र प्रतिष्ठिता । स्य गुह्योन्य स्थि स्र वृ द्वेदो काज a क स नेजि नात दिहळिले प न्रसिद्धम्. “ऎ इषा तडि हा (क्कॆ क्षरनाद “म? ऎम्ब प्रकृतियल्लि ज्ञ्यातृत्वादिगळु अनुसन्धेयॆ. ई रीतियल्लि प्रणवदल्लिय्म आकार, उकार, मकारगळ सरु. “अं” ऎम्ब बीजाक्षरदल्लियॆ अकार, अनुस्वार रूपवाद मकारदल्लियू यथाक्रम अनुसन्धिसल्पट्टु, उकारद अर्थवु, अर्थात् सिद्धवागियू अनु सन्धिसल्पडबहुदु ऎन्दु तात्पर्य. णमार्थ विवरणॆ प्र- वद हिरिमॆ :मन्त्रघटिकवल्लद केनल प्रणवद प्राशस्त्यनन्नु प्रणवम् स्वतन्त्र वान पोदु ऎन्दारम्भिसि विवरिसुत्तारॆ. आदागि प्रैणवनवु स्वतन्त्रवागिरुवाग एकमात्रॆ, दि व त्रै, त्रिमात्रॆ सार्धत्रिमात्रॆ ऎम्बन्तॆ अनेक प्रकारवागि, अर्थगळू हागॆये कार्यावस्थ परनतात्मवाचक प्रक्षिं’कियिन्द टॆ विधगळागिरुत्तवॆ.. इदर विवरणवेनॆन्दकॆ प्रश्नोपनिषत्ति नल्लि सत्यकानुस्रश्नगल्लि, एकमात्र प्रणनवन्नु उपासनॆ माडुव नवरिगॆ मनुष्यलोक प्रास्तियॊ द्विमात्र्र प्रॆणवो सासकरिगॆ स] प्रास्तिय्कॊ त्रिमात्र स्रणवोपासकरिगॆ परमात्म स्रास्तियू हेळल्पट्ट दॆ. आथर्व शिखोसनिषत्तिनल्लि ओ विन्त्येतदक्षरम् । अस्कपादाश्चत्वारः । ऎन्दारम्भिसि सार्धत्रिमात्र _प्रणवोपासनवू हेळल्पट्टिदॆ. इदन्ननुसरिसि एकमात्रो भवेत् ह्रस्तः द्विमात्रोदीर्फ्थ उच्यते । त्रिमात्रृस्तु प्ल तो ज्ञ यॆ; व्यञ्जनन्त्व र्ध मात्र्रव् । ऎङ्गु स्मृृतिवचनवू एर्सट्टि दॆ. ई रीःयल्लि प्रणववु पलप्रकारमाय्- अनेक प्रकारवागिदॆ. अद् नुगुणनागि PN मप्पडिये इत्यादि-आर्थगळू आनेक विधगळागिवॆ. एकमात्र प्रणनवु कार्यरूप भूलोक शरीरक परमात्मनन्नु तिळिसुत्तदॆ. द्विमात्र प्रणववु कार्य रूसवाद आन्तरिक्ष लोकॆ शरीरक परमात्मनन्नु तिळिसुत्तदॆ. त्रिमात्र स्रणनवु कार्यरूप स्वर्गलोक शरीरक परमात्मनन्नु इतर टॆ ऎन्दु तात्पर्य. व्यापक मन्त्रङ्गळिलुम्- इत्यादि व्यासक मम्प्रघटकवाद प्रणववू आखण्डवागिद्दु परमात्मवाचकनॆन्दु कॆलवु शास्त्र गळु हेळुत्तवॆ. अनन्तर मूरु आक्षरगळिन्द कूडिद प्रणवद प्रभाववन्नु इदिन् प्रभावम् ऎन्दारं भिसि तिळिसुत्तारॆ. । आद्यन्तु त्र्यक्षरम्ब्रह्म इत्यावि, मूरु वर्णगळिन्द कूडिद, ब्रह्म शब्द SS ES ES, A 1) मनुस्मृति 11- 66) 821 मॊलनमुन्राधिकारः प्रजवस्य अधिक प्रशंसा, आत्म समर्पण परत्तात्. इदु 1) “हॆनिर्गहीत्वात्म रूपं वसुरण्येति मस्त्रतः । न् जुहुया त्रणवनेनाग्गा नच्युताख्ये सनातने ॥ ऎन्सिरपडिये न्यासविदैयिल् स्वतॆन्त्रमाय् आत्म समर्सणपरमायिरुक्कु म्. अक्क ब्बक्ळियिले इच नर् समर्हण परमाहनुवमख् योजिप्पर्हळ्. इन्विडत्तल् स्वरूप वाच्यवाद प्रणववु आद्यं - सर्ववेदगळिगू आदियॆन्दु हेळल्पडुत्तदॆ. “यद्वेदादौस्वर प्रोक्तः”ऎम्बुदु श्रुति. यत्र-प्रणवदल्लि त्रयी-नेदवु,प्रॆतिष्ठिता-आडगिदॆयो, सगुह्यः-इदु स्त्रीशूद्रादिगळिगॆ उपदेशिसदॆ रहस्यवागिरबेकादद्दु. अन्यः-खयग्यजुस्साम वेदःगळिगिन्त बेरॆ यादद्दु; त्रिवृत् मूरु अक्षरगळिन्द कूडिद नेडक-नेदनिदु. यस्क्मंवेद सनेदनित्- इदन्नु सार्थवागि अध्ययन माडिदवनु. सकल वेदगळन्नू आध्ययन माडिदन्तागुत्तदॆ. “कार स्रभवावेदाः,-अकारात्मासि, खुग्गेदः, उकारात्मायजुश्रुतिः । सामवेदो मकारात्मा अनुस्थारोह्यथर्वण; ।? ऎन्दु हेळिरुवुदरिन्द प्रणननन्नु हेळिदरॆ. सकलनेदगळन्नू हेळिदन्तागुत्तदॆ. ऎम्बुद भाव. अखण्ड प्रणनवु आत्मसर्मर्पण करण मन्त्रवागियू बळसॆल्पडुत्तदॆ ऎन्दु 1) इद हनिर्ग्यहीत्वात्म रूपं ऎन्दारम्भिसि निरूपिसुत्तारॆ, इदु ई प्रॆणववु आत्मरूस हनिस्सन्नु मनस्सिनिन्द ऎत्तिकॊण्डु, “वसुरण्यो विभूरसि” ऎन्दारम्भिसुव मन्त्रदिन्द सनातननाद आच्युत नॆम्ब अग्नियल्लि “ब्रह्मणेत्वानुहस ओम्” ऎन्दु. प्रणव पूर्वक होम माडबेकु, ऎन्दु हेळिरुव रीतियल्लि न्यासनिद्यॆयिल् - तैत्तिरीय श्रुतियल्लि हेळिरुवॆ न्यासविद्यॆयल्लि स्वतन्त्रमाय् -. स्वतन्त्रवागि (इतर मन्त्रगळॊडनॆ सेरदॆ) आत्मसमर्पण परमायिरुक्तुम्.–“ओनित्यात्मानं युञ्जीत? ऎन्दु आत्मसमर्पण परवागि विनियुक्तनागिदॆ. पदान्तरवन्नु हेळिरुवुदरिन्द “ओम् इत्यात्मानं ई सदनन्नु युञ्जीत?” प्रतिपादिसुव ऎम्बल्लि प्रणन “ब्रह्मणे प्रथमाक्षरदल्लियू महॆसे? ऎन्दु चतुथण्यन्तवु चतुथण्यन्त हेळल्प 1) “ई ट्टु दृशः लुस्तवागिदॆ. सरमात्मायं ऎम्बुदु प्रत्यगात्मा युक्तवॆन्दु तथे भान. दृशः ! तत्सम्बन्धानु सॆन्धानम् इतियोगः प्रकीर्तितः । ऎम्ब शाण्डिल्यनचनवू, “कण्म्मपुर मॊन्रु दैयानुक्कडियेन् ऒरुनर्ळुरियेनो? (पॆरिय तिरुमाटगि 8-9-8) ऎम्ब परकालमुनिय त्री सूक्त्मिय्कू केवल स्वरूस समर्पण परवागियो अन्दकॆ “ई जीववु भगवन्तनिगे . समसण्यनु, अवनिगे शेषभूतनु इतररिगल्ल, ऎम्ब शेष शेषिभानसम्बन्थ सरवागियो, भरसमुर्सण पर्यन्तवाद आत्मसमर्सण . परवागियो , योजिसलु : शक्य… उभय विधदल्लियू पै कृत विषयक्कॆ. आनुगुण्यविदॆ. अक्कट्ट ळैयिल् - न्यासविद्यॆयल्लि आत्म समर्पण करणनुन्त्रवागि प्रुणवनवु लथुतच्चर्संः तवागि इरुव रीतियल्लि इङ्गुं-आष्टाक्षर मन्त्रदल्लू, प्रणववन्नु समर्पणपरमाहवुम्- ज्ञानप्राधान्यत्ताले शेषत्वानुसन्धान मात्रम् उपजीव्यमॆन्रुम् योजिप्प र्हळ्, अप्रोदु इश्येषत्व ज्ञा नानुसन्धानम् अधिकारत्तिले शेरुवमर्. 2) क्षेत्रज्ञ स्केश्वर ज्ञानाद्वि शुद्धिः परमामता? ऎन्रदु शेषितत्वज्ञानमात्र परमानपोदु उपाया नर्हतानिवृत्तिपरमः्, उपायरूपज्ञानान्तरत्तॆ 4 विवक्षिक्टान्फोदमं मोक्षपरम्, इप्टृणवार्थानु सन्धानक्रमत्तॆ ृ, इत्यादि-समर्स्पण परवागियू, योजिसुत्तारॆ. हागादरॆ प्रणनक्कॆ स्वरूप ज्ञान जनकत्ववु कूडुवुदु हेगॆ ऎन्दकि इन्विडत्तिल् ऎन्दारम्भिसि अदन्नू आचार्यरु निर्वहिसुत्तारॆ. सखण्ड प्रणवदल्लि आत्म समर्सणक्कॆ पूर्वभावियागि भगवन्तनिगॆ शेसत्वानु सॆन्धानज्ञा नवु मात्र उपजीव्यवॆन्दु योजिसुत्तारॆ. अप्पॊ €दु इत्यादि-आग ई शेषत्वानु सन्धानवु-अन्दरॆ जीवनु भगवन्तनिगॆ शेषभूतनॆम्ब ज्ञानवु अधिकारत्ति लेशेरुम्- उपायानुष्ठान सम्पादक वाद्दरिन्द आधिकार कोट प्रविष्टवु. प्रणववु अधिकार परनॆन्दू, उपायपरवॆन्दू हेळुवु दक्सॆ प्रमाण 2) श्लेत्रज्ञस्येश्वरज्जा नात् इत्यादि.ई वचनक्कॆ ऎरडुविधवागि तात्पर्यवन्नु अनुग्रहिसुत्तारॆ. स्वरूप ज्ञानदिंरशेषिक्व ज्ञ्यान-जीवनिगॆ ईश्वर आथवा शेषितत्व ज्ञ्ञानउम्बागि उपायानर्हता निवृत्तिपरम् - उपायक्कॆ तानु अनर्हनॆम्ब अशुद्धिरूप अज्ञान निवृत्तिपर भगवन्तनिगॆ तानु शेषनॆन्दू भगवन्तनु शेषहि-स्वामि ऎन्दू ज्ञानवु उण्टादरॆ, शेषवस्तु शेषि, गेनॆ सेरिद्दुदु, तनगल्ल ऎन्दु स्वस्वातंश्र्य्य निवृत्तिरूप अज्ञानवु होगुत्तदॆ ऎन्दु भाव आग शेष वस्तुवन्नु शेषिगेनी समर्निसबेकॆम्ब ज्ञानवु उण्टागुत्तदॆ. ई ज्ञानवु उपायानु ष्ठानक्कॆ अनर्हत्ववन्नुु होगलाडिसुत्तदॆ ऎरडनॆयदागि उपायरूप ज्ञानान्तरत्तॆ 4 इत्यादि-ईश्वर ज्ञानात् ऎम्बल्लि ईश्वर विषयक भक्ति प्रसत्तिरूप उपायज्ञ्यानवन्नु विवक्षिसि दक्कॆ, मोसक्टपरवर्-“निशुद्धि-सरमामता” ऎम्बल्लि विशुद्धियु प कृति सम्बन्ध रूपवाद अशुदि यन्नु निश्शेषवागि होगलाडिसि मोक्षनन्नु कॊडुत्तदॆ ऎन्दु तात्सॆरृ, प्रणववन्नु विभजिसि पूर्वाचार्यरुगळु हेळिरुव आर्थ. अनन्तर . प्रणवार्थानु सन्धान क्रमवन्नु प्रमाणवचन पूर्वक आचार्यरु ळिसिरुत्तारॆ आदागि इप्रणवार्थानु सन्धान क्रमन्त्तॆ, ब् प्रणवद अर्थानु सन्धान क्रमवन्नु
- अतषिज्यवऎल्क्य स्मृति (3-34) ईश्वर विषयकवाद अवनु शेषि तानु शेषभूतनॆम्ब, स्वरूप ज्ञानदिन्द अहं का- ममकारगळॆम्ब अज्ञानगळु होगि, तानु उपायानुष्ठानक्कॆ अनर्कनॆम्बुदु निवृत्तियागुत्तदॆ, इदरिन्दागि क्ति प्रपत्तिरूप ज्ञानदिन्द मोक्षवु लभिसि संसारवॆम्ब आशुद्धिय आत्मतिङ्क निवृत्तियु एर्पडुत दॆ. र 823 मूलमन्राधिकारः
- ईदृ शः परमाता यं प्र त्य गात्म्मा तॆथे द शः । तत ‘म्बन्धानुसन्धान ES प्र कीर्ति आ 6 ऎनु थी शाणि । लृभगर्वा आरुळिच्छॆ Ke इकि 2) हित विष्णु $ जगदुदय रक्साप प्र ळॆय क्स न कारार्थॊ जीवस्त डुसकरणं वैष्ण नसिन्दं। उकारोःनन्यार्हं नियनुयॆति सम्बन्धमनयो स्त्रयीसारस्प्र्यात्मा प्र इवुमर्थं समदिशत्”? ऎन्रु निवरित्तार्हळ्, । 3) “कण्ण पुर मॊन्रु डै यानुस्त Fe नॊरवर्क्कु रियेनो? ऎन्निरदुम् प्रणवार्थ निनरणम्. इव पॊ दृशः परमात्मायं इत्यादि-जीवपरमात्मरुगळ शेषशेषि भावरूप सम्बन्धवे्योग?” शब्दार्थ. युज्धातुनिनिन्द उण्टाद योगशब्दक्कॆ ऐक्यवु आर्थवल्लनॆन्दु तात्पर्य, ऎन्दु श्रि शाण्डिल्य भगवान् कृपॆमाडि हेळिरुत्तारॆ. इदन्नु 2) अकारार्थो निष्णुः ऎन्दारम्भिसि पराशर भट्टरु निवरिसिरुत्तारॆ. इदर अर्थवेनॆन्दरॆ प्रणववु अकार उकार, मकारात्मवागि ॐ ऎन्दु सूपरु- हॊन्दिदॆ. अदरल्लि अकारार्थः. प्रणवदल्लिरुव*अ3कारक्कॆ विष्णु ऎन्दु अर्थ,-विशल् व्याप्तौ ऎम्ब धातुनिनिन्द निष्ट्रन्नवाद विष्णु शब्द वाच्यनु सर्वव्यापी-निभुस्व रूसनु - विभु स्वरूपदिन्द कूडिद लक्ष्मि विशिष्टनु. निशेषण निशिस्ट वाद ई तत्ववु सर्वव्यासियाद्दरिन्द विष्णु शब्दवु लक्ष्मि भन तिळिसुत्त ह ऎन्दु तात्पर्य. जगदुदटु रक्ताप्र ळयकृत्-कई दिव्य दम्पति गळु प्र टद सृष्टि, स स्थिति, संहार, मोक्षस्रदरु. स्रसञ्चद सृ ष्टि ३3 संहार मोक्ष सप्रदत्वरूप न विष्णुवु-लक्ष्मीपॆकियु आकार शब्ध ओनाच्छनु ब्र अन्वय, जीवः_जेतननु म रार्थः मकारशब्दवाच्यनु. तदिदं.ई जेतन तत्त हप न नैष्ण षव मुपकरणम्-भगनन्तनिगॆ उ pi 5 विधेय प्राधान्य विवक्षॆयिन्द तदिदं ऎन्दु नप्पु क निर्देश. इदु अजेतनक्कू उपलक्षण. उका उकारवु, अनयो- विष्णु जीनरुगळ ५ त्त ऎम्बल्लिरुव चतुर्थि लुप्त वागिदॆ. आलुस्त तुर्थियु तोरिसिकॊडुव शेष शेषि भावरूप सम्बन्धवन्नु अनन्यार्हं- ईश्वरेतररिगॆ अर्ह विल्लदन्तॆ, नियमयति-व्यवस्थॆ गॊळिसुत्तदॆ. इमुमुर्थं-ई अर्थवन्नु त्रयीसारः-वेद सार वाद्य त्र्य्यात्मा_त्रिः आत्मा ऎन्दु विभाग. मूरु अक्षरगळिन्द कॊडिद प्रौढ- 720. सम दिशत्-प्रकाकवडसिदॆ निस्रुनिवरित्तार्हळ - ई रीतियागि प्रणवार्थवन्नु विवरिसिद्दारॆ. 3) कण ) पुरमॊन्रू डॆ यननुक्ळ डियेन् इत्यादि किरुक्कण्ण पुरदल्लिरुव स स्वामिगॆ ‘दासभूतनु, बेकॆ यारिगू दास सल कण पुरनॊन्नु बक्ययानुक्ळु ऎम्बुदु ग निवरण अडियेन् ऎम्बुदरि
- शाण्डिल्क स्म ति (क 7 अयं-अकारवाच्यनाद परमात्मा शेषित्वादि धर्मविशिष्ट नु, मकार शब्द वाच्य साद जीवनु शेषत्वादि धर्मविशि प्चनु जीवपरमात्मरुगळ शेष शेषि ग सम्बन्धानु “ज् स् हेळल्बट्टदॆ. । योगवॆम्ब- शब्दक्कॆ शेष शेषिभाव रूप सम्बन्धवे अर्थ. अल्लदॆ ऐक्कवल्ल. 2) प्रपञ्चद सृष्टि स्थिति संहार मोक्क ओप्रदत्ववन्नु माडुव विष्णुवु आकारशब्ध वाच्कनु.. मकार शब्धवाच्कनु जीवनु इवनु. कारमकारात्मकवाद भगवन्तनिगॆ उपकरणवॆ. उ कारवु जीवेश्वरर आअनन्मार्ह प्रणववु- वेदद सारवाद ई जूकनन. तिळिसुत्तदॆ, सम्बन्थवन न्नु (3)…….इपु.ति.नॊ तिळिसुत्तदॆ. आकारो शिी मद्रहस्यत्रयसारे 824 प्रणनस्त्र यीसारसा ्रात्मा प्रणवत्तिल क्लरत्रयत्तॆ,युम् वेदत्रयॆसारमाह श्रुति स्म्र्यृतिहळ् प्रपलात्तन, प्रणनस्य आकारस्य आर्थः इव्वक्षरज्नळ् इव _र्थज्गळ्ळॆ शॊल्लुहिरपडि यिज्ञने ऎन्निल् ? 1) अष्टाक्षर शरीराज्ञ प्रणवाद्यक्षरीण तु । अकारेणाखलाधारः परमात्माभिधीयते । 2) समस्तशब, मूलत्वादकारस्य स्वभावतः ] समस्त वाच्यमूलत्वाद्प २ह्मणोपि स्वभावतः । वाच्यवाचक सम्बन्धस्तयो रर्थात् प्रतीयते॥? लुप्तचतुर्थी सहितवाद मकारार्थ विवरण. ऒरुवर्बुरियेनो, ऎम्बुदु उकारार्थ विवरण, हीगॆ इदू प्रणवार्थ विवरण. प्रणवत्तिल्-इत्यादि प्रणवदल्लि मूरु अक्षरगळन्नू वेदद सारवागि श्रुति स्मृतिगळु प्रकाशसडिसिवॆ. अदागि भूरिति बुग्रेदादजायत्क भुव इतियजु र्वेदात्, सुवरितिसाम वेदात्क्तानि शुक्राण्यभ्यतसन् तेभ्योतभि तप्तेभ्य स्त्रयोवर्णा आजा यन्तैअकारोकामकार इतितानेकधा समभरत्त्तदेतॆत् ओमिति, ऎन्दु मेदवुहेळुत्तदॆस्म ृतियू “अकारञ्चाप्र्यकारञ्च मकारञ्च स्रजापतिः । वेदत्रयान्निरबृहत् भूर्भुवस्सुवरिकिच ।? ऎन्दु हेळुत्तदॆ. निरबृहॆत्-सारनन्नु ऎत्ति तोरिसितु. बृहि-उद्यमने ऎन्दु धातु, अकाराद्यक्षरगळु विष्णु मॊदलाद अर्थगळन्नु तिळिसुव क्रम इव्वक्षरङ्गळ्- इत्यादि, ई अकार, उकार, मकारगळु ई अर्थगळन्नु तिळिसुवुदु हेगॆन्दरॆ 1) अष्टाक्सर शरीराङ्ग इत्यादि निरूपिसुत्तारॆ. अदागि अष्ट्राक्षर मन्त्रघटतवाद प्रणव दल्लि “अ? ऎम्ब मॊदलनॆय अक्षरवु, अकारेणाखलाधारः इत्यादि अकारदिन्द अखिलाधारः-ऒन्दु चूरू बिडदॆ, ऎल्ला जगत्तिगू आधारभूतनाद हरवतात्माभिधियते…सरमात्मा तिळिसल्पडुत्तानॆ, इदु हेगॆन्दरॆ 2) समस्त शब्दमूलत्वात*- इत्यादि आकारवु समस्त शब्दगळिगू मूल-स्वतः कारणवादद्दु. हागॆये ब्रह्मवु वाच्यवाद सर्व जगत्तिगू कारणवादद्दु. आद्दरिन्द ना वाचक सम्बन्धवु, अर्थसामथणन्य निबन्धनवागि अकारक्कॆ विष्णुवु अर्थवॆन्दु तिळिसुत्तदॆ, शब्द शक्तियिन्दल्ल. समस्त शब्दमूल वाच्यत्ववु समस्तार्थ मूलनाद ब्रह्मक्के युक्तवॆन्दु तात्पर्य. इतररिगल्ल, “तस्यप्रकृतिलीनस्यय;परः समहेश्वरः”, ऎन्दु प्रणवद मॊदलनॆय अक्षर वाद अकारदल्लि यॆकपरकि-तत्प्ररनादवनु, महेश्वरः-महाविष्णुवु, ऎन्दु श्रुतियु घोषिसुत्तदॆ
- विडैयेट्रन्हडर्तु, वॆहुण्डु विलङ्गलुर षडैयाल्याभितट्ट, परमन् परञ्जोदि । मडैयार् नीलम्मल्हाम् वयल्शूट कण्णपुरमान्रु उडैयानुक्कु अडियेन्, ऒरुवर्कुरियेनो॥ (पॆरियतिरुम्मॊ9 8-9.3) कण्णपुरक्कॆ स्वामियाद भगवन्तनिगॆ नानु दासनु बेरॆयवरिगिल्ल. 1) 2) वामन पुराण, 825 प्रभाव रक्षाधिकारः ऎन्रु श्री वामन पुराणनचनत्ताले सर्रवाचक जात प्रकृतियान प्रथमाक्षरत्तुक्कु सर्वनाच्छजात प्रकृतियान नारायर्ज वाच्य नॆन्रु प्रसिद्धमान आर्थत्तॆ क वेदार्थ सज्स्रहत्तिले यरुळिच्चॆय्दार्. इत्लाले कारणवाक्य सिद्धमान सकल जगन्नि विन्त्रोपादान कारणत्वनंवर्, ि अत्ताले आस्सिप्तमान सर्वज्ञत्व सग्वशक्तित्वादि गुणवर्गमुनिञ्जक्ली सिद्दमायित्तु. एनमाचित्यादकारस्य विष्णु वाचकत्व मुक्त रूढ्यापीति तदाह इव्रस्नरवंर् भगवद्वाचकमन्रु मिडम् ।) अनिसेधे पुर्मा निष्ठा ऎन्रुव्, 2) आकारो निष्णुवाचकःऎन्रुवु्3) आ इति भगनतोनारायणस्क प्रथमाभिधानमभिद [] धता किन्नानु मज्जळं नकृतम्,ऎन्रुम्,निघण्टुहळिलुम् प्रयोगज्बळिलुम् प्रसिद्धम् ईश्वर शब्दवु नियमन माडुनवनन्नु तिळिसि “अन्तः प्रनिस्कश्यास्ता जनानाग्ं सर्वात्मा” ऎम्ब श्रात्यक्क प्रकार अन्तः प्रविश्य नियमननन्नु माडुव विशल् व्याप््ति ऎम्ब धातुविनिन्द तिळि सल्पट्ट्रन्तॆ अन्तः बहि$ व्यास्तनाद महा निष्णुवन्नुु तिळिसुत्तदॆ. ऎन्नु शीवामन पुराण वचनत्ताले इत्यादि ई रीतियाद वामन पुराण वचनदिन्द सर्ववाचक जाति प्रकृतियाद प्रैथमाक्षरक्कॆ सर्ववाच्यजाति प्रकृतियाद नारायणनति वाच्यनॆन्दु प्रसिद्धवाद अर्थवन्नु वेदार्थ सङ्ग्रहदल्लि भगनद्भाष्यकाररु कृपॆ माडि हेळिरुत्तारॆ. इत्ताले इत्यादि-सकॆल शब्द मूलवाद अकार वाच्यत्वदिन्द कारण वाक्य सिद्धवाद सकल जगन्निमित्तोपादान कारणत्ववू अदरिन्द आक्षिस्तवाद सर्वज्ञ त्त्व सर्वशक्तित्वादि गुणनर्गवू इल्लि सिद्धवायितु. इदर तात्सृर्यवेनॆन्दरॆ-समुस्तॆ शब्दमूल भूतवाद अकार वाच्यत्ववु सकल जगन्निमित्तोपादान कारण भूतनाद नारायणनिगॆ समुचितनादद्दु, बेकॆ जेवतॆगल्ल ऎम्बुदु ओचित्यदिन्द हेगॆ निश्चयिसल्पडुत्तदॆयो, हागॆये सकलजगन्निमित्तोपादान भूतनिगॆ सर्वज्ञ त्वादि गुणनर्गवू उचित तरनॆम्बुदु निश्चयिसल्प डलु शक्यवॆन्दु. भाव. इव्वक्सरम् इत्यादि-ई “अ’ ऎम्ब अक्षरवु भगवद्वाचकनु्. भगवन्तनन्नु तिळिसुव असा धारणवाद शब्दनॆम्बुदु. 1) अनिषेधे पुमान् निष् ऎन्दु “अ? कारवु असम्भन इ श्यादि सम्बध निषीधार्थदल्लि प्रयुक्त, आग अदु अव्यय. विष्णुवाचकवावाग अतारवु पुल्लिङ्ग. इदु निघण्टुगळल्लि हेळिरुव अर्थ 2) अकारोनिष्णुवाचकः “अ” कारवु विष्णुनाचक.(निघण्टु) 3) “अति भगनतो नारायणस्य इत्यादि अकारवु ‘भगवन्तनाद नारायणन प्रथमाभधा नम्म् मुख्यवाद आन्दरॆ आशङ्कितवाद अर्थवन्नु तिळिसुत्तदॆ ऎन्दु अभियुक्तर वचन. इदरिन्द श्री सहस्रनामाध्यायगळल्लि सठितवाद विश्व वषट्कार मॊदलाद नामान्तर व्यावृत्ति. हागॆये गवादि सञ्ज्ञॆय हागॆ स्वरूप निरूपक धर्म प्रधान देवतान्तर व्यावर्तकविशेषण प्रवृत्ति निमित्त कश्चवु नारायणनॆम्बल्लि रूढि शक्तियन्द लब्धवु, ऎन्रुम् निघण्टुहळुवु् इत्यादि ऎन्दु निफॆण्टुगळल्लियू प्रयोगगळल्लियू प्रसिद्धवु.
-
-
- हरिग्रन्थ अ ऎम्ब भगवन्नारायॆणन मुख्यवाद हॆसरन्नू हेळुवुदरिन्द मङ्गळवु माडल्पडलिल्लवॆ* श्रीमद्रहस्यत्रॆयसारः 826 : योगेनापि अका ारस्कृ भगवद्वा चकत्त माह. इदु व्याकरणवु , त्रॆ त्तियाले सर्वेश्व रन्रै चॊ २ ल्लुवक्पोदु रक्षण प्रीणनादि निषय मान टे कतृ वनचियान प ग्र त्ययत्ता ले निष्टन्नमान पदवु सर्वरक्षक त्वादि निशिष्ट नाहॆक्का ट्टु म्. अस्कधातो रनेकार्थत्वातृथमस्क प्राधान्येन रक्षकत्व बोधकत्त मित्यृत्राह इद्धातु अनेकार्थनेयाहिलुम्, रक्षणार्थत्तिल् प्रसिद्धि प्रकर्षत्तालुम् इव्व र्थमिज्ली अपेक्षितमाहैयालुवम्, इजक्ली नानार्थज्लळ् अनुसन्धेयज्ञळाह ऒरु निरुक्तियिल्लामैेयालुम्, प्रथमसठितमान रक्षणम् शाब्दनाय्, मत्त आहेश्षिता र्थज्गळ् इत्ताले आस्रिप्तज्नळाह अनुसन्धिक्कॆ, उचितनॆन्रु इव्वळनेयाचार्यर्हळ् व्याख्यानवर् पण्णिनार्हळ्. इन्न रशक्षकत्वं अवच्छेदकनिल्लानॊयाले सर्वनिष यवर्. रक्षा प्रकारज्ञळ् निषयज्ञ४ळ् तोरुम् प्रमाणज्लळ् काट्बिन पडियिले विचित्रज्ञळायिरुकैम्. इदु व्याकरण व्र्यत्पत्तियाले इत्यादि-इदु, अनरक्षणे, अवति ऎम्ब व्याकरण प्रक्रियॆ यिन्द सर्न्मेश्वरनन्नु तिळिसुवाग अवरक्षण प्रीणनादिषु ऎम्ब धातुविनिन्द कर्त्कैवाचियाद क्विप्प्रत्ययवू “लोपोर्व्यॊर्वली” ऎन्दु वकारलोपवू नर्पट्टु, निष्टन्नवाद “अ“एम्ब पदवागि सर्वरक्षकत्वादि तोरिसुत्तदॆ. इद्भातु इत्यादि… ईधातुवु “अवतीरक्षणे कान्तौ प्रीत् तृप्तौ द्युतौ श्रुतौ। प्राप्तौ श्लेषेथ सॆन्देशे” ऎम्बन्तॆ अनेकार्थगळिन्द कूडिद्दाग्या रक्षणार्थरल्लि प्रसिद्धि प्रकर्षदिन्दलू ई अर्थवु इल्लि अपेक्रितवाद्धरिन्दल्लू इल्लि नानार्थ गळन्नु अनुसन्धिसलु ऒन्दु निरुक्ति इल्लदिरुवुदरिन्दलू प्रथमपठितवाद रक्षणवु शाब्दवागि बाकि असेक्षिशार्थगळु इदरिन्द आक्षिप्तगळागि अनुसन्धिसुवुदु. उचितवॆन्दु इष्टे आचार्यरुगळू व्याख्यान माडिदरु. इन्दरक्ष कत्त म््-ईरक्षकत्ववु अनच्छॆ ीदकवनु् इल्लामैयूले-: क्ष्यक निशेषकरनन्न्न अन्दरॆ इन्थहनरे रक्ष्यरु “ऎन्दु निगदि माडजि इरुवुदन्द्अनुपानिक निर्देशे ह्यसङ्कोचो मनीसिभिः कथ्यते!” उपाधि-अवधि ऎल्लॆयन्नु हेळदे इरुव स्थळगळल्लि सङ्कू ोचविल्लवॆन्दकि निद्यांसरै तिळिसुत्तारॆ. आरीतियल्लि रक्ष्यवर्गक्कॆ ऎल्लॆयिल्ल. सर्वविषयनं* ऎल्लरू रक्ष्यरु रक्षाप्रकारं गळ् इत्यादि रक्षण “yor विषयङ्गळ् तोरुव संसार्कि मुमुक्तु, मुक्तरूप विषय भेददिन्द विचत त्रङ्गळायिरुकृुम् -सुसारिळगॆ अन्नपान, स्वर्गादिगळन्नु कूट्बु रक्षि सुवुगं, मुमुक्षुगळगॆ-मोक्षगल्लि आसॆयुळ्ळनरिगॆ मोक्षवन्नु कॊडुवुदु, मुक्तात्मरिगॆ नव नव भगवदनुभवानन्दवन्नु कॊडुवुदु. ऎम्ब रीतियल्लि विचित्रगळागिरुत्तॆवॆ. 827 मूलमन्राधिकारः _ इदु हेतुनिर्देशव् पण्णावैैयाले निरुपाधिकवायक् तोप्रिनालुव५् साह राधरान संसारिहळुक्कु मोक्तादि प्रदानत्तिल् स्वतन्त्रनान वीश्वर९ र्ता सज्जल्पित्तु वैत्तदॊरु व्याजत्तॆ ै अपेक्सित्तिरु कम्. नित्यर् पक्कलिलुवं्, मुक्तर् पक्कलिलुम्, निरुपाधिक सहजकारुण्यमात्र त्ताले स्थितस्थासनरूपेण रक्षॆ ैम्मुङ्क्क नडक्कुम्, इप्पडि स्वाभाविकमान रक्षकत्वं प्रात कूल्यं नडक्कुं कालत्तिल् अनाद्यपराध त्तालेपिरन्न निग्रह रूपोपाधियाले प्रतिबद्धमावंर्. प्रतिबन्धकमान निवु ऎसाधिय क्वकैक्ळाहने प्रपत्ति मुदलान व्याजज्गळ* शास्त्रसिद्धज्गळ्. रक्षणे दयायाः प्रधान हारणत्तमु् ; न्यासादीनान्तु व्याजमात्रम् त्राणे स्वानित्रमौचित्यं न्यासाद्या स्पहकारिणः । प्रधान हेतु स्ट्वातन्त्र्य विशिष्टाकरुणा विभोः1681 इदु हेतुनिर्दॆशमु् पण्हामैेयाले -इत्यादि-हेतु-कारणनन्नु हेळदे इरुवुदरिन्द ई रक्षणवु निरुपाधिकमाय्-$ष्टारणवागि सर्व विषयवागितोरिदरू मोक्षादिप्रदानत्तिल मोक्षादिगळन्नु सापराधराद संसारिगळिगॆ कॊडुव विषयदल्लि स्वतन्त्रनाद ईश्वरनु सङ्कल्प सिट्टिरुव बन्दु व्याज्यवन्नु असेक्तिपुत्तडॆ. आदिशब्ददिन्द वैषम्य दोष सरिहारार्थ वागि सलान्तरगळिगॊस्पर भक्तियोगवन्नु माडुनन्तॆ मोक्षक्कागि न्यासादिगळु अवश्यकनॆन्दु ईश्वरन अभिप्राय. नितैर् सक्कलिलुवु् मुक्तर्पक्कलिलुम् इत्यादि नित्यमुक्तरुगळ विषयदल्लि निरुपाधिक सहज कारुण्य मात्रॆदिन्द स्लितस्मासनरूसेण आनुभविसि बरुत्तिरुव अनन्दक्कॆ यॊनविधनाद धक्कॆयूबारदॆ अदन्नु मुन्दुवरिसुत्ता रक्षणवु वं ट्र क्क मुन्दॆ बरुव आनन्त कालदल्लियू ऎल्ला व्यक्तिगळिगू नडक्कुम्- नडॆदुबरुत्तदॆ. इप्पडि इत्यादि हीगॆ स्वाभाविकवाद रक्षकत्तॆवु प्रतिकूल्यम् इत्यादि बद्धनागिद्दु प्रतिकूला चरणनन्नुमाडुवाग अनाद्य पराधत्ताले हिरन्द इत्यादि-अनादियाद अपराधदिन्द उण्टाद भगनन्निग्रहॆरूस वाद उपाधियाले कारणदिन्द प्रतिबद्धमाम् - तडॆयल्वट्टदॆ. प्रतिबन्धकमान इत्यादि- प्रुतिबन्थकवाद ई यउपाधियन्न्सु हॊगलाडिसुवुदक्कागिये प्रपत्ति मॊदलाद वाज्यगळु शास्त्र )सिद्धगळु. हागादरॆ भगवन्तन स्वाभाविक करुणॆ मॊदलादवुगळिगॆ एनु प्रयो जनवॆन्दरॆ त्राणेस्वामित्र मॆसौचित्यं ऎन्दु कारिकॆयन्नु आनुग्रहिसुत्तारॆ. अदागि भगवन्तनु बद्ध जीवनिगॆ मोक्ष रूस फलवन्नु कॊट्टि रक्षिसुवुदक्कॆ… स्वामित्ववु उचितनादद्दु. आ रक्षणक्कॆ न्यासादिगळु सहकारि कारणगळु. प्रधान कारणनु भगवन्तन स्वातन्त्र्यदिन्द कूडिद करुणॆ. आदि शब्ददिन्दलू, बहुनचनदिन्दलू दहराद्युपासन भेधगळन्तॆ उक्ता चार्य निष्काभीदगळू सङ्ग्रहिसल्पडुत्तवॆ. आदि शब्ददिन्द कर्मयोग, ज्ञा क्लनयोगगळु सूचिसल्पडु त्तवॆ ऎन्दु हेळलिक्सिल्ल. अवु साक्षादुपायगळल्ल भक्तियोगक्कॆ अङ्गगळु. प्रधानहेतुः इत्यादि. न्यासोपासनगळु मोक्षक्कॆ अप्रधान कारणगळु. भगवन्तन स्वातन्त्र्यदिन्द कूडिद करुणॆये प्रधान हेतु. न्यासोपासनगळु भगवन्निग्रह निवर्तकगळु. ied Leads: टट श्रीमद्रहस्यतॆयसाकी 828 अकारस्क श्रियःसतित्व बोधकत्वम्. सर्वरक्षण दीक्षितनानर्व ।) जत्तॆ सह हृषीकेशो देव्याकारुण्यरूपया । रक्षकस्सर्वसिद्धा न” € नेदान्मेषु च गीयते? इता दिहळिर् पडिये सपत्ति €कनाह सिद्ध । नायिरुक्कॆ. फयकाले “जक्क ी प्रमाण सिद्धोप चो विशेषमान पत्नि ९ शं बिन्दमार्थनं. इप्पडि सन्नि योग शिष्ट न्यायत्ताले ऎनॆ शरुमूनै च्हॊ ल्लु विण्डमॆजुं पिराट यैयुं “कॊल्लित्ता मॆन्रु मिडत्तै) 1) “तदात जा नप थगभिधत्ते श्रुति रफि? ऎन्रु समर्थित्ता जाट् आकारवु लक्ष्मी निशिष्ट नारयण वाचक. अकारवु रक्षकणाद ईश्वरनन्नु हेळुवाग पत्मी सम्बन्धवन्नु अर्थवागि तिळिसुत्तदॆयॆन्दु सर्व रक्षण दीक्षितनान ऎन्दारम्भिसि, अनुग्रहिसुत्ताकॆ. 6 सर्वरक्षणनॆम्ब यागदल्लि पतिपत्तिगळिब्बरू दीक्षि-रु.आ यज्ञ दीक्षि तनाद भगनन्तनु1)लक्ला सह हृषीकेशःइत्यादिगळल्लि हेळि रुवन्तॆ सपत्मीकनागि सिद्धनागिरुवुदरिन्द इल्लि प्रमाण सिद्धवाद उपयोग विशेषवाद पत्नी सम्बन्धवु आर्थम्-रक्षकत्तरूस अर्थ विशेषदिन्द सिद्ध. उपयोग विशेषवु- पुरुषकारत्त उपायत्वगळु, लक्ष्मी सम्भन्धविल्लदॆ घटसुवुदिल्लनाद्दरिन्द रक्षकत्ववु अर्थसिद्ध. इप्पडि सन्नि योगशिष्कन्यायत्ता लेहीगॆ सहवाप्रवृत्ति-अन्दरॆ जतॆयल्लिये प्रवृत्तिरूपवादव्यापार सह वानिवृत्ति-जतॆयल्लियेनिवृत्तिरूस व्यापार, ऎम्ब न्यायदन्तॆ ऎम्बॆरुमूनै च्लॊल्लुनिण्डमॆङ्गुवं इत्यादि भगनङ्कनन्न्नु तिळिसुव ऎल्ला स्थळगळल्लियू, लक्ष्मियन्नु हेळिदॆ ऎम्बुदन्नु 2) तदन्त र्भावात्वान्न सृथगभिधत्ते श्रुति रफि हा “भगवन्तनल्लि निशेषण विशिष्टळागि कूडिरुवुदरिन्द *सजीनसोमैेदनुग्र आसीत्? इत्यादि कारण श्रुतिगळु प्रत्येकवागि लक्ष्मि यन्नु हेळुवु दिल्ल ऎन्दु परशरभट्टिरु समर्थिसिदरु. आदागि इदनमित्वन्त्रवु-स्तनृत्ति निमित्त. हीगॆ भगनत्स रूपक्कॆ लक्ष्मियु प्रवृत्ति निमित्त. असृथक् सिद्ध विशेषण भूतळु. आद्दरिन्द ऎल्ला भगव द्विव्य नामगळिन्दलू लक्ष्मियू हेळल्पडुत्ताळॆन्दु तात्पर्य. श्रीमद्विरोधि परिहारदल्लि भास्कर नॊरुवनुमे रात्रि निवर्तकन् ऎम्ब नाक्यदल्लि भास्करन हागॆ अवन प्रजॆयू रात्रि निवर्तक वॆम्बुदु हेळॆल्पडुनन्तॆ भा स्परनू अवनप्रभॆयू विशेष्य विशेषणगळागि शाब्दगळु. अल्लि प्रभावानिगॆ स्पभॆगिन्त प्राधान्यवु भास्टान् ऎम्ब पददिन्द तिळियुवन्तॆ भगवन्तन ऎल्ला नामगळू फ्री विशिष्ट वाचकगळु. विशेषण विशेष्यगळिगॆ आयॊयू नामगळल्लि हेळल्पडुव रक्षकत्व, उपाय त्वादि A, SS अन्वयिसुत्तवॆ. हीगॆ इद्दरू अवरवर वास्तननाद गुणगळ स्राधान्यवू होगुवुदिल्लवॆन्दु विनरिसल्प ट्टिदॆ.
-
- लक्ष्मीतन्त्र 27-14. हृषीकेशना देवियाद कारुण्य स्वरूपळाद लक्ष्मि यॊडगूडिये जगद्रॆक्सकनु, इदु सर्वसिद्दान्त सिद्ध. वेदान्तदॆल्लियू हेळल्पडुत्तदॆ. 2 श्री गुणरत्न कोश 28 829 मूलमन्त्व्याधिकारः आहैयाल् स्वरूप निरूपक धर्मज्ञळ् सर्व विद्यॆ 4हळिलुम् (वरु)शॊल्लुहिर कण किले अनत्तिल् प्रधानमान इन्निशेषणमुंवक्सर्व विद्य हॆळिलु मनुसन्धेयम्.इदु तान् जीवतान्तर व्यावृत्ति स् पण्णिक्कॊण्डु सर्वातिशायियान स ऎतन्त्रनुडैय स्वरूपत्तुक्ळु निरूपकमाम्. ना भगनन्तनु धर्मियागियू लक्षियु स्वरूप निरूपक धर्मगळल्लि प्रधानॆयागियू इरुवुदरिन्द लोकदल्लि घटवॆम्ब धर्मियु बेरॆयूगियू घटत्वरूप धर्नुवु बेरागि इद्दरू अयमे कोघटः, ऎन्दु धर्मवन्नु बेरॆयागि हेळजी घटरूप थर्मियन्नु मात्र व्यवहरिसुवन्तॆ श्रुकियु“आनीदवा`ग्ं स्वधया तदेकमु” ऎन्दु कारण दशॆयल्लि आब्रह्मवु स्वधया- लक्ष्मियॊडगूडितु, ऎन्दु लक्ष्मि (विशिष्ट नागि हेळल्ब ट्टि स भगवन्तनन्नु. मत्तॊन्दु श्रुतियु “ऎक मेवाद्वियमु” ऎन्दु. एकनन्नागि हेळितु. पृथक्कागि लक्ष्मियन्नु हेळदॆ इद्दुदक्कॆ इदे भान हीगॆ लक्ष्मियु स्वरूप निरूपक धर्मळागि अन्तॆभूर्तॆ याद्दरिन्द इतर स्वरूस निरूपक धर्म गळन्तॆ श्रियः;पतित्चरूप. प्रधान धर्मवू सर्व विद्यॆगळल्लियू अनुसम्भेयनॆन्दु, आहैयाल् स्वरूप निरूपक धर्मङ्गळ* ऎन्दारम्भिसि निरूपिसुत्तारॆ. अदागि शारीरिक शास्त्रहैदयवु विशिष्ट तॆत्त गोचरवु विशेष्य तत्व मात्र परवल्ल वॆम्बुदु भाव. इदनित्वन्त्वद हागॆ श्रीपतिय मत्तु श्रिय परस्सॆर निरूस्यनिरूसक भावदिन्द विशिस्ट्रैक तत्व वाचित्ववु भगनद्दिव्य नाम गळल्लि समर्थितवु “आनन्दादयः प्रधानस्य?“ब्रह्म (सू 13-3-11) इत्यादि सर्वेतर व्यावृत्तवाद स्वरूसवु यावविशेषणगळिल्लदॆप्रॆतीति निषय वागलारदो आ ऎल्ला स्वरूप निरूपक विशेषण भूत धर्मगळु सर्व विद्यॆ गळल्लियू आनु सन्धिसल्पड बेकॆन्दु सिद्धान्तिशवादर्दरिन्द आ स्वरूप निरूपक गळाद सत्यत्व, ज्ञानत्च, अनन्तप्र, आनन्दश्र, अमुलत्वै, गुणगळ हागॆ लक्ष्मिगू धर्नि ग्राहक प्रवनूणगळाद भगवद्दिन्य नामगळल्ल अविनाभूत पृ ्रितिळितकत्वॆवु “इतरे त्वर्थसामून्यार्त’ (ब्रह्म सूश्र-8.-8.18) ऎम्ब सूत्रदिन्द अभिस्रेतवागि निर्णीतवाद्वरिन्द, ब्रह्म स्वरूस विषयगळाद ऎल्ला ब्रह्म विद्यॆगळल्लियू लक्षि “विशिष्ट विषयत्ववे अङ्गिकार्य वॆम्बुदु हृदय. सत्यॆत्व ज्ञानत्व अनन्दत्व अमलत्वगळु चेतना चेतनगळन्नु व्यानर्तिसिकॊण्डु विलक्षणवाद सर्वे श्वरन . स्वरूपवन्नु निरूनिसुवाग स्वरूप निरूपक धर्मवु बेकॆ ऎकॆ ऎन्दरॆ इदु तान् देव तान्तर वा न.श्नियैयुम् पण्णि क्ळॊण्डु-ऎन्दारम्भिसि विवरिसुत्तारॆ. अदागि सत्यत्व ज्ञान त्वादि स्वरूप निरूपक धर्मगळिन्द व्यार्वसल्पट्ट ब्रह्म तत्ववु, चतुर्मुख ब्रह्म शिव नाराय णादिगळल्ल ऒब्बनागिरबहुजेी ऎम्ब शङ्कॆयन्नु होगलाडिसलु चतुर्मुख ब्रह्म शिन मॊदलाद देवतॆगळिगिन्त बेरॆयाद लक्ष्म्मीसतियॆन्दु. तिळिसुत्तदॆ. हीगॆ लक्षि ऒयु सर्वातशायियाद स्वतन्त्र नाद नारायणन स्वरूपक्कॆ निरूसकळु. ) नारायणनन्नु डेवतान्तॆर व्यावृत्ति पूर्वक परदेवतॆयन्दु स्वरूर निरूपक धर्नुसञ्चकक्सिन्तलू शी रूसनिशेषणवु प्रधानवा यः पतित्ववु सर्वविद्यानुयायियागि इव्रणु आवश्यकवादद्दु. अदरिन्दलेइवनुडै य स्वतस्सिद्धातिशयज्ञळान स्वरूपगुणविग्रह विभूतिहळ् 1) “भास्करेण प्रभायथा”” ऎन्नु डि विशेष वाय् इन्न र इवळुषैय स्व स्वरूप निग्रह विभूति लुमा् लज्भा कहण ळायक्क्कॊण्डु निळज्लू यिकुक्कु मॆन्नु निडुम् देवतापारमार्थ्य वेदिहळान महर्षिहळाले प्रसञ्चितन््. का I श्री मत्तत्त हटीकॆयल्लि “सत्यत्वादि स्वरूप निरूपक धर्मपञ्चक निरूपितमसि सरम्ब्रह्मॆ श्रीनिवास त्वेन विशेषितॆमेव ब्रह्म्यनिद्यावेद्य मित्तु क्त्कं भवति?-अन्दकॆ सत्यत्वादि स्परूपनिरूपक धर्मग ळिन्द निरूपितवादरू सरम्ब्रह्मनु त्रीनिनास-लक्ष्मि (पति ऎन्दु श्री विशेषण विशिष्टवागिये ब्रह्म विद्यावेद्यनागुत्त, दॆ ऎन्दु हेळिदॆ, इल्लि तिळियबेकाद विषयावेनॆन्दरॆ-कुरुडनू. हालु, कब्बिन रस मॊदलादनन्नु कुडियु वाग सरसर माधुर्य व्यत्यासदिन्द विलक्षणवाद वस्तुगळ आस्वादनन्नु अनुभविसुत्तानॆ आ रसगळ आस्ल्वाददिन्द आ वस्तुगळु बेरॆ बेरॆयॆन्दु तिळिदरू, अवु यावुवु ऎन्दु हेळलागु व्रदिल्लनन्मे. कण्णुळ्ळनरिगॆ आ वस्तुगळु यावुवु? अवुगळिगॆ सरस्प्रर व्यत्यासवेनॆम्बुदु रसास्टाद दिन्द तिळियुत्तदॆ. हीगॆये नारायणादि शब्दगळिन्द भगनॆत्स मयरूसवु तिळियल्प ट्टिरू देवतान्तर व्यावृत्तवाद स्वरूपवू व्यावर्तकवाद लक्ष्मी पतित्चवॆम्ब विशेषणवू, क्षीरादिगळल्लिरुव माधुर्यद हागॆ तुजाडतुन अल्लि “िशेषणांशदल्लि व्यावर्तॆकान्तरवु नारायणादि शब्दगळिन्द अवनू तिळियलार आदरू आ विशेषणद स्वरूपवु दुरपह्मन. प्रमाणान्तरगळिन्द, “ताविमावेकथैवोक्टौ भेद्य भेदक भानतः । आहन्तया विनाहॆन्तु निरुपाख्यो न सिध्यति । इत्यादिगळिन्द लक्ष्म (स्वरूपवे पतिय स्वरूपक्कॆ व्यावर्तकवाद विशेषण. अदरिन्दागि, श्रीरूस विशेषणवु स्वरून मात्रदिन्द स्रकाशिसिदरू, भगवत्स रूप निरूसकनागिये आगुत्तदॆ. भग वद्भाष्यकाररू “श्रियःपतिः निखिल हेयप्रतैसीक कल्याणैकतान अनन्त ज्ञानानन्द स्थ सन ब्रह्मणि श्रीनिवासे, श्रीमते निर्मलानञ्जोदन्वते विष्णवे नमः? इत्यादियागि शियः स वन्नु सत्य ज्ञ्ञानानन्दश्वादि स्वरूस निरूपक धर्मगळल्लि प्रधानवागि “अभ्यर्हितम्पूर्वं? न्य न्यायनन पॆलम्बिसि अनुग्रहिसिरुत्तारॆ. इवनुडैय स्वतः सिद्धातिशयङ्गळान इत्यादि-भगव नन्तॆन स ऎतस्सिद्दा तिशयगळाद स्वरूप निग्गथ विभूतिगळु 1) “भास्परेण प्रभा यथा” ऎम्बन्तॆ विशेषणवागिरुव महालक्षि य स्वरूस विग्रह विभूतिगळिन्दलू लब्धा मागां कॊण्डु .. अतिशयॆनन्नु सडॆदुनगळागि’ प्रकाशदिन्द कूडिरुत्तवॆ, ऎम्बुदु नेवता पारमार्थ्य वेदिगळाद सराशररे मॊदलाद महि” गळिन्द सप्रॆपञ्चितव. भगवन्तन स्वरूपवु महालक्ष्मिय स्वरूपवॆम्ब विशेषण विशिष्ट नागिदॆ अवन दिन्यमङ्गळ निग्रहवू नुसालक्षि यॆ दिन्यसुङ्गळॆ बिग्र हॆदिन्द ऎदॆयल्लि विशिष्ट “वागिदॆ, ऎन्दु तात्सर्य ट्ट रामूयण सुन्दर कुण्ड 21-15 831 मूलमन्स्याधिकारः एवं पत्नी वै शिष्ट 3° सन्नि योग शिष्ट न्या येन नारायण शज्दॆ € प्र प्य “प्रा ‘पकत्वा नस्ना ह KARTE । इप्नडि नारायण शब्दत्तिलुम् पति स ेसम्बन्धमन्नुसन्थेयवर्. इ प्पत्कीसम्बन्धं द्वयत्तिले कंशोक्कम्. द्वय विवरणमान गद्य त्तिल् प्रथमत्ति ले छगवन्न रायण ऎन्रु डब त कॊल्लच्चि य्ने नारनर्गत्तिन् नडुवे नक्कि च्चॊ ल्लित्तु म् पॆतीत्व व पतिपाराध्य! ९त्तालुम् «नरसम्बन्दिनोना रा” ऎनि र “न्रृत्यति या आहकृडनदु. पति पत्नी भावक्कॆ विग्रह विशेष सम्बन्धवु कारणवागिरुवाग पतियिम्ब सम्बन्धदिन्द लक्ष्मिगॆ भगवन्तन दिन्यनामगळल्लि प्रवृत्ति निमित्तवु-साक्षाद्विशेषणत्ववु विग्रहद. मूलकवल्लदॆ हेगॆ उपपन्मवागुत्तदॆ ऎन्दकॆ, आदन्नु निरूनिसोण. अदागि शेषित्व विशेष रूपवाद पतित्ववु साक्रूदात्म स्वरूप निष्कवु. “पतिं विश्य स्य” इत्यादि प्रमाणगळिन्द oe व्यक्त. इल्लि जगत्स तित्व क्लै पति सती सम्बन्धकत्वनन्नु हेळलागदु. आद्दरिन्द “श्रियः पतिः? इत्यादि दिव्य सूक्तिगळल्लि र विग्रहद अपेक्षॆयिल्लदॆ स्वरूप निष्ठ शेषित्वॆवु सङ्ग्राह्य. . विग्रह निष्क पतित्ववु (शेषित्ववु) पत्नियूद महालक्ष्मि ६य विग्र ह निशेषण निबन्धन. अनन्तर आकारद विनरणवाद नारायण शब्दवु बुद्धि स्कवागि इप्पडि नारयण शब्दत्ति त्रिलुम$ ऎन्दारम्भिसि निरूपिसुत्तारॆ. अदागि हीगॆ नारायण शब्दरल्लियू, स्य स सम्बन्धवु अनुसन्धेय. ई नत्ती सम्बन्धवु यजमान पत्नी. न्याय फिम्बधनवादद्दु इप्प त्ल सम्बन्धम् इत्यादि आष्ट्राक्षर विनरणनाद द्वय मन्त्रदल्लि ई पत्नी सम्बन्धवु श्लि सडुन्नाकयण ऎम्ब पदरदल्लि जॆकॆ द्वयविवरणमान इत्यादि-द्दयमन्त्रॆद विवरण रूपवाद शरणागति गद्यदल्लि भगवन्नारायण ऎन्दु आरम्भिसि हेळिद्दरू नारवर्गत्तिन् नडुने इत्यादि नरसम्बन्धियाद न नित्य सूॊरिवर्गद मध्यॆ इवळ्ळॆ च्हॊल्लिट्रुम “स्वाभिमत नित्य निरनद्य अ सङ्ख्येय कल्याण गुण गण श्री वल्लभ, ऎन्दु इवळन्नु हेळिरुवुदू पत्र्रीत्वनिम्बधनमान इत्यादि पत्मियॆम्ब कारणदिन्द उण्टाद पति पाराथण्यदिन्दलू, नर” सम्बन्धिगळाद नारगळु अन्दरॆ नरशब्द वाच्यनान नारायणन सम्बन्धिगळाद नार वर्गगळु, ऎन्दु नार शब्दव्यत्स त्रि यिन्दलू, आहक्कडवुदु-नार वर्गगळ नडुनॆ लक्षि यन्नु हेळबेकागिदॆ. ई सन्दर्भदल्लि पूर्व पक्षिगळ अभिप्रायनेनॆन्दकॆ :- लक्ष्मिगॆ पतिगॆ समानवाद उपायत्चवु इल्ल. हेळिदरॆ गद्य ग्रन्थजॊडनॆ विरोधवु. एर्पडुत्तदॆ. हेगॆन्दरॆअखिल हेय प्रतैनीक” ऎन्दारम्भसि द्वय मन्त्रदल्लिरुव नारायण शब्मार्थवु व्याख्यान माडल्पडुत्तदॆ, ऎम्बुदु सम्प्रति पन्नवारद्ण्दु; “नारो. नराणं सङ्घातः-नारस्ति मति सर्न पुंसां समूहः परिकीर्तितः? ऎम्ब स्स प्रमाणवन्नु अङ्गीकरिसि, नार शब्दवु जीव समुदाय हरवागि आ गद्य ग्रन्थदल्लि व्याख्यान माडल्ल ल्प जि, अदर नडुवॆलक्ष्मियन्नू “कल्याण गुण गण श्रीनल्लभ”,ऎन्दु हेळिरुत्तारॆ. अनन्तर “एनं भूत भूमि नीळा नायक” ऎन्दु अतिडेश माडिरुत्तारॆ. अदरिन्द भूनिस नीळॆ ल ट् क् त् han dea ; स । p श्रीमद्रहस्यत्रयसाकी 832 इरक्कॆ समाधानवन्नु “द्वय निवरणमान?ऎन्दारम्भिसि,“व्रृत्सॆत्ति यालुम् आहकृडवदु” ऎन्दु आचार्यरुहेळिरुत्तारॆ. हॆ श्री मत्स्रदवु नारायण पदक्कॆ विशेषणवागि श्रुतियल्लि हेळिरुवुदरिन्द लक्ष्मिगॆ. पतिय हागॆ उपायॆत्वननन्नु गद्यदिन्दलू भगवधा सष्ट्रकाररु तोरिसिरुत्तारॆ. ऎल्लि ऎन्दक्कॆ “अर्थिकल्पक आसत्सख, श्रीमन्नारायण, अ शरण्य पस ऎम्ब वचनदिन्द, “श्री मन्मारायण” ऎम्बुदु उपायॆत्व परवाद पूर्व खण्डदल्लिरुव विशेषण नारायण पदानुवादवु. महाविभूते, श्री मन्नारायण्य श्री वैकुण्ठनाथ”ऎन्दु ह अनुगुणवाद विशेषणीय वर्गदल्लि हेळलड्बुव श्री नुन्नारायॆण, ऎम्ब पदवु. उत्तर खण्डदल्लिरुव सविशेषण नारायण पदानुवादवॆन्दु हेगॆ निश्चयिसॆल्सडुत्तदॆयो हागॆ अर्थिकल्पक, अपत्सृख्य आशरण्य शरण्य ऎम्ब प्रापकत्वानुगुण विशेषण वर्गदल्लि श्री मन्नारायण -ऎन्दरि उपादीयनूनवाद पदन्र, श्री मानाद नारायणनिगॆ शरण्यत्तवन्नु तिळिसुत्तदॆ. आन्दरॆ लक्ष्मि (नारायणरिब्बरिगू उपास्यत्ववु कण्ठोक्त. केवल नारायणनिगल्ल, ऎम्बुदु द यमन्त्रज तर्क खण्डस्कृवाद श्री मन्नारायणवॆम्ब सदद तात्स र्य वॆन्दु निर्भाधवागि निश्च यिसल्प डुत्तदॆ, अद्दरिन्द सिद्धोषायत्हवु सकियॆ हागॆ लक्ष्मिगू उण्टु Roses गद्याभिप्राय. प्ररुवॆकारत वु मूशृत्व प्रयुक्त आकारदिन्द लक्ष्मिगॆ आधिक- उपाय परवाद श्री मत्पशतिददिन्द, शृणोति श्रानयुति आर्शनादवन्नु तानु केळि, तन्न पतियु किविकॊट्टु केळुवन्तॆ अवनिगॆ तिळिसुत्ताळॆम्ब व्रत्सत्ति, सिद्धवाद पुरुष कारत्वॆवु मॊदलु हेळल्पट्टितु. पतिय हागॆ उपाय भूतॆयूद लक्ष्मिगॆ प्ररुस कारत्ववु हेगॆ सरहोगुत्तॆडॆ पुरुष ‘कारत्वॆवु स्वतॆन्त्ररल्ल दनर कॆलसवल्लवे’ - गळॊडनॆ साम्यवे हेळिदन्तागुत्तदॆ.मेलू लक्षि युपॆरुषकार भूतॆयागिद्दाळॆम्बुदरिन्द मात्रॆ मोक्षोपाय कोटओयल्लि सेरिसिद्दाळॆये हॊरतु पतिय हागॆ साक्षात्थि िद्धॊ ीपायॆळल्ल. इद्यूभगव न्मारायॆण”, ऎन्दारम्भिसि श्री च र्थ व्याखा, नदिन्दलू तिळियल्ल डुत्तॆदॆ. इल्लि पुरुषकार पर वागि मात्र हेळिरुत्तॆदॆ, ऎम्बुदु ed तक्कद्दु. आद्दरिन्द श्री भाष्यकारर दिव्य सूक्क्यनु सारवागि सर्व पूरण वचनवु नेतॆव्यवॆन्दु शङ्कॆ, ऎ कॆ शङ्किसबारदु. बा यॊगि नित्य सिद्धवाद सश्ट्मीत्वव वन्नु परिपालनॆ माडुव लक्षि बय अवनिगॆ पंाधीनळागि पुरुषकारत्तनन्नू सहिसुवुदु आवळ सू तन्त्र कु बाधकवागलारदु. नारसदार्थ दल्लि लक्षि सत कुत्त. मेलॆ हेळिरुवुजिल्ला सरियल्लवॆन्दु भ्रविंसबारदु. नार शब्दक्कॆ “नरसम्बन्धि? ऎन्दु व्यत्पॆत्ति. नरशब्दवु “जह्मुः नारायणोनरः” ऎन्दु भगवन्नामहपर, नरेण सम्बन्धवु नियाम्युत्वादिगळिगिन्त, विलक्षणवाद उभय सिद्धवाद शेष शेषि भाववु. तादृशवादि प्रकारस्रकारिभानवु समानाभिप्रायिकत्तरूसवादद्दू उपनन्न. आद्दरिन्द जीनकोटि “प्रवेश शङ्कॆगॆ अनकाशविल्ल. “एनम्भूतभूमि नीळानायक ऎम्ब वाक्यदिन्द भूमि नीळिगळिगिन्त लक्षि हि अतिशयवु द्योत्यवागुत्तदॆ. साम्यवल्ल. “एवं भूत” ऎम्ब शब्ददिन्द पत्न्नीत्वनिबन्धन पारार्थ्य मात्रनन्न्नि हेळुवुदु युक्त. पाराथण्यनवु लक्षि कैगॆ ऐच्छिक. भूमिनीळॆगळिगॆ स स्वाभाविक. इदं प्रॆमाणान्तॆरगळिन्द तिळियल्पडुत्त दॆ. “शक्ति चक्रस्यनायिका” ऎम्ब प्रमाणदिन्द लक्ष्मियु भग वन्तन शक्ति शब्ध वाचैॆगळाद पत्नि गळिगॆ, नायिकॆ- यजमानि… आद्दरिन्द लस्सि गॆ हेळल्ल बट्ट उपा य्दत्व£ रूप पारम्यक्कॆ । एनू कॆय्द. मूलमुन्राधिकारः अथ आका रस्य लुप्त चतुर्थ्यर्थमुपदिशति. इज्नु प्रथमाक्षरम् चतुर्थ ै फॆ वचनान्न माय् विभक्ति लोसवर् पिरन्नु कड क्रि रदु. अबॆज ने ऎन्निल् ?_परमाता “वुक्ळु स्वात्मानै समर्पिकृ निधिक्किर निडत्तिले “प्रण वत्ति, मन्त्र माह निधिक्सि ृयालुम्, इदुक्कु ट् ीयार्थ प्रकाशं प्राप्त माजि र् इदिल् समर्पणीयनान आत्मा तै तीयास्वरत्ति ले प्रका शिक्सै fe इदुक्कु उद्दॆ % शमान परब्र ह्मम् प्रथमताक्षरत्ति प ल् प्र कृ तियाले तोत्तु हॆ यालुवन्त् उदॆ सेश्य का सत” युव् क वस्तु वै जतॆ समानाधिकरित्तु प्र योगिक्रॆ उचॆतमल्लानयालुम् उदॆ सश्यकारकत्तु कु अनुरूपनान चार्ट् विभक्ति यॆ इन्निडत्तिले कॊळ्ळप्रास्तम्. प्रथनु तृ तीयाक्षरज्ल ळ्ळ समानाधिकरणज ळा हक्कॊ ०डु जीव परमात्मा- क्स ळुडै य अकारार्थदल्लि सेरि लउुप्तवागिरुव “आय” ऎम्ब चतुर्थी विभक्तिय अर्थ अनन्तर आकारार्थद मेलॆ बन्दु लोपवागिरुव चतुर्थी विभक्तिय अर्थवन्नु तिळिसुवव रागि इङ्गु प्रथनताश्षरिम्. ऎन्दारम्भिसि आनुग्रहिसुत्तारॆ. आदागि इल्लि “अ? ऎम्ब प्रथमा क्षरवु “आय” ऎन्दु चतर्थै )कवचनान्तवागिद्दु विभक्ति लोषवु एर्पट्टु “अ? ऎन्दागिदॆ- अदॆङ्गने ऎन्नि ल् इत्यादि-इदु हेगॆन्दरॆ परमात्मनिगॆ जीवनु तन्नन्नु समसि- -: सबेकॆन्दु, तैत्रॆ रीयदल्लि हेळिरुव न्या सविद्यॆयल्लि “ओमित्यात्मानं युञ्जीत” ऎन्दु प्रणववन्नु करणमन्त्र वागि विधिसिदॆ. ई मन्त्रक्कॆ अनुष्ठॆ ीयार्थ स्रकाशत्ववु-अनुष्ठिसल्पडुव अर्थवन्नु 30स प्रास्तवादद्दु. ई प्रॆणवरल्लि म जीवात्मा “म्” ऎम्ब मूरने अक्षरदल्लि प्रकाति सुत्तानॆ-हेळल्पट्टद्दानॆन्दर्थ, ई सनुर्स्नणक्कॆ उद्देश्व भूतवाद सरब्रह्मवु प्रथमाक्षरवाद आयु? ऎम्बल्लि… “आअ? स् प्रकृतियिन्द तोरुत्तॆदॆ. उद्देश्यकारकवनु बु समर्पणीय वस्तु वन्नु अ, म्, ऎन्दु समान विभक्तिवागि प्रयोगिसुवुदु उचितवल्लनाद्दरिन्दलू, * ज्वेश्यकार कक्कॆ अनुरूसवाद चतुर्थी विभकि यन्नु इल्लि अङ्गीकरिसुवुदु योग्यवादद्दु. आय्क म् अकार वाच्यवाद सर ब्रह्मक्कॆ मकार वाच्यनाद जीवनु समर्स्नणीयनु, ऎन्दु आङ्गीक७सु वुगु युक्मनं९ इं इलि तात्पर्य. न्् “ओमित्यात्मानंयुञ्जीत? ऎम्बल्लि समर्नणीयवु हेळल्पट्टिल. बेकॆ एनॆन्दरॆ,जीवपरमात्म रुगळिगॆ ऐक्यभाववु विधिसल्पट्टिदॆ. «युजि इयोगे ऎम्ब धातु अदर प्रकार अ म् ऎम्ब परमात्म जीवर ऐक्क्यवु विधिसल्पडुत्तदॆयाग्दरिन्द “अ. म्” ऎन्दु समान विभक्तिकवे आङ्गी करिसतळ्ळरन्पि आग अकारार्थ भिन्ननल्लगण मकारार्थवॆन्दु फलिसुत्तॆडॆ परमात ऒनू जीवनू ऒन्दे, ऎरडल्ल, ऎम्ब अद्वॆ लतॆ मतवु सिद्धिसुत्तदॆ” ऎम्ब मतवन्नु प्रथम त तीयूात्षरागळ- इत्यादि अनुवाद माडि स न माडुत्तारॆ. आदागि प्रथनु त्न ैतीयाक्षरगळाद अ, म्, ऎम्ब वन्नु समानाधिकरणगळागि -समानवाद स्रथमा विभक्तियिन्द निति वगळागि - अङ्गीकरिसि जीव परमात्मर स्न ऎरॊपैशक्यवु अन्दरॆ परमात्मने जीवनॆम्ब ऐक्यवु, इल्लि हेळल्पडुत्तदॆ ऎम्ब कुदृष्टि a ah ब् ब् क्र वरि” पापि गश्छा. क 7 TANS CEN Yr BN 65% 47471 We Re टट श्रीमद्रहस्यत्र्रयसारे 854 स्वरूपैक्यम इज्लु शूल्लप्पडहिरदॆन्रुम कुदृस्टि पक्षत्तुक्कु बहु प्रमूण विरोध मुम् समभिव्याहृत नमश्शब चतुर्थिहळुडॆ,.य स्मर सार्थनिरोधनुनु"नरुम्. ऐ ल व इदु प्रणवत्तॆ सधनुस्टाहवुम् आत्मा नै शरमाहॆवुम् ब्रह्मत्तै इलक्काहवुनर् आत्मसमर्पणत्तॆ लक्ष्य वेधमाहवुम् वहुत्तु शॊल्लुहिर वाक्यत्तालुम् सिद्दम्. प्रजमे शेषशेषिभानमुनुसन्धेयनं् इज्बु भर समर्स्पणम् पॊरुळाम्पोदु स्वतन्त्र प्रणवत्तिर् कण्ड चतुर्थियिरृडिये गळाद आज्वि तम कै, बहु प्रमाण विरोधगळू मुण्डॆ सेरिद हागॆ हेळिरुव नमशृब्द, नारायण शब्ध, चतुर्थिगळ स्वरस्सवाद अर्थक्कॆ विरोधवू उण्टागुत्तदॆ. बहु प्रमाण… निरोधगळु हेगॆ ऎन्दक्कॆ “तयोरन्यः सिप्पॆ लं, स्वाद्वति,”-अवरिब्बरल्लि ऒब्बनु आ मरद निस्फैल हॆण्णन्नु रुचियागि तिन्नुत्तानॆन्दु, जीवनु बेरि, ईश्वरनु बेरॆ ऎन्दु हेळिरुव वचन विरो धवु ऐक्यवन्नु हेळिदरॆ एर्पडुत्तदॆ. हागॆये, “पृथगात्मानं प्रेरितारं चमुत्ता,” जीननू, प्रेरकनाद ईश्वरनू बेरॆ ऎन्दु ध्यान माडबेकु, “उत्तमः पुरुष स्त _न्यः-क्षर शब्दवाच्य नाद बद्ध जीवनिगिन्तलू, अक्षर शब्द वाच्यनाद-शुद्द जीवनिगिन्तलू, पुरुषोत्तॆमनु बेरॆयाद वनु, “मिथ्य तदन्य द्रव्यंहि नैतित्र्य द्रव्यतांयतः”- जीवनू ईश्वरनू बेरॆ बेरॆयाद तत्व गळु. जीवतत्ववु ईश्वर तत्ववागि बिडुत्तदॆ ऎम्बुदु सुळ्ळु, इत्यादि “समभवाहृत नमशृब्द नारायण शब्द चतुर्थिहळुडैय स्वरसार्थनिरोधमुव् वरुम््-ननुशृब्ध्दश्च नारायण शब्धश्च चतुर्थीच ऎन्दु द्वन्द्व समासॆ. नमश्शब्दद स्वरसार्थवु प्रह्वीभाव, जीननिगू ईश्वर निगू स्वरूसैक्यवन्नु हेळिदरि प्रह्हीभाववु उण्टागुवुदिल्ल. नारायण शब्धद स्वरसार्थवु नारगळिगॆ (जीतना चेतनगळिगॆ) अयन वासस्थाननॆन्दू नारगळन्नु अयन वासस्कानवागि उळ्ळवनु ऎम्बुदू, ऐक्य पक्षदल्लि निरोधिसुत्तदॆ. चतुर्थिगॆ शेषत्ववु, अदर कार्यवाद कैङ्कर्य वु, स्वरसार्थ. अदू ऐक्य पक्षदल्लि विरोधिसुत्तदॆ. प्रणवदल्लि सेरिरुव अकारवु चतुर्थेक वचनान्तवॆम्बुदु श्रुतियिन्दलू सिद्धवॆन्दु इदु प्रणनत्तॆ 5 धनुस्साहवुम* इत्यादि अनुग्ग हिसुत्तारॆ अदागि “सप्रणवो धनुश्शरोह्यात्मा ब्रह्म तल्लक्ष्य मुच्यते अप्रमत्तेनवेदृव्यं शरवत्तॆन्मयो भवेत्, ऎम्ब श्रुतिय प्रकार करण मन्त्रवाद प्रणवनन्नु धनुस्सागियू, मकार वाच्यनाद आत्मानन्नु बाणनन्नागियू अकार वाच्यनाद ब्रह्मनन्नु लक्ष्य-गुरियॊगियू, आत्म समर्न्पणवन्नु गुरिगॆ हॊडॆयुनन्तॆ हेळिरुव प्रकार, जीवनन्नु बाणनन्मागियू ब्रह्मनन्नु लक्ष्य गुरियॊगियू विङ्गडिसि हेळिरुव वाक्यदिन्दलू भेदवु सिद्ध. इदरिन्द जीव ब्रह्मरिगॆ ऐक्यवन्नु हेळलागुवुदिल्ल. “श्ररवत्तॆन्मयो भनेत् ऎम्ब वाक्यवु बाणवु लक्ष्यक्कॆ हॊडॆयल्पट्टिन्तॆ जीवनु ब्रह्म सम्भन्धषन्न्नु पडॆयुत्तानॆन्धर्थ. ऐक्यवल्ल ई आत्म समर्पण श्रुतियिन्द, आकारद मेलॆ चतुर्थि विभक्तियु एरि लोपवागिदॆ. ऎम्बुदु (मुण्डक श्रुति) सिद्ध. अष्ट्राक्षरदल्लि समर्पण परयोजनॆयिन्दू स्वरूस पर योजनॆयॆन्दू ऎरडु उण्टु आदरल्लि समर्पण हर योजनॆयल्लि चतुर्थिगॆ सम्प्रदानवु अर्थनॆन्दु इङ्गु भरसमर्पणवनु् 835 मूलमन्राधिकारः इच तुर्थिकु मर्थमाहक्क डवदु. इज्लु प्रजवम् परशेषतैकरस स्व रूप प्रतिसादन परमान पॊरळिर्ल् इच्च तुफी तावर्थ्य त्व निवक्तिक्टै याले च परमात्माक क्कळुडै य शेषशेषि भावव प्रकाश्य नूहैयाल् इ सर्व कीनियात नीश्व नै सत्त श्नतान् निरुपाधिक शेषमानपडि अनुसन्धेयवमर्. प्रणने शेषि शेषयोमध्यॆ € सम्बन्धाभिधानं कथमित्य त अह 1) त्वंवे ऎनु स्वा नियतानसर्रेश करन् तुडर्न्नु पिडित्तालुम’ “अहं नुळऎन्रु तिमिरप्पृ PE NEEL कावा SS ES SSS ऎन्दारम्भिसि अनुग्रहिसुत्तारॆ. अदागि अष्ट्राक्षर घटितवाद ई प्रणवदवल्लि भरसमर्पणवु अर्थ वादकि स्वतन्त्र प्रणनत्तिल् चतुर्थियिरृडिये . “ओमित्यात्मानं युञ्जीत” ऎम्ब आत्म समर्सणरल्लि विनियुक्कवाद चतुर्थिय हागॆ ई चतुर्थॆगू संस्रदानार्थवु आहकृड वदु-आगुत्तॆजि इङ्गुप्रणवम् - ई अष्ट्राक्सर मन्त्रदल्लि कूडिद प्रणनवु परशेषतैक रसस्तरूप प्रतिषादन परवून पॊरुळिल्-सरनाद भगनन्तनिगॆ शेषनागिरुवुदे तनगॆ प्रीतकरनॆम्ब जीव स्वरूप प्रति पादन परवाद अर्थदल्लि आय ऎम्बल्लि चतुर्थिगॆ सम्प्रदानवु अर्थवल्ल. मत्तेनॆन्दरॆ तादर्थ्यवे आ आग भगवन्तन प्रयोजनक्कागिये जीवनु इद्दानॆ आन्दरॆ आवनिगॆ शेषभूतनागिरुवुदे जीवन स्वरूस. ई अर्थदल्लि तादर्थ्यवन्नु विवक्षि- सुवुदरिन्द आत्म सरमात्मॆर शेष शेषि भाववु 1.1! रिन्द. निरुपाधिक सर्व शेषियान इत्यादि निरुपाधिक कारणविल्लदॆ. स्वरूपतः सर्वरिगू शेसियूद ईश्व रनॆप्पत्त ईश्वरनन्नु कुरितु अन्दरॆ ईश्वरनिगॆ तानु निरुपाधिकशेष कारणविल्लदॆ स स्वरूपतः शे He अनुसन्धेय शेषत्वक्कॆ विषयवाद जीवनन्नु “म” कारदिन्द सिर्देशिसिरुवुदक्कॆ मॊदले शेषत्वरूप धर्मवन्नु “आय” ऎम्ब तादर्थ्य्य वाचक चतुर्थियिन्द निर्देशनमाडिरुवुदक्कॆ कारणवेनॆन्दरॆ
- “त्वम्मॊ” ऎनु) इत्यादि-ऎन्दु, स्वाविं याद सर्वेश्वरनु जीवनन्नु नोडि, नीनु ननगॆ दासभूतनु ऎन्दु तन्न स्वामित्तवन्नु तोरिसि होगि हिडिदुकॊण्डरू, जीवनु “अहम्मे?” ] त्वमे$हम्मे कुतक्तत् तदपिकुतयतो वेदमूल. प्रमाणात् एतच्चा सादि सिद्धा त् अनुभव विषयात्तर्हि साक्कोश एव । क्वासोशः कस गीतादिषु ममविदिः कोत्र साक्षी pe त् त्रि नृकलहे मृग्य मध्यस्थ वत्वव मु पराशरभट्टर मुक्तक श्लोक, शीरं गनाथनु अभिषेक समयदल्लि तुळसी मालॆयन्नु धरिसि अभिषे माडि स्न नोडि ऒन्दु. शपथवन्नु माडुव नन्तॆ काणुत्तीया ऎन्दु पराशर भट्टरु अनुसन्धान माडिदरु आदागि भगवन्तनु जीवनन्नु नोडि नीनु ननगॆ दासनु ऎन्नलु जीवनु ``नानु ननगे सेरिदवनु” ऎन्न्नलु अदु हेगॆ ? ऎन्दु. भगवन्ततु. केळलु, निमगॆ हेगे नानु सेवकनु ऎन्दु प्रतियागि जीवनु केळलु, वे प्रामाण वन्नु भगवन्तनु ऎत्ति तोरिसलु, जीवनु नान » आनावियागि स्वतन्त्रनॆम्बुदु अनुभवदिन्दॆ सिद्ध वॆन्दु हेळलु भगवन्तनु आगाग्यॆ नानु अदन्नु आक्षेपिसुत्तिद्देनॆ, ऎन्नलु, ऎल्लि ऎन्दु जीवनु केळलु, “गीतादि गळल्ल” .०दु प्रत्तुत्तरवनु भगवन्तनु चा ननगू अदु गॊत्तु आदरॆ साक्षिगळन्नु तिळिसि ऎन्नलु, टं जू पण्डितॆ सृक्तिगळु’ ऎं. भग-न्तनु हेळलु अवरु न निन्न्न पक्ष पातिगळु ऎन्दु जीवनु हल् आनन्तर ई कलह भगपंर्त- मृग्मव-धृस्तवत्त्व अन्दरॆ शवथवन्नु माडुवीकिद शिपफमःडि तन्न स्थामित्ववन्नू जीवन दासत्व वनू स्था पिसुवन्तिद ऎन्दु तात्चर्म, गा 17 नडि! ण्णु महाज्वार निपि ुकिरदाहैयाले, निशेषत्मा ले असतृल्प नान विजि तीवात्मा’ वै शेषत्ला २नुसन्धानम् उज्जि इदिन् प्राधान्यम् पा तोत्तुहै हॆ का डॆ धर्मिक्ळु मुन्ने शेषियोडे सम्बन्धत्त्वै चॊ ल्लित्तु. तदेव प्राधान्यं कारिकॆया सङ्गृह्हा ति. SN ORR pore ऎड ST: ह् श्रीनुद्रहॆस्कत्त्रयसाके 826 भगवतः सर्वशेषित्वविंवल्ल्म्म्य अपि सर्व शेसित्व मस्स्यैव. इप्पडि योश्वर्र सर्वशेषियाम्पीडु 1) “अस्का ममच शेषं हि विभाति रुभयात्मिका । निश्चिते परशेषत्वे शेषं सम्परि पूर्यते । अनिश्चित पुन स्तस्मिन्नन्यत्सर्त मसत्सममः1691 इति श्रुति शिरसिद्धं मच्चा स्र्रेष्टसिमानद॥ ऎन्रुम् ह “उभॆयाधिष्कानं चैकंशेसित्त ०”ऎन्रुम् शॊल्लंहिरपडियेसपत्लीकनायिरुक्बुम् नानु ननगॆ दासभूतनु, ऎन्दु तिमिरप्पण्णु म् इत्यादि कॊबि ) निन्द हेळिकॊण्डु अहङ्कार युक्तनागि रूर सरियुव असत्यॆल्सनाद ई जीवनन्नु भगवच्छीषत्वानु सन्धानवु उज्जीविसु वदरिन्द इदर प्राधान्यवन्नु तिळिसुवुदकोस्टर धर्निक्सु मुन्न शेषत्व सम्बन्धक्कॆ धविर्नि याद `अन्दकॆ. निषयभूतनाद जीवनिगिन्त मुञ्जॆ शेषि योडे इत्यादि-स्वामियाद ईश्व-नॊडनॆ सम्भन्धननन्स “आयॆ” ऎन्दु हेळिदॆ. निशि के परशेषत्ते-ऎन्दु ई शेषत्वानु सन्धानने पुरुषार्थसाधकगळल्लि प्रधानवादद्दु, hed ऎन्दाकॆम्भिसुव कारिकॆयिन्द तिळिसुत्तारॆ. अदागि परशेषत्तॆ € तनगॆ मेलूदननाद » भगवन्तनिगॆ शेषभूतनॆम्बुदु ’ निश्चयवादरॆ प्ररुषार्थोसषयोगियाद इतर गुण जातगळु पूर्कियॆनत्कि हॊन्दुत्तवॆ. अनिश्चिते पुनस्तस्मिन्-आ पर शेषश्ववु निश्च यविल्लदॆ होदरॆ अस्यत्सर्नं इत्यादि पुरुषार्थ साधकगळाद’ इतर गतिणजाशगळॆल्ल आसशृल्पगळागुत्तवॆ. . अदागि पुरुषार्थ साधनवु उऊम्बागकिवुदिल्ल . दिव्य दम्पति गळिब्बरू सेरि सर्व शेषिगळु. शेषित्सवु व्यासज्यनृप्तियिन्द त ऎन्दारम्भिसि निरूपिसुत्तारॆ. दिव्य दम्पःिगळिब्बरल्लियू आनयिसुत्तदॆ अदागि ईश्वरनु सर्वशेषि यागिरुवाग 1) ऎन्दु इप्पडि ईश्वरन् अस्कामनाच इत्यादि इनळिगू ननगू उभय Ac विभूपयू नित्य विभूतियू-चेतना .चजेतनगळू शेषगळु आधीनगळु. इति श्रुति शिरस्सिद्दं इदु- पेदान्तगळल्लि सिद्धवादद्दु. सञ्चरात्र संहितॆगळ्लियू “नियंश्रीच ..तथेश्वरी” इत्यादिगळल्लि सिद्धिगळु. 2) मचा स्त्र €षु उभयाधिषा नं चै कं शेषित्तम उभयं, आधिष्ठानं आश्रयं यस्क्यतत्, शेषित्ववु लक्ष्मी नारायण रिब्ब कन्न आश्र्र यिसिदि. द्वित्वादिगळकागॆ जगन्नि गूपित एकशेषित्वव व्यासज्य नृत्तियिङ्ग लक्ष्मि नारा-सुणरिब्बरल्लियू इद्द नङ्गु तात्पर्य. .इनुं शॊल्ल हिरपडिंये es By हेळुवन्तॆ : _ विष्टक्सेन संहितॆ 2) षडर्थसक्षेप, ६37 मॊूलमुन्राधिकारः अग्नि ेसोनूयादिहळिर् पोले आत्म! हनिरु च ेश्य देवतात्व मिरु वरुक्बुम् कूड नॆन्रु तोगिगहॆ काह केषिहळिरुवरायिरुक्क केसित्त नेक मॆन्सि रदु. मध्यमाश्षरत्तै लक्ष्मी वाचकमाह च्हॊ ल्लुहिर कठश्रुति वाक्य. सरामर्शित्ता ल् इरुवरै तात प निम्वाता शेषमॆन्रु नुडवत् शाब्द wh: SEE BEL EEE AME SS HN . 1 44 पत्मीकनागिद्दानॆ. अग्नि सोमियादिहळिर् पोले इत्यादि-आग्नी षोमीय यागदल्लियू आदि शब्दाग्र ह्यवाद ग यागरळल्लियू देवतॆगळु इब्बरागिरुवाग हॆनिरुजी श्च देवतात्ववु इब्बरू सेरिद ऒन्दागिरॆनन्तॆ, आत्म यागदल्लि आत्म] हविरुद्देश्व देवतॆगळु लकि क्लि नीनारायॆणरिब्ब रू आगिरुवाग शेषित्ववु वासज्यवृत्तियिन्द्क वकनॆन्दु हेळल्पडुत्तदॆ. निरोध परिहारदल्लि लक्ष्मी न यणनिट्टनिगू एक शेषित्व योगवु. हेगॆ- सरि हॊगुत्तदॆ. ऎन्दु- केळिकॊण्डु. ऒब्बनिगेनॆ निरुपाधिक सर्व शेषित्व, इतररिगॆ ‘तॆत्सम्बन्धदिन्द शेषित्ववु : तॆथगीनवागि औपाधिकनॆन्दु शङ्किसि “अस्पाममच सेषंहि विभूतिरुभयात्मिशा” इत्यादि स्पैमाणगळल्लि उपाधियनन्न्ट्सु हेळदॆ इरुवुदरिन्द शेषित्सवु उभयरिगू समाननादद्दु ऎन्दु तिळिसिरुत्तारॆ. “पतिं विश्वस्य” ऎम्बल्लियू एकवचनवु. स्रणन. प्रथनाक्षरद मेलिरुव चतुर्थि, विभक्तिय एक नचनवू, याग कर्तृत्ववु यजमान मत्तु. अवन सत्ति. इब्बरल्लियू व्यासक्तवागिरुवाग “स्वर्गकामोयजेतॆ? ऎन्दु एक वचन प्रयोगविरुवन्तॆ, उपपन्न्न प्र “तदन्त र्भावात्वां नॆसैथ गभिधत्ते” श्रुति रनि, ऎन्दु भगवन्तनिगॆ विशेषण विशिष्टळागिरुवुररिन्द श्रुतियू लक्ष्मियन्नु प्रत्येकवागि हेळुवुदिल्ल वॆन्दु विशिष्ठॆ ब भकक्वाभिप्रूयदिन्दलू, इदु. उपपन्न आद्दरिन्द लक्षि को नारायण रिब्बरिगू निरुपाधिक सर्व शेषित्तॆव्र उप सन्नवेबुरु सिद्धान्तवॆन्दु अनङ्ग्ग ‘)हिसल्पट्ट दॆ. इदरिन्द सति शेषत्ववु पघ्ठिगॆ अबाधितवागि मकारदल्लि सति निरूपित शेष ओवन्नु आश्रयिसि जीव वर्गदल्लि लक्ष्मियन्नु सेरिस बेकॆन्दु हेळुववर मातु सरियल्लवॆन्दु तिळिसल्बृओ ट्रक् दिव्य दंसतिगळिब्बरल्लि लक्ष्मिय स्वेच्छॆयिन्द भगवन्तनिगॆ शेष वागिरुवुदु प्रत्येकवादद्दु. अवरिब्बर समानाकारवाद इच्छा तर दिन्द सर्व जीव वर्गगळु अवरिब्बरिगू शेषवागिरुवुदु अदक्किन्त बेकॆ. ई शेषत्ववु श्री विशिष्टनिगॆ प्रत PRS हद इ लक्ष्मिगू, पतिय हागॆ निरूपकत्ववे हॊरतु आश्रय त्ववॆल्ल, प्रवेशविल्ल. आद्दरिन्द प्रथमाक्षरदल्लि मकारार्थ वर्गदल्लि परम शेषि अवळिगॆ तत्ववु प्रनेशविल्ल. निशिष्ठवागि प्रथमाक्षरदल्लि सङ्ग्रहीतवु. परम शेसितत्वदल्लि जीवरिगॆ मक ताक्षिरत्ति 8. इत्यादि मध्यमाक्षरवाद- “उग ऎम्बुद “अकारेणोच्छते विष्णुः इ. सर्न लोकेस्वको हरिः। उद्द्यृता विष्णुना लक्षि क्स्मेः उ इरेणोच्य ते तथा ॥ मकारस्तु तयोार्दासः इति प्रणव लक्षणम्!॥” ऎम्ब कठश्रुति वाक्यवन्नु नरानुर्किसिदकि लक्ष्मि न नारायणरिब्बरिगू ई जीवनु शेष भूतनॆबुदु शाब्द, मकार न्लौहृनाप आदागि बाधकनिल्लदिरुवुदरिन्द. शेषितत्वि वाचकनाद “अ “अस्क्या मुमचकेषंहि” ऎन्दनु साधकान्तर बलदिन्द परवु ऎम्ब आक्षरदल्लि श्री विशिष्ठवाद. तत्ववु वाच्यवागिदॆ. “विशिष्टा न्वयिति स् ज् CN 51730ि 35% – Su AAT PE eC a Le a a फ्रीनुद्रहॆस्य स्रयॆसारे 838 नश्च विशेषणेप्यन्वयो न्यायः” ऎन्दु दिव्य दंस तिगळिगॆ आत्महनिरुद्दॆ (श्य देवतात्तवु समानवॆन्दु हेळिरुवुदरल्लि निप्रतिसत्रियु कूडदु. श्र्रुत्यन्तॆरगळल्लि दिव्य दंसतिगळिगॆ स्वामित्ववु समानवागि हेळिरुत्तदॆ. “मॆकारस्तु तयार्दासः” ऎम्बुदु आश्रुति. इदरिन्द पूर्व योजनॆयल्लि लक्ष्मिगॆ शेषित्तवु आर्थ. ई योजनॆयल्लि शाब्दनॆन्दु हेळुवुदु, सरियल्ल पूर्व त्रवू “तदन्त र्भावान्त्र्वां नप्न शधगभिधत्तॆ € श्रुतिरपि” ऎन्दु एकाभिधानदिन्दले..स्रकार प्रकारि भान दिन्द इब्बरू उपस्मि तरॆम्बुदु आरम्भदिन्दले शाब्दवागि समर्थित, नीवु हेळुवन्तॆ पूर्वदल्लि आर्थ, ईग शाब्दवॆन्दु हेळिदरॆ पत्नी सॆम्बन्थम्” . शाब्दर्म, ऎम्ब रीतियल्लि श्री सूक्तियु इरबेकागित्तु “इरु वरैयनु पत्त, इव्वात्मा शेषमॆन्रुनिडम् शाब्दर्म? ऎम्ब श्री सूक्ति यिन्द विशेषण विशेष्यगळिन्द शेषिशेषगळॆरडू शाब्द आद्दरिन्द विशेषण निबम्भनवाद शेषित्ववु औप्पाध्ध कवु ऎन्दु श्रुति विरोधवाद अर्थवन्नु कल्पि सकूडदॆन्दु मेलॆ हेळिद निषयनन्सेधृडीकरसुत्तारॆ. शेषत्व वतावदु इत्यादि शेषत्व वॆन्दरॆ. तनगॆ ऒन्दु उसकारनन्नु निस्त्रधाननागि पडॆयुवुदॆन्दल्लदेनॆ सरोपकारार्हवागिरुवुदु. इत्तॆ इत्यादि-इदन्नु सरगतातिशयाधानेच्छ्चया उपादेयत्वनोन यस्यस्वरूपं सॆ शेषः सरशैेषी,ऎन्दु भगवद्गा )स्यकाररु अनुग्रहिसिरुत्तारॆ. ई लक्षणदल्लि तनगॆ स्पधाननाद. प्रयोजनवु निनर्तिसल्पडुत्तदॆ. असधानवाद प्रयाजनवु तदायत्तवागि लभिसुवुदु छाधकविल्लवॆन्दर्थ. इव्विडत्तिल् इत्यादि ई «उ’कारवु लक्षि ीवाचकवागि हेळल्पट्ट ई योजनॆयल्लि, श्रुतियल्लि हेळिद “ yond » ऎम्ब षस्ट्री वचनवु लुस्त. इल्लि सम्भन सामान्यदल्लि स्रवृत्तनाद सदवु प्रमाण सिद्धवागि अनेक्षितवाद. विशेषदल्लि .विश्रमिसुत्तदॆ. ताधर्थ्य नताहिर इत्यादि तादर्थ्य वॆम्ब उपयुक्त वाद सञ्जात विशेषवु व्यक्तवागुवुदक्कोस्फर चतुर्थि! द्वि वचनवु एस ट्टु लोपवन्नु हॊन्दिरुवुदागि स्वीकरसऒहुदु. अस्ट्रोदु इत्यादि, आग लुपस्तॆ वाद चतुर्थि द्विवचनद विनरणवागि इब्बरिगू दासनॆम्ब शु)तियु एर्पडुत्तदॆ. शेसत्तार्थ विवरणम*, प्रणनस्य उकारार्थः. शेषत्वमावदु तनक्कॊरु उपकारत्तै प्रधानमूह पृत्तवन्रिक्के परोपकारार्ह माहै इत्त
- । ब धान त नोव यस्य स्वरूपं सशेषः परशैेषि ऎनु श्री भाष्य कारररुळिच्छॆ टि इव्रिडत्तिल्श्रुतियिल् तोत्ति नषप्लीद्विवचनवं् लुप्रम्.४ज्लु सम्बन्ध सानून्यत्तिल्ले प्रवृत्तॆ तॆ यान “ब्ब यानदु प्रमाण “सिद्द माय् अपेक्षितमान निशेषत्तिले विश्र निक कृडवदु तावर्थ माहित उपयुक्कमान सम्बन्ध विशेषम्, व्यक्तमाहैक्काह जतुर्थिसॆ द्विवचन मोरि लोपित्तु क्लिडक्करदा इहवुमावु्अप्पोदु उप्तमान चतुर्थीद्विवचन शु यॆ विनरणमाहिरुडु, इरुवरुक्कुम् दासनॆन्सिर श्रुति. 839 मूलमन्राधिकारः इप्लडि हनिरुद्दै श्यदेवता द्वन्द्रत्ति ल् हनिसु ) पोले इरुवरै यॆखवर्. पत्त इव्वात्मा शेषनॆनु नीडु इज्लु ह सशि आर्थम्, इवर्हळिरुवरुक्कु म् इवात्म्मा अनन्यार्ह निरुपाधिक कीषमॆन्र दायित्तु. उकारस्य अर्थान्तर मुम्पदिशति इम्मुध्यमाक्षरम् श्रौ तप्रयागत्ताले अवधारणपर मानपोदु इद्द , ०पतिहळ्ळॆ योन्नार्रु निरुपाधिक नससुन्रु शजिं )यान्ळुक्काह अन्य यागॆ व्यवजॆ च्छेद मिजकि € ल शाब्दम्, इत्ताले अन्यरैप्प त्रशेषत्वनर्स्न कूपस्पाह्र मन्रॆस्सु “निण्डतॆ 3, बाळ ल्लुहै याले यथा वस्थित इत्मज्ञा न मुड्ययवनळ्ळु तदीय पर्यन माह” डेवतान्वर स्वर्शं निवृत्त () मायितु. भॆगनदबिनुतमास भागनतकेष सत्व त्रा ले अन्य शेसत्त दोसं वारादॆन्रुनिडं प्ररुषार्थकास्मॆयिले शान्लोनम्् इप्पडि अन स्वयोगन्य नच्चि दम् शाब्द माहप्पॆ त्ताल् ARSC SSB ET, घरा… करन्त LL “आव् पाद रप 2 इप्टडि हनिरुद्देश्य देवता. द्वन्द्वन्त्रिल् इत्यादि- हीगॆ हविस्सिगॆ . उद्देश्यराद अग्नि सोमरॆम्ब इब्बरिगू ईविस्सु ; शेषवागु- सत इरुनक्केयम सट्रि लक्षी.नारायणरिब्ब रन्नू उद्देशिसि. ई आत्म शेस भूतनॆन्दु. हेळिरुवाग ऎन अनधारणनु अर्थात्सिग्ध. इनर्हळिरु वरुक्सम” इत्यादि- इवरुगळिब्बरिगू ई आत्मा अनन्यार्ह रिसनुपाधिक शेषनु इतररिगल्लदॆ स्वाभावकवागि शेष भूतनु. ऎन्दु सिद्धिसुत्तदॆ ; «१ कारिवु अवधारण नाचकनॆंऎ योजनॆ, इम्मुध्यमास्टरं इत्यादि- ई मध्यमाक्षरवु, “तडेवर्तं तॆदुसत्यमाहुः? ऎम्ब श्रौत प्रयोगदल्लि तणु ऎम्बल्लिय “उ”कारवु एनकारार्थवन्नु हेळुवन्तॆ अवधारणनरमानपोदु इत्यादि निवनकारवन्नु तिळिसुवुदागि ई लक्ष (नारायणकॆम्ब दम्पतिगळन्नु बिट्टु इतररिगॆ जीवन निरुपाधिक शेष्षल्पनॆन्दु शङ्किसदॆ इरलु इल्लि अन्य योग व्य वच्छै सबा निरुपाधिक शेष नल्लवॆम्बुदु- शाब्द. “उ” कारदिन्द स्थ सष्टवागि सन 4 इत्ताले- इत्यादि-ई आव धारणवाचक “उ’ कारदिन्द इतररन्नु कुरितु केत ैवु जीवनिगॆ स्वरूप प्रास्त्वल्लवॆन्दु हेळुवु >A तात क्क ly ~ षा दरिन्द यॆथानस्थितॆनान आत्म ना ननुळ्स ननिगॆ तदीय ब् भक्तर पग्यन्त देवतान्तर स्पर्शवु” निवर्त्यवॆन्दु सिद्दिसु 3 थः भगरदभिमतमान इत्यदि भगवन्तनिगॆ इष्टवाद भागवत शेषत्तदिन्द अन्यशेषत्ववु उण्टा गुवुदिल्लनॆम्बुदु पुरुषा २र्थकाष्ठाधिकारदल्लि निरूपिसल्पट्ट तु.. इस्पडि अन्य योग व्य वच्छॆ ीरम् इत्याधि हीगॆ जीवनु अन्यरिगॆ निरुपाधिक सम्बन्धविल्लदिरुवुदॆम्बुद २- शाब्द बागि स्पष्ट तस “ऎर्नट्टि मेलॆ, आयोग व्यवचॆ बरवु-भगवन्तॆसिगॆ शेषनल्लवॆम्बुदनक्कि न्यवजै (दिसुवुदु (निराकरिसुवुदु अन्दरॆ भगवन्तनिगॆ कीसनॆं दु हेळुवुदु ‘कालसङ्कोचनन्नु माडजि- इरुवुदरिन्द सिद्द. अन्दकॆ Ggश्रीमद्रहॆसैत्रयसारः 840. *® अयोगव्यवच्छेदमुम् कालसङ्कोचविल्लामैयॊारे- सिद्धनक्:’ इश्शेसतिक्तायोगर वृवज्छेदत्ता ले ईश्वरनुक्टु प । फक्सि प्यूनर.” निशेषणमाय्- - तोत्रिन; चेतन प्रव्य त्तुक्ळुम् अचित्तुकु प्पॊ (ले शरीरत्वं.प्रुकाशितम्… मङ्कि ५५ ९र ; जरि बरिं > तृतीयाक्षर’ निजा " अवशा नुसम्भेयनान ’’ जीवन ग सल. हकॆस्ळअडु’ उळ्तॆमान शेषत्वत्तु क्यू अत्रयमान सत्त vee सहित 4 ₹यॆं५ जङ्गि टि मळारस्य ’ ‘जीववाचकक्तॆ’ e प्प ्रमाणानि. p “इदु. -घटाक्ववाहसम नाथन्. 1नसुकारं. सा. न्य सेठ्? ५. ऎन्रुम्म्. जु 2) गा सञ्जाकाि ve नरमेश्व क संस्थितः कादिमान्तानां तत्वा त्म तॆ न सर्व द्रा ऎन्रु वर्स बटु अयोग व्यवच्छेदनॆम्बुदु शेषत्वक्कॆ यावागलारडूः सम्बन्ध- वनिल्लदिरुवुदु. ऒन्दू- समयदल्लि शेषभूतनु, मत्तॊन्दु समयदल्लि शेषभूतनल्लवॆन्दु. कालसङ्कोचननु माडदॆ. इरुवुदरिन्द, , जीवनु” सरमात्मनिगॆ. फिरुपाधिकवागि. यानवात्मॆभानि.शेसभूतन्नु. इच्छे षश्वायोगवृवचेद _ त्र्वा ले इत्यादि-ई शेषत्व आयोग- व्यवच्छेधदिन्दाशेसस्त्य सूबन्धविल्लवॆम्बादन्न्यु निनारिसुवुदरिन्द” शश्वरनिगॆ पृथक्. सिद्धृनर्ह निशेषणवागि-ईश्वरनन्नु बिट्टु. प्रत्येकवागिरलु अनर्हनागि आवनिगॆ… विशेषण. भूतनागि तोरिद ‘चेतॆन. द्रव्यक्कॆ. अचित् द्रव्धद हागॆ ईश्वर, शरीर स्ववु स्पकाकितवु. .’ “यस्यचेतनस्य. यद्रन्यं सर्वात्मनास्पार्थे नयन्तुं धारयितुञ्च’ कक्क तज्ञॆ सेसतैैकस्व रूप्भ्यू ५ तत्तॆस्य. शरीरं” , ऎन्दु. श्री, भाष्यकाररु, वेदार्थ, सङ्ग्रहदल्लि अनुग्रहिसिरुव रीतियल्लि जीवेश्व ररिगॆ. तण्डक्कॆ नान गळू फ् अयोगान्ययोग वृनच्छेदगळिन्द, सिद्धवु, ऎन्दु तात्पर्य. शरीरत्वं. प्रकाशितम”"-अकारवु लक्ष्मीनिशिष्ट नारायणनन्नु. तिळिसुवुदागि “मेलॆ निरूसिसिरुव्तॆ…’ i दरिन्द. ई.जीव शरीरत्ववु.. लक्षि क्लि भॆनारायणरिब्बरिगू सिद्धवु, भगनन्तन हागॆ. लक्षि आजु । चेतना. चेतनगळिगॆ अन्तः स्रविस्टॆयागि नियमिसुत्ताळॆन्दु. , भान. ह् » । छि] स्थ pe इ’ “मु कारवु जीवात्मवाचकनॆम्बुदर’ विवरणॆ, ए गन्द - अनन्तर’ प्रधाननाद `जेतनन्नु हेळुन”“मॆ’कारवु शेसत्वुक्कॆ आश्रयवाद सर्वनॆनू उस लक्षिसुत्तदि, ई “म?िकारवु. जीवात्मवाचकवॆम्बुदू,. 1) मङ्कारं-जीनभूतं5 शरीर ge IA TENYS नङ्गू 2) फेचाण्णानान्तॆ सञ्चानां पर्गाणां सॆरनोश्रर संस्थितः कादिमान्तानां शत्वाक्मत्तेन सर्वदा 1 ऎञ्जा’ (ऐदु अक्षरगळिन्द. कूडिद नॆर्गगळ कुदु, अव्रॆ “क” कारदिन्दॆ आरम्भिसि “मकार हॆर्फन्त. अष्टु सरमेश्वरॆिगॆ सदा तत्वरूसवागि इस्पत्तैदु सङ्ख्याकगळागिनॆ?] 841 सु ’ मूलमन्ता )धिकारॆः…
- भूतानिच- ;कवर्गेण चवर्गेणेनि म स कंस इदय ओड, ‘‘टनर्गेण ‘तवर्गॆण “जा 9 नॆगन्धादयस्त्र फ्रा ie 5 ईरि 8 हिदि हह, ’ मनःपकारेणैवोक्त ०फकारेण’ त्वहङ्कृति! । श्य ओळ बकारेण भा महान् प्रक त रुच्यते eee SR इ आत्मातु स मकारोयं. पञ्चविंशः- प्र कीर्ति तः ॥” ट् तत्वसागर, च संहितादिहळिले सञ्चविंशति तत्वज्नळुक्कुम्. ककारं मन्दलान… विरुपत्तॆ क्रैन्नु. अष- गळुम् इचकज्जि ळाह वहुत्तु : चॊ लुहैॆ याले सिद्धर. ९ इत्ताल्, जडत्वा चेतनत्वा दि दोषाश्र यज उन ‘इरपत्तुन नालु, तत्व च्ग ळि क्ळाट्जिलुम’ सर कारण नाहवुन् सरॆ रक्ष कनाहवुम्” सर्वशेषियाहवुन् सैमा त्तिल्’ तोत्तिन षडि ड्विंशक र्र ट्र लुमा sn. नक्कु “नेरुसाडु सिद्धि त्र दु-
- भूतानिचकनर्गेण चनर्गेणेन्द्रियाणिच ! हु टनर्गेण तवर्गेण ज्ञा श्ल कगन्धादयस् कथा 1 “मनः पकारेणैवोक्तं ‘फकारेणत्व ‘हॆकृ त- न पञ्चाणा ९नान्तु पञ्चानां ‘इत्यादि- नॆन्द द Sein संहितादिगळन्लि ‘सञ्चनिंशति क-इप्पुत्तॆ सु” तत्व गळिगू सकारदिण्ड- आरम्भिसि मकारगवरॆगॆ इरुवॆ इप्पत्त दु अक्षरगळु वाचकगळागि बडस हेळि रुप्रनहिजि द्दॆ. इ ऐदु अक्षरगळिन्द कूडिद. ‘कवर्ग :चवर्ग, टवर्ग, त तवर्ग, ‘पवर्गगळॆम्ब ऐदु” ्ण वर्गगळल्लिय ’ इप्पत्तॆ 4दु अक्षरगळिगॆ ’ परमेश्वरनु. सुतॆ Tyr तत्व ’ शॆरीरकनागिद्दा नॆ. आवु- ” यावुनॆन्दकॆ त ुगघद, ऎम्ब’ अक्षरगळिन्द क्र पृथिवी, इ वि तेजस्सु “वायु. आकळकगळु 7 पञ्चर्भूगळु) हेळल्बडुत्तनॆ. र्ग pa ऐदु ‘कर्मेन्द्रियिगळु इ पायु, उसस्कृ पाद, पाणि, ‘वाक् ‘ऎम्बवु’ हेळल्पिडुत्तवॆ. टिवर्गद ऐदु अक्षरगळिन्द”
» वि, नालिगॆ सु त्वक्, ऎम्ब ‘नञ्चजा ्ल नेन्द्रियगळु हेळल्पडुत्तॆनि ‘‘त’वर्गद “’ ‘बक्षरगळुद सञ्चभूतगळ ताकि” अन्दकॆ, : ’ गन्धतन्मात्रॆ, रसॆतन्मात्रॆ. ‘तेजिस्तन्नात्र, वायुतॆन्मातॆ ), आकाशतन्मात्रॆगळॆब सूक्ष ६ द्रव्यगळु हेळल्पडुत्त ति. “पौकारदिन्द मनस्त्. भूत “फ” क्काधिद अहङ्कार तत्ववू, “ब” ‘कारॆदिन्दॆ महत्तत त्ववू, ‘“भ”कारदिन्द प्रकृति तत वू, “मौ कारदिन्द इस्पत्तॆ तर नॆय, तत्ववाद जीवनू हेळल्ब द्व नॆ
इत्ता लेणत्यादि-जडत्राजीतनत्तादि
जोषगळिगॆ आश्न फ्रयगळाद इस्स्श्रु, नाल्कु ठत्वगळिगिन्तलू सर्वकारणवागियू (आकारार्थ), सर्वरक्षकनागियू (धात्वर्थ), सर्वशेषियागियू (विभक र्थ): प्रथमाक्षरदल्लि तोरिरुव षड्विंशकनाद इप्पुत्तारने तत्वैनाद सरमात्मनिगिन्तलू?? जीवात्मनु- बेरॆ ऎम्बुदु सिद्धि सुत्तदॆ तॊडि ऎंशक मित्याहुः सप्तनिंशमुथासके”, ऎम्बुदु. शु ्रति.. स्ल्यानत्व. ज्ञ्ञातृत्यगळु मकारार्थगळाद्द रिप जीवनु जडत्व अचे तनत्वगळिन्द कूडिद- इप्पुत्तु नाल्कु तत नगळगिन्त बेकि- ऎम्बुदु सिद्धिसुत्तदॆ... शीत निरूपित शेषत्वु रथ न त्रॆगळु मकारार्थ... निरूपित जीवनिगॆ तोरुवुदरिन्द ईश्वर न्यावृत्ति ज्य जत श्रीमद्रहस्यत्रयसारी 842 "इत्तिरुमुन्वत्तिल् मकारज्ञळुम्, नारशब्दमुम्, निष्कर्ष विवक्षॆ हयाले विशेषण. मात ्रसरज्य ळ्, मकारवाच्य जीवस्य ज्ञानत्वानन्दत्वानुलत्व समर्थनम्, इव्वक्षरम् व्याकरण प्रक्रियॆयै प्पार्ताल् “मनज्ञा ने? इत्यादि धातुक्कळिले निष्टन्नमान पॆदमाहै यान] 1) “जॊ ेतएव? ऎन्सिर वधिकरणत्ति रृडिये जा फ्लानसव रूपनुमाय् जा १ नगुणकन माय् अणुनान जीवात्मानै कॊल्लुहिरदु. जा नस रूपनाहस्पॊ दुनिले शॊन्नालुम् इवन् स्वरूपम् अनुकूलमाह प्र माजनिद 5 माशैयालॆि आनन्दरूपमान विशेषमुम् सिन आ सतत जा 2नगुणकनॆन्नु नुडमे शॊन्सा ल् प्र वळाणानुसारत्ता ले मुक कैदशैयिल् "िरिसाधि क'प्र सरणमांय् सङ्कोच रहितमान ज्ञानं गुणजमानन्नॊ तोत्तुम्, “तत्वात्मत्वेनसर्नदा” ऎन्दु भगवन्तनन्नु चेतना जीतॆनगळिगॆ अन्तॆर्यामियागि निरूपिसिरु वुदरिन्द “म”? कारवू “नार” शब्दवू भगवन्तनन्नु तिळिसुत्तनॆये ऎन्दरॆ, इत्तिरुमन्त्रत्तिल्.... निष्कर्ष-निवश्रै यालॆ? ऎन्दु प्रणव इळ “म?्कारवू, नारशब्दवू विशेषण मात्र निष्क वॆम्ब. निष्फर्वि विवक्षॆयिन्द, विशेषण मात्रवन्नु निर्देशिसुत्तवॆ. सर्नशब्दगळू विशेषण विशिष्ठ नाद आन्तर्यामियन्नु तिळिसुत्त वॆ... अदागि गो नु ) गोत्व विशिष्ट “गो? शरीरक जीव शरीरक पर मात्मवाचि, निष्कर्ष विवक्षॆयिन्द. “गो? शरीरवन्नू Ks जीवनन्नू तिळिसुत्तदॆ. आ रीतियल्लि मकारवु निष्कर्षविनक्षॆयिन्द जीवनन्नू नारशब्दवु आजेतनवाद शरीरवन्नू, शरीरान्तर्याविकि याद जीवनन्नू तिळिसबल्लवु, ऎन्दु तात्पर्य. इवृश्षरम् इत्यादि- ई अक्षरवु व्याकरण प्रक्रियॆयिन्द, मनज्ञाने' मन आनबोधने. मसपरिमाणे ऎम्ब धा निगळिन्द निष्टन्नवाद पदवागि क्रनुवागि “जोतॆ एव? (2-3-19) ऎम्ब सूत्स [द प्रकार ज्ञ्यानक्कॆ आश्रॆयनन्नागियू, ज्ञान स्वरूसनन्मागियॊ, अणु सरिणावः नन्मागियू जीवात्मनन्नु किळिसुत्तदॆ. ' ज्ञ्यान स्वरूपनाह सॊडुनिले इत्यादि - जीवात्मनन्नु . ज्ञा ज्ञ्यानस रूसनन्नागि सामान्यत्य- हेळिदरू. अवनवन आत्माअननिगॆ अनुकूलनागिये तोचुवुदराद ज्ञा न्लाकन्दमयस्स्ता नत्मौगिऎन्दु स्मृृत्यादिगळल्लि हेळुवुदरिन्दलू अनन्द रूपवाद विशेषवू सिद्धि सुत्तदॆ. अन्दरॆ जीवनु अनन्द स्परूपनू आहुदं. ज्ञानगुणकवं् इत्यादि जीवात बनु जा ्ल नगुणकनु- ज्ञा तृ त्वयुक्त, नु ऎन्दु हेळिदरॆ स्रमाणानुसारवागि, बद्ध दशॆयल्लि आ धर्मभूतॆ जा नवु जा ज् सङ्कोच विकासगळिन्द काूडिदुदागि, भ)नुरूपवागियू दुः खरूपपागियू इरुत्तदॆ. मुक्त दशॆयॆल्लि निरुपाधिक प्रसण्णवांय्- इन्द्रिय सम्बन्धवाद प्रसरणनिल्लदॆ, स्वभानत प्रसरण शीलवागि, सङ्कोचरकितनान इत्यादि-सर्वविषयकवाद, ज्ञानवु गुणवागिरुवुदु प्रकाशिसुत्तदॆ 843 मूलमाुन्त्राधिकारः पडि परिशुद मान सा भवि ) स्वरूप स्पार् शत अचेतनज्ञळिलुळ्ळ जडत्चादि इ [oe yy । कळुवु क;न्पु संसुइरदशॆ ‘यिलु क्लेश शादिहळुव कनु निर्कैैयाले स्वरूप डिल ४ धर्मज्गळिरं निलॆ निर लत्समं हाड os सणषोसदिष्कात्मस्वरूपमेनूनुसर धेय मिति सूत्रेहि प्रोक्तनर्. इन्न परशीषतॆ करस सरिशुद्ध .. स्वरॊसमे मुमुक्सुद श्रै यिले यनुसन्धेय भाविश्वान्स्न तूसलल्लिवत्? ऎन्नि “6 सूत्रत्ति ले सिद्धम्. नुनुविण्डना् वैतिरेक स्पधून न्हतूसलब्लि ब छि ष् “न इवनुक्तु मुमुक्षं दश्रॆ यल् फलदशानुंसन्धाननं् फलाहे फैक्टुरुप्पाम्. पुरुष- र्थ भेदज्ल ळुक्सि €डाह वसुसन्न ीयाकारज्ज४ वेरुपट्टिरुक्कु मॆन्नुवि गीतैयिल् आस । माढ्यायॆत्तिलुम £ 2 ष्यादिहळिलुवु् सुव्यक. वा्. शेषत्वजा नत्वानन्दश्वामलत्वादिकं सर्वात्म साधूरणनिन्त्याहॆ. जीवभेधम् प्रामाणिक वाह यूल् इत्तृतीयास्सरं “नात्माश्रुतेः? इत्यादि हळिर् पोले जात्यॆ ।कत्तपरम्. । AA TN ना ई SS पुट भान ं प स्म्न्य जम्भ ञ्ज्औ औ ंऎम्बऒघ न सै ~~ इप्प डि परिशुद्ध मान इत्यादि-हीगॆ परिशुद्धवाद स्वाभाविक रूपवन्नु . नोडिदरॆ, अजेशन गळिगॆ इरुव जडत्वादिगळु “होगि सॆंसारदशॆयल्लिरुव क्लेशादिगळू होगि इरुवुदरिन्द आत्म स्वरूपज्ञानदल्लियू, आगर धर्मभूतज्ञ्या नदल्लियू, इरुव निर्नलत्ववु तोचुत्तदॆ. .. अन्दरॆ आत्मा अनुलस्तरूपनु ऎन्दु ताश्सर्य. इन्दपरशेषतै करस परिशुद्ध सा वॆरी इत्यादि - ई परनाद भगवन्तनिगेनॆ शेषभूत नागिरुवुदे रसॆस्टानरुवु सरिशुद्धात्म स्वरूसवे मुमुक्षुरशॆयल्लि आनुसन्धेयवु. इदन्नु “व्यति रेसस्तद्धाव भावित्वात् न तूसलब्ब वर्श” - जीवात्मनु ससार दशॆयल्लि सङ्कुचित ज्ञा क्ल नानन्द स्वरूपानानिद्दानॆ.. मोक्षदशॆयुल्लि स पासगळिन्द बिडल्प ट्विवनागि आन्दकॆ असहॆत प पास्मैनागि जरामरण शोकणादिगळिल्लदवनागि हॆसिवु दाह नॊदलादवुगळू गॆ सत्यकानु सत्य सङ्कल्पनागि रुत्तानॆ. आरीःयागि तन्नन्नु अभ माडबेकु ऎम्बुदु सूत्रॆसिद्द इवनुक्पु इत्याडि-यथाक्ट तुन्यायॆद रीतियल्लि जीवास्मनिगॆ मुमुक्षु दशॆयल्लि फलद शानु सन्धानॆवु मोक्षदल्लि तनगॆ आविर्भविसुव अपहतपास्मत्वादि दशॆय अशेक्षिगॆ रागु डॆ. पुरुषार्थ भेडङ्गळुकि, “डाहॆ इत्यादि - ऐश्वर्य, कैनल्य, मोक्षनॆम्ब प्रषसार्थगळिगॆ अनुगुण वागि .अनुसम्भेयवाद आकारगळु बेकि बेकॆयागिनॆ, ऎम्बुदु भगवद्गीतॆयल्लि अष्ट ट्रा दल्लियू, भाष्यादिगळल्लियू सुव्यक्त. आदिशब्ददिन्द उपनिषतु, ग्राह्य. जीनभेदवु्: इत त्कादि- जीपभेरवु “नित्योनित्यानां चेतनश्चेननानां एको जहूनां यो विन्धातिकाम्म न्? एकः नित्यः जेतनः बहूनां नित्यानां त इनां. कामान् विदधापि- मकारस्य जीवपरत्ते न Sua द्रि -फेन सिद्ध तीत्याह. इप्पडि जीवतत्त तॆ गि वा् इज्लंदासभूतास्स ऎतॆस्परॆ बो हा त्थानः”ऎन्लिरपडिये सामान्मेन भगनच्हॆ ब् च्चॊन्ना लुवर् अदिले तानुवर् अंर्तगतन हैयाले्अतोह महितेदास?ऎन्नु नु् अनुसन्धानम् सिद्दि करदु इज्लि शेषत्वज्ञानवुुवर्, स्प सस _तन्त्र्याभिवतान निवृ त्र्यादिहळुवु् उपायविशेषपरि ग्रहमुम् फलभूतशेषवृत्ति प्रा; र्थनै यम्, तनक. ससिन करॆदाहॆ यूले तन्नॆ $सुढान माह क्वाट्टि नेणु हॆ याल् त ीयॊन्षरत्तु रकल्प निसेष्यपदमाह «अहं? “बत्त अध्याहरित्तन्ह यमाहिरडित्रु म् शिल- आचार्यर् हळ” कॊल्लुवंहळ*, अपॊ श्रीदर् प्रणव विनरदमॊन २ “ममनाथयदस्तियोस्क्यहॆं सकलं तद्धितनैव माधव!”इत्यादिहळिर् पडिये गुणज ळ् प्रधानानुवर्तिहळन्लिरन्यायत्ताल्ले तनक शेष मानगुणादिहळुव उपलश्रितज्ज छ्. NTT So IE 18113 ब. NR इ. । (2 ह चाच टक ETS न टन भख खाणा हुं जा ES जट् इर् TE OE इत् BSE नर् रर… डि… इजका-इापान त निन्दु अन्वय. ऒब्ब नित्यवाद जेरननु ( । परमात्म्मा अनेक नित्य जीतनरिगॆ अनरवर इ र्थ गळन्नु कॊडुत्तानॆ, “ऎम्ब उ्निषस्टाक्यद प्रकार जीनबहु व्र प्रामाणिकवाद्द रन्द “म? ऎम्ब ई तृतीयाक्षरवु “नात्माश्रुतेः”, इत्यादिगळ प्रकार जात्केकत्वपर, इप्टडि जीवतत्हत्तॆ यॆल्ला म इत्यादि. हीगॆ जीवतत्विनन्नॆल्या इल्लिद- सभूतास्प 4तस्पर्मे इत्यादि-ऎल्ला आत्म “तश्तॆगळू ₹५ परमात्मनिगॆ ‘हासभूतरु,’ ऎन्दु हेळिरुव प्रकार, सामान्यवागि भगवन्तनिगॆ. ‘शेषभूतकिन्दु हेळि्दरू आदरल्लि तानू, इन्तर्गतनागिरुवुदरिन्द “अतो- हमहि तेदास आद्दरिन्द नानू निनगॆ पासनॆॊब. अनुसन्धानवु सिद्धिसुत्तदॆ. इदु मन्त्रराजनद स्तोत्रदल्लि सर्नज्ञनाद रुद्रनु ताने हेळिरुव -नचन ’ इदरिन्द- अहन्तत्ववु अकारार्थ सर मात्म शेषभूतॆवु ऎम्बुदु सिद्धि सुत्तदॆ. इङ्गु शेषत्वज्ञानमुम् इत्यदि इल्ल शेषत्तज्ञानवू चतुर्थिगॆ- अर्थ) स्वस्वातन्त्र्या भिमान निनृत्यादिगळू (नम शैब्दार्थ) ४ पाय हरि ग्रहवू (इदू नमशब्भार्थ) ‘फॆलभूत शेषवृत्ति 4a, (नारायण पददमेलिरुवॆ आय शब्दार्थ), तनगॆ उण्टागिरुवुदरिन्द, तन्नन्नु प्रधाननागि तॊरिसबेकागिरुवुदरिन्द तृकियाक्षरदिन्द विशेस्य पदवागि अहं शब्दवन्नु आध्याहरिसि अन्वयनागु ७, जिन्दु कॆलवु अटार्यरुगळु हेळुत्तारॆ. अप्रॊ €दुनत्- अवागलू प्रणनॆविनरणनाद (1) “मवमनाथयदस्ति योस्म्यहं” इत्यादिगळल्लि स्मनुयदसि] ५- ऎन्दु हेळुन गुणगळू, योस्मि ऎन्दू तानू हेळिरुवन्तॆ गुणगळु प्रधानानुवर्तिगळम्ब न्यायदिन्द तनगॆ केसषनारगुणगळु उपलक्षिसल्पडुत्तवॆ. जीवशेषभूतगळू जीवनिगॆ शेषियाद भगवन्तनिगॆ शेषवागि अनुसन्थेयगळॆन्दु तात्सर्य. हाट लाज. 1. 1) दासभसतसस्स्यृतः सर्वेह्यात्मानि; परमूत्मनः। जा क्ट पा ब । 4 इलॆ EE । ऎन् र्क“ कारा अतोहमपि तेदा- 1 इतिमत्य्यान “वाव पल् शि ॥ मन्त्रराजपदस्रोत्र 1) आळवन्दार् स्टोत्च 845 मूलमन्त्राधिकारः मेरे शीलवाचार्यर् हळ् अस्मच्छब्धत्तिल् छान्दसप्रक्रि क्रियॆ यूले पुर्रोत्तरभागज्लळ् ताने a 4 क्याट्टु ऒरदॆन्रा व् व्यञ्जनमात्रमान मकारत्तै ऎडुत्तु लोपित्तु निरि रदाय् तृतीयाक्सरं योजिप्प र्हळ्. परन नात्मावुक्कु आत हनिस्सै इवु र्निकृ विधिक्किर न्या सविद युले प्रणवत्तॆ मस्त माह वोदुहै हे ग स्मेयार्थ प ्रैशाशकमाखै कन्नड नाल् प्र मखाणानुसारत्ता ले प्रफमाक्षर बरत् परानॆरात्स मुद्देश्यकारकत्तॆ नार् च्कॊल्लुहैयालुम्, इंशमपेक्षितमा मध्यमात्सरं अना, र्थमाहैॆ यालुम्, पारिशेष्य त्ता के तृतीयात्ररं Sila मान प्रत्यगात्म हनिस्सॆ काट वेण्णि यॆदाल् इन फॆरत्तु क्सु “अहं? ऎनु पॊरुळाहै नुहवुमुचितवम्. आश्चयालेयिले भट्टर् इज्लुत्त स्र बवत्तु क्सु 1) ins यैन स्वमहम्” ऎनु व्याख्यानम् पण्णित्तु,. आथ नमशृब्दार्थः ; नमसा स्वशेषत्वनिषेधः. इप्पडिये नमस्सिल् मकारं मून्रत्तॊरु प्रकारत्ताले प्रत्यगात्मावै च्हॊल्लु वेरेशिलवाचा रृर्हळ् इत्यादि-मत्तॆ कॆलवु आचार्यरुगळु अस्मत्शब्ददल्लि “आस्” अत्” ऎम्ब पूर्वॊोत्तर भागगळन्नु छान्दस प प्रक्ति $ यॆयिन्द लोपिसि व्यञ्जनवाद “म कारवन्नु मात्र उळिसिकॊण्डु प्रणवद तृतीयाक्षरवे अहमर्थवन्नु तिळिसुवुदागि योजिसुत्तारॆ ईपक्षवे उचित वॆन्दु सरमात्मावुक्ळु ऎन्दारम्भिसि विवरिसुत्तारॆ. अदागि “ओनित्यात्मानं युञ्जीत”“-परमात्माविगॆ आत्महविस्सन्नु. समर्निसुवन्तॆ विधिसुव न्यासविद्यॆयल्लि प्रणववन्नु करणमन्त्रवन्नागि. हेळिरु वुदरिन्द इदु अनुस्केयार्थ प्रकाशकवु. आहैक्ळाह - अदक्कोस्कर परमात्मनन्नु उज्जे शिसि स्वात्मवॆम्ब हविस्सन्नु समर्पिसुवुदॆम्ब.. अर्थवन्नु प्रकाशपडिसबेकादुदरिन्द इदरल्लि “सर” - नो भगवन्त, अवर, मकारवाच्यनाद जीव, इवरुगळ विषयकवाद वाचकांशवु. अपेक्षितवादकॆ प्रमाणानुसारवागि आकारवु . उद्देश्यकारकवन्नु हेळुत्तदॆ. मध्य मवाद “उ? कसु; अवधारणवाचक. अथवालक्षि कनाचकवागि हेळल्पट्टरुवुदरिन्द, उळिद मकार नॆम्ब मूरनॆय अक्षरवु समर्पणीयवाद प्रत्यगात्म! हविस्सॆ 4 जीवात्मनॆम्ब, हविस्सन्नु तोरि सबेकादुदरिन्द ई “र्म? ऎम्ब अक्षरक्कॆ “अहॆं” “नानु” ऎम्ब ‘बॆर्थवन्नु 8 वज उचित आहॆ यालेयिरे प्र ओचित्यवन्नु तिळिदे सराशरभट्टि रू सह ई अष्ट्राक्षरदल्लि हेळिरुव प्रणव क्स “)अकारर्थाय्कॊव स्वमुहं* अकारार्थभूतनाद भॆगनन्तनिगे अहॆं- नानु “स ैं” शेष भूतॆनु ऎन्दु व्या ख्याननूडि मकारक्कॆ अहॆं शब्द वाच्यनाद जीवनु . कोनद; निरूपि सिरुत्तारॆ. नमश्श ब्भार्थ इप्पडिये नमस्सिल् इत्यादियागि आरम्भिसि व्याख्यान माडुत्तारॆ. अदागि हीगॆये eS ऎ ऎ म ऎमु मु बत 2 स] किरु कादरु करा रावा हा 1) अष्ट श्लोकी ‘श्रीमद्रहस्यतॆयसाकी 846 हिरदु, इदु सषस्कीनिभक्त्य्यन्त माहै यालुम्’ 4नकारम् तिषेधत्तै च्हॊल्लं है यालूम्,,. “नमम” ऎन्र दायित्तु. ‘निषेधत्तिल् -आदरातिशयॆं तोत्तु हॆ ैक्ळाह ह ee” मुन्न न “किडक्कि रदु हक “दृष्ट्वा “सीता? ऎन्नु मापॊ )लेइरुक्किरदु. इइम्मॆकार त्तिल् षष्ठि यातदु सम्बन्धसूमान्य मुखत्ता ले उचित सम्बन्ध. विशीषत्तॆ _ , विनस्षिक्ककॆदु. इव ओभिप्रा यत्ता लेयिरे भट्टि रुव ।) वअथ्ञनंह्यन्न” ऎन्र दु. वाक्कज्ञळुकृवधारणत्तिले तात्पर्यं. कॊळ; है .उचितमाहैयाले- इप्पजवत्तिले मुथ्यमास्षर सिद्ध सच? तात्सैरा क्यात्ततॊ डे. वुरवायिरुक्कि र विन्न नुत ल्. त सर्वॆ त्रिलुम् सारमॆन्रु निडम् “नम् शै बा र्डनॆन्नु नमशैब्ध गॆल्लि “मॆ? कारवु मेलॆ हेळिद. मूरु रीतिगळल्लि ऒन्दरॆल्लि प 1 तैगात्सा नन्नु, ME; डॆ अन्दकॆ मकानवु जीवसामॊन्य परत्व वागि आदरल्लि “अतो मषि तेदासः” ऎम्बन्तॆ तर्न्नत्थ ऒब्बनन्नागि आनुसन्धानमाडुवुदु. चि प्रकार. “मन ज्ञाने”, ’ ऎम्बधातु निष्ट न्लॆनाद मणरिक्टि ‘वशेष्कवागि “आहॆ? शब्दवु- आध्याहरिसॆल्पडबेकॆम्बफ्रेकार ' ऎरडॆनॆयॆगु. आसॆ स्मच्छब्धवु छान्दसॆ स्रक्रियॆयिन्दॆ "म्, ऎम्ब अक्षरमॊत्त : शेषवागुळिदु'अहॆम' र्थक्टॆ जीवनन्नु तिळिसुवुदु मूरनॆय प्रकार. ई नॊरु. प्प शारगळिन्दलू मकारवु' जीवा त्मनन्नु कळिसुत्तदॆ. डि ई “नम शृब्दवन्नु "न? ल म? ऎन्दू " निङ्गडिसि आदरिन्द फलिसुव च “इदु पष्मी विभक्त. सन्त" माहैयूलुम् ऎन्दु विनरिसुत्तारॆ. अदागि “मः” ऎम्बुदु सष्मि ९ विभक्त, क् 'भानन्दलू "न? कारवु निषेधवन्नु तिळिसुवुदरिन्दलू “नमम? ऎन्दु रूपवागुत्त जि. घटोनास्ति ऎम्बन्तॆ निसेध्यवस्तु वन्नु मॊदलु हेळदॆ निषेधवन्नु «न? ``ऎन्दु मॊदलु तिळिसि रुवुदक्कॆ तात शर्यवेनॆङ्गकॆ, निषेधत्तिल् आदरातिशयॆम्2अहं ' ननुम- नानु ननगल्ल ऎम्ब निषेधाशंवु विवा तिळियबेकाद्दरिन्द “नळ” नकारवु मॊदलु हेळल्पट्ट, डॆ इदु द बष्टासीता” ऎम्बन्तॆ स )धानार्थवन्न्तु नॊदलु तिळिसुत्तदॆ. इन्मुकारत्ति ल् पसि यानदु ई " मुकारनल्लि पष्टीविभक्तियु सम्बन्ध” सामून्यवन्नु' तिळिसुव क्रमदल्लि “अय्यन "न्् 'ऎम्बल्लि हेळिद शेषतॆ' हिभानगून उचित सम्बन्द विशेषवन्सि 4 विवक्षिसुत्ति दॆ. '६न्दकि आकारवाचैनाद भगवन्त गॆ मकार वाच्कनौद जीननु शेषभूतॆनु,नानु निनगॆ सीरिदवनल्ल ऎस्सॆतॆन्त्रॆनल्ल ऎन्दु तात्य. इव ैभिप्य यत ऒलेयिरे नू ल सॆराशरभॆट्टिरु 1) आकरुज्यन नानु” ईकॆगॆ ’ शेषनल्ल’ मु “४सिरुत्ता रॆ. ५ नाकृङ्गळुक्कु’ अवधारणत्ति ले इत्यादि-“सॆर्नॆंवाक्यं सानधारणं” ऎम्ब. त प्रणवनॆरल्लि मर्य्य-ताक्षिरवु लक्षि (वाचकवॆम्ब सक्षदल्लियू, अनैशेषत्व ‘थिव्नत्तियु निनक्सितॆ. ‘इप्रॆ इव ‘त्रिल्_सता दि ई प्रणनदल्लि मध्यमाक्षरवाद “क? ऎम्बल्लि सिग हाद तात्गॆ ‘कैकॊडस-अण्णॆक् अन्य योग व्यवच्छि (ददल्लि अन्य्रशब्दान्तॆर्गतॆवाद तन्न शेषित्व वन्नू कळॆयुवुदु उचिक गि “अदू ई `नमः’ ऎम्ब पददिन्द विवक्तितॆवागि, ई अर्थने ‘सर्वार्थसारवादद्दु. इन्द नमस्सिल् पॊरुळ्-तनगॆ निरुपाधिक तेषत्वॆ निन्नत्तियू, तन्न वस्तुविगॆ स्वतेषत्व सिवृत्तियू ननुस्सिगॆ - अष्टश्लोकी
“847 २ हूलनुना प्रढिकारः 3 dF WN धस्तुभवे pr त्सु नृुत्कक्स स स्प्यसरं मनॆ! ब्रह्मशाश्व- नी च कात् तम् ् इड ब a” rn: त म् स हः इक्याधिहळिले कॊट्टवु. “ato pe “नक्के ० जिह्म ० म्युत्युपदमार्णनं ब ब्रह्मणः पदम् ।
3)- ऎन्नि 'नतार्ना' कॆ" का कत्तु ज्ञ क्सु म् नॆबषयः इन्नमस्सि 'कम्प्र न् लाप॥ खरकंले-करिस सृति ae ।» स तात्सर्यवर् " : सारवाद याष्ररू . अर्थ… इल्ल. ऎला ,. अन्दरॆ. .ज्ञगनन्तनदे… .यावकारणदिन्दलू शर्मानुगुणवागि . तानु स्वल्पकाल. तनगॆ सेरिदवनल्ल, तन्नॆ अनुभवदल्लि तन्न दाद वसु गृहप्रत्रॆ वू दार. क्षेत्रगळन्नु. भगवन्तनु, करुणिसिद्दानॆ. आस्ट्रे, . ऎन्दु तात्पॆर्यु… तात्स्फर्कार्थत्तॊ (डेखउर - मायिरुस्टिर-र रक्कॆ कगॊरु. स्वामिगळ व्याख्यानवु. “त्र व्याख्यातं वधगुरुभः -दिव्यदम्पत्यो -जिीिवाहं.. दीयत्त, व्यवसाय. रसिक .भागवतशि-सक्तॆ वृत्तिसर्यन्त फिनम्प्लाध्धिक शीषभूत-, नान्यस्य ;:सस्यृचिदनीीिति- प्रणवेन. शोधित स्वरूसस्य टसाधिक नन्य स्वाभाविक सरम प्रॆ पुरुषार्थ विकॊधीति विवेक संसत्या नानाविधानन्त शुस्तॆरानॆर्थक रान्यशेष ’ ‘निवत्तनो. पायाकांश्रा । यां सपरिकरं तदुपायॆं समर्पयदिदन्न- मः पदव मुदेति, ऎ दिव्यदंसतिगळिगॆ.. नानक केषभूतनु. अवरिगॆ दासनॊब तीर्मानदल्लि रसिकराद शे कैङ्कर्य ३ ‘मॊडुवॆ पर्यन्त निर” पाधिस, नीसभूतॆनु बेकॆयनॆरिगल्ल ऎन्दु स्पणनधिन्द तन्न स्वगूप शोधनॆयन्नु- आसरु अनैशेषत्ववु औनाधिक्त. इदु. स्वाभाविकवाद परन्नु प्रयुक्त.विशोध्यि ऎम्ब विवेकदिन्द घि ानानिनवाडु अनॆथूवन्नुण्टुमूडुव_ अन्य शेष्टत्व्न YE "तॆ त तिळिसुत्त डि ब द्य्यश्नरस्पु भॆनेन त्यॊ इत्यादिगळिन्द हेळल्ब ट्ट तु. अदागि “मम न ऎम्ब ऎरॆडुभा मृत्युः संसारक्कॆ. हेतु. भूतवागिनॆ. मम? ऎन्दरॆ, नानु- धन्नः दु ऎम्ब. अहङ्कार. ममकारगळु. इवु सॆंसारजेतु. “ननुम” ऎम्ब मूरु अक्षरगळु अहङ्कार ममशारगळन्नु, फिष्पुत्तिसि : शाश्च तवाद परब ्रिह्मनन्नु प्रानिसलु साधकगळागुत्तवॆ. 2 “सर्वं जिह्म- ० व्र त्युषदं” इत्याधि, अहङ्कारादिरूसवाद, बक् ख्य » मैत्युवाद संस नरदल्लिकुवुदकॆः टा आर्जववु- सर्ववू भॆगनॆितन स स्वत्तु, नन्न्नल्लनॆ खुजुबुद्दि यः : ब्रह्मक्कॆ स्थान 1 ब्रह्मॆप्रासकवु.. ३) एतवान् जा शन निषय :- इष्टे pe कॆम्प न्रलुषःकरिष्यति_ इव्ळ, मोलाद न नृघाऒल्बवु नन्नष्टु सेरिद : नस्तुगळू. ऎल्लवू एनु प्रयोजन- भगवन्तनिगॆ अदागि. केषभॊतॆगळु नानु ऎम्ब ऎम्बुदु’ भावनॆयन्नु नमश्यब्बा बिट्टु (द नागू मेलॆ उदखिहरिसिद. श्लोकगळिगॆल्ला ई “नम्म” ऎम्ब. फदद अर्थदल्ले €. फ्राढान्यवागि तात्पर्य ह (1) भारत शान्तिपर्वॆ1328,,2537-भारत-शान्तिपर्कु-99-222—…. EET टट तट् क्क 8 । थ् Kis i ्स् श्रीमद्रहस्यत्रयसाकी 848 इन्नि नमम ऎस्सि रदु द्रॆ ऎन्निल् ? प्रजवत्तिल् त तीयाक्षरत्तॆ , अनुषङ्गित्तु नाननॆळ्बिरियी नल्लेॆन्रदायित्तु. अनुषङ्गाधिकरण सिद्धम्. " आध्याहारत्ति र्फा ट्र. ल् अनुसङ्ग मुचित मॆन्रु मिडमॆ क्नरं इज्बु गोबलीवर्जन्यायत्ता स “नममाहं? ऎनु निशेषिकॆ न ढयाले की लॆ धः स ऒव्यपिरि त्त क नृशेष त्रतॆ शब क्र इ” गिक्किर मध्यमा ६8 नमसः स्वशेषत्व निषेधात् स्पतीहित्त निषेधोसि सिद्ध्यते, “अहं नमम” ऎन्नि र वाक्य त्ताले तन् स्ह रूपमुम् तनक्कुरित्त ल्ला मै याले, गुणङ्गळ स्रधानानुनर्ति हळॆस्टि रसडिये नेरॊन्रै यखनर्पत्तत्तनुक्स निरुष- भक स्वाविं त्रमिल्सै यॆन्रु निशीषित्तनु सन्धासन् फलित्त ह् इदु विक निर्जेशत्तु, क्सु प्रयोज स इप औय- anise पक्षत्तिल् पोदुनिले तन्नोडु तुवक्कु डा य् “तत पत्तॆ यॆल्ला म् ऎन हासु तन् ‘तुवक्क रुक्कि हरडु. EA नम्म चतत 1: जीवनु तनगॆ ताने शेषनल्ल 2; यावुदू जीवनिगॆ कीषवल्ल 3) जीवनु यावुदक्कू शेषियॆल्ल 4 जीवनिगॆ स्वातन्त्रवू इल्ल. ऎम्ब अर्थगळन्नु तिळसुत्तदॆ. इङ्गु “नमन” ऎन्निरदु इत्यादि “नमम” निन्दु यावुदन्नु निषेधिसुत्तजि ’ ऎन्दरॆ प्रण जवत्ति ल् इत्यादि-स्रॆणवदल्लि “माम् “नम्ब तै याक्षरवन्नु आनंषङ्गित्तु, - सेरिसिकॊण्डु हन्नममु” ऎम्ब वाळ्यवागि, नानु ननगॆ उरियेनल्लेन्-शीषभू नल्ल, ऎन्दु एर्पडुत्तदॆ अध्याहार माडिकॊण्डकरीनु्य, ऎन्दरॆ आनुसङ्ग, अध्याहार ’ इवुगळ तात्सर्यवन्नु तिळिसुत्तारॆ. अदागि आनुषङ्गनॆन्दरॆ पूर्वापर वाक्यगळल्लिरुव नदवन्नु सेरिसिकॊळ्ळुवुदु. अध्याहारवॆन्दकॆ पूर्वापर वाक्यगळल्लिल्लदॆ हॊरगडॆयिन्द ऒन्दु पदवन्नु तॆन्दु त फ्पिवुबि. इवुगळल्लि हॊरगडॆयिन्द सदनन्नु सेरिसिकॊळ्ळुवुदक्किन्त, सॆवितीसस्थितवाद . पदवन्नु सेरिसिकॊळ्ळुवुदु लाघववाग्दरिन्द उचितनॆबुडु; अनुसङ्गाधिकरणसिद्दु. प्रणवदल्लि “उ”कारवु अयोगान्ययोग ’ वैवच्छेरगळिन्द आन्ययोगवन्नु अङ्गरॆ भगवन्तनल्लद अन्यरिगॆ शकेषभूतनल्लनॆम्बुदन्नु हेळिरुवाग पुनः “नमॆमाहं? नानु ननगॆ गॆशेषनल्लवॆन्दु. हेळुवुदु पुनरुक्तवल्लवे ऎन्दरॆ, इङ्गु “नमनाहॆं” इल्लि शेषत्ववन्नु नि षेनिसुव. नानु मध्यमाक्षरवु ननगॆ शेषनल्लनॆङ्गु गोबलीवर्दन्यायदिन्द विशेषवागि हेळुवुदरिन्द, स्वव्यतिरिक्त विषय- पूर्वदल्लि अन्य «अहन्नमुम” ऎन्निरनाक्यत्ताले इत्यादि ““अहॆन्नमुनु”: ऎम्ब वाक्यदिन्द तन्नल्ल तनगॆ स्वशेषत्व निवृ, य अनुसन्धानवु फलिसुवुदरिन्द बेरॆ यावुदरल्लियू तनगॆ निरुपाधिक स्वामित्वविल्लवॆम्बुदु फलिसुत्तदॆ. अन्दरॆ तन्न स्वरूपवू तनगॆ सेरिद्ददल्ल (शेषवल्ल,वाद्दरिन्द गुणगळु प्रधान (विशेष्य)वन्नु अनुवर्किसुत्तनॆ ऎम्बन्तॆ, निरुपाधिकस्वामित्ववॆम्ब गुणवु तन्नल्लि ऒदॆ जीकॊन्दु सदार्थगळिगू निसुषाधिकस्वावितित्ववु तनगिल्लवॆन्दु विशेषवाद अनुसन्धानवु फलिसुत्तॆदि, इडु निनीष निर्दे-त्तुक्कु प्रयोजनम््-स्रणनदल्लि अन्ययोगव्यनच्छेददिन्द सामान्यवागि ई अर्थवु फलिसिद्दरू, (अहन्नमनु’ ऎम्बल्लि निशेष निर्दॆ (शकॆ तनगॆ निरुपाधिक स्वामित्वॆ निषेधक्कॆ प्रयोजन. बेरॆ याव पदार्थक्कू तानु शिरुसाधिकस्नानियल्लनॆम्बुदरिन्द 849 मूलनुन्राधिकारः नमशृब्छाथा ९नुसन्धानेन अहङ्कारममकार निवृत्ति. इत्लाल् तन्नॆ युव् तन्नु डै य : गुणनिग्र हादिहळ्ळॆ युम्पत्त, तन् अभिमान खि घि निशेषज भ्र क/क्कैयाले RE मम कारज्ग “1 “संसारमूलज्ज ४6 छेदिक्कप्पट्टिन. इजं क! क्किर नहङ्कारवं् भ्र मरूपमान बुद्धि विशेषम् ; मत्तुम्. तत्व ज्र ळिल् ऎण्णिन न तु निवेशक मात्र त्ताल् क्वणवदॊन्न न्रु. सूक्ष्म, शरीरनु् निडि मळवुमे इवनै तॊत्तिक्किडक्कुम्. इव्वचितृम्ब बन्धवु इवनुक्युक्क यादिरुक्क इदिन् कार्य ज्लळायॆ भ्र मरूपज ळान वहङ्कारादि म्याधिहळ् मूलमन्ह्वा दिहळाले सिद्ध pi; इवेकमाबिर भेषज निशेषत्ताले क[0हिन्रन. सो ाधिकस्वामित्वॆवु अन्दरॆ सत्लीगृहक्षेत्रादिगळल्लि कर्म सम्बन्धवाद स्वामित्ववु, कर्म निवृत्ति सर्यन्तव्प ंशवुण्टु ऎन्दु एर्पडुत्तदॆ. इप्पडि अनुषङ्गियाद पक्षत्तिल् - इत्यादि. हीगॆ प्रणव घटकवाद “म” ऎम्ब तृतीयाक्षरवन्नु अनुषङ्गवागि सेरिसिकॊळ्ळदॆ. “किञ्चित् ऎम्ब पदवन्नु आध्याहार माडिकॊण्डु, सामान्यवागि तनगॆ सम्बन्धपट्टिदागि तोरुवुवुगळन्नॆल्ला तन्नदल्लवॆन्दु “नमनु किञ्चित्स्यार्त” ऎन्दु तन्न सम्बन्धवन्नु निवर्तिसुत्तदॆ. इत्ताल् इत्यादि-इदरिन्द तन्नन्नू तनगॆ सेरिद गुण विग्रह व्यापार (आदिशब्दार्थ)गळन्न्सु कुरितु तन्नदॆम्ब आभिमान विशेषगळन्नु फिवर्तिसुवु- दरिन्द्य विसरीतांहकार ममकारगळॆम्ब संसारद बेरुगळु आेदिकृप्पट्टिन - कीळल्पडुत्तवॆ. तानु तन्नदु ऎम्ब दुरभिमानगळु. निन रिसुत्तॆवॆ, ऎन्दु तात्पर्य. इजु कक्टिरणत्यादि- इल्लि निनर्तिसुन अहङ्कारवु भ्रनुरूसवाद बुद्दि विशेष- नासुऎल्लक्कू निरुपा धिकस्वामि. ऎल्लवू ननगॆ निरुपाधिकवागि शेष भूतगळॆम्ब विसरीताहङ्कार मनुकारगळिन्द उण्टाद बुद्धि, ऎन्दर्थ. सरमात्म शेष भूतनु नानु, देहेन्द्रियादि निलक्षणनु नानु, परमात्मनक ननगॆ शेषी ऎम्ब आनिरुद्धगळाद साफ्विकाहङ्कार ममकारगळु उपादेयगळॆन्दु तात्पर्य. मट्रुनर” तत्वङ्गळिलॆण्णिन इत्यादि- प्रकृति. महत्, आहङ्कारगळॆन्दु ‘तॆत्तगळल्लि सङ्खा तवाद आहॆं-र तत्वॆवु, विवेकदिन्द ’ मात्रॆ निवर्शिसल्पडतॆक्कृदल्ल ई अहङ्कार कतवु सूक्ष्म शरीर इत्यादि-सूक्ष्मरीरवु बिट्टु होगुन- पर्यन्त इवनन्नु . अश्रॆयसिरुत्तॆदॆ. चित्स ० बन्धम्् इत्यादि. ई आचेतनवाद आहङ्कार तत्वद सम्बन्धवु कळॆयदॆ इरुवाग, इदकॆ पीत सरू ूपगळाद अहॆङ्कारादिव्याधिगळु मूल स् शक्षर)मॊरलाद मन्त्रगळिन्द उण्टारऎनेकनॆम्ब औषध निशेषदिन्द निन्नत्तवागुत्तॆनॆ.शरीर a. एर्पट्ट रोगवु शरीरवु अनुवर्तिसिदरू नाणि मन्त्रौषधगळिन्द : निव तॆवागुवन्तॆ, अष्ट्राक्षरदल्लि स (कॆञ्चित् स्या त् ऎम्ब वाक्यदिन्द एर्पट्ट विनेकज्ञ्यानवॆम्ब : सिद्धौ षधगळिन्द, स तॆत्ववु कळॆयदे इद रू, भ)मरूपगळाद आहॆङ्कार घा कळॆयुत्त.ॆ. चपश्रीमद्रहस्यत्रयसारे 850 समसा स्वशेषित्व निवृत्ति 8. तनक्कु अन्यशेषत्वम् प्रणवत्तिल् मध्य माक्तरत्तिले कग हैयाले अन्य नानतस सुत्त त्तत्त नक्कु शेषत्त विल्लॆ यॆन्रु सिन्त्तु च्हॊ ल्लवेण्णा म्ळ याः त्य अन्यतीषियाय- तोत्ति न्द तनक्कि जिं देनुवॊन्सै eRe पत्र निरुष इधिक Fy मित्वं क; कै यिले तात्सर माडवु माम्. जीवनुक्कु तेषमानवै यल्ला मत् निरु आट सर शषयन सर्वेश्व भु स्वार्थ माहक्कॊडुत्त वै यिरे जीवर्हळुण्ट य नित्यज्छळा न गुणादिहळ् ईश्व रनुडैॆ यॆ नित्येच्छा सिद्धज्गळ्, अशुद्ध दक्सियिलुन् शुद्ध दश्रॆ यिंलुवनु् क अनित्य निग्रहादिहळ् इवर्हळ डैय कर्मजन्यमायुम*; करैसिरपेश्समायुमुळ्ळ अनित्येच्छा सिद्दज्ञळ्. (२) नमसा स्वस्वातन्त्र्य निवृत्ति $ प्रणवत्तिले अन्यशेषत्वं कन हैयाले. परवतात्मानिर्याट्ट्रिल् अन्यनान तनुक्ळुर्त्वा शेषनल्लनॆन्ननिण्डम् सिद्धि कैयालुवं्, त्ता मेरॊरुत्तरुक्कुव् शेषमल्लादाप्पोले STE 4… IL BLE Sm तनक्कन्य शेषत्तम् इत्यादि. तनगॆ भगवदन्यशेषत्ववु प्रणनदल्लि “उ’ ऎम्ब मध्यमा क्षरदिन्द कळॆदु होगुवुदरिन्द अन्यनाद तॆन्नॆन्नि कुरितु, तॆनगॆ शेषत्वविल्लवॆन्दु बिडिसिहेळ बेकिल्लवाग्दरिन्द, इतर वस्तुगळिगॆ शेषि-स्वामि, ऎन्दु तोचुन तॆनगॆ इल्लि यूवुदादरू ऒन्दन्नु कुरितु निरुपाधिकस्वामित्वनन्नु निवर्तिसुवुदरल्लियू तात्पॆ र्यवागबहुदु. आग “नमम अन्यस्वामित्वम” ऎन्दु ‘अन्यस्वामित्व’‘वॆम्ब सदनॆन्नु अध्याहार माडिकॊण्डु हेळुव अर्थवि-». पितृ पुत्र ग्रहॆक्षेत्र मॊदलाद कर्म सम्बन्ध प्रयुक्तवाद स्वामित्ववु इरुवुदरिन्द निरुपाधिकसामित्वनवन्नु निर्विसुवुदरल्लि तात्पर्य. इदन्नु सहेतॆकनागि जीवनुक्कु शेष मानवैयॆल्ला वं” ऎन्दारम्भिसि निरूनिसुत्तारॆ. अदागि जीवनिगॆ शेषभूकॆगळाद गृहक्षेत्रारा मादिगळॆल्ला निरुपाधिक सर्वशेषियाद सर्वेश्वरनु स्वार्थमाह तिन्न लीला भोगरसार्थवागि कॊट्टिरुवुवुगळु. जीवर् हळुडैय इत्यादि जीवात्मरुगळ अणुत्त, शेष रूप स्वरूस निरूपक धर्मवू, बर्स दशॆयल्लि मरॆयागिरुव अनहत पास्कत्वादिगळू, आदिशब्ददिन्द निकैर विग्रहादिगळॊ, सर्वजीवर धर्मभूत ज्ञ्यानादिगळू ईश्वरन नित्येच्छासिद्धगळु. आस्क् दशॆयल्लू (बद्धदजिशॆ, शुद्धदशॆयल्लू (मुक्तानस्थॆ) उण्टाद अनित्य विग्रह आदि शब्ददिन्द उभयद शॆयल्लू माडुव कैङ्कर्यादिगळु बद्मदशॆयल्लि इवरुगळ कर्म जन्यवागियू मुक्त दशॆयल्लि कर्म निरपेक्षवागियू ईश्वरन अनित्येजैयिन्द सिद्धवादवु-उत्सन्नवादवु ऎन्दर्थ. नमस्सिनिन्द स्व स्वातन्त्र्य, निवृत्ति अनन्तर नमश्शब्धक्कॆ स्रणवदल्लि हेळदॆ इरुव स्वस्वातन्त्र्य निवृत्तिरूप योजनान्तरवन्नु प्रजवत्तिले अन्यशेषत्वनं् ऎन्दारम्भिसि तिळिसुत्तारॆ. अदागि स्रणवदल्लि अन्यशेषत्ववु भषानिन्द, परमात्म निगिन्त बेरॆयाद तॆनगॆ तानु शेषनल्लवॆम्बुदु सिद्दि ससुवुदरिन्दलू मूलमन्राधिकारः वेरॊ न्रु न् तन्नॆ पृत्त निरु पाधिक नेषमस्रॆन्नुनिण्डमंवर् न् स्रणवत्ति पः कोत्ताड स्वस्वात पिन ति यिले इजक वरुहैयालुम्, नमस्बुक्पू त तात शृ रृवरा हव्रवराम्. यॆ ल्प त्सु नु स्वात- पूर्त प्र त्र युक्त पदॆ मकार मात्र क त्रॆ अनुष अध्याहरित्तु त्तु” “नानॆनकु नमन् निर्रा स्वातन्त हकनॆर्गॆ ५ ेनॆन्रु” न न्रदाहवु शूल्लित्ता माम्. सृसा तन्त्र 3 निवृत्तेः तात्पर्य निरूपणम्. ल इ च्नेतननुक्कु स्वस्वातन्त्र्य्य सिवृत्ति श्र,याावुदु? निरपेक्षकर, त्वानर्हतै इदुकृड्मि बद्दा वस्थॆ” यालुम् द वसॆ निल्, बुद्धि पूर्त प्र वैति त्रिसण्णा “नना लुवं ईश्व र्र ओडुत्त करणादिहळ्ळॆ क्कू रडु अर्व प्रेरकनुमाय् सर कारिय 2 व्य वनि सिक्क नेणु है. बेरॆ यावुदू कनगॆ निरुपाधिक शेषवल्लवॆम्बुदू इल्लि एर्सडुवुदरिन्दलू प्रणवदल्लि तिळियद निन्फप्रियल्लि नमस्सिगॆ तात्रर्यवागबहुदु. आप्रोदु इत्यादि. आग पूर्व सदमात्रत्मॆ ऎं धनवन्नु, इत्यादि. ह आनुसङ्गिसि नानु ननगॆ “स्वातन्त्र्य? पदवन्नु निर्वाहकनल्लवॆन्दु हेळिदन्तायितु. “स्वा तन्त्र, अध्याहार माडि “नमनवु स्वातंश्र्यन्” ऎङ्गु हेळिदन्तागबहुदु लौकिक इच्छेतननुक्तु क्स इतादि इत्यादि. ई जेतननिगॆ तन स्वस्वातन्त्र्रै त वैदिक न्य्यापारगळिल्लि स्वाधीनवाद कतॆसृत्वनिल्लदिकुवुदं. निनृत्ति ऎम्बुदु शानु माडुन बा इदक्कॆ कारण बद्दा नस्मॆ यल्लियू, मुक्तानस्मयफ्लियू, स्वबुद्धि पूर्वकवाद ’ प्रुनृत्तियन्नु 5 माडिदरू ईश्वरनु कॊट्टि करण इदिहॆळ्ळि - शरीरेन्द्रियगळन्नु कॊण्डु, अननु प्रेरकनागिद्दू सहका यागियू इद्द प्रुर्नुसबेकागिरुनुरंि. इल्लियॆ भाववेनॆङ्गरॆ बं७कि आर्थ- माडुत्तारॆ. :- कॆलनरु स्वस्वातंश्र्य हागाररॆ र्थवागि, भोजनादि ण्य ऎ ५ व्यापारवन्नु व्यापारगळन्नु निन्फव्विंििम्बुणु माडलु स्वरक्षणार्थस्वव्यापारानर्हतॆ जु अनर्हतॆयिम्बुदु जीवरिगॆ 8 तॆ इल्लि विनक्षित ह्यॆ “ट्टॆ pd 57 मोक्षसाधनवू स्वव्यापार साध्यवागुवुदिल्रनॆ बुद MO. श्र रूप, 2क्कॆ fe ल ad व्यासार ज्ञान फलवॆन्दु हेळुत्तारॆ. इदु आलेसक मतस्थरु , हेळुवन्तॆ आगि ’ लोकायतर ps छू ल व 9 २ 6६ णि त्त क्व त्रि 66 ब बू अगृष्टवाद पुरुषार्थक्कॆ कारणवाद स्वरक्षण सामान्यनन्नु LN बिट्टु बिट्टरॆ. सरमशेषियाद भगवन्तनल्लि निशृ कैङ्कर्य स्वरूस परम पुरुषार्थ लाभवु हेगॆ उत्त ऎन्दरॆ त दासभूतर हितवन्नु कोरि ता निरुपाधि” स्वामियागिरुवद्दरिन्द्क कैङ्कक्यवन्नु नताडुनन्तॆ .. सङ्कल्फि सुत्तानॆ. आवनु सर्वज नु, फरवौकार णिनु स्वर्गादि फलाभासॆगळन्नु परिहरिसि- निरतिशय स िरूपोचित परम पुरुषार्थनन्नु ताने कॊरुत्तानंरं हेळुत्तारॆ. इणरिङ्ग जीननु अपेष्टॆ- डद कॊट्टि पुरुषार्थन्र, ;आपुरुसार्थ वागुवुदिल्लवॆे बंररॆ” “संसार तन्त्रवाहित्वा त् रूसो- सं नकीकते ‘ऎम्ब वचनदन्त्रि । ( । श्रीवाद्रहस्यत्र्रयसारी 852 ईश्वरनुक्ळु प्रथमाक्षरत्तिल् प्रकृतियिले शॊन्न रक्षकत्तॆम् उपायाधिकारिहळ् पक्कल् एदेनुमॊरु उपायत्तिले प्रॆ ेरिप्पि त्तुकॊ िण्डे वरक्क डवदु. जीर्व स्वरक्षणार्थमान उपायानुष्कानत्ति लुम् पराधीन कर्ता वाहै यालुवा् इव्रुपाय मनुषस्मित्तालुम् फल प ब्रधानरूप रक्सै पण्णुवान् प्रसन्न नान स्ति ेश्वरनाहॆ हास्; प ग्र फमास्तरत्ति ल् प्र कृ साल शॊल्लप्प ट्ट अननुडै न इर रस्त कत्त न इन्न मशैब्धत्तालुम् दृढीकृतम्. अवनागिये रक्षिसलु मुन्दॆ बरुवाग अदन्नु तिरस्करिसदॆ. अङ्गीकरिसुवुदु स्वरू पोचितवॆन्दू हेळुत्तारॆ. रक्षापेक्षॆयू कूड स्वरक्षणार्थ व्यापारनल्लवे ऎन्दु केळिदरॆ श्रुत्यर्थापत्तियिन्द इष्टु मात्र अङ्गीकरिसुत्तॆ (वॆ ऎनु त्तारॆ. अदे रीतियल्लि सिद्धॊ (पायनाद भगवन्तन वशीकरणा र्थवागि शास्त्रगळल्लि हेळल्पट्ट भक्ति प्रसत्तिरूस उपायगळन्नु अङ्गीकरिसुवुदरिन्द एनु बाधकवॆन्दकि बदिलु हेळलु दारियिल्ल. पुनः “मनु याःक्रियाः ,तास्पर्वाभगवत एव” ऎम्ब नमः पद निरुक्ति श्रुतियु नावु माडुव क्रियिगळॆल्ला भगवन्तने माडुत्तानॆ ऎन्दु हेळिल्लवे ऎन्दु चोद्य. इदक्कॆ बदिलु-स्वबुद्धि पूर्वकवागि माडुव स्वरक्षणार्थ व्यापारगळॆल्ला, प्रधानफलियाद भगवन्तनिगॆ शेषवाद्दरिन्द्र अवन सङ्कल्पदिन्द नॆरवेरुवुदरिन्द आ क्रियगळ ` निरुपाधिक स्वरूपवु अवनिगॆ सेरिद्दुदु ऎन्दु तात्सर्यवस्टॆ.स्कि इल्लदिद्दकॆ “मम याः क्रियाः” “नानु माडुव क्रियॆगळु” ऎन्दु श्रुतियु जीवात्म कत्स अवाग हेळिरुवुदे विरोधवागुत्तॆ दॆ. आद्धरिन्द सर्वेश्वरन सङ्कल्प निरपेक्षनाद]। कर्तत्था elas, नमः पददिन्द एर्पट्टु जीवनु, त स्वतन्त्रुनल्लवॆम्बुदन्नु तिळिसुत्तदॆ. हीगॆ जीवनिगॆ स्वतन्त्रवागि ऒन्दु व्यापारनन्नु माडलु अर्हतॆयिल्लनॆन्दकॆ सापराधिगळाद इवरुगळ विषयदल्लि ईश्वरनु माडतक्कन्थ प्रणव प्रथमाक्षर निरूपितवाद रक्षकॆत्ववु जीवकतण्यृक उपायनिरसेक्षवागि प्रसङ्गिसुवुदिल्लवे ऎन्दरॆ इल्लवॆन्दु, ईश्वरुनक्सु ऎन्दारम्भिसि निरूपिसुत्तारॆ. अदागि श्रियःसतियाद ईश्वरनिगॆ प्रथमाक्षरदल्लि प्रकृतियल्लि हेळल्पट्ट सर्वरक्षकत्ववु “उपायाधिकारिहळ् सकल… ऐहिक प्ररुषार्थापेशॆयिरुव हागॆयी अमुस्मिक स्वर्गमो- क्लार्थापेक्षॆयिरुव अधिकारिगळ विषयदल्लि आदक्कॆ तक्कन्तह यावुदादरॊन्दु उपायदल्लि प्रेरेफिसिकॊण्डे, वरक्क डनदु- उण्टागुत्तदॆ. जीवनु परतन्त्रनादरू भगवन्तने कर्म ज्ञानाङ्गक भक्ति A प्रपत्ति रूप उपायगळल्लि अवननन योग्यतॆगॆ तक्कन्तॆ प्रवर्तिसि रक्षिसुत्तानाद्दरिन्द निरपेक्ष रक्षकत्ववु प्रसङ्गिसुवुदिल्ल. जीवन् इत्यादि-जीननु स्वरक्षणार्थवागि माडुव उपायदल्लियू, पराधीनकर्तावाद्द रिन्दलू, ई उपायवन्नु अनुष, सिदरू फलप्रदानरूप रक्षणवन्नु माडुवननु प्रसन्ननाद सर्वेश्वरनेयाद्दरिन्दलू प्रथमाक्षरदल्लि प्रकृतियिन्द हेळल्पट्ट अवन सर्वरक्षकत्ववे, स्वातन्त्र्य निवृत्ति बोधक नमशृब्ददिन्दलू दृढीकृतवु. जीवनिगॆ “यावुदन्नु कुरितू निरुपाधिक शेषित्वविल्लनॆन्दु हेळिद पूर्व योजनॆयिन्द प्रथमाक्षरदल्लि लुप्त चतुर्थियल्लि हेळिद ईश्वरन निरुपाधिक सर्वशेसित्ववू, ६53 मूलमन्व्याधिकारः ईशृरस्क निरुपाधिक शेसित्वमहि नमतृब्देन दृढीकृत मित्याह. इप्पडि प्रथम चतुर्थियाले प्रतिपन्नमान नीशृरनुडैय निरुपाधिक सर शेषि त्वमुम्, जीवनुक्कु एदेनु. मॊन्रॆ “यम् पत्त निरुसाधिक शेषित्रमुमु् श्य ऎनन nD योजनै याले दृढीत्र ‘तमायि १ Ne इज्जि ेननुक्कु ळ्स्स स्वा तन्त त) मम् “परात्मु तच्चु ते ऎन्नि रना ,यॆत्ता ले निरुपाधिक स्वतन्त्र नाय्” सा र्थ प्र वृ त्तनान परमात्मा वडियाह वन्ददु. अस्पडिये वस्त न्नरज्लळ्ळॆपुत्त यज्ञीननुक्कु शेसित्वमुम्म् निरुपाधिक शीषियान न) “वल १८४ उळि इ नॆ अवन् कॊडुक्कवन्नदु. अथ प्रणव नमसोः सारभूतार्था कारिकाभ्यां सङ्गृह्नाति, श्रीर्मा स्वतन्त्र स्वानितीच सॆरृत्रान्यानपेक्षया । निरपेक्ष सतन्त्रत्य त्तं स्वाम्यञ्चान्यस्य न क्वचित् 1701 इप्पडि प्रथम चतुर्थियाले ऎन्दारम्भिसि धृढीकृतवॆन्दु हेळुत्तारॆ. अदागि हीगॆ “आय? - ऎम्बल्लियॆ चतुर्थि विभक्तियिन्द प्रतिसन्नवाद ईश्वरन निरुपाधिक सर्वशेषित्ववू जीवनिगॆ याव वस्तुवन्नु कुरितू निरुपाधिक शेषित्वनन्नु निवर्तिसिद पूर्वयोजनॆयिन्द दृढीकृतवु. इज्जि ेवनक्कु ळ्ळ इत्यादि- ई जीवनिगॆ एर्पट शॆ “कॆर्ताशास्ता २र९वत्वात्” - ऎम्ब. सूत्स दल्लि निरूपिसिद स्पतुन्स् ।) कतृत्ववु श्रुतियु हेळिरुवुदरिन्द परात्तु तच्छु पतेः?ब्रह्मसूत्र2-8.-6 परात्-परमात्माधीनवादद्दु, ऎम्ब न्यायदिन्द निरुपाधिक स्वतन्त्रनागि स्वार्थप्रनृत्तनाद परमात्माधीनवागि बन्दिदॆ. । अप्पडियि वस्तं तरङ्गळ्ळ पुट्ट ब्ब हागॆये इतर पदार्थगळन्नु कुरितु ई जीवनिगॆ शेषित्ववू, निरुपाधिकस्ता भयु कारणा सर्वशेहियाद भगवन्तनु सा ऎर्थ माह–तन्न प्रयोजनक्कागि कॊडलु उण्टागिदॆ. अन्दरॆ जीवनिगॆ कतृ त्र रूप स स्टा नन्त्रवू, इतर वस्तुगळन्नु कुरितु उण्टाद शेषित्ववू ईश्वरदत्तगळु, ऎन्दु तात्पर्य. इदक्कॆ लोक रीतियागि दृष्टान्त वन्नु हेळबहुदादरॆ, ऒब्ब गुमास्तॆयु आफीसिनल्लि मेल्बट्टि आधिकारिगॆ अधीनवागि कॆलस माडुवाग, आ अधिकारियु एर्पडिसिद कॊठडियल्लि अननु एर्पडिसिद आसनदल्लि कुळितुकॊण्डु, अवनु ऒदगिसिद सेसर् सॆनु गळन्नु बळसि, ‘तन्न बुद्दि शक्तियन्नु उपयोगिसि, अवनु हेळुव रीतियल्लि कॆलसॆमाडि, मासाशनवन्नु पडॆयुत्तानॆ- ई कॆलसदिन्द ऎर्पट्टि प्रधान फलवु यजमाननिगॆ सेरिदुदु. अवान्तर फलवाद मासाशनवु इवनदु. निरुपाधिक शेषित्व- कर्त्रत्न गळु यॆजमाननदु.इननदु सोपाधिक-अवनिगॆ अधीनवाद. शेषित्व-कर्त्नृत्व्य,ऎन्दु तात्पर्य. मेलॆ- हेळिद. अर्थगळन्नु, आचारृरु.. ऎरडु… सारिकॆगळिन्द . सङ्ग्रहिसुत्ताकॆ- श्रीनतान् स्वतन्त्रस्वामीच इत्यादि-इल्लि त प्रणव विवरण. उत्तरार्थवु-नमः’ सद ‘विनरणवु; चिपू हगग ्शी- 1. ति! मद्रहस्यत्रयसाके ४] तारस्क्र नमसश्लेमा सार् देशिकदर्शितौ । अनन्य शरणत्वादे रधिकारस्य सिद्धये (711 क Py लोकत्तिल् स्वानित्व स्वातन्त्र्यज्ञिळ् अभिमतच्ञळायुवं्, दासॆत्व पारतंित्र) ज्लाळ् अनभिमतज्गळायुम्, तोत्तुहिरदु कर्कोपाधिकमाहवत्तनै. इच्लु प्रभव नमस्सुकृळिले शॊन्न दासत्रमुव्, पारतन्व )मुम् 1) दासभूता स्प पतस्सुत्यः इत्यादि हळिर्पडिये स्वरूप प्राप्त जळाहैयाले तत्वनित्तु कृळुक्सु क अनु कूलज ळ्. व. “श्रीमान् स्वतन्त्र” ऎम्बुदु प्रथमाक्षर प्रकृतिय विनरण. “स्वावि् ऎम्बुदु लुस्सचतुर्थी वरण. श्रीमत्ववु अकारक्कॆ रूढियिन्द. अर्थवु. अदागि श्रीमानाद-लक्ष्मी निशिष्टनाद नारायणने सर्व व्यापारगळल्लियू अन्यासेक्लॆयिल्लदॆ (स्वतः) स्वतन्त्रनू स्वामियू ८ गज्दानॆ अन्यवाद जीववर्गदल्लि यारिगू निरवेक्षवाद a स्वाविसित्ववू भूगत व्यापार दल्लियू, याव वस्तुवन्नु कुरितू इल्ल- नमशृब्हार्थद अनन्य- शरणनु. सारवाद आदिशब्ददिन्द, अर्थगळु अनन्य ई प ns रीतियागि तारस्कनमसश्चेवतौ इत्यादि न प्रणवथ. मत्तु आचारृरुगळिन्द उसदजेशिसल्पट्टवॆ. - जीवनु ई रीतियाद अधिकारवु जीवनिगॆ.सिध्यनॆबुदु उपपेशिसल्ल टैैवु ऎम्ब AE GU अन्वय 06-65र त ण्ण 9 YA 9) लोकदल्लि स्वामित्व स्वातन्त्र्यगळु तनगॆ अभिमतगळागिद्दु इतर दासत्व स ‘तन्त्सगळु अभिमतविल्लदॆयू करग, भगवच्छेषत्व पारतन्त्र्यगळु हेगॆ अभिनुतगळाग्गुत्तुन, “स्र दन्नु लोकत्तिल् ऎन्दारम्भिसि स आशिका लोकदल्लि स्वामित्व, स्वातन्त्र्यूगळु थ्ळनसस वागियू, दासॆक्ट पारतंश्र्यगळु अनभिमतगळागियू तोरुवुदु कर्म निबाड्गनव्हागि घात (उपाधि-कारण- _फिबन्धन) इङ्गुप्र इवनमसु कळि ल्शॊन्न इत्यादि- इल्लि प्रणव लय नस नन शृब्ददल्लियू हेळिरुव नासत्त पारतन्त्र्यगळु ( ब “दासभूतास्व तस्सनॆे 5 2त्यादि गळल्लि हेळिरुवन्तॆ स्वरूप पा प्राप्तगळु. कर्नॊपाधिकगळल्लवाद्दरिन्द,तत्व ऎत्तु. गळिगॆ- स ल् अनुकूलवागिये तोरुत्तवॆ ऎन्दु तात्परृ, ह गारर रारा- पारा नरहर बं चच न न १ सर शारद- घू ल जु (1) दास भूताश्वतक्सर्वेह्ठात्मानः रमात्मनः ! । अतोहमःिते दासः इतिमत्वानमाव्याहम्॥ मन्त्रराजपड्वस्तोश्र ऎल्ला जीवरुगळू स्वतः- कारणविल्लदॆ परमात्मनिगॆ दासभूतरु. आ्मरिन्द आ “व वर्गदल्लि नानू सेरिरु वुदरिन्द, ऎलै भगवन्तने, निनगॆ दासभूतनु, हीगॆ तिळिदुकॊण्डु नानु निनगॆ नमस्मरिसुप्तीनॆ..इदु परमशिवनु भगवन्तनाद नैसिीहमूर्तिय; क्लि कुरितु हेळिद मातु, 855 मूलमन्व्याधिकारॆः एतेन भगवच्छेषत्वे सिद्दी तदीय शेषत्वमपि सिद्धम्. इप्प डि अत्यन्त पारार्थ्य पारतन्त्र ज्न ळ् सिद्धि क्रै ःयाले 2) अडियार्कॆ न्सै याळ्पॆडुत्त निमर्ल? ऎन्नि रपडिंयॆे स्व तन्त. lp केषिक्सु” इष्ट [सस्य त यताले तदीय शेषत्व मुन् इजसिद्दान्, तट बा स्वतन्त्र नु माहै याले ईश्वर इव्वात्सा वै त त्रन कु नल्लारान वडियार्यृत्त, नु । हप्पाले केसमाक्किनाल” इदु प्राप मुन्रस पॊन्न नु; 4 लक ’ वुवत् ऒण्णादु. केषियौह्टॆ याले इष्ट विनि योगत्तु क्ळु स सा ्र्रार्प्र. स्पतन्व नाड ह् इडुक्ळु” समर्थन?. 1)” “मट्रु मोर् दैयं’ व मुळवन्रिरुप्पा रोडुत्ति लेनुत्तडु मुन्नडियार डिमै? ऎन्नि रपाट्टिलुम् इवृर्थम् कण्डुकॊळ्तदु. भागवत शेषत्त सिद्धि इप्पडि इत्यादि-ई रीतियागि, अत्यन्तपारार्थ्य पारतन्त्र गळु सिद्धिसुवुदरन्द (2) अडिया र्कॆन्सॆ ै आळ् पडुत्तनिमुलन्–तन्नॆ दासरिगॆ नन्नन्नु आळागिरुवन्तॆ हेळिद विमलनु, अवन अमलन् हेय प्रतिभटिनु आदिपिरान्- जगत्तिगॆल्ला मूलकारणनु ऎन्दु हेळिरुवन्तॆ स्वतन्त्रनाद शेषियु(स्ट्वामि; इष्ट विनियोग माडलु-अन्दकॆ तानु स्वतन्त्रनाद्मरिन्दलू, तनगॆ सेरिद जीवनन्नु तनगॆ इष्ट वादवरिगॆ विनियोग माडि- शेषवागिरुवन्तॆ माडलु अर्हनु. आद्दरिन्द तदीय शेषत्ववू इल्लि सिद्द भगवन्तनु हीगॆ माडुवुदु उचितवे ऎन्दक्कॆ, शेषि यम्माये्स्पतन्त्र नु माहैयाले-तानु शेषि-स्वानियू स्वतन्त्रनू आगिरुवुदरिन्द ईश्वरनु-नियमनशीलनाद श्रियःसतियु, ई जीवात्मनन्नु तनगॆ नल्लरान-अनुकूलराद, ब कनीत्वात्म्मैन मेमतम् ” ऎन्दू “प्रियोहि ज्ञ्यानीनोत्यर्थं अहं सॆ च ममुस्रियः- ऎम्बङ्कॆ तनगॆ आत्यन्त प्रीति विषयराद्क अडियाकर्न्य - भानतरिगॆ, तन्न सन्तोषक्कागि शेषभूतरन्नागि माडिदक्कॆ इदु. प्राप्तमन्रॆन्नवॊण्णादु..प्रास्तवल्लवॆन्दु हेळलागुवुदिल्ल. विलकृवुनॊण्णादु- इदन्नु परिहरिसलू आगुवुदिल्ल. शेषियाहैयाले- स्वामियाद्द रिन्द तन्निष्टदन्तॆ विनियोगिसलु प्रास्तनु. स्वतन्त्रनाहैयालेइति-स्वतन्त्रनाद्दरिन्द इदक्कॆ समर्थनु; ई अर्थवन्नु 1) “मट्रुनोर् दैयवमंळदॆन्रु इत्यादियाद पाशुरदल्लू तिळियबहुदु. (2) अमलनादिपिरान् आडियार्शॆनॆ ४ आळ्पडुत्त एमलन्, विण्णवर्कोसण् विरैयार् प्रॊल् वेङ्गडवन् । निमलन् निन्मलन् नीदिवानवन् नीळ्मनिळरङ्गत्तम्मास् तिरुक्कमल पादंवन्दु ऎन्कण्णिनुळ्ळन ऒक्किन्रदे॥ आमलनादिपिरान् - 1 (1) मट्रुमोर्दैय्व मुळदॆनि श्ररुप्पा रोडुट्रिलेफ्, उट्र्टदु मुन्नडियार्क्कडिमै । मट्टॆल्लाम् पेशिलुम्निन् तिरुवॆट्ट (त्तवॆ कट्रु । नान्कण्ण पुरुत्तुरैयम्माने ॥ पॆरि तिरु मॊगि 8-10 ऎलै कण्णपुरदल्लि बिजय माडिसिरुव सा शि मियेो ट बेरॆयॊन्दु परदेवतॆ इदॆ ऎन्दु हेळुवरॊडनि सहवास माडुवुदिल्ल. नानु अङ्गीकरिसिरुवुदु निन्न दासरिगॆ दास्कनौगिरुवुदु. निन्नॆ आष्टाक्षर मन्त्रॆवन्नु उपदेश हॊन्दि नानु तिळिदिरुवुदु. भागवतदास्क. स्वेच्छयैव परेशस्य तादधीन्य बलात्तुनः । भगवद क्त तेषत्तं स्वेच्छयापि क्वचि दृनेत् 72 गुणाधिके हि विषये ग्ग सारस्य वेदिनः । रामे रामानुजस्येन दास्यं गुणकृ तं भवेत् 11731 दास्य मैश्वर्य योगेन जा न तीनाञ्च “कोम्यहम् अर्थभोक्सा च भोक्तानिइं “नाग्दु रुक्तानि च क्षमे 11741 इति स्वोक्ति नयादेव स्वभक्त निषये विभुः । आत्मात्मीयस्य सर्वस्य सज्यल्पयति शीषताम् ॥75॥ आन्यो ेनृशेषभावोसि परस्वा तन्त्र सम्भवः तत्त सत्त भेदेन युक्त इत्तु तय् (। अथ अखण्ड नमसः साध्यॊ ेसायपरत्तं वक्तु मारभते. इप्पडि स्वतन्त्र्यनान शेषियिट्टिव,/ का य् अकिञ्चननायिरुक्कि र निवनुक्कु अवनाले स्पेच्मय्सॆवपरेशस्य इत्यादि कारिकॆगळिन्द भगवन्तनु तन्न भक्तरिगॆ स्वेच्छॆयिन्द दासॆ हागउिदवन्नु, उपपादिसुत्तारॆ. अदागि भगनन्तनु गुणाधिकराद भागवतरल्लि दासनागिरुत्तानॆ. इदु स्वेच्छाकृत नक-नमगॆ तादधीन्यबलात्तु - भगवत्सराधीन बलदिन्द भगनध्भक्त शेषत्वं भागवत शेषत्ववु कॆलवडॆगळल्लि उण्टागुत्तदॆ. गुणाधिके हि निषयो इत्यादि - गुणाढ्यराद भागवतर निषन्दल्लि, आवर गुणद रुचियन्नु तिळिदवनिगॆ, दास्यवु गुणकृतवू आगबहुदा. इरक्कॆ दृष्टान्तवन्नु रामेरामानुजस्येव ऎन्दारम्भिसि तिळिसुत्तारॆ. आदागि “श्रीरामचन्द्रन अवन तम्मनाद लक्ष बनु, अवन सिजि मनसोतु दासनादनु. “अस्य्या हनमुनरोभ्राता’ गुण्णॆर्दास्कमुपागतः ऎन्दु लक्ष्मणनु ताने हेळिकॊळ्ळुव मातु इदु. अदागि नान श्रीरामनिगॆ तम्मनॆन्दु जनरु हेळुत्तारॆ. नन्न अभिप्रायॆदन्तॆ, हेळुवुदादरॆ, अवन गुण गळिगॆ मनसोतु दास्यव त्रियन्नु हॊन्दिद्देनॆ. नन्नदु स्वरूसकृत दासत्व आहुदु. गुणकृत दासत्ववु ननगॆ बहळ सम्मत ऎन्दु तात्पर्य. दास्यमै श्र कैर्ययोगेन इत्यादि-भगवन्तनाद नानु ईश्वरनागि ॥स्वातन्त्रदिङ्ग, ज्ञ्याःगळिगॆ (बन्धुगळिगॆ - कृष्णावतारदल्लि धर्मराजादि बन्धुगळिगॆ) पन (नॆ. अवरु अनुभविसुव स्पक् चन्दनादि भोगगळल्लि अर्धवन्नु भुजिसुत्तेनॆ. अनरुगळु हेळुव, हे कृष्ण, हे यादव हे सखे, ऎम्ब मातुगळन्नू बैगळन्नू कमिसुत्तेनि हीगॆ भगवन्तनु ताने हेळिदन्तॆ तन्न भक्तर विषयदल्लि, तन्न अत्मात्मीयगळन्नॆल्ला अन्दरॆ सर्न्ववस्तुगळन्नू अवरुगळिगॆ शेषवागि सङ्कल्पिसुत्तानॆ. अन्कोन्य-भागवतरल्लि परस्फर, शेषभानवू भगवन्तन स्वातन्त्र्यदिन्द उण्टादद्दु- तत्तदाकारभेदेन-आयाया भिन्न भिन्न आकारदिन्द उसकार्योसकार भानदन्तॆ युक्तवॆन्दु, पुरुषार्थकाष्ठाधिकारदल्लि उपपादिसल्प टै तु. “नमश्शब्दक्कॆ? उपायत्ववू भरसमर्पणवू अर्थ अनन्तर नमस्सु शरणनरणनन्नू सूचिसुवुदागि इप्पडि स्वतन्त्रनान, ऎन्दारम्भिसि उस 857 मूलमननश्राधिकारः पुरुषार्थम् पॆरनेण्मुहैयाले अननुडैय वशीकरणार्थमाह द्वयत्तिलुवु* चरम श्लोकत्तिलुवं् निकदमाह च्लॊ ल्लुहिर ns मिजक्ति सच आत्म; समर्पण मुन् करणवरणमम्म् अन्योन्यं निरियान्भैयाले ओरॊन्नॆ चा ल्लुम् शब्द ज्र लर न्लुम् विवस्तितम्. अत्र नमशृब्दः साज भरसमर्पण परः 1) “यस्स देवो मुयाद्य स्टः पुरा पद्मा! यकेक्षणः । स एष पुरुसव्याघ्र सम्बन्धी ते जना नर्दनः I> 2, सर्नेषहामेव ‘शोकानां पिता माताच. माधवः । गच्छध्दनोनं शरणं शरण्य ० पुरुषर्षभाः” ऎन्रुपदेशिक्स, “एव मङ्क्लास्त्रयः Fe यॆवौौ च भरतर्षभाः । द्रौपद्या सहिता स्फक्टी नमश्चक्रु र्जनार्दनम् ॥” ऎन्रु शॊल्लूहैयालुमु्, pe वत्रान्तत्ति’ले 1) शरणं प्रतिदेवानां प्राप्तॆकाल मनुन्यत? ऎस्रुपक्रमित्तु, “वाचा च मनसा चैन नम स्टार 0 प्र यञ्ज्य सा” सक यालुम् नमशृब्दं ताने क्ल पादिसुत्तारि अदागि, हीगॆ स्वतन्त्रनाद शेषियु एर्पडिसिद. उपायवागि अकिञ्चननाद जीव निगॆ (मुमुक्षविगॆ) अवनिन्दले पुरुषार्थनन्नु हॊन्दबेकागिरुवुदरिन्द, अनन ९ शीकरणार्थ वागि, द्वय मन्त्रॆदल्लियॊ, चरमकश्कोकदल्लियू, विशदवागि हेळुव “शरणवरणवु इल्लि सूचित. शरणवरणवं -’ श्रमेवोपायभूतोमे भव?” ऎन्दु भगवन्तनन्ने उपायवन्नागि वरिसुवुद्कु नमशृब्धदफ, आत्मसमर्पणवनंुवर् इत्यावि- शेषत्वादिस्टरूपानु सन्धानवू, शॆरणवरण वडुम् इत्यादि-मोक्षोपायत्त श्रार्थनॆयू, ऎर्स विनक्षित. अन्कॊ बन्यम्पिरिया व्र याले इत्यादि-इवॆरडू बेकॆ बेकरॆयागिरुवुदिल्लवाद्दरिन्द ऒन्दॊन्दन्नु हेळुव शब्दगळल्लि, ऎरडू विऎक्षितगळु. भगवन्तनिगॆ स्वरूपसमर्सण माडिद मेलॆ आत क्रा भरसर्मर्म९णवन्नु माडबेकॆन्दर्थ. ) यस्सबेनो मुयादृष्टः इत्यादि- ‘) सर्मेषानोनलोकानां इत्यादि- इवु मार्कण्डेयॆर नचन. प्रळय कालदल्लि याव तावकॆ हूविनन्तॆ आगलवाद कणु गळुळ्ळ देवनन्नु - जगद्वापारलीलनन्नु नोडिदॆनो, अ पुरुषश्रेष्ठ्मनी निनगॆ सम्बन्धियागि. अन्दरॆ सोदरत्तॆय नुगनागि आनतॆरिसिद्दानॆ. सर्वलोकगळिगू तन्दॆयू तायियू लक्ष्म्मीपतिये. आवनन्नु निम्म सर्वाभीष्ट सिद्दिगागि शरण हॊन्दिरि, ऎन्दु मार्कॆण्डेयरु पाण्डवरिगॆ उप डेशिसिनरु हीगॆ उसदेशवन्नु पडॆद पञ्च पाण्डव द्रौसतियूडकॆ कृष्ण सषरनात्मनन्नु सिन शरणहॊन्दिदरु. इल्लि “शरण’ शब्द स्का नदल्लि नमस्करिसिदरु 2 प्रयोगविरुवु दरिन्द नमशृब्धक्कॆ साङ्गभरसमर्सणनॆन्दर्थ. हा- सिये डमंयन्तीन त्लान्तत्रिलुम् इत्यादि दमयान्ती वृत्तान्त दल्लियू 1) शरणं प्रतिदे वानां प्राप्त कालनुमनैत ऎन्दु आरम्भिसि वाचाच मन साचव नमस्कारं प्रयजृसा ल ।) महाभारत अरण्यपर्व.192-51, 2) 192-56. 1) . भारत अरण्य पर्व-54-16 श्रीमद्रहस्यत्रयसाकी 858 शरणागति शब्ध स्थानत्तिले पठितमाहैयाले सपरिकरमान स्वरक्षा ल भरसमर्पणत्तिले त इदु तत्परमाहवुमान्. तन्नोडु (तन्) तुवक्करुत्तु क्कॊणु a नमसः आत्मसमर्पण परत्वेपि प्रमाणमाह नमस्सु आत्म समर्पण परमायिरुक्कु मॆन्नुविण्डम्, iM समित्साधनकादीनां यज्ञानां न्यास मात्मनः नमसा यो करोद्देने स स्वध्वर इतीरितः ।? “नमस्थारात्मकं यस्मॆनिधायात्म निनेदनर्व? इत्यादिहळालुव3 प्रसिद्धम्, ताका गां रा मारा ES SE जड ज् a ऎन्दु देवतॆगळन्नु कुरितु मनस्सिनिन्दलू वाक्मिसिन्दलू शरणागति माडिदळु. अवळ स्वयं नर कालल्लि नाल्कु देवतॆगळु नळन हागॆ वेषवन्नु धरिसि नळन जॊतॆ कुळितिद्दरु. निजनाद नळनु यारॆन्दु तिळियदॆ, निजवाद नळनन्नु तोरिसि कॊडुवन्तॆ आ देवतॆगळल्लि शरणवरण माडिदळु, ऎन्दु हेळुवाग शरणनरण शब्द स्थानदल्लि. नम शृब्दवु सठितवागिदॆ. इदु तन्नोडु तन् तुवक्करुत्तु क्कॊण्डु इत्यादि. ई नम शृब्धवु सपरिकरवाद स्वरक्साभर समर्पणवन्नु तिळिसुत्तदॆ, नमस्सु हीगॆ सपरिकरवाद आत्मरक्षाभर समुर्स्नणवन्नु तिळिसुत्त दॆये ऎन्दक्कॆ नमस्सु इत्यादि आरम्भिसि प्रमाणगळन्नु निरूपिसुत्तारॆ. अदागि नमशृब्दवु आत्मरक्राभर समर्पणपरवागिरुत्तदॆ. ऎम्बुदु २) समिन्त्साधनकादीनां इत्यादि निरूपिसुत्तारॆ. अदागि समित्तु, आज्य, पुरोडाशगळन्नु साधनवागिवुळ्ळ,यल्ञगळे मॊदलाद-यज्ञानां ऎम्बल्लि निर्धारणेषष्मी’ यज्ञगळ नडुनॆ यावुदु श्रेष्टवाद यज्ञनॆन्दरि नम सा योकरोद्लेवे-सैरूस न्यासघटित स्वरक्षाभर समर्पण रूसवाद न्यासवॆम्ब यज्ञानन्नु भगॆनन्तनल्लि यावनु माडुत्तानो अवनु, सृध्वरः- (सुष्मु अनुस्कितॆः अध्वरॆः यीनसः-. : ब्रहुवीहिसमासॆ) श्रेष्ठवाद यागवन्नु माडिदवनु ऎन्दु हेळल्पडुत्तदॆ. 8) नमस्कारा त्मकंयॆस्सॆ ) ौत्यादि- नमस्कार शब्दवाच्यनाद आत्म निवेदननन्नु मूडि, इत्यादि प्रयोग गळल्लियू नमशृब्दक्कॆ स्वरक्षाभरसमर्पण - शरणागति ऎम्ब अर्थवु तिळिसल्पट्टितु. प्रणनवु . ऒन्दे अक्षरवागिरुव ऒन्दु पदवागिरुवाग, इदन्नु मूरु अक्षरगळागि विभाग माडि, अक्षरगळन्नु प्रतैेकवागि पदगळागि अङ्गीकरिसि ऒन्दु वाक्यार्थनन्नुु अनुसन्धानमाडुवुदू, नमस्सॆम्बुदु स्रणामवाचियाद अव्ययॆनागिरुवाग, इदन्नु विभाग माडि वाक्यार्थनन्नु हेळुवुदू, निरुक्त बलदिन्द एर्पट्टिदॆ. आ निरुक्तन्र यावुदॆन्दक्कि “अकारेणोच्यते विष्णुः सर्नलोकेश्वरो हरिः! उद्भ्रृता विष्णुना लक्ष्मीरुकारेणोच्यतेतथा!। मकारस्तु तयोर्दासः इति प्रणवलक्षणव । 1. EE बॆ ॥ हटा हजाम बाडा - अहिर्बुद्ध , संहितॆ 37-37 3, मन्त्रराजपदस्तोत्र 859 मूलमन्शाधिकारः नमशृब्दार्थाः निरुक्त स्पष्टमित्याह. “नानुमॆनुक्कुरियेनल्लेन्, ऎन्नुडैयदान व्यापारादिहळुम् ऎनुक्कु शेष मन्तु, इव्फैयॆल्लाम् सर्वेश्वरनुक्के शेषन् ऎन्रिवै मुदलानि वर्थज ळल्लाम् नमशृब्दत्तिले विवक्तितमॆन्नु निण्डवर् निरुक्तत्तिल् नमस्कार प्रकरणत्ति ले ऒदप्पट्टिदु. दि ननूसः निरुक्कबलात् आहिर्बुध्य्योक्तस्कू लसूक्त्मा! योजनात्रयमाह इन्नमश्यृब्दत्तुक्कु सूलसूस्ष्म परज्गळॆन्रु मूस्रर्थज,कैवहुत्तु, अहिर्बुध्द्यन् व्याख्यानं प्लणनान्. ऎम्बु, कठश्रुतियल्लि हेळिद अर्थभेदनिरुक्ति. तेभ्यो- भितस्तेभ्य स्त) योवर्णा अजायन्त्क” ऎन्दु छान्दोग्यदल्लि हेळिद नर्णविभाग निरुक्ति. ““प्रत्यगानन्दं ब्रह्म पॆरुषमु स्रणन स्वरूसव् । अकार, उकार, मकार, इति! तानेकधा समभरत्तदेतदोमिति 1 ऎन्दु अथर्वण वेदोक्त निरुक्ति. हागॆये “अहॆमनि नमम भगवत निवाहम स्म । याश्च्रकाश्चन कृतयॆः मम भगवत्ति मम ममतानास्ति तासु, भगवतॆ एन ताः ।, ऎम्बुदु. नमस्सिन अक्षरगळन्नु विभागमाडि पद वाक्यगळागि अर्थमाडलु एर्पट्ट निरुक्ति. इदरिन्द प्रणव नमस्सगळु, स्वरादिगणगळल्लि सॆठितगळागि अव्ययगळागि, क्रमनागि अनुज्ञा, नमस्कार बोधकगळागि वैय्याकरण सिद्धान्तॆ सिद्दगळागिद्दरूू मेलॆ हेळिद निरुक्तिगळ बलदिन्द, अवुगळिगॆ पद, वाक्य विभागगळु प्रमाणसिद्दगळु ऎन्दु तात्पर्य. नानु मॆनक्कुरियेनल्लेन् इत्यादि. नानू ननगॆ सेरिदवनल्ल. ऎन्नुडैयदान इत्यादि- नन्नडाद व्यापारादिगळॆल्ला ननगॆ शेषनल्ल. इनैयॆल्लाम् इत्यादि- इवॆल्लवू सर्वेश्वरनिगॆ शेषभूतगळु इत्यादियाद अर्थगळॆल्ला नमशृब्ध दल्लि विवक्सितॆगळॆन्दु “ आहॆन्नमुम, नमन कॆञ्चित्स्कात्, भगवत एवाहमस्मि, ऎम्ब निरुक्तिगळिन्द ननुस्ट्यार प्रकरणदल्लि ओदप्प ट्टिदु. वेदगळु. हेळिवॆ. नमः शब्दक्कॆ अहिर्बुधृ नरव्याख्यान इड ह ब स्वतन्त्रवाद नमशृब्दक्कॆ अनेकार्थगळिद्दरू आष्ट्राक्षर मन्त्र घटतॆवाद नमश्शब्दक्कॆ मेलॆ हेळिदन्तॆ आनेकार्थगळु प्रमाण ब. प! क सिर्धवे, ऎन्दरॆ आदन्नु अहिर्बध्ल्यॆ संहितानचन नि ऎत्ति केळि, प्रनाणीकरिसुत्तारॆ. इन्न मुशैब्दत्तुक्कु इत्यादि. ई नम शृब्दक्कॆ स्कूल क गॆ डि स स्कि ऎ इ सूक्ष्म सरगळन्दु वनूरु अर्थगळन्नु आहिर्बुध्छृनु. व्याख्यान माडिरुत्तानॆ.श्रीमद्रहस्यत्रियसारी £60 ह तत्र प्रेक्षानतः प्रवृत्तिर्या प्रह्वीभानात्मिका स्वतः । उत्कृप्पं पर मुद्दिश्श्य तन्नमःपरिगीयते ॥ 2) लोके चेतनवर्गस्तु द्विधैन परिकीर्त्यते । ज्यायान्त्चैैन तथाज्कायान्सॆ नाभ्यां विद्यते परः ॥ 3) इलतोगुणतक्लि व प्रकर्षॊो यत्र तिस्मति । शब्दस्तं मुख्यया वृत्त्या ज्याया नित्यवलम्बते 1 4 अत श्हेतननर्गो न्यःस्म तः प्रत्यवरो बुधैः । अज्या यांश्चा नयो योग शेष शेषि तयेष्यते । 5) अज्या ऎस सोपरे सक्ती ज्या फ् नेको मतः हरः । नन्त नन्तव्य भानेन न तेन समन्व डन । 6) नन्तव्य- परम शैेषी शेषा नन्तार ea सन्तृ नन्तव्य भावो य न प्रयोजन ek । RES ES STEED म दत ALIS A TE EAN ं्पं्लं छं इ ंऐंौाौ0 ।) समश्यृब्दक्कॆ स्फू ्ल लार्थ मॊदलु स्कू लार्थसरगळाद वचनगळन्नु प्रेक्साः चि प्रिवृत्तिर्या ऎन्दारम्भिसि स्फूलो यं नमसस्स्वर्थः ऎम्बुदर पर्यन्त, ps रॆ. स । NE खॆ क्र ौवत-ः इत्यादि - सनीचीननाद बुद्धिवन्तनिग्रॆ तनगिन्तलू उत्भ्ट्रृष्टनाद बेरॊब्बनन्नु कुरितु, स्वतः - प्रयोजनान्तरक्कल्पदॆ स्वाभाविकवाद प्रह्वीभावात्मिकाप्रवृत्ति- तलॆ बागि नडॆयुवुदॆम्ब प्रवृत्तियु “नम” शृब्धार्थवॆन्दु हेळल्पडुत्तदॆ.
- लोके चेतन वर्गस्तु इत्यादि-लोकदल्लि अथवा शास्त्रदल्लि (लोक्यते अनेन ऎम्ब वृृश्पत्तियिन्द शास्त्रवॆन्दर्थ) स सतत (दॊड्डवनु), अज्यायान् (चिक्कवनु) ऎन्दु चेतन वर्गवु ऎरडु सङ्गडवागि हेळल्पट्टिदॆ. इवुगळिगिन्त बेरॆयाद मूरने पङ्गडविल्ल.
- कालतोगुणशश्हैव इत्यादि - यावनल्लि कालदिन्दलू ज्ञ्यानादि गुणगळिन्दलू उतैर्हवु इदॆयो, अवनन्नु “ज्यायान्” ऎम्ब शब्दवु दॊड्डवनॆन्दु मुख्य न हेळुत्तदॆ. इदक्किन्त बेरॆयाद चेतनवर्गवु स्मृतःप क्रत्यवरोबुधैः-चिक्कदुदॆन्दु.अज्याया ऎन्दु स्मरिसॆल्प यत्त दि.
- अनसयोयर्योगः इत्यादि… इवॆरॆडु पङ्गडगळ सम्बन्धवु “शेष शेषिभान सम्बन्ध” वॆन्दु इष्यते. बुधैः ऎन्दु आकर्षिसि - सण्डितॆरिन्द सम्मतिसॆल्पडुत्तॆदॆ.
- अज्यायांसो परे सर्ने इत्यादि- भगवन्तनिगिन्त बेरॆयाद जीन नर्गगळल्ला अच`्ययतांस; चिक्कवरु, परः - उळ्कृष्टनाद भगवन्तनु ऒब्ब ने, ज्यायान” - दॊड्डननु, (वरुगळिगू आ सरमप्ररुषनिगू, नन्तृ नन्तॆन भाव सम्बन्धदिन्द परस्पॆरान्वय. 6 नन्तव्यःपरमशेषी इत्यादि-सरनु शेषियाग भगनॊतनॊ नन्तव्यनु-ननुस्थरिसल्पड तक्कवनु. इतररु नन्ताररु- नमस्कार माडुववरु. हि- :5.स्वार माडुवुदू, नमस्कारवन्नु नडॆयुवुदू प्रयोजनवन्नु इद्देशिसियल्ल. 861 मूलमन्राधिकारः 7) नीटोच्चयो स्पभावो यं नन्तृनन्तव्यतात्म कः । mS येन भावेन चॆन- 8) नमति ज्यायसे तस्मॆ तद्वा नमन मुच्यते । भॆगर्वानॊो परोनित. न पत्य वरस्स दा ! 9) इति भावो नमः प्रोक्कॊ ( समस! धारॆणं हि सः! RE. सिवा देवं प्र हि (भावयति ध्रुवम् । 10) प्रहि भवति नीचे हि 2 “इ च्यं PORTIS ॥ वा नम उद्दिष्ट 0 यत्रन्ना मयति स्वयम् ॥ ।.) वाचा नम इति प्रोज्य मन इवपुषा च “हुश् तन्नमः पूर्ण मन्द्दिष्ट मतॊोटन्यन्नू ;न मुच्यते । ys निचबोच्च यस्वभावॊटयं इत्यादि. इदु नीचोच्चर स्वभाववु. आन्दरॆ चिक्कवनु दॊड्ड ननिगॆ नमस्कार माडबेकॆन्दु स्वभावसिद्दवादद्दु. आन्दरॆ “स्र योजनान्तरदल्लि आसॆयिल्लद्कॆ शेषशेषि भाव सम्बन्धदिन्द, दॊड्डवनन्नु कुरितु, चिक्कवनु, इवनु दॊड्डवनु, नानु इवनिगॆ शेषभूतॆनु ऎन्दु, माडुव ज्ञानानुसन्धानने नमशृब्दार्थ. उपाधिरहितेनायं इत्यादि कारणविल्लदॆ, यान भावदिन्द चेतननु दॊड्ड ननिगॆ नमस्करिसुत्तानो अदु “नमन?नॆनिसुत्तदॆ नमशृब्दार्थनवॆम्बुदु अर्थ.
- भगवानॆ नस रोसित्यं इत्यादि- भगवन्तनु ननगॆ नित्यवू शेषि. नानु सर्नकालदल्लियू आवनिगॆ प्रत्यवरः-शेषभूतनु, ऎम्ब भावनॆयु, आन्दरॆ ज्ञा स करणव्य्यत्छ त्रियिन्द नमस्सॆन्दु हेळल्पडुत्तदॆ. नमुसः कारणं हि सः-आ शेष शेषि भावजा नवु ’ “नम” ऎम्ब वाचिकनमस्थारक्कू कारणवागि आगुवुदरिन्द करणप्र्यप्सॆ ७्रियिन्द नमशृब्दवन्नु “हेळुत्त दॆयॆन्दं आचार्यर अभिप्राय. 9. नामुयॆत्यपि मा देवं इत्युदि. अनन्त- व्यत्सश्त 3०तॆरदिन्द नम शृब्दक्कॆ शरणागति परवागि अर्थवन्नु तोरिसुत्तारॆ. अदागि अहिमा-शरणागत रूपवाद ई नमनवु देवं नामुयति- भगवन्त नन्नु शरणागति माडिदवन विषयदल्लि तलॆबागुवन्तॆ सत्य कळ अन्दरॆ भगवन्तनु कोपत पगळनन्नु बिट्टु शरणागतन इष्ट्वा वन्नु कॊडुवन्तॆ माडु,
- प्रॆह्चीभवति नीचीहि इत्यादि. तस. तलॆ NE अवन ग 1 नोडि भगवन्तनू स प्रज भवति-अवनिगॆ सरवशनागि भगवन्तनू आनुग्रहॆक प्रवणनागुत्तानॆ. : इदरिन्द फलितार्थनन्नु इदॆ आतोवा नम ऎन्दारम्भिसि तिळिसुत्तारॆ. अदागि स् कारणदिन्द. शरणागतिरूप ई नमनवु भगवंशनन्नू तानागिये शरणागतन परवशनागुवन्तॆ माडुत्तदॆयो RE q नापित शरणागतरूस नमनवे नमश्श ब्हार्थ. 1६. बायियिन्द” वाचा नम इति प्रोच्य इ७. ई नमस्कारद पूर्णत्तनन्नु तिळिसुत्ताकॆ. अदागि नमः ऎन्दु हेळि मनस्सिनिन्दलू, शरीरदिन्दल्लू माडुव नमस्कारवु. पूर्ण नमस्कारवु. हीगॆ त्रिकरण नमस्कारक्कॆन्तॆ, एक करणक, द्विकरणक नमस्कारवु न्यूनवु. अन्दरॆ मानसिकवाद शरणागतिरूप स साधनक्कॆ वाचानमः ऎन्दु स वुदु, आ शरणागतिय परीवाह पूर्ति ऎन्दर्थ. कायिकनागि प्रणामवन्नु माडु. श्रीमद्रहस्यत्रयसारे 862 12; इयं करणपूर्तिस्सा 3 दङ्गपूर्ति मिमां शृणु । शाश्वती मम संसिद्धि रियं प्रह्वीभवाविं यत् ॥ 13) स पर मुदि WN नमे सिद्धिन्तो.:न था इत्यङ्ग मुदितं श्रेष्ठं फलेप्ला. तदि रोध । 14) यक बका द नैक्तॆ र्यात्स ऎभावजात् । मलावकुण्ठितत्वा च्च दृक्सि या नित र्जया ॥ 15) तत्पा )िर्पण्यं तदुथॆद्बु (थो द्वितीयं हृ ग मीदृ शम् । स्वस्वातन्ता २ Vवबोधस्तु तद्दिरोध उदीर्य ते 16) पॆरत्ते सति देवोयं भूताना Smid । अनुग्र हॆ ैकधी र्नित्य मित्य «तत्तु तै तीय कवन् । 17) उसेकको यथाकर्म ‘फलदायीति या मतिः । विश्वा सा त्म, क्ट मेतत्तु “तृ तीयं हन्तिनॆ सदा । ¥ इयङ्करणपूर्तिस्याति् इत्यादि इयं-हीगॆ वाचिक कायिकगळु कूडि माडुव व्यापारवु करणसपूर्ति8-आ६ङ्गियागियू, मोक्ष साधनवागियू इरुव मानसिक रूपवाद शरणागतिगॆ पूर्णत्तवन्नुण्टुमाडुत्तॆदॆ. अङ्गपूर्तिमिमान्त्रु इरि ऎन्दु. ई शरणागतिय अङ्गगळन्नु केळि 3४दुको ऎन्दु हेळतॊडगुत्तारॆ.
- शाश्व्रतीमम संसिद्धिः इत्यादि- परम पुरुषनन्नु : कुरितु माडुव ई प्रह्वी भावात्मिकवाद शरणागतिये ननगॆ शाश्वतवाद संसिद्धि :- परम प्रयोजनवॆन्दर्थ, ई शरणागतिगळिगिन्त बेरॆ फलवु ननगॆ बेकिल्ल ऎम्ब फॆलत्यागरूस बुद्धियू श्रेष्ठवाद अङ्गवु. फलदल्लि आसॆयु अदक्कॆ विरोधि.
- अनादिवासनारोहात् इत्यादि. कार्पण्यवनन्नु ऎरडने अङ्गवन्नागि तोरिसुत्तारॆ. अदागि अनादियाद दुठ्वासनॆयिन्दलू स्वाभाविकवाद पारतन्त्रॆ किदिन्दलू, असामुथण्यदिन्द ऎन्दर्थ, आविद्यादिगळिन्द मुच्चल्पट्टु इरुव ज्ञान शक्तिगळ सङ्कोचवु,आकिञ्चन्यरूसवा दअधिकार. ज्र. तदुद्यॊथो-आ आकिञ्चन्यद अनुसन्धानवु, अज्ञः उपायान्तरा शक्तः, ऎन्दु भगवत्सन्निधियल्लि माडबेकाद निज्ञासनॆ. द्वितीयमङ्गं-ऎरडनॆयअङ्ग. इदक्कॆ विरोधियन्नु स्व स्वा तन्ता त्र्यावबोधस्तु इन्दु Fe सुत्तारॆ. इड नानु स ऎतन्त्रॆनु ऎन्दु तिळिदरॆ आकिञ्चन्यवु घटिसुवुदिल्ल 1”. पॆरत्ते सति देवोयं, ऎन्दारम्भिसि नुहाविश्वासवन्नु निरूपिसुत्तारॆ. आदागि भगवन्तनू सर्वास त्परनागिद्दरू सर्वभूतगळ विषयदल्लियू. दयॆयन्द कूडिदवनाद्दरिन्द, नन्न विषयदल्लियू अनुग्रहिसबेकॆण्डी सदा इरुवुदरिन्दलू नन्न आनन्त पासपगळनत्कि शरणागतनॆम्ब कारण मात्रदिन्द क्षमिसि, नन्नन्नु रक्षिसुत्तानॆ-ब महा विश्वासवु मूरनॆय आङ्ग, 17 इदक्कॆ- विकोधवादद्दु उपेश्लक ; इत्यादि तिळिसुत्तारॆ. अदागि भगवन्तॆनु “न मेद्वी स्यो स्ति न प्रिय ऎन्दु हेळुवन्तॆ ननगॆ द्वेषियू इल्ल, स्रियनू इल्ल ऎन्दं ऎत्टट्षॆयद कूडि, यथाकर्मफलदायी.कर्मानुगुणवागि फलवन्नु कॊडुत्तानॆ, अनादियाद आनन्त 808 मूलमन्वाधिकारः
- एवं भूतोप्य शक्तर्स्ग न क्राजं भनितुं क्षमः । इति बुद्धा सस देवस्य गोप्त शॆक्ति, निरूपणवु ॥ 19) ad मज्ज मुद्दिस्ट मनुष्य न्याहतिः पुनः । दासीनो चु दित्युत्प्रेक्सा “निमित्त जा।
- स्वस्कस्वाविन्नि वृत्ति र्या स्टा ्र्राकिकूल्यस्य वर्जनम् तदज ० रु? फ्रॊ क्त माज्ञा व्या घात वर्जनम् ॥ अशास्त्रि aa तु तदि ) घात उदीर्य ते॥
- चराचराणि भूतानि सर्वाणि भगवद्वपुः । अतस्तदानुकूल्यं ह कार्य मित्येव निश्च यः । षष्ठ मज ० समुद्दि ष्ट 0 तदा घातो निराकृ तिः ॥ कोट पासगळिगॆ शिक्षॆयन्नु कॊडुत्तानॆये हॊरतु, अल्पवाद शरणागकयिम्ब व्यापारक्कॆ वशपटु N नम्म पापगळन्नु क्रमिसि रक्षिसुवुदिल्लवॆम्ब बुद्धियु, महः विश्वासवन्नु सदा तडॆयुत्तदॆ. ] 8:19: एऐम्भूतोष्यशक्तस्सन् इत्यादियागि, गोस्त्र ृत्ववरणवॆम्ब नाल्कनॆय अङ्गवन्नु ठिरूपिसुित्तारॆ. अदागि भगवन्तनु अनुग हैक शीलनागि रक्षणोन्मुखनागिद्द रू, अशक्तनागि रक्षिसलु समर्थनल्लनॆम्ब सामान्य बुद्धियिन्द कूडिदवनु भगवन्तनु शक्तनु, आद्दरिन्द अवश्य रक्षिसृ तानॆन्दु निश्च यिसि “त इन्दे सगोनायिता भन”, नीनु नन्नन्नु रक्षिसु ऎन्दु नो भगनत्सा अर्थ नॆयु. गोस्त्यृत्व स नाल्भसॆयॆ आङ्ग. उदासीनो A इत्यादि-भगवन्तनिगॆ पापिगळन्नु रक्षिसलु शक्तियिल्लवार्दरिन्द उदासीननागिये इरुत्तानॆ, रक्षिसुवुदिल्ल, ऎम्ब उत्स्रेक्षॆयि, इरक्कॆ विरोधि. गोप्त शक्तिनिरूपॆणम्, भगवन्तन रक्षकत्व शक्तिनिरूपण प)_योजनव गोप्तत्त वरणवाद्दरिन्द, अदन्नु इल्लि तिळिसिदन्तायितु.
- स ैस्यस्था सविनिनिवृत्ति यर्ना - अनन्तर प्रातिकूल्यनर्जननन्नु निरूसिसुत्तारॆ- स्वस्य स्वामिनि इत्यादि तनगॆ स्वामिय आज्ञा ्ल नुपालनवन्न्नु माडदॆ इरुवुदॆम्ब प्रातिकूल्यवन्नु वर्जन माडुवुणु, (ऐदनॆय अङ्ग) अशास्थीयोपसेवातु इत्यादि- अशास्त्रीयॆवाद कॆलस गळन्नु माडुवुदु, अन्दरॆ शास्त्रगळु निषेधिसिरुव “नकलञ्जम्भक्षयीत”” इत्यादि कार्यगळन्नु माडुव गू, विधिसिरुव कार्यगळन्नु माडदिरुवुदू ई अङ्गक्कॆ विरोधवादवु. 2,. चराचराणि भूतानि इत्यादि- जङ्गम स्मावरात्मकवाद सकलभूतगळू भगवन्तनिगॆ शरीर. ऎल्लवू आवनिन्द धरिसल्पट्टु अन्तः प्रवेशिसल्पट्टु, नियमिसल्प ट्टिरतॆक्कवु. अवुगळिगॆ आनुकूल्यवनन्नु माडबेकॆन्दु न यिसुवुदे अनुकूल्य सङ्कल्प. याव प्राणियन्नु हिंसिसिदरू शदन्तॆर्याविनियाद बरमातॆ ६ नन्नि हिंसिसिदन्तॆयागुत्तदॆ. अदन्नु माडदिरबेकॆम्ब सङ्कल्पवु इल्लि विवक्षित इदु आरनॆय प “तडा त्वृघातो निराकृतिः - ई सङ्कल्पक्कॆ विरोधि भूतॆद्रोहॆ, श्रीमद्रहस्यत्रयसाकी 864
- पूर्णमज्जक्स) रुपाजक्लि त्तॆ नमनं ते प्रकीर्तितम् । स्थूलोयं नमस स्त र्थ स्फू स्म मुन्यन्निशामय ॥
- अथ नमसः सूक्ष्मार्थः 23) चेतनस्य यदामम्युं स्वर्सि स्वीयेच वस्तुनि । मम इत्यक्षरद्वन्द्वं तदा मम्यस्य वाचकम् ॥
- अनादिवासनारूढ मिथ्याज्ञान निबन्धना 1 आश्मात्मीय नदार्थस्था या स्वातन्त्र स्वतामतिः ॥ 25. मेने त्येवं सनोचीन बुद्धा $सात्र निवार्यते । नाहं मम स्वतन्त्रोहं नास्मी त्यस्यार्थ उच्यते ॥ 26. न मे देहादिकंवस्तु स शेषः परमात्मनः । इति बुद्धा निवर्रस्ते तास्ता स्ट्री पिया मनीषिकाः ।
- स्कूलार्थवन्नुु पूर्णमङ्गैरुसाङ्गैैश्व ऎन्दारम्भिसि निगमिसुत्ताकि. अदागि, फलत्याग’ कार्पण्यदिरूसगळाद अङ्गगळिन्दलू शद्विकोधित्यागरूपगळाद उपाङ्गगळॊडनॆयू, पूर्णवाद शरणागति रूपवाद नमनवु हेळल्पट्टतॆ. स्का लोयं नमसस्त र्थ; - हीगॆ नमशृब्धक्कॆ स्मूलार्थ योजनॆयल्लि “शरणागति”यु निरूपिसल्पट्टितॆ. सूक्ष ऒनुन्यन्नि शामय– अनन्तर सूक्ष्म्मार्थवन्नुु तिळिसुवुदागि हेळुत्तारॆ.
- नमशृब्द टॆ सूक्ष्मार्थ 23) चेतनस्य इत्यादि-चीतननिगॆ स्वस्मिन् तॆन्नल्लिय स्वीये चवस्तुनि तन्न वस्तुवि नल्लिय, यदामम्युं नानु ननगॆ स्वतन्त्रनु, इवॆल्ला ननगॆ सेरिदवु, ऎम्ब ममत्त बुद्धियु यावाग उण्टागुत्तदॆयो, आग मम इत्यक्षर द्वन्द्वं इत्यादि मम ऎम्ब ऎरडू अक्षरगळु, “अहं मनु? ऎण्ट अहङ्कारक्कॆ, “इमे मदीयाः” ऎम्ब ममकारक्कॆ वाचकगळु. 24) अनादिवासनारूढ ऎन्दारम्भिसि इदन्नु विस्तरिसुत्ताकॆ. अदागि मिफ्याज्ञानं- दीहात्मॆभ्र नूदिरूसवाद, अयथावस्थितवाद ज्ञानक्कॆ भाजन आत्मस्था स्वातन्त्र्यमतिः- आत्मीय पदार्थस्था स्वतामतिः ऎन्दु अन्वयिसि, नानु स्वतॆन्त्रॆनु, आत्मीय पदार्थगळॆल्ला ननगे सेरिद्दवॆम्ब बुद्धियु.निबन्धना- कारणवादद्दु.
- मेने तेनं समीचीन इत्यादि. मे- ननगॆ. न- इल्ल. नानु स्वतन्त्र नल्ल, इवुगळु ननगॆ शेषभूतगळल्ल ऎम्ब समीचीन बुद्धियिन्द ई अहङ्कार मनुकारगळु तॆडॆ यल्बडुत्तवॆ. इदन्नु विवरिसुत्तारॆ - नाहं मम स्वतन्त्रोहं इत्यादि. नानु ननगॆ सेरिद वनल्ल. स्वतॆन्त्रनू अल्ल.
- नमो देहादिकं वस्तु इत्यादि - देहादिगळाद वस्तुगळु नन्नवल्ल. अवॆल्ला परमूत्मॆनिगे शेषभूतगळु ऎम्बुदु नम शृब्दद समुदायूर्थ. इतिबुध्या- इत्यादि याद बुद्दियिन्द, कॆन्नॆ स्वातंश्र्यबुद्धियॊ इतर वस्तुगळल्लि स्वीयशैबुद्धियू निनर्त गळागुत्तनॆ. 865 मूलमन्व्राधिकारः ऎ1 अनादिवासनाजातैरू बधै सॆ सै स्त नी तै- । रूहितंयद्ध ढं तत्तत्सा 2 त्वभीमयं Il 28. तत्त्वद्रैष्ण व सारा (रैत स He समुन्त्सया । नम इत्येतया वाचा नन्ना स्स द- पोह्यके i 29. इति ते सूक्ष्म उद्दिष्टः पर मन्य न्निशामय । पन्मा नकार उद्दि षॊ € मः प्रधानो निरूप्यते ॥ 30 वि ep सरमेशस्तु “त्रा र्थोयं निरुच्छ ते । अनादि-परनेशोयः शक्तिमान् प्ररुषोत्त 2 l तत्पा )प्रये प्रधानोयं पन्था नमन नामवान् ।
- अनादिनासनाजातैः इत्यादि-मेलॆ हेळिद अर्थवन्ने प्रकारान्तॆरेण उपपादिसु त्तारॆ. आदागि अनादिवासनाजातै $ इत्यादि-अनादियाद वासनॆयिन्द उण्टाद - -तैसॆ र्हिकल्पितै तः स्वकीय विषयगळागियू, निन्यतेष विषयगळागियू, धृढं रूपितं-द ृढवागि अनुलिप, yi स्वातन्त्र सु त्तधीमयं- तानु, तन्नदॆम्ब बुद्धि ५ आयाया त्त
- तत्तद्वॆ ष्नव सार्वात फि प्रतिबोध इत्यादि, आयाया पदार्थगळल्लि विष्णुवु ता बू टा अवनिगॆ सेरिदवु ऎम्ब ज्ञानदिन्द, (विष्णु सम्बन्धी वैष्ण्यवम्, सर्वेषां आत्मासर्वात्मा, तस्य प्रुतिबोथॆ’-, सार्वात्म्य . प्रतिबोधः वैष्णव सम्बन्धि सार्वात्म , प्रतिबोधः- वैष्णव सार्वात्म्य प्रतिजोदः प्रतिबोधः समुत्यः यस्या इकि विग्रह-प्रतिजोध समत्मया- वाचा इत्यस्य विशेषणनु”.)
नमळक्येतियावाचा- ऎल्लवू विष्णुविगॆ सेरिदवु ननगल्लवॆम्ब अर्थवन्नु तिळिसुव नमः ऎम्ब शब्ददिन्द, नन्त्रास्पस्मादपोह्यते.- सम कर्तावाद तन्निन्द निनर्तिसल्पडुत्तनॆ, ऎन्दृ आनय. अन्दरॆ आहॆङ्कार ममकार गर्भितवाद ज्ञानदिन्द नानु मत्तु सर्व वस्तुगळू नन्नदॆन्दु तिळियॆल्वट्टिवॆ. आ अहङ्कार मनुकारगळ निवृत्तियिन्द ऎल्लवू भगनन्तनिगॆ सेरिदवु ऎम्ब “ज्ञानवु उण्टागुत्तदॆ. इदरिन्द ननुश्शब्दवु विसरीताहङ्कारॆ’ ममकारगळ निवर्तनक्कॆ नृ मति ऎन्दु विभाग मूडल्ब ट्टु स्वार्थ बोधनाद्वारा कारणवागुत्तदॆ.
3 नमश्यब्दक्कॆ पर योजनॆ BE) इतितेसूक्ष्मनन्द्दिष्टं सॆरमनि शामुयॆ-हीगॆ सूक्कूर्थवु हेळल्पट्टितु- मूरनॆयूद. सरम न्यत्- ’ उत्कृ ष्ठवाद मत्तॊन्दु अर्थनन्नु निशामय’- सावधानवागि केळि तिळिदुको ऎन्दु शिष्यनन्नु. बु तिळिसुत्तारॆ. सङ्घ नकार उद्दिष्ट- इत्यादि-नः ऎम्ब सृ पन्था-:उपायॆवाग्यि’ हेळल्पडुत्तदॆ. मः. मकारवु प र्रधानः- ‘मुख्यवु ऎन्दु, आ दीर्यत हेळल्पडुत्तदॆ. विसर्ग;. निसर्गवु… परमेशसु वलद परम. पुरुषनु द ईळिगॆ निरूपिसुव वाक्यार्थवु निरुच्छते.. आ. :भागदिन्द बिडिसि हेळल्पडुत्तदॆ. आ ps यावुजॆन्दकि, अनादि- परमेशो य; इत्यादि. आ परमेशनु अनादि. श्रियः -पतित्व सिर्वज्ञत्व सर्वशक्षित्न त्व परपुकारुणि कत्वादि गुणगळिन्द कूडिदवनु, अवनु पुरुषोत्तमनु, शक्ति म शब तॆ तॆ स जाजकवाग मुन्दॆ आचार्यरे"कमलाप ति’ऎन्दुव्याख्यानिसुत्ताकॆ. तत्छ्रा स्तये प्रधानः. अवनन्नु पडॆयलु प प्रधानवादद्दु, अयम्पन्था नमन नानुपान् नम्म शरणाग
ऎरा
फ्रीमद्रहस्कत्रयसाके 866
इतिते त्रिविधः प्रोळ्तो नमश्शब्दार्थ ईदृशः । इति, इन्विडत्तिल् “नन्तव्य- परमश्शेषि” ऎन्नॆ याले नमस्सुक्कु परमतेषिये प्रति सम्बन्धि यॆन्नुविडम* स्वतः प्राप्त्रवरक्. परमुशेषि इन्सानॆन्रु तॆळिविक्सॆ काह विशेष ळ 1 नामधेयम्.
इऒ “आशास्त्रीयोपसेवा तु तद्विघात उदीर्यते” ऎन्रुनण्ण् तद्दिघातो निरा कृति? ऎन्रुवु् शॊन्न नचनज्गळुक्कु प्रपत्तिकालश्रिल् बुद्धि पूर प्रातिकूल्यवं् नडक्सुमाहिल् आनुकूलृ सज्मल्पमुम् प्रातिक्यूल्यत्तिलभिसन्धि विरामादिहळुम् इल्लॆ याायि//(॥नॆन्न्रु तात्र रैम्. प्रपत्तु तॊर कालत्तिल् बुद्दि पूर्व प्रातिकूल्यं नडन्नदाहिल्, इर्न रुचियोडु पॊरुन्दिन स्वतन्त्र भगवदाज्ञॆ क्कु विरुद्धमाम्.
अथ स्कूल सूक्ष्म परश्यब्दानां क्रमेण अर्थानाह.
इज्लु स्कूलमान वर्थमावदु? व्याकरणत्तैत्तु वक्किवरुहिर स्पुटव्युत्पत्तियाले तोत्तुमदु. सूक्ष्ममावदु? वर्ज साम्यादिहळ्ळि क्ळॊण्ड्मि€हिर निरुक्त बलत्ताले
MRL ऒ……….. ताडि… ऎ.हा. 3-२. राका SA em द ऊर
यॆम्ब नामवान् हॆसरुळ्ळ अयं पन्था ई मार्गवु. भगवन्तॆननस्स पडॆयलु, भक्ता ,द्युपाय गळिगिन्तलू, शरणागति ऎम्ब उपायवु प्रधानवादद्दु.
अतितेत्रिनिभःप्रोक्रो इत्यादि- मेले हेळिदन्तॆ मूरुविथवाद अर्थगळु नमश्शब्धक्कॆ हेळल्वट्टवु- ऎन्दु स्थूल, सूक्ष्म. पर योजनारूपवाद अर्थगळन्नु निरूपिसिद्दारॆ. ई श्लोकगळल्लि मध्ये मध्ये हेळल्बट्टु वाक्यगळिन्द लब्लवाद आर्थ विशेषवन्नु इन्निडत्तिल् ऎन्दारम्भिसि तिळिसुत्तारॆ. अदागि ई नमश्शब्दार्थ निरूपण प्रकरणदल्लि “नन्त व्य- परमशैही? -परमशेषियु नन्तॆव्यनु ऎन्दु हेळुवुदरिन्द नमस्कारक्कॆ परमतेषियॆ प्रतिसम्बन्ध्र, ऎम्बुदु स्वतः प्राप्त. सरमशेषियु इन्थहवनु, ऎन्दु तिळिसुवुदकोस्टर विशेष नामधेय. इङ्गु इत्यादि ई स्कूल योजना प्रकरणदल्लि आशास्ट्रीयोपसेवात्क इत्यादि यागियू तद्वा ( घातो निराकृतिः ऎन्दू हेळिद वचनगळिगॆ प्रपत्तिकालदल्लि बुद्दि पूर्वप्रातिकू ल्यवु एिर्पट्टक्कॆ अनुकूल्य सङ्कल्पवु, प्रातिकूल्यदल्लि अभिसन्धि विरमादिगळू इल्लवागुत्तवॆ ऎम्बुदु तात्पर्य. प्रपत्युत्तरकालत्तिल् इत्यादि. प्रसत्रिमाडिदनन्तॆर,, बुद्धिपूर्ववाद. प्रातिकूल्यवु उण्टादरॆ शेषभूतनाद इवनु प्रीति पूर्वकवागि माडबेकाद, स्वतन्त्रॆभगवदाज्कैॆयन्नु मीरिदन्तॆ आगुत्तदॆ. अस्कृल्लदॆ इवनु असुष्मसिद शरणागतिगॆ वैकल्यवावुदू उण्टागलारदु. अनन्तरस्कूल, सूक्ष्म, परशृब्दगळ अर्थवन्नु तिळिसुत्तारॆ... इङ्गु स्लू लमान इत्यादि-. इल्लि स्कूलवाद अर्थवेनॆन्दक्कि व्याकरणव्यत्सुत्तियॆन्नु अनुसरिसि उण्टागुव स्फुट वृृत्पॆत्ति यिन्द तोरुवुदु ऎन्दर्थ. सूक्ष्म्ममावदु इत्यादि. आक्षरगळ साम्यवन्नुकॊण्डु निरुक्ति, § 3 pe गाड 1 4 NE K 867 । मूलनुन्र्राधिकारः तोत्तुमदु. परमानदु ? रहस्य शास्त्रज्नळिल् शॊल्लुहिर अक्षर निघण्टु प्रक्रिय. याले शोत्तुमदु. । अथ योजना त्रय लबृ्धसारभूतार्थमाह इदिल* मुर ड शेषभूतनुक्कु स्वतकि प्ला प्र वृत्तियुवुक्, साज्लन्यासरूपमान साध्योपाय शरीरमुमा् वहु _दु. अनन्तरं नोस्लोपायाधिकारिकु अनश्शा पेक्षितमान निरपेक्ष स्वातन्त्रा दि निनृत्तिपूरैक शोधनं पण्णित्तु. पिन्फु सासध्योपसाय विशेषत्ताले वशीकार्यमुमाय् प्राप्यवम्मायर् इरुक्किर सिद्धोपायवनिंरुक्कूं पडिय्बॆ च्चॊल्लित्तु. उपायान्त रज्नळिर्याट्टिल् समर्पणत्तिनुडैय प्रधानोपाय त्वम् शॊन्नदाहवुमाम्. इवै यॆल्लाम् मेरॊ ल्लप्पुहुहिर वाक्यार्थज्गळिले यथा सम्भव मनंसन्धित्तुक्कॊळ्ळदुं. नमश्यब्दान्तिताः सर्रेमन्व्वाः मूलनुन्तनत् करजमन्रा भवन्ति. एवं शिक्षित नानार्थ नमश्शब्धसमन्विताः । सक्टी करणतां यास्तिमन्रा स्ल्पात्मसमर्पणे 177 एन मात्मसमर्पणे पूर्बोकार्थानुसन्धानं कारिकाभि स्सङ्गृह्हा ति. जीवसामान्य मुखत शृंृगग्राहिकयापि मा! मारा तारनमसोप्सानुससन्धानदा निह. (751 बलदिन्द तोरुवुदु. सूक्ष्मवाद अर्थवु परमावदु इत्यादि- रहस्य शास्त्रगळल्लि हेळल्प डुन अक्षर निघण्टुगळ प्रक्रियॆयिन्द तोचुव अर्थवु “सर” वॆन्दु तात्सॆर्य. इदिल् मुरृड इत्यादि-इल्लि मॊदलु शेषभूतसनिगॆ नमस्काररूप स्वतः प्राप्त वृत्तियू साङ्गभरॆन्यासरूनवाद साथ्योपाय शरीरवू, ”नामयतृपिवादेवं?, शाश्वतीमम संसिद्धि 8 इत्यादियागि हेळल्पट्टितु- अनन्तरं इत्यादि अनन्तर सूक्ष्मयोजनॆयल्लि मोक्षोपायाधि कारिगॆ अवश्यापेक्षितवाद निरपेक्ष स्वातन्त्र्यादि निवृत्ति पूर्वक स्वरूसशोधनवु माडल्पट्टितु. अदागि “अकं भगवत एन, नमम”, “मम याः कृतॆयॆः न ता मनु, भगवत एन” ऎन्दु निरुक्तियॆल्लि हेळिरुव स्वस्वाकॆन्त्रा दि निषेधवु, स्वरूसवू वर्ण सान्युदिन्द नमस्सिनल्लि हेळल्प ट्टिवु. ऎन्दि तात्पर्य. हिन्फु कॊनॆयदागि सरयोजनॆयल्लि, साध्योसायवनिशेषत्ताले इत्यादि. साभ्योपायवाद शरणागकयिन्द वशीकरिसल्पट्ट्बु प्रास्यवागिरुव सिद्धोपायव्रु “तॆत्छ्राप्त्यये प्रधानो.यं पन्था नमन नामवान्”, ऎन्दु हेळल्पट्टितु, उपायान्तरगळिगिन्त, समर्पणद प्रधानोपायत्ववु हेळल्पट्विदागियू, आगबहुदु. इनैयॆल्लाम् इत्यादि- इवॆल्ला मुण्डॆ हेळल्पडुव वाक्यार्थगळल्लि यथा सम्भव अनुसन्धानमाडिकॊळ्ळ तक्कद्दु. मेलॆ हेळिद अर्थवन्नु कारिकॆयिन्द सङ्ग्रहिसुत्तारॆ. एवं शिक्षित नानार्थ इत्कादि- हीगॆ शिक्षिसल्बट्टि नानार्थगळिन्द कूडिद “नमः” ऎम्ब पददिन्द कूडिद ऎल्लू मन्त्रगळू स्वात्म समर्पणक्कॆ करण मन्त्रगळागुत्तवॆ. जीवसामान्यमुखतः श्रीमद्रहस्यत्र्रयसारे 868 इहया सानु सन्धान प प्रक्रियैकस्य दर्शि ता! अन्येषामहि' तत्साम्यान्ना जि शरणा इमे।70 अत सृ पर रक्तायां पराधीनेषु जन्म्नुषु! - निरपेक्ष शरण्यत्वं नियतं कमलापत्ौ॥01 अथ हता शब्द्बार्थं वक्तुं तस्य नमशृब्धार्थेन सज्ग तिं प्रदर्शयति. इजिन्सि शाब्द माहवादल्, आर्थमूहवादल्, नमस्सि ले तोत्ति न शरणागतियाहिर साध्योषायत्रा ले प्रसादनीयनाय्, मेलिल् चतुर्थियिल् निवक्षितमान कैज्छरै त्रुक्ळु प्र ्रतिसम्बन्धियानूयेौ. सर्वरक्षकनाहवुम्, सर्वशेषियाहवुम्, स्रथमाक्षर त्तिल* प्रतिपन्ननान निरपेक्ष शरज्यनुडैय पडिय्फै नॆळॆयिदुहिरवदु योगरूढमान नारा यण शब वत, इत्यादि ई इधिकारि विषयदल्लि तार-प्रणव, नमस्सुगळल्लि हेळिरुव “म?कारवु, जीवसामान्य वन्नु हेळुवुदरिन्द, अदरल्लि तानू अन्तर्भूतनाद्दरिन्द स्वानु सन्धानवनन्नु हेळिदन्तॆ आगुत्तॆदॆ. शृङ्गग्पा हिकयाहिवा. «अस्मत्' शब्ददल्लि आद्यन्त अक्षरगळन्नु लोप माडि. “म” कारवु फाळसाभाननु दवागबहुदु. इहयासा तात ताव क आष्क्याक्षर मन्त्रदल्लि ऒब्ब जीवनिगॆ स्वानुसन्धानप्रक्रिया तानु भगवन्तनिगॆ शेषभूतनु ऎम्ब प प्रॆक्रियियु, या दर्शिता-यावुदु तोरिसल्बट्टितो, अन्येषां इत्यागि-मूलमन्त्रननन्नु आनु सन्धान माडुव इतॆर जीनरुगळिगू, तत्पाम्यात्- भगवच्चि (षश्व, पारशंश्र्यगळति समानवार्हरिन्द, इमे.ई जीनरुगळु, नान्योनृशरणा;.. सरस्थॆ र रक्षकरुगळानि आगुवुदिल्ल. अतस्व हररक्षायतां इत्का दि आद्दॆरिन्द तन्न मत्तु, इतरर रक्चण्णल्ल फराधीनेषु-सराधीनराद प्राणिषु- प्राणिगळ निषयरल्लि,निरपेक्ष शरण्यत्वं--निरपेक्ष वाद मोकोसपायत्वन, कमलापता.ऒक्स्टीपतियल्लिये, नियतम्- सर्वदा सिद्धवागिरुत्तदॆ. इदु नमशृब्दार्थ निवरणद उपसॆङ्कारवु “अनादिः परमेशोय; शक्तिमान् पुरुषो -मः ऎन्दु मेलॆ हेळिद कारिकॆयल्लि शक्तिमान्, ऎम्ब शब्दवु कमलासतियॆन्नु कळिसुत्तदॆ ऎम्बुदु आचार्यर अभिप्राय, “शक्ति* शब्दवु लक्ष्मियन्नु सूचिसुत्तदॆ. नारायण शब्दार्थ विवरण हीगॆ. “नम?” शृब्धक्कॆ व्याख्यानवन्नु माडि, अनन्तर “नारायण” शब्दक्कॆ व्याख्यानवन्नु सङ्गति पूर्वक आरम्भिसुत्तारॆ. इङ्गु शाब्दमाहवादल् इत्यादि- इङ्गु... ई मूल मन्त्रदल्लि, शाब्दवागियो, आर्थवागियो, नम श ब्बरल्लि प्रळाश सडिसल्पट्ट, शरणागति ऎम्ब साध्योषायदिन्द स्रैसन्नॆनागि माडल्पट्टवनू,मुन्दॆ"आय?” ऎम्ब चतुर्थियल्लि विनक्षितवाद कैङ्कर्यक्कॆ स्र्तिसम्बन्धियागियू, सर्वरक्षकनागियू सर्वशेषियागियू " फथनाक्षरदल्लि प्रतिसन्ननाण-तिळिसल्पट्ट निरपेक्ष शरण्यन पडियै- प्रकारवन्नु, गोगगूढ 869 । मूलनुन्त्राधिकारः शुरण्लच्लॊन्न वर्थं तन्नॆ, ये अज्ञान संशय विपर्ययज्ञ४ळ् कृगियुम्बुडि माखान्न रत्ता जे “नि विकॆ निधरणम्. इस्पज्ज ह निवरण भावम् प ग्रथमाक्षरं मुद लाह यथा 70% सवम कण्णु कॊळ्तदु नारायण शब्दस्थ सरॊ ीतृष्ट माहात, माह, ६र इन्ना रायिण शब्द म् शेषशेषितत्व ज्र ळिरुण्ण युव् षॆळियाह का ट्टु हिर उपका रातिशयत्ता ले, निष्णु गायति श्रियिलुवमु् 'तिरुनारा यणीयुत्ति ले नाम च चनं पण्णु हिर निडत्तिलुम्, मॆत्तुमुळ्ळ व 'ऎसकनामज्जळुक्ळुम् मुन्ने पडिक पट्टि दु. सरॆ परनिदॊ (पास, विशेषनिर्णयं सण्णु जर नारायॆणानुवाकं परतत्कमाक् शजं तलान ब्रह्मकिनादिहळिल्लामु र् सामानाधिकरण्य निर्देशत्ताले यज कॊन्न निश्चन्नो वार नारायणशब्दव ) किळिसुत्तदॆ योग. "“नाराः आयॆनंयॆस्क” “नाराणां आयॆनं” ऎम्ब अनयवार्थ समास ho रूढ-रॊढियिन्द"नारायॆण? ऎन्दु एर्स्पट्टिशॆब्दवु. समासदिन्द "नारा यन?” ऎन्दु ऎर्कडुप्तजि, रूढियिन्द “नारायण?” ऎन्दु निरुक्त बलदिन्द एर्पडुस्तदॆया द्वरन्द्र “नारायण” ऎम्बुदु योगरूढवाद शब्द. बब्बनिगॆ रूढियूगि इट्ट हॆस. ऎ निष्णुनामगळन्नू व्याकरण स्र्क्रियॆयिन्द देवतान्तर परवागि अर्थमाडलु हॊरटि अस्पय्य दीक्षितरु "नारायण? ऎम्बल्लि सोकु होगि “ण पं बाधते” ऎन्दु हेळि नि लिसिबिट्टिरु. , ई नारायण शब्दवु रूढियिन्द लक्षि पतियन्ने तिळिसु स् ऎम्बुदु इदर सृति 3 कारदल्लि शुरुङ्गॆचॊन्नवर्थन्तन्नॆ यो सङ्ग्रहवागि हेळिद आर्थवन्ने, अज्ञान सं50य, विषर्ययङ्गळ९- तिळियदॆ इरुवुद, सन्देहगळु विसरीतार्थगळु क्यगियुम्पडि दु आड वन्तॆ मुखान्तरत्ताले इत्यादि बेरॆ रीतियल्लि, नारायण शब्द व्याख्यान रूपनागि तिळिसुवुदु विवरण. इस्सङ्ग्रह निवरणभाववंर् इत्यादि. ई सङ्ग्रह निवरणभाव वु , स्पथमाक्षरवे मॊदलाद पदगळल्लि यथा सम्भव कीगकॊळ्ळतक्स्कृद्दु. "आकारक्कॆ नारायण शब्दवु विनरण. "म? कारक्कॆ नारशब्दवु विनरण ऎम्बुदु भाव. इन्नु रायण शब्बम् इत्यादि-ई नारायण शब्दवु ्र शेष शेषितन्वगळॆण्डन्मू शेषतत्व-जेशना चेतनगळु, कीसितॆत्व-ईश्व रतत्व) वॆळियाह- प्रशाशवागि, तोरिसुव भु निष्पुगांॆ'श्रियॆलुम्-"4 ॐ नाडा उ विद्महे वासुदे य धीमहि, तन्नो विष्णुः न्रजोरयात् । ऎम्ब विष्णु गायतश्पि मन्त्रदल्लियू, तिरुनारायणीयत्तिल् इत्यादि - तिरुनारायणीयवॆम्बुदु महाभारतदल्लि शान्ति पर्वद मोक्षथधर्नु घट्ट रल, तत्टोसदेश सराकाष्ठॆ याद भाग अल्लि “नाराणामयनं ख्यातो ऎन्दारम्भिसि मॊट्ट मॊदलु नारायण खि रिर्नचनवु हेळल्पट्ट दॆ. अल्लियू, मुट्रु मुळ्ळ इत्यादि ऎ इतर व्यापकनामगळिगूमुञ्चितवागि, पडिकृप रृट्टिदु-प सठिसल्प ट्टिदॆ. सरपर हू क्क विशेष निर्णयम् इत्यादि-ऎल्ला पर ऎक्कि गळल्लियू उपास्यवाद तत्व विशॆ- इवन्न, निर्णयिसिरुव “सॆहस्तशीर्षन्देनं” ऎन्दारम्भिसुव RN परशत्ववागि. हु ‘ब्रह्म्म, शिवु, इन्द्र मॊदलादनरिल्लू ’ “विश्वन्नारायणन्देवं” ऎन्दु हु त्रश्रीमद्रहस्यत्रयसारे 370 ले निभूतियानार्हळॆन्रुम्, इवर् हळुम् नारशब्दार्थ मॆन्रुम् तॆळिविक्कॆ काह, इन्नारायण शब्धत्तैप्पलकालुम् आदरं तोत्त आवरित्तदु. अथ नारायण शब्दप्रभावे प्रमाणान्याह. 3 इशैब्धत्तिन् प्रभावम्, 1) “सजत्तीर्त, नारायण शब्दमात्रं” 2) “नाराय णेति यॆस्थासॆ अ २) “नारायणेति कचॊ स्ति? इश्या दिहळिलुम्. Fa र्हळुडैय [7 ह नां 2 1 ो 2. रण्यवागि (समानविभक्तिकवागि) निर्देशमाडिरुव विश्व शब्मदन्तॆ, भगवन्तनिगॆ विभूतियादरॆन्दू, इवरुगळू नारशब्बार्थवॆन्दू तिळिसलु ई नारायण शब्द वन्नु अनेक सल आदरवु उण्टागुवन्तॆ ‘अनर्तित शृदु-प्रनः पुनः हेळितु. इदर तात्सैर्यनेनॆन्दकॆः- सद्विदैॆ, अक्षरविद्यॆ, ज्योतिर्विद्यैॆ मॊदलाद विद्यॆगळल्लि, उपास्य गळागि हेळल्ब ट्र पदार्थगळन्नु हेळुव अक्षर, तिन शम्भु, सरब्रह्म स्त पदगळॊडनॆ नारायण ह वन्नु समानाधिकरणवागि अडिगडिगॆ, नारायण सरब षै ज्त त्वं नारायणपरः, नारायण परज्योतिः ऎन्दागि हेळिरुवुदक्कॆ कारण -ब्रह्मशिवादिगळू परतत्व 3 ऎम्ब शङ्कॆय बरलु, आदन्नु निवारिसलु हेळिदॆ. विश्ववु हेगॆ pie, सज !गरकण हेळल्पट्टु विश्व शब्द वाच्यनाद चेतना चीतनगळिगू नारायणनिगू ऐक्यवन्नु खेळलिक्टिल्लदॆ, शरीरात भाव सटटूदविन्दॆ, अवुगळिगॆ नारायण विभूतित्ववुसिद्दिसुत्तदॆयो हागॆ, ब्रह्म शिव, इन्द्रा दिगळिगू वस्तुतः ऐक्यवु* बाधितवाद्दरिन्द, का सशिवः, सेन्द्रॆः” इत्यादि सामानाधिकरण्य निर्देशदिन्द विभूतित्ववे सिद्धिसुत्तदॆ, ऎन्दु तात्पर्य. इश्शब्दत्तिन् श्रि न्प्रभाववस् इत्यादि. ई नारायण शब्दद प्रभाववन्नु तिळिसुव प्रमाणवचन गळन्नु आचार्यरु ऎत्ति तोरिसुत्तारॆ. अदागि 3. सङ्कीतण्यनारायण शब्दमात्रं 2. नारायणेतियस्स्यासैे 3. नारायुणेति शब्दो स्ति इत्यादिगळल्लियू आळ्नारुगळ (1). अत्ता वषण्णा श्त शि सथिलास्ट भीताः घोरेषुच व्याधिष ऎ वर्तमानाः ॥ सङ्कीर्त रायण कब्ब मात्रं विमुक्तदुः खौस्सुखिनो भवन्ति ॥ क्त प इदि अर्तॆरु,द-ःखदिन्द कूडिद जं- मनोश्लॆ थिल्लइन्द भीतरु, घॊरवादव्याधिग्रस्तरु नारायणशब्ध मात्र न्न सङ्कीर्तन माडिदरॆ दुःखगळिन्द पारागि सुखिगळागुत्तारॆ. (महाभारत) 1, नारायणेति यस्सास्केवर्तते नाम मङ्गळम् । नारायणस्वमन्वेति वत्सं ग`रिववत्सला ॥ “नारायण”नॆम्ब मङ्गळ"रवाद नामवु यार बयन्षिदॆयो. करुवन्नु वात्सल्यदिन्द हसुवु हिम्बालिस्ळु वन्तॆ नारायणनु, आ नारायण नावू हेळुववन्न्न अनुवर्तिसुत्तानॆ (3; नाणायणेति शब्दॊ$स्ति, वगस्तिवशवर्तिनी ग तथापि नरके घोरे पतन्तीत्येतदद्भुतम् ॥ “नारायण” नॆम्ब शब्ध विदॆ, वाक” नम्म अधीनदल्लिदॆ. हागिद्दरू आ नामवन्नु थि उच्चरिसदॆ घोरवाद नरकक्कॆ जनरु बीळुत्तिरुवुदु आश्चर्य. 871 मूलनमुन्त्राधिकारः - “फ्रुलन्तॆरुवर् शॆल्वम् तन्निडुवं्” 5) “नारणन् तव् आन्फॆ ) नरकम्पुहा४्” इत्मादिहळान पाशुरणळिलुम् प्रसिद्धम्. नारदीय कल्पत्तिलुवु्, ४ १ [3 इ “रोगापद्भयदाःखेभ्यो मुञ्च्यन्ते नात्रसंशयः । ड् असिनारायणेत्येतच्छब्द मात्र प्रलासिनः ॥? ऎन्रुनं् शॊल्लपट्टिदु. इदु तन्नॆ भये स्वरप्यञ्जन भेदत्ताले ऎट्टु तिरुवक्षरमाह भाविक्ट त्रिरुमन्तत्तोडॊक्ळुनॆस्रु पुराणान्त रोक्तवर्. नारायण शब्दस्य समासद्वय निरूपणनर्. ईश्वरनोडु पैफक्सिद्दज्नळल्लाद नारज्लळुक्कु *नाराः अयनं यस्य? ऎस्रुम्’ “नाराणां आयनं? ऎन्रुनक्, निष्कर्न निनक्षॆ पयाले मैयधिकरण्यनण्डायित्तु. CRT ETH 4.कुलण्डरुङ्कॆल्पन्तॆन्दिडुम 5 नाराणन्तम् अन्नैनरकम्पुहाळ्-इत्यादिगळाद पाशुर गळिङ्गलू प्रसिद्ध. नारदीयक अ्पत्तिलुवनु् इत्यादि-नारायण ऎङ्गु भगवन्मानुवन्मु सङ्कीर्तन माडिदक्कॆ रोग, असत्तु, नरक, भय मॊदलादवुगळॆल्ला सरिहारवागुत्तनॆ नार-ण इं सरायॆणरु परम नैष्णनरॆम्ब उत्क्र ष्ठ कुल प्रास्त्रियू उण्टागुत्तॆदॆ. मगनिगॆ नारायण नॆम्ब हॆसरिट्टु अवनन्नु सदा करॆयु ,रुव तायियु नरकवन्नु प्रवेशिसुवुदिल्ल, ऎन्दु हेळल्प ट्टि जि. इदुतन्नैये इत्यादि. ई “नारायण? ऎम्ब पदवन्नु “न्, आर् आय्, अ ण्ण्आ? बङ्गु स्वर व्यञ्जनगळन्नु बिडिसिगकॆ ऎण्टु श्रेष्ठवाद अक्षरवागुनन्तॆ भाविसिदक्कॆ आष्ट्राक्षर मुन्त्रॆ समानवॆन्दु पुराणान्तरगळल्लि हेळिदॆ, इरायणशब्दक्कॆ तत्पुरुष बहुव्रीहि समासगळिन्द उण्टागुव आर्थगळु. नारशब्दार्थ– ईश्वरनॆ१ीडु इत्यादि. ईक्वरनॊन्दिगॆ पृथक् सिद्धगळल्लद नारगळिगॆ नाराः आयनं यस्य ऎन्दू नाराणां आयॆनं ऎन्दू बहु व्रीहि, तत्वरुष समासगळल्लि विशेषण मात्र परगळॆन्दु मेलॆ हेळिद निष्कर्ष विवक्षॆयिन्द नार शब्दक्कू अयन शब्दक्कू वैय्यधिकरण्यनवु (विभक्ति व्यत्यासवु) उण्टागिदॆ. अन्दरॆ असृथक् सिद्धनारवाचियूद नारशब्दक्कॆ समानाधिकरण निर्देशकवे उचितवागिरुवाग निष्कर्ष विवक्षॆयिन्द व्यधिकरण निर्देशवु प्रास्त वॆन्दु तात्पर्य. हकक लास जाला स यस्य सा सा या ESE 6. अ ई 1 (4) कुलन्दरुं शॆल्वन्तन्दिडुम् -इत्मादि पॆरियतिरुमॊ (9 1-1-8 (5) काशुङ्करैयुडैक्कूरै क्कुमॆ् » अङ्गोर्कत्तैक्कुम् आशै यिसाल्, अंवत्त प्रेरिडुम् आदर्हाळ् । केशपन्पेरिट्टु नीङ्गळौतेनिति रुमिनो तायकन् नाराणन् तम्मन्नॆ नरकं प्रहाळ् ॥ पॆरियाट्यवार्,सिरुवॆ2 (4-6-1 10 9) श्रीमद्रहस्यत्रयसारे 872 अस्य समास द्वयार्थस्य साम्प्रदायिकत्यमाह इशैब्दत्तुक्टु नम्मा्टार् 1) “ऎण् पॆरुक्सन्न लत्रॊण् पॊरुळीरिल । वण् पुह्प; नारर्ण ।? 2) नारर्ण मु/न्ने्रनलहुक्कुम् नातन् ।? ऎन्रुम्, पूर्वापरङ्गळिले समासद्वयत्तिल् अर्थत्तै प्रदर्शिप्पित्तार्. नारायणशब्दस्थ निइरशब्दा र्थः. इदिले हेयप्रत्यनीकत 3 कल्याणै कतानत्व रूपमान उभयलिज्जित्वनुवु् उजिय विभूति योगमुम् गर्भितम्. इशैब्दत्तु क्सु नम्मा वार् इत्यादि ई नारायण शब्दक्कॆ नम्माळ्वारनरु 1) ऎण्पॆरुक्कन्नलत्तु इत्यादियागि बहुव्रीहि समासार्थनन्नू 2. नारणनिमु वे लग क्ळुनादन् इत्यादियागि तत्पुरुष समासार्थनन्नू पूर्वापरङ्गळिले इत्यादि- मॊदलनॆय मत्तु ऎरडनॆय शतकदल्लि प्रदर्शिसिरुत्तारॆ. अदागि ऎण्पॆरुकृन्न लत्तु - सङ्ख्यातीतवाद असङ्ख्यातराद, ज्ल्यानानन्दाश्रयराद्क ऒण”*पॊरुळ्..स्वयं प्रकाशराद जीवरन्नु व्याप्यर न्मागि उळ्ळ इदु आजेतनक्टू उपलक्षण, जेतॆना चेतनरन्मु व्यापिसिरुव ऎन्दर्थ, ईरिल वण् पुहट्रऎल्लॆ यिल्लद कल्याणगुणगळिन्द कूडिद नारणन्- नारायणनु, नारणन् म्म्युंवॆलु ल कुम नादन्-कृत्स ।वाद सप्त्लोकगळिगू - इदु नार शब्दार्थवाद उभयविभूतिगू उपलक्षण- नादन्-स्वामि. इदु तत्पुरुष समासार्थ. इदिले इत्यादि ई नारायण शब्द दल्लि हेयॆप्रत्यनिीकत्वॆवु, ऎल्ला वस्तुगळल्लियू अन्तः प्न ्रविष्टनागिद्दरू आ वस्तुगळ हेय गुणगळु इवनिगॆ अण्टुवुदिल्लवाद्दरिन्द्र बहुव्रीहिसमासदिन्द तिळियल्पडुत्तदॆ. समस्त कल्याणगुणगळिन्द कूडिदवनॆम्ब कल्याणैकतानत्चवूू इदरिन्द उभय लिङ्गत्सवू, नाराः अयनं यस्य ऎन्दु उभय विभूति योगवू शाब्दवु. उभय लिङ्गत्ववु आर्थ. तत्पुरुष समासदल्लि ऎरडू शाब्द. नाराणां ऎम्बुदु चेतना चेतनगळन्नू नरशब्द वाच्यनाद भगवन्तन कल्याणगुणगळन्नू तिळिसुत्तदॆ. (1) ऎण्पॆरुक्कन्नलत्तॊण्पॊरुळीरिल । वण्पुह्रनारणन् तिण्क्मंल्शेरे ॥ तिरुवाय्म्मॊळ (1-2-10) सङ्ख्यातीतराद, अन्दरॆ असङ्ख्यातराद, मत्तु ज्ञानानन्दाश्रय स्वयम्प्रकाशराद जीवरन्नू अचेतन तत्ववन्नू अन्तः व्यापिसिरुव अनन्त कल्माणगुणगळिन्द कूडिद नारायणन दृढवाद पाडगळन्नु आश्रयिसु? ऎन्दु संसारि चेतनरिगॆ नम्माळ्वारवरु माडुव उपदेश. (2) नारणन्मुट्रूवे्र लहुक्कुम् नादन् वेदमयन् कारणं किरिशैकरुममिवैमन्दल्वन् ऎन्दै । शीरणङ्गमरर् पिरर्पलरुव् तॊ्रूदेत्तनिन्रु वारणत्तॆ टमरुप्पॊ शित्तपिरान् ऎन् मादवने ॥ तिरुवाट्य मॊ (2-7- 3) नारायणने सर्वजगत्स्यामि, वेदप्रतिपाद्मनु, जगत्कारणनु, कर्मराध्यनु, आदि, ननगॆ स्वामि, नित्य मुक्तरुगळिन्दलू सकल देवतॆगळिन्दलू पूज्यनु, कुवलयायसीडद कॊम्बन्नु मुरिदवनु. नन्नवनु. लक्ष्मीपत्ति 873 मूलमन्त्पाधिकारः देनी भॊषणायॊध परिजन परिच्छद द्वारपाल पार्षदादि भेद ्लळुम्, इजक्ती यनु सन्धेयॆज्ञळ्. देनीभूषणायुध इत्यादि-नाराणां ऎम्ब बहुवचन- शब्ददल्लि देवी. श्रीभूमिनी.2 गळु, भूषण- किरीटि मकुट हारकेयारादिगळु,. आयुध-शङ्ख चन्रादिगळु, सरिजनद्वारपाल चण्डादिगळु, पार्षद, कुमुडादिगळु,..आदि पददिन्द भोगोसकरणगळु विवक्षित. ई भेदगळॆल्ला ई नार पददल्लि आनुसन्धेयॆगळु. इदमत्तानु.सन्धेयनु” - योगरूढवाद नारायण शब्ददल्लि रूडियिन्द श्रियः पतिय २ हेळल्पडुत्ता,नॆ. समासद्षय योगदिन्द उभॆयॆलिङ्गत्त, उभय विभूति योगत्वगळु हेळल्पडुत्तनवॆ. इवॆरडू कॊड्ळर्थभूतनाद श्रियः पतिगॆ अन्हयिसुत्तवै, ऎम्बुदु. वेदान्तॆ रहॆस्यवित्तुगळ सिद्धान्त… स७य हागॆ, लक्ष्मिगू उभयलिङ्गत्तै, -भयविभूतत्त्वियोगवु अन्व यिसुत्त औ"र्फोाकि तात्सृक FY इदन्नु न्यास तिलकदल्लि आचार्यरु फग अनुगृहिसुत्ता रॆ. अदागि मित्य ज्यषगस्कु” रङ्गन्भनतेननन्यॊ चितांशेषताम् । स्ट्रा न्त्रा )दिमयी मपोह्य महति तीनाद्यामविद्यास्थि तिम् । नित्यासङ्ख्य एसीमभूति गुणयो ‘र्याया मनायास सतः सेवासम्परमिन्दिरेश–युवयो रीशान्तिकाश्यन्तिकीम् । “ऎलै इन्दिरेश) रङ्गनाथने अन्यरल्लि शेषत्त्व बुद्धियिल्लदे ’ निम्मल्ले ‘शेषत्व बुद्धियन्नु अङ्गीकरिसि (इदु प्रणवार्थ, ; आविष्याश्रयवाद’ स्वसा त्र बुद्धियन्नु निवर्तिसि (नमशृब्बार्थ) ऎलै `इन्दिकेश» नित्यवू. आसङ्ख्येयॆवू आद ‘सीमा “‘तीठतवाद विभूति मत्तु, गुणगळन्नुळ्ळ ‘निवििब्बरल्लि, (नारायण शब्दार्थ) एकान्तिकात्यन्तिकवाद सेवा सॆम्पक्तन्नु अनायासवागि पडॆयलु इट्टिस हत (आयॆ- शब्दार्थ): ई श्लोकदल्लि ऎण्पॆरुक्बन्मलत्तु इत्यादियाद पाशुरदिन्द “विवरिसल्मट्वै योगार्थवु, इन्दिरा मत्तु अवळ ईशनाद नारायणरिब्बरल्लियू सॆमाननॆम्बुदु “नारायण शब्ददिन्द .तिळिसॆल्सडुत्तॆदॆ. ऎन्दु “ज्ञा ्लिहिस्रि आय? ऎम्ब चतुर्थियिन्दॆ अवरिब्बरिगे कैङ्कर्य : माडुवुदॆम्ब” प्रार्थनीयवॆन्दु तिळिसल्पडुत्तदॆयाद्द रिन्द यावॆ ‘विरोधवू इल्लवॆङ्गु भाव. । 7 इ. ० सरि. इल्लियू नरसंऒन्धिनो नाराः ऎम्ब व्यत्पॆत्तियॆन्सि अश्रॆयिसि, देनीभूषणायख धादिगळु अनुसन्थेयगळॆन्दु हेळिरुनन्त्कॆ लक्ष्मियू नार वर्गदल्लि सेरिद्दाळॆन्दु भाष्यकार रिन्द गद्यदल्लि निगमिसल्प टृदॆयल्लने. आद्दरिन्द लक्षि क्स्मियन्नु हेगॆ ईश्वर कोटियल्लि सेरिसुविरि. इदु विरोधवागुवुदिल्लवे ऎन्दक्कॆ आ 57क्कॆ समाधासवेनॊदरि्जण्मादक्रादय। कालः”,“रुद्रःकालां तळश्च्र ’ ऎम्बन्तॆ “विष्णुव िर्मन्वादयॆःकाल$ि ऎन्दू गीतॆयल्लि भगवन्तन . विभूतिवर्गवु उप सङ्ग्रहिसल्पट्टिदॆ. अल्लि सरनाद भगवन्तन, अवतारगळन्नु विभूतिवर्गदल्लि सेरिसिगुवुदु गमनार्ह, “रामशृस्थ भ्य त तानुहं’ ऎम्बल्लि ?शस्त भ्य त्व व्र). भगवन्तन विभूति. “वृ स्टीनां वासुदेवोहव्? ऎम्बल्लि धससीवसूनुशवु विभूति. स डु स्थळगळल्लियू व ‘निभूतिव मध्भानवु प्राप्ता क्रविवेकदिन्द, अपतार दिव्य विग्रह, तिदि ऎष्टॆ दिव्यास्म्म स्वरूप परवागियो, व श्रीमद्रहस्कृयसाके 874 कारणत्व मबाध्यत्व मुषायत्व मुषेयता । इति शारीरकस्कूप्य मिह चा पि धृवस्थि तम् gl इदॆल्ला म् “ज्ञा नानन्दामलत्वादि” ऎन्रु तुडजू भट्ट र् नित्यत्ति ले’ प्रतिसादितवु इवि डत्तिल्. 1) “स्ट ष्ट ऎनारं हतु तोतर चाचा नॆ नाम सारायनेत त्त अपोनारा जु प्रोक्ता आपोनॆ ``नरसूनवः । तायॆदसा, यॆनॆं सॊर्तं तेन सिऎ स्म तॆ- l इता दिहळिले आपु क्स ळि ऎडुत्तदु तत्वा ०तरज्ज ळुक्तु मॆ उपलक्षणमॆन्नु नमिडवर् निशिष ओदिन्यात्म स्वरूप परवागियो , नयन माडबेकॆन्दु सन्मतिसल्पडबजेकु. हागॆये लक्ष्मिय- ; पररूसक्कॆ. अनुसारवागि, अवळ अवतार दिव्य रूपान्तरगळु. विभूति. कोटियल्लि. सेरुवुदु. युक्तवादद्दु.. आद्दरिन्द लक्ष्मियु ईश्वर कोट प्रविष्टळागिरुवुदक्कॆ एनू बाधसविल्ल. नारायण शन्धदल्लि शारीरकार्थानुसन्धान कारणत्वमभाध्यत्वं इता दि-शारीरक मूमांसॆयल्लि क्रमवागि नाल्कु अध्यायगळिन्द भगवन्तन : 1) जगत्कारणत्व . 2) अबाध्यत्व-जगत्थारणत्वक्कॆ.. याव बाधकवू इल्लदिरुवुदू, 8) भगवन्तने मोक्षक्कॆ उपायभूतॆनु- «4: अवने उपेयनु-प्रास्यनु, ऎन्दु- हेळल्पट्ट ई अर्थगळु, नारायण शब्ददल्लियू . व्यवस्थि तगळु. हेगॆन्दकॆ नराज्जातानितॆत्हानि ऎम्बुदरिन्द नारशब्दवाच्य जगत्कारणत वू, नरिष्यतीतिनरः, ऎन्दु क्षय निषेध वाचकत्वदिन्द अबाध्यत्त वू. ईलयते अनेन- इति-अआयनं,: ऎम्ब करण- व्युत्पत्तियिन्द उपायत्वॆवू, जयते असौ. ऎम्ब कर्म व्यत्सुत्तियिन्द उपयोत्ववू एर्पडुत्तदॆ. इदॆल्लान् इत्यादि- ई अर्थगळॆल्ला 1) जानानन्दामलत्वादि ऎन्दारम्भिसुव. भट्टर नित्य ग्रन्थगळल्लि प्रतिपादितवु. नारायण शब्दक्कॆ स्मृत्युक्तवाद अर्थ. इव्विडत्तिल्, ई स्थळदल्लि नारायण शब्दार्थ विवरणरूपवागि स्पवृत्तगळाद वचनगळल्लि सृष्ट्ट्वानारं इत्यादि-नारं-नरसम्बन्धियाद, तोयं-निीरन्सु सृष्टिसि, अदरॊळगॆ नानु इद्दॆनु आदरिन्दागि ननगॆ नारायणनॆम्ब हॆसरु 2) 2 ATE इत्तादि- नाराः ऎन्दन. जलकक्ववु हेळल्पट्टितु. आ अप्पुगळु नरन मक्ळु अवुगळु इवनिगॆ वास सान, आद्द रिन्द नारायण (नाराः आयनं यस्य नॆं स्मरिस ग EN इत्यादि वचन गळल्लि, अपु ्रकृळ्ळॆ यॆडुत्तमु- इत्यादि.जलतत्ववन्नु हेळिरवुरु, अण्डसृष्टिगॆ कारणगळाद इतर तत्वगळिगू उपलक्षण. पञ्चभूतग ू इदरिन्दागि आपः ऎम्ब शब्धक्कॆ लक्षणॆयिन्द अवुगळिगॆ कारणगळाद प्रकृति, महदहङ्कारगळू चि *-पलक्षणगळु, टि ४ गॆ. कारणगळाद बम्बुदु स सस 722772222722222222222222222072222222222222222222222ावाराााााााााावावावावावाााााग)ा घाघाघापावयाघाापाापाघपापघपापपाघाघापााापाचाचारराद (1) वर्ौहपुराण (2) मनुस्मृति 119 (1) सृष्टा िनारन्तोयमन्तः स्लित्कोपह येनस्कान्मे नाम नारायणेति । कल्बेकल्पेतत्र सयामि भूयः सुप्तस्ममेनाभिजः स्काद्मथाद्म ॥ पाञ्च भौतिकवाद अण्डवन्नु सृष्टिसि अदरॊळगॆ नानिरुवुदरिन्द नारायणनॆन्दु ननगॆ हॆसरु. प्रतिकल्पदल्लियू आ नीरिनल्लि मलगिरुत्तेनॆ, नन्न नाभि कमलदिण्ड नीनु (ब्रह्म) ईग ह.ट्विरुवन्तॆ हुट्टुत्तीया, 875 मूल मुन्त्राधिकारॆः
- “नराज्जातानि तत्वानि नाराणेति ततोनिदुः । तान्क्येन चायनं तस्क तेन नारायणः स्मृतः ।” इत्यादिहळले सिद्धम्, नारायण पदस्क अयनशब्भार्थः इन्न बहुव्रीहि समास (मान) निर्चचनत्तिल् “नराज्ञातानि तत्वानि* ऎन्रु नार शब्दार्थं शॊल्लुहैयाले महोसनिषत्रभृतिहळिर् च्यॊलुहिरपडिये ब्रह्मेशानादि सर्वत्तॆ हृयुम्र त्त, नारायणनुडैय सर्वविध कारणत्वमुम् “अयन शब्दत्ति ल्*4ईयत इत्ययनं” ऎन्सिर कर्म व्युत्प त्रियाले इवत्तॆ सन्याप्यैमाहवुडैयवनुडैय सर्रव्याप कत्वनुम्, अदक्ळुपयुक्तमान निरतिशय सूक्ष्म त्त्वमुम्, शॊल्लित्तायित्तु. इप्रॊ रुळ्हळ् “ ईयते अस्मि ऎन्लिर अधिकरण वृत्पत्तियिलुवर् वरुम्,(१,“नाराणा मयन त्वाच्च नारायण इतिस्मृतः ? (२) न-रस्तिति सर्वपुंसां समूह; सरिकीर्रितः
- नराज्चाशानितत्हानि. नरनिन्द उण्टाद तत्वगळु नारगळु ऎन्दु तिळियल्ल ट्टि वु. तान्फेन चायनं इत्यादि. आ नारगळे, अवनिगॆ अयनं वासस्थानवु. अदरिन्दागि नारायणनॆन्दु स्मरिसल्पट्टिनु, इत्यादि वचनगळिन्द सिद्ध. इन्द बहुव्रीहि समासवतान इत्यादि-नाराः आयनं यस्य ई बहुन्रीहिसमासक्कॆ निर्वचनदल्लि, नराज्नातानि तत्वानि-नरनिन्द तत्वगळु उम्बागिनॆ, ऎन्दु नार शब्दार्थवु हेळल्पडुवुदरिन्द, महोपनिषत् प्रभृतिगळल्लि “एकोहवैनारायण आसीत् नब्रह्मानेशानः इत्यादि हेळिरुवन्तॆ ब्रह्मेशानादिसर्वनन्नू कुरितु नारायणनु सर्वविध कारणनॆम्बुदू, अयन शब्ददल्लि ईयते इत्ययनं ऎम्ब कर्म व्यतुत्तियिन्द इवु गळॆन्नु व्याप्यवागि उळ्ळवनु ऎम्ब अर्थदिन्द अन्दरॆ इवुगळन्नु व्यापिसिरुवननु, ऎन्दु इवन सर्नव्यापकत्ववू, अदक्कॆ उपयुक्तवाद निरतिशय सूक्ष ६त्रवू हेळल्पट्टदायितु. इप्पॊरुळ्हळ् इत्छादि- “ईयते आनेन’ ऎम्ब कर्नु व्यत्प यल्लि हेळिद अर्थगळल्ला “ईयते अस्मिन्” ऎम्ब अधिकरणव्युत्सॆ त्रियल्लि इवनल्लि सर्वसदार्थगळिगू लयवन्नु हेळुवु दरिन्दलू, वरुवु एर्पडुत्तॆदॆ. अन्दकॆ जगत्कारणत्ववू तॆदाक्षिस्तनाद सर्वव्यासकत्वॆ, निरतिशय सूक्ष्मश्वादिगळू नारायण शब्ददिन्द तिळिसल्पडुत्तवॆ, ऎन्दर्थ. नाराणां अयनं ऎन्दु तत्पुरुष सनूसदल्लि “परवल्लिङ्गं द्वन्द्वं तत्पुरुषयो्य? ऎन्दु नपुंसकलिङ्ग वाद “अयनं” ऎम्ब सदद आधारद मेलॆ “नारायणं” ऎम्ब रूपवु एर्सडुत्तदॆयल्लवे ऎन्दकॆ, निर्नचन बलदिन्द अयन शब्दवु पॆल्लिङ्गनॆन्दु. निरूपिसलु 1) नाराणामयनत्चाच्च इत्यादि प्रमाणगळन्नु तिळिसुत्तारॆ. अदागि नाराणामयनत्वाच्छ नारगळिगॆ वासस्कानवादरिन्द नारायणः ऎन्दु निर्नचन 2)नारास्ति जति सर्वम्पुंसां इत्यादि नारनॆन्दु सकलचेतननर्गगळु हेळल्बडुत्तवॆ. : अवुगळिगॆ अयन-गति आलम्बन ऎम्ब अर्थदल्लि कारा र-लूदादणुुाल पलप दध भ्पपकप.्म्प्भ्र्र्म्पृवघफ्रू्र्मप्र्मभ्म पू.घूप्म्रभप्रू्र्म्रदॊॊभ्र्रघू्मूभप्रू्र्रप्र्षप्रौ्सपभपप्रप्रघ प्र पप पप पप या (1) भारत उद्योगपर्व श्रीव द्रहॆस्यत्रयसारः 876
- नारोनराणां सङ्घातस्तसा ;हमयनं गतिः । तेनास्मि मुनिभिर्नित्यं se इतीरितः । नार शब्दॆ €न जीवानां समूह; प्रोच्य ते बुधैः । तेसा वंयन भूतता न्ना् रायण इहोच्य ते । तसा नन्ना रायणं इकियॆंवखतरं पितरं गुकॆम् । निवास ० ec चाहु र्रेदनेदान्त पारगाः ।» इत्यादिहळिर् पडिये तत्पुरुष समासमानालुम् निरुक्ति बलत्ताले आयनशब्दम् पुल्लिज्जम्. इज्नु “रीज्क्षयीगि ऎन्लिर धातुविले र ऎन्रु स्वरूपविकारत्ताले क्लयिष्णुवान वचित्रदार्थत्तै) च्हॊल्लि अदिल् वेरुपट्टु स्वरूपनिकार रहितमान चेतनवर्गत्तॆ, MN नॆग नैकादि शब्दव बले न समासमान नरशब्दत्ता ले शॊल्लि, अदिन् समूहज ळुक्कु अयनं ऎन्डिरवित्ताल् “स्वाधीन त्रिविध चेतना चेतनस्क रूप. स्थ तिप्र वृ त्तिभेद नानर्व नरशब्र नाच रान ति विधात्माक्म ळडै य समूहज्ञ ळुक्कु म् असेक्षत” हेतुवुमाय्, स्व यं नारायणः ऎन्दु स्मृतिगळु हेळुत्तनॆ. 3) नारो नराणां सङ्घातः स ऎन्दरॆ नरगळ समूह, आ समूहक्कॆ आयनं-गति, आश्रयनॆन्दर्थ. आद्दरिन्द खुषिगळु नारायणनॆन्दु करॆयुत्तारॆ. इदु पाज्कोत्त रदल्लि भगवन्तन वचन. नारशज्जी €न जीवानां इत्यादि. नार शब्ददिन्द जीवरुगळ समूहवु पण्डितरिन्द हेळल्प्बडुत्तवॆ. अवरुगळिगॆ अयन- वासस्तान- आश्रयभूतवादवनॆन्दु नारायणः ऎन्दु हेळल्पडुत्तदॆ तॆस्मान्मारायणं बन्धुं इत्यादि आदकारण नारायणनन्नु बन्धुुमाता, पितागुरु, निवासः, शरणं,रक्षक, ऎन्दु वेद वेदान्त पारगरु हेळुत्तारॆ. इत्यादिहळिरृडिये - इत्यादि वचनगळ प्रकार तत्पुरुष सॆमासवादरू निरुक्त्रबलदिन्द अयन शब्दवु पुल्लिङ्ग. अयन शब्दार्थ, इङ्गु “रिङ्ग्क्लये? इत्यादि- इल्लि रिङ्ग्क्षये ऎम्ब धातुविनल्लि रीयते ऎम्ब व्यत्त त्रिसिद्धवाद रेफदिन्द, स्वरूसविशारवुळ्ळॆ अचित्सुदार्थवु हेळल्बट्कतु. गच्चतीत गः न-गः नगः न एकः नैकः ऎम्बन्तॆ, अदिल् वेरुपट्टु- अजेतन सपदार्थक्सिन्त बेरॆयागि, स्वरूप विकारनिल्लद चेतन वर्गवु नग नैकादि शब्द दहागॆ न.-सॆमासवाद न-रः, नरॆः ऎम्ब शब्ददिन्द हेळल्बट्टतु. आदिन्स मूहङ्गळ्ळॆ इत्यादि - नराणां सनूहः नार; ऎन्दु समूहार्थकाण् सत्ययान्तनाद नार शब्ददिन्द जीव समूहवु हेळल्पट्टितु, इन्द समूहङ्गळुक्कु इत्यादि-नाराणं आयनं,ऎम्बुदरिन्द चेतन समूहगळिगॆ -अयनं,वासस्थान उपायोपेय भूतनु ऎन्दु एर्पट्ट नारायणनु, स्वाधीनत्रिनिधचेतनाचेतन इत्यादि तनगॆ अधीनवाद मूरु विधगळाद चेतनरु (बद्ध मुक्त नित्यरु) त्रिगुण, शुद्धसत्वनॆम्ब मूरु विध अजेतॆनगळु इवुगळ स्वरूप, स्थित प्रनैत्ति भेदगळन्नु तॆनगॆ अधीनवागि उळ्ळ । नॆ स o 877 मूल मन्सा ह भोग्यतैॆ याले उपेयमुमाया्, :]) इ भारं यॆथा चैतत्त्रॆ रोक्यं समवसि तम्” “यो लोकत्र य माविश्य रि य ईश्र रः” त्या नवेशेसडिये । अधारमुमा यिरुक्किरपडि “कल्लप्प ट्वदु. ऎज्लने ऎन्नि ल् ? आब्दण्गॆतौ ऎन्हिर धातुविले “ईयते अनेन? “सु आयन शब्दत्तिल् करणवु, ‘तुत्तियाले ईश्वरनुषायमायुम् “शयते असा? ऎन्रु fy मृत त्ति याल्” उपेय शायुम् म, 4र यते अर्स्मि `ऎन्सिर अधिकरण व्युत्प त्तियाळे आधारमायुर्वा्, त्तोत्तुहिर्रा. अयम्पयॆगतौ” ऎफ्लिर धातुविलुवत् इव्वयनपदम् निस्पन्न माम् समासद्वयेन उपायोसपेयोसॆयूुक्क् कल्याणगुणाकरत्व परत्व व्याप्त्वा दीनां उपपादनवर्. इवु सायत्रोषेय त्वादिहळुक्ळुपयुक,मान सौलभ्यनुमु परत्वमुना् जब € सिद्धम्. अयननॆन्न्रु वासस्थान माय्, आप्ट्रोदु बहुव्रीहि समासत्ताले वनु ऎन्दु एर्पडुत्तदॆ नरशब्द्बव च्यरास इत्यादि- . : नरशब्ददिन्द हेळल्पट्टु- त्रिविधराद आत्मरुगळ समूहगळिगू अपेस्ततहेतुवाय्-आभीष्कनलप्रधान कारणनागियू, उपायभूतना गियू स्वयं- ताने भोग्यनागिरुवुदरिन्द, उपेयमवमायु-प्रा )प्यनागियू 1) विष्ण्वाधारं तु इच्छॆ तत् इत्यादि. मूरु लोकवू भगवन्तनिन्द धरिसल्प ट्विनॆ. 2) योलोकत्रय व विश्य इत्यादि. नूरु लोकगळन्नु व्यापिसि, भरिसि, स्वामियागिद्दानॆ, इत्यादि हेळिरु नन्तॆ सर्वाधारभूतनागिरुवुदू हेळल्मट्टित. ऎङ्गनेयॆन्निल्.. हेगॆन्दरॆ . “इण्गतौ? ऎन्निर इत्यादि-“इण्गत्ता’ ऎम्ब धातुविनल्लि “ईयते अनेन ऎन्दू इवनिन्द कॊडल्पडुत्तदॆ ऎम्ब अर्थदल्लि अयन शब्दक्कॆ… करण व्यश्स ७, नाडि ईश्वरनु उपाय भूतनागियू, ईयॆते असौ- ऎम्ब कर्म व्यक्त ति, यिन्द उपायभूतनागियू, ईयॆते आस्मिन्- ऎम्ब अकरण व्युत्पत्तियिन्द अधारनागिय्कू तोट्रु ज् तोरुत्तानॆ. ‘अयपय-गतौ’ ऎम्ब आयति धातुविनल्लियू ई आयन परवु निष्ट न्नवागबहुु. हीगॆ आयन शब्द दिन्द एर्पट्ट ईश्वरन उपायॆत्व उनयत्वादि गळिगॆ म सौलभ्यवू सरत्तवू इल्लि ‘सिण्म. अन्तॆमाण्यप्लि-बहिर्म्यूह्ति अयन न्रुइत्यादि-आयनवॆङ्गु वासस्थानवॆम्ब आर्थदल्लि, ऒहुव्रीहि समासदिन्द आन्तवाण्यन्लियॊू हा अ अघ घरा घू घू नारदर नारा (.) ..विष्णा इडारंयथाचैतत् त्रैलोक्यं समवस्सि तम्। वि.पु. (2-;3-2 मूरु लोकवू विष्णुविनिन्द धरिसल्बिच्छिदॆ, ऎम्बुदु सत्य. (2, उत्तमः पुरुषन्तन्मः षरमात्मेत्कुदाहृतः । योपोकत्रयमाविश्श बिभर्तव्मय ईश्वरः ॥ । गीतॆ- (15-17; : बारु लोकगळन्नु ऒद्धवुक्तआचेतन तत्वगळु) अंसरात्मवागि व्यापिसि. धरिसि, अवगळन्नु नियमिस. वुदरिन्द, स्वामियागि ईसु उत्तम पुर-षनु चेतना चेतनगळिन्द चेरॆयादवनु. अवनु परमात्मा. श्री मद हस्यत्न थॆ यसारे 878 अन्तर्वा, प्ति युव् तत्त्पुरुषनाले बहिवा र्त्याष्ति भा हरषु हिरदॆन्रु म र् हॆळ्. सॆ इरण्णुम् क्रति सिद्ध म्. जा ह्त यावदु ? इन युळ्ळ निडत्ति ल् तन्न ट्ट इल्लॆ ऎन्न फॊनां दपडिकलन्नु निरै $ बहिष्या ९प्तियावडु ? इव्य इल्ला द नडत्ति बं ऎिजु.म् शानुळनाहै. विभु कृळान कालादिहळुक्कु बहिव्या हि” तॊल्लनेण्णा. ।
- “नारायण मणीयांस ’ नुशेषाणा मुणेयसामा्? ऎन्रदु अन्तर्वा कि क्कु अनुगुणवतांयर्: ‘निरि रप्रतिघातानर्हत्वम*.. अल्लमु. अणुपरिमाण त मनः इदु. शॊल्लुमिडनक् उहाध्य वच्चि ीदत्ताले. ऎनु सूत्रभाष्यादि सिद्धम्. तॆत्बुरष समासदिन्द बहिवाण्यपि, यू तळिसल्पडुत्त दॆयॆन्दू_, अनुसन्धान माडुत्तारॆ. इवै यं el इत्यादि ई ऎरडु अर्थगळू 6अन्तर्बसिश्गॆ तत्सर्वं व्यास्य नारायणः स्थितः 3, » ऎम्ब श्रुति सिद्दगळु. अणुशॊसवाद जीवॆनॊळगॆ भगनुतनु .प्रने तिसिद्दानॆन्दु हेगॆ हेळॆबकॆ)स ऎन्दरॆ अदन्नु अन्तॆर्न्यास्तियावुदु-ऎन्दारम्भिसि व्यवस्थॆ गॊळिसुत्तारॆ. अन्तवाण्यप्ति यावदु, इत्यादि - अन्तर्व्यास्तियॆन्दरॆ, जीवनिरुव स्रदेशदल्लि तासिल्ल वॆन्दु. हेळलागदन्तॆ सम्बन्धिसिरुवुदु. जीवनिगॆ अन्तः द्द रू अन्तर्व्यास्तिगॆ गॆ- बाधॆ वल्लवॆन्दु भाव. ऒहिव्क्या ९प्लियावदु इत्यादि- इवुगळु इल्लदिरुव प्रदेशगळल्लू तानिरुवुदु इडत्ति लुम् ऎम्बल्लि हू त ऎम्बुदरिन्द, इवुगळु इरुव ह देशदल्लू” तानिरुवुदु ऎन्दे अर्थ ‘विभुक्कळा नका लादिहळुक्ळु इत्यादि- विभुस्व रूपगळाद कालादिगळिगॆ (आदिशब्ददिन्द धर्म .भूतज्ञा नवु ‘ळपषुत्त. दॆ बहिराक्यस, Piette इरा Ae es peta. ऎन्दू “नारायणमणीयांसं’ इत्यादियागि अत्यन्त अणु स्वरूपनागि नारायणनन्नु निर्देशिसिरुवाग,्य . अननु समस्यॆ चेतनाचीतनगळन्नुु अन्तः मत्तु बहिः व्यास रिसिद्दानॆम्बुदु हेगॆ सङ्गतवागुत्त दॆ ऎम्ब चोद्यक्कॆ समाधानवन्नु आचार्यरु तिळिसुत्तारॆ. अदागि ।) नारायजनमुणीयांसं इत्यादि नारायणनु सूक्ष्मगळाद ऎला ‘वस्तुगळि गिन्तलू, बहळ सूक्ष्मनु ऎन्दु हेळिरुवुदु, . अन्तर्वास्मिगॆ अनुगुणनाद स्प्र-फाता नर्हत्ववॆम्बुणु तात्पर्य. अल्लदॆ अणुपरिमाणत्ववल्ल. आणुनरिमाणत्वनन्नु हेळिदरॆ, “महतोमहीयान्? ऎन्दर विभुस्तरूसवन्नु हेळिरुवुदु बाधिसुत्तणॆ.: , इदुशॊल्लु निण्डमु् इत्यादि “आणीयान्व्रीहेर्वा यवाद्वा? : इत्यादि हेळिरुवुदु, उपाधृवच्चेद त्ताले- हृदय रूस उपाध्यवच्छेददिन्द ऎन्दु, “अर्भकौकस्स्वा त इत्यादि ( 1-2-7] सूत्र भाष्यादिसिद्ध. अवागि चिस्ळदाद हृदयूामतनदल्लि भगवन्तनिरुवुदागि हेळिरुनुदु उपासनार्थवागि अष्टे हॊरतु भगनन्तनु अणुवल्लवॆन्दु निर्णीतवु. (1 नारायण. म-केयांसं अशेषाणामणीयसाम् । सॆमस्तानां गरिष्टञ्च भूरादीनां गरीयसाम् ॥ विष्णु पुराण(1-9-41) नारायणनु अणुवाद एल्ला वस्तुगळिगिन्तलू सूक्ष्मनुगिब्दा न, दॊड्डदाद ‘भूमि मॊदलादवस्तुगळिगिन्तलू ऎभुस्वरूवनु, 879 मूलनुन्राधिकारॆः व्यापस्तनुक्ळु यम् ‘यन्रु. निर्वहिक्कवल्ल इदु प्रतिवस्तु कॊळ्ळिल् शक्तियुडैश्तायिरुक्कै. पूर्णत्वमावदु बहिर्व्याप्तिक्कु ? ओरोरु निरुद्धमाम्. अल्लदु उपाधथ वस्तु वच्छिन्न इत्त कोरुव अघटत प्रदेशने स्वरूपसमास्ति घटना सर्वत्तॆ शक्ति याले निर्रहक्किल् विरुद्ध समुच्छॆयम् कॊळ्ळुम् परमतणजळिरृडियानु्. अकार नारायण शब्दनां भगवत्पृतिषादने प्रयोजनमाह, इज्नु प्रथॆमाक्षरत्तालुम्, नारशब्दत्ति ८ प्रकृतियान नर शब्दत्तालुम्, अयन शब्दत्तालुम्. सक्वेश्वरनै शॊल्लंहिर पोदु, रक्षकत्व, कारणत्व सित्यत्व आधारत्वान्तर्या मित्वादि, आकार भेदज्लळाले मून्रुवं् स प्रयोजनज्ञळ्. तथा मकार नारपदयोः जीवप्रतिसादने प्रयोजनमाह । प्रणनत्तिल् तृतीयास्षरत्ताले चेतननैप्रकाशिप्पिकृच्छॆय्दे इज्लु नारशब्दत्ताले हागॆये भगवन्तनु स्रतिनस्तुनिनल्लियॊ पूर्णनागिद्दानॆन्दु हेळुवुदरिन्द, सर्ववस्तु व्यासिश्चरूपवाद विभुत्वक्कॆ भङ्गवु. एर्पडुवुदिल्लवे .ऎन्दकॆ प्रतिनस्तु पूर्णत्वनॆम्ब शब्दक्कॆ अर्थवन्नु विवरिसुत्तारॆ. “तीनेदम्पूर्णं पुरुषेण सर्वम् ऎम्ब श्रुतियु प्रति वसु, विनल्लियू भगवन्तनु पूर्णनागिद्दानॆन्दु हेळुत्तदॆ. इदक्कॆ तात्पर्यवेनॆन्दरॆ व्याप्तनक्कु इत्यादि व्याप्तनिगॆ प्रति वस्तु पूर्णत्ववु ओरॊरु उपाध्यवच्चिन्न प्रदेशने इत्यादि- घटिदल्लि व्यापि सिरुव आकाशद हागॆ, आयाया वस्तुगळल्लि परिमितवागिरुव ब्रह्म प्रदेशवे सर्व जगत्यार गळन्नु निर्वहिसुव शक्तियुळ्ळद्दागिरुवुदु. अल्लदु इत्यादि-हीगिल्लडि प्रति वस्तुविनल्लियू भगवत्स्वैरूसवु पूर्णवागि अडगिदॆ ऎन्दर्थवल्ल. इदु कॊळ्ळिल् इत्यादि हीगॆ हेळिदरॆ बहि र्व्यास्तिगॆ विरोधवु एर्पडुत्तदॆ. प्रति वस्तु सरिस; प्रत्वरूस पूर्णत्ववू, सर्नवस्तुबहि र्वाप्तियू आघओतॆ घटना सामर्थ्यदिन्द निर्वहिसुवुदु, विरुद्धवाद भेदाभेदगळिगॆ ऒन्दु वस्तुविनल्लि समुच्चयवन्नु हेळुव भास्करादि मतगळ हागॆ आगुत्तदॆ. अकार, नरशब्द, अयनशब्दगळु भगवन्तन ऒन्दॊन्दु आकारवन्नु तिळिस-वुदरिन्द पुनरुक्ति दोषविल्ल । इङ्गु प्रथमाकरत्तालुवु् क्षर इत्यादि अप्काक्षर मुन्त्रदल्लि ‘अ? ऎम्ब प्रथमाक्षरदल्लि ननकत्वरारणत्वगळू, नर शब्ददिन्द नित्यत्व नेतृत्वॆगळू, अयॆन शब्ददल्लि आधारत्व अन्तर्यामित्व गळू हेळल्बडुवुदरिन्द, अकारभेदगळू हेळल्पट्टु मूरू सप्रयोजनगळु. पुनरुक्तियिल्ल “म’ कार «नार? शब्दगळु जीवनन्नु हेळुवुदक्कॆ तात्पर्य दल्लि हागॆये जीननन्नु पअिवत्तिल् प्रकाशपडिसिरुवाग तृत्तियाक्सरत्ता पुनः सारशब्मदिन्द ले इत्यादि. प्रणनदल्लि जीवनन्नु तृतीयाक्षरवाद एकॆ मकार हेळबेकॆन्दकॆ,श्रीमद्रहस्यत्रयसारे 880 मीण्णुम् चॊल्लुवाने नॆन्निल् 1) “नानुन्नै यस्रियिलेन् कणा य् नारणने छा नीयॆन्नॆ पयॆस्रियिल्वै” नथान् 2) रामानुजं लक्ष्मण पूर्वजञ्च”ऎन्रुम्, शॊल्ल हिरपडिये ऒन्र्रैयिट्टॊस्र निरूपिया निन्राल्. अर्जुनरथन्पोले, प्रणवं शेष प्रधान माहैयालुम्, रास मण्डलं सोले नारायण शब्दव शेषिप्रधान माहै र-
- नानुन्नॆ अन्रियिलेन् इत्यादियागिया 2) रामानुजं लक्ष्मण पूर्वजं च ऎन्दू हेळिरुवन्तॆ, ऒन्दन्नु हेळि मतॊन्दन्नु निरूपिसुवुदु… अर्जुनरथदहागॆ प्रणवव शेष प्रधाननूगिया रासमण्डलदहागॆ नारायणशब्दवु शेषिस्त्रधानवागिया इरुवुदरिन्द पुनरुकि दोषविल्ल. अदागि, नानुनै अन्रियिलेन्-. त्वदेकधार्यनाद नानु धारकनाद निन्नन्नुबिट्टु सत्तॆयुळ्ळवनागिरलारॆ. नी ऎन्न्टैयन्सि इल. नारायणने नारशब्दवाच्यनाद नन्नन्नु निरू सकनागि उळ्ळ नीनु निरूपक.” भूतनाद नन्नन्नु बिट्टु सिद्धिसलारॆ. “नारणने?) ऎम्ब सम्बोधनॆयिन्द पूर्वापरगळल्लि हेळिद अंशगळु नारायण शब्द्बार्थवॆम्बुदु तिळिसॆल्बडुक्तवॆ. “रामानुजं लक्ष्मण पूर्वजं च? ऎम्बल्लिय, रामानुज पददिन्द शेहियाद, रामनिन्दॆ शेषनाद लक्ष्मणनु निरूपिसल्पट्टनु. “लक्ष्मण पूर्व जञ्च " ऎम्ब पददल्लि शेषनाद लक्ष्मण निन्द ‘शेषियाद रामनु निरूपिसल्पट्टैद्दानॆ विन्दर्थ. अर्जुनन रथदल्लि शेषभूतनाद अर्जुननु रथियागिरुवुदरिन्द प्रधाननु, भगवन्तनु सारथियाग्वरिन्द . अप्रधानवागि तोरि सल्प्रट्टिद्दानॆ. हागॆये प्रणनद अकारदल्लि भगवन्तनु. चतुर्थ्यर्थ शेषत्वक्कॆ निरूपक नाद्वरिन्द ,आप्रधाननागियू, मकारार्थवाद जीननु चतुर्थ्यर्थ शेषत्वक्कॆ अश्रयनागिरु वुदरिन्द प्रधाननागियू तोरिसल्पट्टिद्दानॆन्दु. तात्पर्य. हागॆये रास मण्डलदल्लि यमुना नदी २ेरदल्लि कृष्णपरमात्मनु. आनेक गोपिगळ नडुनॆ प्रतियॊन्दु गोनिगू ऒब्ब कृष्णनन्तॆ अनेक रूपगळन्नु ताळि मण्डलाकारवागि निन्तु अवरुगळिगॆ रसानुभननन्नुण्टु माडिदनु. इदरिन्द रास मण्डलवु शेहि- प्रधानवादन्तॆ, नारायण शब्ददल्लि नारगळु शेष गळागियू आयन शब्द वाच्यनाद भगवन्तनु शेषियागि तोरुवुदरिन्द, नारायॆण शब्दवु
- इन्रापनाळैयेयाह इनिच्चिरिदुम् निनु )ह निन्नॆरं४* ऎन्पालदे, नन्राह । नॆॊनुन्नॆ ैअन्रियिलेन् कण्डाय् नारणने नी ऎन्नॆ, अन्फिइल्फै,॥ नान्मुहन् तिरॆ-वन्दादि भगवन्तने निन्न दयॆय सदा ननगिदॆ नानु नीनिल्लदॆ इल्ल. नारायणने नीनु नानिल्लदॆ इल्ल.
- नॊनंसकालो मैग रूप धारी मामल्बभाग्मां लुलभे तदानीम् । यत्र्तार्यपुत्रं विससर्जमूढा रामानुजं लक्ष्मण पूर्वजञ्च ॥ रामा (5-23-11) .आ कालवु मृगरूपवन्नु धरिसि अल्बभागॆ याद नन्नन्नु वञ्चिसितु, अदन्नु हिडिदृ तरुव निमित्त,आ. श्रीराम-कन्द्रनन्नू राम-गॆ सहायवा’ , ल्क नन्नू कळुहिसिबिट्टॆ. एनु नन्न मौढ्यवु ?
881 ९ मूलमन्वाधिकार; यालुम्, सप्लनरुक्तियिल्लॆ 4 प्रणवन्त्वन्नि लव् शाब्द 4स्राधान्यं जीवनुक्का नालुम् रक्षकनान शेषिक्टे आर्थ प्राढान्यवर्.
प्रणवत्तिले स्वरूपत्तालुम् गुणत्तालुम् ज्ञानाकारनाय् प्रत्यक्काय” अणु इय् तोत्तिन जीवनुक्टु, नारशब्दम् क्लयमिल्लादनननु नित्यत्वं चॊल्लुहैया लुम्, नररुडैय समूहत्तॆ क शॊल्लुहैयाले जीनर् हळुडै यॆ अन्नॊ न्य भेद कॆ व क नाक्यहैयालुवर्त नराज्कातॆङ्गळ् नारज्दळिन्र पोदु, विशिष्ट वेष त्ताले ह ( ब्रह्मकार्यत्तवु् " कोत्तु है यालुवर् पदद्वयत्तु ळ्ळुमु् सय् भे दमण्ण्न
इरशब्दसवना इधिकरणमान “अयन शब्दत्ता ले. इवत्तु क्कु व्याप्यत्वादिहळुवु् कण्णु हॊळ्ळ दु.
नित्यरान पलचेतनर्कु ऒरुनित्यनान चेतनन् अभिमत हेतु वॆन्हिर श्रुत्यर्थवि की
शेषि प्रधान. इदरिन्दागि, आकार, नार अयन शब्दगळल्लि पौनरुक्त दोषविल्ल. प्रजवन्त न्प्ल सत इत्यादि-स्रणवदल्लियू शब्द प्राधान्यवु जीवनिगॆ एर्पट्ट सू अर्थ प्राधान्यवु रक्षक नाद शेषिगेनॆ इदॆ. रक्ष्यरक्षकरल्लि रक्षकनिगे प्राधान्यवु ऎन्दु तात्पर्य.
प्रजवत्तिले स्वरूपत्तालुवं् जीवनिगॆ नु’कार “नार”शब्दगळल्लि क्रमवागि प्राधाना प्राथान्यॆगळु तॊरुवुदरिन्द पौनरुक्त्य सरिहारमाडि, मकार शब्ददल्लि जीवनिगॆ ज्ञान स्वरूसक्व, ज्ञानगुणत्ववू, नारशब्ददल्लि जीवनितैत्ववु. ऎम्ब आकार भेदगळु तोरुवुदरिन्द उण्टाद प्रयोजन इ ‘दिन्द पौनरुक क्क्यविल्लवॆन्दु प्रणवत्तिले स्वरूपत्तालुमु् इत्यादि इनुग्रहिसुत्तारॆ. अदागि प्रणवदल्लि स्वरूपदिन्दलू गुणदिन्दलू ज्ञ्यानाकारनागि प्रत्यक्कागि -स्वन्नॆ भासमूननागि, अणुवागि तोरिद जीवनन्नु नारशब्दवु क्षयरहिकनु ऎन्दु हेळि क सॆ र्म रि” त्यतृवन्नु हेळुवुदरीदलू नरसमॊहॆनन्पू : हेळुवुदरिन्द. जीवरुगळ आन्योन्य भ ननु
न्यक्तसडिस निवुदरिम्बे ऊ नराज्ञा तॆङ्गळ् नारङ्गळ्_. करनिन्द उण्टादवु नारगळु ऎन्द प्रक्सतिरूप’ शरीर निशिष्टवेषदिन्दलू ब्रह्मशार्यत्चवु.. ब्रह्मसृष्टगळु ऎन्दु तोरुवुदरिन्दलू मकार नारशब्दगळिन प्रयोजनवुण्टु. हीगॆये नारशब्द आयनशब्दगळिगू पुनरुक्ति परिहार वन्नु तिळिसुत्तारॆ. आदागि नारशब्द समानाधिरवूान इत्यादि. बहुव्रीहि सनूसदल्लि नार अयनं यस, ऎन्दु नारशब्दळ्ळू आयन शब्टक्कू सम्मा विभक्तिक शिकत्ववु हेळल्प ट्विकु. आयन अब्बदिण्ड चारगळिगॆ व्यास्कास्यवु हेळल्बट्टिरुवुदरन्द पुनरक्त्यविल्ल.
नित्तरान हलचेत तनरुक्ळु इत्यादि “नित्यो नित्यानां चीतन श्चेशनानां एको बह्वू इं. ८ वि ‘थधाति कामान्” ऎम्ब शु तृर्थवू इल्लि सिद्ध. हेगॆन्दकॆ
जस ऎम्ब. धात दिन्द हस ऎङ्ग नारशब्द प्रकृतियाद सरशब्दवु' "उत्पन्न वागि जीवनित्यत्वनन्न्नु तिळिसु तिदि, निम हार्थक अण्प्रुत्य यदिन्द. जीव-: बहुत्ववु नारो नराणां टं ऎन्दृ ह नराट्टाशानि तत्वानि. ऎन्दु नारशब्ददिन्द नित्यनाद ’ भगवन्तनु त तिळिसल्पडुत्ता, नॆ हागॆये नरः ऎम्ब एकवचनवु “एको बहूनां ऎम्बल्लि भगवन्तनु बब ब्बने ऎम्ब- आर्थ वन्नु कळिसुत्तदॆ “अयन? शब वु ईयतशे अनेन ऎम्ब करण व्यत्थ अद जीवरुगळ काम
- Met 7 a SS श्रीमद्रकस्यत्रॆयसारे । 882 कण्डुळॊळ्तदु. नित्यनाह प्रमाणसिद्दनान जीवनुक्ळु ब्रह्मकार्यृत्वम् विशेषण द्वार कम्. इप्पडि नारायणत्मकादि कल्पज्लळिले शॊन्न वु्यत्पत्यन्तरज्ञ ळुमॆल्लानिंव py त्तोडु तुल्कम्, 1: चेतना चेतनव- सर्वं विष्णोर्यद्व ति रिच्यते नारं तदयनं चेदं यस्य नारायणस्तु, सः 1” ऎन्नॆ बयले, सर्वपुंसां समूह; ऎस्रदुवुम्* उपलक्षणमाहैयाल* क्षयिष्णुकृळल्लावॆर्फै याले स्वरूपत्ताले यादल्, प्रवाहत्तालेयादल्, नित्यज्ञळाय् नरशब्द्बवाच्य ज्ञ ळान सक्स तत्व ज्गळुडै य समूहजब्नळुम् ना रज्जळ*. ‘भगवद्दाच ‘नरशज्जीन नारायण शब्द टोधित भगवद्गु णान्याह सत्वव्यापकत्टादि विशिष्टनायिरुकृच्नॆय्दे तद्गतदोषज्गळ्ळॆयम््, तत्र्रयुक साति इषा टर्क्स् कॊडुत्तानॆन्दु तिळिसुत्तदॆ. हीगॆ नारायण शब्ददिन्द मेलॆ हेळिद “नराज्जातानि तत्वानि’ ऎन्दु ईश्वर सृष्टनाद जीवनिगॆ नित्यत्ववु हेगॆ सिद्दिसुत्तदॆ. ऎम्ब आक्षेपणॆयन्नु नित्यनाह प्रवताणसिद्दनान ऎन्दारम्भिसि सरिहॆरिसुत्तारॆ. अदागि नित्यॊनित्यानां ऎम्ब श्रुतियु जीवनु नित्यनॆङ्गु तिळिसुत्तदॆ. हीगॆ नित्यनॆन्दु प्रमाणसिद्दनाद जीवनिगॆ ब्रह्म, कार्यत्ववु निशेषणद्वारकम्- शरीर द्वारवु. नरनिन्द सृस्टिसल्प्रडुत्ता सॆबुदक्कि पति द्रियगळु जीवनिगॆ कॊडल्बडुत्तवॆ ऎन्दर्थ इप्पडि नारायणात्म कादि इत्यादि-हीगॆ नाराय णात्मॆसादि ल्बगळल्लि हेळिद व्युश्पत्त्यन्तरगळॆल्ला इवुगळॊडनॆ तुल्भवादवु. नारशब्दवु चेतना चेतनगळन्नु तिळिसुत्तदॆ, चेतना चेतनं सर्वं इत्यादि. चेतन मत्तु, अचेतन इवुगळॆल्लवू विष्णाविन स्वरूप कैन्तलू बेकॆयादवु. इवु नारशब्ब वाच्यगळु. इवुगळॆगॆ अयनं वासस्थान वादवनु नाराय इनु, ऎन्दु हेळिरुवुदरिन्द नारसि, ति सर्वपुंसां समूहः, नारवु सर्व जीवरुगळ समूह वॆन्दु हेळिरुवुदु उपलस्षण मूहैयूल्… उपलक्षणवागि अङ्गिकरिसबीकु. काकेभ्यॊग(धि रक्षताम् ऎम्बल्लि रधिगॆ उसफातवु एर्पडुव सर्ववस्तुगळिन्दलू दधियॆन्नु रक्षिसबेकॆदु काक शब्धक्कॆ मूर्जारादिगळू उपलक्षणवागि हेळल्पडुत्तवॆ. इदरिन्द दध्युसघातत्ववु उनल्ल्र्यू कार आ रीतियल्लि क्षयिष्णु कृळल्लानॆ मॆ ग याले- स्वरूपतः नाशरहि “गळाद, चेतॆनाजेशनगळ नर? शब्द दिन्द (रः. स्व रूपकः i. नरः-स्व रूपतः -नाशरहितॆगळु ऎन्दर्थ. )हेळल्पडुत्तवॆ गॆ इल्लि नाश रहितत्वने “नलक्रा सकार ऎन्दु तात्पर्य, चेतनतत्ववु स्वरूपतः नाशरहितवु आचीतन त्ववु रूपान्तरवन्नु पडॆदरू प्रनाहतः नाशरहितवु. आद्दरिन्द वा नित्यगळु, नरशब्दता तॆ गळाद सर्वतत्वगळ समूहगळू नारगळु नारशब्धवाच्यगळु ऎन्दर्थ. नारशब्दवु भगवन्तनन्नू तिळिसुत्तदॆ ऎं- निरूपणॆ. नारायण शब्दार्थ सर्वव्यापकादि निशिष्टन् इत्यादि-भगनङ्कनु चेतना जेतनादि सर्ववन्नू व्यासरिसिि, 883 मूलमन्राधिकारः दोषज्गळॆ गयम्म्, क्य किर श्लयरहितनॆस्मिर व्युत्पत्ति त्लियालुव्, ळलुम् 15 जहु र्नारायॆणोनर; ५ ऎन्रु नानुजीयॆमाह “न्ट नये? इत्यादिह कॊल्लुहै यालुम्, 2) “आपो नारायणोद्यूता स्ता बिवास्क्यायनं पुनः” ऎन्निर व्यासस्सॆ एति माक्य ताल आपोनै नरसूनवः? इत्यादिहळिल् नरशब्दमुम् नारायण नै शॊल्लु हिरदॆनु निडम् सुव्य क्र माहै यालुम्, नरनॆन्रु नित्यनाय्, सर्वनेतावान, सर्वे श्लरनुकुु 1 तिरुनाममाहॆ टाकि ।) MU नरसम्बन्धिनो नारा नर स्प पुरुषोत्तमः । नयत्यृखिलनिज्ञानं नाशयत्यखिलं तमः । नरिष्यति च सर्वत्र नर स्तस्मात्सनातनः नरसम्बन्धिन स्लर्वे चेतनाचेतनात्मॆकाः । अवुगळिन्द विशिष्टनागिद्दु कॊण्डु स्वरूपान्यथाभाव, स्वभावान्यथा भाव रूपगळाद तद्गत दोष गळू, जीवन हागॆ शरीर प्रॆयुक्तवाद दोषगळू इल्लदवनु रकारवु रिज्क्षये ऎम्ब आर्थ वन्नु सूचिसि न्मरः ऎम्ब पदगळु क्षयॆरहितनु ऎम्ब अर्थनन्नु तिळिसुवुदरिन्द, ननशब्दवु मेलॆ हेळिद दोषगळन्नु क,8’कैिर-निवर्तिसुत्तदॆ. इदरिन्द उभयलिङ्गाधिकरणार्थवू, सम्भोग प्राप्तिरिकिचेन्न वैतेष्यात्, ऎम्ब सूत्रार्थवू तिळिसल्बडुत्तदॆ. नृनये इत्यादिहळालुम् इत्यादि-नृनयो ऎम्ब धातुविनिन्द “नयत्यखिल विज्ञ्ञानं ऎम्ब व्यत्सक्कियु. ऎर्पट्टु आत्रितिरिगॆ ज्ञाननन्नुण्टु माडुत्तानॆ, आदि श्ददिन्द, नश् अदर्शने ऎम्ब बट त नाशयत्यखिलन्तन सु; -ऎल्ला अज्ञानगळन्नू होगलाडिसुत्ता नॆम्ब अर्थवू एर्सडुत्तदॆ.: इदरिन्द नरशब्दवु भगवन्तनन्नु तिळिसुत्तदॆ. हागॆये 1) जह र्नारायणोनर; ऎन्दु “नर? शब्दप्प भगवन्नानुधथेयवागिदॆ. 2) आपो नारायणोदू ताः आपु -नीरु. मॊरलादवु नारायणनिन्द उण्टादवु इत्यादि- व्यासस्म्मृति वाक्यदिन्दलू आपो वैनरसूनवः अप्प)-नीरु मॊदलादवु नरनमक्कळु, ऎम्ब मनुस्मृति वाक्यदिन्दलू नरशब्दवु नारायणनन्ने किळिसुत्तॆदॆ ऎम्बुदु सुव्यक्त. नरनिन्रु इत्यादि. नरनॆम्बुदु नित्यनागि सर्वनेतावाद सर्वेश्वरन दिव्यनाम. ‘}) नर सम्बन्धिनोनारा इस्ट रगळु ऎन्दरॆ. नरसम्बन्धियाद स रूप निरूसक धर्मगळू, निरूपितॆ स्वरूस विशेष धर्मगळू, विग्रहादिगळू विनक्षितगळु. नरस हन मः पुरुषोत्तमनु शब्दनाच्छनु. नयत्य खलविज्ञा नं इत्यादि-आश्रितरिगॆ ज्ञा ) सप्रदनु. वर अज्ञानवन्नु होग लाडिसुववनु. न सृति च जा त्र-जेतनाचीतनात्मक सर्व वु तगळन्न्नु न! इ तत्र्रयुक्त दोषगळन्नु हॊन्दुवुद्द नरस्त स्माः तळ सनातनः- आद्म रिन्द नरनु सनातननु. ई आर्थगळन्नॆ ; जूबन्तनन्न र्वे ऎन्दारम्भिसि ऎदग इ. रॆ. अदागि चीतनाचेेतनगळॆल्ला नरनिगॆ सम्बन्ध ॥) ऎष्टु ऎसि नाम 2) म सस्मृृति (2-८ फ्रीमद्रहॆस्यत्र यसारे 884 ई सिकसृतयाा नारा धा र्य सोषतया . तथा! नियान्युक्वेन सृज्यत्व प्रवेश भरण स्तथा ॥ स अयके निविला न्न र्र ज्य ति “यया तथा नाराश्चा ह्ग ;यॆनॆं “तस्य स्त द्भा व निरूपणात्। हुब ह he च च ख्ययनं सदा । परमाचगतिस्केषां नाराणामात्म नां सदा” ऎनु , अहिर्बुध्य्यादिहळ* निर्व चनं हणि नॆ पडिये “नरसम्बन्धि नारवं*्? ऎन्नि र व्युत्पत्ति ति याले सर्वॆ ेश्व रनुडै यॆ स्व “het रॊप धर्म जळुम् निरूसित स्वरूप निशीषण धर्मुं गळुम्, न्याहारबळुमि विगॆ हविशेषज ळुम् मत्तु मुळ्ळ त्रिनिधचेतना चेतनज्ञळु निल्लव, नारशब्दार्थनतान पोदु, स्वष्यतिरिक्त सरत तुक्कु न अश्रयत्वादि रूपेण निर्भुम् प्रकारम् विवक्षितमाहैयाले स्वनिष्ठत्वादिहळ्ळॆ जॊ ल्लुहिरदु. नारायण शब्द नैभवेन स्वरूपैक्ळादि भ्रम निवृत्तिः. इपडि वा ; पन भरण नियमन स्पाम्यादिहळाले मनेरुपट ैरुक्किर पुरुषोत्त मनु कवर् तश्स उबन्धिहळुकु म्, कुदृ प्टिहछ् शॊन्न स्वरूसॆ क्यादि भ्र मर क,गियुमुडि सर्र शरीरित्व “र शब्द वाच्यत्वा दि सैभवमं मज. ९ सळितम्. पट्टवरु हेगॆन्दरॆ अननिन्द कसल ळ्ळु, धरिसल्पट्टु पोषिसल्प ट्टिद्दारॆ. आवनिगॆ नियान्कुरु. जननद ..स सैष्टिसल्पट्किवरु.. अवनु अन्तप्रविष्टनागियू, बहिर्व्यास्तनागि थरिसियॊ भरिसियू, इद्दानॆ. oti प SLA KAN, ऎन्दारम्भिसि आयन शब्बार्थनन्नु तिळिसुत्तारॆ. ऎल्ला जीनरन्नू आयते-नियमिसुत्तानॆ. व्यापनपोषणभरण क्रियॆगळिन्द व्यापरिसि नियॆमिसुत्तानॆ ई पक्षरल्लि “आयन” शब्दवु कर्त्करिव्यत्सुन्नवु. नाराणां अयनं ऎम्ब तत्पुरुष समासार्थ दू. अनन्तर बहुन्रीहि समासार्थननन्नु “नाराशा “ki Si तस्य ” ऎन्दारम्भिसि तिळिसुत्तारॆ- 3 स्त्र द्बा व निरूपणात्- -तैः चीतनाजीतनगळाद नारग ळु तॆड्सावनि- a सणात्-ब्रह्मॆ- दसद्भा वनन्नु वे स्रादं॥ज; आन्दरॆ विभूतिगळु विभूतिगळिगॆ ऒदिय न इरुविकॆयन्नु AY, सुत्तनॆ याग्वरिन्द, नारगळिगॆ अवनु वास सस्सानवु. अवुगळू अवनिगॆ वासस्थानवु पशमाजगत इ अत्या आ चेतनवर्गगळिगॆ परम प्रास्यनू, प्रापकनू अवने. ऎन्रहि र्बुध्ना दिहळ् > यागि अहिर्बुध्म्मा सिदिगळु निर्वचन माडिरुत्तारॆ. पडिय आ रीतियल्लि सक्क ०बन्धि नारं” ऎम्ब व्यश्सप्रियिन्द सर्वेश्वरन स्वरूह. निरूनक धर्मग ळू निरूपित स्वरून. विशेषण धर्नुगळू, व्यापारगळू, विग्रहॆ विशेषगळ, मट्टुमुळ्ळि — इतर . त्रिनिध चेतना जीतनगळॆलवू नारशब्बार्थवादाग स्प न्यिनक्त सर्व वस्तागळिगू आश्रायत्वादि रूस ओटु J क दिन्द इरुव प्रकारवु निनक्षितवाग्दरिन्द्य- नारायण शब्दवु स्वैनिष्ठतादिगळन्नु हेळुत्तदॆ, इप्पडि व्यापन भरण नियमन स्वाम्यादि हळाले इत्यादि- हीगॆ सर्व वस्तु गळन्नु व्यापिसि, “रिस्कि नियमिसि स्वानियागिरुवुदरिन्द. अवुगळिगिन्त बेरॆयाद पुरुसोष्मनुनिगू 885 मूलमन्स्याधिकारः अथ शोधक कारणो पासन फल बोधकार्था असिनारायण पदे सन्ति. नरशब्दत्ता ले कोधकवाक्यार्थमुम्, नारशब्दत्ता ले “नराज्ञा तानि तत्वानि नाराणि, ऎन्गै जाली कारण वाक्यार्थज्ञळु मॆल्लाम् आजि € प्रकाशितज्ञ “हरन नारायण शब्देन अन्यदेवता व्यवच्छेदेन स नन परतत्त्वमः, सुबालोपनिसत्स भ्रतिहळिले सर्रान्नर्यानियुमाय् सर्वविध बन्धुवुमायिरु क्बुर सर्वॆ (श्व र्र नार् यणशब्द त्रा ले देनतान, र व्या वृ त्र नाह प्र ‘तिपादितनार्ना. लोक त्रि लुळ्ळॆ “सर बन्धुकृळुवु् भगवत्तब ल्प त्ताले बन्धुक्क जटॆ तत्सम्बन्धिगळाद चेतॆना चेतनगळिगू कुदृष्टिगळु हेळिद स्वरूपैक्यादिभ्रमगळु निवृत्त वागुवन्तॆ, सर्व शरीरित्व सर्वशब्दवाचत्चने सा वैभववु इल्लि फलित. अदागि ई नारायण शब्ददल्लि नाराणां आयनं ऎम्ब वृत त्रियल्लि सवा- धारत्वरून सर्वशरीरित्ववु तोनुवुदरिङ्गलू तत्वमसि, आयमात्माब्रह्म सत वाक्यगळल्लि हेळिद सामानाधिकरण्यवु शरीरात्म्र भाव सम्बन्ध नदव एर्सडुवुदरॆन्द्द स्वरूपैक्यभ्रमवु निवृत्तवागु तुदॆ ऎन्द् तात्पर्य, ॥ । नरशब्दत्ताले इत्यादि - नरशब्ददिन्द क्षयरूसडोषाभाववु हेळल्पडुवुदरिन्द” सत्य” ज्दा नं आनन्तॆं ब्रह्म? ऎम्ब शोधकवाक्कार्थवू “नराजा तानितत्वानि नाराणि” ऎम्ब व्युत्पत्ति यिन्द नारशब्दत्ताले आन्दरॆ नार शब्ददिन्द नरनिन्द तत्वगळु उण्टादवु अवुगळु नारगळु ऎम्ब अर्थवु विर्सडुवुररिन्द कारणवा क्यार्थवू अयन शब्दत्ताले- “ईयते इत्ययनं? ऎम्ब कर्म व्यत्सृ पीयुळ्ळ “आयन” शब्ददिन्द गति कर्मत्ववु सिद्धिसि गत्यर्थानां. बुद्ध्यर्थ त्वात्’ ऎम्ब न्यायॆदिङ्ग उपासन रूस बुद्दि कर्मत्त्ववु सिद्दिसुवुदरिन्द उपासन वाक्यार्थ गळॆल्लवू इल्लि प्रसातितगळु नारायण शब्दवु सरदेनता निर्णायक नारायण ट्टि योग व्युत्पत्तियिन्द निर्सडुव आधारत्व, शरीरित्वादिगळु डेवतान्तरॆ साधारणवागि हेळ बऒशुदाग्दरिन्द, देवता विशेष निश्चयवु हेगॆ एर्पडुत्तदॆ ऎन्दरॆ सुबालोपनिसत्स भॆ तह- ली इत्यादि समाधानवन्नु तिळिसुत्तारॆ. अदागि सुबालोप निसत्सृ २भृतिगळल्लि नष्ट” सर्व भूतान्तरात्काsसहतॆ पाप्मादिव्ळो देव एको नारायण माता हिता भ्राता निवास शृरणं सुहृत्, गति र्नारायॆणः ऎन्दु सर्वान्तर्यामियागि यू सर्व विध बन्धुवागियना इरुव सर्वेश्वरनु “देव एको नारायणः” ऎम्ब शब्ददिन्द प्रिय” पति यॆम्ब आकारदिन्द देवतान्तर व्यानृक्तनागि स्रुतिपादिसल्प ट्वैरुत्तानॆ. । देव शब्दवु “श्र ऎयादेवो देवत्तमश्नुते? ऎम्ब श्रुत वाक्यदिन्द लक्ष्मि «विशिष्टवागि जगद्दापार. लि लीलॆयन्नु, pn नॆन्दु तिळिसुत्तदॆ. ऎको नारायणः ऎन्दु हेळिरुवुदरिन्द वु रूढ्यर्थदल्लि श्रियः पतियन्ने कळिसुत्तदॆ याद्दरिन्द देवतान्तर व्यान प्रिय एर्पडुत्तदॆ ऎन्दु भाव. ‘तोकत्तिलळ्लॆ सर्व बन्धुक्कळुम् इत्यादि - लोक Ms श्रीमद्रहस्मत्रयसारे 886
- “तृमेव माताच हितात्वमेव? 2) “ऎनि रानॆन्नॆ ई 3 “पितात्वं मातात्वं” इत्यादि हळिरृडिये निरुपाधिक सर्वनिध बन्धु सर्वेश्वरनॊरुवनसुमे. 4; “यस्यप्र फि सादे सकलाः प्रसीदेयुरिमाः प्रजाः” ऎन्रुम् 5) स्रसन्नमभवत्तस्मॆै प्रॆसन्माय चरा ह दल्लिरुव सर्व बन्धुगळू भगवत्सङ्कल्पदिन्द बन्धुगळागिद्दारॆ. इदु सोपाधिक “नवा आरे पत्युः कामाय पतिः प्रियो भनति आत्मनस्त, कामाय पतिः प्रियो भनति’ ऎम्ब श्रुतियिन्द ई अर्थवु एर्पडुत्तदॆ. भगवन्तनु निसुपाधिक बन्धु. ।) त्वनेव माताच पितात्रमेव 2) ऎम्बिरानॆन्दै 3) पितात्वं मातात्वॆं इत्यादिगळल्लि हेळिरुवन्तॆ निरुपाधिक सर्व विध बन्धुवु सर्वेश्वरनॊब्बने 4) यस्य प्रसादे सकलाः इत्यादियागियू न) गं
- त्वमेव माताच पिशात्वमेव, त्वमेव बन्धुश्चगुरुस्त आमीव I त्वमेव विद्याद्रविणन्त्व मेव. त्वमेव सर्वं मम देव देव ॥ (2 अभ्याय) ऎलै कृष्णपरमात्म के नीने तायि. नीने तन्दॆ, नीने बन्धु, नीने गुरु, विडैॆ, हण ऎल्ला निन्न- अधीन वॆन्दर्थ.. ननगॆ नीने सर्ववू आगिद्दीय. आदागि माता, पिता. बन्धु गुरु, विदैॆ, हण इवुगळिन्द उण्टागुव प्रयोजनवॆल्ला निन्निन्दले .लभिसुत्तदॆ, ऎन्दर्थ,
- ऎम्बिरानॆन्दै ऎन्नुडैच्चुत्तं ऎनक्करशॆन्नुडैवाणाळ् अन्सिनाल् आरक सि अवरुयिर शॆहुत्त ऎम् अण्ण ई । वम्बुलाम् शोलैमामदिळ् तञ्जैमामणिक्कोयले वणङ्गि नम्बिहाळ् उय्यहषान् कण्डुकॊण्डेन् नारायणा वॆन्नुम् सामम ॥ पॆरि तिरुम्मॊ8 (1-1-6) ननगॆ परमोपकारनु, तन्दॆ मत्तु इतर सकल विधवाद बन्धु, नन्न जीवित कालवन्नु तनगॆ अधीनवागि कॊण्डवनु. दुष्क्य राक्चसरन्नु संहारमाडि साधु परित्राण माडिद उपकारकनु, मधुकरगळिन्द कूडिद उपवनगळिन्द सन्त्तुवरियल्पट्ट तञ्जैमामणि देवस्थानवन्नु नमस्करिस्कि नानु उज्जीविसलु नारायणा ऎम्ब दिवृ्यनामद अर्थवन्नु तिळिदुकॊण्डॆ.
- पितात्वम्मातात्वन्दयित तनयस्स्म्वं फ्रियसुहृत् त्वमेवत्वं मित्रं गुरुरसि गतिश्वासि जगताम् । त्वदीय स्त द्दॆ ऎतैसव परिजनस्स ऎद्दॆ तिरहं प्रपन्नश्चॆ वं सत्य हमपि तवैवास्मिहि भरः ॥ अळवन्दात् स्तोत्र (60) ऎलै भगवन्तने नीनु ननगॆ तन्दॆ तायि मॊदलाद सकल विधवाद बन्धुवु, लोकद जनरिगॆ गुरु. नानु निन्नवनु निन्न सेवकनु, प्र पन्न नु. नीने गति, नन्नन न बगॆ कापाडुवुदू निन्न भार,
- यस्यप्पसादेसकलाः प्रसीदेयुरिमाः प्रजाः । सरामो वानरेन्द्रस्य आण क्ट ते ॥ रामा (4-1-21) यावन आनुग्रहविद्दरॆ ईस प्रजॆगळू प्रसन्नरागि नमगॆ अनुकूलवन्नु माडुत्तारो, आ रामनु वाशरेन्द्रनाद सुग्रीवन मा ऎदुरु नोडुत्तानॆ. (इदु लक्ष्म णन वाक्क) 887 मॊलवःन्रूधिकरः चरम्” 6) प सन्नॆ ीदेवदेनेशे? ऎन्रु म् शॊल्लुहै याले अवन् प रैसन्ननानाल् प्रति कूलरावा कॊरुवरुमिस्लॆ. इव्वीश्व (ननुक्तु 7 “सुहृदं सर्क ; धूतानां” ऎन्लिर वाकारम* स्वभाव सिद्ध व् आकारान्तरम् चेतनरुडैय वाज्चा तलरघननराजर उसाधियडियाहवन्न दु आदुवुम् अल्पव्याजत्ता ले मारुमे. pf “इत्तन्फॆयडियरानार्क्किरजु नमर्मआरज नाय पित्तनै” ऎन्रार्हळिके. मभवत्तस्थॆ । 6) प्रसन्ने देव देनेशे इत्यादियागियू हेळिरुवुदरिन्द भगवन्तॆनु प्रसन्ननादकि ऎल्लरू प्रसन्मरागुत्तारॆ. प्रतिकूलरु यासू इरुवुदिल्ल. इन्वीश्वरु नुकु 7) सुहृदं सर्वभातानां इत्यादि - ई भगवन्तनिगॆ सर्वभूत सुहृत्सॆनॆम्ब आकारवु स्वभाव सिद्ध. आकारान्तठम इत्यादि आकारान्तरवु चेतनर आज्जा तिलङ्घनवॆम्ब ऊपाधिनिविति _नागि बन्द निग्रह सङ्कल्परूप. अदुवुम् इत्यादि अदू स्रणिसतनादि अल्लवाज्यदिन्द कळॆयुत्तदॆ 1) इत्तनै अनयॆरानार्कु इरङ्गु नम् अरङ्ग नायपित्तनै-क्रत्र बन्धुनिगॆ “गोविन्द ऎम्ब : मूरु अक्षरगळिन्द. कूडिद नानोच्च्वा रणगळिन्दले सकल पापगळु तॊलगि परगतकियनु हॊन्दुवन्तॆ कृपॆ माडिद आश्रित वत्न लसद, रङ्गनाथ ऎन्दु, शॊन्सार्हळिरे - आळ्वारुग; हेळिद्दारल्लवे. देव देवेशे केशवे भक्तवत्सले’ ॥ तिस भक्त जतन राद देव देवनाद. केशवनु प्रसन्ननादरिम्प्य-: चराचरगळॆल्लवू अवनिगॆ हतर- निलनू अनुकूलवादवु ऎन्दु तात तैरृ;
- : भोक्तारं यिल्ल तपसां सर्वलोक Rie ।
सुहृ दं सर्वभूतानुं ज्लात्वावां शाङ्किव यज्ञ तपस्सु गळिन्द अराध्यनु, सर्वलॆ सस्वामि ne भूतगळिगू, स्नेहितनु, कर्मयोगवु नन्न पूजा रू सवादद्दु ऎन्दु तिळिदु अदन्नु अनुष्टि त व सुखवन्नु पडॆयुत्तानॆ “ऎन्दु कृष्णपरमात्मनु हेळुत्तानॆ”
तॆ 1)तिरुमालै (3)- मॊय्तुनल् विनै’युळ् निन
कत्तिरऒन्धुमन्रे पराङ्गति कण्डुकॊण्डान् । इत्त
[यऔडियरासान्न. इरङ्गुनव आरङ्गनाय क्ति मन्दॆॊ- पिरवियुळ्’ पिणङ्गु मारे ॥ त पगळिन्द कू Hy 8 बकळ पापगळिन्द कू इद कृत्रॆ ब-धुवु ”गोविन्द” ऎम्ब भगवनन ब मोच्चा रणॆयिन्द मो क्ल ० इ भगवद्धास्यवन्नु वहिसुववरिगॆ अवर अपराधगळन्नॆ ल्ला मरॆतु पॆ पॆ माडुव नम्म रङ्गनाथनाद भक्तवत्सलनन कॊण्ड जनरु संसारदल्ले इरुत्तारॆयल्ला, श्रीमद्रहस्यत्रयसारे 888 अथ नारायण पदस्थ चतुर्थ्यर्मानाह इन्नारायण शब्रत्तिल् चतुर्थियाले नेल् शॊल्लप्पुहुहिर वाक्यार्थज्नळु क्वीडाह तादर्थ्यादिहळ् इट्टि ह शैडुहन्रन. स्कू लानु सन्धानत्तिल” हतुर्थी नमश्श ब्ब योगत्ता लुम् कॊळ्ळॆलाम् ; लॆस्बॊ ेदिच्च तुर्थिक्ळु प द्रयोजनातिशय मिल्ल. ।) षष्ठ पञ्चदशाद्वर्णा तैेवल वैञ्चसिीकृतात् 5 उत्तरो मन्वैशेषस्तु शक्ति क्रिरित्यस्य कथ्यते ॥? ऎन्नॆ याले इदु तिरुमन त्रि, फलसिद्दि जात् प्र देशन्. योजना विशीषज्गळिल् सरिस िर्थनै युव् इन्निडत्ति भग याहिरडु. “अर्थात्र करणाल्लिङ्गा दौचित्याद्देशकालतः । शबा था प श्रविभज्यन्ते न शब्दा देन केवलात् ।? “नारायणा यॆ” ऎम्बल्लि “अय” ऎम्ब चर्तुर्थि निभक्तिगॆ आर्थ, आनन्तर नारायणाय ऎम्बल्लि चतुर्थी विभक्तिगॆ अर्थवन्नु इन्नारायण शब्दत्तिल् ऎन्दारम्भिसि तिळिसुत्तारॆ. ई नारायण शब्ददल्लिरुव आय ऎम्ब चतुर्थि विभक्तियिन्द मुन्दॆ हेळल्पडुव वाक्कार्थगळिगॆ अनुसारवागि ताद्यर्थ्य्यादिगळु तिळिसल्पडुत्तवॆ. आदि शब्ददिन्द संस दान चतुर्थियु “विवक्षित. स्कूलानु सन्धानत्तिल् इत्यादि - स्कूलानु सन्धानदल्लि, नमस्व स्ति स्वाहास्वधालं नषड्योगाच्च ऎम्ब व्याकरण सूत्रद प्रकार व शृब्द यॊगदिन्दलू चतुर्थि विभक्तियु बरुत्तदॆ. ई स्कूलानु सन्धानदल्लि ई चतुर्थिगॆ प्रयोजन विशेष विल्ल अद्मरिण्णॆ प्रयो जनातिशयवुळ्ळ अर्थवन्ने अङ्गिकरिसबेकॆन्दु भान. 1) षस्मसञ्च दशाद्वर्णात् इत्यादि… प्रै णववन्नु बिट्टु नकारदिन्द आरम्भिसि -ण” ऎम्ब आरने वर्णद अनन्तर बरुवुदु य् आयॆ” ऎम्बन्दु. हागॆये न्, आ, म्, अ, इत्यादि. वर्ण गणनॆ ल्लिन हदिनैदने वर्णवाद केवल व्यञ्जनीकृ तात् स्वरवन्नु बिट्टु केवल न्यञ्जननाद ण् ऎम्ब आकरद नन्तर बन्दिरुव “आयॆ” चः मॊत्त शेसनु, अस्य x अष्टाक्षर मन्त्स क्कॆ शक्तिरि तिकथ्यते- सॆलसिद्दि हेतु भूत सारांशवॆन्दु हेळल्ल तक ब जीळिरुवुदरिन्द इदु तरुनुन्त्रदल्लि फल सिद्दि हेतुवाद प्रदेश. योजना निशेषङ्गळिल् इत्यादि सर्व योजनॆगळल्लियू फल प्राथनॆयु इन्हिडत्ति ल् ई शन्र्यंशॆदल्लियेे उम्बागतळ्यद्दु. ऒन्दु चतुर्थिगॆ योजना भेददिङ्ग,, तादर्थ्य. सम्प्रदानाद्यर्थ भेदगळन्नु हेळलागु प्रबी ऎन्दरॆ “अर्थात् प्रकरणाल्लिङ्गात्” ऎन्दारम्भिसि समर्थिसुत्तारॆ. अदागि आर्थात् प्रयोजन विशेषदिन्दलू, प्रकरणात्-साकाङ्क्षसद समभिव्याहारदिन्दल्यू ८०गा8*- अर्थ सामर्थ्यदिङ्गलू औचित्यात5-योग्यतादिगळिङ्गलू, देशकालतः-देशकालगळिन्दलू, शब्दार्थाः प्रनिभज्यन्ते_शब्दार्थगळु भिन्नगळागि विभाग माडल्पडुत्तवॆ. केवलात् शब्दादेव न-केनल - नारदओीय 1-59 889 ; मूलनुन्राधिकारः ऎनि रपडिये ऒरु शबतुळे पृकरणादिहॆळुक्कीडाह अर्थ भेदम् कॊळुहॆ सर्व ० ऎ 1 आ. बॆ. तॆ सम्मतम् R आहैयाले “दीयवतानार्थ शेषित्रं सम्प्रदानार्थ मिष्यते? इत्यादिहळिरृडिये परस्तता सादन मिव्विडत्तिल् कॊडादाहिलुन म् ईत्व रन् तनक्कु शेषमान वसु, वै त्ताने रक्षित्तु क्यॊळ्ळुम्पडि समर्पिक्किर वळ वै पत्त विव्या न मन्त्र इ्गळिल् ’ चतुर्थिय? सम्प्र दानाथॆ 8९ याह वहिर्बुध्ध्यन् व्याख्या नं फटि । नान्. 1) “नीची भावेन सन्द्योत्यमात्मनो यत; नुर्नजमु् । विष्णा २दिषु चतुर्थी तत् सम्प्रदान स्रदर्शिनी । शब्द मात्रदिन्द आल, ऎनि रपडिये इत्कादि-ऎम्बन्तॆ, ऒन्दु शब्दक्के प्रकरणादिगळिगॆ अनु ऎ जु ०० ठि ? ऎ गुणवागि अर्थभेदवन्नु हेळुवुदु सर्वसन्मुत. आहैयाले इत्यादि-आर्वरिन्द “दीयमानार्थ शेषित्वं सम्प्रदानत्व मिष्कृतेश्ानमाड ल्बडुव वस्तुविगॆ कॆेषित्वनु (दानवन्नु स्वीकरिसुवुदु)सॆंस्र दानत्व, इत्यादि हे यक्ष परस्पत्वा सादनं इत्यादि-भगनन्तनिगे सेरिद वस्तुवन्नु अवनि ससुवकुटिद्द स जा ईश्त रन् नक्कु इत्यादि- भगवन्तनिगॆ शतेसवाद वस्तुनन्नु अवने रक्षिसिकॊळ्ळुवन्तॆ समर्पिसुव आकारवन्नु बनु ई व्यासक मन्त्रगळल्लि चतुर्थियन्नु सम्प्रदान परवागि अहिर्जुध्य नु व्याख्यान माडिदनु. आदागि स्वीय वस्तुवन्नु सस स्प श्व निवृत्ति पूर्वक परस्वत्वा पादनवु वान शब्दार्थ. इल्लि ग स्वात्मा तन्नदल्ल. el, अद्वर्रिद दीय मानत्तवु कूडदु हागिरुवाग नारायणाय ऎम्बल्लिय चमर्थि विभक्तिगॆ सम्प्रदानार्थ हेगॆ सरि होगुत्तदॆ ऎम्बटु’ु चोद्य. इदक्कॆ सनूधाननेणॆन्दरि, आत्मानिगॆ स्तीयत्हवु इल्लवाद्दरिन्द मुख्यवाद दीयवमूनार्थत्व वु सरियिल्लवादरू रक्षणीयवागि समर्पणीयवु यूस्तव् द्वरिन्द संरॆक्षणीयवागि आ वस्तु, शेषिक्त रून गौणार्थाभिप्रायदिन्द आहि र्बुध्क्यनसनवाख्यान माडिरुत्तानष्टे. अहिर्बुध्य्य सुहितॆयल्लि विष्णु शब्ददनेलॆ बन्दिरुव चतुर्थिगॆ सुस्रदान सरत्ववु नीची भा वेन सञ्ज्योत्यम्, विष्णा “निनु चतुर्थि, इत्यादियूगि हेळिरुवाग नारायण पदद मेलॆ बन्दिरुव चतुर्थि विभक्तिगॆ हेगॆ सं ग्रदानार्थनन्नु हेळलु साध्यवॆन्दरॆ आदन्नि विवरिसुत्तारॆ. 1) त्तॆ सन्द्योत्य ‘०-नैच्यदिन्द स्रकाश्यनानवार आत्मनोयत्समर्पणं- अत्म वस्तुवन्न्मुसूरक्षिसबेकागिसन सतुवु नु निष्णादिसुचतुर्थि एष्टु. मॊदलाद शब्दगळ मेलॆ बन्दिरुव चकुर्थिं’ ख तश्सॆं प्रदान प्रद दर्शिनी_आ सम्प्रदानकारळनन्नु तोरिसिकॊडुत्तदॆ. ई नचन दल्लि निष्ण्वादिषु– ऎन्दु जू आदि शब्ददिन्द नारायण, वासुदेवादि शब्दगळमेशॆ बन्दि रुव चतुर्थिय वाख्यान माडिल्ब ट्टितु. अन्दरॆ नारायणाय ऎम्बल्लि आय ऎम्ब चतुर्थिगू संस्रॆदानस्ववु अर्थ.
- अहिर्बुध्दॆ संहितॆ 52-35, 36,। श्रीमद्रहॆस्यत्र्रयसारे 890 नीची भूतोह्यसावात्मा यत ैंरक्ष्य्य तयार ते ! तत्तस्मा इत्त ,पेक्टायां विष्णनेस : तीर्य ते ऎस्डि र वचनति ल् “निष्ण्ला ‘दिषु?” ऎनॆ बताघे नारायणादि शब्दज ळिल् चतुर्थि यॊुम् वाख्या नं पण्ण पट्ट दु. स मूलवू ¢ नक स सप्त वर्णार्थान् पु.र्हाचार्योप दिषर्ट्टा सङ्गृह्णाति, इत्तिरुमन्रैत्तिल् सकारव् मुदलान एण तिरुवक्षरज्ञ ळुक्सु वा् शा मस्त स्म 4तिगळिर्लॊन्न वर्थज्ञ ळै, नायळित्त ० च सर्प सन नामुनत्तं परेपदे । नाशकत्तं निरुद्धानां नकारार्थः प्रकीर्तितः ॥ मज्गळतं महत्वञ्च महनञ्च ककोतियत् । आश्रिशानां ततोज्ञेयो मकारार्थ स्ततो बुध । वासि. क् हानि र्नित्यत्व ०ने तृत्वञ्च हरेः नजी । ओनाकार सेविनान्न्स णां मन्स विद्धिः प्रकीर्तितः ।: नीचि भावेन सन्द्योत्य मात्मनो यत्सनमुर्पणवू! नीची भूतोहैसानात्मा यत्नंरक्ष्यतयार्पते॥ ऎम्बल्लि स्वरूप समर्पण विशिष्टवागिये भर समर्पणवू माडल्प डतक्कद्दु ऎम्बुदु विवक्षितवु. आभूत तद्बावेच्वि प्रश्ययवु “नीची? ऎम्बल्लि बन्दिदॆ. सर्वात्मरिगू भगवच्ची पत्तवु स्वाभाविकवु. आद्दरिन्द आत्म वस्तुविगॆ स्वरूपतः आभूत तॆद्बावार्थदल्लि नीची भाव वल्ल. आद्दरिन्द आ तत्ववागि तन्नन्नु स्वतिन्त्र नॆन्दु तिळिदवनिगॆ तत्वार्थवागि भगन च्छेषत्व ज्ञानवु आभूत तद्भावार्थरल्लि विवॆक्षित. तानु स्वपन्त्रनल्लदॆ भगवन्तनिगॆ शेषभूतनु ऎम्ब अर्थवन्नु प्रकाश पडिसुव समु्क्णवु, अवनिन्दले जीवात्मा संरक्ष्यनु. अदक्कोस्कर रक्षणार्थवाद सम र्पणवु ऎम्बुदन्नु विवरिसुत्तदॆ. ऎन्दु तात्सृरै । अष्टाक्सरद अक्सरगळ आर्थ निरूपण. इत्तिरु मन्त्रतक्तिल्ऎन्दारम्भिसि ईदिन्य मन्त्रदल्लि नकारदिन्द आरम्भसि एळु दिव्यआक्षरगळिगा प्रत्येक वागि मन्त्र स गळल्ल हेळिद अर्थगळन्नु नायकत्त्वञ्च सर्वेष.० ऎन्दारम्भिसि पूर्वा चार्यरं गळु निरूसिसिरुत्ताकॆ, नकारार्थः-नकारक्कॆ अर्थवु, 1) सर्नेषां-ऎल्ला श्रेयस्सुगळिगू, नाय कत्व्तञ्च- प्रास कत्ववू, परे पबी- परम सदलरल्लि, नामनं- भगनत्प्रानण्य जनकत्ववू विरुद्धा इं विरुद्धवाद आनाश्म गुणगळिगॆ नाशकत्तं- निवर्त कत्ववु, प्रकीर्तितः… हेळल्प ओृदॆ, मुकारार्थः.. मकारार्थवु, मङ्गळत्नं- मङ्गळ करत्ववन्कू महत्वञ्चॆ- धर्म भूत ज्ञान विकासवन्म्यू मुहनं- पूजनवन्नू. उण्टु मूडुवुदागि पण्डितरिन्द हेळल्पडुत्तदॆ. नाकार सेनिनां न्थणां- नारायण पददल्लियॆ, नाकारनन्नु जपिसुवनरिगॆ, नास्ति कहानि सग वन्नु होगलडिसुवुगं, नितृत्वं. भगवश्सेवा निरतत्तव, हरेः पदे नेतृत्वञ्च- परम परवन्नु प्रानिसुवुगू, मन्त्रनिद्दिः प्रकीर्तित;- मन्त्रवन्नु अरितॆनरिङ्गॆ हेळल्पट्टिदॆ. मार अरु- स् 1) अहिर्बध्द संहितॆ 52-35-36 891 मूलमन्वाधिकारः रञ्जनं भगवत्याशु रागॆहानि स्मतो न्यतः । राष्ट्र त्राणादिकॆं जापि प्राप्यते रेस्, सेवयाग योगोजद्योगः फलञ्चाशु यकारात्छ्राप्यते बुधैः वर्णनञ्च तथा विष्णोर्वा णी सिद्धिर्णकारतः ॥ यक्सराक्षस वेताळ भूताधीजा, भयाय यः । एन मक्षर निर्वा हो मन्न विद्धि- प्र प्रकीर्तितः; । इत्यादिहळाले शिल वाचार्यर्हळ* सङ्ग्र हित्तार्हळ्. इप्पडि इप्प दज्गळिनुडैय व्याकरण निरुक्ता द निद वु, त्प त्ति परामर्शत्ता ले पर मादि मॊलनाहवकुम् माशरनविळक्कप्पै क्सि तिरुमन्त Hue “कण्णा डि परस्त्व रूपाडि हळॆ,युम्, सृस्तरूपत्तिर्छाण वरिंयॆ निलज्गळ्ळॆ युन्नुल्ला म् सुव्यक क माहकाट्लु म्. मूलमन्ते अनुसन्नेय भगवत शै रूप सस्ट भानकघनम्, इदुक्कु प्रतिपाद्य देवत्सॆयाय् स्राफैमुमान परस रूपत्तॆ इत्तिरुमन्रृ रेफ सेवयता… र? ऎम्ब अक्षरवन्नु जपिसुववरिगॆ, रञ्जनं भगनत्याशु - भगवन्तनल्लि शीघ्र वागि प्रितियू. रागहा निस्ततशोन्यतः- इतिर विषयगळल्लि आसॆ इल्लदिरुवुदू, राष्ट्र त्रा णादिकं चापि. राष्ट्र परिपालनवू, राष्ट्रवासि जनगळिन्द सम्मानवू, षाप्यते जान डुत्तदॆ. यॆकारात् यकारदिन्द योगोद्योगः-भक्तिल्. (गदल्लि त्रैरियू, फलञ्चाशु अदर फलवाद : भगवत्छ्राप्तियू, शीघ्रवागि, प्राह्यशे बुधैः. पण्डितरिन्द हॊन्दल्पडुत्तशॆ. वर्णनञ्च विष्णोः- विष्णु सुत्तियू, तथा वाणीसिद्धि- सोत्रक्कॆ उचितवाद वाक्सिद्दियू बकारतेः- ण कारसेनॆयिन्द उण्टागुत्तदॆ. यः… यसारवु यॆक्स राक्षस वेताळ भूतादीनां यक्षरु, राक्षसरु, पिशाचगळु भूतगळे मॊदलादवरिगॆ भयाय-. भयवन्नु Bis अन्दरॆ यकारवन्नु जसमाडुवुररिन्द्द यक्षादिगळिगॆ भयॆनन्मुण्टुमाडुत्तॆदॆ. एवनुक्षरनिर्वा इत्यादि. हीगॆ अक्षरद निर्वाहार्थवु मन्त्रनन्नु तिळिदवरिन्द हेळल्पट्टिदॆ; इत्यादि जळ इत्यादि श्लॊ (कगळिन्द कॆलवु आचार्यसुगळु in प्रतियॊन्दु अक्षरक “1 अर्थवन्नु सेग्र हिसि “जीळिरुत्ता न अस्टास्सरवु भगनवत्सरूसवन्नू जीन स्वरूपवन्नू तिळिसुत्तदॆ इप्पडि इप्पदङ्गळिनुडैय इत्यादि-हीगॆ ई सदगळिगॆ व्याकरण, निरुक्ति मॊदलाद व्युश्सॆश, सिद्दवाद अर्थगळ 2सरामर्शदिन्द रवादिगळ मूलक उण्टागुव राश. जीव परैक्यादिगळु अर- नन्नत निळकृपष्टट्ट विवरवागि तिळिसल्पट्टि । जॊक्कटि वागि ऒरॆसल्पट्टु तिरु मन्त्र नं कन्नडिय पर स्वरूप गुण विग्रहगळन्नू स्व स्त रू पत्तिल्. जीन स्वरूपरल्लि काडिवंय निलं गळॆ यॆल्ला म् स्र्पत्यक्षदि प च ह- ति यल्ब-‘दै इरुव भागगळन्नॆल सुन्यक्रवागि तोरिसुत्त जि ई मन्त्रवु सरस्परूपनन्नू गुण हा तोरिसुन स इ. प्रथामाक्षर दिन्द हिडिदु क्रमवागि आचार्नरु तोरि सुत्तारॆ. अधागि- इदुक्कु प्रतिषाद्य देनतैयाय् इत्यादि. ई मन्त्रक्कॆ प्रत पाद्य देवतॆयागि श्रीमद्रहस्यत 5 यसारे 892 त्तिल् शाब्दज्लु न ळायुन् . आर्थज्ञुळा युमुळ्ळॆ प्रकारज्ञळॊडे कूड यथाप्रमाणं अनुसन्धिकु. ० “पोदु, रक्षकत्वम्, »अदिनुदै य स्वधानसिद्धत्ति त्र म्, अदिन् सर्रविषयत्तम्, रक्ष वस्तु EEE हापजाह रक्त यिनुड्कॆ य सर्वदा रक्षकत्य म्, सर्वत्र रक्षकतम् सर्वप्रकार रक्षकत्ववर्, स्वार्थ रक्षक म्, .्लर्वरक्षकत्पापेक्षितवान सर्व त्वम्, सर्वॆ शक्तित्वम् » स्टेचा व्यतिरिक्तानिनार्य त्ह म् A अनतिक्रमणीय रक्षण संरम्भत्वम्, परम क्रुणिकत्तम् अवसर प्रतीक्षतव्, व्याजमात्र सापेक्षत्ववु्, आश्रित सुलभत्तव्, निश्वसनीयत्तम्, सापराद घटनाद्यनुगुण विशेषणवत्वम्, शेषित्वम्, अदिनुडैय निरु इ अत जटा प्रास्य वागियू इरुव सर स्वरूपवन्नु ई मॊन्त्रॆदल्लि शव्हि मूलवागियू अर्थ मूलवागियू इरुव स्रकारगळूडनॆ यथा स न श्र मूणवागि अनु सन्धानमूसुनाग “अकारदिन्द”लब्दनाद हदिनॆण्टु गुणगळन्नु तिळियपडिसुत्तारॆ. आदागि-रक्षकत्तम् अव रक्षणॆ ऎम्ब धातुविनिन्द एर्पट्ट अर्थ- मुन्दॆ जीव स्वरूपवन्नु हेळुवाग श्री मद्रक्षृत्वम् ऎन्दु हेळिरुवन्तॆ, इल्लियू रक्षक कत्ववु -श्री विशिष्टनाद भगव वन्तन व्यापारवॆम्बुदु भान. सासराधराथ जीवरिगॆ घौॆटिकळागि प्रॆरुषाकार हे इष्टि टु श्री विशेषणवु ऎम्बुदु इल्लि द्योतितवादरू स्रनत्तिगॆ दिव्य मिथुनो द्वेश्यकत्ववु. विशिष्ट तत्वापेक्षॆयिन्द सुवचवु. आदिनुडैय स्वभावसिद्दत्वम् - उपाधियिल्लद आ रक्षकत्ववु बन अदिन् सर्वविषयकत्व म्- सकोटिनि२ ने इरु वुदरिन्द सर्वरन्नु रक्षिसुत्तानॆन्दर्थ. रक्ष्य्यवस्तु इत्यादि. बन्न द सित्यरुगळ नैलक्षण्यक्कॆ अनुगुणवागि रक्षॆयु नाना स्रकारवागिरुत्तॆदॆ. सर्वदा रक्षकत्वैम्- कालवन्नु कुरितु हेळिल्ल वाद्दरिन्द सर्व कालदल्लियू रक्षिसुत्तानॆन्दर्थ. सर्वत्ररक्षकत्ववर्- देशवन्नु कुरितु हेळदिरुव दरिन्द सर्व देशगळल्लियू रक्षिसुत्तानॆ. सर्व प्रकार रक्षकत्तम् x आट स्टार विशेषवन्नु निगदि माडि हेळदिरुवुदरिन्द सर्व प्रकारगळल्लियू रक्षिसुववनु, स्वार्थ रक्षकत्वनत् - आश्रि रक्षणवु प्रधान फलियाद तॆन्न स्रॆगोजनक्कागि विर्नट्करिवुदु. हीगॆ र्स९रन्नू रक्षिसलु अपेक्षितवाद गुणगळन्नु आनन्तर सर्नज्जत्ववम्, ऎन्दारम्भिसि ळिसुत्तारॆ सर्वज्ञ त्वम् इत्यादि-सर्वज्ञत्ववु सर्व शक्तित्ववु स्वेच्छॆयु. विनह बेरॆ यान कारण दिन्दलू रक्षणॆयन्नु निवारिसलागदिरुवुर रक्षिस बेकॆन्दु माडिद सॆंरम्भ- स्रकिज्ञॆयन्नु तानु मीरदिरुवुगणु, हॆरम ४- रुणिकत्वव्- रक्षणक्कॆ अवश्यवागि बेकाद गुणवु परनुकारु ण्य शीलनागिरुवुदु. इदर कार्यवु अवसर ह SABINA नन्नु ऎदुरु नॊडुत्तिरुवुदु सापार-ध घटन- द्यानुगुण दिशॆ :षणनत्व व - सासराधराद जीवरन्नु करॆतन्दु भग- शन्तनु आनुग्रहिसुवन्तॆ शिफारस् माडतक्कन्थहॆ लक की विशेषणवत्ववु, घटानाद्यनुगुण ऎम्बल्लिय आदिशब्ददिन्द उपाय निरोधिनिवर्तकत्तवू प्रास्तिनिरोधि पापॆ निवर्तकत्ववू विनक्षित. कक्क हन्नॊन्दु गुणगळन्नु शेहित्वव म्, ऎन्दा अनन्तर लुस्त, चतुर्थियल्लि अनु सन्धान माडकक्क्व हॆन्नॊं रॆम्भिसि तोरिसिकॊडुत्तारॆ. शेहित्वव म्-स्वामित्वॆवु. इगु चताथ्यर्थवाद शेषत्व स्रत टु दिन्द. एर्पट्ट अर्थ. अदिनुड्लॆयॆ निरुषाधिकत्व-नित्यत्त : सर्व निषयत्वङ्गळ् ई शेषि क्क उपाधियु- कारणनु, इल्ल. काल व्यवस्थॆयिल्लदॆ निश्यवु. pe सञ्च्छत्तियि्लदॆ चि चीतना चेतना 893 मूलमन्त्राधिकारः कूधिकत्त नित्यृत्त सर्रनिषयत्वज्ञळ्, अनन्य शेषित्वर्म, गुणकृत शेषित्वम्, सपत्मीक शेषित्वम्म, समाभ्यधिकराहित्यम्, ब हनिरुल्दॆ (शार्हत्ववर्, अचिद्द द्ध मुक्त नित ैनिलस्षण त म् परशेषित _कीतुत्त म्, अथ मुकारी नमसिच जीवस्वरूप कथनेन विंशतिगुणानाह. मुन्सृत्वं. स्वतः कर्त कर्मसास्रित्वं, त्वम्, शक्ट्याधायकत्वं, सहकारित्वनु्, प्रेरकत्तम्, प्रियप्पवर्रकत्न अनन्य म् स् प्रेर्यत्वम्, वर, कत्वम्, अनु इह x J [ed जिपि स्र म त्त वस्तुगळिगू शेषि भगवन्त. अनन्य शेषित्व म् - अन्य निरूपित शेषत्न शून ०.) गि अनन्यनाद भगवन्तन सर्व शेषित्वनु ऎन्दर्थ. गुणकृत शेषि म्-ई शेषित्ववु स्वरूप हितद हागॆ गुण कृतवू आहुणु. आनन्य शेषत्वम् ऎम्ब पाकदल्लि “नतस्यैकॆ (कश्चन’ ऎम्ब श्रुःयप्रकार बेकॆ यारिगू शेषनल्लदॆ स सवोत्कृष्क नु ऎन्दर्थ. हागॆयीगुणकृ तशेषत्हम्ऎम्ब पाठनादरॆ स्वां क्र्यदिङ्गलू म दशरथ वसुदेव सार म दादु सूचित. सपत्ति(क शेषित्वम्-इदु सॆ सत्मीकनिगि एस र्सट्ट्य जगन्नि रूपित उभयाधिष्कान शेहित्त. . इल्लि ससत्चीक ऎम्ब विशेष सूक्तियिन्द इतर सॆ सत्तिगॆ अन्वयॆनिल्लवॆन्दु तिळियॆ स जॆरॆसिन्दु भ्रॆमिसबारदं. निरुपाधिक शेष शेसि भाववु इतर ऎल्ला गुणगळिगिं” ब्रह्म विद्याधिकार, तॆदनुन्मानॆ, तस्सृल कोटियल्लि विशेषतः उसयोगवाद रिन्द अदरिन्दले रक्ष कत्वादिगळु निरुपाधिकगळॆन्दु सिद्धि सुवुदरिन्द सर्वशेषित्ववु ससप्मीकनिष्मवॆन्दं विशेषोक्तिगॆ तात्पर्य समाभ्यधिक इहित्य म् -सर्व शेषियाग्तरिन्द तनगॆ समु नो अधिकनो इल्लदिरुववनु. आत हनिरुण्मशा र्हत्वम् आत्मावॆम्ब हविस्सु- मर्पणक्कॆ उद्देश्य नागिरुववनु. अचितृद्ध मुक्त नित्य निलक्षणत्तं’ अ चेतनवाद प्रकृति त्रिविध जीवरुगळु इवरुगळिगिन्त बेरु नट वॆनु, पर शेषित्त हेतुत्तम् इतरगुगळॆ. नग शेषित्तॆक्सॆ कारण भूतनु. ई व गुणगळिगू सर्व शेसित्तवु हेतु. । अनॆन्तर प्रणव ननुस्सु गळल्लिरुव “वु? कारदिन्द जीवनिगॆ कर्तृत्व भोक्कृत्तगळु सिद्दिसुवु दरिन्द भगवन्तनल्लि फलिसिद गुणगळन्नु स्वतः कर्त्यृत्ववु् ऎन्दारम्भिसि अनुग्रहिसुत्तारि १२ 3ीवनल्रिरुव ओटु Lae 9 कॆ ~~ < [ई C म कर्तृत्वक्कॆ ऎदुरागि भगनंशनिगॆ पलिसिदुदु स्वतः कर्त्पृत्ववु शक्त्या धा०गुकत्ट म् कॆ
- जीवरिगॆ ज्ञाकृत्व कर्श्यृश्व शक्तिगळन्नु उण्टुमाडुवुदु- प्रेरक तम् -‘कर्मानतिगुणवा जीवनन्नु कार्य विशेषगळल्लि स्रेकीपिसुवुडु. अनन्कस्रेर्य त्रम् - अन्यरिन्द. स्रेकेसिसल्पडदॆ इरुविकॆ, अनुमन्त्र त्र्वम््-जीननु कार्यगळल्लि शॊडॆगुवाग, आनुनुशिसुविकॆ. कम सास्तित्रम्- : जीवनु स कर्मगळन्नु साक्षत्सुरि सुविकॆ. सहकारित्तम नडॆयुवाग कुरुडनिगॆ कुरुडिल्लदवनु सहकरिसुवन्तॆयू दॊड्ड मरवन्नु ऒब्बनु हॊरुनाग मत्तॊन्दु कडॆ हिडिदु कूण्डु हॊत्तु सहकरिसुवन्तॆयू सर्य्मरिसुङ्कॆ हय प्रवर्तकॆत्तम्- इयियन्तॆ. प्रियवाद कार्यगळल्लि प्रवर्तिसुविकॆ. हित प्रव र्तकत्तिऎ5-न्रियॆस्वविल्लदिन्दरू हितवागि प्रवर्तिसुविकॆ.
तजि
निरुपाधिक नन्तव्यत्वम*. वशीकारृत्तम्,सिद्धोपायत्वम्, साथ्कोपाय हेतुत्वनत् श्रुतिस्मृतिरूपाज्ञ्ञवश्चवं, दण्डधरत्वम्, सर्वसमत्वम्, आश्रित पक्षपातित्रम्: अनिद्यादि हेतुत्वम्, अविद्याद्यनर्हत्वन् आशि ) ताविद्यादि निवर्तकत्र म्. स्वरूसान्यथाभाव राहित्यॆम्, स्वभावान्यथाभावराहित्यवर् सर्वनेतृत्वम् , सर्व जगद्व्यापार लीलत्तम््,
अथ अखण्ड नारायजशब्दार्थान् एळोनत्रिंशदु णानाह, सर्रनेदान्त प्रधान प्रतिषाद्यत्वम, सरक्वोपादानत्रम्, सर्वनिमित्तत्वम्, सत्य
EN ST SIE ES ं्प्दृ फृ षष्पभ छं ऎ न Lwin द ब 0 लं डं, 1 । त डं इण्डछ छं 0. ह य ।
अनन्तर नमस्सिनल्लि अनु सन्धान माडुव ऎण्टु गुणगळन्नु ऎत्ति तॊरिसुत्तारॆ. अदागि निरुपाधिक नन्तवृत्वं प्रयोजन रूस उपाधि रहितॆवाद “नन्तव्यः परम तैही, नन्तृ नंशव्य भावोयं न प्रयोजन पूर्वकं”, ऎन्दु हेळिद नन्तॆ व्यत्व. नशीकार्यत्वम्… शरणागति रूप ननुनदिन्द वशीकार्य नागुविकॆ. सिम्धोपायत्वम् भगवन्तॆनु . जीवननु कापाडलु सिद्धवागिसुव उपायत्ववु. साध्योपाय हेतुत्वम्. सिद्धोपायनाद तन्नन्नु वतीकरिसलु जीव कर्तृकवाद : भक्ति. स्रुसत्ति- रूप व्याजगळल्लि स्पवर्तिसलु कारणनागिरुवुदु. भक्ति प्रपत्तिगळ ल्लॊन्दरल्लि प्रवर्तकत्ववॊदर्थ. श्रुति स्मृतिरूप ज्ञानवत्वम्-नतीकृतराद भक्त प्रसन्मरिगॆ श्रुति स्क्रैरूप आज्ञॆगळल्लि उत्तर कृत्यवन्नु नडॆसुवुदु. दण्ड धर त्वम् इज्ञ्याति क्रनुरल्लि दण्डॆ ढरनागिरुवुदु, सर्व समत्वम् सकर्मानुगुणवागि दण्ड धरनागिद्दरू. सर्वरल्लियू
सनुनत्ववु्र, अश्रित पक्ष सातित्वम सर्व समत्वविद्दरू आश्रितरल्लि पॆक्षषातियागिरुनिकॆ. आनन्तर ननु शृब्वदल्लिरुव "म? कारदिन्द फॆलिसुव मूरु गुणगळन्नु ऎत्ति तोरिसुत्तारॆ. अनिद्यादि हेतुत्वम् देहात्म भ्रमादि रूपाविद्यॆगू आदि शब्ददिन्द तन्मूलनाद कर्म क्टू कारणनागिरुवुदु. अनिद्याद्यनर्हत्ववम्- तानु *निस्यॆगू अदक्कॆ मूल भूतवाद कर्मक्कू अर्हनागिल्लदिगुविकॆ. आश्रितानिद्या निवर्तकश्वनु् नारयाम्यात्म भावस्थैः आहु ज्ञ्य्ञानजन्तवाः, ऎम्बन्तॆ आश्रितर आज्ञानक्टू कर्नुक्कॊ नाशकनागिरुविकॆ- अनन्तर नर शब्द्बार्थगळाद नाल्पू गुणगळन्नु हेळुत्तारॆ. अदागि स्वरससान्यथाभाव राहित्यम् - ऎरकापदल्लि याव न्यत्यासवू इल्लदिरुविकॆ, स्पभावा सृथाभाव राहित्यव्... कन्न तन्न स्वभावगळाद ज्ञानादिगळल्लि सङ्कोच विकास राहित्य, सर्व नेतृत्वन*.नृनये ऎम्ब धातुविनल्लि निष्टन्न वाद नर शब्दार्थवाद सर्वनिर्नाहॆकत्त, सर्व जगद्यापार लीलत्तम् क न्नश्न मूलवाद सर्व जगत्त हा,,दि व्यापारवन्नु लीलॆयागि हॊन्दिरुवुदु. व इल र बि CS अनन्तर अखण्ड नारायण शब्धक्कॆ अर्थगळाद, इ तॊम्बत्तु गुणिगळन्नु कळिसुत्तारॆ- अदागि सर्व वेदान्त प्रधान प्रति पाद्यत्वम् -सर्वशब्द वाच्यनाग्दरिन्द सर्ववेदान्त गळल्लियॊ मुख्य विशेष्य भूतनागि प्रति पाद्यनागिरुवुदु. सर्वॊसादानतश्चम् सर्वजगत्तिगू उपादान कारणनागिरुवुदू, सत्यसङ्कल्पत्वम्- तानु सङ्कल्पिसिदुदन्नु अमोघ विल्लदन्तॆ मूलनुन्राधिकारः 895 सज्कल्फत्वम्, सर्वशरीरित्वम्, सर्व शब्द वाच्यत्वम् त फस दत्तम्, 7र विधबन्धुत्व म्, सर्रव्यापकत्तम्, धारक सर- स्व नन्नत तम्. ' सतैत्वम्, ज्ञा नत्त म्, सर्वकर्मसमार्याधत्वम्, सरै निरतिशयसूक्ष त्ववर्, सर्वा अनन्तत्तम्, अनन्दत्व म्. अमलत शं, निरूपित न *ॊपनिशेसणा नुक्टा नन्तगुण वत्त नित्य दिव्य “गळ निग्र हनत म्, परव्यूहाद्यवस्थ [44] आतन ०२) आकर,वश्यावतारत व्, सत्यानतारत्त १, : अजहत स्तु भानत्व ल असा क तावतारॆत्व ०. अकालनियमावता रत्तम्' आशि ्रतार्थ गुणसरिवारसिवतारत्वम्, 4 Sed We । ह्म 4 SBR ASSN BBL LEN PENN ERE BLESS IE र नडॆसुनिकॆ. सर्व शरीरित्व व्-जेतना चीतनात्मक सर्ववस्तुगळन्नु व्यापिसि, धरिसि, नियमिसु वुणु. सर्वशब्द पन —सर्वशरीरत्व प्रयुक्तवागि ए९९ट्बिणु सर्व शब्दगळिन्दलू सर्ववस्तु गळिगू अन्तर्यामियाद ताने फळल रुवुरुसर्वकर्मसनखरॆ धृत्त शै म् -सर्न्ववेदान्त ळिन्दलू धानवागि प्र.पाद्यॆनागिरुवुदरिन्द सर्व कर्मुगळिंरलू चराध्य्यागिरुविकॆ. स सर्व फल प्रद श्वम्.-सर्न कर्म समाराध्यत्वदिन्द सर्व फॆल प्रदत्वनु. सर्व निध बन्धुक्तम्-सर्न्व ' फलगळन्नु कॊडुवुदरिन्द बन्धुवागिरुवुणु. अनन्तर ब्रहुन्रीकि समास लब्बार्थगळन्नु २४सु त्तारॆ. आदागि सर्व व्यापकत्तं-ऎल्लनन्नू ऒळॆगॆ प्रने तिसिव्यासरिसुवुदु, 'शिरतिकय सूक्स त्रम्-व्यासकत्वक्सॆ. ऊसॆयुक्तवाद आत्यन्त सूक्ष्मत्व, सर्वा धारत्वम्, इदु तत्पुरुष समास लब्बार्थ ऎल्लू वस्तुगळिगू आधारभूतनागिरुवुदु. स्वनिष्टत्वम्. सर्वक्कू इननु आधारनॆम्बुदरिन्द तनगॆ आधारान्तरविल्लदॆ. धरिसिरुवुदु. नर सम्बन्धिनो नाराः ऎम्ब व्युत्पत्ति यिन्द नार शब्ददिन्द स्वरूप निरूपक धर्मगळाद सत्य्कत्वादिगळु विवक्रितगळागिरुवुदु. सत्य त्लॆवर्, द् ज्ञानत्वमे, अ नन्तत्वम्, आनन्दत्वॆन्, अवतलत्वम्, सत्यत्य- स्वरूपान्यथा भा स्वभानान्यथ्याभानविल्लदिरुवुदु, ज्ञा नत्व - ज्ञान स्वरूपनू ज्ञा न गुणकनू अगिरुवुदु. आनंशश्व- देशकालवस्तु सञ्ज्भेद रहितनागि वु स्व रूसनागिरुवुदु, आनन्दत्व -आनन्द स्वरूप नागिरुवुद २, अमलत्व सर्वनश्तु व्यापित्वदिन्द तद तनोषगळु बीपि निसदॆ हेयप्रतिभटनागिरुवुदु. ई गुणगळु लक्षि टि नारायणरिब्बरल्लियू इरुवुदरिन्द उभय साधारणवागि हेळिरुत्तारॆ. निरॊपित स्वरूप विशेषणानुक्तानन्त गुणवत्तम्.-मेलॆ हेळिद स्वरूस निरूसक धर्मुव्यःरिक्कवाद आनन्त गुणगळिन्द निरूपित स्वरूस विशेषनागिरु बत स ब तॆ व्क.व स्टॆ नि ग्रह नत्त तम्- स श्रीवॆ वैकुण्ठदल्लि निक्कनाड दिव्य मङ्गळ मं विग्रह छॊ नि नित्यवा स दिव्य मं विग्रहवु नारायण शब्द प्रवृत्ति निमित्तवॆम्बुदु सरियॆल्लवॆम्बुणॊ, निरूपित. स्वरूप विशेषगळल्लि ऒन्दागि हेळिरुवुदरिन्द प ्रैत्युक्त. परव्यूहा द्यन स्था पत्चम्...नर,. व्यूहॆ, विभव, अर्चा, अन्तर्यामि- रूपगळिन्द जा सत्यावता रत्तम्- भगवन्तन आवशारगळॆल्ला सत्यगळु, मिथ्यय्ल, अजहत्स्व स्वभावत्वम*- अवतार शॆयॆल्लू असहत पास्मत्तादि समस्त कल्याण गुणगळिन्द कूडिद अन्न ईश्वर स्वभावनन्नु बिडदॆ. तार वुदु. काल. इरुवुदु, प्रा कृतावतारत्वम् - कर्म पर वशनल्लद नत्ह्चम्-जीनर हागॆ पुण्य पान निमित्रैवल्लजॆ अकर्मनश्यनागि अनतारत्व, अक्कि; नश्याव स्वेच्छॆयिन्द आवतरिसु अकाल नियमावतारवत्व आश्रितर्थ, गुण म् - तन्न अनतारक्टॆ काल नियमविल्ल, धर्मग्लानिये परीवा इहावतारत्तम् - लोकदल्लि धर्म संस्थापनॆ माडबेकॆम्ब ¥ फ्रीमुद्रहस्यत्रयसारे 896 सर्वावस्थ [शुभाश्र यत्तम्, सर्वा वस्म लक्ष्मी सहचरत्र म् दिन्यभूषणायुधमहिषी सा सपरॆजन पनच्च द द्वारपाल सास दादिनुत्त म्. आथ नारायण पदस्म चतुर्थ्याव.नुसन्धेयान् सप्तनिंशति गुणानाह स्कूल शरीर विश्लॆ (षकत्वम्, विश्र मस्सा नक्वॆं, अनुग्रह विशेषवत्वम्, ब न्रह्मनाडी द्वार प्रकाशकत्थ सम् तत नेशकत्त ब्रह शॊध्राद्युत्कान्ति हेतुत्त 0,आर्चिरादन्न तिनाहिक नियोत्स्स त्वम्, स् र्यादि सत्त © :अण्मावरण प प्रकृति मण्डलातिक्र महेतुत्व म्, निरजातीरॆ "स्रापकत्वं. सूक्ष शरीर विश्लेषकत्वम्, अपा कृत न्ट रैदत्वं, दिव्या प्लरस्सत्कारादि प्रयोजकत्वम्म, ब्रह्म गन्धादि प्रवेशकत्तॆम्य्, नित्यवङ्क्त सत्पार विशेषण अभिलासॆयिन्द सौलभ्य सौशील्यादि गुणगळु उक्कि बन्दु मनुष्य सजातीयॆनागि अवरुगळ परिभव मातुगळन्नु सहिसिकॊण्डु आत्रित रक्षण तत्सुरनागि आवतरिसुवुदु. सर्वावस्ह शुभा श्रय वत्वम् -सरव्यूहादि सर्वावस्थॆगळल्लियू शुभाश्रय दिव्य मङ्गळ विग्र हदिन्द कूडि योगिगळिगॆ हुळु त्ता सर्वावस्थ लक्ष्मी सह चरत्ववत्- सर्वावस्थॆ गळल्लियू लक्ष्मि यॊडनॆ कूडिरुवुदु, स भूषणायुध महिषी स्थानपरिज न परिच्चद दा रपाल पार्क दाधदिमत्तॆम् - क भूषण अयुध्य महषिगळु, श्री वैकुन्तनॆम्ब स्मान विशेष, परि जनरु, छत्र चजामरादिगळु, द्वारपालरु सभा जनरु, इत्यादि विशिष्टनागिरुवुदु. अनन्तर नारायण पदद मेलिरुव चतुर्थी विभक्तियल्लि अनुसॆन्धेयगळाद गुणगळन्नु विवरिसुत्तारॆ. आयॆ शब्दवु कैङ्कर्यवन्नु तिळिसुत्तदॆ, आदक्कुगि स्कू लशरीरदिन्द उत्प्रान्तियु एर्सट्टु अर्चिरादि मार्गगमनादिगळु परमपदनाथ प्रासि, निनित्तगळाद गुणगळु क्रनेण सङ्ग्रहिसल्पडुत्तनॆ. अदागि :-स्कूलशरीर विश्लेषकत्वम् - स्थूलशरीरदिन्द जीवनन्नु बिडिसि करॆदॊय्युवुदु. निश्रमस्था नत्तम्- स्कूल. शरीर विश्लेषानन्तर हार्दरूसनाद तानु विश्रूतिस्थानवागिरुवुदु, आनुग्र हनिशेष वत म.हार्दनाद रूपदल्लि जीननन्नु ब्रह्मनाडी स्रवेश माडिसलु विशेषानुग्न हवन्नु मुडा, ब्रह्मनाडीद्हारप्रकाशकत्वनु.ब्रह्मनाडिय ष्ट स्रकाशिसुवुदु, तत्स नेशकत्वनम्-ब्रह्मनाडियल्लि प्रवेशपडिसुवुदु. ब्रह्मरन्धॆ्रा २०ति हेतुत्तनंस्-: ब्रह्मराद्रद द. मार्गवागि. हॊरबीळलु कारणनागिरुनिकॆ. अर्चिराद्याति बस्य aes: तव ०5.आर्चिरादि मार्गदल्लि इवनन्नु मोक्षक्कॆ करॆतॆरलु आतिवाहॆ करन्नु एर्पडिसि िन्न्नु नियविंसुविकॆ. सूर्यद्वारादि नेतृ त्वम्. सूर्यरश्मि] गळन्नु अवलम्बिसि कॊण्डु नडॆसुवुदु. अण्डावरण ५ ग)कृतिमण्डलातिक्र नु हेतुत्त म् अण्डक्कॆ मेलॆ आवरण भूतवाद स्रौकैकिनाण्डलनन्नु र दाटिसलु कारणभूसनागिवुगु. विरजातीरपा अ पकत्वम्. विरजानदी तीरक्कॆ करिकॊय्युवुदु. सूक्ष्मशरीर निस्लि-षकत्तम् सूक्ष्म शरीरवन्नु विरजान दिय. ईचॆ दडदल्लि बिसुनन्तॆ माडुवुदु. अस्रा कृ त देह प्रदत्वम*..अप्पासृतः नाद देहनन्नुु कॊडुवुदु. दिन्या स्सर सत्तारादि प्र योजकत्तुन म्. इन्नू! न् दिन्यास्प! रस्सुगळु ई मुक्ता pk ब्रह्मालङ्कारादि “ढ्टीगळन्नु क्क तानु नियानुकनागिरुवुदं. ब्रह्मगन्धादिप्रनॆ कत्तम*.ब्रह्म गन्धवन्नु इवन शरीरदल्लि प्रवेश पडिसुवुदु, नित्य मुक्त, सत्कार क् 897 मूलनुन्राधिकारः हेतुत्वं, पर्यङ्काधिरोहण पर्यन्तप्रास्यत्वम* - परिपूर्णानुभव हेतुत्तम्, प्रधानपस्रापैत्ववर्, सदेह निदेह बहुदेह कृत सर्वनिध कैज्यरै प्रतिसम्बन्धित्वम्, माहॆ ऎं समस भोग्यत ०, १ सर्रदानु कानमुत्तम् ष कूल निळतिशयानन्दनत्नं, स्वभावत्तम्, अत्यन्ततुल्र व" निरतिशय भोगप्रडत्ववर्. भोग्यत्कं. फि सर्त Eg, पृकार आश्रित विश्लेषा सहत्वम*, अपुसरावृति, हेतुत्तम , ऎन्रु इनै स्रधानमाह मत अनुसन्धेयॆ ब्ल ळ्. फ् $$ इवत्तै तुव, ुऎपक्ळिवरुमे नी त त्रृजळुनुल्लाम इ re 6 अडैने न्या तेषु अत्यन्त प्रधान गुर्णा कारिकयता सङ्गृह्ना ति. इह सज्न हत श्शि ीर्ना गोप्ता शेसी समाधिक दरिद्र; । शरणं सरृशरीरी प्राप्यस्सेव्यश्नॆ साधुभिर्भाव्यः । ईग eT eee ee हेतुत्व्तम्-नितृ्यमुक्तरु ई मुक्तनन्नु विशेष सत्यारदिन्द आदरिसलु कारण भूतनागिरुवुदु. पर्यङ्काधिरोहण पर्यन्तादरवत्वम्.आगिशेषनॆम्ब तन्न हासिगॆयन्नु हत्तिसि तन्न बळिगॆ करॆसि कॊळ्ळुव सर्यं प्रीतियिन्द कूडिरुनिकॆ, परिसूर्णानुभव हेतुत्तम्-सरिपसूर्ण भगवदनु भनक्सॆ कारणनागिरुनिकॆ, प्रधानस्राप्यत्वम् -सप्रधाननाद तन्नन्नु प्रासिसुवुदु. : सदेह निदेह- इत्यादि. सदेहनागि : माडुव कैङ्कर्य, पाद संवाहन छत्र चामरादिगळन्नु समर्पि सुनदु, विदेहॆनागि निलक्षण भक्तिपूर्वकवागि गुणानुसॆन्धान माडि ध्यानिसुत्तिरुवुदु. अनेक शरीरगळन्नॆ क्रिकॊण्डु कुटुम्ब दास्यादिगळन्नु माडुवुदु. ई रीतियाद जीव कतृक सर्वविध कैङ्कर्यगळन्नु स्वीकरिसुववनागिरुवुदु अनाप्तसमस्तकामत्वम्-नित्य मुक्तरिगॆ अवरवर इष्टानुसार कैङ्कर्यगळन्नु माडुवन्तॆ इष्टापूर्तियिन्द कूडिरुविकॆ निरतिशयानन्दनत्वम् इररिन्दागि आत्यन्ताकशयॆवाद आनन्ददिन्द, कूडिरुविक्कॆ निरतिशयभोग्यत्ववर्- इदरिन्दागि निरतिशयवाद... भोग्य भूतनागिरुविकॆ. सर्वप्रकारभोग्यृत्वम्. सर्व पुकारगळिन्दलू भोग्य भूतनागिरुविकॆ, सर्वदा अनुकूल स्वभावत्वव3 - यावागलू अनुकूलवाद स्वभाव दिन्द सूडिरुवनागिरुविक्कॆ अत्यन्ततुलृभोगप्रदत्वम्.. “भोग . मात्र सान्यु लिङ्गाच्मै” ऎम्ब सूत्रद प्रकार्क विवक्षितताद समानानन्द प्रदनागिरुवुदु. आश्रित विश्लेषूसहत्वम् - आश्रितर निश्लेषनन्नु सहिसदिरुवुदु. इद्रु “नच परमपुरुषः अत्यैर्थ प्रियं ज्ञानिनं लब्धा " कदाचदानर्तयिष्यकि” ऎम्ब भाष्ककारर श्री सूक्ति सिद्धनाद अर्थ. आपुनरावर्तिहेतुत्तम्- शैब्मात्” ऎम्ब सूत्रार्थ. मुक्तनन्नु पुनः कर्मरूप संसारदल्लि हुट्टुवन्तॆ क्स कारण भूतनागिरुवुदु. निन्रिनृैप्रधानमान इत्यादि- ई रीतियाद नूरॆण्टु गुणगळु प्रधानवागि इवुगळिन्द गछा दॆ इतर कल्याण गुणगळू ई ५ष्ट्माकर मंस्रल्लि अनुसन्थेयगळु. ई गुणगळन्नू ङ्क्षेनमागि अनुसन्धान माडलु ऒन्दु कारिकॆयन्नू अनुग्रहिसुत्तारॆ. इह सङ्ग्रहतश्रि मान् इत्यादि-इह सङ्ग्रहतः- ई मन्त्रदल्लि सङ्ग्रहवागि, श्रीमान्- क्षैोविरिष्टन, NS जु गोप्ता- २ ह रक्षकनु इवॆरडू "आ'कारदल्लि डॆ रूढियिन्दलू योगगिन्दलू एर्पट्ट डि अर्थगळं. शेषी-स्लाम्मि समाधिक दरिद्र- तनगॆ समनू मेलादनवनू इल्लदवनु. इवॆरडू श्रीमद्रहस्यत्रयसा898 अथ मूलनुन्रे अनुसन्धेय जीव गुणानाह इप्पडि सज हळॆ सरमाता नै प्रापिक्कुम् का; इत्ति रुमन्र्र त्ताले अनु सन्धेयनाम्पोदु, श्रीमुद्रस्ष्यृत्वं, अनन्यरक्ष्यत्वं, सर्वत्र सर्वदा सर्वप्र कार रक्ष्यत्वं, सुशील रक्षकनत्त म्, पुकुषकारन ०, महानिशा स “योगि क सलक्ष्म ीशडासत्वम्, नित्य दासश्वं, निरुपाधिक दासस्विं, अनन्यार्ह दासत्विं, ज्ञानत्वम्, आनन्दत्वं, स्वयं प्रकाशत्वम* स्वस्मै भासमानत्वं, अहं शब्दवाच्यत्वं, आणुसॆरिमाणत्ति, न चतुर्थ्यृर्थगळु. शरणवं्..उपायभूतनु (नमशैब्दार्थ) सर्वशरीरी-सर्वजीतना चेतन न्नू शरीरवागि उळ वनु (नारायणशब्दार्थ) षा ्रप्यस्थॆ “व्य श्ह् प्रास्यनू अनुभाव्यनू, oc सण्ट. (आय?‘शब्द्बार्थ) सनधुभर्धावधि स सत्पुरुषरुगळिन्द ई रीति यल्लि अनुसन्धान माडल्बडबेकॆन्दु तात्पर्य. अनन्तर जीवनल्लि अनुसन्धेयगळाद गुणगळन्नु कॊ ्रीडिकरिसुत्तारॆ. आदागि इप्पडिप्रास्यॆ नान इत्यादि- हीगॆ प्रास्यनाद सरमात्मनन्नु प्रानिसुव जीवात्म ई अष्टाक्षरि मन्त्रदिन्द अनुसम्भेयनागुवाग श्रीमद्र क्ष्यत्वम$-लक्षि ऒ “षिशिस्ट नॆरायणनिन्दरक्षिसॆल्प डुवननागिरुवुदु. इदरिन्द योगार्थवाद रक्षकत्ववु रूढ्यर्थदल्लि श्री शि नल्लि समुन्मितवागि विकेष्यद हागॆ, विशेषणदल्लियू समानवागिरुत्तदॆ, ऎम्बुदु तिळिसल्पट्टि. इदु ‘अ’कारक्किप्रति सम्बन्धदिन्द लब्दवाद अर्थ. अनन्यरक्ष्यत्वम*… इदु सावधारणवाद आकार प्रति सम्बन्धदिन्द फलितवाद आर्थ. अदागि श्रीःपति विनह बेरि यारिन्दलू रक्षिसल्पडदिरुनिकॆ. सर्वत्रसर्वदा सर्वप्रकार रक्ष्यत्वम् -सर्पदेश, सर्वकाल, सर्वावस्थॆगळल्लियू रक्षिसल्पडुविकॆ सुशील रक्षकत्वम्-सौशिल्य गुणदिन्द कूडिद भगवन्तनन्नु रक्षकनन्नागि पडॆदिरुविकॆ. पुरुषकारवत्तम्.. इदु उकारार्थ प्रुतिसम्बन्धॆदिन्द लब्धवु. लक्ष्मिय वुरुष कारनन्नु पडॆदिरुविकॆ. महानिश्वासयोगित्वम् - पुरुषकारानु सन्धानदिन्द उण्टागुव महा विश्वासदिन्द ूडियिरन्निकॆ. अनन्तर लुस्त चतुर्थियल्लि अनुसन्थेयवाद गुणगळन्नु तोरिसुत्तारॆ. सलक्ष्मीक दं सत्तम्. लक्षि ब निशिस्ट्यनान भगवन्त निगॆ दासॆनागिरुवुदु. नित्य “दासत्व नु्_कालनन्नु निर्देशिसजि इरुवुदरिन्द ग दासॆत्ववु यानदात्मभूनि, निरुपाधिक दासत्व म् उपाधि - कारणविल्लदॆ स्वरूपतः दासत्व, अनन्यार्हदास- त्ववत्. «उ’ ऎम्बुदु SSN भगवदितररिगॆ दासॆ नब्बदिरुवुदु. अनन्तर “म’कार-ल्लि अनुसम्भेयवाद गुणगळन्नु :£४सुत्तारि. अदागि ज्ञानत्वम्-मन ज्ञाने ऎम्ब धातुविनिन्द एर्पट्ट आर्थ. ज्ञानन्वि रूसकनू ज्ञानगुणकनू आगिरुनिकॆ, आनंरत्वम्- आ ज्ञानवु MT RR, आनन्दवागिकुवुदु, स्वयम्प्रकाशत्वन्.. ई - आं = en द गॆत्तिळ! स अन्यनिरपेक्ष प्रॆकाशत्ववु. स्वस्म्रैभासमानत्वम्–तनगॆ शाने भासमानवागुवुदु. अहंशब्द > 31 गि? लं ge वाच्यत्वम्-स्वस्कैभासमानवाद्दरिन्द नानु ऎम्ब शब्ददिन्द व्यनहरिसल्पडुवुदु. अणुपरि 899 मूलनमात्राधिकारः सूक्ष्मत्वं, त्वं, योग्यतॆ तम् व किङ्किरत्तम*, संसार भेदनाद्यनर्हक्वं, ०, ज्ञातृत्वम्, अनुकूल्या My शॆ ०कर्ययोग्यत्वं > सरापेश्वकर, ऎत्तुव अनन्योचहायत्वम्, :जतुर्विंशति तत्व स फिलस्षणत्त ०, दि. योगत्त सुव : अमुलत्वम्. ईश्वरादन्य म्, नियोग ०, सर्व हळ. )रयोग्यत्वॆ तम्, निन्तिशयानुदयोग्य सोहाधिकसा मित्त म्, . भागवत .शेषत्वं,भायि अविद्यादिनुत्त ०, करणादि साहेक्ष ज्ञा ननिका सत्तवर मारॆ भयााक्रान्तत्वं, अनिद्यासिन ० ति तिसापेक्टत्तन्, इलॆ जाल अकिञ्चनत्चम”, व्र हबॆ न्न, ईश्वर सौहार्डा हा नानाना क क पारक ्स्ा* WL रकाणत्व्समु-मस परिमा णे ऎम्ब धातुलब्दवागि, ‘अणरि’वागिरुविकॆ; ‘सूक्ष त्ववर्-प प्रतिघाता र्श प्रनेशनत्त, छेदनाद्यनर्हत्सनं्-अणुवार दिरुविकॆ.: छेदन, दहन . ‘क्लेदनगळु रिन्द छेदिसलक्कि- - सुडलु, नीरिनिन्द नॆनॆसल्फ ऒन्दु. नस्तुनिनॊळगॆ- प्रवेशिसि. अवुगळ आवयव CL gL QL Cc स बेकॆ बेरॆ माडि नाश माडुत्तवॆ. जीवात्मनु अति सूक्ष क्ष्मनागिरुवुररिन्दलू अणति भ्र डिक्क ग ई ब. च् हा “ब्र “es ररु रिन्दलू अवननक्नि छेदिसलू, सुडलू, नीरिनिन्द नॆनॆसलु आगुतुदिल्ल. जतुर्निंशतितत्तॆ 2 थ्र gd 9 त्वम् अन नलत्तम्- व दन्यत्तम$.. प्रकृयॆ विकारगळाद आचेतॆनगळाद इप्पत्तु नाल्कू तत्तगळिगिन्त le हीगॆ विलक्षणनागिरुवुडरिन्द स्व रूस विकार रूपवाद मलविल्लदिरुवुदु, ईश्व रा आण स्वरूपनाद्दरिन्द “जीव व निभुस्तरूसनाद ईश्वरनिगिन्त बेकॆयादव व् च्ञ्यातृत नं. मन आवबोजधने ऎम्ब धात्वर्थ. ज्ञानसुणकनु. अनुकूल्यादि योग्य त्वम् - ज्ञातृस्वदिन्द फलिसिदुदु. तॆन्न्न जा नवु तनगॆ अनुकूलवागिरुवुदु. सरमपुरुषार्थाप्रेक8 र्हत्तमु्-सरम पुरुषार्थनन्नु आनेक्षिस लु. योगृतॆयबळ्ळवनु. नियोगयोग्यत्न हम् -आज्जॊ माडल्पडलु अर्हनु. इदू ज्ञ्यातृत्व निनि न कैङ्कर्य योग्यत्व सजि ४2५4 नियमि सलु अर्शनाद्दरिन्द, कैङ्कर्य माडलु योग्यनु. सर्नसास्रात्सार योग्यत्विम.–सचानन्त्या यशकल्पते “ऎम्ब श्रुुय : प्रकार मुक्त दॆसॆयल्लि जीवन धनु भूतॆज्ञ्यानक्कॆ परिपूर्ण विकासवु एर्पट्टु. सर्ववन्नू साक्रातकसलु योग्यवागुवुदु निरतिशयानन्द योग्यत्वम्.- अत्यन्त अशयवाद”-आनन्दनन नि -पडॆयलु 0ोग्यनागिरुविकॆ. “स "स एको ब ब्रह्मण आनन्दः- श्रोोत्रियस्य इरामहतर्य'” ऎम्ब श्रुति लब्ध, आनन्तर “नव ु”शृब्धदल्लि अनतिसम्भेयगळाद गुणगळन्नु तिळिसुत्तारॆ. परापेक्षकतृत त्वम् व जीवन कतृत्ववु पथमातधीनवाजणॆु सोपाधिकस्वाविन्त्रम*... तानु पितावॆम्ब काड प्रष्तादिगळिकॆ. स्टामियागिरुविकॆ.. भागवत %( शेषत्हमुक... भागवतरिगॆ शेषभूतनु. भागवत कङ्क रत्वर्म--भागनतरिगॆ शेषनाद्दरिन्द, आवरिगॆ : किङ्करनागि विकॆ. अनन्योसायत्वम*... शरणागति व्यतिरिक्कवाद उपायगळिल्लदवनु. आनन्तर नम स्सिनल्लि सस्य सन्तवाद मकारदिन्द आनुसन्थेय वाद गुणगळन्नु तिळिसुत्तारॆ. अदागि अनिद्यादिमत्वम्.. अविद्यॆ आदिशब्ददिन्द कर्मवासना रुचिप्रकृति सम्बन्ध यो गत्व. सरकारि नि विकासव्रम-अविद्यादि सम्बन्धदिन्दागि इन्द्रियाधीन ज्ञ्यान bs कृवु. संसार भयाक्रान्तत्वमक-' आनिद्यादिगळिन्द कूडिरुवुदरिन्द शन्मूलवाद बू भयदिन्द कूडिरुवुदु. आनिदा.दिनिव शि सापेक्षत्तमे- आद्दरिन्दले निद्यादिगळन्नु EC सवि निवर्तिसिकॊळ्ळबेकॆम्ब pS अपेक्षॆ. ज्य अकिञ्चनत्वमक.... ह स तॆ उपायान्तरानर्हत्व व a - इदु नळासॆहित सहितॆ षष्ठ षन मन्त त नुकारदिन्द मः कूडिद काल न, मः ° ऎम्ब \ शब्दगळ आर्थ. ईश्वरसौहार्दादिमत्तम्श्रीमद्रहस्यत्रयसारः 900 दिमत्वम्, सदाच्यार्य प्रास्तमत्तम*, साध्योषायानुष्कानार्हत्ववत्, उपाय निष्कत्तम्, महा प्रभावत्वम्, विशिष्ट नेषत्ताले सृष्टि संहार विषयत्वम्, अक्षय त्वम्, स्वतो बहुत्वम्, असङ्ख्यातत्वम्, ईश्वरव्याप्यत्वम्, ईश्वर नियाव्यूत्ववरक्, ईश्वर धारृत्वम्, इवत्तिन् नियममुडियाहिवन्म ईश्वर शरीरत्वम्, ईश्वरलीलारस हेतुत्तम्, ईश्वर भोगोपकरणार्हत्वम्, तदधीनगतित्वनर्, तदधीन तत्प्राप्तित्वम्, ऐश्वर्य कैवल्य निरपेक्षत्वं, भगवत्छ्राप, 3र्थित्तम्, सर्वाविद्योन्मुक्तत्वव््, आनिर्भूत स्वरूपत्वम्, सरृद्रष्टृत्ववा्, सर्त्रप्रकार भगवदनुभनैक भोगत्वम्, निरतिशया नन्दत्वम्, भगवद्दॊ *गार्थ भोक्क त्वम्, ऐच्छिकनिग्रहादि मत्तवर्, इच्छानिघात रहि उपायक्कॆ कारण भूतवागि, नमः ऎम्बल्लि आक्षिस्तवाद गुण. सदाचार्यप्राप्तिमत्वम” - उपायानुष्ठानक्कॆ बेकाद सॆदाचार्य समाश्वयण वत्च. साध्योपायानुष्कानार्हत्वमः साध्यवाद उपाय - भक्ति, प्रपत्ति इवुगळन्नु अनुस्मिसलु योग्यनागिरुविकॆ, उपाय निष्कत्वम्- अनन्तर उपायानुष्ठान माडुवुदु. महाप्रभानत्तम९ - उपायानुष्ठान माडिदवनु महा प्रभावशालि ऎन्दु तात त्र र्य, अन्थह महा प्रभावदिन्द कूडिरुनिकॆ. अनन्तॆर "नार? शब्ददिन्द जीवनल्लि शिनुसण्डेयगळाद गुणगळन्नु तिळिसुत्तारॆ. He वेषत्ताले सृष्ठि संहार निषयत्तमः*. विशिष्टवेषवॆम्बुदु. शरीर सम्बन्ध. शरीरननु*् पडॆयुवुदु सृष्टि शरीर विश्लेषपु संहार, इवुगळिगॆ योग्यनागिरुविकॆ. अक्षयत्वम” नरशब्ददिन्द एर्पट्टि अर्थ- क्षयॆविल्लदिरुविकॆ. स्वतोबहुत्वम् - जीवरुगळु अनेकरागिरुविकॆ. “नारस्त्यिति RAL’ ऎम्बन्तॆ जीवरुगळु अनेकरु. आसङ्ख्यातत्वम्.-लॆख्ब माडलु आगदन्तॆ अनेकरु. ईश्वरव्याप्यत्ववर् - ईश्वरनिन्द व्यासरिसल्पडतक्कननु. ईश्वरनियाव्युत्वम्- ईश्वरधार्यत्वम”- ईश्वरनिन्द नियमिसल्पडतक्सननु. अवनिन्द धरिसल्पडुववनु. इनट्ट्रन् नियममण्डियाहवन्द ईश्वर शरीरकत्तवं्-व्यापन, धारण, नियमनगळिन्द एर्पट्ट ईश्वर शरीरत्वॆ. ईश्वर लीलारस हेतुत्ववम्- नियामृत्न मूलवाद ईश्वर लीलॆ ऎम्बरसक्कॆ कारणवागि रुविकॆ. ईश्वरभोगोपकरणार्हत म् - अदरिन्द अनन भोगक्कॆ उसकरणवागिरुवुदु, तदधीनगतित्वम् - ईश्वराधीनवाद गमनादिनुत्व. तदधीन तत्प्राप्लित्रन् - ईश्वरन सङ्कल्प दिन्द अवनन्नु हॊन्दुविकॆ. ऐश्वर्यक्सैन ख्य निरपेक्टत्तनु् - अदरिन्दागि ऐश्वर्य कैनल्यगळल्लि अपेक्षॆयिल्लदिरुविकॆ. भगवत्ता प्रर्थिक्रम्- भगवत्प्रा प्रिय याचनॆ. अनन्तर नारायण सदद मेलिरुव चतुर्थि विभक्ति यक्लि अनुसन्देयनाद बडगळु सरवण स्मुक्त, त्रमु” .. ऎन्दारम्भिसि हेळल्पडुत्तनॆ. अदागि सर्न प्रका रदिन्दलू अविद्यॆयिन्द बिडल्ल" ट्विसनागुविकॆ. आद्दरिन्दले आनिर्भूत स्वरॊपस्त म्- स्वस्वरूपाविर्भानदिन्द कूडिरुविकॆ. सर्वद पुष्ट त्वन मळ". अदरिन्द सर्वसाक्रात्कारार्हतॆ. सर्वप्र कार भगवदनुभवै कभोगत्त्वनु*् - अदरिन्दागि सर्व प्रकारदल्लियू भगवदनु भनने मुख्यवाद भोगवागिरुविकॆ. निरतिशॆयानन्दत्व्तम् - आ भगनदनुभनदिन्द निरतिशयवाद आनन्ददिन्द कूडिरुविकॆ. भगनद्बोगार्थभोक्स ऎ इवत्. चीननिगॆ सरवा पददल्लि उण्टागुव भोक्त्यृत्ववु भगवद्भोगार्थवागिरुवुदु. ऐच्चि कनिग्रहादिमत्वम्- स्टेटैयिन्द 601” 7 न मूलमना श्रधिकारः तत्तम्, ईश्वर लक्षण व्यतिरिक्त, सरमसाम्यनत्, अशेष कैङ्करै 4करतित्व म्, अपुनराव त्रिनुत्तम्, ऎन्नु इनै प्रधानज्गळा हळ्ळ डु इबत्तॆ त्तुनक्कि वरुमक् मत्तुळ्ळ पू मा चॆकार्थजळुमॆल्लावत् इप्पदब्लळिल् अडैनॆ ने शब्द Se अर्थस कैभावत्ता लुम्, अनुसन्धेयॆज्ञळ्. अत्यन्हानश्या नुसन्धेय सारतम गुर्णा सङ्गृ ह्या ह. “सॆ ऎकथाभवति” इत्यादि श्रुति सिद्दवाद अनेक शरीरगळन्नु ऎत्तिकॊळ्ळुवुदु. इच्छानिघात रहितत्वनर्.. तन्न इष कै यान अड्डियू इल्लदिरुवुदु. ईश्व-लक्षणव्य तिरिक, पॆरॆनुसानु, फक् ईश्वर लक्षणगळाद जगत्सृष्टि स्थिति संहार मोक्षप्रदादिगळु तनगॆ कि आवक्किन्त बेकॆयाड परमॆसाम्य. जगद 3सारनर्जम्” “भोगमात्रसामृलिङ्गाच्च” ऎम्ब सॊत्प गळल्लि निरूपिसिरु वन्तॆ चो ानुभरु दल्लि सरिम अशेष क्रैङ्करै ; 4करतित्वम््-भगवदनुभव परिवाहवागि ऎल्ला कैङ्कर्यगळन्नु माडलु आसॆ. अपु्रनराव मत्त व. सॆंसारक्कॆ पुनरावृत्ति इल्लदिरु वुदु. ऎस्रिनैप्रधानङ्गळान इत्यादि- हीगॆ फ् प्रधानगळागिद्दु इवन्नु सम्बन्धिसि उण्टागुव इतर प्रामाणिकवाद अर्थगळल्ला आष्माक्षरद पदगळल्लि क्रमवागि शब्द सामर्थ्य दिन्दलू, अर्थ स्वभावदिन्दलू अनुसन्थेयगळु. पडत्रॆयेत्र्र ऎन्दु आरम्भिसि कारिकॆयिन्द मेलॆ हेळिद प्रधानार्थनन्नु निरूपिसुत्तारॆ. अदागि अष्काक्षरद मूरु पदगळिन्द क्रमवागि, प्रणवदल्लि अनन्यार्ह शेषत्वव्य, नमशृब्ददल्लि अनन्योपायत्ववूू, चतुर्थ्यन्त नारायण शब्ददल्लि अनन्य पुरुषार्थवू अनुसन्थेयगळु. प्रणवदल्लि अनन्यार्ह शेषत्चवू नारायण शब्ददल्लि अनन्य पुरुषार्थवू, मूल मन्त्रॆदिन्द शोधितवाद स्वरूपवुळ्ळ सर्वात्मरिगू साधा रणवल्लवे, हागॆये नमः पददिन्द फलिसिद अनन्योपायत्ववू सर्वात्मसाधारणवागिये अङ्गीकरिसबेकल्लवॆ. हागिरुवाग उपायान्तर परिग्रहवु बद्द जीवात्मरिगॆ एकॆ ऎम्बुदु कॆलवर चोद्य. इदक्कॆ समाधान. श्री प्रतियॊब्ब ने सिद्धॊो(पायॆनु. बेरि यारू इल्ल. संसारि जीवनु अवनन्नु पडॆयलु अनन निग्रहनिन 3,गोस्सुर भक्ति प्रसत्तिरूस उपायानुष्ठानवन्नु माडि अवन अनुग्रहॆनन्नु पडॆयबेकॆम्बुदु शास्त्र व्यवस्थॆ याद्दरिन्द मेलॆ हेळिद जोद्यक्कॆ अवकाशविल्ल. ई अर्थवन्नॊसगॊण्डन्तॆ “उपायस ट् ना सेरुननषददीतसॆ- भगवान् सप्रसत्तॆ हृ तस्लोोक्ते प्रसदन फिदिध्यासनगती ॥ ? ह आचार्यरु अनुग्रहिसात्तारॆ. अनन्यशब्दक्कॆ नैर” (क्षवॆन्दु अर्थमाडि, “अनन्योपायता” ऎम्ब शब्दक्कॆ निनसेक्षोपायत्ववॆन्दु जोद्यवु हॊरटदॆ. इदु सरियल्ल. अनन्य शेषत्व, अनन्यपुनुर्थता ऎम्बल्लि अनन्यशन्द क्रै भगनॆदन्य परत्ववागि अर्थ माडुनन्तॆ, अनन्योपायता ऎम्बल्लियॊ भगवदन्यनु मोक्षक्कॆ उपायविल्ल. भगवन्तनु. उपाय अन्दरॆ सिद्धोपायनु. अवन नशीकरणार्थवागि साथ्यॊ (पायवु अवश्यक वॆन्दु सिद्धान्त. श्री मद्रहस्यत्रयसाके 902 एवं मन्रार्थानु सन्धायि सहवासिनापुनि बाह्यकुदृस्टि वादैर्मतिकालुस्यं सजायत इत्याह. इप्पडि 1) “सर्वमष्टाक्सरान्तस्मम्? ऎन्नुम्पडि इरुक्कैर तत्तर म्मुस्र्रैत्तिले चिद चिदीश्वर स्वरूपज्ञळुम्, जीवर् हळुडैय नन्योन्य भेदनुवरत्, शेषतेसिभावादिह ळाले निरुपाधिक जीनेश्वर भेदमुव्, निखिल न भूत पॆकदेवता विशेष निर्धारणादिहळुम्, सिद्धि कॆ पयाल् इप्पडि अनुसन्धिस्पा रिरुन .वूरिलिरुक्ळु मनर् हळुक्बुम् 1) ईश्वरन् इल्लॆ ऎन्नुव, 2) निर्वि कीषनॆनु म्, 3) अत्यन्रोzदासीननॆन्रुम्, 4) प्रतिफलन तुलै श्वर्यनॆन्रुन्, 5) कर्व निशेष सिद्मैश्वक्यनॆन्रुन्, 6) कदाचित वर्तादि परवशनॆनुनख् 7) श्रमूर्तिहळुवर् समन, 8) एिकरॆन्रुन्, 9) ति मूरु, ्यत्तीर्णन् परतत्व मु वा्, 10) ब्रहादिहळिले ऒसुवन् ईश्व नॆन म् 1 स्ट रूप परिणाम वानॆन्रुम्, 12, निमितॊ. (पादान्सॆ क्यं कॊळ्ळिवॊण्मा दॆन्रुम्, ।) जी वेश्वरर्हळ् एकात्मा नॆन्रुम्. 14) उपाधिसिद्द भेडरिस्रुर्म्, 15) ित्यभिन्ना भिन्न रॆन्रुम्, ।6) जीवन् कर्ममात्राधीन शेषभावनॆन्रुम्, 17) अतिशयित शेषभावनॆ स्टाक्सर मन्त्रार्थानु सन्धानदिन्द बाह्य कुदृष्टि मतगळल्लि मनस्सु होगलारदु. हीगॆ मेलॆ हेळिद आष्टाक्षर मन्त्रद अर्थ सग अनुसन्धान माडुववरिगॆ बाह्य कुदृष्टिमतगळिन्द बुद्धियु कलगुवुदिल्लनॆन्दु पृडि 5 क सर्वमष्टाक्षरान्तस्थ ०” म अनुग्र हिसुत्तारॆ- “अदागि हीगॆ अषा क्षर स दल्लि सर्वार्थगळू अडगिवॆ, ऎन्दु हेळुवन्तॆ इरुव ई दिव्य मन्त्रदल्लि 1) चित्तु अचिता, ईश्वरर स्वरूसगळू 2) जीवरुगळ अन्योन्यभेदवू नि) शेष शेषि भावादिगळिन्द निरुपाधिक जीवेश्वर भेदवू 4) निखिल जगत्तिगू उपादानकारणनाद नारायणने परदेवतॆ ऎम्ब निर्धारणवू, आदि पददिन्द ज्ञातृत्व, शेष त्वादि निश्चयगळू सिद्धिसुत्तवॆ. तन्निमित्तवागि हीगॆ अनुसन्धान माडुववरु इरुव ऊरल्लिरु वरगू ई कॆळगॆ हेळुव बुद्धि व्यत्यासगळु उण्टागुवुदिल्ल. आ बुद्दि व्यत्यासगळु यावु वॆन्दरॆ ईश्वरनु. 1) इल्लवॆम्बुदु (निरीश्वरसाङ्ख्य, निरीश्वर वितीमांसक माध्यमिक बौौद a, (नास्तिकर मत) ईश्वरनु (2) निर्विशेषनु (मायानादिगॆळ मत) अत तॊ दासीननु (सेश्वर साङ्ख्यमत) 4) प्रतिफलनतुलै श्वर्यनु 5) कर्म विशेष सिद्द तसृनु 6) कदाचित् कर्मपरवशनु (इवु मूरू योग सौतञ्जलनुत) 7) प्रिनूर्तिगळू समरु, 8) निकरु 9) त्रिमूत्रिगळिन्द मेलादवनु परतत्व, 10) ब्रह्मा ईश्वरनॆन्दू (हिरण्य गर्भमत) 11) रुद्रनु ईश्वरनॆन्दू (पाशुसतमत) 12) स्वरूप परिणामवुळ्ळ वनु (यादव मत) 13) निमित्त उपादान कारणगळिगॆ ऐक्यवन्नु हेळलागदु ; कणाद मत) 14) ऒन्दे आत्म्मा वॆम्बुदु (मायानवादि मत) 18) उपाधि सिद्ध बेथनॆम्बुदु (भास्करमत) 16) नित्यभन्ना भिन्न वॆम्बुदु यादव प्रकाश मतॆ) जीवनु (7) कर्म मात्राधीन शेष भावनॆम्बुदु 903 ॥ मूल मन्त्राधिकारः न्रुम्, 18) जडनॆन्रुम्, 19) ज्ञासमात्र स्वरूपनॆन्रुम्, 70) नित्य मुक्त नॆन्रुम्, 21) आरोसपितभोगनॆन्रुन् 22) कर्रावल्लनॆन्रुम्, 23) *ईश्वरनिरपेक्स कर्रानॆन्रुम् 24) आ प्रळयस्थायि ऎन्रुव्, 25) आनमोक्षस्थायि ऎन्रुम् 26) एक नॆन्रुवर्. 27) सैफिस्ठनॆन्रुम्, 78) स्वरूपतः कार्यभूतनॆन्रुम्, 9) कार्यत्व प्रस ज्लरहितनॆन्रुन्, 30) कर्ममात्रोपायनॆन्रुम्, 31) मुुक्तदशैयिल् पाषाण कल्पनॆनु म्, 32) स्वात्मानन्दमात्र तैस्तनॆन्रुम् 93) अत्यन्त स्वतन्वनानॆन्रुनक् 34) ईश्वरनोडे एकी भूतनामॆन्रुम्, 35) व्यापारादि रहितनानॆन्न्रुनर्, 36) विभागा निभागादि शक्ति मानन्रुवमर्, 37) आनन्दतारतम्य वानॆन्रुम्, 28) व्यव स्थित सालोक्कादि भेडनानॆन्रुम्, मत्तु निस्पु डैहळिलुळ्ळ । बाह्यकुदृष्टि मत ज्ञळून्रालुम् कलक्कम’ वारादु. पुन्रार्थभिज स्न स्पनिष्ठा विरोधिनो निनिनर्तन्त इत्माह. २” pe शि 6 शि इप्पडिये रक्षकनान (श्रियःपतियॆ सत्र निश्वासमान्द्यमुम्, रक्षकास्त्ररान्पेषण लब व ऎ व मुवम्, *त्वं मे हं मेसि ऎन्र पिणक्पुम्, निरुपाधिकान्य शीषत्त भृमुनुम्, देवता
- आनियत शेष भाननॆम्बुदु 19) जडॆनॆम्बुदु (नैयायिक मत) 20) ज्ञानमात्रस्परून नॆम्बदु 21) नित्य मङ्क्षनॆम्बुदु, -2) आकोपित भोगनॆम्बुदु 28) कर्तावल्लनॆम्बुदु इवु नाल्कू साङ्ख्यमत 24) ईश्वर निरसेक्षकर्तावॆम्बुदु (कदम्ब मीमांसक मत) 2२) आ प्रळय स्थायि, 26) आमोक्षस्काय्कि प्रळय, मोक्षगळ सर्यन्त इरुववनु ऎन्दर्थ (अद्रॆ सत्केकदेशिमत) 27) एकनॆम्बुदु (इदू अदे मत) 28) स्वनिस्ठनॆम्बुदु-स्वतॆं नॆन्दर्थ : (मीमांसक मत) 29) स्वरूपतः कार्यभूतनॆम्बुदु, यादव प्रकाश मत 50) कार्यत्व प्रसङ्ग रहितनु 31) कर्म मात्र्रोपायनु-. कर्मानुष्ठानवे नुक्त्युपाय. (इवॆरडु मीमांसक मत) 82) मुक्तावस्कॆयल्लि पाषाण सल्पनॆम्बुदु (नैयायिक मतॆ), 88) स्वात्मानन्द मात्ततृस्त नॆम्बुदु (मीमांसक मत) 84) अत्यन्त स्वतन्त्रनु ऎम्बुदु (पाशुसतमत) 35) ईश्वरनॊडनॆ ऒन्दनिगूडिदवनु ऎम्बुदु (ओडुलोमविम्मत) 36) व्यापार रहितनॆम्बुदु (विभुवाद स्वरूपदल्लि व्यापारविल्लवॆम्ब (नैयायिक मतॆ) 87) विभाग, अविभाग मॊदलाद शक्तियुळ वनु (इदु यादव प्रकाश मत) जीवनु, 38) आनन्द तारतन्युवुळ्ळवनु (मध्वमतॆ) 89) व्यवस्थितवादसालोक्य. सामीप्य, सायुज्यभेदवुळ्ळवनु (मध्वमत) इन्नू ई रीतियागिरुव वेद बाह्यमतगळिन्दलू वेदवन्नु प्रमाणवागि अङ्गीकरिसि कुत्सित दृष्टियिन्द अर्थ माडुव मतगळिन्दलू बुद्धि भ्रुमुवु आष्ट्राक्षर मन्त्रार्थगळन्नु तिळिदवनिगॆ उण्टागुवुदिल्लवॆम्बुदरि तात्पठर्य- ऎ इप्पडिये इत्यादि-हीगॆ रक्षकनाद श्रियः पतियन्नु कुरितु, विश्वास मान्द्यव्यू रक्षकान्त रान्वीषणवू, “त्रम्मे-नीनु निनगॆ दासनु”, ऎन्दु हेळुव भगवन्तनॊडनॆ, “आहम्मे - नानु स्वतॆन्त्स नु, निनगॆ दासनल्ल”नॆम्ब, पिणुक्कुम्-वादव्यू निरुपाधिकवाद अन्यशेषत्व भ्रमवू (भगवन्तनन्नु बिट्टु इतॆररल्लिरुव शेषत्ववु सोपाधिक - निरुपाधिकनल्ल. आ शेषत्वनन्नु निरु पाधिकवॆन्दु तिळियुवुदु. भ)मजा कनवॆन्दर्थ), ’ देनतान्तरगळल्लि प्रवणतॆयू, देनतान्तर श्रीमद्रक्स्यत्रयसारे « 904 स्तर प्रानण्यवखम्,शद क्त संसर्गमुम्,मुतु प्रमुळ्ळै असेव्य सेवारुचियुम् »देहात्म भ्र मादिहळ म्, स्वतन्त्रात्म भृमादिकळुुम्, स्वार्थ परिगॆ ग्रहमुव््, भागवतापचार मावक्, आकिञ्चन्य निस तय्, संसारानु जियुन् आत्मनाशादि भयनुुनमु् आसदाचार रुचियून्न््, शत्रुनित्रादि विभाग निरूपणखपुम्मु्, बान्धवान्तरसरिग्रह मम्. प्रयोजनान्तर रुचियुव््, हरमप्रयोजन वैमुख्यमुन्् मत्तुम्, स्वनिष्ठा नियोंहळॊन्रुव म् पिन्ना डादु. इह निजपक्षनिरुद्धै रीदृश “निष्ठा विरोधिभिक्नानै ः । द्विचतुष्छ सारनेणि॥ गङ्गाह्र द इवन गच्छ ति फोटिन् 184॥ अथॆ सूलनुस्रेदशनिधवाक्य नाक्यार्था नाह इत्तिरुमस्र्रत्तिल् नाक्यमुम् माक्यार्थमुवर् इरुक्कम्पडि ऎज्ञने ऎन्निल्-»त्तॆ एकवाक्य मॆन्रुम् वाक्यद्वय मॆन्रुवर् वाक्यत्रयमन्रुव् अव्वो सम्प्रदाय ज्गळाले अनुसन्धिप्पार्हळ्. भक्तरल्लि सम्बन्धवू इन्नू इतर असेव्यर सेवा रुचियू, देहात्म भ्रनादिगळू, स्वस्त्रंयो जनक्कागि वस्त्र न्तरगळन्नु परिग्रहिसि, भगवत्सैङ्कर्यक्कॆ ऎम्ब दृष्टियिल्लदिरुवुदु, भागवतापचारवू तन्न आकिञ्चन्यवन्नु मरॆतु बिडुवुदू, संसारवु र सुवुररलि रुचियू, आत्म नाशादि भयवू, असदाचार-दुराचार रुचियू, भगवद्भक्तनिगॆ ऎल्लरू मित्ररागिरुवाग शत्रुमित्रादि विभागवन्नु निरूपि सुवुदू, भगवन्तनन्नु बिट्टु इतररन्नु बन्धुगळागि परिग्रहिसुवुणू. प्रयो जनान्तॆर रुचियू, सरनः प्रयोजननाद सोक्षदल्ल निमुखतॆयू इतर स्वार्थकर्तृत्व भ्रमादि स्वाधिकार विरोधिगळाद बुद्धि भ्रमगळु ‘म्बागुवुदिल्ल. इहनिजपक्षनिरुद्दॆ ): ऎन्दांरम्भिसि मेलॆ हेळिद अर्थगळन्नु श्लोक रूपवागि सङ्ग्र हिसुत्तारॆ. अदागि इह- ई प्रपञ्चदल्लि निजपक्सविरुदैः- स्वपक्ष विरुद्धगळाद बाह्य कुदृस्टि पक्षगळिन्दलू, ईदृ शनिषा खरोधिभिः- प्रसत्ति निष्ठा विरोधिगळाद अन्नै्यश्च- विश्वास मान्द्यादिगळिन्द द्विजितुष्टसारनेदी-अष्टा क्षरसारान्नु तिळिदवनु, गङ्गाह्रद इव-गङ्गा नदियिमडुविन हागॆ, श्लोभन्नगच्छ ति. इतॆर नदिगळ सङ्घर्षदिन्द गङ्गॆ मडुवु हेगॆ कोभवन्नु हॊन्दुवुदिल्लवो, हागॆ नोभवन्नु हॊण्डुवुदिल्ल. अष्ट्रास्सर दिव्य मन्त्रदल्लि वाक्य, वाक्यार्थगळन्नु तिळिसुव दशनिध योजनॆगळु हीगॆ तिरुमन्त्रदल्लि सदॆ’ पदार्थगळन्नु कृपॆ माडि हेळिद नन्तर, वाक्य वाक्यार्थ गळिरुव प्रकारवन्नु इत्ति रुनुन्त्रति त्रिल् ऎन्दारम्भिसि आनुग्रहिसुत्तारॆ. अदागि इदन्नु एक वाक्यनॆन्दू, वाक्यर्व यखॆन्दू, साकृत्रयॆनॆन्दू, आयाया सॆम्प्रदायगळल्ल अनुसन्धान माडुत्तारॆ. ई आस्काक्षर मन्त्रदल्लि वाक्यवू, वाक्यार्थवू इरुव रीतियन्नु हीगॆ बहु प्रकारवागि विभागिसि अनुसन्धान नूडुत्तारॆ, ई अष्ठा शरवु, ऒन्दु वास्यवॆन्दू ऎरडु नाक्यगळॆन्दू, मूरु वाक्कगळॆन्दू मूरु पक्षगळुण्टु. ऒन्दु वाक्यवॆम्ब पक्षदल्लि 1) उपाय 905 ` मूलमन्त्राधिकारः नं दशनिधभयोजना उच्छन्त इप्पडि वाक्यार्थत्तॆ यन् बहु प्रकारमाह वहुत 5 नुसन्धानम् पण वार् हळ्. भिकवाक्य- नान “पोदु 1) तस्यवाचकः प्र बवळि इत्यादिहळिर् पॆडिये ग्रणन प्रतिपाद्य स्वभान निशिष्टाय नारायणाय मः, ऎन्रु अन्वयमान्. इप्प णनन्हाने नानुमाहवत्ता य् निर्फ 2) अन्यक्ता र्थ तयोब्यारः केनलं नैव साधक? ऎन्रु शाण्णिल्याद्युक्त प्रक्रिय्य ट् व्यापकमन्र्र ज्लळिल् नामान्र रम् व्यक्त र्थम्. इन्न योजना निशेषना् अहिर्बिद्दा द्युक्त मान् स्लू लानु सन्धान पॆ कारत्तॆ परवागियू 2) उपेय सरवागियू ऎरडु विध योजनॆगळु, ऎरडु वाक्यगळिन्द पक्षदल्लि 1) स्वरूस नरवागियॊ- 2 र AEE उपायसरवागियू 35) इष्टप्रास्त $ निष्टनिवर्तॆन रूस पुरुषार्थ प्रार्थना परवागियू मूरु योजनॆगळु. मूरु वाक्यगळॊब पक्षदल्लि 1) प्रणव ननुस्बुगळु स्वरूप परगळागियू, नारायण ऎम्ब पदवु पुनुषर्थ प्रार्थना सरवागियू, 2) प्रणववु स्वरूप परवागियॊ, नमो नारायणाय ऎम्ब पदगळु क्रमेण आसिष्ट निम्नत्ति, इष्ट प्रार्थना न परवागियू, 3) स्रणववु स्म स्वरूस -रवागियू द्वितीय तैतीयॆ नदिगळु उपाय परवागियू 4) स्रणननवु भरन्यास हन्द बाकि ऎरडु पदगळु अनिष्ट निवृत्ति इष्ट प्रान्तिप्रार्थना सरवागियू, 5) स्रणववु स्वरूप परवागियू, नमस्टा उपाय परवागियू, शृती सदवु पुरुषार्थ प्रार्थना Ren ऐदु योजनॆगळु हीगॆ ऒट्टु हत्तु योजनॆगळु. नएकवा कृवागि ऎरडु योजनॆगळु इवनन्नु आचार्यरु एकवाक्कमानपोदु ऎन्दारम्भिसि- विवरिसुत्तारॆ. अदागि ऒन्दु वाक्यवादाग, 1) तॆस्कवाचकः प्रणवः… ऎन्दु अखण्ड स्रणववु भगवद्वाचकवु, इत्यादि हेळिरुवन्तॆ, 1) ॐ नारायणाय नमः-स्र्रणन प्रतिपाद्य जगत्कारणत्व रक्षकत्व, शेषित्वादि स्वभाव विशिष्ठ नाद नारायणनिगॆ नन्नन्नु समर्पिसुत्तेनॆ ऎन्दर्थ. नमश्शब्दवु इल्लि समर्श णपर. इदु उपायपरयोजनॆ ई योजनॆयल्लि स्रैेणननू, नारायणाय ऎम्बुदू भगवन्नामवागिरुवाग पुनरुक्ति जोषवु उण्टागुवुदिल्लवे ऎन्दरॆ, इप्प जऔवन्ता ने ऎन्दा रम्भिसि समाधानवन्नु हेळुत्तारॆ. अदागि ई स्रणववु भगनन्नामवागि र्; 2) अव्य क्लार्थतयोङ्कारः केवलन्नॆ वसाधकः - अव्यक्तार्थवाद ॐकारवु स्पष्टवाद भगवन्मामुगळ सहकारविल्लदॆ ताने देवता निशेषवन्नु निर्धारणॆ माडलारदु, ऎम्ब शाण्डिल्य स्मैैतियल्लि हेळिद पक्रियिय प्रकार व्यापक मन्त्रगळल्लि नारायण, निष्णु, वासदेव शब्दगळु देवशा विशेषनन्नु स्पुटवागि तिळिसलु कारणवागुत्त नॆयाद्दरिन्द आ शब्दगळॊडनॆ सेरिसिहेळुवु दु युक्तवा दद्दु.इन्द योजना निशेषम्- ई योजना निशेषव अहिर्बुध्ध्य्यरिन्द हेळल्पट्ट स्कू छानु अ ल ल फ ट्र _ य्नल्त्म्यऊा्क्चूू टेल् आ ष्ट्ट्ट । श्रीमग्रहस्नॆ श्रयॆसाकी 906 प्पार्त्ताल् उपायॆसरम्. इप्पडियानालुवु् स्वरूपॆपुरुषार्थज्ञ ४” इदिले अन्त . र्गतज्ञळ्. 3) “बद्धां जलि पुटाहृष्टा नम इत्येव वादिनः? इत्यादिहळ्ळॆप्टार्त्तु प्रापा न्रर्गत शेषवृत्ति परमाहवु मनुसन्धिष्टार्हळ्, इव्व त्ति विशेषमुम् स्वरूपानु सन्धान पूर्वकम्. इदुवुम् कृतोपायर्क्किन्वळवु रसिक्कुमवस्थॆ ब यिंलुमुप जीव्यम्, वाक्यद्वयपक्स्षे स्वरूपपरः इति प्रथमु योजना इव्विरणन्नु अनुसन्धानमुम प्रतिष्ठितमाम्रोदु स्वरूप निवेकनु् वेणुम्. अदर्याह वाक्यद्वयनताह अनुसन्धक्कुम्पोदु, अकार नारायण शब्द वाच्य सर्व सन्धानद प्रकार, उपायसर. हीगॆ हेळिदरू शेषत्च स्वरूप ज्ञानवू, पुरुषार्थ ज्ञानवू इल्लदे भर समर्पण रूप उपायवु सिद्दिसुवुदिल्लवाद्दरिन्द,्र स्वरूस पुरुपार्थ गळु आक्षिस्तगळागि ई योजनॆयल्लि अन्तर्गतॆगळॆन्दु भाव. 1) एक वाक्यत्व सॆक्षदल्लि ॐ नारा यणाय नमः ऎम्ब ऎगडनॆय योजनॆयन्नु 2) बद्धां आलिसु हृष्टाः इत्यादि विवरिसु त्तारॆ. अदागि अञ्जलियन्नु माडिकॊण्डु सन्तोषदिन्द भगवन्तनन्नु कुरितु, नमः, नमः बन्दु हेळुत्तारॆम्ब वचनद प्रकार, स्रह्वीभानात्मकवाद अञ्जलिबन्ध पूर्वक नमश्शब्दो च्चारणवु शेष वृत्तिरूसपुरुषार्थपर. ई पुरुषार्थसर (उपेयपर) योजनॆयल्लि सरू पोपायगळु सिद्धि सुवुदिल्लवे ऎन्दरॆ, इवृत्तिनिशेषम- ई रीतियाद वृत्ति विशेषवु स्वरूपानु सन्धान पूर्वकवादद्दु. स्वॆरू प ज्ञानविल्लदॆ ई दशॆयु एर्पडुदिल्लनॆन्दु भान. हागॆये इदुवुवक् इत्यादि तिरुमन्त्र प्रतिपाद्यवाद शेष वृत्तियू, उपायानुष्ठान माडिद वनिगॆ रस्यवागिरुत्तॆदॆ याद्दरिन्द, उपायवू इल्लि आक्षिस्त. इदुवुवु् इत्यादि इदू कृतो पायानिगॆ इष्टरमट्टिगॆ कैङ्कर्यवन्नु रुचिसुव अवस्थॆयल्लि उसजीव्यवु. अन्दकॆ बद्ददकॆयल्लि कैङ्कर्यरसानुभववु कमानुगुणवागि स्वल्पवागिरुत्तदॆ. इष्टर मट्टिगॆ रसानुभननन्नु अङ्गिी सरिसि इल्लिय शेष नृत्तियन्नु प्रान्यतया - अनुसन्धान माडबहुदु ऎन्दु तात्सैर्य. अस्टाश्सरवन्नु ऎरडु वाक्यगळन्न्नागि अङ्गीकरिसि मूरु योजनॆगळु अनन्तर वाक्यद्वयॆ पक्षदल्लि मूरु योजनॆगळन्नु इव्हिरण्डनुसन्धानमुम् इत्यादि यागि तिळिसुत्तारॆ. शेष भूतनिन्दले अनुस्ठिसल्पडबेकाद. उपायानुसन्धानवू शेष भूतनिगॆ उण्टागुव शेष वृत्ति रूप पुरुषार्थनुसन्धानवू, प्रतिष्ठितमाम्पोदं स्किरवागिरबेकादरॆ, स्वरूप निनेकं नेणुम्- शेषत्व स्वरून ज्ञानवु अनश्यक. अदर्याह.. अदक्कोस्कर एाक्यद्धयमाह वनंसॆन्धिक्टुम् पोदु, ऎरडु वाकैगळागि अनुसन्धान माडुवाग्य अकारनारायण शब्द वाच्य इत्यादि-प्रणवदल्लि लुप्त चतुर्थन्तवाद आकार वन्नु बिडिसि नारायण ऎम्ब शब्ददॊडनॆ अन्वयिसि “आय” ऎम्ब चतुर्थिगॆ तादर्थ्यवन्नु विवक्षिसि “उ”कारक्कॆ एन ऎं अर्थमाडि अदरॊडनॆ “म”कारवन्नु अन्वय माडि नमः ऎन्दु बेरॆ वाक्यमाडि हेळुवुदु अन्दरॆ अकार नारायणा य्ळैन (उ-एवकारार्थ) म्, नमः ऎन्दु मूल नुन्रादिकारेः । Fa त्वादि विशिष्ट नानननुक्ळे र्ना निनुपाधिकानन्यार्हॆकीषभ इर्त, ऎनक्कुरियॆरी नल्लॆ ९, ऒन्रैस्स 3. निरुस इधिकस्ता निंयख नंल्लेन्: निरपेक्ष स्वतन्त्स नुमल्लॆ न्, ऎन्रदावश्. अकार नारायण इ ब्ग ळिरण्णु म् भगनन्ना ममागैॆ याले स्रनकुक्ति वारादोनॆन्नि ल्?ऒन्रु अकारवाच्यनान नारायणनुकैन्रुम् पुनरुक्ति सरिहरिक्कलाम्. भगवच्छब्दमुम् नामथेयमायिरुक्ळ वासुदेवादि शब्दत्तोडे समानाधिककणमाहानिन्रदिरे. नाक्यद्वयानुसन्धानेन प्रास्तप्रयोजनान्याह. सग्रबीजास्सरवाच्यमान सण्वॆकारजणम देवतास्तरमोवॆन्रु शज्पाीयानपडि. नारा विरीहिक्कै यालुम् स प्रयोजननु्. नि निनत्रि अन्ह.य. इदु स्वरूससॆर. आदागि अकार नारायण शब्दवाच्य सर्वरक्षकत्व सर्वाथारता.दि विशिष नाद ‘वनिगे नानु स्ट अनन्यार्ह शेष भूतनु, नमन नु.ननक्ळुरिर्य 4 ल नळ- सलि ननगल्ल, अहङ्कार निवृत्ति. ऒन्रस्पट्र इत्यादि. नमम किञ्चित्स्यात्- यावुरन प्र कुरितू निरुपाधिकस्टाविनियू आल्ल. इदु मनुकार निवृत्ति,निरपेक्ष स्वतम्प्रनू अल्ल. न ममस्वा तत्र “म्, इदु स्वसा तॆन्त्र्य्य निन्न शॊ ऎन्दु हेळिदन्तागुत्तदॆ. अकारनारायण शब्दङ्गळ् इत्यादि- आकार, नारायण शब्दगळॆरडू भगनन्नामवाद्द रिन्द पुनरुक्ति दोषवु उम्भागुवुदिल्लवे ऎन्दरॆ आग व्युत्पत्ति विशेष सिद्धवाद अर्थ विशेष नन्नु विनक्सिसि ऒन्दु विशेषवागिरबीकु. मत्तॊन्दु निशेष्यवागिरबेकु. हेगॆन्दकॆ - नारायण शब्दवन्नु रूढियागि अङ्गीकरिसि, अव रक्षणॆ ऎम्ब धातुनिनल्लि निष्पन्नवाड अकारवन्नु यौगिक वागि स्वीकरसि, रक्षकनाद नारायणनन्नु सुरितु जीवनु शेषभूतॆनु ऎन्दु हेळुवुदरिन्द प्रॆनरुक्ति दोषन्र बरुवुदिल्ल- आथना “आनिषेथे प्रमून् विष्मौ” ऎम्ब निघण्टु प्रकार, अकार वन्नु निष्णुविनल्लि रूढियागिकॊण्डु “नाराणामयनं* ऎम्ब व्यत्छत्तियिन्द नाठायणशब्द वन्नु “ौगिकवागि अङ्गीकरिसि, सर्वाधारनाद विष्णुविगॆ जीवनु शेषभूतनु ऎन्दु हेळावुदरिन्दलू पुनरुक्ति दोषवु बगंवुदिल्ल. अकार वाच्यनाद नारायणनुक्कु ऎन्रु म्. इत्यादि अकार वाच्यनाद नारायणनिगॆ जीवनु शेषभॊतनु ऎन्दु पुनरुक्ति श्लोपसम्न परिहरिसबहुदु. इरक्कॆ दृष्टान्तवन्नु भगवच्छब्द मुम, ऎन्दारम्भिसि अनुग्रहिसुत्तारॆ. अदागि भगवच्छब्दवू नामथेयवागिरुवाग्य “ॐ नमो भगवते वासुदीवाय” ऎम्ब मन्त्रदल्लि वासुदेव शब्द जॊडनॆ समान विभक्तिकवागि स्रयोगिसल्पट्टिरुवन्तॆ, अष्टाक्षरदल्लू अकार नारायणशब्दगळन्नु समान विभक्तिकवागि आङ्गीकरिसि मेलॆ हेळिदन्तॆ अभव. हेळुवुदु युक्तवादद्दु. सर्वजीजाक्सरमान सनादि नारायण शब्दवन्नु सर्व बीजाक्षर वाच्यनाद आकारक्कॆ विशेषनागि अङ्गीकरिसि आ सॆर्व बीजाक्षर वाच्यनाद सर्वकारणवु डेनॆतान्तरवो ऎन्दु शङ्किसदॆ इरल्ल, नारायणनॆन्दु . निशेसिसि हेळुवुदरिन्दॆलू सस्त्रयोजन. मन्त त्रङ्गळुक्का इत्यादि -“पाठ क्रमात् अर्थ क्रमो बलियान्” ऎम्ब न्यायबन्तॆ, मन्त्रगळिगॆ न क्रमवु अध्ययन नियत. अन्वयवु अर्थानु गुणवागिरबेकु. & ESE TE ES I SS ..! विन स्रि ्नळुक्तु पदक्रमम् अध्ययन नियतम्, अन _यमर्थानु गुणमाहक्कडवद्यु ; 1. वाक्यद्वयेन स स्वरूपपकयोदनामाह. इप्पडि नाकृद्वयॆमानाल् तिरुमस्त्रमा् मुणकृु स्वरूपपरम्.. इन्न स्वरूप पर योजनैय्यॆ प्पत्त तिरुमुस्त्रत्तिले पिरुन्नु, द्वयत्ति लेवळर्न्नु दृय्कैक निष्ठनानायक् ऎनु पूर्टर्हळ् अकुळिच्चॆर्यदार्हळ्. हिरकॆ यावुदु ? स्वरूसज्ञानम्पिणक्कॆ ४ रे ॥) “अस्रु नान निरन्डि लेन, पिरन पिन् मरन्नि लेन् ऎन्सिकॆ मुन्न त्र निल्पि क्यनिगै. दावदु ? तन्नि शै वालुव अनन्यशेषनाय*, अनन्याधीननाय्, अदडियाह अननु es ‘असन्यशॆरणनाष्टॆ. नळरुहैंयानदु ? अधिकारनिशेषानुरूप कर्तव्य विशेष ज्ञान वनिशेषत्ताले उसायसपरिग्रै हम् सण्णुहै. द्वय कनिष्ठनाहैं’रावदु ? द्वयासुसन्धानत्ताले उपा यास्तरत्तिल-वक्, प्रयोजनातन्ररत्ति लुव्, शुवक्तर इदिर्लून्न’ उपायत्रिलुवर्. प्रयोजनत्ति लुम् स्रतिष्ठितनाहै. इप्पडि तिरुमस्त्यमुम् द्वयमुचूड, स्वरूसो पाय पुगुसार्थज्ञळ्ळ क्याब्बुहिन्रन. / ene आष्ट्राक्सरदल्लि जनिसि, द्वयमुन्त्रदल्लि बॆळॆदु, द्वयै कनिष्ठनागिरुवुदु इदर -निवर, इप्पडि वाक्य द्वयमानाल* इ इत्यादि- हीगॆ ऎरडु वा’ ‘वादकॆ अष्काक्षरवु सूर्तस्वरूस पर, अनिस्त दॊसयोजन्नॆ यैप्फट्ट- -ई स्वरूप योजनॆयन्नु तिरुमन्त्रत्तिले इत्यादि- आष्ट्राक्षरदल्लि हुट्टि, नय पन्त दल्लि बॆळॆदु, द्वय मन्त्रानु सन्धान निष्मनागु, ऎन्दु फूर्वाजासरुगळु. Fi हिसिरुत्तारॆ. पिरक्कॆ यावदु इत्यादि… हुट्टुवुदु ऎम्बदु एनॆन्दरॆ - स्परूपज्ञानं नरक्कॆ ऎयाले इत्यादि- स्वरूप ज्ञानवु उण्टागुवुदरिन्द, 1) अन्रुनान् पिन्दिलेन्- इत्यादियागि, स्वरूप ज्ञानवु उण्टागुवुदक्कॆ मुञ्चॆ, शरीरवन्नु पडदु जनिसिद्दरू, जनिसिदवनल्ल. हिरन्दपिन् इत्यादि- स्वरूप ज्थाननॆम्ब जन्मनन्नु ताळिद नन्तर मरन्दिलेन्- शेषत्वनन्नु मकॆतिल्ल ऎम्ब स न्फट्रनिलैक कै - पूर्व भावियाद रशॆयॆ कळॆदु होगुत्तदॆ. अदावदु इत्यादि- अदागि तन्न (इशैवु. इच्छि) इच्छॆयिन्दलू अनन, शेषनागि अनन्याधीननागि, आदर निमित्त अनन्य प्रयो(जवनाग्यि अनन्यतरण-अनन्यरक्षकनागिरुवुदु. वळरुहैयावुदु इत्यादि- बॆळॆयुवुसॆन्दरॆ आकिञ्चन्यानन्यगति रूपवाद अधिकार विशेषकॆ अनुगुणवागि, कर्तव्यवाद साङ्ग भरसनुर्सण विषयक ज्ञान विशेषदिन्द, उसायपरिग्रहम् पण्णुहै-भर समर्पणवन्नुु माडुवुदु. द्वयै कनिष्टनाहैयानदु इत्यादि-द्वयॆमन्त्रदल्लि निष्कॆयुळ्ळननागिरुवुदॆन्दरॆ द्वयमुन्त्रार्थानुसन्धानदिन्द, श्रीमन्नारायण चरणगळन्ने, ऎम्ब सावधारण चरण शब्ददिन्द उपायान्तरद्लंू. श्रीमते नारायणाय्कैव्य ऎम्ब सावधारण चतुर्थ्यन्त नारायण शब्ददिन्द प्रयोजनान्तरदल्लियू तुनक्कर-. सम्बन्ध निनृप्तिपूर्वक्क द्वयोक्त उपाय स्न थै योजन निष्ठॆयु. सिद्धिसुत्तदॆ, ऎन्दू तात्पर्य. इप्पडि-हीगॆ स्थ स्वरून सर योजनॆयल्लि, तिरुमन्त्रवू, द्वयवू स्वरूपोपाय पुरुषार्थ गळन्नु कोंसुत्तॆ. 909 मूलमन्व्राधिकारः
- अथ वाक्य द येन उऊपायपरयोजनामाह इन्विरण्लू वाक्कमान योजनॆ तन्निले तिरुमस्त्र म् म्यङ्कृ सपरिकरात्म समर्पण परनमुन्रुवु् अनुसन्धिष्टा जी अस्टोदु पः णवत्तिल* मळारवु् प । थमान्त मॊ याहवन्मै युम्. हनिस्न नुर्पण न्यायत्रा ते निरुषाधिकन मान आत्म हनिस्पु निरु इधिक देवतैयाय् अकारॆवाच्यनान नारा यणनुकैे भरमाह “ed मॆन्र दा यित्तु, इप्पडि निरुपाधिकमान वात्म यागत्तिल् “नमः? ऎनु), तन्मोडु तन् तुसक्क रत्तु `ऎनकु. ‘भरनुल्ले नॆन्रवायित्तु, ’ इदमिण्ड्रा यॆ, नमवं? ऎन्नुमाप्टोले इच म् परॆसम्बन्धनिधियिलुम् स्वसम्बन्ध निषेधत्ति आ 4 प्र व्स त्तमाहै याले वाक्यद्ट यं मुमु् सप्र योजनम्. इन्नमस्सु समर्पणम् तन्लिलुव परनिरपेफ्ल कर्त त्रादिहळ्ळॆ निषेधिकै ृयिले तत्प es नेरॊरुत्त रुक्कु म् भरमनु ऎनक्ळुम् भरमस्तु ऎनु वाक्कै द्रयाभिप्रायनाहवुमाम्. आनन्तर वाक्यद्वय पक्षदल्लि उपाय सरयोजनॆयन्नु इव्हिरण्डुवाक्यमानयोजनॆ तन्नि ले ऎन्दारम्भिसि निरूपिसुत्तारॆ. अदागि. ई ऎरडु वाक्यगळाद योजनॆयल्लि, मकार वाच्यः आहं, आकारनाच्य नारायणाय व, नमः ऎन्दु अन्वयवागि, अष्टाक्षर नुन्त्रवु पूर्त सपरिकर आत्म ससुर्सण सरवॆन्दु अनुसन्धान माडुत्तारॆ. अप्टोदु इत्यादि -समर्पणपर वार योजनॆयल्लि प्रणवदल्लिय मकारवु प्रथमान्तवे यागुत्तदॆ. समर्पणीय वस्तु वन्नु ड्वितीयान्तवागि हेळबेकल्लने ऎन्दरॆ हविस्समुहर९णन्यायत्ताले’ऎन्दु विनरिसुत्तारॆ. अदागि हविस्सन्नु समर्पिसुवाग, “इन्द्राय इदं हविः ? ऎन्दु… समर्पणकर्मीभूतवाद हनि र्नाचक शब्दवु प्रथमान्तवागि काणल्बडुत्तदॆ याद्वरिन्द्द आ न्यायॆवन्नु अवलम्बिसि, इल्लियू निरुपाधिकमान आत्महनिस्सु इत्यादि- निरुसाधिकवागि अवनिगे शेषभूतवाद आत्म हविस्सु निरुपाधिक देवतॆयागि अन्दनॆ स्वत शैषषियाद अकार वाच्यनाद नारायणनिगे भरवागि सॆमर्पितवु ऎन्दागुत्तदॆ. आनन्तर नमः ऎम्ब द्वितीय वाक्यार्थवन्नु “इप्पडि? ऎन्दारम्भिसि तिळिसुत्तारॆ. अदागि इस्सडि. हीगॆ, निरुपाधिकवाद आत्म यागदल्लि “नमः” ऎम्बुदु “ननुसु” : ऎम्ब अर्थदल्लि तन्नॊडनॆ तन्न सम्बन्धवन्नु अरुत्मु-छेदिसि, ननगॆ जरवल्लवॆन्दा ग-त्तदॆ. “इद निन्द्राय,नममं’, ऎम्बन्तॆ इल्लियू सरसम्बन्ध विधियल्लियू स्वसम्बन्ध निनेधदल्लियू स्रवृत्तवाद्दरिन्द, वाक्यद्वयवू सस्रयोजन आकार वाच्याय नारायणाय्किव,, म् (अहं), ऎम्ब स्रथम नाक्कदल्लि निनकारार्थ वादि उऊकारदि-रल्ले स्पसम्बन्ध निवृत्तियु सिद्धिसुवुदरिन्द्द “नमः” ऎम्ब द्वितीय वाक्यक्क इ \ नं दु २3 स्व सम्बन्ध निश्नश्ठवु प्रयोजनवागुत्तदॆये ऎन्दरॆ प्रयोजनान्तरनन्नु इन्न मस्तु ऎन्दा रम्भिसि अनुग्रहिसुत्तारॆ. अदागि ई नमस्सु समर्पणदल्लि सरनिरनेक्ष कत्पत्तादिगॆळन्नु. निसेधि सुव्रदरल्लि अन्दरॆ “स्वातंश्रम्, ऎम्ब पदवन्नु अढ्याहरिसि, ‘नमम स्टातन्त्र नु” ऎन्दु नन्नु निषेधिसुवुदरल्लि तत्परवागुवुदरिन्द” सप्रयोजन. वेरॊरु प् ब ठि त्ररुक्ळुम् इत्यादि. बेरॆ यारिगू भरवल्ल, सन भरवल्ल ऎन्दु बाक्स् यक्कॆ फ्श्रीमद्रॆहॆस्य त्रयसारे 910 अर्स्मि उपायरूपात्म समर्पणपक्से साम्प्रदायिक मप्यस्त्रीत्याह, तिरुमन्त म् आत निवेडनपॆरमॆनु निण्डश्त्वै नित्यत्तिले “मूलमन्रेण स्वात्मानं देवाय निवेद्य” ऎन्र रुळिच्चॆ इप्पडि थी वैकुण्ठ गद्यत्तिलुम्, “प्रीमता मूलनमुस्तैण माव कास्ति कात्य न्तिक पेचरा करणांय, परिगृ ह प्रॆ (ति याचमानः प क्रीणन्नात्यानं भगवते क् इताभ ऎन्रिन्न _र्थम् दर्शितम्
- वाक्यद्वयपक्स्ले पुरुषार्थनर तृतीया योजना. वाक्यन्तोरुम् ऒरुप्रार्थना पदत्तै अध्याहरित्तु तिरुमन्त म् मंूङ्क्स् द्वयत्तिल्” उक्तरखण्डन्फोले इष्टप्रास्रॆ, निष निवृति त्रिरूप पुरुषा सः प्रार्थना सर माहवु मनुसन्धिष्टार्हळ्, अस्टोदुम् स्थ 1 रूसानु सन्धानम् इदिकेयन्तर्गतम्. सृरूसमात्र परमानपोदुम् पुरुषार्थ नितीषनु क् सूचितनम्. अदिनुपायॆमुमुख् वागबहुदु. अन्दरॆ प्रथम वाक्यदल्लि “उ” कारदिन्द जकारार्थेतरनिगॆ नानु - भरनल्लनॆन्दु सामान्यवागि तोरिदरू, ई नम शैब्धदिन्द ननगू भॆरनॆल्लनॆं ब विशेषार्थवु तोरुवुद रिन्द गोबलीवर्दन्यायॆदिन्द नमश्शब्दक्कॆ प्रयोजन. तिगुवुन्त्रवं् आत्मनिनेदन सरमॆन्रुविण्डत्तैै इख्यादि. हीगॆ अष्ट्राक्षर मन्त्रवु, समर्पणपर वॆम्बुदन्नु नित्यग्रन्थदल्लि, श्रीभाष्यकाररु “मूलमन्तैेणस्वा जा नन्देवाय 3 आष्टाक्षर मन्त्रदिन्द तन्नन्नु भगवन्तनिगॆ समर्पिसि, ऎन्दु ज्न! हिसिरुत्तारॆ- “पडि शि श्रीवॆ । काण्ठॆगदृत्ति लुन्् इत्यादि-हीगॆ श्री वैकुण्ठ गद्यदन्सियू श्रीनुतामूल मन्त्रॆ णॆ इश्यादि- श्रीमत्ताद आष्ट्राक्षर मन्त्रदिन्द, नन न्नु असम न्तिकपरिचर्या 4ब रंरवानॆ निन्न सरिचर्कैंयॆन्स्नु माडलु, परिगृज्ज सीष्ट्र- अङ्गीसङ्कु. ऎन्दु याचिसुववनागि नमस्करिसि तन्नन्नु भगवन्तनिगॆ निनेदयेत -समर्पिसबेकु, ऎन्दु ई समर्पणार्थवु तोरिसल्पट्टि तु. अनन्तर, वाक्यद्वयॆ पक्षदल्लि पुरुषार्थ सरनाद मूरनॆय योजनॆयन्नु वाक्यं दजोरुम् ऎन्दारम्भिसि तिळिसुत्तारॆ. आदागि 1) स्रजिवान्बित नारायणाय स्याम”, नव.व स्याम्, ऎन्दु प्रति वाक्यदल्लियू “स्याम्? ऎम्ब प्रार्थना पदनन्नु आध्याहारमाडि कॊण्डु, अष्ट्राक्षरवु पूर्त द्वय मन्त्रदल्लि उत्तरखण्डवाद “श्रीमशे नारायणाय” ऎम्बल्लिय हागॆ इस्टप्रान्ति, “नमः? ऎम्बल्लिय हागॆ अनिष्ट निनृत्तिरूस पुरुषार्थ प्रार्थनॆ य परवागियू अनुसन्धान माडुत्तारॆ. ई पुरुषा स प्रार्थनॆयन्नु. माडुववनु शेषने आद्दरिन्द, आर्थिकवागि असप्पोदुम् इत्यादि- आगलू स्वरूपानु सन्धानवु इदरल्लि आन्तर्गतवु. “ॐनारायणाय किङ्करस्का म्” ऎम्ब प्रार्थनॆयल्लि किङ्कॆरत्तरूस स्विरूपानुसन्धा नवु शाब्दनॆन्दु कॆलवरु हेळुत्तारॆन्दु तात्पर्य. स्वरूपमात्रपरमान इत्यादि- स्वरूप मात्र परवादागलू, पुरुषार्थ निशेषवु अनुसन्धेयवागि “नारायणस्काम्”, ऎम्ब ; चतुर्थियल्लि सॆ हचिकवु. अदिन्उपायॆमुम् इत्यादि. हीगॆ स्वरूप सर योजनॆयल्लि पुरुषार्थवू 911 मूलमुं्राधिकारॆः तत्रत्स्रैनकाण नशत्ताले वरुम्. । वाकृद्वयनक्षे केचित्, मन्त्तः प्रास्यपर इति कथन ताइत्सर्यवराह, इम्मुन्र्रोत्लाद्यज्ञळान शेषत्वज्ञानादिहळ् मुन्नु प्राप्त ्लळॆल्लामॊयाले, इन्मु नम् मुक पास्य परवौस्रदं अन्यसरनु् . विजने ऎन्सिल्? प्रास्यपरनॆंस्रदु पा स्य मु) मु १ S प्रतिपादक नॆंस्रुपडियन्नु ;शब्द त्ताल् उत्पाद्यमानज्ञा नव् शब्द त्तुक्कुप्नॆ ्रैतिपाद्यमुनि रे, वाक्यत्रयपकश्स्ले पञ्च प्रकारयोजनाः तिरुमन्रनु” मूनु) वाकृमानपोदु ] “स्तरूसमुम् पुरुषार्थनुम् शॊल्ल सॊचितवादरॆ, आ पुरुषार्थवन्नु पडॆयलु “मामेकंशरणव्रुज?, ऎम्ब प्रमाणदिन्द उपा यवू. त.मेवोपाय भूतोमे”, ऎम्ब प्रमाणदिन्द निरपेक्ष रक्षकत्त प्रार्थनारूसवाद उपायतश्च प्रार्थनॆयू वरुम्-आक्षिप्लवागि बरुत्तदॆ. हीगॆ ऎरडु वाक्यवाद पक्षदल्लि मन्त्रवु पूर्त स्वरूप मात्र परमॆन्रुमुळु, उपायमात्रसरमॆन्रुरु, प्रास्यमात्रसर मॆन्रुनु”, योजनात्रयनन्नु मात्र हेळिदुदु सङ्गतवे. प्रास्य परवाद योजनॆयन्तॆ, स्वरूपोपाय परयोजनॆयू, मुञ्चॆ इल्लदॆ, इन्नु मेलॆ प्रास्यवाद स्वरूप ज्ञानवन्नू उपायज्ञ्यानवन्नू उण्टु माडुवुदरिन्द अवू प्राप्यपरवाद्दरिन्द मूरू प्ला त्रस्यकरवॆन्दु हेळुव सम्प्रदायवु युक्ति युक्तवागि तोरुवाग, अदन्नु उपेक्षिसबहुदे ऎन्दरॆ आडक्कॆ सिमाधाननन्न्नु इम्मन्त्रोत्साद्यङ्गळान इत्यादियागि हेळुत्तारॆ. अदागि ई मॆन्त्रदिन्द उत्पन्नगळाद शेषत्व ज्ञ्यानादिगळु मॊदलु प्रास्तगळल्लवाद्दरिन्द ई मन्त्रवु पूर्त प्रास्कनरनॆन्दु हेळिदुदु अन्यपरमु-मन्त्स क जन्यनाद ज्ञानवन्नु मन्त्र प्रतिपाद्य वॆन्दु भ्रमिसि हेळिदुदु. ऎङ्गने ऎन्नि ल”. एकॆन्दरॆ, प्रास्यसरवॆन्दु हेळिदुदु प्रास्यप्रति पादकवॆन्दल्ल शब्ददिन्द उत्काद्यनाद ज्ञानवु शब्दप्रतिपाद्यनल्ल, अल्लवे आनन्तर आष्ताक्षरवन्नु मूरु माक्यगळन्नागि विङ्गडिसि ऐदु योजनॆगळन्नु तिळिसुत्तारॆ. सङ्ग्रहवागि हेळुवुदादरॆ 1) प्रणन नमुस्सगळु “आयव म्, नमः” ऎन्दु स्वरूपसर. “नारायणाय स्क्याम्” ऎम्बुदु पुरुषार्थसर. उपायवु आर्थ. इदु मॊदलनॆय योजनॆ २) “आय्कैन म् ऎन्दु प्रणववु स्वॆरूपपर, द्वितीय तृतीय पदगळु “नारा यणाय नमः” ऎन्दु पुरुषार्थ प्रार्थनापर्न उपायवु आर्थ ऎम्बुदु ऎरडॆनॆय योजनॆ 5, आय्किव म्” ऎन्दु प्रणववु स्वरूससर, “नारायणाय नमः” ऎम्बुदु उपायपर, पुरुषार्थ प्रार्थनॆयु आर्थ. इदु मूरनॆ योजनॆ 4) प्रणववु “आय्कैव म्” ऎन्दरि उपायपर. नम्म नारायणायस्कानु?,, ऎन्दु पुरुषार्थ प्रार्थनासर. स्वरूपवु आर्थ. इदु नाल्कनॆय योजनॆ. 2) क्रमवागि प्रणववु स्वरूससर, नमस्सु उपायपसरृ नारायणाय स्क्याम्, ऎम्बुदु पुरुषार्थ प्रार्थनासर. इदु ऐदनॆय योजनॆ. तिरु मुन्त्रैम्: मून्र्रु वाक्यमान पोदु इत्यादि अष्टा क्षर मन्त्रवु मूरु वाक्य वाद समुयरल्लि 1) ..प्रणव नमस्सुगळल्लि स्वरूपवू, तैतीय . पददल्लि पुरुषार्थवू, श्री मुद्र रहस्यत्रयसारे 912 उपायनु आर्थमादल्, २) स्वरूपमुवा” उपायमुम् शॊल्ल, पुरुषार्थम आर्थनादल् 3) उहायनूुम् पुरुषार्थमुमु*् शॊल्ल, स्वरूहव् आर्थनतादल्» 4) स्वरूपोषाय पुरुषार्थज्गळडैने शाब्दज्गळाहक्कडनदु. प्रथनु योजना ऎज्जने यॆन्सि ८… -2) *“अकाराथा ९यै वस्तमह नुफनुह्यं न, निनहानराणां नित्या नामयन मिति नारायण पदम् । EE कालं सकल महि सर्वत त्र सकला सु वस्था स्वानिस्युर्मुवु सहज कॆ ज्वर्यनिधयंः” ऎन्नि “औनडियी प्र उनमुम् नमस धि म् स्परूतत्तॆ ः शोढिक्करदु. ह त्रान्पुदम् प्रणनत्ति र्दॊस्न स्न तादर्फैक्तॆ पुरस्करित्तु कॊण्डु अध्याडृशनान क्रियाहॆदत्तोडे कूडि सना “र्थ नार्थम्. आस्रोदु आसिष्ट निवृत्ति प्रार्थनै आर्थस्वभावत्ताले वरकृडवदु. द्वयत्तिलुम् हेळल्पट्टु, उपायवु आर्थवागिरुवुदु 2) प्रणनवु स्वरूप परै द्वितीय तृतीय, पदगळु पुरुषार्थ प्रार्थनासरवागिरुवुदु, स्वरूपवु आर्थॆवागिरुनवुदु शि) स्वरूप, उपाय पुरुषार्थगळु क्रमवागि शाब्दगळागिरुवुदु ऎम्ब योजनॆगळु एर्सडुत्तनॆ. ऎङ्गनेऎन्शिल् हेगॆन्दरॆ )अकारार्थाय्किन स्वमहम्-आकार वाच्यनाद काग तनु इदु प्रणवार्थ. अथमह्यन्न म् ऎन्दु ज् अहं नमम, ऎन्दु अन्वयिसि ननगॆ ना शेषभूतनल्ल इदु नमस्सिगॆ अर्थ. नित्या नां नराणां निवहा अयनं यस्येति dn पदं यॆमाह- नित्यराद नरर sia वासस्थानवॆन्दु : नारायण सदवु यारन्नु हेळु त्रजॆयो इदु बहु व्रीहि गर्भवाद वौढ्याभनणगवव अर्थ. अस्मै सकलमहिकालं सकलास्ववस्थासु- सर्वदेश सर्वकाल सर्वावस्थॆ गळल्लियू, मम सहज कैङ्करृनिधय, आनिस्यु- ननगॆ सहजवाद ळु आविर्भविसलि. (इदु. नारायण सदद मेलॆ बन्दिरुन आयॆ” ऎम्ब चतुर्थीविभक्त्यर्थ). ऎन्हिरपदियी ऎम्बन्तॆ प्रणनवू नमस्सू स्वॆरूस वन्नु शोधिसि कॊडुत्तवॆ. मून्रानु” सदमु-नारायॆणायॆ ऎम्ब मूरनॆय पदवु प्रणवदल्लि हेळिद तादथ्यानन्नु पुरस्करिसिकॊण्डु अध्याहैत मानक्रि यापदत्तोडे- शॆ “भवेयर्म” ऎन्दु अध्याहार माडल्पट्ट क्रिया सददॊडनॆ सेरिकॊण्डुपॆरुषार्थ प्रार्थनासर’ ई योजनॆयल्लि नमस्सु स्वरूससरनॆन्दु हेळिरुवुदरिन्द, अनिष्ठ निवृत्तिरूप पुरु षार्थक्कॆ वाचक सदविल्लवल्ल ऎन्दरॆ अदन्नु अप्टोदुअनिष्य निवृत्ति प्रार्थनॆ ऎन्दारम्भिसि तिळिसुत्तारॆ. आदागि आग्य अनिष्ट निवृत्ति प्रार्थनॆयु अर्थस्वजावत्ता ले- अनिष्यनन्नु होगलाडिसिकॊण्डे इष्मप्रास्तियु बरुवुदरिन्द, आर्थवागि वरकृडवदु… एर्पडुत्तदॆ. द्वयत्ति घॆ आष्ट्रश्लोकी 3 918 मूलनुन्य्याधिकारः
- «भवांस्तु सहनॆ देह्या? इत्यादिहळिलुम् शॊल्लंहिकपडिये कैङ्कर्य प्रतिसम्बन्धि युवर् सपत्ति क जान पडियाले इज्लुम् सलस्ष्मीकनान नारायर्ण पूरुट्टा नेनॆ स्रपडि. “नारायणाय? ऎन्नि रविदुक्कु. प्रियासेक्ट्य युण्डाहै यूल् औचितत्ता ले आव यम्? ऎन्रॊरु पदं अध्याहान्यम्. २) “व्य ऎनिला नडिमै शॆय्य वेज्ञु म्? ऎन्राम्. 3) “आडिये याळ् कॊण्डरुळे?ि ऎन्रु म्, 4) “नित्य कङ्करतां प्राथॆयो? ऎनु म्, 5) “नित्य $०करो भवानि? ऎन्रुवर्, इष्टा ब्रर्थनै य्भै प्र योगित्ता र्हळिरे. लुर्म 1) जनास्तु सहनैदाह्या इत्यादि हळॆलुम इत्यादि - श्रीमते “नारा यॆणाय” ऎम्ब द्वयमन्त्रद उत्तर खण्डदल्लियू, नीनु (श्री रामनु) नैदेहियॊडनॆ गिरि प्रदेशगळल्लि रमिसुवाग्य नानु (श्री लक्ष्म जनु) सर्वविध कैङ्कर्यगळन्नु माडुक्ते नॆम्ब वाक्यदल्लियू, हेळुवन्तॆ कैङ्कर्यक्कॆ प्रति सम्बन्धियु लक्ष्म्मीविशिष्टनाग्दरिन्द, अष्ट्राक्षर मन्त्र दल्लिय केवल “नारायण” शब्दवू, लक्ष्मि विशिष्टनाद नारायणनन्नु तिळिसि, सलक्ष्म्मीकनाद नारायणनिगॆ कैङ्कर्यवन्नु माडुववनागुत्तेनॆन्दु अर्थ “नारायणाय” ऎम्बुदक्कॆ क्रियापेक्षॆयु इरुवुदरिन्द, औचित्यदिन्द “भवेयं” ऎम्बुदॊन्दु पदवु अध्याहार माड ल्पडतक्ळ्यद्दु. ई रीतियाद स्थलगळल्लि प्रार्थनावाचि क्रिया पदवन्नु प्रुयोगिस बेकॆम्बुदक्कॆ इ कॊट्ट वन्त्तु आळ्वारुगळ श्री सूक्तिगळन्नु प्रमाणीकरिसुत्तारॆ. अदागि 2) वट्टुवि लानडिमैै इत्यादियागियू 3) अडियेनै अट्टॊण्डरुळे- नन्नन्नु दासनन्नागि स्वीकरिसु ऎन्दू 4) नित्यकिङ्करताम्प्पा ्रार्थयो नित्य फन्तॆर वन्नु प्रार्थिसुत्तेनॆ, ऎन्दू न) नितृ किङ्करो भवानि- नित्य त (नॆ ऎन्दू तॆ! पा र्थना पदवन्नु. प्रयोगिसिद्दारॆ. आ रीतियल्लि “नारायणाय भवेयम* ऎन्दु क्रिया पदवन्नु इल्लि अध्याहार माडिकॊळ्ळु वुदॆन्दु तात्सृर्य. तादथ्क्यम् इत्यादि-प्रणवदल्लि लुप्त चतुर्थियल्लि अवनिगागिये ऎम्ब तादथण्यवु नित्य सिद्दवाद्दरिन्दलू अदन्नु प्रार्थिसबेकिल्ल वाद्दरिन्दल्कू शेषश्वरूप सम्बन्ध्लॆ स्तरूसवु स्रणनदल्लि हेळल्पडुवुदरिन्दलू, इदर फलनागि “समुद्रेगोष्ट दमुस्ति”- (विस्तार वाद सॆमुद्रॆ प्रदेशदल्लि गोष्ट द-हसुविनॆ कालष्टु स्थळवू अडगिदॆ) ऎण्डु हेळुवन्तॆ, (1) : भवांस्तु सहवैणॆ-ह्या गिरिसानुषु अपं सर्वं करिष्का वु जाग्रत तः स्वपत आक्ट ति स्वावियु रामजच ०द्प्पः नल्लि बु बॆट्टि द शप्पलु प्रदेशगळल्लि जुगररागियू pe « - 8 तॆ श्चते॥ आ रावॆ. (2-31-27) र्थिसुव श्लोक, ऎलॆ रामचन्द्र स्वामिये । तावु वैदेहियॊडनॆ सियू विहरिसुव वाग. नानु निम्मि ब्ब रिगू सर्वविध क्कॆ ०कर्य गळनु ६) :ओटिऎल् सालवॊल्लाम. उडसाय् मन्नि, व्वंविलावडिमै शॆय्कवेण्डुम् नाम् । त्मॆ936रलरुवित्तिरुवेङ्गडत्तु ऎ्ट9ल्कॊळ्शोदि ऎन्दै तन्द क तन्दैक्के ॥ तिरुवायाम्मोॊळई (3-3-1) तिरुवेङ्गडवॆम्ब ग् क ०1३2 बॆट्टदल्लिरुव स् सफ न नन्नॆ pe सव ऎद बन्धुविगॆ, ८ ऎल्ला जु कालदल्लियू स हा जतॆयेये > इद्दु निर्दोषवा *.0तर ल २र वन्नु नावु माडबेक्कु । श्रीमद्रहस्यत्रयसारे 914 तादर्थ्क्यम् नित्य सिद्ध माजै याले आशासिकृवेण्णा म्र यालुम्, इस ळैम्बन्ध स्वरूपम् प्रणवत्तिले कॊल्लुफैयसा म्, इर्दिफलमाय् “समुद्र ke श्र दमस्ति? ऎन्नु, मा प्पा (ले पुरुषार्थ्न्तरज्ञ भ्र यिल्लाम् विळाक्सा ल्रै क्फॊण्णि स्का र परिपूर्णब्रहा नुभव सकीना हरूपमान क्रै जृरै मे, ऒ/गिनिल् कालति र्” पडिये इच्टु अपेक्रिक्क ष् डओरदु. अत्र boos स्वानमिलाभावसायिनी । स्वामिप्रयोजना पेक्लाप्य तस्प्सा_नन्द हेतुका ॥85/ उन्नॆ यॆङ्कप्बि क्सु म् कै ज्र रै 3 नान् पॆरनेणु मॆन्रा लुवक्, ऎन्नॆ २युडिमै कॊण्डु नेयुहक्क न मॆन्रा डॆ इरवरुक्कुम् प क्रियॊजनम्’ सिद्ध म्
- त्रॆ हा षड्गु हाढ्यञ्च द्वि धान्नम् हरिकीर्तितम् ।
त्र गुण. मन्न ० ‘बदा ना नित का मथेतरर्त? । नन्लिर सड्डु नाढ्यमान अन्न मानदु ? भगवदु णानुभनम् - अदडियाह नरुहिर
पुरुषार्थान्तरगळन्नैॆ इ विळाक्कु लै क्फॊण्डिरुक्कर- व्यासिसिकॊण्डिरुन अन्दकॆ तॆन्सल्लि” अडगिसि कॊण्डिरुव, परिपूर्णब्रह्मानुभव परीवाहवाद कैङ्कर्यवु “ऒ ।0विल्कालनॆम्ब पदिकदल्लि हेळिरुवन्तॆ इल्लि असेक्षिसल्पडुत्तॆदॆ. ।
हीगॆ स्वलाभासेकॆयू, स्वानियॆ प्रयोजनापेक्षॆयू ऒन्दागिरुवुदरिन्द सरस्रॆयो जनक्कॆ भङ्गविल्ल. स्वानन्दक्कू कॊरतॆयिल्लनॆन्दु, अत्रॆस्टलाभाषेक्षापि ऎन्दारम्भिसि तिळिसुत्तारॆ. अदागि अत्र- श्र पुरुषार्थदल्लि स्वलाभापेक्षासि- तनगॆ लाभदल्लि असेक्षॆयू सा मिलाभावसइ यिनी- स्वामियाद भगवन्तनिगॆ लाभवागि पर्यवसान हॊन्दुत्तदॆ. स्वामि प्रयोजना पेक्ता- यग प्रयोजनदल्लि अपेक्षॆयू अतः - अदरिन्दले, स्वानन्दुहेतुका… तनगॆ भगवदनुभवरूप आनन्दवन्नु कारणवागि हॊन्दिदॆ
इदन्नु उन्नॆ ,ऊहसप्पि कम् इत्यादि आरम्भिसि तावे व्याख्यान माडुत्तारॆ. अदागि निन्नन्नु सन्तोषसडिसबेकॆम्ब कैङ्कर्यवन्नु नानु हॊन्दबेकॆम्ब प्रार्थनॆयू, नन्नन्नु दासनन्मागि अङ्गीकरिसि नीनं सन्तोष पडबेकॆन्दु हेळिदरू इब्बरिगू प्रयोजनवु सिद्द.
कैङ्कर्यवु, भगवदनुभवपरीवाहवादद्दु. आक्षेप समाधानगळु
क्रै गुण्य ंषडु णाढ्यञ्चॆ इत्यादि- त्रैगुण ०. सत्वर जस्तनोनुयॆवाद प्रकृति मय ४ वा-द्वु. सड्डु हाध्स्यं.. ज्ञ्यानबलैश्चर्य नीर्य शक्ति जा षाड्गुण्य सरिपूर्णनाद भग वदनुभव. ऎन्दु, ‘व्वधान्न ंसरिकीर्तितन- अन्नव २3% प्रसारवागि हेळल्पट्टिदॆ त्रैगुण्य मन्न ० बद्धानां-.त्रिगुणात्म] कवाद प्रकृति विकारवाद ह बद्ध जीवरिगॆ ‘भोग्यवु. इतरे सानुथेतरत् - मुक्तरिगॆ षड्लुणाढ्यवाद भगवदनम्भवरूपवाद अन्नवु भोग्य; ऎन्दु हेळुव षडु णाढ्ल्यमान अन्नमानदु भगनद्लु णानुभवम्… आरुगुणगळिन्द कूडिद अन्नवु
(1) अक्ष्मीशन्त्र
915 मूलनुन्राधिकारः
भोग्यतमक्कॆ जृर्यनिशेषज ळाहॆवुमाम्. 2)” भोगमात्रु स्याम्युलिण्ञा च्च”, ऎन्नि रसडिये मुक्त दक्कि यल् ‘परनुसाम्यं भोगक्तिलुवु् ज्ञानत्ति लुम् आहैॆयार्, अप्पॊ €दुम् स बन्धियतान BRE त्तु क्ळु म इदिन् फलनान क्रै ५ रृत्तु कम् निरोध निम् ।
मुमुक्षु दशैैयिलुम्, मुक्त दश्रॆ यिलुम्. उण्णान अहङ्ग्रहवत शरीरात्म भाव त्ताले ऎन्रु भाष्यादिहळिले समर्थितमाजैॆ याले, इव हङ्ग्र हॆम् सारार्थ्यकाष्ठॆ 4 अदियाह वन्न ‘दिके*
इप्प डि मुक क दश्सॆयिल् वरुम् कॆ ज्वर म्, स्व तः प्रा प्लैमाय्, द्व न्द्व दुःख कहितवसॆय् निरन्हरमांयं् अनिच्छि न रसमायितुक्कु म्. मॊमुन्सुदक्कि खाल् च यं
भगवन्तनन्नू अनन गुणगळन्नू अनुभविसुवुदु. अदडियाह- इत्यादि - आ भगवदनु भववु परिवहिसि तन्मूलक उण्टागुव भोग्यतमगळाद कैङ्कर्य विशेषगळू सडु णाढ्यवाद अन्नवागबहुदु.
मुक्तनिगॆ भगनन्तनॊडनॆ परम साम्यवु उण्टागुवुदरिन्द शेषत्चवू तन्मूलक कैङ्कर्य वू हेगॆ समुञ्जसवागुत्तदडॆ. ऎन्दक्कॆ 2) “भोगमात्रसा म्यलिङ्गाच्ह ५, ऎन्दारम्भिसि, समा धानवन्नु हेळुत्तारॆ आदागि मुक्तनिगॆ उण्टागुव ५. । भोगदल्लियू तन्मूलक आनन्ददल्लियू, एर्पडुवुदरिन्द, स्वरूसानुबन्धियाद शेषत्वक्कू इदर फलवाद कैङ्कर्यक्कू निकोधविल्ल.
मुमनुविगॆ “अहं नारायणाय किङ्करो भवेयं* ऎम्ब स प्रार्थनादशॆयल्लि एर्पॆडुव “आहं” ऎम्ब अनुसन्धानवू, मङ्क्तनिगॆ ौअहॆमन्नं”, “आहॆम्ब्रह्मास्मि” ऎन्दु अनुभव दशॆयल्लि बरुवु “अहॆ” ऎम्ब अनुसन्धानवू, अहङ्कार मूलकवादद्दे ? ऎम्ब सन्देहवन्नु
'मुमुुश्सुदकशै यिलुमु्? ऎन्दारम्भिसि परिहरिसुत्तारॆ. अदागि मुमुक्सुदशॆ यल्लू. मुक्तदशॆयल्लू ye जहॆङ्ग्रहॆवु शरीरात्मभान. निबन्धननॆन्दं भाष्यादिगळल्लि "समु र्थितवाद्धरिन्द, इन्वहॆङ्ग्रहॆनु-अहॆं ऎम्ब अनुसकभानशि पारार्थ काष्ट यडियाह- भगवद धीनवॆम्ब शेषत्वद कड कारणवागि कॊण्डु उण्टादद्दु. इप्पडि मुक कैदशैयिल्... इत्यादि हीगॆ मुक्त दशॆयल्लि लब्कवागुव कैङ्कर्यवु स्वतः प्रास्तवागि, अन्दरॆ सुकृत विशेष रूप उपाधि. प्रयुक्त नल्लि, द्वन्द्व रहितमाय्- शीतोष्ण सुख दुःखादि स गळिल्लदॆ, निरन्तठमाय्- निद्भादिगळिन्द विच्छ 'पविल्लद, अननच्छिन्न कसमाय त्् अपरिमित राय वाग्मि इरुक्कु च्. इरुत्त दॆ. नुम्सन्दशैयिल्ल इत्यादि मुमुक्षुदशॆयल्लि . स्वयं... प्रयोजनवागि. माडुव कैङ्कर्यवु सुकृत विशेष, उहाधिकमाय्- कारणवागि द्वन्द्वतिति क्षायुक्तमार्म-शीतो ष्ट, सुख- दु;ःखाडि-:: ड न्द्वगळिन्द कूडिदुदागियॊ, अदन्नु. सॆहिसिकॊण्डिरुवुदागियू निद्रादिगळिन्द. अन्तॆरितमाम- विजि €दिसल्प टृवुगळागियू, अनचि न रसमायिरुक्कुम्-सरि उष नानाना 2) ब्रह्मसूत्र 4-4-21 मूलमन्राधिकारः 916 प्रयोजन माहप्पण्णुम् कैज्छरैम्, सुकृत विशेषोषानिकमाय्, द्वन्द्वतितिक्ता युक्तमाय्, निद्रादिहळाले अन्तरितमाय्, अवच्छॆन्न रसमायिरुक्कुव्. कैजृर्यातिरिक्त व्यासारेषु कर्तव्य निभागमाह. इजु इर्व कॆ ै जृर्यम्मोोयप्पण्णु म् व्यापारज्ञ ळिल् भगवदाजॆ A प्फॊरु न्दा दवै यॆला मेजीनुमॊरुप्र तिकूल फलत्तॆ खक्ळूडुक्कु म्. भगवदनुज्ञा तज्ञळान काम्यबि ळिल् स्त र्ग पश्वाद रन ि ळानवैैयॆल्ला मतोकरॊष दुष्टज्ञुळान अनुकूलाभा सज्ञुळ क्कॊडुत्तु अमु शित्रा ले बाधकज्ञळाम्. आहैयाले मुत्त )ुवुक्कु,त्रॆ न र्ति कां स स्यजेद्ध राट् ऎनि रपडिये प्र योजनान्तर हेतुक्क्ळ्ळ निट्टु py तत्व जा स् ब ल यम् भगनद्भागवत समृ दि ) य्ययुनु त्रॆ तॆ च्छै यञ्ज्या म्म ज्ज स भॆगनद्द, मज py साधनमाह वनुषि स जॆय् देयॆसम् बन्धकज्ज ळल्ला नौयाले उचितमान कैज्यर्य कोटियिले शेर्न्टु किडकुम्. भगवत्तॆ 4०कर्यस्य भागवत पर्यन्तत्व निन्त्युसपादयन्ति, प्रजवत्तिक्लॊन्न भगवच्छेषत्वम्,नमस्सिले औचित्यरूपमानवत्यन्तपारार्थ्यपारतन्त्र्यज्गळ् मित सन्तोष जनकगळागि परिमित प्रीतियिन्द कूडिदुदागिरुत्तदॆ. इङ्गिवन् इत्यादि-ई बद्ददॆशॆयल्लि इननु कैण्ठर्यवल्लदॆ माडुव नित्यनैमित्तिक भिन्नवाद शास्त्रदॊडनॆ हॊन्दिकॊळ्ळदॆ इरुवुवॆल्ला आन्दरॆ शास्त्रनिषिद्धवाद व्यापारगळॆल्ला, यावुदादरॊन्दु प्रतिकूल फलवन्नु कॊडुत्तवॆ. भगवडुनुच्चातङ्गळा नन्त्यादि-िहिद्द गळल्लजि’ भगऔदसुट ्लतगळागि, स्वर्ग पशु ऐश्वर्यादिगळन्नु कॊडुव ps अनेक दोष दुष्कगळाद अनुकूलाभासगळन्नूू कॊट्टु आरूपदल्लि बाधकगळागिरुत्त आहै याल् इत्यादि श्च रिन्द मुमक्षवु त्रैवर्गि घात् इत्यादि. त्रिवर्गगळाद Miu पुरुषार्थगळन्नु अन्दरॆ प्रयोजनान्तश गळन्नु कॊडुव कर्मगळन्नु बिट्टु “तत्साद भक्तिज्ञानाभ्याम्फलमन्यत् कदाचन।नयाजचीत् पुरृ पोविष्णुं याचनान्म शृति ढुवमे » ऎम्ब ’ वचनड प्रकार, भगवद्ध क्ति, तत्वज्ञानगळन्नु बिट्टु जीकि यावु फलगळन्नू विष्णु विनल्लि याचिसबारदु. याचिसिदरॆ निश्चयवागि नष्कनागि होगुत्तानॆ. . आन्दरॆ भगवदनुभव परिवाह कैङ्कर्यवन्नु पडॆयदॆ अर्थकावा ‘प्रवणनागि अदरल्लिये मग्ननागि, भगवन्तनन्नु पडॆदु शाश्वतवाद आनन्दनन्नु अनुभविसदवनागि आगु त्तानॆ. अद्दरिन्द भक्ति तत्व ज्ञानगळन्नू भगवद्भागव समृद्धियन्नू उद्देशिसि माडुव काम्कुनाद भगवद्भर्मगळु आन्दरॆ भगनत्सन्निधियल्लि माडुव अर्चनॆ प्रदक्षिण प्रणाम, मालाकरण, दीपारोनण, नन्दन स्तुति कीर्तनादिगळ्ळु, साधनवागि अनुष्किसल्पट्टाग्यू बन्धक गळ्लुदी इरुवुदरिन्द. उचितवाद कैङ्कर्यकोटयल्लि सेरिकॊळ्ळुत्तवॆ. भगनत्सै ैङ्कर्यवु भागवत कैङ्कर्य सर्यन्तवादन्नु. प्रजवत्तिर्चॊन्न इत्यादि. स्रणवदल्लि हेळिद भॆगवच्छेषत्ववु नमस्सिनल्लि ओचित्यरूपवाद अत्यन्तपार तन्त्र ,पारार्थ्यगळु कारणनागि यथास्रमाण तदीय पर्यन्तवागि निल्लुवुदरिन्द “नारायणाय? 917 श्रीमद्रहॆस्यत्रयसारे आडियाह यथाप्रमाणम् तदीय पर्यन्तमाय निरैयाले “नारायणाय? ऎन्सिरनिडत्ति ल् अनेक्षिक्किर भगवत्तॆ हैर्यवयव् तदीय पर्यन्तम्. 1) हु मद्भ क्र भक्तेषु प्रि i; रच ्यढिकाभवेत् तस्मान्म! द्भ थॆ “का तॆ Ae विशेषतः ।? 2) तस्माद्वि सु प्र सादाय न्हॆष्ण र्ना परिशोषयोत् ॥ प्र साद महो निष्ठ स सॆ नै 5 स्यान्न संशयः ।” इत्या नॆहळिलु मिव्वर्थं सिद्ध ह 3) “सर्वं परवशं दुःखम् इत्या दिहळ तनकु, प्रा प्र मल्लाद क्षुद्र निषयत्ति ले कर ,मूलमाह वरुहिर पारवश्य 0 दुःखकारण मॆस्सि “रन. ‘धिगनद्या सवत विषयत्ति ल् ‘हारतनॆ ्र्यीम् आता भिमानानुगुण पुरुषार्थ व्यवस्थॆ प्रियाले निरतिशय प्रीति कारणम् तदीयपद निनक्षितमाह. इब “तदीयरॆन्निरदु तदीयत्च्स व्यवसाय रस मण्डैयवर् हळ्ळॆ. २ऎ कहाटिय र ऒप ऎम्बल्लि) २3 नक्रिस स भगनत्सै ैङ्कर्यवू तदीय सप ु रैन्तॆवादद ऎ 2) मुमुव क्षभक्तेषु इत्यागि२) तस्मा! दि ऎष्टु प्प प्रसादाय इत्यादिगळल्लियू भॆगवन्तनिगॆ क- ह हः प्रीतियिरुवुद रिन्द फौ न्रीतियन्नु सम्पादिसि कॊळ्ळबेकादरॆ,निष्णु भक्तरन्नु तृस्तिसडिसबेक्कु ऎन्दु मेलॆ हेळिद अर्थवु सिक्क- 4) सर्वं परवशं दुःखं सववापवुगते त्र. दुःखकर, ऎन्दु हेळु वुदु तनगॆ प्रास्तनल्लद क्लरिद्रॆविषयगळल्लि कर्म मूलवागि बरुव पारनश्यवु दुःखक्कॆ कारण भूतगळु ऎन्दु अर्थ. भगवद्भागवतविषयत्तिल् इत्यादि- भगवद्धागवत विषयदल्लि पार तॆन्त्र रूप आत्माभिमानानुगुण पुरुषार्थ व्यवस्थॆयु, आन्नॆम्भोज्यं मनुष्याणां अमृतन्तु दिवौकसाम् । श्वसगू विट्तृणाहारौ सन्तो दास्यैक जीवनाः॥ अन्नवु मनुष्यरिगॆ भोग्यवु. देवतॆगळिगॆ अन्भुतवु भोग्य. नायिगॆ अमेध्यवु भोग्यवु. पशुगळिगॆ हुल्लु भोग्य. सत्सुरुषरिगॆ भगवद्भागनत दास्यवे भोग्य. अदे जीवन) ऎम्ब प्रैमाणानुसार, फथिरतिशयवाद प्रीतिगॆ कारणवु. तदीयर”’ ऎम्बुदर अर्थ इङ्गुतदीयरॆन्निरदु इत्यादि- इल्लि तदीयॆरु ऎन्दु हेळुवुदु तदीयत्व-भगनद्भाग वत द्यास्यदल्लि, व्यनसायरसमुडैयवर्हळ्ळै- तीरा ऒनवाद बुद्धियिन्द रुचियुळ कवरन्नु तिळिसुत्तदॆ. अदागि जीवात्मकरॆल्लरू भगवन्तनिगॆ शेष भूताद्द रिन्द्क भगनच्चि (षभूत कता परर कैङ्कर्यवु प्रार्थनीयवल्लवॆन्दु तिळिसलु, तदीयत्व व्यवसाय रसवुळ्ळ वरॆन्दु- तदीयरृ आ ब/त्केसर, आ शेषत्व व्यवसायदल्लि रुचियुळ्ळ वरु ऎन्दु विशेषवागि निरूपिसिरुवुदक्कॆ अनन्तर नारायणन कैङ्कर्यवु असेक्षितवादरॆ, विशेषणीभूतरागि नारशब्दक्कॆ विषय भूतराद भागवत कैङ्कर्यवू “विशिष्टान्वयिनः निशेषणेस्यन्वय.” ऎम्ब न्यायदिन्द अपेक्षितवागि मूलमन्राधिकारः 918 नारब्लळाले विशिष्टनान नारायणनैस्पत्त कैङ्कर्यत्तै असेक्तिक्कुन्फोदु निशेषण मान नारज ळ्ळैप्पत्त त कैज्मार रम् आसपेक्षिप्प दामॆन्नु निडम्, न्य्यायसिद्दमाहैयालॆ. इजके( तदीय कैज्मर म् “सिद्धि क्लिरजॆन्रु” शिलर् शॊल्लुवर्हळ्. इप्पडि निशेषत्व मे प्रयोजकमाना इल्, नार शबा रल फैंसुम्, भगवद्दॆ €षिहॆ हळ्ळॆयुवु् पशा ्रदिहळ्ळि युम् पत्त कैज्ञर्या सेक्ष पण्णि त्रा म्. सरपतिय्छ प्प त्रॆ क्लैङ्कर्यत्तॆ अपेक्षित्तानॆन्राल् नरक्कि प्प त्र कैङ्कर्यन् ओीस्रॆम् आह. दाप्पॊ (के इङ्गुव न्या यमात्र त्र्याल् नारङ्गॆळैप्पत्त त कैङ्कर्या पेस्रॆ 4 सिद्धि यादु. SEs प्र माण मुखत्ता “ठे स नांयिनु डैय अभिमॆतन् कॆय्य अपेश्विक्कि रा नाहैयाले अननुक्कु ग यतमरायिरु क्किर शेषत्तज्ञानमण्डैेय अनन्य प्रॆयोजनरैप्पत्त कैङ्कर्यव.* असेश्रितमामित्तनै. अनुभावृतैयिलुमु् नारशब्दार्थमान सर्रमुम् प्रनिष्टमामॆन्रुमिडनुंवम् सिद्धि सुवुदिल्लवे ऎन्दु कॆलनरु हेळुवुदन्नु अनुवदिसि, इदे न्यायनन्मनलम्बिसि डेनतान्तर कैङ्कर्यवू सिद्धि सुत्तदॆ. ऎम्ब जोद्यक्कॆ प्रमाण बलदिन्द बाधकवन्नु नारङ्गळालेविशिष्टनान ऎन्दारम्भिसि तिळिसुत्तारॆ. अदागि नारगळॊडनॆ कूडिद नारायणनिगॆ कैङ्कर्य वन्नु माडलु अपेक्षिसुवाग्य विशेषण भूतराद : नारगळन्नु कुरितू कृङ्कर्यवु आपेक्तिसल्प्र ट्विदागुत्तदॆ ऎन्दृ कॆलवरु हेळुत्तारॆ. इप्पडि विशेषणत्वनो इत्यादि हीगॆ भगवद्बागवत शेषत्व ज्ञानदल्लि रुचि उण्टागदॆ केवल विशेषणत्ववे प्रयोजकवादक्कॆ नारशब्बार्थगळागि इल्लि विवक्षितराद ब्रह्मादि देवतॆगळन्नू भगवद्देषिगळन्नू सश्वादिगळन्मू कुरितु कैङ्कर्यासेक्षॆयन्नु माडिदन्तागुत्तदॆ. नरपतिय्यैिप्प ट्रि इत्यादि नरस सतियन्नु उद्देशिसि कैङ्कर्यनन्न्ट अन्दरॆ सेनॆयन्नु आपेक्षिसुत्तानॆन्दक्कॆ, विशेषण भूतराद नररन्नु कुरितु कैङ्कर्यवु असेक्तितवागदिरृ वन्तॆ, इल्लियू “विशिसा न्वैयिन?”, ऎन्दारम्भिसुव न्यायवु व्याप्ति शून्यवाद्दरिन्द, न्याय्कॆ मात्रदिन्द प्रमाणगळिगॆ विरोधवागि नररन्नु कुरितु कैङ्कर्यासेक्षॆयु सिद्दि सुवुदिल्ल. आनपिन्फु- हीगॆ व्यवस्थॆयु एर्पट्टरुवुदरिन्द प्रमाण बलदिन्द स्वाविीिय अभिमतवन्नु मारलु असेक्षिसुत्तानाद्दरिन्द, अवनिगॆ प्रियतमरागि शेषत्वज्ञा कनवुळ्ळॆ अनन्य स्रयोजनरनु कुरितु कैङ्करृवु अपेक्षितवागुत्तदॆयष्टे. हागादरॆ श्रीपतिय करुवु अनेक्षितवागि विशेषणभूतळाद लक्ष्मिय कैण्ठरृवु असेक्षितवल्ल वॆन्दु, हेळलु अवकाशवागुत्तदॆ. ऎम्बुदु पुनश्चोद्य. इदक्कॆ समाधानवेनॆन्दरॆॆ ऎल्लि विशेषणान्वयदल्लि बाधकविदॆयो, साधकवु इल्लवो अल्लि विशिष्ठा न्वयिगॆ विशेषणान्विय नियनुवु त्याज्य. आद्दरिन्दले बाधकगळिरुवाग न्यायमात्र त्ताल्’ ऎन्दु केवल न्यायदिन्द प्रमाण विरोध र्थगळन्नु साधिसकूडदु, ऎम्बुदु वाक्य तात र्य. लक्ष्मि विशिष्ट नारायणनिगॆ क्रैङ्कर्यवु उद्दॆ ऎ श्यवॆम्बुदरि द्वय मन्त्रद Ap खण्डदल्लियू “भवांस्तु सहनैदेह्या” इत्यादि प्रमाणगळिन्दलू सिद्धवु. इल्लि प्रमाण विरोधविल्लदिरुवुदरिन्द, मेलॆ हेळिद न्यायक्कू एनू राध. उभय विभूति विशिष्टनाद भगवन्तनन्नु अनुभविसुवाग निशेषणी भूत विभूतिगू, अनुभाव्यतॆयु सिद्धनल्लवने ऎन्दरॆ आसुभान्यतैयिलुवु् ऎन्दारम्भिसि स्का निसुत्तारॆ. अदागि नारशब्दार्थगळाद ‘जीतना जेतनगळॆल्लवू अनाभाव्यतॆयल्लि प्रनिष्टगळु, अन्दकॆ उभयविभूति 919 श्रीमद्रहस्यत्रॆयसारे प्रमाणबलत्ताले वन्हदत्तनै इप्पडि तिरुमस्त्रति शल् वाक्यत्र त्रयॆत्तिले इरण्णुवाक म् स्वरूप परमाय्, ऒरुवा कृष् पुरुषार्थ सरनाहयोजित्रदु. माकैत्र यपस्से दि तीययोजना
- इज्लुनस्रिक्ले प्रजनम् स्वर जा हृ नमस्सिले अनिष्ट निवृत्ति प्रार्थनॆ यायॆ्, अनिष्ट सृ ननर त्ताल् ह! पुरुषार्थत्तॆ 4 “नारायणायस्साम्न ऎनु कणिशिक्टिरदाहवुमान्. इन्नमग्साक्सुवत् इपृडि द्वयत्तिल् नमस्सु कु प्रोले निरोधि निवृत्ति प्रार्थनैयिले मा रै मौन येजना निकीषमुन्, ।) *प्रजवोदित तच्छॆ €ष भावोहं निजकर भिः । अहज्यारन जड ऎभ्या नम्भिभूतोष्य तः हरवर् । तच्छेषत्वा नु सन्धान पूर्त तच्छॆ (ह न त्रि i भूयास मित्यवखुं भावं व न्यनक्ति नम नित्यद; ॥? निन्रु भट्सिर् नित्य त्तिले प्रदर्शितम्. मा मा वम अनिरान् दनन» आर् वा निन अ त! विशिष,वाद परब्रह नन्नु अनुभविसुत्तानॆम्बुद्र्य प्रनाणबलत्ता, ले- “सर्नंह पश्यः पश्यति? ऎम्ब प्रमाण बलदिन्द एर्पडुत्तदॆ. इप्पडि तिरुमुन्त्रत्रिल् इत्यादि-हीगॆ अष्ट्राक्षरमन्त्रॆ वाव दल्लि मूरु वाक्यगळल्लि ऎरडु वाक्यगळु सरूस परवागि, स वाक्यवु पुरुषार्थ प 6 परवागि योजिसल्प ट्टु. इङ्गनन्रिक्टे इत्यादि - हीगल्लडॆ प्रणववु स्वरूप परवागि, नमस्सु अनिष्ठ निवृत्ति प्रार्थनॆयागि, अनिष्ट निवृत्तिय उण्टादरॆ बरुव पुरुषार्थवन्नु “नारायणाय स्यां? ऎन्दु इष्टप्रास्ति प्रार्थनापरवागि गणिसुत्तदॆ, ऎन्दू हेळबहुदु. ह 1111 इत्यादि- ई ननुस्सिगू हीगॆ द्वय मन्त्रदल्लि हेळिगुन नम शब्दद हागॆ विरोधिनिवृत्ति प्रार्थनॆयल्लि ताश्पर्यवाद योजना चा 1) प्रणवोदि तच्छॆ ष- इत्यादियागि नराशरभट्व र नित्य ग्रन्थदल्लि प्रदर्शितवु. आदागि प्रणवदल्लि हेळल्फट्टि ( भगवन्तनिगॆ) शेष भाववुळ्ळ ह नवि ऎन्दु प्रणव स्वरूप परवागि व्याख्यानिसल्पट्टि त । निजकर्मभिः अहङ्कार इ त्यादि- इदक्कॆ मॊदलु नन्न पापद निमित्तॆवागि नानु, नन्नदु) ऎम्ब आहङ्कार ममकारगळिन्द त वागिद्द िग्यू अत; परम् इन्नु मेलॆ, अदर निवृत्तिय एर्पट्ट नन्तर- इदु अनिष्ट निवृत्ति प्रार्थनॆ. तच्चेषत्वानुसन्धान इत्यादि - भगवन्तनिगॆ तेषभूतनु ऎम्ब सालॆ न अवनिगॆ शेष वृत्तियन्नु माडुववनागि, आगुत्तेनॆ. तृतीय परवु इष्ट प प्रार्थना परवॆम्बुदु इल्ल सूचित. ई श्लोकगळु मोलॆ हेळिद ऎरडनॆयो जनॆयनन्नु तिळि SSS
- भट्टर नित्यम्. प्रणवदल्लि हेळिरुवन्तॆ,- दासनाद नानु भगवन्तनिगॆ ’ शेषभूतनु. तानु इल्लिय तनक नन्न कर्मगळ फलवाद अहङ्कार ममकारगळिगॆ अधीननागिद्दॆ, इन्नु मेलॆ भगवन्तनिगॆ शेषभूतनॆ न्द अनासन्धान माडिकॊण्डु, अवनिगॆ कैङ्कर्यवन्नु’ माडुववनागुत्तेनॆ, ऎम्ब अर्थवन्नु नमः पदवु प्रकाशपडिसुत्तदॆ,डा, . मूलनमुन्राधिकारः 920 । आहैयाले “अहं न मनु स्याम्? ऎन्रादल्, “न मम किञ्चित्सा $3 “ ऎन्रादल्, वाक्यान्वयमाय*, इत्ताले (२ “अस्य जीवात्मनोनाद्यनिद्यासञ्चित पुण्यसापरूपकर्म प्रवाह हेतुक ब्रह्मादि सुरनरतिर्यक्स्मावरात्मक चतुर्विध देह प्रवेशकृत तत्तदात्माभि मान जनित-अनर्जनीय भन भय विध्वंसनायॆ”? ऎन्रुम्,(२) सपॊय् निन्र ज्ञा नमव पॊल्लाव्फॊ क्कु म/;२क्कुडम्बुम्” ऎन्रुम् शॊल्लुहिर अविदाकर्म तदुभय वासनारुचि ई सुत्तॆवॆ. ऎम्बुदु आचार्यर अभिप्राय, आहैयाले इत्यादि. आद्दरिन्द “अहं नमनु स्यां नानु स्वतॆन्त्रनल्ल (इदु अहङ्कार निवृत्ति प्रार्थना वाक्य) ऎन्दू, नमम किञ्चित् स्यात्” यावुदू ननगॆ अधीनवल्ल, (इदु मनुकार निवृत्ति प्रार्थना वाक्य) ऎन्दू, ऎरडु पद गळन्नु अध्याहार माडि वाक्यगळिगॆ अन्वयवु उण्टागि “अस्यजीवात्मनः इत्यादि. ई जीवनिगॆ अनादियाद अविद्यॆयिन्द सम्पादिसल्पट्ट पुण्य पास रूपकर्मप्र्वाहद निमित्तवागि ब्रह्मादि जेव्य मनुष्य तिर्यक् (प्राणि वर्ग) स्थानरात्मकवाद नाल्कु विध देहगळल्लि प्रवेशदिन्द” उण्टबाद आयाया देहवे आत्मा ऎम्ब अभिमानदिन्द उण्टाद्क बिडलागद संसारवॆम्ब भयवन्नु होगलाडिसलु, ऎन्दॊ, (इदरिन्द सहेतुकवागियॊ सकार्यवागियू उण्टाद अहङ्कार निवृत्ति प्रार्थना प्रकारवु हेळल्पट्टितु.) ति; पॊय्निन्र ज्ञानमुम*् इत्यादि
- अस्कजीवात्मन; अनाद्य विद्या सञ्चित प्रण्म पापरूप कर्मप्रवाह हेतुक, ब्रह्मादिसुरनरतिर स्थावरात्मक चतुर्विध देह प्रवेश कृत तत्तदात्माभिमान जनित, अवर्जनीय भवभय प्रध्वंसनाय, देह तिरिक्तात्मस्वरूप तत्सभाव तदन्त्यर्मामि परमात्म स्वरूप तत्स्वभाव तदुपासन तत्सलभूत आत्म स्वरूपाऎर्भाव पूर्वकानवधिकातिशयानन्द ब्रह्मानु भव ज्ञापने प्रवृत्तंहि वेदान्तवाक्कजातम्, “तत्वमसि” आत्यादिकम्, वेदार्थ सङ्ग्रहॆः-अनादियाद अविदैॆयन्द जीवनिगॆ प्रण्यपापरूप कर्मगळु ऒनिसुत्तव, ई कर्म प्रवाहदिन्द देव मनुष्य, प्राणिवर्ग, मर बॆट्ट मॊदलाद नाल्कु विधवादॆ शरीरगळल्लि जीवनु प्रवेशिसुत्तानॆ. अदरिन्दागि अवनृ देहात्मूभिमानियागुत्तानॆ,’ अ देहवे तानु ऎन्दु तिळियुत्तानॆन्दर्थ. अदर निमित्तवागि बिडिसिकॊळ्ळलागद संसार भयवन्नुळ्ळवनागुत्तान्कॆ ई संसार भयवन्नु नाशमाडलु देहक्किन्तलू आत्म स्वरूप स्वभावगळु बेरॆ अवन उपासनॆ, अदर फलरूपवाद आत्म स्वरूपाविर्भाव पूर्वकवागि निरतिशयानन्द रूपवाद ब्रह्मानुभव, इवुगळन्नु तिळिसलु तत्वमसि इत्यादि वेदान्त वाक्कगळं हॊरटिवॆ.
- पॊयनिन्छ्रळानमुम् पॊल्लावॊटp क्कुमट्रुक्कुडम्बुम्, इन्नि न्रनीर्मॆ स इनियामुारामै. उयिरळिप्सान् । ऎन्टिन्ने योनियुमायर् पिरन्दाय् इमैयोर्तलैवा मॆय्निन्रु केट्टरुळाय्, अडियेन्शॆय्कुं विणप्पमे ॥ अस्थिरवाद शरीरदल्लि. स्थिरवाद निरुपाधिक ममत्व ज्ञानवू, (आत्माभिमानभ्रम) देहात्माभिमानदिन्द उण्टाद दुराचारवू, तन्नि मित्तवाद रजस्तमोगुणगळिन्द कूडिद शरीरवू, इन्तह स्व भाववन्नु इन्नु मेलॆ पडॆयदॆ इरुवन्तॆ, जीवरन्नु कापाडलु ऎष्टु विधवाद अवतारगळन्नॆ त्तीद्दि €या, नित्य सूरिगळ निर्वाहकने नन्न प्रार्थनॆयन्नु, स्थिरवागि निन्तुकॊण्डु केळि अनुग्रहिसु, तिरुविरुत्त- 1 921 श्रीमद्रहस्यत्रॆयसारे प्रकृति सम्बन्धादिरूपॆमान सर्वानिष्टवुु मत्यन्वम् निवृत्तमाह वेणुमॆन्रपेक्षित्त दायिट्रु .इप्पडि अनिष्ट निनृत्ति शय्यॆ. प्रार्थित्ता ताल् “स्ट स्रासि,य्छयपेक्षिकृ कू घ्: 4) आसम्पद्यानिर्भान सॆ ेनशब्दा त्” ऎन्नु न्, (5) “यथा न क्रियते ज्योत्का मलप्रक्षाळना न्मणे॥। शि 4% दोसप ्रिागान्न ज्ञान मात नः क क्रियते तथा! यथोदपान करणात क्रियते न जलाम्बरवु्!। सिबेन नीयते व्यक्तिं असतस्सम्भवः कुतः। तथा हेयगुणध्वंसात् अनभोधादयो गुणाः! प्रकाश्य स्ते नजन्यन्ते नित्या एवात नो हिते ऎन्रुम् शॊल्लुहिर पडिये इष्टस्राप्ति ताने वारादो ? नॆन्स्टिल्, अस्थिरवाद शरीरदल्लि स्थिरवाद आत्माभिमान भ्र भैम जा कनवू देहात्माभिमान कृत गराचार वू, शन्निमित्तवाद रजस्त, मो रूप ग शङ्कु- निन्नत्तवागलु-इदरिन्द सका सा ममकार निवृत्ति प्रार्थना प्रकारवु हेळल्पट्टिकु. हीगॆ अनाद्य विद्यॆ, अदरिन्द पुण्यसास रूप कर्म नट इनॆरडुगळ वासना, वासनॆयिन्द प्राकृत विषयगळल्लि रुचि, अदरिन्दागि प्रकृति सम्बन्ध शब्ददिन्द देह प्राप्ति, कर्म परम्परॆगळु, हेळल्पडुत्तवॆ एतॆद्रूसवाद सर्वानिष्टगळू शा ेषवागि निन त्रवागबेकॆन्दु आपेक्षिसिदन्तॆ आयितु. अनिष्ट निवृत्ति प्रार्थनॆयु इष्ट हा स्तियन्नु ताने कॊडुत्तदॆयादरू प्रत्येकवागि अदन्नु असेस्तिसुवुदक्कॆ कारण. ु शृब्ददिन्द अनिष्ट पाळ प्रार्थिसिदरॆ तृतीय. पददिन्द इष्ट प्रासि, यन्नु. प्रत्येकवागि अपेक्तिसबेके. अनिष्टवु निनृत्तवादकॆ इष्टॆव स्वतः प्रास्तवागुत्तदॆ ऎन्दल्लवे स्पमाणगळु हेळुत्तॆनॆ, ऎन्दर शङ्किसि इष्ट प्रास्तियु “सतः प्राप्तवादरू आदर प्रार्थनॆयू अवश्यकवॆम्बुदन्नु दृष्टान्त सामॆ- इप्पडि अनिष्ट निवृत्तिय ऎन्दारम्भिसि उपपादिसुत्तारॆ; अदागि हीगॆ अनिष्ट निवृत्तियन्नु प्राथि’सिदकॆ इन्न प पान यन्न्नु अपेक्षिस ’ बेके ? सम्पद्यानिर्भाव्यस्वेन शब्द त्… जीवात्मनु सरञ्ज्योतिस्सन्नु हॊन्दि स्वस्तरूसद आविर्भाननन्नु न पडॆयुत्तानॆ - ऎन्दू 5) यथानकि क्रियकेज्योत्स्न्ना इत्यादि-रत्नद कॊळॆयु होगुवन्तॆ तॊळॆदरॆ, रत्नद स्काभानि्वाद प्रकाशवु आवि भावियन्ति तोडि दरॆ ऒळगिरुव नीरू, अवकाशवू ताने आविर्भविसुवन्तॆयू जीवनिगॆ हेय गुणद सम्बन्ध गळु तॊलगिदरॆ, जा ्लनादिगुणगळु स्वतः स्रकाशिसुत्तवॆ, हॊसदागि उण्टु माडल्प डुवुदिल्ल- ऎन्दु हेळुनन्तॆयू, इष्ट प्राप्ति इ तानागिये उम्बागुवुदिल्लवने ऎन्दु केळिदक्कॆ. (4) ब्रह्मसूत्र 4-4-1 5) विष्णुधर्म (104-55-56-57) ॥ आ (्ग मूलमन्राधिकारः 922 स्वतस्सार्हं यथाभागं, पुत्रः पितुरपेक्षते । सासराध स्तथा दासः कैज्यर्यं परमात्मनः । तन् अपराधत्तुले स्वतः प्राप्तत्तॆ । इन्नु किडक्किर निनन् ऎन् कूरु नान् पॆरुवे जुम्, अदर्क्साह ऎन् अपराधत्तै स्फॊ िरुत्तरुळॆ नेणुनॆन्रु अपेक्तिक्टॆ यिल्निरोधनिछ्लै. इत्ताल् प्रतिबन्धक निवृत्तियिल् माणिकृत्तिरॊळियुव५् 1) इच्छात एव तव विश्वसदार्थ सत्ता” ऎन्निरपडिये नियतैयान ईश्वरेच्छैयाले नरम्बु मापोलॆ इज्ञान स्वाभाविकमान ज्ञा न निकासादिहळ् सहजकारुण रूपैयान ईश्वरीच्छॆ पयााल्ने वरुहिरन वॆन्रिनिडनु” तोत्तुहिरदु, ‘स्वतःस्वार्हं इत्यादि पुत्रनु तनगॆ जन्मसिद्दवागि सेरबेकाद दायभागवन्नु हेगॆ तण्डॆय सकाशदिन्द आसेक्षिसुत्तानो, हागॆये दास्यवृत्त्यर्हनाद जीवनु अपराधदिन्द कूडिद्दन नागिद्दरिन्द, परमात्म कैङ्कर्यवन्नु अपेक्षिसुत्तानॆ. ऎन्दु हेळुनेतॆ, तन्न आनाद्यसराध दिन्द स्वतः प्रास्तवाद क्रैङ्कर्य पर्यन्तॆनाद भॆगनदनुभनरूप पुरुषार्थनन्नु कळॆदुकॊण्डि रुव जीवनु, ऎन् कूरु… नन्न भागवन्नु नानु नडॆयबेकु आदक्कागि नन्न असराधगळन्नु क्षमिसि अनुग्रहिसॆन्दु भगवन्तनल्लि अपेक्षिसुवुदु विरोधवागलारदु. दास भूतनाद ई आत्मसिगॆ असिष्टव्र निनृत्तवादरू, इवनु. अपकाधियागिरुवुदरिन्द कैङ्कर्य पर्यन्त भगवदनु भनरूसवाद इष्टवन्नु भगवन्तनु कॊडलु, तानु पडॆय बेकाद्दरिन्द “ नारायणाय भवेयं” ऎन्दु इष्ट प्रार्थनॆयू प्रत्येकवागि माडल्पडबेकॆन्दु तात्पर्य. इत्ताल् इत्यादि -स्वतस्सिद्धवाद भगवत्यॆ उृकर्यवु भगवन्तॆन इच्छॆयिन्द उण्टागुत्तदॆ. ऎम्बुद -रिन्द प्रतिबन्धक निवृत्ति यिल* इत्यादि-. प्रतिबन्धकद निवृत्तियिन्द माणिक्यद प्रकाशवू, 6) इच्छ्यात एव तन विश्वपदार्थ सत्ता-भगनन्तन सङ्कल्पदिन्दले समस्त पदार्थगळ इरुविकॆयु निर्पटि दॆ, ऎन्दु हेळिरुनन्तॆ आतु विषयद स्वाभाविकवाद ज्ञ्यानविकासादिगळनि सहज . कारुण्य रूसवाद ईश्वरन. इच्छॆयिन्द बरुत्तवॆ ऎम्बुदु. तिळियल्पडुत्तदॆ. अदागि स्वाभाविक ज्ञान निकास . कार्यवाद भगवत्य्वैङ्क रैवु सानराधियाद जीननिगॆ स्वासेक्षॆयिन्द उण्टाद भगनदिच्छॆयिन्द बरबेकॆन्दु कारिकॆयिन्दॆ उपपादिसल्पट्ट रीतियल्लू दृष्टान्तवागि. हेळिद माणिक्यद स्वाभाविकवाद प्रभॆय प्रसर रणवू भगवन्तन सहज कारुण्य रूस इच्छाधीनवॆन्दु. प्रमाणगळु हेळुवुदरिन्दलू जीवनिगॆ कैङ्कर्य हेतु भूतॆवाद ज्ञान प्रसरणवु ईश्वरन सहज कारुण्य रूसवाद इच्छॆयिन्द बरुत्तदॆ ऎन्दु तोचुवुदरिन्द, तादृश इच्छा सिद्धिगोस्फर इष्ट प्रार्थनॆयु अनश्यनॆन्दु आचार्यर अभिप्राय. (5) विष्णुधर्म 104-55-57 6) वैकुण्ठस्तव 36 928 श्रीनुद्रॆहस्यत्रयसारे अनिष्ट निवृत्तीष्ट स्राप्तॊ कपु पुनरुक्ति माशङ्क्य परिहरति. आनालुम् भानान्नराभान पक्षश्तिल् सर्वा निष्ट निवृत्ति ताने इष्टप्राप्ति फि यायिरुकृ तनित्त्टु च्टॊन्नाल् ब्रनरुक्ति नारोडो 2; अविद्या “निन त्रिरेन हि मोक्तः ऎनु ठी भाप ह अरुळिच्चॆ य्दिऐरो वॆस्मिल् विकमेनव स्व रूपॆ ५ परीणच निरूपितवंर् । इप्प प्राप्ति रिषृस ; निपृश्ति शॆ ति कीर 3ते 1971 ऒन्रु तन्नॆ ये स्व रूपत्ता बुष् प्रतियोगिया लुम् निराहित्तु प्रयोजन निशेषाभि । सरे पिरियॆच्यॊल्लक डव दायिरुक्ट वन्. संसार दशैपिल् ऒरु प्रतिकूल निवृत्ति प्रकूलान्र रमायूम् अनुकूल प्रशिकूलोभय निनृत्ति यायुमिरुक्कु वा; इळ सग्व प्रतिकाल. निवृत्तियाहैयाले मेल् मुं क्स तिसुकालने यार आनालुम इत्यादि- हीगॆ अनिष्ट निवृत्तियू इष्ट प्रास्तियॊ प्रार्थि ९सल्पडजेकॆन्दु fe] ळि भावान्तराभ- न पक्षत्तिल्ल. भूतलदल्लिरुव घटाभाववु भूतलवे. अल्लदॆ बेकियल्ल 1) QL क्स घटिदल्लिरुव कार्न्ट्स्याभान-सप्किल्लनिरुवुदु शौक्स्य्यस्वरूपवेनएिनह बेर २ रयल्लवॆम्बुद २ pi र्मोत्तर ‘मीमांसकर सक्ष. नैयायिकरु अभाववन्नु प्रत्येकवाद पदार्थबन्दु हेळु त्तारॆ. इदन्नु ऒप्पदॆ ऒन्दु वस्तुविन अभाववे मत्तॊन्दु वस्तुविन भावऎम्बुदु भावान्तरा भाविगळ मतॆ. ई पक्षदल्लि सर्वानिष्टनिवृत्तिये इष्ट प्राप्तियागिरुवाग्य अन्दरॆ ज्ञ्यान सङ्कोचनॆन्नुण्टु माडुव आविद्यारुचि वासना प्रकृति सॆम्बन्धादिरूस सर्वानिष्क निवृत्तिये परिपूर्ण ब्रह्मानु भवात्मक ज्ञान विकासरूप इष्ट प्रास्तियागिरुवाग्य तनित्तु च्हॊ न्हाल्- इष्टप्रान्य्य निष्ट निवृतप्तिगळन्नु बेकि बेरॆयागि न्य पुनरुक्ति दोषवु उण्टागुवुदिल्लवे 1) “अनिद्यानिनृत्तिरेवहिमोक्षः* अविद्यानिवृत्तियी परिपूर्ण ब्रह्मानुभनरूस मोक्ष वॆन्दु भाष्यकाररू कृसॆ माडि हेळिल्लवे त इदक्कॆ समाधानवन्नु एकमेन स्वरूपेण ऎन्दारम्भिसि A कॆ अदागि एकनोनस्व्तरूपेण ऒन्दु वस्तुवे स्वस्तरू 7दिन्द निरूपितवागि इष्ट पास्तियिन्दू, परेणच- प्रतियोगियिन्दलू (ऎल्ला वस्तुवू स्वेतर भिन्नवाद्दरिन्द, आ इतर वसु ऎ, प्रप्र्तियोगि), निरूपितवुनिरूपितवागि अनिस्टस्थ निवृत्ति त्तिक्च्रेति-अनिष्ट निवृत्ति जू कीर्त ते हेळल्पडुत्तदॆ. इदन्नु तावे विवरिसुत्तारॆ. gu ओततन्सैयेॆ इत्यादि- ऒन्दु सदार्थवन्ने स्वरूसदिन्दल्कू प्रॆतियोगियिन्दलू निरूपिसि, प्रयोजन विशॆ"षाभि सॆन्धियिन्द बिडिसि हेळलागुत्तदॆ. संसारदकैयिल् इत्यादि- सॆंसारदशॆयल्लि ऒन्दु प्रतिकूल निन्नॆत्तियॆ प्रु 8कूलान्तरवागियू, अनुकजल प्रतिकूल उभय निवृत्तियागियू न इदक्कॆ दृष्ट्रां वागि, पापिष्ठनाद ऒब्ब रोगिगॆ मरणदिन्द ऒन्दु प्रतिकूलवु निवृ ऎजिवादरू, नरक प्रास्तियिन्द नुत्तॊ पोषकियागि भारैॆयु आनुकूलवागिद्दरू, अनुकूल. प्रतिकूल उभय निवृत्तियागि. सर्यवसिसुत्त ३ ०५ प्रतिकूलवु एर्सडुत्तदॆ. ऒब्बनिगॆ कुटुम्ब दुष्ट स्वभावदिन्द कूडिद्दरॆ अवळ निन्फत्तियु त्तदॆ. इङ्गु- मोक्षद दतॆयल्लि, सर्वप्रतिकूल TERI. ERI (1) श्रीभाष्कल घु पूर्वपक्कॆ. । टट ट् ् ्््स ats AN । ब (्ग मूलमन्राधिकारः 924 निवृत्ति इत्यादि- सर्व प्रतिकूलगळ निवृत्तियाद्दरिन्द, अनन्तर ऎल्ला कालदल्लियू, आनुकूलवे आगिरुत्तदॆ. आहैयाल् इत्यादि-आद्दरिन्द पूर्वावस्थॆ बयिसुडै यॆ इत्यादि… संसारद दशॆयॆल्लॆल्ला आत्यॆन्त प्रति कूलवागिरुवुदरिन्द, अदु अनिस्ट बक कॆनिनलानुकूल रूपैयान इत्यादि केवल अनुकूल रूपवाद इत्त रावस्थॆ य इष्टॆ तमत्त्वनन्नु तिय पडिसुवुदक्टोस्सर आदरातिशयदिन्द अनिष्ट निवृ तियन्न्मू इष्ट. प्राप्तियॆन्नू बेरॆ जागॆ अपेक्तिसुवुदु. भावान्तराभावावादिय सक्षदल्लू भगनन्निग्रहरूसनाद अनिष्ट निवृत्ति भगवत्स )सादरूप (भाव) वागिये पर्यवसिसुत्तदॆ. भॆगवन्नि ग्रहादि निवृति त्रियुवु स भगवन्तन निग्रहरूपवे मॊदलाद अनिष्टगळ निनृत्तियॊ, जीवन वा स्स ननिकासादि रूप इष्ट प्रास्तियू बेकॆ बेरॆयाद्दरिङ्ग, हिरियन पेक्षिक्किरराहवुमाम्.. निङ्गॆडिस आपेक्षिसुवु st भाविसबहुदु, आग पौनरुक, $वु- बरुवुदिल्ल. नाहितराडन पक्तदल्लि भॆगनन्निग्रहॆद ` फिवृत्ति रूपवाद भाववू जीवन ज्ञान विकास कैङ्कर्यादि रूप भावान्तरवागियॆ! आगुवु दिल्लवे ऎन्दरॆ, जीवन ज्ञ्यान विकासवु” भॆगनन्निग्रहॆ कार्यवाद, ज्ञान सङ्कोचद निनृत्तिरूस वाद्दरिन्द कारणवाद नग्न हद निवृत्ति Mair ऎन्दु ज्ञा नसङ्कोटचादिहळॆक्टु ऎन्दा रम्भिसि आनुग्रहिसुत्तारॆ. आदागि ज्ञानसङ्कोचादिगळिगॆ हेतुवाद भगनन्निग्रहादिगळ निवृत्ति यू निग्रह फलवाद ज्ञ्यान सङ्कोचादिगळ निवृत्तियाद ज्ञ्यान विकास कैङ्कर्यादिगळू जीकॆ याद्दरिन्द निंयवपेश्षिक्क -निङ्गडिसि अपेक्षिसुवुदु, कुरैयिल्लॆ *यिठे.. बाधकविल्लवल्लने. हीगॆ निग्रह निवृत्ति पा र्थनॆयु ज्ञ्ञानविकासरूप इष्ट प्रार्थना रूपवागदिग्दरू सर्वानिस्ट निवृत्ति प्रार्थनॆयन्नु माडिदरॆ ब्या निग्रह निनृत्तिरूस भगवक्चसादरूकवागि, निग्रहकार्यवाद ज्ञ्यान सङ्कोच रूसवाद अनिष्ट निनृत्रिरूसवाद ज्ञ्यानविकासवागियू आगिरुवुदरिन्द जा विकास रूपवादॆ इष्ट स्या ‘अधिकनल्लने तॆ मॊदलु हेळिद अनिस्कृ निवृत्ति Pik इष्ट प्रान्तियू rep ऎम्ब सक्षनन्नॆनलम्बिसि प्रार्थना द्वयक्कॆ प्रयोजनवन्नु, सर्वानिष । निवृत्तिपिरन्दाल्- ऎन्दारम्भिसि निरूपिसुत्तारॆ. अदागि सर्वानिष्टगळ निवृत्तियु उण्टादरॆ पाषाणकल्पत्वादि मतांसर शङ्कॆयु बारदे इरलू, भगवत्नास्तियु इन्द्रादि सद प्राप्तिय हागॆ दुःख सम्बन्धॆविल्लदुडिम्बुदन्नु तिळियसडिसुवुदरल्लि तात्परृदिन्दलू रुक्ळुम् ; आहै याल् पूर्हावसॆ ओयिनसुडै यॆ अनिष्ट तमॆत्वत्तॆ यं म्, केवलानुकूल रूपॆ यान उत्त रावस्थॆ यानुड्कयॆ इष्ट तमुत्त. त्तॆ यन् तोत्तु विकैॆ क्या ह, आदरातिशयॆत्ता ती नीयु आपेक्षिक्किरदु. “भगवन्न ग्र हानि निनृत्तियुम्म् जीवनुडि- य जा श्लननिकासा दि हळुमु, नेराज्यॆयारे सिरिय जि कङ्कवि सार्क् ज्ञान स सहो चादिहळुक्कु जेना भगवन्नि ग्र हादिहळुडै य निव श्रियुम् निग्रह सलमान जा न सङ्कोचादिसळुजै य निवृ ति २ यान जा विकास क जृर्यादिहळुवू नेरु पट्ट वै याज याले पिरिय असेक्रि घॆ ‘श्राक्कीयिल्लॆ यिके. सर्याथिष्ट निवृत्ति पिरन्माल् पाषाण कल्प त्हादि मतास्तर शङ्कै वारामैक्क्ळ्या हवुवु् भगवता पि यर् इन्ना दि प्राप्ति यिर्फॊ इट दुः ‘खसम्बन्धन् इल्लै ऎन्रु तोत्तु वित्त ैयिल् तात्पर्यत्ता ता सत्तु चॊ धौहिरडाहवुमाम्. कहा रर राळ इय रकुवर. 925 श्रीमद्रहस्यत्रयसारे इप्पडि स्वरूपमम्म् पुरुषार्थ पा २िर्थनमुम् शाब सिमानाल्, इप्पु रुषार्थ तुळ्ळु सदन शास्त्रविहितमान TE भरन्यास सर्यन्त नाहवकिञ्च ननुश्छु अनिष्ट निवृत्ति यॆ] च्हॊल्लुहिर नमस्सिले आर्थमाह अनुसन्थधेयवु, वाक्यत्रयपस्से तृतीय योजना
- इप्पुरुषाथ- प्रार्थनै इच्छामात्रमायिरुक्कैयस्रिक्के गोप्त त्ववरणरू सैयाहैयाले शेष मुसल त माहवुमाम्. अप्टोदु तिरुमन्रमः स्वरूपो पाय प्रधान मायिरुक्कुम्. अयन शब्दत्तिल् करणव्यत्पति शियाले स रनुडैय ऊपायत्तवमुम् सिद्धिक्कुम्. विङ्गडिसि हेळुवुदागि स्वीकरिसबहुदु- अदागि आत्मानिगॆ सर्वा निष्ट निनृत्तियु एर्पट्टरॆ आवनु पाषाणक्कॆ सदृशनागि सुख दुःखविल्लदॆ इरुत्ता नॆम्बुदु नैयायिक मत. हागॆये सर्वानिस्ट्र निवृत्तियन्नु मात्र प्रार्थिसिदरॆ प्रसन्ननिगॆ ब्रह्मानुभव कैङ्कर्यादिगळु इल्लदॆ पाषाण कल्प तपु प्रार्थितवागबागदॆन्दु, इष्ट प्रार्थनॆयु सुसॆङ्गतवॆन्दु तात्सर्य- अथिष्टृ निवृत्ति प्रार्थनॆयिल्लदे इष्टवाद भगवश्भ्राप्र्य्यादि मात्रवु प्रार्थिसल्पट्टकॆ अदु इन्द्रादि पद प्राप्तिय हागॆ अनिष्ट मिश्रवागि अभि शबलितवागि इल्लदॆ इरलु, अनिष्ठ निवृत्तियू बेरॆयागि प्रार्थिसल्पडुत्तदॆ ऎन्दु भान, प्रणववु स्वरॊूससरवागियू,नमु8िऎम्बुदुअविष्कनिवृत्तिरूसवागियॊ “नारायणायस्साम् ऎम्बु दु इष्ट प्राप्तिय प्रा र्थनारूपवागियू हेळल्पडुव ई योजनॆयल्लि इष्ट पाप्तिगॆ साधनवाद उपायवु लब्धवागलुदारि एनु ऎन्दरॆ इप्पडिस्टरूपमुम*ऎन्दारम्भिसि अनुग्रहिसुत्तारॆ.आदागि हीगॆ स्वरूपवू पुरुषार्थ प्रार्थनॆयू शाब्दवादक्कॆ ई पुरुषार्थक्कॆ साधनवागि शास्त्र विहितवाद . साध्योपायवू, भरन्यास सर्यन्तवागि, अकिञ्चननुक्कु अनिष्ट निवृत्तियै च्हॊल्लरि हिर नमन्सि ले. नमस्सिन “म?कारदल्ल अकिञ्चनत्वाधिकारवु निवक्षितवाद्वरिन्द अनिष्ट निव्फत्तियॆन्न्सु हेळुव नमस्सि नल्लिये. : अकिञ्चन साध्यवाद भरन्यास रूपोपायवू. आर्थमाहननु सन्धे यनु”. आर्थिकवागि आनुसन्धिसल्पडुत्तजॆ.. ऎन्दु तात्पर्य.
- अनन्तर मूरु वाक्यवॆम्ब पक्षदल्लि स्वकूपोपाय परवाद योजनान्तरवन्नु इप सरुषार्थ प्रार्थनॆ ऎन्दारम्भिसि 7: रॆ. अदागि ननगॆ आनिष्ट निवृत्तियि एर्पडबेकु, इष्ट ग यु बेकु ऎम्बअभिप्राय मात्रॆवल्लदॆनारायणायकिङ्किरस्स्यार्म?ऎन्दु कैङ्कर्य हॆण प्रर्थनॆयु आन्तठः रक्षकत्व प्रार्थनॆयागि गोस्त लतॆ परण रूपवागि ह सर्यवसान सोड हिं, शेषम* आत्म निक्षेस रूपवाद आङ्गियू अदर अङ्गगळू, उसलक्षित माहनुमाम्-उसलक्षितगळाग “बहुदु- गोप्त ऎत्तु. वरणवन्नु हेळिद मात्रदिन्द ’ अजहत् सार्थ लक्षणॆयिन्द अङ्गाङ्गि समुदायॆरूप नाथ ेपायवु हेळल्पट्ट तॆन्दर्थ. अफ्टॊ ीदु इत्यादि- आग अजहत्स्वार्थ लक्षणॆयिन्द ओघ शाब्दवादरॆ, Rr त्रवु स्न स्वरूपोनाय प्रधानवागिरुत्तॆजि. आयन शब्दति ओल् इत्यादि - आयन शब्ददल्लि करण न्य भुव ईश्वरन उपायवु सिद्धि सुत्तदॆ. । A (अ न अ टट ल ले लऔ अच रलल ल्ि. लल ल ली ं*“* ो.ॊीेे ल््षट् SN ज् इसिल तॆ जति ऎटि मञ्ज युट चट 6 “pp मूल मन्त्राधिकारः 926 वाक्रश्रय पक्षदल्लि ऐदनॆय योजनॆ. आनन्तर वाक्रत्रय पक्षदल्लि मूरु पदगळू क्रमवागि स्वरूप, उपाय, पुरुषार्थ परवॆम्ब योजनॆयन्नु; इत्तिरु मन्त्रत्तिल् ऎन्दारम्भिसि तिळिसुत्तारॆ. अदागि ई अष्टाक्षर मन्त्रदल्लि स्वरूप, उपाय्क पुरुषार्थगळु मूरू क्रमवागि हेळॆल्बडु 3नॆ. अप्पोदु इत्यादि- आग स्रणववु स्वरूपपर्य नमस्सु उपायॆसक्क नारायणाय ऎम्ब शेषवु पुरुषार्थ प्रार्थनासर. ई योजनॆये प्रधानवादद्दु. अचार्य सार्व भौनुरिगॆ हॆयग्रीव निन्द साक्षात्तागि ४ पदेशनादाबॆन्दु आनर कुमाररिन्द आनुग्रहिसल्पट्टदॆ. लोकाचार्यरुगळु श्रीमन्निगमान्त मुहादेशिकरवर सकाशदिन्द श्री भाष्यवन्नु कालक्षेप. माडिदरॆन्दू आ अवसरदल्लि उपजीशिसल्पट्टि ई योजनॆयन्ने तम्म ग्रन्थदल्लियॊ’ आदरिसिद्दारॆन्दू सम्प्रॆ दायज्ञर मातु. मेलू अष्टाक्षरद ध्यान श्लोकवाद “सव्यं पादं प्रसार्य” ऎम्बुदू आचार्य सार्वभौनु प्रणीतवॆम्बादु सङ्कल्प सूर्योदयदिन्द व्यक्त. हागॆये अवर कुमार राद नरद गुरुगळिन्द हेळल्ब ट्टिजि, हीगॆ - हयॆग्रीवोसदिस्टुवाद ई अर्थवन्नु “ इहॆ मूल मन्त्र सम्पृतम्”, ऎन्दारम्भिसुवॆ ई अधिकारारम्भ श्लोकदल्लि आचार्यरु ““कश्लि त् ऎम्ब पददिन्द तम्मन्ने निनूसिसिकॊ-डु, ऎल्ला यो जनॆग गिन्तलू मेलाददु ऎन्दुनिरूसिसुत्ता रॆ. इम्मून्रिन् निरिनॆल्फूम् इत्यादि. ई स्वरूपोषाय पुरुषार्थगळ निस्तारगळन्नु अध्या त्मशास्त्रङ्गळ्ळॆ क्यॊण्डु– श्री भाष्यादि नेदान्त शास्त्रगळन्नु अध्ययन माडि तिळुवागि अरितु इल्लि अनुसन्धेयवु. वाक्यत्रयपस्से तुरीय योजना. ह केचित्तु चरमुश्लोके द्वये चोक्तक्रमादिह । भरन्यासपरं तारं शेषं फलसरं विदुः 1881 अथ वाकृत्रय प्ले सञ्चनु योजनानाह,
- इत्तिरुमन्रत्तिल् स्वरूपोसाय पुरुषार्थज्ञळ् मुखान्रुवक् अडैने शाब्द मान्रोदु, प्रणवम् स्वरूपसरम्, नमस्सु उपाय परवर शेषम् पुरुषार्थ प्रार्थॆनापरमे. इम्मून्रिन्विरिनॆल्लाम्म अध्यात्म शास कज ळ्ळॆ क्कॊट्णु तॆळिन्नु इजक्नी अनुसन्धेयॆम्. हार अनन्तर वाक्यत्रयॆ पक्षदल्लि, प्रणनवु उपाय परनॆन्दू, ननुश्यब्धवु अनिष्ट निवृत्ति परनॆन्दू नारायॆणायॆ स्यान् ऎन्दु इष्ट प्राप्ति सरनॆन्दू कारिकॆयिन्द सङ्ग्रहिसुत्तारॆ. आदागि केचित्तु इत्यादि कॆलवु आचार्यरुगळु चरमश्लोकदल्लि पूर्वार्थवु उपायपरवागियू उत्त्रार्थवु फॆलसरनागिय्यू द्वय मन्त्रदल्लि पूर्व खुडषवु उपायसरवागियू उत्तरखण्डवु फलसरवागियू हेळल्पट्ट रीतियल्लि तारं-प्रणनवु, भरन्याससरं-भरन्यास परवागियू- शेषम्फल परं विदुः “नमः’शृब्दवू “नारायणाय” ऎम्ब शब्दवू, फलपरन्निदुः-फलवन्नु तिळिसुवुदागियू निश्चयिसिरुत्तारॆ. 927 श्रीमद्रहस्य त्रयसारे इनॆ श योजनैळक्ळु नेदान्त शास्त्रत्ति ल् तत्तोपाय पुरुषार्थज्गळ्ळॆ निरूपित्त क्रम त्रॊ (डु शेर्त्तियुण्डु. ऎज्जने ऎन्निल् ? मुदल् इरण्णु अध्यायत्ता ले सरावं तत्व कैत्तॆळिवित्तु, तृ तीयॆत्ता ले अधिकार परिकरज्नळोडे ऊडिन उपायम् शॊल्लि, चतुर्थत्ता ले लव् शॊल्लियिरे शारीरक शास्त्र म् तलैकृट्टंर्र- अज मुदल् इरॆण्णु आध्या यत्ति र्लॊ न्न सरावरतत्व स्वरूसमुम्् नान्गामध्यायत्ति रॊ न्न फलमम् स्पतन्त्र प्र पृपति, निस ‘नुक्कुम् तुल्यम्. मून्रामध्यायत्तिल् वैराग्य पादत्तिलुवक्, उभयलिज्ञ पादत्तिलुव् शॊन्न संसार दोसवमुव् शरण्यनुडैय हेय प्रत्यनीक कला हैक तानत्तवनुुम् मुमङ्क्सुवान इवनक्टु अनश्यम् ज्लातव्यन्. मून्रावं् पादत्ति ल् उसायॆमाहचॊ न निन्न उपा सना भेदज ळ्ळ अनत्तु क्सु अधिकारिहळाननर् हळ अनुष्ठि फ् न कृडवर् हळ्. अकिञ्चना न आधि कारि नकु अवत्तिन “रन मृक्नण्न्नु 1) “नानाशब्दादि. भेदातः? 2) “विकल्र्रूलनिशिष्ट फलत्वात्’ ऎस्सि र । आधिकरणज्ज ळिर् चॊन्नशट्टि छैयिले. निद्यान्तर म्यावृत्तनाय्, अव्व कॊडुक्टुम् “नो त्रैक्कॊडुक्कुवण्डत्ति ल् निरसेश्समुमान न्यासत्तॆ यीपत्तकृडवन्” इन्द योजनै क्ट इत्यादि. ई योजनिगॆ वेदान्त शास्त्रगळल्लि तत्वहित पुरुषार्थ गळन्नु निरूपिसिद क्रमदॊडनॆ शेर्रियुण्डु - RS. नङ्गनेयॆन्निल् हेगॆन्दरॆ श्री भाष्यरल्लि मुदलिरण्ड ध्यायता, ले-इत्यादि मॊदलनॆय अध्यायदल्लि परतत्ववाद ब्रह्म स्परूसवू ऎरडने अध्यायदल्लि मूरने पाददल्लि अवर तत्ववाद जीन स्वरूपवू निरूपित. त्र कीयत्ताले इत्यादि-मूरने अध्यायदल्लि अधिकार, अङ्गगळिन्द कूडिद उपाय नु हेळि चतुर्थत्ताले इत्यादि… नाल्कने अध्यायदल्लि फलवन्नु हेळि शारीरकशास्त्रं तलॆ कट्टिट्टु. श्री भाष्यवु - निगमिसल्पट्टदॆ. अङ्गुमुदलिरण्डु इत्यादि- आल्लि मॊदलॆरडु अध्यायगळल्लि हेळिद सरावरतत्व स्वरूपवू नाल्कने आध्यायदल्लि हेळिद फलवू, स्वतन्त्र प्रपत्ति निष्ठनिगू सम. मून्राम् अध्यायत्तिल्, इत्यादि-मूरनॆ अध्यायदल्लि वैराग्य पाददल्लियू ऊभय लिङ्ग पाददल्लियू. . हेळिद. संसार- दोषवू, शरण्यन - हेयप्प ्रत्यनीक कल्याणगुणैैक. तानत्तवू मुमक्षुवाद इवनु अवश्यवागि तिळियबेकादवु. मून्रा म् पाद त्रिलु सायमाहच्चॊ न इत्ता ्यदिमूरने पाददल्लि उपायवागि हेळिद उपासना “बेडगळन्नु अवलक्कि अधिकारिगळादवरु स ऒसतक्कद्दु. अकिञ्चननाद अधिकारितनक्कु इत्यादि. अकिञ्चनाधि कारियाद तनगॆ आ भक्तियोगादिगळन्नु अनुष्ठिसलु श्रमवॆम्बुदन्नु तिळिदु !) नाना शब्दादि भेदात् 2) ओळल्फो-विशिष्ट फॆलत्वात्, ऎम्ब आधिकरणगळल्लि हेळिद रीतियल्लि निद्यान्तर गळिन्द बेरॆयागि अवुगळु कॊडुन मोक्षवन्नु कॊडुव विषयदल्लि निरनेकोपायॆवाद न्यासविद्यॆयनस्स्बि : अवलम्बिस. कुदरि… आदागि “नाना . शब्दादि भेदाते” ऎम्ब सूत्रॆदल्लि. न्यासविद्यॆयू अन्तर्गत. “ध्यांयीत’ “प्रसद्येत : ऎम्ब शब्बजेदवु : इरुत्तदॆ याद्दरिन्द्क क मूलमन्त्राधिकारॆः 928 नान्लाम् पादत्तिर् चॊन्न नर्णाश्रम धर्मज्नळ्ळॆ उपासननिर्ष्य 3) “सहकारि. त्तेनच, ऎन्सिरपडिये विद्यासरिकर माह अनुस्मिक्कुम्. स्वतन्त्र प्रपत्ति निर्षृ्य 4) विहित त्वाच्ता श्रम कर्मापि?िऎन्सिरनडिये भगवदाज्ञासिद्धमॆन्रु स्वयम्प्रयोजनमाह अनुसन्धि काम्. इप्पडियाहैयिनाल् शारीङ्कत्तिर् चॊन्न स्वरूपोपाय पुरुषार्थज्गळ् ऎल्लाम् फ्री मदस्टाक्टरान्तस्कज्ञळ्. इदिलर्थ पञ्चकादिहळ् किडक्किर नहुस्पॆल्लाम् क्रि शॊन्कोन््. । एकवाक्यत्वादि पक्षोक्ष, दशप्रकार्रा बुद्धि सौकर्यायानुनर्द निगनुयति. “पुडि तिरुमस्तैन् एकवाक्यमान सोमु गसायसरनॆन्रुम्, नृत्तिपकनॆस्रुनु्. वाक्यद्वयनतासपोदु, स्वरूसपरमॆन्रुम५्, अन्वय वृतिरेक मुखेन समर्पण पर मॆन्रुव्, पुरुषार्थ प्रार्थना परमॆन्रुम्, नाक्यत्रयमानपोदु, मुदलिरण्णु पदनंवर् स्वरूपसरनाय् नेल्पदन् पुरुषार्थ प्रार्थनासरमॆन्रुम्, प्रणनम् स्वरूस्परनायर् मेलिरण्णु सदमन्नक् अनिष्टनिनृत्ति इष्टप्राप्ति प्रार्थना परनॆन्रुम् इक्टट्टिळ्ळॆयिले स्रफॆम पदम् स्वरूपपरनाय् मोलिरण्णु सॆदमुम् विद्याभेदवन्नु आं१(करिसबेकु. अदन्नु अल्लगळॆदु. सर्ववू उपासनात्मक भक्तिनिद्यॆयिन्दं पेळलागुवुदिल्लवॆन्दु तात्पर्य. ऎल्ला विद्यॆगळू ऒन्दे फलवन्नु कॊडुत्तनॆयाद्दरिन्द्य अधिकारा नतगुणवागि यावुदादरू ऒन्दु विद्यॆयन्नु अनुष्टिसिदरॆ साकु. नान्लानु पादत्ति ल् चॊन्न इत्यादि- मूरने आध्यायॆद नाल्कने पाददल्लि हेळिरुव वर्णाश्रम धर्नुगळन्नु उपासन निष्कनु 8) “सहळारित्रेनच” निन्दु हेळिरुवन्तॆ विद्यॆगॆ परिकर-आङ्गवागि अनुस्मिसबेकु. स्वतन्त्रप्रसत्तिनिष्ठस् इत्यादि -स्वतॆन्त्र प्रपत्तिनिष्टनु. 4) “निहितत्वाच्ह आश्रम कर्मासि” ऎम्ब सूत्रद प्रकार भगवन्तन आज्ञ्वासिद्धवॆन्दु स्वयं प्रयोजनवागि अनुष्ठिसबेकु. इप्पडियानाल्-इत्यादि- ई रीतियागि शारीरक शास्त्रदल्लि हेळिद स्वरूपोपाय पुरुषार्थ गळॆल्ला श्रीमदष्टाक्षरदल्लि अडगिवॆ. इदिल् अर्थपञ्चकादिहळ् इत्यादि. ई अष्टाक्षर मन्त्र दल्लि अर्थ पञ्चकादिगळु लभिसुव प्रकारवन्नु मुञ्चॆये हेळिरुवुदागि आचार्यरु अनुग्रहिसुत्तारॆ. हत्तु योजनॆगळ सङ्ग्रह अनन्तर मेलॆ हेळिद दश विध योजनॆगळन्नु शिस्कानधानार्थवागि सङ्ग्रहिसुत्तारॆ. अदागि इप्पडि तिरुमन्त्रवळॆ इत्यादि- हीगॆ आस्क्याक्षर मन्त्रन्र एक वाक्यनादाग, उपाय परवॆण्डू, वृत्ति सरवॆन्दू, वाक्यद्वयवादाग स्वरूप परवॆन्दू अन्नय व्यतिकीक मुखदिन्द समर्पण परनॆन्दू, पुरुषार्थ प्रार्थना हरवॆन्दू, मूरु वाक्यगळादाग मॊदलॆरडु पदगळू स्वरूप परवागि, मूरने सदवु पुरुषार्थ प्रार्थनासरनॆन्दू, प्रणववु स्वरूप परवागि, अनन्तर बरुव ऎरडु पदगळु अनिष्ट निनृत्ति इष्ट प्रार्थना सरवॆन्द्कू इक्कट, ळ्रयिले-इदे रीतियल्लि प्रथम सदवु स्वरून सरनागियू अनन्तर बरुन नमः नारळॆ
- ब्रह्मसूत्र 3-4-83 4) ब्रह्मसूत्र 3-4-32 929 श्री मद्र हस्यत्रयसारे उपायसरमॆन्रुम् प्रथमनदनु् समर्पणनरमायु् मेलिरण्णु सदमन्नरक् फलप्पार्थ ना पॆरमॆन्रुम् नडत्र डड मुम् अडॆ ने तत्तोषाय प्ल पुरुषार्थ ‘प्रार्थनापर मॆनुम् Se A निकिरुनन्न्र ति ल् वाक्यार्थशॆ, सुत्तु सडियाह यथासम्प्रदा यमः अनुसन्धिस्टारहळ्. इप्पडि “शलवतॆ क प्ल धानमाह अनुसन्धित्तालुम् मत्तु वै यम्म् अर्थमाहक्कडवदु. तदेनं पदवाक्यार्थॆै स्पत्तविदु _ रुदर्शितैः तत्तत्पुदृष्टि कथितं नॆरस्त्र! ० यॊ.:जनान्त रम् 1890 इत्ति रमन, “3 ल् बाह्य कुदृ ष्टि मतङ्गळा ल् कलकृवॊण्णाद तॆळिन्रुडैयव नै 1) प्र जा ) प्रासाद मारुह्य त्य ‘शोच्य श्योचतो जनान् ।” भूनिसस्टाथिन शैैलस्कॊ हैज्ञान् प्राज्ञः प पश्यति ॥? ऎन्निरदु. “ज्ञानेन हीनः यण्णाय ऎम्ब ऎरडु पदगळु उपाय सरनॆन्दू, प्रथवु पदवु समर्पण परवागियू वखन्दॆ बरुव ऎरडु सदगळु फॆल प्र्रार्थनासरगळॆन्दू, मूरु पदगळू क्रमवागि तत्व उपाय (हित) प्ररुषार्थ प्रार्थना सरनॆन्दू, आनॆन्तार्थ गर्भितवाद ई अष्टाक्षर मन्त्रदल्लि हतु, विधवागि वाक्यार्थगळन्नु सम्प्रदायानुगुणवागि अनुसन्धान माडुत्तारॆ. इप्पडि इत्यादि- हीगॆ अषा क्षर मन्त्रदल्लि, स्वरूप, उपाय पुरुषार्थगळल्लि ऒन्दन्नो, ऎरदन्नो प्रधानवागि त माडिदरू, इतरगळु आर्थवागि-अर्था ल्लब्बगळागि आगुत्तवॆ. तदेवम्प ग्रदवाक्कार्थॆै 1इत्यादि-आद कारण मेलॆ 5 हेळिदन्तॆ, आचार्य रिन्द उपदेशिसल्पट पद मत्तु वाक्यगळ अर्थदिन्द, आयाया कुदृ स्ट्रिगळिन्द हेळल्पट्ट यॊळजनान्तरगळु निरस्कगळं. अष्टास्सरद तिळिवुवुळ्ळ वन श्रेष्ठ तॆ इति श्रिरुमन्त्र 5 ल् इत्यादि- ई आष्ट्राक्षर मन्त्रदल्लि, नेद बाह्यमतगळिन्दलू मत्तु वेद वन्नु प्रमाणवागि. अङ्गीकरिसि कुत्सित. शृष्टियिङ्ग अपार्थगळन्नु हेळुववरिन्दलू बुद्दि चलनिवु उण्टागदन्तॆ ननन phish ज्ञ्यानवुळ्ळवनन्नु 1) प्रज्ञा प्रासाद मारुह -ज्ञ्यानवॆम्ब उक्क्रकिनॆयॆन्नु हॆप्ति आदागि आचाक्योपदेशदिन्द तत्तहित पुरुषार्थ, ज्ञाननिष्ठनागि, आदरिन्दले अशाोच सवि प्राज्ञः - सर्वज्ञ प्रायॆनाद पुरुषनु, `शोजतो जनान्- म कूडिद जनरनु भॊमिस्कान्इवश्यलस्थ 4 - बॆट्टद द. मेलिरुनवन्नु भूमियल्लिरुव जनरन्नु नोडुवन्तॆ, पश्य ति. आल्परन्मागि नोडुत्तानॆ, ब हेळुत्तदॆ. 2) ज्ञा नेस हीसः पशुभिस्स वतानः : ऎम्बल्लि हेळुव ज्ला न शब्दार्थवु, ई रीतियाद तिळुवळिकॆये. ‘ई श्लोकक्कॆ जाकि सज पाठगळु “साक्षात्सशुः पच ओविषाणशून्यः । तृणन्न खादन्मपि जीवमान; तदेवभाग्यं ’ परमंसशूनाम् जायिनु अनुष्ठान सर्यन्तवाद
- भारत शान्तिपर्व 450 I ———————————— 1.. 2) आहार निद्राभय मैथुनानि सामान्यमेतति् पशुभिर्नराणाम् । जा नंहितेषामधिको विशेषो जु न्लिनेन हीनः पशुभिस्समानः ॥ ऊट, निद्रॆ, भय. स्तीसङ्गम्म इवुगळु मनुव्यनिगू मृगगळिगू समानवादद्दु. अवुगळ मध्यॆ वेदान्त ज्ञानवु विशेषवादद्कु. आ ज्ञासविल्लदवनु पशागळिगॆ सवनु. ’ नृसिंह पुराण 16-13)मूलनुन्राधिकारः 930 पशुभिस्पमानः” ऎन्लिर विडत्तिल् ज्ञानमॆन्सिरदुवुम् इत्तॆळिनै. इप्पडि तॆळन्हनन ।) “नप्रहृष्यति सम्माने नानमाने-नु तप्यते । गङ्गाह्रद इवास्लोभ्यो यस्ससण्डित उच्यते ॥ ऎस्हिर पडिये मानावमानादिहळिल् कलज्लान्. व्यापकादि सर्वमन्र्रेषु मूलमस्तस्य सारम्यं प्रदर्शयन्नि गमयन्ति. इत्तिरुमन्वृत्तिल्, यथार्थज्वानमुम् निष्कैयमुडैयवनै आदरिक्क्ळुम् देश त्रिलुम्, 1) यत्राष्टाक्षर संसिद्धोी मुहाभागॆगी महीयते । नतत्र सञ्च७ष्यन्ति व्याधि दुर्भिक्ष तस्कराः ॥” ऎन्सिरपडिये ऒरु जोषज ळुम् वारादु. इश्लोकत्ताल् २) रागादि रोगान् सततानुषक्तानशेष कायॆ प्रसृता नशेर्षा । औत्सुक्य मोहारतिदान् जघान यो पूर्रवैद्यायॆ नमोस्तु तस्मै? ऎन्रु आयं र्वेदवित्तुक्कळ् प्रधान व्याधिगळाह नॆडुत्त रागादिहळुम्, सत्तु कृळक्कु श्रीयॆन्रोद ह गार नॊ ंऒल०बणभभयमाय ।! मूल मन्त्रार्थ विषयकवाद ज्वानव्रळ्ळनन रीतियन्नु इप्पडि तॆळॆिन्दवन्- ऎन्दारम्भिसि तिळिसुत्तारॆ. अदागि हीगॆ अष्ट्राक्षर मन्त्रार्थगळ तॆळिनन्नु हॊन्दिदवनु, “नप्रहृष्यति सवत्मानी इत्यादि-सम्म्मानदिन्द’ हॆम्मॆ पडदॆ आनमानदिन्द पर्निसजि गङ्गा नदिय मडुविन हागॆ अक्षोभ्यनु यारो अवनु पण्डितनु”, ऎम्बन्तॆ मानानमानगळिन्द क्लोभनन्नु हॊन्दुवदिल्ल. इत्तिरुमन्त्रत्तिल् इत्यादि. ई अष्टाक्षर मन्त्रदल्लि यथार्थ ज्ञानवन्नू अनुष्ठान पर्यन्तवाद निष्मॆयन्नू उळ्ळवनन्नु आदरिसुव देशदल्लू, 1) यत्राष्टाक्षर संसिद्ध;- इत्यादि हेळुवन्तॆ अष्टाक्षर सिद्दिसडॆदिरुव महाभाग्यवन्तनु इरुव देशदल्लि, अथवा अवनन्नु गौरविसुव देशदल्लि व्याधि, दुर्भिक्ष, तस्पररु सञ्चरिसुवुदिल्ल. व्याध्यादि शब्दगळिगॆ आचाग्यरु तावे व्याख्यान माडुत्तारॆ. आदागि इश्लोकत्ताल्, 2) “रागादि रोगान् इत्यादि व्याधि ऎन्दरॆ अर्थ कामगळल्लि आसॆ. लोकदल्लिरुव व्याधिगळु सल्पकाल बन्दु नन्तर गुणवागुत्तॆनॆ. रागादि- हणकासु स्त्री मॊदलादवुगळल्लिरुव आसॆयॆम्ब रोगगळु, याता गलू मनुष्यनन्नु अण्टकॊण्डिरवुवु. शरीरवन्नु पूर्त, आक्रमिसिरुवुवु. अशेषान् - ऎल्लॆ इल्लद, ओत्सुक्य इत्यादि. उत्सुकतॆ, अन्दरॆ विषय सुखगळन्नु अनुभविसदॆ क्षण कालवू इरलागद उत्सुकतॆ. मोह. आज्ञ्यान. अरतिः- प्रीत्य भाव, इवुगळन्नु नाशमाडिद. अपूर्व वैद्याय साधारण वैद्यनन्तॆ इल्लदॆ अपूर्वनाद वैद्य भगवन्त. अवनिगॆ नमस्कार”, ऎन्दरि आयुर्वेदवन्नु तिळिदवरु प्रधान व्याधिगळागि, ऎत्ति हेळिद रागादिगळु “व्याधि” शब्ददिन्द हेळल्ल बडुत्तवॆ. सत्तु क्ळुळुक्ळुश्रीयॆन्रोदप्प ट्टि ऎन्दारम्भिसि दुर्भिक्ष शब्दवन्नु व्याख्यानिसुत्तारॆ, अदागि, “युचोयजूग्ंषि सामानि, साहि श्रीरमृता सताम्”, ऎन्दु वेदगळल्लि हेळल्पट्ट po
- . नारदीय 1-20 . 2) वाक्भट 981 श्रीमद्रहस्यत्रयसाके नसम्पत्तिनुडैय सॆब्फोचवखन्, बाह्यतस्थरर्कु निलमिल्लाद अत पहारादि ब महातिस्य ररान आहङ्कारादिहळुवम् नडॆयाडादॆन्रु दायित्तु.. इतर व्यापक मन्त्रयोरयनेवार्थः इत्तिरुमस्त्रत्तिल् अरुदियिट्ट पॊरुळे निष्णुवासुदेव शब्द निशिष्टज्जळान व्यापक मन्रान्ररज्नळुक्कुम् पॊरुळ्. १) “व्याप्तिकान्तिप्रवेशेच्छास्तत्तद्दातु निबन्धनाः । परत्वेभ्यधिकाविष्टॊ €देवस्य सरमात्मॆनः [7 ऎन्रु अहिर्बुध्मा ;दिहळ् निर्वचनम् “पण्णिन सडिये “विषल् व्याप्तौ, वशकान्क्, निशप्रवेशने, इषु इ ऎच्छ्रायां? ऎन्स्टिर धातङ्क्क ४ले निष्टन्नमान विष्णु शब्दति २,लउुळ, पॊरुळ्हळुम्, वासुदेव शब्दति क्विन् “वसति, नासयति’ निन्रु वर् “दीव्यति” ऎन्रु मः तोत्तिन सर्व व्यासकत्वै म्, सरा धारत्त ०, तद्ग त दोषरहित, मर्, क्रीडाविजगीषादि मत्तम् ऎन्नि गवाकारण ळुमॆल्ला म् नारायणशब्दार्थत्रिले एकषेशव्. खुक्यजुस्साम वेदगळे सत्कुरुषरिगॆ शाश्वतवाद संसत्तु. ई ज्ञ्यान संसत्तिन सङ्कोचवु दुर्भिक्सवॆन्दु हेळल्पडुत्तदॆ. बाह्य तस्प ररुक्कु इत्यादि बाह्यतस्वररु हॊरगडॆ कळ्ळतन माडुव कळ्ळरु. इवरिगॆ निलमल्लाद. बा आत्मापहारादिहळ्ळि प्पण्णुम*… आत्मासहार वॆन्दरॆ” भगवन्तनिगॆ शेष भूतनाद आत्मनन्नु तन्नदु, तानु स्वतन्त्रनु ऎन्दु भाविसुवुदु. हीगॆ आत्मासहारादिगळन्नु माडुव महातस स्कररान-जॊड्ड कळ्ळराद अहङ्कारादिहळुवं”- इत्यादि- नानु नन्नदु ऎम्ब अंहकार ममकारगळु, नडॆयाजादस्र दायिट्रु-सञ्चरिसुवु दि्पनॆंर्थ.. आष्टाक्षर संसिद्धि यन्नु. हॊन्दिद महाज्ञाानियन्न्नु RE ज्ञानवन्नु पडॆयुववनिगॆ, द द्वेष काम, क्रोधगळ्कू ज्ञाननिहीनतॆयू अहङ्कारमनकारगळू उण्टा गुपुदिल्लवॆन्दु. तात्पर्य. । अष्टास्सरद हिरिनॆङ्गळु आनन्तर आष्ट्राक्सरद महिमॆगळन्नु इत्तिरुमन्त्रत्ति तिल् ऎन्दारम्भिसि निरूपिसुत्तारॆ. आदागि ई अष्ट्राक्षर मन्त्रदल्लि सिक्क यिसल्लट्वि. अर्थगळे नष्टु वासुदेवन शब्दगळिन्द कूडिद “ॐ नमोविष्ठवे ?,“ॐ नमोभगवते नासुदेवायॆ”ऎम्ब व्यापक मन्त्सा ्रन्तरगळिगू आर्थ. 1)न्याप्रि कान्ति इत्यादियागि अहिर्बुध्ध्य्यादिगळु निर्वचन माडिरुवन्तॆ, विषल् व्याप्य. वशकान्त् विश प्रवेशने, इषु इच्छायां ऎम्ब धातुगळिन्द निष्टृन्म्ननाद विष्णु. शब्ददल्लिरुव,. व्याप्ति कान्ति अन्तर्यावित्व, स्टॆ अर्थगळू, वासुदेवशब्द त्र लुवत् इत्यादि… ऎषास्टुत शब्ददल्लियू, वसति, इदु गमन्याससौत्व , वासॆयॆति- शन्नल्लिरिसि कॊळ्ळु त्तानॆ, सर्वधारत्व. ऎन्दू, : दीव्यति- इळॆ प्रकाशिसुत्ता नै सर्व वस नन्तर्यामित्त दिन्द तद्ग तनाद क रहितत्व, देव शब्द दिन्द क्रीडावि राराररर्यार्यार्यर्भार्यर्यर्ष्यरभिरू्म क स सिवि ऎसतृि्वृष्वित्रवििसिऎृृस्रत्र्राै..ऐऐअषिवृ्यृृृृृृ्य्य्य्र 3, 1) अहिर्बुध्द, संहितॆ (22-38) व्याप्ति- ऎल्लवन्नू व्यापिसिरुवुदु, कान्ति-प्रकाशदिन्द कूडिरुवुदु, प प्रवेश अन्तः प्रवेश, इच्छ्चा-सं-ल्प. इवुगळु आयाया धातुगळन्नु कारणवागि कॊण्डु एर्पडुव अर्थगळु. विष्णुवॆम्ब परमात सान, देवस्य - लक्ष ीपतिय परत्व निरूपणदिन्द, अभ्यधिका 1. आ अर्थगळन्नु अधिकवागि तिळिसुत्तवॆ $ श्रीमद्रहस्यत्रयसाकी 982 निगमने मूलमन्र्र स्य अनवच्चॆ न्न प्रभानमाह १ हखुचो यजूंहषि सामानि तथैवाथर्वणानि च । सर्वमष्टाक्षरान्तस्थ ० यॆचा ि नैदसि वाज्म यम् ॥ ऎनॆ । तियाल्, आत्मिरुवषा ऎत्सरमे मुमुुश्चुकृ ळुळ्सु तत । हितानुबन्धिहळान सर्वा पेशितज ळुक्ळु म् प्रकाशकमे. २) चो asi सामानि योधीते$सक स्य । सकृ दसा स्सरं जप्र्वास तस्य फलमतश्चुते Mh ऎन्नॆ यालॆ इदिनुडै य सकृ दु च्हा रणम्” सर्व नेद जपतुल. म् ३) “यस्ययावांश्च निशा ऎसस्तस्य सिद्धि श्ल तावतिी । एतावानिति नैतस्य स्र भाव- फरिनायते. ऎन्नॆ यालॆ तन्ताम् विश्वास तार्य तम्यत्तुक्कि कीडाह द् ) तारतम्य मुणा नालुम्, महा नॆश्चा स मुडै यार” पक्क ल् इत्ति रु मन्त्र म् ‘अननच्चिन्न प्रभानमायिरुक्कु म्. इश्लॊ (कत्तिल् इ; राल् परिचॆ विक वॊण्णू जिन्रु निशीषियामैयाले १) “नरनारणनायुलहत्तरनूल् शिज्ञामैॊनिरि क । चाण वन जिगीषादिमत्व ऎम्ब आकारगळॆल्ल्या नारायण शब्दार्थदल्लिन एक देशगळु. नारशब्ददल्लियू, अयन शब्ददल्लियू व्यत्सुकि सिद्धगळाद अर्थगळ ऒन्दु भागवॆन्दु तात्पर्य. हीगॆ व्यापक मन्त्रान्तरुगळु अष्टाक्षरद एकदेश वॆम्बुदल्लदॆ खुक् यजुस्सामादि इतिहासपुराणादि सर्ववाज्मयवू अवुगळ अर्थगळू असा करदल्लि अन्तर्गतगळाद्दरिन्द मुमुक्षगळिगॆ सर्वाहेक्षि तार्थ प्रकाशकवु, ऎन्दु मुजचोयजूग्ंहिसानरानि, इत्यादि-आरम्भिसि निरूपिसुत्तारॆ. अदागि खुर्ग्यजंस् सामाथर्वण वेदगळू इतिहास पुराणादि सर्ववाज्मयवू अष्ठ्माक्षरदल्लि अडगिवॆ ऎन्दु हेळुवुदरिन्द ई अष्काक्षर मन्त्रवे मुमुक्षुगळिगॆ तॆत्वहितानुबन्धिगळाद सर्वासेक्षितगळिगू प्रकाशकवु, . 2) युचोयॆजूङ्ग्ंसि सामानि । योधीते, इत्यादि हेळिरुवुदरिन्द आष्ट्याक्षरवु सकलवेदार्थ प्रकाशकवादुदल्लदॆ, सकृत् जसदिन्दले सकलवेदाध्ययन जन्यवाद फलवन्नु कॊडुत्तॆ जॆ. अदक्कॆ त्युल नॆन्दर्थ, इदुसु तत्यर्थवे 9 “औषा सर जपक्कॆ नेदेति हासॆ पठन फॆलवुण्टी ऎम्ब सन्देहवन्नु 3)यॆंस्य यसानांश्ल निश्वासः इत्यादि आरम्भिसि समाधानगॊळिसुत्तारॆ. “अदागि यारिगॆ ऎष्टु विश्वासवो अदक्ष 4 नुगुणवाद सिद्धियु नर्पडुत्तदॆ. ई अष्टाक्षरद प्रभाववु इष्टे ऎन्दु परिमितियागि हेळलिक्सिल्ल ऎन्दु हेळिरुवुदरिन्द अवरवर निश्वासतारतम्यक्कॆ अनुगुणवागि सिद्धि तारतम्यवु उण्टादरू, महा विश्वास वन्नुळ्ळवरिगॆ ई असष्टाक्षर मत अनवच्छिन्न प क्रभावनायिरुक्कु मा्..ऎल्लॆयिल्लद प्रभावदिन्द कॊडिरुत्त दॆ. इश्लोकत्तिल् इत्यादि. ई त्ल (कदल्लि Redo परिचॆ स्सेदिक्सवॊण्णा दु-.अळतॆयिट्टु हेळलागुवुदिल्लनॆन्दु, विीषियामैयाल्-निशेषिसि हेळदॆ इरुवुदरिन्द] ) Sens: रनूल् इत्यादि
- सारदीयकल्प 1-9 2) नारदीय कल्प 1-10 1) ऎङ्गानु मीदॊप्पदोर् माय मुण्डे नरनारणानाय् उलगत्तरनूल् शिङ्गामैविरित्तवनॆम्बॆरुमान् अदुवन्रियुम् शॆञ्जुडरुम् निलनुम् । 933 मूल मन्रादिकारः त्रर्व” ऎन्निरपडिये इत्तिरुमन्तत्तु,क्फ प्रवर कनुमाय् CHF स्वतस्पर्वैच्ञ नान नारायणन् तानुमिन्दिन् प्रभानत्र्यृ परिच्छेद योग्यमन्रॆन्र । युमत्तनै. 3 । व काह इनम्मुन्रत्तुक्कु द्रस्टावुमाय् hd tits चः स dh जृ प्लैत्त ₹रुमङ्गैयन्ना;वार्२)“अन्रणर्माह्टि न्लिवैत्तमन्निरत्तै मन्निरत्ताल्मरवादॆन्रु व्यानदियेल्वा लामा? ऎन्रु अरुळिच्छॆंय्दार्. नरनागियू नारायणनागियू अवतरिसि जगत्तिगॆ दुजॆन्णीयवाद अष्टाक्षर ब्रह्म विद्यॆयन्नु ड् रि 5 शिथिलवागदन्तॆ स्रकाश सडिसिदननु ऎम्बन्तॆ, ई आष्टाक्षर मन्त्रक्कॆ प्रवर्तकनू, प्रतिपाद्यनू ई BL आगिरुव स्वतॆस्सर्नज्ञनाद बदरिकाश्रनु वासियाद नारायणनु तानू, इदर प्रभाववन्नु । स pe ड् अळविट्टु हेळलु योग्यनल्लवॆन्दु तिळिदिरुत्तानॆयष्टॆ. इन्न त्र ५. इत्यादि. ई सन्त साक्राश्वरिसिदनन्कू देवतॆयादननू आद सक्टीश्वरन सकाशदिन्द, ई मन्त्रवन्नु सार्थवागि नदद ई बु फॆ गति तिरुमङ्गैयाळ्वार्, अनरु 2) अन्दणर् माट्टन्दिवैत्त मन्दिरत्तॆ ह वादॆन्र्रुम् इट्रदियेल् व्या लाम”ऎन्रुअरुळिच्दॆय्दार्.अदागि प्राह शिरस्स्याद वेदान्तदल्लि प्रति पाद्यवागि हेळल्पट्ट मन्दिरत्तॆ ै-“मुन्तारं त्रायते” ऎम्ब 9 25 व्यश्छश्तियिन्द तन्नन्नु ध्यान माडुनॆनन्नु रक्षिसुवनागि हेळल्पट्ट ईश्वरनन्नु मन्दिरत्ता x आष्ट्राक्षर मन्त्रदिन्द. मरवादॆन्रुम् वा दियेल्- मरॆयदॆ यावागलू ध्यान माडिदकॆ माट्रलाम्-सरम पददल्लि भगवदनुभव परीवाहवाद सर्वविध कैङ्कर्यगळन्नू पडॆदु सुख वागि बाळबहुदु ऎन्दु अनुग्रहिसिरुत्तारॆ. रागा घौ उौौा घूघागघ)गूगगागागाकाूाग7गगससा नानाना. पॊङ्गार् कडलुम् पॊरुपु एम् नॆरुप्पुम् नॆरुक्किप्पुह प्पॊन्मिडरत्तनै पोदु अङ्गांर्दवन् काण्मुनॆन्रायॆ्चियराल् अळवण्णॆयुण्णाप्पृण्डिरुन्दवने ॥ पॆरियतिरुम्मॊ9 (10-6-1) भगवन्तनु, नरनागियू नारायणनागियू ई लोकदल्लि बदरिकाश्रमदल्लि अव तरिसि, लोकक्कॆ अष्टाक्सर ब्रह्मविदैॆयन्नु - शिङ्गामै शिथिलवागदन्तॆ उपदेशिसिदनु.
- इन्दिरर्क्कुम् पिरमर्कुम् मुदल न् तन्नॆ इरुनिलम्काल् तीनीर् विण्पूदमैन्दाय् शन्दिरत्त शमिई ९शैवडशॊल्लाहि तिशैनान्गु माय् तिङ्गळ् इ यिराहि । आन्दरत्तिल् तेवर्कुव् अरियालाहा अन्दणनै अन्दणर् माट्बन्दिवैत्त मन्दिरत्तै, मन्दिरत्ताल् मरवादॆन्रुम् वाट्रदियेल् व्या;लाम् मडनॆञ्जमे ॥ ब्रह्मेशेनेन्द्रादिगळिगॆ, कारण भूतनादवनू, पञ्च भूतात्मकनागि संस्कृतद्राविडात्मक्ककवितॆगळिन्द स्तात्मनू, दिक्कु, चन्द्र सूर्यादि देवतॆगळिगू तिळियलागदॆ ब्राह्मणर धनवाद वेदद अन्त्यदल्लि निरूपितनू आगिरुवॆ भगवन्तनन्नु अष्टाक्सरदिन्द ध्यान मडिदरॆ परम षददल्लि’ सुखवागि बाळबहुदु. । मूलमन्त्राधिकारः 934 ऎट्टुमामूर्तियॆण् कण्ण नॆणि सैट्टक्कि क्लि यॆण् पिरकरुति यु समावरैहळीन्र नॆण्गुणतॊ, (नॆट्टॆ ‘बुमॆण्गुणमतियोर्ळु । ऎट्टुमामलरॆण् शित्तियिण्बत्ति, ऎट्टुयोगाज्ञमॆण् शॆल्लमा् ‘ ऎट्टु मागुणमॆट्वट्ट ैणञ्ज्मल्पै हळ्ऎ्ट रद मेलनवु नट्ट नवे ॥४५/ सर । कारणभूतनुवसार्य अखलहॆ स प्रत्यनीक कल्याण कताननुमान सक्वेश्वर नुक्ळु ‘प्रतिषादकमान तिरुवष्टाक्षरत्तॆ क्रै अनुसन्धिक्कुव् महामतिहळुक्कु, आतॆ गुणादिहळिलुम्, आसॆ शरा विहळिलुम्म, यथामनॆोकथम् दुर्लभमायिरुप्प द्म ऒन्रुमिल्लॆ $यॆन्निरदु. “ऎट्टुमामूर्ति?-आकाशादिभूत्स जळ्ळॆन्नुवर् , चन्द्रादित्यरहळुवत् यजमाननुम” तनुक्कु मूर्तिहळाह वरमत्तु, अष्टमूर्ति ऎन्रुपेर् हॆत्त रुद्रन्, “ऎण् कण्णन्? चतुरूख नाहैयाले ऎट्टु कण्णुडैय ब्रह्मा “ऎण्णि क्ळु?..ऎट्टु दिक्टुहळ्, “ऎट्टिरै?. इन्द्रादिहळान ऎट्टु दिक्बालकर् ; “ऎण्पिरकिरुति? - अव्यक्त महदहङ्कारादिहळान ऎट्टुतत्वजळ् ! “ऎट्टुमानरैहळ्?” - ऎट्टु कुलपर्वतज्ञळ्; ईस्रवॆण्णुणत्तोन् - इवै यॆल्लात्तॆ युवा सृष्टित्त गुणाप्टक निशिष्टनान परमात्मा; इवनुक्कु ऎट्टु गुणज्जळॆन्सिरदु कर्म श्री मदष्टाक्षर मन्त्रवु सर्नाभीष्क सिद्धिकवु. महा विश्वासदिन्द अनुसन्धान माडुववरिगॆ सर्वाभीष्म्ठ फलप्रदवाद, ई मूलमन्त्रद प्रभाववन्नु ऎट्टुमामूर्ति ऎन्दारम्भिसि विवरिसुत्तारॆ. इदर अर्थवन्नु तावे व्याख्यानिसु त्तारॆ. अदागि सर्वकारणभूतनुमाय्य इत्यादि. सर्वजगत्तिगू कारणभूतनागियू, आखिल हेय प्रत्यनीक कल्याणैक ताननाद सर्वेश्व रनन्नु प्रतिपादिसुव तिरुनष्ट्राक्षरवन्नु अनुसॆन्धिसुव महा बुद्धिशालिगळिगॆ अन्दरॆ इदर प्रभाववन्नु तिळियद मन्द विश्वा सिगळिगॆ ई पाशुरदल्लि हेळिद फल सिद्धिगळु लभिसदिद्दरू महा विश्वासदिन्द कूडिद महा विश्वासशालि गळिगॆ, अष्टॆ ऎश्रॆर्यादिहळिलुम् इत्यादि- अस्मै श्वर्यादिगळल्लियू, तम्म अभिलाषॆगनुगुणवागि दुलर्भवागिरुवुदु यावुदू इल्लवॆन्दु तिळिसुत्तारॆ. ऎट्टुमामूर्ति-आकाशादि पञ्चभूतगळ्कू चन्द्रादित्यरुगळू, यजमाननू तनगॆ मूर्तिगळागि वरनन्नु पडॆद्रु, अष्टमूर्ति ऎन्दु हॆसरन्नु सडॆद रुद्रनू, ऎन् कण्णन् -चतुर्मखनाद्दरिन्द ऎण्टु कण्णुगळिन्द कूडिद ब्रह्म देवनू, ऎण्डिक्ळु ऎण्टु दिक्कुगळु, ऎट्टरै - इन्द्रादि ऎण्टु दिक्कालकरु, (इरै-स्वामि), ऎण्पिरकिरुदि-अन्यक्त महदहङ्कार, आदि शब्ददिन्द पञ्चभूततन्मात्रॆगळु सूचित, ऎम्ब ऎण्टु प्रकृति विकारगळु, ऎट्टुमावरैहळ् “हिमवान् निषधो, विन्थ्यो, माल्यवान्, पारियात्रकः ! मन्दरो, मलयसश्छि नव, मेरुणाष्टाः प्रकीर्तिताः ॥ ऎम्ब ऎण्टु कुल पर्वतगळु, ईन्रनॆण्गुणत्तोन्-इवुगळन्नॆल्ला सृष्टिसिद अनसहतपास्मत्वादि ऎण्टु गुणगळिन्द कूडिद परमात्मा (आपहतपाफ्मा,विजरः, विमृत्युः,विशोकः, आविजिभित्सक,आपिपासः 935 श्रीमद्रहस्यत्रयसाके वश्य त्त, जरामरण शोक क्षु सास हळ, अनि न्रिक्केयॊ/गिहै युन नित्यज्ञ ळान भोग्य ५ फैयुड्ययननाहैयुम्. निनृत्त तदु मुडिक्क वल्लना हैयुम्; “ऎट्टॆ णु. मेण. इनुदियोर्दु”? - इप्प डिप्प ट्र सर्वॆ (श्त रनुक्कु प्रधान मन्त्रमान तिरुवषा श्ररत्कै सार्थ माहक्केट्टु अनुसरधिक्सु ky अष्टाज्स बग सयुडैय अनस्यरान प्रतिबुद्ध र्ळु, बुद्धि क्कु ऎट्टु अज्लब्ल ळावन ? 1) ग्रहणं धारणं चैन स्मरणं प्र चः घूहासोहोर्थनिज्ञा नं तत्व ज्ञा नञ्च धीगुणाः ॥? ऎन्नि रनै ; न्टुमामलर् 2) “अहिंसा प्रथमं पुष्पं पुष्पनिन्न य निग्रह; । सर्वभूतदया पुष्पं क्लमापुप्पं विशेषतः । ज्ञा नं पुष्पं तनःपुष्टं ध्यानं प्र पुष्प ० तथैनच ॥ सत्यमष्ट निधं पुस्प 0 निष्णॊ 8 ब्रि 3966 भमेत् ॥ ऎन्नि रॆ पुष्प ०गळ्, ऎण् शित्ति” सत्यकामः सत्यसॆङ्कल्पः ऎम्ब ऎण्टु गुणगळु आदागि पासद सम्भावनॆये इल्लदननु, वृद्धा न्यविल्लदॆ सतय मरण धर्मविल्लदवन्नु शोशविल्लदवन्नु हसिवु इल्लदवनु, दाहनि$दननंु र्थगळन्नॆल्ला स तैवागि स सडॆदवन्नु नॆनॆसिदुदन्नु नॆरॆवेरिसुववनु,) इवनुक्ळु इत्यादि- ऎण्टुगुणगळु यानुनॆन्दकॆ तावेविनरिसुत्तारॆ-कर्मवश्यत्त्व इत्यादि-कर्मसपरनशतॆ, जरामुरणशोक कुत्-हसिव्र, सिपा आ ब ज् इवुगळु इल्लदॆ इरुवुदू नित्यगळाद भोग्यगळन्नुळ्ळॆननू नॆनॆसिदुदन्नु नॆकॆनेरिसुन शक्तियुळ्ळवनागिरुवुदू विवक्तित, ऎज्दॆ शैणुमॆण् गुणमतियोर्तु- आष्टाक्षरवन्मु जनिसुव ऎण्टु गुग कूडिद बुद्दियुळ्ळॆ वरिगॆ इदन्नु निनरिसुत्तारॆ. इप्टडिप्पट्ट इत्यादि- आपहशपास्मृत्त्या दि गुणाष्ट क विशिस नाद सर्वेश्वरनिगॆ प्रधान मन्त्रवाद’ श्रीमदा ऎसृक्षरनन्नु सार्थवागि केळि A तूरि अष्टाङ्ग बुद्धियिन्द कूडिद अनन्य राद प्रति- बुद्धरिगॆ बुद्दिक्कुनिट्टिङ्गङ्गळावन-बुद्धिगॆ ऎण्टु अङ्गगळु यावुवॆन्दरॆ, ग्रहणं धारणम्बैव इत्यादि. ग्रहणं - शब्दार्थगळन्नु- ग्रहिसुवुदु, धारणं-मरॆयजॆ ज्ञापक दल्लिडुवुदु, स्मरणं- अपेक्षित कालदल्लि शीघ्रवागि ज्ञासिसिकॊळ्ळुवुदु प्रतिपादनं- ब! बोधिसुवुदु, ‘ऊहः-हेळदॆ ’ इरुव अर्थगळन्नु उचितस्मलदल्लि अनुसन्धान माडुवुदु असपोहः- प्रकरणक्कॆ सम्बन्धविल्लद अर्थवन्नु हेळदिरुवुदु, अर्थ विज्ञा किनं अर्थगळन्नु चन्नागि : ह तत्वज्ञ्यानं- स्वत एन यथार्थ विषयक ज्ञ्य्ञान-इदु भान प्रधान निर्देश- इवु धीगुणाः- बुद्दि षि गुणगळु ऎम्बुवु. ऎट्टु मानुलर् -ऎण्टु श्रेष्टवाद पुष्प गळु- अदागि 2) अहिंसा प प्रफॆमं पुष्पं इत्यादि-आहिंसॆ- भूतगळन्नु हिंसॆ माडदिरुवुदु, मॊदलनॆ हूवु, पॆष्पम इन्द्रिय निग्रह. इन्द्रिय सिग्रहवु ऎरडनॆ पुष्प सर्वभूतदया-सर्व भूतगळन्लियू करुणॆ, क्षमा- क्रान्ति, ज्ञानं-ज्ञानवु, तपः- तनस्सु., ध्यानं-ध्यानवु, सत्य- भूत हिठवाद रीतियल्लि निजवन्नु हेळुवुदु, हीगॆ ऎण्टु विधवाद पुष्पगळु. इवुगळन्नु सम्पादिसि इवुगळिन्द कूडिदवनागि माडुव भगवन्तन पूजॆयु अननिगॆ पि ्रीतिकर. ऎण्शिद्दि-
- दग ह 2) । मूलमन्व्याधिकारः 936 .
- “ऊहस्तरू €ध्ययनं दुःख निघातास्त्रय सु क्र त्प्राप्तिः । ध्या नञ्च सिद्ध योष्टौ I> ऎनि िरवै, “मात्र ® 4) मद्यक्त जननात्स ल्य” पूजायां चानुमोदनवर् । मत्यथा श्रनणे” भक्तिस्स्वर नेत्राङ्ग विक्रया । स्वयमाराधने यत्को ममार्थे डम्भ वर्जनम् । ममानुस्म! रणं नित्यं यच्च मां नोपजीवति । भक्ति रष्ट निध्याह्येषा” ऎन्नि कॆट्टु विधज्ञळान भक्तिहळ् “ऎट्टु योगाज्ञव्” योगा ज्ग माजिट्टू ल्लप्पट्टि यमनियामादिहळ्, “ऎणॆ ल्व म्” 5) “अणिमा बिमा च तथा लघिमा गरिमा “नशित्व मॊश्वर्य म् । श्व प्राप्तिः प्राकाम्यं चेत्यष्टैश्वराणॆ योग युक्त स्य ॥? ऎन्सिर डर «ऎट्टु मागुणम्?-मुङ्क कृदक्रै यिल् ” अनिर्भविक्कु म् गुणास्ट कम्, अष्मसिद्दिगळु-अदागि 2) ऊहस्तर्को- ध्ययनं इत्यादि ऊहः-हेळदिरुव अर्थवन्नु ऊहिसि कॊळ्ळुवुदु, तर्कः- युक्तियिन्द तिळियुवुदु, अध्ययनं- आचार्यन मूलक तिळियुवुदु, दुःखविघातास्त्रयः- आध्यात्मिक आदिभौतिक, आदि दैनिकगळॆम्ब मूरु विधनाद दुःखगळु इल्ल दिरुवुदु, सुहृत् प्रास्रिः-. वेदान्त : विचार हेतु भूतवाद सॆ “हितन समागम, दानं- सच्छिष्यरिगॆ विद्यादान, इवु ऎण्टु सिद्धिगळु. ऎण्सत्ति- अष्ट मा भक्ति. 4) मद्भक्त जनवात्सल्यं इत्यादि… नन्न भक्तरल्लि वात्सल्य, पूजॆयन्नु माडुववरन्नु अनुमोदिसुवुदु नन्न्न कथॆगळन्नु केळुवुदरल्लि भक्ति, केळुवुदरिन्द एर्पट्ट गद्गदस्विर, कण्णीरु शरीरदल्लि एर्पट्ट विकारगळु-अदागि भगवन्तनु आवतारगळन्नैत्ति जीवात्मोद्धारणक्कागि पडुव प्रयासगळन्नु नॆनॆदु एर्सडुव. विकारगळू, तानू पूजॆयन्नु माडलु यत्निसुवुदु भगवद्वि षयदल्लि डम्भ विल्लदिधुवुदु, नित्यवू भगनद्दा न माडुवुदु, यच्छैमान्नोसजीवति-द्रुव्य सम्पादनॆ माडि ‘जीविसुवुदक्कागि, . भगवन्तन, पूजॆयन्नु ..माडुवुदु.. तप्पु… हागिल्लदॆ. केनल. भगवत्यैङ्कर्य नॆन्दु.तिळिदि; माडतक्कद्दु. हीगॆ. भक्तियु ऎण्टु प्रकार. ऎट्टुयोगाज्ञम्- योगाङ्ग वागि- हेळल्पट्ट यम नियम, आसन्यु प्राणायाम, प्रत्याहार, .. धारणा ध्यान. समाधि हासवाद अङ्गियू _ , सेरि… ऎण्टु अङ्गगळु. ऎण्शॆल्वम*-अन्टैैश्वर्य सिद्धि अदागि 1) अणिमा महिमा ’ इत्यादि अणिमा शरीरदिन्द अद्ना गोडॆ नॊदलारवुगळन्नु प्रशेशिसिकॊण्डु होगुव : ‘सानुर्थ्य, महिमा- शरीरदिन्द हनुमन्तन हागॆ दॊड्डदागि बॆळॆयुवुदु, गॆरिमा- ऎत्तुकॊळ्ळलागद - भारवाद रूपवन्नु ताळुवुदु लघिमा अघुवागिकगुविकॆ, “रिपूणामस्रकम्प्योसि’ लघॊत्तमगनुत्वसेः” ऎन्दं शक्ता $युधदिन्द हॊडॆ यल्प्ब ट्ट लक्ष्मणनु रानणनः अलगाडिसलू आगद गुरुत्ववन्नु हॊन्दिद्दरू, भक्तनाद आञ्जनेय निगॆ लघुवाद (भारविल्लद) रूसवन्न्नु ताळिदनॆम्ब रीतियल्लि गुरुत्व, लघुत्तॆगळन्न्नु सडॆयुवुदु. ता
- साङ्ख्यकारिकॆ 4) अश्वमेधिक 116-23
- साङ्ख्यकारिकॆ p 8 श्रीमद्रहस्मॆत्रॆयसारे
- अष्टौ गुणाः पुरुषं दीपॆयॆनस्ती” त्यादिहळिर् चॊ निन्न्न वॆ Mei esi “ऎट्टै ट्टॆ जुम् कल हॆळ् चतुप्पष्ठि कलैहळ्, ऎट्टिरद मीलडसत्रन., क) “शृ ङ्गौरॆ नीरकरुणाद्भुत हास्य भयानक! बीभत्स रौद्रा च रसाः !!” ऎन्नि र रसज्नळ्, ऎट्टु कम् मेलान शान्तिरसम् “वै यॆल्ला नॆट्ट इन् »_इवत्तिल् इननङ्क्कु इच्छॆ फयॆंळ्ळॆ खड ऎा िदवै यॊनुुनिंल्लॆ छ् आत्म जार् निरम्पाम्यो हरदु टग 2 ल् ऊत्त मॊ €रानॆं )याले, अस्टॆ श्व र्यादिहळ् वारादॊ।गिहिरदु उपेशक्षॆयाले, कडुह संसारव " निवरि र्रिहाद्योग हरदु इशैनिल् कुरैवाले, आहैयाले इरे 1) ननोनारायणेति मन सर्वार्थ साधक” ऎन्निरदु. अनिद्या पूतनोन्मुक्तॆ रनवज्ञात सत्पथैः। असदा स्वाद सन्री ळै रादिष्ट विकिदर्शितव् ॥ विनक्षित. वशित्यं-ऎल्लरन्नू तन्न वशदल्लिट्टुकॊळ्ळुवुदु, ऎल्लवू तन्न नशदल्लिरुवुदु ऎन्दू अर्थ. ऐश्वर्यं- आनेक वस्तुगळन्नु नियमिसुव क त्व. प्रान्ति ः- सङ्कल्पदिन्दले ऒन्दु देशदिन्द वुत्तॊन्दति देशनन्नु हॊन्दुवुदु. Ra काञ्चियल्लिरुवननु इच्छॆयिन्द काशिगॆ होगि सेरुवुदु, प्राकाम्यु-सिद्ध्दसॆङ्कल्पत्व, सङ्कल्प माडिदुदु हागॆये सिद्धिसुवुदु. ऎट्टु मागु जम*-मुक्त दशॆयल्लि अविर्भविसुव अपहॆत - “पास्मत्वादि गुणाष्ट्र च 2) अषागुणाः पुरुषं दीसंयन्ति ऎन्दु हेळुव ऎण्टु गुणगळू विवक्षित तोॊगुहतकु.ऎट्टि च्च बुक् 4हळ्- अरवत्तु नाल्कु विद्या स्थानगळु, ऎट्टि _रदनेलदवुनु् ऎण्टु रसगळु-श उगार नीर करुणा इत्यादियागि हेळिरुव सट रसगळिगिन्त मेलाद शान्तिरस. इनैयॆल्ला म् - इवॆल्लवू ऎट्टिनषे-इवनिगॆ इच्छॆ युण्टादाग लभिसदॆ इरुवुवु यावुवू इल्ल. आत गुणादिहळ् इत्यादि आत गुणगळु तुम्बदे इरुवुदु मन्त्रॆ मन्त्रार्थानु सन्धानदल्लि ऊटि ट्रैम् पोरामै याले. निश्वास मार्यदिन्द. असॆ श्व र्यादिहळुम् इत्यादि अष्टॆ श्व रगळु सिद्दिसदे इर् वुदु सरमैकान्तियाद इवन उपेश्वॆयिन्द. कडुह संसारम् निवर्तियूडॊ िहिरदु- शीघ्रदल्लिये संसार निवृत्तियु एस र्पजिजे इरुवुदु, इशैनिल् कुरैवाले. मोक्षेचैयु कडिनॆयागिरुवुदरिन्द, ईगले बेकॆम्ब त ऎरॆयिल्लदिरुवुदु - ऎन्दर्थ. आहैयतालेयिके इत्यादि. आदकारणदिन्दले अल्लवे, 1) नमोसनारायणायेति इत्यादि अष्ट्राक्षर मन्त्रवु सर्वार्थगळन्नू साधिसिकॊडुत्तदॆ, कन्न विश्वास मान्द्यदिन्दलो, अनुसन्धान न्यूनतॆयिन्दलो, उपेक्षॆयिन्दरो, श्वकॆयिल्लदिरुवुदरिन्दलो इवनु अनेक्षिसिद फलसिद्धियि उण्टागुदिरुत्तदॆये हॊरतु मन्त्रक्कॆ प्रभावविल्लवॆन्दल्ल ऎम्बुदु भाव. न्न हः इत्यादि - अविद्यै-अज्ञा ्लनवॆम्ब पूतनॆयिन्द बिडल्बट्टवरू,
- अषौ गुणाःपुरुषं दीपयन्ति प्रज्ञाच कौल्यं-5 दमःश्टुतञ्च । पराक्रमश्चा बहुभाषिताच दानं यथाशक्ति कृतज्ञता च ॥ 1) नारदीय 1-41 । मूलमन्म्राढिकारः २88 उयर्न्ह नजा )िवलनल्ला र् कुरिमै तुरन्न्हुयिराय् । मुयर्न. वॆदि तीर्नु. मत्तॊ €र् वः £यिनि ्रियडैक्स लवमांयक् । पयन्न वन् नारजन् सादळ्ल ळ् कीर्न्हप- वडियार् । नयन्न कुतॆ क्रेवलॆल्ला नाडु. नन नुवोदिनमे ॥ 14! इत्थं सङ्घटतः पदैस्त्रिभि रसा वेकद्विपण्णाश्सरै । रर्थै स्वत्वहित प्रयोजनमय्यि रध्यात्मसारैस्त्रिभिः ॥ आद्य स्त्र शर नेदसूति रजहत् स्कूलादिवृत्तित्रय स्त्र पगुण्यप्रशवुं प्रयच्छति सतां ल्व य्युन्त न हू! मनंः 1641 सन्मार्गवन्नू स्वल्पवू अतलङ्घॆन माडदॆ इरुववरू, विषय सुखगळन्नु आस्वादनॆ माडवु दरल्लि लज्जॆयुळ्ळवरू आद सदाचार्यरुगळिन्द उपदेशिसल्पट्ट श्रीमदाष्ट्रक्षर मन्त्रार्थवु ई रीतियल्लि निरूपिसल्पट्टिदॆ. अनन्तर अधिकारावसान शोकदल्लि तत्वहित पुरुषार्थ सरवाद दशॆम योजनॆयन्नु प्रदर्शिसि प्रतैक्षरगळल्लि अर्थवन्नु ‘विशदीकरिसि एतादृश मूल मन्त्रनन्नु आचार्य सकाशदिन्द आभ्यसिदुदागि अनंसन्धिसुत्तारॆ. अदागि उयनरृ 5. सर्वजगत्यारणत्व दिन्द निस्समाभ्यधिकनागि ’ प्रकाशिसुव नज्कावलन्-नमगॆ रक्षकनाद- श्रियः; स्य [इदं आकारार्थ] अल्ला र्बुरि म्म तुरन्दु-बेरु पट्टवरिगॆ शेषत्तनन्म्नू बिट्टू (इदु लुप्त चतुर्थि मत्तु, उकारगळ अर्थ- उयिराय* ज्ञ्यान स्वरूप जा ्लनगुणकनाद अहमर्थवागि (इदु मकारार्थ) मुयंर् न्द मै तीर्न्नु- अहङ्कार ममकार रूप अविदैयन्नु बिट्टु(इदु. मः, न ऎम्बुदर अर्थ) म ट्रॊ €र् वन यिन्रि- बेरॆ उपायविल्लदॆ, इदु नमनु किञ्चित् स्यात् टः अर्थ. पयन्द जगत्तु ष्ठ वाद, ना रण न्. स्वरूप रूप गुण विभूति विशिष्टनाद श्रियः पति नारायणन (नारायण शब्दार्थ). पादङ्गळ् शीर ऎ” शी पादगळन्नु kf यिसिरुव, प नडियार्- नित्यसूरिगळॊडन, नयन्न- प्रीतियिन्द माडुन कुट्टॆ (वलॆल्ला म्. कैङ्कर्यगळॆल्लननू, (इदु आय शब्दार्थ) नाडु- प्रतिपादिसुव नन्न] नु- श्रेष्ट वाद अष्ट्राक्षर मन्त्रवन्नु ओ दिनमो-आचार्य सकाशदिन्द सार्थवागि अध्ययन ‘माडिदिवु. प्रणवादि पदत्रयगळिन्द कूडिद ई श्रीनुदष्टाक्षर मन्त्रवु तत्व हित पुरुषार्थ गळन्नु तिळिसि ब्रह्मवित्तुगळिगॆ संसारनिवर्तकत्ववन्नु माडुत्तदॆयॆन्दु अधिकारार्थवन्नु इत्क ०सङ्घटत; सदैः ऎन्दारम्भिसुन श्लोकदिन्द निरूपिसुत्तारॆ. अदागि- - एकद्दिपञ्चा क्षठैः - ओम् ऎम्ब एकाक्स्टर, नमः ऎम्ब ऎरडु अक्षरगळु नारायणायॆ ऎम्ब ऐदु अक्षर गळु इत्मं-हीगॆ त्रिभिः सद सङ्घटतः-मूरु पदगळिन्द कूडिद अध्या त्म] सारैः -नेदान्तसारगळाद शत्व-हित प्रयोजनॆ मय्यॆः- क्रमवागि, तत्व, हित, सस ile त्रिभिः अर्थॆ मूरु अर्थगळिन्द सङ्घटतः. ऒन्दु- गूडिद ‘आद्यस्त्र सरः नेदसूतिः-वेदक्कॆ मूलव्नॆ मूरु अक्षरगळिन्द कूडिद प्रणववन्नु मॊदलनॆयदागि उळ्ळ अजहत्स्कूलादिनृत्तित्रयः- स्कूल सूक्ष ऒ सर योजनॆगळॆम्ब. मूरु वृत्तिगळिन्द कूडिद नमशब्दवन्नु’ ळ्ळ त्रय्य ०तसारः.-. वेदान्तसार भूतवाद नारायण शब्दवन्नुळ्ळ, मनुः. श्रीमुदषा क् मन्त्रवु, सतां. 929 श्रीमद्रहस्यत्रॆयसारे इति कनितार्किक सिंहस्य सर्वतन्त्र स्पतन्त्रस्य ठी मद्वेङ्कटिनाथस्य वेदान्ताचार्यस्य कृतिषु (श्रीमद्रहस्य. त्रयसारे मूलमन्र्राधिकारस्स प्रविंशः (श्रीमते निगमान्त महादेशिकाय नमः तन्नन्नु अनुसन्धान माडुव ब्रह्मनिदग्रेसररिगॆ त्रैगुण्य प्रशमाय-त्रॆयोगुणाः-त्रैगुण्यं सत्वरजस्तमस्सुगळु, आवुगळ प्रशमं- आत्यन्तिक नाशवन्नु आन्दरॆ प्रकृति सम्बन्ध विमोचन वन्नु प्रयच्छति. कॊडुत्तदॆ, श्रीमरष्टाक्ष्टर दिव्य मन्त्रवन्नु सार्थवागि आचार्यरुगळ मूलक उपजीश हॊन्दि अनुसन्धान ऎराडुववरिगॆ संसार निवृत्तियु एर्पट्टु भगवत्सायुज्यवु ऊम्बागि निरत शयानन्दवु लभिसुत्तदॆ ऎन्दु तात्पर्य. श्रीमद्रहस्कत्रयसारद मूलमन्त्राधिकारक्कॆ सार चन्द्रिका वाख्यानवु समास्तनु.