श्रीः
श्रीमते निगमान्तमहादेशिकाय नमः
श्री अभयप्रदानसारः
जयत्याश्रितसंत्रासध्वान्तविध्वंसनोदयः । प्रभावान् सीतया देव्या परमव्योमभास्करः ॥ १ ॥
प्रायः प्रपदने पुंसां पौनःपुन्यं निवारयन् । हस्तः श्रीरङ्गभर्तुः मामव्यादभयमुद्रितः ॥ २ ॥
नमस्तस्मै कस्मैचन भवतु निष्किञ्चनजनस्वयंरक्षादीक्षासमधिकसमिन्धानयशसे।
सुराधीशस्वैरक्षणकुपितशापायुधवधूदृषत्तादुर्जातप्रशमनपदाम्भोजरजसे ॥ ३ ॥
सोगन्दविर्क्कुम् सुरुदिप्पॊरुळ् ऒऩ्ऱु सॊल्लुगिऩ्ऱोम्
नागन् दऩक्कुम् इराक्कदर्क्कुम् नमक्कुम् सरणाम्
आगण्डलऩ् मगऩागिय आवलिप्पेऱियदोर्
कागम् पिऴैत्तिडक् कण्णऴिवे सॆय्द कागुत्तऩे १५
ऒरुक्काले सरणाग अडैगिऩ्ऱाऱ्कुम्
उऩक्कु अडिमै आगिऩ्ऱेऩ् ऎऩ्गिऩ्ऱाऱ्कुम्
अरुक्कादे अऩैवर्क्कुम् अऩैवरालुम्
अञ्जेल् ऎऩ्ऱु अरुळ्गॊडुप्पऩ् इदुदाऩ् ओदुम्
इरुक्कालुम् ऎऴिल् मुऩिवर् निऩैविऩालुम्
इवै अऱिवार् सॆयलुडऩ् ऎऩ् इसैविऩालुम्
नॆरुक्काद नीळ् विरदम् ऎऩक्कु ऒऩ्ऱु ऎऩ्ऩुम्
नॆऱि उरैत्तार् निलै उणर्न्दु निलै पॆऱ्ऱोमे १६
अदिगारम् १ – प्रबन्दावदारम्
‘परित्राणाय साधूनां विनाशाय च दुष्कृताम् । धर्मसंस्थापनार्थाय संभवामि युगे युगे ॥’ ऎऩ्गिऱबडिये सर्वेश्वरऩ् ऒरु त्रेतायुगत्तिले चक्रवर्तित् तिरुमगऩाय् अवतरित्त कालत्तिले, श्रीवाल्मीकिभगवान् ब्रह्मपुत्रऩाऩ श्रीनारदभगवान् पक्कलिले इव्ववतारवृत्तान्तत्तै संक्षेपेण श्रवणम् पण्णि, ‘मच्छन्दादेव ते ब्रह्मन् प्रवृत्तेयं सरस्वती’ ऎऩ्गिऱबडिये सरस्वतीवल्लभऩाऩ ब्रह्माविऩुडैय प्रसादत्ताले प्रवृत्तमाऩ दिव्यसारस्वतत्तैयुडैयऩुमाय्, ‘रहस्यं च प्रकाशं च यद्वृत्तं तस्य धीमतः । रामस्य सहसौमित्रेः राक्षसानां च सर्वशः ॥ वैदेह्याश्चापि यद्वृत्तं प्रकाशं यदि वा रहः । यच्चाप्यविदितं सर्वं विदितं ते भविष्यति ॥ न ते वागनृता काव्ये काचिदत्र भविष्यति ।’ ऎऩ्ऱु ब्रह्मावाले दत्तवरऩुमाय्, ‘हसितं भाषितं चैव गतिर्या यच्च चेष्टितम् । तत् सर्वं धर्मवीर्येण यथावत् संप्रपश्यति ॥’ ऎऩ्गिऱबडिये धर्मवीर्यप्रसूतमाऩ दिव्यचक्षुस्साले इव्ववतारवृत्तान्तत्तै ‘पाणावामलकं यथा’ ऎऩ्ऩुम्बडि निरशेषमाग साक्षात्करित्तु, ‘दशेन्द्रियाननं घोरं यो मनोरजनीचरम् । विवेकशरजालेन शमं नयति योगिनाम् ॥’ ऎऩ्गिऱबडिये मुमुक्षुवुक्कुप् परमोपकारकमाऩ इव्ववताररहस्यत्तै वॆळियिट्टु लोकत्तै उज्जीविप्पिक्कैक्कागत् तऩ् करुणैयिऩाल् प्रवृत्तऩाय्, ‘इतिहासपुराणाभ्यां वेदं समुपबृंहयेत् । बिभेत्यल्पश्रुतात् वेदो मामयं प्रतरिष्यति ॥’ ऎऩ्गिऱ शास्त्रार्थत्तै अनुसन्धित्तुक्कॊण्डु वेदोपबृंहणसापेक्षराऩ अल्पश्रुतर् पक्कल् इरक्कत्तालुम्, अवर्गळैप् पऱ्ऱि वेदङ्गळुक्कु उण्डाऩ प्रतारणभयत्तै शमिप्पिक्कैक्कागवुम्, ‘पुण्यं वेदैश्च संमितम्’ ऎऩ्गिऱबडिये नालु वेदङ्गळुम् ऒरु तट्टिलुम् ताऩ् ऒरु तट्टिलुमाग निऱ्किऱ श्रीमद्रामायणमागिऱ प्रबन्धत्तै अरुळिच्चॆय्दु, ‘चिन्तयामास कोन्वेतत् प्रयुञ्जीयादिति प्रभुः’ ऎऩ्गिऱबडिये ‘यारैक् कॊण्डु इप्प्रबन्धत्तै प्रवर्तिप्पिक्कक् कडवोम्?’ ऎऩ्ऱु चिन्तित्त समयत्तिले, कुशलवर्गळ् वन्दु पादोपसङ्ग्रहणम् पण्ण, ‘स तु मेधाविनौ दृष्ट्वा वेदेषु परिनिष्ठितौ । वेदोपबृंहणार्थाय तावग्राहयत प्रभुः ॥’ ऎऩ्गिऱबडिये उचिताधिकारिमुखत्ताले उपबृंहणरूपमाऩ इप्प्रबन्धत्तै प्रवर्तिप्पित्ताऩ्।
प्रबन्दावदारम् ऎऩ्ऩुम् मुदल् अदिगारम् मुऱ्ऱिऱ्ऱु।