अदिगारम् १० - प्राप्ति प्रगार प्रबञ्जम्
इप्पडि ऒऩ्ऱालुम् प्रतिबन्धिक्कवॊण्णाद ओर् उक्तिविशेषत्ताले यथाप्रमाणम् शरणागतऩ् कोरिऩ फलम् सिद्धित्तबडियैप् पॊदुविले सॊल्लि मेल् प्राप्तिप्रकाररत्तै विवरिक्किऱाऩ् - राघवेणाभये दत्ते सन्नतो रावणानुजः । विभीषणो महाप्राज्ञो भूमिं समवलोकयन् ॥।
राघवेण - मेऩ्मैगॊण्डु अभयप्रदानम् पण्ण वेण्डियिरुक्क अणुगवॊण्णादु ऎऩ्गिऱ भयम् तीरुम्बडि परिग्रहित्त अवतारदशैयिल् नीर्मै विञ्जियिरुन्ददु।
अभये दत्ते - “दत्तमस्याभयं मया” ऎऩ्ऱु ताम् अरुळिच्चॆय्ददु पोदामे “आनयैनं हरिश्रेष्ठ” ऎऩ्ऱु महाराजरैयुम् मुऩ्ऩिलैयाक्क, अवरुम् “अस्माभिस्तुल्यो भवतु” ऎऩ्ऱु विण्णप्पम् सॆय्य, इप्पडि मुदलिगळुम् इसैय, पॆरिय तिरुवोलक्कत्तिले ऎऴुन्दिरुन्दु श्रीविबीषणाऴ्वाऩुक्कु अरुळिप्पाडु ऎऩ्ऱ पिऩ्बु पॆरुमाळ् पण्णिऩ अभयप्रदानम् निलै निऩ्ऱदायिऱ्ऱु ऎऩ्ऱु तोऱ्ऱुगैक्काग इङ्गे अभये दत्ते ऎऩ्ऱु अनुवदिक्किऱदु।
संनतः - सम्यक् नतः - शरण्यऩुडैय निलैयुडैमैयिलुम् नीर्मैयिलुम् मिगवुम् ईडुबट्टु, ताऴ्च्चि मऱ्ऱॆङ्गुम् तविर्न्दु अवऩ् ताळिणैक् कीऴ् वाऴ्च्चि पॆऱ्ऱाऩ्। अरुळिप् पाट्टुक्कुम् तूरत्तिले उचितोपचारम् पण्णिऩाऩ् ऎऩ्ऩवुमाम्।
रावणानुजः - “न नमेयं” ऎऩ्ऱु इरुक्कक्कडव वणङ्गलिलरक्कऩ् किडन्द वयिऱ्ऱिल् किडन्दवऩुक्कु वरप्रभावत्ताले वन्द वगुत्त विषयत्तिल् वणक्कमिदु।
विभीषणः - ऒरु वयिऱ्ऱिले किडक्कच्चॆय्दे “विभीषणस्तु धर्मात्मा न तु राक्षसचेष्टितः” ऎऩ्ऱु कुम्भकर्णादिकळिऱ्काट्टिल् वेऱॊरु जातियागप् पेर् पॆऱ्ऱवऩ्।
महाप्राज्ञः - इऩि, ताऩ् क्षणम् विळम्बिक्किल् पॆरुमाळ् धरिक्कमाट्टार् ऎऩ्ऱु दूरत्तिले इङ्गितम् कॊण्डु अऱियवल्ल पेरऱिवाळऩ्।
भूमिं समवलोकयन् - पॆरुमाळुडैय शरणागतवात्सल्यत्तैयुम् मुऱ्पट्ट वानरमुदलिगळ् पॆऱ्ऱ पेऱ्ऱैयुम् कण्डु ताऩ् दुष्प्रकृतिकळाऩ रावणादिकळैयुम् तिरुत्तलामो ऎऩ्ऱु हितोपदेशार्थम् आनृशंस्यत्तालेयुम् वात्सल्यत्तालेयुम् इत्तऩै कालम् काल् ताऴ्न्ददऱ्कु लज्जित्तुक् कविऴ्दलैयिट्टाऩ्।
भूमिं समवलोकयन् - मुऩ्बु कल्लुम् तडियुमाय् निऩ्ऱ ओलक्कत्तैप् पार्क्क अञ्जि निऩ्ऱाऩ्; इप्पोदु मुदलिगळॆल्लाम् मुक्तविषयत्तिल् आतिवाहिकरैप् पोले ‘पोऱ्ऱि’, ‘पल्लाण्डु’ ऎऩ्ऱु निऩ्ऱ निलैयैक् कण्डु शरण्यऩ् इरुन्द दिव्यदेशत्तिऩुडैय प्रभावम् इरुन्दबडि ऎऩ्! ऎऩ्ऱु पार्त्ताऩ् ऎऩ्ऩवुमाम्।
भूमिं समवलोकयन् - कल्लुम् तडियुम् पोट्टुक् कैयुम् अञ्जलियुमाय् ऎदिर्गॊळ्ळ निऱ्किऱ ओलक्कत्तिले तण्डऩिड इडम् पार्त्ताऩ् ऎऩ्ऩवुमाम्।
इच् श्लोकत्तिऱ्कु “संनतः” ऎऩ्ऱु वाक्यार्थम् तलैक्कट्टुगिऱदु।
खात् पपात ऎऩ्ऱु मेले अन्वयिक्कवुमाम्, खात् पपातावनिं हृष्टो भक्तैरनुचरैः सह ।।
तऩक्कु शेषभूतरुमाय्प् परतन्त्ररुमाय् इरुक्कैयाले तऩ् कैगळुम् काल्गळुम् पोले तऩ्ऩिले सॊरुगित् तऩित्तु ओर् उपायफलङ्गळ् इल्लाद नालु राक्षसरोडे कूड उद्देश्यमाऩ तिरुवडिगळळवुम् सॆल्लवॊण्णादबडि हर्षपारवश्यम् तळ्ळ, तिरुवडिगळोडे पिऱवित् तुवक्कुडैत्ताऩ पूमियिले विऴुन्दाऩ्।
पण्डु रावणस्थानत्तिले विऴुन्दु एऱिट्टुक्कॊण्ड रजस्सॆल्लाम् पोम्बडि अमानवकरस्पर्शम् पोले अत्यन्तशोधकमाऩ तिरुमुऩ्बिल् पूमियिले विऴुन्दु तिरुवडिगळै स्पर्शिक्कैक्कु योग्यऩाय्, पिऩ् ऎऴुन्दिरुन्दु वन्दु तिरुवडिगळिले तलैसाय्क्क विऴुन्दबडि सॊल्लुगिऱाऩ् - स तु रामस्य धर्मात्मा निपपात विभीषणः । पादयोः शरणान्वेषी चतुर्भिः सह राक्षसैः ॥।
सः तु - लीलाविभूतियिलेयुळ्ळ सिलर् “यूयं यूयं वयं वयं” ऎऩ्गिऱबडिये वन्देऱिगळाऩ बन्धुक्कळोडे तुवक्कऱ्ऱु संसारसमुद्रत्तैक् कडन्दु विष्णुपदत्तैक् किट्टिऩाल् पिऱक्कुम् वेऱुबाडुबोले इरुन्ददु।
रामस्य - विबीषणाऴ्वाऩुक्कु बहुमुखपरिभवत्ताले पिऱन्द परितापमॆल्लाम् कऴियुम्बडि रमणीयमायिरुन्ददु। “तयरदऩ् पॆऱ्ऱ मरगद मणित्तड"मिऱे!
धर्मात्मा - पऴैय पोलिगळाऩ धर्मङ्गळ् पोलऩ्ऱिक्के इरुक्किऱ शरणागतिधर्मम् ऒरु वडिवु कॊण्डाऱ्पोले इरुन्दाऩ्।
पादयोः शरणान्वेषी - “तऩ्मै पॆऱुत्तित् तऩ् ताळिणैक् कीऴ्गॊळ्ळुमप्पऩ्” तिरुवडिगळिले तऩक्कु निलैनिऩ्ऱ पुगलिडत्तै आसैप्पट्टाऩ्।
पादयोः निपपात ऎऩ्ऱु अन्वयिक्कवुमाम्। इदु श्रीवैकुण्ठनाथऩ् तिरुवडिगळै मुक्तऩ् पॆऱुम्बडिक्कु मूदलिप्पु।
चतुर्भिः सह राक्षसैः - इप्पडि ऒरुवऩ् शरणागतऩाय्त् तिरुवडिगळैप् पॆऱुम्बोदु अवऩैप् पऱ्ऱिऩार्क्कुम् अवऩुडैय आत्मात्मीयभरसमर्पणत्तिले तुवक्कुण्डाऩ पडियाले तऩित्तु शरणागति पण्णवेण्डादे तऩित्तुप् परीक्षिप्पारुमिऩ्ऱिक्के राजसेवकरुडैय स्तन्धयरुक्कुप् पोले पुरुषार्थलाभम् तुल्यमाम् ऎऩ्ऱु “पशुर्मनुष्यः पक्षी वा ये च वैष्णवसंश्रयाः । तेनैव ते प्रयास्यन्ति तद्विष्णोः परमं पदम् ॥” इत्यादिकळिल् सॊल्लुगिऱ शास्त्रार्थत्तै वॆळियिट्टाऩ्।
इप्पडि सपरिकरऩाऩ श्रीविबीषणाऴ्वाऩ् पॆरुमाळ् तिरुवडिगळैप् पॆऱ्ऱ पडि सॊल्लि मुक्तऩुक्कुम् श्रीवैकुण्ठनाथऩुक्कुम् पोले श्रीविबीषणाऴ्वाऩुक्कुम् पॆरुमाळुक्कुम् पिऱन्द संवादमुखत्ताले प्राप्तिरसपरीवाहत्तै उदाहरिक्किऱाऩ् - अब्रवीच्च तदा वाक्यं रामं तत्र विभीषणः । धर्मयुक्तं च युक्तं च सांप्रतं संप्रहर्षणम् ॥।
अब्रवीत् च - तिरुवडिगळिले आत्मात्मीयभरसमर्पणम् पण्णुगैयाले “तच्चित्तं यत्तदर्पणम्” ऎऩ्गिऱबडिये मनस्सु पडैत्त प्रयोजनम् पॆऱ्ऱाऩ्। तिरुवडिगळिले विऴुगैयाले शरीरम् पडैत्त फलम् पॆऱ्ऱाऩ्। इप्पोदु वागिन्द्रयमुम् कृतार्थमाम्बडि पॆरुमाळुक्कु ऒरु वार्त्तै विण्णप्पम् सॆय्यप्पॆऱ्ऱाऩ्।
तत्र - सन्तुष्टऩाऩ स्वामिक्कु अडैयाळमाग “दिशत्यासनमभ्याशे” ऎऩ्ऱु नीतिशास्त्रत्तिल् सॊल्लुगिऱबडिये पॆरुमाळ् काट्ट इळैय पॆरुमाळुक्कुम् महाराजरुक्कुम् अणुगत् तुणुक्किडुम् पडियाऩ तिरुवडि पक्कत्तिले।
तदा - पॆरुमाळुक्कुक् कुशलप्रश्नम् पण्ण इडम् कॊडुत्तिलऩ्।
रामम् - मुऩ्बु “निवेदयत” ऎऩ्ऱु मुदलिगळै मुऩ्ऩिलैयाक्कि विण्णप्पम् सॆय्दाऩ्, इप्पोदु “अस्माभिस्तुल्यो भवतु” ऎऩ्ऱु महाराजर् कॊडुत्त तरम् पॆऱ्ऱवऩागैयाले पॆरुमाळ् तम्मुडऩे वार्त्तै सॊल्लप्पॆऱ्ऱाऩ्।
विभीषणः - पॆरुमाळुडऩे इवऩ् एकान्तत्तिले वार्त्तै सॊल्लुगिऱबोदु रावणऩ् वऴियिल् ऒदुङ्गिऩ राक्षसर्क्कॆल्लाम् कुडल् करिक्कुम्बडियायिऱ्ऱु। पॆरुमाळ् इवऩुक्कु अभयप्रदानम् पण्णिऩ पिऩ्बु इवऩ् भयमॆल्लाम् इवऩ् विरोधिकळ् नॆञ्जिले कुडिबुक्कऩ।
धर्मयुक्तं च - इवऩुडैय धर्मविशेषम् इरुन्दबडि फलत्तैक् कॊडुत्तु नसियादे इवऩ् पेर् सॊऩ्ऩारैयॆल्लाम् रक्षिक्कुम्बडि “न जातु हीयते” ऎऩ्गिऱ निलैयिले निऩ्ऱदु।
धर्मयुक्तं च - कृतज्ञतैयागिऱ निलैनिऩ्ऱ धर्मत्तोडे कूडियिरुन्ददु ऎऩ्ऩवुमाम्।
युक्तं च - तऩ् कृतज्ञतैक्कुम् परिषत्तिऩुडैय मदिप्पुक्कुम् ईडागप् पॆरुमाळ् तिरुमुऩ्बे विण्णप्पम् सॆय्दाल् केट्टु आरादबडि सॆविक्किऩिय सॆञ्जॊल्लाऩ; वाक्यं – वार्त्तैयै; सांप्रतं संप्रहर्षणम् - इदऱ्कुमेल् ऒरु फलम् कणिसिक्क वेण्डादे “मनः प्रीतिरनायासात्” ऎऩ्गिऱबडिये इप्पोदे अनुभवसारस्यमे अतिवेलमायिरुक्कै।
मेलिरण्डु श्लोककङ्गळुम् द्वयत्तिल् पूर्वोत्तरखण्डङ्गळै विवरिक्किऩ्ऱऩ – अनुजो रावणस्याहं तेन चास्म्यवमानितः । भवन्तं सर्वभूतानां शरण्यं शरणं गतः ॥।
अनुजो रावणस्याहम् - त्रैलोक्यमुम् कूडिक् केट्क वॊण्णादबडि अन्यायकारियाय्क् कदऱुवित्त रावणऩुक्कुप्पिऩ् पिऱन्दवऩागैयाले अवऩ् वासत्ताले दूषितमाऩ कुडलिले पिऱन्देऩ्।
तेन चास्म्यवमानितः - ऎऩ् दोषङ्गळै नेरागक् कण्डु सात्त्विकर् अवमानम् पण्णप् पॆऱ्ऱेऩागिल् अदुवुम् ऒरु तरमागलायिऱ्ऱु। अङ्ङऩऩ्ऱिक्के नाऩ् पात्रापात्रविवेकम् पण्णादे हितम् सॊल्लप्पोऩदऱ्कुप् पापकर्मङ्गळुक्कु मुडिसूडिऩ रावणऩ् आळिट्टुप् परिभविक्क अवऩ् गोष्ठिक्कुम् आगादे पोन्देऩ्।
भवन्तं सर्वभूतानां शरण्यं शरणं गतः - तेवरीर् अनालोचितविशेषाशेषलोकशरण्यराऩबडियिऩाले रावणऩिलुम् तण्णियऩाऩ ऎऩक्कुम् पुगलिडमावीर् ऎऩ्ऱु पितामहवरप्रसादत्तिऩाले ऒरु वॆळिच्चिऱप्पु मुऩ्गाट्ट शरण्यगुणपूर्तियुडैय तेवरीरै शरणमाग अडैन्देऩ्।
“सकृदेव प्रपन्नाय” इत्यादिकळिऱ्पडिये मुऩ्बे शरणागति पण्णि “दत्तमस्याभयं मया” ऎऩ्गिऱबडिये फलमुम् पॆऱ्ऱवऩ् इप्पोदु तिरुम्बियुम् प्रपत्ति पण्णुगिऱाऩल्लऩ्। इदु तऩ् निष्ठैयै अनुसन्धित्तुत् तऩक्कुम् कूडप् पॆरुमाळ् पुगलिडमाऩबडिक्कु कृतज्ञऩाय्क् कॊण्डाडिऩबडि।
मुऩ्बे “राज्यकाङ्क्षी च राक्षसः” ऎऩ्ऱु तऩक्कुप् पिऱन्द पऴि तीरुम्बडि उत्तरखण्डत्तिऩ्बडिये तऩ्ऩुडैय अनन्यप्रयोजनत्वत्तै वॆळियिडुगिऱाऩ् - परित्यक्ता मया लङ्का मित्राणि च धनानि च । भवद्गतं मे राज्यं च जीवितं च सुखानि च ॥।
परित्यक्ता मया लङ्का - ऎङ्गळुक्कुक् कुलक्रमागतमाऩ पडैवीडायिरुक्क इत्तै हरिबाह्यरायिरुक्कुम् बाह्लीकादिकळुडैय देशङ्गळै सत्त्वस्थराऩवर्गळ् विडुमाबोले सवासनमाग विट्टेऩ्।
परित्यक्ता - परितः त्त्यक्ता - अव्वूरिल् तुवक्कुडैयवै ऎल्लावऱ्ऱैयुम् अरुवरुत्तेऩ्।
मया परित्यक्ता - नाऩ् तुवक्कऱ विट्टेऩ्। तेवरीर् लङ्गै ऎऩ्ऱु पेरिट्टु ऒरु विलङ्गैप् पूट्टुगिऱीरो ऎऩ्ऱु नडुङ्गा निऩ्ऱेऩ्।
मित्राणि च - “मित्रद्रोहे च पातकम्” ऎऩ्ऩुम्बडि इरुक्कच् चॆय्दे, तेवरीरोडे विरोधित्त मित्रर्गळै शत्रुक्कळ् ऎऩ्ऱु कैविट्टेऩ्।
धनानि च - “आपदर्थं धनं रक्षेत्” ऎऩ्ऩुम्बडियिरुक्किऱ धनङ्गळैयुम् अवऱ्ऱोडे तुवक्कैत् ताऩे आपत्तुक्कळुक्कुक् कारणमागक् कण्डबडियिऩाले विट्टेऩ्।
चकारत्ताले “पितरं मातरं” इत्यादिकळिऱ्पडिये तेवरीर् तिरुवडिगळिले सेवैक्कु विरुद्धङ्गळ् ऎल्लावऱ्ऱैयुम् विट्टेऩ् ऎऩ्गिऱाऩ्।
नाट्टार् पुरुषार्थम् ऎऩ्ऱिरुक्कुमवऱ्ऱैयॆल्लाम् विट्टीरागिलुम् अवऱ्ऱिऩुडैय इऴवु नॆञ्जिले किडवादो ऎऩ्ऩिल्, तिरुप्पाऱ्कडलिले वाय् वैत्तवऩुक्कु नाय्प्पाल् कुडियाद इऴवुण्डो ऎऩ्गिऱाऩ् - भवद्गतं मे राज्यं च जीवितं च सुखानि च – भोगोपकरणङ्गळुम् भोक्तावाऩ ऎऩ्ऩुडैय सत्तैयुम् भोगङ्गळुमॆल्लाम् तेवरीरै अनुभविक्कैयागिऱ महासमुद्रत्तिल् तिवलैगळिले ऒदुङ्गिक् किडक्कुम्। इदु समुद्रत्तिले कुळप्पडियुम् उण्डु ऎऩ्ऩुमाबोले इरुप्पदॊरु पासुरम्।
इप्पडि अनन्यप्रयोजनऩाऩ विबीषणाऴ्वाऩुक्कु मेल् लङ्काराज्यम् वन्दबडि ऎऩ् ऎऩ्ऩिल्, अदु रामनियोगानुपालनरसिकऩाऩ इवऩुक्कु “निऩ्ऩैये ताऩ् वेण्डि नीळ् सॆल्वम् वेण्डादाऩ् तऩ्ऩैये ताऩ् वेण्डुम् सॆल्वम्” ऎऩ्गिऱबडिये वन्ददत्तऩै।
इप्पडि शरणागतऩ् पासुरत्तिले ईडुबट्ट पॆरुमाळुक्कुप् पिऱन्द इरक्कत्तैयुम् अदडियाग अरुळिच्चॆय्द प्रकारत्तैयुम् सॊल्लुगिऱाऩ् - तस्य तद्वचनं श्रुत्वा रामो वचनमब्रवीत् । वचसा सान्त्वयित्वैनं लोचनाभ्यां पिबन्निव ॥ आख्याहि मम तत्त्वेन राक्षसानां बलाबलम् ।
तस्य - अनन्यशरणऩाय् अनन्यप्रयोजनऩाऩवऩुडैय।
तत् वचनं श्रुत्वा - आकिञ्चन्यानन्यगतित्वपुरस्कारमाग द्वयार्थपरमाऩ वचनत्तैक् केट्टरुळि।
रामो वचनं अब्रवीत् - “द्विः शरं नाभिसन्धत्ते द्विः स्थापयति नाश्रितान् । द्विर्ददाति न चार्थिभ्यो रामो द्विर्नाभिभाषते ॥” ऎऩ्ऱु कविबाडिऩाल् इदु परमार्थमायिरुक्कुम्बडि गुणातिशयमुडैय पॆरुमाळ् श्रीविबीषणाऴ्वाऩ् कार्यत्तैप् पऱ्ऱ इऩि ऒरु वक्तव्यमिल्लामैयाले तम्मुडैय अवतारप्रयोजनमाऩ दुष्कृद्विनाशत्तिऱ्कु उपयुक्तमाग “आख्याहि मम तत्त्वेन राक्षसानां बलाबलम् ।” ऎऩ्ऱु राक्षसवृत्तान्तत्तैक् केट्टरुळिऩार्।
वचसा सान्त्वयित्वैनं - ‘नीर् इदऱ्कु मुऩ्बु पट्ट सिऱुमै ऎल्लाम् नमक्कागवऩ्ऱो? इदॆल्लाम् एऱ्कॆऩवे कोरप्पॆऱादे सापराधराऩ नामऩ्ऱो पट्टोम्!’ ऎऩ्ऩुमाबोले इऩ्सॊल्लाले इवऩै उरुगप्पण्णि अरुळिच्चॆय्दार्।
अरुळिच्चॆय्गिऱबोदु लोचनाभ्यां पिबन्निव - पॆरुविडाय्प्पट्टवऩ् तण्णीरैक् कण्डाल् ऒरुगालुम् विडमाट्टादाऱ्पोले, “पारित्तुत् ताऩ् ऎऩ्ऩै मुऱ्ऱप् परुगिऩाऩ्” इत्यादिकळिऱ् पडिये अनुभवियानिऩ्ऱु कॊण्डु अनवधिकदयासौहार्दानुरागगर्भङ्गळाऩ तिरुक्कण्गळाले श्रीवैकुण्ठनाथऩ् मुक्तऩैप् पार्त्तरुळुमाबोले कुळिरप् पार्त्तरुळि आलङ्गट्टियै विट्टॆऱिन्दाऱ्पोले अवऩै “शीतीभूतो निरामयः” ऎऩ्ऩुम्बडि पण्णिक्कॊण्डु वार्त्तै अरुळिच्चॆय्दार्।
इदऱ्कु मेल् उळ्ळदॆल्लाम् श्रीविबीषणाऴ्वाऩ् मनोरथित्त कैङ्कर्यत्तिऱ्कु उऱुप्पाऩ पारिप्पागक् कण्डुगॊळ्वदु।
राकान्ते रुद्धलङ्कश्च्युतफणिकदनो धूम्रदृग्वज्रदंष्ट्रौ भङ्क्त्वाऽकम्पं प्रहस्तं दशमुखमकुटं कुम्भकर्णातिकायौ ।
ब्रह्मास्त्रच्छिन्नकुम्भादिकमथ मकराक्षं च हत्वेन्द्रशत्रुं जित्वा घस्रैस्त्रिभिस्तं सहबलमवधीद्रावणं रामभद्रः ॥ ४ ॥
अपदिश्य वेङ्कटेशं स्वहस्तसंसक्ततूलिकातुल्यम् । अभयप्रदानसारं गुरुप्रसादः स्वयं व्यलिखत् ॥ ५ ॥
पॊऩ्ऩै यिगऴ्न्दु विरुगङ्गळ् पुल्लिय पुल्लुगन्दाल्
मऩ्ऩरॆडुप्पदप् पॊऩ्ऩलदे मऩ्ऩुलगऩैत्तुम्
तऩ्ऩैयडैन्दिडत् ताऩरुळ् सॆय्युम् तऩिच्चिलैयोऩ्
पॊऩ्ऩडि नामडैन्दोम् पुऱमारॆऩ्गॊल् सॆय्दिडिऩे। (१७)
वेदत्तिरळिऩ् विदियुणर्न्दोर्गळ् विरित्तुरैत्त
कादऱ् कदियैयुम् ञाऩत्तैयुम् करुमङ्गळैयुम्
सादिक्कवल्ल सरणागदि तऩि निऩ्ऱनिलै
ओदत्तॊडङ्गु मॆऴुत्तिऩ् तिऱत्तिलुणर्मिऩ्गळे। (१८)
मूवुलगुम् तऩ् पिऴैयैत् ताऩे साऱ्ऱ
मुऩिवर्गळुम् तेवर्गळु मुऩिन्द वन्नाळ्
तावरिदा यॆङ्गुम्बोय्त् तळर्न्दु वीऴ्न्द
तऩिक्कागन् दाऩिरन्द उयिर्वऴङ्गिक्
कावलिऩि ऎमक्कॆङ्गुम् कडऩॆऩ्ऱॆण्णिक्
काणनिलै इलच्चिऩैयऩ्ऱिट्टवळ्ळल्
एवल् पयऩ् इरक्कमिदऱ्कु आऱॆऩ्ऱोदुम्
ऎऴिलुडैयार् इणैयडिक्कीऴिरुप्पोम् नामे। (१९)
प्राप्ति प्रगार प्रबञ्जम् ऎऩ्ऩुम् पत्ताम् अदिगारम् मुऱ्ऱिऱ्ऱु।
इति कवितार्किकसिंहस्य सर्वतन्त्रस्वतन्त्रस्य श्रीमद्वेङ्कटनाथस्य वेदान्ताचार्यस्य कृतिषु अभयप्रदानसारः संपूर्णः
अबयप्रदानसारम् मुऱ्ऱुम्।