मुदल् अध्यायम् - नाऩ्गाम् पादम्। अस्मत् सर्व कुरुप्यो नम : मुऩ् पादत्तिल् स्पष्ट जीवादि लिङ्गवाक्यङ्गळ् परमात्मावैये कुऱिप्पऩवॆऩ्ऱु निऱुवप्पट्टदु। इन्द ४आम् पादत्तिल् स्पष्टदरमाऩ जीवादि लिङ्गङ्गळैयुडैय वाक्कियङ्गळ् विसारिक्कप्पडुम्। आगासम् ऎऩ्ऱ सॊल् मुक्तऩैक् कुऱिक्कामल् अव्वाक्कियत्तिल् पुलप्पडुम् ब्रह्म लोगत्तैक् कुऱिप्पदॆऩ्ऱु मुऩ्ऩदिगरणत्तिल् कूऱियदु पोल इङ्गुम् अव्यक्तात् पुरुष: पर: ऎऩ्ऱ इडत्तिल् अव्यक्तम् ऎऩ्ऱ सॊल्लुम् ब्रह्मात्मगमल्लाद प्रदाऩत्तैक् कुऱिक्कलामॆऩ्ऱु सन्देहित्तु उरुवगमाग वैत्तु वर्णिक्कुम् वाक्यान्दरत्तिल् कूऱप्पट्ट सरीरत्तैक् कुऱिप्पदाग स्ताबिक्कप्पडुगिऱदॆऩ्ऱु सङ्गदि। आऩुमाऩिगादिगरणम् (१।४।१।) कडवल्लियिल्, इन्द्रियेप्य: पराह्यर्त्ता: अर्त्तेप्यच्च परम्मऩ: मऩसस्तु परा पुत्ति: पुत्ते रात्मा महाऩ् पर: महद: परम् अव्यक्तम् अव्यक्तात् पुरुष: पर: पुरुषात् नबरम् किञ्जित् सागाष्टासाबरागदि: ऎऩ्गिऱ इडत्तिल् ‘अव्यक्तम्’ ऎऩ्बदऱ्कु साङ्गियर् कूऱुम् मुऱै पॊरुन्दुवदालुम् ‘पुरुषात् नबरम् ’ ऎऩ्ऱु इरुबत्तैन्दावदाऩ जीवऩै विड वेऱाऩवऩैत् तडुप्पदालुम् प्रदाऩमे अव्यक्तमॆऩप्पडुगिऱदु ऎऩ्ऱ सङ्गैयै सूत्रगारर् अऩुवदित्तुक् कण्डिक्किऱार्।
१०७ (सू) आऩुमाऩिग मप्येगेषामिदिसेन्न सरीर रूबगविऩ् यस्त क्रुहीदेर्द: तर्सयदिस (१)
एगेषाम् - कडर्गळुडैय सागैयिले इन्द्रियेप्य: पराह् यर्त्ता ऎऩ्ऱ सागैयिले। आऩुमाऩिगम् अऩुमाऩिक्कप्पडुम् अब्रह्मात्मग प्रदाऩमुम् जगत्तुक्कुक् कारणमाग महद: परम् अव्यक्तम् ऎऩप्पट्टदु। इदिसेत् न - ऎऩ्बदु तगादु। अब्रह्मात्मगमाऩ प्रदाऩम् कारणम् ऎऩ्ऱु कूऱप्पडविल्लै। इन्द्रियेप्य: पराह्यर्त्ता: ऎऩ्ऱ वाक्यत्तिऱ्कु पूर्व वाक्यमाऩ आत्माऩम् रदिऩम् वित्ति सरीरम् रदमेवस पुत्तिन्दु सारदिम् वित्ति मऩ; प्रक्रहमेवस इन्द्रियाणि हयाऩाहु विषयाम् स्तेषु कोसराऩ्: ऎऩ्गिऱ इडत्तिल् आत्मावै रदियागवुम् मऩत्तैक् कडिवाळमागवुम् इन् द्रियङ्गळैक् कुदिरैगळागवुम् विषयङ्गळैत् तेसङ्गळागवुम्। उरुवगित्तिरुक्किऱदु। ऎदऱ्कागवॆऩ्ऱाल् पगवदुबासऩम् सित्तिक्क हेदुवाऩ इन्द्रिय जयम् सित्तिक्कवे। अदै वसीगरिक्कुम् पोदु मेऩ्मेल् अदिगङ्गळाऩ इन्द्रिय विषयमऩोबुत्ति सरीरात्म रूबमाऩ आऱु पॊरुट्कळिल् इन्द्रियादिगळ् अव्वो सप्तङ्गळाल् सॊल्लप्पडुगिऩ्ऱऩ। रदमाग उरुवगिक्कप्पट्ट सरीरमात्रम् सरीरमॆऩुम् सप्तत्ताल् सॊल्लप्पडविल्लै। अव्यक्तम् ऎऩ्ऱु सॊल्लप्पडुगिऱदु। सरीरमॆऩ्ऩुम् उरुवगमाक्कप्पट्ट रदम् अव्यक्त मॆऩ्ऱ सॊल्लाल् क्रहिक्कप्पडुवदाल्। अव्यक्तमॆऩ्बदु साङ्गियर् कूऱिय प्रदाऩम् ऎऩ्ऱु अर्त्तमागादु। अव्यक्तात् पुरुष; पर: ऎऩ्बदुम् जीवऩैच् चॊल्लविल्लै। परमबुरुषऩे अन्दर्यामियायिरुन्दु उबासऩत्तै नडत्ति वैक्किऱाऩॆऩ् ऱु अवऩे वसीगरिक्क वेण्डियवऱ्ऱुळ् पेरॆल्लै परमगाष्टै ऎऩ्ऱु कूऱप्पडुगिऱदु। अवऩै वसीगरणम् सॆय्वदु ऎऩ्बदु अवऩिडम् सरणागदि सॆय्वदे, इव्वर्त्तत्तै च्रुदिये काट्टुगिऱदु। “यच्चेत्वाङ्मऩसी प्राज्ञ:’’ ऎऩ्ऱु। अव्यक्तमॆऩ्बदऱ्कु सरीरम् ऎऩ्ऱु ऎप्पडिप् पॊरुळ् वरुम् ऎऩ्ऱाल्, अदऱ्कु विडै तरुगिऱार्।
१०८ (सू) सूक्ष्मन्दु तदर्हत्वात् (२।)
तुसप्तम् एव ऎऩ्ऱ पॊरुळिल् वन्ददु।
सूक्ष्मन्दु - अव्यक्तम् ताऩ्। वेऱु अवस्तै पॆऱ्ऱु सरीरमागिऱदु तदर्हत्वात् - अन्द सरीरावस्तमाऩ प्रदाऩमे उबासऩाऩुष्टाऩत्तिऱ् कुत् तगुदियुळ्ळदागिऩ्ऱदु। अदऩाल् कारण वासग सप्तम् कार्यत्तैक् कुऱिक्किऱदु। रूबगम् सॆय्यप्पट्ट आत्मादिगळ् - वसीगरिक्कत् तक्कवैयिल् सिऱन्द इन्द्रियम् -अर्त्तम् मुदलियवऱ्ऱाल् क्रहिक्कप्पॆऱ्ऱाल् - अव्यक्तात् पुरुष: पर: ऎऩ्ऱु पुरुषऩै एऩ् क्रगिक्क वेण्डुम् ऎऩ्बदऱ्कु विडै कूऱुगिऱार्।
१०९ (सू) तददीऩत्वसदर्त्तवत् (३)
आत्मसरीरादिगळ् अन्दर्यामियाऩ परमबुरुषऩुक्कु अदीऩमागैयाल् अर्त्तवर् - प्रयोजऩ मुळ्ळदागिऱदु। आगवे उबासऩम् कैगूडुवदऱ्कु वसप्पडुत्त वेण्डिय इन्द्रियादिगळुक्कु ऎल्लै निलमायुम् परम प्राप्यऩायुम् इरुक्किरुऩॆऩ्ऱु सॊल् पुरुषऩैप्पऱ्ऱिक् कूऱियदॆऩ्बदु वेदान्द तीबत्तिऩ् विडै श्रीबाष्यत्तिलो प्रदाऩत्तै एऱ्पदुम् मऱुप्पदुम् मुरण् पट्टदादलाल् ऎप्पडिक् कूडुमॆऩ्ऱु सन्देगित्तु, स्वदन्द्रमाग प्रदाऩत्तै एऱ्कविल्लै। पिऩ्ऩॆऩ्ऩॆऩिल्, परमबुरुषऩ् प्रेरणैयाल् स्रुष्ट्यादिगळिल् प्रवर्त्तिप्पदाल् प्रयोजऩमुळ्ळदु ऎऩ्ऱु विडै कूऱप्पडुगिऱदु।
११० (सू) ज्येञ्यत्वावसनात् स (४)
तन्द्र सित्तप्रक्रियै इव्वाक्यत्तिल् सम्मदमाऩाल्, अव्यक्तम् ज्ञेयम् ऎऩ्ऱु ऎण्णवेण्डुम्। व्यक्तम् अव्यक्तम्, ज्ञेयऩ् इवै पऱ्ऱियऱिवदाल् ऎऩ्ऱल्लवो साङ्ग्यर्गळिऩ् मुऱै। इन्द सागैयिल् अव्यक्तम् ज्ञेयमाम् मुमुक्षवुक्कु ऎऩ्ऱु कूऱविल्लै, साङ्गिय प्रक्रियैक्कु इङ्गु सम्बन्दमेयिल्लै।
१११ (सू) वदनीदि सेन्न, प्राज्ञोहि प्रगरणात् (५)
असप्तम् अस्पर्सम् ऎऩत् तॊडङ्गि, महद; परम् त्रुवम्, निसाय्यदम् म्रुत्यु मुगात् प्रमुच्यदे ऎऩ्ऱ प्रदाऩम् ज्ञेयम् ऎऩ्ऱु अडुत्ताऱ्पोल् वेदम् कूऱुगिऱदु, ऎऩ्ऱाल् अह्दऩ्ऱु, असप्तम्, अस्पर्सम् मुदलियवऱ्ऱाल् प्राज्ञऩाऩ परमबुरुषऩे सॊल्लप्पडुगिऱाऩ्। प्रदाऩमऩ्ऱु सोऽत्वन: पारमाप्ऩोदि, तत्विष्णो: परमम् पदम् ऎऩ्ऱु प्राज्ञऩुक् कुरिय प्रगरणमागैयाल्।
११२ (सू) त्रयाणामेव सैवम् उबन्यास; प्रच्ऩच्च ( ६ )
इन्द प्रगरणत्तिल् येयम् प्रेदे विसिगित्सा मऩुष्ये ऎऩत् तॊडङ्गि इऱुदिवरै उबास्यऩ्। उबासगऩ्। उबासऩम् ऎऩ्ऱु मूऩ्ऱु अर्त्तङ्गळुम् इव्वाऱु अऱियत्तक्कवै ऎऩ्ऱु उबऩ्यासमुम् विऩावुम् उळ्ळऩ। आदलाल्, अब्रह्मात्मगमाऩ प्रदाऩत्तै ज्ञेयमॆऩ्ऱु कूऱविल्लै।
११३(सू) महत्वच्च [७]
पुत्ते आत्मा महाऩ् पर: " ऎऩ्ऱविडत्तिल् ऎप्पडि महाऩ् ऎऩ्ऱ सॊल्लाल् साङ्ग्यर् कूऱुम् महत् तत्वम् सॊल्लप्पडविल्लैयो-अप्पडिये अव्यक्तम् ऎऩ्ऱ सॊल्लाल् साङ्गियरिल् प्रदाऩम् कूऱप्पडविल्लै। साङ्गि- यर् करुत्तै येऱ्ऱाल् पुत्तेरात्मा महाऩ् पर: " ऎऩ्ऱदिल् पुत्ति ऎऩ्बदुम् महत् तत्वत्तैच् चॊल्वदाल् महत् तत्वत्तैविड अदे उयर्न्ददु ऎऩ्ऱु पॊरुळ् वरुम्। आदलिऩ्, अदु पॊरुन्दादु। आगवे महाऩ् ऎऩ्बदु आत्माविऱ्कु विसेषणम्। आत्मा ऎल्लावऱ्ऱैयुम् विड महत्ताऩ परऩ् ऎऩ्बदागत् तिरुवुळ्ळम्।