स्म्रुत्यदिगरणम्
इरण्डाम् अध्यायम्
श्रीमत्सडारि निगमान्द कुरूत्क योगिराजस्य पूर्णक्रुबया विनिवेत्यमाऩे |
श्री पाष्यबावमुगुरे प्रदमावसाऩे ऽअध्याये त्वीदीय इहरच्यद ईसत्रुप्त्यै ||
स्म्रुत्यदिगरणम् (२।१।१)
इदुवरै सर्व वेदान्दङ्गळुम् अगिल हेयप्रत्ऩीग कल्याण कदाऩस्वरूब श्रीय: पदियाऩ परमबुरुषऩ् श्रीमन् नारायणऩ् ऎऩ्ऱु अवऩदु - परत्वत्तै वॆळिप्पडुत्ति कारणत्वम् निरूबिक्कप्पट्टदु। अदु ऎन्द प्रमाणत्तालुम् पादिक्कत्तक्कदऩ्ऱु (अबात्यत्वम्) ऎऩ्ऱ अंसम् इन्द इरण्डाम् अध्यायत्ताले निरूबिक्कप्पडुगिऱदु। इदिल् मुदल् इरण्डु पादङ्गळिल् कारणबूदमाऩ परब्रह्मम् पऱ्ऱि पूर्वबक्षिगळाल् कूऱप्पडुम् पादगङ्गळुम् परिहरिक्कप्पडुगिऩ्ऱऩ। पिऩ्ऩुळ्ळ इरण्डुबादङ्गळिल् (वियत्पादम्, प्राणबादम् ) कार्यत्वत्तै हेदुमागक् कॊण्डु वरुम् विरोदत्तै वेदान्द वाक्यङ्गळुक्कु परस्परम् मुरण् पाट्टै नीक्कुवदऩ् वायिलागप् परिहरिक्किऱार् ऎऩ्ऱु सङ्गदि। मुदलत्यायत्तिऩ् मुडिविल् इरण्डुवगै साङ्ग्यर्गळुम् कण्डिक्कप् पट्टऩर्। आगैयाल् मुदलिल् इङ्गु साङ्ग्यऩ् वेदान्द विरोदत्तैच् चॊल्गिऱाऩ्। अडुत्तबडि योग वादी ऎऩ्ऱु इङ्गु अदिगरण सङ्गदि।
१३५ (सू) स्म्रुत्यनवगास तोषप्रसङ्ग इदि सेन्न अऩ्यस्म्रुत्यन वगास तोष प्रसङ्गात् (१)
मुऩ् कूऱप्पट्ट - परमबुरुषऩे कारणम् ऎऩ्ऱ विषयम् कबिलर् मुदलियोरिऩ् स्म्रुदिगळोडु विरोदत्ताल् माऱ्ऱिविड- विलक्किविडत् तक्कदा इल्लैया ऎऩ्ऱु सङ्गै। विलक्कत्तक्कदे यॆऩ्बदु साङ्ग्यर्गळिऩ् पूर्वबक्षम्। एऩॆऩिल्, च्रुदि विरुत्तमाऩ अर्त्तम् कॊण्ड स्म्रुदि आदरिक्कत्तगाददु ऎऩ्ऱु पूर्व मीमांसैयिल् स्तिरप्पडुत्तप्पट्टिरुन्दालुम्, वेदान्दार्त्तम् ऎळिदिल् अऱिय मुडियाददादलिऩ्, आप्तराऩ कबिलराले अरुळप्पट्ट केवलम् तत्वप्पिरदिबादऩम् सॆय्युम् साङ्ग्यस्म्रुदि कॊण्डे वेदान्दार्त्तङ्गळै निर्णयम् सॆय्यवेण्डुम्। अव्वाऱु इल्लाविट्टाल् कबिल स्म्रुदिक्कु मुऱ्ऱिलुम् वैयर्त्यम् (पयऩऱ्ऱदऩ्मै) एऱ्पडुम् ऎऩ्ऱार्गळ्। स्म्रुगि अनवगास तोषप्रसङ्ग: इसिसेन् न - कबिलस्म्रुदिक्कु इडमे यिल्लैयॆऩ्ऱ तोषम् वन्दुविडुमेयॆऩ्ऱाल् अदल्ल। एऩॆऩिल्, कबिलर् कूऱिय प्रदाऩम् जगत् कारणम् ऎऩ्बदु तगादु। एऩॆऩिल्, आप्त तमर्गळाऩ पल मगर्षिगळ् अरुळिय वेऱु-वेदान्दार्त्तत्तिऱ्कु मुरणिल्लाद पऱ्पल स्म्रुदिगळुक्कु इडमिल्लामैयॆऩ्ऱ अदे तोषम् वन्दुविडुम्। आदलिऩ्, अदऩ्ऱु ऎऩ्गिऱोम्। अवऱ्ऱिऱ्कु ऎप्पडि इडमिल्- लामै एऱ्पडुम्? मऩुस्म्रुदि, मुदलियवै तर्मादिगळै विळक्कुवदाल् अवगासमुळ्ळवैयागलामे ऎऩ्ऱाल् अन्द तर्मङ्गळुम् परम पुरुषारादऩार्त्तङ्गळे ऎऩ्ऱु ‘इष्टाबूर्त्तम् पहुदाजादम्’ जाय- माऩम् विच्वम् पिबर्त्ति, पुवऩस्य नाबि: तदेवाक्ऩिरिदि यज्ञैस्त्व मिज्यसे नित्यम् सर्वदेवमयाच्युद इदु मुदलिय च्रुदिस्म्रुदिगळाल् सित्तिप्पदालुम्, ‘आसीदिदम् तमोबूदम्’ ऎऩत्तॊडङ्गि, “आबो नारा इदि प्रोक्ता: आबोवै नरसूनव: १ ता यदस्यायऩम् पूर्वम् तेन नारायण: स्म्रुद : ११ विष्णोस् सगासा तुत्पूदम्” ऎऩ्ऱिदुबोऩ्ऱ मनु - परासर स्म्रुदिगळाल् परमबुरुषऩे जगत्कारणऩॆऩ्ऱु सित्तिप्पदालुम् परम पुरुषऩुक्कुक् कारणत्वम् सॊल्लाविट्टाल् मऩ्वादिस्म्रुदिगळुक्कु इडमे इल्लैयॆऩ्ऱ तोषम् वरुमॆऩ्बदाम्। इन्द्रियङ्गळुक्कु पुलप्पडादवऱ्ऱै साक्षात्करिक्क वल्लवर् कबिलर् आदलिऩ्, अवरुक्कुत् तोऩ्ऱाद ब्रह्म कारणत्वम् कूडादॆऩ्ऱु मेले तोऩ्ऱुम् सङ्गैक्कु उत्तरम् कूऱुगिऱार्।
१३६ (सू] इदरेषाम् सानुबलप्ते : [२]
वेदार्त्तङ्गळै साक्षात्करिक्क वल्लवर्गळाय् “यत्वै किञ्जन मऩुरवदत्तत्पेष।जम्” ऎऩ्ऱु च्रुदियिल् प्रसित्तराऩ मऩुबोऩ्ऱोरुक्कु प्रदाऩम् कारणम् ऎऩ्बदु तोऩ्ऱामैयाले वेदान्दार्त्त विरुत्तमाऩ कबिलरिऩ् स्म्रुदि अल्लदु तोऱ्ऱम् प्रान्दियै मूलमागक् कॊण्डदु ऎऩ्बदु करुत्तु।