मूलम् - २
श्री: श्री लष्मी हयवदन परप्रह्मणे नम:
उबनिषत्सारम्
च्रीसारम्ब्पाम् च्री यदीस च्रुत्यन्दासार्य मत्यमाम्।
अस्मत्तेसिग पर्यन्दाम् वन्दे कुरुबरम्बराम्।
वेदत्तिऩ् ऒव्वॊरु सागैयैयुम् सम्हिदै, प्राह्मणम्, आरण्यगम्, उबनिषत् ऎऩ नाऩ्गु पागङ्गळागप् पिरित्तिरुक्किऱार्गळ्। सम्हिदै यॊऩ्ऱु नीङ्गलाग मऱ्ऱवै यॆल्लावऱ्ऱिऱ्कुम् प्राम्मणमॆऩ्ऱ पॆयरुण्डॆऩ्बर्। उबनिषत्तुम् आरण्यगत्तिलुम् पट्टदे; अदऩ् मुडिवाऩ पागमे। उबनिषत्तुक्कु वेदान्द मॆऩवुम् पॆयर्। इदु परप्रह्मत्तिऩिडत्तिले नॆरुङ्गि इरुप्पदाले, अदावदु - प्रम्मत्तै नऩ्गु स्वरूब-रूब-कुण-विबूदिगळुडऩ् तॆरिविप्पदाले उबनिषत् ऎऩप्पडुगिऱदॆऩ प्रह्मनन्दि वाक्य मुळ्बड पऴैय सम्ब्रदाय वुरैयाम्। इदु श्रीबाष्य मङ्गळ च्लोग व्याक्याऩ च्रुद प्रगासिगैयिल् काट्टप्पट्टदु। वेदम् मुऴुमैयुम् प्रम्मत्तिऩिडत्ति लिरुप्पदागिलुम् इदु नेरिल् नऩ्गु अदै विळक्कुवदाल् इदुवे नॆरुङ्गियिरुक्किऱदागुम्। मुऩ्बागम् पॆरुम्बालुम् प्रम्मत्तिऩ् विबूदियै मट्टुम् सॊल्वदाम्। कुरुविऩ् अरुगिल् उट्कार्न्दु केट्कप्पडुवदाल् उबनिषत् ऎऩप्पडुगिऱ तॆऩ्बर् लॆळगिगर्। (षत्ल् - विसरणे) ताबङ्गळै अऴिप्पदु - ताबम् पोक्कुम् ञाऩत्तै विळैविप्पदागैयाल् उबनिषत् ऎऩ्ऱऩर् अत्वैदिगळ्। इदु वेदत्तिऩ् मुडिवायिरुप्पदालुम्, अऱिय वेण्डियदु। इदऱ्कु, मेलॊऩ्ऱिल्लै यॆऩ्ऩलाम्बडि इङ्गे मुडिवु पॆऱुवदालुम्, इदैक् कॊण्डे वेदम् मुऴुमैक्कुम् मुडिवागप् पॊरुळ् तॆळिय वेण्डियिरुप्पदालुम् इदुवे वेदान्दमॆऩ्ऱुम् पॆयर् पॆऱ्ऱदु।
वेदत्तैक् कर्मगाण्डम्, ज्ञाऩ काण्डमॆऩवुम् पिरिप्पर्। कर्मत्तिऩाल् पॆऱप्पडुम् पुरुषार्त्तम् प्रक्रुदि मण्डलत्तिलुळ्ळ संसार पलऩेयाम्। ज्ञाऩत्तिऩाले पॆऱप्पडुवदु परम पुरुषार्त्तम्। करण कळेबरङ्गळै (करुविगळैयुम् उडलैयुम्) कॊण्डे अऩुबविक्क वेण्डियदै अवऱ्ऱिऩ् सॆयलाऩ कर्मत्तिऩाले पॆऱलाम्। अप् पलऩुम् अदऱ्काऩ विरगुम् अऴियक्कूडियदाम्। परम पुरुषार्त्तमाऩ मोक्षम् साच्वदमायुळ्ळदु। अदऱ्कु विरगाऩ ज्ञाऩमुम् अप्पडिप्पट्टदे। सेदनऩॆऩप्पडुम् ऒव्वोर् आत्मावुक्कुम् सैदन्यमॆऩ्ऱ ज्ञाऩम् इयऱ्कैयिलेये युळ्ळदॊऩ्ऱु। इदु इदऩ् पलऩाऩ मोक्षत्तैप् पोलवे आत्मावैच् चेर्न्ददु। कर्मम्बोल् उडलैच् चेर्न्ददल्ल। परमात्म विषयत्तिले वरुम् उबासन ज्ञाऩम् मेऩ्मेल् वळर्न्दे वरुम्। पिऱन्द अळवुक्कु अऴिवु ऎप्पोदुम् किडैयादु। आगवे ज्ञाऩम् त्रुवमाय् अऴिवऱ्ऱदाऩ उबायमॆऩ्ऩलाम्। आगप् पलऩुम् त्रुवमागुम्; उबायमुम् त्रुवमागुम्। इदै युबदेसिक्कुम् काण्डम् ज्ञान काण्डम्: उबनिषत्तु।
उबनिषत्तुक्कळ् नूऱ्ऱुक्कु मेलिरुप्पिऩुम्, नम् तॆऩ् पारदत्तिले प्रसित्तमाऩ (त्वैद - अत्वैद – विसिष्टात्वैद) मदत्रयत्तिलुम्, वडदेसत्तिल् प्रसारमायुळ्ळवैयुळ्बड मऱ्ऱुम् सिल मदङ्गळिलुम् विवादमिऩ्ऱि प्रह्म सूत्रत्तैप् पिऩ्बऱ्ऱि आदरिक्कप्पट्टु वन्द उबनिषत्तुक्कळैये नामुम् आदरित्तुप् पॊरुळ् तॆळिवदु नलम्। अवैयावऩ - ईसावास्यम्, केनम्, कडम्, प्रच्ऩम्, मुण्डगम्, माण्डूक्यम्, तैत्तिरीयम्, ऐदरेयम्, सान्दोक्यम्, प्रुहदारण्यगम् ऎऩप्पडुम् ‘तसोबनिषत्’ ऎऩ्ऱु प्रसित्ति पॆऱ्ऱ उबनिषत्तुक्कळुम्, मऱ्ऱुम् कॆळषदगि, अक्निरहस्यम्, सुबालोबनिषत्तु, अदर्वसिगै, नारायणोबनिषत्तु मुदलियवैगळुम्।
इवऱ्ऱिल् वेदसागैगळिऩ् उट्पिरिवुगळिल् नाऩ्गावदाऩ उबनिषत् पागत्तिऱ् सेराद सिलवऱ्ऱैयुम् उबनिषत्तु ऎऩ्ऱु वऴङ्गुगिऱार्गळ्। इदऱ्कु मुदल् उदारणम् मुदल् उबनिषत्ताऩ ईसावास्यमेयाम्। इदु सुक्ल यजुर्वेद सम्हिदैयिऩ् कडै (४०वदु) अत्यायम्। एऩैय उबनिषत्तुक्कळैप् पोल् इदुवुम् परप्रम्मत्तै नेरिल् नऩ्ऱाग विळक्किच् चॊल्वदाल् इदऱ्कुमिप्पॆयर् एऱ्पट्टदु। इदु सम्हिदा पागत्तिलेये सेर्न्दिरुप्पदालुम्, मऱ्ऱ उबनिषत्तुक्कळ् पोले वीणे वेऱु विषयङ्गळैच् चॊल्लप् पुगामल् सारमाय् अऱियवेण्डिय सर्वांसङ्गळैयुम् सुरुक्कमागवुम् तॆळिवागवुम् उबदेसिप्पदॊऩ्ऱागैयालुम् इदै मुदलुबनिषत्ताग ऎण्णिऩर्। इदऱ्कु ईशोबनिषत्तु ऎऩ्ऱुम् पॆयर्। “ईसा’ ऎऩ्ऱु इदऩ् तॊडक्कमाम्। इदु तऩिप्पदम्।