क्रुदात्ययादिगरणम्
२९१ (सू) क्रुदात्ययेऽऩुशयवाऩ् त्रुष्ट स्म्रुदिप्याम् यदेदमऩेवञ्ज [८]
मुऩ् अदिगरणत्तिले सरीरमुळ्ळवरै सम्बन्दत्तैच् चादित्तदु। इव्वदिगरणत्तिल् कर्मसम्बन्द नियमत्तैच् चादिक्किऱारॆऩ सङ्गदि।
तूमादि मार्क्कत्ताले स्वर्क्कम् सॆऩ्ऱ इष्टादिगारि जीवर्गळ् मऱुबडि मऩिदवुलगिऱ्कुत् तिरुम्बि वरुम्बोदु अङ्गु अऩुबवित्तदुबोग मिञ्जिय कर्माक्कळुडऩ् कूड वरुगिऱारा इल्लैया ऎऩ्ऱु सम्शयम्। ‘यावत्सम्बादम् उषित्वा’ (कर्मा तॊलैयुम् वरै वसित्तु) ‘प्राप्यान्दम् कर्मणस्तस्य’ (कर्मा मुडियुम् निलैयैप् पॆऱ्ऱु) ऎऩ्ऱॆल्लाम् श्रुदि सॊल्वदाले ऎल्लाक् कर्मङ्गळुम् अऩुबविक्कप्पट्टु विडुगिऩ्ऱऩवॆऩ्ऱु तॆरिवदाल् कर्माविऩ् मिच्चत्तोडु अवऩ् तिरुम्बुवदिल्लै यॆऩ्ऱु पूर्व पक्षम्। इदै निरसऩम् सॆय्गिऱार्।
क्रुदात्यये अऩुशयवाऩ् : स्वक्रुदमाऩ पुण्यगर्माक्कळ् पलाऩुबवत्ताल् अऴिन्दबिऱगु अऩुबवित्तदु पोग ऎञ्जिय कर्मावुडऩ् (अऩुशयत्तुडऩ्) पूमियिल् जऩिक्किऱार्। एऩॆऩिल् त्रुष्टस्म्रुदिप्याम् - च्रुदि स्म्रुदिगळाल् ऎऩ्ऱबडि ; श्रुदियावदु - तत्य इह रमणीयसरणा: अप्यासो हयत्ते रमणीयाम् योनिमाबत्येरऩ् प्राह्मणयोनिम् इत्यादि - (नल्ल नडत्तैयुळ्ळवर् - पुण्यगर्माक्कळैच् चॆय्दवर् नल्ल प्राह्मणादि जऩ्मङ्गळैडैवर् ऎऩ्बदाम्।)
स्म्रुदियावदु : ‘तद: परिव्रुत्तॆळ कर्मबलसेषेण जादिम् रूबम्’ मुदलियदु। अन्द स्वर्क्कत्तिलिरुन्दु तिरुम्बुगैयिल् अव्वऩुबवत्तिऱ्कु हेदुवाऩ कर्मत्तिऩ् सेषत्तोडु कूड नल्ल रूबत्तैयुम् जादियैयुम् अडैवार्गळ् ऎऩ्बदु अदऩ् पॊरुळ्। यदेदम् : स्वर्क्कत्तिऱ्कुच् चॆऩ्ऱ वऴिप्पडियेयुम् अनेवञ्ज : वेऱु वऴियिलुम् तिरुम्बुगिऱाऩ् ऎऩ्बदाम्। सन्दिरऩिलिरुन्दु आगासम् सॆल्वदु ‘यदेदम्’ ऎऩ्बदु। वायुमेग अप्रादिगळै अडैगैयाल् ‘अऩेवञ्ज’ ऎऩ्बदाम्। नीरैत् ताङ्गि निऱ्कुम् निलैयै ‘अप्रम्’ ऎऩ्ऱुम् पॊऴियुम् निलैयै ‘मेगम्’ ऎऩ्ऱुम् कूऱुवदाल् कूऱियदु कूऱल् ऎऩुम् कुऱ्ऱत्तिऱ्कु इडमिल्लैयाम्।
पोगुम् वऴि : तूमम्, रात्रि, क्रुष्णबक्षम्, तक्षिणायऩम्, पित्रु लोगम्, आगासम्, सन्द्रऩ् ऎऩ्ऱ मुऱै। तिरुम्बुवदो सन्दिरऩ् - आगायम्, वायु , तूमम्, अप्रम्, मेगम्, ताऩ्यङ्गळ्, पुरुषऩ्, रेदस् - स्त्रीयिऩ् कर्प्पम् ऎऩ्ऱ वऴियिल् वरुगिऱाऩ् ऎऩ्ऱु स्वामि तेसिगऩ् अरुळिऩार्।
२९२ (सू) सरणादिदि सेन्न तदुबलक्षणार्त्तेदि कार्ष्णाजिऩि: [९]
सरणात् : रमणीयसरणा; ऎऩ्ऩुम् श्रुदियिल् रमणीयम् ऎऩ स्म्रुदियाल् विदिक्कप्पट्ट सन्द्यावन्दऩात्यासारङ्गळाल् प्राह्मणादिप् पिऱप्पैयडैवर् ऎऩ्ऱु सॊल्वदाल्, अऩुबवित्तु मिञ्जिय कर्मत्ताल् नल्ल कॆट्ट पिऱप्पुक्कळ् ऎऩ्बदु इल्लै, इदि सेन्न - ऎऩ्बदु तवऱु। अन्द आसारश्रुदि उबलक्षणमागक् कर्माक्कळै कुऱिप्पदॆऩ्बदु कार्ष्णाजिऩियिऩ् करुत्तु। सन्द्यावन्दऩादिगळै अङ्गङ्गळागक् कॊण्ड यज्ञादि पुण्य कर्माक्कळालेये स्वर्क्कप्राप्ति ऎऩ्ऱु अवर् करुत्तु।
इदैये मेलुम् काट्टुगिऱार्।
२९३ (सू) आनर्त्तक्यमिदि सेन्न तदबेक्षत्वात् [१०]
स्म्रुदि विहिदमाऩ आसारम् सुगत्तिऩ् सादऩमिल्लैयॆऩिल्, आनर्त्तक्यम् - पयऩऱ्ऱ तऩ्मै एऱ्पडुम् ऎऩ्बदिल्लै। तदबेक्षत्वात् - अव्वासारत्तै अङ्गमाग अबेक्षित्तुत्ताऩ् पुण्यगर्मम् सुगत्तै सादिक्कुम्। स्म्रुदि - सन्दियाहीऩऩ् सर्वगर्माक्कळुक्कुम् अर्हदै यऱ्ऱवऩ् ऎऩ्ऱल्लवो कूऱुगिऱदु ऎऩ्बदु कार्ष्णाजिऩिमदम्।
२९४ (सू) सुक्रुद तुष्क्रुदे एवेदि तु पादरि: (११)
तुसप्तम् मुऩ्बक्षत्तै निव्रुत्ति सॆय्वदु। रमणीयसरणा: कबूयसरणा: ऎऩ्ऩुम् श्रुदियिल् पुण्य कर्मावै आसरिक्किऱाऩ्, पाबगर्मावै आसरिक्किऱाऩ् ऎऩ्ऱ प्रयोगम् पोल् सरणसप्तत्ताल् सुक्रुदम् तुष्क्रुदमॆऩ्ऩुम् कर्मङ्गळे कुऱिक्कप्पडुगिऩ्ऱऩ। अदु तविर सदासार, तुरासारङ्गळ् कुऱिक्कप्पडविल्लै ऎऩ्बदु पादरिमुऩिवर् मदम्। इदुवे सूत्रगाररुक्कुम् तिरुवुळ्ळम्। कर्मङ्गळ् आसारत्तै यबेक्षिप्पवैयॆऩ्ऱ कार्ष्णाजिऩियिऩ् करुत्तुम् सूत्रगारर् उडऩ्बडुवदे।