मूलम्
॥ श्री: ॥
॥ श्रीमते निगमान्तमहादेशिकाय नम: ॥
सीरार्दूप्पुल् तिरुवेङ्गडमुडैयाऩ् तिरुवडिगळे सरणम्
॥ पाशुपत बहिष्काराधिकारो विंशः ॥
इरुबदावदु पासुबद पहिष्कारादिगारम्।
(पासुबद निरसन प्रदिष्ञै - षट्त्रिंसत् तत्त्वबक्ष निरसऩम् - नियदिदत्त्वगल्बऩ निरागरणम्-कालत्तिऩ् माया कार्यत्वबक्ष निरसऩम् - सुगानुबवार्त्तम् रागगल्बऩ निरसऩम्-वित्यादत्त्वबक्ष निरसऩम्-कलादत्त्वबक्ष निरसऩम् - जीवऩ् मलमायागर्मङ्गळिऩाल् कट्टुप्पट्टवऩ् ऎऩ्गिऱ पक्ष निरसऩम् - पसुक्कळिऩ् अऩादिसिवत्वबक्ष निरसऩम्-सोमसित्तान्द निरसऩम् -पासुबद मदत्तिऩ् आऱु पिरिवुगळिऩ् निरसऩम् - तीक्षादिगळिऩाल् जादि ऒऴियुम् ऎऩ्गिऱ पक्ष निरसऩम् - पागवद समयत्तिल् साम्यम् कूऱुवदऱ्कुक् करुत्तु- आगमाऩुमाऩ कल्बऩा निरसऩम् - अदर्व सिरोवाक्यत्तुक्कुत् तात्पर्यम् – मऱ्ऱुम् सिल अनुष्टाऩङ्गळिऩ् निरसऩम्- निच्वास सम्हिदाप्रमाणत्व निरसऩम् - पहु प्रासुर्यबक्ष निरसऩम् - महाबारद सङ्ग्रहम् पासुबद मदत्तिऩ् प्रामाण्यत्तै सादिक्कादु - वक्त्रु वैलक्षण्य एऱ्ऱत्तिऩ् निरसऩम्- इम्मदम् सूत्रगारराल् निरसिक्कप्पट्टिरुक्किऱदु।]
सादुसऩङ्गळॆल्लाम् सच्चैयॆऩ्ऩुम् सलम्बुणर्त्तार् कोदमसाबमॊऩ् ऱाऱ् कॊडुङ्गोलङ्गळ् कॊण्डुलगिल् पूदबदिक्कडियारॆऩ निऩ्ऱवऩ् पॊय्युरैयाल्
वेदमगऱ्ऱि निऱ्पार् विगऱ्पङ्गळ् विलक्कुवमे।
टीका
- (प-रै) सादु सऩङ्गळॆल्लाम् - ऎल्ला सादु जनङ्गळुम्, सच्चैयॆऩ्ऩुम् - सारमल्लाददु ऎऩ्ऱु कऴिक्किऱ, सलम् - सलम् ऎऩ्ऱ तोषत्तै, पुणर्त्तार् - अङ्गीगरित्तवर्गळायुम्, कोदम साबम् ऒऩ्ऱाल् - कॆळदमरुडैय साबत्ताल्, उलगिल् - लोगत्तिल्, कॊडुम् - पयङ्गरमाऩ, कोलङ्गळ् – वेषङ्गळै, कॊण्डु - तरित्तुक्कॊण्डु, पूदबदिक्कु - पूदङ्गळिऩ् नायगऩाऩ सिवऩुक्कु, अडियार् - तासर्गळ्, ऎऩ निऩ्ऱु, अवऩ् पॊय्युरैयाल्- अवऩुडैय पॊय्म्मॊऴिगळागिय पासुबद नूल्गळाल्, वेदम् - वेदत्तै, अगऱ्ऱि - तळ्ळिविट्टु, निऱ्पार् - निऱ्किऱ पासुबद मदत्तिऩरुडैय, विगऱ्पङ्गळ् - अनेग विदमागच् चॊल्लप्पडुम् अर्त्तङ्गळै, विलक्कुवम् - तळ्ळिविडुवोम्। सलमॆऩ्बदु - अयलारुडैय अबिप्पिरायत्तैत् तॆरिन्दुगॊळ्ळामल् अवर्मीदु पॊय्यागक् कुऱ्ऱम् साट्टुवदु।
मूलम्
प्रकृत्यादिकळैयुम् कॊण्डु ईच्वरऩै निमित्तमात्रऩागवुम् कॊण्ड योग सिद्धान्तिकळै निरागरित्तोम्। इव्वंसत्तिल् अवर्गळोडु तुल्यराय् अंशान्तरङ्गळै अन्यथावागच् चॊल्लुम् पाशुपतरै निरागरिक्किऱोम्। शैव-पाशुपतादि-भेदत्ताले चतुर्विधमागवादल् षड्विधमागवादल् विभक्तमाऩ पशुपतिमतत्तिल् सैवर्गळ् सॊल्लुगिऱ षट्त्रिंशत् तत्वङ्गळिल् महाऩुक्कुक् कारणमाऩ प्रक्रुदियै अव्यक्तम् - त्रैगुण्यम् ऎऩ्ऱु इरण्डाक्कि इक्गुणङ्गळिऩुडैय सूक्ष्मावस्थै अव्यक्तमॆऩ्ऱुम्, स्थूलावस्थै त्रैगुण्यमॆऩ्ऱुम् सॊऩ्ऩ विभागत्तुक्कु संभावनामात्रमादल् उक्तिविसेषमात्रमादल् मूलमॆऩ्ऱाल् इस्थूल सूक्ष्माविभागम् महदादितत्त्वङ्गळिलुम् कट्टलाम्।
अव्यक्तत्तोडॊक्क नियति काल राग विद्या कलैकळ् ऎऩ्ऱु ऐन्दु तत्तुवङ्गळ् पुरुषऩैप् पऱ्ऱि मायैयिऩिऩ्ऱुम् पिऱक्कुमॆऩ्ऱदुवुम् आप्तागम युक्ति विरह निरस्तम्। श्वेताश्वतरश्रुतियिल् काल स्वभाव नियति यदृच्छदि शब्दङ्गळैक् कॊण्डु तत्त्वान्तरङ्गळैक् कट्टप् पार्क्किल् अतिप्रसङ्गम् वरुम्।
पुरुषऩुडैय कर्म फल देश नियमत्तुक्कुम् कर्म फलङ्गळुडैय संकरम् वारामैक्कुम् नियति ऎऩ्ऱु ऒरु तत्त्वम् वेण्डावो? ऎऩ्ऩिल्, स्वदन्द्र ईच्वर सङ्गल्ब विसेषत्ताले सर्व नियमङ्गळुम् घटिया निऱ्क वेऱॊरु नियामगम् कट्टवेण्डुवदिल्लै। त्रुटि लवादि लक्षणमाऩ काल तत्त्व स्वरूबम् पूर्वोत्तर कालङ्गळिल्लैयॆऩ्ऩुम् पक्षम् स्ववचन व्याहतमागैयाले कालम् मायागार्यमॆऩ्ऩवॊण्णादु।
सिल तन्द्रान्दरीयर्॥।
२१ ‘कालश्च नियतिश्चैकसंपुटत्वादेकं भुवनम् ।‘ ऎऩ्ऱदुवुम् वेऱे सिलर् नियदिक्कुक् कालदत्वत्तिले अन्तर्भावमॆऩ्ऱु सॊऩ्ऩदुवुम् संपुटत्वाद्यसंभवत्ताले जरद्गवादिवाक्य तुल्यम्। दु:खाभावमात्रत्तिले सुखभ्रमहेतुवागवुम् तदर्थ प्रवृत्तिकळिल् पुरुषऩुक्कु शक्ति जनकमागवुम् रागम् ऎऩ्ऱॊरु तत्त्वम् वेण्डावो? ऎऩ्ऩिल्, कर्मानुरूब परम पुरुष सङ्गल्बघटित सत्त्वादि कुणविसेष विसिष्ट मन:
मूलम्
प्रभृति मात्रत्ताले सुख भ्रमादिकळ् घटिक्कुम्। पुरुषऩुडैय ज्ञानव्यक्त्यर्थमाग वेद्य विसेषत्तिल् व्याबरिप्पदाऩ विद्यैयॆऩ्ऱु ऒरु तत्त्वम् वेण्डावो ? ऎऩ्ऩिल्, ज्ञान्द्तुक्कुक् कर्तृत्वकर्मङ्गळिलुम् उबगारगमागत् ताङ्गळ् इसैन्द तत्त्वग्रामत्तिल् इन्द्रियादि मूल प्रसरण तसैयिले स्वयम्ब्रगासत्वमुण्डागैयाले व्यञ्जकान्तरम् कट्टवेण्डा। कालान्तरादिकळिल् ज्ञानान्तरत्ताले प्रगासिक्कुम्।
मल संरुद्ध चैतन्य अभिज्वलनार्थमाग मल विदारण हेतुवाय्क् कॊण्डु ज्ञानसक्तिक्कु व्यञ्जकमागक् कलैयॆऩ्ऱु ऒरु तत्त्वम् वेण्डावो ? ऎऩ्ऩिल्, मलविदारणम् पण्णुमदु।
२१A। “तेषामेवानुकम्पार्थम् "
इत्यादिकळिऩ्बडिये सर्वेश्वर अनुग्रहमागैयालुम् इदुदऩ्ऩैत् ताङ्गळुम् इसैगैयालुम् अश्रुत तत्त्वान्तरम् कल्बिक्क वेण्डा। ज्ञानत्तै द्विविधमाक्कि गोचरत्तै आवेदिक्कुमदु प्रमाणम्। सुखादिकैकयाऩ वेदनै फलमॆऩ्ऱ इव्वळविल् विरोदमिल्लै। गोचरत्तै द्विविधमाक्कि शब्दाद्यनुरक्तैयाय् सुखदु:ख मोह रूपैयाऩ पुरुषबुद्धि साक्षात् गोचरमॆऩ्ऱुम् शब्दादिकळ् परंपरया गोचरमॆऩ्ऱुम् सॊऩ्ऩदु पुरुष बुद्धि वृत्तिताऩे प्रमाण रूबज्ञानमागैयालेनिरस्तम्।
सत्त्व रजस् तमस्सक्कळ् बुद्धयादिकळुक्कुप् पुन: पुन: पूरकत्वेन उपकरिकिऩ्ऱऩवॆऩ्ऱुम् कालनियतिकळ् पुरुषऩुडैय क्रियाप्रवृत्ति हेतुक्कळॆऩ्ऱुम् सॊल्लुमदु व्याकुल वचनम्। प्रवृत्ति शीलत्व युक्तियाले कर्मेन्दिरियङ्गळै राजस अहङ्गार कार्यङ्गळागच् चिलर् सॊऩ्ऩदुवुम् अतिप्रसङ्गदूषितम्।
सर्वसक्तियाय् अणुवाऩ जीवात्मा मल माया कर्मङ्गळॆऩ्गिऱ मूऩ्ऱु बन्धङ्गळाले तिरोहितऩाम् ऎऩ्ऱुम् इन्द बन्धङ्गळ् मूऩ्ऱुम् विट्टवाऱे सर्वज्ञऩाय् सर्वगतऩाय् सर्वसक्तियाय् सिव तुल्य ऐच्वर्यऩामॆऩ्ऱुम्
मूलम्
२२ “मुक्तात्मानोऽपि शिवा: किंत्वेते तत्प्रसादतो मुक्ता: ।
सोऽनादिमुक्त एको विज्ञेयः पञ्चमन्त्रतनुः ॥
इत्यादिकळाले मोक्षदसैयिले ईच्वरऩोडे विभुत्व पर्यन्त अत्यन्त साम्यवाऩॆऩ्ऱुम् सॊऩ्ऩदुवुम् अवऩुडैय समाधिक दरिद्रत्व श्रुतियालुम् जीवऩुडैय नित्य अणुत्व निर्विगारत्व च्रुदियालुम् निराकृतम्।
माया कार्य रागादिकळालुम् कर्मत्तालुमुळ्ळ बन्धमॊऴिय मऱ्ऱुम् अनादि मलबन्धमॆऩ्ऩुम् कट्टलावदॊऩ्ऱु इल्लै। पसुक्कळुक्कु अनादि मल तिरोहितमाऩ अनादि शिव प्रसादत्ताले अभिव्यक्तमागिऱदॆऩ्ऱुम् सॊल्लुगिऱ अर्थम् ईच्वरऩुक्कु अज्ञानादिकळैक् कल्बित्त पक्षत्तोडु तुल्यमाम्।
ईच्वर विषयत्तिले ऐन्दु तत्तुवङ्गळैक् कल्बित्तु अवऱ्ऱिल् सिवऩावाऩ् ज्ञान क्रिया शक्ति प्रधानऩाय् सर्वज्ञान क्रिया शक्तियुमायिरुक्कुम् ऎऩ्ऱुम् जगत्सृष्टि उन्मुखऩाऩ अवऩुडैय आद्यमाऩ उन्मेषम् सक्तियॆऩ्ऱुम्
२३ “चिदचिदनुग्रहहेतोरस्य सिसृक्षोर्य आद्य उन्मेष: ।
तच्छक्तितत्त्वमभिहितमविभागापन्नमस्यैव ॥”
इत्यादिकळाले सॊल्लुमदुवुम् इन्द शक्तियै सर्वज्ञै सर्वगर्त्री ऎऩ्ऱु सॊल्लुमदुवुम् धर्म धर्म्यैक्य विरोधादि दूषितम्।
२४ “ज्ञानक्रियाख्यशक्तयो: अपकर्षोत्कर्षयोरभावेन ।
य:प्रसरस्तं प्राहु: सदाशिवाख्यं बुधास्तत्त्वम् ॥“
ऎऩ्ऱदुवुम् ज्ञानक्रियाख्यशक्तिकळुडैय पृथग्विसर्पण प्रळयदशैकळ् निर्वहिक्क अरिदागैयालुम् स्वरूप विकार ज्ञान संकोचादिकळ् घटियामैयालुम् अनुबबन्नम्।
२५” न्यकू भवति यत्र शक्तिज्ञानाख्योद्रिक्ततां क्रिया भजते ।
ईश्वरतत्त्वं तदिह प्रोक्तं सर्वार्थकर्तृ सदा ॥“
ऎऩ्ऱु सॊऩ्ऩदुवुम्
मूलम्
२६ " न्यक् भवति कर्तृशक्तिज्ञानाख्योद्रेकमनाते यत्र ।
तत्तत्त्वं विद्याख्यं प्रकाशकज्ञानरूपत्वात् ।”
ऎऩ्ऱदुवुम् ज्ञानादिककळुडैय न्यग्भावादि निरूपणानर्हतैयाले निरस्तम्।
२७ " नादो बिन्दुः सकलः सदाशिवं तत्त्वमाश्रितौ कथितौ ।
विद्येशाः पुनरीशे मन्त्राविद्याश्च विद्याख्ये ॥”
ऎऩ्ऱ विभागत्तुक्कुम् ऒरु व्यवस्थापकम् इल्लै। इवै मूऩ्ऱु त्त्त्वङ्गळुम् कालानवच्छिन्नङ्गळागैयाले अक्रमभाविकळॆऩ्ऱुम् अवऱ्ऱिऩुडैय व्याबारङ्गळ् क्रमभाविकळॆऩ्ऱुम् सॊल्लि इत् तत्तुवङ्गळ् मूऩ्ऱुम् सक्तियिले लयिक्कुमॆऩ्ऱुम् सक्ति सिवऩ् पक्कलिले लयिक्कुमॆऩ्ऱुम्
२८ “ पञ्चानामप्येषां न हि क्रमोऽस्तीह कालरहितत्वात् ।
व्यापारवशात् तेषां विहिता खलु कल्पना शास्त्रे ॥
तत्त्वं वस्तुत एकं शिवसंज्ञं चित्रशक्तिशतखचितम् ।
शक्तिव्यापृतिभेदात् तस्यैते कल्पनाभेदाः ॥
मायायाः परतोऽध्वा शुद्धः शक्ती निलीयते सकलः ।
परमात्मनि साऽपि शिवे तिष्ठत्यविभागमापन्ना ॥
माया पुरुषः शिव इत्येतत् त्रितयं महार्थसंहारे।
अवशिष्यते पुनस्तत् प्रवर्तते पूर्ववत् सृष्टौ ॥
तत्त्वानां स्थितिरेषा कथिता सृष्टिक्रमेण सर्वेषाम् ।
प्रतिलोमात् परिणामात् मायायां तो निलीयन्ते ॥”
ऎऩ्ऱुम् शुद्धविद्ये सिवऩुडैय देहेन्द्रियङ्गळॆऩ्ऱुम्, ईच्वरऩ् अहङ्गारमॆऩ्ऱुम्, सदाशिव बुद्धि ऎऩ्ऱुम् सक्ति प्रकृतिस्थानीयै ऎऩ्ऱुम्, सिवऩ् पुरुष स्थानीयऩ् ऎऩ्ऱुंसॊल्लुमवै पूर्व अपर विरुद्धङ्गळ्।
शिवाद्वैतादि पक्षङ्गळिल् सॊल्लुम् कुतर्क बाह्यागम कुसृतिकळुक्कॆल्लाम् दूषित विविध सिद्धान्ते न्यायत्ताले निरासम् कण्डुगॊळ्वदु।
सर्व विगार कारण भूतैयाय् प्रक्रुदि मायादि शब्दवाच्यैयाऩ सूक्ष्मतमशक्ति ग्रन्थि गुहै ऎऩ्ऱु पेराय् मधुकोशादिकळैप्
मूलम्
पोले सुषिर पुट शतयाय् अनन्तस्रोतस्साय्क्कॊण्डु ऎङ्गुम् प्रसृतैयाय्क् किडक्कुम् ऎऩ्ऱुम् सुषिरम् तोऱुम् तऩित्तऩिये भोक्ताक्कळाऩ रुद्रर्गळाले अधिष्टितै ऎऩ्ऱुम् इप्प्रगारङ्गळिले सोमसिद्धान्तत्तिल् सॊल्लुमदुवुम् प्रमाण उपपत्तिसहमऩ्ऱु।
अप्पडिये ’’ अथातो रुद्रहृदयं” ऎऩ्ऱु तॊडङ्गिच् चॊऩ्ऩ पासुबद मदत्तिल् पसु पाश विधि योगङ्गळॆऩ्ऱु पासुबदम् नालु वगैयायिरुक्कुमॆऩ्ऱु सॊल्लिप् पसुक्कळै स्वाभाविक कार्यगारणरॆऩ्ऱुम्, आरब्ध कार्यगारणरॆऩ्ऱुम्, व्यावृत्त कार्यगारणरॆऩ्ऱुम्, संरुद्ध कार्यगारणरॆऩ्ऱुम्, संमूढ कार्यगारणरॆऩ्ऱुम्, आढय कार्यगारणरॆऩ्ऱुम् आऱु वगैयाक्कि इवर्गळिल् स्वाभाविक कार्यकारणरायिरुप्पार् सिलर् ग्रन्थि तत्त्वत्तिऩुडैय मूर्धाविलुम् ग्रन्थि युहैयिलुम् वर्तिप्पार्गळ् ऎऩ्ऱुम् इवर्गळ् देहेन्द्रिय संबद्धरायिरुक्कच्चॆय्दे प्रबुद्धरागैयाले पसुक्कळ् आगार्गळ् ऎऩ्ऱुम् तॊडङ्गिच् चॊल्लुम् पिरिवुगळुम् द्वादश भुवन समुदायम् जालमॆऩ्ऱुम् सॊल्लि ग्रन्थिक्कुक् कीऴुम् नडुवुम् मेलुमाग इप्भुवनङ्गळॆऩ्ऱुम् इप्प्रगारङ्गळिल् सॊल्लुमवैयॆल्लाम् सर्व संमत स्मृति इतिहास पुराणादि विरोधत्ताले उबेक्षणीयङ्गळ्।
इप्पडिये
२९ “ दीक्षाप्रवेशमात्रेण ब्राह्मणे भवति ध्रवुम् ।
कापालं व्रतमास्थाय यतिर्भवति मानव: ॥
इत्यादिकळुम् आप्तागम विरुद्धङ्गळागैयाले अवादरणीयङ्गळ्।
भागवत समयत्तिल् भगवद् ज्ञानमुडैयार् ऎल्लारुम् ‘समर्’ ऎऩ्ऩुमदु शम दमादि गुण साम्यत्तालुम् आसार्य मूल ज्ञान जन्म साम्यत्तालुम् अभिमत पुरुषार्थ साम्यत्तालुम् आमत्तऩै,
इप्पडिये पासुबद तन्द्रत्तिल् सॊल्लुगिऱ जात्युद्धारादिवादमुम् अन्यपरम् ऎऩ्ऩिल् मऱ्ऱुम् वेदविरुद्ध अंशमॆल्लाम्
मूलम्
अन्यपरम् ऎऩ्ऩ वेण्डुम्। अदु तत्तत्तन्त्रङ्गळुक्कुम् तन्निष्टर्गळुक्कुम् अभिमतमऩ्ऱु। ऎङ्ङऩे ? ऎऩ्ऩिल्:-
इवर्गळ् ऎङ्गळैयुम् तङ्गळ् मन्द्रङ्गळोडु ऒक्कप् पौरुषेयङ्गळॆऩ्ऱुम्, वेदङ्गळिल् सिवज्ञानम् काचिकमागैयाले स्वागमङ्गळाले तत्त्वसिद्धि ऎऩ्ऱुम्, अनुमानत्ताले निमित्तमात्र ईच्वर कल्बनै पण्णियुम्, परावर तत्तुवङ्गळै माऱागक् कट्टियुम् मऱ्ऱुम् व्यपदेश अनर्ह वेद विरुद्ध तत्त्वानुष्टान प्रक्रिया जालङ्गळै प्रतिपादित्तुमिऱे स्व सिद्धान्त स्थापनम् पण्णुवदु। इप्पडियागैयालेयऩ्ऱो
३० “ शैवान् पाशुपतान् स्पृष्टा लोकायतिकनास्तिकान् ॥
विकर्मस्थान् द्विजान् शूद्रान् सचेलो जलमाविशेत् ॥“
ऎऩ्ऱु धर्मशास्त्रप्रवर्तकर् इवर्गळै बहिष्करित्तदु।
इप्पडि पाशुपत मतम् वेद वैदिक बहिष्कृतम् ऎऩ्ऱाल् अथर्वशिरस्सिले रुद्रोपासनत्तै प्रसङ्गित्तु समन्त्रक भस्मलेपनादिकळैयुम् सॊल्लि इदु पाश विमोक्षार्थमाऩ पासुबद विरदमॆऩ्ऱुम् सॊऩ्ऩदु निर्वहिक्कुम्बडि ऎऩ् ? ऎऩ्ऩिल्, अङ्गु सॊऩ्ऩवै असत् कार्य वाद अनुवादादिकळैप् पोले परपक्षानुवादमात्रमॆऩ्ऱु सिलर् निर्वहिप्पार्गळ्। तामस धर्म विसेष विषय मॆऩ्ऱुम् सिलर् सॊल्लुवार्गळ्।
श्रीमद्भाष्यकारर् प्रतर्दन विद्यादि न्यायत्ताले इदु रुद्रशरीरक परमात्मोपासन विसेषबरमॆऩ्ऱु अरुळिच् चॆय्दार्। आगैयाल् अथर्वशिरस्सैक्कॊण्डु पाशुपत तन्त्र श्रुतिमूलत्वम् कॊळ्ळ वॊण्णादु।
शतरुद्रीयादिकळुम् ईशानबलि सॊऩ्ऩदुवुम् इष्ट देवता अर्चन स्मृतिकळुम् प्रायश्चित्त विशेषत्तिल् भस्मचिह्नत्वादि वचनङ्गळुम् पाशुपत आगमविधिकळुक्कु मूलकल्पनालिङ्गमाग माट्टा।
इत् तन्द्रम् इप्पडि निर्मूलमागिल् इदिल् सॊऩ्ऩ प्रक्रियैयाले लोगत्तिले प्रतिष्टा अर्चनादिकळ् नडक्किऱबडि ऎऩ् ? ऎऩ्ऩिल्, इदुवुम् बुद्धादि तुल्यमागैयाले प्रामाण्य स्थापकमऩ्ऱु। वेद विरोध प्रचुर शैवतन्त्र एकदेशमाऩ नि:श्वास
मूलम्
संहितैक्कु ऒरु पुराणत्तिल् प्रामाण्य अभ्यनुज्ञे पण्णिऩदुवुम् श्वदृति क्षिप्त क्षीरन्यायत्ताले आश्वास हेतुवागादु।
लोगप्रव्रुत्ति संभवम्
३१” त्वं हि रुद्र महाबाहो मोहशास्त्राणि कारय । ।
दर्शयित्वाऽल्पमायासं फलं शीघ्रं प्रदर्शय ॥’
ऎऩ्ऱु भगवन्नियुक्त पशुपति विप्रलम्भ वैभवत्तालुम् गौतम शाप अभिभूत अष्टचत्वारिंशत् सहस्र तामस पुरुष संतति संप्रदाय परंपरैयालुम् कूडुमॆऩ्ऩुमिडम् निर्विवाद नानापुराण संवादत्ताले निर्णयिक्कलाम्।
३२ “ऋचो यजूंषि सामानि वेदाध्यात्मं तथैव च॥
न्यायशिक्षा चिकित्सा च ज्ञानं पाशुपतं तथा ॥”
ऎऩ्ऱु महाभारत प्रतिपाद्य संग्रहत्तिले पासुबद ज्ञाऩत्तै ऎडुप्पाऩेऩ्? ऎऩ्ऩिल्, इदु
३३ " वासुदेवस्य माहात्म्यं पाण्डवानां च सत्यताम् ।
वृत्तं च धार्तराष्ट्राणां उक्तवान् भगवान् ऋषिः ॥”
ऎऩ्ऱु सद्वृत्तत्तोडे असद्वृत्तत्तैयुम् ऎडुत्ताऱ्पोले स्वपक्ष परपक्ष समभिव्याहारमामत्तऩै। इव् अर्थम्
३४” पूर्वपक्षोक्तिसिद्धान्तपरिनिष्ठासमन्वितः ।”
ऎऩ्गिऱ वाक्यान्तरत्ताले सिद्ध। इम् महाबारदत्तिल् उग्रव्रतमॆऩ्ऱु सॊऩ्ऩदुवुम् पाशुपत आगममूलमॆऩ्गैक्कु प्रमाणम् इल्लै। सहस्र ग्रन्थ संमिताति वितताध्याय रूप उपमन्यु उपाख्यान अनाप्तम् ऎऩ्ऱु सिलर् सॊल्लुवार्गळ्। आप्तमागिलुम् तामस अधिकारिकळुक्कु अडित्त तामस धर्म विशेष परमागैयाले सात्त्विकर्क्कु उपादेयमऩ्ऱु।
३५ “ उमापतिः पशुपतिः श्रीकण्ठो ब्रह्मणः सुतः ।
उक्तवानिदमब्यग्रो ज्ञानं पाशुपतं शिवः ॥“
ऎऩ्ऱु वक्त्रुवैलक्षण्यम् सॊऩ्ऩदु प्रबन्ध प्रामाण्यार्थमऩ्ऱो? ऎऩ्ऩिल्, इदु
मूलम्
३६ ’’ सांख्यस्य वक्ता कपिल:”
इत्यादिकळुक्कुम् तुल्यमायिरुक्क अवऱ्ऱुक्कु विरुद्ध व्यामिश्रतैयाले कार्स्न्येन प्रामाण्यम् कूडादाप्पोले इङ्गुम् निश्शेष प्रामाण्य नियामकमागमाट्टादु।
निष्टानिर्णयाध्यायत्तिले
३७ ’’ किमेतान्येकनिष्टानि पृथङनिष्टानि वा मुने: ।”
ऎऩ्ऱ प्रश्नत्तुक्कु उत्तरमाग
३८ ’’ ज्ञानान्येतानि राजर्षे विद्धि नानामतानि वै ।“
ऎऩ्गैयाले मतभेदङ्गळैप् पार्त्ताल् इवै भिन्ननिष्टङ्गळ् ऎऩ्ऱु सॊल्लिऱ्ऱायिऱ्ऱु।
३९ “ सर्वषु च नृपश्रेष्ट ज्ञानेष्वेदेषु दृश्यते ।
यथागमं यथान्यायं निष्ठा नारायणः परः ॥“
ऎऩ्ऱदुक्कुम् पौरुषेय आगमङ्गळुक्कु प्रामाण्यम् कॊळ्ळुम्बोदु वेद विरोधम् वारादबडि निर्वहिक्क वेण्डुगैयाले न्यायानुगृहीत तत्तागम परामर्शम् पण्णिऩाल् अव् आगमङ्गळैयॆल्लाम् वेदान्त वेद्य विच्वान्दर्यामि नारायण परङ्गळाग निर्वहिक्कलामॆऩ्ऱु तात्पर्यम्।
४० ‘‘तमेव शास्त्रकर्तार: प्रवदन्ति मनीषिण: ।“
ऎऩ्ऱदुक्कुम् इदुवे निर्वाहम्।
इप्पडि सांख्यादिकळिल् सॊऩ्ऩ कारण गोचर प्रक्रुदि पुरुष सिवादि शब्दङ्गळै वेदान्द व्युत्पत्तियाले विशेष्य भूत नारायण पर्यन्दङ्गळाक्कि विरोध समनम् पण्णिऩालुम् पाशुपत आचारङ्गळुक्कु वेद विरोधत्तैच् चमिप्पिक्क विरगिल्लै। तामस पुराणङ्गळैप् पसुबदि तन्द्रङ्गळुक्कुत् तुणैयागप् पार्क्कुमदु ओट्टै ओडत्तोडे ऒऴुगलोडत्तैच् चेर्त्तबडियाम्। पञ्चमवेद प्रणेतावाऩ भगवान् बादरायणऩ्
४१ ’’ पत्युरसामञ्चस्यात्”
इत्यादि सूत्रङ्गळाले पाशुपतप्रामाण्य प्रतिषेधम् पण्णुगैयाले भारतादिकळिलुम् इदऩ् प्रामाण्यम् अभ्युपगतमऩ्ऱु ऎऩ्ऩुमिडम् अऱुदियिडलाम्।
मूलम्
- मादवऩे परऩॆऩ्ऱु वैयङ्गाण
मऴुवेन्दि मयल् तीर्क्क वल्लदेवऩ्
कैदवमॊऩ् ऱुगन्दवरैक् कडियसाबम्
कदुवियदालदऩ् पलत्तैक् करुदिप् पण्डै
वेदनॆऱि यणुगादु विलङ्गु तावि
वेऱाग विरित्तुरैत्तविगऱ्पमॆल्लाम्
ओदुवदु कुत्तिरत्तुक्कु ऎऩ्ऱु उरैत्ताऩ्
ओदादे योदुविक्कु मॊरुवऩ् ताऩे। ४१
टीका
[पदवुरै) मादवऩे - च्रिय:पदियाऩ नारायणऩे, परऩ् ऎऩ्ऱु - परदत्त्वमॆऩ्ऱु, वैयम् काण - ऎल्ला लोगमुम् अऱियुम्बडि, मऴु एन्दि - मऴुवॆऩ्गिऱ आयुदत्तै एन्दि, मयल् - अज्ञानत्तै, तीर्क्कवल्ल - पोक्कक्कूडिय, तेवऩ् - तेवऩागिय रुत्रऩ्, कैदवम् ऒऩ्ऱु - ऒरु कबडत्तै, उगन्दवरै - सन्दोषत्तुडऩ् ऒप्पुक्कॊण्ड वर्गळै, अदावदु - कॆळदम रुषियिडम् पॊय्क् कुऱ्ऱत्तैच् चुमत्तियवर्गळै, कडिय - कॊडियदाऩ, साबम् - साबमाऩदु, कदुवियदाल् - पऱ्ऱिक्कॊण्डदाल्, अदऩ् पलत्तै - अन्दच् चाबत्तिऩ् पलत्तै, करुदि - निऩैत्तु, पण्डै - अनादियाऩ, वेदनॆऱि - वेदमार्क्कत्तै, अणुगादु - पिऩ्बऱ्ऱामल्, विलङ्गु तावि - कुऱुक्कु वऴियागत् ताण्डि, वेऱाग - पुदियदाग, विरित्तुरैत्त - विस्तारमागच् चॊल्लिय, विगऱ्पमॆल्लाम् - अनेगविदमाऩ अर्त्तङ्गळैयॆल्लाम्, ओदुवदु - कऱ्पदु, कुत्तिरत्तुक्कु ऎऩ्ऱु - मिगवुम् अऱ्पमाऩ पलऩ्गळैप् पॆऱुवदऱ्कागवे ऎऩ्ऱु, ओदादे - ताऩ् ऒरुवरिडमिरुन्दुम् अत्ययनम् सॆय्यामल्, ओदुविक्कुम् - मऱ्ऱवर्गळुक्कु अत्ययनम् सॆय्दुवैक्कुम्, ऒरुवऩ् ताऩे - पगवाऩे, उरैत्ताऩ् - सॊऩ्ऩाऩ्। (इङ्गु मामल्लबुरत्तिल् काणप्पडुगिऱ, अर्जनऩ् तबसु ऎऩ्ऱु सॊल्लप्पडुगिऱ कल्वॆट्टु, इप् पाट्टिल् अबिप्रायत्तिल् कॊळ्ळप्पट्ट ऎम्बॆरुमाऩुडैय परत्वत्तै रुत्तिरऩ् कैयिल् मऴुवेन्दि लोगत्तुक्कुत् तॆरिवित्त विरुत्तान्दत्तैक् कुऱिक्कुमॆऩ्बर् पॆरियोर्।] –४१
मूलम्
*कन्दमलर् मगळ्मिऩ्ऩुङ् गारार्मेऩिक्
करुणै मुगिल् कण्डगण्गळ् मयिलायालुम्
अन्दमिल् पेरिऩ्बत्तिलडियरोडे
अडिमैयॆऩ्ऩुम् पेर मुद मरुन्दि वाऴत्
तन्दमदि यिऴन्दरऩार् समयम् पुक्कुत्
तऴल्वऴिबोय्त् तडुमाऱित् तळर्न्दु वीऴ्न्दीर्
सन्द नॆऱि नेरऱिवार् सरणम् सेर्न्दु
सङ्गेदत् तवमुऩिवीर् तविर्मिऩीरे। ४२
इति श्रीकवितार्किकसिंहस्य सर्वतन्त्रस्वतन्त्रस्य
श्रीमद्वेङ्कटनाथस्य श्रीमद्वेदान्ताचार्यस्य कृतिषु
श्री परमतभङ्गे
पाशुपत बहिष्काराधिकारो विंश:
इरुबदावदु पासुबद पहिष्कारादिगारम्।
श्रीमते निगमान्तमहादेशिकाय नम:
टीका
*(पदवुरै) कन्द-वासऩैयुळ्ळ, मलर्-तामरैप्पूविल् पिऱन्द, मगळ् - पॆण्णाऩ लक्ष्मि, मिऩ्ऩुम् - (तिरुमार्बिल्) पिरगासिक्कुम्, कारार् मेऩि - करुमैयाल् निऱैन्द तिरुमेऩियैयुडैय, करुणै मुगिल् - करुणैयै वर्षिक्किऩ्ऱ मेगत्तैप् पोऩ्ऱ पगवाऩै, कण्ड कण्गळ् - पार्त्त कण्गळ्, मयिलाय् आलुम् - मयिल्बोल् निऩ्ऱु आडुम् स्तलमागिऱ अन्दम् - मुडिवु, इल् - इल्लाद, पेर् - पॆरियदाऩ, इऩ्बत्तिल् - आऩन्द रूबमाऩ श्रीवैगुण्डत्तिल्, अडियरोडे - तासर्गळाऩ नित्यमुक्तरुडऩ्, अडिमैयॆऩ्ऩुम् कैङ्गर्यमॆऩ्ऩुम्, पेरमुदम् - पॆरिय अमुदत्तै , अरुन्दि - अनुबवित्तु, वाऴ - वाऴ्वदऱ्काग, तन्द- कॊडुत्त, मदि - पुत्तियै, इऴन्दु - नऴुवविट्टु, अरऩार् समयम् पुक्कु-पासुबद मदत्तै प्रवेसित्तु, तऴल् - अक्नि पोऩ्ऱ, वऴिबोय् - मार्क्कत्तिल् सॆऩ्ऱु, तडुमाऱि - इऩ्ऩ इडम् पोगिऱोम् ऎऩ्ऱु अऱियामल् तत्तळित्तु, तळर्न्दु वीऴ्न्दीर्-कष्टत्तुडऩ् विऴुन्दवर्गळे ! सन्दनॆऱि - वेदान्दत्तिल् कूऱप्पट्ट मार्क्कत्तिऩ्, नेर् अऱिवार्-उण्मैयऱिन्द आसार्यर्गळुडैय, सरणम्- तिरुवडिगळै, सेर्न्दु- अडैन्दु, सङ्गेदत्तु- (पासुबद मदस्तर्गळुडैय) कट्टुप्पाट्टुक्कळाऩ, अवम् - कुऱ्ऱत्तैयुम्, मुऩिवीर् - वॆऱुप्पवर्गळाऩ, नीर् - नीङ्गळ्, तविर्मिऩ् - अन्द मदक् कॊळ्गैगळै विट्टुविडुङ्गळ्। [पेरमुदम् ऎऩ्बदऱ्कुप् पोगमुदम् ऎऩ्ऱु पाडान्दरम्। अनुबविक्कुम् अमुदम् ऎऩ्ऱु अर्त्तम्।]