११४ शमदमात्यदिगरणम्
४४४ (सू) शमदमात्युबेद: स्यात् तदाबिदु तत्विदे: तदङ्गदया तेषामप्यवश्याऩुष्टेयत्वात्।
मुऩ् अदिगरणत्तिल् कार्हस्त्य कर्मङ्गळाऩ यज्ञादिगळ् ऎऩ्ऩ मऱ्ऱ आश्रम तर्मङ्गळॆऩ्ऩ इवऱ्ऱिऱ्कु वित्याङ्गत्वम् कूऱप्पट्टदु। इप्पोदु ‘शान्दो तान्द:’ मुदलियवऱ्ऱाल् शमादिगळुक्कुम् अङ्गत्वम् तोऩ्ऱुवदाल् इवै क्रुहस्तर्गळिडम् कूडादॆऩ्गिऱ पूर्वबक्षम् तोऩ्ऱुवदाल् सङ्गदि।
वित्यै निऱैवेऱ क्रुहस्तर्गळाल् शमदमादिगळ् एऱ्क वेण्डियवैया इल्लैया ऎऩ्ऱु सम्शयम्। क्रुहस्तर्गळुक्कु इन्द्रियव्याबाररूबमाऩ कर्ममे वित्याङ्गमाग वेण्डियदॆऩ्बदाल् इन्द्रियव्याबारङ्गळिल् ओय्वुरूबमाऩ शमादिगळिल् क्रहणम् क्रुहस्तर्गळुक्किल्लैयॆऩ्बदाल् शमादिगळ् ऊर्त्वरेदस्सुक्कळ् विषयत्तिल् पयऩ्बडुमे तविर कर्माक्कळ्बोल् पयऩ्बडुवऩवल्ल ऎऩ्बदु पूर्वबक्षम्। इदै निरसऩम् सॆय्गिऱार्, शमदमात्युबेद: स्यात् - शमदमादिगळुडैयवऩागवे वेण्डुम्। आयिऩुम्, यज्ञादि कर्माक्कळै उडैयवऩे। तदङ्गदया तत्विदे: - ‘शान्दो तान्द:’ मुदलियवऱ्ऱाल् वित्याङ्गमाग शमदमादिगळै विदिक्कैयाल् ऎऩ्ऱबडि। अवैयुम् अवश्यम् अऩुष्टिक्कवेण्डियवैयादलिऩ्; वित्यै निऱैवेऱ कर्माक्कळ् अवश्यम् सॆय्यत्तक्कवैयादलाल् ऎऩ्ऱबडि। मऩम् ऒरुमित्त शमादिगळालेये वित्यैयिऩ् निऱैवेऱ्ऱम् ऎऩ्बदाम्।
‘शान्दो तान्द:’ मुदलियवऱ्ऱाल् ‘आत्मऩ्येवात्माऩम् पश्येत्’ ऎऩ्ऱु पॊदुवाग शमादिगळै वित्यैक्कु अङ्गमाग विदित्तिरुप्पदाल् क्रुहस्तर्गळालुम् अवै क्रहिक्कत्तक्कवै। कर्मवाऩ्गळाऩ क्रुहस्तर्गळुक्कु शमादिगळैयेऱ्पदिल् विषयम् वॆव्वेऱाऩदाल् विरोदम् एदुमिल्लै। विदिक्कप्पट्ट कर्माक्कळिल् इन्द्रियव्याबारम्, विदिक्कप्पडादु पलऩऱ्ऱ व्याबारङ्गळिल् इन्द्रियनिक्रहरूबमाऩ शमादिगळ् कूडुमॆऩ्बदाल्, अवै ऎङ्गुम् पयऩुळ्ळवै। कर्माक्कळुम् पाबत्तैप् पोक्कुवदऩ् मूलम् ऒरुमित्त मऩत्तैयुण्डुबण्णुबवैयाम्।