अदिगारम् ९ - शरण्य शरणागद सङ्गम लाबम्
इप्पडि अरुळिच्चॆय्दवाऱे मुऩ्बु “कूऴाट्पट्टु निऩ्ऱीर्गळै ऎङ्गळ् कुऴुविऩिल् पुगुदलॊट्टोम्” ऎऩ्ऱु निऩ्ऱ महाराजर् तॆळिन्दु, ताम् पण्णिऩ अपराधत्तिऱ्कुप् पॆरुमाळै क्षमै कॊण्डु, तामे पुरुषकारमाय् “वन्दु मण्णुम् मणमुम् कॊण्मिऩ्”, “ऎमदिडम् पुगुदुग” इत्यादिकळिल् प्रक्रियैयाले ‘नाङ्गळुम् श्रीविबीषणाऴ्वाऩुम् ऒरु वासियऱ अडिमै सॆय्यप् पॆऱवेण्डुम्; नाङ्गळुम् इवऩुक्कु “सखा दासोऽस्मि” ऎऩ्ऩुम्बडि अडियोमागवेण्डुम्’ ऎऩ्ऱु विण्णप्पम् सॆय्य, इप्पडि प्रतिबन्धकम् कऴिन्दु अनन्तरम् पॆरुमाळुक्कु शरणागतलाभमागिऱ पुरुषार्थम् पिऱन्दबडियैयुम्, “दत्तमस्याभयं मया” ऎऩ्गैयाले अभयम् पॆऱ्ऱ शरणागतऩुक्कुम् इप्पडि विशेषित्तुप् पॆरुमाळ् पासुरमिऩ्ऱिक्के तङ्गळुक्कु वेऱोर् उपायमुमिऩ्ऱिक्के शरणागतऩुडैय अभिमानत्तिले अडङ्गिक् कूडवन्द नालु राक्षसर्गळुक्कुम् पॆरुमाळ् तिरुवडिगळैप् पॆऱुगैयागिऱ परमपुरुषार्थम् पिऱन्द पडियैयुम्, पर्यङ्कविद्यादिकळिऱ्पडिये परस्परसंश्लेषत्ताले पिऱन्द प्रीतिपरीवाहमाऩ संवादविशेषङ्गळैयुमॆल्लाम् इन्द सर्गत्तिऩ् शेषत्तालुम् मेलिल् सर्गत्तिऩ् मुगप्पालुमागच् चॊल्लि, शरणागतिवेदमाऩ प्रबन्धत्तिले उपनिषद्भागमाऩ अभयप्रदानप्रकरणत्तैत् तलैक्कट्टुगिऱाऩ् श्रीवाल्मीकिभगवान्।
अव्विडत्तिल् ताम् मुऱ्पड निऩैत्तदॊऩ्ऱै विलक्क वल्लार् इल्लादबडियाऩ निरनङ्कुशस्वातन्त्र्यत्तैयुडैय पॆरुमाळ् आश्रितपरतन्त्रराय् महाराजरैयुम् मुदलिगळैयुम् तॆळिवित्तु, “आनयैनं हरिश्रेष्ठ” ऎऩ्ऱु अरुळिच्चॆय्द उऱवुडैमैयिलुम् नीर्मैयिलुम् ईडुबट्ट महाराजर् विण्णप्पम् सॆय्दबडि सॊल्लुगिऱाऩ् - रामस्य तु वचः श्रुत्वा सुग्रीवः प्लवगेश्वरः । प्रत्यभाषत काकुत्स्थं सौहार्देनाभिचोदितः ॥।
शरणागतऩाय्, इवर् कैविडिल् ऎङ्गेऩुम् पुगिलुम् अऴियुम्बडि निऱ्किऱ विबीषणाऴ्वाऩैयुम् इवऩै अऴिक्क निऩैत्त परिवरैयुम् रमिप्पित्तबडियैप् पऱ्ऱ इङ्गु रामस्य ऎऩ्गिऱदु।
‘तु’ ऎऩ्ऱ इत्ताले महाराजरुक्कुक् कलक्कमुम् सीऱ्ऱमुमाऩ मुऩ्ऩिल् अवस्थैयैक् काट्टिल् तॆळिवुम् प्रीतियुमाऩ इदोर् अवस्थाभेदम् इरुन्दबडियैच् चॊल्लुगिऱदु।
सुग्रीवः प्लवगेश्वरः - शरणागतऩ् पक्कल् अपचाररुचि तविर्न्द पिऩ्बऩ्ऱो इवरुक्कुप् पेरुम् पॆरुमैयुम् निऩ्ऱदु!
काकुस्थम् - परावस्थैयिल् तेट्टमाय्प् पिऱन्दु पडैत्त नीर्मै इरुन्दबडि।
सौहार्देनाभिचोदितः - इप्पडि निरुत्तरराऩ महाराजर् पॆरुमाळुडैयवादल् तम्मुडैयवादल् सौहार्दम् पेसिवैक्कप् पेसुगिऱार् - किमत्र चित्रं धर्मज्ञ लोकनाथ सुखावह । यत् त्वमार्यं प्रभाषेथाः सत्त्ववान् सत्पथे स्थितः ॥
किमत्र चित्रम् - ऎङ्गळैप् पोलिगळ् इप्पासुरत्तैच् चॊल्लिलऩ्ऱो आश्चर्यमावदु! तेवरीर् इप्पडि अरुळिच्चॆय्दविडत्तिल् आश्चर्यमुण्डो? स्वभावम् ऎऩ्ऱिरुक्कुमत्तऩैयऩ्ऱो!
धर्मज्ञ - पणैयोडु पणै तत्तित् तिरिन्द ऎङ्गळाले तेवरीर् तिरुवुळ्ळम् पऱ्ऱियिरुक्कुम् धर्मङ्गळॆल्लाम् अऱियप् पोमो? “सूक्ष्मः परमदुर्ज्ञेयः सतां धर्मः प्लवङ्गम” ऎऩ्ऱु अरुळिच्चॆय्द तेवरीरुक्केयऩ्ऱो धर्मत्तिऩ् उण्मै तॆरिवदु!
लोकनाथ - उडैमै अऴियादबडि रक्षिक्कै उडैयवऩुक्कु एऱ्ऱमल्लामैयाले शरणागतऩै अच्चम् तविर्त्तु रक्षित्तीर्। ऎङ्गळै अपचारम् तविर्त्तु रक्षित्तीर्।
सुखावह - श्री विबीषणाऴ्वाऩ् तेवरीरुक्कु अडिमै सॆय्यप्पॆऱ, नाङ्गळ् अवऩुक्कु अडिमै सॆय्यप्पॆऱ, इरण्डु वर्गत्तैयुम् कृतार्थराक्किऩीर्।
सत्त्ववान् - इदऱ्कु मुऩ् कण्डऱियाद शरणागतऩ् पक्कल् ऒरुदलैयागप् परिवर् सॊऩ्ऩ उपपत्तिकळुक्कुम् निर्बन्धङ्गळुक्कुम् इळैयाद व्यवसायत्तिल् तिण्मै इरुन्द पडि ऎऩ्!
सत्पथे स्थितः - बृहस्पति-शिबि-रघु-वानर-कपोत-वसिष्ठ-विश्वामित्रादिकळाऩ सत्तुक्कळ् नडन्द नल्वऴियाऩ शरणागतपरित्राणधर्मत्तिले तेवरीर् निऩ्ऱ निलै ऒरु कोडि शरणागतरालुम् कलक्क वॊण्णादबडियायिरुन्ददु।
यत् त्वमार्यं प्रभाषेथाः - तेवरीर् अरुळिच्चॆय्द पासुरत्तिऩ् निऴलिले ऒदुङ्गिप् पुलियुम् पुल्वायुम् ऒरु तुऱैयिले नीरुण्णुम्बडियायिरुन्ददु।
ऎऩक्कु मऱुक्कमाट्टामैयाले कॊण्डाडुगिऱीरो? नीर् मानसापचारमुम् तविरुम्बडि तॆळिन्दीरो? ऎऩ्ऩ - मम चाप्यन्तरात्माऽयं शुद्धं वेत्ति विभीषणम् । अनुमानाच्च भावाच्च सर्वतः सुपरीक्षितः ॥।
मम चापि अन्तरात्माऽयं शुद्धं वेत्ति विभीषणम् - ऒरुत्तरालुम् तॆळिविक्कवॊण्णादबडि कलङ्गिऩ ऎऩ् नॆञ्जुम् तेवरीर् पासुरङ्गळाले तॆळिन्दु शरणागतऩाऩ विभीषणऩ् शुद्धऩ् ऎऩ्ऱु अऱियप्पॆऱ्ऱदु।
अनुमानाच्च - “प्रणादश्च महानेषः” इत्यादिकळिऱ्पडिये स्वरप्रसादादिकळालुम्।
भावच्च - अभिप्रायव्यञ्जककङ्गळाऩ मऱ्ऱुमुळ्ळ आकारङ्गळालुम् ऎऩ्ऱबडि, “सतां हि सन्देहपदेषु वस्तुषु प्रमाणमन्तःकरणप्रवृत्तयः” ऎऩ्गिऱबडिये नम्मुडैय अन्तःकरणम् इसैन्दबडियालुम् ऎऩ्ऩवुमाम्।
सर्वतः - उळ्ळुम् पुऱमुम् ऒक्क ऎऩ्ऱबडि। अङ्ङऩऩ्ऱिक्के ‘रावणऩुमल्लऩ्, रावणप्रेषितऩुमल्लऩ्, रावणानुरक्तऩुमल्लऩ्’ ऎऩ्ऱु सर्वप्रकारत्तालुम् तॆळिय अऱिन्दोम् ऎऩ्ऱुमाम्।
सुपरीक्षितः - इऩि सर्वशक्तिकराऩ उम्मालुम् ऎङ्गळैक् कलक्कवॊण्णादु ऎऩ्ऱु तात्पर्यम्।
‘नाम् इऩि विभीषणऩुक्कुच् चॆय्यवेण्डुवदु ऎऩ्? उङ्गळुक्कुच् चॆय्यवेण्डुवदु ऎऩ्? इरण्डुम् नीर् नियमित्तल्लदु नाम् सॆय्यवॊण्णादु’ ऎऩ्ऱु पॆरुमाळुक्कुत् तिरुवुळ्ळत्तिल् करुत्तागक् कॊण्डु विण्णप्पम् सॆय्गिऱार् - तस्मात् क्षिप्रं सहास्माभिस्तुल्यो भवतु राघव । विभीषणो महाप्राज्ञः सखित्वं चाभ्युपैतु नः ॥।
तस्मात् - निर्दोषऩाऩवळवऩ्ऱिक्के ऎङ्गळिलुम् परिवऩ् ऎऩ्ऩुमिडम् तॆळिगैयालुम्, “ययोः चित्तेन वा चित्तं नैभृतं नैभृतेन वा । समेति प्रज्ञया प्रज्ञा तयोर्मैत्री न जीर्यते ॥” ऎऩ्ऩुम्बडि ऎङ्गळुक्कुम् इवऩुक्कुम् मनोरथादिकळ् ऒत्तिरुन्द पडियालुम्।
क्षिप्रम् - इऩि इवऩैयॊऴिय ऒरु क्षणमुम् ऎङ्गळुक्कुक् कैङ्कर्यम् पण्ण इयलादु, इवऩ् ताऩुम् इऩि ऒरु क्षणमुम् विश्लेषम् पॊऱुक्कमाट्टाऩ्।
सह अस्माभिः तुल्यो भवतु - इवऩ् ऎङ्गळोडु पिरिक्कप्पडादे नाङ्गळ् पॆऱ्ऱ पेऱुम् पॆऱ्ऱु ऒऴिविल् कालमॆल्लाम् उडऩाय् मऩ्ऩि वऴुविला अडिमै सॆय्यत् तिरुवुळ्ळमायरुळवेण्डुम्। इवऩ् इऴन्द कालत्तिऱ्कुम् पडि ऎडुत्तदुमाय् इप्पोदु कलत्तिले सोऱ्ऱैयिट्टुक् कैयैप् पिडित्ताऱ्पोले तगैयुण्डु निऱ्किऱ क्लेशमुम् तीर इवऩ् ऒरुवऩुमे ऒरुदलैयुम् नाङ्गळ् ऎल्लारुम् ऒरुदलैयुमाग विषयीकरित्तरुळ वेण्डुमॆऩ्ऱु एकवचनत्तिऱ्कुम् बहुवचनत्तिऱ्कुम् तात्पर्यम्।
विभीषणः - तेवरीर् अवऩुक्कु अभयप्रदानम् पण्णिऩबडियाले रावणादिकळॆल्लाम् इवऩुक्कु अञ्जुम्बडि यथार्थनामा आऩाऩ्। “विभीषणस्तु धर्मात्मा न तु राक्षसचेष्टितः” ऎऩ्गिऱ धार्मिकत्वप्रसिद्धियुम् तोऱ्ऱुगिऱदु।
महाप्राज्ञः - धर्मत्तिल् निलै कुलैयादबडि वरम् वेण्डिक् कॊण्ड तॆळिवुडैयवऩ्।
“सीतां च रामाय निवेद्य देवीं वसेम राजन् इह वीतशोकाः” ऎऩ्ऱु रावणऩुक्कुम् कूडप् परमहितम् सॊल्लुम्बडिक्कु ईडाऩ प्रकृष्टज्ञानमुडैयवऩ्। कैङ्कर्यमागिऱ परमपुरुषार्थम् पॆऱुगैक्कु सकृत् कर्तव्यमाऩ साध्योपायत्ताले वशिकृतराय् “रामो विग्रहवान् धर्मः” ऎऩ्ऩुम्बडियिरुक्कुम् पॆरुमाळ् सिद्धोपाययम् ऎऩ्ऱुम्, इवर् तामे विलक्कुवारैत् तॆळिवित्तु एकरसराक्कि इरुवगैप्पडादबडि पॊरुन्दविडुवार् ऎऩ्ऱुम् तुणियवल्ल महाविश्वासरूपमाऩ ज्ञानत्तै उडैयवऩ्।
महाप्राज्ञः - “सुग्रीवः शङ्कितश्चासीत् नित्यं वीर्येण राघवे ।” ऎऩ्ऱु ऎऩक्कुप् पिऱन्द पऴि इल्लादवऩ्। इऩ्ऩुम् कलङ्गुगिऱ ऎङ्गळैप् पोले इवऩुम् अतिशङ्कै पण्णिऩाऩागिल् रावणऩ् ऎडुत्त कैलासत्तै वालि ऎऱिन्द दुन्दुभिकङ्कालकूटम् पट्टदु पडुत्तिक् काट्टवेण्डुमिऱे तेवरीरुक्कु!
सखित्वं चाभ्युपैतु नः - कासिराजा मुदलाऩ तरमुडैय राजकुमारर्गळ् पॆऱक्कडव पेऱ्ऱैक् काट्टुक्कु ऎऴुन्दरुळप्पण्णिऩ परमकारुणिकरुडैय प्रसादत्ताले श्रीगुहप्पॆरुमाळुम् नामुम् पॆऱ्ऱाऱ्पोले इवऩुम् तेवरीरुक्कुत् ‘तोऴऩ्’ ऎऩ्गिऱ तरम् पॆऱ्ऱु राक्षसजातियिल् कुडल् तुवक्कालुळ्ळ वऴु अऱुम्बडि पण्णियरुळ वेण्डुम्। नाङ्गळ् अडियोम् ऎऩ्ऱाल्, उण्मैयागिलुम् तऩ् नीर्मैयाले इवऩ् इसैयाऩ्। ऎङ्गळुक्कुत् तोऴऩ् ऎऩ्ऱागिलुम् तेवरीरैप्पोले इवऩुम् इसैयुम्बडि पण्णियरुळवेण्डुम् ऎऩ्ऱदागवुमाम्। “सखा दासोऽस्मि” ऎऩ्ऩुमवरागैयाले नाङ्गळ् अडियोमागवेण्डुमॆऩ्ऱु इवरुक्कु तात्पर्यम्।
अभ्युपैतु - वैश्रवणऩ् तम्बियाऩ मेऩ्मैयैयिट्टु अनादरियादे वानरङ्गळै अडिमैगॊळ्ळ इवरै निऩैप्पिडुम्बडि पण्णियरुळवेण्डुम् ऎऩ्ऱु करुत्तु। इत्ताल् देहात्मभ्रमम् मुदलाऩ अल्वऴक्कुक्कळॆल्लाम् कऴिन्दु भागवतशेषत्वपर्यन्तमाऩ भगवच्छेषत्वत्तिले निलै निऩ्ऱवरागैयाले महाराजर् पॆरुमाळ् तिरुवडिगळिले विबीषणाऴ्वाऩैच् चेर्त्तुत् ताम् अवऩुक्कु अडिमैसॆय्य मनोरथिक्किऱार्।
इप्पडि शरणागतऩाऩ विबीषणाऴ्वाऩुक्कु अपेक्षितत्तैयुम् “निवेदयत मां क्षिप्रं” ऎऩ्ऱु अवऩ् इरन्दबडिये घटकराऩ तङ्गळुक्कु अपेक्षितत्तैयुम् महाराजर् विण्णप्पम् सॆय्य अदडियागप् पिऱन्द शरण्यमनोरथसिद्धि सॊल्लप्पडुगिऱदु - ततस्तु सुग्रीववचो निशम्य तत् हरीश्वरेणाभिहितं नरेश्वरः । विभीषणेनाशु जगाम सङ्गमं पतत्रिराजेन यथा पुरन्दरः ॥।
ततस्तु सुग्रीववचो निशम्य तत् - घटकरुडैयवुम् शरणागतऩुडैयवुम् सिद्धियिऱ्काट्टिल् महाराजर् तॆळिन्दु विण्णप्पम् सॆय्द पॆरिय वार्त्तैयैक् केट्टरुळिऩ पिऩ्बु ‘इवर्गळ् काट्टित् तर नाम् इप्पेऱु पॆऱ्ऱोम्’ ऎऩ्ऱु पॆरुमाळुक्कुप् पिऱन्द सिद्धिविशेषत्तिऩुडैय एऱ्ऱम् इरुन्दबडि।
ततः - शास्त्रमुम् तम्मुडैय व्रतविशेषमुम् निऱ्क इप्पोदु तोऴऩ्मार् वाक्यमे शरणागतपरिग्रहत्तिऱ्कुक् कारणम् ऎऩ्ऱु कैक्कॊण्डरुळिऩार् ऎऩ्ऱु तात्पर्यम्।
नरेश्वरः - शरणागतरक्षणत्तिऱ्कु मुडि सूडिऩ रघुवंशत्तिले पिऱन्द पिऱवि इप्पोदु निलै निऩ्ऱदु ऎऩ्ऱु इरुन्दार्।
हरीश्वरेणाभिहितं विभीषणेन सङ्गमं जगाम - ऎऩ्ऱु अन्वयम्। “तस्मात् क्षिप्रं” ऎऩ्गिऱ श्लोकत्तिले महाराजर् विण्णप्पम् सॆय्द विभीषणादिकळुडैय मनोरथसिद्धि आनुषङ्गिकफलमाग, श्रीविबीषणाऴ्वाऩोडे तमक्कु उण्डाऩ सेर्त्तियैत् तम् पेऱागप् पॆऱ्ऱार्।
आशु – प्रतिबन्धकङ्गळॆल्लाम् कऴिन्दाल् स्वरूपप्राप्तत्तिऱ्कु विळम्बम् इल्लैयिऱे! इदु पॆरुमाळुडैय त्वरातिशयम् सॊऩ्ऩबडियागवुमाम्।
पतत्रिराजेन यथा पुरन्दरः - तऩ्ऩिल् सर्वप्रकारत्तालुम् पॆरियऩाऩ पॆरिय तिरुवडियोडे इन्द्रऩ् उऱवु पण्णिऩ पोदु इन्द्रऩुक्कुप् पेऱु आऩाऱ्पोले पॆरुमाळ् शरणागतलाभत्तैत् तमक्कु निर्यत्नसिद्धमाऩ अलभ्यलाभमागत् तिरुवुळ्ळम् पऱ्ऱिऩार् ऎऩ्ऱु तात्पर्यम्।
शरण्य शरणागद सङ्गम लाबम् ऎऩ्ऩुम् ऒऩ्बदाम् अदिगारम् मुऱ्ऱिऱ्ऱु।