उलहिल् मनिदप्लि रवि मिह उयर्न्हदाहुम्. अव्वुयरत्तु क्बुक्कारणम् अरिवु ज्ञानम्) ऎन् बदु तॆळिवु. तद्दा इन मजा न मतोननृत्, ऎन्नुम्बडि सग] ्रस्सॊ 1 रुळान.. ऎम्बॆरु माकैत्रॆ ळिन्दु मुक्ति त वीटि । यड्छैवदु मिहवुम् मुक्शियनम्. अदर्युस्थ सप्पल वेदङ्गळ्; इतिहास पुराणङ्गळ् आट्रवार्हॆळुतैय श्री सूक्तिहळ्, आचार र्हळुडैय. ग्रन्थोपदेशं गळ् मिहवुम् उपकरिक्किन्रन. अन्वाचार्यर्’हॆळिल्. श्रीमन्निगमान्तमहादेशिकन् शॆय्दरु रुळिय उदवि ह डब् ग्रन्थङ्गळ् EE. स्वामि देशिकन् इन्नु म् नम्मि डैये’ ऎन्दरुळियुळ्ळार् ऎन्राल् मिहैयाहादु. स्वामि शॆय्दरुळिय ग्रन्थङ्गळिल् मिहवुम् पोट्रत्तक्टदाहनवुम्, चेतनर्हळ् मिह वखख्यमाह आरियवेण्डिय विषयङ्गळ्ळॆ तमिळ् कॊण्डदायुनु् ufagifeaddrad ag त इकि । (इदिल् इरुक्ळरदु वेरिडत्तिलुमुण्डु, इदिल् इल्लाददु वेरॆङ्गुम् इल्लि ल्गॆ) ऎन्नु म्सडियान पॆरुमैवाय्न्हदान ऒरनग्रन्थव शॆयैवेणुम् ऎन ऒरु पेरवा (पॆरिय आत्म) स्वामि तिरुवुळ्ळत्तिल् उदिक्स्ट्य अदिन् विळैॆवाह TE ज्ञा ्विनकल्बुक वृक्षत्तिलिरुन्दु- मज पुम् इनिय. शुवैंयुळ्ळ्य. “श्रीमद्रहस्यत्रयसारम्? ऎन्नुम् इ eka: अवतरित्तदु. नम् संसप्रदायत्तिल् इन्द श्री सूक्तिये मिहमुख aes मुदलानॆदाहवुव् विळङ्गि वरुवुदु “प्रसिद्ध म्म्म् मिहॆक्कडिनमान सिद्दा न्तार्थंसक्ळॆ सारमाहवुम् . शुरुक्टुमाहवुम् ‘अरिन्दु कॊळ्ळॆ इन्दग bg विहवुम् मुख्यमान्. इदिल् तॆत्वम्, हितॆम् पुरुषार्थम् आहिय मून्रिलुम् तॆळिनान अरिनै उण्डाक्कि अवैहळिल् नरक्कूडिय शङ्कैहळनैत्तै युन परिहरित्तु, tat thy क्कॊण्डुम् अवट्टि श्रि युक्तिहॆळ्ळॆक्कॊण्डुम् परिहारम् शॆय् दिरुप्प दु मिहॆवुम् पोट्रित्तक्कदाहुम्. इ ग्रन्थत्तिर्कु “रहस्यत्र्रय सारन्’ ऎन्रुन् पॆयर् वरुवदर्ळुक्कारणम् तिरुमन्त्रम् द्वयॆम्, चरमश्लोकङ्गळाहिय इम्मूनु) रहस्कङ्गळ्ळॆ पल सल विशेषार्थङ्गळुडन्, इनि कूर वेण्डियदून्रुमिल्लै ऎनुंसडि, सलसडिहळिल् मिह विरिवाय् अरुळिच्छॆय्दिरु स्पदुदान्, मेलुम् भक्ति Eh किक्कु त्रहुदियिल्लाद सकलजेतनर्हळुक्कु इक्सलियुगत्तिल् मिहॆ वॆळिदान स्रसत्रियॆनुन् उपायॆत्तिर्कु इन्रिय यमैयाद अधिकारम्, प्रपत्तियिन् अङ्गङ्गळ्, 1 अदिन्स्वरूपम्, अज्जि अनुष्ठिक्ळुम् विधम्, आदिन निभागङ्गळ्, प्रपत्ति तॆय्दुकॊण्डसिन” नडन्दु कॊळ्ळवेण्डिय निधम्, इवैनमुदलान अनैत्रैयुम्. ई तान् i प्रपत्तितॆय्दुकॊण्डु वट्लकाट्टियाय्, मोक्षत्सै इन्द स्पॆरवेणुम् श्रीसूक्ति अमैन्ददु ऎनुम् . विळक्ळै ऒप्पॊरु जीवनुम् आशैय्यॆत्तूण्डि जीवर्हळदु पट्टि, इन्द प्रपत्तिय्यिये, उयर्निलैयाहक्कॊण्डदु ऎन्रुकूरुदल् शालसप्सॊरुन्दुम्. इच्छीरिय ग्रन्थत्तै कन्नड देशत्तवर्हॆळुम् ऎळिदिल् अरिन्दु सयनशैनदर्कु श्रि. उभ- वे. सरगूरु माडपूशि. कृष्ण माचार्यस्वामि मिहवुम् अ. हाह ऎळियमुरै यिल् सारचन्द्रिका ऎनुम्व्याख्यानत्तुडन् वॆळियिट्टरुक्करार्.इदु मिहवुम् पोट्रत्तक्टदाहुन्. इदुवे नम् सम्प्रदायत्तिर्कुम्, आचार्यर्हळुक्कुम् मिह उयर्न्ह कैङ्कर्यम् ऎन्बदिल् ऐय्यमे इल्लॆ): मूलत्तिल् उळ्ळ अर्थङ्गळ्ळॆनन्नु तॆळिवुसडुत्तुवदुडन्, अनेक इडङ्गळिल" आक्षेप सरिहारं गळ्ळॆयुम् शॆय्दुळ्ळार्- इदर्कु आधारमाह सणट्रय आचार्यर् हळुडैय श्री सूक्ति हॆळ्ळॆयुम्, करूर्स्टामि इञ्जिमेडु अटगिय शिङ्गर् स्वामि, इवर्हळिन् व्व0 यैयुम् पिन् पट्ट तॆन्रिरुप्पुदाल्, प्रानाणिकमाह ग्रन्थम् अमैन्दुळ्ळदु मिहॆवुम् विशेषम्, इन्द स्वामि लौकिकत्तिल् पॆरिय उद्योगत्तिल् इरुन्दु ओय्वुपॆट्ट्रु शास्त्रमार्गत्तिल् इव्वळवु मुन्नेट्रिर्म पॆट्रिरुप्पदु, मिहवुम् श्लाघ्यम्. ॥ आरम्भत्तिल् “कर्मब्रह्माक्मिके शास्त्रे? ऎन्हिर श्लोकत्तिल् “वीधीशोधक किङ्करान्? ऎन्हिरपदत्तिरु, मुन्कॊर्हॆळ्व्यनिय्सॆ क्याण्छित्तुळ्ळदु गवनिकृत्तकृदु. “असारमल्पसारञ्च”, ऎन्हिरश्लोकत्तिर्कु साध्योपाय विरोधिहळ् तॊल्लक्कूडिय अर्थत्रै निरसित्तिरुस्पुदु गवसिकृत्तकृदु. ट् आ श्रीमहालक्ष्मिक्कुम् ब्रह्म शब्दवाच्यत्व्तम् उण्डु ऎन्सदान श्रीजेशिक सिद्धान्तॆत्तै ‘काण्बित्तिरुप्प दुमिहवुम् अहु. श्रीदेशिकनुडैय न्याय सिद्धाञ्जनत्ति लुम् इदु स्फुटम्. इन्नुम् पलविशेषार्थङ्गळ् अडङ्गियुळ क पडियाल् श्रीकृष्ण माचार्यरुड्कियक्न क मत्तिर्बु श्री वैन्सन उलहम् मिहनुम् ननि यै जैलुत्तवेणुम्. धर्माधिकारि. इ. ऎस्. वरदाचार्यर् आस्थान विद्वान् परकाल मठव् मैसूरु.