१३९ आस्रुत्युबक्रमादिगरणम्
४९५ (सू) समाऩा सास्रुत्युबक्रमात् अम्रुदत्वञ्जाऩुबोष्य।
इन्द उत्क्रान्दि वित्वाऩुक्कुम् अवित्वाऩुक्कुम् सममा अल्लदु अवित्वाऩुक्कु मट्टुमा? ऎऩ्ऱु सिन्दिक्कप्पडुगिऱदॆऩ्ऱु सङ्गदि।
सङ्गदियिल् कण्डबडि सम्शयम्। वित्वाऩुक्कु इङ्गेये अम्रुदत्वप्राप्तियॆऩ्ऱु श्रुदि कूऱुवदाल् अवित्वाऩुक्कुत्ताऩ् ऎऩ्ऱु पूर्वबक्षम्। ‘यदा सर्वे प्रमुच्यन्दे कामा येऽस्य ह्रुदि स्तिदा: । अद मर्त्योऽम्रुदो पवदि अत्र ब्रह्म समश्ऩुदे ॥’ ऎऩ्ऱु वित्वाऩुक्कु इङ्गेये अम्रुदत्वम् श्रुदमागैयाल् ऎऩ्ऱ पूर्वबक्षत्तै निरसिक्किऱार्।
(सू) समाऩा सास्रुत्युबक्रमात् अम्रुदत्वञ्जाऩुबोष्य।
स्रुदि: - कदि, आस्रुत्युबक्रमात् - अर्च्चिरादिगदि आरम्बिक्कुम् वरै; समाना स - वित्वाऩुक्कुम्, अवित्वाऩुक्कुम् उत्क्रान्दि सममागुम्। मूर्त्तऩ्यनाडीप्रवेशात्पूर्वम् ऎऩ्ऱु करुत्तु। अम्रुदत्वञ्ज - ‘अद मर्त्योऽम्रुदो पवदि’ ऎऩ्ऱु इङ्गु कूऱप्पट्ट अम्रुदत्वमाऩदु, अऩुबोष्य स - ‘स’शप्तम् उऱुदिप्पॊरुळिल् उळ्ळदु। शरीरेन्दिरियादि ताहमिऩ्ऱि अवैयिरुक्कुम्बोदु कामादिविमोगरूबमायुम् उबासऩनिष्पत्तिरूबमायुमुळ्ळ अम्रुदत्वम्दाऩ् इङ्गु अडैयप्पडुवदे तविर जीवऩ्मुक्तियॆऩ्बदु इल्लै। वित्वाऩुक्कु अर्च्चिरादिगदियाले ब्रह्मप्राप्ति श्रुदमायिरुप्पदाल्, इङ्गेये मुक्तिसॊऩ्ऩाल् श्रुदिविरोदम् वरुम्। अदु वारामैक्काग मुऩ्सॊऩ्ऩ अर्त्तमे, ‘अद मर्त्योऽम्रुदो पवदि’ ऎऩ्बदऱ्कुप्पॊरुळ् ऎऩ्ऱु कॊळ्ळवेण्डुमाम्। श्रुदियिऩ् अर्त्तमो ऎऩिल्, इदयत्तिलुळ्ळ कामक्रोदादिगळ् ऎक्कालत्तिल् विडप्पडुगिऩ्ऱऩवो अदेगालत्तिल् उबासऩम् आरम्बिक्कप्पट्टुविडुगिऱबडियाल् कामादिविमोसऩत्तिऩ् पिऱगु पुरुषऩ् इङ्गेये अम्रुदत्वम् पॆऱ सादऩमाऩ उबासऩत्तैयडैगिऱाऩ् - पिऩ् अर्च्चिरादिगदियाले ब्रह्मत्तैयडैगिऱाऩ् ऎऩ्बदाम्। इदिल् मऱ्ऱॊरु विळक्कप्पडि इङ्गुदाऩे उबासऩत्तिल् निरदिशयबोक्यमाऩ ब्रह्मत्तै अऩुबविक्किऱाऩ् ऎऩ्ऱु पॊरुळ्।
४९६ (सू) तदाबीदे: संसारव्यबदेशात्।
तत् - अन्द अम्रुदत्वमाऩदु, मुऩ्सॊऩ्ऩ प्रगारमे तविर वेऱु प्रगारमऩ्ऱु। एऩॆऩिल्, आबीदे: संसारव्यबदेशात् - ब्रह्मप्राप्ति वरै संसारमॆऩ्ऱे शरीरसम्बन्दमडियाग वऴङ्गप्पडुवदालॆऩ्ऱबडि। आगवे अर्च्चिरादिगदियाल् तेशविशेषत्तैयडैन्दु ऎप्पोदु ब्रह्मम् अडैयप्पडुगिऱदो अदुवरै शरीरसम्बन्दरूबमाऩ संसारम् वऴक्किलुळ्ळमैयाल् इङ्गु सॊऩ्ऩ मुक्ति मुऩ्गूऱियबडियेयागुम्।
स्तूलदेहत्तिलिरुन्दु उत्क्रान्दऩुक्कु शरीरसम्बन्दम् ऎप्पडि ऎऩ्ऱाल् अदुबऱ्ऱिक् कूऱुगिऱार्।
४९७ (सू) सूक्ष्मम् प्रमाणदश्स तदोबलप्ते:।
सूक्ष्मम् - सूक्ष्मशरीरमाऩदु अऩुवर्त्तिक्किऱदु। इन्द अऩुवर्त्तऩम् अर्च्चिरादिगदिबऱ्ऱिच् चॊल्लियदाल् मट्टुम् तोऩ्ऱविल्लै। प्रमाणदश्स - प्रमाणत्तालुम्। तदा उबलप्ते: - सूक्ष्मशरीरमुळ्ळवऩागक् काणप्पडुवदाल् ऎऩ्ऱबडि। प्रमाणमावदु अर्च्चिरादिमार्क्कत्ताल् सॆऩ्ऱ वित्वाऩुक्कु सन्द्रऩुडऩ् संवादम् (‘तम् प्रदिप्रूयात् | सत्यम् प्रूयात्’ मुदलियवऱ्ऱाल्) श्रुदमागैयाल्, अन्द संवादम् शरीरमिल्लादवऩुक्कु असम्बाविदमाऩबडियाल् सूक्ष्मशरीरम् तॊडर्गिऱदु ऎऩ्ऱु करुत्तु।
४९८ (सू) नोबमर्त्तेनाद:।
अद: - मुऩ् सॊऩ्ऩ कारणङ्गळाल्, नोबमर्त्तेन - ‘अद मर्त्योऽम्रुदो पवदि’ ऎऩ्ऱ वसऩम् शरीर-उबमर्त्तत्तालुण्डाऩ अम्रुदत्वत्तैच् चॊल्लविल्लै। उबासऩारम्बादिरूब अम्रुदत्वम् पऱ्ऱिये सॊल्गिऱदु ऎऩ्बदाम्।
४९९ (सू) अस्यैव सोबबत्तेरूष्मा।
अस्य - इन्द सूक्ष्मशरीरत्तुक्कु, उबबत्तेश्स - ओरिडत्तिलिरुप्पदागिय युक्तियालुम् एऱ्ऱवाऱु। इदऩाल्, तेहसम्बन्द-उबमर्त्तत्तालुण्डाऩ मुक्तियऩ्ऱु। सूक्ष्मदेहम् उळ्ळदिल् प्रमाणम् - ऊष्मा - मरणत्तिऱ्कुत् तयाराऩ वित्वाऩिऩ् स्तूलशरीर एगदेशत्तिल् तोऩ्ऱुम् ऊष्मावाऩदु, सूक्ष्मशरीरत्तिऩ् कुणमे तविर स्तूलशरीरगुणमऩ्ऱु। एऩॆऩिल्, स्तूलदेहत्तिल् (तेहान्दरत्तिल्) ऊष्मा पुलप्पडामैयाल् ऎऩ्ऱु करुत्तु। इप्पडि सित्तमाऩ एदोवोरिडत्तिलुळ्ळ ऊष्माविऩाल् अऩुमाऩिक्कप्पट्ट सूक्ष्मशरीरत्तुडऩ् उत्क्रान्दियैयडैगिऱाऩ् ऎऩ्बदाम्। (ऊष्मा - वॆप्पम्।)
५०० (सू) प्रदिषेदादिदि सेन्न शारीरात् स्पष्टो ह्येगेषाम्।
वाजसनेयगत्तिल् ‘स एदास्तेजोमात्रा: समप्याददान:’ ऎऩ्ऱु तॊडङ्गि, ‘इदि तु कामयमाऩ:’ ऎऩ्बदीऱाग अवित्वाविऩ् उत्क्रान्दिमुऱैयैयुम् लोगान्दरगमऩत्तैयुम् - तिरुम्बि वरुम् प्रगारत्तैयुम् कूऱि - ‘अदागामयाऩ: …। न तस्य प्राणा उत्क्रामन्दि; ब्रह्मैव सऩ् ब्रह्माप्येदि’ ऎऩ्ऱु वित्वाऩुक्कु उत्क्रान्दियै निषेदिक्कैयाल् इङ्गे जीवऩ् मुक्तऩागैयाले मुऩ्सॊऩ्ऩ अर्त्तम् पॊरुन्दादु, इदिसेत् न - ऎऩ्ऱाल् अदल्ल। मुऩ्सॊऩ्ऩ उत्क्रान्दि वित्वाऩुक्कुम् पॊरुन्दुम् ऎऩ्बदाम्। एऩॆऩिल्, शारीरात् - शारीरगुण(ऩाऩ?) जीवऩिडमिरुन्दु प्राणऩ्गळुक्कु विश्लेषम्, ‘न तस्य प्राणा उत्क्रामन्दि’ ऎऩ्ऱुळ्ळ श्रुदियिल् निषेदिक्कप्पट्टिरुप्पदाल् ऎऩ्बदाम्। तस्य - अगामयमाऩऩाऩ वित्वाऩिऩ् प्राणऩ्गळ् अवऩैविट्टुप् पिरिवदिल्लै। आऩाल् तेवयाऩमार्क्कत्ताल् सॆल्लुम् वित्वाऩिऩ् उबगारगङ्गळागक् कूडवे पोगिऩ्ऱऩ ऎऩ्बदु श्रुदियिऩ् पॊरुळ्। इदऩाल्, जीवऩिऩ् उत्क्रान्दि निषित्तैयऩ्ऱु ऎऩ्बदाम्। स्पष्टो ह्येगेषाम् - इव्वर्त्तम् मात्यन्दिऩशागिगळिऩ् पाडत्तिल् स्पष्टमागवे काणप्पडुगिऱदु। ‘योऽकामो निष्काम: आप्तगाम: आत्मगाम: न तस्मात् प्राणा उत्क्रामन्दि’ ऎऩ्ऱु तच्चप्तम् ऐन्दाम् वेऱ्ऱुमैयुडऩ् काणप्पडुवदाल्, काण्वर्गळिऩ् पाडत्तिलुळ्ळ ‘न तस्य प्राणा उत्क्रामन्दि’ ऎऩ्गिऱविडत्तिलुम् आऱाम् वेऱ्ऱुमैयुळ्ळ तच्चप्तम् ऐन्दाम् वेऱ्ऱुमैप् पॊरुळिलेयुळ्ळदु ऎऩ्ऱु तीर्माऩिक्कप्पडुगिऱदु। अगाम: मुदलिय मूऩ्ऱु पदङ्गळुम् ईषणात्रयत्तिऩ् त्यागत्तैक् कुऱिप्पवैयाम्। आत्मगाम: - परमबुरुषप्राप्तिगामऩ् ऎऩ्ऱबडि।
५०१ (सू) स्मर्यदे स।
वित्वाऩुक्कु मूर्त्तऩ्यनाडियाल् उत्क्रान्दि स्म्रुदियिल् सित्तमाऩदु ‘ऊर्त्त्वमेगस्तदस्तेषाम् यो पित्वा सूर्यमण्डलम् | ब्रह्मलोगमदिक्रम्य तेन यादि पराम् कदिम् ||’ ऎऩ्बदु स्म्रुदि।