१२ SM वरदार्यः

श्रीमते लक्ष्मीहॆयनदन परब्रह्मणे नमः । आ भगवत्तः प्रथिशामनघामाचार्य सन्ततिं नञ्जे । ग्रन्थ परिशीलनॆ आचार्यनर्यरू विद्वन्मूर्थन्यरू आदॆ श्री नुन्मिगमान्त महादेशिकरवरु विरचिसिरुव रहस्य त्रयसारद द्वितीयार्धद ऎरडु, मूरु, नाल्कनॆ भागगळु विद्वान्‌ सरगूरु माड भूषणं कृष्णमाचार्यरु बरॆदिरुव सारचन्द्रिका व्याख्यानडॊडनॆ कन्नड लिपियल्लि आच्ना गि- श्री मदु भय परमहंस अभिनव रामानुज ब्रह्म तन्त्र परकाल महादेशिकन्‌रवर अमृत हस्तॆदिन्द प्रकाशपडिसल्पह्चिरुवुदु बहळ सन्तोषवाद समाचार. ई ग्रन्थवन्नु सात्विकरु सदाचार्यरल्लि अध्ययन माडि आत्म ज्ञानपरिपूर्णरादरॆ इतोप्यतिशयवाद सन्तोषवुण्टागुत्तदॆ. ई सम्पुटदल्लि साभ्योपाय शोधनाधिकारदिन्द आरम्भिसि निगमनाधिकार : पर्यन्त ग्रन्थवु परिसमाप्तवागिदॆ. ल द्वय मन्त्रदल्लिरुव “श्रीमन्नारायण चण्णौ” ऎम्ब द्वीतियान्त पददल्लियू, प्रनद्ये ऎम्ब पददल्लियू सिद्ध साथ्योपायगळु क्रमेण निर्देशिसल्पट्टनॆ. “प्रासकनू प्राप्यनू अवने” ऎम्ब आचार्य श्री सूक्तियिन्द मोक्षप्रापकनू, प्रास्यनू श्रीमन्मारायणने ऎम्बुदु पूर्मोत्तर खण्डगळिन्द सिद्धिसुवुदरिन्द सिद्धोपाय निष्करु अनुष्ठिसुव उपायवु बेरॆयुण्टी, ऎम्ब संशयवु यॆथाश्रुत ग्राहिगळिगॆ सम्भविसबहुदु. सूत्रकाररु सिद्ध, साध्यभेददिन्द ऎरडु उपायगळन्नु सूचिसिरुवुदागि शीभाष्यदल्लि निरूपिसिरुवुदन्नु गमनिसबेकु. प्रथमतः सूत्रकाररु अध्याय द्वयदल्लि जगत्सारणत्व रूप ब्रह्म लक्षणक्कॆ असम्भव, अतिन्यास्ति, रूस दोषगळन्नु परिहरिसि चिद चिद्दिलक्षणत्व विशिष्ठ त पर मात्मनल्लि समन्वयवन्नु प्रतिपादिसि स्मृति तर्क मूलगळिन्द शङ्कित विरोधगळन्नॆल्ला नरिहरिसि, स्वमतरक्षणार्थवागि श्रुतिविरुद्ध मतगळन्नू निराकरिसि सिद्ध विषय रूसवाद ब्रह्मतत्ववन्नु स्थापिसिद्दा कि. नन्तर साधनाध्यायवाद मूरने अध्यायदल्लि आ ब्रह्मनन्नु पडॆयलु अनुष्ठि सबेकाद उपासनात्मक ज्ञा न विशेषवन्नु निरूपिसि, नाल्कनॆयदाद फलाध्यायदल्लि ब्रह्म सम्पत्तिरूप मुक्तॆ श्य फलवन्नू सह प्रतिपादिसिरुवुदु सर्वसन्मुतवष्मे. इल्लि उपासनॆयु पुरुषव्यापार साध्यवाद्धरिन्द साध्योपायनॆन्दु व्यवहरिसल्पडुत्तदॆ. हागॆये उपसनास्रीतनाद भगवन्तनु तन्नन्नु अनुभविसलु अनुग्रहिसुत्तानॆ. आ ब्रह्मानु भववू तत्परीवाहनाद कैङ्कर्यवू सहॆ साध्यवाद फल, ई रीति साध्योपाय साध्य स्ला ्रिस्य नॆम्ब अंशगळू निरूपितगळागिवॆ. 10 श्री भाष्यद मङ्गळ श्लोकनाद “अखिल भुवनजन्मस्नेम,” ऎम्बुदक्कॆ, श्रुत प्रकाशिका व्याख्यानदल्लि, क्कू (पाय " उनेयञ्च ब ह्म- साध्योपायो भक्तिः तत्रसस्तम्यन्तैः पदैॆः सिक्कॊ (पाय रूप मुसेयञ्च ब्रह्मोच्यते? ऎन्दु हेळिरुवुदन्नु गमसिसतॆक्टद्दु, अदागि (छु ह णि श्रीनिनासे” ऎम्बुदु सिद्दोपायनन्नु तिळिसुत्तदॆ. सिद्धोपायवु ब्रह्म शब्दनाच्यनाद लक्ष्मीनिशिष्टनु, भक्तियु साथ्क्योपाय. पुरुषनिन्द साध्यवागि, अनुष्कि सल्पडतक्कु उपाय. अकिञ्चननिगॆ भक्ति स्का नदल्लि प्रपत्तियु त, रिन्द… अदू साध्यॊ (पाय. “नाना शब्दादि भेदात्‌” ऎम्ब “सूत्रदल्लि (3-3-56) भक्ति प्रपत्ति गळॆरडू विव तगळ. अधिकारभेदेन अनुस्कॆ यगळु. प्रपत्रियु पुरुषसाध्यवाद उपाय, अनिधेय ज्ञानवल्ल. प्ररुषार्थोशशृब्दादिति बादरायॆणः (ब्र.सू 3-9-1) ऎन्दु मोक्षरूसवाद पुरुषार्थवु उपासनॆयिन्दले साध्यवॆन्दु हेळिरुवुदरिन्द भक्ति रूपवाद उपासनॆयी साधन . इदु पुरृ स साध्यवाद्दरिन्द साध्योपायनॆन्दु व्यवहरिसल्पडुत्तदॆ. “फलवुत उपपत्त्येः (ब सू, 3-2-37)” “धर्मं जैमिनिरत एन. (ब्र.सू. 8-2-89) “पूर्वन्तु बादरायणो हेतुव्यस देशात्‌? (ब्र.सू. 3-2-40) ऎम्ब सूत्र त्रयात्मकवाद फलाधिकरणदल्लि, यागदान होमा दिगळिन्द अपूर्ववु धर्म उण्टागि, आ अपूर्नवे (धर्मवे) फलवन्नु कॊडुत्तदॆयॆम्ब मिमां सकर मतवन्नु निराकरिसि, अतः-सरनु पुरुषनिन्द फॆलम्‌-फलवु उण्टागुत्तदॆयिन्दु हेळि, उपपत्तेः-यागदान होमादिगळिन्दलू उपासनदिन्दलू आराधितनागि पुरमपुरुषने, ऐहिका मुस्मिक भोगगळन्नू मोक्षनन्नू कॊडुत्तानॆ, कर्मवु कॊडलारदु ऎन्दु निष्कर्हिसिरुत्ता रॆ. ई महा पुरुषने सिद्धोपाय्क उपासनॆयु त्तु पत्रियु) साध्यवागि भत्तॆ वशीकरिसुवुदरिन्द साथ्कोपाय. न । सराधिकारण (२-2-7) दल्लि (उप सपत्त्येश्च’ ग सू. 8-2-84) ऎम्ब सूत्र भाष्यद दल्लि “अनन्योपायत्व श्रनणात्‌” ऎम्ब भाष्यसङ्क्ति यन्नु आधारवागिट्टुकॊण्डु, बा ..यमेवैष वृणुते तेनलभ्यळ’ ऎम्ब श्रुतिगॆ भगवन्तने उपाय. भक्तिप्रसत्तिगळु उपायवॆन्दु लवरु वादिसुत्तारॆ. इदु अधिकरणार्थवन्नु तिळियदॆ : हेळुववर मातु. मतस्सेतून्मान सम्बन्ध भेदव्यप ैपडेशेभ्यः” (8-9-82) ऎम्ब सूत्रदिन्द परमपुरुषनाद aNd मेलाद वस्तुवु इदी ? ऎन्दु शङ्किसि इल्लवॆन्दु. सिद्धान्तीकरिसिरुत्तार्कॆ शङ्कॆगॆ कारणवेनॆन्दकॆ, “एतंसेतुं तीर्त्व्वा, अमृतस्यैससेतुः” ऎम्ब श्रुति खण्डगळिन्द नन्नु हॊन्दलु ई भगवन्तनु सेतुवॆयिन्तॆ आजि दडॆनन्नु प्पा )पिसुनवनु ऎन्दु ळिरु सेतुवॆय : द न; ब ज्‌… ्‌ श्र्यदि. i पपत्त्यश्च’ ऎम्ब सूत्रदल्लि प्रासकने प्रास्यनु ऎम्बदु उपसन्नवु ऎम्बुदक्कॆ । “नायमात्म्मा प्रवचनेन लभ्यः नमेधया न बहुनाश्रुतेन य मेनैसनृणुते तेन लभ्यः तस्सैष आत्मानिनृणुते तनूंस्टाम्‌ ॥» आ. 11 ऎम्ब श्रुतियन्नु प्रमाणीकरिसि, अनन्योपायत्त्व श्रनणात्‌ ऎन्दु भाष्यकाररु सिद्धान्ती करिसिद्दाकि. “प्राप्यस्य परमशपुरुनस्यॆ स्वप्राप्तौ स्वस्कैवोपायत्व श्रनणात्‌” ऎन्दु प्रापकनाद ताने प्राप्यनु ऎन्दु अर्थ माडिद्दारॆ. इदरिन्द भगवन्तनिगॆ मेलाद मत्तॊब्ब पुरुषनु प्राप्यनल्लवॆम्ब उत्तीर्ण ब्रह्मवाद रूप पूर्व पक्षवु निराकरिसल्पट ैते विनह भक्तिप्रपत्तिगळु उपायवल्लवॆम्ब सिद्धान्तवु निराकरिसल्पडलिल्ल. हागॆ हेळिदरॆ फलाधिकरण भाष्य गळिगॆ मेलॆ निरूपिसिदन्तॆ विरोधवु निर्पटु ¥ साधनाध्यायवु निष्भलनागुत्तदॆ. “नायमात्म्मा? श्रुतियल्लि “यमेवैषवृणुते तेनलभ्यः” ऎम्बुदक्कॆ “प्रियतम ’ एन वरणीयो भनॆ यस्यायं निरतिशय प्रियः स एनास्यप्रियतनो भवति” ऎन्दु भाष्यकाररु व्याख्यान माडिरुत्तारॆ, अदागि भगवन्तनु. तनगॆ यारु खप्रियतनमुको, अन्दरॆ यारकि तन्नल्लि प्रीतियन्नूळ वरो अवरन्नु वरिसुत्तानॆन्दु अर्थ माडिरुत्तारॆ. भगवन्तनल्लि निरतिशय प्रीतियुळ्ळवनु भक्तियोग निष्कने. भक्तियोगदल्लि अधिकारविल्लद. प्रॆपत्त्रियोगनिष्कनू निरतिशय प्रीतियुक्तने, आद्दरिन्द भक्तिप्रपत्ति गळन्नु व्याजगळन्नागिट्टुकॊण्डु भगवन्तनु चेतनन्नु वरिसुत्तानॆम्बुदु, वैषमृनैर्फ्यण्यादि सर्वशास्त्रार्थगळिगू विरोधविल्लदॆ हेळुव निष्टण्टकवाद घण्टापथ, “तनूं’ ऎन्दु प्ला श्रप्यत्ववू “विवृणते” ऎन्दु प्रासकत्ववू हेळल्पडुत्तनॆ. तात्पर्य दीसकॆयल्लि, “निद्वानेवायं’ ऎम्बल्लि, अविद्वानन्नु निवकारवु व्यानर्तिसुत्तदॆयेवॆ विनह, अप्रस्तुतवाद ब्राह्मणत्वादिगळन्नु व्यावर्तिसु वुदिल्लनॆन्दु, ई घट्टक्कॆ दृष्टान्तॆनन्नु हेळिरुवुदु गमनार्ह, हागॆये “अनन्योपायत्च’ ऎम्बुदु भगवन्तने उपाय, (सिद्धोपाय) ब्रह्मरुद्रादिगळल्लवॆम्बुदन्नु फिराकरिसुत्तदॆये विनह, भगवद्वशीकरणार्थवागि शास्त्रगळल्लि विहितगळाद भक्तिप्रपत्तिगळन्नल्ल, ई विषयवन्नु सिद्ध- साध्योपाय शोधनाधिकारगळल्लि आचार्यरु निरूपिसिरुवुदु प्रामाणिकरिगॆ हृ दयङ्गम वागिरुत्तदॆ. । अनन्तर पदवाक्कयोजना भागदल्लि, अष्ठा क्षर, द्वय, चरमुश्लोकगळ अर्थवन्नु निरूपिसुवनरागि स्वरूपोपाय पुरुषार्थगळन्नु विवरिसिद्दारॆ. समस्तृशब्दमूलत्वात्‌ अकारस्यस्वभावतः ! समस्तवाच्यमूलत्वाश्‌ ब्रह्मणोफिस्वभावतः । वाच्यवाचक सम्बन्धः तयोरर्थात्‌ प्रतीयते । ऎन्दु नेदार्थ सङ्ग्रहदल्लि हेळिरुनन्तॆ अकारवु सर्वशब्दगळिगू मूलनाद जगत्सारणनाद ब्रह्मनन्नु तिळिसुवुदरिन्दलू, ई अस्टाक्षरद आदियल्लि इरुवुदरिन्दलू, इदक्कॆ मूलमन्त्र नॆन्दु हॆसरु, द्वयॆनुन्त्रनु उपायोपायगळन्नन्नु तिळिसि “द्वय? शब्दवन्नु अन्वर्थगॊळिसिदॆ, चरमश्लोकवु गीतॆय चरमोपदेशवाद्धरिन्द हागॆ हॆसरन्नु पडॆदिदॆ. इदु प्रपत्तिनिधायक वाक्य. द्वयतवु प्रसत्त )नुष्कानक्कॆ करणमन्त्र. अष्ट्राक्सरवु तत्वहित पुरुषार्थगळन्नु निरूसिसुवुदरिन्द ई मूरु मन्त्रगळू सरनोपादेयगळु. 12 … अनन्तर. आचार्य कृत्य -. शिष्यक्क ैत्याधिकारगळल्लि : आचार्यन. मत्तॆ शिष्यन- कर्तव्यगळन्नु निरूपिसि” ग्रन्थवु निगमिसल्पट्टदॆ - हीगॆ सकल शास स्वार्थगळन्नू ऒळगॊण्डिरुव श्रीनुग्रहस्य - त्रयसारनन्नु प्रतियॊब्ब -आसि िकनू आचार्यन हत्तिर प्राथमिक श्र नॆणमाडि, नन्तर व्याख्यान पूर्नक सेविसिदरॆ. सकल नेदान्तार्थगळू तिळियुत्तवॆ. सर्नरू. अवश्य आ रीतियल्लि- ज्ञान पडॆयुनन्तॆ श्रीलक्ष्मी हॆयग्रीननु करुणिसलि ऎन्दु प्रार्थिसुत्तेनॆ… ईग अच्चि ट्टरन ग्रन्थवू ई. रीतियल्लि ज्ञानवन्नु सम्पादिसलु सरनोसकारवागिदॆ. : ऎल्लरू - ई स त्तॆ आदरिसि कॊण्डुकॊळ्ळ जीकागि. निनन्ति. । टट ज.1 ‘मैसूरु. i A ऒज स्ट निद्यन्मणि.. सॆ. मा. नरदाचार्यः 15-1-1991 । तॆत्त जं. आस्ल्यान निद्वान्‌. परकाल मठ स ॥ मैसूरु