२३ परोक्तोबाय पङ्गादिगारम्

मूलम्

॥ श्री: ॥
॥ श्रीमते निगमान्त महादेशिकाय नम: ॥
सीरार् तूप्पुल् तिरुवेङ्गड मुडैयाऩ् तिरुवडिगळे सरणम्
॥ परोक्तोपाय भङ्गाधिकार: द्वाविंश: ॥
(इरुबत्तिरण्डावदु परोक्तोबाय पङ्गादिगारम्)

(परोक्तो पाय पङ्गप्रदिज्ञै- लोगायदमदप्पडि मोक्षोबायम् निरूबिक्क मुडियादु - मात्यमिगऩ् मोषोबाय निरूबणम् सॆय्य मुडियादु - योगासार सॆळत्रान्दिग वैबाषिगादिगळुम् निरूबिक्क मुडियादु - प्रच्चऩ्ऩ पौत्तर्गळुम् निरूबिक्क वऴियिल्लै - अर्हदऩ् उबायम् कूऱवऴियिल्लै - वैयागरणऩुम् मोषोबायत्तै निरूबिक्क मुडियादु - वैसेषिगऩुम् उबायत्तै निरूबिक्क मुडियादु नैयायिगऩुम् उबायम् कूऱविरगिल्लै -निरीच्वर मीमांसगऩुम् उबायत्तैक् कूऱमुडियादु - साङ्ग्यऩुक्कुम् मोषोबायत्तैक् कूऱविरगिल्लै - योगमदस्तर्गळुम् उबाय निरूबणम् सॆय्य मुडियादु - पासुबद मदस्तर्गळुम् मोषोबायत्तै निरूबिक्कमुडियादु - मोक्षोबाय निरूबणत्तिल् परमदस्तर्गळुक्कु उळ्ळ समुदायदोष निरूबणम्। अवदार रहस्यादिगळ्मोक्षोबायम् ऎऩ्बदऱ्कुक् करुत्तु - न्यास वित्या निरूबणम्- सरमच्लोगार्त्त विषयमाऩ अर्त्त पेदङ्गळुक्कुक् करुत्तु।)

नमक्कु आर् तुणैयॆऩ नाम् ऎऩ्ऱरुळ् तरु नारणऩार् *
उमक्कु आऱु इवै ऎऩ्ऱडियिणै काट्टवुणर्न्दडैयुम् *
ऎमक्कु ओर् परमिऩियिल्लादु इरुविऩै माऱ्ऱुदलिल् *
तमक्के परमॆऩ्ऱु तामुयरुम्दरञ् जाऱ्ऱुवमे ४५

टीका

(प-रै) * नमक्कु, आर् - यार्, तुणै - सहायर्, ऎऩ - ऎऩ्ऱु सॊल्लवे, नाम् - नाऩ् ताऩ् (तुणै) ऎऩ्ऱु, अरुळ् तरुम् - क्रुबैयै कॊडुक्कुमवऩाऩ नारणऩार् - नारायणऩ्, इवै - इन्द तिरुवडिगळे, उमक्कु - सोगिक्कुम् उङ्गळुक्कु, आऱु - उबा यम्, ऎऩ्ऱु, अडियिणै - इरण्डु तिरुवडिगळैयुम्, काट्ट - काण्बिक्क (उबदेसिक्क,) उणर्न्दु- अदैविच्वसित्तु, अडैयुम् - सरणमडैगिऱ संसारिगळुक्कु, ओर्बरम् -ऒरुगष्टमुम् इल्लादु – इल्लाद पडि, इऩि - सरणमडैन्द पिऱगु, इरुविऩै -पुण्यबाब रूबङ्गळाय् इरुक्कुम् कर्मङ्गळै, माऱ्ऱुदलिल्- पोक्कुगैयिले, तमक्के- सर्व लोग सरण्यऩाऩ तऩक्के, परम् ऎऩ्ऱु, ताम् - अन्दनारायणऩ् उयरुम् तरम् - उयर्न्दु विळङ्गुम् प्रगारत्तै , साऱ्ऱुवम् - उत् कोषिक्किऱोम्।

मूलम्

(परोक्तोबाय पङ्ग प्रदिज्ञै )

बाह्यकुदृष्टि मूल परमतङ्गळॆल्लाम् कृतर्कादि मूलङ्गळाय् प्रत्यक्षादि विरुद्धङ्गळाऩबडि सॊऩ्ऩोम्। इवै यॆल्लात्तिलुम् प्रवृत्ति निवृत्तिरूप हितोपदेशादिकळ् घटियातॆऩ्ऩुमिडम् सॊल्लुगिऱोम्।

(लोगायद मदप्पडि मोषोबायम् निरूबिक्क मुडियादु)
लोकायत मतत्तिल् कार्य कारण भावमिल्लै यॆऩ्गैयालुम् प्रत्यक्ष मॊऴिय प्रमाणमिल्लै यॆऩ्गैयालुम् शास्त्र निर्माणोपदेश श्रवण वाद जल्पादिकळुम् स्वाभिमतार्थ (काम) सिद्धिक्काग नीदिनिर्माण प्रयोगङ्गळुम् ऒरु साध्यत्तै साधिक्कमाट्टादु।
१ “तेभ्य: चैतन्यं”
( तेप्य: सैदन्यम् )
ऎऩ्ऱु भूतसमुदाय विसेषत्ताले चैतन्यमॆऩ्ऱ स्वपक्षमुम् ‘किण्वादिभ्यो मदशक्तिवत्’ ऎऩ्ऱ त्रुष्टान्दमुम् ‘यावज्जीवं सुखं जीवेत्’ इत्यादिकळाऩ उबदेसङ्गळुम् अप्रत्यक्ष भविष्यत् सुखादि सिध्यर्थ प्रवृत्ति निवृत्तिकळुम् कूडादु,

(मात्यमिगऩ् मोषोबाय निरूबणम् सॆय्य मुडियादु)
सर्व सून्यवादिक्कु स्वसिद्धान्त स्थापकशक्त्यादिकळुडैय शून्यत्व ज्ञानाज्ञानङ्गळिरण्डिलुम् शून्यवाद साधनमुम्

टीका

१। १०४-पक्कम् पार्क्क।

मूलम्

भोजनादिकळुम् घटियातु। सर्वज्ञानङ्गळुक्कुम् स्वस्वरूपातिरिक्तमा यिरुप्पदॊरु सत्यम् वेद्यमॆऩ्गिऱवऩुक्कु स्वसन्तानत्तिल् ऒऩ्ऱिले वरक्कडवदाऩ स्वर्ग अपवर्ग क्षुच्छान्ति फलङ्गळुम् इवऱ्ऱुक्कु घटकमाय्क्कॊण्डु नडुवे नडक्किऱ वासनादि शब्दवाच्य क्षणसन्दानमुम् विषयमल्लामैयाले तदर्थ प्रवृत्ति संभवमिल्लै ।

(योगासारसौत्रान्दिग वैबाषिगादिगळुम् निरूबिक्कमुडियादु)
क्षणभङ्गम् सॊल्लुगिऱ मूऩ्ऱु बौद्धर्गळुक्कुम् सर्वोपाय फलङ्गळुम् एकाश्रयम् अल्लामैयालुम् अन्यऩ् अन्यसुखाद्यर्थमाग प्रवर्त्तिक्कै कूडामैयालुम् उत्तरज्ञानत्तोडे तऩ्ऩै एगमाग भ्रमिक्कैक्कु पूर्व ज्ञानत्तुक्कु ज्ञातृत्त्वम् इल्लामैयालुम् इप्पडित् तॆळिन्द सौगतर्क्कु अन्यार्थप्रवृत्ति संभावऩै इल्लामैयालुम् संतान स्वभावत्ताले सर्वमुम् वरुगिऱ तॆऩ्ऱाल्
१ ’’ उदासीनानामपि चैवं सिद्धि: “।
(उदासीनानामबि स एवम् सित्ति: )
ऎऩ्गिऱबडिये शास्त्रोपदेशादि नैष्फल्यम् प्रसङ्गिक्कैयालुम् ऒऩ्ऱुक्कुम् ओर् उबाय विसेष परिग्रहम् पण्णवेण्डा।

(प्रच्चऩ्ऩ पौत्तर्गळुम् अदु निरूबिक्क वऴियिल्लै)
प्रच्छन्न बौध्द पक्षत्तिलुम् ब्रह्मव्यतिरिक्त मिथ्यात्वम् अऱियादवऩुक्कु संसार बाधकज्ञान संपादनादिकळ् कूडा(तु) इदु अऱिन्दवऩुक्कु वेऱॊरु बाधक ज्ञानम् तेड वेण्डुवदिल्लै। बाधितानुवृत्ति शमनार्थमाग ज्ञानान्तरम् तेडुगिऱाऩ् ऎऩ्ऩिल् इदु इवर्गळुक्कु सिध्दान्तमऩ्ऱु। चक्रभ्रमादिन्यायत्ताले ताऩे

टीका

१। उदासीऩर्गळुक्कुम् इप्पडि पलम् सित्तिक्किऱदु।

मूलम्

कऴिन्दुविडुमदुक्कु संन्यास योगादि पुटपाक दु:खानुभवम् पण्ण वेण्डा । इवर्गळ् सॊल्लुम् शब्दजन्य प्रत्यक्ष निष्प्रपञ्चीकरण नियोगादिकळ् निष्प्रमाणङ्गळागैयाले इवै मोसडि सादऩङ्गळागा (तु।)
दिगम्बर पक्षत्तिल्
१ ‘‘धर्मायैतदधर्माय ’’
(तर्माय एदत् अदर्माय )
इत्यादिकळिऩ्बडिये धर्माधर्मादि सर्व विषयानेकान्तवादम् नडक्क वेण्डुगैयाले भोगमोक्षार्थ स्वसिद्धान्त धर्म नियमङ्गळैप् पऱ्ऱ अर्हदुपदेशादिकळ् अनर्थङ्गळाम्। प्रच्छन्न जैन पक्षङ्गळिलुम् इप् प्रसङ्गं वरुम्। इवर्गळ् सॊल्लुगिऱ ज्ञान कर्म गोचर समविषमसमुच्चय पक्षङ्गळुम् कर्मज्ञान साध्य विद्या विसेषङ्गळाले मोक्षमॆऩ्ऱु वेदान्त निर्णार्तमागैयाले निरस्तम्।

(वैयागरणऩुम् मोषोबायत्तै निरूबिक्क मुडियादु)
शब्द विवर्त परिणाम वादङ्गळिलुम् पूर्वोक्तदूषित विवर्त परिणाम वादङ्गळिऱ्पोले तत्त्वज्ञानाज्ञानदशैकळिल् मोक्षाद्यर्थ प्रतिनियत प्रवृत्यनुपपत्ति कण्डुगॊळ्वदु।

(वैसेषिगऩुम् उबायत्तै निरूबिक्क मुडियादु)
वैसेषिग पक्षत्तिल् वेदप्रामाण्यम् इसैन्दिरुक् कच्चॆय्दे यथावेदम् अदृष्टं ईच्वर प्रीत्यादिरूपमॆऩ्ऱु कॊळ्ळामैयालुम् उपासनादिजनित भगवत्प्रसादत्ताले मोक्षमॆऩ्ऱु कॊळ्ळादे ईच्वर प्रणिधानत्तैप् प्रिकर कोटियिले वैत्तु आत्

टीका

१। तर्मत्तिऩ् पॊरुट्टु इदु अदर्मत्तिऩ् पॊरुट्टु

मूलम्

मावलोगनत्तै प्रधानमाक्कि अदु ताऩुम् उत्तर बन्धक कर्मानुष्टान निवृत्ति मात्रर्थमॆऩ्गैयाले इन्द विबरीद उबाय निष्कर्षम् मोक्षोबयोगियागादु,

(नैयायिग ऩुम् उबायम् कूऱविरगिल्लै)
इप् प्रगारत्तै अनुवर्त्तित्त नैयायिगऩुक्कुम् इव् अनुपायत्वम् वरुम्।

( निरीच्वर मीमांसगऩुम् उबायत्तै कूऱमुडियादु )
निरीच्वर मीमांसगबक्षत्तिल् कर्माराध्यदेवता तत्प्रसादादिकळैक् कऴिक्कैयालुम् वेदान्त विहित परब्रह्मोपासनत्तै अपवर्गोपायमॆऩ्ऱु अङ्गीगरियामैयालुम् पण्णुगिऱ शास्त्रार्थङ्गळॆल्लाम् पाऴुक्कु नीरिऱैत्तबडियाम्।

(साङ्ग्यऩुक्कुम् मोषोबायत्तैक् कूऱ विरगिल्लै)
सांख्य पक्षत्तिल् पुरुषऩुक्कु ज्ञातृत्व कर्तृत्वङ्गळ् इल्लै ऎऩ्गैयालुम् इवऩुक्कु स्वभोगापवर्गार्थ प्रवृत्तिकळ् कूडामैयालुम् सर्वसाधारण प्रवृत्ति विकारगतङ्गळाग धर्माधर्म तत्फलङ्गळैच् चॊल्लुगैयालुम् ज्ञातृत्वमिल्लाद पुरुषऩैयादल् प्रक्रुदियैयादल् इरण्डैयुमादल् पऱ्ऱ शास्त्रादि प्रवृत्ति घटियादु।

(योगमदस्तर्गळुम् उबाय निरूबणम् सॆय्य मुडियादु)
योगदर्शनत्तिलुम् ईच्वरऩै इसैन्दु वैत्तु अब्रह्मात्मक स्वात्म दर्शनप्रधानमागच् चॊल्लुगिऱ योगम् औपनिषत योगविरुद्धमागैयाले अनुबायमाम्।

(पासुबद मदस्तर्गळुम् मोक्ष उबायत्तै निरूबिक्क मुडियादु)
शैवादि पक्षत्तिलुम्

मूलम्

१ “अशुध्दास्ते समस्तास्तु’’
(असुत्तास्ते समस्तास्तु )
ऎऩ्ऩुम्बडि निऱ्किऱ कर्मवश्य भिक्षुवै सर्वेच्वरऩाक्कुगैयालुम् अवऩुडैय उबासनत्तुक्कु वेदविरुद्धाचार संस्कारङ्गळै इतिकर्तव्यतैयाक्कुगैयालुम् इदु स्वर्गापवर्ग पुरुषार्थोपायमाग माट्टादु।

(मोक्षोबाय निरूबणत्तिल् परमदस्तर्गळुक्कु
उळ्ळ समुदाय तोष निरूबणम्)
इस् सिध्दान्तङ्गळ् ऎल्लावऱ्ऱिलुम् चित् अचित् ईश्वर तत्त्व विवेकम् अन्यथावाय् निऱ्कैयाले इदडिया कवरुम् उबायङ्गळॆल्लाम् निष्फलङ्गळॆऩ्ऱु इवऱ्ऱुक्कु साधारण दूषणम्।
इप्पडि परवादिरिगळ् सॊल्लुम् उबायङ्गळॆल्लाम्

२ ’’ यया धर्ममधर्मं च: अधर्मं धर्ममिति या ’’
(यया तर्मम् अदर्मम् स अदर्मम् तर्ममिदि या )
इत्यादिकळिऱ्पडिये राजस तामस बुद्धि सिद्धङ्गळागैयाले सर्वान्दर्यामियाऩ परमबुरुषऩुडैय समाराधन रूबमाग वेद वैदिकशास्त्र विहित यागदानोपासनाद्यनुष्ठानमे यथाधिकारम् त्रिवर्गापवर्ग साधनमागक्कडवदु। कर्मज्ञान योगङ्गळै मोक्ष साधनमॆऩ्ऩुमदु परंपरया साधनत्वत्ताले उपपन्नम्।

(अवदार रहस्यादिगळ् मोषोबायम् ऎऩ्बदऱ्कुक् करुत्तु)
इप्पडिये अद्वेषाभिमुरव्यादिमात्रम् – अवदार रहस्य ज्ञानम्-पुरुषोत्तम वित्यै-सम्बन्द ज्ञानमात्रम् –अध्यव

टीका

१। अवर्गळ् ऎल्लारुम् असुत्तर्गळे। २। ऎन्द पुत्तियिऩाल् तर्मत्तैयुम् अदर्मत्तैयुम् उळ्ळबडियल्लामल् वेऱुविदमाग अऱिगिऱाऩो ऎन्दबुत्तियिऩाल् अदर्मत्तै तर्ममॆऩ्ऱु अऱिगिऱाऩो।

मूलम्

सायमात्रम्- सङ्कीर्तनमात्रं- उक्तिमात्रम्- प्रार्त्तनामात्रम् विषयवासादिमात्रम् - स्वप्रव्रुत्तिनिव्रुत्ति- वैष्णवाबिमानम्-आचार्यपरिग्रहम्- पुरुषगारविसेषम्-ईच्वर स्वादन्द्र्यम् कृपानिर्हेतुक विषयीकारादिकळ् ऎऩ्ऱु इवऱ्ऱैत् तऩित्तऩिये मोषोबायमॆऩ्ऩुम् पासुरङ्गळॆल्लाम् न्यास उबासनरूब विद्याविधिकळुक्कु विरोधम् वारादबडि निर्वहित्तुक् कॊळ्वदु,

उपासनरूप विद्यैकळॊऴिय तऩित्तु न्यासरूपैयाय् इरुप्पदॊरु विद्यै उण्डो ? ऎऩ्ऩिल्
१। “भजस्व मां”
(पजस्व माम् )
ऎऩ्ऱु विधित्ताऱ्पोले
२ “मामेकं शरणं व्रज”
(माम् एगम् सरणम् व्रज )
ऎऩ्ऱु विधिक्कैयाले इदुक्कुवेऱुबाडुण्डु। आगिलुम् भाष्यानुसारत्ताले इदुभक्तियोगत्तुक्कु उऱुप्पामत्तऩैयऩ्ऱो? ऎऩ्ऩिल्
३ " तावदार्त्तिस्तथा वांछा “,
(तावदार्त्तिस्तदा वाञ्जा )

टीका

१। पगवत् कीदै १८-६६ ऎऩ्ऩै सरणमाग अडै, २। ऎऩ्ऩै ऒरुवऩैये सरणमागप्पऱ्ऱु। ३। अदुवरैयिल् ताऩ् वरुत्तम् आसै॥॥

मूलम्

१ * यद्येन काम कामेन”
(यत्येऩ काम कामेऩ )
२ * प्रपत्तेः क्वचिदप्येवं "
(प्रबत्ते: क्वसिदप्येवम् )
इत्यादिकळिल्बडिये यथाधिकारं इदु स्वतन्त्रमायुम् फलसाधनमाम्।

सर्व धर्मङ्गळुम् मोक्षविरुद्धङ्गळागैयाले अवऱ्ऱै स्वरूपेण विट्टु सर्व विशेष शून्य ब्रह्ममाऩ उऩक्कुम् ऎऩक्कुम् एक्यज्ञानत्तै सम्बादित्तु अन्द ज्ञाऩ विसेषत्ताले मुक्तऩाय्प् पोवदु ऎऩ्ऱु चरम श्लोक तात्पयार्थमाक्कि इत्तैक्कॊण्डु विहित निषिध्द त्यागम् पण्णि निऱ्ऱल् विधि निषेध अतिलङ्घनम् पण्णुदल् सॆय्वार्क्कु प्रत्यक्षादि प्रमाणङ्गळुम् सर्वशास्त्रङ्गळुम् इच् श्लोकत्तिल् पद वाक्यङ्गळुम् इव्वुबदेसादि प्रवृत्तियुम् अदिऩ् पूर्वापरङ्गळुमॆल्लाम् विरोधिक्कुम्।

सविशेष जीवब्रह्मैक्य ज्ञानविधियुम् स्वाभाविकपरमार्थ भेद समर्थनत्ताले दृष्टिविधितुल्यम् पूर्णाहुति फलादिकळिऱ् पोले धर्मत्यागत्तिल् तात्पर्यमऱ्ऱु यथोक्तान्यपि कर्माणि परिहास्य द्विजोत्तम आत्म ज्ञाने शमे च स्यात् वेदाभ्यासेच यत्नवान् अकृत्वाऽपि महायज्ञान् अनिष्ट्रवापि पितृन्स्वधाम् कृष्णमभ्यर्चयेद्भक्त्या नैवं वोमरणं तपेत्इत्यादिकळिऱ्पडियेसर्वधर्मङ्गळैयुम् विडागिलुम् देवशरणागतियैप् पण्णॆऩ्ऱु भगवत्प्रपत्ति प्रशंसामात्रत्तिले तात्पर्यमॆऩ्बार्क्कु निराकांक्षनिर्वाहम् संभावितमायिरुक्क अपिशब्दाध्याहारं प्रयोजनान्तरम् कॊळ्ळलायिरुक्क प्रशंसामात्रपरमॆऩ्गैयुम् उचितमऩ्ऱु। परमैकान्तित्व विरुद्धङ्गळाऩ देवतान्तर सङ्कीर्ण धर्मङ्गळै परित्यजित्तु परमैकान्ति

टीका

१। २।

मूलम्

धर्मत्तैप् पऱ्ऱॆऩ्ऱु विधिक्किऱदु ऎऩ्बार्क्कुम् इदिल् शब्द स्वारस्यहानियुम् पुनरुक्तियुमुण्डाम्।
१ ‘त्रैवर्गिकांस्त्यजेद्धर्मान्’
( त्रैवर्गिगान् द्यजेत् तर्मान् )
ऎऩ्गिऱबडिये त्रिवर्गार्थङ्गळाऩ धर्मङ्गळै विट्टु पूर्व श्लोकत्तिऩ् पडिये मोक्षार्थमाग ऎऩ्ऩैप्पऱ्ऱु ऎऩ्गिऱदॆऩ्बार्क्कु स्वारस्यहानि पुनरुक्त्यायादि दोषं वरुम्। पूर्वोक्त कर्म योगादि सर्व धर्मङ्गळिल् अनधिकारिकळाऩ स्त्रीशूद्रादिकळुक्कु पाप क्षमार्थमाग भगवच्छरणागधियै विधिक्किऱ तॆऩ्बार्क्कुम् यत्किञ्चिद्धर्मानधिकृतर् ऒरुवरुम् इल्लामैयालुम् स्त्रीशूद्रादिकळ् ऒरुवरुमऩ्ऱिक्के कर्मण्येवाधि कारस्ते इत्यादिकळाले कर्मयोगाद्यधि कारियाग मुऩ्बु सॊल्लप्पट्ट अर्जुनऩ् तऩ्ऩैक् कुऱित्तु विधिक्किऱदागैयालुम् इश्श्लोकम् अनन्वितार्थमाम्।

२ ‘पलण्ड्डुं ग्रञ्जनञ्चैव भुक्त्वा चान्द्रायणञ्चरेत्’।
(पलण्डुम् क्रञ्जऩम् सैव पुक्त्वा सान्द्रायणम् सरेत् )
शरणागतं परित्यज्यवेदं विप्लाव्य च द्विजः। संवत्सरं निराहारस्तत्पापमवसेधति इत्यादिकळैप्पोले इदु निमित्तविशेषत्तै अनुवदित्तु नैमित्तिक विशेषत्तै विधिक्किऱदॆऩ्ऩुम् पक्षमुम् काम्य कर्म त्यागं पापमल् लामैयाले प्रायश्चित्तम् विधिक्क वेण्डामैयालुम् फलोक्तिविरुद्धमाग केवल नैमित्त्तिकत्व स्वीकारम् कूडामैयालुम् नित्य धर्म त्यागमुम् स्वनैमित्तिकाविरुद्धमागैयालुम् अवऱ्ऱोडे विगल्बित्तु प्रबत्तियै विधिक्किऱदॆऩ्ऱाल् गत्यन्तरमुळ्ळविडत्तिल् अष्टदोषदुष्ट

मूलम्

विकल्पम् अङ्गीकार्यमल्लामैयालुम् अनुबबन्दम्। इङ्गु एकनिमित्तत्तिले नैमित्तिकद्वयम् विधिक्किऱदऩ्ऱिक्के सर्वनिमित्तत्तैयुम् पऱ्ऱि एकनैमित्तिकम् विधिक्किऱदॆऩ्ऩ वेण्डुगैयाले सामान्य विहितत्तुक्कुम् विशेष विहितङ्गळुक्कुम् विकल्पम् कूडादु।

इप्पडियाऩाल् उपहोमङ्गळुक्कु आग्नेयादि विशेषङ्गळोडे समुच्चयमाऩाऱ्पोले इङ्गुम् समुच्चयमावदॆऩ्बार्क्कुम् गत्यन्तर सत्भावत्तालुम् प्रपत्तिक्कु नैरपेक्ष्य ब्रह्मास्त्रन्यायङ्गळैच् चॊल्लुगिऱ वचनबलत्तालुम् प्रतिषेधमुण्डाम्। व्यक्ति शब्दङ्गळ् विशेषित्तु सन्निहितव्यक्ति विशेषविषयङ्गळॆऩ्ऱु आग्नेयाधिकरणत्तिले निर्णयित्तार्गळ्। अप्पडिये इङ्गु धर्म शब्दमुम् स्वरूपमादल् त्यागमादल् प्रसक्तमऩ्ऱिक्के (निऱ्किऱ) नित्य धर्म मात्रत्तैच् चॊल्लुगिऱदॆऩ्गै निपुण कृत्यमऩ्ऱु।

अर्जुनऩ् इप्पोदु नित्यविधिनिषेधातिक्रमम् पिऱन्दु प्रायस्चित्तार्थियाय् निऱ्किऱवऩ् अऩ्ऱु। अप्रसक्त निमित्तऩुक्कु प्रायस्चित्तत्तै विधित्ताल् अतिप्रसङ्गम् वरुम्। नैमित्तिक त्यागत्तिल् अधिकारानुपायत्ताले वेऱॊऩ्ऱैयिट्टु वैगुण्यम् परिहर्त्तव्यमागादु। इप्पोदु त्यागत्तै विधित्तु अदु तऩक्के प्रायस्चित्तत्तैयुम् इङ्गे विधिक्किऱदॆऩ्बार्क्कुम् शास्त्रान्तर स्ववचनोपपत्ति विरोधम् वरुम्।

भक्तियोगत्तिल् अर्जुऩऩ् इदुक्कु मुऩ्बु प्रवृत्तऩाय् अदऩुडैय अङ्गङ्गळैयुम् अनुष्टिक्कप्पुक्कुविट्टवऩल्लामैयाले भक्त्त्तयङ्ग धर्मङ्गळिऩुडैय त्यागत्तै निमित्तमाग अनुवदिक्किऱ तॆऩ्ऱदुवुमॊण्णादु “यज्ञदानतप: कर्म न त्यागंकार्यमेव तत्’ यज्ञो दानं तपश्चैव पावनानि मनीषिणाम् इत्यादिकळाले भक्ति परिकरङ्गळागप्रसक्त धर्मङ्गळुक्कुमेल् त्यागम् वर संभावितमऩ्ऱु। अनागतापेक्षण न्यायत्ताले प्रायश्चित्तत्तै विधिक्किऱदाऩालो? ऎऩ्ऩिल् अप्पोदु अङ्गमात्रत्तिले धर्म शब्दत्तै संकोचिक्कैक्कु नियामकमिल्लै। प्रतिपदोक्तनानाप्रायाश्वित्तङ्गळुम् उण्डायिरुक्कैयाले

मूलम्

प्रागुक्तदोषमुम् वरुम्। इङ्गु सर्वपाप शब्दत्ताले निमित्तम् तोऱ्ऱानिऱ्क वेऱु ऎम् निमित्तम् सॊल्लवेण्डुवदिल्लै। ‘सर्व पाप’ शब्दत्तै धर्म त्यागरूप विशेषत्तिले सङ्कुचितम् आक्कुगैयुम् उपपन्नमऩ्ऱु।

  • आऩबिऩ्बु प्रायश्चित्तविधि ऎऩ्बार्क्कु भक्तियोगम् तऩ्ऩैप् पोले यथाधिकारम् अनादि काल सञ्चित सर्व पापत्तुक्कुमिदु प्रायश्चित्तमॆऩ्ऩप् प्राप्तम्।

१ ‘माशुच: ’
(मासुस: )
ऎऩ्गिऱ वाक्यमुम् अप्पोदु पूर्ण प्रयोजनमाम्। इच् श्लोकम् कर्तव्यविधिपरमाऩालऩ्ऱो निमित्तादि विमर्शम् पण्ण वेण्डुवदु। इदु सिद्धोपाय स्वरूप मात्र परमऩ्ऱो वॆऩ्ऩुम् पक्षमुम् एक्यबोधन मात्र पक्षं पोले पद वाक्य प्रमाणादि वेदिकळ् ऒरुवरुक्कुम् बुध्द्यारूढमागादु।

आत्मावुक्कु कर्तृत्वादिकळिल्लामैयाले इव् विधिकूडादॆऩ्ऩुम् पक्षम् साख्यादि निरासत्ताले दत्तोत्तरम्। स्वरूप प्रतिपत्ति मात्रं विधेयमॆऩ्ऩुम् पक्षमुम् स्वरूप पर वाक्यत्ताले सिद्धमाऩदऱ्कु विधेयत्वम् कूडामैयाले अनुबबन्नम्।

२ ’ स्मरेद्वा विष्णुमव्ययम्’
(स्मरेत्वा विष्णुमव्ययम् )
इत्यादिकळिऱ्पडिये भगवत्स्वरूप प्रतिपत्तियुडैयवऩ् तऩक्के तद्विषय स्वरूप प्रतिपत्यन्तरत्तै विधिक्किऱदॆऩ्ऱाल् कर्तव्यान्तर विधियैक् कऴिक्कविरगिल्लै,

मूलम्

स्नात्वा भुञ्जीत ऎऩ्गिऱ न्यायत्ताले सिद्धोपाय प्रतिपत्तियुडैयवऩुक्कु सर्व धर्म स्वरूप त्याग मात्रत्तै विधिक्किऱदॆऩ्ऩुम् पक्षम् इव्वाक्य सक्तियाल् सॊल्ल वॊण्णादु। इप्पडिक् कल्बिक्कवेण्डुम्बडि इङ्गु सॊल्ललावदॊरु अनुपपत्तियुमिल्लै, इप्पक्षत्तुक्कु प्रपन्नऩैप् पऱ्ऱ प्रवृत्तङ्गळाऩ मनीषि वैदिकाचारं मनसाऽपिन लंघयेत् इत्यादि वसऩङ्गळुम् पूर्वानुष्टान संप्रदायङ्गळुम् स्वाभिमत आचार्य वन्दनादिकळुम् विरोधिक्कुम्। इत् ताले सर्व धर्म स्वरूप त्याग विशिष्ट प्रपत्ति विधि ऎऩ्ऩुम् पक्षमुम् विधि निषेधाति लङ्घनम् अङ्गम् ऎऩ्ऩुम् पक्षमुम् आज्ञानुपालम् पण्णवुमाम् तविरमाम् ऎऩ्ऩुम् पक्षमुम् निरस्तम्।

सिल धर्मङ्गळुक्कु स्वरूपत्यागमुम् सिल धर्मङ्गळुक्कु बुद्धिविशेष त्यागमुम् ऒरु प्रयोगम् तऩ्ऩाले विधिक्कप्पडुगिऱदॆऩ्ऱाल् विधि वैष्यम्यदोषम् वरुम्। दीक्षित दशैयिल् धर्मान्तर त्यागम्बोले तत्काल मात्रत्तिल् सर्व धर्म स्वरूप त्यागम् विधिक्कप्पडुगिऱदॆऩ्ऩुम् पक्षत्तिलुम् पूर्वोक्तशिष्टानुष्टानादि विरोधम् दुष्परिहरम्।

प्रस्तुत भक्ति योगादिकळ् अनुपायङ्गळागैयाले शुक्तिका रजत त्याग विधि न्यायत्ताले अवऱ्ऱिऩ् स्वरूप त्यागम् विधिक्कप्पडुगिऱदॆऩ्बार्क्कु भगवत्गीता पर्यन्त सर्वशास्त्रव्याकुलतैयुण्डाम्।
१ ’ सर्व धर्मान् परित्यज्य’
( सर्व तर्माऩ् परित्यज्य )
ऎऩ्गिऱनिर्देशमुम् विवक्षित विरुद्धमाम्। अधर्ममायिरुक्क अर्जुन बुद्धियाले धर्ममॆऩ्ऱु तोऱ्ऱिऩवऱ्ऱै अवऩ् निऩैवाले धर्ममॆऩ्ऱु अनुवदिक्किऱदाऩालो वॆऩ्ऩिल् अर्जुऩऩ् इप्

मूलम्

पोदु स्वदोषत्ताले सिल अधर्मङ्गळै धर्मङ्गळाग भ्रमित्तमैयिल्लै। इप्पडियिरुक्किऱवऩैक्कुऱित्तु कर्म योगादिकळैत्ताऩे स्वमत धर्मङ्गळाग परक्क उबदेसित्तु अवऩ् तऩ्ऩैये कुऱित्तु उपसंहारत्तिले इवऱ्ऱै ऎल्लावऱ्ऱैयुम् एकोक्तिलेशत्तिल् काक्वादि मात्रत्ताले अधर्मङ्गळागक् काट्टुगिऱाऩॆऩ्ऱाल् इप्पक्षम् पूर्वबक्षम् ऎऩ्ऩवुम् पऱ्ऱादु कृष्णपक्षमुमागादु।

इत्ताले इच् श्लोकत्तिल् विधिक्कप्पडुगिऱ प्रपत्ति तऩ्ऩैयुम्
१ ’ सर्व धर्मान् परित्यज्य ’
(सर्व तर्माऩ् परित्यज्य )
ऎऩ्गिऱ इत्तालेयादल् एक शब्दत्तालेयादल् अत्यन्त अनुपायमाक्क निऩैप्पार् पक्षङ्गळुम् अतिवाद साम्राज्य विषयमामित्तऩै,

प्रपन्नऩुक्कु ईच्वरऩै विसेषित्तु उपायम् ऎऩ्गिऱ इदुवुम् सिद्धोपाय प्राधान्यादि विवक्षैयाले उप्पन्नम्। भक्तियोगादिकळ् स्वरूप विरुद्धङ्गळागैयाले अवऱ्ऱिल् त्यागत्तै विधिक्किऱाऩ् ऎऩ्ऩुम् पक्षमुम् आत्म स्वरूप तद्गुण तत्वज्ञान मुमुक्षुत्वादिकळिल् ऒऩ्ऱिऩ् स्वरूपत्तुक्कु इवै विरुद्धङ्गळल्लामैयाले पङ्गुवुक्कु प्रदक्षिण तीर्थयात्रादिकळ् पोले आकिञ्चिन्यादि विशिष्टाधिकारि स्वरूप विरुद्धङ्गळ् ऎऩ्ऩलाम्। अप्पोदु इवऱ्ऱिऩ् त्यागत्तै विधिक्क वेण्डुवदिल्लै। अवऱ्ऱिल् समर्तऩुक्कु अवऱ्ऱिऩुडैय त्यागत्तै विधिक्किऱदॆऩ्ऩुम्बोदु प्रपत्तिक्कु आकिन्ञ्चन सर्वाधिकारत्वं विरुद्धमाम्। एकाधिकारिक्कु एकफलार्थगुरुलधु विकल्पम् कूडादु। विकल्पमात्र विवक्षैयिल् त्याग विधिक्कु प्रयोजनम् मन्दम्।

मूलम्

लोकसिध्द रत्न वाणिज्य कृष्यादि विकल्पमुम् अधिकारि भेद नियतम्। पूर्वोक्त सात्त्विक त्यागत्तैयुम् पूर्वोक्ताङ्ग प्रपत्तियैयुम् इङ्गे निगमिक्किऱदॆऩ्ऱाल् कृतकरमाय् मन्द प्रयोजनमुमाम्। इप्पोदु विशेषित्तु
१ * माशुचः “
(मासुस:)
ऎऩ्गिऱ इदुक्कुम् अनुगुणम् आगादु। सर्व धर्म शब्दमुम् औपचारिकमाम्। इत्ताले सात्त्विक त्याग विशिष्ट धर्मङ्गळै अङ्गङ्गळागवुडैय शरणागतियै विधिक्किऩ्ऱदॆऩ्ऩुम् पक्षमुम् निरस्तम्। इदु प्रपत्तियिऩुडैय धर्मान्तर नैरपेक्ष्यादि वचन विरुद्धमुमाम्।

इप्पडि निष्प्रमाणमाग अङ्ग अङ्गि भावत्तै पाराट्टिऩालुम् अभिमत प्रयोजनम् सिद्धियादु। काम्यङ्गळिल् अङ्गङ्गळुक्कुम् सकला नुष्ठानम् वेण्डियिऱे इरुप्पदु। प्रपन्नऩ् वर्णाश्रमादिकळिल् निलैगुलैयादे निऱ्किऱदुवुम् स्वतन्त्राज्ञानिबन्धनम् आनुकूल्य सङ्कल्पादिमात्रमे अङ्गमाग स्वप्रकरण सिद्धम्। तत्कालत्तिल् अञ्चलि प्रणामादि कूडुमवैयुम् आनुकूल्य स्वङ्कल्पादि परिवाहरूप व्यञ्चक विशेषकळामत्तऩै।

इप्पडित्याग मात्राङ्गत्वधर्माङ्गत्व पक्षङ्गळ् पोले निरङ्ग पक्षमुम् विश्वासादि एकदेशाङ्गत्व पक्षमुम् निरस्तमायिऱ्ऱु। प्रपत्तियोडु तुवक्कऱ्ऱ धर्मङ्गळिले फल सङ्गादि त्यागत्तैयुम् प्रपत्तियैयुमिङ्गे विधिक्किऱदॆऩ्बार्क्कु इदु परस्परासङ्गत वचनमाम्। प्रपत्तिपण्णुगिऱवऩुडैय प्रपत्यङ्गमल्लाद तत् काल उत्तरकालकृत्यङ्गळिले इदु उपयुक्तमागादो ऎऩ्ऩिल् उपाय विधि वाक्यत्तिल् उपायोपयुक्तार्थम्

मूलम्

कॊळ्ळवायिरुक्क उपायाऽनुपयुक्तमाय् उपायवाऩुक्कु उपयुक्तमाऩ अर्थम् सॊल्लुगैयिल् औचित्यम् (पोदादु) शरणागति विरुद्ध धर्मङ्गळैविट्टु शरणागतियै अनुष्टि ऎऩ्ऱु विधिक्किऱ तॆऩ्ऱाल् उपाय उपयुक्तमाम् ऎऩ्ऩुम् पक्षत्तिलुम् ऒऩ्ऱै विरोधिक्कुम् पोदु तद्विरुद्धत्तै विडुगै सामान्येन अर्थसिद्धमागैयाले विधिक्कुमप् प्रयोजनातिशयम् इल्लै। आऩबिऩ्बु प्रपप्त्ति प्रकरणान्तरङ्गळै अनुसन्धित्तुक्कॊण्डु नैरपेक्ष्यादि विशिष्ट विधि ऎऩ्ऩुदल् अधिकारि विशेष अनुवादपूर्वक यथाऽवस्थित प्रपत्ति विधि ऎऩ्ऩुदल् सॊल्लुम् पक्ष ङ्गळुक्कु प्रमाणान्तर पूर्वापर स्व वाक्य विरोधङ्गळ् वारादु। इप्पिरबत्तियै प्रकृतानुसारत्ताले भक्तियोगारंभ विरोधि पापक्षयार्थमाग श्रीगीता भाष्यत्तिल् अरुळिच्चॆय्ददऱ्कु इत्यादि पुराण भगवच्छास्त्रद्यनुसारत्ताले साक्षात् मोक्षसाधनमाग गद्यङ्गळिल् अरुळिच्चॆय्ददुक्कुम् विरोधमुण्डाग निऩैत्तु ऒऩ्ऱै उबेक्षित्तु ऒऩ्ऱैप्पऱ्ऱुवार् पक्षङ्गळ् सकल फल साधनमाऩ प्रपदत्तिऩुडैय उदाहरण द्वय विषय विवक्षा अनालोचनत्ताले वन्दवै।

१ नेहाभि क्रमनाशोस्ति’
( नेहा पिक्रम ना सोस्ति )
ऎऩ्गिऱ न्यायं अत्यन्त अकिञ्चन विषयत्तिल् कैमुतिकन्यायसिद्धम्।

२ ’ मित्रभावेन संप्राप्तं’
( मित्रबावेन सम्ब्राप्तम् )
इत्यादिकळिलुमिदु कण्डुगॊळ्वदु। मऱ्ऱुम् इच्चरम श्लोकार्थत् तैप्पऱ्ऱवरुम् विप्रतिपत्तिकळुक्कु परिहारमुम् इदिल् पद वाक्य

मूलम्

विवक्षितङ्गळुमॆल्लाम् प्रबन्धान्तरङ्गळिले परक्कच् चॊऩ्ऩोम्। इङ्गु परमदङ्गळुडैय उपाय अनुपायत्वमुम् स्वमत उपायस्थैर्यमुम् उदाहरित्तोम्।

पलत्तिलॊरु तुवक्कऱ्ऱ पदवि काट्टिप्
पल्लुयिरुन्दडुमाऱप् पण्णुगिऩ्ऱ

कलित्तिऱळिऩ् कडुङ्गऴुदैक् कत्तुमाऱ्ऱिक्
कण्णुडैयार् कण्डुरैत्तगदियैच् चॊऩ्ऩोम् *
वलत्तिलगु मरुवॊऩ्ऱाल् मऱुवॊऩ्ऱिल्ला
मामणियाय् मलर्मादर् ऒळियाम्* अन्नल्
नलत्तिलॊरु निगरिल्ला नादऩ् पादम्
नल्वऴियाम् अल् वऴक्कार् नडत्तुवारे – ४६

टीका

(प-रै) * पलत्तिलॊरु तुवक्कऱ्ऱ - अडैयुम् प्रयोजऩत्तिल् ऒरुविदसम्बन्दमुम् इल्लादबडि, अदावदु व्यर्त्तमाऩ पदविक्कु उबायत्तै, काट्टि - वॆळियिट्टु, पल् - अनेगङ्गळाऩ, उयिरुम् - जीवात्माक्कळुम्, तडुमाऱप्पण्णुगिऩ्ऱ, कलित् तिरळिऩ् - पाबरासि युडैय, कडुम् - क्रूरङ्गळाऩ, कऴुदै - कऴुदैगळिऩ्, कत्तु - आरवारिप्पै, अऩ्ऱिक्के- मऱ्ऱमदस्तर्गळाऩ कलिबुरुषऩ् पोऩ्ऱ कूट्टत्तिऩ्, कडुङ्गऴुदैक्कत् तु ऎऩ्ऱबडि आगवुमाम्, माऱ्ऱि - पोक्कि, कण्णुडैयार् - नल्ल ज्ञाऩत्तैयुडैय नम्बूर्वासार्यर्गळ्, कण्डु - सास्त्रत्तैक् कॊण्डु, अऱिन्दु, उरैत्त (नमक्कुच्) चॊऩ्ऩ, कदियै । उबायत्तै, सॊऩ्ऩोम् - वॆळियिट्टोम्, (अन्द उबायमावदु ऎदु ऎऩ्ऩिल्) वलत्तु (तऩ्ऩुडैय तिरुमार्बिऩ्) वलप्पक्कत्तिल्, इलगुम् - प्रगासिक्कुम्, मरु वॊऩ्ऱाल् - श्रीवत्स मॆऩ्गिऱ) मरुविऩोडु, मऱुवुऒऩ्ऱु इल्ला - वेऱॊरु कुऱ्ऱमिल्लाद, मामणियाय्। पॆरिय इरत्तिऩमाय्, मलर्मादर् - तामरैप् पुष्पत्तिल् अवदरित्त पिराट्टिक्कु, ऒळियाम्- ऒळि पोऩ्ऱु इरुप्पवऩुम्, अन्नल् - अन्द उत्क्रुष्टमाऩ, नलत्तिल् - आऩन्दत्तिल्, ऒरु निगरिल्ला - सममाऩ वस्तु इल्लादवऩुमाऩ, नादऩ् - स्वामियिऩुडैय, पादम् - तिरुवडिये, नल्वऴियाम् - नल्ल उबायमागुम्, अल्वऴक्कु - इव्विषयत्तिल् युक्तमल्लाद आक्षेबङ्गळै, आर् नडत्तुवार् - यार् सॆय्य मुडियुम् ? अदावदु इप्पडि तम्माल् निरूबिक्कप्पट्ट उबाय विषयत्तिल् युत् तिवादिगळ् ऒरु वरुम् सॆय्य मुडियादु ऎऩ्ऱबडि। ४६

मूलम्
  • ऎल्लार्क्कुम् ऎळिदाऩ एऱ्ऱत्तालुम्
    इऩियुरैक्कै मिगैयाऩ इरक्कत्तालुम्
    सॊल्लार्क्कु मळवालुम् अमैदलालुम्
    तुणिवरिदाय्त् तुणैदुऱक्कुम् सुगरत्तालुम्
    कल्लार्क्कुम् कऱ्ऱार् सॊल् कवर्दलालुम्
    कण्णऩुरै मुडिसूडि मुडित्तलालुम्
    नल्लार्क्कुम् तीयार्क्कुम् इदुवे नऩ्ऱाम्
    नारणर्क्के यडैक्कलमाय् नणु(ल्)कुवीरे। ४७

इति श्रीकवितार्किकर्सिहस्य सर्वतन्त्र स्वतन्त्रस्य
श्रीमद्वेङ्कटनाथस्य श्रीमद्वेदान्ताचार्यस्य कृतिषु
|| श्री परमतभङ्गे ||
॥ परोक्तोपाय भ्ङ्गाधिकार: द्वाविंश: ॥
(इरुबत्तिरण्डावदु परोक्तोबाय पङ्गादिगारम्)

टीका

(प-रै) ऎल्लार्क्कुम् - जीवात्माक्कळ् ऎल्लारुक्कुम्, ऎळिदाऩ - सुलबमाग अऩुष्टिक्कुम्बडि इरुक्कैयागिय, एऱ्ऱत्तालुम् - पॆरुमैयालुम्, इऩि - ऒरु तरम् अऩुष्टित्तबिऩ्, उरैक्कै - मऱुबडियुम् (अदे पलत्तुक्काग) सॊल्लुदल्, मिगैयाऩ अदिगम् ऎऩ्ऩुम्बडि इरुक्किऱ, इरक्कत्तालुम् - पगवाऩुडैय क्रुबैयिऩालुम्, सॊल् - मन्द्रम्, आर्क्कुम् अळवालुम् - पूर्णमाय् सॊल्लप्पडुवदु मात्तिरम्, अमैदलालुम् - (पलऩ् कॊडुक्क) पर्याप्तमाग इरुक्कैयालुम्, तुणिवरिदाय् - महाविस्वासम् आगिऱ अङ्गम् कडिऩमाऩालुम्, तुणै तुऱक्कुम् मऱ्ऱुम्- इऩ्ऩुम् कडिऩमाऩ ज्ञाऩ योगादिगळाऩ अङ्गङ्गळै विट्टु विडुवदागिय, सुगरत्तालुम्। सुलबमायिरुप्पदिऩालुम्, कल्लार्क्कुम् - ज्ञाऩम् इल्लादवर्गळुक्कुम्, कऱ्ऱार् सॊल्-नल्ल ज्ञाऩमुडैय आसार्यर्गळुडैय वाक्कियम्, कवर्दलालुम् - पलऩैक् कॊण्डिरुत्तलालुम्, कण्णऩ् - सर्वलोग उज्र्त्तमाग अवदरित्त कण्णऩुडैय, उरै - श्रीगीदोबनिषत्तिल्, मुडि सूडि - इऱुदियाग माग अदावदु उत्तममाऩ अर्त्तमाग मुडित्तलालुम् - मुडित्तिरुप्पदिऩालुम् अदावदु तऩक्कुच्च्रेयस्सुक्कु उबायत्तैच् चॊल्लुम्बडि केट्ट अर्जूऩऩुक्कु ऒऩ्बदावदु अत्यायत्तिऩ् इऱुदियिल् उबदेसिक्कबट्ट पक्तियोगत्तैये पदिऩॆट्टाम् अत्यायम् ६५ आम् सुलोगत्तिल् मऱुबडियुम् उबदेसिक्क अत्ताल् तिरुप्तियडैयाद अर्जूऩऩुडैय सोर्वैक्कण्डु करुणैयिऩाल् तूण्डबट्टवऩाय् प्रबत्तियागिऱ उबायत्तै उबदेसित्तु कीदा सास्त्तिरत्तै तलैक् कट्टुगैयालुम् नल्लार्क्कुम् - पुण्यङ्गळैयुडैय वर्गळुक्कुम्, तीयार्क्कुम् पावङ्गळै युडैयवर्गळुक्कुम्, इदुवे-। इप्रबत्तियो नऩ्ऱाम् -नल्ल उबायमागुम्, (ऎऩ्ऱु अऱिन्दु) नारणऱ्के - श्रीमन् नारायणऩुक्के अडैक्कलमाय् - रष्यवस्तुवाग, नणुगुवीर् - किट्टुङ्गळ्, आच्रयुङ्गोळ् ऎऩ्ऱबडि। नल्गुवीरे ऎऩ्ऱु पाडान्दरम् प्रिदरागुङ्गळ् अदावदु प्रीदियुडऩ् महा विस्वासत्तुडऩ् अवऩै आच्रयुङ्गळॆऩ्ऱबडि —४७