श्री:
श्रीमदे रामानुजाय नम :
श्रीमल्लोगगुरवे नम:
श्रीवसनभूषणत्तिऱ्कुत् तिरुनारायणबुरम् आय् (जनन्यासार्यर्) अरुळियव्याख्यानम्
अवदारिगै
सरमार्थप्रगाशगमाऩवदुवे प्रमाण सारमॆऩ्ऱुम्। सरमशेषियाऩ सदासार्यऩे प्रमेय सारमॆऩ्ऱुम्, तच्छेष भूतरे प्रमात्रुसारभूतरॆऩ्ऱुम्, तच्छेषत्वमे सरमस्वरूबमॆऩ्ऱुम्, तच्चरणारविन्दयुगळमे सरमोबाय मॆऩ्ऱुम्, तत्कैङ्गर्यमे सरमोबेयमॆऩ्ऱुम् अऱुदियिट्टु, तन्निष्ठराय्प्पोरुम् सरमार्थाभिलाषिगळाऩ श्रीमधुरगविगळ् तॊडङ्गित् तिरुत्तमप्पऩार् पिळ्ळैयळवाग गुरुबरम्बरया लभ्दमाऩ सरमश्लोग सरमार्थ विशेषत्तै सर्वसारज्ञरुम् उज्जीविक्कुम्बडि लोगासार्यबिळ्ळै, वसनभूषणमुखेन वॆळियिट्टरुळुगिऱार्।
मूलत्तिऩ् प्रगरणविभाग प्रगारम्
आय्प्पडि अवदारिगै तॊडर्च्चि
प्रबलप्रमाणमाऩ वेदत्तिल् कर्मप्रदिबादगमाऩ अम्शत्तैप्पऱ्ऱ ब्रह्मप्रदिबादगमाऩ अम्शम् सारम्। अत्तैप् पऱ्ऱ ब्रह्मनिष्ठप्रदिबादगमाऩ वसनम् सारमॆऩ्ऱुम्, सर्वविशेषणविशिष्ट स्वरूबत्तैप्पऱ्ऱ, सर्वविशेष्य ब्रह्मस्वरूबम् प्रमेय सारमॆऩ्ऱुम्, अत्तैप्पऱ्ऱ सुलप् ब्रह्मविशेषम् प्रमेयसारमॆऩ्ऱुम्, साधनान्दरनिष्ठरिल् सित्धसाधननिष्ठर् प्रमात्रुसारभूतर्, अवर्गळैप्पऱ्ऱ सरमोबायनिष्ट्ठर् प्रमात्रुसारबूधरॆऩ्ऱुम्। इप्पडि प्रमाण प्रमेय प्रमात्रु स्वरूबशोधनम् पण्णुगिऱ सारसङ्ग्रहमाय्, ऒऩ्बदु प्रगरणमाऩ इप्रबन्दत्तिल् (वेदार्त्तम्) सू१) तॊडङ्गि, (अत्ताले अदु मुऱ्पट्टदु)(सू४) अळवाग सारार्थ प्रमाण प्रगाशिगैयाऩ प्रबन्धातिष्ठिकै; • (इदिहास श्रेष्ठम्) (सू५) तॊडङ्गि (प्रबत्युबदेशम् पण्णिऱ्ऱुम् इवळुक्काग) (सू२२) अळवाग (१) पुरुषगारवैभव प्रगरणम्: (प्रबत्तिक्कु)(सू२३) ऎऩ्ऱु तॊडङ्गि(प्रव्रुत्तिसेरुम्)(सू११४) अळवाग (२)उबायवैभव प्रगरणम्; (प्राबगान्दर) (सू११५) तॊडङ्गि/सुखरूबमायिरुक्कुम्) (सू१४१)अळवाग (३)उबायान्दर त्याग हेदुविशेषप्रगरणम्; (इवऩवऩै) (सू१४२)तॊडङ्गि (इडैच्चियाय्प् पॆऱ्ऱुविडुदल् सॆय्युम्बडियायिरुक्कुम्) (सू२४२) अळवाग (४) सित्ध साधन निष्ठावैभव प्रगरणम्: ( इप्पडि सर्वप्रगारत्तालुम्) (सू२४३) ऎऩ्ऱु तॊडङ्गि (उबेयविरोधिकळुमायिरुक्कुम्) (सू३०७) अळवाग (५) प्रबन्नदिनसर्या प्रगरणम्: (ताऩ् हिदोबदेशम्) (सू ३०८) तॊडङ्गि (रुसियाले वरुगैयाले) (सू३२०) अळवाग (६) सदासार्य लक्षणप्रगरणम्: (शिष्यऩ्) (सू ३२१) ऎऩ्ऱु तॊडङ्गि (उबगार स्म्रुदियुम् नडक्कवेणुम्) (सू३६५) अळवाग (७)सच्छिष्यलक्षणप्रगरणम्: (स्वदोषानुसन्धानम्) (सू३६६) तॊडङ्गि (अभयहेदु) (सू४०६) अळवाग (८) निर्हेदुग प्रगरणम्; (स्वदन्द्रऩै) (सू४०७) तॊडङ्गि मेलडङ्ग (९) सरमप्राप्य प्राबग प्रगरणम्।
सिद्धोपायत्तै वळैप्पिक्कुम् पुरुषगारवेषमुम्। तदुन्मिषिद सिद्धोपायवेषमुम्। तदिदरोबाय त्याग, पुद्धिविसेषमुम्। उबायसङ्ग्रसह सिद्धोपायनिष्टा स्वभाव विशेषमुम्। तन्दिष्ठानुष्ठान नियदिविशेषमुम्, तत्प्रदासार्यलक्षण विशेषमुम्, तन्निष्ठ सच्छिष्यलक्षण विशेषमुम्। तद्भावोदय निर्हेदुगत्वनिरूबण विशेषमुम्, तत्स्वरूबानुगुण सरमप्राप्यप्राबग निर्णय विशेषमुम्, आगिऱ अर्थ विशेषसम्बन्धमुडैय – इप्रबन्धम् मन्दर त्रयार्थमाऩ स्वरूब साधन पुरुषार्थ विशेष प्रगाशगमायिरुक्कुम्। इदिल् प्रबन्न स्वरूबमुम्। तच्चरम स्वरूबमुम् सॊल्लुगिऱ सदुर्थ सप्तम प्रगरणङ्गळिल् स्वरूबमुम्, साधन तदङ्ग, तत्स्वीगाराबेक्षिद तत्प्रथमक्रुदि निरूबगङ्गळाऩ द्वीदीय त्रुदीय प्रथमाष्टम प्रगरणङ्गळिल् साधनमुम्। सरमप्रबन्नसरिद सरमशेषि सरमप्राप्य प्रगाशङ्गळाऩ पञ्जम षष्ठ, सरमप्रगरणङ्गळिल् पुरुषार्थ विशेषमुम् प्रगाशिक्किऱदिऱे। प्रथ मद्विदीयप्रगरणङ्गळाल् द्वयत्तिल् समासबदार्थमुम्, त्रुदीय प्रगरणत्ताल् उत्तमऩिल् स्वीगार पूर्वभावि त्याग निरूबणमुम्, सदुर्थ प्रगरणत्ताल् उत्तमऩिल् अनुष्ठात्रुस्वरूबमुम्, पञ्जम सरमप्रगरणङ्गळाल् सरमसथुर्त्यर्थमुम्, षष्ठप्रगरणत्ताल् सरमनारायणबदार्थमुम्, सप्तम प्रगरणत्ताल् सरमनारशब्दार्थ मुम्, अष्टम प्रगरणत्ताल् पहुव्रीहि सिद्ध सम्बन्धानुरूब रक्षणनिर्हेदुगत्वमुम्, (तऩ् वस्तुवैक् कॊडुक्कक् कडवऩल्लऩ्) [वा३३८) इत्यादियाले सरमनमश्शब्दार्थमुम् प्रगाशिक्कैयाले, इप्रबन्धम् द्वयसरमार्थप्रगाशगमुमायिरुक्कुम्। (प्राबगान्दर परित्यागत्तुक्कुम्) (वा११५) इत्यादियाल् ल्यप्पिलर्थमुम्। (ऎल्लामासार्यऩे) (वा३२२) ऎऩ्ऱु अवधारणार्थमुम्। (मोक्षत्तुक्के हेदुवा यिरुक्कुम्) (वा४३३) ऎऩ्ऱु णिच्चिलर्थमुम् प्रगाशिक्कैयाले इदु पारण्याभिमददम सरमार्थप्रगामगमुमायिरुक्कुम्।
पिळ्ळै ऒरुनाळ् वॆळ्ळत्तिरुमुऱ्ऱत्तिले (‘वॆळित्तिरुमुऱ्ऱम्’ ऎऩ्ऱु वऴक्कु) सरमार्थत्तैयरुळिच् चॆय्यानिऱ्क, तिरुच्चाऩूरिल् नम्बियार् तिरुवडिगळिले विऴुन्दु, पेररुळाळप्पॆरुमाळ् तमक्कु स्वप्नत्तिले इरङ्गिऩ सरमार्थ सङ्ग्रहत्तै विण्णप्पम् सॆय्य, तामनुसन्धिक्किऱ अर्थमुम् अदु ताऩाऩमैयैक्कण्डु विद्धराय्। अवरैयुम् अङ्गीगरित्तुप् पोन्दरुळुगिऱवन्नाळिले। पॆरिय पॆरुमाळुम् स्वप्नत्तिले तिरुवाय्मलर्न्दरुळिऩबडिये प्रबन्धीकरित् तरुळिऩ परमसरमरहस्यमाय्त्तु सरमप्रबन्नजन श्रवण मनन रसन(ना?) भोग्य भूषणमाऩ इन्द वसनभूषणम्।
आय्प्पडि – व्याख्यानम्
१। वेदार्थमऱुदियिडुवदु स्म्रुदीदि हास पुराणङ्गळाले। २। अवदारिगै:-इदिल् प्रथम वाक्यत्ताले, वेद तात्पर्यम्-इप्रबन्ध विषयम्। अत्तैयऱुदियिडुगै-प्रयोजनम्। निर्णयग निर्णेयत्वादि – सम्बन्धम्। सारार्थश्रोदा – अधिकारि, ऎऩ्ऩुमिवै सुसिदङ्गळ्। इन्द प्रथम वाक्यत्ताल्, उबब्रुमयोरुबब्रुम्हण विशेषत्तैयरुळिच्चॆय्गिऱार्।
आय्। व्या:- (वेदार्थम् इत्यादि) प्रत्यक्षादि प्रमाण विलक्षणमाय्, परोक्षार्थप्रगाशगमाय्। अबौरुषेयमाय्x।
अविच्छिन्नबाठ सम्ब्रदायसिद्धमाय्, यथार्थप्रगाशगमाय्, स्वथप्रमाणमाय् ‘वेदयदीदि वेद:” ऎऩ्ऱु बुभुत्सुक्कळुक्कु स्वार्थप्रगाशगमाऩ वेदत्तिऩ् कर्म ब्रह्ममागिऱ पूर्वाबर भागार्त्तत्तै, सम्शय विबर्ययमऱ निश्सयिप्पदु।
वेदार्थानुसारिणिगळाऩ सदासारादि निर्णायगप्रमाणमाऩ मन्वादि स्म्रुदिगळालुम्, पुराव्रुत्तरूबङ्गळाऩ इदिहासङ्गळालुम्, सर्क्गादि पञ्जलक्षणोबेदङ्गळाऩ पुराणङ्गळालुम् ऎऩ्गिऱार्। मुदलिले (वेदम्) ऎऩ्ऱु। “आदौ वेदा: प्रमाणम्” ऎऩ्गिऱ आसार्योक्तियै अनुसन्दिक्किऱार्। वेदशब्दम् उभयभाग सामान्यवासियागैयाले अर्थशब्दमुम् सामान्य वासियुमामिऱे। (अर्थमऱुदियिडुवदु) ऎऩ्ऱु शब्द मऱुदियिडुगैयै व्यावर्त्तिक्किऱदु। ” इदिहास पुराणाभ्याम् वेदम् समुबब्रुम्हयेत्। बिभेति अल्बश्रुदात् वेद: मामयम् प्रदरिष्यदि” ऎऩ्ऱु अविशदत्तै विशदीगरिक्कुम् स्म्रुत्याद् युबब्रुम्हणङ्गळैक्कॊण्डे वेदार्थत्तै निर्णयिक्कवेणुमॆऩ्ऱदिऱे।
२। स्म्रुदियालेबूर्वभागत्तिल् अर्थम् अऱुदियिडक्कडवदु। मऱ्ऱैयिरण्डालुम् उत्तरभागत्तिल् अर्थम् अऱुदियिडक्कडवदु।
२। अव:- इवऱ्ऱिल् ऎत्ताल् ऎव्वर्त्तम् अऱुदियिडप्पडुमॆऩ्ऩ, अरुळिच्चॆय्गिऱार् मेल् (स्म्रुदियाले) इत्यादियाल्।
व्या:- मन्वादि स्म्रुदियाले। भगवदर्च्चाविधिपरमाऩ पूर्वभागार्थ कर्मविशेषम् अऱुदियिडक्कडवदु। इदिहास पुराणङ्गळागिऱ स्म्रुदिव्याव्रुत्तङ्गळाऩ मऱ्ऱैयिरण्डा लुम्, भगवत्स्वरूबादिज्ञाबगमाऩ उत्तरभागार्थ ब्रह्मम् अऱुदियिडक्कडवदु। इन्द स्म्रुत्यादिगळुक्कु वेदार्थ निर्णयगत्वम् सममागिलुम्, अर्थव्यक्तिभेद निर्णयगत्वरूबमाऩ तत्तद्भाग प्राधान्यमुण्डॆऩ्ऱबडि। ‘आसीदिदम् तमोभूतम् ” ” आबो नारा इदि प्रोक्ता: ” ऎऩ्ऱित्यादियाल् स्म्रुदिक्कु ब्रह्मबरत्वमुण्डेयागिलुम् कर्मबरत्वत्तिलुम्, “स्वगर्मणा तमभ्यर्च्य” ” वर्णाश्रमा सारवदा ” ऎऩ्ऱित्यादियाल् इदिहासादिगळुक्कुक् कर्म परत्वमुण्डेयागिलुम् ब्रह्मबरत्वत्तिलुम् प्राधान्यमागक् कडवदु। पूर्वभागोबब्रुम्हण प्रधान स्म्रुदियैप्पऱ्ऱ उत्तरभागोबब्रुम्हण प्रधानङ्गळाऩ इदिहासबुराणङ्गळ् साराम्शम् ऎऩ्ऩुमत्ताले (मऱ्ऱैयिरण्डालुम्) ऎऩ्ऱु व्यावर्त्तिक्किऱार्)।
३। इवैयिरण्डिलुम् वैत्तुक्कॊण्डु इदिहासम् प्रबलम्। ४। अव:- इवैदाऩ् तम्मिल् ऒक्कुमोवॆऩ्ऩिल् ऒव्वादु। इदिहासमे प्रबलम् ऎऩ्गिऱार् मेल्। (इवै इरण्डिलुम्) इत्यादियाल्।
व्या:- सारभागोबब्रुम्हणत्व साम्यमुळ्ळ इदिहास पुराणङ्गळागिऱ इरण्डिलुम् वैत्तुक्कॊण्डु। ” यस्मिन् कल्बे तु यत् प्रोक्तम् पुराणम् ब्रह्मणा पुरा! तस्य तस्य तु महात्म्यम् तत् स्वरूबेण वर्ण्यदे ॥” ऎऩ्ऱित्यादिप्पडिये राजस तामस सङ्गीर्ण पुरुष माहात्म्यत्तैयुम्। सात्विग परमबुरुष माहात्म्यत्तैयुम् कलन्दु कट्टियाग वर्णिक्कुमदाय्, पक्षबादियाय्, अन्यबरमाय्। भगवद् गुणमात्र प्रधानमाय्। अबूर्णार्थमुमाऩ पुराणत्तिऱ् काट्टिल्, ‘ वेदे रामायणे पुण्ये भारदे भरदर्षभ । आदौ मध्ये तथान्द्ये (ते?)स विष्णुस्सर्वत्र गीयदे ॥” ऎऩ्ऱु आदिमध्यावसानम् परमबुरुष माहात्म्यत्तैये वर्णिक्कुमदाय्, अबक्षबादियाय्, अनन्यारमाय, भगवत्गुण सेष्टिदोभयप्रगाशगमाय्। ”यदि हास्ते(ति?) तदन्यत्र यन्ने हास्ते(ति?) न तत् क्वसित्” ऎऩ्ऱु पूर्णार्थमुमाऩ इदिहासम् प्रबलम् ऎऩ्गिऱार्। (इरण्डु) ऎऩ्गिऱ इणैप्पाल् इवऱ्ऱिऩ् एगभागोबब्रुम्हणत्व साम्यमुम्। स्वस्वलक्षणसिद्ध भेदमुम्। अन्योन्य प्रदियोगित्वमुम् तोऩ्ऱुगिऱदु। ३।)
४। अत्ताले अदु मुऱ्पट्टदु। ५। अव- इन्द प्राबल्य सिद्धमाऩ इदिहासत्तिऩुडैय प्राधान्यत्तै मूदलिक्किऱार् मेल् (अत्ताले) इत्यादियाल्
व्या:- प्रदिबाद्यार्थ विशेषसिद्ध प्राबल्यत्ताले पुराणङ्गळिल् व्याव्रुत्तमाऩ इदिहासमाऩदु। “इदिहासान् पुराणानि कल्बान् ” इदिहास पुराणभ्याम् ” ऎऩ्ऱु उब ब्रुम्ह्य उबब्रुम्हणङ्गळिले, पुराणङ्गळिल् मुऱ्पड ऎडुक्कप्पट्टदु ऎऩ्ऱु। इदिऩ् प्राबल्यम् स्थिरीगरिक्कप्पडुगिऱदु। आग, वेदत्तिऩ् उभयभागार्थोपब्रुम्हण भेदमुम्, पूर्वोबब्रुम्हणत्तिल् प्रबलमाऩ उत्तरोब ब्रुम्हणद्वयत्तिल् प्रथमोबब्रुम्हणत्तिऩ् प्राधान्यमुम् सॊल्लिऱ्ऱाय्त्तु। इव्वळवुम् इप्रबन्धारम्बम्।) ४।
५। ५। इदिहास श्रेष्ठमाऩ श्रीरामायणत्ताल् सिऱैयिरुन्दवळेऱ्ऱञ् जॊल्लुगिऱदु ; महाभारदत्ताल् तूदुबोऩवऩेऱ्ऱञ्जॊल्लुगिऱदु। ६। अव:- इप्पडि प्रधानमाऩ इदिहासद्वयन्दाऩ्। अर्थ विशेष तार तम्यमुडैत्तॆऩ्गिऱार् मेल् (इदिहासादि वाक्यद्वयत्ताल्)।
व्या:- महाभारद रामायणमागिऱ इदिहासद्वयत्तिल्, प्रदिबात्यार्थ विशेषत्तैप्पऱ्ऱ श्रेष्ठमाऩ श्रीरामायणत्ताल् ”काव्यम् रामायणम् क्रुत्स्नम् सीदायाश्सरिदम् महत्” ऎऩ्ऱु पिऱर् सिऱैयै विडुविक्क। पॆरुमाळैप् पिरिन्दु सिऱैयिरुन्द पिराट्टियुडैय क्रुबादिशयत्ताल् वन्द एऱ्ऱम् सॊल्लुगिऱदु। “वेदानध्याबयामास महाभारद पञ्जमान्” ऎऩ्ऱु पञ्जमवेदमाऩ महाभारदत्ताल् – इऩ्ऩार् दूदऩॆऩ्ऱु कऴुत्तिले मडक्कोलै कट्टि दूदुबोऩ क्रुष्णऩुडैय सुलभ रक्षगत्वत्ताल् वन्द एऱ्ऱम् सॊल्लुगिऱदु। इदिहासत्वम् इरण्डुक्कुम् ऒत्तिरुक्क, श्रीरामायणत्तिऩ् श्रेष्ठदै(क्कुक् कारणम्)? शब्दवैषम्यत्तालऩ्ऱु। उभयमुम् संस्क्रुदमागैयाल्; वक्त्रुवैषम्यत्तालुमऩ्ऱु, उभयवक्ताक्कळुम् रुषिगळागैयाल्; ग्रन्दबाहूळ्यत्तालुमऩ्ऱु। महाभारदमे बहुळमागैयाल्। इऩि दूत्य प्रभावत्तैप् पगल् विळक्कुप्पडुत्तुम् सिऱैयिरुन्द प्रभावम् सॊल्लुगैयागिऱ अर्थ वैषम्यमे कारणमागक्कडवदु। पिऱर् कालिल् विलङ्गऱच् चिऱैयिरुन्दुम्, पिऱरनर्थम् काणिल् काल्नडै कॆट्टुम्, स्वाभाविग पारदन्द्र्यमुडैयळायुम् इरुक्कुम् इळनॆञ्जाऩ पुरुषगारत्तिऩ् एऱ्ऱम् सॊल्लुम् सारदमत्तोडॊक्कुमो।- तन्दै कालिल् विलङ्गऱ वन्दुम् सिऱैप्पडामल् नऴुवियुम्, पिऱरनर्थम् कण्डु काल् नडै तन्दुबोय् गौण पारदन्द्रियम् भाविक्कुम् वऩ्ऩॆञ्जुडैय स्वदन्द्रोबाय वैभवम् सॊल्लुम् सारप्रमाणम्? — इप्पडि (इदिहासश्रेष्ठम्) ऎऩ्ऱु सारदमप्रमाणत्तै प्रथमत्तिले उबादानम् पण्णिऩ वित्ताल् सारदम प्रमाण वेद्य सरमशेषियाय्। संसारिगळ् सिऱैयै विडुविक्कैक्काग इक्करैप्पट्टुच् चिऱैयिरुन्दुम्, अवर्गळ् वॆञ्जॊल् पॊऱुत्तुम्। इऩ्सॊल् सॊल्वारैत्तेडियुम्। आऱ्ऱामै करैबुरण्डुम् पारदन्द्र्यत्तै नोक्कियुम्, स्वशक्तियैक् कैविट्टुम्, शक्तिमान् पिऩ्दॊडरुम्बडियायुम्, आसुर प्रक्रुदिगळुक्कु हिदम् सॊल्लियुम्। तदीयर् वरक्कण्डु सत्तैयैप् पॆऱ्ऱुम्, तत्स्पर्शमुळ्ळदु पॆऱ्ऱुप् पाडाऱ्ऱियुम्, तदीयविग्रहमङ्गळाशासनम् पण्णियुम्, तदीयरुडऩ् सल्ल(ला)पित्तुत् ताबमाऱियुम्। साबराधरळविलुम् क्रुबाळुक्कळायुम्, अनन्यार्हरायुम्। अनन्यदैवरायुम्, अङ्यभोगरायुम् पोरुम् परमाप्त घडगरुडैय तऩ्ऩेऱ्ऱम् इप्रबन्धत्तिले आमूलसूडम् प्रधान प्रमेयम् ऎऩ्ऩुमिडम् तोऱ्ऱ मुदलिले भिन्दुप्रक्षेबम् सॆय्दरुळुगिऱार्”- ऎऩ्ऱु पिळ्ळैयरुळिच्चॆय्वर्। ५
६। इवैयिरण्डालुम् पुरुषगारवैभवमुम् उबायवैभवमुम् सॊल्लिऱ्ऱाय्त्तु । ७। अव:- इव्वेऱ्ऱमिरण्डिऩ् ऊऱ्ऱत्तैयरुळिच्चॆय्गिऱार् मेल् (इवैयिरण्डालुमित्यादियाल्)।
व्या: सिऱैयिरुत्तल्, तूदुबोगल् आगिऱ इवैयिरण्डालुम्, अबराध भयरिव्रुत्ति हेदुभूतमाऩ पुरुषगारत्तिऩ् दयाळुत्वादिवैभवमुम्। सिद्धोपायत्तिऩुडैय सुलभत्वादिवैभवमुम् हार्दमागच् चॊल्लिऱ्ऱाय्त्तु। महाभारद, रामायणङ्गळै (इवैयिरण्डालुम्) ऎऩ्ऱरुळिच्चॆय्वर् ६।
७। पुरुषगारमाम्बोदु– क्रुबैयुम्, पारदन्द्र्यमुम्, अनन्यार्हत्वमुम् वेणुम्।
अव – इन्दप् पुरुषगारम् कार्यगरमाम्बोदु वेण्डुवदु एदेऩ्ऩ, क्रुबादिगळ् वेणुम् ऎऩ्गिऱार् मेल् (पुरुषगारमाम् पोदु) इत्यादियाल्।
व्या:-स्वदन्द्रोबायत्तिऩ् इच्चा२नुविधानम् पण्णि, तददिशयगरमाय्क्कॊण्डु पुरुषीगरिक्कुम्बोदु। (आम्बोदु) ऎऩ्ऱदु- उभयसम्बन्धमुम्, तदनुरूप्पुरुषगारत्वमुम् अनादि यायिरुक्कच्चॆय्देयुम्। तत्स्वादन्द्र्य विरुद्धमाऩ कालमऩ्ऱिये, क्रूबाविशिष्ट स्वादन्द्र्यम् कण्डु निरोधमऱ्ऱुप्पुरुषीगरिक्कुम्बोदु-ऎऩ्ऱबडि, परदु:क्खासहिष्णुदारुबैयाऩ क्रुबैयुम्, पराधीनस्वरूबादिमत्त्वमागिऱ पारदन्द्रियमुम्, अन्यार्हत्व योक्यदा राहित्य रूबमाऩ अनन्यार्हत्वमुम् उभयसम्बन्धानुगुणमाग अवश्यम् वेणुमॆऩ्गिऱार्। निरबेक्षमाऩ स्वदन्द्रवस्तुविऩ् क्रुबैयुम्, सर्वसाधारणमाऩ पारदन्द्रियमुम्, अदन्यार्हमाऩ ज्ञानशक्त्यादि भगवद् गुणमुम् पुरुषगारहेदुवागक् कूडामैयाल्, अन्योन्यसाबेक्षमाऩ इवै मूऩ्ऱुम् पुरुषगार वस्तुवुक्के उळ्ळ तॊऩ्ऱे। आश्रयणोन्मुखर् दु:क्खम् पॊऱामैक्कुम्। तद्घटगत्वम् भग्नमागामल् सफलमागैक्कुम्। क्रुबादिमूऩ्ऱुम् पुरुषगारत्तुक्कबेक्षिदमिऱे। इदिल् पारदन्द्र्यानन्यार्हत्वङ्गळ् भगवन् निरूबग वस्तु स्वरूब स्वभावमाय्, क्रुबै निरूबगस्वरूबत्तैप्पऱ्ऱि निऩ्ऱु, सेदनऩै विषयीगरित्तु, जीवबर घडगङ्गळायिरुक्कुम्। पुरुषगारस्वरूब स्वभाववत् तत् क्रुत्यमुम् पराधीनमुमाय्, परार्थमुमायिरुक्कुमिऱे।
८। पिराट्टि मुऱ्पडप् पिरिन्ददु, तऩ्ऩुडैय क्रुबैयै वॆळियिडुगैक्काग; नडुविऱ् पिरिन्ददु, पारदन्द्र्यत्तै वॆळियिडुगैक्काग; अनन्दरम् पिरिन्ददु, अनन्यार्हत्वत्तै वॆळियिडुगैक्काग। ९। अव:- इन्द क्रुबादि,कळिऩ् पुरुषगार हेदुत्वत्तै अनुष्टाग पेषमाग मूदलिक्किऱार् मेल् ( पिराट्टि ) इत्यादियाल्।
व्या:-नित्यानबायिनियाऩ पिराट्टि, रावणाबह्रुदैयाय् मुऱ्पडप् पॆरुमाळैप् पिरिन्दु काट्टिऱ्ऱु-”कार्यम् करुणमार्येण न कश्सिन्नाबराध्यदि” ऎऩ्ऱु, तऩ्ऩै नलिन्दुबोन्द राक्षसिगळै, सॆरुक्कऩाऩ तिरुवडियुडऩ् मऩ्ऱाडि, कुऱ्ऱमे नऱ्ऱमाग नोक्किऩबडियाले, पुरुषगार मुख्यगारणमाऩ तऩ् क्रुबैयै, स्वाबराधपीधरॆल्लारुम् अऱियुम्बडि वॆळियिडुगैक्काग। इळैयबॆरुमाळैयिडुवित्तुक् काट्टिलेविड नडुविऱ्पिरिन्ददु।-“न खल्वद्यैव सौमित्रे जीविदम् जाह्नवी जले । त्यजेयम् राघवम् वम्शे भर्त्तुर्मा परिहास्यदि॥” ऎऩ्ऱु। कैविट्ट
पॆरुमाळ् निऩैवैप् पिऩ्सॆऩ्ऱु अवरै विट्टिरुन्दमैयाल्, स्वगार्यानुगुणमाऩ पारदन्द्र्यत्तै दु:स्वदन्द्ररुम् अऱियुम्बडि वॆळियिडुगैक्काग। अश्वमेध यागत्तिले पॆरुमाळ् तिरुमुऩ्बे पिऱन्दगत्तैप्पुक्कु, अनन्दरम् पिरिन्ददु-“अनन्या राघवेणाहम्” ऎऩ्गिऱ स्वव्रुत्त्यनुरूबमाऩ अनन्यार्हत्वत्तै अन्यार्हरुमऱियुम्बडि वॆळियिडुगैक्काग। पिरिवुक्कु योग्यदैयऱ्ऱुम् पिरिन्दु काट्टिऱ्ऱु-स्वाश्रयणत्तिल् रुसि विळैयुम्बडि स्वस्वभावविशेषत्तै वॆळियिडुगैक्काग- ऎऩ्ऱबडि।
९। सम्श्लेष विश्लेषङ्गळिरण्डिलुम् पुरुषगारत्वम् तोऱ्ऱुम्।
९।अव:- सम्श्लेषदशैयिऱ्पोल् विश्लेषदशैयिलुम् पुरुषगारत्वम् तोऱ्ऱुमो? ऎऩ्ऩ। तोऱ्ऱुम् ऎऩ्गिऱार् मेल् (सम्श्लेष) इत्यादियाल्।
व्या:- “सीदामुवास”, ” माऴैमाऩ् मडनोक्कि ” (पॆरियदिरु ५-८-१) “तमेव शरणङ्गद: ” ऎऩ्ऱु लक्ष्मण कुह कागादिगळुक्कुप् पुरुषगारमाऩमै सम्श्लेष तशैयिल् तोऱ्ऱिऩाप्पोले। राक्षसी कुशलव भूमिगळुक्कु अबराधभय निवर्त्तग पुरुषगारमाऩमै विश्लेष दशैयिलुम् विशदमागत्तोऱ्ऱुम्। अत्दशैयिल् तदीय सित्त कालुष्यत्तै शमिप्पित्तमैयुण्डिऱे।
१०। सम्श्लेष दशैयिल् ईश्वरऩैत् तिरुत्तुम् ; विश्लेष दशैयिल् सेदनऩैत् तिरुत्तुम्। ११। व्या :- तत्तद्दशैगळिल् पुरुषीगरिप्पिक्कुम् प्रगारम् एदॆऩ्ऩ। अवऩैच् चिऱाङ्गिक्कुम् सम्श्लेषदशैयिल् नियन्दावाऩ स्वदन्द्रऩैत् तिरुत्तुम्; तऩ्ऩाऱ्ऱामैक्किऱैयाऩ विश्लेष दशैयिल् नियाम्यऩाऩ स्वदन्द्रऩैत् तिरुत्तुम्। १०। १२। इरुवरैयुम् तिरुत्तुवदुम् उबदेशत्ताले।
११ अव:- ऎत्ताले तिरुत्तुवदॆऩ्ऩ, तत्तदुसिदोबदेशत्ताले यॆऩ्गिऱार्।
व्या:- “पिदेव त्वत्प्रेयान् ऐननि परिबूर्णागसि जने हिदस्रोदोव्रुत्त्या भवदि स कदासित्कलुषधी:। किमेदन्निर्दोष: क इह जगदीदि त्वमुसिदैरुबायैर् विस्मार्य स्वजनयसि मादा तदसि न: ॥” ऎऩ्ऱु, सेदनऩ् पण्णुम् ऎण्णिऱन्द कुऱ्ऱङ्गळैक् कण्डु ‘इवऩै अडक्कवेणुम्’ ऎऩ्ऱु हिदबुद्धियाले हिदैषियाऩवऩ् सीऱ, कण्डाऱ्ऱद इवळुम् ‘इच्चीऱ्ऱत्तुक्कडियॆऩ्?’ ऎऩ्ऩ, ‘इवऩ् तीरक्कऴियप्पण्णुगिऱ कुऱ्ऱङ्गळ्’ ऎऩ्ऩ। ‘इङ्गु अदिल्लादारार्’ ऎऩ्ऩ, ‘कुऱ्ऱवाळरैक् कैक्कॊळ्ळिल् शास्त्रम् सिलुगिडादो’ ऎऩ्ऩ, ‘कुऱ्ऱम् कण्डु कैविडिल् क्रुबै कुमरिरादो’ ऎऩ्ऩ। ‘इरण्डुङ्गुलैयामल् सॆय्यवडुप्पदॆऩ्?’ ऎऩ्ऩ। ‘उम्मुडैय शास्त्रमायादैयै विमुखर् पक्कलिलुम्, क्रुबागुणत्तै अभिमुखर् पक्कलिलुम् विभक्तमाक्कुम्’ ऎऩ्ऩ। अवऩप्पडिच् चॆय्युम्बडि। ईश्वरऩैयुबदेशित्तुत् तिरुत्तुम्।
(मित्रमौबयिगम् कर्त्तुम् राम: स्थानम् परीप्सदा।
वधम् सानिच्छदा घोरम् त्वयासौ पुरुषर्षभ:॥
विदिदस्स हि धर्मज्ञ: शरणागदवत्सल:।
तेन मैत्री भवदु ते यदि जीविदुमिच्छसि॥)
ऎऩ्ऱु, उऩक्कुक्कालूऩ्ऱ इडम् वेण्डिल्, कुट्टिक् कुलैयाग अऱुप्पुण्णा तॊऴियवेण्डिल्, पॆरुमाळुडऩ् तोऴमै कॊळ्ळ अडुक्कुम्। आनुगूल्यलेशम् कण्डु कैक्कॊळ्ळुम् प्रसिद्धराय्। ‘प्रादिगूल्यनिव्रुत्तियेयमैयुम् कैक्कॊळ्ळ’ ऎऩ्ऩुम् धर्म सूक्ष्ममऱियुमवराय्, तामिरुन्दविडत्तैयडैन्दवर्गळ् कुऱ्ऱम् नऱ्ऱमागक् कॊळ्ळुमवराय्क्काण् अवर् इरुप्पदु। नी कुडि वाऴवेण्डिल् अवरुडऩ् उऱवुगॊण्डु वाऴ्न्दिडुवायाग ऎऩ्ऱु क्रूरसेदनऩै उबदेशित्तुत् तिरुत्तुम् ऎऩ्गिऱार्। ११।
१२ उबदेशत्ताले इरुवरुडैयवुम् कर्मबारदन्दर्यम् कुलैयुम्,
१२। अव:- इन्द उबदेश द्वयत्ताल् फलित्तदु इऩ्ऩ तॆऩ्गिऱार् मेल् (उबदेशत्ताले) इत्यादियाल्।
व्या: “कर्त्तावाऩवऩ् कर्मफलम् अनुभविक्क वेण्डावो? नाम् सॆय्वदॆऩ्” ऎऩ्ऱु कर्मत्तिऩ् तलैयिले स्वादन्द्र्यत्तैच् चुमत्ति मेल् नऴुवुगिऱ ईश्वरऩुडैय कर्मबारदन्द्र्यमुम्।-”कर्ममॆऩ्ऱु ऒऩ्ऱुण्डो ? तेवर् कऱ्पित्तवित्तऩै यऩ्ऱो। असेदनमाऩ इदुक्कु प्रेरगरुम् फलप्रदरुम् वेऱुण्डो ? आऩ पिऩ्बु मूच्चऱ्ऱ कर्मत्तुक्कु ऒरु स्वादन्द्र्यत्तैक् कऱ्पित्तुप् परदन्द्रवस्तुवैप् पाऱडिक्कै उमक्कुप् पऴियाय्विडुङ्गाणुम्; इवरैक्कैक्कॊण्डरुळीर्” ऎऩ्ऩुम् इवळुबदेशत्ताले कुलैयुम्। अनादि कालमे पिडित्तुप् पिऱप्पिऱप्पदाय्क्कॊण्डु स्वर्क्ग नरगङ्गळिले सुऴऩ्ऱु अलैन्दु अलैप्पडुगिऱ मुग्ध सेदनऩुडैय अनादि कर्म पारदन्द्र्यमुम् – उऩ्ऩुडैय ज्ञात्रुत्व निबन्धद कर्त्रुत्वमुम्, भगवदधीनमुमाय्, तत्प्रेरिदमुमाय् वरुगैयाल्, अन्दक्कर्त्रुत्वमडियाऩ कर्ममुम् अप्पडियिरुक्कुमत्तऩैयल्लदु अदुक्कु स्वादन्द्र्यगन्धमुमिल्लै काण्। आऩबिऩ्बु अवऩ् भोग रसत्तुक्कु उऱुप्पाम्बडि उऩ्ऩै भगवदेग परदन्द्रऩाग अनुसन्धित्तु उज्जीवि’ ऎऩ्ऩुम् इवळुबदेशत्ताले कुलैयुम्। १२।
१३। उबदेशत्ताले मीळादबोदु सेदनऩै अरुळाले तिरुत्तुम्। ईश्वरऩै अऴगाले तिरुत्तुम्। १४। अव:- इव्वुबदेशविशेषम् फलियाविडिल् सिद्धोपाय विशेषङ्गळाले तिरुत्तुम् ऎऩ्गिऱार् मेल्(उबदेशत्ताल्) इत्यादियाल्।
व्या:-उभपानुगुणमाऩ उबदेशत्ताल् उभय परदन्द्ररुम् मीळादबोदु, उबदेशम् केळामल् तिमिरित्तिरियुम् तऩ् पुत्रऩाऩ सेदनऩै, वत्सलैयाऩ तऩ् मात्रुत्व निबन्धनमाऩ अरुळाले भगवदभि मुखऩाम्बडि तिरुत्तुम्; ‘इवऩ् अभिमुखऩाय् उज्जीविक्कवेणुम्’ ऎऩ्ऩुम् इवळिरक्कम् इवऩै अभिमुगीगरित्तु उज्जीविप्पिक्कुमिऱे। तऩ्ऩुबदेशत्तै मीऱवल्ल स्वदन्द्र नियन्दावाऩ तऩ् वल्लभऩै-आलोगालाबादिगळिऩ् अळविऱन्द अऴगाले पित्तेऱि। अवऩ् ‘उऩक्कॆऩ् सॆय्गेऩ्’ ऎऩ्ऱु नीर्प्पण्डमाऩ दशैयिले, ओडमेऱ्ऱिक् कूलि कॊळ्वारैप्पोले, ”इच्चेदनऩै अङ्गीगरित्तरुळवेणुम्” ऎऩ्ऱु काट्टिक्कॊडुत्तु, ताऩे सिदगुरैक्किलुम्, ”ऎऩ्ऩडियार् अदु सॆय्यार्” (पॆरियाऴ्दिरु४-९-२) ऎऩ्ऱु अवऩ्, तऩ्ऩैयुम् उदऱिक् कैक्कॊळ्ळुम्बडि- तिरुत्तियरुळुम्। भोगदशैयिल् तिरुप्पवळत्तिल् कॊडुक्कुम् कर्प्पूर निगरमागक् कैक्कॊळ्ळुम्बडि मॆय्याऩ उबायङ्गॊण्डिऱे इवळ् तिरुत्तुवदु। स्वसौन्दर्य कारुण्यरूब सिद्धोपाय सामर्थ्यम् काट्टवेणुमॆऩ्ऩुङ् गरुत्तैप् पिऩ्सॆऩ्ऱु उबदेशम् सफलमागामल् ऒऴिगिऱदित्तऩै। स्तनन्धयऩैयुम् नायगऩैयुम् अणैत्तुक्कॊण्डु शयिक्कुमाप्पोले भोग घडगत्वङ्गळ् एगगालत्तिले घडिक्कैयाल् भोगबुरुषगारविच्छेदम् वरुमॆऩ्ऱु शङ्गिक्क वेण्डा।
१४। अऱियाद अर्त्तङ्गळैयडैय अऱिवित्तु, आसार्य क्रुत्यत्तैयुम्, पुरुषगार क्रुत्यत्तैयुम्, उबाय क्रुत्यत्तैयुम् ताऩे एऱिट्टुक् कॊळ्ळुगैयाले महाभारदत्तिल् उबायवैभव(मु)म् सॊल्लिऱ्ऱाय्त्तु। १५। अव:- कीऴ् (महाभारदत्ताल्) (वा ५) ऎऩ्ऱु प्रस्तुदमाऩ उबायवैभवहेदुक्कळै अरुळिच्चॆय्गिऱार् मेल् (अऱियाद) इत्यादियाल्।
व्या:-अर्जुनऩ् मुऩ्बु केट्टऱियाद तत्वविवेगादियाय् प्रबत्त्यन्दमाऩ षट्कत्रयार्थङ्गळै – ऒऩ्ऱुम् नऴुवादबडि “करिष्ये वसनम् तव” ऎऩ्ऱु तुणिन्दु निऱ्कुम्बडि विशदमाग अऱिवित्तु, अज्ञाद ज्ञाबनमाऩ आसार्य क्रुत्यत्तैयुम्। अबराध भयनिवर्त्तगमाऩ घडगत्वमागिऱ पुरुषगार क्रुत्यत्तैयुम्। इष्टानिष्ट प्राप्ति परिहारगत्वमागिऱ उबाय क्रुत्यत्तैयुम्, निरङ्गुशस्वादन्द्रऩाय्, निरबेषोबायमाय्। नित्योबेयमाऩ ताऩ् वलिय एऱिट्टुक् कॊळ्ळुगैयाले उबाय प्रभावबरमाऩ महाभारदत्ताल् सिद्धोपाय वैभवमुम् सॊल्लित् तलैक्कट्टिऱ्ऱु ऎऩ्गिऱार्। उबदेष्टावाऩ स्वासार्य परदन्द्रऩुडैय क्रुत्यत्तै। उबदेश विषयभूतऩाय् आसार्य पारदन्द्र्य योग्यदैयऱ्ऱ ताऩे सॆय्गैयालुम्। स्वविशेषण क्रुत्यमाऩ घडगत्वत्तै विशेष्यमाऩ ताऩे सॆय्गैयालुम्, नित्योबेयमायिरुक्क, उबायत्तिऩ् कादासित्क क्रुत्यत्तैत् ताऩे सॆय्गैयालुम् मूऩ्ऱैयुम् एऱिट्टुक् कॊण्डदु ऎऩ्ऩलामिऱे। गीदोबनिषत् सारत्तै उबदेशिक्कैयालुम्, “माम् शरणम् व्रज” ऎऩ्ऱु तऩ्ऩैप् पऱ्ऱुविक्कैयालुम्, विरोधि निव्रुत्ति पूर्वगफलसिद्धियैप् पण्णिक्कॊडुक्कैयालुम्, इवऱ्ऱै एऱिट्टुक् कॊण्डमै काणलामिऱे। (पक्कम् २५१ल् तॊडरुम्)
आसार्यत्वम् स्वगुणमायिरुक्क एऱिट्टुक्कॊळ्ळुगैयावदु।– अत्यन्द सुलभावदारत्तिल् सॆय्युम् क्रुत्यत्तैप् परत्व सौलभ्य क्लुप्तमाऩ अवदारत्तिले सॆय्द मात्रत्तैप् पऱ्ऱ- ऎऩ्ऱेगॊळ्ळ वेणुम् इवऩ्गार्यम् ताऩे सॆय्यवल्ल शक्तऩुमाय् प्राप्तऩुमायिरुन्दाऩेयागिलुम्। इवऩ् स्वाबराध भीतऩाय्त् तळुम्बुगिऱवळविलुम्, इवऩै “अञ्जेल्” ऎऩ्ऱु। अवऩै मुगम् कॊण्डु, वणक्किच् चेर्प्पिक्कुम् पुरुषगारम् वेण्डुगैयालुम्। “अत्तै मुऩ्ऩिट्टे उबायमागक् कडवोम्” ऎऩ्ऱु नित्य नियद सङ्गल्बत्तालुम्। “माम्” ऎऩ्गिऱ विडत्तुप् पुरुषगार विशिष्टमेयागिलुम्, तोऩ्ऱि निऩ्ऱु पुरुषीगरि(प्पि)क्कक् काणामैयालुम्, तत्साबेक्षऩुमाय् तत् क्रुत्यत्तै एऱिट्टुक्कॊण्डाऩ् ऎऩ्ऩवुम् तट्टिल्लै। “उबायोबेयत्वे तदिह तव तत्वम् न तु गुणौ ” ऎऩ्ऱु उबेयत्वम्बोले उबायत्वमुम् स्वदस्सिद्धमाय्। तत्क्रुदयमुम् स्वक्रुत्यमायिरुन्ददेयागिलुम्। उबायान्दरङ्गळ् उबायमागत् ताऩ् उबेयमाऩाप्पोलऩ्ऱिये, करुमुगैमालैयैच् चुम्माडाक्कुवारैप्पोले सॆयलऱुदियाले उबेयमाऩ ताऩे उबायमाय्, आगन्दुगदत्क्रुत्यमुम् सॆय्यवेण्डिऩमै यैप्पऱ्ऱ ‘एऱिट्टुक्कॊण्डाऩ्’ ऎऩ्ऩलामिऱे। “अनादि सङ्गल्ब सिद्धमाऩ उबायक्रुत्यत्तै “मोक्षयिष्यामि” ऎऩ्ऱु मीण्डुम् सङ्गल्बिक्किऱ इत्तैप्पऱ्ऱ एऱिट्टुक्कॊण्डदु ऎऩ्गिऱार्” ऎऩ्ऱुम् अरुळिच्चॆय्वर्। आग। सिद्धोपायमाऩ ताऩे अज्ञादज्ञाबगऩुमाय् घडगऩुमागवऱ्ऱु ऎऩ्ऩुम् उबायवैभवमुम् महाभारददात्पर्यम् ऎऩ्ऱदाय्त्तु ऎऩ्गिऱार्।
१५। पुरुषगारत्तुक्कुम् उबायत्तुक्कुम् वैभवमावदु–दोषत्तैयुम् गुणहानियैयुम् पार्त्तु उबेक्षियादवळवऩ्ऱिक्के, अङ्गीगारत्तुक्कु अवैदऩ्ऩैये पच्चैयाक्कुगै। १६। अव:- कीऴ्च्चॊऩ्ऩ वैभवम् पोलऩ्ऱिये। उभय साधारणमाऩ वैभव विशेषत्तै अरुळिच्चॆय्गिऱार् मेल् (पुरुषगारत्तुक्कुम्) इत्यादियाल्।
व्या:- ईद्रुश वैभवमुडैय उबाय पूर्वभावियाऩ पुरुषगारत्तुक्कुम्, तत्पूर्वग निरबेषोबायत्तुक्कुम् साधारण वैभवमावदु-आश्रयणेन्मुखऩुडैय अनादिगालार्जिदमाऩ अक्रुत्य करणदि दोषत्तैयुम्। निर्दोष प्रमाण प्रमादाक्कळ् सॊल्लिऱ्ऱुच् चॆय्यामैयागिऱ गुणहानियैयुम् मुऴुनोक्कुच् चॆय्दु। ” दोष दूषिदऩाय् नास्तिगऩाऩ इवऩैक्कॊण्डु कार्यमॆऩ्? ” ऎऩ्ऱु उबेक्षियादे। करुणैयाले काणाक्कण्णिट्टु अङ्गीगरिक्कुमळवऩ्ऱिक्के, इवऩैच् चेर्प्पित्तुक् कैक्कॊळ्ळुगैयागिऱ स्वस्वाङ्गीगारत्तुक्कु उबेक्षागारणङ्गळाय् काऴ्प्पेऱिऩ दोषगुणहानिगळागिऱ अवैदऩ्ऩैये, मुगमलर्न्दु अङ्गीगरिक्कैक्कडियाऩ पच्चैयाक्कुगैयाय्त्तु। सिऱैयिरुक्कै, क्रुबादि गुणङ्गळै वॆळियिडुगै। दशाविभागमऱप् पुरुषीगरिक्कै। उभयरैयुम् स्ववशमाक्कुगै – पुरुषगार वैभवमॆऩ्ऱुम्। तूदुबोगै, आरोबिदङ्गळाऩ उबदेष्ट्रुत्व घडगत्वमुडैयऩागै, उबेयमाऩ ताऩ् उबायमागै-उबायवैभवमॆऩ्ऱुम् कीऴ्च्चॊऩ्ऩ असाधारण वैभवत्तैप् पगल्विळक्कुप्पडुत्तुम् उभय साधारणवैभवमिऱेयिदु। शक्यमाऩवऱ्ऱैच् चॆय्गैयिऱे कीऴिल् वैभवम्। दुस्स्वभावङ्गळै सुस्वभावङ्गळागवे विरुम्बि मेल्विऴवेण्डुम् अरुमैयुळ्ळ वैभवमिऱे इदु। १५।
१६। इरण्डुम्, इरण्डुङ्गुलैयवेणुम् ऎऩ्ऱिरुक्किल् इरण्डुक्कुम् इरण्डुम् उण्डाय्त्तदाम्।१६।
अव: इन्दप् पुरुषगारोबायङ्गळ्। वैषम्यादि परिहारार्थमाग दोषाद्यभिसन्धि विराममात्रत्तैप् पार्त्तु इवऩै अङ्गीगरिक्क वेण्डावो? ऎऩ्ऩ। अप्पडिच् चॆय्यिल् अवै अवर्गळुक्केयाय्विडुम् ऎऩ्गिऱार् मेल् ( इरण्डुम्) इत्यादियाल्।
व्या:-दोष गुणहानिगळ् पच्चैयागच् चेदनऩै अङ्गीगरिक्कुम् पुरुषगारमुम् उबायमुम्। स्वस्वाङ्गीगारवेळैयिल् अन्द दोष गुणहानिगळ् इरण्डिऩ् अभिसन्धि कुलैय वेणुम् ऎऩ्ऱिरुक्किल् इप्पडि, निऩैक्किल् सम्बन्धत्तै अऴिय माऱुगिऱ पुरुषगारत्तुक्कुम्। उबायत्तुक्कुम्। अभिमुख सेदनगद दोष गुणहानिगळिरण्डुम् अप्पोदे उण्डाय्त्तदाम्। इन्द “यदि” शब्दम् यथास्मरण विबर्ययसूसगम्। अघटिद घडनारूडव्यदिरेगार्थम्।पुत्रऩै अनीदियिले कैवळरविडुगै मादाबिदाक्कळ् कुऱ्ऱमामाप्पोलवुम्। धर्ममऴुक्कु धर्मियदामाप् पोलवुम् – इत्तलैयिल् दोषगुणहानि सद्भावव्रुद्धिकळ् पुरुषगारोबायङ्गळिऩ् लीला रसाबेक्षैयालुम्, तदनुगुण उबेक्षैयालुम् वरुगैयाल् अवै अवर्गळुक्के ऎऩ्ऩलामिऱे। सम्बन्ध वात्सल्यहानि वरुगैयिऱे अवर्गळुक्कु दोषगुणहानिगळ् उण्डागैयागिऱदु।१६।
१७। इरण्डुम् कुलैन्ददु ऎऩ्ऱिरुक्किल् इत्तलैक्कु इरण्डुम् उण्डाय्त्तदाम्। १८। अभिमुखऩाऩ दोषगुणहानिबूर्ण सेदनऩ्अनादिये पिडित्तु अभिव्रुद्धमाय् वरुगिऱ दोषगुण हानिगळ् इरण्डुम्, स्वानुष्ठानास्तिक्यङ्गळाले नमक्कुक् कट्टुक्कुलैन्दु पोय्त्तु ऎऩ्ऱु निर्भरऩाय् इऱुमान्दिरुक्किल्, अवैबडियऱ्ऱदु ऎऩ्ऱु गर्वित्तिरुक्किऱ इत्तलैक्कु। साबेक्ष पुरुषगारोबायङ्गळैप्पऱ्ऱ (अडियऱत्?) तेडिऩ अन्द दोष गुणहानिगळ् इरण्डुम् पऴैयबडिये निलैनिऱ्क उण्डाय्त्तदाम् ऎऩ्गिऱार्। इऩि इवऩ् स्वयत्नत्ताले अवै कुलैन्ददॆऩ्ऱिरुक्कै-तदुभयोबेक्षैक्कु अडियागैयाले अभिव्रुद्धमागादिरादिऱे।
आग, ”दोषादिगळुक्कु इसैन्दवऩे आश्रयणाधिकारि; अवऱ्ऱै विरुम्बुमवर्गळे पुरुषगारोबायभूतर्; दोषादि विरामाबेक्षै-उबाय पूर्वभावियाऩ पुरुषगारत्तुक्कु मुऱ्पट्टु, पश्साद्भावियाऩ उबायत्तुक्कुप् पिऱ्पडुम्। अदडियाग दोषादिगळ् उण्डागै – तत्सत्ता कारणमाऩ उबायत्तुक्कु मुऱ्पट्टु, तत्व्रुद्धि कारणमाऩ पुरुषगारत्तुक्कुप् पिऱ्पडुम् : प्रवर्त्तगराऩ शक्तरे निवर्त्तगर्; अप्रवर्त्तगराऩ अशक्तर् निवर्त्तगरागमाट्टार्” ऎऩ्ऱदाय्त्तु। इदिल् आश्रयण विरोधिनिवर्त्तगत्व मात्रत्तिले पुरुषगारत्तुक्कु अन्वयमुण्डत्तऩै। प्राप्ति विरोधिनिवर्त्तगत्वम् उबायत्तुक्के उळ्ळ तॊऩ्ऱिऱे। सेदनऩे कर्मप्रवर्त्तगऩायिरुक्क, ईश्वरऩैक् कर्मप्रवर्त्तगऩ् ऎऩ्गिऱदु। तत्कारयित्रुत्वत्तैप् पऱ्ऱवित्तऩै। ”एष ह्येव साधु कर्म कारयदि; एष ह्येव असाधु कर्मगारयदि” ऎऩ्ऩा निऩ्ऱदिऱे। १७
१८। राक्षसिगळ् दोषम् प्रसिद्धम्। १९। अव:- इन्दप् पुरुषगारोबायङ्गळ् दोषादिगळैप् पच्चैयाग अङ्गीगरित्त इडङ्गळैक् काट्टुगिऱार् मेल् (राक्षसिगळ्) इत्यादियाल्।
व्या:-क्रूर कर्मजन्मङ्गळुडैयरागैयाले राक्षसिगळुक्कु दोषमुण्डॆऩ्ऩुमिडम् सुप्रसिद्धम्। दोषमुळ्ळविडत्तिल् गुणहानियुमुण्डिऱे। त्रिजडै तॊडक्कमाऩार् विलक्क विलक्क नलिन्दु पोन्दमैयाल् अदिल्लामैयिल्लैयिऱे। इप्पडि, दोषादि दुष्टैगळाऩ राक्षसिगळै, अदुवे पच्चैयागप् पुरुषगारम् अङ्गीगरित्तमै काट्टप्पट्टदु। १८।
१९। जिदेन्द्रियरिल् तलैवऩाय्, आस्तिगाग्रेसरऩाय्, “कोशवस्यात्मा” ऎऩ्ऱु क्रुष्णऩुक्कु धारगऩायिरुक्किऱ अर्जुनऩुक्कु दोषम् एदॆऩ्ऩिल्; बन्धुक्कळ् पक्कल् स्नेहमुम्, कारुण्यमुम्, वधभीतियुम्। २०। द्रौबदी परिभवम् कण्डिरुन्ददु क्रुष्णाभिप्रायत्ताले प्रधान दोषम्।
२१ पाण्डवर्गळैयुम् निरसिक्क प्राप्तमायिरुक्क, वैत्तदु – त्रौबदि युडैय मङ्गळ सूत्रत्तुक्काग।
१९। २०\। २१। अव:- ‘आगिल्, उबायभूतऩाऩ क्रुष्णऩ्, दोषादिगळ् पच्चैयाग अङ्गीगरिक्कक्कूडादु’ ऎऩ्ऱु शङ्गित्तुप् परिहरिक्किऱार् मेल् (जिदेन्द्रियरिल्) इत्यादियाल्।
व्या: ऊर्वशि मेल्विऴ, मुऱैगूऱ वल्लवऩाय्क्कॊण्डु जिदेन्द्रियर्क्कु मुख्यऩागैयाल् दोषप्रसङ्गमिल्लै; “शिष्यस् तेऽहम् शाधि माम् त्वाम् प्रबन्नम्” ऎऩ्ऱु, क्रुष्णऩ् अरुळिच्चॆय्ददे प्रमाणमॆऩ्ऱु आस्तिक्यमुडैयऩाय्क् कॊण्डु प्रामाणिगर्क्कु मुऩ्नडक्कुमवऩागैयाले गुणहानि प्रसङ्गमिल्लै; “अर्जुन: केशवस्यात्मा क्रुष्णश्सात्मा किरीडिऩ: । अर्जुने स जयो नित्यम् क्रुष्णे कीर्त्तिश्स शाश्वदि॥” ऎऩ्ऱु निर्दोषत्वगरऩाय् सर्वधारगऩाऩ क्रुष्णऩुक्कु धारगऩ् ऎऩ्ऩुम्बडि अभिमदऩाऩ अर्जुऩुक्कु दोषादि सद्भाव शङ्गैयुम् कूडामैयाल् प्रसज्ज्य प्रदिषेधिक्कप्पडुम् दोषादि एदॆऩ्ऩिल् ऎऩ्ऱु शङ्गित्तु- “अस्थान स्नेह कारुण्य धर्माधर्मादियाऽऽकुलम्। पार्थम् प्रबन्न मुद्दिश्य शास्त्रावदरणम् क्रुदम्॥” ऎऩ्ऱु प्राक्रुद बन्धुक्कळ्बक्कल् अस्थानेयुण्डाऩ मुऩ्बिल्लाददॊरु स्नेहमुम्, पश्वलाम्भनत्तिऱ्पोल् अवर्गळ्बक्कल् अस्थानेयुण्डाऩ हिंसाऽहत्वरूब कारुण्यमुम्, स्ववर्ण धर्ममाय्क्कॊण्डु प्राप्तमाऩ बन्धुवधरूब धर्मत्तिल् अधर्म बुद्ध्या वन्द भीतियुम्, “रक्ष माम् शरणागदाम्” ऎऩ्ऱु शरणागदैयाऩ द्रौबदि३यै शत्रुक्कळ् परिभविक्किऱ परिभवत्तैक्कण्डुम्, सामान्य धर्महानियैप्पार्त्तु उदासीनित्तुप् पॊऱुत्तिरुन्ददुम् इवैयॆल्लाम् दोषमिऱे: इदिल् शरणागदैयिऩ् परिभवम् कण्डिरुन्ददॊऩ्ऱुमे। शरणागद वत्सलऩाऩ क्रुष्णऩुडैय “नम्मै निऩैत्तुक् कूप्पिडुगिऱ अबलैयिऩ् परिभवत्तैक् कण्डु आऱियिरुक्कवल्ल निर्घ्रुणऩाऩ पाबिष्ठऩऩ्ऱो इवऩ्” ऎऩ्ऩुम् अभिप्रायत्ताले परित्याग हेदुवाऩ प्रधान दोषम्; अस्थान स्नेहगारुण्यादिगळ् इवऩुक्कु प्रधानदोषमऩ्ऱु-ऎऩ्ऱु परिहरिक्किऱार्।
इत्तऩै दोषमुळ्ळ विडत्तु गुणहानियुमुण्डिऱे। “अनाशिनोऽप्रमेयस्य तस्माद् युध्यस्व भारद” ऎऩ्ऱरुळिच्चॆय्दबोदे ”करिष्ये वसनम् तव” ऎऩ्ऱिसैन्दु युद्धोद्युक्तऩागादे, पदिऩॆट्टुच् चॊल्लि इसैविक्क वेण्डुगैयाल्। गुणहानियुमुण्डॆऩ्ऩुमिडम् सुस्पष्टम्। बन्धु स्नेहादिगळ् मूऩ्ऱुम् स्ववर्णदोषम्। द्रौबदि परिभवम् कण्डिरुन्ददु स्वरूबदोषम्। अदु प्रायश्सित्त विनाश्यम्; इदु अविनाश्यम्। अदु स्थूलदर्शिगळ् काणुम् दोषम्: इदु सूक्ष्मदर्शिगळ् काणुम् दोषम्। आगैयाल् इदुवे प्रधानदोषम्।
(२१) इप्पडि शरणागदैयिऩ् परिभवङ्गण्डु कैविट्टिरुन्द पाण्डवर्गळैयुम्। अवळैप् परिभवित्त कौरवादिगळो टॊक्क पिरणिक्क प्राप्तियुण्डायिरुक्क, तलैयैयऱामल् वैत्तदु। शरणागडिदैयाऩवळ् कऴुत्तै मङ्गळसुत्र विरहिदमागक् काणमाट्टामैयाले -ऎऩ्गिऱार्। “शरणागदाम्” ऎऩ्ऱ नाक्कु वेरूऩ्ऱिऩ कऴुत्तुक्कु ऒरु गुणहानि वरक्काण माट्टाऩे। इत्ताल्, भागवदर्गळैप् परिभपवित्तवर्गळोडु अदु कण्डिरुन्दवर्गळोडु वासियऱ वध्यर् ऎऩ्ऱुम्। अवर्गळुमुट्पड भागवद सम्बन्धमुण्डागवे भगवदनुक्रह विषयमावर्गळ् ऎऩ्ऱुम् सॊल्लिऱ्ऱुय्त्तु। १९। २०। २१।
२२। अर्जुनऩुक्कु दूत्य सारथ्यङ्गळ् पण्णिऱ्ऱुम्, प्रबत्त्युबदेशम् पण्णिऱ्ऱुम् इवळुक्काग
२२।अव :-आगिल् इप्पडि निरसनीयऩाऩ इवऩुक्कु इऴिदॊऴिल् सॆय्दु गोप्यत्तै वॆळियिट्टदुम्, शरणागदैयिऩ् कार्यम् तलैक्कट्टुगैक्काग ऎऩ्गिऱार्मेल्। (अर्जुनऩुक्कु ) इत्यादियाल्।
व्या:-भागवदैयिऩ् परिभवम् कण्डिरुन्द तण्णियऩाऩ अर्जुनऩुक्कु, तण्णिय तॊऴिलाऩ दूत्य सारथ्यङ्गळैक् कूसामल् पण्णिऱ्ऱुम्। परमसत्व निष्ठर्क्कु अषट्कर्णमाग उबदेशिक्कप्पडुम् सरमोबायमाऩ प्रबत्तियैप् पूसल्गळरियिले उबदेशित्तदुम्, प्रबन्नैयाऩ इन्द द्रौबदि कुऴल् मुडिप्पिक्कैक्काग, घडगऩ् पोलत् तूदुबोय्प् पूसल् विळैत्तु, इवऩ् सारथि पोल इरुन्दु अवळ् मनोरथत्तै नडत्तियुम्। प्रव्रुत्तियिले मूळुम्बडि निव्रुत्त्युबायोबदेशम् पण्णियुम्, शरणागदैयिऩ् अबेक्षैयैत् तलैक्कट्टिऩाऩिऱे। आगविप्पडि, दोषगुणहानिगळ् पारामल् अर्जुनऩै रक्षिक्कै याले, उबायमुम् अवै पच्चैयागक् कॊळ्ळुम् ऎऩ्ऩुमिडम् सुप्रसिद्धमॆऩ्ऱदाय्त्तु।
आग इप्रगरणत्ताल्, तऩ्ऩैप् पेणामे पुरुषीगरित्तुम् तदुबयोगि गुणङ्गळै प्रगाशिप्पित्तुम्, अङ्गुणमाग सेदनेश्वरर्गळै शिक्षित्तु वशीगरित्तुम्। सेदनदोषादिगळै विरुम्बुम् पुरुषगारवैभवम् सॊल्लप्पट्टदु। इदिल् उबाय वैभवबरमाय् वन्दविडम्। प्रधान प्रमेयमाऩ पुरुवगार वैभवशेषमायिरुक्कुम्। २२।
‘आय्‘ अरुळिय श्रीवसनभूषण व्याख्यानत्तिल्
प्रथम प्रगरणम् समाप्तम्।
जनन्यासार्यर् तिरुवडिगळे शरणम्।