मूलम्
॥श्री: ॥
॥ श्रीमते निगमान्तमहादेशिकाय नम: ॥
सीरार्दूप्पुल् तिरुवेङ्गडमुडैयाऩ् तिरुवडिगळे सरणम्।
॥ भगवच्छास्त्र विरोध भङ्गाधिकार: एकविंश: ॥
इरुबत्तॊऩ्ऱावदु पगवच्चास्त्र विरोद पङ्गादिगारम्।
[पगवच् चास्त्र प्रामाण्यत्तिल् आक्षेब निरसन प्रदिज्ञै - वक्त्रुवैलक्षण्य विषयमाऩ सङ्गाबरिहारम् - वेद निन्दै काणप्पडुवदाल् वन्द अप्रामाण्य सङ्गाबरिहारम् - पुराण निन्दै काणप्पडुवदाल् वन्द अप्रामाण्यसङ्गा निरसनम् - तत्त्व निरूबण विषयत्तिल् पेद सङ्गा परिहारम् - यादव प्रगासोक्त सङ्गा परि हारम् - मऱ्ऱुम् सिल सङ्गैगळुक्कुप् परिहारम् - मुक्तर्गळुक्कुच् चिल विसेष सक्ति कूऱियिरुप्पदऩ् करुत्तु - जीवप्रह्मैक्य वादनिरसनम् – सङ्गर्षणादिगळिऩ् उत्पत्ति विषयमाऩ सङ्गाबरिहारम् - अनुष्टान विषयमाऩ सङ्गैगळुक्कुप् परिहारम् – अष्टगाल, पञ्जगाल विबागत्तिऩ् करुत्तु - पगवदर्च्चना विषयमाऩ सङ्गाबरिहारम् - पञ्जरात्रागम विदियाल् अर्च्चा प्रदिष्टा निरुबणत्तिऱ्कुक् कारणम् - इच् चास्त्रत्तिऩ् उट् पिरिवुगळुक्कुक् कारणम् - सूत्रऩुक्कु अर्च्चनादिगार विषयमाऩ सङ्गा परिहारम् - इदिल् विदिक्कप्पडुम् तीक्षा विषयमाऩ सङ्गा परिहारम् - ऎम्बॆरुमा ऩैच् चिवऩागवुम् पिरमऩागवुम् सॊल्लुम् आऴ्वार् श्रीसक्तियिऩ् करुत्तु - नाच्चियार् सॆय्द कामदेवार्च्चनम् तेव तान्दरबजनमऩ्ऱु।- अदु क्रुष्ण रूबान्दर विषयम्- मऱ्ऱ आगमङ्गळिल् पोल इदिल् वेदत्तुक्कु मुरणाऩ अंसम् इल्लामै - आगम स्म्रुदिगळुळ् आगममे मुक्किय प्रमाणमादल् - इच् चास्त्रम् नालु वगैयागप् पिरिदल् - वैगानसागमत्तुक्कु प्रामाण्य निरूबणम् - सॆळम्यत्व आक्ने यत्व निर्त्तेसङ्गळुक्कुक् करुत्तु - व्यासराल् पाञ्जरात्र परामाण्यम् निर्णयिक्कप्पट्टमै ]
मूलम्
*यादु मिलादवऩ्ऱुम् यावर्क्कुम् नऩ्ऱियॆण्णिय नम्
मादवऩार् वदऩत्तमुदुण्णुम् वलम्बुरिबोल्
वादुगळालऴिया मऱैमॆळलियिऩ् वाऩ् पॊरुळे
ओदिय पञ्जरात्तिर मुगवारै यॊऴुक्कुवमे। ४३
इप्पडि निरस्तङ्गळाऩ सांख्य योगपाशुपतङ्गळोडॊक्क भगवत् शास्त्रमुम् विरुद्ध व्यामिश्रमॆऩ्ऱु सॊल्लुवार् पक्षत्तैप् प्रदिक्षेबिक्किऱोम्। इच् चास्त्रत्तुक्कु वेदान्त प्रधान वेद्य नारायण वासुदेवादि शब्द वाच्य निरुपाधिक सर्वज्ञऩ् वक्तावागैयाले भ्रम प्रमादङ्गळ् मूलमागा। अवऩ् सर्व सक्तियागैयाले अशक्तिमूल उपप्लव शङ्कैयुमिल्लै।
४२ ‘‘वेदान्तेषु यथासारं संगृह्य भगवान् हरि: ।
भक्तानुकम्पया विद्वान् संचिक्षेप यथासुखम् ॥
ऎऩ्ऱु सास्त्रत्तिले प्रतिपादिक्कैयालुम्, सनत्कुमार, नारद, साण्डिल्यादिगळाऩ अनुक्रह विषय महर्षिगळुक्कुम् उबदेसिक्कैयालुम्, पिऩ्बु प्रवर्त्तगर्गळुम् अवर्गळेयागैयालुम् निग्रह विषय दैत्यादि मोहनार्थङ्गळाऩ बाह्यागमङ्गळिऱ् पोले विप्रलम्भ मूलत्वमुम् शङ्किक्कवॊण्णादु।
अप्रसिद्ध संहितैकळिल् अर्वाचीन प्रवर्तक मूलमाग वरुम् अदु अतिशङ्कै धर्मशास्त्रादिकळिलुम् संभविक्कुम्। इप् प्रतिबन्दियाले भगवान् पोले वेऱॊरु विप्रलम्भकऩ् इत् तन्द्रत्तैप् पण्णिऩालोवॆऩ्गिऱ शङ्कैयुम् कऴियुम्। सर्व वेदङ्गळिलुम्
टीका
- [प॥॥॥॥।रै) यादुमिलादवऩ्ऱुम् - ऒऩ्ऱुम् इल्लाद अन्दक् कालत्तिलुम् अदावदु - महाप्रळय कालत्तिलुम्, (स्तिरमाय् निऩ्ऱु), यावर्क्कुम् - ऎल्ला जीवर्गळुक्कुम्, नऩ्ऱि ऎण्णिय - नऩ्मैयै सङ्गल्बित्त, नम् - नम्मुडैय, मादवऩार् - च्रिय : पदियाऩ पगवाऩुडैय, वदऩत्तु अमुदु उण्णुम् - वदऩानुबवमागिय अमुदत्तै पुजिक्किऱ, वलम्बुरि पोल् - वलम्बुरिच् चङ्गत्तैप् पोल, वादुगळाल् - युक्तिगळाल्, अऴिया - नसियाद, मऱै - वेदङ्गळिऩ्, मॆळलियिऩ् - सिरस्साऩ वेदान्दङ्गळिऩ्, वाऩ् पॊरुळे - उत्तममाऩ पॊरुळ्गळैये, ओदिय - वॆळियिडुगिऱ, पञ्जरात्तिरम् - श्री पाञ्जरात्र सास्त्रत्तै, उगवारै - अङ्गीगरियादवरै, ऒऴुक्कुवम् - तिरुत्तुवोम्।
मूलम्
निष्टै पिऱवादबडियाले साण्डिल्यऩ् पाञ्जरात्र सास्तिरत्तै अध्ययनम्बण्णीऩाऩ् ऎऩ्गैयाले वेद निन्दैयुम् वेदार्थमुम् तोऱ्ऱुगैयाल् इदु प्रमाणमाम्बडि ऎऩ् ? ऎऩ्ऩिल्, इन्द चोद्यमुम् अनुदित होम निन्दा न्यायत्तालुम् भूमविद्योपक्रम न्यायत्तालुम् निरस्तम्। इच्चास्त्रत्तै प्रधान तम कृत्स्नार्थ सङ्ग्रहत्तालुम् अर्थ वैशद्यातिशयत्तालुम् प्रसंसिक्कप् प्राप्तमिऱे।
४३ “पुराणं वेदवेदान्तं तथाऽन्यत् सांख्ययोगजम् ॥ |
पञ्चप्रकारं विज्ञानं यत्र राज्यायतेऽब्जज ।
फलोत्कर्षवशेनैव पञ्चरातमतः स्मृतम् ॥”
ऎऩ्गिऱ श्री पॆळष्कर वसऩम्
४४ “ फलोत्कर्षवशेनैव” ऎऩ्गैयाले पुराणादि निन्दापरमऩ्ऱु ऎऩ्ऩुमिडम् सुव्यक्तम्। फलोत्कर्षम् ताऩुम् विलम्ब व्यवधान रहित सपरिकर भगवत्प्राप्ति साधन विशद संग्रहादिकळडियाग वरुगैयाले विरोधमिल्लै।इच्चास्तिरत्तिले
४५ * अचेतना परार्था च नित्या सततविक्रिया |
त्रिगुणा कर्मिणां क्षेत्रं प्रकृते रूपमुच्यते ॥
व्याप्तिरूपेण संबन्धः तस्याश्च पुरुषस्य च ।
सह्यनादिरनन्तश्च परमार्थेन निश्चित: ।”
इत्यादिकळाले प्रक्रुदि पुरुष ईच्वर तत्त्वङ्गळै यथाऽवस्थितङ्गळाग विवेगिक्कैयाले तत्त्वविरोधम् इल्लै।
४६ “व्याप्तिरूपेण संबन्धः “ ऎऩ्गिऱदु
४७” दारुण्यग्निर्यथा तैलं तिले तद्वत् पुमानपि ।
प्रधानेऽवस्थितो व्यापी ।’’
इत्यादि पुराण वचन उपबृंहितमागैयाले जीव अणुत्व विरुद्धमऩ्ऱु।
४८” आकाशेनावृतो वायुः आकाशं मनसा पुनः ।
मनोऽभिमानेन तथा बुद्धयाऽहंकार एव च ॥
आवृता महता बुद्धिः अव्यक्तेन महान् तथा ।
अव्यक्तं तमसा व्याप्तं रजसा तत् तमस्तथा ॥“
मूलम्
रजः सत्त्वगुणव्याप्तं सत्त्वं कालात्मना पुनः ।
कालो नियत्या व्याप्तो हि सा च शक्त्याऽऽवृता पुनः ॥
पुरुषेणावृतमिदम् अन्तरं च बहिस्तथा।
हृत्पद्मकर्णिकान्तस्थः पुरुषः सर्वतोमुखः ॥
सर्वज्ञः सर्वगः सर्वः सर्वमावृत्य तिष्ठति ।
तस्मात् तु परमं सूक्ष्मम् आकाशं भाति निर्मलम् ॥
शुद्धस्फटिक सङ्काशं निर्वाणं परमं पदम् ।
तत्पदं प्राप्य तत्त्वज्ञा मुच्यन्ते च शुभाशुभात् ॥
त्रिसरेणुप्रमाणास्ते रश्मिकोटिविभूषिताः ॥
भूयस्तेनैव जायन्ते न लीयन्ते च ते क्वचित् ।
मद्रूपधारी द्यतिमान् सायुज्यं च स गच्छति ।
प्राप्य तत् परमं स्थानं दीप्यमानो विराजते ॥”
ऎऩ्ऱु यादवप्रकाशोपात्त भगवच्छास्त्र वसऩङ्गळिल् शक्ति शब्द वाच्यैयाऩ मूलप्रक्रुदियिऩुडैय अवस्ता विसेषङ्गळिल् अदि सूक्ष्म वैषम्यमडियागच् चिल सम्ज्ञा विसेषङ्गळुम् न्यूनाधिकत्वमुम् सॊल्लुमदिल् विरोधमिल्लै। इव्वळवैक् कॊण्डु अन्तःकरणम् चतुर्विध ऎऩ्ऱुम् चतुस्त्रिशत् तत्त्वङ्गळॆऩ्ऱुम् सिद्धान्तमाक्क विरगिल्लै।
युक्ति बलत्तालुम् अनाप्तसास्त्रङ्गळालुम् कट्टुम् तत्त्वान्तरङ्गळै मुऩ्बे कऴित्तोम्।
४९ “ पुरुषेणावृतमिदमन्तरं च बहिस्तथा” ऎऩ्ऱदु वाक्य सेषवसत्ताले ईच्वर विषयम्।
५० " तस्मात्तु परमं सूक्ष्मम् आकाशं भाति निर्मलम् ”
ऎऩ्गिऱविडत्तिल् तच्छब्दम् ईच्वर व्याप्तमागप् पूर्व वाक्यत्तिल् सर्व शब्दत्ताले निर्देशित्त लीला विभूतियैच् चॊल्लुगैयाले विरोधममिल्लै। आनन्त्य शङ्कैयुडैय मुक्तरै त्रिसरेणु प्रमाणरॆऩ्ऱु सॊल्लुगैयाले बद्ध दशैयिल् अणुत्व अभ्युपगमम् कैमुदिग न्याय सिद्धम्। आगैयाले
५१ “आमुक्तेर्भेदः” इत्यादि वसऩ्ङ्गळुक्कुम् कर्मकृत ज्ञान सुखादि वैषम्य निव्रुत्ति रूब परम साम्य मात्रत्तिले तात्पर्यम्।
मूलम्
५२ “जगद्व्यापारवर्जं” ऎऩ्ऱु वेदान्द सुत्रम् सॊल्ला निऱ्क आप्त सास्त्रङ्गळिले मुक्तरुक्कु आदिमत्ताऩ भगवत्त्वमुम् सर्वेश्वरत्वमुम् सर्वशक्तित्वादिकळुम् सॊल्लुवाऩेऩ् ? ऎऩ्ऩिल्, इदुवुम् ब्रह्मभावत्तैयुम् गुणाष्टकयोगत्तैयुम् परम साम्यत्तैयुम् सॊल्लुगिऱ श्रुतिकळै निर्वहिक्कुम् क्रमत्तिले सर्वोपाधि निव्रुत्तियाले ज्ञान भोग साम्यमुण्डागैयालुम् ईश्वरेच्छैयोडु एगरसैयाऩ इच्छैक्कु विघातमिल्लामैयालुम् उप्पन्नम्।
एकान्ति धर्म निष्टैले सिलर् शङ्कर भास्करादिमत वासऩैयिऩाले जीवब्रह्मैक्य भेदा भेदादिकळैच् चॊल्लुमदु तत्मूल श्रुत्यादिकळुक्कुम् इवऱ्ऱुक्कुम् व्याख्याताक्कळाऩ उपेन्द्र हस्ति बल देवाचार्य वरदराजपण्डितादि ग्रन्थङ्गळुक्कुम् अनुगुणमऩ्ऱु। गुण समुदाय वचनत्तालुम् गुणयुग शब्दङ्गळालुम् विशिष्य व्यपदेशम् पण्णुवदु तद्गुणसारादि न्यायत्ताले निर्वहिक्कलाम्। सङ्कर्षणदिकळै जीव मनोहंकारङ्गळॆऩ्ऱदुवुम् अभिज्ञा प्रकरणत्तालुम् मोक्षधर्म वचनङ्गळालुम् तत्तन्मूर्ति विशेषङ्गळिले अडैप्पुण्ड तत्त्वाभिमान विसेषमडियाग ऎऩ्ऱु निर्णीतम्। आगैयाले वासुदेवऩ् पक्कलिले सङ्गर्षण सम्ज्ञऩाऩ जीवऩ् पिऱन्दाऩॆऩ्ऱुम्, इवऩ् पक्कलिले प्रद्युम्न संज्ञमाऩ मनस्सु पिऱक्कुमॆऩ्ऱुम्, अङ्गु निऩ्ऱुम् अनिरुद्ध संज्ञमाऩ अहङ्गारम् पिऱक्कुमॆऩ्ऱुम् सॊऩ्ऩदुवुम् तत्तच्छब्द वाच्य व्यूहत्रय विषयमागैयाले विरोधमिल्लै।
संकर्णादिकळै भगवाऩुडैय बुद्धि मनोऽहंकारमात्रमॆऩ्बार्क्कु सर्वसंहितादि विरूधम् वरुम्। इच् चास्त्रत्तिल् जीव उत्पत्तियुम् व्युत्क्रम स्रुष्टियुम् अभिमतैयऩ्ऱु ऎऩ्ऩुमिडम्
५३ " स ह्यनादिरनन्तश्च” इत्यादि वाक्य शत सिद्धम्। समाध्यादि दशैयिल् जीवपरैक्य भावऩै तोऱ्ऱुमदुवुम् वेदान्तङ्गळिल् अहंग्रहोपासनादि न्यायत्ताले स्वरूपैक्य ज्ञापकमऩ्ऱु।
इप्पडि तत्त्व विषयत्तिल् विरोधङ्गळै शमिप्पित्तालुम् वेदविरुद्धमागवुम् परस्पर विरुद्धमागवुम् सॊल्लुगिऱ अनुष्टान विरोधत्तैप् परिहरिक्कुम्बडि ऎऩ्? ऎऩ्ऩिल्, कर्षणादि प्रतिष्टान्त
मूलम्
क्रियाकलापङ्गळुक्कुम् मेलुळ्ळ चर्या विशेषङ्गळुक्कुम् इप्पोदु इङ्गु उपलभ्यमानङ्गळाऩ वेदङ्गळिल् मूलम् काणादॊऴिन्दालुम् प्रतिषेध वाक्यमिल्लामैयाले कल्पसूत्रादि प्रतिपादित धर्मविशेषङ्गळुक्कुप् पोले मूल कल्बऩै पण्णलाम्।इव्अर्थम्
५४ " श्रुतिमूलमिदं तन्त्रं प्रमाणं कल्पसूत्रवत्” ऎऩ्ऱु इच्चास्त्रन्दऩ्ऩिलुम् प्रतिपादित मायिऱ्ऱु। गृहस्थऩुक्कु दिवसत्तिल् दक्षऩ् सॊऩ्ऩ कालाष्टक विभागमुम् भगवच्छास्त्रोक्त अभिगमनादि काल पञ्चक विभागमुम् ऒरु विरोधमुमऱ निर्वहिक्कलाम्। इदुक्कु एकदेश विरोधम् सॊल्लुगिऱ अद्वैतिकळुम्
५५” अभिगमनादयः क्रियन्तां नाम”ऎऩ्ऱु अनुह्ञै पण्णिऩार्गळ्। विसेष धर्मङ्गळुळ्ळवै परिवष्टि दर्वी होम सोमादि न्यायत्ताले एगबुरुषऩ् पक्कलिले यथाकालम् अन्वयिक्कलाम्।
५६ “स्वकर्मणा तमभ्यर्च्य सिद्धिं विन्दति मानवः” ऎऩ्ऱुम्
५७ “ वर्णाश्रमाचारवता पुरुषेण परः पुमान् ।
विष्णुराराध्यते पन्थाः नान्यस्तत्तोषकारकः ॥“ ऎऩ्ऱुम्
सॊल्लानिऱ्क वेऱे ऒरु भगवदर्चनम् कूडुमो ?
ऎऩ्ऩिल्, भगवदर्चनम् नित्यमाऩ वर्णाश्रम धर्म विसेषमॆऩ्ऩुमिडम्
५८ * शौनकोऽहं प्रवक्ष्यामि नित्यं विष्ण्वर्चनं परम् ।
प्रवः पान्तमन्धसोधीत्यर्द्धर्चस्य विधानतः ॥
ऎऩ्ऱ शौनकीय वाक्यत्तालुम्
५९ * न विष्ण्वाराधनात् पुण्यं विद्यते कर्म वैदिकम् ।
तस्मात् अनादिमध्यान्तं नित्यमाराधयेद्धरिम् ।”
ऎऩ्गिऱ व्यास स्म्रुदियालुम्
६० आराधनादिकं कर्म यन्न सूक्तं मया तव।
तत्सर्वं प्रणवेनैव कर्तव्यं चक्रपाणये ॥“
मूलम्
ऎऩ्गिऱ याज्ञवल्क्य स्मृतियालुम् मऱ्ऱुम् पल स्मृति वचनङ्गळालुम् सुप्रसिद्धम्।
६१ “पद्ममध्ये चतुर्बाहुं नारायणमनामयम् ।
पूजयेत् ब्राह्मणो विद्वान् श्रौतस्मार्तपरायणः ॥’’
६२ “त्रैकाल्यमर्चनं विष्णोः परमं मुक्तिसाधनम् ।
पलाशैः पद्मकुसुमैः अर्चनं शस्यते हरेः ॥”
इत्यादिकळाले भगवदर्चनम् अधिकारानुगुणमाग मोक्ष पर्यन्दमुमाम्।
६३ “ पत्रं पुष्पं फलं तोयं”, “पत्रेषु पुष्पेषु फलेषु तोयेषु "
इत्यादिकळुक्कुम् अर्च्चग विसेषत्तिले तात्पर्यम्।
आऩालुम् सॆळनग पोदायनादिगळ् सॊऩ्ऩ प्रतिष्ठार्चनादिकळ् उण्डायिरुक्क भगवच्छास्त्रत्तिल् अबेक्षै ऎऩ्? ऎऩ्ऩिल् होतृ शाखोक्त हौत्र परिग्रह न्यायत्ताले इदु परिग्राह्यतमम्।
६४ “ अलाभे वेदमन्त्राणां पञ्चरातोदितेन वा।”
ऎऩ्बाऩेऩ् ? ऎऩ्ऩिल्, इदु
६५ * वैदिकं तान्त्रिकं चैव तथा वैदिकतान्त्रिकं ॥
विविधं कर्म संप्रोक्तं पञ्चरात्रामृतार्णवे।
वैदिकं ब्राह्मणानां स्यात् राज्ञां वैदिकतान्त्रिकम् ।
तान्त्रिकं वैश्यशूद्राणां सर्वेषां तान्त्रिकं तु वा ॥
इत्यादि वसऩङ्गळाले इच् चास्त्रन्दऩ्ऩिले वैदिक समाख्यैयाले विभजित्त अंसत्तुक्कु प्राधान्यमुण्डॆऩ्ऱु तोऱ्ऱुगैक्कागवुमत्तऩै। इन्द वैदिक तान्त्रिक विभाग श्रौतस्मार्तादि न्यायत्ताले अधिकारि विशेष नियमाद्यर्थमागैयाले अवैदिकांशशङ्काहेतुवऩ्ऱु।
६६ * अनुक्तमत्र यत्किंचित् गृह्णीयात् तन्त्रतो बुधः ॥”
इत्यादिकळाले इत् तन्द्रम् धर्मशास्त्रानुमतमायिऱ्ऱु।
मूलम्
सूत्रऩुक्कु अर्च्चगा विसेषम् सॊऩ्ऩदु रथकारादि न्यायत्तालुम् शूद्र विषय हविष्कृत् बहुयाजि शब्द निर्वाह क्रमत्तालुम्
६७ “ भार्यारतिर्भृत्यभर्ता शुचिः श्राद्धक्रियान्वितः ।
नमस्कारेण मन्त्रेण पञ्चयज्ञान् न हापयेत् ॥”
ऎऩ्ऱु सूत्रऩुक्कु मन्द्र विसेष पूर्वग पञ्जमहा यज्ञानुष्टाऩ स्मरण न्यायत्तालुम् यथाधिकारम् निर्वाह्यम्। इव् अर्थम्
६८” ब्राह्मणैः क्षत्रियैर्वैश्यैः शूद्रश्च कृतलक्षणैः ।
अर्चनीयश्च सेव्यश्च नित्ययुक्तैः स्वकर्मसु ॥
सात्वतं विधिमास्थाय गीत संकर्षणेन यः ।
द्वापरस्य युगस्यान्ते आदौ कलियुगस्य च ॥
वसन्ते दीक्षयेत् विप्रं ग्रीष्मे राजन्यमेव च।
शरदः समये वैश्यं हेमन्ते शूद्रमेव च ।
स्त्रियं च वर्षकाले तु पञ्चरात्रविधानतः ॥’’
इत्यादि महाभारत वसनङ्गळालुम् प्रतिपादितमायिऱ्ऱु। इङ्गुच् चॊल्लुगिऱ दीक्षै
६९ “ दीक्षितं व्रतसंपन्नं”
इत्यादिकळिऱ्पोले वैदिक दीक्षा विसेषमागैयालुम् सैव पासुबदादिगळिऱ्पोले जात्यन्तरादि प्राप्तियादल् वैदिक मर्यादा त्यागमादल् इल्लामैयालुम् इच् चास्त्रत्तिले वर्णाच्रमादिगळैयुम् अवऱ् ऱुक्कु अनुरूबमाग मन्त्रक्रियादि विभागम् पण्णुगैयालुम् वर्णाश्रमादि धर्मरहितऩुक्कु समाराधन योग्यतैयै निषेधिक्कैयालुम् तन्त्रान्तरङ्गळिल् पोल् वेदविरोध शङ्कै पण्णवॊण्णादु।
संप्रतिपन्न गुण धर्म न्यायत्ताले तीक्षिदऩुक्कु देवतान्तर वर्जनादि नियमङ्गळुक्कुम् बिरोधमिल्लै। सिल सम्हिदैगळिले सन्ध्योपासनादि वैषम्यम् तत्तत् सूत्रादि भेदत्तिऱ्पोले निर्वाह्यम्।
७० “ ये यजन्ति पितृन् देवान्”
इत्यादिककळिऱ्पडिये नित्य कर्मङ्गळिल् देवतान्तर विशिष्ट परमात्म अनुसंधानत्ताले ऐकान्त्य विरोधम् वारादु। महाभारतादि प्रसिद्ध एकान्तिककळुम् श्रौत स्मार्त कर्म युक्तराय्प् पोन्दार्गळ्। ‘ईऩ्ऱोळिरुक्क मणै
मूलम्
नीराट्टि’ ऎऩ्ऱुम्, ’ मऱ्ऱॊरु तॆय्वम् तॊऴाळ् ’ ऎऩ्ऱुम्, * मऱ्ऱिङ्गोर् पुदुत्तॆय्वम् कॊण्डाडुम् तॊण्डीर् पॆऱ्ऱ तायिरुक्क मणै वॆन्नीर् आट्टुदिरो ’ ऎऩ्ऱुम्, ’ वायवऩैयल्लदु वाऴ्त्तादु ’ ऎऩ्ऱुम् इत्यादि कळाले देवतान्तर वर्जनम् सॊल्लुगैयाले ’ कडिगमऴ् कॊऩ्ऱैच् चडैयऩे ऎऩ्ऩुम् नाऩ्मुगक् कडवुळे ऎऩ्ऩुम्’ इत्यादिकळ् विभूति विशेष विशिष्ट अनुसंधानपरङ्गळामत्तऩै।
’ नारायणऩे नमक्के पऱै तरुवाऩ्’ ऎऩ्ऱुम्, ‘ऎऱ्ऱैक्कुम् एऴेऴ् पिऱविक्कुम् उन्दऩ्ऩोडुऱ्ऱोमे यावोम् उऩक्के नामाट् चॆय्वोम्’ ऎऩ्ऱुम् नाच्चियार् किरुष्णऩैप् पॆऱुगैक्कागप् पण्णिऩ कामदेव अर्चनम् शृङ्गार समाध्यनुगुण कृष्णरूपान्तर विषयम्।
७१ ”व्यासवाक्यजलौघेन कुतर्कतरुहारिणा ।
वेदशैलावतीर्णेन नीरजस्का मही कृता ॥“
ऎऩ्ऩुम्बडि सर्व सम्मोह समनमाऩ महाबारदत्तिले मोक्ष तर्मत्तिले
७२ “ गृहस्थे ब्रह्मचारी च वानप्रस्थोऽथ भिक्षुकः ।
य इच्छेत् सिद्धिमास्थातुं देवतां कां यजेत स: ॥“
ऎऩ्ऱु सामान्येन प्रश्नम् पण्ण उपरिचरादि व्रुत्तान्दत्तै उबक्षेबित्तुक्कॊण्डु ज्ञानगाण्डमॆऩ्ऱु प्रवृत्तमाऩ तिरुनारायणीय प्रबञ्जमॆल्लाम् इप् भगवच्चास्त्रोक्त परमैकान्ति धर्म वैभवपरम्।
अङ्गुऱ्ऱ नारद स्तोत्रत्तिले भगवाऩैये पाञ्चरात्रिकऩॆऩ्ऱु स्तुदित्तु सांख्ययोगङ्गळैप् पलविडङ्गळिलुम् प्रसंसिक्कच् चॆय्देयुम्
’’ बहव: पुरुषा राजन् सांख्ययोगविचारिण: ।
नैत इच्छन्ति पुरुषं एकं कुरुकुलोद्वह ॥
समासतस्तु यद्वयासः पुरुषैकात्म्यमुक्तवान् ।
तत् तेऽहं संप्रवक्ष्यामि प्रसादादमितौजसः ॥"
मूलम्
इत्यादिकळाले सांख्ययोगङ्गळिले व्यासमतविरुद्धांशमुम् उण्डॆऩ्ऱु सॊल्लप्पट्ट्तु। अप्पडि इऩ्गु विरुद्धैकदेश सूचक वचनम् इल्लै। विसेषित्तु ‘ऋग्वेदपाठे पठितं व्रतमेतत् काळी’ ऎऩ्ऩुम् इत्धर्मत्तै प्रत्यक्ष श्रुति पठितमॆऩ्ऱाल्
७४” इदं श्रेय इदं पुण्यं इदं हितमनुत्तमम् ।
भविष्यति प्रमाण वै एतदेवानुशासनम् ।
इदं महोपनिषदं चतुर्वेदसमन्वितम् ।
सांख्ययोग कृतान्तेन पञ्चरात्रानुशब्दितम् ।
इदं शतसहस्रात् तु भारताख्यानविस्तरात् ।
आविद्धय मतिमन्थानं दध्नो घृतमिवोद्धृतम् ॥“
” इत्यादिकळाले इच् चास्त्रत्तुक्कु वेद विरोध प्रसंग रहितमाग प्रामाण्यत्तै प्रबञ्जित्ताऩ्।
७५ “ पञ्चरात्रस्य कृत्स्नस्य वक्ता नारायणः स्वयम् ।”
ऎऩ्ऱादुवुम् तन्त्रान्तरङ्गळ् पोलऩ्ऱिक्के कृत्स्नमुम् प्रमाणम् ऎऩ्गैयिले तत्परम्। चित्र शिखण्डि संहितैयै प्रसङ्गित्तु
७६ “ अस्मात् प्रवक्ष्यते धर्मान् मनुः स्वायंभुवः स्वयम् ।
उशना बृहस्पतिश्चैव यदोत्पन्नौ भविष्यतः ॥”
इत्यादिकळाले मन्वादि सास्त्रङ्गळुक्कुम् इदु मूलमॆऩ्गैयाले भगवत् सास्त्रमुम् मन्वादि सास्त्रङ्गळुम् विरोधित्तालुम् मूलमाऩ इदुवे मुख्यतममाम्। वेदम् नालुवगैयाऩाऱ् पोले इच् चास्त्रमुम् आगम मन्त्र तन्त्र तन्त्रान्तर सिद्धान्त रूपत्ताले नालु वगैयाक्क् कॊण्डु यथाधिकारम् धर्मभेदपरमागैयाले परस्पर विरोधमिल्लै। इप्पडि पाञ्चरात्र वैखानस स्रोतो भेदङ्गळुम् ऒऩ्ऱुक्कॊऩ्ऱु बाधकमागा। इस् स्रोतस्सुक्कळिल् ब्राह्मणान्तर संग्रहा संग्रहङ्गळुम् विधि विसेष नियतमागैयाले विरोधमिल्लै। इव् वैखानस शास्त्रमुम् महा
मूलम्
पारदत्तिले कर्म काण्डत्तिलुम् अश्वमेधिककत्तिल् श्री वैष्णव धर्मशास्त्रत्तिलुम् भगवत् समाराधन प्रमाणमाग उबात्तमायिऱ्ऱु। प्रसिद्ध स्थानङ्गळिले परिग्रहमुमुण्डु। देशकाल भेदङ्गळाले वरुम् संकोचादिकळ् वेदप्रवृतिकळिलुम् तुल्यम्। अथर्व वेदम् आथर्वणम् आङ्गिरसम् ऎऩ्ऱु विभक्तमाऩाऱ्पोले भगवत् धर्म विषय सास्त्रमुम् इप्पडि द्विविधमागक् कुऱैयिल्लै। इवऱ्ऱिल् अन्यपरङ्गळायुम् अनाप्तTङ्गळायुमुळ्ळ वचनङ्गळैक्कॊण्डुम् युक्ताभासङ्गळैक्कॊण्डुम् परस्पर विरोधम् सॊल्लवॊण्णादु।
अग्निदैवत्यमॆऩ्ऩुदल् अग्निप्रणीतमॆऩ्ऩुदल् उग्रदेवता संबन्धमॆऩ्ऩुदल् सॊल्लवॊण्णादिरुक्क भगवत् शास्त्रत्तै आग्नेयम् ऎऩ्ऱुम् श्रीवैखानसत्तै सौम्यमॆऩ्ऱुम् सॊल्लुमदुवुम् मोक्षप्रधानत्वङ्गळालेयाऩाल् ऒऩ्ऱुक्कुम् ऒरु भाधकमुम् वारादु। इन्द सौम्यत्व आग्नेयत्वङ्गळै माऱाडिच् चॊल्लुवार्क्कुम् उचित तात्पर्यम् कण्डुगॊळ्वदु
७७ “व्यासवाक्यललौघेण कुतर्कतरुहारिणा ।
वेदशैलावतीर्णेन निरजस्का मही कृता ॥“
ऎऩ्ऩुम्बडि आप्तदमऩाऩ श्री वेदव्यासबगवाऩ् तर्कपादत्तिले परबक्षङ्गळैयॆल्लाम् प्रतिषेधित्तु श्री पाञ्जरात्रत्तुक्कुप् परबक्षत्व सङ्गैयैप् परिहरित्ताऩागैयाले इदु वेदविरुद्धमॆऩ्ऩुम् परमतम् भञ्जनीयम्। आगमप्रामाण्यादिकळिले विस्तरम् कण्डुगॊळ्वदु।
७८ ’’ वेदे कर्त्राद्यभावात् "
ऎऩ्गिऱ च्लोगत्तै इङ्गे पठिप्पदु।
मूलम्
- पूवलरुम् तिरुवुन्दिप् पुऩिदऩ् वैयम्
पॊऩ्ऩडियालळन् दिरुवर् पोऱ्ऱ निऩ्ऱ
नावलरुम् कलैगळॆल्लाम् तऩ्ऩै नाड
नाडाद नऩ्ऩिदियर् नणुगु नादऩ्
कोवलऩाय् निरैयळित्त निरैबोल् वेदम्
कोवागक् कोमाऩायदऩ् पाल् सेर्त्तुक्
कावलिदु नल्लुयिरुक्कॆऩ्ऱु काट्टुम्
कार्त्तयुगक् कदिगण्डोम् करै कण्डोमे। - ४४
इति श्रीकवितार्किकसिंहस्य सर्वतन्त्रस्वतन्त्रस्य
श्रीमद्वेङ्कटनाथस्य श्रीमद्वेदान्ताचार्यस्य कृतिषु
श्री परमतभङ्गे
भगवच्छास्त्र विरोध भङ्गाधिकार एकविंशः ॥
इरुबत्तॊऩ्ऱावदु पगवच्चास्त्र विरोद पङ्गादिगारम्।
॥ श्रीमते निगमातमहादेशिकाय नम: ॥
टीका
- (पदवुरै] पू अलरुम् - तामरैप् पुष्पम् विगसिक्किऱ, तिरुवुन्दि - अऴगिय नाबियैयुडैय, पुऩिदऩ् - तूय्मैयैयुडैयऩुम्, वैयम् - लोगत्तै, पॊऩ्ऩडियाल् - स्वर्णम्बोल् स्प्रुहणीयमाऩ तिरुवडिगळाल्, (त्रिविक्रम रूबियाय्) अळन्दु (अक्कालत्तिल्), इरुवर् - प्रह्म रुत्रर्गळ्, पोऱ्ऱ - तुदिसॆय्युम्बडि, निऩ्ऱ -(वीऱुडऩ्) निऩ्ऱवऩुम्, नावलरुम् कलैगळ् ऎल्लाम् - नाक्किलिरुन्दु वरुम् सास्त्रङ्गळॆल्लाम्, तऩ्ऩै - तऩ् स्वरूबादिगळैत् तॆरिन्दुगॊळ्ळ, नाड - तेडि निऱ्क, नाडाद - नाडप्पडाद, नल् निदियर् - नल्ल निदियैयुडैयवर्गळाल्, नणुगुम् - अणुगप्पडुगिऱ, नादऩ् - सर्व स्वामियाऩ पगवाऩ्, कोवलऩाय् - किरुष्णऩाय् अवदरित्तु, निरै - पसुक् कूट्टङ्गळै, अळित्त - काप्पाऱ्ऱिऩ, निरै पोल् - पङ्ग्ति पोल्, वेदम् - वेदङ्गळ्, कोवाग – पसुवाय् निऱ्क, कोमाऩाय् - अवऱ्ऱैक् कऱक्कुम् इडैयऩागि, अदऩ्बाल् सेर्त्तु - अन्द वेदङ्गळिलिरुन्दु कऱक्कप्पट्ट पालैप् पोऩ्ऱ सारमाऩ अर्त्तत्तै, सेर्त्तु - ऒऩ्ऱाक्कि, इदु - इन्द सारमाऩदु, नल्लुयिरुक्कु - पगवत् सेषत्वत्तैयुडैय आत्माक्कळुक्कु, कावल् - रक्षगम्, ऎऩ्ऱु, काट्टुम् - उबदेसिक्किऱ, कार्त्तयुगक्कदि - किरुदयुग तर्मङ्गळैच् चॊल्लुगिऱ पाञ्जरात्र सास्त्रत्तै, कण्डोम्, करै कण्डोम् - संसारमागिय समुत्रत्तिऩ् ऎल्लैयै, कण्डोम्। अदावदु संसारत्तैक् कडन्दु मोक्षमडैयुम् मार्क्कत्तैक् कण्डोम् ऎऩ्ऱबडि।