अदिगरणम् २
४०। (सू) अत्ता सर सर क्रहणात्
इप्पडि परमात्मा कर्म पल पोक्ता अल्लऩ् ऎऩ्ऱाल् कडवल्लियिल् पोक्तावागत् तोऩ्ऱुबवऩुम् जीवऩागवे एऱ्क नेरुम्, ऎऩ्गिऱ सङ्गैयैप् परिहरिक्किऱार् ऎऩ्ऱु सङ्गदि। मेलुम्, मुऩ् अदिगरणत्तिल् ह्रुदयमॆऩ्ऩुम्, अल्बस्ताऩत्तिल् उळ्ळ परमबुरुषऩ् सिन्दिक्कप् पट्टाऩ्। इव्वदिगरणत्तिल् कुहाम् प्रविष्टौ ऎऩ्ऱु ह्रुदय कुहैक्कुळ् उळ्ळ परम पुरुषऩे सिन्दिक्कप्पडुगिऱाऩ् ऎऩ्बदु करुत्तु। कडवल्लियिल् - यस्य ब्रह्मस क्षत्रञ्ज उबे पवद ओदऩ: म्रुत्युर् यस्योब सेसऩम् इत्ता वेद यत्रस: ऎऩ्गिऱ वाक्यत्तिल् ऒदऩत्तिऱ्कु उबसेसऩम् ( प्रसादत्तिऱ्कु ऊऱुगाय् ) ऎऩ्ऱु कुऱिप्पिडप् पट्ट अत्ता साप्पिडुबवऩ् जीवऩा अल्लदु परमात्मावा ऎऩ्ऱु संसयम्। जीवऩ्दाऩॆऩ्ऱु पूर्वबक्षम्। पोक्ता ऎऩ्ऱ तऩ्मै कर्म निमित्तमागैयाल् जीवऩुक्के अदु कूडुगैयाल् ऎऩ्ऱ पक्षत्तैक् कण्डिक्किऱार्। अत्ता -अऩ्ऩत्तैप् पुजिप्पवऩ् परमबुरुषऩ्दाऩ्। जीवऩऩ्ऱु; एऩॆऩिल्, सरासरक्रहणात् प्राह्मण क्षत्रियादिगळाऩ समस्त सरासररूबमाऩ ऐगत्तैयुम् ओदऩमाग क्रहिक्कैयाले इन्द पोक्त्रु त्वम् कर्मनिमित्तमाऩदऩ्ऱु, जगत्तिऩ् जऩ्म स्तिदि लयङ्गळुक्कु हेदुवाऩ पगवाऩिऩ् सर्वत्तैयुम् सम्हरिक्कुम् तऩ्मैयैये कुऱिक्किऱदु। मेले वऴियैक् कडन्दु ऎम्बॆरुमाऩिऩ् परमबदत्तै यडैगिऱाऩ् ऎऩ्ऱु कुऱिप्पिडुवदालुम्, म्रुत्युवै उबसेसऩमाग (व्यञ्जऩमाग) कुऱिप्पिडुवदालुम्, ब्रह्म क्षत्र सप्तङ्गळ् अऩैत्तु सरासरङ्गळैयुम् पोक्यमागच् चॊल्गिऱदु। उबसेसनमॆऩ्बदु ताऩुण्णप्पडुवदुडऩ् वेऱॊऩ्ऱै उण्णवुम् हेदुवायिरुप्पदु। इप्पडियाऩ अत्ता (पोक्ता) विऩ् तऩ्मै जीवऩुक्कुक् कूडादु।
४१(सू) प्रमाणाच्च
इन्दप्रगरणमुम् परमात्म विषयम्, महान्दम् विबुमात्माऩम् मत्वा तीरो नसोसदि नायमात्मा प्रवसऩेऩलप्य: मुदलिय वाक्कियङ् गळिल् परमात्मादाऩ् प्रक्रुदमायिरुक्किऱाऩ्। “क इत्तावेद यत्रस:” ऎऩ्ऱ मुऩ् वायमुम् पगवत् अऩुक्रहम् अऩ्ऱि यवऩैयऱिय मुडिया तॆऩ्ऱु कूऱुगिऱदु। पगवाऩ् ऎन्द प्रगारत्तिल् इरुक्किऱारो अदऩै अवऩ् अऩुक्रहमऩ्ऱि ऎवऩ् अऱिवाऩ्? ऎऩ्बदु अदऩ् पॊरुळ्। मेलेयॊरु सङ्गै तोऩ्ऱुगिऱदु। “अत्ता " ऎऩ्बदु परमात् मावागादु। मेल् वाक्कियत्तिले रुदम् पिबन्दौ सुक्रुदस्य लोगे कुहाम् प्रविष्टौ परमे परार्त्त्ये’, ऎऩ्ऱु कर्म पल पोक्तावाऩ जीवऩुम्, प्राणऩुम् ह्रुदय कुगैयिल् प्रवेसित्तु उळ्ळऩर् ऎऩ्ऱु कूऱप्पडुगिऱदु। रुदम् पिबन्दौ कर्म पलत्तै अऩुबविप्पवर्गळ् ऎऩ्ऱु पॊरुळ्। कर्म पलबोगत्तिऱ्कु उबगरणमाऩ प्राणऩैयुम् कर्त्तावॆऩ्ऱु उबसारमागक् कूऱि पिबन्दौ ऎऩ्ऱु जी वऩैयुम् प्राणऩैयुम् कूडच् चॊल्गिऱदु ऎऩ्ऱ इन्द सङ्गैक्कु विडैयाग अडुत्त सूत्तिरम् तोऩ्ऱुगिऱदु।
४२। (सू) कुहाम् प्रविष्टावात्मानौहि तत्तर्सऩात्
कुहाम् प्रविष्टौ,, ऎऩ्ऱुम् रुदम् पिबन्दॆळ ऎऩ्ऱुम् जीवऩुम् प्राणऩुम् कूऱप्पडविल्लै जीवऩुम् परमात्मावुमे कुऱिप्पिडप्पडु किऩ्ऱऩर् -एऩॆऩिल्, तत्तर्सऩात् - अप्पडिक् काण्गैयाल् : इन्द प्रगरणत्तिल् इरु आत्माक्कळे कुहैयिल् प्रवेसित्तदागक् कुऱिप्पिडप् पडुगिऩ्ऱऩर्।’’ तम् तुर्दर्सम् कूड मऩुप्रविष्टम् - कुहाहिदम् कह्वरेष्टम् पुराणम् " ऎऩ्ऱु परमात्मावुक्कु कुहाप्रवेसम् कूऱप्पडुगिऱदु। " या प्राणेन सम्बवदि अदिदिर् तेवदामयी | कुहाम् प्रविच्य तिष्टन्दी या पूदेबिर् - व्यजायद " || ऎऩ्ऱु जीवऩुक्कु कुहाप्रवेसम् कूऱप्पडुगिऱदु। ‘अत्ति’ ऎऩ्ऱ कारणत्ताल् (कर्म पलऩ्गळैच् चाप्पिडुबवऩ् ) अदिदि ऎऩप्पडुबवऩ् जीवऩ्। प्राणे न-सम्बवदि -प्राणऩुडऩ् कूड इरुक्किऱदु। तेवदामयी इन्द्रियङ्गळुक्कु अदीऩमाऩ पोगङ्गळैयुडैयदु। कुहाम् प्रविच्य तिष्टन्दी - ह्रुदय कमलत्तिऩुळ् इरुप्पदु पूदेबि:- पञ्जबूदङ्गळुडऩ्, व्यजायद तेवादि रूबङ्गळिल् पलवाऱागत् तोऩ्ऱुगिऱाऩ् ऎऩ्बदु पॊरुळ्।
४३ (सू) विसेषणाच्च
इन्दप् प्रगरणत्तिल् जी वऩुम्, परमात्मावुमे उबासगऩ् उबास्यऩॆऩ्ऱुम्, प्राप्ता, प्राप्यऩ् ऎऩ्ऱुम्, विसेषण विसेष्यङ्गळ् कॊण्डु विळक्कप्पडुगिऱार्गळ्। " ब्रह्म जज्ञम् तेवमीट्यम् विदित्वा, निसाय्येमाम् सान्दि मत्यन्दमेदि ब्रह्मत्तिडम् तोऩ्ऱि यदाल् ब्रह्मजम् जीवऩ् ऎऩ्बदु ज्ञऩ् - ज्ञादा: इत्तगैय जीवऩै, ईट्यम् तेवम् विदित्वा वासुदेव स्वरूबियाग अऱिन्दु ; निसाय्य उबासित्तु अत्यन्द संसार निव्रुत्तियैयडैन्दु विडुवाऩ्। विज्ञाऩ सारदिर्यस्तु मऩ: प्रक्रहवाऩ् नर: सोरत्वऩ : पारमाप्ऩोदि तत्विष्णो: परमम्बदम्!! ऎऩ्ऱु विष्णुवै प्राप्यमॆऩ्ऱुम्, जीवऩैप् प्राप्तावागवुम् सॊल्गिऱदु। इन्द “रुदम् पिबन्दौ” ऎऩ्ऱ मन्दिरत्तिलुम्, सायादबौ ऎऩ्ऱु जीवऩुम्, परमात्मावुम्, अज्ञऩुम्, सर्वज्ञऩुमाग मुऱैये कुऱिप् पिडप्पडुगिऩ्ऱऩर्। आदलिऩ्, परमात्मावे अत्ता, जीवऩल्लऩ् ऎऩ्ऱु तेऱुगिऱदु।