सम्ब्रदायबरिशुत्ति-१

१।१
श्री संप्रदायपरिशुद्धि
१।२
श्री सम्ब्रदाय परिसुत्ति (ऎम्बॆरुमाऩिडम् तॊडङ्गि इऩ्ऱुवरै वरुगिऩ्ऱ नम् सम्ब्रदायम् मिगप्परिसुत्तमाय् ऎव्वगैक् कुऱ्ऱमुम् अऱ्ऱदु ऎऩ्बदै विळक्कुम् रहस्यम् )
१।३
विषयच्चुरुक्कम् : सदासार्यऩै वऴिबट्टु सम्ब्रदायमुऱैयिल् वन्द नेरिय अर्त्तत्तैक्केट्टुत् तॆळिदलिऩ् अवसियम् - सत्सम्ब्रदायम् - सदस्यम्-रहस्यम्-विळक्कम् प्रमाणङ्गळुळ् मुरण्बाडिऩ्मैयुम् तत्व-अनुष्टाऩ विषयङ्गळिल् मुरण्बाडिऩ्मैयै ञाऩिगळिडम् केट्टुणर्दलुम् - मुऩ् युगत्तिल् वेदान्द सम्ब्रदायम् वरुमुऱैयुम् कलियुगत्तिल् नम्माऴ्वार सम्ब्रदाय प्रवर्त्तगरादलुम् - तिरुमन्दिरप्पॊरुळिल् मुरण्बाडिऩ्मै, मुऩ्ऱुवगैयिल् अर्त्तबञ्जगम् मुदलियऩ - त्वयम् मन्द्रप्पॊरुळ् विळक्कम् सरमच्लोग विळक्कम्।
१।४
“तम्बरमॆऩ्ऱिरङ्गित्तळरा मणन्दन्दरुळाल्
उम्बर्दॆरऴुन्दिरुमाल् उगन्देऱ्कु मुबायमॊण्ऱाल्
नम्बिऱवित्तुयर्माऱ्ऱिय ञाऩप्पॆरुन्दगवोर्
सम्बरदायमॊऩ्ऱिच् चदिर्क्कुन्नॆऱिसार्न्दऩमे "
१।५
“सदासारियऩ वऴिबट्टु सम्ब्रदाय मुऱैयिल् वन्द नेरिय अर्त्तत्तैक् केट्टुत् तॆळिदल्
सदाचार्य सम्ब्रदायत्ताले अध्यात्मशास्त्र - अर्थविशेष निर्णयम् पण्णवेण्डुमॆऩ्ऩुमिडम् उबनिषत्तुक्कळिलुम् उपबृम्हणङ्ळिलुम् प्रसिद्ध सास्त्रार्त्त निरूबणम् पण्णु मिडत्तिल् सक्तियिल्लादवर्गळुक्कु उपदेशात् हरिम् बुद्धवा* ऎऩ्गिऱ पडिये सास्त्रज्ञ-सम्ब्रदाय-मात्रमुम् अपेक्षित-अर्थनिणयिकमाम् सत् स्म्ब्रदाय रहिदमाऩ सास्त्रत्ताल् अर्थनिर्णयम् दुष्करम्। सुकर न्दाणुगिलुम् उबयुक्तमागादु।”
१।६
“सत्सम्ब्रदायम् - सदस्यम् - रहस्यम् - विळक्कम्
अत्यन्त-अतीन्द्रिय विषयत्तिल् सास्त्रमूलमल्लाद सम्ब्रदायमुम् सम्प्रतिपन्न शास्त्र-विरुद्धमाऩ सम्ब्रदायमुम् भ्रमविप्रलम्भ
संभाव ऩैयुण्डागैयाल् बाह्य तुल्यमागैयाले
अविच्वसनीयम्। परस्पर विरुद्ध माग सदस्यमुम् रहस्यमुम्”
१।७
“ऎऩ्ऱु सॊल्लुमवैयिरण्डुम् स्ववाक्कियत्ताले बाधितङ्गळाम्a। तिरळिले सॊल्लुमवै सदस्यम्। सिल अर्थङ्गळै एकानेत त्तिल्b सॊल्ल विधिक्कैयाले अवऱ्ऱै रहस्यमॆऩ्गिऱदु। प्रजाबदिवाक्यम् मुऱ्पड असुरेन्द्रऩाऩ विरोचनऩै मोहिप्पिक्कैक्कागच् चॊल्लप्पट्टु, पिऱ्पड तेवेन्द्रऩैप् पर्वक्रमत्तालेc परिशुद्ध आत्म विषयत्तिलेd प्रतिष्ठित-बद्धि याक्कुगिऱदुe। उबगोसल-वैच्वानरादि वित्यैगळिले मुऱ्पड वेद्य उपदेय कळैप्पऱ्ऱf एकदेश-उपदेशम् क्रमेण-शेषपूरणार्थं। सर्वेच्वरऩ्दाऩुम् ताऩ् उबदेसित्त ज्ञाऩत्तैप् पिऩ्ऩैयुम् तद्विद्धि-प्रणिपातेन-परिप्रश्नेन-सेवया* ऎऩ्ऱु पलञानिगळ् पक्कलिले केट्क रिविधित्ताऩिऱे। इप्पडिगळाल् संप्रतिपन्न शास्त्रविरोध मिऩ्ऱिक्केg शास्त्र मूलत्व संपेरतिपत्तियुण्डाऩh सम्ब्रदायमे उबजीव्यम्।i
उबनिषत् प्रमाणङ्गळुळ् मुरण्बाडिऩ्मैयुम् तत्व अऩुष्टाऩ विषयङ्गळिल् मुरण्बाडिऩ्मैयै ञाऩिगळिडम् केट्टुणर्दलुम्
इप्पडिप्पट्ट सत्सम्ब्रदायत्तिल् तोऱ्ऱुम् विरोधम् तत्वविषयमागिल् तात्पर्यभेदत्तालेj विरोधशान्तियुण्डाम्k, अनुष्टान विषयमागिल् अव्वो अधिकारिक्कु अनुगुणमाग”
१।८
“व्यवस्थित-अव्यवस्थित-प्रक्रि यैयालेa विगल्बमाम्। न्यासउबासनङ्गळिलेb अधिकारि भेदत्तै यिट्टु व्यवस्थित विकल्प मॆऩ्ऱु पार्क्किलुम् फल साम्यत्तैयिट्टुत् तुल्यविकल्प मॆऩ्ऱु पार्क्किलुम् विरॊधमिल्लै।
मुऩ्युगत्तिल् वेदान्द सम्ब्रदायम् वरुमुऱैयुम् कलियुगत्तिल् नम्माऴ्वार् लम्ब्रदाय प्रवर्त्तगरादलुम्
सर्वलोगहिदमाऩ इन्द अध्यात्म सास्त्रc सम्ब्रदायत्तिऱ्कु प्रथमप्रवर्तकऩ् सर्वेच्वरऩ्। मऱ्ऱुळ्ळारॆल्लारुम् अवऩ् ताऩेयादल् चेतनान्तर-मुख त्तालेयादल्d मयर्वऱ मदिनलमरुळ, प्रवर्तिप् पिक्किऱवर्गळ्।
इप्पडि अनसूयादिगुणयुक्तe राय् ““प्रणिपत्यभिवाद्य च"“१ इत्यादि कळिऱ्पडिये संयक्-उपसन्नराऩf अधिकारिकळैप् पऱ्ऱ यथार्थदशि कळाय्g यथादृष्ट-अर्थवादिh कळाऩ व्यासबोधायनादि कळाले यथाधिकारम्- प्रवर्तितमाऩ वेदान्द सम्ब्रदायत्तिऱ्कु इन्द युगारम्बत्तिले प्रह्मनन्द्यादिगळुक्कुप् पिऩ्बु नम्माऴ्वार् प्रवर्तकराऩार्। ““प्राप्य ज्ञानं ब्राह्मणात् क्षत्रियाद्वा वैश्यात् शूद्राद्वापि नीचादभीक्ष्णम् ““२”
इत्यादि प्रमाण बलत्ताले “मिक्क वेदियर् वेदत् तिऩुट्पॊरुळ् नऱ्कप्पाडु ऎऩ्ऩॆञ्जुळ् निऱुत्तिऩऩ्"१ ऎऩ्गिऱदु उबबन्नम्a। वेदान्त-अर्थवैशद्य_हेतु वागैयालेb भाषान्तरमुम्c उबजीव्यमाम्। धर्मव्याध-तुलाधारादि-वृत्तान्त ङ्गळैयुम् इङ्गे अनुसन्धि प्पदु। “शूद्रयॊनावहं जातॊ नातॊ अन्यद्वक्तुमुत्सह"२
१।९
“ऎऩ्गिऱदु विषयभेदत्ताले परिहतम्। मदुरगवि मुदलाऩ सम्ब्रदाय परम्बरैयालुम् प्रादुर्भाव विशेषत्तालुम्a नाथमुनि कळुक्कु आऴ्वार् आसार्यराऩार्। इवरै प्रबन्न– सन्दान– कूडस्त्तदैयाले आळवन्दार् ““आद्यस्य न कुलपते"“१ ऎऩ्ऱरुळिच् चॆय्दार्।
नादमुऩिगळ् तम्मुडैय तिरुप्पेरऩाराऩ आळवन्दारुक्कुत्ताम् उबदेसियादे तम्मुडैय सिष्य-प्रसिष्यर्गळै इवरुक्कु आकाङ्ग्षैb पिऱन्दबोदु उबदेसियुङ्गळॆऩ्ऱु आज्ञाबित्तदु गुरुपुत्र पौत्रादिकळुम् विद्याप्रदानत्तिऱ्कु प्रसस्त पात्रङ्ग ळॆऩ्ऱुम्,c ज्ञान सन्ददियिले मुऱ्पट्टवर्गळुम् गुरुक्कळाग आदरणीय ऱॆऩ्ऱुम्, आकाङ्ग्षैयिऩ्ऱियिरुक्कच् चॆय्दे सॊऩ्ऩल् शिष्यबुद्धियिल् अर्थम्प्रतिष्ठित मागादॆऩ्ऱुम्d तॆळिवित्तबडि मणक्काल्नम्बि आळवन्दारुक्कु नॆडुनाळ् पच्चैयिट्टुe ॐरु विरगालेf आकाङ्ग्षैयुण्डाक्कि उबदेसित्तदु,”
१।१०
“आसार्य कुलत्तिऱ्कुत् तामॊरु किञ्चित्कारंa पण्णुगैयिलुम् आचार्य-नियागत्तैक्b कडुगत्तलैक्कट्टुगैयिलुम्c उण्डाऩ त्वरैयालुम्,d चिरकाल-परीक्षादिक्ळ् वेण्डादबडि ““बोधनं च मुहुः क्रमात्"“१ ऎऩ्गिऱ युगधर्म-अनुसारत्तालुम् उपपन्नम्।
आळवन्दार् ताम् नादमुऩिगळै मुऩ्ऩिट्टु स्तोत्रम् पण्णिऱ्ऱुम् शरणम् पुक्कदुवुम् तम्मुडैय आसार्यऩुक्कु इदु प्रियदममॆऩ्ऱुम्e तमक्कु आसार्यवत्तै मुदलाऩ सम्बत्तुक्कळुक्कुम् अडिf नादमुऩि वंसत्तिल् पिऱवि यॆऩ्ऱुम् तोऱ्ऱुगै क्कागवुम्, आसार्य विषयत्तिऱ् पोले प्रासार्यादि विषयत्तिलुम् कृतज्ञतादिकळ्g वेण्डु मॆऩ्गैक्कागवुम्, आचार्यपङ्व्तियिल् सिलरै ग्रन्थङ्गळिलेh व्यबदेसित्तु अवर्गळैयुम् मऱ्ऱुमुळ्ळवर्गळैयुम् अनुसन्दिप्पर्गळ्।
आळवन्दारुडैय नियोगत्तालेi श्रीबाष्यगाररै अङ्गीगरित्त पूर्णराऩ पॆरियनम्बि, अवरैत्तमक्कु सब्रह्मचारिरिगळाऩj तिरुक्कोट्टियूर्नम्बि पक्कलिले अर्थशिक्षैk पण्णवुम्, तिरुमालै याण्डाऩ् पक्कलिले तिरुवाय् मॊऴि केट्कवुम्, आऴ्वार् तिरुवरङ्गप्पॆरुमाळरैयर् पक्कलिले नल्वार्त्तै केट्कवुम् नियागित्तदुम्l ““बहुभ्य श्रौतव्यं वहुधा श्रॊतव्यं"“२ ““ज्ञानवृद्धामयाराजन् बहवः पर्युपासिताः”” इत्कयादिकळैयुम्,”
१।११
“शुकादि-वृत्तान्तङ्गळैयुम् पार्त्तु शिष्यभूतरै बहु-मुखमागत्a तिरुत्त वेण्डुमॆऩ्गिऱ अभिसंधियालेb उबबन्नदमम्। इप्पडि आचार्य-अभिमत विषयत्तिल्c आसार्य-अनुज्ञैयालेd अबेक्षिद-ज्ञान-उबजीवनम्e पण्णुवदु शास्त्रार्थ मॆऩ्ऩुमिडम् अन्तिम-दशावधियागf अत्यन्त-अवहितराय्क् कॊण्डुg सदाचार-अनुपालनम् पण्णिऩ श्रीबाष्यगाररुडैय अनुष्टानत्ताले सिद्धtb।
अध्यात्मi विषयत्तिल् प्रधान-अप्रधान-अंशङ्गळै ऒरुवर्क्कुप् पलराग उबदेसिक्क वेदान्दङ्गळिल् पलविडङ्गळिले कण्डोम्। ऒर् आसार्यऩ् पक्कलिले कृत्स्न-उपदेशम्j मैत्रेयादिगळुक्कुप् पोले सिलरुक्कु उण्डाम्। प्रधानश्रुुतk त्तिऩुडयग प्रतिष्टार्थमागप्l पलर् उबदेसित्ताल्
१ अल्पं वा बहु वा यस्य श्रुतस्यॊपकरॊति यः । तमपीह गुरुं विद्यात् श्रुतॊपक्रियया तया ॥ ऎऩ्गैयाले अवर्गळ् पक्कलिलुम् आसार्य प्रदिबत्तिm पण्ण प्राप्तम्n। अव्यवहित_मोक्षोपाय-व्यवसायम्o पिऱप्पिक्कै प्रधान-आचार्य कृत्यम्। इदु कलङ्गादबडि पण्णुगैयुम्, परिकरपूर्ति युण्डाक्कुगैयुम्p आसार्य-अबिमद-सिक्षगान्दर-क्रुत्यम्।”
१।१२
“आचार्यसम्बन्धतत्तै उण्डाक्किऩवर्गळुम् प्रबन्ध-मुखत् ताले परंपरया उबगरित्तवर्गळुम् आदरणीयर्।a इवर्गळिल् प्रधानतमऩ् सर्व प्रेरगऩैb श्रीयःपति। इवऩॊरुवऩे तऩक्कोर् आसार्यऩिल्लाद परमासार्यऩ्।
श्रीबाष्यगाररुडैय सिष्य-स्म्ब्रदायङ्गळिल् ऒऩ्ऱिलुम् अर्थविरॊधमिल्लै। वाक्ययॊजनभेदमे उळ्ळदु। देश-काल अवस्था-विशेषङ्गळाले वरुम् अनुष्टाऩ वैषम्यम्d शस्त्र-अनुमतम्। चोरापराधत्तैe माण्डव्यऩ् पक्कल् आरोबित्ताऱ् पोलf स्वेच्छैक्कु अनुगुणमाग अनिबुणर्g सॊल्लुमदु वक्ताh क्कळुक्के तोषमाम्।
तिरुमन्दिरप्पॊरुळिल् मुरण्बाडिऩ्मैयुम् मूऩ्ऱुवगैयिल् अर्त्तबञ्जगमुम् मुदलियऩ
तिरुमन्दिरत्तिल् पदार्थ-वाक्यार्थ ङ्गळॆल्लाम् मूलभूत-निरुक्तादि वाक्य विसेषङ्गळाले वन्दवै। इदिल् पदत्रय तिलुमागवादल्, प्रथम पदत्तिलेयादल्, प्रथम अक्षर त्तिलेयादल् सङ्ग्षेबi विस्तरक्रमत्तालेj शब्द-अर्थ-स्वभावङ्गळैक् कॊण्डु अर्थपञ्चक अनुसन्धानम् पण्णुमदुवुम् अन्यॊन्यk विरुद्ध मऩ्ऱु। इप्पडि प्रथम-द्वितीय-अक्षर ङ्गळाले आर्थl मागवादल् शाब्दm मागवादल् शरण्य-सहधर्मचारिणी-प्रतिपादनn म् पण्णुमदुवुम् अव्वो वाक्य विसेष मूलम्। मध्यम अक्षरं पत्नीपर मॆऩ्ऩुम् निर्वाहत्तिल्o”
विशेष-उपादान-बलa त्ताले अवधारणb म्, अर्थसिद्धम्।इन्द अवधारणत्ताले शरीर-आत्म-भावम् सिद्धिक्किऱदॆऩ्बार्क्कु शेषत्व-अयोग-व्यवच्छेदc त्तिले तात्पर्य म् कॊळ्ळलाम्।
१।१३
“मकारार्थॊ जीवः"१ इत्यादिकळिऱ्पडिये तृतीयाक्षरम् जीवजातीयd मॆऩ्बार्क्कुम् इदिल् स्वानुसन्धानम् आर्थ मॆऩ्ऩ वेण्डुम्। “अकारार्थायैव-स्वमहम्"२ ऎऩ्ऱु विसेषित्तुe व्याक्यानम् पण्णिऩवर्गळुक्कुम् इव्वनुसन्दानम् सर्व-जीव-साधारण-आकारविषयम्। पगवत्सेषत्वम् तोऱ्ऱुमिडमॆल्लाम्
१।१४
“पागवद सेषत्व पर्यन्दमाग अनुसन्दिक्क प्राप्त मायिरुक्क, औचित्य-अतिशयa त्ताले मध्त्यमपदत् तिले इत्तै अनुसन्धिक्कुमदु उपपन्नम् । प्रथम-द्वितीय-चतुर्थकळुक्कु एकार्थत्वभिन्नार्थत्वb ङ्गळुम् प्रमाण-अनुगुण-वाक्यार्थ-विवक्षा-भेदc त्ताले सॊऩ्ऩवै।
‘त्वयम्’ मन्द्र पॊरुळ् विळक्कम्
द्वयत्तिल् पूर्व-अपर-श्रीमच्छब्द ङ्गळिलुम्, पूर्व-अपर-नारायण शब्द ङ्गळिलुम्, सिल आकार-विशेषd ङ्गळै पिरित्तु अनुसन्धि क्कुमदु उपाय-फल-दशै कळुक्कु उबयुक्तदमe अंसनिष्कर्षम् पण्णिऩबडि। चरणङ्गळै उपायमॆऩ्गिऱदऱ्कु चरण-विशिष्ट-वशीकार्यऩ् पक्कलिले तात्पर्यमागैयाले सिद्धॊपाय-भेद मुम् साध्योपाय बाध मुम् वारा। नम स्सु नानार्थf माग अहिबुंध्नय-सहिंतादि कळिल् निरुक्तमागैयाले प्रथम-द्वितीय रहस्यङ्गळिल् मध्यम चरम पद ङ्गळुक्कु वाक्यार्थ अनुगुणमाग अर्थ भेदम् कॊळ्ळलाम्। द्वितीय तृतीय रहस्यङ्गळिल् किडक्किऱ शरण शब्दम् उपायपरमाऩदडियाग वसीगरण-उबायत्तुक्कुच् चिलर् पण्णुम् अतिवादg मॆल्लाम् सिद्धॊपाय-प्राधान्यपरम्। स्वादुसन्दाऩ परमायुम् विधिपरमायुम् निऱ्किऱ आख्यातh ङ्गळिल् आवृतिi क्कु ज्ञापकj मिल्लामैयालुम्, अनावृत्तिk क्कुक् कण्ठॊत्तिl युण्डागैयालुम् वर्तमान-व्यपदेशm म् अनुष्ठानकाल-अभिप्रायम्। प्रपत्ति क्कु यावज्जीव अनुव्रुत्तिn”
१।१५
“सॊल्लुवार्क्कुम् ““द्वयमर्थानुसंधानेन सह सदैवं वक्ता”” इत्यादिकळिऱ् सॊऩ्ऩ सुखासिa कैयिले तात्पर्यम् कॊळ्ळलाम्। ““न्यासःपञ्चाङ्गसंयुतः"“१ ऎऩ्ऱु सॊऩ्ऩ प्रबत्ति-अङ्गङ्गळिले सिलर् कतिपय-अनादरb म् पण्णुमदु अङ्गियुऩुडैय वैभवार्थc म्। विसेषित्तुक् कतिपय-अङ्ग-उपादानd म् पण्णुमदुवुम् अङ्गान्तरङ्गळिऱ् काट् टिल् इव्वङ्गङ्गळुडैय प्रशंसार्थe म्।
सर्वदर्माऩ् परित्यज्य - मुदलिय चरमश्लॊक विळक्कम्
चरमश्लोकत्तिल् विधिक्किऱ प्रपत्ति सकल फल साधन मागैयाले अङ्गमागवुम् स्वदन्द्रमागवुम् व्याक्क्यानम् पण्णिऩ भाष्य-गद्य ङ्गळुक्कु विरॊधमिल्लै। सर्व-धर्म शब्दत्तिल् संकुचित असंकुचित वृत्तिf कळैक् कॊळ्ळुमवर्गळुक्कुप् परपक्ष त्तिऱ्पोले सर्वधर्मस्वरूप-त्याग-विधि-विवg क्षैयिल्लामैयाले स्वतन्त्र-आज्ञा-अनुपालन-विरॊध मिल्लै। परित्यज्य शब्द त्तिलुम्, एक शब्द त्तिलुम् मूलप्रमाण अनुगुण मागच् चॊल्लुम् पल अर्त्ङ्गळिलुम् परस्परविरोधमिल्लै। अवऱ्ऱिल् पुनरुक्तिi वारादबडि अनुसन्दिक्कुमदे वेण्डुवदु। शरण्य ऩुक्कु प्रपत्ति-कर्मत्वत्तैयुम् मोक्ष-कर्तृत्वत्तैयुम् प्रतिपादिj क्किऱ माम्-अहम् ऎऩ्गिऱ पदङ्गळिले सर्वस्वीकार-उपयुक्तमाऩ
१।१७
“सौलभ्यमुम् सर्व-कार्य-करत्व-उपयुक्तa माऩ परत्वb मुम् अनुसन्दिक्कुमिडत्तिल् अबेसुक्षिद विसेषङ्गळैप् पिरित्तु अनु सन्दिक्कुमदु शेषव्यवच्छेदार्थंc मऩ्ऱु। ‘व्रज’ ऎऩ्ऱुम् ‘त्वा’ ऎऩ्ऱुम् अर्जुनऩै ऒरुवऩैक् कुऱित्तुच् चॊऩ्ऩुलुम् तात्पर्य विसेषत्ताले इदु प्रपत्ति-अधिकारिकळॆल्लारुक्कुम् वरुम्। सर्वबाब मोक्षवसनत्तिल् बुद्धिपूर्व-उत्तराघd त्तैयुम् कूट्टुवार्क्कु शरण्य-अभिप्रायमूल-पुन:-प्रपदनादि-मुखe त्ताले अवैगळुक्कु विनासम् विवगूषिदमागैयाल् शास्त्रविरॊधमिल्लै। ‘मोक्षयिष्यामि’ ऎऩ्गिऱ सङ्गल्बत्तिऩ् फलम् प्रारब्ध-कर्म-अवसानf त्तिले ऎऩ्ऱवर्गळुक्कुम् प्रबत्ति पण्णुगिऱवऩ् कोरिऩ कालत्तिले ऎऩ्ऱवर्गळुक्कुम् आर्तिंयिल् तारदम्यत्तिऱ्कु ईडाग फल-अनुभव त्तालेयादल् प्रपत्ति-वैभवत्तालेयादल् प्रारब्ध-कर्म-अवसानत्तिले मॊक्षम् तुल्यम्। अर्जुनऩुक्कु शॊकनिमित्तम् वेऱेयागिलुम् ““मा शुचः संपदं दैवीम्”” १ ऎऩ्गिऱविडत्तिऱ्पोले
१।१८
“मॊक्षष्यामि मा शुचः”” ऎऩ्ऱ इडत्तिल् प्रकरण-अनुगुण-निमितविशेष-अनुसंधानa म् उचितम्।
मऱ्ऱुम् इप्पडि वेदान्त सिद्ध ङ्गळाऩ तत्व-हित-पुरुषार्थङ्गळिल् परस्पर-चिरोधमुम् पूर्व-अपर-विरोधमुम् इल्लाद शुद्ध-संप्रदाय-क्रमत्तै संग्रहिb त्तऩम्। ““सुव्याहृतानि महताम्"“१ इत्यादिकळैयुम् इङ्गे संग्रहित्तुक् कॊळ्वदु।
कडलमुदत्तैक् कडैन्दु सेर्त्त
तिरुमालडि काट्टिय नम्
तेसिगर्दम्निलैबऱ्ऱिच् चेर्न्दोमे। (२)”
१।१९
“आसर्वज्ञादास्मदाचार्य प्राङ्क्तेः अप्रत्यूहं सत्पथे स्थापयन्ति ।
सैषा fनत्यं संप्रदायस्य शुद्धिः श्रद्धातव्या चातकन्यायनिष्ठैः ॥
इति कवितार्किकसिंहस्य सर्वतन्त्रस्वतन्त्रस्य श्रीमद्वेङकटनाथस्य
वेदान्ताचार्यस्य कृतिषु श्रीसंप्रदायपरिशुद्धिः समाप्ता
श्री सम्ब्रदाय परिसुत्ति मुऱ्ऱुम्।
कवितार्किकसिंहाय कल्याणगुणशालिने ।
श्रीमते वेङ्कटेशाय वेदान्तगुरवे नमः ॥ श्रीमते निगमान्तमहादेशिकाय नमः ॥