तिरुच्-चिन्न-मालै

मूलम् - 0.0
मूलम् - 1.1

॥ श्रीः ॥
॥ श्रीमते निगमांत महादेशिकाय नमः ॥

श्रीवैष्णवदिनचरी

मू - वरियिरुळழிवदर्‌ मनंवरुमुण‌र्‌वॊडु
करिगिरिमरुविय करियवरडियिणै
परिवॊडु परवुनल्लडियवर्‌ पழवुरै
अरि यरि यरि यरि यरि यरि यरिये. (१)

अ - वरि - आवरिसिरुव, इरुळ् - (कत्तलिन गुणगळुळ्ळ) निद्रॆयु, अழிवदर् - मुगिदु, कॊनॆयल्लि, मनं - मनस्सु (ज्ञानवु), वरुं - बरुव, उणर् - ऒडु - अनुभवदॊंदिगॆ, करिगिरि - हस्तिगिरिय, मरुविय - आदरदिंदिरुव, करियवर् - नीलमेघश्यामनाद वरदन, अडि-इणै - ऎरडु पादगळन्नू, परिवॊडु - प्रेमदिंद, परवुं - स्तुतिसुव, नल्-अडियवर् - उत्तम सेवकर, पழ - प्राचीनवाद, उरै - सूक्तियादुदु, ‘अरि’ - हरि ऎंदु एळुसल हेळतक्कद्दे अल्लवॆ.
बॆळगिन झावदल्लि निद्रॆयिंद ऎच्चरगॊंडु ऎद्दु, निर्मलवाद मनस्सिनिंद दिव्यमंगळविग्रहवाद वरदनन्नु कण्णॆदुरिगॆ नोडुवंतॆ ध्यानिसुत्ता, इंपाद स्वरदल्लि ‘हरिः’ ऎंब अमृतवन्नु सुरिसुव, सकलदोष निवारकवाद नामवन्नु एळुसल हेळुत्ता, स्तोत्रादिगळन्नु हेळबेकु. निरतिशयवाद भक्तियिरुव वैष्णवोत्तमरु बायिंद हेळलुपक्रमिसिदरॆ बेरॆ शब्दगळिंद अल्ल. अदु हरि शब्दवे. पूर्वाचार्य परंपरॆयिंद बंदिरुव क्रमवन्नु तावू अनुष्ठिसि, अनुभविसि, लोकक्कॆ उपदेशिसुवरु. पूर्वरात्रियल्लि संकल्पिसिकॊंडिद्द योगवन्नु मुगिसि, सात्विकत्यागमाडि, अनंतर अनुष्ठिसबेकाद रीतियन्नु ई पाशुरदल्लि उपदेशिसि, नंतर ‘अभिगमन’ ऎंबुदक्कॆ संकल्पिसिकॊंडु, अदर संबंधवाद आचरणॆगळन्नु नडॆसबेकु.
निराकृतावृतान्धकारकाल आत्मरञ्जने
गजाचलादराधिवासिनीलनीरमुक्पदौ ।
प्रशंसतां च रागतो निषेविणां चिरोक्तयः
हरिर्हरिर्हरिर्हरिर्हरिर्हरिर्हरिस्त्विति ॥ १ ॥

मूलम् - 1.2

मू - निनैवहैयॊழுहियवॆरिनिलैयडैयवुं
निनैवुडैनिकழெदि‌र्‌निलैनलमणुहिड
मनमुरै किरिशैहळ् मकिழ்मरै (मति) नॆरिकॊडु
तनिमुदलडियिणैयडैबवर्‌तमरे. (२)

अ - तमर् - तम्मवरु (श्रीवैष्णवरु), विनै-वहै-ऒழுहिय - अनादियागि बरुव कर्मप्रवाहदल्लि होगुत्तिरुव, वॆरि-निलै-अडैयवुं - उन्मादाद्यवस्थॆगळॆल्लरल्लू, निनैवु-उडै - स्मरणॆयिरुव, निकழ் - वर्तमानकालदल्लि, ऎदिर्-निलै - भविष्यत्कालद, नलं - आनंदवु, अणुहि-इड - सन्निहितवागुवंतॆ, मनं-उरै-किरिशैहळ् - मनस्सु मातु क्रियॆगळु, मकिழ் - आनंदपडुवंतॆ, मरै-नॆरि - वेदवॆंब उपायवन्नु, (मति-नॆरि - ऎंब पाठदल्लि ज्ञानवॆंब उपायवन्नॆंदर्थ) कॊडु - कॊट्टवनाद, तनि - असदृशनाद, मुदल् - कारणभूतनाद परमात्मन, इणै-अडि - ऎरडु पादगळन्नु, अडैबवर् - शरणवागि आश्रयिसुवरु.
अनादियाद कर्मप्रवाहदल्लि सिक्किकॊंडुदु भगवदाज्ञारूपवाद कैंकर्यातिक्रमद फल. ऒदगिरुव देहादिगळु हिंदॆपट्ट, पडुत्तिरुव मत्तु मुंदॆ पडबहुदाद कष्टपरंपरॆगळन्नु नॆनॆसिकॊंडु, गाबरिगॊंडु, मरुगि मत्तॆ धैर्यताळि विवेकगॊंडु, ‘इत ऊर्ध्वं अहंतावत् यावज्जीवं हरेः पुनः । पदयोरर्चनं कर्तुं यतमानस्समाहितः ॥’ ऎंबंतॆ भगवंतनल्लि अनन्य मनस्सिनिंद निवेदिसिकॊंडु, स्नान-संध्यादि नित्यनैमित्तिक कर्मगळन्नू आचरिसि, अवुगळल्लू रूप गुणादिगळन्नु चिंतिसुत्ता, माडुव कर्मक्कॆ सार्थकतॆयन्नु पडॆदु आनंदिसुत्ता, भगवदाराधन योग्यतॆयन्नु पडॆदु स्वयंप्रयोजनरूपवागि शरणुहोगुवुदे ‘अभिगमन’वॆनिसुवुदु. श्रीवैष्णवरु इदन्नु बिडदॆ आचरिसि जीवितकालवन्नु सार्थकपडिसिकॊळ्ळबेकादुदु विधिनियतवॆंदु हेळिरुवरु. इदे ई पद्यद सारांश.
कर्मपूरयातसर्वसोन्मदप्रवृत्तिषु
स्मृत्युपेतवर्तमान आयतेश्च मोदवत् ।
चित्तवाक्क्रियाप्रमोदकृत्त्रयीपथप्रदा-
नन्यहेतुपादयुग्ममाश्रयन्ति वैष्णवाः ॥ २ ॥

मूलम् - 1.3

मू - मलर्‌‌महळ्‌मरुविय मरुवुडैयिरैयवर्
मरलडिकरुदियमनमुडैयडियवर्
मल‌र्‌पुनलमुदुडन्‌ वहैयॆनवडैयवुं
मुल‌र्‌मदियॆमदलवॆनवरुबवरे. (३)

अ - मल‌र्-महळ् - महालक्ष्मियिंद, मरुविय - आदरिसल्पट्ट, मरुवुडै - चिह्नॆयुळ्ळ, इरैयवर् - सर्वॆश्वरन, मलर् - हूविनंतिरुव, अडि - पादगळन्नु, करुदिय - चिंतिसुव, मनं-उडै - मनस्सुळ्ळ, अडियवर् - भक्तरु, मलर् - हूगळु, पुनल् - नीरु, अमुदु - अन्न, उडन् - इवुगळॊंदिगॆ, वहै-ऎन - इरुवंतह, अडैयवुं - ऎल्लवू, ऎमदु-अल-ऎन - तम्मदल्ल ऎंदु. मलर्-मति - (हिंदुमुंदागि अन्वयिसबेकु) बुद्धियॆंब हूवु (ज्ञानवु), वरुबवर् - बरुवंतॆ माडुवरु, (ऒळ्ळॆय ज्ञानवन्नु संपादिसुवरु.) (परार्थानुसंधानपरिकर्मितवाद बाह्याभ्यंतर पूजोपकरणगळन्नु संपादिसुवुदॆंब ‘उपादान’वन्नु हेळिदंतायितु.)
ता - उपादानकालदल्लि भगवदाराधनॆगॆ अंतःकरणशुद्धियिंद ‘अहिंसॆ-इंद्रियनिग्रह-सर्वभूतदयॆ-क्षमॆ-ज्ञान-तपस्सु-ध्यान-सत्य’ ऎंब पुष्पगळन्नु जप-पारायणादिगळिंदलू, तुलसी-हू-नैवेद्यद वस्तुगळन्नु बाह्य पर्यटनदिंदलू संपादिसबेकु. इवन्नू सह ‘अक्लेशेन शरीरस्य कुर्वीत धनसंचयं । अप्रयत्नागतास्सेव्या गृहस्थैर्विषयास्सदा ॥’ ऎंब मनुधर्मवचनदंतॆ ध्यानादिगळिगॆ विरोधियागुव कायक्लेशादिगळिल्लदंतॆ आर्जिसबेकु. ‘नात्मार्थं अन्नं अभिरूपं पाचयेत्’ ऎंब आपस्तंबर नुडियंतॆयू, ‘तदर्थं कर्म कौंतेय मुक्तसंगः समाचर’ इत्यादि गीतावचनगळंतॆयू तनगागि एनन्नू माडिकॊळ्ळबारदु. हीगॆ संपादिसिद द्रव्यादिगळन्नु ‘श्रीवत्सवॆंब चिह्नवन्नू जगन्मातॆयाद महालक्ष्मियन्नू वक्षस्स्थळदल्लि धरिसि, परात्परनू, परिपूर्णनू आद श्रीमन्नारायण’निगॆ समर्पिसि, ई नम्म करचरणादिगळन्नू देहयात्रॆयन्नू सार्थकपडिसि, कृतार्थरागबेकु. ई अनुष्ठानक्रमवन्ने ‘उपादान’ ऎंब कालविभागद कर्तव्यवागि हेळिरुवुदु.
पुष्पभूरमादराङ्कवक्षसोऽधिरक्षितुः
पुष्पपादशंसमानमानसास्सुसेवकाः ।
पुष्पमम्बुशुद्धमन्नमेवमादिवस्तुभिः
धीसुमाद्यवाप्नुयुर्न चेव चात्मनः कृते ॥ ३ ॥

मूलम् - 1.4

मू - निरैयुडैमलर्‌महळ् नलमुरमरुविय
इरैयवनिनिदुर विनियवैयॆनुमव‌र्
अरनॆरियिलनवनणुहिलुमणुहिलर्
तुरैयलदॆनुमॊरु तुरै पडुहिलरे. (४)

अ - निरै-उडै - परिपूर्णतॆयुळ्ळ, मलर्-महळ् - महालक्ष्मियु, नलं-उर - आनंदवन्नु पडॆयुवुदक्कॆ, मरुविय - आदरिसुवंतॆ इरुव, इरॆयवन् - सर्वेश्वरनाद वरदप्रभुवु, इनिदु-उर - भोगवन्नु हॊंदलु, इनियवै - ई भोग्यवस्तुगळु, ऎनुं-अवर् - ऎंदु नॆनॆदिरुवरु, (भागवतोत्तमराद श्रीवैष्णवरु) अर-नॆरि-अदु - विहितकर्माचरणॆयन्नु, इलन्-अवन् - बिट्टिरुववनु, अणुहिलुं - हत्तिर बंदरू, अणुहिलर् - हत्तिर सेरुवुदिल्ल. तुरै-अलदु-ऎनुं - सोपानवल्लविदु ऎन्नुवंतॆ इरुव, ऒरु-तुरै - यावुदॊंदु सोपानदल्लागली, पडुहिलर् - बीळलाररु. (इळियुवुदिल्ल.)
ता - सकल मंगळगळिगू समस्तैश्वर्यक्कू अधिदेवतॆयागिरुव महालक्ष्मियु संपूर्ण संपत्कामळागिद्दरू, तन्न भोगसिद्धिगागि आश्रयिसुवंतॆ श्रीगू श्रीयागिरुव श्रीमन्नारायणनिगॆ अत्यंत भोग्यवू, परिशुद्धवू आद द्रव्यवन्ने संपादिसि, अवनिगे समर्पिसुववरु निजवागियू श्रीवैष्णवरु. इंतहवरु धर्ममार्गवन्नु बिडुवुदिल्ल. सन्मार्गदल्लि इल्लदवरु कॊट्टुदन्नु तॆगॆदुकॊळ्ळुवुदिल्ल. अधर्मिष्ठर संगड ऊटमाडुवुदिल्ल. शिष्टरु आचरिसदुदन्नु ऎंदिगू तावु माडरु. इदन्ने ‘कुलटाषंडपतितवैरिभ्यः काकिणीमपि । उद्यतामपि गृह्णीयात् नापद्यपि कदाचन ॥’ ऎंदु शांडिल्यस्मृतियू, ‘तस्करात् पतितात् षंडात् डंभलोभमदान्वितात् । मात्रावित्तं न गृह्णीयात् अभक्तादपचारतः ॥’, ‘केशवार्चागृहे यस्य न तिष्ठति महीपते । तस्यान्नं नैव भोक्तव्यं अभक्ष्येण समं हि तत् ॥’, ‘उग्रगंधा ह्यकर्मण्यास्त्वप्रसिद्धास्तथैव च ॥ चतुष्पथशिवावासस्मशानवन(नावनि)मध्यजाः । …. वर्जनीयाः प्रयत्नेन पत्रपुष्पफलादयः ॥’ ऎंदु सात्वतादिगळू हेळुत्तवॆ.
पूर्णकामपुष्पभूस्वभोगलिप्सया प्रभोः
आदृतस्य हीत्यवेयुरस्ति भोग्यवस्त्विदम् ।
यद्यधर्मवानुपैति तेन नोपयन्त्यमी
क्वाप्यपावतारिणीस्थले न निष्पतन्ति च ॥ ४ ॥

मूलम् - 1.5

मू - ऒळिमदियॆनवॊरु तिरुवुडनुयर्‌बवर्
नळिर्‌मदिमुहनहै नलनिलवुहवुहळ्
तॆळिपुनलमुदॆन शॆழுमतियडियवर्
कुळिमुदल्‌किरिशैहळ् कुरैहिलर्‌वलदे. (५)

अ - ऒळि-मदि-ऎन - बॆळदिंगळिंद कूडिद चंद्रनंतॆ, ऒरु - असदृशनाद, तिरु-उडन् - महालक्ष्मी समेतनाद, उयर्‌बवर् - अत्युत्तमनॆनिसिद आ परमात्मन, नळिर्-मदि-मुहं - अतिशीतल चंद्रनंतिरुव मुखद, नहै-नल - मंदहासवॆंब आनंदवन्नु बीरुव. निलवु - बॆळदिंगळिंदुंटागुव, उहवुहळ् - मनस्सिन उल्लासक्कॆ कारणवादुवु, (यावुवॆंदरॆ) तॆळि-पुनल्-अमुदु-ऎन - निर्मलवाद, नीरु अन्न मॊदलाद वस्तुगळु ऎंदु, शॆழு-मति-अडियवर् - क्रमेण अभिवृद्धियागुव बुद्धियुळ्ळ भगवत्सेवकरु, वलद् - माडबहुदाद, कुळि-मुदल्-किरिशैहळ् - स्नान मुंताद कर्मगळन्नु, कुरैहिलर् - स्वल्पवू न्यूनतॆयिल्लदंतॆ अनुष्ठिसुवरु.
ता - जगदानंदकरनाद चंद्रन सहज सौंदर्यादिगळु अवन चंद्रिकॆयिंदले कंगॊळिसुवंतॆ भगवंतन स्वाभाविक कल्याण गुणगळु महालक्ष्मिय संश्लेषदिंदले प्रकाशिसुवुवु. बॆळदिंगळन्नु बिट्टिरद चंद्रनंतॆ महालक्ष्मियन्नु अगलिरद नारायणनु अनुग्राहकनु मत्तु परमानंददायकनु. आ परमात्मन शीतलमुख मंदहसितानंद चंद्रिकॆयिंद नावु निवेदिसुव शुद्धवाद नीरु, अन्न मॊदलादुवु हृदयोल्लासकरगळागुवुवु, भगवद्भक्तरु देश-काल-अवस्थॆगळिगनुसारवागि भगवदाराधनॆयन्नु माडबेकु. अदक्कॆ मॊदलु स्नानादि कर्मगळन्नु याव कॊरतॆयू इल्लदंतॆ आचरिसबेकु. हीगॆ भगवदाराधनॆय कालवे ‘इज्या’ ऎनिसिकॊळ्ळुत्तदॆ. इदन्नु श्रीवैष्णवरु माडिये माडुवरु. (अदरिंदले ‘श्रीवैष्णवदिनचरी’ ऎंदु सामान्यवू, विशेषवू आद हॆसरन्नु हेळिरुवुदु.)
सचन्द्रिकेन्दुवत् समस्य निस्समस्य चाखिलो-
न्नतस्य शीतचन्द्रसस्मितास्यमोदवत्प्रियाः ।
प्रसन्नमम्बु चान्नमित्युदारमत्युपाश्रिताः
अनूनमेव मज्जनादि कर्म कुर्युराह्निकम् ॥ ५ ॥

मूलम् - 1.6

मू - वरुवदोरुरवॆन वळरिळवरशॆन
मरुवुनन्मगनॆन वनमदकरियॆन
अरुविलैमणियॆन वडियवरडैबवर्
अरुहणैयिरैवनैयरुहणैयुडनॆ. (६)

अ - अडियवर् - भक्तरु, अरुहणै - पूजॆगॆ, इरैवनै - स्वामियाद परमात्मनन्नु, अरुहणै -उडन् - (श्रीभाष्यकाररु ‘नित्य’दल्लि उपदेशिसिरुवंतॆ) आराधनॆय जॊतॆयल्लिये, वरुवदु - आगताने बंद, ओर् - असमाननाद, उरवु-ऎन - बंधुवंतॆयू, वळर् - अभिवृद्धियागुव, इळ - ऎळे वयस्सिन, अरशु-ऎन - दॊरॆयंतॆयू, मरुवु - अत्यासॆपडुवंतॆ इरुव, नल्-मगन्-ऎन - सत्पुत्रनंतॆयू, वन-मद-करि-ऎन - काडिन मदिसिद आनॆयंतॆयू, अरु-विलै - बहळ बॆलॆबाळुव, मणि-ऎन - रत्नदंतॆयू, अडैबवर् - आश्रयिसुवरु (हॊंदि पूजिसुवरॆंदर्थ).
ता - आराधकनु स्नानादि कर्मगळन्नु अनुष्ठिसि, पूजॆगॆ अर्हनागुवनु. पूजावेळॆयल्लि भावनॆयु बहळ परिशुद्धवागिरबेकु. नावु माडुव समस्त पूजॆगळन्नु भोगिसुववनू, मत्तु अवॆल्लक्कू प्रभुवू श्रीमन्नारायणने, ‘अहं हि सर्वयज्ञानां भोक्ता च प्रभुरेव च’ ऎंदल्लवे गीताचार्यनु नुडिदिरुवुदु. देवरिगॆ उपचारगळन्नु नीडुवाग नम्म भावनॆयु हीगिरबेकु.
आत्मबंधुवू, अतिथियू, मत्तु अतिप्रियनू बंदाग नीडुव आदर – गौरव – सत्कारव्यग्रतॆगळंतॆयू भाविसबेकु. तरुण राजनन्नु उपचरिसुवाग परिजनरु अदे परमपुरुषार्थवॆंदिरुवंतॆयू भाविसबेकु. ऒळ्ळॆय मक्कळन्नु पडॆद तायितंदॆयरु अत्यंत वात्सल्य - लालनॆ - पालनॆगळन्नु माडुव सडगरदंतॆयू नॆनॆयबेकु. वनदल्लि मदिसिद आनॆयु स्वेच्छॆयागिरुत्ता, सर्वादरणीयवू, सकल संपत्समृद्धिसूचकवू आगिरुवंतॆ भाविसबेकु. अमूल्यरत्नवु लभिसिदरॆ बहळ जागरूकतॆयिंद रक्षिसुव विधानगळिंद देवरन्नु द्वारपालकर वश ऒप्पिसि, इच्छिसिदाग मत्तॆ संदर्शिसुवंतॆ भाविसि निर्भयरागिरुवंतॆयू भाविसबेकु. इवे आया आसनपरिकल्पनॆय समयदल्लिरबेकाद भावबंधगळु, इविल्लद पूजॆ पूजॆयागदु. अदु पूजॆय व्याज मात्र. अदर फलवू अष्टॆ! इदन्ने ‘यथा युवानं राजानं यथा च मदहस्तिनं । यथा प्रियातिथिं योग्यं भगवंतं तथार्चयेत् ॥ यथा च पुत्रं दयितं तथैवोपचरेद्धरिं’ ऎंदू, ‘सर्वे भवंतस्सगणाः सन्नद्धास्सर्वदिक्ष्वपि । सावधानाश्च तिष्ठंतु निक्षिपामि भवत्स्वहं ॥ मम नाथं मम गुरुं पितरं मातरं च मे । हरिं श्रियं भुवं चापि तान् पालयत सर्वतः ॥ यथानिक्षिप्तरूपं मे संदर्शयत सर्वदा । भवतश्शरणं लब्ध्वा व्रजामि गतसाध्वसः ॥’ ऎंदू भगवच्छास्त्रगळु मॊळगुत्तवॆ.
समर्हणाप्रभुं शरण्यमर्चया सहार्चकाः
गृहागतैकबन्धुवत्प्रवर्धनक्षितीशवत् ।
प्रियं निजात्मजं यथा च वन्यमत्तहस्तिवत्
यथाह्यमूल्यरत्नमाप्तमाश्रयन्ति सादरम् ॥ ६ ॥

मूलम् - 1.7

मू - विरैकमழ்मल‌र्‌मगळ् मिहवुरुमिरैयवन्
कुरैकழल् कुरुहियकुळिर् मदिमतियॊडु
विरैनिलैयडियव‌र् मरैहळिन्मरैयॆनुं
उरैनिरैपरवुवर् उळममुदुणवे. (७)

अ - विरै-निलै - पर्वतदंतॆ अचलवाद निष्ठॆयुळ्ळ, अडियवर् - आश्रित सेवकरु, विरै-कमழ் - परिमळदिंद घमिघमिसुव, मलर्-मगळ् - (हूविन कुवरियाद) महालक्ष्मियिंद, मिह - अत्यधिकवागि, उरुं - आश्रयिसल्पट्ट (लक्ष्मीनित्यसंश्लिष्टनाद), इरैयवर् - स्वामिय, कुरै-कழल् - ध्वनिगैय्युव कालंदुगॆयिरुव पादगळन्नु, कुरुहिय - विषयीकरिसिकॊंडिरुव, कुळिर्-मदि - शीतलचंद्रनंतिरुव, मति-ऒडु - बुद्धियॊंदिगॆ, उळं - अंतःकरणवु, अमुदु-उण - अमृतवन्नु आस्वादिसुवंतॆ माडुव, मरैहळिल् - वेदगळल्लू, मरैहळ् ऎन - वेदगळॆंबंतॆ इरुव, उरै - उक्तिगळ, निरै - पंक्तियन्नु, परवुवर् - जपिसुवरु.
ता - ‘गिरयो वर्षधाराभिः हन्यमाना न विव्यथुः । व्यसनैः व्यथमानाश्च यथाधोक्षजचेतसः ॥’ ऎंबंतॆ स्थिरवागिरुव पर्वतगळिगू दृष्टांतवागुवंतॆ अत्यंतदुष्कंपतत्त्वहितपुरुषार्थाध्यवसायशालिगळाद, उपबृंहणगळाद इतिहास पुराणादि निरपेक्ष पूर्ण ज्ञानिगळाद भागवतोत्तमरु ‘स्वाध्याय’ ऎंब कालविभागदल्लि उपबृंहणीयवाद मंत्रभागद जपवन्ने माडुवरु. पांचरात्ररक्षॆयल्लू इदन्ने ‘उपबृंहणनिरपेक्षस्य उपबृंहणीयवेदभागजप एवोचितः’ ऎंदु हेळिरुवरु. श्रीमन्नारायणनिगॆ निवेदिसि, पंचमहा यज्ञादिगळन्नु माडि, परमपावनवाद अन्नवन्नु सेविसि, आप्यायितचित्तरागि, निरतिशय परिमळ कमलवासिनियाद महालक्ष्मियिंद समाश्लिष्टनाद भगवंतन नूपुराद्याभरण श्रुतिमनोहर मधुरध्वनिय चरणगळल्लि अत्यासक्तरागि, चंद्रनंतॆ अतिप्रसन्न शीतल मतियुतरागि, अमृतास्वादगैय्युवंतॆ वेदगळिगू वेदगळंतिरुव श्रीमदष्टाक्षरद्वयादि भगवन्मंत्रगळन्नु जपिसुवरु. ई रीति ‘स्वाध्याय’वॆंब समयवन्नु सार्थकपडिसिकॊळ्ळुवरु श्रीवैष्णवोत्तमरु. इदे अवर भगवदाज्ञालब्धवाद नित्यकैंकर्य.
महीधरा इवाश्रिताः क्रियारता विसृत्वरा-
तिगन्धपुष्पजावृतप्रभुक्वणत्पदाञ्चिता ।
सुशीतचन्द्रधीमनस्सुधासुपायिनी श्रुति-
ष्वपि त्रयीति कीर्तितोक्तिपङ्क्तिमाजपन्ति हि ॥ ७ ॥

मूलम् - 1.8

मू - तुदिहळुमरिवरु शुरुदियिनिरुदियिन्
इदयमिदॆनमुनियिरैयवरुरैहळुं
मदुरमनुदविय मरैहळुमडियवर्
विदिवहैपरवुवर् मिहवुळमॆழवे. (८)

अ - अडियवर् - (भगवद्गुणरसिकराद) भक्तरु, उळं - (तम्म) मनस्सु, मिह - बहळ, ऎழ - उल्लासगॊंडु मुंदिन कैंकर्यक्कॆ उत्साहिगळागुवंतॆ, तुदिहळुं - स्तोत्रगळन्नू, अरिवु-अरु - अरियलु कष्टसाध्यवाद, शुरुदियिनिरुदियिन् - वेदांतगळ, इदयं - हृदयवु (सारवाद गूढार्थवु), इदु - ई रीतियागिरुवुदु, ऎन - ऎंदु तिळिसुवंतिरुव, मुनि-इरैयवर् - मुनीश्वरर (पराशर-पाराशर्य-शुक-शौनकादिगळ) उरैहळुं - वचनगळन्नू, मदुर - अत्यंत भोग्यवागिरुव, मन्-उदविय - दृढवागि उपकरिसुव, मरैहळुं - (शठारि मॊदलादवर सूक्तिगळु) दिव्यप्रबंधगळन्नू, विदि-वहै - शास्त्रविहितवाद क्रमदल्लि, परवुवर् - परिशीलनॆमाडुवरु. (इदे ‘स्वाध्याय’वॆंब कालविभागद कृत्य. स्व - तन्न, अध्याय - अध्ययन ऎंदर्थ.)
ता - क्रमवागि बंद ‘स्वाध्याय’द नंतर बरुवुदु ‘योग’. अदरल्लि तम्म चित्तवु अत्यंत प्रोत्साहितवागुवंतिरुव भगवत्स्तोत्रादिगळन्नू, अतिगहनवाद वेदांततात्पर्यवन्नु अति सरळवागि विशद पडिसुववरू, योगमहिमॆयिंद सकल परावर तत्त्वयाथात्म्यवन्नु साक्षात्करिसिदवरू आद पराशर-पाराशर्य-शुक-शौनकादि महर्षिगळ श्रीसूक्तिगळन्नू, ‘सद्यः परमात्मनि चित्तरंजकाः वेदोपबृंहणार्थप्रवृत्तपरांकुशपरकालादिमुनिमधुरतमसूक्तीः यथादेशकालावस्थं परिशीलयेयुः’ ऎंदु हेळिदंतॆ द्राविड दिव्य प्रबंध सूक्तिगळन्नू परिशीलनमाडुवरु. हीगॆ भागवतोत्तमरु स्वाध्याय समयद कृत्यवन्नु ‘वेदानध्यापयेत् शिष्यान्‌ धारयेच्च विचारयेत् । अवेक्षेत च शास्त्राणि धर्मादीनि द्विजोत्तमः ॥ वैदिकादींश्च निगमान् वेदांगानि विशेषतः ।’ इत्यादि वचनानुगुणवागि अनुष्ठिसुवरु. (हिंदिन मत्तु ई पाशुरगळल्लि स्वाध्याय भागवन्नु विवरिसलागिदॆ.)
रमाधवाश्रयास्स्वचित्तरञ्जकास्स्तुतीस्तथा
दुरूहवेदमौळिहार्दमेवमित्युदीरकाः ।
मुनीशसद्गिरश्च गाढसाह्यकृद्रसावहाः
यथाविधि ह्यधीयते शठार्यवाप्तगाधिकाः ॥ ८ ॥

मूलम् - 1.9

मू - अरिविल‌र्‌तलैमिशैययनडियॆழுदिय
पॊरिवहैयॆழுवदोर् पॊरिनलमुहवलर्
उरुवदुमुडैयदुमिदुवॆनमरुवदुं
नरुमल‌र्‌मगळ्‌पतिनलमुरुनिनैवे. (9)

अ - नरु-मलर्-मगळ्-पति - सुगंधिपुष्पवासिनियाद महालक्ष्मिय रमणन, (विषयकवाद) नलं-उर - आनंदरूपद, निनैवु - स्मरणॆयु, (तैलधारॆयंतिरुव स्मृतिसंततियु), अरिवु-इलर् - ज्ञानहीनर (विवेकरहितर), तलै-मिशै - तलॆयल्लि, अयन् - ब्रह्मनिंद, अडि - हिंदॆये, ऎழுदिय - बरॆयल्पट्टिरुव, पॊरि-वहै - अक्षरद क्रमवरितु, ऎழுवदु - उंटागुव, ओर् - अद्वितीयवाद, (विवेकविल्लदिरुवुदरिंद वैषयिकसुखवे अतिशयवादुदॆंदु) पॊरि-नलं - शब्दादिविषयगळ सुखवन्नु, उहवु-इलर् - सम्मतिसदॆ इरुववरु, उरुवदुं - ईग पडॆयुवुदू, उडैयदुं - हिंदॆये पडॆदुदू, इदु-ऎन - इदे ऎन्नुवंतॆ, मरुवदुं - परिणामगॊंडिरुवुदॆंदु तिळियुवरु.
ता - शांडिल्यरु ‘ईदृशः परमात्माऽयं प्रत्यगात्मा तथेदृशः । तत्संबंधानुसंधानं इति योगः प्रकीर्तितः ॥’ ऎंदु संक्षेपवागि योगवन्नु विमर्शिसिरुवरु. भगवद्भाष्यकाररु ‘यामुनार्यसुधांभोधिमवगाह्य यथामति । आदाय भक्तियोगाख्यं रत्नं संदर्शयाम्यहं ॥’ ऎंदारंभिसि श्रीवैकुंठगद्यदल्लि विलक्षणवाद फलपर्वानुसंधानपूर्वकवागि, उपदेशिसिरुवरु. अनन्यप्रयोजनकर्तव्यवागि विचित्रवाद भगवद्योगवन्नु विरक्तरु भगवच्चिंतनामृतास्वादनवे हिंदॆ पडॆद मत्तु मुंदॆ पडॆयुव सकलपुरुषार्थवॆन्नुवरु. पूर्वदल्लि विवेकविल्लदिद्दाग माडिद कर्मगळिगनुगुणवागि भगवत्संकल्पदिंद दुर्वारवागि बरुव शब्दादिविषयास्वादनदल्लि ईग विरक्तरागि, अनन्यप्रयोजनरागि, अपूर्वलाभ मत्तु लब्दार्थपरिपालनवॆंब योगक्षेमरूप पुरुषार्थवागि परिणमिसुव योगवन्नु अनुष्ठिसुवरु. श्रीमन्नारायणन विषयकवाद चिंतनॆयॆ आनंद रूपवागुवुदु. अदन्नु अनुभविसुवरु. अभिगमनादि पंचकदल्लि योगद विषयविदु.
सुगन्धिपुष्पजातमाधवस्मृतिर्मुदाकृतिः
विधिर्लिलेख यत्पुराऽधियां नृणां ललाटके ।
लिपिक्रमेण लब्धमेकमैन्द्रियं सुखं विना
विदुर्विरागिणश्च लब्धलप्स्यमानरूपिणीम् ॥ ९ ॥

मूलम् - 1.10

मू - पॆरुहियनलनिलै पॆरुमैयिन् मिहुमैयिल्
उरुहियनिलैमनं उय‌र्‌मुगिழெழுमुडल्
शोरुहिय विழிतिहழ் शुडर्‌मतिपुहुमिरै
करुहियवुरुतिहழ் करिगिरियरिये. (१०)

अ - करुहिय - श्यामलवाद, उरु - रूपदिंद, तिहழ் - प्रकाशिसुव, करि-गिरि-अरिये - हस्तिशैलदल्लि अर्चामूर्तियागिरुव वरदराज परमात्मने, पॆरुहिय - प्रवहिसुव, नल-निलै - आनंदावस्थॆय, पॆरुमैयिल् - अभिवृद्धिय, मिहुमयिल् - हॆच्चाद व्यामोहदिंदलू, उरुहिय-निलै - द्रविसुव अवस्थॆयुळ्ळ, मनं - मनस्सिनिंदलू, उयर् - उन्नतवाद, मुकुळ् - मॊग्गुगळु, ऎழுम् - अंकुरिसुवंतह, उडल् - देहदिंदलू, शॊरुहिय - सुखपरवशतॆयिंद अंतर्लीयमानगळाद, विழி - कण्णुगुड्डॆगळिंदलू, तिहழ் - प्रकाशिसुव, शुडर् - उज्ज्वलवाद, मति - (योगरूप) ज्ञानवन्नू, पुहुम् - प्रकाशपडिसुववनाद, इरै - प्रभुवु.
ता - योगक्कॆ विषयनादवनु, विलक्षण विग्रहविशिष्टनू, शुभाश्रयनू, अर्चारूपियू मत्तु करुणाळुवू आ वरदराजने. अभिगमनदल्लि हरिनामसंकीर्तनदिंद मॊदलुमाडि योगद कॊनॆयाद इल्लियू हरिनामनिर्दॆशदिंदले मुगिसिरुवरु. ‘हरिर्हरति पापानि दुष्टचित्तैरपि स्मृतः । अनिच्छयापि संस्पृष्टो दहत्येव हि पावकः ॥’ ऎंदू, ‘यथाग्निरुद्धतशिखः कक्षं दहति सानिलः । तथा चित्तस्थितो विष्णुः योगिनां सर्वकिल्बिषं ॥’ ऎंदू हेळिरुवंतॆ स्वविषयात्मयोगपरिपंथिसकलदुरितहरणशीलनु अवने हौदु. भगवद्योगानंदप्रवाहवु संततधाराकारवागि ‘शरत्प्रवणेंदुमयूखगुंभि(चुंबि)तपारावारन्याय’दंतॆ आत्मनल्लि अडगदॆ तत्कालदल्लि आगुव आनंदमूर्छॆयिंदलू, चित्तद्रवीभाव-रोमांच-नेत्रविकारगळिंद अतिशयानंदभाववु हॊरसूसुवंतॆ माडि, निरुपम समाधिविषयनागि बॆळगिसि, बॆळगुववनू अवने. दिव्यात्मस्वरूपक्किंत दिव्यमंगळ विग्रहवु हृदयंगमवु. अदरल्लू परव्यूहादिगळिगिंत अर्चावतार हृदयंगमतरवु. अदरल्लू ‘अस्पृष्टचिंतापदमाभिरूप्यं’ ऎंदु तावे अनुभविसिरुव वरदराजने समाधिसुखास्वादलालसरादवरिगॆ हृदयंगमतमवॆंब तम्म हृदयवन्नु व्यक्तपडिसिरुवरु. हीगॆ चिंतिसुत्ता पंचकाल कर्तव्यनिष्ठरागि, तम्म जीवितसमयवन्नु सरसवागि हसनागिसिकॊंडु, परमात्मन ऒलुमॆगॆ पात्ररागि, निरतिशय शाश्वत परिपूर्ण ब्रह्मानंदानुभवरसवन्नु पडॆयुववरागबेकु. इंतहवरे भागवतोत्तम श्रीवैष्णवरु. इवर दिनदिनद चर्यॆये इदु.
स नीलरूपशोभितो हरिर्द्विपाचलाधिपः
प्रवाहमुद्दशाभिवृद्धमोहतो द्रवद्धृदः (द्रवत्-हृदः) ।
सरोमविक्रियाङ्गतस्समाधिसूचकाक्षिमी-
लनाच्च सूज्ज्वलन्मतिप्रकाशको हि नः प्रभुः ॥ १० ॥

श्रीमते निगमान्तमहादेशिकाय नमः

श्रीवैष्णवदिनचर्यां गाधादशकेऽत्रदेशिकाश्चक्रुः ।
गोपालेन पुनस्तां सश्लोकार्थामकारयन् स्वमुदे ॥