तत्त्व शेगरम्

तत्त्व शेगरम्

प्रदमम् परस्वरूबनिर्णय प्रगरणम्

उबोत्कादम्

पुंस्पर्श क्लेश सम्बावनागन्द विदुरमाय् प्रत्यक्षादि प्रमाण विलक्षणमायिरुन्दुळ्ळ निगिल वेदजादत्तुक्कुम् तदुबप्रुम्हणङ्गळाऩ स्म्रुदीदिहास पुराणादिगळुक्कुम् क्रुत्यम् सगल संसारि सेदऩर्क्कुम् तत्व ज्ञानत्तै जनिप्पिक्कै।

तत्त्वज्ञानमावदु-सर्वस्मात् परऩाऩ नारायणऩुक्कु, सर्वप्रगार परदन्द्रराऩ सर्वात्माक्कळिऩुडैयवुम् स्वरूबदुक्कनुरूब पुरुषार्त्तमाऩ कैङ्गर्यत्तै, अनादियाग प्रदिबन्दित्तुक्कॊण्डु पोरुगिऱ कर्म सम्बन्दत्तै निवर्दिप्पिक्कुमुबायम् तच्चरणारविन्द शरणागदियॆऩ्गिऱ निरूबण ज्ञानविशेषम्।

नारायणऩ् सर्वस्मात्परऩाऩबडि यॆङ्ङऩे ऎऩ्ऩिल्; परत्व सिऩ्ऩङ्गळाऩ जगत्कारणत्व मुमुक्षो पास्यत्व मोक्षप्रदत्वङ्गळुळ्ळदु इवऩुक्के यागैयाले इवऩे सर्वस्मात्परऩ्। महोबनिषत्तुम्, सुबालोबनिषत्तुम्, नारायणोबनिषत्तुम्, स्म्रुदीदिहास पुराणङ्गळुम् ‘एगो ह वै नारायण आसीत्’ ‘तिव्यो तेव एगो नारायण:’ “अद पुरुषो हवै नारायणोऽकामयद’ ‘अब एव ससर्जादौ’ ‘नारायणो जगन्मूर्त्ति:’ “विष्णोस्सगाशादुत्पूदम्” ऎऩ्ऱु नारायणादि तिव्य शप्तङ्गळाले। जगत्कारणत्वत्तैच् चॊल्लुगैयाले इवऩे कारणबूदऩ्।

सान्दोक्य वाजसनेय कौषीदक्यादिगळिल् सत् प्रह्म आत्मावादि शप्तङ्गळालेयुम् सिल वस्तुक्कळैक् कारणमागच् चॊल्लानिऩ्ऱदे यॆऩ्ऩिल्; पश्वदिगरण न्यायत्ताले सामाऩ्य शप्तम् विशेष पर्यवसायियागैयाले सदादि शप्तङ्गळुम् इवऩैये प्रदिबादिक्किऩ्ऱऩ।

सदुर्मुगगारणत्वबक्षानुवादम्

ननु ‘हिरण्यगर्बस् समवर्द ताक्रे’ ‘तादा यदाबूर्वमगल्बयत्’ ‘प्रजाबदि: प्रजा अस्रुजद’ ‘अजस्य नाबा वत्येगमर्षिदम् यस्मिन् विश्वा पुवऩाऩि तस्तु:’ ऎऩ्ऱु हिरण्यगर्बादि विशेष शप्तङ्गळाले सॊल्लुगैयाले प्रह्मा कारणमागक् कुऱैयॆऩ्ऩॆऩ्ऩिल्;

तत्पक्षनिरासम्

अदु सॊल्ल वॊण्णादु। ‘यो प्रह्माणम् विददादि पूर्वम्’ ‘तत्र प्रह्मा सदुर्मुगोऽजायद’ “नारायणात्प्रह्मा जायदे” ‘सप्रजाबदिरेग: पुष्कर पर्णे समबवत्’ ’विराजो अदि पूरुष:’ ‘यन्नाबिबत्मादबवन्महात्मा प्रजाबदिर् विश्वस्रुट् विश्वरूब:’ ’प्रह्मवै प्रह्माणम् पुष्करे ससर्ज हिरण्यगर्बम् पश्यदि जायमाऩम्’ ऎऩ्ऱु-स्रुज्यऩॆऩ्ऱुम्, ‘न प्रह्मा, ‘प्रह्मादिषु प्रलीनेषु’ ऎऩ्ऱु सम्हार्य ऩॆऩ्ऱुम् ‘युगगोडिसहस्राणि विष्णुमारात्य पत्मबू: । पुनस् त्रैलोक्य तात्रुत्वम् प्राप्तवानिदि शुश्रुम:॥’ ‘प्राजाबत्यन् द्वया कर्म पूर्वम् मयि निवेशिदम्’ ‘ममवेदा ह्रुदास्सर्वे तानवाप्याम् पलादिद:’ ‘यस्मादन परादस्य शिरश्सिन्नम् त्वया मम’ ऎऩ्ऱु – सर्वेश्वर समारादनत्ताले तऩ् पदम् पॆऱ्ऱाऩॆऩ्ऱुम्, असुरर् कैयिले वेदङ्गळैप् पऱिगॊडुत्ताऩॆऩ्ऱुम्, रुत्रऩाले परिबूदऩाऩाऩॆऩ्ऱुम्, इवऩैक् कर्मवश्यऩागच् चॊल्लुगैयाले।

हिरण्यगर्ब तात्रु प्रजाबदि शप्तङ्गळ् अबर्यवसान व्रुत्तियालेयादल् अवयव शक्तियालेयादल् (नारायण प्रव्रुत्तियालेयादल्) नारायण वासगङ्गळ्।

“अजस्य नाबावत्येगमर्बिदम्” ऎऩ्गिऱविडत्तिल् अर्प्पिदमॆऩ्ऱदु आविर्बूदमॆऩ्ऱबडि। एगम् ऎऩ्ऱदु पुष्करत्तै। ‘अजस्य नाबावत्येगम् यस्मिन्विश्वम् प्रदिष्टिदम् । पुष्करम् पुष्कराक्षस्य तस्मै पत्मात्मने नम:॥’ ऎऩ्ऱु महाबारदत्तिले व्याक्यादमागैयाले।

रुत्रगारणत्वप्क्षानुवादम्

ननु, “यदा तम स्तन्नदिवा नरात्रि: नसन्नसासच्चिव एव केवल:” “कारणम् तु त्येय:” ‘सर्वैश्वर्य सम्बन्न स्सर्वे श्वरश्शम्बुरागाश मत्ये त्येय:’ ऎऩ्ऱु श्वेदाश्वदर आदर्व शिगादिगळिले रुत्रऩैक् कारणबूदऩागच् चॊल्लानिऩ्ऱदे ऎऩ्ऩिल्।

तत्पक्षनिरासम्

अदुवुम् अनुबबन्नम्। : ‘पुत्पुदात् त्र्यक्षश् शूलबाणि: पुरुषोऽजायद’ ‘नारायणात् रुत्रो जायदे” ‘ललाडात् क्रोदजो रुत्रोऽजायद’ ‘इन्द्रो वरुण स्सोमो रुत्र: पर्जन्यो यमो म्रुत्यु रीशान:’ ‘त्र्यक्ष: कण्ड परशु मजीजनत्’ “प्रह्मण: पुत्राय” ऎऩ्ऱु एवमादि वाक्यङ्गळाले महोबनिषत्तुम्, नारायणोबनिषत्तुम् सुबालोब निषत्तुम् प्रुहदारण्यगमुम्, अदर्वणमुम्, सामवेदमुम् स्रुज्यऩागवुम्, नेशान: ऎऩ्ऱु सम्हार्यऩागवुम् सॊल्लुगैयाले।

शदबद प्राह्मणत्तिले ‘संवत्सरे कुमारोऽजायद, सोऽरोदीत्, तम् प्रजाबदिरप्रवीत्, कुमार किम् रोदिषि, यच्च्रमात् तबसोऽतिजादोऽसीदि, सोऽप्रवीत्, अनबहद पाप्माऽहमस्मि ‘ इत्यादिगळिले-रुत्रऩ् उत्पऩ्ऩऩाऩवळविले रोदनम् पण्ण अवऩैप् पार्त्तु प्रजाबदि “नी अऴुगिऱदेऩ्”? ऎऩ्ऱु केट्क, नाऩ् अनबहद पाप्मा, ऎऩ् पाबङ्गळ् पोम्बडि ऎऩक्कु नामगरणम् पण्णवेणुम्’ ऎऩ्ऩ, अऴुगैयाले उऩक्कु रुत्रऩॆऩ्ऱु पेरागक्कडवदु’ ऎऩ्ऩ, ऎऩक्कु इऩ्ऩमुम् सिल पेर्गळ् वेणुम् ‘ ऎऩ्ऩ पवशर्वे शानबशुबदि पीमोक्र महादेवरूबमाऩ नाम सप्तगत्तैयुम् अष्ट मूर्दित्वत्तैयुम् कॊडुत्ताऩॆऩ्ऱु सॊल्लिऱ्ऱु।

इदुदाऩ् स्कान्द पुराणत्तिले “उन्मत्त वदनुन्मत्त: प्रबु: प्रबवदामबि। रात्रौ श्मशाने पर्यडसि तत्किमे तत्तवेश्वर ॥” इत्यादियाले तेवि ‘श्मशान पर्यडनऩ् तॊडक्कमाऩ निहीन व्रुत्तिगळै नी अनुबविक्कैक्कु अडियॆऩ्?” ऎऩ्ऱु केट्क “अहम् शोणिद पङ्गाल: कराल वदनोम्ऽपिगे । रौत्रे मुहूर्दे सम्बूदो हरे रोदिमि विस्वरम् ॥” इत्यादियाले तऩ्ऩुडैय उत्पत्तियैयुम् रोदनत्तैयुम् नाम सप्तग मूर्त्यष्टगङ्गळैयुम् पॆऱ्ऱबडियैयुम् सॊल्लि ‘। “रौत्रे मुहूर्दे जादोऽहम् रौत्र कर्मा तदोह्यहम् । यत्पवत्युसिदम् कर्म पुरुषस्य किरेस्सुदे”॥ ’तत्तेनावश्यगर्दव्यम् म्रुदुवा यदि वेदरत् । प्रजाबदेश्स कश्शक्त आदेशम् कर्दुमन्यदा॥’ इत्यादियाले तऩ्ऩुडैय निहीना सरणहेदु कर्ममॆऩ्ऱु सॊऩ्ऩाऩ् ऎऩ्ऱु व्याक्यादमाय्त्तु। इव्विडत्तिले ‘हरेरोदिमि विस्वरम् । तदो माम् पाणिना स्प्रुष्ट्वा लोगेश: प्राह केशव:’ ऎऩ्ऱु हरिगेशव शप्तङ्गळाले उबक्रमित्तु, प्रजाबदि शप्तत्ताले उबसम्हरिक्कैयाले इन्द श्रु(स्म्रु)तियिल् प्रजाबदि शप्तम् नारायण पर्यवसायियागक्कडवदु।

मार्गण्डेय वैष्णव पुराणादिगळिलेयुम्,’ रुत्र, सर्गम् प्रवक्ष्यामि तन्मे निगदिद श्श्रुणु’ ऎऩ्ऱु इव्वर्त्तत्तैच् चॊल्लिऱ्ऱु।

‘अस्य तेवस्य मीडुष:’, ‘महादेवस् सर्वमेदे महात्मा हत्वाऽऽत्मानन् देवदेवो पबूव’ ऎऩ्ऱु इवऩुडैय पदम् कर्मादीनमॆऩ्ऱु सॊल्लिऱ्ऱु।

श्रीवराह पुराणत्तिले “तव विष्णो: प्रसादेन मयादत् त्रिबुरम् हदम् । तस्य पाबस्य तोषेण नशक्नोमि विसेष्टिदुम् ॥” ऎऩ्ऩु त्रिबुर तहनत्तालुण्डाऩ पाबमडियाग योगमायै, ऐश्वर्य नाशम्, ह्रुदय सन्दाबम् निश्सेष्टित्वङ्गळ् इवऩुक्कुण्डाय्त्तदॆऩ्ऱुम् सॊल्लिऱ्ऱु।

‘तदो वाक्यान् मुनीन्द्रस्य तेवो पालेन्दु शेगर: । शङ्गरश् पिऩ्ऩलिङ्गस्तु कानने विससार ह ॥ एवम् शाबो यदाऽस्मागम् ताप्याम् तत्तस्सुदारुण:॥ अवश्यगरणीयम् मे तदा काष्टमयम् वबु:॥’ ऎऩ्ऱु प्रुगु तत्पत्नी शाबङ्गळाले सिन्नलिङ्गत्व काष्टरूबुत्वङ्गळुमुण्डाय्त्तॆऩ्ऱु प्राह्मबुराणत्तिले सॊल्लिऱ्ऱु।

वायव्यत्तिले ‘तदोऽपि व्याह्रुदो तक्षो रुत्रम् सोऽप्यशबत्पुन: । यस्मात् त्वम् मत्क्रुदे क्रूरम् रुषीन् व्याहरदवानसि ॥ तस्मात् सार्दम् सुरैर्यज्ञैर् नत्वा यक्ष्यन्दि वै त्विजा: । हुत्वाऽऽहुदिम् तव क्रूरामबस् स्प्रुश्यन्दु कर्मसु॥’ ऎऩ्ऱु, “अब उबस्प्रुशदि मेत्वाय । । । । नान्वीक्षेद यदन्वीक्षेद- सक्षुरस्य प्रमायुगम् स्यात्- तस्मान्नान्वीक्ष्य:’ ऎऩ्ऱु श्रुदियिले पोले तक्षशाबत्ताले इज्यत्वादि निव्रुत्तियैच् चॊल्लिऱ्ऱु।

मात्स्य पुराणत्तिले ‘यस्मादन परादस्य शिरश्सिन्नम् त्वयामम। तस्माच्चाब समायुक्त: कबाली त्वम् पविष्यसि । । । । विष्णो: प्रसादात् सुश्रोणि कबालन् दत्सहस्रदा । स्पुडिदम् पहुदायादम् स्वप्नलप्तम् तनम् यदा।’ ऎऩ्ऱु प्रह्मावाले इवऩ् शाबोबहदऩाऩ पडियैयुम्, सर्वेश्वरऩ् शाबत्तै पोक्किऩ पडियैयुम् सॊल्लिऱ्ऱु।

श्री विष्णुबुराणत्तिले क्रुष्ण वैबवमऱियादे तऩ्ऩैयाश्रयित्त पाणऩै नोक्कुगैक्काग सबरिगरऩाय् वन्दु क्रुष्णऩोडे ऎदिरिट्टु ‘ज्रुम्बाबि पूदस्तु हरो रदोबस्त उबाविशत्। न शशाग तदा योत्तुङ् ग्रुष्णेनाक्लिष्ट कर्मणा ॥’ ऎऩ्ऱु ताऩुम् परिगरमुम् तोऱ्ऱुत् तेर्त् तट्टिले विऴुन्दु किडन्दु, ‘क्रुष्ण क्रुष्ण महाबाहो जाने त्वाम् पुरुषोत्तमम्’ ऎऩ्ऱु पिऩ्बु क्रुष्णवैबवत्तै युणर्न्दु पाणऩुडैय प्राण प्रदानार्दमाग क्रुष्णऩै यिरन्दाऩॆऩ्ऱुम्;

श्रीविष्णु तर्मोत्तर श्रीरामायणङ्गळिले ‘विष्णोरादिक्य मन्विच्चम् स्तस्य माया विमोहिद: । क्रुदवानस्मि तेवेशो तेववाक्येन विक्रहम्॥’ ऎऩ्ऱु पगवन्माया विमोहिदऩाय् क्रुष्णऩोडेयॆदिरिट्टु, ‘आरोबिदुम् न मे शक्ति स्सर्व यत्नेन साऽपवत्’ ऎऩ्ऱु अवऩ् कैयिल् विल्लै वळैत्तु नाणिले येऱिडवुम् माट्टादे, ’तदादु ज्रुम्बिदम् शैवन्दनुर्बीम पराक्रमम् । हुङ्गारेण महादेव स्स्तम्बिदोऽत त्रिलोसन: ॥’ ऎऩ्ऱु विल्लुम् मुऱिन्दुबोय्, ताऩुम् हुङ्गाराबिबूदऩाय्, “तदश्सगदमोहेन मया ज्ञानोहरि: पर: । ज्ञात्वाविस्रुष्टसाबेन स्तुदश्स पगवाम् स्तदा॥” ऎऩ्ऱु पिऩ्बु तॆळिन्दु स्तोत्रम् पण्णिऩाऩॆऩ्ऱुम् इवऩुडैय अज्ञानाशक्तिगळैच् चॊल्लिऱ्ऱु।

व्रुगासुरऩ् इवऩै आरादित्तु ‘नाऩ् यावऩॊरुवऩुडैय तलैयै स्पर्शित्तेऩ्, अवऩुडैय तलै शददावाग वेणुम् ‘” ऎऩ्ऱबेक्षिक्क, अवऩुमप्पडिये वरम् कॊडुक्क, अनन्दरम् ‘सदत्वर परीक्षार्त्तम् शम्बोर्मूर्त्नि व्रुगासुर: । स्वहस्तन् दादु मारेबे सोऽपिप्यत्स्व क्रुदाच्चिव: ॥ तेनोब स्रुष्टस्सम्द्रस्त: उबदावन् सवेबदु: । याव तन्दन् दिवोबूमे: काष्टा नाम तराबुव: ।’ ऎऩ्गिऱबडिये, अवऩ् अत्तैप् परीक्षिक्कैक्काग इवऩ् तलैयैत्तॊड, शोगबीदऩाय् इवऩोड, अवऩ् कण्डविडमॆङ्गुम् तॊडर, ओडिप्पोक्कऱ्ऱु श्री वैगुण्डत्तेऱच्चॆल्ल, सर्वेश्वरऩ् इवऩुडैय क्लेशत्तैक्कण्डु नडुवे वन्दु आविर्बवित्तु व्रुगासुरऩैप् पार्त्तु, ‘इवऩ् प्रान्दऩ्, पॊय्यल्लदु सॊल्लाऩ्, उऩ् तलै तऩ्ऩैत् तॊट्टुप्पार्क्क माट्टायो?’ ऎऩ्ऩ, अनन्दरम्, अवऩ् तऩ्ऩुडैय तलैयैत्तॊट्टु म्रुदऩाय् विऴुन्दाऩॆऩ्ऱु श्रीबारदत्तिले ‘व्रुगासुराय किरिशो वरम् तत्वाऽपसङ्गडम्’ ऎऩ्ऱु तॊडङ्गि इवऩ् आबन्नऩाऩबडियैयुम्, सर्वेश्वरऩ् इवऩ् आबत्तैप् पोक्किऩ पडियैयुम्, इवऩुडैय अज्ञाना शक्तिगळैयुम् सॊल्लिऱ्ऱु।

अन्दगा सुरऩै निरसिक्कैक्काग मात्रुगणङ्गळै स्रुष्टिक्क ’त्रैलोक्ये पक्ष्यमाणे तु तदा मात्रुगणेन वै। न्रुसिम्हमूर्दिम् तेवेशम् प्रदत्यौ पगवाऩ् शिव:॥’ ऎऩ्ऱु अत्ताले नोवुबड, तऩ्ऩाले शमिबिक्क वॊण्णामैयाले सर्वेश्वरऩै त्याऩम् पण्ण, अवऩ् शमिप्पित्ताऩॆऩ्ऱु मात्स्य पुराणत्तिले इवऩुडैय अज्ञाना शक्तिगळैच् चॊल्लिऱ्ऱु।

आग, इप्पडि स्रुज्यत्व सम्हार्यत्व कर्मवश्यङ्गळैच् चॊल्लुगैयाले इवऩुक्कु कारणत्वम् कूडादु।

आगैयाल् हिरण्य कर्बादिशप्तङ्गळ् पोले शिवशम्ब्वादि शप्तङ्गळुम् नारायणबरङ्गळ्। शिवऩॆऩ्ऱदु सर्व प्रगार शुत्तऩॆऩ्ऱबडि। शिवशप्तम्, ’शिवमस्तु सर्व जगदाम्, ‘शिवास्ते सन्दु प्रस्तान:, शिवम् कर्मास्तु’ ऎऩ्ऱु शुत्ति माङ्गल्यगुण विशिष्ट वस्तुक्कळिलेयुम् प्रयुक्तम्। शम्बुवॆऩ्ऱदु शम्-सुगम् पावयदीदि शम्बु: ‘, ऎऩ्गिऱ व्युत्पत्तियाले सर्व सुगप्रदऩॆऩ्ऱबडि। शम्बु शप्तम् त्रुहिणऩैयुम् सॊल्लुम्। “सर्वश् शर्वश् शिवस्ताणु:, स्वयम्बूश् शम्बुरादित्य:’ ऎऩ्ऱु कुणविवक्षैयाले इवैदाऩ् नारायणऩ् पक्कलिले प्रयुक्तङ्गळ्। ‘यानि नामाऩि कौणानि’ ऎऩ्गैयाले इवैदाऩ् यौगिगङ्गळ्। नारायणशप्तम् रुत्रऩैच् चॊल्लमाट्टादु। इदु तऩ्ऩैप्पल उबनिषत्तिलुम् पलगालुम् सॊल्लिऱ्ऱु। शिवशप्तत्तुक्कदिल्लै।

ननु ‘प्रह्म विष्णु रुर्देन्द्रास्ते सर्वे सम्ब्रसूयन्दे’ ऎऩ्ऱु इवर्कळोडॊक्क नारायणऩुम् पिऱन्दाऩॆऩ्ऱुम्, श्री रामायणत्तिलुम् लैङ्गादिबुराणङ्गळिलुम् प्रुगु शाबत्ताले इवऩुक्कु तु:कानुबवम् उण्डाय्त्तॆऩ्ऱुम् सॊल्लुगैयाले इवऩुक्कु कर्मवश्यत्वमुण्डेयॆऩ्ऩिल्;

अदु सॊल्लवॊण्णादु। ‘प्रह्म विष्णु रुत्रेन्द्रास्ते’ ऎऩ्गिऱविडत्तिल् इवऩै अवर्कळैप् पोले पिऱन्दाऩॆऩ्गिऱदऩ्ऱु; ‘रक्षार्त्तम् सर्वबूदानाम् विष्णुत्वमुबजक्मिवान्’ ऎऩ्गिऱबडिये रागव यादव सजादीयऩाऩाप्पोले प्रह्म विष्णु सजादीयऩाय्क् कॊण्डु विष्णुवाय् वन्दु अवदरित्तबडियैच् चॊल्लुगिऱदु।

‘अजायमाऩो पहुदा विजायदे’ ऎऩ्ऱु श्रुदि ताऩे कर्ममूलमाऩ जन्मत्तै निषेदित्तु ऐच्चिगमाऩ जन्मत्तै विदित्तदु। ‘एषसर्वबूदान्दरात्मा अबहद पाप्मा’, ‘स एषसत्वेप्य: पाप्मप्य: उदिद:’, ‘पश्य तेवस्य माहात्म्यम् महिमाऩम् स नारद, शुबाशुबै: कर्मबिर्यो नलिप्येद कदासन’, ‘ससर्वबूद प्रक्रुदिम् विगारन्’, ‘शुबाशुबैर् विनिर्मुक्तम् ऊर्मिषट्कात्परम् प्राबुम्’, ‘तम् वेत्यममलम् विष्णुम् सदा त्यायन्विमुच्यदे’ ऎऩ्ऱु इवऩै अगर्मवश्यनागच् चॊल्लिऱ्ऱु।

‘सर्वावस्तासु वै विष्णोर्जननम् स्वेच्चयैवदु । लीलयासैव क्रुष्णेन स्वगुलस्यस सम्ह्रुदि: ॥ ऐरगास्त्रच्चलेनैव कमनम् स्टेच्चयैवदु । त्विजशाबच्चलेनैवमवदीर्णोऽपि लीलया ॥’ इत्यादियाले लैङ्गादिगळ् तऩ्ऩिले पगवदवदारम् ऐच्चिगमॆऩ्ऱु सॊल्लिऱ्ऱु।

श्री विष्णु पुराणत्तिले, ‘तेव तिर्यङ् मनुष्येषु शरीर क्रहणात्मिगा । लीलेयम् सर्वबूदेषु तवसेष्टोबलक्षणा ॥ नागारणात्कारणात्वा कारणागारणान्न स ॥ शरीरक्रहणम् व्याबिन् दर्मत्राणाय केवलम् ॥ इच्चा क्रुहीदाबि मदोरुदेह:, समस्तशक्ति रूबाणि तत्करोदि जनेश्वर । तेव तिर्यङ् मनुष्याक्या सेष्टावन्दि स्वलीलया॥ जगदामुबगाराय न सा कर्मनिमित्तजा ॥” ऎऩ्ऱु जगत् रक्षणार्त्तमाग इच्चैयाले अवदरिक्किऱाऩ्, रुषिशाबत्तै सर्वमर्यादा स्ताबनार्त्तमागत् ताऩुम् अनुवर्दि क्किऱाऩत्तऩैयॆऩ्ऱु सॊल्लिऱ्ऱु।

‘अजोऽपिसन्नव्ययात्मा पूदानामीश्वरोऽपि सन् । प्रक्रुदिम् स्वामदिष्टाय सम्बवाम्यात्म मायया ॥ यदायदा हि तर्मस्य क्लानिर्बवदि पारद। अप्युत्तानमदर्मस्य तदात्माऩम् स्रुजाम्यहम् ॥ परित्राणाय सादूनाम् विनाशायस तुष्क्रुदाम् । तर्म संस्ताबनार्दाय सम्बवामि युगे युगे ॥ ’जन्म कर्मस मे तिव्यम्’ ऎऩ्ऱु ताऩुमरुळिच्चॆय्दाऩिऱे।

आगैयालिवऩ् कर्म वश्यऩऩ्ऱु।

ननु – क्रुष्णऩ् पुत्रार्त्तियाय् कैलासत्तिले सॆऩ्ऱु रुत्रऩै यासित्तु अवऩ् पक्कलिले पुत्रऩै अबेक्षित्ताऩ्; अवऩुम् पुत्रऩैक् कॊडुत्ताऩ्, ऎऩ्ऱु महाबारदत्तिले सॊल्लुगैयाले नारायणऩुम् कर्मवश्यऩाय् रुत्रऩुक्कु शरण्य पूदऩाग वेण्डावो वॆऩ्ऩिल् ;

अङ्गु सॊल्लुगिऱ अर्सन-प्रार्दनादिगळ् कर्मवश्यत्वादि सूसगङ्गळऩ्ऱु वरप्रदाऩ क्रुदम् ऎऩ्ऩुमत्तै, ‘अन्यम् तेव वरम् तेहि प्रसित्तम् सर्वजन्दुषु । मर्त्यो पूत्वा पवान् देव मामारादय केशव ॥ माम् वहस्व स तेवेश वरम् मत्तॊ क्रुहाणस । येनाहम् सर्वबूदानाम् पूज्यात्पूज्य तमोबवम् ॥” ऎऩ्ऱु रुत्रऩ् अबेक्षिक्क, ‘तेवगार्यावदारेषु मनुष्यत्वमुबेयिवान् । त्वामेवारादयिष्यामि मम त्वम् वरदोबव ॥’ ऎऩ्ऱु सर्वेश्वरऩुम् वरम् कॊडुत्ताऩॆऩ्ऱु श्री वराह पुराणत्तिले सॊल्लिऱ्ऱु।

पुत्रप्रदानानन्दरम् रुत्रऩ् तेवर्गळैयुम् रुषिगळैयुम् पार्त्तु ‘क्रुष्णऩ् जगन् मोहनार्त्तमाग पुत्रार्त्तियाय् वन्दाऩित्तऩै। इवऩे सर्व कारणबूदऩ्, सर्वस्मात्परऩ्; मोक्षप्रदऩुमिवऩे ; इवऩैये उबासित्तु मुक्तरागप्पारुङ्गोळ्” ऎऩ्ऱु उबदेशिक्कैयालुम्, इवऩ् परत्वत्तै पहुमुगमाग स्तोत्रम् पण्णुगैयालुम् , पुत्रऩैप् पॆऱुगैक्कुप् पिऱर् कालिले विऴुगिऱ क्रुष्णऩ् ताऩे वऴियिले कण्डा कर्णऩुक्कु मोक्षम् कॊडुगैयालुम् इवऩुक्कु कर्मवश्यत्वादि शङ्गैयिल्लै।

लैङ्गादि पुराणङ्गळिल् क्षेत्र प्रक्रुदि योनि शक्ति माया शप्तङ्गळाले रुत्रऩैप् पार्क्क नारायणऩुक्कुच् चॊऩ्ऩ कुणबावम्, रुत्रादुत्पत्ति मूर्त्ति त्रयादीद सदाशिव पारम्यम् तॊडक्कमाऩवै, प्रत्यक्ष श्रुदि विरोदत्तालुम् स्वक्रन्दत्तिल् परस्पर विरोदत्तालुम्, ”अक्नेश् शिवस्य मागात्म्यम् तामसेषु प्रगीर्त्यदे” ऎऩ्गिऱबडिये इवैदाऩ् तामस पुराण सित्तङ्गळागैयालुम् प्रान्दि परिगल्बिदङ्गळ्।

प्रह्मरुत्रर्गळुडैय जन्मङ्गळुम् स्वेच्चैयाले आऩालोवॆऩ्ऩिल् ; अदु सॊल्लवॊण्णादु ‘आप्रह्मस्तम्ब पर्यन्द जगदन्दर् व्यवस्तिदा:। प्राणिन: कर्मजनिद संसार वशवर्दिन: ॥ प्रह्मात्यास्सगला तेवा मनुष्या: पशवस्तदा । विष्णोर्माया महावर्दे मोहान्द तमसाव्रुदा: ॥’ ऎऩ्ऱु इवर्कळै कर्मबरदन्द्ररागच् चॊल्लुगैयाले।

इप्पडि नारायणऩे कारणबूदऩॆऩ्गिऱ इव्वर्त्तत्तुक्कु, न्यायम् वेण्डादबडि अनन्दशागा निगिल वेदनिगमऩमाय्, उबासन विदिविदुरमाय्, समस्त परवित्योबास्य विशेष निर्णायगमाय्, निगिल वेदान्द निर्वाहगमायिरुन्दुळ्ळ नारायणानुवागम् सर्व वेदान्दङ्गळिलुम् परम्ब्रह्म, परम्दत्व परमात्म, परम्ज्योदि: परायण, पुरुषाक्षाराच्युद विश्वात्म शिवशम्बु प्रमुग शप्तङ्गळाले निर्दिष्टमाऩ वस्तुवै अव्वोशप्तङ्गळाले अनुवदित्तु, नारायणऩॆऩ्ऱु विशेषित्तु ‘सप्रह्मासशिवस्सेन्द्र:’ ऎऩ्ऱु कार्यत्वेऩ सम्ब्रदिबऩ्ऩऩाऩ इन्द्रऩोडे प्रह्म रुत्रर्गळै सहबडित्तु, इवऩुक्कुक्कार्य पूदनागवुम् सॊल्लिऱ्ऱु।

आग, इप्पडि न्याय स्वबावत्तालुम् न्याय निरबेक्षमाग श्रुदि ताऩे विशेषिक्कैयालुम्, ‘सनोहरि:’ ऎऩ्ऱु हरिशप्तत्ताले उबसम्हरिक्कैयालुम्, प्रह्म रुत्रादिगळुक्कु स्रुज्यत्व सम्हार्यत्व कर्म वश्यत्वङ्गळैच् चॊल्लुगैयालुम् नारायणऩे कारण पूदऩ्।

‘येन जादानि जीवन्दि’, ‘एष पूद पाल:’, ‘परित्राणाय सादूनाम्’, ‘नहि पालन सामर्त्यम्रुदे सर्वेश्वरम्हरिम्”, “स एवबादि’ ऎऩ्गिऱबडिये स्ताबगनुमिवऩे।

“यत्प्ररन्द्यबिसंविशन्दि’ , ‘येनेदम् विश्वम् परिबूदम् यदस्ति’, ‘यस्य प्रह्मस क्षत्रम् स उबे पवद ओदन: , म्रुत्युर्यस्योबसेसनम्’, ‘क्रुसेत् सम्हार समये जगदौदुम्बराण्डवत् । लीलया यस्तु पगवांस्तङ्गच्च शरणम् हरिम् ॥’ सम्बक्षयित्वा ऎऩ्गिऱबडिये, सम्हर्दावुमिवऩे।

ननु, रुत्रऩ् सम्हर्दावॆऩ्ऩुमिडमुबयवादि सित्तमायिरुक्क इवऩे सम्हर्दा वॆऩ्ऩुम्बडियॆऩ्ऩॆऩ्ऩिल् ; ‘कल्बान्दे रुत्ररूबी यो क्रसदे त्वगिलम्जगत् । तमन्द पुरुषम् विष्णुम् प्रणदोऽस्मि जनार्दनम्॥’ ‘स्रुष्टि स्तित्यन्द करणीम् प्रह्म विष्णु शिवात्मिगाम् । स सम्ज्ञाम् यादि पगवानेग एव जनार्दन:॥’ ‘स एव स्रुज्यस्सस सर्गगर्दा स एव पात्यत्तिस पाल्यदेस’ ऎऩ्गिऱबडिये रुत्रान्दर्यामियाय् निऩ्ऱु इवऩे सम्हरिक्किऱाऩ्। आगैयाले इवऩे जगज्जन्मादिगारणबूदऩ्।

यदो वा इमाऩि पूदानि जायन्दे…।तत्तिजिज्ञासस्व’ ’असत्वा इदमक्र आसीत्’ ’रसक्क् ह्येवायम् लप्त्वाऽऽनम्दी पवदि’, ‘तमेवम् वित्यानम्रुद इह पवदि’, ’पित्यदे ह्रुदयक्रम्दि:’ ‘त्वामारात्य परम् प्रह्म यादा मुक्तिम् मुमुक्षव:, वासुदेव मनारात्य को मोक्षम् समवाप्नुयात् ॥” “संसारार्णव मक्नानाम् विषयाक्रान्द सेदसाम् । विष्णु पोदम् विना नान्यत् किञ्जिदस्ति परायणम् ॥ संसार सागरम् कोरम् अनन्दक्लेश पाजनम् । त्वामेव शरणम् प्राप्य निस्तरन्दि मनीषिण: ॥ समस्तजगदाम् मूले यस्य पक्ति: स्तिरात्वयि । तर्मार्त्त कामै: किम् तस्य मुक्तिस्तस्य करेस्तिदा॥’ इत्यादियाले कारण वस्तुवे उबास्यम् मोक्षप्रदम् मुक्त प्राप्यमॆऩ्गैयाले, मुमुक्षूबास्यऩुम् मोक्षप्रदऩुम् मुक्त प्राप्यऩुमिवऩे।

पूर्व पक्षम्

ननु स, सान्दोक्य तहरवित्यैयिलेयुम्, तैत्तिरीय तहरवित्यैयिलेयुम्, प्रुहदारण्यत्तिलुम्, अदर्वशिगैयिलुम्, ‘तहरोऽस्मिन्नन्दर आगाश:…॥ तस्मिन्य तन्दस्त तन्वेष्टव्यम्’ ऎऩ्ऱुम्, ‘कगनम् विशोगस् तस्मिन् यदन्दस् तदुबासिदव्यम्’ ऎऩ्ऱुम् ‘य एषोऽन्दर् ह्रुदय आगाशस् तस्मिम्च्चेदे सर्वस्यवशी सर्वस्येशान:’ ऎऩ्ऱुम्, ‘शम्बुरागाशमत्ये त्येय:’ ऎऩ्ऱुम् आगाश शप्तत्ताले नारायणऩैच् चॊल्लि अदुक्कव्वरुगे शम्बु शिव ईशान महेश्वर शप्तङ्गळाले रुत्रऩै उबास्यऩागच् चॊल्लिऱ्ऱु ‘सर्वाणि रूबाणि विसित्य तीर:, नामाऩि क्रुत्वा’ ऎऩ्ऱु नारायणऩुक्कु असादारणमाऩ नामरूब कर्त्रुत्वत्तै,

‘आगाशो हवै नामरूबयोर्नि र्वहिदा’ ऎऩ्ऱु सॊल्लुगैयाले सान्दोक्य तहर वित्यैयिल्’ आगाशशप्तम् नारायण परम्, अत्तोडु एगार्त्तमाग वेण्डुगैयाले अल्लादविडत्तिलुम् आगाश कगन शप्तङ्गळुम् नारायण परङ्गळ्।

अदर्वशिरस्सिले नालुगण्डत्ताले रुत्रऩुडैय सर्वैश्वर्यत्तैच् चॊल्लि ऐन्दाम् कण्डत्ताले ‘तमात्मस्तम् येऽनुबश्यन्दि तीरास् तेषाम् शान्दि शाश्वदी, नेदरेषाम् ऎऩ्ऱु ह्रुदयान्दर्वर्त्तियाऩ रुत्रऩुडैय उबासनत्तैयुम्, अदुक्कुबलम् मोक्षमॆऩ्ऱुमिडत्तैयुम्, ‘तस्य पस्मम् क्रुहीत्वा विम्रुज्याङ्गानि संस्प्रुशेत्, तस्मात्व्रदमेदत् पाशुबदम् पशुबाश विमोक्षाय’ ऎऩ्ऱु पाशुबद व्रदत्तैच् चॊल्लुगैयाले, उबास्यत्व मोक्ष प्रदत्वङ्गळ् कण्डोक्तम्।

श्वेदाश्वदरोबनिषत्तिले, ‘तदो यदुत्तर तरम्’ ऎऩ्ऱु नारायणऩिऱ् काट्टिल् परत्वत्तैयुम्, ‘य एदत्विदुरम् रुदास्ते पवन्दि’ ऎऩ्ऱु मोक्ष प्रदत्वत्तैयुम् सॊल्लिऱ्ऱु; तस्मात् सर्वगदश्शिव:’ ऎऩ्गैयाले इदुदाऩ् रुत्रबरमॆऩ्ऱुमिडम् सित्तम्।

रुत्रस्तारगम् प्रह्म व्यासष्टे। तेनासावम्रुदीबूत्वा मोक्षी पवदि’ ऎऩ्गिऱ जाबालि श्रुदियालुम् मोक्षप्रदत्वम् कण्डोक्तम्।

श्रीरुत्र (त्वरिद) शदरुत्र रुत्रबञ्जर पञ्जप्रह्म मन्द्रङ्गळिलेयुम् रुत्रवैबवत्तैच् चॊल्लिऱ्ऱु। आगैयाले रुत्रऩे उबास्यऩुम् मोक्ष प्रदऩुमागवेण्डावो वॆऩ्ऩिल्;

सित्तान्दम्

अदु अनुबबन्नम्:– सान्दोक्य तहरवित्यै तऩ्ऩिले ‘किम् तत्र वित्यदे यदन्वेष्टव्यम्’ ऎऩ्ऱु श्रुदि ताऩे सोत्यम् पण्णि, ‘तस्मिन् कामास्समाहिदा:- एष आत्माऽपहद पाप्मा’ इत्यादियाले तहरागाशत्तिले उबास्यमागच् चॊल्लिऱ्ऱु। अबहद पाप्मत्वादि कुणङ्गळॆऩ्ऱु समादानम् पण्णिऱ्ऱु।

तैत्तिरीय तहरवित्या वाक्यमित्तोडु एगार्त्तम्। यम् ऎऩ्ऱु अगार वाच्यऩैच् चॊल्लुगैयाले महेश्वर शप्तम् अवयव शक्त्या सर्व नियान्दावाऩ नारायणऩैच् चॊल्लिऱ्ऱु। ‘अगारो विष्णुवासग:’ ऎऩ्गैयाले अगारवाच्यऩ् नारायणऩ्।

प्रुहदारण्यगत्तिलुम् अदर्व शिगैयिलुम् सॊऩ्ऩ आगाश शप्तम् परमबुरुष परमऩ्ऱु, सर्व प्रसित्तागाशबरम्। तहरागाशादिगळिल् पोले पुरुषोत्तमऩुक्कु असादारणमाऩ तर्ममिल्लामैयाल्। इव्विडङ्गळिल् ईशान शम्बु शिव शप्तङ्गळ्, वशित्व जगत्कारणत्वादि परमात्मा सादारणदर्म सम्बन्दत्ताले, ‘ईशान: प्राणद:’ ‘स्वयम्बूश्शम्बु:’ ‘सर्वश्शर्वश्शिव:’ ऎऩ्गिऱ शप्तङ्गळोडु पर्यायङ्गळ्।

’कारणम् तु त्येय:’ ऎऩ्गिऱ वाक्यम् कारणत्व त्येयत्वङ्गळिरण्डैयुम् विदिक्किऱदऩ्ऱु ; त्याऩत्तै विदिक्किऱदु। इरण्डैयुम् विदिक्कुम् पोदु वाक्यबेदम् प्रसङ्गिक्कुम्। अनुवदिक्कुम्बोदु अन्यद: प्रसित्तमाऩत्तै अनुवदिक्क वेण्डुगैयाले कारण वाक्यङ्गळिल् कारण पूदऩागच् चॊऩ्ऩ नारायणऩै अनुवदित्तु तत्त्याऩत्तै विदिक्किऱदु।

अदर्व शिरस्सिले प्रदम कण्डत्तिल्, ’अहमेग: प्रदममासम् वर्दामिस पविष्यामिस नान्य: कश्सिन्मत्तो व्यदिरिक्त:’ इत्यादियाले रुत्रऩ् तऩक्कु विश्वैश्वर्यत्तैच् चॊल्लिऱ्ऱु, “मत्तस् सर्वमहम् सर्वम्’ ‘अहम् मनुरबवम् सूर्यश्स’ ‘प्राणोऽस्मि प्रज्ञात्मा तम्मामायुरम्रुद मित्युबास्व’ ऎऩ्ऱु प्रह्लाद वामदेवेन्द्रादिगळैप्पोले परमात्म पावना प्रगर्ष पलत्ताले यॆऩ्ऩुमिडत्तै ‘सोऽन्दरा तन्दरम् प्राविशत्’ ऎऩ्ऱु श्रुदि ताऩे सॊल्लिऱ्ऱु।

त्विदीय कण्डत्तिल् सॊऩ्ऩ तेववाक्यम् रुत्र वाक्यानुवाद मागैयाले तत्वाक्य तुल्यम्।

(त्रुदीय कण्डत्तिल् परमात्माविऩ् वैबवम् सॊल्लुगिऱदु। सदुर्द पञ्जम कण्डङ्गळिल्) त्रुदीय सदुर्द कण्डङ्गळिल् ओम्गारादि प्रणव नामङ्गळैयुम् तन्निर्वसनङ्गळैयुम् सॊल्लुगिऱदु; आगैयाले रुत्रबरङ्गळऩ्ऱु अन्द शप्तङ्गळ् प्रणव वाच्य नारायण परङ्गळ्।

(षष्ट) पञ्जमगण्डत्तिल् सॊऩ्ऩ रुत्रोबासनम्, मदुवित्यैयिल् सॊऩ्ऩ आदित्योबासनम्बोले परमात्मोबासनम्। इदिल् सॊऩ्ऩ पस्म स्पर्शनम्, सौत्रामणियिल् सॊऩ्ऩ सुरा क्रहणम् सर्व क्रदु सादारण मल्लादाप्पोले सर्वोबासन सादारणमऩ्ऱु।

सान्दोक्यादिगळिल् ’असदेवेदमक्र आसीत्’ इत्यादिगळिले परमदोबन्यासम् पण्णिऩाऱ् पोले इव्विडत्तिलुम् परमदोबन्यासम् पण्णुगिऱदु।

लैङ्गत्तिले नक्नत्वादि तर्माङ्गमागच् चॊल्लुगैयालुम्, अदर्व शिरसिल् सॊऩ्ऩ मन्द्रङ्गळै पस्मोत्तूळनत्तिले विनियोगिक्कैयालुम्, अदर्व शिरस्सिलुम् लैङ्गत्तिलुम् सॊऩ्ऩ पाशुबद व्रदम् एगमागैयालुम् ; अर् (तै) तैर्दशा (र्द)र्द सम्युक्तम् कूडम् प्राज्ञविनिन्दिदम् । वर्णाश्रम क्रुदैर् तर्मैर्विबरीदम् क्वसित्समम् ॥ ऎऩ्ऱु लैङ्गम् तऩ्ऩिले अवैदिगमागच् चॊल्लुगैयालुम् ; अदर्व शिरस्सिल् अदिगार श्रवणदाले विशेषेण सर्वादिगारत्वम् प्राप्तमाग, श्रीवराह पुराणत्तिलुम्, आदित्य पुराणत्तिलुम् वेद पाह्यादिगारमॆऩ्ऱु सङ्गोसिक्कैयालुम् ; पस्मच्चन्नो पस्मशय्याशयान:: ऎऩ्ऱु। शादादब तर्मशास्त्रत्तिल् महाबादग निवर्त्तगमागच् चॊऩ्ऩ पस्मोत्तूळनम् प्रायश्सित्त विषयमागैयालुम्, लोगप्रसित्तियालुम् इदु अवैदिगमॆऩ्ऱु सिलर् सॊऩ्ऩार्गळ्।

श्वेदाश्वदरत्तिल् नारायणात् परत्वमुम् मोक्षप्रदत्वमुम् सॊल्लुगिऱदॆऩ्गिऱ इदुवुम् अनुबबन्नम्। वेदाहमेदम् ऎऩ्ऱु तॊडङ्गि, नान्य: पन्दा: ऎऩ्ऱु महाबुरुष वेदनम् मोक्षसादनमॆऩ्ऱुम्, तददिरिक्तोबायमिल्लैयॆऩ्ऱुम्, ‘यस्मात्परम् नाबरम्’ इत्यादियाले प्रस्तुद पुरुषऩे परऩ्, तत्व्यदिरिक्तरडैय अबररॆऩ्ऱु सॊल्लिवैत्तु, अनन्दरम् वेऱेयॊरु वस्तुवै परमॆऩ्ऱुम् मोक्षप्रदमॆऩ्ऱुम् सॊल्लुगैयागिऱदु प्रदिज्ञाहेदु विरोदत्ताले असङ्गद मागैयाल्,

‘महान् प्रबुर् वै पुरुषस् सत्त्वस्यैष प्रवर्दग:’ ऎऩ्ऱु प्रस्तुदऩाऩ महाबुरुषऩै सत्वप्रवर्त्तगऩागच् चॊल्लुगैयालुम्, सत्त्वप्रवर्त्तगऩ् विष्णु वॆऩ्ऩुमिडम् ’अद यो हवै कलु एष वाऽस्य सात्त्विगाम्श: सोऽसौ प्रह्मसारिणो योऽयम् विष्णु:’ ऎऩ्गिऱ मैत्रायण्युबनिषत् सित्तमागैयालुम् , श्री पुरुषसूक्त नारायणानुवाग प्रप्रुदिगळिल् सॊऩ्ऩ सर्वाननत्वादिगळै ‘सर्वानन शिरोक्रीव:’ इत्यादिगळिऱ् सॊल्लुगैयालुम्, इप्प्रगरणम् नारायणबरम्। तदो यदुत्तरदरम् ऎऩ्गिऱ विडत्तिल् तच्चप्तम् हेदुबरम् ; अऩ्ऱिक्के इदम् सर्वमॆऩ्ऱु कीऴ्च्चॊऩ्ऩ प्रबञ्जत्तै परामर्शिक्किऱ तागवुमाम्। शिवशप्तम् अवयव शक्त्या नारायणबरम्।

‘रुत्रस्तारगम्’ इत्यादिगळिल् सॊल्लुगिऱदु मोक्ष प्रदत्वत्तैयऩ्ऱु, ज्ञानोबदेष्ट्रुत्वत्तै। ‘सनो तेवश्शुबया स्म्रुत्या सम्युनक्तु’ ऎऩ्गिऱ विडत्तिल् सॊल्लुगिऱदुम्, ज्ञान प्रदत्वत्तै ‘उबायोऽस्मि हरेस्म्रुदौ’ ‘ईश्वरात् ज्ञान मन्विच्चेत्’ इत्यादिगळाले इवऩुडैय ज्ञानोबदेष्ट्रुत्वमुम् नारायणऩुडैय मोक्षप्रदत्वमुम् सित्तम् ‘शङ्गरस्यदु यो पक्त: सप्त जनान्दरान्नर: । तस्यैव तु प्रसादेन विष्णुबक्त: प्रजायदे ॥’ ऎऩ्गिऱबडिये रुत्रऩ् पगवत्पक्तियै युण्डाक्कुमित्तऩै। आगैयालेयिऱे, रुत्र पक्तऩाऩ पाणऩ् ‘निर्वैरिदा स विबुदैर् विष्णु पक्तिरनुत्तमा । वासुदेवात्तु मरणम् कल्बान्दे कुबिदात् पुन: ॥’ ऎऩ्ऱु रुत्रऩ् पक्कलिले पगवत्पक्तियै अबेक्षित्तदु।

श्री रुत्रादिगळुम् परत्व सिऩ्ऩमाऩ जगत्कारणत्व मुमुक्षूबास्यत्व मोक्षप्रदत्वङ्गळागैयालुम् , प्रबल श्रुत्यन्दर विरोदत्तालुम् , अक्नि सयनादिगळिले विनियुक्तङ्गळागैयालुम्, रुत्र परत्वत्तैच् चॊल्लुगिऱवऩऩ्ऱु। आगैयाले रुत्रऩुक्कु उबास्यत्व मोक्षप्रदत्वङ्गळ् कूडादु।

किञ्ज ‘ये स्वदर्मस्तिदा वर्णा विप्रात्या: कुरुनन्दन। विगर्मसु निवर्दन्दे प्रीदिमाम् स्तेषु केशव:॥” “प्रह्मसारी क्रुहस्तात्या:’ ‘तस्मात्प्रियत्वम् क्रुष्णस्य…। येषाम् अदुष्टि: पारक्ये॥ वेदा: प्रमाणम् स्म्रुदय:’ ‘पर त्रव्येषु जात्यन्दा: परदारेष्व पुंसगा: । परवादेषु ये मूगास्ते सर्वे तयिदा मम ॥’ , ‘श्रुदिस्म्रुत्युदिदम् कर्मम्’ ‘श्रुदि स्म्रुदीममैवाज्ञा’, ‘त्विविदो पूदसर्गोऽयम् तेव आसुर एव स । विष्णुबक्ति परो तेवो विबरीद स्तदाऽऽसुर:’ ऎऩ्गिऱ श्री विष्णुदर्म वसनङ्गळालुम्, “तेवानाम् परमो तर्मस्सदा यज्ञादिगा: क्रिया: । स्वात्याय तत्त्व वेदित्वम् विष्णुबूजा इदि श्रुदि: ॥ तैत्यानाम् पहुमाऩित्वम् मात्सर्यम् सत्स्वसत्क्रिया । निन्दनम् वेदशास्त्राणाम् हरबक्ति रुदाह्रुदा॥’ ऎऩ्गिऱ श्रीवामन पुराण वसनत्तालुम्, “सुरबदिरसुरैस्सदाऽपियुक्त: पशुबदिरप्यविनीद प्रुत्यवर्ग: । सुरगुरु रत्रुड प्रसादगर्दा हरिसरणौ स्मरदाबवर्गहेदु: ॥’ ऎऩ्गिऱ श्री नारसिम्ह पुराण वसऩत्तालुम्, ‘विष्णु पक्ति समायुक्तान् श्रौद स्मार्द प्रवर्दगान् । प्रियो पवदि यो त्रुष्ट्वा वैष्णवोऽसौ प्रगीर्दिद: ॥” ऎऩ्गिऱ लैङ्ग वसऩत्तालुम्, ‘येस वेदविदो विप्रा: महात्माऩस्तु माम् पार्द’ ऎऩ्गिऱ महाबारद वसऩत्तालुम्, पगवत् पक्तर्गळ् सत्व प्रक्रुदिगळाय् वैदिगरायिरुप्पार्गळ् ऎऩ्ऩुमिडम् सित्तम्।

रुत्रबक्तर्गळ् तम: प्रक्रुदिगळाय् अवैदिगरायिरुप्पार्गळ् ऎऩ्ऩुमिडमुम् सित्तम्। वासुदेव परायत्र वेदमार्गानुसारिण: । रुत्र पक्तास्त्रयीबाह्या पस्मोत्तूळनविक्रहा: ॥ ऎऩ्गिऱ लैङ्गवसनत्तालुम् पस्मोत्तूळनम् रुत्र पक्तर्गळुक्कु लक्षणमॆऩ्ऱुमिडम् सित्तमाय् निऩ्ऱदु। पस्मोत्तूळनम् ताऩ् ‘तस्मात् सर्वप्रयत्नेन पस्मोत्तूळन विक्रह: । जडिनो मुण्डिनश्सैव नक्ना नाना प्रगारिण: ॥ जडिला मुण्डिदा वाबि यॆऩ्ऱु लैङ्गत्तिलुम् महाबारदत्तिलुम् नक्नत्वादि तर्म सहसरिदमागच् चॊल्लुगैयालुम् – ‘न पस्म केशदुषगरीष कबालामेत्यान्यदिदिष्टेत् ‘ ऎऩ्ऱु निषित्त त्रव्यङ्गळोडे सेरवैक्कैयालुम् , पस्मम् ताऩ् अशुत्त त्रव्यमागैयालुम् , नक्नम् वाऽनुबवीदम् –वा विप्र त्रुष्ट्वा प्रमादद: । म्रुत्पित्वान् दशबिस्स्नात्वा वासोबिस्सह शुत्यदि॥ तस्मादेदान्नरो नक्नाम् स्त्रयी सन्द्याग तूषिदान् । सर्वदा वर्जयेत्प्राज्ञ आलाब स्पर्शनादिषु॥ ऎऩ्ऱु नक्नत्वादिगळ् वेद पाह्यङ्गळागैयालुम्, त्रिबुण्ड्र तारिणो नित्यम् पस्मोत्तूळन तत्परा: । पविष्य त्वम् त्रयीबाह्यामित्या ज्ञान प्रलाबिन: ॥ रुषीणाम् मायया सर्वमिदि संसिन्द्य तत्रवै । शशाब ताञ्जडाबस्म मित्या व्रददराम् स्तदा ॥ पविष्यद त्रयीबाह्या वेदगर्म पहिष्क्रुदा: ॥ ऎऩ्गिऱ आदित्यबुराण श्रीवराह पुराण वसनङ्गळालुम् वेदबाह्य लक्षणमॆऩ्गिऱऩ।

इप्पडि वेदबाह्य लक्षणराऩ तामस पुरुषर्गळाले सेव्यऩागैयालुम् , ज्ञानादि कार्यङ्गळालुम्, तेवदात्वत्तालुम् रुत्रऩुक्कु सक्रुस्तत्व कुणमुण्डेयागिलुम्, ‘न तदस्ति प्रुदिव्याम् वा’ ऎऩ्ऱु कुणत्रय वश्यऩागैयालुम्, तमोगुणमुण्डागैयालुम्, अदु ताऩ् प्रह्मादिगळुक्कुमुण्डेयागिलुम् अवर्गळिलुमिवऩुक्कु अदिशयित्तिरुक्कैयाले अबेक्षिदमाऩ तामसत्व व्यबदेशम् युक्तमागैयालुम् , ताऩुम् तामस पुरुषऩागैयालुम्, साबेक्षत्व सूसगङ्गळाऩ जडासर्म वसनादि सादग तर्मङ्गळोडे (सिऩ्ऩङ्गळोडे) कूडियिरुक्कैयालुम् रुत्रऩुक्कु उबास्यत्वादिगळ् कूडादु।

श्री पुरुषसूक्त प्रक्रियैयालुम् नारायणऩुडैय कारणत्व मुमुक्षूबास्यत्व मोक्ष प्रदत्वादिगळ् सित्तङ्गळ्।

ननु, इवऩुक्कु असादारणङ्गळाऩ वाहनायुद नाम स्म्रुदिगळिले अन्यदम सङ्गीर्दन मिल्लामैयालुम्, ईशान पदम् किडक्कैयालुम्, नारायण परमऩ्ऱे ऎऩ्ऩिल्।

अदु अनुबबन्नम्, सहस्र शीर्षत्वादिगळैच् चॊल्लुगैयालुम्, अवैदाऩ् इवऩुक्कु असादारण मॆऩ्ऩुमिडम् नारायणानुवागादि सित्तङ्गळागैयालुम्; लक्ष्मीबदित्व लिङ्गत्तालुम्, नारायण प्रदिबादग सुबालोबनिषत्तिले, पुरुष एवेदमॆऩ्ऱु पुरुषसूक्त वाक्यत्ताले निगमिक्कैयालुम्, अदर्वणत्तिले, वैष्णव्याम् पुरुष सूक्तम् ऎऩ्ऱु वैष्णव महाशान्दि मन्द्रमाग विनियोगिक्कैयालुम्, सान्दोक्यत्तिले एषा वै वैष्णवी नाम सम्हिदा ऎऩ्गैयालुम्; पगवत् समारादन रूबगर्मादिगळिले पोदायन प्रप्रुदि परमर्षिगळाले विनियुक्तङ्गळागैयालुम्, पुरुषस्य हरेस् सूक्तम् स्वर्क्यम् तन्यम् यशस्करम् ऎऩ्गिऱ शौनगवाक्यत्तालुम्, पलविडङ्गळिलुम् पुरुष शप्तप्रयोगम् पण्णुगैयालुम्, ‘पुरुषम् नारायणम्’ ऎऩ्गिऱ समाक्यैयालुम् नारायणबरमॆऩ्ऩुमिडम् सित्तम्।

इव्विडत्तिल् ईशानशप्तम् नारायण शप्तम्बोले सम्ज्ञैयल्ल; अम्रुदत्वस्येशान: ऎऩ्गैयाले। पुरुषशप्तमिवऩ् पक्कलिले रूडम्। सेदन सामाऩ्य वासियागिर अव्वळवाल् प्रयुक्तमागिऱदऩ्ऱु। सालबादबादि शप्तङ्गळ् पोले सामाऩ्य विशेषवासियायिरुक्कुम्। मुण्डगोबनिषत्तु तॊडक्कमाऩ पल उबनिषत्तुक्कळालुम्; “पुरुष: पुण्डरीगाब:’ त्विर् त्वादशेप्यस् तत्वेप्य: क्यादोऽयम् पञ्जविम्शग: । पुरुषो वासुदेवश्स परमात्मेदि सोच्यदे॥ ‘वित्यात्तु पुरुषम्बरम् इत्यात् युबप्रुम्हणङ्गळालुम्, अदादो महा पुरुषस्या हरह: परिसर्याविदिम् व्याक्यास्याम:’ ऎऩ्गिऱ पोदायन वसनत्तालुम्, ‘परम: पुमाऩिव पदि: पत्य: ’ ऎऩ्गिऱ अर्वासीन प्रसित्तियालुम् पुरुषशप्तम् नारायण परमॆऩ्ऱुमिडम् सित्तम्।

“तत्पुरुषाय वित्महे महादेवायदीमहि’ ‘पुरुषोवै रुत्र:’ इत्यादि प्रदेशङ्गळिले रुत्रऩैयुम् पुरुष शप्तत्ताले सॊल्ला निऩ्ऱदेयॆऩ्ऩिल्। अव्वोविडङ्गळिल् नामदया प्रयुक्त मागिऱदऩ्ऱु ; नमस्कार्यत्व हेदुवाऩ परमात्म प्रगारत्व मडियागवन्द त्रिबुर तहन पराक्रमादि कुणयोगम् तॊडक्कमाऩवत्ताले प्रयुक्त मागिऱदित्तऩै।

आग, इप्पडि परत्व सिऩ्ऩङ्गळाऩ जगत् कारणत्व मुमुक्षूबास्यत्व मोक्ष प्रदत्वङ्गळुळ्ळदु इवऩुक्केयागैयालुम्, ‘सर्वे वेदायत्पदमामनन्दि’ ’सर्वेवेदा यत्रैगम् पवन्दि’ “वससाम् वाच्यमुत्तमम्’ ‘यश्सन्दसा म्रुषबो विश्वरूब:’ ऎऩ्ऱु वेदम् ताऩे तऩक्कु प्रदिबात्यऩ् नारायणऩॆऩ्गैयालुम्, ’वेदैश्स सर्वैरहमेववेत्य:” ऎऩ्ऱु नाऩे वेदप्रदिबात्यऩॆऩ्ऱु अवऩ् ताऩे सॊल्लुगैयालुम्, ‘नारायणबरा वेदा:”, वेदे रामायणे पुण्ये पारदे परदर्षब । आदौ मत्येददाऽन्देस विष्णुस्सर्वत्र कीयदे॥ एनमेगे वदन्द्यक्निम् मरुदोऽन्ये प्रजाबदिम् । इन्द्रमेगे परे प्राणमबरे प्रह्मशाश्वदम् ॥ ऎऩ्ऱिङ्ङऩे रुषिगळुम्, सॊल्लुगैयालुम् “आलोट्य सर्व शास्त्राणि विसार्यस पुन: पुन: । इदमेगम् सुनिष्पन्नम् त्येयो नारायणस्तदा॥” तत्त्वम् जिज्ञासमाऩानाम् हेदुबिस्सर्वदो मुगै: । तत्त्व मेगोमहायोगी हरिर्नारायण: पर: ॥ श्रूयदाम् तु नरव्याक्र वेदवेदान्दनिश्सयम् । यज्ञेशो यज्ञबुरुष: पुण्डरीगाक्ष सम्ज्ञिद: । यस्स विष्णु: परम् प्रह्म यदो नावर्ददे पुन: । विष्णुरेव परम्ब्रह्म त्रिवेदमिह पट्यदे । वेद सित्तान्द मार्गेषु तन्नजानन्दि मोहिदा: ॥ यदे तत्परमम् प्रह्म वेद शास्त्रेषु पट्यदे। स तेव: पुण्डरीगाक्ष स्स्वयम् नारायण: पर: ॥ पगवान् वासुदेवश्स कीर्त्यदेऽत्र सनादन: । सहिसत्यम्रुदम् सैव पवित्रम् पुण्यमेवस ॥ ऎऩ्ऱु प्रमाण तर्क्कङ्गळैयिट्टु आराय्न्दवर्गळ् इवऩैये , परदत्वमॆऩ्ऱु निर्वहिक्कैयालुम्, अवऱ्ऱै यॊऴियवे प्रह्म विष्णु शिवर्गळ् मूवरिलुम् अदिगरारो ऎऩ्ऱु आराय्न्दुवावॆऩ्ऱु प्रुगुवैप् पोगविट्टुप् परीक्षित्तु, “तन्निशम्याद मुनयो विस्मिदा मुक्त सम्शया: । पूयांसम् श्रत्त तुर्विष्णुम् यदश्शान्दिर्यदोऽपयम् ॥” ऎऩ्ऱु शान्द्यादि कुण योगत्ताले इवऩे अदिगऩॆऩ्ऱु निर्णयिक्कैयालुम्, ज्रुम्बिदन्दत् तनुर्त्रुष्ट्वा शैवम् विष्णुबराक्रमै:। अदिगम् मेनिरे विष्णुम् तेवास्सर्षिगणास्तदा ॥ ऎऩ्ऱु तेवर्गळ् परीक्षित्तु-निर्णयित्तबडिये पार्गवऩ् सॊल्लुगैयालुम्, अवऩ् ताऩ् रुत्रऩ् पक्कलिले सॆल्ल, अवऩ् त्यान परऩायिरुक्क, ‘नीर् आरै त्याऩम् पण्णुगिऱदु?” ऎऩ्ऱु अवऩैक् केट्क, “योगीश्वरम् जगन्नादम् विष्णुम् जिष्णुम् सनादनम्। पत्मनाब: विशालाक्षम् सिन्दयामि जगत्पदिम् ௥“ ऎऩ्ऱु जगत्पदियाऩ श्रीमहाविष्णुवै त्याऩम् पण्णुगिऱेऩॆऩ्ऱु सॊल्लुगैयालुम्, ‘नह्येस्मादिदि नेत्यत्वरमस्ति’ ‘नदस्येदे कश्सन’ ‘सत्यम् सत्यम् पुनस्सत्यम्’ ‘नारायणात्परोदेवो नबूदो नबविष्यदि’ ‘एदत्रहस्यम् वेदानाम् पुराणानांस सम्मदम् सत्तम’ “नप्रमादुर् महायोगी शक्यो पारद केशव: । परमेप्य: परम् तस्मात्विश्वरूबान्न वित्यदे ॥’ ऎऩ्ऱु इवऩिऱ् काट्टिल् पररायिरुप्परिल्लै यॆऩ्गैयालुम् इवऩे सर्वस्मात्परऩ्।

प्रदम प्रगरणम् सम्बूर्णम्

त्विदीयम् जीवस्वरूब निर्णय प्रगरणम्

इवऩुक्कु सर्वात्माक्कळुम् सर्वप्रगार परदन्द्रर् । अवर्कळ् ताम् तेहादि विलक्षणर्। ननु, “स्तूलोऽहम् क्रुशोऽहम्” ऎऩ्ऱु तेहत्तिले अहम्बुत्ति व्यवहारम् काण्गैयाले अहमर्द पूदऩाऩ आत्मा तेहम् ताऩामित्तऩै इन्द अहम्बुत्ति व्यवहारङ्गळुक्कु, तेहादिरिक्तऩ् विषयमॆऩ्ऱ वॊण्णादु; अवऩुक्कु स्तौल्यादिगळ् कूडामैयाले कडबडादिगळैप्पोले पार्त्तिवमाऩ शरीरदुक्कु सैदन्यम् कूडादे ऎऩ्ऩिल् ; मदशक्ति पोले परिणाम विशेषत्ताले कूडुमिऱे।

ननु, पाल युव व्रुत्त शरीरङ्गळ् अन्योन्यम् पिऩ्ऩङ्गळॆऩ्ऱु सॊल्लवेणुम् : एगमागिल् परिणामबेदङ्गळ् कूडादु। पेदत्तै यिसैयिल् ; पाल्यत्तिल् अनुबवित्तवत्तै यौवनत्तिले स्मरिक्कक्कूडादु,; कूडिल्, ऒरुवऩ् अनुबवित्तत्तै मऱ्ऱैयवऩ् स्मरिक्क वेणुम्, अदु काण्गिऱिलोम्, इङ्गु स्म्रुदिगाणा निऩ्ऱोम्। आगैयाले आत्मा तेहादिरिक्तऩाग वेणुमॆऩ्ऩिल् ; अदुवुम् अनुबबन्नम् ; शरीरबेदम् इल्लामैयाले। ऒरुवऩ् तऩक्के कालबेदत्ताले परिणामबेदम् कूडुम्, ’पाल्यत्तिल् तु:कित्त नाऩे यौवनत्तिल् सुगियानिऩ्ऱेऩ्। पालऩाऩ नाऩे युवावाऩेऩ्’ ऎऩ्गिऱ प्रत्यबिज्ञैगळाले युवशरीरम् पऴैय शरीरम् ऎऩ्ऩुमिडम् सित्तम्; अल्लादबोदु, पाल्यत्तिल् अनुबवित्तदै यौवनत्तिल् स्मरिक्कक्कूडादु। स्रुदि प्रत्यबिज्ञैगळ् अहमर्दत्तुक्कऩ्ऱो, तेहदुक्कऩ्ऱे यॆऩ्ऩ वॊण्णादु ; तेहव्यदिरिक्त मायिरुप्पदॊरु अहमर्दम् काणामैयाले। किञ्ज, तेहत्तिले नॆडुम्गालम् सॆल्लच् चॆय्देयुम् “स एवाय” मॆऩ्ऱु परऩुक्कुप् पिऱक्कुम् प्रत्यबिज्ञैयुम् कूडादु। प्रत्यबिज्ञैगळुक्कु विषयम् तेहादिरिक्तऩॆऩ्ऩ वॊण्णादु; अवऩ् साक्षुषऩल्लामैयाले। प्रत्यबिज्ञै प्रान्दियॆऩ्ऩवॊण्णादु ; पादगमिल्लामैयालुम् विबक्षे स्मरणानुबबत्तियागिऱ पादगमुण्डागैयालुम्; इप्पडि तेहत्तिल् अहम्बुत्ति कॊळ्ळाद पोदु विदिनिषेदमुम् तेहात्मप्रममुम् अदऩुडैय निव्रुत्त्यर्त्तमाऩ शास्त्र श्रवणादिगळुम् कूडादु। आगैयाले तेहमे आत्मावामित्तऩैयॆऩ्ऩिल्;

तत्कण्डऩम्

अदु अनुबबन्नम्, तेहम् अनेगावयव सङ्गादात्मगम् ऎऩ्ऩुमिडम् सित्तम्। अदिल् ऎल्ला अवयवङ्गळुक्कुम् सैदन्यमुण्डागिल् अनेग सेदनोबलप्ति प्रसङ्गिक्कुम्। अवयवङ्गळुक्कु अन्योन्यम् अविवाद नियममुम्, अवऱ्ऱिल् ममदा पुत्तियुम् ममदा व्यवहारमुम् कूडादु। ऒरु अवयवत्तुक्के सैदन्यम् कॊळ्ळिल्, अदु विच्चिऩ्ऩमाऩाल् अवयान्दरम् अदु अनुबवित्तत्तै अवयवान्दरत्ताले स्मरिक्कक्कूडादु। पिऩ्बु अहम्बुत्ति व्यवहारङ्गळुम् ममदाबुत्ति व्यवहारङ्गळुम् तविर वेणुम्। सर्व शरीर व्याबियाऩ सुगदु:कानुबवमुम् कूडादु। अवयव सङ्गादात्मगमऩ्ऱु शरीरम्। अवयवि अदिले सैदन्यम् ऎऩ्ऩवुमॊण्णादु; उबलम्बानुबबत्तिगळिल्लामैयाले अवयवि स्वीगारमनुबबन्नमागैयाले। किञ्ज पालदेहोऽहम् मन्वज्ञान:, युवदेहोऽहम् पहुज्ञान:, मम शरीरम् ऎऩ्ऱु शरीराहमर्त्तङ्गळिल् पिऱक्किऱ पेद प्रदिबत्तियुम् पेद व्यवहारमुम् कूडादु। “ममायमात्मा’ ऎऩ्गिऱ विडत्तिल् पोले अमुक्यमॆऩ्ऩवॊण्णादु; मुक्ये पादगमिल्लामैयाले। अऩ्ऱिक्के, अहम्बुत्तिक्कु शरीरमे विषयमॆऩ्ऱु कॊण्डालुम् श्रुदियालुम् श्रुत्यर्दाबत्तिगळालुम् तेहादिरिक्तऩाय् तेहान्दर परिक्रह योक्यऩाऩ आत्मासित्तऩ्।

पाह्येन्द्रियङ्गळुम् आत्मावागमाट्पादु। ऒरुवऩे सर्वेन्द्रिय विषयङ्गळैयुमऱिगैयाले, इप्पडि कॊळ्ळादबोदु यावऩॊरुवऩ् नाऩ् इव्वर्दत्तैक् कण्डेऩ्, अन्द नाऩे स्पर्शिया निऩ्ऱेऩ् ऎऩ्गिऱ प्रदिसन्दानमुम् कूडादु। सक्षुस्से आत्मावागिल् अन्यऩ् रूबत्तै स्मरिया तॊऴिय वेणुम् श्रोत्रमे आत्मावागिल् पदिरऩ् शप्तत्तै स्मरिया तॊऴियवेणुम्। इप्पडि मऱ्ऱ इन्द्रियङ्गळिलुम् कण्डु कॊळ्वदु।

शङ्गरमदगण्डऩम्

अन्द:करणमुम् आत्मावाग माट्टादु। (स्म)कर्दाविऩुडैय स्मरणादिगार्यङ्गळुक्कुक् करणमाग कल्बिदङ्गळागैयाले। इदु ताऩे स्मरिक्किऱदॆऩ्ऱ वॊण्णादु ; स्मरणत्तुक्कु करण मिल्लामैयाले। करणमुम् ताऩेयॆऩ्ऩ वॊण्णादु; विरुत्तमागैयाले। वेऱेयॊऩ्ऱु करणमॆऩ्ऱिल्, अदु पाह्य करणमागिल्। अदिल्लादवऩुक्कु स्म्रुदिगूडादु। आन्दरगरणमागिल् आत्मावुक्कु मऩस् ऎऩ्ऱु पेरिट्टदाय् विडुम्। आन्दरगरणम् अनबेक्षिदमागिल् इन्द्रियार्त्त सम्बन्दमुण्डाऩ पोदॆल्लाम् ज्ञानम् पिऱक्कवेणुम् ; आगैयाल् मनस्सुम् आत्मावाग माट्टादु।

प्राणऩ्गळुम् अत्मावाग माट्टादु ; सङ्गाद रूबङ्गळागैयाले। तेहमात्मावॆऩ्गिऱ पक्षत्तुक्कुच् चॊऩ्ऩ तूषणङ्गळ् इङ्गुम् तुल्यम्।

पौत्तमदगण्डऩम्

ज्ञानमुम् आत्मावागमाट्टादु ; “ऎऩक्कु ज्ञानम् पिऱन्ददु नशित्तदु’ ऎऩ्ऱु क्षणिगमुमाय् आत्मदर्ममुमाय्त् तोऱ्ऱुगैयाले।

स्तिरऩायिरुप्पाऩॊरु आत्मावुण्डॆऩ्ऩुमिडम् ‘नेऱ्ऱुक्कण्ड नाऩे इऩ्ऱुम् काणानिऩ्ऱेऩ्’ ऎऩ्गिऱ प्रत्यबिज्ञैयाले सित्तम्।

इदुवुम् शङ्गरमद कण्डऩम्

निर्विषयैयुमाय् निराश्रयैयुमाऩ संवित्तु आत्मावॆऩ्ऩवॊण्णादु, अप्पडियिरुप्पदॊरु संवित्तु काणामैयाले। ननु, ज्ञानम् आत्म तर्ममायऩ्ऱु तोऱ्ऱुगिऱदु, अन्द:करण रूबमाग अहङ्गारत्तुक्कु तर्ममायऩ्ऱो, तोऱ्ऱुगिऱदु, ऎऩ्ऩवॊण्णादु ; असेदनमुमाय् प्रक्रुदि परिणाममुमाय् त्रुश्यमुमाय् परागर्दमुमाय् परार्दमुमाय् यिरुक्कैयाले तेहादिगळैप्पोले अहङ्गारमुम् ज्ञादावागक् कूडामैयाले। ननु, सैदन्य सन्निदि यडियाग सायाबत्तियाले ज्ञात्रुत्वम् कूडुमेयॆऩ्ऩिल्, अदु कूडादु। सैदन्यदुक्कु ज्ञात्रुत्वम् कूडामैयाले। ननु स, तर्बण जल कण्डङ्गळ् । मुग सन्द्रगोत्वङ्गळुक्कु व्यञ्जगमागिऱाप्पोले अहङ्गारमुम् सैदन्यत्तुक्कु व्यम्जगमागैयाले तऩ्ऩिष्टमाय् तोऱ्ऱुगिऱदॆऩ्ऩिल्, स्वयम् प्रगाशऩाऩ आत्मावुक्कु जडमाऩ अहङ्गारम् व्यञ्जगमागै ऎऩ्गिऱदु, शान्दाङ्गारम् आदित्यऩै प्रगाशिप्पिक्कु मॆऩ्ऱाप्पोले इरुप्पदॊऩ्ऱु। तर्बणमुम् जलमुम् मुगत्तुक्कुम् सन्द्रऩुक्कुम् व्यञ्जगमऩ्ऱु : साक्षुष तेज: प्रदिबलनत्तुक्कु हेदुवित्तऩै। अबिव्यञ्जगम् अलोहादिगळ् पोले। जादि व्यक्तिनिष्टैयाय्त् तोऱ्ऱुगिऱदु व्यक्तिक्कागारमागैयाले। किञ्ज, सैदन्यत्ताले व्यङ्ग्यमाऩ अहङ्गारम् अदुक्कु व्यञ्जगमाग माट्टादु। आदित्य किरणत्ताले अबिव्यङ्ग्यमाऩ करदलम् अदुक्कु व्यञ्जगमागक् काणानिऩ्ऱोमे यॆऩ्ऩिल्; करदलम् व्यञ्जगमल्ल; किरण पाहुळ्यत्तुक्कु हेदुवित्तऩै।

सुषुप्तियिलुम् मुक्तिदशैयिलुम् अहमर्त्त मिल्लामैयाले अदुवुम् आत्मा वागमाट्टा तॆऩ्ऩिल्; अवऱ्ऱिलुमुण्डु। सुषुप्ति इल्लैयागिल् उऱङ्गि यॆऴुन्दिरुन्दवऩ्, ‘मुऩ्बु नाऩ् इत्तैच्चॆय्देऩ्, इत्तैक्कण्डेऩ् , इत्तैयनुबवित्तेऩ्’ ऎऩ्ऱु परामर्शिक्कक्कूडादु। मुक्ति तशैयिल् आत्माविल्लैयागिल् आत्मनाशम् मोक्षमाय् विडुम् स्व नाशत्तैयुमिसैन्दु मोक्षोबायत्तिलिऴिवारिल्लामैयाले। मोक्षशास्त्रमप्रमाणमाम्। ‘मत्तस्सर्वमहम् सर्वम्’; ‘अहमेग: प्रदममासम्’ ‘अहम् मनुरबवम् सूर्यश्स’ ऎऩ्ऱु तत्त्व ज्ञानम् पिऱन्द मुमुक्षुक्कळुम्, अहमन्नम् ऎऩ्ऱु मुक्तऩुम्’ ‘यस्मात्क्षरमदीदोऽहम्” ; “अहमात्मा कुडागेश:, न त्वेवाहम्’, ‘अहम् क्रुत्स्नस्य जगद:’ ऎऩ्ऱु परप्रह्ममुम् अहमॆऩ्ऱु व्यबदेशिक्कक्कूडादु।

अहमर्त्तमात्मावागिल्, महाबूदान्यहम्गार: ऎऩ्ऱु क्षेत्रान्दर्बावम् कूडुम् पडियॆऩ्ऩॆऩ्ऩिल्; अहङ्गारत्तैयायिऱ्ऱु अङ्गुच् चॊल्लुगिऱदु, अहमर्त्तत्तैयॆऩ्ऱु अहङ्गारत्तै शास्त्रङ्गळिले हेयमागच् चॊल्ला निऩ्ऱदेयॆऩ्ऩिल्, अङ्गुच् चॊल्लुगिऱदु कर्व रूबमाऩ अहङ्गारत्तैयागैयाले अहमर्त्तम् अहङ्गारमल्ल। आत्मावेयागैयाल्।

आत्मनित्यत्वस्मर्दनम्

आत्मादेहादि विलक्षणऩ्। अवैबोले अनित्यऩल्लऩ् ; `न जायदे म्रियदे वा विबश्सित्; ‘नित्यो नित्यानाम् सेदनश्सेदनानाम् एगॊ पहूनाम् यो विददादि कामाऩ्” ‘ज्ञाज्ञौ त्वावजावीशनीशौ’ ” अजो नित्यशाश्वदोऽयम् पुराण:’ ऎऩ्ऱु उत्पत्तिविनाशङ्गळिल्लै। ऎऩ्गैयाले। ननु, `प्रजाबदि: प्रजा अस्रुजद’, ‘सन्मूलास्सोम्येमास्सर्वा: प्रजा स्सदायदनास्सत्प्रदिष्टा:’ ‘यदो वा इमाऩिबूदानि जायन्दे’ “यद: प्रसूदा जगदि प्रसूदी तोयेन जीवान्व्यसर्जबूम्याम्‘ ऎऩ्ऱु उत्पत्ति विनाशङ्गळैच् चॊल्लानिऩ्ऱदेयॆऩ्ऩिल्; अवऱ्ऱिल् सॊल्लुगिऱदु तेहसम्बन्दत्तैयुम्, तेहवियोगत्तैयुम्। नित्यऩागिल् स्रुष्टिक्कु मुऩ्बु एगत्वावदारणम् कूडादेयॆऩ्ऩिल् : एगत्वमावदु नामरूब विबागाबावमागैयाले कूडुम्। सम्हारदशैयिल् आत्माविल्लैयागिल्, ईश्वरऩुक्कु उबादानत्वम् कूडादु, अक्रुदाप्यागमक्रुद विप्र नाशङ्गळुम् वरुम्। आगैयाले आत्मा नित्यऩ्।

एगरूबत्वसमर्त्तऩम्

‘अम्रुदाक्षरम् हर:’ ‘आत्मा शुत्तोऽक्षर:” “एगम् स तेगम्’ ऎऩ्गैयालुम् अवैबोले उबसयाबसयङ्गळुक्कु अर्हऩऩ्ऱिक्के एगरूबऩायिरुक्कुम्।

जैनमदगण्डऩम्

तेह परिमाणमॆऩ्गिऱ पक्षम् आत्मा निर्विगारऩॆऩ्गिऱ श्रुदियाले पादिदम्। ‘स्तूलोऽहम्, क्रुशोऽहम्, पादेने मे वेदना, शिरसि मे सुगम्’ ऎऩ्गिऱ प्रदिबत्तियुम् कूडादेयॆऩ्ऩिल् ; अदु तेहात्म प्रमत्ताले कूडुम्, एगगालत्तिल् अनेग शरीर परिक्रहम् पण्णुगिऱ योगिगळुडैय स्वरूबत्तुक्कु शैदिल्यमुम् प्रसङ्गिक्कुम्।

अजडत्वसमर्त्तऩम्

इवऩ् स्वरूबम् अवैबोले जडमऩ्ऱिक्के ‘ह्रुत्यन्दर्ज्योदि: पुरुष:’, ’अत्रायम् पुरुषस्स्वयम् ज्योदिर्बवदि’ ‘विज्ञानगन: तच्चज्ञानमयम् व्याबि स्वसंवेत्य मनूबमम् ‘ ‘आत्मा ज्ञानमय:’ ‘आत्मसंवेत्यम् तज्ञानम्’ ऎऩ्गिऱबडिये स्वयम् प्रगाशमायिरुक्कुम्। स्वयम् प्रगाशमागैयागिऱदु- ज्ञानत्तै ऒऴियवुम् ताऩे तोऱ्ऱुगै। ननु, स्वरूबमुम् नित्यमुमाय्त् ताऩे तोऱ्ऱुमागिल् सुषुप्तियिलुम् तोऱ्ऱ वेण्डावोवॆऩ्ऩिल्; अप्पोदु तोऱ्ऱादागिल् उणर्न्दबोदु, ‘इत्तऩै पोदुम् सुगमाग उऱङ्गिऩेऩ्’ ऎऩ्ऩक् कूडादु। ननु, नाऩ् ऒऩ्ऱैयुम् अऱिन्दिलेऩ् ऎऩ्ऩुम्बडि यॆऩ्ऩॆऩ्ऩिल्; अऱिन्दिलेऩ् ऎऩ्गिऱदु ऎऩ्ऩैयॊऴिन्दवऱ्ऱै अऱिन्दिलेऩॆऩ्ऱबडि। ‘नाऩ् ऎऩ्ऩैयुम् अऱिन्दिले’ ऩॆऩ्ऱालो वॆऩ्ऩिल् ; ऎऩ्ऩैयुम् अऱिन्दिलेऩ् ऎऩ्गिऱदु शरीर विशिष्टऩाऩ ऎऩ्ऩैयुम् अऱिन्दिलेऩ् ऎऩ्ऱबडि। स्वरूबम् प्रगाशित्तदिल्लै यागिल् नाऩ् ऎऩ्ऩक् कूडादु “अयमहमस्मि’ ऎऩ्ऱु इव्वर्त्तत्तै श्रुदियुम् सॊल्लिऱ्ऱु। अप्पोदु विशदमाग तोऱ्ऱादॊऴिगिऱदु तमोगुणाबिबवत्ताले।

आनन्दरूबत्वसमर्त्तऩम्

प्रगाशन्दाऩ् अनुगूलमायिरुक्कुम्, ‘सुगमाग उऱङ्गिऩेऩ्’ ऎऩ्गिऱ प्रत्यबिज्ञै ताऩे इदिल् प्रमाणम्। इप्पॊऴुदु सुगम् पिऱक्कुम्बडि उऱङ्गिऩेऩॆऩ्ऱऩ्ऱो, ‘सुगमाग उऱङ्गिऩेऩ् ऎऩ्गिऱविदुक्कु पॊरुळॆऩ्ऩ वॊण्णादु ; प्रदिबत्ति शरीरम् अप्पडियऩ्ऱिक्के “इऩिदागप् पाडिऩेऩ्’ ऎऩ्गिऱाप् पोलेयिरुक्कैयाले। स्वरूब मनुगूलमऩ्ऱागिल् प्रेमास्पदत्वम् कूडादु ’आश्सर्यवत् पश्यदि कश्सिदेनम्’ इत्यादिगळालुम् इव्वर्दम् सित्तमागैयाले ‘आर्त्रम् ज्वलदि ज्योदिरहमस्मि’ ऎऩ्गिऱबडिये आत्मा ज्ञानानन्द स्वरूबऩायिरुक्कुम्।

ज्ञात्रुत्वसमर्त्तऩम्

अव्वळवुमऩ्ऱिक्के ज्ञानानन्दङ्गळुक् काश्रयमुमायिरुक्कुम्, ‘अदयो वेदेदम् जिक्राणीदि स आत्मा मनसै वैदान् कामाऩ् पश्यन् रमदे’ ‘न पश्यो म्रुत्युम् पश्यदि’ “योऽयम् विज्ञानमय: प्राणेषु ह्रुत्यन्दर्ज्योदि: पुरुष:” “विज्ञादारमरे केन विज्ञानीयात्’ ‘जानात्येवायम् पुरुष:’ ‘एष हि त्रष्टा स्प्रष्टा श्रोदा क्रादा रसयिदा मन्दा पोत्ता कर्दा विज्ञानात्माबुरुष:’ ‘एव मेवास्य परित्रष्टु:’ इत्यादि श्रुदियालुम्, ‘इव्वर्त्तत्तै, नाऩऱियानिऩ्ऱेऩ्’ ऎऩ्गिऱ प्रत्यक्षत्तालुम् ज्ञादावॆऩ्ऩुमिडम् सित्तम्। इप्प्रत्यक्षम् तऩ्ऩै ‘जानात्येवायम् पुरुष:’ ऎऩ्ऱु श्रुदियुम् सॊल्लिऱ्ऱु।

पौत्तमदगण्डऩम्

ज्ञानमात्रमात्मा, अदुवुम् क्षणिगमॆऩ्ऱुम् पक्षत्तिल्, ‘नेऱ्ऱु कण्डवर्त्तत्तै, इऩ्ऱु काणानिऩ्ऱेऩ्’ ऎऩ्गिऱविदु कूडादु, नेऱ्ऱै ज्ञानमॆऩ्ऱु ऒऩ्ऱु इल्लामैयाल्, अदु अनित्यमॆऩ्गिऱ पक्षमुम् अप्पडि इरुप्पदॊरु ज्ञानम् काणामैयाले निरस्तम्, किञ्ज, ज्ञानमात्रमे आत्मावागिल्, तेहात्म प्रमम्गूडादु, तेहत्तै ज्ञादावाग प्रमिक्कैयाल्।

तर्मबूदज्ञाननित्यत्वसमर्त्तऩम्

‘नहि त्रष्टुर्त्रुष्टेर्विबरिलोबोवित्यदे, नहि विज्ञादुर् विज्ञादेर् विबरिलोबो वित्यदे’, ‘यदोदबान करणात् क्रियदे न जलाम्बरम् । सदेव नियदे व्यक्ति रसद स्सम्बव: कुद: तदा हेयगुणत्वंसा तवबोदादयो कुणा: । प्रगाश्यन्दे न जन्यन्दे नित्या एवात्मनो हिदे॥ ज्ञानम् वैराक्यमैश्वर्यम् तर्मश्स मनुजेश्वर । आत्मनो प्रह्मबूदस्य नित्यमेद सदुष्टयम्। ऎऩ्गिऱबडिये ज्ञात्रुत्वम् नित्यम्। आऩाल् उत्पत्ति विनाशङ्गळ् उण्डॆऩ्ऱु सॊऩ्ऩबडियॆऩ् ऎऩ्ऩिल् ; “सर्वम् ह पश्य: पश्यदि’ ‘स साऽनन्द्याय कल्बदे, ऎऩ्ऱु मुक्ति तशैयिल् सर्व विषयमागच् चॊल्लुगैयाले सर्वत्तैयुम् साक्षात्करिक्कैक्कु योक्यमायिरुक्कच् चॆय्देयुम् ; ‘यया क्षेत्रज्ञ शक्तिस्सावेष्टिदा – न्रुब सर्वगा’ ऎऩ्गिऱबडिये कर्मत्ताले सङ्गुसिदमाय् ‘तया तिरोहिदत् वाच्च शक्ति: क्षेत्रज्ञस्सम्ज्ञिदा । सर्वबूदेषु पूबाल तारदम्येन वर्ददे॥ अप्राणिमत् सुस्वल्बासा स्तावरेषु तदोऽतिगा ।’ ऎऩ्गिऱबडिये कर्माऩुगुणमाग तारदम्यत्तै युडैत्ताय्क् कॊण्डु ’इन्द्रियाणाम् हि सरदाम् यत्येगम् क्षरदीन्द्रियम् । तेनास्य क्षरदि प्रज्ञा त्रुदे: पादादिवोदगम् ॥” ऎऩ्गिऱबडिये इन्द्रिय त्वारा पुऱप्पट्टु विषयङ्गळै क्रहिक्कक् कडवदायिरुक्कुमागैले प्रसरणादियैयिट्टु उत्पत्ति विनाशम् सॊल्लुगिऱदु। एगमायिरुक्कच्चॆय्दे अनेगमाय्त् तोऱ्ऱुगिऱदुम् अत्ताले।

तर्मबूद ज्ञानस्य त्रव्यत्वसमर्त्तऩम्

इदु ताऩ् अजडमुमाय् सङ्गोस विगासङ्गळुक्कुम्, सम्योग वियोगादिगळुक्कुम् आश्रयमुमायिरुक्कैयाले त्रव्यम्। ननु, ज्ञानम् नित्यमुमाय् अजडमुमायिरुक्कुमागिल् सुषुप्तियिल् तोऱ्ऱ वेण्डावो वॆऩ्ऩिल् ; अप्पोदु तोऩ्ऱादॊऴिगिऱदु तिरोहिदङ्गळाऩ मणिप्रगाशादिगळैप्पोले प्रसरणमिल्लामैयाले।

तर्मबूद ज्ञानस्यानन्दत्वसमर्त्तऩम्

सर्वमुम् पगवदात्मगमागैयाले अनुगूलमाय् कॊण्डु तोऱ्ऱुगैयाले इदुदाऩ् आनन्दरूबमायिरुक्कुम्। ननु, आऩालिप्पोदु विषशस्त्रादिगळ् प्रदिगूलङ्गळायुम्, सन्दन कुसुमादिगळ् अनुगूलङ्गळायुम्, काष्टलोष्टादिगळ् उबेक्षा विषयङ्गळायुम्, इवै ताऩ् स्वदन्द्रङ्गळाय्क् कॊण्डु तोऱ्ऱुवाऩॆऩ् ऎऩ्ऩिल् ; कर्म तेहात्माबिमाऩङ्गळाले अप्पडि तोऱ्ऱुगिऱदत्तऩै, स्पावमायऩ्ऱु। स्वबावमागिल् ऒरुगाल् अनुगूलङ्गळाऩ सन्दन कुसुमादिगळ् कालान्दरत्तिले प्रदिगूलङ्गळाग तोऱ्ऱक्कूडादु ‘वस्त्वेगमेव तु:काय सुगायेर्ष्यागमाय स । कोबाय स यदस्तस्मात् वस्तु वस्त्वात्मगम् कुद: ॥ तदेव प्रीदये पूत्वा पुनर्दु:काय जायदे। तदेव कोबाय यद: प्रसादाय स जायदे । तस्मात्तु:कात्मगम् नास्ति न स किञ्जित् सुगात्मगम्। ‘ ऎऩ्ऱु रुषियुम् अरुळिच्चॆय्दाऩ्, आगैयाल् ज्ञानत्तुक्कु आनन्दत्वमे स्वबावम्। इप्पडिबट्ट ज्ञानत्तैयुडैयऩागै आनन्दियागिऱदु।

पुनरबिजीवात्मनो ज्ञात्रुत्वसमर्त्तऩम्

इप्पडि आत्मा ज्ञादावागिल्, ‘या विज्ञाने तिष्टन्’ ’विज्ञानम् यज्ञम् तनुदे’ ऎऩ्ऱु ज्ञानशप्तत्ताले सॊल्लुवाऩॆऩ् ऎऩ्ऩिल् ; ज्ञानैग निरूबणीयमुमाय् : स्वयम् प्रगाशमुमागैयाले अप्पडिच् चॊल्लुगिऱदु। आगैयाले ज्ञादावुमाय् आनन्दियुमायिरुक्कुम्।

जीवात्मन: अणुत्वसमर्त्तऩम्

‘तेन प्रत्योदेनैष आत्मा निष्क्रामदि’ ऎऩ्ऱु उत्क्रमणत्तैच् चॊल्लुगैयाले। आत्मा अणुबरिमाणऩ्, उत्क्रान्दियॆऩ्गिऱदु शरीर वियोगत्तळवे यॆऩ्ऩिल् ; अदु अप्पडियाऩालुम् ‘येवै केसास्माल् लोगात्प्रयन्दि सन्द्रमसमेव ते सर्वेगच्चन्दि, “तस्माल्लॊगात् पुनरेत्यस्मै लोगाय कर्मणे” ऎऩ्गिऱबडिये कत्यागदिगळ् कूडादु “एषोऽणुरात्मा सेदसा वेदिदव्य:’ ‘वालाक्र शदबागस्य शददागल्बिदस्य स । पागो जीवस्सविज्ञेय:’ इत्यादिगळाले श्रुदिदाऩे अणुवॆऩ्ऱु मुक्त कण्डमागच् चॊल्लिऱ्ऱु, ‘ह्रुदिह्ययमात्मा’ ‘ह्रुत्यन्दर्ज्योदि: पुरुष:’ ऎऩ्गैयाले इवऩ् ताऩ् निऱ्पदु ह्रुदय प्रदेशत्तिले। आत्मा अणुवाय् ह्रुदय प्रदेशत्तिले निऱ्कुमागिल् पाणिबादादिगळिल् सुगदु:कानुबवम् कूडुम्बडि ऎङ्ङऩेयॆऩ्ऩिल्, ज्ञान व्याप्तियाले कूडुम्।

आत्मबहुत्वसमर्त्तऩम्

आत्माक्कळ् ताऩ् अनेगङ्गळ्। सिलर् आत्मबेदमिल्लै, एगात्मावेयुळ्ळदु ऎऩ्ऱार्गळ् ; अदु अयुक्तम्, सुगादि व्यवस्तानुबबत्ति वरुगैयाल्।

सुगदु:केच्चात्वेषादिगळ् नियदङ्गळागैयाले तेह पेदत्तालेयादल् अन्द:करणबेदत्तालेयादल्, इवै नियदङ्गळागिऩ्ऱऩ वॆऩ्ऩिल् ; सौबरि शरीरत्तिलुमिदुवे नियदङ्गळागवेणुम्, तेहबेदमुम् ; अन्द:करणबेदमुम् सुगदु:कादि नियमत्तुक्कु हेदुववॆऩ्ऱागिल् जन्मान्दरानुबवत्तै जन्मत्तिले स्मरिक्कवेण्डावो? वॆऩ्ऩिल् ; स्मरियादॊऴिगिऱदु, संस्कारत्तिऩुडैय अनुत्पवत्तालेयादल्, नाशत्तालेयादल्। आऩाल् शरीरान्दरत्तिल् सुगदु:कस्म्रुत्यादिगळ् इऩ्ऱिक्के यॊऴिगिऱदुम्, इरण्डत्तॊऩ्ऱाले यॆऩ्ऩिल्, ऒरु शरीरम् तऩ्ऩिलुम् स्म्रुदिगूडादॊऴियवेणुम्। आगैयाल् सुगदु:क नियमत्तुक्कु हेदु तेहादि पेदमॆऩ्ऩ वॊण्णादु। ऒरुवऩागिल् पन्दमोक्ष व्यवस्तैयुम्, शिष्टासार व्यवस्तैयुम्, विषम स्रुष्टियुम् कूडादु। वैषम्य नैर्क्रुण्यङ्गळुम् प्रसङ्गिक्कुम् ‘नित्यो नित्याऩा’ मॆऩ्ऱु इत्तै श्रुदियुम् सॊल्लिऱ्ऱु। अन्द श्रुदि औबादिगबेदत्तैच् चॊल्लुगिऱदु। अल्लाद पोदु, जीवात्वैद श्रुदिगळोडे विरोदिक्कुमॆऩ्ऩ वॊण्णादु ; अवऱ्ऱिल् सॊल्लुगिऱदु प्रगारात्वैदत्तै यागैयाले। ‘सदा पश्यन्दि’, ‘मम सादर्म्य मागदा’, ‘मुक्तानाम् परमागदि:’ ऎऩ्ऱु मोक्षदशैयिलुम् पेदत्तैच् चॊल्लुगैयाले पेदम् औबादिगमॆऩ्ऩ वॊण्णादु। आगैयाल् आत्माक्कळ् अनेगरॆऩ्ऩुमिडम् सित्तम्।

अमलत्वगदनम्

’आत्मा शुत्त:’ “ज्ञान मयोऽमल:’ ‘ज्योदिर् ज्वलदि’ ऎऩ्गिऱबडिये इवर्गळ्दाऩ् परिशुत्तर्।

शेषत्वगदनम्

“यस्यास्मि ’ ’योऽहमस्मि’ ‘प्रह्मागमस्मि’ ‘तासबूदा:” “क्रुष्णस्य हि क्रुदे” ऎऩ्गैयाले * पगवच्चेषबूदर्, ‘यस्यात्मा शरीरम्’ `’पू: प्राणिन:’ ‘तत्सर्वंवै हरेस्तनु:’ ‘तानि सर्वाणि तत्वबु:’, ‘अबरेयमिदस्त्वन्याम्’ ऎऩ्गैयाले इन्द शेषत्वम् ताऩ् शरीरदयावायिरुक्कुम्।

उक्तार्त्तनिगमनम्

आग इप्पडि आत्माक्कळ् तेहेन्द्रिय मन:प्राणदिगळिल् विलक्षणराय्, स्वयम् प्रगाशराय्, आनन्दरूबराय्, ज्ञानानन्दङ्गळुक्काश्रयबूदराय्, नित्यराय्, अणुक्कळाय्, परिशुत्तराय्, पगवच्चेषबूदरायिरुप्पर्गळ्।

त्विदीय प्रगरणम् सम्बूर्णम्

त्रुदीयम् पुरुषार्द स्वरूबनिर्णय प्रगरणम्

इवर्कळुक्कु पुरुषार्त्तम् ‘तम् यदा’ इत्यादि स्वेन रूबेणाबिनिष्पत्यदे’ ऎऩ्गिऱबडिये स्वरूबाविर्बाव पूर्वगमाय् नित्य निर्दोष निस्सीमाऩन्दात्मगमायिरुक्किऱ सविबूदिसमस्त कल्याणगुणात्मग परमात्म यादात्म्याऩुबव प्रीदिगारिद कैङ्गर्यम्।

ननु, कैङ्गर्यम् तु:क रूबमाग लोगत्तिले काणा निऩ्ऱोम् : ‘सेवा श्वव्रुत्तिर्व्याक्यादा तस्मात्ताम् परिवर्जयेत्’ ऎऩ्ऱु निषित्तमायिरुक्क इदुवे पुरुषार्त्तमाम्बडि ऎङ्ङऩेयॆऩ्ऩिल् ; लोगत्तिले कैङ्गर्यमॆल्लाम् अबुरुषार्त्तमऩ्ऱु; प्रियदम विषयत्तिले कैङ्गर्यम् पुरुषार्त्तमागक् काण्गैयाले श्वव्रुत्तियॆऩ्ऱु निषेदित्तदु इदर सेवैयै। इदु ‘पुरुषार्त्त’ मॆऩ्गिऱविडम् तर्मिक्राहग प्रमाणत्ताले पादिदम्। अबुरुषार्त्तमागैक्कु हेदु पाबारप्तत्वम्, ‘पुण्यबाबे विदूय’ ऎऩ्गैयाले। इदु पाबगार्यमऩ्ऱु। तऩ् स्वरूबत्तै यादॊरुबडि निऩैत्ताऩ् अदुक्कीडायिरुक्कुम्। इदु पुरुषार्त्तमॆऩ्ऩुमिडम् सुर नर तिर्यगादिगळिले काणा निऩ्ऱोम्, आगैयाले मुक्तऩुम् तऩ्ऩै शेषमाग निऩैक्कैयाले कैङ्गर्यमे पुरुषार्त्तमाम् ; अत्तैयॊऴिन्ददु अबुरुषार्त्तमायिरुक्कुम्।

सार्वागमद निरसनम्

तेहादि विलक्षणऩागैयाले शप्तात्यनुबवम् पुरुषार्त्तमऩ्ऱु।

योगादिमदनिरसनम्

परदन्द्रऩागैयाले स्वानुबवमात्रम् पुरुषार्त्तमऩ्ऱु।

पौत्तादिमदनिरसनम्

स्वरूबम् नित्यमागैयाले सरूबोच्चेदनम् पुरुषार्त्तमऩ्ऱु।

नैय्यायिगमदनिरसनम्

नित्यज्ञानादि कुणगऩागैयाले ज्ञानादि वैशेषिगगुण विनाशम् पुरुषार्त्तमऩ्ऱु। ननु, सुगमागिल् तु:क मिश्रमायल्लदिरामैयाले सुगम् पुरुषार्त्तमऩ्ऱु, विषसम्ब्रयुक्तमाऩ अऩ्ऩम् पोले त्याज्यमॆऩ्ऱवॊण्णादु; मोक्ष सुगम्, ‘नरोगम् नोद तु:कदाम्’ ऎऩ्ऱु तु:क मिश्रमल्लामैयाले। तु:क निव्रुत्ति ताऩ् पुरुषार्त्त मागमाट्टादु; सुगरूबमल्लामैयाले, आऩाल् तु:क निव्रुत्तियिल् यत्नम् कूडादॆऩ्ऩिल्, तु:कमुम् प्रदिगूलमागैयाले कूडुम्। सुगत्तिऱ् काट्टिलुम् तु:क निव्रुत्तिये पुरुषार्त्तमॆऩ्ऩिल्, तु:क मिश्रमाऩ सुगसादनङ्गळिलिऴियक्कूडादु।

शङ्गरमदनिरसनम्

अवित्या निव्रुत्तिये मोक्षमॆऩ्गिऱ पक्षमुम् अनुबबन्नम्, अदु सुगरूबमल्ला मैयाले। सुगसादन मॆऩ्ऱवॊण्णादु; प्रह्मत्तुक्कु सुगम् कॊळ्ळामैयाल्, सुगम् कॊळ्ळिल् प्रह्मम् सविशेषमाम्।

पास्करमदनिरसनम्

उबादिवियोगम् मोक्षमॆऩ्गिऱ पक्षमुम् सेरादु; सुगरूबमल्लामैयाल्। तिरोहिदमाऩ सुगत्तुक्कु प्रगाश(क)मॆऩ्ऩिल्, जीवऩुडैय सुगत्तुक्कु प्रगाश(क)मो, परऩुडैय सुगत्तुक्कु प्रगाश(क)मो?; जीवसुगत्तुक्कु प्रगाश (क)मॆऩ्ऩ वॊण्णादु। जीवऩ् नशिक्कैयाल्। परसुगप्रगाश क)मॆऩ्ऩ वॊण्णादु, अदुक्कु तिरोदाऩ मिल्लामैयाल्। उबादि प्रदेशत्तिल् सुगम् तिरोहिदमॆऩ्ऩिल् ; सर्वज्ञऩऩ्ऱिक्के ऒऴियुम्।

यादवप्रगाशमदनिरसनम्

स्वाबाविग पेदाबेद पक्षत्तिलुम्, मोक्षम् पुरुषार्त्तमऩ्ऱु; मुक्तऩुक्कु पत्तऩोडु अबेदमुण्डागैयाल् पत्तऩुडैय तु:कमे मुक्तऩुक्कु वरुमागैयाल्। ईश्वरऩुक्कु जीवऩोडु अबेदमुण्डागैयाल्, ईश्वरऩ् जीवऩुडैय तु:कत्तैत् तऩ्ऩुडैय तु:कमाग निऩैत्तु सत्य सङ्गल्बऩागैयाले ताऩे कऴिक्कुम्; आगैयाल् आत्मावुक्कु मोक्षोबायत्तिलिऴियवेण्डा; सर्वमुक्तियुम् प्रसङ्गिक्कुम्।

स्वसित्तान्दसङ्ग्रहम्

आगैयाल्, निर्दोष निरदिशयाऩन्दरूबमाऩ परमात्माऩुबव कैङ्गर्यमे मोक्षम्, ‘तम् यदा यदोबासदे तदैव पवदि’ ‘प्रुदगात्माऩम् प्रेरिदारञ्ज मत्वा जुष्टस् तदस्तेनाऽम्रुदत्व मेदि” “एदत्सामगायन्नास्ते’ ‘किङ्गरा मम ते नित्यम् पवन्दि निरुबत्रवा: “ आगच्च वत्स पत्रम् ते पुण्डरीग महामदे । मत् रूबदारी नित्यात्मा मम पारिषदाश्रय: ।’ इत्यादि प्रमाणङ्गळ् अनन्दम्।

मोक्षेजीवबरैक्यवादिशङ्गोबन्यासम्

ननु, प्रह्मवेद प्रह्मैव पवदि, ‘यत्र त्वस्य सर्वमात्मैवाबूत्’ ’विबेद जनगे ज्ञाने नाशमात्यन्दिगम् कदे । आत्मनो प्रह्मणो पेदमसन्दम् क: करिष्यदि॥” “परमात्मना पवत्यबेदी’ इत्यादिगळाले मोक्षदशैयिले ऐक्यम् सॊल्ला निऱ्क, कैङ्गर्यम् कूडुम्बडि ऎऩ्ऩॆऩ्ऩिल्;

तत्कण्डनम्

’परमात्मात्मनोर्योग: परमार्द इदीष्यदे। मित्यै तदन्यत्त्रव्यम् हि नैदि तत्त्रव्यदाम् यद: ॥” ऎऩ्गिऱबडिये। हेयप्रदिबड वस्तुवुक्कुम् हेययोक्य वस्तुवुक्कुम् ऐक्यम् सॊल्लुगै व्याहदम्, ऐक्यम् कॊळ्ळिल्; ‘आत्मबाव नयत्येनम् तत्प्रह्मत्यायिनम् मुने । विगार्यमात्मनश् शक्त्यालोह मागर्षगो यदा ॥” “निरञ्जन: परमम् साम्यमुबैदि’ ‘मम सादर्म्यमागदा:;’ ‘तत्पावबाव माबन्न:” ऎऩ्ऱु सॊऩ्ऩ परमात्म सादर्म्यम् कूडादु। ’प्रह्मवेद प्रह्मैव पवदि’ ऎऩ्गिऱविडत्तिल् सॊल्लुगिऱदु सादर्म्यत्तै; ‘विष्णुरेव पूत्वा’ ऎऩ्गिऱ विडत्तिऱ् पोले , एव ऎऩ्ऱदु इव ऎऩ्ऱबडियाय् प्रह्मम् पोलेयाम् ऎऩ्ऱबडि, अवदारणमाऩालुमिदुवे अर्त्तम्।

‘यत्र त्वस्य’ ऎऩ्गिऱविडत्तिल् ऎल्लाम् परमात्मावुक्कु प्रगारमॆऩ्ऱु साक्षात्करित्तबडियै सॊल्लुगिऱदु।

‘विबेद जनगे…। परमात्मना अबवत्यबेदी’ ऎऩ्गिऱविडत्तिल् तेवादिरूब पेदमिल्लैयॆऩ्ऱबडि। ‘तेवादि पेदेऽपत्वस्ते’ ऎऩ्ऱु इदुदाऩ् कण्डोक्तम्। ननु, किङ्गरऩागिल् ‘सस्वराट् पवदि’ ऎऩ्गिऱ स्वादन्द्र्यम् सेरुम्बडि ऎऩ्ऩॆऩ्ऩिल्; स्वराट् ऎऩ्ऱदु कर्मवश्यऩ् अऩ्ऱॆऩ्ऱबडि। आऩाल् साम्यम् ताऩ् कूडुम्बडि ऎऩ्ऩॆऩ्ऩिल्, साम्यम् पोगमात्रत्तिले। सायुज्यमॆऩ्गिऱदु मित्तऩैये। सर्वदा सादर्म्यमिल्लै जगत् व्याबारादिगळिल्लामैयाले, जगन्नियमनादिगळिल्लैयागिल् पोग साम्यम् ताऩ् कूडुम्बडि ऎऩ्ऩॆऩ्ऩिल्; अवै इरुवर्क्कुमॊक्क अनुगूलमागक्कॊण्डु प्रगाशिक्कैयाले कूडुम्। ‘अशरीरम् वाव सन्दम् न प्रियाप्रिये स्प्रुशद:’ ऎऩ्गिऱबडिये शरीरशून्यऩाऩवऩुक्कु कैङ्गर्यम् कूडादॆऩ्ऩिल्; “स एगदा पवदि त्रिदा पवदि’ ऎऩ्ऱु सशरीरऩागच् चॊल्लुगैयाले कूडुम्। इदु तऩ्ऩाले सशरीरत्वम् सित्तम्। अशरीरमॆऩ्ऱदु कर्मक्रुद माऩशरीरमिवऩुक्किल्लैयॆऩ्ऱबडि। ‘सहवै सशरीरस्य सद: प्रियाप्रिययोरबहदिरस्ति” ऎऩ्गिऱबडिये शरीर विशिष्टऩागिल् सुग तु:कङ्गळुण्डागादोवॆऩ्ऩिल्, अङ्गुच् चॊल्लुगिऱदु कर्मक्रुद शरीरत्तै। शरीरमागिल् कर्मक्रुदमायऩ्ऱो इरुप्पदॆऩ्ऱवॊण्णादु, पगवत्विक्रहम् कर्मक्रुदमल्लामैयाले। अवऩ् सर्वशक्तऩागैयालुम्, सत्यसङ्गल्बऩागैयालुम् अवऩुक्कुक् कूडुम्; इवऩुक्कुक् कूडादॆऩ्ऱवॊण्णादु; अवऩुडैय सङ्गल्बत्ताले इवऩुक्कुम् कूडुगैयाले। “सङ्गल्बादेवास्य पिदरस्समुत्तिष्टन्दि’ ऎऩ्ऱु सत्य सङ्गल्बऩागच् चॊल्लुगैयाले। इवऩ् तऩ्ऩुडैय सङ्गल्बत्तालुम् शरीरम् कूडुम्। ईश्वरऩ् सत्यसङ्गल्बऩागैयाले पुऩराव्रुत्तियुम् कूडुमेयॆऩ्ऩिल्, ‘प्रियो हि ज्ञानि नोऽत्यर्दम्…… समहात्मा सुदुर्लब:’ ऎऩ्ऱिरुक्किऱ ईश्वरऩ् इवऩै संसरिप्पिक्क कूडामैयालुम्, संसारहेदुवाऩ कर्मम् निश्शेषमाग निव्रुत्तमागैयालुम् , ‘नसबुऩरावर्ददे’ ‘इमम् माऩवमावर्दन्नावर्दन्दे’ ‘मामुबेत्य पुनर्जन्म तु:कालयमशाश्वदम् । नाप्नुवन्दिमहात्माऩस्संसित्तिम् परमाम् कदा: ॥ आ प्रह्म पुवनाल्लोगा: पुऩरावर्दिनोऽर्जुन । मामुबे तु कौन्देय पुनर्जन्म नवित्यदे॥” ऎऩ्गैयालुम् पुऩराव्रुत्ति प्रसङ्गमेयिल्लै।

आगैयाले सविबूदिग समस्त कल्याण कुणात्मग परमात्म यादात्म्याऩुबव जनिद प्रीदिगारिद कैङ्गर्यमे (परम) पुरुषार्त्तम्।

त्रुदीय प्रगरणम् सम्बूर्णम्

सदुर्दम् विरोदि स्वरूब निरूब निर्णय प्रगरणम्

इप्पुरुषार्त्तत्तुक्कु प्रदिबन्दगम् – इप्पडि परमात्म यादात्म्याऩुबवत्ताले निरदिशयाऩन्दि यागैक्कु योक्यऩाऩ आत्मा, ईश्वरऩुडैय स्वरूबरूबगुण सेष्टिदङ्गळैयुम्, स्वस्वरूब यादात्म्यत्तैयुमऱियादे,स्वरूब विबरीदङ्गळाय् क्षणक्षरण स्वबावत्वादि तर्मविशिष्टङ्गळाऩ नानाविद तेहङ्गळिले आत्मबुत्तियैप्पण्णि, तेहानुबन्दिगळाय् पगवदीयङ्गळायिरुक्किऱ क्रुहक्षेत्रारामादिगळै आत्मीयङ्गळागवुम्, अत्तै पगवदीयत्वागारत्तैयॊऴिय स्वादन्द्र्येण पोक्यङ्गळागवुम् निऩैत्तु अवै लबिक्कैक्कु अनुगूलित्तवर्गळ् पक्कलिले रागत्तैयुम् प्रदिगूलित्तवर्गळ् पक्कलिले त्वेषत्तैयुम् पण्णि, अवऱ्ऱै लबिक्कैक्कु सादनङ्गळाऩ परस्तोत्र परहिंसा तेवदान्दर पजऩङ्गळिले अन्वयित्तु, अवऱ्ऱाल् नानाविद शरीरङ्गळै परिक्रहित्तु पाल्य यौवन वार्दक्यात् यवस्तैगळिले आत्यात्मिगादिदाबत्रय तप्तऩाय्, मरणदशैयिले यमगिङ्गरबीडिदऩाय्, तु:केन शरीरङ्गळैविट्टु यादना शरीरङ्गळिले प्रवेशित्तु रौरवादि नरगङ्गळिले नानाविद तु:कङ्गळैयनुबवित्तु, तूमरात्रि अबर पक्ष तक्षिणायन पित्रुलोगागाश सन्द्र क्रमत्ताले उबरिदन लोगङ्गळिले पोय् , नारगी तर्शन नैरन्दर्यत्तालुम् अदिगसुगानुबवत्तालुम् , असुर राक्षसबीडैयालुम् पदनबीदियालुम् तु:क पहुळमाऩ क्षुत्र सुगङ्गळैयनुबवित्तु, त्युबर्जन्यप्रुदिवि पुरुषयोषित् स्तानङ्गळिले श्रत्तासोम वर्षान्नरेदो रूबावस्ताविशिष्टऩाय् क्कॊण्डु प्रवेशित्तु, इप्पडि जन्मजरामरण निरयादिगळिले नानाविद तु:कङ्गळै सक्रनेमि क्रमदाले अनुबविक्कुम्बडि पण्णुम् कर्मसम्बन्दम्।

जगन्मित्यात्ववादि शङ्गरमदोबन्यासम्

ननु, ‘अन्रुदेन हि प्रत्यूडा:’ ‘तस्मिम्श्सान्यो मायया सन्निरुत्त:’ ‘मम मायादुरत्यया’ ’वस्त्वस्तिगम्’ ’मही कडत्वम्’ ’तस्मान्न विज्ञानम्रुदेऽस्ति किञ्जित्’ ’सत्पाव एवम्’ ऎऩ्ऱु श्रुदीदिहास पुराणङ्गळिले, अन्रुदम् -मायै-नास्ति – असत्यम्- इत्यादि शप्तङ्गळाले सॊल्लुगैयाले मित्या पूदमाऩ अज्ञानम् पन्दहेदु, पन्दमुम् मित्यै ऎऩ्ऱु सिलर् सॊऩ्ऩार्गळ्।

तत्कण्डनम्

अदु अनुबबन्नम् ; अदिल् प्रमाणमिल्लामैयालुम्, अनेग प्रमाणबादिद मागैयालुम्,

अन्रुद शप्तत्ताले सॊल्लुगिऱदु सांसारिग पलत्तुक्कु हेदुवाऩ कर्मत्तै। रुदेदरदन्रुदम्। रुदमावदु कर्मबलम्। ‘रुदम्बिबन्दौ’ ऎऩ्गैयाले इव्विडत्तिल् अन्रुदमॆऩ्गिऱदु। पगवत्प्राप्तिक्कु विरोदियाऩ कर्मत्तै। ‘एदम् प्रह्मलोगम् न विन्दन्दि अन्रुदेन हि प्रत्यूडा:।’ ऎऩ्गैयाले।

मायै ऎऩ्गिऱदु प्रक्रुदियै। ‘मायान्दु प्रक्रुदिम् वित्यात्’ ऎऩ्गैयाले। प्रक्रुदियै मायै ऎऩ्गिऱदु विसित्र कार्यङ्गळै पण्णुगैयाले।

‘वस्त्वस्तिगिम्’ इत्यादि श्लोगङ्गळाले विनाशित्वत्तैच् चॊल्लुगिऱदु, मित्यात्वत्तैच् चॊल्लुगिऱदऩ्ऱु। मित्याबूदमागिल् शुक्तिगारजदम् पोलेयुम्, रज्जु सर्प्पम् पोलेयुम् पादिदमागवेणुम्। ‘म्रुत्तिगेत्येव सत्यम्’ ‘सर्वमेदत्रुदम् मन्ये यन्माम् वदसि केशव’ ‘कालस्य हि स म्रुत्योश्स जङ्गम स्तावरस्य स । ईशदे पगवाऩेगस् सत्यमेदत्प्रवीमिदे। “सत्यम् सत्यम् पुनस्सत्यम् उत्त्रुत्य पुजमुच्यदे । वेद शास्त्रात्परम् नास्ति न तैवम् केशवात्परम् ॥” इत्यादि प्रमाणङ्गळोडु विरोदिक्कुम्। आगैयाल् पन्दमुम् पन्द हेदुवुम् परमार्त्तम्।

प्रह्माज्ञान वादनिरसनम्

‘तत्त्वमसि’ ‘अयमात्मा प्रह्म’ ऎऩ्ऱु प्रह्मत्तुक्कुम् जीवऩुक्कुम् तादात्म्यम् सॊल्लुगैयाले प्रह्मम् ताऩे संसरिक्किऱदु ऎऩ्गिऱ इदुवुम् असङ्गदम्। प्रह्मम् नित्य निर्दोषम्, समस्त कल्याणगुणात्मगम्, जीवात्विलक्षणम् ऎऩ्ऱु सॊल्लुगिऱ, ‘अबहद पाप्मा’ ‘यस्सर्वज्ञ:’ ‘प्रुदगात्माऩम्’ इत्यादि शास्त्रङ्गळोडे विरोदिक्कैयाल् तत्त्वमसीत्यादि वाक्यङ्गळिल् शरीर शरीरिबावत्तै सॊल्लुगिऱदु। आगैयाल् ‘तस्मिम्श्सान्य: तयोरन्य: पिप्पलम् स्वात्वत्ति’ ‘ईश्वर प्रेरिद:’ ऎऩ्गिऱबडिये जीवऩ् संसरिक्किऱाऩ्।

सदुर्त्तम् प्रगरण सम्बूर्णम्

पञ्जमम् उबाय स्वरूब निर्णय प्रगरणम्

इऩि इप्प्रदिबन्दग निव्रुत्तिक्कु उबायम् सन्न्यास त्याग निक्षेब शरणागत्यादि शप्त वाच्यमाय् सत्य वसनादि तर्मङ्गळ् पोले सर्वादिगारमायिरुन्दुळ्ळ परमात्म प्रबदनम्।

प्रबत्तिस्वरूबगदनम्

अदावदु पगवदाज्ञादि वर्दन निव्रुत्ति, पगवदाऩुगूल्यम्, सर्वशक्तित्वानुसन्दानम् तॊडक्कमाऩवऱ्ऱोडे कूडियिरुन्दुळ्ळ आज्ञागर्बमाऩ विस्रुम्ब रूब ज्ञानविशेषम्। अदिल् ज्ञेयागारम् ईश्वरऩुडैय निरबेक्षसादनत्वम्; ज्ञानागारम् व्यवसायम्, इदु ताऩ् शास्त्रार्त्तमागैयाले सक्रुत्कर्दव्यम्, ‘मुमुक्षुर्वैशरणमहम् प्रबत्ये’ तस्माऩ्यासमेषाम् तबसामदिरिक्तमाहु:’ ऎऩ्ऱुम् ‘त्वामेव शरणम् प्राप्य निस्तरन्दि मनीषिण:’ ‘अहमस्म्यबरादाना मालय:” “अनन्य सात्ये स्वाबीष्टे महा विश्वास पूर्वगम् । तदेगोबाय तायाच्ञा प्रबत्तिश् शरणागदि: ॥’ ‘यत्येन कामगामेन। । । यानि निश्श्रेय सार्दानि सोदिदानि तबांसि वै । तेषान्दु तबसाम् न्यासमदिरिक्तम् तबश्श्रुदम् ॥’ ‘पव शरणम्’ ‘सक्रुदेव प्रबन्नाय’ ‘मामेगम् शरणम् व्रज’ ऎऩ्ऩुम् इत्यादिगळे इदिल् प्रमाणङ्गळ्।

इदुक्कदिगारिगळ्, परम प्राप्य त्रुष्णैयैयुम् प्राप्यान्दर वैत्रुष्ण्यैयुम्, पगवदौदार्य कुणात्यवसायत्तैयुम् उडैयवर्गळ्। इदुक्कङ्गम् आगिञ्जन्यम्। इव्वदिगारिदाऩ् प्रबत्ति पण्णिऩ अनन्दरत्तिले मोक्षम् वेणुमॆऩ्ऱिरुन्दाऩागिल् अप्पोदे पलमायिरुक्कुम्; उबायमप्पोदे निष्पन्नमागैयालुम्, ’सात्यबक्तिस्तु सा हन्द्री प्रारप्तस्याबि पूयसी’ ऎऩ्ऱु प्रारप्तमुम् नशिक्कैयालुम्। अल्लादबोदु, “मा शुस:’ ऎऩ्गिऱदु सेरादु। इप्पडि आर्दरायिरुक्कच् चॆय्देयुम्, सिलरिरुक्किऱदु ईश्वरेच्चैयाले। अदुक्कु प्रयोजनम् संसारि सम्रक्षणम्, विक्रहानुबवम् तॊडक्कमाऩवै। प्रबत्युत्तर कालत्तिलुम् संसारत्तिल् सङ्गम् नडन्ददागिल्, सङ्गम् निव्रुत्त मामळवुम् वैक्कुम्। आऩाल् तु:काम्शम् कऴियादॊऴिवाऩॆऩ् ऎऩ्ऩिल् ; ईश्वरऩ् हिदबरऩागैयाले। वैराक्य जननार्दमाग इट्टुवैक्कुम्।

इदु ताऩ् स्वदन्द्रेण कार्यगरमामळवऩ्ऱिक्के पक्तियोगत्तै उत्पादित्तुम् कार्यम् सॆय्युम्।

पक्तियोगादिस्वरूबगदनम्

पक्तियागिऱदु, ‘यमेवैष व्रुणुदे’ ‘पक्त्यात्वनन्यया शक्य:’ ‘पजदाम् प्रीदि पूर्वगम्’ ‘प्रियो हि ज्ञानिन:’ ऎऩ्गिऱबडिये, स्मर्दव्य विषयम् प्रियदममागैयाले ताऩुम् अत्यर्त्त प्रियरूबमाय् : पावना प्रगर्षत्ताले ‘तस्मिन् द्रुष्टे! “आत्मा वा अरे त्रष्टव्य:’ ऎऩ्गिऱबडिये प्रत्यक्षसमाऩागारमाय्, ‘त्रुवा स्म्रुदि:’ ऎऩ्गिऱबडिये अविच्चिन्न स्म्रुदिरूबमायिरुक्कुम् त्याऩविशेषम्। इदु ताऩ् नाडोऱुम् अप्यासत्ताले अदिशयिदमाय्, ‘स कल्वेवम् वर्दयन् यावदायुषम् प्रह्मलोगम् अबिसम्बत्यदे’ ऎऩ्गिऱबडिये आप्रयाणत्तळवुम् अनुवर्दित्तालल्लदु कार्यगरमागादु।

इप्पडिबट्ट त्याऩम् निष्पन्नमावदु, “यज्ञेन ताऩेन तबसाऽनाशगेन प्राह्मणा विविदिषन्दि” “यज्ञदान तब: कर्म न त्याज्यम् कार्यम्’ ‘स्वगर्मणा तमप्यर्च्य’ ऎऩ्गिऱबडिये पगवत्समारादन रूबमाय् पलाबिसन्दि विदुरमायिरुन्दुळ्ळ नित्य नैमित्तिग कर्माऩुष्टाऩत्तालुम्, ‘शान्दो तान्द उबरद स्तिदिक्षुस्समाहिदो पूत्वाआत्मन्ये वात्माऩम् पश्येत्’ ऎऩ्गिऱ शम तमादिगळालुम्, उक्त कर्माऩुष्टाऩत्ताले ‘तर्मेण पाबमबनुददि’ ऎऩ्गिऱबडिये पुण्यबाबङ्गळ् नशिक्कुम् : अत्ताले रजस्तमस्सुक्कळ् तलैसाय्न्दु सत्त्वमुत्पूदमाम्। अत्ताले त्याऩम् निष्पन्नमाम्।

इप्पडि अव्यवहिदमायुम् व्यवहिदमायुम् परमात्म प्रबदनमे प्रदिबन्दग निवर्दगम्।

शङ्गरादिमदम्

सिलर् तत्त्वमस्यादि वाक्यङ्गळाले पिऱक्किऱ वाक्यार्त्त ज्ञानमे उबायमॆऩ्ऱार्गळ्। अदु अनुबबन्नम्। त्याऩादि विदिगळुक्कु वैयर्त्तम् प्रसङ्गिक्कैयालुम्, अनन्दरम् मुक्तऩाग वेण्डुगैयालुम्, मुक्तऩागिल् तु:कानुबवम् कूडामैयालुम्, ज्ञानम् ताऩ् विदेयमुमऩ्ऱिक्केयॊऴियुम्।

पाट्टादिमदम्

केगय जनगादिगळ् कर्म निष्टरागैयालुम्’, ‘कुर्वन्नेवेह कर्माणि जिजीविषेच्चदम् समा:’ ऎऩ्ऱुगॊण्डु यावज्जीवम् कर्माऩुष्टाऩत्तैच् चॊल्लुगैयालुम् कर्ममे पुरुषार्त्त सादगम्, अन्द कर्मत्तै अनुष्टिक्कुम्बोदु तेहादिरिक्तमाऩ आत्मावै अऱिय वेण्डुगैयाले ज्ञानम् अदुक्कङ्गमॆऩ्ऱु सिलर् सॊऩ्ऩार्गळ्। अदुवुमनुबबन्नम् ; ‘किमर्दा वयम् यक्ष्यामहे’ ऎऩ्ऱु, ज्ञानवाऩुक्कु कर्मत्यागम् काण्गैयालुम् अक्निहोत्र तर्शबौर्णमासादिगळिल्लाद ऊर्त्व रेदाक्कळुक्कु प्रह्म निष्टै उण्डागैयालुय्, ‘किम् प्रजया करिष्याम:’ ऎऩ्ऱु विरक्तऩुक्कु कार्हस्त्य त्याग मुण्डागैयालुय्, ‘क्षीयन्दे सास्य कर्माणि’ ऎऩ्ऱु वित्यैयाले पुण्यबाबङ्गळुक्कु नाशमुण्डागैयालुम्, वित्यै कर्मत्तुक्कु अङ्गमल्लामैयाल्। वित्यानुष्टाऩनिष्टऩुम् पिऩ्ऩै कर्मत्तै अनुष्टिक्किऱदॆऩ्ऩॆऩ्ऩिल्; वित्यैक्कु कर्मम् अङ्गमागैयाले अनुष्टिक्किऱार्गळ्। यावज्जीवम् कर्माऩुष्टाऩम् सॊल्लुगिऱदु विरक्तरल्लादवर्गळुक्कु।

यादवप्रगाशमदम्

ज्ञानगर्म समुच्चयमुबायमॆऩ्गिऱ पक्षमुम् अनुबबन्नम् ; ‘अवित्यया म्रुत्युम् तीर्त्त्वा’ ‘यज्ञेन ताऩेन’ ऎऩ्ऱु कर्मत्तै ज्ञानत्तुक्कु शेषमाक्कि विनियोगिक्कैयाले।

ननु, प्रबत्ति स्वदन्द्रोबायमागिल्, नाऩ्य: पन्दा:’ ऎऩ्ऱु पक्तियॊऴिय उबायमिल्लै यॆऩ्ऱत्तोडे विरोदियादोवॆऩ्ऩिल्; प्रबत्तियुम् ज्ञानविशेष मागैयाले विरोदियादु। कुरुलगुक्कळुक्कु विगल्बम् कूडुम्बडि ऎऩ्ऩॆऩ्ऩिल् : उबायस्सुगरस्सोऽयम् तुष्करञ्ज मदो मम ऎऩ्ऱु अत्यवसाय कौरवत्ताले कुरुवागैयाले कूडुम्। लगुवाऩालुम् पक्त्यङ्गङ्गळाऩ कर्मङ्गळिल् शागाबेदत्तालुम् वर्णाश्रम पेदत्तालुम् कुरुलगूबायमुण्डायिरुक्कच् चॆय्दे विगल्बम् कूडिऩाप्पोले इङ्गुम् विगल्बम्गूडुम्। उबायान्दर निषेदमुम्, कुरुलगु विगल्बमुम्, अङ्गाङ्गिबावमुम्, विषय पेदमुम्, अदिगार पेदम् तॊडक्कमाऩवत्ताले घडिक्कुम्।

आग, अगिलबुवन जन्मस्तेमबङ्गादिलीलऩाय्, विदिशिव शदमग प्रमुगनिगिल तेवदा निर्वाहगऩाय्, मुमुक्षूबास्यऩाय्, मोक्ष प्रदऩायिरुन्दुळ्ळ नारायणऩुक्कु तेहेन्द्रियादि विलक्षणराऩ समस्तात्माक्कळुम् सर्वप्रगार परदन्द्रर्; अवर्गळुक्कु स्वरूबानुगुण पुरुषार्त्तम् सगल पाह्य कुत्रुष्टि त्रुष्ट मोक्ष विलक्षणमाऩ परमात्म कैङ्गर्यम्, तत्प्रदिबन्दगी पूदाज्ञादि लङ्गन जनिद पगवन् निक्रह निबर्हणोबायम् निगिल जन्दु जाद शरण्य श्रीमन्नारायण सरणारविन्द शरणागदि: ऎऩ्गिऱ ज्ञान विशेषम् तत्त्व ज्ञानमावदु।

प्राप्यबूद परप्रह्मात्यर्त्त पञ्जगनिर्णय: ।

तत्त्वशेगर नामोयम् लोगासार्येण तर्शिद: ॥

पिळ्ळैलोगासार्यर् तिरुवडिगळे शरणम्

पञ्जमम् प्रगरणम् सम्बूर्णम्

तत्त्वशेगरम् सम्बूर्णम्