०३ शरणागदि तात्पर्य पञ्जगम्

अदिगारम् ३ – शरणागदि तात्पर्य प्रबञ्जम्
इप्पडि सर्वशरण्यमाऩ परदत्त्वत्तिऩुडैय वशीकरणसमर्थमाय्, सर्वाधिकारमाय्, परमहिदमायिरुक्किऱ शरणागदिधर्मत्तिऱ्कु विधायकङ्गळाऩ वेदभागङ्गळै इप्प्रबन्धत्तिल् उपक्रमादिकळाले उपबृंहित्ताऩ्। ऎङ्ङ्ऩे ऎऩ्ऩिल् :- अवदारारम्बत्तिले मुऱ्पड सक्रवर्त्तियिऩुडैय यज्ञत्तिले हविर्भागग्रहणार्थमागत् तिरण्ड तेवर्गळ् रक्षगागाङ्ग्षिगळाय् “आवार् आर् तुणै” ऎऩ्ऱु निऱ्किऱ अळविले, “एतस्मिन्नन्तरे विष्णुः उपयातो महाद्युतिः । शङ्खचक्रगदापाणिः पीतवासा जगत्पतिः ॥” ऎऩ्गिऱबडिये सर्वशेषियाऩ सर्वेश्वरऩ् अवगाशम् पार्त्तु, रक्षण सन्नाहत्ताल् उण्डाऩ पुगर् तोऩ्ऱुम्बडि रक्षणोबगरणङ्गळोडे कूडक् कट्टि उडुत्तु वन्दु तोऩ्ऱ, “सिद्धगन्धर्वयक्षाश्च ततः त्वां शरणं गता” ऎऩ्ऱु तेवजादियिल् उळ्ळार् ऎल्लोरुम् इरुन्ददे कुडियाग शरणागदराऩबडि सॊऩ्ऩाऩ्।
त्रिशङ्गु-शुनश्शेबादि व्रुत्तान्दङ्गळिलुम् विश्वामित्रादि-व्याबार-विशेषङ्गळैच् चॊल्लि शरणागतरक्षणम् परम तर्मम् ऎऩ्ऱुम्, समर्थकारुणिगविषयशरणागदि फलाविनाभूतै ऎऩ्ऱुम् काट्टिऩाऩ्।
इळैय पॆरुमाळ्, “स भ्रातुश्चरणौ गाढं निपीड्य रघुनन्दनः । सीतामुवाचातियशाः राघवं च महाव्रतम् ॥” ऎऩ्ऱु उपायपरिग्रहत्तैप् पण्णि, इदऱ्कु फलमाग “कुरुष्व मामनुचरं वैधर्म्यं नेह विद्यते । कृतार्थोऽहं भविष्यामि तव चार्थः प्रकल्पते ॥” “भवांस्तु सह वैदेह्या गिरिसानुषु रंस्यते । अहं सर्वं करिष्यामि जाग्रतः स्वपतश्च ते ॥” ऎऩ्ऱु पॆरुमाळुम् पिराट्टियुम् सेर्न्द सेर्त्तियिले ताम् अडिमैसॆय्य अबेक्षित्तार् ऎऩ्ऱु सॊल्लुगैयाले उबायोबेयबर-वाक्यद्वयरूबमाऩ शरणागदिमन्द्रविशेषत्तै उपबृंहित्ताऩ्।
मुऱ्पाडराऩ तेवर्गळ् पण्णिऩ प्रबत्तिक्काग रावणवदत्तिऱ्कु ऎऴुन्दरुळुगैयुम्, पिऱ्पाडराऩ श्रीबरदाऴ्वाऩ् पण्णिऩ प्रबत्तिक्काग मीण्डु(म्) तिरुवबिषेगम् पण्णि राज्यम् पण्णुगैयुम् विरुद्धमाऩबडियाले श्रीबरदाऴ्वाऩुक्कु प्रबत्ति पण्णिऩबोदे परमफलम् सडक्कॆऩत् तलैक्कट्टिऱ्ऱिल्लैयेयागिलुम्, अवरुक्कुक् कैगेयि वरत्ताले प्रसक्तमाऩ अवद्यम् तीरुम्बडि, “मरवडियैत् तम्बिक्कु वाऩ् पणैयम् वैत्तुप्पोय् वाऩोर् वाऴ” ऎऩ्गिऱबडिये अप्पोदु साक्षात् फलमाऩ तिरुवडिगळुक्कु प्रतिनिधियाऩ श्रीशडगोबऩाले सफलत्वम् सॊल्लि, पिऩ्बु पूर्वप्रतिज्ञातमाऩ तेवगार्यम् तलैक्कट्टिऩवाऱे श्रीबुष्पगविमानत्ताले साक्षात् फलमाऩ तिरुवडिगळ् स्वयमागतङ्गळाय् अयत्नलब्धङ्गळाऩबडि सॊऩ्ऩाऩ्।
अप्पडिये “त्वामामनन्ति कवयः करुणामृताब्धे ज्ञानक्रियाभजनलभ्यमलभ्यमन्यैः । एतेषु केन वरदोत्तरकोसलस्थाः पूर्वं सदूर्वमभजन्त हि जन्तवस्त्वाम् ॥” ऎऩ्ऱुम्, “पुऱ्पा मुदलाप् पुल्लॆऱुम्बादि यॊऩ्ऱिऩ्ऱिये नऱ्पालयोत्तियिल् वाऴुम् सरासरम् मुऱ्ऱवुम् नऱ्पालुक्कुय्त्तऩऩ् नाऩ्मुगऩार् पॆऱ्ऱ नाट्टुळे” ऎऩ्ऱुम् पेसुगिऱबडिये जङ्गमस्थावरविभागमऱ उबायादिगारप्रसङ्गरहिदमाऩ जन्दुक्कळैयॆल्लाम् विषयवासमे पऱ्ऱासागप् पिऩ्बु रक्षिक्कुम् प्रगारत्तिऱ्कुप् पुऱञ्जॆयलाऩ “ते वयं भवता रक्ष्या भवद्विषयवासिनः । नगरस्थो वनस्थो वा त्वं नो राजा जनेश्वरः ॥” ऎऩ्गिऱ रुषिगळ् वाक्यत्तिऩ्बडिये अवर्गळुक्कु विरोदिगळाऩ राक्षसरै निरागरित्तु रुषिगळै रक्षित्तबडि सॊल्लुगैयालुम्, ‘रक्षाबेक्षै पण्णुम्बोदु वेऱोर् उबायम् पण्ण वेण्डा, अभिमानगोचरमाऩ विषयत्तिल् तुवक्काले अनन्यशरणदैयै वॆळियिट्टुक् किडक्क अमैयुम्’ ऎऩ्ऱ तिरुक्कण्णमङ्गैयाण्डाऩ् पडियिले ‘कडैत् तलैयिरुन्दु वाऴुम् सोम्बरैयुगत्ति’ ऎऩ्ऩुम् अर्त्तत्तै वॆळियिट्टाऩ्।
आर्द्रापराधऩाय् उदिरक्कैयऩाऩ कागम् ब्रह्मास्त्राभिमन्त्रितमाऩ तुरुम्बाले तुरप्पुण्डु, प्रह्मा मुदलाऩ ऒऩ्ऱेऱि ऒऩ्ऱुयर्त्तार् वासल्गळॆल्लाम् नुऴैन्दु नुऴैन्दु ‘ऎऩ्ऩैक् कात्तुक्कॊळ्ळ वल्लारुण्डो?’ ऎऩ्ऱु कदऱिय इडत्तिल् इक्काक्कैक्कु ऒरुवरुम् इल्लैयायिऱ्ऱु। अव्वळविल् “स पित्रा च परित्यक्तः सुरैश्च समहर्षिभिः” ऎऩ्गिऱबडियो प्रियहितकारिकळाऩ तायुम् तगप्पऩुम् अवर्गळ् कुडियिरुक्किऱ तेवजादिगळुम् शरणागदरक्षणधर्मत्तुक्कु उबदेष्टाक्कळाऩ महर्षिगळुम् ताङ्गळ् एऱिट्टुक् कॊण्डाल्, “ब्रह्मा स्वयभूश्चतुराननो वा रुद्रस्त्रिनेत्रस्त्रिपुरान्तको वा । इन्द्रो महेन्द्रः सुरनायको वा त्रातुं न शक्ता युधि रामवध्यम् ॥” ऎऩ्गिऱबडिये ‘इक्कागत्तिऱ्कु रक्षै पिऱवादु’ ऎऩ्ऱु इदऩुडैय हिदत्तै निरूबित्तुप् पॆरुमाळ् कैक्कॊळ्ळुगैक्कु ईडाग इक्कागम्, ‘ऎङ्गुम् पोय्क् करै काणादॆऱिगडल्वाय् मीण्डेयुम् वङ्गत्तिऩ् कूम्बेऱुम् माप्पऱवै’ ऎऩ्गिऱबडिये अनन्यगदियाय् विऴवेण्डुम् ऎऩ्ऱु पार्त्तु, ऎल्लोरुम् तुरत्तिक् कदवै अडैत्तार्गळ्। अप्पोदु वेऱॊरु तिक्कै नोक्किऩाल् प्रह्मास्त्रम् तॊडरुगिऱबडियैयुम्, पॆरुमाळ् ऎऴुन्दरुळियिरुक्किऱ तिक्कै नोक्किऩ पोदु कॊल्ल निऩैवऩ्ऱिक्के सॆरुक्कडक्क निऩैत्तिरुक्किऱ सर्वलोग शरण्यऩ् तिरुवुळ्ळत्तै अऱिन्द प्रह्मास्त्रम् काल्दाऴ्गिऱबडियैयुम् कण्ड कागम्, तप्पिप्पोग निऩैवु उण्डायिरुक्कच् चॆय्देयुम्, “त्रीन् लोकान्संपरिक्रम्य तमेव शरणं गतः” ऎऩ्गिऱबडिये पोक्कऱ्ऱु वन्दु विऴुन्ददु। इप्पडि विऴुन्द इडत्तिले “स तं निपतितं भूमौ शरण्यः शरणागतम् । वधार्हमपि काकुत्स्थ: कृपया पर्यपालयत् ॥” ऎऩ्गिऱबडिये वधार्हऩ् पोक्कऱ्ऱुत् ताम् इरुन्द इडत्तिले वन्दु विऴुन्द मात्तिरमे शरणागदियागक् कॊण्डु पॆरुमाळ् प्राणार्थियाऩ इवऩुक्कु प्राणप्रदानम् पण्णि रक्षिरित्तार् ऎऩ्गैयाले, ‘ऎत्तऩैयेऩुम् तीरक्कऴिय अबरादम् पण्णिऩारैयुम् पोक्कऱ्ऱु विऴुन्दाल्, श्रीमत् शप्तत्तिलुम् नारायण शप्तत्तिलुम् सॊल्लुगिऱबडिये नित्यानपायिनियाऩ पिराट्टि सन्निदि उण्डागैयालुम्, परमकारुणिकत्वादिकळालुम् पॆरुमाळ् एऱिट्टुक् कॊण्डु रक्षिप्पार्’ ऎऩ्ऩुम् परमरहस्यत्तै वॆळियिट्टाऩ्। प्राणार्थियाऩ इक्कागत्तिऱ्कु प्राणप्रदानम् पण्णुगैयाले प्रबत्तिफलम् सिद्धम्। तुष्प्रक्रुदियाऩ इक्कागत्तिऱ्कु शिक्षैयाग ऒरु कण्णऴिवाले अस्त्रत्तै विलक्किऩार्।
श्री परशुरामऩळविल् तॊडुत्त अम्बै अवऩ् तॆळिन्दु द्वन्द्वयुद्धापेक्षै तविर्न्दवळविल् अवऩुक्कु मनीषितविरुद्धङ्गळाऩ सुक्रुदङ्गळिले एविऩार्।
समुत्रत्तैक् कुऱित्तुत् तॊडुत्त अम्बै समुद्राभिमानिपुरुषऩ् सानुतापऩाय् शरणागदऩागैयाले, द्विषत्तुक्कळ् पक्कलिले आश्रिदरुडैय पापकृत्यत्तै एऱिडुम् कणक्किले, समुद्रविरोधिकळाऩ पापिष्ठर् पक्कलिले एविऩार्।
कागत्तैप् पऱ्ऱ अस्त्रत्तैप् प्रयोगित्तवळविल् पोक्कऱुदि ऒऴिय उळ्ळॊरु पसैयिल्लाद कागम् शरणागदमाऩबोदु, इक् कागत्तुक्कु अबराधम् पण्णुगैयिल् अभिसन्धिविरामम् इल्लादबडियिऩाले, ‘मऱ्ऱैक् कण् कॊळ्ळामे कोल् कॊण्डुवा’ ऎऩ्गिऱबडिये ‘इऩि ओर् अबरादत्तोडे मऱ्ऱैक् कण्णुम् पोम्’ ऎऩ्ऱु अञ्जि दुरभिसन्धियै विट्टुत्तिरिगैक्काग ऒरु कण्णै अस्त्रत्तुक्कु इलक्काक्किऩार्।
आगैयाल् इम् मूऩ्ऱु व्रुत्तान्दङ्गळिलुम् अस्त्रत्तिऱ्कु लक्ष्यम् कॊडुत्तबडियॆल्लाम् आश्रितहितमाग ऎऩ्ऱु निर्णीदम्।
कार्यत्तिल् अभिसन्धि उण्डायिरुक्क, भोगप्रसङ्गत्ताले अन्यबरराय्, कडुगप् पॆरुमाळ् ऎऴुन्दरुळियिरुन्द इडत्तिले वारादवळविले समयातिलङ्घनम् पण्णिऩारागप् पऴि सुमन्द महाराजर् विषयत्तिले, इळैय पॆरुमाळुडैय सीऱ्ऱत्तैक् कण्ड सन्मन्द्रियाऩ तिरुवडि, “कृतापराधस्य हि ते नान्यत्पश्याम्यहं क्षमम् । अन्तरेणाञ्जलिं बद्ध्वा लक्ष्मणस्य प्रसादनात् ॥” ऎऩ्ऱु अव्ववसरत्तिले अबरादमे पऱ्ऱासाग शरणागदराय् प्रसादिप्पिक्कप् प्राप्तम् ऎऩ्ऱु महाराजरुक्कु धर्मोपदेशम् सॊल्लुम् क्रमत्तिले हिदम् सॊल्ल, महाराजरुम् तॆळिन्दु “यदि किञ्चिदतिक्रान्तं विश्वासात् प्रणयेन वा । प्रेष्यस्य क्षमितव्यं मे न कश्चिन्नापराध्यति ॥” ऎऩ्ऱु क्षमैगॊण्ड प्रगारत्तैच् चॊल्लुगैयाले, ‘पगवत् विषयत्तिले सापराधराऩालुम् भागवतरै क्षमैगॊळ्ळ, अम्मुगत्ताले पॆरुमाळ् क्षमित्तरुळुगैयाले इवऩुम् निरपराधऩाय्क् कैङ्गर्य योग्यऩाम्’ ऎऩ्ऩुम् इडत्तै वॆळियिट्टरुळिऩाऩ्। अव्वळविल् “यच्च शोकाभिभूतस्य श्रुत्वा रामस्य भाषितम् । मया त्वं परुषाण्युक्तः तच्च त्वं क्षन्तुमर्हसि ॥” ऎऩ्ऱु इळैय पॆरुमाळ् तम्मुडैय पारुष्यवाक्यङ्गळुक्कु अडि शोगबरवशराऩ पॆरुमाळुडैय सीऱ्ऱत्तळविल् पिऱन्द पासुरङ्गळ् ऎऩ्ऱु तम्मुडैय अबरादत्तै सोपाधिकमाक्कि “न च संकुचितः पन्थाः येन वाली हतो गतः” ऎऩ्ऱाऱ्पोले मेलॆऴुच्चियाऩ पॆरुमाळुडैय पासुरङ्गळुक्कुक् कारणम् कामऩ् सॆय्दाऩ्, मन्यु सॆय्दाऩ् ऎऩ्गिऱ कणक्किले शोगमेयायिऱ्ऱु। “समये तिष्ठ सुग्रीव” ऎऩ्गैयाले पॆरुमाळ् अरुळिच् चॆय्द पासुरङ्गळुक्कुम् इप्पडि तात्पर्यम् ऎऩ्ऱु काट्टि, अप्पडिये सोपाधिकमाऩ तङ्गळ् अबराधङ्गळुक्कु महाराजरै क्षमै कॊण्डार् ऎऩ्गैयाले, सापराधराऩ श्रीवैष्णवर्गळ् पुरिन्दु अनुदाबत्ताल् कृतप्रायश्चितराऩाल्, इवर्गळ् विषयत्तिल् अपराधदशैयिल् पण्णिऩ अनादरादिकळुक्कुत् ताङ्गळ् ऎदिरे क्षमै कॊळ्ळ वेण्डुम्’ ऎऩ्ऩुम् शास्त्रार्त्तत्तैक् काट्टिऩाऩ्।
इप्पडि विबीषण व्रुत्तान्दत्तिऱ्कु मुऩ्बु शरणागतिधर्मत्तिल् इप्पिरबन्दम् निऩ्ऱ निलै सॊऩ्ऩोम्। इव्विबीषण व्रुत्तान्दत्तिऱ्कुप् पिऩ्बु “समुद्रं राघवो राजा शरणं गन्तुमर्हसि” ऎऩ्ऱु तऩक्कु शरणागदि पलिक्कक्कण्ड परम धार्मिगऩुडैय वाक्यत्ताले ‘अशक्तऩुक्कु अभिमतसिद्धिक्कु शक्तऩै आश्रयिक्कप् प्राप्तम्’ ऎऩ्ऩुमिडम् सॊऩ्ऩाऩ्। अव्विडत्तिल् “चापमानय सौमित्रे शरांश्चाशीविषोपमान् । सागरं शोषयिष्यामि पद्भ्यां यान्तु प्लवङ्गमाः ॥” ऎऩ्ऱु अरुळिच् चॆय्यक्कडव पॆरुमाळ् कैयम्बु माण्डवर् अल्लामैयालुम्, शरणमाग वरिक्कप्पट्ट जलाशयम् अल्बमदियुमाय् अल्बशक्तियुमागैयालुम् शरणागदि पलियादु ऒऴिन्ददत्तऩै।
पिऩ्बु रावणऩ् तऩ्ऩैक् कुऱित्तु रिपूणामपि वत्सलराऩ पॆरुमाळ् “अराक्षसमिमं लोकं कर्तास्मि निशितैः शरैः । नचेच्छरणमभ्येषि मामुपादाय मैथिलीम् ॥” ऎऩ्ऱु अरुळिच्चॆय्द पासुरत्ताले पॆरुमाळुडैय शरण्यदैक्कु उऱुप्पाऩ सर्वशक्तित्वत्तैयुम् परमगारुणिगत्वत्तैयुम् हिदप्रवर्त्तगत्वत्तैयुम् प्रगाशिप्पित्ताऩ्।
“इयं सीता मम सुता सहधर्मचरी तव” ऎऩ्गिऱबडिये शरणागदरक्षणदर्मत्तिलुम् सहदर्मसारिणियाऩ पिराट्टियुम् “मित्रमौपयिकं कर्तुं रामः स्थानं परीप्सता । वधं चानिच्छता घोरं त्वयाऽसौ पुरुषर्षभः ॥ विदितः स हि धर्मज्ञः शरणागतवत्सलः । तेन मैत्री भवतु ते यदि जीवितुमिच्छसि ॥ प्रसादयस्व त्वं चैनं शरणागतवत्सलम् । मां चास्मै प्रयतो भूत्वा निर्यातयितुमर्हसि ॥” ऎऩ्ऱु रावणऩ् प्रदिगूलऩायिरुक्कच् चॆय्देयुम्, मातृत्वप्रयुक्तमाऩ वात्सल्यादिशयत्ताले “अस्तु ते” ऎऩ्ऩुम् प्रगारत्तिले अरुळिच्चॆय्द वाक्यत्ताले इत् दम्पतिकळ् लोगहिदत्तिले समानाभिप्रायर् ऎऩ्ऩुमिडत्तैक् काट्टिऩाऩ्। इप्पडि “तेन मैत्री भवतु ते” ऎऩ्ऱदुवुम् रावणऩुक्कु शिशुबालऩाऩ जन्मान्दरत्तिले अन्दिमक्षणत्तिलेयागिलुम् कार्यगरमायिऱ्ऱु।
शरण्यसहधर्मचारिणियाऩ पिराट्टि विषयत्तिले तर्जनभर्त्सनादिप्रवृत्तैगळाऩ राक्षसिगळैक् कुऱित्तु “तदलं क्रूरवाक्यैर्वः सान्त्वमेवाभिधीयताम् । अभियाचाम वैदेहीमेतद्धि मम रोचते ॥ भर्त्सितामपि याचध्वं राक्षस्यः किं विवक्षया । राघवाद्धि भयं घोरं राक्षसानामुपस्थितम् ॥ प्रणिपातप्रसन्ना हि मैथिली जनकात्मजा । अलमेषा परित्रातुं राक्षसीर्महतो भयात् ॥” ऎऩ्ऱु त्रिजडैयुम् स्वमदम् सॊऩ्ऩबडियैप् पेसिऩाऩ्।
पिराट्टियुम् अवर्गळ् इसैविऩ्ऱिक्केयिरुक्क सत्त्वप्रक्रुदियाऩ त्रिजडैयोडु अवर्गळुक्कु उण्डाऩ तुवक्काले वात्सल्यपरवशैयाय् अरुळिच्चॆय्द वार्त्तैयै श्रीवाऩरवीरर्गळुक्कु अनुभाषित्तुक् काट्टुगिऱ तिरुवडि “अलमेषा परित्रातुं राघवाद्राक्षसीगणम्” ऎऩ्ऱु त्रिजडैयिऩ् वाक्यत्तै मुडित्तु, “ततः सा ह्रीमती बाला भर्तुर्विजयहर्षिता । अवोचद्यदि तत् तथ्यं भवेयं शरणं हि वः ॥” ऎऩ्ऱु पिराट्टि अरुळिच्चॆय्द रक्षाभरस्वीगारवाक्यत्तै अनुवदित्तुक् काट्टिऩाऩ्।
पिऩ्बु सापराधैकळाऩ राक्षसिगळैप् पऱ्ऱ रामदूदऩ् सीऱिऩविडत्तु, “पापानां वा शुभानां वा वधार्हाणां प्लवङ्गम । कार्यं करुणमार्येण न कश्चिन्नापराध्यति ॥” इत्यादिकळाले अवऩ् सीऱ्ऱत्तैयाऱ्ऱिप् पिराट्टि राक्षसिगळैत् ताऩ् एऱिट्टुक्कॊण्डु रक्षित्तबडि सॊऩ्ऩाऩ्।
इव्वृत्तान्तत्तै अनुसन्धित्त भट्टर् ‘रामगोष्ट्टिक्कुमागाद नमक्कुप् पिराट्टियुडैय क्षमैयॊऴियत् तञ्जमिल्लै’ ऎऩ्ऩुमिडत्तै “मातर्मैथिलि राक्षसीस्त्वयि तदैवार्द्रापराधास्त्वया रक्षन्त्या पवनात्मजात् लघुतरा रामस्य गोष्ठी कृता । काकं तं च विभीषणं शरणमित्युक्तिक्षमौ रक्षतः सा नः सान्द्रमहागसः सुखयतु क्षान्तिस्तवाकस्मिकी ॥” ऎऩ्ऱु अरुळिच् चॆय्दार्। आग इप्पडि आऱु काण्डत्तिलुम् शरणागदिधर्ममे अञ्जुरुवाणियागक् कोक्कप्पट्टदु।
उत्तर श्री रामायणत्तिलुम् रावणऩ् पाट्टऩ्मार् कालत्तिले विष्णु-अवदारस्थऩाऩ सर्वेश्वरऩ् शरणागदराऩ तेवर्गळै रक्षिप्पदागत् तिरुवुळ्ळम्बऱ्ऱि राक्षसरोडे पॊरुदवळविले पूसलिले कॆट्टुप् पराङ्मुखराय् लङ्गैयैक् कुऱित्तुप् पलायनम् पण्णुगिऱ राक्षसरैप् पिऩ् तॊडर्न्दु सार्ङ्गमुदैत्त सर मऴैगळाले कॊऩ्ऱु सूरैयाडक् कण्ड माल्यवाऩ् पुरिन्दु “नारायण न जानीषे क्षात्रं धर्मं सनातनम् । अयुद्धमनसो भग्नान् अस्मान् हंसि यथेतरः ॥” ऎऩ्ऱु ‘ओडिप्पोगिऱ ऎङ्गळैक् कॊल्लुगै क्षात्रधर्मविरुद्धमऩ्ऱो तर्मम् अऱियादार् सॆय्युमदै धर्मज्ञऩाऩ नी सॆय्यानिऱ्किऱदॆऩ्?’ ऎऩ्ऱु आऱ्ऱामैयाले मुऱैयिड, सर्वेश्वरऩ् ‘नाम् क्षत्त्रियरागिलऩ्ऱो क्षत्त्रिय तर्मम् अनुष्टिप्पदु? नम्मै नारायणऩ् ऎऩ्ऱु नी सॊऩ्ऩबडिये नाम् नियन्तृत्वादिकळाले सर्वविलक्षणरागैयाल् नारायणदर्ममाऩ शराणगदरक्षणम् अनुष्टिक्किऱोम्’ ऎऩ्ऱु अबिप्पिरायम् कॊण्डु “युष्मत्तो भयभीतानां देवानां वै मयाऽभयम् । राक्षसोत्सादनं दत्तं तदेतदनुपाल्यते ॥ प्राणैरपि प्रियं कार्यं देवानां हि सदा मया । सोऽहं वो निहनिष्यामि रसातलगतानपि ॥” ऎऩ्ऱु ‘नाम् तेवर्गळुक्कुप् पण्णिऩ अबयप्रदानत्ताले पशुक्कळुक्कागप् पुलिगळैत् तॊडर्न्दु कॊल्लुम् कणक्किले उङ्गळैक् कॊल्लुगिऱोम्’ ऎऩ्ऱु अरुळिच्चॆय्द पासुरत्ताले, मऱ्ऱुमुळ्ळ क्षत्त्रियधर्मादिकळिलुङ् गाट्टिल् शरणागदरक्षणदर्ममे पॆरुमाळुक्कु अनुपालनीयम् ऎऩ्ऩुमिडत्तै स्थापित्ताऩ्।
वालियुडैय चोद्यत्तिऱ्कुम् इव्वुत्तरत्तैये तिरुवुळ्ळम् पऱ्ऱि “सूक्ष्मः परमदुर्ज्ञेयः सतां धर्मः प्लवङ्गम” ऎऩ्ऱु गम्भीरमागप् पॆरुमाळ् अरुळिच्चॆय्दार्। ‘मुऩ्बु सापराधराऩ महाराजर् अनुदप्तराय् शरणागदराग, अवरै नी नलिन्दायागैयाल् नी दण्ड्यऩागैयालुम्, शरणागदराऩ महाराजरै रक्षिक्कै नमक्कु भरमागैयालुम् उऩ्ऩै निरागरित्तोम्’ ऎऩ्ऱु तात्पर्यम्।
इप्प्रबन्धम् तलैक्कट्टुगिऱ इडत्तिलुम् उपायानधिकारिकळाऩ स्त्तावरङ्गळैयुम् कूड “विषये ते महाराज रामव्यसनकर्शिता: । अपि वृक्षाः परिम्लाना: सपुष्पाङ्कुरकोरकाः ॥” ऎऩ्ऩुम्बडियुण्डाऩ विषयवासत्तैयुम् अवस्त्ता विशेषत्तैयुम् पऱ्ऱासाग रक्षित्तबडि परक्कप् पेसप् पट्टदु।
इप्पडि इप्पिरबन्दम् “उपक्रमोपसंहारौ अभ्यासोऽपूर्वता फलम् । अर्थवादोपपत्ती च लिङ्गं तात्पर्यनिर्णये ॥” ऎऩ्गिऱ तात्पर्यलिङ्गङ्गळैयॆल्लाम् परिबूर्णमाग उडैयदाय् श्रीवाल्मीगि पगवाऩाले त्रुष्टमाय् इरुप्पदॊरु शरणागदि वेदम्। इदिल् इव्वभयप्रदानप्रगरणम् सर्वरहस्यसारङ्गळैयुम् तिरळ वॆळियिट्ट उपनिषद्भागम्।
शरणागदि तात्पर्य प्रबञ्जम् ऎऩ्ऩुम् मूऩ्ऱाम् अदिगारम् मुऱ्ऱिऱ्ऱु।