५
“देशिक हृदयम्”
कट्टुरैयिल् वॆळिवन्द विषयमावदु :
सदाचार्य समाश्रुतर्गळाय् त्वय
उच्चारण अनुच्चारणत्ताले प्रपत्ति चित्तियैयुम् पॆऱुगिऱोम्। अदु तऩक्कु उपायत्वम् उण्डॆऩ्ऱु सॊल्लुमवर्गळै निच्चयमागक् कण्डिप्पवर् निगमान्द महागुरुवे आवर्। मेले उदाहरित्त “निजकर्मादि पक्त्यन्दम् कुर्यात् प्रीत्यैव कारिद: उपायदाम् परित्यज्य न्यस्येत् तेवे तु तामबी:” ऎऩ्ऱ कीदार्त्तसङ्ग्रह च्लोक व्याक्कियाऩत्तिऱ्कु, रक्षैयिल् देशिकऩ् अरुळिच्चॆय्वदु काणीर्। “स्वयम् स्वादुत्वात् क्षणिकस्य कालान्दर पावि पल सादनत्व अऩुप्पत्ति तर्सऩाच्च नास्य स्वव्यापारे मोक्षोबायदा पुत्तिरबि स्यात् इदि पाव: अन्दद: तैस्तै: आरादिदो भगवाऩेवहि सर्वत्र उपाय:” ऎऩ्ऱु अरुळिच्चॆय्गिऱार्।
“इन्द ऒरु श्रीसूक्ति पोदुम् इव्विषयत्तिल् तॆळिवु पॆऱ। “उबबत्तेस्स” (३-२-३४) “पलमद उबबत्ते:” (३-२-२७) ऎऩ्गिऱ प्रह्मसूत्रङ्गळिऩ् श्रीभाष्यत्तिल् स्वामि विबुलमाग अरुळिच्चॆय्दिरुक्कुम् श्रीसूक्तिगळिऩ् सारमागवे मेले उदाहरित्त कीदार्त्तसङ्ग्रह रक्षासूक्ति अमैन्ददु” ऎऩ्ऱु अन्दक् कट्टुरैयिल् कूऱियुळ्ळार्।
त्वय उच्चारण मात्तिरम् प्रपत्तियागुमा?
इदऱ्कु मऱुप्पु पिऩ्वरुमाऱु काट्टप्पॆऱुगिऱदु:
स्वामि
श्रीदेशिकऩ्,
साङ्गप्रबदनाधिकारत्तिल्
२९
श्रीमत्
अङ्गङ्गळुडऩ्
रहस्यत्रयसारत्तिल् प्रपत्तियै
य
अऩुष्टिक्कुम् मुऱैयै अरुळिच्चॆय्गिऱार्।
“इदिल् साङ्ग अनुष्ठानमायऱ्ऱदु कर्त्रुत्व त्याग ममदा त्याग, पल त्याग, पल उपायत्व त्याग पूर्वकमाऩ आनुकूल्यसङ्कल्पादि अर्थानुसन्दाऩत्तोडे गुरु- परम्बरा उबसत्ति पूर्वक त्वय वचन मुगत्ताले स्वरूप पल न्यास कर्प्पमाऩ आत्मरक्षा परसमर्प्पणम् पण्णुगै”
ऎऩ्ऱु इप्पडि अङ्गङ्गळोडु कूडिय अङ्गि अनुष्ठानत्तै अरुळिच् चॆय्दार्। इन्द रीदियिल् तॆऩ्ऩाचार्य सम्ब्र- तायत्तवर्गळ् प्रपत्ति अनुष्ठानत्तै सॆय्गिऱार्गळा ऎऩ्ऱाल्, इल्लैये। सदाचार्य समाश्रुतर्गळाय् वॆऱुम् त्वय उच्चारण अऩुच्चारणम् मट्टुमे प्रपत्तियागादु ऎऩ्बदै मुदलिल् स्वामि श्रीदेशिकऩ् श्रीसूक्तियिऩाल् तॆळिय वेण्डुम्। प्रपत्तिक्कु उपायत्वम् उण्डॆऩ्ऱु सॊल्लुमवर्गळै मुक्कियमाग कण्डिप्पवर् निगमान्द महागुरुवेयावार् ऎऩ्ऱु कूऱियिरुप्पदु पॊरुत्तमऱ्ऱदु। स्वामि श्रीदेशिकऩ् श्रीमत् रहस्यत्रयसारत्तिल् सिद्धोपाय शोधनाधिकारत्तिल् अरुळिच्चॆय्वदावदु
समस्त पुरुषार्त्तानाम् सादगस्य तयानिदे: । श्रीमद: पूर्व चित्तत्वात् सिद्धोपायम् इमम् विदु: ॥ भक्ति प्रपत्ति प्रमुगम् तत् वसीगार कारणम् ।
तत्तत् पलार्त्ति सात्यत्वात् साध्योपायम् विदुर्बुदा:" ॥
ऎल्लाप्
पुरुषार्त्तङ्गळैयुम्
कॊडुप्पत्तिल्
सक्तियुळ्ळ करुणैक्कु इरुप्पिडमाऩ च्रिय:पदि प्रपत्ति
३०
सॆय्वदऱ्कुम् मुऩ्बे इरुप्पदाले इन्द श्रीमन् नारायणऩै सिद्धोपायमाग वित्वाऩ्गळ् अऱिगिऱार्गळ्। भक्ति प्रपत्ति मुदलियवैगळै, अन्द सिद्धोपायमाऩ ऎम्बॆरुमाऩै वसीगरिप्पदऱ्कुक् कारणमाय् इरुन्दुगॊण्डु, अन्दन्द पलऩ्गळै अपेक्षिप्पवर्गळाल् सॆय्यप्पड वेण्डि- यिरुप्पदाल् साध्योपायमाग वित्वाऩ्गळ् अऱिगिऱार्गळ् ऎऩ्ऱु अरुळिच्चॆय्दुळ्ळार्।
“सदुर्विदा पजन्दे माम्” ऎऩ्गिऱबडिये उपासनम् यादॊरुबडि सदुर्विद पलत्तुक्कुम् सादनमाय् इरुक्किऱदो, अप्पडिये प्रपत्तियुम् इच्चदुर्विद पलत्तुक्कुम् सादनमागवे इरुक्किऱदु ऎऩ्ऱु महरिषिगळ् अऱुदियिट्टिरुप्पदै श्रीविष्णुबुराणत्तिल् परासरमहरिषि कीऴ्वरुम् स्लोकत्तिल् अरुळिच्चॆय्गिऱार्।
“तावतार्त्ति: तदा वाञ्जा तावन्मोहस् तदा असुगम्। यावन्नयादि शरणम् त्वामशेष अगनासऩम्” ॥
“ऎम्बॆरुमाऩे! ऎदु वरैयिल्
पोक्कवल्ल उऩ्ऩिडत्तिल्
उऩ्ऩिडत्तिल् प्रपत्ति
सर्वबाबङ्गळैयुम् पण्णविल्लैयो
अदुवरैयिल् ताऩ् मऩिदऩुक्कु ताऩ् इऴन्द ऐश्वर्यत्तै मऱुबडि पॆऱवेण्डुम् ऎऩ्ऱ कवलैयुम्, अदुवरैयिल् ताऩ् पुदिय ऐश्वर्यम् किडैक्कवेण्डुम् ऎऩ्ऱ आसैयुम्, अदुवरैयिल् ताऩ् शरीरत्तैविड वेऱाऩ आत्मावै अऩुबविक्कामल् इरुप्पदुम्, अदुवरैयिल् ताऩ् संसार तुक्कमुम्, परमात्म अऩुबवम् इल्लामैयुम् इरुक्कुम् ऎऩ्बदु इन्द स्लोकत्तिऩ् पॊरुळ्। अदावदु प्रपत्ति सॆय्दुविट्टाल् अपेक्षिद पल चित्तियुण्डु ऎऩ्ऱु तेऱुगिऱदु। आग भक्तियोगम् पोल्, प्रपत्तियुम् इच्चदुर्विद पलत्तुक्कुम् सादनमागविऱे महरिषिगळ् अऱुदियिडुवदु ऎऩ्ऱु श्रीविष्णुबुराणत्तिल् परासर महरिषि अरुळिच् चॆय्ददै उदाहरित्तु श्रीमत्
३१
त्वय उच्चारण मात्तिरम् प्रपत्तियागुमा?
स्वामि
रहस्यत्रयसारत्तिल् अधिकारिविबागाधिकारत्तिल् श्रीदेशिकऩ् अरुळिच् चॆय्दार्। इदऩाल् भक्तियोगत्तिऱ्कुम् प्रपत्तिक्कुम् साध्योपायत्वत्तै स्वामि श्रीदेशिकऩ् इसैन्दारायिऱ्ऱु।
“तत्वज्ञाऩत्ताले मोक्षम् ऎऩ्गिऱ इदुवुम् ओर् उपाय अनुष्ठानत्तै मुऩ्ऩिट्टु ऎऩ्ऩुमिडम् ‘पजस्वमाम्’, ‘मामेगम् शरणम् व्रज’ इत्यादि विधि पल प्राप्तम्”
ऎऩ्ऱु भक्ति योगत्तिऱ्कुम्, प्रपत्तिक्कुम् साध्योपायत्वत्तै श्रीमत् रहस्यत्रयसारत्तिल् साध्योपाय शोधनाधिकारत्तिल्, स्वामि श्रीदेशिकऩ् अरुळिच्चॆय्दार्। मेलुम्
“शेषभूतऩुमाय् परतन्त्रऩुमाऩ इवऩुक्कु यदाधिकारम् स्वरक्षणार्त्त व्यापारम् पण्ण कुऱैयिल्लै”
ऎऩ्ऱुम् साध्योपाय शोधनाधिकारत्तिल् अरुळिच्चॆय्दार्। मेलुम्
“मुमुक्षवुक्कु विहितङ्गळागैयाले भक्ति प्रपत्तिगळ् इरण्डुम् यदाधिकारम् परिक्राह्यङ्गळ्”
ऎऩ्ऱुम् साध्योपाय शोधनाधिकारत्तिल् अरुळिच्चॆय्दार्।
इदऱ्कु मुऩ् अधिकारत्तिल्
अधिकारि
विशेषणम्
ओर् अधिकारि विशेषत्तिऱ्कुक् कर्त्तव्यमाग “मामेगम् शरणम् व्रज” ऎऩ्ऱु विधिक्कप्पडुगिऱ प्रपत्तियै ऎऩ्ऱु सिलर् सॊऩ्ऩविडम् विशेषणत्तिऱ्कुच् चॊल्लुम् लक्षणत्तोडु सेरामैयाल् अदिवादम् ऎऩ्ऱुम्, “इवऩ् ताऩे नम्मै ओर् उपायत्तिले व्यापरिप्पित्तु अन्द व्यापारत्ताले प्रसन्नऩाय् रक्षिक्किऱाऩ् ऎऩ्ऱु इरुक्कप् पिराप्तम्”
अधिकारि
३२
ऎऩ्ऱु श्रीमत् रहस्यत्रयसारत्तिल् सिद्धोपाय शोधना- तिगारत्तिल् स्वामि श्रीदेशिकऩ् अरुळिच्चॆय्दार्।
आग इव्वळवाल् भक्तियोगत्तिऱ्कुम् प्रपत्तिक्कुम् साध्योपायत्वम् उण्डु ऎऩ्बदैये स्वामि श्रीदेशिकऩ् निलैनाट्टियुळ्ळार् ऎऩ्बदु इदऩाल् अऱिविक्कप् पट्टदागिऱदु।
इऩि “उबबत्तेस्स” (३-२-३४) ‘पलमद उबबत्ते:’ ३-२-३७) ऎऩ्गिऱ प्रह्मसूत्रङ्गळिऩ् व्याक्याऩमाऩ श्रीभाष्यत्तिल् भगवत् रामानुजर् अरुळिच्चॆय्दिरुक्कुम् विषयङ्गळैप् पार्प्पोम्।
इन्द इरण्डु सूत्रङ्गळुम् ‘सादनात्यायम्’ ऎऩ्गिऱ मूऩ्ऱाम् अध्यायत्तिल् इरण्डाम् पादत्तिल् इडम् पॆऱ्ऱुळ्ळऩ। इन्द इरण्डु सूत्रङ्गळिल् “उबबत्तेस्स’’ ऎऩ्गिऱ सूत्रम् पराधिकरणत्तिल् उळ्ळदु। प्राप्यऩाऩ परमबुरुषऩे तऩ्ऩै अडैवदऱ्कुत् ताऩे उपायमागिऱाऩ् ऎऩ्बदु उपपन्नमे ऎऩ्बदु सूत्रार्त्तम्। इन्द सूत्रत्तिल् श्रीभाष्यगारर् प्राप्यऩाऩ परमबुरुषऩ् तऩ्ऩै अडैवदऱ्कुत् ताऩे उपायमागिऱाऩ् ऎऩ्बदै श्रुति, स्मृति वाक्कियङ्गळैक् कॊण्डु विळक्कियरुळुगिऱार्।
“नायमात्मा प्रवचनेन लप्य: नमेदया न पहुना श्रुतेन् । यमेवैष व्रुणुदे तेन लप्य: तस्यैष आत्मा विव्रुणुदे तनूम् स्वाम्” ॥
ऎऩ्बदु कडोबनिषत् वाक्यम्। अनन्योबायत्तैक् कूऱुगिऱ इन्द श्रुति वाक्यत्तिऩ् अर्थत्तै श्रीभाष्यगारर् श्रीभाष्यत्तिल् लगु सिद्धान्तत्तिल् कीऴ्वरुमाऱु विवरित्तरुळियुळ्ळार्।
“एवम् प्रत्यक्षदाबन्नम् अबवर्क्क सादनबूदाम् स्मृतिम् विसिनष्टि - नायमात्मा प्रवचनेन लप्य: नमेदया नबहुना
३३
त्वय उच्चारण मात्तिरम् प्रपत्तियागुमा?
श्रुतेन, यमेवैष व्रुणुदे तेन लप्य: तस्यैष आत्मा विव्रुणुदे तनूम् स्वाम् इदि - अनेन केवल च्रवण मनन निदित्यासनानाम् आत्म प्राप्ति अऩुपायत्वम् उक्त्वा, “यमेवैष आत्मा व्रुणुदे तेनैव लप्य:“इत्युक्तम्। प्रियदम एवहि वरणीयो पवदी।
यस्य अयम् निरतिशय प्रिय: स एव अस्य प्रियदमो पवदि ।
यदा अयम् प्रियदम आत्मानम् प्राप्नोदि, तदा भगवाऩ् स्वयमेव प्रयदद इदि भगवदैव उक्तम्-
तेषाम् सतत युक्तानाम् पजदाम् प्रीति पूर्वकम् ।
तदामि पुत्तियोगम् तम् येन माम् उबयान्दि ते ॥ (भगवत्कीदै १०-१०)
इदि,
प्रियोहि ज्ञानि न: अत्यर्त्तम् अहम् सस मम प्रिय: (भगवत् कीदै ७-१७) इदि स।
अद: साक्षात्कार रूपा स्मृति: स्मर्यमाण अत्यर्त्त प्रियत्वेन स्वयमबि अत्यर्त्त प्रिया यस्य, स एव परेण आत्मना वरणीयोबवदि इदि, तेनैव लप्यदे पर आत्मा इत्युक्तम् पवदि ।
ऎऩ्ऱु अरुळिच् चॆय्दुळ्ळार्। इदऩ् अर्थमावदु-
तर्सन रूपत्वमाऩदु प्रत्यक्षदाबत्तियै अडैन्दिरुक्किऱदुम् मोक्षत्तिऱ्कु सादन्बूदैयाग इरुक्किऱदुमाऩ स्मृतियै वेदम् विशेषित्तुच् चॊल्गिऱदु। इन्द आत्मा मननत्तिऩालुम्, निदित्यासऩत्तिऩालुम्, पल तडवै च्रवणम् पण्णुवदालुम्, अडैयत्तक्कवऩ् अल्ल, ऎन्द उपास्कऩै परमात्मा वरिक्किऱाऩो अवऩालेये अडैयत् तक्कवऩ्। अवऩुक्कु
an and Restricted Use only
३४
इन्द आत्मा (परमात्मा) तऩदु तिरुमेऩियै काट्टुगिऱाऩ् ऎऩ्ऱु वेदम् कूऱुगिऱदु। इदऩाल् प्रीतियिल्लाद केवल च्रवण मनन, निदित्यासऩङ्गळुक्कु परमात्म प्राप्ति विषयत्तिल् अऩुपायत्वत्तैच् चॊल्लिविट्टु, इन्द आत्मा (परमात्मा) ऎवऩैत् ताऩे वरिक्किऱाऩो अवऩालेये अडैयत्तक्कवऩ् ऎऩ्ऱु सॊल्लप्पट्टिरुप्पदु अऱियप्पडुगिऱदु। ‘प्रियदमऩे’ अऩ्ऱो वरिक्कत् तक्कवऩ् आगिऱाऩ्। ऎवऩुक्कु भगवाऩ् निरतिशय प्रीति विषयमाग इरुक्किऱाऩो अवऩे भगवाऩुक्कु प्रियदमऩागिऱाऩ्। प्रियदमऩाऩ इवऩ् ऎप्पडि परमात्मावै अडैवाऩो अव्वाऱु, भगवाऩ् ताऩे मुयऱ्सि सॆय्गिऱाऩ् ऎऩ्ऱु भगवाऩालेये सॊल्लप्पट्टिरुक्किऱदु।
“ऎऩ्ऩुडऩेये ऎप्पॊऴुदुम् सेर्न्दिरुक्क वेण्डुमॆऩ्ऱु विरुम्बुगिऱवर्गळुम् प्रीति पूर्वमाय् ऎऩ्ऩै पजिप्पवर्गळुमाऩ अवर्गळ् ऎऩ्ऩै ऎदऩाल् अडैवार्गळो अन्द पुत्ति योगत्तै नाऩ् कॊडुक्किऱेऩ्” ऎऩ्ऱुम् “ञाऩिक्कु नाऩ् अत्यन्त प्रियऩ् अवऩुम् ऎऩक्कु अत्यन्त प्रियऩ्” आगैयाल् स्मरिक्कप्पडुगिऱ वस्तु अदिग प्रियमाऩदाल् साक्षात्कार रूप स्मृति ताऩुम् ऎवऩुक्कु इरुक्किऱदो अवऩे परमात्माविऩाल् वरिक्कत्तक्कवऩ् आगिऱाऩ् ऎऩ्ऱुम् “अवऩालेये परमात्मा अडैयप्पडुगिऱाऩ्” ऎऩ्ऱुम् सॊल्लप्पट्टदागिऱदु। इव्वाऱु श्रीभाष्यगारर् श्रीभाष्यत्तिल् लगु सिद्धान्तत्तिल् “नायमात्मा प्रवचनेन लप्य:॥॥। तनूम् स्वाम्” ऎऩ्गिऱ मन्दिरत्तिऩ् अर्थत्तै “प्रियदम एवहि वरणीयो पवदि, यस्य अयम् निरतिशय प्रिय: स एव अस्य प्रियदमो पवदि” ऎऩ्गिऱ श्रीसूक्तिगळाल् विवरित्तरुळिऩार्।
इवऱ्ऱिऩ् अर्थत्तै श्रुतप्रकाशिकै मिगत् तॆळिवागक् काट्टुगिऱदु।
त्वय उच्चारण मात्तिरम् प्रपत्तियागुमा?
३५
“यस्य उपासकस्य अयम् परमात्मा निरतिशय प्रीति विषय: स एव अस्य परमात्मन: निरतिशय प्रीति विषयो पवदि सचेतनत्वे सदि भगवदा वरणीयत्वम् भगवदि निरतिशय प्रीति मद एव’ ऎऩ्ऱु।
इन्द वाक्कियत्तिऩ् पॊरुळावदु, ऎन्द उपासकऩुक्कु ऎम्बॆरुमाऩिडम् ऒप्पुयर्वऱ्ऱ प्रीति (भक्ति) उळ्ळदो अवऩिडम् ताऩ्, ऎम्बॆरुमाऩुक्कुम् ऒप्पुयर्वऱ्ऱ प्रीति (अनुग्रहम्) इरुक्कुम्। आग सेदऩऩाऩ ऒरुवऩ् परमात्माविऩाल्, विरुम्बप्पड वेण्डुमाऩाल्, अवऩुक्कु ऎम्बॆरुमाऩिडम् मिगुन्द भक्ति कट्टायम् इरुक्क वेण्डुम्। ऎम्बॆरुमाऩिडम् भक्ति इल्लाद ऒरुवऩै भगवाऩ् ऒरुक्कालुम् वरिक्कमाट्टाऩ् ऎऩ्गिऱदु श्रुतप्रकाशिकै। आग, सेदऩराय् इरुप्पवर्गळुक्कुळ् ऎवऩ् ऎम्बॆरुमाऩै विरुम्बुगिऱाऩो अवऩैत्ताऩ् ऎम्बॆरुमाऩुम् विरुम्बुगिऱाऩ् ऎऩ्ऱदायिऱ्ऱु।
इवऱ्ऱै अऩुसरित्तु इङ्गु उपनिषत् पाष्यगारर्
“तदस्स भगवत् विषयिणी उपासकस्य प्रीति: भगवद: उपासके प्रीतिम् उत्पात्य तत् प्राप्ति हेतु: पवदि इत्यर्त्त:”
ऎऩ्ऱु विवरिक्किऱार्। अदावदु, उपासकऩ् ऎम्बॆरुमाऩ् विषयत्तिल् सॆय्युम् प्रीति रूपैयाऩ भक्तियाऩदु ऎम्बॆरुमाऩुक्कु उपासकऩिडत्तिल् अनुग्रह सङ्कल्पत्तै (प्रीतियै) उण्डु पण्णि अदऩ् मूलम् अन्द उपासकऩ् परमात्मावै अडैवदऱ्कुम् हेतुवागिऱदु ऎऩ्ऱु करुत्तु। अदावदु जीवऩ् ऎम्बॆरुमाऩिडम् भक्ति पण्णुगिऱाऩ्। अदऩाल् भक्ति पण्णुम् अन्द जीवऩै ऎम्बॆरुमाऩ् वरिक्किऱाऩ् (विरुम्बुगिऱाऩ्)। अदऩाल् अन्द जीवऩ् अन्द ऎम्बॆरुमाऩै अडैगिऱाऩ् ऎऩ्बदु इन्द उपनिषत्पाष्य वाक्कियङ्गळिऩ् पॊरुळ्। ‘वरिक्किऱाऩ्’ ऎऩ्ऱाल् उपासकऩाऩ इन्द जीवऩ्
३६
ऎऩ्ऩै अडैयट्टुम् ऎऩ्ऱु तडैयऱ्ऱ सङ्कल्पत्तैप् पण्णुगिऱाऩ् ऎऩ्ऱु पॊरुळ्। “अत्र वरणम् माम् अयम् प्राप्नुयात् इदि अमोगस्य सङ्कल्प:” ऎऩ्ऱु कूऱुगिऱदु तत्वडीगै।
आग इदऩाल्, “यमेवैष व्रुणुदे” ऎऩ्गिऱ श्रुतियाऩदु ऎन्द उपासकऩै भगवाऩ् वरिक्किऱाऩो अवऩालेये अडैयत्तक्कवऩ् ऎऩ्गिऱ अर्थत्तैये काट्टुगिऱदु ऎऩ्बदु निस्सिदमागिऱदु।
“फलम् अद: उबबत्ते:” ऎऩ्गिऱ सूत्रम् पलाधिकरणत्तिल् उळ्ळदु। इऩि इन्द सूत्रत्तिऱ्कु श्रीभाष्यत्तिल् श्रीभाष्यगारर् अरुळिच्चॆय्द व्याक्याऩत्तैप् पार्प्पोम्।
कर्म उपासनादिगळाल् आरादिक्कप्पट्ट परम पुरुषऩे, स्वर्ग अबवर्ग (मोक्ष) पलऩ्गळैक् कॊडुक्किऱाऩ्। इव्विदम् ऎदऩाल् सॊल्लप्पडुगिऱदु ऎऩ्ऩिल्,
‘उबबत्ते:’ -
“स एव हि सर्वज्ञ: सर्वशक्ति: महोदार: याग ताऩ होमादिबि: उपासनेन स आरादिद: ऐहिग आमुष्मिग पोग जादम्, स्वस्वरूप अवाप्ति रूपम् अबवर्गम् स तादुमीष्टे, नहि असचेतनम् कर्म क्षणत्वंसि कालान्दर पावि पलसादनम् पविदुमर्हदि”
ऎऩ्ऱु विळक्कुगिऱार्। अदावदु, परमबुरुषऩे सर्वज्ञऩ् सर्व सक्तऩ् महोदारऩ् अवऩ् याग तान होमादिगळालुम् उपासनत्तिऩालुम् आरादिक्कप्पट्टवऩाय् ऐहिग आमुष्मिग पोगङ्गळैयुम् स्वस्वरूप अवाप्ति रूप मोक्षत्तैयुम् कॊडुप्पदऱ्कु समर्त्तऩागिऱाऩ्, असचेतनमायुम् क्षणत् वंसियायुम् उळ्ळ कर्मावाऩदु कालान्दरत्तिल् वरक्कूडिय पलत्तिऱ्कु सादनमाग आगादु ऎऩ्बदु सूत्रार्त्तम्,
०००%
त्वय उच्चारण मात्तिरम् प्रपत्तियागुमा?
३७
इन्द पलादिगणरत्तिल् “फलम् अद: उबबत्ते:” ऎऩ्गिऱ सिद्धान्त सूत्रत्तै मुदलिल् अरुळिच्चॆय्दु अदऩ् पिऱगु “धर्मम् जैमिनि: अद एव’ ऎऩ्गिऱ पूर्वपक्ष सूत्रत्तै अरुळिच्चॆय्गिऱार् सूत्रगारर्। इदऱ्कु विळक्कत्तै श्रीभाष्यगारर्, “अद एव उबबत्ते: शास्त्राच्च याग तान होम् उपासन रूप धर्ममेव पलप्रदम् जैमिनि: आचार्यो मन्यदे” ऎऩ्ऱु अरुळिच्चॆय्गिऱार्। ‘धर्मम्’ ऎऩ्ऱ पदत्ताल् याग तान होम उपासनादि कर्मावे पलऩैक् कॊडुक्किऱदु ऎऩ्ऱु जैमिनि महरिषि सॊल्लुगिऱार्। एऩॆऩ्ऱाल् ‘अदएव’ - उबबत्तियैक् कॊण्डुम् शास्त्रत्तैक् कॊण्डुम्, इव्विदम् निर्णयिक्कवेण्डि इरुक्किऱदु ऎऩ्बदु पूर्वपक्ष सूत्रार्त्तम्।
इदऩै अडुत्तु “पूर्वम् तु पादरायणो हेतु व्यपदेशात्” ऎऩ्बदु सिद्धान्त सूत्रम्। अव्विडत्तिल्,
“तु सप्त: पक्ष व्याव्रुत्यर्त्त: । पूर्वोक्तम् परमबुरुषस्यैव पलप्रदत्वम् भगवाऩ् पादरायणो मन्यदे”
ऎऩ्ऱु काट्टुगिऱार् श्रीभाष्यगारर्। ‘तु’ सप्तमाऩदु पूर्व पक्षत्तै व्यावृत्तिरुक्किऱदु। फलम् अद: उबबत्ते: ऎऩ्गिऱ मुदल् सूत्रत्तिल् सॊऩ्ऩबडि पलऩैक् कॊडुप्पदु परमबुरुषऩुक्के सम्बविक्कुम् ऎऩ्ऱु पादरायणर् (व्यासर् तिरुवुळ्ळम् पऱ्ऱुगिऱार्। एऩॆऩ्ऱाल् परमबुरुषऩे पलऩळिप्पदाग वेदान्तङ्गळिल् सॊल्लियिरुप्पदाल् ऎऩ्बदु सूत्रार्त्तम्।
इन्द सिद्धान्त सूत्र व्याक्याऩत्तिऩ् मुडिविल् श्रीभाष्यगारर् श्रीभाष्यत्तिल् अरुळिच्चॆय्वदावदु -
“वेदान्तेषु अदिबदि त सकल इतर प्रमाण सम्बावना पूमिम् निरस्त समस्त अवित्यादि दोषगन्दम् स्वाबाविग अनवदिगातिशय अबरिमिद उदार कुण सागरम् पुरुषोत्तमम्
३८
प्रदिबात्य, तत् आरादन रूपाणिस याग तान होमात्म कानि, स्तुदि नमस्कार, कीर्त्तन, अर्च्चन ध्यानानि स तत् आरादनानि आरादिदात् परस्मात् पुरुषात् पोग अबवर्ग रूपम् फलम् स वदन्दि इदि सर्वम् समञ्जसम्।”
उपनिषत्तुक्कळ्, सप्त इतर प्रमाणङ्गळाल् अऱिय मुडियादवऩायुम्, अवित्यादि दोष कन्द रहितऩायुम् स्वाबाविगमागवे अनवदिगातिशय अबरिमिद उदार कुण सागरऩायुम्, इरुक्किऱ पुरुषोत्तमऩै प्रदिबादित्तु अवऩदु आरादन रूपमाऩ याग तान होमादिगळैयुम्, स्तुदि नमस्कार, कीर्त्तन अर्च्चन त्याऩङ्गळैयुम् अवऩदु आरादनमागच् चॊल्लि, इवैगळाल् आरादिक्कप्पट्ट परमबुरुषऩिडमिरुन्दु पोगम् - स्वर्गम्, अबवर्गम् - मोक्षम् आगिय पलऩ्गळैयुम् अडैवदाग उपनिषत्तुक्कळ् सॊल्लुगिऩ्ऱऩ श्रीभाष्यत्तिल् श्रीभाष्यगारर् अरुळिच्चॆय्दार्।
इव्वळवाल् ऎम्बॆरुमाऩ् शास्त्र
ऎऩ्ऱु
विहितमाऩ
साध्योपाय अनुष्ठानत्ताल् आरादिक्कप्पट्टवऩाय्क् कॊण्डे पलप्रदऩाय्क् कॊण्डु सिद्धोपायमागिऱाऩ् ऎऩ्बदु श्रीभाष्यगारराल् अरुळिच्चॆय्यप्पट्टदागिऱदु।
श्रीभाष्यत्तिल् मूऩ्ऱाम् अध्यायमाऩ सादनात्यायत्तिल्, मूऩ्ऱाम् पादमाऩ कुणोबसम्हारबादम्, नाऩ्गाम् पादमाऩ अङ्ग पादम्, आगियवऱ्ऱिल्, श्रीभाष्यगारर् सादित्तरुळिय विषयङ्गळै श्रीभाष्यत्तैक् कॊण्डु नऩ्गु सेवित्तु कलक्कमऱ तॆळिवाग अऱिन्दाल्, सिद्धोपायबूदऩाऩ ऎम्बॆरुमाऩै वसीगरिप्पदऱ्कु साध्योपाय अनुष्ठानम् अवसियम् वेण्डुमॆऩ्बदै ऎव्वळवु वलियुऱुत्तिक् कूऱुगिऱार् ऎऩ्गिऱ उण्मै पुलप्पडुम्।
३९
त्वय उच्चारण मात्तिरम् प्रपत्तियागुमा?
श्रीभाष्यगारर्, श्रीभाष्यत्तिल् पलाधिकरणत्तिल् “फलम् अद: उबबत्ते:’’ ऎऩ्गिऱ सूत्रत्तिऱ्कु व्याक्याऩमाग अरुळिच् चॆय्द श्रीसूक्तियैक् कॊण्डे स्वामि श्रीदेशिकऩ् श्रीमत् रहस्यत्रयसारत्तिल् साध्योपाय शोधनाधिकारत्तिल् मुदल् स्लोकत्तै अरुळिच्चॆय्दुळ्ळार्।
यदाधिकरणम् प्रबु: यजन तान होमार्च्चना परन्यसन
पावना प्रप्रुदिबि: समारादिद: ।
फलम् तिसदि देहिनाम् इदि हि सम्प्रदाय स्तिदि: श्रुति
स्मृति कुरूक्तिबि: नयवदीबि: आबादि न: ॥
इन्द स्लोकत्तिल्, पलत्तै अळिप्पदिल् मर्त्तऩाऩ भगवाऩ्, अवरवर्गळ् अधिकारत्तिऱ्कुत् तगुन्दबडि सॆय्यप्पडुगिऱ यागम्, तानम्, होमम्, अर्च्चऩै, प्रपत्ति, भक्तियोगम् मुदलियवैगळाले, नऩ्गु आरादिक्कप्पट्टवऩाय् जीवर्गळुक्कु पलऩैक् कॊडुक्किऱाऩ्। इप्पडि प्रसिद्धमाऩ सम्प्रदायत्तिऩ् निलैयाऩदु नल्ल न्यायङ्गळोडु कूडिऩ वेदम्, स्मृति, आचार्य श्रीसूक्ति आगिय इवैगळाल् नमक्कु नऩ्गु विळङ्गुगिऱदु ऎऩ्ऱु अरुळिच्चॆय्गिऱार्।
इदे अधिकारत्तिलेये इदऱ्कु मेल्
११
“मुमुक्षविऩुडैय सर्व अनिष्ट निवृत्ति पूर्वकमाय् परिपूर्ण कैङ्कर्य पर्यन्तमाऩ पलबरम्बरैयॆल्लाम् सिद्धोपायगार्यम् ऎऩ्ऱुम् प्रसादनमाऩ साध्योपायम् अडियाग वरुगिऱदॆऩ्ऱुम् सॊल्लुगिऱ इरण्डुम् सुसुङ्गदङ्गळ्”
ऎऩ्ऱुम् अरुळिच्चॆय्दुळ्ळार्।
प्रमाणङ्गळ्
४०
W
श्रीमत् रहस्यत्रयसारत्तिल् सरम स्लोकाधिकारत्तिल्
“उपाय पूदऩाऩ अवऩ् सॆय्विक्कच् चॆय्गिऱ व्याज मात्रत्तै अवऩोडॊक्क उपायमाग ऎण्णुगै उसिदमऩ्ऱु ऎऩ्ऱु ‘एक’ सप्तत्तिऱ्कुत् तात्पर्यम्”
ऎऩ्ऱु अरुळिच्चॆय्दार्।
इन्दअधिकारत्तिलेये इदऱ्कु मेल् “ईच्वरऩ्प्रसादनीयऩाय् प्रधानमाऩ सिद्धोपायम्। भक्ति प्रपत्तिगळ् इरण्डुम् प्रसादनङ्गळाय्क् कॊण्डु प्रधानमल्लाद साध्योपायङ्गळ्। इवै इरण्डत्तॊऩ्ऱिले यदाधिकारम् निलैयागक् कडवदु” ऎऩ्ऱुम् अरुळिच्चॆय्दुळ्ळार्।
इप्पडि स्वामि श्रीदेशिकऩ् अरुळिच्चॆय्द इन्द श्रीसूक्तिगळोडु विरोदिक्कामल् कीदार्त्तसङ्ग्रह रक्षा श्रीसूक्तिक्कुप् पॊरुळ् कॊण्डाल्, पलप्रदऩाय्क् कॊण्डु, सिद्धोपायमाय् निऱ्कुम् ऎम्बॆरुमाऩोडु सममाग ऎम्बॆरुमाऩिऩ् निक्रह निवृत्तिक्के कारणमायुम्, व्याजमात्रमायुम् उळ्ळ साध्योपायत्तै मोक्ष पलऩुक्कु प्रधान उपायमाग निऩैक्कक्कूडादु ऎऩ्ऱु कूऱुवदिलेये तात्पर्यम् ऎऩ्गिऱ उण्मै पुरियम्।
१
४११॥
४१
६
श्रीमते निगमान्द महादेशिकाय नमः