अदिगारम् ७ - परम तर्म निर्णयम्
इप्पडित् तम्मुडैय स्वभावत्तैयुम् प्रभावत्तैयुम् वॆळियिट्टु, मेल् ‘इवऩ् दुष्टऩेयागिलुम् नाम् अशक्तरेयागिलुम् प्राणपर्यन्तमाग शरणागतरक्षणम् पण्ण वेण्डुम्। इदुवे परमधर्मम्’ ऎऩ्ऩुमिडत्तैक् कपोतोपाख्यानसहकृत-कण्डुमहर्षिगाधाविधिमुखत्ताले अरुळिच् चॆय्गिऱार् - श्रूयते हि कपोतेन शत्रुः शरणमागतः । अर्चितश्च यथान्यायं स्वैश्च मांसैर्निमन्त्रितः ॥ श्रूयते हि - ऎऩ्गिऱ इत्ताले “शृणु राजन् कथामेतां सर्वपापप्रणाशिनीम् । नृपतेर्मुचुकुन्दस्य कथिता भार्गवेण या ॥” ऎऩ्ऱुम् “य इदं शृणुयान्नित्यं कपोताख्यानमुत्तमम् । विमुक्तः सर्वपापेभ्यः विष्णुलोकं स गच्छति ॥” ऎऩ्ऱुम् सॊल्लुगिऱबडिये पावनतमत्वत्ताले सर्वरुम् आदरित्तुक् केट्कुम्बडि सूचितमागिऱदु।
श्रूयते - विप्रकीर्णङ्गळाय् अनन्तङ्गळाऩ श्रुतिकळै साक्षात्करिक्क वल्लार्क्कु इदुवुम् ऒरु मूलैयिले काणलाय्क् काणुम् इरुप्पदु।
श्रूयते - भार्गवादिकळ् सॊल्ल मुचुकुन्दादिकळ् केट्कलामत्तऩै पोक्कि ऎत्तऩैयेऩुम् कारुणिकरायिरुप्पारालुम् इप्पडि अनुष्ठिक्कै अशक्यम् काणुम्।
हि - अतिप्रसिद्धमागैयालुम् अन्यवृत्तान्तमागैयालुम् इव् वृत्तान्तम् ऎङ्गळुक्कु मुऩ्ऩे नीङ्गळुम् केट्टुप् पोरुमदऩ्ऱो? नम्बक्कल् परिवाले वन्द कलक्कत्तै विट्टु नीरे प्रतिसंधानम् पण्णिप्पारीर्।
कपोतेन - ऒरु त्रैवर्णिकऩुमऩ्ऱु। वर्णमात्रत्तिल् पिऱन्दाऩॊरुवऩुमऩ्ऱु। सामान्यधर्मयोग्यमनुष्यजातीयऩुमऩ्ऱु। ऒरु तिक्यक् सॆय्दबडि इदु। इप्पडि इत् धर्मम् तिर्यक्कुक्कळुक्कुम् कूड रक्षणीययमायिरुक्क धर्मप्रवर्तकराऩ नाम् इरुन्दु शरणागतऩै वध्यऩ् ऎऩ्बदुम् त्याज्यऩ् ऎऩ्बदुमागानिऩ्ऱोम्।
कपोतेन - ऒऱ्ऱैक् कपोतमागैयाले विलक्कुगैक्कीडाऩ परिवर् इल्लामैयालुम्, अर्धम् ऎऩ्ऱु श्रुतियिल् ओदुगिऱबडिये सहाधिकारत्ताले धर्मियिले सॊरुगि “शृणु चावहितः कान्त यत् ते वक्ष्याम्यहं हितम् । प्राणैरपि त्वया नित्यं संरक्ष्यः शरणागतः ॥” ऎऩ्ऱु धर्मत्तिले प्रेरिप्पिक्किऱ सहधर्मचारिणीसंनिधियालुम् अक्करोतम् सडक्कॆऩ शरणागतरक्षणधर्मम् अनुष्ठिक्कप् पॆऱ्ऱदिऱे।
शत्रुः - कपोतत्तिऱ्कु वेडऩ् ताऩे भार्यापहरणम् पण्णिऩ शत्रुवायिरुक्कुम्। नमक्कु विभीषणऩ् अप्पडिप्पट्ट शत्रु इरुन्द ऊरिऩिऩ्ऱुम् वन्दाऩत्तऩैयऩ्ऱो?
शरणम् आगतः - कपोतमिरुन्द मरत्तडियिले वेडऩ् यादृच्छिकमाय् वन्दाऩत्तऩै। “सोऽञ्जलिं शिरसा कृत्वा वाक्यमाह वनस्पतिम् । शरणं हि गतोऽस्म्यद्य देवतां त्विह वासिनीम् ॥” ऎऩ्ऱु वनस्पतिदेवतैयैक् कुऱित्तु शरणशब्दम् प्रयोगित्ताऩागिलुम् इक्कपोतत्तैक् कुऱित्तु शरणशब्दम् प्रयोगित्तिलऩ्। विभीषणऩ् पुत्रदारादिकळ् ऎल्लारैयुम् विट्टु “राघवं शरणं गतः” ऎऩ्ऱु नमक्कुक् कूटस्थऩाऩ रघुवाऩवऩ् राक्षससंवादत्तिले शरणागतरक्षणम् पण्णिऩबडियै निऩैप्पित्तुक् कॊण्डु नम्मै यथाक्रमम् शरणागतऩ् आऩाऩ्।
अर्चितश्च - वेडऩागैयाले पक्षिजातिक्कु प्रकृत्या शत्रुवाय् विशेषित्तुत् तऩ् भार्यापहर्तावुमाऩ इवऩ् पट्टदु पडुगिऱाऩ् ऎऩ्ऱु इरुत्तल् अवसरत्तिले नलिय विरगु तेडुदल् सॆय्यप् प्राप्तमायिरुक्क, अतिथियै देवऩाग विधिक्किऱ श्रुतियिऩ्बडिये देवर्गळै आराधिक्कुम् तिऱत्तिले अग्निमुखमागवऩ्ऱो अक्कपोतम् अर्चित्तबडि! नामुम् शरणागतऩै “वध्यतामेष तीव्रेण दण्डेन सचिवैः सह” ऎऩ्ऱु अनुबन्धिपर्यन्तमाग नऩ्ऱाग अर्च्चियानिऩ्ऱोम्!
यथान्यायम् - शीतत्तालुम् क्षुत्तालुम् आर्तऩाऩ वेडऩुक्कु अपेक्षतङ्गळाऩ अग्न्यानयनादिकळैप् पण्णि नल्विरुन्दु वन्दाल् आदरिक्कुम्बडि तप्पादे अन्तःविषादगन्धमिल्लादे अक्कपोतम् आदरित्तबडि।
यथान्यायम् - इऩ्सॊल् मुदलाग प्राणपर्यन्तमाग शरणागतविषयत्तिल् शक्तिवञ्चनम् पण्णादे सॆय्द परिवॆल्लाम् अळवायिरुक्कुमत्तऩै पोक्कि मिगुदियुण्डो?
स्वैश्च मांसैः निमन्त्रितः - पुऱम्बे सिल आहारङ्गळै ऎडुत्तुक्कॊण्डुवन्दु इट्टदऩ्ऱु। तऩ्ऩुडैयऩवाऩ द्रव्यान्तरङ्गळिले सिलवऱ्ऱै इट्टु उपचरित्तदुमऩ्ऱु। विवेकमिल्लादार् ताऩाग अभिमानित्तिरुक्कक् कडवदाय् विवेगिगळुम् आद्यमाऩ धर्मसाधनम् ऎऩ्ऱु पेणक्कडवदाऩ शरीरत्तिऩ् मांसङ्गळालेयऩ्ऱो अवऩै उपचारपूर्वकमाग नल् विरुन्दूट्टप् प्रवर्तित्तदु!
मांसैः - ऐकदेशङ्गळैप् पिरित्तु इट्टदऩ्ऱु। कडुगप् पसि तीर्क्क वेण्डुमॆऩ्ऱु वेडऩुक्कुत् तऩक्कु उळ्ळ अवयवङ्गळुळ् ऒऩ्ऱुम् शेषियादबडि शरभङ्गादितापसरैप् पोल इदॊरु महातपस्साग निऩैत्तु नॆरुप्पिले काणुम् विऴुन्ददु!
इप्पडि इच्श्लोकत्तिल् सॊऩ्ऩ अर्थन्दऩ्ऩैत् तम्मुडैय अनुष्ठानत्तिऱ्कु हेतुवाग अनुवदित्तुक्कॊण्डु इप्पडियाऩाल् नमक्कु शरणागतरक्षणम् कैमुतिकन्यायसिद्धमऩ्ऱो! ऎऩ्ऱु अरुळिच्चॆय्गिऱार् - स हि तं प्रतिजग्राह भार्याहर्तारमागतम् । कपोतो वानरश्रेष्ठ किं पुनर्मद्विधो जनः ॥”।
सः हि - अक्कपोतम् नम्मैप् पोले धर्मानुष्ठानम् पण्णक् कडव जातिकळिल् ऒऩ्ऱिलेयादल्, शरण्यवंशत्तिलेयादल् पिऱन्ददऩ्ऱु ऎऩ्ऩुमिडम् प्रसित्तमायऩ्ऱो इरुप्पदु!
तम् - तऩ् जातियालुम् विशेषित्तुत् तऩ् कॊडुमैयालुम् “कश्चित् क्षुद्रसमाचारः पक्षिणां कालसंमितः” ऎऩ्ऱु पक्षिजातिक्काग विरुद्धऩाय्क् कपोतम् इरुन्द इडत्तिले यादृच्छिकमाग वन्दु विऴुन्ददऱ्कु मेले कपोतत्तैक् कुऱित्तु ओर् उपायप्रयोगरहितऩाय् विपरीतानुष्ठानत्तिलुम् निलै कुलैयादवऩाय् अनुतापलेशमादल् अनुकूलवादप्रसङ्गमादलिऩ्ऱिक्के किडीर् अव्वेडऩ् इरुप्पदु!
सः हि तं प्रतिजग्राह - तऩ्ऩैयऴिय माऱियऩ्ऱो अव्वेडऩैक् कैक्कॊण्डु रक्षित्तदु!
मुऩ्बु शत्रुवॆऩ्ऱु पॊदुविले अरुळिच्चॆय्ददै अवऩ् वृत्तियैक् काट्टि विशेषिक्किऱार् –
भार्याहर्तारम् - इप्पडिये रावणऩ् वन्दालुम् नमक्कुक् कैक्कॊळ्ळ वेण्डियऩ्ऱो इरुप्पदु ऎऩ्ऱु तिरुवुळ्ळम्।
आगतम् - इवऩ्, तऩ्ऩैक् कैक् कॊळ्ळुगैक्कुच् चॆय्द उपायानुष्ठानम् कपोतमिरुन्द मरत्तडियिले वन्दवळवेयल्लदु वनस्पतिदेवतैयैक् कुऱित्तु शरणम् ऎऩ्ऱु सॊऩ्ऩ शब्दमुम् कपोतम् केट्टदिल्लै।
कपोतः - मुऩ्बे कपोतम् ऎऩ्ऱु सॊल्लियिरुक्क इरु कालमिट्टुक् ‘कपोतम्’ ऎऩ्ऱदु शिबियिऩुडैय शरणागतरक्षणधर्मम् सॊल्लुगिऱ श्येनकपोतवृत्तान्तत्तिल् पोले कपोतवेषम् कॊण्डाऩॊरु देवऩो ऋषियो ऎऩ्ऱु शङ्कियामैक्काग। इदु पूर्वकर्मविशेषत्ताले गजेन्द्रादिकळैप् पोले तिर्यक्कायिरुक्क इप्पडि धर्मानुष्ठानयोग्यमाय्प् पिऱन्ददु।
वानरश्रेष्ठ - वेऱेयुम् ऒरु तिर्यक् शत्रुवाऩ वेडऩै रक्षित्तबडि केळीर्। वानरजातिकळुक्कु मुडिसूडिऩ नीर् व्याघ्रवानरसंवादम् केट्टऱियीरो? ऒरु पुलि वन्दु तॊडर, ताऩ् इरुन्द मरत्तडियिले वन्दु एऱिऩ वेडऩै अन्द व्याघ्रम् विडच् चॊल्ल इवऩैच् शरणागतऩ् ऎऩ्ऱु वानरम् रक्षित्तदु। अप्पोदु मरत्तडियै विडादे किडक्किऱ पुलि, इव्वानरम् उऱङ्गिऩवळविले वेडऩैप् पार्त्तु ‘उऩ्ऩै विडुगिऱेऩ्, वानरत्तैत् तळ्ळ वल्लैयो?’ ऎऩ्ऩ, पापबद्धियाऩ वेडऩ् तऩ्ऩै रक्षित्त वानरत्तैत् तळ्ळिऩवळविले वानरत्तैप् पिडित्तु ‘उऩ्ऩै विडुगिऱेऩ्। तऩक्कु उपकारकऩाऩ उऩ्ऩैत् तळ्ळिऩ वेडऩैत् तळ्ळित् तरवल्लैयो?’ ऎऩ्ऱु मनुष्यमांसलुब्धमाऩ पुलि सॊल्ल, धर्मवित्ताऩ वानरम् प्राणात्ययदशैयागैयाले अहृदययमाग इसैन्दु, पुलि विट्टवाऱे मरत्तिल् एऱि, शत्रुवाऩ वेडऩैप् पिऩ्बुम् पोक्कऱ्ऱुत् ताऩ् इरुन्द मरत्तिल् इरुन्ददेयडियाग शरणागतऩ् ऎऩ्ऱु रक्षित्तदु। नीर् वानरङ्गळुक्कु मुडिसूडियिरुन्दालुम् उङ्गळुक्कु जातिधर्मम् ऎऩ्ऱु पार्त्तागिलुम् कैक्कॊळ्ळ वेण्डावो?
वानरश्रेष्ठ - मुदलिगळ् कलङ्गिऩाल् तॆळिविक्क इरुक्किऱ नीर् कलङ्गलामो?
वानरश्रेष्ठ - वालिपदत्तिल् इरुन्दवाऱे उमक्कुच् शरणागतपीडै रुसित्तदो?
वानरश्रेष्ठ - वानरमात्रमल्लीरे? आदित्यऩुडैय पुत्रऩुमाय् धर्माधर्मङ्गळै अऱिन्दुमिरुक्किऱ नीर् अल्लाद वानरङ्गळैप् पोले कापेयम् पण्णप् पॆऱुवदो?
किं पुनः मद्विधो जनः - कपोतम् सॆय्दबडि कण्डाल् नम् पोलिगट्कुक् केट्कवेण्डुमो? नाम् शरणागतरक्षणत्तिऱ्कुक् कॊडियॆडुत्त रघुवंशत्तिल् “षष्टिर्वर्षसहस्राणि लोकस्य चरता हितम् । पाण्डरस्यातपत्रस्य छायायां जरितं मया ॥” ऎऩ्ऱु अऱुबदिऩायिरम् आण्डु वॆण् कॊऱ्ऱैक्कुडैदऩ् निऴलॊऴिय वेऱॊरु निऴलिल् ऒदुङ्गादे लोकरक्षणार्थमागप् पत्तुत् तिक्किलुम् तेर् नडत्तिप् प्रसिद्धऩाऩ दशरथऩ् मगऩाय्, वसिष्ठविश्वामित्रशिष्यऩाय्, महायोगियाग प्रख्यातऩाऩ जनकऩोडे सम्बन्धम् पण्णिऩ नाम् “रामो विग्रहवान् धर्मः” ऎऩ्ऱु उडम्बिल् शिष्टातया प्रसिद्धियै एऱिट्टुक् कॊण्डु “मर्यादानां च लोकस्य कर्ता कारयिता च सः ।” ऎऩ्गिऱबडिये इत्तऩै कालमुम् नम्मुडैय कैबार्त्तु नाट्टार् अनुष्ठिक्कुम्बडि नडन्दु पोन्दु इऩ्ऱु शरणागतघातम् पण्णिऩाल् नाडु ऎऩ्बडक् कडवदु?
मद्विधः - नम्मुडैय व्रतम् पिऩ्बु सॊल्लक् कडवोम्। “सामान्योऽयं धर्मसेतुर्नराणाम्” ऎऩ्गिऱबडिये नम्बोलिगळ् ऎल्लार्क्कुम् इदुवे पॊदुवाय्क् काणुम् इरुप्पदु!
मद्विधः - नम् पोलिगळ् शरणागतऩै विडुवार्गळो? हिंसाभिरुचिकळागैयाले अवध्यरै वधिक्कवल्ल रावणादिकळुक्कल्लवो इप्पडिक्कॊत्त कार्यङ्गळ् रुसिप्पदु!
जनः - शरणागतऩैप् परित्यजित्तवऩ् ऎऩ्ऩ पिऱप्पुप् पिऱन्दाऩागक् कडवऩ्? नम् पोलिगळुक्कु जन्मप्रयोजनम् शरणागतरक्षणमऩ्ऱो?
शिष्ठानुष्ठानम् प्रमाणमेयागिलुम् ऒरु कपोतम् अनुष्ठित्तदु ऎऩ्ऱु ऒरु प्रमाणम् उण्डो? इदऱ्कु विधायकमायिरुप्पदॊरु वाक्यम् वेण्डावो? ऎऩ्गिऱ शङ्कैयिले कण्डु ऎऩ्बाऩॊरु महर्षि कण्डदॊरु गाथैयैक् केळीर् ऎऩ्गिऱार् - ऋषेः कण्वस्य पुत्रेण कण्डुना परमर्षिणा । शृणु गाथां पुरा गीतां धर्मिष्ठां सत्यवादिना ॥।
कण्डु ऎऩ्गिऱ महर्षियिऩुडैय जन्मप्रकर्षत्तै मुऱ्पडक् केळीर्।
ऋषेः कण्वस्य पुत्रेण – ताऩ्दोऩ्ऱियऩ्ऱिक्के “यस्य स्यात् श्रोत्रियः पिता” ऎऩ्गिऱबडिये अवऩुडैय पितावुम् चतुर्वेदाध्यायियाय् अतीन्द्रियद्रष्टावाय्क् काणुम् इरुप्पदु! आऩाल् पऱप्पदिऩ् कुट्टि तवऴादिऱे।
कण्वस्य पुत्रेण - महातपावाऩ कण्वमहर्षिक्कु संसारनिस्तारकऩाय्क् काणुम् इवऩ् पिऱन्ददु!
कण्वस्य पुत्रेण कण्डुना - पिताविऩ् पॆयरालुम् तऩ् पॆयरालुम् प्रसिद्धऩाय्क् काणुम् इरुप्पदु!
कण्डुना - अवऩ्दऩ् पॆरुमैयैप् पार्त्ताल् “स चापि भगवान् कण्डुः” ऎऩ्ऱु महर्षिकळ् कॊण्डाडुम्बडियाऩ पॆयरुडैयाऩ् ऒरुवऩ् काणुम्!
ऋषेः पुत्रेण परमर्षिणा - विळक्किल् कॊळुत्तिऩ पन्दम् ऎऩ्ऩुम्बडि काणुम् प्रकाशबहुलऩाऩ पिताविलुम् काट्टिल् इवऩुडैय ज्ञानविकासम् इरुक्कुम्बडि!
शृणु - इत्तऩै नाळुम् इक् गाथै उम्मुडैय सॆवियिल् पडामैयालिऱे नीर् इप्पडिक् कलङ्गुगिऱदु! इत्तै अवहितराय्क् केळीर्।
गाथाम् - इदु पॆरिय पॊरुळ्गळैयॆल्लाम् पॊदिन्दु कॊण्डु ऎळिदागक् केट्कलाम्बडि सुरुङ्गिऩ पासुरमाय्क् काणुम् इरुप्पदु!
पुरा गीताम् - इऩ्ऱु मुदलागक् कट्टिऩदॊऩ्ऱऩ्ऱु काणुम् इदु! वेदम् पोले पऴैयदायिरुप्पदॊऩ्ऱु।
गीताम् - कण्डुवाऩ महर्षियुम् इत्तै सृष्टित्ताऩ् ऎऩ्ऱु इरादे किडीर्। ऋक्कै साममागप् पाडुमाबोले पण्डे उळ्ळदॊऩ्ऱै अवऩ् पाडिऩाऩत्तऩै।
गीताम् - अवऩ् सॆय्दाऩागिलुम् अन्द सामध्वनिपोले समस्तपापङ्गळैयुम् पोक्कवऱ्ऱाय्क् काणुमिरुप्पदु!
धर्मिष्ठाम् - पोलियाऩ धर्मङ्गळैप् पोलऩ्ऱिक्के प्रत्यक्षश्रुतिसिद्धमाऩ परमधर्मत्तै विषयमागवुडैत्ताय्क् काणुम् इक् गाथै इरुप्पदु!
सत्यवादिना - सत्यवादशीलऩाऩ कण्डु ऎऩ्गिऱ महर्षि वाय् वॆरुविच् चॊऩ्ऩालुम् पऴुदायिरुप्पदॊरु ‘च’व्वुम् ‘तु’व्वुम् कूट्टुगैयुमिऩ्ऱिक्के वञ्चनैयुमिऩ्ऱिक्के काणुमिरुप्पदु!
इदिल् “परमर्षिणा” ऎऩ्ऱु यथार्थदर्शित्वम् सॊल्लिऱ्ऱु। “सत्यवादिना” ऎऩ्ऱु यथादृष्टार्थवादित्वम् सॊल्लिऱ्ऱु। “धर्मिष्टाम्” ऎऩ्ऱु उपदेशत्तिऩुडैय परमप्रयोजनत्वम् सॊल्लिऱ्ऱु। इत्ताल् भ्रमविप्रलम्भङ्गळऱ्ऱु सर्वलोकहितम् सॊल्लुवाऩॊरुवऩ् ऎऩ्ऱु आप्त्यतिशयम् सॊल्लिऱ्ऱायिऱ्ऱु।
मेल् ‘कण्डुगाथै’ ऎऩ्ऱु ऎडुक्किऱ नालरै श्लोकत्तिल् प्रथमश्लोकत्ताले पूर्णशरणागति इल्लैयेयागिलुम् पोक्कऱ्ऱ दशैयिल् आत्मनिक्षेपाभिप्रायव्यञ्जकङ्गळाय्क् कॊण्डु शरणागतियिऩुडैय शकलतुल्यङ्गळाऩ अञ्जलिबन्धादिमात्रङ्गळै नेर्न्दवऩैयुम् अऴियक् कॊडुक्कलागादु ऎऩ्गिऱार् - बद्धाञ्जलिपुटं दीनं याचन्तं शरणागतम् । न हन्यादानृशंस्यार्थम् अपि शत्रुं परंतप ॥।
बद्धाञ्जालिपुटम् - अनुकूलबुद्धियुम् प्रतिकूलव्यावृत्तियुम् इल्लैयेयागिलुम् कैयिल् अञ्जलिमात्रमे अमैयुम्। “अञ्जलिः परमा मुद्रा क्षिप्रं देवप्रसादिनी ।” ऎऩ्गिऱबडिये अत्यन्तस्वतन्त्रऩैयुम् कडुग इरङ्गप् पण्णुम् मुद्रैयऩ्ऱो इदु?
दीनम् - अञ्जलियुम् वाङ्मात्रमुम् नेरादे कार्पण्यम् तोऱ्ऱ निऱ्कुम् निलैये अमैयुम्।
याचन्तम् - कै कूप्पिऱ्ऱिलऩेयागिलुम् कार्पण्यमुम् तोऱ्ऱिऱ्ऱिल्लैयेयागिलुम् अहृदयमाग इरक्कवुम् अमैयुम्।
शरणागतम् - अञ्जलिबन्धादिकळ् मूऩ्ऱुम् इल्लैयेयागिलुम् रक्षकऩ् किडैक्कुमो ऎऩ्ऱु इरुन्दविडत्तिले वन्दु पुग अमैयुम्। मुदल् स्वरक्षनभरनिक्षेपरूपैयाऩ शरणागतियिऩ् शकलस्थानीयङ्गळैच् चॊल्लिऱ्ऱाय्, इङ्गे ‘शरणागतं’ ऎऩ्ऱु पूर्णशरणागतियैच् चॊल्लुगिऱदागवुमाम्।
न हन्यात् - ताऩ् अऴियच् चॆय्दल्, रक्षिक्क शक्तऩाऩ तऩ् उपेक्षादिकळाले अऴियक् कॊडुत्तल् सॆय्यप्पॆऱाऩ्।
इन्द शास्त्रम् ऐहिकाभ्यदयार्थमो परलोकार्थमो प्रत्यवायपरिहारार्थमो ऎऩ्ऩ; अवै निऱ्क मुऱ्पड प्रयोजनान्तरम् सॊल्लुगिऱदु –
आनृशंस्यार्थम् - आनृशंस्यमागिऱ महागुणत्तै रक्षिक्कैक्कागवुमाम्; नृशंसऩ् ऎऩ्ऱु नाट्टार् सी सी ऎऩ्ऩामैक्कागवुमाम्।
अपि शत्रुम् - नेरे शत्रुताऩ् वन्दु शरणागतऩाऩालुम् अऴियविड वॊण्णादबडियाऩाल्, इदऱ्कु मुऩ्बु ऒरु कुऱ्ऱम् काणादिरुक्क, शत्रु इरुन्द ऊरिल् निऩ्ऱुम् वन्दाऩ् ऎऩ्गिऱ इव्वळवैक् कॊण्डु शरणागतऩाऩवऩै अऴियक् कॊडुक्कलामो? ऎऩ्ऱु तात्पर्यम्।
परंतप - शरणागतऩोडेयो नम् सेवगम् काट्टुवदु? नेरे पॊरुमवऩोडेयऩ्ऱो?
न हन्यात् ऎऩ्ऱु ताऩ् कॊल्लादॊऴियुमळवऩ्ऱो? ऎऩ्ऩ, अङ्ङऩऩ्ऱु। शरणागतऩै वेऱॊरुवर् नलियुम्बोदु आर्तऩ्, दृप्तऩ् ऎऩ्गिऱ शरणागतावस्थाविशेषङ्गळैप् पारादे तऩ् प्राणऩ्गळै अऴिय माऱियुम् अवऩै रक्षिक्क वेण्डुम् ऎऩ्गिऱार् - आर्तो वा यदि वा दृप्तः परेषां शरणागतः । अरिः प्राणान् परित्यज्य रक्षितव्यः कृतात्मना ॥।
आर्तो वा यदि वा दृप्तः - ‘इप्पोदे अभिमतसिद्धि उण्डाग वेण्डुम्’ ऎऩ्ऱु विलम्बक्षमऩऩ्ऱिक्के इरुक्कवुमाम्। विळम्बित्तुप् पॆऱलावदॊरु फलत्तैक् कोरि ऎऩ्ऱेऩुमाग अभिमतम् सिद्धमऩ्ऱो ऎऩ्ऱु तेऱियिरुक्कवुमाम्। इवऩुक्कुम् अभिमतत्तैप्पऱ्ऱ अकिञ्चनतैयाले आर्ति उण्डु। अङ्ङऩऩ्ऱिक्के प्रश्रयभयादियुक्तऩायिरुक्कवुमाम्, इवै इऩ्ऱिक्के इरुक्कवुमाम् ऎऩ्ऱुम् आर्तदृप्तविभागम् सॊल्लुवार्गळ्।
परेषां शरणागतः - इदऱ्कु मुऩ् मुगमऱियादार् इरुन्दविडत्ते वरवमैयुम्।
अरिः - अवऩ् शत्रुत्वम् अडियऱादे उळ्ळे किडक्कच् चॆय्दे मित्रभावऩैयैप् पण्णि वन्दालुमाम्।
प्राणान् परित्यज्य रक्षितव्यः - अस्थिरङ्गळाऩ प्राणऩ्गळै विट्टु स्थिरमाऩ शरणागतरक्षणधर्मत्तैप् पऱ्ऱवऩ्ऱो प्राप्तम्! इव्वर्थत्तै “आत्मप्राणैः परप्राणान् यो नरः परिरक्षति । स याति परमं स्थानं यस्मान्नावर्तते पुनः ॥” ऎऩ्ऱुम् “प्राणैरपि त्वया राजन् रक्षितः कृपणो जनः ॥” ऎऩ्ऱुम् श्येनकपोतोपाख्यानत्तिले शिबियैक् कुऱित्तु इन्द्रऩ् सॊऩ्ऩाऩ्।
कृतात्मना - इप्पडिच् चॆय्यादबोदु इवऩ् कऱ्ऱ कल्वियॆल्लाम् ऎऩ् सॆय्ददागक् कडवदु? “विदुषोऽतिक्रमे दण्डभूयस्त्वम्” ऎऩ्ऩुम्बडियामित्तऩैयिऱे। तऩ्ऩै रक्षित्त वानरत्तैत् तळ्ळिऩ वेडऩैप्पोले रक्षितऩाऩ शरणागतऩ् पिऩ्बु कृतघ्नऩाय् प्रतिकूलऩाऩबोदु ताऩ् अवऩुडैय शिक्षादिकळिल् अधिकृतऩागिल् अम्मुखत्ताले रक्षिक्कवुम्, अवऱ्ऱिल् अधिकृतऩल्लादबोदु पिऩ्बु अवऩ् अनुतप्तऩाय् शरणागतऩाऩाऩागिल् क्षमिक्कवुम्, अङ्ङऩल्लादबोदु उपेक्षिक्कलाऩ प्रातिकूल्यत्तै उपेक्षिक्कवुम्, तऩ्ऩुडैय वधादिपर्यन्तमाग प्रवर्तिक्कुमागिल् शास्त्रविरोधमिल्लाद मर्यादैयाले यथाशक्ति विलक्किक् कॊळ्ळवुम् प्राप्तम्।
मेलिरण्डु श्लोकत्ताले शरणागतपरित्यागत्तिल् वरुम् दृष्टादृष्टप्रत्यवायङ्गळै अरुळिच्चॆय्गिऱार् - “स चेद्भयाद्वा मोहाद्वा कामाद्वाऽपि न रक्षितः । स्वया शक्त्या यथा सत्यं तत्पापं लोकगर्हितम् ॥”।
भयाद्वा - शरणागतऩैक् कैक्कॊण्डाल् प्रबलराऩ विरोधिकळ् नम्मैयुम् नलियिल् सॆय्वदॆऩ् ऎऩ्ऩुम् अच्चत्तालेयादल् ऎऩ्ऱबडि। सेन्द्रतक्षकन्यायम् इङ्गे कण्डु कॊळ्वदु।
मोहाद्वा - “ईदृशं व्यसनं प्राप्तं भ्रातरं यः परित्यजेत्” ऎऩ्ऱाऱ्पोले सिल युक्त्याभासङ्गळाले वन्द कलक्कत्तालेयादल् ऎऩ्ऱबडि।
कामाद्वा - शास्त्रातिलङ्घनहेतुवाऩ स्वच्छन्दस्वभावत्तालेयादल् ऎऩ्ऱबडि; अङ्ङऩऩ्ऱिक्के हिंसारुचिकळाऩ राक्षसरैप् पोले इवऩ् पडुवदु कण्डाल् आगादो ऎऩ्गिऱ विपरीतरुचियालेयादल् ऎऩ्ऱुमाम्; अप्पडिये शरणागतऩुडैय शत्रुविऩ् पक्कलिले कैक्कूलियै आसैप्पट्टु ऎऩ्ऩवुमाम्।
अपि - पूर्वापकारङ्गळै निऩैत्तु वरुम् औदासीन्यम् मुदलाऩ वेऱु एदेऩुमॊरु हेतुवालेयागवुमाम्।
सः न रक्षितः चेत् - किणऱ्ऱिऩ् करैयिल् पिळ्ळैयै वाङ्गादाऱ्पोले रक्षियादमट्टुम् किडीर् नाम् सॊल्लप् पुगुगिऱ पाबम्। इप्पडियाऩाल् ताऩे नलियुमळविले ऎऩ्ऩ विळैयक्कडवदु?
स्वया शक्त्या - तऩ् शक्तिवञ्छकम् पण्णादे रक्षिक्क वेण्डुम्। अङ्ङऩऩ्ऱिक्के कैक्कॊळ्ळवुमाम्, कैविडवुमाम् ताऩ् वल्लदॊरु विरगाल् ऎऩ्ऱु तात्पर्यम्। रघुप्रभृतिकळ् ब्राह्मणादिकळैत् ताङ्गळ् कैक्कॊण्डु रक्षित्तार्गळ्; देवर्गळुम् ऋषिकळुम् काकत्तैप् पोक्कऱ्ऱदु ऎऩ्ऱु पॆरुमाळ् कैक्कॊळ्ळुगैक्कागत् ताङ्गळ् कैविट्टु रक्षित्तार्गळ्।
यथा सत्यम् - लोगत्तिऱ्कुक् कण्गाणिगळागप् पडैत्त आदित्यादिकळाऩ पदिऩालु साक्षिगळुम् इवर्गळुक्कुमेल् कण्गाणियाय् सर्वसाक्षियाऩ सर्वेश्वरऩुम् कण्डु कॊण्डिरुक्क, ताऩ् शक्तऩायिरुक्कच् चॆय्दे सिल छलङ्गळाले तऩक्कु शक्ति इल्लामैयैक् काट्टि “शोचन्निव रुदन्निव” ऎऩ्गिऱ कणक्किले कण्णऴिक्कप् पॆऱाऩ्।
तत् पापम् - अन्दप् पाबत्तिऩ् कॊडुमैयैक् केळीर्। इदु नहुषबृहस्पतिसंवादादिकळिले अतिप्रसिद्धमाय्क् काणुमिरुप्पदु! इदऩ् कॊडुमैयै “शरणागतां न त्यजेयमिन्द्राणीं च यशस्विनीम् । धर्मज्ञां धर्मशीलां च न त्यजेयमनिन्दिताम् ॥ नाकार्यं कर्तुमिच्छामि ब्राह्मणः सन् विशेषतः । श्रुतधर्मः सत्यशीलो जानन् धर्मानुशासनम् ॥ नाहमेतत् करिष्यामि गच्छध्वं वै सुरोत्तमाः । अस्मिंश्चार्थे पुराऽधीतं ब्रह्मणा श्रूयतामिदम् ॥ न चास्य बीजं रोहति रोहकाले न चास्य वर्षं वर्षति वर्षकाले । भीतं प्रपन्नं प्रददाति शत्रवे न सोऽन्तरं लभते त्राणमिच्छन् ॥ मोघमन्नं विन्दति चाप्रचेताः स्वर्गाल्लोकात् भ्रश्यति भ्रष्टचेताः । भीतं प्रपन्नं प्रददाति शत्रवे सेन्द्रा देवाः प्रहरन्त्यस्य वज्रम् ॥” ऎऩ्ऱु इन्द्रपदम् पॆऱ्ऱ मदिगॆट्ट नहुषऩाले प्रेरितराऩ देवर्गळैक् कुऱित्तु देवपुरोहितऩ् सॊऩ्ऩाऩ्।
अप्पडिये “प्रायश्चित्तेन शुध्यन्ति महापातकिनोऽपि हि । शरणागतहन्तॄणां शुद्धिः क्वापि न सिध्यति ॥ पूयन्ते हयमेधेन महापातकिनोऽपि हि । शरणागतहन्तारो न त्वेव रजनीचर ॥” ऎऩ्ऱु रघुराक्षससंवादत्तिलुम् इव्वर्थम् प्रसिद्धम्।
इत्तै “लोभात् द्वेषात् भयाद्वाऽपि यस्त्यजेच्छरणागतम् । ब्रह्महत्यासमं तस्य पापमाहुर्मनीषिणः ॥ शास्त्रेषु निष्कृतिर्दृष्टा महापातकिनामपि । शरणागतहन्तुस्तु न दृष्टा निष्कृतिः क्वचित् ॥” “‘प्राणिनं वध्यमानं तु यः शक्तः समुपेक्षते । स याति नरकं घोरमिति प्राहुर्मनीषिणः ॥” ऎऩ्ऱु श्येनरूपऩाऩ इन्द्रऩैक् कुऱित्तुच् शिबिचक्रवर्ति सॊऩ्ऩाऩ्। “प्राणार्थिनमिमं भीतं द्विजं मां शरणागतम् । त्यजेयं यदि को मत्तः स्यान्नरः पापकृत् भुवि ॥ शक्तोऽपि रक्षणे लोभात् भयाद्वा शरणागतम् । यस्त्यजेत् पुरुषो लोके ब्रह्महत्यां स विन्दति ॥” ऎऩ्ऱु इतिहासोत्तमत्तिलुम् सॊल्लप्पट्टदु।
“यो हि कश्चित् द्विजं हन्यात् गां च लोकस्य मातरम् । शरणागतं च यो हन्यात् तुल्यमेषां च पातकम् ॥” ऎऩ्ऱु कपोति तऩ्ऩैक् कट्टियिरुक्किऱ वेडऩै रक्षिक्कैक्कागत् तऩ् भर्तावाऩ कपोतत्तैक् कुऱित्तुच् चॊल्लिऱ्ऱु।
“तत् पापम्” “शरणागतं परित्यज्य वेदं विप्लाव्य च द्विजः । संवत्सरं यवाहारः तत् पापमवसेधति ॥” ऎऩ्ऱु मन्वादिकळ् सॊल्लुगिऱबडिये प्रायश्चित्तम् पण्ण अरिदाय्क् काणुम् इप्पाबम् इरुप्पदु!
लोकगर्हितम् - “तदेवमागतस्यास्य कपोतस्याभयार्थनः । कथमस्मद्विधस्त्यागं कुर्यात् सद्भिर्विगर्हितम् ॥” ऎऩ्ऱु शिबि सॊऩ्ऩ शिष्टगर्हैयळवेयऩ्ऱु। इदु केट्किलुम् प्रायश्चित्तम् पण्णवेण्डुगैयाले नाट्टार् ऎल्लारुम् इवऩैच् ची सी ऎऩ्ऱु ऒरुगालुम् कूट्टिक् कॊळ्ळार्गळ्। आगैयालेयिऱे “बालघ्नांश्च कृतघ्नांश्च विशुद्धानपि धर्मतः । शरणागतहन्तॄंश्च स्त्रीहन्तॄंश्च न संवसेत् ॥” “शरणागतबालस्त्रीहिंसकान् संवसेन्न तु । चीर्णव्रतानपि सतः कृतघ्नसहितानिमान् ॥” ऎऩ्ऱु शरणागतघातकऩैयुम् बालघातकऩैयुम् स्त्रीयैक् कॊऩ्ऱवऩैयुम् कृतघ्नऩैयुम् प्रायश्चित्तम् पण्णित् तङ्गळुक्कु शुद्धराऩालुम् ऒरुगालुम् कूट्टिक्कॊळ्ळलागादु ऎऩ्ऱु मन्वादिधर्मशास्त्रङ्गळिले सॊल्लुगिऱदु। आऩबिऩ्बु नाम् शरणागतऩै विट्टाल् नम्मै नाडुम् विश्वामित्रादिकळाऩ गुरुक्कळुम् ऒरुगालुम् कूट्टिक्कॊळ्ळार्गळ् काणुम्!
इप्पडि दृष्टप्रत्यवायम् सॊल्लिऱ्ऱु। अनन्तरम् अदृष्टप्रत्यवायम् सॊल्लुगिऱदु - “विनष्टः पश्यतस्तस्यारक्षिणः शरणागतः । आदाय सुकृतं तस्य सर्वं गच्छेदरक्षितः ॥”। रक्षिक्कवल्लवऩायिरुक्क रक्षियामैयाले अवऩ् काणच्चॆय्दे नष्टऩाऩ शरणागतऩुक्कु वेऱॊरु कृषिपण्णवेण्डा; अवऩ् अनादिकालम् पण्णिऩ सुकृतत्तैयॆल्लाम् सवासनमाग वाङ्गिक्कॊण्डु अवऩ् पुगक्कडव पुण्यलोकङ्गळैयॆल्लाम् ताऩ् कैक्कॊळ्ळुम्। शरणागतपरित्यागियाऩवऩ् पक्कल् प्रायश्चित्तम् पण्णुगैक्कुम् कैम्मुदलाऩ सुकृतलेशमुम् इल्लामैयाले पापभरत्ताले मुऴुक्क नरकङ्गळिले विऴुमत्तऩै।
उत्तरार्धत्ताले दृष्टादृष्टप्रत्यवायङ्गळै समुच्चयित्तुच् चॊल्लुगिऱदु - अस्वर्ग्यं चायशस्यं च बलवीर्यविनाशनम् । शरणागतऩुक्कु शरीरम् ऒऩ्ऱु अऴियुमळवेयुळ्ळदु। अवऩै अऴियक्कॊडुत्तवऩुक्कुप् परलोकमुम्, इङ्गुळ्ळ पुगऴुम्, बलवीर्यङ्गळुम्, मऱ्ऱुम् सॊल्लिच् चॊल्लाद गुणविभूतिकळुमॆल्लाम् अऴियुम्बडियायिरुक्कुम्।
शरणागतऩुक्कु रक्षै पिऱन्ददागिल् इङ्गे निऩैत्तदु आम्। रक्षै पिऱन्ददिल्लैयागिल् विट्टवऩुडैय सुकृतत्तैयॆल्लाम् कैक्कॊण्डु तऩ् निऩैविऩ्ऱिक्के वन्द परलोकसुखम् पॆऱलाम्। ऒरुबडियालुम् शरणागतऩुक्कुक् कारियम् तप्पुवदिल्लै।
इप्पडि शरणागतऩै रक्षियादबोदु वरुम् दृष्टादृष्टदोषम् सॊल्लिऱ्ऱु। मेल् श्लोकत्ताले शरणागतरक्षणत्तिल् वरुम् दृष्टादृष्टपुरुषार्थसिद्धियै अरुळिच्चॆय्दु कॊण्डु, कण्डुमहर्षि सॊऩ्ऩ अर्थत्तिले तमक्कु अनुष्ठित्तल्लदु निऱ्कवॊण्णादबडि पिऱन्द रुचियै अरुळिच्चॆय्गिऱार् - करिष्यामि यथार्थं तु कण्डोर्वचनमुत्तमम् । धर्मिष्ठं च यशस्यं च स्वर्ग्यं स्यात् तु फलोदये ॥
करिष्यामि - नाम् शरणागतरक्षणम् पण्णक् कडवोम्; “धर्मः श्रुतो वा दृष्टो वा” इत्यादिकळै अऱिन्दु धर्मिष्ठराऩ नीङ्गळ् इदऱ्कु विलक्कामै ऎऩ्ऱॊरु बन्धुकृत्यम् सॆय्दु तरवेण्डुम्।
करिष्यामि - अनुष्ठिक्कैक्कागवऩ्ऱो नाम् इक् गाथैयैक् कऱ्ऱदु! “न गाथा गाथिनं शास्ति” ऎऩ्गिऱबडिये कुलिङ्गशकुनियैप् पोले वेऱॊऩ्ऱैच् चॊल्लि वेऱॊऩ्ऱैच् चॆय्गैक्कऩ्ऱे!
यथार्थम् - बाधकमिल्लामैयालुम् प्रत्यक्षश्रुतिसंवादत्तालुम् पऴुदऱ्ऱ पासुरम्। दृष्टादृष्टविरुद्धमाऩ उङ्गळ् वार्त्तैयैक् काट्टिल् अवऩ् वार्त्तैक्कुळ्ळ विशेषम् इरुन्दबडि कण्डीरो?
कण्डोः वचनम् - “धर्मस्य तत्त्वं निहितं गुहायाम्” ऎऩ्ऩुम्बडि इरुन्दाल् “महाजनो येन गतः स पन्थाः” ऎऩ्गिऱबडिये पॆरियऩाऩ कण्डुविऩ् वऴियैप् पिऩ् सॆल्लुगैगाणुम् नमक्कुक् कार्यम्!
उत्तमम् - उत्तमधर्मविषयम्। अङ्ङऩऩ्ऱिक्के इप् पासुरत्तिऱ्कु मेल् उम्मालेयादल्, मुदलिगळालेयादल्, नम्मालेयादल् ऒरु कण्णऴिवु सॊल्लवॊण्णादबडि ऎल्लावऱ्ऱुक्कुम् मेलाऩ पासुरम् काणुम् इदु! इदऱ्कु “भीताभयप्रदानेन सर्वान् कामानवाप्नुयात् । दीर्घमायुश्च लभते सुखी चैव सदा भवेत् ॥”। “एकतः क्रतवः सर्वे समग्रवरदक्षिणाः । एकतो भयभीतस्य प्राणिनः प्राणरक्षणम् ॥” ऎऩ्ऱु संवर्तादिकळ् सॊऩ्ऩ तात्कालिकफलमुम् विपाककालत्तिल् वरुम् फलमुम् केळीर्। “धर्मिष्ठं च यशस्यं च” ऎऩ्ऱु तत्कालत्तिले सिद्धित्तु निऱ्कुम् फलम्। “स्वर्ग्यं स्यात्तु फलोदये” ऎऩ्ऱु प्रतिबन्धकम् कऴिन्दाल् विपाककालत्तिल् वरुम् फलम्। “नातो भूयस्ततो धर्मः कश्चिदन्योऽस्ति खेचर । प्राणिनां भयभीतानामभयं यत् प्रदीयते ॥”, “महान् धर्मोऽक्षयफलः शरणागतपालने । धर्मनिश्चयतत्त्वज्ञा एवमाहुर्मनीषिणः ॥” ऎऩ्ऱु शिबिप्रभृतिकळ् अऱुदियिट्टबडिये शरणागतरक्षणमे धर्मङ्गळ् ऎल्लावऱ्ऱुक्कुम् मुडिसूडिऩ धर्मम्।
इदु अऱिन्दु कारुणिकरुमाय् रक्षणसमर्थरुमाय् इरुक्कुमवर्गळ् पक्कल् शरणागतिक्कुप् फलसिद्धियिल् संशयमिल्लै ऎऩ्ऱु तिरुवुळ्ळम्।
दीनो दृप्यतु वाऽपराध्यतु परं व्यावर्ततां वा ततः त्रातव्यः शरणागतः शकनतः सद्भिस्तथा स्थाप्यते ।
विश्वामित्रकपोतवानररघुव्योमाध्वगप्रेयसीनाळीजङ्घबृहस्पतिप्रभृतिभिर्नन्वेष घण्टापथः ॥
परमदर्मनिर्णयम् ऎऩ्ऩुम् एऴाम् अदिगारम् मुऱ्ऱिऱ्ऱु।