“देशिक हृदयम्”
कट्टुरैयिल् वॆळिवन्द विषयमावदु :
प्रपत्तियावदु ऎऩ्ऩ? “त्वमेव उपायबूदो मेबव इदि प्रार्त्तना मदि: शरणागति:” ऎऩ्ऱु शास्त्रम् कूऱुगिऱदु। ऎम्बॆरुमाऩैये उपायमाग अत्यवसिक्कुम् अदुवे ‘प्रपत्ति’ ऎऩ्बदु। इत्तगैय प्रपत्तियाऩदु, तऩ्ऩिडत्तिल् उपायत्व पुत्तियै ऎङ्ङऩे सहिक्कुम्? प्रपत्ति ऎऩ्गिऱ वस्तु तेऱुम् पोदे अदऩ् अऩुपायत्वम् तेऱिये तीरुम् ऎऩ्ऱु न्याय चित्ताञ्जऩत्तिल् स्पष्टमाग अरुळिच् चॆय्गिऱार्। (अदिल् जीव परिच्चेदत्तिल्)
इयम् केवल लक्ष्मीस उपायत्व प्रत्ययात्मिगा । स्वहेतुत्व तियम् रुन्दे किम्बुन: सहगारिणाम् ॥
ऎऩ्गिऱ च्लोकम् न्याय चित्ताञ्जनमेयागुम्। इन्द च्लोकत्तिऩाल् प्रपत्तियिऩ् अनुपायत्वम् धर्मिक्राहग प्रमाण चित्तम् ऎऩ्ऱु सिलालिहितम् आक्किऩबडि शास्त्रज्ञर्गळिल् तलैवराऩ देशिकऩ् शास्त्र गति विरुद्धमाग प्रपत्ति उपायम् ऎऩ्ऱु नॆञ्जालुम् निऩैक्कमाट्टार् अऩ्ऱो?" ऎऩ्ऱु अन्दक् कट्टुरैयिल् कूऱियुळ्ळार्।
इदऱ्कु मऱुप्पु पिऩ्वरुमाऱु काट्टप्पॆऱुगिऱदु:
प्रमाणवच्यराऩ स्वामि श्रीदेशिकऩ् “न्यास: पञ्जाङ्ग सम्युद:”, “प्रपत्तिम् ताम् प्रयुञ्जीद स्वाङ्गै: पञ्जपि
१८
राव्रुदाम्”
इत्यादि प्रमाणङ्गळिल्
विधिक्कप्पडुगिऱ अङ्गङ्गळोडु कूडिऩ अङ्गियाऩ प्रपत्ति अनुष्ठानत्तिऱ्कु विरोदम् वारादबडि “त्वमेव उपायबूदो मे पव इदि प्रार्त्तना मदि: शरणागति:” ऎऩ्गिऱ प्रमाण वाक्कियत्तिऱ्कु विरिवाऩ अर्थत्तै श्रीमत्रहस्यत्रयसारत्तिल् साध्योपाय शोधनाधिकारत्तिल्, अरुळिच् चॆय्गिऱार्। साध्योपाय शोधनाधिकारत्तिऩ् तॊडक्कत्तिल्,
“इप्पडि सर्वज्ञमाय्, सर्वशक्तियाय्, परमकारुणिकमाय्, सर्वशेषियाय्, सबत्नीगमाय्, सर्वलोक शरण्यमाऩ सिद्धोपाय विशेषम् तॆळिन्दालुम्,
आरोक्यम् इन्द्रियौल्बण्यम् ऐच्वर्यम् सत्रुसालिदा । वियोगो पान्दवैरायु: किम् तत् येनात्र तुष्यदि ॥
ऎऩ्गिऱबडिये, विवेकमिल्लादार्क्कुक् कुणमाय्त् तोऩ्ऱिऩवैयुम्, दोषमाऩबडि कण्डु संसार वैराक्यम्, पूर्णमाऩालुम् “परमात्मनि यो रक्त:” ऎऩ्गिऱबडिये प्राप्य रुचि उण्डाऩालुम्,
महदा पुण्य पण्येन क्रीदेयम् कायनौस्त्वया । प्राप्तुम् तुक्कोददे: पारम् त्वर यावन्न पित्यदे ॥
ऎऩ्गिऱबडिये त्वरै पिऱन्दालुम्, अनादियाग अनुवृत्तमाऩ आज्ञादिलङ्गनमडियागप् पिऱन्दु निऱ्किऱ पन्दगमाऩ भगवन् निक्रहत्तुक्कुप् प्रसमनमाग ‘मामेगम् शरणम् व्रज’ ऎऩ्ऱु विधिवाक्यत्तालुम्, ‘प्रबत्ये’ ऎऩ्ऱु अनुष्ठान वाक्यत्तालुम्, सॊल्लप्पट्ट साध्योपाय विशेषम् तॆळियादबोदु, सिद्धोपाय पूदऩाऩ सर्वेच्वरऩै वसीगरिक्क विरगिल्लै आगैयाल् अदिऩ् अधिकारत्तिलुम्, स्वरूपत्तिलुम्, परिगरङ्गळिलुम्, वरुम् कलक्कङ्गळै समिप्पिक्किऱोम्।”
१९
प्रपत्तियिऩ् रूपम् अनुष्ठानत्तै विलक्कुगिऱदा ?
ऎऩ्ऱु अरुळिच्चॆय्गिऱार्। इदऱ्कु मेल्, इन्द अधिकारत्तिलेये, प्रपत्तियिऩ् स्वरूपम् पऱ्ऱि वरुम् कलक्कङ्गळैयुम् परिहरिक्किऱार्।
“त्वमेव उपायबूदो मे पव इदि प्रार्त्तना मदि: शरणागति:’’ ऎऩ्गिऱदुवुम् तत् प्रगरणत्तिले प्रधानमागच् चॊऩ्ऩ परन्यास पर्यन्तम् ऎऩ्ऩुमिडम् अवतारण सहकृत उपाय सप्तत्ताले व्यञ्जिदम्। ओरॊरु विवक्षैगळाले अङ्गङ्गळै प्रधानमागच् चॊल्लुगै लोकत्तिलुम् उण्डु। आलम्ब सप्तम् याग पर्यन्तमाऩाऱ् पोले ‘शरणम् व्रज’ इत्यादिगळिऩ् तादुक्कळ् न्यास निक्षेप त्यागादि सप्तङ्गळाले सॊल्लप्पट्ट आत्म यागत्तैच् चॊल्लुगै वैदिग मर्यादैक्कु अनुगुणम्”
ऎऩ्ऱु अरुळिच्चॆय्गिऱार्। इदऩ् पिऱगु
“इप्पडि अङ्ग पञ्जक सम्बन्नमाऩ आत्मरक्षा परन्यासमे प्रपत्ति शास्त्रमॆल्लावऱ्ऱिलुम्, प्रधानमाऩ विदेयमॆऩ्ऱु श्रीविष्णुचित्त (ऎङ्गळाऴ्वाऩ्) वादिहंसाम्बुवाह (अप्पुळ्ळार्) वरदाचार्यादिगळ्
(नडादूर् अम्माळ् मुदलाऩोर्) सङ्ग्रहित्तार्गळ्।”
ऎऩ्ऱु अरुळिच्चॆय्गिऱार्।
इप्पडि सिद्धोपायत्तैप् पऱ्ऱ, साध्योपायम् व्याजमात्रमाय्, इदु प्रधानमऩ्ऱिक्के निऱ्किऱ निलैयैप् पऱ्ऱ सम्बन्द ज्ञाऩमात्रम्, सिद्धोपाय प्रतिपत्ति मात्रम्, अनिवारणमात्रम्, अनुमति मात्रम्, असित्व्यावृत्ति मात्रम्, चैतन्य कृत्यम्, चित्त समादानम्, अधिकारि विशेषणम् ऎऩ्ऱु इप्पुडैगळिले अदिवादम् पण्णि- ऩार्गळ्। इव्वन्यबरोक्तियैक् कॊण्डु, इवैदाऩे अर्थम् ऎऩ्ऱु अऱुदियिडवॊण्णादु। इवैयॆल्लाम्
२०
‘शरणम् व्रज’ ऎऩ्गिऱ विधिक्कु विरुद्धङ्गळाम्। अदिप्रसङ्गादि दोषङ्गळुम् उण्डु। अदु ऎङ्ङऩेयॆऩ्ऩिल्,
सम्बन्द ज्ञाऩमात्रम् ऎऩ्ऱालुम्, सिद्धोपाय प्रतिपत्ति ऎऩ्ऱालुम्, इदु वाक्य मात्र जन्यमागिल्, विधि विषयमागमाट्टादु। अविदेय ज्ञाऩत्ताले मोक्षम् ऎऩ्बार्क्कु उपासनादि विधि विरोदम् पाष्यादि चित्तम्। तत्व ज्ञाऩम् उडैयवऩुक्कु, पिऩ्बु कर्त्तव्यमाऩ ज्ञाऩान्दरमागिल् प्रपत्तियिऩुडैय विधि,
लक्षण, अनुष्ठान वाक्कियङ्गळ् सॊल्लुगिऱबडिये इदिऩ् स्वरूपम् अङ्गीगरिक्कवेणुम्। सिद्धोपाय स्वीकारम् ऎऩ्गिऱ पासुरत्तिऱ्कुम्, सिद्धोपायत्तै अऱिन्दु अदु तऩक्कु कार्यगरमाम्बडि, पण्णुगिऱ विधि प्राप्त प्रार्त्तना पूर्वक परन्यास रूप अधिकारि कृत्यत्तिलेयिऱे तात्पर्यम्। ईच्वरऩ् — प्रसादनीयऩाय् प्रधानमाऩ सिद्धोपायम्। भक्ति, प्रपत्तिगळ् इरण्डुम् प्रसादनङ्गळाय्क् कॊण्डु प्रधानमल्लाद साध्योपायङ्गळ्। इवै इरण्डत् तॊऩ्ऱिले यदाधिकारम् निलैयागक् कडवदु"
ऎऩ्ऱु स्वामि श्रीदेशिकऩ् श्रीमत् रहस्यत्रयसारत्तिल् सरम स्लोकाधिकारत्तिल् अरुळिच्चॆय्दुळ्ळार्।
भक्तियोगत्तै अऩुष्टिप्पदऱ्कु अपेक्षिदमाऩ ज्ञाऩम्, अनुष्ठान सक्ति, जादि योक्यदै, काल विळम्बत्तै पॊऱुप्पवराय् इरुक्कै, आगिय तऩ्मैगळै उडैयवरे, सगिञ्जऩर्गळे, भक्तियोगत्तै अऩुष्टिप्पदऱ्कुत् तगुदि उडैयवरावार्। इन्द नाऩ्गु तऩ्मैगळिल्, ऒऩ्ऱु कुऱैन्दालुम्, अवर्गळ् अगिञ्जऩर्गळाय्क् कॊण्डु प्रपत्तियै अऩुष्टिप्पदऱ्कु तगुदियुडैयवरावार् ऎऩ्बदै श्रीमत् रहस्यत्रयसारत्तिल् प्रपत्तियोक्याधिकारत्तिऩ् कडैसियिल् उळ्ळ “पक्त्यादौ सक्ति अबाव:” ऎऩ्गिऱ स्लोकत्तिऩाल् अरुळिच्चॆय्दार्।
२१
प्रपत्तियिऩ् रूपम् अनुष्ठानत्तै विलक्कुगिऱदा ?
इदऩाल्, ऎम्बॆरुमाऩैये उपायमाग अत्यवसिक्कु मदुवे प्रपत्तियागादु ऎऩ्बदुम् शास्त्र विहितमाऩ साध्योपाय अनुष्ठानमे प्रपत्ति ऎऩ्बदुम् इव्वळवाल् तेऱिऱ्ऱु।
इऩि, स्वामि श्रीदेशिकऩ् न्याय चित्ताञ्जऩत्तिल् अरुळिच्चॆय्द स्लोकत्तिऩ् अर्थत्तैप् पार्प्पोम्। इयम् केवल लक्ष्मीस उपायत्व प्रत्ययात्मिगा । स्वहेतुत्व तियम् रुन्दे किम् पुन: सहगारिणाम् ॥
लक्ष्मि विशिष्टऩाऩ भगवाऩ् ऒरुवऩे मोक्षत्तिऱ्कुक् कारणम् ऎऩ्ऩुम् इव्वऱिवु, ताऩ् मोक्षत्तिऱ्कुक् कारणम् ऎऩ्ऩुम् अऱिवैत् तडुक्किऱदु। ऎऩवे तऩक्कु सहगारियाऩ मऱ्ऱवै कारणम् ऎऩ्ऩुम् अऱिवैयुम् निच्चयम् तडुक्कुम्। अदावदु प्रपत्ति कारणम् ऎऩ्ऩुम् अऱिवैयुम् अदु तडुक्किऱदु ऎऩ्बदु इन्द स्लोकत्तिऱ्कु अर्थम्।
इन्द स्लोकत्तिऩाल् प्रपत्तियिऩ् अऩुपायत्वम् सॊल्लप्पडविल्लै ऎऩ्बदु इदऱ्कु अडुत्त स्लोकत्तैप् पार्त्ताल् पुरियम्। अन्द स्लोकमावदु,-
प्रारप्त कर्म अवदिग: मोक्ष इत्तम् उपासिदु: १ त्रुप्तस्य देहावदिग: आर्त्तस्य आर्त्ति अवदि: मद: //
इन्द स्लोकत्तिल् पक्तऩुक्कुम्, इरुवगैयाऩ प्रपन्नरुक्कुम् (त्रुप्तऩ्, आर्त्तऩ्) मोक्षम् किडैक्कुम् कालत्तै तॆळिवुबडुत्तुगिऱार्। उपासनम् सॆय्बवरुक्कु प्रारप्त कर्म अवसान शरीरत्तिल् मोक्षम् किडैक्कुम् ऎऩ्गिऱार्। इरु- वगैयाऩ प्रपन्नरिल्, तिरुप्त प्रपन्नऩुक्कु मोक्षम् प्रपत्ति सॆय्दु कॊण्ड शरीरत्तै ऎल्लैयागक् कॊण्डदु ऎऩ्ऱुम्, आर्त्तऩुक्कु मोक्षम् अवर्गळुडैय आर्त्तियै ऎल्लैयागक् कॊण्डदु ऎऩ्ऱुम् अरुळिच्चॆय्गिऱार्। अदावदु अवर्गळ्
२२
कुऱिप्पिट्ट काल अळवे अवर्गळुडैय मोक्षत्तिऱ्कु ऎल्लै ऎऩ्बदु करुत्तु।
त्रुप्तऩ्, आर्त्तऩ् ऎऩ्गिऱ इरुवगै प्रपन्नर्गळैप् पऱ्ऱि स्वामि श्रीदेशिकऩ् श्रीमत् रहस्यत्रयसारत्तिल्, सरम स्लोकाधिकारत्तिल्,
“जन्मान्दरादि मात्तिरम् सोग निमित्तमाय् एदेऩुम् ऒरु नाळ् मोक्षम् पॆऱुवोम् ऎऩ्ऱु तेऱि इरुक्कुमवऩ् त्रुप्तऩ्। प्रपत्ति अनुष्ठान अनन्तरम्, क्षणमात्र विळम्पक्षमऩ् अल्लादवऩ् आर्त्तप् प्रबन्धऩ्।”
ऎऩ्ऱु अरुळिच्चॆय्गिऱार्।
इप्पडि न्याय चित्ताञ्जऩत्तिल्, “प्रारप्त कर्म अवदिग:” ऎऩ्गिऱ स्लोकत्तिऩाल्, साध्योपाय अनुष्ठानत्तै स्पष्टमागक् काट्टियरुळिऩार्। इदऱ्कु कण्णऴिवु सॆय्यामल् इदऱ्कु मुन्दिऩ, “इयम् केवल लक्ष्मीस” ऎऩ्गिऱ स्लोकत्तिऩ् पॊरुळै निर्वहिक्क वेण्डुम्। अव्वाऱु निर्वहिक्कुम्बोदु, सिद्धोपायबूदऩाऩ शरण्यऩोडु ऒक्कत् तऩ्ऩैयुम्, तऩ्ऩाल् अऩुष्टिक्कप्पडुगिऱ प्रपत्तियैयुम् उपायमाग निऩैत्तल् उसिदमऩ्ऱु ऎऩ्बदे तात्पर्यमागत् तेऱुम्,
स्वामि श्रीदेशिकऩ् श्रीमत् रहस्यत्रयसारत्तिल् सरम स्लोकाधिकारत्तिल्, ‘एक’ सप्तत्तिऱ्कुप् पॊरुळै विळक्कुमिडत्तिल् अरुळिच्चॆय्वदावदु,
“स्वरक्षैक्कु उबयुक्तङ्गळाऩ वसीगरणङ्गळै, शास्त्र नियुक्तऩाऩ ताऩ् अऩुष्टिक्कैयाले, रक्षैयिले तऩक्कुम् कर्त्रुत्वम् तोऱ्ऱि, सिद्धोपाय्बूदऩाऩ शरण्यऩोडॊक्कत् तऩ्ऩैयुम् उपायमाग ऎण्णप्पुग, इप्पडि प्रसक्तमाऩ उपाय त्वित्वत्तैक् कऴिक्किऱदु
एकसप्तम्।
U
प्रपत्तियिऩ् रूपम् अनुष्ठानत्तै विलक्कुगिऱदा ?
अदु कऴिन्दबडि ऎऩ् ऎऩ्ऩिल्
२३
“कर्त्ता
शास्त्रार्त्तवत्वात्” ऎऩ्गिऱबडिये जीवऩुक्कुक् कर्त्रुत्वम् प्रामाणिगमेयागिलुम्, इदु परादीनमाय्, अल्बविषयमुमाय्, प्रदिहदि योक्यमुमाय् इरुक्कुम्। आगैयाल्, इवऩ् ताऩ् उपाय अनुष्ठानम् पण्णिऱ्ऱुम्, “वरद तव कलु प्रसादात्रुदे शरणमिदि वसोSपि मे नोदियात्” ऎऩ्ऱु सॊल्लुगिऱबडिये अवऩ् कटाक्षमडियाग वरुगैयाले, अवऩाले प्रेरिदऩाय्, अवऩ् सहगरियादबोदु, नीट्टमुडक्कमाट्टादे, अवऩ् कॊडुत्त करण कळेबरङ्गळैक् कॊण्डु, अवऩ् काट्टिऩ उपायत्तै अवऩ् तुणै सॆय्य, अऩुष्टित्तु अवऩ् कॊडुक्कप् पोगिऱ पलत्तुक्कुच् चादगम् पोले अण्णान्दिरुक्किऱ इवऩै स्वादीन-सर्वविषय-अप्रदिहद-कर्त्तरुत्वम् उडैयवऩोडे तुल्यमाग इरण्डाम् सिद्धोपायमाग ऎण्णुगै विवेकियाऩ मुमुक्षुवुक्कु उसिदमऩ्ऱु ऎऩ्ऱु एक सप्तत्ताले सॊल्लियायिऱ्ऱु।”
“इक्कट्टळैयिले
साध्योपायमाऩ प्रपत्तियैयुम् सिद्धोपायत्तोडु ऒरु कोवैयाग ऎण्णामैक्काग, ‘एकसप्तम्’ ऎऩ्ऱुम् सॊल्लुवार्गळ्। अदु ऎङ्ङऩेयॆऩ्ऩिल्, इप्रपत्तियुम् भक्तियोगम् पोले प्रसादनमाग विधिक्कप्पट्टिरुन्ददेयागिलुम्, सहज कारुण्यादि विशिष्टऩाऩ सर्वेच्वरऩुडैय कालुष्यसमन मात्रार्त्तमाय्, साक्षात् पलत्तुक्कु सहज सामर्त्य कारुण्य विशिष्टऩाऩ इवऩ् निऩैवे कारणमाम्बडियाय्, अवऩ् ताऩे अत्यन्त अगिञ्जनऩाऩ प्रपन्नऩुक्कु परस्वीकारत्ताले भक्तियोगादिगळाऩ गुरुदर उपायङ्गळिऩ् नेरे निऩ्ऱु इव्वानुकूल्य सङ्कल्पादियुक्त प्रपत्तिमात्र व्याज
व्याज सापेक्षऩाय् वेऱॊऩ्ऱाल् अपेक्षैयिल्लामैयाल् निरपेक्ष
२४
उपायत्वमे इन् न्यासविद्यैक्कु वेत्यागारमाय्क् कॊण्डु “त्वमेव उपायबूदो मे पव” ऎऩ्ऱु अपेक्षणीयऩाय् इरुक्क"ऎऩ् उणर्विऩुळ्ळे इरुत्तिऩेऩ् अदुवुम् अवऩदिऩ्ऩरुळे” ऎऩ्ऱुम् “इसैवित्तु ऎऩ्ऩै उऩ् ताळिणैक् कीऴ् इरुत्तुम् अम्माऩे” ऎऩ्ऱुम् सॊल्लुगिऱबडिये उपायबूदऩाऩ
अवऩ् सॆय्विक्कच् चॆय्गिऱ व्याज मात्रत्तै अवऩोडॊक्क उपायमाग ऎण्णुगै उसिदमऩ्ऱु ऎऩ्ऱु एकसप्तत्तुक्कुत् तात्पर्यम्"
ऎऩ्ऱुम् अरुळिच्चॆय्दार्।
इन्द अर्थ विशेषत्तैये “प्राप्यस्यैव प्राबगत्वम्, स्वप्रादान्यनिवारणम्, प्रबत्ते: व्याज मात्रत्वम्”,
ऎऩ्ऱु एकसप्तत्तिऩ् पॊरुळाग ऒरु स्लोकत्ताले सङ्ग्रहित्तरुळुगिऱार्। मेलुम् इन्दक् करुत्तै,
“सादनमुम् नऱ्पयऩुम् नाऩेयावऩ् सादगऩुम् ऎऩ्वयमाय् ऎऩ्ऩैप् पऱ्ऱुम् साधनमुम् शरणनॆऱि अऩ्ऱुऩक्कु”॥।
ऎऩ्ऱ अधिकारसङ्ग्रह पासुरत्तिलुम् सरम स्लोकत्तिल् उळ्ळ एकसप्तत्तिऱ्कुप् पॊरुळाग अरुळिच्चॆय्दुळ्ळार्। आग इन्द स्लोकत्तिलुम्, पासुरत्तिलुम् सॊल्लप्पडुम् अर्थ विशेषमे न्यायचित्ताञ्जऩत्तिलुळ्ळ “इयम् केवल लक्ष्मीस” ऎऩ्गिऱ स्लोकत्तिऱ्कुम् तात्पर्यमागक् कॊळ्ळ वेण्डुम्।
आग
मेले तॆळिविक्कप्पट्ट करुत्तुक्कळै नऩ्गु आरायुम्बोदु शास्त्रज्ञर्गळिल् तलैवराऩ स्वामि श्रीदेशिकऩ् शास्त्रगदि विरुद्धमाग प्रपत्ति साध्योपायमाग आगादु ऎऩ्ऱु नॆञ्जालुम् निऩैक्कमाट्टार् ऎऩ्बदऩ्ऱो त्रुडीगरिक्कप्पडुगिऱदु!
२५
४
श्रीः
श्रीमते निगमान्द महादेशिकाय नमः