(४७) मुदल् अध्यायम् मूऩ्ऱाम् पादम् त्युप्वात्यदिगरणम्
६४ (सू) त्युप्वात्यायदऩम् स्वसप्तात् (१)
सॆऩ्ऱ इरु पादङ्गळाल् अस्पष्टदरमायुम्, अस्पष्टमायुमुळ्ळ जीवादिगळिऩ् लिङ्गङ्गळैक् कॊण्ड वाक्यङ्गळ् निरूबिक्कप्पट्टऩ। पिऩ् इरण्डु पादङ्गळाल् स्पष्टमायुम्, स्पष्टदरमायुमुळ्ळ, जीवादि लिङ्गङ्गळैयुडैय वाक्यङ्गळ् निरूबिक्कप्पडुम्। इप्पादत्तिल् स्पष्टमाऩ पलवाऱु तोऩ्ऱल्। नाडी सम्बन्दम् मुदलिय लिङ्गङ्गळैयुडैय वाक्कियङ्गळ् निरूबिक्कप्पडविरुक्किऩ्ऱऩ। आदलिऩ्, मुऩ् पादत्तोडु सङ्गदि। मुऩ् अदिगाणत्तिल् त्युप्रुदिव्यादि सम्बन्दि पुरुषऩ् परमात्मावेयॆऩ्ऱु कूऱप्पट्टदु। अदऩै इव्वदिगरणत्तिल् पलवाऱु तोऩ्ऱुदल् -नाडि सम्बन्दम् मुदलिय लिङ्गङ्गळाल् आक्षेबित्तु जीवऩागत्ताऩिरुक्कक्कूडुमॆऩ्ऱु पूर्वबक्षम् सॆय्य। अदऱ्कु उत्तरम् तरुगिऱार् ऎऩ्ऱु सङ्गदि। मेलुम्। अत्रुच्यत्वा तिगरणत्तिल् मुण्डग वाक्यङ्गळुक्कु त्रैलोक्य सरीरबरमात्मबरत्वम् स्ताबिक्कप्पट्टदु। अदैयॊट्टि वैच्वा नरादि करणत्तिल्, सान्दोक्यत्तिलुळ्ळ वैच्वानर वित्या वाक्यङ्गळुक्कुम्। त्रैलोक्य सरीरत्वम् ऎऩुम् लिङ्गत्ताल् वैच्वा नर रूब जीव परत्वत्तै सङ्गित्तु परमात्मबरत्वमे स्ताबिक्कप्पट्टदु। इन्द अदिगरणत्तिले। प्रसङ्गत्ताल् प्राप्तमाऩ वेऱु उबनिषत्तिऩ् वाक्किय विसारम् मुडिन्दवुडऩ्। अत्रुच्यत्वादिगरण विषयत्तै स्ताबिप्पदाग अदऩ् सेषमाग मुण्डगत्तिलुळ्ळ त्युप्वादि वाक्यमे इङ्गु समादाऩम् सॆय्यप् पडुगिऱदु। मुदल् पादत्तैविट्टु मूऩ्ऱाम् पादत्तिल् अदु एऩ् सॊल्लप् पडुगिऱदु?’ ऎऩ्ऱाल् विलक्कत्तक्क जीवलिङ्गङ्गळ् इङ्गु स्पष्टमायिरुप्पदाल् अदु पॊरुन्दुवदागुम्। इदऱ्कु प्रगरणात् ’ ऎऩ्ऩुम् सूत्तिरत्तिल् पलऩ् स्पष्टमायुळ्ळदु। अदर्वणत्तिल् मुण्डगत्तिल् “यस्मिऩ् त्यौ: प्रुदिवी सान्दरि क्षञ्ज” ऎऩत् तॊडङ्गुम् वाक्कियत्तिल् तेवलोगम् प्रुदिवी मुदलियवै कट्कु आदारमागक् कूऱप्पडुबवऩ् जीवऩा परमात्मावा ऎऩ्ऱु संसयम्। जीवऩॆऩ्ऱु पूर्वबक्षम् एऩॆऩिल्, अरा इवरदनाबौ सम्य तायत्र नाट्य: ‘’। सएषोन्दच्चरदे पहुदा जायमाऩ: ऎऩ्ऩुम् मेल् च्लोगत्तिलुम्, इन्दच् चलोगत्तिलुम्। नाडि सम्बन्दमुम्, पहुदा जायमा नत्वमुम् मऩ: प्राण सम्बन्दमुम् जीवलिङ्गङ्गळाग काणप् पडुवदाले जीवऩेयागलाम् ऎऩ्बदाम्। इदऱ्कु विडै। (सू) त्युप्वात्यायदऩम् स्वसप्तात्। त्युप्रुदिवी आदिगळुक्कु आयदऩमागक् कूऱप्पडुबवऩ् परमात्मावे। जीवऩ् अल्लऩ्। स्वसप्तत्-अम्रुदस् -अम्रुदस्य एष सेदु: ऎऩ्ऱबडि तऩक्के असादारण माऩ सप्तत्ताल् कूऱुगिऱ तमेवम् वित्वाऩ् अम्रुद इह पवदि, नाऩ्य: पन्दा: इत्यादिगळिल् मोक्ष हेदुत्वम् परम पुरुषऩुक्कुत्ताऩे पिरसित्तमायुळ्ळदु।
६५ (सू) मुक्तोबस्रुप्य व्यबदेसाच्च (२)
इन्द त्यु प्रुदिव्यादिगळै आयदऩमागक् कॊण्डवऩॆऩक् कूऱप् पट्टवऩ्। मुक्तर्गळुक्कु उबस्रुप्यऩ प्राप्यऩ्। ऎऩ्ऱु वाबदे + यै ल् सॊल्लप्पडुवदालुम् परमबुरुषऩ् त्युप्वात्यायदऩम् यदा पच्य: पच्यदे रुक्मवर्णम् कर्त्तारमीसम् पुरुषम् ब्रह्मयोऩिम् तदा वित्वाऩ् पुण्य पाबे विदूय निरञ्जऩ: परमम् साम्य मुबैदि इदु मुदलिय इडङ्गळिल् मुक्तऩुक्कुप् प्राप्यऩॆऩ्ऱु सॊल्लप्पडुगिऱदु।
६६। (सू) नानुमानमदच् चप्तात् प्राणप्पूच्च (३)
इन्दप् पिरगरणत्तिल् अनुमाऩप् पिरमाण कम्यमाऩ प्रदाऩम् न- त्युप्वात्यायदऩमागादु। अत्त सप्तात् अन्द प्रदाऩत्तैक् कुऱिक्कुम् सॊल् इल्लामैयाल् ; पराण प्रुत्स न - इव्वाऱे जीवऩुमागमाट्टाऩ्।
६७ (सू) पेदव्यब तेसात् स (४)
समाऩे व्रुक्षे पुरुषो निमक्ऩोSनीसया सोसदि मुह्यमाऩ: जुष्टम् यदा पच्यत्यऩ्य मीसम् अस्य महिमाऩम् इदि वीदसोग’’ मुदलिय वाक्यङ्गळिल् प्रक्रुदिक्कु अदीऩऩाऩ इन्द जीवऩिऩ् सोगत्तै नीक्कुबवऩाग इन्द त्युप्वात्यायदऩऩै वेऱुबडुत्तिक् कूऱुवदालुम् अन्द आयदऩऩ् जीवऩ् अल्लऩ्।
६८ (सू) प्रगरणात् (५)
इन्दप् प्रगरणम् परब्रह्म विषयगम् ऎऩ्ऱु अत्रुच्यत्वादि करणत्तिल् विळक्कप्पट्टदु। इङ्गुम् सॊल्वाऩेऩ्? ऎऩ्ऱाल् नाडी सम्बन्दम्, पहुदा जायमाऩत्वम्। मऩस् - प्राणऩ्गळिऩ् आदारत्वम् ऎऩ्बवऱ्ऱाल् नडुविल् परब्रह्म प्रगरणत्तिऱ्कुत् तडै (इडैयूऱु) एऱ्पट्टुविट्टदो ऎऩ्ऱ सङ्गैयैत् तीर्क्कवे इन्द अदिगरणम् आरम्बिक्कप्पडुगिऱदॆऩ्ऱु करुत्तु।
[६९] (सू) स्तित्यदऩाप्पाम् स [६]
त्वा सुबर्णा सयजा सगाया समा नम् व्रुक्षम् परिषस्वजादे तयोरऩ्य: पिप्पलम् स्वात्वत्ति अनच्नऩ् अऩ्योबिसागसी कि। ऎऩ्ऱु जीवऩुक्कु कर्म पलङ्गळै यऩुबवित्तलैयुम्, अदऩैयऩुबवियामले प्रगासमायुळ्ळ परमात्माविऱ्कु उडलिऩुळ् इरुप्पैयुम् सॊल्लुगैयाले त्युप्वात्यायदऩम् परम त्मावेयॆऩ्ऱु उऱुदिप्पडुगिऱदु। अजायमाऩो पहुदा विजायदेयॆऩ्ऱबडि राम क्रुष्णादि अवदारङ्गळ् पलवऱ्ऱुडऩ् तोऱ्ऱमुम् नाडी आदारत्वादिगळुम् परम पुरुषऩुक्के पॊरुत्तमॆऩ्बदु करुत्तु।