तऩि सरमम्

तऩि सरमम्

अवदारिगै

सर्वेश्वरऩ्, जगत्स्रुष्टिबण्णि, वेदोबदेशत्तैप्पण्णियरुळि, तत्वारा सेदनरुडैय रुच्यनुगूलमाग पुरुषार्त्तङ्गळैयुम् तत्सादनङ्गळैयुम् काट्टि, अव्वऴियालेदाऩे सात्यमुम् सादनमुमॆऩ्गिऱ शास्त्रत्तैयुम् उबदेशित्तु विडुगैयऩ्ऱिक्के, परव्यूह विबव अर्च्चावदारङ्गळिऩालुम् अदिमाऩुष सेष्टिदङ्गळालुम् ताऩे रक्षगऩॆऩ्ऱुमिडत्तैक् काट्टि इत्तऩैयुम् ” सॆय्द विडत्तिलुम्, “आसुरीम् योनि माबन्ना मूडा जन्मनि जन्मनि मामप्राप्यैव कौन्देय तदोयान्द्यदमाम् कदिम्” ऎऩ्ऱु असुर प्रक्रुदिगळाय्, इव्वात्माक्कळ् प्रक्रुदि प्राक्रुदङ्गळैये पुरुषार्त्तङ्गळागवुम्, अवै सम्बादिक्कुमिडत्तिलुम् ताङ्गळे सम्बादित्तु कॊळ्ळुवदागवुम् कोलि, अवै पॆऱ्ऱबोदु प्रियप्पट्टुम् पॆऱादबोदु वॆऱुत्तुम् इङ्ङऩे। अनुदाबप्पडुगिऱ पडियैक्कण्डु क्रुबयाबरयाविष्टऩाय्, अवर्गळ् सॆय्दबडि सॆय्गिऱार्गळॆऩ्ऱु तऩ्गुणङ्गळ् तऩ्ऩै इरुक्क वॊट्टामैयाले, नाऩ् सॆय्द कुऱैयिऱे। सेदनर् नल्वऴिवरादॊऴिगिऱ तॆऩ्ऱु पार्त्तु, ‘क्रुष्णम् तर्मम् सनादनम्”, “पवित्राणाम् हि कोविन्द: पवित्रम् परमुच्यदे” “पुण्यानामबि पुण्योसौ मङ्गळाऩाञ्ज मङ्गळम् ” ऎऩ्ऱु इङ्ङऩे ताऩे सादनमुम् सात्यमुमॆऩ्गिऱ शास्त्रत्तैक्काट्टिक् कॊडुप्पोम् ऎऩ्ऱु पार्त्तरुळि ‘तर्म संस्ताबनार्त्ताय सम्बवामि’ ऎऩ्ऱुम्, ‘तदोऽकिल जगत्पत्म पोदायाच्युद पानुना – तेवगी पूर्व सन्द्यायाम् आविर्बूदम् महात्मना’ ऎऩ्ऱुम् सॊल्लुगिऱबडिये श्री मदुरैयिले तिरुववदारम् पण्णियरुळि पूदऩा शगड यमळार्जुनादिगळागिऱ प्रदिगूल वर्क्कम् मण्णुण्णुम् पडियागवुम् अक्रूर मालागारात्यनुगूल जनङ्गळ् वाऴुम्बडियागवुम्। इप्पडि सर्वात्माक्कळिऩुडैय पाह्याप्यन्दर तमोनिरसनम् पण्णि वळर्न्दरुळुगिऱ कालत्तिले पाण्डवर्गळुक्कुम् तुर्योदऩादिगळुक्कुम् परस्परम् पिऱन्द वैरस्यत्तै युत्त व्याजत्ताले शमिप्पिप्पदागप् पार्त्तरुळि युत्तार्त्तमाग सर्वलोगत्तैयुम् कुरुक्षेत्रत्तिले कूट्टि, अर्जुन सारदियाय् निऱ्क, अवऩुम् “सेनयोरुबयोर्मत्ये’ ऎऩ्ऱु उबयसेनैयुलुमुळ्ळ तऩ् पन्दुवर्क्कत्तैप् पार्त्तु, इवर्गळै हिंसित्तु नाऩ् जीवि यावदॆऩ्? ऎऩ्ऱु तळुम्बिऩ अर्जुनऩुक्कु अवऩुडैय तळुम्बु निमित्तमाग प्रक्रुत्यात्म विवेगत्तैयुम् ; आत्माविऩुडैय नित्यत्वादिगळैयुम्, तत्प्राप्तियिऩुडैय पोक्यदैयैयुम्, तत्प्राप्तिसादनम्, कर्म ज्ञानङ्गळॆऩ्ऩुमिडत्तैयुम् अरुळिच्चॆय्य, अवऩुमव्वळविले असन्दुष्टऩाग, ‘एषदुवा अदि वददि, यस्सत्येनादि वददि’ ऎऩ्गिऱ श्रुदिबोले-ताऩे, तऩ्ऩुडैय स्वरूब स्वबावङ्गळैयुम् तत्प्राप्ति वैलक्षण्यत्तैयुम् तदुबायमाऩ कर्मज्ञान सात्य पक्तियोग वैबवत्तैयुम् अरुळिच्चॆय्य; कीऴ् उक्तमाऩ पुरुषार्दत्तिल् विलम्बासगैयाऩरुसियालुम्, तदुबायत्तिऩुडैय तुष्करदैयालुम्, स्वरक्षणत्तिल् प्राप्तियिल्लाद स्वरूब पारदन्द्र्यत्तालुम्, तुष्करमुमाय्, विळम्ब पलप्रदमुमाय्, स्वरूब विरुत्तमुमाय् इरुक्किऱ उबायत्ताले, ऎम्बॆरुमाऩै पॆऱ ऎऩ्बदॊऩ्ऱिल्लै, इऩियिऴन्दु पोमित्तऩैयागादे! ऎऩ्ऱु सोगित्त अर्जुननैक् कुऱित्तु परमगारुणिगऩाऩ कीदोबनिषदासार्यऩ् वेदान्द सित्तमाय्, परम रहस्यमुमाय्, सर्वादिगारमुमाय्, सुशगमुमाय्, अविळम्ब्य पलप्रदमुमायिरुन्दुळ्ळ परम रहस्यमाऩ सरमोबायत्तै अर्जुन व्याजत्ताले सर्वात्माक्कळुक्कुम् अरुळिच्चॆय्दरुळिऩदु सरमश्लोग मागिऱदु।

प्रदम श्लोगमॆऩ्ऱु कीऴ् ऒऩ्ऱुण्डाय्; अत्तैप्पऱ्ऱ सरमश्लोगमॆऩ्गिऱदो वॆऩ्ऩिल् – अदऩ्ऱु -सरमार्दत्तैच्चॊल्लुगैयाले। सरममॆऩ्ऩिल् सक्रुदेवे इत्यादिगळिलुम् सरम श्लोगत्व प्रसङ्गमुण्डाम्। इङ्गु कर्मात्युबायङ्गळैच् चॊल्लि अनन्दरम् इत्तै सॊल्लुगैयाले इदुक्कव्वरुगु ऒरु उबायमिल्लाद पडियाऩ उबायविशेषत्तैच् चॊल्लुगैयाले इत्तै सरमश्लोगमॆऩ्ऱु आसार्यर्गळ् सॊल्लुवर्गळ्।

‘माशुस:’ ऎऩ्ऱु शोग निव्रुत्तियैच् चॊल्लुगैयाले, शोग हेदु उण्डागवेणुम्, अदावदॆऩ्ऩॆऩ्ऩिल्, कीऴ् ‘शोग संविक्न माऩस:’ ऎऩ्ऱदुक्कु ‘माशुस:’ ऎऩ्गिऱदाय्, एगवाक्यमागिऱदल्ल, ‘नानुशोसन्दि पण्डिदा:’ ऎऩ्ऱु तॊडङ्गि प्रक्रुत्यात्म विवेगम् पण्णिवित्तरुळिऩबोदे। अन्द तत्त्व विषयशोगम् पोयित्तु। इऩि कर्मात्युबायङ्गळैप्पऱ्ऱ सोगिक्क, अन्द हिदविषय शोगत्तै पऱ्ऱच् चॊल्लुगिऱदिङ्गु। अदागिऱदु पुरुषार्त्त लाबत्तालुम् उबाय कौरवादिशयत्तालुम् नाम् अदिगारिगळाय् इव्वुबायत्तै अनुष्टित्तु इप्पुरुषार्त्तम् पॆऱुगै ऎऩ्बदॊऩ्ऱिल्लै, ऎऩ्ऱुम्, स्वरक्षणत्तिल् प्राप्तियिल्लाद नमक्कु स्वादन्द्र्य कर्बमाऩ उबायङ्गळै अनुष्टिक्क प्राप्तियिल्लै ऎऩ्ऱुम् सोगिक्क, उबायान्दर विदानम् पण्णुगिऱदॆऩ्ऱबडि। आगैयाले प्रबत्तिक्कु इव्वळवु पिऱन्दु शोगित्तवऩ् अदिगारियॆऩ्गै। इव्वळवु पिऱवादवऩुक्कु इव्वर्त्तम् सॊल्लुगैयागिऱदु, पऱिप्पाऩ् कैयिल् सिऱ्ऱरुवाळ् कॊडुक्कुमोबादि यॆऩ्ऱु तिरुक्कोट्टियूर् नम्बि अरुळिच्चॆय्वर्।

‘सर्वदर्माऩ्’ इत्यादि। श्रुदि स्म्रुदीदिहासादि सोदिदमाऩ नित्य नैमित्तिग काम्य रूबमाऩ तर्मङ्गळैयुम् मोक्षोबयोगि तर्मङ्गळैयुम् सवासनमाग विट्टु ऎऩ्ऩैये सहायान्दर निरबेक्षमाऩ उबायमागप्पऱ्ऱु। नऩ् उऩ्ऩै शोग विषयमाऩ सर्वबाबत्तिल् निऩ्ऱुम् विडुविप्पेऩ्; नी शोगियादे कॊळ्ळॆऩ्ऱबडि।

वेदङ्गळ् तर्मङ्गळै सॆय्यच् चॊल्लानिऱ्क विडच्चॊल्लुगिऱ इदु वेदङ्गळॆल्लात्तोडुम् विरुत्तम् ; आदलाल्; इदुक्कु वेऱॊरुबडि अर्त्तम् कॊळ्ळवेणुमॆऩ्ऱुबार्त्तु ; विहिद तर्मङ्गळै विट्टवऩुक्कु प्रायश्सित्तमाग शरणागदियै विदिक्किऱदॆऩ्ऱार्गळ्। अदु कूडादु, ऎङ्ङऩेयॆऩ्ऩिल् शास्त्र विरोद मिल्लामैयाले, अदावदु, यागम् पण्णुम्बोदु मऱ्ऱै स्नान होमादि कर्मङ्गळै विलक्किऩाप्पोले शरणागदिक्कङ्गमाग मऱ्ऱ तर्मङ्गळै विलक्कुगैक्कु विरोदमिल्लै। इव्विदि मोक्षार्त्तमादलाल् स्वर्गार्त्तमाऩ विदिगळोडु विरोदमिल्लै। अवऱ्ऱै इङ्गु विलक्कामैयाल् मोक्षार्त्तमाऩ कर्मज्ञान पक्तिगळोडुम्’ विरोदमिल्लै। अवैयादल् इदुवादल् ऎऩ्गैयालुम्, अर्जुऩऩ् मुऩ्बु तर्मङ्गळैविट्टु निऩ्ऱाऩ् ऒरुवऩल्लामैयालुम्, अवऩै नोक्कि प्रायश्सित्त विदियागवुम् कूडादु।

वेऱे सिलर्, तर्म शप्तत्ताले पलत्तैच् चॊल्लुगिऱदाक्कि तर्मत्तै अनुष्टियानिऩ्ऱे पलत्तिल् इच्चै विडवे, अदु मोक्षत्तुक्कु सादनमामॆऩ्ऱार्गळ्; अदुवुम् कूडादु तर्म शप्तम् पलत्तैक् काट्टामैयालुम्, शरणागदि विदियोडु अदुक्कु सङ्गदियिल्लामै यालुम्, शोगियादे कॊळ्ळॆऩ्गिऱविदु कूडामैयालुम्, अदुवुम् पॊरुळऩ्ऱु।

वेऱे सिलर्, तर्मत्तिल् अदिगारमिल्लाद स्त्री शूत्रादिगळुक्कु मोक्षोबायमाग शरणागदियै विदिक्किऱदु ऎऩ्गिऱार्गळ्। अदुवुम् कूडादु। अवर्गळुक्कु तर्म प्राप्तियिल्लामैयाले त्यागम् विदिक्कक्कूडामैयालुम् अर्जुऩऩै नोक्कि अरुळिच्चॆय्गैयालुम् अदुवुम् अर्त्तमऩ्ऱु।

वेऱे सिलर्, तेवदान्दरङ्गळैच् चॊल्लुगिऱदाक्कि, अवऱ्ऱै विट्टु ऎम्बॆरुमाऩैये आश्रयिक्कै मोक्षोबायमॆऩ्ऱु ऐगान्द्यम् विदिक्किऱदॆऩ्ऱु सॊऩ्ऩार्गळ् ; अदुवुम् कूडादु। तर्म शप्तम् अप्पडि प्रसित्तमल्लामैयालुम्, शरणागदियावदु समाश्रयण मात्रमल्लामै यालुम् अदुवुम् पॊरुळऩ्ऱु।

वेऱे सिलर्, शरणागदियोडु विरोदित्त तर्मङ्गळैविट्टु शरणागदियैप् पण्ण अडुक्कुमॆऩ्ऱु सॊल्लुवर्गळ्, अप्पडियागिल् “सर्व तर्मङ्गळैयुम् ” ऎऩ्ऩक्कूडादु। विरोदित्तवैयै विडुगैक्कु ऒरुविदि वेण्डुवदिल्लै। विरोदित्त तर्ममॆऩ्गैक्कु ऒरु शप्तमुमिल्लै, आदलाल् अदुवुम् पॊरुळऩ्ऱु।

वेऱे सिलर् ऎल्ला तर्मङ्गळैयुम् विट्टागिलुम् शरणागदियैप् पण्णुवाऩॆऩ्ऱु शरणागदियै प्रशंसिक्किऱदु, तर्म त्यागत्तिल् तात्पर्यमिल्लै ऎऩ्ऱार्गळ्, अदुवुम् पॊरुळऩ्ऱु।

इप्पडि इव्वाक्यत्तिल्, ‘आगिलुम्’ ऎऩ्ऱ शप्तमिल्लामैयालुम्, शोगियादे कॊळ्ळॆऩ्गिऱ शप्तम् कूडामैयालुम्, इदुवुम् पॊरुळाग माट्टादु।

वेऱे सिलर् ज्ञानमे मोक्षसादनमावदु, अदुक्कु विरोदि कर्मम्, आदलाल् कर्मत्तैयॆल्लाम् विट्टु आत्म ज्ञानत्तिले यत्ऩम् पण्ण अडुक्कुमॆऩ्ऱु सॊल्लुगिऱदॆऩ्ऱार्गळ्, अदुवुम् कूडादु। कर्ममुम् मोक्षसादनमॆऩ्ऱु पलशास्त्रङ्गळिलुम् सॊल्लुगैयालुम्, ‘शरणम् व्रज’ ऎऩ्गिऱ शप्तम् आत्म ज्ञानत्तैक् काट्टामैयालुम् ; मऱ्ऱिङ्गु आत्म ज्ञानत्तै विदिक्किऱदॊरु शप्तमुम् काणामैयालुम्, आत्म ज्ञानत्ताले मोक्षम् पॆऱुगिऱवऩै नोक्कि, नाऩुऩ्ऩै ऎल्लाप् पाबङ्गळिनिऩ्ऱुम् मुक्तऩाक्कुगिऱेऩॆऩ्ऱु ऎम्बॆरुमाऩ् ताऩे मोक्षम् कॊडुक्किऱाऩागच् चॊल्लुगिऱ सॊल् कूडामैयालुम्, अदुवुम् पॊरुळऩ्ऱु।

आगैयाल् इश्लोगत्ताल् तोऱ्ऱुगिऱ पॊरुळॊऴिय मऱ्ऱुच् चॊल्लुगिऱ पॊरुट्कळ् पॊरुळल्लवॆऩ्ऩुमिडम् प्रह्म (प्रह्माण्ड) पुराणत्तिले तॆळियच् चॊल्लिऱ्ऱु ‘शरणम् त्वाम् प्रबन्नाये त्यानयोग विवर्जिदा:। तेबिम्रुत्युमदिक्रम्य याऩ्दि तत्वैष्णवम् पदम्॥’ ऎऩ्ऱु।

शरणागदि-मोक्षसादनमॆऩ्ऩुमिडम्, श्वेदाश्वदरोबनिषत्तिलुम् सॊल्लिऱ्ऱु । ‘यो प्रह्माणम् विददादि पूर्वम्’, ‘यो वै वेदाम्श्स प्रहिणोदि तस्मै’ , ‘तक्म्ह तेवमात्म पुत्तिप्रसादम्’ , ‘मुमुक्षुर्वै शरणमहम् प्रबत्ये’ यावऩॊरुत्तऩ् पण्डु प्रह्मावैप्पडैत्ताऩ्, यावऩॊरुत्तऩ् अन्द प्रह्मावुक्कु वेदङ्गळैक् कॊडुत्ताऩ् ; अन्द तेवऩै ऎऩ्बुत्तिक्कु तेऱ्ऱत्तैप् पण्णिऩवऩै, मोक्षार्त्तियाऩ नाऩ् शरणम् पुगुगिऱेऩ् ऎऩ्ऱवाऱु।

तैत्तिरीयोबनिषत्तिले, तिरुनारायणत्तिले, इव्वर्त्तम् सॊल्लप्पट्टदु। ‘सत्यम् तबो तमश् शमो तानम् तर्म: प्रजनन मक्नयोक्निहोत्रम् यज्ञो माऩसन्न्यास:’ ऎऩ्ऱु ऒऩ्ऱुक्कॊऩ्ऱु श्रेष्टमागच् चॊल्लि, माऩस शप्तत्ताले आत्मज्ञान वैबवत्तैच् चॊल्लि, ऎल्लात्तुक्कुम् मेलाग न्यास शप्तत्ताले शरणागदियैच् चॊल्लिऱ्ऱु।

इव्वर्त्तम् इदिहास पुराणङ्गळिले सुस्पष्टम्।

आगैयाले वेद विरुत्तमॆऩ्ऱु शङ्गैक्कु उबायमिल्लै।

इङ्गे सिलर् इङ्ङऩे सोत्यम् पण्णिऩार्गळ् ; एदॆऩ्ऩिल्; तर्मङ्गळै ऎल्लाम् त्यजित्तु शरणागदियैप् पण्णवे मोक्षम् पॆऱलामागिल्; अनेग जन्मङ्गळ् कूडिप् पण्णवेण्डि ऒरुक्काल् सॆय्दु मुडिक्क वॊण्णाद वरुत्तङ्गळै युडैत्ता यिरुन्दुळ्ळ महा तबस्सुक्कळालुम् ; वैराक्यत्तालुम्, इन्द्रिय जयत्तालुम्, योगाप्यासत्तालुम्, पिऱन्द प्रह्मज्ञानत्ताल् पॆऱवेण्डुवदागच् चॊल्लुगिऱ मोक्ष शास्त्रम् वेण्डादॊऴियुम् ; अऱवॆळियदाग सादिक्कला मर्त्तत्तै वरुन्दि सादिप्पारुमिल्लै; आदलाल् मोक्षोबायमागच् चॊल्लुगिऱ पह्वायास शास्त्र सन्निदाऩत्तिले अल्बयत्नमायिरुक्किऱ शरणागदि शास्त्रम् जीवियादॆऩ्ऱार्गळ्।

इदुक्कु उत्तरम्, लोगत्तिल् ; अर्दार्जनत्तुक्कु सादनमाग, अल्बयत्नमाऩ रत्न वाणिज्यादिगळुम्। महायत्नमाऩ क्रुष्यादिगळुम् उळवागक् कण्डोम्; महा यत्नङ्गळुक्कु अल्ब पलमागवुम् कण्डोम्, अल्ब यत्नङ्गळुक्कु महाबलमागवुम् कण्डोम्, इव्विडत्तिल् तन्दाम् पूर्व पुरुषर्गळ् सॆय्दु वरुम्बडिक्कुत् तक्कबडियुम्, तन्दाम् पाक्यत्तुक्कुत् तक्क रुसिगळालुम् ; अल्ब यत्नत्ताले महा यत्नबलम् पॆऱुवर्गळ् सिलर्।

इप्पडिये वेदत्तिलुम्, महायत्नमाऩ सत्र यागादिगळालुम्, तबश् सान्द्रायणादिगळालुम्, पशु पुत्रादिगळाऩ अल्ब पलङ्गळै सिलर् कॊळ्ळ सिलर् अवऱ्ऱिऩाले आदल् अदिल् अल्ब यत्नमाऩ कर्मादिगळालेयादल् महा पलमाऩ मोक्षत्तैप् पॆऱुवर्गळ्।

अप्पडिये तन्दाम् पाक्यत्तुक्कुत् तक्क रुसिबेदङ्गळाले, सिलरुक्कु शरणागदिये उबायमागलाम्, सिलरुक्कु योगाप्यासादिगळे उबायमागलाम्, अन्द प्रक्रुदि पेदङ्गळुक्कुत्तक्क रुसि पेदङ्गळ् लोगत्तिले काण्बदुम् सॆय्या निऩ्ऱोम् शरणागदि ताऩुम् ऎल्लारुम् सॆय्यलाम् अत्तऩै यॆळिदामो ऎऩ्ऩ, जन्मान्दर सञ्जिद महाबुण्यङ्गळै उडैयरल्लादार्क्कु इन्द रुसियुम् महा विश्वासमुम् पिऱक्क माट्टामैयाले ऎल्लार्क्कुमॆळिदॆऩ्ऱु।

शरणागदि स्वरूबम् ‘आनुगूलस्य सङ्गल्ब: प्रादिगूल्यस्य वर्जनम् रक्षिष्यदीदि विश्वासो कोप्त्रुत्व वरणस्तदा। आत्मनिक्षेब कार्बण्ये षट्विदा शरणागदि:॥’

‘आनुगूल्यस्य सङ्गल्ब:’ आनुगूल्यमॆऩ्ऱदु प्रियत्वम्, अदावदु- प्रियोहि ज्ञानि नोऽत्यर्द महम् सस मम प्रिय:’ ऎऩ्गिऱ पडिये अनन्य प्रयोजनऩागै।

‘प्रादिगूल्यस्य वर्जनम्’ ऎऩ्ऱदु, अदि प्रव्रुत्ति व्यवसाय निव्रुत्ति

“रक्षिष्यदीदि विश्वास:’ ऎऩ्ऱदु, त्रिविद शङ्गार हिदमाऩ पगवत्कुणवत्ता त्यवसायम्।

’कोप्त्रुत्व वरणमावदु’ अनिष्ट निव्रुत्ति पूर्वगमाऩ इष्टप्राप्तिक्कु अव्यवहिदोबायमाग स्वीगरिक्कै।

‘आत्मनिक्षेबमॆऩ्ऱदु’ रक्ष्यत्वेन समर्प्पिक्कै। अदागिऱदु, आत्मात्मीयमाऩ निगिलबर समर्प्पणम्।

“कार्बण्यमावदु’ क्रुबाजनग क्रुबण व्रुत्ति निरदत्वम्।

एवम् विदमाऩ शरणागदि तऩ्ऩैये श्रुदि आत्मयागमाग वर्णित्तदु। “तस्यैवम् विदुषो यज्ञस् यात्मा यजमाऩ श्रत्ताबत्नी शरीरमित्म मुरोवेदिर्लोमाऩि पर्गि: वेदश्शिगा ह्रुदयम् यूब: काम आज्यम्मन्यु: पशुस्तबोऽक्निश्शमयिदा तक्षिणावाक्कोदा प्राण उत्कादा सक्षुरत्वर्युर् मनो प्रह्मा श्रोत्रमक्नीन् यावत्त्रियदे सा तीक्षा यदश्नादि यत्पिबदि तदस्य सोमबानम् यत्रमदे तदुबसदो यत्सञ्जरत्युबविशत् युत्तिष्टदेस सप्रवर्क्यो यन्मुगम् तदागवनीयो यदस्य विज्ञानम् तज्जुहोदि यत्सायम् प्रादरत्ति तत्समिदो यत्सायम् प्रादर्मत्यन्दिनञ्ज ताऩि सवऩाऩि ये अहो रात्रे ते तर्शबूर्ण मासौ येऽर्दमासाश्स मासाश्स ते सादुर्मास्यानि यरुदवस्ते पशुबन्दा ये संवत्सराश्स परिवत्सराश्स तेहर्गणास् सर्ववेद संवा एदत्सत्रम् यन्मरणम् तदवप्रुद एदत्वै जरामर्यमक्निहोत्रम् सत्रम् य एवम् वित्वाऩुदगयने प्रमीयदे तेवाऩामेव महिमाऩम् कत्वाऽतित्यस्य सायुज्यम् कच्चत्यदयो तक्षिणे प्रमीयदे पित्रुणामेव महिमाऩम् कत्वा सन्द्रमसस्सायुज्यम् कच्चत्येदौ वै सूर्या सन्द्रमसो र्महिमाऩौ प्राह्मणो वित्वाऩबिजयदि तस्मात्प्राह्मणो महिमाऩमाप्नोदि तस्मात्प्राह्मणो महिमाऩमित्युबनिषत्” ऎऩ्ऱुगॊण्डु श्रुदि शरणागदियै ऒरु यज्ञमाग सङ्गल्बित्तु इदुक्कु वेण्डुम् उऱुप्पुगळुम् यजमाऩऩुम् पत्ऩियुम् मुदलागवुळवऱ्ऱै शरणागदऩ् पक्कलिले उळवागक् काट्टुगिऱदु। ‘ये अहोरात्रे’ ऎऩ्ऱविडमे तॊडङ्गि, “यन्मरणम्” ऎऩ्गिऱ विदुक्कु कीऴॆल्लाम्, शरणागदि तऩ्ऩैये ऎल्ला यागङ्गळुमागच् चॊल्लुगिऱदु। “यन्मरणम् तदवप्रुद:” ऎऩ्ऱु शरणागदि यागिऱ यागत्तुक्कु अवप्रुदमाग मरणत्तैच् चॊल्लुगिऱदु। ‘य एवम् वित्वाऩ्’ ऎऩ्गिऱ इडन्दॊडङ्गि, अवऩ् पोम् वऴिये पोऩाल्, ऎम्बॆरुमाऩुडैय पॆरुमै ऎल्लावऱ्ऱैयुम् अनुबविक्कुमॆऩ्गिऱदु। ‘तस्यैवम् विदुषो यज्ञस्य’ ऎऩ्गिऱ विदुक्कु कीऴ् ओरिडत्तिल् न्यासमॆऩ्गिऱ पेराल् सॊऩ्ऩ शरणागदियै अऱियुम् वित्वाऩुडैय एऱ्ऱमॆऩ्ऱबडि।

आग, शरणागदियागिऱ यज्ञत्तुक्कु उऱुप्पुक्कळिवै ऎऩ्ऱदाय्त्तु।

`एदक् म् हवावन तबदि, किमहक्म् सादुनाऽकरवम्, किमहम् पाबमगरवमिदि’ शरणागदि ज्ञानमुडैय पुरुषऩैये ऎन्द पुण्यम् पण्णादॊऴिगिऱोमो, ऎप्पाबम् पण्णुगिऱोमो ऎऩ्गिऱ पुत्ति पीडियादु।

‘तस्माऩ् न्यासमेषान् दबसामदिरिक्तमाहु:’ त्याऩ पर्यन्दमाऩ ऎल्ला तबस्सुक्कळिलुम् न्यासमदिरिक्तमॆऩ्ऱबडि। न्यासमावदु, श्रीमाऩाऩ नारायणऩ् तिरुवडिगळिले पण्णबट्ट आत्मात्मीय अगिलबर समर्प्पणमागैयाले, श्रीमाऩाऩ नारायणऩैये शरणागदनुडैय सर्वयोग क्षेमावगऩाग अनुसन्दित्तु, निर्बरत्वाऩुसन्दानम् सर्वदाबण्णवेणुम्।

स्वनिर्बरत्वाऩु सन्दान प्रीत्युत्तदियाले पण्णप्पट्ट सन्मर्यादादि वर्त्तऩमुण्डाय्त्तागिलुम्, मुऩ्बु पगवदि पण्णिऩ विश्वासादिशयत्ताले त्रुड सित्तऩावाऩॆऩ्ऱु कॊण्डु, आसार्य परम्बरा प्राप्तमाऩ रहस्यम्, ‘इदम्दे ना तबस्काय ना पक्ताय कदासन । न सा शुश्रूषवे वाच्यम् न स माम् योप्यसूयदि ॥’ ऎऩ्ऱु इव्वर्त्तम् सॊऩ्ऩबडिये रक्षित्तनुष्टित्तु मुडिक्कैक्कीडाऩ पाक्यमिल्लादार्क्कुम् कुरुवाऩवऩ् पक्कलिले पक्तराय् इरादार्क्कुम्, उऩक्कु शुश्रूषै पण्णादार्क्कुम्, सॊल्लवेण्डा, ऎऩ् पक्कलिले असूयैयैप् पण्णुवार्क्कुम् सॊल्ल वेण्डावॆऩ्गिऱदु । ‘य इदम् परमम् कुह्यम् मत्पक्तेष्वबिदास्यदि । पक्तिम् मयिबराम्ग्रुत्वा मामेवैष्यत्यसम्शय: ॥’ ऎऩ्ऱु इप्परम कुह्यमाऩ अर्त्तत्तै ऎऩ् पक्तर् पक्कलिले यावऩॊरुत्तऩ् सॊल्लुगिऱाऩ्, अवऩ् अदुवे कारणमाग ताऩुम् ऎऩ् पक्कलिल् परमबक्तियै उडैयऩाम्, ऒरु सम्शयमिऩ्ऱिये ऎऩ्ऩैये वन्दडैयुम् ऎऩ्ऱिव्वर्त्तम् सॊल्लुगैक्कु, आगाद विषयत्तैयुम्, योक्य पात्रत्तिले सॊऩ्ऩालुण्डाऩ नऩ्मैयैयुम्, सॊल्लिऱ्ऱु।

तिरुमन्द्र मुगत्ताले स्वरूबज्ञानत्तै उडैयराय्, स्वरूबानुरूब पुरुषार्त्तमाऩ पगवत् कैङ्गर्यत्तिले रुसियुडैयराय्, विडप्पट्ट कर्मज्ञान पक्तियोगत्तैयुम् उडैयराय् आनुगूल्य मात्रमुडैयराऩ जन्दुक्कळैप् पार्त्तु परमगारुणिगऩाऩ सर्वेश्वरऩ् ताऩे, पाण्डुबुत्र व्याजत्ताले, सदुर्त्तोबायत्तै वॆळियिट्टदु, सरमश्लोगमागिऱदु।

श्लोग वैबवरूब अवदारिगै सम्बूर्णम्


तऩि सरमम्

प्रदिबद व्याक्यानारम्बम्

(१ ) “सर्वदर्मान्” इत्यादि श्लोगदुक्कु क्रियाबदम्, “माशुस:” ऎऩ्गिऱदागैयाले, शोग निव्रुत्ति सॊल्लुगैयिले तात्पर्यम् : इन्द शोगम्दाऩ् प्रबत्ति विदायग वाक्यमागैयाले, इन्द श्लोगमुम् प्रबत्तिक्कु उबयुक्तमागिऱदु। ऎङ्ङऩेयॆऩ्ऩिल्, इप्प्रबत्तिक्कदिगारमुम्, पलमुम् सॊल्लवेण्डुगैयाले, शोगमदिगारमॆऩ्ऱुम्, शोगनिव्रुत्ति पलमॆऩ्ऱुम् सॊल्लुगिऱदु।

इदिल् पूर्वार्त्तदाले अदिगारि क्रुत्यम् सॊल्लुगिऱदु ; उत्तरार्दत्ताले ईश्वरक्रुत्यत्तैयुम् ; अदिगारिक्रुत्य शेषत्तैयुम् सॊल्लुगिऱदु।

अदिगारि क्रुत्यमावदु-इदरोबाय त्याग पूर्वगमाऩ सित्तोबाय स्वीगारम्, ईश्वर क्रुत्यमावदु; इप्पडि स्वीक्रुदोबायऩुक्कु अनिष्ट निव्रुत्ति पूर्वगमाऩ इष्ट प्राप्तियै पण्णिक्कॊडुक्कै। अदिगारि क्रुत्य शेषमावदु ; स्वीक्रुदोबायऩाऩ पिऩ्बु यावत् प्राप्तियळवुम् निस्सम्शयनुमाय् निर्बरनुमाय् अद एव ह्रुष्टमाऩसनुमायिरुक्कै, “व्रज” ऎऩ्गिऱ विदियोबादि, ‘माशुस:’ ऎऩ्गिऱदुम् विदियागैयाले, स्वीगरियादवऩुक्कु उबाय सित्तियिल्लादवोबादि, स्वीगरित्त पिऩ्बु निर्बरऩायिरादवऩुक्कुम् पलसित्तियिल्लैयॆऩ्गै। इत्तैप् पऱ्ऱविऱे ‘त्यागम्मेलिट्टु नरगम् वस्तव्य पूमियादल्, स्वीगरित्त उबायम् मेलिट्टु नरगम् वस्तव्य पूमि यादल्, स्वीगरित्त उबायम् मेलिट्टु परमबदमॆऩ् सिऱुमुऱियादल् आम्बडि काणेऩ् अदिगारमिरुप्पदु’ ऎऩ्ऱु नञ्जीयर् अरुळिच्चॆय्ददु।

सित्तोबाय स्वीगारत्तुक् किदरोबायत्यागम् अङ्गमागैयाले त्याग विषयमाऩ तर्मङ्गळैच् चॊल्लुगिऱदु, ‘सर्वदर्माऩ्’ ऎऩ्गिऱ इत्ताले

तर्ममावदु, ‘सोदऩा लक्षणार्त्तो तर्म:’ ऎऩ्गिऱबडिये, शास्त्रङ्गळिले नित्य नैमित्तिग काव्यरूबमाय्, अनुष्टेयदया विहिदमाऩदु। अदुदाऩ् वर्णाश्रम विहिद तर्ममॆऩ्ऱुम्, प्रव्रुत्ति तर्ममॆऩ्ऱुम्, निव्रुत्ति तर्ममॆऩ्ऱुम्, सित्त तर्ममॆऩ्ऱुम्, नालुवगैबट्टिरुक्कुम्।

(क) वर्णाश्रम विहिद तर्ममावदु, ‘क्रियमाणम् नगस्मै सित्त्यर्त्ताय प्रगल्प्यदे, अक्रियावदनर्त्ताय तत्तु कर्म समासरेत्; एषा सा वैदिगी निष्टाह्युबायाबाय मत्यमा’ ऎऩ्गिऱबडिये पण्णिऩाल् प्रयोजनमिऩ्ऱिक्के पण्णादबोदु अनर्त्तत्तिऩ् पॊरुट्टायिरुक्कुमदु

(२) ‘श्रुणुत्वम् परमम् कर्म त्विविदम् तदिहोच्यदे, एगम् प्रवर्त्तगम् प्रोक्तम् निवर्त्तगमद: परम्; प्रवर्त्तगञ्ज स्वर्गादि पलसादनमुच्यदे, निमर्त्तगाक्यम् तेवर्षे विज्ञेयम् मोक्ष सादनम्’ ऎऩ्गिऱबडिये -प्रव्रुत्ति तर्ममावदु – स्वर्गादि पलसादनमाऩ ज्योदिष्टोमादिगळ्

(३) निव्रुत्ति तर्ममावदु – मोक्ष सादनमाऩ, कर्मयोगादिगळ्।

(४) सित्त तर्ममावदु – “ये स वेदविदो विप्रा: ये सात्यात्मविदो जना:। ते वदन्दि महात्माऩम् क्रुष्णम् तर्मम् सनादनम् ॥” ऎऩ्गिऱ परम तर्म स्वीगारम्, ‘न्यास इदि प्रह्मा, न्यास इत्याहुर् मनीषिणो प्रह्माणम्’ ऎऩ्ऱु स्वीगारत्तिल् उबायत्व प्रसङ्गमिल्लामैयाले, स्वीगारत्तैयुम् स्वीगार्यऩागच् चॊल्लक्कडवदु।

इव्विडत्तिल् मोक्षोबाय प्रगरणमागैयाले, स्वर्गादि पलसादनमाऩ ज्योदिष्टोममल्ल ऎऩ्ऩुमिडम् सित्तम्। मेले सित्त तर्मम् स्वीगार्यमागच् चॊल्लुगैयाले अदुवुमऩ्ऱु। इऩि इव्विडत्तिल् मोक्षोबायमाय्, वर्णाश्रम तर्मङ्गळै इदिल् कर्त्तव्यमाग उडैत्ताय् सात्यमायिरुन्दुळ्ळ निव्रुत्ति तर्मङ्गळैच् चॊल्लुगिऱदु। इदु ताऩ् तर्ममुम् पहुवसनमुम् सर्वशप्तमुमाय् त्रिविदमायिरुक्कुम्। तर्म शप्तत्ताले मोक्षत्तुक्कव्यवहिद सादनत्तैच् चॊल्लुगिऱदु। अदागिऱदु, “पक्त्यात् वनन्ययाशक्य अहमेवम् विदोर्जुन । मत्पक्तिम् लबदे पराम् ।” ऎऩ्ऱु सॊल्लुगिऱ परमबक्ति, पहुवसनत्ताले अङ्गसादनङ्गळैच् चॊल्लुगिऱदु। अदागिऱदु, ‘ज्ञाने परि समाप्यदे’ ऎऩ्ऱुम्’, ‘कर्मणैवहि संसित्तिम् आस्तिदा जनगादय:’ ऎऩ्ऱुम् सॊल्लुगिऱ कर्मज्ञानङ्गळैयुम् ‘जन्म कर्मस मे तिव्यम् एवम् यो वेत्तिदत्त्वद: ।त्यक्त्वा तेहम् पुनर् जन्मनैदि मामेदि सोऽर्जुन ॥’ ऎऩ्ऱुम् सॊल्लुगिऱ अवदार रहस्य ज्ञानमुम्, “एदत्पुत्वा पुत्तिमाऩ् स्यात् क्रुद क्रुत्यश्स पारद’ ऎऩ्ऱु सॊल्लुगिऱ पुरुषोत्तम वित्तैयुम्’, ‘तेशोऽयम् सर्वगामदुक्’ ऎऩ्ऱु सॊल्लुगिऱ क्षेत्रवासमुम्’, ‘यादि प्रह्म सनादनम्’ ऎऩ्ऱु सॊल्लुगिऱ तिरुनाम सङ्गीर्त्तऩमुम्, इवै तऩ्ऩै पगवत् प्रबावत्ताले स्वदन्द्रोबायमॆऩ्ऱुम् सॊल्लुवर्गळ्। इवैदाऩ्, अङ्ग सादनमायिरुक्कच् चॆय्दे तर्मशप्तत्ताले सॊल्लुगिऱदु। इवैदाऩुम् तऩित्तऩिये पल सादनङ्गळायिरुक्कैयाले। सेदन पेदत्तोबादियुम् पोरुमिऱे रुसि पेदत्ताले उबायबेदमुम्। ”नॆऱियॆल्लामॆडुदुरैत्त” ऎऩ्ऩक्कडवदिऱे, सर्वशप्तत्ताले आश्रमङ्गळ् पेदित्तालुम् पेदियाद सन्द्या वन्दन पञ्ज महा यज्ञमुळ्ळिट्ट तर्मङ्गळुम्, लोग सम्ग्रहदया कर्त्तव्यमाऩ श्रेष्ट समासारमुम् परार्त्तगमाग पुत्रादिगळैक् कुऱित्तनुष्टिक्कुम् पुंसवनादि कर्मङ्गळैयुम् सॊल्लुगिऱदु। आग, सर्वशप्तत्ताले प्रत्यवाय परिहारमुमाय् योक्यदा पादगङ्गळुमायिरुन्दुळ्ळ तर्मविशेषङ्गळैच् चॊल्लुगिऱदु। तर्म त्यागत्तैच् चॊऩ्ऩबोदु योक्यदा पादगङ्गळुमायिरुन्दुळ्ळ तर्मविशेषङ्गळैच् चॊल्लुगिऱदु।

सर्व शप्तत्तुक्कु सागल्यम् पॊरुळाऩालोवॆऩ्ऩिल् , पहुवसनत्तिले उबायङ्गळै यडैय सॊल्लुगैयालुम्, सर्व शप्तत्तुक्कु वेऱे विषयमुण्डागैयालुम् उबाय वासियऩ्ऱु आऩाल्, ‘सात्याबावे महाबाहो सादऩै: किम् प्रयोजनम् ” ऎऩ्ऱु, “योक्यदा पादग तर्मङ्गळैयॊऴिय पलसादनङ्गळुक्कु उदयमिऩ्ऱियिले इरुक्कैयाले तर्म त्यागत्तैच् चॊऩ्ऩबोदे योक्यदा पादग तर्मम् तूरदो निरस्तमऩ्ऱो; इदिऩुडैय त्यागमिप्पोदु सॊल्लवेणुमो’ ऎऩ्ऩिल् ‘सन्द्याहीनोऽशुसिर्नित्यम् अनर्ह स्सर्वगर्मसु’ ऎऩ्ऱु सन्द्या हीनऩाऩ अशुसिक्कु, ऒरु कर्मत्तिलुम् अदिगारमिल्लै ऎऩ्गैयाले, इव्वुबायत्तुक्कु इप्पडियिरुप्पदॊरु निर्बन्दमुण्डो वॆऩ्ऩिल् ; इव्वुबायत्तुक्किप्पडि इरुप्पदॊरु योक्यदा साबेक्षत्तै इल्लामैयाले विशेषित्तु उबादानम् पण्णुगिऱ उबायत्तुक्कु उबयुक्तमऩ्ऱागिलुम् ”विहिद त्वाच्चाश्रम कर्माबि” ऎऩ्गिऱ पडिये विहिदत्वेऩाऩुष्टेय माऩालोवॆऩ्ऩिल् , यज्ञत्तिले तीक्षित्तवऩुक्कु विहिदाम्शमुम् त्याज्यमाऩवोबादि, इङ्गु ‘सर्व तर्माऩ् परित्यज’ ऎऩ्गैयाले विहिदाम्शमुम् त्याज्यम्।

इऩियिव्वुबायत्तुक्कु अदिगारम्, अशक्तियुम् अप्राप्तियुम् विळम्बासहत्वमुम्, ‘इदम् शरणमज्ञानाम् इदमेव विजानदाम्, इदम् तिदिर्षदाम् पारम् इदमाऩन्द्यमिच्चदाम्। अवित्यादो तेवे। परप्रुडदया वा विदिदया स्वबक्तेर्बूम्ना वा जगदि अदिमन्यामविदुषाम्, कदिर्गम्यश्सासौ हरिरिदि जिदन्दाह्वयमनो रहस्यम् व्याजह्रे स कलु पगवाऩ् शौनगमुनि:’ इप्पडि अऩ्ऱागिलिदुवुम्, अदिक्रुदादि कारमामिऱे।

आग, इत्ताल् त्याज्य स्वरूबम् सॊल्लिऱ्ऱु,

त्याज्यमाऩ तर्मम् ताऩ् ‘इदम् कुरु, इदम् मा कार्षी:” ऎऩ्ऱु विदि निषेदात्मगमायिरुक्कुम्। विहिदानुष्टाऩत्तोबादि निषित्त परिहारमुम् त्याज्यमाऩबोदु, अडैत्त कदवैत् तिऱन्दाल्, निहीन पदार्त्तङ्गळ् पुगरुमाप्पोले निषित्त प्रव्रुत्ति युण्डागादोवॆऩ्ऩिल् , स्वीगार्यमाऩ उबायम्; ऒऩ्ऱैयुम् सहियादु, शास्त्र सित्तमाऩ तर्मम् त्याज्यमावदु -स्वीगार्यमाऩ उबायम् ऒऩ्ऱैयुम् पॊऱामैयालेयिऱे; पॊऱुप्पदु निव्रुत्तियैयिऱे। इदुवुम् निवर्त्त्यन्दर्गदमागिलुम् प्रव्रुत्ति रूबमायिरुक्कैयाले उबायम् सहायान्दर सहमल्लामैयालुम् निषित्तानुष्टाऩम् इवऩुक्कु कर्त्तव्यमऩ्ऱु। निषित्तानुष्टाऩम् ईश्वर ह्रुदयत्तुक्कु निक्रहमागैयाले इवऩुक्कु ईश्वरऩै अदिशयिप्पिक्कै स्वरूबमागैयालुम्, इवऩुक्कवैयनुष्टेयमऩ्ऱु। प्राप्यमिवऩुक्कु, अवऩुडैय प्रीदिये यायिरुक्कैयाले। इव्वागारत्तिलुम्, अवैयनुष्टेयमऩ्ऱु। आगैयाल्, उबायत्तै पार्त्तालुमागादु, स्वरूबत्तै पार्त्तालुमागादु पुरुषार्त्तत्तै पार्त्तालुमागादु।

आऩाल् सर्व प्रगारत्तालुम् इवऩुक्कु त्याज्यमायिरुक्कुमागिल् निषित्त परिहारत्तै तर्मशप्तत्तिले प्रसङ्गिक्किऱदुक्कु प्रयोजन मॆऩ्ऩॆऩ्ऩिल्, इवऩुक्कु विहिदमायिरुप्पदॊऩ्ऱिल्लामैयाले अवशमागप्पुगुन्दालुम्। इवऩुक्कवै पन्दगमागमाट्टादॆऩ्ऩुम् आगारम् तोऱ्ऱुगैक्कागच् चॊल्लुगिऱदु। अदवा मोक्षोबायत्वेन विदि निषेदात्मगमाऩ, सगल तर्मत्तैयुम् सॊल्लुवर्गळ्। आगैयाले नरगबदन हेदुवाय् सगल जन्दुक्कळुक्कुम् त्याज्यमुमाय् पुत्ति पूर्वगमुमायिरुन्दुळ्ळ पगवदबसारादिगळुम्, प्रह्महत्यादिगळुम्, परिहरणीयमॆऩ्ऱाय्त्तु।

शरणागदि प्रबावत्ताले अवै पन्दगमिऩ्ऱियिले यॊऴिन्दालुम् शरणागदऩुक्कु इवै कर्त्तव्यमॆऩ्ऩुमिडम् सॊल्लिऱ्ऱाय्त्तु।

(२) ‘परित्यज्य’ त्यागप्रगारत्तैच् चॊल्लुगिऱदु। इदुवुम्, त्यागमुम् ‘ल्यप्’पुम् उब सर्गमुमाय् मूऩ्ऱु प्रगारत्तोडे कूडियिरुक्कुम्, इङ्गुच् चॊल्लुगिऱ त्यागम् स्वरूबेण त्यागत्तैच् चॊल्लुगिऱदो, उबायबुत्त्यात्यागत्तैच् चॊल्लुगिऱदो, पलत्यागत्तैच् चॊल्लुगिऱदोवॆऩ्ऩिल् , ‘मा पलेषु कदासन’ ऎऩ्ऱु कीऴ् पलत्यागत्तैच् चॊल्लुगैयाले केवलम् अदुवुमागमाट्टादु; इऩि उबायबुत्ति त्यागमादल्; स्वरूब त्यागमादलागक्कडवदु, उबायबुत्ति त्यागमॆऩ्ऱबोदु, “निजगर्मादि पक्त्यन्द्यम्” अवश्यमनुष्टेयमाय् विडुम्। इप्पडि अनुष्टेयमाम् पक्षत्तिल् प्रबत्ति स्वदन्द्रोबायमाग माट्टादु, आगैयाल् इवै स्वरूबेणत्याज्यमागमाट्टादु।

इऩि इवऱ्ऱिल् नम्मासार्यर्गळ् अनुष्टिक्किऱवै, शिष्य पुत्रर्गळुडैय उज्जीवनार्त्तमाग आन्रुशंस्यत्ताले अनुष्टिक्किऱार्गळित्तऩै। इप्पडि अनुष्टियादबोदु, पगवत् विबूदिबूदराऩ सेदनर्क्कु नाशहेदुवागैयाले ईश्वरऩुक्कबिमद रावर्; आगैयाले, यादोरळवाले लोग सङ्ग्रहम् पिऱक्कुम्, यादोरळवाले शिष्य पुत्रर्गळुक्कु जीवनमुण्डाम्, अव्वळवुम् अनुष्टेयमॆऩ्ऱाय्त्तु। प्रव्रुत्ति तर्मम्दाऩे, अबिसन्दि पेदत्ताले निव्रुत्ति तर्ममाऩवोबादि, निव्रुत्ति तर्ममुम् प्राप्यदर्ममागक् कडवदु। इव्विडत्तिल् वर्णाश्रमदर्मम्, लोगसङ्ग्रहदया अनुष्टेयमायिरुक्कुम् वैष्णवदर्मम् प्राप्यदया अनुष्टेयमायिरुक्कुम्। इव्विडत्तिल्, अगरणे प्रत्यवायमुम् ऎम्बॆरुमाऩुडैय अनबिमदत्वमुम् तऩ्ऩुडैय पुरुषार्त्त हानियुमागक्कडवदु।

आगैयाले, ‘विहिदत्वाच्चाश्रम कर्माबि’ ‘सहगारित्वेन स’ ऎऩ्गिऱ उबय प्रगारत्तालुम् अनुष्टिक्किऱार्गळल्लर्।

परिशप्तत्ताले त्यागत्तिऩ् मिगुदियैच् चॊल्लुगिऱदु, इप्परि शप्तम् ‘परि-सागल्वे’ ऎऩ्ऱु सगलत्तैयुम् विडच् चॊल्लुगिऱदाऩालोवॆऩ्ऩिल् , अदु सर्व शप्तत्तिले उक्तमागैयाले, इव्विडत्तिल् वेऱे अर्त्तमागवेणुम्। अदावदु, सवासन त्यागत्तैच् चॊल्लुगिऱदु, सवासनमाग विडुगैयावदु,-शुक्तिगैयिले रजद प्रमम्बोले अनुबायङ्गळिले उबायबुत्ति पण्णिऩो मागादे ऎऩ्ऱुगॊण्डु लज्जा पुरस्सरमाग विडुगै, इप्पडि विडुगैक्कु हेदु, स्वरूबोत्पत्तियिऩुडैय पगवत् पारदन्द्र्यानु सन्दानत्ताले, स्वरक्षणत्तिल् तऩक्कुप्पिऱन्द अनन्वयम्, स्वरूबत्तिल्, तऩ्ऩोडुम् पिऱरोडुम् प्राप्तियुण्डामॆऩ्ऱाय्त्तु। ताऩुम् पिऱरुम् रक्षगरागैक्कु प्राप्तियुळ्ळदु, इऩि, स्वरक्षणत्तिलिऴिगै यावदु, ताय्, मुलैप्पालुक्कु कूलि केट्कुमाबोले, तऩ्ऩुडैय शेषत्वत्तैयुमऴित्तु अवऩुडैय शेषित्वत्तैयुमऴिक्कै। उबायङ्गळै विडुगैयागिऱदु – इवै नमक्कुबायमॆऩ्गिऱ नैराश्यम्, नैराश्यत्तुक्कु हेदु, अशक्तियुम्, अप्राप्तियुम्।

‘त्यज्य’ ऎऩ्गिऱ ‘ल्यप्’पाले, ‘स्नात्वा पुञ्जीद’ ऎऩ्गिऱबडिये, उबाय स्वीगारत्तुक्कु उबायान्दर त्यागत्तिऩुडैय अङ्गत्वम् सॊल्लुगिऱदु। यागत्तिलिऴियुमवऩुक्कु तत्व्यदिरिक्त सर्वदर्म त्यागमङ्ग मागिऱाप्पोले इदुवुम् आत्मयागमागैयाले तत्व्यदिरिक्त सर्वदर्म त्यागम् अङ्गमागक् कडवदॆऩ्ऱु मुऩ्बे सॊल्लिऱ्ऱु। इत्ताल् शास्त्र वैयर्त्तमुम् परिहरिक्कप् पट्टदु।

विट्टे पऱ्ऱ वेणुमागिल् सर्वादिगार पङ्गम् वारादोवॆऩ्ऩिल् , अशक्तनुमाय् अयोक्यनुमाऩवऩ् स्वरूब ज्ञान वैशत्यत्ताले विट्टुप्पऱ्ऱक्कडवऩ्, अल्लादवर्गळुम् उक्त लक्षणत्ताले अशक्तरायिरुक्कुमत्तऩै पोक्कि सर्वत्तिलुम् अशक्तरा यिरुप्पा रॊरुत्तरु मिल्लैये; अवर्गळुम् विक्न विळम्बादि पयमुडैयरागिल्; यदा योक्यम् विट्टुप्पऱ्ऱक् कडवर्गळ्, आगैयाले सर्वादिगार पङ्गम् वारादु। इप्पडिक् कॊळ्ळादे सर्वोबाय शून्यऩुक्किदु उबायमॆऩ्ऩुम् पक्षत्तिल् ; सर्वोबाय शून्यरायिरुप्पारॊरुत्तरुमिल्लै आगैयाले, अन्द पक्षत्तुक्कुम् इन्द तूषणम् वरुम्, आगैयाले, त्यागम् अङ्गमॆऩ्गिऱविदु उबबन्नम्,

आग इत्ताल् त्यागप्रगारम् सॊल्लिऱ्ऱु।

इव्विडत्तिले पिळ्ळैयरुळिच्चॆय्दु पोरुवदु ऒरुवार्त्तैयुण्डु आदावदु, “पदर्क् कूट्टैविट्टु पर्वदत्तै अण्डै कॊळ्वारैप्पोले पऱ्ऱु ऎऩ्गिऱाऩ्” ऎऩ्ऱु। अदु ऎङ्ङऩेयॆऩ्ऩिल्, अवै सात्यङ्गळागैयालुम्, पलवागैयालुम्, असेदनङ्गळागैयालुम्, पदर् कूट्टिऱे। इवऩ् सित्त स्वरूबऩागैयालुम्; ऒरुवऩागैयालुम् ; परमसेदनऩागैयालुम्, पर्वदम्।

(३) अनन्दरम्, पऱ्ऱुम् विषयत्तैयुम्, पऱ्ऱुम् प्रगारत्तैयुम् सॊल्लुगिऱदु। ‘माम्’ ऎऩ्ऱु, स्वीगार्यमाऩ उबायत्तैच् चॊल्लुगिऱदु। उबायमावदु, इष्ट प्राप्त्यनिष्ट निव्रुत्ति सादनमायिरुक्कैयाले, इष्ट प्राप्त्यनिष्ट निव्रुत्युबयोगियाऩ परत्व सौलप्यङ्गळ् ‘माम् ” ऎऩ्गिऱ पदत्तिले विवक्षिदम्,

ऎङ्ङऩेयॆऩ्ऩिल्, “एष नारायण: श्रीमाऩ् क्षीरार्णव निगेदन:। नागबर्यङ्गमुत् स्रुज्यह्यागदो मदुराम् पुरीम्॥’ ऎऩ्गिऱ पडिये, माम् ऎऩ्गिऱवऩ् श्रीमाऩुमाय् नारायणनुमायिरुक्कैयाले।

श्रिय:पदित्व नारायणत्वङ्गळ् परत्व सौलप्य हेदुवागिऱबडि ऎङ्ङऩेयॆऩ्ऩिल् ; श्रीयागिऱाळ्; सर्वरुडैयवुम् स्वरूब स्तिदि प्रव्रुत्ति सित्यर्त्तमाग आश्रयणीयै यायिरुक्कैयाले। इवळुक्कु पदि ऎऩ्गैयाले, परत्वम् सॊल्लिऱ्ऱु। ‘श्रत्तया तेवो तेवत्व मश्नुदे’ ‘अप्रमेयम् हि तत्तेजो यस्य सा जनगात्मजा’ ‘तिरुवुडैयडिगळ् ‘ ‘तिरुमगळार् तऩिक्केळ्वऩ्” “पॆरुमैयुडैय पिराऩ्” ऎऩ्ऩक्कडवदिऱे। श्रीयागिऱाळ् जगन्मादावायिरुक्कैयाले। “इवळुक्कुप् पदि” ऎऩ्गैयाले सौलप्यम् सॊल्लिऱ्ऱु। ‘मादवो पक्तवत्सल:’, ‘कोलमलर्प् पावैक्कु अऩ्बागिय ऎऩ्ऩऩ्बेयो” ऎऩ्ऩुम्, नारायण शप्तत्तुक्कर्त्तम्, जगत्कारणत्वमुम्, जगदन्दरात्मत्व मुमागैयाले, जगत्कारणत्व प्रयुक्तमाऩ परत्वमुम्, जगदन्दरात्मत्व प्रयुक्तमाऩ सौलप्यमुम् सॊल्लप्पट्टदु।

आग, ‘माम्’ ऎऩ्ऱु “श्रीमाऩुमाय् नारायणनुमायिरुन्दवॆऩ्ऩै” ऎऩ्ऱबडि। इत्ताल् अनुष्टाऩ वाक्यत्तिल् श्रीमच्चप्तत्तैयुम् नारायण शप्तत्तैयुम् स्मरिप्पिक्किऱदु। इदुक्कु हेदु, वित्यनुष्टाऩङ्गळ् इरण्डुम् एगार्त्तमाग वेण्डुगैयाले। आग इत्ताल्, श्रीमन्नारायणऩे, शरण्यऩॆऩ्ऱदाय्त्तु। नारायण शप्तम् ताऩे अवऩै परिबूर्णऩागक् काट्टच्चॆय्दे श्रीमच्चप्तत्ताले विशेषित्तदु -इवर्गळ् अञ्जादे सॆऩ्ऱु आश्रयिक्क वल्लरागैक्कुम्, अवऩिवर्गळैत्तऩ् पेराग रक्षिक्कुम् उऱुप्पागच् चॊल्लुगिऱदु, आऩाल् श्रीमच्चप्तम् ताऩे, अवऩै परिबूर्णऩागक्काट्टच् चॆय्दे, नारायण शप्तत्ताले विशेषिक्किऱदु, पिराट्टियै विडिलुम्, निलमङ्गै कैविडिलुम्, कै विडाद स्वबावऩॆऩ्ऱुमिडमुम्, अन्य निरबेक्षमाग शरणागद परिबालनम् पण्णवल्लऩॆऩ्ऱुमिडमुम् सॊल्लुगिऱदु। आगैयाल् इव्विशिष्ट वेषत्तिल् आश्रयित्तालाय्त्तु-पलसित्तियुळ्ळदु। पिरिविलाश्रयिक्कैयावदु, तेवदान्दर समाश्रयण तुल्यमाम्।

“अऩ्ऱु उऩ्मुगम् काणिल् मुडिवेऩ्” ऎऩ्गैयाले मुगम् तोऱ्ऱामल् नडत्तिऩेऩ्; इऩ्ऱु उऩ्मुगम् काणाविडिल् मुडिवेऩ् ऎऩ्गैयाले “मुगम् तोऱ्ऱ निऩ्ऱु नडत्तिऩेऩ्” ऎऩ्ऱु, तऩ् व्याबारादिगळैक् काट्टुगिऱाऩ् अदागिऱदु, ”ऎऩ् कैयिल् मडल्” उऩ् कैयिले वरुम्बडियागवुम्, ऎऩ् तलैयिल् मुडि उऩ्दलैयिले वरुम्बडि यागवुम्, वेणुमॆऩ्ऱासैप् पट्टु, उऩ् काल् ऎऩ् तलैयिले पडुम्बडि ताऴ निऩ्ऱेऩ्” ऎऩ्ऱु तऩ् सौलप्यत्तैक् काट्टुगिऱाऩ् माम् ऎऩ्ऱु, ”नी शप्तादि विषयङ्गळिले मण्डित्तिरिगैयाले उऩ्ऩुडम्बिल् पुगरैप्पाराय्, उऩ्ऩै विनियोगम् कॊळ्ळप् पॆऱामैयाले उडम्बु वॆळुत्तिरुक्किऱ वॆऩ्ऩैप्पाराय्” ऎऩ्ऱु तऩ् व्यामोहगुणत्तै सट्टैयविऴ्त्तुविट्टुक् काट्टुगिऱाऩ् ऎऩ्ऱदाय्त्तु।

इव्विडत्तिल् शरण्य शरण्यत्तैक्कु उबयुक्तमाग पत्तुगुणङ्गळ् अनुसन्देयङ्गळ्, “माम्” ऎऩ्गिऱ वस्तु समस्त कल्याण कुणात्मगमायिरुन्ददेयागिलुम्, उबासिक्कुमिडत्तु वित्यैगळ् तोऱुम् सिल कुणविशेषङ्गळ् उबास्यमाग कुणयोगत्तिल् निष्कर्षित्ताप्पोले। प्रबत्ति वित्तुक्कळाऩ नम्मासार्यर्गळ् शरण्यत्वत्तुक्कु उबयुक्तमाग पत्तु कुणङ्गळै अनुसन्दित्तुप् पोरुवर्गळ्। अवैयावऩ: सर्वज्ञत्व (१) सर्वशक्तित्व (२), परम कारुणिगत्व (३), परमोदारत्व (४), आश्रिद वत्सलत्व(५), अशरण्य शरण्यत्व(६), अनालोसिद विशेषा शेषलोग शरण्यत्व(७), सर्वसामित्व(८), श्रिय: पदित्व(९), नारायणत्वङ्गळ्(१०) इत्ताल् ; “उऩ्ऩिलुम् उऩ्गार्यम् अऱिवेऩुमाय्, उऩ्गार्यम् सॆय्य क्षमनुमाय् उऩ्ऩिलुम् उऩ्गार्यत्तुक्कु उगप्पेऩुमाय्, उऩ्गार्यम् सॆय्युमिडत्तिल् ऎऩ्गार्यमागच् चॆय्यवेणुमाय्, उऩ्गुऱ्ऱम् काणादिरुप्पेऩुमाय्, उऩ्गुऱ्ऱम् पोक्यमाग विरुप्पेऩुमाय् उऩक्कुप्पऱ्ऱिल्लाद पोदुम् पऱ्ऱायिरुप्पेऩुमाम्; उऩ् पेऱु ऎऩ्बेऱायिरुप्पेऩुमाय्, उऩ्ऩिलुम् उऩ्गार्यम् सॆय्गैक्कु प्राप्तनुमाय् उऩक्कुम् ऎऩक्कुम् तारगैयायिरुन्दुळ्ळ सर्वेश्वरिक्काग उऩ्गार्यम् सॆय्वेऩुमाय्, नीरिले नॆरुप्पॆऴुन्दाप्पोले इवळे कुऱ्ऱम्गाट्टिऩालुम् विडवॊण्णाद पन्दत्तै उडैयेऩुमा यिरुक्किऱ वॆऩ्ऩै” ऎऩ्ऱबडि।

अदवा, ‘माम्’ ऎऩ्गिऱ विडत्तिले आश्रयणत्तुक्कु एगान्दमाऩ सिलगुणङ्गळैयुम्, ‘अहम्’ ऎऩ्गिऱविडत्तिले पलप्रदाऩत्तुक्कु एगान्दमाऩ सिलगुणङ्गळैयुम्, अनुसन्दित्तुप् पोरुवारुमुण्डु आश्रयणत्तुक्कु एगान्दमाऩ कुणङ्गळावऩ-वात्सल्यमुम्, स्वामित्वमुम्, सौशील्यमुम्, सौलप्यमुम्।

(१) वात्सल्यमावदु, अत्य जादमाऩ वत्सत्तिऩ् पक्कल् तेनुवुक्कुण्डाऩ कामम् ; अदावदु, सुवडुबट्टत् तरैयिले पुल् तिऩ्ऩाद पसु अऩ्ऱीऩ्ऱ कऩ्ऱिऩ् तोषत्तैत् तोषमॆऩ्ऱु करुदादे तऩक्कुप् पोक्यमागक् कॊळ्ळुमाबोले, आश्रिदरुडैय तोषत्तैत् तऩ् पेऱागप्पोक्कि, तऩ् कल्याण कुणङ्गळाले तरिप्पिक्कै।

(२) स्वामित्वमाऩदु, इऴवु पेऱु, तऩ्ऩदाम्बडियाऩ कुडल् तॊडक्कु

(३) सौशील्यमावदु, ‘अवाक्यऩादर:’ ऎऩ्गिऱ पडिये निरवदिग वैबवत्तैयुडैय तऩ्ऩैत् ताऴविट्टु ऒरुनीरागक्कलक्कै।

(४) सौलप्यमावदु, अदीन्द्रियमाऩ वडिवै इन्द्रिय कोसरमाक्किगॊण्डु पव्यऩागै।

इवैयाश्रयणत्तुक्कु उबयुक्तमागिऱबडि ऎङ्ङऩेयॆऩ्ऩिल्, तऩ्दोषम् कण्डिरामैक्कु वत्सलनाग वेणुम्; नम्मै रक्षिक्कुमो रक्षियाऩो ऎऩ्गिऱ अच्चम् कॆडुगैक्कु स्वामियागवेणुम्; तऩ् सिऱुमैयैक्कण्डु पिऱ्कालियामैक्कु सुशीलऩागवेणुम् ; तूरस्तऩायिरुक्कुम् ऎऩ्ऱु अञ्जामैक्कु सुलबऩाग वेणुम्।

इन्नालु कुणमुम् आश्रयणोबयोगि यॆऩ्ऩुमिडत्तै, नम्माऴ्वार् शरणम् पुगुगिऱ विडत्तिल् ‘निगरिल् पुगऴाय् उलगमूऩ्ऱुडैयाय् ऎऩ्ऩैयाळ्वाऩे निगरिल् अमरर् मुऩिक्कणङ्गळ् विरुम्बुम् तिरुवेङ्गडत्ताऩे’ ऎऩ्ऱु अरुळिच् चॆय्दार्। ‘माम्’ ऎऩ्गिऱ निलैदऩ्ऩिले, ऎल्ला मुण्डु; ऎल्लारुडैयवुम् कण्णुक्किलक्काय् पाण्डवर्गळुक्कु पव्यऩाय् निऱ्किऱ सौलप्यमुम्, इवर्गळिल् अन्यदमऩ् ऎऩ्ऩलाम्बडि सजादीयऩाय्क् कॊण्डु निऱ्किऱ सौशील्यमुम्, “विस्रुज्य सशरम् साबम्’ ऎऩ्ऱु कैयिल् विल्लैप् पुगट्टु युत्तादुबरदऩाय् कुदिरैक्कुट्टियाऩ अर्जुननै युत्तत्तिले मूट्टिऩ पिऩ्बु अवऩुडैय इऴवु पेऱु तऩ्ऩदाम्बडियाऩ स्वामित्वमुम् ‘मम प्राणाहि पाण्डवा:’ ऎऩ्ऱु अवर्गळै ऒऴियत् तऩक्कुच् चॆल्लादबडियाऩ वात्सल्यमुम्, तोऱ्ऱ निऩ्ऱु व्याबरिक्कैयाले।

पलप्रदाऩत्तुक्कु उबयुक्तमाऩ कुणङ्गळावऩ ; सर्वज्ञत्व, सर्वशक्तित्व, अवाप्त समस्त कामत्व, निरुबादिग शेषित्व, परम तयाळुत्वङ्गळ्।

इवै पलप्रदाऩत्तुक्कु उबयुक्तमागिऱबडि ऎङ्ङऩे ऎऩ्ऩिल्, सर्वज्ञत्वमागिऱदु, शरणागदऩुडैय इष्टाऩिष्टङ्गळै अऱिय वल्लऩागै; सर्वशगित्वमावदु, नित्यसंसारिगळै नित्यसूरिगळोडे ऒरुगोवैयाक्क वल्लऩागै ; इदु सॆय्युमिडत्तिल् प्रयोजन निरबेक्षमागच् चॆय्युम्बोदु, अवाप्त समस्त कामऩागवेणुम्, तऩ् पेऱागच्चॆय्युम् पोदैक्कु निरुबादिग शेषियागवेणुम्, इक्कुणङ्गळॆल्लाम् सुवर्त्तलैयिल् पूऩैबोले संसरिप्पिक्कैक्कु उऱुप्पायिरुक्कैयाले, इक्कुणङ्गळ् इवऩुडैय उज्जीवनत्तुक् उऱुप्पाम्बोदु परम तयाळुवाग वेणुम्। आगैयाले क्रुबा सहक्रुदमाऩ ज्ञानशक्त्यादिगळ् इवऩुक्कु उज्जीवनम् ऎऩ्ऱदाय्त्तु। “विदिवाय्क्किऩ्ऱु काप्पारार्, सेमम् सॆङ्गोऩरुळे, आऴियाऩरुळे, तुणियेऩ् इऩि निऩ्ऩरुळल्लदु ऎऩक्कु, क्रुबया केवलम् आत्मसात्कुरु, केवलम् मदीययैवदयया ऎऩ्ऱाऴ्वार्गळोडु आसार्यर्गळ् वासियऱ क्रुबा कुणत्तिऩुडैय प्रादान्यम् अरुळिसॆय्यप्पट्टदिऱे। क्रुबा सहक्रुद ज्ञानशक्त्यादिगुणङ्गळ् शरण्यत्तैक्कु उबयुक्तमॆऩ्ऩुमिडत्तै। “शक्तेस्सूबसदत्वाच्च क्रुबायोगाश्स शाश्वदात्, ईशेशिदव्य सम्बन्दादनिदम् प्रदमादबि, रक्षिष्यत्यनुगूलान्न:, इदि यासु त्रुडामदि:, सविश्वासो पवेच्चक्र सर्व तुष्क्रुदनाशन:’ ऎऩ्ऱु पगवच्चास्त्रत्तिले सॊल्लिऱ्ऱु। ‘एवमवस्तिदस्याप्यर्दित्व मात्रेण परमगारुणिगो पगवाऩस्वाऩुबव प्रीत्योबनीदैगान्दिगात्यन्दिग कैङ्गर्यैगरदिरूब नित्यदास्यम् तास्यदीदि विश्वासबूर्वगम् पगवन्दम् नित्यगिङ्गरदाम् प्रार्त्तये’ ऎऩ्ऱु ऎम्बॆरुमाऩार् अरुळिच्चॆय्दरुळिऩार्। ‘पाबीयसोऽपि शरणागदि शप्तबाजो नोबेक्षणम् मम तवोसिदमीश्वरस्य, त्वत् ज्ञानशक्ति करुणासु सदीषुनेहबाबम् पराक्रमिदुमर्हदि मामगीनम्’ ऎऩ्ऱाऴ्वाऩुम् अरुळिच्चॆय्दरुळिऩार्, कीऴ् उक्तमाऩगुणङ्गळॆल्लाम् शरण्यत्वोबयुक्तङ्गळायिरुक्कुम्, `माम् अहम्’ ऎऩ्गिऱ पदङ्गळिल् पिरित्तनुसन्दिक्कैक्कु हेदु, माम् ऎऩ्गिऱ पदत्तिल् सॊल्लुगिऱ कुणङ्गळ् ‘व्रज’ ऎऩ्गिऱ विडत्तिलदिगारि क्रुत्यमाऩ विश्वास जनगमात्रमायिरुक्कैयालेयुम्, अहमॆऩ्गिऱविडत्तिल् सॊल्लुगिऱ कुणङ्गळ् विश्वास जनगङ्गळायिरुक्कच् चॆय्देयुम्, उबायक्रुत्यमाऩ पाबविमोसनत्तुक्कु परिगरमायिरुक्कैयाले, पाबविमोसगऩैच् चॊल्लुगिऱ अहम् शप्तत्तिले अनुसन्दिक्क वेण्डुगैयाले कीऴुक्तमाऩ कुणङ्गळॆल्लावऱ्ऱालुम्, ‘वारिक्कॊण्डुऩ्ऩै विऴुङ्गुवऩ् काणिलॆऩ्ऱार्वुऱ्ऱ वॆऩ्ऩै यॊऴियवॆऩ्ऩिल् मुऩ्ऩम् पारित्तुत् ताऩे ऎऩ्ऩै मुऱ्ऱप्परुगिऩाऩ्’ ऎऩ्गिऱबडिये ऒरुसेदऩऩैप् पॆऱ्ऱाऩागिल् जीवित्तल् इल्लैयागिल् नाविलुम् पल्लिलुम् नीरऱ्ऱुक् किडक्कुम् पडियाऩ अवऩुडैय व्यामोह कुणमेयिवऩुक्कु तारगम्, “उय्वु उबायम् मऱ्ऱिऩ्मै तेऱि” ऎऩ्ऱरुळिच् चॆय्दरुळिऩारिरे आऴ्वार्।

नाट्टिल् शरण्यरैक्काट्टिल् इवऩुक्कु विशेषम्, निरुबादिग सम्बन्दम् । निरुबादिग रक्षगत्वमुम्, इन्दगुण विशेषम्, इव्विडत्तिले, त्वयत्तिले सरण शप्तत्ताले सॊल्लप्पट्ट विक्रहत्तैयुम् सॊल्लुगिऱदु। अदावदु, सेनादूळि तूसरिदमाऩ तिरुक्कुऴलुम्, कैयुम् उऴवुगोलुम्, पिडित्त सिऱुवाय्क् कैयिऱुम्, तेरुक्कुक् कीऴे नाट्टिऩ तिरुवडिगळुम्, तिरुच्चदङ्गैयुमाय् कॊण्डिरुक्कुमिरुप्पु।

इत्ताल् शरण्यवस्तु सर्वरक्षगमाय्, समस्तगल्याण कुणात्मगमुमाय्, सविक्रहमुमा यिरुक्कुमॆऩ्ऱाय्त्तु “श्रीमन्नारायण सरणौ” ऎऩ्ऱिऱे शरणागदि मन्द्रम्, ‘अलर्मेल् मङ्गैयुऱै मार्बा’ ऎऩ्ऱु तॊडङ्गि ‘अडिक्कीऴ् अमर्न्दु पुगुन्देऩे’ ऎऩ्ऱिऱे अबियुक्तर् वार्त्तैयुम्।

इत्ताल् सत्वारगमाग अवऩै पजिक्कुम् उबायान्दरङ्गळिल् व्याव्रुत्ति सॊल्लुगिऱदु। उबायान्दरङ्गळिऱ्काट्टिल् इव्वुबायत्तुक्कु ऐगान्द्यमुण्डॆऩ्ऱुमिडत्तै: त्योदिबिक्किऱदु। इत्ताल् इव्वुबायम् स्वरूबत्तुक्कनुरूबमागक्कडवदु।

(४) ‘एगम्’ इन्द एगशप्तत्तै शरणशप्तत्तुक्कु विशेषणमाक्कि अत्विदीयमाऩ उबायमॆऩ्ऩबडियाय्, अदागिऱदु, समाप्यदिग तरित्रमॆऩ्ऱु नम्मासार्यर्गळिले सिलर् निर्वगिप्पर्गळ्।

नञ्जीयरिदुक्कु “अवदारणत्तैच् चॊल्लुगिऱदु” ऎऩ्ऱु अरुळिच्चॆय्वर्, ऎङ्ङऩे यॆऩ्ऩिल् ‘त्वमेवोबाय पूदो मे पव’ ऎऩ्ऱुम्, ‘तमेवशरणङ्गच्च’ ऎऩ्ऱुम्, ‘मामेव ये प्रबत्यन्दे’ ऎऩ्ऱु, ‘तमेव सात्यम् पुरुषम् प्रबत्ये’ ऎऩ्ऱु, स्तान प्रमाण सित्तमागैयाले।

आऩाल् इव्ववदारणत्तुक्कु व्यावर्त्तमावदे तॆऩ्ऱाल्, कीऴे उबायान्दरङ्गळै त्याज्यङ्गळागच् चॊल्लुगैयाले, अवऱ्ऱै व्याव्रुत्तिक्किऱदु ऎऩ्ऩवॊण्णादु। माम् ऎऩ्ऱु असादारणागारत्तैक् कीऴे सॊल्लुगैयाले, तेवदान्दरम् व्यावर्त्त्यमॆऩ्ऩवॊण्णादु।

पिऩ्ऩै ऎदावदॆऩ्ऱाल्, इऩियिङ्गुळ्ळदु स्वीगार्यमुम् स्वीगारमुम् स्वीगर्त्तावुमाग वेणुमिऱे। अदिल्, स्वीगार्यनुबायमाय् निऩ्ऱाल्, इऩियुळ्ळदु स्वीगारमुम् स्वीगर्त्तावुमिऱे। अन्द स्वीगर्त्तावोबादि स्वीगारमुम्, उबायत्तिल् पुगादॆऩ्गिऱदु। आवदॆऩ्? ‘उबायो पेयत्वे तदिह तवदत्वम् नदुगुणौ’ ऎऩ्गिऱबडिये, उबायत्वम् नित्यमे यागिलुम्, इवऩुडैय स्वीगारानन्दरमागवऩ्ऱो उबायमागिऱदु ; ‘यदनन्दरम् यत्पवदि तत्तस्यगारणम्’ ऎऩ्गिऱबडिये, इन्द स्वीगारानन्दरमागवल्लदु, ईश्वरऩुडैय उबायबावम् सित्तियामैयाले, इदु उबायमादल् सहगारियायादलाग वेण्डावोवॆऩ्ऩिल् , ‘मामेगम् शरणम् व्रज’ ऎऩ्ऱु उबाय स्वीगारमागच् चॊल्लुगैयाले साक्षादुबायत्वमिल्लै।

इऩि सहगरिक्कैयावदु, उत्पत्तियिले सहगरित्तल्, पलप्रदाऩत्तिले सहगरित्तलाय्त्तु; पक्त्युबायम् कर्मसात्यमागैयाले, उत्पत्तियिले, सेदन साबेक्षम्, असेदनमागैयाले पलप्रदाऩत्तिलीश्वर साबेक्षम्। इव्वुबायम् सित्तवस्तुवुमाय् निरुबादिग सर्व सुह्रुत्तुमा यिरुक्कैयाले उत्पत्ति निरबेक्षम्। सर्वज्ञत्वादिगुणविशिष्टमागैयाले पलप्रदाऩत्तिल् निरबेक्षम्।

आऩाल्, ‘यत्साङ्गम् तत्सादनम् ” ऎऩ्गिऱबडिये उबायम् साङ्गमायऩ्ऱो इरुक्कवेणुम्, इव्वुबायम् सित्तमायिरुक्किऱबडि ऎऩ्ऩॆऩ्ऩिल्’ ; उबायमागिल् साङ्गमाय् इरुक्कवेणुमॆऩ्गिऱ निर्बन्दमिल्लै। अवै सात्यमुमाय् अन्य साबेक्षमुमायिरुक्कैयाले, साङ्गमाग वेण्डित्तित्तऩै, इव्वुबायम् सित्तमुमाय् अन्यनिरबेक्षमुमायिरुक्कैयाले, निरङ्गमायि रुक्कुम्।

आऩाल्, उबायान्दरङ्गळुक्कुम् उबायत्व व्यबदेशम् पण्णुगिऱदु, पलप्रदैगळाऩ तेवदैगळुक्कु प्रसादङ्गळाऩ मुगत्तालेयऩ्ऱो, अव्वोबादि इव्वुबायमुम् ईश्वर प्रसादग माऩालोवॆऩ्ऩिल् ; तेवदैगळिल्, सेदनर्क्कु पूर्वमे पलत्तैक् कॊडुप्पदाग निऩैविऩ्ऱिक्के यिरुक्कच् चॆय्दे, इच्चेदनरुडैय क्रियैयाय्दु, अवर्गळ् प्रसादत्तै जनिप्पिक्किऱदु।

ईश्वर विषयत्तिल् वन्दाल्, सर्वात्माक्कळुक्कुम् स्वरूबाविर्बावत्तै युण्डाक्कुवदाग पूर्वमेव सिन्दित्तु अवसर प्रदीक्षगऩाय् पोरुगैयाले। अवऩुक्कु प्रसाद जनगमागच् चॆय्यवेण्डुव तॊऩ्ऱिल्लै। उण्डॆऩ्ऱिरुक्कैयागिऱदु तऩ् स्वरूब पारदन्द्र्यत्तैयुमळित्तु अवऩुडैय रक्षगत्वत्तैयुम् सोबादिगमाक्कुगिऱाऩ् इत्तऩै।

आऩाल्, मोक्षदुक्कु, तऩ्ऩैयॊऴिय उबायान्दरङ्गळै विदिप्पाऩॆऩ्ऩॆऩ्ऩिल्, इदै इवर्गळुक्कु हिदमाय् विदिक्किऱाऩ् अल्लऩ्, अबवर्गत्तिऩ् पॆरुमैयाले, कोयिलङ्गाडियिले ऎल्लाच् चरक्कुम् पारित्तु वैक्किऱाप्पोले, ‘त्रैगुण्यविषयावेदा निस्त्रैगुण्यो पवार्जुन’ ‘मुत्तिऱत्तु वाणियत्तिरण्डिल् ऒऩ्ऱुम् नीसर्गळ् मत्तराय् मयङ्गुगिऩ्ऱ तिट्टदि लिऱन्दु पोन्दु’ ऎऩ्गिऱबडिये सेदनरुडैय रुच्यनुगुणमागत् तऩ् सॆल्लामैयाले विदिक्किऱऩ् इत्तऩै।

पुरुषोत्तम वित्यैयिल्, पुरुषोत्तमत्व वेदनत्तालल्लदु वऴियिल्लैयॆऩ्गिऱ इदुवुम् अवऩिट्ट वऴक्कु। सर्वेश्वरऩॆऩ्गिऱ इदुवुम् अन्द मुक्यादिगारिगळुक्कु, रुच्य नुगुणमाऩ सादनङ्गळिल् इदल्लदु पोक्कि, अव्यव हिदसादनमॊऩ्ऱिल्लैयॆऩ्ऱु अल्लाद उबायङ्गळिऱ् काट्टिल् इव्वुबायत्तिऩुडैय एऱ्ऱमुम्, अल्लादवदिगारिगळिल् काट्टिल् इव्वदिगारियिऩुडैय एऱ्ऱमुम् सॊल्लुगिऱदु इत्तऩै।

“माम् नयेत्यदि कागुत्स्तस्तत्तस्य सत्रुशम् पवेत्” ऎऩ्ऱुम्, ‘मुऩ् निऩ्ऱाय्’ ऎऩ्ऱुम्, तोऴिमार्गळुम् अऩ्ऩैयरुम्’ ऎऩ्ऱुम्, “निऱैन्द वऩ्बऴि नङ्गुडिक्किवळ्’ ऎऩ्ऱुम्, ‘इरुनिलत्तोर् पडैत्तेऩ्’ ऎऩ्ऱुम्, ‘सोम्बरै उगत्ति’ ऎऩ्ऱुम्, सॊल्लुगिऱबडिये, पदिव्रदैक्कु पदियॊऴिय तऩ् पारदन्द्र्य स्वरूबत्तुक्कु पादगमाग स्वयत्नत्ताले अर्त्तमार्जित्तु स्वदेह पोषणम् पण्णुमागिल् अदु तऩ् स्वरूबत्तुक्कुच् चेरादे तऩ्ऩळविलुम् पर्यवसियादे, तऩ् पर्दावुक्कु मत्यावहमायिरुक्कुम्। ताऩ् ऒऩ्ऱुम् सॆय्यादे, अवऩ् रक्षिक्कक् कण्डिरुक्कुमागिल्, अदुयिरुवर् स्वरूबत्तुक्कुम् नऩ्ऩिऱ मुण्डाक्कक् कडवदु। अप्पडिये, तऩ् स्वरूबत्तैयुणर्न्दु तऩ् स्वरूबानुगुणमाग अवऩैये प्राप्यमुम् प्राबगमुमाग निऩैत्तिरुक्कुम् अदिगारिगळोडु समराय्च् चॊल्लुगिऱदल्ल, ‘सत्कर्म निरदाश्शुत्ता: साम्ग्ययोगविदस्तदा, नार्हन्दि शरणस्यास्य कलाङ्गोडिद मीमबि ; विष्णोबायो योन्य पलस्सोदम: परिगीर्दिद:, अन्नोबायो विष्णुबलो मत्यम: परिगीर्दिद:, मादवाम्ग्रि त्वयोबायो मादवाम्ग्रि प्रयोजन: यस्स एवोत्तम: प्रोक्तो मादवेनैव तेनवै ऎऩ्ऩक् कडवदिऱे।

आऩाल् अवश्य कर्त्तव्यमाऩ उबाय स्वीगारत्तुक्कु वेषमेदॆऩ्ऩिल्, असित्व्याव्रुत्ति लक्षणमुमाय्, प्रदिबन्दग निवर्त्तगमुमाय्, स्वसित्तसमादानमुमाय् किडक्किऱदु। ‘पगवत्प्रव्रुत्ति विरोदि-स्वप्रव्रुत्तिनिव्रुत्ति: प्रबत्ति:’ ऎऩ्ऱु सोमाशियाण्डाऩ् अरुळिच्चॆय्वर्।

इव्वुबायन्दाऩ्, ओरागारत्ताले साबेक्षमुमाय् ओरागारत्ताले निरबेक्षमुमायिरुक्कुम् ऎङ्ङऩेयॆऩ्ऩिल्, आश्रयणगालत्तिल् अदिगारि साबेक्षमुमाय्, पलप्रदाऩत्तिल् इदर निरबेक्षमुमायिरुक्कुम्।

आग ऎम्बॆरुमाऩ् निरुबादिग रक्षगऩागैयालुम्, रक्षण पलम् तऩ्ऩदागैयालुम्, ‘आळ्बार्त्तु उऴिदरुवाय्’ ऎऩ्गिऱ पडिये पूर्वमेव स्रुष्ट्यवदारङ्गळैप् पण्णि सेदनरुडैय इच्चैक्कु अवसर प्रदीक्षऩाय् पोरुगिऱवऩागैयालुम्, अवऩुडैय निर्हेदुगमाऩ क्रुबा प्रसादङ्गळे उबायमॆऩ्ऱाय्त्तु।

“क्रुबया केवलमात्मसात्कुरु’ ‘केवलम् मदीययैव तयया निश्शेष विनष्ट सहेदुग, केवलम् मदीययैव तययादि प्रबुत्त:” ऎऩ्ऱु आळवन्दारुम् ऎम्बॆरुमाऩारुम् स्तोत्र कत्यङ्गळिले इव्वर्त्तत्तै अरुळिच्चॆय्दरुळिऩार्गळ्।

“व्रुत्त सेवैक्कु पलम् अवदारणार्त्तम् अऱिगै” ऎऩ्ऱु पिळ्ळैय रुळिच्चॆय्वर् इत्तालुम् इव्वुबायम् स्वरूबत्तुक्कु अनुरूबमायिरुक्कुमॆऩ्ऱाय्त्तु।

(५) ‘शरणम्’ ऎऩ्ऱदु ‘उबाये क्रुह रक्षित्रोश् शप्त शरणमित्ययम्, वर्त्तदे साम्ब्रदम् सैष उबायार्दैग वासग:’ ऎऩ्गिऱबडिये, शरण शप्तम्, उबाय वासगमाय् अनिष्ट निव्रुत्ति पूर्वगमाऩ इष्टप्राप्तिक्कव्यवहिदोबायमॆऩ्ऱबडि। इश्शरणशप्तम्, अव्यवहिदोबायमॆऩ्ऩुमिडत्तैक् काट्टुगिऱ पडिदाऩ् ऎङ्ङऩे ऎऩ्ऩिल्, कीऴे पगवत्व्यदिरिक्त साङ्ग सगल तर्मत्तैयुम् विडच्चॊल्लुगैयाले।

(६) “व्रज’ “व्रजगदौ” ऎऩ्गिऱ तादुविले, कत्यर्दमाय्, ‘कत्यर्त्ता पुत्यर्त्ता:?’ ऎऩ्गिऱबडिये, “अत्यवसि’ ऎऩ्ऱबडि अत्यवसायमुम् विश्वासमुम् पर्यायमागैयाले, विश्वासत्तैच् चॊल्लुगिऱदु। प्रबत्ति लक्षणवाक्यत्तिले, “महा विश्वास पूर्वगम्’ ऎऩ्ऱु सॊल्लुगैयालुम्, अनुष्टाऩ वाक्यत्तिलुम् उबसर्गत्ताले महाविश्वासत्तैच् चॊल्लुगैयालुम्, इङ्गुम् अन्द विश्वासत्तैये विदित्तदागक्कडवदु।

महा विश्वासमावदु :- शङ्गात्रय रहिदमाऩ विश्वासम् शङ्गात्रयमावदु -उबाय पल्गुत्वमुम्, उत्तेश्य तुर्लबत्वमुम्, स्वक्रुददोषदर्शनमुम्।

इवै परिह्रुदमागिऱदु ऎत्तालेयॆऩ्ऩिल्, माम् ऎऩ्गिऱ पदत्तिल् सॊल्लुगिऱ कुण पन्दङ्गळाले।

सर्वज्ञनुमाय् सर्वशक्तनुमाय् परमगारुणिगऩुमाय् परमोदारऩुमायिरुक्कुम् ऎऩ्गैयाले पल कौरवत्ताल् वन्द शङ्गै परिह्रुदम्।

आश्रिद वत्सलऩ् ऎऩ्गैयाले स्वक्रुद तोष तर्शनमागिऱ शङ्गै परिह्रुदम्, अशरण्य शरण्यऩुमाय् अनालोसिद विशेषा शेष लोग शरण्यऩुमायिरुक्कुम् ऎऩ्गैयाले उबाय लागवमागिऱ शङ्गै परिह्रुदम्।

आग इत्तऩैयालुम्, कुणवत्तात्यवसायम् सॊल्लिऱ्ऱु। इऩिमेल् स्वरूबात्यवसायम् सॊल्लुगिऱदु,

सर्वस्वामि ऎऩ्गैयाले, उबाय लागवमागिऱ शङ्गै परिह्रुदम्,

श्रीमाऩ् ऎऩ्गैयाले स्वक्रुद तोष तर्शनमागिऱ शङ्गै परिह्रुदम्।

नारायणऩ् ऎऩ्गैयाले पलगौरवमागिऱ शङ्गै परिह्रुदम्,

आगवित्ताल् तऩ्ऩुडैय स्वरूबगुण सित्यर्त्तमागवे शरणागद रक्षणम् पण्णुमॆऩ्गिऱ महाविश्वासम् प्रबत्तियऩ्ऱाय्त्तु।

इदु ताऩ् प्रार्दऩा कर्बमायिरुक्कुम्, “महाविश्वास पूरगम्; तदेगोबाय तायाच्ञा प्रबत्तिश् शरणागदि:” ऎऩ्ऱुम्, ‘त्वमेवोबाय पूदोमे पवेदि प्रार्दना मदि:। शरणागदि:’ ऎऩ्ऱुम्, लक्षण वाक्यङ्गळिल् सॊल्लुगैयाले, विशेषण शरणागदियिल् प्रार्दनमावदु अवऩै उबायत्वेन स्वीगरिक्कै अदागिऱदु – नमक्कु उबायमिवऩे यॆऩ्ऱिरुक्कै।

आग कर्ममुमिऩ्ऱियिले, कर्मसात्यमाऩ ज्ञानमुमिऩ्ऱियिले, ज्ञान सात्यमाऩ पक्तियुमिऩ्ऱियिले, इवऱ्ऱिऩुडैय त्यागबूर्वगमुमाय्, ताऩुबायमुमऩ्ऱिक्के उबेयमुमऩ्ऱिक्के अदिगारिक्कु विशेषणमायिरुप्पदोर् अत्यवसा यात्मग ज्ञान विशेषमॆऩ्ऱाय्त्तु; इऩि वासिग कायिगङ्गळुण्डागवुमा मिल्लै आगवुमामॆऩ्गै।

इन्द वित्यनुष्टाऩत्तुक्कु विदियेदॆऩ्ऩिल् ‘सक्रुदेव प्रबन्नस्य क्रुत्यम् नैवाऩ्यदिष्यदे’, ‘प्रबत्तिर् विश्वास:’ ’सक्रुत्प्रार्दन मात्रेणा पेक्षिदन्दास्यदीदि विश्वास पूर्वग प्रार्दनामिदि यावत्’, ऎऩ्गैयाले इन्द वित्यनुष्टाऩ मागिऱ उबाय स्वीगारम् सक्रुत्तॆऩ्ऱुमिडम्, प्रबत्ति शास्त्रङ्गळालुम् प्रबत्तिवित्तुक्कळालुम् निष्कर्षिक्कप्पट्टदु।

इन्द विदिशेषमाऩ, ‘माशुस:’ ऎऩ्गिऱ विदि यावत् प्राप्तियळवुमनुष्टेयम्। अदागिऱदु- इऩिनमक्कु कर्दव्याम्शङ्ग ळॊऩ्ऱु मिल्लै। पल सित्तियिलु मॊरु कुऱैयिल्लै, ऎऩ्ऱु विमर्श तशैयिल् पिऱक्कुम् विश्वासमागैयाले, उबायानुष्टाऩमुम्, अनुष्टिदोबाय परिबालऩमुम्, कर्दव्यमॆऩ्ऱ ताय्त्तु।

‘पूयस्त्वम् श्रुणु सम्ग्षेबम् मनसायेऽनसूयया। श्रुत्वा सक्रुरयत्नेन रक्षा साप्य प्रमादिनी॥’ ऎऩ्ऱुम् सॊल्लिऱ्ऱिऱे।

आगैयाल् उबाय स्वीगारम् सक्रुत्तॆऩ्ऱुमिडमुम्, स्वीगार विशेषणमुमाऩ विश्वासम् यावात्प्राप्तियळवुम् विमर्श तशैयिलुम नुवर्त्त्तिक्क वेणुमॆऩ्ऩुमिडमुम् सॊल्लिऱ्ऱाय्त्तु।

स्वर्गसादनमाऩ जोदिष्टोमम्, सप्ताहस्सिले विहिदमायिरुक्कच् चॆय्दे अन्द यागान्दर्बूदमाऩ अक्निहोत्र माप्रयाणमहर हरनुष्टेय मागिऱाप्पोले, इन्द अक्निहोत्रम् अनुष्टिया तॊऴिन्दाल् पलत्तुक्कु विळम्बमुण्डाय्, अनुष्टित्ताल् प्रदिबन्दग मिऩ्ऱिक्के विशेषबल मुण्डायिरुक्कुमाप्पोले, आव्रुत्तिरूबमाऩ विश्वासमुम् निष्टावाऩ्गळुक्कु निष्टा प्रगाशगमुमाय् कालक्षेबमागिऱ पलत्तैयुम् उडैत्तायिरुक्कुम्। विश्वासत्तिऩुडैय आव्रुत्तिगळ् किणऱ्ऱुक्कुळ्ळेयिरुन्दु उज्जीविप्पारैप्पोले यॆऩ्ऱु पिळ्ळैयरुळिच् चॆय्दरुळुवर्।

आग, स्वीगारत्तुक्कु उबायान्दर त्यागम् अङ्गमॆऩ्ऩुमिडत्तैयुम्, त्याग पूर्वगमाऩ स्वीगारमदिगारिक्कु विशेषमॆऩ्ऩुमिडत्तैयुम्, स्वीक्रुदऩाऩ अदिगारिक्कु कुणविशिष्टऩाऩ ईश्वरऩ् उबायमॆऩ्ऩु मिडत्तैयुम् सॊल्लिऱ्ऱाय्त्तु, आगैयाले, त्यागविशिष्टम् स्वीगारम्, स्वीगार विशिष्टम् अदिगारम्, कुणविशिष्टम् उबायम्, ऎऩ्ऱदाय्त्तु।

(७) आग इदुक्कुक् कीऴे अदिगारिक्कु कर्दव्यम् सॊल्लिऱ्ऱु। इऩि ईश्वरऩुक्कु कर्दव्यम् सॊल्लुगिऱदु। ‘अहम्द्वेत्यादि’ “मोक्षयिष्यामि” ऎऩ्गिऱ उत्तमऩुक्कुम् “माशुस:” ऎऩ्गिऱ मत्यमऩुक्कुम् प्रदिसम्बन्दिदया ’अहम्द्वा’ ऎऩ्गिऱ शप्तङ्गळ् तऩ्ऩडैये वरुवदायिरुक्क, वासिगमाग सॊल्लुगिऱविदुक्कु प्रयोजनमॆऩ्ऩॆऩ्ऩिल्, सिलवबिप्रायत्तै पऱ्ऱच् चॊल्लुगिऱदु। इदु “मामेगम् शरणम् व्रज” ऎऩ्गिऱ शरण्यानुवादमुम्, शरणागदनुडैय अनुवादमुमायिरुक्किऱदु। अदागिऱदु, “उऩक्कु उबायबूदऩाऩ ऎऩ्ऩैये उबायमागप् पऱ्ऱिय उऩ्ऩै’ ऎऩ्ऱबडि।

तेहात्पिमाऩि ‘अहम्’ ऎऩ्ऱाल् तेहत्तैक् काट्टुम्। प्रक्रुदि पुरुषविवेगम् पण्णिऩवऩ्, “अहम्” ऎऩ्ऱाल् प्रक्रुदे: परऩाय् परमशेषबूदऩाऩ आत्मावैक्काट्टुम्। ईश्वरऩ् “अहम्” ऎऩ्ऱाल् उळ्ळदॆल्लात्तैयुम् काट्टुमिऱे। इन्द ‘अहम्’ शप्तम् “माम्” ऎऩ्गिऱत्तोडे सेर्न्दु अहमाय्त्तु। मामॆऩ्गिऱविडम् अदिगारि क्रुत्यमाऩ महा विश्वासत्तुक्कु उऱुप्पागच् चॊल्लिऱ्ऱु। अहमॆऩ्गिऱविडम् ईश्वरक्रुत्यमाऩ पाबविमोसनदुक्कु उऱुप्पागच् चॊल्लुगिऱदु। अदागिऱदु, पन्दगऩाऩ नाऩे विमोसगऩाऩाल्, निवारगरुण्डोवॆऩ्गै, अदागिऱदु, समाप्यदिग तरित्रऩॆऩ्ऱबडि। इव्विडत्तिले विशेषित्तु पलप्रदाऩत्तुक्कु उबयुक्तमाऩ कुणङ्गळ्, अनुसन्देयङ्गळ्।

(८) ‘त्वा’ कीऴ्च् चॊऩ्ऩबडिये सगलदर्मङ्गळैयुम् विट्टु ऎऩ्ऩैये निरबेक्ष सादनमाग पऱ्ऱिऩ उऩ्ऩै ‘ ऎऩ्ऱबडि। इत्ताल्, मेल् सॊल्ल पुगुगिऱ शोग विमोसन हेदुवैच् चॊल्लिऱ्ऱु।

(९) ‘अहम्, त्वा’ ऎऩ्गिऱ इरण्डु पदत्तालुम्, स्वीगार्यमाऩ उबाय वेषत्तैयुम् स्वीगर्त्तावाऩ अदिगारि वेषत्तैयुम् सॊल्लि निऩ्ऱदु। इऩिमेल् स्वीगार्यमाऩ ईश्वर क्रुत्यत्तैयुम्, स्वीक्रुदोबायऩाऩ अदिगारि क्रुत्यत्तैयुम्, सॊल्लुगिऱ ‘सर्वबाबेप्य:’ पाबमुम् पहुवसनमुम् सर्वशप्तमुमाय् इदुवुम् त्रिप्रगारमायिरुक्कुम्।

पाबमावदु – अनिष्टमाऩ पलत्तैत् तरुवदुमाय् इष्टबलत्तुक्कु विरोदियुमायिरुप्प तॊऩ्ऱु। इङ्गुऱ्ऱै पाबमागिऱदु, अनिष्टमाऩ सांसारिग तु:कत्तैयुण्डाक्किक् कॊडुप्पदाय्, इष्टमाऩ मोक्षत्तुक्कु विरोदियुमायिरुप्पदॊऩ्ऱु।

पहुवसनत्ताले अवैऱ्ऱिऩुडैय पाहुळ्यत्तैच् चॊल्लुगिऱदु। अदागिऱदु, अवित्या कर्मवासना रुसि प्रक्रुदि सम्बन्दङ्गळ्।

अवित्यैयावदु :- अन्यदाज्ञानमुम्, विबरीदज्ञानमुम्, ज्ञाऩाऩुदयमुम्।

कर्ममावदु:-पुण्यबाबम् मोक्षत्तैप्पऱ्ऱ पाबत्तोबादि पुण्यमुम् त्याज्यम्, “पुण्य पाबे विदूय” ऎऩ्ऩक्कडवदिऱे।

वासनैयावदु :- अज्ञानवासनैयुम्, कर्मवासनैयुम्, प्रक्रिदि सम्बन्द वासऩैयुम्

रुसियुम् विषयबेदत्ताले पहुविदैयैयायिरुक्कुम्।

प्रक्रुदिसम्बन्दमावदु: स्तूलसूक्ष्म रूबमायिरुन्दुळ्ळ असित्सम्बन्दम्।

इव्वळवाल्, उबासगऩुक्कुम् सादारणमाग, ईश्वरऩ् कऴित्तुगॊडुक्कुम् आगारत्तैच् चॊल्लिऱ्ऱु।

इऩि ‘सर्व’ शप्तत्ताले। प्रबन्नऩुक्कु असादारणमागक् कऴित्तुक् कॊडुक्कुम्। अवऱ्ऱैच् चॊल्लुगिऱदु। अदागिऱदु, “तददिगम उत्तर पूर्वागयो रश्लेष विनाशौ, तत्व्यबदेशात्, इदरस्याप्येवम सम्श्लेष: पादेदु” ऎऩ्ऱु पूर्वोत्तरागङ्गळागिऱ पुण्य पाबङ्गळुक्कु अश्लेष विनाशम् सॊल्लि, “पोगेन त्विदरेक्षबयित्वाद सम्बत्यदे’ ऎऩ्ऱु प्रारप्तमनुबव विनाश्यमॆऩ्ऩुमिडम् सॊल्लित्तिऱे। इङ्गु अप्पडियिरुप्पदॊरु सङ्गोसमिल्लामैयाले, अदुवुम् शोगहेदुवामागिल् सर्वशप्तत्तिले अन्दर्बूदमागक्कडवदु। ऎङ्ङऩेयॆऩ्ऩिल्, इदुक्कु सङ्गोसग मायिरुप्पदॊरु शप्तमिङ्गिल्लामैयाले।

प्रबत्ति प्रारप्त कर्मत्तुक्कु विनाशिनि, ऎऩ्ऩुमिडत्तुक्कु प्रमाणमॆऩ्ऩॆऩ्ऱु ऎम्बॆरुमाऩारै आण्डाऩ् केट्क, ‘माशुस:’ ऎऩ्ऱदिऱे’ ऎऩ्ऱरुळिच्चॆय्दरुळिऩार्।

इदुदाऩ् प्रारप्तदैयुम् पोक्कुमॆऩ्ऩुमिडत्तुक्कु कण्डोक्तमाऩ प्रमाणङ्गळुमुण्डु। ‘सादनम् पगवत् प्राप्तौ स एवेदि स्तिरामदि:, सात्य पक्ति स्म्रुदासैव प्रबत्तिरिदिगीयदे ; उबायोबक्तिऱेवेदि तत्प्राप्तायादु सामदि:; उबाय पक्ति रेदस्या: पूर्वोक्तैव करीयसी, उबायबक्ति: प्रारप्ति व्यदिरिक्ताग नाशनी – सात्य पक्तिस्तु साहम्द्री प्रारप्तस्यासि पूयसी’ ऎऩ्ऱु प्रबन्नऩुक्कु शरीरान्दर हेदुवाऩ पारप्तम् शेषम् अनुबविक्कवेण्डुगिऱदु। प्रारप्त शरीरत्तिल् शोगमिल्लामैयाले, “आरप्त कार्याऩ् ’ ऎऩ्ऱु प्रारप्तमुम् प्रबत्तियाले ‘क्षन्दव्यम्’ ऎऩ्ऱु उडैयवर् अरुळिच्चॆय्दार्।

उबासगऩुक्कु उत्तरागत्तुक्कुच् चॊल्लुगिऱ अश्लेषमुम् प्रामादिग विषयमॆऩ्ऱु उडैयवर्, पाष्यत्तिले अरुळिच् चॆय्दरुळिऩार्। इप्पडि अरुळिच् चॆय्गैक्कु हेदु, “नाविरदो तुश्सरिदान् नाशान्दो नासमागिद:। नाशान्दमाऩसोवाबि प्रज्ञानेनैन माप्नुयात् ” ऎऩ्गिऱ वाक्यङ्गळोडु विरोदियामैक्कागवुम्, ”अबि सेत्पादगम् किञ्जित् योगी कुर्यात् प्रमादद:। योगमेव निषेवेद नान्यम् यत्नम् समासरेत्’ ऎऩ्ऱु योगिगळुक्कु प्रायश्सित्तत्तै विदिक्कैयालुम्।

प्रबन्नऩुक्कु उत्तरागत्तिल् पुत्ति पूर्वमुम् शोगहेदुवामागिल्। अन्द पुत्ति पूर्वत्तुक्कुम् परिहारमागक् कडवदु। अदावदु, शरीर सम्बन्दत्तोडे यिरुक्कैयाले वासनैयालुम् प्रबल कर्मत्तालुम् कादासित्कमाग पुत्तिबूर्वगम् सम्बाविदम्। इवऱ्ऱैयुम् पॊरुत्तरुळवेणु मॆऩ्ऱु पूर्वमेव प्रार्त्तित्ताऩागिल् अवैयुम् पूर्वप्रबत्ति तऩ्ऩाले क्षन्दव्यमागक् कडवदॆऩ्गै। आगैयिऱे, ‘वर्त्तमाऩम् वर्त्त्तिष्यमाणम् स ” ऎऩ्ऱु उडैयवर् अरुळिच्चॆय्ददु।

पुत्ति पूर्वगमाऩ उत्तरागत्तिल् शोगित्तु शरणम् पुक्काऩॆऩ्ऩुमिडम् अऱियुम्बडि ऎङ्ङऩेयॆऩ्ऩिल्, उत्तर प्रव्रुत्तियिल् अनुदाबम् नडक्कैयुम् , पूर्व प्रव्रुत्तियै स्मरित्तु त्रुडसित्तऩागैयुम्।

इऩ्ऩमुम् -श्रेष्टरायिरुबार्क्कु शिष्य पुत्रर्गळैप्पऱ्ऱ वित्त्यदिक्रमम् पण्णियनुष्टिक्क वेण्डिय वरुवऩ सिल पाबमुण्डु-अन्दप् पाबङ्गळैयुम् सॊल्लुगिऱदु,

आन्रुशंस्य प्रदाऩरा यनुष्टित्तालुम् एऱिट्टगट्टि आगाशत्तिले निल्लादाप्पोले अवैयुम् ऒरुबलत्तोडे सम्बन्दिप्तिक्कक् कडवदु। आगैयाले, अवैयुम् पाब शप्त वाच्यमागक् कडवदु।

कलङ्गि उबाय पुत्त्याप् पण्णुम् प्रबत्तियुम् पाब शप्तवाच्यमागक्कडवदु।

(१०) आगक् कीऴ्, विरोदि वेषम् सॊल्लि निऩ्ऱदु। ‘मोक्षयिष्यामि’ ऎऩ्ऱु विरोदि निव्रुत्ति प्रगारम् सॊल्लुगिऱदु।

“मोक्षयिष्यामि” इवऱ्ऱिऩिऩ्ऱुम् विडुविप्पाऩ्

‘इष्यामि’ ऎऩ्गिऱ ‘णिच्’ साले यावै यावै सिल पाबङ्गळैक्कुऱित्तु नी पयप्पडुगिऱाय्, अवैदाऩे उऩ्ऩैक्कण्डु पयप्पट्टुबोम्बडि पण्णुगिऱेऩ्।

अवै ताऩे विट्टुप्पोम्बडि पण्णुगैयावदु, इवै नमक्कु मुऩ्बुण्डाय्क् कऴिन्ददॆऩ्ऱु तोऱ्ऱादबडि पोक्कुगै। अदागिऱदु, इवै स्म्रुदि विषयमाऩालुम् तऩ्ऩुडैय स्वाबाविग वेषत्तैप् पार्त्तु स्वप्नम् कण्डाप् पोले इवै नमक्कु वन्देऱियाय् कऴिन्ददॆऩ्ऱिरुक्कैयुम्, स्म्रुदियाल् तु:कमनुवर्त्त्तियादिरुक्कैयुम्।

कीऴिवऩै उबायमाग पऱ्ऱिऱ्ऱु अनिष्ट निव्रुत्ति पूर्वगमाऩ इष्ट प्राप्तिक्कायिरुक्क, अनिष्ट निव्रुत्ति मात्रत्तै पलमागच् चॊल्लुवाऩॆऩ्ऩॆऩ्ऩिल्; ‘यदोदबान करणात् क्रियदे न जलाम्बरम्। सदेव नीयदे व्यक्तिमसदस्सम्बव: कुद: ॥तदा हेयगुणत्वम् वंसा तवबोदादयो कुणा: । प्रगाश्यन्दे न जन्यन्दे नित्या एवात्मनो हि ते ॥ ; स्वेनरूबेणाबि निष्पत्यदे” ”मम सहज कैङ्गर्यविदय:’ ऎऩ्गिऱबडिये अनिष्ट निव्रुत्तियुण्डाऩाल् , इष्टप्राप्ति तऩ्ऩडैये उण्डामिऱे।

आऩाल् अनिष्ट निव्रुत्ति मात्रत्तुक्कु ईश्वरऩ् उबायमायिरुक्किऱाऩो ऎऩ्ऩिल् ; इष्ट प्राप्तियागिऱ अनवदिगादिशयानन्द प्रह्माऩुबवत्तुक्कु अर्हदैयेयुळ्ळदु। इऩि ईश्वरऩै अनुबविक्कुम् पोदाय्त्तु, इवऩुक्कनुबविक्कलावदु। आगैयिऱे कैवल्यमागिऱ मोक्षत्तुक्कु अनिष्ट निव्रुत्तियॊत्तिरुक्कच् चॆय्देयुम्, आत्माऩुबव मात्रमायिरुक्किऱदु। इव्वैषम्यत्तुक्कु हेदु, उबासन तार तम्यत्ताले ईश्वरऩुक्कुण्डाऩ प्रसाद तार तम्यमागैयाले, सेदनऩ् पुरुषार्त्तत्तै प्रार्त्तिक्कुम्बोदु इष्टप्राप्तिरूबमाऩ कैङ्गर्यत्तै प्रादान्येन प्रार्त्तिक्कक्कडवऩ्।

इवऩुक्कु, कैङ्गर्यमागिऱ पुरुषार्त्तम् सहजमायिरुक्कैयाले तत्विरोदि निव्रुत्ति मात्रत्तैये उबायमाऩ ईश्वर क्रुत्यमागच् चॊल्लक्कडवदु। आगैयाले अन्द प्रादान्यत्तै पऱ्ऱ इङ्गरुळिच्चॆय्गिऱाऩ् ; अनिष्ट निव्रुत्तियुम् इष्ट प्राप्तियुम् ईश्वरऩुडैय क्रुबा प्रसाद क्रुत्यमाग कत्यत्तिले उडैयवर् अरुळिच् चॆय्दरुळिऩार्,

आगैयाल् इप्पडि शरण्यऩ् सॊल्लुगैक्कडि इष्टप्राप्तिरूबमाऩ कैङ्गर्यम् इवऩुक्कु स्वाबाविगमॆऩ्ऩुम् आगारम् तोऱ्ऱुगैक्कागवुम्, अनिष्ट निव्रुत्तियुण्डाऩबोदे सहजमाऩ इष्टप्राप्तियुम् उण्डॆऩ्ऱुम्, अनिष्ट निव्रुत्तियिनुडैय प्रादान्यत्तैप् पऱ्ऱ अरुळिच्चॆय्गिऱाऩ्।

(११) कीऴ् ‘अहम्’ ऎऩ्ऱु उबायक्रुत्यम् सॊल्लि निऩ्ऱदु। मेल्, ’त्वा’ ऎऩ्ऱु निक्षिप्तबरऩाऩ अदिगारि क्रुत्यम् सॊल्लुगिऱदु,

“माशुस:’ शोगियादे कॊळ्ळॆऩ्ऱबडि। “व्रज” ऎऩ्गिऱ विरोदियोबादि `माशुस:’ ऎऩ्गिऱदुम् विदियागैयाले स्वीगारत्तोबादि शोग निव्रुत्तियुम् कर्दव्यमॆऩ्गै। आगैयाले, प्रबन्नऩुक्कु यावत् पलप्राप्ति, निर्बरत्वाऩुसन्दानम् कर्दव्यमॆऩ्ऩदाय्त्तु। स्वीक्रुदोबायऩाऩ पिऩ्बु शोगित्ताऩागिल् प्रबत्ति निष्टैक्कु हानियुण्डाय् अत्ताले पल विळम्बमुण्डागक्कडवदु।

“पलियाय्त्तु-पलालाबत्तिल् शोगिप्पाऩ्। उबाय कर्दा वाय्त्तु – उबायमिल्लै ऎऩ्ऱु सोगिप्पाऩ्। इव्वुबायत्तिल् पलित्व कर्त्रुत्वङ्गळिरण्डुम् उऩक्किल्लै, इऩि, नाऩे पलियुमाय् नाऩे कर्दावुमायिरुक्कैयाले नी सोगिक्क वेण्डा”, ऎऩ्गै “सक्रुदेवम् प्रबन्नस्य क्रुत्यम् नैवाऩ्यदिष्यदे” ऎऩ्गैयाले, कर्दव्याम्श मुण्डॆऩ्ऱु सोगिक्कवेण्डा।

”माम् –अहम्” ऎऩ्गैयाले, ‘उऩ् विलक्कामै पार्त्तिरुक्किऱोम्, सिलरागैयालुम्, विरोदि निरसन समर्त्तऩागैयालुम् , सोगिक्कवेण्डा, आगैयाले, उऩ्ऩैप् पार्त्तालुम् सोगिक्कवेण्डा, ऎऩ्ऩैप्पार्त्तालुम् सोगिक्कवेण्डा निर्बरऩायिरु” ऎऩ्गै।

‘उडैयवऩाय्त्तु क्रुषि पण्णुवाऩ्, कर्षगऩाय्त्तु पलम् पुजिप्पाऩ् पलियाय्त्तु पलालाबत्तिल् शोगिप्पाऩ्, इवैयित्तऩैयुम् उऩक्किल्लामैयाले शोगियादे” ऎऩ्ऱदाय्त्तु।

इऩि शोगित्तायागिल्, उऩ् स्वरूबत्तैयुम् अळित्तु ऎऩ् प्रबावत्तैयुम् अळित्ताया मित्तऩै, मुऩ् शोगित्तदिल्लैयागिल् अदिगार सित्तियिल्लै। पिऩ्बु शोगित्तायागिल् पल सित्तियिल्लै।

इत्ताल् “अदस्त्वम् तवदत् क्रुदो मत् ज्ञान तर्शन प्राप्तिषु निस्सम्शय सुगमास्व’ ऎऩ्ऱबडि।

”तुष्करमुमाय् स्वरूब विरोदियुमाऩ सादनङ्गळै त्यजिक्कैयाले सोगिक्कवेण्डा, स्वीगरिक्कप् पुगुगिऱ उबायम् सुलबमागैयाले सोगिक्कवेण्डा अदु ताऩ् निरबेक्षमागैयाले सोगिक्कवेण्डा, अव्यवहिद सादनमागैयाले सोगिक्क वेण्डा, माऩस व्याबार मात्र मागैयाले वाय् नोव उडम्बु नोव क्लेशिक्क वेणुमॆऩ्ऱु सोगिक्कवेण्डा, उबायम् पलप्रदाऩ समर्त्तमागैयाले सोगिक्कवेण्डा इऩि कर्दव्याम्शमुण्डॆऩ्ऱु सोगिक्कवेण्डा, विरोत्यम्शत्तिल् शेषिप्पदॊऩ्ऱुम्डॆऩ्ऱु सोगिक्कवेण्डा, विरोदि पोमा पोगादो वॆऩ्ऱु सोगिक्क वेण्डा” ऎऩ्गिऱदु।

(१) त्याज्य स्वरूबम् सॊल्लि (२) त्याग प्रगारम् सॊल्लि, (३) उबाय स्वीगारत्तुक्कु त्यागम् अङ्गमॆऩ्ऩुमिडम् सॊल्लि (४) स्वीगरिक्कप्पुगुगिऱ उबायत्तिऩुडैय सीर्मै सॊल्लि (५) अच्चीरिय उबायम् निरबेक्षमॆऩ्ऩुमिडम् सॊल्लि (६) उबेयत्वम् नित्यम्, उबायत्वम् औबादिगमॆऩ्ऩुमिडम् सॊल्लि, (७) पऱ्ऱुमिडत्तिल् माऩस व्याबारमे अमैयुमॆऩ्ऩुमिडम् सॊल्लि (८) उबायत्तिऩुडैय सीर्मैयैच् चॊल्लि (९) अच्चीर्मैयिऩुडैय पूर्त्ति सॊल्लि (१०) विरोदिगळिल् किडप्पदॊऩ्ऱिल्लै ऎऩ्ऩुमिडम् सॊल्लि (११) अवैयडैयत्ताऩे पोमॆऩ्ऩुमिडम् सॊल्लि (१२) ”निर्बरऩायिरु” वॆऩ्ऱाऩ्।

आगवित्ताल् (१) स्वीगारङ्गळैयुम्, (२) त्याज्य तर्म विशेषङ्गळैयुम्, (३) अन्द तर्मङ्गळिऩुडैय त्याग प्रगारत्तैयुम् (४) अन्द तर्म त्याग पूर्वगमागप् पऱ्ऱुम् विषयत्तिऩुडैय सौलप्यादि कुणयोगत्तैयुम्, (५) तत्विशिष्ट वस्तुविऩुडैय सहाय सहत्व लक्षणमाऩ नैरबेक्षत्तैयुम्। (४) अन्द निरबेक्ष वस्तुविऩुडैय उबायबावत्तैयुम्, (७) अत्तै उबायत्वेन स्वीगरिक्कैयुम्, (८) स्वीक्रुदोबायत्तिऩुडैय ज्ञानशक्त्यादि कुणयोगत्तैयुम्, (९) तत्विशिष्ट वस्तुविल् न्यस्तबरऩाऩ अदिगारियैयुम्, (१०) तत्विरोदि पाबसमूहत्तैयुम्, (११) तत्विमोसन प्रगारत्तैयुम्, (१२) तत्विमोसऩऩैप् पऱ्ऱिऩ अदिगारियिऩुडैय नैर्बर्यत्तैयुम् सॊल्लिऱ्ऱाय्त्तु

प्रबत्ति। निर्बर त्वाऩुसन्दान शिरस्कमागैयाले, निर्बर त्वाऩुसन्दानम् सर्वदा कर्दव्यमॆऩ्ऱाय्त्तु। ‘व्रज’ ऎऩ्गिऱ स्वीगारत्तुक्कु

तऩि सरमम् सम्बूर्णम्