Prk ०१-Manavala Mamuigal

श्री:

श्रीमदे रामानुजाय नम:

श्रीमल्लोगगुरवे नम:

श्रीमत्वरवरमुनये नम :

श्रीवसनभूषणत्तिऱ्कुप् पॆरिय जीयर् तिरुवाय्मलर्न्दरुळिऩ

व्याख्यानम्

अवदारिगै

सगलवेदसङ्ग्रहमाऩ तिरुमन्द्रत्तिल्, पदत्रयत्तालुम् प्रदिबादिक्कप्पडुगिऱ आगारत्रयमुम्, सर्वात्म साधारणमागैयाले, “यत्रर्षय: प्रथमजा ये पुराणा: (यत्रर्षय: प्रथमजा ये पुराणा:) (यजु अच्छिद्रम् ६२-१) ऎऩ्गिऱ नित्यसूरिगळोबादि शुद्ध सत्वमाऩ परमबदत्तिले नित्यासङ्गुसिद ज्ञानराय्क्कॊण्डु निरन्दर भगवदनुभवजनिद निरदिशयानन्द त्रुप्तरायिरुक्कैक्कु योग्यदै युण्डायिरुक्कच्चॆय्देयुम्, ”अनादिमायया सुप्त: (अनादि मायया सुप्त: ) ऎऩ्गिऱबडिये तिलदैलवत् दारुवह्निवत् दुर्विवेस त्रिगुण दुरत्ययानादि भगवन्मायादिरोहिद स्वप्रगाशराय्, अनाद्यविद्यासञ्जिदानन्द पुण्या पुण्य कर्मानुगुणमाग सुर नर तिर्यक् स्थारवरयोनिगळ्दोऱुम् माऱिमाऱिप् पल पिऱप्पुम् पिऱन्दु देहात्माभिमानमुम्, स्वादन्द्र्यमुम्, अन्य शेषत्वमुमागिऱ पडुगुऴियिले विऴुन्दु, तत्तदनुगुणसाध्य साधनङ्गळिले मण्डि यादाऩुम् पऱ्ऱि नीङ्गुम् विरदत्तै एऱिट्टुक्कॊण्डु प्राप्तशेषियाय्, परमप्राप्यप्राबगभूतऩाऩवऩ् पक्कल् अत्यन्द विमुखराय्, कर्प्भजन्मबाल्य यौवनवार्द्धग मरण नरगङ्गळागिऱ अवस्था सप्तगत्तिले निरन्दर विदद विविध निरवधिकदु:ख्कङ्गळै अनुभवित्तुत्तिरिगिऱ इस्संसारिसेदनरिले, आरेऩुम् सिलर्क्कु जायमानगाल भगवत्कडाक्ष विशेषत्ताले रजस् तमस्सुक्कळ् तलैमडिन्दु, सत्वम् तलैयॆडुत्तु, मोक्षरुसियुण्डाऩालुम्, तत्वहिद पुरुषार्थङ्गळै उळ्ळबडियऱिन्दे उज्जीविक्कवेण्डुगैयाले, अवै तऩ्ऩै शास्त्रमुखत्ताले अऱियप् पार्क्कुमळविल्, शास्त्रङ्गळिल् तलैयाऩ वेदमाऩदु “अनन्ता वै वेदा:” (अनन्दा वै वेदा🙂 ऎऩ्गिऱबडिये अनन्दमाय्, स्वार्थ निर्णयत्तिल् सर्वशाखा प्रत्यय न्यायादि साबेक्षमायिरुक्कैयाले, अल्बमदिगळुक्कु अवगाहित्तु अर्थ निश्सयम् पण्णवरिदागैयालुम्, अन्द वेदबारगराय्, स्वयोगमहिम साक्षात्क्रुद परावरदत्व विभागराऩ (व्यासादि) परमर्षिगळाले प्रणीदङ्गळाय्, वेदोबब्रुम्हणङ्गळाऩ स्म्रुदीदिहास पुराणङ्गळिलुम् सारासारविवेग सदुरर्क्कॊऴियत् तात्पर्याम्शम् तॆरियामैयालुम्, अवैबोलऩ्ऱिक्के संसारिसेदनोज्जीवन कामऩाऩ सर्वेश्वरऩ् ताऩे आसार्यऩाय् वॆळिप्पडुत्तिऩ सगलवेद सारमाऩ रहस्यत्रयमुम् अदिसङ्ग्रहदया अदिगूढार्थङ्गळागैयालुम्, भगवदागस्मिग कडाक्ष विशेषत्ताले मयर्वऱ मदिनलमरुळप्पॆऱ्ऱु सगल वेदशास्त्र तात्पर्यङ्गळैयुम् करदलामलगमाग साक्षात्करित्त पराङ्गुश परगालादिगळाऩ आऴ्वार्गळ् अरुळिच्चॆय्द त्३राविडवेद३ तदङ्गोबाङ्गङ्गळाऩ दिव्य प्रबन्धङ्गळुम् वेदशास्त्रदात्पर्यङ्गळैयुम्, करदलामलगमाग साक्षात्करित्त पराङ्गुश परगालादि३कळाऩ आऴ्वार्गळ् अरुळिच्चॆय्द द्राविडवेद

तधङ्गोबाङ्गगळाऩ दिव्य प्रबन्धङ्गळुम् अळविलिगळाल् अर्थदर्शऩम् पण्णप्पोगामैयालुम्, रुसिबित्त सेदनर् इऴन्दुबोम्बडि यिरुक्कैयाले, आऴ्वारुडैय निर्हेदुग कडाक्ष लब्ध दिव्य ज्ञानराऩ नाथमुनिगळ् तॊडक्कमाग, सत्सम्ब्रदा३य सिद्धराय् सगल शास्त्र निबुणराय् परमदयाळुक्कळाऩ पूर्वासार्यर्गळ् अन्द वेदादिगळिल् अर्थ्तङ्गळै सङ्ग्रहित्तु, मन्धमदिगळुक्कुम् सुग्रहमाम्बडि प्रबन्धीकरित्तुम्; उबदेसित्तुम् पोन्दार्गळ्। अप्पडिये संसारि सेदनर् इऴवु सहिक्कमाट्टाद परम क्रुबैयाले तदुज्जीवनार्थ्तमागत् तामुम् पल प्रबन्धङ्गळरुळिच्चॆय्द पिळ्ळैलोगासार्यर् आसार्य परम्बरा प्राप्तङ्गळाऩ अर्त्तङ्गळिल् अवर्गळ् ताङ्गळ् कॆळ³रवादिशयत्ताले रहस्यमाग उबदेसित्तुप् पोन्दवैयाय्, अरुमै पॆरुमैगळैप्पऱ्ऱ इदुक्कु मुऩ्बु तामुम् प्रगाशिप्पियामल् अडक्किक्कॊण्डु पोन्दवैयुमाऩ अर्थ विशेषङ्गळॆल्लावऱ्ऱैयुम्, पिऩ्बुळ्ळारुम् इऴक्कवॊण्णादॆऩ्गिऱ तम्मुडैय क्रुबादिशयत्तुक्कुमेले पॆरुमाळुम् स्वप्नत्तिले तिरुवुळ्ळमायरुळुगैयाले, श्रीवसनभूषणमागिऱ इप्रबन्धमुखेन वॆळियिट्टरुळुगिऱार्।

मुऩ्बे पेररुळाळप्पॆरुमाळ्, तम्मुडैय निर्हेदुगक्रुबैयाले मणऱ्पाक्कत्तिलेयिरुप्पारॊरु नम्बियारै वीशेषगडाक्षम् पण्णियरुळि, तञ्जमायिरुप्पऩ सिल अर्थ विशेषङ्गळैत् तामे अवर्क्कु स्वप्नमुखेन अरुळिच्चॆय्दु, ” नीर्बोय् इरण्डाऱ्ऱुक्कुम् नडुवे वर्त्तियुम् : इऩ्ऩमुमक्कु इव्वर्थङ्गळॆल्लाम् विशदमाग नामङ्गे सॊल्लुगिऱोम्” ऎऩ्ऱु तिरुवुळ्ळमा यरुळुगैयाले, अवरिङ्गे वन्दु पॆरियबॆरुमाळै सेवित्तुक्कॊण्डु तमक्कु मुऩ्बु अङ्गरुळिच् चॆय्द अर्थङ्गळैयुम् असलऱियादबडि अनुसन्धित्तुक्कॊण्डु, एगान्दमाऩदॊरु कोयिलिले वर्त्तियानिऱ्कच् चॆय्दे, तम्मुडैय श्रीबादत्तुक्कन्दरङ्गराऩ मुदलिगळुम् तामुमाग, पिळ्ळै ऒरु नाळ् अन्दक् कोयिलिले याद्रुच्छिकमाग ऎऴुन्दरुळि, अव्विडम् एगान्द मायिरुक्कैयाले रहस्यार्थङ्गळै अवर्गळुक्कु अरुळिच्चॆय्दुगॊण्डु ऎऴुन्दरुळियिरा निऱ्क, अवै, तमक्कुप् पेररुळाळप् पॆरुमाळ् अरुळिच्चॆय्द अर्थ विशेषङ्गळा यिरुक्कैयाले, अवर् पोरविद्धराय्, उळ्ळिऩिऩ्ऱुम् पुऱप्पट्टु वन्दु, पिळ्ळै श्रीबादत्तिले विऴुन्दु। अवरो नीर्” ऎऩ्ऩ, “आवदॆऩ्?” ऎऩ्ऱु पिळ्ळै केट्टरुळ, पेररुळाळप्पॆरुमाळ् तमक्किव्वर्थङ्गळै प्रसादित्तरुळिऩबडियैयुम्, इत्तेशत्तिले पोरविट्टरुळिऩबडियैयुम्, “इऩ्ऩम् उमक्कङ्गे विशदमागच् चॊल्लुगिऱोम्” ऎऩ्ऱरुळिच् चॆय्दबडियैयुम् विण्णप्पम् सॆय्यक्केट्टु मिगवुम् ह्रुष्टराय्, अवरैयुमबिमाऩित्तरुळ, अवरुमङ्गुत्तैक्कु अन्दरङ्गराय् वर्त्तिक्किऱ नाळिले, पॆरुमाळ् अवर्क्कु स्वप्नत्तिले “इव्वर्थङ्गळ् मऱन्दु पोगादबडि इवऱ्ऱैयॊरु प्रबन्धमाक्कच् चॊऩ्ऩोमॆऩ्ऱु नीर् पिळ्ळैक्कुच् चॊल्लुम्” ऎऩ्ऱु तिरुवुळ्ळमाग, अवर् “इप्पडिप् पॆरुमाळ् तिरुवुळ्ळमायरुळिऩार्” ऎऩ्ऱुविण्णप्पम् सॆय्य, “आऩाल् अप्पडिच् चॆय्वोम्” ऎऩ्ऱु तिरुवुळ्ळम्बऱ्ऱि, अनन्दरमिप्रबन्धमिट्टरुळिऩारॆऩ्ऱु प्रसिद्धमिऱे।

रत्न प्रसुरमाऩ भूषणत्तुक्कु रत्नभूषणमॆऩ्ऱु पेरामाप्पोले, पूर्वासार्यर्गळुडैय वसनप्रसुरमाय्, अनुसन्धाताक्कळुक्कु औज्ज्वल्यगरमायिरुक्कैयाले, इदुक्कु वसनभूषण मॆऩ्ऱु तिरुनाममाय्त्तु।

प्रगरण विभागम्

जीयर् व्याख्यान अवदारिगै तॊडर्च्चि

१। आऱु प्रगरणमाय्, आऱर्त्त प्रदिबादगमाऩ क्रमम्

इप्रबन्धत्तिल्, (वेदार्त्तमऱुदियिडुवदु) (१) ऎऩ्ऱु तॊडङ्गि (अत्ताले अदु मुऱ्पट्टदु) (४) ऎऩ्ऩुमळवाग वक्ष्यमाणार्थ निर्णायग प्रमाण निर्देशम् पण्णुगिऱदागैयाले प्रबन्धोपोत्,घातम्। १।२।(इदिहाश्रेष्ठम्) (५) ऎऩ्ऱु तॊडङ्गि (प्रबत्त्युबदेशम् पण्णिऱ्ऱुम् इवळुक्काग)(२२) ऎऩ्ऩुमळवुम् *साबराध सेदनरुडैय सर्वाबराधङ्गळैयुम् सर्वेश्वरऩै सहिप्पित्तु रक्षिप्पिक्कैये स्वरूबमाऩ पुरुषगारवैभवमुम्,* अन्दप् पुरुषगारमुम् मिगैयॆऩ्ऩलाम्बडियाऩ उबायवैभवमुम् सॊल्लुगिऱदु [५-२२] २(प्रबत्तिक्कु) (२३)ऎऩ्ऱुदॊडङ्गि(एगान्दीव्यबदेष्टव्य:) (९७) ऎऩ्ऩुमळवुम्, इव्वुबाय वरणरूबप्रबत्तियिऩुडैय देशगालादि नियमाभावम्, विषयनियमम् आश्रयविशेषम्, इत्तै साधनमाक्किल् वरुम् अवद्यम्, इदिऩ् स्वरूबाङ्गङ्गळ् मुदलाऩवऱ्ऱैच् चेरच्चॊल्लि प्रबत्तव्यऩे उबायमॆऩ्ऱु साधिक्कैयाले, पूर्वोक्तोबायशेषमागैयाल् उबाय प्रगरणम्(२३-७९)। इदिल् (प्राप्तिक्कु उगप्पाऩुमवऩे)(७०) ऎऩ्ऩुमळवुम् प्रधानप्रमेयम् (२३-७०]। मेल् प्रासङ्गि,कम् [७१-७९)। ३। (उबायत्तुक्कु) (८०) ऎऩ्ऱु तॊडङ्गि, (उबेय विरोधिकळुमायिरुक्कुम्) (३०७) ऎऩ्ऩुमळवुम्, इव्वुबायत्तैक्कॊण्डु उबेयत्तैप् पॆऱुवाऩॊरु सेदनऩुक्कु उबायोबेयाधिकार प्रधानाबेक्षिदङ्गळैयुम्, उबायान्दर त्याग हेदुक्कळैयुम्, मऱ्ऱुम् त्याज्योबादेयङ्गळायुळ्ळवऱ्ऱैयुम् विस्तरेण सॊल्लुगैयाले अधिकारि निष्ठाक्रमम् सॊल्लुगिऱदु [८०-३०७)। ४। (ताऩ् हिदोबदेशम् पण्णुम्बोदु) (३०८) ऎऩ्ऱुदॊडङ्गि, (उगप्पुम् उबगारस्म्रुदियुम् नडक्क वेणुम्)(३६५) ऎऩ्ऩुमळवाग, हिदोबदेश समयत्तिल् स्वासार्य पारदन्द्र्यादिगळाऩ सदासार्य लक्षणम्।सच्छिष्यलक्षणम्, तदुभयर् परिमाऱ्ऱम्, तीमऩङ्गॆडुत्त स्वासार्य विषयत्तिल् शिष्यऩुब कारस्म्रुदि क्रमम्, इवऱ्ऱैच् चॊल्लुगैयाले, सिद्धोपायनिष्ठऩाऩ अधिकारियिऩुडैय स्वासार्यानुवर्त्तनक्रमम् सॊल्लुगिऱदु [३०८-३६५]। ५।(स्वदोषानुसन्धानम् भयहेदु)(३६६)ऎऩ्ऱु तॊडङ्गि (निवर्त्तग ज्ञानम् अभयहेदु) (४०६) ऎऩ्ऩुमळवाग, इव्वधिकारिक्कु अद्वेषम् तॊडङ्गि, प्राप्तिफलमाऩ कैङ्गर्यबर्यन्दमागवुण्डाऩ पेऱुगळुक्कॆल्लाम् हेदुवाय्, स्वगर्मभय निवर्त्तगमाऩ भगवन्निर्हेदुग क्रुबा प्रभावंसॊल्लुगिऱदु[३६६-४०६)। ६।(स्वदन्द्रऩै उबायमागत् ताऩ् पऱ्ऱिऩ पोदिऱे) (४०७) ऎऩ्ऱु तॊडङ्गि, मेलॆल्लाम् मिक्कवेदियर् वेदत्तिऩुट् पॊरुळाऩ सरमबर्वनिष्ठैयै वॆळ्ळिदागच् चॊल्लुगिऱदु(४०७-४६३)।(वेदार्थ मऱुदियिडुवदु) ऎऩ्ऱु तॊडङ्गि, इव्वर्त्तत्तिले तलैक्कट्टुगैयाले, इप्रबन्धत्तिल् सरमप्रगरण प्रदि पाद्यमाऩ अर्थम् वेद तात्पर्यमॆऩ्ऩुमिडम् सम्ब्रदिबन्नम्।

श्रीगीदैक्कुच् चरमश्लोगम् पोलेयिऱे, इप्पिरबन्धत्तुक्कुच् चरमप्रगरणम्, अङ्गु साध्योबायङ्गळै उबदेशित्तुक्कॊण्डु पोन्दु, स्वस्वादन्द्र्य भीतऩाऩवऩुक्कु, अवऱ्ऱैत्तळ्ळि, सिद्धोपायम् काट्टप्पट्टदु। इङ्गु, सिद्धोपायत्तैच् चॊल्लिक्कॊण्डु पोन्दु, ईश्वर स्वादन्द्र्यत्तुक्कु अञ्जिऩवऩुक्कु। प्रथमबर्वत्तैत्तळ्ळि, सरमबर्वम् काट्टप्पट्टदु।

आग, इप्पडि आऱु प्रगरणमाय्, आऱर्थ प्रदिबादगमायिरुक्कुम्।

२। ऒऩ्बदु प्रगरणमाय्, ऒऩ्बदर्थ प्रदिबादगमाऩ क्रमम्

ऒऩ्बदु प्रगरणमाय्, ऒऩ्बदु अर्थ प्रदिबादगमायिरुक्कुम् ऎऩ्ऩवुमाम्। १।२। अन्दप्पक्षत्तिलुम्, प्रथम प्रगरणम् (वा। ५-२२) पूर्ववत्। २। मेल् (प्रबत्तिक्कु) (वा। २३) ऎऩ्ऱु तॊडङ्गि, (भगवद् विषय प्रव्रुत्ति सेरुम्) (वा।११४) ऎऩ्ऩुमळवुम्, पूर्वप्रगरणोक्तोबायशेषमागैयाल्, उबाय प्रगरणम्। ३। (प्राबगान्दर परित्यागत्तुक्कुम्) (वा। ११५) ऎऩ्ऱु तॊडङ्गि, (आगै याले सुखरूबमायिरुक्कुम्) (वा। १४१) ऎऩ्ऩुमळवुम् उबायान्दरदोष प्रगरणम्, इप्रगरणत्तिल् प्रबत्त्युबाय वैलक्षण्यगथनम् प्रासङ्गिगम्। ४। (इवऩवऩैप्पॆऱ निऩैक्कुम्बोदु) (वा।१४२) ऎऩ्ऱु तॊडङ्गि, (इडैच्चियाय्प्पॆऱ्ऱु वीडुदल् सॆय्युम्बडियायिरुक्कुम्) (वा। २४२) ऎऩ्ऩुमळवुम् सिद्धोपायनिष्टरुडैय वैभवप्रगरणम्, ५। (इप्पडि सर्वप्रगारत्तालुम्) (वा।२४३) ऎऩ्ऱु तॊडङ्गि, (उबेयविरोधिकळुमा यिरुक्कुम्)(वा।३०७) ऎऩ्ऩुमळवुम् प्रबन्द दिनसर्या प्रगरणम्, ६। (ताऩ् हिदोबदेशम् पण्णुम् पोदु) (वा।३०८) ऎऩ्ऱु तॊडङ्गि (सेदनऩुडैय रुसियाले वरुगैयाले) (वा।३२०) ऎऩ्ऩुमळवुम् सदासार्य लक्षणप्रगरणम्। ७। (शिष्यऩॆऩ्बदु) (वा।३२१) ऎऩ्ऱु तॊडङ्गि, (उबगार स्म्रुदियुम् नडक्कवेणुम्) (वा।३६५) ऎऩ्ऩुमळवुम् सच्छिष्यलक्षण प्रगरणम्। ८। (स्वदोषानुसन्धानम्) (वा।३६६) ऎऩ्ऱु तॊडङ्गि (निवर्त्तगज्ञानमभयहेदु) (वा।४०६) ऎऩ्ऩुमळवुम्, भगवन्निर्हेदुग विषयीगार प्रगरणम्। ९। (स्वदन्द्रऩै) (वा।४०७) ऎऩ्ऱु तॊडङ्गि, मेलडङ्गच्चरमप्राप्यप्राबगप्रगरणम्(४०७-४६३]। इव्विरण्डु क्रमत्तैयुम्बऱ्ऱविऱे,”पेऱुदरुविक्कुमवळ्दऩ् पॆरुमै” “तिरुमामगळ्दऩ्” ऎऩ्गिऱ तऩियऩ्गळिरण्डुम् अवदरित्तदु; आगैयाले इरण्डु प्रगारमुमनुसन्धिक्कक् कुऱैयिल्लै।

श्रीवसनभूषणत्तिऩ् रहस्यत्रय विवरणत्वम्

जीयर् व्याख्यान अवदारिगै (तॊडर्च्चि)

इप्रबन्धन्दाऩ् तीर्क्ग शरणागदियाऩ तिरुवाय्मॊऴिबोले द्वयविवरणमायिरुक्कुम्। ऎङ्ङऩेयॆऩ्ऩिल्, तिरुवाय्मॊऴियिल् मुदल् मूऩ्ऱु पत्ताले उत्तर खण्डार्त्तत्तैयुम्, मेल् मूऩ्ऱु पत्ताले पूर्वखण्डार्त्तत्तैयुम् सॊल्लि, मेल् नालु पत्ताले अव्वुबायोब योगियाऩ गुणङ्गळैयुम्, आत्मात्मीयङ्गळिल् तमक्कु नसैयऱ्ऱबडियैयुम्, अवऩोडु तमक्कुण्डाऩ निरुबाधिक(सम्)बन्धत्तैयुम्, ताम् प्रार्थित्तबडिये पॆऱ्ऱबडियैयुम् प्रदिबादिक्कैयाले, तदनुरूबार्थङ्गळैच् चॊल्लित् तलैक्कट्टिऩाप् पोले, इदिलुम्, प्रथमत्तिले पुरुषगारत्तैयुम्, अनन्दरम् उबायत्तैयुम्, अनन्दरम् एददुबायाधिकारि निष्टैयैयुम् सॊल्लुगैयाले पूर्व खण्डार्थत्तैयुम्, अव्वधि कारि निष्ठै सॊल्लुगिऱवळविल् उबेयाधिकाराबेक्षिदङ्गळैच् चॊल्लुगिऱ इदुक्कुळ्ळे उत्तरखण्डार्त्तत्तैयुम् सॊल्लि, मेल् प्रबन्ध शेषत्तालुम्, तदुबदेष्टावाऩ आसार्यऩळविल् इवऩुक्कुण्डाग वेण्डुम् प्रदिबत्त्य नुवर्त्तन प्रगारङ्गळैयुम्, इवऩुक्कु महाविश्वासहेदुवाऩ भगवन्निर्हेदुगक्रुबा प्रभावत्तैयुम्, वाक्यद्वयोक्तोबायोबेय सरमावधियैयुम् सॊल्लित् तलैक् कट्टुगैयाले।)

ऒऩ्बदर्थ प्रदिबादगमाऩ पक्षत्तिलुम्, पूर्ववाक्यत्तिल् क्रियाबदोक्तमाऩ स्वीगारम् उबायान्दर परित्याग पूर्वगमायल्लदिरामैयालुम्, दिनसर्यैयुम् अप्पदत्तिल् सॊल्लप्पडुगिऱ अधिकारिक्के उळ्ळदागैयालुम्, सदासार्यलक्षणम् द्वयोबदेष्टावाऩ आसार्यऩ्बडि सॊल्लुगिऱदागैयालुम् द्वय विवरणमाग निर्वहिक्कक् कुऱैयिल्लै।

इप्पडि द्वय विवरणमाऩविदिले, द्वयन्दऩ्ऩिऱ्पोले, मऱ्ऱै रहस्यद्वयार्त्दङ्गळुम् सङ्ग्रहेणोक्तङ्गळायिरुक्कुम्; ऎङ्ङऩे यॆऩ्ऩिल्:

“अहमर्थत्तुक्कु” (वा।७३) ऎऩ्ऱु तॊडङ्गि “अडियाऩ् ऎऩ्ऱिऱे” (वा।७७)ऎऩ्ऩुमळवागवुम्, स्वरूबप्रयुक्तमाऩ धास्यमिऱे प्रधानम्: (वा। १११) ऎऩ्ऱुम्, प्रणवार्थम् सॊल्लप्पट्टदु। स्वयत्न निव्रुत्ति (वा।७१) इत्यादियालुम्, “तऩ्ऩैत् ताऩे मुडिक्कैयावदु? (वा।१८०) ऎऩ्ऱु तॊडङ्गि, “इप्पडि सर्वप्रगारत्तालुम् (वा।२४३) ऎऩ्गिऱदऱ्कुक् कीऴिलुळ्ळत्तालुम्, नमश्शब्दार्थम् सॊल्लप्पट्टदु। परप्रयोजनप्रव्रुत्ति (वा।७२) इत्यादियालुम्, उबेयत्तुक्कु इळैय पॆरुमाळैयुम्, (वा।८०) इत्यादियालुम्, “कैङ्गर्यन्दाऩ् भक्ति मूलमल्लादबोदु (वा।२८१) इत्यादियालुम्, त्रुदीयबदार्थम् सॊल्लप्पट्टदु।

“अज्ञाऩत्ताले” (वा।४३) इत्यादियालुम्, प्राबगान्दर परित्यागत्तुक्कुम् (वा।११५) इत्यादियालुम्, उबायान्दर त्यागत्तै सहेदुगमागच् चॊल्लुगैयाले तत्त्याज्यदैयैयुम् त्याग प्रगारत्तैयुम् सॊल्लुगिऱ पदद्वयार्त्तमुम् सॊल्लप्पट्टदु। इदुदऩक्कु स्वरूबम् (वा।५५) इत्यादियालुम्, “प्राप्तिक्कुबायम् अवऩ् निऩैवु” (वा।६६) इत्यादियालुम् ” मामेगम् शरणम्” ऎऩ्गिऱ पदङ्गळिलर्थम् सॊल्लप्पट्टदु। “प्रबत्त्युबायत्तुक्कु” (वा।१३४) इत्यादियाले, “व्रज” ऎऩ्गिऱ स्वीगारवैलक्षण्यम् सॊल्लप्पट्टदु। “अवऩिवऩै” (वा।१४३) ऎऩ्ऱु तॊडङ्गि, “स्वादन्द्र्यत्ताले वरुम् पारदन्द्र्यम् प्रबलम् (वा।१४८) ऎऩ्ऩुमळवुम् सर्वबाबङ्गळैयुम् तळ्ळि अङ्गीगरिक्कुम् ईश्वर स्वादन्द्र्यत्तैयुम्, “क्रुबा बलमुमनुबवित्तेयऱवेणुम्” (वा। ४०२) ऎऩ्ऱु फलसिद्धियिल् कण्णऴिविल्लामैयुम् सॊल्लुगै’ याले उत्तरार्त्धत्तिल् अर्थम् सॊल्लप्पट्टदु।

जीयर् व्याख्यानावदारिगै मुऱ्ऱिऱ्ऱु।

श्री:

श्रीमदे रामानुजाय नम:

परमगारुणिगराऩ पिळ्ळैलोगासार्यर् अरुळिय श्री वसनभूषणम्

मूलम्

१। वेदार्थमऱुदियिडुवदु स्म्रुदीदि हास पुराणङ्गळाले।

जीयर् व्याक्यानम्

१। अवदारिगै-(वेदार्थ मित्यादि) प्रमादावाऩवऩ् प्रमाणत्तैक्कॊण्डिऱे प्रमेयत्तै निश्सयिप्पदु। अन्द प्रमाणन्दाऩ्, प्रत्यक्षादिरूबेण अष्टविधमागच् चॊल्लुवर्गळ्। अदिल् “प्रत्यक्षमेकं चार्वाका:” ( प्रत्यक्षमेगम् सार्वागा: ) इत्यादियिल् सॊल्लुगिऱ बाह्यगुद्रुष्टिगळैप् पोलऩ्ऱिये, प्रत्यक्षानुमानागमङ्गळ् मूऩ्ऱैयुम् प्रमाणदया अङ्गीगरित्तु, उबमानादिबञ्जगत्तैयुम् अवऱ्ऱिले यथायोगम् अन्दर्प्भविप्पित्तु, अवऱ्ऱिल् प्रत्यक्षम् इन्द्रिय ग्रहण योग्यङ्गळिलुम्, अनुमानम् प्रत्यक्षसिद्ध व्याप्ति ग्रहणानुरूबमाग, कदिबयबरोक्षार्थङ्गळिलुम् प्रमाणमागवुम्, अदीन्द्रियार्थत्तिल् शास्त्रमे प्रमाणमागवुम् निष्कर्षित्तु, अदु तऩ्ऩिलुम्, ” वेदे कर्त्राद्यभावात् बलवति हि नयैस्त्वन्मुखे नीयमाने तन्मूलत्वेन मानं तदितरदखिलं जायते” (वेदे कर्त्राद्य भावात् बलवदि हि नयै:त्वन्मुखे नीयमाने तन्मूलत्वेन मानम् तदिदरदखिलम् जायदे)ऎऩ्गिऱबडिये स्वप्रामाण्यत्तुक्कु मूलसाबेक्षमाऩ पौरुषेय शास्त्रत्तैप्पऱ्ऱ, स्वद:प्रामाण्यमुडैय वेदमे प्रबल प्रमाणमागवुम् अऱुदियिट्टिरुक्कुम् परमवैदिगरागैयाले, इप्रबन्धत्तिल् तामरुळिच्चॆय्गिऱ अर्थङ्गळॆल्लाम् वेद प्रदिबाद्यमॆऩ्ऩुमिडम् तोऱ्ऱ मुदलिले वेदत्तै प्रमाणमाग अङ्गीगरित्तुक्कॊण्डु तदर्थ निर्णयम् पण्णुम् क्रमत्तै इव्वाक्यत्ताले अरुळिच्चॆय्गिऱार्।

व्या;- अखिलहेय प्रत्यनीगत्व कल्याणैगदानत्वङ्गळाले ईश्वरऩ् अखिलप्रमेय विलक्षणऩायिरुक्कुमाप्पोलेयिऱे अबौरुषेयत्व नित्यत्वङ्गळाले वेदम् अखिल प्रमाण विलक्षणमायिरुक्कुम्बडि। वेदत्तिऩुडैय अबौरुषेयत्वादि,”वाचा विरूप नित्यया “(वासा विरूब नित्यया) इत्यादि श्रुदियालुम्, “‘अनादि निधना ह्येषा वागुत्सृष्टा स्वयम्भुवा।आदौ वेदमयीदिव्या यतस्सर्वा: प्रसूतय:” (अनादि निधना ह्येषा वागुत्स्रुष्टा स्वयम्भुवा । आदौ वेद मयी दिव्या यदस्सर्वा: प्रसुदय:) इत्यादि स्म्रुदियालुम् प्रदिबादिक्कप्पडा निऩ्ऱदिऱे। इन्द श्रुदिस्म्रुदिगळ् वेदनित्यत्वत्तैच् चॊल्लुगैयाले, तदबौरुषेयत्वमुम् सिद्धमिऱे। अद एवभ्रम विप्रलम्भ, प्रमादाशक्तिरूब दोषसदुष्टय सम्भावनागन्ध रहिदमायिरुक्कुम्, पौरुषेयत्वमिऱे अवै वरुगैक्कु मूलम् इप्पडियिरुक्कैयाले इदुक्कु मेऱ्पट्टदॊरु शास्त्रमिल्लै। आगैयालेयिऱे, ” सत्यं सत्यं पुनस्सत्यं उद्धृत्य भुजमुच्यते । वेदशास्त्रात् परं नास्ति न दैव केशवात्परम् ॥” (सत्यम् सत्यम् पुनस् सत्यम् उद्ध्रुत्य भुजमुच्यदे। वेदशास्त्रात् परम् नास्ति न दैवम् केशवात् परम्॥) ऎऩ्ऱु ऐदिहासिगरालुम् पौराणि करालुम् एगगण्ड२मागच् चॊल्लप्पट्टदु। इदिऩेऱ्ऱमॆल्लाम् तिरुवुळ्ळम्बऱ्ऱियिऱे ”सुडर्मिगु सुरुदि” ऎऩ्ऱु नम्माऴ्वार् अरुळिच्चॆय्ददु।

अवरैप् पिऩ्सॆल्लुमवराय् अभियुक्ताग्रेसरराऩ पट्टरुम्, “आदौ वेदा: प्रमाणम् ” (आदॆळ³ वेदा: प्रमाणम्) ऎऩ्ऱाऱिऱे। इत्तै वेदमॆऩ्गिऱदु। “वेदयतीति वेद:” (वेदयदीदि वेद🙂 ऎऩ्गिऱ व्युत्पत्तियाले बुभुत्सुक्कळाय् आस्तिगरायिरुप्पार्क्कु स्वार्थ प्रगाशगमायिरुक्कैयाले।

इप्पडियिरुन्दुळ्ळ वेदन्दाऩ्, प्रदिबाद्यार्थ विशेषत्ताले भागद्वयात्मगमायिरुक्कुम्। अत्तै इव्विडत्तिल् उभयभागसामान्यवासियाऩ वेदशब्दत्ताले सागल्येन सॊल्लुगिऱदु।) (अर्थम्) ऎऩ्ऱु- पूर्वभाग प्रदिभात्यमाऩ कर्मत्तैयुम्, उत्तरभाग प्रदिबाद्यमाऩ ब्रह्मत्तैयुम् सॊल्लुगिऱदु। पूर्वोत्तरमीमांसै कळिल् “अथातो धर्मजिज्ञासा” (अथातो धर्म जिज्ञासा) ऎऩ्ऱुम्, “अथातो ब्रह्मजिज्ञासा” (अथातो ब्रह्म जिज्ञासा) ऎऩ्ऱुमिऱे उबक्रमित्तदु। आगैयाले, भागद्वयत्तुक्कुम् प्रदिबाद्यम् आराधनरूबमाऩ कर्ममुम्, आराध्यवस्तुवाऩ ब्रह्ममुमिऱे। कर्मत्तिऩुडैय भगवदाराध नत् वम्, “स आत्मा।अङ्गान्यन्या देवता:”(स आत्मा । अङ्गान्यन्या देवदा:) ऎऩ्ऱु, अग्नीन्द्रादि सगल देवदैगळुम् भगवच्छरीरभूतराग शास्त्रम् सॊल्लुगैयाले सिद्धमिऱे। इव्वागारत्तै अऱिन्दु, अग्नीन्द्रादि देवदान्दर्यामि समाराधनमाग अनुष्ठिक्कुमवर्गळिडत्तिल्, इदिऩुडैय भगवदाराध नत्वम् सुस्पष्टमायिरुक्कुम्। इव्वागारमऱियादार् अव्वो देवदामात्रङ्गळै उद्देशित्तुप्पण्णुम् कर्ममुम्, वस्तुगत्या भगवदाराधनमाय्त् तलैक्कट्टुम्। “ये यजन्ति पितृृन् देवान् ब्राह्मणान् सहुताशनान् । सर्वभूतान्तरात्मानं विष्णुमेव यजन्ति ते” (ये यजन्दि पित्रून्देवान् ब्राह्मणान् सहुदाशनान् सर्वभूतान्दरात्मानम् विष्णुमेव यजन्दि ते ॥) ऎऩ्ऩक्कडवदिऱे। “येऽप्यन्यदेवताभक्ता: यजन्ते श्रद्धयाऽन्विता:।तेऽपि मामेव कौन्तेय यजन्त्यविधिपूर्वकम् ॥” (येऽप्यन्यदेवदाभक्ता: यजन्दे श्रद्धयाऽन् विदा:। तेऽपि मामेव कौन्देय यजन्द्यविधि पूर्वगम् ॥’) ऎऩ्ऱु ताऩे अरुळिच्चॆय्दाऩिऱे। आगैयाले, ऎल्लाप्पडियालुम् कर्मत्तुक्कु भगवदाराधनत्वम् सिद्धमिऱे। इप्पडि आराधन स्वरूबमाऩ कर्ममुम्, आराध्यवस्तुवाऩ ब्रह्ममुमागिऱ अर्थद्वयत्तैयुमऱियवे त्याज्योबादेयरूब सगलार्थङ्गळैयुम् अऱियलायिरुक्कैयाले, भागत्,वय प्रदिबाद्यम् कर्मब्रह्मङ्गळॆऩ्गिऱदु।

ऎङ्ङऩेयॆऩ्ऩिल्; कर्मन्दाऩ् बुभुक्षुक्कळुक्कु ऐश्वर्य साधनमाय्, मुमुक्षुक्कळिल् भक्तिनिष्ठर्क्कु उबासनाङ्गमाय्, प्रबन्दर्क्कुक् कैङ्गर्यरूबमायिऱेयिरुप्पदु। इप्पडियिरुन्दुळ्ळ कर्मत्तिऩ् वेषत्तै उळ्ळबडियऱियवे, अनन्दस्थिरबल ब्रह्म प्राप्तिगामराऩ साधगर्क्कु, इदु उबासनाङ्गत्वेन उबादेयम्, ऐश्वर्यार्थिकळुक्कु उबादेयमाऩ आगारत्ताल् त्याज्यम् ऎऩ्ऱऱियलाम्। अनन्यसाधनर्क्कु इदु कॊण्डु साधिक्कत्तक्कदॊऩ्ऱिल्लामैयाले, कैङ्गर्यरूबेण उबादेयम्, उबासगर्क्कु उबादेयमाऩ आगारत्ताले त्याज्यम् ऎऩ्ऱऱियलाम्। ब्रह्मत्तैयऱियुम्बोदु, तत्स्वरूबरूब गुणविभूतिगळैयॆल्लाम् अऱियवेण्डुगैयाले, विभूतिभूतसेदनासेदनङ्गळिऩ् स्वरूबमऱियलाम्। अदिल् ज्ञानानन्द लक्षणमाऩ सेदनस्वरूब वैलक्षण्यमडियाग वरुगिऱदागैयाले कैवल्यत्तिऩ् वेषमुमऱियलाम्। ब्रह्मत्तिऩुडैय शेषित्व प्राप्यत्वङ्गळैयऱियवे तदभवादिगळ् पुरुषार्थमॆऩ्ऱऱियलाम्। तदुबास्यत्व शरण्यत्वङ्गळैयऱियवे, तत्प्राप्ति साधन विशेषङ्गळैयऱियलाम्। साध्यान्दर साधनान्दरङ्गळिऩुडैय त्याज्यत्वत्तैयुम्-ब्रह्मत्तिऩुडैय निरदिशयभोग्यदैयैयुम्, अनन्य साध्यत्वत्तैयुम्, तत्प्रगारदया परदन्द्रमाऩ स्वस्वरूबत्तैयुम् दर्शिक्कवे सुस्पष्टमाग अऱियलाम्। आग इप्पडियिरुक्कैयाले, भागद्वयत्तुक्कुम् प्रदिबाद्यम्, आराधनस्वरूबमाऩ कर्ममुम्, आराध्यवस्तुवाऩ ब्रह्ममुमॆऩ्ऩक् कुऱैयिल्लै। “त्वदर्चाविधिमुपरि परिक्षीयते पूर्वभाग:। ऊर्ध्वो भाग: त्वदीहागुणविभवपरिज्ञापनै: त्वत्पदाप्तौ” (त्वदर्च्चाविधि मुबरि परिक्षीयदे पूर्वभाग: ऊर्ध्वो भाग: त्वदीहागुणविभवबरिज्ञाबनै: त्वत्पदाप्तौ ) ऎऩ्ऱिऱे पट्टररुळिच्चॆय्ददु।

इप्पडि भागद्वय प्रदिबाध्यङ्गळाऩ इव्वर्थङ्गळै (अऱुदियिडुगैयावदु) – कर्मत्तिऩुडैय स्वरूबाङ्गबलादिगऩैयुम्, ब्रह्मत्ति ऩुडैयस्वरूबरूबगुणविभूत्यादिगळैयुम् सम्शय विबर्ययमऱ निर्णयिक्कै। अदुदाऩ् सॆय्युम्बोदु सगलशाखा प्रत्यय न्यायत्तालुम्, सगल वेदान्द प्रत्यय न्यायत्तालुम् सॆय्यवेणुम्।

अदिल् सगलशाखा प्रत्यय न्यायमावदु-ऒरु वाक्यत्तिले ओरर्थत्तैच् चॊऩ्ऩाल्, अदिऩुडैय अङ्गोबाङ्गादिगळै नेराग अऱिगैक्काग, शाखान्दरङ्गळॆल्लावऱ्ऱिलुम् सञ्जरित्तु, अवऱ्ऱिल् सॊल्लुगिऱ अर्थङ्गळिलुम् ज्ञानम् पिऱन्दु, अव्वर्थङ्गळुक्कु अन्योन्यविरोधङ्गळैयुम् शमिप्पित्तु, तऩक्कभिमदमाऩ अङ्गियोडे सेरुमवऱ्ऱैच् चेर्क्कै, सगल वेदान्द प्रत्यय न्यायमावदु- ऒरु वेदान्दत्तिले ऒरु वाक्यम् ओर् अर्थत्तैच् चॊऩ्ऩाल्, अल्लाद वेदान्दङ्गळिलुम् सञ्जरित्तु, अवऱ्ऱिल् सॊल्लुगिऱ अर्थङ्गळुक्कु अन्योन्यविरोधम् पिऱवादबडि विषयविभागम् पण्णि , तऩक्कभिमदमाऩ अर्थङ्गळोडे सेरुमवऱ्ऱैच् चेर्क्कै।

इदुदाऩ्, महामदिगळाऩ महर्षिगळुक्कॊऴिय, अल्लादार्क्कुच् चॆय्यप्पोगामैयाल् उबब्रुम्हणङ्गळ् कॊण्डे निर्णयिक्कवेणुम्, आगैयाले तन्निर्णायगङ्गळै अरुळिच्चॆय्गिऱार्,-(स्म्रुदीदिहासबुराणङ्गळाले) ऎऩ्ऱु। स्म्रुदिगळावऩ:- आप्तराऩ मन्वत्रि विष्णु हारीद याज्ञवल्क्यादिगळाले अभिहिदङ्गळाऩ धर्म शास्त्रङ्गळ्। इदिहासङ्गळावऩ:-पुराव्रुत्त प्रदि पादगङ्गळाऩ श्री(मद्) रामायण महाभारदादिगळ्। पुराणङ्गळावऩ:-सर्गादि पञ्जलक्षणो पेदङ्गळाऩ ब्राह्म पाद्म वैष्णवादिगळ्।

(वेदार्थ मऱुदियिडुवदु इवऱ्ऱाले) ऎऩ्ऱु इप्पडि नियमेनवरुळिच्चॆय्ददु। इवऱ्ऱैयॊऴिय स्वबुद्ध्या निर्णयिक्कुमळविल्, अल्बश्रुदऩाऩवऩुक्कु विप्रदिबत्तिवरुमागैयाले, वेद३कालुष्य हेदुवामॆऩ्ऱु निऩैत्तु। इन्नियमन्दाऩ् “इतिहास पुराणाभ्यां वेदं समुपबृंहयेत् । बिमेति अल्पश्रुताद्वेदः मामयं प्रतरिष्यति ॥”

(इदिहासबुराणभ्यांवेदम् समुबब्रुम्हयेत् । बिभेत्यल्बश्रुदात् वेदो मामयम् प्रदरिष्यदि ॥) ऎऩ्ऱु बार्हस्पत्य स्म्रुदियिलुम्, महाभारदत्तिलुम् सॊल्लप्पट्टदिऱे। इव्वुबक्रमवाक्यप्रक्रियैयाले, पुरुषगारवैभवम् तॊडङ्गि, आसार्याभिमान पर्यन्दमाग इप्रबन्धत्तिल् इवररुळिच् चॆय्गिऱ वेदार्थङ्गळॆल्लाम् उबब्रुम्हणङ्गळ् कॊण्डे निश्सयित्तरुळिच्चॆय्गिऱार् ऎऩ्ऩुमिडम् तोऱ्ऱुगिऱदु। अदुदाऩ्, तत्तदर्थङ्गळ् अरुळिच्चॆय्गिऱ स्थलङ्गळिले सम्ब्रदिबन्नम्। आग, इव्वाक्यत्ताल्, सगलप्रमाणङ्गळिलुम् वेदमे प्रबलप्रमाणमॆऩ्ऩुमिडमुम्, तदर्थ निर्णयम् पण्णुम् क्रममुम् सॊल्लिऱ्ऱाय्त्तु।

२। स्म्रुदियालेबूर्वभागत्तिल् अर्थम् अऱुदियिडक्कडवदु। मऱ्ऱैयिरण्डालुम् उत्तरभागत्तिल् अर्थम् अऱुदियिडक्कडवदु। ३। अव:-इवऱ्ऱिल् ऎत्ताले ऎन्द भागत्तिल् अर्थम् अऱुदियिडक्कडवदॆऩ्ऩ अरुळिच्चॆय्गिऱार् (स्म्रुदियाले) ऎऩ्ऱु तॊडङ्गि।

व्या:- उबब्रुम्हमाऩ वेदत्तुक्कु, प्रदि पाद्यार्थ विशेषत्तालेयिऱे भाग भेद मुण्डाय्त्तु; अप्पडिये उबब्रुम्हणङ्गळुक्कुम् प्रदिबाद्य विशेषत्ताले भेदमुण्डिऱे। अदिल् स्म्रुदिगळ् पूर्व भागोबब्रुम्हणङ्गळागवुम्, इदिहासादिगळ् उत्तरभागोबब्रुम्हणङ्गळागवुम् निर्मिदङ्गळागैयाले, तत्तदुब ब्रुम्हणङ्गळैक् कॊण्डे तत्तद् भागार्थ निश्सयम् पण्णवेण्डियिऱेयिरुप्पदु। अत्तैप्पऱ्ऱ, आसार व्यवहार प्रायश्सित्तादिगळुक्कु प्रदिबादगङ्गळाऩ धर्मशास्त्रङ्गळाले कर्म प्रदिबादगमाऩ पूर्वभागत्तिल् अर्थ निश्सयम् पण्णक्कडवदु; भगवत् स्वरूब रूब गुण विभूति सेष्टिदङ्गळुक्कु प्रदिबादगङ्गळाऩ इदिहासबुराणङ्गळागिऱ मऱ्ऱैयिरण्डालुम् ब्रह्म प्रदिबादगमाऩ उत्तरभागत्तिल् अर्थ निश्सयम् पण्णक्कडवदु ऎऩ्गिऱार्।

इप्पडि उभयविधमाऩउबब्रुम्हणङ्गळाले उभयभागार्थत्तैयुम् (अऱुदियिडुगैयावदु)अनधीत शाखान्दरार्थङ्गळुक्कुम् प्रदिबादगङ्गळाऩ इवऱ्ऱाले, अधीत शाखार्थङ्गळै अबेक्षिद विशेषङ्गळोडे कूड निश्सयिक्कै। स्म्रुदिगळ् तऩ्ऩिले ब्रह्म प्रदिबादनमुम्, इदिहासादिगळिले कर्मप्रदिबादनमुम् उण्डायिरुन्ददेयागिलुम्, स्म्रुदिगळिल् ब्रह्म प्रदिबादनम्, कर्मङ्गळिऩुडैय तथाराधनरूबत्व ज्ञाबनार्थमागवुम्, इदिहासबुराणङ्गळिल् कर्मप्रदिबादनम्, कर्मङ्गळिऩुडैय उबासनाङ्ग त्वज्ञाबनार्थमागवुमागैयाले, इप्पडि वगैयिट्टुच् चॊल्लक्कुऱैयिल्लै। ” प्रायेण पूर्वभागार्थपूरणं धर्मशास्त्रतः। इतिहासपुराणाभ्यां वेदान्तार्थ : प्रकाश्यते॥” (प्रायेण पूर्वभागार्थ पूरणम् धर्मशास्त्रद:। इदिहास पुराणाभ्याम् वेदान्दार्थ: प्रगाश्यदे॥) ऎऩ्ऩक्कडवदिऱे।

३। इवैयिरण्डिलुम् वैत्तुक्कॊण्डु इदिहासम् प्रबलम्।

– ३। अव:-(१)उत्तर भागोबब्रुम्हणद्वयत्तुक्कुम् तारदम्यमुण्डो, तऩ्ऩिलॊक्कुमो? ऎऩ्गिऱ शङ्गैयिले अरुळिच्चॆय्गिऱार् मेल्।

(२) अऩ्ऱिक्के, एगभाग विषयमाऩ इरण्डु उबब्रुम्हणङ्गळिलुम् इऩ्ऩदु प्रबलमॆऩ्ऩुमत्तैयुम् दर्शिप्पिक्कवेणुमॆऩ्ऱु तामे तिरुवुळ्ळम्बऱ्ऱि अरुळिच्चॆय्गिरुऱारागवुमाम्,- (इवैयिरण्डिलुम्) ऎऩ्ऱु तॊडङ्गि।

व्या:- अदावदु- स्रेष्ठ भागोबब्रुम्हणदया वन्द सेर्त्तियैयुडैत्ताऩ इवैयिरण्डिलुम् वैत्तुक्कॊण्डु, प्रामाण्यत्तिल् वन्दाल्, पुराणत्तिलुम् इदिहासत्तुक्कु प्राबल्य मुण्डॆऩ्गै। पुराणत्तिऱ्काट्टिल् इदिहासत्तुक्कु प्राबल्यम् – परिग् रहादिशयम्, मध्यस्थदै, कर्त्तुराप्तदमत्वम् आगिऱ इवऱ्ऱाले।

इवऱ्ऱिल् परिग्रहमावदु शास्त्र परिग्रहम्। “वेदवेद्ये परे पुंसि जाते दशरथात्मजे । वेदः प्राचेतसादासीत् साक्षाद्रामायणात्मना॥ ” (वेद वेद्ये परे पुंसि जादे दशरथात्मजे। वेद: प्रासेदसादासीत् साक्षाद्रामायणत्मना॥) – “मतिमन्थानमाविध्य येनासौ श्रुतिसागरात्। जगद्धिताय जनितो महाभारतचन्द्रमाः॥” (मदिमन्थानमाविध्य येनासौ श्रुदिसागरात्। जगद्धिताय जनिदो महाभारदसन्द्रमा:॥ ) ” व्यासवाक्यजलौघेन कुधर्मतरुहारिणा। वेदशैलावतीर्णेन नीरजस्का महीकृता” (व्यासवाक्य जलौघेन कुधर्म तरु हारिणा। वेदशैलावदीर्णेन नीरजस्का मही क्रुदा॥) “बिभेति गहनाच्छास्त्रात् नरस्तीव्रादिवौषधात् । भारत: शास्त्रसारोऽयं अत: काव्यात्मना कृत:॥” (बिभेति गहनाच्छास्त्रात् नरस्तीव्रादिवौषधात्। भारद: शास्त्रसारोऽयम् अद: काव्यात्मऩा क्रुद:॥ “विष्णौ वेदेषु विद्वत्सु गुरुषु ब्राह्मणेषु च। भक्तिर्भवति कल्याणी भारतादेव धीमताम् ॥ (विष्णौ वेदेषु विद्वत्सु गुरुषु ब्राह्मणेषु स। भक्तिर् भवदि कल्याणि भारदादेव धीमदाम्॥ ) इत्यादिगळाले पुराण विशेषङ्गळिले इदिहासम् श्लाघिक्कप्पडा निऩ्ऱदिऱे।

मध्यस्त्थैयावदु- “यस्मिन् कल्पे तु यत्प्रोक्तं पुराणं ब्रह्मणा पुरा। तस्य तस्य तु माहात्म्यं तत्स्वरूपेण वर्ण्यते॥” (यस्मिन् कल्बे तु यत्प्रोक्तम् पुराणम् ब्रह्मणा पुरा। तस्य तस्य तु माहात्म्यम् तत्स्वरूबेण वर्ण्यदे ॥) ऎऩ्ऱु, सर्वबुराणत्तुक्कुम् प्रवर्त्तगऩ् ब्रह्मावाय्, अवऩुक्कु यादॊरु कल्बत्तिले गुणत्रयत्तिल् यादॊरु गुणम् विञ्जियिरुन्ददु, अन्द गुणाङ्गुण देवदैयिऩुडैय माहात्म्यत्तैप् पुराणत्तिले सॊल्लुगैयाले पक्षबादिगळायिरुक्कुम् पुराणङ्गळ् पोलऩ्ऱिक्के, लौगिग वैदिग सगलार्थ निर्णयत्तिले अधिक्रुदङ्गळागैयाले ऒरु विषयत्तिलुम् पक्षबादमिऩ्ऱिक्केयिरुक्कै ।

कर्त्तुराप्तदमत्वमावदु – प्रबन्ध कर्त्तरवाऩवऩ्, यथार्थ दर्शन सामर्थ्यत्तैयुम्। यथाद्रुष्टार्थ वादित्वत्तैयुम् मिगवुमुडैयवऩायिरुक्कै।

“अथेतिहासपुराणयोः इतिहासा बलीयांसः; कुतः? तेषां परिग्रहातिरेकात् , सर्वत्र माध्यस्थ्येन भूतार्थप्रतीतेः, वचनसौष्ठवेन, कर्तुराप्ततमत्वावगतेश्च”(अथेतिहासबुराणयो: इदिहासा बलीयांस:; कुद:? तेषाम् परिग्रहादिरेगात्, सर्वत्र माध्यस्थ्येन भूतार्थप्रदीदे:, वसनसौष्ठवेन, कर्त्तुराप्तदमत्वावगदेश्स) ऎऩ्ऱु तॊडङ्गिप् परिग्रहादिशयादिगळाले पुराणात् इदिहास प्राबल्यम् सामान्येन तत्वनिर्णयत्तिले उय्यक्कॊण्डारालुम्, “महाभारतं हि परिग्रह विशेषावसितम् ” (महाभारदम् हि परिग्रह विशेषा वसिदम्) ऎऩ्ऱु तॊडङ्गि, “धर्मे चार्थे च कामे च मोक्षे च भरतर्षभ। यदिहास्ति तदन्यत्र यन्नेहास्ति न तत् क्वचित् ॥इति लौकिक-वैदिक-सकलार्थ-निर्णयाधिकृतत्वेन, क्वचिदपि अपक्षपातित्वाच्च, पुराणेभ्यो बलवत्तरम् ” (धर्मे सार्थे स कामे स मोक्षे स भरदर्षभ। यदिहास्ति तदन्यत्र यन्नेहास्ति न तत् क्वसित् ॥ -इदि लौगिग वैदिगसगलार्थ निर्णयाधि क्रुदत्वेद क्वसिदबि अबक्षबादित्वाच्च पुराणेभ्यो बलवत्तरम्॥) ऎऩ्ऩुमदळवाग, परिग्रहादिशयत्तालुम्, मध्यस्थ्तैयालुम्, पुराणङ्गळिऱ्काट्टिल् इदिहास विशेषमाऩ महाभारदत्तुक्कुण्डाऩ प्राबल्यम् श्रीसहस्रनाम भाष्यत्तिले भट्टरालुम् प्रदिबादिक्कप्पट्टदिऱे।

४। अत्ताले अदु मुऱ्पट्टदु। ५। अव:-अदिऩ् प्राबल्यत्तै इसैविक्किऱर् (अत्ताले) ऎऩ्ऱु तॊडङ्गि

व्या:- अन्द प्राबल्यत्ताले, “इतिहासपुराणं पञ्चमम् ” (इदिहासबुराणम् पञ्जमम् ) ऎऩ्ऱुम् “ इतिहास पुराणाभ्याम्” ( इदिहास पुराणाभ्याम् ) ऎऩ्ऱुम् श्रुदिस्म्रुदिगळिले इरण्डैयुम् सेरच् चॊल्लुगिऱवळविल्, इदिहासमाऩदु पुराणत्तुक्कु मुऩ्ऩे सॊल्लप्पट्टदॆऩ्गै। द्वन्द्व समासत्तिल् अल्बाच्तरमादल् अभ्यर्हिदमादलिऱे मुऱ्पडुवदु। अदिल् अल्बाच्तरमऩ्ऱियिलेयिरुक्क, अदु मुऱ्पट्टदु अभ्यर्हिदत्वत्तालेयिऱे। इन्द अभ्यर्हिदत्वत्तुक्कु मूलम् अदिऩ् प्राबल्यमॆऩ्ऱु करुत्तु।

अथवा, ( स्म्रुदीदिहासबुराणङ्गळाले ) ऎऩ्ऱु भागद्वयोबब्रुम्हणङ्गळैयुम् समस्तमागच् चॊल्लुगिऱविडत्तिल् “ इतिहासाश्च पुराणानि च इतिहासपुराणानि; स्मृतयश्च इतिहासपुराणानि च स्मृतीतिहासपुराणानि” (इदिहासाश्स पुराणानि स इदिहासबुराणानि; स्म्रुदयश्स इदिहास पुराणानि स स्म्रुदीदिहास पुराणानि) ऎऩ्ऱिप्पडि इवर्क्कु समास विवक्षैयागैयाले, अल्बाच्तरमाऩ पुराणत्तुक्कु मुऩ्ऩे इदिहासत्तैयरुळिच् चॆय्ददिऩ् करुत्तै (इवैयिरण्डिलुम्) (वा। ३)इत्यादियाले अरुळिच्चॆय्गिऱारागवुमाम्। इन्द योजऩैयिल् (अत्ताले अदु मुऱ्पट्टदु) (वा।४) ऎऩ्गिऱविदुक्कु, अन्दप्राबल्यत्ताले(इदिहास पुराणङ्गळाले) (वा।१) ऎऩ्गिऱविडत्तिल् पुराणत्तुक्कु मुऩ्ऩे इदिहासम् सॊल्लप्पट्टदु ऎऩ्ऱु पॊरुळागक् कडवदु।

आग, वेदार्थ निर्णयम् पण्णुमळविल्, तदुबब्रुम्हणङ्गळाले पण्णवेणुमॆऩ्ऱुम्। अदिल् पूर्वोत्तर भागोबब्रुम्हणङ्गळ् इऩ्ऩदॆऩ्ऱुम्, उत्तरभागोबब्रुम्हणङ्गळाऩ इदिहासबुराणङ्गळिल् इदिहासम् प्रबलम् ऎऩ्ऱुम् अरुळिच्चॆय्गैयाले, मेल् ताम् अरुळिच् चॆय्यप्पुगुगिऱ अर्थङ्गळुक्कु प्रमाणम् ऒरुङ्गविट्टरुळिऩाराय्त्तु। ४

पुरुषगार वैभवम्

५। अव:-मुदलिले (वेदार्थम्) (वा।१) इत्यादियाले वेदददर्थ तदुबब्रुम्हणङ्गळै सागल्येन उबादानम् पण्णि, अन्द वेदत्तिऩुडैय भागविभाग तदुबब्रुम्हणविभागङ्गळैयुम् पण्णिऩारेयागिलुम्, सेदनरुडैय उज्जीवनत्तुक्कु अबेक्षिदार्थङ्गळै अरुळिच्चॆय्य इऴिन्दवरागैयालुम्, अदुदाऩ् पूर्वभाग वेद्यमऩ्ऱिक्के उत्तर भागवेद्यमागैयालुम्, पूर्वभागत्तिल् मुमुक्षवुक्कु ज्ञादव्याम्शमुळ्ळदुम्, उत्तर भागार्थङ्गळाऩ स्वरूबोबाय पुरुषार्थ प्रदिबादन स्थलङ्गळिले तत्तददुगुण(माग) त्याज्योबादेय कथनमुखेन ज्ञाबिक्कलायिरुक्कैयालुम्, उत्तर भागार्थ निर्णयत्तिले प्रव्रुत्तराय्, अदुदऩ्ऩिलुम् भगवत् स्वरूबरूबगुणवीभूतिगळैयुम् भगवदुबासनादिगळैयुम् परक्क निऩ्ऱु प्रदिबादिक्किऱविडङ्गळिल्, सारासार विवेगबूर्वगमाग तात्पर्यार्थङ्गळै सङ्ग्रहित्तु, सम्शय विबर्ययमऱच् चेदनर्क्कु प्रदिबत्ति विषयमाम्बडि अरुळिच्चॆय्दु सॆल्लुगिऱार् मेल्। अदिल्, प्रथमत्तिले, उत्तरभागोब ब्रुम्हणद्वयत्तिल् प्रबलमागच् चॊऩ्ऩ इदिहासङ्गळिल् वैत्तुक्कॊण्डु श्रीरामायणत्तिऩुडैय प्राबल्यत्तै प्रगाशिप्पिया निऩ्ऱु कॊण्डु तत्प्रदिबाद्य विशेषत्तै अरुळिच्चॆय्गिऱार् (इदिहास स्रेष्ठम्) ऎऩ्ऱु तॊडङ्गि। ६। व्या:-श्रीरामायणत्तुक्कु इदिहासम्रेष्ठदैया(त्वमा)वदु। “वाल्मीकये महर्षये सन्दिदेशासनं तत:।ब्रह्मणा समनुज्ञात: सोऽप्युपाविशदासने ॥” (वाल्मीगये महर्षये सन्दिदेशासनम् तद:। ब्रह्मणा समनुज्ञाद: सोऽप्युबाविशदासने) ऎऩ्ऱु सगल(सर्व) लोग पिदामहऩाऩ ब्रह्मावा(विऩा)ले सम्भाविदऩाऩ श्रीवाल्मीगि भगवाऩाले प्रणीदमागैयालुम्, ७। ५। इदिहास श्रेष्ठमाऩ श्रीरामायणत्ताल् सिऱैयिरुन्दवळेऱ्ऱञ् जॊल्लुगिऱदु ; महाभारदत्ताल् तूदुबोऩवऩेऱ्ऱञ्जॊल्लुगिऱदु।

“न ते वागनृता काव्ये काचिदत्र भविष्यति ” (न ते वागन्रुदा काव्ये कासिदत्र भविष्यदि) ऎऩ्ऱु ब्रह्मा अनुग्रहिक्कैयाले इदिऱ्सॊऩ्ऩ अर्थङ्गळॆल्लाम् मॆय्यागक् कडवदागैयालुम्, “यावद्रामायणकथा लोकेषु प्रचरिष्यति” (या(ता?)वद् रामायणगथा लोगेषु प्रसरिष्यदि) ऎऩ्ऱु सगललोग परिग्रहमुण्डागैयालुम्, इदिहासान्दरङ्गळैप्पऱ्ऱ प्रबल प्रमाणमायिरुक्कै। इदु तऩ्ऩै नडुविऱ्ऱिरुवीदिप्पिळ्ळै पट्टर् तत्वत्रय प्रबन्धत्तिल् प्रमाणाधिकारत्तिले अरुळिच्चॆय्दारिऱे। इऩ्ऩमुम्, “वेदवेद्ये परे पुंसि” (वेद वेद्ये परे पुंसि) इत्यादिप्पडिये सर्वस्मात्परऩाऩ सर्वेश्वरऩ् संसारि सेदन रक्षणार्थमाग इदर सजादियऩाय् वन्दु अवदरित्ताप्पोले, सर्वप्रमाणोत्क्रुष्टमाऩ वेदमुम्, तदवदार गुणसेष्टिद प्रदिबादद मुखेन तदाश्रयणरुसियै संसारिगळुक्कु उण्डाक्कि रक्षक्कैक्काग श्रीरामायणरूबेण अवदरित्तदॆऩ्ऱु सॊल्लप्पडुगैयालुम्, इदिऩुडैय एऱ्ऱम् सम्ब्रदिबन्दम्। पिराट्टि यॆऩ्ऩादे (सिऱैयिरुन्दवळ्) ऎऩ्ऱरुळिच्चॆय्ददु। अवळुडैय दयादिशयत्तै प्रगाशिप्पिक्कैक्काग। देव देवदिव्यमहिषियाऩ तऩ् पॆरुमैयैयुम् सिऱैयिरुप्पिऩ् तण्मैयैयुम् पारादे, देवस्त्रीगळ् सिऱैयै विडुविक्कैक्कागत् ताऩ् सिऱैयिरुन्ददु दयाबरवशैयायिऱे। प्रजै किणऱ्ऱिले विऴुन्दाल् ऒक्कक् कुदित्तॆडुक्कुम् मादावैप्पोले इच्चेदनर् विऴुन्द संसारत्तिले ताऩुम् ऒक्क वन्दु पिऱन्दु। इवर्गळ् पट्टदैत् ताऩुम्बट्टु रक्षिक्कैयाले, निरुबाधिक मात्रुत्व सम्बन्धत्ताल् वन्द निरदिशय वात्सल्यत्तुक्कुम् प्रगाशगमिऱेयिदु। इन्द गुणाधिक्यत्तै वॆळियिडुगैक्कागविऱे परमासार्यराऩ नम्माऴ्वार् “तऩिच्चिऱैयिल् विळप्पुऱ्ऱ किळिमॊऴियाळ्”- [तिरुवाय् ४-८-५] ऎऩ्ऱु अरुळिच् चॆय्ददु। अवरुडैय दिव्यसुक्तियिऱे इवरिप्पडि अरुळिच्चॆय्गैक्कु मूलम्। सिऱैयिरुप्पु तण्मैयावदु कर्म निबन्धनमागिलिऱे। आश्रिदराऩ देवर्गळुडैय स्त्रीगळ् सिऱैयै विडुविक्कैक्काग, तऩ्ऩनुग्रहत्ताले ताऩे वलियच् चॆय्ददागैयाले, एऱ्ऱत्तुक्कु उडलामित्तऩैयिऱेयिदु। संसारिगळोडॊक्क गर्भ वासम् पण्णिप् पिऱक्किऱविदु, “पलबिऱप्पा यॊळिवरुम्” [तिरुवाय् १-३-२]। ऎऩ्ऩुम्बडि सर्वेश्वरऩुक्कुत् तेजस्करमागिऱदु। कर्म निबन्धनमऩ्ऱिक्के अनुग्रहनिबन्धनमागैयिऱे। आऩ पिऩ्बु, इदुवुम् अनुग्रहनिबन्धनमागैयाले, इवळुक्कुत् तेजस्करमामित्तऩै। इत्तै रावण बलात्कारत्ताले वन्ददाग निऩैप्पार् इवळ् शक्तिविशेषमऱियाद क्षुद्ररिऱे। “शीतो भव ” (शीदो भव) ऎऩ्ऱवळ्, “नष्टो भव ” (नष्टो भव) ऎऩ्ऩमाट्टाळऩ्ऱे। आगैयाल्, इदु तऩ् अनुग्रहत्ताले पररक्षणार्थमागच् चॆय्द सॆयलागैयाले, इदुवे इवळ् दयादिगुणङ्गळुक्कु प्रगाशगमॆऩ्ऱु तिरुवुळ्ळम्बऱ्ऱियाय्त्तु इवर् (सिऱैयिरुन्दवळ्) ऎऩ्ऱु अरुळिच्चॆय्ददु। श्रीरामायणमॆल्लाम् इवळुडैय एऱ्ऱम् सॊल्लु किऱदॆऩ्ऩुमिडम्, “काव्यं रामायणं कृत्स्नं सीतायाश्चरितं महत् ” (काव्यम् रामायणम् क्रुत्स्नम् सीदायाश् सरिदम् महत्) ऎऩ्ऱु श्रीवाल्मीगि प४क३वाऩ् ताऩे वायोलैयिट्टु वैत्ताऩिऱे। “श्रीमद्रामायणमपि परं प्राणिति त्च्चरित्रे ” (श्रीमद् रामायणमबि परम् प्राणिदि त्वच्चरित्रे) ऎऩ्ऱरुळिच्चॆय्दारिऱे भट्टर्,

अनन्दरम् महाभारद प्रदिबाद्यत्तै अरुळिच्चॆय्गिऱार् (महाभारदत्ताल्) ऎऩ्ऱु तॊडङ्गि। “कृष्णद्वैपायानं व्यासं विद्धि नारायाणं प्रभुम्।को ह्यन्यो भुवि मैत्रेय महाभारतकृद्भवेत् ” (क्रुष्ण द्वैबायनम् व्यासम् विद्धि नारायणम् प्रभुम् । कोह्यन्यो भुवि मैत्रेय महाभारदक्रुद् भवेत् ॥) “एवंविदं भारतं तु प्रोक्तं येन महात्मना। सोऽयं नारायणस्साक्षात् व्यासरूपी महामुनि:” (एवंविधम् भारदम् तु प्रोक्तम् येन महात्मना। सोऽयम् नारायणस्साक्षात् व्यास रूबी महामुनि:॥) ऎऩ्ऱु भगवदावेशावदारमाय्, “” (स होवास व्यास: पाराशर्य:) ऎऩ्ऱु आप्तदमऩाग प्रसिद्धऩायिरुन्दुळ्ळ श्रीवेदव्यास भगवाऩाले, “वेदानध्यापयामास महाभारतपञ्चमान् ” (वेदानध्याबयामास महाभारद पञ्जमान्) ऎऩ्गिऱबडिये पञ्जम वेदमाग प्रणीदमाय्, अनेग पुराण प्रशस्तमायिरुन्दुळ्ळ महाभारदमुम्, श्रीरामायणत्तोबादि प्रबलप्रमाणम्। इदुवुम् नडुविल् तिरुवीदिप्पिळ्ळै भट्टर् तामेयरुळिच्चॆय्दार्। पॆरियभट्टरुम् श्री सहस्रनाम भाष्योबोद्घातत्तिले “श्रीराायणवत् महाभारतं शरणम् ” (श्रीरामायणवत् महाभारदम् शरणम्) ऎऩ्ऱरुळिच्चॆय्दारिऱे। सर्वेश्वरऩ् ऎऩ्ऩादे (तादुबोऩवऩ्) ऎऩ्ऱदु, अवऩुडैय आश्रिद पारदन्द्र्यत्तै प्रगाशिप्पिक्कैक्काग, देवदेवऩाऩ तऩ् पॆरुमैयैयुम्, सॆय्गिऱ तॊऴिलिऩ् तण्मैयैयुम् पारादे, पाण्डवर् कळुक्कागक् कऴुत्तिले ओलैगट्टित् तूदु पोय्त् तदु प्रणद पारदन्दर्यरुसिबरवशऩायिऱे। इदु ताऩ् इवऩुडैय आश्रयण सौगर्याबादगमाऩ नीर्मैक्कु उडलायिरुन्दुळ्ळ वात्सल्यादिगळुक्कॆल्लाम् प्रगाशगमायिरुप्पदॊऩ्ऱिऱे। इन्द गुणाधिक्यत्तिले ईडुबट्टिऱे “इऩ्ऩार् तूदऩॆऩ निऩ्ऱाऩ्” (पॆरियदिरुमॊऴि २-२-३) ऎऩ्ऱुम्, “कुडैमऩ्ऩरिडै नडन्द तूदा” (पॆरियदिरुमॊऴि ६-२-९]ऎऩ्ऱुम् तिरुमङ्गैयाऴ्वार् अरुळिच्चॆय्ददु। अन्द तिव्य सूक्तियिऱे इवरिप्पडियरुळिच्चॆय्गैक्कु मूलम्। ‘पेसिऱ्ऱे पेसुगैयिऱे इवर्गळुक् केऱ्ऱम्”। तूदुबोऩदु तण्मैयावदु- कर्मवशयदैयडियाग वरिलिऱे। ऐच्छमाग आश्रिद विषयत्तिल् सॆय्गिऱ ताऴ्च्चियॆल्लाम् एऱ्ऱत्तुक्कु उडलायिऱे इरुप्पदु। “स उ श्रेयान् भवति जायमान:” (स उ स्रेयान् भवदि जायमान:) ऎऩ्ऱु, ‘परार्थमागप् पिऱक्कैयाले निऱम्बॆऱुम्’ ऎऩ्ऱु श्रुदि सॊऩ्ऩविदु, परार्थमागत् तऩ्ऩिच्छैयाले सॆय्युमवैयॆल्लाम् इवऩुक्कुत् तेजस्कर मॆऩ्ऩुमदुक्कु उबलक्षणमिऱे। इवऩ् सॆय्द दूत्यत्तै मान्द्यहेदुवाग निऩैप्पार् अऱिवु केडरिल् तलैयाऩवर्गळित्तऩै। अऱिविल् तलै निऩ्ऱवर्गळ्, “ऎत्तिऱम्” [तिरुवाय् १-३-१) ऎऩ्ऱु मोहिक्कुम्बडियायिऱे यिरुप्पदु। इप्पडियिरुन्दुळ्ळ इन्नीर्मैयिलेऱ्ऱत्तै वॆळियिडुगैक्काग वाय्त्तु, इवर् (तूदुबोऩवऩ्) ऎऩ्ऱरुळिच् चॆय्ददु। महाभारदमॆल्लाम् इवऩुडैय एऱ्ऱम् सॊल्लुगैयिले तत्परमागैयालेयिऱे – महाभारदगदै, सॊल्लत् तॊडङ्गुगिऱवऩ् “नारायणकथामिमाम् ” (नारायण कदामिमाम्) ऎऩ्ऱदु। आग इप्रबन्धद्वयत्तुक्कुम् प्रधान प्रदिबाद्यङ्गळ् इऩ्ऩदॆऩ्ऩुमिडम् प्रगाशिप्पिक्कप्पट्टदु।५।

६। इवैयिरण्डालुम् पुरुषगारवैभवमुम् उबायवैभवमुम् सॊल्लिऱ्ऱाय्त्तु । ७। अव: उबब्रुम्हणमुखेन वेदान्द तात्पर्यत्तै निष्कर्षित्तु, उज्जीवनत्तुक्कुडलाऩवऱ्ऱैच् चॊल्लुवदागविऱे उबक्रमित्तदु। अदिलिप्पोदु सॊऩ्ऩ इवऱ्ऱाल् वेदान्दत्तिलॆव्वर्थङ्गळ् सॊल्लिऱ्ऱाय्त्तु ऎऩ्ऩुमागाङ्ग्षैयिले अरुळिच्चॆय्गिऱार् मेल् (इवै) ऎऩ्ऱु तॊडङ्गि।

व्या:- अदावदु-(सिऱैयिरुन्दवळेऱ्ऱम् तूदुबोऩवऩेऱ्ऱम्) ऎऩ्ऱ इवैयिरण्डालुम्, अबराधभूयिष्ठराऩ सेदनर्क्कु आश्रयणीयैयामळविल्, अखिलजगन्मादावाऩ सम्बन्धत्तालुम्, क्रुबादिगळालुम् नडुवॊरु पुरुषगारम् वेण्डादबडि वन्दु आश्रयिक्कलाम्बडियाय्, अबराधङ्गळैप् पार्त्तुच् चीऱि, ”क्षिपामि” (क्षिबामि) ”न क्षमामि ” (न क्षमामि) ऎऩ्ऩुम् ईश्वरह्रुदयत्तैत्तिरुत्ति, अवर्गळै अङ्गीगरिप्पिक्कुम् पुरुषगारभूतैयाऩवळ् वैभवमुम्, अङ्गीगरित्ताल्, पिऩ्ऩैयवळ् ताऩे सिदगुरैक्किलुम् “ऎऩ्ऩडियार् अदुसॆय्यार्” [पॆरियाऴ्दिरु ४-९-२] ऎऩ्ऱु मऱुदलैत्तु, ताऩ् तिण्णियऩाय् निऩ्ऱु रक्षिक्कुम् उबायभूतऩाऩवऩ् वैभवमुम् सॊल्लिऱ्ऱय्त्तु-ऎऩ्गै। (पुरुषगारम्) ऎऩ्ऱुम् (उबायम्) ऎऩ्ऱुम्, इवऱ्ऱै निरूबगमाग अरुळिच्चॆय्ददु, पिराट्टिक्कुप् पुरुषगारत्वमुम्, ईश्वरऩुक्कु उबायत्वमुम् असाधारणम् ऎऩ्ऱु तोऱ्ऱुगैक्काग। इदुदऩ्ऩै। “मत्प्राप्तिं प्रति जन्तूनां संसारे पततामधः। लक्ष्मीः पुरुषकारत्वे निर्देष्टा परमर्षिभिः॥ ममापि च मतं ह्येतत् नान्यथा लक्षणं भवेत्॥” (मत् प्राप्तिम् प्रदि जन्दूनाम् संसारे पददामध: । लक्ष्मी: पुरुषगारत्वे निर्दिष्टा परमर्षिभि:॥ ममाबि स मदम् ह्येदत् नान्यथा लक्षणम् भवेत्) ऎऩ्ऱुम्, “अहं मत्प्राप्त्युपायो वै साक्षाल्लक्ष्मीपति: स्वयं। लक्ष्मीः पुरुषकारेण वल्लभा प्राप्तियोगिनी। एतस्याश्च विशेषोऽयं निगमान्तेषु शब्द्यते ॥” (अहम् मत्प्राप्त्युबायो वै साक्षाल्लक्ष्मीबदि : स्वयम्। लक्ष्मी : पुरुष कारेण वल्लभा प्राप्तियोगिनी एदस्याश्स

विशेषोऽयम् निगमान्देषु शब्द्यदे ॥)ऎऩ्ऱुम्, “आकिञ्चन्यैकशरणाः केचित् भाग्याधिकाः पुनः। मत्पदाम्भोरुहद्वन्द्वं प्रपद्य प्रीतमानसाः॥ लक्ष्मीं पुरुषकारेण वृतवन्तो वरानन। मत्क्षमां प्राप्य सेनेश प्राप्यं प्रापकमेव माम् ॥ लब्ध्वा कृतार्थाः प्राप्स्यन्ते मामेवानन्यमानासा: ॥( आगिञ्जन्यैगशरणा: केसित् भाक्याधिका: पुन: । मत्पदाम्भोरुहद्वन्द्वम् प्रबद्य प्रीदमानसा: ॥ लक्ष्मीम् पुरुषगारेण व्रुदवन्दो वरानन मत्क्षमाम् प्राप्य सेऩेश प्राप्यम् प्राबगमेव माम् ॥ लब्ध्वा क्रुदार्थ: प्राप्स्यन्दे मामेवानन्यमानसा: ॥ ) ऎऩ्ऱुम् भगवच्छास्त्रत्तिले ताऩे अरुळिच्चॆय्दाऩिऱे। मऱ्ऱैप् पिराट्टिमार्क्कुम्, सूरिगळ् मुदलाऩ तदीयर्क्कुम् इवळ्सम्बन्धमडियाग वरुगिऱ पुरुषगारत्वमिऱेयुळ्ळदु ; इवळैप्पोले स्वदस् सिद्धमऩ्ऱे। आगैयिऱे “ एतत्सापेक्षसम्बन्धात् अन्येषाममलात्मनाम्। देवीसूरिगुरूणां च घटकत्वं न तु स्वतः॥” (एदत्साबेक्षसम्बन्धात् अन्येषाममलात्मनाम्। देवीसुरिगुरूणाम् स घडगत्वम्, नदु स्वद:॥) ऎऩ्ऱु दीबसङ्ग्रहत्तिले जीयररुळिच्चॆय्ददु। उबायत्वमुम्, “कृष्णं धर्मं सनातनम् ” (क्रुष्णम् धर्मम् सनादनम्) ऎऩ्ऱु सनादन धर्ममागच् चॊल्लप्पडुगिऱ अवऩुक्के स्वदस् सिद्धमाय्, तदीयर्क्कु तदासत्तियडियाग वरुगिऱदिऱेयुळ्ळदु। आगैयाले, पिराट्टिक्कुप् पुरुषगारत्वमुम्, ईश्वरऩुक्कु उबायत्वमुम् निरूबग मागत् तट्टिल्लै। इव्वर्थत्तै वॆळियिडुगैक्काग वाय्त्तु, इवरिप्पडियरुळिच्चॆय्ददु। इप्पडि उबब्रुम्हणमाऩ प्रबन्धद्वयत्तालुम् प्रदिबादिक्कप्पडुगिऱ पुरुषगारत्वमुम्, उबायत्वमुम् उबब्रुम्ह्यमाऩ वेदान्दत्तिल् उक्तमाऩ स्थलमेदॆऩ्ऩिल्, कठवल्ल्युबनिषत्सिद्धमाऩ द्वयत्तिल् पूर्ववाक्यत्तिले उभयमुम् सेर उक्तमिऱे। इच्चेदनऩुक्कु इरुवरोडुम् (सम्) बन्धमुण्डायिरुक्क, ईश्वर समाश्रयणत्तुक्क इवळ् पुरुषगारमागवेण्डुगिऱदु ऎऩ्ऩॆऩ्ऩिल्, मात्रुत्व प्रयुक्तमाऩ वात्सल्यादिरेगत्तालुम्, अवऩैप्पोले काठिन्यमार्दवङ्गळ् कलन्दिरुक्कैयऩ्ऱिक्के, केवल मार्दवमेयाय्, पिऱर् कण्गुऴिवु काणमाट्टाद प्रक्रुदियागैयालुम्, विमुखरैयुम् अभिमुखराक्कुगैक्कु क्रुषि पण्णु मवळागैयालुम्, कुऱ्ऱवाळर्क्कुम् कूसामल् वन्दु कालिले विऴलाम्बडि यिरुप्पाळाय् – पुंस्त्व प्रयुक्तमाऩ काठिन्यत्तोडे पित्रुत्व प्रयुक्तमाऩ हिदबरदैयैयुमुडैयऩाय्, कुऱ्ऱङ्गळैप् पत्तुम् पत्तागक् कणक्किट्टु क्रूरदण्डङ्गळैप् पण्णुगैयाले, कुऱ्ऱवाळर्क्कु मुऩ् सॆल्लक्कुडल् करिक्कुम्बडियायिरुक्कुम् ईश्वरऩै, उसिदोबायङ्गळाले कुऱ्ऱङ्गळैयडैय मऱप्पित्तुक्कूट्टि विडुमवळुमायिरुक्कैयाले, अबराधमे वडिवाऩ इच्चेदनऩ् अवऩै आश्रयिक्कुमळविल्, इवळ् पुरुषगारम् आगवेणुम्, आगैयिऱे, अवऩै उबायमाग वरिक्क इऴिगिऱवळविल्, इवळैप् पुरुषगारमाग मुऩ्ऩिडुगिऱदु। ११६

७। पुरुषगारमाम्बोदु– क्रुबैयुम्, पारदन्द्र्यमुम्, अनन्यार्हत्वमुम् वेणुम्। ८। अव:- अनन्दरम्, पुरुषगारत्तिऩ्बडिगळै विस्तरेण उबबादिक्कक्कोलि, प्रथमत्तिले पुरुषगारत्वत्तुक्कु अवश्या पेक्षिद गुणङ्गळै अरुळिच्चॆय्गिऱार् (पुरुषगारमाम्बोदु ) ऎऩ्ऱु तॊडङ्गि,

व्या:-(पुरुषगारमाम्बोदु) ऎऩ्ऱदु- पुरुषगारमामिडत्तिल् ऎऩ्ऱबडि। ‘क्रुबैयावदु- परदु:क्खासहिष्णुत्वम्, पारदन्द्र्यमावदु- पराधीनत्वम्। अनन्यार्हत्वमावदु-तद्व्यदिरिक्त विषयानर्हत्वम्। इवै पुरुषगारत्वत्तुक्कु अवश्या पेक्षिदमाऩबडि यॆऩ्ऩॆऩ्ऩिल्; सेदनर् संसारत्तिल् पडुगिऱ तु:क्खङ्गण्डु पॊऱुक्कमाट्टामल्, ईश्वरऩोडे इवर्गळैच् चेर्क्कैक्कु उडलाऩ यत्नम् पण्णुगैक्कु क्रुबै वेणुम्। स्वदन्द्रऩै वशीगरिक्कुम्बोदु अनुवर्त्तनत्ताले वशीगरिक्कवेण्डुगैयाले पारदन्द्र्यम् वेणुम्, ‘नम्मैयॊऴिन्ददॊरु विषयत्तुक्कु अर्हमऩ्ऱिये, नमक्के अदिशयगरमायिरुक्कुम् वस्तुवागैयाले, नम् कार्यमऩ्ऱे सॊल्लुगिऱदु’ ऎऩ्ऱु। सॊऩ्ऩबडि अवऩ् सॆय्गैक्कु उऱुप्पागैयाले अनन्यार्हत्वम् वेणुम्। आगैयाल्, इवै मूऩ्ऱुम् पुरुषगारत्वत्तुक्कु अवश्याबेक्षिदमिऱे।

ईश्वरक्रुबैयिऱ् काट्टिल् इवळ्क्रुबैक्कु विशेषमॆऩ्ऩॆऩ्ऩिल्, ईश्वरऩावाऩ् निरङ्गुश स्वदन्द्रऩाय्, निग्रहानुग्रहङ्गळिरण्डुक्कुम् कडवऩाय्, सेदनगर्मङ्गळै निऱुत्तऱुत्तुत् तीत्तुमवऩागैयाले, अवऩुडैय क्रुबै स्वादन्द्र्यत्ताले अमुक्कुण्डु किडन्दु, ओरोदशैगळिले तलैयॆडुक्कक् कडवदायिरुक्कुम्। इवळ् अनुग्रहैग शीलैयागैयाले, इवरुडैय क्रुबैक्कु वेऱॊऩ्ऱल् ओरभिभवमिल्लामैयाले ऎप्पोदुम् ऒरुबडिप्पट्टिरुक्कुम्। आगैयाल् इवळुडैय क्रुबै करैयऴिन्दिरुक्कुम्, सम्बन्धत्तिल् व्याव्रुत्तिबोलेयाय्त्तु क्रुबैयिल् व्याव्रुत्तियुम्, इप्पडियिरुक्कैयालेयिऱे इवळै आश्रयिप्पार्क्कु वेऱॆरु पुरुषगारम् तेडवेण्डा तॊऴिगिऱदु।

ईश्वर विषयत्तिल् इवळुडैय पारदन्द्र्यानन्यार्हत्वङ्गळुम्, स्वरूबप्रयुक्तमाऩ मात्रमऩ्ऱिक्के, “ह्रीश्च ते लक्ष्मीश्च पत्न्यौ” (ह्रीश्स ते लक्ष्मीश्स पत्न्यौ ) ऎऩ्ऱुम्, “विष्णुपत्नी” (विष्णुबत्नी ) ऎऩ्ऱुम् सॊल्लुगिऱ पत्नीत्व प्रयुक्तमायुम्, “अहन्ता ब्रह्मणस्तस्य साऽहमस्मि सनातनी” (अहन्दाब्रह्मणस् तस्य साऽहमस्मि सनादनी) ऎऩ्ऱुम्, “श्रीवत्सवक्षा नित्श्री:” (श्रीवत्स वक्षा नित्यश्री:) ऎऩ्ऱुम् सॊल्लुगिऱ स्वरूब निरूबगत्वादि सिद्धमाऩ अनन्यत्व प्रयुक्तमायुमिरुक्कुम्। इप्पडियिरुक्कैयालेयिऱे अल्लादार्क्कडैय मिथुनशेषत्वमुम्, इवळॊरुत्तिक्कुम् तदेग शेषत्वमुमाय्त्तु। इन्द अव्यवधानेन उण्डाऩ सम्बन्धत्तालेयिऱे इवळुक्कु ईश्वरऩै वशीगरिक्कुमळविल् पुरुषगारम् वेण्डादॊऴिगिऱदु। इम्मूऩ्ऱु गुणत्तिलुम् वैत्तुक्कॊण्डु, क्रुबैयाऩदु “श्रिञ्-सेवायाम्” (श्रीञ्–सेवायाम्) ऎऩ्गिऱ धातुविले निष्पन्नमाऩ श्रीशब्दत्तिल् “श्रीयते” (श्रीयदे) ऎऩ्गिऱ कर्मणि व्युत्पत्तियिलुम्, पारदन्दर्यानन्यार्हत्वङ्गळिरण्डुम् “श्रयते” (श्रयदे) ऎऩ्गिऱ कर्त्तरि व्युत्पत्तियिलुम्, नित्य योगवासियाऩ मदुप्पिलुम् सिद्धमिऱे। ७।

८। पिराट्टि मुऱ्पडप् पिरिन्ददु, तऩ्ऩुडैय क्रुबैयै वॆळियिडुगैक्काग; नडुविऱ् पिरिन्ददु, पारदन्द्र्यत्तै वॆळियिडुगैक्काग; अनन्दरम् पिरिन्ददु, अनन्यार्हत्वत्तै वॆळियिडुगैक्काग।

८। अव:- इन्द क्रुबादित्रयत्तैयुम् ऎल्लारुमऱियुम्बडि ताऩे वॆळियिट्टरुळिऩ वैभवत्तै, श्रीरामायणत्तिल् इवळुक्कुच् चॊल्लप्पट्ट विश्लेष त्रयत्तालुम् दर्शिप्पिक्किऱार् मेल् (पिराट्टि) ऎऩ्ऱु तॊडङ्गि वाक्यत्रयत्ताले।

व्या:- ( पिराट्टि ) इत्यादि – अदावदु- “देवत्वे देवदेहेयं मनुष्वत्वे च मानुषी। विष्णोर्देहानुरूपां वै करोत्येषात्मनस्तनुम् ॥” (देवत्वे देवदेहेयम् मनुष्यत्वे समानुषी। विष्णोर् देहानुरूबाम् वै करोत्येषात्मनस् तनुम् ॥) ऎऩ्गिऱबडिये, नायगऩाऩ सर्वेश्वरऩुडैय तत्तदवदार सजादीयमाऩ विग्रहबरिग्रहम् पण्णि वन्दु अवदरिक्कुमवळागैयाले, “राघवत्वेऽभवत्सीता” (राघवत्वेऽभवत् सीदा) ऎऩ्गिऱबडिये, अवऩ् सक्रवर्त्तिदिरुमगऩाऩवाऱे तदनुरूबमागत् ताऩुम् जनगराजऩ् तिरुमगळाऩ पिराट्टि, दण्डगारण्यत्तिले ऎऴुन्दरुळियिरुक्कच्चॆय्दे, रावणऩ् पिरित्ताऩ् ऎऩ्ऱॊरु व्याजत्ताले प्रथमम् पॆरुमाळैप् पिरिन्दु लङ्गैक्कॆऴुन्दरुळिऱ्ऱु। “देव्या कारुण्यरूपया” (देव्या कारुण्यरूबया) ऎऩ्ऱु तद्गुणसारत्वत्ताले कारुण्यन्दाऩागच् चॊल्लुम्बडियाऩ तऩ्ऩुडैय परमक्रुबैयै प्रगाशिप्पिक्कैक्काग- ऎऩ्गै। ऎङ्ङऩेयॆऩ्ऩिल्, देवस्त्रीगळ् सिऱैयै विडुविक्कैक्कागत् ताऩ् सिऱैयिरुक्कैयालुम्, अव्विरुप्पिले तऩ्ऩै अल्लुम् पगलुम् तर्जनभर्त्स्नम्बण्णि अरुवित्तिऩ्ऱ क्रूरराक्षसिगळ्, रावणऩ् पराजिदऩागवुम्, पॆरुमाळ् विजयिगळागवुम् त्रिजडै स्वप्नम् कण्डत्ताले भीतभीतैगळाय् नडुङ्गुगिऱ तशैयिले, “भवेयं शरणं हि व:” (भवेयम् शरणम् हि व:) ऎऩ्ऱु। “नीङ्गळ् नोवुबडुगिऱ समयत्तुक्कु नाऩ् इरुन्देऩे, नीङ्गळञ्जवेण्डा” ऎऩ्ऱु अभयप्रधानम् पण्णुगैयालुम्, अदु उक्तिमात्रमाय्प् पोगामे, रावणवधानन्दरम् तऩक्कु शोभनम् सॊल्लवन्द तिरुवडि, ”अवर्गळैच् चित्रवधम् पण्णुम्बडि काट्टित्तरवेणुम्” ऎऩ्ऩ। अवऩोडे मऩ्ऱडि, “राजसंश्रयवश्यानाम्” (राजसम्श्रय वश्यानाम्) इत्यादियाले अवर्गळ् कुऱ्ऱत्तै गुणमाग उबबादित्तुम्, “ मर्षयामीह दुर्बला” (मर्षयामीह दुर्बला) ऎऩ्ऱु पिऱर्नोवुगण्डु पॊऱुत्तिरुक्कत्तक्क नॆञ्जुरम् तऩक्किल्लामैयै मुऩ्ऩिट्टुम्, “कार्यं करुणं आर्येण न कश्चिन्नापराध्यति” (कार्यम् करुणमार्येण न कश्सिन्नाबराध्यदि ) अवऩुक्कुम् इरङ्गियल्लदु निऱ्कवॊण्णादबडि उबदेशित्तुम्, इप्पडि ऒरु निलै

निऩ्ऱु, ताऩडियिऱ्पण्णिऩ प्रदिज्ञानुगुणमाग आर्द्राबराधैकळाऩवर्गळै रक्षिक्कैयालुम् तऩ्ऩुडैय क्रुबैयै वॆळियिट्टाळिऱे।

(नडुविल्) इत्यादि– नडुविऱ्पिरिवावदु-मीण्डु पॆरुमाळुडऩे कूडित् तिरुवयोध्यैयिले ऎऴुन्दरुळित् तिरुवयिऱु वाय्त्तिरुक्किऱ कालत्तिले,

“अपत्यलाभो वैदेहि ममायं समुपस्थित:।किमिच्छसि सकामा त्वं ब्रूहि सर्वं वरानने॥” (अबत्यलाभो वैदेहि ममायम् समुबस्थित: । किमिच्छसि सगामा त्वम् ब्रूहि सर्वम् वरानने) ऎऩ्ऱु, ‘उऩक्कु अबेक्षै एदु?’ ऎऩ्ऱु केट्टरुळ, “तपोवनानि पुण्यानि दर्ष्टुमिच्छामि राघव। गङ्गातीरनिविष्टानि ऋषीणां पुण्यकर्मणाम्। फलमूलाशिनां वीर पादमूलेषु वर्तितुम्।एष मे परम: काम: यन्मूलफलभोजिषु। अप्येकरात्रं काकुस्थ वसेयं पुणयकीर्तिषु।” ( तबोवनानि पुण्यानि द्रष्टुमिच्छामि राघव। गङ्गादीर निविष्टानि रुषीणाम् पुण्यगर्मणाम्॥ फलमूलाशिनाम् वीर पादमूलेषु वर्त्तिदुम् । एष मे परम: यन्मूलफलभोजिषू ॥ अप्येगरात्रम् कागुत्स्थ वसेयम् पुण्यगीर्त्तिषु॥) ऎऩ्ऱु तऩक्कुण्डाऩ वऩवास रस वाञ्झैयै विण्णप्पञ्जॆय्य, अत्तैप्पऱ्ऱप् पोगविडुवारैप्पोले, लोगा पवाद परिहारार्थमागप् पॆरुमाळ् काट्टिले पोगविडप् पोऩदु।

इप्पिरिवुक्कु प्रयोजनम्, पॆरुमाळ् कट्टिले वैत्तबोदोडु काट्टिले विट्टबोदोडु वासियऱ, अवरुडैय निऩैवैये पिऩ्सॆल्ल वेण्डुम्बडियाऩ तऩ्ऩुडैय पत्नीत्वप्रयुक्तमाऩ पारदन्द्र्यत्तैप् प्रगाशिप्पिक्कै। कङ्गैक्करैयेऱिऩ अनन्दरम् इळैयबॆरुमाळ् कऩक्क क्लेशप्पट्टुक्कॊण्डु, पॆरुमाळ् तिरुवुळ्ळमाय् विट्टरुळिऩ कार्यत्तै विण्णप्पम् सॆय्य, अत्तैक्केट्टु मिगवुम् प्रलबित्तु। “न खल्वद्यैव सौमित्रे जीवितं जाह्नवीजले । त्यजेयं राघवं वंशे भर्तुर्मा परिहास्यति॥” ( न खल्वद्यैव सौमित्रे जीविदम् जाह्नवीजले।

त्यजेयम् राघवम् वम्शे भर्त्तुर्मा परिहास्यदि ॥) ऎऩ्ऱाळिऱे; इत्ताल्-आऱ्ऱामैयिऩ् कऩत्ताले मुडिन्दुबिऴैक्कै तेट्टमागानिऱ्कच्चॆय्देयुम्, अदु सॆय्यमाट्टादे पॆरुमाळ् निऩैवैप् पिऩ्सॆऩ्ऱु तऩ् प्राणऩै नोक्किक्कॊण्डिरुक्क वेण्डुम्बडियाऩ पारदन्द्र्यत्तैयिऱे प्रगाशिप्पित्तदु। पिऱर्क्काग जीविक्कवेण्डुम् परदन्द्रर्क्कु , मुडिवु तेट्टमाऩालुम् मुडियप् पोगादे। “मायुम् वगैयऱियेऩ् वल्विऩैयेऩ् पॆण् पिऱन्दे” (तिरुवाय्मॊऴि ५-४-३) ऎऩ्ऱारिऱे आऴ्वार्। प्रथम विश्लेषत्तिल् पत्तुमासत्तुक्कुळ्ळे, पडुवदॆल्लाम् पट्टवळ्, “पतिर्हि दैवतं नार्या: पतिर्बन्धु: पतिर्गति:। प्राणैरपि प्रियं तस्मात् भर्तु: कार्यं विशेषत:॥” (पदिर्हि दैवदम् नार्या: पदिर्बन्धु: पदिर्गदि:। प्राणैरबि प्रियम् तस्मात् भर्त्तु : कार्यम् विशेषद:॥) ऎऩ्ऱु ताऩरुळिच्चॆय्दबडिये, ‘पदि सित्तानुविधानमे नमक्कु स्वरूबम्’ ऎऩ्ऩुम् पारदन्द्र्य पुद्धियालेयिऱे अनेग संवत्सरम् पाडाऱ्ऱियिरुन्ददु। आग, इप्पडि इप्पिरिविले तऩ्ऩुडैय पारदन्द्र्यत्तै वॆळियिट्टाळिऱे।

(अनन्दरम्) इत्यादि-अनन्दरत्तिल् पिरिवावदु- मीण्डु पॆरुमाळ् सन्निधियिले वन्दिरुक्कच्चॆय्दे। पिरिन्दु, पिऱन्दगत्तिले पुक्कुविट्टदु। इप्पिरिवुक्कु प्रयोजनम्।- “अनन्या राघवेणाहं भास्करेण प्रभा यथा” (अनन्या राघवेणाहम् भास्करेण प्रभा यथा) “अनन्या हि मया सीता” (अनन्या हि मया सीदा ) ऎऩ्ऱु उभयसम्मदमाऩ तऩ्ऩुडैय अनन्यत्वप्रयुक्तमाऩ अनन्यार्हत्वत्तै सर्वसम्मदमाम्बडि प्रगाशिप्पिक्कै। ऎङ्ङऩेयॆऩ्ऩिल्, पॆरुमाळ् अश्वमेधम् पण्णियरुळानिऱ्कच्चॆय्दे। श्रीवाल्मीगिभगवाऩुडैय नियोगत्ताले कुशलवर्गळ् वन्दु श्रीरामायणत्तैप् पाडिक्कॊण्डु तिरियानिऱ्क, अत्तैप् पॆरुमाळ् तिरुच्चॆविसात्ति, सन्निधियिले अवर्गळैयऴैत्तु। विशेषज्ञरॆल्लारैयुम् कूट्टि, अवर्गळ् पाट्टुक् केळानिऱ्किऱ नाळिले, अवर्गळैप् पिराट्टियिऩुडैय पिळ्ळैगळॆऩ्ऱऱिन्द अनन्दरम्, पिराट्टियळविले तिरुवुळ्ळम् सॆऩ्ऱु, ‘तऩक्केऱ शूद्धैयागिल्, कडुग इत्तिरळिले नाळै वन्दु प्रत्ययमुखत्ताले तऩ् शुद्धियै प्रगाशिप्पिप्पाळाग’ ऎऩ्ऱु दूदमुखेन पॆरुमाळ् महर्षिक्कुम् पिराट्टिक्कुम् अऱिवित्तुविड, अप्पडिये श्रीवाल्मीगिभगवाऩै मुऩ्ऩिट्टुक्कॊण्डु अन्द महाबरिषत्तिले

पॆरुमाळ्सन्निधियिले वन्दु ऒडुङ्गि निऱ्कच्चॆय्दे, श्रीवाल्मीगि भगवाऩ्, इवळ् , सुद्धैयॆऩ्ऩुमिडत्तैप् पल मुखत्तालुम् सॊल्ल, पॆरुमाळुम् ‘ इवळ् सुद्धैयॆऩ्ऩुमिडम् नाऩुमऱिवऩ्। महर्षि सॊऩ्ऩदुवे पोरुम्; आऩालुम् लोगाबवाद परिहारार्थमाग ऒरु प्रत्ययम् इत्तिरळिले पण्णवेणुम्’ ऎऩ्ऱु तिरुवुळ्ळमाऩबडियाले, “सर्वान् समागतान् दृष्ट्वा सीता काषायवासिनी। अब्रवीत्प्राञ्जलिर्वाक्यं अधोदृष्टिरवाङ्मुखी॥” (सर्वान् समागदान् द्रुष्ट्वा सीदा काषायवासिनी! अब्रवीत् प्राञ्जलिर् वाक्यम् अधोद्रुष्टिरवाङ्मुखी।) ऎऩ्गिऱबडिये कैयुमञ्जलियुमाय्क् कविऴ्दलैयिट्टुक्कॊण्डु निऩ्ऱु, “यथाऽहं राघवादन्यं मनसाऽपि न चिन्यते।तथा मे माधवी देवी विवरं दातुमर्हति॥मनसा कर्मणा वाचा यथा रामं समर्थये।तथा मे माधवी देवी विवरं दातुमर्हति॥यथैतत्सत्यमुक्तं मे वेद्मि रामात्परं न च।तथा मे माधवी देवी विवरं दातुमर्हति॥ (यथाऽहम् राघवादन्यम् मनसाऽपि न सिन्दये। तथा मे माधवी तेवी विवरम् दादुमर्हदि॥ मनसा कर्मणा वासा यथा रामम् समर्थये। तथा मे माधवी तेवी विवरम् दादुमर्हदि॥ यथैतत् सत्यमुक्तम् मे वेद्मि रामात्परम् नस। तथा मे माधवी तेवी विवरम् दादुमर्हदि॥) ऎऩ्ऱु शबदम्बण्ण, “यथा शपन्त्यां वैदेह्यां प्रादुरासीन्महाद्भुतम् । भूतलादुत्थितं दिव्यं सिंहासनमनुत्तमम् ॥ध्रियमाणं शिरोभिस्तु नागैरमितविक्रमै:।दिव्यं दिव्येन वपुषा सर्वरत्नविभूषितम्॥तस्मिंस्तु धरणी देवी बाहुभ्यां गृह्य मैथिलीम्।स्वागतेनाभिनन्द्यैनां आसने चोपवेशयत्॥तामासनगतां दृष्ट्वा प्रवोशन्तीं रसातलम्। पुष्पवृष्टिरविच्छिन्ना दिव्या सीतामवाकिरत्॥(तथा शबन्द्याम् वैदेह्याम् प्रादुरासीन् महाद्भुतम्। भूतलादु:त्थितम् दिव्यम् सिम्हासनमनुत्तमम्॥ ध्रियमाणम् शिरोभिस्तु नागैरमिदविक्रमै: ।दिव्यम् दिव्येन वबुषा सर्वरत्नविभूषिदम्॥ तस्मिंस्तु धरणी देवी बाहुभ्याम् ग्रुह्य मैथिलीम्। स्वागदेनाभि नन्द्यैनामासने सोबवेशयत्॥ तामासनगदाम् द्रुष्ट्वा प्रवेशन्दीम् रसादलम् ।पुष्प व्रुष्टिरविच्छिन्दा दिव्या सीदामवागिरत् ॥) ऎऩ्ऱु – अव्वळविले भूमियिल् निऩ्ऱुम् ऒरु दिव्य सिम्हासनम् वन्दु तोऩ्ऱ, अदिले, श्रीभूमिप्पिराट्टि इवळै स्वागदप्रश्न पूर्वगमाग इरण्डु कैयालुम् ऎडुत्तुक्कॊण्डुबोय् वैक्क, आसनखतैयाय्क्कॊण्डु रसादलत्तै प्रवेशिया निऱ्किऱ इवळैक्कण्डु दिव्यबुष्पव्रुष्टि इडैविडामल् इवळ् मेले विऴुन्ददु-ऎऩ्गैयाले, इप्पिरिविले तऩ्ऩुडैय अनन्यार्हत्वत्तै प्रगाशिप्पित्ताळिऱे।

आग, इव्ववदारत्तिल् इवळुक्कुच् चॊल्लप्पट्ट विश्लेषत्रयत्तुक्कुम् हेदु, इक्गुणङ्गळै इप्पडि वॆळियिडुगैयाय्त्तु। इङ्ङऩऩ्ऱागिल्, अनबायिनियाय्, अगर्मवश्यैयायिरुक्किऱ इवळुक्कु, कर्मवश्यरैप्पोले इप्पडिप् पिरिवु वरुगैक्कु योग्यदै यिल्लैयिऱे। तऩ्ऩुडैय पुरुषगारत्वोबयोगियाऩ गुणङ्गळैयुम्, पुरुषगारत्वत्तैयुम् प्रगाशिप्पिक्कैक्काग वन्द अवदारमिऱे इदु। आगैयिऱे “यदुतान्य दुदाहरन्ति सीतावतारमुखमेतदमुष्य योग्या” (यदुदान्यदु दाहरन्दि सीदावदारमुखमेददमुष्य योग्या )ऎऩ्ऱु भट्टरुमरुळिच्चॆय्ददु। इप्पडिच् चेदनर् पक्कल् अनुग्रहत्तुक्कुडलाऩ क्रुबैयैयुम्, ईश्वरऩ् पक्कल् अणुगि वशीगरिक्कैक्कुडलाऩ पारदन्द्र्यादिगळैयुम् ताऩेवॆळियिट्टदु- शास्त्रङ्गळिल् केट्किऱ मात्रमऩ्ऱिक्के, अनुष्ठानबर्यन्दमागक्काण्गैयाले, तऩ्ऩैप् पुरुषगारमागप् पऱ्ऱुवार्क्कु रुसि विश्वासङ्गळुऱैक्कैक्कुऱुप्पाग। ८।

९। अव:-एवम्भूतगुण विशिष्टैयाऩ इवळुडैय पुरुषगारत्वम् तोऱ्ऱुवदु ऎङ्गे? ऎऩ्ऩ अरुळिच्चॆय्गिऱार् मेल् (सम्श्लेष विश्लेषङ्गळ्) ऎऩ्ऱु तॊडङ्गि।

---

९। सम्श्लेष विश्लेषङ्गळिरण्डिलुम् पुरुषगारत्वम् तोऱ्ऱुम्।

व्या:-पुरुषगारत्वमावदु- घडगत्वम्। इवळुक्कु, अवऩोडु कूडियिरुक्कुम् दशैयिलुम्, नीङ्गियिरुक्कुम् दशैयिलुम् प्रगाशिक्कुम्- ऎऩ्गै। सम्श्लेष दशैयिले-इळैयबॆरुमाळ् काट्टुक्कु ऎऴुन्दरुळुगिऱबोदु, पॆरुमाळ् निऱुत्तिप्पोवदागत् तेडिऩवळविले, “ऎऩ्ऩैक्कूडक्कॊण्डु पोगवेणुम्’ ऎऩ्ऱु” “स भ्रातुश्चरणौ गाढं निपीड्य रघुनन्दन:। सीतामुवाचातियशा: राघवं च महाव्रतम्॥” (स भ्रदुश्सरणौ गाढम् निबीड्य रघुनन्दन:। सीदामुवासादियशा: राघवम् स महाव्रदम्॥) ऎऩ्गिऱबडिये शरणम् पुगुगिऱवळविलुम्; पञ्जवडियिले ऎऴुन्दरुळिऩ पोदु, “नीरुम् निऴलुम् वाय्त्तिरुप्पदॊरु प्रदेशत्तैप् पार्त्तुप् पर्णशालैयैच् चमैयुम्” ऎऩ्ऱु पॆरुमाळ् अरुळिच्चॆय्य, ‘नम् तलैयिले स्वादन्द्र्यत्तै वैत्तबोदे पॆरुमाळ् नम्मैक्कैविट्टार्’ ऎऩ्ऱु विक्रुदराय्, “एवमुक्तस्तु रामेण लक्ष्मणस्संयताञ्जलि:।सीतासमक्षं काकुस्थं इदं वचनमब्रवीत्॥परवानस्मि काकुस्थ त्वयि वर्षशतं स्थिते।स्वयं तु रुचिरे देशे क्रियतामिति मां वद॥” (एवमुक्तस्तु रामेण लक्ष्मणस्सम्यदाञ्जलि:। सीदासमक्षम् कागुत्स्थम् इदम् वसनमब्रवीत्॥ परवा नस्मि कागुत्स्थ त्वयि वर्षशदम् स्थिते। स्वयम् तु रुसिरे देशे क्रियदामिदि माम् वद॥) ऎऩ्गिऱबडिये, तम्मुडैय पारदन्द्र्यत्तैप् पॆऱुगैक्कागक् कैयुमञ्जलियुमाय् निऩ्ऱु अबेक्षिक्किऱवळविलुम्, पिराट्टियैप्पुरुषगारमाग मुऩ्ऩिट्टुत् तम्मबेक्षिदम् पॆऱुगैयालुम्; आसुरप्रक्रुदियाऩ जयन्दऩ् कागरूबत्तैक्कॊण्डु वन्दु, जननि पक्कलिले अक्रुत्य प्रव्रुत्तऩाग, “क: क्रीडति सरोषेण पञ्चवक्त्रेण भोगिना” (क: क्रीडदि सरोषेण पञ्जवक्त्रेण पोगिना) ऎऩ्ऱु पॆरुमाळ् अवऩ्मेले सीऱित् तलैयै यऱुप्पदाग ब्रह्मास्त्रत्तै प्रयोगिक्क, “स पित्रा च परित्यक्तः सुरैश्च समहर्षिभिः। त्रीन् लोकान् संपरिक्रम्य तमेव शरणं गत:॥” (स पित्रा स परित्यक्त: सुरैश्स समहर्षिभि:। त्रीन् लोगान् सम्बरि क्रम्य तमेव शरणम् गद: ॥) ऎऩ्गिऱबडिये ऎङ्गुम् सुऱ्ऱित्तिरिन्दविडत्तिलुम् ऒरु पुगलिडम् इल्लामैयाले पोक्कऱ्ऱु शरणम् पुग “ स तं निपतितं भूमौ शरण्यश्शरणागतम् । वधार्हमपि काकुत्स्थः कृपया पर्यपालयत् ॥” (स तम् निबदिदम् भूमौ शरण्यश्शरणागदम्। वदार्हमबि कागुत्स्थ: क्रुबया पर्यबालयत्॥ ) ऎऩ्ऱुम्, “पुरत: पतितं देवी धरण्यां वायसं तदा।तच्छिर: पादयोस्तस्य योजयामास जानकी॥तमुत्थाप्य करेणाथ कृपापीयुषसागर:।ररक्ष रामो गुणवान् वायसं दययैक्षत॥ (पुरद: पदिदम् देवी धरण्याम् वायसम् तदा। तच्छिर: पादयोस्तस्य योजयामास जानगी॥ तमुत्थाप्य करेणथ क्रुबा पीयूष सागर:। ररक्ष रामो गुणवान् वायसम् दययैक्षद॥) ऎऩ्ऱुम् श्रीरामायण पाद्म पुराणङ्गळिल् सॊल्लुगिऱबडिये, इवळ् पुरुषगारमागप् पॆरुमाळ् रक्षिक्कै यालुम्; विश्लेषदशैयिले- “इह सन्तो नवा सन्ति सतो वा नानुवर्तसे। तथाहि विपरीता ते बुद्धिराचारवर्जिता॥” (इह सन्दो नवा सन्दि सदो वा नानुवर्त्तसे। तथाहि विबरीदा ते बुद्धिरासार वर्जिदा॥) इत्यादि याले, विबरीदबुद्धियाऩ रावणऩैप् पॆरुमाऩ् तिरुवडिगळिले सेर्क्कैक्कु विरगुबार्क्कैयालुम्, रावणवधानन्दरम् राक्षसिगळैच् चित्रवधम् पण्णुवदाग उद्युक्तऩाय् निऱ्किऱ तिरुवडियैक् कुऱित्तु, “पापानां वा शुभानां वा वधार्हाणां प्लवङ्गम। कार्यं कारुणमार्येण न कश्चिन्नापराध्यति॥” (पाबानाम् वा शुबानाम् वा वधार्हाणाम् प्लवङ्गम कार्यम् करुणमार्येण नगश्सिन् नाबराध्यदि ॥) ऎऩ्ऱु। अवऩिरङ्गत्तक्क वार्त्तैगळैच् चॊल्लि अवर्गळबराधङ्गळैप् पॊऱुप्पिक्कैयालुम्;-उभयदशैयिलुम् इवळ् पुरुषगारत्वम् तोऱ्ऱा निऩ्ऱदिऱे। तिरुवडि, राक्षसिगळै अबराधानुगुणम् दण्डिक्कुम्बडि काट्टित्तरवेणु मॆऩ्ऱवळविल्, पिराट्टि अवऩुडऩे मऩ्ऱाडि रक्षित्तवित्तऩैयऩ्ऱो । ४ “मातर्मैथिलि राक्षसीस्त्वयि तदैवार्द्रापराधास्त्वया रक्षन्त्या पवनात्मजात् लघुतरा रामस्य गोष्ठी कृता। काक तं च विभीषणं शरणमित्युक्तिक्षमौ रक्षतस्सा नः सान्द्रमहागसस्सुखयतु क्षान्तिस्तवाकस्मिकी॥” (मादर् मैथिलि राक्षसीस् त्वयि तदैवार्द्राबराधास्त्वया रक्षन्द्या पवनात्मजात् लघुतरा रामस्य कोष्ठी क्रुदा। कागम् तञ्ज विभीषणम् शरण मित्युक्तिक्षमौ रक्षदस् सा नस् सान्द्र महा गसस् सुखयदु क्षान्दिस्तवागस्मिगी॥) ऎऩ्ऱु पवनात्मजऩ् निमित्तमाग रक्षित्ताळ् ऎऩ्ऱऩ्ऱे भट्टरुम् अरुळिच्चॆय्ददु। ‘अव्विडत्तिल् पुरुषीगरित्तमै ऎङ्ङऩे?’ ऎऩ्ऩिल्, बलात्कारत्तालऩ्ऱिक्के अनुसारत्ताले अबराधङ्गळैप् पॊऱुप्पिक्कैयाले पुरुषगारत्वम् ऎऩ्गिऱदु। “तिरुवडियैप् पॊऱुप्पिक्कुमवळ् तऩ् सॊल्वऴि वरुमवऩैप् पॊऱुप्पिक्कच् चॊल्ल वेण्डाविऱे” (मुमुक्षप्पडि १२९) ऎऩ्ऱु तिरुवडि विषयमागवुम् पुरुषीगरित्तमैयै अरुळिच्चॆय्दारिऱे इवर् तामे। आगैयाल् इरण्डु तशैयिलुम् इवळ् पुरुषगारत्वम् तोऱ्ऱुमॆऩ्गिऱ मात्रत्तैच् चॊल्लुगिऱ इव्वाक्यत्तिल् इदुवुम् कूट्टक् कुऱैयिल्लै। ९।

१०। सम्श्लेष दशैयिल् ईश्वरऩैत् तिरुत्तुम् ; विश्लेष दशैयिल् सेदनऩैत् तिरुत्तुम्। ११। अव:- इव्वुभय दशैयिलुम् इवळ् पुरुषीगरिक्कुम् प्रगारम् ऎऩ्ऩॆऩ्ऩ अरुळिच्चॆय्गिऱार् (सम्श्लेष दशैयिल्) ऎऩ्ऱु तॊडङ्गि।

व्या:-ईश्वरऩैत् तिरुत्तुगैयावदु- अबराधत्तैये पार्त्तु “” (क्षबामि) “” (न क्षमामि) ऎऩ्ऱिरुक्कुमिरुप्पैक् कुलैत्तु अङ्गीगारोन्मुखऩाक्कुगै ; सेदनऩैत् तिरुत्तुगैयावदु-अक्रुत्यगरणादिशीलऩाय् पगवत् विमुखऩाय्त् तिरिगिऱ आगारत्तैक् कुलैत्तु आश्रयणोन् मुखऩाक्कुगै, सम्श्लेष दशैयिल्, इळैय पॆरुमाळुक्काग ईश्वर विषयत्तिलुम्, विश्लेष दशैयिल् राक्षसिगळुक्कागत् तिरुवडि विषयत्तिलुम् पुरुषीगरित्तमै, उभय दशैयिलुम् पुरुषगारत्वम् तोऱ्ऱुम् ऎऩ्गिऱ मात्रत्तुक्कुक् कूट्टिक् कॊळ्ळलायिरुन्ददागिलुम्, प्रागरणिगमाऩ अर्थम् संसारि सेदनऩैयुम् ईश्वरऩैयुम् सेरविडुगैयागैयाले इव्वाक्यत्तुक्कु इप्पडिये अर्थमागक्कडवदु। आगैयाल् ईश्वरऩोडु ताऩ् कूडियिरुक्कुम् दशैयिल् -सेदनऩ् आश्रयणोन्मुखऩाय् वन्दिरुक्कच् चॆय्दे, पूर्वाबराधत्तैप् पार्त्तु ईश्वरऩ् अङ्गीगरियादिरुक्कुमळविल्, अवऩ् स्वादन्द्र्यत्तैत् तविर्त्तु क्रुबादि गुणङ्गळैक् किळप्पि इवऩै अङ्गीगरिक्कुम्बडि याक्कुगैयुम्; पिरिन्दिरुक्कुम् दशैयिल्-ईश्वरऩ् अङ्गीगारोन्मुखऩाय् वन्दिरुक्कच्चॆय्दे, इच्चेदनऩ् कर्मानुगुणमाग विमुखऩायिरुक्कुमळविल्, इवऩ् वैमुख्यत्तै माऱ्ऱि रुसियै विळैप्पित्तु आश्रयणोन्मुखऩाक्कुगैयुम्- इवळ् इरण्डु तलैयैयुम् तिरुत्तुगैयावदु। आगविप्पडि अङ्गीगार विरोधियाऩ स्वादन्द्र्यत्तै माऱ्ऱि अङ्गीगारत्तुक्कुडलाऩ क्रुबादिगळै उद्भविप्पिक्कैयालुम्, आश्रयण विरोधियाऩ वैमुख्यत्तै माऱ्ऱि आश्रयण रुच्यादिगळै जनिप्पिक्कैयालुम्, “शृृृ हिंसायां” (श्रू हिंसायाम्) ऎऩ्गिऱ धातुविलुम्, “शृृृ विस्तारे” (श्रू विस्तारे) ऎऩ्गिऱ

धातुविलुम् निष्पन्दमाऩ श्रीशब्दत्तिल् “शृणाति”, “शृृृणाति” (श्रुणादि, श्रूणादि)

ऎऩ्गिऱ व्युत्पत्तिद्वयार्थमुम् इव्विडत्तिले तोऱ्ऱुगिऱदु। “शृणाति निखिलान् दोषान् शृृृणाति च गुणैर्जगत् ” (श्रुणादि निखिलान् दोषान् श्रूणादि स गुणैर्जगत्) ऎऩ्ऱु।

इव्युत्पत्तिद्वयमुम् सेदन परमाय्त् तोऱ्ऱिऱ्ऱे यागिलुम् x (ईश्वरऩैत् तिरुत्तुम्) ऎऩ्गिऱ विडत्तिलुम् इन्द न्यायम् तोऱ्ऱुगैयाले इप्पडिच् चॊल्लक्कुऱैयिल्लै।

११। इरुवरैयुम् तिरुत्तुवदुम् उबदेशत्ताले। १२। अव:-इरुवरैयुम् तिरुत्तुवदु ऎव्वऴियाले? ऎऩ्ऩुम् आगाङ्ग्षैयिले अरुळिच्चॆय्गिऱार् (इरुवरैयुम्) ऎऩ्ऱु तॊडङ्गि।

व्या:- ईश्वरऩैत् तिरुत्तुवदु – इच्चेदनऩुडैय अबराद४ङ्गळैक् कणक्किट्टु नीरिप्पडित् तळ्ळिक् कदवडैत्ताल् इवऩुक्कु वेऱॊरु पुगलुण्डो ? उमक्कुम् इवऩुक्कुमुण्डाऩ सम्बन्ध विशेषत्तैप् पार्त्ताल् “उऱवेल् नमक्किङ्गॊऴिक्क वॊऴियादु” (तिरुप्पावै २८) ऎऩ्गिऱबडिये कुडनीर् वऴित्तालुम् पोगाददॊऩ्ऱऩ्ऱे? स्वम्माऩ इवऩै लबि४क्कै स्वामियाऩ उम्मुडैय पेऱायऩ्ऱो इरुप्पदु; ऎदिर् सूऴल् पुक्कुत् तिरिगिऱ उमक्कु नाऩ् सॊल्लवेणुमो? रक्षण साबेक्षऩाय् वन्द इवऩै रक्षियादबोदु उम्मुडैय सर्वरक्षगत्वम् विगलमागादो? ‘अनादि कालम् नम्मुडैय आज्ञादिलङ्घनम् पण्णि नम्मुडैय सीऱ्ऱत्तुक्किलक्काय्प् पोन्द इवऩै अबराधोसिददण्डम् पण्णादे अत्तैप् पॊऱुत्तु अङ्गीगरित्ताल् शास्त्रमर्यादै कुलैयादो?’ऎऩ्ऱऩ्ऱो तिरुवुळ्ळत्तिल् ओडुगिऱदु; इवऩै रक्षियादे अबराधानुगुणमाग नियमित्ताल् उम्मुडैय क्रुबादि गुणङ्गळ् जीविक्कुम्बडियॆऩ्? अवै जीवित्तदावदु इवऩै रक्षित्तालऩ्ऱो; ‘ नियमियादबोदु शास्त्रम् जीवियादु, रक्षियाद पोदु क्रुबादिगळ् जीवियादु। ऎऩ् सॆय्वोम्?’ ऎऩ्ऱञ्जवेण्डा; शास्त्रत्तै विमुखर् विषयमाक्कि, क्रुबादिगळै अभिमुखर् विषयमाक्किऩाल् इरण्डुम् जीविक्कुम्; आऩबिऩ्बु इवऩै रक्षित्तरुळीर्- ऎऩ्ऩुम् उबदेशत्ताले। इव्वुबदेश क्रमम्, इवर्दाम् अरुळिच्चॆय्द परन्दबडियिलुम्, आच्चाऩ्बिळ्ळैयरुळिच्चॆय्द परन्द रहस्यत्तिलुम् विस्तरेण काणलाम्। “पितेव त्वत्प्रेयान् जननि परिपूर्णागसि जने हितस्रोतोवृत्त्या भवति च कदाचित्कलुषधीः। किमेतन्निर्दोषः क इह जगतीति त्वमुचितैरुपायैर्विस्माये स्वजनयसि माता तदसि न:॥” (पिदेव त्वत्प्रेयान् ऐननि परिबूर्णागसि जने हिदस्रोदोव्रुत्त्या भवदि स कदासित्कलुषधी:। किमेदन्निर्दोष: क इह जगदीदि त्वमुसिदैरुबायैर् विस्मार्य स्वजनयसि मादा तदसि न: ॥) ऎऩ्ऱु, अबराध परिबूर्ण सेदनविषयमाग हिदबरऩाऩ सर्वेश्वरऩ् तिरुवुळ्ळम् सीऱुम्बडियैयुम्, अत्दशैयिल्” इच्चीऱ्ऱत्तुक्कडियॆऩ्? ऎऩ्बदु। “इवऩ् तीरक्कऴियच् चॆय्द अबराधम्” ऎऩ्ऱु अवऩ् सॊऩ्ऩाल्, “मणऱ्सोऱ्ऱिल् कल्लाराय्वार् उण्डो ? इन्द जगत्तिल् अबराधमऱ्ऱिरुप्पारार्?” ऎऩ्बदाय्, उसिदोबायङ्गळाले अबराधङ्गळै मऱप्पित्तु, पिराट्टि सेर्त्तरुळुम् पडियैयुम् अरुळिच्चॆय्गैयाले, उबदेशत्ताले ईश्वरऩैत् तिरुत्तुम्बडियै सङ्ग्रहेण भट्टरुम् अरुळिच्चॆय्दारिऱे।

अवदार दशैयिलुम्, “प्राणसंशयमापन्नं दृष्ट्वा सीताऽथ वायसम्। त्राहि त्राहीति भर्तारं उवाच दयया विभुम्” (प्राणसम्शयमाबन्नम् द्रुष्ट्वा सीदाऽथ वायसम्। त्राहि त्राहीदि भर्त्तारम् उवास दयया विभुम् ॥) ऎऩ्ऱु-वासामगोसरमाऩ महाबराधत्तैप् पण्णिऩ कागत्तैत् तलैयऱुप्पदाग विट्ट ब्रह्मास्त्रत्तुक्कु ऒरु कण्णऴिवु कऱ्पित्तुप् पॆरुमाळ् रक्षित्तरुळिऱ्ऱुम्-इवळुबदेशत्ताले ऎऩ्ऩुमिडम् पाद्मबुराणत्तिले सॊल्लप्पट्टदिऱे।

इऩि सेदनऩैत् तिरुत्तुवदु-उऩ्ऩबराधत्तिऩ् कऩत्तैप् पार्त्ताल् उऩक्कोरिडत्तिलुम् कालूऩ्ऱविडमिल्लै, ईश्वरऩावाऩ् निरङ्गुश स्वदन्द्रऩागैयाले अबराधङ्गळैप् पत्तुम् पत्तागक् कणक्किट्टु अऱुत्तऱुत्तुत् तीऱ्ऱानिऱ्कुम्; इव्वनर्थत्तैत् तप्पवेण्डिल् अवऩ् तिरुवडिगळिले तलैसाय्क्कैयॊऴिय वेऱॊरु वऴियिल्लै; “अबराध परिबूर्णऩाऩ ऎऩ्ऩै अवऩ् अङ्गीगरिक्कुमो? तण्डियाऩो? ऎऩ्ऱु अञ्जवेण्डा; आभिमुख्य मात्रत्तिले अखिलाबराधङ्गळैयुम् पॊऱुक्कैक्कुम्, भोग्यमागक् कॊळ्ळुगैक्कुम् ईडाऩ गुणङ्गळाले पुष्कलऩॆऩ्ऱु लोगप्रसिद्धऩायिरुप्पाऩॊरुवऩ्; आऩबिऩ्बु, नी सुखमेयिरुक्कवेणुमागिल् अवऩै आश्रयिक्कप्पार् ऎऩ्ऩुम् परमहिदोबदेशत्ताले। अप्पडि ऎङ्गे कण्डोमॆऩ्ऩिल्, पाबिष्ठऩाय् वऴिगॆड नडन्दु तिरिगिऱ रावणऩैक् कुऱित्तु, “मित्रमौपयिकं कर्तुं राम: स्थानं परीप्सता। वधं चानिच्छता घोरं त्वयाऽसौ पुरुषर्षभः॥विदितस्स हि धर्मज्ञः शरणागतवत्सलः। तेन मैत्री भवतु ते यदि जीवितुमिच्छसि॥”

(मित्रमौबयिगम् कर्त्तुम् राम: स्थानम् परीप्सदा।

वधम् सानिच्छदा घोरम् त्वयासौ पुरुषर्षभ:॥

विदिदस्स हि धर्मज्ञ: शरणागदवत्सल:।

तेन मैत्री भवदु ते यदि जीविदुमिच्छसि॥)

ऎऩ्ऱु, पॆरुमाळोडु उऱवु पण्णुगै काण् उऩक्कु प्राप्तम्; अदु सॆय्यप् पार्त्तिलैयागिल्, वऴियडिप्पार्क्कुम् तरैयिले काल्बावि निऩ्ऱु वऴियडिक्कवेणुमे: उऩक्कोरिरुप्पिडम् वेण्डियिरुन्दायागिलुम् अवरैप् पऱ्ऱवेणुम्; अवरदल्लाददॊरु स्थलमिल्लै काण्; “ऎळिमैयाग ऎदिरि कालिले कुऩिन्दु इव्विरुप्पु इरुप्पदिऱ्काट्टिल् पट्टुप्पोगवमैयुम्” ऎऩ्ऱिरुन्दायो, उऩ्ऩैच् चित्रवधम् पण्णामल् नऱ्कॊलैयागक् कॊल्लुम्बोदुम् अवरैप् पऱ्ऱवेणुङ्गाण्; “नाऩ् पण्णिऩ अबराधत्तुक्कु ऎऩ्ऩै अवर् कैक्कॊळ्वरो?” ऎऩ्ऱिरुक्क वेण्डा; आभिमुख्यम् पण्णिऩाल्, मुऩ्बु सॆय्द अबराधत्तैप् पार्त्तुच् चीऱुम् अन्दप् पुऩ्मै।अवर् पक्कलिल्लै काण्; अवर् पुरुषोत्तमर् काण्; शरणागदि परमधर्मम् ऎऩ्ऱु अऱियुमवराय्, शरणगद दोषम् पाराद वत्सलराग ऎल्लारुम् अऱियुम्बडिगाण् पॆरुमाळिरुप्पदु। नी जीविक्क वेणुमॆऩ्ऱु इच्छित्तायागिल् अवरोडु उऩक्कु उऱवु उण्डागवेणुम् – ऎऩ्ऱु इप्पडि अच्चमुऱुत्ति उबदेशित्ताळिऱे; अवऩ् तिरुन्दादॊऴिन्ददु इव ळुडैय उबदेशक्कुऱैयऩ्ऱे। अवऩुडैय पाब प्रासुर्यमिऱे। इप्पडि उभयरैयुम् उबदेशत्ताले तिरुत्तुम् ऎऩ्गैयाले, “श्रु-श्रवणे” (श्रु-श्रवणे) ऎऩ्गिऱ धातुविले निष्पन्नमाऩ श्रीशब्दत्तिल् “शृणोति”, “श्रावयति” (श्रुणोदि, श्रावयदि) ऎऩ्गिऱ व्युत्पत्तिगळिल् वैत्तुक् कॊण्डु “श्रावयति” (श्रावयदि) ऎऩ्गिऱ व्युत्पत्त्यर्थम् सॊल्लप्पट्टदु। “श्रावयति” (श्रावयदि) ऎऩ्गिऱविदु ईश्वर विषयमागवे पूर्वर्गळ्ग्रन्दङ्गळिल् पलवऱ्ऱिलुम् काणप्पट्टदागिलुम्, “अथवा विमुखानामपि भगवदाश्रयणोपदेशः श्रावयितृत्वं, ‘ विदितस्स हि धर्मज्ञः शरणागतवत्सलः। तेन मैत्री भवतु ते यदि जीवितुमिच्छसि॥’ इति रावणं प्रति उपदेशात् ” (अथवा विमुखानामबि भगवदाश्रयणोबदेश: श्रावयित्रुत्वम्, विदिदस्स हि धर्मज्ञ: शरणागदवत्सल:। तेन मैत्री भवदु ते यदि जीविदुमिच्छसि॥” इदि रावणम् प्रदि उबदेशात्) ऎऩ्ऱु तत्वदीबत्तिले सेदनविषयमागवुम् जीयर् अरुळिच्चॆय्गैयाले, इव्विडत्तिलुम् सेदनविषयमागवुम् सॊल्लक्कुऱैयिल्लै।११

१२ उबदेशत्ताले इरुवरुडैयवुम् कर्मबारदन्दर्यम् कुलैयुम्

१२। अव:-‘इव्वुबदेशत्ताल् इरण्डु तलैयिलुम् फलिक्कुमदेदु?’ ऎऩ्ऩ अरुळिच्चॆय्गिऱर् (उबदेशत्ताले) ऎऩ्ऱु तॊडङ्गि।

व्या:-अदावदु:-इप्पडि इरण्डु तलैक्कुम् तत्तदनुगुणमाग इवळ् पण्णुम् उबदेशत्तालेबुण्यबाबङ्गळिऩ् वशत्तिले इऴुप्पुण्डु भगवद् विमुखऩाय्त् तिरिगैयागिऱ सेदनऩुडैय कर्मबारदन्दर्यमुम्, ‘इवऩ् पण्णिऩ कर्मत्तै प्रधानमाक्कि अदुक्कीडागवे सॆय्वऩित्तऩै’ ऎऩ्ऱु इवऩुडैय रक्षणत्तिल् विमुखऩायिरुक्कैयागिऱ ईश्वरऩुडैय कर्मबारदन्द्र्यमुम् निव्रुत्तमाम् ऎऩ्गै, सेदनऩुडैय कर्मबारदन्द्र्यम् अनाद्यसित्सम्बन्धगार्यमाऩ अविद्या निबन्धनम्। ईश्वरऩुडैय कर्मबारदन्द्र्यम् निरङ्गुश स्वादन्द्र्य कार्यमाऩ स्वसङ्गल्ब निबन्धनम्, इवैयिरण्डुम्-अनादि सिद्धमाय्प् पोन्ददे यागिलुम्, मात्रुत्व सम्बन्धत्ताले सेदनऩुक्कु आप्तैयाय्, महिषीत्व सम्बन्धत्ताले ईश्वरऩुक्कु अभिमदैयुमाऩ इवळ् इरण्डु तलैयुम् नॆञ्जिळगि आश्रयणाङ्गीगाराभि मुखमाम्बडियागप् पण्णुम् उबदेशत्ताले निव्रुत्तमागत् तट्टिल्लै। १२।

१३। उबदेशत्ताले मीळादबोदु सेदनऩै अरुळाले तिरुत्तुम्। ईश्वरऩै अऴगाले तिरुत्तुम्। १४। अव:-‘इव्वुबदेशत्ताल् इवर्गळ् मीळाद पोदु इवळ् सॆय्वदु ऎऩ्?’ ऎऩ्ऩ अरुळिच्चॆय्गिऱार्। (उबदेशत्ताले मीळाद पोदु ) ऎऩ्ऱु तॊडङ्गि,

व्या:-सेदनऩ् मीळामैक्कु अडि-अनादिगालम् “यादाऩुम्बऱ्ऱि नीङ्गुम्” (तिरुविरुत्तम् ९५) ऎऩ्गिऱ पडिये भगवद्विमुखऩाय्, विषयान्दर प्रवणऩाय्प् पोरुगैयाल् वन्द दुर्वासनादिगळ्। ईश्वरऩ् मीळामैक्कु अडि-‘अबराधरगुणम् इवऩै शिक्षिक्कवेणुम्’ ऎऩ्ऩुम् अभिसन्धियाले निऩ्ऱ निलै इळगामल् निऱ्कैक्कु उडलाऩ निरङ्गुश स्वादन्द्र्यम्। इव्वोहेदुक्कळाले इरण्डु तलैयुम् तऩ्ऩुडैय उबदेशत्ताल् स्वस्वगर्म पारदन्द्र्यत्तिल् निऩ्ऱुम् मीळादवळविल्; (सेदनऩै अरुळाले तिरुत्तुगैयावदु)- ऐयो! इवऩुडैय दुर्प्बुद्धि नीङ्गि अनुगूलबुद्धियुण्डागवेणुम्’ ऎऩ्ऱु अवऩ् तिऱत्तिल् ताऩ् पण्णुगिऱ “पङ्गयत्ताळ् तिरुवरुळ्” (तिरुवाय्मॊऴि ९-२-१) ऎऩ्गिऱ परमक्रुबैयाले अवऩ् पाबबुद्धि कुलैन्दु भगवदबियमुखऩाम्बडि पण्णुगै। (ईश्वरऩैयऴगाले तिरुत्तुगैयावदु) -”ओङ्गाण्बो , उऩक्कुप् पणियऩ्ऱो इदु” ऎऩ्ऱु उबदेशत्तै उदऱिऩवाऱे, कण्णैप् पुरट्टुदल् कच्चै नॆगिऴ्त्तल् सॆय्दु तऩ्ऩऴगाले अवऩैप् पिच्चेऱ्ऱित् ताऩ् सॊऩ्ऩबडि सॆय्दल्लदु निऱ्कमाट्टादबडिबण्णि अङ्गीगारोन्मुखऩाक्कुगै, आग, (पुरुषगारमाम्बोदु) (वा ७) ऎऩ्ऱु तॊडङ्गि इव्वळवाग, पुरुषगारत्वोबयोगिगळाऩ गुणविशेषङ्गळैयुम्, अवैदऩ्ऩैत्ताऩे वॆळियिट्टबडियैयुम्, सम्श्लेष विश्लेषङ्गळिरण्डिलुम् पुरुषीगरिक्कैयैयुम् तत्प्रगारविशेषङ्गळैयुम् सॊल्लिऱ्ऱाय्त्तु। १३।

१४। अऱियाद अर्त्तङ्गळैयडैय अऱिवित्तु, आसार्य क्रुत्यत्तैयुम्, पुरुषगार क्रुत्यत्तैयुम्, उबाय क्रुत्यत्तैयुम् ताऩे एऱिट्टुक् कॊळ्ळुगैयाले महाभारदत्तिल् उबायवैभव(मु)म् सॊल्लिऱ्ऱाय्त्तु। १५। अव:- क्रुबादिगळै वॆळियिट्टमै सॊऩ्ऩबोदे श्रीरामायणत्तिल् पुरुषगारवैभम् उक्तमाऩबडियै उबबादित्ताराय्, महाभारदत्तिल् उबायवैभवम् उक्तमाऩमैयै उबबादिक्किऱार् मेल् (अऱियाद) ऎऩ्ऱु तॊडङ्गि,

व्या:- अज्ञाद ज्ञाबनम् आसार्य क्रुत्यमिऱे, शरण्यक्रुत्यमऩ्ऱे। आगैयिऱे, “ऎऩ्ऩैप् पॆऱ्ऱ अत्तायाय्त् तन्दैयाय्” (तिरुवाय्मॊऴि २-३-२) ऎऩ्ऱु प्रियगरत्व हिदगरत्वङ्गळागिऱ मादा पित्रु क्रुत्यङ्गळै स्वयमेव तमक्कुच्चॆय्द उबगारत्तै अरुळिच्चॆय्द अनन्दरम्, आसार्यऩ् सॆय्युम् विशेषोबगारत्तैयुम् ताऩे तमक्कुच् चॆय्दमैयै अरुळिच्चॆय्गिऱ आऴ्वार् “अऱियादऩ अऱिवित्त” (तिरुवाय्मॊऴि २-३-२) ऎऩ्ऱु अरुळिच्चॆय्ददु। इव्विडत्तिल् इवररुळिच्चॆय्गिऱ वाक्यन्दाऩ् अन्द दिव्यसुक्तिक्कु सूसगमायिऱेयिरुक्किऱदु। (अऱियाद अर्थङ्गळैयडैय अऱिविक्कै) यावदु:- तत्व विवेगम् तॊडङ्गि प्रबत्तिबर्यन्दमाग अर्जुनऩुक्कु मुऩ्बु अज्ञादमायिरुन्द अर्थङ्गळैयॆल्लाम् अऱिविक्कै; देहात्माभिमानियाय्, देहानुबन्धिकळाऩ बन्धुक्कळ् पक्कलिले अस्थाने स्नेहत्तैप् पण्णिनिऱ्किऱ इवऩै प्रक्रुत्यात्म विवेगादिगळाले तॆळिविक्कवेण्डुगैयाले,

“ न त्वेवाहं जातु नासं न त्वं नेमे जनाधिपाः। न चैव न भविष्यामः सर्वे वयमतःपरम्॥

देहिनोऽस्मिन् यथा देहे कौमारं यौवनं जरा। तथा देहान्तरप्राप्ति: धीरस्तत्र न मुह्यति॥”)

(न त्वेवाहम् जादु नासम् न त्वम् नेमे जनाधिपा:। न सैव न भविष्याम: सर्वे वयमद: परम्॥

देहिनोऽस्मिन् यथा देहे कौमारम् यौवनम् जरा। तथा देहान्दरप्राप्ति: धीरस्तत्र न मुह्यदि॥)

इत्यादिगळाले, प्रक्रुत्यात्मविवेगम् आत्म परमात्मविवेगम् आगिऱ तत्वविवेगत्तैयुम्

“ अन्तवन्त इमे देहाः नित्यस्योक्ताश्शरीरिणः। अनाशिनोऽप्रमेयस्य तस्माद्युध्यस्व भारत॥

न जायते म्रियते वा कदाचित् नायं भूत्वा भविता वा न भूयः। अजो नित्यश्शाश्वतोऽयं पुराणः न हन्यते हन्यमाने शरीरे॥

वासांसि जीर्णानि यथा विहाय नवानि गृह्णाति नरोऽपराणि। तथा शरीराणि विहाय जीर्णानि अन्यानि संयाति नवानि देही॥”

“(अन्दवन्द इमे देहा: नित्यस्योक्ताश्शरीरिण:। अनाशिनोऽप्रमेयस्य तस्माद्युध्यस्व भारद॥

न जायदे म्रियदे वा कदासित् नायम् भूत्वा भविदा वा न भूय:। अजो नित्य्श्शाश्वदोऽयम् पुराण: न हन्यदे हन्यमाऩे शरीरे॥

वासांसि जीर्णाऩि यथा विहाय नवाऩि ग्रुह्णादि नरोऽपराणि। तथा शरीराणि विहाय जीर्णाणि अन्याऩि सम्यादि नवाऩि देही॥)”

इत्यादिगळाले आत्म नित्यत्व देहाद्यनित्यत्वङ्गळैयुम् प्रथमम् उबदेशित्तु-इवऩुडैय स्वादन्द्र्य भ्रमत्तैत् तविर्क्कैक्काग,

“ भूमिरापोऽनलो वायुः खं मनो बुद्धिरेव च। अहंकार इतीयं मे भिन्ना प्रकृतिरष्टधा॥

अपरेयं, इतस्त्वन्यां प्रकृतिं विद्धि मे पराम्। जीवभूतां महाबाहो ययेदं धार्यते जगत्॥”

(भूमिराबोऽनलो वायु: खम् मनो बुद्धिरेव स। अहङ्गार इदीयम् मे भिन्ना प्रक्रुदिरष्टधा ॥

अबरेयम्, इदस्त्वन्याम् प्रक्रुदिम् विद्धि मे पराम्। जीवभूताम् महाबाहो ययेदम् धार्यदे जगत्॥)

ऎऩ्गिऱबडिये सेदनासेदनशरीरियाय्,

“सर्वस्य चाहं हृदिसन्निविष्ट: मत्त: स्मृतिर्ज्ञानमपोहनं च ।”

(सर्वस्य साहम् ह्रुदि सन्निविष्ट: मत्त: स्म्रुदिर् ज्ञानमबोह नम् स।) ऎऩ्ऱुम्,

“ईश्वरस्सर्वभुतानां हृद्देशेऽर्जुन तिष्ठति। भ्रामयन् सर्वभूतानि यन्त्रारूढानि मायया॥”

(ईश्वरस् सर्वभूतानाम् ह्रुद् देशेर्ऽजुन तिष्ठदि। भ्रामयन् सर्व भूतानि यन्द्रारूढानि मायया॥)

ऎऩ्ऱुम् सॊल्लुगिऱबडिये सगलजन ह्रुदयस्थऩाय् निऩ्ऱु सगल प्रव्रुत्ति निव्रुत्तिगळैयुम् पण्णुविक्कैयागिऱ तऩ्ऩुडैय नियन्द्रुत्वत्तैयुम्; अप्पडि सर्व नियन्दावाय्क्कॊण्डु सर्वस्मात्परऩायिरुक्कुमळवऩ्ऱिक्के, “परित्राणाय साधूनां विनाशाय च दुष्कृतां। धर्मसंस्थापनार्थाय संभवामि युगे युगे॥” (परित्राणाय साधूनाम् विनाशाय स दुष्क्रुदाम्। धर्म संस्थापऩार्थाय सम्भवामि युगे युगे॥) ऎऩ्ऱु अवदार प्रयुक्तमाऩ तऩ्ऩुडैय सौलभ्यत्तैयुम् “समोऽहं सर्व भूतेषु न मे द्वेष्योऽस्ति न प्रिय:” (समोहम् सर्वभूतेषु न मे त्३वेष्योऽस्ति न प्रिय:) ऎऩ्ऱु तऩ्ऩुडैय आश्रयणीयत्वे साम्यत्तैयुम्; “प्रकृते: क्रियमाणानि गुणै: कर्माणि सर्वश:।अहंकारविमूढात्मा कर्ताऽहं इति मन्यते॥)” (प्रक्रुदे: क्रियमाणानि गुणै: कर्माणि सर्वश: ।अहङ्गारविमूढात्मा कर्त्ताऽहमिदि मन्यदे॥) ऎऩ्ऱु १ अहङ्गार दोषत्तैयुम्, “यततो ह्यपि कौन्तेय पुरुषस्य विपश्चित:।इन्द्रियाणि प्रमाथीनि हरन्ति प्रसभं मन:॥” (यददो ह्यबि कौन्देय पुरुषस्य विप्श्सिद:। इन्द्रियाणि प्रमाथी नि हरन्दि प्रसभम् मन:) ऎऩ्ऱु २ इन्द्रिय प्राबल्यत्तैयुम्, “असंशयं महाबाहो मनो दुर्निग्रहं चलम्” (असम्शयम् महाबाहो मनो दुर्निग्रहम् सलम्) ऎऩ्ऱु अन्द प्राबल्यत्तिल् मऱ्ऱै इन्द्रियङ्गळैप्पऱ्ऱवुम् ३ मनस्सिऩुडैय प्राधान्यत्तैयुम् दर्शिप्पिक्कैयाले आश्रयण विरोधिकळैयुम्;

“तानि सर्वाणि संयम्य युक्त आसीत मत्पर:। वशेहि यस्येन्द्रियाणि तस्य प्रज्ञा प्रतिष्ठिता॥”

(तानि सर्वाणि स्म्यम्य युक्त आसीद मत्पर:। वशेहि यस्येन्द्रियाणि तस्य प्रज्ञा प्रदिष्ठिता) ऎऩ्ऱुम्,

“यतो यतो निश्चरति मनश्चञ्चलमस्थिरम् । ततस्ततो नियम्यैतत् आत्मन्येव वशं नयेत्॥”

(यदो यदो निश्सरदि मनश्सञ्जलमस्थिरम्। तदस्तदो नियम्यैदत् आत्मन्येव वशम् नयेत्॥)

ऎऩ्ऱुम्, आश्रयणोबगरणङ्गळाऩ बाह्याभ्यन्दर करणङ्गळै स्वाधीनमाग नियमिक्कुम् प्रगारत्तैयुम्;

“चतुर्विधा भजन्ते मां जनास्सुकृतिनोऽर्जुन। आर्तो जिज्ञासुरर्थार्थी ज्ञानी च भरतर्षभ ॥”

(सदुर्विधा भजन्दे माम् जनास्सुक्रुदिनोऽर्जुन। आर्त्तो जिज्ञासुरर्थार्थी ज्ञानी स भरदर्षभ॥)

ऎऩ्ऱु आश्रयिक्कुम् अधिकारिगळुडैय सादुर्विध्यत्तैयुम्;

“द्वौ भूतसर्गौ लोकेऽस्मिन् दैव आसुर एव च। दैवी संपत् विमोक्षाय निवन्धायासुरी मता”

(द्वौ भूतसर्गौ लोगेऽस्मिन् दैव आसुर एव स।दैवी सम्बत् विमोक्षाय निबन्धायासुरी मदा॥)

ऎऩ्ऱु तऩ्ऩुडैय आज्ञानुवर्त्तनबरराऩवर्गळ् देवर्गळ्, तददिवर्त्तनबरराऩवर्गळ् असुरर्गळ् ऎऩ्ऱु देवासुर विभाकत्तैयुम्;

“हन्त ते कथयिष्यामि विभूतिरात्मनश्शुभा:। प्राधान्यत: कुरुश्रेष्ठ नास्त्यन्तो विस्तरस्य मे॥”

(हन्द ते कथयिष्यामि विभूतिरात्मश्शुभा:। प्राधान्यद: कुरुश्रेष्ठ नास्त्यन्दो विस्तरस्य मे॥)

ऎऩ्ऱु तॊडङ्गि, इव्विभूतियिल् समस्त पदार्थङ्गळुक्कुम् वासगमाऩ शब्दङ्गळ् तऩ्ऩळविले पर्यवसिक्कुम्बडि इवऱ्ऱैयडैय स्वप्रगारमागक्कॊण्डु व्याबित्तु निऱ्कुम्बडियैयुम्;

“दिव्यं ददामि ते चक्षु: पश्य मे योगमैश्वरम् ”

(दिव्यम् ददामि ते सक्षु: पश्य मे योगमैश्वरम्)

ऎऩ्ऱु तिव्य सक्षस्सैक् कॊडुत्तु,

“पश्यामि देवान् तव देव देहे सर्वान् तथा भुतविशेषसङ्घान् । ब्रह्माणमीशं कमलासनस्थं ऋषींश्च सर्वान् उरगांश्च दीप्तान् ॥”

(पश्यामि देवान् दव देव देहे सर्वान् दथा भूतविशेषसङ्घान्। ब्रह्माणमीशम् कमलासनस्थम् रुषीम्श्स सर्वान् उरगाम्श्स दीप्तान्॥)

इत्यादियाले तऩ्ऩुडैय विश्वरूबत्तैक्कण्डु पेसुम्बडि पण्णुगैयाले, ताऩुगन्दार्क्कु तिव्यज्ञानत्तैक्कॊडुत्तुत् तऩ्बडिगळै तर्शिप्पिक्कुम् ऎऩ्ऩुमत्तैयुम्;

“मन्मना भव मद्भक्तो मद्याजी मां नमस्कुरु। मामेवैष्यसि युक्त्वैवं आत्मानं मत्परायण:॥”

(मन्मनाभव मद्भक्तो मद्याजी माम् नमस्कुरु। मामेवैष्यसि युक्त्वैवम् आत्मानम् मत्परायण:॥)

ऎऩ्ऱु। इप्पडियिरुन्दुळ्ळ परत्वसौलभ्ययुक्तऩाऩ तऩ् तिरुवडिगळै प्राबिक्कैयागिऱ परम पुरुषार्थत्तुक्कु उबायमायिरुन्दुळ्ळ कर्मज्ञान रूबाङ्ग सहिदैयाऩ भक्तियैयुम्;

“मामेव ये प्रपद्यन्ते मायामेतां तरन्ति ते” “तमेव चाद्यं पुरुषं प्रपद्ये” “तमेव शरणं गच्छ सर्वभावेन भारत”

(मामेव ये प्रबद्यन्दे मायामेदाम् तरन्दि ते”’ “तमेव साद्यम् पुरुषम् प्रबद्ये ” ”तमेव शरणम् गच्छ सर्वभावेऩ भारद)

ऎऩ्ऱु अन्द भक्त्यङ्गमाऩ प्रबत्तियैयुम्, सरमश्लोगत्ताले अन्द भक्त्युबायत्तिऩ् दुष्करत्वादिगळै उणर्न्दु शोगिप्पार्क्कु सुगरमुमाय्, स्वरूबानुरूबमुमाऩ उबायम् प्रबत्तियॆऩ्ऩुमत्तैयुम् ताऩे अऱिवित्तरुळिऩाऩिऱे। आगविप्पडि अऱियाद अर्थङ्गळैयॆल्लाम् अऱिविक्कैयाले आसार्य क्रुत्यत्तैत् ताऩ् एऱिट्टुक्कॊण्डाऩॆऩ्गिऱदु।

इऩि, पुरुषगारक्रुत्यमुम् शरण्यऩाऩ तऩ्ऩदऩ्ऱे, पिराट्टि क्रुत्यमिऱे।

“मत्प्राप्तिं प्रति जन्तूनां संसारे पततामधः। लक्ष्मीः पुरुषकारत्वे निर्दिष्टा परमर्षिभिः ॥ ममापि च मतं ह्येतत् नान्यथा लक्षणं भवेत्॥”

(मत्प्राप्तिम् प्रदि जन्दूनाम् संसारे पददामध:। लक्ष्मी: पुरुषगारत्वे निर्दिष्टा परमर्षिभि:॥ ममाबि स मदम् ह्येदत् नान्यथा लक्षणम् भवेत्॥)

इत्यादिगळाले इदुदऩ्ऩै भगवच्छास्त्रत्तिले ताऩे अरुळिच्चॆय्दाऩिऱे। इवऩुक्कुत् तत्व ज्ञानादिगळै उण्डाक्किक् कॊळ्ळवेण्डुगैयाले आसार्यक्रुत्यत्तै एऱिट्टुक्कॊण्डाऩागिरुऩ्; पुरुषगार क्रुत्यमेऱिट्टुक्कॊळ्ळ वेण्डुवाऩॆऩ्? अङ्गीगरित्तु विडवमैयादो? ऎऩ्ऩिल् ; अङ्गीगारत्तुक्कु इदुवुम् अवश्याबेक्षिदमॆऩ्(मा)कैयाले; ऎङ्ङऩेयॆऩ्ऩिल् – इव्वुबायत्तुक्कुप् पुरुषसाबेक्षदैयोबादि पुरुषगारसाबेक्षदैयुमुण्डिऱे। इव्वुभयसाबेक्षदैयुम् उबायवरणरूबमाऩ पूर्ववाक्यत्तिल् प्रथम सरम पदङ्गळिले काणलाम्। श्रीशब्दत्ताले पुरुषगारत्तैयुम्, उत्तमऩाले अधिकारियैयुमिऱे सॊल्लुगिऱदु। आगैयाले, सेदनर् तऩ्ऩै उबायमागप् पऱ्ऱुमिडत्तिल्, स्वाबराधभयत्ताले पिराट्टियैप् पुरुषगारमाग मुऩ्ऩिड, अवळ् इवऩबराध निबन्धनमाऩ तऩ् तिरुवुळ्ळत्तिल् सीऱ्ऱत्तै आऱ्ऱिच्चेरविड, कैक् कॊळ्ळुगै मुऱैयायिरुक्क, अङ्गऩऩ्ऱिक्के, इवऩबराध निबन्धनमाऩ तऩ् तिरुवुळ्ळत्तिऩ् कलक्कत्तैयुम् ताऩे तणित्तुक्कॊण्डु इवऩैच् चेर्त्तुक्कॊळ्ळुगैयालुम्, अदुदाऩ् सॆय्गिऱ वळविल् अर्थित्व निरबेक्षमागच् चॆय्गैयालुम् पुरुषगार क्रुत्यत्तैयुम् ताऩे एऱिट्टुक् कॊण्डाऩ् ऎऩ्गिऱदु।

इऩि उबायक्रुत्यम् तऩ्ऩदायिरुक्क, अत्तैयुम् ताऩे एऱिट्टुक्कॊण्डाऩॆऩ्गिऱदु

“त्वमेवोपायभूतो मे भव”

(त्वमेवोबायभूतो मे भव )

ऎऩ्ऱु इवऩ् अर्थित्ताल् कार्यम् सॆय्यवमैन्दिरुक्क, ‘नामे इवऩुक्कु उबायमाय् अनिष्ट निव्रुत्त्यादिगळैप् पण्णक्कडवोम्’ ऎऩ्ऱु ताऩे एऱ्ऱुक् कॊण्डु,

“मामेकं शरणं व्रज -सर्वपापेभ्यो मोक्षयिष्यामि ”

(मामेगम् शरणम् व्रज-सर्वबाबेभ्यो मोक्षयिष्यामि) ऎऩ्गैयाले; अल्लदु

“उपायोपेयत्वे तदिह तव तत्वं न तु गुणौ”

(उबायोबेयत्वे तदिह तव तत्वम् न तु गुणौ) ऎऩ्गिऱ वस्तुवुक्कु उबाय क्रुत्यम् वन्देऱियऩ्ऱिऱे। उभयलिङ्ग विशिष्टदैयाले उबायोबेयत्वङ्गळिरण्डुम् स्वदस् सिद्धमायिऱे यिरुप्पदु। अऩ्ऱिक्के, “उबेयमाऩ तऩ्ऩै उबायमाक्कुगैयाले, उबायक्रुत्यत्तै एऱिट्टुक्कॊण्डाऩॆऩ्गिऱदु” ऎऩ्बारुमुण्डु। अदु-पाल् मरुन्दामाप्पोले, इवऩ् उबायमामिडमॆङ्गुम् उळ्ळदॊऩ्ऱागैयाले, अर्जुनऩुक्कु इप्पोदु असाधारणमागच् चॆय्ददॊऩ्ऱल्लामैयालुम्, (उबायम्) ऎऩ्ऱे वस्तुवै निर्देशित्तु, तद्वैभवम् सॊल्लुगिऱ प्रगरणमागैयालुम् इव्विडत्तुक्कु उसिदमऩ्ऱु। आऩ पिऩ्बु कीऴ्च्चॊऩ्ऩबडिये पॊरुळागवेणुम्।

आसार्यक्रुत्यम् एऱिट्टुक्कॊळ्ळुगिऱवळविल्,

“ कार्पण्यदोषोपहतस्वभावः पृच्छामि त्वा धर्मसंमूढचेताः। यच्छ्रेयः स्यान्निश्चितं ब्रूहि तन्मे शिष्यस्तेऽहं शाधि मां त्वां प्रपन्नम्।” (कार्प्पण्य दोषोबहदस्वभाव: प्रुच्छामि त्वा धर्मसम्मूढसेदा:। यच्छ्रेयस् स्यान् निश्सिदम् ब्रूहि तन्मे शिष्यस्तेऽहम् शाधि माम् त्वाम् प्रबन्नम् ॥)

ऎऩ्ऱु, अवऩर्थित्वम् उण्डागैयाले अन्यक्रुत्यत्तैत् ताऩ् एऱिट्टुक् कॊण्ड मात्रमे विवक्षिदमागैयालुम्, पुरुषगार क्रुत्यम् एऱिट्टुक्कॊळ्ळुगिऱवळविल्, अन्य क्रुत्यत्तै एऱिट्टुक्कॊण्डमैयुम्, अदु तऩ्ऩै अर्थित्व निरबेक्षमाग एऱिट्टुक् कॊण्डमैयुम् विवक्षिदमागैयालुम्, स्वक्रुत्यम् एऱिट्टुक् कॊळ्ळुगिऱवळविल्, अर्थित्व निरबेक्षमागच् चॆय्दवळवे विवक्षिदमागैयालुम् (ताऩे एऱिट्टुक्कॊळ्ळुगैयाले) ऎऩ्गिऱविदु क्रुत्य त्रयत्तिलुम् यथायोगम् अन्वयिक्कक् कडवदु; आसार्यऩ् अज्ञाद ज्ञाबनम् पण्ण, पिराट्टि पुरुषीगरिक्क वन्दु, तऩ्ऩै उबायमागप् पऱ्ऱिऩवऩुक्कु अनिष्ट निव्रुत्त्यादिगळैप् पण्णिक् कॊडुक्कवमैन्दिरुक्क, इवैयॆल्लावऱ्ऱैयुम् ताऩे एऱिट्टुक्कॊण्डदु वैभवमिऱे। (एऱिट्टुक्कॊळ्ळुगैयाले महाभारदत्तिल् उबायवैभवम् सॊल्लिऱ्ऱाय्त्तु) ऎऩ्ऱदु एऱिट्टुक्कॊण्डमैयै प्रदिबादिक्कैयाले सॊल्लिऱ्ऱाय्त्तु- ऎऩ्ऱबडि।१४।

१५। पुरुषगारत्तुक्कुम् उबायत्तुक्कुम् वैभवमावदु–दोषत्तैयुम् गुणहानियैयुम् पार्त्तु उबेक्षियादवळवऩ्ऱिक्के, अङ्गीगारत्तुक्कु अवैदऩ्ऩैये पच्चैयाक्कुगै। १६। अव:-आग, पुरुषगररोबायङ्गळिरण्डुक्कुम् असाधारण वैभवत्तै अरुळिच्चॆय्दार् कीऴ्, उभय साधारण वैभवत्तै अरुळिच् चॆय्गिऱार् मेल् (पुरुषगारत्तुक्कुम्) ऎऩ्ऱु तॊडङ्गि,

व्या:-तत्तदसाधारण वैभवम् सॊल्लुगैयाले पुरुषगारत्तैयुम् उबायत्तैयुम् तऩित् तऩिये उबादानम् पण्णि अरुळिच्चॆय्दार् कीऴ्। इदु उभयत्तुक्कुम् साधारण वैभवमागैयाले (पुरुषगारत्तुक्कुम् उबायत्तुक्कुम्) ऎऩ्ऱु तन्द्रेण उबादानम् पण्णि अरुळिच्चॆय्गिऱार्। उभयत्तुक्कुम् असाधारण वैभवम् सॊल्लुगिऱ इडङ्गळिल्, (इरुवरैयुम् तिरुत्तुवदुम्) (वा। ११) इत्यादियाले, शाब्दमागप् पुरुषगार स्वरूबमुम्, (उबाय क्रुत्यत्तैयुम् ताऩे एऱिट्टुक् कॊळ्ळुगैयाले) (वा।१४) ऎऩ्गैयाले, आर्थमाग उबायस्वरूबमुम् सॊल्लप्पट्टदु। इङ्गु, उभयस्वरूबगथन पूर्वगमाग वैभवत्तै अरुळिच्चॆय्गिऱार् (दोषत्तैयुम् गुणहानियैयुम् पार्त्तु उबेक्षियादवळवऩ्ऱिक्के, अङ्गीगारत्तुक्कु अवैदऩ्ऩैये पच्चैयाक्कुगै) ऎऩ्ऱु। दोषमावदु- अक्रुत्यगरणादि निषिद्धानुष्ठानम्। गुणहानियावदु-विहिदागरणम्, इवैयिरण्डैयुम् “मनोवाक्कायै:” (मनोवाक्कायै;) इत्यादि सूर्णैयाले ऎम्बॆरुमाऩार् अरुळिच् चॆय्दारिऱे। “इदं कुरु” “इदं माकार्षी:” (इदम् कुरु; इदम् मागार्षी:) ऎऩ्ऱु विधि निषेधात्मगमाऩ शास्त्रन्दाऩ् भगवदाज्ञारूबमायिऱेयिरुप्पदु। “श्रुतिर्स्मृतिर्ममैवाज्ञा” (स्रुदिस् स्म्रुदिर् ममैवाज्ञा) ऎऩ्ऱु ताऩे अरुळिच्चॆय्दाऩिऱे। एवम्भूतशास्त्रत्तिल् निषिद्धत्तैच् चॆय्गैयुम्, विहिदत्तैच् चॆय्यामैयुमिऱे, अनादि कालम् “क्षिपामि” (क्षिबामि) “न क्षमामि” (न क्षमामि) ऎऩ्ऩुम् भगवन्निग्रहत्तुक्कु इलक्काय्प् पोरुगैक्कुक् कारणम्, (इवै इरण्डैयुम् पार्त्तु उबेक्षियादवळवऩ्ऱिक्के) ऎऩ्ऱदु- आश्रयणोन्मुख सेदनगदङ्गळाऩ इवऱ्ऱै दर्शित्तु। इवऩै वेण्डोमॆऩ्ऱु कैविडादे अङ्गीगरिक्कुम् मात्रमऩ्ऱिक्के ऎऩ्ऱबडि, (अङ्गीगारत्तुक्कु अवैदऩ्ऩैये पच्चैयाक्कुगै)यावदु- अप्पडिप्पट्ट दोष गुणहानिगळ् तऩ्ऩैये मुगमलर्न्दु अङ्गीगरिक् कैक्कुऱुप्पाऩ उबहारमागक् कॊळ्ळुगै, उबेक्षियामैक्कु हेदु-दया क्षान्दिगळ् पच्चैयागक् कॊळ्ळुगैक्कु हेदु-वात्सल्यम्, सुवडुबट्ट तरैयिल् पुल् कव्वाद पसु तऩ् कडैयिल् निऩ्ऱुम् विऴुन्द कऩ्ऱिऩुडम्बिऩ् वऴुम्बै भोग्यमाग विरुम्बुमाबोले इरुप्पदॊऩ्ऱिऱेयिदु। इक्कु३णत्तुक्कॊप्पदॊरु गुणमिल्लैयिऱे। आगैयालेयिऱे “निगरिल् पुगऴाय्” (तिरुवाय्मॊऴि ६-१०-१०) ऎऩ्ऱु आऴ्वार् अरुळिच्चॆय्ददु। उडैयवरुम्, “अपारकारुण्यसौशील्यवात्सल्य” (अबार कारुण्य सौशील्य वात्सल्य) ऎऩ्ऱु गुणान्दरङ्गळोडॊक्क अरुळिच्चॆय्दिरुक्कच् चॆय्दे। इदिऩ् व्याव्रुत्ति तोऱ्ऱ, मीळवुम् “आश्रितवात्सल्यैकजलधे” (आश्रिद वात्सल्यैग जलधे) ऎऩ्ऱाऱिऱे। इव्वात्सल्यन्दाऩ् मात्रुत्व सम्बन्धत्ताले ईश्वरऩिलुम् पिराट्टिक्कु अदिशयित्तिऱेयिरुप्पदु। आगैयाले इरुवरुम् तान्दाम् अङ्गीगरिक्कुम् दशैयिल्, इच्चेदनऩुडैय दोषगुणहानिगळैप् पच्चैयागक्कॊण्डु अङ्गीगरिप्पर्गळ्-ऎऩ्गै ।१५।

१६। इरण्डुम्, इरण्डुङ्गुलैयवेणुम् ऎऩ्ऱिरुक्किल् इरण्डुक्कुम् इरण्डुम् उण्डाय्त्तदाम्। १६। १७। अव:- इप्पडिप् पुरुषगारमुम् उबायमुम् दोषगुणहानिगळ् कुलैवदऱ्कु मुऩ्ऩे अङ्गीगरिक्किऱदॆऩ्? “अवै कुलैन्दे अङ्गीगरिक्कक् कडवोम्” ऎऩ्ऱिरुन्दाल् वरुवदॆऩ्? ऎऩ्ऩ अरुळिच्चॆय्गिऱार् (इरण्डुम्) ऎऩ्ऱु तॊडङ्गि।

व्या;- (इरण्डुम्) ऎऩ्गिऱदु पुरुषगारोबायङ्गळै। (इरण्डुम् कुलैयवेणुम् ऎऩ्ऱिरुक्कै) यावदु-इवऩै अङ्गीगरिक्कुम् पोदैक्कु, “इवऩुडैय दोषगुणहानिगळिरण्डुम् पोय्क् कॊळ्ळवेणुम्” ऎऩ्ऱु निऩैत्तु आश्रयणोन्मुखऩाऩ इवऩै अङ्गीगरियादिरुक्कै। इप्पडियिरुक्किल्; (इरण्डुक्कुम् इरण्डुम् उण्डागै) यावदु पुरुषगारत्तुक्कुम् उबायत्तुक्कुम् दोषगुण हानिगळ् इरण्डुम् वरुगै, ऎङ्ङऩेयॆऩ्ऩिल् । दोषम् वरुगैयावदु- “त्वं माता सर्वलोकानां देवदेवो हरि: पिता” (त्वम् मादा सर्वलोगानाम् देव देवो हरि: पिदा) “अखिलजगन्मातरम् ” (अखिल जगन् मादरम्) “पितासि लोकस्य चराचरस्य” (पिदासि लोगस्य सरासरस्य) ऎऩ्गिऱबडिये सगलसेदनर्क्कुम् निरुबाधिकमाऩ तायुम् तमप्पऩुमागैयाले, इच्चेदनऩुडैय नऩ्मै तीमैगळ् इरण्डुम् तङ्गळदाम्बडियाऩ उऱवु उण्डायिरुक्क, इच्चेदनऩुडैय दोषङ्गळैप् पार्त्तु अङ्गीगरियामैयाले ताद्रुश सम्बन्धदुक्कुक् कॊत्तैविळैगै। गुणहानि वरुगैयावदु- इवऩुडैय दु:क्खम् (कुऱ्ऱम्) कण्डिरङ्गामैयालुम्, इवऩुडैय दोषत्तै पोग्यमागक् कॊळ्ळामैयालुम् क्रुबावात्सल्यङ्गळुक्कु हानि वरुगै। अथवा-(इरण्डुम् उण्डाय्त्तदाम्) ऎऩ्गिऱ विडत्तिलुम्, दोषगुणहानिगळावऩ-अक्रुत्य करण क्रुत्यागरणङ्गळागवुमाम्। पुरुषगारत्तुक्कु अक्रुत्यगरणमावदु-ईश्वरऩयुम् उट्पड दोषम् काणवॊट्टाद ताऩ्, दोषादिगळ्गुलैन्दऩ्ऱि अङ्गीगरियेऩ् ऎऩ्ऱिरुक्कै, क्रुत्यागरणमावदु-इवऩुडैय दोषादिगळ् पारादे कैक्कॊण्डु ईश्वरऩोडे सेर्प्पिक्कैयागिऱ स्वक्रुत्यत्तैच् चॆय्यामै। ईश्वरऩुक्कु अक्रुत्य करणमावदु-संसारि सेदनरुडैय तण्मैयैप् पार्त्तुक् कैविडादे, स्वाभाविग सम्बन्धमे हेदुवाग अद्वेषमे तॊडङ्गि उण्डाक्कुगैक्कु ऎदिर्सूऴल्बुक्कुत्तिरिगिऱ सर्वभूतसुह्रुत्ताऩ ताऩ्, इच्चेदनऩै अङ्गीगरिक्कुमळविल् “इवऩ् दोषादिगळ् कुलैन्दालॊऴिय अङ्गीगरियेऩ्” ऎऩ्ऱिरुक्कै। क्रुत्यागरणमावदु- इवऩुडैय दोषादिगळैप् पारादे कैक्कॊण्डु स्वक्रुत्यमाऩ अनिष्ट निव्रुत्त्यादिगळैप् पण्णामै। इदुदाऩ् सेदनऩुक्कुच् चॊऩ्ऩ अक्रुत्यगरणादिगळैप्पोले शास्त्रत्तैप्पऱ्ऱच् चॊल्लुगिऱवै यऩ्ऱे। इवर्गळ् स्भावत्तैप्पऱ्ऱच् चॊल्लुगिऱवैयित्तऩैयिऱे। विमुखरैयुमुट्पड दोष गुणहानिगळ् पच्चैयाग मेल् विऴुन्दु अङ्गीगरिक्कुम् स्वभावराऩ इवर्गळुक्कु अभिमुख सेदनर्गळै अङ्गीगरिक्कुमळविल् दोषादिगळ् कुलैय वेणुम् ऎऩ्ऱिरुक्कैदाऩ् मुदलिले कूडामैयाले, इवर्गळुक्कु इवै वरुगैक्कु अवगाशमिल्लैयिऱे। आयिरुक्कच् चॆय्दे, इप्पडि अरुळिच् चॆय्ददु- इव्वर्थ तत्वमऱियादवर्गळुक्कु-आश्रयणोन्मुख सेदनगदङ्गळाऩ दोष गुणहानिगळ् कुलैयवेणुमॆऩ्ऱिरामल् अवऱ्ऱुडऩे अङ्गीगरिक्कै इवर्गळुक्कु अवश्यगरणीयम् – ऎऩ्ऱु अऱिविक्कैक्काग। १६

१७। इरण्डुम् कुलैन्ददु ऎऩ्ऱिरुक्किल् इत्तलैक्कु इरण्डुम् उण्डाय्त्तदाम्। १८। अव:- इप्पडि, “दोषादिगळ् कुलैन्दालॊऴिय अङ्गीगरियोम्” ऎऩ्ऱिरुक्किल्, अत्तलैक्कु अवैयिरण्डुम् वरुमॆऩ्ऩुमिडम् सॊल्लि, “दोषादिगळ् कुलै(यप्)पट्टऩ्ऱो नम्मै अङ्गीगरित्तदु” ऎऩ्ऱिरुक्किल् इत्तलैक्कु अवैयिरण्डुम् वरुमॆऩ्गिऱार् मेल् (इरण्डुम् कुलैन्ददु) ऎऩ्ऱु तॊडङ्गि।

व्या:- (इरण्डुम् कुलैन्ददु ऎऩ्ऱिरुक्कै) यावदु- इत्तऩै नाळुम् नम्मै अङ्गीगरियादिरुन्दवर्गळ् इऩ्ऱु अङ्गीगरित्तदु नम् दोषादिगळ् कुलै(यप्)पट्टऩ्ऱो। आगैयाल्, नमक्कु अवै कुलैन्ददु ऎऩ्ऱु अनुसन्धित्तिरुक्कै, इप्पडि यिरुक्किल्, (इत्तलैक्कु इरण्डु मुण्डागै) यावदु अक्रुत्यगरणमुम् क्रुत्यागरणमुम् वरुगै। ऎङ्ङऩेयॆऩ्ऩिल्; इव्वधिकारिक्कु,- “अनादिगालम् अङ्गीगरियादवर्गळ् इऩ्ऱु नम्मै अङ्गीगरित्तदु नम्मुडैय दोषगुणहानिगळ् इरण्डुम् कुलैन्दवाऱेयऩ्ऱे ऎऩ्ऱनुसन्धिक्कै अक्रुत्यमायिरुक्क, अत्तैच्चॆय्गैयालुम्, “नीसऩेऩ् निऱै वॊऩ्ऱुमिलेऩ्” (तिरुवाय्मॊऴि ३-३-४) “अमर्याद:” (अमर्याद🙂 “बुद्ध्वा च नो च” (बुद्ध्वा स नो स) “अतिक्रामन्नाज्ञां” (अदिक्रामन्नाज्ञाम्) इत्यादिप्पडिये नम्मुडैय दोषगुणहानिगळ् इप्पोदळवाग ऒऩ्ऱुम् कुलैन्ददिल्लैयॆऩ्ऱुम्, इप्पडियिरुक्कच्चॆय्दे दोषादिगळे पच्चैयाग नम्मै अङ्गीगरित्तरुळुवदे! ऎऩ्ऱुम् अनुसन्धिक्कै क्रुत्यमायिरुक्क, अत्तैच् चॆय्यामैयालुम्। इरण्डुम् वरुमिऱे। १७।

१८। राक्षसिगळ् दोषम् प्रसिद्धम्। १९। अव:- “इप्पडि, पुरुषगारमुम् उबायमुम् दोषादिगळ् पच्चैयाग अङ्गीगरित्तविडमुण्डो ?” ऎऩ्ऩुम् अबेक्षैयिले, “तत्तदङ्गीगारम् पॆऱ्ऱ राक्षसिगळुडैयवुम् अर्जुनऩुडैयवुम् दोषङ्गळै दर्शिप्पिक्कवे अदु सिद्धिक्कुम्” ऎऩ्ऱु निऩैत्तु, प्रथमम् राक्षसिगळ् दोषङ्गळै दर्शिप्पिक्किऱार् (राक्षसिगळ्) ऎऩ्ऱु तॊडङ्गि,

व्या:- एगाक्षी, एगगर्णी मुदलाऩ ऎऴुनूऱु राक्षसिगळुम्, परहिंसै पण्णप्पॆऱिल् उण्णादे तडिक्कुम्बडि प्रक्रुत्या पाबशीलैगळाय्, पत्तुमासम् ऒरुबडिप्पड तर्जन भर्त्सनम् पण्णि नलिन्दु पोन्दवर्गळिऱे। (इवर्गळ् दोषम् प्रसिद्धम्) ऎऩ्ऱदु-श्रीरामायणम् नडैयाडुम् तेशत्तिल् अऱियादार् इल्लै-ऎऩ्ऱबडि। एवम् भूतैगळाऩवर्गळैक् कुऱित्तु। “राजसंश्रयवश्यानां” (राज सम्श्रयवश्यानाम्) “पापानां वा शुभानां वा” (पाबानाम् वा शुभानाम् वा) ऎऩ्ऱु कुऱ्ऱत्तै गुणमाग उबबादित्तु, तिरुवडियोडे मऩ्ऱाडि रक्षिक्कैयाले। दोषमे पच्चैयाग अङ्गीगरित्तमै प्रसिद्धमॆऩ्ऱु करुत्तु। गुणहानि सॊल्लादॊऴिन्ददु–दोषमे पच्चैयामिडत्तिल् गुणहानि पच्चैयाम् ऎऩ्ऩुमिडम् सॊल्ल वेण्डाविऱे- ऎऩ्ऱु। इवर्गळ् तङ्गळुक्कु गुणहानियावदु-इडैविडामल् नलिन्दु पोरुगिऱ विडत्तिल्, “इवळुम् नम्मोबादि ऒरु पॆण् पिऱन्दवळऩ्ऱो!” ऎऩ्ऱागिलुम् मऱन्दुम् अल्बम् नॆञ्जिरक्क मुण्डादल्, “भवेयं शरणं हि व:” (भवेयम् शरणम् हि व:)ऎऩ्ऱदऱ्कुप् पिऩ्बुम् नलिगिऱविडत्तिल्, “ऐयो! इप्पडिच् चॊऩ्ऩवळऩ्ऱो!” ऎऩ्ऱु सऱ्ऱुम् नॆञ्जुळुक्कुदल् सॆय्यामै मुदलाऩवै। १८।

१९। जिदेन्द्रियरिल् तलैवऩाय्, आस्तिगाग्रेसरऩाय्, “कोशवस्यात्मा” ऎऩ्ऱु क्रुष्णऩुक्कु धारगऩायिरुक्किऱ अर्जुनऩुक्कु दोषम् एदॆऩ्ऩिल्; बन्धुक्कळ् पक्कल् स्नेहमुम्, कारुण्यमुम्, वधभीतियुम्। २०। अव:- इप्पडि दोषप्रसिद्धि अर्जुनऩ् पक्कलिल्लामैयालुम्, गुणप्रथैयुण्डागैयालुम् “इवऩुक्कु दोषमेदु?” ऎऩ्गिऱ शङ्गैयै अनुवदित्तुक्कॊण्डु तद्दोषङ्गळै दर्शिप्पिक्किऱार् (जिदेन्द्रियरिल्) ऎऩ्ऱु तॊडङ्गि।

व्या:-(जिदेन्द्रियरिल् तलैवऩ्) ऎऩ्ऱदु “आभरणस्याभरणं प्रसाधनविधेः प्रसाधन विशेषः। उपमानस्यापि सखे प्रत्युपमानं वपुस्तस्या:॥” (आभरणस्याभरणम् प्रसाधनविधे: प्रसाधनविशेष:। उबमानस्याबि सखे प्रत्युबमानम् वबुस् तस्या:॥) ऎऩ्ऩुम् वैलक्षण्यमुडैय ऊर्वशि वन्दु मेल्विऴ, मुऱै कूऱि नमस्करित्तुक् कडक्क निऩ्ऱवऩागैयाले, इन्द्रियजयम् पण्णिऩारिल् तऩक्कु मेऱ्पट्टार् इल्लादवऩ् ऎऩ्गै। (आस्तिगाग्रेसरऩ्) ऎऩ्ऱदु-धर्माधर्म परलोग सेदनेश्वरादिगळुक्कु प्रदिबादगमाऩ शास्त्रत्तिल् प्रामाण्य पुद्धियुडैयवर्गळुक्कु मुऩ् नडक्कुमवऩ् ऎऩ्गै, (केशवस्यात्मा ऎऩ्ऱु क्रुष्णऩुक्कु धारगऩायिरुक्किऱ) ऎऩ्ऱदु- “” (अर्जुन: केशवस्यात्मा क्रुष्णश् सात्मा किरीडिन:) ऎऩ्ऱु। अन्योन्यम् प्राण भूतरायिरुप्पर्गळ् ऎऩ्गैयाले, इवऩैप्पिरियिल् क्रुष्णऩ् धरिक्कमाट्टाऩ् ऎऩ्ऩुम्बडि अभिमद विषयमायिरुक्कुमवऩ्- ऎऩ्गै । (इप्पडियिरुक्किऱ अर्जुनऩुक्कु दोषमेदु) ऎऩ्ऱु शङ्गै ; (ऎऩ्ऩिल्) ऎऩ्ऱु तदनुवादम्। दोषङ्गळ् तऩ्ऩैच् चॊल्लुगिऱदु मेल्-(बन्धुक्कळ् पक्कल् स्नेहमुम् कारुण्यमुम् वधभीतियुम्) ऎऩ्ऱु। इवऱ्ऱिल् स्नेहगारुण्यङ्गळ् दोषङ्गळागिऱदु-अस्था(ने)न क्रुदङ्गळागैयाले; वध भीति दोषमागिऱदु- स्वधर्मत्तिल् अधर्मबु,द्ध्या वन्ददागैयाले; “अस्थानस्नेह कारुण्य धर्माधर्मधियाऽऽकुलम्” (अस्थान स्नेह कारुण्य धर्माधर्मधियाऽऽकुलम्) ऎऩ्ऱिऱे आळवन्दाररुळिच्चॆय्ददु। “धरमक्षेत्रे कुरुक्षेत्रे समवेता युयुत्सव: ”(धर्मक्षेत्रे कुरुक्षेत्रे सम वेदा युयुत्सव:) ऎऩ्गिऱबडिये-युद्धेच्छैयाले इरण्डु तलैयुम् वन्दणै(णि)न्दु निऩ्ऱ पिऩ्बु, युद्धमे कर्त्तव्यमायिरुक्क, अत्दशैयिले,

“न कांक्षे विजयं कृष्ण न च राज्यं सुखानि च। किं नो राज्येन गोविन्द किं भोगैर्जीवितेन वा॥”

“येषामर्थे कांक्षितं नो राज्यं भोगास्सुखानि च। त इमेऽवस्थिता युद्धे प्राणान् त्यक्त्वा धनानि च ॥”

(न काङ्ग्षे विजयम् क्रुष्ण न स राज्यम् सुखानि स ।किम् नो राज्येन गोविन्द किम् भोगैर् जीविदेन वा॥ येषामर्थे काङ्ग्षिदम् नेर राज्यम् भोगास् सुखानिस। त इमेऽवस्थिता युद्धे प्राणन् द्यक्त्वा धनानि स॥) इत्यादिप्पडिये “इवर्गळैक् कॊऩ्ऱु नाम् जीविप्पदॊरु जीवनमुण्डो?” ऎऩ्ऱु बन्धुक्कळ् पक्कल् पण्णिऩ स्नेहम् स्ववर्ण विरुद्धमागैयाले निषिद्धमिऱे।

“तान् समीक्ष्य स कौन्तेयस्सर्वान् बन्धूनवस्थितान्। कृपया परयाऽऽविष्टो विषीदन्निदमब्रवीत्॥”

(तान् समीक्ष्य स कौन्देयस् सर्वान् बन्धूनवस्थितान्। क्रुबया परयाऽऽविष्टो विषीदन्निदमब्रवीत् ॥)

ऎऩ्ऩुम्बडि अत्तशैयिल् पण्णिऩ कारुण्यमुम्, पश्वालम्भनत्तिल् कारुण्यम्बोले निषिद्धमिऱे।

“कथं न ज्ञेयमस्माभिः पापादस्मान्निवर्तितुम् । कुलक्षयकृतं दोषं प्रपश्यद्भिर्जनार्दन॥”

(कथम् न ज्ञेयमस्माभि: पाबाद स्मान्निवर्त्तिदुम् ।

कुलक्षयक्रुदम् दोषम् प्रबश्यद्भिर्जनार्दना॥)

ऎऩ्ऱु तॊडङ्गि,

“अहो बत महत्पापं कर्तुं व्यवसिता वयम् । यद्राज्यसुखलोभेन हन्तुं स्वजनमुद्यताः ॥”

(अहो बद महत् पाबम् कर्त्तुम् व्यवसिदा वयम्। यद्राज्यसुख लोभेन हन्दुम् स्वजन मुद्यदा:॥) ऎऩ्ऩुमळवुम्, स्ववर्ण धर्ममाऩ वधत्तिले अधर्म पुद्ध्या पण्णिऩ भीतियुम् अप्पडियेयिऱे। १९।

२०। द्रौबदी परिभवम् कण्डिरुन्ददु क्रुष्णाभिप्रायत्ताले प्रधान दोषम्। २१। अव:- इवैयॆल्लाम् अप्रधानम्; इऩ्ऩमुम् प्रधानदोषम् वेऱेयॆऩ्गिरुर् (द्रौबदी₎ ऎऩ्ऱु तॊडङ्गि,

व्या:- मुऩ्बु द्रौबदियै दुर्योधनादिगळ् परिभविक्किऱबडियैक् कण्डिरुक्कच्चॆय्दे, सूदिले तोऱ्ऱमैयै निऩैत्तु ऽधर्मभीतियाले पॊऱुत्तिरुन्दालुम्, “गोविन्द पुण्डरीकाक्ष रक्ष मां शरणागताम् ” (कोविन्द पुण्डरीगाक्ष रक्ष माम् शरणागदाम्) ऎऩ्ऱु क्रुष्णऩै शरणम् पुगुन्द पिऩ्बु परिभविक्किऱवळविल्, “भगवदाश्रिदरैप् पिऱर् परिभविक्कक् कण्डाल् शक्तऩागिल् विलक्कवेणुम्; अशक्तऩागिल् इऴवोडे अव्वरुगे पोगवेणुम्” ऎऩ्ऩुम् विशेष शास्त्र मर्यादैयैप् पार्त्तादल्, तऩ्ऩळविल् क्रुष्णऩुक्कुण्डाऩ स्नेह पक्षबादङ्गळै निऩैत्तु, “अवऩै शरणम् पुगुन्दवळ् परिभवप्पडप् पार्त्तिरुन्दाल्, अवऩ् मुगत्तिले नाळै विऴिक्कुम्बडि ऎऩ्!” ऎऩ्ऱादल्, सडक्कॆऩ ऎऴुन्दिरुन्दु विलक्कविऱे अडुप्पदु। अत्तैच् चॆय्यादे, मुऩ्बुत्तैयिऱ् काट्टिल् ऒरु विशेषमऱ इरुन्दाऩिऱे। इदुवेयाय्त्तु इवऩ्दोषङ्गळ् ऎल्लावऱ्ऱिलुम् प्रधानमाग क्रुष्णऩ् तिरुवुळ्ळत्तिले पट्टुक्किडप्पदु। अत्तैप्पऱ्ऱ (क्रुष्णाभिप्रायत्ताले प्रधान दोषम्) ऎऩ्गिऱदु। दोषत्तुक्कु प्राधान्यम् क्रौर्यत्तालेयिऱे। अल्लादवै पोलऩ्ऱिक्के “न क्षमामि” (न क्षमामि) ऎऩ्ऩुम्बडियाऩ दोषमिऱे इदु।

२१ पाण्डवर्गळैयुम् निरसिक्क प्राप्तमायिरुक्क, वैत्तदु – त्रौबदि युडैय मङ्गळ सूत्रत्तुक्काग।

२१। अव:- इत्दोषत्तिऩ् कॊडुमैयै उबबादिक्किऱार् मेल् (पाण्डवर्गळैयुम्) ऎऩ्ऱु तॊडङ्गि। अऩ्ऱिक्के, ” इत्दोषम् ऐवर्क्कुम् ऒव्वादो? आऩबिऩ्बु इत्तलैयैयुम् निरसित्तुप् पॊगडामल् वैत्तदु ऎऩ्?” ऎऩ्गिऱ शङ्गैयिले अरुळिच्चॆय्गिऱारागवुमाम्।

व्या:- मुऱ्पट्ट सङ्गदिक्कु, अर्जुनऩै यॆऩ्ऩादे, (पाण्डवर्गळैयुम्) ऎऩ्ऱदु। इत् दोषम्ऐवर्क्कुम् ऒक्कुमॆऩ्ऱु तोऱ्ऱुगैक्काग ऎऩ्ऱु योजिक्कक्कडवदु। अनन्दर सङ्गदिक्कुत् ताऩे तऩ्ऩडैये सेरुमिऱे। परिभवित्त दुर्योधनादिगळोबादि परिभवम् कण्डिरुन्द इवर्गळुम् निरसनीयरॆऩ्गिऱदु ”स” शब्दत्ताले। (निरसिक्क प्राप्तमायिरुक्क, वैत्तदु ) ऎऩ्ऱदु इवर्गळ् सॆय्द कॊडुमैक्कुत् तलैयै अऱुत्तुप् पॊगडवेण्डियिरुक्क, प्राणऩोडे कूडियिरुक् कुम्बडि वैत्तदु- ऎऩ्ऱबडि। (द्रौबदियुडैय मङ्गळ सुत्रत्तुक्काग) ऎऩ्ऱदु-अवऩु(ळु)क्कु अभिमदमाऩ मङ्गळ सूत्रम् पोगामैक्काग ऎऩ्ऱबडि। विरित्तदलै काणमाट्टादवऩ् वॆऱुङ्गऴुत्तुक् काणमाट्टाऩिऱे। इत्ताल्, आश्रिदरैप् परिभवित्तारोबादि अदु कण्डिरुन्दारुम् निरसनीयरावरॆऩ्ऩुमिडमुम्, अवर्गळ् ताङ्गळे, आश्रिदर्क्कु विडवॊण्णाददॊरु बन्धमुडैय रागिल्, अवर्गळुक्काग अवऩाले रक्षिक्कप्पडुवर् ऎऩ्ऩुमिडमुम् प्रगडिदमाय्त्तु। २१।

२२। अर्जुनऩुक्कु दूत्य सारथ्यङ्गळ् पण्णिऱ्ऱुम्, प्रबत्त्युबदेशम् पण्णिऱ्ऱुम् इवळुक्काग २३। अव:- “आऩाल्, इप्पडि निरसनीयऩाऩवऩुक्कु इऴिदॊऴिल् सॆय्ददुम्, परमरहस्यत्तै उबदेशित्तदुम् ऎऩ्सॆय्य?” ऎऩ्ऩ अरुळिच् चॆय्गिऱार् (अर्जुनऩुक्कु) इत्यादियाल्।

व्या:- तूदु पोय्त्तदु- पॊय्च् चुऱ्ऱम् पेसिच् चॆऩ्ऱु भेदम् सॆय्दु, पूसल्(लै) विळैक्कैक्काग; (सारथ्यम् पण्णिऱ्ऱु)-आयुध मॆडुक्कवॊण्णादॆऩ्गैयाले कॊल्ला माक्कोल् कॊलैसॆय्दु भारदप्पोर् ऎल्लाच्चेऩैयुम् इरुनिलत्तविक्कैक्काग; (प्रबत्त्युबदेशम् पण्णिऱ्ऱु)- “” (न योत्स्यामि) ऎऩ्ऱिरुन्दवऩै, “” ( करिष्ये वसनम् तव ) ऎऩ्ऩप्पण्णि , युद्धे प्रव्रुत्तऩाक्कुगैक्काग, इवैयॆल्लाम् सॆय्ददु शरणागदैयाऩ इवळ्सङ्गल्बत्तिऩ्बडिये दुर्योधनादिगळै अऴियच्चॆय्दु इवळ् कुऴलै(ल्) मुडिप्पिक्कैक्कागविऱे। आग, अर्जुनऩ् तिऱत्तिल् सॆय्द दूत्यादित्रयमुम् इवळुक्कागच् चॆय्दाऩ् ऎऩ्गिऱदु। (पाण्डवर्गळैयुम्) (वा २१) ऎऩ्ऱु तॊडङ्गि इव्वळवुम्, कीऴ्च्चॊऩ्ऩ प्रधानदोष क्रौर्यम् उबबादिदमाय्त्तु।

आग, इप्पडि अस्थान स्नेहादिगळुम्। शरणागदै परिभवङ्गण्डिरुन्द महादोषमुम् इवऩुक्कु उण्डायिरुक्क,

“सर्वगुह्यतमं भूय: श्रृणु मे परमं वचः। इष्टोऽसि मे दृढमिति ततो वक्ष्यामि ते हितम् ॥

मन्मना भव मद्भक्तो मद्याजी मां नमस्कुरु। मामेवैष्यसि सत्यं ते प्रतिजाने प्रियोऽसि मे॥”

(सर्वगुह्यदमम् भूय: श्रुणु मे परमम् वस:। इष्टोसि मे द्रुढ मिदि तदो वक्ष्यामि ते हिदम्॥

मन्मना भव मद्बक्तो मद्याजी माम् नमस्कुरु। मामेवैष्यसि सत्यम् ते प्रदिजाने प्रियोसि मे १)

ऎऩ्ऱु इवऩळविल् उगप्पुत् तोऱ्ऱ अरुळिच्चॆय्गैयाले, इवऩ् दोषङ्गळैप् पच्चैयागक्कॊण्डु अङ्गीगरित्तमै प्रसिद्धमॆऩ्ऱु करुत्तु। गुणहानि सॊल्लादॊऴिन्ददु-दोषम् पच्चैयामिडत्तिल् गुणहानि पच्चैयाम् ऎऩ्ऩुमिडम् किम्बुनर् न्याय सिद्धमागैयाले। इवऩ्ऱऩक्कु गुणहानिगळावऩ- “तस्माद्युध्यस्व भारत” (तस्माद्युध्यस्व भारद) ऎऩ्ऱरुळिच्चॆय्द पोदे, “करिष्ये वचनं तव” (करिष्ये वसनम् तव) ऎऩ्ऱॆऴुन्दिरुन्दु, स्वक्रुत्यमाऩ युद्धत्तैप् पण्णामैयुम्, “क्रुष्णऩै शरणम् पुगुन्दवळैप् परिभविक्कविट्टुप् पार्त्तुक् कॊण्डिरुन्दोमे” ऎऩ्ऩुम् अनुदाबलेशमुम् नॆञ्जिलिल्लामैयुम् तॊडक्कमाऩवै। !

दूत्यसारथ्यङ्गळ् पण्णिऱ्ऱुम्, प्रबत्त्युबदेशम् पण्णिऱ्ऱुम् इवळुक्कागवागिल्, इवऩ् दोषत्तैप् पच्चैयागक्कॊण्डु अङ्गीगरित्ताऩ् ऎऩ्ऩुमदु कूडादीयॆऩ्ऩिल्; अदुक्कुक्कुऱैयिल्लै ; इवळ्गार्यार्थमाग इवऩैक् कुऱित्तु इवैयॆल्लाम् सॆय्गिऱविडत्तिल् इवऩ् दोषङ्गळैप्पार्त्तु मुगम् सुळियामल् उगप्पोडे सॆय्गैयाले।

अर्जुनऩैक् कुऱित्तु आसार्य क्रुत्यादिगळै एऱिट्टुक्कॊळ्ळुगिऱवळविल्, अवऩ् दोषत्तैप् पच्चैयागक्कॊण्डुम्, सारथियाय्प् पुरैयऱक् कलन्दु निऩ्ऱुम् सॆय्गै मुदलाऩवैयुण्डागैयाल्, (अऱियाद अर्थङ्गळै) (वा१४) इत्यादियाले-आश्रयण सौगर्याबादगङ्गळाऩ वात्सल्यादि गुणङ्गळ् सुसिदम्। इङ्गे (दूत्य सारथ्यङ्गळ् पण्णिऱ्ऱुम्) ऎऩ्गिऱवित्ताले-

“अस्मान् वेत्थ परान् वेत्थ वेत्थाऽर्थान् (थं) वेत्थ भाषितुम्। यद्यदस्मद्धितं कृष्ण तत्तद्वाच्यस्सुयोधन:॥”

(अस्मान् वेत्थ परान् वेत्थ वेऽत्थाऽर्थान्(थम्) वेत्थ भाषिदुम्। यत्यदस्मद्धितम् क्रुष्ण तत्तद्वाच्यस्सुयोधन:॥)

ऎऩ्गिऱबडिये, कार्यागार्यज्ञऩाऩ ताऩ् पोऩालल्लदु कार्यसिद्धि उण्डागादॆऩ्ऱु इत्तलैयै रक्षिक्कैक्कागत् ताऩ् तूदुबोऩमैयुम्, आयुधमॆडुक्कवॊण्णादॆऩ्गैयाले, सारथ्यत्तिले प्रव्रुत्तऩाय्क्कॊण्डु तेर्क्कालाले प्रदिबक्षत्तै अऴियच्चॆय्दमैयुम् तोऱ्ऱुगैयाले, आश्रिद कार्याबादगङ्गळाऩ ज्ञान शक्त्यादिगळ् सुसिदम्। इऩ्ऩमुम् (प्रबत्त्युबदेशम् पण्णिऱ्ऱुम्) ऎऩ्गैयालुम्-सरमश्लोगत्तिल् “मां अहं” (माम्, अहम्) ऎऩ्गिऱ पदङ्गळाल् सॊल्लप्पडुगिऱ उभयविध गुणमुम् सुसिदमिऱे। आगैयाल्, पुरुषगार वैभवम् सॊल्लुगिऱविडत्तिले श्रीमत्पदार्थम् प्रगडिदमाऩवोबादि उबाय वैभवम् सॊल्लुगिऱविडत्तिले नारायण पदार्थम् प्रगडिदम्। उबायत्वम् सॊल्लुगैयाले “चरणौ शरणं” (सरणौ शरणम्) ऎऩ्ऱदुवुम् सूसिदम्।

आग, (इदिहास श्रेष्ठम्) (वा ५) ऎऩ्ऱु तॊडङ्गि इव्वळवुम्, श्रीरामायण महाभारदोक्तङ्गळाऩ पुरुषगारोबाय वैभवङ्गळ् तत्तत्स्वरूबङ्गळोडे विशदमाग प्रदिबादिक्कप्पट्टदु। २२।

पॆरिय जीयर् अरुळिय श्रीवसभूषण व्याख्यानत्तिल् प्रथम प्रगरणम् समाप्तम्।

जीयर् तिरुवडिगळे शरणम्।